GEDULD WORDT OP DE PROEF GESTELD
Door Marcel Bogaerts
Ook op het veld van Leeds United is Arsenal er niet in geslaagd een degelijke prestatie neer te zetten. In de uren na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Anthony Taylor waren er op sociale media zowaar nog een aantal te vinden die het team loofden voor het behaalde punt met 10 man, maar dat was, vinden wij, de waarheid wel erg veel geweld aandoen.
De Gunners hebben immers nooit de indruk gegeven voor een positief resultaat te kunnen gaan, en eens te meer kon de doelman van de tegenstrevers zo goed als werkloos toekijken. Leeds daarentegen, dat de laatste twee wedstrijden met 4-1 had verloren, ging er, ondanks heel wat slordigheden in de opbouw met veel foutieve passes, met hart en ziel voor en het was enkel Bernd Leno, het doelkader en nog een resem slecht gerichte pogingen die er voor zorgden dat de brilstand tot het einde op het scorebord bleef.
En Arsenal? Na een goed uur spelen werd ineens Nicolas Pepe de schlemiel van dienst. De Ivoriaan, moe getergd door Ezgjan Aleoski, ging de Noord Macedoniër eens goed de waarheid zeggen. Hij duwde zijn hoofd vooruit en Aleoski ging als een blok tegen de grond, kermend, en met beide handen aan het voorhoofd. Een geweldig stuk theater, maar met dergelijke dingen wordt niet gelachen en Pepe kreeg rood. En daar kan niemand iets tegen inbrengen, Mikel Arteta was dan ook furieus op Pepe naar verluidt.
Toen Leeds moegestreden was, met nog ongeveer een kwartier op de klok, kwamen de Gunners nog even de neus aan het venster steken. Bukayo Saka had misschien wel moeten afwerken, maar de Londenaars ontberen voor dergelijk killer instinct nu eenmaal het nodige zelfvertrouwen. Er was ook nog een penaltyclaim voor handspel, en in blessuretijd verdiende naar onze bescheiden mening ook Philips een rode kaart wegens inkomen met gestrekt been, maar dat werd dan weer coulant geïnterpreteerd. Het zij zo.
Een bloedeloze 0-0 dus, waarmee Arsenal totaal niets opschiet en op de 11e plaats blijft hangen met 13 punten. Nog maar eens zeggen dat onze ploeg een middenmoter is en niets meer, dat is een open deur instampen. Optimisten zullen zeggen dat de Champions League plaatsen slechts vijf punten ver zijn. Wij kijken naar de staart van het klassement. West Bromwich Albion, op de 18e plaats, heeft 3 punten, Burnley heeft 2 punten en Sheffield sluit de rij met 1 punt.
Het ergste is echter dat Arsenal nu meer dan zeven uur competitievoetbal gespeeld heeft zonder één enkele field goal. De strafschop van Aubameyang op Old Trafford is dus de enige keer in die tijd dat de bal in doel verdwijn. Pover, en heel erg pijnlijk.
Geduld blijft een schone zaak.
Ook op het veld van Leeds United is Arsenal er niet in geslaagd een degelijke prestatie neer te zetten. In de uren na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Anthony Taylor waren er op sociale media zowaar nog een aantal te vinden die het team loofden voor het behaalde punt met 10 man, maar dat was, vinden wij, de waarheid wel erg veel geweld aandoen.
De Gunners hebben immers nooit de indruk gegeven voor een positief resultaat te kunnen gaan, en eens te meer kon de doelman van de tegenstrevers zo goed als werkloos toekijken. Leeds daarentegen, dat de laatste twee wedstrijden met 4-1 had verloren, ging er, ondanks heel wat slordigheden in de opbouw met veel foutieve passes, met hart en ziel voor en het was enkel Bernd Leno, het doelkader en nog een resem slecht gerichte pogingen die er voor zorgden dat de brilstand tot het einde op het scorebord bleef.
En Arsenal? Na een goed uur spelen werd ineens Nicolas Pepe de schlemiel van dienst. De Ivoriaan, moe getergd door Ezgjan Aleoski, ging de Noord Macedoniër eens goed de waarheid zeggen. Hij duwde zijn hoofd vooruit en Aleoski ging als een blok tegen de grond, kermend, en met beide handen aan het voorhoofd. Een geweldig stuk theater, maar met dergelijke dingen wordt niet gelachen en Pepe kreeg rood. En daar kan niemand iets tegen inbrengen, Mikel Arteta was dan ook furieus op Pepe naar verluidt.
Toen Leeds moegestreden was, met nog ongeveer een kwartier op de klok, kwamen de Gunners nog even de neus aan het venster steken. Bukayo Saka had misschien wel moeten afwerken, maar de Londenaars ontberen voor dergelijk killer instinct nu eenmaal het nodige zelfvertrouwen. Er was ook nog een penaltyclaim voor handspel, en in blessuretijd verdiende naar onze bescheiden mening ook Philips een rode kaart wegens inkomen met gestrekt been, maar dat werd dan weer coulant geïnterpreteerd. Het zij zo.
Een bloedeloze 0-0 dus, waarmee Arsenal totaal niets opschiet en op de 11e plaats blijft hangen met 13 punten. Nog maar eens zeggen dat onze ploeg een middenmoter is en niets meer, dat is een open deur instampen. Optimisten zullen zeggen dat de Champions League plaatsen slechts vijf punten ver zijn. Wij kijken naar de staart van het klassement. West Bromwich Albion, op de 18e plaats, heeft 3 punten, Burnley heeft 2 punten en Sheffield sluit de rij met 1 punt.
Het ergste is echter dat Arsenal nu meer dan zeven uur competitievoetbal gespeeld heeft zonder één enkele field goal. De strafschop van Aubameyang op Old Trafford is dus de enige keer in die tijd dat de bal in doel verdwijn. Pover, en heel erg pijnlijk.
Geduld blijft een schone zaak.
Donderdag 26/11/2020, 18u55 Aker stadium, Europa League groepsfase: Molde FK – Arsenal
De niet ophoudende, knotsgekke kalender met een overtal aan af te werken opdrachten gaat door, en Arsenal verdedigt zijn eerste plaats bij Molde FK, de Noren die enkele weken geleden verrassend op voorsprong kwamen maar uiteindelijk nog vrij eenvoudig door de Gunners verslagen werden.
In de Noorse competitie zijn momenteel 25 wedstrijden gespeeld en Molde staat op de tweede plaats met nog steeds een grote achterstand (18 punten) op leider Bodo Glimt. Aangezien er nog vijf matchen te gaan zijn is Bodo Glimt daar al zeker van de kampioenstitel. Molde en Valerenga mogen de Europa League in, maar hebben nog concurrentie te vrezen van enkele clubs, zeker van Rosenborg Trondheim dat nog een wedstrijd tegoed heeft.
Of Arsenal freewheelend drie punten uit Noorwegen zal meebrengen is nog maar de vraag. Tegenwoordig lijkt elke opdracht voor Arteta en zijn mannen op de berg die Sysifus moest beklimmen. We hopen er maar het beste van en noteren dat bij winst de kwalificatie binnen is. De voorsprong op Molde en Rapid Wien (als die kunnen winnen van Dundalk) zal dan 6 punten bedragen met nog twee wedstrijden te gaan.
We hebben nood aan wat blije berichten.
De niet ophoudende, knotsgekke kalender met een overtal aan af te werken opdrachten gaat door, en Arsenal verdedigt zijn eerste plaats bij Molde FK, de Noren die enkele weken geleden verrassend op voorsprong kwamen maar uiteindelijk nog vrij eenvoudig door de Gunners verslagen werden.
In de Noorse competitie zijn momenteel 25 wedstrijden gespeeld en Molde staat op de tweede plaats met nog steeds een grote achterstand (18 punten) op leider Bodo Glimt. Aangezien er nog vijf matchen te gaan zijn is Bodo Glimt daar al zeker van de kampioenstitel. Molde en Valerenga mogen de Europa League in, maar hebben nog concurrentie te vrezen van enkele clubs, zeker van Rosenborg Trondheim dat nog een wedstrijd tegoed heeft.
Of Arsenal freewheelend drie punten uit Noorwegen zal meebrengen is nog maar de vraag. Tegenwoordig lijkt elke opdracht voor Arteta en zijn mannen op de berg die Sysifus moest beklimmen. We hopen er maar het beste van en noteren dat bij winst de kwalificatie binnen is. De voorsprong op Molde en Rapid Wien (als die kunnen winnen van Dundalk) zal dan 6 punten bedragen met nog twee wedstrijden te gaan.
We hebben nood aan wat blije berichten.
QUO VADIS?
Door Marcel Bogaerts
Op een zeldzame uitzondering (Craven Cottage misschien, Old Trafford zeker) na heeft Arsenal dit seizoen een resem zwakke prestaties neergezet in de Premier League. Een flink aantal supporters, neutrale voetballiefhebbers en scribenten om den brode hebben de laatste week, ter goed bedoelde verontschuldiging misschien, gewezen op het lage aantal tegendoelpunten (de beste van de klas in de competitie) dat de Gunners incasseerden. Die vergoelijking kan nu ook in de prullenmand.
Het begon al ontstellend zwak toen na amper 45 seconden spelen Jack Grealish reeds vrank en vrij in de 16 mocht opduiken en zijn maatje McGinn aanspelen. De bal plofte onhoudbaar in het dak van het doel, maar gelukkig stonden twee Villans in positie-buitenspel en oordeelden de VAR en referee Atkinson dat Ross Barkley hierdoor het zicht van Bernd Leno belemmerde en bijgevolg deelnam aan het spel.
Het “spektakel” dat zich hierna voor de ogen van de ontstelde Gooners ontrolde was beschamend. De thuisploeg was nergens en werd door Aston Villa in alle spelonderdelen overtroefd, en, we durven het haast niet te schrijven, op een kinderlijk eenvoudige manier belachelijk gemaakt. Het was wachten op de 0-1 en die viel na nog geen half uur, een ongelukkige own-goal van Bukayo Saka na een eenvoudige aanval van de bezoekers die begon op links en waarbij de bal vrij mocht voorgezet worden.
Thomas Partey viel aan de rust uit met een blessure maar het maakte allemaal geen verschil. Arsenal speelde tergend traag, voorspelbaar, zonder een greintje enthousiasme, spelvreugde en inspiratie. De Gunners leken wel met een zak lood op de schouders rond te lopen. Gevaar voor Emi Martinez was er totaal niet, de ex-doelman van Arsenal hoefde amper tussen te komen. Watkins bij de bezoekers voltrok het vonnis voor de thuisploeg met nog twee treffers. 0-3 en de donkere wolken boven het lege Emirates stadion pakken zich opnieuw samen.
De club investeerde zwaar in spelers, stelde een jonge, gemotiveerde coach aan die zowaar de FA Cup wist te winnen, maar in competitie blijft de teloorgang voortduren. Dit is absoluut onaanvaardbaar, en Mikel Arteta beseft dat ook.
De interlandbreak zou in principe goed zijn om te bezinnen en opnieuw te beginnen, maar met een heel aantal spelers die voor interland dienst zijn opgeroepen is ook dat niet eenvoudig. Wonden likken, bezinnen, de rug rechten en er opnieuw voor gaan. Er zijn gemakkelijkere dingen.
Op een zeldzame uitzondering (Craven Cottage misschien, Old Trafford zeker) na heeft Arsenal dit seizoen een resem zwakke prestaties neergezet in de Premier League. Een flink aantal supporters, neutrale voetballiefhebbers en scribenten om den brode hebben de laatste week, ter goed bedoelde verontschuldiging misschien, gewezen op het lage aantal tegendoelpunten (de beste van de klas in de competitie) dat de Gunners incasseerden. Die vergoelijking kan nu ook in de prullenmand.
Het begon al ontstellend zwak toen na amper 45 seconden spelen Jack Grealish reeds vrank en vrij in de 16 mocht opduiken en zijn maatje McGinn aanspelen. De bal plofte onhoudbaar in het dak van het doel, maar gelukkig stonden twee Villans in positie-buitenspel en oordeelden de VAR en referee Atkinson dat Ross Barkley hierdoor het zicht van Bernd Leno belemmerde en bijgevolg deelnam aan het spel.
Het “spektakel” dat zich hierna voor de ogen van de ontstelde Gooners ontrolde was beschamend. De thuisploeg was nergens en werd door Aston Villa in alle spelonderdelen overtroefd, en, we durven het haast niet te schrijven, op een kinderlijk eenvoudige manier belachelijk gemaakt. Het was wachten op de 0-1 en die viel na nog geen half uur, een ongelukkige own-goal van Bukayo Saka na een eenvoudige aanval van de bezoekers die begon op links en waarbij de bal vrij mocht voorgezet worden.
Thomas Partey viel aan de rust uit met een blessure maar het maakte allemaal geen verschil. Arsenal speelde tergend traag, voorspelbaar, zonder een greintje enthousiasme, spelvreugde en inspiratie. De Gunners leken wel met een zak lood op de schouders rond te lopen. Gevaar voor Emi Martinez was er totaal niet, de ex-doelman van Arsenal hoefde amper tussen te komen. Watkins bij de bezoekers voltrok het vonnis voor de thuisploeg met nog twee treffers. 0-3 en de donkere wolken boven het lege Emirates stadion pakken zich opnieuw samen.
De club investeerde zwaar in spelers, stelde een jonge, gemotiveerde coach aan die zowaar de FA Cup wist te winnen, maar in competitie blijft de teloorgang voortduren. Dit is absoluut onaanvaardbaar, en Mikel Arteta beseft dat ook.
De interlandbreak zou in principe goed zijn om te bezinnen en opnieuw te beginnen, maar met een heel aantal spelers die voor interland dienst zijn opgeroepen is ook dat niet eenvoudig. Wonden likken, bezinnen, de rug rechten en er opnieuw voor gaan. Er zijn gemakkelijkere dingen.
Zondag 22/11/20 16u30, Elland Road, Premier League matchweek 9: Leeds United – Arsenal
Hunslet FC was een in 1889 opgerichte voetbalclub die een goed decennium (tot 1902) door het voetbal ging met als bijnaam The Twinklers. De club verdween echter spoedig, naar verluidt door een gebrek aan een speelveld. Supporters en spelers richtten enkele jaren later Leeds City FC op, een club die in 1919 opnieuw verdween wegens financiële problemen. Dat leidde tot de geboorte van Leeds United FC. De laatste zeven jaar van haar bestaan werd Leeds City overigens geleid door Herbert Chapman, en dat is een naam die we als Arsenal fan allemaal wel kennen.
Leeds United kende veertig jaar van promoveren en degraderen, maar de aanstelling van manager Don Revie in 1961 luidde een periode van groot succes in. In het ruime decennium dat hierna volgde werd Leeds twee keer kampioen en veroverde één keer de FA Cup. Iedere iets oudere voetballiefhebber kent nog de roodharige Schotse aanvoerder, de onverzettelijke Billy Bremner.
In 1975 speelde Leeds zelfs de finale van de Europabeker der Landskampioenen. De Engelsen verloren met 0-2 van Bayern München.
Er volgde opnieuw een periode van wisselvallige prestaties, het zou ons te ver leiden om alles te gaan opsommen en opnieuw op te rakelen, maar dit seizoen staat Leeds United weer in de Premier League, sinds meer dan twee jaar onder leiding van de Argentijn Marcelo Bielsa, eerder reeds aan de slag bij Espanyol, Athletic Bilbao, Marseille en Lille. Bielsa heeft van Leeds een onverzettelijk, enthousiast en gedreven team gemaakt, en Elland Road kan de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.
De laatste competitieduels tegen Arsenal dateren van het seizoen 2003/2004. Op Elland Road won Arsenal met 1-4 met twee doelpunten van Thierry Henry, aangevuld door treffers van Pirès en Gilberto Silva. Op Highbury werd het 5-0, de openingsgoal van Pirès werd gevolgd door vier rozen van Thierry Henry.
De Fransman moet zich dat herinnerd hebben op 9 januari 2012 toen hij opnieuw enkele maanden bij Arsenal kwam voetballen. In de bekerwedstrijd viel hij in en verzilverde zowaar een assist van Alex Song. Een geweldig moment voor Arsenal fans over heel de wereld.
Ook vorig seizoen kwam Leeds naar het Emirates in bekerverband. Reiss Nelson zorgde voor de 1-0 zege van de Gunners.
Een Arsenal dat voor de dag komt zoals het zichzelf presenteert in het merendeel van de competitiewedstrijden van de lopende jaargang zal kansloos zijn in West Yorkshire. Aan Mikel Arteta en de zijnen om deze harde vaststelling naar het rijk der fabelen te verwijzen. Het wordt bang afwachten.
Hunslet FC was een in 1889 opgerichte voetbalclub die een goed decennium (tot 1902) door het voetbal ging met als bijnaam The Twinklers. De club verdween echter spoedig, naar verluidt door een gebrek aan een speelveld. Supporters en spelers richtten enkele jaren later Leeds City FC op, een club die in 1919 opnieuw verdween wegens financiële problemen. Dat leidde tot de geboorte van Leeds United FC. De laatste zeven jaar van haar bestaan werd Leeds City overigens geleid door Herbert Chapman, en dat is een naam die we als Arsenal fan allemaal wel kennen.
Leeds United kende veertig jaar van promoveren en degraderen, maar de aanstelling van manager Don Revie in 1961 luidde een periode van groot succes in. In het ruime decennium dat hierna volgde werd Leeds twee keer kampioen en veroverde één keer de FA Cup. Iedere iets oudere voetballiefhebber kent nog de roodharige Schotse aanvoerder, de onverzettelijke Billy Bremner.
In 1975 speelde Leeds zelfs de finale van de Europabeker der Landskampioenen. De Engelsen verloren met 0-2 van Bayern München.
Er volgde opnieuw een periode van wisselvallige prestaties, het zou ons te ver leiden om alles te gaan opsommen en opnieuw op te rakelen, maar dit seizoen staat Leeds United weer in de Premier League, sinds meer dan twee jaar onder leiding van de Argentijn Marcelo Bielsa, eerder reeds aan de slag bij Espanyol, Athletic Bilbao, Marseille en Lille. Bielsa heeft van Leeds een onverzettelijk, enthousiast en gedreven team gemaakt, en Elland Road kan de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.
De laatste competitieduels tegen Arsenal dateren van het seizoen 2003/2004. Op Elland Road won Arsenal met 1-4 met twee doelpunten van Thierry Henry, aangevuld door treffers van Pirès en Gilberto Silva. Op Highbury werd het 5-0, de openingsgoal van Pirès werd gevolgd door vier rozen van Thierry Henry.
De Fransman moet zich dat herinnerd hebben op 9 januari 2012 toen hij opnieuw enkele maanden bij Arsenal kwam voetballen. In de bekerwedstrijd viel hij in en verzilverde zowaar een assist van Alex Song. Een geweldig moment voor Arsenal fans over heel de wereld.
Ook vorig seizoen kwam Leeds naar het Emirates in bekerverband. Reiss Nelson zorgde voor de 1-0 zege van de Gunners.
Een Arsenal dat voor de dag komt zoals het zichzelf presenteert in het merendeel van de competitiewedstrijden van de lopende jaargang zal kansloos zijn in West Yorkshire. Aan Mikel Arteta en de zijnen om deze harde vaststelling naar het rijk der fabelen te verwijzen. Het wordt bang afwachten.
TERUG MEEDOEN WORDT GEVRAAGD
Door Marcel Bogaerts
Een zoals verwacht geroteerde Arsenal elf begon de Europa League opdracht tegen het Noorse Molde niet te best. De bezoekers uit het hoge Noorden lieten de TV kijkende Gooners zelfs lelijk schrikken want na goed twintig minuten stond het 0-1 na een verre poging.
Iemand moet in Noorwegen toch eens gaan vertellen dat Sinterklaas pas in de nacht van 5 op 6 december zijn rondgang maakt, niet een maand eerder. In blessuretijd van de eerste helft viel de 1-1 via een eigen doelpunt en na de rust werd een gelijkaardig geschenk uitgedeeld voor de 2-1.
De Gunners zetten dan, in een betere tweede helft, orde op zaken en wonnen uiteindelijk met 4-1 na doelpunten van Nicolas Pepe en Joe Willock.
In de andere wedstrijd won Rapid Wien met 4-3 van Dundalk en zo staat, na drie van de zes wedstrijden, Arsenal op 9, Molde op 6, Rapid Wien op 3 en Dundalk op 0. Na de interlandbreak gaat de Europese competitie verder.
Een zoals verwacht geroteerde Arsenal elf begon de Europa League opdracht tegen het Noorse Molde niet te best. De bezoekers uit het hoge Noorden lieten de TV kijkende Gooners zelfs lelijk schrikken want na goed twintig minuten stond het 0-1 na een verre poging.
Iemand moet in Noorwegen toch eens gaan vertellen dat Sinterklaas pas in de nacht van 5 op 6 december zijn rondgang maakt, niet een maand eerder. In blessuretijd van de eerste helft viel de 1-1 via een eigen doelpunt en na de rust werd een gelijkaardig geschenk uitgedeeld voor de 2-1.
De Gunners zetten dan, in een betere tweede helft, orde op zaken en wonnen uiteindelijk met 4-1 na doelpunten van Nicolas Pepe en Joe Willock.
In de andere wedstrijd won Rapid Wien met 4-3 van Dundalk en zo staat, na drie van de zes wedstrijden, Arsenal op 9, Molde op 6, Rapid Wien op 3 en Dundalk op 0. Na de interlandbreak gaat de Europese competitie verder.
Zondag 08/11/2020, 19u15 Emirates, Premier League Matchweek 8: Arsenal – Aston Villa
Er zal wel geen Arsenal supporter zijn die Emi Martinez zijn transfer naar Aston Villa niet gunde. De Argentijn heeft immers jarenlang tweede en zelfs derde viool gespeeld bij Arsenal, en zijn prestaties in competitie en beker na de zware blessure van Bernd Leno afgelopen seizoen bewezen dat die status mogelijk heel erg onterecht was.
Zijn nieuwe club begon uitstekend aan de nieuwe competitie. Nadat het eerste duel bij Manchester City niet doorging en verplaatst werd, wonnen de Villans vier keer op rij. Een 1-0 thuiszege tegen Sheffield en een 0-3 overwinning bij Fulham vielen nog niet zo op, maar dan kwam kampioen Liverpool naar Villa Park en de Reds mochten met het schaamrood op de wangen terug naar Anfield want ze werden met 7-2 op een zeldzaam vernederende wijze in het verlies gespeeld. Ook de volgende zege, 0-1 op bezoek bij Leicester City was spraakmakend.
Maar sinds dan gaat het wat minder met twee opeenvolgende thuisnederlagen: 0-3 tegen nieuwkomer Leeds United en 3-4 tegen Southampton.
Een en ander maakt dat Villa net als Arsenal momenteel 12 punten telt, met weliswaar 1 wedstrijd minder gespeeld.
Naast Emi Martinez vallen nog twee andere nieuwkomers op. Ross Barkley kwam over van Chelsea en bij Lyon werd Bertrand Traoré weggehaald. Als meest opvallende vertrekker kunnen we de Tanzaniaan Samatta vermelden. De spits, die voordien bij RC Genk het mooie weer maakte, kon het in Birmingham niet waarmaken en verhuisde naar Fenerbahce.
De drie punten thuishouden wordt beslist niet eenvoudig voor Arsenal, maar puntenverlies zou betekenen dat Arsenal verder verzandt in het moeras van de middenmoot. Winst betekent terug een beter zicht op de belangrijke plaatsen in de rangschikking. De opdracht is duidelijk en dwingend, voor de interlandbreak moet Arsenal op 15 punten staan.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is Martin Atkinson, en het is de eerste keer dit seizoen dat hij een competitiewedstrijd van de Gunners te leiden krijgt.
Er zal wel geen Arsenal supporter zijn die Emi Martinez zijn transfer naar Aston Villa niet gunde. De Argentijn heeft immers jarenlang tweede en zelfs derde viool gespeeld bij Arsenal, en zijn prestaties in competitie en beker na de zware blessure van Bernd Leno afgelopen seizoen bewezen dat die status mogelijk heel erg onterecht was.
Zijn nieuwe club begon uitstekend aan de nieuwe competitie. Nadat het eerste duel bij Manchester City niet doorging en verplaatst werd, wonnen de Villans vier keer op rij. Een 1-0 thuiszege tegen Sheffield en een 0-3 overwinning bij Fulham vielen nog niet zo op, maar dan kwam kampioen Liverpool naar Villa Park en de Reds mochten met het schaamrood op de wangen terug naar Anfield want ze werden met 7-2 op een zeldzaam vernederende wijze in het verlies gespeeld. Ook de volgende zege, 0-1 op bezoek bij Leicester City was spraakmakend.
Maar sinds dan gaat het wat minder met twee opeenvolgende thuisnederlagen: 0-3 tegen nieuwkomer Leeds United en 3-4 tegen Southampton.
Een en ander maakt dat Villa net als Arsenal momenteel 12 punten telt, met weliswaar 1 wedstrijd minder gespeeld.
Naast Emi Martinez vallen nog twee andere nieuwkomers op. Ross Barkley kwam over van Chelsea en bij Lyon werd Bertrand Traoré weggehaald. Als meest opvallende vertrekker kunnen we de Tanzaniaan Samatta vermelden. De spits, die voordien bij RC Genk het mooie weer maakte, kon het in Birmingham niet waarmaken en verhuisde naar Fenerbahce.
De drie punten thuishouden wordt beslist niet eenvoudig voor Arsenal, maar puntenverlies zou betekenen dat Arsenal verder verzandt in het moeras van de middenmoot. Winst betekent terug een beter zicht op de belangrijke plaatsen in de rangschikking. De opdracht is duidelijk en dwingend, voor de interlandbreak moet Arsenal op 15 punten staan.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is Martin Atkinson, en het is de eerste keer dit seizoen dat hij een competitiewedstrijd van de Gunners te leiden krijgt.
EEN OPSTEKER VAN FORMAAT
Door Marcel Bogaerts
Arsenal won op Old Trafford en dat was zonder meer een bijzonder deugddoende vaststelling voor de wereldwijde Gooner familie. De Londenaars hebben er een gedisciplineerd, goed georganiseerd en met een onberispelijke inzet gekruid duel van gemaakt, en wonnen verdiend. Dat de wedstrijd niet onder de noemer van “Premier League topwedstrijd” kon geplaatst worden heeft iedereen wel kunnen vaststellen, maar dat maakt de zaak van het Arsenal van Mikel Arteta niet. Een duidelijker bewijs dat de Gunners op de goede weg zijn kon niet gegeven worden.
Manchester United moest vanaf het eerste fluitsignaal van Mike Dean (die overigens van ons ook een welgemeende proficiat voor zijn wedstrijdleiding krijgt) de wet van Arsenal ondergaan, en dat de bezoekers aanvankelijk nogal lastig aan kansen geraakten nemen we er dan bij, er staat immers ook nog een tegenstrever op het veld. Toch kwamen die kansen er wel, en als de coach na zijn verdediging en zijn middenveld (wat een formidabele combinatie, Mo Elneny en Thomas Partey) ook zijn aanval nog op punt krijgt staan er ons nog mooie dingen te wachten.
Het bleef 0-0 aan de rust en Paul Pogba besloot de Gunners een handje te helpen. Hij tikte erg onbeholpen en totaal onnodig Hector Bellerin aan, Mike Dean wees naar de stip en Aubameyang aarzelde niet om na vijf doelpuntloze competitiewedstrijden nog eens binnen te schieten.
Arsenal kwam niet echt meer in de problemen, bleef geconcentreerd en met volle inzet voetballen en bracht de 0-1 mee naar Londen.
Voor de rangschikking van Arsenal is dat uiteraard een prima zaak. Met 12 punten staan de Gunners nu op een 9e plaats, net als Chelsea, Aston Villa en Leicester City die op plaatsen 6, 7, 8 en 9 staan. Kampioen Liverpool heeft vier punten meer, het Tottenham van José Mourinho volgt daar twee eenheden achter, en voor de CL plaatsen hebben Everton, Southampton en Wolverhampton nog één puntje meer dan Arsenal.
Het volgende competitieduel brengt Emi Martinez terug naar het Emirates, maar eerst volgt de derde groepswedstrijd van de Europa League.
Arsenal won op Old Trafford en dat was zonder meer een bijzonder deugddoende vaststelling voor de wereldwijde Gooner familie. De Londenaars hebben er een gedisciplineerd, goed georganiseerd en met een onberispelijke inzet gekruid duel van gemaakt, en wonnen verdiend. Dat de wedstrijd niet onder de noemer van “Premier League topwedstrijd” kon geplaatst worden heeft iedereen wel kunnen vaststellen, maar dat maakt de zaak van het Arsenal van Mikel Arteta niet. Een duidelijker bewijs dat de Gunners op de goede weg zijn kon niet gegeven worden.
Manchester United moest vanaf het eerste fluitsignaal van Mike Dean (die overigens van ons ook een welgemeende proficiat voor zijn wedstrijdleiding krijgt) de wet van Arsenal ondergaan, en dat de bezoekers aanvankelijk nogal lastig aan kansen geraakten nemen we er dan bij, er staat immers ook nog een tegenstrever op het veld. Toch kwamen die kansen er wel, en als de coach na zijn verdediging en zijn middenveld (wat een formidabele combinatie, Mo Elneny en Thomas Partey) ook zijn aanval nog op punt krijgt staan er ons nog mooie dingen te wachten.
Het bleef 0-0 aan de rust en Paul Pogba besloot de Gunners een handje te helpen. Hij tikte erg onbeholpen en totaal onnodig Hector Bellerin aan, Mike Dean wees naar de stip en Aubameyang aarzelde niet om na vijf doelpuntloze competitiewedstrijden nog eens binnen te schieten.
Arsenal kwam niet echt meer in de problemen, bleef geconcentreerd en met volle inzet voetballen en bracht de 0-1 mee naar Londen.
Voor de rangschikking van Arsenal is dat uiteraard een prima zaak. Met 12 punten staan de Gunners nu op een 9e plaats, net als Chelsea, Aston Villa en Leicester City die op plaatsen 6, 7, 8 en 9 staan. Kampioen Liverpool heeft vier punten meer, het Tottenham van José Mourinho volgt daar twee eenheden achter, en voor de CL plaatsen hebben Everton, Southampton en Wolverhampton nog één puntje meer dan Arsenal.
Het volgende competitieduel brengt Emi Martinez terug naar het Emirates, maar eerst volgt de derde groepswedstrijd van de Europa League.
Donderdag 05/11/20, 20u00 Emirates, Europa League: Arsenal – Molde FK
Molde is een kleine gemeente (geen 30.000 inwoners). Het is de hoofdstad van de Noorse provincie More Og Romsdal en is gelegen op een kleine 500 kilometer ten noorden van de hoofdstad Oslo. Bekendere naburige steden zijn Kristiansund en Alesund. In deze laatste plaats meren overigens nogal wat cruiseschepen aan op hun tocht naar het hoge Noorden.
De lokale voetbalclub, Molde FK, veroverde in 1974 een redelijk vaste plaats in de Noorse hoogste klasse en werkte zich stelselmatig op tot de top van het Noorse voetbal.
De titel in de Eliteserien werd gepakt in 2011, 2012, 2014 en 2019. Molde won ook vier keer de nationale beker, en ze waren (uiteraard) ook actief in de diverse Europese competities. Daarin bereikten ze wel een keer de groepsfase in de Champions League (1999) en ze eindigden laatste in een groep met Real Madrid, Porto en Olympiacos. In de Europa League eindigden ze nogmaals vierde in 2012 in een groep met Steaua Boekarest, Stuttgart en Kopenhagen, maar in 2015 wisten ze hun groep te winnen. Ze toonden zich sterker dan Fenerbahce, Ajax en Celtic en werden daarna in de knock-outfase gewipt door Sevilla.
In dit Europese seizoen begonnen ze opnieuw in de Champions League. Het Finse Kuopio, het Sloveense NK Celje en Qarabag uit Azerbaijan gingen eraan, maar in de play-offs geraakte men niet voorbij Ferencvaros, en dat brengt de Noren in groep B van de Europa League.
In de huidige competitie van de Eliteserien staat Molde na 23 wedstrijden op de 2e plaats. Ze hebben een achterstand van 16 punten op leider FK Bodo Glimt en een punt meer dan de derde, Rosenborg.
In de spelerskern van Molde vinden ze zowaar een landgenoot. De in Malaga geboren Alex Craninx heeft de dubbele Spaans-Belgische nationaliteit en is een doelman.
Molde en Arsenal hebben beide 6 punten in de groep. De Noren wonnen bij Dundalk met 1-2 en wezen dan Rapid Wien terug (1-0). Mogelijk gaat Arsenal tegen een stugge verdediging opnieuw een moeilijke wedstrijd tegemoet, maar het is, denken we, niet te optimistisch te voorspellen dat de Gunners met negen op negen aan de leiding zullen gaan na de helft van de groepswedstrijden.
Molde is een kleine gemeente (geen 30.000 inwoners). Het is de hoofdstad van de Noorse provincie More Og Romsdal en is gelegen op een kleine 500 kilometer ten noorden van de hoofdstad Oslo. Bekendere naburige steden zijn Kristiansund en Alesund. In deze laatste plaats meren overigens nogal wat cruiseschepen aan op hun tocht naar het hoge Noorden.
De lokale voetbalclub, Molde FK, veroverde in 1974 een redelijk vaste plaats in de Noorse hoogste klasse en werkte zich stelselmatig op tot de top van het Noorse voetbal.
De titel in de Eliteserien werd gepakt in 2011, 2012, 2014 en 2019. Molde won ook vier keer de nationale beker, en ze waren (uiteraard) ook actief in de diverse Europese competities. Daarin bereikten ze wel een keer de groepsfase in de Champions League (1999) en ze eindigden laatste in een groep met Real Madrid, Porto en Olympiacos. In de Europa League eindigden ze nogmaals vierde in 2012 in een groep met Steaua Boekarest, Stuttgart en Kopenhagen, maar in 2015 wisten ze hun groep te winnen. Ze toonden zich sterker dan Fenerbahce, Ajax en Celtic en werden daarna in de knock-outfase gewipt door Sevilla.
In dit Europese seizoen begonnen ze opnieuw in de Champions League. Het Finse Kuopio, het Sloveense NK Celje en Qarabag uit Azerbaijan gingen eraan, maar in de play-offs geraakte men niet voorbij Ferencvaros, en dat brengt de Noren in groep B van de Europa League.
In de huidige competitie van de Eliteserien staat Molde na 23 wedstrijden op de 2e plaats. Ze hebben een achterstand van 16 punten op leider FK Bodo Glimt en een punt meer dan de derde, Rosenborg.
In de spelerskern van Molde vinden ze zowaar een landgenoot. De in Malaga geboren Alex Craninx heeft de dubbele Spaans-Belgische nationaliteit en is een doelman.
Molde en Arsenal hebben beide 6 punten in de groep. De Noren wonnen bij Dundalk met 1-2 en wezen dan Rapid Wien terug (1-0). Mogelijk gaat Arsenal tegen een stugge verdediging opnieuw een moeilijke wedstrijd tegemoet, maar het is, denken we, niet te optimistisch te voorspellen dat de Gunners met negen op negen aan de leiding zullen gaan na de helft van de groepswedstrijden.
PROBLEEMLOZE ZEGE ALS VOORBEREIDING OP OLD TRAFFORD
Door Marcel Bogaerts
Bij Dundalk FC wisten ze goed hoe lastig Arsenal het heeft om een goed georganiseerde verdedigingsgordel te doorbreken. Ze probeerden de tactiek van Leicester City te imiteren, en het leek een halfuur lang nog goed te gaan ook. De Gunners konden geen kansen afdwingen wegens het ondertussen tot op de draad versleten euvel van te traag, inspiratieloos spel.
Na een half uur was de thuisploeg het beu. De bezoekende doelman werd eindelijk aan het werk gezet, en eindelijk mocht elk moment een doelpunt verwacht worden. Het werd tijd, want tot dan toe had zowaar enkel de debuterende Runar Runarsson aan de overzijde zich 1 keer mogen tonen.
Met de rust in zicht scoorden de youngsters Eddie Nketiah en Joe Willock, en de boeken konden meteen dicht.
Bij het begin van de tweede helft kregen we dan nog een smakelijk toetje opgedist door Nicolas Pepe. De Ivoriaan legde de bal heerlijk goed en trapte dan bijzonder fraai binnen. De rest van de wedstrijd was puur training. We hadden dan nog graag enkele doelpunten extra gezien, maar met het oog op de nog zwaar genoeg zijnde kalender kunnen we met deze 3-0 leven.
In de andere wedstrijd in de groep won het Noorse Molde met 1-0 van Rapid Wien, waardoor Rapid en Dundalk op 0 punten staan, en Arsenal en Molde in de volgende wedstrijd om de eerste plaats spelen.
Maar eerst mogen de Gunners naar Manchester afreizen.
Bij Dundalk FC wisten ze goed hoe lastig Arsenal het heeft om een goed georganiseerde verdedigingsgordel te doorbreken. Ze probeerden de tactiek van Leicester City te imiteren, en het leek een halfuur lang nog goed te gaan ook. De Gunners konden geen kansen afdwingen wegens het ondertussen tot op de draad versleten euvel van te traag, inspiratieloos spel.
Na een half uur was de thuisploeg het beu. De bezoekende doelman werd eindelijk aan het werk gezet, en eindelijk mocht elk moment een doelpunt verwacht worden. Het werd tijd, want tot dan toe had zowaar enkel de debuterende Runar Runarsson aan de overzijde zich 1 keer mogen tonen.
Met de rust in zicht scoorden de youngsters Eddie Nketiah en Joe Willock, en de boeken konden meteen dicht.
Bij het begin van de tweede helft kregen we dan nog een smakelijk toetje opgedist door Nicolas Pepe. De Ivoriaan legde de bal heerlijk goed en trapte dan bijzonder fraai binnen. De rest van de wedstrijd was puur training. We hadden dan nog graag enkele doelpunten extra gezien, maar met het oog op de nog zwaar genoeg zijnde kalender kunnen we met deze 3-0 leven.
In de andere wedstrijd in de groep won het Noorse Molde met 1-0 van Rapid Wien, waardoor Rapid en Dundalk op 0 punten staan, en Arsenal en Molde in de volgende wedstrijd om de eerste plaats spelen.
Maar eerst mogen de Gunners naar Manchester afreizen.
Zondag 01/11/2020 16u30, Old Trafford, Premier League matchweek 7: Manchester United – Arsenal
De nederlaag thuis tegen Leicester, en de drie punten die daarmee verloren gingen, maken in de rangschikking een heel verschil uit, want in plaats van de vierde plaats staan de Gunners nu nogal troosteloos elfde, net na Chelsea met 9 punten. De kandidaten voor Europees voetbal staan nog steeds allemaal dicht bij elkaar, en de bodem van het klassement is heel veraf. Burnley, Sheffield en Fulham hebben nog steeds maar 1 puntje. Opvallend is trouwens dat beide clubs uit Manchester het nog minder goed doen dan Arsenal. De Citizens hebben 8 punten en de Red Devils hebben er zelfs maar 7. Voor alle duidelijkheid, zowel City als United hebben tot hiertoe een match minder gespeeld.
United won in deze competitie enkel op verplaatsing. Bij Brighton werd het 2-3 en bij Newcastle 1-4. Thuis liepen ze op een 1-3 nederlaag tegen Crystal Palace, en José Mourinho kwam met zijn Spurs zelfs doodleuk een half dozijntje ballen in het netje leggen. (1-6).
United was actief op de transfermarkt. Van FC Porto kwam de Braziliaan Alex Telles over, Edinson Cavani tekende als vrije speler bij de Red Devils, en het Ajax talent Donny Van de Beek verkaste ook naar het rode deel van Manchester.
Het gaat dus momenteel, net als bij Arsenal, nog niet op wieltjes bij Manchester United, en de hoop op eindelijk nog eens een overwinning op Old Trafford is misschien wel gerechtvaardigd.
De wedstrijdleiding is in handen van Mike Dean. Anthony Taylor is vierde official.
De nederlaag thuis tegen Leicester, en de drie punten die daarmee verloren gingen, maken in de rangschikking een heel verschil uit, want in plaats van de vierde plaats staan de Gunners nu nogal troosteloos elfde, net na Chelsea met 9 punten. De kandidaten voor Europees voetbal staan nog steeds allemaal dicht bij elkaar, en de bodem van het klassement is heel veraf. Burnley, Sheffield en Fulham hebben nog steeds maar 1 puntje. Opvallend is trouwens dat beide clubs uit Manchester het nog minder goed doen dan Arsenal. De Citizens hebben 8 punten en de Red Devils hebben er zelfs maar 7. Voor alle duidelijkheid, zowel City als United hebben tot hiertoe een match minder gespeeld.
United won in deze competitie enkel op verplaatsing. Bij Brighton werd het 2-3 en bij Newcastle 1-4. Thuis liepen ze op een 1-3 nederlaag tegen Crystal Palace, en José Mourinho kwam met zijn Spurs zelfs doodleuk een half dozijntje ballen in het netje leggen. (1-6).
United was actief op de transfermarkt. Van FC Porto kwam de Braziliaan Alex Telles over, Edinson Cavani tekende als vrije speler bij de Red Devils, en het Ajax talent Donny Van de Beek verkaste ook naar het rode deel van Manchester.
Het gaat dus momenteel, net als bij Arsenal, nog niet op wieltjes bij Manchester United, en de hoop op eindelijk nog eens een overwinning op Old Trafford is misschien wel gerechtvaardigd.
De wedstrijdleiding is in handen van Mike Dean. Anthony Taylor is vierde official.
MET VALLEN EN OPSTAAN, NOG MAAR EENS
Door Marcel Bogaerts
Brendan Rodgers had zijn wedstrijdplan goed overdacht. De net herstelde topschutter Jamie Vardy bleef een uur lang op de bank en de Schotse coach hield tot aan diens invalbeurt zijn mannen constant achter de bal, met een driedubbele verdedigingsgordel om zowat alle mogelijke wolfijzers en schietgeweren uit het spel van de thuisploeg te halen.
Arsenal bleef er geduldig onder. De Gunners zochten naar openingen, speelden de bal daarbij tot in de perfectie rond, maar zoals reeds meerdere malen aangekaart gebeurde dat zonder veel snelheid en verrassingen. Leicester had aan concentratie en oplettendheid voldoende om doelman Schmeichel een rustige avond te bezorgen.
Een keer was de doelman van The Foxes toch verslagen op een kopbal van Lacazette, maar de wedstrijdleiding oordeelde dat de bezoekende doelman net iets te veel gehinderd werd door de vlakbij staande Granit Xhaka. Naar ons oordeel deed de Zwitser helemaal niets verkeerd. Het had hier zonder meer 1-0 moeten staan, waardoor de bezoekers wel uit hun comfortzone hadden moeten kruipen.
Na een al bij al degelijke eerste helft verwacht je dan dat de thuisploeg een versnelling hoger zou schakelen, maar helaas gebeurde dat niet. Moedeloosheid sloop meer en meer in de hoofden van de thuisspelers, er werd geen antwoord gevonden op de snode plannen van Rodgers en zijn team. De tweede helft was zonder meer ontoelaatbaar slap, saai en het aankijken niet meer waard.
Jamie Vardy kwam na een uur op het veld en de topschutter sloeg tien minuten voor tijd bij een vlijmscherpe counter van zijn team ook toe. Volledig vrij kon hij met het hoofd afwerken. Het stond haast in de sterren geschreven. 0-1, niet to The Arsenal, een bittere en pijnlijke thuisnederlaag, en de Gunners terug naar af.
Brendan Rodgers had zijn wedstrijdplan goed overdacht. De net herstelde topschutter Jamie Vardy bleef een uur lang op de bank en de Schotse coach hield tot aan diens invalbeurt zijn mannen constant achter de bal, met een driedubbele verdedigingsgordel om zowat alle mogelijke wolfijzers en schietgeweren uit het spel van de thuisploeg te halen.
Arsenal bleef er geduldig onder. De Gunners zochten naar openingen, speelden de bal daarbij tot in de perfectie rond, maar zoals reeds meerdere malen aangekaart gebeurde dat zonder veel snelheid en verrassingen. Leicester had aan concentratie en oplettendheid voldoende om doelman Schmeichel een rustige avond te bezorgen.
Een keer was de doelman van The Foxes toch verslagen op een kopbal van Lacazette, maar de wedstrijdleiding oordeelde dat de bezoekende doelman net iets te veel gehinderd werd door de vlakbij staande Granit Xhaka. Naar ons oordeel deed de Zwitser helemaal niets verkeerd. Het had hier zonder meer 1-0 moeten staan, waardoor de bezoekers wel uit hun comfortzone hadden moeten kruipen.
Na een al bij al degelijke eerste helft verwacht je dan dat de thuisploeg een versnelling hoger zou schakelen, maar helaas gebeurde dat niet. Moedeloosheid sloop meer en meer in de hoofden van de thuisspelers, er werd geen antwoord gevonden op de snode plannen van Rodgers en zijn team. De tweede helft was zonder meer ontoelaatbaar slap, saai en het aankijken niet meer waard.
Jamie Vardy kwam na een uur op het veld en de topschutter sloeg tien minuten voor tijd bij een vlijmscherpe counter van zijn team ook toe. Volledig vrij kon hij met het hoofd afwerken. Het stond haast in de sterren geschreven. 0-1, niet to The Arsenal, een bittere en pijnlijke thuisnederlaag, en de Gunners terug naar af.
Donderdag 29/10/2020, 20u00 Emirates, Europa League matchday 2: Arsenal – Dundalk
Dundalk is een kleine stad in het noordoosten van Ierland, gelegen aan de spoorlijn die de hoofdstad Dublin met Belfast verbindt.
Muziekliefhebbers zullen weten dat Dundalk de thuishaven is van de bekende band The Corrs.
De lokale voetbalclub Dundalk FC werd opgericht in 1903. Nadat ze in 1926 werden toegelaten tot de hoogste klasse van Ierland mochten ze in 1933 de eerste landstitel vieren. Het was meteen de eerste niet uit de hoofdstad Dublin afkomstige club die dit presteerde.
Ondertussen hebben ze 14 landstitels en 11 nationale bekers op hun palmares staan.
De club is uiteraard een zeer regelmatige gast in diverse Europese tornooien, maar het spreekt vanzelf dat die deelnames beperkt bleven tot eerste rondes en kwalificatierondes, met enkele uitzonderingen.
In 2016 werden ze slechts in de play offs door Legia Warschau van een plaats in de groepsfase van de Champions League gehouden, nadat ze BATE Borisov, ons welbekend, een hak hadden gezet. Ze mochten toen wel naar de groepsfase van de Europa League en eindigden daarin 4e na wedstrijden tegen AZ Alkmaar, Maccabi Tel Aviv en Zenith St. Petersburg.
In de Champions League van dit jaar bleek het Sloveense NK Celje te sterk, maar de Ieren drongen wel opnieuw door tot de groepsfase van de Europa League, na de maat genomen te hebben van Inter Club d’Escaldes uit Andorra, Sheriff Tiraspol uit Moldavië en KI Klaksvik uit de Far Oer.
Zoals eerder gezegd ging de eerste wedstrijd in de groep van Arsenal verloren tegen het Noorse Molde met 1-2.
De Ierse competitie, de Premier Division, bestaat uit 10 clubs en is momenteel zowat halfweg. Dundalk staat daarin op de derde plaats met 25 punten uit 16 wedstrijden en dat is reeds met een redelijke achterstand op het nummer 1, Shamrock Rovers (38 uit 14) en Bohemian FC (34 uit 17). Dundalk verloor afgelopen weekend trouwens met 1-0 bij het vierde gerangschikte Waterford.
Het kan natuurlijk niet dat de Gunners, met een budget dat zowat 300 keer hoger ligt dan dat van de Ierse semi-profs zich zouden laten verrassen. Natuurlijk moet elke wedstrijd gespeeld worden, de beginstand is 0-0 en zolang er leven is zal er hoop zijn, maar in alle objectiviteit moet een korf doelpunten toch in de lijn der verwachting liggen. Een korf doelpunten aan de kant van de thuisploeg wel te verstaan.
Donderdag 29/10/2020, 20u00 Emirates, Europa League matchday 2: Arsenal – Dundalk
Dundalk is een kleine stad in het noordoosten van Ierland, gelegen aan de spoorlijn die de hoofdstad Dublin met Belfast verbindt.
Muziekliefhebbers zullen weten dat Dundalk de thuishaven is van de bekende band The Corrs.
De lokale voetbalclub Dundalk FC werd opgericht in 1903. Nadat ze in 1926 werden toegelaten tot de hoogste klasse van Ierland mochten ze in 1933 de eerste landstitel vieren. Het was meteen de eerste niet uit de hoofdstad Dublin afkomstige club die dit presteerde.
Ondertussen hebben ze 14 landstitels en 11 nationale bekers op hun palmares staan.
De club is uiteraard een zeer regelmatige gast in diverse Europese tornooien, maar het spreekt vanzelf dat die deelnames beperkt bleven tot eerste rondes en kwalificatierondes, met enkele uitzonderingen.
In 2016 werden ze slechts in de play offs door Legia Warschau van een plaats in de groepsfase van de Champions League gehouden, nadat ze BATE Borisov, ons welbekend, een hak hadden gezet. Ze mochten toen wel naar de groepsfase van de Europa League en eindigden daarin 4e na wedstrijden tegen AZ Alkmaar, Maccabi Tel Aviv en Zenith St. Petersburg.
In de Champions League van dit jaar bleek het Sloveense NK Celje te sterk, maar de Ieren drongen wel opnieuw door tot de groepsfase van de Europa League, na de maat genomen te hebben van Inter Club d’Escaldes uit Andorra, Sheriff Tiraspol uit Moldavië en KI Klaksvik uit de Far Oer.
Zoals eerder gezegd ging de eerste wedstrijd in de groep van Arsenal verloren tegen het Noorse Molde met 1-2.
De Ierse competitie, de Premier Division, bestaat uit 10 clubs en is momenteel zowat halfweg. Dundalk staat daarin op de derde plaats met 25 punten uit 16 wedstrijden en dat is reeds met een redelijke achterstand op het nummer 1, Shamrock Rovers (38 uit 14) en Bohemian FC (34 uit 17). Dundalk verloor afgelopen weekend trouwens met 1-0 bij het vierde gerangschikte Waterford.
Het kan natuurlijk niet dat de Gunners, met een budget dat zowat 300 keer hoger ligt dan dat van de Ierse semi-profs zich zouden laten verrassen. Natuurlijk moet elke wedstrijd gespeeld worden, de beginstand is 0-0 en zolang er leven is zal er hoop zijn, maar in alle objectiviteit moet een korf doelpunten toch in de lijn der verwachting liggen. Een korf doelpunten aan de kant van de thuisploeg wel te verstaan.
EUROPESE START NIET GEMIST
Door Marcel Bogaerts
Thuisploeg Rapid Wien werd gesteund door zowat 3000 thuisfans en de tweede ploeg van Oostenrijk heeft er werkelijk alles aan gedaan om deze mensen niet te ontgoochelen. Rapid vormde een stevig georganiseerd blok, speelde met hart en ziel voor wat het waard was en probeerde gevaarlijk te zijn wanneer het kon. Ze deden dat prima. En Arsenal stelde een uur lang zonder meer –alweer durven we zeggen- erg teleur. Zonder inspiratie en tempoversnellingen kon Rapid onmogelijk pijn gedaan worden. Lichtpunten bij de Gunners waren er overigens wel. Gabriël was eens te meer een betrouwbare rots, Thomas Partey was alom tegenwoordig en ook verloren zoon Mo Elneny speelde een puike partij.
Bernd Leno dreigde echter de schlemiel van dienst te worden toen hij in de tweede helft de bal zomaar weggaf en thuisspeler Fountas vanop een meter of zes simpel kon binnen prikken. De flater bleef de Duitse ballenpakker voor de rest van de wedstrijd overigens achtervolgen. Er waren een goede vijf minuten gespeeld na de pauze.
Coach Arteta greep in en bracht Aubameyang en Bellerin op het veld. De Gunners stroopten de mouwen op en een vrije trap van Pepe werd door David Luiz keihard binnengekopt. De pijp van Rapid was zowat uit en amper enkele minuten later was het weer prijs toen een klaar kijkende Mo Elneny diep gaf op Hector Bellerin. De Spanjaard vond Aubameyang met een perfect pasje en onze topschutter tikte simpel in het lege doel. En zo konden de drie punten toch mee naar Londen en lijkt de moeilijkste klus in deze groepsfase geklaard.
In de andere wedstrijd won het Noorse Molde met 1-2 bij het Ierse Dundalk. De Ieren komen in de volgende wedstrijd naar het Emirates, maar eerst gaat de competitie verder in deze razende carrousel van opdrachten.
Thuisploeg Rapid Wien werd gesteund door zowat 3000 thuisfans en de tweede ploeg van Oostenrijk heeft er werkelijk alles aan gedaan om deze mensen niet te ontgoochelen. Rapid vormde een stevig georganiseerd blok, speelde met hart en ziel voor wat het waard was en probeerde gevaarlijk te zijn wanneer het kon. Ze deden dat prima. En Arsenal stelde een uur lang zonder meer –alweer durven we zeggen- erg teleur. Zonder inspiratie en tempoversnellingen kon Rapid onmogelijk pijn gedaan worden. Lichtpunten bij de Gunners waren er overigens wel. Gabriël was eens te meer een betrouwbare rots, Thomas Partey was alom tegenwoordig en ook verloren zoon Mo Elneny speelde een puike partij.
Bernd Leno dreigde echter de schlemiel van dienst te worden toen hij in de tweede helft de bal zomaar weggaf en thuisspeler Fountas vanop een meter of zes simpel kon binnen prikken. De flater bleef de Duitse ballenpakker voor de rest van de wedstrijd overigens achtervolgen. Er waren een goede vijf minuten gespeeld na de pauze.
Coach Arteta greep in en bracht Aubameyang en Bellerin op het veld. De Gunners stroopten de mouwen op en een vrije trap van Pepe werd door David Luiz keihard binnengekopt. De pijp van Rapid was zowat uit en amper enkele minuten later was het weer prijs toen een klaar kijkende Mo Elneny diep gaf op Hector Bellerin. De Spanjaard vond Aubameyang met een perfect pasje en onze topschutter tikte simpel in het lege doel. En zo konden de drie punten toch mee naar Londen en lijkt de moeilijkste klus in deze groepsfase geklaard.
In de andere wedstrijd won het Noorse Molde met 1-2 bij het Ierse Dundalk. De Ieren komen in de volgende wedstrijd naar het Emirates, maar eerst gaat de competitie verder in deze razende carrousel van opdrachten.
Zondag 25/10/2020, 19u15 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Leicester City
Brendan Rodgers staat met zijn club op gelijke hoogte van Arsenal in de rangschikking, maar het doelsaldo van The Foxes is met twee eenheden net iets positiever. Leicester begon het seizoen met simpele 0-3 winst bij nieuwkomer West Bromwich Albion, een 4-2 thuiszege tegen Burnley en een indrukwekkende 2-5 winst bij Manchester City. Dan volgden twee ontgoochelende thuiswedstrijden met 0-3 verlies tegen West Ham en een 0-1 nederlaag tegen het Aston Villa van Emi Martinez.
Hun eerste Europese opdracht leverde een 3-0 zege op tegen het bescheiden Zorya Lugansk uit Oekraïne.
De meest in het oog springende inkomende transfer is die van onze landgenoot Timothy Castagne die een prima driejarig verblijf bij Atalanta Bergamo beloond ziet met een overgang naar de Premier League en dus ploegmaat wordt van Tielemans en Praet.
Vleugelback Ben Chilwell verliet het King Power Stadium en ondertekende een overeenkomst bij Chelsea.
Sinds de terugkeer van Leicester in de Premier League was nog geen enkele thuiswedstrijd tegen The Foxes een sinecure. De corona-editie vorig seizoen eindigde op 1-1. Jaimie Vardy, wie anders, kon zes minuten voor tijd de bordjes gelijk hangen na een vroeg doelpunt van Aubameyang. De andere duels in het Emirates sinds het seizoen 2014/2015 werden wel gewonnen, met hard labeur en weinig overschot.
Net als vorige week krijgen we een scheidsrechter die al aan zijn tweede wedstrijd voor Arsenal dit seizoen toe is. Craig Pawson, die de wedstrijd op Anfield ook al leidde, krijgt de eer.
Brendan Rodgers staat met zijn club op gelijke hoogte van Arsenal in de rangschikking, maar het doelsaldo van The Foxes is met twee eenheden net iets positiever. Leicester begon het seizoen met simpele 0-3 winst bij nieuwkomer West Bromwich Albion, een 4-2 thuiszege tegen Burnley en een indrukwekkende 2-5 winst bij Manchester City. Dan volgden twee ontgoochelende thuiswedstrijden met 0-3 verlies tegen West Ham en een 0-1 nederlaag tegen het Aston Villa van Emi Martinez.
Hun eerste Europese opdracht leverde een 3-0 zege op tegen het bescheiden Zorya Lugansk uit Oekraïne.
De meest in het oog springende inkomende transfer is die van onze landgenoot Timothy Castagne die een prima driejarig verblijf bij Atalanta Bergamo beloond ziet met een overgang naar de Premier League en dus ploegmaat wordt van Tielemans en Praet.
Vleugelback Ben Chilwell verliet het King Power Stadium en ondertekende een overeenkomst bij Chelsea.
Sinds de terugkeer van Leicester in de Premier League was nog geen enkele thuiswedstrijd tegen The Foxes een sinecure. De corona-editie vorig seizoen eindigde op 1-1. Jaimie Vardy, wie anders, kon zes minuten voor tijd de bordjes gelijk hangen na een vroeg doelpunt van Aubameyang. De andere duels in het Emirates sinds het seizoen 2014/2015 werden wel gewonnen, met hard labeur en weinig overschot.
Net als vorige week krijgen we een scheidsrechter die al aan zijn tweede wedstrijd voor Arsenal dit seizoen toe is. Craig Pawson, die de wedstrijd op Anfield ook al leidde, krijgt de eer.
WEG TERUG NAAR BOVEN LANG EN MOEIZAAM
Door Marcel Bogaerts
Hier en daar stak de hoop op een prettige verrassing in het Etihad stadium wel de kop op, maar dat voorbarig optimisme werd snel achterhaald door de werkelijkheid. Arsenal is nog steeds niet meer dan een middenmoter in de Premier League. Maar er priemt wel degelijk een straaltje zon tussen de wolken. De Londenaars spelen niet meer zonder ziel, worden niet weggeblazen en tonen de nodige inzet om zich in een wedstrijd te handhaven en indien mogelijk het duel in handen te nemen. Dat laatste was bij Manchester City nog te veel gevraagd. Er werden wel een paar kansjes versierd, maar er werd geen antwoord gevonden op de goal van Raheem Sterling.
Geduld is en blijft het sleutelwoord want op de openingsmatch na (al was ook die niet altijd overtuigend) hebben we nog niet veel moois gezien van de Gunners. Uitwedstrijden bij de groten werden verloren (merkwaardig is dat deze nederlagen reeds enkele jaren als “normaal” aanzien worden) en de twee thuiswedstrijden werden dan wel gewonnen, maar ze waren het aankijken amper waard.
Een andere, toch wel belangrijke competitie neemt deze week een aanvang voor Arsenal, en de allereerste opdracht in de groepsfase van de Europa League lijkt meteen de lastigste.
Hier en daar stak de hoop op een prettige verrassing in het Etihad stadium wel de kop op, maar dat voorbarig optimisme werd snel achterhaald door de werkelijkheid. Arsenal is nog steeds niet meer dan een middenmoter in de Premier League. Maar er priemt wel degelijk een straaltje zon tussen de wolken. De Londenaars spelen niet meer zonder ziel, worden niet weggeblazen en tonen de nodige inzet om zich in een wedstrijd te handhaven en indien mogelijk het duel in handen te nemen. Dat laatste was bij Manchester City nog te veel gevraagd. Er werden wel een paar kansjes versierd, maar er werd geen antwoord gevonden op de goal van Raheem Sterling.
Geduld is en blijft het sleutelwoord want op de openingsmatch na (al was ook die niet altijd overtuigend) hebben we nog niet veel moois gezien van de Gunners. Uitwedstrijden bij de groten werden verloren (merkwaardig is dat deze nederlagen reeds enkele jaren als “normaal” aanzien worden) en de twee thuiswedstrijden werden dan wel gewonnen, maar ze waren het aankijken amper waard.
Een andere, toch wel belangrijke competitie neemt deze week een aanvang voor Arsenal, en de allereerste opdracht in de groepsfase van de Europa League lijkt meteen de lastigste.
Donderdag 22/10/2020, 17u55 Allianz Stadion, Europa League matchday 1: Rapid Wien – Arsenal
Rapid Wien is de meest succesvolle club uit de Oostenrijkse voetbalgeschiedenis. Deze in 1898 als Erster Wiener Arbeiter-Fussball Club opgerichte vereniging werd zowaar ooit Duits landskampioen, in het seizoen 1940/1941, onder de Duitse bezetting van Oostenrijk. Ook de Duitse beker werd in die tijd gepakt, in 1938.
Rapid Wien werd verder 32 keer Oostenrijks kampioen, en won 14 keer de Oostenrijkse beker.
Natuurlijk speelde deze club een massa wedstrijden in Europees verband, in zowat alle Europese competities. Twee keer speelden de Weners de finale van Europa Cup II, de Europabeker voor bekerwinnaars. In 1985 werd in Rotterdam met 1-3 verloren van Everton, en in 1996 won tegenstrever PSG met 1-0, in het Heizelstadion in Brussel.
In het lijstje oud-spelers van Rapid vinden we onder meer terug: Ernst Happel, Hans Krankl en Antonin Panenka, de man van de legendarische penalty.
De huidige coach van Rapid Wien is de 49-jarige Oostenrijker Dietmar Kühbauer, een man met enkele jaren spelerservaring bij Real Sociedad en Wolfsburg. Als trainer was hij tot hiertoe enkel in Oostenrijk actief.
Arsenal speelde Europees nog niet tegen Rapid Wien; de Oostenrijkers hebben al wel tegen Belgische clubs gespeeld. Zo verloren ze dit seizoen nog een Champions League kwalificatie van AA Gent. Ook Club Brugge, RC Genk, Anderlecht en zowaar ook nog Club Luik kruisten Europees ooit de degens met Rapid.
Het is aan Mikel Arteta en de zijnen om onmiddellijk een statement te maken en deze wedstrijd overtuigend winnend af te sluiten.
Rapid Wien is de meest succesvolle club uit de Oostenrijkse voetbalgeschiedenis. Deze in 1898 als Erster Wiener Arbeiter-Fussball Club opgerichte vereniging werd zowaar ooit Duits landskampioen, in het seizoen 1940/1941, onder de Duitse bezetting van Oostenrijk. Ook de Duitse beker werd in die tijd gepakt, in 1938.
Rapid Wien werd verder 32 keer Oostenrijks kampioen, en won 14 keer de Oostenrijkse beker.
Natuurlijk speelde deze club een massa wedstrijden in Europees verband, in zowat alle Europese competities. Twee keer speelden de Weners de finale van Europa Cup II, de Europabeker voor bekerwinnaars. In 1985 werd in Rotterdam met 1-3 verloren van Everton, en in 1996 won tegenstrever PSG met 1-0, in het Heizelstadion in Brussel.
In het lijstje oud-spelers van Rapid vinden we onder meer terug: Ernst Happel, Hans Krankl en Antonin Panenka, de man van de legendarische penalty.
De huidige coach van Rapid Wien is de 49-jarige Oostenrijker Dietmar Kühbauer, een man met enkele jaren spelerservaring bij Real Sociedad en Wolfsburg. Als trainer was hij tot hiertoe enkel in Oostenrijk actief.
Arsenal speelde Europees nog niet tegen Rapid Wien; de Oostenrijkers hebben al wel tegen Belgische clubs gespeeld. Zo verloren ze dit seizoen nog een Champions League kwalificatie van AA Gent. Ook Club Brugge, RC Genk, Anderlecht en zowaar ook nog Club Luik kruisten Europees ooit de degens met Rapid.
Het is aan Mikel Arteta en de zijnen om onmiddellijk een statement te maken en deze wedstrijd overtuigend winnend af te sluiten.
WAANZINNIGE KALENDER
Door Marcel Bogaerts
Zelfs de meest onverantwoord riant betaalde voetballer moet zo ongeveer wel de wanhoop nabij zijn als hij de wedstrijdkalender voor de komende weken onder ogen krijgt. De opdrachten voor Premier League en Europa League volgen mekaar in een razend tempo op, en tot aan de volgende break, na de eerste week van november, moet Arsenal liefst zeven wedstrijden afwerken, aan een hels ritme van twee opdrachten per week. En dan mogen de Gunners nog blij zijn met een Europa League loting die hen voor de afwisseling eens niet naar oostelijke uithoeken van Europa brengt.
De eerste opdracht is mogelijk meteen de lastigste.
Zelfs de meest onverantwoord riant betaalde voetballer moet zo ongeveer wel de wanhoop nabij zijn als hij de wedstrijdkalender voor de komende weken onder ogen krijgt. De opdrachten voor Premier League en Europa League volgen mekaar in een razend tempo op, en tot aan de volgende break, na de eerste week van november, moet Arsenal liefst zeven wedstrijden afwerken, aan een hels ritme van twee opdrachten per week. En dan mogen de Gunners nog blij zijn met een Europa League loting die hen voor de afwisseling eens niet naar oostelijke uithoeken van Europa brengt.
De eerste opdracht is mogelijk meteen de lastigste.
Zaterdag 17/10/2020, 17u30 Etihad Stadium, Premier League matchweek 5: Manchester City – Arsenal
De ploeg van Pep Guardiola is niet sterk aan het seizoen begonnen. Ze wonnen wel hun eerste opdracht, uit bij Wolverhampton (1-3), maar gingen dan thuis met de billen bloot tegen Leicester City (2-5) en werden dan op Elland Road in bedwang gehouden door Leeds (1-1). Weliswaar met een wedstrijd minder staan de Citizens met vier punten op plaats 14.
Ruben Dias van Benfica en Nathan Aké van Bournemouth kwamen de kern versterken, naast nog een resem minder bekende namen. Bij de vertrekkers noteren we Nicolas Otamendi (Benfica), Claudio Bravo (Real Betis), David Silva (Real Sociedad) en natuurlijk ook Leroy Sané (Bayern München). Toch wel een zeker kwaliteitsverlies, en Pep Guardiola zal het ons wel niet kwalijk nemen dat we als volgende kampioen niet meteen aan Manchester City denken, alle andere vedetten ten spijt. Want er loopt natuurlijk nog heel wat schoon volk rond in het Etihad.
Onze landgenoot Kevin De Bruyne is en blijft de sterkhouder van Manchester City. En het is De Bruyne die afhaakt voor de volgende opdracht van de Rode Duivels in Reykjavik. Een blessure of een door Pep Guardiola ingefluisterde beslissing? Of een combinatie van beide?
Aan Londense kant zijn we benieuwd of de net voor het sluiten van de transferperiode ingehaalde Thomas Partey zijn eerste stappen in de Premier League zal zetten. Arsenal heeft een goede mercato achter de rug en lijkt, de pijnlijke Mesut Özil saga ten spijt, behoorlijk op de door Mikel Arteta aangegeven koers te zitten.
Ondanks dat Manchester City er maar niet in slaagt voorbij Arsenal te geraken in enkele recente bekertornooien is een competitie succes voor de Gunners in het Etihad alweer een tijd geleden. Op 18 januari 2015 won Arsène Wenger met 0-2 van Manuel Pellegrini. Santi Cazorla zette in de eerste helft een strafschop om en leverde halfweg de tweede periode ook de assist voor een rake kopbal van Olivier Giroud. In de volgende jaren kwam men nog wel een keertje weg met een gelijkspel, maar andere keren werd het een kansloze nederlaag. Vorig seizoen werd het 3-0 in een leeg stadion. Het was één van die wedstrijden waarin David Luiz een negatieve hoofdrol opeiste met een domme rode kaart en het veroorzaken van een strafschop.
Scheidsrechter is Chris Kavanagh en dat is meteen al zijn tweede opdracht voor Arsenal, na de openingswedstrijd op Fulham.
De ploeg van Pep Guardiola is niet sterk aan het seizoen begonnen. Ze wonnen wel hun eerste opdracht, uit bij Wolverhampton (1-3), maar gingen dan thuis met de billen bloot tegen Leicester City (2-5) en werden dan op Elland Road in bedwang gehouden door Leeds (1-1). Weliswaar met een wedstrijd minder staan de Citizens met vier punten op plaats 14.
Ruben Dias van Benfica en Nathan Aké van Bournemouth kwamen de kern versterken, naast nog een resem minder bekende namen. Bij de vertrekkers noteren we Nicolas Otamendi (Benfica), Claudio Bravo (Real Betis), David Silva (Real Sociedad) en natuurlijk ook Leroy Sané (Bayern München). Toch wel een zeker kwaliteitsverlies, en Pep Guardiola zal het ons wel niet kwalijk nemen dat we als volgende kampioen niet meteen aan Manchester City denken, alle andere vedetten ten spijt. Want er loopt natuurlijk nog heel wat schoon volk rond in het Etihad.
Onze landgenoot Kevin De Bruyne is en blijft de sterkhouder van Manchester City. En het is De Bruyne die afhaakt voor de volgende opdracht van de Rode Duivels in Reykjavik. Een blessure of een door Pep Guardiola ingefluisterde beslissing? Of een combinatie van beide?
Aan Londense kant zijn we benieuwd of de net voor het sluiten van de transferperiode ingehaalde Thomas Partey zijn eerste stappen in de Premier League zal zetten. Arsenal heeft een goede mercato achter de rug en lijkt, de pijnlijke Mesut Özil saga ten spijt, behoorlijk op de door Mikel Arteta aangegeven koers te zitten.
Ondanks dat Manchester City er maar niet in slaagt voorbij Arsenal te geraken in enkele recente bekertornooien is een competitie succes voor de Gunners in het Etihad alweer een tijd geleden. Op 18 januari 2015 won Arsène Wenger met 0-2 van Manuel Pellegrini. Santi Cazorla zette in de eerste helft een strafschop om en leverde halfweg de tweede periode ook de assist voor een rake kopbal van Olivier Giroud. In de volgende jaren kwam men nog wel een keertje weg met een gelijkspel, maar andere keren werd het een kansloze nederlaag. Vorig seizoen werd het 3-0 in een leeg stadion. Het was één van die wedstrijden waarin David Luiz een negatieve hoofdrol opeiste met een domme rode kaart en het veroorzaken van een strafschop.
Scheidsrechter is Chris Kavanagh en dat is meteen al zijn tweede opdracht voor Arsenal, na de openingswedstrijd op Fulham.
HOOFDEN LEEG MAKEN VOOR DE VOLGENDE OPDRACHTEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal speelde geen goede wedstrijd tegen Sheffield United, zoveel is zeker. The Blades, 0 punten en 0 gescoorde doelpunten, trokken een muur op en probeerden Arsenal het voetballen te beletten, maar de thuisploeg vond daar maar geen antwoord op. Het ging te traag en te ongeïnspireerd, en de Gunners mochten zelfs van geluk spreken toen zowel de scheidsrechter als de VAR de ogen sloten toen David Luiz aan het shirt van Oliver Burke ging hangen. De Braziliaan ontsnapte daar aan de uitsluiting.
Later in de wedstrijd mocht ook bezoeker Sander Berge van geluk spreken toen hij met een vliegende tackle de enkels van Aubameyang teisterde en met slechts geel bijzonder goed wegkwam.
Naarmate de eerste helft vorderde drong Arsenal wel meer en meer aan, maar de opening werd niet gevonden en met een bloedeloze en niet hoopgevende 0-0 werd er gerust.
In de tweede periode trokken de Gunners het laken toch naar zich toe. Sheffield werd met twee erg fraaie goals op afstand geplaatst. Bukayo Saka kopte knap een assist van Bellerin binnen na een heel mooie collectieve combinatie, en amper drie minuten later pikte de ingevallen Nicolas Pepe een aangeven van opnieuw Hector Bellerin op, sneed naar binnen, zag een gaatje en plaatste de bal mooi in de verste hoek.
Een mens zou dan denken dat een elftal op dat elan doorgaat, maar niets was minder waar. Arsenal beperkte zich tot een ergerlijk rondspelen van de bal, op het arrogante af en leek er plezier in te hebben een machteloze tegenstrever achter het leer te laten lopen. Een heel gevaarlijk spelletje met slechts 2-0, en met het eindsignaal stilaan in zicht kregen de Gunners de rekening gepresenteerd. Bezoeker McGoldrick kon toch eens uithalen en het stond 2-1, met als gevolg een totaal onnodig nerveus einde waarbij zelfs de bezoekende doelman zich nog in het strafschopgebied kwam aanmelden. Gelukkig is het Sheffield United van deze weken een te beperkte ploeg om dergelijke situaties ook totaal om te buigen.
Bezinning is nodig, na een tweede zwakke thuiswedstrijd.
Met de volgende opdracht nog even wat verder af kijken we ook eens naar de stand van zaken in de Premier League. Er zijn zelfs al pundits die van een mogelijke totaal verrassende kampioen, genre Leicester City 2016 spreken. Daarvoor is het vanzelfsprekend nog veel te vroeg.
De verrassende leider is Everton. The Toffees zijn prima van start gegaan en tellen na vier wedstrijden nog steeds het maximum van de punten. Het orkest aan de blauwe kant van de Mersey wordt nog steeds gedirigeerd door Carlo Ancelotti, en onder zijn leiding lijkt aanwinst James Rodriguez aan een nieuwe carrière begonnen.
Nieuwkomer Aston Villa doet het ook prima. Zij zagen hun allereerste duel tegen Manchester City verplaatst, maar wonnen daarna drie keer op rij. De laatste overwinning is ronduit sensationeel, want kampioen Liverpool ging met 7-2 voor de bijl in Villa Park.
Op plaats 3 vinden we Leicester City dat ook drie keer won maar dan op eigen veld door West Ham met 0-3 in het verlies gespeeld werd.
Arsenal staat op de vierde plaats met 9 op 12, kampioen Liverpool heeft even veel punten.
Teleurstellend presteren voorlopig Manchester United (1-6 verlies thuis tegen Spurs) en stadsgenoot City. The Citizens tellen slechts vier punten.
De tabel wordt gesloten door drie clubs die nog geen enkel punt hebben: Burnley, Sheffield United en Fulham.
Arsenal speelde geen goede wedstrijd tegen Sheffield United, zoveel is zeker. The Blades, 0 punten en 0 gescoorde doelpunten, trokken een muur op en probeerden Arsenal het voetballen te beletten, maar de thuisploeg vond daar maar geen antwoord op. Het ging te traag en te ongeïnspireerd, en de Gunners mochten zelfs van geluk spreken toen zowel de scheidsrechter als de VAR de ogen sloten toen David Luiz aan het shirt van Oliver Burke ging hangen. De Braziliaan ontsnapte daar aan de uitsluiting.
Later in de wedstrijd mocht ook bezoeker Sander Berge van geluk spreken toen hij met een vliegende tackle de enkels van Aubameyang teisterde en met slechts geel bijzonder goed wegkwam.
Naarmate de eerste helft vorderde drong Arsenal wel meer en meer aan, maar de opening werd niet gevonden en met een bloedeloze en niet hoopgevende 0-0 werd er gerust.
In de tweede periode trokken de Gunners het laken toch naar zich toe. Sheffield werd met twee erg fraaie goals op afstand geplaatst. Bukayo Saka kopte knap een assist van Bellerin binnen na een heel mooie collectieve combinatie, en amper drie minuten later pikte de ingevallen Nicolas Pepe een aangeven van opnieuw Hector Bellerin op, sneed naar binnen, zag een gaatje en plaatste de bal mooi in de verste hoek.
