TOP 3 VOOR DE INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
Het was een mooie week voor Gooners.
In de Europa League leverde een jonge Arsenal elf een gave prestatie af tegen Standard. De Rouches (onkennelijk zwak, toegegeven) werden op alle vlakken afgetroefd door de thuisploeg. Gabriël Martinelli scoorde twee keer, Willock maakte er 3-0 van nog voor de rust. In de tweede helft zette Martinelli de kers op de taart met een assist voor het eerste Arsenal doelpunt van Dani Ceballos en het is de waarheid beslist geen geweld aandoen als we zeggen dat Standard uiteindelijk aan een veel zwaardere vernedering is ontsnapt. Ook in defensie toonden Rob Holding, Kieran Tierney en Hector Bellerin dat ze stilaan klaar zijn voor het grote werk in de competitie. Er waren dan ook heel veel blije gezichten na afloop van dit duel. Arsenal heeft nu 6 punten, Standard en Frankfurt volgen met 3 en de Portugese vertegenwoordig, Vitoria Guimaraes, is nog puntenloos.
De uitslagen in de Premier League waren gunstig voor Arsenal, in zoverre dat de 3e plaats gepakt kon worden mits winst tegen The Cherries. David Luiz maakte zijn eerste treffer voor Arsenal door een hoekschop in doel te definiëren en die treffer was voldoende voor de volle winst. Bournemouth kwam in de tweede helft nog wel gevaarlijk opzetten, maar er werd eindelijk nog eens een clean sheet gehouden en de derde plaats in de rangschikking was een feit.
In die rangschikking is Liverpool voorlopig heer en meester. De Reds hebben alle acht wedstrijden gewonnen en tellen al een voorsprong van liefst 8 punten op Manchester City, dat een verrassende thuisnederlaag leed tegen Wolverhampton. Zelf won Liverpool met 2-1 tegen het sterke Leicester City, dat daardoor Arsenal haasje over ziet doen. Kampioen City staat nu tweede met 16 punten, Arsenal heeft er 15 en Leicester 14, evenals Chelsea (winst bij Southampton) en Crystal Palace (derbywinst bij West Ham United).
Onderaan bengelt Watford met een troosteloze 3 punten, nieuwkomer Norwich (1-5 nederlaag tegen Aston Villa) heeft er 6. Southampton en het voorlopig erg ontgoochelende Everton hebben een puntje meer.
Na de interlandbreak volgt dan voor Arsenal de verplaatsing naar het veld van een nieuwkomer, een club die nog niet voorgesteld is in deze kolommen, en dat wordt hierbij dan meteen rechtgezet.
Het was een mooie week voor Gooners.
In de Europa League leverde een jonge Arsenal elf een gave prestatie af tegen Standard. De Rouches (onkennelijk zwak, toegegeven) werden op alle vlakken afgetroefd door de thuisploeg. Gabriël Martinelli scoorde twee keer, Willock maakte er 3-0 van nog voor de rust. In de tweede helft zette Martinelli de kers op de taart met een assist voor het eerste Arsenal doelpunt van Dani Ceballos en het is de waarheid beslist geen geweld aandoen als we zeggen dat Standard uiteindelijk aan een veel zwaardere vernedering is ontsnapt. Ook in defensie toonden Rob Holding, Kieran Tierney en Hector Bellerin dat ze stilaan klaar zijn voor het grote werk in de competitie. Er waren dan ook heel veel blije gezichten na afloop van dit duel. Arsenal heeft nu 6 punten, Standard en Frankfurt volgen met 3 en de Portugese vertegenwoordig, Vitoria Guimaraes, is nog puntenloos.
De uitslagen in de Premier League waren gunstig voor Arsenal, in zoverre dat de 3e plaats gepakt kon worden mits winst tegen The Cherries. David Luiz maakte zijn eerste treffer voor Arsenal door een hoekschop in doel te definiëren en die treffer was voldoende voor de volle winst. Bournemouth kwam in de tweede helft nog wel gevaarlijk opzetten, maar er werd eindelijk nog eens een clean sheet gehouden en de derde plaats in de rangschikking was een feit.
In die rangschikking is Liverpool voorlopig heer en meester. De Reds hebben alle acht wedstrijden gewonnen en tellen al een voorsprong van liefst 8 punten op Manchester City, dat een verrassende thuisnederlaag leed tegen Wolverhampton. Zelf won Liverpool met 2-1 tegen het sterke Leicester City, dat daardoor Arsenal haasje over ziet doen. Kampioen City staat nu tweede met 16 punten, Arsenal heeft er 15 en Leicester 14, evenals Chelsea (winst bij Southampton) en Crystal Palace (derbywinst bij West Ham United).
Onderaan bengelt Watford met een troosteloze 3 punten, nieuwkomer Norwich (1-5 nederlaag tegen Aston Villa) heeft er 6. Southampton en het voorlopig erg ontgoochelende Everton hebben een puntje meer.
Na de interlandbreak volgt dan voor Arsenal de verplaatsing naar het veld van een nieuwkomer, een club die nog niet voorgesteld is in deze kolommen, en dat wordt hierbij dan meteen rechtgezet.
Maandag 21/10/2019, 20.00 u Bramall Lane, Premier League Matchweek 9: Sheffield United – Arsenal
De grote stad Sheffield is, naar inwonersaantal gemeten, de vierde stad in Engeland en ligt in South Yorkshire. De agglomeratie telt bijna 1.4 miljoen inwoners.
De naam Sheffield is afgeleid van de rivier Sheaf, die door de stad loopt.
Sheffield telt meer dan 250 parken, bossen en tuinen en moet daarmee één van de groenste steden van Europa zijn. Ze hebben immers meer bomen per inwoner dan welke andere Europese stad ook.
Een dergelijke grote stad heeft ook meer dan één stevige voetbalvereniging. Er is Sheffield Wednesday, een vroegere club van Mark Degryse, maar momenteel is het Sheffield United dat in de hoogste afdeling van het Engelse voetbal zijn kansen verdedigt.
Bramall Lane, de thuishaven van de in 1889 opgerichte vereniging, ligt dichter bij Manchester en Liverpool dan bij Londen, en Arsenal fans moeten rekenen op een rit van ruim 270 kilometer.
Beide clubs uit Sheffield zetten hun eerste stappen in de sport als cricketteams en dat gebeurde reeds halfweg de 19e eeuw. United werd als voetbalclub tot de Football League toegelaten in 1892. Ze promoveerden onmiddellijk van Division Two naar Division One en bleven daar tot 1934. Dat gebeurde met redelijk wat succes, want de titel werd veroverd in 1898 en de FA Cup werd gepakt in 1899, 1902, 1915 en 1925.
Vanaf dan volgde een periode van vallen en opstaan en zo is het eigenlijk altijd gebleven.
Het heeft deze keer twaalf jaar geduurd voor The Blades zich nog eens konden meten op het hoogste niveau.
Sinds mei 2016 is de 52-jarige Engelsman Chris Wilder coach van Sheffield United, na passages bij Northampton, Oxford en Halifax, en een spelerscarrière bij een zevental Engelse clubs waaronder ook Sheffield United.
Bij de inkomende transfers van The Blades vinden we onder meer Phil Jagielka van Everton, en de naam van de Nederlandse doelman Michael Verrips zal bij fans van KV Mechelen een belletje doen rinkelen.
Sheffield United staat momenteel op de 13e plaats met negen punten en won tot hiertoe 2 wedstrijden, thuis tegen Crystal Palace en uit bij Everton.
De laatste thuiswedstrijd tegen Arsenal in competitie werd gespeeld op 30 december 2006. Het team van Arsène Wenger verloor met 1-0.
Deze keer rekenen we echter op nog eens een “away” zege. Zou dat te veel gevraagd zijn?
De grote stad Sheffield is, naar inwonersaantal gemeten, de vierde stad in Engeland en ligt in South Yorkshire. De agglomeratie telt bijna 1.4 miljoen inwoners.
De naam Sheffield is afgeleid van de rivier Sheaf, die door de stad loopt.
Sheffield telt meer dan 250 parken, bossen en tuinen en moet daarmee één van de groenste steden van Europa zijn. Ze hebben immers meer bomen per inwoner dan welke andere Europese stad ook.
Een dergelijke grote stad heeft ook meer dan één stevige voetbalvereniging. Er is Sheffield Wednesday, een vroegere club van Mark Degryse, maar momenteel is het Sheffield United dat in de hoogste afdeling van het Engelse voetbal zijn kansen verdedigt.
Bramall Lane, de thuishaven van de in 1889 opgerichte vereniging, ligt dichter bij Manchester en Liverpool dan bij Londen, en Arsenal fans moeten rekenen op een rit van ruim 270 kilometer.
Beide clubs uit Sheffield zetten hun eerste stappen in de sport als cricketteams en dat gebeurde reeds halfweg de 19e eeuw. United werd als voetbalclub tot de Football League toegelaten in 1892. Ze promoveerden onmiddellijk van Division Two naar Division One en bleven daar tot 1934. Dat gebeurde met redelijk wat succes, want de titel werd veroverd in 1898 en de FA Cup werd gepakt in 1899, 1902, 1915 en 1925.
Vanaf dan volgde een periode van vallen en opstaan en zo is het eigenlijk altijd gebleven.
Het heeft deze keer twaalf jaar geduurd voor The Blades zich nog eens konden meten op het hoogste niveau.
Sinds mei 2016 is de 52-jarige Engelsman Chris Wilder coach van Sheffield United, na passages bij Northampton, Oxford en Halifax, en een spelerscarrière bij een zevental Engelse clubs waaronder ook Sheffield United.
Bij de inkomende transfers van The Blades vinden we onder meer Phil Jagielka van Everton, en de naam van de Nederlandse doelman Michael Verrips zal bij fans van KV Mechelen een belletje doen rinkelen.
Sheffield United staat momenteel op de 13e plaats met negen punten en won tot hiertoe 2 wedstrijden, thuis tegen Crystal Palace en uit bij Everton.
De laatste thuiswedstrijd tegen Arsenal in competitie werd gespeeld op 30 december 2006. Het team van Arsène Wenger verloor met 1-0.
Deze keer rekenen we echter op nog eens een “away” zege. Zou dat te veel gevraagd zijn?
GEEN REDEN TOT TEVREDENHEID
Door Marcel Bogaerts
Manchester United en Arsenal hebben in hun onderlinge duel op Old Trafford duidelijk gemaakt dat ze niet meer tot de Engelse top behoren. De eerste helft van de wedstrijd was zelfs zo abominabel slecht dat het lachwekkend werd. Pas na een halfuur was de eerste doelpoging een feit, Leno liet zich niet verrassen. De manier waarop de Duitse ballenpakker bij het doelpunt van McTominay vlak voor rusten als aan de grond genageld zonder enige reactie bleef geeft stof tot nadenken.
Na de bezinningspauze maakte Arsenal gelijk. De kwikzilveren Bukayo Saka zette Aubameyang prima op weg. De linesman was op het niveau van beide ploegen want hij vlagde het doelpunt af voor buitenspel. De VAR corrigeerde gepast en zo werd het 1-1.
In zijn geheel genomen laat deze vroeger zo tot de verbeelding sprekende topwedstrijd een triest gevoel na. Indien dat het niveau is waarop beide ploegen hun competitie gaan afwerken lijkt Europees voetbal volgend seizoen ver weg. Dit was middenmoot Engelse competitie. Beschamend, en bezinning is dringend nodig.
De Carabao Cup wedstrijd tegen Nottingham Forest was een avondje plezierige ontspanning. Het was mooi Rob Holding te zien wederoptreden na zijn maandenlang blessureleed en dat de verdediger ook nog scoorde was extra fijn. Ook Hector Bellerin werd ingebracht en de Spanjaard begon er al meteen aan met een assist.
Toch was de euforie die na de match her en der de kop opstak totaal ongepast. Nottingham Forest kon nooit de indruk maken een Championship ploeg met ambitie te zijn, en gaf duidelijk voorkeur aan de competitie. Meer dan een hapklare brok voor de Gunners waren ze niet, en de 5-0 eindstand was volkomen logisch.
Voor een nieuwe break staan er nu twee thuiswedstrijden op het programma, en we beginnen eraan met de tweede speeldag in de groepsfase van de Europa League.
Manchester United en Arsenal hebben in hun onderlinge duel op Old Trafford duidelijk gemaakt dat ze niet meer tot de Engelse top behoren. De eerste helft van de wedstrijd was zelfs zo abominabel slecht dat het lachwekkend werd. Pas na een halfuur was de eerste doelpoging een feit, Leno liet zich niet verrassen. De manier waarop de Duitse ballenpakker bij het doelpunt van McTominay vlak voor rusten als aan de grond genageld zonder enige reactie bleef geeft stof tot nadenken.
Na de bezinningspauze maakte Arsenal gelijk. De kwikzilveren Bukayo Saka zette Aubameyang prima op weg. De linesman was op het niveau van beide ploegen want hij vlagde het doelpunt af voor buitenspel. De VAR corrigeerde gepast en zo werd het 1-1.
In zijn geheel genomen laat deze vroeger zo tot de verbeelding sprekende topwedstrijd een triest gevoel na. Indien dat het niveau is waarop beide ploegen hun competitie gaan afwerken lijkt Europees voetbal volgend seizoen ver weg. Dit was middenmoot Engelse competitie. Beschamend, en bezinning is dringend nodig.
De Carabao Cup wedstrijd tegen Nottingham Forest was een avondje plezierige ontspanning. Het was mooi Rob Holding te zien wederoptreden na zijn maandenlang blessureleed en dat de verdediger ook nog scoorde was extra fijn. Ook Hector Bellerin werd ingebracht en de Spanjaard begon er al meteen aan met een assist.
Toch was de euforie die na de match her en der de kop opstak totaal ongepast. Nottingham Forest kon nooit de indruk maken een Championship ploeg met ambitie te zijn, en gaf duidelijk voorkeur aan de competitie. Meer dan een hapklare brok voor de Gunners waren ze niet, en de 5-0 eindstand was volkomen logisch.
Voor een nieuwe break staan er nu twee thuiswedstrijden op het programma, en we beginnen eraan met de tweede speeldag in de groepsfase van de Europa League.
Donderdag 03/10/2019, 20.00 u Emirates, Europa League: Arsenal – Standard Luik
Ondanks het zwakke vertoon op verplaatsing staan de Gunners nog steeds op een Champions League plaats, twee punten achter het verrassende Leicester City en vier punten achter Manchester City. De tegenstrevers voor volgende donderdag uit onze eigen Jupiler Pro League staan daarin op de tweede plaats op één punt achter leider Club Brugge, maar met één wedstrijd meer gespeeld.
Trainer Michel Preud’homme en zijn manschappen hebben niets te verliezen op het Emirates, en Arsenal doet er maar beter aan de Luikenaars niet te onderschatten. De 0-3 zege bij Eintracht Frankfurt was een bemoedigende opsteker, en aangezien ook Standard zijn eerste wedstrijd won zal de winnaar van dit duel meteen met drie punten voorsprong aan de leiding gaan. Aan de Gunners om de fans terug wat blij te maken en de volgende thuiswedstrijd in competitie met vertrouwen aan te pakken.
Ondanks het zwakke vertoon op verplaatsing staan de Gunners nog steeds op een Champions League plaats, twee punten achter het verrassende Leicester City en vier punten achter Manchester City. De tegenstrevers voor volgende donderdag uit onze eigen Jupiler Pro League staan daarin op de tweede plaats op één punt achter leider Club Brugge, maar met één wedstrijd meer gespeeld.
Trainer Michel Preud’homme en zijn manschappen hebben niets te verliezen op het Emirates, en Arsenal doet er maar beter aan de Luikenaars niet te onderschatten. De 0-3 zege bij Eintracht Frankfurt was een bemoedigende opsteker, en aangezien ook Standard zijn eerste wedstrijd won zal de winnaar van dit duel meteen met drie punten voorsprong aan de leiding gaan. Aan de Gunners om de fans terug wat blij te maken en de volgende thuiswedstrijd in competitie met vertrouwen aan te pakken.
Zondag 06/10/2019, 14.00 u Emirates, Premier League, matchweek 8: Arsenal – Bournemouth
The Cherries bij wie coach Eddie Howe nu reeds bijna 8 jaar aan de slag is volgen in het klassement op amper 1 punt van Arsenal. Er zijn trouwens vier ploegen die op 1 punt van Arsenal volgen en bij een thuisnederlaag zou het dus zo maar kunnen dat de Gunners ineens een spectaculaire val maken in het klassement. Zover zijn we natuurlijk nog niet.
In het piepkleine stadionnetje op Dean Court gebeurde niets wereldschokkends qua transfers, en voorlopig schijnen de resultaten en de rangschikking de sportieve staf van Bournemouth daarin gelijk te geven.
De roodzwarten verloren tot hiertoe twee keer. Thuis tegen kampioen Manchester City werd het 1-3 en een gelijkaardige score in hun nadeel viel op het veld van Leicester City. Het wordt geen hapklare brok voor Arsenal, maar de Gunners zullen ervoor gaan en hopelijk de wedstrijd winnend en overtuigend afsluiten.
Stevig de leiding in handen nemen in hun groep van de Europa League, en op Champions League koers blijven in competitie, er zijn slechtere manieren om een weekje afstand te nemen van de hectische Premier League.
The Cherries bij wie coach Eddie Howe nu reeds bijna 8 jaar aan de slag is volgen in het klassement op amper 1 punt van Arsenal. Er zijn trouwens vier ploegen die op 1 punt van Arsenal volgen en bij een thuisnederlaag zou het dus zo maar kunnen dat de Gunners ineens een spectaculaire val maken in het klassement. Zover zijn we natuurlijk nog niet.
In het piepkleine stadionnetje op Dean Court gebeurde niets wereldschokkends qua transfers, en voorlopig schijnen de resultaten en de rangschikking de sportieve staf van Bournemouth daarin gelijk te geven.
De roodzwarten verloren tot hiertoe twee keer. Thuis tegen kampioen Manchester City werd het 1-3 en een gelijkaardige score in hun nadeel viel op het veld van Leicester City. Het wordt geen hapklare brok voor Arsenal, maar de Gunners zullen ervoor gaan en hopelijk de wedstrijd winnend en overtuigend afsluiten.
Stevig de leiding in handen nemen in hun groep van de Europa League, en op Champions League koers blijven in competitie, er zijn slechtere manieren om een weekje afstand te nemen van de hectische Premier League.
EEN WEEK ALS EEN RIT OP EEN ACHTBAAN
Door Marcel Bogaerts
Het was me het weekje wel voor Arsenal en zijn getrouwen.
De openingswedstrijd van de Europa League was bijzonder aangenaam om volgen. Er waren kansen bij de vleet voor beide elftallen en de toeschouwers hebben zeker waar voor hun geld gekregen. Kritiek en verzuurde reacties waren er zoals steeds in overvloed, en het kan natuurlijk niet ontkend worden dat de thuisploeg misschien te gemakkelijk doelpogingen kon ondernemen, maar zelden waren ze echt gevaarlijk en Emi Martinez deed zijn job.
De jongeren die in de basiself gedropt waren ontgoochelden niet, integendeel. De 17-jarige Bukayo Saka maakte een fantastisch doelpunt en legde ook de bal netjes klaar voor de 0-3 van Aubameyang.
Tenslotte mag ook opgemerkt worden dat Eintracht Frankfurt wel degelijk een geweldige thuisreputatie heeft. Een verplaatsing naar het veld van de halve finalist van de vorige Europa League was geen geschenk voor Arsenal, maar de Gunners stelden niet teleur en wat de moeilijkste opdracht van de hele groep leek te worden werd uiteindelijk een droge 0-3 zege.
Het resultaat liet goede hoop voor de thuiswedstrijd tegen nieuwkomer Aston Villa, maar de ploeg uit Birmingham was allerminst gekomen om cadeautjes uit te delen. De verdediging van Arsenal stelde bij hun eerste doelpunt alweer weinig voor. De man die afwerkte, McGinn, mocht immers veel te gemakkelijk tussen twee verdedigers richting doel wandelen, de voorzet oppikken en scoren. Het werd helemaal een nerveuze namiddag toen Ainsley Maitland-Niles vlak voor rusten op een onbesuisde manier tegen zijn tweede gele kaart opliep en mocht inrukken.
De Gunners rechtten de rug. Onder impuls van een in grote doen verkerende Matteo Guendouzi sloegen de tien Londenaars terug. Het was Guendouzi zelf die door Björn Engels van de sokken werd gelopen. Nicholas Pepe mocht van Aubameyang de penalty omzetten.
Bij de volgende aanval van Villa was het echter alweer prijs. Grealish ondernam een geweldige ren op links, liet alles en iedereen ter plaatse en zijn voorzet werd door die andere ex-Bruggeling, Wesley, bij de eerste paal binnengetikt.
Een mokerslag voor Arsenal, maar de thuisploeg ging er voor en met nog amper tien minuten te spelen lukte Calum Chambers de gelijkmaker. Björn Engels kroonde zich dan helemaal tot zondebok van de wedstrijd want het was opnieuw na een overtreding van hem dat Aubameyang zich achter de bal zette voor een vrije trap. De Gabonees trof doel en het Emirates ontplofte.
Tenslotte mag nog opgemerkt worden dat de fanbase van Arsenal alweer heel sterk zijn reputatie van niet de meest geduldige van de Premier League te zijn grote eer aandoet. Uiteraard mag en moet er kritisch gereageerd worden op een aantal zaken, maar binnen een club heeft iedereen zijn eigen taak, ook de supporter. Dat die supporter zich meer en meer, en op een niet doordachte wijze, geleid door de emoties van het moment en verscholen achter de anonimiteit van het toetsenbord afreageert op sommige spelers en de coach is echter heel spijtig en onverantwoord. Kritiek ontaardt dan in het schieten met scherp en het spuiten van gif.
Tot de krachtlijnen van het beleid van deze supportersclub behoort nog steeds de onvoorwaardelijke steun aan club, bestuur, manager en spelers. Dat dit credo momenteel door heel wat mensen aan de kant geschoven wordt is triest.
Dit gezegd zijnde gaan we over tot de orde van de dag. De allereerste opdracht die er aankomt is in het kader van dat onding dat Carabao Cup heet.
Het was me het weekje wel voor Arsenal en zijn getrouwen.
De openingswedstrijd van de Europa League was bijzonder aangenaam om volgen. Er waren kansen bij de vleet voor beide elftallen en de toeschouwers hebben zeker waar voor hun geld gekregen. Kritiek en verzuurde reacties waren er zoals steeds in overvloed, en het kan natuurlijk niet ontkend worden dat de thuisploeg misschien te gemakkelijk doelpogingen kon ondernemen, maar zelden waren ze echt gevaarlijk en Emi Martinez deed zijn job.
De jongeren die in de basiself gedropt waren ontgoochelden niet, integendeel. De 17-jarige Bukayo Saka maakte een fantastisch doelpunt en legde ook de bal netjes klaar voor de 0-3 van Aubameyang.
Tenslotte mag ook opgemerkt worden dat Eintracht Frankfurt wel degelijk een geweldige thuisreputatie heeft. Een verplaatsing naar het veld van de halve finalist van de vorige Europa League was geen geschenk voor Arsenal, maar de Gunners stelden niet teleur en wat de moeilijkste opdracht van de hele groep leek te worden werd uiteindelijk een droge 0-3 zege.
Het resultaat liet goede hoop voor de thuiswedstrijd tegen nieuwkomer Aston Villa, maar de ploeg uit Birmingham was allerminst gekomen om cadeautjes uit te delen. De verdediging van Arsenal stelde bij hun eerste doelpunt alweer weinig voor. De man die afwerkte, McGinn, mocht immers veel te gemakkelijk tussen twee verdedigers richting doel wandelen, de voorzet oppikken en scoren. Het werd helemaal een nerveuze namiddag toen Ainsley Maitland-Niles vlak voor rusten op een onbesuisde manier tegen zijn tweede gele kaart opliep en mocht inrukken.
De Gunners rechtten de rug. Onder impuls van een in grote doen verkerende Matteo Guendouzi sloegen de tien Londenaars terug. Het was Guendouzi zelf die door Björn Engels van de sokken werd gelopen. Nicholas Pepe mocht van Aubameyang de penalty omzetten.
Bij de volgende aanval van Villa was het echter alweer prijs. Grealish ondernam een geweldige ren op links, liet alles en iedereen ter plaatse en zijn voorzet werd door die andere ex-Bruggeling, Wesley, bij de eerste paal binnengetikt.
Een mokerslag voor Arsenal, maar de thuisploeg ging er voor en met nog amper tien minuten te spelen lukte Calum Chambers de gelijkmaker. Björn Engels kroonde zich dan helemaal tot zondebok van de wedstrijd want het was opnieuw na een overtreding van hem dat Aubameyang zich achter de bal zette voor een vrije trap. De Gabonees trof doel en het Emirates ontplofte.
Tenslotte mag nog opgemerkt worden dat de fanbase van Arsenal alweer heel sterk zijn reputatie van niet de meest geduldige van de Premier League te zijn grote eer aandoet. Uiteraard mag en moet er kritisch gereageerd worden op een aantal zaken, maar binnen een club heeft iedereen zijn eigen taak, ook de supporter. Dat die supporter zich meer en meer, en op een niet doordachte wijze, geleid door de emoties van het moment en verscholen achter de anonimiteit van het toetsenbord afreageert op sommige spelers en de coach is echter heel spijtig en onverantwoord. Kritiek ontaardt dan in het schieten met scherp en het spuiten van gif.
Tot de krachtlijnen van het beleid van deze supportersclub behoort nog steeds de onvoorwaardelijke steun aan club, bestuur, manager en spelers. Dat dit credo momenteel door heel wat mensen aan de kant geschoven wordt is triest.
Dit gezegd zijnde gaan we over tot de orde van de dag. De allereerste opdracht die er aankomt is in het kader van dat onding dat Carabao Cup heet.
Dinsdag 24/09/2019, 19u45, Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Nottingham Forest
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery, amper 48 uur na de thriller tegen Aston Villa, opnieuw een flinke rotatie zal doorvoeren. De Carabao Cup is immers al van oudsher een kans voor de betere clubs om een doorgedreven troepenschouw te houden. De eerste opdracht gaat dan dikwijls tegen een League 1 of League 2 club, maar Nottingham Forest vormt dan een uitzondering op de regel. De bezoekers staan momenteel op de 6e plaats in de Championship.
Een uitschakeling in de eerste ronde van de Carabao Cup zou zeer slecht aankomen bij de ongeduldige Gooners en moet dus vermeden worden. Het volstaat echter te herinneren aan het FA Cup duel op City Ground tussen beiden clubs op 7 januari 2018. Het was één van de dieptepunten uit de Arsène Wenger jaren. Arsenal liep constant achter de feiten aan en verloor kansloos met 4-2. De in een ander tijdperk dubbele winnaar van de Europabeker voor Landskampioenen zal beslist stilletjes dromen van een mogelijke herhaling van die stunt. Aan Arsenal om die ambitie een halt toe te roepen.
In de competitie staat er een echte topwedstrijd op het programma.
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery, amper 48 uur na de thriller tegen Aston Villa, opnieuw een flinke rotatie zal doorvoeren. De Carabao Cup is immers al van oudsher een kans voor de betere clubs om een doorgedreven troepenschouw te houden. De eerste opdracht gaat dan dikwijls tegen een League 1 of League 2 club, maar Nottingham Forest vormt dan een uitzondering op de regel. De bezoekers staan momenteel op de 6e plaats in de Championship.
Een uitschakeling in de eerste ronde van de Carabao Cup zou zeer slecht aankomen bij de ongeduldige Gooners en moet dus vermeden worden. Het volstaat echter te herinneren aan het FA Cup duel op City Ground tussen beiden clubs op 7 januari 2018. Het was één van de dieptepunten uit de Arsène Wenger jaren. Arsenal liep constant achter de feiten aan en verloor kansloos met 4-2. De in een ander tijdperk dubbele winnaar van de Europabeker voor Landskampioenen zal beslist stilletjes dromen van een mogelijke herhaling van die stunt. Aan Arsenal om die ambitie een halt toe te roepen.
In de competitie staat er een echte topwedstrijd op het programma.
Maandag 30/09/2019, 20u, Old Trafford, Premier League matchweek 7: Manchester United – Arsenal
Als de Gooners zich al slecht voelen (en we herhalen nogmaals dat we dat niet terecht vinden), hoe moet het dan gesteld zijn met de Mancunians? Het team van Solskjaer staat pas op een achtste plaats, met 8 punten, drie minder dan Arsenal, en verloor twee wedstrijden tegen Londense clubs. Crystal Palace ging in Manchester met de zege aan de haal, en afgelopen weekend zette het West Ham United van Manuel Pellegrini de Red Devils op hun plaats met 2-0.
De rode ploeg van Manchester liet de met veel bombarie binnengehaalde maar totaal mislukte Alexis Sanchez vertrekken naar Inter. Romelu Lukaku mocht ook vertrekken, eveneens naar Inter, en Chris Smalling trok naar AS Roma.
Harry Maguire (Leicester City) en Aaron Wan-Bissaka (Crystal Palace) werden ingelijfd als versterkingen.
Manchester United zoekt echter naar zichzelf, en in veel grotere mate dan Arsenal dat doet. Het wordt dan ook beslist een interessant duel op Old Trafford. De Gunners doen het de laatste jaren niet geweldig bij United. De zware 8-2 nederlaag van 28 augustus 2011 werd uiteraard en gelukkig maar niet meer herhaald, maar meer dan af en toe een (soms fortuinlijk) gelijkspelletje zat er in competitie ook niet in.
Het is reeds 13 jaar geleden dat Arsenal nog eens een competitiewedstrijd kon winnen op bezoek bij United. Op 17 september 2006 scoorde Emmanuel Adebayor op vier minuten voor affluiten het enige doelpunt van de wedstrijd. Bij United stond naast Gary Neville, Rio Ferdinand, Paul Scholes en Wayne Rooney ook ene Cristiano Ronaldo op het veld. De Gunners stelden daar ondermeer Cesc Fabregas, Kolo Touré, Emmanuel Eboué en Freddy Ljungberg tegenover.
Kan Arsenal dit jaar misschien nog eens winnen? Een uitoverwinning bij een topclub, al is United dat dan misschien niet echt meer, het zou weer eens iets anders zijn.
Als de Gooners zich al slecht voelen (en we herhalen nogmaals dat we dat niet terecht vinden), hoe moet het dan gesteld zijn met de Mancunians? Het team van Solskjaer staat pas op een achtste plaats, met 8 punten, drie minder dan Arsenal, en verloor twee wedstrijden tegen Londense clubs. Crystal Palace ging in Manchester met de zege aan de haal, en afgelopen weekend zette het West Ham United van Manuel Pellegrini de Red Devils op hun plaats met 2-0.
De rode ploeg van Manchester liet de met veel bombarie binnengehaalde maar totaal mislukte Alexis Sanchez vertrekken naar Inter. Romelu Lukaku mocht ook vertrekken, eveneens naar Inter, en Chris Smalling trok naar AS Roma.
Harry Maguire (Leicester City) en Aaron Wan-Bissaka (Crystal Palace) werden ingelijfd als versterkingen.
Manchester United zoekt echter naar zichzelf, en in veel grotere mate dan Arsenal dat doet. Het wordt dan ook beslist een interessant duel op Old Trafford. De Gunners doen het de laatste jaren niet geweldig bij United. De zware 8-2 nederlaag van 28 augustus 2011 werd uiteraard en gelukkig maar niet meer herhaald, maar meer dan af en toe een (soms fortuinlijk) gelijkspelletje zat er in competitie ook niet in.
Het is reeds 13 jaar geleden dat Arsenal nog eens een competitiewedstrijd kon winnen op bezoek bij United. Op 17 september 2006 scoorde Emmanuel Adebayor op vier minuten voor affluiten het enige doelpunt van de wedstrijd. Bij United stond naast Gary Neville, Rio Ferdinand, Paul Scholes en Wayne Rooney ook ene Cristiano Ronaldo op het veld. De Gunners stelden daar ondermeer Cesc Fabregas, Kolo Touré, Emmanuel Eboué en Freddy Ljungberg tegenover.
Kan Arsenal dit jaar misschien nog eens winnen? Een uitoverwinning bij een topclub, al is United dat dan misschien niet echt meer, het zou weer eens iets anders zijn.
ACHTERUIT IN PLAATS VAN VOORUIT
Door Marcel Bogaerts
De Gunners hebben op Vicarage Road een schokkend slechte prestatie geleverd. In de eerste periode kon de schijn nog hoog gehouden worden, met dank aan Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonese prijsschutter stond twee keer op de goede plaats en hekkensluiter Watford keek halverwege tegen een 0-2 achterstand aan.
Maar de tweede periode was niet minder dan een abominabele horrorshow van de bezoekers uit Noord-Londen. Al hetgeen waar trainers van de -15 slapeloze nachten van krijgen passeerde de revue. Dekkingsfouten, slordige passes, ongeconcentreerd de wedstrijd ondergaan, veelvuldig balverlies, slechte invalbeurten, noem maar op. De aansluitingstreffer van Watford was symptomatisch en de oerdomme strafschopfout van David Luiz (de Braziliaan valt op een ergerlijke manier in herhaling) was dat zo mogelijk nog meer. Bernd Leno behoedde zijn ploeg voor een nederlaag, maar het was niet meer dan een nutteloos doekje voor het bloeden want de hoon van gans de voetbalwereld was niet meer te vermijden en we kunnen niet anders dan toegeven dat dit meer dan terecht is.
De woede van de overgrote meerderheid van de Gooners richtte zich reeds tijdens de wedstrijd op Unai Emery die bij de fanbase meer en meer krediet verliest. Toch is dat te kort door de bocht. Het is immers niet voor de eerste keer dat de spelers van Arsenal blijk geven van een schrijnend gebrek aan beroepsernst. Het is niet Unai Emery die bij het eerste doelpunt van Watford de bal rechtstreeks aan de tegenstrever gaf. Het is niet Unai Emery die als een miniem de strafschop cadeau deed. Het is niet Unai Emery die als een natte krant inviel. Bij dat laatste merken we dan nog terzijde op dat het de veelgeprezen en door een groot gedeelte van de supporters in het elftal geëiste jongeren waren die toonden dat ze nog niet klaar waren voor het grote werk…. Dramatisch zonder meer. En uiteraard moet ook coach Emery voor de spiegel gaan staan. Berichten die doorsijpelen tonen aan dat zeker niet alles koek en ei is op Colney. Veel is natuurlijk roddel en clickbait, maar er is nooit rook zonder vuur. En de kritiek van de fans op een onduidelijk wedstrijdplan en mordicus vasthouden aan het voetballend ontzetten van de bal neemt overhand toe. In de Daily Mirror was vandaag te lezen dat José Mourinho of all coaches de geknipte man is om Unai Emery met onmiddellijke ingang op te volgen. Er is heel veel werk aan de winkel op het Emirates en dat de problemen alleen maar lijken toe te nemen is heel verontrustend.
In de andere wedstrijden van matchweek 5 was er de verrassende nederlaag van de kampioen bij de nieuwkomer. Norwich-Manchester City 3-2. De andere “grote” kanonnen stelden niet teleur. Liverpool, Tottenham en Chelsea wonnen met duidelijke cijfers en Manchester United had minder overschot tegen Leicester maar bleef aan winnende hand.
Liverpool heeft nog steeds het maximum van de punten en daarmee al een bonus van vijf punten op de tweede, kampioen City. De Citizens staan twee punten voor op vijf ploegen waaronder Arsenal.
Op welke manier Arsenal gaat reageren op bezoek bij Eintracht Frankfurt is alleen in het koffiedik te lezen. Een nieuwe ontluisterende nederlaag, ook al is het dan “maar” in de Europa League zou in onze ogen dramatisch zijn.
In de Premier League komt de eerste nieuwkomer op bezoek, al is het dan een oude bekende.
Zondag 22/09/2019, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Aston Villa
De traditieclub uit Birmingham keert terug in de Premier League na drie seizoenen in de Championship. Vorig seizoen eindigden ze daarin op de 5e plaats, maar wisten ze zich in play-offs met Derby County, West Bromwich Albion en Leeds United toch te verzekeren van het derde promotieticket en Norwich en Sheffield United te vervoegen op het hoogste niveau.
De Villans hebben na vijf speeldagen slechts vier punten gesprokkeld door een eerder verrassende zege tegen het ambitieuze Everton en een gelijkspel tegen West Ham United.
Manager van Aston Villa is de minder bekende Engelsman Dean Smith die na passages bij Walsall en Brentford aan zijn eerste Premier League avontuur toe is.
In de kern van de ploeg uit Birmingham zit een kleine Brugse injectie. Björn Engels kwam over van Stade Reims en blauwzwart liet ook de Braziliaanse spits Wesley naar Villa Park vertrekken.
De laatste confrontatie tussen Arsenal en Aston Villa was op de laatste speeldag van het seizoen 2015/2016. De supporters van de reeds veroordeelde bezoekers maakten er toen een carnavalsfeestje van, maar Arsenal won uiteindelijk met 4-0 dankzij drie goals van Oliver Giroud en een own-goal van keeper Mark Bunn die een keihard afstandsschot van de afscheidnemende Mikel Arteta via de deklat en zijn rug ongelukkig in doel zag vliegen.
Helaas herinneren we ons ook de openingsspeeldag van het seizoen 2013/2014 dat in absolute mineur begon voor Arsenal door te verliezen van Aston Villa. Het werd 1-3 met ook twee doelpunten van onze landgenoot Christian Benteke.
Arsenal zorgt er maar beter voor dat er terug wat vertrouwen komt op de zitjes van het Emirates. Dat kunnen de Gunners doen door eerst en vooral de Europa League campagne overtuigend op gang te trappen en daarna, even overtuigend of nog meer, drie punten te pakken tegen de traditieclub uit Birmingham.
De Gunners hebben op Vicarage Road een schokkend slechte prestatie geleverd. In de eerste periode kon de schijn nog hoog gehouden worden, met dank aan Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonese prijsschutter stond twee keer op de goede plaats en hekkensluiter Watford keek halverwege tegen een 0-2 achterstand aan.
Maar de tweede periode was niet minder dan een abominabele horrorshow van de bezoekers uit Noord-Londen. Al hetgeen waar trainers van de -15 slapeloze nachten van krijgen passeerde de revue. Dekkingsfouten, slordige passes, ongeconcentreerd de wedstrijd ondergaan, veelvuldig balverlies, slechte invalbeurten, noem maar op. De aansluitingstreffer van Watford was symptomatisch en de oerdomme strafschopfout van David Luiz (de Braziliaan valt op een ergerlijke manier in herhaling) was dat zo mogelijk nog meer. Bernd Leno behoedde zijn ploeg voor een nederlaag, maar het was niet meer dan een nutteloos doekje voor het bloeden want de hoon van gans de voetbalwereld was niet meer te vermijden en we kunnen niet anders dan toegeven dat dit meer dan terecht is.
De woede van de overgrote meerderheid van de Gooners richtte zich reeds tijdens de wedstrijd op Unai Emery die bij de fanbase meer en meer krediet verliest. Toch is dat te kort door de bocht. Het is immers niet voor de eerste keer dat de spelers van Arsenal blijk geven van een schrijnend gebrek aan beroepsernst. Het is niet Unai Emery die bij het eerste doelpunt van Watford de bal rechtstreeks aan de tegenstrever gaf. Het is niet Unai Emery die als een miniem de strafschop cadeau deed. Het is niet Unai Emery die als een natte krant inviel. Bij dat laatste merken we dan nog terzijde op dat het de veelgeprezen en door een groot gedeelte van de supporters in het elftal geëiste jongeren waren die toonden dat ze nog niet klaar waren voor het grote werk…. Dramatisch zonder meer. En uiteraard moet ook coach Emery voor de spiegel gaan staan. Berichten die doorsijpelen tonen aan dat zeker niet alles koek en ei is op Colney. Veel is natuurlijk roddel en clickbait, maar er is nooit rook zonder vuur. En de kritiek van de fans op een onduidelijk wedstrijdplan en mordicus vasthouden aan het voetballend ontzetten van de bal neemt overhand toe. In de Daily Mirror was vandaag te lezen dat José Mourinho of all coaches de geknipte man is om Unai Emery met onmiddellijke ingang op te volgen. Er is heel veel werk aan de winkel op het Emirates en dat de problemen alleen maar lijken toe te nemen is heel verontrustend.
In de andere wedstrijden van matchweek 5 was er de verrassende nederlaag van de kampioen bij de nieuwkomer. Norwich-Manchester City 3-2. De andere “grote” kanonnen stelden niet teleur. Liverpool, Tottenham en Chelsea wonnen met duidelijke cijfers en Manchester United had minder overschot tegen Leicester maar bleef aan winnende hand.
Liverpool heeft nog steeds het maximum van de punten en daarmee al een bonus van vijf punten op de tweede, kampioen City. De Citizens staan twee punten voor op vijf ploegen waaronder Arsenal.
Op welke manier Arsenal gaat reageren op bezoek bij Eintracht Frankfurt is alleen in het koffiedik te lezen. Een nieuwe ontluisterende nederlaag, ook al is het dan “maar” in de Europa League zou in onze ogen dramatisch zijn.
In de Premier League komt de eerste nieuwkomer op bezoek, al is het dan een oude bekende.
Zondag 22/09/2019, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Aston Villa
De traditieclub uit Birmingham keert terug in de Premier League na drie seizoenen in de Championship. Vorig seizoen eindigden ze daarin op de 5e plaats, maar wisten ze zich in play-offs met Derby County, West Bromwich Albion en Leeds United toch te verzekeren van het derde promotieticket en Norwich en Sheffield United te vervoegen op het hoogste niveau.
De Villans hebben na vijf speeldagen slechts vier punten gesprokkeld door een eerder verrassende zege tegen het ambitieuze Everton en een gelijkspel tegen West Ham United.
Manager van Aston Villa is de minder bekende Engelsman Dean Smith die na passages bij Walsall en Brentford aan zijn eerste Premier League avontuur toe is.
In de kern van de ploeg uit Birmingham zit een kleine Brugse injectie. Björn Engels kwam over van Stade Reims en blauwzwart liet ook de Braziliaanse spits Wesley naar Villa Park vertrekken.
De laatste confrontatie tussen Arsenal en Aston Villa was op de laatste speeldag van het seizoen 2015/2016. De supporters van de reeds veroordeelde bezoekers maakten er toen een carnavalsfeestje van, maar Arsenal won uiteindelijk met 4-0 dankzij drie goals van Oliver Giroud en een own-goal van keeper Mark Bunn die een keihard afstandsschot van de afscheidnemende Mikel Arteta via de deklat en zijn rug ongelukkig in doel zag vliegen.
Helaas herinneren we ons ook de openingsspeeldag van het seizoen 2013/2014 dat in absolute mineur begon voor Arsenal door te verliezen van Aston Villa. Het werd 1-3 met ook twee doelpunten van onze landgenoot Christian Benteke.
Arsenal zorgt er maar beter voor dat er terug wat vertrouwen komt op de zitjes van het Emirates. Dat kunnen de Gunners doen door eerst en vooral de Europa League campagne overtuigend op gang te trappen en daarna, even overtuigend of nog meer, drie punten te pakken tegen de traditieclub uit Birmingham.
PRIMA DERBY GEVOLGD DOOR EERSTE INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
De Gunners namen een prima start in de Noord-Londense derby, maar kregen bij de eerste de beste tegenstoot van de tegenstrever het deksel op de neus. Een snel ontzetten belandde in de buurt van de middencirkel op het hoofd van Harry Kane. Twee kopbalsterke Arsenal spelers, Xhaka en Sokratis, slaagden er niet in te verhinderen dat het nummer tien van de Spurs Son bereikte. De Koreaan ging aan de haal, nam Leno op de korrel, de Duitser kon enkel maar wegslaan en de goed gevolgde Eriksen duwde binnen. Het werd nog erger want Granit Xhaka ging, net als zoveel keer al gebeurd is, veel te dwaas in op opnieuw Son en scheidsrechter Atkinson kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Kane miste uiteraard niet en Arsenal stond 0-2 achter. De thuisploeg rechtte de rug, trok terug naar voor en net voor rust kon Alexandre Lacazette vrij simpel Jan Vertonghen uitspelen en de Fransman poeierde keihard de aansluitingstreffer voorbij Lloris.
De tweede helft was volledig voor Arsenal. Tottenham probeerde nog wel af en toe in de buurt van Leno te geraken en één keer kwam de Duitse keeper goed weg toen Harry Kane de paal trof. Maar al bij al kon de gelijkmaker echt niet uitblijven en Matteo Guendouzi (wat een dijk van een wedstrijd speelde de jonge Fransman) vond Aubameyang met een dodelijke assist door het hart van de verdediging. Zo iets is Aubameyang wel toevertrouwd en de 2-2 was een feit. Oververdiend en Arsenal wilde meer en had daar misschien, ook gezien de vele overtredingen die Tottenham nodig had, ook wel recht op. Maar in zijn geheel genomen was het een zinderende derby en er was voor niemand een reden om een lang gezicht te trekken bij het laatste fluitsignaal.
Deze speeldag zag in de Premier League ook Liverpool dat met 0-3 baas bleef bij Burnley. Manchester City overrompelde Brighton (4-0), maar United (1-1 bij Southampton) en Chelsea (2-2 thuis tegen nieuwkomer Sheffield United) konden opnieuw niet winnen.
Liverpool heeft met 12 punten nog steeds het maximum, Manchester City volgt met 10, Leicester City haalt goede resultaten en heeft 8 punten. Crystal Palace, Arsenal, Everton en West Ham volgen met 7. Onderaan stelt Wolverhampton, met slechts 3 punten net als nieuwkomers Aston Villa en Norwich voorlopig teleur. Watford sluit de rij met één troosteloos puntje.
Na de interlandbreak is Watford overigens de volgende tegenstrever van Arsenal.
Zondag 15/09/2019, 16u30, Vicarage Road, Premier League matchweek 5: Watford – Arsenal
Bij The Hornets viel in het tussenseizoen heel wat transfernieuws te rapen, maar echt wereldschokkende dingen gebeurden er niet aan Vicarage Road. Uit Rennes kwam de Senegalees Ismaïla Sarr, nog bekend bij supporters van de Gunners van vorige Europa League, maar de grootste transfer was wel die van “onze” Danny Welbeck, na zijn zware blessure op een zijspoor geraakt bij Arsenal. Hopelijk voor Danny kan hij nog een mooi vervolg breien aan zijn carrière.
Voorlopig lukt het nog niet echt voor de ploeg van coach Javi Gracia. Watford staat zoals gezegd allerlaatste en kon enkel bij nieuwkomer Newcastle een puntje meegraaien. The Hornets slikten reeds zes doelpunten thuis (0-3 tegen Brighton en 1-3 tegen West Ham).
Dit is echter de Premier League, en Arsenal moet er uiteraard alles aan doen om bij een thuisploeg die beslist de puntjes op de i zal willen zetten niet tegen een opstopper van formaat te lopen. Enkel met een mooie overwinning kan met vertrouwen gereisd worden naar de Commerzbank Arena, want op donderdag 19 september staat reeds de eerste speeldag van Europa League op het programma. Om 17u55 wordt afgetrapt voor Eintracht Frankfurt – Arsenal.
De Gunners namen een prima start in de Noord-Londense derby, maar kregen bij de eerste de beste tegenstoot van de tegenstrever het deksel op de neus. Een snel ontzetten belandde in de buurt van de middencirkel op het hoofd van Harry Kane. Twee kopbalsterke Arsenal spelers, Xhaka en Sokratis, slaagden er niet in te verhinderen dat het nummer tien van de Spurs Son bereikte. De Koreaan ging aan de haal, nam Leno op de korrel, de Duitser kon enkel maar wegslaan en de goed gevolgde Eriksen duwde binnen. Het werd nog erger want Granit Xhaka ging, net als zoveel keer al gebeurd is, veel te dwaas in op opnieuw Son en scheidsrechter Atkinson kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Kane miste uiteraard niet en Arsenal stond 0-2 achter. De thuisploeg rechtte de rug, trok terug naar voor en net voor rust kon Alexandre Lacazette vrij simpel Jan Vertonghen uitspelen en de Fransman poeierde keihard de aansluitingstreffer voorbij Lloris.
De tweede helft was volledig voor Arsenal. Tottenham probeerde nog wel af en toe in de buurt van Leno te geraken en één keer kwam de Duitse keeper goed weg toen Harry Kane de paal trof. Maar al bij al kon de gelijkmaker echt niet uitblijven en Matteo Guendouzi (wat een dijk van een wedstrijd speelde de jonge Fransman) vond Aubameyang met een dodelijke assist door het hart van de verdediging. Zo iets is Aubameyang wel toevertrouwd en de 2-2 was een feit. Oververdiend en Arsenal wilde meer en had daar misschien, ook gezien de vele overtredingen die Tottenham nodig had, ook wel recht op. Maar in zijn geheel genomen was het een zinderende derby en er was voor niemand een reden om een lang gezicht te trekken bij het laatste fluitsignaal.
Deze speeldag zag in de Premier League ook Liverpool dat met 0-3 baas bleef bij Burnley. Manchester City overrompelde Brighton (4-0), maar United (1-1 bij Southampton) en Chelsea (2-2 thuis tegen nieuwkomer Sheffield United) konden opnieuw niet winnen.
Liverpool heeft met 12 punten nog steeds het maximum, Manchester City volgt met 10, Leicester City haalt goede resultaten en heeft 8 punten. Crystal Palace, Arsenal, Everton en West Ham volgen met 7. Onderaan stelt Wolverhampton, met slechts 3 punten net als nieuwkomers Aston Villa en Norwich voorlopig teleur. Watford sluit de rij met één troosteloos puntje.
Na de interlandbreak is Watford overigens de volgende tegenstrever van Arsenal.
Zondag 15/09/2019, 16u30, Vicarage Road, Premier League matchweek 5: Watford – Arsenal
Bij The Hornets viel in het tussenseizoen heel wat transfernieuws te rapen, maar echt wereldschokkende dingen gebeurden er niet aan Vicarage Road. Uit Rennes kwam de Senegalees Ismaïla Sarr, nog bekend bij supporters van de Gunners van vorige Europa League, maar de grootste transfer was wel die van “onze” Danny Welbeck, na zijn zware blessure op een zijspoor geraakt bij Arsenal. Hopelijk voor Danny kan hij nog een mooi vervolg breien aan zijn carrière.
Voorlopig lukt het nog niet echt voor de ploeg van coach Javi Gracia. Watford staat zoals gezegd allerlaatste en kon enkel bij nieuwkomer Newcastle een puntje meegraaien. The Hornets slikten reeds zes doelpunten thuis (0-3 tegen Brighton en 1-3 tegen West Ham).
Dit is echter de Premier League, en Arsenal moet er uiteraard alles aan doen om bij een thuisploeg die beslist de puntjes op de i zal willen zetten niet tegen een opstopper van formaat te lopen. Enkel met een mooie overwinning kan met vertrouwen gereisd worden naar de Commerzbank Arena, want op donderdag 19 september staat reeds de eerste speeldag van Europa League op het programma. Om 17u55 wordt afgetrapt voor Eintracht Frankfurt – Arsenal.
DE LOTING VOOR DE GROEPSFASE VAN DE EUROPA LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Naar welke uithoeken van het continent Arsenal ook naartoe gestuurd is in de twee voorgaande jaren (we denken aan Borisov, Qarabag en Poltava), met dure, verre en vermoeiende tot zelfs zo goed als onmogelijke reizen voor Gooners tot gevolg, deze jaargang mogen we niet klagen. Met Standard Luik, Eintracht Frankfurt en Vitoria SC uit Portugal krijgen we heel wat aantrekkelijkere affiches. De keerzijde van de medaille is dat deze tegenstrevers minder hapklare brokken zullen zijn dan de Witrussen, de Azeri of de Oekraïners. We stellen deze tegenstrevers in het kort hieronder voor.
Standard Luik
Royal Standard de Liège zoals de club officieel heet speelt haar thuiswedstrijden in het Stade Maurice Dufrasne, aan de boorden van de Maas, en die tempel is meer bekend onder de naam Sclessin.
Standard is momenteel de eersteklasser die het langst onafgebroken in de hoogste Belgische afdeling speelt. De club promoveerde in 1921 en is sindsdien nooit gedegradeerd.
In 1898 richtten studenten van het Saint-Servaiscollege Standard Football Club op en met het stamnummer 16 is de vereniging één van de oudste clubs actief in België.
De club werd 10 maal landskampioen en de laatste keer gebeurde dat in 2009. De nationale beker werd 8 keer veroverd.
Europees speelde Standard zowaar de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars op 12 mei 1982. In Camp Nou, tegen thuisclub Barcelona, bracht Guy Vandersmissen zijn ploeg al na 7 minuten op voorsprong, maar Barça sloeg terug en won met 2-1.
In 1984 bleek echter dat Standard in dat jaar tegenstrever Waterschei had omgekocht om niet voluit te gaan in de wedstrijd op Sclessin, zodat de Luikenaars vlot de landstitel konden pakken. Tal van spelers van beide ploegen werden langdurig geschorst en Standard zakte zowel sportief als financieel weg. Pas in 1993 kwam er terug een succes met bekerwinst.
De Rouches zoals de bijnaam van de club luidt worden momenteel getraind door oudgediende Michel Preud’homme.
Er wacht Arsenal een warm onthaal in de “vurige stede” maar naar onze verwachting zal het zeker niet Standard Luik zijn dat de Gunners de doorgang naar de knock-out fase zal verhinderen.
Toch moeten we terugdenken aan de Champions League wedstrijd van 16 September 2009. Na 5 minuten stond het immers al 2-0 voor Standard na een doelpunt van Eliaquim Mangala en een strafschop van Milan Jovanovic. Op slag van rust maakte Bendtner er 2-1 van en Thomas Vermaelen en Eduardo zorgden voor een 2-3 overwinning. In het Emirates stadion won Arsenal met 2-0 na goals van Nasri en Denilson.
In de Europabeker voor Bekerwinnaars, heel wat vroeger, wonnen de Gunners op 3 november 1993 met liefst 0-7 op Sclessin. De heenwedstrijd op Highbury was op 3-0 geëindigd zodat de Rouches verdediging liefst 10 keer gepasseerd werd in deze duels.
Eintracht Frankfurt
Frankfurter Fussball Club Victoria von 1899 werd opgericht op 8 maart 1899 door leden van Frankfurter FC Germania 1984, de oudste club van Frankfurt. Er werd ook nog een Frankfurter Fussball Club 1899 opgericht die een jaar later, na een fusie, de naam aannam van Frankfurter FC Kickers – 1899.
Na tal van fusies over en weer ging de club onder de huidige naam vanaf 1920 door het Duitse voetballeven.
Eintracht Frankfurt heeft een geschiedenis die gekenmerkt wordt door vallen en weer opstaan en op de erelijst van “Die Adlerträger” vinden we dan ook slechts 1 landstitel (1959) en 5 nationale bekers.
Voor het grootste Europese succes van Eintracht Frankfurt moeten we teruggaan naar het grijze verleden. Op 18 mei 1960 speelde de toenmalige Duitse landskampioen de finale van de Europabeker voor Landskampioenen tegen het grote Real Madrid. In Hampden Park in Glasgow verloren de Duitsers met 7-3 van sterren als José Santamaria, Francisco Gento, Ferenc Puskas en Alfredo Di Stefano.
Vorig seizoen speelde Frankfurt de halve finale van deze Europa League. Chelsea geraakte slechts met de strafschoppen voorbij de Duitsers en we mogen verwachten dat Eintracht de lastigste tegenstrever voor Arsenal wordt.
We vonden geen eerdere duels tussen Arsenal en Eintracht Frankfurt terug.
Vitoria Sport Clube
De club is gevestigd in de stad Guimaraes, in het noorden van Portugal, en staat derhalve ook bekend onder de naam Vitoria Guimaraes. Vitoria is een gevestigde naam in het Portugese voetbal. Er zijn slechts vier clubs die vaker in de hoogste Portugese afdeling speelden dan Vitoria.
Toch werden sinds de oprichting in 1922 zo goed als geen prijzen gepakt. Slechts in 2013 werd de nationale beker veroverd.
Trainer van de club is de vooral bij de fans van onze Belgische tegenstrever bekende Sergio Conceicao.
Onderschatting is nooit goed uiteraard, maar deze tegenstrever uit pot 4 mag in principe geen probleem vormen voor de Gunners.
Ook tegen deze Portugezen speelde Arsenal nog nooit.
Later komen we terug op de kalender voor deze groepsfase.
Door Marcel Bogaerts
Naar welke uithoeken van het continent Arsenal ook naartoe gestuurd is in de twee voorgaande jaren (we denken aan Borisov, Qarabag en Poltava), met dure, verre en vermoeiende tot zelfs zo goed als onmogelijke reizen voor Gooners tot gevolg, deze jaargang mogen we niet klagen. Met Standard Luik, Eintracht Frankfurt en Vitoria SC uit Portugal krijgen we heel wat aantrekkelijkere affiches. De keerzijde van de medaille is dat deze tegenstrevers minder hapklare brokken zullen zijn dan de Witrussen, de Azeri of de Oekraïners. We stellen deze tegenstrevers in het kort hieronder voor.
Standard Luik
Royal Standard de Liège zoals de club officieel heet speelt haar thuiswedstrijden in het Stade Maurice Dufrasne, aan de boorden van de Maas, en die tempel is meer bekend onder de naam Sclessin.
Standard is momenteel de eersteklasser die het langst onafgebroken in de hoogste Belgische afdeling speelt. De club promoveerde in 1921 en is sindsdien nooit gedegradeerd.
In 1898 richtten studenten van het Saint-Servaiscollege Standard Football Club op en met het stamnummer 16 is de vereniging één van de oudste clubs actief in België.
De club werd 10 maal landskampioen en de laatste keer gebeurde dat in 2009. De nationale beker werd 8 keer veroverd.
Europees speelde Standard zowaar de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars op 12 mei 1982. In Camp Nou, tegen thuisclub Barcelona, bracht Guy Vandersmissen zijn ploeg al na 7 minuten op voorsprong, maar Barça sloeg terug en won met 2-1.
In 1984 bleek echter dat Standard in dat jaar tegenstrever Waterschei had omgekocht om niet voluit te gaan in de wedstrijd op Sclessin, zodat de Luikenaars vlot de landstitel konden pakken. Tal van spelers van beide ploegen werden langdurig geschorst en Standard zakte zowel sportief als financieel weg. Pas in 1993 kwam er terug een succes met bekerwinst.
De Rouches zoals de bijnaam van de club luidt worden momenteel getraind door oudgediende Michel Preud’homme.
Er wacht Arsenal een warm onthaal in de “vurige stede” maar naar onze verwachting zal het zeker niet Standard Luik zijn dat de Gunners de doorgang naar de knock-out fase zal verhinderen.
Toch moeten we terugdenken aan de Champions League wedstrijd van 16 September 2009. Na 5 minuten stond het immers al 2-0 voor Standard na een doelpunt van Eliaquim Mangala en een strafschop van Milan Jovanovic. Op slag van rust maakte Bendtner er 2-1 van en Thomas Vermaelen en Eduardo zorgden voor een 2-3 overwinning. In het Emirates stadion won Arsenal met 2-0 na goals van Nasri en Denilson.
In de Europabeker voor Bekerwinnaars, heel wat vroeger, wonnen de Gunners op 3 november 1993 met liefst 0-7 op Sclessin. De heenwedstrijd op Highbury was op 3-0 geëindigd zodat de Rouches verdediging liefst 10 keer gepasseerd werd in deze duels.
Eintracht Frankfurt
Frankfurter Fussball Club Victoria von 1899 werd opgericht op 8 maart 1899 door leden van Frankfurter FC Germania 1984, de oudste club van Frankfurt. Er werd ook nog een Frankfurter Fussball Club 1899 opgericht die een jaar later, na een fusie, de naam aannam van Frankfurter FC Kickers – 1899.
Na tal van fusies over en weer ging de club onder de huidige naam vanaf 1920 door het Duitse voetballeven.
Eintracht Frankfurt heeft een geschiedenis die gekenmerkt wordt door vallen en weer opstaan en op de erelijst van “Die Adlerträger” vinden we dan ook slechts 1 landstitel (1959) en 5 nationale bekers.
Voor het grootste Europese succes van Eintracht Frankfurt moeten we teruggaan naar het grijze verleden. Op 18 mei 1960 speelde de toenmalige Duitse landskampioen de finale van de Europabeker voor Landskampioenen tegen het grote Real Madrid. In Hampden Park in Glasgow verloren de Duitsers met 7-3 van sterren als José Santamaria, Francisco Gento, Ferenc Puskas en Alfredo Di Stefano.
Vorig seizoen speelde Frankfurt de halve finale van deze Europa League. Chelsea geraakte slechts met de strafschoppen voorbij de Duitsers en we mogen verwachten dat Eintracht de lastigste tegenstrever voor Arsenal wordt.
We vonden geen eerdere duels tussen Arsenal en Eintracht Frankfurt terug.
Vitoria Sport Clube
De club is gevestigd in de stad Guimaraes, in het noorden van Portugal, en staat derhalve ook bekend onder de naam Vitoria Guimaraes. Vitoria is een gevestigde naam in het Portugese voetbal. Er zijn slechts vier clubs die vaker in de hoogste Portugese afdeling speelden dan Vitoria.
Toch werden sinds de oprichting in 1922 zo goed als geen prijzen gepakt. Slechts in 2013 werd de nationale beker veroverd.
Trainer van de club is de vooral bij de fans van onze Belgische tegenstrever bekende Sergio Conceicao.
Onderschatting is nooit goed uiteraard, maar deze tegenstrever uit pot 4 mag in principe geen probleem vormen voor de Gunners.
Ook tegen deze Portugezen speelde Arsenal nog nooit.
Later komen we terug op de kalender voor deze groepsfase.
BEKLIJVENDE DERBY GEVRAAGD
Door Marcel Bogaerts
De vice-kampioen in Engeland en tevens de winnaar van de meest recente Champions League laat zich in eigen huis door niemand van de wijs brengen. Welke aanpak een bezoekende coach ook kiest, zijn elftal zal altijd versmacht worden door een aan een verschroeiend tempo hoog druk zettend Liverpool. De power play van het team van Jurgen Klopp is genadeloos. Ook Arsenal moest het ondervinden. De Gunners kregen geen voet aan de grond. Naar gewoonte probeerden de Londenaars ook nu vanaf de doelman verzorgd uit te voetballen, maar de Reds zetten hen reeds muurvast in de eigen zestien, en dus was en bleef het overleven.
Het lukte voorlopig nog aardig, want Arsenal kwam heel af en toe onder de druk uit en versierde met Aubameyang en Pepe enkele leuke kansen. Met iets meer beheersing had het 0-1 aan de rust kunnen en misschien wel moeten staan. Toch was het de thuisploeg die met een, laat ons eerlijk zijn, meer dan terechte voorsprong ging rusten. Het was de Franse verdediger Matip die met het hoofd de opening vond, en dat op enkele minuutjes voor de rust. Tussendoor was er nog een VAR intermezzo voor een mogelijke rode kaart voor David Luiz, maar die tussenkomst bleef zonder gevolg voor de Braziliaanse verdediger.
Toch zou het Luiz zijn die de rol van antiheld op zich nam. Er was amper afgetrapt voor de tweede helft toen hij opzichtig aan het truitje van Firmino ging hangen. Dat was een zeer domme reflex met grote gevolgen want scheidsrechter Anthony Taylor (uitstekende leiding, dat mag ook wel eens benadrukt worden) kon niet anders dan een geel karton bovenhalen en naar de stip wijzen. Mo Salah trapte de elfmeter keihard binnen. De Egyptenaar maakte er korte tijd later ook nog 3-0 van en met nog een half uur te spelen mocht gevreesd worden voor een afstraffing die de geschiedenisboeken zou halen.
Zo ver kwam het gelukkig niet. Beetje bij beetje herstelde Arsenal zich van de dreun, maar voor een klinkende antwoord en een ultieme redding van het verdrinkende kalf was het veel te laat. De ingekomen Lukas Torreira maakte nog een tegendoelpunt, maar meer dan een doekje voor het bloeden was het niet. En zo werd de stelling van Unai Emery dat er een heel grote afstand gaapt tussen de teams van Jurgen Klopp en Pep Guardiola en de achtervolgers pijnlijk duidelijk.
Bij de andere resultaten van matchweek 3 noteren we een 2-3 overwinning van Chelsea op Carrow Road, bij nieuwkomer Norwich. Manchester City bleef probleemloos overeind bij Bournemouth (1-3), maar de andere “groten” kregen een tik. Manchester United verloor thuis met 1-2 van Crystal Palace en Tottenham moest eveneens in een thuisnederlaag berusten: 0-1 tegen het Newcastle van Steve Bruce.
Zondag 01/09/2019, Emirates, 16u30, Premier League matchweek 4: Arsenal – Tottenham Hotspur
Hier hoeft verder geen tekening bij gemaakt worden. Supporters van beide ploegen verwachten van hun team een klinkend antwoord op de teleurstellende prestaties van het weekend.
Unai Emery klonk na de bolwassing op Anfield teleurgesteld, maar vastberaden, terwijl Spurs coach Pochettino vooral op het einde van de transferperiode hoopte, om eindelijk zekerheid te hebben over de samenstelling van zijn kern. De transferperiode (enkel voor uitgaande spelers naar clubs buiten Engeland) eindigt één dag na de Noord-Londense derby. Hiermee doelt de Argentijn dan waarschijnlijk op een mogelijk vertrek van Christian Eriksen en Victor Wanyama; deze laatste wordt in verband gebracht met Club Brugge.
In het lijstje van reeds vertrokken spelers bij Tottenham vinden we Vincent Janssen (naar de Mexicaanse club Monterrey) en Kieran Trippier (Atletico Madrid) terug.
Versterkingen vonden de Lillywhites in de persoon van Giovani Lo Celso (Real Betis), Ryan Sessegnon (Fulham) en Tanguy NDombèlé (Lyon).
Vorig seizoen haalde Arsenal 4 op 6 tegen Tottenham. De wedstrijd in het Emirates was spectaculair. Aubameyang maakte er 1-0 van op strafschop, maar aan de rust was het 1-2 via een kopbal van Eric Dier en een goedkope strafschop omgezet door Harry Kane. Arsenal stelde echter onweerstaanbaar orde op zaken na de rust met goals van Aubameyang, Lacazette en Torreira.
De laatste thuisnederlaag tegen Spurs dateert van 20 november 2010. Het was nochtans 2-0 aan de rust via Samir Nasri en Marouane Chamakh, maar Gareth Bale, Rafaël Van der Vaart en Younes Kaboul zorgden er voor dat Tottenham uiteindelijk verdiend de wedstrijd won.
Een ware propagandawedstrijd is iets waar we uiteindelijk op hopen. Om de zomervakantie dan heel erg mooi af te sluiten wordt dat spektakelstuk dan uiteraard gewonnen door Arsenal.
De vice-kampioen in Engeland en tevens de winnaar van de meest recente Champions League laat zich in eigen huis door niemand van de wijs brengen. Welke aanpak een bezoekende coach ook kiest, zijn elftal zal altijd versmacht worden door een aan een verschroeiend tempo hoog druk zettend Liverpool. De power play van het team van Jurgen Klopp is genadeloos. Ook Arsenal moest het ondervinden. De Gunners kregen geen voet aan de grond. Naar gewoonte probeerden de Londenaars ook nu vanaf de doelman verzorgd uit te voetballen, maar de Reds zetten hen reeds muurvast in de eigen zestien, en dus was en bleef het overleven.
Het lukte voorlopig nog aardig, want Arsenal kwam heel af en toe onder de druk uit en versierde met Aubameyang en Pepe enkele leuke kansen. Met iets meer beheersing had het 0-1 aan de rust kunnen en misschien wel moeten staan. Toch was het de thuisploeg die met een, laat ons eerlijk zijn, meer dan terechte voorsprong ging rusten. Het was de Franse verdediger Matip die met het hoofd de opening vond, en dat op enkele minuutjes voor de rust. Tussendoor was er nog een VAR intermezzo voor een mogelijke rode kaart voor David Luiz, maar die tussenkomst bleef zonder gevolg voor de Braziliaanse verdediger.
Toch zou het Luiz zijn die de rol van antiheld op zich nam. Er was amper afgetrapt voor de tweede helft toen hij opzichtig aan het truitje van Firmino ging hangen. Dat was een zeer domme reflex met grote gevolgen want scheidsrechter Anthony Taylor (uitstekende leiding, dat mag ook wel eens benadrukt worden) kon niet anders dan een geel karton bovenhalen en naar de stip wijzen. Mo Salah trapte de elfmeter keihard binnen. De Egyptenaar maakte er korte tijd later ook nog 3-0 van en met nog een half uur te spelen mocht gevreesd worden voor een afstraffing die de geschiedenisboeken zou halen.
Zo ver kwam het gelukkig niet. Beetje bij beetje herstelde Arsenal zich van de dreun, maar voor een klinkende antwoord en een ultieme redding van het verdrinkende kalf was het veel te laat. De ingekomen Lukas Torreira maakte nog een tegendoelpunt, maar meer dan een doekje voor het bloeden was het niet. En zo werd de stelling van Unai Emery dat er een heel grote afstand gaapt tussen de teams van Jurgen Klopp en Pep Guardiola en de achtervolgers pijnlijk duidelijk.
Bij de andere resultaten van matchweek 3 noteren we een 2-3 overwinning van Chelsea op Carrow Road, bij nieuwkomer Norwich. Manchester City bleef probleemloos overeind bij Bournemouth (1-3), maar de andere “groten” kregen een tik. Manchester United verloor thuis met 1-2 van Crystal Palace en Tottenham moest eveneens in een thuisnederlaag berusten: 0-1 tegen het Newcastle van Steve Bruce.
Zondag 01/09/2019, Emirates, 16u30, Premier League matchweek 4: Arsenal – Tottenham Hotspur
Hier hoeft verder geen tekening bij gemaakt worden. Supporters van beide ploegen verwachten van hun team een klinkend antwoord op de teleurstellende prestaties van het weekend.
Unai Emery klonk na de bolwassing op Anfield teleurgesteld, maar vastberaden, terwijl Spurs coach Pochettino vooral op het einde van de transferperiode hoopte, om eindelijk zekerheid te hebben over de samenstelling van zijn kern. De transferperiode (enkel voor uitgaande spelers naar clubs buiten Engeland) eindigt één dag na de Noord-Londense derby. Hiermee doelt de Argentijn dan waarschijnlijk op een mogelijk vertrek van Christian Eriksen en Victor Wanyama; deze laatste wordt in verband gebracht met Club Brugge.
In het lijstje van reeds vertrokken spelers bij Tottenham vinden we Vincent Janssen (naar de Mexicaanse club Monterrey) en Kieran Trippier (Atletico Madrid) terug.
Versterkingen vonden de Lillywhites in de persoon van Giovani Lo Celso (Real Betis), Ryan Sessegnon (Fulham) en Tanguy NDombèlé (Lyon).
Vorig seizoen haalde Arsenal 4 op 6 tegen Tottenham. De wedstrijd in het Emirates was spectaculair. Aubameyang maakte er 1-0 van op strafschop, maar aan de rust was het 1-2 via een kopbal van Eric Dier en een goedkope strafschop omgezet door Harry Kane. Arsenal stelde echter onweerstaanbaar orde op zaken na de rust met goals van Aubameyang, Lacazette en Torreira.
De laatste thuisnederlaag tegen Spurs dateert van 20 november 2010. Het was nochtans 2-0 aan de rust via Samir Nasri en Marouane Chamakh, maar Gareth Bale, Rafaël Van der Vaart en Younes Kaboul zorgden er voor dat Tottenham uiteindelijk verdiend de wedstrijd won.
Een ware propagandawedstrijd is iets waar we uiteindelijk op hopen. Om de zomervakantie dan heel erg mooi af te sluiten wordt dat spektakelstuk dan uiteraard gewonnen door Arsenal.
EERSTE TOPWEDSTRIJD
Door Marcel Bogaerts
Arsenal won ook zijn tweede wedstrijd van het seizoen na een goede tot zeer goede prestatie tegen een Burnley dat zich als een stugge en moeilijk maneuvreerbare tegenstrever presenteerde. We hadden ook niet anders verwacht. Alexandre Lacazette scoorde zijn eerste, een doelpunt van Nelson werd wegens voorafgaand buitenspel afgekeurd en Burnley maakte gelijk nog voor de pauze, maar de Gunners trokken verdiend het laken naar zich toe met een prachtige treffer van Aubameyang, op aangeven van Dani Ceballos, die net als David Luiz aan de aftrap stond. Nicolas Pepe kwam op het veld voor de tweede helft.
Naast Arsenal won alleen Liverpool voor de tweede keer, met 1-2 bij Southampton. Nieuwkomer Sheffield United won met 1-0 van Crystal Palace, Norwich City stuurde Newcastle met 3-1 naar huis en Chelsea kwam op eigen Stamford Bridge niet verder dan 1-1 tegen Leicester. De topper Manchester City – Tottenham eindigde op 2-2. Manchester United kan, mits winst bij Wolverhampton, net als Liverpool en Arsenal met 6 op 6 richting derde speeldag.
Minstens één van die ploegen gaat echter het maximum van de punten moeten prijsgeven, want twee daarvan kijken elkaar in de ogen.
Zaterdag 24/08/2019 17u30, Anfield, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Tegen de vice kampioen van vorige jaargang, de winnaar van de Champions League en van de Europese Supercup wacht Arsenal een loodzware opdracht. Spraakmakende inkomende transfers vielen er op Anfield niet echt te noteren, maar de van West Ham overgekomen Spaanse doelman Adrian werd wel onmiddellijk in het eerste elftal gedropt, dit als gevolg van een zware blessure voor eerste keeper Allison en de overgang van tweede keeper Simon Mignolet naar Club Brugge.
Het is al geleden van 13 januari 2016 dat Arsenal er nog eens in slaagde iets te oogsten aan de Mersey. Toen werd het 3-3 met een goal van Aaron Ramsey en twee van Olivier Giroud. Het was pas in de slotminuten dat Liverpool kon gelijk maken. In de jaren nadien was het bittere armoe voor de Gunners. Een 3-1 verlies werd gevolgd door 4-0 en 5-1 vernederingen.
Heel wat doelpunten en spektakel in deze affiche dus wat voor de neutrale voetballiefhebber alleen maar toe te juichen is. Als supporter van de Gunners echter kunnen we alleen maar hopen dat, indien er weer zo een karrevracht treffers valt, ze wat beter verdeeld richting Noord-Londen zullen zijn. Een nieuwe zware vernedering zou, ook met het oog op de hierna volgende opdracht, de derby tegen Tottenham, wel erg bitter om slikken zijn. COYG!
Arsenal won ook zijn tweede wedstrijd van het seizoen na een goede tot zeer goede prestatie tegen een Burnley dat zich als een stugge en moeilijk maneuvreerbare tegenstrever presenteerde. We hadden ook niet anders verwacht. Alexandre Lacazette scoorde zijn eerste, een doelpunt van Nelson werd wegens voorafgaand buitenspel afgekeurd en Burnley maakte gelijk nog voor de pauze, maar de Gunners trokken verdiend het laken naar zich toe met een prachtige treffer van Aubameyang, op aangeven van Dani Ceballos, die net als David Luiz aan de aftrap stond. Nicolas Pepe kwam op het veld voor de tweede helft.
Naast Arsenal won alleen Liverpool voor de tweede keer, met 1-2 bij Southampton. Nieuwkomer Sheffield United won met 1-0 van Crystal Palace, Norwich City stuurde Newcastle met 3-1 naar huis en Chelsea kwam op eigen Stamford Bridge niet verder dan 1-1 tegen Leicester. De topper Manchester City – Tottenham eindigde op 2-2. Manchester United kan, mits winst bij Wolverhampton, net als Liverpool en Arsenal met 6 op 6 richting derde speeldag.
Minstens één van die ploegen gaat echter het maximum van de punten moeten prijsgeven, want twee daarvan kijken elkaar in de ogen.
Zaterdag 24/08/2019 17u30, Anfield, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Tegen de vice kampioen van vorige jaargang, de winnaar van de Champions League en van de Europese Supercup wacht Arsenal een loodzware opdracht. Spraakmakende inkomende transfers vielen er op Anfield niet echt te noteren, maar de van West Ham overgekomen Spaanse doelman Adrian werd wel onmiddellijk in het eerste elftal gedropt, dit als gevolg van een zware blessure voor eerste keeper Allison en de overgang van tweede keeper Simon Mignolet naar Club Brugge.
Het is al geleden van 13 januari 2016 dat Arsenal er nog eens in slaagde iets te oogsten aan de Mersey. Toen werd het 3-3 met een goal van Aaron Ramsey en twee van Olivier Giroud. Het was pas in de slotminuten dat Liverpool kon gelijk maken. In de jaren nadien was het bittere armoe voor de Gunners. Een 3-1 verlies werd gevolgd door 4-0 en 5-1 vernederingen.
Heel wat doelpunten en spektakel in deze affiche dus wat voor de neutrale voetballiefhebber alleen maar toe te juichen is. Als supporter van de Gunners echter kunnen we alleen maar hopen dat, indien er weer zo een karrevracht treffers valt, ze wat beter verdeeld richting Noord-Londen zullen zijn. Een nieuwe zware vernedering zou, ook met het oog op de hierna volgende opdracht, de derby tegen Tottenham, wel erg bitter om slikken zijn. COYG!
BEGONNEN MET DRIE PUNTEN EN CLEAN SHEET
Door Marcel Bogaerts
Na de kleine 0-1 overwinning in St. James’ Park op de openingsspeeldag viel er hier en daar alweer kritiek te horen, ook en misschien wel vooral van eigen supporters. Wat ons betreft is die kritiek volkomen onterecht. Unai Emery oordeelde dat de nieuw aangeworven topspelers nog niet volledig klaar waren voor het grote werk en plaatste zowel Ceballos, Luiz als Pepe op de invallersbank, naast de Braziliaanse belofte Gabriel Martinelli. Alexandre Lacazette, ook nog maar net hersteld van een enkelblessure stond ook als invaller op het wedstrijdblad en de Schot Kieran Tierney is nog niet speelklaar. Sead Kolasinac en Mesut Özil hebben ernstige extra-sportieve problemen en worden nog niet meteen terug verwacht. En tenslotte is ook Lucas Torreira na de Copa America nog niet speelklaar.
De jongeren Maitland-Niles, Willock en Nelson werden in de basis gedropt voor een openingswedstrijd bij een club die dan voor velen wel de gedoodverfde degradatiekandidaat nummer één is, maar Magpies die het seizoen mogen openen op eigen veld voor een vol stadion met enthousiaste fans mogen nooit onderschat worden. In verdediging maakte Calum Chambers zijn opwachting.
Ze waren ook bij momenten bijzonder gevaarlijk. Shelvey trof met een zwaar schot de paal en nieuwe aanwinst Joelinton kon zijn solo niet met een goed schot afronden. In de tweede helft pikte een lopende Aubameyang op een heerlijke manier een inzenden van de klaarkijkende Maitland-Niles op. De Gabonees werkte prachtig af. 0-1 en daar bleef het bij, een Arsenalscore zeg maar. Drie punten, een clean sheet, goed spelende jongeren en een half elftal vedetten op de bank, klaar voor volgende opdrachten. Waarom ontevreden zijn?
In de overige wedstrijden van de openingsspeeldag waren het vooral de top twee van vorig seizoen die flitsend van start gingen. Liverpool won met 4-1 van promovendus Norwich en Manchester City geselde West Ham op eigen veld genadeloos: 0-5. Tottenham kwam met de schrik vrij en draaide in de eindfase van de wedstrijd een 0-1 achterstand tegen nieuwkomer Aston Villa nog om in een 3-1 overwinning. De laatste nieuwkomer, Sheffield United, oogstte wel. The Blades haalden een punt bij Bournemouth. De topper op zondagavond, Manchester United-Chelsea, eindigde op 4-0 en dat was een te zwaar verdict voor de Londenaars.
Zaterdag 17/08/2019, 12u30, Premier League matchweek 2, Emirates: Arsenal – Burnley
The Clarets uit Lancashire zonden op de eerste speeldag Southampton met een droge 3-0 terug naar het eigen St. Mary’s en dat is een prima resultaat, ongeacht de verwachting dat ook Southampton niet veel meer is dan een degradatiekandidaat.
De voornaamste inkomende transfer van de ploeg van Sean Dyche is die van Danny Drinkwater, overgekomen van Chelsea. Continuïteit lijkt het ordewoord van het Burnley bestuur, want manager Sean Dyche begint weldra aan zijn achtste jaar als manager.
Burnley eindigde vorig seizoen op de 15e plaats en kon daarmee net uit de bedreigde zone blijven. Dit seizoen mag misschien iets meer verwacht worden van The Clarets, maar wat ons betreft mogen ze daarmee wachten tot op de derde speeldag.
Het is geleden van 7 september 1974 dat Burnley nog eens kon winnen bij Arsenal. Het werd op Highbury 0-1, een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd. We zien de bezoekers ook nu puntenloos naar Lancashire terugkeren maar we hoeven geen open deur in te trappen en nog maar eens aanhalen dat elke wedstrijd moet gespeeld worden. COYG!
Na de kleine 0-1 overwinning in St. James’ Park op de openingsspeeldag viel er hier en daar alweer kritiek te horen, ook en misschien wel vooral van eigen supporters. Wat ons betreft is die kritiek volkomen onterecht. Unai Emery oordeelde dat de nieuw aangeworven topspelers nog niet volledig klaar waren voor het grote werk en plaatste zowel Ceballos, Luiz als Pepe op de invallersbank, naast de Braziliaanse belofte Gabriel Martinelli. Alexandre Lacazette, ook nog maar net hersteld van een enkelblessure stond ook als invaller op het wedstrijdblad en de Schot Kieran Tierney is nog niet speelklaar. Sead Kolasinac en Mesut Özil hebben ernstige extra-sportieve problemen en worden nog niet meteen terug verwacht. En tenslotte is ook Lucas Torreira na de Copa America nog niet speelklaar.
De jongeren Maitland-Niles, Willock en Nelson werden in de basis gedropt voor een openingswedstrijd bij een club die dan voor velen wel de gedoodverfde degradatiekandidaat nummer één is, maar Magpies die het seizoen mogen openen op eigen veld voor een vol stadion met enthousiaste fans mogen nooit onderschat worden. In verdediging maakte Calum Chambers zijn opwachting.
Ze waren ook bij momenten bijzonder gevaarlijk. Shelvey trof met een zwaar schot de paal en nieuwe aanwinst Joelinton kon zijn solo niet met een goed schot afronden. In de tweede helft pikte een lopende Aubameyang op een heerlijke manier een inzenden van de klaarkijkende Maitland-Niles op. De Gabonees werkte prachtig af. 0-1 en daar bleef het bij, een Arsenalscore zeg maar. Drie punten, een clean sheet, goed spelende jongeren en een half elftal vedetten op de bank, klaar voor volgende opdrachten. Waarom ontevreden zijn?
In de overige wedstrijden van de openingsspeeldag waren het vooral de top twee van vorig seizoen die flitsend van start gingen. Liverpool won met 4-1 van promovendus Norwich en Manchester City geselde West Ham op eigen veld genadeloos: 0-5. Tottenham kwam met de schrik vrij en draaide in de eindfase van de wedstrijd een 0-1 achterstand tegen nieuwkomer Aston Villa nog om in een 3-1 overwinning. De laatste nieuwkomer, Sheffield United, oogstte wel. The Blades haalden een punt bij Bournemouth. De topper op zondagavond, Manchester United-Chelsea, eindigde op 4-0 en dat was een te zwaar verdict voor de Londenaars.
Zaterdag 17/08/2019, 12u30, Premier League matchweek 2, Emirates: Arsenal – Burnley
The Clarets uit Lancashire zonden op de eerste speeldag Southampton met een droge 3-0 terug naar het eigen St. Mary’s en dat is een prima resultaat, ongeacht de verwachting dat ook Southampton niet veel meer is dan een degradatiekandidaat.
De voornaamste inkomende transfer van de ploeg van Sean Dyche is die van Danny Drinkwater, overgekomen van Chelsea. Continuïteit lijkt het ordewoord van het Burnley bestuur, want manager Sean Dyche begint weldra aan zijn achtste jaar als manager.
Burnley eindigde vorig seizoen op de 15e plaats en kon daarmee net uit de bedreigde zone blijven. Dit seizoen mag misschien iets meer verwacht worden van The Clarets, maar wat ons betreft mogen ze daarmee wachten tot op de derde speeldag.
Het is geleden van 7 september 1974 dat Burnley nog eens kon winnen bij Arsenal. Het werd op Highbury 0-1, een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd. We zien de bezoekers ook nu puntenloos naar Lancashire terugkeren maar we hoeven geen open deur in te trappen en nog maar eens aanhalen dat elke wedstrijd moet gespeeld worden. COYG!
WE BEGINNEN ERAAN
Afgelopen weekend werd de wedstrijd om het Community Shield, de Engelse Supercup afgewerkt, en dat betekent dat dit weekend de poorten van de Premier League opengaan. Wat heeft het tussenseizoen gebracht voor Arsenal?
Er was om te beginnen de door meer dan 100.000 mensen onderschreven petitie “We care, do you?”, een initiatief van een niet onbelangrijk aantal supportersgroepen waarbij middels een scherpe nota aan het bestuur een aantal vragen werden gesteld.
Toch heeft dat bestuur niet stilgezeten. Uit Brazilië kwam het jonge talent Gabriël Martinelli, de Spanjaard Dani Ceballos werd geleend van Real Madrid, en de transfer van de Ivoriaan Nicolas Pepe, overgekomen van OSC Lille, was echt wel spraakmakend. Voorts werd ook de jonge verdediger William Saliba aangetrokken, maar dit talent mag nog een jaartje verder rijpen, op leenbasis, bij zijn club Saint Etienne. Ook de afgelopen seizoen uitgeleende spelers Matt Macey, Emi Martinez, Calum Chambers, Reiss Nelson en Emile Smith-Rowe keerden terug naar het Emirates.
Kapitein Laurent Koscielny keerde zich tegen zijn club en weigerde mee te gaan op de zomertoer, om daarmee een vervroegd vertrek uit Londen te forceren. Contract is contract, het geldt blijkbaar niet voor mensen in de voetbalwereld.
En uiteraard vertrok Aaron Ramsey, zoals reeds langer geweten, naar Juventus, maar over deze spijtige zaak is al genoeg gezegd en geschreven.
De Japanner Takuma Asano keerde ook terug, maar deze werd vrijwel onmiddellijk definitief overgenomen door Partizan Belgrado, zonder ook maar 1 minuut in de hoofdmacht van de Gunners gespeeld te hebben.
Het is nog maar de vraag of de transferactiviteit van Arsenal, slechts enkele dagen voor het sluiten van de transfermarkt, hiermee ten einde is. De Schotse international Kieran Tierney van Celtic wordt nog steeds vernoemd, naast de Italiaanse verdediger Daniele Rugani.
De oefencampagne van Arsenal mag positief genoemd worden. De Gunners wonnen tegen Colorado Rapids, Bayern München en Fiorentina en liepen 2-0 uit tegen Real Madrid. De thuisnederlaag tegen Lyon voor de Emirates Cup was een spijtige voetnoot. Voorts werd er nog gelijk gespeeld bij het Franse Angers en in de laatste voorbereidingsmatch zagen tienduizenden Catalaanse supporters hoe Aubameyang zijn club op voorsprong schoot in Camp Nou. Een spijtige own-goal van Maitland-Niles bracht de thuisploeg langszij en de eeuwige Luis Suarez zorgde er met een doelpunt in de slotminuut voor dat de trofee Gamper thuis kon blijven.
De Championship, League One en League Two zijn er ondertussen al aan begonnen, en volgend weekend is het zover. De Premier League gaat van start, de weekends krijgen voor voetballiefhebbers weer wat meer kleur.
Zondag 11/08/2019, 14.00, St. James’ Park. Premier League matchweek 1: Newcastle – Arsenal
Bij de start van een nieuwe competitie is het natuurlijk altijd koffiedik kijken. Oefenwedstrijden zijn niet meer dan oefenwedstrijden, en wanneer het echt om de knikkers gaat presenteren teams zich dikwijls totaal verschillend, zijn coaches hun goede voornemens in het tussenseizoen soms totaal vergeten, verliezen veel supporters hun zomerse humeur en zullen de scheidsrechters alweer de allereerste kop van Jut zijn. Of de intrede van de VAR hierin verandering zal brengen lijkt ons zeer twijfelachtig.
Bij de eerste tegenstrever heerst er alvast niet te veel optimisme. The Magpies zagen manager Rafa Benitez vertrekken. Hij werd vervangen door Steve Bruce, een manager die reeds heel wat clubs leidde, helaas zonder veel succes. Het is maar de vraag of hij de geknipte persoon is om Newcastle buiten de gevarenzone te houden. Heel veel transferactiviteit kon in St. James’ Park niet geregistreerd worden. De Spanjaard Ayoze Perez vertrok naar Leicester en dat is een serieuze aderlating. Uit Nice kwam de Fransman Allan Saint-Maximin naar Newcastle.
Hoe Unai Emery zijn ploeg zal presenteren is een interessante vraag. Voor toptransfer Nicolas Pepe komt deze wedstrijd misschien iets te vroeg, en de teruggekeerde langdurig geblesseerden Rob Holding en Hector Bellerin zijn nog niet klaar voor het grote werk. Dat geldt mogelijk ook voor Alexandre Lacazette die in de voorbereiding een enkelblessure opliep. Mesut Özil daarentegen oogt frisser en gedrevener dan zowat het hele voorbije seizoen. De defensie lijkt nog maar eens het grote pijnpunt.
Met minder dan een overwinning mag echter niemand in de grote Gunners familie genoegen nemen. Newcastle eindigde vorig seizoen op de 13e plaats. Hun thuiswedstrijd tegen Arsenal werd in september 2018 met 1-2 verloren. Granit Xhaka en Mesut Özil scoorden voor Arsenal en pas in de slotminuut kon de thuisploeg tegenscoren.
Als scheidsrechter werd Martin Atkinson aangeduid.
Er was om te beginnen de door meer dan 100.000 mensen onderschreven petitie “We care, do you?”, een initiatief van een niet onbelangrijk aantal supportersgroepen waarbij middels een scherpe nota aan het bestuur een aantal vragen werden gesteld.
Toch heeft dat bestuur niet stilgezeten. Uit Brazilië kwam het jonge talent Gabriël Martinelli, de Spanjaard Dani Ceballos werd geleend van Real Madrid, en de transfer van de Ivoriaan Nicolas Pepe, overgekomen van OSC Lille, was echt wel spraakmakend. Voorts werd ook de jonge verdediger William Saliba aangetrokken, maar dit talent mag nog een jaartje verder rijpen, op leenbasis, bij zijn club Saint Etienne. Ook de afgelopen seizoen uitgeleende spelers Matt Macey, Emi Martinez, Calum Chambers, Reiss Nelson en Emile Smith-Rowe keerden terug naar het Emirates.
Kapitein Laurent Koscielny keerde zich tegen zijn club en weigerde mee te gaan op de zomertoer, om daarmee een vervroegd vertrek uit Londen te forceren. Contract is contract, het geldt blijkbaar niet voor mensen in de voetbalwereld.
En uiteraard vertrok Aaron Ramsey, zoals reeds langer geweten, naar Juventus, maar over deze spijtige zaak is al genoeg gezegd en geschreven.
De Japanner Takuma Asano keerde ook terug, maar deze werd vrijwel onmiddellijk definitief overgenomen door Partizan Belgrado, zonder ook maar 1 minuut in de hoofdmacht van de Gunners gespeeld te hebben.
Het is nog maar de vraag of de transferactiviteit van Arsenal, slechts enkele dagen voor het sluiten van de transfermarkt, hiermee ten einde is. De Schotse international Kieran Tierney van Celtic wordt nog steeds vernoemd, naast de Italiaanse verdediger Daniele Rugani.
De oefencampagne van Arsenal mag positief genoemd worden. De Gunners wonnen tegen Colorado Rapids, Bayern München en Fiorentina en liepen 2-0 uit tegen Real Madrid. De thuisnederlaag tegen Lyon voor de Emirates Cup was een spijtige voetnoot. Voorts werd er nog gelijk gespeeld bij het Franse Angers en in de laatste voorbereidingsmatch zagen tienduizenden Catalaanse supporters hoe Aubameyang zijn club op voorsprong schoot in Camp Nou. Een spijtige own-goal van Maitland-Niles bracht de thuisploeg langszij en de eeuwige Luis Suarez zorgde er met een doelpunt in de slotminuut voor dat de trofee Gamper thuis kon blijven.
De Championship, League One en League Two zijn er ondertussen al aan begonnen, en volgend weekend is het zover. De Premier League gaat van start, de weekends krijgen voor voetballiefhebbers weer wat meer kleur.
Zondag 11/08/2019, 14.00, St. James’ Park. Premier League matchweek 1: Newcastle – Arsenal
Bij de start van een nieuwe competitie is het natuurlijk altijd koffiedik kijken. Oefenwedstrijden zijn niet meer dan oefenwedstrijden, en wanneer het echt om de knikkers gaat presenteren teams zich dikwijls totaal verschillend, zijn coaches hun goede voornemens in het tussenseizoen soms totaal vergeten, verliezen veel supporters hun zomerse humeur en zullen de scheidsrechters alweer de allereerste kop van Jut zijn. Of de intrede van de VAR hierin verandering zal brengen lijkt ons zeer twijfelachtig.
Bij de eerste tegenstrever heerst er alvast niet te veel optimisme. The Magpies zagen manager Rafa Benitez vertrekken. Hij werd vervangen door Steve Bruce, een manager die reeds heel wat clubs leidde, helaas zonder veel succes. Het is maar de vraag of hij de geknipte persoon is om Newcastle buiten de gevarenzone te houden. Heel veel transferactiviteit kon in St. James’ Park niet geregistreerd worden. De Spanjaard Ayoze Perez vertrok naar Leicester en dat is een serieuze aderlating. Uit Nice kwam de Fransman Allan Saint-Maximin naar Newcastle.
Hoe Unai Emery zijn ploeg zal presenteren is een interessante vraag. Voor toptransfer Nicolas Pepe komt deze wedstrijd misschien iets te vroeg, en de teruggekeerde langdurig geblesseerden Rob Holding en Hector Bellerin zijn nog niet klaar voor het grote werk. Dat geldt mogelijk ook voor Alexandre Lacazette die in de voorbereiding een enkelblessure opliep. Mesut Özil daarentegen oogt frisser en gedrevener dan zowat het hele voorbije seizoen. De defensie lijkt nog maar eens het grote pijnpunt.
Met minder dan een overwinning mag echter niemand in de grote Gunners familie genoegen nemen. Newcastle eindigde vorig seizoen op de 13e plaats. Hun thuiswedstrijd tegen Arsenal werd in september 2018 met 1-2 verloren. Granit Xhaka en Mesut Özil scoorden voor Arsenal en pas in de slotminuut kon de thuisploeg tegenscoren.
Als scheidsrechter werd Martin Atkinson aangeduid.
MET LEGE HANDEN
Door Marcel Bogaerts
De manier waarop Arsenal, na de 1-0 van Olivier Giroud, als een reeds verslagen elftal stond te voetballen was onaanvaardbaar. De lusteloze indruk die bij Arsenal vooral de duurst betaalde speler maakte werd schrijnender en beschamender naarmate de minuten verstreken. De onverschilligheid van de spelers voor de meegereisde supporters die duizenden euro’s, visa-formaliteiten en een erg lange reis over hadden voor de Europese finale was onvergeeflijk. Dit mag de enige, misschien bijzonder scherpe, maar wel correcte analyse zijn van de eindstrijd om de Europa League die een apotheose moest worden maar uitgroeide tot een humorloos en dus erg slecht komediestuk.
Het is niet de eerste keer dat we op het einde van een voetbalseizoen moeten vaststellen dat iedereen bij Arsenal voor de spiegel moet gaan staan en het is erg pijnlijk dat we op dezelfde nagel moeten blijven kloppen. Weliswaar werd de achteruitgang in resultaten een halt toegeroepen en puur cijfermatig bekeken is er tegenover vorig seizoen een grote vooruitgang te bespeuren. Helaas is het uiteindelijke resultaat opnieuw dat de Gunners het niet konden waarmaken. Een zeer fraaie uitgangspositie om reeds via de gewone competitie Champions League voetbal terug naar het Emirates te brengen werd in een onwaarschijnlijk barslechte “run-in” zielloos weggeven. Op het Europese toneel werden stevige tegenstrevers als Napoli en Valencia dan wel fraai weggezet, maar hoe onthutsend was het vast te stellen dat nederlagen bij meelopers als Borisov en Rennes uiteindelijk maar een voorsmaakje bleken te zijn van de totale afgang in de finale.
Unai Emery mag dan wel in heel wat wedstrijden getoond hebben dat “Kampfgeist” en “grinta” in een elftal slijpen doenbaar is en resultaat afwerpt, maar is er niet in geslaagd zijn spelers daarvan te blijven doordringen. Dat dit pijnlijk duidelijk werd in de meest belangrijke periodes van het seizoen geeft blijk van een onvoorstelbaar gebrek aan beroepsernst. Geduld is een schone zaak maar herhaaldelijk verkwanselen van opportuniteiten is bespottelijk.
Er is in elke linie werk aan de winkel.
Petr Cech, die zich in de finale niets moet verwijten, is einde loopbaan en of David Ospina, die mogelijk terugkeert, opnieuw de tweede viool zal willen spelen lijkt twijfelachtig.
Een aantal verdedigers bereikt stilaan de houdbaarheidsdatum.
De man die de lijnen zou moeten uitzetten geeft in 95% van de wedstrijden niet thuis en zijn astronomisch loon is alleen nog een verliespost.
Enkel onze beide spitsen valt niets te verwijten, maar het is nog maar de vraag of één van hen of beide niet zal toegeven aan de lokroep van het grotere geld. Er is nooit rook zonder vuur en niet alles is zomaar clickbait of op zijn Vlaams gezegd gazettenpraat.
We zouden het graag anders willen, maar de eindconclusie van de voetbaljaargang 2018-2019 kan voor Arsenal niets anders dan pessimistisch zijn.
Ook als supportersclub hadden we het moeilijk. Gebrek aan belangstelling vanuit het ledenbestand en naar fans toe respectloos gegoochel met de kalender leidde er toe dat we dit seizoen geen enkele groepsverplaatsing georganiseerd kregen. Gelukkig volgden Arsenal Belgium en zijn leden en sympathisanten het voorbeeld van de moederclub niet. Als het er echt op aan kwam, stond men er wel. De oproep tot samenkomen voor de uitzending van de Europa League finale kreeg een onverhoopte respons. Een zeventigtal mensen kwam samen in ons clublokaal Paradox en werden door het bestuur bedankt met gratis drank en hotdogs. Enkel wat we zelf niet in de hand hadden, het resultaat van de wedstrijd, zorgde voor lange gezichten. De talrijke opkomst is echter verheugend en geeft hoop voor de komende jaren.
We maken nu reeds wat reclame voor ons slot-evenement, de barbecue op 22 juni, ook weer in café Paradox. Op die datum zal de nieuwe kalender bekend zijn, heeft nieuwe shirtsponsor Adidas de uitrustingen mogelijk reeds voorgesteld, en kijken we uit naar de eerste vriendschappelijke schermutselingen tegen Boreham Wood en Colorado Rapids.
Ondertussen wensen we de studenten een vruchtbare blokperiode en voor iedereen een deugddoende vakantie. Geniet ervan!
De manier waarop Arsenal, na de 1-0 van Olivier Giroud, als een reeds verslagen elftal stond te voetballen was onaanvaardbaar. De lusteloze indruk die bij Arsenal vooral de duurst betaalde speler maakte werd schrijnender en beschamender naarmate de minuten verstreken. De onverschilligheid van de spelers voor de meegereisde supporters die duizenden euro’s, visa-formaliteiten en een erg lange reis over hadden voor de Europese finale was onvergeeflijk. Dit mag de enige, misschien bijzonder scherpe, maar wel correcte analyse zijn van de eindstrijd om de Europa League die een apotheose moest worden maar uitgroeide tot een humorloos en dus erg slecht komediestuk.
Het is niet de eerste keer dat we op het einde van een voetbalseizoen moeten vaststellen dat iedereen bij Arsenal voor de spiegel moet gaan staan en het is erg pijnlijk dat we op dezelfde nagel moeten blijven kloppen. Weliswaar werd de achteruitgang in resultaten een halt toegeroepen en puur cijfermatig bekeken is er tegenover vorig seizoen een grote vooruitgang te bespeuren. Helaas is het uiteindelijke resultaat opnieuw dat de Gunners het niet konden waarmaken. Een zeer fraaie uitgangspositie om reeds via de gewone competitie Champions League voetbal terug naar het Emirates te brengen werd in een onwaarschijnlijk barslechte “run-in” zielloos weggeven. Op het Europese toneel werden stevige tegenstrevers als Napoli en Valencia dan wel fraai weggezet, maar hoe onthutsend was het vast te stellen dat nederlagen bij meelopers als Borisov en Rennes uiteindelijk maar een voorsmaakje bleken te zijn van de totale afgang in de finale.
Unai Emery mag dan wel in heel wat wedstrijden getoond hebben dat “Kampfgeist” en “grinta” in een elftal slijpen doenbaar is en resultaat afwerpt, maar is er niet in geslaagd zijn spelers daarvan te blijven doordringen. Dat dit pijnlijk duidelijk werd in de meest belangrijke periodes van het seizoen geeft blijk van een onvoorstelbaar gebrek aan beroepsernst. Geduld is een schone zaak maar herhaaldelijk verkwanselen van opportuniteiten is bespottelijk.
Er is in elke linie werk aan de winkel.
Petr Cech, die zich in de finale niets moet verwijten, is einde loopbaan en of David Ospina, die mogelijk terugkeert, opnieuw de tweede viool zal willen spelen lijkt twijfelachtig.
Een aantal verdedigers bereikt stilaan de houdbaarheidsdatum.
De man die de lijnen zou moeten uitzetten geeft in 95% van de wedstrijden niet thuis en zijn astronomisch loon is alleen nog een verliespost.
Enkel onze beide spitsen valt niets te verwijten, maar het is nog maar de vraag of één van hen of beide niet zal toegeven aan de lokroep van het grotere geld. Er is nooit rook zonder vuur en niet alles is zomaar clickbait of op zijn Vlaams gezegd gazettenpraat.
We zouden het graag anders willen, maar de eindconclusie van de voetbaljaargang 2018-2019 kan voor Arsenal niets anders dan pessimistisch zijn.
Ook als supportersclub hadden we het moeilijk. Gebrek aan belangstelling vanuit het ledenbestand en naar fans toe respectloos gegoochel met de kalender leidde er toe dat we dit seizoen geen enkele groepsverplaatsing georganiseerd kregen. Gelukkig volgden Arsenal Belgium en zijn leden en sympathisanten het voorbeeld van de moederclub niet. Als het er echt op aan kwam, stond men er wel. De oproep tot samenkomen voor de uitzending van de Europa League finale kreeg een onverhoopte respons. Een zeventigtal mensen kwam samen in ons clublokaal Paradox en werden door het bestuur bedankt met gratis drank en hotdogs. Enkel wat we zelf niet in de hand hadden, het resultaat van de wedstrijd, zorgde voor lange gezichten. De talrijke opkomst is echter verheugend en geeft hoop voor de komende jaren.
We maken nu reeds wat reclame voor ons slot-evenement, de barbecue op 22 juni, ook weer in café Paradox. Op die datum zal de nieuwe kalender bekend zijn, heeft nieuwe shirtsponsor Adidas de uitrustingen mogelijk reeds voorgesteld, en kijken we uit naar de eerste vriendschappelijke schermutselingen tegen Boreham Wood en Colorado Rapids.
Ondertussen wensen we de studenten een vruchtbare blokperiode en voor iedereen een deugddoende vakantie. Geniet ervan!
ODYSSEE NAAR BAKU
Door Marcel Bogaerts
Woensdag 29/05/2019 23.00 u Olympisch Stadion Baku: Finale Europa League: Arsenal –Chelsea
Het Baki Olimpiya Stadionu werd door de UEFA reeds in september 2017 aangeduid als locatie voor de finale van de Europa League. Eén jaar en acht maanden geleden dus en die aanduiding ging toen redelijk geruisloos voorbij, enkele opmerkingen hier en daar misschien niet te na gesproken.
Dat men nu, enkele weken voor de finale, zowat in paniek slaat wegens deze locatie, de capaciteit van Heydar Aliyev International Airport, de hotelcapaciteit van de hoofdstad van Azerbaijan, het uur waarop de finale gespeeld wordt en de dure, omslachtige en lange vliegreis vinden wij nog steeds vergelijkbaar met de spreekwoordelijke vijgen na Pasen. De UEFA bestaat uit nationale bonden en clubs en dit soort opmerkingen hadden veel vroeger kunnen en moeten geformuleerd worden.
Natuurlijk komt de Europese voetbalfederatie dan met het voor de hand liggende antwoord dat men toch niet op voorhand kon weten dat twee Londense clubs de eindstrijd zouden betwisten. Dat Baku wel een interessantere locatie is voor teams uit het voormalige Oostblok vinden we dan weer een vals argument. Niet alleen speelden er in de laatste 20 jaar slechts enkele Oost-Europese teams de finale, ook de afstand naar de hoofdstad van Azerbaijan zou voor die teams aanzienlijk geweest zijn.
Zo hadden we in 2008 Zenit St. Petersburg in de finale, de Russen zouden tegen een afstand van bijna 3000 kilometer aangekeken hebben. Voor de Oekraïners van Dnipropetrovsk (2015) en Shaktar Donetsk (2009) was betekende het een verplaatsing tussen de 1800 en 2000 kilometer.
Arsenal en Chelsea, en de supporters, hebben een afstand van zo maar eventjes 4500 kilometer af te leggen. Azerbaijan is nog altijd een Aziatisch land en de afstand van Baku tot bijvoorbeeld Teheran bedraagt net geen 800 kilometer.
De beide Londense clubs kregen, en dat is wel bijzonder weinig, elk slechts 6000 tickets toegewezen. Dat betekent dat het stadion slechts voor 20 procent met supporters gevuld zou zijn. In realiteit echter zouden volgens de laatste berichten zowel Arsenal als Chelsea slechts ongeveer 3000 tickets verkocht krijgen. We verwachten bijgevolg een voetbaltempel met heel veel lege plekken, en dat is uiteraard bijzonder jammer. Hopelijk krijgen we in ruil toch een zinderende finale met een verdiende winnaar.
Arsenal rekent daarvoor op de speciale band die Unai Emery met de Europa League heeft. Met FC Sevilla won onze coach de Europa League drie keer op een rij.
Op 14 mei 2014 was, in het Juventus stadion in Turijn, Benfica de tegenstrever. Het duel, geleid door scheidsrechter Felix Brych, eindigde op 0-0 en doelman Beto van Sevilla werd de grote held door in de strafschoppenreeks twee penalty’s tegen te houden.
Op 27 mei 2015 werd gespeeld in Warschau. Scheidsrechter Martin Atkinson floot er de wedstrijd tussen Sevilla en Dnipro Dnipropetrovsk. In een bijzonder boeiende finale kwamen de Oekraïners vroeg op voorsprong, werden op het halfuur met twee doelpunten in enkele minuten op achterstand gezet, maar maakten nog voor de rust alweer gelijk. Carlos Bacca scoorde de winning goal voor Sevilla in minuut 72.
Sevilla mocht als winnaar het seizoen daarna in de Champions League aantreden maar moest dat tornooi na de groepsfase verlaten om opgevist te worden in de knock-out fase van de Europa League. En opnieuw bereikte Unai Emery met zijn team de finale. Er werd gespeeld in het Sankt Jakobspark in Basel, de tegenstander was het Liverpool van Jürgen Klopp en de scheidsrechter was de Zweed Jonas Eriksson. Daniël Sturridge zorgde voor voorsprong voor de Reds aan de rust (1-0) maar Emery en Sevilla trokken het laken helemaal naar zich toe in de tweede speelhelft. Het werd 1-3.
Natuurlijk hoopt gans de rood-witte familie op een nieuwe Europese trofee, 25 jaar na de eindzege in Europabeker II tegen Parma. De Gooners die Leuven weten liggen kunnen de wedstrijd en de viering daarna meemaken met Arsenal Belgium. Afspraak daarvoor vanaf halfacht in Café Paradox! De supportersclub zorgt voor versterking van de inwendige mens, de rood en witte kleuren moeten jullie zelf meebrengen. Good Old Arsenal, by far the greatest team the world has ever seen, COYG!
Woensdag 29/05/2019 23.00 u Olympisch Stadion Baku: Finale Europa League: Arsenal –Chelsea
Het Baki Olimpiya Stadionu werd door de UEFA reeds in september 2017 aangeduid als locatie voor de finale van de Europa League. Eén jaar en acht maanden geleden dus en die aanduiding ging toen redelijk geruisloos voorbij, enkele opmerkingen hier en daar misschien niet te na gesproken.
Dat men nu, enkele weken voor de finale, zowat in paniek slaat wegens deze locatie, de capaciteit van Heydar Aliyev International Airport, de hotelcapaciteit van de hoofdstad van Azerbaijan, het uur waarop de finale gespeeld wordt en de dure, omslachtige en lange vliegreis vinden wij nog steeds vergelijkbaar met de spreekwoordelijke vijgen na Pasen. De UEFA bestaat uit nationale bonden en clubs en dit soort opmerkingen hadden veel vroeger kunnen en moeten geformuleerd worden.
Natuurlijk komt de Europese voetbalfederatie dan met het voor de hand liggende antwoord dat men toch niet op voorhand kon weten dat twee Londense clubs de eindstrijd zouden betwisten. Dat Baku wel een interessantere locatie is voor teams uit het voormalige Oostblok vinden we dan weer een vals argument. Niet alleen speelden er in de laatste 20 jaar slechts enkele Oost-Europese teams de finale, ook de afstand naar de hoofdstad van Azerbaijan zou voor die teams aanzienlijk geweest zijn.
Zo hadden we in 2008 Zenit St. Petersburg in de finale, de Russen zouden tegen een afstand van bijna 3000 kilometer aangekeken hebben. Voor de Oekraïners van Dnipropetrovsk (2015) en Shaktar Donetsk (2009) was betekende het een verplaatsing tussen de 1800 en 2000 kilometer.
Arsenal en Chelsea, en de supporters, hebben een afstand van zo maar eventjes 4500 kilometer af te leggen. Azerbaijan is nog altijd een Aziatisch land en de afstand van Baku tot bijvoorbeeld Teheran bedraagt net geen 800 kilometer.
De beide Londense clubs kregen, en dat is wel bijzonder weinig, elk slechts 6000 tickets toegewezen. Dat betekent dat het stadion slechts voor 20 procent met supporters gevuld zou zijn. In realiteit echter zouden volgens de laatste berichten zowel Arsenal als Chelsea slechts ongeveer 3000 tickets verkocht krijgen. We verwachten bijgevolg een voetbaltempel met heel veel lege plekken, en dat is uiteraard bijzonder jammer. Hopelijk krijgen we in ruil toch een zinderende finale met een verdiende winnaar.
Arsenal rekent daarvoor op de speciale band die Unai Emery met de Europa League heeft. Met FC Sevilla won onze coach de Europa League drie keer op een rij.
Op 14 mei 2014 was, in het Juventus stadion in Turijn, Benfica de tegenstrever. Het duel, geleid door scheidsrechter Felix Brych, eindigde op 0-0 en doelman Beto van Sevilla werd de grote held door in de strafschoppenreeks twee penalty’s tegen te houden.
Op 27 mei 2015 werd gespeeld in Warschau. Scheidsrechter Martin Atkinson floot er de wedstrijd tussen Sevilla en Dnipro Dnipropetrovsk. In een bijzonder boeiende finale kwamen de Oekraïners vroeg op voorsprong, werden op het halfuur met twee doelpunten in enkele minuten op achterstand gezet, maar maakten nog voor de rust alweer gelijk. Carlos Bacca scoorde de winning goal voor Sevilla in minuut 72.
Sevilla mocht als winnaar het seizoen daarna in de Champions League aantreden maar moest dat tornooi na de groepsfase verlaten om opgevist te worden in de knock-out fase van de Europa League. En opnieuw bereikte Unai Emery met zijn team de finale. Er werd gespeeld in het Sankt Jakobspark in Basel, de tegenstander was het Liverpool van Jürgen Klopp en de scheidsrechter was de Zweed Jonas Eriksson. Daniël Sturridge zorgde voor voorsprong voor de Reds aan de rust (1-0) maar Emery en Sevilla trokken het laken helemaal naar zich toe in de tweede speelhelft. Het werd 1-3.
Natuurlijk hoopt gans de rood-witte familie op een nieuwe Europese trofee, 25 jaar na de eindzege in Europabeker II tegen Parma. De Gooners die Leuven weten liggen kunnen de wedstrijd en de viering daarna meemaken met Arsenal Belgium. Afspraak daarvoor vanaf halfacht in Café Paradox! De supportersclub zorgt voor versterking van de inwendige mens, de rood en witte kleuren moeten jullie zelf meebrengen. Good Old Arsenal, by far the greatest team the world has ever seen, COYG!
RUNNERS-UP
Door Marcel Bogaerts
We vervolgen onze wandeling langs “memory lane” met een terugkeer naar de Europese finales waarin Arsenal het niet haalde.
14/05/1980: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Heizelstadion Brussel: Valencia - Arsenal
De Gunners hadden de finale bereikt door volgende teams uit te schakelen: Fenerbahçe, FC Magdeburg, IFK Göteborg en tenslotte Juventus. De tegenstander in de finale was Valencia, dat zich de betere had getoond van achtereenvolgens Boldklubben 1903, Glasgow Rangers, Barcelona en Nantes.
In een zonnig en met 40.000 toeschouwers gevuld Heizelstadion was het de Tsjechische scheidsrechter Vojtech Christov die de wedstrijd op gang floot. Manager Terry Neil had volgende spelers op het scheidsrechtersblad ingevuld: Pat Jennings, Pat Rice, Sammy Nelson, David O’Leary, Willie Young, Graham Rix, Brian Talbot, David Price, Liam Brady, Alan Sunderland en Frank Stapleton.
Bij Valencia vermelden we uiteraard de Argentijnse wereldster Mario Kempes en de Duitser Rainer Bonhof, naast coach Alfredo Di Stefano.
De toeschouwers bleven de hele avond op hun honger zitten. Het was een oervervelend gedoe op het veld en geen van beide ploegen leek bereid onbevangen ten aanval te trekken. Na 120 minuten geeuwen bleef het 0-0 en ook in de strafschoppenserie beterde het er niet op. Topvedetten Kempes voor Valencia en Brady voor Arsenal misten hun elfmeter. De eerste reeks bleef gelijk op 4-4 en toen miste Graham Rix voor Arsenal en pakten de Spanjaarden de beker.
10/05/1995: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Parc des Princes Parijs: Arsenal – Real Zaragoza
De weg naar de finale liep voor titelhouder Arsenal via Omonia Nicosia, Brondby, Auxerre en Sampdoria Genua. Tegenstander Real Zaragoza rekende af met het Roemeense Gloria Bistrita, het Slovaakse Tratan Presov, Feyenoord en Chelsea.
43.000 toeschouwers in Parijs zagen volgend elftal voor Arsenal, onder leiding van de Schot Stewart Houston, aan de wedstrijd beginnen: David Seaman, Lee Dixon, Tony Adams, Andy Linighan, Nigel Winterburn, Ray Parlour, Martin Keown, Paul Merson, Stefan Schwarz, Ian Wright en John Hartson. De scheidsrechter was de Italiaan Piero Ceccarini.
Real Zaragoza, nog steeds eerder verrassend in finale na een knap parcours, kwam op voorsprong in minuut 67. John Hartson maakte gelijk en we kregen verlengingen. De harten van al wat Arsenal gezind was werden gebroken 1 minuut voor een nieuwe strafschoppenserie toen ene Nayim het laken naar Spaanse kant trok. En zo kon ook Arsenal, na Parma een jaar eerder, de titel in deze Europacup niet verlengen.
17/05/2006: finale Champions League, Stade de France Parijs: Barcelona – Arsenal
Vijf Engelse teams namen deel aan deze editie van de Champions League, de veertiende in de reeks, maar deze editie betekende ook meteen 50 jaar Europees voetbal. Naast Arsenal deden ook Chelsea, Manchester United, Liverpool en Everton mee.
Arsenal won zijn groepsfase met overwicht. De Gunners wonnen 5 van de 6 wedstrijden tegen FC Thun uit Zwitserland, Sparta Praag en Ajax. FC Barcelona deed het even goed in een groep met Werder Bremen, Panathinaikos en Udinese.
In de 1/8e finales versloeg Barcelona Chelsea en Arsenal kreeg Real Madrid voor de voeten. Thierry Henry scoorde in Bernabeu en dat was meteen het enige doelpunt uit de dubbele confrontatie.
Opnieuw interessante duels in de kwartfinale waarin Arsenal Juventus uitschakelde en Barcelona sterker was dan Benfica.
Beide latere finalisten scoorden in de halve finale slechts 1 keer en en hielden de eigen netten schoon. Voor tegenstrevers Villarreal (Arsenal) en AC Milan (Barcelona) was het tornooi ten einde.
De Noorse scheidsrechter Terje Hauge had voor Arsenal volgende namen op zijn formulier staan: Jens Lehmann, Emmanuel Eboue, Kolo Touré, Sol Campbell, Ashley Cole, Robert Pires, Gilberto Silva, Cesc Fabregas, Alexander Hleb, Freddy Ljungberg en Thierry Henry. Op de bank zaten onder meer reserve doelman Manuel Almunia, Robin Van Persie en Dennis Bergkamp.
Barcelona begon eraan met Victor Valdes, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Edmilson, Deco, Van Bommel, Giuly, Eto’o en Ronaldinho.
Arsène Wenger stond als manager tegenover Frank Rijkaard.
De Gunners begonnen uitstekend aan de wedstrijd met enkele kansen maar na een goed kwartier werd het al wat Arsenal was zwart voor de ogen. Een doorgebroken Eto’o werd bij de voet gegrepen door Jens Lehmann, de gevolgde Giuly scoorde nog wel, maar referee Hauge had al gefloten. Lehmann kreeg een rode kaart en de vrije trap voor Barcelona leverde niets op. Robert Pires werd opgeofferd voor reservedoelman Manuel Almunia.
Met 10 man kwam Arsenal toch op voorsprong toen Eboue een vrije trap rechts voor doel afdwong en het inzenden van Thierry Henry door Sol Campbell binnengekopt werd. Het was een verdiende voorsprong voor de Londenaars en zo bleef het ook tot minder dan een kwartier voor tijd toen Eto’o gelijk maakte en de ingevallen Juliano Belletti vijf minuten later een tweede doelpunt voor de blaugrana kon maken. Al bij al een pijnlijke nederlaag voor Arsenal in deze jubileumeditie van de Europacup I.
Het was ook de laatste Europese finale voor de Gunners.
We vervolgen onze wandeling langs “memory lane” met een terugkeer naar de Europese finales waarin Arsenal het niet haalde.
14/05/1980: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Heizelstadion Brussel: Valencia - Arsenal
De Gunners hadden de finale bereikt door volgende teams uit te schakelen: Fenerbahçe, FC Magdeburg, IFK Göteborg en tenslotte Juventus. De tegenstander in de finale was Valencia, dat zich de betere had getoond van achtereenvolgens Boldklubben 1903, Glasgow Rangers, Barcelona en Nantes.
In een zonnig en met 40.000 toeschouwers gevuld Heizelstadion was het de Tsjechische scheidsrechter Vojtech Christov die de wedstrijd op gang floot. Manager Terry Neil had volgende spelers op het scheidsrechtersblad ingevuld: Pat Jennings, Pat Rice, Sammy Nelson, David O’Leary, Willie Young, Graham Rix, Brian Talbot, David Price, Liam Brady, Alan Sunderland en Frank Stapleton.
Bij Valencia vermelden we uiteraard de Argentijnse wereldster Mario Kempes en de Duitser Rainer Bonhof, naast coach Alfredo Di Stefano.
De toeschouwers bleven de hele avond op hun honger zitten. Het was een oervervelend gedoe op het veld en geen van beide ploegen leek bereid onbevangen ten aanval te trekken. Na 120 minuten geeuwen bleef het 0-0 en ook in de strafschoppenserie beterde het er niet op. Topvedetten Kempes voor Valencia en Brady voor Arsenal misten hun elfmeter. De eerste reeks bleef gelijk op 4-4 en toen miste Graham Rix voor Arsenal en pakten de Spanjaarden de beker.
10/05/1995: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Parc des Princes Parijs: Arsenal – Real Zaragoza
De weg naar de finale liep voor titelhouder Arsenal via Omonia Nicosia, Brondby, Auxerre en Sampdoria Genua. Tegenstander Real Zaragoza rekende af met het Roemeense Gloria Bistrita, het Slovaakse Tratan Presov, Feyenoord en Chelsea.
43.000 toeschouwers in Parijs zagen volgend elftal voor Arsenal, onder leiding van de Schot Stewart Houston, aan de wedstrijd beginnen: David Seaman, Lee Dixon, Tony Adams, Andy Linighan, Nigel Winterburn, Ray Parlour, Martin Keown, Paul Merson, Stefan Schwarz, Ian Wright en John Hartson. De scheidsrechter was de Italiaan Piero Ceccarini.
Real Zaragoza, nog steeds eerder verrassend in finale na een knap parcours, kwam op voorsprong in minuut 67. John Hartson maakte gelijk en we kregen verlengingen. De harten van al wat Arsenal gezind was werden gebroken 1 minuut voor een nieuwe strafschoppenserie toen ene Nayim het laken naar Spaanse kant trok. En zo kon ook Arsenal, na Parma een jaar eerder, de titel in deze Europacup niet verlengen.
17/05/2006: finale Champions League, Stade de France Parijs: Barcelona – Arsenal
Vijf Engelse teams namen deel aan deze editie van de Champions League, de veertiende in de reeks, maar deze editie betekende ook meteen 50 jaar Europees voetbal. Naast Arsenal deden ook Chelsea, Manchester United, Liverpool en Everton mee.
Arsenal won zijn groepsfase met overwicht. De Gunners wonnen 5 van de 6 wedstrijden tegen FC Thun uit Zwitserland, Sparta Praag en Ajax. FC Barcelona deed het even goed in een groep met Werder Bremen, Panathinaikos en Udinese.
In de 1/8e finales versloeg Barcelona Chelsea en Arsenal kreeg Real Madrid voor de voeten. Thierry Henry scoorde in Bernabeu en dat was meteen het enige doelpunt uit de dubbele confrontatie.
Opnieuw interessante duels in de kwartfinale waarin Arsenal Juventus uitschakelde en Barcelona sterker was dan Benfica.
Beide latere finalisten scoorden in de halve finale slechts 1 keer en en hielden de eigen netten schoon. Voor tegenstrevers Villarreal (Arsenal) en AC Milan (Barcelona) was het tornooi ten einde.
De Noorse scheidsrechter Terje Hauge had voor Arsenal volgende namen op zijn formulier staan: Jens Lehmann, Emmanuel Eboue, Kolo Touré, Sol Campbell, Ashley Cole, Robert Pires, Gilberto Silva, Cesc Fabregas, Alexander Hleb, Freddy Ljungberg en Thierry Henry. Op de bank zaten onder meer reserve doelman Manuel Almunia, Robin Van Persie en Dennis Bergkamp.
Barcelona begon eraan met Victor Valdes, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Edmilson, Deco, Van Bommel, Giuly, Eto’o en Ronaldinho.
Arsène Wenger stond als manager tegenover Frank Rijkaard.
De Gunners begonnen uitstekend aan de wedstrijd met enkele kansen maar na een goed kwartier werd het al wat Arsenal was zwart voor de ogen. Een doorgebroken Eto’o werd bij de voet gegrepen door Jens Lehmann, de gevolgde Giuly scoorde nog wel, maar referee Hauge had al gefloten. Lehmann kreeg een rode kaart en de vrije trap voor Barcelona leverde niets op. Robert Pires werd opgeofferd voor reservedoelman Manuel Almunia.
Met 10 man kwam Arsenal toch op voorsprong toen Eboue een vrije trap rechts voor doel afdwong en het inzenden van Thierry Henry door Sol Campbell binnengekopt werd. Het was een verdiende voorsprong voor de Londenaars en zo bleef het ook tot minder dan een kwartier voor tijd toen Eto’o gelijk maakte en de ingevallen Juliano Belletti vijf minuten later een tweede doelpunt voor de blaugrana kon maken. Al bij al een pijnlijke nederlaag voor Arsenal in deze jubileumeditie van de Europacup I.
Het was ook de laatste Europese finale voor de Gunners.
EUROPESE FINALE 13 JAAR NA PARIJS
Door Marcel Bogaerts
De interessante perspectieven, geboden na de 3-1 overwinning uit de heenwedstrijd tegen Valencia, werden in de return in Mestalla niet alleen omgezet in de kwalificatie voor de finale. De Gunners trokken ook in Spanje het laken naar zich toe met een klinkende overwinning.
Valencia startte alweer als een wervelwind, net als in Londen. En ook nu weer scoorden ze snel, via Kevin Gameiro. Arsenal had het, evenals in Londen, ook nu weer knap lastig in het openingskwartier. Maar vanaf dan kregen de Londenaars vat op de wedstrijd en wonnen uiteindelijk, met dank aan ons spitsenduo, met een duidelijke 2-4.
Je zou dan minstens iets meer nuance verwachten in de, het is al meerdere malen hier gezegd, onredelijke en onrealistische kritiek op Unai Emery, maar niets was minder waar. De Spanjaard roteerde voor de slotwedstrijd van de competitie en kreeg meteen weer de wind van voren. Het is ook nooit goed. Niet roteren deugt niet, wel roteren is onbegrijpelijk. De spelers zitten echter op dezelfde lijn van hun sportieve baas, en wonnen op Turf Moor, in de slotwedstrijd van de competitie, met 1-3.
En zo eindigt Arsenal op de vijfde plaats in deze voetbaljaargang. Zeker kon het in heel wat wedstrijden beter, veel beter zelfs, maar wie dat zegt beseft zelf wel dat er op dat vlak geen nieuws onder de zon is. En we gaan niet opnieuw op dezelfde spijker kloppen en de cijfers erbij halen. Iedereen kan lezen. Arsenal heeft betere resultaten dan het vorige seizoen, op alle vlakken. Het is niet iedere club die afscheid neemt van een lang in dienst zijnde manager gegeven.
Uiteraard kan Unai Emery op 29 mei in Baku nog meer doen om mensen voor zich te winnen. We krijgen een Londens derby in Azerbaijan en logistiek is dat natuurlijk waanzinnig. Ook waanzinnig is de povere allocatie van 6000 tickets aan elke finalist. Maar het is niet anders.
In de aanloop naar de finale keren we even terug naar de Europese finales die de Gunners reeds speelden. De dubbele eindstrijd om de Europabeker voor Jaarbeurssteden, gewonnen door Arsenal in 1970 tegen Anderlecht, is in deze rubriek reeds uitgebreid belicht. Vandaag is Kopenhagen onze bestemming.
Op 4 mei 1994, in het Parken Stadion, keek Arsenal het Italiaanse Parma in de ogen, in de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars. Parma was titelverdediger, want ze hadden de trofee een jaar eerder in Wembley veroverd na een eerder eenvoudige overwinning op het toen erg verrassende Antwerp, dat onder trainer Walter Meeuws er een onvergetelijk seizoen had opzitten.
Parma bezat een erg sterk elftal, met verscheidene internationals in hun rangen. We noemen slechts de Zweed Thomas Brolin, de Colombiaan Faustino Asprilla en de ook in Engeland zeer gewaardeerde Gianfranco Zola.
Arsenal, onder leiding van George Graham, moest aan de finale beginnen zonder de geschorste topschutter Ian Wright en de geblesseerde Martin Keown. De samenstelling van de Gunners voor de finale luidde: in doel David Seaman en de achterste lijn werd gevormd door Nigel Winterburn, Lee Dixon, Tony Adams en Steve Bould. Paul Davis, Steve Morrow en Ian Selley liepen centraal, Paul Merson en Kevin Campbell fungeerden op de vleugels en Alan Smith was de diepe spits. In theorie een 4-3-3, zo werd het toch aangegeven, maar Arsenal zag het grootste gedeelte van de wedstrijd sterren want de drie eerder genoemde vedetten bij Parma geselden voortdurend de defensie van de Gunners. Het was dan ook zeer verrassend dat Arsenal op voorsprong kwam. Een slecht ontzetten van Parma kwam bij Alan Smith, die niet aarzelde en uithaalde. Via de paal werd het one-nil tot he Arsenal en dat bleven de Londense fans maar zingen tot het eindsignaal van de Tsjechische scheidsrechter Vaclav Krondl. Arsenal had zijn tweede en voorlopig laatste Europese trofee vast.
In een volgende bijdrage komen we terug op de verloren Europese finales.
In afwachting verwijzen we opnieuw, en niet voor de laatste keer, naar onze samenkomst in ons clublokaal Café Paradox, Dieststesteenweg 109, Leuven (Kessel-Lo) op een zeer korte wandelafstand van de achteruitgang van het treinstation. Op de dag van de finale van de Europa League is elke Gooner welkom om samen met Arsenal Belgium de finale te beleven en voorzien van spijs en drank de overwinning van Arsenal (hopelijk toch) te vieren. Het zal de moeite zijn!
De interessante perspectieven, geboden na de 3-1 overwinning uit de heenwedstrijd tegen Valencia, werden in de return in Mestalla niet alleen omgezet in de kwalificatie voor de finale. De Gunners trokken ook in Spanje het laken naar zich toe met een klinkende overwinning.
Valencia startte alweer als een wervelwind, net als in Londen. En ook nu weer scoorden ze snel, via Kevin Gameiro. Arsenal had het, evenals in Londen, ook nu weer knap lastig in het openingskwartier. Maar vanaf dan kregen de Londenaars vat op de wedstrijd en wonnen uiteindelijk, met dank aan ons spitsenduo, met een duidelijke 2-4.
Je zou dan minstens iets meer nuance verwachten in de, het is al meerdere malen hier gezegd, onredelijke en onrealistische kritiek op Unai Emery, maar niets was minder waar. De Spanjaard roteerde voor de slotwedstrijd van de competitie en kreeg meteen weer de wind van voren. Het is ook nooit goed. Niet roteren deugt niet, wel roteren is onbegrijpelijk. De spelers zitten echter op dezelfde lijn van hun sportieve baas, en wonnen op Turf Moor, in de slotwedstrijd van de competitie, met 1-3.
En zo eindigt Arsenal op de vijfde plaats in deze voetbaljaargang. Zeker kon het in heel wat wedstrijden beter, veel beter zelfs, maar wie dat zegt beseft zelf wel dat er op dat vlak geen nieuws onder de zon is. En we gaan niet opnieuw op dezelfde spijker kloppen en de cijfers erbij halen. Iedereen kan lezen. Arsenal heeft betere resultaten dan het vorige seizoen, op alle vlakken. Het is niet iedere club die afscheid neemt van een lang in dienst zijnde manager gegeven.
Uiteraard kan Unai Emery op 29 mei in Baku nog meer doen om mensen voor zich te winnen. We krijgen een Londens derby in Azerbaijan en logistiek is dat natuurlijk waanzinnig. Ook waanzinnig is de povere allocatie van 6000 tickets aan elke finalist. Maar het is niet anders.
In de aanloop naar de finale keren we even terug naar de Europese finales die de Gunners reeds speelden. De dubbele eindstrijd om de Europabeker voor Jaarbeurssteden, gewonnen door Arsenal in 1970 tegen Anderlecht, is in deze rubriek reeds uitgebreid belicht. Vandaag is Kopenhagen onze bestemming.
Op 4 mei 1994, in het Parken Stadion, keek Arsenal het Italiaanse Parma in de ogen, in de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars. Parma was titelverdediger, want ze hadden de trofee een jaar eerder in Wembley veroverd na een eerder eenvoudige overwinning op het toen erg verrassende Antwerp, dat onder trainer Walter Meeuws er een onvergetelijk seizoen had opzitten.
Parma bezat een erg sterk elftal, met verscheidene internationals in hun rangen. We noemen slechts de Zweed Thomas Brolin, de Colombiaan Faustino Asprilla en de ook in Engeland zeer gewaardeerde Gianfranco Zola.
Arsenal, onder leiding van George Graham, moest aan de finale beginnen zonder de geschorste topschutter Ian Wright en de geblesseerde Martin Keown. De samenstelling van de Gunners voor de finale luidde: in doel David Seaman en de achterste lijn werd gevormd door Nigel Winterburn, Lee Dixon, Tony Adams en Steve Bould. Paul Davis, Steve Morrow en Ian Selley liepen centraal, Paul Merson en Kevin Campbell fungeerden op de vleugels en Alan Smith was de diepe spits. In theorie een 4-3-3, zo werd het toch aangegeven, maar Arsenal zag het grootste gedeelte van de wedstrijd sterren want de drie eerder genoemde vedetten bij Parma geselden voortdurend de defensie van de Gunners. Het was dan ook zeer verrassend dat Arsenal op voorsprong kwam. Een slecht ontzetten van Parma kwam bij Alan Smith, die niet aarzelde en uithaalde. Via de paal werd het one-nil tot he Arsenal en dat bleven de Londense fans maar zingen tot het eindsignaal van de Tsjechische scheidsrechter Vaclav Krondl. Arsenal had zijn tweede en voorlopig laatste Europese trofee vast.
In een volgende bijdrage komen we terug op de verloren Europese finales.
In afwachting verwijzen we opnieuw, en niet voor de laatste keer, naar onze samenkomst in ons clublokaal Café Paradox, Dieststesteenweg 109, Leuven (Kessel-Lo) op een zeer korte wandelafstand van de achteruitgang van het treinstation. Op de dag van de finale van de Europa League is elke Gooner welkom om samen met Arsenal Belgium de finale te beleven en voorzien van spijs en drank de overwinning van Arsenal (hopelijk toch) te vieren. Het zal de moeite zijn!
GEDEUKT PREMIER LEAGUE BLAZOEN NIET OPGEPOETST
Door Marcel Bogaerts
Zelfs de meest optimistische en geduldige Gooner (en die laatste variëteit wordt helaas steeds zeldzamer) heeft nu grote moeite om de desillusie door te slikken. Maar laat ons eerlijk zijn. Ontgoocheling overheerst nu net niet omdat het niet gelukt is een Champions League plaats in competitie bij elkaar te spelen.
Voor aanvang van deze voetbaljaargang leek iedereen het erover eens dat een verdere achteruitgang moest worden vermeden en dat Unai Emery minstens twee seizoenen tijd moest worden gegund om een nieuw Arsenal op de voetbalwereld los te laten. Dat het merendeel van de fans deze van geduld en begrip getuigende instelling heel snel vergeten zijn toont misschien aan dat na bestuur, trainer en spelers ook de fanbase wel eens voor de spiegel mag gaan staan.
De ontgoocheling komt er vooral omdat de gelegenheid op een via de competitie nieuwe intrede in het kampioenenbal, ondanks een haalbare run-in, zo onthutsend pijnlijk verprutst werd. De ene na de andere middenmoter toonde ongenadig aan dat de Gunners eigenlijk eerder in die regionen van het klassement thuishoren dan in het allerhoogste segment van de rangschikking, waar de prijzen uitgedeeld worden.
Het is een vaststelling en absoluut geen verwijt. De leiding van de club heeft hierin het laatste woord en zal zich ongetwijfeld tijdens meerdere vergaderingen hierover bezinnen. Indien echter, en we herhalen het voor de zoveelste keer, de balans en de operationele winsten een prominenter plaats op de agenda innemen dan de sportieve verwezenlijkingen, zal er op dat laatste vlak weinig tot niets veranderen.
Zelfs de meest optimistische en geduldige Gooner (en die laatste variëteit wordt helaas steeds zeldzamer) heeft nu grote moeite om de desillusie door te slikken. Maar laat ons eerlijk zijn. Ontgoocheling overheerst nu net niet omdat het niet gelukt is een Champions League plaats in competitie bij elkaar te spelen.
Voor aanvang van deze voetbaljaargang leek iedereen het erover eens dat een verdere achteruitgang moest worden vermeden en dat Unai Emery minstens twee seizoenen tijd moest worden gegund om een nieuw Arsenal op de voetbalwereld los te laten. Dat het merendeel van de fans deze van geduld en begrip getuigende instelling heel snel vergeten zijn toont misschien aan dat na bestuur, trainer en spelers ook de fanbase wel eens voor de spiegel mag gaan staan.
De ontgoocheling komt er vooral omdat de gelegenheid op een via de competitie nieuwe intrede in het kampioenenbal, ondanks een haalbare run-in, zo onthutsend pijnlijk verprutst werd. De ene na de andere middenmoter toonde ongenadig aan dat de Gunners eigenlijk eerder in die regionen van het klassement thuishoren dan in het allerhoogste segment van de rangschikking, waar de prijzen uitgedeeld worden.
Het is een vaststelling en absoluut geen verwijt. De leiding van de club heeft hierin het laatste woord en zal zich ongetwijfeld tijdens meerdere vergaderingen hierover bezinnen. Indien echter, en we herhalen het voor de zoveelste keer, de balans en de operationele winsten een prominenter plaats op de agenda innemen dan de sportieve verwezenlijkingen, zal er op dat laatste vlak weinig tot niets veranderen.
Donderdag 09/05/2019, 21u00, Mestalla: Europa League terugwedstrijd 1/2e finale: Valencia - Arsenal
Om het seizoen in schoonheid te eindigen is er gelukkig nog een kans. De 3-1 zege in de heenwedstrijd van de halve finale om de Europa League biedt perspectieven. Kunnen de Gunners, in de heksenketel die Mestalla ongetwijfeld wordt, het hoofd koel houden? De defensie, al enkele seizoenen het grote probleem van de Gunners (wat wordt die ook al fel verguisde Per Mertesacker toch gemist) zal onder grote druk komen en alle zeilen moeten bijzetten. Want dat we her en der lezen dat dit Valencia toch niet overschat moet worden is een stelling die van weinig realiteitszin getuigt. Wat wel geëist wordt is dat alle neuzen in dezelfde richting wijzen, die van de kwalificatie voor de Europese finale.
Om het seizoen in schoonheid te eindigen is er gelukkig nog een kans. De 3-1 zege in de heenwedstrijd van de halve finale om de Europa League biedt perspectieven. Kunnen de Gunners, in de heksenketel die Mestalla ongetwijfeld wordt, het hoofd koel houden? De defensie, al enkele seizoenen het grote probleem van de Gunners (wat wordt die ook al fel verguisde Per Mertesacker toch gemist) zal onder grote druk komen en alle zeilen moeten bijzetten. Want dat we her en der lezen dat dit Valencia toch niet overschat moet worden is een stelling die van weinig realiteitszin getuigt. Wat wel geëist wordt is dat alle neuzen in dezelfde richting wijzen, die van de kwalificatie voor de Europese finale.
Zondag 12/05/2019, 15u00, Turf Moor, Premier League matchweek 38: Burnley – Arsenal
Het is enkel omwille van volledigheid dat we dit afsluitende duel van de competitie nog even vermelden. Voor alle supporters (ook die van Burnley) die afzakken naar Turf Moor is het absoluut te hopen dat beide ploegen er nog een aangename wedstrijd van willen maken, een zondag namiddagje uit in het stadion in een ontspannen sfeer. Het zou voor veel goodwill bij de fans zorgen indien zowel Sean Dyche als Unai Emery de gelegenheid zouden gebruiken om wat jongeren ervaring te laten opdoen op het hoogste vlak. Of ze dat gaan doen is nog maar zeer de vraag, want wedstrijdpunten betekenen geld en voor geld danst de beer. Op dat vlak, uit financieel oogpunt dus, hebben de bazen op het Emirates het alvast goed voor elkaar.
Het is enkel omwille van volledigheid dat we dit afsluitende duel van de competitie nog even vermelden. Voor alle supporters (ook die van Burnley) die afzakken naar Turf Moor is het absoluut te hopen dat beide ploegen er nog een aangename wedstrijd van willen maken, een zondag namiddagje uit in het stadion in een ontspannen sfeer. Het zou voor veel goodwill bij de fans zorgen indien zowel Sean Dyche als Unai Emery de gelegenheid zouden gebruiken om wat jongeren ervaring te laten opdoen op het hoogste vlak. Of ze dat gaan doen is nog maar zeer de vraag, want wedstrijdpunten betekenen geld en voor geld danst de beer. Op dat vlak, uit financieel oogpunt dus, hebben de bazen op het Emirates het alvast goed voor elkaar.
LIVE IN LONDEN, EUROPESE FINALE IN ZICHT EN LAATSTE LOODJES IN DE LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Als niet Britse supporter een midweek wedstrijd in het Emirates bijwonen is geen evidentie, al gaat het dan om een halve finale tegen een aantrekkelijke tegenstrever als Valencia. Toch kregen we acht aanvragen voor een ticket binnen, en met in het achterhoofd de onbegrijpelijk lage belangstelling voor competitiewedstrijden in het weekend mag dit aantal een succes genoemd worden. Enkele leden, met rijke ervaring ter zake, kozen voor de wagen richting Londen, enkele mensen met beroepsverplichtingen zowel donderdag- als vrijdagochtend (chapeau daarvoor!) kozen het vliegtuig en ondergetekende en kompaan hadden, wegens hun statuut van gepensioneerde supporter, de tijd aan hun zijde en konden het zich veroorloven het goedkopere alternatief van de Flixbus te kiezen.
Daarvoor moesten we op woensdag 1 mei present zijn aan het station van Brussel-Zuid. De bus vertrok stipt op het aangegeven uur 13u55 en ondanks de controles aan de shuttle te Calais, die steeds meer en meer tijd vragen, arriveerde de groene mastodont om goed 20 uur Engelse tijd aan Victoria Station en dat was ruim een kwartier eerder dan voorzien. Prima werk dus van deze maatschappij en in minder dan geen tijd hadden we de rugzakken in ons budget hotelletje in de buurt en konden we aan tafel in de St. George’s Tavern.
Op wedstrijddag waren we om zeven uur uit de veren en na een eenvoudig ontbijt bezochten we eerst het Science Museum aan Exhibition Road, één van die interessante musea in Londen die gratis toegang aanbieden (al werd er wel nogal nadrukkelijk gesuggereerd dat een “donation” welkom was).
Onze Oyster Card (in Londen toch wel onmisbaar) werd opnieuw gebruikt om naar Chinatown te gaan en de lunch te gebruiken in één van die Chinese restaurants die voor een democratisch bedrag een “all you can eat” buffet aanbieden. Na nog wat rondstruinen in het West End wezen de neuzen –het bloed kruipt waar het niet gaan kan- algauw richting Noord-Londen, ook al omdat de tickets voor de wedstrijd nog afgehaald moesten worden.
Ondertussen was het vervelend beginnen regenen, maar een Arsenal supporter met kleinkinderen kan zich altijd wel onledig houden met enkele cadeautjes uit te zoeken in The Armoury. Na dat shoppen, met een iets legere portemonnee, werden door de overige leden de afspraken ter plaatse om de tickets te verdelen vlot gerespecteerd, waarvoor beste dank uiteraard.
Een half uur voor de wedstrijd zaten we op onze plaats en na een lichtshow met de schijnwerpers konden beide elftallen, onder leiding van de Franse referee Clement Turpin, de mat betreden. De tribunes waren ondertussen mooi rood en wit gekleurd met tienduizenden plastic zakjes die op de stoeltjes klaar lagen. Een nachtmerrie voor het milieu, al vroeg de bedrukking op de zakjes om ze steeds weer opnieuw te gebruiken.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien. Vanuit de tribunes (we hadden trouwens mooie plaatsen gekregen in de laterale East Stand) hebben we natuurlijk ook gezien hoe na een desastreus openingskwartier een nieuwe horrorshow dreigde, maar nadien hebben we toch net een andere wedstrijd gezien dan sommige commentaren op onze sociale media het doen uitschijnen. Maar dat dergelijke, laat ons het maar uitlatingen van ontgoocheling in het moment zelf noemen, met een grote schep zout moeten worden genomen is net één van die eigenschappen van wedstrijdbeleving via het toetsenbord.
Als waarnemers ter plaatse zagen we een team dat er de schouders onderzette, dat, alle onvolkomenheden en beperkingen ten spijt, de handen in elkaar sloeg en met man en macht de scheve situatie wilde keren. Zonder één enkele speler die er de kantjes afliep, dit terzijde. De 2-1 voorsprong aan de rust mocht dan ook terecht genoemd worden. Toen dan in de tweede helft kansen gemist werden en het leek alsof Arsenal met slechts één doelpunt voorsprong en een goal tegen naar Spanje zou moeten was er die dekselse Pierre-Emerick Aubameyang die iedereen op de banken kreeg met de 3-1. De finale in het verre Baku is in zicht, maar de spelers weten ook dat de terugwedstrijd in Mestalla nog een hachelijke onderneming wordt. Want Valencia is echt wel een goede ploeg.
Net op het middaguur de volgende dag vertrok de bus van Victoria Station richting Brussel, en we waren op een behoorlijk uur thuis. Zo is naar het voetbal gaan gewoon heel erg leuk.
Voor de terugwedstrijd in Valencia wacht Arsenal eerst nog de volgende opdracht in competitie.
Zondag 05/05/2019 16u30 Emirates, Premier League matchweek 37: Arsenal – Brighton
Het wordt opnieuw een opdracht vol wolfijzers en schietgeweren om het met een afgezaagd cliché te zeggen. Brighton and Hove Albion heeft op plaats 17 in de rangschikking een bonus van vier punten op de eerste degradatieplaats die ingenomen wordt door Cardiff City. Met een beter doelsaldo van 14 eenheden lijken The Seagulls relatief veilig, maar wiskundig zeker is een verlengd verblijf in de Premier League niet en die zekerheid kan wel verworven worden mits puntenoogst bij Arsenal. Dat was ook het geval met Crystal Palace en we weten allemaal nog welke lelijke pad The Eagles ons in de korf zetten.
Nochtans is er voor Arsenal, ondanks de recente 3 op 15, nog hoop voor Champions League voetbal via de competitie. The Gunners hebben het wel niet meer in eigen hand en moeten rekenen op puntenverlies van Chelsea (dat thuis speelt tegen Watford) en eventueel ook Tottenham (bij Bournemouth). Uiteraard is dan de eerste voorwaarde dat men zich niet laat verrassen door Brighton. Vorig seizoen werd het 2-0. In een erg saaie wedstrijd scoorden Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust. Krijgt Unai Emery het via de competitie toch nog voor elkaar? De eerste helft van hopelijk een positief antwoord op die vraag hebben we zondagavond.
Referee van dienst is Anthony Taylor, die, ongelooflijk maar waar, reeds aan zijn zevende opdracht voor Arsenal zit in deze jaargang, na Cardiff uit, Watford thuis, Brighton uit, Chelsea thuis, Tottenham uit en Newcastle thuis. Taylor trok dit seizoen 1 rode kaart en dat was die (terechte) voor Lucas Torreira op Wembley tegen Tottenham.
De terugwedstrijd voor de Europa League in Spanje volgt op donderdagavond 9 mei. Come on you Gunners!
Als niet Britse supporter een midweek wedstrijd in het Emirates bijwonen is geen evidentie, al gaat het dan om een halve finale tegen een aantrekkelijke tegenstrever als Valencia. Toch kregen we acht aanvragen voor een ticket binnen, en met in het achterhoofd de onbegrijpelijk lage belangstelling voor competitiewedstrijden in het weekend mag dit aantal een succes genoemd worden. Enkele leden, met rijke ervaring ter zake, kozen voor de wagen richting Londen, enkele mensen met beroepsverplichtingen zowel donderdag- als vrijdagochtend (chapeau daarvoor!) kozen het vliegtuig en ondergetekende en kompaan hadden, wegens hun statuut van gepensioneerde supporter, de tijd aan hun zijde en konden het zich veroorloven het goedkopere alternatief van de Flixbus te kiezen.
Daarvoor moesten we op woensdag 1 mei present zijn aan het station van Brussel-Zuid. De bus vertrok stipt op het aangegeven uur 13u55 en ondanks de controles aan de shuttle te Calais, die steeds meer en meer tijd vragen, arriveerde de groene mastodont om goed 20 uur Engelse tijd aan Victoria Station en dat was ruim een kwartier eerder dan voorzien. Prima werk dus van deze maatschappij en in minder dan geen tijd hadden we de rugzakken in ons budget hotelletje in de buurt en konden we aan tafel in de St. George’s Tavern.
Op wedstrijddag waren we om zeven uur uit de veren en na een eenvoudig ontbijt bezochten we eerst het Science Museum aan Exhibition Road, één van die interessante musea in Londen die gratis toegang aanbieden (al werd er wel nogal nadrukkelijk gesuggereerd dat een “donation” welkom was).
Onze Oyster Card (in Londen toch wel onmisbaar) werd opnieuw gebruikt om naar Chinatown te gaan en de lunch te gebruiken in één van die Chinese restaurants die voor een democratisch bedrag een “all you can eat” buffet aanbieden. Na nog wat rondstruinen in het West End wezen de neuzen –het bloed kruipt waar het niet gaan kan- algauw richting Noord-Londen, ook al omdat de tickets voor de wedstrijd nog afgehaald moesten worden.
Ondertussen was het vervelend beginnen regenen, maar een Arsenal supporter met kleinkinderen kan zich altijd wel onledig houden met enkele cadeautjes uit te zoeken in The Armoury. Na dat shoppen, met een iets legere portemonnee, werden door de overige leden de afspraken ter plaatse om de tickets te verdelen vlot gerespecteerd, waarvoor beste dank uiteraard.
Een half uur voor de wedstrijd zaten we op onze plaats en na een lichtshow met de schijnwerpers konden beide elftallen, onder leiding van de Franse referee Clement Turpin, de mat betreden. De tribunes waren ondertussen mooi rood en wit gekleurd met tienduizenden plastic zakjes die op de stoeltjes klaar lagen. Een nachtmerrie voor het milieu, al vroeg de bedrukking op de zakjes om ze steeds weer opnieuw te gebruiken.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien. Vanuit de tribunes (we hadden trouwens mooie plaatsen gekregen in de laterale East Stand) hebben we natuurlijk ook gezien hoe na een desastreus openingskwartier een nieuwe horrorshow dreigde, maar nadien hebben we toch net een andere wedstrijd gezien dan sommige commentaren op onze sociale media het doen uitschijnen. Maar dat dergelijke, laat ons het maar uitlatingen van ontgoocheling in het moment zelf noemen, met een grote schep zout moeten worden genomen is net één van die eigenschappen van wedstrijdbeleving via het toetsenbord.
Als waarnemers ter plaatse zagen we een team dat er de schouders onderzette, dat, alle onvolkomenheden en beperkingen ten spijt, de handen in elkaar sloeg en met man en macht de scheve situatie wilde keren. Zonder één enkele speler die er de kantjes afliep, dit terzijde. De 2-1 voorsprong aan de rust mocht dan ook terecht genoemd worden. Toen dan in de tweede helft kansen gemist werden en het leek alsof Arsenal met slechts één doelpunt voorsprong en een goal tegen naar Spanje zou moeten was er die dekselse Pierre-Emerick Aubameyang die iedereen op de banken kreeg met de 3-1. De finale in het verre Baku is in zicht, maar de spelers weten ook dat de terugwedstrijd in Mestalla nog een hachelijke onderneming wordt. Want Valencia is echt wel een goede ploeg.
Net op het middaguur de volgende dag vertrok de bus van Victoria Station richting Brussel, en we waren op een behoorlijk uur thuis. Zo is naar het voetbal gaan gewoon heel erg leuk.
Voor de terugwedstrijd in Valencia wacht Arsenal eerst nog de volgende opdracht in competitie.
Zondag 05/05/2019 16u30 Emirates, Premier League matchweek 37: Arsenal – Brighton
Het wordt opnieuw een opdracht vol wolfijzers en schietgeweren om het met een afgezaagd cliché te zeggen. Brighton and Hove Albion heeft op plaats 17 in de rangschikking een bonus van vier punten op de eerste degradatieplaats die ingenomen wordt door Cardiff City. Met een beter doelsaldo van 14 eenheden lijken The Seagulls relatief veilig, maar wiskundig zeker is een verlengd verblijf in de Premier League niet en die zekerheid kan wel verworven worden mits puntenoogst bij Arsenal. Dat was ook het geval met Crystal Palace en we weten allemaal nog welke lelijke pad The Eagles ons in de korf zetten.
Nochtans is er voor Arsenal, ondanks de recente 3 op 15, nog hoop voor Champions League voetbal via de competitie. The Gunners hebben het wel niet meer in eigen hand en moeten rekenen op puntenverlies van Chelsea (dat thuis speelt tegen Watford) en eventueel ook Tottenham (bij Bournemouth). Uiteraard is dan de eerste voorwaarde dat men zich niet laat verrassen door Brighton. Vorig seizoen werd het 2-0. In een erg saaie wedstrijd scoorden Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust. Krijgt Unai Emery het via de competitie toch nog voor elkaar? De eerste helft van hopelijk een positief antwoord op die vraag hebben we zondagavond.
Referee van dienst is Anthony Taylor, die, ongelooflijk maar waar, reeds aan zijn zevende opdracht voor Arsenal zit in deze jaargang, na Cardiff uit, Watford thuis, Brighton uit, Chelsea thuis, Tottenham uit en Newcastle thuis. Taylor trok dit seizoen 1 rode kaart en dat was die (terechte) voor Lucas Torreira op Wembley tegen Tottenham.
De terugwedstrijd voor de Europa League in Spanje volgt op donderdagavond 9 mei. Come on you Gunners!
GEEN CHAMPIONS LEAGUE VIA COMPETITIE?
Door Marcel Bogaerts
Na opnieuw een wedstrijd met drie tegendoelpunten, een 0 op 9 (die als we eerlijk zijn ook een 0 op 15 had kunnen zijn) lijkt Arsenal, ondanks een haalbaar slotprogramma, de kwalificatie voor de Champions League via de competitie op wel een haast trieste, laat ons maar zeggen lachwekkende en zelfs laakbare manier te hebben weggeworpen. De 3-0 nederlaag bij Leicester wakkert de overvloed aan negativisme rond de club alleen maar aan, jammer genoeg ook bij onze eigen supportersclub. We gaan hier niet verder op ingaan en kijken meteen richting de volgende opdracht. Als er ook maar een schijntje van waarheid zit in de af en toe geponeerde stelling dat men absolute voorrang geeft aan het bereiken en ook winnen van de finale van de Europa League verwachten we in de volgende opdracht een Arsenal dat boven zichzelf uitgroeit en de puntjes op de i zet.
Donderdag 02/05/2019, 20u00 Emirates, 1/2e finale Europa League: Arsenal – Valencia
Valencia CF werd opgericht in 1919 in een bar in de stad. De eerste grote prijs die de vereniging wist te behalen was de Copa del Rey en die werd veroverd in 1941, dankzij winst in de finale tegen Espanyol Barcelona. In de competitie eindigde Valencia 3e en werd het jaar daarna zelfs kampioen. In het verdere verloop van de jaren 40 volgden nog twee titels en een Spaanse beker.
Het eerste Europese succes voor Valencia kwam er in de jaren 60, met twee overwinningen in de Europabeker voor Jaarbeurssteden, vooral dankzij de Braziliaan Waldo.
Met een sprong naar 1976 vermelden we uiteraard de legendarische Argentijn Mario Kempes. El Matador zorgde voor bekerwinst in 1979 en stond een jaar later mee op de Heizelgrasmat in de finale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen, jawel, Arsenal. In een uitermate vervelende partij die op niets anders dan 0-0 kon eindigen brachten strafschoppen de beslissing en ook daarin werd vooral gemist. Uiteindelijk trok Valencia aan het langste eind. Het jaar daarop won de club ook de Europese Supercup.
In 1986, met een enorme schuldenberg, volgde degradatie, maar Valencia wist na een jaar al terug te keren en Los Ches deden van dan af constant mee in de hogere regionen van de Primera Division. Toptrainers als Guus Hiddink, Luis Aragones en ook Claudio Ranieri hadden topspelers als Claudio Lopez, Romario, Ariel Ortega, Santiago Canizares, Jocelyn Angloma en de fijnbesnaarde Gaizka Mendieta onder hun hoede.