Een mens zou dan denken dat een elftal op dat elan doorgaat, maar niets was minder waar. Arsenal beperkte zich tot een ergerlijk rondspelen van de bal, op het arrogante af en leek er plezier in te hebben een machteloze tegenstrever achter het leer te laten lopen. Een heel gevaarlijk spelletje met slechts 2-0, en met het eindsignaal stilaan in zicht kregen de Gunners de rekening gepresenteerd. Bezoeker McGoldrick kon toch eens uithalen en het stond 2-1, met als gevolg een totaal onnodig nerveus einde waarbij zelfs de bezoekende doelman zich nog in het strafschopgebied kwam aanmelden. Gelukkig is het Sheffield United van deze weken een te beperkte ploeg om dergelijke situaties ook totaal om te buigen.
Bezinning is nodig, na een tweede zwakke thuiswedstrijd.
Met de volgende opdracht nog even wat verder af kijken we ook eens naar de stand van zaken in de Premier League. Er zijn zelfs al pundits die van een mogelijke totaal verrassende kampioen, genre Leicester City 2016 spreken. Daarvoor is het vanzelfsprekend nog veel te vroeg.
De verrassende leider is Everton. The Toffees zijn prima van start gegaan en tellen na vier wedstrijden nog steeds het maximum van de punten. Het orkest aan de blauwe kant van de Mersey wordt nog steeds gedirigeerd door Carlo Ancelotti, en onder zijn leiding lijkt aanwinst James Rodriguez aan een nieuwe carrière begonnen.
Nieuwkomer Aston Villa doet het ook prima. Zij zagen hun allereerste duel tegen Manchester City verplaatst, maar wonnen daarna drie keer op rij. De laatste overwinning is ronduit sensationeel, want kampioen Liverpool ging met 7-2 voor de bijl in Villa Park.
Op plaats 3 vinden we Leicester City dat ook drie keer won maar dan op eigen veld door West Ham met 0-3 in het verlies gespeeld werd.
Arsenal staat op de vierde plaats met 9 op 12, kampioen Liverpool heeft even veel punten.
Teleurstellend presteren voorlopig Manchester United (1-6 verlies thuis tegen Spurs) en stadsgenoot City. The Citizens tellen slechts vier punten.
De tabel wordt gesloten door drie clubs die nog geen enkel punt hebben: Burnley, Sheffield United en Fulham.
ZWARE OKTOBERMAAND NA INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
Hier en daar was er misschien een voetballiefhebber die zich te buiten had gegaan aan het gebruik van geestverruimende middelen en in zijn gelukzalige roes voorspelde dat het Carabao Cup duel op Anfield opnieuw zou eindigen op 5-5, zoals dezelfde affiche vorig seizoen.
Het werd helemaal wat anders want de brilstand bleef de volledige wedstrijd op het scorebord, en Arsenal had dat zowat helemaal aan Bernd Leno te danken. De Duitse ballenpakker leek wel onklopbaar en verhinderde bij een vijftal gelegenheden een voorsprong voor de thuisploeg. De bijdrage van de Gunners tot deze wedstrijd bleef, net als in de competitie te bescheiden om aanspraak te maken op een overwinning en dus moesten strafschoppen het duel beslissen.
Bij de derde elfmeter leek het mis te lopen want Mohamed Elneny zag zijn weinig overtuigende trap gestuit door doelman Adrian. Maar deze avond was van Leno en de Arsenal doelman pakte op zijn beurt de penalty van Divock Origi. Geen verschil dus na vijf penalties (4-4) en de schijnwerpers gingen opnieuw naar Bernd Leno want hij ging naar de goede hoek en pakte de volgende van Liverpool. Joe Willock kreeg de eer om zijn ploeg naar de volgende ronde te trappen. Adrian had hem, zo leek het, maar de bal glipte onder zijn lichaam door toch over de doellijn.
De volgende ronde tegen Manchester City komt er nog niet direct aan. Na de Europa League loting, waarover later meer, volgt speeldag 4, een interlandbreak, om daarna de maand oktober te besluiten met uitwedstrijden naar het Etihad en Old Trafford, tussendoor komt het Leicester van Brendan Rodgers nog op bezoek.
Hier en daar was er misschien een voetballiefhebber die zich te buiten had gegaan aan het gebruik van geestverruimende middelen en in zijn gelukzalige roes voorspelde dat het Carabao Cup duel op Anfield opnieuw zou eindigen op 5-5, zoals dezelfde affiche vorig seizoen.
Het werd helemaal wat anders want de brilstand bleef de volledige wedstrijd op het scorebord, en Arsenal had dat zowat helemaal aan Bernd Leno te danken. De Duitse ballenpakker leek wel onklopbaar en verhinderde bij een vijftal gelegenheden een voorsprong voor de thuisploeg. De bijdrage van de Gunners tot deze wedstrijd bleef, net als in de competitie te bescheiden om aanspraak te maken op een overwinning en dus moesten strafschoppen het duel beslissen.
Bij de derde elfmeter leek het mis te lopen want Mohamed Elneny zag zijn weinig overtuigende trap gestuit door doelman Adrian. Maar deze avond was van Leno en de Arsenal doelman pakte op zijn beurt de penalty van Divock Origi. Geen verschil dus na vijf penalties (4-4) en de schijnwerpers gingen opnieuw naar Bernd Leno want hij ging naar de goede hoek en pakte de volgende van Liverpool. Joe Willock kreeg de eer om zijn ploeg naar de volgende ronde te trappen. Adrian had hem, zo leek het, maar de bal glipte onder zijn lichaam door toch over de doellijn.
De volgende ronde tegen Manchester City komt er nog niet direct aan. Na de Europa League loting, waarover later meer, volgt speeldag 4, een interlandbreak, om daarna de maand oktober te besluiten met uitwedstrijden naar het Etihad en Old Trafford, tussendoor komt het Leicester van Brendan Rodgers nog op bezoek.
Zondag 04/10/2020, 14u Emirates, Premier League matchweek 4: Arsenal – Sheffield United
The Blades hebben er een succesvolle rentrée in de Premier League opzitten, zoveel is zeker. Uiteindelijk sloten ze vorig seizoen af op plaats 9, twee punten achter Arsenal. Net als de Gunners wisten ze 14 wedstrijden te winnen, scoorden 39 maal en kregen ook 39 treffers tegen.
De Londenaars konden in competitie overigens niet winnen van de nieuwkomers. Op Bramall Road werd verloren en op het Emirates, op 18 januari van dit jaar, bracht Martinelli Arsenal op voorsprong maar zo goed als in money time werd het toch nog 1-1.
In de kwartfinale van de FA Cup, in juni, zette Nicholas Pepe een penalty om, leek de thuisploeg drie minuten voor affluiten toch nog verlengingen uit de brand te slepen, maar dat was buiten Dani Ceballos gerekend die in blessuretijd nog voor 1-2 zorgde.
Aan de kern van Sheffield werden voorlopig geen echt grote namen toegevoegd. De naar verluidt bijzonder veelbelovende, want door veel clubs in Europa gevolgde Malinees Ismaila Coulibaly werd gehaald, maar deze jongeman verkaste meteen naar Beerschot als een volgende stap in zijn carrière.
De nieuwe competitie echter is niet goed begonnen voor Sheffield. Ze haalden nog geen enkel punt uit de eerste drie wedstrijden na thuisnederlagen tegen Wolverhampton en Leeds en uit bij Aston Villa. Zwak dus en aan Arsenal om ervoor te zorgen dat die nul nog even blijft staan.
The Blades hebben er een succesvolle rentrée in de Premier League opzitten, zoveel is zeker. Uiteindelijk sloten ze vorig seizoen af op plaats 9, twee punten achter Arsenal. Net als de Gunners wisten ze 14 wedstrijden te winnen, scoorden 39 maal en kregen ook 39 treffers tegen.
De Londenaars konden in competitie overigens niet winnen van de nieuwkomers. Op Bramall Road werd verloren en op het Emirates, op 18 januari van dit jaar, bracht Martinelli Arsenal op voorsprong maar zo goed als in money time werd het toch nog 1-1.
In de kwartfinale van de FA Cup, in juni, zette Nicholas Pepe een penalty om, leek de thuisploeg drie minuten voor affluiten toch nog verlengingen uit de brand te slepen, maar dat was buiten Dani Ceballos gerekend die in blessuretijd nog voor 1-2 zorgde.
Aan de kern van Sheffield werden voorlopig geen echt grote namen toegevoegd. De naar verluidt bijzonder veelbelovende, want door veel clubs in Europa gevolgde Malinees Ismaila Coulibaly werd gehaald, maar deze jongeman verkaste meteen naar Beerschot als een volgende stap in zijn carrière.
De nieuwe competitie echter is niet goed begonnen voor Sheffield. Ze haalden nog geen enkel punt uit de eerste drie wedstrijden na thuisnederlagen tegen Wolverhampton en Leeds en uit bij Aston Villa. Zwak dus en aan Arsenal om ervoor te zorgen dat die nul nog even blijft staan.
EEN MAATJE TE GROOT
Door Marcel Bogaerts
Liverpool had niet veel tijd nodig om Arsenal naar de keel te grijpen en de wedstrijd overtuigend in handen te nemen. De Gunners werden zowat in elk spelonderdeel overtroffen en het was wachten op het eerste foutje van een al bij al gedisciplineerde en werkkrachtig voetballende Londense ploeg om het team van Jürgen Klopp verdiend de leiding te zien nemen.
Het draaide echter enigszins anders uit, want het was rechtsachter Robertson die bij Liverpool in de fout ging bij de allereerste behoorlijke aanval van de bezoekers. Hij bracht de bal erg onhandig bij de op vinkenslag staande Lacazette en hoewel de Fransman het ronde ding ook nogal onbeholpen raakte stond de doelman toch voor joker.
Liverpool had overigens niet veel tijd nodig om deze heel onlogische tussenstand om te keren. Slechts een drietal minuten later stond het gelijk, maar eigenlijk had de maker van het doelpunt, Sadio Mané, niet meer op het veld mogen staan. In de aanvangsminuten van de wedstrijd had hij Hector Bellerin reeds een volkomen onnodige beuk gegeven, wat hem geel had moeten kosten, en even later sloeg hij met de elleboog Kieran Tierney vol in het gelaat. Rood was in principe zijn deel, maar referee Pawson vond geel voldoende en werd niet gecorrigeerd door VAR André Marriner. Onbegrijpelijk.
Robertson scoorde dan nog de 2-1 en zette daarmee zijn onhandigheid recht van bij het tegendoelpunt recht. Volkomen verdiend aan de rust, want Arsenal had amper meegedaan.
We zagen een beter Arsenal in de tweede helft. Lacazette werd eerst nog afgevlagd, gelukkig maar, want de Fransman miste de open kans. Dat kunstje deed hij even later nog eens over, dat had de gelijkmaker moeten zijn.
Er volgde dan nog een smerige overtreding van Alexander-Arnold, die zijn voet plantte op het been van zijn belager. Gelukkig voor hem was het zijwaarts, maar evengoed had dit een rode kaart moeten zijn.
Tenslotte rondde de ingevallen Diogo Jota, enkele minuten voor tijd, nog een Liverpool aanval af en 3-1 was de eindstand, een verdiende overwinning voor de landskampioen. Mikel Arteta heeft nog veel werk voor de boeg om Arsenal terug wat van de vroegere glans terug te geven, maar dat wist de Spanjaard al, dat geeft hij ook toe, en wij wisten het ook. Dus met het instampen van deze open deur gaan we naar de volgende opdracht en dat is opnieuw naar Anfield.
Liverpool had niet veel tijd nodig om Arsenal naar de keel te grijpen en de wedstrijd overtuigend in handen te nemen. De Gunners werden zowat in elk spelonderdeel overtroffen en het was wachten op het eerste foutje van een al bij al gedisciplineerde en werkkrachtig voetballende Londense ploeg om het team van Jürgen Klopp verdiend de leiding te zien nemen.
Het draaide echter enigszins anders uit, want het was rechtsachter Robertson die bij Liverpool in de fout ging bij de allereerste behoorlijke aanval van de bezoekers. Hij bracht de bal erg onhandig bij de op vinkenslag staande Lacazette en hoewel de Fransman het ronde ding ook nogal onbeholpen raakte stond de doelman toch voor joker.
Liverpool had overigens niet veel tijd nodig om deze heel onlogische tussenstand om te keren. Slechts een drietal minuten later stond het gelijk, maar eigenlijk had de maker van het doelpunt, Sadio Mané, niet meer op het veld mogen staan. In de aanvangsminuten van de wedstrijd had hij Hector Bellerin reeds een volkomen onnodige beuk gegeven, wat hem geel had moeten kosten, en even later sloeg hij met de elleboog Kieran Tierney vol in het gelaat. Rood was in principe zijn deel, maar referee Pawson vond geel voldoende en werd niet gecorrigeerd door VAR André Marriner. Onbegrijpelijk.
Robertson scoorde dan nog de 2-1 en zette daarmee zijn onhandigheid recht van bij het tegendoelpunt recht. Volkomen verdiend aan de rust, want Arsenal had amper meegedaan.
We zagen een beter Arsenal in de tweede helft. Lacazette werd eerst nog afgevlagd, gelukkig maar, want de Fransman miste de open kans. Dat kunstje deed hij even later nog eens over, dat had de gelijkmaker moeten zijn.
Er volgde dan nog een smerige overtreding van Alexander-Arnold, die zijn voet plantte op het been van zijn belager. Gelukkig voor hem was het zijwaarts, maar evengoed had dit een rode kaart moeten zijn.
Tenslotte rondde de ingevallen Diogo Jota, enkele minuten voor tijd, nog een Liverpool aanval af en 3-1 was de eindstand, een verdiende overwinning voor de landskampioen. Mikel Arteta heeft nog veel werk voor de boeg om Arsenal terug wat van de vroegere glans terug te geven, maar dat wist de Spanjaard al, dat geeft hij ook toe, en wij wisten het ook. Dus met het instampen van deze open deur gaan we naar de volgende opdracht en dat is opnieuw naar Anfield.
Donderdag 01/10/2020, 19u45, Anfield, Carabao Cup: Liverpool – Arsenal
Aan dit tussendoortje hoeven we niet al te veel woorden vuil te maken. Hier gaan twee totaal verschillende elftallen op het veld staan, en we zien dan wel wat er uit de bus komt.
We keren wel nog even terug naar dit Carabao Cup duel van vorig seizoen. Op 30 oktober 2019 regende het goals op Anfield. Mustafi maakte een own-goal, maar met doelpunten van Torreira en twee keer Gabriël Martinelli, gevolgd door een strafschopgoal van James Milner stond het 2-3 aan de rust.
Nadien ging het spektakel verder met treffers van Maitland-Niles, Oxlade-Chamberlain en Divock Origi waardoor het 4-4 stond.
Een heerlijke, verre knal van Joe Willock voor de 4-5 werd in de slotminuut nog ongedaan gemaakt door Divock Origi.
Dani Ceballos miste in de strafschoppenreeks waardoor Liverpool mocht verder bekeren. Een heerlijk, ouderwets spektakel in deze competitie, we zouden het graag nog eens zien.
Misschien mag de Franse verdediger Saliba eens meedoen? Of springt een transfer van Lucas Torreira toch nog af en kan de Uruguayaan nog eens opdraven. Blijven Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de vergeetput? En wat met de reeds lang genoemde middenvelders Aouar en Partey? De enige zekerheid momenteel is dat de internationale transferperiode volgende week sluit.
Aan dit tussendoortje hoeven we niet al te veel woorden vuil te maken. Hier gaan twee totaal verschillende elftallen op het veld staan, en we zien dan wel wat er uit de bus komt.
We keren wel nog even terug naar dit Carabao Cup duel van vorig seizoen. Op 30 oktober 2019 regende het goals op Anfield. Mustafi maakte een own-goal, maar met doelpunten van Torreira en twee keer Gabriël Martinelli, gevolgd door een strafschopgoal van James Milner stond het 2-3 aan de rust.
Nadien ging het spektakel verder met treffers van Maitland-Niles, Oxlade-Chamberlain en Divock Origi waardoor het 4-4 stond.
Een heerlijke, verre knal van Joe Willock voor de 4-5 werd in de slotminuut nog ongedaan gemaakt door Divock Origi.
Dani Ceballos miste in de strafschoppenreeks waardoor Liverpool mocht verder bekeren. Een heerlijk, ouderwets spektakel in deze competitie, we zouden het graag nog eens zien.
Misschien mag de Franse verdediger Saliba eens meedoen? Of springt een transfer van Lucas Torreira toch nog af en kan de Uruguayaan nog eens opdraven. Blijven Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de vergeetput? En wat met de reeds lang genoemde middenvelders Aouar en Partey? De enige zekerheid momenteel is dat de internationale transferperiode volgende week sluit.
EERSTE TOPPER OP HET PROGRAMMA
Door Marcel Bogaerts
Met zoals verwacht een behoorlijk gewijzigd elftal kwam Arsenal op de grasmat van het King Power Stadium om er de eerste wedstrijd in het Carabao Cup tornooi af te werken. Brendan Rodgers stuurde zelfs elf andere namen de wei in.
Al bij al werd het een vrij saai duel dat na de rust volkomen terecht in het voordeel van de Gunners beslecht werd. De 0-1 kwam op het bord na capriolen van de bal die je normaal eerder van het zilveren kogeltje van de flipperkast zou verwachten, en thuisspeler Fuchs was de man die het ronde speelgoed in eigen doel deed belanden.
In de slotminuut gaf Eddie Nketiah de overwinning wat meer glans.
Nog altijd geen spoor overigens van Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de wedstrijdkern, en Mikel Arteta wist na de wedstrijd alle vragen, vooral over de Duitser, vakkundig te ontwijken.
De volgende wedstrijd zou naar verluidt Arsenal opnieuw naar Anfield brengen, maar eerst volgt uiteraard de competitiewedstrijd.
Met zoals verwacht een behoorlijk gewijzigd elftal kwam Arsenal op de grasmat van het King Power Stadium om er de eerste wedstrijd in het Carabao Cup tornooi af te werken. Brendan Rodgers stuurde zelfs elf andere namen de wei in.
Al bij al werd het een vrij saai duel dat na de rust volkomen terecht in het voordeel van de Gunners beslecht werd. De 0-1 kwam op het bord na capriolen van de bal die je normaal eerder van het zilveren kogeltje van de flipperkast zou verwachten, en thuisspeler Fuchs was de man die het ronde speelgoed in eigen doel deed belanden.
In de slotminuut gaf Eddie Nketiah de overwinning wat meer glans.
Nog altijd geen spoor overigens van Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de wedstrijdkern, en Mikel Arteta wist na de wedstrijd alle vragen, vooral over de Duitser, vakkundig te ontwijken.
De volgende wedstrijd zou naar verluidt Arsenal opnieuw naar Anfield brengen, maar eerst volgt uiteraard de competitiewedstrijd.
Maandag 28/09/2020, 20u, Anfield Road, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Voor de derde keer in enkele maanden kruisen de Reds en de Gunners de degens, en we hoeven geen open deur in te trappen met te stellen dat het deze keer menens is. De vorige competitiewedstrijd werd gewonnen door Arsenal dat een blijkbaar nog feestende nieuwe kampioen tegenover zich kreeg. Het Charity Shield verhuisde ook opnieuw naar Islington na een wedstrijd waarin kampioen Liverpool het openingsdoelpunt van Aubameyang nog wist weg te vlakken maar in de strafschoppenreeks één keer miste.
In de huidige competitie hebben beide teams elk 6 punten. Liverpool won op eigen veld een spectaculaire openingswedstrijd van het stugge Leeds United van coach Bielsa met 4-3 en beslechtte daarna de topwedstrijd op Stamford Bridge in hun voordeel met 0-2.
De Reds hebben tot hiertoe twee toptransfers gerealiseerd. Van Bayern München kwam de in Italië geboren maar de dubbele Spaans/Braziliaanse nationaliteit dragende middenvelder Thiago Alcantara over, een regelrechte aanwinst, na 4 jaar Barcelona en 7 jaar Bayern is deze 29-jarige nu aan zijn derde Europese grootmacht toe.
Bij Wolverhampton Wanderers werd de Portugees Diogo Jota weggeplukt.
Arsenal krijgt een loodzware opdracht te verwerken, zoveel is zeker. De laatste zege van de Gunners op Anfield dateert reeds van 2 september 2012 na een prima wedstrijd van Lukas Podolski en Santi Cazorla. De Duitser maakte op assist van de Spanjaard zijn allereerste goal voor Arsenal en in de tweede helft keerden de twee de rollen om. 0-2 was de eindstand.
Daarna wist Arsenal nog wel twee keer een puntje weg te kapen, maar we onthouden toch vooral enkele zware nederlagen aan de Mersey. Twee keer 5-1 en één keer 4-0, het is niets om trots op te zijn. Vorig seizoen won Liverpool, overigens ook op speeldag 3, met 3-1, na een kopbalgoal van Matip, een strafschop omgezet door Salah, en nog een tweede doelpunt van de Egyptenaar. Een kansloos Arsenal kon enkel via Lucas Torreira nog een eerredder aantekenen, maar meer dan een pover doekje voor het bloeden was dat niet.
Gaan we opnieuw zien dat Mikel Arteta zijn club terug op de weg naar boven aan het zetten is? Of worden de Noord-Londenaars opnieuw vernederd? We verwachten alleszins stevig en door alle benodigde grinta ondersteund weerwerk van Arsenal, en wie weet valt er dan nog een mooie appel uit de kast.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Craig Pawson, Anthony Taylor is vierde man, en als VAR fungeert André Marriner. Een mooi trio dat hopelijk een mooie wedstrijd zonder herrie in goede banen zal leiden.
Voor de derde keer in enkele maanden kruisen de Reds en de Gunners de degens, en we hoeven geen open deur in te trappen met te stellen dat het deze keer menens is. De vorige competitiewedstrijd werd gewonnen door Arsenal dat een blijkbaar nog feestende nieuwe kampioen tegenover zich kreeg. Het Charity Shield verhuisde ook opnieuw naar Islington na een wedstrijd waarin kampioen Liverpool het openingsdoelpunt van Aubameyang nog wist weg te vlakken maar in de strafschoppenreeks één keer miste.
In de huidige competitie hebben beide teams elk 6 punten. Liverpool won op eigen veld een spectaculaire openingswedstrijd van het stugge Leeds United van coach Bielsa met 4-3 en beslechtte daarna de topwedstrijd op Stamford Bridge in hun voordeel met 0-2.
De Reds hebben tot hiertoe twee toptransfers gerealiseerd. Van Bayern München kwam de in Italië geboren maar de dubbele Spaans/Braziliaanse nationaliteit dragende middenvelder Thiago Alcantara over, een regelrechte aanwinst, na 4 jaar Barcelona en 7 jaar Bayern is deze 29-jarige nu aan zijn derde Europese grootmacht toe.
Bij Wolverhampton Wanderers werd de Portugees Diogo Jota weggeplukt.
Arsenal krijgt een loodzware opdracht te verwerken, zoveel is zeker. De laatste zege van de Gunners op Anfield dateert reeds van 2 september 2012 na een prima wedstrijd van Lukas Podolski en Santi Cazorla. De Duitser maakte op assist van de Spanjaard zijn allereerste goal voor Arsenal en in de tweede helft keerden de twee de rollen om. 0-2 was de eindstand.
Daarna wist Arsenal nog wel twee keer een puntje weg te kapen, maar we onthouden toch vooral enkele zware nederlagen aan de Mersey. Twee keer 5-1 en één keer 4-0, het is niets om trots op te zijn. Vorig seizoen won Liverpool, overigens ook op speeldag 3, met 3-1, na een kopbalgoal van Matip, een strafschop omgezet door Salah, en nog een tweede doelpunt van de Egyptenaar. Een kansloos Arsenal kon enkel via Lucas Torreira nog een eerredder aantekenen, maar meer dan een pover doekje voor het bloeden was dat niet.
Gaan we opnieuw zien dat Mikel Arteta zijn club terug op de weg naar boven aan het zetten is? Of worden de Noord-Londenaars opnieuw vernederd? We verwachten alleszins stevig en door alle benodigde grinta ondersteund weerwerk van Arsenal, en wie weet valt er dan nog een mooie appel uit de kast.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Craig Pawson, Anthony Taylor is vierde man, en als VAR fungeert André Marriner. Een mooi trio dat hopelijk een mooie wedstrijd zonder herrie in goede banen zal leiden.
NIET HOOPGEVEND
Door Marcel Bogaerts
Het mag wel een wonder heten dat Arsenal er nog in geslaagd is de drie punten thuis te houden tegen West Ham, na een wedstrijd die even ergerlijk was als de meest grinta-loze vertoningen in de laatste jaren onder Arsène Wenger en die zo mogelijk nog slechter was dan wat Unai Emery in het tweede jaar zijn spelers liet brengen.
Met dank aan de bezoekers overigens, die uit een korf vol kansen en doelpogingen slechts één voltreffer konden aantekenen. Dat was dan kort voor het einde van de eerste helft, en de goal van Antonio belette dat de Gunners met een (onverdiende) 1-0 voorsprong konden gaan rusten, na een snoeiharde kopbal van Alexandre Lacazette die daarmee een assist van Pierre-Emerick Aubameyang benutte. De Gabonees was net niet uit buitenspel vertrokken oordeelde VAR Chris Kavanagh.
De thuisploeg nam de wedstrijd helemaal niet in handen, ook na de rust niet. The Irons legden het betere voetbal op de grasmat, maar ze verkwanselden de kansen op een terechte voorsprong, en het is een wet in het voetbal dat je dan uiteindelijk het deksel op de neus krijgt. Eén moment van onoplettendheid in de voor het overige prima georganiseerde Moyes-troepen gaf Bukayo Saka de kans Dani Ceballos weg te sturen en de Spanjaard legde prima panklaar voor de ingevallen Eddie Nketiah. 2-1 en in het handjevol nog resterende minuten wist West Ham niets meer klaar te spelen.
Slecht spelen en toch winnen, het wordt wel eens een recept voor succes genoemd, maar de volgende tegenstrever gaat niet zo gul zijn met de punten. Kampioen Liverpool zal dan gastheer zijn.
Maar eerst het eerste duel in die volkomen overbodige League Cup.
Het mag wel een wonder heten dat Arsenal er nog in geslaagd is de drie punten thuis te houden tegen West Ham, na een wedstrijd die even ergerlijk was als de meest grinta-loze vertoningen in de laatste jaren onder Arsène Wenger en die zo mogelijk nog slechter was dan wat Unai Emery in het tweede jaar zijn spelers liet brengen.
Met dank aan de bezoekers overigens, die uit een korf vol kansen en doelpogingen slechts één voltreffer konden aantekenen. Dat was dan kort voor het einde van de eerste helft, en de goal van Antonio belette dat de Gunners met een (onverdiende) 1-0 voorsprong konden gaan rusten, na een snoeiharde kopbal van Alexandre Lacazette die daarmee een assist van Pierre-Emerick Aubameyang benutte. De Gabonees was net niet uit buitenspel vertrokken oordeelde VAR Chris Kavanagh.
De thuisploeg nam de wedstrijd helemaal niet in handen, ook na de rust niet. The Irons legden het betere voetbal op de grasmat, maar ze verkwanselden de kansen op een terechte voorsprong, en het is een wet in het voetbal dat je dan uiteindelijk het deksel op de neus krijgt. Eén moment van onoplettendheid in de voor het overige prima georganiseerde Moyes-troepen gaf Bukayo Saka de kans Dani Ceballos weg te sturen en de Spanjaard legde prima panklaar voor de ingevallen Eddie Nketiah. 2-1 en in het handjevol nog resterende minuten wist West Ham niets meer klaar te spelen.
Slecht spelen en toch winnen, het wordt wel eens een recept voor succes genoemd, maar de volgende tegenstrever gaat niet zo gul zijn met de punten. Kampioen Liverpool zal dan gastheer zijn.
Maar eerst het eerste duel in die volkomen overbodige League Cup.
Woensdag 23/09/2020, 19u45, King Power Stadium, Carabao Cup: Leicester City – Arsenal
De Carabao Cup heeft, vooral in de aanvangsfase, nog het nut dat spelers die in competitie minder aan de bak komen voluit hun kansen krijgen. Ook jongeren die de neus aan het venster komen steken mogen regelmatig opdraven.
Het is dan ook het enige interessante aan deze duels, en we kunnen alleen maar hopen en bidden dat er geen ernstige blessures van komen.
In een grijs verleden speelden Arsenal en Leicester reeds twee keer tegen mekaar in deze competitie. De eerste keer gebeurde dat in 1974/1975, in de 2e ronde, toen nog met heen en terugwedstrijden. Arsenal speelde gelijk op Highbury maar verloor met 2-1 in Leicester.
In 1991/1992, ook in de 2e ronde, werd het in Leicester een gelijkspel en Arsenal won thuis met 2-0.
De Carabao Cup heeft, vooral in de aanvangsfase, nog het nut dat spelers die in competitie minder aan de bak komen voluit hun kansen krijgen. Ook jongeren die de neus aan het venster komen steken mogen regelmatig opdraven.
Het is dan ook het enige interessante aan deze duels, en we kunnen alleen maar hopen en bidden dat er geen ernstige blessures van komen.
In een grijs verleden speelden Arsenal en Leicester reeds twee keer tegen mekaar in deze competitie. De eerste keer gebeurde dat in 1974/1975, in de 2e ronde, toen nog met heen en terugwedstrijden. Arsenal speelde gelijk op Highbury maar verloor met 2-1 in Leicester.
In 1991/1992, ook in de 2e ronde, werd het in Leicester een gelijkspel en Arsenal won thuis met 2-0.
GOED BEGONNEN
Door Marcel Bogaerts
Nieuwkomer Fulham begon wel enthousiast aan de wedstrijd maar kreeg nogal ongelukkig een tegenslag te verwerken nog voor er tien minuten gespeeld waren. Een flipperkastbal werd door Alexandre Lacazette in doel gewerkt. De Cottagers waren dan nog enkele keren gevaarlijk maar in een prima tweede helft zette Arsenal de puntjes op de i. De debuterende Gabriël Magalhaes kopte een hoekschop van Willian binnen en nog voor het uur was het over en out toen Pierre-Emerick Aubameyang op de voor hem zo typische manier een assist van opnieuw Willian oppikte, even naar binnen kwam en uithaalde. Die kansen moet je de Gabonees niet geven. Een kurkdroge 0-3 en daar bleef het bij.
Mikel Arteta werkt naar verluidt nog steeds aan zijn kern. Partey en Aouar worden steeds opnieuw vermeld, en Emi Martinez en Lucas Torreira zouden zo goed als zeker de club verlaten. Bevestiging van één of meerdere van deze wijzigingen is er door Arsenal nog steeds niet.
Wat wel bevestigd werd is het nieuwe contract van Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonees blijft de komende jaren bij Arsenal, wordt er de best betaalde speler en zal dus als Gunner verder de verdediging en de doelman van de tegenpartij nachtmerries blijven bezorgen. We kunnen er alleen maar superblij om zijn.
Aandacht voor de volgende competitie-opdracht dan maar.
Nieuwkomer Fulham begon wel enthousiast aan de wedstrijd maar kreeg nogal ongelukkig een tegenslag te verwerken nog voor er tien minuten gespeeld waren. Een flipperkastbal werd door Alexandre Lacazette in doel gewerkt. De Cottagers waren dan nog enkele keren gevaarlijk maar in een prima tweede helft zette Arsenal de puntjes op de i. De debuterende Gabriël Magalhaes kopte een hoekschop van Willian binnen en nog voor het uur was het over en out toen Pierre-Emerick Aubameyang op de voor hem zo typische manier een assist van opnieuw Willian oppikte, even naar binnen kwam en uithaalde. Die kansen moet je de Gabonees niet geven. Een kurkdroge 0-3 en daar bleef het bij.
Mikel Arteta werkt naar verluidt nog steeds aan zijn kern. Partey en Aouar worden steeds opnieuw vermeld, en Emi Martinez en Lucas Torreira zouden zo goed als zeker de club verlaten. Bevestiging van één of meerdere van deze wijzigingen is er door Arsenal nog steeds niet.
Wat wel bevestigd werd is het nieuwe contract van Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonees blijft de komende jaren bij Arsenal, wordt er de best betaalde speler en zal dus als Gunner verder de verdediging en de doelman van de tegenpartij nachtmerries blijven bezorgen. We kunnen er alleen maar superblij om zijn.
Aandacht voor de volgende competitie-opdracht dan maar.
Zaterdag 19/09/2020, 20 uur, Emirates, Premier League matchweek 2: Arsenal – West Ham United
De Hammers verloren hun openingsduel in eigen stadion met 0-2 van Newcastle United en dat is een tegenvaller van formaat voor David Moyes en zijn team, na een erg pover afgelopen seizoen. West Ham eindigde op de 16e plaats en je zou dan verwachten dat er naar versterking gezocht wordt. Het bleef echter windstil in het London Stadium.
Vorig seizoen, net voor de corona-crisis, won Arsenal in eigen stadion met 1-0 na een goal van Lacazette op minder dan een kwartier voor het einde, zowaar op een assist van Mesut Özil. De Duitser werd hier en daar in de kern verwacht voor de openingswedstrijd, maar dat gebeurde niet.
Er wordt nog steeds zonder publiek gespeeld in Engeland, maar ondanks de afwezigheid van thuisfans in een uiteraard doods aandoend Emirates wordt uiteraard een nieuwe overwinning verwacht.
De Hammers verloren hun openingsduel in eigen stadion met 0-2 van Newcastle United en dat is een tegenvaller van formaat voor David Moyes en zijn team, na een erg pover afgelopen seizoen. West Ham eindigde op de 16e plaats en je zou dan verwachten dat er naar versterking gezocht wordt. Het bleef echter windstil in het London Stadium.
Vorig seizoen, net voor de corona-crisis, won Arsenal in eigen stadion met 1-0 na een goal van Lacazette op minder dan een kwartier voor het einde, zowaar op een assist van Mesut Özil. De Duitser werd hier en daar in de kern verwacht voor de openingswedstrijd, maar dat gebeurde niet.
Er wordt nog steeds zonder publiek gespeeld in Engeland, maar ondanks de afwezigheid van thuisfans in een uiteraard doods aandoend Emirates wordt uiteraard een nieuwe overwinning verwacht.
VOORZICHTIG OPTIMISME VOOR NIEUW SEIZOEN
Door Marcel Bogaerts
Het was alleszins een maand augustus om in te lijsten voor Mikel Arteta. Hij rondde zijn eerste seizoen af met een onverhoopt succes in de FA Cup finale, en wist als kers op de taart ook de eerste, weliswaar meer symbolische prijs van het nieuwe seizoen te veroveren. De wedstrijd om het Community Shield is uiteraard meer als voorbereiding bedoeld, en haalt nooit de intensiteit van een echt duel om de knikkers, maar deze trofee binnenhalen is leuk voor de fans en staat mooi op een erelijst. Dat Liverpool voor de tweede keer op korte tijd niet kon winnen tegen de Gunners merken we er dan, met een groot knipoog, nog terzijde bij op.
Arteta gaat ondertussen naarstig verder met zijn huiswerk en er is heel wat (financiële) creativiteit nodig om de kern naar zijn wensen en toekomstvisie samen te stellen. De Braziliaan Gabriel Magalhaes werd uiteindelijk voorgesteld, Soares en Mari zagen hun leenovereenkomsten omgezet in een permanent contract, en er wordt blijkbaar nog verder gewerkt aan verdere transfers. Thomas Partey van Atletico Madrid blijft in beeld, en recentelijk dook de naam van Felipe Anderson op, de Braziliaanse rijzende ster die echter bij West Ham nooit de verwachtingen kon inlossen.
Dat Dani Ceballos uiteindelijk nog een jaar van Real Madrid gehuurd kan worden is een prima zaak voor Arsenal, maar het is nog steeds wachten op de verlossende contractverlenging van Pierre-Emerick Aubameyang. Een zaak van punten en komma’s in de overeenkomst, wordt her en der gesuggereerd, maar we vinden het wel erg lang duren.
Dat er spelers gaan vertrekken lijkt een onafwendbaar gegeven. Met PSG zou gepraat worden over Hector Bellerin, en Alexandre Lacazette gaat mogelijk richting Atletico Madrid, en dat zulks dan als pasmunt is voor Thomas Partey gaat niet met onze goedkeuring, maar wie zijn wij? Mesut Özil, in het afgelopen seizoen helaas niets meer dan een grote verliespost, blijft een mysterie.
Er is wel één zekerheid. Het nieuwe seizoen gaat van start, en helaas voorlopig nog steeds zonder toeschouwers. Die zouden mogelijk, heel beperkt, terug toegelaten worden vanaf oktober, maar een terugkeer van Arsenal Belgium naar het Emirates zit er voorlopig niet in. Vanzelfsprekend krijgen de langlopende memberships bij Arsenal voorrang, en een veertiendaagse quarantaine bij aankomst in het Verenigd Koninkrijk moeten doormaken sluit natuurlijk volledig de poort voor voetballiefhebbers.
Hoe lang we nog uitsluitend op televisie uitzendingen zullen moeten rekenen is onbekend. Maar laat ons vooral de blik naar voren richten en opnieuw, met volle overtuiging, achter onze club gaan staan.
Het was alleszins een maand augustus om in te lijsten voor Mikel Arteta. Hij rondde zijn eerste seizoen af met een onverhoopt succes in de FA Cup finale, en wist als kers op de taart ook de eerste, weliswaar meer symbolische prijs van het nieuwe seizoen te veroveren. De wedstrijd om het Community Shield is uiteraard meer als voorbereiding bedoeld, en haalt nooit de intensiteit van een echt duel om de knikkers, maar deze trofee binnenhalen is leuk voor de fans en staat mooi op een erelijst. Dat Liverpool voor de tweede keer op korte tijd niet kon winnen tegen de Gunners merken we er dan, met een groot knipoog, nog terzijde bij op.
Arteta gaat ondertussen naarstig verder met zijn huiswerk en er is heel wat (financiële) creativiteit nodig om de kern naar zijn wensen en toekomstvisie samen te stellen. De Braziliaan Gabriel Magalhaes werd uiteindelijk voorgesteld, Soares en Mari zagen hun leenovereenkomsten omgezet in een permanent contract, en er wordt blijkbaar nog verder gewerkt aan verdere transfers. Thomas Partey van Atletico Madrid blijft in beeld, en recentelijk dook de naam van Felipe Anderson op, de Braziliaanse rijzende ster die echter bij West Ham nooit de verwachtingen kon inlossen.
Dat Dani Ceballos uiteindelijk nog een jaar van Real Madrid gehuurd kan worden is een prima zaak voor Arsenal, maar het is nog steeds wachten op de verlossende contractverlenging van Pierre-Emerick Aubameyang. Een zaak van punten en komma’s in de overeenkomst, wordt her en der gesuggereerd, maar we vinden het wel erg lang duren.
Dat er spelers gaan vertrekken lijkt een onafwendbaar gegeven. Met PSG zou gepraat worden over Hector Bellerin, en Alexandre Lacazette gaat mogelijk richting Atletico Madrid, en dat zulks dan als pasmunt is voor Thomas Partey gaat niet met onze goedkeuring, maar wie zijn wij? Mesut Özil, in het afgelopen seizoen helaas niets meer dan een grote verliespost, blijft een mysterie.
Er is wel één zekerheid. Het nieuwe seizoen gaat van start, en helaas voorlopig nog steeds zonder toeschouwers. Die zouden mogelijk, heel beperkt, terug toegelaten worden vanaf oktober, maar een terugkeer van Arsenal Belgium naar het Emirates zit er voorlopig niet in. Vanzelfsprekend krijgen de langlopende memberships bij Arsenal voorrang, en een veertiendaagse quarantaine bij aankomst in het Verenigd Koninkrijk moeten doormaken sluit natuurlijk volledig de poort voor voetballiefhebbers.
Hoe lang we nog uitsluitend op televisie uitzendingen zullen moeten rekenen is onbekend. Maar laat ons vooral de blik naar voren richten en opnieuw, met volle overtuiging, achter onze club gaan staan.
Zaterdag 12/09/20, 12u30 Craven Cottage, Premier League Matchweek 1: Fulham – Arsenal
Fulham degradeerde uit de Premier League in 2014, na een turbulent seizoen. In juli 2013 was de club overgenomen door de steenrijke, in Pakistan geboren Amerikaan Shahid Khan, ook eigenaar van de Jacksonville Jaguars uit de NFL, en als dusdanig zijn er wel enkele gelijkenissen met een zekere Stan Kroenke. Zijn eerste jaar bij Fulham werd echter een sportieve ramp. Coach Martin Jol mocht in december al inrukken, zijn opvolger René Meulensteen deed het niet beter en de bekende Duitser Felix Magath moest tenslotte de gebroken potten lijmen, wat hopeloos mislukte, met degradatie als gevolg.
Felix Magath werd in de Championship het volgende seizoen al snel ontslagen, in september 2014 reeds, en ene Kit Symons mocht het dan een tijd proberen, maar Fulham bleef gevaarlijk dicht bij een nieuwe degradatie, en ook de nieuwe coach Slavisa Jokanovic kon niet verhinderen dat de club in 2016 op de 20e plaats eindigde, net buiten de degradatieplaatsen.
De situatie verbeterde nadien, na een zoveelste ingrijpende wijziging in de spelerskern, maar Jokanovic slaagde er niet in de club terug te brengen naar de Premier League. Claudio Ranieri probeerde het dan, maar die bleef slechts vier maanden in dienst.
Uiteindelijk lukte manager Scott Parker wel in het opzet. Fulham eindigde vierde in de afgelopen competitie en won uiteindelijk de play-off finale van rivaal Brentford met 2-1.
De 40-jarige Scott Parker tekende inmiddels een nieuwe overeenkomst tot juni 2023. Hij is een oud-speler van Charlton, Norwich, Chelsea, Newcastle, West Ham en Tottenham, maar hij eindigde zijn loopbaan in 2017 bij Fulham.
Bij de inkomende transfers op Craven Cottage noteren we twee opvallende namen. Mario Lemina kwam voor een jaartje over van Southampton en Jean Michael Seri keerde terug bij Fulham na een verblijf in Istanbul, bij Galatasaray.
Dank zij deze promotie lijkt Fulham, na het ongenaakbare Chelsea, de tweede ploeg in West Londen. Queens Park Rangers en Brentford blijven hangen in The Championship.
Van de tot hiertoe 57 gespeelde competitiewedstrijden tegen Arsenal verloren The Cottagers er 39. Slechts 8 maal boekten ze een overwinning. De laatste keer dat dat gebeurde was op 2 januari 2012. Laurent Koscielny had na 20 minuten gescoord, maar in de laatste vijf minuten veranderde alles, mede na een rode kaart voor Johan Djourou. Steven Sidwell en Bobby Zamora maakten er 2-1 van en referee Lee Probert had bij vele Arsenal fans de boter gegeten.
De laatste competitiewedstrijd op Craven Cottage, op 7 october 2018, werd met 1-5 gewonnen. Coach Unai Emery zag Lacazette scoren, André Schurrle maakte nog gelijk, maar in de tweede helft scoorde Lacazette opnieuw. Aaron Ramsey zorgde voor afstand met een geniaal hieltje en Pierre-Emerick Aubameyang legde er nog twee bij.
Zover zien we het nu niet komen, maar de hoop op een eerste overwinning is, terecht denken we, groot.
Fulham degradeerde uit de Premier League in 2014, na een turbulent seizoen. In juli 2013 was de club overgenomen door de steenrijke, in Pakistan geboren Amerikaan Shahid Khan, ook eigenaar van de Jacksonville Jaguars uit de NFL, en als dusdanig zijn er wel enkele gelijkenissen met een zekere Stan Kroenke. Zijn eerste jaar bij Fulham werd echter een sportieve ramp. Coach Martin Jol mocht in december al inrukken, zijn opvolger René Meulensteen deed het niet beter en de bekende Duitser Felix Magath moest tenslotte de gebroken potten lijmen, wat hopeloos mislukte, met degradatie als gevolg.
Felix Magath werd in de Championship het volgende seizoen al snel ontslagen, in september 2014 reeds, en ene Kit Symons mocht het dan een tijd proberen, maar Fulham bleef gevaarlijk dicht bij een nieuwe degradatie, en ook de nieuwe coach Slavisa Jokanovic kon niet verhinderen dat de club in 2016 op de 20e plaats eindigde, net buiten de degradatieplaatsen.
De situatie verbeterde nadien, na een zoveelste ingrijpende wijziging in de spelerskern, maar Jokanovic slaagde er niet in de club terug te brengen naar de Premier League. Claudio Ranieri probeerde het dan, maar die bleef slechts vier maanden in dienst.
Uiteindelijk lukte manager Scott Parker wel in het opzet. Fulham eindigde vierde in de afgelopen competitie en won uiteindelijk de play-off finale van rivaal Brentford met 2-1.
De 40-jarige Scott Parker tekende inmiddels een nieuwe overeenkomst tot juni 2023. Hij is een oud-speler van Charlton, Norwich, Chelsea, Newcastle, West Ham en Tottenham, maar hij eindigde zijn loopbaan in 2017 bij Fulham.
Bij de inkomende transfers op Craven Cottage noteren we twee opvallende namen. Mario Lemina kwam voor een jaartje over van Southampton en Jean Michael Seri keerde terug bij Fulham na een verblijf in Istanbul, bij Galatasaray.
Dank zij deze promotie lijkt Fulham, na het ongenaakbare Chelsea, de tweede ploeg in West Londen. Queens Park Rangers en Brentford blijven hangen in The Championship.
Van de tot hiertoe 57 gespeelde competitiewedstrijden tegen Arsenal verloren The Cottagers er 39. Slechts 8 maal boekten ze een overwinning. De laatste keer dat dat gebeurde was op 2 januari 2012. Laurent Koscielny had na 20 minuten gescoord, maar in de laatste vijf minuten veranderde alles, mede na een rode kaart voor Johan Djourou. Steven Sidwell en Bobby Zamora maakten er 2-1 van en referee Lee Probert had bij vele Arsenal fans de boter gegeten.
De laatste competitiewedstrijd op Craven Cottage, op 7 october 2018, werd met 1-5 gewonnen. Coach Unai Emery zag Lacazette scoren, André Schurrle maakte nog gelijk, maar in de tweede helft scoorde Lacazette opnieuw. Aaron Ramsey zorgde voor afstand met een geniaal hieltje en Pierre-Emerick Aubameyang legde er nog twee bij.
Zover zien we het nu niet komen, maar de hoop op een eerste overwinning is, terecht denken we, groot.
TERUG VAN (NIET) WEGGEWEEST
Door Marcel Bogaerts
Na de terechte euforie ontstaan na de overwinning in de FA Cup finale bleef er in dit door Covid-19 gedomineerde jaar amper tijd over voor de spelers om de batterijen terug een beetje op te laden. Clubs die Europees nog actief waren sluiten hun voorbereiding voor het nieuwe seizoen zelfs naadloos aan op het einde van het vorige seizoen. De eindoverwinnaar in de Europa League (finale Inter-Sevilla) en de Champions League (finale Bayern-PSG) is nog niet eens bekend en een aantal landelijke competities zijn her en der al terug begonnen of zullen zeer snel van start gaan.
De spelers in de Premier League hebben nog wat respijt. De eerste speeldag is gepland op 12 september en we komen uiteraard hierop later terug, maar Arsenal begint met een derby op Craven Cottage tegen het nieuw gepromoveerde Fulham. Daarna volgt een nieuwe derby tegen West Ham United, op het Emirates, waarna naar Anfield getrokken wordt om er kampioen Liverpool in de ogen te kijken.
Kampioen Liverpool en bekerwinnaar Arsenal kruisen echter al eerder de degens.
Na de terechte euforie ontstaan na de overwinning in de FA Cup finale bleef er in dit door Covid-19 gedomineerde jaar amper tijd over voor de spelers om de batterijen terug een beetje op te laden. Clubs die Europees nog actief waren sluiten hun voorbereiding voor het nieuwe seizoen zelfs naadloos aan op het einde van het vorige seizoen. De eindoverwinnaar in de Europa League (finale Inter-Sevilla) en de Champions League (finale Bayern-PSG) is nog niet eens bekend en een aantal landelijke competities zijn her en der al terug begonnen of zullen zeer snel van start gaan.
De spelers in de Premier League hebben nog wat respijt. De eerste speeldag is gepland op 12 september en we komen uiteraard hierop later terug, maar Arsenal begint met een derby op Craven Cottage tegen het nieuw gepromoveerde Fulham. Daarna volgt een nieuwe derby tegen West Ham United, op het Emirates, waarna naar Anfield getrokken wordt om er kampioen Liverpool in de ogen te kijken.
Kampioen Liverpool en bekerwinnaar Arsenal kruisen echter al eerder de degens.
Zaterdag 29/08/2020, 16u30, Wembley: Community Shield: Arsenal – Liverpool
De vraag of Arsenal erin zal slagen ook deze trofee naar het Emirates te brengen is ondergeschikt aan de vraag in hoeverre de Gunners een op een aantal plaatsen vernieuwd elftal op de been zullen brengen.
Tot hiertoe werd één in het oog springende transfer gerealiseerd. De Braziliaanse international Willian Borges da Silva kwam transfervrij over van Chelsea en dat is een speler die niet moet voorgesteld worden.
Ook de vorig jaar aangeworven en tot hiertoe aan Saint-Etienne uitgeleende William Saliba maakt zijn opwachting, en het is nog af te wachten of Gabriël dos Santos Magalhaes van Lille zijn maatje in de verdediging wordt.
Een naam die nog wel eens durft vallen is die van Philippe Coutinho, maar zijn invalbeurten in de nog lopende Champions League waren uitstekend en het is nog maar de vraag of Barcelona, dat hem aan Bayern uitleent, zijn werknemer zomaar opnieuw zal laten gaan.
Als vertrekkers uit het Emirates zien we weinig concreets voorlopig, al weten we dat een aantal spelers mogen beschikken. We zien wel, al zouden we het persoonlijk erg jammer vinden dat Alexandre Lacazette Arsenal mogelijk verlaat.
In elk geval loopt de transferperiode nog tot begin oktober. Een hoopvolle prestatie tegen de landskampioen is echter wel wat we verwachten.
Arsenal Belgium kan, zoals iedereen weet, voorlopig geen tickets verstrekken voor wedstrijden van onze club. Ook samenkomsten zijn voorlopig niet aan de orde. Laat ons echter, iedereen in zijn bubbel, zoveel mogelijk via de televisie genieten van de in een leeg stadion gespeelde wedstrijden.
De vraag of Arsenal erin zal slagen ook deze trofee naar het Emirates te brengen is ondergeschikt aan de vraag in hoeverre de Gunners een op een aantal plaatsen vernieuwd elftal op de been zullen brengen.
Tot hiertoe werd één in het oog springende transfer gerealiseerd. De Braziliaanse international Willian Borges da Silva kwam transfervrij over van Chelsea en dat is een speler die niet moet voorgesteld worden.
Ook de vorig jaar aangeworven en tot hiertoe aan Saint-Etienne uitgeleende William Saliba maakt zijn opwachting, en het is nog af te wachten of Gabriël dos Santos Magalhaes van Lille zijn maatje in de verdediging wordt.
Een naam die nog wel eens durft vallen is die van Philippe Coutinho, maar zijn invalbeurten in de nog lopende Champions League waren uitstekend en het is nog maar de vraag of Barcelona, dat hem aan Bayern uitleent, zijn werknemer zomaar opnieuw zal laten gaan.
Als vertrekkers uit het Emirates zien we weinig concreets voorlopig, al weten we dat een aantal spelers mogen beschikken. We zien wel, al zouden we het persoonlijk erg jammer vinden dat Alexandre Lacazette Arsenal mogelijk verlaat.
In elk geval loopt de transferperiode nog tot begin oktober. Een hoopvolle prestatie tegen de landskampioen is echter wel wat we verwachten.
Arsenal Belgium kan, zoals iedereen weet, voorlopig geen tickets verstrekken voor wedstrijden van onze club. Ook samenkomsten zijn voorlopig niet aan de orde. Laat ons echter, iedereen in zijn bubbel, zoveel mogelijk via de televisie genieten van de in een leeg stadion gespeelde wedstrijden.
ZELDEN WAS EEN CUPFINAL BELANGRIJKER
Door Marcel Bogaerts
Zaterdag 01/08/2020, 17u30, Wembley, Finale FA Cup: Arsenal – Chelsea
We hoeven voor deze finale niet terug te keren naar de nochtans rijk gestoffeerde FA Cup geschiedenis tussen het rood van Noord-Londen en het blauw van West-Londen. De onderlinge confrontaties tussen de twee in het oudste bekertornooi ter wereld zijn genoegzaam bekend.
The Blues van Frank Lampard dwongen Champions League voetbal af met een mooie vierde plaats in de competitie. Ze behaalden 66 punten en dat zijn er 10 meer dan Arsenal, dat er zoals bekend niet in slaagde een plaatsje in Europa te veroveren. Het vreemde in die resultaten van de Gunners zit hem vooral in het aantal verlieswedstrijden. Onze ploeg verloor 10 keer en enkel kampioen Liverpool, Manchester City, Leicester City en Wolverhampton Wanderers doen beter.
De Gunners hebben een Europese plaats dus verspeeld door het aantal keer dat een wedstrijd niet gewonnen kon worden; het is hier trouwens al ettelijke malen aangehaald hoe moeilijk Arsenal het heeft om een duel naar zich toe te trekken.
Dat lukte wel in de prima halve finale tegen Manchester City, en men hoeft geen waarzegger te zijn om te voorspellen dat Arsenal een even gedisciplineerde, hard werkende en efficiënte vertoning op de mat zal moeten leggen om ook maar een schijntje van een kans te maken tegen de mannen van Stamford Bridge.
Een overwinning betekent dat er toch Europees gespeeld zal worden volgend seizoen. Met het oog op aflopende of dringend te verlengen contracten en het wekken van de interesse van eventuele nieuwe spelers op de radar (voor zover dat de door Covid-19 aangewakkerde budgettaire problemen, al dan niet opgeblazen in de media geen roet in het eten gooien).
Er worden heel wat namen genoemd, maar de verlenging van het contract van Pierre-Emerick Aubameyang lijkt, en dat is nogal wiedes, het belangrijkste thema te zijn. Thomas Partey van Atletico Madrid wordt heel dikwijls als nieuwe aanwinst genoemd, al lijkt dat afgaande op de berichten van de laatste dagen op een ontgoocheling uit te draaien. De bij Barcelona mislukte Coutinho zou, via Arsenal, een terugkeer naar de Premier League niet ongenegen zijn. De meest pikante inkomende transfer zou die van Willan kunnen zijn. Indien de Braziliaan niet speelt in de bekerfinale is dat mogelijk een aanwijzing.
Sokratis en Matteo Guendouzi zouden mogen vertrekken en het verhaal van Mesut Özil lijkt ook uitgeschreven. Maar of de Duitser effectief van de loonlijst van Arsenal zou verdwijnen is nog maar de vraag.
Winst in de bekerfinale zou heel het transferverhaal van Arsenal duidelijker en eenvoudiger kunnen maken. Mikel Arteta en zijn jongens weten wat ze moeten doen, en de leiding van deze finale ligt opnieuw in de handen van Anthony Taylor.
Zaterdag 01/08/2020, 17u30, Wembley, Finale FA Cup: Arsenal – Chelsea
We hoeven voor deze finale niet terug te keren naar de nochtans rijk gestoffeerde FA Cup geschiedenis tussen het rood van Noord-Londen en het blauw van West-Londen. De onderlinge confrontaties tussen de twee in het oudste bekertornooi ter wereld zijn genoegzaam bekend.
The Blues van Frank Lampard dwongen Champions League voetbal af met een mooie vierde plaats in de competitie. Ze behaalden 66 punten en dat zijn er 10 meer dan Arsenal, dat er zoals bekend niet in slaagde een plaatsje in Europa te veroveren. Het vreemde in die resultaten van de Gunners zit hem vooral in het aantal verlieswedstrijden. Onze ploeg verloor 10 keer en enkel kampioen Liverpool, Manchester City, Leicester City en Wolverhampton Wanderers doen beter.
De Gunners hebben een Europese plaats dus verspeeld door het aantal keer dat een wedstrijd niet gewonnen kon worden; het is hier trouwens al ettelijke malen aangehaald hoe moeilijk Arsenal het heeft om een duel naar zich toe te trekken.
Dat lukte wel in de prima halve finale tegen Manchester City, en men hoeft geen waarzegger te zijn om te voorspellen dat Arsenal een even gedisciplineerde, hard werkende en efficiënte vertoning op de mat zal moeten leggen om ook maar een schijntje van een kans te maken tegen de mannen van Stamford Bridge.
Een overwinning betekent dat er toch Europees gespeeld zal worden volgend seizoen. Met het oog op aflopende of dringend te verlengen contracten en het wekken van de interesse van eventuele nieuwe spelers op de radar (voor zover dat de door Covid-19 aangewakkerde budgettaire problemen, al dan niet opgeblazen in de media geen roet in het eten gooien).
Er worden heel wat namen genoemd, maar de verlenging van het contract van Pierre-Emerick Aubameyang lijkt, en dat is nogal wiedes, het belangrijkste thema te zijn. Thomas Partey van Atletico Madrid wordt heel dikwijls als nieuwe aanwinst genoemd, al lijkt dat afgaande op de berichten van de laatste dagen op een ontgoocheling uit te draaien. De bij Barcelona mislukte Coutinho zou, via Arsenal, een terugkeer naar de Premier League niet ongenegen zijn. De meest pikante inkomende transfer zou die van Willan kunnen zijn. Indien de Braziliaan niet speelt in de bekerfinale is dat mogelijk een aanwijzing.
Sokratis en Matteo Guendouzi zouden mogen vertrekken en het verhaal van Mesut Özil lijkt ook uitgeschreven. Maar of de Duitser effectief van de loonlijst van Arsenal zou verdwijnen is nog maar de vraag.
Winst in de bekerfinale zou heel het transferverhaal van Arsenal duidelijker en eenvoudiger kunnen maken. Mikel Arteta en zijn jongens weten wat ze moeten doen, en de leiding van deze finale ligt opnieuw in de handen van Anthony Taylor.
EINDE VAN EEN TRIESTE COMPETITIE
Door Marcel Bogaerts
Met een 3-2 overwinning tegen Watford valt het doek over de Premier League 2019/2020, een competitie die voor Arsenal eigenlijk alleen een aaneenschakeling van dieptepunten was. Ook tegen The Hornets was het weer van dat. Arsenal kreeg nochtans reeds na vijf minuten de sleutels in handen om er eindelijk nog eens een zorgeloze overwinning van te maken toen de VAR tussenbeide kwam voor een fout op Alexandre Lacazette en de bal op de stip ging. Aubameyang faalde niet.
Onze prijsschutter gaf ook nog eens de assist voor de 2-0, een mooie plaatsbal van Kieran Tierney, en zorgde zelf met een omhaal voor 3-0, waarmee Arsenal wel heel goed beloond werd voor een al bij al heel matig vertoon, want Watford had zich niet onbetuigd gelaten maar de ploeg van Troy Deeney had nu zelf niet de cojones om de kansen af te werken. Deeney zelf zette voor rust nog een strafschop om.
Watford bleef er voor gaan, versierde ook in de tweede periode de beste kansen, waarvan Danny Welbeck er een wist om te zetten. Verder ging het niet, want Emi Martinez stond pal en de berichten over de wedstrijden van de andere degradatiekandidaten waren ook al niet van die aard om het vuur bij de bezoekers brandend te houden.
Het bleef bij 3-2 en Arsenal eindigt de competitie op de achtste plaats, waarmee de Gunners drie punten te kort komen voor een voorronde van de Europa League. Van een trieste competitie gesproken.
Watford, Bournemouth en Norwich degraderen uit de Premier League. Traditieclubs Leeds United en West Bromwich Albion keren terug, en de derde promovendus komt uit Londen (Fulham of Brentford) of Wales (Cardiff of Swansea).
Kampioen Liverpool wordt in de Champions League vervoegd door Manchester City, Manchester United en Chelsea, en de Europa League plaatsen gaan naar Leicester City en Tottenham. Arsenal moet rekenen op bekerwinst, want bij verlies is de extra Europa League plaats voor Wolverhampton.
We zijn door onze ploeg bitter weinig getrakteerd dit seizoen. De 6 op 6 van de competitiestart (zege bij Newcastle en in het Emirates tegen Burnley) was al niet overtuigend. De nederlaag bij Liverpool en het gelijkspel tegen Tottenham konden dan nog wel door de beugel, maar dan werd het steeds erger en erger.
De toppers rond de jaarwisseling, thuis tegen Chelsea en Manchester United zorgden voor hoop. De nederlaag tegen de Blues was ongelukkig en United werd knap met 2-0 terug naar Old Trafford gestuurd. Er volgde dan een 9 op 9 tegen Newcastle, Everton en West Ham, en dan gooide corona roet in het eten.
Bij de herneming, na drie maanden onderbreking, verloren de Gunners van Manchester City en Brighton, maar een nieuwe 9 op 9, bij Southampton, thuis tegen Norwich en bij Wolverhampton zorgde voor hoop. Het liep echter mis tegen Leicester City en bij Spurs, en door de nederlaag bij Aston Villa waren de zeges tegen kampioen Liverpool en degradant Watford van geen belang.
De Europa League, waarin Arsenal vorig seizoen nog de finale bereikte, was een nieuwe mokerslag. Het was al niet overtuigend in de groepsfase. De Gunners openden sterk in Frankfurt met een 0-3 winst, en ook een erg flauw Standard werd met 4-0 terug naar Luik gezonden. De Portugezen van Vitoria Guimaraes werden echter slechts verslagen door twee sublieme vrije trappen van Nicolas Pepe, en ook in Portugal kwamen de Gunners niet verder dan een gelijkspel. De 1-2 thuisnederlaag tegen Frankfurt was de druppel te veel voor het clubbestuur, en Unai Emery mocht inrukken. In Luik werd het nog lastig want de Rouches van Standard liepen 2-0 uit. Daarna was de Luikse pijp echter uit en Arsenal sleepte nog een gelijkspel uit de brand.
De eerste knock-out tegenstrever was er te veel aan. In Piraeus werd gewonnen met 0-1, maar in Londen liepen de Grieken ook 0-1 uit. Aubameyang maakte gelijk in de slotfase, maar slordig verdedigen zorgde voor het onvoorstelbare. 1-2 en Aubameyang miste op een onwaarschijnlijke manier nog een gelijkmaker. En zo was nu ook de groepsfase van de Europa League te moeilijk.
Enkel de FA Cup kan nog voor een serieus lichtpunt zorgen. De Gunners hebben er geen slecht parcours opzitten in de huidige jaargang. Het was lastig om Leeds United uit te schakelen, maar de volgende rondes uit bij Bournemouth en Portsmouth waren niet echt problematisch. Na de corona break won Arsenal dan met 1-2 bij Sheffield United en bereikten ze de finale na een gedisciplineerd, geconcentreerd en hard werkend vertoon tegen Manchester City.
Alle Arsenal supporters over de ganse wereld zullen nagelbijtend deze finale volgen en in een volgend stukje komen we hierop terug.
Met een 3-2 overwinning tegen Watford valt het doek over de Premier League 2019/2020, een competitie die voor Arsenal eigenlijk alleen een aaneenschakeling van dieptepunten was. Ook tegen The Hornets was het weer van dat. Arsenal kreeg nochtans reeds na vijf minuten de sleutels in handen om er eindelijk nog eens een zorgeloze overwinning van te maken toen de VAR tussenbeide kwam voor een fout op Alexandre Lacazette en de bal op de stip ging. Aubameyang faalde niet.
Onze prijsschutter gaf ook nog eens de assist voor de 2-0, een mooie plaatsbal van Kieran Tierney, en zorgde zelf met een omhaal voor 3-0, waarmee Arsenal wel heel goed beloond werd voor een al bij al heel matig vertoon, want Watford had zich niet onbetuigd gelaten maar de ploeg van Troy Deeney had nu zelf niet de cojones om de kansen af te werken. Deeney zelf zette voor rust nog een strafschop om.
Watford bleef er voor gaan, versierde ook in de tweede periode de beste kansen, waarvan Danny Welbeck er een wist om te zetten. Verder ging het niet, want Emi Martinez stond pal en de berichten over de wedstrijden van de andere degradatiekandidaten waren ook al niet van die aard om het vuur bij de bezoekers brandend te houden.
Het bleef bij 3-2 en Arsenal eindigt de competitie op de achtste plaats, waarmee de Gunners drie punten te kort komen voor een voorronde van de Europa League. Van een trieste competitie gesproken.
Watford, Bournemouth en Norwich degraderen uit de Premier League. Traditieclubs Leeds United en West Bromwich Albion keren terug, en de derde promovendus komt uit Londen (Fulham of Brentford) of Wales (Cardiff of Swansea).
Kampioen Liverpool wordt in de Champions League vervoegd door Manchester City, Manchester United en Chelsea, en de Europa League plaatsen gaan naar Leicester City en Tottenham. Arsenal moet rekenen op bekerwinst, want bij verlies is de extra Europa League plaats voor Wolverhampton.
We zijn door onze ploeg bitter weinig getrakteerd dit seizoen. De 6 op 6 van de competitiestart (zege bij Newcastle en in het Emirates tegen Burnley) was al niet overtuigend. De nederlaag bij Liverpool en het gelijkspel tegen Tottenham konden dan nog wel door de beugel, maar dan werd het steeds erger en erger.
De toppers rond de jaarwisseling, thuis tegen Chelsea en Manchester United zorgden voor hoop. De nederlaag tegen de Blues was ongelukkig en United werd knap met 2-0 terug naar Old Trafford gestuurd. Er volgde dan een 9 op 9 tegen Newcastle, Everton en West Ham, en dan gooide corona roet in het eten.
Bij de herneming, na drie maanden onderbreking, verloren de Gunners van Manchester City en Brighton, maar een nieuwe 9 op 9, bij Southampton, thuis tegen Norwich en bij Wolverhampton zorgde voor hoop. Het liep echter mis tegen Leicester City en bij Spurs, en door de nederlaag bij Aston Villa waren de zeges tegen kampioen Liverpool en degradant Watford van geen belang.
De Europa League, waarin Arsenal vorig seizoen nog de finale bereikte, was een nieuwe mokerslag. Het was al niet overtuigend in de groepsfase. De Gunners openden sterk in Frankfurt met een 0-3 winst, en ook een erg flauw Standard werd met 4-0 terug naar Luik gezonden. De Portugezen van Vitoria Guimaraes werden echter slechts verslagen door twee sublieme vrije trappen van Nicolas Pepe, en ook in Portugal kwamen de Gunners niet verder dan een gelijkspel. De 1-2 thuisnederlaag tegen Frankfurt was de druppel te veel voor het clubbestuur, en Unai Emery mocht inrukken. In Luik werd het nog lastig want de Rouches van Standard liepen 2-0 uit. Daarna was de Luikse pijp echter uit en Arsenal sleepte nog een gelijkspel uit de brand.
De eerste knock-out tegenstrever was er te veel aan. In Piraeus werd gewonnen met 0-1, maar in Londen liepen de Grieken ook 0-1 uit. Aubameyang maakte gelijk in de slotfase, maar slordig verdedigen zorgde voor het onvoorstelbare. 1-2 en Aubameyang miste op een onwaarschijnlijke manier nog een gelijkmaker. En zo was nu ook de groepsfase van de Europa League te moeilijk.
Enkel de FA Cup kan nog voor een serieus lichtpunt zorgen. De Gunners hebben er geen slecht parcours opzitten in de huidige jaargang. Het was lastig om Leeds United uit te schakelen, maar de volgende rondes uit bij Bournemouth en Portsmouth waren niet echt problematisch. Na de corona break won Arsenal dan met 1-2 bij Sheffield United en bereikten ze de finale na een gedisciplineerd, geconcentreerd en hard werkend vertoon tegen Manchester City.
Alle Arsenal supporters over de ganse wereld zullen nagelbijtend deze finale volgen en in een volgend stukje komen we hierop terug.
VOOR DE ZOVEELSTE KEER NIET OP DE AFSPRAAK
Door Marcel Bogaerts
Aan de ontluisterende nederlaag bij degradatiekandidaat Aston Villa hoeven we niet veel woorden vuil te maken. De vele tekortkomingen van de Gunners werden nog maar eens blootgelegd en als deze spelers er niet van bij het eerste fluitsignaal en negentig minuten lang de kop voor leggen gaan ze met de billen bloot in de Premier League.
Waarom dat altijd opnieuw duidelijk wordt, en iedereen dat ziet behalve degenen die het werk uiteindelijk moeten doen, de duivel mag het weten. Decompressie na de kwalificatie voor de FA Cup finale, flinke rotatie door de coach, wedstrijd zonder veel belang, het zijn allemaal laagjes vernis om dit prutswerk te camoufleren.
Het maakte de zaak niet van Aston Villa dat via een snoeihard schot van Trezeguet op voorsprong kwam en meer dan voldoende deed om de overwinning te wettigen om zo met 1 doelpunt verschil Watford voorlopig naar the Championship verwijzen. Alles wordt beslist in de laatste wedstrijd.
Aan de ontluisterende nederlaag bij degradatiekandidaat Aston Villa hoeven we niet veel woorden vuil te maken. De vele tekortkomingen van de Gunners werden nog maar eens blootgelegd en als deze spelers er niet van bij het eerste fluitsignaal en negentig minuten lang de kop voor leggen gaan ze met de billen bloot in de Premier League.
Waarom dat altijd opnieuw duidelijk wordt, en iedereen dat ziet behalve degenen die het werk uiteindelijk moeten doen, de duivel mag het weten. Decompressie na de kwalificatie voor de FA Cup finale, flinke rotatie door de coach, wedstrijd zonder veel belang, het zijn allemaal laagjes vernis om dit prutswerk te camoufleren.
Het maakte de zaak niet van Aston Villa dat via een snoeihard schot van Trezeguet op voorsprong kwam en meer dan voldoende deed om de overwinning te wettigen om zo met 1 doelpunt verschil Watford voorlopig naar the Championship verwijzen. Alles wordt beslist in de laatste wedstrijd.
Zondag 26/07/2020, 16u Emirates, Premier League matchweek 38: Arsenal – Watford
Er is alvast één schrale troost en dat is dat Arsenal zeker in de linkerkolom eindigt, weliswaar helemaal onderaan als er weer verloren wordt. En dat is helemaal geen science fiction scenario als de Gunners weer met een “laat maar waaien” ingesteldheid op het veld komen tegen de stadsgenoot. We zien het zo voor onze ogen gebeuren, 0-1 via Danny Welbeck en een thuisploeg die geen zin heeft om er aan te beginnen.
Uiteraard is die FA Cup finale nu veel belangrijker dan een competitiewedstrijd die er niet meer toe doet, maar als de winstpremie niet interessant genoeg meer is om aan het werk te gaan rijst nog maar eens de vraag hoe overbetaald de voetballers van vandaag wel mogen zijn. En dat is niet alleen op het Emirates zo.
We kunnen alleen maar hopen dat de Londenaars hun fans, ook al zijn ze dan niet aanwezig in het stadion, weer niet voor joker zetten. Het is al erg genoeg dit seizoen, nu Arsenal, voor het eerst in een kwart eeuw, Europa dreigt te missen.
Er is alvast één schrale troost en dat is dat Arsenal zeker in de linkerkolom eindigt, weliswaar helemaal onderaan als er weer verloren wordt. En dat is helemaal geen science fiction scenario als de Gunners weer met een “laat maar waaien” ingesteldheid op het veld komen tegen de stadsgenoot. We zien het zo voor onze ogen gebeuren, 0-1 via Danny Welbeck en een thuisploeg die geen zin heeft om er aan te beginnen.
Uiteraard is die FA Cup finale nu veel belangrijker dan een competitiewedstrijd die er niet meer toe doet, maar als de winstpremie niet interessant genoeg meer is om aan het werk te gaan rijst nog maar eens de vraag hoe overbetaald de voetballers van vandaag wel mogen zijn. En dat is niet alleen op het Emirates zo.
We kunnen alleen maar hopen dat de Londenaars hun fans, ook al zijn ze dan niet aanwezig in het stadion, weer niet voor joker zetten. Het is al erg genoeg dit seizoen, nu Arsenal, voor het eerst in een kwart eeuw, Europa dreigt te missen.
TEAMWORK
Door Marcel Bogaerts
Wat kan voetbal –ook zonder toeschouwers in het stadion- toch mooi zijn. De aanvangsminuten van de halve finale tegen Manchester City leken zeer sterk op die van het competitieduel tegen Liverpool met een tegenstrever die de wedstrijd in handen nam, die naar voor trok en die wist dat de defensie van Arsenal nogal wat steken laat vallen.
Maar er was ook Arsenal zelf, dat gedisciplineerd en aandachtig, zonder wild weg te trappen, het spel probeerde te verleggen en dat daar, ook nu weer na ongeveer een kwartier, ook in begon te lukken. Eerst was er Alexandre Lacazette die alleen voor doel verscheen. De City doelman was nogal gerust in buitenspel en dat was het ook, maar veel scheelde het niet.
Dan was er David Luiz die strak rechtdoor Aubameyang voor doel zette, de Gabonees richtte zijn bal, vreemd voor een afwerker van zijn kaliber, recht op doelman Ederson.
Het was maar uitgesteld want Nicolas Pepe vanop rechts zag Aubameyang aan de overkant aankomen en krulde de bal perfect voor zijn medemaat. Het stond, zeer verrassend, 1-0. De leerling Arteta had zijn leraar Guardiola even voor schut gezet.
Ook de tweede helft leek veel op die van het duel tegen Liverpool. City probeerde aanval na aanval op te zetten, maar stuitte telkens weer op de aandachtig, volwassen en gedisciplineerd voetballende dubbele gordel van de Gunners. Kevin De Bruyne wist zich geen raad meer en Arsenal bleef overeind, zonder ooit in paniek te raken. Knap werk van onze ploeg.
Bovendien moest Manchester City ook alert blijven want waar en wanneer het kon probeerde Arsenal te dreigen. Nicolas Pepe op links bleef behendig in balbezit, legde terug op Kieran Tierney en de Schot stuurde prompt Aubameyang weg. De Gabonees werkte koelbloedig af door de benen van een voor joker staande Ederson.
De Londenaars speelden de wedstrijd uit en mogen voor de vierde keer in zeven jaar naar Wembley voor de FA Cup finale, om er mogelijk een prachtig einde te maken aan een triest seizoen. Maar nu eerst de competitie afwerken.
Wat kan voetbal –ook zonder toeschouwers in het stadion- toch mooi zijn. De aanvangsminuten van de halve finale tegen Manchester City leken zeer sterk op die van het competitieduel tegen Liverpool met een tegenstrever die de wedstrijd in handen nam, die naar voor trok en die wist dat de defensie van Arsenal nogal wat steken laat vallen.
Maar er was ook Arsenal zelf, dat gedisciplineerd en aandachtig, zonder wild weg te trappen, het spel probeerde te verleggen en dat daar, ook nu weer na ongeveer een kwartier, ook in begon te lukken. Eerst was er Alexandre Lacazette die alleen voor doel verscheen. De City doelman was nogal gerust in buitenspel en dat was het ook, maar veel scheelde het niet.
Dan was er David Luiz die strak rechtdoor Aubameyang voor doel zette, de Gabonees richtte zijn bal, vreemd voor een afwerker van zijn kaliber, recht op doelman Ederson.
Het was maar uitgesteld want Nicolas Pepe vanop rechts zag Aubameyang aan de overkant aankomen en krulde de bal perfect voor zijn medemaat. Het stond, zeer verrassend, 1-0. De leerling Arteta had zijn leraar Guardiola even voor schut gezet.
Ook de tweede helft leek veel op die van het duel tegen Liverpool. City probeerde aanval na aanval op te zetten, maar stuitte telkens weer op de aandachtig, volwassen en gedisciplineerd voetballende dubbele gordel van de Gunners. Kevin De Bruyne wist zich geen raad meer en Arsenal bleef overeind, zonder ooit in paniek te raken. Knap werk van onze ploeg.
Bovendien moest Manchester City ook alert blijven want waar en wanneer het kon probeerde Arsenal te dreigen. Nicolas Pepe op links bleef behendig in balbezit, legde terug op Kieran Tierney en de Schot stuurde prompt Aubameyang weg. De Gabonees werkte koelbloedig af door de benen van een voor joker staande Ederson.
De Londenaars speelden de wedstrijd uit en mogen voor de vierde keer in zeven jaar naar Wembley voor de FA Cup finale, om er mogelijk een prachtig einde te maken aan een triest seizoen. Maar nu eerst de competitie afwerken.
Dinsdag 21/07/2020, 20u15, Villa Park, Premier League matchweek 37: Aston Villa – Arsenal
Aston Villa staat op de voorlaatste plaats in de rangschikking, en is daarmee, samen met Bournemouth dat evenveel punten heeft, de grootste kandidaat om Norwich City naar The Championship te vergezellen.
Degradatie zou wel erg zuur zijn voor de ploeg uit Birmingham, want dat betekent een retourticket na slechts één jaar terug op het hoogste niveau gevoetbald te hebben. Maar de rangschikking liegt niet.
Drie punten staat Villa achter op de eerste veilige plaats, die ingenomen wordt door Watford. Brighton en West Ham hebben zes punten meer en kunnen met nog twee speeldagen te gaan redelijk vrijuit ademen.
De wedstrijd tegen Arsenal wordt dus de laatste kans voor Villa, en de Gunners mogen zich aan een warm onthaal verwachten. Na de euforie van de kwalificatie kan nu de ontnuchtering eraan komen. Helemaal onderaan de linkerkolom eindigen zou, zelfs met bekerwinst, erg pijnlijk zijn. Nochtans is het dat wat dreigt als er verloren wordt.
Mikel Arteta zal zijn jongens wel bij de les houden. Dat is wat we van de Spanjaard al gezien hebben. De spelers van Arsenal zijn niet te beroerd om hun werkkleding aan te trekken en er de kop voor te leggen. Dat was, niet eens lang geleden, totaal anders.
Chris Kavanagh, de man die Eddie Nketiah tegen Leicester wandelen stuurde, heeft de leiding over dit duel.
Aston Villa staat op de voorlaatste plaats in de rangschikking, en is daarmee, samen met Bournemouth dat evenveel punten heeft, de grootste kandidaat om Norwich City naar The Championship te vergezellen.
Degradatie zou wel erg zuur zijn voor de ploeg uit Birmingham, want dat betekent een retourticket na slechts één jaar terug op het hoogste niveau gevoetbald te hebben. Maar de rangschikking liegt niet.
Drie punten staat Villa achter op de eerste veilige plaats, die ingenomen wordt door Watford. Brighton en West Ham hebben zes punten meer en kunnen met nog twee speeldagen te gaan redelijk vrijuit ademen.
De wedstrijd tegen Arsenal wordt dus de laatste kans voor Villa, en de Gunners mogen zich aan een warm onthaal verwachten. Na de euforie van de kwalificatie kan nu de ontnuchtering eraan komen. Helemaal onderaan de linkerkolom eindigen zou, zelfs met bekerwinst, erg pijnlijk zijn. Nochtans is het dat wat dreigt als er verloren wordt.
Mikel Arteta zal zijn jongens wel bij de les houden. Dat is wat we van de Spanjaard al gezien hebben. De spelers van Arsenal zijn niet te beroerd om hun werkkleding aan te trekken en er de kop voor te leggen. Dat was, niet eens lang geleden, totaal anders.
Chris Kavanagh, de man die Eddie Nketiah tegen Leicester wandelen stuurde, heeft de leiding over dit duel.
HET TRUITJE NAT MAKEN
Door Marcel Bogaerts
Zelden zal een voetballiefhebber een meer bizarre wedstrijd zien dan Arsenal-Liverpool, en zelden zal een resultaat meer gevleid genoemd worden.
De kersverse landskampioen leek aanvankelijk gehakt te zullen maken van de Londenaars en Martinez mocht van geluk spreken toen hij veel te veel tijd nodig had om te ontzetten en Firmino er tussen zat. De terugkaatsende bal verdween via de voor Arsenal goede kant van de paal buiten.
Het was maar uitgesteld want Sadio Mané, vrij opduikend voor doel, maakte er dan toch 0-1 van op inzenden van diezelfde Firmino.
De Reds konden zonder al te veel moeite hun wil opleggen, en Arsenal leek af te stevenen op een nieuwe ontluisterende nederlaag met een korf doelpunten verschil. Maar de Gunners rechtten de rug en stroopten de mouwen op, en nu was het de thuisploeg die gretig profiteerde van de slordigheid van een niet voldoende alerte bezoekende ploeg.
Van Dijck liet zich, al dan niet foutief, de bal ontfutselen door Nelson, een hard werkende aanvoerder Lacazette zat onmiddellijk op het leer en het was 1-1.
Het werd nog leuker voor de thuis zittende Gooners, want opnieuw Lacazette had een hopeloos slecht ontzetten van de bezoekende doelman doorzien, hij bediende Nelson en de youngster trapte netjes de voorsprong op het bord.
Over de tweede speelhelft kunnen we kort zijn. Het werd duidelijker en duidelijker dat er een enorm verschil bestaat tussen de Engelse top en de Engelse middenmoot, geen nieuw gegeven, maar het is en blijft ontnuchterend en pijnlijk dat Arsenal naar die middenmoot is afgegleden. Of er met Arteta een lichtje schijnt aan het einde van de tunnel is niet de enige vraag die beantwoord moet worden. Krijgt de Spanjaard de mogelijkheden om verder in de richting van dat lichtje door te dringen? Het zal de komende weken wel duidelijker worden.
Liverpool had in die tweede periode bij periodes meer dan 90 procent balbezit, en dat is een trieste vaststelling. De Reds deden er verder niets mee. De meer dan twintig doelpogingen blonken vooral uit in het niet doeltreffend zijn, want Emi Martinez en een hard werkend Arsenal, dat er als één blok de kop voor legde, konden uiteindelijk alles vrij comfortabel onder controle houden.
De zes punten afstand tot de CL plaatsen kunnen niet meer overbrugd worden, voor Europa League voetbal via de competitie blijft er nog een miniem waterkansje, maar we zeggen dat tegen beter weten in.
Europees voetbal zal afgedwongen moeten worden via de FA Cup, en ook dat lijkt quasi onmogelijk, maar wie weet.
Zelden zal een voetballiefhebber een meer bizarre wedstrijd zien dan Arsenal-Liverpool, en zelden zal een resultaat meer gevleid genoemd worden.
De kersverse landskampioen leek aanvankelijk gehakt te zullen maken van de Londenaars en Martinez mocht van geluk spreken toen hij veel te veel tijd nodig had om te ontzetten en Firmino er tussen zat. De terugkaatsende bal verdween via de voor Arsenal goede kant van de paal buiten.
Het was maar uitgesteld want Sadio Mané, vrij opduikend voor doel, maakte er dan toch 0-1 van op inzenden van diezelfde Firmino.
De Reds konden zonder al te veel moeite hun wil opleggen, en Arsenal leek af te stevenen op een nieuwe ontluisterende nederlaag met een korf doelpunten verschil. Maar de Gunners rechtten de rug en stroopten de mouwen op, en nu was het de thuisploeg die gretig profiteerde van de slordigheid van een niet voldoende alerte bezoekende ploeg.
Van Dijck liet zich, al dan niet foutief, de bal ontfutselen door Nelson, een hard werkende aanvoerder Lacazette zat onmiddellijk op het leer en het was 1-1.
Het werd nog leuker voor de thuis zittende Gooners, want opnieuw Lacazette had een hopeloos slecht ontzetten van de bezoekende doelman doorzien, hij bediende Nelson en de youngster trapte netjes de voorsprong op het bord.
Over de tweede speelhelft kunnen we kort zijn. Het werd duidelijker en duidelijker dat er een enorm verschil bestaat tussen de Engelse top en de Engelse middenmoot, geen nieuw gegeven, maar het is en blijft ontnuchterend en pijnlijk dat Arsenal naar die middenmoot is afgegleden. Of er met Arteta een lichtje schijnt aan het einde van de tunnel is niet de enige vraag die beantwoord moet worden. Krijgt de Spanjaard de mogelijkheden om verder in de richting van dat lichtje door te dringen? Het zal de komende weken wel duidelijker worden.
Liverpool had in die tweede periode bij periodes meer dan 90 procent balbezit, en dat is een trieste vaststelling. De Reds deden er verder niets mee. De meer dan twintig doelpogingen blonken vooral uit in het niet doeltreffend zijn, want Emi Martinez en een hard werkend Arsenal, dat er als één blok de kop voor legde, konden uiteindelijk alles vrij comfortabel onder controle houden.
De zes punten afstand tot de CL plaatsen kunnen niet meer overbrugd worden, voor Europa League voetbal via de competitie blijft er nog een miniem waterkansje, maar we zeggen dat tegen beter weten in.
Europees voetbal zal afgedwongen moeten worden via de FA Cup, en ook dat lijkt quasi onmogelijk, maar wie weet.
Zaterdag 18/07/2020, 19u45 Wembley, halve finale FA Cup, Arsenal-Manchester City
We leven naar deze wedstrijd toe onder het motto dat elke wedstrijd moet worden gespeeld. Meer argumenten om een gunstig resultaat voorop te stellen zijn er niet als we afgaan op de resultaten in de competitie. De ploeg van Kevin De Bruyne won dit seizoen twee keer met een kurkdroge 3-0 en de laatste competitiezege van Arsenal tegen City dateert van 21 december 2015. Theo Walcott en Oliver Giroud hadden elk een assist van Mesut Özil benut en de tegentreffer van Yaya Touré kwam te laat voor de ploeg van toenmalig manager Pellegrini.
Maar dit is de FA Cup. Er zijn erg weinig FA Cup confrontaties geweest tussen de beide ploegen, en tot hiertoe won City er slechts één van, bij Woolwich Arsenal, in het seizoen 1903/1904.
Er waren overwinningen van de Gunners in de halve finale 1931/1932 en ook nog één in de “round of 16” van 1970/1971, maar als we zeggen dat hoop leven doet dan keren we terug naar de halve finale van 23 april 2017.
Kun Aguero maakte er na een uur 0-1 van, maar Nacho Monreal benutte een assist van Oxlade Chamberlain en we kregen verlengingen. Daarin trok Arsenal het laken naar zich toe met een goal van Alexis Sanchez op aangeven van Danny Welbeck. De Gunners gingen dan door en versloegen Chelsea in de finale, het is voorlopig het laatste hoogtepunt in de rijke geschiedenis van onze club.
We kunnen vandaag alleen maar dromen van kwalificatie voor een nieuwe finale. Maar dit is de FA Cup. De competitie waarin zeker niet altijd het topteam het haalt. Er is als enige hoop de wetenschap dat dit Arsenal een team is dat er voor gaat. Hard werk is de enige kans.
De wedstrijd zal geleid worden door Jon Moss, en dat is toch wel een verrassende aanduiding in onze ogen.
We leven naar deze wedstrijd toe onder het motto dat elke wedstrijd moet worden gespeeld. Meer argumenten om een gunstig resultaat voorop te stellen zijn er niet als we afgaan op de resultaten in de competitie. De ploeg van Kevin De Bruyne won dit seizoen twee keer met een kurkdroge 3-0 en de laatste competitiezege van Arsenal tegen City dateert van 21 december 2015. Theo Walcott en Oliver Giroud hadden elk een assist van Mesut Özil benut en de tegentreffer van Yaya Touré kwam te laat voor de ploeg van toenmalig manager Pellegrini.
Maar dit is de FA Cup. Er zijn erg weinig FA Cup confrontaties geweest tussen de beide ploegen, en tot hiertoe won City er slechts één van, bij Woolwich Arsenal, in het seizoen 1903/1904.
Er waren overwinningen van de Gunners in de halve finale 1931/1932 en ook nog één in de “round of 16” van 1970/1971, maar als we zeggen dat hoop leven doet dan keren we terug naar de halve finale van 23 april 2017.
Kun Aguero maakte er na een uur 0-1 van, maar Nacho Monreal benutte een assist van Oxlade Chamberlain en we kregen verlengingen. Daarin trok Arsenal het laken naar zich toe met een goal van Alexis Sanchez op aangeven van Danny Welbeck. De Gunners gingen dan door en versloegen Chelsea in de finale, het is voorlopig het laatste hoogtepunt in de rijke geschiedenis van onze club.
We kunnen vandaag alleen maar dromen van kwalificatie voor een nieuwe finale. Maar dit is de FA Cup. De competitie waarin zeker niet altijd het topteam het haalt. Er is als enige hoop de wetenschap dat dit Arsenal een team is dat er voor gaat. Hard werk is de enige kans.
De wedstrijd zal geleid worden door Jon Moss, en dat is toch wel een verrassende aanduiding in onze ogen.
COMPETITIE IS VOORBIJ
Door Marcel Bogaerts
Wanneer Arsenal na 16 minuten voor het eerst de neus aan het venster stak in de North London Derby en Alexandre Lacazette met een verwoestende uithaal de 0-1 op het bord zette kwam dat heel onverwacht, want de Gunners hadden er een aarzelende start opzitten. Na amper 40 seconden spelen had Tottenham al kunnen voorstaan, maar mogelijk was de thuisploeg te verrast door het defensieve stuntelwerk dat Arsenal al onmiddellijk liet zien.
Helaas was de voorsprong geen sein om met wat meer overleg te gaan verdedigen, want nog geen drie minuten later speelde Kolasinac een bal terug op David Luiz, en dat op een manier die zelfs een gewestelijke -15 op een strafrede van zijn coach zou komen te staan. Luiz reageerde dan nog eens veel te sloom, de Koreaan Son zat er tussen en Martinez stond voor joker.
Met de gelijke stand aan de rust mocht vooral Arsenal tevreden zijn, maar na de pauze kregen we een heel ander spelbeeld. Ineens was het duidelijk dat de rivalen getraind worden door José Mourinho, want ze trokken zich als angsthazen met zijn allen terug, ijskoud verdedigend en wachtend op een Arsenal blunder. De Gunners kregen de bal (meer dan 80 procent balbezit), deden daar weinig of niets mee (al trof Aubameyang wel de kruising), en het stond in de sterren geschreven dat het op die manier slecht zou aflopen.
Kieran Tierney had op tien minuten voor affluiten geen enkele kans tegen de grotere Toby Alderweireld en de Belg hielp zijn ploeg aan de zege.
Met deze nederlaag valt Arsenal terug naar de negende plaats in de Premier League, bevestigen de Gunners dat ze meer dan ooit bij het groepje middenmoters behoren en is de kans op Europees voetbal via de competitie nu wel helemaal verzwonden. Al blijft er mogelijk nog een waterkansje indien Manchester City wegens schending van de financiële regels uit Europees voetbal verbannen zou worden. Daarop rekenen, het zet alleen nog eens extra in de verf hoe erg het fiere Arsenal is achteruit gegaan.
De halve finale van de FA Cup overleven tegen dit City, met de huidige labiele defensie, mag ook al tot de categorie van de koortsdromen gerekend worden, maar wie weet.
Eerst komt de nieuwe landskampioen nog op bezoek in het Emirates, wat ons betreft een overbodige oefenwedstrijd die misschien nog wat leuk spektakel kan opleveren.
Wanneer Arsenal na 16 minuten voor het eerst de neus aan het venster stak in de North London Derby en Alexandre Lacazette met een verwoestende uithaal de 0-1 op het bord zette kwam dat heel onverwacht, want de Gunners hadden er een aarzelende start opzitten. Na amper 40 seconden spelen had Tottenham al kunnen voorstaan, maar mogelijk was de thuisploeg te verrast door het defensieve stuntelwerk dat Arsenal al onmiddellijk liet zien.
Helaas was de voorsprong geen sein om met wat meer overleg te gaan verdedigen, want nog geen drie minuten later speelde Kolasinac een bal terug op David Luiz, en dat op een manier die zelfs een gewestelijke -15 op een strafrede van zijn coach zou komen te staan. Luiz reageerde dan nog eens veel te sloom, de Koreaan Son zat er tussen en Martinez stond voor joker.
Met de gelijke stand aan de rust mocht vooral Arsenal tevreden zijn, maar na de pauze kregen we een heel ander spelbeeld. Ineens was het duidelijk dat de rivalen getraind worden door José Mourinho, want ze trokken zich als angsthazen met zijn allen terug, ijskoud verdedigend en wachtend op een Arsenal blunder. De Gunners kregen de bal (meer dan 80 procent balbezit), deden daar weinig of niets mee (al trof Aubameyang wel de kruising), en het stond in de sterren geschreven dat het op die manier slecht zou aflopen.
Kieran Tierney had op tien minuten voor affluiten geen enkele kans tegen de grotere Toby Alderweireld en de Belg hielp zijn ploeg aan de zege.
Met deze nederlaag valt Arsenal terug naar de negende plaats in de Premier League, bevestigen de Gunners dat ze meer dan ooit bij het groepje middenmoters behoren en is de kans op Europees voetbal via de competitie nu wel helemaal verzwonden. Al blijft er mogelijk nog een waterkansje indien Manchester City wegens schending van de financiële regels uit Europees voetbal verbannen zou worden. Daarop rekenen, het zet alleen nog eens extra in de verf hoe erg het fiere Arsenal is achteruit gegaan.
De halve finale van de FA Cup overleven tegen dit City, met de huidige labiele defensie, mag ook al tot de categorie van de koortsdromen gerekend worden, maar wie weet.
Eerst komt de nieuwe landskampioen nog op bezoek in het Emirates, wat ons betreft een overbodige oefenwedstrijd die misschien nog wat leuk spektakel kan opleveren.
Woensdag 15/07/2020, 20u15 Emirates, Premier League matchweek 36: Arsenal – Liverpool
Het seizoen van het team van Jürgen Klopp samenvatten is heel eenvoudig: de Reds waren van begin tot het einde dominant, en leken heel lang onklopbaar. Tot in speelronde 28 om precies te zijn, toen notabene Watford een 3-0 tik uitdeelde. De Invincibles droom van heel het rode deel van Liverpool en fans wereldwijd lag daarmee aan scherven, al was de euforie van Gooners, gezien het maandenlange gekrassel van hun eigen ploeg, wel heel ongepast.
Er volgde nog een nederlaag voor Klopp en de zijnen, een 4-0 schrobbering bij Manchester City, maar die viel vlak na het vieren van de kampioenstitel en is dus enigszins voor uitleg vatbaar.
De meest recente thuismatch van de Reds, die wel heel duidelijk de teugels laten vieren, was ook teleurstellend. Burnley pakte een punt.
De thuiswedstrijden van Arsenal tegen Liverpool stellen zelden teleur. Vorig seizoen scoorde James Milner de 0-1, maar op aangeven van Alex Iwobi wist Lacazette gelijk te maken.
De editie van 22 december 2017 was een thriller van formaat. Liverpool liep 0-2 uit met een goal van Coutinho voor de rust en Mo Salah na de rust, maar Arsenal vond na de treffer van de Egyptenaar ineens wat van de oude magie terug en op zes minuten tijd stond het 3-2, na goals van Sanchez, Xhaka en Mesut Özil. Firmino maakte er dan nog 3-3 van.
Nog een seizoen eerder werd het 3-4. Theo Walcott had Arsenal wel op voorsprong gebracht, maar met twee treffers van Coutinho, aangevuld met een goal van Lallana en één van Sadio Mané stond het na iets meer dan een uur 1-4. Arsenal leek verslagen en was het ook, al kwamen de Gunners nog terug met treffers van Oxlade Chamberlain en Calum Chambers.
Een goede wedstrijd van de Gunners, die als ernstige voorbereiding op de halve finale van de FA Cup kan tellen, meer vragen we niet van ons team.
De wedstrijd zal geleid worden door Paul Tierney.
Het seizoen van het team van Jürgen Klopp samenvatten is heel eenvoudig: de Reds waren van begin tot het einde dominant, en leken heel lang onklopbaar. Tot in speelronde 28 om precies te zijn, toen notabene Watford een 3-0 tik uitdeelde. De Invincibles droom van heel het rode deel van Liverpool en fans wereldwijd lag daarmee aan scherven, al was de euforie van Gooners, gezien het maandenlange gekrassel van hun eigen ploeg, wel heel ongepast.
Er volgde nog een nederlaag voor Klopp en de zijnen, een 4-0 schrobbering bij Manchester City, maar die viel vlak na het vieren van de kampioenstitel en is dus enigszins voor uitleg vatbaar.
De meest recente thuismatch van de Reds, die wel heel duidelijk de teugels laten vieren, was ook teleurstellend. Burnley pakte een punt.
De thuiswedstrijden van Arsenal tegen Liverpool stellen zelden teleur. Vorig seizoen scoorde James Milner de 0-1, maar op aangeven van Alex Iwobi wist Lacazette gelijk te maken.
De editie van 22 december 2017 was een thriller van formaat. Liverpool liep 0-2 uit met een goal van Coutinho voor de rust en Mo Salah na de rust, maar Arsenal vond na de treffer van de Egyptenaar ineens wat van de oude magie terug en op zes minuten tijd stond het 3-2, na goals van Sanchez, Xhaka en Mesut Özil. Firmino maakte er dan nog 3-3 van.
Nog een seizoen eerder werd het 3-4. Theo Walcott had Arsenal wel op voorsprong gebracht, maar met twee treffers van Coutinho, aangevuld met een goal van Lallana en één van Sadio Mané stond het na iets meer dan een uur 1-4. Arsenal leek verslagen en was het ook, al kwamen de Gunners nog terug met treffers van Oxlade Chamberlain en Calum Chambers.
Een goede wedstrijd van de Gunners, die als ernstige voorbereiding op de halve finale van de FA Cup kan tellen, meer vragen we niet van ons team.
De wedstrijd zal geleid worden door Paul Tierney.
MET VALLEN EN OPSTAAN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal ging op de erg hoopgevende ingeslagen weg verder tegen Leicester City, althans in de eerste helft. De bezoekers hadden in de aanvangsminuten wel een schuchtere poging ondernomen om de wedstrijd in handen te nemen, maar het Arsenal van Mikel Arteta weet wat het moet doen en greep het initiatief, autoritair, zelfzeker en met knap voetbal.
Het doelpunt van Aubameyang was oogstrelend. Dani Ceballos (wat een wedstrijd speelde die man weer) vond Bukayo Saka en het goudhaantje bereikte de vrij als een vogel inlopende Gabonees.
Er kwamen in die eerste periode nog kansen en Schmeichel moest al zijn kunnen bovenhalen om pogingen van Lacazette en Bellerin te keren, maar het bleef bij de 1-0 en het zou de Gunners zuur opbreken.
De thuisploeg bracht er in de tweede helft niets meer van terecht. Leicester werd meer en meer dominant, maar de bezoekende ploeg mocht van geluk spreken dat een zwaaiend been van Jamie Vardy, toen hij samen met Mustafi naar de grond ging, en hij daarbij de Duitse verdediger in het gelaat raakte, niet bestraft werd door referee Kavanagh, en ook de VAR had er geen erg in.
Eddie Nketiah, pas ingevallen voor Lacazette, ging zeker niet moedwillig maar wel zeer opvallend in de fout toen hij met gestrekt been, studs vooruit, zijn tegenspeler vol raakte. Dat werd, overigens volkomen terecht, geïnterpreteerd als het in gevaar brengen van de fysieke integriteit en na een lange tussenkomst van de VAR, waarbij scheidsrechter Kavanagh zelfs naar het scherm geroepen werd, was de rode kaart zijn deel. De jonge aanvaller betaalt hiermee een duur leergeld.
De gelijkmaker van Vardy gaf Leicester dan wel waar het recht op had, maar er was opnieuw een langdradig VAR-moment nodig om te beslissen dat de topschutter niet op buitenspel betrapt kon worden. Uiteindelijk bleef het doelpunt geldig en ook deze beslissing hoeft niet aangevochten te worden.
Uit deze wedstrijd moeten Gooners overal ter wereld vooral de goede dingen onthouden. Arsenal is terug op de weg vooruit, dat is wat belangrijk is.
Arsenal ging op de erg hoopgevende ingeslagen weg verder tegen Leicester City, althans in de eerste helft. De bezoekers hadden in de aanvangsminuten wel een schuchtere poging ondernomen om de wedstrijd in handen te nemen, maar het Arsenal van Mikel Arteta weet wat het moet doen en greep het initiatief, autoritair, zelfzeker en met knap voetbal.
Het doelpunt van Aubameyang was oogstrelend. Dani Ceballos (wat een wedstrijd speelde die man weer) vond Bukayo Saka en het goudhaantje bereikte de vrij als een vogel inlopende Gabonees.
Er kwamen in die eerste periode nog kansen en Schmeichel moest al zijn kunnen bovenhalen om pogingen van Lacazette en Bellerin te keren, maar het bleef bij de 1-0 en het zou de Gunners zuur opbreken.
De thuisploeg bracht er in de tweede helft niets meer van terecht. Leicester werd meer en meer dominant, maar de bezoekende ploeg mocht van geluk spreken dat een zwaaiend been van Jamie Vardy, toen hij samen met Mustafi naar de grond ging, en hij daarbij de Duitse verdediger in het gelaat raakte, niet bestraft werd door referee Kavanagh, en ook de VAR had er geen erg in.
Eddie Nketiah, pas ingevallen voor Lacazette, ging zeker niet moedwillig maar wel zeer opvallend in de fout toen hij met gestrekt been, studs vooruit, zijn tegenspeler vol raakte. Dat werd, overigens volkomen terecht, geïnterpreteerd als het in gevaar brengen van de fysieke integriteit en na een lange tussenkomst van de VAR, waarbij scheidsrechter Kavanagh zelfs naar het scherm geroepen werd, was de rode kaart zijn deel. De jonge aanvaller betaalt hiermee een duur leergeld.
De gelijkmaker van Vardy gaf Leicester dan wel waar het recht op had, maar er was opnieuw een langdradig VAR-moment nodig om te beslissen dat de topschutter niet op buitenspel betrapt kon worden. Uiteindelijk bleef het doelpunt geldig en ook deze beslissing hoeft niet aangevochten te worden.
Uit deze wedstrijd moeten Gooners overal ter wereld vooral de goede dingen onthouden. Arsenal is terug op de weg vooruit, dat is wat belangrijk is.
Zondag 12/07/2020 16u30 Tottenham Hotspur stadium: Premier League matchweek 35: Tottenham – Arsenal
Arsenal en Tottenham laten elkaar in de rangschikking niet los. Helaas gaat dat om niets meer dan om het veroveren van een ticket voor de Europa League, en dat is teleurstellend. Voor Tottenham misschien nog iets meer dan voor Arsenal, want van een finaleplaats in de Champions League (1 juni 2019, 0-2 nederlaag tegen Liverpool) naar het, hangende tussen hoop en vrees, najagen van een ticket voor de tweede Europese competitie gaapt een hele kloof.
Succesmanager Mauricio Pochettino mocht toen het lopende seizoen amper enkele maanden ver was reeds opkrassen bij de Spurs en in zijn plaats werd zowaar José Mourinho aangesteld, die hiermee aan zijn derde Premier League club toe is.
The Special One heeft het echter evengoed moeilijk om Tottenham terug in de goede richting te krijgen.
We kijken echter vooral naar onze eigen ploeg en moeten vaststellen dat de laatste overwinning in competitie bij de rivaal reeds dateert van 16 maart 2014 toen Tomasz Rosicky zijn club reeds in de 2e minuut op voorsprong schoot, en bij die 0-1 bleef het ook.
Een eerdere overwinning op White Hart Lane dateert reeds van 15 september 2007 toen een jonge Gareth Bale de Spurs met een vrije trap op voorsprong schoot. Cesc Fabregas zorgde er zowat in zijn eentje voor dat de Gunners het tenslotte met 1-3 haalden. Twee keer gaf hij de beslissende pass aan Adebayor en tussendoor scoorde hij zelf.
Een Noord-Londense derby kan alle kanten uit. Laat ons vooral hopen op een prima wedstrijd, en als die dan nog gewonnen zou worden door Arsenal zijn we helemaal tevreden.
De wedstrijdleiding is in handen van topreferee Michael Oliver. Het zal dit seizoen de derde maal zijn dat hij Arsenal onder zijn hoede krijgt, na zowel op het Emirates als op Molineux de wedstrijden tegen Wolverhampton geleid te hebben. Hij sloot dit seizoen nog geen enkele speler uit, ook niet na een tweede gele kaart.
Arsenal en Tottenham laten elkaar in de rangschikking niet los. Helaas gaat dat om niets meer dan om het veroveren van een ticket voor de Europa League, en dat is teleurstellend. Voor Tottenham misschien nog iets meer dan voor Arsenal, want van een finaleplaats in de Champions League (1 juni 2019, 0-2 nederlaag tegen Liverpool) naar het, hangende tussen hoop en vrees, najagen van een ticket voor de tweede Europese competitie gaapt een hele kloof.
Succesmanager Mauricio Pochettino mocht toen het lopende seizoen amper enkele maanden ver was reeds opkrassen bij de Spurs en in zijn plaats werd zowaar José Mourinho aangesteld, die hiermee aan zijn derde Premier League club toe is.
The Special One heeft het echter evengoed moeilijk om Tottenham terug in de goede richting te krijgen.
We kijken echter vooral naar onze eigen ploeg en moeten vaststellen dat de laatste overwinning in competitie bij de rivaal reeds dateert van 16 maart 2014 toen Tomasz Rosicky zijn club reeds in de 2e minuut op voorsprong schoot, en bij die 0-1 bleef het ook.
Een eerdere overwinning op White Hart Lane dateert reeds van 15 september 2007 toen een jonge Gareth Bale de Spurs met een vrije trap op voorsprong schoot. Cesc Fabregas zorgde er zowat in zijn eentje voor dat de Gunners het tenslotte met 1-3 haalden. Twee keer gaf hij de beslissende pass aan Adebayor en tussendoor scoorde hij zelf.
Een Noord-Londense derby kan alle kanten uit. Laat ons vooral hopen op een prima wedstrijd, en als die dan nog gewonnen zou worden door Arsenal zijn we helemaal tevreden.
De wedstrijdleiding is in handen van topreferee Michael Oliver. Het zal dit seizoen de derde maal zijn dat hij Arsenal onder zijn hoede krijgt, na zowel op het Emirates als op Molineux de wedstrijden tegen Wolverhampton geleid te hebben. Hij sloot dit seizoen nog geen enkele speler uit, ook niet na een tweede gele kaart.
PRIMA WEEK SMAAKT NAAR MEER
Door Marcel Bogaerts
Na de kommer en kwel die overheerste bij de onbegrijpelijke en onvergeeflijke nederlaag tegen Brighton ziet het er aan het Emirates heel wat beter uit.
Er was de kwalificatie voor de halve finales van de FA Cup, en in competitie werd nu een derde achtereenvolgende overwinning geboekt met een derde clean sheet er bovenop. Bovendien maakten de Gunners komaf met een droeve reeks waarbij in bijna 5 jaar geen enkele uitzege genoteerd werd bij een hoger geklasseerd elftal.
Kers op de taart waren toch wel de contractverlengingen van de jongeren Gabriël Martinelli en Bukayo Saka, en naar verluidt wordt er werk gemaakt van een verlengd verblijf van topschutter Aubameyang.
Op Molineux zette Arsenal een gedisciplineerde prestatie neer. De organisatie klopte als een bus, en dat de Gunners pas na een half uur in een voor de neutrale toeschouwer saaie wedstrijd de neus aan het venster kwamen steken nemen we er graag bij. Wie David Luiz en Shkodran Mustafi dit seizoen voor de eerste keer bezig zag, zal de onophoudelijke striemende kritiek die hen te beurt valt moeilijk kunnen vatten, want ze lieten zich op geen fout betrappen.
Aubameyang was de eerste die de thuisdoelman bedreigde, en Eddie Nketiah zag zijn schot via doelman en paal geweerd, maar enkele minuten voor het rustsignaal stuurde Kieran Tierney vanop links de bal centraal. De voorzet week nog af, maar Bukayo Saka kon er bij en het jonge talent trapte zijn allereerste Premier League doelpunt tegen de touwen.
Coach Nuno stuurde zijn Wolves na de rust wat bij, en Arsenal kreeg het moeilijk. De beste kans was voor Traore die, op de rand van de 16, alleen opdook voor Martinez, maar het te mooi wilde doen. Hij chipte de bal over de bezoekende keeper, maar ook hoog over de kooi. Nadien was het de ingevallen Jota die te zelfzuchtig was en zijn team van een zeker doelpunt afhield.
De thuisploeg verdiende de gelijkmaker, maar Arsenal herstelde zich, ging terug meevoetballen en invallers Willock en Lacazette brachten rust in de tent op een tiental minuten voor tijd. Willock maakte de actie op rechts, Lacazette bood zich aan en de Fransman schoot kruiselings de 0-2 binnen.
Joe Willock had nog de 0-3 aan de voet maar hij schoot te zwak in en zijn trap werd voor de lijn nog gekeerd.
Het maakte de rekening niet van een tevreden coach Arteta, die, en daar zijn we allemaal erg blij om, goed op weg is om dit team terug een eigen gelaat te geven.
Na de kommer en kwel die overheerste bij de onbegrijpelijke en onvergeeflijke nederlaag tegen Brighton ziet het er aan het Emirates heel wat beter uit.
Er was de kwalificatie voor de halve finales van de FA Cup, en in competitie werd nu een derde achtereenvolgende overwinning geboekt met een derde clean sheet er bovenop. Bovendien maakten de Gunners komaf met een droeve reeks waarbij in bijna 5 jaar geen enkele uitzege genoteerd werd bij een hoger geklasseerd elftal.
Kers op de taart waren toch wel de contractverlengingen van de jongeren Gabriël Martinelli en Bukayo Saka, en naar verluidt wordt er werk gemaakt van een verlengd verblijf van topschutter Aubameyang.
Op Molineux zette Arsenal een gedisciplineerde prestatie neer. De organisatie klopte als een bus, en dat de Gunners pas na een half uur in een voor de neutrale toeschouwer saaie wedstrijd de neus aan het venster kwamen steken nemen we er graag bij. Wie David Luiz en Shkodran Mustafi dit seizoen voor de eerste keer bezig zag, zal de onophoudelijke striemende kritiek die hen te beurt valt moeilijk kunnen vatten, want ze lieten zich op geen fout betrappen.
Aubameyang was de eerste die de thuisdoelman bedreigde, en Eddie Nketiah zag zijn schot via doelman en paal geweerd, maar enkele minuten voor het rustsignaal stuurde Kieran Tierney vanop links de bal centraal. De voorzet week nog af, maar Bukayo Saka kon er bij en het jonge talent trapte zijn allereerste Premier League doelpunt tegen de touwen.
Coach Nuno stuurde zijn Wolves na de rust wat bij, en Arsenal kreeg het moeilijk. De beste kans was voor Traore die, op de rand van de 16, alleen opdook voor Martinez, maar het te mooi wilde doen. Hij chipte de bal over de bezoekende keeper, maar ook hoog over de kooi. Nadien was het de ingevallen Jota die te zelfzuchtig was en zijn team van een zeker doelpunt afhield.
De thuisploeg verdiende de gelijkmaker, maar Arsenal herstelde zich, ging terug meevoetballen en invallers Willock en Lacazette brachten rust in de tent op een tiental minuten voor tijd. Willock maakte de actie op rechts, Lacazette bood zich aan en de Fransman schoot kruiselings de 0-2 binnen.
Joe Willock had nog de 0-3 aan de voet maar hij schoot te zwak in en zijn trap werd voor de lijn nog gekeerd.
Het maakte de rekening niet van een tevreden coach Arteta, die, en daar zijn we allemaal erg blij om, goed op weg is om dit team terug een eigen gelaat te geven.
Dinsdag 07/07/2020, 20u15 Emirates, Premier League matchweek 34: Arsenal – Leicester City
Na The Wolves speelt Arsenal tegen The Foxes. Het ene roofdier is het andere niet, maar de opdracht is al even lastig. Leicester City maakt een prima seizoen door. Coach Brendan Rodgers heeft van Leicester een stevige en zeer moeilijk te maneuvreren ploeg gemaakt en wordt daarvoor beloond met een fraaie derde plaats in de rangschikking. Bovendien hebben ze met Jamie Vardy momenteel nog steeds de topschutter van de Premier League in hun rangen.
In de huidige jaargang was Arsenal kansloos bij Leicester. De Londenaars hielden stand tot een goede twintig minuten voor tijd, maar dan maakte Vardy (doelpunt op aangeven van Tielemans en assist voor Maddison) korte metten met de bezoekende hoop.
Een seizoen eerder werd het zelfs 3-0 en eigenlijk is de laatste goede prestatie van Arsenal in het King Power stadion de 2-5 overwinning in het seizoen dat Leicester de titel pakte.
Uit dat seizoen herinneren we ons ook nog graag de thuiswedstrijd. Leider Leicester kwam, verdiend, op voorsprong vlak voor de rust met een penalty van Vardy, maar Arsenal krabbelde recht. Theo Walcott hing op aangeven van Olivier Giroud de bordjes gelijk en iedereen die op die namiddag in een kolkend Emirates stadion aanwezig was geraakt nog steeds niet uitgepraat over die “dying seconds” toen Mesut Özil een vrije trap briljant in het strafschopgebied borstelde en Danny Welbeck er zijn hoofd kon tegen zetten.
Leicester City haalde sinds dan ook geen enkel punt op bezoek bij Arsenal. De laatste zege van Leicester op bezoek bij de Gunners dateert reeds van 8 september 1973, toen het door Bertie Mee gecoachte Arsenal met 0-2 verloor.
Maar het is natuurlijk altijd gevaarlijk om met dergelijke tradities te komen aanzetten. Ooit worden die immers gebroken en in deze competitie zou een bezoekende zege niet onlogisch zijn. Maar de vibes bij Arsenal zijn terug de goede kant opgegaan. Een nieuwe overwinning houdt de hoop op Europees voetbal levendig. Mikel Arteta en zijn mannen weten het allemaal.
Coming man Chris Kavanagh is aangeduid om deze wedstrijd te leiden.
Na The Wolves speelt Arsenal tegen The Foxes. Het ene roofdier is het andere niet, maar de opdracht is al even lastig. Leicester City maakt een prima seizoen door. Coach Brendan Rodgers heeft van Leicester een stevige en zeer moeilijk te maneuvreren ploeg gemaakt en wordt daarvoor beloond met een fraaie derde plaats in de rangschikking. Bovendien hebben ze met Jamie Vardy momenteel nog steeds de topschutter van de Premier League in hun rangen.
In de huidige jaargang was Arsenal kansloos bij Leicester. De Londenaars hielden stand tot een goede twintig minuten voor tijd, maar dan maakte Vardy (doelpunt op aangeven van Tielemans en assist voor Maddison) korte metten met de bezoekende hoop.
Een seizoen eerder werd het zelfs 3-0 en eigenlijk is de laatste goede prestatie van Arsenal in het King Power stadion de 2-5 overwinning in het seizoen dat Leicester de titel pakte.
Uit dat seizoen herinneren we ons ook nog graag de thuiswedstrijd. Leider Leicester kwam, verdiend, op voorsprong vlak voor de rust met een penalty van Vardy, maar Arsenal krabbelde recht. Theo Walcott hing op aangeven van Olivier Giroud de bordjes gelijk en iedereen die op die namiddag in een kolkend Emirates stadion aanwezig was geraakt nog steeds niet uitgepraat over die “dying seconds” toen Mesut Özil een vrije trap briljant in het strafschopgebied borstelde en Danny Welbeck er zijn hoofd kon tegen zetten.
Leicester City haalde sinds dan ook geen enkel punt op bezoek bij Arsenal. De laatste zege van Leicester op bezoek bij de Gunners dateert reeds van 8 september 1973, toen het door Bertie Mee gecoachte Arsenal met 0-2 verloor.
Maar het is natuurlijk altijd gevaarlijk om met dergelijke tradities te komen aanzetten. Ooit worden die immers gebroken en in deze competitie zou een bezoekende zege niet onlogisch zijn. Maar de vibes bij Arsenal zijn terug de goede kant opgegaan. Een nieuwe overwinning houdt de hoop op Europees voetbal levendig. Mikel Arteta en zijn mannen weten het allemaal.
Coming man Chris Kavanagh is aangeduid om deze wedstrijd te leiden.
WAT IS ER NOG MOGELIJK?
Door Marcel Bogaerts
Arsenal vermeed al bij al nog heel gemakkelijk een misstap tegen hekkensluiter Norwich City, maar de Gunners hadden een veel te lange studieronde nodig om hun tegenstrever uit Norfolk een eerste keer in gebreke te vinden. Er werd tergend traag geopend, het spel ging soms meer achteruit dan vooruit, en de inventiviteit om de georganiseerd afwachtende en op een uitbraakkans loerende bezoekers stevig onder druk te zetten ontbrak volledig. Het was pas toen de bezoekende verdediger Godfrey een ver schot waagde dat op de staak uiteen spatte dat de thuisploeg leek wakker te worden.
Net als bij Southampton kreeg Arsenal de medewerking van de bezoekende doelman. De nochtans ervaren Tim Krul had veel te veel tijd nodig om, moederziel alleen, een bal te controleren en in te spelen en een topspits als Aubameyang ruikt dan zijn kans. De spurtende Gabonees ontfutselde de bezoekende doelman de bal en het stond 1-0. De thuisploeg ging op dat elan door en de bezoekers wisten het even niet meer. Kieran Tierney vond vanop zijn flank Aubameyang die listig doorspeelde naar Xhaka en de Zwitser trof raak.
Bij het begin van de tweede helft herviel Arsenal weer in dat trage en afwachtende. Het werd zelfs ergerlijk om zien hoe de thuisspelers telkens opnieuw treuzelden om de bal in te werpen of uit te trappen. Het leverde Emi Martinez uiteindelijk later in de match een gele kaart op. Er werd niet meer gevoetbald, maar de altijd op de loer liggende Gabonese prijsschutter profiteerde opnieuw van hopeloos slordig uitverdedigen van Norwich. Met 3-0 was de partij gespeeld en het was Cedric Soares, eindelijk aan zijn eerste optreden in Arsenal shirt toe, die, amper drie minuten op het veld met een verre knal de eindscore vastlegde.
Omdat er nog Sheffield-Tottenham op het programma staat zal Arsenal uiteindelijk deze speeldag afsluiten op plaats 8. Er volgt nu een zwaar vierluik tegen clubs die hoger gerangschikt staan, maar Everton-Leicester en West Ham-Chelsea toonden aan dat zowat elke club in dit rare seizoen soms verrassend kwetsbaar is.
Arsenal vermeed al bij al nog heel gemakkelijk een misstap tegen hekkensluiter Norwich City, maar de Gunners hadden een veel te lange studieronde nodig om hun tegenstrever uit Norfolk een eerste keer in gebreke te vinden. Er werd tergend traag geopend, het spel ging soms meer achteruit dan vooruit, en de inventiviteit om de georganiseerd afwachtende en op een uitbraakkans loerende bezoekers stevig onder druk te zetten ontbrak volledig. Het was pas toen de bezoekende verdediger Godfrey een ver schot waagde dat op de staak uiteen spatte dat de thuisploeg leek wakker te worden.
Net als bij Southampton kreeg Arsenal de medewerking van de bezoekende doelman. De nochtans ervaren Tim Krul had veel te veel tijd nodig om, moederziel alleen, een bal te controleren en in te spelen en een topspits als Aubameyang ruikt dan zijn kans. De spurtende Gabonees ontfutselde de bezoekende doelman de bal en het stond 1-0. De thuisploeg ging op dat elan door en de bezoekers wisten het even niet meer. Kieran Tierney vond vanop zijn flank Aubameyang die listig doorspeelde naar Xhaka en de Zwitser trof raak.
Bij het begin van de tweede helft herviel Arsenal weer in dat trage en afwachtende. Het werd zelfs ergerlijk om zien hoe de thuisspelers telkens opnieuw treuzelden om de bal in te werpen of uit te trappen. Het leverde Emi Martinez uiteindelijk later in de match een gele kaart op. Er werd niet meer gevoetbald, maar de altijd op de loer liggende Gabonese prijsschutter profiteerde opnieuw van hopeloos slordig uitverdedigen van Norwich. Met 3-0 was de partij gespeeld en het was Cedric Soares, eindelijk aan zijn eerste optreden in Arsenal shirt toe, die, amper drie minuten op het veld met een verre knal de eindscore vastlegde.
Omdat er nog Sheffield-Tottenham op het programma staat zal Arsenal uiteindelijk deze speeldag afsluiten op plaats 8. Er volgt nu een zwaar vierluik tegen clubs die hoger gerangschikt staan, maar Everton-Leicester en West Ham-Chelsea toonden aan dat zowat elke club in dit rare seizoen soms verrassend kwetsbaar is.
Zaterdag 04/07/2020, 17u30 Molineux, Premier League matchweek 33: Wolverhampton – Arsenal
Sinds de terugkeer van de Wolves naar het hoogste niveau is de ploeg van coach Nuno Espirito Santo een tot hiertoe te taaie brok gebleken voor Arsenal. In de drie voorbije confrontaties konden de Gunners nog niet winnen. In eigen stadion werd twee keer 1-1 gespeeld, en dat met meer geluk dan wijsheid.
Vorig seizoen op Molineux stond het aan de rust zelfs 3-0 voor de thuisploeg en het was pas tien minuten voor tijd dat Sokratis een eerredder kon netten.
Wolverhampton doet het dit seizoen overigens uitstekend. Op de 6e plaats zijn ze nog volop in de running voor Champions League voetbal en ook in de Europa League doen ze nog mee. Pikant detail is overigens dat ze daarin spelen tegen Olympiakos, dat Arsenal zo ontnuchterend uit het tornooi kegelde.
Het zou dus best kunnen dat de Gunners sterretjes gaan zien op bezoek bij de oranje-zwarten. Anderzijds mogen we toch verwachten en hopen dat de Londenaars tot de laatste snik hun kansen op een zo hoog mogelijk eindklassement gaan verdedigen.
Topscheidsrechter Michael Oliver heeft de leiding over dit duel.
Sinds de terugkeer van de Wolves naar het hoogste niveau is de ploeg van coach Nuno Espirito Santo een tot hiertoe te taaie brok gebleken voor Arsenal. In de drie voorbije confrontaties konden de Gunners nog niet winnen. In eigen stadion werd twee keer 1-1 gespeeld, en dat met meer geluk dan wijsheid.
Vorig seizoen op Molineux stond het aan de rust zelfs 3-0 voor de thuisploeg en het was pas tien minuten voor tijd dat Sokratis een eerredder kon netten.
Wolverhampton doet het dit seizoen overigens uitstekend. Op de 6e plaats zijn ze nog volop in de running voor Champions League voetbal en ook in de Europa League doen ze nog mee. Pikant detail is overigens dat ze daarin spelen tegen Olympiakos, dat Arsenal zo ontnuchterend uit het tornooi kegelde.
Het zou dus best kunnen dat de Gunners sterretjes gaan zien op bezoek bij de oranje-zwarten. Anderzijds mogen we toch verwachten en hopen dat de Londenaars tot de laatste snik hun kansen op een zo hoog mogelijk eindklassement gaan verdedigen.
Topscheidsrechter Michael Oliver heeft de leiding over dit duel.
COMPETITIE NIET UIT HET OOG VERLIEZEN
Door Marcel Bogaerts
Ook voor het bekerduel bij Sheffield had Mikel Arteta geen plaats in de wedstrijdkern voor Matteo Guendouzi. De jonge Fransman lijkt het behoorlijk verkorven te hebben. Mesut Özil was er evenmin bij. De Duitser miste de laatste training met lichte ongemakken, naar verluidt.
Op Bramall Lane was het eigenlijk heel de wedstrijd duidelijk dat de betere voetballers op de grasmat bij Arsenal stonden. The Blades stelden daar stugheid en onverzettelijkheid tegenover, net die eigenschappen die we bij Arsenal soms zo moeilijk terugvinden. Na een wegens duidelijk buitenspel terecht afgekeurd doelpunt van de thuisploeg kreeg Alexandre Lacazette een tik tegen de enkel, net binnen de 16, en de bal ging op de stip. Nicolas Pepe faalde niet.
De tweede helft beperkte Arsenal zich weer veel te veel tot afwachten. Waarom is het toch zo moeilijk een wedstrijd definitief te beslechten? Het leek uiteindelijk bij 0-1 te blijven maar stuntelig verdedigingswerk (ook dat kennen we helaas maar al te goed) leidde tot een late gelijkmaker van McGoldrick.
De opdoffer van een absoluut vermijdbare bekeruitschakeling werd de Gunners bespaard want ook de thuisdefensie zag er in blessuretijd niet te solide uit. Dani Ceballos mocht vrij als een vogel het doelgebied inwandelen, het ronde speelgoed ophalen, enkele stappen zetten en vrijuit kruiselings binnenschieten. 1-2, Arsenal mag nog eens naar Wembley en in de halve finale daar wacht Manchester City. De andere halve finale gaat tussen Manchester United en Chelsea.
In afwachting gaat de competitie verder, en daarin wachten nog enkele zware opdrachten met Leicester City, Liverpool en Tottenham. Maar eerst komt de meest in het oog springende kandidaat voor degradatie op bezoek.
Ook voor het bekerduel bij Sheffield had Mikel Arteta geen plaats in de wedstrijdkern voor Matteo Guendouzi. De jonge Fransman lijkt het behoorlijk verkorven te hebben. Mesut Özil was er evenmin bij. De Duitser miste de laatste training met lichte ongemakken, naar verluidt.
Op Bramall Lane was het eigenlijk heel de wedstrijd duidelijk dat de betere voetballers op de grasmat bij Arsenal stonden. The Blades stelden daar stugheid en onverzettelijkheid tegenover, net die eigenschappen die we bij Arsenal soms zo moeilijk terugvinden. Na een wegens duidelijk buitenspel terecht afgekeurd doelpunt van de thuisploeg kreeg Alexandre Lacazette een tik tegen de enkel, net binnen de 16, en de bal ging op de stip. Nicolas Pepe faalde niet.
De tweede helft beperkte Arsenal zich weer veel te veel tot afwachten. Waarom is het toch zo moeilijk een wedstrijd definitief te beslechten? Het leek uiteindelijk bij 0-1 te blijven maar stuntelig verdedigingswerk (ook dat kennen we helaas maar al te goed) leidde tot een late gelijkmaker van McGoldrick.
De opdoffer van een absoluut vermijdbare bekeruitschakeling werd de Gunners bespaard want ook de thuisdefensie zag er in blessuretijd niet te solide uit. Dani Ceballos mocht vrij als een vogel het doelgebied inwandelen, het ronde speelgoed ophalen, enkele stappen zetten en vrijuit kruiselings binnenschieten. 1-2, Arsenal mag nog eens naar Wembley en in de halve finale daar wacht Manchester City. De andere halve finale gaat tussen Manchester United en Chelsea.
In afwachting gaat de competitie verder, en daarin wachten nog enkele zware opdrachten met Leicester City, Liverpool en Tottenham. Maar eerst komt de meest in het oog springende kandidaat voor degradatie op bezoek.
Woensdag 01/07/2020, 18.00 u Emirates, Premier League matchweek 32: Arsenal – Norwich City
De club uit Norfolk lukt er maar niet in vaste grond te vinden in de Premier League. Het in FC De Kampioenen uitrusting spelende Norwich City staat opnieuw laatste in het klassement en telt 6 punten achterstand op Bournemouth, Aston Villa en West Ham United, Watford heeft een puntje meer.
Norwich boekte tot hiertoe 5 overwinningen telt een negatief doelsaldo van 31. In eigen Carrow Road wonnen ze van Newcastle, Manchester City (!), Bournemouth en Leicester City, terwijl de enige uitzege geboekt werd bij Everton.
De thuiswedstrijd tegen Arsenal, één van de vele zwakke prestaties van de Gunners, eindigde op 2-2. Twee keer kwam de thuisploeg op voorsprong, Aubameyang maakte twee keer gelijk, de eerste keer na een penalty die hij mocht hernemen.
De laatste thuiswedstrijd tegen Norwich was op 30 april 2016. Danny Welbeck zorgde voor het enige doelpunt van de partij en bij Norwich kwam Dieumerci Mbokani nog invallen.
Alle Gooners zullen echter met plezier terugdenken aan de editie van 19 oktober 2013, aan het fabelachtige openingsdoelpunt van Jack Wilshere die een oogstrelende en bliksemsnel uitgevoerde team-actie wist af te ronden. Dat is nog altijd beslist één van de allermooiste doelpunten ooit op een voetbalveld gemaakt. Arsenal won die wedstrijd met 4-1, met Aaron Ramsey en Mesut Özil in grote doen. Wat missen we deze prachtige acties.
Een mooie thuisoverwinning tegen Norwich zou ook nu in de maak moeten zijn, maar met degradatievoetbal weet je nooit.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Peter Bankes, een nieuwkomer in de Premier League want Arsenal-Norwich wordt nog maar zijn achtste wedstrijd. Het zal dan ook de eerste keer zijn dat hij een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt.
De club uit Norfolk lukt er maar niet in vaste grond te vinden in de Premier League. Het in FC De Kampioenen uitrusting spelende Norwich City staat opnieuw laatste in het klassement en telt 6 punten achterstand op Bournemouth, Aston Villa en West Ham United, Watford heeft een puntje meer.
Norwich boekte tot hiertoe 5 overwinningen telt een negatief doelsaldo van 31. In eigen Carrow Road wonnen ze van Newcastle, Manchester City (!), Bournemouth en Leicester City, terwijl de enige uitzege geboekt werd bij Everton.
De thuiswedstrijd tegen Arsenal, één van de vele zwakke prestaties van de Gunners, eindigde op 2-2. Twee keer kwam de thuisploeg op voorsprong, Aubameyang maakte twee keer gelijk, de eerste keer na een penalty die hij mocht hernemen.
De laatste thuiswedstrijd tegen Norwich was op 30 april 2016. Danny Welbeck zorgde voor het enige doelpunt van de partij en bij Norwich kwam Dieumerci Mbokani nog invallen.
Alle Gooners zullen echter met plezier terugdenken aan de editie van 19 oktober 2013, aan het fabelachtige openingsdoelpunt van Jack Wilshere die een oogstrelende en bliksemsnel uitgevoerde team-actie wist af te ronden. Dat is nog altijd beslist één van de allermooiste doelpunten ooit op een voetbalveld gemaakt. Arsenal won die wedstrijd met 4-1, met Aaron Ramsey en Mesut Özil in grote doen. Wat missen we deze prachtige acties.
Een mooie thuisoverwinning tegen Norwich zou ook nu in de maak moeten zijn, maar met degradatievoetbal weet je nooit.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Peter Bankes, een nieuwkomer in de Premier League want Arsenal-Norwich wordt nog maar zijn achtste wedstrijd. Het zal dan ook de eerste keer zijn dat hij een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt.
VERTROUWEN GETANKT?
Door Marcel Bogaerts
Thuisploeg Southampton probeerde in eigen St. Mary’s de wedstrijd in handen te nemen en eiste nogal nadrukkelijk de bal op in de aanvangsfase. Gaandeweg namen de Gunners over en de in volledig gele uitrusting gestoken bezoekers wisten vrij snel paniek te zaaien in de thuisdefensie. Een ontsnapte Aubameyang trof de lat, maar het was uiteindelijk doelman McCarthy die onbeholpen en onhandig de bal probeerde te onzetten. Eddie Nketiah, aalvlug, onderschepte zijn flauw ingespeeld balletje en de weg naar doel lag open. 0-1 en dat was uiteindelijk een terechte ruststand.
Arsenal heeft het echter moeilijk een wedstrijd naar zijn hand te zetten en ook nu weer was het de thuisploeg die het gebeuren in de tweede helft voor het grootste gedeelte domineerde. De dit seizoen al heel vaak terecht bekritiseerde Arsenal defensie hield de Saints echter van uitgesproken kansen. De defensie met drie, Holding, Tierney en Mustafi slaagde in dit examen en dat was positief.
Aubameyang ontsnapte nog maar eens en werd op weg naar doel foutief gestuit door thuisverdediger Stephens. Referee Scott trok rood en de vrije trap van Lacazette kon niet voldoende gestuit worden door de doelman. De ingevallen Joe Willock, die voorafgaandelijk net niet buitenspel stond, reageerde het snelst en het was 0-2. Wedstrijd gespeeld en eindelijk nog eens een uitzege voor de Gunners, waardoor ze op de negende plaats blijven en er nog enig perspectief overblijft.
Zoals eerder gezegd kan een Europese plaats ook afgedwongen worden via een FA Cup overwinning, maar daarvoor wacht nu een eerste zware hindernis.
Thuisploeg Southampton probeerde in eigen St. Mary’s de wedstrijd in handen te nemen en eiste nogal nadrukkelijk de bal op in de aanvangsfase. Gaandeweg namen de Gunners over en de in volledig gele uitrusting gestoken bezoekers wisten vrij snel paniek te zaaien in de thuisdefensie. Een ontsnapte Aubameyang trof de lat, maar het was uiteindelijk doelman McCarthy die onbeholpen en onhandig de bal probeerde te onzetten. Eddie Nketiah, aalvlug, onderschepte zijn flauw ingespeeld balletje en de weg naar doel lag open. 0-1 en dat was uiteindelijk een terechte ruststand.
Arsenal heeft het echter moeilijk een wedstrijd naar zijn hand te zetten en ook nu weer was het de thuisploeg die het gebeuren in de tweede helft voor het grootste gedeelte domineerde. De dit seizoen al heel vaak terecht bekritiseerde Arsenal defensie hield de Saints echter van uitgesproken kansen. De defensie met drie, Holding, Tierney en Mustafi slaagde in dit examen en dat was positief.
Aubameyang ontsnapte nog maar eens en werd op weg naar doel foutief gestuit door thuisverdediger Stephens. Referee Scott trok rood en de vrije trap van Lacazette kon niet voldoende gestuit worden door de doelman. De ingevallen Joe Willock, die voorafgaandelijk net niet buitenspel stond, reageerde het snelst en het was 0-2. Wedstrijd gespeeld en eindelijk nog eens een uitzege voor de Gunners, waardoor ze op de negende plaats blijven en er nog enig perspectief overblijft.
Zoals eerder gezegd kan een Europese plaats ook afgedwongen worden via een FA Cup overwinning, maar daarvoor wacht nu een eerste zware hindernis.
Zondag 28/06/2020, 13.00 u, Bramall Lane, kwartfinale FA Cup: Sheffield United-Arsenal
Arsenal en Sheffield United hebben al verscheidene malen tegenover elkaar gestaan in het tornooi om de FA Cup. De eerste keer gebeurde dat zelfs in het seizoen 1902/1903 toen Woolwich Arsenal op eigen terrein door Sheffield met 1-3 uit het tornooi gekegeld werd.
Tussen de twee ploegen waren bekerconfrontaties over het algemeen nipte en zenuwslopende bedoeningen. Er waren replays nodig in de 1/8e finale in 1958/1959, in de derde ronde 1995/1996 en in de 1/8e finale 2004/2005.
Het bizarste verhaal gaat echter over de 1/8e finale 1998/1999. Bij een 1-1 stand op Highbury trapte de Sheffield doelman de bal buiten om zijn ploegmaat te laten verzorgen. De inworp voor Arsenal werd genomen door Ray Parlour, die de bal richting Sheffield defensie gooide, maar Nwankwo Kanu pikte het leder mee, bediende voor de neus van de verbouwereerde bezoekende defensie zijn ploegmaat Marc Overmars, die de winnende treffer scoorde. Allesbehalve sportief en de woede van de bezoekende spelers en hun coach Steve Bruce was volkomen begrijpelijk. Dat vond ook Arsène Wenger, die aanbood de wedstrijd te laten overspelen. Dat sportief gebaar werd naar waarde geschat en Arsenal won die replay tenslotte met 2-1 na doelpunten in de eerste helft van Overmars en Bergkamp. De tegentreffer kwam te laat.
Wat we nu mogen verwachten van deze wedstrijd is koffiedik kijken. In competitie dit seizoen deed Arsenal het niet goed tegen Sheffield. Op Bramall Lane werd verloren met 1-0, en op het Emirates werd de openingstreffer van Gabriël Martinelli uitgewist door een late gelijkmaker van John Fleck.
Scheidsrechter Paul Tierney zal de wedstrijd leiden.
Arsenal en Sheffield United hebben al verscheidene malen tegenover elkaar gestaan in het tornooi om de FA Cup. De eerste keer gebeurde dat zelfs in het seizoen 1902/1903 toen Woolwich Arsenal op eigen terrein door Sheffield met 1-3 uit het tornooi gekegeld werd.
Tussen de twee ploegen waren bekerconfrontaties over het algemeen nipte en zenuwslopende bedoeningen. Er waren replays nodig in de 1/8e finale in 1958/1959, in de derde ronde 1995/1996 en in de 1/8e finale 2004/2005.
Het bizarste verhaal gaat echter over de 1/8e finale 1998/1999. Bij een 1-1 stand op Highbury trapte de Sheffield doelman de bal buiten om zijn ploegmaat te laten verzorgen. De inworp voor Arsenal werd genomen door Ray Parlour, die de bal richting Sheffield defensie gooide, maar Nwankwo Kanu pikte het leder mee, bediende voor de neus van de verbouwereerde bezoekende defensie zijn ploegmaat Marc Overmars, die de winnende treffer scoorde. Allesbehalve sportief en de woede van de bezoekende spelers en hun coach Steve Bruce was volkomen begrijpelijk. Dat vond ook Arsène Wenger, die aanbood de wedstrijd te laten overspelen. Dat sportief gebaar werd naar waarde geschat en Arsenal won die replay tenslotte met 2-1 na doelpunten in de eerste helft van Overmars en Bergkamp. De tegentreffer kwam te laat.
Wat we nu mogen verwachten van deze wedstrijd is koffiedik kijken. In competitie dit seizoen deed Arsenal het niet goed tegen Sheffield. Op Bramall Lane werd verloren met 1-0, en op het Emirates werd de openingstreffer van Gabriël Martinelli uitgewist door een late gelijkmaker van John Fleck.
Scheidsrechter Paul Tierney zal de wedstrijd leiden.
HOE LANG NOG?
Door Marcel Bogaerts
We weten allemaal dat de Arsenal spelers tot veel beter in staat zijn dan wat ze keer op keer tonen. Nu was het weer te veel gevraagd om punten mee te nemen uit Brighton, en dat is zonder meer intriest. De Gunners konden wel kansen afdwingen, maar die werden verkwanseld en de voorsprong, die Nicolas Pepe uiteindelijk met een heerlijke plaatsbal kon afdwingen, bleef amper zeven minuten op het scorebord staan. In blessuretijd graaide de thuisploeg dan nog de volle pot mee maar wie de wedstrijd goed bekeken en overwogen had kreeg nog een ergere mokerslag te verwerken: de enige grinta die de Noord-Londenaren in huis hadden was om matchwinnaar Maupay naar de keel te vliegen. Als nog maar de helft van die agressie in de voorgaande 95 minuten had gezeten waren de drie punten mee naar Islington gegaan, zonder enige discussie.
We kunnen deze keer niet anders dan reporter Ian Ladyman van The Daily Mail bijtreden, die ondermeer schrijft:
The club’s culture hasn’t changed and players have been indulged far too long.
Ladyman slaat nagels met koppen, ook in deze rubriek werd het gebrek aan wedstrijdmentaliteit van de Gunners keer op keer betreurd.
De volgende wedstrijd is opnieuw een uitwedstrijd.
We weten allemaal dat de Arsenal spelers tot veel beter in staat zijn dan wat ze keer op keer tonen. Nu was het weer te veel gevraagd om punten mee te nemen uit Brighton, en dat is zonder meer intriest. De Gunners konden wel kansen afdwingen, maar die werden verkwanseld en de voorsprong, die Nicolas Pepe uiteindelijk met een heerlijke plaatsbal kon afdwingen, bleef amper zeven minuten op het scorebord staan. In blessuretijd graaide de thuisploeg dan nog de volle pot mee maar wie de wedstrijd goed bekeken en overwogen had kreeg nog een ergere mokerslag te verwerken: de enige grinta die de Noord-Londenaren in huis hadden was om matchwinnaar Maupay naar de keel te vliegen. Als nog maar de helft van die agressie in de voorgaande 95 minuten had gezeten waren de drie punten mee naar Islington gegaan, zonder enige discussie.
We kunnen deze keer niet anders dan reporter Ian Ladyman van The Daily Mail bijtreden, die ondermeer schrijft:
The club’s culture hasn’t changed and players have been indulged far too long.
Ladyman slaat nagels met koppen, ook in deze rubriek werd het gebrek aan wedstrijdmentaliteit van de Gunners keer op keer betreurd.
De volgende wedstrijd is opnieuw een uitwedstrijd.
Donderdag 25/06/2020, 18.00 u St. Mary’s: Premier League matchweek 31: Southampton-Arsenal
Arsenal is met die 0 op 6 ondertussen alweer afgegleden naar de tiende plaats in de rangschikking en daarmee lijkt de Premier League editie 2019/2020 afgelopen voor de Gunners. Amen en uit, want wie zelfs nog maar op Europa League voetbal durft te hopen is een dromer. Tenzij dat zou lukken via de FA Cup, maar dat zien we einde van de week dan wel weer.
De Saints wonnen hun eerste wedstrijd na de lockdown met 0-3 bij het reeds veroordeeld lijkende Norwich City en staan nu op plaats 14 met 3 punten minder dan Arsenal. Als we dan zien dat Newcastle en Everton met 2 punten minder dan Arsenal in de wei moeten tegen respectievelijk Aston Villa en in Norwich is het niet eens onmogelijk dat het eens zo trotse Arsenal in de onderste regionen van het klassement verzeilt. Nog maar eens.
De thuiswedstrijd tegen Southampton was op dat punt zeker niet hoopgevend. Na amper 8 minuten was het al 0-1, Alexandre Lacazette maakte vrij snel gelijk, maar toen de Saints op twintig minuten voor tijd opnieuw scoorden gaf niemand nog een cent voor de kansen van een krasselend Arsenal. Opnieuw Lacazette maakte terug gelijk in “money time” maar er was niet echt enthousiasme op de tribunes.
Een Arsenal dat er met volle zin en inzet tegenaan gaat wint in Southampton. Een Arsenal dat er opnieuw met de pet naar gooit, gaat eraan.
Arsenal is met die 0 op 6 ondertussen alweer afgegleden naar de tiende plaats in de rangschikking en daarmee lijkt de Premier League editie 2019/2020 afgelopen voor de Gunners. Amen en uit, want wie zelfs nog maar op Europa League voetbal durft te hopen is een dromer. Tenzij dat zou lukken via de FA Cup, maar dat zien we einde van de week dan wel weer.
De Saints wonnen hun eerste wedstrijd na de lockdown met 0-3 bij het reeds veroordeeld lijkende Norwich City en staan nu op plaats 14 met 3 punten minder dan Arsenal. Als we dan zien dat Newcastle en Everton met 2 punten minder dan Arsenal in de wei moeten tegen respectievelijk Aston Villa en in Norwich is het niet eens onmogelijk dat het eens zo trotse Arsenal in de onderste regionen van het klassement verzeilt. Nog maar eens.
De thuiswedstrijd tegen Southampton was op dat punt zeker niet hoopgevend. Na amper 8 minuten was het al 0-1, Alexandre Lacazette maakte vrij snel gelijk, maar toen de Saints op twintig minuten voor tijd opnieuw scoorden gaf niemand nog een cent voor de kansen van een krasselend Arsenal. Opnieuw Lacazette maakte terug gelijk in “money time” maar er was niet echt enthousiasme op de tribunes.
Een Arsenal dat er met volle zin en inzet tegenaan gaat wint in Southampton. Een Arsenal dat er opnieuw met de pet naar gooit, gaat eraan.
NOG SLECHTER HERVATTEN KAN HAAST NIET
Door Marcel Bogaerts
Coach Mikel Arteta liet met Özil, Pepe en Lacazette vele miljoenen uit het startelftal voor de eerste post-corona wedstrijd, en gaf voluit kansen aan jongere spelers. Dit onuitgegeven (?) elftal startte behoorlijk en hield de thuisploeg aanvankelijk van kansen, zonder evenwel zelf echt gevaarlijk te kunnen worden.
Voor deze jonge Gunners was het pech dat Granit Xhaka zich blesseerde en het veld moest verlaten, en dat was het startsein voor de Citizens om de wedstrijd nadrukkelijk naar zich toe te trekken. Bernd Leno schudde wel een viertal uitstekende reddingen uit zijn mouw, maar toen ook Pablo Mari wegens blessure het veld moest verlaten en David Luiz zijn opwachting maakte werd het na een hopeloze tussenkomst van de Braziliaan (de zoveelste dit seizoen) alsnog 1-0, niet lang voor de rust.
Het ging van kwaad naar erger. Luiz miskeek zich nog maar eens en ging opnieuw op een oerdomme wijze in de fout toen hij opzichtig, totaal zonder een poging de bal te spelen, aan zijn tegenstrever ging hangen. Scheidsrechter Taylor, streng maar correct, trok rood en Kevin De Bruyne zette de penalty om.
De rest was geeuwen en huilen met de pet op. Arsenal herstelde zich niet en werd door City, gelukkig in een heel genadige bui, op een vernederende manier van de mat gespeeld. Met 3-0, een late treffer in een lange blessuretijd kwamen de Gunners nog heel goed weg.
Dit was het Arsenal dat we hoopten nooit meer te zien, maar deze “prestatie” slaat die hoop wel erg hard de bodem in. De weg naar onder lijkt nog niet voltooid en nu nog over Champions League of zelfs maar Europa League spreken is totaal misplaatst. Arsenal is gewoon een middenmoter, niet meer en hopelijk ook niet minder. Maar na deze mislukte avond in Manchester ziet het er niet goed uit.
Coach Mikel Arteta liet met Özil, Pepe en Lacazette vele miljoenen uit het startelftal voor de eerste post-corona wedstrijd, en gaf voluit kansen aan jongere spelers. Dit onuitgegeven (?) elftal startte behoorlijk en hield de thuisploeg aanvankelijk van kansen, zonder evenwel zelf echt gevaarlijk te kunnen worden.
Voor deze jonge Gunners was het pech dat Granit Xhaka zich blesseerde en het veld moest verlaten, en dat was het startsein voor de Citizens om de wedstrijd nadrukkelijk naar zich toe te trekken. Bernd Leno schudde wel een viertal uitstekende reddingen uit zijn mouw, maar toen ook Pablo Mari wegens blessure het veld moest verlaten en David Luiz zijn opwachting maakte werd het na een hopeloze tussenkomst van de Braziliaan (de zoveelste dit seizoen) alsnog 1-0, niet lang voor de rust.
Het ging van kwaad naar erger. Luiz miskeek zich nog maar eens en ging opnieuw op een oerdomme wijze in de fout toen hij opzichtig, totaal zonder een poging de bal te spelen, aan zijn tegenstrever ging hangen. Scheidsrechter Taylor, streng maar correct, trok rood en Kevin De Bruyne zette de penalty om.
De rest was geeuwen en huilen met de pet op. Arsenal herstelde zich niet en werd door City, gelukkig in een heel genadige bui, op een vernederende manier van de mat gespeeld. Met 3-0, een late treffer in een lange blessuretijd kwamen de Gunners nog heel goed weg.
Dit was het Arsenal dat we hoopten nooit meer te zien, maar deze “prestatie” slaat die hoop wel erg hard de bodem in. De weg naar onder lijkt nog niet voltooid en nu nog over Champions League of zelfs maar Europa League spreken is totaal misplaatst. Arsenal is gewoon een middenmoter, niet meer en hopelijk ook niet minder. Maar na deze mislukte avond in Manchester ziet het er niet goed uit.
Zaterdag 20/06/2020, 15.00 uur, Amex Stadium, Premier League matchweek 30, Brighton – Arsenal
Over de volgende opdracht kunnen we kort zijn. De Seagulls uit Brighton staan op de 15e plaats met 29 punten. Ze laten daarmee Watford, Bournemouth en West Ham met 27 punten, Aston Villa met 26 en hekkensluiter Norwich met 21 punten achter zich.
Manager Potter, die met zijn vroegere Zweedse club Östersunds de Arsenalsupporters bijna een hartaderbreuk bezorgde door in het Emirates te komen winnen en op 1 doelpunt van verlengingen kwam, herhaalde die stunt dit seizoen met Brighton. De kustploeg won zonder meer verdiend in Noord-Londen.
Arsenal heeft donderdag en vrijdag de kans om wonden te likken na de vernederende vertoning in Manchester, maar moet zich ook terdege voorbereiden op een moeilijke namiddag, al is Brighton natuurlijk dan niet van hetzelfde kaliber als de ploeg van Kevin De Bruyne.
Zou het afdwingen van een korf kansen en er daarvan een paar benutten teveel gevraagd zijn?
Over de volgende opdracht kunnen we kort zijn. De Seagulls uit Brighton staan op de 15e plaats met 29 punten. Ze laten daarmee Watford, Bournemouth en West Ham met 27 punten, Aston Villa met 26 en hekkensluiter Norwich met 21 punten achter zich.
Manager Potter, die met zijn vroegere Zweedse club Östersunds de Arsenalsupporters bijna een hartaderbreuk bezorgde door in het Emirates te komen winnen en op 1 doelpunt van verlengingen kwam, herhaalde die stunt dit seizoen met Brighton. De kustploeg won zonder meer verdiend in Noord-Londen.
Arsenal heeft donderdag en vrijdag de kans om wonden te likken na de vernederende vertoning in Manchester, maar moet zich ook terdege voorbereiden op een moeilijke namiddag, al is Brighton natuurlijk dan niet van hetzelfde kaliber als de ploeg van Kevin De Bruyne.
Zou het afdwingen van een korf kansen en er daarvan een paar benutten teveel gevraagd zijn?
WE GAAN ER AAN BEGINNEN
Door Marcel Bogaerts
De speeldatums voor de eerste vier competitiewedstrijden van het, en we durven het –toegegeven, nogal voorbarig en optimistisch- post-corona tijdperk noemen zijn vastgelegd.
De Arsenalspelers zijn zich dan ook volop aan het voorbereiden, en in het Emirates stadion werd reeds een eerste niet-officiële vriendenwedstrijd afgewerkt. Het was stadsgenoot Charlton Athletic, op een weinig benijdenswaardige 22e plaats in de Championship, dat als sparringpartner van dienst fungeerde. Arsenal won met 6-0 en Eddie Nketiah scoorde drie keer, dat is natuurlijk niet meer dan een leuk weetje.
Woensdag over een week begint het echte werk met twee inhaalwedstrijden. Aston Villa – Sheffield United zal de spits afbijten, maar wij kijken natuurlijk vooral naar Arsenal.
De speeldatums voor de eerste vier competitiewedstrijden van het, en we durven het –toegegeven, nogal voorbarig en optimistisch- post-corona tijdperk noemen zijn vastgelegd.