Het was echter de Argentijnse coach Hector Cuper die Valencia naar de finale van de Champions League loodste, tot twee keer toe zelfs. In 2000 was Real Madrid veel te sterk (3-0) maar een jaar later ging Valencia, tegen Bayern München, slechts na strafschoppen ten onder.
Valencia bleef zich echter roeren en na een geweldig seizoen pakten de Catalanen in 2004 drie prijzen: de landstitel, de Europese UEFA Cup en de Europese Supercup.
Wisselvalligheid was troef in de tien jaren die volgde, en we onthouden hieruit vooral dat trainer Ronald Koeman in 2008 wel nog eens de Spaanse beker wist te winnen, maar enkele dagen later ontslagen werd en plaats moest maken voor…. Unai Emery. Onze huidige coach bleef vier seizoenen op Mestalla en bracht zijn ploeg drie maal naar de Champions League, na telkens een derde plaats in de competitie.
Sinds 2014 is de Singaporese schatrijke zakenman Peter Lim eigenaar van de club.
In het huidige seizoen staat Valencia momenteel op de 6e plaats, en moet Barcelona, Atletico, Real, maar ook Getafe en Sevilla, die andere ex-club van Unai Emery, laten voorgaan in de stand.
Ze bereikten de halve finale van de Europa League via de kwalificaties van de Champions League. In groep H van dat tornooi eindigden ze derde na Juventus en Manchester United, en schakelden vervolgens in de Europa League uit: Celtic Glasgow, FK Krasnodar en Villarreal.
De huidige coach is de bijna 54-jarige Spanjaard Marcelino Garcia Toral en als Arsenal supporters zal onze aandacht wellicht vooral uitgaan naar onze ex-spelers Francis Coquelin en Gabriël Paulista. Andere namen die een belletje doen rinkelen zijn wellicht Parejo, Gaya, Kevin Gameiro, Ezequiel Garay, om als laatste de Russische international Denis Cheryshev te vermelden.
Het wordt een heel moeilijke, maar niet onmogelijke opdracht voor de Gunners. Ook Valencia leek met de recente 0-1 nederlaag tegen Eibar een snipperdag genomen te hebben, en een Europese halve finale mag wel eens een zinderende partij opleveren. Het kan ook een oervervelend tactisch steekspel worden, maar Arsenal moet er zorg voor dragen dat het niet nog meer krediet verliest bij de fans, die, zoals we weten, tot de meest ongeduldige en veeleisende ter wereld behoren.
Na opnieuw een wedstrijd met drie tegendoelpunten, een 0 op 9 (die als we eerlijk zijn ook een 0 op 15 had kunnen zijn) lijkt Arsenal, ondanks een haalbaar slotprogramma, de kwalificatie voor de Champions League via de competitie op wel een haast trieste, laat ons maar zeggen lachwekkende en zelfs laakbare manier te hebben weggeworpen. De 3-0 nederlaag bij Leicester wakkert de overvloed aan negativisme rond de club alleen maar aan, jammer genoeg ook bij onze eigen supportersclub. We gaan hier niet verder op ingaan en kijken meteen richting de volgende opdracht. Als er ook maar een schijntje van waarheid zit in de af en toe geponeerde stelling dat men absolute voorrang geeft aan het bereiken en ook winnen van de finale van de Europa League verwachten we in de volgende opdracht een Arsenal dat boven zichzelf uitgroeit en de puntjes op de i zet.
Donderdag 02/05/2019, 20u00 Emirates, 1/2e finale Europa League: Arsenal – Valencia
Valencia CF werd opgericht in 1919 in een bar in de stad. De eerste grote prijs die de vereniging wist te behalen was de Copa del Rey en die werd veroverd in 1941, dankzij winst in de finale tegen Espanyol Barcelona. In de competitie eindigde Valencia 3e en werd het jaar daarna zelfs kampioen. In het verdere verloop van de jaren 40 volgden nog twee titels en een Spaanse beker.
Het eerste Europese succes voor Valencia kwam er in de jaren 60, met twee overwinningen in de Europabeker voor Jaarbeurssteden, vooral dankzij de Braziliaan Waldo.
Met een sprong naar 1976 vermelden we uiteraard de legendarische Argentijn Mario Kempes. El Matador zorgde voor bekerwinst in 1979 en stond een jaar later mee op de Heizelgrasmat in de finale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen, jawel, Arsenal. In een uitermate vervelende partij die op niets anders dan 0-0 kon eindigen brachten strafschoppen de beslissing en ook daarin werd vooral gemist. Uiteindelijk trok Valencia aan het langste eind. Het jaar daarop won de club ook de Europese Supercup.
In 1986, met een enorme schuldenberg, volgde degradatie, maar Valencia wist na een jaar al terug te keren en Los Ches deden van dan af constant mee in de hogere regionen van de Primera Division. Toptrainers als Guus Hiddink, Luis Aragones en ook Claudio Ranieri hadden topspelers als Claudio Lopez, Romario, Ariel Ortega, Santiago Canizares, Jocelyn Angloma en de fijnbesnaarde Gaizka Mendieta onder hun hoede.
Het was echter de Argentijnse coach Hector Cuper die Valencia naar de finale van de Champions League loodste, tot twee keer toe zelfs. In 2000 was Real Madrid veel te sterk (3-0) maar een jaar later ging Valencia, tegen Bayern München, slechts na strafschoppen ten onder.
Valencia bleef zich echter roeren en na een geweldig seizoen pakten de Catalanen in 2004 drie prijzen: de landstitel, de Europese UEFA Cup en de Europese Supercup.
Wisselvalligheid was troef in de tien jaren die volgde, en we onthouden hieruit vooral dat trainer Ronald Koeman in 2008 wel nog eens de Spaanse beker wist te winnen, maar enkele dagen later ontslagen werd en plaats moest maken voor…. Unai Emery. Onze huidige coach bleef vier seizoenen op Mestalla en bracht zijn ploeg drie maal naar de Champions League, na telkens een derde plaats in de competitie.
Sinds 2014 is de Singaporese schatrijke zakenman Peter Lim eigenaar van de club.
In het huidige seizoen staat Valencia momenteel op de 6e plaats, en moet Barcelona, Atletico, Real, maar ook Getafe en Sevilla, die andere ex-club van Unai Emery, laten voorgaan in de stand.
Ze bereikten de halve finale van de Europa League via de kwalificaties van de Champions League. In groep H van dat tornooi eindigden ze derde na Juventus en Manchester United, en schakelden vervolgens in de Europa League uit: Celtic Glasgow, FK Krasnodar en Villarreal.
De huidige coach is de bijna 54-jarige Spanjaard Marcelino Garcia Toral en als Arsenal supporters zal onze aandacht wellicht vooral uitgaan naar onze ex-spelers Francis Coquelin en Gabriël Paulista. Andere namen die een belletje doen rinkelen zijn wellicht Parejo, Gaya, Kevin Gameiro, Ezequiel Garay, om als laatste de Russische international Denis Cheryshev te vermelden.
Het wordt een heel moeilijke, maar niet onmogelijke opdracht voor de Gunners. Ook Valencia leek met de recente 0-1 nederlaag tegen Eibar een snipperdag genomen te hebben, en een Europese halve finale mag wel eens een zinderende partij opleveren. Het kan ook een oervervelend tactisch steekspel worden, maar Arsenal moet er zorg voor dragen dat het niet nog meer krediet verliest bij de fans, die, zoals we weten, tot de meest ongeduldige en veeleisende ter wereld behoren.
HORRORSHOW OP MOLINEUX
Door Marcel Bogaerts
Wat er gisteren in 75 minuten door de Gunners vertoond werd was niet zomaar afschuwelijk slecht. De onverteerbare cocktail van gebrek aan tempo, begeestering, alertheid en overduidelijke apathie is absoluut ontoelaatbaar en bewijst een totale desinteresse in de supporters die in hun ploeg wedstrijd na wedstrijd geld en tijd steken. Bovendien was men op het Emirates gewaarschuwd voor Wolverhampton. De Wolves hadden immers reeds in november getoond dat ze een prima ploeg vormen, uitstekend georganiseerd en met een absolute bereidheid de tegenstrever in balbezit onmiddellijk met enkele mensen hoog onder druk te zetten. Bij Arsenal bleek men dat vergeten of, veel erger nog, vond men dat totaal onbelangrijk. Het gevolg liet, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niets heel van Arsenal. De Gunners mochten in het aanvangskwartier meer dan 80% van de tijd de bal hebben maar de Wolves, die wel “werewolves” leken, sloegen toe zodra het kon. Op een goede twintig minuten tijd werden de Londenaars totaal overspeeld, versmacht en doodgeknepen door een enthousiaste thuisploeg. Voor men goed besefte wat er gebeurde keek Arsenal tegen een 2-0 achterstand aan en de derde treffer, in blessuretijd van de eerste helft, maakte de rest van de wedstrijd volkomen overbodig. De eerredder (en dat is wat deze wedstrijd betreft een volkomen misplaatste omschrijving) kwam een kwartier voor tijd op naam van Sokratis, die een hoekschop van Xhaka kon binnenkoppen.
Geeft Unai Emery, zoals hij bij Sevilla enkele keren deed, de Europa League absolute voorrang en krijgen zijn spelers de opdracht het in competitie “rustig” aan te doen? Dat zulks, indien correct, een foutieve en zeer gevaarlijke redenering is, willen blijkbaar alleen supporters geweten hebben. Aan voetbaltrainers, die op dat vlak wel een zeer vreemde kronkel in hun brein hebben, kan je die theorie niet kwijt. Doet Maurizio Sarri bij Chelsea net hetzelfde? Want het is zo te zien met Chelsea dat de Gunners de CL kwalificatie moeten uitvechten. Een gevecht dat Arsenal met de recente 0 op 6 niet meer in eigen handen heeft.
Dat wordt lastig tot zeer lastig nu bij de volgende speeldag een nieuwe verplaatsing naar een goede en stevige tegenstander op het programma staat.
Zondag 28/04/2019 12u00 King Power Stadium, Premier League matchweek 36: Leicester City – Arsenal
Na de Wolves wachten nu de Foxes, en met de instelling waarmee de Gunners tegenwoordig in competitie op het veld stappen moet deze verplaatsing met niet te veel vertrouwen tegemoet worden gezien.
Leicester City mag dan sinds de onverhoopte titel in 2016 wat aan kwaliteit ingeboet hebben met onder meer het vertrek van N’golo Kante en Riyad Mahrez, maar het is absoluut een stevig elftal dat samen met Watford, Wolverhampton en Everton de 7e plaats nog steeds in het vizier heeft. Niet toevallig tegenstrevers bij wie Arsenal zich keer op keer op verkijkt, de 0-1 overwinning op Vicarage Road was een uitzondering, waarschijnlijk vooral door de rode kaart voor Troy Deeney.
Iedere ploeg heeft nu 35 wedstrijden gespeeld en Leicester staat 10e met 48 punten en nog net een positief doelsaldo.
Afgelopen december wonnen The Foxes twee keer in vier dagen van Chelsea (0-1 aan The Bridge) en Manchester City (2-1 in eigen King Power Stadium).
De Franse coach Claude Puel werd in februari echter ontslagen en opgevolgd door niemand minder dan Brendan Rodgers, die de Schotse kampioen Celtic verliet voor het heropstarten van zijn carrière in de Premier League. De 46-jarige Noord-Ier tekende een contract tot juni 2022.
Onze landgenoot Youri Tielemans, sinds januari 2019 aan de slag in de East Midlands, doet het prima bij Leicester City. Wordt hij, die al enkele keren bij Arsenal genoemd werd, de kwelgeest van dienst? Of zal het Jaimie Vardy zijn, die ons al meer stokken in de wielen heeft gestoken?
Vorig seizoen won Leicester voor het eerst sedert lang nog eens op eigen veld van Arsenal. Aubameyang kon de openingstreffer van Iheanacho nog uitwissen, maar met een strafschop van Vardy en een goal in de slotfase van Riyad Mahrez hielden The Foxes de punten nog thuis.
Ook dit seizoen, in de confrontatie op het Emirates, maakte Leicester het de Gunners aanvankelijk nog lastig. Hector Bellerin maakte een own-goal en vlak voor rusten hing Mesut Özil, op aangeven van dezelfde Bellerin, de bordjes weer gelijk. Özil maakte er trouwens een masterclass van, één van zijn (te) weinige knappe prestaties dit seizoen. Even na het uur benutte Pierre-Emerick Aubameyang tot twee keer toe assists van opnieuw Bellerin en uitblinker Özil. Dat was voldoende voor de 3-1 zege.
Scheidsrechter Michael Oliver is aangeduid voor deze wedstrijd. Het is zijn derde opdracht voor de Gunners, na de 0-2 nederlaag tegen Manchester City op de openingsspeeldag en de 5-1 bolwassing op Anfield vlak voor de jaarwisseling.
Een goede generale repetitie voor de cruciale Europese thuiswedstrijd tegen Valencia zou alle Gooners een iets of wat geruster gemoed kunnen geven.
Wat er gisteren in 75 minuten door de Gunners vertoond werd was niet zomaar afschuwelijk slecht. De onverteerbare cocktail van gebrek aan tempo, begeestering, alertheid en overduidelijke apathie is absoluut ontoelaatbaar en bewijst een totale desinteresse in de supporters die in hun ploeg wedstrijd na wedstrijd geld en tijd steken. Bovendien was men op het Emirates gewaarschuwd voor Wolverhampton. De Wolves hadden immers reeds in november getoond dat ze een prima ploeg vormen, uitstekend georganiseerd en met een absolute bereidheid de tegenstrever in balbezit onmiddellijk met enkele mensen hoog onder druk te zetten. Bij Arsenal bleek men dat vergeten of, veel erger nog, vond men dat totaal onbelangrijk. Het gevolg liet, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niets heel van Arsenal. De Gunners mochten in het aanvangskwartier meer dan 80% van de tijd de bal hebben maar de Wolves, die wel “werewolves” leken, sloegen toe zodra het kon. Op een goede twintig minuten tijd werden de Londenaars totaal overspeeld, versmacht en doodgeknepen door een enthousiaste thuisploeg. Voor men goed besefte wat er gebeurde keek Arsenal tegen een 2-0 achterstand aan en de derde treffer, in blessuretijd van de eerste helft, maakte de rest van de wedstrijd volkomen overbodig. De eerredder (en dat is wat deze wedstrijd betreft een volkomen misplaatste omschrijving) kwam een kwartier voor tijd op naam van Sokratis, die een hoekschop van Xhaka kon binnenkoppen.
Geeft Unai Emery, zoals hij bij Sevilla enkele keren deed, de Europa League absolute voorrang en krijgen zijn spelers de opdracht het in competitie “rustig” aan te doen? Dat zulks, indien correct, een foutieve en zeer gevaarlijke redenering is, willen blijkbaar alleen supporters geweten hebben. Aan voetbaltrainers, die op dat vlak wel een zeer vreemde kronkel in hun brein hebben, kan je die theorie niet kwijt. Doet Maurizio Sarri bij Chelsea net hetzelfde? Want het is zo te zien met Chelsea dat de Gunners de CL kwalificatie moeten uitvechten. Een gevecht dat Arsenal met de recente 0 op 6 niet meer in eigen handen heeft.
Dat wordt lastig tot zeer lastig nu bij de volgende speeldag een nieuwe verplaatsing naar een goede en stevige tegenstander op het programma staat.
Zondag 28/04/2019 12u00 King Power Stadium, Premier League matchweek 36: Leicester City – Arsenal
Na de Wolves wachten nu de Foxes, en met de instelling waarmee de Gunners tegenwoordig in competitie op het veld stappen moet deze verplaatsing met niet te veel vertrouwen tegemoet worden gezien.
Leicester City mag dan sinds de onverhoopte titel in 2016 wat aan kwaliteit ingeboet hebben met onder meer het vertrek van N’golo Kante en Riyad Mahrez, maar het is absoluut een stevig elftal dat samen met Watford, Wolverhampton en Everton de 7e plaats nog steeds in het vizier heeft. Niet toevallig tegenstrevers bij wie Arsenal zich keer op keer op verkijkt, de 0-1 overwinning op Vicarage Road was een uitzondering, waarschijnlijk vooral door de rode kaart voor Troy Deeney.
Iedere ploeg heeft nu 35 wedstrijden gespeeld en Leicester staat 10e met 48 punten en nog net een positief doelsaldo.
Afgelopen december wonnen The Foxes twee keer in vier dagen van Chelsea (0-1 aan The Bridge) en Manchester City (2-1 in eigen King Power Stadium).
De Franse coach Claude Puel werd in februari echter ontslagen en opgevolgd door niemand minder dan Brendan Rodgers, die de Schotse kampioen Celtic verliet voor het heropstarten van zijn carrière in de Premier League. De 46-jarige Noord-Ier tekende een contract tot juni 2022.
Onze landgenoot Youri Tielemans, sinds januari 2019 aan de slag in de East Midlands, doet het prima bij Leicester City. Wordt hij, die al enkele keren bij Arsenal genoemd werd, de kwelgeest van dienst? Of zal het Jaimie Vardy zijn, die ons al meer stokken in de wielen heeft gestoken?
Vorig seizoen won Leicester voor het eerst sedert lang nog eens op eigen veld van Arsenal. Aubameyang kon de openingstreffer van Iheanacho nog uitwissen, maar met een strafschop van Vardy en een goal in de slotfase van Riyad Mahrez hielden The Foxes de punten nog thuis.
Ook dit seizoen, in de confrontatie op het Emirates, maakte Leicester het de Gunners aanvankelijk nog lastig. Hector Bellerin maakte een own-goal en vlak voor rusten hing Mesut Özil, op aangeven van dezelfde Bellerin, de bordjes weer gelijk. Özil maakte er trouwens een masterclass van, één van zijn (te) weinige knappe prestaties dit seizoen. Even na het uur benutte Pierre-Emerick Aubameyang tot twee keer toe assists van opnieuw Bellerin en uitblinker Özil. Dat was voldoende voor de 3-1 zege.
Scheidsrechter Michael Oliver is aangeduid voor deze wedstrijd. Het is zijn derde opdracht voor de Gunners, na de 0-2 nederlaag tegen Manchester City op de openingsspeeldag en de 5-1 bolwassing op Anfield vlak voor de jaarwisseling.
Een goede generale repetitie voor de cruciale Europese thuiswedstrijd tegen Valencia zou alle Gooners een iets of wat geruster gemoed kunnen geven.
ROTATIE VALT ZWAAR TEGEN
Aan de voet van de Vesuvius had Arsenal het al bij al niet te moeilijk om zich van een plaats in de halve finales van de Europa League -en een dubbel duel tegen Valencia, de ploeg van ex-Gunners Gabriël Paulista en Francis Coquelin- te verzekeren. De thuisploeg, bij wie het niet aan enthousiasme ontbrak, geraakte wel aan enkele kansen, maar toen Lacazette na een onnodige fout een vrije trap mooi in doel plaatste (met de medewerking van doelman Meret met een dom stapje opzij in de verkeerde richting) moest Napoli al vier keer scoren en dat was er te veel aan. Met de 0-1 nederlaag werd de thuisploeg iets te zwaar gestraft, maar Arsenal uit het tornooi wippen, nee, daarop hebben ze nooit aanspraak gemaakt.
De tevredenheid bij de Arsenalfamilie maakte echter snel plaats voor grote ontgoocheling en boosheid. Voor het competitieduel tegen Crystal Palace verkoos Unai Emery zwaar te roteren en dat is een te groot risico gebleken. Het door rotatie, blessures en schorsing fel gewijzigde Arsenal werd kansloos in het verlies gespeeld door Palace, dat zich enthousiaster en alerter toonde en de kans om zich wiskundig van het behoud te verzekeren met beide handen aangreep. Arsenal holde voortdurend achter de feiten aan en een aantal spelers die nu de kans kregen konden zich niet profileren als waardige vervangers, en dat is nog zacht uitgedrukt. Nog steeds hebben de Gunners de kwalificatie voor de Champions League in eigen handen, maar of dat na de volgende twee opdrachten, zware uitwedstrijden, nog steeds het geval zal zijn is twijfelachtig. Wat minder twijfelachtig is: Unai Emery zal het wedstrijd per wedstrijd bekijken en nu volledig focussen op de eerstkomende taak, een inhaalwedstrijd bij de nieuwkomer.
Woensdag 24/04/2019, 19u45 Molineux, Premier League inhaalwedstrijd matchweek 31: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers hebben zich zonder problemen genesteld in de Premier League en staan op een mooie 10e plaats te pronken met 48 punten, een doelsaldo van -1, behaald door 13 overwinningen en 12 nederlagen. De Portugese coach Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo, met ervaringen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en Porto heeft van de Wolves een stevig geheel gemaakt, moeilijk uit verband te spelen en steeds op de loer liggend om fouten bij de tegenstrever genadeloos af te straffen. Arsenal mocht het nog ondervinden tijdens de thuiswedstrijd op Wapenstilstand toen zelfs de poppies verbleekten bij de efficiëntie van de in spuuglelijk oranje uitgedoste bezoekers. Het openingsdoelpunt nog voor het kwartier van Ivan Cavaleiro werd slechts op enkele minuten voor affluiten teniet gedaan door Henrikh Mkhitaryan op aangeven van Aaron Ramsey. En de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de Wolves daar minder kregen dan ze verdienden.
Wolverhampton schopte het tot de halve finales van de FA Cup. Daar werden ze een halte toegeroepen door Watford, na een zinderende wedstrijd op Wembley. Ongetwijfeld zou een overwinning tegen Arsenal de pijn bij de Wolves fans serieus verzachten. Op eigen veld hielden ze dit seizoen Manchester City in bedwang, wonnen van Chelsea en Manchester United, maar verloren ook van Watford, Crystal Palace en het degraderende Huddersfield. Ze blazen dus wel een beetje warm en koud, maar Arsenal zou er best aan doen zich te wapenen en de heenwedstrijd indachtig de opdracht niet licht aan te vatten. De laatste uitwedstrijd op Molineux in competitie dateert reeds van 11 april 2012 en Van Persie, Walcott en Yossi Benayoun zorgden voor een 0-3 zege. Het zal nu ongetwijfeld een heel stuk moeilijker worden en we kunnen alleen maar duimen dat het niet onmogelijk wordt.
Referee Stuart Atwell is voor deze wedstrijd aangeduid. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, na de thuiswedstrijd tegen ditzelfde Wolverhampton.
De tevredenheid bij de Arsenalfamilie maakte echter snel plaats voor grote ontgoocheling en boosheid. Voor het competitieduel tegen Crystal Palace verkoos Unai Emery zwaar te roteren en dat is een te groot risico gebleken. Het door rotatie, blessures en schorsing fel gewijzigde Arsenal werd kansloos in het verlies gespeeld door Palace, dat zich enthousiaster en alerter toonde en de kans om zich wiskundig van het behoud te verzekeren met beide handen aangreep. Arsenal holde voortdurend achter de feiten aan en een aantal spelers die nu de kans kregen konden zich niet profileren als waardige vervangers, en dat is nog zacht uitgedrukt. Nog steeds hebben de Gunners de kwalificatie voor de Champions League in eigen handen, maar of dat na de volgende twee opdrachten, zware uitwedstrijden, nog steeds het geval zal zijn is twijfelachtig. Wat minder twijfelachtig is: Unai Emery zal het wedstrijd per wedstrijd bekijken en nu volledig focussen op de eerstkomende taak, een inhaalwedstrijd bij de nieuwkomer.
Woensdag 24/04/2019, 19u45 Molineux, Premier League inhaalwedstrijd matchweek 31: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers hebben zich zonder problemen genesteld in de Premier League en staan op een mooie 10e plaats te pronken met 48 punten, een doelsaldo van -1, behaald door 13 overwinningen en 12 nederlagen. De Portugese coach Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo, met ervaringen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en Porto heeft van de Wolves een stevig geheel gemaakt, moeilijk uit verband te spelen en steeds op de loer liggend om fouten bij de tegenstrever genadeloos af te straffen. Arsenal mocht het nog ondervinden tijdens de thuiswedstrijd op Wapenstilstand toen zelfs de poppies verbleekten bij de efficiëntie van de in spuuglelijk oranje uitgedoste bezoekers. Het openingsdoelpunt nog voor het kwartier van Ivan Cavaleiro werd slechts op enkele minuten voor affluiten teniet gedaan door Henrikh Mkhitaryan op aangeven van Aaron Ramsey. En de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de Wolves daar minder kregen dan ze verdienden.
Wolverhampton schopte het tot de halve finales van de FA Cup. Daar werden ze een halte toegeroepen door Watford, na een zinderende wedstrijd op Wembley. Ongetwijfeld zou een overwinning tegen Arsenal de pijn bij de Wolves fans serieus verzachten. Op eigen veld hielden ze dit seizoen Manchester City in bedwang, wonnen van Chelsea en Manchester United, maar verloren ook van Watford, Crystal Palace en het degraderende Huddersfield. Ze blazen dus wel een beetje warm en koud, maar Arsenal zou er best aan doen zich te wapenen en de heenwedstrijd indachtig de opdracht niet licht aan te vatten. De laatste uitwedstrijd op Molineux in competitie dateert reeds van 11 april 2012 en Van Persie, Walcott en Yossi Benayoun zorgden voor een 0-3 zege. Het zal nu ongetwijfeld een heel stuk moeilijker worden en we kunnen alleen maar duimen dat het niet onmogelijk wordt.
Referee Stuart Atwell is voor deze wedstrijd aangeduid. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, na de thuiswedstrijd tegen ditzelfde Wolverhampton.
TWEE HAALBARE DOELEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal kwam in Watford vlug op voorsprong toen doelman Foster talmde met het uittrappen en de snelheid van de doorlopende Aubameyang onderschatte. De bal kaatste terug op het been van de Gabonees en het stond 0-1. Enkele minuten later zwaaide Troy Deeney zijn arm te opvallend in het gezicht van een opzittende Torreira en scheidsrechter Pawson trok rood.
The Hornets bleven er in geloven en Arsenal moest alle zeilen bijzetten. Met kansen over en weer in een boeiende, maar geen grootse partij bleef de 0-1 score staan tot aan het eindsignaal en zo staat Arsenal op de vierde plaats, gescheiden van Chelsea door het doelsaldo. De Gunners hebben ook nog een wedstrijd minder gespeeld dan de buren van Stamford Bridge.
De eerste opdracht luidt nu: de kwalificatie voor de halve finale van de Europa League, zeer waarschijnlijk tegen Valencia, veilig stellen.
Donderdag 18/04/2019 21.00 San Paolo, Europa League return kwartfinale: SSC Napoli – Arsenal
De overtuigende overwinning in de thuiswedstrijd kreeg hier en daar toch nog wat twijfels mee wegens het ontbreken van een derde doelpunt. Het in de eerste helft erg povere Napoli werd aldus niet uitgeteld en wetende dat het in San Paolo erg kan spoken, en er doorgaans een erg vijandige sfeer hangt tegenover de bezoekende fans, zal Arsenal zich in deze terugwedstrijd wellicht dubbel moeten zetten, vooral om een vroeg tegendoelpunt te vermijden en zo Gli Azzurri vleugels te geven. Een vroege 0-1 voorsprong afdwingen zou de basis van een ideaal scenario vormen, want de thuisploeg moet dan vier keer scoren om zich te plaatsen. Afwachten wat het wordt, de scheidsrechter is de zeer ervaren Roemeen Ovidiu Hategan.
Aangezien Arsenal ook de kwalificatie voor de volgende Champions League ook via de competitie in eigen handen heeft en er van de nog vijf te spelen duels drie buitenshuis afgewerkt worden is een zege tegen Crystal Palace, in het op één na laatste duel in het Emirates dit seizoen, een absolute must.
Arsenal kwam in Watford vlug op voorsprong toen doelman Foster talmde met het uittrappen en de snelheid van de doorlopende Aubameyang onderschatte. De bal kaatste terug op het been van de Gabonees en het stond 0-1. Enkele minuten later zwaaide Troy Deeney zijn arm te opvallend in het gezicht van een opzittende Torreira en scheidsrechter Pawson trok rood.
The Hornets bleven er in geloven en Arsenal moest alle zeilen bijzetten. Met kansen over en weer in een boeiende, maar geen grootse partij bleef de 0-1 score staan tot aan het eindsignaal en zo staat Arsenal op de vierde plaats, gescheiden van Chelsea door het doelsaldo. De Gunners hebben ook nog een wedstrijd minder gespeeld dan de buren van Stamford Bridge.
De eerste opdracht luidt nu: de kwalificatie voor de halve finale van de Europa League, zeer waarschijnlijk tegen Valencia, veilig stellen.
Donderdag 18/04/2019 21.00 San Paolo, Europa League return kwartfinale: SSC Napoli – Arsenal
De overtuigende overwinning in de thuiswedstrijd kreeg hier en daar toch nog wat twijfels mee wegens het ontbreken van een derde doelpunt. Het in de eerste helft erg povere Napoli werd aldus niet uitgeteld en wetende dat het in San Paolo erg kan spoken, en er doorgaans een erg vijandige sfeer hangt tegenover de bezoekende fans, zal Arsenal zich in deze terugwedstrijd wellicht dubbel moeten zetten, vooral om een vroeg tegendoelpunt te vermijden en zo Gli Azzurri vleugels te geven. Een vroege 0-1 voorsprong afdwingen zou de basis van een ideaal scenario vormen, want de thuisploeg moet dan vier keer scoren om zich te plaatsen. Afwachten wat het wordt, de scheidsrechter is de zeer ervaren Roemeen Ovidiu Hategan.
Aangezien Arsenal ook de kwalificatie voor de volgende Champions League ook via de competitie in eigen handen heeft en er van de nog vijf te spelen duels drie buitenshuis afgewerkt worden is een zege tegen Crystal Palace, in het op één na laatste duel in het Emirates dit seizoen, een absolute must.
Zondag 21/04/2019, 16.00 Emirates, Premier League matchweek 35: Arsenal – Crystal Palace
The Eagles staan momenteel op de 13e plaats in de Premier League, met 39 punten (8 punten meer dan het als 18e geplaatste Cardiff City) en nog vier wedstrijden te spelen lijkt het heel onwaarschijnlijk dat ze dit seizoen nog in degradatieproblemen zouden komen. De 72-jarige veteraan manager Roy Hodgson, die in september 2017 overnam van de ontslagen Frank De Boer, dwong op 28 oktober een 2-2 gelijkspel af thuis tegen Arsenal. Milivojevic, ooit bij Anderlecht, bracht zijn ploeg op voorsprong met een strafschop op het einde van de eerste helft. Kort na de rust scoorden Xhaka en Aubameyang kort na mekaar, maar op zeven minuten voor het einde legde scheidsrechter Martin Atkinson de bal opnieuw op de stip en het was opnieuw Milivojevic die mocht trappen en de gelijkmaker scoren.
Die Milivojevic is, naast spelers als Wilfried Zaha en de ons allen welbekende Cheikhou Kouyaté een van de sterkhouders van zijn ploeg.
Er staat Arsenal beslist een pittige strijd te wachten en alleen met een zege kunnen de volgende twee uitopdrachten met het nodige vertrouwen tegemoet gezien worden. Scheidsrechter voor dit duel is Jonathan Moss, de 49-jarige uit Sunderland, die dit seizoen al aan zijn vijfde wedstrijd van de Gunners toe is.
Zouden we, naast de kwalificatie voor de halve finale van de Champions League, ook durven dromen van een negen op negen uit de volgende drie competitie opdrachten?
The Eagles staan momenteel op de 13e plaats in de Premier League, met 39 punten (8 punten meer dan het als 18e geplaatste Cardiff City) en nog vier wedstrijden te spelen lijkt het heel onwaarschijnlijk dat ze dit seizoen nog in degradatieproblemen zouden komen. De 72-jarige veteraan manager Roy Hodgson, die in september 2017 overnam van de ontslagen Frank De Boer, dwong op 28 oktober een 2-2 gelijkspel af thuis tegen Arsenal. Milivojevic, ooit bij Anderlecht, bracht zijn ploeg op voorsprong met een strafschop op het einde van de eerste helft. Kort na de rust scoorden Xhaka en Aubameyang kort na mekaar, maar op zeven minuten voor het einde legde scheidsrechter Martin Atkinson de bal opnieuw op de stip en het was opnieuw Milivojevic die mocht trappen en de gelijkmaker scoren.
Die Milivojevic is, naast spelers als Wilfried Zaha en de ons allen welbekende Cheikhou Kouyaté een van de sterkhouders van zijn ploeg.
Er staat Arsenal beslist een pittige strijd te wachten en alleen met een zege kunnen de volgende twee uitopdrachten met het nodige vertrouwen tegemoet gezien worden. Scheidsrechter voor dit duel is Jonathan Moss, de 49-jarige uit Sunderland, die dit seizoen al aan zijn vijfde wedstrijd van de Gunners toe is.
Zouden we, naast de kwalificatie voor de halve finale van de Champions League, ook durven dromen van een negen op negen uit de volgende drie competitie opdrachten?
MOOI WERK IN DE EUROPA LEAGUE BEVESTIGEN IN DE COMPETITIE
Door Marcel Bogaerts
In een onweerstaanbare eerste helft die terug deed denken aan vroegere grote Europese avonden liet Arsenal geen spaander heel van SSC Napoli. De Gunners waren overal op het veld en leken soms met twee mensen meer op de grasmat te staan. Aaron Ramsey rondde een bliksemsnel uitgevoerde combinatie over enkele stationnetjes en opgezet door Mesut Özil onhoudbaar af. Lucas Torreira veroverde de bal op het middenveld, ging zijn kans en zag zijn schot afwijken waardoor doelman Meret geen schijn van kans had. Met 2-0 kreeg Arsenal niets teveel, en als er één puntje van kritiek geuit kan worden dan kan je zeggen dat het jammer is dat er voor de rust geen derde treffer gescoord werd.
Na de pauze konden de bezoekers zich herpakken en werd het een evenwichtige Europese wedstrijd. Er vielen aan beide zijden nog enkele kansen, maar het bleef bij 2-0 en Arsenal kan dus met de gevraagde voorsprong volgende week afreizen naar Napels, waar hun zeker een warm onthaal wacht.
De Gunners moeten echter in staat zijn deze klip te ronden en dan de Spaanse tegenstrever in de ogen te kijken. Dat wordt dan waarschijnlijk Valencia, dat in blessuretijd met twee doelpunten het laken naar zich toe trok bij gebuur Villarreal. Eindstand 1-3 (penaltydoelpunt van Santi Cazorla voor de thuisploeg). In de andere kwartfinales won Benfica met 4-2 van Frankfurt en haalde Chelsea het met 0-1 bij Slavia Praag. Zit er, in Baku of all places, een Londense finale aan te komen?
We zijn echter geen waarzeggers en richten de blik nu eerst weer op de Premier League, want Arsenal kan zich ook nog via de competitie voor de CL plaatsen en heeft daarvoor zijn lot in eigen handen. De tegenstand voor de volgende wedstrijd is echter opnieuw niet te onderschatten, al is het maar omdat er weer op verplaatsing gespeeld wordt.
Maandag 15/04/2019, Premier League matchweek 34, 20.00 Vicarage Road: Watford – Arsenal
In de rangschikking vinden we The Hornets terug op de 10e plaats met 46 punten, met 13 overwinningen, 7 draws en 12 nederlagen. Het doelsaldo is precies in evenwicht. Aan het einde van deze jaargang wacht Watford nog een formidabel dessert, want de club bereikte de finale van de FA Cup en zal het daarin opnemen tegen Manchester City.
De Spaanse coach Javi Gracia, in dienst sedert januari 2018 en met een langlopende contract tot juni 2023 aan Watford verbonden doet het prima in Engeland. Watford is reeds de tiende club als coach voor de Spanjaard, die zijn trainersloopbaan bijna 12 jaar geleden begon. Hij coachte zes Spaanse clubs, twee Griekse en zijn laatste opdracht voor Watford was Rubin Kazan uit Rusland, waar hij in juni 2017 vertrok.
The Hornets beschikken over een stevig team, dat echter tegen de top zes meestal net iets te kort komt, op een 2-1 thuisoverwinning tegen Tottenham in september na. Een Arsenal dat de “prestatie” in Goodison Park als voorbeeld neemt zal echter, zoals Watford spits Troy Deeney het zo kleurrijk verwoordt, de nodige cojones missen om op Vicarage Road de punten mee te graaien. Dan krijg je een ontgoocheling zoals in 2017 toen Per Mertesacker de Gunners wel op voorsprong kopte, maar Watford toch nog won met een penalty van Troy Deeney en de winning goal van Tom Cleverley in blessuretijd. Het was overigens de enige competitie zege van Watford tegen Arsenal sinds 15 april 1988 toen Arsenal aan huis met 0-1 verloor.
Als scheidsrechter is Craig Pawson aangeduid. Het is de tweede keer dat Pawson dit seizoen een wedstrijd van Arsenal leidt. Een herhaling van het wedstrijdresultaat toen (1-2 zege bij Bournemouth) is het minste wat we mogen vragen.
In een onweerstaanbare eerste helft die terug deed denken aan vroegere grote Europese avonden liet Arsenal geen spaander heel van SSC Napoli. De Gunners waren overal op het veld en leken soms met twee mensen meer op de grasmat te staan. Aaron Ramsey rondde een bliksemsnel uitgevoerde combinatie over enkele stationnetjes en opgezet door Mesut Özil onhoudbaar af. Lucas Torreira veroverde de bal op het middenveld, ging zijn kans en zag zijn schot afwijken waardoor doelman Meret geen schijn van kans had. Met 2-0 kreeg Arsenal niets teveel, en als er één puntje van kritiek geuit kan worden dan kan je zeggen dat het jammer is dat er voor de rust geen derde treffer gescoord werd.
Na de pauze konden de bezoekers zich herpakken en werd het een evenwichtige Europese wedstrijd. Er vielen aan beide zijden nog enkele kansen, maar het bleef bij 2-0 en Arsenal kan dus met de gevraagde voorsprong volgende week afreizen naar Napels, waar hun zeker een warm onthaal wacht.
De Gunners moeten echter in staat zijn deze klip te ronden en dan de Spaanse tegenstrever in de ogen te kijken. Dat wordt dan waarschijnlijk Valencia, dat in blessuretijd met twee doelpunten het laken naar zich toe trok bij gebuur Villarreal. Eindstand 1-3 (penaltydoelpunt van Santi Cazorla voor de thuisploeg). In de andere kwartfinales won Benfica met 4-2 van Frankfurt en haalde Chelsea het met 0-1 bij Slavia Praag. Zit er, in Baku of all places, een Londense finale aan te komen?
We zijn echter geen waarzeggers en richten de blik nu eerst weer op de Premier League, want Arsenal kan zich ook nog via de competitie voor de CL plaatsen en heeft daarvoor zijn lot in eigen handen. De tegenstand voor de volgende wedstrijd is echter opnieuw niet te onderschatten, al is het maar omdat er weer op verplaatsing gespeeld wordt.
Maandag 15/04/2019, Premier League matchweek 34, 20.00 Vicarage Road: Watford – Arsenal
In de rangschikking vinden we The Hornets terug op de 10e plaats met 46 punten, met 13 overwinningen, 7 draws en 12 nederlagen. Het doelsaldo is precies in evenwicht. Aan het einde van deze jaargang wacht Watford nog een formidabel dessert, want de club bereikte de finale van de FA Cup en zal het daarin opnemen tegen Manchester City.
De Spaanse coach Javi Gracia, in dienst sedert januari 2018 en met een langlopende contract tot juni 2023 aan Watford verbonden doet het prima in Engeland. Watford is reeds de tiende club als coach voor de Spanjaard, die zijn trainersloopbaan bijna 12 jaar geleden begon. Hij coachte zes Spaanse clubs, twee Griekse en zijn laatste opdracht voor Watford was Rubin Kazan uit Rusland, waar hij in juni 2017 vertrok.
The Hornets beschikken over een stevig team, dat echter tegen de top zes meestal net iets te kort komt, op een 2-1 thuisoverwinning tegen Tottenham in september na. Een Arsenal dat de “prestatie” in Goodison Park als voorbeeld neemt zal echter, zoals Watford spits Troy Deeney het zo kleurrijk verwoordt, de nodige cojones missen om op Vicarage Road de punten mee te graaien. Dan krijg je een ontgoocheling zoals in 2017 toen Per Mertesacker de Gunners wel op voorsprong kopte, maar Watford toch nog won met een penalty van Troy Deeney en de winning goal van Tom Cleverley in blessuretijd. Het was overigens de enige competitie zege van Watford tegen Arsenal sinds 15 april 1988 toen Arsenal aan huis met 0-1 verloor.
Als scheidsrechter is Craig Pawson aangeduid. Het is de tweede keer dat Pawson dit seizoen een wedstrijd van Arsenal leidt. Een herhaling van het wedstrijdresultaat toen (1-2 zege bij Bournemouth) is het minste wat we mogen vragen.
REALITY CHECK
Door Marcel Bogaerts
Arsenal is de laatste rechte lijn naar Champions League voetbal pover begonnen. Wat de Gunners in Goodison Park op de mat brachten was zonder meer ontluisterend. Er werd in gans de eerste helft geen enkele fatsoenlijke doelkans versierd en de thuisploeg, die eerder fortuinlijk aan een doelpunt geraakt was, had genoeg aan haar enthousiasme en samenhorigheid om de bezoekers uit Londen op afstand te houden. Met uitwedstrijden naar andere zeer degelijke middenmoters als Wolverhampton, Leicester, Watford en Burnley lijkt via de rangschikking de weg naar Champions League voetbal nog vol wolfijzers en schietgeweren te liggen. Maar toch blijft de schade beperkt. Arsenal ziet Tottenham opnieuw haasje over doen, en Chelsea komt met een gelijk aantal punten naast Arsenal op plaats vier maar heeft een minder gunstig doelsaldo. Alles in eigen hand dus met voor de boeg een verplaatsing naar Watford, dat zopas de FA Cup finale bereikte.
Een andere kans op Champions League voetbal ligt in het winnen van de Europa League. De loting voor de kwartfinale brengt mogelijk echter zowat de lastigst mogelijke tegenstrever naar het Emirates.
Donderdag 11/04/2019, 20u Emirates: Europa League heenwedstrijd kwartfinale: Arsenal – SSC Napoli
De officiële oprichting van Società Sportiva Calcio Napoli, nog maar eens een Italiaanse club met een turbulente geschiedenis, was in 1926.
Reeds in 1904 echter werd een Naples Foot-Ball & Cricket Club opgericht, die in 1922 fusioneerde met het 10 jaar oude Internazionale Napoli. Vier jaar later veranderde de naam in AC Napoli.
Voor een overzicht van de verdere geschiedenis van Napoli maken we een sprong naar de jaren 70, toen de club mooie ereplaatsen behaalde met spelers als de legendarische doelman Dino Zoff en de genaturaliseerde Braziliaanse aanvaller José Altafini. Beide spelers verhuisden overigens naar Juventus. Europees was er een halve finale in de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Het volgende decennium was er een glorieperiode voor Napoli, die in 1984 begon met de komst van Diego Maradona. De Argentijnse wereldster kon niet onmiddellijk voor een titel zorgen, maar in 1987 lukte het wel en dankzij een 4-0 zege tegen Atalanta Bergamo wonnen Gli Azzurri ook de Italiaanse Cup.
In Europa werd de UEFA Cup veroverd. In een finale in twee wedstrijden (in 1989) won Napoli thuis van Stuttgart met 2-1 en werd in Duitsland 3-3 gelijk gespeeld.
Budgettaire problemen en het vertrek van Maradona in 1991 luidden een dramatische teloorgang in. Ook spelers als Gianfranco Zola, Daniël Fonseca en Careca verlieten de club en uiteindelijk volgde degradatie naar de serie B in 1998. Promotie naar serie A in 2000 werd echter opnieuw gevolgd door degradatie en in 2004 werd de club failliet verklaard.
Filmproducer Aurelio De Laurentiis (neef van de bekendere Dino) richtte een nieuwe club op, Napoli Soccer. Deze startte in de serie C1, promoveerde in 2006 naar de serie B en heette van dan af SSC Napoli. In die serie B was het wegens omkoping gestrafte Juventus te sterk, maar Napoli werd tweede en promoveerde daardoor ook terug naar de serie A.
Vorig seizoen eindigde SSC Napoli op de tweede plaats. Trainer Maurizio Sarri vertrok zoals we weten naar Chelsea en oude bekende Carlo Ancelotti nam zijn plaats over.
Dankzij die tweede plaats vorig seizoen speelde Napoli aanvankelijk in de groepsfase van de Champions League. Ze waren ingedeeld in een zware groep met Liverpool, PSG en Rode Ster Belgrado. Er werd slechts 1 nederlaag geleden (uit op Anfield) maar dat parcours was niet voldoende en Napoli ging verder in de knock-out fase van de Europa League. Daarin won Napoli twee keer van Zürich en in de volgende ronde was een 3-0 thuisoverwinning tegen Salzburg voldoende. De 3-1 nederlaag bij het sterke Red Bull Salzburg deed niets meer ter zake.
Het wordt voor Arsenal een aartsmoeilijke opdracht, en dat er eerst thuis gespeeld wordt is uiteraard geen geschenk. Of we onze uitgeleende doelman David Ospina aan het werk zullen zien is onzeker, de Columbiaan zat de laatste competitiewedstrijd wel op de bank. Onze landgenoot Dries Mertens doet het uitstekend bij Napoli. Tegen Arsenal mag hij wat ons betreft een snipperdag nemen.
Het zal een uitstekend, hardwerkend en geconcentreerd Arsenal moeten zijn om de Italianen een hak te zetten. De vorige (en enige) confrontaties met Napoli dateren van de Champions League 2013/2014. In Napels verloor Arsenal met 2-0, in Londen, op 1 oktober 2013 wonnen de Gunners thuis met 2-0 na vroege doelpunten van Mesut Özil en Olivier Giroud. Eenzelfde resultaat nu lijkt het minimum dat Arsenal nodig zal hebben.
Arsenal is de laatste rechte lijn naar Champions League voetbal pover begonnen. Wat de Gunners in Goodison Park op de mat brachten was zonder meer ontluisterend. Er werd in gans de eerste helft geen enkele fatsoenlijke doelkans versierd en de thuisploeg, die eerder fortuinlijk aan een doelpunt geraakt was, had genoeg aan haar enthousiasme en samenhorigheid om de bezoekers uit Londen op afstand te houden. Met uitwedstrijden naar andere zeer degelijke middenmoters als Wolverhampton, Leicester, Watford en Burnley lijkt via de rangschikking de weg naar Champions League voetbal nog vol wolfijzers en schietgeweren te liggen. Maar toch blijft de schade beperkt. Arsenal ziet Tottenham opnieuw haasje over doen, en Chelsea komt met een gelijk aantal punten naast Arsenal op plaats vier maar heeft een minder gunstig doelsaldo. Alles in eigen hand dus met voor de boeg een verplaatsing naar Watford, dat zopas de FA Cup finale bereikte.
Een andere kans op Champions League voetbal ligt in het winnen van de Europa League. De loting voor de kwartfinale brengt mogelijk echter zowat de lastigst mogelijke tegenstrever naar het Emirates.
Donderdag 11/04/2019, 20u Emirates: Europa League heenwedstrijd kwartfinale: Arsenal – SSC Napoli
De officiële oprichting van Società Sportiva Calcio Napoli, nog maar eens een Italiaanse club met een turbulente geschiedenis, was in 1926.
Reeds in 1904 echter werd een Naples Foot-Ball & Cricket Club opgericht, die in 1922 fusioneerde met het 10 jaar oude Internazionale Napoli. Vier jaar later veranderde de naam in AC Napoli.
Voor een overzicht van de verdere geschiedenis van Napoli maken we een sprong naar de jaren 70, toen de club mooie ereplaatsen behaalde met spelers als de legendarische doelman Dino Zoff en de genaturaliseerde Braziliaanse aanvaller José Altafini. Beide spelers verhuisden overigens naar Juventus. Europees was er een halve finale in de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Het volgende decennium was er een glorieperiode voor Napoli, die in 1984 begon met de komst van Diego Maradona. De Argentijnse wereldster kon niet onmiddellijk voor een titel zorgen, maar in 1987 lukte het wel en dankzij een 4-0 zege tegen Atalanta Bergamo wonnen Gli Azzurri ook de Italiaanse Cup.
In Europa werd de UEFA Cup veroverd. In een finale in twee wedstrijden (in 1989) won Napoli thuis van Stuttgart met 2-1 en werd in Duitsland 3-3 gelijk gespeeld.
Budgettaire problemen en het vertrek van Maradona in 1991 luidden een dramatische teloorgang in. Ook spelers als Gianfranco Zola, Daniël Fonseca en Careca verlieten de club en uiteindelijk volgde degradatie naar de serie B in 1998. Promotie naar serie A in 2000 werd echter opnieuw gevolgd door degradatie en in 2004 werd de club failliet verklaard.
Filmproducer Aurelio De Laurentiis (neef van de bekendere Dino) richtte een nieuwe club op, Napoli Soccer. Deze startte in de serie C1, promoveerde in 2006 naar de serie B en heette van dan af SSC Napoli. In die serie B was het wegens omkoping gestrafte Juventus te sterk, maar Napoli werd tweede en promoveerde daardoor ook terug naar de serie A.
Vorig seizoen eindigde SSC Napoli op de tweede plaats. Trainer Maurizio Sarri vertrok zoals we weten naar Chelsea en oude bekende Carlo Ancelotti nam zijn plaats over.
Dankzij die tweede plaats vorig seizoen speelde Napoli aanvankelijk in de groepsfase van de Champions League. Ze waren ingedeeld in een zware groep met Liverpool, PSG en Rode Ster Belgrado. Er werd slechts 1 nederlaag geleden (uit op Anfield) maar dat parcours was niet voldoende en Napoli ging verder in de knock-out fase van de Europa League. Daarin won Napoli twee keer van Zürich en in de volgende ronde was een 3-0 thuisoverwinning tegen Salzburg voldoende. De 3-1 nederlaag bij het sterke Red Bull Salzburg deed niets meer ter zake.
Het wordt voor Arsenal een aartsmoeilijke opdracht, en dat er eerst thuis gespeeld wordt is uiteraard geen geschenk. Of we onze uitgeleende doelman David Ospina aan het werk zullen zien is onzeker, de Columbiaan zat de laatste competitiewedstrijd wel op de bank. Onze landgenoot Dries Mertens doet het uitstekend bij Napoli. Tegen Arsenal mag hij wat ons betreft een snipperdag nemen.
Het zal een uitstekend, hardwerkend en geconcentreerd Arsenal moeten zijn om de Italianen een hak te zetten. De vorige (en enige) confrontaties met Napoli dateren van de Champions League 2013/2014. In Napels verloor Arsenal met 2-0, in Londen, op 1 oktober 2013 wonnen de Gunners thuis met 2-0 na vroege doelpunten van Mesut Özil en Olivier Giroud. Eenzelfde resultaat nu lijkt het minimum dat Arsenal nodig zal hebben.
NOG ZEVEN TE GAAN, WAARVAN VIJF MAAL BUITENSHUIS
Newcastle toonde helemaal niets op het Emirates. The Magpies kwamen niet aan voetballen toe en werden eerder simpel in het verlies gespeeld door een Arsenal dat uitpakte met bij momenten oogstrelend en vloeiend spel, gekoppeld aan de nodige onverzettelijkheid. Zo zien we het graag. Aaron Ramsey zag zijn eerste treffer nog afgekeurd door Anthony Taylor, maar de Welshman scoorde nadien toch en de rust kwam met 1-0. Met minder dan 10 minuten te gaan bracht Alexandre Lacazette zekerheid toen hij een assist van het hoofd van Aubameyang heerlijk over de te ver uit zijn doel staande doelman van Newcastle wipte.
Met nog zeven wedstrijden te gaan hebben de Gunners nu de derde plaats bemachtigd. Tottenham verloor immers de topper op Anfield, en volgt daardoor op twee eenheden van de Londense rivaal. Van die zeven wedstrijden speelt Arsenal enkel nog tegen Crystal Palace en Brighton aan huis. Er zijn nog uitwedstrijden bij Watford, Wolverhampton, Leicester City en Burnley, maar de eerste opdracht brengt de Gunners naar de blauwe kant van de Mersey.
Zondag 07/04/19, 14u05 Goodison Park: Premier League matchweek 33: Everton – Arsenal
The Toffees van de Portugese coach Marco Silva vinden we terug op plaats 9 in het klassement, met 43 punten en een doelsaldo dat nagenoeg in evenwicht is.
Marco Silva is sinds het begin van dit seizoen in dienst bij Everton. Hij heeft een beperkte ervaring in Engeland na (korte) passages bij Hull City en Watford. Voorheen coachte hij Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos. Bij Everton nam hij over van de altijd opnieuw weer ergens opduikende Sam Allardyce, en na een periode van vijf coaches in drie jaar (Roberto Martinez, Joe Royle, Ronald Koeman, David Unsworth en Sam Allardyce) is het op dat vlak nu wat rustiger geworden in Goodison Park.
Voor Arsenal wordt het uiteraard een weerzien met Theo Walcott. Theo scoorde tot hiertoe drie keer in competitie voor Everton, maar scoren moet hij tegen Arsenal uiteraard niet doen.
De heenwedstrijd op 23 september 2018 werd met 2-0 gewonnen door Arsenal na doelpunten van Lacazette en Aubameyang. Vorig seizoen wonnen de Gunners met 2-5 aan de Mersey. Everton kon een vroege voorsprong via de ondertussen vertrokken Wayne Rooney niet vasthouden en de Gunners liepen tot 1-3 uit. In een sensationele blessuretijd scoorden nog Ramsey, Omar Niasse voor Everton en het slotakkoord was voor Alexis Sanchez.
Een jaargang eerder echter was de uitwedstrijd bij Everton één van die dramatische prestaties van de Gunners. De voorsprong via Alexis Sanchez kon door een slap en lusteloos Arsenal niet vastgehouden worden en Everton won, met goals van Seamus Coleman vlak voor rust en Ashley Williams op enkele minuten voor affluiten.
De nummers 3, 4, 5 en 6 van de rangschikking staan heel erg kort bij elkaar. Elk puntenverlies kan een achteruitgang van drie plaatsen betekenen. Unai Emery heeft dat natuurlijk ook gezien en we verwachten een Arsenal dat er opnieuw zal staan en er alles aan zal doen om die derde plaats te consolideren. Om dan, met een moreel hoog in het zenit, Napoli warm te ontvangen.
Met nog zeven wedstrijden te gaan hebben de Gunners nu de derde plaats bemachtigd. Tottenham verloor immers de topper op Anfield, en volgt daardoor op twee eenheden van de Londense rivaal. Van die zeven wedstrijden speelt Arsenal enkel nog tegen Crystal Palace en Brighton aan huis. Er zijn nog uitwedstrijden bij Watford, Wolverhampton, Leicester City en Burnley, maar de eerste opdracht brengt de Gunners naar de blauwe kant van de Mersey.
Zondag 07/04/19, 14u05 Goodison Park: Premier League matchweek 33: Everton – Arsenal
The Toffees van de Portugese coach Marco Silva vinden we terug op plaats 9 in het klassement, met 43 punten en een doelsaldo dat nagenoeg in evenwicht is.
Marco Silva is sinds het begin van dit seizoen in dienst bij Everton. Hij heeft een beperkte ervaring in Engeland na (korte) passages bij Hull City en Watford. Voorheen coachte hij Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos. Bij Everton nam hij over van de altijd opnieuw weer ergens opduikende Sam Allardyce, en na een periode van vijf coaches in drie jaar (Roberto Martinez, Joe Royle, Ronald Koeman, David Unsworth en Sam Allardyce) is het op dat vlak nu wat rustiger geworden in Goodison Park.
Voor Arsenal wordt het uiteraard een weerzien met Theo Walcott. Theo scoorde tot hiertoe drie keer in competitie voor Everton, maar scoren moet hij tegen Arsenal uiteraard niet doen.
De heenwedstrijd op 23 september 2018 werd met 2-0 gewonnen door Arsenal na doelpunten van Lacazette en Aubameyang. Vorig seizoen wonnen de Gunners met 2-5 aan de Mersey. Everton kon een vroege voorsprong via de ondertussen vertrokken Wayne Rooney niet vasthouden en de Gunners liepen tot 1-3 uit. In een sensationele blessuretijd scoorden nog Ramsey, Omar Niasse voor Everton en het slotakkoord was voor Alexis Sanchez.
Een jaargang eerder echter was de uitwedstrijd bij Everton één van die dramatische prestaties van de Gunners. De voorsprong via Alexis Sanchez kon door een slap en lusteloos Arsenal niet vastgehouden worden en Everton won, met goals van Seamus Coleman vlak voor rust en Ashley Williams op enkele minuten voor affluiten.
De nummers 3, 4, 5 en 6 van de rangschikking staan heel erg kort bij elkaar. Elk puntenverlies kan een achteruitgang van drie plaatsen betekenen. Unai Emery heeft dat natuurlijk ook gezien en we verwachten een Arsenal dat er opnieuw zal staan en er alles aan zal doen om die derde plaats te consolideren. Om dan, met een moreel hoog in het zenit, Napoli warm te ontvangen.
RUN-IN VOOR DE CHAMPIONS LEAGUE KWALIFICATIE
Het goodwill-reisje van Arsenal naar de Verenigde Arabische Emiraten werd afgesloten met een 2-3 overwinning tegen Al-Nasr. Veel spelers hadden interlandverplichtingen en het was dus een verjongd elftal dat de thuisploeg partij gaf. Jenkinson, Lacazette en de jonge John-Jules maakten de Londense treffers.
Maandag 01/04/2019, 20u Emirates, Premier League, Matchweek 32: Arsenal – Newcastle
Doordat Wolverhampton Wanderers nog actief was in de FA Cup werd het competitieduel van de Gunners op Molineux uitgesteld naar een latere datum en kon Chelsea, mits overwinning bij Everton, de vierde plaats overnemen van Arsenal. De Blues verloren echter met 2-0 en zo zien we Arsenal met nog acht wedstrijden te spelen netjes alleen op die Champions League plaats, met slechts 1 punt achterstand op Tottenham. Op plaats vijf volgt Manchester United met twee punten minder, Chelsea heeft drie punten minder op plaats zes. Ook het doelsaldo is netjes in het voordeel van Arsenal. En zo hebben de Gunners alles in eigen handen. Bovendien hoeft er niet meer gespeeld te worden tegen de rechtstreekse concurrenten, het programma tegen de andere clubs uit de top zes van het klassement is immers afgewerkt. Dat biedt uiteraard geen enkele garantie op die felbegeerde Champions League plek, maar we kunnen het niet genoeg herhalen dat Unai Emery, ondanks alle kritiek, zijn ploeg mooi op koers heeft.
In het verdere programma van de top zes zien we overigens nog topwedstrijden aankomen als het stadsderby in Manchester, Liverpool-Tottenham, Liverpool-Chelsea, Manchester City-Tottenham en Manchester United-Chelsea.
Zich kwalificeren voor de halve finale van de Europa League lijkt met de loting tegen SSC Napoli (zowat de lastigste tegenstrever uit de pot) geen sinecure te worden. Indien deze horde genomen wordt, wacht een halve finale in het zuiden van Spanje, tegen ofwel Villarreal (met mogelijk weerzien met Santi Cazorla) ofwel Valencia (mogelijk weerzien met Gabriël Paulista en Francis Coquelin). Dat is voorlopig nog toekomstmuziek, eerst moet gewonnen worden van Newcastle United.
Manager Rafa Benitez heeft zijn ploeg voorlopig op een veilige plaats, zij het in de rechterhelft van de rangschikking gepiloteerd. De Magpies draaien dan ook een vrij grijs seizoen, met tot hiertoe slechts één uitschieter, namelijk de 2-1 overwinning tegen Manchester City in januari. Op verplaatsing wonnen ze slechts 2 maal, even veel als Cardiff City. Alleen Huddersfield (1 zege) en Fulham (geen enkele overwinning) doen het op dat punt slechter. Een overwinning op het veld van Arsenal zou een verrassing van formaat zijn. De laatste keer dat het Newcastle lukte was op 7 november 2010 met een kopbaldoelpunt van Andy Carroll op assist van Joey Barton. Er volgden daarna nog overwinningen van Arsenal met 7-3 en 4-1 maar de laatste jaren bleef het bij een magere 1-0.
Ook merkwaardig is de aanduiding van Anthony Taylor voor deze wedstrijd, het is namelijk reeds de zesde maal dat de 40-jarige referee uit het zuiden van Greater Manchester de Gunners onder zijn hoede krijgt.
Wat er ook van zij, Arsenal moet de kans grijpen om maandagavond de derde plaats te pakken. Puntenverlies van de Spurs (die een uitwedstrijd op Anfield moeten afwerken) lijkt immers niet denkbeeldig.
Maandag 01/04/2019, 20u Emirates, Premier League, Matchweek 32: Arsenal – Newcastle
Doordat Wolverhampton Wanderers nog actief was in de FA Cup werd het competitieduel van de Gunners op Molineux uitgesteld naar een latere datum en kon Chelsea, mits overwinning bij Everton, de vierde plaats overnemen van Arsenal. De Blues verloren echter met 2-0 en zo zien we Arsenal met nog acht wedstrijden te spelen netjes alleen op die Champions League plaats, met slechts 1 punt achterstand op Tottenham. Op plaats vijf volgt Manchester United met twee punten minder, Chelsea heeft drie punten minder op plaats zes. Ook het doelsaldo is netjes in het voordeel van Arsenal. En zo hebben de Gunners alles in eigen handen. Bovendien hoeft er niet meer gespeeld te worden tegen de rechtstreekse concurrenten, het programma tegen de andere clubs uit de top zes van het klassement is immers afgewerkt. Dat biedt uiteraard geen enkele garantie op die felbegeerde Champions League plek, maar we kunnen het niet genoeg herhalen dat Unai Emery, ondanks alle kritiek, zijn ploeg mooi op koers heeft.
In het verdere programma van de top zes zien we overigens nog topwedstrijden aankomen als het stadsderby in Manchester, Liverpool-Tottenham, Liverpool-Chelsea, Manchester City-Tottenham en Manchester United-Chelsea.
Zich kwalificeren voor de halve finale van de Europa League lijkt met de loting tegen SSC Napoli (zowat de lastigste tegenstrever uit de pot) geen sinecure te worden. Indien deze horde genomen wordt, wacht een halve finale in het zuiden van Spanje, tegen ofwel Villarreal (met mogelijk weerzien met Santi Cazorla) ofwel Valencia (mogelijk weerzien met Gabriël Paulista en Francis Coquelin). Dat is voorlopig nog toekomstmuziek, eerst moet gewonnen worden van Newcastle United.
Manager Rafa Benitez heeft zijn ploeg voorlopig op een veilige plaats, zij het in de rechterhelft van de rangschikking gepiloteerd. De Magpies draaien dan ook een vrij grijs seizoen, met tot hiertoe slechts één uitschieter, namelijk de 2-1 overwinning tegen Manchester City in januari. Op verplaatsing wonnen ze slechts 2 maal, even veel als Cardiff City. Alleen Huddersfield (1 zege) en Fulham (geen enkele overwinning) doen het op dat punt slechter. Een overwinning op het veld van Arsenal zou een verrassing van formaat zijn. De laatste keer dat het Newcastle lukte was op 7 november 2010 met een kopbaldoelpunt van Andy Carroll op assist van Joey Barton. Er volgden daarna nog overwinningen van Arsenal met 7-3 en 4-1 maar de laatste jaren bleef het bij een magere 1-0.
Ook merkwaardig is de aanduiding van Anthony Taylor voor deze wedstrijd, het is namelijk reeds de zesde maal dat de 40-jarige referee uit het zuiden van Greater Manchester de Gunners onder zijn hoede krijgt.
Wat er ook van zij, Arsenal moet de kans grijpen om maandagavond de derde plaats te pakken. Puntenverlies van de Spurs (die een uitwedstrijd op Anfield moeten afwerken) lijkt immers niet denkbeeldig.
17 JAAR WACHTEN OP EEN TROFEE
Door Marcel Bogaerts
We beleven twee minder boeiende weekends nu Arsenal niet in actie komt, en we zullen niet de eerste of de laatste zijn die dan in een verloren moment terugkeert naar het verleden, naar de dagen waarin we Arsenal leerden kennen en de club in ons hart sloten. We schrijven 1969-1970 en in tegenstelling tot wat velen misschien zullen denken was dat niet de tijd toen de dieren nog spraken.
In eigen land werden in 1969 onder meer de postcode en het rijbewijs ingevoerd, won Eddy Merckx zijn eerste Ronde Van Vlaanderen en zijn eerste Tour de France en opende Koning Boudewijn de Kennedy-tunnel.
Internationaal stak de Tsjechische student Jan Palach zichzelf in brand in Praag, werden de Boeing 747 en de Concorde getest en de QE2 te water gelaten. Sharon Tate werd vermoord door de Manson familie en een duizelingwekkende 400.000 toeschouwers wonen het Woodstock festival bij. Maar de “gigantische sprong voor de mensheid” van eerste mens op de maan Neil Armstrong was zonder twijfel de gebeurtenis die de ganse wereldbevolking in de ban hield.
In 1970 werd in België een aanvang genomen met de staatshervorming en won Eddy Merckx opnieuw de Ronde Van Frankrijk voor de Nederlander Joop Zoetemelk.
Feyenoord won de Europabeker voor Landskampioenen na een 2-1 overwinning op Celtic in San Siro. De Rotterdammers wonnen later ook de wereldbeker voor clubs door zich de betere te tonen van het Argentijnse Estudiantes de la Plata. En Brazilië, met “en vedette” Péle, Jairzinho, Rivelino, Tostao e.a. Gerson zegevierde met 4-1 tegen Italië en werd wereldkampioen voetbal in Mexico. De toen Witte Duivels onder leiding van Raymond Goethals waren er ook bij maar moesten na de groepsfase naar huis (3-0 winst tegen El Salvador, maar nederlagen tegen Sovjet-Unie 4-1 en Mexico 1-0).
Apollo 13 bereikte de maan niet na explosie in een zuurstoftank en de wereld keek ademloos toe hoe de astronauten desondanks veilig op aarde terugkeerden. Popster Jimi Hendrix overleed na een overdosis en de Verenigde Staten proberen via een inval in Cambodja de Vietcong te verdrijven.
En na deze geschiedenisles kijken we in 1969 naar de eindstand van de Engelse eerste afdeling. Leeds United veroverde de titel, voor Liverpool, Everton, Arsenal, Chelsea en Tottenham. Voor de Europabeker voor Jaarbeurssteden van de jaargang 1969-1970 waren aangeduid: Liverpool, Newcastle, Arsenal en Southampton.
Op Highbury wachtte men toen reeds sinds de zomer van 1953 op een trofee. Zolang was het geleden dat Arsenal nog een trofee had mogen vieren. Preston North End eindigde met evenveel punten maar de Gunners hadden een veel beter doelpuntensaldo.
Het zou in eigen land ook in 1970 niet gebeuren, want de ploeg van manager Bertie Mee (foto) eindigde slechts 12e in de competitie. De Gunners maakten echter naam in Europa.
We beleven twee minder boeiende weekends nu Arsenal niet in actie komt, en we zullen niet de eerste of de laatste zijn die dan in een verloren moment terugkeert naar het verleden, naar de dagen waarin we Arsenal leerden kennen en de club in ons hart sloten. We schrijven 1969-1970 en in tegenstelling tot wat velen misschien zullen denken was dat niet de tijd toen de dieren nog spraken.
In eigen land werden in 1969 onder meer de postcode en het rijbewijs ingevoerd, won Eddy Merckx zijn eerste Ronde Van Vlaanderen en zijn eerste Tour de France en opende Koning Boudewijn de Kennedy-tunnel.
Internationaal stak de Tsjechische student Jan Palach zichzelf in brand in Praag, werden de Boeing 747 en de Concorde getest en de QE2 te water gelaten. Sharon Tate werd vermoord door de Manson familie en een duizelingwekkende 400.000 toeschouwers wonen het Woodstock festival bij. Maar de “gigantische sprong voor de mensheid” van eerste mens op de maan Neil Armstrong was zonder twijfel de gebeurtenis die de ganse wereldbevolking in de ban hield.
In 1970 werd in België een aanvang genomen met de staatshervorming en won Eddy Merckx opnieuw de Ronde Van Frankrijk voor de Nederlander Joop Zoetemelk.
Feyenoord won de Europabeker voor Landskampioenen na een 2-1 overwinning op Celtic in San Siro. De Rotterdammers wonnen later ook de wereldbeker voor clubs door zich de betere te tonen van het Argentijnse Estudiantes de la Plata. En Brazilië, met “en vedette” Péle, Jairzinho, Rivelino, Tostao e.a. Gerson zegevierde met 4-1 tegen Italië en werd wereldkampioen voetbal in Mexico. De toen Witte Duivels onder leiding van Raymond Goethals waren er ook bij maar moesten na de groepsfase naar huis (3-0 winst tegen El Salvador, maar nederlagen tegen Sovjet-Unie 4-1 en Mexico 1-0).
Apollo 13 bereikte de maan niet na explosie in een zuurstoftank en de wereld keek ademloos toe hoe de astronauten desondanks veilig op aarde terugkeerden. Popster Jimi Hendrix overleed na een overdosis en de Verenigde Staten proberen via een inval in Cambodja de Vietcong te verdrijven.
En na deze geschiedenisles kijken we in 1969 naar de eindstand van de Engelse eerste afdeling. Leeds United veroverde de titel, voor Liverpool, Everton, Arsenal, Chelsea en Tottenham. Voor de Europabeker voor Jaarbeurssteden van de jaargang 1969-1970 waren aangeduid: Liverpool, Newcastle, Arsenal en Southampton.
Op Highbury wachtte men toen reeds sinds de zomer van 1953 op een trofee. Zolang was het geleden dat Arsenal nog een trofee had mogen vieren. Preston North End eindigde met evenveel punten maar de Gunners hadden een veel beter doelpuntensaldo.
Het zou in eigen land ook in 1970 niet gebeuren, want de ploeg van manager Bertie Mee (foto) eindigde slechts 12e in de competitie. De Gunners maakten echter naam in Europa.
Arsenal begon met een 3-0 zege tegen Glentoran Belfast. De 1-0 nederlaag in de terugwedstrijd deed niets meer ter zake. Vervolgens werd 0-0 gelijk gespeeld bij Sporting Lissabon en wonnen de Gunners de terugwedstrijd, opnieuw met 3-0. Belgische aanwezigheid bij de uitwedstrijd van de derde ronde bij het Franse Rouen, in de persoon van scheidsrechter Franz Geluck. Na een 0-0 uit werd het “one-nil to the Arsenal” op 13 januari 1970.
In maart, in de kwartfinale, rekende Arsenal genadeloos af met het Roemeense Dinamo Bacau. Met 0-2 in Roemenië en maar liefst 7-1 op Highbury, met goals van John Radford (2), Charlie George (2), Jon Sammels (2) en de latere coach George Graham.
Ajax Amsterdam was de tegenstrever in de halve finale. De 3-0 overwinning op Highbury was ruim genoeg en Ajax bleef nadien op eigen veld op 1-0 steken. Arsenal was klaar voor zijn eerste Europese finale.
Op 22 april 1970 keken 37.000 toeschouwers in het toenmalige Emile Verséstadion ademloos toe hoe Sporting Anderlecht brandhout maakte van Arsenal. Met doelpunten van Johan Devrindt en Jan Mulder stond het aan de rust 2-0 en toen een kwartier voor tijd opnieuw Jan Mulder er 3-0 van maakte leek het lot van Arsenal bezegeld. De thuisploeg had echter op zijn adem getrapt en 8 minuten voor tijd maakte Ray Kennedy het doelpunt van de hoop.
De return, zes dagen later, werd voor meer dan 51.000 toeschouwers gespeeld in een slijkerig Highbury. De Schot Eddy Kelly bracht Arsenal voor na 25 minuten, maar het duurde tot een kwartier voor tijd voor John Radford (foto, met 111 doelpunten in 379 wedstrijden nummer vier op de topscorers lijst aller tijden van de Gunners) er eentje kon bijdoen en zo de cup virtueel op Highbury kon houden.
In maart, in de kwartfinale, rekende Arsenal genadeloos af met het Roemeense Dinamo Bacau. Met 0-2 in Roemenië en maar liefst 7-1 op Highbury, met goals van John Radford (2), Charlie George (2), Jon Sammels (2) en de latere coach George Graham.
Ajax Amsterdam was de tegenstrever in de halve finale. De 3-0 overwinning op Highbury was ruim genoeg en Ajax bleef nadien op eigen veld op 1-0 steken. Arsenal was klaar voor zijn eerste Europese finale.
Op 22 april 1970 keken 37.000 toeschouwers in het toenmalige Emile Verséstadion ademloos toe hoe Sporting Anderlecht brandhout maakte van Arsenal. Met doelpunten van Johan Devrindt en Jan Mulder stond het aan de rust 2-0 en toen een kwartier voor tijd opnieuw Jan Mulder er 3-0 van maakte leek het lot van Arsenal bezegeld. De thuisploeg had echter op zijn adem getrapt en 8 minuten voor tijd maakte Ray Kennedy het doelpunt van de hoop.
De return, zes dagen later, werd voor meer dan 51.000 toeschouwers gespeeld in een slijkerig Highbury. De Schot Eddy Kelly bracht Arsenal voor na 25 minuten, maar het duurde tot een kwartier voor tijd voor John Radford (foto, met 111 doelpunten in 379 wedstrijden nummer vier op de topscorers lijst aller tijden van de Gunners) er eentje kon bijdoen en zo de cup virtueel op Highbury kon houden.
Amper één minuutje later was er definitieve zekerheid toen Jon Sammels er 3-0 van maakte. In een helse atmosfeer, met voortdurend als serpentines gebruikte rollen toiletpapier (een rare Engelse gewoonte in die tijd) speelde Arsenal de wedstrijd uit en veroverde zo de Europabeker voor Jaarbeurssteden.
ARABISCH INTERMEZZO
Door Marcel Bogaerts
In de terugwedstrijd tegen Stade Rennes zette Arsenal binnen het kwartier de puntjes op de i. Nog voor het kwartier stond het 2-0 met goals van Pierre-Emerick Aubameyang en Ainsley Maitland-Niles, op aangeven van de Gabonese spits, die de bal mogelijk in buitenspelpositie had aangenomen.
Het vervolg was minder positief. Weer gingen de Gunners wat achterover leunen en zo kreeg Rennes de kans om in de wedstrijd te komen. Zonder echt brandgevaarlijk te zijn en open doelkansen te forceren konden de roodzwarte aanvallers toch een aantal keer op doel geven. Twee keer werd het doelkader getroffen, maar ook werden ze minstens tien keer op duidelijk buitenspel betrapt. Voor het overige was het eigenlijk een Europa onwaardige vertoning. Langs beide zijden kregen we slordige passes, onnodig balverlies en drieste overtredingen. Bij al dat gehakketak past alleen de conclusie dat de afwezigen dit keer gelijk hadden.
Met nog twintig minuten op de klok greep Unai Emery in. Alex Iwobi en Henrikh Mkhitaryan verschenen op het veld voor Mesut Özil en Alexandre Lacazette. Als bij toverslag maakte Arsenal het speelveld breder en werd er opeens weer vlot gecombineerd. De tegenstrever uit Bretagne kreeg het erg lastig en Aubameyang maakte 3-0, waarna de Gabonees nog twee open doelkansen de nek wist om te wringen. Het zij hem vergeven maar de manier waarop hij bij de 3-0 het nodig vond de clown uit te hangen met een masker, zo op een domme gele kaart liep en misschien wel door schorsing een latere Europese wedstrijd misloopt kan niet door de beugel vinden wij. Het zal wel aan ons liggen.
De competitie-pauze voor de slotfase van deze jaargang wordt door Arsenal gebruikt om de sponsor te plezieren. De Gunners vertrekken naar Dubai voor een vijfdaags trainingskamp, ontspanning en een oefenwedstrijd.
Dinsdag 26/03/2019 18u, Al Maktoum stadion, vriendschappelijk: Al-Nasr Dubai SC – Arsenal
Sponsorverplichtingen leiden Arsenal naar de thuisbasis van Emirates. De Gunners zijn er te gast om de officiële openingsceremonie van het vernieuwde Al Maktoum Stadium af te sluiten met een wedstrijd tegen het lokale Al-Nasr Dubai SC.
Het stadion werd gebouwd in 1981 en werd vorig jaar gerenoveerd met het oog op de wedstrijden voor de Asian Cup eerder dit jaar. Er werden uiteindelijk zes wedstrijden voor dit tornooi in het stadion afgewerkt waarbij vooral de groepswedstrijd tussen Iran en Irak de aandacht trok toen alle 15.000 tickets de deur uit waren. Het duel tussen de vroegere aartsvijanden eindigde overigens op 0-0.
De tegenstrever van Arsenal, thuisclub Al-Nasr Dubai SC, bestaat sinds 1945. In de lokale UAE Arabian Gulf League wordt de club momenteel door degradatie bedreigd. Hun coach is de Spanjaard Benat San José Gil, die zijn trainersloopbaan begon bij Al Ittihad en Al Ettifaq in buurland Saudi-Arabië en het daarna probeerde in Zuid-Amerika bij de Chileense clubs Antofagasta en Universidad Catholica, met tussendoor een Boliviaans intermezzo bij Bolivar.
De bekendste speler bij Al-Nasr is Alvaro Negredo, in Engeland bekend van een passage bij Manchester City en Middlesbrough, maar ook actief in Spanje bij Real Madrid, Almeria, Sevilla en Valencia die nu, na nog een contract bij het Turkse Besiktas, als 34-jarige in Dubai aan de kost komt.
De lijst van ex-spelers van Al-Nasr bevat enkele bekende namen, zoals Yohann Cabaye, Luca Toni en niet in het minst Nenad Jestrovic. Gecoacht werd de club onder meer door Don Revie, Foeke Booy, Walter Zenga en Cesare Prandelli.
Een leuk tussendoortje, een luxe-reisje naar Dubai en trainen bij een temperatuur van ongeveer 25 graden in deze tijd van het jaar. Het leven van een topvoetballer is toch niet slecht.
In de terugwedstrijd tegen Stade Rennes zette Arsenal binnen het kwartier de puntjes op de i. Nog voor het kwartier stond het 2-0 met goals van Pierre-Emerick Aubameyang en Ainsley Maitland-Niles, op aangeven van de Gabonese spits, die de bal mogelijk in buitenspelpositie had aangenomen.
Het vervolg was minder positief. Weer gingen de Gunners wat achterover leunen en zo kreeg Rennes de kans om in de wedstrijd te komen. Zonder echt brandgevaarlijk te zijn en open doelkansen te forceren konden de roodzwarte aanvallers toch een aantal keer op doel geven. Twee keer werd het doelkader getroffen, maar ook werden ze minstens tien keer op duidelijk buitenspel betrapt. Voor het overige was het eigenlijk een Europa onwaardige vertoning. Langs beide zijden kregen we slordige passes, onnodig balverlies en drieste overtredingen. Bij al dat gehakketak past alleen de conclusie dat de afwezigen dit keer gelijk hadden.
Met nog twintig minuten op de klok greep Unai Emery in. Alex Iwobi en Henrikh Mkhitaryan verschenen op het veld voor Mesut Özil en Alexandre Lacazette. Als bij toverslag maakte Arsenal het speelveld breder en werd er opeens weer vlot gecombineerd. De tegenstrever uit Bretagne kreeg het erg lastig en Aubameyang maakte 3-0, waarna de Gabonees nog twee open doelkansen de nek wist om te wringen. Het zij hem vergeven maar de manier waarop hij bij de 3-0 het nodig vond de clown uit te hangen met een masker, zo op een domme gele kaart liep en misschien wel door schorsing een latere Europese wedstrijd misloopt kan niet door de beugel vinden wij. Het zal wel aan ons liggen.
De competitie-pauze voor de slotfase van deze jaargang wordt door Arsenal gebruikt om de sponsor te plezieren. De Gunners vertrekken naar Dubai voor een vijfdaags trainingskamp, ontspanning en een oefenwedstrijd.
Dinsdag 26/03/2019 18u, Al Maktoum stadion, vriendschappelijk: Al-Nasr Dubai SC – Arsenal
Sponsorverplichtingen leiden Arsenal naar de thuisbasis van Emirates. De Gunners zijn er te gast om de officiële openingsceremonie van het vernieuwde Al Maktoum Stadium af te sluiten met een wedstrijd tegen het lokale Al-Nasr Dubai SC.
Het stadion werd gebouwd in 1981 en werd vorig jaar gerenoveerd met het oog op de wedstrijden voor de Asian Cup eerder dit jaar. Er werden uiteindelijk zes wedstrijden voor dit tornooi in het stadion afgewerkt waarbij vooral de groepswedstrijd tussen Iran en Irak de aandacht trok toen alle 15.000 tickets de deur uit waren. Het duel tussen de vroegere aartsvijanden eindigde overigens op 0-0.
De tegenstrever van Arsenal, thuisclub Al-Nasr Dubai SC, bestaat sinds 1945. In de lokale UAE Arabian Gulf League wordt de club momenteel door degradatie bedreigd. Hun coach is de Spanjaard Benat San José Gil, die zijn trainersloopbaan begon bij Al Ittihad en Al Ettifaq in buurland Saudi-Arabië en het daarna probeerde in Zuid-Amerika bij de Chileense clubs Antofagasta en Universidad Catholica, met tussendoor een Boliviaans intermezzo bij Bolivar.
De bekendste speler bij Al-Nasr is Alvaro Negredo, in Engeland bekend van een passage bij Manchester City en Middlesbrough, maar ook actief in Spanje bij Real Madrid, Almeria, Sevilla en Valencia die nu, na nog een contract bij het Turkse Besiktas, als 34-jarige in Dubai aan de kost komt.
De lijst van ex-spelers van Al-Nasr bevat enkele bekende namen, zoals Yohann Cabaye, Luca Toni en niet in het minst Nenad Jestrovic. Gecoacht werd de club onder meer door Don Revie, Foeke Booy, Walter Zenga en Cesare Prandelli.
Een leuk tussendoortje, een luxe-reisje naar Dubai en trainen bij een temperatuur van ongeveer 25 graden in deze tijd van het jaar. Het leven van een topvoetballer is toch niet slecht.
30 SPEELDAGEN VOORBIJ
Door Marcel Bogaerts
We hadden na de Bretoense klucht (of horrorshow, het hangt er maar van af hoe je het wil bekijken) om een klinkend antwoord gevraagd van de Gunners. Dat hebben we gekregen. Arsenal speelde tegen United opnieuw een wedstrijd vol overtuiging en wil om te winnen. In het Engels spreken we dan met omschrijvingen als “on the front foot”, “resilience” en “intensity”. Wij vinden “grinta” nog altijd het meest passende.
Met wat meeval (Lukaku van dichtbij en Fred vanop afstand troffen elk het doelkader) maar ook met een uitstekende Bernd Leno en messcherpe tackles van Koscielny, Xhaka en Sokratis kon United van een goal gehouden worden. Arsenal zelf speelde doelgericht, zonder eindeloos gepingel en met het nodige lef om De Gea ook van ver onder vuur te nemen. Een kolfje naar de hand van Granit Xhaka die van heel ver zijn staalharde trap een curve zag nemen waardoor de bezoekende doelman zich totaal verkeek.
Een hard werkende maar niet altijd even gelukkig in de afwerking zijnde Alexandre Lacazette dwong een strafschop af. Scheidsrechter Jon Moss vond vanuit zijn kijkhoek de por in de rug duidelijk genoeg en wees zonder aarzelen naar de stip. Aubameyang trapte de elfmeter door het midden van het doel, en het stond 2-0. United was verslagen, eerste nederlaag van Solskjaer in de competitie. Knap werk van Arsenal en het werd geapprecieerd door een enthousiast Emirates. De nederlaag van Tottenham brengt Arsenal nu op 1 punt van de derde plaats.
Voor Arsenal liggen er drie weken tussen speeldag 30 en speeldag 31 (een thuiswedstrijd tegen Newcastle). Tussendoor ligt nog die enorm belangrijke Europese wedstrijd tegen Rennes uiteraard, maar de adempauze zal zeker welkom zijn. In deze nieuwsrubriek maken we er gebruik van om met wat cijfermateriaal de resultaten die die nieuwe technische staf neerzet wat nader te bekijken.
Met 60 punten na 30 wedstrijden doen de Gunners het beter dan de laatste drie seizoenen. Vorig seizoen had Arsenal slechts 48 punten, en het is geleden van het seizoen 2014-2015 dat hetzelfde aantal van 60 punten werd behaald. In de laatste 10 seizoenen werd twee keer een beter resultaat bereikt na 30 speeldagen, 63 punten in 2013-2014 en 64 punten in 2009-2010.
Arsenal staat momenteel op de 4e plaats, vorig seizoen was dat plaats 6 en het seizoen daarvoor plaats 5. De 55 punten in 2015-2016 waren op dat moment goed voor plaats 3 maar dat was het seizoen dat geen enkel van de “grote” teams op kon tegen het enthousiaste Leicester City.
Het verschil met de leider in de rangschikking, Manchester City, bedraagt nu 14 punten. Vorig seizoen was dat zo maar eventjes 33 punten, en het seizoen daarvoor (op Chelsea) 15 punten.
Waar Arsenal vrijwel ter plaatse blijft trappelen is het doelsaldo. Op dit ogenblik is dat plus 24 en halverwege de twintig is in de laatste tien jaar een terugkerend gegeven gebleken. Negatieve uitzondering zijn vorig seizoen met slechts plus 14, 2015-2016 met plus 18. Voor positieve uitzonderingen moeten we teruggaan tot 2010-2011 met plus 30 en nog een seizoen eerder met plus 38.
Het aantal gemaakte doelpunten daarentegen is met 63 het hoogste van de laatste tien jaar, met uitzondering van 2009-2010 toen er reeds 71 doelpunten gescoord waren. Dat leidt vanzelfsprekend tot de vaststelling dat de Gunners te veel goals tegen krijgen. Het beperkte aantal “clean sheets” is nog steeds een probleem waar Unai Emery, en dat weet hij ook, aan moet werken.
De blessures die vooral onze verdedigers troffen zijn daar uiteraard mede een oorzaak van.
Nu is het met cijfers een beetje als met bijbelcitaten. Je kan er alle richtingen mee uit, en je kan er iedereen mee om de oren slaan. Alleen is 2 plus 2 nog altijd 4, en dat zal nooit veranderen. Met als basis cijferen en tellen in de simpelst mogelijke vorm, moeten we vaststellen dat Unai Emery, tenzij zich een spectaculaire ommezwaai/inzinking in de laatste 8 wedstrijden zou voordoen, Arsenal op het spoor vooruit heeft geplaatst.
Hij doet dat met vallen en opstaan. Hij probeert opstellingen uit en test veldbezettingen. Zijn beslissingen zijn niet altijd even begrijpelijk en pakken ook niet altijd even goed uit. Maar dat Emery maniakaal met zijn vak bezig is, dat staat buiten kijf.
Het resultaat van driekwart seizoen Emery is dan ook merkwaardig, en dat bedoelen we positief. Minder positief, en we herhalen het, is de manier waarop de Spanjaard reeds gekastijd werd door de eigen supporters, die blijkbaar de cultuurschok van de trainerswissel niet baas kunnen. Zij zullen geduld moeten hebben. En meteen zijn we terug bij het begin van het seizoen, wanneer iedereen het er over eens was dat dat geduld nodig was. Velen zijn dat blijkbaar al vergeten.
Er is uiteindelijk niets nieuws onder de zon. Ook Arsène Wenger werd door velen onterecht zwaar aangepakt. Dat de opmerkingen op de aanpak van deze grote Franse mijnheer in de laatste twee jaar meer en meer hout begonnen te snijden (de opmerkingen, niet de kwetsende frontale aanvallen en de vuilbekkerij) bewijst het cijfermateriaal. En hiermee zijn we weer aan het begin van dit verhaal.
We hadden na de Bretoense klucht (of horrorshow, het hangt er maar van af hoe je het wil bekijken) om een klinkend antwoord gevraagd van de Gunners. Dat hebben we gekregen. Arsenal speelde tegen United opnieuw een wedstrijd vol overtuiging en wil om te winnen. In het Engels spreken we dan met omschrijvingen als “on the front foot”, “resilience” en “intensity”. Wij vinden “grinta” nog altijd het meest passende.
Met wat meeval (Lukaku van dichtbij en Fred vanop afstand troffen elk het doelkader) maar ook met een uitstekende Bernd Leno en messcherpe tackles van Koscielny, Xhaka en Sokratis kon United van een goal gehouden worden. Arsenal zelf speelde doelgericht, zonder eindeloos gepingel en met het nodige lef om De Gea ook van ver onder vuur te nemen. Een kolfje naar de hand van Granit Xhaka die van heel ver zijn staalharde trap een curve zag nemen waardoor de bezoekende doelman zich totaal verkeek.
Een hard werkende maar niet altijd even gelukkig in de afwerking zijnde Alexandre Lacazette dwong een strafschop af. Scheidsrechter Jon Moss vond vanuit zijn kijkhoek de por in de rug duidelijk genoeg en wees zonder aarzelen naar de stip. Aubameyang trapte de elfmeter door het midden van het doel, en het stond 2-0. United was verslagen, eerste nederlaag van Solskjaer in de competitie. Knap werk van Arsenal en het werd geapprecieerd door een enthousiast Emirates. De nederlaag van Tottenham brengt Arsenal nu op 1 punt van de derde plaats.
Voor Arsenal liggen er drie weken tussen speeldag 30 en speeldag 31 (een thuiswedstrijd tegen Newcastle). Tussendoor ligt nog die enorm belangrijke Europese wedstrijd tegen Rennes uiteraard, maar de adempauze zal zeker welkom zijn. In deze nieuwsrubriek maken we er gebruik van om met wat cijfermateriaal de resultaten die die nieuwe technische staf neerzet wat nader te bekijken.
Met 60 punten na 30 wedstrijden doen de Gunners het beter dan de laatste drie seizoenen. Vorig seizoen had Arsenal slechts 48 punten, en het is geleden van het seizoen 2014-2015 dat hetzelfde aantal van 60 punten werd behaald. In de laatste 10 seizoenen werd twee keer een beter resultaat bereikt na 30 speeldagen, 63 punten in 2013-2014 en 64 punten in 2009-2010.
Arsenal staat momenteel op de 4e plaats, vorig seizoen was dat plaats 6 en het seizoen daarvoor plaats 5. De 55 punten in 2015-2016 waren op dat moment goed voor plaats 3 maar dat was het seizoen dat geen enkel van de “grote” teams op kon tegen het enthousiaste Leicester City.
Het verschil met de leider in de rangschikking, Manchester City, bedraagt nu 14 punten. Vorig seizoen was dat zo maar eventjes 33 punten, en het seizoen daarvoor (op Chelsea) 15 punten.
Waar Arsenal vrijwel ter plaatse blijft trappelen is het doelsaldo. Op dit ogenblik is dat plus 24 en halverwege de twintig is in de laatste tien jaar een terugkerend gegeven gebleken. Negatieve uitzondering zijn vorig seizoen met slechts plus 14, 2015-2016 met plus 18. Voor positieve uitzonderingen moeten we teruggaan tot 2010-2011 met plus 30 en nog een seizoen eerder met plus 38.
Het aantal gemaakte doelpunten daarentegen is met 63 het hoogste van de laatste tien jaar, met uitzondering van 2009-2010 toen er reeds 71 doelpunten gescoord waren. Dat leidt vanzelfsprekend tot de vaststelling dat de Gunners te veel goals tegen krijgen. Het beperkte aantal “clean sheets” is nog steeds een probleem waar Unai Emery, en dat weet hij ook, aan moet werken.
De blessures die vooral onze verdedigers troffen zijn daar uiteraard mede een oorzaak van.
Nu is het met cijfers een beetje als met bijbelcitaten. Je kan er alle richtingen mee uit, en je kan er iedereen mee om de oren slaan. Alleen is 2 plus 2 nog altijd 4, en dat zal nooit veranderen. Met als basis cijferen en tellen in de simpelst mogelijke vorm, moeten we vaststellen dat Unai Emery, tenzij zich een spectaculaire ommezwaai/inzinking in de laatste 8 wedstrijden zou voordoen, Arsenal op het spoor vooruit heeft geplaatst.
Hij doet dat met vallen en opstaan. Hij probeert opstellingen uit en test veldbezettingen. Zijn beslissingen zijn niet altijd even begrijpelijk en pakken ook niet altijd even goed uit. Maar dat Emery maniakaal met zijn vak bezig is, dat staat buiten kijf.
Het resultaat van driekwart seizoen Emery is dan ook merkwaardig, en dat bedoelen we positief. Minder positief, en we herhalen het, is de manier waarop de Spanjaard reeds gekastijd werd door de eigen supporters, die blijkbaar de cultuurschok van de trainerswissel niet baas kunnen. Zij zullen geduld moeten hebben. En meteen zijn we terug bij het begin van het seizoen, wanneer iedereen het er over eens was dat dat geduld nodig was. Velen zijn dat blijkbaar al vergeten.
Er is uiteindelijk niets nieuws onder de zon. Ook Arsène Wenger werd door velen onterecht zwaar aangepakt. Dat de opmerkingen op de aanpak van deze grote Franse mijnheer in de laatste twee jaar meer en meer hout begonnen te snijden (de opmerkingen, niet de kwetsende frontale aanvallen en de vuilbekkerij) bewijst het cijfermateriaal. En hiermee zijn we weer aan het begin van dit verhaal.
EEN DWAAS FIGUUR
Door Marcel Bogaerts
Unai Emery en zijn team spelen met vuur in Europa. Na de beschamende nederlagen bij meeloper uit Ligue 1 Stade Rennes en in Borisov enkele weken geleden is dat zowat de meest vergoelijkende uitspraak die je omtrent Arsenal en zijn optreden in de knock-out fase van deze Europa League kan doen. De titel van dit stukje ligt heel wat dichter bij de waarheid.
Niet minder dan vier keer was er algemene hilariteit in het feestende Roazhon Park. De eerste protagonist van dienst was Alex Iwobi die na amper vier minuten een voorzet compleet verprutste. Gelukkig voor de Nigeriaan was de thuisdoelman op zoveel slordigheid niet voorbereid en zag hij de bal naast zich in doel belanden.
Nul-één en Arsenal op rozen denk je dan, maar de Gunners verzuimden totaal een aangeslagen Rennes uit te tellen en lieten de thuisploeg zowaar terug in de match komen. Het werd nog erger want de scheidsrechter achtte de tijd gekomen om de lachers op zijn hand te krijgen. Een eerste geel karton voor Sokratis was zeker te verdedigen, maar kort daarna beoordeelde de spelleider een actie van dezelfde speler totaal verkeerd en dat de Griek dan nog met een tweede geel en dus rood mocht inrukken zorgde voor lachsalvo nummer twee. Tot overmaat van ramp leidde de vrije trap na een rebound uit de muur tot de gelijkmaker.
De thuisploeg ging gewoon door op enthousiasme en Arsenal lukte er niet in de numerieke minderheid behoorlijk op te vangen. Een derde schaterlach rolde over de tribunes toen Nacho Monreal een niet eens zo gevaarlijke voorzet met een vreemde heupbeweging in eigen doel deed belanden.
En nog was het niet gedaan met de pret. De enige spits Aubameyang werd gewisseld, waardoor Rennes nog meer werd uitgenodigd richting het Arsenal doel. Als “diepste man” merkten we zowaar geregeld Matteo Guendouzi op. Arsenal als Wile E. Coyote uit Roadrunner, de wolf die slim denkt te zijn maar het deksel altijd weer op de neus krijgt. Een ruim verdiend derde doelpunt van Rennes was het resultaat en een in de tweede helft hopeloos krasselend Arsenal (een groter festival van misverstanden, slechte passes en hopeloze balcontroles hebben we zelden gezien) zou in deze 1/8e finale weleens op een vernederende uitschakeling kunnen lopen. Gebaseerd op wat onze ploeg in dit tornooi toont na nieuwjaar zou dat volkomen terecht zijn.
Een klinkend antwoord van de Gunners mag nu geëist worden. Excuses zijn er niet. Een overtuigende prestatie in de volgende wedstrijd is echter niet het meest evidente.
Zondag 10/03/2019 16u30, Emirates: Premier League matchweek 30: Arsenal – Manchester United
Ole Gunnar Solskjaer heeft de Red Devils niet alleen uit het Mourinho-dal getrokken, hij heeft ze ook een nieuw elan bezorgd. Ze verloren enkel het Champions League duel thuis tegen PSG met 0-2, maar die nederlaag werd na een VAR beslissing in de slotminuut van de terugwedstrijd zowaar nog omgezet in een kwalificatie voor de kwartfinale.
Het moreel in het rode deel van Manchester staat dus in het zenit en dat Arsenal het aartsmoeilijk zal krijgen om een tweede competitie-nederlaag in het eigen Emirates te vermijden staat buiten kijf. Of Arsenal sterk genoeg zal zijn om de sombere voorspellingen weg te zetten als zwartkijken en doemdenken is een manier van denken waarbij het Engelse adjectief “wishful” niet ver uit de buurt is, zeker met de afschuwelijke generale in Rennes in het achterhoofd.
De 1-3 bekernederlaag van 25 januari 2019 is evenmin een voorbeeld van hoe het moet.
Of de laatste thuiszege, 2-0 op speeldag 36 op zondag 7 mei dan wel als referentie mag dienen is evenzeer twijfelachtig want José Mourinho zat toen beslist meer met de Europa League (die later gewonnen werd tegen Ajax) in het achterhoofd. Een herhaling van de 3-0 van 4 oktober 2015 met Sanchez (twee doelpunten), Özil (doelpunt en assist) en Walcott (twee assists) “en vedette” zien we dan liever. Een thuisnederlaag zou United echter vier punten doen uitlopen, en mogelijk ook Chelsea, één punt achter Arsenal en nog een wedstrijd te goed, de vijfde plaats zien overnemen. Er is werk aan de winkel!
Scheidsrechter Jon Moss werd aangeduid voor dit duel. Het is de vierde keer dat hij een wedstrijd van Arsenal leidt, na de thuiswedstrijd tegen Everton (2-0) en de uitwedstrijd bij West Ham (1-0 verlies) en bij Huddersfield (1-2 winst).
Op donderdag 14 maart moet Arsenal dan weer vol aan de bak om met minstens 2-0 te winnen van Rennes. Verder commentaar is hierbij wel overbodig. De interlandbreak die daarna volgt zou weleens heel goed van pas kunnen komen.
Unai Emery en zijn team spelen met vuur in Europa. Na de beschamende nederlagen bij meeloper uit Ligue 1 Stade Rennes en in Borisov enkele weken geleden is dat zowat de meest vergoelijkende uitspraak die je omtrent Arsenal en zijn optreden in de knock-out fase van deze Europa League kan doen. De titel van dit stukje ligt heel wat dichter bij de waarheid.
Niet minder dan vier keer was er algemene hilariteit in het feestende Roazhon Park. De eerste protagonist van dienst was Alex Iwobi die na amper vier minuten een voorzet compleet verprutste. Gelukkig voor de Nigeriaan was de thuisdoelman op zoveel slordigheid niet voorbereid en zag hij de bal naast zich in doel belanden.
Nul-één en Arsenal op rozen denk je dan, maar de Gunners verzuimden totaal een aangeslagen Rennes uit te tellen en lieten de thuisploeg zowaar terug in de match komen. Het werd nog erger want de scheidsrechter achtte de tijd gekomen om de lachers op zijn hand te krijgen. Een eerste geel karton voor Sokratis was zeker te verdedigen, maar kort daarna beoordeelde de spelleider een actie van dezelfde speler totaal verkeerd en dat de Griek dan nog met een tweede geel en dus rood mocht inrukken zorgde voor lachsalvo nummer twee. Tot overmaat van ramp leidde de vrije trap na een rebound uit de muur tot de gelijkmaker.
De thuisploeg ging gewoon door op enthousiasme en Arsenal lukte er niet in de numerieke minderheid behoorlijk op te vangen. Een derde schaterlach rolde over de tribunes toen Nacho Monreal een niet eens zo gevaarlijke voorzet met een vreemde heupbeweging in eigen doel deed belanden.
En nog was het niet gedaan met de pret. De enige spits Aubameyang werd gewisseld, waardoor Rennes nog meer werd uitgenodigd richting het Arsenal doel. Als “diepste man” merkten we zowaar geregeld Matteo Guendouzi op. Arsenal als Wile E. Coyote uit Roadrunner, de wolf die slim denkt te zijn maar het deksel altijd weer op de neus krijgt. Een ruim verdiend derde doelpunt van Rennes was het resultaat en een in de tweede helft hopeloos krasselend Arsenal (een groter festival van misverstanden, slechte passes en hopeloze balcontroles hebben we zelden gezien) zou in deze 1/8e finale weleens op een vernederende uitschakeling kunnen lopen. Gebaseerd op wat onze ploeg in dit tornooi toont na nieuwjaar zou dat volkomen terecht zijn.
Een klinkend antwoord van de Gunners mag nu geëist worden. Excuses zijn er niet. Een overtuigende prestatie in de volgende wedstrijd is echter niet het meest evidente.
Zondag 10/03/2019 16u30, Emirates: Premier League matchweek 30: Arsenal – Manchester United
Ole Gunnar Solskjaer heeft de Red Devils niet alleen uit het Mourinho-dal getrokken, hij heeft ze ook een nieuw elan bezorgd. Ze verloren enkel het Champions League duel thuis tegen PSG met 0-2, maar die nederlaag werd na een VAR beslissing in de slotminuut van de terugwedstrijd zowaar nog omgezet in een kwalificatie voor de kwartfinale.
Het moreel in het rode deel van Manchester staat dus in het zenit en dat Arsenal het aartsmoeilijk zal krijgen om een tweede competitie-nederlaag in het eigen Emirates te vermijden staat buiten kijf. Of Arsenal sterk genoeg zal zijn om de sombere voorspellingen weg te zetten als zwartkijken en doemdenken is een manier van denken waarbij het Engelse adjectief “wishful” niet ver uit de buurt is, zeker met de afschuwelijke generale in Rennes in het achterhoofd.
De 1-3 bekernederlaag van 25 januari 2019 is evenmin een voorbeeld van hoe het moet.
Of de laatste thuiszege, 2-0 op speeldag 36 op zondag 7 mei dan wel als referentie mag dienen is evenzeer twijfelachtig want José Mourinho zat toen beslist meer met de Europa League (die later gewonnen werd tegen Ajax) in het achterhoofd. Een herhaling van de 3-0 van 4 oktober 2015 met Sanchez (twee doelpunten), Özil (doelpunt en assist) en Walcott (twee assists) “en vedette” zien we dan liever. Een thuisnederlaag zou United echter vier punten doen uitlopen, en mogelijk ook Chelsea, één punt achter Arsenal en nog een wedstrijd te goed, de vijfde plaats zien overnemen. Er is werk aan de winkel!
Scheidsrechter Jon Moss werd aangeduid voor dit duel. Het is de vierde keer dat hij een wedstrijd van Arsenal leidt, na de thuiswedstrijd tegen Everton (2-0) en de uitwedstrijd bij West Ham (1-0 verlies) en bij Huddersfield (1-2 winst).
Op donderdag 14 maart moet Arsenal dan weer vol aan de bak om met minstens 2-0 te winnen van Rennes. Verder commentaar is hierbij wel overbodig. De interlandbreak die daarna volgt zou weleens heel goed van pas kunnen komen.
FRANSE HORDE OP HET EUROPESE PARCOURS
Door Marcel Bogaerts
In een zoals altijd intense en felbevochten maar jammer genoeg door de vele slordigheden al bij al teleurstellende North London Derby deelden beide rivalen de punten. En daar mocht uiteindelijk vooral Tottenham tevreden mee zijn. Na 90 minuten plus blessuretijd moeten vooral Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang voor de spiegel gaan staan. Zij misten de levensgrote kansen om hun club na vijf jaar nog eens een competitie-overwinning bij de aartsrivaal te schenken. Doordat Manchester United wel won, thuis tegen Southampton, doen de Red Devils haasje over naar de 4e plaats. Volgende speeldag kijken beide rivalen elkaar in de ogen, maar eerst is er Europa. Arsenal staat voor een moeilijke, maar zeker haalbare opdracht.
Donderdag 7/3/2019 18u55 Roazhon Park: Europa League 1/8e finale: Stade Rennais – Arsenal
De stad Rennes, die als metropoolgebied meer dan 700.000 inwoners telt, ligt op 340 kilometer ten westen van de Parijs en is de hoofdstad van Bretagne. De Bretoense naam van de stad is overigens Roazhon waarmee de naam van het stadion verklaard is.
De eerste meldingen van stedelijke activiteit zijn reeds meer dan 2000 jaar oud toen er in het gebied een kleine Gallische nederzetting stond die Condate Redunum (van een volksstam die bekend stond als de Redonen) heette. Een poging tot samenvatting van de boeiende geschiedenis van de stad zou ons in deze rubriek te ver leiden.
Momenteel is Rennes een bloeiende studentenstad, met meer dan 60.000 universiteitsstudenten is het de achtste campus in Frankrijk.
De lokale voetbalclub, Stade Rennais FC, bestaat sinds 1901 en werd opgericht door een groep afgestudeerden die allemaal in Bretagne waren blijven wonen. Hun eerste match werd reeds twee weken later gespeeld, tegen het reeds bestaande FC Rennais en de nieuwe club verloor met 6-0. 3 jaar later sloegen beide clubs de handen in elkaar en fusioneerden als Stade Rennais Université Club.
In juli 1930 sloeg het Franse voetbal de weg van het professionalisme in en Stade Rennes was, onder voorzitter Isidore Odorico, één van de pioniers van deze nieuwe aanpak.
De echt grote successen hebben de Bretoenen echter nog niet behaald. De Coupe de France werd twee maal gewonnen, de laatste keer gebeurde dat in 1971.
In het huidige klassement van de Ligue 1 vinden we Rennes op de 9e plaats met een duizelingwekkende 34 punten minder dan leider PSG. Om binnen de Europese plaatsen te eindigen moet Rennes 6 punten overbruggen op het 4e gerangschikte Saint-Etienne.
Rennes bekwam van de Franse bond dat hun wedstrijd op 2 maart bij Nîmes Olympique, met het oog op de wedstrijd tegen Arsenal, verschoven werd.
Het elftal wordt momenteel gecoacht, en dat sinds december 2018, door Julien Stéphane die opschoof uit de jeugdreeksen en overnam van de Tunesiër Sabri Lamouchi.
De meest bekende speler uit de kern van de rouges et noirs is zonder twijfel Hatem Ben Arfa, die reeds speelde bij Lyon, Marseille, Newcastle, Hull en Nice voor hij twee jaar bij PSG volmaakte. Sinds september 2018 verscheen hij bij Rennes 18 keer op het wedstrijdblad en wist 5 keer te scoren. In de Europa League werd hij 7 keer opgeroepen en vond daarin twee keer de netten.
Ook de Senegalees M’baye Niang is bekend bij degenen die het internationale voetbal volgen. Hij heeft een verleden bij AC Milan, Genoa, Watford en Torino.
De Bretoenen plaatsten zich voor de knock-out fase van het Europa League tornooi in een groep met FK Jablonec (Tsjechië), FK Astana (Kazakstan) en Dinamo Kiev. Tegen de Oekraïners werd twee keer verloren overigens. In de eerste knock-out ronde werd het thuis tegen Real Betis 3-3, maar in Sevilla won Rennes met 1-3. De eerder genoemden Niang en Ben Arfa zorgden voor het laatste doelpunt in de slotfase, Niang voor de goal en Ben Arfa voor de assist.
Het zal de eerste keer zijn dat Arsenal en Rennes tegen mekaar spelen. Er wacht de Gunners ongetwijfeld een warm onthaal in het Roazhon park dat 30.000 plaatsen heeft. Er zal geen Gooner ter wereld zijn die rekening houdt met een uitschakeling, maar de nederlaag bij BATE Borisov indachtig verwachten we deze keer uiteraard een geconcentreerd en strijdbaar Arsenal om hopelijk meteen al de puntjes op de i te zetten.
In een zoals altijd intense en felbevochten maar jammer genoeg door de vele slordigheden al bij al teleurstellende North London Derby deelden beide rivalen de punten. En daar mocht uiteindelijk vooral Tottenham tevreden mee zijn. Na 90 minuten plus blessuretijd moeten vooral Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang voor de spiegel gaan staan. Zij misten de levensgrote kansen om hun club na vijf jaar nog eens een competitie-overwinning bij de aartsrivaal te schenken. Doordat Manchester United wel won, thuis tegen Southampton, doen de Red Devils haasje over naar de 4e plaats. Volgende speeldag kijken beide rivalen elkaar in de ogen, maar eerst is er Europa. Arsenal staat voor een moeilijke, maar zeker haalbare opdracht.
Donderdag 7/3/2019 18u55 Roazhon Park: Europa League 1/8e finale: Stade Rennais – Arsenal
De stad Rennes, die als metropoolgebied meer dan 700.000 inwoners telt, ligt op 340 kilometer ten westen van de Parijs en is de hoofdstad van Bretagne. De Bretoense naam van de stad is overigens Roazhon waarmee de naam van het stadion verklaard is.
De eerste meldingen van stedelijke activiteit zijn reeds meer dan 2000 jaar oud toen er in het gebied een kleine Gallische nederzetting stond die Condate Redunum (van een volksstam die bekend stond als de Redonen) heette. Een poging tot samenvatting van de boeiende geschiedenis van de stad zou ons in deze rubriek te ver leiden.
Momenteel is Rennes een bloeiende studentenstad, met meer dan 60.000 universiteitsstudenten is het de achtste campus in Frankrijk.
De lokale voetbalclub, Stade Rennais FC, bestaat sinds 1901 en werd opgericht door een groep afgestudeerden die allemaal in Bretagne waren blijven wonen. Hun eerste match werd reeds twee weken later gespeeld, tegen het reeds bestaande FC Rennais en de nieuwe club verloor met 6-0. 3 jaar later sloegen beide clubs de handen in elkaar en fusioneerden als Stade Rennais Université Club.
In juli 1930 sloeg het Franse voetbal de weg van het professionalisme in en Stade Rennes was, onder voorzitter Isidore Odorico, één van de pioniers van deze nieuwe aanpak.
De echt grote successen hebben de Bretoenen echter nog niet behaald. De Coupe de France werd twee maal gewonnen, de laatste keer gebeurde dat in 1971.
In het huidige klassement van de Ligue 1 vinden we Rennes op de 9e plaats met een duizelingwekkende 34 punten minder dan leider PSG. Om binnen de Europese plaatsen te eindigen moet Rennes 6 punten overbruggen op het 4e gerangschikte Saint-Etienne.
Rennes bekwam van de Franse bond dat hun wedstrijd op 2 maart bij Nîmes Olympique, met het oog op de wedstrijd tegen Arsenal, verschoven werd.
Het elftal wordt momenteel gecoacht, en dat sinds december 2018, door Julien Stéphane die opschoof uit de jeugdreeksen en overnam van de Tunesiër Sabri Lamouchi.
De meest bekende speler uit de kern van de rouges et noirs is zonder twijfel Hatem Ben Arfa, die reeds speelde bij Lyon, Marseille, Newcastle, Hull en Nice voor hij twee jaar bij PSG volmaakte. Sinds september 2018 verscheen hij bij Rennes 18 keer op het wedstrijdblad en wist 5 keer te scoren. In de Europa League werd hij 7 keer opgeroepen en vond daarin twee keer de netten.
Ook de Senegalees M’baye Niang is bekend bij degenen die het internationale voetbal volgen. Hij heeft een verleden bij AC Milan, Genoa, Watford en Torino.
De Bretoenen plaatsten zich voor de knock-out fase van het Europa League tornooi in een groep met FK Jablonec (Tsjechië), FK Astana (Kazakstan) en Dinamo Kiev. Tegen de Oekraïners werd twee keer verloren overigens. In de eerste knock-out ronde werd het thuis tegen Real Betis 3-3, maar in Sevilla won Rennes met 1-3. De eerder genoemden Niang en Ben Arfa zorgden voor het laatste doelpunt in de slotfase, Niang voor de goal en Ben Arfa voor de assist.
Het zal de eerste keer zijn dat Arsenal en Rennes tegen mekaar spelen. Er wacht de Gunners ongetwijfeld een warm onthaal in het Roazhon park dat 30.000 plaatsen heeft. Er zal geen Gooner ter wereld zijn die rekening houdt met een uitschakeling, maar de nederlaag bij BATE Borisov indachtig verwachten we deze keer uiteraard een geconcentreerd en strijdbaar Arsenal om hopelijk meteen al de puntjes op de i te zetten.
LENTEGEVOEL
Door Marcel Bogaerts
Het zijn niet alleen de weergoden die, alle klimaatspijbelaars ten spijt, ons verwenden met deugddoende zonnestralen en daardoor onze optimistische gevoelens een duw in de goede richting gaven. Ook Unai Emery en zijn mannen maakten ons blij in de twee afgelopen thuiswedstrijden. Eerst werd er met 2-0 gewonnen van Southampton en dat was, zoals een beetje verwacht, voldoende om de vierde plaats terug over te nemen van Manchester United. In het midweek duel tegen Bournemouth lieten de Gunners ook het doelsaldo in hun voordeel kantelen door de Cherries met 5-1 terug naar de kust te sturen. En dat gebeurde niet in het minst omdat Mesut Özil weer eens één van zijn (te zeldzame) superdagen had.
Natuurlijk moesten we hier en daar weer lezen dat het allemaal anders had kunnen aflopen. Als Southampton die eerste levensgrote kans benut; als Bournemouth het spel niet zo meespeelt; als dit en als dat. En natuurlijk werd er ook niet nagelaten kleine maar duidelijke gifpijltjes af te schieten richting coach. Arsenal supporters moeten zowat de moeilijkste fans ter wereld zijn.
Hoe dan ook, tot spijt van wie het benijdt, Arsenal draagt nu het keurmerk Emery. De stempel van het vorige beleid is vervaagd en we kunnen er maar beter allemaal aan wennen.
De zes op zes is, zoals eerder aangehaald, natuurlijk de beste manier om een zeer lastig en intensief kwartet van wedstrijden aan te vatten. Twee regelrechte toppers worden elk gevolgd door de wedstrijden tegen Rennes in de Europa League. Maar we beginnen op Wembley.
Zaterdag 02/03/2019, 12u30 Wembley: Premier League matchweek 29 Tottenham Hotspur – Arsenal
Arsenal speelde twee keer thuis en won beide wedstrijden, Tottenham speelde twee keer uit en verloor beide wedstrijden (2-1 op Burnley en 2-0 op Chelsea). Daarvoor boekten de Spurs echter 4 competitiezeges op rij (waarvan 3 keer op Wembley) en in de Champions League werd Borussia Dortmund met 3-0 terug naar huis gestuurd.
In de Premier League verloor Tottenham op eigen (nu ja) veld van Liverpool (1-2), Manchester City (0-1), Wolverhampton (1-3) en Manchester United (0-1). In totaal verloren ze acht keer, maar de overige 20 wedstrijden wisten ze allemaal te winnen. Arsenal verloor zes keer, maar speelde ook 5 keer gelijk en dat verklaart de vier punten verschil tussen beide teams.
Tottenham werd tussendoor ook nog uitgeschakeld in het FA Cup tornooi na een 2-0 nederlaag bij Crystal Palace.
We hoeven uiteraard niet meer te herinneren aan de heenwedstrijd van 2 december 2018. De 1-2 ruststand werd door Arsenal, dat zijn beste prestatie van de competitie neerzette, omgebogen in een 4-2 zege, één van de vier uitnederlagen van de Spurs, die aan de leiding staan in het algemeen “away” klassement.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 na een kopbaldoelpunt van Harry Kane kort na de rust. De laatste competitie-overwinning van de Gunners bij de aartsrivaal dateert van 16 maart 2014. Een vroeg doelpunt van Tomasz Rosicky was voldoende voor de winst.
Mauricio Pochettino vroeg om (heel veel) geduld om zijn Spurs, die onzichtbaar bleven op de transfermarkt (de perikelen omtrent het nieuwe stadion?) nog eens aan de titel te helpen. Het zijn overigens enkel krasse grijsaards die zich herinneren wanneer Tottenham de laatste keer kampioen werd.
Maar eerlijk is eerlijk, de rivalen beschikken over een stevig elftal en het zal een uitstekend Arsenal moeten zijn om op Wembley enige kans op puntenoogst te hebben. Als het na vijf jaar toch nog eens zou lukken bedraagt de afstand tussen nummers drie en vier in het klassement slechts 1 punt.
Scheidsrechter Anthony Taylor is aangeduid om de wedstrijd in goede banen te leiden. Het is reeds de vijfde keer dat hij dit seizoen de Gunners onder zijn hoede neemt. Onder hem won Arsenal op Cardiff, thuis tegen Watford en Chelsea, en werd gelijk gespeeld bij Brighton.
Het zijn niet alleen de weergoden die, alle klimaatspijbelaars ten spijt, ons verwenden met deugddoende zonnestralen en daardoor onze optimistische gevoelens een duw in de goede richting gaven. Ook Unai Emery en zijn mannen maakten ons blij in de twee afgelopen thuiswedstrijden. Eerst werd er met 2-0 gewonnen van Southampton en dat was, zoals een beetje verwacht, voldoende om de vierde plaats terug over te nemen van Manchester United. In het midweek duel tegen Bournemouth lieten de Gunners ook het doelsaldo in hun voordeel kantelen door de Cherries met 5-1 terug naar de kust te sturen. En dat gebeurde niet in het minst omdat Mesut Özil weer eens één van zijn (te zeldzame) superdagen had.
Natuurlijk moesten we hier en daar weer lezen dat het allemaal anders had kunnen aflopen. Als Southampton die eerste levensgrote kans benut; als Bournemouth het spel niet zo meespeelt; als dit en als dat. En natuurlijk werd er ook niet nagelaten kleine maar duidelijke gifpijltjes af te schieten richting coach. Arsenal supporters moeten zowat de moeilijkste fans ter wereld zijn.
Hoe dan ook, tot spijt van wie het benijdt, Arsenal draagt nu het keurmerk Emery. De stempel van het vorige beleid is vervaagd en we kunnen er maar beter allemaal aan wennen.
De zes op zes is, zoals eerder aangehaald, natuurlijk de beste manier om een zeer lastig en intensief kwartet van wedstrijden aan te vatten. Twee regelrechte toppers worden elk gevolgd door de wedstrijden tegen Rennes in de Europa League. Maar we beginnen op Wembley.
Zaterdag 02/03/2019, 12u30 Wembley: Premier League matchweek 29 Tottenham Hotspur – Arsenal
Arsenal speelde twee keer thuis en won beide wedstrijden, Tottenham speelde twee keer uit en verloor beide wedstrijden (2-1 op Burnley en 2-0 op Chelsea). Daarvoor boekten de Spurs echter 4 competitiezeges op rij (waarvan 3 keer op Wembley) en in de Champions League werd Borussia Dortmund met 3-0 terug naar huis gestuurd.
In de Premier League verloor Tottenham op eigen (nu ja) veld van Liverpool (1-2), Manchester City (0-1), Wolverhampton (1-3) en Manchester United (0-1). In totaal verloren ze acht keer, maar de overige 20 wedstrijden wisten ze allemaal te winnen. Arsenal verloor zes keer, maar speelde ook 5 keer gelijk en dat verklaart de vier punten verschil tussen beide teams.
Tottenham werd tussendoor ook nog uitgeschakeld in het FA Cup tornooi na een 2-0 nederlaag bij Crystal Palace.
We hoeven uiteraard niet meer te herinneren aan de heenwedstrijd van 2 december 2018. De 1-2 ruststand werd door Arsenal, dat zijn beste prestatie van de competitie neerzette, omgebogen in een 4-2 zege, één van de vier uitnederlagen van de Spurs, die aan de leiding staan in het algemeen “away” klassement.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 na een kopbaldoelpunt van Harry Kane kort na de rust. De laatste competitie-overwinning van de Gunners bij de aartsrivaal dateert van 16 maart 2014. Een vroeg doelpunt van Tomasz Rosicky was voldoende voor de winst.
Mauricio Pochettino vroeg om (heel veel) geduld om zijn Spurs, die onzichtbaar bleven op de transfermarkt (de perikelen omtrent het nieuwe stadion?) nog eens aan de titel te helpen. Het zijn overigens enkel krasse grijsaards die zich herinneren wanneer Tottenham de laatste keer kampioen werd.
Maar eerlijk is eerlijk, de rivalen beschikken over een stevig elftal en het zal een uitstekend Arsenal moeten zijn om op Wembley enige kans op puntenoogst te hebben. Als het na vijf jaar toch nog eens zou lukken bedraagt de afstand tussen nummers drie en vier in het klassement slechts 1 punt.
Scheidsrechter Anthony Taylor is aangeduid om de wedstrijd in goede banen te leiden. Het is reeds de vijfde keer dat hij dit seizoen de Gunners onder zijn hoede neemt. Onder hem won Arsenal op Cardiff, thuis tegen Watford en Chelsea, en werd gelijk gespeeld bij Brighton.
OPDRACHT VOLBRACHT
Door Marcel Bogaerts
Arsenal heeft al zijn supporters lelijk laten schrikken door in Wit-Rusland een erg teleurstellende prestatie af te leveren. De Gunners konden nooit echt dreigen en het doelpunt dat de thuisploeg net voor het einde van de eerste helft lukte was voldoende voor een voor Arsenal erg beschamende 1-0 einduitslag.
In de terugwedstrijd maakte Mesut Özil terug zijn opwachting, naar verluidt na een ernstig gesprek met zijn coach. De wedstrijd begon prima voor een stevig gestarte thuisploeg want al na een viertal minuten werkte een paniekerige Volkov een center van Aubameyang nogal stuntelig in eigen doel. De bezoekers probeerden terug te vechten en waren twee keer erg gevaarlijk. Maar toch nam Arsenal nog voor de rust voorsprong in de totaalstand. Een corner van Granit Xhaka werd door Shkodran Mustafi staalhard in doel gekopt. BATE Borisov leek verslagen en was dat ook want ze konden in de ganse tweede helft nog amper een aanval opzetten en Sokratis maakte er nog 3-0 van na een nieuwe corner van Xhaka. Een redelijke, maar geen grootse prestatie van Arsenal en datzelfde mag ook gezegd worden van een vlijtige Özil.
Er volgen nu twee thuiswedstrijden in de Premier League, om nadien, indien alles naar wens verloopt, met een zes op zes naar twee regelrechte toppers toe te leven, uit naar Tottenham en thuis tegen Manchester United. Dat is dan een latere zorg.
Zondag 24/02/2019, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 27: Arsenal – Southampton
In het klassement vinden we op de 5e en 6e plaats Arsenal en Chelsea met elk 50 punten, en beide Londense clubs hijgen het Manchester United van Solskjaer in de nek. De Red Devils tellen een puntje meer en spelen op hetzelfde ogenblik de “hate game” tegen Liverpool. Gooners kunnen dus hopen op een vierde plaats na de volgende speeldag. Daarvoor moet allereerst gewonnen worden van Southampton.
De Saints beleven een moeilijk seizoen. In de rangschikking staan ze op een 18e (degradatie) plaats. Ze tellen slechts vijf overwinningen, maar één daarvan kwam tot stand tegen Arsenal. Op 16 december 2018 was het de dag van Danny Ings die zijn ploeg twee keer op voorsprong bracht. Even veel keer antwoordde Henrikh Mkhitaryan met de gelijkmaker, maar een derde goal van de thuisploeg, gescoord door de eeuwige kwelgeest Charlie Austin was er teveel aan. De nieuwe coach Ralph Hasenhüttl, die de ontslagen Mark Hughes had vervangen ging dus mooi van start.
De Oostenrijker zorgt alvast dat zijn ploeg moeilijk te overwinnen is op verplaatsing. Sinds zijn aantreden verloren ze nog wel bij Cardiff met 1-0 (een week voor de zege tegen Arsenal) maar daarna namen ze een punt mee bij Chelsea en Burnley en wonnen ze bij Huddersfield en Leicester.
Arsenal is dus gewaarschuwd. Nu zijn tradities er alleen maar om gebroken te worden, maar het zou ons toch sterk ontgoochelen indien Southampton na meer dan 30 jaar nog eens de volle pot zou pakken in het stadion van Arsenal. Onder George Graham verloren de Gunners op 21 december 1987 met 0-1, een doelpunt vlak voor affluiten.
Woensdag 27/02/2019, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 28: Arsenal-Bournemouth
De ploeg van manager Eddy Howe vinden we op een erg verdienstelijke 11e plaats in het klassement. Ze tellen na 26 wedstrijden 10 overwinningen en daarvan werden er 3 buitenshuis behaald, bij West Ham (1-2) bij Watford met een sprekende 0-4 en bij Fulham met 0-3. Duidelijke cijfers dus maar de laatste zege op verplaatsing dateert al wel van 27 oktober 2018.
De heenwedstrijd in het piepkleine Vitality Stadium werd gewonnen door Arsenal. Jefferson Lerma schoot staalhard en enig mooi in eigen doel, vlak voor de rust maakte Joshua King gelijk, maar Aubameyang zorgde voor de zege na een assist van Sead Kolasinac.
De beide clubs hebben mekaar nog maar erg weinig ontmoet en The Cherries haalden nog nooit iets in het Emirates. Aan Arsenal om dat ook nu niet te laten gebeuren. Zoals eerder gezegd, zes op zes is een must en kunnen de Gunners begin maart als nummer vier naar het nummer drie in de rangschikking.
De wedstrijd tegen Southampton zal geleid worden door Graham Scott die voor de derde keer dit seizoen zijn opwachting in het Emirates maakt. Eerder leidde hij de derbies tegen West Ham en Fulham.
Tegen Bournemouth krijgen we Chris Kavanagh als referee. Ook Kavanagh floot al twee eerdere wedstrijden van Arsenal dit seizoen, nl. de thuiswedstrijd tegen Leicester en de uitwedstrijd bij Southampton.
Arsenal heeft al zijn supporters lelijk laten schrikken door in Wit-Rusland een erg teleurstellende prestatie af te leveren. De Gunners konden nooit echt dreigen en het doelpunt dat de thuisploeg net voor het einde van de eerste helft lukte was voldoende voor een voor Arsenal erg beschamende 1-0 einduitslag.
In de terugwedstrijd maakte Mesut Özil terug zijn opwachting, naar verluidt na een ernstig gesprek met zijn coach. De wedstrijd begon prima voor een stevig gestarte thuisploeg want al na een viertal minuten werkte een paniekerige Volkov een center van Aubameyang nogal stuntelig in eigen doel. De bezoekers probeerden terug te vechten en waren twee keer erg gevaarlijk. Maar toch nam Arsenal nog voor de rust voorsprong in de totaalstand. Een corner van Granit Xhaka werd door Shkodran Mustafi staalhard in doel gekopt. BATE Borisov leek verslagen en was dat ook want ze konden in de ganse tweede helft nog amper een aanval opzetten en Sokratis maakte er nog 3-0 van na een nieuwe corner van Xhaka. Een redelijke, maar geen grootse prestatie van Arsenal en datzelfde mag ook gezegd worden van een vlijtige Özil.
Er volgen nu twee thuiswedstrijden in de Premier League, om nadien, indien alles naar wens verloopt, met een zes op zes naar twee regelrechte toppers toe te leven, uit naar Tottenham en thuis tegen Manchester United. Dat is dan een latere zorg.
Zondag 24/02/2019, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 27: Arsenal – Southampton
In het klassement vinden we op de 5e en 6e plaats Arsenal en Chelsea met elk 50 punten, en beide Londense clubs hijgen het Manchester United van Solskjaer in de nek. De Red Devils tellen een puntje meer en spelen op hetzelfde ogenblik de “hate game” tegen Liverpool. Gooners kunnen dus hopen op een vierde plaats na de volgende speeldag. Daarvoor moet allereerst gewonnen worden van Southampton.
De Saints beleven een moeilijk seizoen. In de rangschikking staan ze op een 18e (degradatie) plaats. Ze tellen slechts vijf overwinningen, maar één daarvan kwam tot stand tegen Arsenal. Op 16 december 2018 was het de dag van Danny Ings die zijn ploeg twee keer op voorsprong bracht. Even veel keer antwoordde Henrikh Mkhitaryan met de gelijkmaker, maar een derde goal van de thuisploeg, gescoord door de eeuwige kwelgeest Charlie Austin was er teveel aan. De nieuwe coach Ralph Hasenhüttl, die de ontslagen Mark Hughes had vervangen ging dus mooi van start.
De Oostenrijker zorgt alvast dat zijn ploeg moeilijk te overwinnen is op verplaatsing. Sinds zijn aantreden verloren ze nog wel bij Cardiff met 1-0 (een week voor de zege tegen Arsenal) maar daarna namen ze een punt mee bij Chelsea en Burnley en wonnen ze bij Huddersfield en Leicester.
Arsenal is dus gewaarschuwd. Nu zijn tradities er alleen maar om gebroken te worden, maar het zou ons toch sterk ontgoochelen indien Southampton na meer dan 30 jaar nog eens de volle pot zou pakken in het stadion van Arsenal. Onder George Graham verloren de Gunners op 21 december 1987 met 0-1, een doelpunt vlak voor affluiten.
Woensdag 27/02/2019, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 28: Arsenal-Bournemouth
De ploeg van manager Eddy Howe vinden we op een erg verdienstelijke 11e plaats in het klassement. Ze tellen na 26 wedstrijden 10 overwinningen en daarvan werden er 3 buitenshuis behaald, bij West Ham (1-2) bij Watford met een sprekende 0-4 en bij Fulham met 0-3. Duidelijke cijfers dus maar de laatste zege op verplaatsing dateert al wel van 27 oktober 2018.
De heenwedstrijd in het piepkleine Vitality Stadium werd gewonnen door Arsenal. Jefferson Lerma schoot staalhard en enig mooi in eigen doel, vlak voor de rust maakte Joshua King gelijk, maar Aubameyang zorgde voor de zege na een assist van Sead Kolasinac.
De beide clubs hebben mekaar nog maar erg weinig ontmoet en The Cherries haalden nog nooit iets in het Emirates. Aan Arsenal om dat ook nu niet te laten gebeuren. Zoals eerder gezegd, zes op zes is een must en kunnen de Gunners begin maart als nummer vier naar het nummer drie in de rangschikking.
De wedstrijd tegen Southampton zal geleid worden door Graham Scott die voor de derde keer dit seizoen zijn opwachting in het Emirates maakt. Eerder leidde hij de derbies tegen West Ham en Fulham.
Tegen Bournemouth krijgen we Chris Kavanagh als referee. Ook Kavanagh floot al twee eerdere wedstrijden van Arsenal dit seizoen, nl. de thuiswedstrijd tegen Leicester en de uitwedstrijd bij Southampton.
AANDACHT VOOR EUROPA NU
Door Marcel Bogaerts
Zonder een goede wedstrijd te spelen won Arsenal drie punten bij de hekkensluiter en blijft aldus meedoen voor de strijd om Champions League voetbal. En dat is dan meteen de enige vaststelling die tot tevredenheid kan leiden, want goed werd er alweer niet gepresteerd. Mesut Özil en Pierre-Emerick Aubameyang bleven ziek aan de kant, Aaron Ramsey en Granit Xhaka sukkelden met lichte blessures. Henrikh Mkhitaryan maakte zijn wederoptreden.
Doelpunten waren er in de eerste helft van Iwobi en Lacazette. Het werd geen clean sheet omdat Kolasinac net voor affluiten de bal nog ongelukkig in eigen doel verwerkte. Het werd dus een magere overwinning en dat was alweer voldoende reden om nog maar eens gifpijlen richting Unai Emery te laten vertrekken. Jammer en volstrekt onnodig en daar houden we het bij.
De Premier League hervat voor Arsenal nu pas op 24 februari wanneer de Gunners op drie dagen tijd twee thuismatchen zullen afwerken. Maar eerst moet de volgende horde in de Europa League worden genomen.
Donderdag 14/02/2019, 20u55 Borisov Arena, Europa League: BATE Borisov – Arsenal
In het Wit-Russische Borisov, gelegen op bijna 2300 kilometer ten oosten van Londen is het drie uur later dan in Londen en twee uur later dan bij ons, zodat deze eerste knock-outwedstrijd in de Europa League reeds om 18u55 Belgische tijd afgetrapt wordt.
Wie ook vorig jaar onze bijdragen las zal zich herinneren dat Borisov gelegen is aan de rivier de Berezina, geschiedkundig bekend omdat keizer Napoleon Bonaparte deze overstak in het jaar 1812.
Borisov Automobile and Tractor Electronics zoals de club voluit heet, is de trots van Wit-Rusland. Sinds 1996 verzamelde de club liefst 15 Wit-Russische kampioenstitels en in ’s lands hoogste divisie, de Vysheyshaya Liga zijn ze dan ook met grote voorsprong de meest vooraanstaande vereniging. De club van de hoofdstad Dinamo Minsk telt zeven titels sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
De meest bekende speler bij BATE is natuurlijk Alexander Hleb, de 37 jarige veteraan die tussen 2005 en 2008 voor Arsenal 89 wedstrijden speelde en 7 keer wist te scoren. Hij vertrok daarna naar Barcelona maar de passage bij de Catalaanse trots werd geen succes. Op vier jaar tijd verscheen hij slechts 19 jaar op het wedstrijdblad en kwam niet tot scoren. Hij werd uitgeleend aan Stuttgart, Wolfsburg en Birmingham en vertrok dan. Vanaf 2012 was hij, met tussendoor nog enkele passages in Borisov, te zien bij Krylia Sovietov Samara, en de Turkse clubs Konyaspor en Gençlerbirligi.
Ook vorig seizoen kruisten de Wit-Russen het pad van Arsenal. Dat gebeurde in de groepsfase. Op het Emirates wonnen de Gunners met 6-0. De wederoptredende Mathieu Debuchy wist de score te openen, Walcott, Wilshere, Polyakov in eigen doel, Giroud en Elneny maakten het half dozijn vol. In de Borisov Arena was het Walcott die twee keer scoorde en Holding zorgde voor 0-3, reeds na 25 minuten spelen. Een daarna te rustig en slordig Arsenal won uiteindelijk met 2-4.
Het Europese parcours van Borisov in dit seizoen is uiteraard uitgebreid. Reeds einde juli 2018 moesten ze in de Champions League kwalificatie aan de slag tegen de Finnen van HJK Helsinki, en het ons welbekende Qarabag FK. In de play-offs was PSV Eindhoven uiteindelijk te sterk, zodat BATE in de groepsfase van de Europa League terecht kwam. Met als tegenstrevers Chelsea 3-1 en 0-1 verlies), PAOK Saloniki en Mol Vidi FC uit Hongarije wisten ze zich te plaatsen voor deze knock-outfase.
Er is uiteraard geen mens die een cent om de kansen van Borisov zal durven verwedden. Met de dooddoener dat elke wedstrijd natuurlijk gespeeld moet worden leggen we dan ook voldoende voorzichtigheid aan de dag. We hopen uiteraard op een probleemloze kwalificatie.
De terugwedstrijd in het Emirates wordt een week later gespeeld, maar we hopen natuurlijk dat dat duel tegen dan eigenlijk overbodig zal zijn.
Zonder een goede wedstrijd te spelen won Arsenal drie punten bij de hekkensluiter en blijft aldus meedoen voor de strijd om Champions League voetbal. En dat is dan meteen de enige vaststelling die tot tevredenheid kan leiden, want goed werd er alweer niet gepresteerd. Mesut Özil en Pierre-Emerick Aubameyang bleven ziek aan de kant, Aaron Ramsey en Granit Xhaka sukkelden met lichte blessures. Henrikh Mkhitaryan maakte zijn wederoptreden.
Doelpunten waren er in de eerste helft van Iwobi en Lacazette. Het werd geen clean sheet omdat Kolasinac net voor affluiten de bal nog ongelukkig in eigen doel verwerkte. Het werd dus een magere overwinning en dat was alweer voldoende reden om nog maar eens gifpijlen richting Unai Emery te laten vertrekken. Jammer en volstrekt onnodig en daar houden we het bij.
De Premier League hervat voor Arsenal nu pas op 24 februari wanneer de Gunners op drie dagen tijd twee thuismatchen zullen afwerken. Maar eerst moet de volgende horde in de Europa League worden genomen.
Donderdag 14/02/2019, 20u55 Borisov Arena, Europa League: BATE Borisov – Arsenal
In het Wit-Russische Borisov, gelegen op bijna 2300 kilometer ten oosten van Londen is het drie uur later dan in Londen en twee uur later dan bij ons, zodat deze eerste knock-outwedstrijd in de Europa League reeds om 18u55 Belgische tijd afgetrapt wordt.
Wie ook vorig jaar onze bijdragen las zal zich herinneren dat Borisov gelegen is aan de rivier de Berezina, geschiedkundig bekend omdat keizer Napoleon Bonaparte deze overstak in het jaar 1812.
Borisov Automobile and Tractor Electronics zoals de club voluit heet, is de trots van Wit-Rusland. Sinds 1996 verzamelde de club liefst 15 Wit-Russische kampioenstitels en in ’s lands hoogste divisie, de Vysheyshaya Liga zijn ze dan ook met grote voorsprong de meest vooraanstaande vereniging. De club van de hoofdstad Dinamo Minsk telt zeven titels sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
De meest bekende speler bij BATE is natuurlijk Alexander Hleb, de 37 jarige veteraan die tussen 2005 en 2008 voor Arsenal 89 wedstrijden speelde en 7 keer wist te scoren. Hij vertrok daarna naar Barcelona maar de passage bij de Catalaanse trots werd geen succes. Op vier jaar tijd verscheen hij slechts 19 jaar op het wedstrijdblad en kwam niet tot scoren. Hij werd uitgeleend aan Stuttgart, Wolfsburg en Birmingham en vertrok dan. Vanaf 2012 was hij, met tussendoor nog enkele passages in Borisov, te zien bij Krylia Sovietov Samara, en de Turkse clubs Konyaspor en Gençlerbirligi.
Ook vorig seizoen kruisten de Wit-Russen het pad van Arsenal. Dat gebeurde in de groepsfase. Op het Emirates wonnen de Gunners met 6-0. De wederoptredende Mathieu Debuchy wist de score te openen, Walcott, Wilshere, Polyakov in eigen doel, Giroud en Elneny maakten het half dozijn vol. In de Borisov Arena was het Walcott die twee keer scoorde en Holding zorgde voor 0-3, reeds na 25 minuten spelen. Een daarna te rustig en slordig Arsenal won uiteindelijk met 2-4.
Het Europese parcours van Borisov in dit seizoen is uiteraard uitgebreid. Reeds einde juli 2018 moesten ze in de Champions League kwalificatie aan de slag tegen de Finnen van HJK Helsinki, en het ons welbekende Qarabag FK. In de play-offs was PSV Eindhoven uiteindelijk te sterk, zodat BATE in de groepsfase van de Europa League terecht kwam. Met als tegenstrevers Chelsea 3-1 en 0-1 verlies), PAOK Saloniki en Mol Vidi FC uit Hongarije wisten ze zich te plaatsen voor deze knock-outfase.
Er is uiteraard geen mens die een cent om de kansen van Borisov zal durven verwedden. Met de dooddoener dat elke wedstrijd natuurlijk gespeeld moet worden leggen we dan ook voldoende voorzichtigheid aan de dag. We hopen uiteraard op een probleemloze kwalificatie.
De terugwedstrijd in het Emirates wordt een week later gespeeld, maar we hopen natuurlijk dat dat duel tegen dan eigenlijk overbodig zal zijn.
WEER EENS ALLEEN MAAR KOMMER EN KWEL
Door Marcel Bogaerts
Vergeten zijn de goede voornemens van de zomermaanden, toen iedereen het erover eens was dat de nieuwe trainer vooral tijd moest worden gegund. Het aanbreken van de nieuwe tijd zou niet onmiddellijk resultaten genereren. Het bouwen van een nieuw, succesvol team zou enkele jaren en een viertal transferperiodes vragen. Zelfs reporter John Cross benadrukte die ogenschijnlijke eerdere eensgezindheid nog eens in één van zijn tweets na de roemloze aftocht uit het Etihad Stadium. Hij deed dat omdat Twitter zowat ontplofte in het uitkafferen van de nog maar pas enkele weken geleden (na de 20+ wedstrijden zonder nederlaag op een rij) zo fel bewierookte Spaanse coach.
Nochtans leert een eenvoudige blik op de rangschikking ons (met dank aan een bijdrage van Untold Arsenal) dat de Gunners het op dit moment cijfermatig beter doen dan een jaar geleden. Na 25 wedstrijden telt Arsenal nu 47 punten, dat is 5 meer dan vorig jaar op hetzelfde moment. Er werd 14 keer gewonnen en 6 keer verloren, vorig jaar was dat respectievelijk 12 en 7 keer. Het doelsaldo is eveneens beter dit jaar, +15 tegenover +12. Het verschil met de leider in het klassement bedroeg vorig jaar een duizelingwekkende 26 punten, nu is dat 14 punten. De Champions League plaatsen liggen 3 punten voor Arsenal, vorig jaar waren dat reeds 8 punten.
Nu kan je met cijfers, afhangende van hoe je ermee omgaat, zowat alles bewijzen of weerleggen, maar de onthutsende eenvoud van het zopas getoonde materiaal is duidelijk. Arsenal staat bij de grote zes nog steeds onderaan, maar heeft het kloofje kleiner gemaakt. En is dat dan niet precies wat gehoopt en verwacht mocht worden van een nieuw sportief beleid na een halve competitie herstellen en opbouwen van een constructie die na 22 jaar ernstige tekenen van slijtage, betonrot en metaalmoeheid vertoonde?
De naakte cijfers mogen uiteraard niet verbloemen dat waarnemers en supporters met enkele, met elkaar verwante, levensgrote twijfels zitten. Dat frivoliteit en technisch meesterschap steeds meer ondergeschikt lijken te worden aan organisatie en cynisme is een erg grote cultuurschok, maar je kan van dat nieuwe sportieve beleid natuurlijk niet verwachten dat het een doorslagje wordt van het reeds enkele malen te pas en te onpas vermelde “Wengerball”. Dat was trouwens al voor er nog maar sprake was van een nieuwe coach een belegen verschijnsel dat nog maar heel sporadisch te bewonderen viel. De vraag die echter wel steeds luider en meer terecht doorklinkt is waarom het steevast de creativiteit is die uit de basisopstelling geweerd wordt. Bovendien lijkt de spelersgroep het moeilijk te hebben om de op fysisch vlak erg veeleisend lijkende idealen van Unai Emery elke wedstrijd opnieuw in praktijk om te zetten. Slechts in enkele thuiswedstrijden tegen concurrenten voor CL voetbal zagen we een Arsenal dat hoog en snel aanhoudende pressie kon blijven zetten waarmee het de tegenstrever vastreed en wegdrukte.
Het zijn mogelijk allemaal kinderziektes en aanpassingsproblemen en dergelijke zaken vragen tijd en geduld. Dat is allemaal met wat goede wil vlot haalbaar. Het lijkt er echter op dat een aanpassing aan het personeelsbestand een zwaardere bevalling gaat worden. De jaarcijfers toonden aan dat de loonkost een ontstellende 60 procent van de omzet bedraagt. De contractverlenging van de grootste vedette, die zowat het dubbele verdient van de man die hem volgt in het klassement van de grootverdieners bij Arsenal, lijkt als een vernietigend terug tollende boemerang in het kruis van het bestuur terug te komen. Eerder leek het erop dat nieuwe sponsorcontracten het leed wat zouden verzachten, maar ook dat lijkt al gelogenstraft door nieuwe geruchten over een absoluut niet concurrentieel transferbudget voor volgende zomer. Het einde van de minder vette jaren is nog niet in zicht.
Zaterdag 09/02/2019 15.00 John Smith Stadium, Premier League matchweek 26: Huddersfield – Arsenal
Voor we de Premier League even kunnen vergeten en ons concentreren op de volgende opdrachten in Europa wacht nog een uitwedstrijd bij rode lantaarn Huddersfield Town. The Terriers staan in hun tweede jaar Premier League roemloos onderaan met 11 punten, 6 minder dan Fulham en 11 minder dan Cardiff. Slechts 2 wedstrijden konden winnend worden afgesloten, en dat was op 5 november op eigen veld tegen Fulham en op 25 november, eerder verrassend, uit bij Wolverhampton. Vorig weekend werden ze met 5-0 in de pan gehakt bij Chelsea.
De Amerikaanse coach David Wagner verloor onder dergelijke omstandigheden in ijltempo zijn aureool van succescoach en hij werd na iets meer dan 3 jaar aan de kant geschoven. De huidige coach is de onbekende jonge (37 jaar) Duitser Jan Siewert die een zeer beperkte ervaring kan voorleggen bij Rot-Weiss Essen, Bochum en het tweede elftal van Borussia Dortmund.
In de wintermercato haalde Huddersfield twee spelers uit lagere afdelingen (bij Charlton en Shrewsbury) en vanuit Londen (Crystal Palace) kwam de bekendere Jason Puncheon naar de rode lantaarn. Onze landgenoot Laurent Depoitre vertoeft eveneens nog bij The Terriers waar hij zeer regelmatig meedeed maar nog niet wist te scoren in de huidige jaargang.
De thuiswedstrijd tegen Huddersfield werd in december, na een heel matige vertoning, slechts met 1-0 en op de valreep gewonnen, na wel een hele mooie treffer van Lucas Torreira.
Vele commentaren noemen een duidelijke, overtuigende overwinning van Arsenal bij de hekkensluiter nu al “wishful thinking”. Aan Emery en zijn mannen om het tegendeel te bewijzen.
Vergeten zijn de goede voornemens van de zomermaanden, toen iedereen het erover eens was dat de nieuwe trainer vooral tijd moest worden gegund. Het aanbreken van de nieuwe tijd zou niet onmiddellijk resultaten genereren. Het bouwen van een nieuw, succesvol team zou enkele jaren en een viertal transferperiodes vragen. Zelfs reporter John Cross benadrukte die ogenschijnlijke eerdere eensgezindheid nog eens in één van zijn tweets na de roemloze aftocht uit het Etihad Stadium. Hij deed dat omdat Twitter zowat ontplofte in het uitkafferen van de nog maar pas enkele weken geleden (na de 20+ wedstrijden zonder nederlaag op een rij) zo fel bewierookte Spaanse coach.
Nochtans leert een eenvoudige blik op de rangschikking ons (met dank aan een bijdrage van Untold Arsenal) dat de Gunners het op dit moment cijfermatig beter doen dan een jaar geleden. Na 25 wedstrijden telt Arsenal nu 47 punten, dat is 5 meer dan vorig jaar op hetzelfde moment. Er werd 14 keer gewonnen en 6 keer verloren, vorig jaar was dat respectievelijk 12 en 7 keer. Het doelsaldo is eveneens beter dit jaar, +15 tegenover +12. Het verschil met de leider in het klassement bedroeg vorig jaar een duizelingwekkende 26 punten, nu is dat 14 punten. De Champions League plaatsen liggen 3 punten voor Arsenal, vorig jaar waren dat reeds 8 punten.
Nu kan je met cijfers, afhangende van hoe je ermee omgaat, zowat alles bewijzen of weerleggen, maar de onthutsende eenvoud van het zopas getoonde materiaal is duidelijk. Arsenal staat bij de grote zes nog steeds onderaan, maar heeft het kloofje kleiner gemaakt. En is dat dan niet precies wat gehoopt en verwacht mocht worden van een nieuw sportief beleid na een halve competitie herstellen en opbouwen van een constructie die na 22 jaar ernstige tekenen van slijtage, betonrot en metaalmoeheid vertoonde?
De naakte cijfers mogen uiteraard niet verbloemen dat waarnemers en supporters met enkele, met elkaar verwante, levensgrote twijfels zitten. Dat frivoliteit en technisch meesterschap steeds meer ondergeschikt lijken te worden aan organisatie en cynisme is een erg grote cultuurschok, maar je kan van dat nieuwe sportieve beleid natuurlijk niet verwachten dat het een doorslagje wordt van het reeds enkele malen te pas en te onpas vermelde “Wengerball”. Dat was trouwens al voor er nog maar sprake was van een nieuwe coach een belegen verschijnsel dat nog maar heel sporadisch te bewonderen viel. De vraag die echter wel steeds luider en meer terecht doorklinkt is waarom het steevast de creativiteit is die uit de basisopstelling geweerd wordt. Bovendien lijkt de spelersgroep het moeilijk te hebben om de op fysisch vlak erg veeleisend lijkende idealen van Unai Emery elke wedstrijd opnieuw in praktijk om te zetten. Slechts in enkele thuiswedstrijden tegen concurrenten voor CL voetbal zagen we een Arsenal dat hoog en snel aanhoudende pressie kon blijven zetten waarmee het de tegenstrever vastreed en wegdrukte.
Het zijn mogelijk allemaal kinderziektes en aanpassingsproblemen en dergelijke zaken vragen tijd en geduld. Dat is allemaal met wat goede wil vlot haalbaar. Het lijkt er echter op dat een aanpassing aan het personeelsbestand een zwaardere bevalling gaat worden. De jaarcijfers toonden aan dat de loonkost een ontstellende 60 procent van de omzet bedraagt. De contractverlenging van de grootste vedette, die zowat het dubbele verdient van de man die hem volgt in het klassement van de grootverdieners bij Arsenal, lijkt als een vernietigend terug tollende boemerang in het kruis van het bestuur terug te komen. Eerder leek het erop dat nieuwe sponsorcontracten het leed wat zouden verzachten, maar ook dat lijkt al gelogenstraft door nieuwe geruchten over een absoluut niet concurrentieel transferbudget voor volgende zomer. Het einde van de minder vette jaren is nog niet in zicht.
Zaterdag 09/02/2019 15.00 John Smith Stadium, Premier League matchweek 26: Huddersfield – Arsenal
Voor we de Premier League even kunnen vergeten en ons concentreren op de volgende opdrachten in Europa wacht nog een uitwedstrijd bij rode lantaarn Huddersfield Town. The Terriers staan in hun tweede jaar Premier League roemloos onderaan met 11 punten, 6 minder dan Fulham en 11 minder dan Cardiff. Slechts 2 wedstrijden konden winnend worden afgesloten, en dat was op 5 november op eigen veld tegen Fulham en op 25 november, eerder verrassend, uit bij Wolverhampton. Vorig weekend werden ze met 5-0 in de pan gehakt bij Chelsea.
De Amerikaanse coach David Wagner verloor onder dergelijke omstandigheden in ijltempo zijn aureool van succescoach en hij werd na iets meer dan 3 jaar aan de kant geschoven. De huidige coach is de onbekende jonge (37 jaar) Duitser Jan Siewert die een zeer beperkte ervaring kan voorleggen bij Rot-Weiss Essen, Bochum en het tweede elftal van Borussia Dortmund.
In de wintermercato haalde Huddersfield twee spelers uit lagere afdelingen (bij Charlton en Shrewsbury) en vanuit Londen (Crystal Palace) kwam de bekendere Jason Puncheon naar de rode lantaarn. Onze landgenoot Laurent Depoitre vertoeft eveneens nog bij The Terriers waar hij zeer regelmatig meedeed maar nog niet wist te scoren in de huidige jaargang.
De thuiswedstrijd tegen Huddersfield werd in december, na een heel matige vertoning, slechts met 1-0 en op de valreep gewonnen, na wel een hele mooie treffer van Lucas Torreira.
Vele commentaren noemen een duidelijke, overtuigende overwinning van Arsenal bij de hekkensluiter nu al “wishful thinking”. Aan Emery en zijn mannen om het tegendeel te bewijzen.
WELKOM DENIS SUAREZ
Door Marcel Bogaerts
Er is een aantal weken over gepalaverd, en naar goede oude gewoonte volgden de welles/nietes berichten in de media elkaar op, maar even gewoontegetrouw wacht Arsenal Belgium op de bevestiging van Arsenal zelf om een nieuwe aanwinst in de spelerskern aan te kondigen. Denis Suarez wordt door Barcelona tot het einde van dit seizoen uitgeleend aan Arsenal.
Denis Suarez Fernandez is afkomstig uit Galicië, in het westen van Spanje. Hij werd er geboren op 6 januari 1994 in het kleine dorp Salceda de Caselas, Pontevedra op een boogscheut van de Portugese grens en ruim 100 kilometer ten zuiden van het bekende bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Jeugdvoetbal speelde hij bij het lokale Porrino Industrial en het meer gerenommeerde Celta de Vigo. In 2011 verkaste hij naar Manchester City, waar hij vriendschappelijk en in de League Cup enkele invalbeurten in de hoofdmacht kon versieren. Hij werd wel door de fans tot beste jeugdspeler van het jaar benoemd in 2012.
Een jaar later verhuisde hij naar Barcelona en speelde er tot 2015 in het B-elftal, waar hij 36 keer op het wedstrijdblad verscheen.
Vervolgens, in 2014, werd hij uitgeleend aan Sevilla als pasmunt in een deal met Ivan Rakitic, die de omgekeerde beweging maakte. Zijn debuut voor de club van Unai Emery maakte hij in de wedstrijd om de UEFA Super Cup; in totaal speelde hij 31 wedstrijden voor Sevilla.
In de zomer van 2015 verkreeg Denis Suarez van Barcelona een transfer naar Villarreal. Daar speelde hij 33 wedstrijden, maar op het einde van dat seizoen maakte Barcelona gebruik van de bedongen “buy back clause”. In de moordende concurrentie van de hoofdmacht van de blaugrana kwam hij tot deze winter in het totaal 46 keer op het veld.
In de Spaanse nationale ploegen maakte hij vanaf de U17 voor elke jeugdcategorie zijn opwachting. Voor de U21 speelde hij in totaal 21 wedstrijden en hij telt ook 1 cap voor het A-elftal.
Ondertussen staat hij nog tot 2021 onder contract bij Barcelona, maar Arsenal kan hem nu dus lenen voor de rest van dit seizoen, met een (niet verplichte) optie tot definitieve overname.
We wachten af of en hoeveel voetbalvreugde voor club en supporters de hereniging met Unai Emery zal opleveren maar Arsenal Belgium wenst uiteraard Denis Suarez zeer veel succes bij zijn nieuwe club. Welcome Denis Suarez!
Er is een aantal weken over gepalaverd, en naar goede oude gewoonte volgden de welles/nietes berichten in de media elkaar op, maar even gewoontegetrouw wacht Arsenal Belgium op de bevestiging van Arsenal zelf om een nieuwe aanwinst in de spelerskern aan te kondigen. Denis Suarez wordt door Barcelona tot het einde van dit seizoen uitgeleend aan Arsenal.
Denis Suarez Fernandez is afkomstig uit Galicië, in het westen van Spanje. Hij werd er geboren op 6 januari 1994 in het kleine dorp Salceda de Caselas, Pontevedra op een boogscheut van de Portugese grens en ruim 100 kilometer ten zuiden van het bekende bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Jeugdvoetbal speelde hij bij het lokale Porrino Industrial en het meer gerenommeerde Celta de Vigo. In 2011 verkaste hij naar Manchester City, waar hij vriendschappelijk en in de League Cup enkele invalbeurten in de hoofdmacht kon versieren. Hij werd wel door de fans tot beste jeugdspeler van het jaar benoemd in 2012.
Een jaar later verhuisde hij naar Barcelona en speelde er tot 2015 in het B-elftal, waar hij 36 keer op het wedstrijdblad verscheen.
Vervolgens, in 2014, werd hij uitgeleend aan Sevilla als pasmunt in een deal met Ivan Rakitic, die de omgekeerde beweging maakte. Zijn debuut voor de club van Unai Emery maakte hij in de wedstrijd om de UEFA Super Cup; in totaal speelde hij 31 wedstrijden voor Sevilla.
In de zomer van 2015 verkreeg Denis Suarez van Barcelona een transfer naar Villarreal. Daar speelde hij 33 wedstrijden, maar op het einde van dat seizoen maakte Barcelona gebruik van de bedongen “buy back clause”. In de moordende concurrentie van de hoofdmacht van de blaugrana kwam hij tot deze winter in het totaal 46 keer op het veld.
In de Spaanse nationale ploegen maakte hij vanaf de U17 voor elke jeugdcategorie zijn opwachting. Voor de U21 speelde hij in totaal 21 wedstrijden en hij telt ook 1 cap voor het A-elftal.
Ondertussen staat hij nog tot 2021 onder contract bij Barcelona, maar Arsenal kan hem nu dus lenen voor de rest van dit seizoen, met een (niet verplichte) optie tot definitieve overname.
We wachten af of en hoeveel voetbalvreugde voor club en supporters de hereniging met Unai Emery zal opleveren maar Arsenal Belgium wenst uiteraard Denis Suarez zeer veel succes bij zijn nieuwe club. Welcome Denis Suarez!
POSITIEF GEVOEL OVERHOUDEN
Door Marcel Bogaerts
Met Mesut Özil eindelijk nog eens in de basis begonnen de Gunners aan het midweek karwei tegen Cardiff City. De eerste helft was niet bijzonder, om het met gematigde bewoordingen uit te drukken. Het leek Arsenal te zijn dat het meest tevreden mocht zijn met de brilscore aan de rust, en referee Mike Dean kreeg alweer de banbliksems over zich heen bij enkele duelletjes in de zestien, maar al bij al was het allemaal nogal voor discussie vatbaar.
De tweede helft was veel beter vanwege de thuisploeg. De scheidsrechter wees wel naar de stip in minuut 70 toen Sead Kolasinac duidelijk werd aangetrapt. Aubameyang zette de strafschop om. Zijn maatje in de spits, Alexandre Lacazette, vond ook een moment van inspiratie op een tiental minuten voor tijd. Hij recupereerde de bal, ging er als een sneltrein vandoor richting doel en schoot dan ook nog eens keihard overhoeks binnen. 2-0 en de wedstrijd was dan wel gespeeld. In blessuretijd scoorde de bonkige Mendez-Laing nog de aansluitingstreffer.
Er werd puntenverlies genoteerd van de beide clubs uit Manchester en Arsenal houdt als vijfde de druk op Chelsea aan. Of er voor het einde van de wintermercato nog iemand bijkomt (Denis Suarez van Barcelona zou zo goed als voor de poort van het Emirates staan) dient afgewacht, maar het positieve gevoel van de overwinning kan alvast meegenomen worden naar Manchester voor de volgende opdracht.
Zondag 03/02/2019, Etihad Stadium, Premier League matchweek 25: Manchester City – Arsenal
De regerende landskampioen van coach Pep Guardiola liep zopas tegen zijn vierde nederlaag van het seizoen aan (2-1 bij Newcastle) en ziet mogelijk zijn achterstand op leider Liverpool nog groeien. Merkwaardig is dat de eerste nederlaag van de kampioen (2-0 op Chelsea) er pas kwam in december. Nadien werd er nog verloren thuis tegen Crystal Palace (2-3) en uit bij Leicester. Met de nieuwste nederlaag in St. James’ Park is het dus niet overdreven te zeggen dat het niet te best gaat met de kampioen.
Wat kan Arsenal betekenen in het Etihad? De Gunners verloren kansloos de openingswedstrijd van de competitie tegen Guardiola en zijn team. Ook de wedstrijden op de velden van de andere toppers, Liverpool en Chelsea werden verloren, en bij Manchester United werd 2-2 gespeeld. Veel zal afhangen van zaken als mentale ingesteldheid, focus en concentratie, grinta en overtuiging. City van zijn kant zal er immers evenzeer vol tegenaan gaan om niet verder terrein te verliezen op leider Liverpool. Zit er nog eens een echte topwedstrijd aan te komen?
De laatste zege van Arsenal in het Etihad dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla zette voor de rust een penalty om en Olivier Giroud verzilverde in de tweede helft met het hoofd een voorzet van diezelfde Cazorla. Een gelijkaardig 0-2 resultaat zou elke Gooner ongelooflijk veel plezier doen, maar het zou ook één van de grote verrassingen van de lopende voetbaljaargang zijn. Je weet maar nooit.
Met Mesut Özil eindelijk nog eens in de basis begonnen de Gunners aan het midweek karwei tegen Cardiff City. De eerste helft was niet bijzonder, om het met gematigde bewoordingen uit te drukken. Het leek Arsenal te zijn dat het meest tevreden mocht zijn met de brilscore aan de rust, en referee Mike Dean kreeg alweer de banbliksems over zich heen bij enkele duelletjes in de zestien, maar al bij al was het allemaal nogal voor discussie vatbaar.
De tweede helft was veel beter vanwege de thuisploeg. De scheidsrechter wees wel naar de stip in minuut 70 toen Sead Kolasinac duidelijk werd aangetrapt. Aubameyang zette de strafschop om. Zijn maatje in de spits, Alexandre Lacazette, vond ook een moment van inspiratie op een tiental minuten voor tijd. Hij recupereerde de bal, ging er als een sneltrein vandoor richting doel en schoot dan ook nog eens keihard overhoeks binnen. 2-0 en de wedstrijd was dan wel gespeeld. In blessuretijd scoorde de bonkige Mendez-Laing nog de aansluitingstreffer.
Er werd puntenverlies genoteerd van de beide clubs uit Manchester en Arsenal houdt als vijfde de druk op Chelsea aan. Of er voor het einde van de wintermercato nog iemand bijkomt (Denis Suarez van Barcelona zou zo goed als voor de poort van het Emirates staan) dient afgewacht, maar het positieve gevoel van de overwinning kan alvast meegenomen worden naar Manchester voor de volgende opdracht.
Zondag 03/02/2019, Etihad Stadium, Premier League matchweek 25: Manchester City – Arsenal
De regerende landskampioen van coach Pep Guardiola liep zopas tegen zijn vierde nederlaag van het seizoen aan (2-1 bij Newcastle) en ziet mogelijk zijn achterstand op leider Liverpool nog groeien. Merkwaardig is dat de eerste nederlaag van de kampioen (2-0 op Chelsea) er pas kwam in december. Nadien werd er nog verloren thuis tegen Crystal Palace (2-3) en uit bij Leicester. Met de nieuwste nederlaag in St. James’ Park is het dus niet overdreven te zeggen dat het niet te best gaat met de kampioen.
Wat kan Arsenal betekenen in het Etihad? De Gunners verloren kansloos de openingswedstrijd van de competitie tegen Guardiola en zijn team. Ook de wedstrijden op de velden van de andere toppers, Liverpool en Chelsea werden verloren, en bij Manchester United werd 2-2 gespeeld. Veel zal afhangen van zaken als mentale ingesteldheid, focus en concentratie, grinta en overtuiging. City van zijn kant zal er immers evenzeer vol tegenaan gaan om niet verder terrein te verliezen op leider Liverpool. Zit er nog eens een echte topwedstrijd aan te komen?
De laatste zege van Arsenal in het Etihad dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla zette voor de rust een penalty om en Olivier Giroud verzilverde in de tweede helft met het hoofd een voorzet van diezelfde Cazorla. Een gelijkaardig 0-2 resultaat zou elke Gooner ongelooflijk veel plezier doen, maar het zou ook één van de grote verrassingen van de lopende voetbaljaargang zijn. Je weet maar nooit.
KANSEN OP PRIJZEN SLINKEN
Door Marcel Bogaerts
Een verdienstelijk en hardwerkend Arsenal werd door een dodelijk efficiënt Manchester United uit het FA Cup tornooi gekegeld. Interim(?)coach Solskjaer had zijn huiswerk goed gemaakt en zijn spelers wisten met welhaast cynische zekerheid de onvolkomenheden van de thuisploeg bloot te leggen. Halverwege de eerste helft was het uitgerekend Alexis Sanchez die, op onverbeterlijke wijze door het hart van de thuisdefensie geloodst door Romelu Lukaku, vanuit een scherpe hoek mooi raak trof. Vlak daarna pikte dezelfde Lukaku randje buitenspel de bal op, ging er op rechts vandoor en vond de ingelopen Lingard die er 0-2 van maakte. De thuisploeg bleef echter hard werken en werd daarvoor nog voor de rust beloond. Iwobi stuurde Ramsey weg op links en diens lage voorzet werd zowat door iedereen gemist, behalve door Aubameyang.
Game on en de Gunners gingen prima van start na de rust. United hield echter zonder veel moeite stand en Arsenal, dat tijdens de wedstrijd zowel Sokratis als Koscielny had verloren kreeg tien minuten voor tijd de rekening gepresenteerd. Pogba profiteerde van uitermate slordig uitverdedigen en kon alleen op Cech af. De veteraan doelman weerde het schot van de Franse vedette prima af, maar de ingevallen Anthony Martial was ter plekke om de eindstand vast te leggen.
Arsenal moet nu, om het seizoen nog glans te geven, op zoek naar kwalificatie voor de Champions League. De achterstand op het nummer 4 Chelsea bedraagt 3 punten en een zwakker doelsaldo van vijf. De kans op zilverwerk ligt nog steeds in de Europa League. Unai Emery weet wat winnen in deze competitie is en de eerste horde te nemen is het Wit-Russische Bate Borisov. Daarover later meer, nu richten we onze aandacht naar de eerstvolgende competitie-opdracht, een midweekwedstrijd opnieuw in het Emirates.
Dinsdag 29/01/19, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 24: Arsenal – Cardiff City
The Bluebirds van de 70-jarige coach Neil Warnock verloren op 2 september 2018 hun thuismatch van Arsenal met 2-3 na stevig verweer. 2 keer kwamen de Gunners op voorsprong en even veel keer sloeg de thuisploeg terug. Mustafi en Aubameyang hadden gescoord voor de Gunners, Camarasa en Danny Ward voor de thuisploeg. Een nieuwe voorsprong voor Arsenal via Lacazette was er tenslotte te veel aan.
Cardiff City zal het ook dit seizoen moeilijk hebben om het verblijf in de Premier League langer dan één seizoen te laten duren. Ze staan op plaats 18 met slechts 5 overwinningen en verloren zopas met een droge 3-0 van die andere degradatiekandidaat Newcastle. 4 van die 5 overwinningen werden thuis behaald, namelijk tegen Fulham, Brighton, Wolverhampton en Southampton. De enige uitzege werd behaald op het veld van Leicester City, de al eerder genoemde Camarasa scoorde in de slotminuut.
Arsenal is op dit ogenblik zwaar gehandicapt in de verdediging. Bellerin en Holding liggen er voor langere tijd uit, en ook Sokratis zien we niet meer terug voor eind februari. Over Laurent Koscielny was er beter nieuws, maar of hij al speelklaar is voor de volgende opdracht is allesbehalve een feit. Aan Unai Emery om zijn centrale verdedigers te kiezen uit het trio Mustafi, Monreal en Mavropanos, of wordt Granit Xhaka weer naar achter getrokken? Hoe dan ook, met minder dan een duidelijke zege mag men op het Emirates niet tevreden zijn.
Een verdienstelijk en hardwerkend Arsenal werd door een dodelijk efficiënt Manchester United uit het FA Cup tornooi gekegeld. Interim(?)coach Solskjaer had zijn huiswerk goed gemaakt en zijn spelers wisten met welhaast cynische zekerheid de onvolkomenheden van de thuisploeg bloot te leggen. Halverwege de eerste helft was het uitgerekend Alexis Sanchez die, op onverbeterlijke wijze door het hart van de thuisdefensie geloodst door Romelu Lukaku, vanuit een scherpe hoek mooi raak trof. Vlak daarna pikte dezelfde Lukaku randje buitenspel de bal op, ging er op rechts vandoor en vond de ingelopen Lingard die er 0-2 van maakte. De thuisploeg bleef echter hard werken en werd daarvoor nog voor de rust beloond. Iwobi stuurde Ramsey weg op links en diens lage voorzet werd zowat door iedereen gemist, behalve door Aubameyang.
Game on en de Gunners gingen prima van start na de rust. United hield echter zonder veel moeite stand en Arsenal, dat tijdens de wedstrijd zowel Sokratis als Koscielny had verloren kreeg tien minuten voor tijd de rekening gepresenteerd. Pogba profiteerde van uitermate slordig uitverdedigen en kon alleen op Cech af. De veteraan doelman weerde het schot van de Franse vedette prima af, maar de ingevallen Anthony Martial was ter plekke om de eindstand vast te leggen.
Arsenal moet nu, om het seizoen nog glans te geven, op zoek naar kwalificatie voor de Champions League. De achterstand op het nummer 4 Chelsea bedraagt 3 punten en een zwakker doelsaldo van vijf. De kans op zilverwerk ligt nog steeds in de Europa League. Unai Emery weet wat winnen in deze competitie is en de eerste horde te nemen is het Wit-Russische Bate Borisov. Daarover later meer, nu richten we onze aandacht naar de eerstvolgende competitie-opdracht, een midweekwedstrijd opnieuw in het Emirates.
Dinsdag 29/01/19, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 24: Arsenal – Cardiff City
The Bluebirds van de 70-jarige coach Neil Warnock verloren op 2 september 2018 hun thuismatch van Arsenal met 2-3 na stevig verweer. 2 keer kwamen de Gunners op voorsprong en even veel keer sloeg de thuisploeg terug. Mustafi en Aubameyang hadden gescoord voor de Gunners, Camarasa en Danny Ward voor de thuisploeg. Een nieuwe voorsprong voor Arsenal via Lacazette was er tenslotte te veel aan.
Cardiff City zal het ook dit seizoen moeilijk hebben om het verblijf in de Premier League langer dan één seizoen te laten duren. Ze staan op plaats 18 met slechts 5 overwinningen en verloren zopas met een droge 3-0 van die andere degradatiekandidaat Newcastle. 4 van die 5 overwinningen werden thuis behaald, namelijk tegen Fulham, Brighton, Wolverhampton en Southampton. De enige uitzege werd behaald op het veld van Leicester City, de al eerder genoemde Camarasa scoorde in de slotminuut.
Arsenal is op dit ogenblik zwaar gehandicapt in de verdediging. Bellerin en Holding liggen er voor langere tijd uit, en ook Sokratis zien we niet meer terug voor eind februari. Over Laurent Koscielny was er beter nieuws, maar of hij al speelklaar is voor de volgende opdracht is allesbehalve een feit. Aan Unai Emery om zijn centrale verdedigers te kiezen uit het trio Mustafi, Monreal en Mavropanos, of wordt Granit Xhaka weer naar achter getrokken? Hoe dan ook, met minder dan een duidelijke zege mag men op het Emirates niet tevreden zijn.
VERTROUWEN GETANKT
Door Marcel Bogaerts
Arsenal ging in overdrive van start tegen de buren uit West-Londen. De blauwhemden wisten niet wat hun overkwam toen ze in een supersonisch eerste kwartier geen kans kregen adem te halen. Aubameyang geraakte net niet goed bij een inzenden van Lacazette, Sokratis kopte naast en doelman Kepa mocht van geluk spreken dat een loeiharde kopbal van Koscielny recht op hem af kwam. Het kon niet blijven duren. Hector Bellerin zwiepte een voorzet in het hart van de bezoekende verdediging, Lacazette pikte op, kronkelde zich vrij en kogelde binnen.
Chelsea probeerde te antwoorden en een vrijstaande Pedro plaatste maar nipt naast de kooi. Arsenal reageerde prompt en deze keer was het Kolasinac die met een gelijkaardige zwiepbal (is daar op getraind?), nu vanop links, Laurent Koscielny vond. De Fransman, later terecht tot man van de match gekroond, werkte de bal in doel met schouder en hals. Voor Chelsea trof Alonso, met een kopbal, ook nog eens de paal.
Dat een dergelijk verschroeiend tempo niet aangehouden kon worden is maar normaal. Chelsea eiste vooral na de rust heel nadrukkelijk de bal op, maar de dit seizoen zo vaak uitgekafferde Arsenaldefensie, met naast Koscielny ook Sokratis in een glansrol bleef paraat staan. Arsenal verloor ook nog Bellerin, die, nog maar net teruggekeerd uit blessure, nu zware averij aan de knie opliep. Het seizoen lijkt gedaan voor de jonge Spanjaard. Uiteindelijk kregen de Blues pas op minder dan tien minuten voor het einde van de wedstrijd hun eerste bal tussen de palen, en dat was uiteraard niet voldoende om de overwinning van Arsenal in vraag te stellen. Ruim verdiend heet zo iets, en ook dat is eigenlijk nog een understatement.
Aandacht nu voor de FA Cup en een nieuwe topwedstrijd in het Emirates.
Vrijdag 25/01/2019, 19u55 Emirates: FA Cup: Arsenal – Manchester United
Als er al ooit een klik was tussen José Mourinho en Manchester United (de nukkige Portugees was in dienst op Old Trafford sinds juli 2016), dan was die een week voor Kerstmis 2018 alleszins totaal verdwenen. The Special One mocht opkrassen. Officieel zouden The Red Devils nog altijd op zoek zijn naar een vervanger, maar de als interim aangestelde ex-speler Ole Gunnar Solskjaer, weggeplukt bij zijn Noorse club Molde FK doet het ondertussen zo goed dat we van een herboren Man United mogen spreken. Mogelijk ligt de vaste overeenkomst van Solskjaer al klaar.
Na een 3-1 nederlaag bij Liverpool, het laatste “wapenfeit” van Mourinho, begon de Noorse ex-speler met een 1-5 zege bij Cardiff en volgden verdere overwinningen thuis tegen Huddersfield, Bournemouth en Brighton, en uit bij Tottenham en Newcastle. Een perfect rapport dus voor Solskjaer, die nu met het bekerduel in Londen een nieuwe grote test voorgeschoteld krijgt.
Het spreekt vanzelf dat beide topclubs elkaar ook in bekerverband reeds meerdere malen hebben ontmoet. 14 keer, om juist te zijn. United won 7 keer en Arsenal 5 keer. Twee van die overwinningen brengen we in herinnering.
Op 9 maart 2015 won Arsenal in de kwartfinale met 1-2 op Old Trafford. Een doelpunt van Nacho Monreal werd uitgevlakt door de gelijkmaker van Wayne Rooney maar het was de enkele maanden eerder van Manchester naar Londen verkaste Danny Welbeck die een afschuwelijke blunder in de United defensie benutte om Arsenal naar de halve finale te trappen.
Een absoluut onvergetelijke finale was die van 12 mei 1979. De Gunners leken na doelpunten in de eerste periode van Brian Talbot en Frank Stapleton gewonnen spel te hebben, maar het venijn zat helemaal in de staart van de wedstrijd. Gordon McQueen in minuut 86 en Sammy McIlroy in minuut 88 hingen de bordjes gelijk. Arsenal leek in de touwen te hangen maar kwam een minuut later alweer opzetten en Alan Sunderland kon er zowaar 3-2 van maken.
Kan Unai Emery de zegereeks van zijn Noorse collega stuiten? Het zijn de twee meest succesvolle bekerclubs uit de Engelse voetbalgeschiedenis die mekaar ontmoeten. Een heerlijke wedstrijd, en, als Arsenalsupporters uiteraard een thuisoverwinning is waar we allemaal op rekenen.
Arsenal ging in overdrive van start tegen de buren uit West-Londen. De blauwhemden wisten niet wat hun overkwam toen ze in een supersonisch eerste kwartier geen kans kregen adem te halen. Aubameyang geraakte net niet goed bij een inzenden van Lacazette, Sokratis kopte naast en doelman Kepa mocht van geluk spreken dat een loeiharde kopbal van Koscielny recht op hem af kwam. Het kon niet blijven duren. Hector Bellerin zwiepte een voorzet in het hart van de bezoekende verdediging, Lacazette pikte op, kronkelde zich vrij en kogelde binnen.
Chelsea probeerde te antwoorden en een vrijstaande Pedro plaatste maar nipt naast de kooi. Arsenal reageerde prompt en deze keer was het Kolasinac die met een gelijkaardige zwiepbal (is daar op getraind?), nu vanop links, Laurent Koscielny vond. De Fransman, later terecht tot man van de match gekroond, werkte de bal in doel met schouder en hals. Voor Chelsea trof Alonso, met een kopbal, ook nog eens de paal.
Dat een dergelijk verschroeiend tempo niet aangehouden kon worden is maar normaal. Chelsea eiste vooral na de rust heel nadrukkelijk de bal op, maar de dit seizoen zo vaak uitgekafferde Arsenaldefensie, met naast Koscielny ook Sokratis in een glansrol bleef paraat staan. Arsenal verloor ook nog Bellerin, die, nog maar net teruggekeerd uit blessure, nu zware averij aan de knie opliep. Het seizoen lijkt gedaan voor de jonge Spanjaard. Uiteindelijk kregen de Blues pas op minder dan tien minuten voor het einde van de wedstrijd hun eerste bal tussen de palen, en dat was uiteraard niet voldoende om de overwinning van Arsenal in vraag te stellen. Ruim verdiend heet zo iets, en ook dat is eigenlijk nog een understatement.
Aandacht nu voor de FA Cup en een nieuwe topwedstrijd in het Emirates.
Vrijdag 25/01/2019, 19u55 Emirates: FA Cup: Arsenal – Manchester United
Als er al ooit een klik was tussen José Mourinho en Manchester United (de nukkige Portugees was in dienst op Old Trafford sinds juli 2016), dan was die een week voor Kerstmis 2018 alleszins totaal verdwenen. The Special One mocht opkrassen. Officieel zouden The Red Devils nog altijd op zoek zijn naar een vervanger, maar de als interim aangestelde ex-speler Ole Gunnar Solskjaer, weggeplukt bij zijn Noorse club Molde FK doet het ondertussen zo goed dat we van een herboren Man United mogen spreken. Mogelijk ligt de vaste overeenkomst van Solskjaer al klaar.
Na een 3-1 nederlaag bij Liverpool, het laatste “wapenfeit” van Mourinho, begon de Noorse ex-speler met een 1-5 zege bij Cardiff en volgden verdere overwinningen thuis tegen Huddersfield, Bournemouth en Brighton, en uit bij Tottenham en Newcastle. Een perfect rapport dus voor Solskjaer, die nu met het bekerduel in Londen een nieuwe grote test voorgeschoteld krijgt.
Het spreekt vanzelf dat beide topclubs elkaar ook in bekerverband reeds meerdere malen hebben ontmoet. 14 keer, om juist te zijn. United won 7 keer en Arsenal 5 keer. Twee van die overwinningen brengen we in herinnering.
Op 9 maart 2015 won Arsenal in de kwartfinale met 1-2 op Old Trafford. Een doelpunt van Nacho Monreal werd uitgevlakt door de gelijkmaker van Wayne Rooney maar het was de enkele maanden eerder van Manchester naar Londen verkaste Danny Welbeck die een afschuwelijke blunder in de United defensie benutte om Arsenal naar de halve finale te trappen.
Een absoluut onvergetelijke finale was die van 12 mei 1979. De Gunners leken na doelpunten in de eerste periode van Brian Talbot en Frank Stapleton gewonnen spel te hebben, maar het venijn zat helemaal in de staart van de wedstrijd. Gordon McQueen in minuut 86 en Sammy McIlroy in minuut 88 hingen de bordjes gelijk. Arsenal leek in de touwen te hangen maar kwam een minuut later alweer opzetten en Alan Sunderland kon er zowaar 3-2 van maken.
Kan Unai Emery de zegereeks van zijn Noorse collega stuiten? Het zijn de twee meest succesvolle bekerclubs uit de Engelse voetbalgeschiedenis die mekaar ontmoeten. Een heerlijke wedstrijd, en, als Arsenalsupporters uiteraard een thuisoverwinning is waar we allemaal op rekenen.
DONKERE WOLKEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal leverde een belabberde prestatie af in het vroegere Olympisch stadion, zoveel is duidelijk. De Gunners lieten nooit de indruk ook maar een greintje kans te maken op een degelijk resultaat en zo kon , een voor alle duidelijkheid zeer degelijk en goed georganiseerd, West Ham voor het eerst in bijna 13 jaar nog eens een thuiswedstrijd winnen tegen de stadsgenoot. Het was de jongere Declan Rice die vroeg in de tweede helft een voor de zoveelste keer aarzelende rood-witte defensie afstrafte. Hij pikte een kort pasje van een goed spelende Samir Nasri op en knalde de bal hoog in doel. The Irons kropen dan helemaal terug in een egelstelling en Arsenal kon er helemaal niets tegenover plaatsen. Het 1-0 eindresultaat was dan ook volkomen terecht.
De vraag die zowat iedereen zich stelde was “waar zit Mesut Özil?” De Duitse ster was hersteld van kniepijn, was terug in training, maar was in geen velden of wegen te bekennen. Ook op de bank was er geen plaatsje voor hem. Unai Emery meldde na de wedstrijd droog dat hij de beste spelers had gekozen voor de opdracht. Je moet geen waarzegger zijn om hieruit te begrijpen dat er tussen coach en sterspeler een probleem sluimert. Dat is dan ook het meest onrustwekkende gegeven uit een halve competitie nieuwe sportieve leiding.
Of het probleem creativiteit geremedieerd zal worden door een wijziging in het sportieve personeel (lees transfer) lijkt hoogst twijfelachtig nu budgettaire beperkingen in januari enkel huur van spelers toelaten. Hierbij wordt de top van Arsenal nogal eens onheus behandeld, want de grote investeringen van vorige transferperiodes worden teveel weggelachen en vergeten. Geduld blijft het ordewoord, maar dat de best betaalde speler en de nieuwe trainer mekaar niet vinden in het nieuwe verhaal dat moet worden geschreven is pijnlijk en zorgelijk. Daarover is iedereen het wel eens.
De volgende opdracht wordt dan ook met terechte ongerustheid en een beschadigd vertrouwen tegemoet gezien.
Zaterdag 19/01/2019, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 23: Arsenal – Chelsea
The Blues van Stamford Bridge staan op de vierde en laatste CL plaats en Arsenal kijkt als vijfde tegen een kloof van zes punten aan. Bovendien moeten de Gunners nu ook Manchester United, bij wie interim (?) trainer Solskjaer zijn zes eerste wedstrijden wist te winnen, naast zich dulden. Het kan snel gaan in het voetbal, maar een nieuwe nederlaag zou wel degelijk een zeer zware hypotheek leggen op de kansen om volgend seizoen opnieuw deel uit te maken van het kampioenenbal. Het is uiteraard begrijpelijk dat heel wat mensen nu reeds tot de vaststelling komen dat Arsenal daar sowieso toch niet in staat toe is, maar reeds in januari de handdoek gooien is onvergeeflijk.
Alle Gooners, en niet in het minst de leden van Arsenal Belgium die na hun jaarlijkse nieuwjaarsreceptie de wedstrijd gezamenlijk kunnen volgen, verwachten van hun ploeg tenminste een prestatie die aan de ribben zal blijven plakken.
De laatste thuiszege in competitie tegen Chelsea dateert van 24 september 2016. Nog in het eerste kwartier scoorden Alexis Sanchez en Theo Walcott, en tegen het einde van de eerste helft zette Mesut Özil het team van toenmalig manager Antonio Conte op een droge 3-0 achter- en eindstand.
In de huidige competitie won Chelsea op de tweede speeldag met 3-2 van de Gunners. Na een nederlaag tegen kampioen Manchester City op speeldag 1 keek Arsenal op Stamford Bridge reeds na 20 minuten tegen een 2-0 achterstand aan na goals van Pedro en Morata. Mkhitaryan en Iwobi scoorden echter nog voor de rust tegen. De thuisploeg trok echter een tiental minuten voor tijd toch nog het laken naar zich toe met een goal van Marcos Alonso op aangeven van Eden Hazard.
Het geduld van Arsenal supporters is heel snel opgebruikt en dat is jammer. Maar anderzijds moet verwacht worden dat de nieuwe weg die ingeslagen werd ook leidt naar vooruitgang en beter spel. Dat is sinds begin december helaas niet meer het geval. Kunnen Emery en zijn mannen die perceptie snel wegspelen, uiteraard te beginnen tegen Chelsea?
Arsenal leverde een belabberde prestatie af in het vroegere Olympisch stadion, zoveel is duidelijk. De Gunners lieten nooit de indruk ook maar een greintje kans te maken op een degelijk resultaat en zo kon , een voor alle duidelijkheid zeer degelijk en goed georganiseerd, West Ham voor het eerst in bijna 13 jaar nog eens een thuiswedstrijd winnen tegen de stadsgenoot. Het was de jongere Declan Rice die vroeg in de tweede helft een voor de zoveelste keer aarzelende rood-witte defensie afstrafte. Hij pikte een kort pasje van een goed spelende Samir Nasri op en knalde de bal hoog in doel. The Irons kropen dan helemaal terug in een egelstelling en Arsenal kon er helemaal niets tegenover plaatsen. Het 1-0 eindresultaat was dan ook volkomen terecht.
De vraag die zowat iedereen zich stelde was “waar zit Mesut Özil?” De Duitse ster was hersteld van kniepijn, was terug in training, maar was in geen velden of wegen te bekennen. Ook op de bank was er geen plaatsje voor hem. Unai Emery meldde na de wedstrijd droog dat hij de beste spelers had gekozen voor de opdracht. Je moet geen waarzegger zijn om hieruit te begrijpen dat er tussen coach en sterspeler een probleem sluimert. Dat is dan ook het meest onrustwekkende gegeven uit een halve competitie nieuwe sportieve leiding.
Of het probleem creativiteit geremedieerd zal worden door een wijziging in het sportieve personeel (lees transfer) lijkt hoogst twijfelachtig nu budgettaire beperkingen in januari enkel huur van spelers toelaten. Hierbij wordt de top van Arsenal nogal eens onheus behandeld, want de grote investeringen van vorige transferperiodes worden teveel weggelachen en vergeten. Geduld blijft het ordewoord, maar dat de best betaalde speler en de nieuwe trainer mekaar niet vinden in het nieuwe verhaal dat moet worden geschreven is pijnlijk en zorgelijk. Daarover is iedereen het wel eens.
De volgende opdracht wordt dan ook met terechte ongerustheid en een beschadigd vertrouwen tegemoet gezien.
Zaterdag 19/01/2019, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 23: Arsenal – Chelsea
The Blues van Stamford Bridge staan op de vierde en laatste CL plaats en Arsenal kijkt als vijfde tegen een kloof van zes punten aan. Bovendien moeten de Gunners nu ook Manchester United, bij wie interim (?) trainer Solskjaer zijn zes eerste wedstrijden wist te winnen, naast zich dulden. Het kan snel gaan in het voetbal, maar een nieuwe nederlaag zou wel degelijk een zeer zware hypotheek leggen op de kansen om volgend seizoen opnieuw deel uit te maken van het kampioenenbal. Het is uiteraard begrijpelijk dat heel wat mensen nu reeds tot de vaststelling komen dat Arsenal daar sowieso toch niet in staat toe is, maar reeds in januari de handdoek gooien is onvergeeflijk.
Alle Gooners, en niet in het minst de leden van Arsenal Belgium die na hun jaarlijkse nieuwjaarsreceptie de wedstrijd gezamenlijk kunnen volgen, verwachten van hun ploeg tenminste een prestatie die aan de ribben zal blijven plakken.
De laatste thuiszege in competitie tegen Chelsea dateert van 24 september 2016. Nog in het eerste kwartier scoorden Alexis Sanchez en Theo Walcott, en tegen het einde van de eerste helft zette Mesut Özil het team van toenmalig manager Antonio Conte op een droge 3-0 achter- en eindstand.
In de huidige competitie won Chelsea op de tweede speeldag met 3-2 van de Gunners. Na een nederlaag tegen kampioen Manchester City op speeldag 1 keek Arsenal op Stamford Bridge reeds na 20 minuten tegen een 2-0 achterstand aan na goals van Pedro en Morata. Mkhitaryan en Iwobi scoorden echter nog voor de rust tegen. De thuisploeg trok echter een tiental minuten voor tijd toch nog het laken naar zich toe met een goal van Marcos Alonso op aangeven van Eden Hazard.
Het geduld van Arsenal supporters is heel snel opgebruikt en dat is jammer. Maar anderzijds moet verwacht worden dat de nieuwe weg die ingeslagen werd ook leidt naar vooruitgang en beter spel. Dat is sinds begin december helaas niet meer het geval. Kunnen Emery en zijn mannen die perceptie snel wegspelen, uiteraard te beginnen tegen Chelsea?
TRANSFERS (?), DERBIES EN DE CUP
door Marcel Bogaerts
Sinds mensenheugenis zijn er bij de intrede van de eersteklassers in de FA Cup verrassingen te noteren. Ook dit seizoen was geen uitzondering op die algemene regel. League 2 teams Oldham en Newport plaatsten zich ten nadele van Fulham en Leicester City; League 1 club Gillingham knikkerde Cardiff eruit; Sheffield United uit de Championship slikte een vernederende 0-1 tegen Conference Premier club Barnet en ook de uitschakeling van Liverpool bij de moeilijk maneuvreerbare Wolves mag verrassend genoemd worden.
Tottenham en Manchester City scoorden elk 7 keer, respectievelijk bij League 2 club Tranmere Rovers en thuis tegen Championship team Rotherham. Ook Arsenal liet zich niet verrassen. Trainer Unai Emery gaf ook nu weer volop kans aan jongeren om zich te bewijzen. Joe Willock greep die kans en scoorde op bezoek bij Blackpool twee keer voor de rust. Het optreden van Eddie Nketiah was deze keer minder geslaagd door het missen van enkele open kansen. Blackpool bleef erin geloven en het duurde tot minuut 82 voor Alex Iwobi (weliswaar uit voorafgaand buitenspel) een derde doelpunt voor de Gunners op het scorebord kreeg.
In de volgende ronde, nog deze maand, krijgen we een onvervalste bekertopper, want Manchester United komt op bezoek.
Terwijl de transfergeruchten zoals gewoonlijk weer volop als lastige insecten rond onze hoofden zoemen is er bij Arsenal nog niets concreets te melden in deze wintermercato. Een centrale verdediger en een vleugelspeler worden gevraagd door de fans, en de gebruikte adjectieven variëren van “nuttig” tot “absoluut noodzakelijk”.
Het ziet er in elk geval niet naar uit dat een eventuele aanwerving reeds beschik- of bruikbaar zal zijn voor de volgende competitieopdrachten, en dat zijn twee Londense derbies.
Zaterdag 12/01/19 12u30 London Stadium, Premier League matchweek 22, West Ham – Arsenal
West Ham United doet het behoorlijk onder Manuel Pellegrini. Omschrijvingen die bij de Chileense coach passen zijn degelijkheid en waardige rust en dat bewijst hij ook nu weer volop. Op zijn CV prijken clubs als River Plate, Real Madrid, Villarreal en Manchester City en na een Chinees avontuur streek hij dus sinds 1 juli van vorig jaar opnieuw neer in de Premier League. Voorlopig parkeert hij de Hammers op een 10e plaats.
Met Lucas Perez, Lukasz Fabianski en Jack Wilshere kreeg West Ham United afgelopen zomer een behoorlijke Arsenal injectie. Enkel de Poolse doelman mag echter als certitude aanzien worden, hij speelde alle competitiewedstrijden.
Nog een man met een belangrijk Arsenal verleden is Samir Nasri. De Algerijnse Fransman is na een lange dopingschorsing een verrassende winteraanwinst bij West Ham en in zijn eerste wedstrijd in 13 maanden (het FA Cup duel tegen Birmingham) maakte hij een heel degelijke indruk.
Meer dan enkele gelijke spelen zaten er de laatste tien jaar op eigen veld tegen Arsenal niet in voor de Hammers. De laatste thuiszege tegen de stadsgenoot dateert van 5 november 2006 toen invaller Marlon Harewood op 1 minuut voor het einde het enige doelpunt van de partij maakte. Een walkover voor Arsenal werd het echter nooit, met uitzondering van de wedstrijd van 3 december 2016 toen een ontketende Alexis Sanchez in het laatste kwart van de wedstrijd de thuisploeg met drie treffers in de vernieling speelde. Van 0-1 aan de rust (goal van Mesut Özil) werd het uiteindelijk 1-5.
Kan Arsenal deze derby winnen (met goed voetbal liefst) en zo de topper tegen Chelsea (en de nieuwjaarsreceptie van Arsenal Belgium!) wat extra publiciteit meegeven?
Sinds mensenheugenis zijn er bij de intrede van de eersteklassers in de FA Cup verrassingen te noteren. Ook dit seizoen was geen uitzondering op die algemene regel. League 2 teams Oldham en Newport plaatsten zich ten nadele van Fulham en Leicester City; League 1 club Gillingham knikkerde Cardiff eruit; Sheffield United uit de Championship slikte een vernederende 0-1 tegen Conference Premier club Barnet en ook de uitschakeling van Liverpool bij de moeilijk maneuvreerbare Wolves mag verrassend genoemd worden.
Tottenham en Manchester City scoorden elk 7 keer, respectievelijk bij League 2 club Tranmere Rovers en thuis tegen Championship team Rotherham. Ook Arsenal liet zich niet verrassen. Trainer Unai Emery gaf ook nu weer volop kans aan jongeren om zich te bewijzen. Joe Willock greep die kans en scoorde op bezoek bij Blackpool twee keer voor de rust. Het optreden van Eddie Nketiah was deze keer minder geslaagd door het missen van enkele open kansen. Blackpool bleef erin geloven en het duurde tot minuut 82 voor Alex Iwobi (weliswaar uit voorafgaand buitenspel) een derde doelpunt voor de Gunners op het scorebord kreeg.
In de volgende ronde, nog deze maand, krijgen we een onvervalste bekertopper, want Manchester United komt op bezoek.
Terwijl de transfergeruchten zoals gewoonlijk weer volop als lastige insecten rond onze hoofden zoemen is er bij Arsenal nog niets concreets te melden in deze wintermercato. Een centrale verdediger en een vleugelspeler worden gevraagd door de fans, en de gebruikte adjectieven variëren van “nuttig” tot “absoluut noodzakelijk”.
Het ziet er in elk geval niet naar uit dat een eventuele aanwerving reeds beschik- of bruikbaar zal zijn voor de volgende competitieopdrachten, en dat zijn twee Londense derbies.
Zaterdag 12/01/19 12u30 London Stadium, Premier League matchweek 22, West Ham – Arsenal
West Ham United doet het behoorlijk onder Manuel Pellegrini. Omschrijvingen die bij de Chileense coach passen zijn degelijkheid en waardige rust en dat bewijst hij ook nu weer volop. Op zijn CV prijken clubs als River Plate, Real Madrid, Villarreal en Manchester City en na een Chinees avontuur streek hij dus sinds 1 juli van vorig jaar opnieuw neer in de Premier League. Voorlopig parkeert hij de Hammers op een 10e plaats.
Met Lucas Perez, Lukasz Fabianski en Jack Wilshere kreeg West Ham United afgelopen zomer een behoorlijke Arsenal injectie. Enkel de Poolse doelman mag echter als certitude aanzien worden, hij speelde alle competitiewedstrijden.
Nog een man met een belangrijk Arsenal verleden is Samir Nasri. De Algerijnse Fransman is na een lange dopingschorsing een verrassende winteraanwinst bij West Ham en in zijn eerste wedstrijd in 13 maanden (het FA Cup duel tegen Birmingham) maakte hij een heel degelijke indruk.
Meer dan enkele gelijke spelen zaten er de laatste tien jaar op eigen veld tegen Arsenal niet in voor de Hammers. De laatste thuiszege tegen de stadsgenoot dateert van 5 november 2006 toen invaller Marlon Harewood op 1 minuut voor het einde het enige doelpunt van de partij maakte. Een walkover voor Arsenal werd het echter nooit, met uitzondering van de wedstrijd van 3 december 2016 toen een ontketende Alexis Sanchez in het laatste kwart van de wedstrijd de thuisploeg met drie treffers in de vernieling speelde. Van 0-1 aan de rust (goal van Mesut Özil) werd het uiteindelijk 1-5.
Kan Arsenal deze derby winnen (met goed voetbal liefst) en zo de topper tegen Chelsea (en de nieuwjaarsreceptie van Arsenal Belgium!) wat extra publiciteit meegeven?
ADEMPAUZE?
Door Marcel Bogaerts
De ruime 4-1 overwinning tegen Fulham heeft beslist deugd gedaan, maar het is natuurlijk onzin te beweren dat de muizenissen die zich de laatste weken in de hoofden van de ongeduldige fans genesteld hadden nu meteen verjaagd zijn.
Tegen The Cottagers speelden de Gunners bij momenten aardig, maar er waren ook nog te veel (vooral defensieve) aarzelingen en slordigheden. Een topploeg zoals Liverpool straft dat genadeloos af, Fulham liet na dat te doen en zo konden de Gunners dan toch een mooie overwinning bij elkaar spelen. Xhaka voor de rust en Lacazette erna zorgden voor 2-0, Kamara scoorde tegen en liet heel wat Gooners met toegeknepen billen de rest van de wedstrijd volgen. De ingevallen Aaron Ramsey en Aubameyang met zijn 14e treffer beslisten de wedstrijd.
Of de kritiek op en het onbegrip voor sommige beslissingen van coach Emery hiermee zal afnemen is nog maar de vraag. Onbegrijpelijk genoeg leken heel wat Arsène Wenger criticasters van de laatste jaren te verwachten dat met de wisseling van de wacht ook de combinatie van technische superioriteit, tactisch vernuft, defensieve onverzettelijkheid, dodelijke efficiëntie en offensieve lichtvoetigheid van The Invincibles terug zijn intrede zou doen in het Emirates. Dat waren echter geen beloften bij de aanstelling van Unai Emery.
Gelukkig stopt de razende opeenvolging van competitie-opdrachten nu even en komt de eerste opdracht van de FA Cup er aan.
Zaterdag 05/01/19, 17u30 Bloomfield Road, FA Cup: Blackpool – Arsenal
Op 31 oktober van nu al vorig jaar wonnen de Gunners in het kader van de Carabao Cup met 2-1 van The Tangerines. De combinatie van deze magere overwinning en de FA Cup opdracht op verplaatsing roepen herinneringen op aan de onwaarschijnlijke 4-2 nederlaag bij Nottingham Forest in de vorige editie van het bekertornooi. De trotse recordhouder van het aantal eindzeges mocht met het schaamrood op de wangen opkrassen na een schabouwelijke prestatie op City Ground.
Het zou uiteraard nonsens zijn uit het voorgaande af te leiden dat Arsenal voor een nieuwe beschamende uitschakeling staat. FC Blackpool vinden we terug op de 10e plaats in de League One, en van hun tot hiertoe 9 overwinningen hebben ze er 6 op eigen veld behaald.
Arsenal speelde in de FA Cup voor het laatst tegen Blackpool op 13 december 1999, en dat gebeurde op Highbury. Aan de rust stond het 1-1 maar het team van Arsène Wenger trok met goals van Tony Adams en Marc Overmars het laken naar zich toe.
In eerdere bekeropdrachten, in de grijze nevelen van de geschiedenis, werden de Gunners door Blackpool uitgeschakeld, in 1969 en in 1953.
Een nieuwe uitschakeling in de eerste ronde door een ploeg uit de lagere reeksen zou heel wat kwalijke ophef veroorzaken, maar we zien dat nu echt niet gebeuren. COYG!
De ruime 4-1 overwinning tegen Fulham heeft beslist deugd gedaan, maar het is natuurlijk onzin te beweren dat de muizenissen die zich de laatste weken in de hoofden van de ongeduldige fans genesteld hadden nu meteen verjaagd zijn.
Tegen The Cottagers speelden de Gunners bij momenten aardig, maar er waren ook nog te veel (vooral defensieve) aarzelingen en slordigheden. Een topploeg zoals Liverpool straft dat genadeloos af, Fulham liet na dat te doen en zo konden de Gunners dan toch een mooie overwinning bij elkaar spelen. Xhaka voor de rust en Lacazette erna zorgden voor 2-0, Kamara scoorde tegen en liet heel wat Gooners met toegeknepen billen de rest van de wedstrijd volgen. De ingevallen Aaron Ramsey en Aubameyang met zijn 14e treffer beslisten de wedstrijd.
Of de kritiek op en het onbegrip voor sommige beslissingen van coach Emery hiermee zal afnemen is nog maar de vraag. Onbegrijpelijk genoeg leken heel wat Arsène Wenger criticasters van de laatste jaren te verwachten dat met de wisseling van de wacht ook de combinatie van technische superioriteit, tactisch vernuft, defensieve onverzettelijkheid, dodelijke efficiëntie en offensieve lichtvoetigheid van The Invincibles terug zijn intrede zou doen in het Emirates. Dat waren echter geen beloften bij de aanstelling van Unai Emery.
Gelukkig stopt de razende opeenvolging van competitie-opdrachten nu even en komt de eerste opdracht van de FA Cup er aan.
Zaterdag 05/01/19, 17u30 Bloomfield Road, FA Cup: Blackpool – Arsenal
Op 31 oktober van nu al vorig jaar wonnen de Gunners in het kader van de Carabao Cup met 2-1 van The Tangerines. De combinatie van deze magere overwinning en de FA Cup opdracht op verplaatsing roepen herinneringen op aan de onwaarschijnlijke 4-2 nederlaag bij Nottingham Forest in de vorige editie van het bekertornooi. De trotse recordhouder van het aantal eindzeges mocht met het schaamrood op de wangen opkrassen na een schabouwelijke prestatie op City Ground.
Het zou uiteraard nonsens zijn uit het voorgaande af te leiden dat Arsenal voor een nieuwe beschamende uitschakeling staat. FC Blackpool vinden we terug op de 10e plaats in de League One, en van hun tot hiertoe 9 overwinningen hebben ze er 6 op eigen veld behaald.
Arsenal speelde in de FA Cup voor het laatst tegen Blackpool op 13 december 1999, en dat gebeurde op Highbury. Aan de rust stond het 1-1 maar het team van Arsène Wenger trok met goals van Tony Adams en Marc Overmars het laken naar zich toe.
In eerdere bekeropdrachten, in de grijze nevelen van de geschiedenis, werden de Gunners door Blackpool uitgeschakeld, in 1969 en in 1953.
Een nieuwe uitschakeling in de eerste ronde door een ploeg uit de lagere reeksen zou heel wat kwalijke ophef veroorzaken, maar we zien dat nu echt niet gebeuren. COYG!
DECEMBERMAAND OM SNEL TE VERGETEN
door Marcel Bogaerts
Met een 5-1 pandoering van Liverpool sluit Arsenal 2018 af. Mesut Özil speelde alweer niet, hij zou met kniepijn te kampen hebben. De Gunners kwamen heel verrassend snel op voorsprong via Ainsley Maitland-Niles, maar de secondewijzer hoefde niet eens 5 extra rondjes te draaien of Liverpool had de scheve situatie al omgedraaid met twee treffers van Roberto Firmino. Iets na het halfuur deed Sadio Mané er nog eentje bij en in de blessuretijd van de eerste helft verzilverde Mo Salah een strafschop. Wat Arsenal daar op Anfield toonde werd door de Engelse media als shambolic omschreven en dat was de waarheid geen geweld aandoen. In de tweede helft mocht Firmino van zijn maatje Salah een nieuwe strafschop omzetten en zo zet Arsenal 2019 in met bergen twijfels en heeft vooral coach Emery opnieuw de boter gegeten. De Arsenal supporters behoren beslist tot de meest ongeduldige ter wereld, al kunnen we natuurlijk niet omheen de vaststelling dat er vooral achteraan in het elftal grote paniek en onzekerheid heerst. De blessuregolf is daarvan de eerste en belangrijkste verklaring (Shkodran Mustafi werd na amper één training reeds terug in het elftal gedropt) maar het defensieve gestuntel kan niet alleen daardoor uitgelegd worden. We zijn benieuwd naar de wintermercato. Gaat Arsenal zich versterken? Namen worden genoemd in de media, maar we verkiezen de kat uit de boom te kijken, het débacle op Liverpool te vergeten en vooruit te kijken naar de volgende opdracht.
Dinsdag 01/01/19, 15u00 Emirates, Premier League Matchweek 21, Arsenal-Fulham
The Cottagers uit West-Londen hebben het niet onder de markt in de Premier League waarin ze dit seizoen terugkeerden. Ze staan op de 19e en voorlaatste plaats en wonnen tot hiertoe slechts 3 duels, thuiswedstrijden tegen Burnley (4-2), Southampton (3-2) en Huddersfield (1-0). Op verplaatsing haalden ze tot hiertoe slechts 2 punten na gelijke spelen bij Brighton en Newcastle. Manager Slavisa Jokanovic werd in november de deur gewezen en vervangen door oude bekende Claudio Ranieri die een contract tekende tot medio 2020.
We horen uiteraard niet graag stellingen als “een makkie” en “Janneke en Mieke”. In de Premier League is het elke wedstrijd opnieuw knokken; we hoeven maar te verwijzen naar onze thuiswedstrijden tegen Huddersfield en Burnley en onze uitnederlaag bij Southampton. Zo goed (of zo slecht) doet Arsenal het tegen ploegen uit de onderste regionen van de rangschikking. Maar de thuiswedstrijden werden wel gewonnen. Dat zien we ook nu wel gebeuren. Hopelijk gebeurt dat dan met ook wat goed voetbal en wordt Claudio Ranieri niet onderschat.
De heenwedstrijd werd met 1-5 gewonnen door Arsenal. Een thuisnederlaag in competitie tegen The Cottagers vonden we niet terug, maar we herinneren graag aan 10 november 2012 toen Olivier Giroud en Lukas Podolski er snel 2-0 van maakten, maar Dimitri Berbatov nog voor de rust zijn duivels ontbond. Eerst scoorde hij zelf en daarna bediende hij een zekere Kacaniklic voor de gelijkmaker. De Bulgaarse woelwater zette in de tweede helft nog een strafschop om en Arsenal mocht achtervolgen. Olivier Giroud maakte er wel onmiddellijk 3-3 van, op aangeven van Theo Walcott, maar daar bleef het bij, ook al floot referee Phil Dowd nog een strafschop voor handspel tegen Fulham, in de blessuretijd. Mikel Arteta kon zijn zenuwen niet de baas en miste.
Arsenal is het aan zichzelf en zijn supporters eigenlijk verplicht om nog eens uit te halen. Het zou de kritiek op coach Emery (hopelijk) wat doen verstommen, en met daarna indien alles naar wens verloopt een kwalificatie voor de volgende ronde van de FA Cup kan het vervolg van de competitie alleen maar terug beter gaan.
Met een 5-1 pandoering van Liverpool sluit Arsenal 2018 af. Mesut Özil speelde alweer niet, hij zou met kniepijn te kampen hebben. De Gunners kwamen heel verrassend snel op voorsprong via Ainsley Maitland-Niles, maar de secondewijzer hoefde niet eens 5 extra rondjes te draaien of Liverpool had de scheve situatie al omgedraaid met twee treffers van Roberto Firmino. Iets na het halfuur deed Sadio Mané er nog eentje bij en in de blessuretijd van de eerste helft verzilverde Mo Salah een strafschop. Wat Arsenal daar op Anfield toonde werd door de Engelse media als shambolic omschreven en dat was de waarheid geen geweld aandoen. In de tweede helft mocht Firmino van zijn maatje Salah een nieuwe strafschop omzetten en zo zet Arsenal 2019 in met bergen twijfels en heeft vooral coach Emery opnieuw de boter gegeten. De Arsenal supporters behoren beslist tot de meest ongeduldige ter wereld, al kunnen we natuurlijk niet omheen de vaststelling dat er vooral achteraan in het elftal grote paniek en onzekerheid heerst. De blessuregolf is daarvan de eerste en belangrijkste verklaring (Shkodran Mustafi werd na amper één training reeds terug in het elftal gedropt) maar het defensieve gestuntel kan niet alleen daardoor uitgelegd worden. We zijn benieuwd naar de wintermercato. Gaat Arsenal zich versterken? Namen worden genoemd in de media, maar we verkiezen de kat uit de boom te kijken, het débacle op Liverpool te vergeten en vooruit te kijken naar de volgende opdracht.
Dinsdag 01/01/19, 15u00 Emirates, Premier League Matchweek 21, Arsenal-Fulham
The Cottagers uit West-Londen hebben het niet onder de markt in de Premier League waarin ze dit seizoen terugkeerden. Ze staan op de 19e en voorlaatste plaats en wonnen tot hiertoe slechts 3 duels, thuiswedstrijden tegen Burnley (4-2), Southampton (3-2) en Huddersfield (1-0). Op verplaatsing haalden ze tot hiertoe slechts 2 punten na gelijke spelen bij Brighton en Newcastle. Manager Slavisa Jokanovic werd in november de deur gewezen en vervangen door oude bekende Claudio Ranieri die een contract tekende tot medio 2020.
We horen uiteraard niet graag stellingen als “een makkie” en “Janneke en Mieke”. In de Premier League is het elke wedstrijd opnieuw knokken; we hoeven maar te verwijzen naar onze thuiswedstrijden tegen Huddersfield en Burnley en onze uitnederlaag bij Southampton. Zo goed (of zo slecht) doet Arsenal het tegen ploegen uit de onderste regionen van de rangschikking. Maar de thuiswedstrijden werden wel gewonnen. Dat zien we ook nu wel gebeuren. Hopelijk gebeurt dat dan met ook wat goed voetbal en wordt Claudio Ranieri niet onderschat.
De heenwedstrijd werd met 1-5 gewonnen door Arsenal. Een thuisnederlaag in competitie tegen The Cottagers vonden we niet terug, maar we herinneren graag aan 10 november 2012 toen Olivier Giroud en Lukas Podolski er snel 2-0 van maakten, maar Dimitri Berbatov nog voor de rust zijn duivels ontbond. Eerst scoorde hij zelf en daarna bediende hij een zekere Kacaniklic voor de gelijkmaker. De Bulgaarse woelwater zette in de tweede helft nog een strafschop om en Arsenal mocht achtervolgen. Olivier Giroud maakte er wel onmiddellijk 3-3 van, op aangeven van Theo Walcott, maar daar bleef het bij, ook al floot referee Phil Dowd nog een strafschop voor handspel tegen Fulham, in de blessuretijd. Mikel Arteta kon zijn zenuwen niet de baas en miste.
Arsenal is het aan zichzelf en zijn supporters eigenlijk verplicht om nog eens uit te halen. Het zou de kritiek op coach Emery (hopelijk) wat doen verstommen, en met daarna indien alles naar wens verloopt een kwalificatie voor de volgende ronde van de FA Cup kan het vervolg van de competitie alleen maar terug beter gaan.
ONGENADIGE EN ONGEDULDIGE SOCIALE MEDIA
Door Marcel Bogaerts
Unai Emery stond na afloop van de wedstrijd in Brighton in het oog van de storm. Wat de Spaanse coach te verduren kreeg kon slechts heel af en toe omschreven worden als terecht, maar voor het overgrote deel van de commentaren zijn termen als “ongenadig en ongeduldig” tot “onbeschoft en schandalig” betere en correctere keuzes.
Bij de beleefdere commentaren noteerden we een aantal keren een verwijt van een te behoudend spelconcept en dito ploegopstelling, en dit reeds gedurende een aantal weken. Voor een ploeg die gisteren slechts voor de eerste keer geen twee of meer doelpunten buitenshuis maakte is dat wel een erg vreemde vaststelling. Te behoudend is geen synoniem van iets voorzichtiger.
Een tweede vaststelling die velen maakten is het gebrek aan creativiteit. Dat is een waarheid als een koe, maar of de coach daarvoor zo genadeloos met de vinger gewezen moet worden lijkt toch te kort door de bocht. De speler die voor de creatieve impulsen moet zorgen, en daarvoor wekelijks een bedrag op zijn bankrekening krijgt waarvoor een normale sterveling jaren moet werken, nam gisteren voor de zoveelste keer een snipperdag. Dat het geduld van de coach niet verder reikte dan tot minuut 46 mag spijtig, maar niet onbegrijpelijk genoemd worden.
We lazen ook een aantal weemoedig klinkende verwijzingen naar de vorige sportieve roerganger. In het licht van de schandalige verwijten en beledigingen die Arsène Wenger de laatste jaren moest slikken komt dat toch lichtjes onecht over. Het is zinloos belegen omschrijvingen als “Wengerball” boven te halen, temeer omdat het spelbeeld dat die omschrijving echt verdiende de laatste jaren nog zeldzamer was geworden dan een schitterende parel in een Zeeuwse oester. Verder natrappen en nog maar eens verwijzen naar de realiteit van de laatste jaren onder de Franse manager is even zinloos.
Zonder supportersemotie bekeken begon Arsenal trouwens uitstekend aan de match op Brighton. De wedstrijd had na twintig minuten beslist kunnen zijn. Doelman Ryan stak daar een stokje voor en kocht zijn coach Chris Hughton de nodige tijd om bij te sturen en zijn elftal te heroriënteren. Brighton ging hoger storen en ontregelde zo het spel van Arsenal. De terechte opmerking die je dan kan en moet maken is dat Arsenal geen antwoord meer had. Misschien is het wel eerder onheil dan zegen dat jongeling Matteo Guendouzi zich zo gemakkelijk in het spel laat betrekken en meer en meer de spelbepaler wordt die Mesut Özil zou moeten zijn. De werkkracht van Guendouzi lijkt de Duitser prima uit te komen, met een nieuwe anonieme eerste helft van hem tot gevolg.
De tweede helft van de Gunners was onbegrijpelijk zwak. Naarmate de tijd vorderde kroop de thuisploeg meer en meer achteruit en beperkte zich tot het af en toe opschuiven vanuit een driedubbele verdedigingsgordel. In eigen stadion. Je zal maar supporter zijn van zo een club. Je zal maar te maken krijgen met zo een tegenstrever. Het is geen verontschuldiging voor de lamentabele tweede helft van Arsenal. Het is wel een excuus dat in de Wengerjaren zeer dikwijls gebruikt werd om een en ander goed te praten. Nu kan dat ineens niet meer, en het geduld en het begrip dat gepreekt werd bij de aanstelling van Unai Emery lijkt gesmolten als sneeuw voor de zon. En dat kan niet goedgepraat worden.
Zaterdag 29/12/2018, 17u30 Anfield: Premier League matchweek 20 Liverpool – Arsenal
Als slotmatch van 2018 krijgen de Gunners een verplaatsing naar de leider in de Premier League op hun boterham. De Reds van Jürgen Klopp razen als een bolide door de competitie. Ze verloren nog geen enkele wedstrijd. Tottenham, dat sinds de nederlaag bij Arsenal uitstekend op dreef is, staat op de tweede plaats met 6 punten minder. Kampioen Manchester City is wat aan het zwalpen en volgt op 7 punten. Chelsea heeft reeds 11 punten achterstand en op de vijfde plaats vinden we Arsenal met 13 punten minder.
De heenwedstrijd op 3 november eindigde op 1-1. Het was een wedstrijd die door velen aangegeven was als hopeloos, en een goed resultaat in de voorspellingen vinden was geen sinecure. Toch werd het een verdiend gelijkspel. Alexandre Lacazette maakte op acht minuten voor tijd de 0-1 stand door een doelpunt van Milner ongedaan.
Een thuiswedstrijd tegen Liverpool is natuurlijk niet hetzelfde als een opdracht in de thuishaven van de Reds, het altijd kolkende Anfield. Vorig jaar werd het een beschamende 4-0 en we herinneren ons ook nog een 5-1, wedstrijden waarin Arsenal totaal onder de voet gelopen werd.
De laatste overwinning op Anfield dateert van 2 september 2012 op de 3e speeldag. Voor de rust had Santi Cazorla een assist in huis voor Lukas Podolski, en in de tweede helft draaiden die twee de rollen om. Arsenal won met 0-2.
We durven niet hopen op een schitterend jaarafscheid van Arsenal waarbij de Gunners Liverpool de eerste nederlaag van het seizoen toedienen. Maar elke wedstrijd moet gespeeld worden. Come on Arsenal!
Unai Emery stond na afloop van de wedstrijd in Brighton in het oog van de storm. Wat de Spaanse coach te verduren kreeg kon slechts heel af en toe omschreven worden als terecht, maar voor het overgrote deel van de commentaren zijn termen als “ongenadig en ongeduldig” tot “onbeschoft en schandalig” betere en correctere keuzes.
Bij de beleefdere commentaren noteerden we een aantal keren een verwijt van een te behoudend spelconcept en dito ploegopstelling, en dit reeds gedurende een aantal weken. Voor een ploeg die gisteren slechts voor de eerste keer geen twee of meer doelpunten buitenshuis maakte is dat wel een erg vreemde vaststelling. Te behoudend is geen synoniem van iets voorzichtiger.
Een tweede vaststelling die velen maakten is het gebrek aan creativiteit. Dat is een waarheid als een koe, maar of de coach daarvoor zo genadeloos met de vinger gewezen moet worden lijkt toch te kort door de bocht. De speler die voor de creatieve impulsen moet zorgen, en daarvoor wekelijks een bedrag op zijn bankrekening krijgt waarvoor een normale sterveling jaren moet werken, nam gisteren voor de zoveelste keer een snipperdag. Dat het geduld van de coach niet verder reikte dan tot minuut 46 mag spijtig, maar niet onbegrijpelijk genoemd worden.
We lazen ook een aantal weemoedig klinkende verwijzingen naar de vorige sportieve roerganger. In het licht van de schandalige verwijten en beledigingen die Arsène Wenger de laatste jaren moest slikken komt dat toch lichtjes onecht over. Het is zinloos belegen omschrijvingen als “Wengerball” boven te halen, temeer omdat het spelbeeld dat die omschrijving echt verdiende de laatste jaren nog zeldzamer was geworden dan een schitterende parel in een Zeeuwse oester. Verder natrappen en nog maar eens verwijzen naar de realiteit van de laatste jaren onder de Franse manager is even zinloos.
Zonder supportersemotie bekeken begon Arsenal trouwens uitstekend aan de match op Brighton. De wedstrijd had na twintig minuten beslist kunnen zijn. Doelman Ryan stak daar een stokje voor en kocht zijn coach Chris Hughton de nodige tijd om bij te sturen en zijn elftal te heroriënteren. Brighton ging hoger storen en ontregelde zo het spel van Arsenal. De terechte opmerking die je dan kan en moet maken is dat Arsenal geen antwoord meer had. Misschien is het wel eerder onheil dan zegen dat jongeling Matteo Guendouzi zich zo gemakkelijk in het spel laat betrekken en meer en meer de spelbepaler wordt die Mesut Özil zou moeten zijn. De werkkracht van Guendouzi lijkt de Duitser prima uit te komen, met een nieuwe anonieme eerste helft van hem tot gevolg.
De tweede helft van de Gunners was onbegrijpelijk zwak. Naarmate de tijd vorderde kroop de thuisploeg meer en meer achteruit en beperkte zich tot het af en toe opschuiven vanuit een driedubbele verdedigingsgordel. In eigen stadion. Je zal maar supporter zijn van zo een club. Je zal maar te maken krijgen met zo een tegenstrever. Het is geen verontschuldiging voor de lamentabele tweede helft van Arsenal. Het is wel een excuus dat in de Wengerjaren zeer dikwijls gebruikt werd om een en ander goed te praten. Nu kan dat ineens niet meer, en het geduld en het begrip dat gepreekt werd bij de aanstelling van Unai Emery lijkt gesmolten als sneeuw voor de zon. En dat kan niet goedgepraat worden.
Zaterdag 29/12/2018, 17u30 Anfield: Premier League matchweek 20 Liverpool – Arsenal
Als slotmatch van 2018 krijgen de Gunners een verplaatsing naar de leider in de Premier League op hun boterham. De Reds van Jürgen Klopp razen als een bolide door de competitie. Ze verloren nog geen enkele wedstrijd. Tottenham, dat sinds de nederlaag bij Arsenal uitstekend op dreef is, staat op de tweede plaats met 6 punten minder. Kampioen Manchester City is wat aan het zwalpen en volgt op 7 punten. Chelsea heeft reeds 11 punten achterstand en op de vijfde plaats vinden we Arsenal met 13 punten minder.
De heenwedstrijd op 3 november eindigde op 1-1. Het was een wedstrijd die door velen aangegeven was als hopeloos, en een goed resultaat in de voorspellingen vinden was geen sinecure. Toch werd het een verdiend gelijkspel. Alexandre Lacazette maakte op acht minuten voor tijd de 0-1 stand door een doelpunt van Milner ongedaan.
Een thuiswedstrijd tegen Liverpool is natuurlijk niet hetzelfde als een opdracht in de thuishaven van de Reds, het altijd kolkende Anfield. Vorig jaar werd het een beschamende 4-0 en we herinneren ons ook nog een 5-1, wedstrijden waarin Arsenal totaal onder de voet gelopen werd.
De laatste overwinning op Anfield dateert van 2 september 2012 op de 3e speeldag. Voor de rust had Santi Cazorla een assist in huis voor Lukas Podolski, en in de tweede helft draaiden die twee de rollen om. Arsenal won met 0-2.
We durven niet hopen op een schitterend jaarafscheid van Arsenal waarbij de Gunners Liverpool de eerste nederlaag van het seizoen toedienen. Maar elke wedstrijd moet gespeeld worden. Come on Arsenal!
EINDEJAARSDRUKTE GOED BEGONNEN
Zoals verwacht was het tegen Burnley, dat met kick and rush probeert te overleven, allesbehalve gemakkelijk, maar uiteindelijk haalde Arsenal het verdiend. We kregen een levendige start van de wedstrijd met een prima save van Joe Hart op een poging van Maitland-Niles gevolgd door een vlijmscherpe aanval van de bezoekers waarbij het eindschot voorlangs geschoven werd. Na een kwartier stond de 1-0 op het bord met een geniale bal van aanvoerder Mesut Özil op de inlopende Sead Kolasinac. De Bosniër legde voor doel en Aubameyang tikte binnen.
Kort na de rust werd het 2-0 toen Kolasinac, man van de wedstrijd, Lacazette vond. De Fransman bediende Aubameyang en de Gabonees poeierde zijn tweede van de middag binnen.
De Gunners maakten het zichzelf echter, niet voor de eerste keer dit seizoen, moeilijk met ondoordacht verdedigen en The Clarets lukten erin tegen te scoren.
Uiteindelijk , in de eerste van de vijf extra minuten zette Alex Iwobi een tegenaanval op en hij stond ook aan de andere kant op de goede plaats om de wedstrijd definitief te beslissen. Naast in de man van de match Sead Kolasinac mogen Gooners zich ook verheugen in de wedstrijdbeslissende acties van aanvoerder Mesut Özil. De Duitser was niet altijd aanwezig in de wedstrijd, maar hij was wel betrokken bij twee van de drie treffers en vooral de manier waarop hij bij de 1-0 Sead Kolasinac vond was weergaloos.
De competitie is bijna half nu. Er rest Arsenal nog één wedstrijd in de heenronde.
Woensdag 26/12/2018, 17u15 Amex Stadium, Premier League matchweek 19: Brighton and Hove Albion – Arsenal
We vinden The Seagulls terug op een 13e plaats in de algemene rangschikking met 21 punten. Het doelsaldo is -6 en ze tellen tot hiertoe 6 overwinningen. Op eigen veld wonnen ze van Manchester United (3-2), West Ham en Wolverhampton (beide 1-0), en Crystal Palace (3-1). Uit vlagden ze op het veld van Newcastle (0-1) en Huddersfield (1-2). Chris Hughton, een Ierse manager van 60 jaar en in dienst sedert 31 december 2014 is erin geslaagd zijn Seagulls zonder al te veel problemen in de Premier League te handhaven.
Vorig seizoen, het eerste van Brighton in de Premier League na meer dan 30 jaar in lagere afdelingen, verloren ze na een saaie wedstrijd met 2-0 in het Emirates, maar in eigen Amex stadium was het op 4 maart 2018 één van de vele ontgoochelende uitwedstrijden van de Gunners. De thuisploeg liep 2-0 uit, Aubameyang pruttelde nog voor de rust tegen maar verder geraakte Arsenal niet.
In de kern van Brighton vinden we bekende namen terug. Club Brugge supporters kijken vooral naar doelman Matthew Ryan en spits José Izquierdo. Een landgenoot bij Brighton is de Franse Belg Anthony Knockaert en Nederlandse voetbalfans herinneren zich nog Davy Pröpper en Jürgen Locadia.
Arsenal telt ondertussen 4 uitoverwinningen, dat is net zoveel als heel het vorige seizoen. Een vijfde uitzege zou het vertrouwen goed doen, met deze boutade trappen we beslist een open deur in. De terugronde begint enkele dagen later met opnieuw een uitwedstrijd, naar Anfield. Daarover later meer. Eerst kijken hoe we het er aan de kust vanaf brengen. Voor de 3e keer dit seizoen krijgen we Anthony Taylor als referee. Onder hem wonnen we op Cardiff met 2-3 en thuis tegen Watford met 2-0. Brengt hij ons ook deze keer geluk?
Kort na de rust werd het 2-0 toen Kolasinac, man van de wedstrijd, Lacazette vond. De Fransman bediende Aubameyang en de Gabonees poeierde zijn tweede van de middag binnen.
De Gunners maakten het zichzelf echter, niet voor de eerste keer dit seizoen, moeilijk met ondoordacht verdedigen en The Clarets lukten erin tegen te scoren.
Uiteindelijk , in de eerste van de vijf extra minuten zette Alex Iwobi een tegenaanval op en hij stond ook aan de andere kant op de goede plaats om de wedstrijd definitief te beslissen. Naast in de man van de match Sead Kolasinac mogen Gooners zich ook verheugen in de wedstrijdbeslissende acties van aanvoerder Mesut Özil. De Duitser was niet altijd aanwezig in de wedstrijd, maar hij was wel betrokken bij twee van de drie treffers en vooral de manier waarop hij bij de 1-0 Sead Kolasinac vond was weergaloos.
De competitie is bijna half nu. Er rest Arsenal nog één wedstrijd in de heenronde.
Woensdag 26/12/2018, 17u15 Amex Stadium, Premier League matchweek 19: Brighton and Hove Albion – Arsenal
We vinden The Seagulls terug op een 13e plaats in de algemene rangschikking met 21 punten. Het doelsaldo is -6 en ze tellen tot hiertoe 6 overwinningen. Op eigen veld wonnen ze van Manchester United (3-2), West Ham en Wolverhampton (beide 1-0), en Crystal Palace (3-1). Uit vlagden ze op het veld van Newcastle (0-1) en Huddersfield (1-2). Chris Hughton, een Ierse manager van 60 jaar en in dienst sedert 31 december 2014 is erin geslaagd zijn Seagulls zonder al te veel problemen in de Premier League te handhaven.
Vorig seizoen, het eerste van Brighton in de Premier League na meer dan 30 jaar in lagere afdelingen, verloren ze na een saaie wedstrijd met 2-0 in het Emirates, maar in eigen Amex stadium was het op 4 maart 2018 één van de vele ontgoochelende uitwedstrijden van de Gunners. De thuisploeg liep 2-0 uit, Aubameyang pruttelde nog voor de rust tegen maar verder geraakte Arsenal niet.
In de kern van Brighton vinden we bekende namen terug. Club Brugge supporters kijken vooral naar doelman Matthew Ryan en spits José Izquierdo. Een landgenoot bij Brighton is de Franse Belg Anthony Knockaert en Nederlandse voetbalfans herinneren zich nog Davy Pröpper en Jürgen Locadia.
Arsenal telt ondertussen 4 uitoverwinningen, dat is net zoveel als heel het vorige seizoen. Een vijfde uitzege zou het vertrouwen goed doen, met deze boutade trappen we beslist een open deur in. De terugronde begint enkele dagen later met opnieuw een uitwedstrijd, naar Anfield. Daarover later meer. Eerst kijken hoe we het er aan de kust vanaf brengen. Voor de 3e keer dit seizoen krijgen we Anthony Taylor als referee. Onder hem wonnen we op Cardiff met 2-3 en thuis tegen Watford met 2-0. Brengt hij ons ook deze keer geluk?
VERDER BOUWEN
Door Marcel Bogaerts
Hoe langer een reeks van ongeslagen wedstrijden duurt, hoe dichter de nederlaag komt. Het is geen stelling van Wittgenstein zoals Basil Fawlty het zou uitdrukken, maar afgaande op een aantal commentaren na de wedstrijd op St. Mary’s zou je er van overtuigd geraken dat de vaststelling “Arsenal lijdt een nederlaag” voor een aantal mensen indien niet tot het rijk der fabelen dan toch tot de fantasierijke wereld van de science fiction behoort.
De Gunners hebben een reeks van 22 ongeslagen wedstrijden tot een einde zien komen middels een matige tot zwakke prestatie tegen een team dat voor het eerst aantrad onder een nieuwe trainer, en dat gebeurde niet in het minst omdat de personeelsproblemen in de defensie zich net iets te veel hadden opgestapeld. Drie doelpunten tegen, alle drie gescoord met het hoofd, tegen de voorlaatste uit de rangschikking, het is niet goed en Unai Emery weet dat ook.
Het zou echter belachelijk zijn al het goede dat de Spanjaard de laatste maanden heeft verwezenlijkt nu ineens tot de grond toe af te branden en doen alsof er niets goeds gebeurd is. Uit het puin een nieuw Arsenal opbouwen was zijn opdracht en daarin lukt hij aardig. We herhalen voor de zoveelste keer dat een nieuw, solide en tegen stormen en rampen bestand bouwwerk opbouwen de nodige tijd vraagt. In die tijd zitten onvermijdelijk nog enkele transferperiodes.
Ondertussen gaan de eindejaarsopdrachten als vanouds in razend tempo verder.
Woensdag 19/12/2018, 19u45 Emirates: Carabao Cup kwartfinale: Arsenal - Tottenham
We vinden die Carabao Cup nog steeds een overbodige en zwaar belastende opdracht. In de aanvangsfase worden deze wedstrijden nog weleens gebruikt om spelers die minder aan bod komen in competitie de wei in te sturen, en we kunnen alleen maar hopen dat de technische staf van beide Londense rivalen ook deze kwartfinale daarvoor als een goede gelegenheid ziet. De winnaar van de Carabao Cup is hoe dan ook verzekerd van Europees voetbal volgend jaar.
In de halve finale van deze bekercompetitie zal alvast één team uit een lagere afdeling zitten. Middlesbrough uit de Championship ontvangt thuis Burton Albion uit de League One. Chelsea speelt tegen Bournemouth en Leicester City ontvangt kampioen en bekerhouder Manchester City, dat vorig jaar op Wembley Arsenal kansloos met 3-0 naar huis voetbalde.
De laatste keer dat Arsenal en Tottenham tegen elkaar speelden voor deze competitie was op 23 september 2015. Het was zowat de laatste gloriedag van Mathieu Flamini in een Arsenal shirt. De Fransman scoorde voor de rust met zijn linker, na de rust maakte Calum Chambers met een ongelukkige own-goal gelijk maar opnieuw Flamini had het laatste woord, deze keer met de rechter. Dat duel werd gespeeld op White Hart Lane. Kan Arsenal in eigen stadion de prestatie van enkele weken geleden herdoen? Afwachten, maar de competitie is hoe dan ook belangrijker.
Hoe langer een reeks van ongeslagen wedstrijden duurt, hoe dichter de nederlaag komt. Het is geen stelling van Wittgenstein zoals Basil Fawlty het zou uitdrukken, maar afgaande op een aantal commentaren na de wedstrijd op St. Mary’s zou je er van overtuigd geraken dat de vaststelling “Arsenal lijdt een nederlaag” voor een aantal mensen indien niet tot het rijk der fabelen dan toch tot de fantasierijke wereld van de science fiction behoort.
De Gunners hebben een reeks van 22 ongeslagen wedstrijden tot een einde zien komen middels een matige tot zwakke prestatie tegen een team dat voor het eerst aantrad onder een nieuwe trainer, en dat gebeurde niet in het minst omdat de personeelsproblemen in de defensie zich net iets te veel hadden opgestapeld. Drie doelpunten tegen, alle drie gescoord met het hoofd, tegen de voorlaatste uit de rangschikking, het is niet goed en Unai Emery weet dat ook.
Het zou echter belachelijk zijn al het goede dat de Spanjaard de laatste maanden heeft verwezenlijkt nu ineens tot de grond toe af te branden en doen alsof er niets goeds gebeurd is. Uit het puin een nieuw Arsenal opbouwen was zijn opdracht en daarin lukt hij aardig. We herhalen voor de zoveelste keer dat een nieuw, solide en tegen stormen en rampen bestand bouwwerk opbouwen de nodige tijd vraagt. In die tijd zitten onvermijdelijk nog enkele transferperiodes.
Ondertussen gaan de eindejaarsopdrachten als vanouds in razend tempo verder.
Woensdag 19/12/2018, 19u45 Emirates: Carabao Cup kwartfinale: Arsenal - Tottenham
We vinden die Carabao Cup nog steeds een overbodige en zwaar belastende opdracht. In de aanvangsfase worden deze wedstrijden nog weleens gebruikt om spelers die minder aan bod komen in competitie de wei in te sturen, en we kunnen alleen maar hopen dat de technische staf van beide Londense rivalen ook deze kwartfinale daarvoor als een goede gelegenheid ziet. De winnaar van de Carabao Cup is hoe dan ook verzekerd van Europees voetbal volgend jaar.
In de halve finale van deze bekercompetitie zal alvast één team uit een lagere afdeling zitten. Middlesbrough uit de Championship ontvangt thuis Burton Albion uit de League One. Chelsea speelt tegen Bournemouth en Leicester City ontvangt kampioen en bekerhouder Manchester City, dat vorig jaar op Wembley Arsenal kansloos met 3-0 naar huis voetbalde.
De laatste keer dat Arsenal en Tottenham tegen elkaar speelden voor deze competitie was op 23 september 2015. Het was zowat de laatste gloriedag van Mathieu Flamini in een Arsenal shirt. De Fransman scoorde voor de rust met zijn linker, na de rust maakte Calum Chambers met een ongelukkige own-goal gelijk maar opnieuw Flamini had het laatste woord, deze keer met de rechter. Dat duel werd gespeeld op White Hart Lane. Kan Arsenal in eigen stadion de prestatie van enkele weken geleden herdoen? Afwachten, maar de competitie is hoe dan ook belangrijker.
Zaterdag 22/12/2018, 12u30 Emirates: Premier League matchweek 18: Arsenal – Burnley
De ploeg van manager Sean Dyche en onze landgenoot Steven Defour beleeft, net als onze vorige tegenstrever, een moeilijk seizoen. Door hun, tegen Arsenal behaalde, tweede zege van het seizoen wippen the Saints over Burnley, waardoor The Clarets nu op een degradatieplaats terecht komen.
Ze hebben een doelsaldo van -18 en wonnen drie keer, thuis tegen Bournemouth (4-0) en Brighton (1-0) en uit bij Cardiff (1-2).
De matige resultaten van Burnley tot hiertoe moeten echter een waarschuwing inhouden. The Clarets hebben zich de laatste jaren tegen Arsenal als een stugge en moeilijk te ontwrichten tegenstander getoond, en ook deze keer zal het niet anders zijn. De uitzondering op die regel, de 5-0 van vorig seizoen is geen waardemeter. De afscheidsmatch van Arsène Wenger voor eigen publiek werd door een sportief Burnley niet al te moeilijk gemaakt. Deze keer wordt het anders.
De laatste thuisnederlaag tegen The Clarets was in een vorig tijdperk. Op 7 september 1974 (!) verloor het door Bertie Mee geleide Arsenal, met op het scheidsrechtersblad onder meer Liam Brady, Pat Rice, John Radford en Charlie George met 0-1, een doelpunt gemaakt in de slotminuut.
De competitie terug in handen nemen met een thuiszege is alleszins de opdracht.
De ploeg van manager Sean Dyche en onze landgenoot Steven Defour beleeft, net als onze vorige tegenstrever, een moeilijk seizoen. Door hun, tegen Arsenal behaalde, tweede zege van het seizoen wippen the Saints over Burnley, waardoor The Clarets nu op een degradatieplaats terecht komen.
Ze hebben een doelsaldo van -18 en wonnen drie keer, thuis tegen Bournemouth (4-0) en Brighton (1-0) en uit bij Cardiff (1-2).
De matige resultaten van Burnley tot hiertoe moeten echter een waarschuwing inhouden. The Clarets hebben zich de laatste jaren tegen Arsenal als een stugge en moeilijk te ontwrichten tegenstander getoond, en ook deze keer zal het niet anders zijn. De uitzondering op die regel, de 5-0 van vorig seizoen is geen waardemeter. De afscheidsmatch van Arsène Wenger voor eigen publiek werd door een sportief Burnley niet al te moeilijk gemaakt. Deze keer wordt het anders.
De laatste thuisnederlaag tegen The Clarets was in een vorig tijdperk. Op 7 september 1974 (!) verloor het door Bertie Mee geleide Arsenal, met op het scheidsrechtersblad onder meer Liam Brady, Pat Rice, John Radford en Charlie George met 0-1, een doelpunt gemaakt in de slotminuut.
De competitie terug in handen nemen met een thuiszege is alleszins de opdracht.
BLESSURES EN KAARTENLAST
Net als de thuiswedstrijd tegen promovendus Wolverhampton werd ook de confrontatie met Huddersfield een match om snel te vergeten. De ploeg van David Wagner kwam vooral om een puntje te pakken, bleef zowat constant met allemaal achter de bal en schuwde vanaf het eerste fluitsignaal het irritante tijdrekken niet. Arsenal vond nooit het juiste ritme, acteerde te traag en te ongeïnspireerd om kansen af te dwingen en zo werd het een heel erg vervelend schouwspel.
Het was uiteindelijk Lucas Torreira die in de slotfase op de goede plaats stond om een slimme actie en dito aangeven van Aubameyang van dichtbij met een acrobatische omhaal in doel te werken waardoor het oververdiend 1-0 werd en bleef.
Enkele nutteloze en domme schwalbes (al vinden sommigen van niet) zorgden voor een verhoging van het aantal gele kaarten en Unai Emery ziet zich vooral in defensie daarnaast ook nog geconfronteerd met nogal wat blessures. Gelukkig zijn Laurent Koscielny en Nacho Monreal ondertussen stilaan weer paraat. Ze kunnen voort wedstrijdritme opdoen in het laatste belangeloze Europa League duel thuis tegen Qarabag (Arsenal is immers al zeker van groepswinst). Daarna wacht een nieuwe verplaatsing naar de kust.
Zondag 16/12/2018 14u30 St. Mary’s Stadium, Premier League matchweek 17 Southampton – Arsenal
The Saints moeten zich ernstig zorgen maken. Ze staan op een voorlaatste plaats in het klassement met slechts 9 punten en 1 overwinning, namelijk op 1 september thuis tegen Crystal Palace (2-0). Daarnaast speelden ze zes keer gelijk, waarvan vijf keer in eigen arena.
Het was allemaal wat te gortig geworden voor het bestuur en manager Mark Hughes werd begin deze maand op de keien gezet en vervangen door de 41 jarige Oostenrijker Ralph Hasenhüttl. Hij werd weggeplukt bij RB Leipzig en was in een ver verleden (20 en meer jaren geleden) nog actief als speler in de Belgische competitie, bij KV Mechelen en Lierse.
Op de transfermarkt haalden de Saints bij Liverpool Danny Ings en vanuit Schotland (Celtic) kwam Stuart Armstrong de rangen versterken. We vermelden natuurlijk nog Charlie Austin, die al enkele keren als de kwelgeest van dienst functioneerde tegen Arsenal.
Vorig seizoen eindigde deze wedstrijd trouwens op 1-1 na een vroeg doelpunt van Austin (minuut 3) en het was wachten tot twee minuten voor tijd om Olivier Giroud de gelijkmaker te zien binnenkoppen. Een seizoen eerder was het wachten tot minuut 60 om Alexis Sanchez te zien scoren en Olivier Giroud, weer hij, maakte er dan 0-2 van op zeven minuten voor tijd.
Wat we zeker niet willen zien is een herhaling van de beschamende 4-0 van tweede kerstdag 2015.
De wedstrijd zal geleid worden door Chris Kavanagh, een coming man uit Lancashire. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, hij leidde ook Arsenal – Leicester City. Vorig seizoen floot hij de thuiswedstrijd tegen Crystal Palace.
Slotvraag dient misschien wel te zijn: wat is er met Mesut Özil? Zal hij terug aan de aftrap staan? Diverse meldingen in de media maakten gewag van ontevredenheid van Unai Emery, eerder dan van een rugblessure, en de vraag wordt gesteld of de Duitse ster in januari misschien wel de deur van het Emirates achter zich zal dicht trekken. We wachten liever af en hopen Mesut snel te zien schitteren zoals hij alleen dat kan.
Het was uiteindelijk Lucas Torreira die in de slotfase op de goede plaats stond om een slimme actie en dito aangeven van Aubameyang van dichtbij met een acrobatische omhaal in doel te werken waardoor het oververdiend 1-0 werd en bleef.
Enkele nutteloze en domme schwalbes (al vinden sommigen van niet) zorgden voor een verhoging van het aantal gele kaarten en Unai Emery ziet zich vooral in defensie daarnaast ook nog geconfronteerd met nogal wat blessures. Gelukkig zijn Laurent Koscielny en Nacho Monreal ondertussen stilaan weer paraat. Ze kunnen voort wedstrijdritme opdoen in het laatste belangeloze Europa League duel thuis tegen Qarabag (Arsenal is immers al zeker van groepswinst). Daarna wacht een nieuwe verplaatsing naar de kust.
Zondag 16/12/2018 14u30 St. Mary’s Stadium, Premier League matchweek 17 Southampton – Arsenal
The Saints moeten zich ernstig zorgen maken. Ze staan op een voorlaatste plaats in het klassement met slechts 9 punten en 1 overwinning, namelijk op 1 september thuis tegen Crystal Palace (2-0). Daarnaast speelden ze zes keer gelijk, waarvan vijf keer in eigen arena.
Het was allemaal wat te gortig geworden voor het bestuur en manager Mark Hughes werd begin deze maand op de keien gezet en vervangen door de 41 jarige Oostenrijker Ralph Hasenhüttl. Hij werd weggeplukt bij RB Leipzig en was in een ver verleden (20 en meer jaren geleden) nog actief als speler in de Belgische competitie, bij KV Mechelen en Lierse.
Op de transfermarkt haalden de Saints bij Liverpool Danny Ings en vanuit Schotland (Celtic) kwam Stuart Armstrong de rangen versterken. We vermelden natuurlijk nog Charlie Austin, die al enkele keren als de kwelgeest van dienst functioneerde tegen Arsenal.
Vorig seizoen eindigde deze wedstrijd trouwens op 1-1 na een vroeg doelpunt van Austin (minuut 3) en het was wachten tot twee minuten voor tijd om Olivier Giroud de gelijkmaker te zien binnenkoppen. Een seizoen eerder was het wachten tot minuut 60 om Alexis Sanchez te zien scoren en Olivier Giroud, weer hij, maakte er dan 0-2 van op zeven minuten voor tijd.
Wat we zeker niet willen zien is een herhaling van de beschamende 4-0 van tweede kerstdag 2015.
De wedstrijd zal geleid worden door Chris Kavanagh, een coming man uit Lancashire. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, hij leidde ook Arsenal – Leicester City. Vorig seizoen floot hij de thuiswedstrijd tegen Crystal Palace.
Slotvraag dient misschien wel te zijn: wat is er met Mesut Özil? Zal hij terug aan de aftrap staan? Diverse meldingen in de media maakten gewag van ontevredenheid van Unai Emery, eerder dan van een rugblessure, en de vraag wordt gesteld of de Duitse ster in januari misschien wel de deur van het Emirates achter zich zal dicht trekken. We wachten liever af en hopen Mesut snel te zien schitteren zoals hij alleen dat kan.
NAARSTIG VERDER DOEN
Door Marcel Bogaerts
Ook het Manchester United van José Mourinho is er niet in geslaagd de Gunners in het verlies te spelen, waardoor het aantal wedstrijden zonder nederlaag (in alle competities samen) nu al op 20 staat.
Op Old Trafford kenden de Gunners een moeilijke start. De thuisploeg ging furieus van start, hield met snel en agressief spel een hoge druk op de ketel en Arsenal moest naar adem happen. Het aanvangskwartier verliep echter zonder dat Leno zwaar op de proef gesteld was en de Londenaars begonnen zich te mengen in de debatten. Het werd zelfs 0-1 bij een hoekschop van Torreira. Mustafi forceerde zich voorbij zijn verdediger, kopte hard via de grond en De Gea verkeek zich totaal op de poging van de Duitser. Hij smeet de bal zowat achter zijn hoofd en de doellijntechnologie gaf een signaal aan het horloge van scheidsrechter Marriner.
De voorsprong stond slechts enkele minuten op het scorebord. Matteo Guendouzi ging te onstuimig in op Martial. Hij raakte de voet van Fransman heel lichtjes maar de overtreding was duidelijk. De vrije trap werd onvoldoende weggewerkt, de bal kwam via Herrera (mogelijk in voorafgaande buitenspelpositie) terug voor doel waar Martial hem zomaar mocht binnentrappen.
De wedstrijd dreigde dan te ontaarden. Het begon met Marcus Rashford die aan de zijlijn zonder sanctie Rob Holding uit de wedstrijd mocht trappen. Mustafi flirtte met rood, Rojo had vervroegd de douches moeten opzoeken toen hij met twee voeten vooruit “verdedigde” en ook Torreira zette nog eens onnodig zijn studs op de enkels van een tegenstrever. De gele kaart flitste voortdurend uit de zak van een te flegmatieke scheidsrechter Marriner.
De rust bracht de heren gelukkig wat tot bedaren. De thuisploeg probeerde opnieuw snel en dominant uit de startblokken te schieten, maar Arsenal had het nu beter onder controle en werd na zowat een uur spel overduidelijk de betere ploeg. Opnieuw was het een afschuwelijke blunder van de thuisploeg die een doelpunt opleverde. Lacazette mocht alleen op doel afgaan en ondanks een nieuwe schandalige tackle van Rojo kreeg de Fransman de bal toch over de lijn. De voorsprong stond nog geen halve minuut. Een dwaas misverstand tussen Leno en Kolasinac bood de vinnige Lingard de gelegenheid om de bordjes terug in evenwicht te brengen.
We vervangen de ene belhamel door de andere, dacht José Mourinho, en Rojo ruimde plaats voor Fellaini. De Belg toonde zich twee keer van zijn smalste kant toen hij eerst Guendouzi van de bal hield door hem bij de haren te trekken en daarna plantte hij zijn elleboog tegen het hoofd van Lichtsteiner.
Arsenal probeerde nog het laken naar zich toe te trekken, maar kon niet meer scoren en zo eindigde deze topper op een gelijkspel.
Zaterdag 08/12/2018 15.00 uur Emirates, Premier League matchweek 16: Arsenal – Huddersfield
Tottenham won zijn wedstrijd en Chelsea verloor bij Wolves waardoor de Spurs nu derde staan, met twee punten voorsprong op Chelsea en Arsenal. De volgende tegenstrever staat op de 17e plaats net buiten de degradatiezone.
The Terriers, die zich vorig seizoen verrassend maar verdiend wisten te handhaven in de Premier League hebben tot hiertoe slechts twee wedstrijden gewonnen, op eigen veld tegen nieuwkomer Fulham (1-0) en uit bij een andere nieuwkomer, Wolverhampton Wanderers (0-2).
De club van de Amerikaanse coach David Wagner deed niets spectaculairs op de transfermarkt. Onze landgenoot Laurent Depoitre staat zeer regelmatig op het wedstrijdblad, maar de bonkige spits wist tot hiertoe de weg der netten niet te vinden.
In de Premier League is natuurlijk geen enkele wedstrijd gemakkelijk, en degenen die verkondigen dat Arsenal dit varkentje gemakkelijk zal wassen praten voor hun beurt. Uiteraard zou puntenverlies in deze wedstrijd een enorme afknapper zijn, en Unai Emery zal zijn spelers de zeer matige tot zwakke prestatie tegen Wolverhampton van enkele weken geleden nog wel eens voor de voeten werpen.
Iets meer dan een jaar geleden maakte Alexandre Lacazette reeds na drie minuten het openingsdoelpunt maar dan moesten de supporters wachten tot minuut 68. Op 60 seconden tijd bediende Mesut Özil eerst Olivier Giroud en daarna Alexis Sanchez, waarna hij drie minuten later zelf scoorde. Giroud zorgde drie minuten voor tijd voor de 5-0.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is de 37-jarige Paul Tierney uit Wigan.
Ook het Manchester United van José Mourinho is er niet in geslaagd de Gunners in het verlies te spelen, waardoor het aantal wedstrijden zonder nederlaag (in alle competities samen) nu al op 20 staat.
Op Old Trafford kenden de Gunners een moeilijke start. De thuisploeg ging furieus van start, hield met snel en agressief spel een hoge druk op de ketel en Arsenal moest naar adem happen. Het aanvangskwartier verliep echter zonder dat Leno zwaar op de proef gesteld was en de Londenaars begonnen zich te mengen in de debatten. Het werd zelfs 0-1 bij een hoekschop van Torreira. Mustafi forceerde zich voorbij zijn verdediger, kopte hard via de grond en De Gea verkeek zich totaal op de poging van de Duitser. Hij smeet de bal zowat achter zijn hoofd en de doellijntechnologie gaf een signaal aan het horloge van scheidsrechter Marriner.
De voorsprong stond slechts enkele minuten op het scorebord. Matteo Guendouzi ging te onstuimig in op Martial. Hij raakte de voet van Fransman heel lichtjes maar de overtreding was duidelijk. De vrije trap werd onvoldoende weggewerkt, de bal kwam via Herrera (mogelijk in voorafgaande buitenspelpositie) terug voor doel waar Martial hem zomaar mocht binnentrappen.
De wedstrijd dreigde dan te ontaarden. Het begon met Marcus Rashford die aan de zijlijn zonder sanctie Rob Holding uit de wedstrijd mocht trappen. Mustafi flirtte met rood, Rojo had vervroegd de douches moeten opzoeken toen hij met twee voeten vooruit “verdedigde” en ook Torreira zette nog eens onnodig zijn studs op de enkels van een tegenstrever. De gele kaart flitste voortdurend uit de zak van een te flegmatieke scheidsrechter Marriner.
De rust bracht de heren gelukkig wat tot bedaren. De thuisploeg probeerde opnieuw snel en dominant uit de startblokken te schieten, maar Arsenal had het nu beter onder controle en werd na zowat een uur spel overduidelijk de betere ploeg. Opnieuw was het een afschuwelijke blunder van de thuisploeg die een doelpunt opleverde. Lacazette mocht alleen op doel afgaan en ondanks een nieuwe schandalige tackle van Rojo kreeg de Fransman de bal toch over de lijn. De voorsprong stond nog geen halve minuut. Een dwaas misverstand tussen Leno en Kolasinac bood de vinnige Lingard de gelegenheid om de bordjes terug in evenwicht te brengen.
We vervangen de ene belhamel door de andere, dacht José Mourinho, en Rojo ruimde plaats voor Fellaini. De Belg toonde zich twee keer van zijn smalste kant toen hij eerst Guendouzi van de bal hield door hem bij de haren te trekken en daarna plantte hij zijn elleboog tegen het hoofd van Lichtsteiner.
Arsenal probeerde nog het laken naar zich toe te trekken, maar kon niet meer scoren en zo eindigde deze topper op een gelijkspel.
Zaterdag 08/12/2018 15.00 uur Emirates, Premier League matchweek 16: Arsenal – Huddersfield
Tottenham won zijn wedstrijd en Chelsea verloor bij Wolves waardoor de Spurs nu derde staan, met twee punten voorsprong op Chelsea en Arsenal. De volgende tegenstrever staat op de 17e plaats net buiten de degradatiezone.
The Terriers, die zich vorig seizoen verrassend maar verdiend wisten te handhaven in de Premier League hebben tot hiertoe slechts twee wedstrijden gewonnen, op eigen veld tegen nieuwkomer Fulham (1-0) en uit bij een andere nieuwkomer, Wolverhampton Wanderers (0-2).
De club van de Amerikaanse coach David Wagner deed niets spectaculairs op de transfermarkt. Onze landgenoot Laurent Depoitre staat zeer regelmatig op het wedstrijdblad, maar de bonkige spits wist tot hiertoe de weg der netten niet te vinden.
In de Premier League is natuurlijk geen enkele wedstrijd gemakkelijk, en degenen die verkondigen dat Arsenal dit varkentje gemakkelijk zal wassen praten voor hun beurt. Uiteraard zou puntenverlies in deze wedstrijd een enorme afknapper zijn, en Unai Emery zal zijn spelers de zeer matige tot zwakke prestatie tegen Wolverhampton van enkele weken geleden nog wel eens voor de voeten werpen.
Iets meer dan een jaar geleden maakte Alexandre Lacazette reeds na drie minuten het openingsdoelpunt maar dan moesten de supporters wachten tot minuut 68. Op 60 seconden tijd bediende Mesut Özil eerst Olivier Giroud en daarna Alexis Sanchez, waarna hij drie minuten later zelf scoorde. Giroud zorgde drie minuten voor tijd voor de 5-0.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is de 37-jarige Paul Tierney uit Wigan.
NAAR OLD TRAFFORD, DE VOLGENDE TOPWEDSTRIJD
Door Marcel Bogaerts
De North London derby is uitgegroeid tot een, voor alle Gooners overal ter wereld, een zinderend spektakel met tal van emoties en een thuisploeg die uiteindelijk met overtuiging en grinta de wedstrijd naar haar hand zette.
Opnieuw geen Mesut Özil aan de aftrap. De Duitser zou, niet voor de eerste keer dit seizoen, met rugpijn zitten.
De Gunners begonnen sterk aan het duel en werden snel beloond toen het licht uitging bij Jan Vertonghen. De Rode Duivel sloeg een hoge voorzet met de hand weg, Mike Dean legde de bal op de stip en trok geel voor de Belg. Aubameyang trapte kalmpjes door het midden van het doel, 1-0.
Het kostte Tottenham de nodige minuten om zich te herstellen, maar de bezoekers lukten in hun opzet. Een vrije trap na een overtreding van Sokratis werd voor doel gezwiept en Eric Dier verschalkte Leno met een botsende kopbal. De Koreaan Son deed vervolgens een beroep op de welwillendheid van Mike Dean toen hij zich in een duel met een sierlijk sprongetje liet vallen. De toegekende strafschop was een schoolvoorbeeld van de onbegrijpelijke beslissingen waar de thans 50-jarige Dean reeds jaren een patent lijkt op te hebben. Het maakte de zaak niet van Harry Kane die met een staalharde knal zijn ploeg op voorsprong bracht.
Unai Emery greep meteen in en bracht voor de tweede periode Lacazette en Ramsey in voor Iwobi en Mkhitaryan. Vrij spoedig nam Arsenal de wedstrijd terug, en deze keer definitief, in handen. Bellerin speelde diep in op Ramsey, de Welshman legde opzij voor Aubameyang en de Gabonese prijsschutter, nog buiten de 16, krulde precies buiten bereik van Lloris de gelijkmaker in doel.
Alexandre Lacazette ging voor de 3-2, leek zich vast te lopen maar kon toch een schot wagen, eveneens van buiten de 16 en de bal, nog heel lichtjes beroerd door een verdediger, eindigde in de rechterbenedenhoek.
Het in een volledig delirium verkerende Emirates stadion had het mooiste nog tegoed. Aubameyang loodste Torreira voorbij de Spurs defensie en de kleine Uruguayaan, de absolute man van de wedstrijd, poeierde de bal in de verste hoek voorbij Lloris. 4-2 in een North London derby, er zijn weinig mooiere dagen in het leven van een Arsenal-supporter.
Unai Emery en de zijnen hebben weinig tijd om te vieren, want de volgende opdracht komt er al onmiddellijk aan en voor de tweede keer dit seizoen spelen de Gunners twee topwedstrijden na elkaar.
Woensdag 05/12/2018, 20u00 Old Trafford, Premier League matchweek 15: Manchester United – Arsenal
De overwinning tegen Tottenham brengt Arsenal op de 4e plaats in het klassement, op 7 punten van leider Manchester City, 5 van Liverpool en 1 van Chelsea. Tottenham moet de Gunners alleen in doelsaldo laten voorgaan. Op plaatsen 6 en 7 vinden we Everton en onze volgende tegenstander, Manchester United.
De al een tijd niet meer zo “special one” José Mourinho krijgt zijn ploeg maar niet op dreef. Er waren nederlagen bij Brighton, West Ham United en Manchester City, en de zware 0-3 thuisnederlaag tegen Tottenham op de 3e speeldag.
Net als de Spurs overigens bleef United heel kalm op de transfermarkt. Daley Blind vertrok terug naar Ajax en de enige inkomende transfer van belang, de Braziliaan Fred, overgenomen van Shakhtar Donetsk, speelde meer niet dan wel. Net als de ons welbekende Alexis Sanchez die bij United gewoon doorging op de wijze waarop hij bij Arsenal de deur achter zich dicht trok.
Of Mourinho de nukkige Chileen nog eens een kans zal geven tegen zijn ex-ploeg valt af te wachten. We weten echter allemaal wel dat een gewond dier bijzonder gevaarlijk kan zijn, en de verplaatsing naar Old Trafford zit beslist vol wolfijzers en schietgeweren.
De laatste overwinning van de Gunners bij United dateert van 17 september 2006. Het was Emmanuel Adebayor die vier minuten voor tijd het enige doelpunt van de wedstrijd maakte, nadat Gilberto Silva in het wedstrijdbegin een penalty had gemist voor Arsenal.
Nadien haalden de Gunners nog af en toe een punt op Old Trafford, en uiteraard was er ook nog 28 augustus 2011 toen een door onvoorstelbaar veel blessures geteisterd Arsenal met een onuitgegeven elftal onderuit ging met 8-2.
Indien deze verplaatsing tot een goed einde wordt gebracht, zal Arsenal 20 wedstrijden op rij, in alle competities, ongeslagen zijn. Afwachten of het zover komt, de derbyzege zal het moreel van de troepen van Emery naar het zenit gebracht hebben.
De North London derby is uitgegroeid tot een, voor alle Gooners overal ter wereld, een zinderend spektakel met tal van emoties en een thuisploeg die uiteindelijk met overtuiging en grinta de wedstrijd naar haar hand zette.
Opnieuw geen Mesut Özil aan de aftrap. De Duitser zou, niet voor de eerste keer dit seizoen, met rugpijn zitten.
De Gunners begonnen sterk aan het duel en werden snel beloond toen het licht uitging bij Jan Vertonghen. De Rode Duivel sloeg een hoge voorzet met de hand weg, Mike Dean legde de bal op de stip en trok geel voor de Belg. Aubameyang trapte kalmpjes door het midden van het doel, 1-0.
Het kostte Tottenham de nodige minuten om zich te herstellen, maar de bezoekers lukten in hun opzet. Een vrije trap na een overtreding van Sokratis werd voor doel gezwiept en Eric Dier verschalkte Leno met een botsende kopbal. De Koreaan Son deed vervolgens een beroep op de welwillendheid van Mike Dean toen hij zich in een duel met een sierlijk sprongetje liet vallen. De toegekende strafschop was een schoolvoorbeeld van de onbegrijpelijke beslissingen waar de thans 50-jarige Dean reeds jaren een patent lijkt op te hebben. Het maakte de zaak niet van Harry Kane die met een staalharde knal zijn ploeg op voorsprong bracht.
Unai Emery greep meteen in en bracht voor de tweede periode Lacazette en Ramsey in voor Iwobi en Mkhitaryan. Vrij spoedig nam Arsenal de wedstrijd terug, en deze keer definitief, in handen. Bellerin speelde diep in op Ramsey, de Welshman legde opzij voor Aubameyang en de Gabonese prijsschutter, nog buiten de 16, krulde precies buiten bereik van Lloris de gelijkmaker in doel.
Alexandre Lacazette ging voor de 3-2, leek zich vast te lopen maar kon toch een schot wagen, eveneens van buiten de 16 en de bal, nog heel lichtjes beroerd door een verdediger, eindigde in de rechterbenedenhoek.
Het in een volledig delirium verkerende Emirates stadion had het mooiste nog tegoed. Aubameyang loodste Torreira voorbij de Spurs defensie en de kleine Uruguayaan, de absolute man van de wedstrijd, poeierde de bal in de verste hoek voorbij Lloris. 4-2 in een North London derby, er zijn weinig mooiere dagen in het leven van een Arsenal-supporter.
Unai Emery en de zijnen hebben weinig tijd om te vieren, want de volgende opdracht komt er al onmiddellijk aan en voor de tweede keer dit seizoen spelen de Gunners twee topwedstrijden na elkaar.
Woensdag 05/12/2018, 20u00 Old Trafford, Premier League matchweek 15: Manchester United – Arsenal
De overwinning tegen Tottenham brengt Arsenal op de 4e plaats in het klassement, op 7 punten van leider Manchester City, 5 van Liverpool en 1 van Chelsea. Tottenham moet de Gunners alleen in doelsaldo laten voorgaan. Op plaatsen 6 en 7 vinden we Everton en onze volgende tegenstander, Manchester United.
De al een tijd niet meer zo “special one” José Mourinho krijgt zijn ploeg maar niet op dreef. Er waren nederlagen bij Brighton, West Ham United en Manchester City, en de zware 0-3 thuisnederlaag tegen Tottenham op de 3e speeldag.
Net als de Spurs overigens bleef United heel kalm op de transfermarkt. Daley Blind vertrok terug naar Ajax en de enige inkomende transfer van belang, de Braziliaan Fred, overgenomen van Shakhtar Donetsk, speelde meer niet dan wel. Net als de ons welbekende Alexis Sanchez die bij United gewoon doorging op de wijze waarop hij bij Arsenal de deur achter zich dicht trok.
Of Mourinho de nukkige Chileen nog eens een kans zal geven tegen zijn ex-ploeg valt af te wachten. We weten echter allemaal wel dat een gewond dier bijzonder gevaarlijk kan zijn, en de verplaatsing naar Old Trafford zit beslist vol wolfijzers en schietgeweren.
De laatste overwinning van de Gunners bij United dateert van 17 september 2006. Het was Emmanuel Adebayor die vier minuten voor tijd het enige doelpunt van de wedstrijd maakte, nadat Gilberto Silva in het wedstrijdbegin een penalty had gemist voor Arsenal.
Nadien haalden de Gunners nog af en toe een punt op Old Trafford, en uiteraard was er ook nog 28 augustus 2011 toen een door onvoorstelbaar veel blessures geteisterd Arsenal met een onuitgegeven elftal onderuit ging met 8-2.
Indien deze verplaatsing tot een goed einde wordt gebracht, zal Arsenal 20 wedstrijden op rij, in alle competities, ongeslagen zijn. Afwachten of het zover komt, de derbyzege zal het moreel van de troepen van Emery naar het zenit gebracht hebben.
NORTH LONDON DERBY
door Marcel Bogaerts
In alle competities is Arsenal nu 17 wedstrijden op rij ongeslagen. Aan de kust was er –niet voor de eerste keer- een flinke portie geluk nodig om die reeks verder te zetten. Dame Fortuna moet thuisspeler Jefferson Lerma wat in het oor gefluisterd hebben, want de schicht waarmee hij zijn eigen doelman versloeg mocht gezien worden. Ook nu slaagden de Gunners er niet in de eerste helft met voorsprong af te sluiten want in de toegevoegde tijd van de eerste periode maakte de thuisploeg alsnog gelijk. Het doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang in het vierde kwartier was uiteindelijk voldoende voor de volle buit.
Meer nog dan over de zege werd gesproken over het bankzittersstatuut van Mesut Özil. We gaan ons niet laten verleiden tot het meegaan in allerhande theorieën over het hoe en het waarom van die beslissing van de coach; mogelijk wilde hij hiermee de Duitser iets duidelijk maken, laat ons het daarop houden.
De Europese wedstrijd in Oekraïne zou (en we gebruiken wel degelijk de voorwaardelijke wijs) gespeeld worden in Kiev. Dat bespaart de Gunners en hun supporters een busreis van meer dan vier uur. Unai Emery heeft een heel jonge ploeg op het vliegtuig gezet en we kunnen hem geen ongelijk geven. Arsenal is immers reeds geplaatst voor de knock-out fase en hoewel de eerste plaats in de groep niet onbelangrijk zou kunnen zijn wordt duidelijk de voorrang gegeven aan de komende competitiewedstrijd. Er is natuurlijk geen mens die dat liever andersom zou willen.
Zondag 2/12/2018, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 14: Arsenal – Tottenham Hotspur
Arsenal staat na een lange reeks van wedstrijden tegen “haalbare” tegenstrevers (zo wordt in sommige kringen de mooie ongeslagen reeks van de Gunners toch geminimaliseerd) nu voor een loodzwaar tweeluik. De thuiswedstrijd tegen de erfvijand is daarvan het eerste duel.
Mauricio Pochettino en zijn Spurs hebben in de huidige competitie nog geen enkel gelijkspel behaald. 10 wedstrijden werden gewonnen en de 3 nederlagen kwamen er op Vicarage Road (2-1 verlies tegen Watford) en op Wembley (1-2 verlies tegen Liverpool en 0-1 verlies tegen Manchester City). Andere topwedstrijden bij Manchester United (0-3) en thuis tegen Chelsea (3-1) werden dan weer overtuigend gewonnen.
Ondanks de problemen bij de bouw van het nieuwe stadion (de opening van deze nieuwe voetbaltempel blijft maar uit) en de totale inactiviteit op de transfermarkt blijven de Spurs het dus goed doen in de competitie. Ze staan op een derde plaats met 30 punten op 5 punten van leider City en 3 punten van Liverpool. Chelsea volgt met 2 eenheden minder en Arsenal heeft er nog eentje minder.
Doordat de Gunners echter een zelfde doelsaldo hebben dan Tottenham (+12) zouden ze bij winst haasje over doen en terug de top vier binnensluipen. Het zal echter een bijzonder stevig Arsenal moeten zijn om het zover te laten komen. De Gunners in opbouw tegen een geroutineerd en uitgekookt elftal. Moeilijk gaat ook en laat ons vooral niet vergeten dat het reeds van 20 november 2010 geleden is dat de Spurs op het Emirates kwamen winnen. Het werd toen 2-3. Een 2-0 voorsprong aan de rust (goals van Nasri en Chamakh) was niet voldoende. Rafaël Van der Vaart ontbond zijn duivels. Hij had een assist in huis voor Gareth Bale, zette zelf een penalty om, en legde enkele minuten voor affluiten de bal nog eens op het hoofd van Younes Kaboul.
Veel liever herinneren we ons de twee volgende competities toen de rivaal telkens met 5-2 terug naar White Hart Lane gestuurd werd. De editie van 17 november 2012 zorgde Emmanuel Adebayor voor een vroege voorsprong van de Spurs maar hij luidde ook de ondergang van zijn ploeg in met een schandalige ingreep en een terechte rode kaart. Mertesacker, Podolski, Giroud en een formidabele Santi Cazorla tikten de bezoekers naar een 4-1 uppercut na een uur spelen. Gareth Bale pruttelde nog tegen, maar Theo Walcott zorgde voor het slotakkoord.
Volgende derbies op het Emirates waren minder spectaculair. Vorig seizoen won Arsenal met 2-0 na een kopbaldoelpunt van Shkodran Mustafi en een schot met rechts van Alexis Sanchez.
De scheidsrechter voor de wedstrijd van zondag is eens te meer Mike Dean. Een man verantwoordelijk voor grijze haren en hartinfarcten bij vele Gooners, maar vorig seizoen viel op zijn leiding van de derby heel weinig aan te merken (tenzij door Tottenham supporters) en we hopen dat dat nu ook het geval zal zijn.
In alle competities is Arsenal nu 17 wedstrijden op rij ongeslagen. Aan de kust was er –niet voor de eerste keer- een flinke portie geluk nodig om die reeks verder te zetten. Dame Fortuna moet thuisspeler Jefferson Lerma wat in het oor gefluisterd hebben, want de schicht waarmee hij zijn eigen doelman versloeg mocht gezien worden. Ook nu slaagden de Gunners er niet in de eerste helft met voorsprong af te sluiten want in de toegevoegde tijd van de eerste periode maakte de thuisploeg alsnog gelijk. Het doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang in het vierde kwartier was uiteindelijk voldoende voor de volle buit.
Meer nog dan over de zege werd gesproken over het bankzittersstatuut van Mesut Özil. We gaan ons niet laten verleiden tot het meegaan in allerhande theorieën over het hoe en het waarom van die beslissing van de coach; mogelijk wilde hij hiermee de Duitser iets duidelijk maken, laat ons het daarop houden.
De Europese wedstrijd in Oekraïne zou (en we gebruiken wel degelijk de voorwaardelijke wijs) gespeeld worden in Kiev. Dat bespaart de Gunners en hun supporters een busreis van meer dan vier uur. Unai Emery heeft een heel jonge ploeg op het vliegtuig gezet en we kunnen hem geen ongelijk geven. Arsenal is immers reeds geplaatst voor de knock-out fase en hoewel de eerste plaats in de groep niet onbelangrijk zou kunnen zijn wordt duidelijk de voorrang gegeven aan de komende competitiewedstrijd. Er is natuurlijk geen mens die dat liever andersom zou willen.
Zondag 2/12/2018, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 14: Arsenal – Tottenham Hotspur
Arsenal staat na een lange reeks van wedstrijden tegen “haalbare” tegenstrevers (zo wordt in sommige kringen de mooie ongeslagen reeks van de Gunners toch geminimaliseerd) nu voor een loodzwaar tweeluik. De thuiswedstrijd tegen de erfvijand is daarvan het eerste duel.
Mauricio Pochettino en zijn Spurs hebben in de huidige competitie nog geen enkel gelijkspel behaald. 10 wedstrijden werden gewonnen en de 3 nederlagen kwamen er op Vicarage Road (2-1 verlies tegen Watford) en op Wembley (1-2 verlies tegen Liverpool en 0-1 verlies tegen Manchester City). Andere topwedstrijden bij Manchester United (0-3) en thuis tegen Chelsea (3-1) werden dan weer overtuigend gewonnen.
Ondanks de problemen bij de bouw van het nieuwe stadion (de opening van deze nieuwe voetbaltempel blijft maar uit) en de totale inactiviteit op de transfermarkt blijven de Spurs het dus goed doen in de competitie. Ze staan op een derde plaats met 30 punten op 5 punten van leider City en 3 punten van Liverpool. Chelsea volgt met 2 eenheden minder en Arsenal heeft er nog eentje minder.
Doordat de Gunners echter een zelfde doelsaldo hebben dan Tottenham (+12) zouden ze bij winst haasje over doen en terug de top vier binnensluipen. Het zal echter een bijzonder stevig Arsenal moeten zijn om het zover te laten komen. De Gunners in opbouw tegen een geroutineerd en uitgekookt elftal. Moeilijk gaat ook en laat ons vooral niet vergeten dat het reeds van 20 november 2010 geleden is dat de Spurs op het Emirates kwamen winnen. Het werd toen 2-3. Een 2-0 voorsprong aan de rust (goals van Nasri en Chamakh) was niet voldoende. Rafaël Van der Vaart ontbond zijn duivels. Hij had een assist in huis voor Gareth Bale, zette zelf een penalty om, en legde enkele minuten voor affluiten de bal nog eens op het hoofd van Younes Kaboul.
Veel liever herinneren we ons de twee volgende competities toen de rivaal telkens met 5-2 terug naar White Hart Lane gestuurd werd. De editie van 17 november 2012 zorgde Emmanuel Adebayor voor een vroege voorsprong van de Spurs maar hij luidde ook de ondergang van zijn ploeg in met een schandalige ingreep en een terechte rode kaart. Mertesacker, Podolski, Giroud en een formidabele Santi Cazorla tikten de bezoekers naar een 4-1 uppercut na een uur spelen. Gareth Bale pruttelde nog tegen, maar Theo Walcott zorgde voor het slotakkoord.
Volgende derbies op het Emirates waren minder spectaculair. Vorig seizoen won Arsenal met 2-0 na een kopbaldoelpunt van Shkodran Mustafi en een schot met rechts van Alexis Sanchez.
De scheidsrechter voor de wedstrijd van zondag is eens te meer Mike Dean. Een man verantwoordelijk voor grijze haren en hartinfarcten bij vele Gooners, maar vorig seizoen viel op zijn leiding van de derby heel weinig aan te merken (tenzij door Tottenham supporters) en we hopen dat dat nu ook het geval zal zijn.
BACK TO WINNING WAYS NU
Door Marcel Bogaerts
De laatste competitiewedstrijd tegen Wolverhampton Wanderers werd een tegenvaller. De bezoekers bleken, zoals verwacht in deze rubriek, een erg taaie tegenstrever en Arsenal vond nooit een antwoord op de aanpak van de uitstekend georganiseerde Wolves, die elke thuisspeler in balbezit vrijwel onmiddellijk onder druk zetten, de aanvoer naar voorspelers telkens weer deskundig afsneden en bij elke gelegenheid, van het minste foutje gebruik makend, de ruimte opzochten, vonden en de thuisverdediging meerdere malen tot paniekerig verdedigen dwongen. Arsenal kwam goed weg met het gelijkspel en Bernd Leno was de man van de match. Het herhaaldelijk tijdrekken van de bezoekers was jammer genoeg irritant, des te meer omdat ze de match dusdanig in handen hielden dat deze ergerlijke tactiek helemaal niet nodig leek.
Arsenal speelde nu drie keer op rij gelijk in competitie, met tussendoor nog een gelijkspel tegen Sporting Lissabon in de Europa League, en heeft het de laatste weken moeilijk om zijn wil op te leggen. Uiteraard mogen we geen van allen verwachten dat het team onder een nieuwe leiding zo maar onmiddellijk alle tegenstand op een hoopje gaat spelen. Sinds half augustus zijn de Gunners nog steeds ongeslagen en hoewel de kalendermaker (na de twee zware openingswedstrijden) en de Europese loting daar vriendelijk in meewerkten, blijft dit toch een prestatie.
De volgende thuiswedstrijd is alweer een regelrechte topper, maar eerst moet Arsenal nog een lastige verplaatsing afwerken.
Zondag 25/11/2018 13u30, Vitality Stadium, Premier League matchweek 13: Bournemouth – Arsenal
De ploeg van Eddie Howe telt momenteel reeds 20 punten, net even veel als Watford en Manchester United, maar ze prijken dankzij een beter doelsaldo toch op de zesde plaats van de rangschikking, met vier punten minder dan Arsenal op plaats 5. Ze wonnen zes keer en verloren vier keer en daar was een zware 4-0 nederlaag bij Burnley bij. Hun laatste twee wedstrijden, thuis tegen Manchester United en uit bij Newcastle gingen ook verloren, telkens met 2-1. Zij hebben het dus, net als Arsenal, de laatste weken iets moeilijker en de confrontatie in het Vitality Stadium wordt beslist interessant.
Het is voor het vierde seizoen op rij dat Bournemouth in de Premier League speelt en geen mens kan ontkennen dat de club in het erg kleine stadion op Dean Court (geen 12000 toeschouwers vinden er een plaatsje) het behoorlijk doet. Tegen Arsenal zorgen ze steeds voor stevig weerwerk. De allereerste thuiswedstrijd tegen de Gunners op 7 februari 2016 werd nog verloren met 0-2 toen Mesut Özil en Olivier Giroud in minuut 23 en 24 de thuisploeg voor een voldongen feit stelden.
Het seizoen nadien, op 3 januari 2017, leek Arsenal een erge nachtmerrie te gaan beleven, want Bournemouth stond na een uur spelen 3-0 voor. Alexis Sanchez en Lucas Perez milderden en tenslotte, in de slotminuut, en na een rode kaart voor thuisspeler Simon Francis, was Olivier Giroud degene die nog een punt uit de brand wist te slepen.
Vorig seizoen, op 14 januari 2018, ging de wedstrijd verloren hoewel Hector Bellerin voor 0-1 had gezorgd. Een zwak Arsenal verloor echter nog met 2-1.
Kan Arsenal nog eens winnen op Dean Court? Als aanloop naar de groepswinst in de Europa League enkele dagen later, in een uitwedstrijd bij Vorskla Poltava? Om dan ervoor te zorgen dat het niet uitgerekend Tottenham is dat Arsenal terug in het verlies speelt, na meer dan drie maanden zonder nederlaag?
De laatste competitiewedstrijd tegen Wolverhampton Wanderers werd een tegenvaller. De bezoekers bleken, zoals verwacht in deze rubriek, een erg taaie tegenstrever en Arsenal vond nooit een antwoord op de aanpak van de uitstekend georganiseerde Wolves, die elke thuisspeler in balbezit vrijwel onmiddellijk onder druk zetten, de aanvoer naar voorspelers telkens weer deskundig afsneden en bij elke gelegenheid, van het minste foutje gebruik makend, de ruimte opzochten, vonden en de thuisverdediging meerdere malen tot paniekerig verdedigen dwongen. Arsenal kwam goed weg met het gelijkspel en Bernd Leno was de man van de match. Het herhaaldelijk tijdrekken van de bezoekers was jammer genoeg irritant, des te meer omdat ze de match dusdanig in handen hielden dat deze ergerlijke tactiek helemaal niet nodig leek.
Arsenal speelde nu drie keer op rij gelijk in competitie, met tussendoor nog een gelijkspel tegen Sporting Lissabon in de Europa League, en heeft het de laatste weken moeilijk om zijn wil op te leggen. Uiteraard mogen we geen van allen verwachten dat het team onder een nieuwe leiding zo maar onmiddellijk alle tegenstand op een hoopje gaat spelen. Sinds half augustus zijn de Gunners nog steeds ongeslagen en hoewel de kalendermaker (na de twee zware openingswedstrijden) en de Europese loting daar vriendelijk in meewerkten, blijft dit toch een prestatie.
De volgende thuiswedstrijd is alweer een regelrechte topper, maar eerst moet Arsenal nog een lastige verplaatsing afwerken.
Zondag 25/11/2018 13u30, Vitality Stadium, Premier League matchweek 13: Bournemouth – Arsenal
De ploeg van Eddie Howe telt momenteel reeds 20 punten, net even veel als Watford en Manchester United, maar ze prijken dankzij een beter doelsaldo toch op de zesde plaats van de rangschikking, met vier punten minder dan Arsenal op plaats 5. Ze wonnen zes keer en verloren vier keer en daar was een zware 4-0 nederlaag bij Burnley bij. Hun laatste twee wedstrijden, thuis tegen Manchester United en uit bij Newcastle gingen ook verloren, telkens met 2-1. Zij hebben het dus, net als Arsenal, de laatste weken iets moeilijker en de confrontatie in het Vitality Stadium wordt beslist interessant.
Het is voor het vierde seizoen op rij dat Bournemouth in de Premier League speelt en geen mens kan ontkennen dat de club in het erg kleine stadion op Dean Court (geen 12000 toeschouwers vinden er een plaatsje) het behoorlijk doet. Tegen Arsenal zorgen ze steeds voor stevig weerwerk. De allereerste thuiswedstrijd tegen de Gunners op 7 februari 2016 werd nog verloren met 0-2 toen Mesut Özil en Olivier Giroud in minuut 23 en 24 de thuisploeg voor een voldongen feit stelden.
Het seizoen nadien, op 3 januari 2017, leek Arsenal een erge nachtmerrie te gaan beleven, want Bournemouth stond na een uur spelen 3-0 voor. Alexis Sanchez en Lucas Perez milderden en tenslotte, in de slotminuut, en na een rode kaart voor thuisspeler Simon Francis, was Olivier Giroud degene die nog een punt uit de brand wist te slepen.
Vorig seizoen, op 14 januari 2018, ging de wedstrijd verloren hoewel Hector Bellerin voor 0-1 had gezorgd. Een zwak Arsenal verloor echter nog met 2-1.
Kan Arsenal nog eens winnen op Dean Court? Als aanloop naar de groepswinst in de Europa League enkele dagen later, in een uitwedstrijd bij Vorskla Poltava? Om dan ervoor te zorgen dat het niet uitgerekend Tottenham is dat Arsenal terug in het verlies speelt, na meer dan drie maanden zonder nederlaag?
DE GUNNERS AU SERIEUX NEMEN
Door Marcel Bogaerts
We hadden om een zinderende topwedstrijd gevraagd en dat was precies wat we kregen. Het duel tegen het team van Jürgen Klopp was voor het grootste gedeelte van de speeltijd adembenemend. Beide teams namen om beurt het commando en zorgden voor kansen in een tegen een verschroeiend tempo gespeelde confrontatie. Na de wedstrijd regende het dan ook positieve commentaren, ook en vooral vanuit de media, die Arsenal, zo lijkt het toch, opnieuw met wat meer respect benaderen, enkele eeuwige afbrekers en zwartkijkers uitgezonderd. De meest sprekende commentaar kwam, en we herhalen het graag, van The Observer, waarin columnist Barney Ronay “vigour, energy, persistence, grit” zag en er ten overvloede bij stelde “what a change to see all these things.” We sluiten er ons graag bij aan en zien graag een verder en lang vervolg aan deze wedstrijdmentaliteit van onze ploeg.
Na de midweekwedstrijd in de Europa League tegen Sporting Lissabon, de vierde wedstrijd in de groepsfase (bij winst is Arsenal mogelijk reeds zeker van de eerste plaats in de groep) volgt een thuiswedstrijd in de competitie.
Zondag 11/11/18, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 12: Arsenal – Wolverhampton Wanderers
De stad Wolverhampton vinden we op een ruime 200 kilometer van Londen, ten noordwesten van Birmingham. De stad zou gesticht zijn in het jaar 985 door ene Lady Wulfruna en zou zeer welluidend aanvankelijk Wulfruna heaneton genoemd zijn en dat betekent “Stad van Wulfruna op de heuvel.”
Tegenwoordig telt de regio Wolverhampton een slordige 250.000 inwoners.
De lokale voetbalclub Wolverhampton Wanderers FC werd reeds opgericht in 1877 en speelt sinds dit seizoen terug in de Premier League, na een afwezigheid van zes jaar, want in 2012 degradeerde de club en een jaar later werden de Wolves zelfs bedacht met een ticket naar League One.
De gloriejaren van Wolverhampton Wanderers situeren zich in de vijftiger jaren want de club werd landskampioen in 1954, 1958 en 1959.
De FA Cup verhuisde naar Molineux, de thuisbasis van de Wolves in 1893, 1908, 1949 en 1960.
Merkwaardig is ook dat de Wolves in 1971/1972 een mooi Europees parcours afwerkten. Academica de Coimbra, ADO Den Haag, FC Carl Zeiss Jena, Juventus en het Hongaarse Ferencvaros gingen allemaal voor de bijl en zo bereikte Wolverhampton de allereerste UEFA Cup finale. Over twee wedstrijden in een volledig Engelse finale ging de trofee tenslotte naar Tottenham.
De club, momenteel in handen van de Chinese investeringsmaatschappij Fosun International, doet het momenteel heel wat beter dan de andere nieuwkomers Cardiff (16e) en Fulham (17e). De Wolves staan op een 11e plaats met 4 overwinningen, 3 draws en 4 nederlagen. Ze wonnen thuis tegen Burnley en Southampton en uit bij Crystal Palace en West Ham.
De Portugese manager Nuno werkte voorheen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en FC Porto. In zijn kern vinden we enkele bekende namen zoals doelmannen John Ruddy en Rui Patricio; voor het middenveld vinden we naast onze landgenoot Leander Dendoncker (die echter nog geen minuut speelde in competitie) ook de Portugezen Joao Moutinho en Ruben Neves.
Tegen deze ongetwijfeld moeilijk te maneuvreren Wolves de drie punten thuishouden is alweer gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar na twee gelijke spelen in competitie is dat toch de dwingende opdracht. Te meer omdat de Gunners na de interlandbreak naar Bournemouth en Vorskla Poltava moeten en daarna opnieuw twee toppers moeten bekampen, eerst een thuiswedstrijd tegen Tottenham en nadien een uitwedstrijd op Old Trafford. Boeiende weken.
We hadden om een zinderende topwedstrijd gevraagd en dat was precies wat we kregen. Het duel tegen het team van Jürgen Klopp was voor het grootste gedeelte van de speeltijd adembenemend. Beide teams namen om beurt het commando en zorgden voor kansen in een tegen een verschroeiend tempo gespeelde confrontatie. Na de wedstrijd regende het dan ook positieve commentaren, ook en vooral vanuit de media, die Arsenal, zo lijkt het toch, opnieuw met wat meer respect benaderen, enkele eeuwige afbrekers en zwartkijkers uitgezonderd. De meest sprekende commentaar kwam, en we herhalen het graag, van The Observer, waarin columnist Barney Ronay “vigour, energy, persistence, grit” zag en er ten overvloede bij stelde “what a change to see all these things.” We sluiten er ons graag bij aan en zien graag een verder en lang vervolg aan deze wedstrijdmentaliteit van onze ploeg.
Na de midweekwedstrijd in de Europa League tegen Sporting Lissabon, de vierde wedstrijd in de groepsfase (bij winst is Arsenal mogelijk reeds zeker van de eerste plaats in de groep) volgt een thuiswedstrijd in de competitie.
Zondag 11/11/18, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 12: Arsenal – Wolverhampton Wanderers
De stad Wolverhampton vinden we op een ruime 200 kilometer van Londen, ten noordwesten van Birmingham. De stad zou gesticht zijn in het jaar 985 door ene Lady Wulfruna en zou zeer welluidend aanvankelijk Wulfruna heaneton genoemd zijn en dat betekent “Stad van Wulfruna op de heuvel.”
Tegenwoordig telt de regio Wolverhampton een slordige 250.000 inwoners.
De lokale voetbalclub Wolverhampton Wanderers FC werd reeds opgericht in 1877 en speelt sinds dit seizoen terug in de Premier League, na een afwezigheid van zes jaar, want in 2012 degradeerde de club en een jaar later werden de Wolves zelfs bedacht met een ticket naar League One.
De gloriejaren van Wolverhampton Wanderers situeren zich in de vijftiger jaren want de club werd landskampioen in 1954, 1958 en 1959.
De FA Cup verhuisde naar Molineux, de thuisbasis van de Wolves in 1893, 1908, 1949 en 1960.
Merkwaardig is ook dat de Wolves in 1971/1972 een mooi Europees parcours afwerkten. Academica de Coimbra, ADO Den Haag, FC Carl Zeiss Jena, Juventus en het Hongaarse Ferencvaros gingen allemaal voor de bijl en zo bereikte Wolverhampton de allereerste UEFA Cup finale. Over twee wedstrijden in een volledig Engelse finale ging de trofee tenslotte naar Tottenham.
De club, momenteel in handen van de Chinese investeringsmaatschappij Fosun International, doet het momenteel heel wat beter dan de andere nieuwkomers Cardiff (16e) en Fulham (17e). De Wolves staan op een 11e plaats met 4 overwinningen, 3 draws en 4 nederlagen. Ze wonnen thuis tegen Burnley en Southampton en uit bij Crystal Palace en West Ham.
De Portugese manager Nuno werkte voorheen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en FC Porto. In zijn kern vinden we enkele bekende namen zoals doelmannen John Ruddy en Rui Patricio; voor het middenveld vinden we naast onze landgenoot Leander Dendoncker (die echter nog geen minuut speelde in competitie) ook de Portugezen Joao Moutinho en Ruben Neves.
Tegen deze ongetwijfeld moeilijk te maneuvreren Wolves de drie punten thuishouden is alweer gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar na twee gelijke spelen in competitie is dat toch de dwingende opdracht. Te meer omdat de Gunners na de interlandbreak naar Bournemouth en Vorskla Poltava moeten en daarna opnieuw twee toppers moeten bekampen, eerst een thuiswedstrijd tegen Tottenham en nadien een uitwedstrijd op Old Trafford. Boeiende weken.
EEN SERIEUZE WAARDEMETER
Door Marcel Bogaerts
Zoals voorzien kregen een aantal kernspelers een kans tegen League One club Blackpool, en we mogen wel zeggen dat Unai Emery voor een aantal verrassende namen had gekozen, vooral in defensief opzicht. Zo kwam Carl Jenkinson nog eens aan een basisplaats en nam de jonge Spanjaard Julio Pleguezuelo plaats naast Shkodran Mustafi. Ook Maitland-Niles kwam na zijn blessure terug toe aan voetballen. Dat het niet zo vlot liep mag derhalve geen verwondering wekken. Stephan Lichtsteiner opende de score na ruim een half uur en na de rust maakte Emile Smith-Rowe er 2-0 van. Wedstrijd gespeeld denk je dan, maar Matteo Guendouzi maakte zijn tweede gele overtreding en moest naar de kleedkamers. Blackpool milderde met een stevige kopstoot waarna ook de doelpuntenmaker met rechtstreeks rood (onbesuisde “schaar” op Aubameyang) kon inrukken. Het bleef bij 2-1. Dezelfde avond werd er geloot voor de kwartfinale van deze Carabao Cup en Arsenal krijgt een thuiswedstrijd tegen Tottenham te verwerken. Maar eerst volgt er een absolute topwedstrijd op het Emirates.
Zaterdag 03/11/2018, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 11: Arsenal – Liverpool
De Reds van Anfield Road staan na 10 wedstrijden op gelijke hoogte met kampioen Manchester City, maar het doelpuntensaldo is overtuigend in het voordeel van het team van Pep Guardiola. (+24 tegenover +16). Beide clubs tellen 8 overwinningen en geen enkele nederlaag; ook Chelsea, dat op 2 punten volgt, verloor nog niet. Liverpool liet punten liggen in de rechtstreekse confrontaties met Chelsea (1-1 op Stamford Bridge) en Manchester City (0-0 op Anfield).
Voor de Gunners wordt het, na de nederlagen in de topwedstrijden op speeldag 1 en 2, gevolgd door fraaie reeks van ongeslagen wedstrijden, een zware test. De vraag die velen zich stellen luidt: is het team van Unai Emery reeds in staat voor een verrassing te zorgen en Jürgen Klopp een eerste nederlaag aan te smeren? Er zijn, vooral in het defensieve compartiment, niet te onderschatten personeelsproblemen voor de Arsenal-coach. Nacho Monreal en Sead Kolasinac zijn mogelijk nog niet speelklaar en ook Hector Bellerin is hoogst twijfelachtig. Matteo Guendouzi moet zijn rode schorsing uitzitten.
Unai Emery en zijn spelers zullen evenwel terdege beseffen dat een nieuwe nederlaag in een topper bijzonder jammer is en in het klassement vervelende gevolgen zou kunnen hebben. Tottenham, op 1 punt, speelt bij nieuwkomer Wolverhampton, Bournemouth, op 2 punten, speelt thuis tegen het geplaagde Manchester United en Watford, op 3 punten, kijkt op St. James’ Park Newcastle in de ogen. In het slechtste geval wordt Arsenal twee plaatsen teruggeslagen, met enkel een voordeliger doelsaldo dan het nummer 7. Maar dat is een doemscenario en onder het welbekende credo dat elke match gespeeld moet worden hopen we op een zinderende topwedstrijd in het Emirates.
Zoals vorig seizoen bijvoorbeeld. Op speeldag 19, net voor Kerstmis 2017, liep Liverpool na 52 minuten 0-2 uit met doelpunten van Coutinho en Salah, maar in een onwaarschijnlijk gekke 6 minuten draaiden Alexis Sanchez, Granit Xhaka en Mesut Özil nog voor het uur de situatie op zijn kop. Firminho maakte uiteindelijk nog gelijk voor Liverpool.
De 1e speeldag van het seizoen daarvoor, op 14 augustus 2016, was er ook één met veel emoties. Theo Walcott had na een halfuur gescoord maar Coutinho maakte gelijk vlak voor de rust. De Gunners kwamen onvoldoende geconcentreerd uit de kleedkamer en Adam Lallana, opnieuw Coutinho en Sadio Mané speelden Arsenal in een 1-4 vernieling. Zo leek het tenminste. Santi Cazorla had echter nog assists in huis voor Alex Oxlade-Chamberlain en Calum Chambers maar bij 3-4 bleef het.
Spektakel genoeg dus in deze affiche, al zat er ook wel ergens een 0-0 tussen. De laatste thuiszege tegen Liverpool dateert van 4 april 2015 toen het een mooie 4-1 werd met goals van Hector Bellerin, Mesut Özil en Alexis Sanchez. Na een penaltygoal van Jordan Henderson maakte Olivier Giroud het af in de slotminuut.
Spektakel, emoties, doelpunten, gekoppeld aan een prima resultaat voor Arsenal, het zou formidabel zijn. De Gunners zouden meteen een ferme neus zetten naar enkele pundits (waaronder helaas ook enkele ex-spelers) die al weken na mekaar een fameuze afslachting van de Londenaars voorspellen. Hoe het ook afloopt, de trainer weet als geen ander dat het werk nog maar net begonnen is. In die optiek is de wedstrijd tegen de Reds een serieuze en bijzonder leerrijke waardemeter.
Zoals voorzien kregen een aantal kernspelers een kans tegen League One club Blackpool, en we mogen wel zeggen dat Unai Emery voor een aantal verrassende namen had gekozen, vooral in defensief opzicht. Zo kwam Carl Jenkinson nog eens aan een basisplaats en nam de jonge Spanjaard Julio Pleguezuelo plaats naast Shkodran Mustafi. Ook Maitland-Niles kwam na zijn blessure terug toe aan voetballen. Dat het niet zo vlot liep mag derhalve geen verwondering wekken. Stephan Lichtsteiner opende de score na ruim een half uur en na de rust maakte Emile Smith-Rowe er 2-0 van. Wedstrijd gespeeld denk je dan, maar Matteo Guendouzi maakte zijn tweede gele overtreding en moest naar de kleedkamers. Blackpool milderde met een stevige kopstoot waarna ook de doelpuntenmaker met rechtstreeks rood (onbesuisde “schaar” op Aubameyang) kon inrukken. Het bleef bij 2-1. Dezelfde avond werd er geloot voor de kwartfinale van deze Carabao Cup en Arsenal krijgt een thuiswedstrijd tegen Tottenham te verwerken. Maar eerst volgt er een absolute topwedstrijd op het Emirates.
Zaterdag 03/11/2018, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 11: Arsenal – Liverpool
De Reds van Anfield Road staan na 10 wedstrijden op gelijke hoogte met kampioen Manchester City, maar het doelpuntensaldo is overtuigend in het voordeel van het team van Pep Guardiola. (+24 tegenover +16). Beide clubs tellen 8 overwinningen en geen enkele nederlaag; ook Chelsea, dat op 2 punten volgt, verloor nog niet. Liverpool liet punten liggen in de rechtstreekse confrontaties met Chelsea (1-1 op Stamford Bridge) en Manchester City (0-0 op Anfield).
Voor de Gunners wordt het, na de nederlagen in de topwedstrijden op speeldag 1 en 2, gevolgd door fraaie reeks van ongeslagen wedstrijden, een zware test. De vraag die velen zich stellen luidt: is het team van Unai Emery reeds in staat voor een verrassing te zorgen en Jürgen Klopp een eerste nederlaag aan te smeren? Er zijn, vooral in het defensieve compartiment, niet te onderschatten personeelsproblemen voor de Arsenal-coach. Nacho Monreal en Sead Kolasinac zijn mogelijk nog niet speelklaar en ook Hector Bellerin is hoogst twijfelachtig. Matteo Guendouzi moet zijn rode schorsing uitzitten.
Unai Emery en zijn spelers zullen evenwel terdege beseffen dat een nieuwe nederlaag in een topper bijzonder jammer is en in het klassement vervelende gevolgen zou kunnen hebben. Tottenham, op 1 punt, speelt bij nieuwkomer Wolverhampton, Bournemouth, op 2 punten, speelt thuis tegen het geplaagde Manchester United en Watford, op 3 punten, kijkt op St. James’ Park Newcastle in de ogen. In het slechtste geval wordt Arsenal twee plaatsen teruggeslagen, met enkel een voordeliger doelsaldo dan het nummer 7. Maar dat is een doemscenario en onder het welbekende credo dat elke match gespeeld moet worden hopen we op een zinderende topwedstrijd in het Emirates.
Zoals vorig seizoen bijvoorbeeld. Op speeldag 19, net voor Kerstmis 2017, liep Liverpool na 52 minuten 0-2 uit met doelpunten van Coutinho en Salah, maar in een onwaarschijnlijk gekke 6 minuten draaiden Alexis Sanchez, Granit Xhaka en Mesut Özil nog voor het uur de situatie op zijn kop. Firminho maakte uiteindelijk nog gelijk voor Liverpool.
De 1e speeldag van het seizoen daarvoor, op 14 augustus 2016, was er ook één met veel emoties. Theo Walcott had na een halfuur gescoord maar Coutinho maakte gelijk vlak voor de rust. De Gunners kwamen onvoldoende geconcentreerd uit de kleedkamer en Adam Lallana, opnieuw Coutinho en Sadio Mané speelden Arsenal in een 1-4 vernieling. Zo leek het tenminste. Santi Cazorla had echter nog assists in huis voor Alex Oxlade-Chamberlain en Calum Chambers maar bij 3-4 bleef het.
Spektakel genoeg dus in deze affiche, al zat er ook wel ergens een 0-0 tussen. De laatste thuiszege tegen Liverpool dateert van 4 april 2015 toen het een mooie 4-1 werd met goals van Hector Bellerin, Mesut Özil en Alexis Sanchez. Na een penaltygoal van Jordan Henderson maakte Olivier Giroud het af in de slotminuut.
Spektakel, emoties, doelpunten, gekoppeld aan een prima resultaat voor Arsenal, het zou formidabel zijn. De Gunners zouden meteen een ferme neus zetten naar enkele pundits (waaronder helaas ook enkele ex-spelers) die al weken na mekaar een fameuze afslachting van de Londenaars voorspellen. Hoe het ook afloopt, de trainer weet als geen ander dat het werk nog maar net begonnen is. In die optiek is de wedstrijd tegen de Reds een serieuze en bijzonder leerrijke waardemeter.
OPWARMER VOOR DE TOPWEDSTRIJD
Een minder fris ogend Arsenal is er niet in geslaagd de reeks van overwinningen verder te zetten. De Gunners hadden het moeilijk in Selhurst Park tegen een enthousiast voetballend Crystal Palace dat duidelijk veel beter kan dan wat hun plaats in de rangschikking laat vermoeden. Dat ze twee strafschoppen nodig hadden om uiteindelijk nog een punt thuis te houden doet niets af aan hun verdienste, Arsenal kwam goed weg met het gelijkspel. De opbouw van het nieuwe Arsenal onder Unai Emery wordt echter door dit mindere resultaat allerminst tegengehouden, dat beseft iedereen wel.
De voorbereiding op de topper tegen Liverpool wordt gehinderd door het nog steeds volmaakt overbodige Carabao Cup tornooi en verwacht mag worden dat heel wat vaste waarden voor dit eerstkomende duel terecht rust zullen krijgen.
Woensdag 31/10/2018 19u45 Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Blackpool FC
De club van de noordwestelijke Engelse kust (Blackpool ligt op ruim 350 kilometer ten noorden van Londen) werd gesticht in 1887. Sinds hun definitieve toelating tot de Football League speelden ze daarin meer dan 100 opeenvolgende seizoenen.
De laatste keer dat ze hun opwachting maakten in de hoogste afdeling was in het seizoen 2010/2011. De omwille van hun opvallende oranje uitrusting als The Tangerines door het voetballeven gaande club hield het echter slechts één seizoen vol en kreeg, na onder meer een 6-0 nederlaag op het Emirates, een retourticketje onder de neus geduwd.
Het ging alleen maar verder achteruit, want enkele seizoenen later zat men op Bloomfield Road naar League Two voetbal te kijken. De finale van de play-offs werd in de lente van 2017 echter wel gewonnen van Exeter City en Blackpool speelt sinds vorig seizoen dus in League One. De club staat in de huidige competitie op de 12e plaats.
Het voorlopige hoogtepunt in de geschiedenis van The Tangerines is het winnen van de FA Cup in 1953. Bolton Wanderers liep 1-3 uit maar onder impuls van de legendarische Stanley Matthews haalde Blackpool het uiteindelijk nog met 4-3.
Zelfs een naar alle waarschijnlijkheid veredeld invallerselftal van Arsenal zal de volgende ronde van deze Carabao Cup zonder grote problemen bereiken.
De voorbereiding op de topper tegen Liverpool wordt gehinderd door het nog steeds volmaakt overbodige Carabao Cup tornooi en verwacht mag worden dat heel wat vaste waarden voor dit eerstkomende duel terecht rust zullen krijgen.
Woensdag 31/10/2018 19u45 Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Blackpool FC
De club van de noordwestelijke Engelse kust (Blackpool ligt op ruim 350 kilometer ten noorden van Londen) werd gesticht in 1887. Sinds hun definitieve toelating tot de Football League speelden ze daarin meer dan 100 opeenvolgende seizoenen.
De laatste keer dat ze hun opwachting maakten in de hoogste afdeling was in het seizoen 2010/2011. De omwille van hun opvallende oranje uitrusting als The Tangerines door het voetballeven gaande club hield het echter slechts één seizoen vol en kreeg, na onder meer een 6-0 nederlaag op het Emirates, een retourticketje onder de neus geduwd.
Het ging alleen maar verder achteruit, want enkele seizoenen later zat men op Bloomfield Road naar League Two voetbal te kijken. De finale van de play-offs werd in de lente van 2017 echter wel gewonnen van Exeter City en Blackpool speelt sinds vorig seizoen dus in League One. De club staat in de huidige competitie op de 12e plaats.
Het voorlopige hoogtepunt in de geschiedenis van The Tangerines is het winnen van de FA Cup in 1953. Bolton Wanderers liep 1-3 uit maar onder impuls van de legendarische Stanley Matthews haalde Blackpool het uiteindelijk nog met 4-3.
Zelfs een naar alle waarschijnlijkheid veredeld invallerselftal van Arsenal zal de volgende ronde van deze Carabao Cup zonder grote problemen bereiken.
WE BELEVEN MOOIE TIJDEN, MAAR VOETJES OP DE GROND
Door Marcel Bogaerts
Dat alle Gooners inderdaad best de voetjes op de grond houden werd in het eerste half uur van het duel tegen Leicester City overduidelijk (en soms pijnlijk) getoond. Arsenal was nergens en werd door The Foxes van Claude Puel zowat tureluurs gespeeld. Dat er geen vroege treffer viel mag wel een wonder heten, met eveneens dank aan Bernd Leno. Na een half uur werd het uiteindelijk toch 0-1 op een harde poging van Chilwell wiens schot nog afweek op de voet van Bellerin waardoor Leno kansloos was. Bellerin kreeg een owngoal achter zijn naam.
De achterstand was het sein voor Arsenal om zonder verwijl recht te krabbelen en vlak voor het rustsignaal was het aanvoerder Mesut Özil die een aangeven van de voordien zo pechvolle Spaanse rechtsachter op onnavolgbare wijze in doel devieerde.
De tweede speelhelft was voor Arsenal. Een ronduit briljante Özil dirigeerde zijn ploeg richting Schmeichel. Na een laatste keer bibberen toen Ndidi met een snoeiharde kopbal het doel van Leno bijna uit de grond deed daveren vond de ingekomen Aubameyang het welletjes en hij rondde op vijf minuten tijd twee keer een even briljant als effectief ploegspel af. Het was smullen in het Emirates.
De volgende opdracht is de Europa League wedstrijd in het Alvalade stadion te Lissabon tegen het plaatselijke Sporting Portugal, een wedstrijd met de leiding van de groep als inzet.
In competitie telt Arsenal nu 7 zeges op rij. Winnen op Selhurst Park en daarna de topper tegen Liverpool winnen en de reeks uit het "Invincibles" seizoen is geëvenaard. Maar nu niet gaan dromen, blijven werken en verbeteren.
Zondag 28/10/18 13u30 Selhurst Park, Premier League matchweek 10: Crystal Palace – Arsenal
The Eagles van manager Roy Hodgson –die vorig jaar in september overnam van de zeer snel ontslagen Frank De Boer- staan op een 15e plaats in het klassement en hebben dus, allerminst voor de eerste keer, een zorgwekkend seizoen. Ze wonnen tot hiertoe 2 keer (uit bij Fulham en uit bij Huddersfield) en in eigen huis werd alleen tegen Newcastle een puntje gepakt na een povere 0-0.
Op de transfermarkt vielen vooral het vertrek van Yohan Cabaye (naar Al Nasr FC) en de aanwerving van Cheikhou Kouyaté (West Ham) en Jordan Ayew (Swansea) op. Onze landgenoot Christian Benteke is nog zeker tot Nieuwjaar niet beschikbaar wegens een knieoperatie.
Vorig seizoen won Arsenal op Selhurst Park met 2-3 na treffers van Mustafi en Alexis Sanchez (2) maar de grote waarschuwing moet gezocht worden in het duel van 10 april 2017 toen een absoluut onkennelijk Arsenal met 3-0 kansloos de boot inging. Met een nieuwe zege blijft Arsenal op maximaal twee punten van Liverpool en Manchester City, wat betekent dat de eerstvolgende thuiswedstrijd tegen de Reds om de leiding van het klassement kan gaan.
Dat alle Gooners inderdaad best de voetjes op de grond houden werd in het eerste half uur van het duel tegen Leicester City overduidelijk (en soms pijnlijk) getoond. Arsenal was nergens en werd door The Foxes van Claude Puel zowat tureluurs gespeeld. Dat er geen vroege treffer viel mag wel een wonder heten, met eveneens dank aan Bernd Leno. Na een half uur werd het uiteindelijk toch 0-1 op een harde poging van Chilwell wiens schot nog afweek op de voet van Bellerin waardoor Leno kansloos was. Bellerin kreeg een owngoal achter zijn naam.
De achterstand was het sein voor Arsenal om zonder verwijl recht te krabbelen en vlak voor het rustsignaal was het aanvoerder Mesut Özil die een aangeven van de voordien zo pechvolle Spaanse rechtsachter op onnavolgbare wijze in doel devieerde.
De tweede speelhelft was voor Arsenal. Een ronduit briljante Özil dirigeerde zijn ploeg richting Schmeichel. Na een laatste keer bibberen toen Ndidi met een snoeiharde kopbal het doel van Leno bijna uit de grond deed daveren vond de ingekomen Aubameyang het welletjes en hij rondde op vijf minuten tijd twee keer een even briljant als effectief ploegspel af. Het was smullen in het Emirates.
De volgende opdracht is de Europa League wedstrijd in het Alvalade stadion te Lissabon tegen het plaatselijke Sporting Portugal, een wedstrijd met de leiding van de groep als inzet.
In competitie telt Arsenal nu 7 zeges op rij. Winnen op Selhurst Park en daarna de topper tegen Liverpool winnen en de reeks uit het "Invincibles" seizoen is geëvenaard. Maar nu niet gaan dromen, blijven werken en verbeteren.
Zondag 28/10/18 13u30 Selhurst Park, Premier League matchweek 10: Crystal Palace – Arsenal
The Eagles van manager Roy Hodgson –die vorig jaar in september overnam van de zeer snel ontslagen Frank De Boer- staan op een 15e plaats in het klassement en hebben dus, allerminst voor de eerste keer, een zorgwekkend seizoen. Ze wonnen tot hiertoe 2 keer (uit bij Fulham en uit bij Huddersfield) en in eigen huis werd alleen tegen Newcastle een puntje gepakt na een povere 0-0.
Op de transfermarkt vielen vooral het vertrek van Yohan Cabaye (naar Al Nasr FC) en de aanwerving van Cheikhou Kouyaté (West Ham) en Jordan Ayew (Swansea) op. Onze landgenoot Christian Benteke is nog zeker tot Nieuwjaar niet beschikbaar wegens een knieoperatie.
Vorig seizoen won Arsenal op Selhurst Park met 2-3 na treffers van Mustafi en Alexis Sanchez (2) maar de grote waarschuwing moet gezocht worden in het duel van 10 april 2017 toen een absoluut onkennelijk Arsenal met 3-0 kansloos de boot inging. Met een nieuwe zege blijft Arsenal op maximaal twee punten van Liverpool en Manchester City, wat betekent dat de eerstvolgende thuiswedstrijd tegen de Reds om de leiding van het klassement kan gaan.
BLIJE SUPPORTERS
Nadat de Gunners zowel thuis tegen Manchester City (volkomen kansloos) als bij Chelsea (nipt maar terecht) puntenloos bleven heeft het Arsenal van Unai Emery zich getoond. Het wat schampere gelach dat hier en daar al te horen viel is verstomd tot wat gegiechel en het huidige klassement na 8 speeldagen toont aan dat zelfs dat ongepast is. Manchester City, Chelsea en Liverpool hebben 20 punten en Arsenal en Tottenham volgen met twee eenheden minder. De 1-5 zege bij Fulham liet de Gunners qua doelpuntenverschil haasje over spelen met de Spurs en de top 4 was een feit.
Met het moreel hoog in het zenit kan Arsenal nu het volgende luik van de competitie aanpakken.
Maandag 22/10/2018, 20u00 Emirates, Premier League matchweek 9: Arsenal – Leicester City
De onverwachte maar daarom niet minder verdiende landskampioen van 2016 staat momenteel op de 10e plaats in de rangschikking met 12 punten. Merkwaardig is dat The Foxes, net als Tottenham, nog geen enkele keer gelijk speelden. Ze wonnen thuis van Wolverhampton en Huddersfield, en uit bij Southampton en Newcastle. Nederlagen waren er thuis tegen Liverpool en Everton en uit bij Manchester United en Bournemouth.
De oorspronkelijk als Leicester Fosse opgerichte vereniging heeft sinds oktober 2017 als manager de Fransman Claude Puel, die na de succesperiode van Claudio Ranieri voor wat continuïteit moet zorgen. Als aanwinsten voor zijn kern sprongen de Fransman Nampalys Mendy (Nice) en de ook bij Arsenal genoemde Turk Caglar Soyuncu (Freiburg) in het oog. Deze laatste heeft echter nog geen minuut gespeeld bij The Foxes.
Riyad Mahrez verliet de club voor Manchester City.
We moeten al teruggaan tot de periode van manager Bertie Mee om een thuisnederlaag van Arsenal tegen Leicester City te vinden. Op 8 september 1973 won Leicester op Highbury met 0-2. De laatste seizoenen echter had Arsenal heel weinig overschot. We brengen natuurlijk nog eens graag 14 februari 2016 in herinnering toen de latere kampioen op het Emirates verloor met 2-1. Danny Welbeck deed het Emirates ontploffen met in de slotminuut een vrije trap van Mesut Özil in doel te verlengen. Vorig seizoen was deze affiche de openingswedstrijd van het seizoen. Op vrijdag 11 augustus 2017 wonnen de Gunners moeizaam met 4-3. Na het vroege openingsdoelpunt van Alexandre Lacazette klommen de bezoekers tot tweemaal toe op voorsprong maar in de laatste tien minuten veranderde alles, met de gelijkmaker van Aaron Ramsey en de winnende kopbal van Olivier Giroud.
Kan Arsenal ook een zevende opeenvolgende competitie-overwinning binnenhalen? Wordt de thuiswedstrijd tegen Liverpool op 3 november een duel voor de eerste plaats? Of zijn we nu net iets te hoopvol?
Op donderdag 25 oktober kijkt Arsenal in Lissabon het plaatselijke Sporting in de ogen en dat wordt een duel voor de eerste plaats in de Europa League groep. Met een 21 op 21 in competitie op zak?
Met het moreel hoog in het zenit kan Arsenal nu het volgende luik van de competitie aanpakken.
Maandag 22/10/2018, 20u00 Emirates, Premier League matchweek 9: Arsenal – Leicester City
De onverwachte maar daarom niet minder verdiende landskampioen van 2016 staat momenteel op de 10e plaats in de rangschikking met 12 punten. Merkwaardig is dat The Foxes, net als Tottenham, nog geen enkele keer gelijk speelden. Ze wonnen thuis van Wolverhampton en Huddersfield, en uit bij Southampton en Newcastle. Nederlagen waren er thuis tegen Liverpool en Everton en uit bij Manchester United en Bournemouth.
De oorspronkelijk als Leicester Fosse opgerichte vereniging heeft sinds oktober 2017 als manager de Fransman Claude Puel, die na de succesperiode van Claudio Ranieri voor wat continuïteit moet zorgen. Als aanwinsten voor zijn kern sprongen de Fransman Nampalys Mendy (Nice) en de ook bij Arsenal genoemde Turk Caglar Soyuncu (Freiburg) in het oog. Deze laatste heeft echter nog geen minuut gespeeld bij The Foxes.
Riyad Mahrez verliet de club voor Manchester City.
We moeten al teruggaan tot de periode van manager Bertie Mee om een thuisnederlaag van Arsenal tegen Leicester City te vinden. Op 8 september 1973 won Leicester op Highbury met 0-2. De laatste seizoenen echter had Arsenal heel weinig overschot. We brengen natuurlijk nog eens graag 14 februari 2016 in herinnering toen de latere kampioen op het Emirates verloor met 2-1. Danny Welbeck deed het Emirates ontploffen met in de slotminuut een vrije trap van Mesut Özil in doel te verlengen. Vorig seizoen was deze affiche de openingswedstrijd van het seizoen. Op vrijdag 11 augustus 2017 wonnen de Gunners moeizaam met 4-3. Na het vroege openingsdoelpunt van Alexandre Lacazette klommen de bezoekers tot tweemaal toe op voorsprong maar in de laatste tien minuten veranderde alles, met de gelijkmaker van Aaron Ramsey en de winnende kopbal van Olivier Giroud.