De Arsenalspelers zijn zich dan ook volop aan het voorbereiden, en in het Emirates stadion werd reeds een eerste niet-officiële vriendenwedstrijd afgewerkt. Het was stadsgenoot Charlton Athletic, op een weinig benijdenswaardige 22e plaats in de Championship, dat als sparringpartner van dienst fungeerde. Arsenal won met 6-0 en Eddie Nketiah scoorde drie keer, dat is natuurlijk niet meer dan een leuk weetje.
Woensdag over een week begint het echte werk met twee inhaalwedstrijden. Aston Villa – Sheffield United zal de spits afbijten, maar wij kijken natuurlijk vooral naar Arsenal.
Woensdag 17/06/2020 om 20u15, Etihad Stadium, Premier League, matchweek 28 (inhaalwedstrijd): Manchester City – Arsenal
In de Bundesliga is het ondertussen duidelijk geworden dat noch de zich in Europa stilaan terugtrekkende pandemie noch de lege stadions een grote invloed hebben op de krachtsverhoudingen tussen de topteams. Bayern München stoomt ongenaakbaar op naar de landstitel, Borussia Dortmund is een zeer verdienstelijke runner-up en teams als Leipzig, Mönchengladbach en Leverkusen dingen mee naar Champions League voetbal.
Als we dan naar de rangschikking van de Premier League kijken lijkt een overwinning van Manchester City tegen Arsenal in de lijn der verwachtingen te liggen. De Citizens van Kevin De Bruyne staan op de tweede plaats met een gigantische achterstand van 25 punten op Liverpool. Mits deze inhaalmatch te winnen worden dat er 3 minder en het lijkt dus nog altijd maar een kwestie van slechts enkele weken vooraleer Jürgen Klopp en de zijnen de kampioensbeker in de hoogte kunnen steken.
Arsenal staat op plaats 9 in dit teleurstellend seizoen met 1 punt achterstand op de grote stadsrivaal en kan dus, mits winst in Manchester, een miniatuur St. Totteringham’s day vieren. Blij zijn met dat neveneffect van een zege is vanzelfsprekend niet meer dan blij zijn met een dode mus. De overwinning op zich zou samen met overtuigend en goed voetbal een veel grotere opsteker zijn.
De blessurelast van enkele maanden geleden behoort zo goed als tot het verleden en coach Mikel Arteta wordt het een grote dag, want hij brengt een bezoek aan de manager die hem onder zijn hoede nam, Pep Guardiola.
Ook in een leeg Etihad zal het beslist een boeiend en hopelijk spectaculair duel worden. De keuze van televisieprogramma op die avond is eenvoudig.
In de Bundesliga is het ondertussen duidelijk geworden dat noch de zich in Europa stilaan terugtrekkende pandemie noch de lege stadions een grote invloed hebben op de krachtsverhoudingen tussen de topteams. Bayern München stoomt ongenaakbaar op naar de landstitel, Borussia Dortmund is een zeer verdienstelijke runner-up en teams als Leipzig, Mönchengladbach en Leverkusen dingen mee naar Champions League voetbal.
Als we dan naar de rangschikking van de Premier League kijken lijkt een overwinning van Manchester City tegen Arsenal in de lijn der verwachtingen te liggen. De Citizens van Kevin De Bruyne staan op de tweede plaats met een gigantische achterstand van 25 punten op Liverpool. Mits deze inhaalmatch te winnen worden dat er 3 minder en het lijkt dus nog altijd maar een kwestie van slechts enkele weken vooraleer Jürgen Klopp en de zijnen de kampioensbeker in de hoogte kunnen steken.
Arsenal staat op plaats 9 in dit teleurstellend seizoen met 1 punt achterstand op de grote stadsrivaal en kan dus, mits winst in Manchester, een miniatuur St. Totteringham’s day vieren. Blij zijn met dat neveneffect van een zege is vanzelfsprekend niet meer dan blij zijn met een dode mus. De overwinning op zich zou samen met overtuigend en goed voetbal een veel grotere opsteker zijn.
De blessurelast van enkele maanden geleden behoort zo goed als tot het verleden en coach Mikel Arteta wordt het een grote dag, want hij brengt een bezoek aan de manager die hem onder zijn hoede nam, Pep Guardiola.
Ook in een leeg Etihad zal het beslist een boeiend en hopelijk spectaculair duel worden. De keuze van televisieprogramma op die avond is eenvoudig.
HET VOETBAL KEERT TERUG
Door Marcel Bogaerts
Iedereen heeft voor zichzelf, in meer of mindere mate, afhangend van eigen interesses en belangen, de debatten rond het terug opstarten van de Premier League kunnen volgen. Het spreekt vanzelf dat de laatste maanden het voetbal bij het overgrote deel, indien niet bij de volledige massa van de liefhebbers, volledig naar het achterplan was verdwenen. En volkomen terecht.
Maar natuurlijk gaat het in voetbal om geld, massa’s geld, de belangen zijn gigantisch en een kind kon voorspellen dat belanghebbende partijen zich allemaal in meer of mindere mate, zelfs tot in het belachelijke toe, benadeeld zouden voelen door welke voorgestelde regeling dan ook.
Gehakketak om het hernemen of beëindigen van competities, promotie of degradatie, compensatie voor TV rechten, vergoeding van supporters in het bezit van een seizoenkaart, het werd, naar we mogen hopen, allemaal zo goed als mogelijk afgerond, want wat de Premier League betreft is er nu ook witte rook door de schoorsteen gekomen.
De competitie herneemt op 17 juni met twee inhaalwedstrijden. Eén daarvan is Manchester City – Arsenal en de Gunners krijgen dus onmiddellijk een topwedstrijd te verwerken. Op deze wedstrijd komen we later terug.
De competitie 2019/2020 zou volledig afgewerkt moeten zijn op 26 juli 2020, en op 1 augustus zou de bekerfinale te Wembley volgen. Voor diegenen die het vergeten zijn, ook in dat tornooi is Arsenal nog aanwezig.
Alle wedstrijden zullen achter gesloten deuren afgewerkt worden. Dat is uiteraard bijzonder jammer want het volksfeest dat voetbal is verliest op die manier toch bijzonder veel van zijn charmes. Maar terzelfdertijd hoeft dat geen beletsel te zijn om mooie, spannende en kwaliteitsvolle wedstrijden te beleven, zij het dan via het TV scherm. In Duitsland is de Bundesliga reeds opgestart en het topduel tussen Borussia Dortmund en Bayern München loste alle verwachtingen in.
Er zullen bovendien (veel) meer supporters dan gewoonlijk hun ploeg op TV kunnen volgen, want een groot aantal wedstrijden komen gratis op het scherm en niet alleen op betaalzender Sky. Ook de BBC zal enkele duels rechtstreeks brengen en een competitiewedstrijd uit de hoogste klasse rechtstreeks op televisie in Engeland, dat is een gebeurtenis die meer dan dertig jaar geleden voor het laatst plaatsvond.
We willen niet afronden zonder de beslissingen van het bestuur van onze supportersclub nog even op een rijtje te zetten. Deze werden in enkele mails reeds medegedeeld aan de leden.
De jaarlijkse ledenvergadering gevolgd door een barbecue, die dit seizoen zou plaatsvinden op 27 juni werd met spijt in het hart afgelast om overduidelijke redenen.
De aanvragen voor tickets voor resterende thuiswedstrijden zijn niet meer geldig. Arsenal aanvaardde onze opzeggingen en alle voorschotten werden aan de leden terugbetaald.
Arsenal Belgium had ook reeds negen tickets (voor de thuiswedstrijd tegen Norwich) volledig betaald aan Arsenal. De box office heeft dat geld terug overgemaakt op onze rekening.
Aangezien er voor het nieuwe seizoen nog onduidelijkheid heerst over het al dan niet toelaten van supporters in de stadions heeft Arsenal Belgium besloten voorlopig geen lidgeld te vragen aan haar leden. Hernieuwing kan nog steeds met een eenvoudige mail. In dat geval blijven de bestaande creditpunten behouden. Indien toeschouwers in de stadions terug welkom zijn, en we dus ook onze tussenkomst voor wedstrijdtickets opnieuw kunnen opstarten, zullen we de beslissing over lidgelden terug bekijken, maar alleen als we als bestuur, aan de hand van de financiële situatie (die er zeer goed uitziet en die ieder lid vanaf einde juni, als we ons financieel jaar afsluiten kan opvragen) dat nodig achten.
Tot slot wensen we ieder lid een hele leuke terugkeer van de Premier League en we hopen dat Arsenal, met een volledig fitte kern, onder leiding van Mikel Arteta, ons nog enkele aan de ribben klevende wedstrijden kan voorschotelen.
Come on you Gunners!
Op 12 maart werd vernomen dat onze hoofdcoach Mikel Arteta besmet werd door het COVID-19 coronavirus. De competitiewedstrijd bij Brighton werd uitgesteld.
Voor verdere berichtgeving omtrent de komende wedstrijden van Arsenal en bij uitbreiding de gehele Premier League verwijzen we naar de media en de website van onze club en de Premier League.
In de huidige omstandigheden en de heersende onzekerheid zetten we de voor- en nabeschouwingen in deze rubriek voorlopig "on hold".
Voor verdere berichtgeving omtrent de komende wedstrijden van Arsenal en bij uitbreiding de gehele Premier League verwijzen we naar de media en de website van onze club en de Premier League.
In de huidige omstandigheden en de heersende onzekerheid zetten we de voor- en nabeschouwingen in deze rubriek voorlopig "on hold".
ONZEKERHEID TROEF
Door Marcel Bogaerts
Zowat iedereen wordt deze dagen murw gebeukt met nieuws over het om zich heen grijpende virus, en we hoeven daar niet in mee te gaan. Iedereen kan de berichtgeving voor zich volgen. Aangezien Arsenal niet speelde bij Manchester City gaan we meteen over tot de volgende wedstrijd, met de hoop dat deze doorgaat en met publiek gespeeld zal worden, al is dat laatste misschien reeds te optimistisch geredeneerd.
Zowat iedereen wordt deze dagen murw gebeukt met nieuws over het om zich heen grijpende virus, en we hoeven daar niet in mee te gaan. Iedereen kan de berichtgeving voor zich volgen. Aangezien Arsenal niet speelde bij Manchester City gaan we meteen over tot de volgende wedstrijd, met de hoop dat deze doorgaat en met publiek gespeeld zal worden, al is dat laatste misschien reeds te optimistisch geredeneerd.
Zaterdag 14/03/2020, 15u00 Amex stadium, Premier League matchweek 30: Brighton – Arsenal
De Seagulls staan na 29 wedstrijden op de 15e plaats in de Premier League en met 29 punten voeren ze daarmee een duidelijker wordend rijtje degradatiekandidaten aan. Ze wonnen 6 wedstrijden en speelden 11 keer gelijk, met een negatief doelsaldo van -8.
Eén van die zes overwinningen werd in de wacht gesleept in het Emirates. Op 5 december 2019 won de ploeg van trainer Graham Potter met 1-2, waardoor Potter zijn stunt met zijn Zweedse club Östersunds in de UEFA Cup gewoon herhaalde. Het was de allereerste zege van Brighton op bezoek bij Arsenal.
De laatste confrontatie in het Amex stadion eindigde op een 1-1 gelijkspel, en een seizoen eerder wonnen de Seagulls met 2-1, een stand die aan de rust reeds bereikt was.
De Gunners verloren in 2020 nog geen competitiewedstrijd want de laatste nederlaag dateert van 29/12/2019 toen Chelsea met 1-2 onverdiend de punten kwam weghalen. Een overwinning kan de hoop op een nieuwe Europese kans volgend seizoen wat doen toenemen.
De Seagulls staan na 29 wedstrijden op de 15e plaats in de Premier League en met 29 punten voeren ze daarmee een duidelijker wordend rijtje degradatiekandidaten aan. Ze wonnen 6 wedstrijden en speelden 11 keer gelijk, met een negatief doelsaldo van -8.
Eén van die zes overwinningen werd in de wacht gesleept in het Emirates. Op 5 december 2019 won de ploeg van trainer Graham Potter met 1-2, waardoor Potter zijn stunt met zijn Zweedse club Östersunds in de UEFA Cup gewoon herhaalde. Het was de allereerste zege van Brighton op bezoek bij Arsenal.
De laatste confrontatie in het Amex stadion eindigde op een 1-1 gelijkspel, en een seizoen eerder wonnen de Seagulls met 2-1, een stand die aan de rust reeds bereikt was.
De Gunners verloren in 2020 nog geen competitiewedstrijd want de laatste nederlaag dateert van 29/12/2019 toen Chelsea met 1-2 onverdiend de punten kwam weghalen. Een overwinning kan de hoop op een nieuwe Europese kans volgend seizoen wat doen toenemen.
NAARSTIG VERDER WERKEN
Door Marcel Bogaerts
Net als de vorige bezoekende ploeg, Everton, kon ook West Ham United aanspraak maken op puntenwinst in het Emirates. Maar slordige afwerking bij de bezoekers en opnieuw ijzersterk keeperswerk van Bernd Leno verhinderden dat. Bovendien eiste Arsenal het grootste gedeelte van de wedstrijd de bal op en trof ook Sokratis nog een keer de deklat.
Uiteindelijk gebruikten de Hammers dus hun mogelijkheden niet en bleef het 1-0 to the Arsenal.
In het klassement zien we Arsenal nu op de 9e plaats met 40 punten. Plaats 18, de eerste degradatieplaats, is 13 punten verwijderd en het lijken Brighton, Watford, West Ham, Bournemouth, Aston Villa en Norwich te zijn die onder mekaar zullen uitmaken wie naar de Championship verwezen wordt.
Ook voor de plaatsen om Europees voetbal is het spannend. Als we er van uitgaan dat de straf voor Manchester City behouden blijft, en de Citizens in de Premier League geen puntenaftrek moeten vrezen, gaat de 5e in het eindklassement ook nog naar het kampioenenbal. Momenteel is dat Manchester United, dat met 2-0 zegevierde in het stadsderby. Wolverhampton en Sheffield volgen op twee punten, Tottenham op vier punten en Arsenal op vijf punten. Arsenal en Sheffield hebben een wedstrijd minder gespeeld en kunnen dus dichterbij schuiven.
Die inhaalwedstrijd is de eerstvolgende opdracht voor Arsenal, en die is tegen de uittredende kampioen.
Net als de vorige bezoekende ploeg, Everton, kon ook West Ham United aanspraak maken op puntenwinst in het Emirates. Maar slordige afwerking bij de bezoekers en opnieuw ijzersterk keeperswerk van Bernd Leno verhinderden dat. Bovendien eiste Arsenal het grootste gedeelte van de wedstrijd de bal op en trof ook Sokratis nog een keer de deklat.
Uiteindelijk gebruikten de Hammers dus hun mogelijkheden niet en bleef het 1-0 to the Arsenal.
In het klassement zien we Arsenal nu op de 9e plaats met 40 punten. Plaats 18, de eerste degradatieplaats, is 13 punten verwijderd en het lijken Brighton, Watford, West Ham, Bournemouth, Aston Villa en Norwich te zijn die onder mekaar zullen uitmaken wie naar de Championship verwezen wordt.
Ook voor de plaatsen om Europees voetbal is het spannend. Als we er van uitgaan dat de straf voor Manchester City behouden blijft, en de Citizens in de Premier League geen puntenaftrek moeten vrezen, gaat de 5e in het eindklassement ook nog naar het kampioenenbal. Momenteel is dat Manchester United, dat met 2-0 zegevierde in het stadsderby. Wolverhampton en Sheffield volgen op twee punten, Tottenham op vier punten en Arsenal op vijf punten. Arsenal en Sheffield hebben een wedstrijd minder gespeeld en kunnen dus dichterbij schuiven.
Die inhaalwedstrijd is de eerstvolgende opdracht voor Arsenal, en die is tegen de uittredende kampioen.
Woensdag 11/03/2020, 19u30 Etihad Stadium, Premier League: Manchester City – Arsenal
De vorig seizoen ongenaakbare kampioenen van Pep Guardiola maken in de Premier League een moeilijke jaargang door. Weliswaar werd met de League Cup een eerste prijs veroverd, maar in het algemeen klassement gaapt een kloof van zo maar eventjes 25 punten met de volgende kampioen, de Reds van Jürgen Klopp, dat naast de extra-sportieve gevolgen die het steeds weer opnieuw creatief omspringen met Financial Fair Play Rules met zich zal meebrengen.
Zorgen dus voor Pep Guardiola, maar of dat allemaal zal leiden tot puntenwinst voor Arsenal in het Etihad is mogelijk een te optimistische veronderstelling. De nederlaag van City in het derby op Old Trafford, en de terugkeer van Mikel Arteta naar zijn vorige werkkring en zijn vroegere mentor zijn extra pigmenten die dit duel de nodige kleur en spankracht kunnen geven.
De laatste drie seizoenen moest Arsenal puntenloos naar huis keren. Op 8 mei 2016 echter werd het 2-2. Arsenal wiste twee keer een achterstand uit, voornamelijk dankzij Olivier Giroud. De Fransman kopte eerste een aangeven van Mohamed Elneny tegen de touwen en bediende, bij een 2-1 achterstand, ook nog eens Alexis Sanchez.
De laatste overwinning bij City dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla was de vedette van dienst. De kleine Spanjaard zette eerst een strafschop om en stelde met een assist Olivier Giroud in staat de 0-2 binnen te koppen.
Alle voornoemde spelers staan niet meer op de loonlijst bij Arsenal. Staan dit keer anderen op om een ongetwijfeld geprikkeld City het vuur aan de schenen te leggen? We kunnen het maar hopen.
De vorig seizoen ongenaakbare kampioenen van Pep Guardiola maken in de Premier League een moeilijke jaargang door. Weliswaar werd met de League Cup een eerste prijs veroverd, maar in het algemeen klassement gaapt een kloof van zo maar eventjes 25 punten met de volgende kampioen, de Reds van Jürgen Klopp, dat naast de extra-sportieve gevolgen die het steeds weer opnieuw creatief omspringen met Financial Fair Play Rules met zich zal meebrengen.
Zorgen dus voor Pep Guardiola, maar of dat allemaal zal leiden tot puntenwinst voor Arsenal in het Etihad is mogelijk een te optimistische veronderstelling. De nederlaag van City in het derby op Old Trafford, en de terugkeer van Mikel Arteta naar zijn vorige werkkring en zijn vroegere mentor zijn extra pigmenten die dit duel de nodige kleur en spankracht kunnen geven.
De laatste drie seizoenen moest Arsenal puntenloos naar huis keren. Op 8 mei 2016 echter werd het 2-2. Arsenal wiste twee keer een achterstand uit, voornamelijk dankzij Olivier Giroud. De Fransman kopte eerste een aangeven van Mohamed Elneny tegen de touwen en bediende, bij een 2-1 achterstand, ook nog eens Alexis Sanchez.
De laatste overwinning bij City dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla was de vedette van dienst. De kleine Spanjaard zette eerst een strafschop om en stelde met een assist Olivier Giroud in staat de 0-2 binnen te koppen.
Alle voornoemde spelers staan niet meer op de loonlijst bij Arsenal. Staan dit keer anderen op om een ongetwijfeld geprikkeld City het vuur aan de schenen te leggen? We kunnen het maar hopen.
REALITY CHECK DRINGEND VEREIST
Door Marcel Bogaerts
De onthutsende uitschakeling uit de Europa League had voor de ganse Arsenal familie het effect van een vernietigende uppercut in de boksring. Een fatale slag die de adem wegneemt, alles voor de ogen zwart maakt en het slachtoffer voor de volle tien tellen naar het canvas zendt om dan met vereende krachten recht geholpen te worden en onder verzorgende begeleiding naar de kleedkamers gebracht te worden.
Arsenal was niet goed genoeg tegen de leider uit de Griekse competitie. Wie het anders beweert heeft niet goed naar de wedstrijd gekeken en daar houden we het bij.
Na het achteruit boeren aan de Europese top en het verlies van de Champions League plaats is nu ook de knock-out fase van de Europa League een te zware opdracht voor de Gunners.
Men zou dan denken dat de rood-witte familie van het Emirates de concentratie zou richten op de bekeropdracht en de volgende competitiewedstrijden, maar dat is dan blijkbaar beneden de waardigheid. Want wat steekt een vals gevoel van euforie weer eens de kop op bij de eerste nederlaag van Liverpool in de Premier League. De Reds blijven steken op 44 competitiewedstrijden zonder te verliezen en “49 undefeated” uit de beste Wenger-jaren blijft overeind. Dat is leuk, dat is plezierig, maar meer ook niet.
De werkelijkheid van 2020 is veel minder rooskleurig. Het afwezig zijn op het kampioenenbal laat zich voelen. 2019 werd afgesloten met een ernstig financieel verlies, de vroege uitschakeling in de Europa League zal nog meer verlies genereren, in de rangschikking is Arsenal nog steeds niet meer dan een middenmoter die stilaan degradatiezorgen van zich heeft afgeschud en derhalve moet men steeds meer rekening gaan houden met een jaar (als het daar bij blijft) afwezigheid op het Europees toneel. Het is een valse illusie te denken dat topschutter Aubameyang volgend seizoen nog in Noord-Londen zal rondlopen. De Gabonees wil glorie, en dan mag dat vanzelfsprekend vertaald worden door het verlangen naar een nog hoger loon, maar Arsenal is onder de huidige omstandigheden al bij voorbaat kansloos met een eventueel nieuw contractvoorstel. De huidige financiële situatie zal de beheerders er ongetwijfeld toe aanzetten de afkoopvoorstellen (Aubameyang heeft nog een jaar te gaan onder zijn huidig contract) van de Europese top grondig te overwegen.
Na regen komt gelukkig altijd zonneschijn, en de opdracht in de FA Cup bij League One club Portsmouth was zelfs voor een Arsenal team waarin fel geroteerd was niet meer dan een formaliteit. Pompey zat wel boordevol goede wil, maar moest defensief te veel zeilen bijzetten om Arsenal af te houden. Zelden kwamen ze in de buurt van het strafschopgebied van Emi Martinez. Arsenal zelf spendeerde het grootste gedeelte van de eerste helft aan het zoeken naar openingen en het vinden van mekaar en zo leek de rust er aan te komen met een brilscore. Maar Dani Ceballos vond Reiss Nelson en diens voorzet werd op fraaie manier aangenomen door Sokratis. De Griek trof raak met zijn perfecte volley.
Na de rust zorgde Eddie Nketiah, op een nieuwe assist van Nelson, voor de geruststellende 0-2 en de rest van de wedstrijd was uitspelen voor Arsenal, dat steeds opnieuw de bal snel veroverde en dan rustig rond tikkend de thuisploeg bij momenten helemaal tureluurs speelde, zonder dat daar veel gevaar uit kwam. Minutenlang schommelde het balbezit van de Gunners rond de 80%. Jammer dat de meegereisde fans niet op meer doelpunten getrakteerd werden maar dat was dan ook de enige smet op deze probleemloze kwalificatie.
De onthutsende uitschakeling uit de Europa League had voor de ganse Arsenal familie het effect van een vernietigende uppercut in de boksring. Een fatale slag die de adem wegneemt, alles voor de ogen zwart maakt en het slachtoffer voor de volle tien tellen naar het canvas zendt om dan met vereende krachten recht geholpen te worden en onder verzorgende begeleiding naar de kleedkamers gebracht te worden.
Arsenal was niet goed genoeg tegen de leider uit de Griekse competitie. Wie het anders beweert heeft niet goed naar de wedstrijd gekeken en daar houden we het bij.
Na het achteruit boeren aan de Europese top en het verlies van de Champions League plaats is nu ook de knock-out fase van de Europa League een te zware opdracht voor de Gunners.
Men zou dan denken dat de rood-witte familie van het Emirates de concentratie zou richten op de bekeropdracht en de volgende competitiewedstrijden, maar dat is dan blijkbaar beneden de waardigheid. Want wat steekt een vals gevoel van euforie weer eens de kop op bij de eerste nederlaag van Liverpool in de Premier League. De Reds blijven steken op 44 competitiewedstrijden zonder te verliezen en “49 undefeated” uit de beste Wenger-jaren blijft overeind. Dat is leuk, dat is plezierig, maar meer ook niet.
De werkelijkheid van 2020 is veel minder rooskleurig. Het afwezig zijn op het kampioenenbal laat zich voelen. 2019 werd afgesloten met een ernstig financieel verlies, de vroege uitschakeling in de Europa League zal nog meer verlies genereren, in de rangschikking is Arsenal nog steeds niet meer dan een middenmoter die stilaan degradatiezorgen van zich heeft afgeschud en derhalve moet men steeds meer rekening gaan houden met een jaar (als het daar bij blijft) afwezigheid op het Europees toneel. Het is een valse illusie te denken dat topschutter Aubameyang volgend seizoen nog in Noord-Londen zal rondlopen. De Gabonees wil glorie, en dan mag dat vanzelfsprekend vertaald worden door het verlangen naar een nog hoger loon, maar Arsenal is onder de huidige omstandigheden al bij voorbaat kansloos met een eventueel nieuw contractvoorstel. De huidige financiële situatie zal de beheerders er ongetwijfeld toe aanzetten de afkoopvoorstellen (Aubameyang heeft nog een jaar te gaan onder zijn huidig contract) van de Europese top grondig te overwegen.
Na regen komt gelukkig altijd zonneschijn, en de opdracht in de FA Cup bij League One club Portsmouth was zelfs voor een Arsenal team waarin fel geroteerd was niet meer dan een formaliteit. Pompey zat wel boordevol goede wil, maar moest defensief te veel zeilen bijzetten om Arsenal af te houden. Zelden kwamen ze in de buurt van het strafschopgebied van Emi Martinez. Arsenal zelf spendeerde het grootste gedeelte van de eerste helft aan het zoeken naar openingen en het vinden van mekaar en zo leek de rust er aan te komen met een brilscore. Maar Dani Ceballos vond Reiss Nelson en diens voorzet werd op fraaie manier aangenomen door Sokratis. De Griek trof raak met zijn perfecte volley.
Na de rust zorgde Eddie Nketiah, op een nieuwe assist van Nelson, voor de geruststellende 0-2 en de rest van de wedstrijd was uitspelen voor Arsenal, dat steeds opnieuw de bal snel veroverde en dan rustig rond tikkend de thuisploeg bij momenten helemaal tureluurs speelde, zonder dat daar veel gevaar uit kwam. Minutenlang schommelde het balbezit van de Gunners rond de 80%. Jammer dat de meegereisde fans niet op meer doelpunten getrakteerd werden maar dat was dan ook de enige smet op deze probleemloze kwalificatie.
Zaterdag 07/03/2020, 15u00, Emirates, Premier League matchweek 29: Arsenal – West Ham
Het wordt inderdaad matchweek 29, dit Londens derby. De wedstrijd die Arsenal moest spelen in matchweek 28, de aartsmoeilijke opdracht bij Manchester City, werd inderdaad uitgesteld wegens het optreden van de Citizens in de finale van de League Cup, die overigens gewonnen werd door De Bruyne en Co.
Dus kijkt Arsenal nu eerst West Ham United in de ogen. De Irons (of Hammers, als je wil) speelden wel hun 28e competitiewedstrijd en versloegen daarin Southampton. De situatie helemaal onderaan de Premier League blijft bijzonder spannend. Op de degradatieplaatsen vinden we Norwich met 21 punten en Aston Villa met 25 punten. West Ham heeft met 27 evenveel als Watford en Bournemouth, maar het zijn de Cherries die op basis van het doelsaldo als derde laatste gerangschikt staan.
Het is hoe dan ook een triest seizoen voor de Oost-Londenaren. Manager David Moyes, die afscheid had genomen in juni 2018, staat er terug aan het roer. Hij nam in december 2019 terug over van de ontslagen Manuel Pellegrini.
Ex-Gunners Lukasz Fabianski en Jack Wilshere beleven ook voor hun eigen carrière trieste dagen. Beiden hebben te kampen met blessures, al is dat dan in het geval van Jack Wilshere geen echte verrassing. Wilshere speelde tot hiertoe slechts 6 competitiewedstrijden voor zijn team.
De heenwedstrijd in de huidige competitie, op 9 december 2019, leek uit te draaien op een nachtmerrie, een ware horrorfilm voor Arsenal. De Gunners, onder leiding van Freddie Ljungberg, speelden een afschuwelijk uur en werden op achterstand geplaatst. Er lukte totaal niets. Tot Gabriël Martinelli gelijk maakte. Ineens pakte de mayonaise, Nicolas Pepe maakte een heerlijke goal, en Aubameyang zette de kers op de taart.
Een eerder duel, in januari ging verloren met 1-0 door een goal van Declan Rice.
De laatste drie thuiswedstrijden van Arsenal in competitie eindigden op duidelijke cijfers. De Gunners wonnen met 3-1, 4-1 en 3-0, maar als echte waarschuwing kan de openingswedstrijd van het seizoen 2015-2016 tellen. Op 9 augustus 2015 won het West Ham van Slaven Bilic met 0-2, na doelpunten van Kouyaté en Zarate, van het Arsenal van Arsène Wenger. Scheidsrechter van dienst was Martin Atkinson, die ook nu weer het fluitje zal hanteren.
De huidige rangschikking leert ons dat Arsenal, indien het zijn achterstallige wedstrijd zou gespeeld en gewonnen hebben (geen evidentie bij Manchester City natuurlijk) op 2 punten van de vijfde plaats zou gestaan hebben. Een vijfde plaats, die, met de huidige straf voor de Citizens, recht zou geven op Champions League voetbal. Dromen mag, maar laat ons eerst en vooral een nieuwe driepunter inschrijven. Dat is het wat nu telt.
Het wordt inderdaad matchweek 29, dit Londens derby. De wedstrijd die Arsenal moest spelen in matchweek 28, de aartsmoeilijke opdracht bij Manchester City, werd inderdaad uitgesteld wegens het optreden van de Citizens in de finale van de League Cup, die overigens gewonnen werd door De Bruyne en Co.
Dus kijkt Arsenal nu eerst West Ham United in de ogen. De Irons (of Hammers, als je wil) speelden wel hun 28e competitiewedstrijd en versloegen daarin Southampton. De situatie helemaal onderaan de Premier League blijft bijzonder spannend. Op de degradatieplaatsen vinden we Norwich met 21 punten en Aston Villa met 25 punten. West Ham heeft met 27 evenveel als Watford en Bournemouth, maar het zijn de Cherries die op basis van het doelsaldo als derde laatste gerangschikt staan.
Het is hoe dan ook een triest seizoen voor de Oost-Londenaren. Manager David Moyes, die afscheid had genomen in juni 2018, staat er terug aan het roer. Hij nam in december 2019 terug over van de ontslagen Manuel Pellegrini.
Ex-Gunners Lukasz Fabianski en Jack Wilshere beleven ook voor hun eigen carrière trieste dagen. Beiden hebben te kampen met blessures, al is dat dan in het geval van Jack Wilshere geen echte verrassing. Wilshere speelde tot hiertoe slechts 6 competitiewedstrijden voor zijn team.
De heenwedstrijd in de huidige competitie, op 9 december 2019, leek uit te draaien op een nachtmerrie, een ware horrorfilm voor Arsenal. De Gunners, onder leiding van Freddie Ljungberg, speelden een afschuwelijk uur en werden op achterstand geplaatst. Er lukte totaal niets. Tot Gabriël Martinelli gelijk maakte. Ineens pakte de mayonaise, Nicolas Pepe maakte een heerlijke goal, en Aubameyang zette de kers op de taart.
Een eerder duel, in januari ging verloren met 1-0 door een goal van Declan Rice.
De laatste drie thuiswedstrijden van Arsenal in competitie eindigden op duidelijke cijfers. De Gunners wonnen met 3-1, 4-1 en 3-0, maar als echte waarschuwing kan de openingswedstrijd van het seizoen 2015-2016 tellen. Op 9 augustus 2015 won het West Ham van Slaven Bilic met 0-2, na doelpunten van Kouyaté en Zarate, van het Arsenal van Arsène Wenger. Scheidsrechter van dienst was Martin Atkinson, die ook nu weer het fluitje zal hanteren.
De huidige rangschikking leert ons dat Arsenal, indien het zijn achterstallige wedstrijd zou gespeeld en gewonnen hebben (geen evidentie bij Manchester City natuurlijk) op 2 punten van de vijfde plaats zou gestaan hebben. Een vijfde plaats, die, met de huidige straf voor de Citizens, recht zou geven op Champions League voetbal. Dromen mag, maar laat ons eerst en vooral een nieuwe driepunter inschrijven. Dat is het wat nu telt.
NU NIET MEER VERSLAPPEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal-Everton was een adembenemend Premier League duel, een wedstrijd tussen twee teams die met een nieuwe manager uit een diep dal geklauterd zijn, die de blikken terug naar boven gericht hebben en die zich met een dergelijke wedstrijdmentaliteit gewoon moeten mengen in de debatten om de Europese plaatsen.
Het begon nochtans slecht voor Arsenal want de Gunners waren na nog geen minuut spelen op achtervolgen aangewezen. De acrobatische poging van Calvert-Lewin kwam verdacht dichtbij het hoofd van David Luiz, maar de Braziliaan was zelf met ware doodsverachting naar de bal gegaan. Een doelpunt dat in sommige competities afgekeurd zou worden, maar scheidsrechter Atwell onmiddellijk naar de hel verwensen is ons toch een stap te ver.
De thuisploeg was even van slag, maar slaagde er toch in de wedstrijd in handen te nemen. Rond het halfuur leverde dat twee treffers op. Eerst stuurde Granit Xhaka op links de ingevallen Bukayo Saka weg. Het jonge talent verstuurde een heerlijke bal voor doel waar Eddie Nketiah pijlsnel opdook en afwerkte. Dan was het David Luiz (in erg goede doen de laatste weken) die met een haarfijne dieptepass Aubameyang wegstuurde. De Gabonese topschutter ging alleen op Pickford af en miste niet.
Everton maakte via Richarlison dan nog gelijk vlak voor affluiten van de eerste helft en het moet lang geleden zijn dat de toeschouwers in het Emirates nog zo’n 45 minuten te zien hadden gekregen.
Game on, en hoe! Wat Everton kon, kunnen wij beter dacht men bij Arsenal en na amper 20 seconden stuurde Mesut Özil op rechts Nicolas Pepe weg. De voorzet van de Ivoriaan vond het hoofd van Aubameyang en het stond 3-2.
Arsenal wilde best nog meer, en nu was het de beurt van Everton om van slag te zijn. Maar ook de Toffees herstelden zich en gingen verbeten op zoek naar de gelijkmaker en mogelijk zelfs meer. Dan was het de beurt aan Bernd Leno om zich in de kijker te spelen met enkele knappe reddingen. Arsenal zelf wist nog een keer het doelhout te raken, maar moest toch het grootste gedeelte van de tweede helft aan de bezoekers laten. Uiteindelijk werd de overwinning over de streep getrokken, en er zal geen eerlijke Gooner ter wereld zijn die Everton een puntje zou misgund hebben.
Mikel Arteta heeft op korte tijd een ploeg op het veld gezet, de neuzen in dezelfde richting geduwd en er voor gezorgd dat de zon steeds meer door de donkere wolken begint te breken. De volgende opdrachten in andere competities moeten de positieve trend nu zonder meer bevestigen.
Arsenal-Everton was een adembenemend Premier League duel, een wedstrijd tussen twee teams die met een nieuwe manager uit een diep dal geklauterd zijn, die de blikken terug naar boven gericht hebben en die zich met een dergelijke wedstrijdmentaliteit gewoon moeten mengen in de debatten om de Europese plaatsen.
Het begon nochtans slecht voor Arsenal want de Gunners waren na nog geen minuut spelen op achtervolgen aangewezen. De acrobatische poging van Calvert-Lewin kwam verdacht dichtbij het hoofd van David Luiz, maar de Braziliaan was zelf met ware doodsverachting naar de bal gegaan. Een doelpunt dat in sommige competities afgekeurd zou worden, maar scheidsrechter Atwell onmiddellijk naar de hel verwensen is ons toch een stap te ver.
De thuisploeg was even van slag, maar slaagde er toch in de wedstrijd in handen te nemen. Rond het halfuur leverde dat twee treffers op. Eerst stuurde Granit Xhaka op links de ingevallen Bukayo Saka weg. Het jonge talent verstuurde een heerlijke bal voor doel waar Eddie Nketiah pijlsnel opdook en afwerkte. Dan was het David Luiz (in erg goede doen de laatste weken) die met een haarfijne dieptepass Aubameyang wegstuurde. De Gabonese topschutter ging alleen op Pickford af en miste niet.
Everton maakte via Richarlison dan nog gelijk vlak voor affluiten van de eerste helft en het moet lang geleden zijn dat de toeschouwers in het Emirates nog zo’n 45 minuten te zien hadden gekregen.
Game on, en hoe! Wat Everton kon, kunnen wij beter dacht men bij Arsenal en na amper 20 seconden stuurde Mesut Özil op rechts Nicolas Pepe weg. De voorzet van de Ivoriaan vond het hoofd van Aubameyang en het stond 3-2.
Arsenal wilde best nog meer, en nu was het de beurt van Everton om van slag te zijn. Maar ook de Toffees herstelden zich en gingen verbeten op zoek naar de gelijkmaker en mogelijk zelfs meer. Dan was het de beurt aan Bernd Leno om zich in de kijker te spelen met enkele knappe reddingen. Arsenal zelf wist nog een keer het doelhout te raken, maar moest toch het grootste gedeelte van de tweede helft aan de bezoekers laten. Uiteindelijk werd de overwinning over de streep getrokken, en er zal geen eerlijke Gooner ter wereld zijn die Everton een puntje zou misgund hebben.
Mikel Arteta heeft op korte tijd een ploeg op het veld gezet, de neuzen in dezelfde richting geduwd en er voor gezorgd dat de zon steeds meer door de donkere wolken begint te breken. De volgende opdrachten in andere competities moeten de positieve trend nu zonder meer bevestigen.
Donderdag 27/02/2020, 20u00 Emirates, Europa League: Arsenal - Olympiacos
Met de 0-1 zege in Piraeus heeft Arsenal een prima uitgangspositie verworven, maar het zou een grandioze misvatting zijn de kwalificatie al voor zekerheid te nemen. We verwachten evenwel een geconcentreerd Arsenal, met de nodige aandacht voor de Franse veteraan Valbuena, in de heenwedstrijd een generaal op het veld, en we zien de Gunners deze horde dan ook zonder veel problemen nemen. De overblijvende clubs in het Europa League tornooi staan bijna allemaal garant voor een interessante loting overigens.
Met de 0-1 zege in Piraeus heeft Arsenal een prima uitgangspositie verworven, maar het zou een grandioze misvatting zijn de kwalificatie al voor zekerheid te nemen. We verwachten evenwel een geconcentreerd Arsenal, met de nodige aandacht voor de Franse veteraan Valbuena, in de heenwedstrijd een generaal op het veld, en we zien de Gunners deze horde dan ook zonder veel problemen nemen. De overblijvende clubs in het Europa League tornooi staan bijna allemaal garant voor een interessante loting overigens.
Maandag 02/03/2020, 19u45 Fratton Park, FA Cup: Portsmouth – Arsenal
Na de kwalificatie in Bournemouth is het opnieuw aan de kust dat de Gunners het FA Cup tornooi verder zullen zetten.
Het in 1898 gestichte Portsmouth FC heeft turbulente jaren achter de rug. Na twee landstitels (1949 en 1950) en een FA cup (1939) in een grijs verleden werd in 2008 nog eens de FA Cup behaald. Portsmouth versloeg in de finale Cardiff City met 1-0 en mocht voor de enige keer in zijn bestaan Europa in. Vitoria Guimaraes, ons welbekend, was een haalbare klip in de voorronde, maar in de groepsfase met Braga, Milan, Wolfsburg en Heerenveen liep het Europese avontuur ten einde voor Pompey.
De eigenaars hadden hun financiële hand echter overspeeld, en in 2010 degradeerde de club. Na twee seizoenen in de Championship volgde een nieuwe, dubbele degradatie. In 2017 werd de titel veroverd in League Two.
Pompey staat dit seizoen in die League One momenteel op de 7e plaats en heeft met nog 15 wedstrijden te spelen alle kans om mee te doen voor promotie naar de Championship.
Er wacht Arsenal beslist een warm onthaal in Fratton Park. De laatste duels in de Premier League, in het seizoen 2009/2010 werden overtuigend gewonnen door de Londenaars. Zowel in Londen als in Portsmouth boekte Arsenal een 4-1 zege. De thuiswedstrijd op 22 augustus 2009 was één van de helaas veel te zeldzame gloriedagen van Abou Diaby. De Franse Ivoriaan scoorde in minuut 18 en minuut 22.
Het laatste duel in de FA cup was een kwartfinale op 6 maart 2004. Thierry Henry en Freddie Ljungberg scoorden elk twee keer en de forfaitscore (want ook Kolo Touré had nog gescoord) werd in de slotminuut nog afgewend door Teddy Sheringham. Manager van dienst bij Pompey was Harry Redknapp.
Nu mag de FA Cup elk seizoen wel zijn eigen verhaal schrijven, maar een overwinning van Portsmouth lijkt ons niet onmiddellijk een voor de hand liggend resultaat. Uitgeschakeld worden door een League One club is hoe dan ook een blamage.
Na de kwalificatie in Bournemouth is het opnieuw aan de kust dat de Gunners het FA Cup tornooi verder zullen zetten.
Het in 1898 gestichte Portsmouth FC heeft turbulente jaren achter de rug. Na twee landstitels (1949 en 1950) en een FA cup (1939) in een grijs verleden werd in 2008 nog eens de FA Cup behaald. Portsmouth versloeg in de finale Cardiff City met 1-0 en mocht voor de enige keer in zijn bestaan Europa in. Vitoria Guimaraes, ons welbekend, was een haalbare klip in de voorronde, maar in de groepsfase met Braga, Milan, Wolfsburg en Heerenveen liep het Europese avontuur ten einde voor Pompey.
De eigenaars hadden hun financiële hand echter overspeeld, en in 2010 degradeerde de club. Na twee seizoenen in de Championship volgde een nieuwe, dubbele degradatie. In 2017 werd de titel veroverd in League Two.
Pompey staat dit seizoen in die League One momenteel op de 7e plaats en heeft met nog 15 wedstrijden te spelen alle kans om mee te doen voor promotie naar de Championship.
Er wacht Arsenal beslist een warm onthaal in Fratton Park. De laatste duels in de Premier League, in het seizoen 2009/2010 werden overtuigend gewonnen door de Londenaars. Zowel in Londen als in Portsmouth boekte Arsenal een 4-1 zege. De thuiswedstrijd op 22 augustus 2009 was één van de helaas veel te zeldzame gloriedagen van Abou Diaby. De Franse Ivoriaan scoorde in minuut 18 en minuut 22.
Het laatste duel in de FA cup was een kwartfinale op 6 maart 2004. Thierry Henry en Freddie Ljungberg scoorden elk twee keer en de forfaitscore (want ook Kolo Touré had nog gescoord) werd in de slotminuut nog afgewend door Teddy Sheringham. Manager van dienst bij Pompey was Harry Redknapp.
Nu mag de FA Cup elk seizoen wel zijn eigen verhaal schrijven, maar een overwinning van Portsmouth lijkt ons niet onmiddellijk een voor de hand liggend resultaat. Uitgeschakeld worden door een League One club is hoe dan ook een blamage.
ARSENAL OOGT BETROUWBAARDER
Door Marcel Bogaerts
De Gunners hebben in Piraeus met een gedisciplineerde en volwassen wedstrijd een mooie uitgangspositie voor verdere kwalificatie verworven. Deze opener van de knock-out fase in de Europa League was beslist geen wedstrijd waar de neutrale voetballiefhebber blij van wordt, maar dat Arsenal er in een vijandige atmosfeer (elk balbezit van de bezoekers werd onthaald op oorverdovend boegeroep en gefluit) zonder veel problemen in slaagde rust in het elftal te bewaren, kalm uit te verdedigen en permanent de goede momenten kon kiezen om zelf ten aanval te trekken is hoopgevend en geruststellend. Opnieuw werd de 0 gehouden, Leno was een uiterst betrouwbaar sluitstuk, en ook Shkodran Mustafi lijkt rustiger en veel minder in staat tot onbegrijpelijke blunders.
Met Bukayo Saka heeft Arsenal een echt goudhaantje in huis, en gehoopt moet worden dat diens contract zo snel mogelijk opengebroken wordt. Naar verluidt zijn er al heel wat kapers op de kust. Ook nu weer was de gelegenheids-linksachter bepalend voor het eindresultaat. Na een zoveelste infiltratie, en met nog een tiental minuten op de klok, kreeg hij de bal van Aubameyang en hij verstuurde op het perfecte ogenblik een heerlijk onbetaalbare voorzet die net voor de voet van de aanstormende Alexandre Lacazette belandde. 0-1 en meteen een heel belangrijk uitdoelpunt en dito zege voor de Gunners.
De terugwedstrijd komt er al aan over een week, maar eerst is er natuurlijk nog de Premier League, met een nieuwe must-win.
De Gunners hebben in Piraeus met een gedisciplineerde en volwassen wedstrijd een mooie uitgangspositie voor verdere kwalificatie verworven. Deze opener van de knock-out fase in de Europa League was beslist geen wedstrijd waar de neutrale voetballiefhebber blij van wordt, maar dat Arsenal er in een vijandige atmosfeer (elk balbezit van de bezoekers werd onthaald op oorverdovend boegeroep en gefluit) zonder veel problemen in slaagde rust in het elftal te bewaren, kalm uit te verdedigen en permanent de goede momenten kon kiezen om zelf ten aanval te trekken is hoopgevend en geruststellend. Opnieuw werd de 0 gehouden, Leno was een uiterst betrouwbaar sluitstuk, en ook Shkodran Mustafi lijkt rustiger en veel minder in staat tot onbegrijpelijke blunders.
Met Bukayo Saka heeft Arsenal een echt goudhaantje in huis, en gehoopt moet worden dat diens contract zo snel mogelijk opengebroken wordt. Naar verluidt zijn er al heel wat kapers op de kust. Ook nu weer was de gelegenheids-linksachter bepalend voor het eindresultaat. Na een zoveelste infiltratie, en met nog een tiental minuten op de klok, kreeg hij de bal van Aubameyang en hij verstuurde op het perfecte ogenblik een heerlijk onbetaalbare voorzet die net voor de voet van de aanstormende Alexandre Lacazette belandde. 0-1 en meteen een heel belangrijk uitdoelpunt en dito zege voor de Gunners.
De terugwedstrijd komt er al aan over een week, maar eerst is er natuurlijk nog de Premier League, met een nieuwe must-win.
Zondag 23/02/2020, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 27: Arsenal – Everton
Het duel tussen deze twee traditieclubs is, het is voorlopig niet anders, een duel tussen middenmoters. Arsenal staat nog steeds op die 10e plaats, maar is er dankzij de zege tegen Newcastle in geslaagd de kloof met de degradatieplaatsen uit te diepen tot 10 punten. Everton telt 2 punten meer en staat op plaats 9.
Indien de straf tegen Manchester City wegens nieuwe overtredingen van de Financial Fair Play Rules, bekrachtigd wordt, en de Citizens volgend seizoen dus geen Champions League mogen spelen, zal het volgens het huidige klassement (en indien City geen aftrek van punten in de Premier League over zich heen krijgt) mogelijk de ploeg die vijfde eindigt zijn die nog een ticket voor de voorronde van het kampioenenbal op zak steekt. Momenteel is dat Tottenham, en de Spurs hebben 6 punten meer dan hun Noord-Londense rivalen.
Heeft Arsenal derhalve nog kans op kwalificatie? Zover gaan we nu niet denken. De Gunners zullen alleszins een ijzersterke eindsprint nodig hebben en dus moet de wedstrijd tegen The Toffees drie punten opleveren.
Ook Everton wisselde onlangs van coach. De door de wol geverfde Italiaanse topcoach Carlo Ancelotti (ook nog genoemd bij Arsenal) tekende een contract aan de blauwe kant van de Mersey. De in Reggiolo geboren, 60-jarige Ancelotti is al bijna 20 jaar coach. Everton is zijn 10e club, en na zijn debuut bij Reggiana en het vervolg bij Parma zat hij op de trainersbank bij absolute topclubs. Hij werkte bij Juventus, AC Milan, Chelsea, PSG, Real Madrid, Bayern München en Napoli.
Ancelotti heeft natuurlijk zijn huiswerk gemaakt en zal Arsenal door en door kennen. Met Alex Iwobi en Theo Walcott in zijn kern heeft hij nog twee jongens in huis die het Emirates kennen. Of het allemaal voldoende zal zijn om Arsenal punten af te pakken valt nog te betwijfelen.
In de meest recente geschiedenis wist Everton op het Emirates wel af en toe een puntje mee te graaien, maar winnen konden ze er nog nooit. Hun laatste competitie-overwinning op bezoek bij Arsenal dateert immers reeds van 20 januari 1996. Het door Bruce Rioch geleide Arsenal verloor toen met 1-2 van Everton, bij wie de in België welbekende Daniël Amokachi mee op het veld stond.
De progressie die de Gunners de laatste weken maken is overduidelijk. Bevestiging tegen Everton zou alles nog veel mooier maken, om dan enkele dagen later Olympiacos geen illusies te laten over het bereiken van de volgende Europese ronde.
Het duel tussen deze twee traditieclubs is, het is voorlopig niet anders, een duel tussen middenmoters. Arsenal staat nog steeds op die 10e plaats, maar is er dankzij de zege tegen Newcastle in geslaagd de kloof met de degradatieplaatsen uit te diepen tot 10 punten. Everton telt 2 punten meer en staat op plaats 9.
Indien de straf tegen Manchester City wegens nieuwe overtredingen van de Financial Fair Play Rules, bekrachtigd wordt, en de Citizens volgend seizoen dus geen Champions League mogen spelen, zal het volgens het huidige klassement (en indien City geen aftrek van punten in de Premier League over zich heen krijgt) mogelijk de ploeg die vijfde eindigt zijn die nog een ticket voor de voorronde van het kampioenenbal op zak steekt. Momenteel is dat Tottenham, en de Spurs hebben 6 punten meer dan hun Noord-Londense rivalen.
Heeft Arsenal derhalve nog kans op kwalificatie? Zover gaan we nu niet denken. De Gunners zullen alleszins een ijzersterke eindsprint nodig hebben en dus moet de wedstrijd tegen The Toffees drie punten opleveren.
Ook Everton wisselde onlangs van coach. De door de wol geverfde Italiaanse topcoach Carlo Ancelotti (ook nog genoemd bij Arsenal) tekende een contract aan de blauwe kant van de Mersey. De in Reggiolo geboren, 60-jarige Ancelotti is al bijna 20 jaar coach. Everton is zijn 10e club, en na zijn debuut bij Reggiana en het vervolg bij Parma zat hij op de trainersbank bij absolute topclubs. Hij werkte bij Juventus, AC Milan, Chelsea, PSG, Real Madrid, Bayern München en Napoli.
Ancelotti heeft natuurlijk zijn huiswerk gemaakt en zal Arsenal door en door kennen. Met Alex Iwobi en Theo Walcott in zijn kern heeft hij nog twee jongens in huis die het Emirates kennen. Of het allemaal voldoende zal zijn om Arsenal punten af te pakken valt nog te betwijfelen.
In de meest recente geschiedenis wist Everton op het Emirates wel af en toe een puntje mee te graaien, maar winnen konden ze er nog nooit. Hun laatste competitie-overwinning op bezoek bij Arsenal dateert immers reeds van 20 januari 1996. Het door Bruce Rioch geleide Arsenal verloor toen met 1-2 van Everton, bij wie de in België welbekende Daniël Amokachi mee op het veld stond.
De progressie die de Gunners de laatste weken maken is overduidelijk. Bevestiging tegen Everton zou alles nog veel mooier maken, om dan enkele dagen later Olympiacos geen illusies te laten over het bereiken van de volgende Europese ronde.
EEN STEVIGE PORTIE ZON
Door Marcel Bogaerts
Er was na het laatste fluitsignaal van Lee Mason in Arsenal-Newcastle geen enkele sterveling met een hart voor Arsenal te vinden die geen kamerbrede lach op het gelaat had. En of dat terecht was.
Het eerste halfuur tegen de Magpies was moeilijk. De bezoekers trokken, niet onverwacht, een dubbele afweergordel op en Arsenal wist er niet dadelijk raad mee. Na een half uur spelen begon de machine warm te draaien, en werd de bezoekende defensie meermaals op de proef gesteld, maar Newcastle haalde zonder averij de rust. De stevige Arsenal defensie (ook met Shkodran Mustafi), de infiltraties van Bukayo Saka en de steeds beter lopende samenwerking Ceballos-Özil-Pepe beloofde echter veel goeds voor de tweede periode.
Die tweede helft loste de verwachtingen in, en hoe. Pepe schilderde bal op het hoofd van Aubameyang voor de 1-0 en amper een paar minuten later was het opnieuw bingo toen Saka een paar verdedigers voor joker zette en Nicolas Pepe bereikte. Arsenal speelde een oogstrelende tweede helft. Newcastle ging wel meedoen en was enkele keren dicht bij de aansluitingstreffer, maar in de laatste tien minuten zorgden de Gunners voor een dessert met Özil (wat een wedstrijd heeft die gespeeld) en de pousse-café was voor Lacazette.
4-0, een stevig karton, een clean sheet. Er is een berg vertrouwen getankt voor de volgende opdrachten. En we beginnen eraan met een pittige in Griekenland.
Er was na het laatste fluitsignaal van Lee Mason in Arsenal-Newcastle geen enkele sterveling met een hart voor Arsenal te vinden die geen kamerbrede lach op het gelaat had. En of dat terecht was.
Het eerste halfuur tegen de Magpies was moeilijk. De bezoekers trokken, niet onverwacht, een dubbele afweergordel op en Arsenal wist er niet dadelijk raad mee. Na een half uur spelen begon de machine warm te draaien, en werd de bezoekende defensie meermaals op de proef gesteld, maar Newcastle haalde zonder averij de rust. De stevige Arsenal defensie (ook met Shkodran Mustafi), de infiltraties van Bukayo Saka en de steeds beter lopende samenwerking Ceballos-Özil-Pepe beloofde echter veel goeds voor de tweede periode.
Die tweede helft loste de verwachtingen in, en hoe. Pepe schilderde bal op het hoofd van Aubameyang voor de 1-0 en amper een paar minuten later was het opnieuw bingo toen Saka een paar verdedigers voor joker zette en Nicolas Pepe bereikte. Arsenal speelde een oogstrelende tweede helft. Newcastle ging wel meedoen en was enkele keren dicht bij de aansluitingstreffer, maar in de laatste tien minuten zorgden de Gunners voor een dessert met Özil (wat een wedstrijd heeft die gespeeld) en de pousse-café was voor Lacazette.
4-0, een stevig karton, een clean sheet. Er is een berg vertrouwen getankt voor de volgende opdrachten. En we beginnen eraan met een pittige in Griekenland.
Donderdag 20/02/2020, 21u00, Georgios Karaiskakis stadion, Europa League: Olympiacos-Arsenal
Deze Griekse gigant heet eigenlijk voluit Olympiakos Syndesmos Filathlon Peiraios, wat eigenlijk voluit “Olympische vereniging van de sportvrienden van Piraeus” betekent. De club is actief in 17 sporten en is de grootste multi-sport organisatie van Griekenland en één van de grootste in de hele wereld.
Olympiacos werd gesticht in 1925 na een fusie van Piraeus Voetbal Club en Piraeus Fan Club en speelde in het voetbal een ronduit indrukwekkende erelijst bij elkaar. Ze werden 44 keer landskampioen en de Griekse nationale beker verhuisde 27 keer naar de havenstad vlakbij Athene.
In de Griekse Super League staat Olympiacos ook nu weer aan de leiding. Na 24 wedstrijden tellen ze twee punten voorsprong op PAOK Saloniki. Het nummer 3, AEK Athene, volgt al op 13 punten en die andere gigant, Panathinaikos, moet al een kloof van 20 punten overbruggen.
Olympiacos komt in het vangnet van de Europa League terecht na een 3e plaats in groep B van de groepsfase van de Champions League. Ze bevonden zich in het gezelschap van Tottenham, Bayern München en Rode Ster Belgrado, en wisten in die groep slechts vier punten te veroveren.
De huidige coach van de Grieken is de Portugees Pedro Martins, die eerder in zijn vaderland Maritimo, Rio Ave en Vitoria Guimaraes onder zijn hoede had.
De 35-jarige Fransman Mathieu Valbuena moet zowat de meest bekende speler van Olympiacos zijn.
De club uit Piraeus is overigens een tegenstrever die Arsenal al meerdere malen ontmoette, en steeds in de groepsfase van de Champions League. De thuismatchen werden gewonnen en de uitmatchen werden verloren, maar de waarschuwende vinger moet gaan naar de campagne 2015/2016. Op 29 september 2015 kwam Olympiacos zowaar winnen in het Emirates. De Gunners liepen constant achter de feiten aan, wisten twee keer gelijk te maken, maar hadden geen antwoord meer op de laatste goal van Finnbogason. Enkele maanden later, op 9 december, zorgde Arsenal voor een klinkend antwoord. Het was één van die superdagen van Olivier Giroud die met een kopbal, een schot met links en een strafschop zowat op zijn eentje voor 0-3 zorgde.
Indien het Arsenal ernst is met de Europa League, en wie twijfelt daaraan, moet gezorgd worden voor een stevige uitgangspositie in Piraeus.
Deze Griekse gigant heet eigenlijk voluit Olympiakos Syndesmos Filathlon Peiraios, wat eigenlijk voluit “Olympische vereniging van de sportvrienden van Piraeus” betekent. De club is actief in 17 sporten en is de grootste multi-sport organisatie van Griekenland en één van de grootste in de hele wereld.
Olympiacos werd gesticht in 1925 na een fusie van Piraeus Voetbal Club en Piraeus Fan Club en speelde in het voetbal een ronduit indrukwekkende erelijst bij elkaar. Ze werden 44 keer landskampioen en de Griekse nationale beker verhuisde 27 keer naar de havenstad vlakbij Athene.
In de Griekse Super League staat Olympiacos ook nu weer aan de leiding. Na 24 wedstrijden tellen ze twee punten voorsprong op PAOK Saloniki. Het nummer 3, AEK Athene, volgt al op 13 punten en die andere gigant, Panathinaikos, moet al een kloof van 20 punten overbruggen.
Olympiacos komt in het vangnet van de Europa League terecht na een 3e plaats in groep B van de groepsfase van de Champions League. Ze bevonden zich in het gezelschap van Tottenham, Bayern München en Rode Ster Belgrado, en wisten in die groep slechts vier punten te veroveren.
De huidige coach van de Grieken is de Portugees Pedro Martins, die eerder in zijn vaderland Maritimo, Rio Ave en Vitoria Guimaraes onder zijn hoede had.
De 35-jarige Fransman Mathieu Valbuena moet zowat de meest bekende speler van Olympiacos zijn.
De club uit Piraeus is overigens een tegenstrever die Arsenal al meerdere malen ontmoette, en steeds in de groepsfase van de Champions League. De thuismatchen werden gewonnen en de uitmatchen werden verloren, maar de waarschuwende vinger moet gaan naar de campagne 2015/2016. Op 29 september 2015 kwam Olympiacos zowaar winnen in het Emirates. De Gunners liepen constant achter de feiten aan, wisten twee keer gelijk te maken, maar hadden geen antwoord meer op de laatste goal van Finnbogason. Enkele maanden later, op 9 december, zorgde Arsenal voor een klinkend antwoord. Het was één van die superdagen van Olivier Giroud die met een kopbal, een schot met links en een strafschop zowat op zijn eentje voor 0-3 zorgde.
Indien het Arsenal ernst is met de Europa League, en wie twijfelt daaraan, moet gezorgd worden voor een stevige uitgangspositie in Piraeus.
DONKERE DAGEN
Door Marcel Bogaerts
Ook op Turf Moor is Arsenal er niet in geslaagd de drie punten mee naar het Emirates te nemen. Het bleef bij een bloedeloos 0-0 gelijkspel en de Gunners verdienden ook niets meer. Het was het 13e gelijkspel in deze competitie en dat betekent dat de Londenaars nu reeds meer dan de helft van hun wedstrijden in een puntendeling zagen eindigen. Dat is zonder meer zwak.
Erger is nog dat er slechts 6 overwinningen genoteerd werden. Daarmee behoort Arsenal bij de zwakst presterende clubs uit de Premier League, want alleen de voorlaatste Watford met 5 en hekkensluiter Norwich met 4 doen het nog slechter.
Gelijke spelen in plaats van nederlagen zorgen er wel voor dat de afstand tot de degradatieplaatsen 7 punten blijft, maar het behalen van een Europese plaats lijkt nu eerder science fiction en het afwenden van degradatie is harde realiteit. Het zijn intrieste vaststellingen die we moeten maken.
De heren op het veld laten het lelijk afweten. Een snoepreisje naar Dubai is dan de rekening die ze daarvoor gepresenteerd krijgen. Wie het begrijpt mag het eens uitleggen. We hopen alleen maar dat er in de komende dagen duidelijke woorden zullen vallen, dat alle neuzen in dezelfde richting geduwd worden en dat we een stevige slotperiode van het seizoen zullen mogen beleven. Arsenal is nog op drie vlakken actief. De competitie zonder verdere ongerustheid afwerken lijkt in de Premier League nog het enige mogelijke, maar de bekertornooien bieden meer perspectief met Portsmouth en Olympiacos als volgende opdrachten.
Ook op Turf Moor is Arsenal er niet in geslaagd de drie punten mee naar het Emirates te nemen. Het bleef bij een bloedeloos 0-0 gelijkspel en de Gunners verdienden ook niets meer. Het was het 13e gelijkspel in deze competitie en dat betekent dat de Londenaars nu reeds meer dan de helft van hun wedstrijden in een puntendeling zagen eindigen. Dat is zonder meer zwak.
Erger is nog dat er slechts 6 overwinningen genoteerd werden. Daarmee behoort Arsenal bij de zwakst presterende clubs uit de Premier League, want alleen de voorlaatste Watford met 5 en hekkensluiter Norwich met 4 doen het nog slechter.
Gelijke spelen in plaats van nederlagen zorgen er wel voor dat de afstand tot de degradatieplaatsen 7 punten blijft, maar het behalen van een Europese plaats lijkt nu eerder science fiction en het afwenden van degradatie is harde realiteit. Het zijn intrieste vaststellingen die we moeten maken.
De heren op het veld laten het lelijk afweten. Een snoepreisje naar Dubai is dan de rekening die ze daarvoor gepresenteerd krijgen. Wie het begrijpt mag het eens uitleggen. We hopen alleen maar dat er in de komende dagen duidelijke woorden zullen vallen, dat alle neuzen in dezelfde richting geduwd worden en dat we een stevige slotperiode van het seizoen zullen mogen beleven. Arsenal is nog op drie vlakken actief. De competitie zonder verdere ongerustheid afwerken lijkt in de Premier League nog het enige mogelijke, maar de bekertornooien bieden meer perspectief met Portsmouth en Olympiacos als volgende opdrachten.
Zondag 16/02/2020 16u30 Emirates, Premier League matchweek 26, Arsenal – Newcastle
Een nieuw duel tussen middenmoters kondigt zich aan, en de druk op de Gunners om eindelijk eens wedstrijden te gaan winnen is er niet minder om. The Magpies hebben evenveel punten als Arsenal maar hebben wel een negatief doelsaldo van 12. Arsenal staat 2 goals in het rood.
Komt die broodnodige competitie-overwinning er aan tegen de ploeg van Steve Bruce? Er waren tijden dat de mens die iets anders dan een zege durfde voorspellen meteen stapelgek verklaard werd. We beleven andere tijden nu, zoveel is duidelijk.
Newcastle won tot hiertoe 8 wedstrijden, Arsenal 6. Ze moesten 10 keer in de nederlaag berusten, op dat punt doet Arsenal het dan weer (veel) beter. De Gunners verloren 6 keer, en dat is evenveel als Manchester City, Leicester City en Wolverhampton. Enkel Liverpool, de ongenaakbare leider, doet beter, de Reds verloren nog niet.
Het is dan ook duidelijk dat de onmacht van Arsenal om een wedstrijd winnend af te sluiten aan de basis ligt van de huidige precaire situatie in de rangschikking. Kan een overwinning tegen de Noord-Engelsen de ommekeer inluiden? We durven het alleen maar hopen.
Een van de 6 overwinningen van Arsenal kwam overigens tot stand op het veld van Newcastle. De Gunners wonnen op 11 augustus 2019 de openingswedstrijd van de huidige competitie met 0-1 dankzij een doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang. Een herhaling van dit scenario, uiteraard zonder tegendoelpunten, zou al mooi zijn.
Een nieuw duel tussen middenmoters kondigt zich aan, en de druk op de Gunners om eindelijk eens wedstrijden te gaan winnen is er niet minder om. The Magpies hebben evenveel punten als Arsenal maar hebben wel een negatief doelsaldo van 12. Arsenal staat 2 goals in het rood.
Komt die broodnodige competitie-overwinning er aan tegen de ploeg van Steve Bruce? Er waren tijden dat de mens die iets anders dan een zege durfde voorspellen meteen stapelgek verklaard werd. We beleven andere tijden nu, zoveel is duidelijk.
Newcastle won tot hiertoe 8 wedstrijden, Arsenal 6. Ze moesten 10 keer in de nederlaag berusten, op dat punt doet Arsenal het dan weer (veel) beter. De Gunners verloren 6 keer, en dat is evenveel als Manchester City, Leicester City en Wolverhampton. Enkel Liverpool, de ongenaakbare leider, doet beter, de Reds verloren nog niet.
Het is dan ook duidelijk dat de onmacht van Arsenal om een wedstrijd winnend af te sluiten aan de basis ligt van de huidige precaire situatie in de rangschikking. Kan een overwinning tegen de Noord-Engelsen de ommekeer inluiden? We durven het alleen maar hopen.
Een van de 6 overwinningen van Arsenal kwam overigens tot stand op het veld van Newcastle. De Gunners wonnen op 11 augustus 2019 de openingswedstrijd van de huidige competitie met 0-1 dankzij een doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang. Een herhaling van dit scenario, uiteraard zonder tegendoelpunten, zou al mooi zijn.
NOG EENTJE VOOR DE WINTERSTOP
Door Marcel Bogaerts
Ze mogen dan wel aan de Brexit begonnen zijn, daar over het kanaal, de voetbalbonzen aldaar hebben toch minstens één goede gewoonte overgenomen van het vasteland en dat is een winterstop. Natuurlijk moeten ze daar weer iets aparts doen, en die winterstop komt er dan ook aan als de meeste landen in Europa al terug aan voetballen toe zijn. Vreemde jongens die Britten. Hoe dan ook, voor Arsenal is die korte rust welgekomen, al is het maar om de geblesseerde en herstellende spelers nog wat extra tijd te gunnen.
Er was overigens veel reden tot tevredenheid na de bekerkwalificatie in het kleine stadion op Dean Court. Bukayo Saka had met een harde knal vanop links voor 0-1 gezorgd, en de van Leeds United teruggekeerde Eddie Nketiah rondde een bijzonder fraaie teamactie af. Slechts in een lange blessuretijd (Shkodran Mustafi was met een draagberrie afgevoerd) kon de thuisploeg nog tegenscoren.
Voor de volgende ronde wordt Arsenal opnieuw aan de kust verwacht om er in Fratton Park het opnemen tegen Pompey, zoals de lokale club Portsmouth genoemd wordt. Dat is voor begin maart.
Nu volgt er eerst nog, voor de winter break, een laatste Premier League opdracht.
Ze mogen dan wel aan de Brexit begonnen zijn, daar over het kanaal, de voetbalbonzen aldaar hebben toch minstens één goede gewoonte overgenomen van het vasteland en dat is een winterstop. Natuurlijk moeten ze daar weer iets aparts doen, en die winterstop komt er dan ook aan als de meeste landen in Europa al terug aan voetballen toe zijn. Vreemde jongens die Britten. Hoe dan ook, voor Arsenal is die korte rust welgekomen, al is het maar om de geblesseerde en herstellende spelers nog wat extra tijd te gunnen.
Er was overigens veel reden tot tevredenheid na de bekerkwalificatie in het kleine stadion op Dean Court. Bukayo Saka had met een harde knal vanop links voor 0-1 gezorgd, en de van Leeds United teruggekeerde Eddie Nketiah rondde een bijzonder fraaie teamactie af. Slechts in een lange blessuretijd (Shkodran Mustafi was met een draagberrie afgevoerd) kon de thuisploeg nog tegenscoren.
Voor de volgende ronde wordt Arsenal opnieuw aan de kust verwacht om er in Fratton Park het opnemen tegen Pompey, zoals de lokale club Portsmouth genoemd wordt. Dat is voor begin maart.
Nu volgt er eerst nog, voor de winter break, een laatste Premier League opdracht.
Zondag 02/02/2020, 14u00 Turf Moor, Premier League matchweek 25: Burnley – Arsenal
Een duel tussen middenmoters, meer is de wedstrijd tussen The Clarets van Sean Dyche en de Gunners van Mikel Arteta helaas niet. Burnley telt net als Arsenal 30 punten, maar wist wel drie wedstrijden meer te winnen. Bij die negen overwinningen van Burnley zit niet de heenwedstrijd op het Emirates. Die werd gewonnen door Arsenal met 2-1 door doelpunten van Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang. Beide goals vielen overigens op aangeven van Dani Ceballos. De man van Real Madrid is na zijn blessure wat op een zijspoor geraakt en lijkt er niet in te lukken over het hoofd van Mesut Özil te springen.
Om de laatste competitie nederlaag van Arsenal op Turf Moor terug te vinden moesten we overigens teruggaan tot 15 december 1973, 46 jaar geleden dus. Het door Bertie Mee geleide Arsenal verloor toen met 2-1.
Natuurlijk geldt voor deze volgende competitie-opdracht, niet voor de eerste keer, maar 1 ordewoord en dat is: winnen. Mikel Arteta is nog steeds maar aan 1 competitiezege toe. Arsenal trappelt ter plaatse. De degradatieplaatsen zijn nog steeds maar 7 punten verwijderd, een gelijkspel leidt tot niets terwijl een nederlaag de nervositeit alleen maar opnieuw zal doen toenemen.
Een duel tussen middenmoters, meer is de wedstrijd tussen The Clarets van Sean Dyche en de Gunners van Mikel Arteta helaas niet. Burnley telt net als Arsenal 30 punten, maar wist wel drie wedstrijden meer te winnen. Bij die negen overwinningen van Burnley zit niet de heenwedstrijd op het Emirates. Die werd gewonnen door Arsenal met 2-1 door doelpunten van Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang. Beide goals vielen overigens op aangeven van Dani Ceballos. De man van Real Madrid is na zijn blessure wat op een zijspoor geraakt en lijkt er niet in te lukken over het hoofd van Mesut Özil te springen.
Om de laatste competitie nederlaag van Arsenal op Turf Moor terug te vinden moesten we overigens teruggaan tot 15 december 1973, 46 jaar geleden dus. Het door Bertie Mee geleide Arsenal verloor toen met 2-1.
Natuurlijk geldt voor deze volgende competitie-opdracht, niet voor de eerste keer, maar 1 ordewoord en dat is: winnen. Mikel Arteta is nog steeds maar aan 1 competitiezege toe. Arsenal trappelt ter plaatse. De degradatieplaatsen zijn nog steeds maar 7 punten verwijderd, een gelijkspel leidt tot niets terwijl een nederlaag de nervositeit alleen maar opnieuw zal doen toenemen.
GRINTA
Door Marcel Bogaerts
Het was me het avondje wel op Stamford Bridge. Arsenal probeerde wel even de neus aan het venster te steken in de aanvang van het Londense derby, maar de thuisploeg nam vrijwel onmiddellijk het commando over en zo kregen we het omgekeerd beeld van de wedstrijd op het Emirates een drietal weken geleden. De Gunners waren nergens en het was wachten op het openingsdoelpunt van The Blues.
Shkodran Mustafi stak de thuisploeg een handje toe met een zeer slordige terugspeelbal. We zijn de tel kwijt, zoveel hopeloze tussenkomsten heeft de Duitse verdediger al op zijn geweten. Tammy Abraham zag zijn kans schoon. David Luiz probeerde de meubelen nog te redden, maar hij had totaal geen oog voor de bal en trok de jonge thuisspeler heel erg cynisch neer. Duidelijke strafschop, en, veel erger, een rode kaart voor de Braziliaan, bevestigd door de VAR. Jorginho zette om. Arsenal was totaal aangeslagen, probeerde zich te reorganiseren, maar kon in aanvallend opzicht helemaal niets aan de wedstrijd bijdragen. Met de 1-0 achterstand aan de rust mochten de Gunners heel blij zijn.
De rust deed de Noord-Londenaren goed. Arsenal begon een woordje mee te spreken en het mocht daarvoor rekenen op een verdediging die pal stond, het naar achter trekken van Granit Xhaka was een uitstekende ingreep van coach Arteta. Voorbij het uur was het zondaar Mustafi die een bal strak vooruit stuurde naar Gabriël Martinelli. De Braziliaanse tiener ging op avontuur, zag N’golo Kante nogal onhandig uitglijden en zette de turbo aan. Nicolas Pepe was mee maar de Ivoriaan zag hoe zijn jonge ploegmaat met een laag schot doelman Kepa te grazen nam, de bordjes hingen gelijk. Het was de allereerste doelpoging van Arsenal….
Chelsea leek het laken alsnog naar zich toe te trekken toen Azpilicueta scoorde met minder dan tien minuten te gaan. Het was een hard verdict voor een met hart en ziel strijdende rood-witte ploeg, al moest zelfs de meest verstokte Arsenalfan toegeven dat op basis van de wedstrijdstatistieken zijn ploeg niet anders verdiende dan puntenloos terug naar Islington te keren.
Maar Arsenal, spelend naar de eigen fans toe, haalde nog een punt. De terug optredende Hector Bellerin kwam van op links, haakte zich voorbij twee niet echt scherp verdedigende thuisspelers en schoot met zijn linker diagonaal laag over de grond in het hoekje.
Met dit gelijkspel schiet Arsenal niets op in het klassement, maar een nederlaag had wel een verdere tuimeling ingeluid. Grinta was, for the umpteenth time, het synoniem van resultaat. Hopelijk hebben ze het nu door.
Het was me het avondje wel op Stamford Bridge. Arsenal probeerde wel even de neus aan het venster te steken in de aanvang van het Londense derby, maar de thuisploeg nam vrijwel onmiddellijk het commando over en zo kregen we het omgekeerd beeld van de wedstrijd op het Emirates een drietal weken geleden. De Gunners waren nergens en het was wachten op het openingsdoelpunt van The Blues.
Shkodran Mustafi stak de thuisploeg een handje toe met een zeer slordige terugspeelbal. We zijn de tel kwijt, zoveel hopeloze tussenkomsten heeft de Duitse verdediger al op zijn geweten. Tammy Abraham zag zijn kans schoon. David Luiz probeerde de meubelen nog te redden, maar hij had totaal geen oog voor de bal en trok de jonge thuisspeler heel erg cynisch neer. Duidelijke strafschop, en, veel erger, een rode kaart voor de Braziliaan, bevestigd door de VAR. Jorginho zette om. Arsenal was totaal aangeslagen, probeerde zich te reorganiseren, maar kon in aanvallend opzicht helemaal niets aan de wedstrijd bijdragen. Met de 1-0 achterstand aan de rust mochten de Gunners heel blij zijn.