Kan Arsenal ook een zevende opeenvolgende competitie-overwinning binnenhalen? Wordt de thuiswedstrijd tegen Liverpool op 3 november een duel voor de eerste plaats? Of zijn we nu net iets te hoopvol?
Op donderdag 25 oktober kijkt Arsenal in Lissabon het plaatselijke Sporting in de ogen en dat wordt een duel voor de eerste plaats in de Europa League groep. Met een 21 op 21 in competitie op zak?
DE GUNNERS KUNNEN EEN RESULTAAT NEERZETTEN
De overwinning tegen Watford kreeg pas gestalte in de laatste tien minuten. De club van Vicarage Road had overduidelijk getoond dat hun mooie rangschikking niet toevallig is, en de betere kansen waren tot dan voor hen geweest. Maar in minuut 81 werkte Craig Cathcart onder druk van Lacazette de bal over zijn eigen doellijn en een drietal minuten later was de wedstrijd beslist toen een prima gevolgde Mesut Özil een aangeven van dezelfde Lacazette knap en subtiel afrondde. 15 op 15 en enkel het doelsaldo (2 in het voordeel van Spurs) scheidt Arsenal van de vierde plaats. Tot hiertoe krijgen we dit seizoen een Arsenal te zien dat er voor gaat; een ploeg die een resultaat wil neerzetten ongeacht de tegenstrever en dat daar met de in een niet zo ver verleden zo dikwijls onzichtbare grinta ook in slaagt.
Er wacht nu een lastige Europese verplaatsing, al is dat dan niet zozeer om de kwaliteit van de tegenstrever dan wel om de lange vliegreis naar het Olympisch stadion van Baku.
Na de thuiskomst krijgen we voor de interlandbreak van half oktober dan nog een Londense derby.
Zondag 07/10/2018, 12.00 u, Craven Cottage, Premier League matchweek 8: Fulham – Arsenal
FC Fulham werd gesticht in 1879 onder de lange naam Fulham St. Andrew’s Church Sunday School FC. In deze kerk, gelegen in de wijk Hammersmith & Fulham, is nog steeds een gedenkplaat over de stichting van de voetbalclub te vinden. De naam werd vrij snel ingekort tot Fulham Excelsior maar in 1898 toen de club professioneel actief werd was de huidige naam ook al lang een feit.
Na een lange geschiedenis met wisselende resultaten in de hoogste drie divisies werd de club overgenomen door de rijke Egyptische zakenman Mohamed Al-Fayed (vader van Dodi, welbekend bij de royalty watchers). De club speelde toen op het derde niveau en de belofte van Al-Fayed, de club naar de Premier League te brengen binnen de vijf jaar werd gehouden. In 2001 beukten The Cottagers de poort naar de hoogste afdeling open. Ze zouden er blijven tot 2014. Het seizoen 2009-2010 was daarin ontegensprekelijk het meest succesvolle seizoen uit de geschiedenis van de club. Ze bereikten zelfs de finale van de Europa League. In de in Hamburg gespeelde wedstrijd hielden ze Atletico Madrid op 1-1 maar moesten in de verlengingen een tweede tegendoelpunt toestaan.
Het seizoen 2013-2014, het eerste onder de nieuwe eigenaar Shahid Khan, een Amerikaanse zakenman van Pakistaanse afkomst, verliep dramatisch. Na het ontslag van manager Martin Jol en zijn opvolger René Meulensteen kon ook Felix Magath het tij niet doen keren en de club degradeerde.
Vorig seizoen miste de club de rechtstreekse promotie naar de Premier League door een 3-1 nederlaag bij Birmingham op de slotspeeldag, maar de finale van de play-offs werd gewonnen tegen Aston Villa.
In die Premier League namen The Cottagers een allesbehalve geruststellende start. Ze staan zeventiende met vijf punten en wisten tot hiertoe slechts één wedstrijd te winnen. Op de 3e speeldag ging Burnley met 4-2 onderuit op Craven Cottage.
De huidige manager is de 50-jarige Serviër Slavisa Jokanovic, in dienst sedert december 2015. Hij beschikt over een kern met bekende namen zoals onze Calum Chambers, onze landgenoten Ibrahima Cissé en Dennis Odoi, de van Nice overgekomen Jean-Michel Seri en vooraan kan hij rekenen op Aleksandar Mitrovic en André Schürrle.
In de recente geschiedenis verloor Arsenal twee keer op Craven Cottage. Op 23 augustus 2008 werd het 1-0 met een doelpunt van Brede Hangeland. Op 2 januari 2012 bracht Laurent Koscielny de Gunners op voorsprong na 20 minuten spelen, maar het laatste kwartier veranderde alles. Scheidsrechter Lee Probert stuurde Johan Djourou met een tweede gele kaart van het veld; vijf minuten voor affluiten kopte Steve Sidwell de gelijkmaker binnen en in de slotminuut was het Bobby Zamora die er met de linker voor zorgde dat de drie punten in West Londen bleven.
Kan Arsenal er 18 op 18 van maken? Een wedstrijd op het middaguur is al meerdere keren verraderlijk gebleken voor Arsenal. Hopelijk wordt ook deze slechte gewoonte door de hand van Emery teniet gedaan.
Er wacht nu een lastige Europese verplaatsing, al is dat dan niet zozeer om de kwaliteit van de tegenstrever dan wel om de lange vliegreis naar het Olympisch stadion van Baku.
Na de thuiskomst krijgen we voor de interlandbreak van half oktober dan nog een Londense derby.
Zondag 07/10/2018, 12.00 u, Craven Cottage, Premier League matchweek 8: Fulham – Arsenal
FC Fulham werd gesticht in 1879 onder de lange naam Fulham St. Andrew’s Church Sunday School FC. In deze kerk, gelegen in de wijk Hammersmith & Fulham, is nog steeds een gedenkplaat over de stichting van de voetbalclub te vinden. De naam werd vrij snel ingekort tot Fulham Excelsior maar in 1898 toen de club professioneel actief werd was de huidige naam ook al lang een feit.
Na een lange geschiedenis met wisselende resultaten in de hoogste drie divisies werd de club overgenomen door de rijke Egyptische zakenman Mohamed Al-Fayed (vader van Dodi, welbekend bij de royalty watchers). De club speelde toen op het derde niveau en de belofte van Al-Fayed, de club naar de Premier League te brengen binnen de vijf jaar werd gehouden. In 2001 beukten The Cottagers de poort naar de hoogste afdeling open. Ze zouden er blijven tot 2014. Het seizoen 2009-2010 was daarin ontegensprekelijk het meest succesvolle seizoen uit de geschiedenis van de club. Ze bereikten zelfs de finale van de Europa League. In de in Hamburg gespeelde wedstrijd hielden ze Atletico Madrid op 1-1 maar moesten in de verlengingen een tweede tegendoelpunt toestaan.
Het seizoen 2013-2014, het eerste onder de nieuwe eigenaar Shahid Khan, een Amerikaanse zakenman van Pakistaanse afkomst, verliep dramatisch. Na het ontslag van manager Martin Jol en zijn opvolger René Meulensteen kon ook Felix Magath het tij niet doen keren en de club degradeerde.
Vorig seizoen miste de club de rechtstreekse promotie naar de Premier League door een 3-1 nederlaag bij Birmingham op de slotspeeldag, maar de finale van de play-offs werd gewonnen tegen Aston Villa.
In die Premier League namen The Cottagers een allesbehalve geruststellende start. Ze staan zeventiende met vijf punten en wisten tot hiertoe slechts één wedstrijd te winnen. Op de 3e speeldag ging Burnley met 4-2 onderuit op Craven Cottage.
De huidige manager is de 50-jarige Serviër Slavisa Jokanovic, in dienst sedert december 2015. Hij beschikt over een kern met bekende namen zoals onze Calum Chambers, onze landgenoten Ibrahima Cissé en Dennis Odoi, de van Nice overgekomen Jean-Michel Seri en vooraan kan hij rekenen op Aleksandar Mitrovic en André Schürrle.
In de recente geschiedenis verloor Arsenal twee keer op Craven Cottage. Op 23 augustus 2008 werd het 1-0 met een doelpunt van Brede Hangeland. Op 2 januari 2012 bracht Laurent Koscielny de Gunners op voorsprong na 20 minuten spelen, maar het laatste kwartier veranderde alles. Scheidsrechter Lee Probert stuurde Johan Djourou met een tweede gele kaart van het veld; vijf minuten voor affluiten kopte Steve Sidwell de gelijkmaker binnen en in de slotminuut was het Bobby Zamora die er met de linker voor zorgde dat de drie punten in West Londen bleven.
Kan Arsenal er 18 op 18 van maken? Een wedstrijd op het middaguur is al meerdere keren verraderlijk gebleken voor Arsenal. Hopelijk wordt ook deze slechte gewoonte door de hand van Emery teniet gedaan.
GROEIEND VERTROUWEN
Door Marcel Bogaerts
Voor het eerste duel om de Carabao Cup tegen Brentford FC uit de Championship koos Unai Emery ervoor om, net zoals tegen Vorskla Poltava, te roteren, maar niet in die mate dat minstens een halve ploeg beloften en jongeren de kwalificatie moest verwezenlijken. Een geroutineerd Arsenal elftal liep 2-0 uit met twee treffers van Danny Welbeck en zag dan de bezoekers terugkomen met een vrije trap na een fout uit onervarenheid van Matteo Guendouzi. In de dying seconds was het Alexandre Lacazette die de logische 3-1 op het bord zette.
Het zijn drukke tijden. Arsenal heeft nu in drie verschillende competities zes wedstrijden op een rij gewonnen en natuurlijk zien alle Gooners daar maar wat graag een vervolg aan gebreid met een vierde opeenvolgende thuiswedstrijd. Een gemakkelijke opdracht is het echter allerminst.
Zaterdag 29/09/18, 15.00 Emirates, Premier League matchweek 7: Arsenal – Watford
The Hornets uit Vicarage Road zijn bezig aan een fraaie start van het seizoen, waarin ze met vier overwinningen op een rij een vliegende start namen. De laatste overwinning was een thuiszege tegen Spurs, waarna een thuisnederlaag tegen Man United en een gelijkspel bij het pas gepromoveerde Fulham het enthousiasme wat temperden. Toch staat het team van de Spaanse manager Javi Gracia Carlos, die in januari overnam van Marco Silva mooi op een vierde plaats te pronken met één punt meer dan Arsenal en Tottenham.
De Spaanse manager uit Pamplona heeft de beschikking over een stevige kern en gebruikte tot hiertoe steeds dezelfde namen aan de aftrap met onder meer doelman Ben Foster, onze landgenoot Christian Kabasele, de Nederlander Daryl Janmaat en natuurlijk ook de bonkige spits Troy Deeney, de man die vorig seizoen de uitspraak deed over de cojones van Arsenal en die er mogelijk nu niet zal bijlopen wegens een voetblessure.
Scheidsrechter Anthony Taylor (die dit seizoen reeds Cardiff-Arsenal floot), zal de wedstrijd leiden en een nieuwe zege zorgt ervoor dat de Gunners over Watford springen naar minstens een gedeelde vierde plaats met Tottenham, indien die het laken naar zich toe kunnen trekken op bezoek bij Huddersfield.
De midweek opdracht nadien is de ruim 4000 kilometer (!) lange verplaatsing naar Azerbaijan, waar op donderdag de tweede wedstrijd van de Europa League op het programma staat. De wedstrijd tegen Qarabag zal gespeeld worden in het Olympisch stadion van Baku.
Het zijn drukke tijden. Arsenal heeft nu in drie verschillende competities zes wedstrijden op een rij gewonnen en natuurlijk zien alle Gooners daar maar wat graag een vervolg aan gebreid met een vierde opeenvolgende thuiswedstrijd. Een gemakkelijke opdracht is het echter allerminst.
Zaterdag 29/09/18, 15.00 Emirates, Premier League matchweek 7: Arsenal – Watford
The Hornets uit Vicarage Road zijn bezig aan een fraaie start van het seizoen, waarin ze met vier overwinningen op een rij een vliegende start namen. De laatste overwinning was een thuiszege tegen Spurs, waarna een thuisnederlaag tegen Man United en een gelijkspel bij het pas gepromoveerde Fulham het enthousiasme wat temperden. Toch staat het team van de Spaanse manager Javi Gracia Carlos, die in januari overnam van Marco Silva mooi op een vierde plaats te pronken met één punt meer dan Arsenal en Tottenham.
De Spaanse manager uit Pamplona heeft de beschikking over een stevige kern en gebruikte tot hiertoe steeds dezelfde namen aan de aftrap met onder meer doelman Ben Foster, onze landgenoot Christian Kabasele, de Nederlander Daryl Janmaat en natuurlijk ook de bonkige spits Troy Deeney, de man die vorig seizoen de uitspraak deed over de cojones van Arsenal en die er mogelijk nu niet zal bijlopen wegens een voetblessure.
Scheidsrechter Anthony Taylor (die dit seizoen reeds Cardiff-Arsenal floot), zal de wedstrijd leiden en een nieuwe zege zorgt ervoor dat de Gunners over Watford springen naar minstens een gedeelde vierde plaats met Tottenham, indien die het laken naar zich toe kunnen trekken op bezoek bij Huddersfield.
De midweek opdracht nadien is de ruim 4000 kilometer (!) lange verplaatsing naar Azerbaijan, waar op donderdag de tweede wedstrijd van de Europa League op het programma staat. De wedstrijd tegen Qarabag zal gespeeld worden in het Olympisch stadion van Baku.
CARABAO CUP ALS INTERMEZZO
De Gunners beleefden een moeilijke eerste helft tegen Everton. De bezoekers schoten snedig en sterk uit de startblokken en Petr Cech moest vrijwel onmiddellijk de handen uit de mouwen steken. Dat deed hij uitstekend op pogingen van Calvin-Lewin, Richarlison en uiteraard ook Theo Walcott die maar wat graag had gescoord tegen zijn oude club. Het duurde (te) lang voor Arsenal wat mee ging doen, maar uiteindelijk bleef het bij de rust 0-0 en daar mocht de thuisploeg heel erg blij mee zijn, met Petr Cech als beste thuisspeler.
De tweede helft was evenwel voor Arsenal. Nog voor het uur stond het 2-0. Eerst plaatste Alexandre Lacazette een aangeven van Ramsey heerlijk buiten bereik van Pickford in doel en daarna was het opnieuw Ramsey die eerst nogal schlemielig de bal leek te verspelen maar dan toch Aubameyang vond en de Gabonees, weliswaar overduidelijk in buitenspel, mocht afwerken. Daar bleef het bij, want Everton kon enkel in de slotfase nog ernstige druk uitoefenen, maar Cech hield zijn doel schoon, voor de eerste keer dit seizoen. En zo haalt Arsenal 12 op 12.
Nu gaat eerst de Carabao Cup van start.
Woensdag 26/09/2018, 19u45, Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Brentford FC
Brentford Football Club is een Londense club. Hun thuisbasis Griffin Park ligt een kleine 18 kilometer van het Emirates. De club werd in 1889 opgericht. Tussen 1935 en 1945, met ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog enkele jaren onderbreking, speelden ze in hoogste klasse van het Engelse voetbal. Vanaf 1954 kwam de club uit in de derde en de vierde klasse, even onderbroken in het seizoen 1992/1993 toen ze het terug een reeks hoger mochten proberen.
In 2013 stonden The Bees terug aan de rand van de tweede afdeling, ondertussen The Championship geheten. Een zege tegen concurrent Doncaster Rovers was voldoende om rechtstreekse promotie te mogen vieren, maar in de slotminuut miste Brentford een strafschop en in de tegenaanval scoorde Doncaster de winnende treffer. In de play-offs schakelde Brentford Swindon Town uit, maar in de finale op Wembley werd verloren van Yeovil Town.
Een jaar later ging het beter en was Brentford drie wedstrijden van het einde al zeker van promotie naar The Championship. Ze eindigden tweede na Wolverhampton Wanderers.
De club Brentford FC is volledig in handen van supporter Matthew Benham, die alle aandelen bezit. De supporters behouden stemrecht bij beslissingen over het huidig en toekomstig stadion. Dat nieuwe stadion zal gebouwd worden 500 meter verder naar het oosten op Lionel Road. Vanaf december 2019 zal de club haar thuisduels daar spelen en behoort Griffin Park (waar dan 115 jaar gespeeld zal zijn), stadion met op elke hoek een typisch Engelse pub, tot het verleden.
In de huidige competitie staat Brentford na 9 wedstrijden op plaats 7 met 4 overwinningen en 3 gelijke spelen.
Voor de resultaten van confrontaties tussen Arsenal en Brentford moeten we teruggaan tot de jaren dat The Bees in hoogste klasse speelden, tussen 1935 en 1945 dus. Van de 10 confrontaties tussen de twee ploegen won Brentford er vijf.
De huidige manager Dean Smith, in dienst sinds 2015 met een vijfjarig contract, beschikt over een kern met nogal wat Scandinavische spelers: 3 Denen, 2 Ijslanders en een Fin.
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery behoorlijk zal roteren voor dit eerste duel in de tweede lokale bekercompetitie. Of Arsenal even ver zal geraken als vorig seizoen, toen de finale met 3-0 van Man City verloren werd, is nog af te wachten.
De tweede helft was evenwel voor Arsenal. Nog voor het uur stond het 2-0. Eerst plaatste Alexandre Lacazette een aangeven van Ramsey heerlijk buiten bereik van Pickford in doel en daarna was het opnieuw Ramsey die eerst nogal schlemielig de bal leek te verspelen maar dan toch Aubameyang vond en de Gabonees, weliswaar overduidelijk in buitenspel, mocht afwerken. Daar bleef het bij, want Everton kon enkel in de slotfase nog ernstige druk uitoefenen, maar Cech hield zijn doel schoon, voor de eerste keer dit seizoen. En zo haalt Arsenal 12 op 12.
Nu gaat eerst de Carabao Cup van start.
Woensdag 26/09/2018, 19u45, Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Brentford FC
Brentford Football Club is een Londense club. Hun thuisbasis Griffin Park ligt een kleine 18 kilometer van het Emirates. De club werd in 1889 opgericht. Tussen 1935 en 1945, met ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog enkele jaren onderbreking, speelden ze in hoogste klasse van het Engelse voetbal. Vanaf 1954 kwam de club uit in de derde en de vierde klasse, even onderbroken in het seizoen 1992/1993 toen ze het terug een reeks hoger mochten proberen.
In 2013 stonden The Bees terug aan de rand van de tweede afdeling, ondertussen The Championship geheten. Een zege tegen concurrent Doncaster Rovers was voldoende om rechtstreekse promotie te mogen vieren, maar in de slotminuut miste Brentford een strafschop en in de tegenaanval scoorde Doncaster de winnende treffer. In de play-offs schakelde Brentford Swindon Town uit, maar in de finale op Wembley werd verloren van Yeovil Town.
Een jaar later ging het beter en was Brentford drie wedstrijden van het einde al zeker van promotie naar The Championship. Ze eindigden tweede na Wolverhampton Wanderers.
De club Brentford FC is volledig in handen van supporter Matthew Benham, die alle aandelen bezit. De supporters behouden stemrecht bij beslissingen over het huidig en toekomstig stadion. Dat nieuwe stadion zal gebouwd worden 500 meter verder naar het oosten op Lionel Road. Vanaf december 2019 zal de club haar thuisduels daar spelen en behoort Griffin Park (waar dan 115 jaar gespeeld zal zijn), stadion met op elke hoek een typisch Engelse pub, tot het verleden.
In de huidige competitie staat Brentford na 9 wedstrijden op plaats 7 met 4 overwinningen en 3 gelijke spelen.
Voor de resultaten van confrontaties tussen Arsenal en Brentford moeten we teruggaan tot de jaren dat The Bees in hoogste klasse speelden, tussen 1935 en 1945 dus. Van de 10 confrontaties tussen de twee ploegen won Brentford er vijf.
De huidige manager Dean Smith, in dienst sinds 2015 met een vijfjarig contract, beschikt over een kern met nogal wat Scandinavische spelers: 3 Denen, 2 Ijslanders en een Fin.
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery behoorlijk zal roteren voor dit eerste duel in de tweede lokale bekercompetitie. Of Arsenal even ver zal geraken als vorig seizoen, toen de finale met 3-0 van Man City verloren werd, is nog af te wachten.
DE EERSTE EUROPESE WEEK STAAT VOOR DE DEUR
Door Marcel Bogaerts
Ook op Newcastle stelde Arsenal niet teleur. De snode plannen van Rafa Benitez om zijn ploeg eindelijk ook eens aan een overwinning te helpen gingen de mist in, en een aantal “alwetende” pundits die met veel bombarie een afgang in St. James’ Park hadden voorspeld zagen zich een ferme neus gezet door de Gunners die met doelpunten van Xhaka en Özil het laken naar zich toe trokken. Met deze 9 op 9 rukt Arsenal op naar de 7e plek in de rangschikking en de enige weg is de weg naar boven.
Voor de volgende competitiewedstrijd staat deze week de eerste Europa League wedstrijd geprogrammeerd. Er zijn helaas nog altijd veel te veel supporters die deze competitie vanuit de hoogte blijven bekijken. Eik, een match voor de Europa League, bah, vies. Gelukkig behoort Unai Emery niet tot dezen, die wel constant in het verleden lijken te leven. Emery is specialist in de Europa League en ofschoon hij zeker zal roteren lijkt het er niet op dat hij een ploeg zal samenstellen hoofdzakelijk bestaande uit de kern van de U-23. Het zou ook een onverantwoord risico zijn tegen het Oekraïense Vorskla Poltava, geen grote, maar wel een regelmatig terugkerende naam in de tweede Europese competitie. Het inschrijven van een eerste Europese driepunter zal zoals altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan worden –elke wedstrijd moet gespeeld worden, dat wisten ze reeds in de 19e eeuw- maar uiteindelijk zou puntenverlies in deze wedstrijd, die geleid wordt door de Belgische scheidsrechter Bart Vertenten niets minder dan een blamage zijn.
Met die Europese drie punten op zak volgt uiteraard een nieuwe competitie-opdracht.
Zondag 23/09/2018, 16.00 uur Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Everton
De traditieclub uit Goodison Park liep vorig weekend tegen zijn eerste nederlaag van het seizoen aan. West Ham United kwam winnen met 1-3. Met voorts een overwinning tegen Southampton en gelijke spelen tegen Wolverhampton, Huddersfield en Bournemouth staan The Toffees op de 10e plaats met 6 punten. Met het bezoek aan Arsenal spelen ze dus hun eerste echte topwedstrijd van het seizoen.
Aan de blauwe kant van de Mersey zal het ongetwijfeld de bedoeling zijn van minstens even goed te doen dan vorige jaargang, die werd afgesloten met een 8e plaats, net na het Europees gekwalificeerde (en ondertussen reeds uitgeschakelde) Burnley.
Sinds Roberto Martinez, die in 2016 een driejarige periode als manager bij Everton afsloot, is het voor de blauwwitten niet zo eenvoudig een coach te vinden. Na de interim van Joe Royle kreeg Ronald Koeman de ploeg onder zijn hoede. De Nederlander mocht opkrassen na 15 maanden dienst. Na een nieuwe interim, deze maal van David Unsworth, begon Sam Allardyce bij zijn zoveelste club in Engeland, een regeerperiode die zeven maanden duurde.
Nu probeert de 41 jarige Portugees Marco Silva het. Zijn vorige clubs in Engeland waren Watford en Hull; bij elke club bleef hij 5 maanden.
Voor de laatste thuisnederlaag tegen Everton moeten we teruggaan tot 1996 toen The Toffees met 1-2 kwamen winnen. Vorig seizoen won Arsenal met 5-1. Theo Walcott en nationaal doelman Pickford zullen er ongetwijfeld op uit zijn om hun ploeg na 22 jaar nog eens een zege te bezorgen bij Arsenal. Aan Unai Emery en zijn team om dat te verhinderen, verder te gaan op het pad van de overwinning en op te rukken in de rangschikking.
Ook op Newcastle stelde Arsenal niet teleur. De snode plannen van Rafa Benitez om zijn ploeg eindelijk ook eens aan een overwinning te helpen gingen de mist in, en een aantal “alwetende” pundits die met veel bombarie een afgang in St. James’ Park hadden voorspeld zagen zich een ferme neus gezet door de Gunners die met doelpunten van Xhaka en Özil het laken naar zich toe trokken. Met deze 9 op 9 rukt Arsenal op naar de 7e plek in de rangschikking en de enige weg is de weg naar boven.
Voor de volgende competitiewedstrijd staat deze week de eerste Europa League wedstrijd geprogrammeerd. Er zijn helaas nog altijd veel te veel supporters die deze competitie vanuit de hoogte blijven bekijken. Eik, een match voor de Europa League, bah, vies. Gelukkig behoort Unai Emery niet tot dezen, die wel constant in het verleden lijken te leven. Emery is specialist in de Europa League en ofschoon hij zeker zal roteren lijkt het er niet op dat hij een ploeg zal samenstellen hoofdzakelijk bestaande uit de kern van de U-23. Het zou ook een onverantwoord risico zijn tegen het Oekraïense Vorskla Poltava, geen grote, maar wel een regelmatig terugkerende naam in de tweede Europese competitie. Het inschrijven van een eerste Europese driepunter zal zoals altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan worden –elke wedstrijd moet gespeeld worden, dat wisten ze reeds in de 19e eeuw- maar uiteindelijk zou puntenverlies in deze wedstrijd, die geleid wordt door de Belgische scheidsrechter Bart Vertenten niets minder dan een blamage zijn.
Met die Europese drie punten op zak volgt uiteraard een nieuwe competitie-opdracht.
Zondag 23/09/2018, 16.00 uur Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Everton
De traditieclub uit Goodison Park liep vorig weekend tegen zijn eerste nederlaag van het seizoen aan. West Ham United kwam winnen met 1-3. Met voorts een overwinning tegen Southampton en gelijke spelen tegen Wolverhampton, Huddersfield en Bournemouth staan The Toffees op de 10e plaats met 6 punten. Met het bezoek aan Arsenal spelen ze dus hun eerste echte topwedstrijd van het seizoen.
Aan de blauwe kant van de Mersey zal het ongetwijfeld de bedoeling zijn van minstens even goed te doen dan vorige jaargang, die werd afgesloten met een 8e plaats, net na het Europees gekwalificeerde (en ondertussen reeds uitgeschakelde) Burnley.
Sinds Roberto Martinez, die in 2016 een driejarige periode als manager bij Everton afsloot, is het voor de blauwwitten niet zo eenvoudig een coach te vinden. Na de interim van Joe Royle kreeg Ronald Koeman de ploeg onder zijn hoede. De Nederlander mocht opkrassen na 15 maanden dienst. Na een nieuwe interim, deze maal van David Unsworth, begon Sam Allardyce bij zijn zoveelste club in Engeland, een regeerperiode die zeven maanden duurde.
Nu probeert de 41 jarige Portugees Marco Silva het. Zijn vorige clubs in Engeland waren Watford en Hull; bij elke club bleef hij 5 maanden.
Voor de laatste thuisnederlaag tegen Everton moeten we teruggaan tot 1996 toen The Toffees met 1-2 kwamen winnen. Vorig seizoen won Arsenal met 5-1. Theo Walcott en nationaal doelman Pickford zullen er ongetwijfeld op uit zijn om hun ploeg na 22 jaar nog eens een zege te bezorgen bij Arsenal. Aan Unai Emery en zijn team om dat te verhinderen, verder te gaan op het pad van de overwinning en op te rukken in de rangschikking.
HET REEKSJE VERDERZETTEN
Door Marcel Bogaerts
Na de twee nederlagen tegen titelkandidaten hebben de Gunners de rug gerecht. Er blijft, vooral defensief, nog heel veel ruimte om te verbeteren, maar de vooruitgang in de “restauratie” van het team dat op het veld staat kan niet ontkend worden. In Wales kwam Arsenal twee keer op voorsprong, kreeg twee keer een gelijkmaker te slikken, maar ging uiteindelijk toch ruim verdiend met de drie punten naar huis.
Na de interlandbreak volgt er opnieuw een uitwedstrijd.
Zaterdag 15/09/18 15.00 St. James’ Park, Premier League matchweek 5: Newcastle – Arsenal
De Magpies van Rafa Benitez wachten nog steeds op hun eerste overwinning. Ze staan momenteel vrij troosteloos in het gezelschap van Burnley op de 18e plaats, met 1 punt uit 4 wedstrijden. Ze scoorden 3 keer en kregen 6 treffers tegen, weliswaar in een erg lastig programma. Ze verloren thuis van Tottenham en Chelsea (telkens met 1-2), haalden een 0-0 bij Cardiff, en verloren bij kampioen Manchester City, eveneens met een nipte 2-1. Met Arsenal treffen ze dus de vierde top zes ploeg op vijf wedstrijden, er zijn relaxter manieren om een competitie mee aan te vangen.
Het afgelopen seizoen eindigden de Magpies als nieuwkomers op een zeer bevredigende 10e plaats, na 12 overwinningen en 8 gelijke spelen.
In de afgelopen transferperiode sprong vooral het vertrek van Chancel Mbemba (naar FC Porto) en Aleksandar Mitrovic (die na een leenperiode definitief aangeworven werd door Fulham) in het oog. Bij de nieuwkomers noteren we de Zwitser Fabian Schär (Deportivo La Coruna) en de Venezolaan Salomon Rondon (West Bromwich Albion).
Arsenal verloor in het recente verleden slechts één keer in St. James’ Park, en dat was vorig seizoen op speeldag 34 toen de Gunners er ook in het noorden niet in lukten eindelijk eens wat te oogsten op verplaatsing, iets dat er in heel 2018 in competitie nog niet van gekomen was. Alexandre Lacazette had wel voor 0-1 gezorgd, maar Ayoze Perez en Matt Richie hielden de punten thuis na vanwege de Gunners opnieuw een bijzonder flauwe wedstrijd. In de seizoenen daarvoor werd het drie keer 0-1 en één keer 1-2, en er was ook nog een 0-0.
Spectaculair was het vooral op 5 februari 2011 op speeldag 26 toen er na 26 minuten een onwaarschijnlijke 0-4 op het scorebord stond, na treffers van Theo Walcott, Johan Djourou en tweemaal Robin Van Persie. De tweede helft was echter volledig voor de thuisploeg. Arsenal liet zich vooral ringeloren door de streken van Joey Barton, die twee strafschoppen mocht omzetten en Abou Diaby een rode kaart aansmeerde. De tweede strafschop was een meesterlijk theaterstukje waar scheidsrechter Phil Dowd met open ogen intuinde. Eerlijkheidshalve moeten we er bij zeggen dat er ook een onterecht afgekeurd doelpunt van Newcastle te noteren viel. Het was tenslotte in minuut 88 dat Cheikh Tioté met een vluchtschot de puntendeling op het bord zette.
Rafa Benitez zal beslist de eerste driepunter van het seizoen willen inschrijven. Het “away Arsenal” van vorig seizoen zou daar geen enkel verweer tegen hebben. Nu verwachten we iets anders. Gaan de Gunners voor een 9 op 9 en zetten we, in afwachting van de komst van Liverpool begin november de toon voor een mooie reeks en dito puntenoogst?
Na de twee nederlagen tegen titelkandidaten hebben de Gunners de rug gerecht. Er blijft, vooral defensief, nog heel veel ruimte om te verbeteren, maar de vooruitgang in de “restauratie” van het team dat op het veld staat kan niet ontkend worden. In Wales kwam Arsenal twee keer op voorsprong, kreeg twee keer een gelijkmaker te slikken, maar ging uiteindelijk toch ruim verdiend met de drie punten naar huis.
Na de interlandbreak volgt er opnieuw een uitwedstrijd.
Zaterdag 15/09/18 15.00 St. James’ Park, Premier League matchweek 5: Newcastle – Arsenal
De Magpies van Rafa Benitez wachten nog steeds op hun eerste overwinning. Ze staan momenteel vrij troosteloos in het gezelschap van Burnley op de 18e plaats, met 1 punt uit 4 wedstrijden. Ze scoorden 3 keer en kregen 6 treffers tegen, weliswaar in een erg lastig programma. Ze verloren thuis van Tottenham en Chelsea (telkens met 1-2), haalden een 0-0 bij Cardiff, en verloren bij kampioen Manchester City, eveneens met een nipte 2-1. Met Arsenal treffen ze dus de vierde top zes ploeg op vijf wedstrijden, er zijn relaxter manieren om een competitie mee aan te vangen.
Het afgelopen seizoen eindigden de Magpies als nieuwkomers op een zeer bevredigende 10e plaats, na 12 overwinningen en 8 gelijke spelen.
In de afgelopen transferperiode sprong vooral het vertrek van Chancel Mbemba (naar FC Porto) en Aleksandar Mitrovic (die na een leenperiode definitief aangeworven werd door Fulham) in het oog. Bij de nieuwkomers noteren we de Zwitser Fabian Schär (Deportivo La Coruna) en de Venezolaan Salomon Rondon (West Bromwich Albion).
Arsenal verloor in het recente verleden slechts één keer in St. James’ Park, en dat was vorig seizoen op speeldag 34 toen de Gunners er ook in het noorden niet in lukten eindelijk eens wat te oogsten op verplaatsing, iets dat er in heel 2018 in competitie nog niet van gekomen was. Alexandre Lacazette had wel voor 0-1 gezorgd, maar Ayoze Perez en Matt Richie hielden de punten thuis na vanwege de Gunners opnieuw een bijzonder flauwe wedstrijd. In de seizoenen daarvoor werd het drie keer 0-1 en één keer 1-2, en er was ook nog een 0-0.
Spectaculair was het vooral op 5 februari 2011 op speeldag 26 toen er na 26 minuten een onwaarschijnlijke 0-4 op het scorebord stond, na treffers van Theo Walcott, Johan Djourou en tweemaal Robin Van Persie. De tweede helft was echter volledig voor de thuisploeg. Arsenal liet zich vooral ringeloren door de streken van Joey Barton, die twee strafschoppen mocht omzetten en Abou Diaby een rode kaart aansmeerde. De tweede strafschop was een meesterlijk theaterstukje waar scheidsrechter Phil Dowd met open ogen intuinde. Eerlijkheidshalve moeten we er bij zeggen dat er ook een onterecht afgekeurd doelpunt van Newcastle te noteren viel. Het was tenslotte in minuut 88 dat Cheikh Tioté met een vluchtschot de puntendeling op het bord zette.
Rafa Benitez zal beslist de eerste driepunter van het seizoen willen inschrijven. Het “away Arsenal” van vorig seizoen zou daar geen enkel verweer tegen hebben. Nu verwachten we iets anders. Gaan de Gunners voor een 9 op 9 en zetten we, in afwachting van de komst van Liverpool begin november de toon voor een mooie reeks en dito puntenoogst?
ONZE TEGENSTREVERS IN DE EUROPA LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Arsenal mag dan wel op sportief vlak niet de zwaarst mogelijk loting in de Europa League hebben, de Gunners zullen in de herfst ettelijke vlieguren maken om op hun bestemmingen te geraken. We stellen de tegenstrevers in het kort voor.
Arsenal mag dan wel op sportief vlak niet de zwaarst mogelijk loting in de Europa League hebben, de Gunners zullen in de herfst ettelijke vlieguren maken om op hun bestemmingen te geraken. We stellen de tegenstrevers in het kort voor.
De aftrap voor het Europa League seizoen zal voor Arsenal gegeven worden op 20 september met een thuiswedstrijd tegen het Oekraïense FC Vorskla (voluit Foetbolny Kloeb Vorskla Poltava). Poltava is een stad die 320.000 inwoners telt, gelegen aan de rivier Vorskla op een kleine 350 kilometer ten oosten van de hoofdstad Kiev. Geschiedkundig is de stad bekend vanwege een grote veldslag die er plaatsvond in 1709 in de Grote Noordse Oorlog. Tsaar Peter de Grote versloeg er de Zweedse koning Karel XII en deze overwinning betekende het begin van de Russische hegemonie in Oost-Europa.
De afstand tussen Poltava en Londen bedraagt een slordige 2700 kilometer.
De lokale voetbalclub werd opgericht in 1955 als Kolchoznyk en de huidige naam bestaat sinds 1984. Op hun erelijst staat slechts één prijs, namelijk de beker van Oekraïne, die in 2009 veroverd werd. Europees doen ze misschien een belletje rinkelen bij supporters van Anderlecht (tweede voorronde van de UEFA beker in 1997/1998, met een dubbele 0-2 nederlaag); ook de fans van Standard Luik herinneren zich wellicht nog de groepswedstrijden van de Europa League 2011/2012 met een 0-0 gelijkspel en een 3-1 nederlaag.
Het Vorskla stadion telt 25000 plaatsen en op 29 november zal Arsenal er op bezoek zijn.
De afstand tussen Poltava en Londen bedraagt een slordige 2700 kilometer.
De lokale voetbalclub werd opgericht in 1955 als Kolchoznyk en de huidige naam bestaat sinds 1984. Op hun erelijst staat slechts één prijs, namelijk de beker van Oekraïne, die in 2009 veroverd werd. Europees doen ze misschien een belletje rinkelen bij supporters van Anderlecht (tweede voorronde van de UEFA beker in 1997/1998, met een dubbele 0-2 nederlaag); ook de fans van Standard Luik herinneren zich wellicht nog de groepswedstrijden van de Europa League 2011/2012 met een 0-0 gelijkspel en een 3-1 nederlaag.
Het Vorskla stadion telt 25000 plaatsen en op 29 november zal Arsenal er op bezoek zijn.
De tweede groepswedstrijd wordt gespeeld in, of all places, Azerbaijan. Op 4 oktober zal Arsenal te gast zijn bij Qarabag FK. De thuisbasis van de club is een klein stadionnetje in Quzanli, in het district Agdam. De plaats ligt in de regio Nagorno-Karabach, behorend tot Azerbaijan maar volledig bezet door Armeense troepen. De plaats, gelegen op ongeveer 380 kilometer ten westen van de hoofdstad Baku, zou volledig verlaten en verwoest zijn en Qarabag Futbol Klubu wijkt voor zijn Europese wedstrijden (al is voor de wedstrijd tegen Arsenal nog geen plaats aangeduid) uit naar het Tofiq Bakhramov in Baku. De persoon naar wie dit stadion genoemd is was een scheidsrechter. Hij fungeerde als linesman in de WK finale van 1966 tussen Engeland en Duitsland op Wembley en het was op zijn aangeven dat scheidsrechter Dienst een derde doelpunt van Engeland in de verlengingen (een bal die van deklat naar beneden stuiterde) goedkeurde. Dit terzijde.
De afstand van Baku naar Londen bedraagt zo maar eventjes ruim 4600 kilometer.
De club bestaat sinds 1950 en is erg succesvol in Azerbaijan. Sinds de onafhankelijkheid werden er vijf titels en zes bekers veroverd. Europees mag Qarabag niet onderschat worden. Aanvankelijk lukte men er niet in de kwalificaties van de Champions League te overleven, maar ze werden wel telkens opgevist voor de groepsfase van de Europa League. Vorig seizoen echter wisten de Azeri zich wel te plaatsen voor de groepsfase van de Champions League, na het in de play offs uitschakelen van FC Kopenhagen. Ze kwamen uit in poule C met Chelsea, Atletico Madrid en AS Roma en behaalden 2 punten door twee draws tegen de Spanjaarden. Op Stamford Bridge kregen ze een 6-0 om de oren.
De Azeri komen naar het Emirates op 13 december.
De afstand van Baku naar Londen bedraagt zo maar eventjes ruim 4600 kilometer.
De club bestaat sinds 1950 en is erg succesvol in Azerbaijan. Sinds de onafhankelijkheid werden er vijf titels en zes bekers veroverd. Europees mag Qarabag niet onderschat worden. Aanvankelijk lukte men er niet in de kwalificaties van de Champions League te overleven, maar ze werden wel telkens opgevist voor de groepsfase van de Europa League. Vorig seizoen echter wisten de Azeri zich wel te plaatsen voor de groepsfase van de Champions League, na het in de play offs uitschakelen van FC Kopenhagen. Ze kwamen uit in poule C met Chelsea, Atletico Madrid en AS Roma en behaalden 2 punten door twee draws tegen de Spanjaarden. Op Stamford Bridge kregen ze een 6-0 om de oren.
De Azeri komen naar het Emirates op 13 december.
De derde en laatste tegenstrever is Sporting Lissabon. Hiermee treft Arsenal een opponent die net als de Gunners een heel ruime ervaring in Europa heeft. De groenwitten uit de Portugese hoofdstad ontvangen Arsenal op 25 oktober en komen naar Londen op 8 november.
Sporting Clube de Portugal werd opgericht in 1906 door José Alvalade, de man naar wie het stadion (met een capaciteit van ruim 50.000 toeschouwers) genoemd werd. Samen met FC Porto en Benfica vormt Sporting de grote drie van Portugal en volgens de UEFA is hun jeugdopleiding de op één na beste (na FC Barcelona) van Europa. Bij de groenwitten werden onder meer opgeleid: Cristiano Ronaldo, Luis Figo, Ricardo Quaresma, Simao, Joao Moutinho en Nani. Het is aldus de enige club ter wereld die twee latere winnaars van de Ballon d’Or (Figo en Ronaldo) in hun jeugdopleiding had.
Sporting Lissabon wist in 1964 de Europabeker voor Bekerwinnaars te veroveren. De finale tegen MTK Budapest eindigde op 3-3 (na verlengingen) en de Portugezen wonnen de replay met 1-0. Een (veel latere) finale mochten ze in 2005 in eigen huis spelen. Het werd een zware ontgoocheling want CSKA Moskou bleek te sterk en won de UEFA Cup met 1-3.
Voor het overige staan 18 landstitels en 16 Portugese bekers op hun palmares.
Op de loonlijst van Sporting vinden we, en we citeren slechts enkele namen: doelman Emiliano Viviano (die bij Arsenal enkele jaren geleden nooit een kans kreeg), de Uruguayaanse verdediger Sebastian Coates, en last but not least natuurlijk Nani.
Zoals gezegd zal het voor Arsenal vooral logistiek een erg zware groep worden, maar kwalificatie voor de knock-out fase zou geen enkel probleem mogen zijn. Aandacht voor de tegenstrever blijft geboden, en het spook van onderschatting loert altijd om de hoek.
Sporting Clube de Portugal werd opgericht in 1906 door José Alvalade, de man naar wie het stadion (met een capaciteit van ruim 50.000 toeschouwers) genoemd werd. Samen met FC Porto en Benfica vormt Sporting de grote drie van Portugal en volgens de UEFA is hun jeugdopleiding de op één na beste (na FC Barcelona) van Europa. Bij de groenwitten werden onder meer opgeleid: Cristiano Ronaldo, Luis Figo, Ricardo Quaresma, Simao, Joao Moutinho en Nani. Het is aldus de enige club ter wereld die twee latere winnaars van de Ballon d’Or (Figo en Ronaldo) in hun jeugdopleiding had.
Sporting Lissabon wist in 1964 de Europabeker voor Bekerwinnaars te veroveren. De finale tegen MTK Budapest eindigde op 3-3 (na verlengingen) en de Portugezen wonnen de replay met 1-0. Een (veel latere) finale mochten ze in 2005 in eigen huis spelen. Het werd een zware ontgoocheling want CSKA Moskou bleek te sterk en won de UEFA Cup met 1-3.
Voor het overige staan 18 landstitels en 16 Portugese bekers op hun palmares.
Op de loonlijst van Sporting vinden we, en we citeren slechts enkele namen: doelman Emiliano Viviano (die bij Arsenal enkele jaren geleden nooit een kans kreeg), de Uruguayaanse verdediger Sebastian Coates, en last but not least natuurlijk Nani.
Zoals gezegd zal het voor Arsenal vooral logistiek een erg zware groep worden, maar kwalificatie voor de knock-out fase zou geen enkel probleem mogen zijn. Aandacht voor de tegenstrever blijft geboden, en het spook van onderschatting loert altijd om de hoek.
EEN EINDE MAKEN AAN DE BEDENKELIJKE UITREPUTATIE
door Marcel Bogaerts
Voilà. De eerste competitie-overwinning van Unai Emery is binnen, en zoals we verwacht hadden ging het moeizaam en bleven de drie punten op het Emirates met bloed, zweet en tranen. Arsenal speelde tegen een degelijk West Ham, maar maakte het vooral in defensief opzicht zichzelf moeilijk. De bezoekers kwamen niet onlogisch op voorsprong en na een snelle gelijkmaker was het met een gelukje (own-goal van Diop) dat Arsenal de wedstrijd naar zich toe begon te trekken.
Er rest nog één opdracht voor de interlandbreak.
Zondag 02/09/2018 12u30 Cardiff City Stadium, Premier League matchweek 4: Cardiff City – Arsenal
Met Swansea City verdween een Welshe club uit de Premier League, met Cardiff City (Clwb Pêl-droed Dinas Caerdydd) blijft Wales vertegenwoordigd.
Cardiff City Football Club werd in 1899 opgericht als Riverside A.F.C. en na de naamwijziging in 1908 sloten ze zich twee jaar later aan bij de het Engelse Football League System. In 1920 volgde aansluiting bij de Football League. Merkwaardig in de geschiedenis van Cardiff is dat ze erin slaagden de FA Cup te winnen in 1927. Zij zijn namelijk nog steeds de enige club uit Wales die de FA Cup wist te veroveren.
Zij gaan door het voetballandschap onder de bijnaam The Bluebirds en die naam dreigde belachelijk te gaan klinken toen in 2012 de nieuwe eigenaar, de Maleisiër Vincent Tan (die ook eigenaar is van FK Sarajevo en KV Kortrijk en mede-eigenaar van Los Angeles FC), de clubkleuren veranderde in rood en wit. Deze beslissing werd drie jaar later echter ongedaan gemaakt.
De club speelde na meer dan 50 jaar weer op het hoogste vlak in het seizoen 2013/2014 . Ze eindigden laatste en na drie anonieme jaren werd vorig seizoen de tweede plaats behaald en konden The Bluebirds opnieuw promoveren.
Cardiff City speelt sinds 2009 in het Cardiff City Stadium, dat ruim 33.000 zitjes telt.
Manager Neil Warnock begon aan de competitie met een heel aantal nieuwe aanwervingen zonder één enkele ronkende naam. Zijn ploeg begon met een 2-0 nederlaag bij Bournemouth en speelde dan 0-0 gelijk thuis tegen Newcastle en uit bij Huddersfield.
In Cardiff vijf jaar geleden won Arsenal met 0-3. Aaron Ramsey maakte na 29 minuten tegen zijn oude club het eerste doelpunt. Mathieu Flamini stelde de zege veiling vier minuten voor tijd en opnieuw Aaron Ramsey legde vlak voor affluiten de eindstand vast.
We hoeven er niet aan te herinneren dat Arsenal in 2018 tot hiertoe slechts één competitie-overwinning op verplaatsing liet optekenen, op de laatste speeldag van vorige jaargang bij Huddersfield. Drie luttele puntjes uit (want er werd voor het overige altijd verloren) vormen een beschamende statistiek voor een club als Arsenal. Aan de Gunners om één en ander recht te zetten bij de nieuwelingen uit Wales.
Voilà. De eerste competitie-overwinning van Unai Emery is binnen, en zoals we verwacht hadden ging het moeizaam en bleven de drie punten op het Emirates met bloed, zweet en tranen. Arsenal speelde tegen een degelijk West Ham, maar maakte het vooral in defensief opzicht zichzelf moeilijk. De bezoekers kwamen niet onlogisch op voorsprong en na een snelle gelijkmaker was het met een gelukje (own-goal van Diop) dat Arsenal de wedstrijd naar zich toe begon te trekken.
Er rest nog één opdracht voor de interlandbreak.
Zondag 02/09/2018 12u30 Cardiff City Stadium, Premier League matchweek 4: Cardiff City – Arsenal
Met Swansea City verdween een Welshe club uit de Premier League, met Cardiff City (Clwb Pêl-droed Dinas Caerdydd) blijft Wales vertegenwoordigd.
Cardiff City Football Club werd in 1899 opgericht als Riverside A.F.C. en na de naamwijziging in 1908 sloten ze zich twee jaar later aan bij de het Engelse Football League System. In 1920 volgde aansluiting bij de Football League. Merkwaardig in de geschiedenis van Cardiff is dat ze erin slaagden de FA Cup te winnen in 1927. Zij zijn namelijk nog steeds de enige club uit Wales die de FA Cup wist te veroveren.
Zij gaan door het voetballandschap onder de bijnaam The Bluebirds en die naam dreigde belachelijk te gaan klinken toen in 2012 de nieuwe eigenaar, de Maleisiër Vincent Tan (die ook eigenaar is van FK Sarajevo en KV Kortrijk en mede-eigenaar van Los Angeles FC), de clubkleuren veranderde in rood en wit. Deze beslissing werd drie jaar later echter ongedaan gemaakt.
De club speelde na meer dan 50 jaar weer op het hoogste vlak in het seizoen 2013/2014 . Ze eindigden laatste en na drie anonieme jaren werd vorig seizoen de tweede plaats behaald en konden The Bluebirds opnieuw promoveren.
Cardiff City speelt sinds 2009 in het Cardiff City Stadium, dat ruim 33.000 zitjes telt.
Manager Neil Warnock begon aan de competitie met een heel aantal nieuwe aanwervingen zonder één enkele ronkende naam. Zijn ploeg begon met een 2-0 nederlaag bij Bournemouth en speelde dan 0-0 gelijk thuis tegen Newcastle en uit bij Huddersfield.
In Cardiff vijf jaar geleden won Arsenal met 0-3. Aaron Ramsey maakte na 29 minuten tegen zijn oude club het eerste doelpunt. Mathieu Flamini stelde de zege veiling vier minuten voor tijd en opnieuw Aaron Ramsey legde vlak voor affluiten de eindstand vast.
We hoeven er niet aan te herinneren dat Arsenal in 2018 tot hiertoe slechts één competitie-overwinning op verplaatsing liet optekenen, op de laatste speeldag van vorige jaargang bij Huddersfield. Drie luttele puntjes uit (want er werd voor het overige altijd verloren) vormen een beschamende statistiek voor een club als Arsenal. Aan de Gunners om één en ander recht te zetten bij de nieuwelingen uit Wales.
EERSTE PUNTEN IN DE VOLGENDE DERBY?
Door Marcel Bogaerts
Het zou de waarheid geweld aandoen zijn als we zouden beweren dat er geen ontgoocheling is na de 0 op 6 tegen twee titelkandidaten. Even goed moeten we kunnen toegeven dat dit resultaat niet geheel onverwacht komt. Er is al voldoende aangegeven dat Arsenal en Unai Emery nu vooral tijd nodig hebben en de manier waarop vanuit bepaalde hoeken (pundits, journalisten, eigen supporters) nu al gif gespoten wordt richting Emirates is meer dan een brug te ver.
Op Stamford Bridge leek Arsenal na twintig minuten al uitgeteld met een 2-0 achterstand, maar werkkracht en mentale weerbaarheid lijken de eerste hoopgevende signalen dat het harde werk van de Baskische coach begint te lonen. Het werd voor de rust nog 2-2. Uiteindelijk bleek de wedstrijd tien minuten te lang voor de Gunners en met een doelpunt van Marcos Alonso haalde Chelsea het laken, niet onverdiend, toch nog naar zich toe.
Arsenal blijft dus puntenloos en deelt die niet benijdenswaardige vaststelling met stadsgenoten Fulham en West Ham en ook nog Huddersfield. Minstens één van deze clubs gaat de 0 echter wegvegen op de derde speeldag want de Gunners krijgen het bezoek van de Hammers.
Zaterdag 25/08/2018 Emirates, Premier League Matchweek 3: Arsenal – West Ham United
West Ham United eindigde het vorige seizoen op de 13e plaats en dat was niet naar de zin van het clubbestuur. Manager David Moyes kreeg, niet voor de eerste maal in zijn carrière, te horen dat de club niet met hem verder ging, en in zijn plaats kwam de Chileen Manuel Pellegrini, die na een avontuur van twee jaar bij het Chinese Hebei China Fortune FC terug naar Europa kwam. Pellegrini was in zijn managerscarrière van een kwarteeuw naast China ook actief in Chili, Ecuador, Argentinië, Spanje, Engeland (kampioen met Manchester City in 2014).
West Ham nam in het tussenseizoen afscheid van Cheikhou Kouyaté. De Senegalees trok naar Crystal Palace. De club versterkte zich echter terdege. Met Jack Wilshere en Lucas Perez verhuisden twee Arsenal spelers naar het London Stadium. Ook onze oude bekende Lukasz Fabianski verliet het gedegradeerde Swansea en vond onderdak bij de Hammers. Naast nog andere nieuwelingen springt nog de aanwerving van de Oekraïner Andrey Yarmolenko (Borussia Dortmund) in het oog.
Het zet echter momenteel allemaal geen zoden aan de dijk, want West Ham werd op de openingsspeeldag met 4-0 weggeveegd bij Liverpool en in het voorbije weekend zetten de bezoekers uit Bournemouth een 1-0 achterstand bij de rust (strafschopdoelpunt van Marko Arnautovic) om in een 1-2 zege. Jack Wilshere stond in de basis en Lucas Perez kwam niet van de bank.
West Ham kon in de afgelopen tien jaar slechts één keer iets oogsten in het Emirates. Op de openingsspeeldag van het seizoen 2015/2016 scoorde de ondertussen vertrokken Kouyaté vlak voor de rust en Mauro Zarate zorgde in minuut 57 voor de doodsteek. Een erg pijnlijke thuisnederlaag voor Arsenal. Voor het overige werd er altijd gewonnen en meestal met erg duidelijke cijfers. Duidelijke cijfers zijn mogelijk iets te veel gevraagd voor het new-look Arsenal, te meer omdat ene Jack Wilshere maar al te graag het ongelijk van Emery zal willen bewijzen. Willen is uiteraard geen synoniem van kunnen en we rekenen met zijn allen op een mooie overwinning.
Het zou de waarheid geweld aandoen zijn als we zouden beweren dat er geen ontgoocheling is na de 0 op 6 tegen twee titelkandidaten. Even goed moeten we kunnen toegeven dat dit resultaat niet geheel onverwacht komt. Er is al voldoende aangegeven dat Arsenal en Unai Emery nu vooral tijd nodig hebben en de manier waarop vanuit bepaalde hoeken (pundits, journalisten, eigen supporters) nu al gif gespoten wordt richting Emirates is meer dan een brug te ver.
Op Stamford Bridge leek Arsenal na twintig minuten al uitgeteld met een 2-0 achterstand, maar werkkracht en mentale weerbaarheid lijken de eerste hoopgevende signalen dat het harde werk van de Baskische coach begint te lonen. Het werd voor de rust nog 2-2. Uiteindelijk bleek de wedstrijd tien minuten te lang voor de Gunners en met een doelpunt van Marcos Alonso haalde Chelsea het laken, niet onverdiend, toch nog naar zich toe.
Arsenal blijft dus puntenloos en deelt die niet benijdenswaardige vaststelling met stadsgenoten Fulham en West Ham en ook nog Huddersfield. Minstens één van deze clubs gaat de 0 echter wegvegen op de derde speeldag want de Gunners krijgen het bezoek van de Hammers.
Zaterdag 25/08/2018 Emirates, Premier League Matchweek 3: Arsenal – West Ham United
West Ham United eindigde het vorige seizoen op de 13e plaats en dat was niet naar de zin van het clubbestuur. Manager David Moyes kreeg, niet voor de eerste maal in zijn carrière, te horen dat de club niet met hem verder ging, en in zijn plaats kwam de Chileen Manuel Pellegrini, die na een avontuur van twee jaar bij het Chinese Hebei China Fortune FC terug naar Europa kwam. Pellegrini was in zijn managerscarrière van een kwarteeuw naast China ook actief in Chili, Ecuador, Argentinië, Spanje, Engeland (kampioen met Manchester City in 2014).
West Ham nam in het tussenseizoen afscheid van Cheikhou Kouyaté. De Senegalees trok naar Crystal Palace. De club versterkte zich echter terdege. Met Jack Wilshere en Lucas Perez verhuisden twee Arsenal spelers naar het London Stadium. Ook onze oude bekende Lukasz Fabianski verliet het gedegradeerde Swansea en vond onderdak bij de Hammers. Naast nog andere nieuwelingen springt nog de aanwerving van de Oekraïner Andrey Yarmolenko (Borussia Dortmund) in het oog.
Het zet echter momenteel allemaal geen zoden aan de dijk, want West Ham werd op de openingsspeeldag met 4-0 weggeveegd bij Liverpool en in het voorbije weekend zetten de bezoekers uit Bournemouth een 1-0 achterstand bij de rust (strafschopdoelpunt van Marko Arnautovic) om in een 1-2 zege. Jack Wilshere stond in de basis en Lucas Perez kwam niet van de bank.
West Ham kon in de afgelopen tien jaar slechts één keer iets oogsten in het Emirates. Op de openingsspeeldag van het seizoen 2015/2016 scoorde de ondertussen vertrokken Kouyaté vlak voor de rust en Mauro Zarate zorgde in minuut 57 voor de doodsteek. Een erg pijnlijke thuisnederlaag voor Arsenal. Voor het overige werd er altijd gewonnen en meestal met erg duidelijke cijfers. Duidelijke cijfers zijn mogelijk iets te veel gevraagd voor het new-look Arsenal, te meer omdat ene Jack Wilshere maar al te graag het ongelijk van Emery zal willen bewijzen. Willen is uiteraard geen synoniem van kunnen en we rekenen met zijn allen op een mooie overwinning.
TWEEDE COMPETITIE-OPDRACHT, TWEEDE TOPCLUB ALS TEGENSTREVER
Door Marcel Bogaerts
De afgelopen openingswedstrijd tegen Manchester City is tegengevallen, niet zozeer qua resultaat (want een nederlaag tegen de ongenaakbare kampioen is uiteindelijk niet onverwacht) maar wel qua klassenverschil tussen beide elftallen. De Citizens van Pep Guardiola deden zo ongeveer wat ze wilden en Arsenal had er te weinig verweer tegen. Er is daarover al voldoende gediscussieerd en als iedereen aanvaardt dat Arsenal onder Unai Emery een club in wederopbouw is en dat zulks tijd en geduld vraagt zit iedereen ook op dezelfde golflengte. Een krantentitel als “Come back Arsène” is misplaatst en tendentieus.
De kalendermaker maakt het Arsenal wel zeer moeilijk. De volgende opdracht is al even loodzwaar.
Zaterdag 18/08/2018, 17u30 Stamford Bridge, Premier League Matchday 2: Chelsea – Arsenal
Het bleef in het tussenseizoen uiteraard niet rustig aan de Bridge, en dat is geen nieuwigheid bij het speeltje van Roman Abramovic. Manager Antonio Conte mocht dan nog wel de trainingen van het nieuwe seizoen op gang brengen, maar een verder verblijf zat er voor de flamboyante Italiaan niet in. Hij mocht opkrassen en werd vervangen door zijn landgenoot Maurizo Sarri, de kettingrokende coach die de laatste drie jaar populair was geworden bij Napoli.
Onze landgenoot Thibaut Courtois dreef zijn zin door en nadat Chelsea doelman Kepa Arrizabalaga voor een recordbedrag bij Athletic Bilbao had weggeplukt mocht de nationale Belgische doelman beschikken en zich met de nodige bombarie laten verwelkomen bij Real Madrid. Er werd nog even aangegeven dat Petr Cech mogelijk terug zou keren naar Chelsea, maar uiteindelijk kozen de Blues voor de 38-jarige Robert Green als back-up.
Een andere landgenoot, Michy Batshuayi, keerde terug van Borussia Dortmund, maar mag het nu gaan proberen bij Valencia. Van PSV Eindhoven kwam Marco Van Ginkel zijn geluk proberen op Stamford Bridge.
Chelsea won de eerste wedstrijd van het seizoen met 0-3 bij Huddersfield. Olivier Giroud zat op de bank, evenals Eden Hazard. De Belg viel een kwartier voor tijd in en gaf de assist voor het laatste doelpunt.
De laatste tien competitieduels in West-Londen tussen de Blues en de Gunners ogen vrij triest, ondanks de spectaculaire 3-5 overwinning van oktober 2011. Zeven keer ging Arsenal onderuit, met als absoluut dieptepunt de vernederende 6-0 van 22 maart 2014. Vorig jaar bleef het weliswaar 0-0.
Chelsea-Arsenal is ook een wedstrijd waarin met de regelmaat van een klok gefoeterd wordt op de scheidsrechter. Scheidsrechter Marriner bleek op 22/03/2014 in de war door de gelijkenis tussen de kapsels van Kieran Gibbs en Alex Oxlade-Chamberlain; op 19/09/2015 trapte Mike Dean in het theaterstuk van Diego Costa en stuurde met Gabriel Paulista de verkeerde speler van het veld (deze beslissing werd later, tot grote woede van Jose Mourinho, herroepen door de FA); en last but not least mocht op 14/02/2017 Marcos Alonso Hector Bellerin een hersenschudding boksen om met het hoofd bij de bal te kunnen. De ref van dienst was Martin Atkinson.
Mike Dean was de meest aangeduide scheidsrechter voor deze wedstrijd, hij leidde 5 keer. Atkinson met drie aanduidingen en Marriner met twee waren de overige refs.
Het wordt hoe dan ook alweer een erg zware opdracht voor Arsenal om Chelsea, voor het eerst in eigen huis, iets te ontfutselen. Een 0 op 6 is mogelijk in de maak. Anderzijds weten we dat Unai Emery de eerste wedstrijd grondig zal analyseren met zijn spelers en uit de gemaakte fouten de nodige lessen zal willen trekken. Nogmaals, geduld is een schone zaak.
De afgelopen openingswedstrijd tegen Manchester City is tegengevallen, niet zozeer qua resultaat (want een nederlaag tegen de ongenaakbare kampioen is uiteindelijk niet onverwacht) maar wel qua klassenverschil tussen beide elftallen. De Citizens van Pep Guardiola deden zo ongeveer wat ze wilden en Arsenal had er te weinig verweer tegen. Er is daarover al voldoende gediscussieerd en als iedereen aanvaardt dat Arsenal onder Unai Emery een club in wederopbouw is en dat zulks tijd en geduld vraagt zit iedereen ook op dezelfde golflengte. Een krantentitel als “Come back Arsène” is misplaatst en tendentieus.
De kalendermaker maakt het Arsenal wel zeer moeilijk. De volgende opdracht is al even loodzwaar.
Zaterdag 18/08/2018, 17u30 Stamford Bridge, Premier League Matchday 2: Chelsea – Arsenal
Het bleef in het tussenseizoen uiteraard niet rustig aan de Bridge, en dat is geen nieuwigheid bij het speeltje van Roman Abramovic. Manager Antonio Conte mocht dan nog wel de trainingen van het nieuwe seizoen op gang brengen, maar een verder verblijf zat er voor de flamboyante Italiaan niet in. Hij mocht opkrassen en werd vervangen door zijn landgenoot Maurizo Sarri, de kettingrokende coach die de laatste drie jaar populair was geworden bij Napoli.
Onze landgenoot Thibaut Courtois dreef zijn zin door en nadat Chelsea doelman Kepa Arrizabalaga voor een recordbedrag bij Athletic Bilbao had weggeplukt mocht de nationale Belgische doelman beschikken en zich met de nodige bombarie laten verwelkomen bij Real Madrid. Er werd nog even aangegeven dat Petr Cech mogelijk terug zou keren naar Chelsea, maar uiteindelijk kozen de Blues voor de 38-jarige Robert Green als back-up.
Een andere landgenoot, Michy Batshuayi, keerde terug van Borussia Dortmund, maar mag het nu gaan proberen bij Valencia. Van PSV Eindhoven kwam Marco Van Ginkel zijn geluk proberen op Stamford Bridge.
Chelsea won de eerste wedstrijd van het seizoen met 0-3 bij Huddersfield. Olivier Giroud zat op de bank, evenals Eden Hazard. De Belg viel een kwartier voor tijd in en gaf de assist voor het laatste doelpunt.
De laatste tien competitieduels in West-Londen tussen de Blues en de Gunners ogen vrij triest, ondanks de spectaculaire 3-5 overwinning van oktober 2011. Zeven keer ging Arsenal onderuit, met als absoluut dieptepunt de vernederende 6-0 van 22 maart 2014. Vorig jaar bleef het weliswaar 0-0.
Chelsea-Arsenal is ook een wedstrijd waarin met de regelmaat van een klok gefoeterd wordt op de scheidsrechter. Scheidsrechter Marriner bleek op 22/03/2014 in de war door de gelijkenis tussen de kapsels van Kieran Gibbs en Alex Oxlade-Chamberlain; op 19/09/2015 trapte Mike Dean in het theaterstuk van Diego Costa en stuurde met Gabriel Paulista de verkeerde speler van het veld (deze beslissing werd later, tot grote woede van Jose Mourinho, herroepen door de FA); en last but not least mocht op 14/02/2017 Marcos Alonso Hector Bellerin een hersenschudding boksen om met het hoofd bij de bal te kunnen. De ref van dienst was Martin Atkinson.
Mike Dean was de meest aangeduide scheidsrechter voor deze wedstrijd, hij leidde 5 keer. Atkinson met drie aanduidingen en Marriner met twee waren de overige refs.
Het wordt hoe dan ook alweer een erg zware opdracht voor Arsenal om Chelsea, voor het eerst in eigen huis, iets te ontfutselen. Een 0 op 6 is mogelijk in de maak. Anderzijds weten we dat Unai Emery de eerste wedstrijd grondig zal analyseren met zijn spelers en uit de gemaakte fouten de nodige lessen zal willen trekken. Nogmaals, geduld is een schone zaak.
WE BEGINNEN ERAAN
Zondag 12/08/18 16.00 u Emirates: Premier League Matchday 1: Arsenal – Manchester City
Arsenal begint het nieuwe seizoen met misschien wel de grootste topaffiche van allemaal. Manchester City werd het afgelopen seizoen immers met overdonderend overwicht landskampioen. De cijfers spreken voor zichzelf: de Citizens behaalden 100 punten, wonnen 32 van de 38 wedstrijden en konden een overdonderend doelsaldo van +79 voorleggen (106-27). Ze eindigden met liefst 19 punten voorsprong op de vice-kampioen en grote stadsrivaal en slechts 2 wedstrijden gingen verloren, op speeldagen 23 (4-3 verlies op Anfield) en 33 (3-2 verlies op Old Trafford).
Aan dergelijke succeskern moest niet veel gesleuteld worden, maar Pep Guardiola haalde toch nog Riyad Mahrez van Leicester City binnen.
De eerste prijs van het nieuwe seizoen werd al behaald. Bekerwinnaar Chelsea werd zo pas met 2-0 verslagen en de landskampioen mocht dus pronken met het Community Shield.
Sinds een tiental jaar is de vereniging, die opgericht werd in 1880 als West Gorton Saint Marks, vanaf 1887 de nieuwe naam Ardwick FC droeg en in 1894 de huidige naam kreeg, de rijkste club ter wereld. De club werd in 2008 immers opgekocht door de Abu Dhabi United Group en de investerende familie Al Nahyan bezit een vermogen van maar liefst 32 miljard euro. Duizelingwekkend.
Sinds de overname werd City landskampioen in 2012, 2014 en 2018; bekerwinst was er in 2011. Als kleinere prijzen werd het Community Shield gewonnen in 2012 en 2018 en de League Cup verhuisde naar het Etihad in 2014, 2016 en 2018. Deze laatste, zoals we ons misschien niet zo graag herinneren, werd behaald met een overtuigende 3-0 zege tegen Arsenal, een resultaat dat de Citizens kort daarop nog eens overdeden op het Emirates.
Europees echter is het vooralsnog niet gelukt voor Man City, en dat is toch een smet op het blazoen van eigenaars die hiermede (hopelijk) leren dat in voetbal niet alles kan gekocht worden.
We kijken tot slot naar de resultaten van de laatste tien jaar van deze affiche. De 0-3 van vorig jaar was zonder discussie, maar enkel in januari 2013 was er nog een thuisnederlaag. Laurent Koscielny kreeg reeds na 9 minuten door scheidsrechter Mike Dean de rode kaart onder de neus geduwd en nog voor de rust hadden James Milner en Edin Dzeko dit uitgebuit. Ook Vincent Kompany mocht een kwartier voor tijd nog inrukken met rood, maar Arsenal kon de scheve situatie niet meer rechtzetten.
In mei 2009, op de 31e speeldag, won Arsenal van City met 2-0 dankzij twee treffers van Emmanuel Adebayor. Op speeldag 17 van het seizoen 2015/2016 won Arsenal met 2-1 (doelpunten voor de rust van Walcott en Giroud) maar we brengen het liefst de 1-0 zege van 2011/2012 (speeldag 32) in herinnering toen Mikel Arteta drie minuten voor tijd op avontuur trok en zijn actie afrondde met een verre, lage knal. Mario Balotelli, die al heel de match naar sancties had gesolliciteerd, kreeg dan in de slotminuut nog zijn zin van Martin Atkinson. Hij mocht gaan douchen.
Voor deze openingsspeeldag wachten we eveneens af wie het fluitje zal hanteren. Merkwaardig is dat de laatste drie edities van deze Arsenal-Man City geleid werden door André Marriner. In totaal vier keer werd Marriner aangeduid als referee voor deze wedstrijd. Mike Dean leidde drie keer, Martin Atkinson, Mike Jones en Mark Clattenburg elk één keer.
City zal, met alle laat van het WK terugkerende internationals, mogelijk iets minder klaar zijn dan Arsenal, maar in hoever zal de mayonaise Emery/Arsenal reeds pakken? Het is koffiedik kijken, maar een start met een thuiszege tegen de landskampioen zou prachtig zijn. Come on you Gunners!
Arsenal begint het nieuwe seizoen met misschien wel de grootste topaffiche van allemaal. Manchester City werd het afgelopen seizoen immers met overdonderend overwicht landskampioen. De cijfers spreken voor zichzelf: de Citizens behaalden 100 punten, wonnen 32 van de 38 wedstrijden en konden een overdonderend doelsaldo van +79 voorleggen (106-27). Ze eindigden met liefst 19 punten voorsprong op de vice-kampioen en grote stadsrivaal en slechts 2 wedstrijden gingen verloren, op speeldagen 23 (4-3 verlies op Anfield) en 33 (3-2 verlies op Old Trafford).
Aan dergelijke succeskern moest niet veel gesleuteld worden, maar Pep Guardiola haalde toch nog Riyad Mahrez van Leicester City binnen.
De eerste prijs van het nieuwe seizoen werd al behaald. Bekerwinnaar Chelsea werd zo pas met 2-0 verslagen en de landskampioen mocht dus pronken met het Community Shield.
Sinds een tiental jaar is de vereniging, die opgericht werd in 1880 als West Gorton Saint Marks, vanaf 1887 de nieuwe naam Ardwick FC droeg en in 1894 de huidige naam kreeg, de rijkste club ter wereld. De club werd in 2008 immers opgekocht door de Abu Dhabi United Group en de investerende familie Al Nahyan bezit een vermogen van maar liefst 32 miljard euro. Duizelingwekkend.
Sinds de overname werd City landskampioen in 2012, 2014 en 2018; bekerwinst was er in 2011. Als kleinere prijzen werd het Community Shield gewonnen in 2012 en 2018 en de League Cup verhuisde naar het Etihad in 2014, 2016 en 2018. Deze laatste, zoals we ons misschien niet zo graag herinneren, werd behaald met een overtuigende 3-0 zege tegen Arsenal, een resultaat dat de Citizens kort daarop nog eens overdeden op het Emirates.
Europees echter is het vooralsnog niet gelukt voor Man City, en dat is toch een smet op het blazoen van eigenaars die hiermede (hopelijk) leren dat in voetbal niet alles kan gekocht worden.
We kijken tot slot naar de resultaten van de laatste tien jaar van deze affiche. De 0-3 van vorig jaar was zonder discussie, maar enkel in januari 2013 was er nog een thuisnederlaag. Laurent Koscielny kreeg reeds na 9 minuten door scheidsrechter Mike Dean de rode kaart onder de neus geduwd en nog voor de rust hadden James Milner en Edin Dzeko dit uitgebuit. Ook Vincent Kompany mocht een kwartier voor tijd nog inrukken met rood, maar Arsenal kon de scheve situatie niet meer rechtzetten.
In mei 2009, op de 31e speeldag, won Arsenal van City met 2-0 dankzij twee treffers van Emmanuel Adebayor. Op speeldag 17 van het seizoen 2015/2016 won Arsenal met 2-1 (doelpunten voor de rust van Walcott en Giroud) maar we brengen het liefst de 1-0 zege van 2011/2012 (speeldag 32) in herinnering toen Mikel Arteta drie minuten voor tijd op avontuur trok en zijn actie afrondde met een verre, lage knal. Mario Balotelli, die al heel de match naar sancties had gesolliciteerd, kreeg dan in de slotminuut nog zijn zin van Martin Atkinson. Hij mocht gaan douchen.
Voor deze openingsspeeldag wachten we eveneens af wie het fluitje zal hanteren. Merkwaardig is dat de laatste drie edities van deze Arsenal-Man City geleid werden door André Marriner. In totaal vier keer werd Marriner aangeduid als referee voor deze wedstrijd. Mike Dean leidde drie keer, Martin Atkinson, Mike Jones en Mark Clattenburg elk één keer.
City zal, met alle laat van het WK terugkerende internationals, mogelijk iets minder klaar zijn dan Arsenal, maar in hoever zal de mayonaise Emery/Arsenal reeds pakken? Het is koffiedik kijken, maar een start met een thuiszege tegen de landskampioen zou prachtig zijn. Come on you Gunners!
NOG EEN LAATSTE KEER VRIENDSCHAPPELIJK
De wedstrijden voor de International Champions Cup, het grootste gedeelte van de voorbereiding van Arsenal op de nieuwe competitie zijn achter de rug. De spelerskern geraakte vrij vlot volledig, Mesut Özil kon uiteindelijk mee naar Singapore en onmiddellijk bij de terugkeer in Londen sloten ook Stephan Lichtsteiner en Lucas Torreira aan bij de groep. Een andere nieuwkomer, Matteo Guendouzi, toonde zich nadrukkelijk. Is de 19-jarige een goudhaantje? Het is nog veel te vroeg om daarover uitspraken te doen, maar de van Lorient afkomstige jongeman lijkt wel een aanwinst en dat is hoopgevend.
Aan de resultaten van de wedstrijden moet niet te veel aandacht geschonken worden. Tegen Atletico Madrid werd het 1-1 waarna de Spanjaarden zich de beteren toonden in de strafschoppenreeks; De 5-1 overwinning tegen PSG was die van een zo volledig mogelijk Arsenal tegen een Parijs B-elftal en zegt dus totaal niets; in Dublin was Chelsea gedurende lange tijd de beste ploeg maar de Blues lieten na de wedstrijd te beslissen. Met de allerlaatste trap van de wedstrijd maakte Lacazette gelijk en Arsenal won het pleit met de penalties.
Er volgt nu nog een laatste vriendschappelijk duel en dat zal gespeeld worden in de Friends Arena in Stockholm op zaterdag 4 augustus. De tegenstander zou aanvankelijk FC Sevilla zijn, maar de ex ploeg van Unai Emery is eigenaardig genoeg reeds kwalificatiewedstrijden voor de Europa League aan het afwerken en heeft dus andere katten te geselen. De tegenstander van Arsenal in Zweden is Lazio Rome.
Societa Sportiva Lazio bestaat sinds 1900. De naam Lazio is een regio in het midden van Italië, waarvan Rome de hoofdstad is. De oprichters van de club kozen die naam omdat er toen al een gymnastiekvereniging bestond die de naam van de stad droeg.
De biancocelesti werden voor het eerst kampioen in 1974 met in hun rangen onder meer spits Chinaglia. De meer recente geschiedenis van de club oogt, ondanks opvallende successen, eerder donker. We lezen over verplichte degradatie naar serie B wegens een omkoopschandaal, een terugkeer naar serie A gevolgd door een –ditmaal sportieve- degradatie en een nieuwe verplichte degradatie naar serie C (die later teruggedraaid werd en vervangen door negen strafpunten) na een nieuwe omkoopaffaire.
De 21e eeuw begon uitstekend voor Lazio met het aantrekken van grote namen als Juan Sebastian Veron, José Marcelo Salas, Sinisa Mihajlovic e.a. Pavel Nedved. Lazio won de Coppa Italia, de Europacup II, de Europese supercup en pakte als kers op de taart daarna ook nog eens de dubbel in eigen land.
In 2006 werd de club echter verdacht van een groot aandeel in de Calciopoli, maar opnieuw wisten ze in hoger beroep de aanvankelijk uitgesproken straf (degradatie en zeven strafpunten) te milderen. De degradatie werd geschrapt.
De problemen met extreem rechtse sympathieën binnen de fanatieke aanhang van Lazio, de Irrudicibile, maken ook deel uit van minder leuke imago van de Romeinse club.
Het blijft hoe dan ook een mooie laatste vriendschappelijke affiche voor Arsenal, tegen een club die in haar rangen spelers telt als Silvio Proto (mooie transfer voor de 35-jarige keeper), Martin Caceres, Jordan Lukaku, Ciro Immobile en Lucas Leiva.
Trainer Unai Emery kondigde al aan dat de pas aangekomen Stephan Lichtsteiner en Lucas Torreira hun eerste speelminuten zullen krijgen. Het new-look Arsenal lijkt dus stilaan volledig. Of komt er nog een oorverdovende klap op de vuurpijl met een ruil Ousmane Dembele/Aaron Ramsey?
Aan de resultaten van de wedstrijden moet niet te veel aandacht geschonken worden. Tegen Atletico Madrid werd het 1-1 waarna de Spanjaarden zich de beteren toonden in de strafschoppenreeks; De 5-1 overwinning tegen PSG was die van een zo volledig mogelijk Arsenal tegen een Parijs B-elftal en zegt dus totaal niets; in Dublin was Chelsea gedurende lange tijd de beste ploeg maar de Blues lieten na de wedstrijd te beslissen. Met de allerlaatste trap van de wedstrijd maakte Lacazette gelijk en Arsenal won het pleit met de penalties.
Er volgt nu nog een laatste vriendschappelijk duel en dat zal gespeeld worden in de Friends Arena in Stockholm op zaterdag 4 augustus. De tegenstander zou aanvankelijk FC Sevilla zijn, maar de ex ploeg van Unai Emery is eigenaardig genoeg reeds kwalificatiewedstrijden voor de Europa League aan het afwerken en heeft dus andere katten te geselen. De tegenstander van Arsenal in Zweden is Lazio Rome.
Societa Sportiva Lazio bestaat sinds 1900. De naam Lazio is een regio in het midden van Italië, waarvan Rome de hoofdstad is. De oprichters van de club kozen die naam omdat er toen al een gymnastiekvereniging bestond die de naam van de stad droeg.
De biancocelesti werden voor het eerst kampioen in 1974 met in hun rangen onder meer spits Chinaglia. De meer recente geschiedenis van de club oogt, ondanks opvallende successen, eerder donker. We lezen over verplichte degradatie naar serie B wegens een omkoopschandaal, een terugkeer naar serie A gevolgd door een –ditmaal sportieve- degradatie en een nieuwe verplichte degradatie naar serie C (die later teruggedraaid werd en vervangen door negen strafpunten) na een nieuwe omkoopaffaire.
De 21e eeuw begon uitstekend voor Lazio met het aantrekken van grote namen als Juan Sebastian Veron, José Marcelo Salas, Sinisa Mihajlovic e.a. Pavel Nedved. Lazio won de Coppa Italia, de Europacup II, de Europese supercup en pakte als kers op de taart daarna ook nog eens de dubbel in eigen land.
In 2006 werd de club echter verdacht van een groot aandeel in de Calciopoli, maar opnieuw wisten ze in hoger beroep de aanvankelijk uitgesproken straf (degradatie en zeven strafpunten) te milderen. De degradatie werd geschrapt.
De problemen met extreem rechtse sympathieën binnen de fanatieke aanhang van Lazio, de Irrudicibile, maken ook deel uit van minder leuke imago van de Romeinse club.
Het blijft hoe dan ook een mooie laatste vriendschappelijke affiche voor Arsenal, tegen een club die in haar rangen spelers telt als Silvio Proto (mooie transfer voor de 35-jarige keeper), Martin Caceres, Jordan Lukaku, Ciro Immobile en Lucas Leiva.
Trainer Unai Emery kondigde al aan dat de pas aangekomen Stephan Lichtsteiner en Lucas Torreira hun eerste speelminuten zullen krijgen. Het new-look Arsenal lijkt dus stilaan volledig. Of komt er nog een oorverdovende klap op de vuurpijl met een ruil Ousmane Dembele/Aaron Ramsey?
DE VOORBEREIDING GAAT VERDER: INTERNATIONAL CHAMPIONS CUP
Door Marcel Bogaerts
Unai Emery hield een zo volledig mogelijke troepenschouw in Hertfordshire, met voor en na de rust totaal verschillende elftallen. Boreham Wood FC keek na amper een kwartier spelen reeds tegen een 0-3 achterstand aan na een hattrick van Pierre-Emerick Aubameyang. De wedstrijd werd tenslotte afgefloten bij 0-8.
De volgende tegenstrevers zijn –uiteraard en gelukkig maar- van een ander kaliber. De Gunners zullen opnieuw aantreden in de International Champions Cup, een tornooi dat op een aantal continenten betwist wordt tussen ’s werelds meest gerenommeerde clubs. Er worden wedstrijden gespeeld in de Verenigde Staten (over het ganse land), Europa (in onder meer Madrid, Dublin en Londen) en ook in Singapore.
Unai Emery hield een zo volledig mogelijke troepenschouw in Hertfordshire, met voor en na de rust totaal verschillende elftallen. Boreham Wood FC keek na amper een kwartier spelen reeds tegen een 0-3 achterstand aan na een hattrick van Pierre-Emerick Aubameyang. De wedstrijd werd tenslotte afgefloten bij 0-8.
De volgende tegenstrevers zijn –uiteraard en gelukkig maar- van een ander kaliber. De Gunners zullen opnieuw aantreden in de International Champions Cup, een tornooi dat op een aantal continenten betwist wordt tussen ’s werelds meest gerenommeerde clubs. Er worden wedstrijden gespeeld in de Verenigde Staten (over het ganse land), Europa (in onder meer Madrid, Dublin en Londen) en ook in Singapore.
Het is in die stadsstaat, in het National Stadium (55.000 toeschouwers), dat Arsenal het op 26 juli zal opnemen tegen Atletico Madrid en 28 juli tegen PSG. De derde wedstrijd van de Gunners (iedere deelnemende club speelt 3 wedstrijden waarna uiteraard volkomen overbodige klassementen worden opgemaakt) gaat door op 1 augustus in het Aviva Stadium in Dublin, met Chelsea als tegenstrever.
Het wordt dus (alweer) een vermoeiende intercontinentale trip voor Arsenal. Er zijn idealere manieren om een nieuwe zware competitie voor te bereiden, maar dergelijke vaststellingen staan gelijk aan het intrappen van open deuren.
Er werd her en der geopperd dat Mesut Özil, na het totaal mislukken van het WK, reeds bij de groep zou kunnen aansluiten in Singapore, maar een dag later lazen we dan weer dat de Duitser een langere vakantie gegund zou worden. We zien wel wat er van komt.
Er werd her en der geopperd dat Mesut Özil, na het totaal mislukken van het WK, reeds bij de groep zou kunnen aansluiten in Singapore, maar een dag later lazen we dan weer dat de Duitser een langere vakantie gegund zou worden. We zien wel wat er van komt.
MATTEO GUENDOUZI EN BOREHAM WOOD
Door Marcel Bogaerts
Terwijl in Rusland de laatste ballen richting (en hopelijk in) doel getrapt worden, zitten de Premier League clubs, en dus ook Arsenal, in volle voorbereiding, want over een maand staat de eerste speeldag op het programma.
Ondertussen zijn ook de eerste kwalificatiewedstrijden voor de Europese bekers reeds achter de rug. Gelukkig hield Arsenal de zesde plaats nog vast, want het als zevende geëindigde Burnley moet Europees reeds over twee weken aan de bak.
Qua inkomende transfers hebben de Gunners een bijzonder actief tussenseizoen achter de rug. Met Matteo Guendouzi stelde Arsenal een vijfde zomeraanwinst voor.
Deze Matteo Guendouzi Olié is een 19-jarige (geboren op 14 april 1999) Franse belofte (hij speelde voor de nationale U18, U19 en U20) uit de jeugdacademie van Paris St. Germain. Op zijn 15e verhuisde hij naar Lorient (vorige club van Laurent Koscielny) waar hij twee jaar later zijn debuut in het eerste elftal van de tweedeklasser maakte. Hij speelde er 26 wedstrijden.
Bij Arsenal wordt hij als wissel op de toekomst onmiddellijk toegevoegd aan de A-kern. Veel succes, Matteo!
Terwijl in Rusland de laatste ballen richting (en hopelijk in) doel getrapt worden, zitten de Premier League clubs, en dus ook Arsenal, in volle voorbereiding, want over een maand staat de eerste speeldag op het programma.
Ondertussen zijn ook de eerste kwalificatiewedstrijden voor de Europese bekers reeds achter de rug. Gelukkig hield Arsenal de zesde plaats nog vast, want het als zevende geëindigde Burnley moet Europees reeds over twee weken aan de bak.
Qua inkomende transfers hebben de Gunners een bijzonder actief tussenseizoen achter de rug. Met Matteo Guendouzi stelde Arsenal een vijfde zomeraanwinst voor.
Deze Matteo Guendouzi Olié is een 19-jarige (geboren op 14 april 1999) Franse belofte (hij speelde voor de nationale U18, U19 en U20) uit de jeugdacademie van Paris St. Germain. Op zijn 15e verhuisde hij naar Lorient (vorige club van Laurent Koscielny) waar hij twee jaar later zijn debuut in het eerste elftal van de tweedeklasser maakte. Hij speelde er 26 wedstrijden.
Bij Arsenal wordt hij als wissel op de toekomst onmiddellijk toegevoegd aan de A-kern. Veel succes, Matteo!
Zaterdag 14/07/18 15.00 Meadow Park, voorbereiding seizoen: Boreham Wood – Arsenal
Het is niet voor de eerste keer dat Arsenal als troepenschouw een elftal afvaardigt naar Borehamwood, Hertfordshire, om er in een zomers duel de lokale club partij te geven. Boreham Wood FC is een club die uitkomt in de National League (vijfde niveau van het Engelse voetbal). Daar hebben ze een relatief succesvol seizoen achter de rug. Ze eindigden op de vierde plaats en mochten daardoor deelnemen aan de play-offs voor promotie. Na overwinningen tegen AFC Fylde en Sutton United (ons welbekend) werden ze in de finale op Wembley verslagen door Tranmere Rovers. In de FA Cup wisten ze in de eerste ronde Blackpool uit te schakelen en liepen vervolgens op een 3-0 nederlaag bij Coventry City.
Het stadionnetje Meadow Park biedt plaats aan 4500 toeschouwers. Het wordt beslist een gezellige namiddag daar en een eerste kennismaking met het new-look Arsenal onder Unai Emery.
Het is niet voor de eerste keer dat Arsenal als troepenschouw een elftal afvaardigt naar Borehamwood, Hertfordshire, om er in een zomers duel de lokale club partij te geven. Boreham Wood FC is een club die uitkomt in de National League (vijfde niveau van het Engelse voetbal). Daar hebben ze een relatief succesvol seizoen achter de rug. Ze eindigden op de vierde plaats en mochten daardoor deelnemen aan de play-offs voor promotie. Na overwinningen tegen AFC Fylde en Sutton United (ons welbekend) werden ze in de finale op Wembley verslagen door Tranmere Rovers. In de FA Cup wisten ze in de eerste ronde Blackpool uit te schakelen en liepen vervolgens op een 3-0 nederlaag bij Coventry City.
Het stadionnetje Meadow Park biedt plaats aan 4500 toeschouwers. Het wordt beslist een gezellige namiddag daar en een eerste kennismaking met het new-look Arsenal onder Unai Emery.
URUGUAYAANSE AANWINST: LUCAS TORREIRA
Door Marcel Bogaerts
Net als de aanwerving van Sokratis Papastathopoulos was ook de overeenkomst met deze Uruguayaanse middenvelder reeds langer bekend. Met het finaliseren en het bekendmaken van de deal werd gewacht tot het einde van het optreden van Uruguay op het WK in Rusland. Na de uitschakeling van het Zuid-Amerikaanse land ging het snel en werd Torreira op het Emirates voorgesteld.
Lucas Sebastian Torreira Di Pascua werd geboren op 11 februari 1996 in Fray Bentos, een kleine stad op een goede 300 kilometer noordwestelijk van de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo. Hij begon te voetballen bij de club 18 de Julio en verhuisde in 2013 naar Montevideo Wanderers. Nog bij de jeugdelftallen van die club werd hij ontdekt en weggeplukt door het Italiaanse Pescara. Amper een jaar later betaalde Sampdoria Genua twee miljoen euro voor de kleine (1m67) middenvelder, die op huurbasis nog een jaar verder speelde voor Pescara.
Bij het begin van het seizoen 2016/2017 debuteerde hij voor Sampdoria in de Serie A tegen Empoli.
Op 23 maart van dit jaar maakte Torreira zijn opwachting bij het nationale elftal van Uruguay tijdens een oefeninterland tegen Tsjechië; hij mocht mee naar Rusland en verscheen op het veld tijdens de vijf wedstrijden die Uruguay op het WK speelde.
Lucas Torreira is naar verluidt een erg veelzijdige speler, heel sterk in de balrecuperatie; hij beschikt over een prima afstandsschot, een messcherpe tackle en een zuivere pass. Door zijn lengte is het evident dat luchtduels zijn Achilleshiel zijn.
We wensen hem veel succes bij Arsenal!
Net als de aanwerving van Sokratis Papastathopoulos was ook de overeenkomst met deze Uruguayaanse middenvelder reeds langer bekend. Met het finaliseren en het bekendmaken van de deal werd gewacht tot het einde van het optreden van Uruguay op het WK in Rusland. Na de uitschakeling van het Zuid-Amerikaanse land ging het snel en werd Torreira op het Emirates voorgesteld.
Lucas Sebastian Torreira Di Pascua werd geboren op 11 februari 1996 in Fray Bentos, een kleine stad op een goede 300 kilometer noordwestelijk van de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo. Hij begon te voetballen bij de club 18 de Julio en verhuisde in 2013 naar Montevideo Wanderers. Nog bij de jeugdelftallen van die club werd hij ontdekt en weggeplukt door het Italiaanse Pescara. Amper een jaar later betaalde Sampdoria Genua twee miljoen euro voor de kleine (1m67) middenvelder, die op huurbasis nog een jaar verder speelde voor Pescara.
Bij het begin van het seizoen 2016/2017 debuteerde hij voor Sampdoria in de Serie A tegen Empoli.
Op 23 maart van dit jaar maakte Torreira zijn opwachting bij het nationale elftal van Uruguay tijdens een oefeninterland tegen Tsjechië; hij mocht mee naar Rusland en verscheen op het veld tijdens de vijf wedstrijden die Uruguay op het WK speelde.
Lucas Torreira is naar verluidt een erg veelzijdige speler, heel sterk in de balrecuperatie; hij beschikt over een prima afstandsschot, een messcherpe tackle en een zuivere pass. Door zijn lengte is het evident dat luchtduels zijn Achilleshiel zijn.
We wensen hem veel succes bij Arsenal!
GRIEKSE ROTS IN DE BRANDING: SOKRATIS PAPASTATHOPOULOS
Door Marcel Bogaerts
Deze reeds weken van te voren aangekondigde transfer werd nu ook geofficialiseerd door Arsenal. De Griekse verdediger met de naam waarover reeds meerdere commentatoren struikelden komt onze defensie versterken.
Sokratis Papastathopoulos werd geboren op 9 juni 1988 in het op ruim 230 kilometer zuidwestelijk van Athene gelegen Kalamata.
Hij begon zijn professionele loopbaan bij AEK Athene in 2005, mocht in een uitleenbeurt bij tweedeklasser Niki Volos ervaring opdoen (11 wedstrijden) en verscheen daarna bij AEK 38 keer op het scheidsrechtersblad.
In 2008 verhuisde Sokratis naar het Italiaanse voetbal. Hij speelde twee seizoenen bij Genoa (51 wedstrijden) en verkreeg een transfer naar AC Milan, waar hij echter slechts 5 wedstrijden meedeed.
Na deze drie seizoenen maakte hij in 2011 de overstap naar de Bundesliga. In twee seizoenen bij Werder Bremen kwam hij 59 keer op het veld. Borussia Dortmund nam Sokratis dan over en in het Signal Iduna Park speelde hij tot op het einde van de afgelopen competitie (in totaal vijf seizoenen) een totaal van 130 wedstrijden.
Sokratis heeft ook al een ruime internationale carrière achter de rug. Na 38 wedstrijden in Griekse nationale jeugdelftallen debuteerde hij in de A-ploeg in 2008 tegen Finland. Hij nam deel aan de wereldkampioenschappen 2010 en 2014, en het Europees kampioenschap in 2012.
Bij Arsenal vindt hij met Aubameyang en Mkhitaryan twee vroegere Dortmund-ploegmaats terug.
Veel succes, Sokratis Papastathopoulos!
Sokratis Papastathopoulos werd geboren op 9 juni 1988 in het op ruim 230 kilometer zuidwestelijk van Athene gelegen Kalamata.
Hij begon zijn professionele loopbaan bij AEK Athene in 2005, mocht in een uitleenbeurt bij tweedeklasser Niki Volos ervaring opdoen (11 wedstrijden) en verscheen daarna bij AEK 38 keer op het scheidsrechtersblad.
In 2008 verhuisde Sokratis naar het Italiaanse voetbal. Hij speelde twee seizoenen bij Genoa (51 wedstrijden) en verkreeg een transfer naar AC Milan, waar hij echter slechts 5 wedstrijden meedeed.
Na deze drie seizoenen maakte hij in 2011 de overstap naar de Bundesliga. In twee seizoenen bij Werder Bremen kwam hij 59 keer op het veld. Borussia Dortmund nam Sokratis dan over en in het Signal Iduna Park speelde hij tot op het einde van de afgelopen competitie (in totaal vijf seizoenen) een totaal van 130 wedstrijden.
Sokratis heeft ook al een ruime internationale carrière achter de rug. Na 38 wedstrijden in Griekse nationale jeugdelftallen debuteerde hij in de A-ploeg in 2008 tegen Finland. Hij nam deel aan de wereldkampioenschappen 2010 en 2014, en het Europees kampioenschap in 2012.
Bij Arsenal vindt hij met Aubameyang en Mkhitaryan twee vroegere Dortmund-ploegmaats terug.
Veel succes, Sokratis Papastathopoulos!
ONZE NIEUWE DOELMAN: BERND LENO
door Marcel Bogaerts
Terwijl momenteel uiteraard alle aandacht naar het wereldkampioenschap in Rusland gaat zitten ze bij de clubs geenszins stil. Als tweede, officieel aangekondigde, transfer maakte Arsenal afgelopen week bekend dat bij het Duitse Bayer 04 Leverkusen keeper Bernd Leno werd weggeplukt. Deze transfer betekent zonder twijfel dat ofwel Petr Cech ofwel David Ospina Arsenal zal verlaten. Cech kreeg zopas het nummer 1 shirt toegekend en er zijn volgens steeds sterker wordende geruchten verregaande contacten tussen Arsenal en de Turkse topclub Fenerbahce over een akkoord omtrent Ospina. Het zou dus best weleens de Colombiaan, in actie met zijn land op het WK, kunnen zijn wiens tijd bij Arsenal erop zit. We wachten verdere berichten hieromtrent af en kijken eerst eens naar onze nieuwe aanwinst.
Bernd Leno werd geboren op 4 maart 1992 in Bietigheim-Bissingen in het zuidwesten van Duitsland. Zijn jeugdopleiding genoot hij van 2003 tot 2009 bij VfB Stuttgart, waar hij in 2011 ook een eerste profcontract ondertekende. Het lukte hem echter niet onmiddellijk door te dringen tot het eerste elftal en hij verhuisde nog in dat jaar op huurbasis naar Bayer Leverkusen. Na deze korte huurperiode vertrok hij definitief naar deze club. Hij zou er zeven seizoenen blijven en stond in meer dan 200 competitiewedstrijden onder de lat. Met Leverkusen speelde hij ook Champions League en Europa League.
Tussen 2012 en 2014 speelde Leno 14 interlandwedstrijden voor de Duitse U21. Vanaf 2015 werd hij ook 6 keer opgeroepen voor de Mannschaft, als derde doelman na Manuel Neuer en Ron-Robert Zieler.
We wensen Bernd Leno veel succes bij Arsenal. Als zijn Premier League debuut even succesrijk is als zijn Bundesliga debuut (clean sheets in de eerste drie wedstrijden) heeft het Emirates een nieuwe held tussen de palen.
Terwijl momenteel uiteraard alle aandacht naar het wereldkampioenschap in Rusland gaat zitten ze bij de clubs geenszins stil. Als tweede, officieel aangekondigde, transfer maakte Arsenal afgelopen week bekend dat bij het Duitse Bayer 04 Leverkusen keeper Bernd Leno werd weggeplukt. Deze transfer betekent zonder twijfel dat ofwel Petr Cech ofwel David Ospina Arsenal zal verlaten. Cech kreeg zopas het nummer 1 shirt toegekend en er zijn volgens steeds sterker wordende geruchten verregaande contacten tussen Arsenal en de Turkse topclub Fenerbahce over een akkoord omtrent Ospina. Het zou dus best weleens de Colombiaan, in actie met zijn land op het WK, kunnen zijn wiens tijd bij Arsenal erop zit. We wachten verdere berichten hieromtrent af en kijken eerst eens naar onze nieuwe aanwinst.
Bernd Leno werd geboren op 4 maart 1992 in Bietigheim-Bissingen in het zuidwesten van Duitsland. Zijn jeugdopleiding genoot hij van 2003 tot 2009 bij VfB Stuttgart, waar hij in 2011 ook een eerste profcontract ondertekende. Het lukte hem echter niet onmiddellijk door te dringen tot het eerste elftal en hij verhuisde nog in dat jaar op huurbasis naar Bayer Leverkusen. Na deze korte huurperiode vertrok hij definitief naar deze club. Hij zou er zeven seizoenen blijven en stond in meer dan 200 competitiewedstrijden onder de lat. Met Leverkusen speelde hij ook Champions League en Europa League.
Tussen 2012 en 2014 speelde Leno 14 interlandwedstrijden voor de Duitse U21. Vanaf 2015 werd hij ook 6 keer opgeroepen voor de Mannschaft, als derde doelman na Manuel Neuer en Ron-Robert Zieler.
We wensen Bernd Leno veel succes bij Arsenal. Als zijn Premier League debuut even succesrijk is als zijn Bundesliga debuut (clean sheets in de eerste drie wedstrijden) heeft het Emirates een nieuwe held tussen de palen.
Wij steunen het goede doel
Ook Arsenal Belgium steunt goede doelen
Arsenal is een club die veel belang hecht aan het steunen van goede doelen. Net als Arsenal willen ook wij een steentje bijdragen aan een betere wereld.
In plaats van een druppeltje toe te voegen aan de acties van de Arsenal Foundation vonden wij het gepaster om een doel dichter bij huis te steunen.
De VZW Purpose Dogs is een vereniging van enthousiaste vrijwilligers die zich tot doel hebben gesteld om betere geleidehonden voort te brengen.
Het komt jammer genoeg nog teveel voor dat mensen hun onmisbare begeleidingshond moeten laten gaan omdat de hond lichamelijke afwijkingen vertoont die het onmogelijk maken om die belangrijke taak te vervullen.
Deze VZW wil met haar kweekprogramma voorkomen dat dit nog zo veel voorkomt.
Wij vonden het dan ook een prima initiatief dat we ten volle willen ondersteunen vanuit onze vereniging. Vanaf heden zijn wij voor 1 jaar peter van de hond Muze.
Indien U zelf ook nog een persoonlijke bijdrage wil doen kunnen wij dit enkel aanbevelen.
U kan hen bereiken via de website https://www.purpose-dogs.be/
Wij houden U verder op de hoogte van alles wat "onze" hond Muze meemaakt het komende jaar.
Arsenal is een club die veel belang hecht aan het steunen van goede doelen. Net als Arsenal willen ook wij een steentje bijdragen aan een betere wereld.
In plaats van een druppeltje toe te voegen aan de acties van de Arsenal Foundation vonden wij het gepaster om een doel dichter bij huis te steunen.
De VZW Purpose Dogs is een vereniging van enthousiaste vrijwilligers die zich tot doel hebben gesteld om betere geleidehonden voort te brengen.
Het komt jammer genoeg nog teveel voor dat mensen hun onmisbare begeleidingshond moeten laten gaan omdat de hond lichamelijke afwijkingen vertoont die het onmogelijk maken om die belangrijke taak te vervullen.
Deze VZW wil met haar kweekprogramma voorkomen dat dit nog zo veel voorkomt.
Wij vonden het dan ook een prima initiatief dat we ten volle willen ondersteunen vanuit onze vereniging. Vanaf heden zijn wij voor 1 jaar peter van de hond Muze.
Indien U zelf ook nog een persoonlijke bijdrage wil doen kunnen wij dit enkel aanbevelen.
U kan hen bereiken via de website https://www.purpose-dogs.be/
Wij houden U verder op de hoogte van alles wat "onze" hond Muze meemaakt het komende jaar.
EERSTE AANWINST: STEPHAN LICHTSTEINER
door Marcel Bogaerts
Arsenal heeft zijn eerste aanwinst van het nieuwe seizoen bekend gemaakt. De 34-jarige Zwitserse internationaal Stephan Lichtsteiner komt onze club versterken.
Stephan werd geboren op 16 januari 1984 in Adligenswill in het kanton Luzern en hij zette zijn eerste voetbalstappen ook bij de lokale clubs FC Adligenswill en FC Luzern. Als 16-jarige maakte hij de overstap naar het grote Grasshoppers Zürich en bleef daar tot 2005. Hij speelde er in totaal 79 wedstrijden.
De volgende drie seizoenen voetbalde Lichtsteiner bij het Noord-Franse Lille OSC waar hij 89 keer op het scheidsrechtersblad verscheen.
In 2008 zette de ondertussen internationaal geworden Lichtsteiner zijn carrière verder in Italië. Tot 2011 speelde hij net 100 wedstrijden voor Lazio Rome om dan de overstap te maken naar Juventus Turijn. Tot en met de zopas afgelopen competitie speelde hij bij De Oude Dame 201 wedstrijden waarin hij ook 12 keer kon scoren.
Als internationaal speelde hij in 2008 drie wedstrijden voor Zwitserland in het Europees kampioenschap voor landenteams. Net voor het datzelfde tornooi in 2016 werd hij kapitein en geraakte met Zwitserland doorheen de groepsfase. De 1/8e finale tegen Polen werd na een 1-1 stand beslist met strafschoppen. Lichtsteiner scoorde de eerste penalty maar zijn toekomstige ploegmaat Granit Xhaka miste er één waardoor Zwitserland uitgeschakeld werd.
Stephan Lichtsteiner maakte naam als een hardwerkende en veelzijdige verdediger op rechts, die heel die rechterflank voor zijn rekening kan nemen. Zijn atletisch uithoudingsvermogen en zijn toewijding bezorgden hem de bijnaam “Forrest Gump”, en vanaf zijn tijd bij Juventus werd hij ook de “Swiss Express” genoemd. Luchtduels en soms te onbesuisde tackles zouden zijn minder sterke kanten zijn.
Arsenal Belgium wenst onze Zwitserse aanwinst alle succes toe!
Arsenal heeft zijn eerste aanwinst van het nieuwe seizoen bekend gemaakt. De 34-jarige Zwitserse internationaal Stephan Lichtsteiner komt onze club versterken.
Stephan werd geboren op 16 januari 1984 in Adligenswill in het kanton Luzern en hij zette zijn eerste voetbalstappen ook bij de lokale clubs FC Adligenswill en FC Luzern. Als 16-jarige maakte hij de overstap naar het grote Grasshoppers Zürich en bleef daar tot 2005. Hij speelde er in totaal 79 wedstrijden.
De volgende drie seizoenen voetbalde Lichtsteiner bij het Noord-Franse Lille OSC waar hij 89 keer op het scheidsrechtersblad verscheen.
In 2008 zette de ondertussen internationaal geworden Lichtsteiner zijn carrière verder in Italië. Tot 2011 speelde hij net 100 wedstrijden voor Lazio Rome om dan de overstap te maken naar Juventus Turijn. Tot en met de zopas afgelopen competitie speelde hij bij De Oude Dame 201 wedstrijden waarin hij ook 12 keer kon scoren.
Als internationaal speelde hij in 2008 drie wedstrijden voor Zwitserland in het Europees kampioenschap voor landenteams. Net voor het datzelfde tornooi in 2016 werd hij kapitein en geraakte met Zwitserland doorheen de groepsfase. De 1/8e finale tegen Polen werd na een 1-1 stand beslist met strafschoppen. Lichtsteiner scoorde de eerste penalty maar zijn toekomstige ploegmaat Granit Xhaka miste er één waardoor Zwitserland uitgeschakeld werd.
Stephan Lichtsteiner maakte naam als een hardwerkende en veelzijdige verdediger op rechts, die heel die rechterflank voor zijn rekening kan nemen. Zijn atletisch uithoudingsvermogen en zijn toewijding bezorgden hem de bijnaam “Forrest Gump”, en vanaf zijn tijd bij Juventus werd hij ook de “Swiss Express” genoemd. Luchtduels en soms te onbesuisde tackles zouden zijn minder sterke kanten zijn.
Arsenal Belgium wenst onze Zwitserse aanwinst alle succes toe!
WELCOME UNAI !
Door Marcel Bogaerts
De kogel is door de kerk. Arsenal heeft geen 48 uur gewacht om te bevestigen wat iedereen al wist. De nieuwe trainer wordt de 46-jarige Unai Emery, en uiteraard blijft Arsenal Belgium niet achter met het voorstellen van onze nieuwe sportieve baas.
Unai Emery Etxegoien is geboren op 3 november 1971 in Baskenland, meer bepaald in Hondarribia en dat is een dorp met amper 17.000 inwoners en met een geschiedenis die ruim 800 jaar teruggaat.
De vader en de grootvader van Unai Emery waren beiden doelmannen. Unai zelf werd opgeleid bij Real Sociedad, maar slaagde er niet echt in door te dringen tot het A-elftal; hij speelde er amper 5 wedstrijden en zette zijn carrière verder in een lagere afdeling. Hij speelde tot zijn 32e voor Toledo (126 wedstrijden), Racing Ferrol (61 wedstrijden), Leganes (28 wedstrijden) en Lorca Deportiva (30 wedstrijden).
Na een zware knieblessure kreeg Emery bij datzelfde Lorca Deportiva de job van trainer aangeboden en hij kende onmiddellijk succes. Hij leidde de club naar promotie naar de tweede afdeling en wist ook topclub Malaga uit de Copa del Rey te wippen.
In 2008 vertrok Unai Emery naar Valencia en nam er de job van Ronald Koeman als hoofdcoach over. Valencia eindigde het seizoen 2008/2009 op de 6e plaats, en een jaar later werden ze derde, wat hun terug naar de Champions League bracht. David Villa en David Silva verlieten dan de club, maar Valencia bleef zich voor de Champions League plaatsen en Unai Emery kon een opvallende transfer versieren, in 2012, naar Spartak Moskou.
Dat werd de enige club waar Unai Emery geen succes kende, want na enkele tegenvallende resultaten moest hij in november al opkrassen, na een 1-5 thuisnederlaag tegen stadsgenoot Dynamo.
Bij Sevilla verving hij in januari 2013 de ontslagen Michel. Een jaar later, na zijn eerste volledig seizoen, eindigde zijn ploeg op de vijfde plaats en werd de Europa League gewonnen na een overwinning tegen Benfica en na een beslissende strafschoppenreeks. In dat seizoen coachte Emery onder meer Ivan Rakitic, José Antonio Reyes en Carlos Bacca.
In 2015 won Sevilla opnieuw de Europa League en dat maakte hen met vier overwinningen de meest succesvolle club in dat tornooi, en nog een jaar later volgde zelfs een vijfde zege na een 3-1 overwinning tegen Liverpool.
Unai Emery verliet Sevilla om bij PSG Laurent Blanc op te volgen en speelde met zijn club ook tegen Arsenal in de Champions League. Arsenal won de groep en PSG moest in de eerste knock-out ronde onmiddellijk Barcelona partij geven. De Catalanen werden door een indrukwekkend PSG met 4-0 van de mat geveegd in de heenwedstrijd, maar kregen in de return een wel zeer gulle helpende hand van scheidsrechter Deniz Aytekin, die de bal twee keer in hun voordeel zeer goedkoop op de stip legde. Het werd uiteindelijk 6-1 en Emery moest met zijn PSG het tornooi verlaten.
In april van dit jaar kondigde Unai dan zijn vertrek aan bij PSG, en zo pas tekende hij dan een contract voor drie jaar bij de Gunners. Iedereen bij Arsenal Belgium wenst Unai Emery alle succes toe, en we kijken met zijn allen reikhalzend uit naar de start van het nieuwe seizoen. Het zal ongetwijfeld tijd vragen voordat Unai zijn opvattingen over voetbal in de ploeg geslepen heeft. Wij gunnen hem die tijd en besluiten met: Welcome Unai!
De kogel is door de kerk. Arsenal heeft geen 48 uur gewacht om te bevestigen wat iedereen al wist. De nieuwe trainer wordt de 46-jarige Unai Emery, en uiteraard blijft Arsenal Belgium niet achter met het voorstellen van onze nieuwe sportieve baas.
Unai Emery Etxegoien is geboren op 3 november 1971 in Baskenland, meer bepaald in Hondarribia en dat is een dorp met amper 17.000 inwoners en met een geschiedenis die ruim 800 jaar teruggaat.
De vader en de grootvader van Unai Emery waren beiden doelmannen. Unai zelf werd opgeleid bij Real Sociedad, maar slaagde er niet echt in door te dringen tot het A-elftal; hij speelde er amper 5 wedstrijden en zette zijn carrière verder in een lagere afdeling. Hij speelde tot zijn 32e voor Toledo (126 wedstrijden), Racing Ferrol (61 wedstrijden), Leganes (28 wedstrijden) en Lorca Deportiva (30 wedstrijden).
Na een zware knieblessure kreeg Emery bij datzelfde Lorca Deportiva de job van trainer aangeboden en hij kende onmiddellijk succes. Hij leidde de club naar promotie naar de tweede afdeling en wist ook topclub Malaga uit de Copa del Rey te wippen.
In 2008 vertrok Unai Emery naar Valencia en nam er de job van Ronald Koeman als hoofdcoach over. Valencia eindigde het seizoen 2008/2009 op de 6e plaats, en een jaar later werden ze derde, wat hun terug naar de Champions League bracht. David Villa en David Silva verlieten dan de club, maar Valencia bleef zich voor de Champions League plaatsen en Unai Emery kon een opvallende transfer versieren, in 2012, naar Spartak Moskou.
Dat werd de enige club waar Unai Emery geen succes kende, want na enkele tegenvallende resultaten moest hij in november al opkrassen, na een 1-5 thuisnederlaag tegen stadsgenoot Dynamo.
Bij Sevilla verving hij in januari 2013 de ontslagen Michel. Een jaar later, na zijn eerste volledig seizoen, eindigde zijn ploeg op de vijfde plaats en werd de Europa League gewonnen na een overwinning tegen Benfica en na een beslissende strafschoppenreeks. In dat seizoen coachte Emery onder meer Ivan Rakitic, José Antonio Reyes en Carlos Bacca.
In 2015 won Sevilla opnieuw de Europa League en dat maakte hen met vier overwinningen de meest succesvolle club in dat tornooi, en nog een jaar later volgde zelfs een vijfde zege na een 3-1 overwinning tegen Liverpool.
Unai Emery verliet Sevilla om bij PSG Laurent Blanc op te volgen en speelde met zijn club ook tegen Arsenal in de Champions League. Arsenal won de groep en PSG moest in de eerste knock-out ronde onmiddellijk Barcelona partij geven. De Catalanen werden door een indrukwekkend PSG met 4-0 van de mat geveegd in de heenwedstrijd, maar kregen in de return een wel zeer gulle helpende hand van scheidsrechter Deniz Aytekin, die de bal twee keer in hun voordeel zeer goedkoop op de stip legde. Het werd uiteindelijk 6-1 en Emery moest met zijn PSG het tornooi verlaten.
In april van dit jaar kondigde Unai dan zijn vertrek aan bij PSG, en zo pas tekende hij dan een contract voor drie jaar bij de Gunners. Iedereen bij Arsenal Belgium wenst Unai Emery alle succes toe, en we kijken met zijn allen reikhalzend uit naar de start van het nieuwe seizoen. Het zal ongetwijfeld tijd vragen voordat Unai zijn opvattingen over voetbal in de ploeg geslepen heeft. Wij gunnen hem die tijd en besluiten met: Welcome Unai!
MERCI ARSENE!
Er is uiteraard geen betere titel om dit laatste stukje na- en voorbeschouwing te beginnen. De uitgedeelde rode t-shirts met het opschrift “Merci Arsène” gaven het zonovergoten Emirates stadion een feestelijke en passionele uitstraling en nadat “le professeur” zijn opwachting had gemaakt door een erehaag van applaudisserende Arsenal- en Burnley spelers was het rekenen op de Gunners om het afscheid van hun manager op te luisteren met een knappe prestatie.
Hartverwarmend was zeker ook dat de Burnley supporters zich niet onbetuigd toonden in het respect voor Arsène Wenger. Zij zongen uit volle borst mee “There is only one Arsène Wenger” en dat getuigt van respect en sympathie. Zo horen voetbalsupporters met elkaar om te gaan, dit terzijde.
De thuisploeg had er zin in. Burnley, dat door de uitslag van Everton de dag voordien zeker was van de 7e plaats en Europees voetbal had het mes niet tussen de tanden gestoken en was een prima en sportieve sparring partner voor een thuisploeg die op het kwartier op voorsprong kwam via Aubameyang die een aangeven van Lacazette binnen gleed. Ze spelen goed samen, die twee dure spitsen, en dat is hoopgevend voor de toekomst. De Fransman zelf maakte er dan 2-0 van, in de blessuretijd van de eerste helft.
The Clarets probeerden na de rust wat mee te voetballen, maar werden tot de orde geroepen door Kolasinac; met een loeiharde bal over de grond zorgde hij voor 3-0. Een uitstekende Alex Iwobi kreeg dan heel veel tijd van de bezoekende verdediging. Ook hij poeierde de bal droog binnen. De forfaitscore kreeg vorm door een tweede treffer van onze Gabonese prijsschutter.
De emotie en bij heel veel mensen ook de tranen kregen de vrije loop na affluiten. Na het afscheid van enkele andere clubmonumenten mocht eerst Per Mertesacker, die een invalbeurt had gekregen, lof en applaus van het ganse stadion in ontvangst nemen. Onze BFG zal zoals bekend de jeugdacademie onder zijn hoede nemen.
Het was Bob Wilson die het afscheid van Arsène Wenger op het Emirates inleidde. De breed lachende “boss” kwam de grasmat opgewandeld en mocht van de club de gouden trofee voor het Invincibles jaar in ontvangst nemen. Dat is een heel mooi gebaar van de club richting de man die Arsenal niet alleen op de Europese voetbalkaart een prominente plaats gaf, maar de Gunners ook naar titels en bekers leidde, het voetbal in Noord-Londen en ver daarbuiten naar de 21e eeuw bracht, voor een gloednieuw stadion zorgde en ondanks de kosten en de financiële beperkingen die daarvan het gevolg waren toch steeds weer opnieuw zijn club voor de Champions League kon kwalificeren. Vooral dat laatste is een prestatie die teveel onderschat wordt en het ontbreken van prijzen in die periode is iets waarvoor Arsène Wenger veel te vaak en te brutaal een onrechtvaardige rekening in de vorm van scheldpartijen en ondankbaarheid aangeboden kreeg.
Dat het de laatste jaren minder liep is iets dat al talloze malen besproken is en in het kader van dit afscheidsstukje vinden wij het niet gepast hierop terug te komen. Dit is een tijd om in dankbaarheid te denken aan deze grote mijnheer. Arsène Wenger, un très grand merci!
Een mens zou bij al deze emotie nog vergeten dat er ook nog gevoetbald moet worden. Er blijven nog twee wedstrijden in competitie over. Het eerste duel wordt gespeeld op het veld van Leicester City. Voor The Foxes is het ook niets meer dan een verplicht nummer en de zesde plaats van Arsenal is ook zeker. Hopelijk zien we in het King Power Stadium een uitstekend en ontspannen Arsenal, dat die pijnlijke 0 op de uitwedstrijden in 2018 kan doen verdwijnen.
Het allerlaatste duel gaat door op het veld van nieuwkomer Huddersfield. The Terriers zullen op speeldag 38 misschien nog niet volkomen veilig zijn voor degradatie, en mogelijk wacht Arsenal nog een warm onthaal daar. Toch zou het mooi zijn de competitie nog af te sluiten met een 6 op 6. En daarna is het vol spanning wachten op de naam van de nieuwe manager. Wordt het een gevestigde naam, of wordt het een relatief onbekende nieuwkomer?
Hartverwarmend was zeker ook dat de Burnley supporters zich niet onbetuigd toonden in het respect voor Arsène Wenger. Zij zongen uit volle borst mee “There is only one Arsène Wenger” en dat getuigt van respect en sympathie. Zo horen voetbalsupporters met elkaar om te gaan, dit terzijde.
De thuisploeg had er zin in. Burnley, dat door de uitslag van Everton de dag voordien zeker was van de 7e plaats en Europees voetbal had het mes niet tussen de tanden gestoken en was een prima en sportieve sparring partner voor een thuisploeg die op het kwartier op voorsprong kwam via Aubameyang die een aangeven van Lacazette binnen gleed. Ze spelen goed samen, die twee dure spitsen, en dat is hoopgevend voor de toekomst. De Fransman zelf maakte er dan 2-0 van, in de blessuretijd van de eerste helft.
The Clarets probeerden na de rust wat mee te voetballen, maar werden tot de orde geroepen door Kolasinac; met een loeiharde bal over de grond zorgde hij voor 3-0. Een uitstekende Alex Iwobi kreeg dan heel veel tijd van de bezoekende verdediging. Ook hij poeierde de bal droog binnen. De forfaitscore kreeg vorm door een tweede treffer van onze Gabonese prijsschutter.
De emotie en bij heel veel mensen ook de tranen kregen de vrije loop na affluiten. Na het afscheid van enkele andere clubmonumenten mocht eerst Per Mertesacker, die een invalbeurt had gekregen, lof en applaus van het ganse stadion in ontvangst nemen. Onze BFG zal zoals bekend de jeugdacademie onder zijn hoede nemen.
Het was Bob Wilson die het afscheid van Arsène Wenger op het Emirates inleidde. De breed lachende “boss” kwam de grasmat opgewandeld en mocht van de club de gouden trofee voor het Invincibles jaar in ontvangst nemen. Dat is een heel mooi gebaar van de club richting de man die Arsenal niet alleen op de Europese voetbalkaart een prominente plaats gaf, maar de Gunners ook naar titels en bekers leidde, het voetbal in Noord-Londen en ver daarbuiten naar de 21e eeuw bracht, voor een gloednieuw stadion zorgde en ondanks de kosten en de financiële beperkingen die daarvan het gevolg waren toch steeds weer opnieuw zijn club voor de Champions League kon kwalificeren. Vooral dat laatste is een prestatie die teveel onderschat wordt en het ontbreken van prijzen in die periode is iets waarvoor Arsène Wenger veel te vaak en te brutaal een onrechtvaardige rekening in de vorm van scheldpartijen en ondankbaarheid aangeboden kreeg.
Dat het de laatste jaren minder liep is iets dat al talloze malen besproken is en in het kader van dit afscheidsstukje vinden wij het niet gepast hierop terug te komen. Dit is een tijd om in dankbaarheid te denken aan deze grote mijnheer. Arsène Wenger, un très grand merci!
Een mens zou bij al deze emotie nog vergeten dat er ook nog gevoetbald moet worden. Er blijven nog twee wedstrijden in competitie over. Het eerste duel wordt gespeeld op het veld van Leicester City. Voor The Foxes is het ook niets meer dan een verplicht nummer en de zesde plaats van Arsenal is ook zeker. Hopelijk zien we in het King Power Stadium een uitstekend en ontspannen Arsenal, dat die pijnlijke 0 op de uitwedstrijden in 2018 kan doen verdwijnen.
Het allerlaatste duel gaat door op het veld van nieuwkomer Huddersfield. The Terriers zullen op speeldag 38 misschien nog niet volkomen veilig zijn voor degradatie, en mogelijk wacht Arsenal nog een warm onthaal daar. Toch zou het mooi zijn de competitie nog af te sluiten met een 6 op 6. En daarna is het vol spanning wachten op de naam van de nieuwe manager. Wordt het een gevestigde naam, of wordt het een relatief onbekende nieuwkomer?
LAATSTE THUISWEDSTRIJD IN MINEUR VOOR ARSENE
De kwalificatie voor de finale van de Europa League werd thuis weggesmeten. De kansen die de Gunners in het Emirates misten wogen erg zwaar door in het Wanda Metropolitano, en ondanks de hoop en het optimisme bij de supporters van de rood-witte Londenaren schoot hun team vreselijk tekort.
Mesut Özil bleef onbegrijpelijk genoeg steken in een lauwe en flauwe prestatie en onze Spaanse flankverdedigers Hector Bellerin en Nacho Monreal speelden een erg slappe wedstrijd. Geen enkele voorzet van de flank werd op tijd verstuurd en goed gericht en met name Godin (wat een topverdediger is dat) werd het nooit moeilijk gemaakt.
En net zoals de vorige week op Old Trafford ebde de concentratie bij Arsenal in de slotfase zodanig weg dat de thuisploeg nog kon scoren. In Madrid was het Hector Bellerin die Diego Costa totaal uit het oog verloor en de gekende kwelgeest van Arsenal liet het geschenk niet liggen.
Doelman Oblak moest, in tegenstelling tot de heenwedstrijd, geen enkele bal fatsoenlijk pakken (op 1 afgeweken schot na) en kon voor het overige werkeloos toekijken.
Het werd opnieuw dus een trieste prestatie in een uitwedstrijd en de allerlaatste thuiswedstrijd van de competitie is nog een erg belangrijke.
Zondag 06/05/2018 16u30 Emirates: Premier League matchweek 37: Arsenal – Burnley
The Clarets van manager Sean Dyche hebben zich netjes op de zevende plaats geparkeerd, met drie punten achterstand op Arsenal, en, wat niet onbelangrijk is, één wedstrijd meer gespeeld. Het doelpuntensaldo van +3 is wel beduidend slechter dan dat van Arsenal (+19).
De resultaten in uitwedstrijden van Burnley geven geen reden tot optimisme. Ze staan in het klassement van de uitwedstrijden op de 6e plaats met 28 punten en liefst 7 overwinningen (een vergelijking met Arsenal valt beschamend uit voor de Gunners: slechts drie overwinningen en amper 13 punten behaald op verplaatsing).
Als thuisploeg halen de Gunners wel uitstekende resultaten. Arsenal staat daarin op de tweede plaats met 2 punten minder dan Manchester City.
We krijgen dus een uitstekende thuisploeg tegen een uitstekende uitploeg. Indien Burnley, dat na de match op het Emirates enkel nog thuis speelt tegen Bournemouth, de wedstrijd zou winnen, hebben ze werkelijk zicht op de 6e plaats. Indien Arsenal die 6e plaats nog verspeelt zijn voorronde wedstrijden in de Europa League van volgend seizoen hun deel. Over een afgang gesproken.
Maar zover is het nog lang niet. Deze laatste thuiswedstrijd moet een feestelijk tintje krijgen. Ondanks het trieste afscheid van de Europa League (waardoor Arsène helaas geen enkele Europese prijs pakt met zijn club) moet dit een waardig en dankbaar einde worden aan de carrière van Wenger in het Emirates stadion. En wie weet wordt er nog iets voorbereid voor Santi Cazorla ook, die tot ieders verrassing rondjes liep in het stadion voor de thuiswedstrijd tegen Atletico.
De Gunners zijn het aan hun legendarische manager verplicht alles te geven en een sprekende overwinning te boeken. Laat een triest seizoen dan nog met blijde gezichten eindigen.
Mesut Özil bleef onbegrijpelijk genoeg steken in een lauwe en flauwe prestatie en onze Spaanse flankverdedigers Hector Bellerin en Nacho Monreal speelden een erg slappe wedstrijd. Geen enkele voorzet van de flank werd op tijd verstuurd en goed gericht en met name Godin (wat een topverdediger is dat) werd het nooit moeilijk gemaakt.
En net zoals de vorige week op Old Trafford ebde de concentratie bij Arsenal in de slotfase zodanig weg dat de thuisploeg nog kon scoren. In Madrid was het Hector Bellerin die Diego Costa totaal uit het oog verloor en de gekende kwelgeest van Arsenal liet het geschenk niet liggen.
Doelman Oblak moest, in tegenstelling tot de heenwedstrijd, geen enkele bal fatsoenlijk pakken (op 1 afgeweken schot na) en kon voor het overige werkeloos toekijken.
Het werd opnieuw dus een trieste prestatie in een uitwedstrijd en de allerlaatste thuiswedstrijd van de competitie is nog een erg belangrijke.
Zondag 06/05/2018 16u30 Emirates: Premier League matchweek 37: Arsenal – Burnley
The Clarets van manager Sean Dyche hebben zich netjes op de zevende plaats geparkeerd, met drie punten achterstand op Arsenal, en, wat niet onbelangrijk is, één wedstrijd meer gespeeld. Het doelpuntensaldo van +3 is wel beduidend slechter dan dat van Arsenal (+19).
De resultaten in uitwedstrijden van Burnley geven geen reden tot optimisme. Ze staan in het klassement van de uitwedstrijden op de 6e plaats met 28 punten en liefst 7 overwinningen (een vergelijking met Arsenal valt beschamend uit voor de Gunners: slechts drie overwinningen en amper 13 punten behaald op verplaatsing).
Als thuisploeg halen de Gunners wel uitstekende resultaten. Arsenal staat daarin op de tweede plaats met 2 punten minder dan Manchester City.
We krijgen dus een uitstekende thuisploeg tegen een uitstekende uitploeg. Indien Burnley, dat na de match op het Emirates enkel nog thuis speelt tegen Bournemouth, de wedstrijd zou winnen, hebben ze werkelijk zicht op de 6e plaats. Indien Arsenal die 6e plaats nog verspeelt zijn voorronde wedstrijden in de Europa League van volgend seizoen hun deel. Over een afgang gesproken.
Maar zover is het nog lang niet. Deze laatste thuiswedstrijd moet een feestelijk tintje krijgen. Ondanks het trieste afscheid van de Europa League (waardoor Arsène helaas geen enkele Europese prijs pakt met zijn club) moet dit een waardig en dankbaar einde worden aan de carrière van Wenger in het Emirates stadion. En wie weet wordt er nog iets voorbereid voor Santi Cazorla ook, die tot ieders verrassing rondjes liep in het stadion voor de thuiswedstrijd tegen Atletico.
De Gunners zijn het aan hun legendarische manager verplicht alles te geven en een sprekende overwinning te boeken. Laat een triest seizoen dan nog met blijde gezichten eindigen.
LATE GELIJKMAKER DOORSLIKKEN
De eerste halve finale tegen Atletico Madrid is op een serieuze ontgoocheling geëindigd. Een goed en sterk spelend Arsenal trok met overtuiging en focus direct richting het doel van Oblak, zoals mocht verwacht worden in een halve finale van een Europees tornooi. De kansen kwamen snel, maar de pogingen misten wat precisie of werden afgeblokt door een stevige Madrileense afweer. Scheidsrechter Clément Turpin was dan nog voor een kwartier onverbiddelijk bij dubbele gele overtreding van Sime Vrsaljko en de Kroaat mocht inrukken. Een razende Diego Simeone schold de Franse scheidsrechter de huid vol en ook hij kon een plaatsje in de tribune opzoeken. Atletico ging nu voluit aan verdedigen denken en de thuisploeg lukte er niet in een verdiend openingsdoelpunt te netten.
Arsenal begon wat te traag aan de tweede helft en even leek het erop dat de Gunners zich in slaap zouden laten wiegen. Dat was buiten Lacazette gerekend want de Fransman ging duizelingwekkend hoog de lucht in op een inzenden van Jack Wilshere en het stond 1-0. De Gunners bleven op zoek naar een tweede doelpunt maar beten hun tanden stuk op de afweer van de Spanjaarden die totaal niet meer wilden meevoetballen.
Met nog een tiental minuten op de klok verloor Koscielny Griezmann uit het oog, zijn te late tussenkomst mislukte deerlijk en de spits van Atletico kon met heel wat moeite en geluk (Mustafi gleed nog uit bij een laatste poging tot afblokken) toch de bordjes in evenwicht hangen.
Dat was een anticlimax van belang en een 1-1 gelijkspel met nog een uitwedstrijd in Madrid (waar Atletico zeer zelden laat tegenscoren) kan een halve nederlaag genoemd worden. Maar met de overtuiging waarmee Arsenal deze heenwedstrijd afwerkte kan er nog niet gesproken worden over een uitschakeling. Het kan nog en het zal nog.
Tussen de halve finales in krijgt Arsenal dan nog een ferme boterham te verwerken in de Premier League.
Zondag 29/04/2018, 16u30 Old Trafford, Premier League matchweek 36: Manchester United – Arsenal
Het blauwe deel van Manchester mocht de titel vieren, en hun rivalen van Old Trafford hebben op dit moment de beste papieren om vice kampioen te worden. Ze hebben met nog een match tegoed drie punten voorsprong op het derde gerangschikte Liverpool. Op 34 gespeelde wedstrijden wonnen ze 23 maal, ze speelden 5 keer gelijk en verloren 6 keer. Hun doelsaldo bedraagt +39.
Naast de titel van vice kampioen kan de ploeg van José Mourinho nog FA Cupwinnaar worden. Daarvoor moeten ze op Wembley Chelsea verslaan en dat zou dan betekenen dat de Blues twee jaar na elkaar een finale verliezen.
Van Arsenal wordt nu in eerste instantie verwacht dat ze alle aandacht geven aan de tweede halve finale in Madrid. Arsène Wenger gaat ongetwijfeld opnieuw een flinke rotatie doorvoeren, maar met Aubameyang en een mogelijk terugkerende Mkhitaryan kan er toch een stevig elftal verwacht worden dat de zesde plaats niet uit het oog zal verliezen. Burnley liet meer punten liggen dan Arsenal in de afgelopen weken, maar zijn nog niet uitgeschakeld voor die zesde plaats.
De thuiswedstrijd op 2 december 2017 begon rampzalig voor Arsenal. Na een goede tien minuten had United al twee keer gescoord. Arsenal nam het commando dan over, geraakte met prima voetbal aan een aansluitingstreffer van Lacazette, maar verloor uiteindelijk met 1-3.
Voor de laatste zege van Arsenal op Old Trafford moeten we teruggaan tot 17 september 2006. Gilberto Silva miste een penalty in het begin van de wedstrijd en het voor de Gunners was het wachten tot minuut 86 voor Adebayor toch kon scoren. Arsenal won met 0-1.
Kan Arsenal het nog eens overdoen? Met de Europa League in het achterhoofd lijkt die kans eerder klein, maar wie weet.
Scheidsrechter Kevin Friend zal het duel in goede banen leiden.
Arsenal begon wat te traag aan de tweede helft en even leek het erop dat de Gunners zich in slaap zouden laten wiegen. Dat was buiten Lacazette gerekend want de Fransman ging duizelingwekkend hoog de lucht in op een inzenden van Jack Wilshere en het stond 1-0. De Gunners bleven op zoek naar een tweede doelpunt maar beten hun tanden stuk op de afweer van de Spanjaarden die totaal niet meer wilden meevoetballen.
Met nog een tiental minuten op de klok verloor Koscielny Griezmann uit het oog, zijn te late tussenkomst mislukte deerlijk en de spits van Atletico kon met heel wat moeite en geluk (Mustafi gleed nog uit bij een laatste poging tot afblokken) toch de bordjes in evenwicht hangen.
Dat was een anticlimax van belang en een 1-1 gelijkspel met nog een uitwedstrijd in Madrid (waar Atletico zeer zelden laat tegenscoren) kan een halve nederlaag genoemd worden. Maar met de overtuiging waarmee Arsenal deze heenwedstrijd afwerkte kan er nog niet gesproken worden over een uitschakeling. Het kan nog en het zal nog.
Tussen de halve finales in krijgt Arsenal dan nog een ferme boterham te verwerken in de Premier League.
Zondag 29/04/2018, 16u30 Old Trafford, Premier League matchweek 36: Manchester United – Arsenal
Het blauwe deel van Manchester mocht de titel vieren, en hun rivalen van Old Trafford hebben op dit moment de beste papieren om vice kampioen te worden. Ze hebben met nog een match tegoed drie punten voorsprong op het derde gerangschikte Liverpool. Op 34 gespeelde wedstrijden wonnen ze 23 maal, ze speelden 5 keer gelijk en verloren 6 keer. Hun doelsaldo bedraagt +39.
Naast de titel van vice kampioen kan de ploeg van José Mourinho nog FA Cupwinnaar worden. Daarvoor moeten ze op Wembley Chelsea verslaan en dat zou dan betekenen dat de Blues twee jaar na elkaar een finale verliezen.
Van Arsenal wordt nu in eerste instantie verwacht dat ze alle aandacht geven aan de tweede halve finale in Madrid. Arsène Wenger gaat ongetwijfeld opnieuw een flinke rotatie doorvoeren, maar met Aubameyang en een mogelijk terugkerende Mkhitaryan kan er toch een stevig elftal verwacht worden dat de zesde plaats niet uit het oog zal verliezen. Burnley liet meer punten liggen dan Arsenal in de afgelopen weken, maar zijn nog niet uitgeschakeld voor die zesde plaats.
De thuiswedstrijd op 2 december 2017 begon rampzalig voor Arsenal. Na een goede tien minuten had United al twee keer gescoord. Arsenal nam het commando dan over, geraakte met prima voetbal aan een aansluitingstreffer van Lacazette, maar verloor uiteindelijk met 1-3.
Voor de laatste zege van Arsenal op Old Trafford moeten we teruggaan tot 17 september 2006. Gilberto Silva miste een penalty in het begin van de wedstrijd en het voor de Gunners was het wachten tot minuut 86 voor Adebayor toch kon scoren. Arsenal won met 0-1.
Kan Arsenal het nog eens overdoen? Met de Europa League in het achterhoofd lijkt die kans eerder klein, maar wie weet.
Scheidsrechter Kevin Friend zal het duel in goede banen leiden.
VOOR ARSENE WENGER
Over zijn afscheid, door Arsène Wenger zelf aangekondigd, hoeven we het niet meer te hebben. Alle meningen zijn aan bod gekomen en als we voor de onmiddellijke toekomst één ding moeten onthouden dan is het wel dat deze grote mijnheer een geweldig einde aan zijn Arsenal carrière verdient. Zelfs de meeste fervente tegenstanders van de Fransman, zij die hem al jaren uit de club wensen, zullen hem dat niet misgunnen.
Bij alle commotie die de aankondiging teweeg bracht moest er ook nog gevoetbald worden. In de voorlaatste thuismatch van het seizoen won Arsenal met 4-1 van West Ham United, een overwinning die pas in de laatste tien minuten gestalte kreeg toen Aaron Ramsey en twee keer Alexandre Lacazette een 1-1 stand ombogen in de ruime zege.
Nu gaat alle aandacht naar de halve finale van de Europa League.
Donderdag 26/04/18, 20u05 Emirates: halve finale Europa League: Arsenal – Atletico Madrid
Atletico Madrid werd in 1903 opgericht door drie Baskische studenten als dochterclub van het Baskische Athletic Bilbao. De nieuwe club werd aanvankelijk Athletic Club de Madrid gedoopt. Pas in 1920 werd de club onafhankelijk. Na de Spaanse burgeroorlog fuseerde de club met Aviacion Nacional uit Zaragoza, de club van de Spaanse luchtmacht en kreeg als naam Athletic Aviacion de Madrid. Onder dwang van Franco werd de naam spoedig gewijzigd in het Spaanser klinkende Atletico Aviacion de Madrid en in 1947 werd de club losgekoppeld van de luchtmacht en kreeg ze haar huidige naam.
De eerste erg succesvolle periode van Atletico begon in de jaren zestig, onder voorzitter Vicente Calderon. Een dubbele overwinning in de Spaanse beker werd gevolgd door het winnen van de toenmalige Europabeker voor Bekerwinnaars tegen het Italiaanse Fiorentina. De club werd dan nog vier maal landskampioen en speelde in 1974 de finale van de Europabeker voor Landskampioenen in Brussel tegen Bayern München. Na een 1-1 na verlengingen werd de finale enkele dagen later opnieuw gespeeld en ging Bayern vlotjes over de Spanjaarden (4-0). Atletico werd wel intercontinentaal kampioen.
De excentrieke zakenman Jesus Gil y Gil werd voorzitter in 1987, een persoon berucht voor corruptiepraktijken, zware beledigingen en het ontslaan van ontelbare trainers. Toch werd onder deze voorzitter in 1996 een prima seizoen neergezet met de 9e titel en de 9e bekerwinst. In het jaar 2000 volgde echter een degradatie. Twee seizoenen (dos anos en el infierno) bleef Atletico verstoken van topvoetbal. In 2003 werd Gil y Gil verzocht te vertrekken, hij overleed trouwens een jaar later.
De geschiedenis van het tenue van Atletico is ook een verhaal apart. Oorspronkelijk speelde de club in shirts die voor de helft wit en voor de helft blauw waren, net als de moederclub Athletic Bilbao, die de shirts dan weer gekopieerd had van Blackburn Rovers. In 1911 kon de club echter geen shirts kopen van Blackburn Rovers. Men koos dan maar voor de rood en wit gestreepte shirts van Sunderland, al is het blauw van Blackburn via de broekjes nog steeds prominent aanwezig in het wedstrijdtenue. De rode en witte strepen leidden ook tot de bijnaam van de club: Los Colchoneros. Vroeger werden in Spanje veel matrassen verkocht die een rood-witte matrashoes hadden en het Spaanse woord voor matras is colchon.
Atletico is een club met een stevige erelijst. Nationaal werden ze 10 maal kampioen en wonnen ze 9 maal de beker. Internationaal waren ze drie maal finalist van de Europabeker voor Landskampioenen of Champions League, maar ze konden geen enkele keer winnen. Wel veroverden ze één maal de Europabeker voor Bekerwinnaars en twee maal de Europa League.
Het huidige Atletico is een sterke en te duchten tegenstrever. Coach Diego Simeone, de immer druk gesticulerende, constant langs de lijn dravende en op en neer wippende Argentijnse driftkikker beschikt over kleppers als doelman Jan Oblak, verdedigers Juanfran en Diego Godin, middenvelders Koké en aanvoerder Gabi , terwijl ze vooraan kunnen bogen op de sierlijke Antoine Griezmann, de teruggekeerde Fernando Torres en Diego Costa. Vooral van deze laatste weten we uit zijn Chelsea tijd dat het potje nogal eens overkookt. Deze Costa zou er op het Emirates echter niet bij zijn.
In de Spaanse competitie staat Atletico momenteel op de tweede plaats met elf punten minder dan leider Barcelona en vier punten meer dan het derde gerangschikte Real Madrid. Europees begonnen ze het seizoen in de Champions League. Ze eindigden echter slechts derde in een groep met Chelsea, AS Roma en Qarabag FK en werden daardoor naar de Europa League verwezen. In de knock-out fase gingen achtereenvolgens FC Kopenhagen, Lokomotiv Moskou en Sporting Lissabon voor de bijl.
Een goede uitgangspositie voor Arsenal is absoluut wenselijk, en liefst zonder tegendoelpunten. De terugwedstrijd in een kolkend Wanda Metropolitano voor 60.000 uitzinnige thuisfans wordt uiteraard geen sinecure, maar tenslotte is dit de halve finale van een Europees tornooi. Laat deze thuiswedstrijd dan de aanloop zijn naar een schitterend afscheidsgeschenk voor Arsène Wenger.
Bij alle commotie die de aankondiging teweeg bracht moest er ook nog gevoetbald worden. In de voorlaatste thuismatch van het seizoen won Arsenal met 4-1 van West Ham United, een overwinning die pas in de laatste tien minuten gestalte kreeg toen Aaron Ramsey en twee keer Alexandre Lacazette een 1-1 stand ombogen in de ruime zege.
Nu gaat alle aandacht naar de halve finale van de Europa League.
Donderdag 26/04/18, 20u05 Emirates: halve finale Europa League: Arsenal – Atletico Madrid
Atletico Madrid werd in 1903 opgericht door drie Baskische studenten als dochterclub van het Baskische Athletic Bilbao. De nieuwe club werd aanvankelijk Athletic Club de Madrid gedoopt. Pas in 1920 werd de club onafhankelijk. Na de Spaanse burgeroorlog fuseerde de club met Aviacion Nacional uit Zaragoza, de club van de Spaanse luchtmacht en kreeg als naam Athletic Aviacion de Madrid. Onder dwang van Franco werd de naam spoedig gewijzigd in het Spaanser klinkende Atletico Aviacion de Madrid en in 1947 werd de club losgekoppeld van de luchtmacht en kreeg ze haar huidige naam.
De eerste erg succesvolle periode van Atletico begon in de jaren zestig, onder voorzitter Vicente Calderon. Een dubbele overwinning in de Spaanse beker werd gevolgd door het winnen van de toenmalige Europabeker voor Bekerwinnaars tegen het Italiaanse Fiorentina. De club werd dan nog vier maal landskampioen en speelde in 1974 de finale van de Europabeker voor Landskampioenen in Brussel tegen Bayern München. Na een 1-1 na verlengingen werd de finale enkele dagen later opnieuw gespeeld en ging Bayern vlotjes over de Spanjaarden (4-0). Atletico werd wel intercontinentaal kampioen.
De excentrieke zakenman Jesus Gil y Gil werd voorzitter in 1987, een persoon berucht voor corruptiepraktijken, zware beledigingen en het ontslaan van ontelbare trainers. Toch werd onder deze voorzitter in 1996 een prima seizoen neergezet met de 9e titel en de 9e bekerwinst. In het jaar 2000 volgde echter een degradatie. Twee seizoenen (dos anos en el infierno) bleef Atletico verstoken van topvoetbal. In 2003 werd Gil y Gil verzocht te vertrekken, hij overleed trouwens een jaar later.
De geschiedenis van het tenue van Atletico is ook een verhaal apart. Oorspronkelijk speelde de club in shirts die voor de helft wit en voor de helft blauw waren, net als de moederclub Athletic Bilbao, die de shirts dan weer gekopieerd had van Blackburn Rovers. In 1911 kon de club echter geen shirts kopen van Blackburn Rovers. Men koos dan maar voor de rood en wit gestreepte shirts van Sunderland, al is het blauw van Blackburn via de broekjes nog steeds prominent aanwezig in het wedstrijdtenue. De rode en witte strepen leidden ook tot de bijnaam van de club: Los Colchoneros. Vroeger werden in Spanje veel matrassen verkocht die een rood-witte matrashoes hadden en het Spaanse woord voor matras is colchon.
Atletico is een club met een stevige erelijst. Nationaal werden ze 10 maal kampioen en wonnen ze 9 maal de beker. Internationaal waren ze drie maal finalist van de Europabeker voor Landskampioenen of Champions League, maar ze konden geen enkele keer winnen. Wel veroverden ze één maal de Europabeker voor Bekerwinnaars en twee maal de Europa League.
Het huidige Atletico is een sterke en te duchten tegenstrever. Coach Diego Simeone, de immer druk gesticulerende, constant langs de lijn dravende en op en neer wippende Argentijnse driftkikker beschikt over kleppers als doelman Jan Oblak, verdedigers Juanfran en Diego Godin, middenvelders Koké en aanvoerder Gabi , terwijl ze vooraan kunnen bogen op de sierlijke Antoine Griezmann, de teruggekeerde Fernando Torres en Diego Costa. Vooral van deze laatste weten we uit zijn Chelsea tijd dat het potje nogal eens overkookt. Deze Costa zou er op het Emirates echter niet bij zijn.
In de Spaanse competitie staat Atletico momenteel op de tweede plaats met elf punten minder dan leider Barcelona en vier punten meer dan het derde gerangschikte Real Madrid. Europees begonnen ze het seizoen in de Champions League. Ze eindigden echter slechts derde in een groep met Chelsea, AS Roma en Qarabag FK en werden daardoor naar de Europa League verwezen. In de knock-out fase gingen achtereenvolgens FC Kopenhagen, Lokomotiv Moskou en Sporting Lissabon voor de bijl.
Een goede uitgangspositie voor Arsenal is absoluut wenselijk, en liefst zonder tegendoelpunten. De terugwedstrijd in een kolkend Wanda Metropolitano voor 60.000 uitzinnige thuisfans wordt uiteraard geen sinecure, maar tenslotte is dit de halve finale van een Europees tornooi. Laat deze thuiswedstrijd dan de aanloop zijn naar een schitterend afscheidsgeschenk voor Arsène Wenger.
ALLES OF NIETS VOOR DE EUROPA LEAGUE
Hoe snel kan het gaan in voetbal. Amper een goed half jaar nadat er vanuit bepaalde hoeken nog steeds geringschattend, neerbuigend en lacherig gesproken werd over Europa’s tweede tornooi is de eindwinst in Lyon op 16 mei nu voor Arsenal het enige overblijvende doel. Dat werd afgelopen weekend erg duidelijk toen Arsène Wenger in St. James’ Park zwaar roteerde, een aantal mensen liet rusten en jongere spelers kansen gaf. De Gunners verloren met 2-1 en dreigen op de zesde plaats nog voorbij gelopen te worden door Burnley dat op 2 punten volgt. The Clarets komen trouwens nog naar het Emirates, voor de laatste thuiswedstrijd van deze pijnlijke competitie.
De mannen van Arsène Wenger hebben in competitie in 2018 nog steeds geen enkel punt behaald op verplaatsing. Er is geen enkele ploeg in de vier hoogste afdelingen van het Engelse voetbal die het slechter doet.
Met een halve finale tegen Atletico Madrid, dat met Diego Simeone een coach heeft die als geen ander weet hoe zich over twee wedstrijden te kwalificeren, treffen de Gunners de moeilijkste tegenstrever. Maar goed, wie in een Europese halve finale een zacht eitje verwacht als tegenstrever hoort niet thuis in de voetbalwereld. Over die halve finale en Atletico volgt later meer, maar nu wacht eerst nog een competitiewedstrijd, en gelukkig maar wordt die op het Emirates afgewerkt.
Zondag 22/04/2018, 13u30 Emirates, Premier League matchweek 35: Arsenal – West Ham United
De kalendermaker, vakkundig gedirigeerd door de televisiezenders, heeft van deze wedstrijd al op voorhand een echte farce gemaakt. Het bleek erg moeilijk een dag en uur voor deze Londense derby te vinden, en de match ging van zaterdag naar zondag naar maandag en weer naar zondag. We hopen maar dat de vier leden van Arsenal Belgium die deze wedstrijd zondag gaan bekijken ook effectief spelers op het veld zullen zien verschijnen, want je weet maar nooit. Het respect voor de supporter is steeds verder en verder zoek.
The Hammers staan momenteel op de 14e plaats in de rangschikking, met 35 punten uit 33 wedstrijden en een negatief doelsaldo van -18. Daarmee zijn ze nog niet helemaal uit de gevarenzone, want het verschil met Southampton net onder de fatale lijn bedraagt 7 punten. Toch lijkt een degradatie van de bewoners van het Londense Olympisch stadion eerder onwaarschijnlijk.
Manager David Moyes, in november 2017 aangesteld als vervanger van de ontslagen Slaven Bilic, beschikt daarvoor normaliter over voldoende kwaliteit. De doelpuntenmakers bij West Ham zijn dit seizoen de bij Mathieu Debuchy welbekende Marko Arnautovic (9 doelpunten) en Javier “Chicharito” Hernandez (8 doelpunten); beide spelers verschenen in 26 wedstrijden op het scheidsrechterblad. Andere regelmatige starters zijn de ervaren Pablo Zabaleta (32 wedstrijden) en Cheikhou Kouyaté (28 wedstrijden). Doelman Joe Hart (18 duels) en Andy Carroll (13 optredens) tonen zich dan weer minder vaak dan men zou kunnen denken.
Ook nu zullen er weer tal van lege zitjes te zien zijn in het Emirates stadion. Hopelijk gaat Arsenal, ondanks de serieuze rotatie die Arsène Wenger ongetwijfeld zal toepassen, er nog eens flink tegenaan om tenminste nog een mooie thuiszege te laten optekenen.
De mannen van Arsène Wenger hebben in competitie in 2018 nog steeds geen enkel punt behaald op verplaatsing. Er is geen enkele ploeg in de vier hoogste afdelingen van het Engelse voetbal die het slechter doet.
Met een halve finale tegen Atletico Madrid, dat met Diego Simeone een coach heeft die als geen ander weet hoe zich over twee wedstrijden te kwalificeren, treffen de Gunners de moeilijkste tegenstrever. Maar goed, wie in een Europese halve finale een zacht eitje verwacht als tegenstrever hoort niet thuis in de voetbalwereld. Over die halve finale en Atletico volgt later meer, maar nu wacht eerst nog een competitiewedstrijd, en gelukkig maar wordt die op het Emirates afgewerkt.
Zondag 22/04/2018, 13u30 Emirates, Premier League matchweek 35: Arsenal – West Ham United
De kalendermaker, vakkundig gedirigeerd door de televisiezenders, heeft van deze wedstrijd al op voorhand een echte farce gemaakt. Het bleek erg moeilijk een dag en uur voor deze Londense derby te vinden, en de match ging van zaterdag naar zondag naar maandag en weer naar zondag. We hopen maar dat de vier leden van Arsenal Belgium die deze wedstrijd zondag gaan bekijken ook effectief spelers op het veld zullen zien verschijnen, want je weet maar nooit. Het respect voor de supporter is steeds verder en verder zoek.
The Hammers staan momenteel op de 14e plaats in de rangschikking, met 35 punten uit 33 wedstrijden en een negatief doelsaldo van -18. Daarmee zijn ze nog niet helemaal uit de gevarenzone, want het verschil met Southampton net onder de fatale lijn bedraagt 7 punten. Toch lijkt een degradatie van de bewoners van het Londense Olympisch stadion eerder onwaarschijnlijk.
Manager David Moyes, in november 2017 aangesteld als vervanger van de ontslagen Slaven Bilic, beschikt daarvoor normaliter over voldoende kwaliteit. De doelpuntenmakers bij West Ham zijn dit seizoen de bij Mathieu Debuchy welbekende Marko Arnautovic (9 doelpunten) en Javier “Chicharito” Hernandez (8 doelpunten); beide spelers verschenen in 26 wedstrijden op het scheidsrechterblad. Andere regelmatige starters zijn de ervaren Pablo Zabaleta (32 wedstrijden) en Cheikhou Kouyaté (28 wedstrijden). Doelman Joe Hart (18 duels) en Andy Carroll (13 optredens) tonen zich dan weer minder vaak dan men zou kunnen denken.
Ook nu zullen er weer tal van lege zitjes te zien zijn in het Emirates stadion. Hopelijk gaat Arsenal, ondanks de serieuze rotatie die Arsène Wenger ongetwijfeld zal toepassen, er nog eens flink tegenaan om tenminste nog een mooie thuiszege te laten optekenen.
VIJFDE PLAATS BLIJFT IN ZICHT EN HALVE FINALES EUROPA LEAGUE
In de Premier League wist Arsenal het tegen de degradatie vechtende Southampton maar in de slotfase van de wedstrijd van zich af te schudden. Een alweer bijzonder matig Arsenal won met 3-2 en nadert tot op 3 punten van Chelsea. De vijfde plaats behalen en daarmee even goed (of zwak?) doen als vorig seizoen blijft mogelijk.
Voor de derde maal in het knock-out stadium van de Europa League hielden de Gunners het na een degelijke tot goede heenwedstrijd voor bekeken. Na Östersunds en Milan in het Emirates was het nu te Moskou weer van dat. Arsenal bekeek het veel te rustig, dacht dat het volstond de wedstrijd op het dooie gemak te controleren en kreeg opnieuw een doelpunt om de oren. Na de rust volgde een tweede en zo stond CSKA Moskou plots op één doelpunt van kwalificatie. Zover kwam het niet, want een kwartier voor tijd was het bobijntje van de thuisploeg af en met een treffer van Welbeck na heel mooie 1-2 met Elneny en een rake counter van Ramsey kon een nederlaag vermeden worden. In de halve finale wacht met Atletico Madrid waarschijnlijk de topfavoriet om het tornooi te winnen, maar eerst wachten nog competitieopdrachten.
Zondag 15/04/18, 13u30, St. James’ Park, Premier League Matchweek 34: Newcastle United-Arsenal
De ploeg van manager Rafa Benitez hoeft niet meer te vrezen voor degradatie. The Magpies staan op de 10e plaats geparkeerd en hebben een veilige kloof van 10 punten met de degradatiezone. Van hun 32 wedstrijden tot hiertoe gespeeld wonnen ze er 10. Aan huis wonnen ze 6 keer en behaalden 22 punten.
Beide ploegen geven mekaar geen duimbreed toe in competitie. Van de tot hiertoe 155 gespeelde duels tussen beide traditieclubs won Arsenal er 63 en Newcastle 58. Het doelsaldo is met +13 nipt in het voordeel van de Gunners.
Toch moeten we teruggaan tot 10 december 2005 om de laatste competitiezege van The Magpies terug te vinden. Met een doelpunt van Norberto Solano won Newcastle met 1-0.
De laatste thuiswedstrijd die Newcastle tegen Arsenal speelde was op 29 augustus 2015. Fabricio Colocini was zo vriendelijk de bal in eigen doel te leggen en de ons welbekende Mitrovic kreeg een rode kaart van scheidsrechter Marriner.
In deze competitie eindigde de heenwedstrijd op 16 december 2017 op 1-0. In een flauw duel zorgde Mesut Özil met een prachtig vluchtschot voor de overwinning.
Voor de vierde keer dit seizoen zal een wedstrijd van Arsenal geleid worden door Anthony Taylor. Een nieuwe overwinning moet nagestreefd worden.
Voor de derde maal in het knock-out stadium van de Europa League hielden de Gunners het na een degelijke tot goede heenwedstrijd voor bekeken. Na Östersunds en Milan in het Emirates was het nu te Moskou weer van dat. Arsenal bekeek het veel te rustig, dacht dat het volstond de wedstrijd op het dooie gemak te controleren en kreeg opnieuw een doelpunt om de oren. Na de rust volgde een tweede en zo stond CSKA Moskou plots op één doelpunt van kwalificatie. Zover kwam het niet, want een kwartier voor tijd was het bobijntje van de thuisploeg af en met een treffer van Welbeck na heel mooie 1-2 met Elneny en een rake counter van Ramsey kon een nederlaag vermeden worden. In de halve finale wacht met Atletico Madrid waarschijnlijk de topfavoriet om het tornooi te winnen, maar eerst wachten nog competitieopdrachten.
Zondag 15/04/18, 13u30, St. James’ Park, Premier League Matchweek 34: Newcastle United-Arsenal
De ploeg van manager Rafa Benitez hoeft niet meer te vrezen voor degradatie. The Magpies staan op de 10e plaats geparkeerd en hebben een veilige kloof van 10 punten met de degradatiezone. Van hun 32 wedstrijden tot hiertoe gespeeld wonnen ze er 10. Aan huis wonnen ze 6 keer en behaalden 22 punten.
Beide ploegen geven mekaar geen duimbreed toe in competitie. Van de tot hiertoe 155 gespeelde duels tussen beide traditieclubs won Arsenal er 63 en Newcastle 58. Het doelsaldo is met +13 nipt in het voordeel van de Gunners.
Toch moeten we teruggaan tot 10 december 2005 om de laatste competitiezege van The Magpies terug te vinden. Met een doelpunt van Norberto Solano won Newcastle met 1-0.