De rust deed de Noord-Londenaren goed. Arsenal begon een woordje mee te spreken en het mocht daarvoor rekenen op een verdediging die pal stond, het naar achter trekken van Granit Xhaka was een uitstekende ingreep van coach Arteta. Voorbij het uur was het zondaar Mustafi die een bal strak vooruit stuurde naar Gabriël Martinelli. De Braziliaanse tiener ging op avontuur, zag N’golo Kante nogal onhandig uitglijden en zette de turbo aan. Nicolas Pepe was mee maar de Ivoriaan zag hoe zijn jonge ploegmaat met een laag schot doelman Kepa te grazen nam, de bordjes hingen gelijk. Het was de allereerste doelpoging van Arsenal….
Chelsea leek het laken alsnog naar zich toe te trekken toen Azpilicueta scoorde met minder dan tien minuten te gaan. Het was een hard verdict voor een met hart en ziel strijdende rood-witte ploeg, al moest zelfs de meest verstokte Arsenalfan toegeven dat op basis van de wedstrijdstatistieken zijn ploeg niet anders verdiende dan puntenloos terug naar Islington te keren.
Maar Arsenal, spelend naar de eigen fans toe, haalde nog een punt. De terug optredende Hector Bellerin kwam van op links, haakte zich voorbij twee niet echt scherp verdedigende thuisspelers en schoot met zijn linker diagonaal laag over de grond in het hoekje.
Met dit gelijkspel schiet Arsenal niets op in het klassement, maar een nederlaag had wel een verdere tuimeling ingeluid. Grinta was, for the umpteenth time, het synoniem van resultaat. Hopelijk hebben ze het nu door.
Maandag 27/01/2020, 20u00 Vitality Stadium, FA Cup, Bournemouth – Arsenal
De competitie voor Arsenal mag nu even bezinken, de volgende opdracht is er één in het kader van het FA Cup tornooi. Na de niet overtuigende overwinning tegen Leeds United volgt nu een verplaatsing naar het Bournemouth van Eddy Howe.
The Cherries staan met 23 punten 18e in de rangschikking, op een degradatieplaats, en hebben dus andere katten te geselen dan kwalificatie voor de FA Cup. Maar de FA Cup in Engeland is meer dan een prestige tornooi, en dus wacht Arsenal aan de kust een zware avond en dito opdracht.
Bournemouth heeft trouwens in competitie net evenveel overwinningen als Arsenal, namelijk zes, en met dat cijfer behoren ook de Gunners tot de slechtsten van de Premier League.
Het wordt het allereerste FA Cup duel in de geschiedenis tussen beide clubs. Kan Arsenal met een kwalificatie vertrouwen tanken voor het verdere verloop van het seizoen? Met nog 14 wedstrijden in competitie te gaan, en een mogelijkheden biedende Europees duel met Olympiacos voor de boeg zou dat erg welkom zijn.
De competitie voor Arsenal mag nu even bezinken, de volgende opdracht is er één in het kader van het FA Cup tornooi. Na de niet overtuigende overwinning tegen Leeds United volgt nu een verplaatsing naar het Bournemouth van Eddy Howe.
The Cherries staan met 23 punten 18e in de rangschikking, op een degradatieplaats, en hebben dus andere katten te geselen dan kwalificatie voor de FA Cup. Maar de FA Cup in Engeland is meer dan een prestige tornooi, en dus wacht Arsenal aan de kust een zware avond en dito opdracht.
Bournemouth heeft trouwens in competitie net evenveel overwinningen als Arsenal, namelijk zes, en met dat cijfer behoren ook de Gunners tot de slechtsten van de Premier League.
Het wordt het allereerste FA Cup duel in de geschiedenis tussen beide clubs. Kan Arsenal met een kwalificatie vertrouwen tanken voor het verdere verloop van het seizoen? Met nog 14 wedstrijden in competitie te gaan, en een mogelijkheden biedende Europees duel met Olympiacos voor de boeg zou dat erg welkom zijn.
NOG STEEDS NAAR ONDER KIJKEN
Door Marcel Bogaerts
Het wil nog steeds niet lukken voor Arsenal. Het spelpeil is dan wel drastisch verbeterd, maar een voorsprong overtuigend vasthouden blijft een onmogelijke opdracht, en die voorsprong uitbreiden is niet meer dan een vrome wens. Natuurlijk kan de blessurelast tellen als serieuze verontschuldiging, en uiteraard is ook de schorsing van topschutter Aubameyang een meer dan ernstige handicap. Maar toch.
Tegen Sheffield kwam Arsenal op het einde van de eerste helft verdiend op voorsprong via Gabriël Martinelli. De jonge Braziliaan had al eerder in de wedstrijd kunnen scoren en met 2-0 aan de rust had het pleit misschien beslecht kunnen zijn. In de tweede helft eiste gans Arsenal een strafschop toen Nicolas Pepe over het been van een verdediger tegen de grasmat ging. Mike Dean en de VAR wuifden het protest weg. Het bleef dus bij 1-0 en The Blades wisten ruim over minuut 80 nog gelijk te maken.
En zo blijft Arsenal, niet geruststellend, slechts zeven punten voor op de degradatieplaats van Aston Villa. Bournemouth volgt op 9 punten en Norwich City op 12 punten. De Champions League plek van Chelsea is 10 punten verwijderd. De Gunners zijn een middenmoter in Engeland geworden, en dat is zonder meer onvoldoende voor een club die zulke hoge toegangsprijzen hanteert.
Aan de kop van het klassement verloor Liverpool nog altijd geen enkele wedstrijd. De ploeg van Jürgen Klopp staat nu al 16 punten voor op de tweede, Manchester City. De vraag is allang niet meer of Liverpool kampioen kan worden, maar of ze dat ongeslagen kunnen doen.
Beterschap voor Arsenal, we kunnen het met zijn allen blijven wensen, en de vraag is of het er eindelijk eens van gaat komen. Misschien in de volgende wedstrijd?
Het wil nog steeds niet lukken voor Arsenal. Het spelpeil is dan wel drastisch verbeterd, maar een voorsprong overtuigend vasthouden blijft een onmogelijke opdracht, en die voorsprong uitbreiden is niet meer dan een vrome wens. Natuurlijk kan de blessurelast tellen als serieuze verontschuldiging, en uiteraard is ook de schorsing van topschutter Aubameyang een meer dan ernstige handicap. Maar toch.
Tegen Sheffield kwam Arsenal op het einde van de eerste helft verdiend op voorsprong via Gabriël Martinelli. De jonge Braziliaan had al eerder in de wedstrijd kunnen scoren en met 2-0 aan de rust had het pleit misschien beslecht kunnen zijn. In de tweede helft eiste gans Arsenal een strafschop toen Nicolas Pepe over het been van een verdediger tegen de grasmat ging. Mike Dean en de VAR wuifden het protest weg. Het bleef dus bij 1-0 en The Blades wisten ruim over minuut 80 nog gelijk te maken.
En zo blijft Arsenal, niet geruststellend, slechts zeven punten voor op de degradatieplaats van Aston Villa. Bournemouth volgt op 9 punten en Norwich City op 12 punten. De Champions League plek van Chelsea is 10 punten verwijderd. De Gunners zijn een middenmoter in Engeland geworden, en dat is zonder meer onvoldoende voor een club die zulke hoge toegangsprijzen hanteert.
Aan de kop van het klassement verloor Liverpool nog altijd geen enkele wedstrijd. De ploeg van Jürgen Klopp staat nu al 16 punten voor op de tweede, Manchester City. De vraag is allang niet meer of Liverpool kampioen kan worden, maar of ze dat ongeslagen kunnen doen.
Beterschap voor Arsenal, we kunnen het met zijn allen blijven wensen, en de vraag is of het er eindelijk eens van gaat komen. Misschien in de volgende wedstrijd?
Dinsdag 21/01/2020, 21u15, Stamford Bridge, Premier League Matchweek 24: Chelsea – Arsenal
Nog niet eens 3 weken geleden was het reverse fixture de allereerste opdracht aan huis voor de nieuwe coach Mikel Arteta. Een sfeervol Emirates maakte mee hoe het team van Frank Lampard in de eerste helft tureluurs gespeeld werd, en 1-0 aan de rust was een veel te karige beloning voor een enthousiaste, wilskrachtige en aan hoog tempo acterende thuisploeg. Arsenal kreeg in de slotfase het deksel op de neus omdat het hoge tempo veel te snel terugviel en dat was doodjammer.
Kunnen de Gunners hun gram halen op Stamford Bridge? Chelsea staat dan wel op een Champions League plek, maar is zeker op eigen veld beslist niet onaantastbaar.
De laatste competitie overwinning van Arsenal op het veld van Chelsea dateert ondertussen al van 29 oktober 2011. Een 2-1 achterstand aan de rust werd omgebogen in een voorsprong na doelpunten van Santos en Walcott. 10 minuten voor affluiten maakte Juan Mata terug gelijk voor de ploeg van coach André Villas-Boas, maar Robin Van Persie scoorde nog een keer met rechts en een keer met links, en het doelpunt in de slotminuut werd hem aangereikt door onze huidige coach.
Mogen we, nog maar eens, aan een vertrouwen gevende overwinning denken? Geen overbodige luxe met het oog op de bekeropdracht bij Bournemouth en de Europa League duels tegen Olympiacos.
Nog niet eens 3 weken geleden was het reverse fixture de allereerste opdracht aan huis voor de nieuwe coach Mikel Arteta. Een sfeervol Emirates maakte mee hoe het team van Frank Lampard in de eerste helft tureluurs gespeeld werd, en 1-0 aan de rust was een veel te karige beloning voor een enthousiaste, wilskrachtige en aan hoog tempo acterende thuisploeg. Arsenal kreeg in de slotfase het deksel op de neus omdat het hoge tempo veel te snel terugviel en dat was doodjammer.
Kunnen de Gunners hun gram halen op Stamford Bridge? Chelsea staat dan wel op een Champions League plek, maar is zeker op eigen veld beslist niet onaantastbaar.
De laatste competitie overwinning van Arsenal op het veld van Chelsea dateert ondertussen al van 29 oktober 2011. Een 2-1 achterstand aan de rust werd omgebogen in een voorsprong na doelpunten van Santos en Walcott. 10 minuten voor affluiten maakte Juan Mata terug gelijk voor de ploeg van coach André Villas-Boas, maar Robin Van Persie scoorde nog een keer met rechts en een keer met links, en het doelpunt in de slotminuut werd hem aangereikt door onze huidige coach.
Mogen we, nog maar eens, aan een vertrouwen gevende overwinning denken? Geen overbodige luxe met het oog op de bekeropdracht bij Bournemouth en de Europa League duels tegen Olympiacos.
SPELERS NEMEN HET TE LICHT OP
Door Marcel Bogaerts
De wedstrijd in Selhurst Park leverde –alweer- een onvoldoende resultaat op na een –alweer- teleurstellende prestatie.
Arsenal begon nochtans uitstekend aan de confrontatie met Crystal Palace. De Gunners eisten maar liefst 80% van het balbezit op en kwamen na 12 minuten meer dan terecht op voorsprong via Aubameyang die door Lacazette prachtig door de thuisverdediging geloodst werd. De bijdrage van de Eagles aan de wedstrijd was tot dan 0,0 geweest.
Een mens zou dan denken dat de beste ploeg op het elan doorgaat, maar dat was blijkbaar beneden de waardigheid van de heren in het geel, want arrogantie en een laat maar waaien mentaliteit namen opnieuw de bovenhand. De thuisploeg mocht beginnen meespelen, maar had daarvoor wel een aantal opvallende overtredingen nodig. Vooral de heer Ayew mocht ongestraft een aantal tikken uitdelen. En wij maar denken dat een herhaling van overtredingen ook met geel bestraft kan worden. Dat uiteindelijk de 0-1 aan de rust een te magere weergave van het overwicht van Arsenal was hadden de Noord-Londenaren uiteindelijk alleen aan zichzelf te danken.
Het kon natuurlijk niet blijven duren. Na nog geen tien minuten spelen in de tweede helft hingen de bordjes in evenwicht. Het was de man die het met de reglementen niet te nauw nam, Ayew, die uiteindelijk gelijk maakte. Hij had daarvoor een enorme portie geluk nodig want zijn eerder flauwe bal richting doel week af op de voet van David Luiz waardoor Leno totaal kansloos was.
Het werd nog erger voor Arsenal, want Pierre-Emerick Aubameyang ging, waarschijnlijk erg ongelukkig getimed, met gestrekt been door op de enkel van Max Meyer. Dat VAR Craig Pawson dit opnieuw zou bekijken was niet meer dan logisch. Referee Paul Tierney veranderde prompt zijn aanvankelijke gele kaart in een rode, en daar kan niemand iets op aan te merken hebben.
Arsenal werd wel wakker, ging terug voetballen, en Nicolas Pepe had geen meeval toen keeper Guaita zijn mooie plaatsbal nog tegen het doelhout kon deviëren en de rebound van Lacazette ook nog kon tegenhouden.
Het bleef uiteindelijk 1-1, Arsenal schiet met dit gelijkspel niets op en moet zelfs, de aankomende schorsing van Aubameyang indachtig, opnieuw naar onderen kijken. Jammer, deze gemiste kans. Coach Mikel Arteta mag nog eens een hartig woordje spreken met de heren vedetten.
De wedstrijd in Selhurst Park leverde –alweer- een onvoldoende resultaat op na een –alweer- teleurstellende prestatie.
Arsenal begon nochtans uitstekend aan de confrontatie met Crystal Palace. De Gunners eisten maar liefst 80% van het balbezit op en kwamen na 12 minuten meer dan terecht op voorsprong via Aubameyang die door Lacazette prachtig door de thuisverdediging geloodst werd. De bijdrage van de Eagles aan de wedstrijd was tot dan 0,0 geweest.
Een mens zou dan denken dat de beste ploeg op het elan doorgaat, maar dat was blijkbaar beneden de waardigheid van de heren in het geel, want arrogantie en een laat maar waaien mentaliteit namen opnieuw de bovenhand. De thuisploeg mocht beginnen meespelen, maar had daarvoor wel een aantal opvallende overtredingen nodig. Vooral de heer Ayew mocht ongestraft een aantal tikken uitdelen. En wij maar denken dat een herhaling van overtredingen ook met geel bestraft kan worden. Dat uiteindelijk de 0-1 aan de rust een te magere weergave van het overwicht van Arsenal was hadden de Noord-Londenaren uiteindelijk alleen aan zichzelf te danken.
Het kon natuurlijk niet blijven duren. Na nog geen tien minuten spelen in de tweede helft hingen de bordjes in evenwicht. Het was de man die het met de reglementen niet te nauw nam, Ayew, die uiteindelijk gelijk maakte. Hij had daarvoor een enorme portie geluk nodig want zijn eerder flauwe bal richting doel week af op de voet van David Luiz waardoor Leno totaal kansloos was.
Het werd nog erger voor Arsenal, want Pierre-Emerick Aubameyang ging, waarschijnlijk erg ongelukkig getimed, met gestrekt been door op de enkel van Max Meyer. Dat VAR Craig Pawson dit opnieuw zou bekijken was niet meer dan logisch. Referee Paul Tierney veranderde prompt zijn aanvankelijke gele kaart in een rode, en daar kan niemand iets op aan te merken hebben.
Arsenal werd wel wakker, ging terug voetballen, en Nicolas Pepe had geen meeval toen keeper Guaita zijn mooie plaatsbal nog tegen het doelhout kon deviëren en de rebound van Lacazette ook nog kon tegenhouden.
Het bleef uiteindelijk 1-1, Arsenal schiet met dit gelijkspel niets op en moet zelfs, de aankomende schorsing van Aubameyang indachtig, opnieuw naar onderen kijken. Jammer, deze gemiste kans. Coach Mikel Arteta mag nog eens een hartig woordje spreken met de heren vedetten.
Zaterdag 18/01/2020, 15u00, Emirates, Premier League matchweek 23: Arsenal – Sheffield United
De thuiswedstrijd tegen The Blades is natuurlijk een must win. Het nieuw gepromoveerde Sheffield United doet het echter uitstekend in de Premier League. Ze staan op een prima 6e plaats geparkeerd en tellen vier punten meer dan Arsenal. Uit spelen of thuis spelen, het lijkt niet veel verschil te maken voor de ploeg van Chris Wilder.
Sheffield United won de thuiswedstrijd tegen de Gunners met 1-0. Op 21 oktober 2019 scoorde Lys Mousset het enige doelpunt na een half uur. Het was een wedstrijd op het scherp van de snee, die met maar liefst acht gele kaarten gekruid werd.
Natuurlijk is alleen een overwinning een aanvaardbaar resultaat. Maar dat hebben we dit seizoen al dikwijls gezegd. Hopelijk beseffen de spelers dat een mooie overwinning tegen Manchester United en een gelukkige bekerkwalificatie tegen Leeds United onvoldoende reden tot blijheid vormen. Optimistische tweets van spelers richting fans zijn dat evenmin. Geen woorden maar daden.
De thuiswedstrijd tegen The Blades is natuurlijk een must win. Het nieuw gepromoveerde Sheffield United doet het echter uitstekend in de Premier League. Ze staan op een prima 6e plaats geparkeerd en tellen vier punten meer dan Arsenal. Uit spelen of thuis spelen, het lijkt niet veel verschil te maken voor de ploeg van Chris Wilder.
Sheffield United won de thuiswedstrijd tegen de Gunners met 1-0. Op 21 oktober 2019 scoorde Lys Mousset het enige doelpunt na een half uur. Het was een wedstrijd op het scherp van de snee, die met maar liefst acht gele kaarten gekruid werd.
Natuurlijk is alleen een overwinning een aanvaardbaar resultaat. Maar dat hebben we dit seizoen al dikwijls gezegd. Hopelijk beseffen de spelers dat een mooie overwinning tegen Manchester United en een gelukkige bekerkwalificatie tegen Leeds United onvoldoende reden tot blijheid vormen. Optimistische tweets van spelers richting fans zijn dat evenmin. Geen woorden maar daden.
OP DE VINGERS GETIKT
Door Marcel Bogaerts
Mikel Arteta moet een hartig woordje met zijn spelers gepraat hebben tijdens de rust van het bekerduel met Leeds United. De heren hadden er immers weer een ferm potje van gemaakt. De leider uit de Championship overblufte de thuisploeg op alle gebieden. Arsenal kreeg geen tijd om te ademen, werd constant onder druk gezet, verloor een aantal keer op hopeloze wijze de bal en liet toe dat de ploeg uit Yorkshire zowat 70 procent van de tijd het ronde speelgoed monopoliseerde. De 0-0 stand aan de rust was zonder meer enorm gevleid voor de thuisploeg en de bezoekende coach Bielsa moet zowat alle haren uit zijn hoofd getrokken hebben toen zijn manschappen keer op keer dotten van kansen wisten te verprutsen.
Het was een ander Arsenal dat uit de kleedkamer kwam. De onderschatting van de tegenstrever en het laat maar waaien voetbal uit de eerste helft was verdwenen. De Gunners staken terug bezieling, overtuiging en werklust in hun optreden en namen het duel in handen. De snelle Reiss Nelson bracht, weliswaar met een frommeldoelpunt, zijn ploeg op voorsprong en deze “one nil to the Arsenal” bleef tot het einde op het scorebord. Voor de volgende ronde wordt Arsenal aan de kust verwacht, in het kleine Vitality Stadium van Bournemouth. Maar eerst moet de remonte in het klassement van de Premier League nu een overtuigend vervolg krijgen.
Mikel Arteta moet een hartig woordje met zijn spelers gepraat hebben tijdens de rust van het bekerduel met Leeds United. De heren hadden er immers weer een ferm potje van gemaakt. De leider uit de Championship overblufte de thuisploeg op alle gebieden. Arsenal kreeg geen tijd om te ademen, werd constant onder druk gezet, verloor een aantal keer op hopeloze wijze de bal en liet toe dat de ploeg uit Yorkshire zowat 70 procent van de tijd het ronde speelgoed monopoliseerde. De 0-0 stand aan de rust was zonder meer enorm gevleid voor de thuisploeg en de bezoekende coach Bielsa moet zowat alle haren uit zijn hoofd getrokken hebben toen zijn manschappen keer op keer dotten van kansen wisten te verprutsen.
Het was een ander Arsenal dat uit de kleedkamer kwam. De onderschatting van de tegenstrever en het laat maar waaien voetbal uit de eerste helft was verdwenen. De Gunners staken terug bezieling, overtuiging en werklust in hun optreden en namen het duel in handen. De snelle Reiss Nelson bracht, weliswaar met een frommeldoelpunt, zijn ploeg op voorsprong en deze “one nil to the Arsenal” bleef tot het einde op het scorebord. Voor de volgende ronde wordt Arsenal aan de kust verwacht, in het kleine Vitality Stadium van Bournemouth. Maar eerst moet de remonte in het klassement van de Premier League nu een overtuigend vervolg krijgen.
Zaterdag 11/01/2020, 12u30 Selhurst Park, Premier League matchweek 22: Crystal Palace – Arsenal
The Eagles van manager Roy Hodgson hebben in het algemeen klassement een punt meer dan Arsenal. Met hun 28 punten staan ze net één plaats hoger. Ze wonnen ook een wedstrijd meer dan de Gunners (7 tegenover 6). Hun doelsaldo is -4 tegenover de -2 van Arsenal. Je zou dus kunnen zeggen dat er een typisch duel tussen middenmoters op het programma staat ten zuiden van de City.
Maar de Gooners verwachten uiteraard veel meer van hun ploeg. Bij winst in Selhurst Park kan, afhangend van de andere resultaten, Arsenal weer een sprong naar boven maken in de rangschikking en wil men op het Emirates nog kans maken op Europees voetbal volgend seizoen (en dan spreken we nog niet eens over de Champions League) is puntenverlies eigenlijk geen optie.
In de statistieken vinden we terug dat Arsenal en Crystal Palace 45 onderlinge duels afwerkten. 39 in de competitie, 4 in de League Cup en 2 in de FA Cup. De Eagles wonnen in totaal slechts 5 keer, waarvan 4 in competitie. Twee van die overwinningen liggen nog vers in het geheugen. Op 10 april 2017 wonnen de Eagles, onder leiding van “Big Sam” Allardyce thuis met 3-0. En vorig seizoen, op 21 april 2019, gingen de Gunners op eigen veld met 2-3 voor de bijl. De thuiswedstrijd in het huidige seizoen eindigde op 2-2. En zo moeten we vaststellen dat de laatste overwinning van Arsenal tegen Crystal Palace reeds twee jaar geleden is. Op 20 januari 2018 werd het 4-1 na een verschroeiende start van Arsenal. Het stond immers reeds 4-0 op minuut 22.
Arsenal Belgium heeft een feestweekend voor de boeg. Het gezamenlijk bekijken van de wedstrijd Crystal Palace – Arsenal wordt immers voorafgegaan door onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in ons lokaal Café Paradox te Kessel-Lo. De reeds toegezegde belangstelling en dito aanwezigheid oogt uitstekend, sfeervol en met de nodige natjes en droogjes, gekoppeld aan een aanwezigheidstombola met prachtige prijzen zou een overwinning van onze ploeg er een echt onvergetelijk feest van maken. We hebben er alle vertrouwen in! COYG!
The Eagles van manager Roy Hodgson hebben in het algemeen klassement een punt meer dan Arsenal. Met hun 28 punten staan ze net één plaats hoger. Ze wonnen ook een wedstrijd meer dan de Gunners (7 tegenover 6). Hun doelsaldo is -4 tegenover de -2 van Arsenal. Je zou dus kunnen zeggen dat er een typisch duel tussen middenmoters op het programma staat ten zuiden van de City.
Maar de Gooners verwachten uiteraard veel meer van hun ploeg. Bij winst in Selhurst Park kan, afhangend van de andere resultaten, Arsenal weer een sprong naar boven maken in de rangschikking en wil men op het Emirates nog kans maken op Europees voetbal volgend seizoen (en dan spreken we nog niet eens over de Champions League) is puntenverlies eigenlijk geen optie.
In de statistieken vinden we terug dat Arsenal en Crystal Palace 45 onderlinge duels afwerkten. 39 in de competitie, 4 in de League Cup en 2 in de FA Cup. De Eagles wonnen in totaal slechts 5 keer, waarvan 4 in competitie. Twee van die overwinningen liggen nog vers in het geheugen. Op 10 april 2017 wonnen de Eagles, onder leiding van “Big Sam” Allardyce thuis met 3-0. En vorig seizoen, op 21 april 2019, gingen de Gunners op eigen veld met 2-3 voor de bijl. De thuiswedstrijd in het huidige seizoen eindigde op 2-2. En zo moeten we vaststellen dat de laatste overwinning van Arsenal tegen Crystal Palace reeds twee jaar geleden is. Op 20 januari 2018 werd het 4-1 na een verschroeiende start van Arsenal. Het stond immers reeds 4-0 op minuut 22.
Arsenal Belgium heeft een feestweekend voor de boeg. Het gezamenlijk bekijken van de wedstrijd Crystal Palace – Arsenal wordt immers voorafgegaan door onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in ons lokaal Café Paradox te Kessel-Lo. De reeds toegezegde belangstelling en dito aanwezigheid oogt uitstekend, sfeervol en met de nodige natjes en droogjes, gekoppeld aan een aanwezigheidstombola met prachtige prijzen zou een overwinning van onze ploeg er een echt onvergetelijk feest van maken. We hebben er alle vertrouwen in! COYG!
DE STEMPEL VAN MIKEL ARTETA
Door Marcel Bogaerts
Arsenal had hoopgevende tekenen van leven getoond aan de kust op bezoek bij Bournemouth, en in de thuiswedstrijd tegen Chelsea trokken de Gunners die lijn door. The Blues van Frank Lampard wisten niet wat hen overkwam in de eerste helft. Ze werden langs alle kanten afgebluft door een bijzonder sterk acterende thuisploeg. Arsenal liet Chelsea, met vroeg en agressief stoorwerk door twee of drie mensen tegelijk amper aan de bal, en voor de eigen man in balbezit waren er steeds voldoende aanspeelmogelijkheden. De Noord-Londenaars speelden met grinta en overtuiging en de fans wisten het te waarderen. Het Emirates was een sfeervolle kuip en de 1-0 aan de rust was oververdiend.
Het voetbal dat de nieuwe coach wil spelen vraagt enorm veel van de fysische mogelijkheden van de spelers. De Gunners moesten gas terugnemen en Chelsea bracht evenwicht in de partij. En met nog amper zeven minuten officiële speeltijd te gaan veranderde alles. Leno bokste als een miniemenkeeper naast de bal en het ronde ding belandde bij Jorginho die maar in het lege doel te leggen had. Diezelfde Jorginho, die eigenlijk al onder de douches had moeten staan want scheidsrechter Pawson had onbegrijpelijk verzuimd hem een tweede geel karton onder de neus te duwen. Het werd zelfs 1-2 enkele minuten later en dat was voor iedere Arsenalspeler en –supporter een keiharde uppercut om te verwerken.
Enkele dagen later sloot de tweede klassieker in het Emirates stadion het eindejaarsprogramma van de Premier League af, en door de andere uitslagen zag Arsenal de eerste degradatieplaats amper vier punten lager liggen. Maar de lijn van tegen Chelsea werd gewoon doorgetrokken. De thuisploeg ging er opnieuw fel tegenaan, ook The Red Devils wisten, net als Chelsea, van geen hout pijlen te maken en deze keer was het Nicholas Pepe die de stand opende. De Gunners speelden een dijk van een eerste helft. Aubameyang vlamde over, Pepe trof de paal en een hoekschop van de Ivoriaan werd door Lacazette met een achterwaartse kopbal voor doel gebracht. Doelman de Gea probeerde weg te werken maar de bal belandde via de rug van een medemaat bij Sokratis. De Griek schoot bijna een gat in het net.
Ook nu weer moest Arsenal na de rust gas terugnemen, en United kon wat gaan meevoetballen. De verdediging van Arsenal hield echter goed stand, geen enkele thuisspeler voelde zich te goed om defensief bij te springen, en zowat elke Gunner liep zich de longen uit het lijf om de 2-0 voorsprong vast te houden. Het bleef ook 2-0, een dik verdiende overwinning en in het klassement staat Arsenal nu op de 10e plaats. De degradatiezone is zeven punten weg en iedere Gooner kan wat geruster ademen en met vertrouwen naar de volgende opdrachten toeleven.
De eerste van die opdrachten is het eerste duel in het FA Cup tornooi.
Arsenal had hoopgevende tekenen van leven getoond aan de kust op bezoek bij Bournemouth, en in de thuiswedstrijd tegen Chelsea trokken de Gunners die lijn door. The Blues van Frank Lampard wisten niet wat hen overkwam in de eerste helft. Ze werden langs alle kanten afgebluft door een bijzonder sterk acterende thuisploeg. Arsenal liet Chelsea, met vroeg en agressief stoorwerk door twee of drie mensen tegelijk amper aan de bal, en voor de eigen man in balbezit waren er steeds voldoende aanspeelmogelijkheden. De Noord-Londenaars speelden met grinta en overtuiging en de fans wisten het te waarderen. Het Emirates was een sfeervolle kuip en de 1-0 aan de rust was oververdiend.
Het voetbal dat de nieuwe coach wil spelen vraagt enorm veel van de fysische mogelijkheden van de spelers. De Gunners moesten gas terugnemen en Chelsea bracht evenwicht in de partij. En met nog amper zeven minuten officiële speeltijd te gaan veranderde alles. Leno bokste als een miniemenkeeper naast de bal en het ronde ding belandde bij Jorginho die maar in het lege doel te leggen had. Diezelfde Jorginho, die eigenlijk al onder de douches had moeten staan want scheidsrechter Pawson had onbegrijpelijk verzuimd hem een tweede geel karton onder de neus te duwen. Het werd zelfs 1-2 enkele minuten later en dat was voor iedere Arsenalspeler en –supporter een keiharde uppercut om te verwerken.
Enkele dagen later sloot de tweede klassieker in het Emirates stadion het eindejaarsprogramma van de Premier League af, en door de andere uitslagen zag Arsenal de eerste degradatieplaats amper vier punten lager liggen. Maar de lijn van tegen Chelsea werd gewoon doorgetrokken. De thuisploeg ging er opnieuw fel tegenaan, ook The Red Devils wisten, net als Chelsea, van geen hout pijlen te maken en deze keer was het Nicholas Pepe die de stand opende. De Gunners speelden een dijk van een eerste helft. Aubameyang vlamde over, Pepe trof de paal en een hoekschop van de Ivoriaan werd door Lacazette met een achterwaartse kopbal voor doel gebracht. Doelman de Gea probeerde weg te werken maar de bal belandde via de rug van een medemaat bij Sokratis. De Griek schoot bijna een gat in het net.
Ook nu weer moest Arsenal na de rust gas terugnemen, en United kon wat gaan meevoetballen. De verdediging van Arsenal hield echter goed stand, geen enkele thuisspeler voelde zich te goed om defensief bij te springen, en zowat elke Gunner liep zich de longen uit het lijf om de 2-0 voorsprong vast te houden. Het bleef ook 2-0, een dik verdiende overwinning en in het klassement staat Arsenal nu op de 10e plaats. De degradatiezone is zeven punten weg en iedere Gooner kan wat geruster ademen en met vertrouwen naar de volgende opdrachten toeleven.
De eerste van die opdrachten is het eerste duel in het FA Cup tornooi.
Maandag 6 januari 2020, 19u56, Emirates, FA Cup: Arsenal – Leeds United
Leeds United mag als een oude glorie uit het Engelse voetbal gezien worden. Voor de oprichting van deze club moeten we teruggaan naar 1904, toen Leeds City FC gesticht werd. Deze club hield het maar vijftien jaar vol en werd opgedoekt wegens financiële problemen. Een nieuwe club werd opgericht onder de huidige naam, ging spelen in het stadion op Elland Road en speelt daar nu nog steeds.
Leeds United was vooral succesvol in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De Europabeker voor Jaarbeurssteden werd twee keer veroverd, in 1968 werd het Hongaarse Ferencvaros in de finale geklopt en drie jaar later, in de allerlaatste editie van dit tornooi, ging het Italiaanse Juventus voor de bijl.
Ook de finale van Europabeker I werd bereikt, in 1975, maar daarin werd verloren van Bayern München. In die jaren veroverde Leeds ook de FA Cup in 1972 en de landstitel in 1969 en 1971. Het waren de gloriejaren van de legendarische coach Don Revie en de roodharige Schotse kapitein Billy Bremner.
Oudere supporters van Lierse zullen echter met plezier terugdenken aan het UEFA Cup tornooi van 1971/1972. Leeds had op het Lisp gewonnen met 0-2 en stelde voor de terugmatch op Elland Road zowat een volledig reservenelftal op. Dat was arrogant en ook heel erg dom want de Lierenaars speelden de match van hun leven en vernederden de thuisploeg met 0-4.
Leeds United degradeerde naar tweede klasse in 1982 en keerde terug naar het hoogste niveau in 1990. Twee jaar later werd de kampioenstitel veroverd en zag het er goed uit voor Leeds United, maar de club kon de hoogconjunctuur niet handhaven en zag zich door financiële problemen genoodzaakt steeds weer opnieuw de beste spelers te laten vertrekken. Uiteindelijk degradeerde Leeds opnieuw, zelfs twee keer, in 2004 en 2007. Drie jaar later werd de terugkeer naar The Championship bewerkstelligd en daar speelt Leeds nog steeds.
In het FA Cup tornooi speelden Arsenal en Leeds reeds verscheidene malen tegen elkaar. We volstaan met terug te keren naar 9 januari 2012. Een stug Leeds hield het vol op het Emirates tot minuut 78. Arsène Wenger had Thierry Henry voor een uitleenbeurt teruggeroepen naar Londen, en de Franse legende pikte een splijtende pass van Alex Song op om op zijn eigen onnavolgbare wijze de wedstrijd te beslissen. Het Emirates ontplofte.
De FA Cup heeft zijn eigen sfeer en eigenaardigheden, en meer dan eens gebeurt het dat eersteklassers verrast worden door lager spelende ploegen. Maar we zien niet goed in hoe Arsenal, duidelijk herboren onder Mikel Arteta, zich zal laten ringeloren door Leeds United.
Leeds United mag als een oude glorie uit het Engelse voetbal gezien worden. Voor de oprichting van deze club moeten we teruggaan naar 1904, toen Leeds City FC gesticht werd. Deze club hield het maar vijftien jaar vol en werd opgedoekt wegens financiële problemen. Een nieuwe club werd opgericht onder de huidige naam, ging spelen in het stadion op Elland Road en speelt daar nu nog steeds.
Leeds United was vooral succesvol in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De Europabeker voor Jaarbeurssteden werd twee keer veroverd, in 1968 werd het Hongaarse Ferencvaros in de finale geklopt en drie jaar later, in de allerlaatste editie van dit tornooi, ging het Italiaanse Juventus voor de bijl.
Ook de finale van Europabeker I werd bereikt, in 1975, maar daarin werd verloren van Bayern München. In die jaren veroverde Leeds ook de FA Cup in 1972 en de landstitel in 1969 en 1971. Het waren de gloriejaren van de legendarische coach Don Revie en de roodharige Schotse kapitein Billy Bremner.
Oudere supporters van Lierse zullen echter met plezier terugdenken aan het UEFA Cup tornooi van 1971/1972. Leeds had op het Lisp gewonnen met 0-2 en stelde voor de terugmatch op Elland Road zowat een volledig reservenelftal op. Dat was arrogant en ook heel erg dom want de Lierenaars speelden de match van hun leven en vernederden de thuisploeg met 0-4.
Leeds United degradeerde naar tweede klasse in 1982 en keerde terug naar het hoogste niveau in 1990. Twee jaar later werd de kampioenstitel veroverd en zag het er goed uit voor Leeds United, maar de club kon de hoogconjunctuur niet handhaven en zag zich door financiële problemen genoodzaakt steeds weer opnieuw de beste spelers te laten vertrekken. Uiteindelijk degradeerde Leeds opnieuw, zelfs twee keer, in 2004 en 2007. Drie jaar later werd de terugkeer naar The Championship bewerkstelligd en daar speelt Leeds nog steeds.
In het FA Cup tornooi speelden Arsenal en Leeds reeds verscheidene malen tegen elkaar. We volstaan met terug te keren naar 9 januari 2012. Een stug Leeds hield het vol op het Emirates tot minuut 78. Arsène Wenger had Thierry Henry voor een uitleenbeurt teruggeroepen naar Londen, en de Franse legende pikte een splijtende pass van Alex Song op om op zijn eigen onnavolgbare wijze de wedstrijd te beslissen. Het Emirates ontplofte.
De FA Cup heeft zijn eigen sfeer en eigenaardigheden, en meer dan eens gebeurt het dat eersteklassers verrast worden door lager spelende ploegen. Maar we zien niet goed in hoe Arsenal, duidelijk herboren onder Mikel Arteta, zich zal laten ringeloren door Leeds United.
BETERSCHAP MERKBAAR OP HET VELD
De allereerste opdracht van Mikel Arteta als hoofdcoach heeft niet de nodige overwinning opgeleverd en dat is doodjammer, want de Gunners maakten er voor het eerst sinds heel lang nog eens een fatsoenlijke wedstrijd van. De mentaliteit op het terrein zat goed, Arsenal wilde voetballen en deed dat ook. Het middenveld blonk uit in de opdracht. Zowel Granit Xhaka als Lucas Torreira werden in diverse kranten als man van de match genomineerd, en Mesut Özil speelde eveneens een heel sterke en gedreven partij.
Toch kwam Bournemouth op voorsprong, de defensie van de bezoekers was voor de zoveelste keer niet vrij te pleiten van slordigheid bij dat doelpunt. Arsenal was op achtervolgen aangewezen en in de tweede helft maakte Pierre-Emerick Aubameyang nog gelijk. Geen zege dus maar al bij al ook geen onrechtvaardige uitslag.
Dit gelijkspel zorgt er echter voor dat de degradatiezone weer dichterbij komt. Aston Villa won immers van Norwich en heeft nu zes punten minder dan Arsenal. Ook Southampton (verrassende winst bij Chelsea) en Everton (eerste zege onder Ancelotti, tegen Burnley) schuiven twee punten dichter. Er is uiteraard nog altijd geen reden tot paniek, maar die zou wel eens kunnen toeslaan als de twee volgende opdrachten, twee thuiswedstrijden, een 0 op 6 opleveren. En de tegenstand is niet van de poes.
Toch kwam Bournemouth op voorsprong, de defensie van de bezoekers was voor de zoveelste keer niet vrij te pleiten van slordigheid bij dat doelpunt. Arsenal was op achtervolgen aangewezen en in de tweede helft maakte Pierre-Emerick Aubameyang nog gelijk. Geen zege dus maar al bij al ook geen onrechtvaardige uitslag.
Dit gelijkspel zorgt er echter voor dat de degradatiezone weer dichterbij komt. Aston Villa won immers van Norwich en heeft nu zes punten minder dan Arsenal. Ook Southampton (verrassende winst bij Chelsea) en Everton (eerste zege onder Ancelotti, tegen Burnley) schuiven twee punten dichter. Er is uiteraard nog altijd geen reden tot paniek, maar die zou wel eens kunnen toeslaan als de twee volgende opdrachten, twee thuiswedstrijden, een 0 op 6 opleveren. En de tegenstand is niet van de poes.
Zondag 29/12/2019, 14.00 u, Emirates: Premier League matchweek 20: Arsenal –Chelsea
De ploeg van Frank Lampard staat momenteel nog steeds op een Champions League plaats. Met 32 punten hebben ze drie punten voorsprong op Tottenham, maar ze tellen wel een nederlaag meer dan de Spurs en lijken vooral thuis kwetsbaar. Ze verloren op eigen veld van Liverpool, West Ham, Bournemouth en Southampton. Buitenshuis verloren ze van Manchester United, Manchester City en Everton.
The Blues van Stamford Bridge mochten geen transfers doen in de zomermercato en Frank Lampard bracht enkele jongeren in het elftal. Mason Mount en Tammy Abraham werden het meeste genoemd als uitblinkers. “Onze” Olivier Giroud is wat op een zijspoor geraakt.
Maakt Arsenal een kans tegen de buren uit West-Londen? Kan de betere trend, ingezet op Dean Court, doorgetrokken worden en drie punten opleveren? Het kan een boeiende wedstrijd worden. We wachten af. Arsenal Belgium zal vertegenwoordigd zijn voor deze topper. Stel ons niet teleur jongens!
De ploeg van Frank Lampard staat momenteel nog steeds op een Champions League plaats. Met 32 punten hebben ze drie punten voorsprong op Tottenham, maar ze tellen wel een nederlaag meer dan de Spurs en lijken vooral thuis kwetsbaar. Ze verloren op eigen veld van Liverpool, West Ham, Bournemouth en Southampton. Buitenshuis verloren ze van Manchester United, Manchester City en Everton.
The Blues van Stamford Bridge mochten geen transfers doen in de zomermercato en Frank Lampard bracht enkele jongeren in het elftal. Mason Mount en Tammy Abraham werden het meeste genoemd als uitblinkers. “Onze” Olivier Giroud is wat op een zijspoor geraakt.
Maakt Arsenal een kans tegen de buren uit West-Londen? Kan de betere trend, ingezet op Dean Court, doorgetrokken worden en drie punten opleveren? Het kan een boeiende wedstrijd worden. We wachten af. Arsenal Belgium zal vertegenwoordigd zijn voor deze topper. Stel ons niet teleur jongens!
Woensdag 01/01/2020, 20.00 u, Emirates: Premier League matchweek 21: Arsenal – Manchester United
Met The Red Devils krijgen we opnieuw een topclub op bezoek die dit seizoen warm en koud blaast, al zijn de warme dagen eerder zeldzaam. Het team van Solksjaer staat momenteel op de 7e plaats met 28 punten. Ze tellen 7 overwinningen en 5 nederlagen. De bewoners van Old Trafford krijgen, net als Arsenal trouwens, heel wat kritiek om hun povere spel.
Gaan beide “vergane” gloriën nog eens een duel uit de goede oude doos serveren? We mogen het hopen, en als Arsenal dan nog aan de winnende hand blijft is 2020 in elk geval goed ingezet.
We zeggen zelfs meer. Als zowel Chelsea als Manchester United puntenloos naar huis gestuurd worden mag Arsenal eindelijk weer eens wat naar boven kijken. En dat is het mooiste nieuwjaarsgeschenk dat onze ploeg ons kan geven.
Met The Red Devils krijgen we opnieuw een topclub op bezoek die dit seizoen warm en koud blaast, al zijn de warme dagen eerder zeldzaam. Het team van Solksjaer staat momenteel op de 7e plaats met 28 punten. Ze tellen 7 overwinningen en 5 nederlagen. De bewoners van Old Trafford krijgen, net als Arsenal trouwens, heel wat kritiek om hun povere spel.
Gaan beide “vergane” gloriën nog eens een duel uit de goede oude doos serveren? We mogen het hopen, en als Arsenal dan nog aan de winnende hand blijft is 2020 in elk geval goed ingezet.
We zeggen zelfs meer. Als zowel Chelsea als Manchester United puntenloos naar huis gestuurd worden mag Arsenal eindelijk weer eens wat naar boven kijken. En dat is het mooiste nieuwjaarsgeschenk dat onze ploeg ons kan geven.
VREDE OP AARDE?
Door Marcel Bogaerts
Of de in deze tijd van het jaar onverslijtbare, maar helaas veel te ambitieuze en niet echt realistische wens misschien toch eens een illusie van werkelijkheid zou kunnen brengen voor alle Gooners wereldwijd valt nog af te wachten.
De beleidsmensen bij Arsenal hebben er in elk geval voor gezorgd dat er geen onzekerheid meer is over wie er de sportieve staf zal leiden. Oud-aanvoerder Mikel Arteta ziet zichzelf voor een zware taak geplaatst, en weet dat er heel wat werk op hem wacht.
Over het laatste duel van Freddie Ljungberg als coach kunnen we kort zijn. Everton en Arsenal, beide clubs met hun nieuwe sportieve baas in de tribunes, toonden vooral aan dat hun huidige niet benijdenswaardige plaats in de rangschikking misschien toch geen toeval is. Een saaie en ondermaatse ontmoeting, arm aan doelkansen en goed spel eindigde zoals ze begonnen was.
Een jong en onervaren Arsenal hield de nul en kreeg zowaar twee ballen tussen de palen. We moeten met weinig tevreden zijn in deze dagen.
De berichten in de media over mogelijk vertrekkende en ontevreden spelers (Granit Xhaka, Pierre-Emerick Aubameyang) en disciplinaire maatregelen richting Mesut Özil (niet in de wedstrijdkern) heeft iedereen wel gelezen en we gaan dus maar over tot de volgende wedstrijd in deze razend drukke eindejaarsperiode.
Of de in deze tijd van het jaar onverslijtbare, maar helaas veel te ambitieuze en niet echt realistische wens misschien toch eens een illusie van werkelijkheid zou kunnen brengen voor alle Gooners wereldwijd valt nog af te wachten.
De beleidsmensen bij Arsenal hebben er in elk geval voor gezorgd dat er geen onzekerheid meer is over wie er de sportieve staf zal leiden. Oud-aanvoerder Mikel Arteta ziet zichzelf voor een zware taak geplaatst, en weet dat er heel wat werk op hem wacht.
Over het laatste duel van Freddie Ljungberg als coach kunnen we kort zijn. Everton en Arsenal, beide clubs met hun nieuwe sportieve baas in de tribunes, toonden vooral aan dat hun huidige niet benijdenswaardige plaats in de rangschikking misschien toch geen toeval is. Een saaie en ondermaatse ontmoeting, arm aan doelkansen en goed spel eindigde zoals ze begonnen was.
Een jong en onervaren Arsenal hield de nul en kreeg zowaar twee ballen tussen de palen. We moeten met weinig tevreden zijn in deze dagen.
De berichten in de media over mogelijk vertrekkende en ontevreden spelers (Granit Xhaka, Pierre-Emerick Aubameyang) en disciplinaire maatregelen richting Mesut Özil (niet in de wedstrijdkern) heeft iedereen wel gelezen en we gaan dus maar over tot de volgende wedstrijd in deze razend drukke eindejaarsperiode.
Donderdag 26 december 2019, Vitality Stadium Dean Court, Premier League matchweek 19: Bournemouth-Arsenal
De Gunners mogen dan wel de nul gehouden hebben, het puntje in Goodison Park was niet voldoende om een verdere val in het klassement te vermijden. Het trotse Arsenal staat op plaats 11, 6 punten verwijderd van een Champions League plek. De 23 punten van Arsenal scheiden de Noord-Londenaren 8 punten van Aston Villa, op de 18e plaats.
De eerstvolgende tegenstrever, Bournemouth, staat op plaats 14 en heeft 19 punten. Dean Court is, in de weinige keren dat Arsenal bij hen op bezoek was, nooit een gemakkelijke opponent gebleken. We overlopen even de uitslagen die zowat allemaal nog vers in het geheugen liggen.
De eerste confrontatie op 7 februari 2016 eindigde op 0-2 voor Arsenal, met doelpunten van Mesut Özil en Alex Oxlade-Chamberlain. Een klein jaar later, op 3 januari 2017, was er een spectaculaire ontmoeting. Een ziel- en futloos Arsenal zag de thuisploeg tot 3-0 uitlopen, begon pas na de 3-1 van Alexis Sanchez te voetballen, lukte via Lucas Perez de aansluitingstreffer en sleepte in de slotminuut via Olivier Giroud nog een puntje uit de brand. Op 14 januari 2018 was er een 2-1 nederlaag, het eerste verlies op Dean Court, en vorig seizoen wonnen de Gunners eindelijk nog eens, met dank aan thuisspeler Jefferson Lerma voor een fabelachtige own-goal. Arsenal won met 1-2.
Manager Eddie Howe, reeds 8 jaar aan het roer bij The Cherries, lukt er voorlopig in zijn team, zonder veel potten te breken, op een comfortabele manier in de Premier League te houden. Van Arsenal verwachten we, ondanks alles, nog altijd meer. Kan Mikel Arteta reeds bij zijn allereerste opdracht de punten mee naar Islington nemen? Met de volgende zware thuiswedstrijden voor de boeg is dat alleszins geen overdreven luxe, het lijkt zelfs een noodzaak, want stel je maar eens een 0 op 9 voor….
De Gunners mogen dan wel de nul gehouden hebben, het puntje in Goodison Park was niet voldoende om een verdere val in het klassement te vermijden. Het trotse Arsenal staat op plaats 11, 6 punten verwijderd van een Champions League plek. De 23 punten van Arsenal scheiden de Noord-Londenaren 8 punten van Aston Villa, op de 18e plaats.
De eerstvolgende tegenstrever, Bournemouth, staat op plaats 14 en heeft 19 punten. Dean Court is, in de weinige keren dat Arsenal bij hen op bezoek was, nooit een gemakkelijke opponent gebleken. We overlopen even de uitslagen die zowat allemaal nog vers in het geheugen liggen.
De eerste confrontatie op 7 februari 2016 eindigde op 0-2 voor Arsenal, met doelpunten van Mesut Özil en Alex Oxlade-Chamberlain. Een klein jaar later, op 3 januari 2017, was er een spectaculaire ontmoeting. Een ziel- en futloos Arsenal zag de thuisploeg tot 3-0 uitlopen, begon pas na de 3-1 van Alexis Sanchez te voetballen, lukte via Lucas Perez de aansluitingstreffer en sleepte in de slotminuut via Olivier Giroud nog een puntje uit de brand. Op 14 januari 2018 was er een 2-1 nederlaag, het eerste verlies op Dean Court, en vorig seizoen wonnen de Gunners eindelijk nog eens, met dank aan thuisspeler Jefferson Lerma voor een fabelachtige own-goal. Arsenal won met 1-2.
Manager Eddie Howe, reeds 8 jaar aan het roer bij The Cherries, lukt er voorlopig in zijn team, zonder veel potten te breken, op een comfortabele manier in de Premier League te houden. Van Arsenal verwachten we, ondanks alles, nog altijd meer. Kan Mikel Arteta reeds bij zijn allereerste opdracht de punten mee naar Islington nemen? Met de volgende zware thuiswedstrijden voor de boeg is dat alleszins geen overdreven luxe, het lijkt zelfs een noodzaak, want stel je maar eens een 0 op 9 voor….
WIE BRENGT ARSENAL WEER OP DE JUISTE WEG?
Door Marcel Bogaerts
Eerder schreven we dat de fatsoenlijke manier waarop Arsenal het derby met West-Ham uiteindelijk naar zich toe trok geen reden mocht zijn om het schandalige eerste uur van die wedstrijd maar meteen met de mantel der liefde te bedekken.
Ons toetsenbord was nog niet afgekoeld of het was al weer van dat. Tegen de landskampioen was de eerste actie wel voor Arsenal na een goed doorzetten van Gabriël Martinelli, maar het antwoord van Manchester City was verpletterend. Kevin De Bruyne mocht vrij komen aanwandelen en verschroeiend uithalen, er waren 90 seconden gespeeld. De Belg bediende op het kwartier zijn maatje Raheem Sterling, die ook al weer zo vrij als een vogel stond, en de wedstrijd was afgelopen. Twee spelers van City die vijf spelers van Arsenal te vlug af zijn, veel beschamender kan het niet worden.
En het werd nog erger want De Bruyne mocht zijn demonstratie afronden met een tweede doelpunt, waarna Bernd Leno met een mooie save verhinderde dat de Rode Duivel er nog eentje bijdeed.
De tweede helft was uiteraard totaal overbodig, laat het volstaan te zeggen dat Arsenal aan een vernederende forfaitscore op eigen veld ontsnapte.
De vervanging van Mesut Özil zorgde nog voor een wansmakelijk intermezzo, door hemzelf in gang gezet, langs de zijlijn. Unai Emery werd door het overgrote deel van de aanhang verketterd omdat hij Özil niet in zijn basiselftal zette; laat ons even toe fijntjes op te merken dat de Duitser druk bezig is met te bewijzen dat de Spaanse coach het met die beslissing volkomen bij het rechte eind had.
Het wordt hoe dan ook alweer een hete week in Islington. Wat gaat er in de kantoren van de leiding van de club beslist worden? The Championship, met onvergetelijke derbies tegen pakweg Brentford en Milwall is nog steeds veel dichterbij dan Europees voetbal. Het prutswerk dat Arsenal momenteel op de mat legt laat geen ruimte over voor andere conclusies.
Eerder schreven we dat de fatsoenlijke manier waarop Arsenal het derby met West-Ham uiteindelijk naar zich toe trok geen reden mocht zijn om het schandalige eerste uur van die wedstrijd maar meteen met de mantel der liefde te bedekken.
Ons toetsenbord was nog niet afgekoeld of het was al weer van dat. Tegen de landskampioen was de eerste actie wel voor Arsenal na een goed doorzetten van Gabriël Martinelli, maar het antwoord van Manchester City was verpletterend. Kevin De Bruyne mocht vrij komen aanwandelen en verschroeiend uithalen, er waren 90 seconden gespeeld. De Belg bediende op het kwartier zijn maatje Raheem Sterling, die ook al weer zo vrij als een vogel stond, en de wedstrijd was afgelopen. Twee spelers van City die vijf spelers van Arsenal te vlug af zijn, veel beschamender kan het niet worden.
En het werd nog erger want De Bruyne mocht zijn demonstratie afronden met een tweede doelpunt, waarna Bernd Leno met een mooie save verhinderde dat de Rode Duivel er nog eentje bijdeed.
De tweede helft was uiteraard totaal overbodig, laat het volstaan te zeggen dat Arsenal aan een vernederende forfaitscore op eigen veld ontsnapte.
De vervanging van Mesut Özil zorgde nog voor een wansmakelijk intermezzo, door hemzelf in gang gezet, langs de zijlijn. Unai Emery werd door het overgrote deel van de aanhang verketterd omdat hij Özil niet in zijn basiselftal zette; laat ons even toe fijntjes op te merken dat de Duitser druk bezig is met te bewijzen dat de Spaanse coach het met die beslissing volkomen bij het rechte eind had.
Het wordt hoe dan ook alweer een hete week in Islington. Wat gaat er in de kantoren van de leiding van de club beslist worden? The Championship, met onvergetelijke derbies tegen pakweg Brentford en Milwall is nog steeds veel dichterbij dan Europees voetbal. Het prutswerk dat Arsenal momenteel op de mat legt laat geen ruimte over voor andere conclusies.
Zaterdag 21/12/2019, 12u30 Goodison Park, Premier League matchweek 18: Everton – Arsenal
Aan de blauwe kant van Liverpool is het momenteel ook kommer en kwel. The Toffees bevinden zich op plaats 16 met vier punten minder dan Arsenal, en dat is heel erg ontgoochelend voor een club die gehoopt had permanent aansluiting te vinden met minstens de Engelse subtop.
Manager Marco Silva mocht begin december zijn kastje leegmaken en hij werd vervangen door zijn assistent, de 48-jarige Schot David Ferguson, die hiermee aan zijn allereerste opdracht als hoofdcoach begint. Zijn spelerscarrière speelde zich af bij Dundee United, Glasgow Rangers, Newcastle en Everton.
Bij Everton vinden we natuurlijk Theo Walcott terug, die tot hiertoe in 11 wedstrijden, waarvan 7 als basisspeler, mocht opdraven. Hij werd ook 7 keer vervangen, wat toch veelzeggend is. Een tweede ex-Gunner is uiteraard Alex Iwobi. De Nigeriaan stond 15 wedstrijden op het scheidsrechtersblad en werd daarvan 5 keer vervangen.
Toch lijkt Everton terug de goede weg ingeslagen. Een zware 5-2 nederlaag in het derby tegen Liverpool (op Anfield) werd gevolgd door een thuiszege tegen Chelsea en een puntje op Old Trafford.
The Toffees lukken er in eigen Goodison wel eens in Arsenal puntenloos huiswaarts te sturen. Vorig seizoen, op 7 april 2019, was de 1-0 nederlaag van Arsenal een zoveelste ontnuchtering in de zoektocht naar Champions League voetbal. Phil Jagielka scoorde reeds na 10 minuten het enige doelpunt van de partij en veel verder dan een aantal gele kaarten kwam Arsenal niet.
Ook nu dreigt een nieuwe nederlaag voor een Londense ploeg die volkomen de pedalen lijkt kwijt te zijn. Of brengt een korte periode zonder midweekvoetbal enig soelaas? Hebben de Gunners een mooi kerstgeschenk klaar voor de Gooners? Heeft er iemand een ingeving om licht te brengen in de duisternis? Hoop doet leven, we zegden het reeds, en misschien wordt die hoop nu eens niet onmiddellijk de bodem ingeslagen?
Aan de blauwe kant van Liverpool is het momenteel ook kommer en kwel. The Toffees bevinden zich op plaats 16 met vier punten minder dan Arsenal, en dat is heel erg ontgoochelend voor een club die gehoopt had permanent aansluiting te vinden met minstens de Engelse subtop.
Manager Marco Silva mocht begin december zijn kastje leegmaken en hij werd vervangen door zijn assistent, de 48-jarige Schot David Ferguson, die hiermee aan zijn allereerste opdracht als hoofdcoach begint. Zijn spelerscarrière speelde zich af bij Dundee United, Glasgow Rangers, Newcastle en Everton.
Bij Everton vinden we natuurlijk Theo Walcott terug, die tot hiertoe in 11 wedstrijden, waarvan 7 als basisspeler, mocht opdraven. Hij werd ook 7 keer vervangen, wat toch veelzeggend is. Een tweede ex-Gunner is uiteraard Alex Iwobi. De Nigeriaan stond 15 wedstrijden op het scheidsrechtersblad en werd daarvan 5 keer vervangen.
Toch lijkt Everton terug de goede weg ingeslagen. Een zware 5-2 nederlaag in het derby tegen Liverpool (op Anfield) werd gevolgd door een thuiszege tegen Chelsea en een puntje op Old Trafford.
The Toffees lukken er in eigen Goodison wel eens in Arsenal puntenloos huiswaarts te sturen. Vorig seizoen, op 7 april 2019, was de 1-0 nederlaag van Arsenal een zoveelste ontnuchtering in de zoektocht naar Champions League voetbal. Phil Jagielka scoorde reeds na 10 minuten het enige doelpunt van de partij en veel verder dan een aantal gele kaarten kwam Arsenal niet.
Ook nu dreigt een nieuwe nederlaag voor een Londense ploeg die volkomen de pedalen lijkt kwijt te zijn. Of brengt een korte periode zonder midweekvoetbal enig soelaas? Hebben de Gunners een mooi kerstgeschenk klaar voor de Gooners? Heeft er iemand een ingeving om licht te brengen in de duisternis? Hoop doet leven, we zegden het reeds, en misschien wordt die hoop nu eens niet onmiddellijk de bodem ingeslagen?
CRUCIALE WEKEN OP KOMST
Door Marcel Bogaerts
De toeschouwers in het London Stadium waren er, samen met de mensen die voor de buis het Londens derby West Ham - Arsenal volgden, een uur van overtuigd dat ze naar een historische wedstrijd aan het kijken waren. De wedstrijd die de verscheurende ondergang van Arsenal als topclub pijnlijk duidelijk in de verf zette. De Gunners hadden tot dan toe afschuwelijk degradatievoetbal getoond. Opnieuw etaleerden de Noord-Londenaars een onvergeeflijk gebrek aan grinta en stootkracht, een onbegrijpelijke faalangst en een festival aan balverlies en in het ijle getrapte ballen.
Er was totaal niets ter verdediging aan te voeren, of het zou de aanslag moeten zijn van Creswell op Nicolas Pepe die onbestraft bleef. De FA en bij uitbreiding de hele voetbalwereld moet toch eens wat grondiger gaan nadenken over het begrip “de bal spelen”.
Aan de rust was het 1-0, en West Ham mocht van geluk spreken dat Granit Xhaka veel te laat reageerde op een instormende Ogbonna. Die buffelde met het hoofd/de schouder de bal richting doel en het ronde ding week af op Ainsley Maitland-Niles waardoor Leno kansloos was.
Elke supporter van welke ploeg dan ook kent dat wurgende gevoel dat de ondergang erg nabij is. Zo bleef het voor de Gooners ook nog aanhouden na de rust, tot er ongeveer een kwartier gespeeld was. Lucas Torreira speelde op de linkerflank Sead Kolasinac aan en die bediende Gabriël Martinelli, die wel erg vrank en vrij het strafschopgebied mocht inwandelen. De jonge Braziliaan trof raak.
Arsenal kwam ineens tot leven, en hoe. Mesut Özil vond vanop links Aubameyang, die Nicolas Pepe op rechts had opgemerkt. Pepe haalde heerlijk uit en plaatste de bal prachtig binnen, zijn eerste fieldgoal en of het de Ivoriaan deugd deed….
En nog was het niet gedaan want Aubameyang en Pepe knutselden een brede één-twee in elkaar en de Gabonees stond vrij. 1-3 en niet Ljungberg maar wel Pellegrini in grote problemen. Arsenal speelde de wedstrijd dan autoritair uit en belandt nu op de 9e plaats, met een 7 punten kloof met de degradatieplaatsen maar ook een 7 punten kloof met de Champions League plaatsen.
De ziekenboeg geraakt ondertussen erg vol en coach Ljungberg puzzelde een piepjonge delegatie bij mekaar om de laatste opdracht in de groepsfase van de Europa League af te werken. Arsenal Belgium, met een kleine 30 mensen ter plaatse, zag deze jongeren een degelijke tot goede eerste helft afwerken. Standard kon nooit de indruk wekken dat het speelde voor de laatste kans en Arsenal speelde een handjevol scoringsmogelijkheden bij elkaar, maar de thuisdoelman speelde een alerte wedstrijd en kende ook het nodige geluk bij minder oordeelkundig uit zijn doel komen.
Na de rust leek de thuisploeg besloten te hebben dat ze de wedstrijd eigenlijk wel wilde winnen, maar had gênant veel geluk nodig om een 2-0 voorsprong bij elkaar te spelen. Emi Martinez stond tweemaal voor joker bij ongelukkig afgeweken ballen. Zo kan het dus ook.
Gerechtigheid zou echter geschieden en het was Bukayo Saka die met een scherpe voorzet het hoofd van Alexandre Lacazette vond. De Fransman laat zoiets niet liggen. Saka zelf ging een paar minuten later op wandel en vond met een knappe plaatsbal de lokale keeper opnieuw in gebreke.
Eintracht Frankfurt verloor thuis van Guimaraes en Arsenal is uiteindelijk groepswinnaar. We zijn benieuwd wie de volgende tegenstrever wordt.
Maar nu moet alle aandacht naar de competitie gaan, want de maand december wordt niet alleen loodzwaar door het aantal wedstrijden dat moet afgewerkt worden. Zowel Manchester City, Chelsea en Manchester United zullen zich de komende weken op het Emirates stadion aanbieden.
De toeschouwers in het London Stadium waren er, samen met de mensen die voor de buis het Londens derby West Ham - Arsenal volgden, een uur van overtuigd dat ze naar een historische wedstrijd aan het kijken waren. De wedstrijd die de verscheurende ondergang van Arsenal als topclub pijnlijk duidelijk in de verf zette. De Gunners hadden tot dan toe afschuwelijk degradatievoetbal getoond. Opnieuw etaleerden de Noord-Londenaars een onvergeeflijk gebrek aan grinta en stootkracht, een onbegrijpelijke faalangst en een festival aan balverlies en in het ijle getrapte ballen.
Er was totaal niets ter verdediging aan te voeren, of het zou de aanslag moeten zijn van Creswell op Nicolas Pepe die onbestraft bleef. De FA en bij uitbreiding de hele voetbalwereld moet toch eens wat grondiger gaan nadenken over het begrip “de bal spelen”.
Aan de rust was het 1-0, en West Ham mocht van geluk spreken dat Granit Xhaka veel te laat reageerde op een instormende Ogbonna. Die buffelde met het hoofd/de schouder de bal richting doel en het ronde ding week af op Ainsley Maitland-Niles waardoor Leno kansloos was.
Elke supporter van welke ploeg dan ook kent dat wurgende gevoel dat de ondergang erg nabij is. Zo bleef het voor de Gooners ook nog aanhouden na de rust, tot er ongeveer een kwartier gespeeld was. Lucas Torreira speelde op de linkerflank Sead Kolasinac aan en die bediende Gabriël Martinelli, die wel erg vrank en vrij het strafschopgebied mocht inwandelen. De jonge Braziliaan trof raak.
Arsenal kwam ineens tot leven, en hoe. Mesut Özil vond vanop links Aubameyang, die Nicolas Pepe op rechts had opgemerkt. Pepe haalde heerlijk uit en plaatste de bal prachtig binnen, zijn eerste fieldgoal en of het de Ivoriaan deugd deed….
En nog was het niet gedaan want Aubameyang en Pepe knutselden een brede één-twee in elkaar en de Gabonees stond vrij. 1-3 en niet Ljungberg maar wel Pellegrini in grote problemen. Arsenal speelde de wedstrijd dan autoritair uit en belandt nu op de 9e plaats, met een 7 punten kloof met de degradatieplaatsen maar ook een 7 punten kloof met de Champions League plaatsen.
De ziekenboeg geraakt ondertussen erg vol en coach Ljungberg puzzelde een piepjonge delegatie bij mekaar om de laatste opdracht in de groepsfase van de Europa League af te werken. Arsenal Belgium, met een kleine 30 mensen ter plaatse, zag deze jongeren een degelijke tot goede eerste helft afwerken. Standard kon nooit de indruk wekken dat het speelde voor de laatste kans en Arsenal speelde een handjevol scoringsmogelijkheden bij elkaar, maar de thuisdoelman speelde een alerte wedstrijd en kende ook het nodige geluk bij minder oordeelkundig uit zijn doel komen.
Na de rust leek de thuisploeg besloten te hebben dat ze de wedstrijd eigenlijk wel wilde winnen, maar had gênant veel geluk nodig om een 2-0 voorsprong bij elkaar te spelen. Emi Martinez stond tweemaal voor joker bij ongelukkig afgeweken ballen. Zo kan het dus ook.
Gerechtigheid zou echter geschieden en het was Bukayo Saka die met een scherpe voorzet het hoofd van Alexandre Lacazette vond. De Fransman laat zoiets niet liggen. Saka zelf ging een paar minuten later op wandel en vond met een knappe plaatsbal de lokale keeper opnieuw in gebreke.
Eintracht Frankfurt verloor thuis van Guimaraes en Arsenal is uiteindelijk groepswinnaar. We zijn benieuwd wie de volgende tegenstrever wordt.
Maar nu moet alle aandacht naar de competitie gaan, want de maand december wordt niet alleen loodzwaar door het aantal wedstrijden dat moet afgewerkt worden. Zowel Manchester City, Chelsea en Manchester United zullen zich de komende weken op het Emirates stadion aanbieden.
Zondag 15/12/2019 17u30, Emirates: Premier League matchweek 17: Arsenal – Manchester City
Pep Guardiola beleeft niet echt leuke tijden bij zijn kampioenen. De Citizens verloren zopas het derby van Manchester United, waardoor ze nu reeds 14 punten achterstand tellen op het nog steeds ongeslagen Liverpool, en ook het ijzersterke Leicester City verder zien weglopen. De achterstand op de Foxes bedraagt ook reeds 6 punten.
Man City verloor tot hiertoe 2 keer, de andere nederlaag kwam er ook op eigen veld, tegen Wolverhampton Wanderers. Er waren ook forse overwinningen, zoals 0-5 bij West Ham, 4-0 tegen Brighton en zelfs 8-0 tegen Watford.
Kevin De Bruyne en zijn team lijken echter moeilijk om te kunnen gaan met het niet beschikbaar zijn van Kun Agüero, en City lijkt wat onder de indruk van de demonstratie van Liverpool.
Er is echter geen reden tot ongebreideld optimisme voor zondag. De onderste regionen van de rangschikking mogen dan wel weer wat verder weg zijn, het eerste uur van het afgelopen derby tegen West Ham is door de uiteindelijke 1-3 overwinning niet naar de vergeethoek gespeeld. De ziekenboeg zit overvol, er is nog onzekerheid over wie voor de rest van het seizoen de sportieve verantwoordelijkheid krijgt, en het valt nog af te wachten of er in januari geen sterkhouder(s) gaan vertrekken, nu Europees voetbal volgend seizoen heel ver weg lijkt.
Een overwinning tegen City zou heel zoet smaken. Hoop doet leven.
Pep Guardiola beleeft niet echt leuke tijden bij zijn kampioenen. De Citizens verloren zopas het derby van Manchester United, waardoor ze nu reeds 14 punten achterstand tellen op het nog steeds ongeslagen Liverpool, en ook het ijzersterke Leicester City verder zien weglopen. De achterstand op de Foxes bedraagt ook reeds 6 punten.
Man City verloor tot hiertoe 2 keer, de andere nederlaag kwam er ook op eigen veld, tegen Wolverhampton Wanderers. Er waren ook forse overwinningen, zoals 0-5 bij West Ham, 4-0 tegen Brighton en zelfs 8-0 tegen Watford.
Kevin De Bruyne en zijn team lijken echter moeilijk om te kunnen gaan met het niet beschikbaar zijn van Kun Agüero, en City lijkt wat onder de indruk van de demonstratie van Liverpool.
Er is echter geen reden tot ongebreideld optimisme voor zondag. De onderste regionen van de rangschikking mogen dan wel weer wat verder weg zijn, het eerste uur van het afgelopen derby tegen West Ham is door de uiteindelijke 1-3 overwinning niet naar de vergeethoek gespeeld. De ziekenboeg zit overvol, er is nog onzekerheid over wie voor de rest van het seizoen de sportieve verantwoordelijkheid krijgt, en het valt nog af te wachten of er in januari geen sterkhouder(s) gaan vertrekken, nu Europees voetbal volgend seizoen heel ver weg lijkt.
Een overwinning tegen City zou heel zoet smaken. Hoop doet leven.
IN VRIJE VAL
Door Marcel Bogaerts
De Gunners begonnen hun eerste thuiswedstrijd onder Freddie Ljungberg met goede intenties. De aanvallende acties in de openingsfase leidden echter niet tot doelpogingen. De bezoekers beletten dat met irritante duw- en trekfouten, zo verloor Alexandre Lacazette bijna zijn ganse garderobe. Scheidsrechter Scott zag het niet en de VAR, Jon Moss, wilde het niet zien. Tja. De eerste hand van Hector Bellerin op de schouders van een opponent werd wel gezien en met geel bestraft.
Maar het zou van een verregaand gebrek aan objectiviteit getuigen om deze in het oog springende scheidsrechterlijke dwalingen aan te duiden als oorzaak van een alweer bijzonder povere prestatie van Arsenal.
De Seagulls konden immers veel te gemakkelijk hun wil opleggen, dwongen de thuisploeg keer op keer tot balverlies, hielden het ronde ding simpel in eigen rangen en waren daarenboven nog eens brandgevaarlijk in hun acties. Enthousiasme en spelvreugde bij de bezoekers, loomheid, faalangst en slordigheid bij de thuisspelers. We zeggen niet bij de thuisploeg want er stond geen team op het veld. De onderlinge irritaties vonkten er zo af.
De 0-1 aan de rust was gevleid voor Arsenal, zoveel is zeker.
De Gunners kwamen als herboren aan de aftrap van de tweede periode. Had de interim coach met enige stemverheffing gesproken? Het leek er wel op, want Brighton moest zowaar alle zeilen bijzetten en Lacazette maakte gelijk. Het momentum leek in het voordeel van Arsenal gekeerd, en dat was mede dankzij de inbreng van Nicolas Pepe, die met zijn acties op de flank toch steeds een paar bezoekende verdedigers aan de praat kon houden.
Een op vrije trap inlopende David Luiz poeierde een tweede doelpunt voor zijn ploeg tegen de netten, maar hier was de grensrechter zwaar in de fout gegaan want Luiz en enkele van zijn ploeggenoten waren zeer opvallend in buitenspelpositie gelopen. De VAR kwam er aan te pas en het feest ging, volkomen terecht, niet door.
Dat was het einde voor Arsenal want Brighton kwam terug in de wedstrijd en trok nog verdiend het laken volledig naar zich toe.
Het is nu meer dan 40 jaar geleden dat Arsenal nog zo slecht aan het seizoen begon. Het trotse Emirates stadion ziet zijn bewoners afglijden naar de 10e plaats in de rangschikking. Over Europees voetbal volgend jaar dient nu netjes gezwegen te worden. Nog 5 punten scheiden Arsenal van de degradatieplaatsen en wie nu nog lachwekkend doet over spelen voor het behoud en terecht komen in de nerveuze wereld van degradatievoetbal heeft echt niet goed en allesbehalve objectief naar de wedstrijden gekeken.
Arsenal is in vrije val en de vraag is niet wanneer de parachutes nu eindelijk opengaan, de vraag is of de parachutes wel zullen opengaan. Want om in een dergelijke beeldspraak te blijven, het lijkt wel of men in Islington zonder valscherm uit het vliegtuig gesprongen is. Quo vadis, Arsenal?
De Gunners begonnen hun eerste thuiswedstrijd onder Freddie Ljungberg met goede intenties. De aanvallende acties in de openingsfase leidden echter niet tot doelpogingen. De bezoekers beletten dat met irritante duw- en trekfouten, zo verloor Alexandre Lacazette bijna zijn ganse garderobe. Scheidsrechter Scott zag het niet en de VAR, Jon Moss, wilde het niet zien. Tja. De eerste hand van Hector Bellerin op de schouders van een opponent werd wel gezien en met geel bestraft.
Maar het zou van een verregaand gebrek aan objectiviteit getuigen om deze in het oog springende scheidsrechterlijke dwalingen aan te duiden als oorzaak van een alweer bijzonder povere prestatie van Arsenal.
De Seagulls konden immers veel te gemakkelijk hun wil opleggen, dwongen de thuisploeg keer op keer tot balverlies, hielden het ronde ding simpel in eigen rangen en waren daarenboven nog eens brandgevaarlijk in hun acties. Enthousiasme en spelvreugde bij de bezoekers, loomheid, faalangst en slordigheid bij de thuisspelers. We zeggen niet bij de thuisploeg want er stond geen team op het veld. De onderlinge irritaties vonkten er zo af.
De 0-1 aan de rust was gevleid voor Arsenal, zoveel is zeker.
De Gunners kwamen als herboren aan de aftrap van de tweede periode. Had de interim coach met enige stemverheffing gesproken? Het leek er wel op, want Brighton moest zowaar alle zeilen bijzetten en Lacazette maakte gelijk. Het momentum leek in het voordeel van Arsenal gekeerd, en dat was mede dankzij de inbreng van Nicolas Pepe, die met zijn acties op de flank toch steeds een paar bezoekende verdedigers aan de praat kon houden.
Een op vrije trap inlopende David Luiz poeierde een tweede doelpunt voor zijn ploeg tegen de netten, maar hier was de grensrechter zwaar in de fout gegaan want Luiz en enkele van zijn ploeggenoten waren zeer opvallend in buitenspelpositie gelopen. De VAR kwam er aan te pas en het feest ging, volkomen terecht, niet door.
Dat was het einde voor Arsenal want Brighton kwam terug in de wedstrijd en trok nog verdiend het laken volledig naar zich toe.
Het is nu meer dan 40 jaar geleden dat Arsenal nog zo slecht aan het seizoen begon. Het trotse Emirates stadion ziet zijn bewoners afglijden naar de 10e plaats in de rangschikking. Over Europees voetbal volgend jaar dient nu netjes gezwegen te worden. Nog 5 punten scheiden Arsenal van de degradatieplaatsen en wie nu nog lachwekkend doet over spelen voor het behoud en terecht komen in de nerveuze wereld van degradatievoetbal heeft echt niet goed en allesbehalve objectief naar de wedstrijden gekeken.
Arsenal is in vrije val en de vraag is niet wanneer de parachutes nu eindelijk opengaan, de vraag is of de parachutes wel zullen opengaan. Want om in een dergelijke beeldspraak te blijven, het lijkt wel of men in Islington zonder valscherm uit het vliegtuig gesprongen is. Quo vadis, Arsenal?