De laatste thuiswedstrijd die Newcastle tegen Arsenal speelde was op 29 augustus 2015. Fabricio Colocini was zo vriendelijk de bal in eigen doel te leggen en de ons welbekende Mitrovic kreeg een rode kaart van scheidsrechter Marriner.
In deze competitie eindigde de heenwedstrijd op 16 december 2017 op 1-0. In een flauw duel zorgde Mesut Özil met een prachtig vluchtschot voor de overwinning.
Voor de vierde keer dit seizoen zal een wedstrijd van Arsenal geleid worden door Anthony Taylor. Een nieuwe overwinning moet nagestreefd worden.
HOOP OP EEN MOOIE LENTE
Arsenal vindt zichzelf stilaan terug. Dat mogen we gerust stellen na de voorbije week. De competitiewedstrijd tegen Stoke City was vooral voor de rust het aankijken niet waard, maar in het laatste kwartier van dit duel kwamen nog duidelijke 3-0 cijfers op het bord met strafschopdoelpunten van Aubameyang en Lacazette. Tussendoor had de Gabonese prijsschutter nog voor een dubbele voorsprong gezorgd.
In de Premier League moeten de Gunners volop voor die 5e plaats gaan. Een op dit ogenblik zwalpend Chelsea is nog bij te halen, maar ook met het oog op Europese kwalificatie is die vijfde plek belangrijk. De Champions League is alleen nog haalbaar door het winnen van de tweede Europese competitie, en in de kwartfinale zette Arsenal een heel mooie en overtuigende stap richting halve eindstrijd. Een goed en open voetballend CSKA Moskou kreeg 4-1 om de oren, en werd vooral in de eerste helft door de razendsnelle combinaties van een uitstekend Arsenal regelmatig te kijk gezet. De terugwedstrijd is voorzien voor donderdag 12 april, maar eerst volgt nog een competitie opdracht.
Zondag 08/04/2018, 14u15, Emirates, Premier League matchweek 33: Arsenal – Southampton
Ook met deze volgende bezoekende ploeg gaat het allesbehalve goed. The Saints staan met 28 punten op een degradatieplaats, op twee en drie punten van Crystal Palace en Huddersfield, maar hebben wel een wedstrijd tegoed. Ze hebben slechts vijf overwinningen behaald dit seizoen en torsen een negatief doelsaldo van -18.
Ook tegen deze degradatiekandidaat speelde Arsenal een belabberde wedstrijd. Reeds na drie minuten spelen op 10 december 2017 stonden de Gunners in het krijt door een doelpunt van Charlie Austin. De Londenaren moesten wachten tot minuut 88 om twee ondertussen vertrokken spelers –Alexis Sanchez met de assist en Olivier Giroud met de rake kopbal- gelijk te zien maken.
Manager Mauricio Pellegrino werd half maart op de keien gezet, en zijn vervanger is de bij Stoke City ontslagen Mark Hughes.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen en dus mag dit Southampton zeker niet onderschat worden. Puntenverlies thuis zou voor Arsenal echter veel goeds van de laatste weken teniet doen. Gefocust en “on the front foot” aan deze wedstrijd beginnen luiden de ordewoorden. Zo kan er met vertrouwen naar de Russische hoofdstad gereisd worden om zich van een plaats in de halve finale van de Europa League te verzekeren.
Scheidsrechter André Marriner zal de wedstrijd leiden; het is zijn vierde opdracht voor Arsenal dit seizoen, de vorige drie wedstrijden onder deze referee werden verloren. Deze wedstrijd moet gewonnen worden.
In de Premier League moeten de Gunners volop voor die 5e plaats gaan. Een op dit ogenblik zwalpend Chelsea is nog bij te halen, maar ook met het oog op Europese kwalificatie is die vijfde plek belangrijk. De Champions League is alleen nog haalbaar door het winnen van de tweede Europese competitie, en in de kwartfinale zette Arsenal een heel mooie en overtuigende stap richting halve eindstrijd. Een goed en open voetballend CSKA Moskou kreeg 4-1 om de oren, en werd vooral in de eerste helft door de razendsnelle combinaties van een uitstekend Arsenal regelmatig te kijk gezet. De terugwedstrijd is voorzien voor donderdag 12 april, maar eerst volgt nog een competitie opdracht.
Zondag 08/04/2018, 14u15, Emirates, Premier League matchweek 33: Arsenal – Southampton
Ook met deze volgende bezoekende ploeg gaat het allesbehalve goed. The Saints staan met 28 punten op een degradatieplaats, op twee en drie punten van Crystal Palace en Huddersfield, maar hebben wel een wedstrijd tegoed. Ze hebben slechts vijf overwinningen behaald dit seizoen en torsen een negatief doelsaldo van -18.
Ook tegen deze degradatiekandidaat speelde Arsenal een belabberde wedstrijd. Reeds na drie minuten spelen op 10 december 2017 stonden de Gunners in het krijt door een doelpunt van Charlie Austin. De Londenaren moesten wachten tot minuut 88 om twee ondertussen vertrokken spelers –Alexis Sanchez met de assist en Olivier Giroud met de rake kopbal- gelijk te zien maken.
Manager Mauricio Pellegrino werd half maart op de keien gezet, en zijn vervanger is de bij Stoke City ontslagen Mark Hughes.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen en dus mag dit Southampton zeker niet onderschat worden. Puntenverlies thuis zou voor Arsenal echter veel goeds van de laatste weken teniet doen. Gefocust en “on the front foot” aan deze wedstrijd beginnen luiden de ordewoorden. Zo kan er met vertrouwen naar de Russische hoofdstad gereisd worden om zich van een plaats in de halve finale van de Europa League te verzekeren.
Scheidsrechter André Marriner zal de wedstrijd leiden; het is zijn vierde opdracht voor Arsenal dit seizoen, de vorige drie wedstrijden onder deze referee werden verloren. Deze wedstrijd moet gewonnen worden.
NEUZEN VOORUIT NA DE INTERLANDBREAK
De Gunners hebben de rug gerecht, zoveel is duidelijk. Watford werd met 3-0 naar huis gestuurd en het kwaliteitsverschil tussen beide teams was zo opvallend dat zelfs de leiding van scheidsrechter Atkinson weinig of niet bekritiseerd werd. De schandalige tackle op Mkhitaryan, altijd goed voor strafschop en rode kaart voor de dader, bleef dus zo goed als onbesproken. De prestatie van Arsenal oversteeg de vergissing van de wedstrijdleiding en zo hoort het ook.
De thuisnederlaag tegen Östersunds in de vorige ronde had blijkbaar niet het gewenste effect gehad, want ook in de terugwedstrijd tegen AC Milan startte Arsenal te afwachtend en te apathisch en ook nu werd dat afgestraft, deze keer met een formidabel afstandsschot. De thuisploeg reageerde echter onmiddellijk. Het was echter jammer dat Danny Welbeck er niets beters op wist dan met een beschamende schwalbe een strafschop te versieren. Wat Arsenal de tweede helft op de mat bracht mocht wel gezien worden en de overwinning en de kwalificatie was volkomen terecht.
Matchweek 31, een uitwedstrijd bij Leicester City, wordt op een latere datum gespeeld en de Gunners hebben dus een vrij weekend. Een adempauze die van pas komt, want met de eerste Europese kwartfinale in jaren wordt het nog een drukke april (en hopelijk ook een drukke mei) voor Arsenal.
De thuisnederlaag tegen Östersunds in de vorige ronde had blijkbaar niet het gewenste effect gehad, want ook in de terugwedstrijd tegen AC Milan startte Arsenal te afwachtend en te apathisch en ook nu werd dat afgestraft, deze keer met een formidabel afstandsschot. De thuisploeg reageerde echter onmiddellijk. Het was echter jammer dat Danny Welbeck er niets beters op wist dan met een beschamende schwalbe een strafschop te versieren. Wat Arsenal de tweede helft op de mat bracht mocht wel gezien worden en de overwinning en de kwalificatie was volkomen terecht.
Matchweek 31, een uitwedstrijd bij Leicester City, wordt op een latere datum gespeeld en de Gunners hebben dus een vrij weekend. Een adempauze die van pas komt, want met de eerste Europese kwartfinale in jaren wordt het nog een drukke april (en hopelijk ook een drukke mei) voor Arsenal.
Zondag 01/04/2018, 13u30, Emirates, Premier League matchweek 32: Arsenal – Stoke City
The Potters beleven een beroerd seizoen. Ze staan voorlaatste in de stand en met 27 punten hebben ze 1 punt minder dan nummer 18 Southampton, en drie punten minder dan West Ham United en Crystal Palace. Hun negatief doelpuntensaldo van -29 is echter dramatisch en zal, indien het zover komt, altijd in hun nadeel uitdraaien. Manager Mark Hughes werd in januari, na vier en een half jaar dienst, ontslagen en vervangen door Paul Lambert, de Schotse manager die na zijn periode bij Aston Villa nog twee korte periodes aan de slag was bij Blackburn Rovers en Wolverhampton Wanderers.
Stoke City verloor meer dan de helft (16) van hun aantal wedstrijden, en slechts zes maal bleven ze aan de winnende hand. Eén van die overwinningen was, jawel, tegen Arsenal. Een trieste wedstrijd van de Gunners, het zou niet de eerste en de laatste wanvertoning zijn. De gelijkmaker van Alexandre Lacazette bleef toen in de vlag van de lijnrechter steken, de Fransman stond buitenspel, niet meer dan een hieltje weliswaar.
Met 13 punten achterstand op het vierde gerangschikte Tottenham Hotspur, en met nog acht wedstrijden te gaan, lijkt via de competitie de kwalificatie voor de Champions League een verloren zaak. Nochtans moeten de Gunners aan klantenbinding doen, want voor het eerst sinds jaren zullen tickets voor deze wedstrijd in open verkoop gaan. De laatste thuisnederlaag tegen Stoke dateert van 29 augustus 1981 toen de bezoekers met 0-1 wonnen op Highbury.
Het is een open deur intrappen als we vertellen dat de beste kans op Champions League voetbal volgend seizoen in de Europa League ligt. Nog twee tegenstrevers is Arsenal verwijderd van de finale in Lyon. De oppositie in de kwartfinale zou echter wel eens lastiger kunnen zijn dan verwacht.
The Potters beleven een beroerd seizoen. Ze staan voorlaatste in de stand en met 27 punten hebben ze 1 punt minder dan nummer 18 Southampton, en drie punten minder dan West Ham United en Crystal Palace. Hun negatief doelpuntensaldo van -29 is echter dramatisch en zal, indien het zover komt, altijd in hun nadeel uitdraaien. Manager Mark Hughes werd in januari, na vier en een half jaar dienst, ontslagen en vervangen door Paul Lambert, de Schotse manager die na zijn periode bij Aston Villa nog twee korte periodes aan de slag was bij Blackburn Rovers en Wolverhampton Wanderers.
Stoke City verloor meer dan de helft (16) van hun aantal wedstrijden, en slechts zes maal bleven ze aan de winnende hand. Eén van die overwinningen was, jawel, tegen Arsenal. Een trieste wedstrijd van de Gunners, het zou niet de eerste en de laatste wanvertoning zijn. De gelijkmaker van Alexandre Lacazette bleef toen in de vlag van de lijnrechter steken, de Fransman stond buitenspel, niet meer dan een hieltje weliswaar.
Met 13 punten achterstand op het vierde gerangschikte Tottenham Hotspur, en met nog acht wedstrijden te gaan, lijkt via de competitie de kwalificatie voor de Champions League een verloren zaak. Nochtans moeten de Gunners aan klantenbinding doen, want voor het eerst sinds jaren zullen tickets voor deze wedstrijd in open verkoop gaan. De laatste thuisnederlaag tegen Stoke dateert van 29 augustus 1981 toen de bezoekers met 0-1 wonnen op Highbury.
Het is een open deur intrappen als we vertellen dat de beste kans op Champions League voetbal volgend seizoen in de Europa League ligt. Nog twee tegenstrevers is Arsenal verwijderd van de finale in Lyon. De oppositie in de kwartfinale zou echter wel eens lastiger kunnen zijn dan verwacht.
Donderdag 05/04/2018, 20u05, Emirates, Europa League kwartfinale: Arsenal-CSKA Moskou
Professionalni Foetbalny Kloeb Tsentralny Sportivny Kloeb Armii Moskva –het tweede gedeelte van de naam duidt aan dat het hier om een club van het leger gaat- werd opgericht in 1911. Ze was er bij vanaf de allereerste Sovjetcompetitie in 1936 en was vooral succesvol net na de tweede wereldoorlog met vijf titels en drie nationale bekers.
De uitschakeling van de Sovjet-Unie op het Olympisch tornooi van Helsinki (door Joegoslavië) zou zware gevolgen hebben voor CSKA Moskou. De chef van de geheime dienst, die tevens erevoorzitter van concurrent Dinamo Moskou was, wist CSKA en haar sterspeler Anatoli Basjasjkin als zondebok voor de nederlaag aan te duiden en niemand minder dan Josef Stalin liet de club in 1952 ontbinden. Na de dood van Stalin in 1953 zorgde defensieminister Nikolai Boelganin ervoor dat CSKA een jaar later terug van start kon gaan.
De trofeeënkast van CSKA is goed gevuld. Ze werden zeven maal kampioen van de Sovjet-Unie en ze wonnen vijf maal de beker. Na het neerhalen van het ijzeren gordijn werden ze zes maal Russisch kampioen en zeven maal bekerwinnaar.
Het hoogtepunt van de clubgeschiedenis viel op 18 mei 2005. Na een grote financiële injectie van Roman Abramovitsj –aankoop van de club was door de FIFA reglementering niet realiseerbaar voor de eigenaar van Chelsea- won CSKA de finale van de UEFA Cup met een 1-3 overwinning op thuisploeg Sporting Lissabon (Alvalade stadion Lissabon). De uitgekookte en slim voetballende Russen, onder trainer Gazzaev, zetten in de tweede helft een 1-0 achterstand recht, gingen erop en erover met doelpunten van Aleksej Berezutskiy, Joeri Zjirkov en Vagner Love.
Momenteel staat de club 3e in de Russische competitie, met acht punten minder dan leider Lokomotiv Moskou en drie punten minder dan Spartak Moskou.
De bekendste namen in de spelerskern zijn nog steeds doelman Akinfeev en de tweelingbroers Aleksej en Vasiliy Berezutskiy.
De loting tegen de ex winnaar van de UEFA Cup leverde hier en daar al iets te optimistische reacties op. De Russische club zou wel eens een stuggere tegenstrever dan verwacht kunnen zijn, en het wordt beslist geen sinecure om in de thuiswedstrijd al een voldoende marge uit te bouwen. Toch moet Arsenal in staat worden geacht deze klip te omzeilen en een stap dichter bij een volgende Europese finale te komen.
Professionalni Foetbalny Kloeb Tsentralny Sportivny Kloeb Armii Moskva –het tweede gedeelte van de naam duidt aan dat het hier om een club van het leger gaat- werd opgericht in 1911. Ze was er bij vanaf de allereerste Sovjetcompetitie in 1936 en was vooral succesvol net na de tweede wereldoorlog met vijf titels en drie nationale bekers.
De uitschakeling van de Sovjet-Unie op het Olympisch tornooi van Helsinki (door Joegoslavië) zou zware gevolgen hebben voor CSKA Moskou. De chef van de geheime dienst, die tevens erevoorzitter van concurrent Dinamo Moskou was, wist CSKA en haar sterspeler Anatoli Basjasjkin als zondebok voor de nederlaag aan te duiden en niemand minder dan Josef Stalin liet de club in 1952 ontbinden. Na de dood van Stalin in 1953 zorgde defensieminister Nikolai Boelganin ervoor dat CSKA een jaar later terug van start kon gaan.
De trofeeënkast van CSKA is goed gevuld. Ze werden zeven maal kampioen van de Sovjet-Unie en ze wonnen vijf maal de beker. Na het neerhalen van het ijzeren gordijn werden ze zes maal Russisch kampioen en zeven maal bekerwinnaar.
Het hoogtepunt van de clubgeschiedenis viel op 18 mei 2005. Na een grote financiële injectie van Roman Abramovitsj –aankoop van de club was door de FIFA reglementering niet realiseerbaar voor de eigenaar van Chelsea- won CSKA de finale van de UEFA Cup met een 1-3 overwinning op thuisploeg Sporting Lissabon (Alvalade stadion Lissabon). De uitgekookte en slim voetballende Russen, onder trainer Gazzaev, zetten in de tweede helft een 1-0 achterstand recht, gingen erop en erover met doelpunten van Aleksej Berezutskiy, Joeri Zjirkov en Vagner Love.
Momenteel staat de club 3e in de Russische competitie, met acht punten minder dan leider Lokomotiv Moskou en drie punten minder dan Spartak Moskou.
De bekendste namen in de spelerskern zijn nog steeds doelman Akinfeev en de tweelingbroers Aleksej en Vasiliy Berezutskiy.
De loting tegen de ex winnaar van de UEFA Cup leverde hier en daar al iets te optimistische reacties op. De Russische club zou wel eens een stuggere tegenstrever dan verwacht kunnen zijn, en het wordt beslist geen sinecure om in de thuiswedstrijd al een voldoende marge uit te bouwen. Toch moet Arsenal in staat worden geacht deze klip te omzeilen en een stap dichter bij een volgende Europese finale te komen.
KNAP WERK IN MILAAN VRAAGT OM VERVOLG
De even verdiende als hoopgevende 0-2 zege in Milaan, een quasi geruststellende voorsprong voor de tweede wedstrijd in eigen stadion heeft de Arsenal supporters deugd gedaan. Het enthousiasme en de opluchting was duidelijk waarneembaar in alle commentaren. Hoe kan het ook anders. Arsenal speelde goed, wilskrachtig en geconcentreerd en de rossoneri wisten al snel niet meer waar te kijken en te lopen.
Bij al dat leuks kunnen we evenwel de kanttekening plaatsen dat de Milanezen het Arsenal niet echt moeilijk maakten. De Gunners kregen, in tegenstelling tot in de eigen competitie, zowat een vrijgeleide tot diep in het veld om te combineren en hun passing game te verzorgen, en we mogen ons dan ook afvragen of coach Gattuso wel aandachtig naar de Premier League heeft gekeken.
Maar laat ons vooral genieten van deze overwinning en de eerste Europese kwartfinale in veel jaren, die nu wel heel dichtbij is. Voor dat in de terugwedstrijd geconcretiseerd wordt, richten we eerst onze aandacht op de Premier League.
Zondag 11/03/18, 13u30 Emirates, Premier League matchweek 30: Arsenal – Watford
De buren uit Watford (het stadion op Vicarage Road ligt op amper 30 kilometer van het Emirates stadion) staan momenteel op een 9e plaats in de Premier League. Ze hebben daar 9 punten minder dan Arsenal. Ze wonnen 10 keer en verloren 13 keer, terwijl de Gunners 13 keer wonnen en 10 keer verloren. Ze hebben een negatief doelsaldo van -8.
Als uitploeg zijn ze beter dan Arsenal. Ze wonnen vier keer en haalden op verplaatsing één punt meer dan de Gunners en dat zou een ernstige waarschuwing moeten zijn. Hun vier uitzeges kwamen er bij Bournemouth, Southampton, Swansea en Newcastle.
Begin dit jaar vervingen de Hornets hun Portugese coach Marco Silva, amper een half jaar in dienst, door de 47-jarige Spanjaard Javier Gracia Carlos, die op tien jaar tijd al aan zijn tiende club als coach toe is. Zijn laatste passage was bij Rubin Kazan.
In de heenwedstrijd op Vicarage Road, op 14 oktober 2017, leidde Arsenal aan de rust met 0-1 dankzij Per Mertesacker die op aangeven van Granit Xhaka met het hoofd had gescoord. De thuisploeg kreeg een flinke helpende hand van referee Swarbrick, die de bal op de stip legde. Troy Deeney zette om en in de laatste minuut hield Tom Cleverley de punten voor Watford thuis. Een zege met een reukje aan, maar het zou niet de eerste en de laatste keer zijn dat Arsenal bijzonder zwak voor de dag kwam op verplaatsing.
De leiding van de wedstrijd werd toevertrouwd aan Martin Atkinson. Het is de tweede maal dat hij dit seizoen voor Arsenal in actie komt, na het 3-3 gelijkspel thuis tegen Liverpool op 22/12/2017.
Met een duidelijke en overtuigende thuiszege zouden de Gunners de ideale voorbereiding hebben voor de terugwedstrijd tegen AC Milan op 15 maart.
Bij al dat leuks kunnen we evenwel de kanttekening plaatsen dat de Milanezen het Arsenal niet echt moeilijk maakten. De Gunners kregen, in tegenstelling tot in de eigen competitie, zowat een vrijgeleide tot diep in het veld om te combineren en hun passing game te verzorgen, en we mogen ons dan ook afvragen of coach Gattuso wel aandachtig naar de Premier League heeft gekeken.
Maar laat ons vooral genieten van deze overwinning en de eerste Europese kwartfinale in veel jaren, die nu wel heel dichtbij is. Voor dat in de terugwedstrijd geconcretiseerd wordt, richten we eerst onze aandacht op de Premier League.
Zondag 11/03/18, 13u30 Emirates, Premier League matchweek 30: Arsenal – Watford
De buren uit Watford (het stadion op Vicarage Road ligt op amper 30 kilometer van het Emirates stadion) staan momenteel op een 9e plaats in de Premier League. Ze hebben daar 9 punten minder dan Arsenal. Ze wonnen 10 keer en verloren 13 keer, terwijl de Gunners 13 keer wonnen en 10 keer verloren. Ze hebben een negatief doelsaldo van -8.
Als uitploeg zijn ze beter dan Arsenal. Ze wonnen vier keer en haalden op verplaatsing één punt meer dan de Gunners en dat zou een ernstige waarschuwing moeten zijn. Hun vier uitzeges kwamen er bij Bournemouth, Southampton, Swansea en Newcastle.
Begin dit jaar vervingen de Hornets hun Portugese coach Marco Silva, amper een half jaar in dienst, door de 47-jarige Spanjaard Javier Gracia Carlos, die op tien jaar tijd al aan zijn tiende club als coach toe is. Zijn laatste passage was bij Rubin Kazan.
In de heenwedstrijd op Vicarage Road, op 14 oktober 2017, leidde Arsenal aan de rust met 0-1 dankzij Per Mertesacker die op aangeven van Granit Xhaka met het hoofd had gescoord. De thuisploeg kreeg een flinke helpende hand van referee Swarbrick, die de bal op de stip legde. Troy Deeney zette om en in de laatste minuut hield Tom Cleverley de punten voor Watford thuis. Een zege met een reukje aan, maar het zou niet de eerste en de laatste keer zijn dat Arsenal bijzonder zwak voor de dag kwam op verplaatsing.
De leiding van de wedstrijd werd toevertrouwd aan Martin Atkinson. Het is de tweede maal dat hij dit seizoen voor Arsenal in actie komt, na het 3-3 gelijkspel thuis tegen Liverpool op 22/12/2017.
Met een duidelijke en overtuigende thuiszege zouden de Gunners de ideale voorbereiding hebben voor de terugwedstrijd tegen AC Milan op 15 maart.
GAAT HET OOK FOUT LOPEN IN DE EUROPA LEAGUE?
Zelfs de meest gelauwerde auteurs ter wereld zouden niet plastisch genoeg kunnen verwoorden hoe Gooners zich momenteel voelen. Ook promovendus Brighton, een club die er in meer dan 35 jaar niet in geslaagd was van Arsenal te winnen, voetbalde de verdediging van de Gunners op een half uurtje twee maal zoek. Een zielloos en doodziek Arsenal was meteen veroordeeld tot een vierde opeenvolgende nederlaag.
De enige kans die Arsenal nog heeft om iets van het seizoen te maken zit in de Europa League, de competitie die nauwelijks een half jaar geleden nog meelijwekkend en vanuit de hoogte werd bekeken. Met de bezieling, interesse en veerkracht die onze club momenteel ten toon spreidt heeft ze echter ook in deze competitie niets te zoeken. We hopen dat we verkeerd zijn, de opdracht die eraan komt is echter aartsmoeilijk.
Donderdag 08/03/18, 18u00, San Siro Stadion, Europa League 1/8e finale: AC Milan – Arsenal
AC Milan werd in 1899 opgericht door een groep geïmmigreerde Engelse zakenlui als Milan Football and Cricket Club. In die tijd werden in Italië de eerste voetbalkampioenschappen georganiseerd, en reeds in 1901 veroverden de rossoneri hun eerste landstitel na een 1-0 zege op de kampioen van de eerste drie seizoenen, Genoa FC. Zeven jaar later scheurde een deel van de club zich af om Internazionale op te richten. De scheiding woog zwaar door op de club. AC Milan werd een middenmoter voor verscheidene jaren en pas na de tweede wereldoorlog, met het aantrekken van Zweedse topspelers als Gunnar Gren, Gunnar Nordahl en Nils Liedholm, evenals de Zuid-Amerikanen Juan Alberto Schiaffino en José Altafini werd Milan opnieuw een topclub. Vijf landstitels en een Europese finale in 1958 (verloren tegen Real Madrid) vestigden hun faam. In 1963 werd voor de eerste maal de Europabeker voor Landskampioenen gewonnen, tegen Benfica Lissabon.
In 1980 was AC Milan betrokken bij een omkoopschandaal, en werd samen met Lazio Roma naar de serie B verwezen. De Milanezen promoveerden meteen terug, maar zakten opnieuw, dit keer ten gevolge van de sportieve resultaten. Ook nu bleef het verblijf in de tweede afdeling beperkt tot 1 seizoen en vanaf halverwege de jaren 80 ging het beter met de club, die ondertussen overgenomen was door Silvio Berlusconi. Het Nederlandse sterrentrio Ruud Gullit, Marco Van Basten en Frank Rijkaard werd gekoppeld aan Italiaanse topspelers als Roberto Donadoni, Franco Baresi, Paolo Maldini, Alessandro Costacurta en Mauro Tassotti. Dit sterke team domineerde een aantal jaren het Europese voetbal. Tot vroeg in de jaren 90 bleven de rossoneri een van de sterkste clubs ter wereld, ook onder coach Fabio Capello, die kon beschikken over kleppers als Zvonomir Boban, Demetrio Albertini en Dejan Savicevic. In 1994 won AC Milan op indrukwekkende wijze de finale van de Champions League; Barcelona werd met 4-0 naar Catalonië gestuurd. Een jaar later moesten de Milanezen in dezelfde finale echter hun meerdere erkennen in Ajax.
In 2003 won Milan voor de zesde keer de hoogste Europese trofee. In 2005 speelden ze de finale tegen Liverpool, liepen 3-0 uit maar moesten toezien hoe de Reds gelijk maakten en met de strafschoppen de beker met de grote oren naar Anfield haalden.
Een nieuw corruptieschandaal in 2006 kostte Milan aanvankelijk veel punten, maar na een beroepsprocedure konden de rossoneri toch deelnemen aan de voorronde om de Champions League. Ze wisten het tornooi zelfs voor de zevende keer te winnen na een 2-1 revanche op Liverpool in de finale, onder leiding van coach Carlo Ancelotti.
Na verder achtereenvolgens gecoacht te zijn door Massimo Allegri, Mauro Tassotti, Clarence Seedorf, Filippo Inzaghi, Sinisa Mihaljovic, Christiano Brocchi en Vincenzo Montella staat momenteel een andere oud-speler, namelijk Gennaro Gattuso, aan het sportieve roer. Die beschikt in zijn huidige selectie over onder meer aanvoerder Leonardo Bonucci, Ricardo Montolivo, de ons welbekende Lucas Biglia en de van Sunderland overgekomen Fabio Borini.
We vonden van de roodzwarten uit Milaan 6 duels terug tegen Arsenal. In 1994 speelden beide ploegen een dubbele wedstrijd om de UEFA supercup. Na een 0-0 op Highbury won Milan thuis met 2-0.
In het seizoen 2007/2008 werd Arsenal tegen Milan uitgeloot in de Champions League in de 1/16e finale. De Italianen hielden het op 0-0 in het Emirates, maar moesten op eigen veld hun meerdere erkennen in de Gunners, die met goals van Cesc Fabregas en Emmanuel Adebayor een 0-2 overwinning boekten.
Ook de laatste confrontaties, in het seizoen 2011/2012 werden gespeeld in het kader van de 1/16e finales om de Champions League. Op San Siro, op een schandalig slecht veld, werd Arsenal met 4-0 weggespeeld na doelpunten van Kevin-Prince Boateng, Robinho (2) en een strafschop van Zlatan Ibrahimovic. De terugwedstrijd werd nog razend spannend want aan de rust stond het al 3-0 via Laurent Koscielny, Tomasz Rosicky en Robin Van Persie. Verder geraakten de Gunners niet meer.
We kunnen alleen maar hopen en bidden dat Arsenal zichzelf eindelijk eens zal terugvinden en voor het eerst sinds lang, via een prima uitgangspositie, eindelijk nog eens zicht zal hebben op Europese kwartfinales in lange tijd. We zijn met zijn allen toe aan iets hoopgevends.
De enige kans die Arsenal nog heeft om iets van het seizoen te maken zit in de Europa League, de competitie die nauwelijks een half jaar geleden nog meelijwekkend en vanuit de hoogte werd bekeken. Met de bezieling, interesse en veerkracht die onze club momenteel ten toon spreidt heeft ze echter ook in deze competitie niets te zoeken. We hopen dat we verkeerd zijn, de opdracht die eraan komt is echter aartsmoeilijk.
Donderdag 08/03/18, 18u00, San Siro Stadion, Europa League 1/8e finale: AC Milan – Arsenal
AC Milan werd in 1899 opgericht door een groep geïmmigreerde Engelse zakenlui als Milan Football and Cricket Club. In die tijd werden in Italië de eerste voetbalkampioenschappen georganiseerd, en reeds in 1901 veroverden de rossoneri hun eerste landstitel na een 1-0 zege op de kampioen van de eerste drie seizoenen, Genoa FC. Zeven jaar later scheurde een deel van de club zich af om Internazionale op te richten. De scheiding woog zwaar door op de club. AC Milan werd een middenmoter voor verscheidene jaren en pas na de tweede wereldoorlog, met het aantrekken van Zweedse topspelers als Gunnar Gren, Gunnar Nordahl en Nils Liedholm, evenals de Zuid-Amerikanen Juan Alberto Schiaffino en José Altafini werd Milan opnieuw een topclub. Vijf landstitels en een Europese finale in 1958 (verloren tegen Real Madrid) vestigden hun faam. In 1963 werd voor de eerste maal de Europabeker voor Landskampioenen gewonnen, tegen Benfica Lissabon.
In 1980 was AC Milan betrokken bij een omkoopschandaal, en werd samen met Lazio Roma naar de serie B verwezen. De Milanezen promoveerden meteen terug, maar zakten opnieuw, dit keer ten gevolge van de sportieve resultaten. Ook nu bleef het verblijf in de tweede afdeling beperkt tot 1 seizoen en vanaf halverwege de jaren 80 ging het beter met de club, die ondertussen overgenomen was door Silvio Berlusconi. Het Nederlandse sterrentrio Ruud Gullit, Marco Van Basten en Frank Rijkaard werd gekoppeld aan Italiaanse topspelers als Roberto Donadoni, Franco Baresi, Paolo Maldini, Alessandro Costacurta en Mauro Tassotti. Dit sterke team domineerde een aantal jaren het Europese voetbal. Tot vroeg in de jaren 90 bleven de rossoneri een van de sterkste clubs ter wereld, ook onder coach Fabio Capello, die kon beschikken over kleppers als Zvonomir Boban, Demetrio Albertini en Dejan Savicevic. In 1994 won AC Milan op indrukwekkende wijze de finale van de Champions League; Barcelona werd met 4-0 naar Catalonië gestuurd. Een jaar later moesten de Milanezen in dezelfde finale echter hun meerdere erkennen in Ajax.
In 2003 won Milan voor de zesde keer de hoogste Europese trofee. In 2005 speelden ze de finale tegen Liverpool, liepen 3-0 uit maar moesten toezien hoe de Reds gelijk maakten en met de strafschoppen de beker met de grote oren naar Anfield haalden.
Een nieuw corruptieschandaal in 2006 kostte Milan aanvankelijk veel punten, maar na een beroepsprocedure konden de rossoneri toch deelnemen aan de voorronde om de Champions League. Ze wisten het tornooi zelfs voor de zevende keer te winnen na een 2-1 revanche op Liverpool in de finale, onder leiding van coach Carlo Ancelotti.
Na verder achtereenvolgens gecoacht te zijn door Massimo Allegri, Mauro Tassotti, Clarence Seedorf, Filippo Inzaghi, Sinisa Mihaljovic, Christiano Brocchi en Vincenzo Montella staat momenteel een andere oud-speler, namelijk Gennaro Gattuso, aan het sportieve roer. Die beschikt in zijn huidige selectie over onder meer aanvoerder Leonardo Bonucci, Ricardo Montolivo, de ons welbekende Lucas Biglia en de van Sunderland overgekomen Fabio Borini.
We vonden van de roodzwarten uit Milaan 6 duels terug tegen Arsenal. In 1994 speelden beide ploegen een dubbele wedstrijd om de UEFA supercup. Na een 0-0 op Highbury won Milan thuis met 2-0.
In het seizoen 2007/2008 werd Arsenal tegen Milan uitgeloot in de Champions League in de 1/16e finale. De Italianen hielden het op 0-0 in het Emirates, maar moesten op eigen veld hun meerdere erkennen in de Gunners, die met goals van Cesc Fabregas en Emmanuel Adebayor een 0-2 overwinning boekten.
Ook de laatste confrontaties, in het seizoen 2011/2012 werden gespeeld in het kader van de 1/16e finales om de Champions League. Op San Siro, op een schandalig slecht veld, werd Arsenal met 4-0 weggespeeld na doelpunten van Kevin-Prince Boateng, Robinho (2) en een strafschop van Zlatan Ibrahimovic. De terugwedstrijd werd nog razend spannend want aan de rust stond het al 3-0 via Laurent Koscielny, Tomasz Rosicky en Robin Van Persie. Verder geraakten de Gunners niet meer.
We kunnen alleen maar hopen en bidden dat Arsenal zichzelf eindelijk eens zal terugvinden en voor het eerst sinds lang, via een prima uitgangspositie, eindelijk nog eens zicht zal hebben op Europese kwartfinales in lange tijd. We zijn met zijn allen toe aan iets hoopgevends.
HET SPOOR VOLKOMEN BIJSTER
We waren niet de enigen die in februari gehoopt hadden op de aanvang van een mooi voorjaar. Hier en daar was er een gematigd optimisme over de afloop van de North London Derby, Östersunds werd niet echt ernstig genomen en tegen City zouden we zowel in competitie als in de Carabao Cup finale niet kansloos zijn.
Met verbijstering echter moesten de Gooners lijdzaam toezien hoe hun ploeg de ene schabouwelijke prestatie na de andere op de mat bracht. De wedstrijden tegen Tottenham en City werden kansloos verloren, maar persoonlijk vinden we de thuisnederlaag tegen de Zweden uit Östersund een heel moeilijk te verteren dieptepunt. De 0-3 zege uit de heenwedstrijd was na een goed halfuur spelen op het Emirates al bijna uitgevlakt. Onvoorstelbaar dat dergelijke wanvertoning weggelachen wordt met de dooddoener dat de kwalificatie toch al binnen was.
Hoe het nu verder moet weet niemand. De eerstvolgende wedstrijden zijn buitenshuis en iedereen weet hoe zwak de Gunners presteren buiten de eigen omgeving.
Zondag 04/03/2018, 13u30 American Express Community Stadium, Premier League matchweek 29, Brighton and Hove Albion – Arsenal
Brighton doet het behoorlijk in de Premier League. Het team staat op de 12e plaats met 31 punten en heeft dankzij een 4-1 zege tegen Swansea op de vorige speeldag de kloof met de op de 18e plaats gerangschikte Swans op 4 punten gebracht. Van hun 7 overwinningen hebben ze er 5 in het eigen stadion behaald.
Het is met lede ogen dat we moeten vaststellen hoe slecht Arsenal het vooral buitenshuis doet. De Gunners hebben slechts 3 uitzeges behaald en staan in het klassement van uitwedstrijden op de 9e plaats met een negatief doelsaldo van 7. Met 13 behaalde punten worden we voorafgegaan door grootheden als Burnley, Watford en Leicester City.
Gaan we voor een vierde uitzege aan de kust? Er zal wel geen mens zijn die er zijn geld op durft verwedden.
De heenwedstrijd van deze competitie vond plaats op 1 oktober 2017. Arsenal Belgium, aanwezig met een delegatie, zag hoe een flauwe wedstrijd toch werd gewonnen met doelpunten van Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust.
Scheidsrechter van dienst is Kevin Friend, die ook de heenwedstrijd voor zijn rekening nam. Hij hanteerde ook het fluitje bij Bournemouth-Arsenal en is hiermee dus aan zijn derde wedstrijd voor de Gunners in dit seizoen.
Met verbijstering echter moesten de Gooners lijdzaam toezien hoe hun ploeg de ene schabouwelijke prestatie na de andere op de mat bracht. De wedstrijden tegen Tottenham en City werden kansloos verloren, maar persoonlijk vinden we de thuisnederlaag tegen de Zweden uit Östersund een heel moeilijk te verteren dieptepunt. De 0-3 zege uit de heenwedstrijd was na een goed halfuur spelen op het Emirates al bijna uitgevlakt. Onvoorstelbaar dat dergelijke wanvertoning weggelachen wordt met de dooddoener dat de kwalificatie toch al binnen was.
Hoe het nu verder moet weet niemand. De eerstvolgende wedstrijden zijn buitenshuis en iedereen weet hoe zwak de Gunners presteren buiten de eigen omgeving.
Zondag 04/03/2018, 13u30 American Express Community Stadium, Premier League matchweek 29, Brighton and Hove Albion – Arsenal
Brighton doet het behoorlijk in de Premier League. Het team staat op de 12e plaats met 31 punten en heeft dankzij een 4-1 zege tegen Swansea op de vorige speeldag de kloof met de op de 18e plaats gerangschikte Swans op 4 punten gebracht. Van hun 7 overwinningen hebben ze er 5 in het eigen stadion behaald.
Het is met lede ogen dat we moeten vaststellen hoe slecht Arsenal het vooral buitenshuis doet. De Gunners hebben slechts 3 uitzeges behaald en staan in het klassement van uitwedstrijden op de 9e plaats met een negatief doelsaldo van 7. Met 13 behaalde punten worden we voorafgegaan door grootheden als Burnley, Watford en Leicester City.
Gaan we voor een vierde uitzege aan de kust? Er zal wel geen mens zijn die er zijn geld op durft verwedden.
De heenwedstrijd van deze competitie vond plaats op 1 oktober 2017. Arsenal Belgium, aanwezig met een delegatie, zag hoe een flauwe wedstrijd toch werd gewonnen met doelpunten van Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust.
Scheidsrechter van dienst is Kevin Friend, die ook de heenwedstrijd voor zijn rekening nam. Hij hanteerde ook het fluitje bij Bournemouth-Arsenal en is hiermee dus aan zijn derde wedstrijd voor de Gunners in dit seizoen.
NAAR EEN MOOIE LENTE?
Na de thuiswedstrijd tegen Crystal Palace haalde Arsenal opnieuw verschroeiend uit in het eerste kwart van een thuiswedstrijd. The Toffees van Sam Allardyce wisten niet waar hun hoofd stond en voor ze zich goed en wel realiseerden dat ze al meer dan twintig minuten uit de kleedkamer waren stond het 4-0. Aaron Ramsey met drie doelpunten en Henrikh Mkhitaryan met drie assists waren de blikvangers van dienst en men noteerde natuurlijk ook graag het eerste doelpunt van Aubameyang, nadat de assistent een buitenspelpositie van de man uit Gabon over het hoofd had gezien.
Toch maakt één zwaluw de lente niet. Daarvoor waren de defensieve moeilijkheden nog steeds te duidelijk en dat moet in de volgende wedstrijden beslist beter, om te beginnen op Wembley in de volgende uitwedstrijd bij Tottenham. Nadien eisen de eerste knock-out wedstrijden in de Europa League onze aandacht op en is er een kans op een eerste prijs in de finale om de Carabao Cup. Een overzicht van de volgende opdrachten.
Zaterdag 10/02/2018, 12u30, Wembley: Premier League matchweek 27: Tottenham Hotspur-Arsenal
De rivalen uit Noord-Londen kunnen ook bij een eventuele nederlaag tegen Arsenal nog niet voorbijgegaan worden op de vijfde plaats, maar in dat geval blijft er van hun voorsprong op de Gunners nog 1 punt over. Een nieuwe zege in de NLD zou niet alleen betekenen dat Arsenal dit seizoen 6 op 6 haalt tegen Tottenham, maar een dergelijk resultaat zou de Gunners ook terug dichter bij Champions League voetbal brengen. Arsène Wenger en zijn mannen weten meteen wat hen te doen staat.
De voorbije transferperiode bracht Lucas Moura van PSG naar Tottenham. Tot hiertoe leden de Spurs slechts één thuisnederlaag en dat was de eerste wedstrijd op Wembley. Chelsea kwam winnen met 1-2. Arsenal won tot hiertoe slechts drie wedstrijden op verplaatsing. Een zege van de Gunners zou dus een fameuze verrassing betekenen, maar verrassingen komen nogal eens voor in derby wedstrijden.
Toch maakt één zwaluw de lente niet. Daarvoor waren de defensieve moeilijkheden nog steeds te duidelijk en dat moet in de volgende wedstrijden beslist beter, om te beginnen op Wembley in de volgende uitwedstrijd bij Tottenham. Nadien eisen de eerste knock-out wedstrijden in de Europa League onze aandacht op en is er een kans op een eerste prijs in de finale om de Carabao Cup. Een overzicht van de volgende opdrachten.
Zaterdag 10/02/2018, 12u30, Wembley: Premier League matchweek 27: Tottenham Hotspur-Arsenal
De rivalen uit Noord-Londen kunnen ook bij een eventuele nederlaag tegen Arsenal nog niet voorbijgegaan worden op de vijfde plaats, maar in dat geval blijft er van hun voorsprong op de Gunners nog 1 punt over. Een nieuwe zege in de NLD zou niet alleen betekenen dat Arsenal dit seizoen 6 op 6 haalt tegen Tottenham, maar een dergelijk resultaat zou de Gunners ook terug dichter bij Champions League voetbal brengen. Arsène Wenger en zijn mannen weten meteen wat hen te doen staat.
De voorbije transferperiode bracht Lucas Moura van PSG naar Tottenham. Tot hiertoe leden de Spurs slechts één thuisnederlaag en dat was de eerste wedstrijd op Wembley. Chelsea kwam winnen met 1-2. Arsenal won tot hiertoe slechts drie wedstrijden op verplaatsing. Een zege van de Gunners zou dus een fameuze verrassing betekenen, maar verrassingen komen nogal eens voor in derby wedstrijden.
Donderdag 15/02/2018, 18u00, Jämtkraft Arena: Europa League 1/16e finale: Östersunds FK-Arsenal
Arsène Wenger en zijn mannen krijgen dus een totaal onbekende Zweedse tegenstrever in de eerste knock-out wedstrijd om de Europa League. Östersunds FK is een heel jonge vereniging. De club uit de provincie Jämtland (de stad Östersund ligt op bijna 600 kilometer ten noorden van de hoofdstad Stockholm) werd opgericht op 31 oktober 1996.
Onder de Engelse coach Graham Potter bereikten ze de Allsvenskan, de hoogste Zweedse voetbalafdeling, in 2015. Daarmee zijn ze de eerste club uit de provincie Jämtland die op het hoogste niveau uitkomt. Een eerste hoogtepunt in hun geschiedenis was het winnen van de Zweedse beker. Het veel bekendere en hoger ingeschatte IFK Norrköping werd met 4-1 verslagen en de kleine provinciale club mocht Europa in. In de tweede kwalificatieronde ging zowaar het Turkse Galatasaray voor de bijl. Na overwinningen tegen Fola Esch uit Luxemburg en het ook al sterker gewaande Griekse PAOK Saloniki overleefden ze ook nog eens de groepsfase met Zorja Loehansk uit Oekraïne, Hertha Berlijn en Athletic Bilbao.
Het moge duidelijk zijn dat Arsenal op zijn hoede moet zijn voor deze ploeg. Hun eigen Jämtkraft Arena kan slechts een goede 8000 toeschouwers ontvangen, en bovendien ligt de competitie in Zweden stil. Een uitschakeling zou één van de ergste blamages in de clubgeschiedenis van Arsenal betekenen. Er is slechts één regel: deze opdracht ernstig aanpakken en zich in Zweden liefst al van kwalificatie verzekeren.
Tot hiertoe speelde Arsenal twee keer tegen Zweedse clubs. In 1999 was AIK Solna de tegenstrever in een Champions League groep met ook Barcelona en Fiorentina. Arsenal won wel twee keer van de Zweden, maar werd uitgeschakeld. In maart 1980 speelde Arsenal de kwartfinale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen IFK Göteborg. De Gunners plaatsten zich en speelden later ook de finale tegen Valencia, in Brussel, en verloren met strafschoppen na een draak van een wedstrijd die op 0-0 was geëindigd.
De terugwedstrijd tegen Östersunds wordt een week later gespeeld, op 22 februari.
Arsène Wenger en zijn mannen krijgen dus een totaal onbekende Zweedse tegenstrever in de eerste knock-out wedstrijd om de Europa League. Östersunds FK is een heel jonge vereniging. De club uit de provincie Jämtland (de stad Östersund ligt op bijna 600 kilometer ten noorden van de hoofdstad Stockholm) werd opgericht op 31 oktober 1996.
Onder de Engelse coach Graham Potter bereikten ze de Allsvenskan, de hoogste Zweedse voetbalafdeling, in 2015. Daarmee zijn ze de eerste club uit de provincie Jämtland die op het hoogste niveau uitkomt. Een eerste hoogtepunt in hun geschiedenis was het winnen van de Zweedse beker. Het veel bekendere en hoger ingeschatte IFK Norrköping werd met 4-1 verslagen en de kleine provinciale club mocht Europa in. In de tweede kwalificatieronde ging zowaar het Turkse Galatasaray voor de bijl. Na overwinningen tegen Fola Esch uit Luxemburg en het ook al sterker gewaande Griekse PAOK Saloniki overleefden ze ook nog eens de groepsfase met Zorja Loehansk uit Oekraïne, Hertha Berlijn en Athletic Bilbao.
Het moge duidelijk zijn dat Arsenal op zijn hoede moet zijn voor deze ploeg. Hun eigen Jämtkraft Arena kan slechts een goede 8000 toeschouwers ontvangen, en bovendien ligt de competitie in Zweden stil. Een uitschakeling zou één van de ergste blamages in de clubgeschiedenis van Arsenal betekenen. Er is slechts één regel: deze opdracht ernstig aanpakken en zich in Zweden liefst al van kwalificatie verzekeren.
Tot hiertoe speelde Arsenal twee keer tegen Zweedse clubs. In 1999 was AIK Solna de tegenstrever in een Champions League groep met ook Barcelona en Fiorentina. Arsenal won wel twee keer van de Zweden, maar werd uitgeschakeld. In maart 1980 speelde Arsenal de kwartfinale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen IFK Göteborg. De Gunners plaatsten zich en speelden later ook de finale tegen Valencia, in Brussel, en verloren met strafschoppen na een draak van een wedstrijd die op 0-0 was geëindigd.
De terugwedstrijd tegen Östersunds wordt een week later gespeeld, op 22 februari.
Zondag 25/02/2018, 16u30, Wembley: finale Carabao Cup: Arsenal-Manchester City
De League Cup bestaat in Engeland sedert 1961. Afhankelijk van de sponsor van dit tornooi ging de trofee reeds onder verschillende namen door het voetballeven. Momenteel leent een Aziatische producent van energiedrankjes zijn naam aan het tornooi.
Wat grasduinen in de geschiedenis leert ons dat Arsenal de eerste twee finales die het bereikte verloor. In 1968 won Leeds met 1-0 en in 1969 won Swindon Town met 3-1, na verlengingen. Een eerste eindzege kwam er in 1987 met een 2-1 winst tegen Liverpool, maar een jaar later, in een nieuwe finale, werd opnieuw verloren, met 3-2 van Luton Town. Een tweede zege kwam er in 1993 tegen Sheffield Wednesday (2-1) en de enige finale die onder Arsène Wenger gespeeld werd was die van 2011 tegen Birmingham City. Robin Van Persie maakte het openingsdoelpunt van Birmingham nog ongedaan, maar Obafemi Martins zorgde een minuut voor tijd voor de zege van de ploeg van manager Alex McLeish. Scheidsrechter van die wedstrijd was Mike Dean.
Arsène zal beslist deze trofee willen pakken, maar de opdracht tegen het ongenaakbare Manchester City is loodzwaar. Pep Guardiola geeft het niet toe, maar heimelijk zal hij wel van een viervoudig succes dromen. Aan Arsenal om daar een eerste stok in de wielen te steken.
Enkele dagen later dan, op donderdag 1 maart, komen de Citizens naar Londen, voor het competitieduel.
De League Cup bestaat in Engeland sedert 1961. Afhankelijk van de sponsor van dit tornooi ging de trofee reeds onder verschillende namen door het voetballeven. Momenteel leent een Aziatische producent van energiedrankjes zijn naam aan het tornooi.
Wat grasduinen in de geschiedenis leert ons dat Arsenal de eerste twee finales die het bereikte verloor. In 1968 won Leeds met 1-0 en in 1969 won Swindon Town met 3-1, na verlengingen. Een eerste eindzege kwam er in 1987 met een 2-1 winst tegen Liverpool, maar een jaar later, in een nieuwe finale, werd opnieuw verloren, met 3-2 van Luton Town. Een tweede zege kwam er in 1993 tegen Sheffield Wednesday (2-1) en de enige finale die onder Arsène Wenger gespeeld werd was die van 2011 tegen Birmingham City. Robin Van Persie maakte het openingsdoelpunt van Birmingham nog ongedaan, maar Obafemi Martins zorgde een minuut voor tijd voor de zege van de ploeg van manager Alex McLeish. Scheidsrechter van die wedstrijd was Mike Dean.
Arsène zal beslist deze trofee willen pakken, maar de opdracht tegen het ongenaakbare Manchester City is loodzwaar. Pep Guardiola geeft het niet toe, maar heimelijk zal hij wel van een viervoudig succes dromen. Aan Arsenal om daar een eerste stok in de wielen te steken.
Enkele dagen later dan, op donderdag 1 maart, komen de Citizens naar Londen, voor het competitieduel.
GAAT DE STORM WAT LIGGEN ?
Arsenal beleeft een ronduit rampzalig seizoen wat uitwedstrijden betreft. Ook bij hekkensluiter Swansea slaagden de Gunners er alweer in een zielloze, beschamende en onwaardige vertoning neer te zetten. In het klassement staan we op 8 punten van een Champions League plaats en Tottenham heeft op de vijfde plaats ook al 6 punten meer.
Ondertussen is de winterse transferperiode afgelopen en Arsenal is, geheel tegen de gewoonte in, geweldig actief geweest. Naast de reeds vertrokken Coquelin, Walcott en Sanchez noteerden we helaas ook het afscheid van Olivier Giroud. De Franse spits werd betrokken in een bijzonder ingewikkelde constructie tussen Borussia Dortmund, Chelsea en Arsenal, waarbij drie spitsen van club veranderden. Of Arsenal de beste zaak gedaan heeft met de aanwerving van Pierre-Emerick Aubameyang dient afgewacht, maar zeker is wel dat de ster van het Gabonese nationale elftal naam en faam heeft als één van de beste spitsen ter wereld. Kan hij dat ook bij Arsenal aantonen?
Het nieuws dat Gooners het meest blij maakte moet toch wel de handtekening van Mesut Özil zijn. De Duitse stylist met de fluwelen techniek tekende een bijkomende overeenkomst tot 2021 en heeft dus gekozen om bij Arsenal te blijven.
Ondertussen wordt her en der gefluisterd dat de Duitse bondscoach Joachim Löw klaar zou staan om, na de wereldbeker in Rusland, over te nemen als manager bij Arsenal.
Maar nu terug naar de competitie, want zoals uit het begin van dit stukje blijkt is er nog gigantisch veel werk aan de winkel.
Zaterdag 03/02/2018, 17u30, Emirates, Premier League matchweek 26: Arsenal-Everton
Big Sam Allardyce nam op 29 november 2017 het roer over bij The Toffees na een reeks beroerde resultaten, waaronder een 2-5 thuisnederlaag tegen Arsenal in oktober. Het was één van de (te) weinige goede prestaties van de Gunners buitenshuis. Wayne Rooney had zijn team wel op voorsprong gebracht, maar Arsenal liep onweerstaanbaar weg met vijf verschillende doelpuntenmakers, namelijk Nacho Monreal, Mesut Özil, Alexandre Lacazette, Aaron Ramsey en Alexis Sanchez.
Allardyce heeft zijn team ondertussen op de negende plaats geparkeerd en ze hebben elf punten minder dan Arsenal.
The Toffees hebben zich ook flink geroerd tijdens de wintermercato. Naast de aanwerving van onze Theo Walcott haalden ze ook Eliaquim Mangala bij Man City en Cenk Tosun bij Besiktas. Bij de vertrekkers in januari noteren we vooral Aaron Lennon (Burnley), onze landgenoot Kevin Mirallas (Olympiacos) en Ross Barkley (Chelsea).
De man om in het oog te houden in het Emirates wordt natuurlijk Theo Walcott. In zijn eerste wedstrijd zorgde hij voor een assist en in zijn tweede wedstrijd maakte hij de beide doelpunten in een 2-1 overwinning tegen Leicester City. In het Emirates mag hij dergelijke kunsten achterwege laten.
Scheidsrechter van dienst is Neil Swarbrick. Tijdens onze uitwedstrijd bij Watford had hij enkele vreemde beslissingen in huis die niet in het voordeel van Arsenal waren. Vorig seizoen leidde hij West Brom-Arsenal en ook daar werden hem enkele fluitsignalen niet in dank afgenomen door een gedeelte van de Arsenalsupporters. Hoe dan ook, Arsenal zou er beter aan doen naar zichzelf te kijken, de wedstrijd sterk aan te pakken en er voor te zorgen dat een vergissing van de ref niet uitvergroot hoeft te worden.
Ondertussen is de winterse transferperiode afgelopen en Arsenal is, geheel tegen de gewoonte in, geweldig actief geweest. Naast de reeds vertrokken Coquelin, Walcott en Sanchez noteerden we helaas ook het afscheid van Olivier Giroud. De Franse spits werd betrokken in een bijzonder ingewikkelde constructie tussen Borussia Dortmund, Chelsea en Arsenal, waarbij drie spitsen van club veranderden. Of Arsenal de beste zaak gedaan heeft met de aanwerving van Pierre-Emerick Aubameyang dient afgewacht, maar zeker is wel dat de ster van het Gabonese nationale elftal naam en faam heeft als één van de beste spitsen ter wereld. Kan hij dat ook bij Arsenal aantonen?
Het nieuws dat Gooners het meest blij maakte moet toch wel de handtekening van Mesut Özil zijn. De Duitse stylist met de fluwelen techniek tekende een bijkomende overeenkomst tot 2021 en heeft dus gekozen om bij Arsenal te blijven.
Ondertussen wordt her en der gefluisterd dat de Duitse bondscoach Joachim Löw klaar zou staan om, na de wereldbeker in Rusland, over te nemen als manager bij Arsenal.
Maar nu terug naar de competitie, want zoals uit het begin van dit stukje blijkt is er nog gigantisch veel werk aan de winkel.
Zaterdag 03/02/2018, 17u30, Emirates, Premier League matchweek 26: Arsenal-Everton
Big Sam Allardyce nam op 29 november 2017 het roer over bij The Toffees na een reeks beroerde resultaten, waaronder een 2-5 thuisnederlaag tegen Arsenal in oktober. Het was één van de (te) weinige goede prestaties van de Gunners buitenshuis. Wayne Rooney had zijn team wel op voorsprong gebracht, maar Arsenal liep onweerstaanbaar weg met vijf verschillende doelpuntenmakers, namelijk Nacho Monreal, Mesut Özil, Alexandre Lacazette, Aaron Ramsey en Alexis Sanchez.
Allardyce heeft zijn team ondertussen op de negende plaats geparkeerd en ze hebben elf punten minder dan Arsenal.
The Toffees hebben zich ook flink geroerd tijdens de wintermercato. Naast de aanwerving van onze Theo Walcott haalden ze ook Eliaquim Mangala bij Man City en Cenk Tosun bij Besiktas. Bij de vertrekkers in januari noteren we vooral Aaron Lennon (Burnley), onze landgenoot Kevin Mirallas (Olympiacos) en Ross Barkley (Chelsea).
De man om in het oog te houden in het Emirates wordt natuurlijk Theo Walcott. In zijn eerste wedstrijd zorgde hij voor een assist en in zijn tweede wedstrijd maakte hij de beide doelpunten in een 2-1 overwinning tegen Leicester City. In het Emirates mag hij dergelijke kunsten achterwege laten.
Scheidsrechter van dienst is Neil Swarbrick. Tijdens onze uitwedstrijd bij Watford had hij enkele vreemde beslissingen in huis die niet in het voordeel van Arsenal waren. Vorig seizoen leidde hij West Brom-Arsenal en ook daar werden hem enkele fluitsignalen niet in dank afgenomen door een gedeelte van de Arsenalsupporters. Hoe dan ook, Arsenal zou er beter aan doen naar zichzelf te kijken, de wedstrijd sterk aan te pakken en er voor te zorgen dat een vergissing van de ref niet uitvergroot hoeft te worden.
AANDACHT ERBIJ HOUDEN
Als Arsenalsupporters hebben we enkele aangename dagen beleefd. Onze ploeg nam een blitzstart in de thuiswedstrijd tegen Crystal Palace. De Eagles werden op twintig minuten van het veld gebezemd door een swingend Arsenal en het scorebord toonde 4-0 na een goede twintig minuten spelen. Uiteindelijk kon de ploeg van Roy Hodgson erg laat in de wedstrijd nog een eerredder scoren.
Aan de Alexis Sanchez saga kwam een einde. Manchester United kwam uiteindelijk met de beste papieren (lees: meeste duiten) over de brug om de Chileen te overtuigen; Arsenal kreeg met Henrikh Mkhitaryan een vervanger die, naar we hopen, wel degelijk een meerwaarde zal betekenen voor de Gunners. De 29-jarige Armeniër begon zijn voetbalcarrière bij Pyunik Erevan in zijn geboorteland. Via de Oekraïense clubs Metallurgh Donetsk en Shakhtar Donetsk arriveerde hij in 2013 bij Borussia Dortmund. Hij speelde met de Duitsers onder meer vier wedstrijden tegen Arsenal in de Champions League en belandde na drie jaar dienst bij Manchester United. Onder José Mourinho is hij nooit eerste keus geweest en hij krijgt nu dus bij Arsenal een nieuwe kans om het echt waar te maken in de Premier League.
Arsenal mag opnieuw naar Wembley. Na een 0-0 gelijkspel bij Chelsea in de heenwedstrijd van de halve finale om de Carabao Cup werd de ploeg van Antonio Conte op het Emirates met 2-1 uitgeschakeld, na vanwege de Gunners een uitstekende en overtuigende tweede helft. De finale tegen Manchester City wordt gespeeld op 25 februari.
Maar eerst gaat de competitie verder met een opdracht die Arsenal enkele jaren geleden meermaals voor problemen stelde.
Dinsdag 30/01/2018, 19u45, Liberty Stadium, Premier League matchweek 25: Swansea City-Arsenal
De Welshmen staan momenteel op de allerlaatste plaats in de rangschikking, op gelijke hoogte van West Bromwich Albion. Ze hebben slechts vijf overwinningen geboekt. Uit wonnen ze bij Crystal Palace en Watford, en in eigen Liberty Stadium wisten ze te winnen van Huddersfield, West Bromwich Albion en vorige competitiewedstrijd pas van Liverpool. Op het Emirates in oktober leidden ze aan de rust met 0-1. Kolasinac en Ramsey konden de scheve situatie rechtzetten.
Manager Paul Clement, nog geen jaar in dienst, mocht net voor Kerstmis opkrassen. Een week later werd de 52-jarige Portugees Carlos Carvalhal aangesteld als nieuwe manager. Na 2.5 jaar voor Sheffield Wednesday gewerkt te hebben is dit zijn tweede club in Engeland.
Ondanks de aanwerving van Wilfried Bony (terug van Manchester City) en Renato Sanches (overgenomen van Bayern München) gaat het The Swans dus niet echt voor de wind. De recente zege tegen Liverpool moet voor Arsenal echt wel een waarschuwing zijn. De ploeg uit Wales zou met een 6 op 6 tegen ploegen uit de bovenste helft van het klassement uiteraard gediend zijn. En in een niet zo ver verleden werden ze door sommigen zelfs als “Angstgegner” van Arsenal genomineerd. Zo waren er 3 thuisnederlagen en 2 uitnederlagen in de recente jaren.
Het is al zo dikwijls gezegd dat een aandachtige start van de wedstrijd en een mentaliteit “on the front foot” belangrijk zijn. Ook bij de hekkensluiter gaat het niet anders zijn. Of Mkhitaryan zijn debuut gaat maken zien we nog wel. En we zien ook nog wel of Aubameyang en/of Evans ons zullen komen versterken. Nu eerst voetballen en winnen.
Scheidsrechter is Lee Mason die ook reeds de heenwedstrijd leidde.
Aan de Alexis Sanchez saga kwam een einde. Manchester United kwam uiteindelijk met de beste papieren (lees: meeste duiten) over de brug om de Chileen te overtuigen; Arsenal kreeg met Henrikh Mkhitaryan een vervanger die, naar we hopen, wel degelijk een meerwaarde zal betekenen voor de Gunners. De 29-jarige Armeniër begon zijn voetbalcarrière bij Pyunik Erevan in zijn geboorteland. Via de Oekraïense clubs Metallurgh Donetsk en Shakhtar Donetsk arriveerde hij in 2013 bij Borussia Dortmund. Hij speelde met de Duitsers onder meer vier wedstrijden tegen Arsenal in de Champions League en belandde na drie jaar dienst bij Manchester United. Onder José Mourinho is hij nooit eerste keus geweest en hij krijgt nu dus bij Arsenal een nieuwe kans om het echt waar te maken in de Premier League.
Arsenal mag opnieuw naar Wembley. Na een 0-0 gelijkspel bij Chelsea in de heenwedstrijd van de halve finale om de Carabao Cup werd de ploeg van Antonio Conte op het Emirates met 2-1 uitgeschakeld, na vanwege de Gunners een uitstekende en overtuigende tweede helft. De finale tegen Manchester City wordt gespeeld op 25 februari.
Maar eerst gaat de competitie verder met een opdracht die Arsenal enkele jaren geleden meermaals voor problemen stelde.
Dinsdag 30/01/2018, 19u45, Liberty Stadium, Premier League matchweek 25: Swansea City-Arsenal
De Welshmen staan momenteel op de allerlaatste plaats in de rangschikking, op gelijke hoogte van West Bromwich Albion. Ze hebben slechts vijf overwinningen geboekt. Uit wonnen ze bij Crystal Palace en Watford, en in eigen Liberty Stadium wisten ze te winnen van Huddersfield, West Bromwich Albion en vorige competitiewedstrijd pas van Liverpool. Op het Emirates in oktober leidden ze aan de rust met 0-1. Kolasinac en Ramsey konden de scheve situatie rechtzetten.
Manager Paul Clement, nog geen jaar in dienst, mocht net voor Kerstmis opkrassen. Een week later werd de 52-jarige Portugees Carlos Carvalhal aangesteld als nieuwe manager. Na 2.5 jaar voor Sheffield Wednesday gewerkt te hebben is dit zijn tweede club in Engeland.
Ondanks de aanwerving van Wilfried Bony (terug van Manchester City) en Renato Sanches (overgenomen van Bayern München) gaat het The Swans dus niet echt voor de wind. De recente zege tegen Liverpool moet voor Arsenal echt wel een waarschuwing zijn. De ploeg uit Wales zou met een 6 op 6 tegen ploegen uit de bovenste helft van het klassement uiteraard gediend zijn. En in een niet zo ver verleden werden ze door sommigen zelfs als “Angstgegner” van Arsenal genomineerd. Zo waren er 3 thuisnederlagen en 2 uitnederlagen in de recente jaren.
Het is al zo dikwijls gezegd dat een aandachtige start van de wedstrijd en een mentaliteit “on the front foot” belangrijk zijn. Ook bij de hekkensluiter gaat het niet anders zijn. Of Mkhitaryan zijn debuut gaat maken zien we nog wel. En we zien ook nog wel of Aubameyang en/of Evans ons zullen komen versterken. Nu eerst voetballen en winnen.
Scheidsrechter is Lee Mason die ook reeds de heenwedstrijd leidde.
AANDACHT NIET VERLEGGEN
De meest recente, opnieuw pijnlijke en onwaardige, nederlaag bij Bournemouth en de daaraan gekoppelde verdere terugval in het klassement worden momenteel naar het achterplan geduwd door de transferopwinding. In een stroomversnelling van geruchten, al dan niet gesteund door feiten, vertrekt Alexis Sanchez niet naar Manchester City maar naar stadsgenoot United; zou de Armeniër Mkitharyan in de deal betrokken worden; komt de Gabonees Pierre Emerick Aubemayang, in het verleden reeds met de regelmaat van een klok bij Arsenal genoemd, nu toch naar het Emirates, en staat de Braziliaan Malcom, nu spelend bij Bordeaux, ook in de belangstelling van de Gunners. Het vertrek van Theo Walcott naar Everton zou één dezer dagen afgerond worden.
Toch mogen de gevolgen van het debacle aan de kust niet vergeten worden. Chelsea op de 4e plaats is reeds 8 punten weggelopen, en Tottenham op de 5e plaats heeft de kloof uitgediept tot 5 punten. Arsenal heeft maar één optie om het seizoen zo veel mogelijk te redden en dat is uiteraard winnen en blijven winnen. Met of zonder wintertransfers. Elk puntenverlies duwt de ploeg van Wenger verder en verder in de richting van de middenmoot. Een nieuwe Londense derby in het Emirates komt er aan, om, voor de zoveelste keer, mogelijk aan een remonte te beginnen. Hoop doet leven.
Zaterdag 20/01/18, 15.00, Emirates: Premier League matchweek 24: Arsenal – Crystal Palace
Minder dan een maand geleden, op 28 december om precies te zijn, won Arsenal op Selhurst Park met 2-3. Shkodran Mustafi en Alexis Sanchez (2) hadden de Gunners een 1-3 voorsprong bezorgd, maar een onbegrijpelijke vervanging zag Arsenal terug in verdediging kruipen en het werd nog een bang einde. Verder dan 2-3 geraakte de thuisploeg niet. The Eagles van Roy Hodgson gingen er sindsdien wel uit in de FA Cup (2-1 verlies bij Brighton) maar ze verloren niet meer in competitie. Arsenal daarentegen won sindsdien niet meer. Met opdrachten thuis tegen Palace en Everton, en tussendoor een uitwedstrijd bij Swansea, is een 9 op 9 het enige goede resultaat. Daarna trekt Arsenal naar Wembley om Tottenham partij te geven.
Scheidsrechter voor de wedstrijd tegen Palace is Chris Kavanagh, een nieuwkomer in de Premier League (vorig jaar 1 wedstrijd, dit seizoen 8 wedstrijden op de teller). Het is de eerste maal dat hij een wedstrijd van Arsenal zal leiden.
Volgende week staat er tussendoor nog de terugwedstrijd in de halve finales om de Carabao Cup op het programma. De 0-0 bij Chelsea biedt Arsenal perspectieven om eindelijk nog eens de finale van dit tornooi te bereiken, en misschien zelfs te winnen.
Toch mogen de gevolgen van het debacle aan de kust niet vergeten worden. Chelsea op de 4e plaats is reeds 8 punten weggelopen, en Tottenham op de 5e plaats heeft de kloof uitgediept tot 5 punten. Arsenal heeft maar één optie om het seizoen zo veel mogelijk te redden en dat is uiteraard winnen en blijven winnen. Met of zonder wintertransfers. Elk puntenverlies duwt de ploeg van Wenger verder en verder in de richting van de middenmoot. Een nieuwe Londense derby in het Emirates komt er aan, om, voor de zoveelste keer, mogelijk aan een remonte te beginnen. Hoop doet leven.
Zaterdag 20/01/18, 15.00, Emirates: Premier League matchweek 24: Arsenal – Crystal Palace
Minder dan een maand geleden, op 28 december om precies te zijn, won Arsenal op Selhurst Park met 2-3. Shkodran Mustafi en Alexis Sanchez (2) hadden de Gunners een 1-3 voorsprong bezorgd, maar een onbegrijpelijke vervanging zag Arsenal terug in verdediging kruipen en het werd nog een bang einde. Verder dan 2-3 geraakte de thuisploeg niet. The Eagles van Roy Hodgson gingen er sindsdien wel uit in de FA Cup (2-1 verlies bij Brighton) maar ze verloren niet meer in competitie. Arsenal daarentegen won sindsdien niet meer. Met opdrachten thuis tegen Palace en Everton, en tussendoor een uitwedstrijd bij Swansea, is een 9 op 9 het enige goede resultaat. Daarna trekt Arsenal naar Wembley om Tottenham partij te geven.
Scheidsrechter voor de wedstrijd tegen Palace is Chris Kavanagh, een nieuwkomer in de Premier League (vorig jaar 1 wedstrijd, dit seizoen 8 wedstrijden op de teller). Het is de eerste maal dat hij een wedstrijd van Arsenal zal leiden.
Volgende week staat er tussendoor nog de terugwedstrijd in de halve finales om de Carabao Cup op het programma. De 0-0 bij Chelsea biedt Arsenal perspectieven om eindelijk nog eens de finale van dit tornooi te bereiken, en misschien zelfs te winnen.
TERUG AANDACHT VOOR DE COMPETITIE
Alsof we nog niet genoeg teleurstellingen, zowel qua resultaat als qua spelpeil, moesten verwerken dit seizoen, deelde onze ploeg opnieuw een uppercut van formaat uit aan zijn trouwe aanhang. Er is genoeg geschreven en verteld over de erg bittere pil die de vroege FA Cup uitschakeling door een doodgewone tweedeklasser door de strot van de supporters duwde.
Het 0-0 gelijkspel bij Chelsea in de halve finale om de Carabao Cup was een kleine pleister op de wonde. De nul houden bij Chelsea is niet veel ploegen gegeven, ook al was het vanwege de kant van Arsenal op aanvallend vlak opnieuw erg povertjes.
Nu eist de Premier League terug alle aandacht op.
Zondag 14/01/18, 13u30, Vitality Stadium, Premier League matchweek 23 Bournemouth-Arsenal
Het is pas sinds de entree van Bournemouth in de Premier League in 2015 dat Arsenal competitieduels afwerkt tegen de kustploeg. Van de vijf tot hiertoe gespeeld wonnen de Gunners er vier en werd er 1 keer gelijkgespeeld. Geen nederlaag dus, maar vorig seizoen scheelde het echt niet veel. Op dinsdag 3 januari 2017 liepen The Cherries 3-0 uit. Alexis Sanchez en Lucas Perez zorgden voor de aansluiting en Oliver Giroud kopte in de blessuretijd de gelijkmaker tegen de touwen.
We zien het thans liefst zo ver niet komen. Bournemouth staat momenteel op de 16e plaats en won slechts 5 wedstrijden van de 22. Het waren zeges op eigen veld tegen Brighton, Huddersfield en Everton, en uit wonnen The Cherries bij Stoke en Newcastle.
Arsenal staat al vijf punten achter op het vierde gerangschikte Liverpool en ziet ook Tottenham op de vijfde plaats twee punten meer tellen. Een nieuwe uitzege is nodig, al is het maar voor het broodnodige vertrouwen buiten het eigen stadion.
Arsenal Belgium organiseert voorafgaandelijk aan deze wedstrijd haar nieuwjaarsreceptie in de Paradox te Leuven. Daarna wordt gezamenlijk naar het duel aan de kust gekeken. Laten we hopen op een wedstrijd even sprankelend als het drankje dat aan de aanwezigen aangeboden wordt.
Het 0-0 gelijkspel bij Chelsea in de halve finale om de Carabao Cup was een kleine pleister op de wonde. De nul houden bij Chelsea is niet veel ploegen gegeven, ook al was het vanwege de kant van Arsenal op aanvallend vlak opnieuw erg povertjes.
Nu eist de Premier League terug alle aandacht op.
Zondag 14/01/18, 13u30, Vitality Stadium, Premier League matchweek 23 Bournemouth-Arsenal
Het is pas sinds de entree van Bournemouth in de Premier League in 2015 dat Arsenal competitieduels afwerkt tegen de kustploeg. Van de vijf tot hiertoe gespeeld wonnen de Gunners er vier en werd er 1 keer gelijkgespeeld. Geen nederlaag dus, maar vorig seizoen scheelde het echt niet veel. Op dinsdag 3 januari 2017 liepen The Cherries 3-0 uit. Alexis Sanchez en Lucas Perez zorgden voor de aansluiting en Oliver Giroud kopte in de blessuretijd de gelijkmaker tegen de touwen.
We zien het thans liefst zo ver niet komen. Bournemouth staat momenteel op de 16e plaats en won slechts 5 wedstrijden van de 22. Het waren zeges op eigen veld tegen Brighton, Huddersfield en Everton, en uit wonnen The Cherries bij Stoke en Newcastle.
Arsenal staat al vijf punten achter op het vierde gerangschikte Liverpool en ziet ook Tottenham op de vijfde plaats twee punten meer tellen. Een nieuwe uitzege is nodig, al is het maar voor het broodnodige vertrouwen buiten het eigen stadion.
Arsenal Belgium organiseert voorafgaandelijk aan deze wedstrijd haar nieuwjaarsreceptie in de Paradox te Leuven. Daarna wordt gezamenlijk naar het duel aan de kust gekeken. Laten we hopen op een wedstrijd even sprankelend als het drankje dat aan de aanwezigen aangeboden wordt.
DE FA CUP GAAT VAN START
Tegen Chelsea speelde Arsenal een prima wedstrijd. Er was opnieuw controverse aangaande enkele penalty-fases waarbij deze keer Anthony Taylor de gebeten hond was. Uiteindelijk werd het 2-2 en de uiteindelijke consensus was dat dit geen onbillijk resultaat was. Arsenal schiet er jammer genoeg weinig mee op. De Gunners blijven op de 6e plaats en de Champions League plaatsen schuiven opnieuw enkele punten uit zicht. Er blijven nog voldoende punten te behalen om het tij te keren evenwel en dat heet dan hoop doet leven.
Nu echter is het de strijd om de FA Cup die de aandacht opeist.
Zondag 07/01/2017, 16u, City Ground: FA Cup: Nottingham Forest – Arsenal
Op 200 km van het Emirates stadion vinden we City Ground, het stadion van Nottingham Forest.
De stad Nottingham zelf is vooral bekend door de legende van Robin Hood. Ze is gelegen aan de rivier Trent en het ganse stedelijke gebied telt 600.000 inwoners. Twee voetbalclubs spelen er, met name onze tegenstrever in de FA Cup Nottingham Forest en de oudste club ter wereld, Notts County.
Nottingham Forest FC werd opgericht in 1865, en is daarmee bijna even oud als haar stadsgenoot. Arsenal kreeg trouwens bij haar oprichting rode shirts ter beschikking van Nottingham Forest, en het zou om die reden zijn dat de Gunners in het rood en wit spelen.
Het was in een wedstrijd van Nottingham Forest (in 1890 tegen Bolton Wanderers) dat er voor het eerst doelnetten in een wedstrijd gebruikt werden.
In de meer recente geschiedenis vermelden we vooral het jaar 1975. Brian Clough tekende een contract als manager bij de club en twee jaar later promoveerde Forest naar de hoogste afdeling. De club zou vervolgens geschiedenis schrijven. Al meteen in 1978, onmiddellijk na de promotie, werd de landstitel veroverd, met een ruime voorsprong op Liverpool. Het sprookje ging verder, want in het daaropvolgende seizoen kregen we in de eerste ronde van Europacup I een loting met Nottingham Forest-Liverpool, “the game England didn’t want”. Forest won, maakte een einde aan de hegemonie van Liverpool in Europa (de Reds hadden namelijk op drie jaar tijd de UEFA beker en tweemaal de Europacup I gewonnen), en stootte zelf door naar de finale tegen het Zweedse Malmö FF. Forest won met 1-0.
In de competitie eindigde de ploeg van Clough dan tweede, ging als titelhouder mee de Europacup I in en won zowaar opnieuw de finale, opnieuw met 1-0 tegen Hamburg SV. Nottingham Forest is daarmee nog steeds de enige club in Europa die vaker de Europacup I dan de landstitel won.
Na nog een aantal jaren van wisselende successen betekende de degradatie van 1993 het einde van 16 magische jaren met Brian Clough als manager.
In 2005 degradeerde Forest zelfs naar derde klasse en werd daarmee de eerste winnaar van Europacup I die zo diep wegzakte. Drie jaar later keerde Forest terug naar de Championship en vertoeft daar nu nog altijd. Momenteel staan ze daar op de 14e plaats. Manager Mark Warburton werd zopas ontslagen.
De club speelde in totaal reeds 94 maal tegen Arsenal. Arsenal won daarvan ongeveer de helft (48 wedstrijden) en verloor er 26. Het doelsaldo is 142-101. In FA Cup verband speelden beide clubs drie keer tegen elkaar. Arsenal won twee keer en werd 1 keer uitgeschakeld. De laatste FA Cup wedstrijd vond plaats in 1993.
We weten nog van de eerste wedstrijd om de FA Cup vorig jaar (bij Preston North End) dat wedstrijden op het veld van tweedeklassers gevaarlijk kunnen zijn. Toch mag Arsenal zich, als recordhouder van het aantal overwinningen in de FA Cup, niet laten verrassen. Focus, beleving en grinta gaan opnieuw de ordewoorden zijn.
Drie dagen later, op 10 januari, kijken we op Stamford Bridge opnieuw Chelsea in de ogen, ditmaal in de heenronde van de halve finale om de Carabao Cup. Wie halve finalist is, wil ook finalist worden, maar niettemin zal Arsène Wenger opnieuw serieus roteren, dat is althans de verwachting.
Nu echter is het de strijd om de FA Cup die de aandacht opeist.
Zondag 07/01/2017, 16u, City Ground: FA Cup: Nottingham Forest – Arsenal
Op 200 km van het Emirates stadion vinden we City Ground, het stadion van Nottingham Forest.
De stad Nottingham zelf is vooral bekend door de legende van Robin Hood. Ze is gelegen aan de rivier Trent en het ganse stedelijke gebied telt 600.000 inwoners. Twee voetbalclubs spelen er, met name onze tegenstrever in de FA Cup Nottingham Forest en de oudste club ter wereld, Notts County.
Nottingham Forest FC werd opgericht in 1865, en is daarmee bijna even oud als haar stadsgenoot. Arsenal kreeg trouwens bij haar oprichting rode shirts ter beschikking van Nottingham Forest, en het zou om die reden zijn dat de Gunners in het rood en wit spelen.
Het was in een wedstrijd van Nottingham Forest (in 1890 tegen Bolton Wanderers) dat er voor het eerst doelnetten in een wedstrijd gebruikt werden.
In de meer recente geschiedenis vermelden we vooral het jaar 1975. Brian Clough tekende een contract als manager bij de club en twee jaar later promoveerde Forest naar de hoogste afdeling. De club zou vervolgens geschiedenis schrijven. Al meteen in 1978, onmiddellijk na de promotie, werd de landstitel veroverd, met een ruime voorsprong op Liverpool. Het sprookje ging verder, want in het daaropvolgende seizoen kregen we in de eerste ronde van Europacup I een loting met Nottingham Forest-Liverpool, “the game England didn’t want”. Forest won, maakte een einde aan de hegemonie van Liverpool in Europa (de Reds hadden namelijk op drie jaar tijd de UEFA beker en tweemaal de Europacup I gewonnen), en stootte zelf door naar de finale tegen het Zweedse Malmö FF. Forest won met 1-0.
In de competitie eindigde de ploeg van Clough dan tweede, ging als titelhouder mee de Europacup I in en won zowaar opnieuw de finale, opnieuw met 1-0 tegen Hamburg SV. Nottingham Forest is daarmee nog steeds de enige club in Europa die vaker de Europacup I dan de landstitel won.
Na nog een aantal jaren van wisselende successen betekende de degradatie van 1993 het einde van 16 magische jaren met Brian Clough als manager.
In 2005 degradeerde Forest zelfs naar derde klasse en werd daarmee de eerste winnaar van Europacup I die zo diep wegzakte. Drie jaar later keerde Forest terug naar de Championship en vertoeft daar nu nog altijd. Momenteel staan ze daar op de 14e plaats. Manager Mark Warburton werd zopas ontslagen.
De club speelde in totaal reeds 94 maal tegen Arsenal. Arsenal won daarvan ongeveer de helft (48 wedstrijden) en verloor er 26. Het doelsaldo is 142-101. In FA Cup verband speelden beide clubs drie keer tegen elkaar. Arsenal won twee keer en werd 1 keer uitgeschakeld. De laatste FA Cup wedstrijd vond plaats in 1993.
We weten nog van de eerste wedstrijd om de FA Cup vorig jaar (bij Preston North End) dat wedstrijden op het veld van tweedeklassers gevaarlijk kunnen zijn. Toch mag Arsenal zich, als recordhouder van het aantal overwinningen in de FA Cup, niet laten verrassen. Focus, beleving en grinta gaan opnieuw de ordewoorden zijn.
Drie dagen later, op 10 januari, kijken we op Stamford Bridge opnieuw Chelsea in de ogen, ditmaal in de heenronde van de halve finale om de Carabao Cup. Wie halve finalist is, wil ook finalist worden, maar niettemin zal Arsène Wenger opnieuw serieus roteren, dat is althans de verwachting.
ARSENAL MORST MET DE PUNTEN
Het blijft stroef lopen. Ook bij degradatiekandidaat West Bromwich Albion konden de Gunners niet overtuigen. Een zielloze 0-0 leek in de maak, maar dan week een vrije trap van Alexis Sanchez af op de muur en konden de volledig in het rood gestoken bezoekers juichen. In de slotfase ging het licht volledig uit bij referee Mike Dean; de bal ging op de stip en Arsenal moest toch nog twee punten prijsgeven. Deze grove fout van de spelleider werd duur betaald door Arsenal, maar ze leidde ook wel de aandacht af van de zoveelste wanprestatie van de Londenaren. De maand december oogt bijzonder povertjes. Op zeven wedstrijden werd er slechts 2 maal gewonnen, van de 21 mogelijke punten werden er slechts 10 behaald en vijf van die zeven wedstrijden werden, en dat is nog het pijnlijkst, gespeeld tegen ploegen uit de onderste tabelhelft.
Woensdag 03/01/2018 19u45 Emirates: Premier League matchweek 22: Arsenal-Chelsea
De Blues van Stamford Bridge, we hebben ze wel meer ontmoet in de laatste maanden. Hoopvol is dat de ploeg van Antonio Conte de laatste drie confrontaties hun tanden stuk beten op Arsenal. We hoeven niet terug te verwijzen naar de onvergetelijke bekerfinale en de strijd om het Community Shield, beiden gewonnen door de Gunners.
Het competitieduel op Stamford Bridge van deze jaargang, op 17 september 2017 was de vijfde speeldag van deze competitie. Onder leiding van Michael Oliver liet Arsenal niet met zich spotten en kon een verdiend gelijkspel mee naar huis nemen. Hier en daar werd er zelfs geopperd dat Arsenal de overwinning verdiend zou hebben, maar al bij al kon iedereen toch wel vrede nemen met de draw.
Kampioen Chelsea kan voorlopig niet bevestigen. Met 45 punten staan ze derde in de rangschikking, maar ze tellen wel 7 punten meer dan Arsenal en ze hebben 12 keer meer gescoord. Ze gingen wel al 4 keer onderuit (1 keer minder dan Arsenal), namelijk thuis tegen Burnley en Manchester City, en uit bij West Ham United en Crystal Palace.
Gaan ze ook een derde Londens derby verliezen? We kunnen het alleen maar hopen. Arsenal en de Gooners hebben dringend nood aan een deugddoende en overtuigende zege. Op de vijfde plaats hebben we momenteel slechts 1 punt meer dan Tottenham, dat nog een wedstrijd te goed heeft en dus virtueel voor Arsenal staat. Het vierde gerangschikte Liverpool heeft een wedstrijd meer gespeeld dan de Gunners, maar telt wel al zeven punten meer. Bij een gelijk aantal wedstrijden lijkt het er dus op dat de zesde plek die van Arsenal is. Dat is zonder meer teleurstellend.
De scheidsrechter voor de wedstrijd tegen Chelsea is Anthony Taylor over wie Arsenal in de bekerfinale niet te klagen had. Antonio Conte deed dat wel. Wat wordt het deze keer? Een niet controversiële leiding in een zinderende competitiewedstrijd, wat zou dat mooi zijn. Met als kers op de taart een nieuwe overwinning van Arsenal, dat spreekt vanzelf.
Woensdag 03/01/2018 19u45 Emirates: Premier League matchweek 22: Arsenal-Chelsea
De Blues van Stamford Bridge, we hebben ze wel meer ontmoet in de laatste maanden. Hoopvol is dat de ploeg van Antonio Conte de laatste drie confrontaties hun tanden stuk beten op Arsenal. We hoeven niet terug te verwijzen naar de onvergetelijke bekerfinale en de strijd om het Community Shield, beiden gewonnen door de Gunners.
Het competitieduel op Stamford Bridge van deze jaargang, op 17 september 2017 was de vijfde speeldag van deze competitie. Onder leiding van Michael Oliver liet Arsenal niet met zich spotten en kon een verdiend gelijkspel mee naar huis nemen. Hier en daar werd er zelfs geopperd dat Arsenal de overwinning verdiend zou hebben, maar al bij al kon iedereen toch wel vrede nemen met de draw.
Kampioen Chelsea kan voorlopig niet bevestigen. Met 45 punten staan ze derde in de rangschikking, maar ze tellen wel 7 punten meer dan Arsenal en ze hebben 12 keer meer gescoord. Ze gingen wel al 4 keer onderuit (1 keer minder dan Arsenal), namelijk thuis tegen Burnley en Manchester City, en uit bij West Ham United en Crystal Palace.
Gaan ze ook een derde Londens derby verliezen? We kunnen het alleen maar hopen. Arsenal en de Gooners hebben dringend nood aan een deugddoende en overtuigende zege. Op de vijfde plaats hebben we momenteel slechts 1 punt meer dan Tottenham, dat nog een wedstrijd te goed heeft en dus virtueel voor Arsenal staat. Het vierde gerangschikte Liverpool heeft een wedstrijd meer gespeeld dan de Gunners, maar telt wel al zeven punten meer. Bij een gelijk aantal wedstrijden lijkt het er dus op dat de zesde plek die van Arsenal is. Dat is zonder meer teleurstellend.
De scheidsrechter voor de wedstrijd tegen Chelsea is Anthony Taylor over wie Arsenal in de bekerfinale niet te klagen had. Antonio Conte deed dat wel. Wat wordt het deze keer? Een niet controversiële leiding in een zinderende competitiewedstrijd, wat zou dat mooi zijn. Met als kers op de taart een nieuwe overwinning van Arsenal, dat spreekt vanzelf.
NIEUWE UITZEGE IN DE MAAK?
Op Selhurst Park zagen we voor het grootste gedeelte van de wedstrijd een uitstekend Arsenal. Toch mogen we niet blind zijn voor de problemen die ons reeds heel het seizoen plagen en die ook nu weer de kop opstaken. Een aantal uitstekende scoringsmogelijkheden werden gemist en de manier waarop de Gunners uit de kleedkamers komen (al was het nu voor de tweede helft) blijft zorgen baren. Ook het wegkruipen in verdediging bij een 1-3 voorsprong was onbegrijpelijk. Crystal Palace nam de geboden kans op 2-3 dankbaar aan en Arsenal haalde het einde met de billen toegeknepen. Maar al bij al beleefden de Gooners een mooie avond, dat moet gezegd en vooral onthouden worden.
Zondag 31/12/2017, 16u30, The Hawthorns: Premier League Matchweek 21 West Bromwich Albion-Arsenal
Een blik op de rangschikking leert ons dat The Baggies momenteel aan een seizoen als een nachtmerrie bezig zijn. De in 1878 als West Bromwich Strollers opgerichte vereniging staat voorlaatste in het klassement en heeft slechts 2 overwinningen op het actief. Vreemd genoeg voerden ze met een 6 op 6 (overwinningen tegen Bournemouth en op Burnley) na twee speeldagen het klassement mee aan.
Door de slechte resultaten mocht manager Tony Pulis in november opkrassen. Hij werd vervangen door Alan Pardew die aan zijn zevende club in het Engelse voetbal toe is.
De heenwedstrijd tussen Arsenal en West Bromwich Albion werd gespeeld op 25 september 2017. Alexandre Lacazette scoorde in de eerste helft met het hoofd; de Franse aanwinst zette in de tweede helft nog een strafschop om.
Het vorige duel op de Hawthorns dateert van 18 maart 2017. Het was een erg zwakke prestatie van Arsenal dat met 3-1 de boot in ging.
Scheidsrechter Mike Dean zal voor de derde keer dit seizoen na de thuiswedstrijden tegen Leicester en Tottenham een wedstrijd van Arsenal leiden. Het is ooit anders geweest, maar er viel noch in de ene noch in de andere wedstrijd veel aan te merken op zijn leiding. We hopen dat het zo blijft, en als Arsenal geconcentreerd uit de kleedkamers komt en met de nodige grinta (we blijven het herhalen) de wedstrijd aanpakt, kan het niet anders of er is een nieuwe uitzege in de maak op Oudejaarsdag. En dan gaan we met vertrouwen naar de allereerste topper in het nieuwe jaar.
Zondag 31/12/2017, 16u30, The Hawthorns: Premier League Matchweek 21 West Bromwich Albion-Arsenal
Een blik op de rangschikking leert ons dat The Baggies momenteel aan een seizoen als een nachtmerrie bezig zijn. De in 1878 als West Bromwich Strollers opgerichte vereniging staat voorlaatste in het klassement en heeft slechts 2 overwinningen op het actief. Vreemd genoeg voerden ze met een 6 op 6 (overwinningen tegen Bournemouth en op Burnley) na twee speeldagen het klassement mee aan.
Door de slechte resultaten mocht manager Tony Pulis in november opkrassen. Hij werd vervangen door Alan Pardew die aan zijn zevende club in het Engelse voetbal toe is.
De heenwedstrijd tussen Arsenal en West Bromwich Albion werd gespeeld op 25 september 2017. Alexandre Lacazette scoorde in de eerste helft met het hoofd; de Franse aanwinst zette in de tweede helft nog een strafschop om.
Het vorige duel op de Hawthorns dateert van 18 maart 2017. Het was een erg zwakke prestatie van Arsenal dat met 3-1 de boot in ging.
Scheidsrechter Mike Dean zal voor de derde keer dit seizoen na de thuiswedstrijden tegen Leicester en Tottenham een wedstrijd van Arsenal leiden. Het is ooit anders geweest, maar er viel noch in de ene noch in de andere wedstrijd veel aan te merken op zijn leiding. We hopen dat het zo blijft, en als Arsenal geconcentreerd uit de kleedkamers komt en met de nodige grinta (we blijven het herhalen) de wedstrijd aanpakt, kan het niet anders of er is een nieuwe uitzege in de maak op Oudejaarsdag. En dan gaan we met vertrouwen naar de allereerste topper in het nieuwe jaar.
OPNIEUW TELEURGESTELD
De wedstrijd tegen Liverpool mag dan voor de neutrale voetballiefhebber wel ongemeen spectaculair verlopen zijn en waar voor zijn geld geboden hebben, Arsenal fans hebben opnieuw voor veel te lange periodes tijdens de wedstrijd hun teleurstelling moeten verbijten. Een slap en als los zand aan elkaar hangend Arsenal mocht blij zijn dat het bij het rustsignaal slechts 0-1 stond. Een tweede doelpunt van de Reds leek de wedstrijd te beslissen, maar in één van de meest dolle vijf minuten ooit gezien werd het 1-2, 2-2 en 3-2. Helaas zorgde een nieuwe defensieve blunder er voor dat de Gunners toch in een puntendeling moesten berusten.
De volgende opdracht is een nieuw Londens derby, opnieuw buitenshuis.
Donderdag 28/12/2017, 20u00, Selhurst Park, Premier League matchweek 20, Crystal Palace-Arsenal
De Gunners beginnen aan deze opdracht op de 6e plaats. Tottenham, dat deze 20e week mocht openen, won thuis met 5-2 tegen Southampton en springt over Arsenal en Liverpool naar de 4e plaats.
Tegenstrever Crystal Palace, erg zwak aan het seizoen begonnen, is ondertussen al acht wedstrijden op een rij ongeslagen en staat daarmee op de 16e plaats met slechts 4 overwinningen en een negatief doelsaldo van -13. Ze ontsloegen hun manager Frank De Boer in september en het lijkt er dus op dat de aanwerving van ervaren rat Roy Hodgson een kentering teweeggebracht heeft.
De ploeg van Christian Benteke zal beslist terugdenken aan de vorige confrontatie met Arsenal op Selhurst Park. 37 jaar geleden was het dat Palace nog eens kon winnen van Arsenal, maar op 10 april 2017 was het zo ver. Een ontstellend zwak Arsenal verloor kansloos met 3-0.
Het woord “crisis” nemen we niet graag in de mond, maar we vrezen dat een dergelijk resultaat een crisis, indien niet onvermijdelijk, erg dichtbij zou brengen. Bij verlies kan ook Burnley nog over Arsenal wippen en is de 7e plaats een triest feit.
We rekenen op de Gunners om dergelijke rampscenario’s te vermijden. Een reeks van goede resultaten en wedstrijden neerzetten is hoognodig. Winst op Selhurst Park moet daarvan een overtuigend begin zijn.
De volgende opdracht is een nieuw Londens derby, opnieuw buitenshuis.
Donderdag 28/12/2017, 20u00, Selhurst Park, Premier League matchweek 20, Crystal Palace-Arsenal
De Gunners beginnen aan deze opdracht op de 6e plaats. Tottenham, dat deze 20e week mocht openen, won thuis met 5-2 tegen Southampton en springt over Arsenal en Liverpool naar de 4e plaats.
Tegenstrever Crystal Palace, erg zwak aan het seizoen begonnen, is ondertussen al acht wedstrijden op een rij ongeslagen en staat daarmee op de 16e plaats met slechts 4 overwinningen en een negatief doelsaldo van -13. Ze ontsloegen hun manager Frank De Boer in september en het lijkt er dus op dat de aanwerving van ervaren rat Roy Hodgson een kentering teweeggebracht heeft.
De ploeg van Christian Benteke zal beslist terugdenken aan de vorige confrontatie met Arsenal op Selhurst Park. 37 jaar geleden was het dat Palace nog eens kon winnen van Arsenal, maar op 10 april 2017 was het zo ver. Een ontstellend zwak Arsenal verloor kansloos met 3-0.
Het woord “crisis” nemen we niet graag in de mond, maar we vrezen dat een dergelijk resultaat een crisis, indien niet onvermijdelijk, erg dichtbij zou brengen. Bij verlies kan ook Burnley nog over Arsenal wippen en is de 7e plaats een triest feit.
We rekenen op de Gunners om dergelijke rampscenario’s te vermijden. Een reeks van goede resultaten en wedstrijden neerzetten is hoognodig. Winst op Selhurst Park moet daarvan een overtuigend begin zijn.
DRIE PUNTEN IN VOLGENDE TOPWEDSTRIJD?
Tijdens de laatste thuiswedstrijd tegen Newcastle werden weer een aantal doelrijpe kansen de nek omgewrongen, zodat de afloop van het duel tegen deze erg matige tegenstrever tot aan het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter onzeker bleef; in een al bij al vrij saaie bedoening was er gelukkig Mesut Özil die met een prachtig vluchtschot het enige doelpunt van de partij scoorde.
De volgende tegenstrever is een medekandidaat voor de CL plaatsen.
Vrijdag 22/12/2017, 19u45, Emirates, Premier League matchweek 19: Arsenal-Liverpool
Na 18 speeldagen staan de Reds op de 4e plaats met 34 punten en ze tellen daarmee 1 punt meer dan Arsenal. Ze hebben een zege minder dan de Gunners op de teller, maar verloren slechts 2 wedstrijden en doen daarmee beter dan Arsenal (5 nederlagen), Chelsea (4 nederlagen) en Manchester United (3 nederlagen). Ze verloren met 5-0 bij het ongenaakbare Manchester City en kregen een 4-1 te verwerken bij Tottenham. Arsenal moet echter vooral kijken naar het duel van 27 augustus van dit jaar op Anfield Road. Het was zonder meer een beschamende nederlaag van een erg zwak Arsenal. Firmino, Mané, Salah en Sturridge zorgden voor een 4-0 op het scorebord.
Ook de laatste thuismatch, de openingswedstrijd van vorig seizoen, ligt nog pijnlijk vers in de herinnering. Liverpool liep tot 1-4 uit en ondanks het tegenpruttelen via Oxlade-Chamberlain en Chambers (eindstand 3-4) werd ook deze eerste competitiewedstrijd aan huis verloren. Ondertussen is Oxlade-Chamberlain een Liverpool speler geworden en dat geeft natuurlijk nog een extra piment aan deze wedstrijd.
Iedere Gooner zal graag tekenen voor een resultaat als dat van 4 april 2015 toen Arsenal met duidelijke 4-1 cijfers Liverpool terug naar de Merseyside stuurde. Bellerin, Özil, Sanchez en Giroud zorgden toen voor de treffers. Een overwinning brengt Arsenal terug op de Champions League plaatsen, een gegeven dat voor voldoende motivatie en focus zou moeten zorgen. We hebben dat al eerder gezegd en gevraagd. Loopt het nu goed af? Scheidsrechter is Martin Atkinson.
De volgende tegenstrever is een medekandidaat voor de CL plaatsen.
Vrijdag 22/12/2017, 19u45, Emirates, Premier League matchweek 19: Arsenal-Liverpool
Na 18 speeldagen staan de Reds op de 4e plaats met 34 punten en ze tellen daarmee 1 punt meer dan Arsenal. Ze hebben een zege minder dan de Gunners op de teller, maar verloren slechts 2 wedstrijden en doen daarmee beter dan Arsenal (5 nederlagen), Chelsea (4 nederlagen) en Manchester United (3 nederlagen). Ze verloren met 5-0 bij het ongenaakbare Manchester City en kregen een 4-1 te verwerken bij Tottenham. Arsenal moet echter vooral kijken naar het duel van 27 augustus van dit jaar op Anfield Road. Het was zonder meer een beschamende nederlaag van een erg zwak Arsenal. Firmino, Mané, Salah en Sturridge zorgden voor een 4-0 op het scorebord.
Ook de laatste thuismatch, de openingswedstrijd van vorig seizoen, ligt nog pijnlijk vers in de herinnering. Liverpool liep tot 1-4 uit en ondanks het tegenpruttelen via Oxlade-Chamberlain en Chambers (eindstand 3-4) werd ook deze eerste competitiewedstrijd aan huis verloren. Ondertussen is Oxlade-Chamberlain een Liverpool speler geworden en dat geeft natuurlijk nog een extra piment aan deze wedstrijd.
Iedere Gooner zal graag tekenen voor een resultaat als dat van 4 april 2015 toen Arsenal met duidelijke 4-1 cijfers Liverpool terug naar de Merseyside stuurde. Bellerin, Özil, Sanchez en Giroud zorgden toen voor de treffers. Een overwinning brengt Arsenal terug op de Champions League plaatsen, een gegeven dat voor voldoende motivatie en focus zou moeten zorgen. We hebben dat al eerder gezegd en gevraagd. Loopt het nu goed af? Scheidsrechter is Martin Atkinson.
UITWEDSTRIJD SYNONIEM VAN TELEURSTELLING?
Ook bij West Ham United, voorlaatste in de stand, slaagde Arsenal er niet in een goede wedstrijd te spelen. Arsène Wenger ging terug naar een systeem met vier man achteraan en voerde een aantal wijzigingen door –zo was Jack Wilshere er bij vanaf de aftrap en kregen Maitland-Niles en Giroud de voorkeur op Kolasinac en Lacazette- maar die brachten totaal geen zoden aan de dijk. De brilstand bleef 90 minuten op het scorebord en daar is maar 1 woord voor: triest.
Voor de volgende opdracht zakt een traditieclub af naar het noorden van Londen.
Zaterdag 16/12/2017, 15u, Emirates, Premier League matchweek 18: Arsenal-Newcastle United
Onze volgende tegenstrever, Newcastle United, werd opgericht in 1881 als voetbalclub Stanley. Een jaar later werd als naam Newcastle East End gekozen en de huidige naam dateert van 1892. In hun lange geschiedenis werden de Magpies 4x landskampioen, de laatste titel werd behaald in 1927 en dat is dus 90 jaar geleden. De FA Cup verhuisde 6 maal naar Newcastle, de laatste keer ook meer dan 60 jaar geleden, in 1955. Europees was er ook een titel voor Newcastle United. Het slaagde er in 1969 in de Europabeker voor Jaarbeurssteden te winnen. Onderweg naar de finale schakelden ze Feyenoord, Sporting Lissabon, Real Zaragoza, Vitoria Setubal en Glasgow Rangers uit. In de dubbele eindstrijd ging het Hongaarse Ujpest Dosza met 3-0 in Newcastle en 2-3 in Boedapest voor de bijl.
Paul Gascoigne, Kevin Keegan en Alan Shearer zijn de meest bekende clubiconen van Newcastle United, maar nog heel wat andere namen die bij iedereen wel een belletje doen rinkelen hebben in St. James’ Park rondgelopen. We noemen slechts Craig Bellamy, David Ginola, Faustino Asprilla, Obafemi Martins, Patrick Kluivert en natuurlijke onze Philippe Albert.
Het pas gepromoveerde Newcastle doet het overigens niet geweldig. Op de 16e plaats momenteel met een negatief doelsaldo van -10 hebben ze tot hiertoe slechts 4 overwinningen, thuis tegen West Ham, Stoke en Crystal Palace en uit bij Swansea City.
In competitie speelde Arsenal tot hiertoe 154 keer tegen The Magpies. Met een matig doelsaldo van +12 en slechts 62 overwinningen zien de onderlinge confrontaties er evenwichtig uit, maar op eigen veld lijken de Gunners toch autoritair: 40 zeges op 77 wedstrijden en een doelsaldo van +50.
De laatste thuiswedstrijd in competitie werd gespeeld op 2 januari 2016 en het was Laurent Koscielny die voor het enige doelpunt zorgde. De 4-1 van de competitie daarvoor was een uitstekende wedstrijd met onder meer een panenka van Santi Cazorla. Spectaculair was het duel van 29 december 2012: Arsenal won met 7-3, nadat The Magpies tot 3 keer toe wisten gelijk te maken.
Manager Rafa Benitez, die in maart 2016 overnam van Steve McClaren, kent Arsenal natuurlijk door en door. Gaan de Gunners opnieuw teleurstellen? Dat zou voor alle Gooners duidelijk een fout kerstcadeau zijn. We hopen op een klinkend antwoord van Arsenal, al is die hoop al heel dikwijls ijdel gebleken.
Enkele dagen later, om precies te zijn op dinsdag 19 december staat de kwartfinale van de Carabao Cup op het programma. Tegenstander in het Emirates is West Ham United.
Voor de volgende opdracht zakt een traditieclub af naar het noorden van Londen.
Zaterdag 16/12/2017, 15u, Emirates, Premier League matchweek 18: Arsenal-Newcastle United
Onze volgende tegenstrever, Newcastle United, werd opgericht in 1881 als voetbalclub Stanley. Een jaar later werd als naam Newcastle East End gekozen en de huidige naam dateert van 1892. In hun lange geschiedenis werden de Magpies 4x landskampioen, de laatste titel werd behaald in 1927 en dat is dus 90 jaar geleden. De FA Cup verhuisde 6 maal naar Newcastle, de laatste keer ook meer dan 60 jaar geleden, in 1955. Europees was er ook een titel voor Newcastle United. Het slaagde er in 1969 in de Europabeker voor Jaarbeurssteden te winnen. Onderweg naar de finale schakelden ze Feyenoord, Sporting Lissabon, Real Zaragoza, Vitoria Setubal en Glasgow Rangers uit. In de dubbele eindstrijd ging het Hongaarse Ujpest Dosza met 3-0 in Newcastle en 2-3 in Boedapest voor de bijl.
Paul Gascoigne, Kevin Keegan en Alan Shearer zijn de meest bekende clubiconen van Newcastle United, maar nog heel wat andere namen die bij iedereen wel een belletje doen rinkelen hebben in St. James’ Park rondgelopen. We noemen slechts Craig Bellamy, David Ginola, Faustino Asprilla, Obafemi Martins, Patrick Kluivert en natuurlijke onze Philippe Albert.
Het pas gepromoveerde Newcastle doet het overigens niet geweldig. Op de 16e plaats momenteel met een negatief doelsaldo van -10 hebben ze tot hiertoe slechts 4 overwinningen, thuis tegen West Ham, Stoke en Crystal Palace en uit bij Swansea City.
In competitie speelde Arsenal tot hiertoe 154 keer tegen The Magpies. Met een matig doelsaldo van +12 en slechts 62 overwinningen zien de onderlinge confrontaties er evenwichtig uit, maar op eigen veld lijken de Gunners toch autoritair: 40 zeges op 77 wedstrijden en een doelsaldo van +50.
De laatste thuiswedstrijd in competitie werd gespeeld op 2 januari 2016 en het was Laurent Koscielny die voor het enige doelpunt zorgde. De 4-1 van de competitie daarvoor was een uitstekende wedstrijd met onder meer een panenka van Santi Cazorla. Spectaculair was het duel van 29 december 2012: Arsenal won met 7-3, nadat The Magpies tot 3 keer toe wisten gelijk te maken.
Manager Rafa Benitez, die in maart 2016 overnam van Steve McClaren, kent Arsenal natuurlijk door en door. Gaan de Gunners opnieuw teleurstellen? Dat zou voor alle Gooners duidelijk een fout kerstcadeau zijn. We hopen op een klinkend antwoord van Arsenal, al is die hoop al heel dikwijls ijdel gebleken.
Enkele dagen later, om precies te zijn op dinsdag 19 december staat de kwartfinale van de Carabao Cup op het programma. Tegenstander in het Emirates is West Ham United.
HET WIL MAAR NIET OP DREEF KOMEN
Ook op St. Mary’s stelden onze Gunners teleur. Voor de zoveelste keer vertoefden de jongens nog met hun gedachten in de kleedkamer als de wedstrijd al op gang gefloten was door referee Bobby Madley, en voor de zoveelste keer werd dat afgestraft. Al na drie minuten moest doelman Cech zich omdraaien en Arsenal mocht zich gelukkig prijzen dat de achterstand nog voor het kwartier niet was verdubbeld of zelfs verdrievoudigd. Supersub Olivier Giroud redde tenslotte nog een puntje voor Arsenal, in de absolute slotfase van de wedstrijd.
Voor Arsenal lijkt een wedstrijd “on the front foot” starten een te lastige opdracht en dat is onbegrijpelijk. Een nieuwe, verraderlijke uitwedstrijd staat nu op het programma.
Woensdag 13/12/2017, 20u, London Stadium: Premier League matchweek 17: West Ham-Arsenal
West Ham United speelt, tot hiertoe, een ronduit zwak seizoen. The Hammers staan op degradatieplaats 18 en hebben tot hiertoe slechts 3 overwinningen geboekt. Ze wonnen op eigen veld van promovendus Huddersfield en Swansea, maar slaagden er afgelopen weekend, tot verrassing van zowat iedereen, in kampioen Chelsea te kloppen, een doelpunt van Marko Arnautovic. Manager David Moyes, die begin november Slaven Bilic kwam aflossen, boekte daarmee zijn eerste grote succes bij West Ham. Het hoeft geen betoog dat de Schotse manager dit succes nog eens wil overdoen bij zijn volgende derby-opdracht.
De zwakke resultaten van West Ham wekken enigszins verwondering. Op papier versterkte de club zich terdege met het aanwerven van de al eerder genoemde Marko Arnautovic; Pablo Zabaleta en Joe Hart kwamen over van Manchester City, en de in de PL goed bekende Javier Hernandez, Cicharito, streek terug in Engeland neer vanuit Bayer Leverkusen.
Vorig seizoen won Arsenal in het London Stadium met 1-5. Met drie doelpunten en een assist was het één van de grote momenten van Alexis Sanchez in het Arsenal shirt. Deze grote momenten van de Chileen blijven nu helaas te lang en te dikwijls uit. Gaat hij het nog eens klaarspelen?
De laatste competitienederlaag van de Gunners bij West Ham United dateert van 5 november 2006. Een minuut voor affluiten scoorde Marlon Harewood voor de thuisploeg de 1-0, tegen een ploeg met onder meer Robin Van Persie, Tomas Rosicky, Cesc Fabregas en Kolo Touré. Emmanuel Adebayor begon toen op de bank.
Na de 2-5 bij Everton en de 0-1 bij Burnley wordt het absoluut nog eens tijd voor een nieuwe uitzege. Aan Arsenal om de daad bij het woord te voegen. Referee van dienst is Jonathan Moss.
Voor Arsenal lijkt een wedstrijd “on the front foot” starten een te lastige opdracht en dat is onbegrijpelijk. Een nieuwe, verraderlijke uitwedstrijd staat nu op het programma.
Woensdag 13/12/2017, 20u, London Stadium: Premier League matchweek 17: West Ham-Arsenal
West Ham United speelt, tot hiertoe, een ronduit zwak seizoen. The Hammers staan op degradatieplaats 18 en hebben tot hiertoe slechts 3 overwinningen geboekt. Ze wonnen op eigen veld van promovendus Huddersfield en Swansea, maar slaagden er afgelopen weekend, tot verrassing van zowat iedereen, in kampioen Chelsea te kloppen, een doelpunt van Marko Arnautovic. Manager David Moyes, die begin november Slaven Bilic kwam aflossen, boekte daarmee zijn eerste grote succes bij West Ham. Het hoeft geen betoog dat de Schotse manager dit succes nog eens wil overdoen bij zijn volgende derby-opdracht.
De zwakke resultaten van West Ham wekken enigszins verwondering. Op papier versterkte de club zich terdege met het aanwerven van de al eerder genoemde Marko Arnautovic; Pablo Zabaleta en Joe Hart kwamen over van Manchester City, en de in de PL goed bekende Javier Hernandez, Cicharito, streek terug in Engeland neer vanuit Bayer Leverkusen.
Vorig seizoen won Arsenal in het London Stadium met 1-5. Met drie doelpunten en een assist was het één van de grote momenten van Alexis Sanchez in het Arsenal shirt. Deze grote momenten van de Chileen blijven nu helaas te lang en te dikwijls uit. Gaat hij het nog eens klaarspelen?
De laatste competitienederlaag van de Gunners bij West Ham United dateert van 5 november 2006. Een minuut voor affluiten scoorde Marlon Harewood voor de thuisploeg de 1-0, tegen een ploeg met onder meer Robin Van Persie, Tomas Rosicky, Cesc Fabregas en Kolo Touré. Emmanuel Adebayor begon toen op de bank.
Na de 2-5 bij Everton en de 0-1 bij Burnley wordt het absoluut nog eens tijd voor een nieuwe uitzege. Aan Arsenal om de daad bij het woord te voegen. Referee van dienst is Jonathan Moss.
ZEKER EEN VERMIJDBARE STAP ACHTERUIT
Na wat heel zeker een positieve maand november was kwam het behaalde resultaat tegen Manchester United als een donderslag bij heldere hemel. Dat de Gunners tegen het team van Mourinho desondanks 75 minuten uitstekend presteerden en United onder zware druk bleven houden mag de tekortkomingen niet verdoezelen. Nog maar amper was er afgetrapt of het stond 0-2 en zelfs meer dan 30 doelpogingen van Arsenal in het vervolg van het verhaal waren niet voldoende om meer dan 1 keer te scoren. Dat scheidsrechter Marriner tot overmaat van ramp een penaltyfout op Danny Welbeck niet zag mag evenmin een excuus zijn. Een nieuwe blunder achteraan leidde tenslotte tot de pijnlijke en alles behalve verdiende thuisnederlaag. De helse kalender op het einde van het jaar kon dus niet slechter beginnen, zeker omdat Arsenal zijn Champions League plek alweer kwijt is.
Zondag 10 december 2017, 12 u, St. Mary’s: Premier League matchweek 16: Southampton-Arsenal
De kustploeg staat momenteel op de 11e plaats met 17 punten en een negatief doelsaldo van -3. Ze wonnen thuis van West Ham, West Brom en Everton, en behaalden away een 0-1 zege bij Crystal Palace. Sinds Ronald Koeman als coach zijn biezen mocht pakken zijn de resultaten van The Saints er niet op vooruit gegaan. De huidige coach is de Argentijn Mauricio Pellegrino die als manager actief was bij de Spaanse clubs Alavès en Valencia en de Argentijnse clubs Independiente en Estudiantes de La Plata.
Bij de inkomende transfers valt de naam van de Gabonees Mario Lemina op, die overkwam van Juventus. Belangrijker voor The Saints lijkt echter dat Virgil Van Dijck uiteindelijk niet vertrok. Bij de vertrekkers noteren we Jordy Clasie, die bij Club Brugge voet aan de grond probeert te krijgen.
Vorig seizoen won Arsenal het competitieduel in St. Mary’s met 0-2. Hetzelfde resultaat zou een goed antwoord zijn op de nederlaag tegen United. Wat alle Gooners zeker niet willen is een herhaling van de nachtmerrie die zich een seizoen eerder afspeelde op tweede kerstdag 2015. Southampton won met 4-0 en ondanks wat controverse bij een aantal treffers (referee Jon Moss leek niet te best op dreef) kon een erg zwak Arsenal niets tegen deze nederlaag inbrengen.
Referee Bobby Madley heeft de leiding over dit duel. COYG!
Zondag 10 december 2017, 12 u, St. Mary’s: Premier League matchweek 16: Southampton-Arsenal
De kustploeg staat momenteel op de 11e plaats met 17 punten en een negatief doelsaldo van -3. Ze wonnen thuis van West Ham, West Brom en Everton, en behaalden away een 0-1 zege bij Crystal Palace. Sinds Ronald Koeman als coach zijn biezen mocht pakken zijn de resultaten van The Saints er niet op vooruit gegaan. De huidige coach is de Argentijn Mauricio Pellegrino die als manager actief was bij de Spaanse clubs Alavès en Valencia en de Argentijnse clubs Independiente en Estudiantes de La Plata.
Bij de inkomende transfers valt de naam van de Gabonees Mario Lemina op, die overkwam van Juventus. Belangrijker voor The Saints lijkt echter dat Virgil Van Dijck uiteindelijk niet vertrok. Bij de vertrekkers noteren we Jordy Clasie, die bij Club Brugge voet aan de grond probeert te krijgen.
Vorig seizoen won Arsenal het competitieduel in St. Mary’s met 0-2. Hetzelfde resultaat zou een goed antwoord zijn op de nederlaag tegen United. Wat alle Gooners zeker niet willen is een herhaling van de nachtmerrie die zich een seizoen eerder afspeelde op tweede kerstdag 2015. Southampton won met 4-0 en ondanks wat controverse bij een aantal treffers (referee Jon Moss leek niet te best op dreef) kon een erg zwak Arsenal niets tegen deze nederlaag inbrengen.
Referee Bobby Madley heeft de leiding over dit duel. COYG!
IN BESTE STEMMING NAAR DE HELSE EINDEJAARSPERIODE
Nieuwkomer Huddersfield Town werd met zware 5-0 cijfers terug naar huis gestuurd en dat betekent dat Arsenal nu drie overwinningen en drie clean sheets op rij mag inschrijven. De Gunners staan ook netjes op de 4e plaats en ondanks het natte winterweer en de eerste sneeuw schijnt de zon boven het Emirates.
De eindejaarsperiode is traditioneel een zeer zware brok voor de teams van over het kanaal. Meer dan een maand aan een stuk moeten er twee wedstrijden per week afgewerkt worden; de overblijvende wedstrijd in de Europa League (tegen Bate Borisov) en de kwartfinale van de Carabao Cup (tegen West Ham United) zijn de minder belangrijke duels.
Zaterdag 2 december 2017, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 15: Arsenal-Manchester United
De club van José Mourinho, onze landgenoot Romelu Lukaku en de na een zware blessure teruggekeerde Zlatan Ibrahimovic staat knap op een 2e plaats, weliswaar op 8 punten van stadsgenoot City. United verloor tot hiertoe 2 wedstrijden, uit bij Chelsea en, heel verrassend, uit bij Huddersfield Town. Ze hebben slechts 8 tegendoelpunten geïncasseerd en dat is de beste defensie van de Premier League. Met een positief doelpuntensaldo van 24 moeten ze in dat klassement eveneens alleen City laten voorgaan. José Mourinho boekt resultaten, zoveel is duidelijk.
In de zomermercato wierf United, naast Romelu Lukaku, ook Nemanja Matic van Chelsea en de Zweed Victor Lindelof van Benfica aan. De belangrijkste speler die de club verliet was uiteraard Wayne Rooney.
Arsenal krijgt met Manchester United op bezoek een zeer zware brok te verwerken om de maand december mee te beginnen. De competitieleider Manchester City ontvangt West Ham United en José Mourinho zal niet met minder dan drie punten tevreden zijn. Of kan Arsène Wenger nog eens winnen van zijn kwelgeest? We hopen dat beide heren mekaar nogmaals de hand zullen schudden na een boeiende en uitstekende wedstrijd. Scheidsrechter André Marriner, die het duel ook vorig jaar leidde, zal alles in goede banen moeten leiden.
De eindejaarsperiode is traditioneel een zeer zware brok voor de teams van over het kanaal. Meer dan een maand aan een stuk moeten er twee wedstrijden per week afgewerkt worden; de overblijvende wedstrijd in de Europa League (tegen Bate Borisov) en de kwartfinale van de Carabao Cup (tegen West Ham United) zijn de minder belangrijke duels.
Zaterdag 2 december 2017, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 15: Arsenal-Manchester United
De club van José Mourinho, onze landgenoot Romelu Lukaku en de na een zware blessure teruggekeerde Zlatan Ibrahimovic staat knap op een 2e plaats, weliswaar op 8 punten van stadsgenoot City. United verloor tot hiertoe 2 wedstrijden, uit bij Chelsea en, heel verrassend, uit bij Huddersfield Town. Ze hebben slechts 8 tegendoelpunten geïncasseerd en dat is de beste defensie van de Premier League. Met een positief doelpuntensaldo van 24 moeten ze in dat klassement eveneens alleen City laten voorgaan. José Mourinho boekt resultaten, zoveel is duidelijk.
In de zomermercato wierf United, naast Romelu Lukaku, ook Nemanja Matic van Chelsea en de Zweed Victor Lindelof van Benfica aan. De belangrijkste speler die de club verliet was uiteraard Wayne Rooney.
Arsenal krijgt met Manchester United op bezoek een zeer zware brok te verwerken om de maand december mee te beginnen. De competitieleider Manchester City ontvangt West Ham United en José Mourinho zal niet met minder dan drie punten tevreden zijn. Of kan Arsène Wenger nog eens winnen van zijn kwelgeest? We hopen dat beide heren mekaar nogmaals de hand zullen schudden na een boeiende en uitstekende wedstrijd. Scheidsrechter André Marriner, die het duel ook vorig jaar leidde, zal alles in goede banen moeten leiden.
BOVENAAN BLIJVEN
Het is niet voor de eerste keer dat een wedstrijd tegen Burnley in de slotseconden beslist wordt; voor de derde keer op rij gebeurt dat ook in het voordeel van Arsenal. De gecombineerde resultaten van de 13e speeldag zenden Arsenal de top vier in. De Gunners staan op 1 punt van kampioen Chelsea en op 4 punten van Man United. Manchester City blijft voorlopig met 12 punten meer buiten bereik. Op speeldag 15 staat Arsenal-Manchester United geprogrammeerd. Maar eerst wacht ons een andere thuiswedstrijd.
Woensdag 29 november 2017, 19u45 Emirates: Premier League matchweek 14: Arsenal-Huddersfield
Huddersfield ligt in het graafschap West Yorkshire, tussen Leeds en Manchester. Het is een universiteitsstad die ongeveer 146.000 inwoners telt. De acteurs James Mason en Gorden Kaye (“you stupid woman!!!”) werden er geboren. Gooners die hun ploeg ter plaatse willen aanmoedigen dienen hiervoor een kleine 300 kilometer af te leggen.
De lokale voetbalclub, Huddersfield Town FC werd opgericht in 1908. Twee jaar later werden ze toegelaten tot de Football League en onder Herbert Chapman werden ze landskampioen in 1924 en 1925. Na het vertrek van Chapman naar Arsenal haalden ze onder de nieuwe coach Cecil Potter nog één maal de landstitel, in 1926.
In 1972 eindigde Huddersfield Town allerlaatste in de First Division en verdween daarmee voor heel lange tijd uit de hoogste afdeling van het Engelse voetbal. Vorig seizoen eindigden ze 5e in de Championship, maar ze wonnen uiteindelijk de finale van de play-offs van Reading en zo promoveerden The Terriers na 45 jaar terug naar het hoogste niveau.
De Amerikaanse coach David Wagner heeft zijn club voorlopig op de 13e plaats geparkeerd. Ze wonnen 4 maal, speelden 3 maal gelijk en verloren 6 duels, met een doelsaldo van -10. Op eigen veld versloegen ze onder meer Manchester United. Uit maakten ze reeds in de openingswedstrijd van het seizoen indruk met een 0-3 overwinning op het veld van Crystal Palace, maar sindsdien lukten ze geen enkel doelpunt meer buitenshuis.
In competitieverband speelden Arsenal en Huddersfield 60 maal tegen elkaar, maar de laatste keer gebeurde dat reeds 45 jaar geleden. Op 22 januari 1972 was het one-nil to the Arsenal met een doelpunt van George Armstrong op het einde van de eerste helft.
Geen enkele wedstrijd in de Premier League is eenvoudig maar een gemotiveerd en wilskrachtig Arsenal mag zich door deze tegenstrever eigenlijk niet laten verrassen. Een derde overwinning op rij zal de Gunners toelaten nog meer vertrouwen te tanken om dan Manchester United in de ogen te kijken, wie weet een 12 op 12 te boeken en zo de eindejaarsperiode in te gaan als geloofwaardig kandidaat voor de Champions League plaatsen. Maar nu eerst het Huddersfield Town van onze landgenoot Laurent Depoitre.
Woensdag 29 november 2017, 19u45 Emirates: Premier League matchweek 14: Arsenal-Huddersfield
Huddersfield ligt in het graafschap West Yorkshire, tussen Leeds en Manchester. Het is een universiteitsstad die ongeveer 146.000 inwoners telt. De acteurs James Mason en Gorden Kaye (“you stupid woman!!!”) werden er geboren. Gooners die hun ploeg ter plaatse willen aanmoedigen dienen hiervoor een kleine 300 kilometer af te leggen.
De lokale voetbalclub, Huddersfield Town FC werd opgericht in 1908. Twee jaar later werden ze toegelaten tot de Football League en onder Herbert Chapman werden ze landskampioen in 1924 en 1925. Na het vertrek van Chapman naar Arsenal haalden ze onder de nieuwe coach Cecil Potter nog één maal de landstitel, in 1926.
In 1972 eindigde Huddersfield Town allerlaatste in de First Division en verdween daarmee voor heel lange tijd uit de hoogste afdeling van het Engelse voetbal. Vorig seizoen eindigden ze 5e in de Championship, maar ze wonnen uiteindelijk de finale van de play-offs van Reading en zo promoveerden The Terriers na 45 jaar terug naar het hoogste niveau.
De Amerikaanse coach David Wagner heeft zijn club voorlopig op de 13e plaats geparkeerd. Ze wonnen 4 maal, speelden 3 maal gelijk en verloren 6 duels, met een doelsaldo van -10. Op eigen veld versloegen ze onder meer Manchester United. Uit maakten ze reeds in de openingswedstrijd van het seizoen indruk met een 0-3 overwinning op het veld van Crystal Palace, maar sindsdien lukten ze geen enkel doelpunt meer buitenshuis.
In competitieverband speelden Arsenal en Huddersfield 60 maal tegen elkaar, maar de laatste keer gebeurde dat reeds 45 jaar geleden. Op 22 januari 1972 was het one-nil to the Arsenal met een doelpunt van George Armstrong op het einde van de eerste helft.
Geen enkele wedstrijd in de Premier League is eenvoudig maar een gemotiveerd en wilskrachtig Arsenal mag zich door deze tegenstrever eigenlijk niet laten verrassen. Een derde overwinning op rij zal de Gunners toelaten nog meer vertrouwen te tanken om dan Manchester United in de ogen te kijken, wie weet een 12 op 12 te boeken en zo de eindejaarsperiode in te gaan als geloofwaardig kandidaat voor de Champions League plaatsen. Maar nu eerst het Huddersfield Town van onze landgenoot Laurent Depoitre.
EEN ZUCHT VAN OPLUCHTING
Ondanks heel wat branie bij onze buren, daarin geestdriftig ondersteund door de naar goede gewoonte bloed ruikende Engelse media is de North London Derby overtuigend gewonnen door onze Gunners. Tottenham kwam amper in het stuk voor en Arsenal toonde –eindelijk mogen we wel zeggen- de winnende combinatie van grinta, spelvreugde en focus. Dat daarbij onze vedetten zich nog eens van hun beste zijde lieten zien was de kers op de taart.
Het winnen van de wedstrijd tegen Tottenham brengt uiteraard ook niet meer dan drie punten op. De volgende opdracht is minder geladen, maar wie ze ook als minder belangrijk inschat is te euforisch.
Zondag 26 november 2017, 14 uur, Turf Moor, Premier League matchweek 13 Burnley – Arsenal
De resultaten die The Clarets uit Lancashire laten optekenen zijn misschien wel de grootste verrassing uit dit Premier League seizoen. De ploeg van manager Sean Dyche vertoeft prinsheerlijk met 22 punten (even veel als Arsenal en Liverpool) bij het kransje clubs dat voorlopig op jacht mag naar Champions League voetbal.
Het resultaat van de wedstrijden tussen Burnley en Arsenal is (meestal) kantje boordje. De laatste nederlaag van de Gunners bij The Clarets dateert van 15 december 1973. 44 jaar geleden won de thuisploeg met 2-1 tegen een Londens elftal met o.m. Bob Wilson, Pat Rice, Sammy Nelson, Alan Ball en Ray Kennedy, onder manager Bertie Mee. Het is echter dwaas om hieraan de conclusie vast te knopen dat Arsenal zo goed als onklopbaar is op bezoek bij Burnley. The Clarets verdwenen immers drie jaar later uit de hoogste afdeling om er pas in 2009 (even) terug te keren.
Burnley lijkt dit seizoen heel moeilijk te verslaan. Ze verloren slechts twee maal, wel op eigen terrein, tegen West Bromwich Albion (0-1) en tegen Manchester City (0-3). Ze wisten de openingswedstrijd op Stamford Bridge te winnen (2-3) en hielden Liverpool en Tottenham in eigen huis in bedwang (twee keer 1-1).
Burnley was qua aantal verhuizende spelers best wel actief op de transfermarkt, maar de belangrijkste spelers bleven ter plaatse. Manager Dyche hoefde weinig in- en aan te passen. Onze landgenoot Steven Defour verscheen tot hiertoe steeds aan de aftrap.
Arsenal verloor reeds vier uitwedstrijden en bleef thuis ongeslagen, Burnley bleef uit ongeslagen en verloor reeds twee thuiswedstrijden. Kan Arsenal er een derde aan toevoegen? Met ook Liverpool-Chelsea op de kalender kunnen de Gunners een goede zaak doen. Daarvoor moet er uiteraard eerst en vooral een vervolg gebreid worden aan de prima zege tegen de Spurs.
Het winnen van de wedstrijd tegen Tottenham brengt uiteraard ook niet meer dan drie punten op. De volgende opdracht is minder geladen, maar wie ze ook als minder belangrijk inschat is te euforisch.
Zondag 26 november 2017, 14 uur, Turf Moor, Premier League matchweek 13 Burnley – Arsenal
De resultaten die The Clarets uit Lancashire laten optekenen zijn misschien wel de grootste verrassing uit dit Premier League seizoen. De ploeg van manager Sean Dyche vertoeft prinsheerlijk met 22 punten (even veel als Arsenal en Liverpool) bij het kransje clubs dat voorlopig op jacht mag naar Champions League voetbal.
Het resultaat van de wedstrijden tussen Burnley en Arsenal is (meestal) kantje boordje. De laatste nederlaag van de Gunners bij The Clarets dateert van 15 december 1973. 44 jaar geleden won de thuisploeg met 2-1 tegen een Londens elftal met o.m. Bob Wilson, Pat Rice, Sammy Nelson, Alan Ball en Ray Kennedy, onder manager Bertie Mee. Het is echter dwaas om hieraan de conclusie vast te knopen dat Arsenal zo goed als onklopbaar is op bezoek bij Burnley. The Clarets verdwenen immers drie jaar later uit de hoogste afdeling om er pas in 2009 (even) terug te keren.
Burnley lijkt dit seizoen heel moeilijk te verslaan. Ze verloren slechts twee maal, wel op eigen terrein, tegen West Bromwich Albion (0-1) en tegen Manchester City (0-3). Ze wisten de openingswedstrijd op Stamford Bridge te winnen (2-3) en hielden Liverpool en Tottenham in eigen huis in bedwang (twee keer 1-1).
Burnley was qua aantal verhuizende spelers best wel actief op de transfermarkt, maar de belangrijkste spelers bleven ter plaatse. Manager Dyche hoefde weinig in- en aan te passen. Onze landgenoot Steven Defour verscheen tot hiertoe steeds aan de aftrap.
Arsenal verloor reeds vier uitwedstrijden en bleef thuis ongeslagen, Burnley bleef uit ongeslagen en verloor reeds twee thuiswedstrijden. Kan Arsenal er een derde aan toevoegen? Met ook Liverpool-Chelsea op de kalender kunnen de Gunners een goede zaak doen. Daarvoor moet er uiteraard eerst en vooral een vervolg gebreid worden aan de prima zege tegen de Spurs.
GOED VOETBAL EN DE DRIE PUNTEN GEVRAAGD
De wedstrijd in het Etihad stadion draaide uit op een nieuwe ontgoocheling voor iedereen met een hart voor de Gunners. Onze twee topspelers deden er alweer alles aan om hun exorbitante looneisen NIET te verrechtvaardigen; Alexandre Lacazette, voor een recordbedrag aan de kern toegevoegd mocht ook voor de tweede topwedstrijd van het seizoen onbegrijpelijk vanop de bank toekijken; na het missen van de 0-1 in een behoorlijk goede start verwaterde het spel van Arsenal tot een bang afwachten, het laten van de bal aan City en een ontstellend gebrek aan grinta waardoor zo goed als geen enkel duel werd gewonnen, laat staan aangegaan. Het wijten van het verlies aan twee dubieuze scheidsrechterlijke beslissingen is daardoor te kort door de bocht. We hadden op minimaal 4 op 6 in de twee toppers gehoopt, het dreigt een 0 op 6 te worden. Tenzij….
Zaterdag 18 november 2017 12u30 Emirates: Premier League matchweek 12 Arsenal-Tottenham
Achter het ongenaakbare Manchester City vinden we, reeds met een achterstand van 8 punten, stadsgenoot United op de tweede plaats. De Spurs hebben evenveel punten als de ploeg van José Mourinho, maar tellen vijf eenheden minder gunstig in het doelsaldo. Chelsea neemt de 4e plek in met negen punten achterstand en Liverpool en Arsenal volgen reeds op 12 punten op plaatsen 5 en 6. De Gunners tellen reeds 4 nederlagen en dat is evenveel als promovendus Brighton op plaats 8. Evenveel nederlagen ook als stadsgenoot Watford, de andere promovendus Huddersfield, Leicester City en Southampton. We zijn het gewend Arsenal in ander gezelschap te zien. Een nieuwe nederlaag, en dat dan nog tegen de Noord-Londense rivaal zou een absoluut rampscenario zijn.
De laatste competitiezege tegen Tottenham dateert reeds van 16 maart 2014. Op White Hart Lane, op speeldag 30, knalde Tomas Rosicky reeds in de 2e minuut de bal prachtig in doel en het bleef bij de 0-1. Scheidsrechter van dienst was Mike Dean. Ook het duel in het Emirates, op 1 september 2013 (speeldag 3) eindigde op 1-0 in het voordeel van Arsenal. Het was een doelpunt van Olivier Giroud in minuut 23. De twee voorgaande thuismatchen in competitie tegen de Spurs eindigden op 5-2 en dat zijn de laatste onvergetelijke herinneringen aan de NLD, tenminste wat de Gooners aangaat. De laatste 3 seizoenen werd het telkens 1-1. Dat mag dan wel een typische derby uitslag zijn, geen enkele Arsenal fan ter wereld neemt hiermee genoegen en dat zal deze keer niet anders zijn.
In het tussenseizoen namen ze bij Tottenham afscheid van de Nederlander Vincent Janssen, die naar Fenerbahce trok, en Kyle Walker verliet de club voor Manchester City. De Spanjaard Llorente kwam over van Swansea, bij PSG werd Serge Aurier gehaald en Davinson Sanchez werd bij Ajax weggehaald.
Topspits Harry Kane speelde niet voor Engeland en zou fit zijn voor de wedstrijd. Met of zonder Kane, het maakt wel degelijk een verschil voor Tottenham en het maakt de opdracht voor de Gunners er niet eenvoudiger op. De laatste competitie nederlaag in het Emirates dateert reeds van 31 januari van dit jaar (1-2 tegen Watford), en dat het uitgerekend Tottenham zou zijn dat deze mooie reeks zou afbreken klinkt als een laat Halloween horror-scenario. Arsenal moet goede punten scoren bij zijn aanhang. Het Noord-Londense derby is een uitstekende gelegenheid om daarmee op overtuigende manier te beginnen.
Zaterdag 18 november 2017 12u30 Emirates: Premier League matchweek 12 Arsenal-Tottenham
Achter het ongenaakbare Manchester City vinden we, reeds met een achterstand van 8 punten, stadsgenoot United op de tweede plaats. De Spurs hebben evenveel punten als de ploeg van José Mourinho, maar tellen vijf eenheden minder gunstig in het doelsaldo. Chelsea neemt de 4e plek in met negen punten achterstand en Liverpool en Arsenal volgen reeds op 12 punten op plaatsen 5 en 6. De Gunners tellen reeds 4 nederlagen en dat is evenveel als promovendus Brighton op plaats 8. Evenveel nederlagen ook als stadsgenoot Watford, de andere promovendus Huddersfield, Leicester City en Southampton. We zijn het gewend Arsenal in ander gezelschap te zien. Een nieuwe nederlaag, en dat dan nog tegen de Noord-Londense rivaal zou een absoluut rampscenario zijn.
De laatste competitiezege tegen Tottenham dateert reeds van 16 maart 2014. Op White Hart Lane, op speeldag 30, knalde Tomas Rosicky reeds in de 2e minuut de bal prachtig in doel en het bleef bij de 0-1. Scheidsrechter van dienst was Mike Dean. Ook het duel in het Emirates, op 1 september 2013 (speeldag 3) eindigde op 1-0 in het voordeel van Arsenal. Het was een doelpunt van Olivier Giroud in minuut 23. De twee voorgaande thuismatchen in competitie tegen de Spurs eindigden op 5-2 en dat zijn de laatste onvergetelijke herinneringen aan de NLD, tenminste wat de Gooners aangaat. De laatste 3 seizoenen werd het telkens 1-1. Dat mag dan wel een typische derby uitslag zijn, geen enkele Arsenal fan ter wereld neemt hiermee genoegen en dat zal deze keer niet anders zijn.
In het tussenseizoen namen ze bij Tottenham afscheid van de Nederlander Vincent Janssen, die naar Fenerbahce trok, en Kyle Walker verliet de club voor Manchester City. De Spanjaard Llorente kwam over van Swansea, bij PSG werd Serge Aurier gehaald en Davinson Sanchez werd bij Ajax weggehaald.
Topspits Harry Kane speelde niet voor Engeland en zou fit zijn voor de wedstrijd. Met of zonder Kane, het maakt wel degelijk een verschil voor Tottenham en het maakt de opdracht voor de Gunners er niet eenvoudiger op. De laatste competitie nederlaag in het Emirates dateert reeds van 31 januari van dit jaar (1-2 tegen Watford), en dat het uitgerekend Tottenham zou zijn dat deze mooie reeks zou afbreken klinkt als een laat Halloween horror-scenario. Arsenal moet goede punten scoren bij zijn aanhang. Het Noord-Londense derby is een uitstekende gelegenheid om daarmee op overtuigende manier te beginnen.
SPELEN WE NOG MEE?
Tegen Swansea City was het, zoals reeds meerdere keren dit seizoen, een kwestie van opdracht vervullen en punten thuis houden. De trouwe Gooner verwacht iets meer van zijn club. De vijfde plaats in de rangschikking lijkt na tien wedstrijden, met daarin twee wedstrijden uit bij Liverpool en Chelsea iets te weinig. Drie van de tien wedstrijden werden immers verloren, en dat is nog altijd 30%.
De volgende weken zouden duidelijkheid moeten brengen over de vraag of de Gunners dit seizoen nog ambities mogen koesteren om de kampioenentrofee terug naar het Emirates te brengen. De nummers 1 en 3 uit de rangschikking worden in de ogen gekeken, met vooraf en achteraf twee verdere Europa League duels.
Een 0 op 6 zou rampzalig zijn en Arsenal mag zich in dat geval gaan opmaken om een gans seizoen de middenmoot aan te voeren en tenminste Europees voetbal veilig te stellen. Een 4 op 6, en daarmee punten afnemen van twee clubs die ons voorafgaan in het huidig klassement lijkt een minimum.
Zondag 5 november 2017, 14u15, Etihad stadium, Premier League Matchweek 11: Manchester City-Arsenal
Pep Guardiola lijkt zijn ploeg helemaal op de rails te hebben. Kevin De Bruyne en co razen als een hogesnelheidstrein door de competitie. Enkel uit bij Everton moesten de Citizens tevreden zijn met een punt, maar alle andere wedstrijden werden gewonnen. De Reds van Jürgen Klopp mochten met 5-0 terug naar Anfield, Watford kreeg er op eigen Vicarage Road een half dozijn om de oren en Stoke City werd op een 7-2 getrakteerd. Manchester City heeft een positief doelsaldo van 29.
Hoog tijd dus dat ze in het blauwe deel van Manchester eens met beide voetjes op de grond geplaatst worden. Is Arsenal de ploeg die dat voor mekaar kan krijgen? Geen mens lijkt erin te geloven. Toch ogen de statistieken van Arsenal bij City niet slecht. In de laatste zeven competities noteren we 2 overwinningen, 3 nederlagen en 2 draws. De 6-3 nederlaag op 14 december 2013 was een pijnlijke. Er was ook een 0-3 zege op 24 oktober 2010 waarbij City reeds na 5 minuten met 10 verder mocht na een rode kaart voor onze landgenoot Dedryck Boyata. De oververdiende 0-2 op 18 januari 2015 na een penaltygoal van Santi Cazorla en een beslissende kopstoot van Olivier Giroud ligt nog vers in het geheugen.
Wat kan Arsenal deze keer? En wat is er waar van de verhalen over de nakende transfer van Alexis Sanchez naar Man City? Wat mag er, indien de geruchten kloppen, van de Chileen verwacht worden op bezoek bij zijn volgende werkgever? Een duel om naar uit te kijken, onder leiding van scheidsrechter Michael Oliver.
De volgende weken zouden duidelijkheid moeten brengen over de vraag of de Gunners dit seizoen nog ambities mogen koesteren om de kampioenentrofee terug naar het Emirates te brengen. De nummers 1 en 3 uit de rangschikking worden in de ogen gekeken, met vooraf en achteraf twee verdere Europa League duels.
Een 0 op 6 zou rampzalig zijn en Arsenal mag zich in dat geval gaan opmaken om een gans seizoen de middenmoot aan te voeren en tenminste Europees voetbal veilig te stellen. Een 4 op 6, en daarmee punten afnemen van twee clubs die ons voorafgaan in het huidig klassement lijkt een minimum.
Zondag 5 november 2017, 14u15, Etihad stadium, Premier League Matchweek 11: Manchester City-Arsenal
Pep Guardiola lijkt zijn ploeg helemaal op de rails te hebben. Kevin De Bruyne en co razen als een hogesnelheidstrein door de competitie. Enkel uit bij Everton moesten de Citizens tevreden zijn met een punt, maar alle andere wedstrijden werden gewonnen. De Reds van Jürgen Klopp mochten met 5-0 terug naar Anfield, Watford kreeg er op eigen Vicarage Road een half dozijn om de oren en Stoke City werd op een 7-2 getrakteerd. Manchester City heeft een positief doelsaldo van 29.
Hoog tijd dus dat ze in het blauwe deel van Manchester eens met beide voetjes op de grond geplaatst worden. Is Arsenal de ploeg die dat voor mekaar kan krijgen? Geen mens lijkt erin te geloven. Toch ogen de statistieken van Arsenal bij City niet slecht. In de laatste zeven competities noteren we 2 overwinningen, 3 nederlagen en 2 draws. De 6-3 nederlaag op 14 december 2013 was een pijnlijke. Er was ook een 0-3 zege op 24 oktober 2010 waarbij City reeds na 5 minuten met 10 verder mocht na een rode kaart voor onze landgenoot Dedryck Boyata. De oververdiende 0-2 op 18 januari 2015 na een penaltygoal van Santi Cazorla en een beslissende kopstoot van Olivier Giroud ligt nog vers in het geheugen.
Wat kan Arsenal deze keer? En wat is er waar van de verhalen over de nakende transfer van Alexis Sanchez naar Man City? Wat mag er, indien de geruchten kloppen, van de Chileen verwacht worden op bezoek bij zijn volgende werkgever? Een duel om naar uit te kijken, onder leiding van scheidsrechter Michael Oliver.
DE WEG NAAR BOVEN
Enkel het doelsaldo (slechts 2 treffers) houdt Arsenal in de huidige rangschikking van een CL plaats weg., ten voordele van Chelsea. Beide Londense clubs totaliseren 16 punten, maar de nummers 2 en 3, United en Tottenham hebben een voorlopig onbereikbaar positief doelsaldo en totaliseren ook 4 punten meer. City is ongenaakbaar met 25 punten en een positief doelsaldo van zo maar eventjes 28. Over een autoritaire leider gesproken.
Met deze rangschikking onder ogen zijn juichkreten en euforie over de resultaten van Arsenal absoluut misplaatst, temeer omdat we in november achtereenvolgens Manchester City en Tottenham in de ogen moeten kijken. De mooie zege op Everton moet dus absoluut gevolgd worden door een liefst zo duidelijk mogelijke zege tegen de eerstvolgende tegenstrever.
Zaterdag 28 oktober 2017, 15.00 uur, Emirates: Premier League: Arsenal – Swansea City
Tegen Clwb Pêl-droed Dinas Abertawe, zoals de club in het Welsh heet, is de geschiedenis van de onderlinge confrontaties nog niet zo gestoffeerd. Slechts 20 keer speelden beide clubs tegen elkaar. De Welshmen wonnen daarvan 8 keer, Arsenal trok 10 keer aan het langste eind en het doelsaldo bedraagt 30-25. De Gunners hebben het tegen The Swans best wel een aantal keren heel lastig gehad, zo lastig dat een aantal Gooners reeds het woord “Angstgegner” in de mond namen. Vorig seizoen echter gingen de 6 punten naar Arsenal. In het Liberty Stadium op 14 januari 2017 scoorden Giroud en Sanchez en tussendoor waren de thuisspelers zo vriendelijk de bal 2 keer in het eigen doel te deponeren. Op 15 oktober 2016 liepen de Gunners in het eigen Emirates 2-0 en 3-1 uit. Swansea sloeg nogmaals terug en toen Granit Xhaka tegen rood aanliep zag het er niet goed uit voor Arsenal. Maar de punten bleven uiteindelijk thuis.
The Swans bevinden zich momenteel op een 15e plaats met slechts 2 overwinningen. Ze wonnen thuis van Crystal Palace en Huddersfield en haalden een punt bij Southampton en Tottenham.
Bij de inkomende transfers valt vooral de naam van Wilfried Bony op, terugkerende van Manchester City. Gylfi Sigurdsson verliet de club voor Everton. Manager Paul Clement verdiende tot hiertoe vooral zijn strepen als assistent manager, en dit bij Europese grootheden als Paris Saint-Germain, Real Madrid en Bayern München.
De opdracht voor de komende week voor Arsenal is duidelijk. Winst tegen Swansea en met de rotatie ook tegen Rode Ster Belgrado moeten de aanloop vormen naar een North London Derby waarin de Gunners ons nog eens heel bij zullen maken.
Met deze rangschikking onder ogen zijn juichkreten en euforie over de resultaten van Arsenal absoluut misplaatst, temeer omdat we in november achtereenvolgens Manchester City en Tottenham in de ogen moeten kijken. De mooie zege op Everton moet dus absoluut gevolgd worden door een liefst zo duidelijk mogelijke zege tegen de eerstvolgende tegenstrever.
Zaterdag 28 oktober 2017, 15.00 uur, Emirates: Premier League: Arsenal – Swansea City
Tegen Clwb Pêl-droed Dinas Abertawe, zoals de club in het Welsh heet, is de geschiedenis van de onderlinge confrontaties nog niet zo gestoffeerd. Slechts 20 keer speelden beide clubs tegen elkaar. De Welshmen wonnen daarvan 8 keer, Arsenal trok 10 keer aan het langste eind en het doelsaldo bedraagt 30-25. De Gunners hebben het tegen The Swans best wel een aantal keren heel lastig gehad, zo lastig dat een aantal Gooners reeds het woord “Angstgegner” in de mond namen. Vorig seizoen echter gingen de 6 punten naar Arsenal. In het Liberty Stadium op 14 januari 2017 scoorden Giroud en Sanchez en tussendoor waren de thuisspelers zo vriendelijk de bal 2 keer in het eigen doel te deponeren. Op 15 oktober 2016 liepen de Gunners in het eigen Emirates 2-0 en 3-1 uit. Swansea sloeg nogmaals terug en toen Granit Xhaka tegen rood aanliep zag het er niet goed uit voor Arsenal. Maar de punten bleven uiteindelijk thuis.
The Swans bevinden zich momenteel op een 15e plaats met slechts 2 overwinningen. Ze wonnen thuis van Crystal Palace en Huddersfield en haalden een punt bij Southampton en Tottenham.
Bij de inkomende transfers valt vooral de naam van Wilfried Bony op, terugkerende van Manchester City. Gylfi Sigurdsson verliet de club voor Everton. Manager Paul Clement verdiende tot hiertoe vooral zijn strepen als assistent manager, en dit bij Europese grootheden als Paris Saint-Germain, Real Madrid en Bayern München.
De opdracht voor de komende week voor Arsenal is duidelijk. Winst tegen Swansea en met de rotatie ook tegen Rode Ster Belgrado moeten de aanloop vormen naar een North London Derby waarin de Gunners ons nog eens heel bij zullen maken.
INTERMEZZO
Na een duidelijke uitoverwinning in Goodison Park (jammer genoeg nog steeds slechts de eerste van het seizoen) komt nu, alsof het nog niet druk genoeg is, die eeuwige League Cup weer als stoorzender, net als een lastige mug die irritant gonzend de slaap verstoort. Rotatie zal bijgevolg ook weer het ordewoord zijn, maar dat betekent daarom niet dat deze wedstrijd slordig aangepakt zal worden. Eliminatie in deze fase zou echt wel erg vroeg zijn.
Dinsdag 24 oktober 2017, 19u45 Emirates: Carabao Cup: Arsenal – Norwich City
Norwich, in het graafschap Norfolk op ongeveer 175 kilometer van Londen, telt een slordige 140.000 inwoners en geschiedkundige bronnen spreken reeds in de 5e en 6e eeuw van nederzettingen in het gebied, aan beide kanten van de rivier. Eén van die nederzettingen heette Northwic.
De lokale voetbalclub, Norwich City FC, werd gesticht in 1902. Het voorlopig hoogtepunt van de vereniging situeert zich in het seizoen 1992/1993, dat was het allereerste seizoen van de Premier League. De Canaries leidden de rangschikking voor het grootste gedeelte van de competitie, maar verloren die plaats ten gevolge van een slechte reeks wedstrijden in de slotfase. Ze eindigden tenslotte 3e, na Manchester United en Aston Villa.
Ze mochten dus Europa in en keken in de 2e ronde Bayern München in de ogen. De Duitsers gingen met de billen bloot op Carrow Road (2-1) en konden dat thuis niet recht zetten. Inter Milaan was in de volgende ronde een maatje te groot voor de Canaries.
Sindsdien is de club afwisselend in de Championship en in de Premier League te vinden. Momenteel staan ze in die Championship op een play-off plaats (6e). De relatief onbekende Duitser Daniël Farke (actief als speler bij onder meer SV Lippstadt en SV Meppen) en als coach eveneens bij Lippstadt en het tweede elftal van Borussia Dortmund is de manager.
Een rondje verder in deze Carabao Cup mag en moet verwacht worden van de Gunners.
Dinsdag 24 oktober 2017, 19u45 Emirates: Carabao Cup: Arsenal – Norwich City
Norwich, in het graafschap Norfolk op ongeveer 175 kilometer van Londen, telt een slordige 140.000 inwoners en geschiedkundige bronnen spreken reeds in de 5e en 6e eeuw van nederzettingen in het gebied, aan beide kanten van de rivier. Eén van die nederzettingen heette Northwic.
De lokale voetbalclub, Norwich City FC, werd gesticht in 1902. Het voorlopig hoogtepunt van de vereniging situeert zich in het seizoen 1992/1993, dat was het allereerste seizoen van de Premier League. De Canaries leidden de rangschikking voor het grootste gedeelte van de competitie, maar verloren die plaats ten gevolge van een slechte reeks wedstrijden in de slotfase. Ze eindigden tenslotte 3e, na Manchester United en Aston Villa.
Ze mochten dus Europa in en keken in de 2e ronde Bayern München in de ogen. De Duitsers gingen met de billen bloot op Carrow Road (2-1) en konden dat thuis niet recht zetten. Inter Milaan was in de volgende ronde een maatje te groot voor de Canaries.
Sindsdien is de club afwisselend in de Championship en in de Premier League te vinden. Momenteel staan ze in die Championship op een play-off plaats (6e). De relatief onbekende Duitser Daniël Farke (actief als speler bij onder meer SV Lippstadt en SV Meppen) en als coach eveneens bij Lippstadt en het tweede elftal van Borussia Dortmund is de manager.
Een rondje verder in deze Carabao Cup mag en moet verwacht worden van de Gunners.
COME ON ARSENAL!
Een derde nederlaag op acht wedstrijden duidt er alleszins niet op dat onze club er eindelijk in slaagt een halt toe te roepen aan de met een regelmaat van een klok terugkerende slappe, lauwe en zielloze vertoningen die tot overmaat van ramp dan nog eens gekoppeld zijn aan vermijdbaar puntenverlies. Of men nu reeds na deze beginfase van de competitie (we zijn nog niet eens november) er van uit moet gaan dat de tijd van de Gunners als topclub definitief achter ons ligt en dat een reeks van grijze middenmoot jaren aanbreekt is hopelijk te kort door de bocht.
Of de tegenstrever van volgend weekend het ideale slachtoffer zal voor een hopelijk geprikkeld Arsenal valt nog af te wachten.
Zondag 22 oktober om 13u30, Goodison Park, Premier League matchweek 9: EVERTON - ARSENAL
Traditieclub Everton is de vereniging die het vaakst aantrad in de Engelse hoogste klasse. The Toffees van manager Ronald Koeman hebben in deze voetbaljaargang allerminst een flitsende start genomen. Ze wonnen slechts 2 keer en staan daarmee op een 16e plaats met 8 punten en dat is slechts twee punten boven de degradatieplaatsen. We moeten hier wel bij vermelden dat Everton reeds Man City, Man United, Chelsea en Tottenham in de ogen keek, en dat is allesbehalve een gemakkelijke kalender. De 2 overwinningen kwamen er in thuismatchen tegen Stoke City en Bournemouth.
The Toffees spelen ook in de Europa League. Ze moesten zich wel door kwalificatiewedstrijden worstelen tegen het Slovaakse Ruzomberok en Hajduk Split. In hun groep brengen ze er niet veel van terecht. Bij Atalanta Bergamo verloren ze met 3-0 en de Cyprioten van Apollon Limassol wisten in Goodison Park een 2-2 weg te kapen.
De grootste inkomende transfer is natuurlijk de teruggekeerde Wayne Rooney. Daarnaast noteren we nog doelman Jordan Pickford, overgekomen van Sunderland en Davy Klaassen van Ajax. Bij de vertrekkers zien we uiteraard Romelu Lukaku, en ook Arouna Koné en Gareth Barry (West Bromwich Albion) zochten andere oorden op.
Arsenal blaast afwisselend warm en koud op bezoek bij het blauwe gedeelte van Liverpool. De 1-6 van 15 augustus 2009 is de laatste grote overwinning van Arsenal. Louis Saha kon pas in de slotminuut de eer redden voor zijn ploeg. Daarna volgden nog twee overwinningen en een gelijkspel. Op 6 april 2014 ging Arsenal dan met 3-0 onderuit. Na nog een gelijkspel werd gewonnen met 0-2 (doelpunten van Danny Welbeck en Alex Iwobi). Vorig seizoen kwamen we op voorsprong via Alexis Sanchez, maar vlak voor de rust maakte Seamus Coleman gelijk en enkele minuten voor tijd wist Ashley Williams de winnende treffer te netten.
Een nieuwe nederlaag, onnodig te zeggen, zou de gemoederen in Islington nog meer ophitsen. Aan Arsenal om dat te vermijden. Come on you Gunners!
Of de tegenstrever van volgend weekend het ideale slachtoffer zal voor een hopelijk geprikkeld Arsenal valt nog af te wachten.
Zondag 22 oktober om 13u30, Goodison Park, Premier League matchweek 9: EVERTON - ARSENAL
Traditieclub Everton is de vereniging die het vaakst aantrad in de Engelse hoogste klasse. The Toffees van manager Ronald Koeman hebben in deze voetbaljaargang allerminst een flitsende start genomen. Ze wonnen slechts 2 keer en staan daarmee op een 16e plaats met 8 punten en dat is slechts twee punten boven de degradatieplaatsen. We moeten hier wel bij vermelden dat Everton reeds Man City, Man United, Chelsea en Tottenham in de ogen keek, en dat is allesbehalve een gemakkelijke kalender. De 2 overwinningen kwamen er in thuismatchen tegen Stoke City en Bournemouth.
The Toffees spelen ook in de Europa League. Ze moesten zich wel door kwalificatiewedstrijden worstelen tegen het Slovaakse Ruzomberok en Hajduk Split. In hun groep brengen ze er niet veel van terecht. Bij Atalanta Bergamo verloren ze met 3-0 en de Cyprioten van Apollon Limassol wisten in Goodison Park een 2-2 weg te kapen.
De grootste inkomende transfer is natuurlijk de teruggekeerde Wayne Rooney. Daarnaast noteren we nog doelman Jordan Pickford, overgekomen van Sunderland en Davy Klaassen van Ajax. Bij de vertrekkers zien we uiteraard Romelu Lukaku, en ook Arouna Koné en Gareth Barry (West Bromwich Albion) zochten andere oorden op.
Arsenal blaast afwisselend warm en koud op bezoek bij het blauwe gedeelte van Liverpool. De 1-6 van 15 augustus 2009 is de laatste grote overwinning van Arsenal. Louis Saha kon pas in de slotminuut de eer redden voor zijn ploeg. Daarna volgden nog twee overwinningen en een gelijkspel. Op 6 april 2014 ging Arsenal dan met 3-0 onderuit. Na nog een gelijkspel werd gewonnen met 0-2 (doelpunten van Danny Welbeck en Alex Iwobi). Vorig seizoen kwamen we op voorsprong via Alexis Sanchez, maar vlak voor de rust maakte Seamus Coleman gelijk en enkele minuten voor tijd wist Ashley Williams de winnende treffer te netten.