Maandag 09/12/2019, 20u00, London Stadium, Premier League matchweek 16: West Ham – Arsenal
The Irons van Manuel Pellegrini doen het ook allesbehalve goed dit seizoen. Ze tellen 16 punten en wonnen, net als Arsenal, slechts vier keer. Bij degradatiekandidaat Watford (1-3), thuis tegen Norwich (2-0), maar ook thuis tegen Manchester United (2-0) en zelfs uit bij Chelsea (0-1). Het zijn vooral die twee laatste resultaten die Arsenal zorgen moeten baren. West Ham kan een resultaat neerzetten en dat is nu net waar Arsenal niet meer in slaagt.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 in het London Stadium. Op 12 januari van dit jaar maakte de jonge Declan Rice, een grote belofte, ook voor de nationale ploeg, op de 48e minuut de winnende treffer.
Aan de laatste zege van Arsenal op het veld van West Ham denken we met plezier terug. Op 3 december 2016 wonnen de Gunners, vooral dankzij een ontketende Alexis Sanchez (drie doelpunten en een assist) met 1-5.
We gaan ons niet wagen aan een voorspelling voor maandagavond. Arsenal haalde in laatste drie wedstrijden 2 op 9, waar het maximum van 9 verwacht en geëist werd om dit seizoen nog wat interessant te houden. De maand december wordt zoals steeds loodzwaar en ofschoon de wedstrijd in het London Stadium om 20 uur lokale tijd afgetrapt wordt is het in werkelijkheid vijf voor twaalf.
The Irons van Manuel Pellegrini doen het ook allesbehalve goed dit seizoen. Ze tellen 16 punten en wonnen, net als Arsenal, slechts vier keer. Bij degradatiekandidaat Watford (1-3), thuis tegen Norwich (2-0), maar ook thuis tegen Manchester United (2-0) en zelfs uit bij Chelsea (0-1). Het zijn vooral die twee laatste resultaten die Arsenal zorgen moeten baren. West Ham kan een resultaat neerzetten en dat is nu net waar Arsenal niet meer in slaagt.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 in het London Stadium. Op 12 januari van dit jaar maakte de jonge Declan Rice, een grote belofte, ook voor de nationale ploeg, op de 48e minuut de winnende treffer.
Aan de laatste zege van Arsenal op het veld van West Ham denken we met plezier terug. Op 3 december 2016 wonnen de Gunners, vooral dankzij een ontketende Alexis Sanchez (drie doelpunten en een assist) met 1-5.
We gaan ons niet wagen aan een voorspelling voor maandagavond. Arsenal haalde in laatste drie wedstrijden 2 op 9, waar het maximum van 9 verwacht en geëist werd om dit seizoen nog wat interessant te houden. De maand december wordt zoals steeds loodzwaar en ofschoon de wedstrijd in het London Stadium om 20 uur lokale tijd afgetrapt wordt is het in werkelijkheid vijf voor twaalf.
Donderdag 12/12/2019, 18u55, Maurice Dufrasne, Europa League groepsfase: Standard Luik – Arsenal
Ook in de Europa League is Arsenal aan het knoeien geslagen. De 0-3 bij Frankfurt en de 4-0 tegen Standard lijken wel sprookjesverhalen vergeleken bij de zwakke prestaties tegen Guimaraes (zowel thuis als uit) en de nachtmerrie thuis tegen de Duitse tegenstrever.
Toch zou de kwalificatie voor de knock-out fase geen probleem mogen zijn. In principe kan Arsenal nog uitgeschakeld worden, indien Frankfurt wint van Guimaraes en Standard Arsenal naar huis stuurt met zeg maar een forfaitscore. De Noord-Londenaars mogen dan wel veel weg hebben van een kaartenhuisje dat bij het minste zuchtje wind in elkaar stort, we zijn geen science fiction liefhebbers en zien de Rouches dan ook niet zover geraken.
Arsenal Belgium gaat eindelijk nog eens met een behoorlijke groep ter plaatse zijn. Hopelijk zijn deze gelukkigen getuige van een hoopgevend vertoon van onze ploeg.
Ook in de Europa League is Arsenal aan het knoeien geslagen. De 0-3 bij Frankfurt en de 4-0 tegen Standard lijken wel sprookjesverhalen vergeleken bij de zwakke prestaties tegen Guimaraes (zowel thuis als uit) en de nachtmerrie thuis tegen de Duitse tegenstrever.
Toch zou de kwalificatie voor de knock-out fase geen probleem mogen zijn. In principe kan Arsenal nog uitgeschakeld worden, indien Frankfurt wint van Guimaraes en Standard Arsenal naar huis stuurt met zeg maar een forfaitscore. De Noord-Londenaars mogen dan wel veel weg hebben van een kaartenhuisje dat bij het minste zuchtje wind in elkaar stort, we zijn geen science fiction liefhebbers en zien de Rouches dan ook niet zover geraken.
Arsenal Belgium gaat eindelijk nog eens met een behoorlijke groep ter plaatse zijn. Hopelijk zijn deze gelukkigen getuige van een hoopgevend vertoon van onze ploeg.
EEN INTRIESTE WEEK
Door Marcel Bogaerts
Alsof de nachtmerrie op eigen terrein tegen Southampton nog niet voldoende was deden de Gunners er nog een schepje bovenop tegen Eintracht Frankfurt. De laatste wedstrijd van Unai Emery was niet meer dan een beschamende farce. Zelfs het ene puntje dat voldoende was voor kwalificatie werd niet gehaald.
In de eerste helft kon Arsenal de schijn nog een beetje hooghouden, maar een schrijnend gebrek aan stootkracht en doeltreffendheid was dan al zichtbaar, alle positieve geluiden uit de hoek van de technische staf ten spijt.
De bezoekende coach greep onmiddellijk in, bracht twee verse krachten in bij het begin van de tweede speelhelft en dat bleek een toverformule, want de thuisploeg werd onmiddellijk bij de keel gegrepen en vastgezet en kwam, misschien wel onverwacht maar zeker niet onterecht, op een 1-2 achterstand.
Arsenal ging er nog eens voor en probeerde de scheve situatie nog recht te zetten, maar slaagde er niet meer in het middenveld, waar het zo grondig fout was gelopen, te heroveren –Mesut Özil was eens te meer onzichtbaar- en zo werd het voor de schaarse toeschouwers die op hun zitje waren gebleven een heel pijnlijke thuisnederlaag.
De Gunners wacht nu nog een hete avond in Luik, maar wie een overwinning van de thuisploeg met meer dan vier doelpunten verschil voorspelt schrijft wel een heel slecht science-fiction verhaal.
Unai Emery meldde zich de ochtend na de wedstrijd zoals gewoonlijk voor de training, maar hij werd per direct bedankt voor bewezen diensten. Assistent Freddy Ljungberg neemt –voorlopig, zo wordt gezegd- zijn taak over. Zijn positie was onhoudbaar geworden.
De onheuse scheldwoorden en de berg bagger die Unai Emery over zich heen gestort kreeg waren totaal ongepast. De onmiddellijke euforie die her en der de kop opstak na zijn ontslag is dat ook. Dat bleek al bij de eerstvolgende opdracht op Carrow Road. Interim coach Ljungberg liet Arsenal dan wel offensiever beginnen en de thuisploeg moest alle zeilen bijzetten, maar bij de eerste de beste serieuze aanval kwamen ze wel meteen op voorsprong. Met wat geluk, want het schot van Temo Puukki week af op Shkodran Mustafi en het stond 1-0.
Het vet was al dadelijk van de soep bij Arsenal en de Gunners mochten van geluk spreken dat bij thuisverdediger Zimmermann het licht uitging en hij naar de bal sloeg. Sensatie vervolgens want Aubameyang trapte een belabberde strafschop, doelman Tim Krul redde, maar de VAR had correct gezien dat ze bij Norwich veel te snel in het strafschopgebied waren gelopen. Aubameyang mocht opnieuw trappen en deze keer faalde de Gabonees niet.
Arsenal bleef echter bijzonder zwak en totaal niet secuur in defensie en zo kon het gebeuren dat vlak voor affluiten Cantwell simpel mocht inlopen en zijn ploeg terug op voorsprong brengen.
De tweede periode bracht niet meer dan bloed, zweet en tranen voor Arsenal. Norwich speelde voor wat het waard was en het was een geluk dat Bernd Leno betrouwbaar bleef keepen. Aubameyang stond echter op de goede plaats om de bordjes opnieuw gelijk te hangen. De thuisploeg leek aanvankelijk nog tevreden met het gelijke spel, maar kwam in het laatste kwartier toch opnieuw bijzonder gevaarlijk opzetten. Arsenal wist van geen hout pijlen te maken en haalde moeizaam het einde.
En zo is het ontslag van Unai Emery, maar je hoefde geen waarzegger te zijn om dat te weten, niet de toverformule om de problemen van de Noord-Londenaars op te lossen. Het Arsenal van vandaag is zonder meer de Premier League niet waard. Het verzamelde talent in Noord-Londen loopt over het veld als een stelletje rekruten dat op de eerste dag onder de wapens een mars met een rugzak van twintig kilo moet afhaspelen. Loom, niet alert, onzeker en zonder een greintje zelfvertrouwen. Arsenal is ziek en het staat voor een zwaar genezingsproces.
De rangschikking liegt niet. Er is een afstand van 7 punten met de Champions League plaatsen, net zoveel als de afstand met de degradatieplaatsen bedraagt. De toestand is tragisch.
Alsof de nachtmerrie op eigen terrein tegen Southampton nog niet voldoende was deden de Gunners er nog een schepje bovenop tegen Eintracht Frankfurt. De laatste wedstrijd van Unai Emery was niet meer dan een beschamende farce. Zelfs het ene puntje dat voldoende was voor kwalificatie werd niet gehaald.
In de eerste helft kon Arsenal de schijn nog een beetje hooghouden, maar een schrijnend gebrek aan stootkracht en doeltreffendheid was dan al zichtbaar, alle positieve geluiden uit de hoek van de technische staf ten spijt.
De bezoekende coach greep onmiddellijk in, bracht twee verse krachten in bij het begin van de tweede speelhelft en dat bleek een toverformule, want de thuisploeg werd onmiddellijk bij de keel gegrepen en vastgezet en kwam, misschien wel onverwacht maar zeker niet onterecht, op een 1-2 achterstand.
Arsenal ging er nog eens voor en probeerde de scheve situatie nog recht te zetten, maar slaagde er niet meer in het middenveld, waar het zo grondig fout was gelopen, te heroveren –Mesut Özil was eens te meer onzichtbaar- en zo werd het voor de schaarse toeschouwers die op hun zitje waren gebleven een heel pijnlijke thuisnederlaag.
De Gunners wacht nu nog een hete avond in Luik, maar wie een overwinning van de thuisploeg met meer dan vier doelpunten verschil voorspelt schrijft wel een heel slecht science-fiction verhaal.
Unai Emery meldde zich de ochtend na de wedstrijd zoals gewoonlijk voor de training, maar hij werd per direct bedankt voor bewezen diensten. Assistent Freddy Ljungberg neemt –voorlopig, zo wordt gezegd- zijn taak over. Zijn positie was onhoudbaar geworden.
De onheuse scheldwoorden en de berg bagger die Unai Emery over zich heen gestort kreeg waren totaal ongepast. De onmiddellijke euforie die her en der de kop opstak na zijn ontslag is dat ook. Dat bleek al bij de eerstvolgende opdracht op Carrow Road. Interim coach Ljungberg liet Arsenal dan wel offensiever beginnen en de thuisploeg moest alle zeilen bijzetten, maar bij de eerste de beste serieuze aanval kwamen ze wel meteen op voorsprong. Met wat geluk, want het schot van Temo Puukki week af op Shkodran Mustafi en het stond 1-0.
Het vet was al dadelijk van de soep bij Arsenal en de Gunners mochten van geluk spreken dat bij thuisverdediger Zimmermann het licht uitging en hij naar de bal sloeg. Sensatie vervolgens want Aubameyang trapte een belabberde strafschop, doelman Tim Krul redde, maar de VAR had correct gezien dat ze bij Norwich veel te snel in het strafschopgebied waren gelopen. Aubameyang mocht opnieuw trappen en deze keer faalde de Gabonees niet.
Arsenal bleef echter bijzonder zwak en totaal niet secuur in defensie en zo kon het gebeuren dat vlak voor affluiten Cantwell simpel mocht inlopen en zijn ploeg terug op voorsprong brengen.
De tweede periode bracht niet meer dan bloed, zweet en tranen voor Arsenal. Norwich speelde voor wat het waard was en het was een geluk dat Bernd Leno betrouwbaar bleef keepen. Aubameyang stond echter op de goede plaats om de bordjes opnieuw gelijk te hangen. De thuisploeg leek aanvankelijk nog tevreden met het gelijke spel, maar kwam in het laatste kwartier toch opnieuw bijzonder gevaarlijk opzetten. Arsenal wist van geen hout pijlen te maken en haalde moeizaam het einde.
En zo is het ontslag van Unai Emery, maar je hoefde geen waarzegger te zijn om dat te weten, niet de toverformule om de problemen van de Noord-Londenaars op te lossen. Het Arsenal van vandaag is zonder meer de Premier League niet waard. Het verzamelde talent in Noord-Londen loopt over het veld als een stelletje rekruten dat op de eerste dag onder de wapens een mars met een rugzak van twintig kilo moet afhaspelen. Loom, niet alert, onzeker en zonder een greintje zelfvertrouwen. Arsenal is ziek en het staat voor een zwaar genezingsproces.
De rangschikking liegt niet. Er is een afstand van 7 punten met de Champions League plaatsen, net zoveel als de afstand met de degradatieplaatsen bedraagt. De toestand is tragisch.
Donderdag 05/12/2019, 20u15 Emirates, Premier League matchweek 15: Arsenal – Brighton
Brighton and Hove Albion is voor Arsenal de derde tegenstrever op rij die in moeilijkheden verkeert. Er waren tijden dat Arsenal de vloer aanveegde met dit soort oppositie. Dat is nu niet meer aan de orde.
The Seagulls hebben 15 punten. Ze haalden die uit vier overwinningen en drie gelijke spelen. Arsenal heeft ook slechts vier overwinningen, dankzij zeven gelijke spelen hebben de Gunners vier punten meer.
Brighton won uit bij Watford en thuis van Tottenham, Everton en Norwich. Arsenal won uit bij Newcastle en thuis van Burnley, Aston Villa en Bournemouth. Dat is alvast niet beter dan wat Brighton voor elkaar bracht en het is alleszins niet op die basis dat we met een gerust gemoed naar de volgende confrontatie kunnen toeleven. Op geen enkele basis eigenlijk.
Manager Graham Potter, die in juli overnam van Chris Hughton, heeft goede herinneringen aan zijn laatste bezoek aan het Emirates. Met het Zweedse Östersunds won hij er in het kader van de Europa League, in februari 2018, met 1-2. De 0-3 thuisnederlaag werd daarmee niet uitgewist, maar toch was dit resultaat een regelrechte blamage voor de Gunners.
Arsenal staat voor een nieuwe veldslag om de punten, zoveel is duidelijk. Gaan we eindelijk een vijfde overwinning kunnen bijschrijven? Het is bang afwachten, maar met Manchester City, Chelsea en Manchester United worden de drie volgende thuismatchen regelrechte toppers. Er moeten punten gehaald worden en dat moet onmiddellijk gebeuren. Met goed voetbal als het enigszins kan, maar zeker met liters bloed, zweet en tranen. Er is geen alternatief.
Brighton and Hove Albion is voor Arsenal de derde tegenstrever op rij die in moeilijkheden verkeert. Er waren tijden dat Arsenal de vloer aanveegde met dit soort oppositie. Dat is nu niet meer aan de orde.
The Seagulls hebben 15 punten. Ze haalden die uit vier overwinningen en drie gelijke spelen. Arsenal heeft ook slechts vier overwinningen, dankzij zeven gelijke spelen hebben de Gunners vier punten meer.
Brighton won uit bij Watford en thuis van Tottenham, Everton en Norwich. Arsenal won uit bij Newcastle en thuis van Burnley, Aston Villa en Bournemouth. Dat is alvast niet beter dan wat Brighton voor elkaar bracht en het is alleszins niet op die basis dat we met een gerust gemoed naar de volgende confrontatie kunnen toeleven. Op geen enkele basis eigenlijk.
Manager Graham Potter, die in juli overnam van Chris Hughton, heeft goede herinneringen aan zijn laatste bezoek aan het Emirates. Met het Zweedse Östersunds won hij er in het kader van de Europa League, in februari 2018, met 1-2. De 0-3 thuisnederlaag werd daarmee niet uitgewist, maar toch was dit resultaat een regelrechte blamage voor de Gunners.
Arsenal staat voor een nieuwe veldslag om de punten, zoveel is duidelijk. Gaan we eindelijk een vijfde overwinning kunnen bijschrijven? Het is bang afwachten, maar met Manchester City, Chelsea en Manchester United worden de drie volgende thuismatchen regelrechte toppers. Er moeten punten gehaald worden en dat moet onmiddellijk gebeuren. Met goed voetbal als het enigszins kan, maar zeker met liters bloed, zweet en tranen. Er is geen alternatief.
BESTE ARSENAL
Door Marcel Bogaerts
Geachte eigenaars en beleidsmakers van The Arsenal, beste technische staf en spelers
Uw supportersclub in het kleine België was afgelopen zaterdag opnieuw met enkele leden vertegenwoordigd in het Emirates. Het optreden van onze favoriete club deed ons pijn aan het hart.
Wij moesten tot ons groot verdriet live aanwezig in het stadion vaststellen dat datgene waar we reeds weken via TV reportages en geschreven nieuwsberichten mee geconfronteerd werden niet overdreven is. Kort en alles behalve volledig sommen we op:
We willen echter niet meehuilen met de wolven in het bos. We willen achter onze club blijven staan. We beseffen dat we als supporter in alle vrijheid mogen en moeten signaleren wat we zien en daarover, zelfs in boosheid indien nodig, onze gevoelens daarover mogen ventileren. We weten ook dat wijzigingen in het personeelsbestand en het algemeen beleid van onze club niet tot het takenpakket van de supporter behoren. We zijn er tevens van overtuigd dat iedereen die binnen de muren van het Emirates stadion zijn dagtaak heeft het beste voor zijn werkgever wil en we laten ons dan ook niet verleiden tot acties die eerder bij een muiter dan bij een supporter passen.
Wij vragen echter wel dat jullie onze bezorgdheid delen en deze ernstig nemen. Maar dat is een overbodige vraag. We weten dat jullie dat doen en met deze bezorgdheid gaan slapen en weer opstaan.
“Victoria Concordia Crescit” is ook de lijfspreuk van onze supportersclub. Voor de “Concordia” kan Arsenal Belgium mee op de bres staan. Voor de “Victoria” helaas niet. Dat is de kern van uw takenpakket, geachte eigenaars en beleidsmakers, beste technische staf en spelers.
Arsenal Belgium rekent op u. COYG!
Geachte eigenaars en beleidsmakers van The Arsenal, beste technische staf en spelers
Uw supportersclub in het kleine België was afgelopen zaterdag opnieuw met enkele leden vertegenwoordigd in het Emirates. Het optreden van onze favoriete club deed ons pijn aan het hart.
Wij moesten tot ons groot verdriet live aanwezig in het stadion vaststellen dat datgene waar we reeds weken via TV reportages en geschreven nieuwsberichten mee geconfronteerd werden niet overdreven is. Kort en alles behalve volledig sommen we op:
- Een kwalitatief duidelijk mindere tegenstrever die ons elftal reeds van bij de aftrap bij de keel mag grijpen.
- Diezelfde tegenstrever die er steeds weer in slaagt over de ganse wedstrijd veel meer doelpogingen te laten noteren.
- Onze eigen spelers die de indruk geven de bal liever niet dan wel te hebben en het ronde ding dan ook zo snel mogelijk inspiratieloos terugleggen.
- Aarzelende spelers die ofwel onzeker en slordig zijn in de passing ofwel zich veel te gemakkelijk de bal laten ontfutselen.
- In het algemeen een groot gebrek aan kordaatheid om de wedstrijd in handen te willen nemen.
We willen echter niet meehuilen met de wolven in het bos. We willen achter onze club blijven staan. We beseffen dat we als supporter in alle vrijheid mogen en moeten signaleren wat we zien en daarover, zelfs in boosheid indien nodig, onze gevoelens daarover mogen ventileren. We weten ook dat wijzigingen in het personeelsbestand en het algemeen beleid van onze club niet tot het takenpakket van de supporter behoren. We zijn er tevens van overtuigd dat iedereen die binnen de muren van het Emirates stadion zijn dagtaak heeft het beste voor zijn werkgever wil en we laten ons dan ook niet verleiden tot acties die eerder bij een muiter dan bij een supporter passen.
Wij vragen echter wel dat jullie onze bezorgdheid delen en deze ernstig nemen. Maar dat is een overbodige vraag. We weten dat jullie dat doen en met deze bezorgdheid gaan slapen en weer opstaan.
“Victoria Concordia Crescit” is ook de lijfspreuk van onze supportersclub. Voor de “Concordia” kan Arsenal Belgium mee op de bres staan. Voor de “Victoria” helaas niet. Dat is de kern van uw takenpakket, geachte eigenaars en beleidsmakers, beste technische staf en spelers.
Arsenal Belgium rekent op u. COYG!
Donderdag 28/11/2019, 20.00 uur Emirates, Europa League groepsfase: Arsenal – Eintracht Frankfurt
Na de horrorshow tegen Southampton richten we onze blik weer op de Europa League. In groep F staat Arsenal uiteraard aan de leiding met vier punten voorsprong op Frankfurt en Standard, het Portugese Vitoria Guimaraes bengelt onderaan. In principe is dit een geruststellende stand, maar met de huidige prestatiecurve van Arsenal in het achterhoofd wijzen we toch even fijntjes op de kalender. Zowel Frankfurt als Standard moeten nog partij geven aan de Portugezen, en indien de Duitsers en de Belgen deze wedstrijd winnen, en ook Arsenal kunnen verrassen, is het Europese avontuur van de Gunners voorbij.
Zover is het natuurlijk nog niet. We rekenen er op dat de wedstrijd tegen Eintracht ernstig genomen wordt, dat de Duitsers bij de keel gegrepen worden (zou dat een realistische vraag zijn voor het Arsenal van vandaag?) en dat de kwalificatie voor de knock-out fase nu al een feit is.
Na de horrorshow tegen Southampton richten we onze blik weer op de Europa League. In groep F staat Arsenal uiteraard aan de leiding met vier punten voorsprong op Frankfurt en Standard, het Portugese Vitoria Guimaraes bengelt onderaan. In principe is dit een geruststellende stand, maar met de huidige prestatiecurve van Arsenal in het achterhoofd wijzen we toch even fijntjes op de kalender. Zowel Frankfurt als Standard moeten nog partij geven aan de Portugezen, en indien de Duitsers en de Belgen deze wedstrijd winnen, en ook Arsenal kunnen verrassen, is het Europese avontuur van de Gunners voorbij.
Zover is het natuurlijk nog niet. We rekenen er op dat de wedstrijd tegen Eintracht ernstig genomen wordt, dat de Duitsers bij de keel gegrepen worden (zou dat een realistische vraag zijn voor het Arsenal van vandaag?) en dat de kwalificatie voor de knock-out fase nu al een feit is.
Zondag 01/12/2019, Carrow Road, 14 uur, Premier League matchweek 14: Norwich City – Arsenal
Het hoeft natuurlijk niet gezegd te worden, maar in de rangschikking is het doffe ellende voor Arsenal. De Gunners, bij de eerste interlandbreak van het seizoen nog op de derde plaats, zijn afgezakt tot de 8e plek, staan 8 punten verwijderd van een Champions League plaats en moeten na het uitstekend spelende Leicester City nu ook Wolverhampton, Sheffield en Burnley voor zich dulden in de tabel.
Er werd aangehaald dat met Southampton een drieluik van wedstrijden waarin Arsenal de zaken zou rechtzetten zou aanvangen, maar dat plan is dus al deerlijk mislukt. Kan op Carrow Road worden teruggekeerd naar “winning ways”?
De kanaries, in de kleuren van FC De Kampioenen, staan momenteel op degradatieplek 18, met slechts 10 punten. Southampton, dat nog lager staat, was al te zwaar voor Arsenal….
Maar we blijven hoopvol. Na regen komt zonneschijn, en zelfs de meest amateuristische chef-kok slaagt er na vele mislukte pogingen toch eens in de mayonaise te laten pakken. Het moet dan wel nu gebeuren. December wordt immers alweer loodzwaar met duels tegen Manchester City en Chelsea, terwijl de thuismatch tegen Manchester United de inzet zal zijn van 2020. Nogmaals COYG!
Het hoeft natuurlijk niet gezegd te worden, maar in de rangschikking is het doffe ellende voor Arsenal. De Gunners, bij de eerste interlandbreak van het seizoen nog op de derde plaats, zijn afgezakt tot de 8e plek, staan 8 punten verwijderd van een Champions League plaats en moeten na het uitstekend spelende Leicester City nu ook Wolverhampton, Sheffield en Burnley voor zich dulden in de tabel.
Er werd aangehaald dat met Southampton een drieluik van wedstrijden waarin Arsenal de zaken zou rechtzetten zou aanvangen, maar dat plan is dus al deerlijk mislukt. Kan op Carrow Road worden teruggekeerd naar “winning ways”?
De kanaries, in de kleuren van FC De Kampioenen, staan momenteel op degradatieplek 18, met slechts 10 punten. Southampton, dat nog lager staat, was al te zwaar voor Arsenal….
Maar we blijven hoopvol. Na regen komt zonneschijn, en zelfs de meest amateuristische chef-kok slaagt er na vele mislukte pogingen toch eens in de mayonaise te laten pakken. Het moet dan wel nu gebeuren. December wordt immers alweer loodzwaar met duels tegen Manchester City en Chelsea, terwijl de thuismatch tegen Manchester United de inzet zal zijn van 2020. Nogmaals COYG!
VAN KWAAD NAAR ERGER
Door Marcel Bogaerts
Arsenal blijft op de sukkel. In het noorden van Portugal werden de Gunners zowat weggeblazen door thuisploeg Vitoria Guimaraes, en het mag wel een wonder heten dat Emi Martinez met ongeschonden netten, ook dankzij medewerking van het doelkader, het eerste half uur doorkwam. De bezoekers gingen dan wel wat meer meedoen, maar dat de eerste ernstige doelpoging pas na TACHTIG minuten genoteerd werd is veel, zo niet alles zeggend. Het was wel meteen raak, de altijd gecontesteerde Shkodran Mustafi kopte een vrije trap van Pepe binnen.
Maar ook nu weer, voor de vierde keer op rij, kon Arsenal de voorsprong niet vasthouden. Twee minuten in blessuretijd rondde Bruno Duarte een aanval acrobatisch af en vlak daarna rolde een nieuwe poging van de thuisploeg via de paal buiten.
Na deze erg povere prestatie van Arsenal is het klassement alles behalve geruststellend. Doemdenkend zouden we kunnen stellen dat nederlagen tegen Frankfurt en Standard geen science fiction verhaal zijn. Als de Belgen en de Duitsers dan ook nog winnen van hekkensluiter Guimaraes wordt het ondenkbare werkelijkheid en eindigt het Europese avontuur van Arsenal.
In de Premier League was de opdracht in het King Power stadium, bij het Leicester City van Brendan Rodgers, reeds gecatalogeerd als “must-win”. Een nederlaag zou de Gunners immers nog verder weg katapulteren van de Champions League plaatsen, en dat tegen een rechtstreekse concurrent. Want zo mogen we de Foxes, in grote doen, toch wel gaan betitelen.
Arsenal startte deze opdracht met een instelling die aan het “catenaccio” Inter van Helenio Herrera deed denken, een speelwijze die ophef maakte en efficiënt bleek, maar dat was dan wel een slordige 50 jaar terug in de tijd…. De Gunners posteerden een laag blok en probeerden de thuisploeg van het doel weg te houden. Leicester nam het geboden initiatief gretig aan, maar vond niet direct een opening in de solide Londense muur. Noch referee Kavanagh noch de VAR vonden de manier waarop Matteo Guendouzi aan de schouder van Söyüncü ging hangen een probleem, en Arsenal kon af en toe de neus aan het venster steken, versierde zelfs de beste kansen, maar het bleef tot aan de rust 0-0.
Nadien bleef Leicester fel zoeken naar openingen, maar een hardwerkend Arsenal werd wel iets avontuurlijker en gedurende een kleine twintig minuten was het duel zowaar in evenwicht. Tot Jamie Vardy zijn duivels ontbond. De spits rondde een bliksemsnelle aanval van zijn ploeg fraai af en gaf acht minuten later zelf de assist voor de 2-0 van Maddison.
Van dan af acteerde Arsenal als een geslagen ploeg. Het was deerniswekkend om te zien. Zowat elke keer dat de bezoekers aan de bal kwamen werden de euvels duidelijk. Geen eentijdsvoetbal, controles die veel te veel tijd in beslag namen, altijd opnieuw openingen zoekend door balletjes, dikwijls heel ver achteruit, terug te leggen, geen creativiteit, geen aanjager in het spel.
Ondertussen circuleren opnieuw heel wat namen om de taak van hoofdcoach van Unai Emery over te nemen. We wachten af, met de enige pertinente vraag in het achterhoofd. Quo vadis Arsenal?
De interlandbreak is deze keer broodnodig, voor wat bezinning, van bestuurs- tot kleedkamer. Om dan misschien, opnieuw onder het oog van een delegatie van Arsenal Belgium, terug aan te knopen met de overwinning? Back to winning ways? Hoop doet leven.
Arsenal blijft op de sukkel. In het noorden van Portugal werden de Gunners zowat weggeblazen door thuisploeg Vitoria Guimaraes, en het mag wel een wonder heten dat Emi Martinez met ongeschonden netten, ook dankzij medewerking van het doelkader, het eerste half uur doorkwam. De bezoekers gingen dan wel wat meer meedoen, maar dat de eerste ernstige doelpoging pas na TACHTIG minuten genoteerd werd is veel, zo niet alles zeggend. Het was wel meteen raak, de altijd gecontesteerde Shkodran Mustafi kopte een vrije trap van Pepe binnen.
Maar ook nu weer, voor de vierde keer op rij, kon Arsenal de voorsprong niet vasthouden. Twee minuten in blessuretijd rondde Bruno Duarte een aanval acrobatisch af en vlak daarna rolde een nieuwe poging van de thuisploeg via de paal buiten.
Na deze erg povere prestatie van Arsenal is het klassement alles behalve geruststellend. Doemdenkend zouden we kunnen stellen dat nederlagen tegen Frankfurt en Standard geen science fiction verhaal zijn. Als de Belgen en de Duitsers dan ook nog winnen van hekkensluiter Guimaraes wordt het ondenkbare werkelijkheid en eindigt het Europese avontuur van Arsenal.
In de Premier League was de opdracht in het King Power stadium, bij het Leicester City van Brendan Rodgers, reeds gecatalogeerd als “must-win”. Een nederlaag zou de Gunners immers nog verder weg katapulteren van de Champions League plaatsen, en dat tegen een rechtstreekse concurrent. Want zo mogen we de Foxes, in grote doen, toch wel gaan betitelen.
Arsenal startte deze opdracht met een instelling die aan het “catenaccio” Inter van Helenio Herrera deed denken, een speelwijze die ophef maakte en efficiënt bleek, maar dat was dan wel een slordige 50 jaar terug in de tijd…. De Gunners posteerden een laag blok en probeerden de thuisploeg van het doel weg te houden. Leicester nam het geboden initiatief gretig aan, maar vond niet direct een opening in de solide Londense muur. Noch referee Kavanagh noch de VAR vonden de manier waarop Matteo Guendouzi aan de schouder van Söyüncü ging hangen een probleem, en Arsenal kon af en toe de neus aan het venster steken, versierde zelfs de beste kansen, maar het bleef tot aan de rust 0-0.
Nadien bleef Leicester fel zoeken naar openingen, maar een hardwerkend Arsenal werd wel iets avontuurlijker en gedurende een kleine twintig minuten was het duel zowaar in evenwicht. Tot Jamie Vardy zijn duivels ontbond. De spits rondde een bliksemsnelle aanval van zijn ploeg fraai af en gaf acht minuten later zelf de assist voor de 2-0 van Maddison.
Van dan af acteerde Arsenal als een geslagen ploeg. Het was deerniswekkend om te zien. Zowat elke keer dat de bezoekers aan de bal kwamen werden de euvels duidelijk. Geen eentijdsvoetbal, controles die veel te veel tijd in beslag namen, altijd opnieuw openingen zoekend door balletjes, dikwijls heel ver achteruit, terug te leggen, geen creativiteit, geen aanjager in het spel.
Ondertussen circuleren opnieuw heel wat namen om de taak van hoofdcoach van Unai Emery over te nemen. We wachten af, met de enige pertinente vraag in het achterhoofd. Quo vadis Arsenal?
De interlandbreak is deze keer broodnodig, voor wat bezinning, van bestuurs- tot kleedkamer. Om dan misschien, opnieuw onder het oog van een delegatie van Arsenal Belgium, terug aan te knopen met de overwinning? Back to winning ways? Hoop doet leven.
Zaterdag 23/11/2019, 15.00 uur Emirates, Premier League matchweek 13, Arsenal – Southampton
De Saints, onder leiding van de 52 jarige Oostenrijkse coach Ralph Hasenhüttl, in een grijs verleden ooit nog spelend bij KV Mechelen en Lierse, maken een beroerd seizoen door. Ze staan op de voorlaatste plaats met 8 punten, hebben een negatief doelsaldo van -18 en wonnen slechts twee wedstrijden, uit bij Brighton en uit bij Sheffield United.
Voor hun laatste competitie overwinning op het veld van Arsenal moeten we teruggaan tot het seizoen 1987-1988. Op Highbury trokken de bezoekers toen het laken naar zich toe met een doelpunt in de slotminuut. Arsenal verloor met 0-1.
De manier waarop Arsenal echter tegenwoordig aan wedstrijden begint is alles behalve geruststellend. Als er één adjectief moet gevonden worden dat niet bij het huidige spel van de Gunners past dan is het wel “dominant”. En dat is heel erg pijnlijk.
De Saints, onder leiding van de 52 jarige Oostenrijkse coach Ralph Hasenhüttl, in een grijs verleden ooit nog spelend bij KV Mechelen en Lierse, maken een beroerd seizoen door. Ze staan op de voorlaatste plaats met 8 punten, hebben een negatief doelsaldo van -18 en wonnen slechts twee wedstrijden, uit bij Brighton en uit bij Sheffield United.
Voor hun laatste competitie overwinning op het veld van Arsenal moeten we teruggaan tot het seizoen 1987-1988. Op Highbury trokken de bezoekers toen het laken naar zich toe met een doelpunt in de slotminuut. Arsenal verloor met 0-1.
De manier waarop Arsenal echter tegenwoordig aan wedstrijden begint is alles behalve geruststellend. Als er één adjectief moet gevonden worden dat niet bij het huidige spel van de Gunners past dan is het wel “dominant”. En dat is heel erg pijnlijk.
DRINGT EEN INGRIJPENDE BESLISSING ZICH OP?
Door Marcel Bogaerts
Het was opnieuw een heel trieste week voor de Arsenal supporter. Op Anfield Road kraaide de neutrale kijker meermaals van de pret, want de wedstrijd tussen de Reds en de Gunners was een echt spektakelstuk. De 5-5 eindstand had voor Gooners echter een bittere nasmaak want een piepjonge en onervaren Liverpool elf kwam twee keer op een dubbele achterstand, maar dwong in de slotfase van een beklijvende wedstrijd toch nog strafschoppen af. Dani Ceballos was de enige speler die zijn elfmeter miste en dus gaat Liverpool door.
De komst van Wolverhampton zorgde voor nog meer frustratie. Mesut Özil maakte dan wel zijn wederoptreden, maar Arsenal werd zowat onmiddellijk zoek gespeeld door de bezoekers die over het geheel van de wedstrijd genomen veel meer doelpogingen ondernamen dan de thuisploeg en dat is pijnlijk en veelzeggend. De thuisploeg kwamen zowaar op voorsprong toen David Luiz de bal lateraal naar Lacazette speelde die zijn maatje Aubameyang vond. Zoiets is de Gabonese prijsschutter wel toevertrouwd en het stond 1-0. En voor de derde keer in drie wedstrijden kon Arsenal zijn voorsprong niet vasthouden, laat staan uitbreiden en de bezoekers uit het noorden kwamen verdiend op gelijke hoogte.
Arsenal kan een wedstrijd niet afmaken, Arsenal kan een voorsprong niet vasthouden, Arsenal speelt een voetbal dat lijkt op een nest waarin een kat haar jongen niet terugvindt, de verdediging panikeert zodra de tegenstrever in aantocht is, er is geen aanvoerder die naam waardig en de aanvallers worden amper gevonden.
En de geruchtenmolen draait op volle toeren. Dat zelfs The Special One, ene José Mourinho, na alle ruzies met Arsène Wenger en de aanvallen op Arsenal die hij met de regelmaat van een klok lanceerde, nu genoemd wordt als de man die de puinhoop gaat opruimen is bij de beesten af. De Portugees zou zelfs gespot zijn bij een diner met Arsenal hooggeplaatsten. En we weten wat een “ja” en “nee” waard is in voetbalmiddens. Ook namen als Mikel Arteta, Patrick Vieira en Max Allegri passeren de laatste dagen met de regelmaat van een klok. Veel van die berichten zijn uiteraard pure clickbait en sensatie, maar er is nooit rook zonder vuur. Geruchten over ontevredenheid binnen de spelersgroep over de coach nemen ook alsmaar toe. Ons besluit is: Unai Emery en zijn staf weten wat hen te doen staat. Bij de vorige interlandbreak stond Arsenal op de 3e plaats in de rangschikking. Nu lijkt Champions League voetbal volgend seizoen via de rangschikking al hopeloos buiten bereik. Er rest nog één competitieduel voor de nieuwe break. Indien de twijfel nog versterkt wordt, erger nog, ontaardt in pijnlijke zekerheid, is een zware beslissing zowat onvermijdelijk geworden. Met dergelijke spelerskern slechts de middenmoot aanvoeren is immers niet acceptabel.
In de overige wedstrijden hadden Liverpool en Manchester City het niet gemakkelijk, maar zij kunnen wel winnen en trokken toch nog de lakens naar zich toe. Aston Villa en Southampton zagen hun voorsprong in de eindfase van hun wedstrijden omgedraaid worden in een 2-1 nederlaag.
Frank Lampard doet goed werk bij het door een transferverbod gehinderde Chelsea. De Blues wonnen bij Watford. Leicester City, dat na 11 wedstrijden er beter voorstaat dan in hun fabelachtige kampioensjaar, won ook, bij Crystal Palace. De Foxes zijn door Brendan Rodgers tot een uitstekend elftal gekneed en staan samen met Chelsea nu reeds zes punten voor op Arsenal. De Gunners moeten met lede ogen aanzien dat hekkensluiter Watford nu dichter bij hen staat dan leider Liverpool. Veel heeft uiteraard te maken met de kracht van de Reds, die tien van de elf wedstrijden wonnen, maar dat maakt de zaak van Arsenal niet.
Het was opnieuw een heel trieste week voor de Arsenal supporter. Op Anfield Road kraaide de neutrale kijker meermaals van de pret, want de wedstrijd tussen de Reds en de Gunners was een echt spektakelstuk. De 5-5 eindstand had voor Gooners echter een bittere nasmaak want een piepjonge en onervaren Liverpool elf kwam twee keer op een dubbele achterstand, maar dwong in de slotfase van een beklijvende wedstrijd toch nog strafschoppen af. Dani Ceballos was de enige speler die zijn elfmeter miste en dus gaat Liverpool door.
De komst van Wolverhampton zorgde voor nog meer frustratie. Mesut Özil maakte dan wel zijn wederoptreden, maar Arsenal werd zowat onmiddellijk zoek gespeeld door de bezoekers die over het geheel van de wedstrijd genomen veel meer doelpogingen ondernamen dan de thuisploeg en dat is pijnlijk en veelzeggend. De thuisploeg kwamen zowaar op voorsprong toen David Luiz de bal lateraal naar Lacazette speelde die zijn maatje Aubameyang vond. Zoiets is de Gabonese prijsschutter wel toevertrouwd en het stond 1-0. En voor de derde keer in drie wedstrijden kon Arsenal zijn voorsprong niet vasthouden, laat staan uitbreiden en de bezoekers uit het noorden kwamen verdiend op gelijke hoogte.
Arsenal kan een wedstrijd niet afmaken, Arsenal kan een voorsprong niet vasthouden, Arsenal speelt een voetbal dat lijkt op een nest waarin een kat haar jongen niet terugvindt, de verdediging panikeert zodra de tegenstrever in aantocht is, er is geen aanvoerder die naam waardig en de aanvallers worden amper gevonden.
En de geruchtenmolen draait op volle toeren. Dat zelfs The Special One, ene José Mourinho, na alle ruzies met Arsène Wenger en de aanvallen op Arsenal die hij met de regelmaat van een klok lanceerde, nu genoemd wordt als de man die de puinhoop gaat opruimen is bij de beesten af. De Portugees zou zelfs gespot zijn bij een diner met Arsenal hooggeplaatsten. En we weten wat een “ja” en “nee” waard is in voetbalmiddens. Ook namen als Mikel Arteta, Patrick Vieira en Max Allegri passeren de laatste dagen met de regelmaat van een klok. Veel van die berichten zijn uiteraard pure clickbait en sensatie, maar er is nooit rook zonder vuur. Geruchten over ontevredenheid binnen de spelersgroep over de coach nemen ook alsmaar toe. Ons besluit is: Unai Emery en zijn staf weten wat hen te doen staat. Bij de vorige interlandbreak stond Arsenal op de 3e plaats in de rangschikking. Nu lijkt Champions League voetbal volgend seizoen via de rangschikking al hopeloos buiten bereik. Er rest nog één competitieduel voor de nieuwe break. Indien de twijfel nog versterkt wordt, erger nog, ontaardt in pijnlijke zekerheid, is een zware beslissing zowat onvermijdelijk geworden. Met dergelijke spelerskern slechts de middenmoot aanvoeren is immers niet acceptabel.
In de overige wedstrijden hadden Liverpool en Manchester City het niet gemakkelijk, maar zij kunnen wel winnen en trokken toch nog de lakens naar zich toe. Aston Villa en Southampton zagen hun voorsprong in de eindfase van hun wedstrijden omgedraaid worden in een 2-1 nederlaag.
Frank Lampard doet goed werk bij het door een transferverbod gehinderde Chelsea. De Blues wonnen bij Watford. Leicester City, dat na 11 wedstrijden er beter voorstaat dan in hun fabelachtige kampioensjaar, won ook, bij Crystal Palace. De Foxes zijn door Brendan Rodgers tot een uitstekend elftal gekneed en staan samen met Chelsea nu reeds zes punten voor op Arsenal. De Gunners moeten met lede ogen aanzien dat hekkensluiter Watford nu dichter bij hen staat dan leider Liverpool. Veel heeft uiteraard te maken met de kracht van de Reds, die tien van de elf wedstrijden wonnen, maar dat maakt de zaak van Arsenal niet.
Woensdag 6/11/2019, 15u50, Groepsfase Europa League: Vitoria Guimaraes – Arsenal
Het is de vierde speeldag in de groepsfase van deze Europa League en deze wordt zeer uitzonderlijk op woensdagnamiddag gespeeld, dit omwille van concurrentie in de Europa League zelf op donderdag, en uiteraard mag de Europa League niet in het vaarwater van de Champions League komen op woensdagavond.
Vitoria werd in de Portugese competitie voorbij gestoken door onze vorige Portugese tegenstrever, Sporting, en staat nu op de vijfde plaats. In de EL groep hebben ze 0 punten en zullen dus tegen Arsenal hun allerlaatste kans op een verder Europees avontuur willen verdedigen. De Gunners hadden het lastig tegen deze ploeg, maar bij een overwinning in het noorden van Portugal is de plaatsing voor de volgende ronde geen vraagteken meer. Dat zou toch ook wat waard moeten zijn en we rekenen dus op een Arsenal dat er voor gaat en ook na speeldag vier het maximum van de punten behoudt.
Het is de vierde speeldag in de groepsfase van deze Europa League en deze wordt zeer uitzonderlijk op woensdagnamiddag gespeeld, dit omwille van concurrentie in de Europa League zelf op donderdag, en uiteraard mag de Europa League niet in het vaarwater van de Champions League komen op woensdagavond.
Vitoria werd in de Portugese competitie voorbij gestoken door onze vorige Portugese tegenstrever, Sporting, en staat nu op de vijfde plaats. In de EL groep hebben ze 0 punten en zullen dus tegen Arsenal hun allerlaatste kans op een verder Europees avontuur willen verdedigen. De Gunners hadden het lastig tegen deze ploeg, maar bij een overwinning in het noorden van Portugal is de plaatsing voor de volgende ronde geen vraagteken meer. Dat zou toch ook wat waard moeten zijn en we rekenen dus op een Arsenal dat er voor gaat en ook na speeldag vier het maximum van de punten behoudt.
Zaterdag 09/11/2019, 17u30 King Power Stadium, Premier League matchweek 12: Leicester City – Arsenal
Het is hierboven al gezegd, de Foxes hebben wind in de zeilen. De mayonaise pakt onder Brendan Rodgers. Onze landgenoten Youri Tielemans en Dennis Praet spelen hun rol en vooral eerstgenoemde wordt geprezen voor zijn inbreng. Of het allemaal zal blijven duren voor een club die ook nog Ayoze Perez van Newcastle binnenhaalde, maar Harry Maguire en Shinji Okazaki zag vertrekken blijft nog af te wachten, maar het is een waarheid als een koe dat de supporter van Leicester momenteel een tevreden mens is.
De supporter van Arsenal is niet tevreden te stellen. De ontevredenheid ontaardt zelfs en onze supportersclub nam over het op de korrel nemen, vijandig uitschelden en bedreigen van eigen bloed, een niet mis te verstaan officieel standpunt in.
Ook wij verwachten echter een klinkend antwoord en serieuze verbetering van de prestaties. Daar moet onmiddellijk mee begonnen worden. Een nederlaag bij Leicester betekent mogelijk een kloof van negen punten met de CL plaatsen. Na amper 12 speeldagen. Het wordt een interessante wedstrijd in het King Power.
Het is hierboven al gezegd, de Foxes hebben wind in de zeilen. De mayonaise pakt onder Brendan Rodgers. Onze landgenoten Youri Tielemans en Dennis Praet spelen hun rol en vooral eerstgenoemde wordt geprezen voor zijn inbreng. Of het allemaal zal blijven duren voor een club die ook nog Ayoze Perez van Newcastle binnenhaalde, maar Harry Maguire en Shinji Okazaki zag vertrekken blijft nog af te wachten, maar het is een waarheid als een koe dat de supporter van Leicester momenteel een tevreden mens is.
De supporter van Arsenal is niet tevreden te stellen. De ontevredenheid ontaardt zelfs en onze supportersclub nam over het op de korrel nemen, vijandig uitschelden en bedreigen van eigen bloed, een niet mis te verstaan officieel standpunt in.
Ook wij verwachten echter een klinkend antwoord en serieuze verbetering van de prestaties. Daar moet onmiddellijk mee begonnen worden. Een nederlaag bij Leicester betekent mogelijk een kloof van negen punten met de CL plaatsen. Na amper 12 speeldagen. Het wordt een interessante wedstrijd in het King Power.
HET SPOOR BIJSTER
Door Marcel Bogaerts
Er hangen steeds donkerdere wolken boven het trotse Emirates stadium.
In de Europa League lukte Arsenal er niet in te overtuigen tegen Vitoria Guimaraes. De Portugezen kwamen naar het veld van de leider in de groep (met 6 op 6 en een doelsaldo van 7-0) als hekkensluiter met 0 punten en 0 doelpunten gescoord. Toch kreeg Arsenal reeds bij de eerste Portugese poging bijna een doelpunt om de oren. Het was slechts uitgesteld want even later stond het toch 0-1, een goal van een gebuisde ex-Tottenham speler dan nog. Na de gelijkmaker van Martinelli werd het nog 1-2 voor de rust. Deze stand bleef op het bord tot een tiental minuten voor tijd. De bezoekers hadden toen al lang meer en meer irritante overtredingen nodig en de ingevallen Nicholas Pepe stond toen eindelijk op, toonde wat hij waard was en met twee heerlijk binnen geborstelde vrije trappen bezorgde hij zijn ploeg uiteindelijk nog een late overwinning.
In de Premier League, tegen Crystal Palace, zaaide de Ivoriaan onmiddellijk verwarring met enkele giftige hoekschoppen. Nog voor er tien minuten gespeeld waren leverde dat 2 goals op, van Sokratis en David Luiz. Maar Crystal Palace is een taaie ploeg. De aansluitingstreffer van de Eagles kwam er met medewerking van de VAR. Wilfried Zaha ging over het been van Chambers, referee Atkinson beoordeelde dat als een schwalbe en gaf geel aan Zaha, maar de VAR kwam tussenbeide en legde de bal op de stip.
Na de rust gaf Arsenal het helaas weer eens weg. Palace maakte gelijk. Naar het einde van de wedstrijd toe leek Sokratis zijn tweede treffer gescoord te hebben maar ook nu kwam de VAR tussenbeide en het feest ging niet door. Het bleef 2-2 en dat is –alweer- erg ontgoochelend.
Tussendoor was er nog een wansmakelijk intermezzo met Granit Xhaka. Een groot gedeelte van het publiek keerde zich tegen de Zwitser bij diens vervanging en Xhaka reageerde ostentatief en onvolwassen. Unai Emery, in een interview na de wedstrijd, verdedigde zijn aanvoerder niet.
Het resultaat van matchweek 10 was ongetwijfeld de 0-9 overwinning van Leicester City bij Southampton, dat onthoofd leek na een vroege rode kaart. Liverpool won de topper tegen Tottenham met 2-1 en ook Manchester City, Manchester United en Chelsea bleven aan de winnende hand.
Anfield leeft nog steeds op een wolk. De Reds tellen zes punten voorsprong op Manchester City en Leicester en Chelsea volgen op acht eenheden. Arsenal ziet, op plaats 5, het verschil met de CL plaatsen reeds opgelopen tot vier punten en wie heel streng oordeelt zou kunnen zeggen dat de Gunners hiermede een heel brede middenmoot aanvoeren.
Er hangen steeds donkerdere wolken boven het trotse Emirates stadium.
In de Europa League lukte Arsenal er niet in te overtuigen tegen Vitoria Guimaraes. De Portugezen kwamen naar het veld van de leider in de groep (met 6 op 6 en een doelsaldo van 7-0) als hekkensluiter met 0 punten en 0 doelpunten gescoord. Toch kreeg Arsenal reeds bij de eerste Portugese poging bijna een doelpunt om de oren. Het was slechts uitgesteld want even later stond het toch 0-1, een goal van een gebuisde ex-Tottenham speler dan nog. Na de gelijkmaker van Martinelli werd het nog 1-2 voor de rust. Deze stand bleef op het bord tot een tiental minuten voor tijd. De bezoekers hadden toen al lang meer en meer irritante overtredingen nodig en de ingevallen Nicholas Pepe stond toen eindelijk op, toonde wat hij waard was en met twee heerlijk binnen geborstelde vrije trappen bezorgde hij zijn ploeg uiteindelijk nog een late overwinning.
In de Premier League, tegen Crystal Palace, zaaide de Ivoriaan onmiddellijk verwarring met enkele giftige hoekschoppen. Nog voor er tien minuten gespeeld waren leverde dat 2 goals op, van Sokratis en David Luiz. Maar Crystal Palace is een taaie ploeg. De aansluitingstreffer van de Eagles kwam er met medewerking van de VAR. Wilfried Zaha ging over het been van Chambers, referee Atkinson beoordeelde dat als een schwalbe en gaf geel aan Zaha, maar de VAR kwam tussenbeide en legde de bal op de stip.
Na de rust gaf Arsenal het helaas weer eens weg. Palace maakte gelijk. Naar het einde van de wedstrijd toe leek Sokratis zijn tweede treffer gescoord te hebben maar ook nu kwam de VAR tussenbeide en het feest ging niet door. Het bleef 2-2 en dat is –alweer- erg ontgoochelend.
Tussendoor was er nog een wansmakelijk intermezzo met Granit Xhaka. Een groot gedeelte van het publiek keerde zich tegen de Zwitser bij diens vervanging en Xhaka reageerde ostentatief en onvolwassen. Unai Emery, in een interview na de wedstrijd, verdedigde zijn aanvoerder niet.
Het resultaat van matchweek 10 was ongetwijfeld de 0-9 overwinning van Leicester City bij Southampton, dat onthoofd leek na een vroege rode kaart. Liverpool won de topper tegen Tottenham met 2-1 en ook Manchester City, Manchester United en Chelsea bleven aan de winnende hand.
Anfield leeft nog steeds op een wolk. De Reds tellen zes punten voorsprong op Manchester City en Leicester en Chelsea volgen op acht eenheden. Arsenal ziet, op plaats 5, het verschil met de CL plaatsen reeds opgelopen tot vier punten en wie heel streng oordeelt zou kunnen zeggen dat de Gunners hiermede een heel brede middenmoot aanvoeren.
Woensdag 30/10/2019 19u30 Anfield: Carabao Cup: Liverpool – Arsenal
Zonder twijfel zal er ook nu weer geroteerd worden door Jürgen Klopp en Unai Emery, en waar we in een competitiewedstrijd zonder veel geld te riskeren op een zege van de thuisploeg moeten wedden, ligt het in de tweede bekercompetitie van Engeland misschien iets anders.
Of het allemaal zo anders zal zijn en Liverpool een thuisnederlaag aangesmeerd krijgt is hoogst twijfelachtig. Voetbal en science fiction zijn geen synoniemen, maar laat ons hopen dat de Gunners genoeg fierheid zullen tonen om er een degelijke wedstrijd van te maken.
De laatste confrontatie op Anfield tussen beide clubs in dit tornooi dateert van 9 januari 2007. Het was een bijzonder doelpuntenrijk duel. Na een uur stond het 1-5 voor de Gunners met onder meer drie treffers van Baptista. Steven Gerrard en Sami Hyppia milderden, maar opnieuw Baptista legde een onwaarschijnlijke 3-6 eindstand vast.
Hoe dan ook, de competitie is veel belangrijker en de volgende uitwedstrijd kondigt zich, maar dat is een open deur intrappen, alweer als erg moeilijk aan.
Zonder twijfel zal er ook nu weer geroteerd worden door Jürgen Klopp en Unai Emery, en waar we in een competitiewedstrijd zonder veel geld te riskeren op een zege van de thuisploeg moeten wedden, ligt het in de tweede bekercompetitie van Engeland misschien iets anders.
Of het allemaal zo anders zal zijn en Liverpool een thuisnederlaag aangesmeerd krijgt is hoogst twijfelachtig. Voetbal en science fiction zijn geen synoniemen, maar laat ons hopen dat de Gunners genoeg fierheid zullen tonen om er een degelijke wedstrijd van te maken.
De laatste confrontatie op Anfield tussen beide clubs in dit tornooi dateert van 9 januari 2007. Het was een bijzonder doelpuntenrijk duel. Na een uur stond het 1-5 voor de Gunners met onder meer drie treffers van Baptista. Steven Gerrard en Sami Hyppia milderden, maar opnieuw Baptista legde een onwaarschijnlijke 3-6 eindstand vast.
Hoe dan ook, de competitie is veel belangrijker en de volgende uitwedstrijd kondigt zich, maar dat is een open deur intrappen, alweer als erg moeilijk aan.
Zaterdag 02/11/2019 15u00 Molineux: Premier League matchweek 11: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers zijn, net als Arsenal, één van de ploegen die naar onze bescheiden mening dit seizoen onder de verwachtingen blijven. De oranje mannen van coach Nuno staan op de 12e plaats en hebben tot hiertoe twee overwinningen geboekt. Watford mocht op Molineux inrukken met een 2-0 nederlaag, maar de Wolves boekten wel een bijzonder knappe 0-2 overwinning op het veld van kampioen Manchester City. Ze verloren tot hiertoe één thuiswedstrijd en dat was een 2-5 bolwassing van Chelsea.
De transferperiode in Wolverhampton zag de aankomst van de Portugezen Bruno Jordao en Pedro Neto, beiden van Lazio Rome, en uit Italië (AC Milan) kwam Patrick Cutrone overgewaaid. Er staan nu, naast coach Nuno en keeperstrainer Rui Barbosa, ook zes Portugezen in de spelerskern van de Wolves.
De Wolves werden voor het mooie afgelopen seizoen beloond met een kwalificatie voor de Europa League. Daarin zitten ze in een groep met Braga, Besiktas en Slovan Bratislava. De thuiswedstrijd tegen de Portugezen werd verloren, maar de uitwedstrijden bij de andere twee tegenstrevers werden gewonnen.
Vorig seizoen waren de Gunners kansloos op Molineux. Pas 10 minuten voor tijd kon Sokratis de 3-0 blamage met een tegentreffer wat verzachten. Een dergelijk resultaat lijkt nu ook tot de mogelijkheden te behoren, en dat zou betekenen dat Arsenal, weliswaar voorlopig, in de rangschikking tot een meeloper wordt gedegradeerd. We hopen dat een dergelijk horrorscenario geen werkelijkheid wordt. Daarvoor zal eerst iedereen bij Arsenal moeten inzien en toegeven dat het momenteel niet draait. De kop in het zand steken helpt niemand vooruit.
De Wanderers zijn, net als Arsenal, één van de ploegen die naar onze bescheiden mening dit seizoen onder de verwachtingen blijven. De oranje mannen van coach Nuno staan op de 12e plaats en hebben tot hiertoe twee overwinningen geboekt. Watford mocht op Molineux inrukken met een 2-0 nederlaag, maar de Wolves boekten wel een bijzonder knappe 0-2 overwinning op het veld van kampioen Manchester City. Ze verloren tot hiertoe één thuiswedstrijd en dat was een 2-5 bolwassing van Chelsea.
De transferperiode in Wolverhampton zag de aankomst van de Portugezen Bruno Jordao en Pedro Neto, beiden van Lazio Rome, en uit Italië (AC Milan) kwam Patrick Cutrone overgewaaid. Er staan nu, naast coach Nuno en keeperstrainer Rui Barbosa, ook zes Portugezen in de spelerskern van de Wolves.
De Wolves werden voor het mooie afgelopen seizoen beloond met een kwalificatie voor de Europa League. Daarin zitten ze in een groep met Braga, Besiktas en Slovan Bratislava. De thuiswedstrijd tegen de Portugezen werd verloren, maar de uitwedstrijden bij de andere twee tegenstrevers werden gewonnen.
Vorig seizoen waren de Gunners kansloos op Molineux. Pas 10 minuten voor tijd kon Sokratis de 3-0 blamage met een tegentreffer wat verzachten. Een dergelijk resultaat lijkt nu ook tot de mogelijkheden te behoren, en dat zou betekenen dat Arsenal, weliswaar voorlopig, in de rangschikking tot een meeloper wordt gedegradeerd. We hopen dat een dergelijk horrorscenario geen werkelijkheid wordt. Daarvoor zal eerst iedereen bij Arsenal moeten inzien en toegeven dat het momenteel niet draait. De kop in het zand steken helpt niemand vooruit.
POVER IN HET KWADRAAT
Door Marcel Bogaerts
Enkele weken geleden, na de wedstrijd op Old Trafford, schreven we dat het huidige Arsenal niet meer waard is dan om het even welke middenmoter in de Premier League. De hoopgevende prestaties tegen veel mindere tegenstrevers in de Carabao Cup en de Europa League mogen dat niet verbloemen. Het werd nog maar eens pijnlijk duidelijk op het veld van nieuwkomer Sheffield United. Wat de Gunners in de eerste helft op de mat brachten was zonder meer schandalig slecht. Een enthousiaste thuisploeg drukte de Londenaars meteen weg en versierde hoekschop na hoekschop; de verdediging van Arsenal oogde eens te meer onzeker, wankel en niet bij de zaak. Toch was het de ploeg van Unai Emery die een open kans afdwong. Een inzenden van Sead Kolasinac zette Pepe alleen voor doel, maar de dure Ivoriaan (wanneer gaat die eens tonen waarom zo veel geld voor hem betaald wordt?) miste stuntelig. De thuisploeg ging beter met een doelkans om want de Fransman Lys Mousset strafte de hulpeloos toekijkende gele verdedigers af met de 1-0. Arsenal kreeg de ganse eerste helft geen enkele lijn in het spel, Aubameyang werd nooit bereikt en het gebrek aan inspiratie droop er van af. Mike Dean en de VAR gingen ook de mist in, want Sokratis werd aan het shirt naar beneden getrokken toen hij bij een Londense hoekschop de bal richting doel wilde deviëren. Hier had de bal op de stip gemoeten. Niet dat een eventueel doelpunt verdiend zou geweest zijn, verre van. De zielige schwalbe van Bukayo Saka (deze jongeman bewijst zichzelf geen dienst met dit soort acties) werd dan weer terecht met geel bestraft.
Dani Ceballos verving de onzichtbare Willock na de rust, en Arsenal nam het commando van de wedstrijd over. Maar Sheffield streed met een groot hart (en ook met enkele cynische fouten) en hield de netten schoon. De heel erg late inbreng van Alexandre Lacazette, terug uit blessure, zette de thuisploeg nog meer onder druk, maar echte grote kansen konden niet afgedwongen worden. Ook Gabriel Martinelli werd in een alles of niets poging nog in de strijd geworpen, maar het bleef, lichtjes gevleid misschien, 1-0.
Waarom Arsenal er maar niet in slaagt, ondanks de dure aankopen van de laatste jaren, zich terug als topclub en titelkandidaat te profileren, maar steeds opnieuw weer achteruitkrabbelt en teleurstelt, is een vraag die aan de technische staf gesteld moet worden. Hopelijk gebeurt dat.
Enkele weken geleden, na de wedstrijd op Old Trafford, schreven we dat het huidige Arsenal niet meer waard is dan om het even welke middenmoter in de Premier League. De hoopgevende prestaties tegen veel mindere tegenstrevers in de Carabao Cup en de Europa League mogen dat niet verbloemen. Het werd nog maar eens pijnlijk duidelijk op het veld van nieuwkomer Sheffield United. Wat de Gunners in de eerste helft op de mat brachten was zonder meer schandalig slecht. Een enthousiaste thuisploeg drukte de Londenaars meteen weg en versierde hoekschop na hoekschop; de verdediging van Arsenal oogde eens te meer onzeker, wankel en niet bij de zaak. Toch was het de ploeg van Unai Emery die een open kans afdwong. Een inzenden van Sead Kolasinac zette Pepe alleen voor doel, maar de dure Ivoriaan (wanneer gaat die eens tonen waarom zo veel geld voor hem betaald wordt?) miste stuntelig. De thuisploeg ging beter met een doelkans om want de Fransman Lys Mousset strafte de hulpeloos toekijkende gele verdedigers af met de 1-0. Arsenal kreeg de ganse eerste helft geen enkele lijn in het spel, Aubameyang werd nooit bereikt en het gebrek aan inspiratie droop er van af. Mike Dean en de VAR gingen ook de mist in, want Sokratis werd aan het shirt naar beneden getrokken toen hij bij een Londense hoekschop de bal richting doel wilde deviëren. Hier had de bal op de stip gemoeten. Niet dat een eventueel doelpunt verdiend zou geweest zijn, verre van. De zielige schwalbe van Bukayo Saka (deze jongeman bewijst zichzelf geen dienst met dit soort acties) werd dan weer terecht met geel bestraft.
Dani Ceballos verving de onzichtbare Willock na de rust, en Arsenal nam het commando van de wedstrijd over. Maar Sheffield streed met een groot hart (en ook met enkele cynische fouten) en hield de netten schoon. De heel erg late inbreng van Alexandre Lacazette, terug uit blessure, zette de thuisploeg nog meer onder druk, maar echte grote kansen konden niet afgedwongen worden. Ook Gabriel Martinelli werd in een alles of niets poging nog in de strijd geworpen, maar het bleef, lichtjes gevleid misschien, 1-0.
Waarom Arsenal er maar niet in slaagt, ondanks de dure aankopen van de laatste jaren, zich terug als topclub en titelkandidaat te profileren, maar steeds opnieuw weer achteruitkrabbelt en teleurstelt, is een vraag die aan de technische staf gesteld moet worden. Hopelijk gebeurt dat.
Donderdag 24/10/2019, 20u00, Emirates: Europa League: Arsenal – Vitoria Guimaraes
Het parcours in de Europa League is tot hiertoe vlekkeloos. Twee wedstrijden gespeeld, twee wedstrijden gewonnen en een doelsaldo van 7-0. Niets op aan te merken. De thuiswedstrijd tegen de Portugese vertegenwoordiger uit de groep zou die trend moeten bevestigen, zonder meer. Vitoria staat momenteel op de vierde plaats in de Primeira Liga, met 12 punten uit 7 wedstrijden. 3 wedstrijden werden winnend afgesloten.
In de Europa League verloren ze met 2-0 bij Standard en met 0-1 tegen Frankfurt.
Het maximum overtuigend behouden en zo spoedig mogelijk de groepswinst veilig stellen moet de doelstelling zijn, want in de competitie vallen andere katten te geselen.
Het parcours in de Europa League is tot hiertoe vlekkeloos. Twee wedstrijden gespeeld, twee wedstrijden gewonnen en een doelsaldo van 7-0. Niets op aan te merken. De thuiswedstrijd tegen de Portugese vertegenwoordiger uit de groep zou die trend moeten bevestigen, zonder meer. Vitoria staat momenteel op de vierde plaats in de Primeira Liga, met 12 punten uit 7 wedstrijden. 3 wedstrijden werden winnend afgesloten.
In de Europa League verloren ze met 2-0 bij Standard en met 0-1 tegen Frankfurt.
Het maximum overtuigend behouden en zo spoedig mogelijk de groepswinst veilig stellen moet de doelstelling zijn, want in de competitie vallen andere katten te geselen.
Zondag 27/10/2019, 16u30, Emirates, Premier League matchweek 10, Arsenal – Crystal Palace
Het zal een derby op het scherp van de snee worden, dit duel tegen Crystal Palace, want de rood-blauwen van Roy Hodgson staan op de 6e plaats, met slechts 1 punt achterstand op Arsenal, dat zopas uit de Champions League plaatsen tuimelde. En Palace doet het behoorlijk in de competitie. Ze wonnen met 1-2 op Old Trafford, en met dezelfde score bij West Ham United. Ze verloren echter ook, net als Arsenal, met 1-0 bij Sheffield en gingen bij Tottenham, dat dit seizoen ook behoorlijk aan het zwalpen is, met 4-0 onderuit.
Met Aron Wan-Bissaka (verkast naar Manchester United) verloren ze een belangrijke pion, maar men slaagde er wel in Wilfried Zaha, die bleef flirten met Arsenal, in Selhurst Park te houden.
Crystal Palace is een stevig blok, en het huidige Arsenal zal in de loopgraven moeten om de punten thuis te houden. Vorig seizoen gingen de Gunners onderuit tegen Palace. Op de 35e speeldag scoorde Christian Benteke het openingsdoelpunt. Kort na het begin van de tweede helft maakte Mesut Özil gelijk, maar Wilfried Zaha en James McArthur zorgden ervoor dat de bezoekers buiten bereik waren. Daar kon een laatste tegengoal van Aubameyang niets meer aan veranderen.
Een kleine delegatie van Arsenal Belgium zal deze wedstrijd bijwonen. Hopelijk krijgen ze waar voor hun geld met een aangename derby en een overtuigende thuiszege. We blijven hopen op beterschap.
TOP 3 VOOR DE INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
Het was een mooie week voor Gooners.
In de Europa League leverde een jonge Arsenal elf een gave prestatie af tegen Standard. De Rouches (onkennelijk zwak, toegegeven) werden op alle vlakken afgetroefd door de thuisploeg. Gabriël Martinelli scoorde twee keer, Willock maakte er 3-0 van nog voor de rust. In de tweede helft zette Martinelli de kers op de taart met een assist voor het eerste Arsenal doelpunt van Dani Ceballos en het is de waarheid beslist geen geweld aandoen als we zeggen dat Standard uiteindelijk aan een veel zwaardere vernedering is ontsnapt. Ook in defensie toonden Rob Holding, Kieran Tierney en Hector Bellerin dat ze stilaan klaar zijn voor het grote werk in de competitie. Er waren dan ook heel veel blije gezichten na afloop van dit duel. Arsenal heeft nu 6 punten, Standard en Frankfurt volgen met 3 en de Portugese vertegenwoordig, Vitoria Guimaraes, is nog puntenloos.
De uitslagen in de Premier League waren gunstig voor Arsenal, in zoverre dat de 3e plaats gepakt kon worden mits winst tegen The Cherries. David Luiz maakte zijn eerste treffer voor Arsenal door een hoekschop in doel te definiëren en die treffer was voldoende voor de volle winst. Bournemouth kwam in de tweede helft nog wel gevaarlijk opzetten, maar er werd eindelijk nog eens een clean sheet gehouden en de derde plaats in de rangschikking was een feit.
In die rangschikking is Liverpool voorlopig heer en meester. De Reds hebben alle acht wedstrijden gewonnen en tellen al een voorsprong van liefst 8 punten op Manchester City, dat een verrassende thuisnederlaag leed tegen Wolverhampton. Zelf won Liverpool met 2-1 tegen het sterke Leicester City, dat daardoor Arsenal haasje over ziet doen. Kampioen City staat nu tweede met 16 punten, Arsenal heeft er 15 en Leicester 14, evenals Chelsea (winst bij Southampton) en Crystal Palace (derbywinst bij West Ham United).
Onderaan bengelt Watford met een troosteloze 3 punten, nieuwkomer Norwich (1-5 nederlaag tegen Aston Villa) heeft er 6. Southampton en het voorlopig erg ontgoochelende Everton hebben een puntje meer.
Na de interlandbreak volgt dan voor Arsenal de verplaatsing naar het veld van een nieuwkomer, een club die nog niet voorgesteld is in deze kolommen, en dat wordt hierbij dan meteen rechtgezet.
Het was een mooie week voor Gooners.
In de Europa League leverde een jonge Arsenal elf een gave prestatie af tegen Standard. De Rouches (onkennelijk zwak, toegegeven) werden op alle vlakken afgetroefd door de thuisploeg. Gabriël Martinelli scoorde twee keer, Willock maakte er 3-0 van nog voor de rust. In de tweede helft zette Martinelli de kers op de taart met een assist voor het eerste Arsenal doelpunt van Dani Ceballos en het is de waarheid beslist geen geweld aandoen als we zeggen dat Standard uiteindelijk aan een veel zwaardere vernedering is ontsnapt. Ook in defensie toonden Rob Holding, Kieran Tierney en Hector Bellerin dat ze stilaan klaar zijn voor het grote werk in de competitie. Er waren dan ook heel veel blije gezichten na afloop van dit duel. Arsenal heeft nu 6 punten, Standard en Frankfurt volgen met 3 en de Portugese vertegenwoordig, Vitoria Guimaraes, is nog puntenloos.
De uitslagen in de Premier League waren gunstig voor Arsenal, in zoverre dat de 3e plaats gepakt kon worden mits winst tegen The Cherries. David Luiz maakte zijn eerste treffer voor Arsenal door een hoekschop in doel te definiëren en die treffer was voldoende voor de volle winst. Bournemouth kwam in de tweede helft nog wel gevaarlijk opzetten, maar er werd eindelijk nog eens een clean sheet gehouden en de derde plaats in de rangschikking was een feit.
In die rangschikking is Liverpool voorlopig heer en meester. De Reds hebben alle acht wedstrijden gewonnen en tellen al een voorsprong van liefst 8 punten op Manchester City, dat een verrassende thuisnederlaag leed tegen Wolverhampton. Zelf won Liverpool met 2-1 tegen het sterke Leicester City, dat daardoor Arsenal haasje over ziet doen. Kampioen City staat nu tweede met 16 punten, Arsenal heeft er 15 en Leicester 14, evenals Chelsea (winst bij Southampton) en Crystal Palace (derbywinst bij West Ham United).
Onderaan bengelt Watford met een troosteloze 3 punten, nieuwkomer Norwich (1-5 nederlaag tegen Aston Villa) heeft er 6. Southampton en het voorlopig erg ontgoochelende Everton hebben een puntje meer.
Na de interlandbreak volgt dan voor Arsenal de verplaatsing naar het veld van een nieuwkomer, een club die nog niet voorgesteld is in deze kolommen, en dat wordt hierbij dan meteen rechtgezet.
Maandag 21/10/2019, 20.00 u Bramall Lane, Premier League Matchweek 9: Sheffield United – Arsenal
De grote stad Sheffield is, naar inwonersaantal gemeten, de vierde stad in Engeland en ligt in South Yorkshire. De agglomeratie telt bijna 1.4 miljoen inwoners.
De naam Sheffield is afgeleid van de rivier Sheaf, die door de stad loopt.
Sheffield telt meer dan 250 parken, bossen en tuinen en moet daarmee één van de groenste steden van Europa zijn. Ze hebben immers meer bomen per inwoner dan welke andere Europese stad ook.
Een dergelijke grote stad heeft ook meer dan één stevige voetbalvereniging. Er is Sheffield Wednesday, een vroegere club van Mark Degryse, maar momenteel is het Sheffield United dat in de hoogste afdeling van het Engelse voetbal zijn kansen verdedigt.
Bramall Lane, de thuishaven van de in 1889 opgerichte vereniging, ligt dichter bij Manchester en Liverpool dan bij Londen, en Arsenal fans moeten rekenen op een rit van ruim 270 kilometer.
Beide clubs uit Sheffield zetten hun eerste stappen in de sport als cricketteams en dat gebeurde reeds halfweg de 19e eeuw. United werd als voetbalclub tot de Football League toegelaten in 1892. Ze promoveerden onmiddellijk van Division Two naar Division One en bleven daar tot 1934. Dat gebeurde met redelijk wat succes, want de titel werd veroverd in 1898 en de FA Cup werd gepakt in 1899, 1902, 1915 en 1925.
Vanaf dan volgde een periode van vallen en opstaan en zo is het eigenlijk altijd gebleven.
Het heeft deze keer twaalf jaar geduurd voor The Blades zich nog eens konden meten op het hoogste niveau.
Sinds mei 2016 is de 52-jarige Engelsman Chris Wilder coach van Sheffield United, na passages bij Northampton, Oxford en Halifax, en een spelerscarrière bij een zevental Engelse clubs waaronder ook Sheffield United.
Bij de inkomende transfers van The Blades vinden we onder meer Phil Jagielka van Everton, en de naam van de Nederlandse doelman Michael Verrips zal bij fans van KV Mechelen een belletje doen rinkelen.
Sheffield United staat momenteel op de 13e plaats met negen punten en won tot hiertoe 2 wedstrijden, thuis tegen Crystal Palace en uit bij Everton.
De laatste thuiswedstrijd tegen Arsenal in competitie werd gespeeld op 30 december 2006. Het team van Arsène Wenger verloor met 1-0.
Deze keer rekenen we echter op nog eens een “away” zege. Zou dat te veel gevraagd zijn?
De grote stad Sheffield is, naar inwonersaantal gemeten, de vierde stad in Engeland en ligt in South Yorkshire. De agglomeratie telt bijna 1.4 miljoen inwoners.
De naam Sheffield is afgeleid van de rivier Sheaf, die door de stad loopt.
Sheffield telt meer dan 250 parken, bossen en tuinen en moet daarmee één van de groenste steden van Europa zijn. Ze hebben immers meer bomen per inwoner dan welke andere Europese stad ook.
Een dergelijke grote stad heeft ook meer dan één stevige voetbalvereniging. Er is Sheffield Wednesday, een vroegere club van Mark Degryse, maar momenteel is het Sheffield United dat in de hoogste afdeling van het Engelse voetbal zijn kansen verdedigt.
Bramall Lane, de thuishaven van de in 1889 opgerichte vereniging, ligt dichter bij Manchester en Liverpool dan bij Londen, en Arsenal fans moeten rekenen op een rit van ruim 270 kilometer.
Beide clubs uit Sheffield zetten hun eerste stappen in de sport als cricketteams en dat gebeurde reeds halfweg de 19e eeuw. United werd als voetbalclub tot de Football League toegelaten in 1892. Ze promoveerden onmiddellijk van Division Two naar Division One en bleven daar tot 1934. Dat gebeurde met redelijk wat succes, want de titel werd veroverd in 1898 en de FA Cup werd gepakt in 1899, 1902, 1915 en 1925.
Vanaf dan volgde een periode van vallen en opstaan en zo is het eigenlijk altijd gebleven.
Het heeft deze keer twaalf jaar geduurd voor The Blades zich nog eens konden meten op het hoogste niveau.
Sinds mei 2016 is de 52-jarige Engelsman Chris Wilder coach van Sheffield United, na passages bij Northampton, Oxford en Halifax, en een spelerscarrière bij een zevental Engelse clubs waaronder ook Sheffield United.
Bij de inkomende transfers van The Blades vinden we onder meer Phil Jagielka van Everton, en de naam van de Nederlandse doelman Michael Verrips zal bij fans van KV Mechelen een belletje doen rinkelen.
Sheffield United staat momenteel op de 13e plaats met negen punten en won tot hiertoe 2 wedstrijden, thuis tegen Crystal Palace en uit bij Everton.
De laatste thuiswedstrijd tegen Arsenal in competitie werd gespeeld op 30 december 2006. Het team van Arsène Wenger verloor met 1-0.
Deze keer rekenen we echter op nog eens een “away” zege. Zou dat te veel gevraagd zijn?
GEEN REDEN TOT TEVREDENHEID
Door Marcel Bogaerts
Manchester United en Arsenal hebben in hun onderlinge duel op Old Trafford duidelijk gemaakt dat ze niet meer tot de Engelse top behoren. De eerste helft van de wedstrijd was zelfs zo abominabel slecht dat het lachwekkend werd. Pas na een halfuur was de eerste doelpoging een feit, Leno liet zich niet verrassen. De manier waarop de Duitse ballenpakker bij het doelpunt van McTominay vlak voor rusten als aan de grond genageld zonder enige reactie bleef geeft stof tot nadenken.
Na de bezinningspauze maakte Arsenal gelijk. De kwikzilveren Bukayo Saka zette Aubameyang prima op weg. De linesman was op het niveau van beide ploegen want hij vlagde het doelpunt af voor buitenspel. De VAR corrigeerde gepast en zo werd het 1-1.
In zijn geheel genomen laat deze vroeger zo tot de verbeelding sprekende topwedstrijd een triest gevoel na. Indien dat het niveau is waarop beide ploegen hun competitie gaan afwerken lijkt Europees voetbal volgend seizoen ver weg. Dit was middenmoot Engelse competitie. Beschamend, en bezinning is dringend nodig.
De Carabao Cup wedstrijd tegen Nottingham Forest was een avondje plezierige ontspanning. Het was mooi Rob Holding te zien wederoptreden na zijn maandenlang blessureleed en dat de verdediger ook nog scoorde was extra fijn. Ook Hector Bellerin werd ingebracht en de Spanjaard begon er al meteen aan met een assist.
Toch was de euforie die na de match her en der de kop opstak totaal ongepast. Nottingham Forest kon nooit de indruk maken een Championship ploeg met ambitie te zijn, en gaf duidelijk voorkeur aan de competitie. Meer dan een hapklare brok voor de Gunners waren ze niet, en de 5-0 eindstand was volkomen logisch.
Voor een nieuwe break staan er nu twee thuiswedstrijden op het programma, en we beginnen eraan met de tweede speeldag in de groepsfase van de Europa League.
Manchester United en Arsenal hebben in hun onderlinge duel op Old Trafford duidelijk gemaakt dat ze niet meer tot de Engelse top behoren. De eerste helft van de wedstrijd was zelfs zo abominabel slecht dat het lachwekkend werd. Pas na een halfuur was de eerste doelpoging een feit, Leno liet zich niet verrassen. De manier waarop de Duitse ballenpakker bij het doelpunt van McTominay vlak voor rusten als aan de grond genageld zonder enige reactie bleef geeft stof tot nadenken.
Na de bezinningspauze maakte Arsenal gelijk. De kwikzilveren Bukayo Saka zette Aubameyang prima op weg. De linesman was op het niveau van beide ploegen want hij vlagde het doelpunt af voor buitenspel. De VAR corrigeerde gepast en zo werd het 1-1.
In zijn geheel genomen laat deze vroeger zo tot de verbeelding sprekende topwedstrijd een triest gevoel na. Indien dat het niveau is waarop beide ploegen hun competitie gaan afwerken lijkt Europees voetbal volgend seizoen ver weg. Dit was middenmoot Engelse competitie. Beschamend, en bezinning is dringend nodig.
De Carabao Cup wedstrijd tegen Nottingham Forest was een avondje plezierige ontspanning. Het was mooi Rob Holding te zien wederoptreden na zijn maandenlang blessureleed en dat de verdediger ook nog scoorde was extra fijn. Ook Hector Bellerin werd ingebracht en de Spanjaard begon er al meteen aan met een assist.
Toch was de euforie die na de match her en der de kop opstak totaal ongepast. Nottingham Forest kon nooit de indruk maken een Championship ploeg met ambitie te zijn, en gaf duidelijk voorkeur aan de competitie. Meer dan een hapklare brok voor de Gunners waren ze niet, en de 5-0 eindstand was volkomen logisch.
Voor een nieuwe break staan er nu twee thuiswedstrijden op het programma, en we beginnen eraan met de tweede speeldag in de groepsfase van de Europa League.
Donderdag 03/10/2019, 20.00 u Emirates, Europa League: Arsenal – Standard Luik
Ondanks het zwakke vertoon op verplaatsing staan de Gunners nog steeds op een Champions League plaats, twee punten achter het verrassende Leicester City en vier punten achter Manchester City. De tegenstrevers voor volgende donderdag uit onze eigen Jupiler Pro League staan daarin op de tweede plaats op één punt achter leider Club Brugge, maar met één wedstrijd meer gespeeld.
Trainer Michel Preud’homme en zijn manschappen hebben niets te verliezen op het Emirates, en Arsenal doet er maar beter aan de Luikenaars niet te onderschatten. De 0-3 zege bij Eintracht Frankfurt was een bemoedigende opsteker, en aangezien ook Standard zijn eerste wedstrijd won zal de winnaar van dit duel meteen met drie punten voorsprong aan de leiding gaan. Aan de Gunners om de fans terug wat blij te maken en de volgende thuiswedstrijd in competitie met vertrouwen aan te pakken.
Ondanks het zwakke vertoon op verplaatsing staan de Gunners nog steeds op een Champions League plaats, twee punten achter het verrassende Leicester City en vier punten achter Manchester City. De tegenstrevers voor volgende donderdag uit onze eigen Jupiler Pro League staan daarin op de tweede plaats op één punt achter leider Club Brugge, maar met één wedstrijd meer gespeeld.
Trainer Michel Preud’homme en zijn manschappen hebben niets te verliezen op het Emirates, en Arsenal doet er maar beter aan de Luikenaars niet te onderschatten. De 0-3 zege bij Eintracht Frankfurt was een bemoedigende opsteker, en aangezien ook Standard zijn eerste wedstrijd won zal de winnaar van dit duel meteen met drie punten voorsprong aan de leiding gaan. Aan de Gunners om de fans terug wat blij te maken en de volgende thuiswedstrijd in competitie met vertrouwen aan te pakken.
Zondag 06/10/2019, 14.00 u Emirates, Premier League, matchweek 8: Arsenal – Bournemouth
The Cherries bij wie coach Eddie Howe nu reeds bijna 8 jaar aan de slag is volgen in het klassement op amper 1 punt van Arsenal. Er zijn trouwens vier ploegen die op 1 punt van Arsenal volgen en bij een thuisnederlaag zou het dus zo maar kunnen dat de Gunners ineens een spectaculaire val maken in het klassement. Zover zijn we natuurlijk nog niet.
In het piepkleine stadionnetje op Dean Court gebeurde niets wereldschokkends qua transfers, en voorlopig schijnen de resultaten en de rangschikking de sportieve staf van Bournemouth daarin gelijk te geven.
De roodzwarten verloren tot hiertoe twee keer. Thuis tegen kampioen Manchester City werd het 1-3 en een gelijkaardige score in hun nadeel viel op het veld van Leicester City. Het wordt geen hapklare brok voor Arsenal, maar de Gunners zullen ervoor gaan en hopelijk de wedstrijd winnend en overtuigend afsluiten.
Stevig de leiding in handen nemen in hun groep van de Europa League, en op Champions League koers blijven in competitie, er zijn slechtere manieren om een weekje afstand te nemen van de hectische Premier League.
The Cherries bij wie coach Eddie Howe nu reeds bijna 8 jaar aan de slag is volgen in het klassement op amper 1 punt van Arsenal. Er zijn trouwens vier ploegen die op 1 punt van Arsenal volgen en bij een thuisnederlaag zou het dus zo maar kunnen dat de Gunners ineens een spectaculaire val maken in het klassement. Zover zijn we natuurlijk nog niet.
In het piepkleine stadionnetje op Dean Court gebeurde niets wereldschokkends qua transfers, en voorlopig schijnen de resultaten en de rangschikking de sportieve staf van Bournemouth daarin gelijk te geven.
De roodzwarten verloren tot hiertoe twee keer. Thuis tegen kampioen Manchester City werd het 1-3 en een gelijkaardige score in hun nadeel viel op het veld van Leicester City. Het wordt geen hapklare brok voor Arsenal, maar de Gunners zullen ervoor gaan en hopelijk de wedstrijd winnend en overtuigend afsluiten.
Stevig de leiding in handen nemen in hun groep van de Europa League, en op Champions League koers blijven in competitie, er zijn slechtere manieren om een weekje afstand te nemen van de hectische Premier League.
EEN WEEK ALS EEN RIT OP EEN ACHTBAAN
Door Marcel Bogaerts
Het was me het weekje wel voor Arsenal en zijn getrouwen.
De openingswedstrijd van de Europa League was bijzonder aangenaam om volgen. Er waren kansen bij de vleet voor beide elftallen en de toeschouwers hebben zeker waar voor hun geld gekregen. Kritiek en verzuurde reacties waren er zoals steeds in overvloed, en het kan natuurlijk niet ontkend worden dat de thuisploeg misschien te gemakkelijk doelpogingen kon ondernemen, maar zelden waren ze echt gevaarlijk en Emi Martinez deed zijn job.
De jongeren die in de basiself gedropt waren ontgoochelden niet, integendeel. De 17-jarige Bukayo Saka maakte een fantastisch doelpunt en legde ook de bal netjes klaar voor de 0-3 van Aubameyang.
Tenslotte mag ook opgemerkt worden dat Eintracht Frankfurt wel degelijk een geweldige thuisreputatie heeft. Een verplaatsing naar het veld van de halve finalist van de vorige Europa League was geen geschenk voor Arsenal, maar de Gunners stelden niet teleur en wat de moeilijkste opdracht van de hele groep leek te worden werd uiteindelijk een droge 0-3 zege.
Het resultaat liet goede hoop voor de thuiswedstrijd tegen nieuwkomer Aston Villa, maar de ploeg uit Birmingham was allerminst gekomen om cadeautjes uit te delen. De verdediging van Arsenal stelde bij hun eerste doelpunt alweer weinig voor. De man die afwerkte, McGinn, mocht immers veel te gemakkelijk tussen twee verdedigers richting doel wandelen, de voorzet oppikken en scoren. Het werd helemaal een nerveuze namiddag toen Ainsley Maitland-Niles vlak voor rusten op een onbesuisde manier tegen zijn tweede gele kaart opliep en mocht inrukken.
De Gunners rechtten de rug. Onder impuls van een in grote doen verkerende Matteo Guendouzi sloegen de tien Londenaars terug. Het was Guendouzi zelf die door Björn Engels van de sokken werd gelopen. Nicholas Pepe mocht van Aubameyang de penalty omzetten.
Bij de volgende aanval van Villa was het echter alweer prijs. Grealish ondernam een geweldige ren op links, liet alles en iedereen ter plaatse en zijn voorzet werd door die andere ex-Bruggeling, Wesley, bij de eerste paal binnengetikt.
Een mokerslag voor Arsenal, maar de thuisploeg ging er voor en met nog amper tien minuten te spelen lukte Calum Chambers de gelijkmaker. Björn Engels kroonde zich dan helemaal tot zondebok van de wedstrijd want het was opnieuw na een overtreding van hem dat Aubameyang zich achter de bal zette voor een vrije trap. De Gabonees trof doel en het Emirates ontplofte.
Tenslotte mag nog opgemerkt worden dat de fanbase van Arsenal alweer heel sterk zijn reputatie van niet de meest geduldige van de Premier League te zijn grote eer aandoet. Uiteraard mag en moet er kritisch gereageerd worden op een aantal zaken, maar binnen een club heeft iedereen zijn eigen taak, ook de supporter. Dat die supporter zich meer en meer, en op een niet doordachte wijze, geleid door de emoties van het moment en verscholen achter de anonimiteit van het toetsenbord afreageert op sommige spelers en de coach is echter heel spijtig en onverantwoord. Kritiek ontaardt dan in het schieten met scherp en het spuiten van gif.
Tot de krachtlijnen van het beleid van deze supportersclub behoort nog steeds de onvoorwaardelijke steun aan club, bestuur, manager en spelers. Dat dit credo momenteel door heel wat mensen aan de kant geschoven wordt is triest.
Dit gezegd zijnde gaan we over tot de orde van de dag. De allereerste opdracht die er aankomt is in het kader van dat onding dat Carabao Cup heet.
Het was me het weekje wel voor Arsenal en zijn getrouwen.
De openingswedstrijd van de Europa League was bijzonder aangenaam om volgen. Er waren kansen bij de vleet voor beide elftallen en de toeschouwers hebben zeker waar voor hun geld gekregen. Kritiek en verzuurde reacties waren er zoals steeds in overvloed, en het kan natuurlijk niet ontkend worden dat de thuisploeg misschien te gemakkelijk doelpogingen kon ondernemen, maar zelden waren ze echt gevaarlijk en Emi Martinez deed zijn job.
De jongeren die in de basiself gedropt waren ontgoochelden niet, integendeel. De 17-jarige Bukayo Saka maakte een fantastisch doelpunt en legde ook de bal netjes klaar voor de 0-3 van Aubameyang.
Tenslotte mag ook opgemerkt worden dat Eintracht Frankfurt wel degelijk een geweldige thuisreputatie heeft. Een verplaatsing naar het veld van de halve finalist van de vorige Europa League was geen geschenk voor Arsenal, maar de Gunners stelden niet teleur en wat de moeilijkste opdracht van de hele groep leek te worden werd uiteindelijk een droge 0-3 zege.
Het resultaat liet goede hoop voor de thuiswedstrijd tegen nieuwkomer Aston Villa, maar de ploeg uit Birmingham was allerminst gekomen om cadeautjes uit te delen. De verdediging van Arsenal stelde bij hun eerste doelpunt alweer weinig voor. De man die afwerkte, McGinn, mocht immers veel te gemakkelijk tussen twee verdedigers richting doel wandelen, de voorzet oppikken en scoren. Het werd helemaal een nerveuze namiddag toen Ainsley Maitland-Niles vlak voor rusten op een onbesuisde manier tegen zijn tweede gele kaart opliep en mocht inrukken.
De Gunners rechtten de rug. Onder impuls van een in grote doen verkerende Matteo Guendouzi sloegen de tien Londenaars terug. Het was Guendouzi zelf die door Björn Engels van de sokken werd gelopen. Nicholas Pepe mocht van Aubameyang de penalty omzetten.
Bij de volgende aanval van Villa was het echter alweer prijs. Grealish ondernam een geweldige ren op links, liet alles en iedereen ter plaatse en zijn voorzet werd door die andere ex-Bruggeling, Wesley, bij de eerste paal binnengetikt.
Een mokerslag voor Arsenal, maar de thuisploeg ging er voor en met nog amper tien minuten te spelen lukte Calum Chambers de gelijkmaker. Björn Engels kroonde zich dan helemaal tot zondebok van de wedstrijd want het was opnieuw na een overtreding van hem dat Aubameyang zich achter de bal zette voor een vrije trap. De Gabonees trof doel en het Emirates ontplofte.
Tenslotte mag nog opgemerkt worden dat de fanbase van Arsenal alweer heel sterk zijn reputatie van niet de meest geduldige van de Premier League te zijn grote eer aandoet. Uiteraard mag en moet er kritisch gereageerd worden op een aantal zaken, maar binnen een club heeft iedereen zijn eigen taak, ook de supporter. Dat die supporter zich meer en meer, en op een niet doordachte wijze, geleid door de emoties van het moment en verscholen achter de anonimiteit van het toetsenbord afreageert op sommige spelers en de coach is echter heel spijtig en onverantwoord. Kritiek ontaardt dan in het schieten met scherp en het spuiten van gif.
Tot de krachtlijnen van het beleid van deze supportersclub behoort nog steeds de onvoorwaardelijke steun aan club, bestuur, manager en spelers. Dat dit credo momenteel door heel wat mensen aan de kant geschoven wordt is triest.
Dit gezegd zijnde gaan we over tot de orde van de dag. De allereerste opdracht die er aankomt is in het kader van dat onding dat Carabao Cup heet.
Dinsdag 24/09/2019, 19u45, Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Nottingham Forest
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery, amper 48 uur na de thriller tegen Aston Villa, opnieuw een flinke rotatie zal doorvoeren. De Carabao Cup is immers al van oudsher een kans voor de betere clubs om een doorgedreven troepenschouw te houden. De eerste opdracht gaat dan dikwijls tegen een League 1 of League 2 club, maar Nottingham Forest vormt dan een uitzondering op de regel. De bezoekers staan momenteel op de 6e plaats in de Championship.
Een uitschakeling in de eerste ronde van de Carabao Cup zou zeer slecht aankomen bij de ongeduldige Gooners en moet dus vermeden worden. Het volstaat echter te herinneren aan het FA Cup duel op City Ground tussen beiden clubs op 7 januari 2018. Het was één van de dieptepunten uit de Arsène Wenger jaren. Arsenal liep constant achter de feiten aan en verloor kansloos met 4-2. De in een ander tijdperk dubbele winnaar van de Europabeker voor Landskampioenen zal beslist stilletjes dromen van een mogelijke herhaling van die stunt. Aan Arsenal om die ambitie een halt toe te roepen.
In de competitie staat er een echte topwedstrijd op het programma.
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery, amper 48 uur na de thriller tegen Aston Villa, opnieuw een flinke rotatie zal doorvoeren. De Carabao Cup is immers al van oudsher een kans voor de betere clubs om een doorgedreven troepenschouw te houden. De eerste opdracht gaat dan dikwijls tegen een League 1 of League 2 club, maar Nottingham Forest vormt dan een uitzondering op de regel. De bezoekers staan momenteel op de 6e plaats in de Championship.
Een uitschakeling in de eerste ronde van de Carabao Cup zou zeer slecht aankomen bij de ongeduldige Gooners en moet dus vermeden worden. Het volstaat echter te herinneren aan het FA Cup duel op City Ground tussen beiden clubs op 7 januari 2018. Het was één van de dieptepunten uit de Arsène Wenger jaren. Arsenal liep constant achter de feiten aan en verloor kansloos met 4-2. De in een ander tijdperk dubbele winnaar van de Europabeker voor Landskampioenen zal beslist stilletjes dromen van een mogelijke herhaling van die stunt. Aan Arsenal om die ambitie een halt toe te roepen.
In de competitie staat er een echte topwedstrijd op het programma.
Maandag 30/09/2019, 20u, Old Trafford, Premier League matchweek 7: Manchester United – Arsenal
Als de Gooners zich al slecht voelen (en we herhalen nogmaals dat we dat niet terecht vinden), hoe moet het dan gesteld zijn met de Mancunians? Het team van Solskjaer staat pas op een achtste plaats, met 8 punten, drie minder dan Arsenal, en verloor twee wedstrijden tegen Londense clubs. Crystal Palace ging in Manchester met de zege aan de haal, en afgelopen weekend zette het West Ham United van Manuel Pellegrini de Red Devils op hun plaats met 2-0.
De rode ploeg van Manchester liet de met veel bombarie binnengehaalde maar totaal mislukte Alexis Sanchez vertrekken naar Inter. Romelu Lukaku mocht ook vertrekken, eveneens naar Inter, en Chris Smalling trok naar AS Roma.
Harry Maguire (Leicester City) en Aaron Wan-Bissaka (Crystal Palace) werden ingelijfd als versterkingen.
Manchester United zoekt echter naar zichzelf, en in veel grotere mate dan Arsenal dat doet. Het wordt dan ook beslist een interessant duel op Old Trafford. De Gunners doen het de laatste jaren niet geweldig bij United. De zware 8-2 nederlaag van 28 augustus 2011 werd uiteraard en gelukkig maar niet meer herhaald, maar meer dan af en toe een (soms fortuinlijk) gelijkspelletje zat er in competitie ook niet in.
Het is reeds 13 jaar geleden dat Arsenal nog eens een competitiewedstrijd kon winnen op bezoek bij United. Op 17 september 2006 scoorde Emmanuel Adebayor op vier minuten voor affluiten het enige doelpunt van de wedstrijd. Bij United stond naast Gary Neville, Rio Ferdinand, Paul Scholes en Wayne Rooney ook ene Cristiano Ronaldo op het veld. De Gunners stelden daar ondermeer Cesc Fabregas, Kolo Touré, Emmanuel Eboué en Freddy Ljungberg tegenover.
Kan Arsenal dit jaar misschien nog eens winnen? Een uitoverwinning bij een topclub, al is United dat dan misschien niet echt meer, het zou weer eens iets anders zijn.
Als de Gooners zich al slecht voelen (en we herhalen nogmaals dat we dat niet terecht vinden), hoe moet het dan gesteld zijn met de Mancunians? Het team van Solskjaer staat pas op een achtste plaats, met 8 punten, drie minder dan Arsenal, en verloor twee wedstrijden tegen Londense clubs. Crystal Palace ging in Manchester met de zege aan de haal, en afgelopen weekend zette het West Ham United van Manuel Pellegrini de Red Devils op hun plaats met 2-0.
De rode ploeg van Manchester liet de met veel bombarie binnengehaalde maar totaal mislukte Alexis Sanchez vertrekken naar Inter. Romelu Lukaku mocht ook vertrekken, eveneens naar Inter, en Chris Smalling trok naar AS Roma.
Harry Maguire (Leicester City) en Aaron Wan-Bissaka (Crystal Palace) werden ingelijfd als versterkingen.
Manchester United zoekt echter naar zichzelf, en in veel grotere mate dan Arsenal dat doet. Het wordt dan ook beslist een interessant duel op Old Trafford. De Gunners doen het de laatste jaren niet geweldig bij United. De zware 8-2 nederlaag van 28 augustus 2011 werd uiteraard en gelukkig maar niet meer herhaald, maar meer dan af en toe een (soms fortuinlijk) gelijkspelletje zat er in competitie ook niet in.
Het is reeds 13 jaar geleden dat Arsenal nog eens een competitiewedstrijd kon winnen op bezoek bij United. Op 17 september 2006 scoorde Emmanuel Adebayor op vier minuten voor affluiten het enige doelpunt van de wedstrijd. Bij United stond naast Gary Neville, Rio Ferdinand, Paul Scholes en Wayne Rooney ook ene Cristiano Ronaldo op het veld. De Gunners stelden daar ondermeer Cesc Fabregas, Kolo Touré, Emmanuel Eboué en Freddy Ljungberg tegenover.
Kan Arsenal dit jaar misschien nog eens winnen? Een uitoverwinning bij een topclub, al is United dat dan misschien niet echt meer, het zou weer eens iets anders zijn.
ACHTERUIT IN PLAATS VAN VOORUIT
Door Marcel Bogaerts
De Gunners hebben op Vicarage Road een schokkend slechte prestatie geleverd. In de eerste periode kon de schijn nog hoog gehouden worden, met dank aan Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonese prijsschutter stond twee keer op de goede plaats en hekkensluiter Watford keek halverwege tegen een 0-2 achterstand aan.
Maar de tweede periode was niet minder dan een abominabele horrorshow van de bezoekers uit Noord-Londen. Al hetgeen waar trainers van de -15 slapeloze nachten van krijgen passeerde de revue. Dekkingsfouten, slordige passes, ongeconcentreerd de wedstrijd ondergaan, veelvuldig balverlies, slechte invalbeurten, noem maar op. De aansluitingstreffer van Watford was symptomatisch en de oerdomme strafschopfout van David Luiz (de Braziliaan valt op een ergerlijke manier in herhaling) was dat zo mogelijk nog meer. Bernd Leno behoedde zijn ploeg voor een nederlaag, maar het was niet meer dan een nutteloos doekje voor het bloeden want de hoon van gans de voetbalwereld was niet meer te vermijden en we kunnen niet anders dan toegeven dat dit meer dan terecht is.
De woede van de overgrote meerderheid van de Gooners richtte zich reeds tijdens de wedstrijd op Unai Emery die bij de fanbase meer en meer krediet verliest. Toch is dat te kort door de bocht. Het is immers niet voor de eerste keer dat de spelers van Arsenal blijk geven van een schrijnend gebrek aan beroepsernst. Het is niet Unai Emery die bij het eerste doelpunt van Watford de bal rechtstreeks aan de tegenstrever gaf. Het is niet Unai Emery die als een miniem de strafschop cadeau deed. Het is niet Unai Emery die als een natte krant inviel. Bij dat laatste merken we dan nog terzijde op dat het de veelgeprezen en door een groot gedeelte van de supporters in het elftal geëiste jongeren waren die toonden dat ze nog niet klaar waren voor het grote werk…. Dramatisch zonder meer. En uiteraard moet ook coach Emery voor de spiegel gaan staan. Berichten die doorsijpelen tonen aan dat zeker niet alles koek en ei is op Colney. Veel is natuurlijk roddel en clickbait, maar er is nooit rook zonder vuur. En de kritiek van de fans op een onduidelijk wedstrijdplan en mordicus vasthouden aan het voetballend ontzetten van de bal neemt overhand toe. In de Daily Mirror was vandaag te lezen dat José Mourinho of all coaches de geknipte man is om Unai Emery met onmiddellijke ingang op te volgen. Er is heel veel werk aan de winkel op het Emirates en dat de problemen alleen maar lijken toe te nemen is heel verontrustend.
In de andere wedstrijden van matchweek 5 was er de verrassende nederlaag van de kampioen bij de nieuwkomer. Norwich-Manchester City 3-2. De andere “grote” kanonnen stelden niet teleur. Liverpool, Tottenham en Chelsea wonnen met duidelijke cijfers en Manchester United had minder overschot tegen Leicester maar bleef aan winnende hand.
Liverpool heeft nog steeds het maximum van de punten en daarmee al een bonus van vijf punten op de tweede, kampioen City. De Citizens staan twee punten voor op vijf ploegen waaronder Arsenal.
Op welke manier Arsenal gaat reageren op bezoek bij Eintracht Frankfurt is alleen in het koffiedik te lezen. Een nieuwe ontluisterende nederlaag, ook al is het dan “maar” in de Europa League zou in onze ogen dramatisch zijn.
In de Premier League komt de eerste nieuwkomer op bezoek, al is het dan een oude bekende.
Zondag 22/09/2019, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Aston Villa
De traditieclub uit Birmingham keert terug in de Premier League na drie seizoenen in de Championship. Vorig seizoen eindigden ze daarin op de 5e plaats, maar wisten ze zich in play-offs met Derby County, West Bromwich Albion en Leeds United toch te verzekeren van het derde promotieticket en Norwich en Sheffield United te vervoegen op het hoogste niveau.
De Villans hebben na vijf speeldagen slechts vier punten gesprokkeld door een eerder verrassende zege tegen het ambitieuze Everton en een gelijkspel tegen West Ham United.
Manager van Aston Villa is de minder bekende Engelsman Dean Smith die na passages bij Walsall en Brentford aan zijn eerste Premier League avontuur toe is.
In de kern van de ploeg uit Birmingham zit een kleine Brugse injectie. Björn Engels kwam over van Stade Reims en blauwzwart liet ook de Braziliaanse spits Wesley naar Villa Park vertrekken.
De laatste confrontatie tussen Arsenal en Aston Villa was op de laatste speeldag van het seizoen 2015/2016. De supporters van de reeds veroordeelde bezoekers maakten er toen een carnavalsfeestje van, maar Arsenal won uiteindelijk met 4-0 dankzij drie goals van Oliver Giroud en een own-goal van keeper Mark Bunn die een keihard afstandsschot van de afscheidnemende Mikel Arteta via de deklat en zijn rug ongelukkig in doel zag vliegen.
Helaas herinneren we ons ook de openingsspeeldag van het seizoen 2013/2014 dat in absolute mineur begon voor Arsenal door te verliezen van Aston Villa. Het werd 1-3 met ook twee doelpunten van onze landgenoot Christian Benteke.
Arsenal zorgt er maar beter voor dat er terug wat vertrouwen komt op de zitjes van het Emirates. Dat kunnen de Gunners doen door eerst en vooral de Europa League campagne overtuigend op gang te trappen en daarna, even overtuigend of nog meer, drie punten te pakken tegen de traditieclub uit Birmingham.
De Gunners hebben op Vicarage Road een schokkend slechte prestatie geleverd. In de eerste periode kon de schijn nog hoog gehouden worden, met dank aan Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonese prijsschutter stond twee keer op de goede plaats en hekkensluiter Watford keek halverwege tegen een 0-2 achterstand aan.
Maar de tweede periode was niet minder dan een abominabele horrorshow van de bezoekers uit Noord-Londen. Al hetgeen waar trainers van de -15 slapeloze nachten van krijgen passeerde de revue. Dekkingsfouten, slordige passes, ongeconcentreerd de wedstrijd ondergaan, veelvuldig balverlies, slechte invalbeurten, noem maar op. De aansluitingstreffer van Watford was symptomatisch en de oerdomme strafschopfout van David Luiz (de Braziliaan valt op een ergerlijke manier in herhaling) was dat zo mogelijk nog meer. Bernd Leno behoedde zijn ploeg voor een nederlaag, maar het was niet meer dan een nutteloos doekje voor het bloeden want de hoon van gans de voetbalwereld was niet meer te vermijden en we kunnen niet anders dan toegeven dat dit meer dan terecht is.
De woede van de overgrote meerderheid van de Gooners richtte zich reeds tijdens de wedstrijd op Unai Emery die bij de fanbase meer en meer krediet verliest. Toch is dat te kort door de bocht. Het is immers niet voor de eerste keer dat de spelers van Arsenal blijk geven van een schrijnend gebrek aan beroepsernst. Het is niet Unai Emery die bij het eerste doelpunt van Watford de bal rechtstreeks aan de tegenstrever gaf. Het is niet Unai Emery die als een miniem de strafschop cadeau deed. Het is niet Unai Emery die als een natte krant inviel. Bij dat laatste merken we dan nog terzijde op dat het de veelgeprezen en door een groot gedeelte van de supporters in het elftal geëiste jongeren waren die toonden dat ze nog niet klaar waren voor het grote werk…. Dramatisch zonder meer. En uiteraard moet ook coach Emery voor de spiegel gaan staan. Berichten die doorsijpelen tonen aan dat zeker niet alles koek en ei is op Colney. Veel is natuurlijk roddel en clickbait, maar er is nooit rook zonder vuur. En de kritiek van de fans op een onduidelijk wedstrijdplan en mordicus vasthouden aan het voetballend ontzetten van de bal neemt overhand toe. In de Daily Mirror was vandaag te lezen dat José Mourinho of all coaches de geknipte man is om Unai Emery met onmiddellijke ingang op te volgen. Er is heel veel werk aan de winkel op het Emirates en dat de problemen alleen maar lijken toe te nemen is heel verontrustend.
In de andere wedstrijden van matchweek 5 was er de verrassende nederlaag van de kampioen bij de nieuwkomer. Norwich-Manchester City 3-2. De andere “grote” kanonnen stelden niet teleur. Liverpool, Tottenham en Chelsea wonnen met duidelijke cijfers en Manchester United had minder overschot tegen Leicester maar bleef aan winnende hand.
Liverpool heeft nog steeds het maximum van de punten en daarmee al een bonus van vijf punten op de tweede, kampioen City. De Citizens staan twee punten voor op vijf ploegen waaronder Arsenal.
Op welke manier Arsenal gaat reageren op bezoek bij Eintracht Frankfurt is alleen in het koffiedik te lezen. Een nieuwe ontluisterende nederlaag, ook al is het dan “maar” in de Europa League zou in onze ogen dramatisch zijn.
In de Premier League komt de eerste nieuwkomer op bezoek, al is het dan een oude bekende.
Zondag 22/09/2019, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Aston Villa
De traditieclub uit Birmingham keert terug in de Premier League na drie seizoenen in de Championship. Vorig seizoen eindigden ze daarin op de 5e plaats, maar wisten ze zich in play-offs met Derby County, West Bromwich Albion en Leeds United toch te verzekeren van het derde promotieticket en Norwich en Sheffield United te vervoegen op het hoogste niveau.
De Villans hebben na vijf speeldagen slechts vier punten gesprokkeld door een eerder verrassende zege tegen het ambitieuze Everton en een gelijkspel tegen West Ham United.
Manager van Aston Villa is de minder bekende Engelsman Dean Smith die na passages bij Walsall en Brentford aan zijn eerste Premier League avontuur toe is.
In de kern van de ploeg uit Birmingham zit een kleine Brugse injectie. Björn Engels kwam over van Stade Reims en blauwzwart liet ook de Braziliaanse spits Wesley naar Villa Park vertrekken.
De laatste confrontatie tussen Arsenal en Aston Villa was op de laatste speeldag van het seizoen 2015/2016. De supporters van de reeds veroordeelde bezoekers maakten er toen een carnavalsfeestje van, maar Arsenal won uiteindelijk met 4-0 dankzij drie goals van Oliver Giroud en een own-goal van keeper Mark Bunn die een keihard afstandsschot van de afscheidnemende Mikel Arteta via de deklat en zijn rug ongelukkig in doel zag vliegen.
Helaas herinneren we ons ook de openingsspeeldag van het seizoen 2013/2014 dat in absolute mineur begon voor Arsenal door te verliezen van Aston Villa. Het werd 1-3 met ook twee doelpunten van onze landgenoot Christian Benteke.
Arsenal zorgt er maar beter voor dat er terug wat vertrouwen komt op de zitjes van het Emirates. Dat kunnen de Gunners doen door eerst en vooral de Europa League campagne overtuigend op gang te trappen en daarna, even overtuigend of nog meer, drie punten te pakken tegen de traditieclub uit Birmingham.
PRIMA DERBY GEVOLGD DOOR EERSTE INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
De Gunners namen een prima start in de Noord-Londense derby, maar kregen bij de eerste de beste tegenstoot van de tegenstrever het deksel op de neus. Een snel ontzetten belandde in de buurt van de middencirkel op het hoofd van Harry Kane. Twee kopbalsterke Arsenal spelers, Xhaka en Sokratis, slaagden er niet in te verhinderen dat het nummer tien van de Spurs Son bereikte. De Koreaan ging aan de haal, nam Leno op de korrel, de Duitser kon enkel maar wegslaan en de goed gevolgde Eriksen duwde binnen. Het werd nog erger want Granit Xhaka ging, net als zoveel keer al gebeurd is, veel te dwaas in op opnieuw Son en scheidsrechter Atkinson kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Kane miste uiteraard niet en Arsenal stond 0-2 achter. De thuisploeg rechtte de rug, trok terug naar voor en net voor rust kon Alexandre Lacazette vrij simpel Jan Vertonghen uitspelen en de Fransman poeierde keihard de aansluitingstreffer voorbij Lloris.
De tweede helft was volledig voor Arsenal. Tottenham probeerde nog wel af en toe in de buurt van Leno te geraken en één keer kwam de Duitse keeper goed weg toen Harry Kane de paal trof. Maar al bij al kon de gelijkmaker echt niet uitblijven en Matteo Guendouzi (wat een dijk van een wedstrijd speelde de jonge Fransman) vond Aubameyang met een dodelijke assist door het hart van de verdediging. Zo iets is Aubameyang wel toevertrouwd en de 2-2 was een feit. Oververdiend en Arsenal wilde meer en had daar misschien, ook gezien de vele overtredingen die Tottenham nodig had, ook wel recht op. Maar in zijn geheel genomen was het een zinderende derby en er was voor niemand een reden om een lang gezicht te trekken bij het laatste fluitsignaal.
Deze speeldag zag in de Premier League ook Liverpool dat met 0-3 baas bleef bij Burnley. Manchester City overrompelde Brighton (4-0), maar United (1-1 bij Southampton) en Chelsea (2-2 thuis tegen nieuwkomer Sheffield United) konden opnieuw niet winnen.
Liverpool heeft met 12 punten nog steeds het maximum, Manchester City volgt met 10, Leicester City haalt goede resultaten en heeft 8 punten. Crystal Palace, Arsenal, Everton en West Ham volgen met 7. Onderaan stelt Wolverhampton, met slechts 3 punten net als nieuwkomers Aston Villa en Norwich voorlopig teleur. Watford sluit de rij met één troosteloos puntje.
Na de interlandbreak is Watford overigens de volgende tegenstrever van Arsenal.
Zondag 15/09/2019, 16u30, Vicarage Road, Premier League matchweek 5: Watford – Arsenal
Bij The Hornets viel in het tussenseizoen heel wat transfernieuws te rapen, maar echt wereldschokkende dingen gebeurden er niet aan Vicarage Road. Uit Rennes kwam de Senegalees Ismaïla Sarr, nog bekend bij supporters van de Gunners van vorige Europa League, maar de grootste transfer was wel die van “onze” Danny Welbeck, na zijn zware blessure op een zijspoor geraakt bij Arsenal. Hopelijk voor Danny kan hij nog een mooi vervolg breien aan zijn carrière.
Voorlopig lukt het nog niet echt voor de ploeg van coach Javi Gracia. Watford staat zoals gezegd allerlaatste en kon enkel bij nieuwkomer Newcastle een puntje meegraaien. The Hornets slikten reeds zes doelpunten thuis (0-3 tegen Brighton en 1-3 tegen West Ham).
Dit is echter de Premier League, en Arsenal moet er uiteraard alles aan doen om bij een thuisploeg die beslist de puntjes op de i zal willen zetten niet tegen een opstopper van formaat te lopen. Enkel met een mooie overwinning kan met vertrouwen gereisd worden naar de Commerzbank Arena, want op donderdag 19 september staat reeds de eerste speeldag van Europa League op het programma. Om 17u55 wordt afgetrapt voor Eintracht Frankfurt – Arsenal.
De Gunners namen een prima start in de Noord-Londense derby, maar kregen bij de eerste de beste tegenstoot van de tegenstrever het deksel op de neus. Een snel ontzetten belandde in de buurt van de middencirkel op het hoofd van Harry Kane. Twee kopbalsterke Arsenal spelers, Xhaka en Sokratis, slaagden er niet in te verhinderen dat het nummer tien van de Spurs Son bereikte. De Koreaan ging aan de haal, nam Leno op de korrel, de Duitser kon enkel maar wegslaan en de goed gevolgde Eriksen duwde binnen. Het werd nog erger want Granit Xhaka ging, net als zoveel keer al gebeurd is, veel te dwaas in op opnieuw Son en scheidsrechter Atkinson kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Kane miste uiteraard niet en Arsenal stond 0-2 achter. De thuisploeg rechtte de rug, trok terug naar voor en net voor rust kon Alexandre Lacazette vrij simpel Jan Vertonghen uitspelen en de Fransman poeierde keihard de aansluitingstreffer voorbij Lloris.
De tweede helft was volledig voor Arsenal. Tottenham probeerde nog wel af en toe in de buurt van Leno te geraken en één keer kwam de Duitse keeper goed weg toen Harry Kane de paal trof. Maar al bij al kon de gelijkmaker echt niet uitblijven en Matteo Guendouzi (wat een dijk van een wedstrijd speelde de jonge Fransman) vond Aubameyang met een dodelijke assist door het hart van de verdediging. Zo iets is Aubameyang wel toevertrouwd en de 2-2 was een feit. Oververdiend en Arsenal wilde meer en had daar misschien, ook gezien de vele overtredingen die Tottenham nodig had, ook wel recht op. Maar in zijn geheel genomen was het een zinderende derby en er was voor niemand een reden om een lang gezicht te trekken bij het laatste fluitsignaal.
Deze speeldag zag in de Premier League ook Liverpool dat met 0-3 baas bleef bij Burnley. Manchester City overrompelde Brighton (4-0), maar United (1-1 bij Southampton) en Chelsea (2-2 thuis tegen nieuwkomer Sheffield United) konden opnieuw niet winnen.
Liverpool heeft met 12 punten nog steeds het maximum, Manchester City volgt met 10, Leicester City haalt goede resultaten en heeft 8 punten. Crystal Palace, Arsenal, Everton en West Ham volgen met 7. Onderaan stelt Wolverhampton, met slechts 3 punten net als nieuwkomers Aston Villa en Norwich voorlopig teleur. Watford sluit de rij met één troosteloos puntje.
Na de interlandbreak is Watford overigens de volgende tegenstrever van Arsenal.
Zondag 15/09/2019, 16u30, Vicarage Road, Premier League matchweek 5: Watford – Arsenal
Bij The Hornets viel in het tussenseizoen heel wat transfernieuws te rapen, maar echt wereldschokkende dingen gebeurden er niet aan Vicarage Road. Uit Rennes kwam de Senegalees Ismaïla Sarr, nog bekend bij supporters van de Gunners van vorige Europa League, maar de grootste transfer was wel die van “onze” Danny Welbeck, na zijn zware blessure op een zijspoor geraakt bij Arsenal. Hopelijk voor Danny kan hij nog een mooi vervolg breien aan zijn carrière.
Voorlopig lukt het nog niet echt voor de ploeg van coach Javi Gracia. Watford staat zoals gezegd allerlaatste en kon enkel bij nieuwkomer Newcastle een puntje meegraaien. The Hornets slikten reeds zes doelpunten thuis (0-3 tegen Brighton en 1-3 tegen West Ham).
Dit is echter de Premier League, en Arsenal moet er uiteraard alles aan doen om bij een thuisploeg die beslist de puntjes op de i zal willen zetten niet tegen een opstopper van formaat te lopen. Enkel met een mooie overwinning kan met vertrouwen gereisd worden naar de Commerzbank Arena, want op donderdag 19 september staat reeds de eerste speeldag van Europa League op het programma. Om 17u55 wordt afgetrapt voor Eintracht Frankfurt – Arsenal.
DE LOTING VOOR DE GROEPSFASE VAN DE EUROPA LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Naar welke uithoeken van het continent Arsenal ook naartoe gestuurd is in de twee voorgaande jaren (we denken aan Borisov, Qarabag en Poltava), met dure, verre en vermoeiende tot zelfs zo goed als onmogelijke reizen voor Gooners tot gevolg, deze jaargang mogen we niet klagen. Met Standard Luik, Eintracht Frankfurt en Vitoria SC uit Portugal krijgen we heel wat aantrekkelijkere affiches. De keerzijde van de medaille is dat deze tegenstrevers minder hapklare brokken zullen zijn dan de Witrussen, de Azeri of de Oekraïners. We stellen deze tegenstrevers in het kort hieronder voor.
Standard Luik
Royal Standard de Liège zoals de club officieel heet speelt haar thuiswedstrijden in het Stade Maurice Dufrasne, aan de boorden van de Maas, en die tempel is meer bekend onder de naam Sclessin.
Standard is momenteel de eersteklasser die het langst onafgebroken in de hoogste Belgische afdeling speelt. De club promoveerde in 1921 en is sindsdien nooit gedegradeerd.
In 1898 richtten studenten van het Saint-Servaiscollege Standard Football Club op en met het stamnummer 16 is de vereniging één van de oudste clubs actief in België.
De club werd 10 maal landskampioen en de laatste keer gebeurde dat in 2009. De nationale beker werd 8 keer veroverd.
Europees speelde Standard zowaar de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars op 12 mei 1982. In Camp Nou, tegen thuisclub Barcelona, bracht Guy Vandersmissen zijn ploeg al na 7 minuten op voorsprong, maar Barça sloeg terug en won met 2-1.
In 1984 bleek echter dat Standard in dat jaar tegenstrever Waterschei had omgekocht om niet voluit te gaan in de wedstrijd op Sclessin, zodat de Luikenaars vlot de landstitel konden pakken. Tal van spelers van beide ploegen werden langdurig geschorst en Standard zakte zowel sportief als financieel weg. Pas in 1993 kwam er terug een succes met bekerwinst.
De Rouches zoals de bijnaam van de club luidt worden momenteel getraind door oudgediende Michel Preud’homme.
Er wacht Arsenal een warm onthaal in de “vurige stede” maar naar onze verwachting zal het zeker niet Standard Luik zijn dat de Gunners de doorgang naar de knock-out fase zal verhinderen.
Toch moeten we terugdenken aan de Champions League wedstrijd van 16 September 2009. Na 5 minuten stond het immers al 2-0 voor Standard na een doelpunt van Eliaquim Mangala en een strafschop van Milan Jovanovic. Op slag van rust maakte Bendtner er 2-1 van en Thomas Vermaelen en Eduardo zorgden voor een 2-3 overwinning. In het Emirates stadion won Arsenal met 2-0 na goals van Nasri en Denilson.
In de Europabeker voor Bekerwinnaars, heel wat vroeger, wonnen de Gunners op 3 november 1993 met liefst 0-7 op Sclessin. De heenwedstrijd op Highbury was op 3-0 geëindigd zodat de Rouches verdediging liefst 10 keer gepasseerd werd in deze duels.
Eintracht Frankfurt
Frankfurter Fussball Club Victoria von 1899 werd opgericht op 8 maart 1899 door leden van Frankfurter FC Germania 1984, de oudste club van Frankfurt. Er werd ook nog een Frankfurter Fussball Club 1899 opgericht die een jaar later, na een fusie, de naam aannam van Frankfurter FC Kickers – 1899.
Na tal van fusies over en weer ging de club onder de huidige naam vanaf 1920 door het Duitse voetballeven.
Eintracht Frankfurt heeft een geschiedenis die gekenmerkt wordt door vallen en weer opstaan en op de erelijst van “Die Adlerträger” vinden we dan ook slechts 1 landstitel (1959) en 5 nationale bekers.
Voor het grootste Europese succes van Eintracht Frankfurt moeten we teruggaan naar het grijze verleden. Op 18 mei 1960 speelde de toenmalige Duitse landskampioen de finale van de Europabeker voor Landskampioenen tegen het grote Real Madrid. In Hampden Park in Glasgow verloren de Duitsers met 7-3 van sterren als José Santamaria, Francisco Gento, Ferenc Puskas en Alfredo Di Stefano.
Vorig seizoen speelde Frankfurt de halve finale van deze Europa League. Chelsea geraakte slechts met de strafschoppen voorbij de Duitsers en we mogen verwachten dat Eintracht de lastigste tegenstrever voor Arsenal wordt.
We vonden geen eerdere duels tussen Arsenal en Eintracht Frankfurt terug.
Vitoria Sport Clube
De club is gevestigd in de stad Guimaraes, in het noorden van Portugal, en staat derhalve ook bekend onder de naam Vitoria Guimaraes. Vitoria is een gevestigde naam in het Portugese voetbal. Er zijn slechts vier clubs die vaker in de hoogste Portugese afdeling speelden dan Vitoria.
Toch werden sinds de oprichting in 1922 zo goed als geen prijzen gepakt. Slechts in 2013 werd de nationale beker veroverd.
Trainer van de club is de vooral bij de fans van onze Belgische tegenstrever bekende Sergio Conceicao.
Onderschatting is nooit goed uiteraard, maar deze tegenstrever uit pot 4 mag in principe geen probleem vormen voor de Gunners.
Ook tegen deze Portugezen speelde Arsenal nog nooit.
Later komen we terug op de kalender voor deze groepsfase.
Door Marcel Bogaerts
Naar welke uithoeken van het continent Arsenal ook naartoe gestuurd is in de twee voorgaande jaren (we denken aan Borisov, Qarabag en Poltava), met dure, verre en vermoeiende tot zelfs zo goed als onmogelijke reizen voor Gooners tot gevolg, deze jaargang mogen we niet klagen. Met Standard Luik, Eintracht Frankfurt en Vitoria SC uit Portugal krijgen we heel wat aantrekkelijkere affiches. De keerzijde van de medaille is dat deze tegenstrevers minder hapklare brokken zullen zijn dan de Witrussen, de Azeri of de Oekraïners. We stellen deze tegenstrevers in het kort hieronder voor.
Standard Luik
Royal Standard de Liège zoals de club officieel heet speelt haar thuiswedstrijden in het Stade Maurice Dufrasne, aan de boorden van de Maas, en die tempel is meer bekend onder de naam Sclessin.
Standard is momenteel de eersteklasser die het langst onafgebroken in de hoogste Belgische afdeling speelt. De club promoveerde in 1921 en is sindsdien nooit gedegradeerd.
In 1898 richtten studenten van het Saint-Servaiscollege Standard Football Club op en met het stamnummer 16 is de vereniging één van de oudste clubs actief in België.
De club werd 10 maal landskampioen en de laatste keer gebeurde dat in 2009. De nationale beker werd 8 keer veroverd.
Europees speelde Standard zowaar de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars op 12 mei 1982. In Camp Nou, tegen thuisclub Barcelona, bracht Guy Vandersmissen zijn ploeg al na 7 minuten op voorsprong, maar Barça sloeg terug en won met 2-1.
In 1984 bleek echter dat Standard in dat jaar tegenstrever Waterschei had omgekocht om niet voluit te gaan in de wedstrijd op Sclessin, zodat de Luikenaars vlot de landstitel konden pakken. Tal van spelers van beide ploegen werden langdurig geschorst en Standard zakte zowel sportief als financieel weg. Pas in 1993 kwam er terug een succes met bekerwinst.
De Rouches zoals de bijnaam van de club luidt worden momenteel getraind door oudgediende Michel Preud’homme.
Er wacht Arsenal een warm onthaal in de “vurige stede” maar naar onze verwachting zal het zeker niet Standard Luik zijn dat de Gunners de doorgang naar de knock-out fase zal verhinderen.
Toch moeten we terugdenken aan de Champions League wedstrijd van 16 September 2009. Na 5 minuten stond het immers al 2-0 voor Standard na een doelpunt van Eliaquim Mangala en een strafschop van Milan Jovanovic. Op slag van rust maakte Bendtner er 2-1 van en Thomas Vermaelen en Eduardo zorgden voor een 2-3 overwinning. In het Emirates stadion won Arsenal met 2-0 na goals van Nasri en Denilson.
In de Europabeker voor Bekerwinnaars, heel wat vroeger, wonnen de Gunners op 3 november 1993 met liefst 0-7 op Sclessin. De heenwedstrijd op Highbury was op 3-0 geëindigd zodat de Rouches verdediging liefst 10 keer gepasseerd werd in deze duels.
Eintracht Frankfurt
Frankfurter Fussball Club Victoria von 1899 werd opgericht op 8 maart 1899 door leden van Frankfurter FC Germania 1984, de oudste club van Frankfurt. Er werd ook nog een Frankfurter Fussball Club 1899 opgericht die een jaar later, na een fusie, de naam aannam van Frankfurter FC Kickers – 1899.
Na tal van fusies over en weer ging de club onder de huidige naam vanaf 1920 door het Duitse voetballeven.
Eintracht Frankfurt heeft een geschiedenis die gekenmerkt wordt door vallen en weer opstaan en op de erelijst van “Die Adlerträger” vinden we dan ook slechts 1 landstitel (1959) en 5 nationale bekers.
Voor het grootste Europese succes van Eintracht Frankfurt moeten we teruggaan naar het grijze verleden. Op 18 mei 1960 speelde de toenmalige Duitse landskampioen de finale van de Europabeker voor Landskampioenen tegen het grote Real Madrid. In Hampden Park in Glasgow verloren de Duitsers met 7-3 van sterren als José Santamaria, Francisco Gento, Ferenc Puskas en Alfredo Di Stefano.
Vorig seizoen speelde Frankfurt de halve finale van deze Europa League. Chelsea geraakte slechts met de strafschoppen voorbij de Duitsers en we mogen verwachten dat Eintracht de lastigste tegenstrever voor Arsenal wordt.
We vonden geen eerdere duels tussen Arsenal en Eintracht Frankfurt terug.
Vitoria Sport Clube
De club is gevestigd in de stad Guimaraes, in het noorden van Portugal, en staat derhalve ook bekend onder de naam Vitoria Guimaraes. Vitoria is een gevestigde naam in het Portugese voetbal. Er zijn slechts vier clubs die vaker in de hoogste Portugese afdeling speelden dan Vitoria.
Toch werden sinds de oprichting in 1922 zo goed als geen prijzen gepakt. Slechts in 2013 werd de nationale beker veroverd.
Trainer van de club is de vooral bij de fans van onze Belgische tegenstrever bekende Sergio Conceicao.
Onderschatting is nooit goed uiteraard, maar deze tegenstrever uit pot 4 mag in principe geen probleem vormen voor de Gunners.
Ook tegen deze Portugezen speelde Arsenal nog nooit.
Later komen we terug op de kalender voor deze groepsfase.
BEKLIJVENDE DERBY GEVRAAGD
Door Marcel Bogaerts
De vice-kampioen in Engeland en tevens de winnaar van de meest recente Champions League laat zich in eigen huis door niemand van de wijs brengen. Welke aanpak een bezoekende coach ook kiest, zijn elftal zal altijd versmacht worden door een aan een verschroeiend tempo hoog druk zettend Liverpool. De power play van het team van Jurgen Klopp is genadeloos. Ook Arsenal moest het ondervinden. De Gunners kregen geen voet aan de grond. Naar gewoonte probeerden de Londenaars ook nu vanaf de doelman verzorgd uit te voetballen, maar de Reds zetten hen reeds muurvast in de eigen zestien, en dus was en bleef het overleven.
Het lukte voorlopig nog aardig, want Arsenal kwam heel af en toe onder de druk uit en versierde met Aubameyang en Pepe enkele leuke kansen. Met iets meer beheersing had het 0-1 aan de rust kunnen en misschien wel moeten staan. Toch was het de thuisploeg die met een, laat ons eerlijk zijn, meer dan terechte voorsprong ging rusten. Het was de Franse verdediger Matip die met het hoofd de opening vond, en dat op enkele minuutjes voor de rust. Tussendoor was er nog een VAR intermezzo voor een mogelijke rode kaart voor David Luiz, maar die tussenkomst bleef zonder gevolg voor de Braziliaanse verdediger.
Toch zou het Luiz zijn die de rol van antiheld op zich nam. Er was amper afgetrapt voor de tweede helft toen hij opzichtig aan het truitje van Firmino ging hangen. Dat was een zeer domme reflex met grote gevolgen want scheidsrechter Anthony Taylor (uitstekende leiding, dat mag ook wel eens benadrukt worden) kon niet anders dan een geel karton bovenhalen en naar de stip wijzen. Mo Salah trapte de elfmeter keihard binnen. De Egyptenaar maakte er korte tijd later ook nog 3-0 van en met nog een half uur te spelen mocht gevreesd worden voor een afstraffing die de geschiedenisboeken zou halen.
Zo ver kwam het gelukkig niet. Beetje bij beetje herstelde Arsenal zich van de dreun, maar voor een klinkende antwoord en een ultieme redding van het verdrinkende kalf was het veel te laat. De ingekomen Lukas Torreira maakte nog een tegendoelpunt, maar meer dan een doekje voor het bloeden was het niet. En zo werd de stelling van Unai Emery dat er een heel grote afstand gaapt tussen de teams van Jurgen Klopp en Pep Guardiola en de achtervolgers pijnlijk duidelijk.
Bij de andere resultaten van matchweek 3 noteren we een 2-3 overwinning van Chelsea op Carrow Road, bij nieuwkomer Norwich. Manchester City bleef probleemloos overeind bij Bournemouth (1-3), maar de andere “groten” kregen een tik. Manchester United verloor thuis met 1-2 van Crystal Palace en Tottenham moest eveneens in een thuisnederlaag berusten: 0-1 tegen het Newcastle van Steve Bruce.
Zondag 01/09/2019, Emirates, 16u30, Premier League matchweek 4: Arsenal – Tottenham Hotspur
Hier hoeft verder geen tekening bij gemaakt worden. Supporters van beide ploegen verwachten van hun team een klinkend antwoord op de teleurstellende prestaties van het weekend.
Unai Emery klonk na de bolwassing op Anfield teleurgesteld, maar vastberaden, terwijl Spurs coach Pochettino vooral op het einde van de transferperiode hoopte, om eindelijk zekerheid te hebben over de samenstelling van zijn kern. De transferperiode (enkel voor uitgaande spelers naar clubs buiten Engeland) eindigt één dag na de Noord-Londense derby. Hiermee doelt de Argentijn dan waarschijnlijk op een mogelijk vertrek van Christian Eriksen en Victor Wanyama; deze laatste wordt in verband gebracht met Club Brugge.
In het lijstje van reeds vertrokken spelers bij Tottenham vinden we Vincent Janssen (naar de Mexicaanse club Monterrey) en Kieran Trippier (Atletico Madrid) terug.
Versterkingen vonden de Lillywhites in de persoon van Giovani Lo Celso (Real Betis), Ryan Sessegnon (Fulham) en Tanguy NDombèlé (Lyon).
Vorig seizoen haalde Arsenal 4 op 6 tegen Tottenham. De wedstrijd in het Emirates was spectaculair. Aubameyang maakte er 1-0 van op strafschop, maar aan de rust was het 1-2 via een kopbal van Eric Dier en een goedkope strafschop omgezet door Harry Kane. Arsenal stelde echter onweerstaanbaar orde op zaken na de rust met goals van Aubameyang, Lacazette en Torreira.
De laatste thuisnederlaag tegen Spurs dateert van 20 november 2010. Het was nochtans 2-0 aan de rust via Samir Nasri en Marouane Chamakh, maar Gareth Bale, Rafaël Van der Vaart en Younes Kaboul zorgden er voor dat Tottenham uiteindelijk verdiend de wedstrijd won.
Een ware propagandawedstrijd is iets waar we uiteindelijk op hopen. Om de zomervakantie dan heel erg mooi af te sluiten wordt dat spektakelstuk dan uiteraard gewonnen door Arsenal.
De vice-kampioen in Engeland en tevens de winnaar van de meest recente Champions League laat zich in eigen huis door niemand van de wijs brengen. Welke aanpak een bezoekende coach ook kiest, zijn elftal zal altijd versmacht worden door een aan een verschroeiend tempo hoog druk zettend Liverpool. De power play van het team van Jurgen Klopp is genadeloos. Ook Arsenal moest het ondervinden. De Gunners kregen geen voet aan de grond. Naar gewoonte probeerden de Londenaars ook nu vanaf de doelman verzorgd uit te voetballen, maar de Reds zetten hen reeds muurvast in de eigen zestien, en dus was en bleef het overleven.
Het lukte voorlopig nog aardig, want Arsenal kwam heel af en toe onder de druk uit en versierde met Aubameyang en Pepe enkele leuke kansen. Met iets meer beheersing had het 0-1 aan de rust kunnen en misschien wel moeten staan. Toch was het de thuisploeg die met een, laat ons eerlijk zijn, meer dan terechte voorsprong ging rusten. Het was de Franse verdediger Matip die met het hoofd de opening vond, en dat op enkele minuutjes voor de rust. Tussendoor was er nog een VAR intermezzo voor een mogelijke rode kaart voor David Luiz, maar die tussenkomst bleef zonder gevolg voor de Braziliaanse verdediger.
Toch zou het Luiz zijn die de rol van antiheld op zich nam. Er was amper afgetrapt voor de tweede helft toen hij opzichtig aan het truitje van Firmino ging hangen. Dat was een zeer domme reflex met grote gevolgen want scheidsrechter Anthony Taylor (uitstekende leiding, dat mag ook wel eens benadrukt worden) kon niet anders dan een geel karton bovenhalen en naar de stip wijzen. Mo Salah trapte de elfmeter keihard binnen. De Egyptenaar maakte er korte tijd later ook nog 3-0 van en met nog een half uur te spelen mocht gevreesd worden voor een afstraffing die de geschiedenisboeken zou halen.
Zo ver kwam het gelukkig niet. Beetje bij beetje herstelde Arsenal zich van de dreun, maar voor een klinkende antwoord en een ultieme redding van het verdrinkende kalf was het veel te laat. De ingekomen Lukas Torreira maakte nog een tegendoelpunt, maar meer dan een doekje voor het bloeden was het niet. En zo werd de stelling van Unai Emery dat er een heel grote afstand gaapt tussen de teams van Jurgen Klopp en Pep Guardiola en de achtervolgers pijnlijk duidelijk.
Bij de andere resultaten van matchweek 3 noteren we een 2-3 overwinning van Chelsea op Carrow Road, bij nieuwkomer Norwich. Manchester City bleef probleemloos overeind bij Bournemouth (1-3), maar de andere “groten” kregen een tik. Manchester United verloor thuis met 1-2 van Crystal Palace en Tottenham moest eveneens in een thuisnederlaag berusten: 0-1 tegen het Newcastle van Steve Bruce.
Zondag 01/09/2019, Emirates, 16u30, Premier League matchweek 4: Arsenal – Tottenham Hotspur
Hier hoeft verder geen tekening bij gemaakt worden. Supporters van beide ploegen verwachten van hun team een klinkend antwoord op de teleurstellende prestaties van het weekend.
Unai Emery klonk na de bolwassing op Anfield teleurgesteld, maar vastberaden, terwijl Spurs coach Pochettino vooral op het einde van de transferperiode hoopte, om eindelijk zekerheid te hebben over de samenstelling van zijn kern. De transferperiode (enkel voor uitgaande spelers naar clubs buiten Engeland) eindigt één dag na de Noord-Londense derby. Hiermee doelt de Argentijn dan waarschijnlijk op een mogelijk vertrek van Christian Eriksen en Victor Wanyama; deze laatste wordt in verband gebracht met Club Brugge.
In het lijstje van reeds vertrokken spelers bij Tottenham vinden we Vincent Janssen (naar de Mexicaanse club Monterrey) en Kieran Trippier (Atletico Madrid) terug.
Versterkingen vonden de Lillywhites in de persoon van Giovani Lo Celso (Real Betis), Ryan Sessegnon (Fulham) en Tanguy NDombèlé (Lyon).
Vorig seizoen haalde Arsenal 4 op 6 tegen Tottenham. De wedstrijd in het Emirates was spectaculair. Aubameyang maakte er 1-0 van op strafschop, maar aan de rust was het 1-2 via een kopbal van Eric Dier en een goedkope strafschop omgezet door Harry Kane. Arsenal stelde echter onweerstaanbaar orde op zaken na de rust met goals van Aubameyang, Lacazette en Torreira.
De laatste thuisnederlaag tegen Spurs dateert van 20 november 2010. Het was nochtans 2-0 aan de rust via Samir Nasri en Marouane Chamakh, maar Gareth Bale, Rafaël Van der Vaart en Younes Kaboul zorgden er voor dat Tottenham uiteindelijk verdiend de wedstrijd won.
Een ware propagandawedstrijd is iets waar we uiteindelijk op hopen. Om de zomervakantie dan heel erg mooi af te sluiten wordt dat spektakelstuk dan uiteraard gewonnen door Arsenal.
EERSTE TOPWEDSTRIJD
Door Marcel Bogaerts
Arsenal won ook zijn tweede wedstrijd van het seizoen na een goede tot zeer goede prestatie tegen een Burnley dat zich als een stugge en moeilijk maneuvreerbare tegenstrever presenteerde. We hadden ook niet anders verwacht. Alexandre Lacazette scoorde zijn eerste, een doelpunt van Nelson werd wegens voorafgaand buitenspel afgekeurd en Burnley maakte gelijk nog voor de pauze, maar de Gunners trokken verdiend het laken naar zich toe met een prachtige treffer van Aubameyang, op aangeven van Dani Ceballos, die net als David Luiz aan de aftrap stond. Nicolas Pepe kwam op het veld voor de tweede helft.
Naast Arsenal won alleen Liverpool voor de tweede keer, met 1-2 bij Southampton. Nieuwkomer Sheffield United won met 1-0 van Crystal Palace, Norwich City stuurde Newcastle met 3-1 naar huis en Chelsea kwam op eigen Stamford Bridge niet verder dan 1-1 tegen Leicester. De topper Manchester City – Tottenham eindigde op 2-2. Manchester United kan, mits winst bij Wolverhampton, net als Liverpool en Arsenal met 6 op 6 richting derde speeldag.
Minstens één van die ploegen gaat echter het maximum van de punten moeten prijsgeven, want twee daarvan kijken elkaar in de ogen.
Zaterdag 24/08/2019 17u30, Anfield, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Tegen de vice kampioen van vorige jaargang, de winnaar van de Champions League en van de Europese Supercup wacht Arsenal een loodzware opdracht. Spraakmakende inkomende transfers vielen er op Anfield niet echt te noteren, maar de van West Ham overgekomen Spaanse doelman Adrian werd wel onmiddellijk in het eerste elftal gedropt, dit als gevolg van een zware blessure voor eerste keeper Allison en de overgang van tweede keeper Simon Mignolet naar Club Brugge.
Het is al geleden van 13 januari 2016 dat Arsenal er nog eens in slaagde iets te oogsten aan de Mersey. Toen werd het 3-3 met een goal van Aaron Ramsey en twee van Olivier Giroud. Het was pas in de slotminuten dat Liverpool kon gelijk maken. In de jaren nadien was het bittere armoe voor de Gunners. Een 3-1 verlies werd gevolgd door 4-0 en 5-1 vernederingen.
Heel wat doelpunten en spektakel in deze affiche dus wat voor de neutrale voetballiefhebber alleen maar toe te juichen is. Als supporter van de Gunners echter kunnen we alleen maar hopen dat, indien er weer zo een karrevracht treffers valt, ze wat beter verdeeld richting Noord-Londen zullen zijn. Een nieuwe zware vernedering zou, ook met het oog op de hierna volgende opdracht, de derby tegen Tottenham, wel erg bitter om slikken zijn. COYG!
Arsenal won ook zijn tweede wedstrijd van het seizoen na een goede tot zeer goede prestatie tegen een Burnley dat zich als een stugge en moeilijk maneuvreerbare tegenstrever presenteerde. We hadden ook niet anders verwacht. Alexandre Lacazette scoorde zijn eerste, een doelpunt van Nelson werd wegens voorafgaand buitenspel afgekeurd en Burnley maakte gelijk nog voor de pauze, maar de Gunners trokken verdiend het laken naar zich toe met een prachtige treffer van Aubameyang, op aangeven van Dani Ceballos, die net als David Luiz aan de aftrap stond. Nicolas Pepe kwam op het veld voor de tweede helft.
Naast Arsenal won alleen Liverpool voor de tweede keer, met 1-2 bij Southampton. Nieuwkomer Sheffield United won met 1-0 van Crystal Palace, Norwich City stuurde Newcastle met 3-1 naar huis en Chelsea kwam op eigen Stamford Bridge niet verder dan 1-1 tegen Leicester. De topper Manchester City – Tottenham eindigde op 2-2. Manchester United kan, mits winst bij Wolverhampton, net als Liverpool en Arsenal met 6 op 6 richting derde speeldag.
Minstens één van die ploegen gaat echter het maximum van de punten moeten prijsgeven, want twee daarvan kijken elkaar in de ogen.
Zaterdag 24/08/2019 17u30, Anfield, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Tegen de vice kampioen van vorige jaargang, de winnaar van de Champions League en van de Europese Supercup wacht Arsenal een loodzware opdracht. Spraakmakende inkomende transfers vielen er op Anfield niet echt te noteren, maar de van West Ham overgekomen Spaanse doelman Adrian werd wel onmiddellijk in het eerste elftal gedropt, dit als gevolg van een zware blessure voor eerste keeper Allison en de overgang van tweede keeper Simon Mignolet naar Club Brugge.
Het is al geleden van 13 januari 2016 dat Arsenal er nog eens in slaagde iets te oogsten aan de Mersey. Toen werd het 3-3 met een goal van Aaron Ramsey en twee van Olivier Giroud. Het was pas in de slotminuten dat Liverpool kon gelijk maken. In de jaren nadien was het bittere armoe voor de Gunners. Een 3-1 verlies werd gevolgd door 4-0 en 5-1 vernederingen.
Heel wat doelpunten en spektakel in deze affiche dus wat voor de neutrale voetballiefhebber alleen maar toe te juichen is. Als supporter van de Gunners echter kunnen we alleen maar hopen dat, indien er weer zo een karrevracht treffers valt, ze wat beter verdeeld richting Noord-Londen zullen zijn. Een nieuwe zware vernedering zou, ook met het oog op de hierna volgende opdracht, de derby tegen Tottenham, wel erg bitter om slikken zijn. COYG!
BEGONNEN MET DRIE PUNTEN EN CLEAN SHEET
Door Marcel Bogaerts
Na de kleine 0-1 overwinning in St. James’ Park op de openingsspeeldag viel er hier en daar alweer kritiek te horen, ook en misschien wel vooral van eigen supporters. Wat ons betreft is die kritiek volkomen onterecht. Unai Emery oordeelde dat de nieuw aangeworven topspelers nog niet volledig klaar waren voor het grote werk en plaatste zowel Ceballos, Luiz als Pepe op de invallersbank, naast de Braziliaanse belofte Gabriel Martinelli. Alexandre Lacazette, ook nog maar net hersteld van een enkelblessure stond ook als invaller op het wedstrijdblad en de Schot Kieran Tierney is nog niet speelklaar. Sead Kolasinac en Mesut Özil hebben ernstige extra-sportieve problemen en worden nog niet meteen terug verwacht. En tenslotte is ook Lucas Torreira na de Copa America nog niet speelklaar.
De jongeren Maitland-Niles, Willock en Nelson werden in de basis gedropt voor een openingswedstrijd bij een club die dan voor velen wel de gedoodverfde degradatiekandidaat nummer één is, maar Magpies die het seizoen mogen openen op eigen veld voor een vol stadion met enthousiaste fans mogen nooit onderschat worden. In verdediging maakte Calum Chambers zijn opwachting.
Ze waren ook bij momenten bijzonder gevaarlijk. Shelvey trof met een zwaar schot de paal en nieuwe aanwinst Joelinton kon zijn solo niet met een goed schot afronden. In de tweede helft pikte een lopende Aubameyang op een heerlijke manier een inzenden van de klaarkijkende Maitland-Niles op. De Gabonees werkte prachtig af. 0-1 en daar bleef het bij, een Arsenalscore zeg maar. Drie punten, een clean sheet, goed spelende jongeren en een half elftal vedetten op de bank, klaar voor volgende opdrachten. Waarom ontevreden zijn?
In de overige wedstrijden van de openingsspeeldag waren het vooral de top twee van vorig seizoen die flitsend van start gingen. Liverpool won met 4-1 van promovendus Norwich en Manchester City geselde West Ham op eigen veld genadeloos: 0-5. Tottenham kwam met de schrik vrij en draaide in de eindfase van de wedstrijd een 0-1 achterstand tegen nieuwkomer Aston Villa nog om in een 3-1 overwinning. De laatste nieuwkomer, Sheffield United, oogstte wel. The Blades haalden een punt bij Bournemouth. De topper op zondagavond, Manchester United-Chelsea, eindigde op 4-0 en dat was een te zwaar verdict voor de Londenaars.
Zaterdag 17/08/2019, 12u30, Premier League matchweek 2, Emirates: Arsenal – Burnley
The Clarets uit Lancashire zonden op de eerste speeldag Southampton met een droge 3-0 terug naar het eigen St. Mary’s en dat is een prima resultaat, ongeacht de verwachting dat ook Southampton niet veel meer is dan een degradatiekandidaat.
De voornaamste inkomende transfer van de ploeg van Sean Dyche is die van Danny Drinkwater, overgekomen van Chelsea. Continuïteit lijkt het ordewoord van het Burnley bestuur, want manager Sean Dyche begint weldra aan zijn achtste jaar als manager.
Burnley eindigde vorig seizoen op de 15e plaats en kon daarmee net uit de bedreigde zone blijven. Dit seizoen mag misschien iets meer verwacht worden van The Clarets, maar wat ons betreft mogen ze daarmee wachten tot op de derde speeldag.
Het is geleden van 7 september 1974 dat Burnley nog eens kon winnen bij Arsenal. Het werd op Highbury 0-1, een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd. We zien de bezoekers ook nu puntenloos naar Lancashire terugkeren maar we hoeven geen open deur in te trappen en nog maar eens aanhalen dat elke wedstrijd moet gespeeld worden. COYG!
Na de kleine 0-1 overwinning in St. James’ Park op de openingsspeeldag viel er hier en daar alweer kritiek te horen, ook en misschien wel vooral van eigen supporters. Wat ons betreft is die kritiek volkomen onterecht. Unai Emery oordeelde dat de nieuw aangeworven topspelers nog niet volledig klaar waren voor het grote werk en plaatste zowel Ceballos, Luiz als Pepe op de invallersbank, naast de Braziliaanse belofte Gabriel Martinelli. Alexandre Lacazette, ook nog maar net hersteld van een enkelblessure stond ook als invaller op het wedstrijdblad en de Schot Kieran Tierney is nog niet speelklaar. Sead Kolasinac en Mesut Özil hebben ernstige extra-sportieve problemen en worden nog niet meteen terug verwacht. En tenslotte is ook Lucas Torreira na de Copa America nog niet speelklaar.
De jongeren Maitland-Niles, Willock en Nelson werden in de basis gedropt voor een openingswedstrijd bij een club die dan voor velen wel de gedoodverfde degradatiekandidaat nummer één is, maar Magpies die het seizoen mogen openen op eigen veld voor een vol stadion met enthousiaste fans mogen nooit onderschat worden. In verdediging maakte Calum Chambers zijn opwachting.
Ze waren ook bij momenten bijzonder gevaarlijk. Shelvey trof met een zwaar schot de paal en nieuwe aanwinst Joelinton kon zijn solo niet met een goed schot afronden. In de tweede helft pikte een lopende Aubameyang op een heerlijke manier een inzenden van de klaarkijkende Maitland-Niles op. De Gabonees werkte prachtig af. 0-1 en daar bleef het bij, een Arsenalscore zeg maar. Drie punten, een clean sheet, goed spelende jongeren en een half elftal vedetten op de bank, klaar voor volgende opdrachten. Waarom ontevreden zijn?
In de overige wedstrijden van de openingsspeeldag waren het vooral de top twee van vorig seizoen die flitsend van start gingen. Liverpool won met 4-1 van promovendus Norwich en Manchester City geselde West Ham op eigen veld genadeloos: 0-5. Tottenham kwam met de schrik vrij en draaide in de eindfase van de wedstrijd een 0-1 achterstand tegen nieuwkomer Aston Villa nog om in een 3-1 overwinning. De laatste nieuwkomer, Sheffield United, oogstte wel. The Blades haalden een punt bij Bournemouth. De topper op zondagavond, Manchester United-Chelsea, eindigde op 4-0 en dat was een te zwaar verdict voor de Londenaars.