Een nieuwe nederlaag, onnodig te zeggen, zou de gemoederen in Islington nog meer ophitsen. Aan Arsenal om dat te vermijden. Come on you Gunners!
AAN DE WINNENDE HAND BLIJVEN
Sedert de nederlaag bij Liverpool op 27 augustus zijn de Gunners aan een mooi reeksje bezig, dit ondanks de blijvende onzekerheid over de toekomst van onze twee sterspelers. Arsène Wenger gaf in zijn persconferentie in de aanloop naar de volgende wedstrijd toe dat een afscheid van beiden in januari mogelijk is, en andere bronnen spreken dan weer van een bemoedigende evolutie in de onderhandelingen met Mesut Özil. Wat er ook van zij, met minder dan een nieuwe overwinning onmiddellijk na de interlandbreak mag Arsenal niet tevreden zijn.
Zaterdag 14 oktober 2017 om 17u30 op Vicarage Road: PL match week 8: Watford – Arsenal
Vorig seizoen werd deze confrontatie reeds op de 3e speeldag afgewerkt. Arsenal liep aan rust 0-3 uit met een penalty van Santi Cazorla, een treffer van Alexis Sanchez en diezelfde speler zorgde voor de assist voor een zeldzaam kopbaldoelpunt van Mesut Özil. De Hornets kwamen in de tweede helft niet verder dan één tegendoelpunt. Ze namen echter wraak in januari en wonnen op het Emirates met 1-2, het betekende een dodelijke knauw in de titeldromen van de Gunners.
In de huidige voetbaljaargang heeft Watford reeds 12 punten, en dat is 1 punt minder dan Arsenal. Ze verloren ook slechts één wedstrijd, namelijk op de 5e speeldag, maar dat was een nederlaag die kon tellen. Tegen Manchester City werd het namelijk 0-6.
Uit een leger van inkomende transfers is het vooral de in Sierra Leone geboren Engelsman Nathaniël Chalobah die zich tot hiertoe in positieve zin wist te tonen. Bij de vertrekkers noteren we naast Nordin Amrabat en doelman Costel Pantilimon ook Obbi Oulare, die het bij Antwerp in de Belgische eerste klasse gaat proberen.
Manager is de Portugees Marco Silva, die na een spelerscarrière die zich uitsluitend in Portugal afspeelde als coach zijn vleugels uitsloeg. Hij begon bij Estoril en Sporting Lissabon in eigen land en kreeg nadien kansen bij Olympiacos Piraeus en Hull City.
De Gunners gaan beslist een lastige namiddag tegemoet. Puntenverlies op Vicarage Road zou echter een erg grote ontgoocheling betekenen. Een terugval naar de 9e plaats in de rangschikking is dan mogelijk. Bij winst zit er, voor de eerste keer dit seizoen, een CL plaats in. Zaterdag om kwart na acht ’s avonds Belgische tijd weten we meer.
De wedstrijd wordt geleid door Neil Swarbrick.
Zaterdag 14 oktober 2017 om 17u30 op Vicarage Road: PL match week 8: Watford – Arsenal
Vorig seizoen werd deze confrontatie reeds op de 3e speeldag afgewerkt. Arsenal liep aan rust 0-3 uit met een penalty van Santi Cazorla, een treffer van Alexis Sanchez en diezelfde speler zorgde voor de assist voor een zeldzaam kopbaldoelpunt van Mesut Özil. De Hornets kwamen in de tweede helft niet verder dan één tegendoelpunt. Ze namen echter wraak in januari en wonnen op het Emirates met 1-2, het betekende een dodelijke knauw in de titeldromen van de Gunners.
In de huidige voetbaljaargang heeft Watford reeds 12 punten, en dat is 1 punt minder dan Arsenal. Ze verloren ook slechts één wedstrijd, namelijk op de 5e speeldag, maar dat was een nederlaag die kon tellen. Tegen Manchester City werd het namelijk 0-6.
Uit een leger van inkomende transfers is het vooral de in Sierra Leone geboren Engelsman Nathaniël Chalobah die zich tot hiertoe in positieve zin wist te tonen. Bij de vertrekkers noteren we naast Nordin Amrabat en doelman Costel Pantilimon ook Obbi Oulare, die het bij Antwerp in de Belgische eerste klasse gaat proberen.
Manager is de Portugees Marco Silva, die na een spelerscarrière die zich uitsluitend in Portugal afspeelde als coach zijn vleugels uitsloeg. Hij begon bij Estoril en Sporting Lissabon in eigen land en kreeg nadien kansen bij Olympiacos Piraeus en Hull City.
De Gunners gaan beslist een lastige namiddag tegemoet. Puntenverlies op Vicarage Road zou echter een erg grote ontgoocheling betekenen. Een terugval naar de 9e plaats in de rangschikking is dan mogelijk. Bij winst zit er, voor de eerste keer dit seizoen, een CL plaats in. Zaterdag om kwart na acht ’s avonds Belgische tijd weten we meer.
De wedstrijd wordt geleid door Neil Swarbrick.
ONZE GROEPSREIS NAAR ARSENAL-BRIGHTON AND HOVE ALBION
Nadat ons plannetje voor een groepsreisje vorige week naar de wedstrijd tegen West Bromwich Albion in het water was gevallen wegens verplaatsing van de wedstrijd naar maandagavond, hadden we nu gekozen voor de volgende thuiswedstrijd, een week later, tegen het andere Albion uit de Premier League.
Gezien de aftrap voorzien was pal op de middag in Londen, konden we niet anders dan extra vroeg uit de veren te komen. Aan de leden was gevraagd uiterlijk om 4u45 ter plaatse te zijn aan de gebruikelijke vertrekplaats te Gentbrugge. Dat lukte voor iedereen, voor de penningmeester maar net omdat de aansluiting met de Brusselse ring met de E314 gesloten bleek te zijn. Een belletje naar de chauffeurs van ADS-cars leerde dat zij een alcoholcontrole hadden moeten ondergaan, maar twee minuten later draaide de bus toch de parking op en we vertrokken onmiddellijk.
Een volgende hindernis dook op te Calais. Niet voor de eerste keer had de shuttle vertraging en dat werd pas gemeld toen de bus aan boord van de trein stond. Uiteindelijk reed de trein achteruit en met een grote lus achterwaarts een andere tunnel in. Totale vertraging 40 minuten.
Op het gevraagde uur (10 uur) in Londen aankomen werd helemaal onmogelijk toen een zeer zwaar ongeval het verkeer op de snelweg tot stilstand bracht. Nadat we een kwartier stil hadden gestaan konden we toch de plaats van het ongeval voorbijrijden. De rest van de tocht verliep dan zonder verdere problemen en het was kwart voor elf toen we aan Hornsey Road kwamen, waar ons een parkeerplek was toegewezen. Toen de parkeerwachters onze bus opmerkten, gingen de paaltjes direct uit de weg, en een parkeerwachter liep ons voor zodat we vrij baan kregen tussen de honderden supporters die reeds op weg waren naar het stadion.
Iedereen ging dan zijnsweegs, shoppen of iets drinken of eten, en wij wachtten op Andrew Crawshaw die voor ons een abonnement ter beschikking had. We hadden immers alweer te weinig tickets gekregen voor deze wedstrijd.
De wedstrijd heeft iedereen gezien. Arsenal won en dat zorgde voor blije en ontspannen gezichten bij het vertrek van de bus. Oorspronkelijk was voorzien dat we om 15u30 zouden vertrekken, maar de ervaren chauffeurs stelden voor toch maar een uurtje vroeger door te rijden, om alle file problemen op de snelweg de baas te kunnen. Er was dus nog tijd voor een snel drankje en hapje, en ook nu weer waren alle 17 leden tijdig ter plaatse.
Op de terugweg was er deze keer geen enkel probleem op de snelweg en eens de Blackwall tunnel voorbij konden we vlot doorrijden, zodat we een heel stuk vroeger dan voorzien op de trein konden rijden. Ook “Le Shuttle” liet zich deze keer van zijn beste kant zien en zo kwam het dat we reeds kort na 21 uur aankwamen te Gentbrugge. Een tevreden groep nam afscheid van elkaar en van de chauffeurs die hoopvol “tot de volgende keer?” zegden. Zij hebben alvast hun best gedaan met een zeer goede service.
Het was weer een topdagje voor Arsenal Belgium!
Gezien de aftrap voorzien was pal op de middag in Londen, konden we niet anders dan extra vroeg uit de veren te komen. Aan de leden was gevraagd uiterlijk om 4u45 ter plaatse te zijn aan de gebruikelijke vertrekplaats te Gentbrugge. Dat lukte voor iedereen, voor de penningmeester maar net omdat de aansluiting met de Brusselse ring met de E314 gesloten bleek te zijn. Een belletje naar de chauffeurs van ADS-cars leerde dat zij een alcoholcontrole hadden moeten ondergaan, maar twee minuten later draaide de bus toch de parking op en we vertrokken onmiddellijk.
Een volgende hindernis dook op te Calais. Niet voor de eerste keer had de shuttle vertraging en dat werd pas gemeld toen de bus aan boord van de trein stond. Uiteindelijk reed de trein achteruit en met een grote lus achterwaarts een andere tunnel in. Totale vertraging 40 minuten.
Op het gevraagde uur (10 uur) in Londen aankomen werd helemaal onmogelijk toen een zeer zwaar ongeval het verkeer op de snelweg tot stilstand bracht. Nadat we een kwartier stil hadden gestaan konden we toch de plaats van het ongeval voorbijrijden. De rest van de tocht verliep dan zonder verdere problemen en het was kwart voor elf toen we aan Hornsey Road kwamen, waar ons een parkeerplek was toegewezen. Toen de parkeerwachters onze bus opmerkten, gingen de paaltjes direct uit de weg, en een parkeerwachter liep ons voor zodat we vrij baan kregen tussen de honderden supporters die reeds op weg waren naar het stadion.
Iedereen ging dan zijnsweegs, shoppen of iets drinken of eten, en wij wachtten op Andrew Crawshaw die voor ons een abonnement ter beschikking had. We hadden immers alweer te weinig tickets gekregen voor deze wedstrijd.
De wedstrijd heeft iedereen gezien. Arsenal won en dat zorgde voor blije en ontspannen gezichten bij het vertrek van de bus. Oorspronkelijk was voorzien dat we om 15u30 zouden vertrekken, maar de ervaren chauffeurs stelden voor toch maar een uurtje vroeger door te rijden, om alle file problemen op de snelweg de baas te kunnen. Er was dus nog tijd voor een snel drankje en hapje, en ook nu weer waren alle 17 leden tijdig ter plaatse.
Op de terugweg was er deze keer geen enkel probleem op de snelweg en eens de Blackwall tunnel voorbij konden we vlot doorrijden, zodat we een heel stuk vroeger dan voorzien op de trein konden rijden. Ook “Le Shuttle” liet zich deze keer van zijn beste kant zien en zo kwam het dat we reeds kort na 21 uur aankwamen te Gentbrugge. Een tevreden groep nam afscheid van elkaar en van de chauffeurs die hoopvol “tot de volgende keer?” zegden. Zij hebben alvast hun best gedaan met een zeer goede service.
Het was weer een topdagje voor Arsenal Belgium!
DRIE PUNTEN VOOR ONS BEZOEK
Voor de eerste groepsverplaatsing in dit seizoen gaan we kijken naar een wedstrijd tegen een uit de Championship gepromoveerde ploeg. We rekenen uiteraard op drie punten en als ons heel erg vroeg uit de veren komen nog beloond zou worden met een knalprestatie zouden we erg blij zijn.
Zondag 1 oktober 2017, 12 uur, Emirates stadion: Premier League matchday 7: Arsenal-Brighton and Hove Albion
De stad Brighton ligt op ruim 120 kilometer ten zuiden van Londen, in het graafschap East Sussex en is één van de grootste en meest bekende badplaatsen in het Verenigd Koninkrijk. Er wonen ongeveer 285.000 mensen.
Brighton and Hove Albion FC werd in 1901 opgericht en mocht in 1979 voor het eerst op het hoogste vlak aantreden. De eerste wedstrijd in het seizoen 1979/1980 was een thuismatch tegen Arsenal en de Gunners wonnen met 0-4. Toch zou Brighton het vier seizoenen op het hoogste vlak volhouden. In 1983, net gedegradeerd, speelden The Seagulls de finale om de FA Cup tegen Manchester United. Na 90 minuten stond het 2-2, de verlengingen brachten geen winnaar, en de replay vijf dagen later werd gemakkelijk met 4-0 gewonnen door United.
Het is dus na 34 jaar dat Brighton and Hove Albion terug in de hoogste afdeling een woordje mag meepraten. De Ierse manager Chris Hughton is met Brighton aan zijn zesde club in 25 jaar toe. Hij begon als manager bij Brentford en was ook actief bij Tottenham, Newcastle, Birmingham en Norwich.
In de spelerskern vinden we als meest bekende namen doelmannen Tim Krul en Matthew Ryan, middenvelders Anthony Knockaert, Davy Pröpper en Steven Sidwell, en vooraan hebben we de nieuw aangeworven José Izquierdo, die bij Club Brugge toch wel een leemte achterliet.
The Seagulls staan momenteel op de 13e plaats met 7 punten (2 overwinningen en 1 gelijkspel).
Tussen de twee teams werden tot hiertoe slechts 8 competitiewedstrijden gespeeld. Op eigen veld won Brighton twee keer en ze haalden ook 1 keer een 0-0 gelijkspel bij Arsenal. Het doelsaldo bedraagt 14-4. De vier FA Cup duels tegen Arsenal werden allemaal verloren.
Scheidsrechter Kevin Friend leidt de wedstrijd en wij hopen samen met hem een uitstekende pot voetbal te zien die zonder discussie door een prima voetballend Arsenal zal gewonnen worden. Arsenal Belgium is er klaar voor!
Zondag 1 oktober 2017, 12 uur, Emirates stadion: Premier League matchday 7: Arsenal-Brighton and Hove Albion
De stad Brighton ligt op ruim 120 kilometer ten zuiden van Londen, in het graafschap East Sussex en is één van de grootste en meest bekende badplaatsen in het Verenigd Koninkrijk. Er wonen ongeveer 285.000 mensen.
Brighton and Hove Albion FC werd in 1901 opgericht en mocht in 1979 voor het eerst op het hoogste vlak aantreden. De eerste wedstrijd in het seizoen 1979/1980 was een thuismatch tegen Arsenal en de Gunners wonnen met 0-4. Toch zou Brighton het vier seizoenen op het hoogste vlak volhouden. In 1983, net gedegradeerd, speelden The Seagulls de finale om de FA Cup tegen Manchester United. Na 90 minuten stond het 2-2, de verlengingen brachten geen winnaar, en de replay vijf dagen later werd gemakkelijk met 4-0 gewonnen door United.
Het is dus na 34 jaar dat Brighton and Hove Albion terug in de hoogste afdeling een woordje mag meepraten. De Ierse manager Chris Hughton is met Brighton aan zijn zesde club in 25 jaar toe. Hij begon als manager bij Brentford en was ook actief bij Tottenham, Newcastle, Birmingham en Norwich.
In de spelerskern vinden we als meest bekende namen doelmannen Tim Krul en Matthew Ryan, middenvelders Anthony Knockaert, Davy Pröpper en Steven Sidwell, en vooraan hebben we de nieuw aangeworven José Izquierdo, die bij Club Brugge toch wel een leemte achterliet.
The Seagulls staan momenteel op de 13e plaats met 7 punten (2 overwinningen en 1 gelijkspel).
Tussen de twee teams werden tot hiertoe slechts 8 competitiewedstrijden gespeeld. Op eigen veld won Brighton twee keer en ze haalden ook 1 keer een 0-0 gelijkspel bij Arsenal. Het doelsaldo bedraagt 14-4. De vier FA Cup duels tegen Arsenal werden allemaal verloren.
Scheidsrechter Kevin Friend leidt de wedstrijd en wij hopen samen met hem een uitstekende pot voetbal te zien die zonder discussie door een prima voetballend Arsenal zal gewonnen worden. Arsenal Belgium is er klaar voor!
TERUG NAAR WAAR WE THUIS HOREN?
Na een deprimerende maand augustus kregen we een hardwerkend team te zien, dat er alles aan deed om niet in een negatieve spiraal terecht te komen. Dat lijkt een geslaagde missie te zijn. Een overwinning tegen een weliswaar zwak Bournemouth werd gevolgd door een prima tweede helft tegen Keulen en op Stamford Bridge was het Arsenal dat het meest aanspraak mocht maken op de overwinning. Dat het dan tegen Doncaster Rovers bij een bescheiden 1-0 zege bleef was een verwaarloosbaar schoonheidsfoutje.
Einde september en de ganse maand oktober bieden kansen voor Arsenal. Een tegenstrever onderschatten in de Premier League is altijd dodelijk, maar tegenstrevers als West Brom, Brighton, Watford en Swansea zijn met grote waarschijnlijkheid geen mededingers voor de Champions League plaatsen. Het bezoek aan Goodison Park is een stuk lastiger. Tussendoor gaan de Gunners ook nog op bezoek bij de andere twee Europa League tegenstrevers, Bate Borisov en Rode Ster Belgrado.
Maandag 25 september 2017, 20 u. Emirates: PL Matchweek 6: Arsenal-West Bromwich Albion
The Baggies zoals hun bijnaam luidt, vormen één van Engelands traditieclubs als medeoprichter van de Football League. Er staan ondertussen ook meer dan 90 seizoenen in de hoogste afdeling op de teller van de in 1878 als West Bromwich Strollers opgerichte vereniging.
Een team geleid door manager Tony Pulis is altijd een moeilijke tegenstrever voor Arsenal. Vorig seizoen was het duel op de Hawthorns één van de dieptepunten van het seizoen. Op 18 maart van dit jaar gingen de Gunners na een heel flauwe prestatie met 3-1 verdiend onderuit. Alexis Sanchez hing na een vroeg doelpunt van Dawson de bordjes onmiddellijk gelijk, maar na de rust zette de thuisploeg de puntjes op de i met goals van Robson-Kanu en opnieuw Dawson.
Op eigen veld, eerder op het seizoen op tweede Kerstdag, was het ook al niet veel soeps met een bescheiden 1-0, een rake kopbal van Giroud op aangeven van Özil en dat op vier minuten voor het einde.
The Baggies hebben momenteel een puntje meer dan Arsenal. Ze wonnen twee keer (thuis tegen Bournemouth en uit bij Brighton) en deelden de punten met Stoke en West Ham. De enige nederlaag werd geleden bij Burnley.
Bij de inkomende transfers van West Brom noemen we natuurlijk eerst en vooral onze Kieran Gibbs. Voorts kwamen Gareth Barry van Everton en de reeds enkele keren bij Arsenal genoemde Pool Grzegorz Krychowiak van PSG de kern aanvullen.
Het is naïef te veronderstellen dat we het stevige Albion zomaar eventjes onder de voet zullen lopen. Manager Tony Pulis weet als geen ander hoe hij de Gunners nerveus kan maken. Toch moeten de drie punten aan huis blijven.
De jonge (32 jaar) scheidsrechter Bobby Madley zal het hoofd koel moeten houden. Dit seizoen leidde hij ook al onze wedstrijd om het Community Shield en vorig seizoen hanteerde hij het fluitje in onze 2-1 thuisoverwinning tegen Southampton en onze 3-1 nederlaag op Liverpool.
Einde september en de ganse maand oktober bieden kansen voor Arsenal. Een tegenstrever onderschatten in de Premier League is altijd dodelijk, maar tegenstrevers als West Brom, Brighton, Watford en Swansea zijn met grote waarschijnlijkheid geen mededingers voor de Champions League plaatsen. Het bezoek aan Goodison Park is een stuk lastiger. Tussendoor gaan de Gunners ook nog op bezoek bij de andere twee Europa League tegenstrevers, Bate Borisov en Rode Ster Belgrado.
Maandag 25 september 2017, 20 u. Emirates: PL Matchweek 6: Arsenal-West Bromwich Albion
The Baggies zoals hun bijnaam luidt, vormen één van Engelands traditieclubs als medeoprichter van de Football League. Er staan ondertussen ook meer dan 90 seizoenen in de hoogste afdeling op de teller van de in 1878 als West Bromwich Strollers opgerichte vereniging.
Een team geleid door manager Tony Pulis is altijd een moeilijke tegenstrever voor Arsenal. Vorig seizoen was het duel op de Hawthorns één van de dieptepunten van het seizoen. Op 18 maart van dit jaar gingen de Gunners na een heel flauwe prestatie met 3-1 verdiend onderuit. Alexis Sanchez hing na een vroeg doelpunt van Dawson de bordjes onmiddellijk gelijk, maar na de rust zette de thuisploeg de puntjes op de i met goals van Robson-Kanu en opnieuw Dawson.
Op eigen veld, eerder op het seizoen op tweede Kerstdag, was het ook al niet veel soeps met een bescheiden 1-0, een rake kopbal van Giroud op aangeven van Özil en dat op vier minuten voor het einde.
The Baggies hebben momenteel een puntje meer dan Arsenal. Ze wonnen twee keer (thuis tegen Bournemouth en uit bij Brighton) en deelden de punten met Stoke en West Ham. De enige nederlaag werd geleden bij Burnley.
Bij de inkomende transfers van West Brom noemen we natuurlijk eerst en vooral onze Kieran Gibbs. Voorts kwamen Gareth Barry van Everton en de reeds enkele keren bij Arsenal genoemde Pool Grzegorz Krychowiak van PSG de kern aanvullen.
Het is naïef te veronderstellen dat we het stevige Albion zomaar eventjes onder de voet zullen lopen. Manager Tony Pulis weet als geen ander hoe hij de Gunners nerveus kan maken. Toch moeten de drie punten aan huis blijven.
De jonge (32 jaar) scheidsrechter Bobby Madley zal het hoofd koel moeten houden. Dit seizoen leidde hij ook al onze wedstrijd om het Community Shield en vorig seizoen hanteerde hij het fluitje in onze 2-1 thuisoverwinning tegen Southampton en onze 3-1 nederlaag op Liverpool.
OPNIEUW EEN TOPPER OP VERPLAATSING EN START VAN DE LEAGUE CUP
Zondag 17 september 2017 - 13u30 - Stamford Bridge, Premier League matchweek 5 Chelsea-Arsenal
Het is een beetje saai aan het worden, maar volgende wedstrijd is het weer van dat. Arsenal kijkt, reeds voor de derde keer dit seizoen, Chelsea in de ogen. Na een 3-0 nederlaag in Azië en een gelijkspel, gevolgd door een overwinning in de strafschoppenreeks om het Community Shield is het nu tijd voor het echte werk, een heus competitieduel.
Chelsea heeft tijdens de transferperiode een onwaarschijnlijk hoog aantal inkomende en uitgaande transfers gerealiseerd. De landskampioen wierf onder meer aan: Danny Drinkwater (Leicester), Alvaro Morata (Real Madrid), Tiemouyé Bakaoko (Monaco), Antonio Rüdiger (Roma) en Andreas Christensen (Mönchengladbach). Als voornaamste vertrekkers noteren we Loïc Rémy (Las Palmas), Nemanja Matic (Manchester United), Kurt Zouma (Stoke City), Nathan Aké en Asmir Begovic (Bournemouth). Man van vele oorlogen John Terry verliet de club voor Aston Villa.
Chelsea begon het huidige seizoen met een thuisnederlaag. Burnley won met 2-3. De Blues zetten dat recht met een 1-2 zege bij Tottenham, ze herhaalden dat resultaat bij Leicester en klopten tussendoor Everton met 2-0. Met 9 op 12 staan ze op de 3e plaats.
De laatste keer dat Arsenal op Stamford Bridge een competitieduel kon winnen was op 29 oktober 2011. In een onwaarschijnlijke en spectaculaire wedstrijd wonnen de Gunners met 3-5. Van Persie scoorde drie keer en Walcott en Santos maakten de vijf vol.
Daarna gingen alle competitieduels verloren met als dieptepunt de vernederende 6-0 op 22 maart 2014. Het wordt dus meer dan tijd voor nog eens een gunstig resultaat op het veld van Chelsea. Ook omwille van die pijnlijke statistiek, maar ook omdat een derde nederlaag op vijf wedstrijden Arsenal terug naar de onderste regionen van het klassement zou duwen. De weg naar boven wordt dan alleen maar moeilijker en de ambities mogen dan al bijgesteld worden. Na amper vijf wedstrijden.
Scheidsrechter van dienst is Michael Oliver. Vorig jaar kwam hij maar liefst zes keer in actie voor Arsenal. Hopelijk brengt hij ons deze keer wat geluk.
Het is een beetje saai aan het worden, maar volgende wedstrijd is het weer van dat. Arsenal kijkt, reeds voor de derde keer dit seizoen, Chelsea in de ogen. Na een 3-0 nederlaag in Azië en een gelijkspel, gevolgd door een overwinning in de strafschoppenreeks om het Community Shield is het nu tijd voor het echte werk, een heus competitieduel.
Chelsea heeft tijdens de transferperiode een onwaarschijnlijk hoog aantal inkomende en uitgaande transfers gerealiseerd. De landskampioen wierf onder meer aan: Danny Drinkwater (Leicester), Alvaro Morata (Real Madrid), Tiemouyé Bakaoko (Monaco), Antonio Rüdiger (Roma) en Andreas Christensen (Mönchengladbach). Als voornaamste vertrekkers noteren we Loïc Rémy (Las Palmas), Nemanja Matic (Manchester United), Kurt Zouma (Stoke City), Nathan Aké en Asmir Begovic (Bournemouth). Man van vele oorlogen John Terry verliet de club voor Aston Villa.
Chelsea begon het huidige seizoen met een thuisnederlaag. Burnley won met 2-3. De Blues zetten dat recht met een 1-2 zege bij Tottenham, ze herhaalden dat resultaat bij Leicester en klopten tussendoor Everton met 2-0. Met 9 op 12 staan ze op de 3e plaats.
De laatste keer dat Arsenal op Stamford Bridge een competitieduel kon winnen was op 29 oktober 2011. In een onwaarschijnlijke en spectaculaire wedstrijd wonnen de Gunners met 3-5. Van Persie scoorde drie keer en Walcott en Santos maakten de vijf vol.
Daarna gingen alle competitieduels verloren met als dieptepunt de vernederende 6-0 op 22 maart 2014. Het wordt dus meer dan tijd voor nog eens een gunstig resultaat op het veld van Chelsea. Ook omwille van die pijnlijke statistiek, maar ook omdat een derde nederlaag op vijf wedstrijden Arsenal terug naar de onderste regionen van het klassement zou duwen. De weg naar boven wordt dan alleen maar moeilijker en de ambities mogen dan al bijgesteld worden. Na amper vijf wedstrijden.
Scheidsrechter van dienst is Michael Oliver. Vorig jaar kwam hij maar liefst zes keer in actie voor Arsenal. Hopelijk brengt hij ons deze keer wat geluk.
Woensdag 20 september 2017 – 19u45 – Emirates – Carabao Cup, Arsenal-Doncaster Rovers
Het Engelse voetbal houdt koppig vast aan een gedrocht als deze League Cup, en Arsenal brengt voor de gelegenheid steevast een elftal van jongeren op de been, versterkt met spelers die in het eerste elftal op weinig speelkansen mogen rekenen. De winnaar van deze Carabao Cup (een energiedrankje uit Thailand als we goed ingelicht zijn) krijgt echter nog steeds een Europees ticket in de schoot geworpen.
Doncaster is een stad gelegen in het graafschap South Yorkshire op ruim 260 kilometer ten noorden van Londen. De naam komt, zoals wel meer steden in het Verenigd Koninkrijk, van een Romeins legerkamp (Castra Danum) dat aan de rivier de Don was gelegen. Acteur Neil Dudgeon, actrice Diana Rigg en de vroegere Arsenal speler Graham Rix zijn er geboren.
De lokale voetbalclub werd reeds in 1879 boven de doopvont gehouden en speelde competitief voetbal vanaf 1901 (in tweede klasse). Een absoluut dieptepunt in de clubgeschiedenis was het seizoen 1997/1998. Doncaster verloor een vernederend aantal van 34 wedstrijden en degradeerde uit vierde klasse naar de Conference National. Het kon nog erger want de toenmalige voorzitter stak het stadion in brand. Hij hoopte met het verzekeringsgeld de clubschulden af te betalen maar belandde in de gevangenis.
Momenteel speelt Doncaster in League One. Ze spelen in het Keepmoat Stadium in Doncaster waar 15000 toeschouwers een zitje kunnen vinden. Hun coach is de 45-jarige Schot Darren Ferguson die als speler actief was bij Peterborough United, Preston North End en Doncaster Rovers zelf.
In het eigen Emirates stadion zou zelfs een grondig vertimmerd en erg jong Arsenal geen problemen mogen hebben met deze tegenstrever. Overdreven optimisme is echter nooit goed. Op 21 december speelden de Gunners reeds een League Cup wedstrijd tegen en op Doncaster. Na 90 minuten was het 1-1, na verlengingen 2-2 en uiteindelijk won Arsenal na het nemen van strafschoppen.
Doncaster is een stad gelegen in het graafschap South Yorkshire op ruim 260 kilometer ten noorden van Londen. De naam komt, zoals wel meer steden in het Verenigd Koninkrijk, van een Romeins legerkamp (Castra Danum) dat aan de rivier de Don was gelegen. Acteur Neil Dudgeon, actrice Diana Rigg en de vroegere Arsenal speler Graham Rix zijn er geboren.
De lokale voetbalclub werd reeds in 1879 boven de doopvont gehouden en speelde competitief voetbal vanaf 1901 (in tweede klasse). Een absoluut dieptepunt in de clubgeschiedenis was het seizoen 1997/1998. Doncaster verloor een vernederend aantal van 34 wedstrijden en degradeerde uit vierde klasse naar de Conference National. Het kon nog erger want de toenmalige voorzitter stak het stadion in brand. Hij hoopte met het verzekeringsgeld de clubschulden af te betalen maar belandde in de gevangenis.
Momenteel speelt Doncaster in League One. Ze spelen in het Keepmoat Stadium in Doncaster waar 15000 toeschouwers een zitje kunnen vinden. Hun coach is de 45-jarige Schot Darren Ferguson die als speler actief was bij Peterborough United, Preston North End en Doncaster Rovers zelf.
In het eigen Emirates stadion zou zelfs een grondig vertimmerd en erg jong Arsenal geen problemen mogen hebben met deze tegenstrever. Overdreven optimisme is echter nooit goed. Op 21 december speelden de Gunners reeds een League Cup wedstrijd tegen en op Doncaster. Na 90 minuten was het 1-1, na verlengingen 2-2 en uiteindelijk won Arsenal na het nemen van strafschoppen.
ONZE TEGENSTREVERS IN DE GROEPSFASE VAN DE EUROPA LEAGUE
FC KEULEN
De 1. Football Club Köln 01/07 eV zoals de clubnaam voluit luidt, is ontstaan op 13 februari 1948 door een fusie tussen Kölner BC 01 en SpVgg Schülz 07. Reeds in het seizoen 1961/1962 kon de eerste landstitel gevierd worden; in de finale om het kampioenschap liet men FC Nürnberg met 4-0 kansloos. De club werd ook geselecteerd om te starten in de nieuwe competitie, de Bundesliga, in 1963 en werd in 1964 zelfs de eerste kampioen. Ze bereikten ook de kwartfinale van de Europabeker voor Landskampioenen en werden door Liverpool uitgeschakeld na het opgooien van een muntstuk. Zowel uit- als thuiswedstrijd eindigden op 0-0, een testwedstrijd in Rotterdam eindigde op 2-2 en strafschoppen als beslissing werden nog niet gebruikt.
In de jaren 90 gingen de prestaties van de club bergaf en na de 1e degradatie in 1998 bleef de club wat over een weer pendelen tussen de twee hoogste afdelingen van het Duitse voetbal. Nu, sinds 2014, staat de club weer wat vaster in de hoogste afdeling.
FC Keulen werd drie maal Duits kampioen en won vier maal de DFB Pokal. Ze hebben een stevig Europees verleden met deelnames aan diverse Europese competities, maar dit jaar is het pas de eerste keer in de 21e eeuw dat ze deelnemen aan een Europees tornooi.
De 51-jarige Oostenrijker Peter Stöger is de coach van FC Keulen. De club speelt in het Rhein Energiestadion dat voor internationale matchen plaats kan bieden aan een kleine 46.000 kijkers. De bijnaam van de club is Die Geissböcke, het logo van de club verduidelijkt voldoende die naam.
De bekendste Belg die ooit voor FC Keulen speelde was Roger Van Gool, een naam die bij oudere supporters van Antwerp en Club Brugge bekend in de oren zal klinken.
Dit is mogelijk wel de lastigste tegenstrever voor Arsenal. De Duitsers komen op 14 september naar het Emirates om de competitie af te trappen en de terugwedstrijd is voorzien op 23 november. Er is overigens al een Europese confrontatie tussen de twee clubs geweest, in de Europabeker voor Jaarbeurssteden 1970/1971. Bekerhouder Arsenal werd in de kwartfinale door de Duitsers uitgeschakeld na een 1-0 nederlaag in het toenmalige Müngersdorfer stadion en een 2-1 overwinning op Highbury.
De 1. Football Club Köln 01/07 eV zoals de clubnaam voluit luidt, is ontstaan op 13 februari 1948 door een fusie tussen Kölner BC 01 en SpVgg Schülz 07. Reeds in het seizoen 1961/1962 kon de eerste landstitel gevierd worden; in de finale om het kampioenschap liet men FC Nürnberg met 4-0 kansloos. De club werd ook geselecteerd om te starten in de nieuwe competitie, de Bundesliga, in 1963 en werd in 1964 zelfs de eerste kampioen. Ze bereikten ook de kwartfinale van de Europabeker voor Landskampioenen en werden door Liverpool uitgeschakeld na het opgooien van een muntstuk. Zowel uit- als thuiswedstrijd eindigden op 0-0, een testwedstrijd in Rotterdam eindigde op 2-2 en strafschoppen als beslissing werden nog niet gebruikt.
In de jaren 90 gingen de prestaties van de club bergaf en na de 1e degradatie in 1998 bleef de club wat over een weer pendelen tussen de twee hoogste afdelingen van het Duitse voetbal. Nu, sinds 2014, staat de club weer wat vaster in de hoogste afdeling.
FC Keulen werd drie maal Duits kampioen en won vier maal de DFB Pokal. Ze hebben een stevig Europees verleden met deelnames aan diverse Europese competities, maar dit jaar is het pas de eerste keer in de 21e eeuw dat ze deelnemen aan een Europees tornooi.
De 51-jarige Oostenrijker Peter Stöger is de coach van FC Keulen. De club speelt in het Rhein Energiestadion dat voor internationale matchen plaats kan bieden aan een kleine 46.000 kijkers. De bijnaam van de club is Die Geissböcke, het logo van de club verduidelijkt voldoende die naam.
De bekendste Belg die ooit voor FC Keulen speelde was Roger Van Gool, een naam die bij oudere supporters van Antwerp en Club Brugge bekend in de oren zal klinken.
Dit is mogelijk wel de lastigste tegenstrever voor Arsenal. De Duitsers komen op 14 september naar het Emirates om de competitie af te trappen en de terugwedstrijd is voorzien op 23 november. Er is overigens al een Europese confrontatie tussen de twee clubs geweest, in de Europabeker voor Jaarbeurssteden 1970/1971. Bekerhouder Arsenal werd in de kwartfinale door de Duitsers uitgeschakeld na een 1-0 nederlaag in het toenmalige Müngersdorfer stadion en een 2-1 overwinning op Highbury.
BATE BORISOV
Borisov is een eerder kleine stad (ruim 145.000 inwoners) en ligt aan de Berezina, een zijrivier van de Dnjepr, op 56 kilometer ten noordoosten van de Wit-Russische hoofdstad Minsk. Kenners van de Franse geschiedenis weten dat keizer Napoleon in 1812 de Berezina overstak en een schijnbeweging om Borisov maakte. De Grande Armée werd later toch ingesloten door het Russische leger.
De naam van de rivier komt ook terug in de geschiedenis van de voetbalclub, want ze werd opgericht in 1973 als Berezina Borisow. Na de onafhankelijkheid van Wit-Rusland veranderde ze haar naam in Formalgaut Barysaw en in 1996 werd het dan de huidige naam.
De club werd reeds 13 maal kampioen van Wit-Rusland, en veroverde 3 maal de nationale beker. Als vertegenwoordiger van een kleine competitie speelden ze reeds verscheidene malen Europees. In 2008 schakelden ze Anderlecht uit in een tweede kwalificatiewedstrijd voor de Champions League. In de 3e kwalificatiewedstrijd ging het Bulgaarse Levski Sofia voor de bijl, maar een groepsfase met Zenit St. Petersburg, Juventus Turijn en Real Madrid was er uiteraard te veel aan.
Onbekend maakt onbemind, maar toch, zoals Anderlecht ondervond, doet Arsenal er goed aan deze Wit-Russen niet te onderschatten. Het wordt overigens de eerste tegenstrever uit Wit-Rusland voor de Gunners.
De wedstrijden worden gespeeld op 28 september (uit) en 7 december (thuis).
Borisov is een eerder kleine stad (ruim 145.000 inwoners) en ligt aan de Berezina, een zijrivier van de Dnjepr, op 56 kilometer ten noordoosten van de Wit-Russische hoofdstad Minsk. Kenners van de Franse geschiedenis weten dat keizer Napoleon in 1812 de Berezina overstak en een schijnbeweging om Borisov maakte. De Grande Armée werd later toch ingesloten door het Russische leger.
De naam van de rivier komt ook terug in de geschiedenis van de voetbalclub, want ze werd opgericht in 1973 als Berezina Borisow. Na de onafhankelijkheid van Wit-Rusland veranderde ze haar naam in Formalgaut Barysaw en in 1996 werd het dan de huidige naam.
De club werd reeds 13 maal kampioen van Wit-Rusland, en veroverde 3 maal de nationale beker. Als vertegenwoordiger van een kleine competitie speelden ze reeds verscheidene malen Europees. In 2008 schakelden ze Anderlecht uit in een tweede kwalificatiewedstrijd voor de Champions League. In de 3e kwalificatiewedstrijd ging het Bulgaarse Levski Sofia voor de bijl, maar een groepsfase met Zenit St. Petersburg, Juventus Turijn en Real Madrid was er uiteraard te veel aan.
Onbekend maakt onbemind, maar toch, zoals Anderlecht ondervond, doet Arsenal er goed aan deze Wit-Russen niet te onderschatten. Het wordt overigens de eerste tegenstrever uit Wit-Rusland voor de Gunners.
De wedstrijden worden gespeeld op 28 september (uit) en 7 december (thuis).
RODE STER BELGRADO
Dit is de enige Servische (en Joegoslavische) club die er ooit in geslaagd is Europabeker I te winnen. Een saaie finale in 1991 in Bari eindigde op 0-0 en Rode Ster haalde het van Olympique Marseille met strafschoppen (5-3).
Na een ingewikkelde geboorte, o.m. door de Tweede Wereldoorlog, speelde Rode Ster, of Crvena Zvezda zijn eerste wedstrijd op 4 maart 1945 tegen het “Nationale Comité voor de bevrijding van Joegoslavië” en won met 3-2.
Door het uiteenvallen van Joegoslavië is de erelijst van Rode Ster tamelijk complex: ze werden 19 maal kampioen van Joegoslavië en 17 maal bekerwinnaar. Vervolgens werden ze 5 maal kampioen van Servië-Montenegro en pakten 2 keer de beker van dat land. In de recentste geschiedenis mogen ze zich 3 keer kampioen van Servië noemen en ook 3 keer bekerwinnaar.
De stadsderby van Belgrado tussen Rode Ster en Partizan staat bekend als één van de meest gevreesde ter wereld. De reputatie van de harde supporterskern van beide ploegen is berucht.
Onder manager Terry Neill speelde Arsenal in 1978 reeds een Europese ronde (in de UEFA-Cup) tegen Rode Ster Belgrado. Op 6 december 1978 werd een doelpunt van Alan Sunderland uitgevlakt door de late gelijkmaker van Dusan Savic. De heenwedstrijd was al verloren gegaan met 1-0 en dus werd Arsenal ook door deze tegenstrever uitgeschakeld.
Op 19 oktober in Belgrado en op 2 november in Londen zal ook hier focus en grinta nodig zijn om geen onaangename verrassing om de oren te krijgen.
In zijn geheel genomen moet een goed en gemotiveerd Arsenal deze groep winnen, om dan in 2018 klaar te zijn om ook uit de Champions League gewipte tegenstrevers in de ogen te kijken. De Gunners zijn het gewoon aan hun status verplicht om zover mogelijk te geraken in deze competitie, en ze, waarom ook niet, gewoon te winnen.
Dit is de enige Servische (en Joegoslavische) club die er ooit in geslaagd is Europabeker I te winnen. Een saaie finale in 1991 in Bari eindigde op 0-0 en Rode Ster haalde het van Olympique Marseille met strafschoppen (5-3).
Na een ingewikkelde geboorte, o.m. door de Tweede Wereldoorlog, speelde Rode Ster, of Crvena Zvezda zijn eerste wedstrijd op 4 maart 1945 tegen het “Nationale Comité voor de bevrijding van Joegoslavië” en won met 3-2.
Door het uiteenvallen van Joegoslavië is de erelijst van Rode Ster tamelijk complex: ze werden 19 maal kampioen van Joegoslavië en 17 maal bekerwinnaar. Vervolgens werden ze 5 maal kampioen van Servië-Montenegro en pakten 2 keer de beker van dat land. In de recentste geschiedenis mogen ze zich 3 keer kampioen van Servië noemen en ook 3 keer bekerwinnaar.
De stadsderby van Belgrado tussen Rode Ster en Partizan staat bekend als één van de meest gevreesde ter wereld. De reputatie van de harde supporterskern van beide ploegen is berucht.
Onder manager Terry Neill speelde Arsenal in 1978 reeds een Europese ronde (in de UEFA-Cup) tegen Rode Ster Belgrado. Op 6 december 1978 werd een doelpunt van Alan Sunderland uitgevlakt door de late gelijkmaker van Dusan Savic. De heenwedstrijd was al verloren gegaan met 1-0 en dus werd Arsenal ook door deze tegenstrever uitgeschakeld.
Op 19 oktober in Belgrado en op 2 november in Londen zal ook hier focus en grinta nodig zijn om geen onaangename verrassing om de oren te krijgen.
In zijn geheel genomen moet een goed en gemotiveerd Arsenal deze groep winnen, om dan in 2018 klaar te zijn om ook uit de Champions League gewipte tegenstrevers in de ogen te kijken. De Gunners zijn het gewoon aan hun status verplicht om zover mogelijk te geraken in deze competitie, en ze, waarom ook niet, gewoon te winnen.
MET VERSE MOED?
Over de zware nederlaag op Anfield Road –in dit nog jonge seizoen al een dieptepunt dat kan tellen- is alles gezegd en geschreven; het sluiten van de transfermarkt deed ook het nodige stof opwaaien; de interlandbreak was misschien wel een welkome ademhalingspauze voor alle Gooners, maar nu komt de volgende competitie opdracht er aan.
Zaterdag 9 september 2017 15.00 Emirates: Premier League matchweek 4 : Arsenal-Bournemouth
The Cherries van Eddie Howe beginnen aan hun derde seizoen in de Premier League. Na een 16e plaats in hun debuutjaar handhaafden ze zich vorig jaar erg knap en eindigden uiteindelijk op plaats 9, gelijk met Southampton op plaats 8, maar met een minder goed doelsaldo van -12. Het nummer 7, Everton, bleef met 15 punten meer wel volledig buiten bereik.
De kustploeg was behoorlijk actief op de transfermarkt. Bij Chelsea werden Nathan Aké (voor een recordbedrag) en doelman Asmir Begovic weggehaald, en naast nog een viertal andere, minder opvallende namen kwam ook Jermaine Defoe transfervrij over van Sunderland.
Bij de vertrekkers noteren we uiteraard vooral onze Jack Wilshere.
De huidige jaargang is niet goed gestart voor Bournemouth. De roodzwarten hebben nog altijd geen punten, evenals Crystal Palace en West Ham. Ze verloren 1-0 bij West Brom en gingen ook in twee thuiswedstrijden onderuit (0-2 tegen Watford en 1-2 tegen Manchester City). De laatste nederlaag was erg bitter want het winnende doelpunt van de Citizens viel pas diep in blessuretijd.
Arsenal won in dat eerste seizoen van The Cherries twee keer met 2-0 en trok vorig seizoen ook op het Emirates het laken naar zich toe. Het werd 3-1 met twee doelpunten van Alexis Sanchez en één van Theo Walcott.
De uitwedstrijd in het Vitality stadion was één van de nachtmerries van het seizoen. Na een uur spelen stond de thuisploeg 3-0 voor, maar Olivier Giroud werd, niet voor de enige keer, de redder in nood. Eerst met assists voor Alexis Sanchez en Lucas Perez, om dan zelf in blessuretijd de gelijkmaker aan te tekenen.
Iedereen rekent erop dat Arsenal de ploeg van Eddie Howe kansloos naar huis zal sturen. Wie deze wensen voor werkelijkheid neemt, krijgt maar al te dikwijls een nieuwe ontgoocheling te verwerken. Maar de Gunners hebben geen keuze. Nieuw puntenverlies gekoppeld aan een slappe prestatie kan echt niet. COYG!
Zaterdag 9 september 2017 15.00 Emirates: Premier League matchweek 4 : Arsenal-Bournemouth
The Cherries van Eddie Howe beginnen aan hun derde seizoen in de Premier League. Na een 16e plaats in hun debuutjaar handhaafden ze zich vorig jaar erg knap en eindigden uiteindelijk op plaats 9, gelijk met Southampton op plaats 8, maar met een minder goed doelsaldo van -12. Het nummer 7, Everton, bleef met 15 punten meer wel volledig buiten bereik.
De kustploeg was behoorlijk actief op de transfermarkt. Bij Chelsea werden Nathan Aké (voor een recordbedrag) en doelman Asmir Begovic weggehaald, en naast nog een viertal andere, minder opvallende namen kwam ook Jermaine Defoe transfervrij over van Sunderland.
Bij de vertrekkers noteren we uiteraard vooral onze Jack Wilshere.
De huidige jaargang is niet goed gestart voor Bournemouth. De roodzwarten hebben nog altijd geen punten, evenals Crystal Palace en West Ham. Ze verloren 1-0 bij West Brom en gingen ook in twee thuiswedstrijden onderuit (0-2 tegen Watford en 1-2 tegen Manchester City). De laatste nederlaag was erg bitter want het winnende doelpunt van de Citizens viel pas diep in blessuretijd.
Arsenal won in dat eerste seizoen van The Cherries twee keer met 2-0 en trok vorig seizoen ook op het Emirates het laken naar zich toe. Het werd 3-1 met twee doelpunten van Alexis Sanchez en één van Theo Walcott.
De uitwedstrijd in het Vitality stadion was één van de nachtmerries van het seizoen. Na een uur spelen stond de thuisploeg 3-0 voor, maar Olivier Giroud werd, niet voor de enige keer, de redder in nood. Eerst met assists voor Alexis Sanchez en Lucas Perez, om dan zelf in blessuretijd de gelijkmaker aan te tekenen.
Iedereen rekent erop dat Arsenal de ploeg van Eddie Howe kansloos naar huis zal sturen. Wie deze wensen voor werkelijkheid neemt, krijgt maar al te dikwijls een nieuwe ontgoocheling te verwerken. Maar de Gunners hebben geen keuze. Nieuw puntenverlies gekoppeld aan een slappe prestatie kan echt niet. COYG!
TERUG RECHTSTAAN – 1e MAAL
De nederlaag bij Stoke City maakte uiteraard alweer een heel pak negatieve reacties los, en was vooral koren op de molen van diegenen die er hun levenswerk van lijken te maken Arsène Wenger uit de club te schrijven, te praten, te roepen of te schelden. Dat The Potters na hun doelpunt dat tot stand kwam met de heel vriendelijke medewerking van Arsenal, zich als een stelletje angsthazen terugtrokken, een afweergordel als in een loopgravenoorlog optrokken, en het catenaccio van Helenio Herrera en Inter Milaan 50 jaar geleden terug in eer herstelden vergeet men of wil men zonder meer niet toegeven. De enkele blunders van het leidende trio waren evenzeer allemaal in het nadeel van de bezoekers uit Noord-Londen, en een verdiende overwinning van Arsenal kwam er dus niet.
Deze eerste, te vroeg op het seizoen opgelopen nederlaag wordt best zo snel mogelijk naar de geschiedenis gevoetbald. Er zijn uiteraard gunstigere plekken om dat te doen dan de thuishaven van het team van Jürgen Klopp.
Zondag 27 augustus 2017 - 16.00 u Anfield Road: Premier League Matchweek 3: Liverpool - Arsenal
Dat The Reds uit Liverpool de vorige competitie afsloten op de 4e plaats met 1 puntje meer dan Arsenal, en de Gunners op die manier uit de CL hielden is een nachtmerrie die we allemaal liefst zo snel mogelijk vergeten. Te meer omdat Liverpool op de eerste speeldag van die competitie in het Emirates met 3-4 kwam winnen. Na een 1-1 ruststand (doelpunten van Walcott en Coutinho) volgde een onwaarschijnlijke tweede helft waarin de bezoekers vlot wegliepen met goals van Lallana, nogmaals Coutinho en Mané. Oxlade-Chamberlain en Chambers gaven de thuissupporters nog hoop, maar een gelijkspel uit de brand slepen lukte niet meer.
In de terugwedstrijd leek de eerste helft een vervolg op dat rampscenario, want er lukte niets bij Arsenal en dat het aan de rust bij 2-0 bleef na goals van Firmino en Mané mag wel een wonder heten. In de tweede periode knokte Welbeck nog terug maar in de slotminuten nam Wijnaldum alle twijfels weg voor de thuisploeg.
In de nieuwe competitie hebben The Reds momenteel 4 punten. Op Vicarage Road kon thuisploeg Watford in de slotfase nog een puntje thuis houden (3-3) en tegen Crystal Palace werd slechts met een doelpunt van Mané op een goed kwartier voor tijd de eerste overwinning ingeschreven.
De grootste transfer van Liverpool voor dit seizoen is tot op heden de aanwerving van de Marokkaanse rechtsbuiten Mohamed Salah. Lucas Leiva verliet de club en trok naar Lazio Roma. Momenteel lijkt Barcelona nog volop aan de mouw van Coutinho te trekken, maar het is maar de vraag of Liverpool zijn goudhaantje zal willen laten gaan.
De wedstrijd zal geleid worden door routinier Martin Atkinson. Vorig seizoen leidde hij vier wedstrijden van de Gunners. Onder hem won Arsenal twee keer (1-4 op Sunderland en 3-0 thuis tegen West Ham) en verloor ook twee keer (2-1 op Manchester City en 3-1 op Chelsea). Op Stamford Bridge keurde hij het openingsdoelpunt van Chelsea, waarbij Alonso in vliegende vaart Hector Bellerin eerst tegen de grasmat mepte alvorens binnen te koppen, zonder meer goed.
Of de Gunners deze wedstrijd absoluut moeten winnen lijkt zo vroeg op het seizoen een wat overdreven stelling, maar een tweede opeenvolgende nederlaag op drie wedstrijden zou, alleszins naar puntengewin, een archi-slechte start betekenen. Aan Arsenal om dat te vermijden.
Deze eerste, te vroeg op het seizoen opgelopen nederlaag wordt best zo snel mogelijk naar de geschiedenis gevoetbald. Er zijn uiteraard gunstigere plekken om dat te doen dan de thuishaven van het team van Jürgen Klopp.
Zondag 27 augustus 2017 - 16.00 u Anfield Road: Premier League Matchweek 3: Liverpool - Arsenal
Dat The Reds uit Liverpool de vorige competitie afsloten op de 4e plaats met 1 puntje meer dan Arsenal, en de Gunners op die manier uit de CL hielden is een nachtmerrie die we allemaal liefst zo snel mogelijk vergeten. Te meer omdat Liverpool op de eerste speeldag van die competitie in het Emirates met 3-4 kwam winnen. Na een 1-1 ruststand (doelpunten van Walcott en Coutinho) volgde een onwaarschijnlijke tweede helft waarin de bezoekers vlot wegliepen met goals van Lallana, nogmaals Coutinho en Mané. Oxlade-Chamberlain en Chambers gaven de thuissupporters nog hoop, maar een gelijkspel uit de brand slepen lukte niet meer.
In de terugwedstrijd leek de eerste helft een vervolg op dat rampscenario, want er lukte niets bij Arsenal en dat het aan de rust bij 2-0 bleef na goals van Firmino en Mané mag wel een wonder heten. In de tweede periode knokte Welbeck nog terug maar in de slotminuten nam Wijnaldum alle twijfels weg voor de thuisploeg.
In de nieuwe competitie hebben The Reds momenteel 4 punten. Op Vicarage Road kon thuisploeg Watford in de slotfase nog een puntje thuis houden (3-3) en tegen Crystal Palace werd slechts met een doelpunt van Mané op een goed kwartier voor tijd de eerste overwinning ingeschreven.
De grootste transfer van Liverpool voor dit seizoen is tot op heden de aanwerving van de Marokkaanse rechtsbuiten Mohamed Salah. Lucas Leiva verliet de club en trok naar Lazio Roma. Momenteel lijkt Barcelona nog volop aan de mouw van Coutinho te trekken, maar het is maar de vraag of Liverpool zijn goudhaantje zal willen laten gaan.
De wedstrijd zal geleid worden door routinier Martin Atkinson. Vorig seizoen leidde hij vier wedstrijden van de Gunners. Onder hem won Arsenal twee keer (1-4 op Sunderland en 3-0 thuis tegen West Ham) en verloor ook twee keer (2-1 op Manchester City en 3-1 op Chelsea). Op Stamford Bridge keurde hij het openingsdoelpunt van Chelsea, waarbij Alonso in vliegende vaart Hector Bellerin eerst tegen de grasmat mepte alvorens binnen te koppen, zonder meer goed.
Of de Gunners deze wedstrijd absoluut moeten winnen lijkt zo vroeg op het seizoen een wat overdreven stelling, maar een tweede opeenvolgende nederlaag op drie wedstrijden zou, alleszins naar puntengewin, een archi-slechte start betekenen. Aan Arsenal om dat te vermijden.
EERSTE UITWEDSTRIJD
Nadat Arsenal het spook van puntenloze openingswedstrijden verdreef door in de slotminuten van een zinderend duel een achterstand van 2-3 om te zetten in een 4-3 overwinning, wacht de Gunners nu de eerste uitwedstrijd.
Zaterdag 19 augustus 2017, 17u30 Britannia Stadium, Premier League matchdag 2: Stoke City – Arsenal
Het Britannia stadion is één van die plaatsen waaraan de supporters van de Gunners geen goede herinneringen bewaren. Het thuispubliek is niet alleen erg fanatiek, het maakt zich nog steeds vrolijk over de trap waarmee Ryan Shawcross het been van Aaron Ramsey doormidden hakte. De honende gezangen richting onze Welshman weerklinken nog steeds en de FA vindt het allemaal OK.
Dat hakbijl voetbal lijkt trouwens de aard van het beestje te zijn. Manager Mark Hughes, die in 2013 de fakkel overnam van de beruchte Tony Pulis, probeert The Potters wel meer te laten voetballen, maar dat voetbal geen straatgevecht is krijgt ook hij niet in de hoofden van zijn spelers. Mogelijk zouden de fanatieke supporters van The Potters dat ook niet waarderen.
De in 1863 als Stoke Ramblers opgerichte club (de op één na oudste club van Engeland) eindigde vorige competitie op de 13e plaats met 11 overwinningen en 11 gelijke spelen, wat hen 44 punten opleverde en een negatief doelsaldo van -15.
De overtuiging dat Stoke één van Arsenals “Angstgegners” is verdween vorig seizoen naar het rijk der fabelen. Op 10 december 2016 kwamen The Potters wel op voorsprong na een strafschopdoelpunt van Charlie Adam, maar Walcott, Özil en Iwobi zorgden voor een 3-1 zege. Op 13 mei 2017 was het duel op Stoke de voorlaatste wedstrijd van de competitie. De Gunners liepen 0-2 uit via Özil en Giroud, Peter Crouch pruttelde nog tegen, maar Sanchez en Giroud zetten orde op zaken. Eindstand 1-4.
Sinds dan nam Stoke City afscheid van Marko Arnautovic, die naar West Ham vertrok. Jonathan Walters en Glenn Whelan verkasten naar resp. Burnley en Aston Villa. Van de aangeworven spelers noteren we Kurt Zouma van Chelsea op huurbasis. Onze jonge landgenoot Thibaud Verlinden, zoon van Dany, kwam bij de A-kern uit de U23 van The Potters.
Op de eerste speeldag verloor Stoke met 1-0 bij Everton. Ryan Shawcross stond nog steeds in de basis, maar zijn spitsbroeder voetbalbelhamel Charlie Adam bleef op de bank.
De sinds nieuwjaarsdag 46-jarige André Marriner werd als referee aangeduid. Marriner floot vorig seizoen 28 wedstrijden in de competitie, en hij werd daarbij 5 maal aangeduid als scheidsrechter voor Arsenal. Zijn laatste match voor de Gunners was de thuiswedstrijd tegen Manchester United op 7 mei 2017 (2-0).
We wensen hem alleszins een goede en kordate wedstrijd toe. Als Arsenal op de ingeslagen weg verdergaat, en een degelijke wedstrijdmentaliteit blijft tonen, kan enkel een referee die de zaken van in het begin in de hand wil houden bloed aan de palen en de bal voorkomen.
Zaterdag 19 augustus 2017, 17u30 Britannia Stadium, Premier League matchdag 2: Stoke City – Arsenal
Het Britannia stadion is één van die plaatsen waaraan de supporters van de Gunners geen goede herinneringen bewaren. Het thuispubliek is niet alleen erg fanatiek, het maakt zich nog steeds vrolijk over de trap waarmee Ryan Shawcross het been van Aaron Ramsey doormidden hakte. De honende gezangen richting onze Welshman weerklinken nog steeds en de FA vindt het allemaal OK.
Dat hakbijl voetbal lijkt trouwens de aard van het beestje te zijn. Manager Mark Hughes, die in 2013 de fakkel overnam van de beruchte Tony Pulis, probeert The Potters wel meer te laten voetballen, maar dat voetbal geen straatgevecht is krijgt ook hij niet in de hoofden van zijn spelers. Mogelijk zouden de fanatieke supporters van The Potters dat ook niet waarderen.
De in 1863 als Stoke Ramblers opgerichte club (de op één na oudste club van Engeland) eindigde vorige competitie op de 13e plaats met 11 overwinningen en 11 gelijke spelen, wat hen 44 punten opleverde en een negatief doelsaldo van -15.
De overtuiging dat Stoke één van Arsenals “Angstgegners” is verdween vorig seizoen naar het rijk der fabelen. Op 10 december 2016 kwamen The Potters wel op voorsprong na een strafschopdoelpunt van Charlie Adam, maar Walcott, Özil en Iwobi zorgden voor een 3-1 zege. Op 13 mei 2017 was het duel op Stoke de voorlaatste wedstrijd van de competitie. De Gunners liepen 0-2 uit via Özil en Giroud, Peter Crouch pruttelde nog tegen, maar Sanchez en Giroud zetten orde op zaken. Eindstand 1-4.
Sinds dan nam Stoke City afscheid van Marko Arnautovic, die naar West Ham vertrok. Jonathan Walters en Glenn Whelan verkasten naar resp. Burnley en Aston Villa. Van de aangeworven spelers noteren we Kurt Zouma van Chelsea op huurbasis. Onze jonge landgenoot Thibaud Verlinden, zoon van Dany, kwam bij de A-kern uit de U23 van The Potters.
Op de eerste speeldag verloor Stoke met 1-0 bij Everton. Ryan Shawcross stond nog steeds in de basis, maar zijn spitsbroeder voetbalbelhamel Charlie Adam bleef op de bank.
De sinds nieuwjaarsdag 46-jarige André Marriner werd als referee aangeduid. Marriner floot vorig seizoen 28 wedstrijden in de competitie, en hij werd daarbij 5 maal aangeduid als scheidsrechter voor Arsenal. Zijn laatste match voor de Gunners was de thuiswedstrijd tegen Manchester United op 7 mei 2017 (2-0).
We wensen hem alleszins een goede en kordate wedstrijd toe. Als Arsenal op de ingeslagen weg verdergaat, en een degelijke wedstrijdmentaliteit blijft tonen, kan enkel een referee die de zaken van in het begin in de hand wil houden bloed aan de palen en de bal voorkomen.
COMPETITIESTART
Vrijdag 11 augustus 2017 om 19u45, Emirates: Matchweek 1 Premier League: Arsenal – Leicester City
De tijd vliegt snel en zoals gewoonlijk stond de zomerperiode weer bol van de transfergeruchten. Na Sead Kolasinac kwam ook Alexandre Lacazette de club versterken en ofschoon er nog een aantal namen hardnekkig blijven circuleren lijkt het er momenteel sterk op dat Arsène Wenger even voorrang gaat geven aan het afslanken van de kern.
Even belangrijk in de nog drie weken lopende transferperiode is uiteraard het blijven of weggaan van onze topvedetten. Rond Mesut Özil lijkt het momenteel redelijk windstil (of is dat maar schijn?) maar de onmiddellijke toekomst van Alexis Sanchez is en blijft een hot topic, zowel bij de supporters als in de media. Ondertussen heeft het er alle schijn van dat de Chileen vrijdag tegen Leicester gewoon aan de aftrap zal staan als hij daarvoor fit genoeg is.
Tegenstander Leicester City heeft na de verrassende titel van 2016 een erg turbulent seizoen achter de rug. Het vertrek van Ngolo Kanté naar Chelsea bleek een erg zware aderlating en kampioenenmaker Claudio Ranieri mocht vrij snel opkrassen. De Foxes eindigden tenslotte pas op de 12e plaats met een negatief doelsaldo van 15. Sluipschutter Jamie Vardy, een jaar geleden gewild door Arsenal, zette 13 keer de netten bol en dat was een te groot verschil met het kampioensjaar toen hij 24 keer raak trof. De Algerijn Riyad Mahrez, een andere uitblinker onder Ranieri, begint het seizoen ook al ontevreden. Hij wil een transfer, wordt genoemd bij Arsenal, maar draagt ondertussen nog steeds het blauwe shirt. Leicester lijkt hem terecht aan zijn contract te houden.
De Foxes hebben een voorbereidingsperiode achter de rug met vriendschappelijke wedstrijden tegen West Bromwich Albion, Liverpool, Luton Town, Milton Keynes Dons, Wolverhampton Wanderers, Burton Albion en Borussia Mönchengladbach. Ze boekten daarbij geen geweldige resultaten.
De belangrijkste nieuwelingen in de kern zijn Kelechi Iheanacho (Manchester City), Harry Maguire en Eldin Jakupovic (Hull City) en Vicente Iborra (FC Sevilla). Onder andere de bij ons welbekende Marcin Wasilewski verliet de club.
Het is een open deur intrappen als we zeggen dat de competitiestart van Arsenal te dikwijls een bittere ontgoocheling is. Kunnen we deze negatieve trend omkeren tegen de Foxes? We kunnen het alleen maar hopen, met uitwedstrijden bij Stoke en Liverpool als volgende opdrachten. Vorig jaar won Arsenal met 1-0, en het was pas in de slotfase dat een schot van Nacho Monreal afweek op Robert Huth en zo in de netten verdween.
Referee van dienst is Mike Dean, laten we het er bij het seizoenbegin op houden dat hij er heel dikwijls in slaagt de nodige controverse op te wekken. Naar het goede voorbeeld van spelers en supporters mogen we hopen dat ook het scheidsrechterskorps goede voornemens gemaakt heeft.
Come on Arsenal!
De tijd vliegt snel en zoals gewoonlijk stond de zomerperiode weer bol van de transfergeruchten. Na Sead Kolasinac kwam ook Alexandre Lacazette de club versterken en ofschoon er nog een aantal namen hardnekkig blijven circuleren lijkt het er momenteel sterk op dat Arsène Wenger even voorrang gaat geven aan het afslanken van de kern.
Even belangrijk in de nog drie weken lopende transferperiode is uiteraard het blijven of weggaan van onze topvedetten. Rond Mesut Özil lijkt het momenteel redelijk windstil (of is dat maar schijn?) maar de onmiddellijke toekomst van Alexis Sanchez is en blijft een hot topic, zowel bij de supporters als in de media. Ondertussen heeft het er alle schijn van dat de Chileen vrijdag tegen Leicester gewoon aan de aftrap zal staan als hij daarvoor fit genoeg is.
Tegenstander Leicester City heeft na de verrassende titel van 2016 een erg turbulent seizoen achter de rug. Het vertrek van Ngolo Kanté naar Chelsea bleek een erg zware aderlating en kampioenenmaker Claudio Ranieri mocht vrij snel opkrassen. De Foxes eindigden tenslotte pas op de 12e plaats met een negatief doelsaldo van 15. Sluipschutter Jamie Vardy, een jaar geleden gewild door Arsenal, zette 13 keer de netten bol en dat was een te groot verschil met het kampioensjaar toen hij 24 keer raak trof. De Algerijn Riyad Mahrez, een andere uitblinker onder Ranieri, begint het seizoen ook al ontevreden. Hij wil een transfer, wordt genoemd bij Arsenal, maar draagt ondertussen nog steeds het blauwe shirt. Leicester lijkt hem terecht aan zijn contract te houden.
De Foxes hebben een voorbereidingsperiode achter de rug met vriendschappelijke wedstrijden tegen West Bromwich Albion, Liverpool, Luton Town, Milton Keynes Dons, Wolverhampton Wanderers, Burton Albion en Borussia Mönchengladbach. Ze boekten daarbij geen geweldige resultaten.
De belangrijkste nieuwelingen in de kern zijn Kelechi Iheanacho (Manchester City), Harry Maguire en Eldin Jakupovic (Hull City) en Vicente Iborra (FC Sevilla). Onder andere de bij ons welbekende Marcin Wasilewski verliet de club.
Het is een open deur intrappen als we zeggen dat de competitiestart van Arsenal te dikwijls een bittere ontgoocheling is. Kunnen we deze negatieve trend omkeren tegen de Foxes? We kunnen het alleen maar hopen, met uitwedstrijden bij Stoke en Liverpool als volgende opdrachten. Vorig jaar won Arsenal met 1-0, en het was pas in de slotfase dat een schot van Nacho Monreal afweek op Robert Huth en zo in de netten verdween.
Referee van dienst is Mike Dean, laten we het er bij het seizoenbegin op houden dat hij er heel dikwijls in slaagt de nodige controverse op te wekken. Naar het goede voorbeeld van spelers en supporters mogen we hopen dat ook het scheidsrechterskorps goede voornemens gemaakt heeft.
Come on Arsenal!
EERSTE WEDSTRIJD MET INZET
Zondag 6 augustus om 14 uur op Wembley: Community Shield: Arsenal –Chelsea
Vorig weekend besloot Arsenal de oefencampagne met de eigen Emirates Cup. Na een mooie 5-2 overwinning tegen Benfica ging de tweede wedstrijd tegen FC Sevilla met 1-2 verloren, maar door een wel heel bijzonder reglement (naast de drie punten voor een overwinning kregen de teams ook telkens een punt per gescoord doelpunt) hielden de Gunners toch de Emirates Cup in eigen huis. Een tornooizege met toch wel een bittere nasmaak, maar het is en blijft vriendschappelijk voetbal.
Volgende zondag wordt het ernstiger. Na de 0-3 nederlaag tegen Chelsea in Beijing verwachten de Gooners nu een antwoord van hun ploeg, en dit in een heruitgave van de FA Cup finale van vorig seizoen.
De FA Community Shield (tot in 2002 Charity Shield genoemd) is eigenlijk de prelude op de nieuwe competitie, een duel tussen de landskampioen en de bekerwinnaar. Dat is niet altijd zo geweest. De eerste “Shield” werd betwist in 1908 en het ging om een wedstrijd tussen beroepsspelers en amateurs, gespeeld om het seizoen af te sluiten en niet om het seizoen te beginnen. Manchester United won die eerste trofee tegen Queens Park Rangers met 4-0 in een replay van een 1-1 gelijkspel.
Na een aantal “Shield” wedstrijden tussen Professionals XI en Amateurs XI werd het vrij snel een gewoonte deze trofee te laten betwisten door de landskampioen en de bekerwinnaar. In 1930 won Arsenal op Stamford Bridge met 2-1 van Sheffield Wednesday. Het was de eerste overwinning in de “Shield” van Arsenal, dat in totaal nu 14 overwinningen telt, 7 minder dan Manchester United en 1 minder dan Liverpool.
Noch Arsenal, noch Chelsea lijken tot hiertoe volledig en in blakende vorm voor de nieuwe competitie. Indien we de media mogen geloven (en dat is niet altijd de verstandigste optie) kunnen de fans van beide ploegen nog wel wat aanwervingen verwachten. Of de kampioen en de bekerwinnaar klaar zullen zijn voor de openingsspeeldag (Arsenal ontvangt Leicester en Chelsea krijgt een dag later Burnley over de vloer) is nog maar de vraag.
Een spetterende Community Shield kan veel twijfels wegnemen, maar of het mistgordijn rond aankomsten (Lemar? Seri? Nog anderen?) en vertrekken (Sanchez? Özil? Debuchy, Jenkinson en andere Gibbs) spoedig zal optrekken lijkt voorlopig op een vraag die je alleen aan een waarzegster zou voorleggen.
Vorig weekend besloot Arsenal de oefencampagne met de eigen Emirates Cup. Na een mooie 5-2 overwinning tegen Benfica ging de tweede wedstrijd tegen FC Sevilla met 1-2 verloren, maar door een wel heel bijzonder reglement (naast de drie punten voor een overwinning kregen de teams ook telkens een punt per gescoord doelpunt) hielden de Gunners toch de Emirates Cup in eigen huis. Een tornooizege met toch wel een bittere nasmaak, maar het is en blijft vriendschappelijk voetbal.
Volgende zondag wordt het ernstiger. Na de 0-3 nederlaag tegen Chelsea in Beijing verwachten de Gooners nu een antwoord van hun ploeg, en dit in een heruitgave van de FA Cup finale van vorig seizoen.
De FA Community Shield (tot in 2002 Charity Shield genoemd) is eigenlijk de prelude op de nieuwe competitie, een duel tussen de landskampioen en de bekerwinnaar. Dat is niet altijd zo geweest. De eerste “Shield” werd betwist in 1908 en het ging om een wedstrijd tussen beroepsspelers en amateurs, gespeeld om het seizoen af te sluiten en niet om het seizoen te beginnen. Manchester United won die eerste trofee tegen Queens Park Rangers met 4-0 in een replay van een 1-1 gelijkspel.
Na een aantal “Shield” wedstrijden tussen Professionals XI en Amateurs XI werd het vrij snel een gewoonte deze trofee te laten betwisten door de landskampioen en de bekerwinnaar. In 1930 won Arsenal op Stamford Bridge met 2-1 van Sheffield Wednesday. Het was de eerste overwinning in de “Shield” van Arsenal, dat in totaal nu 14 overwinningen telt, 7 minder dan Manchester United en 1 minder dan Liverpool.
Noch Arsenal, noch Chelsea lijken tot hiertoe volledig en in blakende vorm voor de nieuwe competitie. Indien we de media mogen geloven (en dat is niet altijd de verstandigste optie) kunnen de fans van beide ploegen nog wel wat aanwervingen verwachten. Of de kampioen en de bekerwinnaar klaar zullen zijn voor de openingsspeeldag (Arsenal ontvangt Leicester en Chelsea krijgt een dag later Burnley over de vloer) is nog maar de vraag.
Een spetterende Community Shield kan veel twijfels wegnemen, maar of het mistgordijn rond aankomsten (Lemar? Seri? Nog anderen?) en vertrekken (Sanchez? Özil? Debuchy, Jenkinson en andere Gibbs) spoedig zal optrekken lijkt voorlopig op een vraag die je alleen aan een waarzegster zou voorleggen.
DE EMIRATES CUP
De Gunners zijn ondertussen teruggekeerd uit China en kunnen nu eindelijk in Londen beginnen aan de voorbereiding op de competitie. Een gelijkspel tegen Bayern (plus een overwinning tegen de Duitsers in de strafschoppenreeks) en een droge 3-0 nederlaag tegen Chelsea werden genoteerd. Uiteraard was dit laatste resultaat onmiddellijk de aanleiding voor een bepaalde pers, de Wenger out brigade en de eeuwige pessimisten om alles opnieuw bijzonder donker in te zien.
Daarvoor is natuurlijk geen enkele reden. Liever richten we de schijnwerpers op ons eigen tornooi, dat volgend weekend afgewerkt wordt.
Zaterdag 29 juli 2017 om 16u20 in het Emirates: Emirates Cup: Arsenal – Benfica
Benfica is een wijk in de Portugese hoofdstad Lissabon. De voetbalclub Sport Lisboa Benfica werd opgericht in 1904 als Sport Lisboa, maar kreeg zijn huidige naam in 1908 na een fusie met Sport Club de Benfica.
De club speelt zijn thuiswedstrijden in het Estadio da Luz dat plaats biedt aan ruim 65.000 kijkers. Bij elke thuiswedstrijd vliegt de mascotte van de club, een adelaar, over het veld en landt dan op de middenstip. De leden van de club dragen dan ook als bijnaam as aguias, de adelaars.
Naar ledenaantal is Benfica zowat de grootste club ter wereld. Net als Real Madrid en Barcelona is Benfica eigendom van haar leden, socios, en het aantal leden van Benfica is verbluffend: 160.000.
Benfica was tot en met de jaren 80 de dominante club van Portugal. Tussen 1969 en 1989 won de club 19 van haar 36 landstitels in totaal, met als clubicoon de onvergetelijke Eusebio. Sporting Lissabon was de grote rivaal, maar vanaf 1990 was FC Porto de grote club in Portugal en in de volgende 20 jaar kon Benfica slechts vier maal de titel pakken.
In 1961 en 1962 won Benfica de Europabeker der Landskampioenen en verbrak daarmee de hegemonie van Real Madrid, dat vijf keer op rij het tornooi had gewonnen. De Hongaarse coach Bela Guttmann vroeg daarop loonsverhoging, kreeg die niet, verliet de club en foeterde dat Benfica zonder hem nooit nog een Europese finale zou winnen. Sindsdien verloor Benfica maar liefst 5 keer de finale van Europa Cup I, 1 keer de finale van de UEFA Cup (van Anderlecht in 1983), en daar bovenop nog twee keer de finale van de Europa League. De media spreken ondertussen over “de vloek van Guttmann.”
Benfica won ook 26 keer de Portugese beker.
In de lijst van de oud-spelers vinden we uiteraard een resem klinkende namen terug: de Argentijnen di Maria en Saviola, de Belgen Preud’homme, Witsel en Carcela, de Nederlander Van Hooijdonk, de Portugezen Eusebio, Futre, Deco, Maniche en Rui Costa, de Spanjaard Nolito en verder nog de bij supporters van Club Brugge bekende Edgaras Jankauskas, Nemanja Matic, Karel Poborsky en ook nog Mario Stanic.
Het wordt alleszins een interessante confrontatie en een uitstekende voorbereiding op de competitie.
Zondag 30 juli 2017 om 16u20 in het Emirates: Emirates Cup: Arsenal – FC Sevilla
Sevilla Futbol Club werd opgericht in 1890. De eerste officiële wedstrijd werd pas gespeeld in 1914, tegen Recreativo Huelva. Het debuut in de Primera Divison vond nog eens twintig jaar later plaats, maar meteen werd de Spaanse beker veroverd. De eerste titel werd gepakt in 1946. De club haalde nadien geen successen meer, degradeerde zelfs in 2000 maar kwam onmiddellijk terug en ontwikkelde zich sindsdien tot een stabiele subtopper.
Het eerste grote succes kwam er in 2006 met de overwinning in de finale om de UEFA Cup. Het werd 4-0 tegen Middlesbrough. Ook de finale om de supercup werd gewonnen, Barcelona kreeg 3-0 om de oren. Ook in 2007 won Sevilla de UEFA Cup. Na een 0-0 tegen Espanyol Barcelona in de finale stopte doelman Andrès Palop zomaar eventjes 4 strafschoppen.
Sevilla ontwikkelde zich tot de grote specialist van het tweede Europese tornooi want de Zuid-Spaanse ploeg won nog drie maal de Europa League, en dat in 2014 (Benfica na strafschoppen), 2015 (3-2 winst tegen Dnipro Dnipropetrovsk) en 2016 (3-1 winst tegen Liverpool).
In Spanje zelf ging het, uiteraard door de concurrentie van Real Madrid en Barcelona heel wat minder. Het bleef bij slechts 1 landstitel en 5 maal de Copa del Rey.
Twee van onze landgenoten speelden een rolletje bij FC Sevilla, namelijk Tom De Mul en Axel Lawarée. Ook de Nederlander Khalid Boulahrouz verdedigde ooit de roodwitte kleuren.
Verder in de spelerslijst vallen nog op: Jesus Navas, Alvaro Negredo, Sergio Ramos, de ons welbekende José Antonio Reyes, Bebeto, Carlos Bacca, Rinat Dassajev, Frédéric Kanouté, Diego Maradona (slechts één seizoen), Robert Prosinecki, nog een Arsenal bekende Davor Suker en de huidige trainer van Atletico Madrid Diego Simeone.
We krijgen dus opnieuw een boeiende affiche in de Emirates Cup.
De laatste deelnemer, tegen wie Arsenal niet in actie zal komen, is het Duitse Red Bull Leipzig.
Daarvoor is natuurlijk geen enkele reden. Liever richten we de schijnwerpers op ons eigen tornooi, dat volgend weekend afgewerkt wordt.
Zaterdag 29 juli 2017 om 16u20 in het Emirates: Emirates Cup: Arsenal – Benfica
Benfica is een wijk in de Portugese hoofdstad Lissabon. De voetbalclub Sport Lisboa Benfica werd opgericht in 1904 als Sport Lisboa, maar kreeg zijn huidige naam in 1908 na een fusie met Sport Club de Benfica.
De club speelt zijn thuiswedstrijden in het Estadio da Luz dat plaats biedt aan ruim 65.000 kijkers. Bij elke thuiswedstrijd vliegt de mascotte van de club, een adelaar, over het veld en landt dan op de middenstip. De leden van de club dragen dan ook als bijnaam as aguias, de adelaars.
Naar ledenaantal is Benfica zowat de grootste club ter wereld. Net als Real Madrid en Barcelona is Benfica eigendom van haar leden, socios, en het aantal leden van Benfica is verbluffend: 160.000.
Benfica was tot en met de jaren 80 de dominante club van Portugal. Tussen 1969 en 1989 won de club 19 van haar 36 landstitels in totaal, met als clubicoon de onvergetelijke Eusebio. Sporting Lissabon was de grote rivaal, maar vanaf 1990 was FC Porto de grote club in Portugal en in de volgende 20 jaar kon Benfica slechts vier maal de titel pakken.
In 1961 en 1962 won Benfica de Europabeker der Landskampioenen en verbrak daarmee de hegemonie van Real Madrid, dat vijf keer op rij het tornooi had gewonnen. De Hongaarse coach Bela Guttmann vroeg daarop loonsverhoging, kreeg die niet, verliet de club en foeterde dat Benfica zonder hem nooit nog een Europese finale zou winnen. Sindsdien verloor Benfica maar liefst 5 keer de finale van Europa Cup I, 1 keer de finale van de UEFA Cup (van Anderlecht in 1983), en daar bovenop nog twee keer de finale van de Europa League. De media spreken ondertussen over “de vloek van Guttmann.”
Benfica won ook 26 keer de Portugese beker.
In de lijst van de oud-spelers vinden we uiteraard een resem klinkende namen terug: de Argentijnen di Maria en Saviola, de Belgen Preud’homme, Witsel en Carcela, de Nederlander Van Hooijdonk, de Portugezen Eusebio, Futre, Deco, Maniche en Rui Costa, de Spanjaard Nolito en verder nog de bij supporters van Club Brugge bekende Edgaras Jankauskas, Nemanja Matic, Karel Poborsky en ook nog Mario Stanic.
Het wordt alleszins een interessante confrontatie en een uitstekende voorbereiding op de competitie.
Zondag 30 juli 2017 om 16u20 in het Emirates: Emirates Cup: Arsenal – FC Sevilla
Sevilla Futbol Club werd opgericht in 1890. De eerste officiële wedstrijd werd pas gespeeld in 1914, tegen Recreativo Huelva. Het debuut in de Primera Divison vond nog eens twintig jaar later plaats, maar meteen werd de Spaanse beker veroverd. De eerste titel werd gepakt in 1946. De club haalde nadien geen successen meer, degradeerde zelfs in 2000 maar kwam onmiddellijk terug en ontwikkelde zich sindsdien tot een stabiele subtopper.
Het eerste grote succes kwam er in 2006 met de overwinning in de finale om de UEFA Cup. Het werd 4-0 tegen Middlesbrough. Ook de finale om de supercup werd gewonnen, Barcelona kreeg 3-0 om de oren. Ook in 2007 won Sevilla de UEFA Cup. Na een 0-0 tegen Espanyol Barcelona in de finale stopte doelman Andrès Palop zomaar eventjes 4 strafschoppen.
Sevilla ontwikkelde zich tot de grote specialist van het tweede Europese tornooi want de Zuid-Spaanse ploeg won nog drie maal de Europa League, en dat in 2014 (Benfica na strafschoppen), 2015 (3-2 winst tegen Dnipro Dnipropetrovsk) en 2016 (3-1 winst tegen Liverpool).
In Spanje zelf ging het, uiteraard door de concurrentie van Real Madrid en Barcelona heel wat minder. Het bleef bij slechts 1 landstitel en 5 maal de Copa del Rey.
Twee van onze landgenoten speelden een rolletje bij FC Sevilla, namelijk Tom De Mul en Axel Lawarée. Ook de Nederlander Khalid Boulahrouz verdedigde ooit de roodwitte kleuren.
Verder in de spelerslijst vallen nog op: Jesus Navas, Alvaro Negredo, Sergio Ramos, de ons welbekende José Antonio Reyes, Bebeto, Carlos Bacca, Rinat Dassajev, Frédéric Kanouté, Diego Maradona (slechts één seizoen), Robert Prosinecki, nog een Arsenal bekende Davor Suker en de huidige trainer van Atletico Madrid Diego Simeone.
We krijgen dus opnieuw een boeiende affiche in de Emirates Cup.
De laatste deelnemer, tegen wie Arsenal niet in actie zal komen, is het Duitse Red Bull Leipzig.
VAN AUSTRALIË NAAR CHINA
Woensdag 19 juli om 19u20 lokale tijd in het Shanghai stadium: Arsenal –Bayern München
De eerste wedstrijden van de voorbereiding op het nieuwe seizoen zijn alweer achter de rug. Terwijl het rookgordijn rond Alexis Sanchez maar niet optrekt, Barcelona lijkt bot te vangen voor Hector Bellerin en Alexandre Lacazette zijn eerste doelpuntje lukte voor Arsenal hebben de Engelse media alweer hun pennen in een vers potje gif gedoopt. En de Gunners, die genoten van een formidabele ontvangst in Australië, wonnen hun twee wedstrijden down under en zijn ondertussen aangekomen in China voor hun volgende acte de présence, met twee stevige tegenstrevers.
De eerste wedstrijden van de voorbereiding op het nieuwe seizoen zijn alweer achter de rug. Terwijl het rookgordijn rond Alexis Sanchez maar niet optrekt, Barcelona lijkt bot te vangen voor Hector Bellerin en Alexandre Lacazette zijn eerste doelpuntje lukte voor Arsenal hebben de Engelse media alweer hun pennen in een vers potje gif gedoopt. En de Gunners, die genoten van een formidabele ontvangst in Australië, wonnen hun twee wedstrijden down under en zijn ondertussen aangekomen in China voor hun volgende acte de présence, met twee stevige tegenstrevers.
De Duitse “Rekordmeister” voorstellen is overbodig. In het afgelopen seizoen werd Arsenal met twee keer een vernederende 5-1 van de mat geveegd in de Champions League; dat belette niet dat Bayern, als we geloof mogen hechten aan hardnekkige berichten, voluit ging voor voor de aanwerving van Alexis Sanchez. De eisen van de Chileen zouden echter te hoog geweest zijn. Het verhaal rond El Nino Maravilla is nog niet afgelopen.
Als voorbereidingswedstrijd kan de confrontatie met de Duitsers wel tellen.
De wedstrijd wordt gespeeld in het stadion dat in 1997 geopend werd voor de Nationale Chinese Spelen in dat jaar. 56.000 toeschouwers vinden er een zitje.
Als voorbereidingswedstrijd kan de confrontatie met de Duitsers wel tellen.
De wedstrijd wordt gespeeld in het stadion dat in 1997 geopend werd voor de Nationale Chinese Spelen in dat jaar. 56.000 toeschouwers vinden er een zitje.
Zaterdag 22 juli 2017 om 19u40 lokale tijd in het Bird’s Nest, Beijing, China: Arsenal – Chelsea
Na de wedstrijd in Shanghai verplaatsen de Gunners zich ruim 1200 kilometer naar het noorden om er in het indrukwekkende “Vogelnest” van Beijing partij te geven aan Chelsea, en dat nog geen twee maanden nadat de Blues verslagen werden in de Cupfinal, en twee weken voordat de ploeg van Conte opnieuw in de ogen gekeken wordt in de wedstrijd om het Community Shield.
Het Bird’s Nest Stadium werd gebouwd ter gelegenheid van de Olympische spelen van 2008. De huidige capaciteit van het stadion bedraagt 80.000 toeschouwers en het lijdt geen twijfel dat het voor deze wedstrijd tot de nok toe gevuld zal zijn met enthousiaste Chinese voetballiefhebbers.
Na de ongetwijfeld zeer vermoeiende goodwill wedstrijden in twee continenten kunnen we alleen maar hopen dat de spelers zonder blessures in eigen omgeving de voorbereiding kunnen afronden. Het eigen tornooi om de Emirates Cup brengt opnieuw interessante tegenstrevers, maar daarover later meer.
Na de wedstrijd in Shanghai verplaatsen de Gunners zich ruim 1200 kilometer naar het noorden om er in het indrukwekkende “Vogelnest” van Beijing partij te geven aan Chelsea, en dat nog geen twee maanden nadat de Blues verslagen werden in de Cupfinal, en twee weken voordat de ploeg van Conte opnieuw in de ogen gekeken wordt in de wedstrijd om het Community Shield.
Het Bird’s Nest Stadium werd gebouwd ter gelegenheid van de Olympische spelen van 2008. De huidige capaciteit van het stadion bedraagt 80.000 toeschouwers en het lijdt geen twijfel dat het voor deze wedstrijd tot de nok toe gevuld zal zijn met enthousiaste Chinese voetballiefhebbers.
Na de ongetwijfeld zeer vermoeiende goodwill wedstrijden in twee continenten kunnen we alleen maar hopen dat de spelers zonder blessures in eigen omgeving de voorbereiding kunnen afronden. Het eigen tornooi om de Emirates Cup brengt opnieuw interessante tegenstrevers, maar daarover later meer.
|
|
DE BAL GAAT WEER AAN HET ROLLEN
Amper enkele dagen nadat Chelsea op indrukwekkende wijze opzij werd gezet in de finale om de FA Cup vonden de eeuwige pessimisten en criticasters het nodig om alweer op vernietigende wijze uit te halen naar de club. Aanleiding was het nieuwe contract dat Arsène Wenger aangeboden kreeg. De Franse manager zal de Gunners voor twee jaar naar verdere successen proberen te leiden.
Ook de zomerse transferperiode geeft aanleiding tot een hele reeks speculaties, eindeloze discussies en ellenlange verlanglijstjes van supporters. Op het ogenblik dat deze bijdrage geschreven werd had Arsenal alleen de Bosniër Sead Kolasinac transfervrij overgenomen van Schalke 04. We wachten rustig af of er nog spelers gaan bijkomen (wat uiteraard ook zal leiden tot het vertrek van spelers) maar aan de hand van de bedragen die momenteel circuleren denken we eerder dat heel wat van deze namen niet van het lijstje “nice to have” zullen verdwijnen.
Ook af te wachten is de toekomst van Mesut Özil en Alexis Sanchez bij onze club. Ook over dit onderwerp worden we dagelijks bedolven onder een stroom van veronderstellingen. Of Arsenal erin zal slagen beide heren, die van hun lopende contract nog een jaar te gaan hebben, een verlenging met een loonsverhoging als een droom te laten tekenen, blijft voorlopig onzeker.
De FA Cup recordhouders slaagden er helaas niet in zich te plaatsen voor de Champions League, en zullen volgend jaar in de Europa League aantreden. Er zijn voor- en tegenstanders van deze competitie, die al heel wat aantrekkelijke finales heeft gekend. Dat was vooral te danken aan het Spaanse FC Sevilla, de specialisten ter zake, die op het einde van de voorbereidingsperiode mee het tornooi om de Emirates Cup kleur zullen geven. Maar daarover later meer.
De voorbereidingsperiode van Arsenal begint in Australië. Daarna zakken de Gunners af naar China, om er zowel in Shanghai als Beijing demonstratiewedstrijden af te werken.
Ook de zomerse transferperiode geeft aanleiding tot een hele reeks speculaties, eindeloze discussies en ellenlange verlanglijstjes van supporters. Op het ogenblik dat deze bijdrage geschreven werd had Arsenal alleen de Bosniër Sead Kolasinac transfervrij overgenomen van Schalke 04. We wachten rustig af of er nog spelers gaan bijkomen (wat uiteraard ook zal leiden tot het vertrek van spelers) maar aan de hand van de bedragen die momenteel circuleren denken we eerder dat heel wat van deze namen niet van het lijstje “nice to have” zullen verdwijnen.
Ook af te wachten is de toekomst van Mesut Özil en Alexis Sanchez bij onze club. Ook over dit onderwerp worden we dagelijks bedolven onder een stroom van veronderstellingen. Of Arsenal erin zal slagen beide heren, die van hun lopende contract nog een jaar te gaan hebben, een verlenging met een loonsverhoging als een droom te laten tekenen, blijft voorlopig onzeker.
De FA Cup recordhouders slaagden er helaas niet in zich te plaatsen voor de Champions League, en zullen volgend jaar in de Europa League aantreden. Er zijn voor- en tegenstanders van deze competitie, die al heel wat aantrekkelijke finales heeft gekend. Dat was vooral te danken aan het Spaanse FC Sevilla, de specialisten ter zake, die op het einde van de voorbereidingsperiode mee het tornooi om de Emirates Cup kleur zullen geven. Maar daarover later meer.
De voorbereidingsperiode van Arsenal begint in Australië. Daarna zakken de Gunners af naar China, om er zowel in Shanghai als Beijing demonstratiewedstrijden af te werken.
Donderdag 13 juli 2017 in het ANZ Stadium, Sydney, Australië : Sydney FC – Arsenal
Sydney FC is een zeer jonge club, pas opgericht in 2004, met het doel de stad Sydney te vertegenwoordigen in de vernieuwde Australische voetbalcompetitie. Na het winnen van een kwalificatietornooi in eigen land mocht Sydney FC meteen als Australisch vertegenwoordiger meedingen met het OFC Club Championship, de tegenhanger van de Champions League in Oceanië. Sydney won ook dat tornooi, in de finale ging het grote AS Magenta Nouméa uit Nieuw-Caledonië voor de bijl.
Sydney FC mocht meteen het continent vertegenwoordigen op de wereldbeker voor clubs. Deportivo Saprissa uit Costa Rica bleek met 1-0 net iets te sterk, maar het duel om de vijfde plaats tegen Al-Ahly uit Egypte werd met 2-1 gewonnen.
In 2006 dan won Sydney FC het eerste, vernieuwde, Australische kampioenschap.
Juninho Paulista, een kortstondige sensatie bij Middlesbrough, was één van hun blikvangers in die aanvangsjaren, maar de meest bekende was natuurlijk Dwight Yorke.
In de huidige competitie staat het team met een heel ruime voorsprong aan de leiding.
Sydney FC is een zeer jonge club, pas opgericht in 2004, met het doel de stad Sydney te vertegenwoordigen in de vernieuwde Australische voetbalcompetitie. Na het winnen van een kwalificatietornooi in eigen land mocht Sydney FC meteen als Australisch vertegenwoordiger meedingen met het OFC Club Championship, de tegenhanger van de Champions League in Oceanië. Sydney won ook dat tornooi, in de finale ging het grote AS Magenta Nouméa uit Nieuw-Caledonië voor de bijl.
Sydney FC mocht meteen het continent vertegenwoordigen op de wereldbeker voor clubs. Deportivo Saprissa uit Costa Rica bleek met 1-0 net iets te sterk, maar het duel om de vijfde plaats tegen Al-Ahly uit Egypte werd met 2-1 gewonnen.
In 2006 dan won Sydney FC het eerste, vernieuwde, Australische kampioenschap.
Juninho Paulista, een kortstondige sensatie bij Middlesbrough, was één van hun blikvangers in die aanvangsjaren, maar de meest bekende was natuurlijk Dwight Yorke.
In de huidige competitie staat het team met een heel ruime voorsprong aan de leiding.
Zaterdag 15 juli 2017 in het ANZ Stadium, Sydney, Australië: Western Sydney Wanderers – Arsenal
Western Sydney Wanderers is een nog jongere club dan Sydney FC. Ze bestaan pas sinds 2012, hoewel er reeds eerder plannen waren om de club op te richten. Allerlei verwikkelingen, onder meer het alleenrecht van Sydney FC tot het runnen van een professionele voetbalclub in de stad, en het afwijzen van de licentie aanvraag door de FIFA vertraagden de start. De Wanderers werden wel meteen landskampioen in 2013 en wonnen een jaar later zelfs de AFC Champions League (Australië was inmiddels toegetreden tot de Aziatische voetbalfederatie). In een dubbele finale wonnen ze thuis met 1-0 van Al-Hilal en hielden ze de kampioen van Saoedi-Arabië in de woestijn met 0-0 in bedwang.
De meest bekende spelers van de Wanderers waren Romeo Castelen en Shinji Ono, in een eerdere periode beiden actief bij onder meer Feijenoord Rotterdam.
Momenteel staat de club halverwege de tabel in de Australische competitie.
Western Sydney Wanderers is een nog jongere club dan Sydney FC. Ze bestaan pas sinds 2012, hoewel er reeds eerder plannen waren om de club op te richten. Allerlei verwikkelingen, onder meer het alleenrecht van Sydney FC tot het runnen van een professionele voetbalclub in de stad, en het afwijzen van de licentie aanvraag door de FIFA vertraagden de start. De Wanderers werden wel meteen landskampioen in 2013 en wonnen een jaar later zelfs de AFC Champions League (Australië was inmiddels toegetreden tot de Aziatische voetbalfederatie). In een dubbele finale wonnen ze thuis met 1-0 van Al-Hilal en hielden ze de kampioen van Saoedi-Arabië in de woestijn met 0-0 in bedwang.
De meest bekende spelers van de Wanderers waren Romeo Castelen en Shinji Ono, in een eerdere periode beiden actief bij onder meer Feijenoord Rotterdam.
Momenteel staat de club halverwege de tabel in de Australische competitie.
Een ooggetuige in Wembley
Cup final in Wembley.
4 woorden. Maar sinds ruim 45 jaar een natte droom. Diep in mijn hart wist ik dat de kans dat ik ooit een cup final zou kunnen meemaken erg laag was. En een cup final met Arsenal? Tja dan zouden er heel veel supporters het moeten laten afweten.
Maar soms steekt het lot een handje toe. Sinds 2008 schrijf ik met de regelmaat van de klok artikels voor Untold Arsenal. Je weet wel dat blog van mensen die geen slecht woord over de lippen kunnen krijgen als het over Arsenal gaat. Niet ieders cup of tea dat besef ik goed genoeg. Maar dankzij mijn schrijfwerk heb ik mensen leren kennen die ons als supporters club al enorm geholpen hebben om die laatste paar Arsenal Belgium Gooners mee in het stadion te krijgen als Arsenal weeral eens niet alle gevraagde tickets toezegde. Tony, Andrew en Drew zorgden dan binnen de mogelijkheden voor die tickets.
14 dagen geleden stuurde Andrew mij om 23 uur een mail: HIj had twee tickets voor Wembley en zijn zoon Jon kon niet mee gaan want die moest werken. Of ik zin had in dat ticket? Zin? ZIN???????? Nog nooit werd een overzetboot en hotel zo snel geboekt als die dag. Voor middernacht had ik Andrew laten weten dat ik het ticket zou overnemen en was ons hotel en boot geboekt. Carine ging mee als mijn travelcompanion en tja we hadden nog nooit een wedstrijd verloren als zij mee naar London was gegaan. Alle beetjes helpen he. Zeker in een cup final.
She wore a yellow ribbon. Ook dat kwam in orde. Ik had zelfs een gele sjaal mee. De sjaal die ik aan had toen ik de laatste 3 wedstrijden kon gaan zien van mijn lokale ploeg Berchem Sport. De sjaal die 3 wedstrijden had gezien waarin ze de tegenstanders verpulverden. I wore it for the Arsenal on the day.
De Arsenal Belgium vlag moest natuurlijk ook mee zijn. De combinatie Walter en vlag is tot nu toe ook ongeslagen. Alle beetjes helpen.
In het stadion zaten we op de 38ste rij van de bovenste ring. Enorm hoog en ver maar wel met een schitterend zicht over het hele veld. Al vallen sommige details niet echt goed te zien. De duik van Moses was voor ons een raadsel maar Taylor die de duik floot en hem eraf stuurde.... wie waren wij om er aan te twijfelen.
De community singing was iets waar ik ook naar uit keek. Abyde with me het God save the Queen. Jarenlang naar gekeken op TV als een klein manneke en nu stond ik midden in de zingende massa. Toen was de droom helemaal uitgekomen.
Tijdens de opwarming hadden Andrew en ik al gezegd dat het opvallend was hoe intens de opwarming gebeurde. Het spelletje op balbezit werd gedaan alsof het een wedstrijd was op zich. Ik dacht nog even ho mannen loop U niet kapot. Maar het was gewoon een voorbode van wat men in de wedstrijd zou doen. Volle gas!
Tweemaal juichen voor ne pond zoals de uitdrukking in Engeland gaat voor de vroege goal van Alexis die een prima start van Arsenal beloonde. Ik kan nog steeds niet geloven dat we amper 1-0 voor stonden bij de rust... een poging van Özil in extremis net voor de lijn gekeerd, Welbeck tegen de paal gevolgd door Ramsey die ook de buitenkant van de paal raakte en dan weer Welbeck die zijn poging gestuit zag door Cahil op de lijn toen Courtois geklopt was. Aan de andere kant blokkeerde Per met heel zijn lange lijf elke poging van Chelsea.
Na de rust drukte Chelsea meer maar Per en Co keerden alle mogelijke gevaar. Bellerin op de counter had een goede kans maar Courtois stopte zijn lage schot. Aan de andere kant bleven we redelijk simpel overeind.
De Arsenal supporters in Wembley overdonderden de Chelsea supporters die we amper hoorden in feite. Iedere Gooner die we spraken na de wedstrijd was het er over eens: dit is de manier waarop supporters achter hun ploeg moeten staan. 90 minuten en elke wedstrijd. En niet van : jamaar.... gewoon alles geven.
1 moment van onoplettendheid van Per en Holding en daar was de dekselse Costa die de gelijkmaker binnenprikte.
En in plaats van te beginnen zeuren rolde het nog voor de wedstrijd terug hervatte van onze roodwitte kant van de tribune: COME ON ARSENAL! COME ON ARSENAL!!!!! En komen deden we.
Alexis naar Giroud die de bal voorzette en wie anders dan Aaron Rambo Ramsey was daar om de bal in doel te koppen..... De roodwitte helft van Wembley ontplofte. Scenes, scenes, scenes.....
De laatste 12 minuten officiële speeltijd verliepen schitterend. Nog een scary moment maar ditmaal kon Ospina de poging van Costa stoppen en Monreal ontzette de bal en weg was de laaste dreiging van Chelsea.
Hoe dat Arsenal niet meer scoorde blijft ook nu nog een raadsel. Bellerin met een run die helemaal toonde dat hij echt helemaal terug was na zijn hersenschudding opgelopen tegen Chelsea die gevolgd werd door een mindere periode. Maar ditmaal rolde zijn lage shot buiten langs de verkeerde kant van de paal. Özil kon het orgelpunt plaatsen op zijn prestatie en op die van het hele team. Hij kapte zijn tegenstander uit en schoot naar de korte hoek met Courtois kansloos aan de grond genageld.....de bal stuitte tegen de paal en zo tegen het been van Courtois in corner.... wij hadden ze kunnen en misschien wel moeten vernederen en hadden 4 of zelfs 5 doelpunten moeten scoren.
Nu bleef tot in de laatste seconden toch altijd de vage angst dat een verkeerde uitschuiver op de verkeerde moment zou kunnen worden afgestraft.
Maar Per hield de boel dicht en Xhaka zorgde ervoor dat er voordien heel wat aanvallen werden afgeslagen. Dat zijn dan ook twee mannen die voor mij de man of the match prijs mogen delen toekijkende van op de tribune in Wembley.
Bij het laatste fluitsignaal van Taylor gingen de Arsenal supporters helemaal uit de bol en dropen de Chelsea supporters vlug af. Wat volgde was nog een half uur gezang, gejuich, geroep, niets dan gelukkige gezichten rond om ons.
Ik vroeg aan Andrew om mij in de arm te knijpen of het echt waar was en ik echt wel wakker was en niet aan het dromen was. Het was waar. Echt waar.
Toen de spelers de lange rij trappen opgingen voelde ik pas echt wat een historisch moment dit was voor Arsenal. 13 FA cup zeges. Geen enkele ploeg doet beter. En voor mij persoonlijk niet onbelangrijk: Wenger heeft voor 7 van deze zeges gezorgd en is daardoor de onbetwiste alleenheerser en de meest succesvolle FA cup manager in de lange geschiedenis van de FA Cup.
De ingehouden vreugde maar zeker ook de trots kon ik van op mijn hoog zitje zo van hem zien afstralen. Na alle vreselijke verwijten en aanvallen die hij heeft moeten doorstaan de voorbije jaren stond hij daar als de onbetwiste Mister FA Cup. En alleen daarvoor moet men hem respecteren en verdient hij geen verwijten of persoonlijke aanvallen meer.
Ik was daar. In Wembley. Als Arsenal en Wenger geschiedenis schreven. Nu terug thuis zittende besef ik pas wat een bevoorrechte getuige ik ben geweest. De manier waarop we Chelsea achter een bijwijlen ongrijpbare bal lieten hollen, de manier waarop onze back 3 Rob-Per-Nacho de boel dicht houden en met lijf en leden voor elke bal en schot gingen liggen dat op ons doel zou kunnen afkomen. En als er iets doorkwam was Ooooooospina ter plaatse om de steken op te rapen.
De manier waarop rechtervleugel speler Bellerin over zijn flank rolde en Alonso achter hem aan liet lopen. De manier waarop The Ox tegen zijn voet moest spelen en ook voorop ging in de strijd. De manier waarop Xhaka en Ramsey baas speelden over Kante en Matic.... En dan het aanvallend compartiment met dirigent Özil in een glansrol (wat een kilometers die aflegt en hoe die steeds maar vrije spelers ziet staan), Alexis met een belangrijk openingsdoelpunt en soms wat ongelukkig in het verliezen van de bal (het blijft zijn zwakke punt soms), Welbeck die enorm hard werkte en dat harde werken beloond had moeten zien met een doelpunt....
De invallers waarin weer dekselse Giroud oh zo belangrijk was met zijn eerste baltoets na de aftrap een assist te geven voor de winning goal. Coquelin die naadloos de linker flank overnam (we hadden daar niemand meer voor die positie) en dan Elneny die eigenlijk nog had moeten scoren maar kom ik wil geen slecht woord horen over 1 Arsenal speler vandaag.
Ik kan mijn mede Untold schrijver Andrew Crawshaw niet genoeg danken voor het feit dat hij mij deelachtig heeft gemaakt van dat stukje geschiedenis dat ik voor mijn eigen ogen heb zien gebeuren.
Het was een eer en een voorrecht om in Wembley te zijn. De beste dag uit mijn leven als Arsenal supporter. Enkel daar te zijn als we de PL winnen zou misschien nog mooier kunnen zijn. Wat denk je? Afspraak volgend jaar?
4 woorden. Maar sinds ruim 45 jaar een natte droom. Diep in mijn hart wist ik dat de kans dat ik ooit een cup final zou kunnen meemaken erg laag was. En een cup final met Arsenal? Tja dan zouden er heel veel supporters het moeten laten afweten.
Maar soms steekt het lot een handje toe. Sinds 2008 schrijf ik met de regelmaat van de klok artikels voor Untold Arsenal. Je weet wel dat blog van mensen die geen slecht woord over de lippen kunnen krijgen als het over Arsenal gaat. Niet ieders cup of tea dat besef ik goed genoeg. Maar dankzij mijn schrijfwerk heb ik mensen leren kennen die ons als supporters club al enorm geholpen hebben om die laatste paar Arsenal Belgium Gooners mee in het stadion te krijgen als Arsenal weeral eens niet alle gevraagde tickets toezegde. Tony, Andrew en Drew zorgden dan binnen de mogelijkheden voor die tickets.
14 dagen geleden stuurde Andrew mij om 23 uur een mail: HIj had twee tickets voor Wembley en zijn zoon Jon kon niet mee gaan want die moest werken. Of ik zin had in dat ticket? Zin? ZIN???????? Nog nooit werd een overzetboot en hotel zo snel geboekt als die dag. Voor middernacht had ik Andrew laten weten dat ik het ticket zou overnemen en was ons hotel en boot geboekt. Carine ging mee als mijn travelcompanion en tja we hadden nog nooit een wedstrijd verloren als zij mee naar London was gegaan. Alle beetjes helpen he. Zeker in een cup final.
She wore a yellow ribbon. Ook dat kwam in orde. Ik had zelfs een gele sjaal mee. De sjaal die ik aan had toen ik de laatste 3 wedstrijden kon gaan zien van mijn lokale ploeg Berchem Sport. De sjaal die 3 wedstrijden had gezien waarin ze de tegenstanders verpulverden. I wore it for the Arsenal on the day.
De Arsenal Belgium vlag moest natuurlijk ook mee zijn. De combinatie Walter en vlag is tot nu toe ook ongeslagen. Alle beetjes helpen.
In het stadion zaten we op de 38ste rij van de bovenste ring. Enorm hoog en ver maar wel met een schitterend zicht over het hele veld. Al vallen sommige details niet echt goed te zien. De duik van Moses was voor ons een raadsel maar Taylor die de duik floot en hem eraf stuurde.... wie waren wij om er aan te twijfelen.
De community singing was iets waar ik ook naar uit keek. Abyde with me het God save the Queen. Jarenlang naar gekeken op TV als een klein manneke en nu stond ik midden in de zingende massa. Toen was de droom helemaal uitgekomen.
Tijdens de opwarming hadden Andrew en ik al gezegd dat het opvallend was hoe intens de opwarming gebeurde. Het spelletje op balbezit werd gedaan alsof het een wedstrijd was op zich. Ik dacht nog even ho mannen loop U niet kapot. Maar het was gewoon een voorbode van wat men in de wedstrijd zou doen. Volle gas!
Tweemaal juichen voor ne pond zoals de uitdrukking in Engeland gaat voor de vroege goal van Alexis die een prima start van Arsenal beloonde. Ik kan nog steeds niet geloven dat we amper 1-0 voor stonden bij de rust... een poging van Özil in extremis net voor de lijn gekeerd, Welbeck tegen de paal gevolgd door Ramsey die ook de buitenkant van de paal raakte en dan weer Welbeck die zijn poging gestuit zag door Cahil op de lijn toen Courtois geklopt was. Aan de andere kant blokkeerde Per met heel zijn lange lijf elke poging van Chelsea.
Na de rust drukte Chelsea meer maar Per en Co keerden alle mogelijke gevaar. Bellerin op de counter had een goede kans maar Courtois stopte zijn lage schot. Aan de andere kant bleven we redelijk simpel overeind.
De Arsenal supporters in Wembley overdonderden de Chelsea supporters die we amper hoorden in feite. Iedere Gooner die we spraken na de wedstrijd was het er over eens: dit is de manier waarop supporters achter hun ploeg moeten staan. 90 minuten en elke wedstrijd. En niet van : jamaar.... gewoon alles geven.
1 moment van onoplettendheid van Per en Holding en daar was de dekselse Costa die de gelijkmaker binnenprikte.
En in plaats van te beginnen zeuren rolde het nog voor de wedstrijd terug hervatte van onze roodwitte kant van de tribune: COME ON ARSENAL! COME ON ARSENAL!!!!! En komen deden we.
Alexis naar Giroud die de bal voorzette en wie anders dan Aaron Rambo Ramsey was daar om de bal in doel te koppen..... De roodwitte helft van Wembley ontplofte. Scenes, scenes, scenes.....
De laatste 12 minuten officiële speeltijd verliepen schitterend. Nog een scary moment maar ditmaal kon Ospina de poging van Costa stoppen en Monreal ontzette de bal en weg was de laaste dreiging van Chelsea.
Hoe dat Arsenal niet meer scoorde blijft ook nu nog een raadsel. Bellerin met een run die helemaal toonde dat hij echt helemaal terug was na zijn hersenschudding opgelopen tegen Chelsea die gevolgd werd door een mindere periode. Maar ditmaal rolde zijn lage shot buiten langs de verkeerde kant van de paal. Özil kon het orgelpunt plaatsen op zijn prestatie en op die van het hele team. Hij kapte zijn tegenstander uit en schoot naar de korte hoek met Courtois kansloos aan de grond genageld.....de bal stuitte tegen de paal en zo tegen het been van Courtois in corner.... wij hadden ze kunnen en misschien wel moeten vernederen en hadden 4 of zelfs 5 doelpunten moeten scoren.
Nu bleef tot in de laatste seconden toch altijd de vage angst dat een verkeerde uitschuiver op de verkeerde moment zou kunnen worden afgestraft.
Maar Per hield de boel dicht en Xhaka zorgde ervoor dat er voordien heel wat aanvallen werden afgeslagen. Dat zijn dan ook twee mannen die voor mij de man of the match prijs mogen delen toekijkende van op de tribune in Wembley.
Bij het laatste fluitsignaal van Taylor gingen de Arsenal supporters helemaal uit de bol en dropen de Chelsea supporters vlug af. Wat volgde was nog een half uur gezang, gejuich, geroep, niets dan gelukkige gezichten rond om ons.
Ik vroeg aan Andrew om mij in de arm te knijpen of het echt waar was en ik echt wel wakker was en niet aan het dromen was. Het was waar. Echt waar.
Toen de spelers de lange rij trappen opgingen voelde ik pas echt wat een historisch moment dit was voor Arsenal. 13 FA cup zeges. Geen enkele ploeg doet beter. En voor mij persoonlijk niet onbelangrijk: Wenger heeft voor 7 van deze zeges gezorgd en is daardoor de onbetwiste alleenheerser en de meest succesvolle FA cup manager in de lange geschiedenis van de FA Cup.
De ingehouden vreugde maar zeker ook de trots kon ik van op mijn hoog zitje zo van hem zien afstralen. Na alle vreselijke verwijten en aanvallen die hij heeft moeten doorstaan de voorbije jaren stond hij daar als de onbetwiste Mister FA Cup. En alleen daarvoor moet men hem respecteren en verdient hij geen verwijten of persoonlijke aanvallen meer.
Ik was daar. In Wembley. Als Arsenal en Wenger geschiedenis schreven. Nu terug thuis zittende besef ik pas wat een bevoorrechte getuige ik ben geweest. De manier waarop we Chelsea achter een bijwijlen ongrijpbare bal lieten hollen, de manier waarop onze back 3 Rob-Per-Nacho de boel dicht houden en met lijf en leden voor elke bal en schot gingen liggen dat op ons doel zou kunnen afkomen. En als er iets doorkwam was Ooooooospina ter plaatse om de steken op te rapen.
De manier waarop rechtervleugel speler Bellerin over zijn flank rolde en Alonso achter hem aan liet lopen. De manier waarop The Ox tegen zijn voet moest spelen en ook voorop ging in de strijd. De manier waarop Xhaka en Ramsey baas speelden over Kante en Matic.... En dan het aanvallend compartiment met dirigent Özil in een glansrol (wat een kilometers die aflegt en hoe die steeds maar vrije spelers ziet staan), Alexis met een belangrijk openingsdoelpunt en soms wat ongelukkig in het verliezen van de bal (het blijft zijn zwakke punt soms), Welbeck die enorm hard werkte en dat harde werken beloond had moeten zien met een doelpunt....
De invallers waarin weer dekselse Giroud oh zo belangrijk was met zijn eerste baltoets na de aftrap een assist te geven voor de winning goal. Coquelin die naadloos de linker flank overnam (we hadden daar niemand meer voor die positie) en dan Elneny die eigenlijk nog had moeten scoren maar kom ik wil geen slecht woord horen over 1 Arsenal speler vandaag.
Ik kan mijn mede Untold schrijver Andrew Crawshaw niet genoeg danken voor het feit dat hij mij deelachtig heeft gemaakt van dat stukje geschiedenis dat ik voor mijn eigen ogen heb zien gebeuren.
Het was een eer en een voorrecht om in Wembley te zijn. De beste dag uit mijn leven als Arsenal supporter. Enkel daar te zijn als we de PL winnen zou misschien nog mooier kunnen zijn. Wat denk je? Afspraak volgend jaar?
PAKKEN WE TOCH NOG EEN PRIJS?
Het doek is gevallen over de competitie 2016-2017. Arsenal sloot af met vijf overwinningen op rij, maar komt ondanks deze mooie eindsprint toch te kort om zich opnieuw te plaatsen voor de Champions League.
Alle Gooners kijken nu uit naar de allerlaatste opdracht van dit seizoen, de bekerfinale. Pakt onze club nog een prijs? Deze finale is mede dankzij een heel gunstige loting tegen twee clubs uit de lagere regionen van het Engelse voetbal een geschenk, een kans om dit seizoen nog een zilveren randje mee te geven. Arsenal kan opnieuw alleen recordhouder worden van het aantal bekeroverwinningen, maar de opdracht is loodzwaar. De Gunners moeten immers voorbij de landskampioen geraken.
Zaterdag 27 mei 2017 om 17u30, Wembley: Final Emirates FA Cup: Arsenal – Chelsea
We overlopen de geschiedenis van de FA Cup confrontaties tussen beide ploegen. 9 maal werden beide clubs tegen elkaar uitgeloot in de lange geschiedenis van dit tornooi. Arsenal werd slechts 2 maal uitgeschakeld. De Gunners gingen weliswaar 4 maal door na een replay, wat wil zeggen dat er in totaal 13 wedstrijden tussen beide Londense clubs gespeeld werden. Een overzicht.
De allereerste wedstrijd, in 1931, werd gewonnen door Chelsea met 2-1. Het was een wedstrijd in de vierde ronde van het tornooi.
De drie volgende confrontaties in de FA Cup, in 1950, 1952 en 1973 leverden geen winnaar op en werden beslist door een replay. Arsenal trok telkens aan het langste eind.
Daarna was het wachten tot net na de eeuwwisseling voor het volgende bekerduel. Arsenal en Chelsea keken mekaar in de ogen op 18 februari 2001 op Highbury. Thierry Henry opende de score kort na de rust met een strafschop. De Blues, onder manager Claudio Ranieri (!) pruttelden tegen met een treffer van Jimmy Floyd Hasselbaink. 20 minuten voor tijd werd Robert Pirès afgelost door Sylvain Wiltord en die bedankte Arsène Wenger met twee doelpunten. Eindstand 3-1.
Op 4 mei 2002 speelden beide clubs de finale. In het Millennium stadion in Cardiff, voor net geen 74.000 toeschouwers en onder scheidsrechter Mike Riley trok Arsenal twintig minuten voor tijd de wedstrijd naar zich toe met een goal van “The Romford Pelé” Ray Parlour. In minuut 80 nam Freddie Ljungberg alle twijfels weg. Kampioen Arsenal en Arsène Wenger realiseerden dus, na 1998, opnieuw een dubbelslag.
Nog steeds dezelfde managers (Wenger en Ranieri) aan het roer op 8 maart 2003 voor de kwartfinale. John Terry maakte er onmiddellijk 0-1 van, maar Francis Jeffers en Thierry Henry zorgden nog voor de rust voor een voorsprong. Frank Lampard dwong in de slotfase een replay af. Op 25 maart 2003 zagen ruim 41.000 toeschouwers op Stamford Bridge (scheidsrechter David Elleray) hoe John Terry nog voor het half uur een owngoal maakte. Sylvain Wiltord verdubbelde de voorsprong nog voor de rust. Na een goed uur moest Arsenal met 10 verder na een dubbele gele kaart voor Pascal Cygan en John Terry kon tegenscoren voor Chelsea. De Blues hadden slechts hoop voor drie minuten want Lauren besliste de wedstrijd. Eindstand 1-3 en Arsenal bekerde verder.
Het tornooi was een jaar later aan de 1/8e finales toe met een nieuw duel op Highbury op 15 februari 2004. Het stond 0-1 aan de rust met een doelpunt van Adrian Mutu, maar na een uur spelen achtte Reyes zijn tijd gekomen. Hij scoorde twee keer op vijf minuten tijd en de Gunners wonnen met 2-1. Het was nog steeds Arsène Wenger tegen Claudio Ranieri.
De laatste wedstrijd in bekerverband tussen beide clubs was de halve finale op Wembley op 18 april 2009. Nu zat Guus Hiddink op de stoel van de manager bij Chelsea. Walcott opende de score in de 18e minuut maar Florent Malouda maakte een kwartier later gelijk. Didier Drogba zorgde er met zijn doelpunt zes minuten voor tijd voor dat Chelsea, voor de eerste keer in 78 jaar, Arsenal kon uitschakelen. Scheidsrechter van dienst was Martin Atkinson.
Er wacht Arsène Wenger nog heel wat denkwerk voordat hij het best mogelijke elftal op de wei van Wembley kan sturen. De problemen situeren zich vooral in het achterste compartiment. Laurent Koscielny liet zijn club in de steek met een domme rode kaart tegen Everton; hem wacht een schorsing. Gabriël Paulista moest, eveneens in die laatste match, geblesseerd van het veld gedragen worden en is hoogst onzeker; Shkodran Mustafi heeft mogelijk een hersenschudding en ziet zijn kansen op deelname aan de finale ook al serieus slinken.
We zien wel hoe de manager dat allemaal gaat oplossen. Overal ter wereld zullen Gooners gespannen voor hun televisietoestel zitten. Velen zullen dat doen in de beslotenheid van hun eigen huiskamers, maar wereldwijd zullen supportersclubs samen komen om de finale samen te volgen. Zo ook Arsenal Belgium, en we roepen natuurlijk al onze leden en sympathisanten op om ons te vervoegen in ons clublokaal, Café Paradox te Kessel-Lo. Samen vieren is zoveel leuker!
Alle Gooners kijken nu uit naar de allerlaatste opdracht van dit seizoen, de bekerfinale. Pakt onze club nog een prijs? Deze finale is mede dankzij een heel gunstige loting tegen twee clubs uit de lagere regionen van het Engelse voetbal een geschenk, een kans om dit seizoen nog een zilveren randje mee te geven. Arsenal kan opnieuw alleen recordhouder worden van het aantal bekeroverwinningen, maar de opdracht is loodzwaar. De Gunners moeten immers voorbij de landskampioen geraken.
Zaterdag 27 mei 2017 om 17u30, Wembley: Final Emirates FA Cup: Arsenal – Chelsea
We overlopen de geschiedenis van de FA Cup confrontaties tussen beide ploegen. 9 maal werden beide clubs tegen elkaar uitgeloot in de lange geschiedenis van dit tornooi. Arsenal werd slechts 2 maal uitgeschakeld. De Gunners gingen weliswaar 4 maal door na een replay, wat wil zeggen dat er in totaal 13 wedstrijden tussen beide Londense clubs gespeeld werden. Een overzicht.
De allereerste wedstrijd, in 1931, werd gewonnen door Chelsea met 2-1. Het was een wedstrijd in de vierde ronde van het tornooi.
De drie volgende confrontaties in de FA Cup, in 1950, 1952 en 1973 leverden geen winnaar op en werden beslist door een replay. Arsenal trok telkens aan het langste eind.
Daarna was het wachten tot net na de eeuwwisseling voor het volgende bekerduel. Arsenal en Chelsea keken mekaar in de ogen op 18 februari 2001 op Highbury. Thierry Henry opende de score kort na de rust met een strafschop. De Blues, onder manager Claudio Ranieri (!) pruttelden tegen met een treffer van Jimmy Floyd Hasselbaink. 20 minuten voor tijd werd Robert Pirès afgelost door Sylvain Wiltord en die bedankte Arsène Wenger met twee doelpunten. Eindstand 3-1.
Op 4 mei 2002 speelden beide clubs de finale. In het Millennium stadion in Cardiff, voor net geen 74.000 toeschouwers en onder scheidsrechter Mike Riley trok Arsenal twintig minuten voor tijd de wedstrijd naar zich toe met een goal van “The Romford Pelé” Ray Parlour. In minuut 80 nam Freddie Ljungberg alle twijfels weg. Kampioen Arsenal en Arsène Wenger realiseerden dus, na 1998, opnieuw een dubbelslag.
Nog steeds dezelfde managers (Wenger en Ranieri) aan het roer op 8 maart 2003 voor de kwartfinale. John Terry maakte er onmiddellijk 0-1 van, maar Francis Jeffers en Thierry Henry zorgden nog voor de rust voor een voorsprong. Frank Lampard dwong in de slotfase een replay af. Op 25 maart 2003 zagen ruim 41.000 toeschouwers op Stamford Bridge (scheidsrechter David Elleray) hoe John Terry nog voor het half uur een owngoal maakte. Sylvain Wiltord verdubbelde de voorsprong nog voor de rust. Na een goed uur moest Arsenal met 10 verder na een dubbele gele kaart voor Pascal Cygan en John Terry kon tegenscoren voor Chelsea. De Blues hadden slechts hoop voor drie minuten want Lauren besliste de wedstrijd. Eindstand 1-3 en Arsenal bekerde verder.
Het tornooi was een jaar later aan de 1/8e finales toe met een nieuw duel op Highbury op 15 februari 2004. Het stond 0-1 aan de rust met een doelpunt van Adrian Mutu, maar na een uur spelen achtte Reyes zijn tijd gekomen. Hij scoorde twee keer op vijf minuten tijd en de Gunners wonnen met 2-1. Het was nog steeds Arsène Wenger tegen Claudio Ranieri.
De laatste wedstrijd in bekerverband tussen beide clubs was de halve finale op Wembley op 18 april 2009. Nu zat Guus Hiddink op de stoel van de manager bij Chelsea. Walcott opende de score in de 18e minuut maar Florent Malouda maakte een kwartier later gelijk. Didier Drogba zorgde er met zijn doelpunt zes minuten voor tijd voor dat Chelsea, voor de eerste keer in 78 jaar, Arsenal kon uitschakelen. Scheidsrechter van dienst was Martin Atkinson.
Er wacht Arsène Wenger nog heel wat denkwerk voordat hij het best mogelijke elftal op de wei van Wembley kan sturen. De problemen situeren zich vooral in het achterste compartiment. Laurent Koscielny liet zijn club in de steek met een domme rode kaart tegen Everton; hem wacht een schorsing. Gabriël Paulista moest, eveneens in die laatste match, geblesseerd van het veld gedragen worden en is hoogst onzeker; Shkodran Mustafi heeft mogelijk een hersenschudding en ziet zijn kansen op deelname aan de finale ook al serieus slinken.
We zien wel hoe de manager dat allemaal gaat oplossen. Overal ter wereld zullen Gooners gespannen voor hun televisietoestel zitten. Velen zullen dat doen in de beslotenheid van hun eigen huiskamers, maar wereldwijd zullen supportersclubs samen komen om de finale samen te volgen. Zo ook Arsenal Belgium, en we roepen natuurlijk al onze leden en sympathisanten op om ons te vervoegen in ons clublokaal, Café Paradox te Kessel-Lo. Samen vieren is zoveel leuker!
GELUKKIG IS DE FA CUP ER NOG
De nederlaag op het veld van Tottenham betekent niet alleen dat er nu zekerheid bestaat over het wegvallen van St. Totteringham’s day. De kwalificatie voor de Champions League van volgend seizoen wordt ook stilaan niet meer dan wishful thinking. Manchester City is momenteel vierde met 6 punten meer dan Arsenal. De Citizens hebben ook een beter doelsaldo (+6) en hoewel Arsenal nog 1 wedstrijd minder heeft gespeeld lijkt die achterstand te groot. Liverpool, op de 3e plaats, heeft 9 punten bonus, maar heeft wel 2 wedstrijden meer gespeeld dan Arsenal.
We zijn reeds in de maand mei en de Gunners moeten nog vijf competitiewedstrijden afwerken. Dat betekent dat er nu nog enkele hectische en zeer zware weken volgen; het is niet de meest ideale voorbereiding voor de Cupfinal tegen Chelsea op 27 mei.
Hier volgen, in een notendop, onze nog resterende competitiewedstrijden.
Zondag 7 mei om 16.00 uur, Emirates: Arsenal – Manchester United
De ploeg van José Mourinho staat op de vijfde plaats met vijf punten voorsprong. Net als hun buren hebben ze ook een wedstrijd meer gespeeld. Gaat Arsenal er eindelijk nog eens in lukken een ploeg uit de top zes in het verlies te spelen? José Mourinho, Arsène Wengers kwelgeest bij uitstek, moet in elk geval Zlatan Ibrahimovic missen.
De statistieken van de thuiswedstrijden tegen United zien er al bij al goed uit. Op 87 wedstrijden won Arsenal 45 maal en het doelsaldo bedraagt +57. De laatste thuiswedstrijd, tegen coach Louis Van Gaal, werd afgewerkt op 6 oktober 2015. Onder scheidsrechter Anthony Taylor zowaar won Arsenal met 3-0 na treffers van Sanchez, Özil en Walcott. Het hoeft geen betoog dat een herhaling van dergelijk resultaat alle Gooners ter wereld ongelooflijk veel deugd zou doen.
Woensdag 10 mei 2017 om 19u45, St. Mary’s: Southampton – Arsenal
Het vertrek van coach Ronald Koeman heeft de Saints geen goed gedaan. De nochtans ervaren Claude Puel leidt zijn ploeg door een rustig, maar al bij al kleurloos seizoen. De ploeg staat halverwege de rangschikking.
Bij Southampton is het voor Arsenal nooit een gemakkelijke opdracht. Op 39 wedstrijden werd slechts 14 maal gewonnen en het doelsaldo is perfect in evenwicht: 51-51. Op tweede kerstdag 2015, de laatste keer dat er voor de competitie op St. Mary’s gespeeld werd, kreeg een zwak Arsenal een 4-0 om de oren. Hoewel referee Jon Moss en zijn assistenten bij drie van de vier doelpunten in de fout gingen konden de Gunners op geen enkel moment aanspraak maken op puntengewin.
De thuiswedstrijd, in september, werd moeizaam met 2-1 gewonnen na een strafschopdoelpunt van Santi Cazorla in blessuretijd.
Zaterdag 13 mei 2017 om 17u30, Bet365 Stadium: Stoke City – Arsenal
Ook de laatste verplaatsing van het seizoen is traditioneel een zware brok. De sfeer in het stadion is meestal vijandig, de thuisfans doen niets liever dan benen brekende tackles op de tegenstrever aanmoedigen en verheerlijken, en uit de cijfers blijkt dat Arsenal meer dan ons lief is ten onder gaat in dergelijke omstandigheden. Ook de wedstrijdleiding is er trouwens niet ongevoelig voor, zoals al meermaals is gebleken.
Slechts 10 van de 45 wedstrijden op Stoke kon Arsenal winnend afsluiten. De laatste maal gebeurde dat op 27 februari 2010. Bendtner en Fabregas zetten een vroege achterstand om in een voorsprong en in de slotfase nam Thomas Vermaelen alle twijfels weg. Het was in die wedstrijd dat Ryan Shawcross het been van Ramsey doormidden trapte en rood kreeg van scheidsrechter Peter Walton.
Dinsdag 16 mei 2017 om 19u45, Emirates: Arsenal – Sunderland
De bezoekers uit het noorden zijn de laatste jaren steeds aan degradatie ontsnapt. Dat lukt dit seizoen niet meer. Het staat wiskundig reeds vast dat de Black Cats volgend seizoen in de Championship zullen uitkomen. Manager David Moyes, ooit zo bewierookt bij Everton, slaagt voor de derde keer op rij (na Manchester United en een avontuur in Spanje) dus niet in zijn opdracht.
Van de 69 thuiswedstrijden die Arsenal reeds afwerkte tegen Sunderland, werden er 37 gewonnen, met een doelsaldo van +64. Een overwinning van de Gunners ligt in de lijn van de verwachtingen. De laatste thuiswedstrijd werd met 3-1 gewonnen. Olivier Giroud wiste met een own-goal het openingsdoelpunt van Joel Campbell uit, maar hij maakte dat goed kort na de rust. Aaron Ramsey nam alle twijfels weg.
Dat een gedegradeerde ploeg gevaarlijk kan zijn, weten onze rivalen van de Lane maar al te goed. Aan Arsenal om niet in dezelfde val te trappen.
Zondag 21 mei 2017 om 15 uur, Emirates: Arsenal –Everton
Voor het derde jaar op rij mag Arsenal de laatste competitiewedstrijd op eigen veld afwerken. Het wordt beslist een moeilijke opdracht tegen de ploeg van Romelu Lukaku en Kevin Mirallas, ondanks heel erg positief ogende statistieken. Reeds 95 maal speelde Arsenal thuis tegen de blauwe ploeg uit Liverpool en daarvan werd 63 keer gewonnen met een overtuigend doelsaldo van liefst 188-93.
De laatste thuisnederlaag tegen de Toffees is al meer dan 20 jaar geleden. Op 20 januari 1996 won Everton met 1-2 op Highbury ondanks een openingsdoelpunt van Ian Wright. Dan zien we liever een herhaling van de wedstrijd van 11 mei 2005. Van Persie, Vieira, Pirès, Edu, Bergkamp en Flamini zorgden voor een 7-0 zege.
Arsenal heeft ons al te dikwijls teleurgesteld dit seizoen om nog te durven dromen van een 15 op 15 en een miraculeuze last-minute kwalificatie voor de Champions League. In voetbal is echter niets onmogelijk.
We zijn reeds in de maand mei en de Gunners moeten nog vijf competitiewedstrijden afwerken. Dat betekent dat er nu nog enkele hectische en zeer zware weken volgen; het is niet de meest ideale voorbereiding voor de Cupfinal tegen Chelsea op 27 mei.
Hier volgen, in een notendop, onze nog resterende competitiewedstrijden.
Zondag 7 mei om 16.00 uur, Emirates: Arsenal – Manchester United
De ploeg van José Mourinho staat op de vijfde plaats met vijf punten voorsprong. Net als hun buren hebben ze ook een wedstrijd meer gespeeld. Gaat Arsenal er eindelijk nog eens in lukken een ploeg uit de top zes in het verlies te spelen? José Mourinho, Arsène Wengers kwelgeest bij uitstek, moet in elk geval Zlatan Ibrahimovic missen.
De statistieken van de thuiswedstrijden tegen United zien er al bij al goed uit. Op 87 wedstrijden won Arsenal 45 maal en het doelsaldo bedraagt +57. De laatste thuiswedstrijd, tegen coach Louis Van Gaal, werd afgewerkt op 6 oktober 2015. Onder scheidsrechter Anthony Taylor zowaar won Arsenal met 3-0 na treffers van Sanchez, Özil en Walcott. Het hoeft geen betoog dat een herhaling van dergelijk resultaat alle Gooners ter wereld ongelooflijk veel deugd zou doen.
Woensdag 10 mei 2017 om 19u45, St. Mary’s: Southampton – Arsenal
Het vertrek van coach Ronald Koeman heeft de Saints geen goed gedaan. De nochtans ervaren Claude Puel leidt zijn ploeg door een rustig, maar al bij al kleurloos seizoen. De ploeg staat halverwege de rangschikking.
Bij Southampton is het voor Arsenal nooit een gemakkelijke opdracht. Op 39 wedstrijden werd slechts 14 maal gewonnen en het doelsaldo is perfect in evenwicht: 51-51. Op tweede kerstdag 2015, de laatste keer dat er voor de competitie op St. Mary’s gespeeld werd, kreeg een zwak Arsenal een 4-0 om de oren. Hoewel referee Jon Moss en zijn assistenten bij drie van de vier doelpunten in de fout gingen konden de Gunners op geen enkel moment aanspraak maken op puntengewin.
De thuiswedstrijd, in september, werd moeizaam met 2-1 gewonnen na een strafschopdoelpunt van Santi Cazorla in blessuretijd.
Zaterdag 13 mei 2017 om 17u30, Bet365 Stadium: Stoke City – Arsenal
Ook de laatste verplaatsing van het seizoen is traditioneel een zware brok. De sfeer in het stadion is meestal vijandig, de thuisfans doen niets liever dan benen brekende tackles op de tegenstrever aanmoedigen en verheerlijken, en uit de cijfers blijkt dat Arsenal meer dan ons lief is ten onder gaat in dergelijke omstandigheden. Ook de wedstrijdleiding is er trouwens niet ongevoelig voor, zoals al meermaals is gebleken.
Slechts 10 van de 45 wedstrijden op Stoke kon Arsenal winnend afsluiten. De laatste maal gebeurde dat op 27 februari 2010. Bendtner en Fabregas zetten een vroege achterstand om in een voorsprong en in de slotfase nam Thomas Vermaelen alle twijfels weg. Het was in die wedstrijd dat Ryan Shawcross het been van Ramsey doormidden trapte en rood kreeg van scheidsrechter Peter Walton.
Dinsdag 16 mei 2017 om 19u45, Emirates: Arsenal – Sunderland
De bezoekers uit het noorden zijn de laatste jaren steeds aan degradatie ontsnapt. Dat lukt dit seizoen niet meer. Het staat wiskundig reeds vast dat de Black Cats volgend seizoen in de Championship zullen uitkomen. Manager David Moyes, ooit zo bewierookt bij Everton, slaagt voor de derde keer op rij (na Manchester United en een avontuur in Spanje) dus niet in zijn opdracht.
Van de 69 thuiswedstrijden die Arsenal reeds afwerkte tegen Sunderland, werden er 37 gewonnen, met een doelsaldo van +64. Een overwinning van de Gunners ligt in de lijn van de verwachtingen. De laatste thuiswedstrijd werd met 3-1 gewonnen. Olivier Giroud wiste met een own-goal het openingsdoelpunt van Joel Campbell uit, maar hij maakte dat goed kort na de rust. Aaron Ramsey nam alle twijfels weg.
Dat een gedegradeerde ploeg gevaarlijk kan zijn, weten onze rivalen van de Lane maar al te goed. Aan Arsenal om niet in dezelfde val te trappen.
Zondag 21 mei 2017 om 15 uur, Emirates: Arsenal –Everton
Voor het derde jaar op rij mag Arsenal de laatste competitiewedstrijd op eigen veld afwerken. Het wordt beslist een moeilijke opdracht tegen de ploeg van Romelu Lukaku en Kevin Mirallas, ondanks heel erg positief ogende statistieken. Reeds 95 maal speelde Arsenal thuis tegen de blauwe ploeg uit Liverpool en daarvan werd 63 keer gewonnen met een overtuigend doelsaldo van liefst 188-93.
De laatste thuisnederlaag tegen de Toffees is al meer dan 20 jaar geleden. Op 20 januari 1996 won Everton met 1-2 op Highbury ondanks een openingsdoelpunt van Ian Wright. Dan zien we liever een herhaling van de wedstrijd van 11 mei 2005. Van Persie, Vieira, Pirès, Edu, Bergkamp en Flamini zorgden voor een 7-0 zege.
Arsenal heeft ons al te dikwijls teleurgesteld dit seizoen om nog te durven dromen van een 15 op 15 en een miraculeuze last-minute kwalificatie voor de Champions League. In voetbal is echter niets onmogelijk.
ALLE HENS AAN DEK EN ZWAAR WEER OP KOMST
De veel geplaagde Gooners kregen van hun ploeg een flinke aai over de bol in Middlesbrough. Want meer was het niet. Er was wel reden tot tevredenheid en tot voorzichtig optimisme. De overwinning tegen een zwak Boro werd niet behaald met schitterend spel, maar Arsène Wenger verraste met een nieuw game plan en er was geen Arsenal fan die mocht klagen over een gebrek aan inzet, overtuiging en grinta van het team. Gelukkig maar, want het vervolg en het einde van het seizoen zal het uiterste eisen van de mannen van Wenger. We beginnen eraan met drie duels op een week tijd, en de tegenstrevers zijn niet van een ander kaliber dan West Ham en Middlesbrough, de twee ploegen die we wel konden verslaan in de voorbije droevige periode.
Zondag 23 april 2017 om 15u00 op Wembley: Halve finale FA Cup: Arsenal – Manchester City
Ondanks alle kommer en kwel zitten de Gunners opnieuw in de halve finale van de FA Cup en er is geen enkele club die deze fase van het tornooi zo dikwijls bereikt heeft als Arsenal. Nu, FA Cup succes wordt soms voor een groot gedeelte bepaald door een gunstige loting, en net daarover mag Arsenal deze jaargang absoluut niet klagen. Het liep wel bijna mis in de allereerste opdracht bij Preston North End. Enkel gebrekkige afwerking door de thuisploeg zorgde ervoor dat de achterstand aan de rust slechts 1-0 was. Ramsey en Giroud zetten de scheve situatie alsnog recht.
Zowel Southampton als Arsenal vingen de volgende ronde aan met fel gewijzigde en verjongde elftallen. De Saints deden dat drastischer dan hun gasten en verloren kansloos met 0-5 tegen een knap voetballend Arsenal.
De balletjes vielen dan heel gunstig voor de Gunners in de loting en bij Sutton United won Arsenal met 0-2. Een wedstrijd, op kunstgras gespeeld, die meer zal herinnerd worden door de pie verorberende reservedoelman van de thuisploeg dan door het voetbal.
Lincoln City, nog een vijfdeklasser, was ook overeind gebleven en opnieuw was het Arsenal dat het genoegen kreeg deze jongens uit het tornooi te spelen. Dat gebeurde ook, met een logische 5-0 die na 90 minuten op het scorebord flikkerde.
De halve finales zijn echte toppers, en de finale zal dat als logisch gevolg ook zijn. Tottenham en Chelsea vechten op zaterdag een derby uit, en de dag daarna is het aan Arsenal om te proberen de finale te behalen.
Beide teams troffen elkaar slechts drie maal in FA Cup verband tijdens hun lange geschiedenis. In 1903/1904 ging Woolwich Arsenal eruit met 0-2, in 1931/1932 speelden beide clubs ook de halve finale tegen elkaar en won Arsenal met 1-0. De laatste bekerconfrontatie dateert van 1970/1971, op het veld van City wonnen de Gunners met 1-2.
Zonder twijfel wordt deze halve finale de zwaarste bekeropdracht ooit tegen City. In competitie verloor Arsenal op City met 2-1, nadat Walcott de score had geopend, en thuis, enkele weken geleden, kwamen de Gunners twee maal terug van een achterstand en werd het 2-2. We hopen op een sprankelende, boeiende en spectaculaire wedstrijd, waarin onze ploeg uiteindelijk, mogelijk na verlengingen en strafschoppen, aan het langste eind zal trekken.
Woensdag 26 april 2017 om 19u45 op het Emirates: Premier League: Arsenal – Leicester City
De grote stad Leicester (dertiende stad van het Verenigd Koninkrijk met 330.000 inwoners) ligt op ruim 160 kilometer ten noorden van Londen in de East Midlands. De stad zou gesticht zijn door Koning Leir, dezelfde van het toneelstuk King Lear van William Shakespeare.
Leicester City FC, vorig seizoen voor de allereerste keer Engels voetbalkampioen, werd gesticht in 1884 onder de naam Leicester Fosse, dit omdat de club speelde op een terrein aan de Fosse Road. Het verhaal van Leicester Fosse eindigde door financiële problemen in 1919, maar met de nieuwe naam Leicester City FC werd een doorstart genomen en sindsdien speelt de club afwisselend in de hoogste afdeling en één trapje lager.
In het begin van de 21e eeuw werd het nieuwe stadion in gebruik genomen. Dit, en verminderde inkomsten door degradatie zorgde echter voor enorme schulden. De club kreeg op enkele jaren tijd verschillende eigenaars. Eerst zorgde oud-speler Gary Lineker aan het hoofd van een consortium voor ademruimte, dan was het Milan Mandaric (oud voorzitter van Portsmouth) die eigenaar werd van de club. Die vertrok echter in 2010 om Sheffield Wednesday over te nemen en de nieuwe eigenaar werd het Thaise AFI (Asian Football Investments) met als voorzitter ene Vichai Raksiaksorn.
De verrassende landstitel van vorig seizoen is de enige trofee van betekenis die Leicester City wist te verwerven.
In Europa traden ze aan in 1961/1962 in Europa Cup II, waarin ze eerst het Noord-Ierse Glenavon FC uitschakelden en dan gewipt werden door Atletico Madrid. In 1997 en 2000 gingen ze er in de UEFA Cup uit in de eerste ronde, opnieuw tegen Atletico Madrid en Rode Ster Belgrado.
Dit seizoen doet kampioen Leicester het goed in de Champions League. De kwartfinale werd bereikt en of nogmaals Atletico Madrid de Foxes een halte gaat toeroepen was nog niet bekend bij het afwerken van dit stukje.
Bekende oud-spelers van Leicester City zijn onder meer doelman Gordon Banks, Esteban Cambiasso, Emile Heskey, Gary Lineker, Roberto Mancini, Gunner Frank McLintock en Don Revie.
Bij de huidige selectie vertrok N’golo Kante naar Chelsea, en werd succescoach Ranieri ontslagen. Jamie Vardy en Ryad Mahrez bleven.
Van vorige confrontaties brengen we graag Arsenal-Leicester van vorig seizoen in herinnering. Met een penalty van Vardy leek de would-be kampioen vertrokken, maar in de tweede helft zette Arsenal orde op zaken. Walcott maakte gelijk en hoe Mesut Özil in de slotseconden van de blessuretijd een vrije trap haarfijn voor doel dropte en Danny Welbeck uit deze assist de winning-goal prachtig in het hoekje kopte is een herinnering die ieder die er bij was nog steeds doet nagenieten.
In het totaal speelde Arsenal reeds 48 keer thuis tegen de Foxes. Er werd 31 keer gewonnen en slechts 4 keer verloren, het doelsaldo is zo maar eventjes +65 (113-48).
De allereerste wedstrijd tussen beide clubs vond plaats in het seizoen 1908/1909: Leicester Fosse-Woolwich Arsenal 1-1. De terugwedstrijd werd gewonnen door Woolwich Arsenal met 2-1.
Dit seizoen heeft kampioen Leicester City niet kunnen bevestigen. Het is pas onder trainer Craig Shakespeare, die in februari overnam van de ontslagen Ranieri, dat de Foxes het degradatiespook konden verjagen. Er worden goede resultaten behaald sindsdien en het wordt voor Arsenal niet gemakkelijk om de punten thuis te houden. Leicester overtuigt echter niet als uitploeg. Enkel Hull en Burnley doen het nog slechter op verplaatsing. Leicester haalde slechts 7 punten uit zijn uitwedstrijden, won slechts 1 match en zit met een negatief doelsaldo van -20.
Een overwinning is een must voor Arsenal in de moeilijke tocht naar de kwalificatie voor de CL van volgend seizoen, vooral ook gezien de volgende opdracht.
Zondag 30 april om 16u30 op White Hart Lane: Premier League: Tottenham Hotspur – Arsenal
De strijd om de heerschappij van Noord-Londen dreigt dit seizoen, voor het eerst in meer dan twintig jaar, gewonnen te worden door onze rivalen. Manager Pochettino heeft van zijn ploeg een sterk draaiend geheel gemaakt en de Spurs zitten leider Chelsea op de hielen. Beide teams hebben 32 wedstrijden gespeeld en Tottenham staat nog slechts vier punten in het krijt. Arsenal mag zich dus, nu nog meer dan anders aan een gloeiend heet onthaal verwachten op de Lane. Ondanks dat er dit seizoen geen St. Totteringham’s day gevierd zal worden, zou het toch pijnlijk zijn voor de lokale fans dat uigerekend Arsenal hun ploeg verder zou achteruitslaan in de titelstrijd.
Net iets meer dan 3 jaar geleden, op 16 maart 2014, won Arsenal voor het laatst een competitiewedstrijd bij Tottenham. Het doelpunt van Rosicky na 2 minuten bleek voldoende voor de zege. In totaal speelde Arsenal reeds 79 competitiewedstrijden op de Lane. Er werd 32 maal verloren en 24 maal gewonnen en het doelsaldo is -11.
Nodeloos te zeggen dat nog eens een overwinning iedereen bijzonder deugd zou doen. Het wordt beslist een verbeten en bitsige derby, en we hopen dat de rivaliteit in de tribunes tot sportieve rivaliteit beperkt blijft. De vreugde bij een zege van Arsenal zal er des te groter om zijn.
Zondag 23 april 2017 om 15u00 op Wembley: Halve finale FA Cup: Arsenal – Manchester City
Ondanks alle kommer en kwel zitten de Gunners opnieuw in de halve finale van de FA Cup en er is geen enkele club die deze fase van het tornooi zo dikwijls bereikt heeft als Arsenal. Nu, FA Cup succes wordt soms voor een groot gedeelte bepaald door een gunstige loting, en net daarover mag Arsenal deze jaargang absoluut niet klagen. Het liep wel bijna mis in de allereerste opdracht bij Preston North End. Enkel gebrekkige afwerking door de thuisploeg zorgde ervoor dat de achterstand aan de rust slechts 1-0 was. Ramsey en Giroud zetten de scheve situatie alsnog recht.
Zowel Southampton als Arsenal vingen de volgende ronde aan met fel gewijzigde en verjongde elftallen. De Saints deden dat drastischer dan hun gasten en verloren kansloos met 0-5 tegen een knap voetballend Arsenal.
De balletjes vielen dan heel gunstig voor de Gunners in de loting en bij Sutton United won Arsenal met 0-2. Een wedstrijd, op kunstgras gespeeld, die meer zal herinnerd worden door de pie verorberende reservedoelman van de thuisploeg dan door het voetbal.
Lincoln City, nog een vijfdeklasser, was ook overeind gebleven en opnieuw was het Arsenal dat het genoegen kreeg deze jongens uit het tornooi te spelen. Dat gebeurde ook, met een logische 5-0 die na 90 minuten op het scorebord flikkerde.
De halve finales zijn echte toppers, en de finale zal dat als logisch gevolg ook zijn. Tottenham en Chelsea vechten op zaterdag een derby uit, en de dag daarna is het aan Arsenal om te proberen de finale te behalen.
Beide teams troffen elkaar slechts drie maal in FA Cup verband tijdens hun lange geschiedenis. In 1903/1904 ging Woolwich Arsenal eruit met 0-2, in 1931/1932 speelden beide clubs ook de halve finale tegen elkaar en won Arsenal met 1-0. De laatste bekerconfrontatie dateert van 1970/1971, op het veld van City wonnen de Gunners met 1-2.
Zonder twijfel wordt deze halve finale de zwaarste bekeropdracht ooit tegen City. In competitie verloor Arsenal op City met 2-1, nadat Walcott de score had geopend, en thuis, enkele weken geleden, kwamen de Gunners twee maal terug van een achterstand en werd het 2-2. We hopen op een sprankelende, boeiende en spectaculaire wedstrijd, waarin onze ploeg uiteindelijk, mogelijk na verlengingen en strafschoppen, aan het langste eind zal trekken.
Woensdag 26 april 2017 om 19u45 op het Emirates: Premier League: Arsenal – Leicester City
De grote stad Leicester (dertiende stad van het Verenigd Koninkrijk met 330.000 inwoners) ligt op ruim 160 kilometer ten noorden van Londen in de East Midlands. De stad zou gesticht zijn door Koning Leir, dezelfde van het toneelstuk King Lear van William Shakespeare.
Leicester City FC, vorig seizoen voor de allereerste keer Engels voetbalkampioen, werd gesticht in 1884 onder de naam Leicester Fosse, dit omdat de club speelde op een terrein aan de Fosse Road. Het verhaal van Leicester Fosse eindigde door financiële problemen in 1919, maar met de nieuwe naam Leicester City FC werd een doorstart genomen en sindsdien speelt de club afwisselend in de hoogste afdeling en één trapje lager.
In het begin van de 21e eeuw werd het nieuwe stadion in gebruik genomen. Dit, en verminderde inkomsten door degradatie zorgde echter voor enorme schulden. De club kreeg op enkele jaren tijd verschillende eigenaars. Eerst zorgde oud-speler Gary Lineker aan het hoofd van een consortium voor ademruimte, dan was het Milan Mandaric (oud voorzitter van Portsmouth) die eigenaar werd van de club. Die vertrok echter in 2010 om Sheffield Wednesday over te nemen en de nieuwe eigenaar werd het Thaise AFI (Asian Football Investments) met als voorzitter ene Vichai Raksiaksorn.
De verrassende landstitel van vorig seizoen is de enige trofee van betekenis die Leicester City wist te verwerven.
In Europa traden ze aan in 1961/1962 in Europa Cup II, waarin ze eerst het Noord-Ierse Glenavon FC uitschakelden en dan gewipt werden door Atletico Madrid. In 1997 en 2000 gingen ze er in de UEFA Cup uit in de eerste ronde, opnieuw tegen Atletico Madrid en Rode Ster Belgrado.
Dit seizoen doet kampioen Leicester het goed in de Champions League. De kwartfinale werd bereikt en of nogmaals Atletico Madrid de Foxes een halte gaat toeroepen was nog niet bekend bij het afwerken van dit stukje.
Bekende oud-spelers van Leicester City zijn onder meer doelman Gordon Banks, Esteban Cambiasso, Emile Heskey, Gary Lineker, Roberto Mancini, Gunner Frank McLintock en Don Revie.
Bij de huidige selectie vertrok N’golo Kante naar Chelsea, en werd succescoach Ranieri ontslagen. Jamie Vardy en Ryad Mahrez bleven.
Van vorige confrontaties brengen we graag Arsenal-Leicester van vorig seizoen in herinnering. Met een penalty van Vardy leek de would-be kampioen vertrokken, maar in de tweede helft zette Arsenal orde op zaken. Walcott maakte gelijk en hoe Mesut Özil in de slotseconden van de blessuretijd een vrije trap haarfijn voor doel dropte en Danny Welbeck uit deze assist de winning-goal prachtig in het hoekje kopte is een herinnering die ieder die er bij was nog steeds doet nagenieten.
In het totaal speelde Arsenal reeds 48 keer thuis tegen de Foxes. Er werd 31 keer gewonnen en slechts 4 keer verloren, het doelsaldo is zo maar eventjes +65 (113-48).
De allereerste wedstrijd tussen beide clubs vond plaats in het seizoen 1908/1909: Leicester Fosse-Woolwich Arsenal 1-1. De terugwedstrijd werd gewonnen door Woolwich Arsenal met 2-1.
Dit seizoen heeft kampioen Leicester City niet kunnen bevestigen. Het is pas onder trainer Craig Shakespeare, die in februari overnam van de ontslagen Ranieri, dat de Foxes het degradatiespook konden verjagen. Er worden goede resultaten behaald sindsdien en het wordt voor Arsenal niet gemakkelijk om de punten thuis te houden. Leicester overtuigt echter niet als uitploeg. Enkel Hull en Burnley doen het nog slechter op verplaatsing. Leicester haalde slechts 7 punten uit zijn uitwedstrijden, won slechts 1 match en zit met een negatief doelsaldo van -20.
Een overwinning is een must voor Arsenal in de moeilijke tocht naar de kwalificatie voor de CL van volgend seizoen, vooral ook gezien de volgende opdracht.
Zondag 30 april om 16u30 op White Hart Lane: Premier League: Tottenham Hotspur – Arsenal
De strijd om de heerschappij van Noord-Londen dreigt dit seizoen, voor het eerst in meer dan twintig jaar, gewonnen te worden door onze rivalen. Manager Pochettino heeft van zijn ploeg een sterk draaiend geheel gemaakt en de Spurs zitten leider Chelsea op de hielen. Beide teams hebben 32 wedstrijden gespeeld en Tottenham staat nog slechts vier punten in het krijt. Arsenal mag zich dus, nu nog meer dan anders aan een gloeiend heet onthaal verwachten op de Lane. Ondanks dat er dit seizoen geen St. Totteringham’s day gevierd zal worden, zou het toch pijnlijk zijn voor de lokale fans dat uigerekend Arsenal hun ploeg verder zou achteruitslaan in de titelstrijd.
Net iets meer dan 3 jaar geleden, op 16 maart 2014, won Arsenal voor het laatst een competitiewedstrijd bij Tottenham. Het doelpunt van Rosicky na 2 minuten bleek voldoende voor de zege. In totaal speelde Arsenal reeds 79 competitiewedstrijden op de Lane. Er werd 32 maal verloren en 24 maal gewonnen en het doelsaldo is -11.
Nodeloos te zeggen dat nog eens een overwinning iedereen bijzonder deugd zou doen. Het wordt beslist een verbeten en bitsige derby, en we hopen dat de rivaliteit in de tribunes tot sportieve rivaliteit beperkt blijft. De vreugde bij een zege van Arsenal zal er des te groter om zijn.
Hoe moet het verder?
Onze ploeg blijft ons teleurstellen. Velen hadden op drie overwinningen gerekend in een cruciale week om de kansen op de CL niet helemaal te vergooien. Het werd minder dan de helft. Tegen Manchester City was het van bij de aftrap achtervolgen geblazen, de overwinning tegen een zwak West Ham kon tellen, maar alleen als oogverblinding, en op Selhurst Park kregen de Gunners een dure les in verbetenheid, snelheid, en werkkracht. Hoe moet het verder? Hoe zouden we het kunnen weten als de verantwoordelijken op het Emirates het zelf niet schijnen te weten? We gaan dan maar over naar de volgende opdracht.
Maandag 17 april om 20 uur, Riverside Stadium: Premier League: Middlesbrough-Arsenal
Middlesbrough FC staat momenteel 19e in de Premier League, met slechts 4 overwinningen en 22 gescoorde doelpunten. Dat zijn minder doelpunten dan de huidige leider in de topschuttersstand, Romelu Lukaku, er op zijn eentje tegen de netten werkte. Dat met dergelijke resultaten manager Aitor Karanka mocht vertrekken wekt dan ook geen verwondering. Sinds maart van dit jaar probeert Boro aan de redding te werken onder de nieuwe manager, de 51-jarige Engelsman Stephen Agnew.
Op eigen veld won Middlesbrough 3 maal dit seizoen, ze scoorden 12 keer en kregen 17 doelpunten tegen. De overwinningen werden geboekt tegen Bournemouth, Hull en Swansea.
Reeds 56 maal gingen de Gunners Middlesbrough in eigen stadion bekampen. Er werd 21 maal gewonnen en 21 maal verloren, en het doelsaldo is nog net positief: +5 (82-77). De laatste nederlaag in het Riverside dateert van 9 december 2007. Onder leiding van Howard Webb kwam Boro reeds in de 3e minuut op voorsprong met een penalty, een kwartier voor tijd werd het 2-0 en pas in de slotminuut lukte Rosicky de aansluitingstreffer. De thuisploeg werd toen gecoacht door de huidige bondscoach Gareth Southgate.
De allereerste confrontatie tussen beide ploegen dateert van het seizoen 1904/1905, de thuisploeg won van Woolwich Arsenal met 1-0.
Het is natuurlijk een open deur instampen als we zeggen dat Arsenal geen andere keus heeft dan deze wedstrijd te winnen, hoe moeilijk het ook alweer zal zijn. Middlesbrough scoort weinig, maar krijgt ook weinig doelpunten tegen. Ook in de heenwedstrijd op het Emirates slaagde Arsenal er niet in de stugge verdediging van de bezoekers te ontwrichten en het bleef 0-0, één van de vele teleurstellingen dit seizoen.
Veel fatalisme sluipt al in de rangen van de Gooners, en dat is allerminst onbegrijpelijk. Toch moet de rug gerecht worden. Zou het teveel gevraagd zijn aan Arsène Wenger en de zijnen om “Victoria Concordia Crescit” terug in praktijk te brengen? De heren staan zwaar in het krijt bij hun hondstrouwe aanhang. Aan hen nu om te tonen dat ze dat terdege beseffen.
Maandag 17 april om 20 uur, Riverside Stadium: Premier League: Middlesbrough-Arsenal
Middlesbrough FC staat momenteel 19e in de Premier League, met slechts 4 overwinningen en 22 gescoorde doelpunten. Dat zijn minder doelpunten dan de huidige leider in de topschuttersstand, Romelu Lukaku, er op zijn eentje tegen de netten werkte. Dat met dergelijke resultaten manager Aitor Karanka mocht vertrekken wekt dan ook geen verwondering. Sinds maart van dit jaar probeert Boro aan de redding te werken onder de nieuwe manager, de 51-jarige Engelsman Stephen Agnew.
Op eigen veld won Middlesbrough 3 maal dit seizoen, ze scoorden 12 keer en kregen 17 doelpunten tegen. De overwinningen werden geboekt tegen Bournemouth, Hull en Swansea.
Reeds 56 maal gingen de Gunners Middlesbrough in eigen stadion bekampen. Er werd 21 maal gewonnen en 21 maal verloren, en het doelsaldo is nog net positief: +5 (82-77). De laatste nederlaag in het Riverside dateert van 9 december 2007. Onder leiding van Howard Webb kwam Boro reeds in de 3e minuut op voorsprong met een penalty, een kwartier voor tijd werd het 2-0 en pas in de slotminuut lukte Rosicky de aansluitingstreffer. De thuisploeg werd toen gecoacht door de huidige bondscoach Gareth Southgate.
De allereerste confrontatie tussen beide ploegen dateert van het seizoen 1904/1905, de thuisploeg won van Woolwich Arsenal met 1-0.
Het is natuurlijk een open deur instampen als we zeggen dat Arsenal geen andere keus heeft dan deze wedstrijd te winnen, hoe moeilijk het ook alweer zal zijn. Middlesbrough scoort weinig, maar krijgt ook weinig doelpunten tegen. Ook in de heenwedstrijd op het Emirates slaagde Arsenal er niet in de stugge verdediging van de bezoekers te ontwrichten en het bleef 0-0, één van de vele teleurstellingen dit seizoen.
Veel fatalisme sluipt al in de rangen van de Gooners, en dat is allerminst onbegrijpelijk. Toch moet de rug gerecht worden. Zou het teveel gevraagd zijn aan Arsène Wenger en de zijnen om “Victoria Concordia Crescit” terug in praktijk te brengen? De heren staan zwaar in het krijt bij hun hondstrouwe aanhang. Aan hen nu om te tonen dat ze dat terdege beseffen.
HOOG TIJD OM OP TE VEREN
De rangschikking in de Premier League strooit uiteraard extra zout in de wonde die we opgelopen hebben na de recente dramatische uitslagen. Arsenal staat momenteel op de 6e plaats in de rangschikking, op 6 punten van een plaats die recht geeft op deelname aan de volgende Champions League. De 4e in de rangschikking, Liverpool, heeft momenteel 2 wedstrijden meer gespeeld met een doelsaldo dat net één doelpunt minder goed is dan dat van Arsenal. Inhaalwedstrijden (tegen Leicester en bij Southampton) winnen zou een hele stap in de goede richting zijn, maar meer nog dan dat moeten er dringend resultaten gehaald worden tegen de medeconcurrenten. De eerste kans daartoe komt er nu aan, en we bekijken meteen ook de twee volgende tegenstrevers want de Gunners moeten opnieuw drie maal in 1 week aan de bak.
Zondag 2 april 2017 om 16 uur op het Emirates: Premier League: Arsenal – Manchester City
Ook de geschiedenis van de thuiswedstrijden tegen Manchester City geeft, gezien de geldinbreng van de rijke sjeiks bij City in recente jaren, een vals beeld. Van de 81 confrontaties tussen beide clubs in Londen won Arsenal 50 keer, 20 keer werd er gelijk gespeeld en 11 keer ging de zege naar City. Het doelsaldo bedraagt zo maar eventjes +82 (153-71). In de laatste 10 jaar won Arsenal ook nog 6 keer. De allereerste confrontatie in competitieverband tussen beide clubs in Londen vond plaats op 10 december 1904. Woolwich Arsenal won de wedstrijd met 1-0.
De laatste thuiszege tegen City dateert van de vorige competitie. Op 21 december 2015 wonnen de Gunners met 2-1. Assists van Mesut Özil, eerst afgewerkt door Walcott, daarna door Giroud zorgden voor een 2-0 ruststand en de tegengoal van Yaya Touré acht minuten voor tijd kon de thuisploeg niet meer verontrusten. Op 8 april 2012 werd het 1-0 en het was Mikel Arteta die met een geweldig afstandsschot met de linker drie minuten voor tijd het Emirates deed ontploffen. Even later mocht Balotelli met zijn tweede geel van de namiddag inrukken.
Voor deze gelegenheid is er eigenlijk geen alternatief. Arsenal moet winnen en als het effe kan na een overtuigende prestatie. Een duidelijke 2-0 bij het laatste fluitsignaal van André Marriner zou elke Gooner ter wereld goed doen.
Woensdag 5 april om 19u45 op het Emirates: Premier League: Arsenal – West Ham United
De Hammers staan momenteel slechts 12e, hebben amper 9 wedstrijden gewonnen en torsen een negatief doelsaldo van -12. De verhuis naar het Olympisch stadion doet de traditieclub niet echt goed, zo lijkt het wel. Een logische overwinning van Arsenal ligt in de lijn van de verwachtingen, maar de nederlaag in de openingswedstrijd van vorige competitie (0-2 na treffers van Kouyaté en Zarate) ligt nog vers in het geheugen. Het was toen meer dan acht jaar geleden dat West Ham nog eens kon winnen bij Arsenal. De bezoekers wonnen toen met 0-1 na een doelpunt van Bobby Zamora op slag van rust.
Op 58 thuiswedstrijden in competitie won Arsenal er 31 en het doelsaldo bedraagt +42 (102-60). De eerste thuiswedstrijd tegen de ploeg uit Oost-Londen werd gespeeld in 1923 en door Arsenal met 4-1 gewonnen.
De heenwedstrijd van de huidige competitie was één van de weinige wedstrijden waarvoor de Gooners op de banken gingen, al moesten we daarvoor wachten tot het slotkwartier. Mesut Özil had Arsenal in de eerste helft op voorsprong gebracht, maar in de laatste 18 minuten ontplofte Alexis Sanchez met drie treffers. Tegenpruttelen van Andy Carroll, en tussendoor een goal van Oxlade-Chamberlain en het werd uiteindelijk 1-5. Een tweede opeenvolgende thuiszege en opnieuw een clean sheet zou al voor heel veel opklaringen zorgen in Islington.
Maandag 10 april om 20.00 op Selhurst Park: Premier League: Crystal Palace – Arsenal
Het sluitstuk van de week is dan een nieuwe Londense derby tegen het kleine Crystal Palace, momenteel 16e in de stand met slechts 8 overwinningen. Voorzichtigheid is echter geboden, want sinds de Eagles terug in hoogste afdelingen spelen hebben de Gunners het nooit onder de markt op Selhurst Park tegen de stugge thuisploeg. Arsenal won wel telkens de wedstrijd, met weinig overschot. In de geschiedenis van beide clubs waren er slechts 16 confrontaties op verplaatsing bij de Eagles, en Arsenal verloor slechts 1 keer. Met 9 overwinningen en een doelsaldo van +17 zijn de Gunners steeds een maatje te groot geweest voor Crystal Palace.
De allereerste confrontatie tussen beide ploegen in competitie dateert van 1 november 1969. Arsenal won met 1-5 met onder meer drie treffers van John Radford.
De laatste twee wedstrijden op Selhurst Park eindigden telkens op 1-2.
Met een negen op negen wordt het laatste luik van de competitie mooi ingezet. De Gunners mogen deze kans niet laten schieten om weer een glimlach op het gelaat van hun hondstrouwe supporters te toveren. Laat het “We have to bounce back” geen ijdel gezegde zijn. Nieuw puntenverlies moet koste wat het kost vermeden worden. Come on you Gunners!
Zondag 2 april 2017 om 16 uur op het Emirates: Premier League: Arsenal – Manchester City
Ook de geschiedenis van de thuiswedstrijden tegen Manchester City geeft, gezien de geldinbreng van de rijke sjeiks bij City in recente jaren, een vals beeld. Van de 81 confrontaties tussen beide clubs in Londen won Arsenal 50 keer, 20 keer werd er gelijk gespeeld en 11 keer ging de zege naar City. Het doelsaldo bedraagt zo maar eventjes +82 (153-71). In de laatste 10 jaar won Arsenal ook nog 6 keer. De allereerste confrontatie in competitieverband tussen beide clubs in Londen vond plaats op 10 december 1904. Woolwich Arsenal won de wedstrijd met 1-0.
De laatste thuiszege tegen City dateert van de vorige competitie. Op 21 december 2015 wonnen de Gunners met 2-1. Assists van Mesut Özil, eerst afgewerkt door Walcott, daarna door Giroud zorgden voor een 2-0 ruststand en de tegengoal van Yaya Touré acht minuten voor tijd kon de thuisploeg niet meer verontrusten. Op 8 april 2012 werd het 1-0 en het was Mikel Arteta die met een geweldig afstandsschot met de linker drie minuten voor tijd het Emirates deed ontploffen. Even later mocht Balotelli met zijn tweede geel van de namiddag inrukken.
Voor deze gelegenheid is er eigenlijk geen alternatief. Arsenal moet winnen en als het effe kan na een overtuigende prestatie. Een duidelijke 2-0 bij het laatste fluitsignaal van André Marriner zou elke Gooner ter wereld goed doen.
Woensdag 5 april om 19u45 op het Emirates: Premier League: Arsenal – West Ham United
De Hammers staan momenteel slechts 12e, hebben amper 9 wedstrijden gewonnen en torsen een negatief doelsaldo van -12. De verhuis naar het Olympisch stadion doet de traditieclub niet echt goed, zo lijkt het wel. Een logische overwinning van Arsenal ligt in de lijn van de verwachtingen, maar de nederlaag in de openingswedstrijd van vorige competitie (0-2 na treffers van Kouyaté en Zarate) ligt nog vers in het geheugen. Het was toen meer dan acht jaar geleden dat West Ham nog eens kon winnen bij Arsenal. De bezoekers wonnen toen met 0-1 na een doelpunt van Bobby Zamora op slag van rust.
Op 58 thuiswedstrijden in competitie won Arsenal er 31 en het doelsaldo bedraagt +42 (102-60). De eerste thuiswedstrijd tegen de ploeg uit Oost-Londen werd gespeeld in 1923 en door Arsenal met 4-1 gewonnen.
De heenwedstrijd van de huidige competitie was één van de weinige wedstrijden waarvoor de Gooners op de banken gingen, al moesten we daarvoor wachten tot het slotkwartier. Mesut Özil had Arsenal in de eerste helft op voorsprong gebracht, maar in de laatste 18 minuten ontplofte Alexis Sanchez met drie treffers. Tegenpruttelen van Andy Carroll, en tussendoor een goal van Oxlade-Chamberlain en het werd uiteindelijk 1-5. Een tweede opeenvolgende thuiszege en opnieuw een clean sheet zou al voor heel veel opklaringen zorgen in Islington.
Maandag 10 april om 20.00 op Selhurst Park: Premier League: Crystal Palace – Arsenal
Het sluitstuk van de week is dan een nieuwe Londense derby tegen het kleine Crystal Palace, momenteel 16e in de stand met slechts 8 overwinningen. Voorzichtigheid is echter geboden, want sinds de Eagles terug in hoogste afdelingen spelen hebben de Gunners het nooit onder de markt op Selhurst Park tegen de stugge thuisploeg. Arsenal won wel telkens de wedstrijd, met weinig overschot. In de geschiedenis van beide clubs waren er slechts 16 confrontaties op verplaatsing bij de Eagles, en Arsenal verloor slechts 1 keer. Met 9 overwinningen en een doelsaldo van +17 zijn de Gunners steeds een maatje te groot geweest voor Crystal Palace.
De allereerste confrontatie tussen beide ploegen in competitie dateert van 1 november 1969. Arsenal won met 1-5 met onder meer drie treffers van John Radford.
De laatste twee wedstrijden op Selhurst Park eindigden telkens op 1-2.
Met een negen op negen wordt het laatste luik van de competitie mooi ingezet. De Gunners mogen deze kans niet laten schieten om weer een glimlach op het gelaat van hun hondstrouwe supporters te toveren. Laat het “We have to bounce back” geen ijdel gezegde zijn. Nieuw puntenverlies moet koste wat het kost vermeden worden. Come on you Gunners!
LAATSTE TEGENSTREVER VOOR DE INTERLANDBREAK
Zaterdag 18 maart 2017 - 12u30 op The Hawthorns: Premier League: West Bromwich Albion-Arsenal
Opnieuw hebben alle Gooners enkele miserabele weken achter de rug. Onze ploeg werd in München door een oppermachtig Bayern met 5-1 van de mat gespeeld, een resultaat dat, ondanks een prima eerste helft in de terugwedstrijd niet meer kon goedgemaakt worden. Integendeel, de genadeloze Duitsers maakten, met een flinke helpende hand van de Griekse scheidsrechter, een 1-0 achterstand goed en lieten dan geen spaander heel van de tot 10 man herleide thuisploeg. In de competitie gingen de titeldromen helemaal in rook op en wordt er nog meer onheil gevreesd. Gelukkig is er de FA Cup nog, na een fortuinlijke loting waarbij we achtereenvolgens vijfdeklassers Sutton en Lincoln uitschakelden zien we nu in de halve finale op Wembley een echte topwedstrijd tegemoet.
Maar eerst is er dus een lastige opdracht op bezoek bij het West Bromwich Albion van manager Tony Pulis. The Baggies werden reeds uitgebreid voorgesteld ter gelegenheid van de wedstrijd op het Emirates op 2e Kerstdag. Dat was een saaie wedstrijd waarin de bezoekers op het gewenste resultaat van 0-0 te leken afstevenen, maar Olivier Giroud kopte enkele minuten voor affluiten een assist van Mesut Özil toch nog binnen.
In de lange geschiedenis van beide clubs speelden ze tot hiertoe in competitieverband 61 maal tegen elkaar in de Midlands. Arsenal won 25 keer, speelde 14 keer gelijk en verloor 22 keer. Ook het doelsaldo ligt vrij goed in evenwicht, 82-86 of -4 in het voordeel van de thuisploeg.
Vorig seizoen, op 21 november 2015, verloor Arsenal met 2-1 en haalde daardoor slechts 1 op 6 uit wedstrijden bij Albion en Norwich. Olivier Giroud, op aangeven van Mesut Özil, had de Gunners op voorsprong gebracht, maar de thuisploeg legde de eindstand nog voor de rust vast met een doelpunt van James Morrison en een own-goal van Mikel Arteta.
Het allereerste competitieduel op bezoek bij West Brom dateert overigens al van het seizoen 1911-1912: West Bromwich Albion – Woolwich Arsenal 1-1.
Albion staat momenteel 8e in de competitie met 11 overwinningen en 10 nederlagen in 28 wedstrijden. Het doelsaldo in het totaal is -1. Van die 11 overwinningen werden er 8 thuis behaald en op The Hawthorns bedraagt het doelsaldo +7.
Naast doelman Ben Foster stond ook verdediger Gareth McAuley elke minuut op het veld. Die McAuley scoorde overigens reeds 6 maal en wordt als doelpuntenmaker enkel voorafgegaan door de Venezolaan Salomon Rondon met 7 stuks.
Met thuiswedstrijden tegen Manchester United en Manchester City, en een uitwedstrijd bij Tottenham Hotspur is het resterende programma van Arsenal nog bijzonder lastig. Puntenverlies in de Midlands dient dus vermeden te worden. Gaat Arsenal een begin maken met een indrukwekkende run-in, gekoppeld aan een succesvolle bekercampagne? Het knappe voetbal tegen Lincoln was een opsteker, maar de eerste helft tegen Bayern was ronduit indrukwekkend. Met dergelijke wedstrijdmentaliteit kunnen de dit seizoen te weinig verwende Gooners nog mooie dagen verwachten.
Opnieuw hebben alle Gooners enkele miserabele weken achter de rug. Onze ploeg werd in München door een oppermachtig Bayern met 5-1 van de mat gespeeld, een resultaat dat, ondanks een prima eerste helft in de terugwedstrijd niet meer kon goedgemaakt worden. Integendeel, de genadeloze Duitsers maakten, met een flinke helpende hand van de Griekse scheidsrechter, een 1-0 achterstand goed en lieten dan geen spaander heel van de tot 10 man herleide thuisploeg. In de competitie gingen de titeldromen helemaal in rook op en wordt er nog meer onheil gevreesd. Gelukkig is er de FA Cup nog, na een fortuinlijke loting waarbij we achtereenvolgens vijfdeklassers Sutton en Lincoln uitschakelden zien we nu in de halve finale op Wembley een echte topwedstrijd tegemoet.
Maar eerst is er dus een lastige opdracht op bezoek bij het West Bromwich Albion van manager Tony Pulis. The Baggies werden reeds uitgebreid voorgesteld ter gelegenheid van de wedstrijd op het Emirates op 2e Kerstdag. Dat was een saaie wedstrijd waarin de bezoekers op het gewenste resultaat van 0-0 te leken afstevenen, maar Olivier Giroud kopte enkele minuten voor affluiten een assist van Mesut Özil toch nog binnen.
In de lange geschiedenis van beide clubs speelden ze tot hiertoe in competitieverband 61 maal tegen elkaar in de Midlands. Arsenal won 25 keer, speelde 14 keer gelijk en verloor 22 keer. Ook het doelsaldo ligt vrij goed in evenwicht, 82-86 of -4 in het voordeel van de thuisploeg.
Vorig seizoen, op 21 november 2015, verloor Arsenal met 2-1 en haalde daardoor slechts 1 op 6 uit wedstrijden bij Albion en Norwich. Olivier Giroud, op aangeven van Mesut Özil, had de Gunners op voorsprong gebracht, maar de thuisploeg legde de eindstand nog voor de rust vast met een doelpunt van James Morrison en een own-goal van Mikel Arteta.
Het allereerste competitieduel op bezoek bij West Brom dateert overigens al van het seizoen 1911-1912: West Bromwich Albion – Woolwich Arsenal 1-1.
Albion staat momenteel 8e in de competitie met 11 overwinningen en 10 nederlagen in 28 wedstrijden. Het doelsaldo in het totaal is -1. Van die 11 overwinningen werden er 8 thuis behaald en op The Hawthorns bedraagt het doelsaldo +7.
Naast doelman Ben Foster stond ook verdediger Gareth McAuley elke minuut op het veld. Die McAuley scoorde overigens reeds 6 maal en wordt als doelpuntenmaker enkel voorafgegaan door de Venezolaan Salomon Rondon met 7 stuks.
Met thuiswedstrijden tegen Manchester United en Manchester City, en een uitwedstrijd bij Tottenham Hotspur is het resterende programma van Arsenal nog bijzonder lastig. Puntenverlies in de Midlands dient dus vermeden te worden. Gaat Arsenal een begin maken met een indrukwekkende run-in, gekoppeld aan een succesvolle bekercampagne? Het knappe voetbal tegen Lincoln was een opsteker, maar de eerste helft tegen Bayern was ronduit indrukwekkend. Met dergelijke wedstrijdmentaliteit kunnen de dit seizoen te weinig verwende Gooners nog mooie dagen verwachten.
HERBOREN ARSENAL OP ANFIELD?
Na een extra weekend gedwongen rust wegens de League Cup finale van Southampton moeten de Gunners volop aan de slag met, voor de zoveelste keer, drie wedstrijden in een week tijd. Hier zijn onze tegenstrevers.
Zaterdag 4 maart om 17u30 op Anfield Road: Premier League: Liverpool – Arsenal
Liverpool (met meer dan 800.000 inwoners in de Liverpool Urban Area) ligt in het jonge graafschap Merseyside, aan de noordzijde van de gelijknamige rivier. De stad werd gesticht door koning Jan zonder Land in 1207 maar kwam pas echt tot bloei in de 17e eeuw door de aanvang van de handel. Liverpool werd een belangrijke havenstad, helaas ook als meest belangrijke knooppunt voor slavenhandel. Tegenwoordig is de havenfunctie van de stad grotendeels vervallen en heeft de stad aan toeristisch belang gewonnen.
In onze voorstelling van Everton, enkele maanden geleden, hebben we reeds verteld dat deze club, in 1878 gesticht, tot in 1891 op Anfield Road speelde. In dat jaar kocht ene John Houlding deze terreinen, en Everton besloot te verhuizen naar Goodison Park. John Houlding richtte dan maar zelf een club op en Liverpool FC zag officieel het levenslicht op 15 maart 1892. De eerste voorzitter John McKenna vertrok onmiddellijk naar Schotland om er spelers te zoeken en liefst 13 Schotten tekenden voor Liverpool. Dat de eerste bijnaam Team of the Macs luidde wekt dan ook geen verwondering. Liverpool speelde zijn eerste seizoen in de Lancashire League, won de eerste Merseyside derby met 1-0, speelde meteen kampioen en mocht voor het volgende seizoen aantreden in de Football League.
De eerste trainer met een lange staat van dienst bij Liverpool was George Kay, die van 1936 tot 1951 de Reds leidde. Hij veroverde met zijn team één landstitel, in 1947.
Onder de volgende trainer degradeerde Liverpool, en deze Don Welsh, evenals zijn opvolger Phil Taylor, lukte er niet in de club terug naar het hoogste niveau te brengen. Daarvoor was het wachten op de aanstelling van de legendarische Bill Shankly, die vanaf 1959 de club 15 jaar onder zijn hoede zou hebben. Hij haalde landstitels en bekers, en won ook éénmaal de UEFA Cup. Onverwachts kondigde hij aan dat hij ermee stopte en gewoon supporter zou worden.
Assistent Bob Paisley nam over, en die deed het zowaar nog beter in zijn negenjarige carrière als hoofdcoach. Hij won 21 prijzen waaronder drie maal de Europabeker voor Landskampioenen.
Opvolger Joe Fagan won nog een keer de titel en de Europabeker voor Landskampioenen en na het Heizeldrama, toen Engelse clubs uitgesloten werden van deelname aan de Europese tornooien, stopte hij ermee.
The Reds hebben nadien nog heel wat trainers versleten. De succesvolste was misschien Rafa Benitez, die Liverpool een vijfde Europacup I bezorgde. Huidig manager Jürgen Klopp bracht Liverpool reeds naar de finale van de League Cup (verloren tegen Manchester City) en de finale van de Europa League (verloren van de Spaanse specialist FC Sevilla).
Liverpool werd tot hiertoe 18 maal landskampioen en won 7 maal de FA Cup. Europese prijzen waren 5 maal Europa Cup I, 3 maal de UEFA Cup en 3 maal de UEFA Supercup.
Uit een geweldige lijst van oud-spelers halen we volgende namen: Ray Clemence, Steven Gerrard, Kevin Keegan, Michael Owen, Kenny Dalglish, Xabi Alonso, Milan Baros, Djibril Cissé, Sami Hyppia, Bruce Grobbelaar, Javier Mascherano en Luis Suarez.
In de selectie van dit seizoen treffen we naast onze landgenoten Simon Mignolet en Divock Origi ook kleppers aan als Georginio Wijnaldum, Philippe Coutinho, Roberto Firmino, Daniel Sturridge en Sadio Mané.
Reeds 90 maal ontving Liverpool Arsenal in de competitie op Anfield. De Gunners wonnen 24 maal en verloren 47 maal, met een niet prettig doelsaldo van -71. De laatste overwinning op Anfield dateert van 2 september 2012. Het openingsdoelpunt van Lukas Podolski was toen het eerste competitiedoelpunt van Arsenal. Santi Cazorla maakte er 0-2 van.
Op 3 maart van dat jaar, in de voorgaande competitie, won Arsenal ook, met 1-2. Het winnende doelpunt van Robbie Van Persie viel in de blessuretijd.
De zware nederlaag op 8 februari 2014 ligt ook nog vers in het geheugen. Drie tegentreffers in het aanvangskwartier kwam Arsenal niet meer te boven en de uiteindelijke 5-1 was een zware vernedering.
Dit seizoen werd de openingswedstrijd van Arsenal opnieuw een maat voor niets. Walcott opende de score, maar Liverpool liep 1-4 uit. Arsenal stribbelde nog tegen met goals van Oxlade-Chamberlain en Chambers, maar moest uiteindelijk toch de duimen leggen.
We hopen op een geconcentreerde start van de Gunners, en misschien zit een verrassende overwinning op Anfield er wel in.
Dinsdag 7 maart om 19u45 op het Emirates: Champions League: Arsenal – Bayern München
Over dit duel kunnen we kort zijn. Er is wellicht geen sterveling meer die nog gelooft dat de Gunners de zware 5-1 pandoering, opgelopen in de Allianz Arena met 4-0 zullen goedmaken. Dat is nochtans de uitslag die nodig is om alsnog de kwalificatie voor de Europese kwartfinale af te dwingen. Gezegdes zoals “elke match moet gespeeld worden” en “hoop doet leven”, om er maar enkele te noemen, hebben ongetwijfeld hun waarde, maar voor deze wedstrijd klinken ze wel erg naïef. Een deugddoende overwinning om de blamage van München wat minder bitter te doen smaken zou echter heel erg welkom zijn. COYG!
Zaterdag 11 maart om 17u30 op het Emirates: kwartfinale FA Cup: Arsenal – Lincoln City
Lincoln is een stad in het graafschap Lincolnshire, in de East Midlands, op ongeveer 230 kilometer ten noordoosten van Londen. De plaats wordt reeds genoemd in de geschiedenis van het oude Rome. Het was vanaf het jaar 48 na Christus een legerkamp voor een Romeins legioen, en tegen het einde van de eerste eeuw werd het een kamp voor veteranen met als benaming Lindum Colonia. Het was Willem de Veroveraar die in 1068 het Lincoln Castle liet bouwen en tevens van start ging met de bouw van de Cathedral Church of the blessed Virgin Mary of Lincoln, een meesterwerk van de Britse architectuur.
De bijnaam van onze tegenstrever Lincoln City luidt The Imps, en het is precies in de Lincoln kathedraal dat we de oorsprong van die naam moeten terugvinden. In de Oxford Advanced Learners Dictionary vinden we als verklaring voor imp: a small creature like a little man, that has magic powers and behaves badly. De Lincoln Imp zou zo’n schepsel zijn, door Satan naar de kathedraal gestuurd, maar door de beschermengel werd het lastige baasje in steen veranderd. Deze imp is nog steeds te zien in de kathedraal, hoog in één van de bogen werpt hij zijn sardonische blikken naar beneden.
Ook in het wapen van Lincoln City vinden we deze imp terug. De club zelf werd gesticht in 1884 en speelt in een stadion dat ruim 10.000 toeschouwers kan ontvangen. Het stadion heet Sincil Bank en het is reeds sinds 1895 de thuishaven van Lincoln City.
Lincoln City mag dan nu wel een non-league club zijn, ze hebben toch een geschiedenis van een paar tientallen jaren in hogere afdelingen dan waarin ze vandaag voetballen, zonder grote successen overigens. Dat succes is er dit jaar wel gekomen met hun kwalificatie voor de kwartfinale van de FA Cup. Ze hebben reeds zes tegenstrevers uitgeschakeld in deze competitie. Na kleinere tegenstrevers als Guiseley en Altrincham schakelden ze achtereenvolgens Oldham Athletic (League One), Ipswich Town en Brighton (Championship) en Burnley (Premier League) uit.
Arsenal zou er dus best aan doen deze tegenstrever niet te onderschatten. Manager Danny Cowley en zijn broer, assistant manager Nicky Cowley zouden maar wat graag hun plakboek van dit seizoen aanvullen met de uitschakeling van Arsenal.
Net als met Sutton United vonden we geen eerdere confrontaties tussen de beide clubs terug. En net als met Sutton United zou een uitschakeling door een non-league club een regelrechte blamage zijn. De wedstrijd op het kunstgras van Sutton werd door de Gunners goed aangepakt en rustig afgewerkt. Nu, in eigen huis mag het, ondanks de ongetwijfeld luidruchtige vocale bijdrage van 9000 enthousiaste Imp-supporters, toch wel iets meer zijn.
Zaterdag 4 maart om 17u30 op Anfield Road: Premier League: Liverpool – Arsenal
Liverpool (met meer dan 800.000 inwoners in de Liverpool Urban Area) ligt in het jonge graafschap Merseyside, aan de noordzijde van de gelijknamige rivier. De stad werd gesticht door koning Jan zonder Land in 1207 maar kwam pas echt tot bloei in de 17e eeuw door de aanvang van de handel. Liverpool werd een belangrijke havenstad, helaas ook als meest belangrijke knooppunt voor slavenhandel. Tegenwoordig is de havenfunctie van de stad grotendeels vervallen en heeft de stad aan toeristisch belang gewonnen.
In onze voorstelling van Everton, enkele maanden geleden, hebben we reeds verteld dat deze club, in 1878 gesticht, tot in 1891 op Anfield Road speelde. In dat jaar kocht ene John Houlding deze terreinen, en Everton besloot te verhuizen naar Goodison Park. John Houlding richtte dan maar zelf een club op en Liverpool FC zag officieel het levenslicht op 15 maart 1892. De eerste voorzitter John McKenna vertrok onmiddellijk naar Schotland om er spelers te zoeken en liefst 13 Schotten tekenden voor Liverpool. Dat de eerste bijnaam Team of the Macs luidde wekt dan ook geen verwondering. Liverpool speelde zijn eerste seizoen in de Lancashire League, won de eerste Merseyside derby met 1-0, speelde meteen kampioen en mocht voor het volgende seizoen aantreden in de Football League.
De eerste trainer met een lange staat van dienst bij Liverpool was George Kay, die van 1936 tot 1951 de Reds leidde. Hij veroverde met zijn team één landstitel, in 1947.
Onder de volgende trainer degradeerde Liverpool, en deze Don Welsh, evenals zijn opvolger Phil Taylor, lukte er niet in de club terug naar het hoogste niveau te brengen. Daarvoor was het wachten op de aanstelling van de legendarische Bill Shankly, die vanaf 1959 de club 15 jaar onder zijn hoede zou hebben. Hij haalde landstitels en bekers, en won ook éénmaal de UEFA Cup. Onverwachts kondigde hij aan dat hij ermee stopte en gewoon supporter zou worden.
Assistent Bob Paisley nam over, en die deed het zowaar nog beter in zijn negenjarige carrière als hoofdcoach. Hij won 21 prijzen waaronder drie maal de Europabeker voor Landskampioenen.
Opvolger Joe Fagan won nog een keer de titel en de Europabeker voor Landskampioenen en na het Heizeldrama, toen Engelse clubs uitgesloten werden van deelname aan de Europese tornooien, stopte hij ermee.
The Reds hebben nadien nog heel wat trainers versleten. De succesvolste was misschien Rafa Benitez, die Liverpool een vijfde Europacup I bezorgde. Huidig manager Jürgen Klopp bracht Liverpool reeds naar de finale van de League Cup (verloren tegen Manchester City) en de finale van de Europa League (verloren van de Spaanse specialist FC Sevilla).
Liverpool werd tot hiertoe 18 maal landskampioen en won 7 maal de FA Cup. Europese prijzen waren 5 maal Europa Cup I, 3 maal de UEFA Cup en 3 maal de UEFA Supercup.
Uit een geweldige lijst van oud-spelers halen we volgende namen: Ray Clemence, Steven Gerrard, Kevin Keegan, Michael Owen, Kenny Dalglish, Xabi Alonso, Milan Baros, Djibril Cissé, Sami Hyppia, Bruce Grobbelaar, Javier Mascherano en Luis Suarez.
In de selectie van dit seizoen treffen we naast onze landgenoten Simon Mignolet en Divock Origi ook kleppers aan als Georginio Wijnaldum, Philippe Coutinho, Roberto Firmino, Daniel Sturridge en Sadio Mané.
Reeds 90 maal ontving Liverpool Arsenal in de competitie op Anfield. De Gunners wonnen 24 maal en verloren 47 maal, met een niet prettig doelsaldo van -71. De laatste overwinning op Anfield dateert van 2 september 2012. Het openingsdoelpunt van Lukas Podolski was toen het eerste competitiedoelpunt van Arsenal. Santi Cazorla maakte er 0-2 van.
Op 3 maart van dat jaar, in de voorgaande competitie, won Arsenal ook, met 1-2. Het winnende doelpunt van Robbie Van Persie viel in de blessuretijd.
De zware nederlaag op 8 februari 2014 ligt ook nog vers in het geheugen. Drie tegentreffers in het aanvangskwartier kwam Arsenal niet meer te boven en de uiteindelijke 5-1 was een zware vernedering.
Dit seizoen werd de openingswedstrijd van Arsenal opnieuw een maat voor niets. Walcott opende de score, maar Liverpool liep 1-4 uit. Arsenal stribbelde nog tegen met goals van Oxlade-Chamberlain en Chambers, maar moest uiteindelijk toch de duimen leggen.
We hopen op een geconcentreerde start van de Gunners, en misschien zit een verrassende overwinning op Anfield er wel in.
Dinsdag 7 maart om 19u45 op het Emirates: Champions League: Arsenal – Bayern München
Over dit duel kunnen we kort zijn. Er is wellicht geen sterveling meer die nog gelooft dat de Gunners de zware 5-1 pandoering, opgelopen in de Allianz Arena met 4-0 zullen goedmaken. Dat is nochtans de uitslag die nodig is om alsnog de kwalificatie voor de Europese kwartfinale af te dwingen. Gezegdes zoals “elke match moet gespeeld worden” en “hoop doet leven”, om er maar enkele te noemen, hebben ongetwijfeld hun waarde, maar voor deze wedstrijd klinken ze wel erg naïef. Een deugddoende overwinning om de blamage van München wat minder bitter te doen smaken zou echter heel erg welkom zijn. COYG!
Zaterdag 11 maart om 17u30 op het Emirates: kwartfinale FA Cup: Arsenal – Lincoln City
Lincoln is een stad in het graafschap Lincolnshire, in de East Midlands, op ongeveer 230 kilometer ten noordoosten van Londen. De plaats wordt reeds genoemd in de geschiedenis van het oude Rome. Het was vanaf het jaar 48 na Christus een legerkamp voor een Romeins legioen, en tegen het einde van de eerste eeuw werd het een kamp voor veteranen met als benaming Lindum Colonia. Het was Willem de Veroveraar die in 1068 het Lincoln Castle liet bouwen en tevens van start ging met de bouw van de Cathedral Church of the blessed Virgin Mary of Lincoln, een meesterwerk van de Britse architectuur.
De bijnaam van onze tegenstrever Lincoln City luidt The Imps, en het is precies in de Lincoln kathedraal dat we de oorsprong van die naam moeten terugvinden. In de Oxford Advanced Learners Dictionary vinden we als verklaring voor imp: a small creature like a little man, that has magic powers and behaves badly. De Lincoln Imp zou zo’n schepsel zijn, door Satan naar de kathedraal gestuurd, maar door de beschermengel werd het lastige baasje in steen veranderd. Deze imp is nog steeds te zien in de kathedraal, hoog in één van de bogen werpt hij zijn sardonische blikken naar beneden.
Ook in het wapen van Lincoln City vinden we deze imp terug. De club zelf werd gesticht in 1884 en speelt in een stadion dat ruim 10.000 toeschouwers kan ontvangen. Het stadion heet Sincil Bank en het is reeds sinds 1895 de thuishaven van Lincoln City.
Lincoln City mag dan nu wel een non-league club zijn, ze hebben toch een geschiedenis van een paar tientallen jaren in hogere afdelingen dan waarin ze vandaag voetballen, zonder grote successen overigens. Dat succes is er dit jaar wel gekomen met hun kwalificatie voor de kwartfinale van de FA Cup. Ze hebben reeds zes tegenstrevers uitgeschakeld in deze competitie. Na kleinere tegenstrevers als Guiseley en Altrincham schakelden ze achtereenvolgens Oldham Athletic (League One), Ipswich Town en Brighton (Championship) en Burnley (Premier League) uit.
Arsenal zou er dus best aan doen deze tegenstrever niet te onderschatten. Manager Danny Cowley en zijn broer, assistant manager Nicky Cowley zouden maar wat graag hun plakboek van dit seizoen aanvullen met de uitschakeling van Arsenal.
Net als met Sutton United vonden we geen eerdere confrontaties tussen de beide clubs terug. En net als met Sutton United zou een uitschakeling door een non-league club een regelrechte blamage zijn. De wedstrijd op het kunstgras van Sutton werd door de Gunners goed aangepakt en rustig afgewerkt. Nu, in eigen huis mag het, ondanks de ongetwijfeld luidruchtige vocale bijdrage van 9000 enthousiaste Imp-supporters, toch wel iets meer zijn.
Arsenal Belgium in München
Na een rondvraag enkele maanden geleden vonden we zes leden van onze club die op eigen gelegenheid naar München wilden gaan en daar wilden samenkomen om de wedstrijd Bayern-Arsenal bij te wonen.
De voorbereiding van deze Champions League wedstrijd verliep bijzonder vlot. Ieder lid zorgde voor zijn vervoer en verblijf. Feestbestuurder Arne en Christophe deden de verplaatsing per wagen, penningmeester Marcel verkoos de ICE trein, en de overige drie namen het vliegtuig. Kenny en Paul vertrokken vanuit Eindhoven en Soufiane vanuit Düsseldorf. Iedereen had zijn verblijfplaats gekozen op loopafstand van Marienplatz. Op dat centrale plein in München was de samenkomst gepland, om 15 uur op matchdag.
De penningmeester, die twee uur eerder aangekomen was, ging vooraf naar het hotel waar een Arsenal vertegenwoordiger de tickets voor de supportersclubs zou verdelen. Die “representative” bleek een leuk ogende zwartharige jongedame te zijn, en dat maakte dat gedeelte van de tweedaagse alvast aangenamer dan verwacht.
Gewapend met tickets en vlag en onder een mooi lentezonnetje was het een ontspannen wandeling naar Marienplatz, een tiental minuten stappen, om op de overige leden te wachten. Die kwamen allemaal mooi op tijd opdagen.
Nadat we bereidwillig een kort interview hadden toegestaan aan een jonge kerel met een videocamera en een microfoon gingen we naar de Viktualienmarkt voor een eerste pint en een hapje, ieder naar eigen zin. Er was veel volk, maar buiten ons was er geen enkele Arsenalfan en dus besloten we terug te wandelen en poolshoogte te nemen in de Augustiner, waar Arsenal Germany de samenkomst voor de Arsenal leden had georganiseerd. Na een snelle hap in het bijhorende restaurant gingen we maar op de gezangen af. De hele zaal was ingenomen door Arsenalsupporters. We zagen vlaggen van Arsenal Germany, Arsenal Bosnia, Arsenal Serbia en Arsenal Hungary. Onze eigen vlag werd snel vastgeknoopt aan twee kapstokken en we hebben met veel plezier deelgenomen aan het feestgedruis. Heel wat fans goten veel meer bier naast hun mond dan erin, wat deed vermoeden dat ze lang niet aan hun eerste pint waren. Het personeel van de Augustiner liep zich echt te pletter om iedere drinkebroer van het nodige gerstenat te blijven voorzien. Omstreeks 18 uur vonden we het dan toch best om naar het metrostation te gaan en naar de wedstrijd te vertrekken.
Dat bleek een goede zet. Bij aankomst in het stadion bleek dat de Arsenalsupporters niet door het eerste hek naar binnen mochten. We moesten zo ongeveer het halve stadion rondlopen, wat een hele wandeling is rond die grote Allianz Arena. Na veiligheidscontroles en ticketcontrole stonden we dan eindelijk binnen, en bleek dat onze plaatsen nog eens bijna een half stadion van de ingang lagen. Dat was niet zo “gründlich” georganiseerd, beste Duitse vrienden. Zo was het al bijna halfnegen voor we op onze plaats waren. Heel hoog achter het doel, maar we zaten op de eerste rij van het vak en konden dus de Arsenal Belgium vlag netjes ophangen. Over de vlag van onze Servische vrienden, maar hun vlag was groter dus de vermelding “Serbia” was nog leesbaar.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien, en alle meningen zijn geventileerd en aan bod gekomen.
Na affluiten en de groet van the Ox maakten, of liever prutsten we onze vlag los. Carine zal een nieuw koordje moeten maken vrezen we. Wat kunnen we doen om die onhandigheid goed te maken?
De lange wandeling naar de metrohalte verliep in een bedrukte stemming, hoe kan het ook anders. Gelukkig geraakte de mensenzee erg vlot op de treinen naar het centrum.
In de metro namen we afscheid van mekaar en ieder ging zijnsweegs. Naar het hotel, of nog naar een bierkelder om de ontgoocheling door te spoelen.
De voorbereiding van deze Champions League wedstrijd verliep bijzonder vlot. Ieder lid zorgde voor zijn vervoer en verblijf. Feestbestuurder Arne en Christophe deden de verplaatsing per wagen, penningmeester Marcel verkoos de ICE trein, en de overige drie namen het vliegtuig. Kenny en Paul vertrokken vanuit Eindhoven en Soufiane vanuit Düsseldorf. Iedereen had zijn verblijfplaats gekozen op loopafstand van Marienplatz. Op dat centrale plein in München was de samenkomst gepland, om 15 uur op matchdag.
De penningmeester, die twee uur eerder aangekomen was, ging vooraf naar het hotel waar een Arsenal vertegenwoordiger de tickets voor de supportersclubs zou verdelen. Die “representative” bleek een leuk ogende zwartharige jongedame te zijn, en dat maakte dat gedeelte van de tweedaagse alvast aangenamer dan verwacht.
Gewapend met tickets en vlag en onder een mooi lentezonnetje was het een ontspannen wandeling naar Marienplatz, een tiental minuten stappen, om op de overige leden te wachten. Die kwamen allemaal mooi op tijd opdagen.
Nadat we bereidwillig een kort interview hadden toegestaan aan een jonge kerel met een videocamera en een microfoon gingen we naar de Viktualienmarkt voor een eerste pint en een hapje, ieder naar eigen zin. Er was veel volk, maar buiten ons was er geen enkele Arsenalfan en dus besloten we terug te wandelen en poolshoogte te nemen in de Augustiner, waar Arsenal Germany de samenkomst voor de Arsenal leden had georganiseerd. Na een snelle hap in het bijhorende restaurant gingen we maar op de gezangen af. De hele zaal was ingenomen door Arsenalsupporters. We zagen vlaggen van Arsenal Germany, Arsenal Bosnia, Arsenal Serbia en Arsenal Hungary. Onze eigen vlag werd snel vastgeknoopt aan twee kapstokken en we hebben met veel plezier deelgenomen aan het feestgedruis. Heel wat fans goten veel meer bier naast hun mond dan erin, wat deed vermoeden dat ze lang niet aan hun eerste pint waren. Het personeel van de Augustiner liep zich echt te pletter om iedere drinkebroer van het nodige gerstenat te blijven voorzien. Omstreeks 18 uur vonden we het dan toch best om naar het metrostation te gaan en naar de wedstrijd te vertrekken.
Dat bleek een goede zet. Bij aankomst in het stadion bleek dat de Arsenalsupporters niet door het eerste hek naar binnen mochten. We moesten zo ongeveer het halve stadion rondlopen, wat een hele wandeling is rond die grote Allianz Arena. Na veiligheidscontroles en ticketcontrole stonden we dan eindelijk binnen, en bleek dat onze plaatsen nog eens bijna een half stadion van de ingang lagen. Dat was niet zo “gründlich” georganiseerd, beste Duitse vrienden. Zo was het al bijna halfnegen voor we op onze plaats waren. Heel hoog achter het doel, maar we zaten op de eerste rij van het vak en konden dus de Arsenal Belgium vlag netjes ophangen. Over de vlag van onze Servische vrienden, maar hun vlag was groter dus de vermelding “Serbia” was nog leesbaar.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien, en alle meningen zijn geventileerd en aan bod gekomen.
Na affluiten en de groet van the Ox maakten, of liever prutsten we onze vlag los. Carine zal een nieuw koordje moeten maken vrezen we. Wat kunnen we doen om die onhandigheid goed te maken?
De lange wandeling naar de metrohalte verliep in een bedrukte stemming, hoe kan het ook anders. Gelukkig geraakte de mensenzee erg vlot op de treinen naar het centrum.
In de metro namen we afscheid van mekaar en ieder ging zijnsweegs. Naar het hotel, of nog naar een bierkelder om de ontgoocheling door te spoelen.
NOG STEEDS STRIJDEN OP DRIE FRONTEN
Nu dat het duidelijk is dat Arsenal ook dit seizoen de titel niet zal pakken, mogen we niet vergeten dat er nog in drie competities gespeeld wordt. Kwalificatie voor de Champions League van volgend seizoen is nog lang geen feit, we doen in het kampioenenbal van dit seizoen nog altijd mee, en de FA Cup is ook nog altijd een kans op een prijs. Drie fronten, drie opdrachten. Hier zijn onze tegenstrevers.
Zaterdag 11 februari 2017 om 12u30 op het Emirates: Premier League: Arsenal-Hull City
Kingston Upon Hull is een havenstad, gelegen op ruim 320 kilometer ten noorden van Londen, op beide oevers van de rivier Hull, die uitmondt in de Humber. Volgens een royal charter is de stad gesticht in 1299, door koning Eduard I van Engeland, die volop verwikkeld was in de Schotse onafhankelijkheidsoorlog.
De stad is heel belangrijk als havenverbinding voor roll-on roll-off veerboten vanuit Rotterdam, Hoek van Holland en Zeebrugge.
Hull City Association Football Club werd opgericht in 1904. Er waren al eerdere pogingen geweest om een voetbalclub op te richten, maar dat bleek moeilijk door de grote populariteit van de twee plaatselijke rugbyclubs. Bij de stichting kon de club niet meteen aansluiten bij de Football League en was genoodzaakt zich te beperken tot het spelen van vriendschappelijke wedstrijden, en 2 wedstrijden in de FA Cup, waarvan één een replay na een gelijkspel in de eerste helft tegen Stockton. Na 44 vriendschappelijke wedstrijden kon de club mee de competitie in voor het seizoen 1905/1906. Een vijfde plaats in de eindstand sloot dat eerste seizoen af.
De laatste decennia van de vorige eeuw verliepen ei zo na dramatisch. Hull dreigde te verdwijnen uit de nationale competities, de financiële situatie was zo goed als hopeloos en er dreigde zelfs een liquidatie. De club werd zelfs even de toegang ontzegd tot hun stadion Boothferry Park. Adam Pearson, voorheen commercieel directeur bij Leeds United, redde de club echter door ze over te nemen en vers geld te voorzien.
Nog steeds in de Third Division verhuisde Hull naar het nieuwe KC Stadium, met 25.400 zitplaatsen. Twee opeenvolgende promoties brachten hen naar The Championship in 2005. Nadat Adam Pearson de club had verkocht aan een consortium ging de opgang van Hull verder. In 2008 versloegen ze Bristol City met 1-0 op Wembley in de play-offs en verzekerden daardoor promotie naar de Premier League, waardoor ze in slechts vijf seizoenen de tocht van de laagste nationale afdeling naar de Premier League volbrachten. Twee jaar later werden The Tigers teruggewezen naar The Championship, om onder Steve Bruce in 2012 weer terug te keren.
De Cup Final tegen Arsenal, op 17 mei 2014, is het voorlopige hoogtepunt in de geschiedenis van de club. Na een vroege 2-0 voorsprong moest Hull na verlengingen met 3-2 het hoofd buigen voor de Gunners.
Daar Arsenal al gekwalificeerd was voor de Champions League, mocht Hull het seizoen daarna toch de wei in voor de derde kwalificatieronde van de Europa League. Het Slovaakse AS Trencin werd uitgeschakeld, maar in de play offs voor de groepsfase werden The Tigers zelf uitgeschakeld door Lokeren.
Sinds januari 2017 is de manager de Portugees Marco Silva, die na Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos aan zijn vierde club toe is. In zijn kern heeft hij spelers als Tom Huddlestone, Adama Diomandé, Ahmed Elmohamady en ook de bij ons welbekende Dieumerci Mbokani die voor de zoveelste keer door Dynamo Kiev wordt uitgeleend.
Tegen het bescheiden Hull City speelde Arsenal tot hiertoe 4 competitieduels in eigen stadion. Er werd 2 maal gewonnen, 1 maal gelijkgespeeld en 1 maal verloren. Die nederlaag dateert overigens van het eerste seizoen van Hull in de Premier League. Op 27 september 2008 gingen de Gunners met 1-2 onderuit.
Een dergelijk resultaat zou tegen de voorlaatste in de stand, met slechts 1 uitoverwinning en een doelsaldo op verplaatsing van -20, een regelrechte blamage zijn. De heenwedstrijd eindigde overigens in een 1-4 overwinning voor Arsenal, met onder meer een geweldig afstandsschot van Granit Xhaka.
Woensdag 15 februari om 20u45 in de Allianz Arena: Champions League: Bayern München-Arsenal
Het is een open deur intrappen als we zeggen dat deze loting allerminst datgene is waarop we gehoopt hadden. De Duitse “Rekordmeister” is, op Real Madrid na misschien, de zwaarst wegende tegenstrever die we als groepswinnaar konden loten. Het is een echte Europese topclub die erin slaagde alle drie de Europese competities minstens een keer te winnen. De andere drie clubs die daarin slaagden zijn Ajax, Juventus en Chelsea. De grote opgang van deze club, die tot in 1965 op een lager niveau stond dan stadsgenoot TSV 1860 München, loopt zowat gelijk met de opgang van clubicoon Franz Beckenbauer.
Na de oprichting op 27 februari 1900 en enkele jaren deelname aan een Münchense stadscompetitie trad de club aan in kampioenschappen van Opper-Beieren en Zuid-Beieren, de Ostkreisliga en Zuid-Duitse eindrondes. Die Zuid-Duitse titel werd voor het eerst veroverd na de eerste wereldoorlog.
De grote successen begonnen pas te komen vanaf de jaren dertig. De eerste titel werd veroverd in 1932 door Eintracht Frankfurt in de finale van het Duits kampioenschap met 2-0 te verslaan.
Na de tweede wereldoorlog werd de competitie volledig hervormd en Bayern trad aan in de Oberliga Süd. Bij de oprichting van de Bundesliga in 1963 moest Bayern nog starten in de Regionalliga omdat de stadsrivaal TSV 1860 München net landskampioen geworden was en de Duitse bond geen twee ploegen van dezelfde stad in de topreeks duldde. Na twee seizoenen dwong Bayern dan toch de promotie af en ging nooit meer weg uit de Bundesliga. Ze breien er nog steeds een lange reeks van successen aan elkaar.
Bayern München werd 26 maal Duits kampioen en veroverde 18 maal de DFB Pokal. 5 keer wonnen ze de CL/Europabeker voor Landskampioenen, 1 keer de UEFA Cup en 1 keer de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Uit een gigantische lijst van oud-spelers halen we volgende namen (en we verontschuldigen ons bij de volgers van het Duitse voetbal voor de namen die we niet noemen): Franz Beckenbauer, Paul Breitner, Uli Hoeness, Toni Kroos, Lothar Matthäus, Karl-Heinz Rumenigge en doelman Sepp Maier als Duitsers. Bij de andere nationaliteiten die ooit het Bayern shirt droegen vinden we natuurlijk onze landgenoot Jean-Marie Pfaff, de Fransman Jean-Pierre Papin en de Nederlanders Mark Van Bommel en Roy Makaay.
Coach Carlo Ancelotti, met als voorgangers legendes als Udo Lattek, Ottmar Hitzfeld, Louis Van Gaal en Pep Guardiola, heeft de beschikking over een resem topspelers. Doelman Manuel Neuer wordt de beste ter wereld genoemd en in de voorhoede loopt met Robert Lewandowski de meest trefzekere spits op deze aardbol rond.
In de Champions League is spelen tegen Bayern voor Arsenal zowat jaarlijks terugkerende kost. Reeds 10 maal speelden beide ploegen tegen elkaar in deze Europese topcompetitie. Uit bij Bayern werd 3 keer verloren, 1 keer gelijk gespeeld en 1 keer gewonnen. Die zege dateert van 13 maart 2013. Bayern had de heenwedstrijd in de 1/8e finale met 1-3 gewonnen op het Emirates en er kon de Duitsers dus nog weinig gebeuren. Toch bracht Arsenal de zelfzekere thuisploeg nog erg aan het schrikken. Giroud bracht de Gunners al na 3 minuten op voorsprong maar een tweede doelpunt van Laurent Koscielny viel pas 5 minuten voor tijd en dat was te laat om nog voor een mirakel te zorgen.
Onmogelijk is winnen op Bayern dus zeker niet. Aan Arsène Wenger en zijn spelers om de juiste oplossing te vinden en er voor te zorgen dat zijn club niet kansloos aan de thuismatch moet beginnen. Een 5-1 nederlaag zoals vorig seizoen in de groepsfase zou derhalve de absolute nachtmerrie zijn.
Maandag 20 februari om 19u55 op Gander Green Lane (Sutton): FA Cup: Sutton United-Arsenal
The London Borough of Sutton, waar Sutton United speelt in het kleine stadionnetje op Gander Green Lane, ligt op een kleine 25 kilometer ten zuiden van het Emirates stadion. Het stadion kan slechts een goede 5.000 toeschouwers ontvangen, met een zittribune voor welgeteld 765 gelukkigen.
De club ontstond op 5 maart 1898 uit een fusie tussen Sutton Guild Rovers FC en Sutton Association FC. Ze speelde aanvankelijk in de Southern Suburban League en kreeg in 1921 de toelating om uit te komen in de Athenian League, een amateurcompetitie voor clubs in en rond Londen. Het grootste succes uit hun periode daar was het bereiken van de FA Amateur Cup Final in 1963.
Van dan af maakte de club deel uit van de Isthmian League voor semi-professionele clubs. In 1970 geraakte Sutton United verder dan ooit in de FA Cup, en botste in de derde ronde op het Leeds United van Don Revie, een van de beste elftallen in Europa op dat moment. Leeds, op volle sterkte, won voor 14.000 als haringen in een ton op elkaar gepakte kijkers met 0-6.
De opgang van Sutton ging verder. In de Football Conference maakten ze in 1988-1989 echt naam op nationaal vlak. In de FA Cup werden ze in de derde ronde geloot tegen Coventry City, dat toen tweede stond in de hoogste afdeling en anderhalf jaar eerder de FA Cup had gewonnen. Sutton won de wedstrijd met 2-1.
Op 23 april 2016 kroonde Sutton United zich kampioen in de National League South en dwong daarmee promotie af naar de National League, net onder Division Two van de Football League. Vijf maanden later werd voor het eerst een wedstrijd van Sutton live uitgezonden en wel op BT Sport 1. Het ging om een competitiewedstrijd tegen Tranmere Rovers, gewonnen door Sutton met 1-0.
De huidige kern wordt gevormd door semi-professionele spelers en enkele fulltime profs. De Engelsen hebben ook vier Franse en twee Ghanese ploegmaats.
Sutton bereikte deze FA Cup ronde door met 1-0 van Leeds United te winnen. Het bezoek van stadsgenoot Arsenal is een geweldige affiche voor deze club. Normaal loopt het bekeravontuur hier ten einde voor de volledig in het geel gestoken thuisploeg. Geen mens gelooft immers dat de Gunners zich, via een nieuw ongeconcentreerd en slap starten van de wedstrijd, opnieuw in de problemen zullen werken. We vonden geen eerdere duels tussen deze twee clubs, en het spreekt vanzelf dat een uitschakeling het hoongelach van gans Europa over Arsenal zou brengen.
Zaterdag 11 februari 2017 om 12u30 op het Emirates: Premier League: Arsenal-Hull City
Kingston Upon Hull is een havenstad, gelegen op ruim 320 kilometer ten noorden van Londen, op beide oevers van de rivier Hull, die uitmondt in de Humber. Volgens een royal charter is de stad gesticht in 1299, door koning Eduard I van Engeland, die volop verwikkeld was in de Schotse onafhankelijkheidsoorlog.
De stad is heel belangrijk als havenverbinding voor roll-on roll-off veerboten vanuit Rotterdam, Hoek van Holland en Zeebrugge.
Hull City Association Football Club werd opgericht in 1904. Er waren al eerdere pogingen geweest om een voetbalclub op te richten, maar dat bleek moeilijk door de grote populariteit van de twee plaatselijke rugbyclubs. Bij de stichting kon de club niet meteen aansluiten bij de Football League en was genoodzaakt zich te beperken tot het spelen van vriendschappelijke wedstrijden, en 2 wedstrijden in de FA Cup, waarvan één een replay na een gelijkspel in de eerste helft tegen Stockton. Na 44 vriendschappelijke wedstrijden kon de club mee de competitie in voor het seizoen 1905/1906. Een vijfde plaats in de eindstand sloot dat eerste seizoen af.
De laatste decennia van de vorige eeuw verliepen ei zo na dramatisch. Hull dreigde te verdwijnen uit de nationale competities, de financiële situatie was zo goed als hopeloos en er dreigde zelfs een liquidatie. De club werd zelfs even de toegang ontzegd tot hun stadion Boothferry Park. Adam Pearson, voorheen commercieel directeur bij Leeds United, redde de club echter door ze over te nemen en vers geld te voorzien.
Nog steeds in de Third Division verhuisde Hull naar het nieuwe KC Stadium, met 25.400 zitplaatsen. Twee opeenvolgende promoties brachten hen naar The Championship in 2005. Nadat Adam Pearson de club had verkocht aan een consortium ging de opgang van Hull verder. In 2008 versloegen ze Bristol City met 1-0 op Wembley in de play-offs en verzekerden daardoor promotie naar de Premier League, waardoor ze in slechts vijf seizoenen de tocht van de laagste nationale afdeling naar de Premier League volbrachten. Twee jaar later werden The Tigers teruggewezen naar The Championship, om onder Steve Bruce in 2012 weer terug te keren.
De Cup Final tegen Arsenal, op 17 mei 2014, is het voorlopige hoogtepunt in de geschiedenis van de club. Na een vroege 2-0 voorsprong moest Hull na verlengingen met 3-2 het hoofd buigen voor de Gunners.
Daar Arsenal al gekwalificeerd was voor de Champions League, mocht Hull het seizoen daarna toch de wei in voor de derde kwalificatieronde van de Europa League. Het Slovaakse AS Trencin werd uitgeschakeld, maar in de play offs voor de groepsfase werden The Tigers zelf uitgeschakeld door Lokeren.
Sinds januari 2017 is de manager de Portugees Marco Silva, die na Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos aan zijn vierde club toe is. In zijn kern heeft hij spelers als Tom Huddlestone, Adama Diomandé, Ahmed Elmohamady en ook de bij ons welbekende Dieumerci Mbokani die voor de zoveelste keer door Dynamo Kiev wordt uitgeleend.
Tegen het bescheiden Hull City speelde Arsenal tot hiertoe 4 competitieduels in eigen stadion. Er werd 2 maal gewonnen, 1 maal gelijkgespeeld en 1 maal verloren. Die nederlaag dateert overigens van het eerste seizoen van Hull in de Premier League. Op 27 september 2008 gingen de Gunners met 1-2 onderuit.
Een dergelijk resultaat zou tegen de voorlaatste in de stand, met slechts 1 uitoverwinning en een doelsaldo op verplaatsing van -20, een regelrechte blamage zijn. De heenwedstrijd eindigde overigens in een 1-4 overwinning voor Arsenal, met onder meer een geweldig afstandsschot van Granit Xhaka.
Woensdag 15 februari om 20u45 in de Allianz Arena: Champions League: Bayern München-Arsenal
Het is een open deur intrappen als we zeggen dat deze loting allerminst datgene is waarop we gehoopt hadden. De Duitse “Rekordmeister” is, op Real Madrid na misschien, de zwaarst wegende tegenstrever die we als groepswinnaar konden loten. Het is een echte Europese topclub die erin slaagde alle drie de Europese competities minstens een keer te winnen. De andere drie clubs die daarin slaagden zijn Ajax, Juventus en Chelsea. De grote opgang van deze club, die tot in 1965 op een lager niveau stond dan stadsgenoot TSV 1860 München, loopt zowat gelijk met de opgang van clubicoon Franz Beckenbauer.
Na de oprichting op 27 februari 1900 en enkele jaren deelname aan een Münchense stadscompetitie trad de club aan in kampioenschappen van Opper-Beieren en Zuid-Beieren, de Ostkreisliga en Zuid-Duitse eindrondes. Die Zuid-Duitse titel werd voor het eerst veroverd na de eerste wereldoorlog.
De grote successen begonnen pas te komen vanaf de jaren dertig. De eerste titel werd veroverd in 1932 door Eintracht Frankfurt in de finale van het Duits kampioenschap met 2-0 te verslaan.
Na de tweede wereldoorlog werd de competitie volledig hervormd en Bayern trad aan in de Oberliga Süd. Bij de oprichting van de Bundesliga in 1963 moest Bayern nog starten in de Regionalliga omdat de stadsrivaal TSV 1860 München net landskampioen geworden was en de Duitse bond geen twee ploegen van dezelfde stad in de topreeks duldde. Na twee seizoenen dwong Bayern dan toch de promotie af en ging nooit meer weg uit de Bundesliga. Ze breien er nog steeds een lange reeks van successen aan elkaar.
Bayern München werd 26 maal Duits kampioen en veroverde 18 maal de DFB Pokal. 5 keer wonnen ze de CL/Europabeker voor Landskampioenen, 1 keer de UEFA Cup en 1 keer de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Uit een gigantische lijst van oud-spelers halen we volgende namen (en we verontschuldigen ons bij de volgers van het Duitse voetbal voor de namen die we niet noemen): Franz Beckenbauer, Paul Breitner, Uli Hoeness, Toni Kroos, Lothar Matthäus, Karl-Heinz Rumenigge en doelman Sepp Maier als Duitsers. Bij de andere nationaliteiten die ooit het Bayern shirt droegen vinden we natuurlijk onze landgenoot Jean-Marie Pfaff, de Fransman Jean-Pierre Papin en de Nederlanders Mark Van Bommel en Roy Makaay.
Coach Carlo Ancelotti, met als voorgangers legendes als Udo Lattek, Ottmar Hitzfeld, Louis Van Gaal en Pep Guardiola, heeft de beschikking over een resem topspelers. Doelman Manuel Neuer wordt de beste ter wereld genoemd en in de voorhoede loopt met Robert Lewandowski de meest trefzekere spits op deze aardbol rond.
In de Champions League is spelen tegen Bayern voor Arsenal zowat jaarlijks terugkerende kost. Reeds 10 maal speelden beide ploegen tegen elkaar in deze Europese topcompetitie. Uit bij Bayern werd 3 keer verloren, 1 keer gelijk gespeeld en 1 keer gewonnen. Die zege dateert van 13 maart 2013. Bayern had de heenwedstrijd in de 1/8e finale met 1-3 gewonnen op het Emirates en er kon de Duitsers dus nog weinig gebeuren. Toch bracht Arsenal de zelfzekere thuisploeg nog erg aan het schrikken. Giroud bracht de Gunners al na 3 minuten op voorsprong maar een tweede doelpunt van Laurent Koscielny viel pas 5 minuten voor tijd en dat was te laat om nog voor een mirakel te zorgen.
Onmogelijk is winnen op Bayern dus zeker niet. Aan Arsène Wenger en zijn spelers om de juiste oplossing te vinden en er voor te zorgen dat zijn club niet kansloos aan de thuismatch moet beginnen. Een 5-1 nederlaag zoals vorig seizoen in de groepsfase zou derhalve de absolute nachtmerrie zijn.
Maandag 20 februari om 19u55 op Gander Green Lane (Sutton): FA Cup: Sutton United-Arsenal
The London Borough of Sutton, waar Sutton United speelt in het kleine stadionnetje op Gander Green Lane, ligt op een kleine 25 kilometer ten zuiden van het Emirates stadion. Het stadion kan slechts een goede 5.000 toeschouwers ontvangen, met een zittribune voor welgeteld 765 gelukkigen.
De club ontstond op 5 maart 1898 uit een fusie tussen Sutton Guild Rovers FC en Sutton Association FC. Ze speelde aanvankelijk in de Southern Suburban League en kreeg in 1921 de toelating om uit te komen in de Athenian League, een amateurcompetitie voor clubs in en rond Londen. Het grootste succes uit hun periode daar was het bereiken van de FA Amateur Cup Final in 1963.
Van dan af maakte de club deel uit van de Isthmian League voor semi-professionele clubs. In 1970 geraakte Sutton United verder dan ooit in de FA Cup, en botste in de derde ronde op het Leeds United van Don Revie, een van de beste elftallen in Europa op dat moment. Leeds, op volle sterkte, won voor 14.000 als haringen in een ton op elkaar gepakte kijkers met 0-6.
De opgang van Sutton ging verder. In de Football Conference maakten ze in 1988-1989 echt naam op nationaal vlak. In de FA Cup werden ze in de derde ronde geloot tegen Coventry City, dat toen tweede stond in de hoogste afdeling en anderhalf jaar eerder de FA Cup had gewonnen. Sutton won de wedstrijd met 2-1.
Op 23 april 2016 kroonde Sutton United zich kampioen in de National League South en dwong daarmee promotie af naar de National League, net onder Division Two van de Football League. Vijf maanden later werd voor het eerst een wedstrijd van Sutton live uitgezonden en wel op BT Sport 1. Het ging om een competitiewedstrijd tegen Tranmere Rovers, gewonnen door Sutton met 1-0.
De huidige kern wordt gevormd door semi-professionele spelers en enkele fulltime profs. De Engelsen hebben ook vier Franse en twee Ghanese ploegmaats.
Sutton bereikte deze FA Cup ronde door met 1-0 van Leeds United te winnen. Het bezoek van stadsgenoot Arsenal is een geweldige affiche voor deze club. Normaal loopt het bekeravontuur hier ten einde voor de volledig in het geel gestoken thuisploeg. Geen mens gelooft immers dat de Gunners zich, via een nieuw ongeconcentreerd en slap starten van de wedstrijd, opnieuw in de problemen zullen werken. We vonden geen eerdere duels tussen deze twee clubs, en het spreekt vanzelf dat een uitschakeling het hoongelach van gans Europa over Arsenal zou brengen.
Arsenal in de pers
De berichten in kranten en op websites worden gedomineerd door commentaren over de uitsluitingen van Granit Xhaka en Arsène Wenger. We laten iedereen zijn mening over deze spijtige gebeurtenissen, en beperken ons in ons overzicht tot wat transferberichten en randnieuwtjes.
Emmanuel Adebayor kan het natrappen niet laten. Zijn nieuwste uithaal naar Arsenal en Arsène Wenger houdt in dat de Gunners te veel steunen op Alexis Sanchez en Mesut Özil. Zonder die twee is Arsenal maar een heel gewoon ploegje en Chelsea is veel beter gewapend om afwezigheid van één of twee sterkhouders op te vangen. Het bericht stond in The Guardian en werd overgenomen door The Daily Mail, en nog enkele andere kranten.
Deze laatste krant heeft Alex Iwobi gespot bij een avondje uit en stelt meteen zijn vriendin aan ons voor. De appetijtelijke Clarisse Juliette is een fotomodel, of wat dacht u.
In The Daily Mirror openbaart John Cross de plannen van Universal Pictures. De Amerikaanse filmstudio werkt aan een documentaire over de overwinning op Anfield in 1989, toen Michael Thomas Arsenal met een doelpunt in de allerlaatste minuut van het seizoen de titel bezorgde, ten nadele van thuisploeg Liverpool.
Ivan Perisic zou weg mogen bij Inter Milaan. De nerazzurri willen plaats maken voor Alexis Sanchez. Onze Chileen heeft blijkbaar de clubs voor het uitkiezen.
De Londense Evening Standard zegt dat Sergi Samper in 2015 naar Arsenal kon. Opschepperig verhaalt Samper hoe hij zelfs niet eens wilde luisteren naar Arsène Wenger, overtuigd als hij was dat kon doorbreken bij Barcelona en er grote triomfen kon halen. Misschien heeft de 21-jarige nu wel grote spijt van die beslissing, denkt de krant, want hij is momenteel uitgeleend aan Granada en mocht daar slechts starten in 10 wedstrijden.
Er is ook aandacht voor Shkodran Mustafi, die tegen Burnley zijn eerste doelpunt voor Arsenal maakte. Met hem in de ploeg verloren de Gunners nog niet, en dat zijn ondertussen al 21 wedstrijden. Shkodran zegt dat de zoveelste late winning goal voor Arsenal het bewijs is dat de ploeg er steeds in blijft geloven tot de laatste seconde.
The Daily Star heeft uitgezocht hoeveel trofeeën elke club, dit seizoen in de Premier League actief, nu eigenlijk heeft gewonnen. De top 3 bestaat uit Liverpool met 41, Man United met 40 en Arsenal met 29. Chelsea volgt met 21, voor Tottenham met 17.
Nog meer statistiekjes in deze tabloïd met de stadions gerangschikt volgens capaciteit. The Emirates staat op de 2e plaats met 60.432 toeschouwers na Old Trafford met 76.100.
Met de langdurige blessure van Santi Cazorla en de komende schorsing van Granit Xhaka meent de krant de ideale oplossing te hebben gevonden in de persoon van Stephen N’Zonzi van FC Sevilla. De Andalusische club zou trouwens al volop onderhandelen met vervangers.
Emmanuel Adebayor kan het natrappen niet laten. Zijn nieuwste uithaal naar Arsenal en Arsène Wenger houdt in dat de Gunners te veel steunen op Alexis Sanchez en Mesut Özil. Zonder die twee is Arsenal maar een heel gewoon ploegje en Chelsea is veel beter gewapend om afwezigheid van één of twee sterkhouders op te vangen. Het bericht stond in The Guardian en werd overgenomen door The Daily Mail, en nog enkele andere kranten.
Deze laatste krant heeft Alex Iwobi gespot bij een avondje uit en stelt meteen zijn vriendin aan ons voor. De appetijtelijke Clarisse Juliette is een fotomodel, of wat dacht u.
In The Daily Mirror openbaart John Cross de plannen van Universal Pictures. De Amerikaanse filmstudio werkt aan een documentaire over de overwinning op Anfield in 1989, toen Michael Thomas Arsenal met een doelpunt in de allerlaatste minuut van het seizoen de titel bezorgde, ten nadele van thuisploeg Liverpool.
Ivan Perisic zou weg mogen bij Inter Milaan. De nerazzurri willen plaats maken voor Alexis Sanchez. Onze Chileen heeft blijkbaar de clubs voor het uitkiezen.
De Londense Evening Standard zegt dat Sergi Samper in 2015 naar Arsenal kon. Opschepperig verhaalt Samper hoe hij zelfs niet eens wilde luisteren naar Arsène Wenger, overtuigd als hij was dat kon doorbreken bij Barcelona en er grote triomfen kon halen. Misschien heeft de 21-jarige nu wel grote spijt van die beslissing, denkt de krant, want hij is momenteel uitgeleend aan Granada en mocht daar slechts starten in 10 wedstrijden.
Er is ook aandacht voor Shkodran Mustafi, die tegen Burnley zijn eerste doelpunt voor Arsenal maakte. Met hem in de ploeg verloren de Gunners nog niet, en dat zijn ondertussen al 21 wedstrijden. Shkodran zegt dat de zoveelste late winning goal voor Arsenal het bewijs is dat de ploeg er steeds in blijft geloven tot de laatste seconde.
The Daily Star heeft uitgezocht hoeveel trofeeën elke club, dit seizoen in de Premier League actief, nu eigenlijk heeft gewonnen. De top 3 bestaat uit Liverpool met 41, Man United met 40 en Arsenal met 29. Chelsea volgt met 21, voor Tottenham met 17.
Nog meer statistiekjes in deze tabloïd met de stadions gerangschikt volgens capaciteit. The Emirates staat op de 2e plaats met 60.432 toeschouwers na Old Trafford met 76.100.
Met de langdurige blessure van Santi Cazorla en de komende schorsing van Granit Xhaka meent de krant de ideale oplossing te hebben gevonden in de persoon van Stephen N’Zonzi van FC Sevilla. De Andalusische club zou trouwens al volop onderhandelen met vervangers.
ONZE VOLGENDE TEGENSTREVERS: BLIJVEN WE MEEDOEN?
In achtervolging op Chelsea heeft Arsenal betere resultaten gehaald dan de concurrenten en dus bevinden de Gunners zich terug op de tweede plaats, met weliswaar nog steeds een respectabele achterstand van 8 punten op de leider. Na een FA Cup confrontatie gaat de competitie in volle hevigheid verder. We stellen de drie volgende opponenten hieronder voor.
Zaterdag 28 januari om 17u30 in St. Mary’s Stadium: FA Cup: Southampton-Arsenal
Noch voor Southampton, noch voor Arsenal was de start van de FA Cup campagne echt overtuigend. Southampton had een replay nodig na een gelijkspel bij Norwich, en kon in die replay op eigen veld slechts na een doelpunt van Shane Long in blessuretijd afstand nemen van de tweedeklasser. En bij Preston North End toonden de Gunners zich een ploeg met twee gezichten, die pas vlak voor tijd door Olivier Giroud van een replay gered werd.
Het is dit seizoen de derde keer dat Arsenal tegen Southampton de wei in moet. Voor de EFL Cup op 30 november gingen de jonge Gunners kansloos onderuit, de eindstand 0-2 stond al aan de rust op het scorebord. De competitiewedstrijd op 10 september eindigde op 2-1 en die overwinning kwam moeizaam tot stand. Ook in die wedstrijd kwamen we op achterstand; Laurent Koscielny zorgde met een omhaal voor een snelle gelijkmaker maar dan was het wachten tot de slotminuut op een strafschopdoelpunt van man van de match Santi Cazorla.
Het is de vierde keer dat beide ploegen elkaar treffen in de FA Cup. In het seizoen 1926/1927 won Arsenal in de halve finale met 2-1. De volgende bekerconfrontatie volgde pas 52 jaar later. In het toenmalige stadion The Dell speelden beide ploegen 1-1 gelijk in de kwartfinale, Arsenal won de replay met 2-0. Het hoogtepunt in hun onderlinge confrontatie was ongetwijfeld op 17 mei 2003 toen beide ploegen de finale speelden in het Millennium stadion in Cardiff, voor meer dan 76.000 toeschouwers. Het doelpunt van Robert Pirès in de 38e minuut was voldoende voor de zege. Tien dagen eerder hadden de Gunners thuis al met 6-1 gewonnen van Southampton en dat was meteen de start van de reeks van 49 ongeslagen wedstrijden.
We verwachten noch vragen het begin van opnieuw een dergelijke periode zonder tegenvaller. Maar nu al uitgeschakeld te worden in het bekertornooi zou wel een serieuze domper betekenen.
Dinsdag 31 januari om 19u45 op het Emirates: Premier League: Arsenal-Watford
Watford is een voorstad van Londen, met 80.000 inwoners. Het stadion van Watford, op Vicarage Road, ligt op ongeveer 30 kilometer van het Emirates.
De voetbalclub werd opgericht in 1881 onder de naam Watford Rovers. In 1920 sloot de club aan bij de Football League en spendeerde vervolgens meer dan een halve eeuw in de lagere regionen van het Engelse voetbal met het zoeken naar een eigen identiteit. Clubkleuren en embleem veranderden dikwijls.
Het was pas in 1976 dat ernstige vooruitgang werd geboekt. Elton John, een Watford supporter in hart en nieren, werd voorzitter, en onder manager Graham Taylor klommen The Hornets tot in de hoogste afdeling, en speelden de finale van de FA Cup in 1984.
Watford kon de hoogconjunctuur niet vasthouden. Er volgde, zoals bij veel clubs, een periode van degraderen en promoveren, en veelvuldige financiële problemen. In 2012 nam de Italiaanse familie Pozzo de club over. Manager Sean Dyche werd ontslagen en vervangen door Gianfranco Zola. Het was echter wachten tot 2015 om, onder coach Slavisa Jokanovic de promotie naar de Premier League te kunnen vieren.
Watford FC kon tot hiertoe geen enkele trofee van betekenis behalen.
In de huidige kern vinden we als meest bekende namen doelman Heurelho Gomes, Younes Kaboul, Tom Cleverley, Daryl Janmaat en onze landgenoot Christian Kabasele. Bekende oud-spelers zijn zeker internationaal doelman David James en de Jamaicaan Luther Blissett, die in twee termijnen bij Watford meer dan 500 officiële wedstrijden voor de club speelde en daarin 186 doelpunten maakte.
De huidige manager, de Italiaan Walter Mazzarri, werkte onder meer voor Napoli, Sampdoria en Internazionale.
Arsenal speelde 9 competitiewedstrijden thuis tegen The Hornets. Er werd verrassend genoeg slechts 5 maal gewonnen en bij 3 nederlagen oogt het doelsaldo eerder bescheiden: 17-10. De 3 nederlagen dateren van in de jaren 80; de laatste kwam er op 15 april 1988 onder manager George Graham. Het werd 0-1 via een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd.
Vandaag staan The Hornets op een 14e plaats in de rangschikking, met 6 overwinningen en 6 draws en een doelpuntensaldo van -13. Met minder dan een overtuigende overwinning mag Arsenal niet tevreden zijn, om in volle vertrouwen naar de topmatch van de competitie te reizen.
Zaterdag 4 februari om 12u30 op Stamford Bridge: Premier League: Chelsea-Arsenal
In 1896 kocht de zakenman Gus Mears, samen met zijn broer Joseph, de Stamford Bridge Athletics Ground te Fulham op. Hij was een voetbalfanaat en wilde van Stamford Bridge een van de betere terreinen van Engeland maken. Hij slaagde er echter niet in Fulham FC op zijn grond te laten voetballen, en ook bij de toenmalige eigenaar van Arsenal, Sir Henry Norris, die nochtans op zoek was naar een nieuw onderkomen voor zijn club, ving hij bot, vooral door de te hoge huurprijs die hij voor zijn eigendom vroeg. Uiteindelijk richtten de broers dan maar hun eigen team op, en in 1905 werd Chelsea FC geboren. De nieuwe club promoveerde reeds twee jaar later naar de hoogste afdeling.
Na de eerste wereldoorlog degradeerde de club in 1924. Chelsea kwam terug op het hoogste niveau in 1930, en bleef dan 32 seizoenen in de First Division. Uit de jaren 30 dateert ook het absolute toeschouwersrecord voor een competitiewedstrijd op Stamford Bridge. Op 12 oktober 1935 kwamen 82.905 toeschouwers kijken naar de wedstrijd tegen Arsenal. De wedstrijd eindigde overigens op 1-1.
Dat record werd vervolgens verpulverd toen op het Russische team Dinamo Moskou op 13 november 1945 een vriendschappelijke wedstrijd kwam spelen. Een geschat aantal van 100.000 mensen zagen een wedstrijd die op 3-3 eindigde.
Tien jaar later, onder ex-Arsenal speler Ted Drake, werd Chelsea kampioen met slechts 52 punten, maar in 1963 volgde een jaar vagevuur in tweede klasse. De jaren zeventig waren zo mogelijk nog zwakker, en de derde afdeling kwam zelfs gevaarlijk dichtbij.
Zover kwam het niet en bij het begin van het laatste decennium van de vorige eeuw begon Chelsea FC aan zijn definitieve opgang in de hoogste klasse. Topspelers zoals Ruud Gullit, Gianluca Vialli en Gianfranco Zola versterkten het team. De eerste twee werden later ook trainer bij de club, maar financiële problemen bleven als een donkere schaduw boven de club hangen, tot eigenaar Ken Bates de club in 2003 verkocht aan Roman Abramovich. De rest van de geschiedenis is bekend.
Nationaal werd Chelsea tot hiertoe 5 maal kampioen van Engeland. De tweede titel in 2005 kwam 50 jaar na de eerste en was het eerste grote succes voor de schatrijke eigenaar. The Blues wonnen ook 7 maal de FA Cup. Europees waren er de recente overwinningen in de Champions League in 2012 en de Europa League in 2013. Europacup II werd veroverd in 1971 en 1998.
Uit een ongelooflijk lange lijst van bekende oud spelers en managers namen citeren is onbegonnen werk. Abramovich koopt en verkoopt naar believen. Dee huidige spelerskern passeert zowat wekelijks ook in onze Vlaamse dagbladen en op onze Vlaamse televisiezenders.
Antonio Conte heeft van zijn ploeg een heel sterk geheel gemaakt. Sinds de 3-0 nederlaag op het Emirates op 24 september 2016 ondergingen The Blues een geweldige metamorfose, en weet Arsène Wenger ook dat er slechts één topfavoriet voor de titel is. Het is aan Arsenal om de eigen kansen niet helemaal te verkwanselen en de competitie nog wat boeiend te houden.
In hun lange geschiedenis speelden beide clubs reeds 79 maal in competitieverband tegen elkaar op Stamford Bridge. Arsenal won 25 maal, speelde 25 maal gelijk en verloor 29 maal. Het doelpuntensaldo is -5 (100-105). Er was natuurlijk de 6-0 nederlaag van 22 maart 2014, maar als Gooners denken we liever terug aan 29 oktober 2011. De thuisploeg kwam twee keer op voorsprong, werd op achterstand geplaatst door Theo Walcott, maar zag Juan Mata tien minuten voor tijd de bordjes terug gelijk hangen (3-3). Robin Van Persie ontplofte dan, scoorde twee keer en Arsenal won 3-5.
Zaterdag 28 januari om 17u30 in St. Mary’s Stadium: FA Cup: Southampton-Arsenal
Noch voor Southampton, noch voor Arsenal was de start van de FA Cup campagne echt overtuigend. Southampton had een replay nodig na een gelijkspel bij Norwich, en kon in die replay op eigen veld slechts na een doelpunt van Shane Long in blessuretijd afstand nemen van de tweedeklasser. En bij Preston North End toonden de Gunners zich een ploeg met twee gezichten, die pas vlak voor tijd door Olivier Giroud van een replay gered werd.
Het is dit seizoen de derde keer dat Arsenal tegen Southampton de wei in moet. Voor de EFL Cup op 30 november gingen de jonge Gunners kansloos onderuit, de eindstand 0-2 stond al aan de rust op het scorebord. De competitiewedstrijd op 10 september eindigde op 2-1 en die overwinning kwam moeizaam tot stand. Ook in die wedstrijd kwamen we op achterstand; Laurent Koscielny zorgde met een omhaal voor een snelle gelijkmaker maar dan was het wachten tot de slotminuut op een strafschopdoelpunt van man van de match Santi Cazorla.
Het is de vierde keer dat beide ploegen elkaar treffen in de FA Cup. In het seizoen 1926/1927 won Arsenal in de halve finale met 2-1. De volgende bekerconfrontatie volgde pas 52 jaar later. In het toenmalige stadion The Dell speelden beide ploegen 1-1 gelijk in de kwartfinale, Arsenal won de replay met 2-0. Het hoogtepunt in hun onderlinge confrontatie was ongetwijfeld op 17 mei 2003 toen beide ploegen de finale speelden in het Millennium stadion in Cardiff, voor meer dan 76.000 toeschouwers. Het doelpunt van Robert Pirès in de 38e minuut was voldoende voor de zege. Tien dagen eerder hadden de Gunners thuis al met 6-1 gewonnen van Southampton en dat was meteen de start van de reeks van 49 ongeslagen wedstrijden.
We verwachten noch vragen het begin van opnieuw een dergelijke periode zonder tegenvaller. Maar nu al uitgeschakeld te worden in het bekertornooi zou wel een serieuze domper betekenen.
Dinsdag 31 januari om 19u45 op het Emirates: Premier League: Arsenal-Watford
Watford is een voorstad van Londen, met 80.000 inwoners. Het stadion van Watford, op Vicarage Road, ligt op ongeveer 30 kilometer van het Emirates.
De voetbalclub werd opgericht in 1881 onder de naam Watford Rovers. In 1920 sloot de club aan bij de Football League en spendeerde vervolgens meer dan een halve eeuw in de lagere regionen van het Engelse voetbal met het zoeken naar een eigen identiteit. Clubkleuren en embleem veranderden dikwijls.
Het was pas in 1976 dat ernstige vooruitgang werd geboekt. Elton John, een Watford supporter in hart en nieren, werd voorzitter, en onder manager Graham Taylor klommen The Hornets tot in de hoogste afdeling, en speelden de finale van de FA Cup in 1984.
Watford kon de hoogconjunctuur niet vasthouden. Er volgde, zoals bij veel clubs, een periode van degraderen en promoveren, en veelvuldige financiële problemen. In 2012 nam de Italiaanse familie Pozzo de club over. Manager Sean Dyche werd ontslagen en vervangen door Gianfranco Zola. Het was echter wachten tot 2015 om, onder coach Slavisa Jokanovic de promotie naar de Premier League te kunnen vieren.
Watford FC kon tot hiertoe geen enkele trofee van betekenis behalen.
In de huidige kern vinden we als meest bekende namen doelman Heurelho Gomes, Younes Kaboul, Tom Cleverley, Daryl Janmaat en onze landgenoot Christian Kabasele. Bekende oud-spelers zijn zeker internationaal doelman David James en de Jamaicaan Luther Blissett, die in twee termijnen bij Watford meer dan 500 officiële wedstrijden voor de club speelde en daarin 186 doelpunten maakte.
De huidige manager, de Italiaan Walter Mazzarri, werkte onder meer voor Napoli, Sampdoria en Internazionale.
Arsenal speelde 9 competitiewedstrijden thuis tegen The Hornets. Er werd verrassend genoeg slechts 5 maal gewonnen en bij 3 nederlagen oogt het doelsaldo eerder bescheiden: 17-10. De 3 nederlagen dateren van in de jaren 80; de laatste kwam er op 15 april 1988 onder manager George Graham. Het werd 0-1 via een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd.
Vandaag staan The Hornets op een 14e plaats in de rangschikking, met 6 overwinningen en 6 draws en een doelpuntensaldo van -13. Met minder dan een overtuigende overwinning mag Arsenal niet tevreden zijn, om in volle vertrouwen naar de topmatch van de competitie te reizen.
Zaterdag 4 februari om 12u30 op Stamford Bridge: Premier League: Chelsea-Arsenal
In 1896 kocht de zakenman Gus Mears, samen met zijn broer Joseph, de Stamford Bridge Athletics Ground te Fulham op. Hij was een voetbalfanaat en wilde van Stamford Bridge een van de betere terreinen van Engeland maken. Hij slaagde er echter niet in Fulham FC op zijn grond te laten voetballen, en ook bij de toenmalige eigenaar van Arsenal, Sir Henry Norris, die nochtans op zoek was naar een nieuw onderkomen voor zijn club, ving hij bot, vooral door de te hoge huurprijs die hij voor zijn eigendom vroeg. Uiteindelijk richtten de broers dan maar hun eigen team op, en in 1905 werd Chelsea FC geboren. De nieuwe club promoveerde reeds twee jaar later naar de hoogste afdeling.
Na de eerste wereldoorlog degradeerde de club in 1924. Chelsea kwam terug op het hoogste niveau in 1930, en bleef dan 32 seizoenen in de First Division. Uit de jaren 30 dateert ook het absolute toeschouwersrecord voor een competitiewedstrijd op Stamford Bridge. Op 12 oktober 1935 kwamen 82.905 toeschouwers kijken naar de wedstrijd tegen Arsenal. De wedstrijd eindigde overigens op 1-1.
Dat record werd vervolgens verpulverd toen op het Russische team Dinamo Moskou op 13 november 1945 een vriendschappelijke wedstrijd kwam spelen. Een geschat aantal van 100.000 mensen zagen een wedstrijd die op 3-3 eindigde.
Tien jaar later, onder ex-Arsenal speler Ted Drake, werd Chelsea kampioen met slechts 52 punten, maar in 1963 volgde een jaar vagevuur in tweede klasse. De jaren zeventig waren zo mogelijk nog zwakker, en de derde afdeling kwam zelfs gevaarlijk dichtbij.
Zover kwam het niet en bij het begin van het laatste decennium van de vorige eeuw begon Chelsea FC aan zijn definitieve opgang in de hoogste klasse. Topspelers zoals Ruud Gullit, Gianluca Vialli en Gianfranco Zola versterkten het team. De eerste twee werden later ook trainer bij de club, maar financiële problemen bleven als een donkere schaduw boven de club hangen, tot eigenaar Ken Bates de club in 2003 verkocht aan Roman Abramovich. De rest van de geschiedenis is bekend.
Nationaal werd Chelsea tot hiertoe 5 maal kampioen van Engeland. De tweede titel in 2005 kwam 50 jaar na de eerste en was het eerste grote succes voor de schatrijke eigenaar. The Blues wonnen ook 7 maal de FA Cup. Europees waren er de recente overwinningen in de Champions League in 2012 en de Europa League in 2013. Europacup II werd veroverd in 1971 en 1998.
Uit een ongelooflijk lange lijst van bekende oud spelers en managers namen citeren is onbegonnen werk. Abramovich koopt en verkoopt naar believen. Dee huidige spelerskern passeert zowat wekelijks ook in onze Vlaamse dagbladen en op onze Vlaamse televisiezenders.
Antonio Conte heeft van zijn ploeg een heel sterk geheel gemaakt. Sinds de 3-0 nederlaag op het Emirates op 24 september 2016 ondergingen The Blues een geweldige metamorfose, en weet Arsène Wenger ook dat er slechts één topfavoriet voor de titel is. Het is aan Arsenal om de eigen kansen niet helemaal te verkwanselen en de competitie nog wat boeiend te houden.
In hun lange geschiedenis speelden beide clubs reeds 79 maal in competitieverband tegen elkaar op Stamford Bridge. Arsenal won 25 maal, speelde 25 maal gelijk en verloor 29 maal. Het doelpuntensaldo is -5 (100-105). Er was natuurlijk de 6-0 nederlaag van 22 maart 2014, maar als Gooners denken we liever terug aan 29 oktober 2011. De thuisploeg kwam twee keer op voorsprong, werd op achterstand geplaatst door Theo Walcott, maar zag Juan Mata tien minuten voor tijd de bordjes terug gelijk hangen (3-3). Robin Van Persie ontplofte dan, scoorde twee keer en Arsenal won 3-5.
Arsenal in de pers
The Daily Mirror smeet een steen in de kikkerpoel met een brutaal opiniestukje van Stan Collymore. De ex-voetballer van Liverpool en nog een resem andere clubs doet zijn zegje over de samenwerking Özil-Wenger. Arsenal zal geen titel halen als deze twee blijven samenwerken bij de Gunners. Wat volgt is een nogal warrige uitleg over een manager die zijn spelers altijd in hun comfortzone laat en van hen nooit het uiterste vraagt. Aanstelling van Diego Simeone zou een ware stijlbreuk bij Arsenal betekenen, maar de Argentijn zou wel het beste uit zijn spelers kunnen halen, aldus Collymore. Zouden er ook media zijn die het beste uit hun pundits halen?
De uitleg van Collymore is lijnrecht in tegenspraak met wat Lothar Matthäus over Mesut Özil zegt. Hij noemt zijn landgenoot zo goed als wereldklasse. Er mankeert nog een halve stap, en dat is zijn club Arsenal de landstitel bezorgen. Dat bericht stond in Der Kicker, waarin ook een groot interview met Mesut Özil verscheen. De Duitser had het daarin over de samenwerking met Arsène Wenger en hij vertelde ook dat hij het beu was na 1 slechte match als zondebok aanzien te worden. Özil/Alexis/Wenger, ze domineerden ook nu weer de berichtgeving over Arsenal.
Volgens deze krant was Arsenal ook fel geïnteresseerd in M’baye Niang, een 22-jarige Franse aanvaller van AC Milan. Deze spits, die in 16 wedstrijden het fabelachtige aantal van 3 doelpunten wist te netten, mag helaas niet weg van de Rossoneri, een zoveelste transfer blow voor Arsenal.
In die andere tabloïd, The Daily Mail, dook de naam van Kostas Manolas weer op. Arsenal zou een nieuw bod van 35 miljoen pond op de verdediger gedaan hebben, en zijn huidige club, AS Roma, zou dit geweigerd hebben. Ondertussen plannen zowel PSG als Atletico Madrid een zwaar bod op Alexis Sanchez. Er was ook vrolijker nieuws: basketballers van het andere speeltje van Stan Kroenke, de Denver Nuggets, waren op bezoek in het Emirates en kregen een rondleiding van Aaron Ramsey, Alex Iwobi en Per Mertesacker. De NBA Global Games in de O2 arena brachten dit jaar Denver Nuggets vs Indiana Pacers.
Samir Nasri mocht ook zijn zegje doen. Hij beweert dat Arsenal te weinig investeert om een serieuze gooi naar de titel te doen. Dat haalt Samir dan misschien uit een artikel van drie jaar terug dat hij eindelijk uitgelezen heeft.
En Mats Hummels was ook onbetaalbaar. Bayern haalt uit zijn langere winterbreak en minder dan de helft van het aantal wedstrijden dat ze sinds Kerstmis gespeeld zullen hebben totaal geen voordeel tegenover Arsenal.
The Daily Telegraph weet dat Arsenal zich steeds meer en meer zorgen maakt over de toekomst van Alexis Sanchez en Mesut Özil. Iets origineler komen ze uit de hoek met een stukje van Dan Zeqiri over Olivier Giroud. Zijn cijfer aantal doelpunten per gespeelde minuten ligt stukken hoger dan dat van Diego Costa en Sergio Kun Aguero. Hoe komt dat, vraagt de verslaggever zich af. Eerst en vooral is de Fransman een super sub. En aangezien zijn spel erg fysiek is, en hij meer dan zijn deel van trappen en slagen incasseert is zijn aantreden soms laat in de wedstrijd een groot voordeel omdat hij dan veel frisser zit dan zijn verdedigende tegenstrevers. Tegenstrevers hebben zich dan reeds een ganse wedstrijd toegelegd op het druk zetten op Arsenal, op het voetbal uit het spel van de Gunners halen, en dat is erg uitputtend, waardoor zij de gesel Giroud in het eigen strafschopgebied niet voldoende meer kunnen afstoppen.
CIES Football Observatory is een onafhankelijk Zwitsers studiecentrum over voetbal. Hun wetenschappelijke benadering komt uit op een titel voor Chelsea. Liverpool wordt tweede en Man City derde, en Arsenal –dat we daar zelf niet zijn opgekomen- wordt vierde. Tottenham eindigt –It will happen again- vijf punten achter de Gunners. Het studiecentrum noemt dat niet bijster origineel “predictive analysis” en de Londense krant Evening Standard heeft die studie grondig gelezen.
The Sun bracht een foto van Mesut Özil samen met zijn zus. De verslaggever steekt zijn verwondering over het feit dat die twee zo goed op elkaar lijken –behalve de haartooi dan- niet onder stoelen of banken.
Untold Arsenal had complimenten over voor referee André Marriner. Deze scheidsrechter, in het verleden vaak een terechte schietschijf voor de analisten van Untold, zette een zeer goede prestatie neer in de derby tegen Crystal Palace. We durven het haast niet vragen, maar zou er verbetering op komst zijn? Er zijn namelijk al meer uitstekende rapporten geweest dit seizoen.
De blog bekijkt ook van naderbij de transfer van Cohen Bramall. Tony Attwood vindt heel wat redenen waarom hij naar Arsenal kwam en geen enkele andere club dezelfde moeite deed om de jonge linksback aan zich te binden. Hij is jong en hij is linksvoetig, en hij is ook erg snel, een Bellerin maar dan op links, hoopt Untold. Er is ook al aan de Brexit gedacht, en hij is ook onder de radar van de sensatiepers gebleven. Ook gaan veel managers (die slechts enkele jaren bij hun club blijven) op zoek naar snel transfer succes met dure spelers die onmiddellijk inzetbaar zouden moeten zijn. Bramall is een voorbeeld van hoe anders Arsenal en Wenger het al jaren doen. Daarbij aansluitend wordt de waarde van een speler voor club te dikwijls gelinkt aan zijn kostprijs, en ook hier doet Arsenal het anders.
Lijstjes maken à la “wat hebben we vandaag geleerd” is stilaan een echte hype aan het worden onder persmensen en bloggers. Arseblog stelt een 10 punten plan voor dat verklaart waarom de Gunners Wojchiech Szczezny moeten terughalen. Hij is nu 27 en door zijn twee jaar extra ervaring bij Roma, is hij al veel volwassener geworden. Ondanks deze voor een keeper nog jonge leeftijd heeft hij al meer dan 300 wedstrijden gespeeld zowel in club- als nationaal verband. Hij heeft bij Roma knap gespeeld en er zijn erg weinig klasse doelmannen voorhanden. Hij kent het huis Arsenal. Tot zover kunnen we deze blog volgen. Dat een beetje “mental” is en dat we dat met Cech en Ospina toch wel missen laten we maar voor rekening van de schrijver van de blog.
Bleacher Report tenslotte wist te vertellen dat Dimitri Payet per direct niet meer wenst te voetballen voor zijn huidige club West Ham United, een bericht dat met de grootste belangstelling genoteerd is door Arsène Wenger.
Tot slot nog enkele krantenkoppen over de overwinning bij Swansea:
Klasse van Arsenal overduidelijk in zege bij Swansea (Islington Gazette)
Giroud, Sanchez en Iwobi houden druk op Chelsea aan (Evening Standard)
Olivier Giroud scoort en blesseert zich terwijl Alexis Sanchez opnieuw zit te mokken na zijn vervanging (Daily Mail)
Sanchez (en niet Özil) is de aanvalsmachine van Arsenal (Daily Telegraph)
Gunners blaken van zelfvertrouwen voordat Sanchez zich opnieuw kwaad maakt (The Guardian)
Iwobi trekt ons over de streep (Untold Arsenal)
Nog veel leesplezier met de Engelse media, ideale lectuur in deze winterse dagen!
De uitleg van Collymore is lijnrecht in tegenspraak met wat Lothar Matthäus over Mesut Özil zegt. Hij noemt zijn landgenoot zo goed als wereldklasse. Er mankeert nog een halve stap, en dat is zijn club Arsenal de landstitel bezorgen. Dat bericht stond in Der Kicker, waarin ook een groot interview met Mesut Özil verscheen. De Duitser had het daarin over de samenwerking met Arsène Wenger en hij vertelde ook dat hij het beu was na 1 slechte match als zondebok aanzien te worden. Özil/Alexis/Wenger, ze domineerden ook nu weer de berichtgeving over Arsenal.
Volgens deze krant was Arsenal ook fel geïnteresseerd in M’baye Niang, een 22-jarige Franse aanvaller van AC Milan. Deze spits, die in 16 wedstrijden het fabelachtige aantal van 3 doelpunten wist te netten, mag helaas niet weg van de Rossoneri, een zoveelste transfer blow voor Arsenal.
In die andere tabloïd, The Daily Mail, dook de naam van Kostas Manolas weer op. Arsenal zou een nieuw bod van 35 miljoen pond op de verdediger gedaan hebben, en zijn huidige club, AS Roma, zou dit geweigerd hebben. Ondertussen plannen zowel PSG als Atletico Madrid een zwaar bod op Alexis Sanchez. Er was ook vrolijker nieuws: basketballers van het andere speeltje van Stan Kroenke, de Denver Nuggets, waren op bezoek in het Emirates en kregen een rondleiding van Aaron Ramsey, Alex Iwobi en Per Mertesacker. De NBA Global Games in de O2 arena brachten dit jaar Denver Nuggets vs Indiana Pacers.
Samir Nasri mocht ook zijn zegje doen. Hij beweert dat Arsenal te weinig investeert om een serieuze gooi naar de titel te doen. Dat haalt Samir dan misschien uit een artikel van drie jaar terug dat hij eindelijk uitgelezen heeft.
En Mats Hummels was ook onbetaalbaar. Bayern haalt uit zijn langere winterbreak en minder dan de helft van het aantal wedstrijden dat ze sinds Kerstmis gespeeld zullen hebben totaal geen voordeel tegenover Arsenal.
The Daily Telegraph weet dat Arsenal zich steeds meer en meer zorgen maakt over de toekomst van Alexis Sanchez en Mesut Özil. Iets origineler komen ze uit de hoek met een stukje van Dan Zeqiri over Olivier Giroud. Zijn cijfer aantal doelpunten per gespeelde minuten ligt stukken hoger dan dat van Diego Costa en Sergio Kun Aguero. Hoe komt dat, vraagt de verslaggever zich af. Eerst en vooral is de Fransman een super sub. En aangezien zijn spel erg fysiek is, en hij meer dan zijn deel van trappen en slagen incasseert is zijn aantreden soms laat in de wedstrijd een groot voordeel omdat hij dan veel frisser zit dan zijn verdedigende tegenstrevers. Tegenstrevers hebben zich dan reeds een ganse wedstrijd toegelegd op het druk zetten op Arsenal, op het voetbal uit het spel van de Gunners halen, en dat is erg uitputtend, waardoor zij de gesel Giroud in het eigen strafschopgebied niet voldoende meer kunnen afstoppen.
CIES Football Observatory is een onafhankelijk Zwitsers studiecentrum over voetbal. Hun wetenschappelijke benadering komt uit op een titel voor Chelsea. Liverpool wordt tweede en Man City derde, en Arsenal –dat we daar zelf niet zijn opgekomen- wordt vierde. Tottenham eindigt –It will happen again- vijf punten achter de Gunners. Het studiecentrum noemt dat niet bijster origineel “predictive analysis” en de Londense krant Evening Standard heeft die studie grondig gelezen.
The Sun bracht een foto van Mesut Özil samen met zijn zus. De verslaggever steekt zijn verwondering over het feit dat die twee zo goed op elkaar lijken –behalve de haartooi dan- niet onder stoelen of banken.
Untold Arsenal had complimenten over voor referee André Marriner. Deze scheidsrechter, in het verleden vaak een terechte schietschijf voor de analisten van Untold, zette een zeer goede prestatie neer in de derby tegen Crystal Palace. We durven het haast niet vragen, maar zou er verbetering op komst zijn? Er zijn namelijk al meer uitstekende rapporten geweest dit seizoen.
De blog bekijkt ook van naderbij de transfer van Cohen Bramall. Tony Attwood vindt heel wat redenen waarom hij naar Arsenal kwam en geen enkele andere club dezelfde moeite deed om de jonge linksback aan zich te binden. Hij is jong en hij is linksvoetig, en hij is ook erg snel, een Bellerin maar dan op links, hoopt Untold. Er is ook al aan de Brexit gedacht, en hij is ook onder de radar van de sensatiepers gebleven. Ook gaan veel managers (die slechts enkele jaren bij hun club blijven) op zoek naar snel transfer succes met dure spelers die onmiddellijk inzetbaar zouden moeten zijn. Bramall is een voorbeeld van hoe anders Arsenal en Wenger het al jaren doen. Daarbij aansluitend wordt de waarde van een speler voor club te dikwijls gelinkt aan zijn kostprijs, en ook hier doet Arsenal het anders.
Lijstjes maken à la “wat hebben we vandaag geleerd” is stilaan een echte hype aan het worden onder persmensen en bloggers. Arseblog stelt een 10 punten plan voor dat verklaart waarom de Gunners Wojchiech Szczezny moeten terughalen. Hij is nu 27 en door zijn twee jaar extra ervaring bij Roma, is hij al veel volwassener geworden. Ondanks deze voor een keeper nog jonge leeftijd heeft hij al meer dan 300 wedstrijden gespeeld zowel in club- als nationaal verband. Hij heeft bij Roma knap gespeeld en er zijn erg weinig klasse doelmannen voorhanden. Hij kent het huis Arsenal. Tot zover kunnen we deze blog volgen. Dat een beetje “mental” is en dat we dat met Cech en Ospina toch wel missen laten we maar voor rekening van de schrijver van de blog.
Bleacher Report tenslotte wist te vertellen dat Dimitri Payet per direct niet meer wenst te voetballen voor zijn huidige club West Ham United, een bericht dat met de grootste belangstelling genoteerd is door Arsène Wenger.
Tot slot nog enkele krantenkoppen over de overwinning bij Swansea:
Klasse van Arsenal overduidelijk in zege bij Swansea (Islington Gazette)
Giroud, Sanchez en Iwobi houden druk op Chelsea aan (Evening Standard)
Olivier Giroud scoort en blesseert zich terwijl Alexis Sanchez opnieuw zit te mokken na zijn vervanging (Daily Mail)
Sanchez (en niet Özil) is de aanvalsmachine van Arsenal (Daily Telegraph)
Gunners blaken van zelfvertrouwen voordat Sanchez zich opnieuw kwaad maakt (The Guardian)
Iwobi trekt ons over de streep (Untold Arsenal)
Nog veel leesplezier met de Engelse media, ideale lectuur in deze winterse dagen!
ONZE VOLGENDE TEGENSTREVERS: OP JACHT NAAR LEIDER CHELSEA
Olivier Giroud is de man van de laatste weken. De Fransman breit gewoon een vervolg aan zijn doelpunt in de slotminuten tegen West Bromwich Albion. Na zijn geniale ingeving tegen Crystal Palace trok hij tot twee keer toe een hemeltergend zwak aan de wedstrijd begonnen Arsenal uit het moeras. Hij bezorgde de Gunners nog een onverhoopt punt bij Bournemouth en vermeed op het veld van Preston North End een FA Cup replay. Gaan we voor de volgende duels weer moeten nagelbijten tot vlak voor tijd? We hopen het alleszins niet.
Zaterdag 14 januari om 15.00 in het Liberty Stadium: Premier League: Swansea City – Arsenal
The Swans werden op deze pagina al uitgebreid voorgesteld ter gelegenheid van de thuiswedstrijd op 15 oktober 2016. We brengen in herinnering dat Arsenal na een goed halfuur met 2-0 leidde door twee doelpunten van Theo Walcott. Sigurdsson scoorde nog voor de rust tegen. Kort voor het uur was het Mesut Özil die op assist van Alexis Sanchez de 3-1 scoorde. Maar nog was het geen geruststellende voorsprong want minder dan tien minuten later was het alweer 3-2 en kort daarna liep Granit Xhaka tegen een domme rode kaart aan. Het bleef dus spannend maar uiteindelijk bleef deze stand behouden tot aan het eindsignaal van scheidsrechter Jon Moss.
Sindsdien is er heel wat gebeurd in het Liberty Stadium. De eerste Amerikaanse manager in Engeland, Bob Bradley, werd ontslagen wegens slechte resultaten en vervangen door de 44-jarige Paul Clement. Als coach heeft deze Engelsman gewerkt bij Derby County, Fulham en Blackburn Rovers, maar zijn voornaamste ervaringen zal hij wellicht opgedaan hebben als assistent van niemand minder dan Carlo Ancelotti. Ze werkten samen bij Chelsea, PSG, Real Madrid en Bayern München.
Swansea won ondertussen wel de eerste match van de terugronde met 1-2 bij Crystal Palace en staat momenteel 17e en voorlaatste in de Premier League met 15 punten, dat zijn er twee meer dan hekkensluiter Hull City. Slechts vier wedstrijden werden gewonnen.
De ploeg uit Wales is één van die tegenstrevers waartegen Arsenal om één of andere reden moeilijk kan winnen. Vorige speeldag werd één puntje afgeknabbeld van de achterstand op leider Chelsea. Of de Gunners weer korter bij zullen sluipen dient afgewacht, maar zelf winnen is het eerste en ook het enige dat ze kunnen en eigenlijk ook moeten doen. We willen eindelijk weer eens een goede uitmatch en dito resultaat zien.
Zondag 22 januari om 14u15 in het Emirates: Premier League: Arsenal - Burnley FC
Na Preston in de FA Cup reist Arsenal ook voor de competitie naar Lancashire. De stad Burnley telt ongeveer 73.000 inwoners en was ooit de belangrijkste katoenproducent in de wereld. Tegenwoordig is deze industrie vervallen, en is deze stad, op een 380 kilometer afstand van Londen, het meest bekend om zijn traditievolle voetbalclub Burnley FC.
Een splitsing tussen voetbalsectie en rugbysectie van de lokale sportclub leidde in 1882 tot de oprichting van Burnley FC. Een jaar later gingen The Clarets in het stadion Turf Moor spelen en ze zijn er nooit meer weggegaan. Daarmee zijn ze, op streekgenoot Preston North End na, de club die het langste op dezelfde plek blijft spelen. Het stadion telt momenteel ruim 22.000 zitjes.
Ook Burnley FC is één van de twaalf oprichters van The Football League.
Ze veroverden de FA Cup in 1914 en mochten de beker uit de handen van koning George V ontvangen. Dat was de eerste keer in Engeland dat een regerend monarch die taak op zich nam.
Twee keer werden The Clarets landskampioen. In het seizoen 1920/1921 begonnen ze met drie nederlagen op rij, maar bleven dan 30 wedstrijden na mekaar ongeslagen. Dat was een record dat slechts in 2003/2004 verbroken werd, door uiteraard Arsenal. Burnley werd 1e met 5 punten voorsprong op Manchester City.
Voor de tweede titel moesten ze bijna 40 jaar wachten. In 1960 stonden ze opnieuw op het hoogste schavotje met 1 punt meer dan Wolverhampton Wanderers en 2 punten meer dan Tottenham.
In de daaropvolgende Europabeker voor Landskampioenen slaagden ze er warempel in het Franse Stade de Reims uit te schakelen, de verliezende finalist van de twee vorige edities. Het Duitse Hamburger SV maakte een einde aan het Europese avontuur van Burnley.
Zes jaar later mocht de club aantreden in de Europabeker voor Jaarbeurssteden. Ze schakelden Stuttgart, Lausanne en Napoli uit en moesten in de kwartfinale de duimen leggen tegen Eintracht Frankfurt.
Bij de spelers die ooit het shirt van Burnley droegen zijn er weinig namen die ons bekend in de oren zullen klinken. De boomlange Roger Davies, ex Club Brugge en vorige keer ook al genoemd als oud speler van Preston North End, speelde een tiental wedstrijden voor The Clarets. Onze landgenoot Jelle Vossen probeerde het, na zijn periode bij Middlesbrough, ook een viertal wedstrijden in Burnley, en misschien herinneren sommigen zich nog de immer hardwerkende Ralph Coates, die tussen 1964 en 1981 480 wedstrijden in de hoogste afdeling speelde, waaronder 216 voor Burnley en 188 voor Tottenham.
Manager Sean Dyche heeft vandaag in zijn selectie spelers als onze landgenoot Steven Defour, de Welshman Sam Vokes en doelman en aanvoerder Tom Heaton.
40 maal speelde Arsenal reeds thuis tegen Burnley. Er werd 23 maal gewonnen en 9 maal verloren. 8 keer bleef het duel onbeslist en het doelsaldo bedraagt +39 (83-44).
De laatste thuisnederlaag tegen Burnley dateert van 7 september 1974 (meer dan 42 jaar geleden dus). Onder manager Bertie Mee ging een ploeg met Pat Rice, Sammy Nelson, Liam Brady, Charlie George en Brian Kidd onderuit met 0-1.
Op Turf Moor dit seizoen, op 2 october 2016, won Arsenal in de dying seconds met 0-1, een flodderdoelpunt van Laurent Koscielny.
Momenteel staat Burnley 12e met 23 punten. Van die 23 punten werd er echter slechts 1 (één) buitenshuis behaald. Ze lukten op verplaatsing slechts 3 doelpunten en hun doelman moest zich 20 keer omdraaien. Dat ene punt werd behaald bij Manchester United na een 0-0 gelijkspel. Een geconcentreerd Arsenal moet uiteraard de punten thuis houden, al zal dat tegen een naar alle waarschijnlijkheid opnieuw stug verdedigende tegenstrever niet eenvoudig zijn.
Zaterdag 14 januari om 15.00 in het Liberty Stadium: Premier League: Swansea City – Arsenal
The Swans werden op deze pagina al uitgebreid voorgesteld ter gelegenheid van de thuiswedstrijd op 15 oktober 2016. We brengen in herinnering dat Arsenal na een goed halfuur met 2-0 leidde door twee doelpunten van Theo Walcott. Sigurdsson scoorde nog voor de rust tegen. Kort voor het uur was het Mesut Özil die op assist van Alexis Sanchez de 3-1 scoorde. Maar nog was het geen geruststellende voorsprong want minder dan tien minuten later was het alweer 3-2 en kort daarna liep Granit Xhaka tegen een domme rode kaart aan. Het bleef dus spannend maar uiteindelijk bleef deze stand behouden tot aan het eindsignaal van scheidsrechter Jon Moss.
Sindsdien is er heel wat gebeurd in het Liberty Stadium. De eerste Amerikaanse manager in Engeland, Bob Bradley, werd ontslagen wegens slechte resultaten en vervangen door de 44-jarige Paul Clement. Als coach heeft deze Engelsman gewerkt bij Derby County, Fulham en Blackburn Rovers, maar zijn voornaamste ervaringen zal hij wellicht opgedaan hebben als assistent van niemand minder dan Carlo Ancelotti. Ze werkten samen bij Chelsea, PSG, Real Madrid en Bayern München.
Swansea won ondertussen wel de eerste match van de terugronde met 1-2 bij Crystal Palace en staat momenteel 17e en voorlaatste in de Premier League met 15 punten, dat zijn er twee meer dan hekkensluiter Hull City. Slechts vier wedstrijden werden gewonnen.
De ploeg uit Wales is één van die tegenstrevers waartegen Arsenal om één of andere reden moeilijk kan winnen. Vorige speeldag werd één puntje afgeknabbeld van de achterstand op leider Chelsea. Of de Gunners weer korter bij zullen sluipen dient afgewacht, maar zelf winnen is het eerste en ook het enige dat ze kunnen en eigenlijk ook moeten doen. We willen eindelijk weer eens een goede uitmatch en dito resultaat zien.
Zondag 22 januari om 14u15 in het Emirates: Premier League: Arsenal - Burnley FC
Na Preston in de FA Cup reist Arsenal ook voor de competitie naar Lancashire. De stad Burnley telt ongeveer 73.000 inwoners en was ooit de belangrijkste katoenproducent in de wereld. Tegenwoordig is deze industrie vervallen, en is deze stad, op een 380 kilometer afstand van Londen, het meest bekend om zijn traditievolle voetbalclub Burnley FC.
Een splitsing tussen voetbalsectie en rugbysectie van de lokale sportclub leidde in 1882 tot de oprichting van Burnley FC. Een jaar later gingen The Clarets in het stadion Turf Moor spelen en ze zijn er nooit meer weggegaan. Daarmee zijn ze, op streekgenoot Preston North End na, de club die het langste op dezelfde plek blijft spelen. Het stadion telt momenteel ruim 22.000 zitjes.
Ook Burnley FC is één van de twaalf oprichters van The Football League.
Ze veroverden de FA Cup in 1914 en mochten de beker uit de handen van koning George V ontvangen. Dat was de eerste keer in Engeland dat een regerend monarch die taak op zich nam.
Twee keer werden The Clarets landskampioen. In het seizoen 1920/1921 begonnen ze met drie nederlagen op rij, maar bleven dan 30 wedstrijden na mekaar ongeslagen. Dat was een record dat slechts in 2003/2004 verbroken werd, door uiteraard Arsenal. Burnley werd 1e met 5 punten voorsprong op Manchester City.
Voor de tweede titel moesten ze bijna 40 jaar wachten. In 1960 stonden ze opnieuw op het hoogste schavotje met 1 punt meer dan Wolverhampton Wanderers en 2 punten meer dan Tottenham.
In de daaropvolgende Europabeker voor Landskampioenen slaagden ze er warempel in het Franse Stade de Reims uit te schakelen, de verliezende finalist van de twee vorige edities. Het Duitse Hamburger SV maakte een einde aan het Europese avontuur van Burnley.
Zes jaar later mocht de club aantreden in de Europabeker voor Jaarbeurssteden. Ze schakelden Stuttgart, Lausanne en Napoli uit en moesten in de kwartfinale de duimen leggen tegen Eintracht Frankfurt.
Bij de spelers die ooit het shirt van Burnley droegen zijn er weinig namen die ons bekend in de oren zullen klinken. De boomlange Roger Davies, ex Club Brugge en vorige keer ook al genoemd als oud speler van Preston North End, speelde een tiental wedstrijden voor The Clarets. Onze landgenoot Jelle Vossen probeerde het, na zijn periode bij Middlesbrough, ook een viertal wedstrijden in Burnley, en misschien herinneren sommigen zich nog de immer hardwerkende Ralph Coates, die tussen 1964 en 1981 480 wedstrijden in de hoogste afdeling speelde, waaronder 216 voor Burnley en 188 voor Tottenham.
Manager Sean Dyche heeft vandaag in zijn selectie spelers als onze landgenoot Steven Defour, de Welshman Sam Vokes en doelman en aanvoerder Tom Heaton.
40 maal speelde Arsenal reeds thuis tegen Burnley. Er werd 23 maal gewonnen en 9 maal verloren. 8 keer bleef het duel onbeslist en het doelsaldo bedraagt +39 (83-44).
De laatste thuisnederlaag tegen Burnley dateert van 7 september 1974 (meer dan 42 jaar geleden dus). Onder manager Bertie Mee ging een ploeg met Pat Rice, Sammy Nelson, Liam Brady, Charlie George en Brian Kidd onderuit met 0-1.
Op Turf Moor dit seizoen, op 2 october 2016, won Arsenal in de dying seconds met 0-1, een flodderdoelpunt van Laurent Koscielny.
Momenteel staat Burnley 12e met 23 punten. Van die 23 punten werd er echter slechts 1 (één) buitenshuis behaald. Ze lukten op verplaatsing slechts 3 doelpunten en hun doelman moest zich 20 keer omdraaien. Dat ene punt werd behaald bij Manchester United na een 0-0 gelijkspel. Een geconcentreerd Arsenal moet uiteraard de punten thuis houden, al zal dat tegen een naar alle waarschijnlijkheid opnieuw stug verdedigende tegenstrever niet eenvoudig zijn.
Arsenal in de pers
De transferperiode schiet uit de startblokken en de media schakelen in overdrive om allerhande geruchten op de voetballiefhebber los te laten.
The Daily Mail bericht dat Arsenal bereid is om naar aanbiedingen voor Carl Jenkinson te luisteren. Zowel een nieuwe uitleenperiode als een definitieve transfer behoren tot de mogelijkheden, met West Ham en Crystal Palace als geïnteresseerde clubs.
Dan Crowley wordt mogelijk opnieuw uitgeleend, deze keer aan het Nederlandse Go Ahead Eagles. Het talent moet zijn carrière nu op de rails krijgen, maar er zijn twijfels over zijn mentaliteit en houding, na mislukte stages bij Barnsley en Oxford.
Hier en daar werd ook geopperd dat Liverpool interesse zou hebben in Alex Oxlade-Chamberlain, maar dat wordt formeel ontkend door Jürgen Klopp.
Het doelpunt van Olivier Giroud tegen Crystal Palace blijft de berichtgeving trouwens domineren. Eerst wordt de Fransman de hemel in geschreven om nauwelijks 48 uur later genadeloos neergesabeld te worden als hij bij zijn volgende treffer –de gelijkmaker bij Bournemouth- nog wat terugdenkt aan die goal in plaats van direct te laten aftrappen.
Arsène Wenger verloor nog nooit in de derde ronde van de FA Cup en het was bij Preston de 21e keer op rij dat Arsenal zich voor de 4e ronde kwalificeerde.
In The Daily Mirror wordt gemeld dat Alexis Sanchez helemaal bovenaan de verlanglijst van Internazionale staat; de Chinese eigenaars van die club zijn van plan volgende zomer het geld te laten rollen.
Franck Kessié is een 20-jarig Ivoriaans talent die dit seizoen furore maakte bij Atalanta Bergamo. Enkele Engelse topclubs, waaronder ook Arsenal, zullen ook de prestaties van de jongeman op de Africa Cup op de voet volgen.
John Cross laat zijn licht schijnen over het afgelopen jaar. De nederlagen tegen Everton en Manchester City tonen aan dat een zekere mentale zwakte nog steeds niet overwonnen is en dat baart zorgen. Arsène Wenger zal echter zeer moeilijk te vervangen zijn. Jaar na jaar zich kwalificeren voor de Champions League is een gewoonte geworden, maar mensen vergeten te snel hoe moeilijk dat wel is. Het probleem is echter dat Arsenal vorig seizoen een unieke kans om de titel te pakken gemist heeft. Waarom kon Arsène Wenger, met zoveel kwaliteit, niet wat Claudio Ranieri kon met veel minder tot zijn beschikking? En zal het dit seizoen wel lukken? Arsène Wenger heeft zijn team versterkt, maar tot hiertoe kan van de nieuwe gezichten enkel Shkodran Mustafi overtuigen. Lucas Perez heeft zeker potentieel, maar heeft nog niet de kans gekregen dat tot uiting te brengen en Granit Xhaka ontgoochelt voorlopig, aldus John Cross.
Nog meer transfernieuws in deze krant, want Arsenal zou in concurrentie gaan met Chelsea om de handtekening van de verdediger van Wolfsburg, Ricardo Rodriguez.
Slecht nieuws is er verder ook over Francis Coquelin, die met een hamstringblessure zeker drie weken aan de kant zal staan, en Mesut Özil, die wegens een virale infectie een hele week niet op de club geweest is en waarschijnlijk ook voor het bekerduel rust zal voorgeschreven krijgen.
Arsène Wenger was heel ontevreden na de eerste helft bij Preston, trapt de krant nog maar eens een open deur in, maar dat Arsenal gaat concurreren met Real Madrid om de handtekening van André Silva, die dit seizoen al 14 keer scoorde voor Porto hadden we nog nergens anders gelezen. Behalve in The Daily Star dan, maar die krant laten we meestal onderaan de stapel liggen. Een blunder als het op transfernieuws aankomt, zo blijkt. Of toch niet?
The Sun meent te weten dat de 18-jarige Amerikaan Christian Pulisic van Borussia Dortmund gevolgd wordt door Liverpool en Arsenal. Beide Engelse clubs zouden echter –voorlopig- bot vangen bij de Duitse club.
Dezelfde krant laat Mathieu Debuchy aan het woord, die zegt dat hij amper met Arsène Wenger gepraat heeft dit jaar. De rechtsback weet echter ook dat een gesprek nu aan de orde van de dag zal zijn, want hij wil absoluut zo snel mogelijk weg bij Arsenal. De radiostilte zou ontstaan zijn naar aanleiding van een aanbod van Manchester United voor Debuchy, gedaan tijdens de wintermercato van 2016. Arsène Wenger zou dit categoriek geweigerd hebben met een ontstemde Debuchy tot gevolg. En uiteraard ontkracht de manager de bewering van zijn landgenoot met een kernachtig “We talk.”
De tabloïd vestigt ook de aandacht op Petr Cech, die er nog steeds niet in slaagde een penalty te stoppen voor Arsenal. Reeds 13 keer werd hij gepasseerd vanop de stip. Bij Chelsea kreeg hij 21 strafschoppen te verwerken, en stopte er daarvan 4.
The Independent kijkt na op welke plaatsen de titelkandidaten moeten versterken. Bij Arsenal moet er onmiddellijk een echte steraanvaller bijkomen. Ook een bijkomende vleugelverdediger op links zou geen overbodige luxe zijn. Met deze twee aanwervingen kunnen ze voluit hun kans gaan voor de landstitel, en is een uitschakeling van Bayern München in de Champions League niet onwaarschijnlijk meer.
Zoals ook in enkele andere kranten te lezen was zou de eerste transfer van Arsenal in deze winterperiode slechts 40.000 pond kosten. Het gaat om de 20-jarige linkervleugel verdediger Cohen Bramall van de non-league club Hednesford Town. De club speelt in de Northern Premier Football League Premier Division, en dat is het zevende niveau in Engeland.
The Evening Standard vertelt dat Arsenal nadenkt over de vervanging van Santi Cazorla. Het zou gaan om Miralem Pjanic van Juventus, die 28 miljoen pond moet kosten. De transfer van Juventus target Axel Witsel naar China zou daarbij echter spelbreker zijn.
Een sensationeel transferbericht viel er te rapen bij The Daily Telegraph. De 49-jarige coach van Juventus Turijn, Max Allegri, wil Italië verlaten. De verhouding tussen hem en de Italiaanse pers is nogal koel en hij heeft zijn zinnen gezet op de job van Arsène Wenger. Zijn agent zou al contact met Arsenal gemaakt hebben. Dat is dan de zesde coach die op de stoel van Arsène Wenger gezet wordt door de persmeute, na Eddie Howe, Thomas Tüchel, Ralph Hasenhüttl, Diego Simeone en zelfs Dennis Bergkamp.
In The Guardian becommentarieert reporter Paul Wilson het FA Cup treffen als volgt: “de thuisploeg had, gezien het rommelige vertoon van Arsenal in de eerste helft, gemakkelijk 2-0 of 3-0 kunnen leiden.” Dat hadden we ook gezien natuurlijk. Het vervolg van de commentaar is echter best wel grappig. “Misschien had Arsenal ook daarvan wel kunnen terugkomen, want de laatste tijd zijn ze daar precies nogal goed in.” En dan weer ernstig: “Arsène Wenger moet zich echter wel zorgen maken om die fouten in verdedigende concentratie die steeds weer tot een vroege achterstand leiden.”
En aangezien dat de laatste weken goed samenvat, houden we het hier maar weer voor bekeken.
The Daily Mail bericht dat Arsenal bereid is om naar aanbiedingen voor Carl Jenkinson te luisteren. Zowel een nieuwe uitleenperiode als een definitieve transfer behoren tot de mogelijkheden, met West Ham en Crystal Palace als geïnteresseerde clubs.
Dan Crowley wordt mogelijk opnieuw uitgeleend, deze keer aan het Nederlandse Go Ahead Eagles. Het talent moet zijn carrière nu op de rails krijgen, maar er zijn twijfels over zijn mentaliteit en houding, na mislukte stages bij Barnsley en Oxford.
Hier en daar werd ook geopperd dat Liverpool interesse zou hebben in Alex Oxlade-Chamberlain, maar dat wordt formeel ontkend door Jürgen Klopp.
Het doelpunt van Olivier Giroud tegen Crystal Palace blijft de berichtgeving trouwens domineren. Eerst wordt de Fransman de hemel in geschreven om nauwelijks 48 uur later genadeloos neergesabeld te worden als hij bij zijn volgende treffer –de gelijkmaker bij Bournemouth- nog wat terugdenkt aan die goal in plaats van direct te laten aftrappen.
Arsène Wenger verloor nog nooit in de derde ronde van de FA Cup en het was bij Preston de 21e keer op rij dat Arsenal zich voor de 4e ronde kwalificeerde.
In The Daily Mirror wordt gemeld dat Alexis Sanchez helemaal bovenaan de verlanglijst van Internazionale staat; de Chinese eigenaars van die club zijn van plan volgende zomer het geld te laten rollen.
Franck Kessié is een 20-jarig Ivoriaans talent die dit seizoen furore maakte bij Atalanta Bergamo. Enkele Engelse topclubs, waaronder ook Arsenal, zullen ook de prestaties van de jongeman op de Africa Cup op de voet volgen.
John Cross laat zijn licht schijnen over het afgelopen jaar. De nederlagen tegen Everton en Manchester City tonen aan dat een zekere mentale zwakte nog steeds niet overwonnen is en dat baart zorgen. Arsène Wenger zal echter zeer moeilijk te vervangen zijn. Jaar na jaar zich kwalificeren voor de Champions League is een gewoonte geworden, maar mensen vergeten te snel hoe moeilijk dat wel is. Het probleem is echter dat Arsenal vorig seizoen een unieke kans om de titel te pakken gemist heeft. Waarom kon Arsène Wenger, met zoveel kwaliteit, niet wat Claudio Ranieri kon met veel minder tot zijn beschikking? En zal het dit seizoen wel lukken? Arsène Wenger heeft zijn team versterkt, maar tot hiertoe kan van de nieuwe gezichten enkel Shkodran Mustafi overtuigen. Lucas Perez heeft zeker potentieel, maar heeft nog niet de kans gekregen dat tot uiting te brengen en Granit Xhaka ontgoochelt voorlopig, aldus John Cross.
Nog meer transfernieuws in deze krant, want Arsenal zou in concurrentie gaan met Chelsea om de handtekening van de verdediger van Wolfsburg, Ricardo Rodriguez.
Slecht nieuws is er verder ook over Francis Coquelin, die met een hamstringblessure zeker drie weken aan de kant zal staan, en Mesut Özil, die wegens een virale infectie een hele week niet op de club geweest is en waarschijnlijk ook voor het bekerduel rust zal voorgeschreven krijgen.
Arsène Wenger was heel ontevreden na de eerste helft bij Preston, trapt de krant nog maar eens een open deur in, maar dat Arsenal gaat concurreren met Real Madrid om de handtekening van André Silva, die dit seizoen al 14 keer scoorde voor Porto hadden we nog nergens anders gelezen. Behalve in The Daily Star dan, maar die krant laten we meestal onderaan de stapel liggen. Een blunder als het op transfernieuws aankomt, zo blijkt. Of toch niet?
The Sun meent te weten dat de 18-jarige Amerikaan Christian Pulisic van Borussia Dortmund gevolgd wordt door Liverpool en Arsenal. Beide Engelse clubs zouden echter –voorlopig- bot vangen bij de Duitse club.
Dezelfde krant laat Mathieu Debuchy aan het woord, die zegt dat hij amper met Arsène Wenger gepraat heeft dit jaar. De rechtsback weet echter ook dat een gesprek nu aan de orde van de dag zal zijn, want hij wil absoluut zo snel mogelijk weg bij Arsenal. De radiostilte zou ontstaan zijn naar aanleiding van een aanbod van Manchester United voor Debuchy, gedaan tijdens de wintermercato van 2016. Arsène Wenger zou dit categoriek geweigerd hebben met een ontstemde Debuchy tot gevolg. En uiteraard ontkracht de manager de bewering van zijn landgenoot met een kernachtig “We talk.”
De tabloïd vestigt ook de aandacht op Petr Cech, die er nog steeds niet in slaagde een penalty te stoppen voor Arsenal. Reeds 13 keer werd hij gepasseerd vanop de stip. Bij Chelsea kreeg hij 21 strafschoppen te verwerken, en stopte er daarvan 4.
The Independent kijkt na op welke plaatsen de titelkandidaten moeten versterken. Bij Arsenal moet er onmiddellijk een echte steraanvaller bijkomen. Ook een bijkomende vleugelverdediger op links zou geen overbodige luxe zijn. Met deze twee aanwervingen kunnen ze voluit hun kans gaan voor de landstitel, en is een uitschakeling van Bayern München in de Champions League niet onwaarschijnlijk meer.
Zoals ook in enkele andere kranten te lezen was zou de eerste transfer van Arsenal in deze winterperiode slechts 40.000 pond kosten. Het gaat om de 20-jarige linkervleugel verdediger Cohen Bramall van de non-league club Hednesford Town. De club speelt in de Northern Premier Football League Premier Division, en dat is het zevende niveau in Engeland.
The Evening Standard vertelt dat Arsenal nadenkt over de vervanging van Santi Cazorla. Het zou gaan om Miralem Pjanic van Juventus, die 28 miljoen pond moet kosten. De transfer van Juventus target Axel Witsel naar China zou daarbij echter spelbreker zijn.
Een sensationeel transferbericht viel er te rapen bij The Daily Telegraph. De 49-jarige coach van Juventus Turijn, Max Allegri, wil Italië verlaten. De verhouding tussen hem en de Italiaanse pers is nogal koel en hij heeft zijn zinnen gezet op de job van Arsène Wenger. Zijn agent zou al contact met Arsenal gemaakt hebben. Dat is dan de zesde coach die op de stoel van Arsène Wenger gezet wordt door de persmeute, na Eddie Howe, Thomas Tüchel, Ralph Hasenhüttl, Diego Simeone en zelfs Dennis Bergkamp.
In The Guardian becommentarieert reporter Paul Wilson het FA Cup treffen als volgt: “de thuisploeg had, gezien het rommelige vertoon van Arsenal in de eerste helft, gemakkelijk 2-0 of 3-0 kunnen leiden.” Dat hadden we ook gezien natuurlijk. Het vervolg van de commentaar is echter best wel grappig. “Misschien had Arsenal ook daarvan wel kunnen terugkomen, want de laatste tijd zijn ze daar precies nogal goed in.” En dan weer ernstig: “Arsène Wenger moet zich echter wel zorgen maken om die fouten in verdedigende concentratie die steeds weer tot een vroege achterstand leiden.”
En aangezien dat de laatste weken goed samenvat, houden we het hier maar weer voor bekeken.
BESTE WENSEN! ONZE EERSTE TEGENSTREVERS IN 2017
Bloed, zweet en tranen heeft het gekost, maar West Bromwich Albion werd dan toch nog puntenloos terug richting Birmingham gestuurd. Het anti-voetbal van manager Pulis kreeg het verdiende aantal punten: nul. 2017 kan beginnen, en meteen al met drie wedstrijden in 1 week.
Zondag 1 januari 2017 om 16.00 u in het Emirates: Premier League: Arsenal – Crystal Palace
Reeds in 1861 is er sprake van een Crystal Palace FC, een amateurclub gesticht door werknemers van het Kristallen Paleis, een gebouw dat werd opgetrokken ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling in 1851. Hoewel deze club één van de oprichters van de Football Association was, en zelfs in 1872 de halve finales van de FA Cup bereikte, werd ze vier jaar later toch ontbonden en verdween.
Een nieuw Crystal Palace FC werd opgericht in 1905 en deze club speelde oorspronkelijk in hetzelfde stadion als haar voorloper. Na twee maal verhuisd te zijn werd in 1924 het huidige Selhurst Park in gebruik genomen. Dat stadion kan iets meer dan 26.000 toeschouwers ontvangen en ligt op ruim 20 kilometer ten zuiden van het Emirates stadion.
60 jaar bleef Crystal Palace in de lagere afdelingen van het Engelse voetbal, maar in 1969 kon de poort naar de toenmalige First Division open gebeukt worden. In die periode speelde de Schot Peter Simpson voor de club, een aanvaller die in 195 wedstrijden 165 maal wist te scoren en dat record houdt nog steeds stand in de clubgeschiedenis.
Er volgde een tijdperk van degraderen en weer promoveren, maar in het seizoen 1990/1991 haalden The Eagles hun beste resultaat ooit in de hoogste afdeling. Ze behaalden de derde plaats, maar dat was toen niet voldoende om Europees voetbal af te dwingen, een gevolg van het Heizeldrama waardoor Engelse clubs niet alleen vijf jaar uit Europa gebannen werden, maar ook hun coëfficient hadden verloren. In die periode werden trouwens zowel eerst het stadion van Charlton Athletic als daarna dat van Wimbledon AFC gesloten, waardoor Crystal Palace zijn stadion tot twee keer toe met een andere club moest delen.
De volgende twintig jaar werden opnieuw gekenmerkt door veel vallen en opstaan, heel wat trainerswissels en financiële problemen en het is pas in 2013 dat de club erin slaagde zich wat steviger te nestelen in de Premier League.
Het roodblauwe shirt werd gedragen door onder meer Kenny Sansom, Gareth Southgate, Terry Venables, Edgar Davids en Tomas Brolin.
Enkele dagen voor Kerstmis werd manager Alan Pardew ontslagen en hij werd vervangen door de onvermijdelijke big Sam Allardyce, die hiermee, sinds 1991, aan zijn negende club toe is, en die ook even mocht proeven van de job van bondscoach. Allardyce heeft in zijn kern spelers als doelman Julian Speroni, “onze” Mathieu Flamini, Yohan Cabaye, Loïc Rémy, Jason Puncheon en natuurlijk ook Christian Benteke en zijn jongere broer Jonathan.
Slechts 16 maal speelde Arsenal thuis tegen The Eagles. 12 overwinningen en 3 gelijke spelen brengt het doelsaldo op +25 (37-12). De enige thuisnederlaag dateert van 1 oktober 1994. Palace won toen met 1-2 tegen een elftal met onder meer Lee Dixon, Nigel Winterburn, Tony Adams, Paul Merson en Ian Wright.
The Eagles staan momenteel slechts 17e in de stand, net boven de degradatieplaatsen, maar meestal zien we vooral een stug Crystal Palace, dat moeilijk opzij te zetten is. Vorig seizoen scoorde Alexis Sanchez vlak voor rust, maar de voorsprong kon niet uitgebouwd worden en Yanick Bolasie maakte er op assist van Emmanuel Adebayor kort voor tijd nog 1-1 van.
Dat was toen een onvoldoende resultaat en dat zou het nu ook zijn, maar we rekenen uiteraard op drie punten.
Dinsdag 3 januari 2017 om 19.45 u in het Vitality Stadium: Premier League: Bournemouth – Arsenal
AFC Bournemouth werd in deze rubriek reeds uitgebreid voorgesteld ter gelegenheid van de thuiswedstrijd, nog maar enkele weken geleden. Op 27 november scoorde Sanchez reeds na 12 minuten en maakte Bournemouth gelijk via een penalty, maar in de 2e helft bracht Theo Walcott The Gunners terug op voorsprong. Het was wachten (en soms bibberen) tot de slotminuut om Sanchez met zijn tweede de wedstrijd te zien beslissen.
In eigen Vitality Stadium blazen The Cherries afwisselend warm en koud. Er werd verloren van Sunderland, Southampton en Manchester United, maar Hull City kreeg een stevig pak rammel (6-1), Tottenham bleef steken op een gelijkspel en Liverpool (4-3) en Leicester (1-0) moesten puntenloos de kust verlaten.
The Cherries staan momenteel op de 13e plaats in de rangschikking.
We zijn benieuwd welk gelaat The Gunners gaan tonen. Met minder dan een overwinning mag een titelkandidaat uiteraard niet tevreden zijn.
Zaterdag 7 januari 2017 om 17.30 u op Deepdale: FA Cup: Preston North End – Arsenal
En we beginnen opnieuw aan de FA Cup. De eerste ronde brengt ons naar het noorden van het land, tegen de allereerste voetbalkampioen van Engeland.
Bijna 130.000 inwoners wonen in Preston, een stad in het graafschap Lancashire, op ruim 350 kilometer ten noorden van Londen.
Preston North End was oorspronkelijk een cricket club, opgericht in 1862, werd via een mislukking in het rugby ook actief in het voetbal in 1878, en werd definitief een voetbalclub in 1881. De ambitieuze club trok voornamelijk Schotse spelers aan door hen werk in de buurt aan te bieden en premies uit te betalen, hoogst ongebruikelijk voor die tijd. Het was pas in 1885 dat het professionalisme werd goedgekeurd en Preston North End werd zo goed als onoverwinnelijk. In de FA Cup van 1887/1888 won Preston een wedstrijd tegen Hyde FC met 26-0 en dat is een record dat op dat niveau in Engeland nog steeds niet verbroken is. Preston North End richtte mee de Football League op, en werd meteen de eerste landskampioen. In een kampioenschap met 12 clubs bleven ze ongeslagen en eindigden ze met 11 punten voorsprong op Aston Villa. Zij waren dus de eerste Invincibles, en bleven ook de enige tot Arsenal het hen nadeed in 2003/2004; twee totaal onvergelijkbare feiten uiteraard.
Momenteel spelen The Lillywhites in The Championship, de tweede klasse. In 2000 waren ze daar teruggekeerd na een afwezigheid van bijna 20 jaar, maar ze degradeerden opnieuw naar The League One. Een nieuwe promotie naar The Championship werd afgedwongen in 2014/2015, via een derde plaats in de competitie en winst in de play-offs.
Preston North End werd twee keer kampioen van Engeland, in 1889 en 1890. De FA Cup werd veroverd in 1889 en 1938.
Het vernieuwde stadion Deepdale biedt plaats aan ruim 23.000 toeschouwers.
In de lijst met oud-spelers vinden we zowaar kleppers terug als David Beckham en Bobby Charlton, de bij supporters van Club Brugge welbekende Roger Davies en ook de in Liverpool verafgode manager Bill Shankly was 16 jaar speler van Preston. Onze landgenoot Ritchie De Laet kon geen potten breken op Deepdale (slechts 4 wedstrijden) maar een andere landgenoot, Marnick Vermijl, speelde vorig seizoen 28 wedstrijden voor The Lillywhites. Dit seizoen stond hij reeds 12 maal op het veld.
In de geschiedenis vinden we 6 FA Cup duels tussen Preston North End en Arsenal. Er werd 2 maal gelijk gespeeld (met een replay als gevolg), 2 maal verloren en 2 maal gewonnen. De laatste FA Cup confrontatie tussen beide clubs dateert van 4 januari 1999. Preston, onder leiding van manager David Moyes, stond na 20 minuten al 2-0 voor, maar Arsenal, uiteraard reeds met Arsène Wenger, zette de scheve situatie recht en met doelpunten van Boa Morte, twee maal Emmanuel Petit en een slotakkoord van Marc Overmars wonnen de Gunners met 2-4. Ook Patrick Vieira, Steve Bould, Lee Dixon, Ray Parlour en Martin Keown stonden toen in de basis.
De 24 ploegen in The Championship hebben reeds 23 wedstrijden op de teller. Preston North End won daarvan 9 keer, verloor even veel wedstrijden en speelde 5 keer gelijk. Met 32 punten staan ze 13e in het klassement.
Een nederlaag in de eerste ronde van de FA Cup kunnen we ons moeilijk voorstellen. Concentratie, werkkracht en grinta zullen echter wel nodig zijn. Aan Arsenal om ons niet teleur te stellen.
Zondag 1 januari 2017 om 16.00 u in het Emirates: Premier League: Arsenal – Crystal Palace
Reeds in 1861 is er sprake van een Crystal Palace FC, een amateurclub gesticht door werknemers van het Kristallen Paleis, een gebouw dat werd opgetrokken ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling in 1851. Hoewel deze club één van de oprichters van de Football Association was, en zelfs in 1872 de halve finales van de FA Cup bereikte, werd ze vier jaar later toch ontbonden en verdween.
Een nieuw Crystal Palace FC werd opgericht in 1905 en deze club speelde oorspronkelijk in hetzelfde stadion als haar voorloper. Na twee maal verhuisd te zijn werd in 1924 het huidige Selhurst Park in gebruik genomen. Dat stadion kan iets meer dan 26.000 toeschouwers ontvangen en ligt op ruim 20 kilometer ten zuiden van het Emirates stadion.
60 jaar bleef Crystal Palace in de lagere afdelingen van het Engelse voetbal, maar in 1969 kon de poort naar de toenmalige First Division open gebeukt worden. In die periode speelde de Schot Peter Simpson voor de club, een aanvaller die in 195 wedstrijden 165 maal wist te scoren en dat record houdt nog steeds stand in de clubgeschiedenis.
Er volgde een tijdperk van degraderen en weer promoveren, maar in het seizoen 1990/1991 haalden The Eagles hun beste resultaat ooit in de hoogste afdeling. Ze behaalden de derde plaats, maar dat was toen niet voldoende om Europees voetbal af te dwingen, een gevolg van het Heizeldrama waardoor Engelse clubs niet alleen vijf jaar uit Europa gebannen werden, maar ook hun coëfficient hadden verloren. In die periode werden trouwens zowel eerst het stadion van Charlton Athletic als daarna dat van Wimbledon AFC gesloten, waardoor Crystal Palace zijn stadion tot twee keer toe met een andere club moest delen.
De volgende twintig jaar werden opnieuw gekenmerkt door veel vallen en opstaan, heel wat trainerswissels en financiële problemen en het is pas in 2013 dat de club erin slaagde zich wat steviger te nestelen in de Premier League.
Het roodblauwe shirt werd gedragen door onder meer Kenny Sansom, Gareth Southgate, Terry Venables, Edgar Davids en Tomas Brolin.
Enkele dagen voor Kerstmis werd manager Alan Pardew ontslagen en hij werd vervangen door de onvermijdelijke big Sam Allardyce, die hiermee, sinds 1991, aan zijn negende club toe is, en die ook even mocht proeven van de job van bondscoach. Allardyce heeft in zijn kern spelers als doelman Julian Speroni, “onze” Mathieu Flamini, Yohan Cabaye, Loïc Rémy, Jason Puncheon en natuurlijk ook Christian Benteke en zijn jongere broer Jonathan.
Slechts 16 maal speelde Arsenal thuis tegen The Eagles. 12 overwinningen en 3 gelijke spelen brengt het doelsaldo op +25 (37-12). De enige thuisnederlaag dateert van 1 oktober 1994. Palace won toen met 1-2 tegen een elftal met onder meer Lee Dixon, Nigel Winterburn, Tony Adams, Paul Merson en Ian Wright.
The Eagles staan momenteel slechts 17e in de stand, net boven de degradatieplaatsen, maar meestal zien we vooral een stug Crystal Palace, dat moeilijk opzij te zetten is. Vorig seizoen scoorde Alexis Sanchez vlak voor rust, maar de voorsprong kon niet uitgebouwd worden en Yanick Bolasie maakte er op assist van Emmanuel Adebayor kort voor tijd nog 1-1 van.
Dat was toen een onvoldoende resultaat en dat zou het nu ook zijn, maar we rekenen uiteraard op drie punten.
Dinsdag 3 januari 2017 om 19.45 u in het Vitality Stadium: Premier League: Bournemouth – Arsenal
AFC Bournemouth werd in deze rubriek reeds uitgebreid voorgesteld ter gelegenheid van de thuiswedstrijd, nog maar enkele weken geleden. Op 27 november scoorde Sanchez reeds na 12 minuten en maakte Bournemouth gelijk via een penalty, maar in de 2e helft bracht Theo Walcott The Gunners terug op voorsprong. Het was wachten (en soms bibberen) tot de slotminuut om Sanchez met zijn tweede de wedstrijd te zien beslissen.
In eigen Vitality Stadium blazen The Cherries afwisselend warm en koud. Er werd verloren van Sunderland, Southampton en Manchester United, maar Hull City kreeg een stevig pak rammel (6-1), Tottenham bleef steken op een gelijkspel en Liverpool (4-3) en Leicester (1-0) moesten puntenloos de kust verlaten.
The Cherries staan momenteel op de 13e plaats in de rangschikking.
We zijn benieuwd welk gelaat The Gunners gaan tonen. Met minder dan een overwinning mag een titelkandidaat uiteraard niet tevreden zijn.
Zaterdag 7 januari 2017 om 17.30 u op Deepdale: FA Cup: Preston North End – Arsenal
En we beginnen opnieuw aan de FA Cup. De eerste ronde brengt ons naar het noorden van het land, tegen de allereerste voetbalkampioen van Engeland.
Bijna 130.000 inwoners wonen in Preston, een stad in het graafschap Lancashire, op ruim 350 kilometer ten noorden van Londen.
Preston North End was oorspronkelijk een cricket club, opgericht in 1862, werd via een mislukking in het rugby ook actief in het voetbal in 1878, en werd definitief een voetbalclub in 1881. De ambitieuze club trok voornamelijk Schotse spelers aan door hen werk in de buurt aan te bieden en premies uit te betalen, hoogst ongebruikelijk voor die tijd. Het was pas in 1885 dat het professionalisme werd goedgekeurd en Preston North End werd zo goed als onoverwinnelijk. In de FA Cup van 1887/1888 won Preston een wedstrijd tegen Hyde FC met 26-0 en dat is een record dat op dat niveau in Engeland nog steeds niet verbroken is. Preston North End richtte mee de Football League op, en werd meteen de eerste landskampioen. In een kampioenschap met 12 clubs bleven ze ongeslagen en eindigden ze met 11 punten voorsprong op Aston Villa. Zij waren dus de eerste Invincibles, en bleven ook de enige tot Arsenal het hen nadeed in 2003/2004; twee totaal onvergelijkbare feiten uiteraard.
Momenteel spelen The Lillywhites in The Championship, de tweede klasse. In 2000 waren ze daar teruggekeerd na een afwezigheid van bijna 20 jaar, maar ze degradeerden opnieuw naar The League One. Een nieuwe promotie naar The Championship werd afgedwongen in 2014/2015, via een derde plaats in de competitie en winst in de play-offs.
Preston North End werd twee keer kampioen van Engeland, in 1889 en 1890. De FA Cup werd veroverd in 1889 en 1938.
Het vernieuwde stadion Deepdale biedt plaats aan ruim 23.000 toeschouwers.
In de lijst met oud-spelers vinden we zowaar kleppers terug als David Beckham en Bobby Charlton, de bij supporters van Club Brugge welbekende Roger Davies en ook de in Liverpool verafgode manager Bill Shankly was 16 jaar speler van Preston. Onze landgenoot Ritchie De Laet kon geen potten breken op Deepdale (slechts 4 wedstrijden) maar een andere landgenoot, Marnick Vermijl, speelde vorig seizoen 28 wedstrijden voor The Lillywhites. Dit seizoen stond hij reeds 12 maal op het veld.
In de geschiedenis vinden we 6 FA Cup duels tussen Preston North End en Arsenal. Er werd 2 maal gelijk gespeeld (met een replay als gevolg), 2 maal verloren en 2 maal gewonnen. De laatste FA Cup confrontatie tussen beide clubs dateert van 4 januari 1999. Preston, onder leiding van manager David Moyes, stond na 20 minuten al 2-0 voor, maar Arsenal, uiteraard reeds met Arsène Wenger, zette de scheve situatie recht en met doelpunten van Boa Morte, twee maal Emmanuel Petit en een slotakkoord van Marc Overmars wonnen de Gunners met 2-4. Ook Patrick Vieira, Steve Bould, Lee Dixon, Ray Parlour en Martin Keown stonden toen in de basis.
De 24 ploegen in The Championship hebben reeds 23 wedstrijden op de teller. Preston North End won daarvan 9 keer, verloor even veel wedstrijden en speelde 5 keer gelijk. Met 32 punten staan ze 13e in het klassement.
Een nederlaag in de eerste ronde van de FA Cup kunnen we ons moeilijk voorstellen. Concentratie, werkkracht en grinta zullen echter wel nodig zijn. Aan Arsenal om ons niet teleur te stellen.
Arsenal in de pers
En we beginnen eraan met een merkwaardige quote op de website van West Bromwich Albion. Het wedstrijdverslag opent met de wel heel boude bewering dat de bezoekers een volkomen verdiend punt werd ontnomen. Als inleiding op een humoristisch stuk kan dat tellen.
In The Daily Mail wordt Mesut Özil verdedigd door zijn manager. Arsène zegt dat de Duitser harder werkt dan men denkt, en dat hij wel op klinkende wijze op het veld de kritiek zal weerleggen, te beginnen tegen The Baggies.
Danny Welbeck is inderdaad nu terug voluit aan het trainen, maar Arsène Wenger wil, volkomen begrijpelijk, geen enkel risico nemen met zijn blessuregevoelige aanvaller.
Het is niet de eerste keer dat we lezen hoe Olivier Giroud een prima plan B is voor Arsenal. Deze keer mag Alan Shearer het nog eens herhalen in deze krant.
The Daily Mirror onthoudt van de persconferentie voor de match tegen West Brom vooral dat er geen nieuwe gezichten zullen bijkomen in de transferperiode in januari. Arsène zegt dat hij meer dan genoeg opties heeft in elke veldstrook.
Volgens Robbie Savage gaat Arsenal, net als Tottenham overigens, dit seizoen buiten de top vier eindigen. We vonden niet direct waarom hij dat denkt, maar iets uitleggen hoeft een pundit niet altijd te doen in Engeland.
Tony Pulis had voor de match op Boxing Day gezegd dat hij zich graag wilde verzoenen met Arsène Wenger, en hij zou met de Fransman een goed glas gaan drinken. Of hij dat gedaan heeft weten we niet, maar een aantal kranten berichtten dat hij Arsenal een heel goede ploeg vindt, zelfs beter dan de momenteel autoritaire leider Chelsea. Hij beweert zelfs dat Chelsea in januari moet bijkopen om Arsenal, dat spoedig terug over al zijn spelers zal kunnen beschikken, op afstand te houden in de titelrace.
The Sun besteedt aandacht aan de 19-jarige Henry Onyekuru, een Nigeriaan die bij KAS Eupen reeds 10 doelpunten maakte en 6 assists uitdeelde in 22 matchen. Deze jongeman trok de aandacht van de Engelse tabloïd omdat hij zei dat hij graag in de Premier League wilde voetballen, en Arsenal heeft zijn voorkeur.
De Kerstsfeer werd vooral gesmaakt door 150 jonge supporters van The Gunners toen ze uitgenodigd werden op het trainingscomplex. Een aantal kernspelers vermaakte zich best met de jonge snaken, die de dag van hun leven hadden. Veel meer feest wordt er niet gevierd, want de spelers van het eerste elftal besloten hun eigen Kerstfeest op de club te annuleren. Concentratie op de match tegen West Brom is belangrijker, is de reden die daarvoor wordt aangehaald.
De reporter van dienst heeft van de match tegen The Baggies overigens alleen onthouden wat iedereen zelf zag: Arsenal moest heel hard werken, maar Mesut Özil vond zijn magische baltoets net op tijd terug om Olivier Giroud te bedienen.
Ze hebben bij deze tabloïd wel een nieuwtje: Sam Allardyce zou zijn nieuw team, Crystal Palace, willen versterken met niemand minder dan Kieran Gibbs.
James Olley van The Evening Standard gaat na wat er goed en fout liep tot hiertoe in dit seizoen, en zegt daarbij ook wat er moet veranderen. Bijzonder positief vindt hij de switch van Alexis Sanchez naar de spitspositie, want enkel Liverpool scoorde meer tot hiertoe. Ook de CL groep winnen was heel positief, al valt de loting tegen Bayern dan weer tegen. En ook het nieuwe contract dat voorgelegd aan en getekend werd door Hector Bellerin is een schot in de roos.
Dat er weer twijfels rijzen over Arsenals weerbaarheid na de twee recente nederlagen vindt hij dan weer onrustwekkend. Ook het ontbreken van een clean sheet sinds 25 oktober baart zorgen, en de onzekerheid over de toekomst van Özil en Sanchez ligt als een schaduw over de prestaties van het elftal.
In januari moet de aandacht dan ook vooral gaan naar contractverlengingen. Tal van spelers beginnen immers aan de laatste 18 maanden van hun overeenkomst en hoe eerder daarover duidelijkheid bestaat, hoe beter.
The Daily Telegraph heeft de reiswebsite Tripadvisor uitgepluisd op zoek naar reviews over de voetbalstadions van de Premier League. Het Emirates krijgt 4.5 sterren, maar reizigers vinden het museum wat te klein en men raadt af iets te eten te kopen op het stadion, wegens onvoldoende kwaliteit. Over Anfield zegt een grapjas “I’d rather walk alone”. Iemand heeft ook het Etihad bezocht, en vindt dat sjeik Mansour wel eens wat mag lezen van al die reviews. Het stadion ligt in een verlopen buurt en de reviewer raadt af daarnaartoe te gaan in dure kleren of met een duur horloge. Een bezoeker van White Hart Lane zegt dat zelfs het stadion van Crystal Palace betere voorzieningen heeft dan dit stadion, en met een referentie naar Facebook sneert hij: “Wish I could un-visit.”
Arseblog kijkt, na de dubbele nederlaag, hoopvol naar de komende opdrachten. Er volgen nu wedstrijden tegen West Brom, Crystal Palace, Bournemouth, Swansea, Burnley en Watford, en een 18/18 is niet zo ondenkbaar. Chelsea speelt onder meer tegen Leicester, Tottenham en Liverpool, en dat is toch een stuk moeilijker. Daarna moeten we naar Chelsea en de blogger vindt dat het hoog tijd wordt om een einde te stellen aan die slechte resultaten op Stamford Bridge.
The Islington Gazette merkt op dat de inbreng van Lucas Perez belangrijk was in de match tegen West Bromwich Albion. Daardoor geraakte Mesut Özil meer in zijn spel en kon hij uiteindelijk de voorzet afleveren waarop Giroud scoorde. De lokale krant prijst verder ook de weerbaarheid van Arsenal, want in voorgaande jaren zouden ze beslist dergelijke zege niet afgedwongen hebben.
Untold Arsenal haalt de karwats over het spel van de bezoekers uit The Black Country. Onze voorzitter titelt in zijn verslag: Arsenal-Wall Building Army 1-0 met Giroud als sloper van dienst. Tony Attwood herdoopt de tegenstrevers als West Brom Bus Station en heeft geen goed woord over en nog minder begrip voor doelman Foster. Hoe kan iemand die op zo een flagrante manier gans de wedstrijd door de spelregels overtreedt door zijn eigen supporters man van de match genoemd worden? Tijd winnen als de bal in het spel is, dat is vervelend maar niet verboden, maar de goalie van de bezoekers bleef maar talmen om de bal weer in het spel te brengen. Dat is tegen de spelregels en dat de referee constant zijn rug draaide naar dat gedoe is bij de beesten af.
Met dit media-overzicht hebben wij in elk geval geen tijd verspild, hopen wij tenminste.
In The Daily Mail wordt Mesut Özil verdedigd door zijn manager. Arsène zegt dat de Duitser harder werkt dan men denkt, en dat hij wel op klinkende wijze op het veld de kritiek zal weerleggen, te beginnen tegen The Baggies.
Danny Welbeck is inderdaad nu terug voluit aan het trainen, maar Arsène Wenger wil, volkomen begrijpelijk, geen enkel risico nemen met zijn blessuregevoelige aanvaller.
Het is niet de eerste keer dat we lezen hoe Olivier Giroud een prima plan B is voor Arsenal. Deze keer mag Alan Shearer het nog eens herhalen in deze krant.
The Daily Mirror onthoudt van de persconferentie voor de match tegen West Brom vooral dat er geen nieuwe gezichten zullen bijkomen in de transferperiode in januari. Arsène zegt dat hij meer dan genoeg opties heeft in elke veldstrook.
Volgens Robbie Savage gaat Arsenal, net als Tottenham overigens, dit seizoen buiten de top vier eindigen. We vonden niet direct waarom hij dat denkt, maar iets uitleggen hoeft een pundit niet altijd te doen in Engeland.
Tony Pulis had voor de match op Boxing Day gezegd dat hij zich graag wilde verzoenen met Arsène Wenger, en hij zou met de Fransman een goed glas gaan drinken. Of hij dat gedaan heeft weten we niet, maar een aantal kranten berichtten dat hij Arsenal een heel goede ploeg vindt, zelfs beter dan de momenteel autoritaire leider Chelsea. Hij beweert zelfs dat Chelsea in januari moet bijkopen om Arsenal, dat spoedig terug over al zijn spelers zal kunnen beschikken, op afstand te houden in de titelrace.
The Sun besteedt aandacht aan de 19-jarige Henry Onyekuru, een Nigeriaan die bij KAS Eupen reeds 10 doelpunten maakte en 6 assists uitdeelde in 22 matchen. Deze jongeman trok de aandacht van de Engelse tabloïd omdat hij zei dat hij graag in de Premier League wilde voetballen, en Arsenal heeft zijn voorkeur.
De Kerstsfeer werd vooral gesmaakt door 150 jonge supporters van The Gunners toen ze uitgenodigd werden op het trainingscomplex. Een aantal kernspelers vermaakte zich best met de jonge snaken, die de dag van hun leven hadden. Veel meer feest wordt er niet gevierd, want de spelers van het eerste elftal besloten hun eigen Kerstfeest op de club te annuleren. Concentratie op de match tegen West Brom is belangrijker, is de reden die daarvoor wordt aangehaald.
De reporter van dienst heeft van de match tegen The Baggies overigens alleen onthouden wat iedereen zelf zag: Arsenal moest heel hard werken, maar Mesut Özil vond zijn magische baltoets net op tijd terug om Olivier Giroud te bedienen.
Ze hebben bij deze tabloïd wel een nieuwtje: Sam Allardyce zou zijn nieuw team, Crystal Palace, willen versterken met niemand minder dan Kieran Gibbs.
James Olley van The Evening Standard gaat na wat er goed en fout liep tot hiertoe in dit seizoen, en zegt daarbij ook wat er moet veranderen. Bijzonder positief vindt hij de switch van Alexis Sanchez naar de spitspositie, want enkel Liverpool scoorde meer tot hiertoe. Ook de CL groep winnen was heel positief, al valt de loting tegen Bayern dan weer tegen. En ook het nieuwe contract dat voorgelegd aan en getekend werd door Hector Bellerin is een schot in de roos.
Dat er weer twijfels rijzen over Arsenals weerbaarheid na de twee recente nederlagen vindt hij dan weer onrustwekkend. Ook het ontbreken van een clean sheet sinds 25 oktober baart zorgen, en de onzekerheid over de toekomst van Özil en Sanchez ligt als een schaduw over de prestaties van het elftal.
In januari moet de aandacht dan ook vooral gaan naar contractverlengingen. Tal van spelers beginnen immers aan de laatste 18 maanden van hun overeenkomst en hoe eerder daarover duidelijkheid bestaat, hoe beter.
The Daily Telegraph heeft de reiswebsite Tripadvisor uitgepluisd op zoek naar reviews over de voetbalstadions van de Premier League. Het Emirates krijgt 4.5 sterren, maar reizigers vinden het museum wat te klein en men raadt af iets te eten te kopen op het stadion, wegens onvoldoende kwaliteit. Over Anfield zegt een grapjas “I’d rather walk alone”. Iemand heeft ook het Etihad bezocht, en vindt dat sjeik Mansour wel eens wat mag lezen van al die reviews. Het stadion ligt in een verlopen buurt en de reviewer raadt af daarnaartoe te gaan in dure kleren of met een duur horloge. Een bezoeker van White Hart Lane zegt dat zelfs het stadion van Crystal Palace betere voorzieningen heeft dan dit stadion, en met een referentie naar Facebook sneert hij: “Wish I could un-visit.”
Arseblog kijkt, na de dubbele nederlaag, hoopvol naar de komende opdrachten. Er volgen nu wedstrijden tegen West Brom, Crystal Palace, Bournemouth, Swansea, Burnley en Watford, en een 18/18 is niet zo ondenkbaar. Chelsea speelt onder meer tegen Leicester, Tottenham en Liverpool, en dat is toch een stuk moeilijker. Daarna moeten we naar Chelsea en de blogger vindt dat het hoog tijd wordt om een einde te stellen aan die slechte resultaten op Stamford Bridge.
The Islington Gazette merkt op dat de inbreng van Lucas Perez belangrijk was in de match tegen West Bromwich Albion. Daardoor geraakte Mesut Özil meer in zijn spel en kon hij uiteindelijk de voorzet afleveren waarop Giroud scoorde. De lokale krant prijst verder ook de weerbaarheid van Arsenal, want in voorgaande jaren zouden ze beslist dergelijke zege niet afgedwongen hebben.
Untold Arsenal haalt de karwats over het spel van de bezoekers uit The Black Country. Onze voorzitter titelt in zijn verslag: Arsenal-Wall Building Army 1-0 met Giroud als sloper van dienst. Tony Attwood herdoopt de tegenstrevers als West Brom Bus Station en heeft geen goed woord over en nog minder begrip voor doelman Foster. Hoe kan iemand die op zo een flagrante manier gans de wedstrijd door de spelregels overtreedt door zijn eigen supporters man van de match genoemd worden? Tijd winnen als de bal in het spel is, dat is vervelend maar niet verboden, maar de goalie van de bezoekers bleef maar talmen om de bal weer in het spel te brengen. Dat is tegen de spelregels en dat de referee constant zijn rug draaide naar dat gedoe is bij de beesten af.
Met dit media-overzicht hebben wij in elk geval geen tijd verspild, hopen wij tenminste.
Arsenal in de pers
Manuel Pellegrini, zo weten The Daily Mail en nog enkele andere kranten, wilde Alexis Sanchez naar Manchester City halen. Financial Fair Play reglementen verhinderden dat.
Prima nieuws had de krant ook over Danny Welbeck. De spits kan volgende week terug voluit beginnen trainen, dat is 7 maanden na zijn zware knieblessure. Een Danny op wedstrijdniveau zal echter nog niet voor onmiddellijk zijn.
Van het transferfront vernemen we dat Arsenal al verschillende keren scouts naar Standard Luik gestuurd hebben om de prestaties van doelman Guillaume Hubert op de voet te volgen. En Dimitri Payet van West Ham liet zich ontvallen dat een transfer naar Arsenal wel leuk zou zijn.
The Daily Mirror laat Arsène Wenger aan het woord over Alexis Sanchez en Mesut Özil. Als de heren echt naar China zouden willen, zullen ze niet tegengehouden worden, maar de onderhandelingen met Arsenal zijn volop bezig en de manager zegt dat de fans zich geen zorgen moeten maken. Een beetje creativiteit in de voetbalberichtgeving zou trouwens welkom zijn, sneert Arsène richting de pers.
Laurent Koscielny zou geprobeerd hebben Antoine Griezmann naar het Emirates te lokken, maar de deze zou het te goed naar zijn zin hebben bij Atletico Madrid. Indien de onderhandelingen met Özil en Sanchez niet op dreef geraken zou de Londense club Marco Reus naar het Emirates willen halen.
The Sun, altijd verrassend, komt terug op de problemen van Alexis Sanchez met de Spaanse fiscus. Nog vier andere spelers, vroeger of nu bij Barcelona, zouden met hetzelfde probleem zitten. Het gaat om Adriano, Lionel Messi, Samuel Eto’o en Javier Mascherano. De vroegere woning van Alexis in Barcelona zou in beslag genomen zijn, maar elders komt de krant met het voor de Chileen troostende verhaal dat hij nu zelfs 500K pond per week kan verdienen in China.
Manchester City zou een bod overwegen op Alex Oxlade-Chamberlain, terwijl Arsenal de prestaties van Goncalo Guedes van Benfica volgt. Voor de handtekening van deze vleugelspeler zou echter ook PSG op de loer liggen.
The Daily Star vertelt dat David Alaba van Bayern München in zijn jeugd een supporter van Arsenal was. En een nieuwe transfer target van Arsène Wenger duikt op. Arsène en zijn collega Antonio Conte zouden beiden achter de handtekening van Diego Laxalt zitten, de Uruguayaanse vleugelspeler van Genoa.
De Africa Cup gaat van start in januari en The Daily Telegraph onderzoekt welke Premier League club daar het hardst door getroffen zal worden. Enkele clubs moeten geen enkele speler afgeven, en Arsenal hoort bij het groepje clubs dat 1 speler ziet vertrekken, met name Mohamed Elneny. Leicester City moet zo maar eventjes 5 spelers laten gaan, en Sunderland, West Ham en Everton zien 4 spelers op het vliegtuig naar Gabon stappen.
Ook in deze krant komt ex scheidsrechter Keith Hackett aan het woord. Beide doelpunten van City werden correct toegekend en Arsène Wenger heeft absoluut geen reden om zich druk te maken.
The Islington Gazette wijst op de afwezigheid van Shkodran Mustafi. Met de Duitser in de verdediging zou Everton nooit met twee kopballen gescoord hebben. En de nederlaag in het Etihad wijst erop dat Arsenal er nog steeds niet in slaagt het etiket van “mentale zwakte” definitief af te schudden.
Sky Sports liet Arsène Wenger aan het woord over de financiële verschillen tussen Manchester City en Arsenal. De Gunners zijn op dat vlak duidelijk de mindere van City, maar dat is geen excuus om geen positief resultaat neer te zetten in het Etihad zei de manager. De website heeft twee “duidelijke” transfer targets geïdentificeerd bij Arsenal, en dat reeds voor de komende wintermercato. Het gaat om de 21 jaar jonge spits van FC Porto, André Silva, en de Franse 18-jarige verdediger van Red Bull Salzburg, Dayot Upamecano.
Het Duitse Bild Zeitung onthult een Twitter gesprekje tussen Mesut Özil en Jerôme Boateng naar aanleiding van de loting voor de 1/8e finale van de Champions League. Volgens Mesut zal het nu anders zijn omdat Bayern deze keer geen 10 punten voorsprong in de Bundesliga telt. We helpen het hopen, want we hebben nog maagkrampen van de laatste confrontatie in de Allianz Arena. En niet alleen door de Duitse worsten.
Untold Arsenal heeft zijn gedetailleerd referee rapport van de wedstrijd tegen West Ham klaar. Scheidsrechter Craig Pawson krijgt alle lof van de auteur. Zijn leiding was “unbiased and fair” en het is zeer uitzonderlijk dat Untold deze loftrompet bovenhaalt. Als het goed is zeggen ze het ook.
Blacksheep, in dezelfde blog, heeft het reeds over de hoogte- en de dieptepunten van 2016. Het is niet makkelijk om dat alleen over voetbal te doen, dus pas na goed 1/3 van zijn betoog gaat het over Arsenal. Al bij al is het een jaar vol verrassingen en shocks geweest maar wat we vooral moeten doen is het voetbal terug in perspectief zetten: een hobby, een spel, vertier voor miljoenen mensen in gans de wereld. In Syrië vielen genoeg doden om 8 maal het Emirates te vullen, en de moordpartijen door terroristen stegen met 30 %. En dat is meteen zijn trefwoord voor 2016: perspectief. Een beter einde voor dit persoverzicht kunnen we niet onmiddellijk bedenken. Met dank aan Blacksheep.
Prima nieuws had de krant ook over Danny Welbeck. De spits kan volgende week terug voluit beginnen trainen, dat is 7 maanden na zijn zware knieblessure. Een Danny op wedstrijdniveau zal echter nog niet voor onmiddellijk zijn.
Van het transferfront vernemen we dat Arsenal al verschillende keren scouts naar Standard Luik gestuurd hebben om de prestaties van doelman Guillaume Hubert op de voet te volgen. En Dimitri Payet van West Ham liet zich ontvallen dat een transfer naar Arsenal wel leuk zou zijn.
The Daily Mirror laat Arsène Wenger aan het woord over Alexis Sanchez en Mesut Özil. Als de heren echt naar China zouden willen, zullen ze niet tegengehouden worden, maar de onderhandelingen met Arsenal zijn volop bezig en de manager zegt dat de fans zich geen zorgen moeten maken. Een beetje creativiteit in de voetbalberichtgeving zou trouwens welkom zijn, sneert Arsène richting de pers.
Laurent Koscielny zou geprobeerd hebben Antoine Griezmann naar het Emirates te lokken, maar de deze zou het te goed naar zijn zin hebben bij Atletico Madrid. Indien de onderhandelingen met Özil en Sanchez niet op dreef geraken zou de Londense club Marco Reus naar het Emirates willen halen.
The Sun, altijd verrassend, komt terug op de problemen van Alexis Sanchez met de Spaanse fiscus. Nog vier andere spelers, vroeger of nu bij Barcelona, zouden met hetzelfde probleem zitten. Het gaat om Adriano, Lionel Messi, Samuel Eto’o en Javier Mascherano. De vroegere woning van Alexis in Barcelona zou in beslag genomen zijn, maar elders komt de krant met het voor de Chileen troostende verhaal dat hij nu zelfs 500K pond per week kan verdienen in China.
Manchester City zou een bod overwegen op Alex Oxlade-Chamberlain, terwijl Arsenal de prestaties van Goncalo Guedes van Benfica volgt. Voor de handtekening van deze vleugelspeler zou echter ook PSG op de loer liggen.
The Daily Star vertelt dat David Alaba van Bayern München in zijn jeugd een supporter van Arsenal was. En een nieuwe transfer target van Arsène Wenger duikt op. Arsène en zijn collega Antonio Conte zouden beiden achter de handtekening van Diego Laxalt zitten, de Uruguayaanse vleugelspeler van Genoa.
De Africa Cup gaat van start in januari en The Daily Telegraph onderzoekt welke Premier League club daar het hardst door getroffen zal worden. Enkele clubs moeten geen enkele speler afgeven, en Arsenal hoort bij het groepje clubs dat 1 speler ziet vertrekken, met name Mohamed Elneny. Leicester City moet zo maar eventjes 5 spelers laten gaan, en Sunderland, West Ham en Everton zien 4 spelers op het vliegtuig naar Gabon stappen.
Ook in deze krant komt ex scheidsrechter Keith Hackett aan het woord. Beide doelpunten van City werden correct toegekend en Arsène Wenger heeft absoluut geen reden om zich druk te maken.
The Islington Gazette wijst op de afwezigheid van Shkodran Mustafi. Met de Duitser in de verdediging zou Everton nooit met twee kopballen gescoord hebben. En de nederlaag in het Etihad wijst erop dat Arsenal er nog steeds niet in slaagt het etiket van “mentale zwakte” definitief af te schudden.
Sky Sports liet Arsène Wenger aan het woord over de financiële verschillen tussen Manchester City en Arsenal. De Gunners zijn op dat vlak duidelijk de mindere van City, maar dat is geen excuus om geen positief resultaat neer te zetten in het Etihad zei de manager. De website heeft twee “duidelijke” transfer targets geïdentificeerd bij Arsenal, en dat reeds voor de komende wintermercato. Het gaat om de 21 jaar jonge spits van FC Porto, André Silva, en de Franse 18-jarige verdediger van Red Bull Salzburg, Dayot Upamecano.
Het Duitse Bild Zeitung onthult een Twitter gesprekje tussen Mesut Özil en Jerôme Boateng naar aanleiding van de loting voor de 1/8e finale van de Champions League. Volgens Mesut zal het nu anders zijn omdat Bayern deze keer geen 10 punten voorsprong in de Bundesliga telt. We helpen het hopen, want we hebben nog maagkrampen van de laatste confrontatie in de Allianz Arena. En niet alleen door de Duitse worsten.
Untold Arsenal heeft zijn gedetailleerd referee rapport van de wedstrijd tegen West Ham klaar. Scheidsrechter Craig Pawson krijgt alle lof van de auteur. Zijn leiding was “unbiased and fair” en het is zeer uitzonderlijk dat Untold deze loftrompet bovenhaalt. Als het goed is zeggen ze het ook.
Blacksheep, in dezelfde blog, heeft het reeds over de hoogte- en de dieptepunten van 2016. Het is niet makkelijk om dat alleen over voetbal te doen, dus pas na goed 1/3 van zijn betoog gaat het over Arsenal. Al bij al is het een jaar vol verrassingen en shocks geweest maar wat we vooral moeten doen is het voetbal terug in perspectief zetten: een hobby, een spel, vertier voor miljoenen mensen in gans de wereld. In Syrië vielen genoeg doden om 8 maal het Emirates te vullen, en de moordpartijen door terroristen stegen met 30 %. En dat is meteen zijn trefwoord voor 2016: perspectief. Een beter einde voor dit persoverzicht kunnen we niet onmiddellijk bedenken. Met dank aan Blacksheep.
KERSTVOETBAL: ONZE VOLGENDE TEGENSTREVER
Gooners hebben een ellendige week achter de rug; er is daarover genoeg gepalaverd en geschreven, en we richten nu onze blik op de laatste week van het jaar 2016. Hier is onze tegenstrever voor het Kerstweekend.
Maandag 26 december 2017, 15.00 uur, Emirates: Premier League: Arsenal-West Bromwich Albion
West Bromwich, een plaats met een slordige 137.000 inwoners, ligt op een kleine 200 km ten noordwesten van Londen, in het graafschap West Midlands. Het maakt deel uit van de Black Country, een gebied dat 1 miljoen inwoners telt en gesitueerd is rond de steenkoolvelden van Staffordshire. De stad Birmingham ligt op slechts 5 kilometer afstand.
West Bromwich is vooral gekend voor zijn voetbalclub. Het is niet de enige Engelse club die opgericht is door arbeiders van een fabriek. In 1878 besloot het personeel van de George Salter’s Spring Works tot de stichting van de West Bromwich Strollers. Twee jaar later werd die naam veranderd in de huidige naam. West Bromwich Albion was een van de oprichters van de Football League, en won in de periode voor de eerste wereldoorlog 2 maal de FA Cup en was 4 maal verliezend finalist. In totaal wonnen The Baggies de FA Cup 5 maal, slechts zeven clubs deden beter in de geschiedenis van het tornooi. De kampioenstitel was 1 keer weggelegd voor Albion, in 1920.
Europese optredens waren in de Europabeker voor Jaarbeurssteden (1966), de UEFA Cup (1978, 1979 en 1981), en de Europabeker voor Bekerwinnaars (1968). Tweemaal in die tornooien werd de kwartfinale gehaald maar het Schotse Dunfermline Athletic en het Joegoslavische Rode Ster Belgrado beletten dat West Bromwich Albion tot de laatste vier zou doorstoten.
Sinds het jaar 1900 speelt West Bromwich Albion in zijn huidige stadion, The Hawthorns. Tegenwoordig telt het stadion net geen 30.000 zitjes, maar de recordopkomst dateert van 6 maart 1937 voor een wedstrijd tegen Arsenal in de kwartfinale van de FA-Cup. Meer dan 64.000 toeschouwers zagen West Bromwich winnen met 3-1.
Bij de oud-spelers vinden we enkele Belgen zoals Romelu Lukaku, Carl Hoefkens en Yassine El Ghanassy, de Nederlanders Martin Jol, Ryan Donk en Sherjill Mc Donald, en voorts nog Nwankwo Kanu, Bobby Robson en de ster uit de zestiger jaren Jeff Astle.
Manager Tony Pulis kan dit seizoen rekenen op onder meer Hal Robson-Kanu, Jonny Evans, Salomon Rondon, Saido Berahino en onze landgenoot Nacer Chadli, overgekomen van Tottenham.
In de competitie speelden The Gunners tot hiertoe 61 keer thuis tegen The Baggies. 37 overwinningen, 14 gelijke spelen en 10 nederlagen geven een doelpuntensaldo van +64 (134-70).
De laatste thuisnederlaag dateert van het seizoen 2010/2011. West Brom liep tot 0-3 uit en de twee tegentreffers van Samir Nasri kwamen veel te laat. De wedstrijd stond onder leiding van Michael Oliver.
West Bromwich Albion mag in principe deze keer niet in staat zijn een overwinning van The Gunners te verhinderen. In voetbal weet je natuurlijk nooit, maar we vertrouwen erop dat Arsène en zijn mannen de rug zullen rechten en met twee thuiswedstrijden en de eerste FA Cup wedstrijd voor een mooi jaarafscheid en dito start van het nieuwe jaar zullen zorgen.
Maandag 26 december 2017, 15.00 uur, Emirates: Premier League: Arsenal-West Bromwich Albion
West Bromwich, een plaats met een slordige 137.000 inwoners, ligt op een kleine 200 km ten noordwesten van Londen, in het graafschap West Midlands. Het maakt deel uit van de Black Country, een gebied dat 1 miljoen inwoners telt en gesitueerd is rond de steenkoolvelden van Staffordshire. De stad Birmingham ligt op slechts 5 kilometer afstand.
West Bromwich is vooral gekend voor zijn voetbalclub. Het is niet de enige Engelse club die opgericht is door arbeiders van een fabriek. In 1878 besloot het personeel van de George Salter’s Spring Works tot de stichting van de West Bromwich Strollers. Twee jaar later werd die naam veranderd in de huidige naam. West Bromwich Albion was een van de oprichters van de Football League, en won in de periode voor de eerste wereldoorlog 2 maal de FA Cup en was 4 maal verliezend finalist. In totaal wonnen The Baggies de FA Cup 5 maal, slechts zeven clubs deden beter in de geschiedenis van het tornooi. De kampioenstitel was 1 keer weggelegd voor Albion, in 1920.
Europese optredens waren in de Europabeker voor Jaarbeurssteden (1966), de UEFA Cup (1978, 1979 en 1981), en de Europabeker voor Bekerwinnaars (1968). Tweemaal in die tornooien werd de kwartfinale gehaald maar het Schotse Dunfermline Athletic en het Joegoslavische Rode Ster Belgrado beletten dat West Bromwich Albion tot de laatste vier zou doorstoten.
Sinds het jaar 1900 speelt West Bromwich Albion in zijn huidige stadion, The Hawthorns. Tegenwoordig telt het stadion net geen 30.000 zitjes, maar de recordopkomst dateert van 6 maart 1937 voor een wedstrijd tegen Arsenal in de kwartfinale van de FA-Cup. Meer dan 64.000 toeschouwers zagen West Bromwich winnen met 3-1.
Bij de oud-spelers vinden we enkele Belgen zoals Romelu Lukaku, Carl Hoefkens en Yassine El Ghanassy, de Nederlanders Martin Jol, Ryan Donk en Sherjill Mc Donald, en voorts nog Nwankwo Kanu, Bobby Robson en de ster uit de zestiger jaren Jeff Astle.
Manager Tony Pulis kan dit seizoen rekenen op onder meer Hal Robson-Kanu, Jonny Evans, Salomon Rondon, Saido Berahino en onze landgenoot Nacer Chadli, overgekomen van Tottenham.
In de competitie speelden The Gunners tot hiertoe 61 keer thuis tegen The Baggies. 37 overwinningen, 14 gelijke spelen en 10 nederlagen geven een doelpuntensaldo van +64 (134-70).
De laatste thuisnederlaag dateert van het seizoen 2010/2011. West Brom liep tot 0-3 uit en de twee tegentreffers van Samir Nasri kwamen veel te laat. De wedstrijd stond onder leiding van Michael Oliver.
West Bromwich Albion mag in principe deze keer niet in staat zijn een overwinning van The Gunners te verhinderen. In voetbal weet je natuurlijk nooit, maar we vertrouwen erop dat Arsène en zijn mannen de rug zullen rechten en met twee thuiswedstrijden en de eerste FA Cup wedstrijd voor een mooi jaarafscheid en dito start van het nieuwe jaar zullen zorgen.
DUEL AAN DE TOP: ONZE VOLGENDE TEGENSTREVER
Zondag 18 december 2016 om 16 uur in Etihad Stadium: Premier League: Manchester City-Arsenal
Zoals zo veel Engelse clubs werd Manchester City opgericht in de laatste decennia van de 19e eeuw, in 1880 om precies te zijn. De club heette aanvankelijk West Gorton Saint Marks. Zeven jaar later werd het Ardwick FC en nog eens zeven jaar later stond ze als Manchester City FC geregistreerd, dit ten gevolge van financiële problemen en een reorganisatie binnen de club.
Na enkele degradaties en promoties verhuisde de club in 1923 naar het stadion op Maine Road. Dat zou 80 jaar lang de thuishaven van Manchester City blijven, tot the Citizens hun gloednieuwe tempel konden inspelen. Het huidige Etihad Stadium biedt plaats aan 55.000 toeschouwers.
Sportief bleef het ook na de verhuis naar Maine Road met vallen en opstaan verder gaan. In de jaren dertig kon de club zich zelfs na winst van de FA Cup en een kampioenstitel niet blijvend in hoogste afdeling vestigen.
Ook in de naoorlogse periode bleef de tweede ploeg van Manchester verder liften tussen de twee hoogste divisies van het Engelse voetbal, maar in de zestiger jaren begon dan eindelijk een tijdperk met meer successen. In 1968 werd de titel veroverd na een tweestrijd met de grote stadsrivaal. Het seizoen daarna ging het minder vlot in de competitie maar werd wel de FA Cup gewonnen. Die lijn werd Europees doorgetrokken, want City won een jaar later Europacup II door het Poolse Gornik Zabrze in de finale opzij te zetten.
In de jaren tachtig begon echter opnieuw een donkere periode met opnieuw degraderen en promoveren. Wel richtte Manchester City mee de Premier League op, maar het grootste dieptepunt van de club was wel de degradatie naar de derde afdeling in 1998.
Een Thaise miljardair, Thaksin Sinawatra, nam in 2007 tachtig procent van de aandelen over en pompte meteen een aantal miljoenen in de club. Een jaar later werd City de rijkste club ter wereld toen de Abu Dhabi United Group een meerderheidsbelang in de club kocht. De investerende familie Al Nayhan zou een vermogen bezitten van 32 miljard euro.
Wegens het niet naleven van de Financial Fair Play regels kreeg de club een boete van 60 miljoen pond. Het rijke City liet weten deze straf zonder morren te accepteren.
Op de erelijst van Manchester City staan vier landstitels (de laatste twee in 2012 en 2014), vijf FA Cups en één Europacup II.
De rijke Arabieren hebben de laatste jaren heel wat vedetten naar Manchester gehaald. De huidige selectie, onder leiding van Pep Guardiola, heeft met Sergio Kun Aguero één van de beste aanvallers ter wereld in zijn rangen. Tal van topspelers vervolledigen het team met onze landgenoot Kevin De Bruyne als één van de absolute smaakmakers.
Bij de oud-spelers vinden we naast vedetten van deze tijd zoals Carlos Tevez, Edin Dzeko en Robinho, ook namen terug die bij oudere voetballiefhebbers herinneringen zullen oproepen. Denis Law, Mike Summerbee, Kazimierz Deyna en Trevor Francis zijn misschien wel de voornaamste.
De statistieken van Arsenal uit bij City ogen positief. Van de 81 wedstrijden bij The Citizens werden er 33 gewonnen en 27 verloren, met een doelpuntensaldo van +13 (122-109). We moeten in dit geval echter naar de laatste tien jaar kijken. Maar ook dan won Arsenal nog drie maal, in 2014/2015 met 0-2, in 2010/2011 met 0-3 en in 2007/2008 met 1-3. Emmanuel Adebayor scoorde toen 2 maal, Eduardo 1 maal. Het was één van de weinige volledige wedstrijden van Abou Diaby, en bij City viel Emile Mpenza in de slotminuten nog in.
Er was ook een smadelijke 6-3 nederlaag in 2013/2014.
Voor Arsenal is het misschien wel een voordeel dat City deze week eerst nog thuis speelt tegen Watford, en er dan na bijna drie maanden misschien nog eens in zal slagen een wedstrijd te winnen in het Etihad. Een tweede voordeel is het ontbreken van Kun Aguero, die nog steeds rood geschorst is. Of het voldoende zal zijn om een positief resultaat te halen dient afgewacht te worden, maar Arsenal is sterk en we geloven niet onmiddellijk in een tweede offday in Manchester.
Zoals zo veel Engelse clubs werd Manchester City opgericht in de laatste decennia van de 19e eeuw, in 1880 om precies te zijn. De club heette aanvankelijk West Gorton Saint Marks. Zeven jaar later werd het Ardwick FC en nog eens zeven jaar later stond ze als Manchester City FC geregistreerd, dit ten gevolge van financiële problemen en een reorganisatie binnen de club.
Na enkele degradaties en promoties verhuisde de club in 1923 naar het stadion op Maine Road. Dat zou 80 jaar lang de thuishaven van Manchester City blijven, tot the Citizens hun gloednieuwe tempel konden inspelen. Het huidige Etihad Stadium biedt plaats aan 55.000 toeschouwers.
Sportief bleef het ook na de verhuis naar Maine Road met vallen en opstaan verder gaan. In de jaren dertig kon de club zich zelfs na winst van de FA Cup en een kampioenstitel niet blijvend in hoogste afdeling vestigen.
Ook in de naoorlogse periode bleef de tweede ploeg van Manchester verder liften tussen de twee hoogste divisies van het Engelse voetbal, maar in de zestiger jaren begon dan eindelijk een tijdperk met meer successen. In 1968 werd de titel veroverd na een tweestrijd met de grote stadsrivaal. Het seizoen daarna ging het minder vlot in de competitie maar werd wel de FA Cup gewonnen. Die lijn werd Europees doorgetrokken, want City won een jaar later Europacup II door het Poolse Gornik Zabrze in de finale opzij te zetten.
In de jaren tachtig begon echter opnieuw een donkere periode met opnieuw degraderen en promoveren. Wel richtte Manchester City mee de Premier League op, maar het grootste dieptepunt van de club was wel de degradatie naar de derde afdeling in 1998.
Een Thaise miljardair, Thaksin Sinawatra, nam in 2007 tachtig procent van de aandelen over en pompte meteen een aantal miljoenen in de club. Een jaar later werd City de rijkste club ter wereld toen de Abu Dhabi United Group een meerderheidsbelang in de club kocht. De investerende familie Al Nayhan zou een vermogen bezitten van 32 miljard euro.
Wegens het niet naleven van de Financial Fair Play regels kreeg de club een boete van 60 miljoen pond. Het rijke City liet weten deze straf zonder morren te accepteren.
Op de erelijst van Manchester City staan vier landstitels (de laatste twee in 2012 en 2014), vijf FA Cups en één Europacup II.
De rijke Arabieren hebben de laatste jaren heel wat vedetten naar Manchester gehaald. De huidige selectie, onder leiding van Pep Guardiola, heeft met Sergio Kun Aguero één van de beste aanvallers ter wereld in zijn rangen. Tal van topspelers vervolledigen het team met onze landgenoot Kevin De Bruyne als één van de absolute smaakmakers.
Bij de oud-spelers vinden we naast vedetten van deze tijd zoals Carlos Tevez, Edin Dzeko en Robinho, ook namen terug die bij oudere voetballiefhebbers herinneringen zullen oproepen. Denis Law, Mike Summerbee, Kazimierz Deyna en Trevor Francis zijn misschien wel de voornaamste.
De statistieken van Arsenal uit bij City ogen positief. Van de 81 wedstrijden bij The Citizens werden er 33 gewonnen en 27 verloren, met een doelpuntensaldo van +13 (122-109). We moeten in dit geval echter naar de laatste tien jaar kijken. Maar ook dan won Arsenal nog drie maal, in 2014/2015 met 0-2, in 2010/2011 met 0-3 en in 2007/2008 met 1-3. Emmanuel Adebayor scoorde toen 2 maal, Eduardo 1 maal. Het was één van de weinige volledige wedstrijden van Abou Diaby, en bij City viel Emile Mpenza in de slotminuten nog in.
Er was ook een smadelijke 6-3 nederlaag in 2013/2014.
Voor Arsenal is het misschien wel een voordeel dat City deze week eerst nog thuis speelt tegen Watford, en er dan na bijna drie maanden misschien nog eens in zal slagen een wedstrijd te winnen in het Etihad. Een tweede voordeel is het ontbreken van Kun Aguero, die nog steeds rood geschorst is. Of het voldoende zal zijn om een positief resultaat te halen dient afgewacht te worden, maar Arsenal is sterk en we geloven niet onmiddellijk in een tweede offday in Manchester.
Arsenal in de pers
The Daily Mirror vraagt zich of Mesut Özil en Alexis Sanchez transfervrij zullen vertrekken op het einde van hun contract in 2018 omdat Arsène Wenger weigert te verkopen. Alleen, Arsène zei indertijd ook dat hij Van Persie, Nasri, Adebayor en Fabregas nooit zou verkopen.
En The Mirror geeft ook het woord aan Karl-Heinz Rumenigge die op zijn hoede is voor Arsenal. Hij vindt Arsène Wenger een fantastische kerel, zegt dat Arsenal veel vooruitgang geboekt heeft en verwittigt zijn club voor de Londenaars. De opdracht wordt moeilijker dan voorheen.
Paul Merson waarschuwt in The Daily Mail voor een ernstige boycot van de fans indien Arsenal er niet in lukt de twee supersterren langer aan zich te binden, terwijl Martin Keown denkt dat het winnen van de titel de kansen om Özil en Sanchez te houden drastisch zou verhogen. Hij zegt ook dat Alexis in Europa geen betere werkgever kan vinden dan Arsenal. Enkel van Arsène Wenger krijgt hij de vrijheid om zichzelf te zijn en zijn snelheid op zijn eigen manier zo goed mogelijk aan te wenden.
De tabloïd raadpleegde ook een statisticus, ene Constantinos Chappas en volgens deze onfeilbare was een loting tegen Real Madrid in de volgende ronde van de Champions League het meest waarschijnlijke. Nu het Bayern is geworden voorspelt Jaimie Redknapp dat alleen Manchester City de kwartfinales zal halen.
Nu Charlie Adam ontsnapt aan een straf voor de stamp die hij uitdeelde aan Alexis Sanchez en Stoke verkettert manager Mark Hughes de Arsenal supporters voor hun heksenjacht op die onschuldige Charlie.
En een jonge snaak, die zichzelf op YouTube graag in het zonnetje zet, klom op het dak van het Emirates en geraakte met sprekend gemak het stadion binnen om zijn stunt uit te halen. Dat Arsenal het niet leuk vond spreekt vanzelf.
The Sun heeft berekend wat de looneisen van Sanchez en Özil zouden kosten: een contract van vijf jaar, aan 300.000 pond per week, brengt de kost voor elke speler op 78 miljoen pond aan lonen.
De Duitser kost Arsenal in zijn huidige contract trouwens reeds meer dan 62 miljoen. Zijn basissalaris zou immers nog verhoogd zijn met een bonus voor elk jaar dat Arsenal zich voor de Champions League plaatst, en ook nog een fenomenaal bedrag aan portretrechten, te betalen aan een firma die Özil Marketing GmbH heet.
Niet alleen in The Sun was er goed nieuws over Giroud en Coquelin die bijtekenden tot 2019 en 2021. Voor Laurent Koscielny is er weldra witte rook voor een verlenging tot 2020 en clubsecretaris David Miles zegt dat het er ook goed uitziet voor verlenging van de overeenkomsten van Alexis Sanchez en Mesut Özil.
Er wordt trouwens nog steeds gefluisterd dat de agenten van de heren, Fernando Felicevic (Sanchez) en Erkut Sogut (Özil) de handen in elkaar geslagen hebben om het onderste uit de kan te halen.
The Evening Standard citeert een hoopvolle Wenger: er is meer nodig dan geld alleen om een speler aan een club te binden. De waarden en de ambities van een club, en het respect dat een club heeft tegenover haar spelers zijn belangrijker dan geld en elke speler zou daarover moeten nadenken, laat de Franse voetbalromanticus zijn gevoel spreken.
In zijn voorbeschouwing op de wedstrijd in Goodison Park zegt Everton manager Ronald Koeman dat Arsenal nu veel meer balans vertoont dan de voorgaande jaren en dat de Gunners wat hem betreft één van de favorieten zijn om de titel te pakken.
Referee Lee Mason krijgt er flink van langs van Tony Attwood op Untold Arsenal naar aanleiding van zijn optreden op het Emirates tegen Stoke, net als de fans van The Potters. De scheidsrechter leverde een grotesk ten hemel schreiende prestatie af, en de bezoekende fans gedroegen zich zonder meer schandalig, dit laatste uiteraard naar aanleiding van de gezangen over een kreupele Aaron Ramsey.
En wie weet wie Atom en Humber zijn? Het zijn de honden van Alexis Sanchez, en als het van een aantal geestdriftige Twitteraars afhangt zullen de dieren weldra samen met hun baas op een banner prijken. Hopelijk is Alexis daar zo blij mee, dat hij blijft.
En The Mirror geeft ook het woord aan Karl-Heinz Rumenigge die op zijn hoede is voor Arsenal. Hij vindt Arsène Wenger een fantastische kerel, zegt dat Arsenal veel vooruitgang geboekt heeft en verwittigt zijn club voor de Londenaars. De opdracht wordt moeilijker dan voorheen.
Paul Merson waarschuwt in The Daily Mail voor een ernstige boycot van de fans indien Arsenal er niet in lukt de twee supersterren langer aan zich te binden, terwijl Martin Keown denkt dat het winnen van de titel de kansen om Özil en Sanchez te houden drastisch zou verhogen. Hij zegt ook dat Alexis in Europa geen betere werkgever kan vinden dan Arsenal. Enkel van Arsène Wenger krijgt hij de vrijheid om zichzelf te zijn en zijn snelheid op zijn eigen manier zo goed mogelijk aan te wenden.
De tabloïd raadpleegde ook een statisticus, ene Constantinos Chappas en volgens deze onfeilbare was een loting tegen Real Madrid in de volgende ronde van de Champions League het meest waarschijnlijke. Nu het Bayern is geworden voorspelt Jaimie Redknapp dat alleen Manchester City de kwartfinales zal halen.
Nu Charlie Adam ontsnapt aan een straf voor de stamp die hij uitdeelde aan Alexis Sanchez en Stoke verkettert manager Mark Hughes de Arsenal supporters voor hun heksenjacht op die onschuldige Charlie.
En een jonge snaak, die zichzelf op YouTube graag in het zonnetje zet, klom op het dak van het Emirates en geraakte met sprekend gemak het stadion binnen om zijn stunt uit te halen. Dat Arsenal het niet leuk vond spreekt vanzelf.
The Sun heeft berekend wat de looneisen van Sanchez en Özil zouden kosten: een contract van vijf jaar, aan 300.000 pond per week, brengt de kost voor elke speler op 78 miljoen pond aan lonen.
De Duitser kost Arsenal in zijn huidige contract trouwens reeds meer dan 62 miljoen. Zijn basissalaris zou immers nog verhoogd zijn met een bonus voor elk jaar dat Arsenal zich voor de Champions League plaatst, en ook nog een fenomenaal bedrag aan portretrechten, te betalen aan een firma die Özil Marketing GmbH heet.
Niet alleen in The Sun was er goed nieuws over Giroud en Coquelin die bijtekenden tot 2019 en 2021. Voor Laurent Koscielny is er weldra witte rook voor een verlenging tot 2020 en clubsecretaris David Miles zegt dat het er ook goed uitziet voor verlenging van de overeenkomsten van Alexis Sanchez en Mesut Özil.
Er wordt trouwens nog steeds gefluisterd dat de agenten van de heren, Fernando Felicevic (Sanchez) en Erkut Sogut (Özil) de handen in elkaar geslagen hebben om het onderste uit de kan te halen.
The Evening Standard citeert een hoopvolle Wenger: er is meer nodig dan geld alleen om een speler aan een club te binden. De waarden en de ambities van een club, en het respect dat een club heeft tegenover haar spelers zijn belangrijker dan geld en elke speler zou daarover moeten nadenken, laat de Franse voetbalromanticus zijn gevoel spreken.
In zijn voorbeschouwing op de wedstrijd in Goodison Park zegt Everton manager Ronald Koeman dat Arsenal nu veel meer balans vertoont dan de voorgaande jaren en dat de Gunners wat hem betreft één van de favorieten zijn om de titel te pakken.
Referee Lee Mason krijgt er flink van langs van Tony Attwood op Untold Arsenal naar aanleiding van zijn optreden op het Emirates tegen Stoke, net als de fans van The Potters. De scheidsrechter leverde een grotesk ten hemel schreiende prestatie af, en de bezoekende fans gedroegen zich zonder meer schandalig, dit laatste uiteraard naar aanleiding van de gezangen over een kreupele Aaron Ramsey.
En wie weet wie Atom en Humber zijn? Het zijn de honden van Alexis Sanchez, en als het van een aantal geestdriftige Twitteraars afhangt zullen de dieren weldra samen met hun baas op een banner prijken. Hopelijk is Alexis daar zo blij mee, dat hij blijft.
Arsenal in de pers
De opvolging van Arsène Wenger is plots weer een “hot item” in de Engelse kranten. Zo plaatst The Daily Mirror een grote foto van Ralph Hasenhüttl, coach van Leipzig, de verrassende leider in de Bundesliga. De Oostenrijker bevestigt contacten met Arsenal en voegt er laconiek aan toe dat zijn reputatie er alvast niet onder zal lijden. Er zijn immers ergere dingen in de wereld dan het opvolgen van de langst dienende manager in de Premier League.
Ben Burrows van dezelfde krant weet dat Mesut Özil wel gelukkig is in Londen, maar dat een verrassende terugkeer naar Real Madrid niet uit te sluiten is. Arsenal daarentegen heeft er alle vertrouwen in dat Mesut zal bijtekenen. Dat vindt Ray Wilkins helemaal niet nodig. Hij raadt Arsenal aan de Duitser van de hand te doen en hem te vervangen door Jack Wilshere. Ray heeft natuurlijk een Chelsea verleden, dat verklaart veel.
En Alexis Sanchez blijft voor onrust zorgen. Nu zou er weer een bod van 400.000 pond per week op tafel liggen voor de Chileen, vanuit China. En enkele kranten meldden ook dat Alexis Sanchez en Mesut Özil samen druk zouden zetten op Arsenal om evenveel te verdienen als Paul Pogba bij United.
The Daily Mail voegt aan het gerucht over Özil nog aan toe dat het grote idool van Mesut altijd Zinedine Zidane geweest is. Ze tonen ook de pagina van de krant Marca, waarin naast het hoofd van Özil staat: “Volver a Madrid? Nunca se sabe.”
Deze tabloïd heeft ook uitgevlooid dat Alexis met zijn loon “slechts” op de 15e plaats staat in het klassement van de hoge lonen in de Premier League.
Het slechte nieuws over Santi Cazorla is een zeer zware slag voor Arsenal zegt dezelfde krant. Zij hebben statistieken om dat te bewijzen. Als Santi meedoet wint Arsenal 60% van zijn wedstrijden. Als hij niet meedoet zakt dat naar 45%. Arsène Wenger moet dan ook heel dringend een oplossing vinden, want het is de afwezigheid van Cazorla vorig seizoen die Arsenal de titel kostte. Mohamed Elneny, Aaron Ramsey en Granit Xhaka zouden de kleine Spanjaard kunnen vervangen.
Ethan Ampadu is een 16-jarige belofte van Exeter. Chelsea en Liverpool hengelden naar zijn handtekening, maar lijken achter het net te gaan vissen. De vader van de jongeling, Kwame Ampadu, is immers werkzaam bij de jeugdacademie van Arsenal. Het bericht stond in The Sun.
De krant laat ook Lothar Matthäus aan het woord, over de Champions League. De Duitser pronostikeert dat Leicester na de 1/8e finale zal mogen vertrekken, Arsenal gaat de kwartfinales halen en City geraakt het verst van allemaal. Een idee als een ander natuurlijk.
De krant zelf, bij monde van reporter Dave Fraser heeft ook wat huiswerk gemaakt en meldt dat van de groepswinnaars 72 procent hun 1/8e finale weet te overleven. Bij de halve finalisten zijn 77 procent groepswinnaars en bij de finalisten zijn dat 81 procent. Een waarschuwend vingertje nochtans: Arsenal zou Real Madrid of Bayern München kunnen treffen in de volgende wedstrijd en dan hebben ze zichzelf misschien wel in de voet geschoten met de groep te winnen.
Charlie Eccleshare legt uit in The Daily Telegraph waarom de uitschakeling in de EFL Cup eerder een zegen dan een drama is. Het is natuurlijk heel gemakkelijk Arsène en zijn team met kritiek te overladen, maar geen enkel team kan 10 wijzigingen opvangen zonder in te boeten aan cohesie. Het is oneerlijk een team neer te sabelen dat net één wedstrijd verloor, en die nederlaag een zware stap achteruit noemen is dat ook.
Winnen van trofeeën is belangrijk, maar de krant haalt aan dat in 7 van de laatste 10 jaar de manager die de League Cup won, binnen het jaar daarna ontslagen werd. En stel je maar eens voor dat Wenger Özil en Sanchez zou opgesteld hebben met als resultaat nog meer blessures.
Arsenal hoeft nu minder midweek wedstrijden te spelen. Ze hebben nu al 21 wedstrijden op de teller, en dat zijn er zo maar eventjes vijf meer dan Chelsea.
Lucas Perez krijgt over het algemeen veel lof voor zijn drie doelpunten op Zwitserse bodem. Een geestige Twitteraar meldde dat de Spanjaard nu op 1 match evenveel doelpunten in de CL scoorde als Tottenham in hun ganse voorronde. Da’s niet eerlijk hé vriend, de Spurs hebben nog een match te goed.
Tony Attwood gaat in Untold Arsenal nader in op de mogelijke oplossingen om de blessure van Santi Cazorla op te vangen. De oplossing van Metro, een speler kopen, vindt geen genade bij Tony. Eerst geeft de krant een lijst met Verratti (PSG), Isco (Real Madrid), Calhanoglu (Leverkusen) en Allen (Stoke). Dan zeggen ze dat paniekaankopen moeten worden vermeden. Ze spreken zichzelf dus tegen. Een tweede oplossing is het terughalen van Jack Wilshere, maar of dat zomaar kan halfweg het seizoen is niet duidelijk. De derde oplossing, namelijk het combineren van Granit Xhaka, Francis Coquelin, Aaron Ramsey en Mohammed Elneny in een middenveld zonder Cazorla lijkt dan ook het meest verstandige dat Wenger kan doen.
En het is een open deur instampen, maar op onze Belgische TV kanalen werd weer flink gesupporterd voor Barcelona. Nil nove sub sole. Wesley Sonck echter koos voor zijn moment van de week de drie doelpunten van Alexis bij West Ham. Het derde doelpunt werd in het studiopubliek blijkbaar becommentarieerd met “die sjot gewoon over den bal….” Waarop Wesley kurkdroog: “Nee, nee, wij noemen dat een schijnbeweging.” En met deze schijnbeweging houden we het deze week dan maar voor bekeken.
Geschreven door Marcel Bogaerts
Ben Burrows van dezelfde krant weet dat Mesut Özil wel gelukkig is in Londen, maar dat een verrassende terugkeer naar Real Madrid niet uit te sluiten is. Arsenal daarentegen heeft er alle vertrouwen in dat Mesut zal bijtekenen. Dat vindt Ray Wilkins helemaal niet nodig. Hij raadt Arsenal aan de Duitser van de hand te doen en hem te vervangen door Jack Wilshere. Ray heeft natuurlijk een Chelsea verleden, dat verklaart veel.
En Alexis Sanchez blijft voor onrust zorgen. Nu zou er weer een bod van 400.000 pond per week op tafel liggen voor de Chileen, vanuit China. En enkele kranten meldden ook dat Alexis Sanchez en Mesut Özil samen druk zouden zetten op Arsenal om evenveel te verdienen als Paul Pogba bij United.
The Daily Mail voegt aan het gerucht over Özil nog aan toe dat het grote idool van Mesut altijd Zinedine Zidane geweest is. Ze tonen ook de pagina van de krant Marca, waarin naast het hoofd van Özil staat: “Volver a Madrid? Nunca se sabe.”
Deze tabloïd heeft ook uitgevlooid dat Alexis met zijn loon “slechts” op de 15e plaats staat in het klassement van de hoge lonen in de Premier League.
Het slechte nieuws over Santi Cazorla is een zeer zware slag voor Arsenal zegt dezelfde krant. Zij hebben statistieken om dat te bewijzen. Als Santi meedoet wint Arsenal 60% van zijn wedstrijden. Als hij niet meedoet zakt dat naar 45%. Arsène Wenger moet dan ook heel dringend een oplossing vinden, want het is de afwezigheid van Cazorla vorig seizoen die Arsenal de titel kostte. Mohamed Elneny, Aaron Ramsey en Granit Xhaka zouden de kleine Spanjaard kunnen vervangen.
Ethan Ampadu is een 16-jarige belofte van Exeter. Chelsea en Liverpool hengelden naar zijn handtekening, maar lijken achter het net te gaan vissen. De vader van de jongeling, Kwame Ampadu, is immers werkzaam bij de jeugdacademie van Arsenal. Het bericht stond in The Sun.
De krant laat ook Lothar Matthäus aan het woord, over de Champions League. De Duitser pronostikeert dat Leicester na de 1/8e finale zal mogen vertrekken, Arsenal gaat de kwartfinales halen en City geraakt het verst van allemaal. Een idee als een ander natuurlijk.
De krant zelf, bij monde van reporter Dave Fraser heeft ook wat huiswerk gemaakt en meldt dat van de groepswinnaars 72 procent hun 1/8e finale weet te overleven. Bij de halve finalisten zijn 77 procent groepswinnaars en bij de finalisten zijn dat 81 procent. Een waarschuwend vingertje nochtans: Arsenal zou Real Madrid of Bayern München kunnen treffen in de volgende wedstrijd en dan hebben ze zichzelf misschien wel in de voet geschoten met de groep te winnen.
Charlie Eccleshare legt uit in The Daily Telegraph waarom de uitschakeling in de EFL Cup eerder een zegen dan een drama is. Het is natuurlijk heel gemakkelijk Arsène en zijn team met kritiek te overladen, maar geen enkel team kan 10 wijzigingen opvangen zonder in te boeten aan cohesie. Het is oneerlijk een team neer te sabelen dat net één wedstrijd verloor, en die nederlaag een zware stap achteruit noemen is dat ook.
Winnen van trofeeën is belangrijk, maar de krant haalt aan dat in 7 van de laatste 10 jaar de manager die de League Cup won, binnen het jaar daarna ontslagen werd. En stel je maar eens voor dat Wenger Özil en Sanchez zou opgesteld hebben met als resultaat nog meer blessures.
Arsenal hoeft nu minder midweek wedstrijden te spelen. Ze hebben nu al 21 wedstrijden op de teller, en dat zijn er zo maar eventjes vijf meer dan Chelsea.
Lucas Perez krijgt over het algemeen veel lof voor zijn drie doelpunten op Zwitserse bodem. Een geestige Twitteraar meldde dat de Spanjaard nu op 1 match evenveel doelpunten in de CL scoorde als Tottenham in hun ganse voorronde. Da’s niet eerlijk hé vriend, de Spurs hebben nog een match te goed.
Tony Attwood gaat in Untold Arsenal nader in op de mogelijke oplossingen om de blessure van Santi Cazorla op te vangen. De oplossing van Metro, een speler kopen, vindt geen genade bij Tony. Eerst geeft de krant een lijst met Verratti (PSG), Isco (Real Madrid), Calhanoglu (Leverkusen) en Allen (Stoke). Dan zeggen ze dat paniekaankopen moeten worden vermeden. Ze spreken zichzelf dus tegen. Een tweede oplossing is het terughalen van Jack Wilshere, maar of dat zomaar kan halfweg het seizoen is niet duidelijk. De derde oplossing, namelijk het combineren van Granit Xhaka, Francis Coquelin, Aaron Ramsey en Mohammed Elneny in een middenveld zonder Cazorla lijkt dan ook het meest verstandige dat Wenger kan doen.
En het is een open deur instampen, maar op onze Belgische TV kanalen werd weer flink gesupporterd voor Barcelona. Nil nove sub sole. Wesley Sonck echter koos voor zijn moment van de week de drie doelpunten van Alexis bij West Ham. Het derde doelpunt werd in het studiopubliek blijkbaar becommentarieerd met “die sjot gewoon over den bal….” Waarop Wesley kurkdroog: “Nee, nee, wij noemen dat een schijnbeweging.” En met deze schijnbeweging houden we het deze week dan maar voor bekeken.
Geschreven door Marcel Bogaerts
ONZE VOLGENDE TEGENSTREVERS: TWEE TRADITIECLUBS
Met drie punten achterstand op leider Chelsea staat Arsenal op het eind van die door velen zo vermaledijde maand november mooi op de tweede plaats geparkeerd. We kijken dan ook hoopvol en optimistisch naar de volgende opdrachten.
Zaterdag 10 december 1916 om 15 uur op het Emirates: Premier League: Arsenal – Stoke City
Stoke-on-Trent ligt in het graafschap Staffordshire en telt ruim 240.000 inwoners. De stad is eigenlijk een samensmelting (in de vroege 20e eeuw) van zes steden, en is het centrum van de aardewerk productie in Engeland. In het Engels: pottery, wat meteen de bijnaam van de lokale voetbalclub The Potters verklaart. De naam Stoke zou afgeleid zijn van het oud-Engelse woord stoc, dat oorspronkelijk “plaats” betekende.
Maar de stad bezit natuurlijk ook een voetbalclub, en wel de op één na oudste professionele voetbalclub ter wereld. Enkel Notts County werd nog eerder gesticht. Reeds in 1863 (al spreken sommige bronnen van 1868) werd er in Stoke gevoetbald. De club kreeg als eerste naam Stoke Ramblers. De benaming Stoke Football Club werd gebruikt vanaf de fusie in 1878 met Stoke Victoria Athletic Club. Er werd gespeeld op Athletic Ground, later herdoopt in Victoria Ground, en dat zou 119 jaar lang de thuishaven van de club blijven. Stoke City was uiteraard één van de twaalf oprichters van de Football League in 1888.
Een bespreking van de geschiedenis van Stoke City kan niet zonder over Sir Stanley Matthews te spreken. De legendarische dribbelkont op de linksbuitenplaats debuteerde in 1932, op zijn zeventiende. De kleine Matthews speelde tot 1947 voor Stoke City, een totaal van 259 wedstrijden. Na vervolgens 14 jaar voor Blackpool gespeeld te hebben, keerde hij op zijn 46e (!) terug naar Stoke en maakte er op 4 jaar tijd nog 59 wedstrijden vol. Zijn laatste wedstrijd op het hoogste niveau speelde hij in 1965, kort na zijn 50e verjaardag.
In de meest recente geschiedenis spreken de fans van The Potters nog steeds over 1984/1985 als The Holocaust Season. Stoke won slechts 3 wedstrijden en eindigde als hekkensluiter met 23 punten achterstand op de voorlaatste, Sunderland. Dat laagterecord sinds de invoering van het driepuntensysteem werd door datzelfde Sunderland verbroken in 2005/2006 met slechts 15 punten.
In 1997 verhuisde de club naar het gloednieuwe Brittannia Stadium, maar de club degradeerde, zelfs enkele jaren naar derde klasse, tot 2002. Johan Boskamp, aangesteld als trainer in 2005 kon de club niet terug naar eerste afdeling brengen, maar de opnieuw aangestelde Tony Pulis kon dat wel en bracht Stoke na 23 jaar terug naar het hoogste niveau.
Op de erelijst van Stoke City staat slechts een eindoverwinning in de League Cup in 1972. Europese optredens waren er in de UEFA Cup in 1972/1973 en 1974/1975, met uitschakelingen in de eerste ronde. In de Europa League van 2011/2012 deden The Potters het beter. Ze overleefden de groepsfase en gingen er nadien uit tegen Valencia.
Manager Mark Hughes staat momenteel 9e met zijn team, en beschikt over spelers als Marko Arnautovic, Stephen Ireland, Wilfired Bony, Ibrahim Afellay en Bojan Krkic. Ronduit slechte herinneringen hebben we natuurlijk aan Charlie Adam en Ryan Shawcross.
Bekende oud-spelers zijn Carl Hoefkens, Ritchie De Laet, Ed De Goey uit de lage landen, en voorts vinden we doelmannen Gordon Banks, Peter Shilton en Bruce Grobbelaar naast de al eerder genoemde Stanley Matthews.
Arsenal speelde in competitie al 45 maal thuis tegen Stoke en won daarvan 35 wedstrijden. 5 maal werd er gelijk gespeeld en bijgevolg ook 5 maal verloren. Doelsaldo is 93-24 (+69). De laatste thuisnederlaag tegen The Potters is overigens al 35 jaar geleden, op 29 augustus 1981 won Stoke met 0-1 tegen een elftal met onder meer David O’Leary, Graham Rix en Alan Sunderland.
Puntenverlies zou nu een zware ontgoocheling zijn, maar er is geen enkele Gooner ter wereld die op dit ogenblik daarmee rekening zal houden. Of dat terecht is, zal moeten blijken, maar we hebben er alle vertrouwen in.
Dinsdag 13 december 1916 om 19u45 in Goodison Park: Premier League: Everton – Arsenal
Leerlingen van de St. Domingo school uit Liverpool richtten in 1878 een voetbalclub op met dezelfde naam. Reeds een jaar later kreeg de jonge club haar huidige naam en Everton FC is tot op heden toe de club die het meeste aantal jaren in de hoogste klasse heeft vertoefd.
In 1883, na een verhuis naar Anfield Road (jawel!) begonnen de successen voor Everton. De eerste titel werd gevierd in 1891, maar Everton moest een jaar later, na fikse ruzie met de eigenaar van Anfield, verhuizen naar haar huidige locatie, Goodison Park, dat nu over bijna 40.000 zitplaatsen beschikt. Die eigenaar van Anfield richtte overigens een nieuwe club op en daarmee is ook de bittere rivaliteit tussen beide clubs uit Liverpool verhelderd.
De beste jaren van Everton waren de jaren tachtig van de vorige eeuw. De winst van de FA Cup in 1984 werd gevolgd door een overwinning in de eindstrijd om Europa Cup II een jaar later. Everton versloeg in de Rotterdamse Kuip Rapid Wien met 3-1. Ook nog in 1985 veroverde Everton de titel in Engeland, en herhaalde dat huzarenstukje nog eens twee jaar later.
Van de overige Europese optredens van Everton melden we hun enige deelname aan de Champions League in 2005, maar ze haalden niet de groepsfase. In de 3e kwalificatieronde was het Spaanse Villarreal te sterk.
In totaal staan overigens negen titels en vijf FA Cups op het palmares van The Toffees. Momenteel staat de club op de achtste plaats in de Premier League, en manager Ronald Koeman wil nog beter doen. Hij heeft daarvoor een selectie met spelers als Leighton Baines, Seamus Coleman, Tom Cleverley, Kevin Mirallas, Romelu Lukaku, Aaron Lennon en Arouna Koné.
Heel wat bekende namen hebben een verleden bij The Toffees. Naast onze Mikel Arteta zien we ook de bij fans van Club Brugge welbekende Daniël Amokachi. Anderlechtsupporters herinneren zich dan weer Tomasz Radzinski. Doelman Tim Howard, Gary Lineker en Wayne Rooney zijn dan bij een iets bredere laag van voetballiefhebbers bekend.
Uitwedstrijden bij Everton tonen niet Arsenals beste statistieken. In 95 competitiewedstrijden verloren de Gunners 39 maal, tegenover 30 overwinningen. Het doelpuntensaldo is -13 (123-136). De laatste nederlaag daar was op 6 april 2014, een beschamende 3-0 na een erg zwakke eerste helft. Mooiere herinneringen zijn er aan het duel op 15 augustus 2009. Enkel Louis Saha kon voor The Toffees (onder leiding van David Moyes en met Marouane Fellaini in de basis) in de slotminuut scoren, maar toen had Arsenal er al 6 in het mandje gelegd, drie in elke helft, met onder meer een treffer van Thomas Vermaelen.
Zes op zes uit deze twee matchen tegen oer-Engelse traditieclubs zou schitterend zijn!
Geschreven door Marcel Bogaerts
Zaterdag 10 december 1916 om 15 uur op het Emirates: Premier League: Arsenal – Stoke City
Stoke-on-Trent ligt in het graafschap Staffordshire en telt ruim 240.000 inwoners. De stad is eigenlijk een samensmelting (in de vroege 20e eeuw) van zes steden, en is het centrum van de aardewerk productie in Engeland. In het Engels: pottery, wat meteen de bijnaam van de lokale voetbalclub The Potters verklaart. De naam Stoke zou afgeleid zijn van het oud-Engelse woord stoc, dat oorspronkelijk “plaats” betekende.
Maar de stad bezit natuurlijk ook een voetbalclub, en wel de op één na oudste professionele voetbalclub ter wereld. Enkel Notts County werd nog eerder gesticht. Reeds in 1863 (al spreken sommige bronnen van 1868) werd er in Stoke gevoetbald. De club kreeg als eerste naam Stoke Ramblers. De benaming Stoke Football Club werd gebruikt vanaf de fusie in 1878 met Stoke Victoria Athletic Club. Er werd gespeeld op Athletic Ground, later herdoopt in Victoria Ground, en dat zou 119 jaar lang de thuishaven van de club blijven. Stoke City was uiteraard één van de twaalf oprichters van de Football League in 1888.
Een bespreking van de geschiedenis van Stoke City kan niet zonder over Sir Stanley Matthews te spreken. De legendarische dribbelkont op de linksbuitenplaats debuteerde in 1932, op zijn zeventiende. De kleine Matthews speelde tot 1947 voor Stoke City, een totaal van 259 wedstrijden. Na vervolgens 14 jaar voor Blackpool gespeeld te hebben, keerde hij op zijn 46e (!) terug naar Stoke en maakte er op 4 jaar tijd nog 59 wedstrijden vol. Zijn laatste wedstrijd op het hoogste niveau speelde hij in 1965, kort na zijn 50e verjaardag.
In de meest recente geschiedenis spreken de fans van The Potters nog steeds over 1984/1985 als The Holocaust Season. Stoke won slechts 3 wedstrijden en eindigde als hekkensluiter met 23 punten achterstand op de voorlaatste, Sunderland. Dat laagterecord sinds de invoering van het driepuntensysteem werd door datzelfde Sunderland verbroken in 2005/2006 met slechts 15 punten.
In 1997 verhuisde de club naar het gloednieuwe Brittannia Stadium, maar de club degradeerde, zelfs enkele jaren naar derde klasse, tot 2002. Johan Boskamp, aangesteld als trainer in 2005 kon de club niet terug naar eerste afdeling brengen, maar de opnieuw aangestelde Tony Pulis kon dat wel en bracht Stoke na 23 jaar terug naar het hoogste niveau.
Op de erelijst van Stoke City staat slechts een eindoverwinning in de League Cup in 1972. Europese optredens waren er in de UEFA Cup in 1972/1973 en 1974/1975, met uitschakelingen in de eerste ronde. In de Europa League van 2011/2012 deden The Potters het beter. Ze overleefden de groepsfase en gingen er nadien uit tegen Valencia.
Manager Mark Hughes staat momenteel 9e met zijn team, en beschikt over spelers als Marko Arnautovic, Stephen Ireland, Wilfired Bony, Ibrahim Afellay en Bojan Krkic. Ronduit slechte herinneringen hebben we natuurlijk aan Charlie Adam en Ryan Shawcross.
Bekende oud-spelers zijn Carl Hoefkens, Ritchie De Laet, Ed De Goey uit de lage landen, en voorts vinden we doelmannen Gordon Banks, Peter Shilton en Bruce Grobbelaar naast de al eerder genoemde Stanley Matthews.
Arsenal speelde in competitie al 45 maal thuis tegen Stoke en won daarvan 35 wedstrijden. 5 maal werd er gelijk gespeeld en bijgevolg ook 5 maal verloren. Doelsaldo is 93-24 (+69). De laatste thuisnederlaag tegen The Potters is overigens al 35 jaar geleden, op 29 augustus 1981 won Stoke met 0-1 tegen een elftal met onder meer David O’Leary, Graham Rix en Alan Sunderland.
Puntenverlies zou nu een zware ontgoocheling zijn, maar er is geen enkele Gooner ter wereld die op dit ogenblik daarmee rekening zal houden. Of dat terecht is, zal moeten blijken, maar we hebben er alle vertrouwen in.
Dinsdag 13 december 1916 om 19u45 in Goodison Park: Premier League: Everton – Arsenal
Leerlingen van de St. Domingo school uit Liverpool richtten in 1878 een voetbalclub op met dezelfde naam. Reeds een jaar later kreeg de jonge club haar huidige naam en Everton FC is tot op heden toe de club die het meeste aantal jaren in de hoogste klasse heeft vertoefd.
In 1883, na een verhuis naar Anfield Road (jawel!) begonnen de successen voor Everton. De eerste titel werd gevierd in 1891, maar Everton moest een jaar later, na fikse ruzie met de eigenaar van Anfield, verhuizen naar haar huidige locatie, Goodison Park, dat nu over bijna 40.000 zitplaatsen beschikt. Die eigenaar van Anfield richtte overigens een nieuwe club op en daarmee is ook de bittere rivaliteit tussen beide clubs uit Liverpool verhelderd.
De beste jaren van Everton waren de jaren tachtig van de vorige eeuw. De winst van de FA Cup in 1984 werd gevolgd door een overwinning in de eindstrijd om Europa Cup II een jaar later. Everton versloeg in de Rotterdamse Kuip Rapid Wien met 3-1. Ook nog in 1985 veroverde Everton de titel in Engeland, en herhaalde dat huzarenstukje nog eens twee jaar later.
Van de overige Europese optredens van Everton melden we hun enige deelname aan de Champions League in 2005, maar ze haalden niet de groepsfase. In de 3e kwalificatieronde was het Spaanse Villarreal te sterk.
In totaal staan overigens negen titels en vijf FA Cups op het palmares van The Toffees. Momenteel staat de club op de achtste plaats in de Premier League, en manager Ronald Koeman wil nog beter doen. Hij heeft daarvoor een selectie met spelers als Leighton Baines, Seamus Coleman, Tom Cleverley, Kevin Mirallas, Romelu Lukaku, Aaron Lennon en Arouna Koné.
Heel wat bekende namen hebben een verleden bij The Toffees. Naast onze Mikel Arteta zien we ook de bij fans van Club Brugge welbekende Daniël Amokachi. Anderlechtsupporters herinneren zich dan weer Tomasz Radzinski. Doelman Tim Howard, Gary Lineker en Wayne Rooney zijn dan bij een iets bredere laag van voetballiefhebbers bekend.
Uitwedstrijden bij Everton tonen niet Arsenals beste statistieken. In 95 competitiewedstrijden verloren de Gunners 39 maal, tegenover 30 overwinningen. Het doelpuntensaldo is -13 (123-136). De laatste nederlaag daar was op 6 april 2014, een beschamende 3-0 na een erg zwakke eerste helft. Mooiere herinneringen zijn er aan het duel op 15 augustus 2009. Enkel Louis Saha kon voor The Toffees (onder leiding van David Moyes en met Marouane Fellaini in de basis) in de slotminuut scoren, maar toen had Arsenal er al 6 in het mandje gelegd, drie in elke helft, met onder meer een treffer van Thomas Vermaelen.
Zes op zes uit deze twee matchen tegen oer-Engelse traditieclubs zou schitterend zijn!
Geschreven door Marcel Bogaerts
Arsenal in de pers
De nog onzekere afloop van sommige contractbesprekingen zorgen ervoor dat vooral Alexis Sanchez deze dagen niet uit het transfernieuws weg te branden is. The Daily Mirror heeft van Calcio Mercato vernomen dat Inter Milaan een vermetel bod plant op de Chileen, en ook Manchester City zou met argusogen de stand van zaken rond Sanchez volgen. Theo Walcott krijgt als beloning een nieuw koffie apparaat van zijn eega als hij voor Kerstmis tien doelpunten gemaakt heeft en Gabriël Paulista vierde zijn verjaardag met zijn Spaanstalige ploegmaats. Er was geen koffie op het feestje omdat Theo nog geen tien maal gescoord heeft en omdat hij niet uitgenodigd was.
The Daily Mail zwaait vooral het wierookvat naar Alexis. Reporter Pete South zegt dat Sanchez als spits zichzelf heruitgevonden heeft en Sanchez zelf schrijft dat toe aan zijn intensief bestuderen van filmpjes op internet. Die leren hem hoe hij als spits anders en efficiënter kan bewegen. We kunnen alleen maar hopen dat hij dat nog lang voor Arsenal zal doen, veel meer dan voor La Roja.
The Evening Standard herhaalt nogmaals dat Sanchez de gedroomde spits is voor Arsenal en merkt op dat Arsène Wenger blijft roteren in het middenveld. De krant gelooft dat dit een zoeken is naar de ideale opstelling om de afwezigheid van Santi Cazorla te compenseren en vindt ook dat de verdediging niet op punt staat. Ook werd Jack Wilshere gemist, in beide elftallen nog wel. Bij Bournemouth wel wat meer dan bij Arsenal.
George Boulton van The Sun zat zich duidelijk te vervelen. Hij schrijft een stuk waarin hij haarfijn beschrijft hoe Arsenal sinds de start van de Premier League al 3266 dagen of negen jaar op de vierde plaats van de tabel geparkeerd staat.
The Guardian’s Michael Cox schrijft iets leesbaars en interessants over Alexis. Ondanks dat zijn prestatie niet optimaal was (zijn balverlies leidde de penalty van Bournemouth in en met zijn rug naar het doel spelen is een minder goede kant van hem als centrumspits) was hij toch de drijvende kracht van zijn ploeg. Hij is ook tactisch erg intelligent, en heeft het vermogen zijn stijl aan te passen aan het verloop van de wedstrijd. Het moet duidelijk zijn dat Sanchez de nummer één is in de spitspositie bij Arsenal, en dat Wenger met Giroud een fantastisch plan B heeft is een geweldige luxe voor Arsenal.
The Daily Telegraph weet dat Lucas Perez klaar is om zijn wederoptreden te maken in de League Cup wedstrijd tegen Southampton, en dat is goed nieuws voor Arsène Wenger. De Fransman wil zowel Alexis als Theo laten rusten, Giroud heeft mogelijk een hamstring probleempje, en ook Chuba Akpom en Yaya Sanogo zijn geblesseerd. Dat maakt van Perez de enige beschikbare spits.
The Islington Gazette heeft gezien dat het tegen Bournemouth zeker niet allemaal goed was. The Cherries hadden via Benik Afobe een tweede keer kunnen gelijk maken, maar Sanchez kon alle twijfels wegnemen, hoewel hij minutenlang al een vermoeide indruk had nagelaten. Volgens de krant is Sanchez de sleutel op de deur die naar een nieuwe titel opent.
Arseblog kijkt al vooruit naar de drukke januari maand. We spelen tussen 1 en 14 januari een thuiswedstrijd (Crystal Palace) en twee uitwedstrijden (Bournemouth en Swansea), een eerste wedstrijd voor de FA Cup, en mogelijk ook nog de heenwedstrijd van de halve finale voor de EFL Cup. De blogger vraagt zich af waarom het in godsnaam nodig is de halve finales voor dit tornooi over twee wedstrijden te laten beslissen. Wij vragen ons eerder af waarom dit hele tornooi nog georganiseerd wordt.
Untold Arsenal heeft zo maar eventjes 4 bijdragen op een rijtje van onze voorzitter. Na een wedstrijdverslag vanuit block 110 en een verslag van de trip van Arsenal Belgium spreekt hij een goedkeurend woordje over de supporters in het stadion. Er werd alleen gezeurd over de scheidsrechter en dat was niet meer dan terecht. Tenslotte staat hij nog even stil bij het vliegtuigongeluk waarbij spelers van het Braziliaanse Chapocoense om het leven kwamen. Een dag dat voetbal ineens niet meer belangrijk is. Een mooi requiem voor deze jonge mensen en hun families en supporters. Het voetbal gerelativeerd tot wat het eigenlijk is, een spel. Een prima stukje als troost bij een rauwe tragedie.
Geschreven door Marcel Bogaerts
The Daily Mail zwaait vooral het wierookvat naar Alexis. Reporter Pete South zegt dat Sanchez als spits zichzelf heruitgevonden heeft en Sanchez zelf schrijft dat toe aan zijn intensief bestuderen van filmpjes op internet. Die leren hem hoe hij als spits anders en efficiënter kan bewegen. We kunnen alleen maar hopen dat hij dat nog lang voor Arsenal zal doen, veel meer dan voor La Roja.
The Evening Standard herhaalt nogmaals dat Sanchez de gedroomde spits is voor Arsenal en merkt op dat Arsène Wenger blijft roteren in het middenveld. De krant gelooft dat dit een zoeken is naar de ideale opstelling om de afwezigheid van Santi Cazorla te compenseren en vindt ook dat de verdediging niet op punt staat. Ook werd Jack Wilshere gemist, in beide elftallen nog wel. Bij Bournemouth wel wat meer dan bij Arsenal.
George Boulton van The Sun zat zich duidelijk te vervelen. Hij schrijft een stuk waarin hij haarfijn beschrijft hoe Arsenal sinds de start van de Premier League al 3266 dagen of negen jaar op de vierde plaats van de tabel geparkeerd staat.
The Guardian’s Michael Cox schrijft iets leesbaars en interessants over Alexis. Ondanks dat zijn prestatie niet optimaal was (zijn balverlies leidde de penalty van Bournemouth in en met zijn rug naar het doel spelen is een minder goede kant van hem als centrumspits) was hij toch de drijvende kracht van zijn ploeg. Hij is ook tactisch erg intelligent, en heeft het vermogen zijn stijl aan te passen aan het verloop van de wedstrijd. Het moet duidelijk zijn dat Sanchez de nummer één is in de spitspositie bij Arsenal, en dat Wenger met Giroud een fantastisch plan B heeft is een geweldige luxe voor Arsenal.
The Daily Telegraph weet dat Lucas Perez klaar is om zijn wederoptreden te maken in de League Cup wedstrijd tegen Southampton, en dat is goed nieuws voor Arsène Wenger. De Fransman wil zowel Alexis als Theo laten rusten, Giroud heeft mogelijk een hamstring probleempje, en ook Chuba Akpom en Yaya Sanogo zijn geblesseerd. Dat maakt van Perez de enige beschikbare spits.
The Islington Gazette heeft gezien dat het tegen Bournemouth zeker niet allemaal goed was. The Cherries hadden via Benik Afobe een tweede keer kunnen gelijk maken, maar Sanchez kon alle twijfels wegnemen, hoewel hij minutenlang al een vermoeide indruk had nagelaten. Volgens de krant is Sanchez de sleutel op de deur die naar een nieuwe titel opent.
Arseblog kijkt al vooruit naar de drukke januari maand. We spelen tussen 1 en 14 januari een thuiswedstrijd (Crystal Palace) en twee uitwedstrijden (Bournemouth en Swansea), een eerste wedstrijd voor de FA Cup, en mogelijk ook nog de heenwedstrijd van de halve finale voor de EFL Cup. De blogger vraagt zich af waarom het in godsnaam nodig is de halve finales voor dit tornooi over twee wedstrijden te laten beslissen. Wij vragen ons eerder af waarom dit hele tornooi nog georganiseerd wordt.
Untold Arsenal heeft zo maar eventjes 4 bijdragen op een rijtje van onze voorzitter. Na een wedstrijdverslag vanuit block 110 en een verslag van de trip van Arsenal Belgium spreekt hij een goedkeurend woordje over de supporters in het stadion. Er werd alleen gezeurd over de scheidsrechter en dat was niet meer dan terecht. Tenslotte staat hij nog even stil bij het vliegtuigongeluk waarbij spelers van het Braziliaanse Chapocoense om het leven kwamen. Een dag dat voetbal ineens niet meer belangrijk is. Een mooi requiem voor deze jonge mensen en hun families en supporters. Het voetbal gerelativeerd tot wat het eigenlijk is, een spel. Een prima stukje als troost bij een rauwe tragedie.
Geschreven door Marcel Bogaerts
Onze eerste tegenstanders in december
Er zijn geen rampen gebeurd in november, tot spijt van degenen die profeteerden dat de Gunners een eerste klap zouden krijgen in de strijd om de titel. Maar de komende opdrachten kondigen zich alweer aan, met een Londens derby en een Europese wedstrijd op het menu. Hier zijn onze tegenstrevers.
Zaterdag 3 december 2016 – 17u30 London Stadium – Premier League West Ham United – Arsenal
In 1895 werd een voetbalclub opgericht met de naam Thames Ironworks FC als bedrijfsteam van een scheepsbouwbedrijf Thames Ironworks and Shipbuilding Company. De club nam het stadion over van het failliet gegane Old Castle Swifts en scheidde zich in 1900 af van het bedrijf. Vanaf dan ging de club met de huidige naam door de voetbalwereld. Het kasteel in het vroegere wapenschild van West Ham zou trouwens te maken gehad hebben met die ter ziele gegane Old Castle Swifts.
De eerste promotie naar de hoogste afdeling vond plaats in 1923, maar grote successen in de competitie hebben The Irons (ze worden ook dikwijls The Hammers genoemd) nooit behaald. Het beste resultaat was een derde plaats in 1983, en het bestaan van de club wordt vooral gekenmerkt door veelvuldig degraderen en weer promoveren.
In de FA Cup hebben ze het heel wat beter gedaan. In 1964 won West Ham een eerste maal de FA Cup, onder leiding van manager Ron Greenwood en met vedetten als Geoff Hurst en Bobby Moore. Een 1-2 achterstand tegen Preston North End werd in twee dolle slotminuten nog omgebogen in een 3-2 overwinning. West Ham ging door op die zege en won een jaar later Europacup II door in de finale op Wembley TSV 1860 München met 2-0 naar huis te sturen. De FA Cup verhuisde nog twee maal naar Boleyn Ground (in 1975 en 1980). Een jaar na die tweede zege stond West Ham weer in de finale van Europa Cup II, maar in Brussel was Anderlecht met 4-2 te sterk.
Financieel ging het de club sinds 2006 niet voor de wind. De overname door een Ijslands consortium liep faliekant af en twee jaar later redde een Brits bedrijf, CB Holding, West Ham van het faillissement.
In augustus 2016 dan nam de club het Olympisch stadion in Londen in gebruik. De voorwaarden voor die huur zouden zo gunstig zijn dat de club regelmatig nogal giftig State Aid United genoemd wordt.
Naast de al eerder genoemde Geoff Hurst en Bobby Moore speelden heel wat bekende spelers een grotere of kleinere rol bij West Ham United. We noemen slechts de Belgen Rudi Boffin en François Van der Elst, Arsenal spelers Alexandre Song, Freddie Ljungberg en Carl Jenkinson, vader en zoon Frank Lampard en tenslotte nog Javier Mascherano en Carlos Tevez die in 2006 op huurbasis de club kwamen versterken.
De huidige manager Slaven Bilic heeft in zijn selectie spelers als Winston Reid, Cheikhou Kouyaté, Dimitri Payet, Diafra Sakho en Andy Carroll ter beschikking.
In competitie speelde Arsenal tot hiertoe 58 maal uit bij West Ham. Met 24 overwinningen en 20 gelijke spelen, en een doelsaldo van +22 (91-73) ziet de balans er behoorlijk uit. Er waren twee erg zware nederlagen in de seizoenen 1926/1927 en 1960/1961 met 7-0 en 6-0. De laatste nederlaag bij The Irons dateert van 2006/2007. Een op papier sterker Arsenal (met Fabregas, Henry, Van Persie, Rosicky e.a.) kreeg in de 89e minuut een doelpunt van invaller Harewood tegen en verloor met 1-0.
Voor nu krijgen we liefst geen herhaling van het scenario van vorig seizoen waarin Özil en Sanchez voor een probleemloze zege leken te zorgen, Andy Carroll dan op tien minuten drie maal raak trof en Laurent Koscielny nog voor een punt kon zorgen.
Dinsdag 6 december 2016 – 20u45 St. Jakob Park – Champions League FC Basel – Arsenal
Fussbalclub Basel 1893 werd in dat jaar opgericht via een advertentie in de lokale krant van Basel. Iedereen die wilde voetballen mocht aansluiten en werd enkele dagen later op de stichtingsvergadering verwacht. Een van de eerste aanvoerders van het team was Johan Gamper. In 1898 streek deze Gamper in Barcelona neer en richtte er opnieuw een voetbalvereniging op die in dezelfde rood/blauwe kleuren als FC Basel zou spelen. Onder zijn leiding groeide Barça uit tot een topclub.
FC Basel is een zeer succesvolle club in Zwitserland. Ze werden 19 maal landskampioen en wonnen 11 maal de nationale beker. Ze namen ook talloze malen deel aan Europese competities.
In de lijst van oud-spelers vinden we naast onze Mohamed Elneny en Granit Xhaka ook namen als Ottmar Hitzfeld, Teofilo Cubillas, Adrie Van Kraaij en Ivan Rakitic terug.
De 2-0 overwinning in het Emirates stadion was de eerste confrontatie tussen Arsenal en FC Basel. We hopen dat de Gunners er alles aan zullen doen om in het St. Jakob Park (ruim 38.000 plaatsen) te proberen alsnog de groepszege te behalen. Dat hebben ze helaas niet meer in eigen handen, en onder meer Taulant Xhaka zal zeker proberen zijn coach Paulo Sousa een plezier te doen en de broederstrijd deze keer in zijn voordeel te beslechten. Aan Granit en zijn ploegmaats om dat te verhinderen. We kijken met belangstelling uit naar de loting voor de 1/8e finales.
Geschreven door Marcel Bogaerts
Zaterdag 3 december 2016 – 17u30 London Stadium – Premier League West Ham United – Arsenal
In 1895 werd een voetbalclub opgericht met de naam Thames Ironworks FC als bedrijfsteam van een scheepsbouwbedrijf Thames Ironworks and Shipbuilding Company. De club nam het stadion over van het failliet gegane Old Castle Swifts en scheidde zich in 1900 af van het bedrijf. Vanaf dan ging de club met de huidige naam door de voetbalwereld. Het kasteel in het vroegere wapenschild van West Ham zou trouwens te maken gehad hebben met die ter ziele gegane Old Castle Swifts.
De eerste promotie naar de hoogste afdeling vond plaats in 1923, maar grote successen in de competitie hebben The Irons (ze worden ook dikwijls The Hammers genoemd) nooit behaald. Het beste resultaat was een derde plaats in 1983, en het bestaan van de club wordt vooral gekenmerkt door veelvuldig degraderen en weer promoveren.
In de FA Cup hebben ze het heel wat beter gedaan. In 1964 won West Ham een eerste maal de FA Cup, onder leiding van manager Ron Greenwood en met vedetten als Geoff Hurst en Bobby Moore. Een 1-2 achterstand tegen Preston North End werd in twee dolle slotminuten nog omgebogen in een 3-2 overwinning. West Ham ging door op die zege en won een jaar later Europacup II door in de finale op Wembley TSV 1860 München met 2-0 naar huis te sturen. De FA Cup verhuisde nog twee maal naar Boleyn Ground (in 1975 en 1980). Een jaar na die tweede zege stond West Ham weer in de finale van Europa Cup II, maar in Brussel was Anderlecht met 4-2 te sterk.
Financieel ging het de club sinds 2006 niet voor de wind. De overname door een Ijslands consortium liep faliekant af en twee jaar later redde een Brits bedrijf, CB Holding, West Ham van het faillissement.
In augustus 2016 dan nam de club het Olympisch stadion in Londen in gebruik. De voorwaarden voor die huur zouden zo gunstig zijn dat de club regelmatig nogal giftig State Aid United genoemd wordt.
Naast de al eerder genoemde Geoff Hurst en Bobby Moore speelden heel wat bekende spelers een grotere of kleinere rol bij West Ham United. We noemen slechts de Belgen Rudi Boffin en François Van der Elst, Arsenal spelers Alexandre Song, Freddie Ljungberg en Carl Jenkinson, vader en zoon Frank Lampard en tenslotte nog Javier Mascherano en Carlos Tevez die in 2006 op huurbasis de club kwamen versterken.
De huidige manager Slaven Bilic heeft in zijn selectie spelers als Winston Reid, Cheikhou Kouyaté, Dimitri Payet, Diafra Sakho en Andy Carroll ter beschikking.
In competitie speelde Arsenal tot hiertoe 58 maal uit bij West Ham. Met 24 overwinningen en 20 gelijke spelen, en een doelsaldo van +22 (91-73) ziet de balans er behoorlijk uit. Er waren twee erg zware nederlagen in de seizoenen 1926/1927 en 1960/1961 met 7-0 en 6-0. De laatste nederlaag bij The Irons dateert van 2006/2007. Een op papier sterker Arsenal (met Fabregas, Henry, Van Persie, Rosicky e.a.) kreeg in de 89e minuut een doelpunt van invaller Harewood tegen en verloor met 1-0.
Voor nu krijgen we liefst geen herhaling van het scenario van vorig seizoen waarin Özil en Sanchez voor een probleemloze zege leken te zorgen, Andy Carroll dan op tien minuten drie maal raak trof en Laurent Koscielny nog voor een punt kon zorgen.
Dinsdag 6 december 2016 – 20u45 St. Jakob Park – Champions League FC Basel – Arsenal
Fussbalclub Basel 1893 werd in dat jaar opgericht via een advertentie in de lokale krant van Basel. Iedereen die wilde voetballen mocht aansluiten en werd enkele dagen later op de stichtingsvergadering verwacht. Een van de eerste aanvoerders van het team was Johan Gamper. In 1898 streek deze Gamper in Barcelona neer en richtte er opnieuw een voetbalvereniging op die in dezelfde rood/blauwe kleuren als FC Basel zou spelen. Onder zijn leiding groeide Barça uit tot een topclub.
FC Basel is een zeer succesvolle club in Zwitserland. Ze werden 19 maal landskampioen en wonnen 11 maal de nationale beker. Ze namen ook talloze malen deel aan Europese competities.
In de lijst van oud-spelers vinden we naast onze Mohamed Elneny en Granit Xhaka ook namen als Ottmar Hitzfeld, Teofilo Cubillas, Adrie Van Kraaij en Ivan Rakitic terug.
De 2-0 overwinning in het Emirates stadion was de eerste confrontatie tussen Arsenal en FC Basel. We hopen dat de Gunners er alles aan zullen doen om in het St. Jakob Park (ruim 38.000 plaatsen) te proberen alsnog de groepszege te behalen. Dat hebben ze helaas niet meer in eigen handen, en onder meer Taulant Xhaka zal zeker proberen zijn coach Paulo Sousa een plezier te doen en de broederstrijd deze keer in zijn voordeel te beslechten. Aan Granit en zijn ploegmaats om dat te verhinderen. We kijken met belangstelling uit naar de loting voor de 1/8e finales.
Geschreven door Marcel Bogaerts
ARSENAL – SOUTHAMPTON, eerste groepsuitstap seizoen 2016 – 2017
Een groep van 16 mensen stond op zaterdag 10 september om 6u45 stipt op de afspraak klaar aan de Park and Ride te Gentbrugge. Aangezien de groep bijna uitsluitend uit mensen bestond die voor de eerste keer met Arsenal Belgium meegingen had de penningmeester (en voor deze keer ook reisverantwoordelijke) aan iedereen vooraf een mail gestuurd met wat informatie over het verloop van de dag en over wat er van iedereen verwacht werd.
Iedereen had de marsorders goed begrepen en de tickets voor de wedstrijd waren al verdeeld toen ook de twee busjes van “De Reisvogel”, bestuurd door Raf en Joeri, de parking kwamen opgedraaid. Enkele minuten voor het afgesproken uur konden we vertrekken. Het bleek een zeer rustige groep te zijn; de meeste mensen gaven er de voorkeur aan nog een uiltje te vangen op weg naar Calais.
Ondanks verscherpte veiligheidscontroles bleef er nog een half uurtje over in de terminal. De meesten gebruikten die tijd om een snel ontbijt te verorberen. Alle shuttles zaten bomvol en het leek wel alsof het personeel daar last mee had. Onze trein vertrok uiteindelijk met 40 minuten vertraging, maar we hadden voldoende speling en het verkeer richting Londen verliep, met uitzondering van de flessenhals aan de Blackwall tunnel, vlotter dan anders. Het eerste busje kon om 13u15 lokale tijd reeds de toegewezen plaats aan Queensland Road innemen, een tiental minuten later gevolgd door het tweede busje.
De meesten van de groep marcheerden fluks richting The Armoury, en we hebben zelden medereizigers gezien die zo geestdriftig aan het shoppen sloegen. Een rondgang door de clubshop leerde trouwens dat de nieuwe Puma collectie bij heel veel mensen in de smaak viel. Arsenal zal goede zaken gedaan hebben.
Ondertussen viel een fijne regen, die heel de eerste helft zou aanhouden, neer over het stadion.
Over de wedstrijd zelf gaan we niet te veel meer uitweiden. Dat Alexis niet zou spelen was al duidelijk voor de mensen die Arsenal van kortbij volgen. Arsène Wenger dropte ook onmiddellijk Perez en Mustafi in het team. De keuzes van de Franse selectieheer, samen met de eerstvolgende opdracht, een loodzware verplaatsing naar PSG, laten vermoeden dat de Champions League, dit jaar veel meer dan andere jaren, belangrijk wordt geacht door de club. Dat kunnen we alleen maar toejuichen.
We onthouden vooral een spectaculaire omhaal van Koscielny. De Franse verdediger (1 van de besten ter wereld op zijn positie zei zijn ploegmaat Santi Cazorla in een post-match interview) zorgde daarmee op zijn verjaardag dat de openingsgoal van The Saints nog voor de rust uitgevlakt werd.
Tijdens de rust werd er trouwens omgeroepen dat Arsenal Belgium aanwezig was. In totaal hadden 1000 leden van supportersclubs tickets gekregen en de overzeese supportersclubs kregen een speciale vermelding.
Arsenal wettigde een mogelijke zege in de tweede helft, maar moest wachten tot diep in de blessuretijd. Giroud werd aan de trui getrokken en Robert Madley had het gezien. De bal ging op de stip en Santi scoorde. De kleine Spanjaard zette daarmee het orgelpunt op een persoonlijke prestatie die als “wereldpartij” gecatalogeerd mocht worden.
Uit Londen geraken was eens te meer een moeilijke opdracht voor onze chauffeurs. Het vroeg allemaal de nodige tijd, maar de heren deden al het mogelijke om de geplande trein van 20 uur Engelse tijd te halen. Het mislukte, maar daar maalde niemand om. Een half uur later konden we wel “Le Shuttle” oprijden. De appreciatie van de leden voor het werk van de chauffeurs bleek uit de omhaling voor de fooi, een fooi die Joeri en Raf bijzonder wisten te waarderen.
In Calais ging het fluks en zo snel als wettelijk toegelaten richting Gent, waar we nog voor middernacht aankwamen. Een topprestatie van de chauffeurs, zoveel is duidelijk. Iedereen zocht zijn wagen op, en reed naar huis, na een geslaagde dag gekleed in nieuwe supportersoutfit en met drie punten in de binnenzak. Meer moet dat niet zijn.
Geschreven door Marcel Bogaerts, penningmeester van Arsenal Belgium
Iedereen had de marsorders goed begrepen en de tickets voor de wedstrijd waren al verdeeld toen ook de twee busjes van “De Reisvogel”, bestuurd door Raf en Joeri, de parking kwamen opgedraaid. Enkele minuten voor het afgesproken uur konden we vertrekken. Het bleek een zeer rustige groep te zijn; de meeste mensen gaven er de voorkeur aan nog een uiltje te vangen op weg naar Calais.
Ondanks verscherpte veiligheidscontroles bleef er nog een half uurtje over in de terminal. De meesten gebruikten die tijd om een snel ontbijt te verorberen. Alle shuttles zaten bomvol en het leek wel alsof het personeel daar last mee had. Onze trein vertrok uiteindelijk met 40 minuten vertraging, maar we hadden voldoende speling en het verkeer richting Londen verliep, met uitzondering van de flessenhals aan de Blackwall tunnel, vlotter dan anders. Het eerste busje kon om 13u15 lokale tijd reeds de toegewezen plaats aan Queensland Road innemen, een tiental minuten later gevolgd door het tweede busje.
De meesten van de groep marcheerden fluks richting The Armoury, en we hebben zelden medereizigers gezien die zo geestdriftig aan het shoppen sloegen. Een rondgang door de clubshop leerde trouwens dat de nieuwe Puma collectie bij heel veel mensen in de smaak viel. Arsenal zal goede zaken gedaan hebben.
Ondertussen viel een fijne regen, die heel de eerste helft zou aanhouden, neer over het stadion.
Over de wedstrijd zelf gaan we niet te veel meer uitweiden. Dat Alexis niet zou spelen was al duidelijk voor de mensen die Arsenal van kortbij volgen. Arsène Wenger dropte ook onmiddellijk Perez en Mustafi in het team. De keuzes van de Franse selectieheer, samen met de eerstvolgende opdracht, een loodzware verplaatsing naar PSG, laten vermoeden dat de Champions League, dit jaar veel meer dan andere jaren, belangrijk wordt geacht door de club. Dat kunnen we alleen maar toejuichen.
We onthouden vooral een spectaculaire omhaal van Koscielny. De Franse verdediger (1 van de besten ter wereld op zijn positie zei zijn ploegmaat Santi Cazorla in een post-match interview) zorgde daarmee op zijn verjaardag dat de openingsgoal van The Saints nog voor de rust uitgevlakt werd.
Tijdens de rust werd er trouwens omgeroepen dat Arsenal Belgium aanwezig was. In totaal hadden 1000 leden van supportersclubs tickets gekregen en de overzeese supportersclubs kregen een speciale vermelding.
Arsenal wettigde een mogelijke zege in de tweede helft, maar moest wachten tot diep in de blessuretijd. Giroud werd aan de trui getrokken en Robert Madley had het gezien. De bal ging op de stip en Santi scoorde. De kleine Spanjaard zette daarmee het orgelpunt op een persoonlijke prestatie die als “wereldpartij” gecatalogeerd mocht worden.
Uit Londen geraken was eens te meer een moeilijke opdracht voor onze chauffeurs. Het vroeg allemaal de nodige tijd, maar de heren deden al het mogelijke om de geplande trein van 20 uur Engelse tijd te halen. Het mislukte, maar daar maalde niemand om. Een half uur later konden we wel “Le Shuttle” oprijden. De appreciatie van de leden voor het werk van de chauffeurs bleek uit de omhaling voor de fooi, een fooi die Joeri en Raf bijzonder wisten te waarderen.
In Calais ging het fluks en zo snel als wettelijk toegelaten richting Gent, waar we nog voor middernacht aankwamen. Een topprestatie van de chauffeurs, zoveel is duidelijk. Iedereen zocht zijn wagen op, en reed naar huis, na een geslaagde dag gekleed in nieuwe supportersoutfit en met drie punten in de binnenzak. Meer moet dat niet zijn.
Geschreven door Marcel Bogaerts, penningmeester van Arsenal Belgium
Ledenvergadering en BBQ: een groot succes!
Als een officiële supportersclub hebben wij vanwege Arsenal een aantal verplichtingen opgelegd gekregen. Een van die verplichtingen is dat we elk jaar een algemene ledenvergadering moeten houden en een bestuur verkiezen is ook een van die taken die we moeten uitvoeren.
Omdat we kunnen veronderstellen dat slechts weinig mensen zich vanuit heel het land zouden verplaatsen om de voorzitter een speech te horen afsteken over de supportersclub vond het bestuur het aangeraden om hier toch een andere activiteit te hangen. En welke activiteit spreekt er meer aan dan een BBQ in de zomermaanden.
Na een intensieve publiciteitscampagne kwamen we op zaterdag 11 juni 2016 samen met een 37 personen voor de ledenvergadering en aansluitende BBQ.
Het bestuur had zich uit de naad gewerkt en sommigen meer dan dat zelfs om te zorgen voor voldoende vlees en groenten. Yann van Cafe Paradox te Leuven zorgde voor de BBQ en houtskool.
De vergadering begon met een overzicht van het voorbije jaar. De activiteiten, de verplaatsingen, de problemen die we soms gekend hebben. Het kwam allemaal aan bod. Ook werd het nieuwe-oude bestuur bevestigd. Op onze oproep om vers bloed kwam geen reactie en daarom gaat het bestuur – Kris Plovie verder op de ingeslagen weg.
Kris Plovie haakt deze zomer af als bestuurslid omdat hij zijn lokale volleybalclub naar ongekende hoogtes wil stuwen en daardoor te weinig tijd over zou houden voor Arsenal Belgium. Wij danken Kris voor zijn inzet de voorbije jaren en aangezien hij al een van de mensen is die hun lidgeld betaald hebben zullen we hem graag terug zien op de verplaatsingen volgend seizoen.
Nadien kwam natuurlijk ook de financiële toestand aan bod en we moeten zeggen dat onze supportersclub er goed voor staat. Nochtans hebben we dit seizoen veel proberen terug te geven en zeker aan de leden die deelnamen aan activiteiten. Zo kregen de mensen die naar de gratis nieuwjaarsreceptie kwamen een tas of vlaggetje als aandenken. En werden er bij elke activiteit gratis drankjes aangeboden aan onze leden.
Arsenal Belgium heeft ook vlaggen laten maken die mee op reis gaan en voor volgend seizoen gaan we proberen om een banner te laten maken die bij elke thuiswedstrijd in het stadion zal hangen. Mensen die vlot om kunnen gaan met teken programma’s mogen ons altijd een ontwerp bezorgen waarin onze naam mooi tot uiting zou komen.
De winnaars van de pronostiek werden in de bloemetjes gezet of moet ik zeggen in het bier gezet? We hadden dit seizoen 3 winnaars die gelijk eindigden. Laurens Gijbels, Wouter Bouckaert en Walter Van Doren waren de beste voorspellers het afgelopen seizoen. Proficiat hiervoor! Walter Van Doren die aanwezig was kreeg alvast een lokaal streekbier mee naar huis.
Er werd uitgelegd wat het inhield voor onze club om Supportersclub PLUS te worden bij Arsenal en welke voordelen dat zou kunnen opleveren. Een oproep werd gedaan om zo veel mogelijk en zo snel mogelijk uw lidmaatschap te vernieuwen. Een oproep die goed is opgevolgd tot nu toe.
En we mogen melden dat tussen de mensen die hun lidgeld betaald hebben er weeral verschillende nieuwe leden zijn.
Nadat bleek dat niemand van de aanwezigen nog vragen had werd de BBQ aangestoken en zetten we het feest voort buiten in de tuin van Cafe Paradox.
Ondanks de soms heel natte zomer gunden de weergoden ons enkele uren respijt en konden wij zowel het bakken als het opeten buiten doen.
Een fotograaf van Het Laatste Nieuws kwam nog een foto maken om in de krant te plaatsen. Het was een leuke bende op de foto.
Kris en Jonas stonden achter de BBQ en ik kan hun bakkunsten niet genoeg de hemel in prijzen! Top werk van beide heren! BEDANKT!
Nadat alles opgegeten was gingen we over tot de schijnbaar aartsmoeilijke Arsenal quiz gepresenteerd door onze eigen quizmaster Bert Laeremans. Hij vuurde zomaar eventjes 20 vragen af op de leden waarvan sommigen vertwijfeld zaten rond te kijken na een tijdje. Helaas had er slechts 1 deelnemer ook echt een beetje geoefend op voorhand. Maar deelnemen was belangrijker dan winnen zullen we maar zeggen.
De avond kabbelde rustig voort en zelfs enkele mensen die hadden moeten werken kwamen nog langs na 8 uur ’s avonds. Met dit alles ging ik als voorzitter – zoals het hoort misschien – als laatste naar huis en toen was het al dichter naar 11 uur dan bij 10 uur.
Ik dank alle bestuursleden voor hun helpende handen en zeker ook de leden die ter plaatse de handen uit de mouwen hadden gestoken bij het klaarmaken van de groenten (verser kon niet).
Dank aan Yann voor het ter beschikking stellen van het cafe en de tuin en de BBQ.
Een lange dag als voorzitter maar één waar ik met heel veel plezier aan terug denk. Hopelijk zien we mekaar vlug terug als Arsenal speelt. En denk eraan: lid worden en blijven van de enige echte officiële Arsenal supportersclub in België is echt wel de moeite!
Omdat we kunnen veronderstellen dat slechts weinig mensen zich vanuit heel het land zouden verplaatsen om de voorzitter een speech te horen afsteken over de supportersclub vond het bestuur het aangeraden om hier toch een andere activiteit te hangen. En welke activiteit spreekt er meer aan dan een BBQ in de zomermaanden.
Na een intensieve publiciteitscampagne kwamen we op zaterdag 11 juni 2016 samen met een 37 personen voor de ledenvergadering en aansluitende BBQ.
Het bestuur had zich uit de naad gewerkt en sommigen meer dan dat zelfs om te zorgen voor voldoende vlees en groenten. Yann van Cafe Paradox te Leuven zorgde voor de BBQ en houtskool.
De vergadering begon met een overzicht van het voorbije jaar. De activiteiten, de verplaatsingen, de problemen die we soms gekend hebben. Het kwam allemaal aan bod. Ook werd het nieuwe-oude bestuur bevestigd. Op onze oproep om vers bloed kwam geen reactie en daarom gaat het bestuur – Kris Plovie verder op de ingeslagen weg.
Kris Plovie haakt deze zomer af als bestuurslid omdat hij zijn lokale volleybalclub naar ongekende hoogtes wil stuwen en daardoor te weinig tijd over zou houden voor Arsenal Belgium. Wij danken Kris voor zijn inzet de voorbije jaren en aangezien hij al een van de mensen is die hun lidgeld betaald hebben zullen we hem graag terug zien op de verplaatsingen volgend seizoen.
Nadien kwam natuurlijk ook de financiële toestand aan bod en we moeten zeggen dat onze supportersclub er goed voor staat. Nochtans hebben we dit seizoen veel proberen terug te geven en zeker aan de leden die deelnamen aan activiteiten. Zo kregen de mensen die naar de gratis nieuwjaarsreceptie kwamen een tas of vlaggetje als aandenken. En werden er bij elke activiteit gratis drankjes aangeboden aan onze leden.
Arsenal Belgium heeft ook vlaggen laten maken die mee op reis gaan en voor volgend seizoen gaan we proberen om een banner te laten maken die bij elke thuiswedstrijd in het stadion zal hangen. Mensen die vlot om kunnen gaan met teken programma’s mogen ons altijd een ontwerp bezorgen waarin onze naam mooi tot uiting zou komen.
De winnaars van de pronostiek werden in de bloemetjes gezet of moet ik zeggen in het bier gezet? We hadden dit seizoen 3 winnaars die gelijk eindigden. Laurens Gijbels, Wouter Bouckaert en Walter Van Doren waren de beste voorspellers het afgelopen seizoen. Proficiat hiervoor! Walter Van Doren die aanwezig was kreeg alvast een lokaal streekbier mee naar huis.
Er werd uitgelegd wat het inhield voor onze club om Supportersclub PLUS te worden bij Arsenal en welke voordelen dat zou kunnen opleveren. Een oproep werd gedaan om zo veel mogelijk en zo snel mogelijk uw lidmaatschap te vernieuwen. Een oproep die goed is opgevolgd tot nu toe.
En we mogen melden dat tussen de mensen die hun lidgeld betaald hebben er weeral verschillende nieuwe leden zijn.
Nadat bleek dat niemand van de aanwezigen nog vragen had werd de BBQ aangestoken en zetten we het feest voort buiten in de tuin van Cafe Paradox.
Ondanks de soms heel natte zomer gunden de weergoden ons enkele uren respijt en konden wij zowel het bakken als het opeten buiten doen.
Een fotograaf van Het Laatste Nieuws kwam nog een foto maken om in de krant te plaatsen. Het was een leuke bende op de foto.
Kris en Jonas stonden achter de BBQ en ik kan hun bakkunsten niet genoeg de hemel in prijzen! Top werk van beide heren! BEDANKT!
Nadat alles opgegeten was gingen we over tot de schijnbaar aartsmoeilijke Arsenal quiz gepresenteerd door onze eigen quizmaster Bert Laeremans. Hij vuurde zomaar eventjes 20 vragen af op de leden waarvan sommigen vertwijfeld zaten rond te kijken na een tijdje. Helaas had er slechts 1 deelnemer ook echt een beetje geoefend op voorhand. Maar deelnemen was belangrijker dan winnen zullen we maar zeggen.
De avond kabbelde rustig voort en zelfs enkele mensen die hadden moeten werken kwamen nog langs na 8 uur ’s avonds. Met dit alles ging ik als voorzitter – zoals het hoort misschien – als laatste naar huis en toen was het al dichter naar 11 uur dan bij 10 uur.
Ik dank alle bestuursleden voor hun helpende handen en zeker ook de leden die ter plaatse de handen uit de mouwen hadden gestoken bij het klaarmaken van de groenten (verser kon niet).
Dank aan Yann voor het ter beschikking stellen van het cafe en de tuin en de BBQ.
Een lange dag als voorzitter maar één waar ik met heel veel plezier aan terug denk. Hopelijk zien we mekaar vlug terug als Arsenal speelt. En denk eraan: lid worden en blijven van de enige echte officiële Arsenal supportersclub in België is echt wel de moeite!
ONE BIG FAMILY – enkele overwegingen van de penningmeester
“I have always believed that a club should be like one big family, with all the members sticking an pulling together under one head”. (Herbert Chapman 1878-1934)
Een schatbewaarder houdt zich bezig met cijfers, bankrekeningen, kredietkaarten, betalingen en ontvangsten en resultaten. Het is een eenzame bestuursfunctie, die concentratie, aandacht, accuratesse en voortdurende controle vereist. Het is ook een dienende functie die de andere bestuursleden in staat stelt hun taak te vervullen met in het achterhoofd het geruststellende idee dat het financiële plaatje klopt en de vereniging haar leden de verwachte dienstverlening kan bieden.
Dit stukje gaat echter niet over cijfers. Arsenal Belgium heeft het juiste evenwicht gevonden tussen het aanrekenen van lidgelden, tickets en transportkosten aan de creditzijde en betalingen aan Arsenal en vervoersmaatschappijen aan de debetzijde, en er is voortdurend overleg binnen het bestuur om het batig saldo te benutten ten voordele van de leden in de vorm van extra consumpties en andere attenties, dit zonder aan een basis werkkapitaal te raken. Deze verduidelijking mag gelden als voldoende geruststelling naar ons ledenbestand toe; wie meer en gedetailleerder informatie wenst kan daarover altijd inlichtingen vragen, want ook een verantwoording van elke eurocent behoort tot de kerntaken van een gezond bestuur, en dit in volle openheid.
Een vereniging bestaat uiteraard niet alleen uit een bestuur. Ze bestaat ook uit leden. Leden die zich aangesloten hebben omdat ze zich aangesproken voelen door wat de vereniging hun te bieden heeft. Leden die daarvoor graag hun jaarlijkse bijdrage betalen. Hieruit volgt onmiddellijk de hamvraag: waardoor voelen leden zich aangesproken?
Arsenal Belgium beschikt als officiële supportersclub van de Gunners over de mogelijkheid om voor alle thuiswedstrijden (voor Europese wedstrijden ook voor uitwedstrijden) tickets aan te vragen, dit zonder dat haar leden de verplichting hebben zich ook als Red Member bij Arsenal aan te sluiten. Het is een extra kost van 39 pond sterling die onze leden bespaard blijft, en het lidgeld van Arsenal Belgium van 15 euro wordt dan een peulschil, vergeleken met de jaarlijkse aansluitingskosten van officiële supportersverenigingen van andere clubs in de Premier League. Bedragen gaande tot 75 euro zijn beslist geen uitzondering.
De mogelijkheid om een ticket voor een wedstrijd in Londen aan te kopen mits het betalen van een laag lidgeld is uiteraard de belangrijkste aantrekkingskracht van onze vereniging. Het is hierdoor dat het aantal leden zo spectaculair gestegen is. Mensen zijn bereid dit lidgeld te betalen zodat een ticket kan aangevraagd worden als de gelegenheid zich voordoet. Deze geruststelling alleen al is blijkbaar heel belangrijk, want in het afgelopen seizoen stelden een aantal mensen zich nooit kandidaat voor een kaartje.
Arsenal Belgium vindt echter ook dat haar taak uitgebreider is dan die van een ticketbureel. Het supporter zijn van een club gaat verder dan het bijwonen van wedstrijden en het discussiëren op een Facebookpagina. We vertegenwoordigen onze club in het kleine België, en het is met grote trots dat we dat doen. Het samenkomen als club op diverse plaatsen in Vlaanderen, om samen de Gunners aan te moedigen is daar een belangrijk middel toe. En het zijn nu net deze initiatieven die niet op voldoende interesse van de leden kunnen rekenen. Er waren in het afgelopen seizoen twee samenkomsten die zich in de belangstelling van enkele tientallen leden konden verheugen. Enerzijds was dat onze nieuwjaarsreceptie en anderzijds was dat de uitzending van de North London Derby op Play Sports, met de aanwezigheid van onze voorzitter Walter Broeckx in de studio als zeer belangrijk extra gegeven. Alle andere initiatieven moesten het stellen met, naast het aanwezige bestuur, minder dan tien mensen. Een triest dieptepunt maakten we mee in Hasselt waar slechts 1 supporter opdaagde. Het staat in schril contrast met dergelijke activiteiten in andere delen van de wereld. In sommige Aziatische landen dagen honderden, zelfs een paar duizend fans op voor een wedstrijd op televisie.
Ook de belangstelling voor onze afsluitende barbecue blijft voorlopig onder de verwachtingen; de inschrijvingen als lid voor het nieuwe seizoen daarentegen, nog maar enkele dagen geopend, hebben een vliegende start genomen. Het bevestigt alleen maar de inhoud van de vorige paragrafen.
Als bestuur willen we echter The Arsenal blijven steunen op alle mogelijke manieren en met alle initiatieven die we de afgelopen twee jaar genomen hebben. Een mooie respons van onze leden is daarvoor onze grootste beloning. Laat ons dan met zoveel mogelijk leden op het einde van dit seizoen eten en drinken, en samen klinken op nieuwe successen van The Arsenal. Want het zijn beslist geen holle woorden die de grote Herbert Chapman ooit uitsprak.
“I have always believed that a club should be like one big family, with all the members sticking an pulling together under one head”.
Een schatbewaarder houdt zich bezig met cijfers, bankrekeningen, kredietkaarten, betalingen en ontvangsten en resultaten. Het is een eenzame bestuursfunctie, die concentratie, aandacht, accuratesse en voortdurende controle vereist. Het is ook een dienende functie die de andere bestuursleden in staat stelt hun taak te vervullen met in het achterhoofd het geruststellende idee dat het financiële plaatje klopt en de vereniging haar leden de verwachte dienstverlening kan bieden.
Dit stukje gaat echter niet over cijfers. Arsenal Belgium heeft het juiste evenwicht gevonden tussen het aanrekenen van lidgelden, tickets en transportkosten aan de creditzijde en betalingen aan Arsenal en vervoersmaatschappijen aan de debetzijde, en er is voortdurend overleg binnen het bestuur om het batig saldo te benutten ten voordele van de leden in de vorm van extra consumpties en andere attenties, dit zonder aan een basis werkkapitaal te raken. Deze verduidelijking mag gelden als voldoende geruststelling naar ons ledenbestand toe; wie meer en gedetailleerder informatie wenst kan daarover altijd inlichtingen vragen, want ook een verantwoording van elke eurocent behoort tot de kerntaken van een gezond bestuur, en dit in volle openheid.
Een vereniging bestaat uiteraard niet alleen uit een bestuur. Ze bestaat ook uit leden. Leden die zich aangesloten hebben omdat ze zich aangesproken voelen door wat de vereniging hun te bieden heeft. Leden die daarvoor graag hun jaarlijkse bijdrage betalen. Hieruit volgt onmiddellijk de hamvraag: waardoor voelen leden zich aangesproken?
Arsenal Belgium beschikt als officiële supportersclub van de Gunners over de mogelijkheid om voor alle thuiswedstrijden (voor Europese wedstrijden ook voor uitwedstrijden) tickets aan te vragen, dit zonder dat haar leden de verplichting hebben zich ook als Red Member bij Arsenal aan te sluiten. Het is een extra kost van 39 pond sterling die onze leden bespaard blijft, en het lidgeld van Arsenal Belgium van 15 euro wordt dan een peulschil, vergeleken met de jaarlijkse aansluitingskosten van officiële supportersverenigingen van andere clubs in de Premier League. Bedragen gaande tot 75 euro zijn beslist geen uitzondering.
De mogelijkheid om een ticket voor een wedstrijd in Londen aan te kopen mits het betalen van een laag lidgeld is uiteraard de belangrijkste aantrekkingskracht van onze vereniging. Het is hierdoor dat het aantal leden zo spectaculair gestegen is. Mensen zijn bereid dit lidgeld te betalen zodat een ticket kan aangevraagd worden als de gelegenheid zich voordoet. Deze geruststelling alleen al is blijkbaar heel belangrijk, want in het afgelopen seizoen stelden een aantal mensen zich nooit kandidaat voor een kaartje.
Arsenal Belgium vindt echter ook dat haar taak uitgebreider is dan die van een ticketbureel. Het supporter zijn van een club gaat verder dan het bijwonen van wedstrijden en het discussiëren op een Facebookpagina. We vertegenwoordigen onze club in het kleine België, en het is met grote trots dat we dat doen. Het samenkomen als club op diverse plaatsen in Vlaanderen, om samen de Gunners aan te moedigen is daar een belangrijk middel toe. En het zijn nu net deze initiatieven die niet op voldoende interesse van de leden kunnen rekenen. Er waren in het afgelopen seizoen twee samenkomsten die zich in de belangstelling van enkele tientallen leden konden verheugen. Enerzijds was dat onze nieuwjaarsreceptie en anderzijds was dat de uitzending van de North London Derby op Play Sports, met de aanwezigheid van onze voorzitter Walter Broeckx in de studio als zeer belangrijk extra gegeven. Alle andere initiatieven moesten het stellen met, naast het aanwezige bestuur, minder dan tien mensen. Een triest dieptepunt maakten we mee in Hasselt waar slechts 1 supporter opdaagde. Het staat in schril contrast met dergelijke activiteiten in andere delen van de wereld. In sommige Aziatische landen dagen honderden, zelfs een paar duizend fans op voor een wedstrijd op televisie.
Ook de belangstelling voor onze afsluitende barbecue blijft voorlopig onder de verwachtingen; de inschrijvingen als lid voor het nieuwe seizoen daarentegen, nog maar enkele dagen geopend, hebben een vliegende start genomen. Het bevestigt alleen maar de inhoud van de vorige paragrafen.
Als bestuur willen we echter The Arsenal blijven steunen op alle mogelijke manieren en met alle initiatieven die we de afgelopen twee jaar genomen hebben. Een mooie respons van onze leden is daarvoor onze grootste beloning. Laat ons dan met zoveel mogelijk leden op het einde van dit seizoen eten en drinken, en samen klinken op nieuwe successen van The Arsenal. Want het zijn beslist geen holle woorden die de grote Herbert Chapman ooit uitsprak.
“I have always believed that a club should be like one big family, with all the members sticking an pulling together under one head”.
ARSENAL – ASTON VILLA: Arsenal Belgium ter plaatse door onze penningmeester
Een lachwekkend minimum aan kaartjes had Arsenal ons bezorgd voor deze wedstrijd, en dus was het een heel beperkte delegatie van Arsenal Belgium die de slotwedstrijd in Londen live zou meemaken. De gelukkigen hadden de gelegenheid aangegrepen om er, al dan niet vergezeld van echtgenote, een lang weekend in de Britse hoofdstad van te maken.
De eerste berichtjes werden uitgewisseld op zondagochtend, en het bleek dat iedereen van onze supportersclub zich bevond op Camden Market. Wie er al geweest is weet dat deze markt met al zijn gangetjes en halletjes een ware doolhof is en dat het onmogelijk is mekaar terug te vinden in die door mekaar krioelende hoop mensen, die wegens het mooie lenteweer maar bleef aangroeien. Afspraak werd gemaakt in een pub, twee uur voor de aftrap.
In “The Swimmer at Grafton Arms” in Eburne Road, op een tiental minuten stappen van het Emirates was er nog ruim tijd voor een gezellige babbel, in gezelschap van Tony Attwood, samen met onze voorzitter het gezicht achter “Untold Arsenal”, en hun collega bloggers Andrew en Drew. Ook ons nieuwste lid Sara, een Thaise dame die per fiets de wereld verkent, kwam zich even voorstellen. Arsenal Belgium heeft plaats voor iedereen!
De wedstrijd zelf zal iedereen wel gezien hebben. Het duurde maar een vijftal minuten voor de bal in het net lag, een ongedekte Olivier Giroud kon een perfecte voorzet van Nacho Monreal simpel binnenkoppen. Jack Wilshere, eindelijk nog eens in de basis, miste een opgelegde kans op een tweede en Alexis Sanchez speelde zich knap vrij op links maar schoot nipt naast.
Tussendoor geven we graag een dikke pluim aan de supportersschare van de Villans. Een bonte, ludiek uitgedoste bende, voorzien van allerlei attributen zoals strandballen, zwembanden, opblaasbaar fruit (iemand had zelfs geprobeerd een bijzonder scheel kijkend opblaasbaar attribuut voor eenzame heren mee naar binnen te smokkelen) liet zich heel de match horen en toonde waarom het Emirates helemaal geen bibliotheek hoeft te zijn. Men kan zich natuurlijk afvragen of de luide toejuichingen als hun ploeg een hoekschop afdwong niet sarcastisch bedoeld waren, maar we geven hun graag het voordeel van de twijfel. Ja, ook de supporters van Arsenal mogen dit seizoen voor de spiegel gaan staan!
Hoe dan ook, de Brummies werden beloond met een sterk vierde kwartier van hun ploeg en hier en daar was er vrees dat het uitblijven van een tweede doelpunt Arsenal, niet voor de eerste keer dit seizoen, duur te staan zou komen.
Ondertussen waren ook de thuissupporters bij het vernemen van de berichten uit Newcastle flink aan het juichen gegaan en Giroud kreeg iedereen op de banken toen hij op zijn typische manier een aangeven van Mesut Özil in doel verlengde. Een tegendoelpunt van Tottenham in St. James’ Park en een rode kaart voor Mitrovic deed iedereen nog wat twijfelen, maar weer Giroud liet zich niet op buitenspel betrappen bij een doorsteekbal van Bellerin en het stond 3-0.
De kleintjes uit de Lane kregen ondertussen een flink pak voor hun broek. “It happened again” werd aangeheven, maar HET moment van de middag moest nog komen. Mikel Arteta kwam op het veld en kon even later een afscheid als een droom vieren. Alexis met een perfecte voorzet vanop links, Arteta trapte snoerhard en in 1 tijd onderkant deklat maar doelman Bunn kreeg de bal ongelukkig tegen het lichaam en het ronde ding hobbelde eigenwijs over de doellijn.
Tottenham was ondertussen met 5-1 wandelen gestuurd en dus eindigen de Gunners tweede in de eindstand. Een mooi einde aan een qua spelpeil bijzonder matig seizoen.
De traditionele “lap of honour” bij de laatste thuiswedstrijd zorgde nog voor enkele mooie momenten: Mikel Arteta die zijn tranen niet kon bedwingen en een erehaag van de spelers voor Tomasz Rosicky, de kleine Mozart die eveneens de schoenen aan de haak hangt.
Dit allemaal live te kunnen meemaken betekende opnieuw een grote dag in het nog jonge bestaan van het hertekende Arsenal Belgium. We kijken graag nog eens terug op het voorbije seizoen tijdens onze ledenvergadering en barbecue op 11 juni en het zou ons bijzonder veel plezier doen om jullie in grote getale te mogen verwelkomen. Het zal oneindig veel leuker zijn dan Albanië-Zwitserland en Wales-Slowakije, en jullie zijn zeker op tijd terug thuis voor Engeland-Rusland. Niet twijfelen, inschrijven!
Geschreven door Marcel Bogaerts, penningmeester van Arsenal Belgium
De eerste berichtjes werden uitgewisseld op zondagochtend, en het bleek dat iedereen van onze supportersclub zich bevond op Camden Market. Wie er al geweest is weet dat deze markt met al zijn gangetjes en halletjes een ware doolhof is en dat het onmogelijk is mekaar terug te vinden in die door mekaar krioelende hoop mensen, die wegens het mooie lenteweer maar bleef aangroeien. Afspraak werd gemaakt in een pub, twee uur voor de aftrap.
In “The Swimmer at Grafton Arms” in Eburne Road, op een tiental minuten stappen van het Emirates was er nog ruim tijd voor een gezellige babbel, in gezelschap van Tony Attwood, samen met onze voorzitter het gezicht achter “Untold Arsenal”, en hun collega bloggers Andrew en Drew. Ook ons nieuwste lid Sara, een Thaise dame die per fiets de wereld verkent, kwam zich even voorstellen. Arsenal Belgium heeft plaats voor iedereen!
De wedstrijd zelf zal iedereen wel gezien hebben. Het duurde maar een vijftal minuten voor de bal in het net lag, een ongedekte Olivier Giroud kon een perfecte voorzet van Nacho Monreal simpel binnenkoppen. Jack Wilshere, eindelijk nog eens in de basis, miste een opgelegde kans op een tweede en Alexis Sanchez speelde zich knap vrij op links maar schoot nipt naast.
Tussendoor geven we graag een dikke pluim aan de supportersschare van de Villans. Een bonte, ludiek uitgedoste bende, voorzien van allerlei attributen zoals strandballen, zwembanden, opblaasbaar fruit (iemand had zelfs geprobeerd een bijzonder scheel kijkend opblaasbaar attribuut voor eenzame heren mee naar binnen te smokkelen) liet zich heel de match horen en toonde waarom het Emirates helemaal geen bibliotheek hoeft te zijn. Men kan zich natuurlijk afvragen of de luide toejuichingen als hun ploeg een hoekschop afdwong niet sarcastisch bedoeld waren, maar we geven hun graag het voordeel van de twijfel. Ja, ook de supporters van Arsenal mogen dit seizoen voor de spiegel gaan staan!
Hoe dan ook, de Brummies werden beloond met een sterk vierde kwartier van hun ploeg en hier en daar was er vrees dat het uitblijven van een tweede doelpunt Arsenal, niet voor de eerste keer dit seizoen, duur te staan zou komen.
Ondertussen waren ook de thuissupporters bij het vernemen van de berichten uit Newcastle flink aan het juichen gegaan en Giroud kreeg iedereen op de banken toen hij op zijn typische manier een aangeven van Mesut Özil in doel verlengde. Een tegendoelpunt van Tottenham in St. James’ Park en een rode kaart voor Mitrovic deed iedereen nog wat twijfelen, maar weer Giroud liet zich niet op buitenspel betrappen bij een doorsteekbal van Bellerin en het stond 3-0.
De kleintjes uit de Lane kregen ondertussen een flink pak voor hun broek. “It happened again” werd aangeheven, maar HET moment van de middag moest nog komen. Mikel Arteta kwam op het veld en kon even later een afscheid als een droom vieren. Alexis met een perfecte voorzet vanop links, Arteta trapte snoerhard en in 1 tijd onderkant deklat maar doelman Bunn kreeg de bal ongelukkig tegen het lichaam en het ronde ding hobbelde eigenwijs over de doellijn.
Tottenham was ondertussen met 5-1 wandelen gestuurd en dus eindigen de Gunners tweede in de eindstand. Een mooi einde aan een qua spelpeil bijzonder matig seizoen.
De traditionele “lap of honour” bij de laatste thuiswedstrijd zorgde nog voor enkele mooie momenten: Mikel Arteta die zijn tranen niet kon bedwingen en een erehaag van de spelers voor Tomasz Rosicky, de kleine Mozart die eveneens de schoenen aan de haak hangt.
Dit allemaal live te kunnen meemaken betekende opnieuw een grote dag in het nog jonge bestaan van het hertekende Arsenal Belgium. We kijken graag nog eens terug op het voorbije seizoen tijdens onze ledenvergadering en barbecue op 11 juni en het zou ons bijzonder veel plezier doen om jullie in grote getale te mogen verwelkomen. Het zal oneindig veel leuker zijn dan Albanië-Zwitserland en Wales-Slowakije, en jullie zijn zeker op tijd terug thuis voor Engeland-Rusland. Niet twijfelen, inschrijven!
Geschreven door Marcel Bogaerts, penningmeester van Arsenal Belgium
ARSENAL – NORWICH, WE WAREN ER BIJ door onze penningmeester
Met veertien Gooners van Arsenal Belgium verzamelden we gisteren op de P + R te Gentbrugge, om onder onze vlag de voorlaatste thuiswedstrijd van het seizoen te gaan bijwonen. Ruim voor het afgesproken tijdstip, 9 uur in de morgen, stond iedereen rood gelaarsd en wit gespoord klaar. Een man weet waarom, zouden we zeggen, want Jupiler was er ook bij. In het groepje mochten we ook weer enkele nieuwe leden begroeten die voor de eerste keer het Emirates zouden bezoeken.
Onder een nog aarzelend lentezonnetje kwamen we aan in Calais. De wachttijd in de terminal dachten we aangenaam door te brengen met een koffie en een broodje, of een pint en een biertje, maar de goede stemming werd verstoord door de informatieborden. Wegens een ongeluk eerder op de dag moesten we rekenen op een vertraging van minimum twee uur. Ondervoorzitter Wim zorgde prompt voor spoedberaad onder de aanwezige bestuursleden, en Arsenal Belgium zou Arsenal Belgium niet zijn als er niet prompt een aantal noodscenario’s werden klaargestoomd. De meereizende leden werden ook op de hoogte gebracht en niemand liet zijn humeur bederven door deze onverwachte tegenslag. Maar gelukkig werkten de verantwoordelijken van “Le Shuttle” hard om hun dienstverlening terug op peil te brengen en de informatieborden spuiden met de regelmaat van een klok nieuwe vertrektijden, gelukkig in het voordeel van de wachtende reizigers. Uiteindelijk vertrokken we met 44 minuten vertraging. 44 of 120, het scheelt.
Onderweg naar Londen was er zelfs nog tijd voor een stop bij een tankstation voor een plaspauze, en ze hadden ook Stella in de bijhorende shop, een voorziening die met een goedkeurende grijns gehonoreerd werd. Ondanks het drukke zaterdagse verkeer richting Londen kwamen we toch bijna twee uur voor de aftrap toe. Er was nog even een parkeerprobleempje omdat de traffic marshalls van dienst blijkbaar geen weet hadden van onze komst (ondanks de parking permits!) maar na een kort overleg via de heren hun mobiel speelgoed (portofoon of walkie talkie, of hoe heet zo’n ding ook weer?) werden we toch (erg vriendelijk en dienstvaardig, het moet gezegd) naar onze parkeerplaatsen op Hornsey Road gewezen. Iedereen had nu voldoende tijd om te winkelen of te eten en te drinken, en we keken uit naar een hopelijk goede wedstrijd en drie punten voor onze Gunners.
Over de wedstrijd gaan we zo kort mogelijk zijn. Arsenal blijft moeilijk openingen vinden tegen ploegen die met een dubbele bus, georganiseerd en compact, verdedigen, nooit met meer dan twee mensen de aanval opzoeken, en nooit aarzelen om aan de speler in balbezit te gaan hangen en in luchtduels een ellenboog te planten. FC De Kampioenen uit de Premier League (alleen omwille van hun geelgroene outfit natuurlijk….) waren het gevaarlijkst op hun zeldzame tegenstoten en hadden aan de rust drie pogingen binnen het doelkader, tegenover nul voor Arsenal. Opnieuw niet goed dus.
De Gunners kwamen iets scherper uit de kleedkamer maar het was de invalbeurt van Danny Welbeck die de ban brak. Een hard werkende maar in zijn acties soms alweer erg ongelukkig ogende Giroud legde deze keer wel keurig met het hoofd de bal klaar en het stond 1-0. Verder geraakte Arsenal niet en toen Mbokani bij Norwich de nogal onbeholpen Jerome in de spits kwam bijstaan kregen we het voor de zoveelste keer dit seizoen onnodig warm. Maar deze keer hielden we stand, zelfs toen in de slotminuut doelman Ruddy zich ook even kwam mengen in de debatten. 1-0 to the Arsenal, veel meer steun dan afkeuring voor Arsène Wenger in de tribunes en drie punten.
We hadden gevraagd om onmiddellijk terug te keren naar de busjes na de wedstrijd, om eventueel een vroegere trein te kunnen nemen dan die van 1u05 Engelse tijd, de enige die blijkbaar nog vrije plaatsen had en door onze vervoerder vastgelegd was. Het was natuurlijk geen sinecure om Londen uit te geraken, en de files hielden aan tot aan de Blackwall tunnel. De stemming in onze bus bleef echter opperbest en er werd heel wat gelachen met kwinkslagen over en weer. Iemand zag zelfs een tijger op straat lopen.
Een vroegere trein nemen bleek niet mogelijk en Burger King en het café in de terminal bleken al gesloten. We moeten die voor de volgende keer toch eens melden dat Arsenal Belgium gaat passeren…. Maar het kon nog erger. Wegens technische problemen moesten “high vehicles” wachten en toen het vertrekuur werd verlaat naar 2u58 zagen we ons plots veroordeeld tot een wachttijd van meer dan vier uur. Sommigen gingen de inwendige mens versterken in de Starbucks, de enige gelegenheid die open was en bleef; het thuisfront werd op de hoogte gebracht en Facebook-statussen werden aangepast; een uiltje vangen, gestrekt op de zetels van de terminal of van de busjes, bleek ook een populaire manier om de tijd door te brengen.
Uiteindelijk konden we vertrekken, en we bereikten Gentbrugge om 6u20 Belgische tijd. Een nog steeds goed gehumeurde groep mensen nam afscheid van mekaar en iedereen ging zijns weegs.
Doordat we slechts twee tickets voor de laatste thuiswedstrijd op 15 mei kregen, was dit de laatste groepsverplaatsing van Arsenal Belgium dit seizoen. We hopen nog wel wat mensen te mogen verwelkomen in Hasselt om samen Man City - Arsenal te volgen, en een overzicht van de werking van onze supportersclub zal voorgesteld worden op onze allerlaatste activiteit van het seizoen, waarover iedereen nu zeer snel bericht zal krijgen.
Bedankt iedereen voor de geslaagde dag!
Geschreven door Marcel Bogaerts, penningmeester van Arsenal Belgium
Onder een nog aarzelend lentezonnetje kwamen we aan in Calais. De wachttijd in de terminal dachten we aangenaam door te brengen met een koffie en een broodje, of een pint en een biertje, maar de goede stemming werd verstoord door de informatieborden. Wegens een ongeluk eerder op de dag moesten we rekenen op een vertraging van minimum twee uur. Ondervoorzitter Wim zorgde prompt voor spoedberaad onder de aanwezige bestuursleden, en Arsenal Belgium zou Arsenal Belgium niet zijn als er niet prompt een aantal noodscenario’s werden klaargestoomd. De meereizende leden werden ook op de hoogte gebracht en niemand liet zijn humeur bederven door deze onverwachte tegenslag. Maar gelukkig werkten de verantwoordelijken van “Le Shuttle” hard om hun dienstverlening terug op peil te brengen en de informatieborden spuiden met de regelmaat van een klok nieuwe vertrektijden, gelukkig in het voordeel van de wachtende reizigers. Uiteindelijk vertrokken we met 44 minuten vertraging. 44 of 120, het scheelt.
Onderweg naar Londen was er zelfs nog tijd voor een stop bij een tankstation voor een plaspauze, en ze hadden ook Stella in de bijhorende shop, een voorziening die met een goedkeurende grijns gehonoreerd werd. Ondanks het drukke zaterdagse verkeer richting Londen kwamen we toch bijna twee uur voor de aftrap toe. Er was nog even een parkeerprobleempje omdat de traffic marshalls van dienst blijkbaar geen weet hadden van onze komst (ondanks de parking permits!) maar na een kort overleg via de heren hun mobiel speelgoed (portofoon of walkie talkie, of hoe heet zo’n ding ook weer?) werden we toch (erg vriendelijk en dienstvaardig, het moet gezegd) naar onze parkeerplaatsen op Hornsey Road gewezen. Iedereen had nu voldoende tijd om te winkelen of te eten en te drinken, en we keken uit naar een hopelijk goede wedstrijd en drie punten voor onze Gunners.
Over de wedstrijd gaan we zo kort mogelijk zijn. Arsenal blijft moeilijk openingen vinden tegen ploegen die met een dubbele bus, georganiseerd en compact, verdedigen, nooit met meer dan twee mensen de aanval opzoeken, en nooit aarzelen om aan de speler in balbezit te gaan hangen en in luchtduels een ellenboog te planten. FC De Kampioenen uit de Premier League (alleen omwille van hun geelgroene outfit natuurlijk….) waren het gevaarlijkst op hun zeldzame tegenstoten en hadden aan de rust drie pogingen binnen het doelkader, tegenover nul voor Arsenal. Opnieuw niet goed dus.
De Gunners kwamen iets scherper uit de kleedkamer maar het was de invalbeurt van Danny Welbeck die de ban brak. Een hard werkende maar in zijn acties soms alweer erg ongelukkig ogende Giroud legde deze keer wel keurig met het hoofd de bal klaar en het stond 1-0. Verder geraakte Arsenal niet en toen Mbokani bij Norwich de nogal onbeholpen Jerome in de spits kwam bijstaan kregen we het voor de zoveelste keer dit seizoen onnodig warm. Maar deze keer hielden we stand, zelfs toen in de slotminuut doelman Ruddy zich ook even kwam mengen in de debatten. 1-0 to the Arsenal, veel meer steun dan afkeuring voor Arsène Wenger in de tribunes en drie punten.
We hadden gevraagd om onmiddellijk terug te keren naar de busjes na de wedstrijd, om eventueel een vroegere trein te kunnen nemen dan die van 1u05 Engelse tijd, de enige die blijkbaar nog vrije plaatsen had en door onze vervoerder vastgelegd was. Het was natuurlijk geen sinecure om Londen uit te geraken, en de files hielden aan tot aan de Blackwall tunnel. De stemming in onze bus bleef echter opperbest en er werd heel wat gelachen met kwinkslagen over en weer. Iemand zag zelfs een tijger op straat lopen.
Een vroegere trein nemen bleek niet mogelijk en Burger King en het café in de terminal bleken al gesloten. We moeten die voor de volgende keer toch eens melden dat Arsenal Belgium gaat passeren…. Maar het kon nog erger. Wegens technische problemen moesten “high vehicles” wachten en toen het vertrekuur werd verlaat naar 2u58 zagen we ons plots veroordeeld tot een wachttijd van meer dan vier uur. Sommigen gingen de inwendige mens versterken in de Starbucks, de enige gelegenheid die open was en bleef; het thuisfront werd op de hoogte gebracht en Facebook-statussen werden aangepast; een uiltje vangen, gestrekt op de zetels van de terminal of van de busjes, bleek ook een populaire manier om de tijd door te brengen.
Uiteindelijk konden we vertrekken, en we bereikten Gentbrugge om 6u20 Belgische tijd. Een nog steeds goed gehumeurde groep mensen nam afscheid van mekaar en iedereen ging zijns weegs.
Doordat we slechts twee tickets voor de laatste thuiswedstrijd op 15 mei kregen, was dit de laatste groepsverplaatsing van Arsenal Belgium dit seizoen. We hopen nog wel wat mensen te mogen verwelkomen in Hasselt om samen Man City - Arsenal te volgen, en een overzicht van de werking van onze supportersclub zal voorgesteld worden op onze allerlaatste activiteit van het seizoen, waarover iedereen nu zeer snel bericht zal krijgen.
Bedankt iedereen voor de geslaagde dag!
Geschreven door Marcel Bogaerts, penningmeester van Arsenal Belgium
Nieuwjaarsspeech van de voorzitter
Speech van de voorzitter ter gelegenheid van de nieuwjaarsreceptie op 17 januari 2016
Dames en Heren, Beste leden van de supportersclub.
Ik heet jullie allemaal van hart welkom op onze 1ste nieuwjaarsreceptie van onze vereniging. Ik dank jullie allemaal voor jullie grote opkomst.
Bij het begin van een nieuw jaar kijken we ook altijd even terug naar het voorbije jaar.
2015 was voor Arsenal een goed jaar. Weerom konden we 2 prijzen bij schrijven op onze erelijst. De FA cup winnen voor de tweede maal op rij was een groot succes en zeker de manier waarop we de finale overtuigend wonnen. En Chelsea en Mourinho verslaan in de Charity Shield voelt altijd goed aan.
Als we naar onze erelijst kijken dan is en blijft Arsenal de meest succesvolle club van London.
Om terug te kijken naar het voorbije jaar in verband met onze supporters club moeten we eigenlijk nog een half jaar verder kijken. Toen het huidige bestuur in 2014 zijn taak opnam hoopten we ergens rond de 40 leden bij mekaar te krijgen. Wie weet zelfs 50. Begin 2015 haalden we kaap van 100 leden. Dat was toen een onverhoopt succes. En nu bij het begin van 2016 hebben we in de loop van de voorbije week ons 139ste lid mogen verwelkomen. En nog wekelijks komen er aanvragen bij.
Dat is voor ons een onverhoopt en onverwacht groot aantal en een groot succes. Wij danken onze leden voor het vertrouwen dat ze in ons gesteld hebben en wij hopen dat zoals door het aanbieden van deze receptie we ook iets kunnen terug doen voor onze leden.
Natuurlijk is voor een supporters club naar wedstrijden in London gaan zien het belangrijkste. Zo zullen we volgende week met een kleine groep erbij zijn als we tegen Chelsea spelen. Binnen 4 weken gaan we zien tegen Leicester en dat is een echte topmatch als we de rangschikking bekijken.
De inschrijvingen voor de wedstrijd tegen Watford zijn afgesloten en de tickets zullen besteld worden, hopelijk krijgen we wat we vragen. Ook de wedstrijd tegen Norwich staat op het programma en we zullen ook proberen om de allerlaatste wedstrijd van het seizoen bij te wonen als we tegen Aston Villa spelen.
Voor het bestuur is 2016 het jaar waarin we twee jaar bezig zijn. Voor het ogenblik zijn we met 9 bestuursleden en 1 ervan, Kris Plovie, heeft laten weten dat hij wegens andere bezigheden en verplichtingen gaat stoppen op het einde van het seizoen.
Maar los daarvan was het bestuur al bezig met de procedure om leden te kans te geven om in het bestuur te komen. Een van de volgende weken zal U een mail krijgen waarin de procedure zal uitgelegd worden hoe U zich kan kandidaat stellen.
De laatste weken en maanden kregen we ook altijd meer en meer vragen vanuit het Franstalig landsgedeelte. Ons bestuurslid Bruno Van Lerberge heeft de taak op zich genomen om deze mensen in hun eigen taal te woord te staan. De meesten spreken wel een mondje Frans maar om op een correcte manier te schrijven is niet iedereen gegeven.
Wat 2016 voor Arsenal zal brengen weten we nog niet. We zijn nog actief op 3 fronten. De PL titel behoort tot de mogelijkheden. We staan nog altijd op kop en de titelstrijd lijkt lang en spannend te worden. Hopelijk kunnen we die winnend afsluiten.
In de FA cup hebben we op papier een gunstige loting. Maar geen enkele wedstrijd in Engeland is op voorhand gewonnen.
In de CL hebben we een iets minder gunstige loting. Met Barcelona treffen we een van de favorieten. Maar we hebben in het verleden al laten zien dat we kunnen winnen van de top teams zoals Bayern en Barcelona in 1 wedstrijd. Nu moeten we het gewoon doen in 2 wedstrijden.
Om af te ronden wil Ik U in naam van het bestuur en mijzelf U allen een goede gezondheid toewensen. Ik wens U veel geluk in uw privé leven en veel arbeidsvreugde.
En wie weet kan Arsenal voor nog 1, 2 of wie weet wel 3 kersen op de taart zorgen. Moest dat waar zijn dan hoop ik dat als ik volgend jaar nog uw voorzitter mag zijn, ik hier op onze volgende nieuwjaarsreceptie mag terugblikken en zeggen dat 2016 een schitterend jaar was.
Ik hef nu het glas op 2016 en wens U allen het allerbeste toe.
Proost. Cheers.
Walter Broeckx
Voorzitter Arsenal Belgium
Ladies and Gentleman, Dear members of Arsenal Belgium supporters club.
I want to welcome you on our first New year reception of our club. And I thank you for showing up in big numbers.
At the start of a new year it is a good moment to look back at the year gone by.
2015 was a good year for Arsenal. A year in which we could add 2 more trophies to our list. Winning the FA cup for the second year running was great and certainly the way we won the final was impressive. And beating Chelsea and Mourinho in the Charity Shield was giving us much pleasure.
If we look at the list of honour of Arsenal and compare this with the rest the only conclusion can be: Arsenal is the best and biggest and most successful club in London.
If we look back when thinking of the supporters club we have to go to June 2014. The day when the new board started their task. We silently hoped and dreamed of getting 40 or even 50 members. At the start of 2015 we got to 100 members. And last week we welcomed member 139. And still every week people want to join us.
This is for us a big and unexpected high number. We thank all our members for the trust shown in us and we hope that we can give something back like with organising this reception.
Of course for a supporters club going to matches is the most important thing. We will be going to Chelsea next week with a small group. And then the match against Leicester is also on the list in a few weeks. That looks to be a real top match.
The subscriptions for the match against Watford have been closed and tickets will be ordered. Hopefully we get wat we ask for. We will also try to go against Norwich and if possible we will try to go for the final match of the season against Aston Villa.
For the board 2016 will be the year in which we are working for 2 years. We are currently with 9 members and 1 of them, Kris Plovie, has told us that due to other obligations to other clubs he has to stop as a board member.
But apart from that the board has been working on a procedure to give members the chance to join the board. In the coming weeks every member will get a mail in which we will explain how you can put yourself forward to join the board.
As we also received a lot of questions from French speaking members during the last months we will have our board member Bruno Van Lerberge who will act as the liaison person with these members.
We don’t know yet wat 2016 will bring for Arsenal. We are still active in 3 competitions. The PL title is possible. But it looks to become a long and hard battle till the finish. Let’s hope we can win it in the end.
In the FA cup the draw looks favourable. But nothing can be taken for granted in the FA cup.
The draw in the CL wasn’t favourable. With a draw against Barcelona, one of the favourites to win it we don’t have an easy task. But we have shown in the recent past that we can beat them on our day. It will need two of those days now to beat them.
Finally I would wish all of you in the name of the board and myself that you stay in good health in the new year. I wish you a good personal and professional life.
And who knows maybe Arsenal can put 1, 2 or 3 cherries on top of the cake this season. So that next year in 2017 I could look back if I am still allowed to be your president, and tell to you that 2016 was a fantastic year.
I raise my glass and wish you a great 2016!
Cheers
Walter Broeckx
President Arsenal Belgium
Dames en Heren, Beste leden van de supportersclub.
Ik heet jullie allemaal van hart welkom op onze 1ste nieuwjaarsreceptie van onze vereniging. Ik dank jullie allemaal voor jullie grote opkomst.
Bij het begin van een nieuw jaar kijken we ook altijd even terug naar het voorbije jaar.
2015 was voor Arsenal een goed jaar. Weerom konden we 2 prijzen bij schrijven op onze erelijst. De FA cup winnen voor de tweede maal op rij was een groot succes en zeker de manier waarop we de finale overtuigend wonnen. En Chelsea en Mourinho verslaan in de Charity Shield voelt altijd goed aan.
Als we naar onze erelijst kijken dan is en blijft Arsenal de meest succesvolle club van London.
Om terug te kijken naar het voorbije jaar in verband met onze supporters club moeten we eigenlijk nog een half jaar verder kijken. Toen het huidige bestuur in 2014 zijn taak opnam hoopten we ergens rond de 40 leden bij mekaar te krijgen. Wie weet zelfs 50. Begin 2015 haalden we kaap van 100 leden. Dat was toen een onverhoopt succes. En nu bij het begin van 2016 hebben we in de loop van de voorbije week ons 139ste lid mogen verwelkomen. En nog wekelijks komen er aanvragen bij.
Dat is voor ons een onverhoopt en onverwacht groot aantal en een groot succes. Wij danken onze leden voor het vertrouwen dat ze in ons gesteld hebben en wij hopen dat zoals door het aanbieden van deze receptie we ook iets kunnen terug doen voor onze leden.
Natuurlijk is voor een supporters club naar wedstrijden in London gaan zien het belangrijkste. Zo zullen we volgende week met een kleine groep erbij zijn als we tegen Chelsea spelen. Binnen 4 weken gaan we zien tegen Leicester en dat is een echte topmatch als we de rangschikking bekijken.
De inschrijvingen voor de wedstrijd tegen Watford zijn afgesloten en de tickets zullen besteld worden, hopelijk krijgen we wat we vragen. Ook de wedstrijd tegen Norwich staat op het programma en we zullen ook proberen om de allerlaatste wedstrijd van het seizoen bij te wonen als we tegen Aston Villa spelen.
Voor het bestuur is 2016 het jaar waarin we twee jaar bezig zijn. Voor het ogenblik zijn we met 9 bestuursleden en 1 ervan, Kris Plovie, heeft laten weten dat hij wegens andere bezigheden en verplichtingen gaat stoppen op het einde van het seizoen.
Maar los daarvan was het bestuur al bezig met de procedure om leden te kans te geven om in het bestuur te komen. Een van de volgende weken zal U een mail krijgen waarin de procedure zal uitgelegd worden hoe U zich kan kandidaat stellen.
De laatste weken en maanden kregen we ook altijd meer en meer vragen vanuit het Franstalig landsgedeelte. Ons bestuurslid Bruno Van Lerberge heeft de taak op zich genomen om deze mensen in hun eigen taal te woord te staan. De meesten spreken wel een mondje Frans maar om op een correcte manier te schrijven is niet iedereen gegeven.
Wat 2016 voor Arsenal zal brengen weten we nog niet. We zijn nog actief op 3 fronten. De PL titel behoort tot de mogelijkheden. We staan nog altijd op kop en de titelstrijd lijkt lang en spannend te worden. Hopelijk kunnen we die winnend afsluiten.
In de FA cup hebben we op papier een gunstige loting. Maar geen enkele wedstrijd in Engeland is op voorhand gewonnen.
In de CL hebben we een iets minder gunstige loting. Met Barcelona treffen we een van de favorieten. Maar we hebben in het verleden al laten zien dat we kunnen winnen van de top teams zoals Bayern en Barcelona in 1 wedstrijd. Nu moeten we het gewoon doen in 2 wedstrijden.
Om af te ronden wil Ik U in naam van het bestuur en mijzelf U allen een goede gezondheid toewensen. Ik wens U veel geluk in uw privé leven en veel arbeidsvreugde.
En wie weet kan Arsenal voor nog 1, 2 of wie weet wel 3 kersen op de taart zorgen. Moest dat waar zijn dan hoop ik dat als ik volgend jaar nog uw voorzitter mag zijn, ik hier op onze volgende nieuwjaarsreceptie mag terugblikken en zeggen dat 2016 een schitterend jaar was.
Ik hef nu het glas op 2016 en wens U allen het allerbeste toe.
Proost. Cheers.
Walter Broeckx
Voorzitter Arsenal Belgium
Ladies and Gentleman, Dear members of Arsenal Belgium supporters club.
I want to welcome you on our first New year reception of our club. And I thank you for showing up in big numbers.
At the start of a new year it is a good moment to look back at the year gone by.
2015 was a good year for Arsenal. A year in which we could add 2 more trophies to our list. Winning the FA cup for the second year running was great and certainly the way we won the final was impressive. And beating Chelsea and Mourinho in the Charity Shield was giving us much pleasure.
If we look at the list of honour of Arsenal and compare this with the rest the only conclusion can be: Arsenal is the best and biggest and most successful club in London.
If we look back when thinking of the supporters club we have to go to June 2014. The day when the new board started their task. We silently hoped and dreamed of getting 40 or even 50 members. At the start of 2015 we got to 100 members. And last week we welcomed member 139. And still every week people want to join us.
This is for us a big and unexpected high number. We thank all our members for the trust shown in us and we hope that we can give something back like with organising this reception.
Of course for a supporters club going to matches is the most important thing. We will be going to Chelsea next week with a small group. And then the match against Leicester is also on the list in a few weeks. That looks to be a real top match.
The subscriptions for the match against Watford have been closed and tickets will be ordered. Hopefully we get wat we ask for. We will also try to go against Norwich and if possible we will try to go for the final match of the season against Aston Villa.
For the board 2016 will be the year in which we are working for 2 years. We are currently with 9 members and 1 of them, Kris Plovie, has told us that due to other obligations to other clubs he has to stop as a board member.
But apart from that the board has been working on a procedure to give members the chance to join the board. In the coming weeks every member will get a mail in which we will explain how you can put yourself forward to join the board.
As we also received a lot of questions from French speaking members during the last months we will have our board member Bruno Van Lerberge who will act as the liaison person with these members.
We don’t know yet wat 2016 will bring for Arsenal. We are still active in 3 competitions. The PL title is possible. But it looks to become a long and hard battle till the finish. Let’s hope we can win it in the end.
In the FA cup the draw looks favourable. But nothing can be taken for granted in the FA cup.
The draw in the CL wasn’t favourable. With a draw against Barcelona, one of the favourites to win it we don’t have an easy task. But we have shown in the recent past that we can beat them on our day. It will need two of those days now to beat them.
Finally I would wish all of you in the name of the board and myself that you stay in good health in the new year. I wish you a good personal and professional life.
And who knows maybe Arsenal can put 1, 2 or 3 cherries on top of the cake this season. So that next year in 2017 I could look back if I am still allowed to be your president, and tell to you that 2016 was a fantastic year.
I raise my glass and wish you a great 2016!
Cheers
Walter Broeckx
President Arsenal Belgium
ARSENAL BELGIUM, HET EERSTE VOLLEDIG KALENDERJAAR
Bij een jaarwisseling wordt er traditioneel teruggekeken naar wat de afgelopen twaalf maanden allemaal gebracht hebben. Ook in het voetbal, en vooral in het geval van onze favoriete club is dat interessant. Cijfermatig komt Arsenal er zonder meer uit als beste ploeg van Engeland. Daar is al meer dan voldoende over gezegd en geschreven, en deze cijferdans levert uiteindelijk geen enkele prijs op. Maar een leuk weetje is het wel.
Laat ons dan ook even kijken naar onze supportersclub in 2015. Hoe hebben wij het gedaan? Arsenal Belgium? Een supportersclub die het in 2014 moeilijk had, en de uitdaging aanging om er met een heus bestuur en gemotiveerde Gooners iets nieuws van te maken en The Arsenal in België te blijven vertegenwoordigen en ook uit te bouwen en meer weerklank te geven.
Op het einde van 2014 telde onze ledenadministratie net 100 leden. Dat was een onverhoopt succes. In de tweede helft van het seizoen 2014/2015 kregen we nog 8 leden bij, zodat we ons eerste seizoen afsloten met 108 Gooners op onze ledenlijst. Dan werd het voor ons, bestuur, even afwachten. Hoeveel mensen zouden hun lidmaatschap hernieuwen? Wie zal afhaken? Kunnen we nog leden bijwinnen?
Ook nu werden onze stoutste verwachtingen overtroffen. Geholpen door de tweede opeenvolgende bekerzege van Arsenal mochten we opnieuw een massa nieuwe leden verwelkomen. De naakte cijfers brengen ons op een totaal van 137 leden op het einde van 2015. Als we weten dat van de 108 leden op het einde van het vorige seizoen 34 mensen verkozen niet verder deel uit te maken van onze club, leert een eenvoudig rekensommetje dat we het verbluffende totaal van 63 nieuwe gezichten leerden kennen.
De activiteiten van de club werden verder uitgebouwd en gediversifieerd. Ofschoon het aantal tickets voor wedstrijden dat ons door de club ter beschikking wordt gesteld (te) vaak (te) beperkt is, zijn we er toch weer in geslaagd het overgrote deel van de mensen die zich kandidaat stellen om mee te gaan naar Londen, tevreden te stellen. Dat dit mogelijk bleef ondanks de hoge ticketprijzen en het soms onverwacht verplaatsen van wedstrijden omwille van televisie-uitzendingen is zonder meer verheugend.
De respons op uitnodigingen om samen de Gunners op televisie te volgen in lokalen in beurtelings elke provincie was, moesten we met spijt in het hart vaststellen, eerder beperkt. De geweldige sfeer in de Celtic Towers bij de cupfinale tegen Aston Villa was helaas een grote uitzondering. Toch zullen we deze activiteit blijven aanbieden. Ook met een beperkt gezelschap is het duidelijk dat de afwezigen eerder ongelijk hebben.
In café Paradox, op enkele minuutjes wandelen van het Leuvense station, vonden we een uitstekend gelegen plaats voor een clublokaal. Dit café, dat ook de Vlaamse supportersclub van het Spaanse Villarreal onderdak biedt, verwelkomde ons met open armen, en de vlag van onze club prijkt er trots aan de muur.
Een laatste activiteit die we willen vermelden was onze open jaarvergadering op het einde van vorig seizoen, gekoppeld aan een barbecue. Ook hier was de belangstelling veel te beperkt, en ook hier hadden de afwezigen ongelijk. Maar ook deze activiteit die past in het uitbouwen van een echt clubleven zal niet afgevoerd worden.
De sociale media zijn niet meer weg te denken uit het leven van elke dag. Uiteraard heeft ook onze club een Facebook pagina. We mogen wel zeggen dat dit medium voor Arsenal Belgium een grondige, ja zelfs stormachtige evolutie heeft doorgemaakt. De relatieve anonimiteit van de sociale media heeft immers een aantal grote nadelen, en Arsenal Belgium is er niet aan ontsnapt. Scheldpartijen aan het adres van Arsenal, zijn manager en zijn spelers, arrogante haatboodschappen aan bestuur en leden van de supportersclub, zelfs in privé boodschappen, we hebben het allemaal meegemaakt. Vragen om redelijk en waardig te blijven bij kritiek, rekening te houden met het feit dat Arsenal Belgium een officiële supportersclub is, en respect te hebben voor een andermans mening werden soms, maar gelukkig er weinig, door enkelingen in de grond geboord. Hier is duidelijk en prompt ingegrepen, enkele mensen worden niet meer toegelaten tot de pagina, en we zien nu dat er in alle rust op een constructieve manier gediscussieerd en gedebatteerd wordt. Hier heeft Arsenal Belgium misschien wel de grootste stap voorwaarts gezet.
Het bestuur is ondertussen ook vol vertrouwen begonnen aan dit nieuwe jaar. Om te beginnen hopen we op een goede ambiance en een mooie aanwezigheid bij onze allereerste nieuwjaarsreceptie. Hapjes, drankjes en een mooi cadeau vormen de beloning voor de aanwezigen.
Zeggen dat we “by far the greatest team the world has ever seen” zijn, voor een bestuur dat pas aan de weg timmert klinkt het veel te pretentieus en liegen mag niet. Maar we doen wel ons best om een “great team” te worden en te blijven.
Op een geweldig 2016: PROOST!