Zaterdag 17/08/2019, 12u30, Premier League matchweek 2, Emirates: Arsenal – Burnley
The Clarets uit Lancashire zonden op de eerste speeldag Southampton met een droge 3-0 terug naar het eigen St. Mary’s en dat is een prima resultaat, ongeacht de verwachting dat ook Southampton niet veel meer is dan een degradatiekandidaat.
De voornaamste inkomende transfer van de ploeg van Sean Dyche is die van Danny Drinkwater, overgekomen van Chelsea. Continuïteit lijkt het ordewoord van het Burnley bestuur, want manager Sean Dyche begint weldra aan zijn achtste jaar als manager.
Burnley eindigde vorig seizoen op de 15e plaats en kon daarmee net uit de bedreigde zone blijven. Dit seizoen mag misschien iets meer verwacht worden van The Clarets, maar wat ons betreft mogen ze daarmee wachten tot op de derde speeldag.
Het is geleden van 7 september 1974 dat Burnley nog eens kon winnen bij Arsenal. Het werd op Highbury 0-1, een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd. We zien de bezoekers ook nu puntenloos naar Lancashire terugkeren maar we hoeven geen open deur in te trappen en nog maar eens aanhalen dat elke wedstrijd moet gespeeld worden. COYG!
WE BEGINNEN ERAAN
Afgelopen weekend werd de wedstrijd om het Community Shield, de Engelse Supercup afgewerkt, en dat betekent dat dit weekend de poorten van de Premier League opengaan. Wat heeft het tussenseizoen gebracht voor Arsenal?
Er was om te beginnen de door meer dan 100.000 mensen onderschreven petitie “We care, do you?”, een initiatief van een niet onbelangrijk aantal supportersgroepen waarbij middels een scherpe nota aan het bestuur een aantal vragen werden gesteld.
Toch heeft dat bestuur niet stilgezeten. Uit Brazilië kwam het jonge talent Gabriël Martinelli, de Spanjaard Dani Ceballos werd geleend van Real Madrid, en de transfer van de Ivoriaan Nicolas Pepe, overgekomen van OSC Lille, was echt wel spraakmakend. Voorts werd ook de jonge verdediger William Saliba aangetrokken, maar dit talent mag nog een jaartje verder rijpen, op leenbasis, bij zijn club Saint Etienne. Ook de afgelopen seizoen uitgeleende spelers Matt Macey, Emi Martinez, Calum Chambers, Reiss Nelson en Emile Smith-Rowe keerden terug naar het Emirates.
Kapitein Laurent Koscielny keerde zich tegen zijn club en weigerde mee te gaan op de zomertoer, om daarmee een vervroegd vertrek uit Londen te forceren. Contract is contract, het geldt blijkbaar niet voor mensen in de voetbalwereld.
En uiteraard vertrok Aaron Ramsey, zoals reeds langer geweten, naar Juventus, maar over deze spijtige zaak is al genoeg gezegd en geschreven.
De Japanner Takuma Asano keerde ook terug, maar deze werd vrijwel onmiddellijk definitief overgenomen door Partizan Belgrado, zonder ook maar 1 minuut in de hoofdmacht van de Gunners gespeeld te hebben.
Het is nog maar de vraag of de transferactiviteit van Arsenal, slechts enkele dagen voor het sluiten van de transfermarkt, hiermee ten einde is. De Schotse international Kieran Tierney van Celtic wordt nog steeds vernoemd, naast de Italiaanse verdediger Daniele Rugani.
De oefencampagne van Arsenal mag positief genoemd worden. De Gunners wonnen tegen Colorado Rapids, Bayern München en Fiorentina en liepen 2-0 uit tegen Real Madrid. De thuisnederlaag tegen Lyon voor de Emirates Cup was een spijtige voetnoot. Voorts werd er nog gelijk gespeeld bij het Franse Angers en in de laatste voorbereidingsmatch zagen tienduizenden Catalaanse supporters hoe Aubameyang zijn club op voorsprong schoot in Camp Nou. Een spijtige own-goal van Maitland-Niles bracht de thuisploeg langszij en de eeuwige Luis Suarez zorgde er met een doelpunt in de slotminuut voor dat de trofee Gamper thuis kon blijven.
De Championship, League One en League Two zijn er ondertussen al aan begonnen, en volgend weekend is het zover. De Premier League gaat van start, de weekends krijgen voor voetballiefhebbers weer wat meer kleur.
Zondag 11/08/2019, 14.00, St. James’ Park. Premier League matchweek 1: Newcastle – Arsenal
Bij de start van een nieuwe competitie is het natuurlijk altijd koffiedik kijken. Oefenwedstrijden zijn niet meer dan oefenwedstrijden, en wanneer het echt om de knikkers gaat presenteren teams zich dikwijls totaal verschillend, zijn coaches hun goede voornemens in het tussenseizoen soms totaal vergeten, verliezen veel supporters hun zomerse humeur en zullen de scheidsrechters alweer de allereerste kop van Jut zijn. Of de intrede van de VAR hierin verandering zal brengen lijkt ons zeer twijfelachtig.
Bij de eerste tegenstrever heerst er alvast niet te veel optimisme. The Magpies zagen manager Rafa Benitez vertrekken. Hij werd vervangen door Steve Bruce, een manager die reeds heel wat clubs leidde, helaas zonder veel succes. Het is maar de vraag of hij de geknipte persoon is om Newcastle buiten de gevarenzone te houden. Heel veel transferactiviteit kon in St. James’ Park niet geregistreerd worden. De Spanjaard Ayoze Perez vertrok naar Leicester en dat is een serieuze aderlating. Uit Nice kwam de Fransman Allan Saint-Maximin naar Newcastle.
Hoe Unai Emery zijn ploeg zal presenteren is een interessante vraag. Voor toptransfer Nicolas Pepe komt deze wedstrijd misschien iets te vroeg, en de teruggekeerde langdurig geblesseerden Rob Holding en Hector Bellerin zijn nog niet klaar voor het grote werk. Dat geldt mogelijk ook voor Alexandre Lacazette die in de voorbereiding een enkelblessure opliep. Mesut Özil daarentegen oogt frisser en gedrevener dan zowat het hele voorbije seizoen. De defensie lijkt nog maar eens het grote pijnpunt.
Met minder dan een overwinning mag echter niemand in de grote Gunners familie genoegen nemen. Newcastle eindigde vorig seizoen op de 13e plaats. Hun thuiswedstrijd tegen Arsenal werd in september 2018 met 1-2 verloren. Granit Xhaka en Mesut Özil scoorden voor Arsenal en pas in de slotminuut kon de thuisploeg tegenscoren.
Als scheidsrechter werd Martin Atkinson aangeduid.
Er was om te beginnen de door meer dan 100.000 mensen onderschreven petitie “We care, do you?”, een initiatief van een niet onbelangrijk aantal supportersgroepen waarbij middels een scherpe nota aan het bestuur een aantal vragen werden gesteld.
Toch heeft dat bestuur niet stilgezeten. Uit Brazilië kwam het jonge talent Gabriël Martinelli, de Spanjaard Dani Ceballos werd geleend van Real Madrid, en de transfer van de Ivoriaan Nicolas Pepe, overgekomen van OSC Lille, was echt wel spraakmakend. Voorts werd ook de jonge verdediger William Saliba aangetrokken, maar dit talent mag nog een jaartje verder rijpen, op leenbasis, bij zijn club Saint Etienne. Ook de afgelopen seizoen uitgeleende spelers Matt Macey, Emi Martinez, Calum Chambers, Reiss Nelson en Emile Smith-Rowe keerden terug naar het Emirates.
Kapitein Laurent Koscielny keerde zich tegen zijn club en weigerde mee te gaan op de zomertoer, om daarmee een vervroegd vertrek uit Londen te forceren. Contract is contract, het geldt blijkbaar niet voor mensen in de voetbalwereld.
En uiteraard vertrok Aaron Ramsey, zoals reeds langer geweten, naar Juventus, maar over deze spijtige zaak is al genoeg gezegd en geschreven.
De Japanner Takuma Asano keerde ook terug, maar deze werd vrijwel onmiddellijk definitief overgenomen door Partizan Belgrado, zonder ook maar 1 minuut in de hoofdmacht van de Gunners gespeeld te hebben.
Het is nog maar de vraag of de transferactiviteit van Arsenal, slechts enkele dagen voor het sluiten van de transfermarkt, hiermee ten einde is. De Schotse international Kieran Tierney van Celtic wordt nog steeds vernoemd, naast de Italiaanse verdediger Daniele Rugani.
De oefencampagne van Arsenal mag positief genoemd worden. De Gunners wonnen tegen Colorado Rapids, Bayern München en Fiorentina en liepen 2-0 uit tegen Real Madrid. De thuisnederlaag tegen Lyon voor de Emirates Cup was een spijtige voetnoot. Voorts werd er nog gelijk gespeeld bij het Franse Angers en in de laatste voorbereidingsmatch zagen tienduizenden Catalaanse supporters hoe Aubameyang zijn club op voorsprong schoot in Camp Nou. Een spijtige own-goal van Maitland-Niles bracht de thuisploeg langszij en de eeuwige Luis Suarez zorgde er met een doelpunt in de slotminuut voor dat de trofee Gamper thuis kon blijven.
De Championship, League One en League Two zijn er ondertussen al aan begonnen, en volgend weekend is het zover. De Premier League gaat van start, de weekends krijgen voor voetballiefhebbers weer wat meer kleur.
Zondag 11/08/2019, 14.00, St. James’ Park. Premier League matchweek 1: Newcastle – Arsenal
Bij de start van een nieuwe competitie is het natuurlijk altijd koffiedik kijken. Oefenwedstrijden zijn niet meer dan oefenwedstrijden, en wanneer het echt om de knikkers gaat presenteren teams zich dikwijls totaal verschillend, zijn coaches hun goede voornemens in het tussenseizoen soms totaal vergeten, verliezen veel supporters hun zomerse humeur en zullen de scheidsrechters alweer de allereerste kop van Jut zijn. Of de intrede van de VAR hierin verandering zal brengen lijkt ons zeer twijfelachtig.
Bij de eerste tegenstrever heerst er alvast niet te veel optimisme. The Magpies zagen manager Rafa Benitez vertrekken. Hij werd vervangen door Steve Bruce, een manager die reeds heel wat clubs leidde, helaas zonder veel succes. Het is maar de vraag of hij de geknipte persoon is om Newcastle buiten de gevarenzone te houden. Heel veel transferactiviteit kon in St. James’ Park niet geregistreerd worden. De Spanjaard Ayoze Perez vertrok naar Leicester en dat is een serieuze aderlating. Uit Nice kwam de Fransman Allan Saint-Maximin naar Newcastle.
Hoe Unai Emery zijn ploeg zal presenteren is een interessante vraag. Voor toptransfer Nicolas Pepe komt deze wedstrijd misschien iets te vroeg, en de teruggekeerde langdurig geblesseerden Rob Holding en Hector Bellerin zijn nog niet klaar voor het grote werk. Dat geldt mogelijk ook voor Alexandre Lacazette die in de voorbereiding een enkelblessure opliep. Mesut Özil daarentegen oogt frisser en gedrevener dan zowat het hele voorbije seizoen. De defensie lijkt nog maar eens het grote pijnpunt.
Met minder dan een overwinning mag echter niemand in de grote Gunners familie genoegen nemen. Newcastle eindigde vorig seizoen op de 13e plaats. Hun thuiswedstrijd tegen Arsenal werd in september 2018 met 1-2 verloren. Granit Xhaka en Mesut Özil scoorden voor Arsenal en pas in de slotminuut kon de thuisploeg tegenscoren.
Als scheidsrechter werd Martin Atkinson aangeduid.
MET LEGE HANDEN
Door Marcel Bogaerts
De manier waarop Arsenal, na de 1-0 van Olivier Giroud, als een reeds verslagen elftal stond te voetballen was onaanvaardbaar. De lusteloze indruk die bij Arsenal vooral de duurst betaalde speler maakte werd schrijnender en beschamender naarmate de minuten verstreken. De onverschilligheid van de spelers voor de meegereisde supporters die duizenden euro’s, visa-formaliteiten en een erg lange reis over hadden voor de Europese finale was onvergeeflijk. Dit mag de enige, misschien bijzonder scherpe, maar wel correcte analyse zijn van de eindstrijd om de Europa League die een apotheose moest worden maar uitgroeide tot een humorloos en dus erg slecht komediestuk.
Het is niet de eerste keer dat we op het einde van een voetbalseizoen moeten vaststellen dat iedereen bij Arsenal voor de spiegel moet gaan staan en het is erg pijnlijk dat we op dezelfde nagel moeten blijven kloppen. Weliswaar werd de achteruitgang in resultaten een halt toegeroepen en puur cijfermatig bekeken is er tegenover vorig seizoen een grote vooruitgang te bespeuren. Helaas is het uiteindelijke resultaat opnieuw dat de Gunners het niet konden waarmaken. Een zeer fraaie uitgangspositie om reeds via de gewone competitie Champions League voetbal terug naar het Emirates te brengen werd in een onwaarschijnlijk barslechte “run-in” zielloos weggeven. Op het Europese toneel werden stevige tegenstrevers als Napoli en Valencia dan wel fraai weggezet, maar hoe onthutsend was het vast te stellen dat nederlagen bij meelopers als Borisov en Rennes uiteindelijk maar een voorsmaakje bleken te zijn van de totale afgang in de finale.
Unai Emery mag dan wel in heel wat wedstrijden getoond hebben dat “Kampfgeist” en “grinta” in een elftal slijpen doenbaar is en resultaat afwerpt, maar is er niet in geslaagd zijn spelers daarvan te blijven doordringen. Dat dit pijnlijk duidelijk werd in de meest belangrijke periodes van het seizoen geeft blijk van een onvoorstelbaar gebrek aan beroepsernst. Geduld is een schone zaak maar herhaaldelijk verkwanselen van opportuniteiten is bespottelijk.
Er is in elke linie werk aan de winkel.
Petr Cech, die zich in de finale niets moet verwijten, is einde loopbaan en of David Ospina, die mogelijk terugkeert, opnieuw de tweede viool zal willen spelen lijkt twijfelachtig.
Een aantal verdedigers bereikt stilaan de houdbaarheidsdatum.
De man die de lijnen zou moeten uitzetten geeft in 95% van de wedstrijden niet thuis en zijn astronomisch loon is alleen nog een verliespost.
Enkel onze beide spitsen valt niets te verwijten, maar het is nog maar de vraag of één van hen of beide niet zal toegeven aan de lokroep van het grotere geld. Er is nooit rook zonder vuur en niet alles is zomaar clickbait of op zijn Vlaams gezegd gazettenpraat.
We zouden het graag anders willen, maar de eindconclusie van de voetbaljaargang 2018-2019 kan voor Arsenal niets anders dan pessimistisch zijn.
Ook als supportersclub hadden we het moeilijk. Gebrek aan belangstelling vanuit het ledenbestand en naar fans toe respectloos gegoochel met de kalender leidde er toe dat we dit seizoen geen enkele groepsverplaatsing georganiseerd kregen. Gelukkig volgden Arsenal Belgium en zijn leden en sympathisanten het voorbeeld van de moederclub niet. Als het er echt op aan kwam, stond men er wel. De oproep tot samenkomen voor de uitzending van de Europa League finale kreeg een onverhoopte respons. Een zeventigtal mensen kwam samen in ons clublokaal Paradox en werden door het bestuur bedankt met gratis drank en hotdogs. Enkel wat we zelf niet in de hand hadden, het resultaat van de wedstrijd, zorgde voor lange gezichten. De talrijke opkomst is echter verheugend en geeft hoop voor de komende jaren.
We maken nu reeds wat reclame voor ons slot-evenement, de barbecue op 22 juni, ook weer in café Paradox. Op die datum zal de nieuwe kalender bekend zijn, heeft nieuwe shirtsponsor Adidas de uitrustingen mogelijk reeds voorgesteld, en kijken we uit naar de eerste vriendschappelijke schermutselingen tegen Boreham Wood en Colorado Rapids.
Ondertussen wensen we de studenten een vruchtbare blokperiode en voor iedereen een deugddoende vakantie. Geniet ervan!
De manier waarop Arsenal, na de 1-0 van Olivier Giroud, als een reeds verslagen elftal stond te voetballen was onaanvaardbaar. De lusteloze indruk die bij Arsenal vooral de duurst betaalde speler maakte werd schrijnender en beschamender naarmate de minuten verstreken. De onverschilligheid van de spelers voor de meegereisde supporters die duizenden euro’s, visa-formaliteiten en een erg lange reis over hadden voor de Europese finale was onvergeeflijk. Dit mag de enige, misschien bijzonder scherpe, maar wel correcte analyse zijn van de eindstrijd om de Europa League die een apotheose moest worden maar uitgroeide tot een humorloos en dus erg slecht komediestuk.
Het is niet de eerste keer dat we op het einde van een voetbalseizoen moeten vaststellen dat iedereen bij Arsenal voor de spiegel moet gaan staan en het is erg pijnlijk dat we op dezelfde nagel moeten blijven kloppen. Weliswaar werd de achteruitgang in resultaten een halt toegeroepen en puur cijfermatig bekeken is er tegenover vorig seizoen een grote vooruitgang te bespeuren. Helaas is het uiteindelijke resultaat opnieuw dat de Gunners het niet konden waarmaken. Een zeer fraaie uitgangspositie om reeds via de gewone competitie Champions League voetbal terug naar het Emirates te brengen werd in een onwaarschijnlijk barslechte “run-in” zielloos weggeven. Op het Europese toneel werden stevige tegenstrevers als Napoli en Valencia dan wel fraai weggezet, maar hoe onthutsend was het vast te stellen dat nederlagen bij meelopers als Borisov en Rennes uiteindelijk maar een voorsmaakje bleken te zijn van de totale afgang in de finale.
Unai Emery mag dan wel in heel wat wedstrijden getoond hebben dat “Kampfgeist” en “grinta” in een elftal slijpen doenbaar is en resultaat afwerpt, maar is er niet in geslaagd zijn spelers daarvan te blijven doordringen. Dat dit pijnlijk duidelijk werd in de meest belangrijke periodes van het seizoen geeft blijk van een onvoorstelbaar gebrek aan beroepsernst. Geduld is een schone zaak maar herhaaldelijk verkwanselen van opportuniteiten is bespottelijk.
Er is in elke linie werk aan de winkel.
Petr Cech, die zich in de finale niets moet verwijten, is einde loopbaan en of David Ospina, die mogelijk terugkeert, opnieuw de tweede viool zal willen spelen lijkt twijfelachtig.
Een aantal verdedigers bereikt stilaan de houdbaarheidsdatum.
De man die de lijnen zou moeten uitzetten geeft in 95% van de wedstrijden niet thuis en zijn astronomisch loon is alleen nog een verliespost.
Enkel onze beide spitsen valt niets te verwijten, maar het is nog maar de vraag of één van hen of beide niet zal toegeven aan de lokroep van het grotere geld. Er is nooit rook zonder vuur en niet alles is zomaar clickbait of op zijn Vlaams gezegd gazettenpraat.
We zouden het graag anders willen, maar de eindconclusie van de voetbaljaargang 2018-2019 kan voor Arsenal niets anders dan pessimistisch zijn.
Ook als supportersclub hadden we het moeilijk. Gebrek aan belangstelling vanuit het ledenbestand en naar fans toe respectloos gegoochel met de kalender leidde er toe dat we dit seizoen geen enkele groepsverplaatsing georganiseerd kregen. Gelukkig volgden Arsenal Belgium en zijn leden en sympathisanten het voorbeeld van de moederclub niet. Als het er echt op aan kwam, stond men er wel. De oproep tot samenkomen voor de uitzending van de Europa League finale kreeg een onverhoopte respons. Een zeventigtal mensen kwam samen in ons clublokaal Paradox en werden door het bestuur bedankt met gratis drank en hotdogs. Enkel wat we zelf niet in de hand hadden, het resultaat van de wedstrijd, zorgde voor lange gezichten. De talrijke opkomst is echter verheugend en geeft hoop voor de komende jaren.
We maken nu reeds wat reclame voor ons slot-evenement, de barbecue op 22 juni, ook weer in café Paradox. Op die datum zal de nieuwe kalender bekend zijn, heeft nieuwe shirtsponsor Adidas de uitrustingen mogelijk reeds voorgesteld, en kijken we uit naar de eerste vriendschappelijke schermutselingen tegen Boreham Wood en Colorado Rapids.
Ondertussen wensen we de studenten een vruchtbare blokperiode en voor iedereen een deugddoende vakantie. Geniet ervan!
ODYSSEE NAAR BAKU
Door Marcel Bogaerts
Woensdag 29/05/2019 23.00 u Olympisch Stadion Baku: Finale Europa League: Arsenal –Chelsea
Het Baki Olimpiya Stadionu werd door de UEFA reeds in september 2017 aangeduid als locatie voor de finale van de Europa League. Eén jaar en acht maanden geleden dus en die aanduiding ging toen redelijk geruisloos voorbij, enkele opmerkingen hier en daar misschien niet te na gesproken.
Dat men nu, enkele weken voor de finale, zowat in paniek slaat wegens deze locatie, de capaciteit van Heydar Aliyev International Airport, de hotelcapaciteit van de hoofdstad van Azerbaijan, het uur waarop de finale gespeeld wordt en de dure, omslachtige en lange vliegreis vinden wij nog steeds vergelijkbaar met de spreekwoordelijke vijgen na Pasen. De UEFA bestaat uit nationale bonden en clubs en dit soort opmerkingen hadden veel vroeger kunnen en moeten geformuleerd worden.
Natuurlijk komt de Europese voetbalfederatie dan met het voor de hand liggende antwoord dat men toch niet op voorhand kon weten dat twee Londense clubs de eindstrijd zouden betwisten. Dat Baku wel een interessantere locatie is voor teams uit het voormalige Oostblok vinden we dan weer een vals argument. Niet alleen speelden er in de laatste 20 jaar slechts enkele Oost-Europese teams de finale, ook de afstand naar de hoofdstad van Azerbaijan zou voor die teams aanzienlijk geweest zijn.
Zo hadden we in 2008 Zenit St. Petersburg in de finale, de Russen zouden tegen een afstand van bijna 3000 kilometer aangekeken hebben. Voor de Oekraïners van Dnipropetrovsk (2015) en Shaktar Donetsk (2009) was betekende het een verplaatsing tussen de 1800 en 2000 kilometer.
Arsenal en Chelsea, en de supporters, hebben een afstand van zo maar eventjes 4500 kilometer af te leggen. Azerbaijan is nog altijd een Aziatisch land en de afstand van Baku tot bijvoorbeeld Teheran bedraagt net geen 800 kilometer.
De beide Londense clubs kregen, en dat is wel bijzonder weinig, elk slechts 6000 tickets toegewezen. Dat betekent dat het stadion slechts voor 20 procent met supporters gevuld zou zijn. In realiteit echter zouden volgens de laatste berichten zowel Arsenal als Chelsea slechts ongeveer 3000 tickets verkocht krijgen. We verwachten bijgevolg een voetbaltempel met heel veel lege plekken, en dat is uiteraard bijzonder jammer. Hopelijk krijgen we in ruil toch een zinderende finale met een verdiende winnaar.
Arsenal rekent daarvoor op de speciale band die Unai Emery met de Europa League heeft. Met FC Sevilla won onze coach de Europa League drie keer op een rij.
Op 14 mei 2014 was, in het Juventus stadion in Turijn, Benfica de tegenstrever. Het duel, geleid door scheidsrechter Felix Brych, eindigde op 0-0 en doelman Beto van Sevilla werd de grote held door in de strafschoppenreeks twee penalty’s tegen te houden.
Op 27 mei 2015 werd gespeeld in Warschau. Scheidsrechter Martin Atkinson floot er de wedstrijd tussen Sevilla en Dnipro Dnipropetrovsk. In een bijzonder boeiende finale kwamen de Oekraïners vroeg op voorsprong, werden op het halfuur met twee doelpunten in enkele minuten op achterstand gezet, maar maakten nog voor de rust alweer gelijk. Carlos Bacca scoorde de winning goal voor Sevilla in minuut 72.
Sevilla mocht als winnaar het seizoen daarna in de Champions League aantreden maar moest dat tornooi na de groepsfase verlaten om opgevist te worden in de knock-out fase van de Europa League. En opnieuw bereikte Unai Emery met zijn team de finale. Er werd gespeeld in het Sankt Jakobspark in Basel, de tegenstander was het Liverpool van Jürgen Klopp en de scheidsrechter was de Zweed Jonas Eriksson. Daniël Sturridge zorgde voor voorsprong voor de Reds aan de rust (1-0) maar Emery en Sevilla trokken het laken helemaal naar zich toe in de tweede speelhelft. Het werd 1-3.
Natuurlijk hoopt gans de rood-witte familie op een nieuwe Europese trofee, 25 jaar na de eindzege in Europabeker II tegen Parma. De Gooners die Leuven weten liggen kunnen de wedstrijd en de viering daarna meemaken met Arsenal Belgium. Afspraak daarvoor vanaf halfacht in Café Paradox! De supportersclub zorgt voor versterking van de inwendige mens, de rood en witte kleuren moeten jullie zelf meebrengen. Good Old Arsenal, by far the greatest team the world has ever seen, COYG!
Woensdag 29/05/2019 23.00 u Olympisch Stadion Baku: Finale Europa League: Arsenal –Chelsea
Het Baki Olimpiya Stadionu werd door de UEFA reeds in september 2017 aangeduid als locatie voor de finale van de Europa League. Eén jaar en acht maanden geleden dus en die aanduiding ging toen redelijk geruisloos voorbij, enkele opmerkingen hier en daar misschien niet te na gesproken.
Dat men nu, enkele weken voor de finale, zowat in paniek slaat wegens deze locatie, de capaciteit van Heydar Aliyev International Airport, de hotelcapaciteit van de hoofdstad van Azerbaijan, het uur waarop de finale gespeeld wordt en de dure, omslachtige en lange vliegreis vinden wij nog steeds vergelijkbaar met de spreekwoordelijke vijgen na Pasen. De UEFA bestaat uit nationale bonden en clubs en dit soort opmerkingen hadden veel vroeger kunnen en moeten geformuleerd worden.
Natuurlijk komt de Europese voetbalfederatie dan met het voor de hand liggende antwoord dat men toch niet op voorhand kon weten dat twee Londense clubs de eindstrijd zouden betwisten. Dat Baku wel een interessantere locatie is voor teams uit het voormalige Oostblok vinden we dan weer een vals argument. Niet alleen speelden er in de laatste 20 jaar slechts enkele Oost-Europese teams de finale, ook de afstand naar de hoofdstad van Azerbaijan zou voor die teams aanzienlijk geweest zijn.
Zo hadden we in 2008 Zenit St. Petersburg in de finale, de Russen zouden tegen een afstand van bijna 3000 kilometer aangekeken hebben. Voor de Oekraïners van Dnipropetrovsk (2015) en Shaktar Donetsk (2009) was betekende het een verplaatsing tussen de 1800 en 2000 kilometer.
Arsenal en Chelsea, en de supporters, hebben een afstand van zo maar eventjes 4500 kilometer af te leggen. Azerbaijan is nog altijd een Aziatisch land en de afstand van Baku tot bijvoorbeeld Teheran bedraagt net geen 800 kilometer.
De beide Londense clubs kregen, en dat is wel bijzonder weinig, elk slechts 6000 tickets toegewezen. Dat betekent dat het stadion slechts voor 20 procent met supporters gevuld zou zijn. In realiteit echter zouden volgens de laatste berichten zowel Arsenal als Chelsea slechts ongeveer 3000 tickets verkocht krijgen. We verwachten bijgevolg een voetbaltempel met heel veel lege plekken, en dat is uiteraard bijzonder jammer. Hopelijk krijgen we in ruil toch een zinderende finale met een verdiende winnaar.
Arsenal rekent daarvoor op de speciale band die Unai Emery met de Europa League heeft. Met FC Sevilla won onze coach de Europa League drie keer op een rij.
Op 14 mei 2014 was, in het Juventus stadion in Turijn, Benfica de tegenstrever. Het duel, geleid door scheidsrechter Felix Brych, eindigde op 0-0 en doelman Beto van Sevilla werd de grote held door in de strafschoppenreeks twee penalty’s tegen te houden.
Op 27 mei 2015 werd gespeeld in Warschau. Scheidsrechter Martin Atkinson floot er de wedstrijd tussen Sevilla en Dnipro Dnipropetrovsk. In een bijzonder boeiende finale kwamen de Oekraïners vroeg op voorsprong, werden op het halfuur met twee doelpunten in enkele minuten op achterstand gezet, maar maakten nog voor de rust alweer gelijk. Carlos Bacca scoorde de winning goal voor Sevilla in minuut 72.
Sevilla mocht als winnaar het seizoen daarna in de Champions League aantreden maar moest dat tornooi na de groepsfase verlaten om opgevist te worden in de knock-out fase van de Europa League. En opnieuw bereikte Unai Emery met zijn team de finale. Er werd gespeeld in het Sankt Jakobspark in Basel, de tegenstander was het Liverpool van Jürgen Klopp en de scheidsrechter was de Zweed Jonas Eriksson. Daniël Sturridge zorgde voor voorsprong voor de Reds aan de rust (1-0) maar Emery en Sevilla trokken het laken helemaal naar zich toe in de tweede speelhelft. Het werd 1-3.
Natuurlijk hoopt gans de rood-witte familie op een nieuwe Europese trofee, 25 jaar na de eindzege in Europabeker II tegen Parma. De Gooners die Leuven weten liggen kunnen de wedstrijd en de viering daarna meemaken met Arsenal Belgium. Afspraak daarvoor vanaf halfacht in Café Paradox! De supportersclub zorgt voor versterking van de inwendige mens, de rood en witte kleuren moeten jullie zelf meebrengen. Good Old Arsenal, by far the greatest team the world has ever seen, COYG!
RUNNERS-UP
Door Marcel Bogaerts
We vervolgen onze wandeling langs “memory lane” met een terugkeer naar de Europese finales waarin Arsenal het niet haalde.
14/05/1980: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Heizelstadion Brussel: Valencia - Arsenal
De Gunners hadden de finale bereikt door volgende teams uit te schakelen: Fenerbahçe, FC Magdeburg, IFK Göteborg en tenslotte Juventus. De tegenstander in de finale was Valencia, dat zich de betere had getoond van achtereenvolgens Boldklubben 1903, Glasgow Rangers, Barcelona en Nantes.
In een zonnig en met 40.000 toeschouwers gevuld Heizelstadion was het de Tsjechische scheidsrechter Vojtech Christov die de wedstrijd op gang floot. Manager Terry Neil had volgende spelers op het scheidsrechtersblad ingevuld: Pat Jennings, Pat Rice, Sammy Nelson, David O’Leary, Willie Young, Graham Rix, Brian Talbot, David Price, Liam Brady, Alan Sunderland en Frank Stapleton.
Bij Valencia vermelden we uiteraard de Argentijnse wereldster Mario Kempes en de Duitser Rainer Bonhof, naast coach Alfredo Di Stefano.
De toeschouwers bleven de hele avond op hun honger zitten. Het was een oervervelend gedoe op het veld en geen van beide ploegen leek bereid onbevangen ten aanval te trekken. Na 120 minuten geeuwen bleef het 0-0 en ook in de strafschoppenserie beterde het er niet op. Topvedetten Kempes voor Valencia en Brady voor Arsenal misten hun elfmeter. De eerste reeks bleef gelijk op 4-4 en toen miste Graham Rix voor Arsenal en pakten de Spanjaarden de beker.
10/05/1995: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Parc des Princes Parijs: Arsenal – Real Zaragoza
De weg naar de finale liep voor titelhouder Arsenal via Omonia Nicosia, Brondby, Auxerre en Sampdoria Genua. Tegenstander Real Zaragoza rekende af met het Roemeense Gloria Bistrita, het Slovaakse Tratan Presov, Feyenoord en Chelsea.
43.000 toeschouwers in Parijs zagen volgend elftal voor Arsenal, onder leiding van de Schot Stewart Houston, aan de wedstrijd beginnen: David Seaman, Lee Dixon, Tony Adams, Andy Linighan, Nigel Winterburn, Ray Parlour, Martin Keown, Paul Merson, Stefan Schwarz, Ian Wright en John Hartson. De scheidsrechter was de Italiaan Piero Ceccarini.
Real Zaragoza, nog steeds eerder verrassend in finale na een knap parcours, kwam op voorsprong in minuut 67. John Hartson maakte gelijk en we kregen verlengingen. De harten van al wat Arsenal gezind was werden gebroken 1 minuut voor een nieuwe strafschoppenserie toen ene Nayim het laken naar Spaanse kant trok. En zo kon ook Arsenal, na Parma een jaar eerder, de titel in deze Europacup niet verlengen.
17/05/2006: finale Champions League, Stade de France Parijs: Barcelona – Arsenal
Vijf Engelse teams namen deel aan deze editie van de Champions League, de veertiende in de reeks, maar deze editie betekende ook meteen 50 jaar Europees voetbal. Naast Arsenal deden ook Chelsea, Manchester United, Liverpool en Everton mee.
Arsenal won zijn groepsfase met overwicht. De Gunners wonnen 5 van de 6 wedstrijden tegen FC Thun uit Zwitserland, Sparta Praag en Ajax. FC Barcelona deed het even goed in een groep met Werder Bremen, Panathinaikos en Udinese.
In de 1/8e finales versloeg Barcelona Chelsea en Arsenal kreeg Real Madrid voor de voeten. Thierry Henry scoorde in Bernabeu en dat was meteen het enige doelpunt uit de dubbele confrontatie.
Opnieuw interessante duels in de kwartfinale waarin Arsenal Juventus uitschakelde en Barcelona sterker was dan Benfica.
Beide latere finalisten scoorden in de halve finale slechts 1 keer en en hielden de eigen netten schoon. Voor tegenstrevers Villarreal (Arsenal) en AC Milan (Barcelona) was het tornooi ten einde.
De Noorse scheidsrechter Terje Hauge had voor Arsenal volgende namen op zijn formulier staan: Jens Lehmann, Emmanuel Eboue, Kolo Touré, Sol Campbell, Ashley Cole, Robert Pires, Gilberto Silva, Cesc Fabregas, Alexander Hleb, Freddy Ljungberg en Thierry Henry. Op de bank zaten onder meer reserve doelman Manuel Almunia, Robin Van Persie en Dennis Bergkamp.
Barcelona begon eraan met Victor Valdes, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Edmilson, Deco, Van Bommel, Giuly, Eto’o en Ronaldinho.
Arsène Wenger stond als manager tegenover Frank Rijkaard.
De Gunners begonnen uitstekend aan de wedstrijd met enkele kansen maar na een goed kwartier werd het al wat Arsenal was zwart voor de ogen. Een doorgebroken Eto’o werd bij de voet gegrepen door Jens Lehmann, de gevolgde Giuly scoorde nog wel, maar referee Hauge had al gefloten. Lehmann kreeg een rode kaart en de vrije trap voor Barcelona leverde niets op. Robert Pires werd opgeofferd voor reservedoelman Manuel Almunia.
Met 10 man kwam Arsenal toch op voorsprong toen Eboue een vrije trap rechts voor doel afdwong en het inzenden van Thierry Henry door Sol Campbell binnengekopt werd. Het was een verdiende voorsprong voor de Londenaars en zo bleef het ook tot minder dan een kwartier voor tijd toen Eto’o gelijk maakte en de ingevallen Juliano Belletti vijf minuten later een tweede doelpunt voor de blaugrana kon maken. Al bij al een pijnlijke nederlaag voor Arsenal in deze jubileumeditie van de Europacup I.
Het was ook de laatste Europese finale voor de Gunners.
We vervolgen onze wandeling langs “memory lane” met een terugkeer naar de Europese finales waarin Arsenal het niet haalde.
14/05/1980: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Heizelstadion Brussel: Valencia - Arsenal
De Gunners hadden de finale bereikt door volgende teams uit te schakelen: Fenerbahçe, FC Magdeburg, IFK Göteborg en tenslotte Juventus. De tegenstander in de finale was Valencia, dat zich de betere had getoond van achtereenvolgens Boldklubben 1903, Glasgow Rangers, Barcelona en Nantes.
In een zonnig en met 40.000 toeschouwers gevuld Heizelstadion was het de Tsjechische scheidsrechter Vojtech Christov die de wedstrijd op gang floot. Manager Terry Neil had volgende spelers op het scheidsrechtersblad ingevuld: Pat Jennings, Pat Rice, Sammy Nelson, David O’Leary, Willie Young, Graham Rix, Brian Talbot, David Price, Liam Brady, Alan Sunderland en Frank Stapleton.
Bij Valencia vermelden we uiteraard de Argentijnse wereldster Mario Kempes en de Duitser Rainer Bonhof, naast coach Alfredo Di Stefano.
De toeschouwers bleven de hele avond op hun honger zitten. Het was een oervervelend gedoe op het veld en geen van beide ploegen leek bereid onbevangen ten aanval te trekken. Na 120 minuten geeuwen bleef het 0-0 en ook in de strafschoppenserie beterde het er niet op. Topvedetten Kempes voor Valencia en Brady voor Arsenal misten hun elfmeter. De eerste reeks bleef gelijk op 4-4 en toen miste Graham Rix voor Arsenal en pakten de Spanjaarden de beker.
10/05/1995: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Parc des Princes Parijs: Arsenal – Real Zaragoza
De weg naar de finale liep voor titelhouder Arsenal via Omonia Nicosia, Brondby, Auxerre en Sampdoria Genua. Tegenstander Real Zaragoza rekende af met het Roemeense Gloria Bistrita, het Slovaakse Tratan Presov, Feyenoord en Chelsea.
43.000 toeschouwers in Parijs zagen volgend elftal voor Arsenal, onder leiding van de Schot Stewart Houston, aan de wedstrijd beginnen: David Seaman, Lee Dixon, Tony Adams, Andy Linighan, Nigel Winterburn, Ray Parlour, Martin Keown, Paul Merson, Stefan Schwarz, Ian Wright en John Hartson. De scheidsrechter was de Italiaan Piero Ceccarini.
Real Zaragoza, nog steeds eerder verrassend in finale na een knap parcours, kwam op voorsprong in minuut 67. John Hartson maakte gelijk en we kregen verlengingen. De harten van al wat Arsenal gezind was werden gebroken 1 minuut voor een nieuwe strafschoppenserie toen ene Nayim het laken naar Spaanse kant trok. En zo kon ook Arsenal, na Parma een jaar eerder, de titel in deze Europacup niet verlengen.
17/05/2006: finale Champions League, Stade de France Parijs: Barcelona – Arsenal
Vijf Engelse teams namen deel aan deze editie van de Champions League, de veertiende in de reeks, maar deze editie betekende ook meteen 50 jaar Europees voetbal. Naast Arsenal deden ook Chelsea, Manchester United, Liverpool en Everton mee.
Arsenal won zijn groepsfase met overwicht. De Gunners wonnen 5 van de 6 wedstrijden tegen FC Thun uit Zwitserland, Sparta Praag en Ajax. FC Barcelona deed het even goed in een groep met Werder Bremen, Panathinaikos en Udinese.
In de 1/8e finales versloeg Barcelona Chelsea en Arsenal kreeg Real Madrid voor de voeten. Thierry Henry scoorde in Bernabeu en dat was meteen het enige doelpunt uit de dubbele confrontatie.
Opnieuw interessante duels in de kwartfinale waarin Arsenal Juventus uitschakelde en Barcelona sterker was dan Benfica.
Beide latere finalisten scoorden in de halve finale slechts 1 keer en en hielden de eigen netten schoon. Voor tegenstrevers Villarreal (Arsenal) en AC Milan (Barcelona) was het tornooi ten einde.
De Noorse scheidsrechter Terje Hauge had voor Arsenal volgende namen op zijn formulier staan: Jens Lehmann, Emmanuel Eboue, Kolo Touré, Sol Campbell, Ashley Cole, Robert Pires, Gilberto Silva, Cesc Fabregas, Alexander Hleb, Freddy Ljungberg en Thierry Henry. Op de bank zaten onder meer reserve doelman Manuel Almunia, Robin Van Persie en Dennis Bergkamp.
Barcelona begon eraan met Victor Valdes, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Edmilson, Deco, Van Bommel, Giuly, Eto’o en Ronaldinho.
Arsène Wenger stond als manager tegenover Frank Rijkaard.
De Gunners begonnen uitstekend aan de wedstrijd met enkele kansen maar na een goed kwartier werd het al wat Arsenal was zwart voor de ogen. Een doorgebroken Eto’o werd bij de voet gegrepen door Jens Lehmann, de gevolgde Giuly scoorde nog wel, maar referee Hauge had al gefloten. Lehmann kreeg een rode kaart en de vrije trap voor Barcelona leverde niets op. Robert Pires werd opgeofferd voor reservedoelman Manuel Almunia.
Met 10 man kwam Arsenal toch op voorsprong toen Eboue een vrije trap rechts voor doel afdwong en het inzenden van Thierry Henry door Sol Campbell binnengekopt werd. Het was een verdiende voorsprong voor de Londenaars en zo bleef het ook tot minder dan een kwartier voor tijd toen Eto’o gelijk maakte en de ingevallen Juliano Belletti vijf minuten later een tweede doelpunt voor de blaugrana kon maken. Al bij al een pijnlijke nederlaag voor Arsenal in deze jubileumeditie van de Europacup I.
Het was ook de laatste Europese finale voor de Gunners.
EUROPESE FINALE 13 JAAR NA PARIJS
Door Marcel Bogaerts
De interessante perspectieven, geboden na de 3-1 overwinning uit de heenwedstrijd tegen Valencia, werden in de return in Mestalla niet alleen omgezet in de kwalificatie voor de finale. De Gunners trokken ook in Spanje het laken naar zich toe met een klinkende overwinning.
Valencia startte alweer als een wervelwind, net als in Londen. En ook nu weer scoorden ze snel, via Kevin Gameiro. Arsenal had het, evenals in Londen, ook nu weer knap lastig in het openingskwartier. Maar vanaf dan kregen de Londenaars vat op de wedstrijd en wonnen uiteindelijk, met dank aan ons spitsenduo, met een duidelijke 2-4.
Je zou dan minstens iets meer nuance verwachten in de, het is al meerdere malen hier gezegd, onredelijke en onrealistische kritiek op Unai Emery, maar niets was minder waar. De Spanjaard roteerde voor de slotwedstrijd van de competitie en kreeg meteen weer de wind van voren. Het is ook nooit goed. Niet roteren deugt niet, wel roteren is onbegrijpelijk. De spelers zitten echter op dezelfde lijn van hun sportieve baas, en wonnen op Turf Moor, in de slotwedstrijd van de competitie, met 1-3.
En zo eindigt Arsenal op de vijfde plaats in deze voetbaljaargang. Zeker kon het in heel wat wedstrijden beter, veel beter zelfs, maar wie dat zegt beseft zelf wel dat er op dat vlak geen nieuws onder de zon is. En we gaan niet opnieuw op dezelfde spijker kloppen en de cijfers erbij halen. Iedereen kan lezen. Arsenal heeft betere resultaten dan het vorige seizoen, op alle vlakken. Het is niet iedere club die afscheid neemt van een lang in dienst zijnde manager gegeven.
Uiteraard kan Unai Emery op 29 mei in Baku nog meer doen om mensen voor zich te winnen. We krijgen een Londens derby in Azerbaijan en logistiek is dat natuurlijk waanzinnig. Ook waanzinnig is de povere allocatie van 6000 tickets aan elke finalist. Maar het is niet anders.
In de aanloop naar de finale keren we even terug naar de Europese finales die de Gunners reeds speelden. De dubbele eindstrijd om de Europabeker voor Jaarbeurssteden, gewonnen door Arsenal in 1970 tegen Anderlecht, is in deze rubriek reeds uitgebreid belicht. Vandaag is Kopenhagen onze bestemming.
Op 4 mei 1994, in het Parken Stadion, keek Arsenal het Italiaanse Parma in de ogen, in de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars. Parma was titelverdediger, want ze hadden de trofee een jaar eerder in Wembley veroverd na een eerder eenvoudige overwinning op het toen erg verrassende Antwerp, dat onder trainer Walter Meeuws er een onvergetelijk seizoen had opzitten.
Parma bezat een erg sterk elftal, met verscheidene internationals in hun rangen. We noemen slechts de Zweed Thomas Brolin, de Colombiaan Faustino Asprilla en de ook in Engeland zeer gewaardeerde Gianfranco Zola.
Arsenal, onder leiding van George Graham, moest aan de finale beginnen zonder de geschorste topschutter Ian Wright en de geblesseerde Martin Keown. De samenstelling van de Gunners voor de finale luidde: in doel David Seaman en de achterste lijn werd gevormd door Nigel Winterburn, Lee Dixon, Tony Adams en Steve Bould. Paul Davis, Steve Morrow en Ian Selley liepen centraal, Paul Merson en Kevin Campbell fungeerden op de vleugels en Alan Smith was de diepe spits. In theorie een 4-3-3, zo werd het toch aangegeven, maar Arsenal zag het grootste gedeelte van de wedstrijd sterren want de drie eerder genoemde vedetten bij Parma geselden voortdurend de defensie van de Gunners. Het was dan ook zeer verrassend dat Arsenal op voorsprong kwam. Een slecht ontzetten van Parma kwam bij Alan Smith, die niet aarzelde en uithaalde. Via de paal werd het one-nil tot he Arsenal en dat bleven de Londense fans maar zingen tot het eindsignaal van de Tsjechische scheidsrechter Vaclav Krondl. Arsenal had zijn tweede en voorlopig laatste Europese trofee vast.
In een volgende bijdrage komen we terug op de verloren Europese finales.
In afwachting verwijzen we opnieuw, en niet voor de laatste keer, naar onze samenkomst in ons clublokaal Café Paradox, Dieststesteenweg 109, Leuven (Kessel-Lo) op een zeer korte wandelafstand van de achteruitgang van het treinstation. Op de dag van de finale van de Europa League is elke Gooner welkom om samen met Arsenal Belgium de finale te beleven en voorzien van spijs en drank de overwinning van Arsenal (hopelijk toch) te vieren. Het zal de moeite zijn!
De interessante perspectieven, geboden na de 3-1 overwinning uit de heenwedstrijd tegen Valencia, werden in de return in Mestalla niet alleen omgezet in de kwalificatie voor de finale. De Gunners trokken ook in Spanje het laken naar zich toe met een klinkende overwinning.
Valencia startte alweer als een wervelwind, net als in Londen. En ook nu weer scoorden ze snel, via Kevin Gameiro. Arsenal had het, evenals in Londen, ook nu weer knap lastig in het openingskwartier. Maar vanaf dan kregen de Londenaars vat op de wedstrijd en wonnen uiteindelijk, met dank aan ons spitsenduo, met een duidelijke 2-4.
Je zou dan minstens iets meer nuance verwachten in de, het is al meerdere malen hier gezegd, onredelijke en onrealistische kritiek op Unai Emery, maar niets was minder waar. De Spanjaard roteerde voor de slotwedstrijd van de competitie en kreeg meteen weer de wind van voren. Het is ook nooit goed. Niet roteren deugt niet, wel roteren is onbegrijpelijk. De spelers zitten echter op dezelfde lijn van hun sportieve baas, en wonnen op Turf Moor, in de slotwedstrijd van de competitie, met 1-3.
En zo eindigt Arsenal op de vijfde plaats in deze voetbaljaargang. Zeker kon het in heel wat wedstrijden beter, veel beter zelfs, maar wie dat zegt beseft zelf wel dat er op dat vlak geen nieuws onder de zon is. En we gaan niet opnieuw op dezelfde spijker kloppen en de cijfers erbij halen. Iedereen kan lezen. Arsenal heeft betere resultaten dan het vorige seizoen, op alle vlakken. Het is niet iedere club die afscheid neemt van een lang in dienst zijnde manager gegeven.
Uiteraard kan Unai Emery op 29 mei in Baku nog meer doen om mensen voor zich te winnen. We krijgen een Londens derby in Azerbaijan en logistiek is dat natuurlijk waanzinnig. Ook waanzinnig is de povere allocatie van 6000 tickets aan elke finalist. Maar het is niet anders.
In de aanloop naar de finale keren we even terug naar de Europese finales die de Gunners reeds speelden. De dubbele eindstrijd om de Europabeker voor Jaarbeurssteden, gewonnen door Arsenal in 1970 tegen Anderlecht, is in deze rubriek reeds uitgebreid belicht. Vandaag is Kopenhagen onze bestemming.
Op 4 mei 1994, in het Parken Stadion, keek Arsenal het Italiaanse Parma in de ogen, in de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars. Parma was titelverdediger, want ze hadden de trofee een jaar eerder in Wembley veroverd na een eerder eenvoudige overwinning op het toen erg verrassende Antwerp, dat onder trainer Walter Meeuws er een onvergetelijk seizoen had opzitten.
Parma bezat een erg sterk elftal, met verscheidene internationals in hun rangen. We noemen slechts de Zweed Thomas Brolin, de Colombiaan Faustino Asprilla en de ook in Engeland zeer gewaardeerde Gianfranco Zola.
Arsenal, onder leiding van George Graham, moest aan de finale beginnen zonder de geschorste topschutter Ian Wright en de geblesseerde Martin Keown. De samenstelling van de Gunners voor de finale luidde: in doel David Seaman en de achterste lijn werd gevormd door Nigel Winterburn, Lee Dixon, Tony Adams en Steve Bould. Paul Davis, Steve Morrow en Ian Selley liepen centraal, Paul Merson en Kevin Campbell fungeerden op de vleugels en Alan Smith was de diepe spits. In theorie een 4-3-3, zo werd het toch aangegeven, maar Arsenal zag het grootste gedeelte van de wedstrijd sterren want de drie eerder genoemde vedetten bij Parma geselden voortdurend de defensie van de Gunners. Het was dan ook zeer verrassend dat Arsenal op voorsprong kwam. Een slecht ontzetten van Parma kwam bij Alan Smith, die niet aarzelde en uithaalde. Via de paal werd het one-nil tot he Arsenal en dat bleven de Londense fans maar zingen tot het eindsignaal van de Tsjechische scheidsrechter Vaclav Krondl. Arsenal had zijn tweede en voorlopig laatste Europese trofee vast.
In een volgende bijdrage komen we terug op de verloren Europese finales.
In afwachting verwijzen we opnieuw, en niet voor de laatste keer, naar onze samenkomst in ons clublokaal Café Paradox, Dieststesteenweg 109, Leuven (Kessel-Lo) op een zeer korte wandelafstand van de achteruitgang van het treinstation. Op de dag van de finale van de Europa League is elke Gooner welkom om samen met Arsenal Belgium de finale te beleven en voorzien van spijs en drank de overwinning van Arsenal (hopelijk toch) te vieren. Het zal de moeite zijn!
GEDEUKT PREMIER LEAGUE BLAZOEN NIET OPGEPOETST
Door Marcel Bogaerts
Zelfs de meest optimistische en geduldige Gooner (en die laatste variëteit wordt helaas steeds zeldzamer) heeft nu grote moeite om de desillusie door te slikken. Maar laat ons eerlijk zijn. Ontgoocheling overheerst nu net niet omdat het niet gelukt is een Champions League plaats in competitie bij elkaar te spelen.
Voor aanvang van deze voetbaljaargang leek iedereen het erover eens dat een verdere achteruitgang moest worden vermeden en dat Unai Emery minstens twee seizoenen tijd moest worden gegund om een nieuw Arsenal op de voetbalwereld los te laten. Dat het merendeel van de fans deze van geduld en begrip getuigende instelling heel snel vergeten zijn toont misschien aan dat na bestuur, trainer en spelers ook de fanbase wel eens voor de spiegel mag gaan staan.
De ontgoocheling komt er vooral omdat de gelegenheid op een via de competitie nieuwe intrede in het kampioenenbal, ondanks een haalbare run-in, zo onthutsend pijnlijk verprutst werd. De ene na de andere middenmoter toonde ongenadig aan dat de Gunners eigenlijk eerder in die regionen van het klassement thuishoren dan in het allerhoogste segment van de rangschikking, waar de prijzen uitgedeeld worden.
Het is een vaststelling en absoluut geen verwijt. De leiding van de club heeft hierin het laatste woord en zal zich ongetwijfeld tijdens meerdere vergaderingen hierover bezinnen. Indien echter, en we herhalen het voor de zoveelste keer, de balans en de operationele winsten een prominenter plaats op de agenda innemen dan de sportieve verwezenlijkingen, zal er op dat laatste vlak weinig tot niets veranderen.
Zelfs de meest optimistische en geduldige Gooner (en die laatste variëteit wordt helaas steeds zeldzamer) heeft nu grote moeite om de desillusie door te slikken. Maar laat ons eerlijk zijn. Ontgoocheling overheerst nu net niet omdat het niet gelukt is een Champions League plaats in competitie bij elkaar te spelen.
Voor aanvang van deze voetbaljaargang leek iedereen het erover eens dat een verdere achteruitgang moest worden vermeden en dat Unai Emery minstens twee seizoenen tijd moest worden gegund om een nieuw Arsenal op de voetbalwereld los te laten. Dat het merendeel van de fans deze van geduld en begrip getuigende instelling heel snel vergeten zijn toont misschien aan dat na bestuur, trainer en spelers ook de fanbase wel eens voor de spiegel mag gaan staan.
De ontgoocheling komt er vooral omdat de gelegenheid op een via de competitie nieuwe intrede in het kampioenenbal, ondanks een haalbare run-in, zo onthutsend pijnlijk verprutst werd. De ene na de andere middenmoter toonde ongenadig aan dat de Gunners eigenlijk eerder in die regionen van het klassement thuishoren dan in het allerhoogste segment van de rangschikking, waar de prijzen uitgedeeld worden.
Het is een vaststelling en absoluut geen verwijt. De leiding van de club heeft hierin het laatste woord en zal zich ongetwijfeld tijdens meerdere vergaderingen hierover bezinnen. Indien echter, en we herhalen het voor de zoveelste keer, de balans en de operationele winsten een prominenter plaats op de agenda innemen dan de sportieve verwezenlijkingen, zal er op dat laatste vlak weinig tot niets veranderen.
Donderdag 09/05/2019, 21u00, Mestalla: Europa League terugwedstrijd 1/2e finale: Valencia - Arsenal
Om het seizoen in schoonheid te eindigen is er gelukkig nog een kans. De 3-1 zege in de heenwedstrijd van de halve finale om de Europa League biedt perspectieven. Kunnen de Gunners, in de heksenketel die Mestalla ongetwijfeld wordt, het hoofd koel houden? De defensie, al enkele seizoenen het grote probleem van de Gunners (wat wordt die ook al fel verguisde Per Mertesacker toch gemist) zal onder grote druk komen en alle zeilen moeten bijzetten. Want dat we her en der lezen dat dit Valencia toch niet overschat moet worden is een stelling die van weinig realiteitszin getuigt. Wat wel geëist wordt is dat alle neuzen in dezelfde richting wijzen, die van de kwalificatie voor de Europese finale.
Om het seizoen in schoonheid te eindigen is er gelukkig nog een kans. De 3-1 zege in de heenwedstrijd van de halve finale om de Europa League biedt perspectieven. Kunnen de Gunners, in de heksenketel die Mestalla ongetwijfeld wordt, het hoofd koel houden? De defensie, al enkele seizoenen het grote probleem van de Gunners (wat wordt die ook al fel verguisde Per Mertesacker toch gemist) zal onder grote druk komen en alle zeilen moeten bijzetten. Want dat we her en der lezen dat dit Valencia toch niet overschat moet worden is een stelling die van weinig realiteitszin getuigt. Wat wel geëist wordt is dat alle neuzen in dezelfde richting wijzen, die van de kwalificatie voor de Europese finale.
Zondag 12/05/2019, 15u00, Turf Moor, Premier League matchweek 38: Burnley – Arsenal
Het is enkel omwille van volledigheid dat we dit afsluitende duel van de competitie nog even vermelden. Voor alle supporters (ook die van Burnley) die afzakken naar Turf Moor is het absoluut te hopen dat beide ploegen er nog een aangename wedstrijd van willen maken, een zondag namiddagje uit in het stadion in een ontspannen sfeer. Het zou voor veel goodwill bij de fans zorgen indien zowel Sean Dyche als Unai Emery de gelegenheid zouden gebruiken om wat jongeren ervaring te laten opdoen op het hoogste vlak. Of ze dat gaan doen is nog maar zeer de vraag, want wedstrijdpunten betekenen geld en voor geld danst de beer. Op dat vlak, uit financieel oogpunt dus, hebben de bazen op het Emirates het alvast goed voor elkaar.
Het is enkel omwille van volledigheid dat we dit afsluitende duel van de competitie nog even vermelden. Voor alle supporters (ook die van Burnley) die afzakken naar Turf Moor is het absoluut te hopen dat beide ploegen er nog een aangename wedstrijd van willen maken, een zondag namiddagje uit in het stadion in een ontspannen sfeer. Het zou voor veel goodwill bij de fans zorgen indien zowel Sean Dyche als Unai Emery de gelegenheid zouden gebruiken om wat jongeren ervaring te laten opdoen op het hoogste vlak. Of ze dat gaan doen is nog maar zeer de vraag, want wedstrijdpunten betekenen geld en voor geld danst de beer. Op dat vlak, uit financieel oogpunt dus, hebben de bazen op het Emirates het alvast goed voor elkaar.
LIVE IN LONDEN, EUROPESE FINALE IN ZICHT EN LAATSTE LOODJES IN DE LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Als niet Britse supporter een midweek wedstrijd in het Emirates bijwonen is geen evidentie, al gaat het dan om een halve finale tegen een aantrekkelijke tegenstrever als Valencia. Toch kregen we acht aanvragen voor een ticket binnen, en met in het achterhoofd de onbegrijpelijk lage belangstelling voor competitiewedstrijden in het weekend mag dit aantal een succes genoemd worden. Enkele leden, met rijke ervaring ter zake, kozen voor de wagen richting Londen, enkele mensen met beroepsverplichtingen zowel donderdag- als vrijdagochtend (chapeau daarvoor!) kozen het vliegtuig en ondergetekende en kompaan hadden, wegens hun statuut van gepensioneerde supporter, de tijd aan hun zijde en konden het zich veroorloven het goedkopere alternatief van de Flixbus te kiezen.
Daarvoor moesten we op woensdag 1 mei present zijn aan het station van Brussel-Zuid. De bus vertrok stipt op het aangegeven uur 13u55 en ondanks de controles aan de shuttle te Calais, die steeds meer en meer tijd vragen, arriveerde de groene mastodont om goed 20 uur Engelse tijd aan Victoria Station en dat was ruim een kwartier eerder dan voorzien. Prima werk dus van deze maatschappij en in minder dan geen tijd hadden we de rugzakken in ons budget hotelletje in de buurt en konden we aan tafel in de St. George’s Tavern.
Op wedstrijddag waren we om zeven uur uit de veren en na een eenvoudig ontbijt bezochten we eerst het Science Museum aan Exhibition Road, één van die interessante musea in Londen die gratis toegang aanbieden (al werd er wel nogal nadrukkelijk gesuggereerd dat een “donation” welkom was).
Onze Oyster Card (in Londen toch wel onmisbaar) werd opnieuw gebruikt om naar Chinatown te gaan en de lunch te gebruiken in één van die Chinese restaurants die voor een democratisch bedrag een “all you can eat” buffet aanbieden. Na nog wat rondstruinen in het West End wezen de neuzen –het bloed kruipt waar het niet gaan kan- algauw richting Noord-Londen, ook al omdat de tickets voor de wedstrijd nog afgehaald moesten worden.
Ondertussen was het vervelend beginnen regenen, maar een Arsenal supporter met kleinkinderen kan zich altijd wel onledig houden met enkele cadeautjes uit te zoeken in The Armoury. Na dat shoppen, met een iets legere portemonnee, werden door de overige leden de afspraken ter plaatse om de tickets te verdelen vlot gerespecteerd, waarvoor beste dank uiteraard.
Een half uur voor de wedstrijd zaten we op onze plaats en na een lichtshow met de schijnwerpers konden beide elftallen, onder leiding van de Franse referee Clement Turpin, de mat betreden. De tribunes waren ondertussen mooi rood en wit gekleurd met tienduizenden plastic zakjes die op de stoeltjes klaar lagen. Een nachtmerrie voor het milieu, al vroeg de bedrukking op de zakjes om ze steeds weer opnieuw te gebruiken.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien. Vanuit de tribunes (we hadden trouwens mooie plaatsen gekregen in de laterale East Stand) hebben we natuurlijk ook gezien hoe na een desastreus openingskwartier een nieuwe horrorshow dreigde, maar nadien hebben we toch net een andere wedstrijd gezien dan sommige commentaren op onze sociale media het doen uitschijnen. Maar dat dergelijke, laat ons het maar uitlatingen van ontgoocheling in het moment zelf noemen, met een grote schep zout moeten worden genomen is net één van die eigenschappen van wedstrijdbeleving via het toetsenbord.
Als waarnemers ter plaatse zagen we een team dat er de schouders onderzette, dat, alle onvolkomenheden en beperkingen ten spijt, de handen in elkaar sloeg en met man en macht de scheve situatie wilde keren. Zonder één enkele speler die er de kantjes afliep, dit terzijde. De 2-1 voorsprong aan de rust mocht dan ook terecht genoemd worden. Toen dan in de tweede helft kansen gemist werden en het leek alsof Arsenal met slechts één doelpunt voorsprong en een goal tegen naar Spanje zou moeten was er die dekselse Pierre-Emerick Aubameyang die iedereen op de banken kreeg met de 3-1. De finale in het verre Baku is in zicht, maar de spelers weten ook dat de terugwedstrijd in Mestalla nog een hachelijke onderneming wordt. Want Valencia is echt wel een goede ploeg.
Net op het middaguur de volgende dag vertrok de bus van Victoria Station richting Brussel, en we waren op een behoorlijk uur thuis. Zo is naar het voetbal gaan gewoon heel erg leuk.
Voor de terugwedstrijd in Valencia wacht Arsenal eerst nog de volgende opdracht in competitie.
Zondag 05/05/2019 16u30 Emirates, Premier League matchweek 37: Arsenal – Brighton
Het wordt opnieuw een opdracht vol wolfijzers en schietgeweren om het met een afgezaagd cliché te zeggen. Brighton and Hove Albion heeft op plaats 17 in de rangschikking een bonus van vier punten op de eerste degradatieplaats die ingenomen wordt door Cardiff City. Met een beter doelsaldo van 14 eenheden lijken The Seagulls relatief veilig, maar wiskundig zeker is een verlengd verblijf in de Premier League niet en die zekerheid kan wel verworven worden mits puntenoogst bij Arsenal. Dat was ook het geval met Crystal Palace en we weten allemaal nog welke lelijke pad The Eagles ons in de korf zetten.
Nochtans is er voor Arsenal, ondanks de recente 3 op 15, nog hoop voor Champions League voetbal via de competitie. The Gunners hebben het wel niet meer in eigen hand en moeten rekenen op puntenverlies van Chelsea (dat thuis speelt tegen Watford) en eventueel ook Tottenham (bij Bournemouth). Uiteraard is dan de eerste voorwaarde dat men zich niet laat verrassen door Brighton. Vorig seizoen werd het 2-0. In een erg saaie wedstrijd scoorden Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust. Krijgt Unai Emery het via de competitie toch nog voor elkaar? De eerste helft van hopelijk een positief antwoord op die vraag hebben we zondagavond.
Referee van dienst is Anthony Taylor, die, ongelooflijk maar waar, reeds aan zijn zevende opdracht voor Arsenal zit in deze jaargang, na Cardiff uit, Watford thuis, Brighton uit, Chelsea thuis, Tottenham uit en Newcastle thuis. Taylor trok dit seizoen 1 rode kaart en dat was die (terechte) voor Lucas Torreira op Wembley tegen Tottenham.
De terugwedstrijd voor de Europa League in Spanje volgt op donderdagavond 9 mei. Come on you Gunners!
Als niet Britse supporter een midweek wedstrijd in het Emirates bijwonen is geen evidentie, al gaat het dan om een halve finale tegen een aantrekkelijke tegenstrever als Valencia. Toch kregen we acht aanvragen voor een ticket binnen, en met in het achterhoofd de onbegrijpelijk lage belangstelling voor competitiewedstrijden in het weekend mag dit aantal een succes genoemd worden. Enkele leden, met rijke ervaring ter zake, kozen voor de wagen richting Londen, enkele mensen met beroepsverplichtingen zowel donderdag- als vrijdagochtend (chapeau daarvoor!) kozen het vliegtuig en ondergetekende en kompaan hadden, wegens hun statuut van gepensioneerde supporter, de tijd aan hun zijde en konden het zich veroorloven het goedkopere alternatief van de Flixbus te kiezen.
Daarvoor moesten we op woensdag 1 mei present zijn aan het station van Brussel-Zuid. De bus vertrok stipt op het aangegeven uur 13u55 en ondanks de controles aan de shuttle te Calais, die steeds meer en meer tijd vragen, arriveerde de groene mastodont om goed 20 uur Engelse tijd aan Victoria Station en dat was ruim een kwartier eerder dan voorzien. Prima werk dus van deze maatschappij en in minder dan geen tijd hadden we de rugzakken in ons budget hotelletje in de buurt en konden we aan tafel in de St. George’s Tavern.
Op wedstrijddag waren we om zeven uur uit de veren en na een eenvoudig ontbijt bezochten we eerst het Science Museum aan Exhibition Road, één van die interessante musea in Londen die gratis toegang aanbieden (al werd er wel nogal nadrukkelijk gesuggereerd dat een “donation” welkom was).
Onze Oyster Card (in Londen toch wel onmisbaar) werd opnieuw gebruikt om naar Chinatown te gaan en de lunch te gebruiken in één van die Chinese restaurants die voor een democratisch bedrag een “all you can eat” buffet aanbieden. Na nog wat rondstruinen in het West End wezen de neuzen –het bloed kruipt waar het niet gaan kan- algauw richting Noord-Londen, ook al omdat de tickets voor de wedstrijd nog afgehaald moesten worden.
Ondertussen was het vervelend beginnen regenen, maar een Arsenal supporter met kleinkinderen kan zich altijd wel onledig houden met enkele cadeautjes uit te zoeken in The Armoury. Na dat shoppen, met een iets legere portemonnee, werden door de overige leden de afspraken ter plaatse om de tickets te verdelen vlot gerespecteerd, waarvoor beste dank uiteraard.
Een half uur voor de wedstrijd zaten we op onze plaats en na een lichtshow met de schijnwerpers konden beide elftallen, onder leiding van de Franse referee Clement Turpin, de mat betreden. De tribunes waren ondertussen mooi rood en wit gekleurd met tienduizenden plastic zakjes die op de stoeltjes klaar lagen. Een nachtmerrie voor het milieu, al vroeg de bedrukking op de zakjes om ze steeds weer opnieuw te gebruiken.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien. Vanuit de tribunes (we hadden trouwens mooie plaatsen gekregen in de laterale East Stand) hebben we natuurlijk ook gezien hoe na een desastreus openingskwartier een nieuwe horrorshow dreigde, maar nadien hebben we toch net een andere wedstrijd gezien dan sommige commentaren op onze sociale media het doen uitschijnen. Maar dat dergelijke, laat ons het maar uitlatingen van ontgoocheling in het moment zelf noemen, met een grote schep zout moeten worden genomen is net één van die eigenschappen van wedstrijdbeleving via het toetsenbord.
Als waarnemers ter plaatse zagen we een team dat er de schouders onderzette, dat, alle onvolkomenheden en beperkingen ten spijt, de handen in elkaar sloeg en met man en macht de scheve situatie wilde keren. Zonder één enkele speler die er de kantjes afliep, dit terzijde. De 2-1 voorsprong aan de rust mocht dan ook terecht genoemd worden. Toen dan in de tweede helft kansen gemist werden en het leek alsof Arsenal met slechts één doelpunt voorsprong en een goal tegen naar Spanje zou moeten was er die dekselse Pierre-Emerick Aubameyang die iedereen op de banken kreeg met de 3-1. De finale in het verre Baku is in zicht, maar de spelers weten ook dat de terugwedstrijd in Mestalla nog een hachelijke onderneming wordt. Want Valencia is echt wel een goede ploeg.
Net op het middaguur de volgende dag vertrok de bus van Victoria Station richting Brussel, en we waren op een behoorlijk uur thuis. Zo is naar het voetbal gaan gewoon heel erg leuk.
Voor de terugwedstrijd in Valencia wacht Arsenal eerst nog de volgende opdracht in competitie.
Zondag 05/05/2019 16u30 Emirates, Premier League matchweek 37: Arsenal – Brighton
Het wordt opnieuw een opdracht vol wolfijzers en schietgeweren om het met een afgezaagd cliché te zeggen. Brighton and Hove Albion heeft op plaats 17 in de rangschikking een bonus van vier punten op de eerste degradatieplaats die ingenomen wordt door Cardiff City. Met een beter doelsaldo van 14 eenheden lijken The Seagulls relatief veilig, maar wiskundig zeker is een verlengd verblijf in de Premier League niet en die zekerheid kan wel verworven worden mits puntenoogst bij Arsenal. Dat was ook het geval met Crystal Palace en we weten allemaal nog welke lelijke pad The Eagles ons in de korf zetten.
Nochtans is er voor Arsenal, ondanks de recente 3 op 15, nog hoop voor Champions League voetbal via de competitie. The Gunners hebben het wel niet meer in eigen hand en moeten rekenen op puntenverlies van Chelsea (dat thuis speelt tegen Watford) en eventueel ook Tottenham (bij Bournemouth). Uiteraard is dan de eerste voorwaarde dat men zich niet laat verrassen door Brighton. Vorig seizoen werd het 2-0. In een erg saaie wedstrijd scoorden Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust. Krijgt Unai Emery het via de competitie toch nog voor elkaar? De eerste helft van hopelijk een positief antwoord op die vraag hebben we zondagavond.
Referee van dienst is Anthony Taylor, die, ongelooflijk maar waar, reeds aan zijn zevende opdracht voor Arsenal zit in deze jaargang, na Cardiff uit, Watford thuis, Brighton uit, Chelsea thuis, Tottenham uit en Newcastle thuis. Taylor trok dit seizoen 1 rode kaart en dat was die (terechte) voor Lucas Torreira op Wembley tegen Tottenham.
De terugwedstrijd voor de Europa League in Spanje volgt op donderdagavond 9 mei. Come on you Gunners!
GEEN CHAMPIONS LEAGUE VIA COMPETITIE?
Door Marcel Bogaerts
Na opnieuw een wedstrijd met drie tegendoelpunten, een 0 op 9 (die als we eerlijk zijn ook een 0 op 15 had kunnen zijn) lijkt Arsenal, ondanks een haalbaar slotprogramma, de kwalificatie voor de Champions League via de competitie op wel een haast trieste, laat ons maar zeggen lachwekkende en zelfs laakbare manier te hebben weggeworpen. De 3-0 nederlaag bij Leicester wakkert de overvloed aan negativisme rond de club alleen maar aan, jammer genoeg ook bij onze eigen supportersclub. We gaan hier niet verder op ingaan en kijken meteen richting de volgende opdracht. Als er ook maar een schijntje van waarheid zit in de af en toe geponeerde stelling dat men absolute voorrang geeft aan het bereiken en ook winnen van de finale van de Europa League verwachten we in de volgende opdracht een Arsenal dat boven zichzelf uitgroeit en de puntjes op de i zet.
Donderdag 02/05/2019, 20u00 Emirates, 1/2e finale Europa League: Arsenal – Valencia
Valencia CF werd opgericht in 1919 in een bar in de stad. De eerste grote prijs die de vereniging wist te behalen was de Copa del Rey en die werd veroverd in 1941, dankzij winst in de finale tegen Espanyol Barcelona. In de competitie eindigde Valencia 3e en werd het jaar daarna zelfs kampioen. In het verdere verloop van de jaren 40 volgden nog twee titels en een Spaanse beker.
Het eerste Europese succes voor Valencia kwam er in de jaren 60, met twee overwinningen in de Europabeker voor Jaarbeurssteden, vooral dankzij de Braziliaan Waldo.
Met een sprong naar 1976 vermelden we uiteraard de legendarische Argentijn Mario Kempes. El Matador zorgde voor bekerwinst in 1979 en stond een jaar later mee op de Heizelgrasmat in de finale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen, jawel, Arsenal. In een uitermate vervelende partij die op niets anders dan 0-0 kon eindigen brachten strafschoppen de beslissing en ook daarin werd vooral gemist. Uiteindelijk trok Valencia aan het langste eind. Het jaar daarop won de club ook de Europese Supercup.
In 1986, met een enorme schuldenberg, volgde degradatie, maar Valencia wist na een jaar al terug te keren en Los Ches deden van dan af constant mee in de hogere regionen van de Primera Division. Toptrainers als Guus Hiddink, Luis Aragones en ook Claudio Ranieri hadden topspelers als Claudio Lopez, Romario, Ariel Ortega, Santiago Canizares, Jocelyn Angloma en de fijnbesnaarde Gaizka Mendieta onder hun hoede.
Het was echter de Argentijnse coach Hector Cuper die Valencia naar de finale van de Champions League loodste, tot twee keer toe zelfs. In 2000 was Real Madrid veel te sterk (3-0) maar een jaar later ging Valencia, tegen Bayern München, slechts na strafschoppen ten onder.
Valencia bleef zich echter roeren en na een geweldig seizoen pakten de Catalanen in 2004 drie prijzen: de landstitel, de Europese UEFA Cup en de Europese Supercup.
Wisselvalligheid was troef in de tien jaren die volgde, en we onthouden hieruit vooral dat trainer Ronald Koeman in 2008 wel nog eens de Spaanse beker wist te winnen, maar enkele dagen later ontslagen werd en plaats moest maken voor…. Unai Emery. Onze huidige coach bleef vier seizoenen op Mestalla en bracht zijn ploeg drie maal naar de Champions League, na telkens een derde plaats in de competitie.
Sinds 2014 is de Singaporese schatrijke zakenman Peter Lim eigenaar van de club.
In het huidige seizoen staat Valencia momenteel op de 6e plaats, en moet Barcelona, Atletico, Real, maar ook Getafe en Sevilla, die andere ex-club van Unai Emery, laten voorgaan in de stand.
Ze bereikten de halve finale van de Europa League via de kwalificaties van de Champions League. In groep H van dat tornooi eindigden ze derde na Juventus en Manchester United, en schakelden vervolgens in de Europa League uit: Celtic Glasgow, FK Krasnodar en Villarreal.
De huidige coach is de bijna 54-jarige Spanjaard Marcelino Garcia Toral en als Arsenal supporters zal onze aandacht wellicht vooral uitgaan naar onze ex-spelers Francis Coquelin en Gabriël Paulista. Andere namen die een belletje doen rinkelen zijn wellicht Parejo, Gaya, Kevin Gameiro, Ezequiel Garay, om als laatste de Russische international Denis Cheryshev te vermelden.
Het wordt een heel moeilijke, maar niet onmogelijke opdracht voor de Gunners. Ook Valencia leek met de recente 0-1 nederlaag tegen Eibar een snipperdag genomen te hebben, en een Europese halve finale mag wel eens een zinderende partij opleveren. Het kan ook een oervervelend tactisch steekspel worden, maar Arsenal moet er zorg voor dragen dat het niet nog meer krediet verliest bij de fans, die, zoals we weten, tot de meest ongeduldige en veeleisende ter wereld behoren.
Na opnieuw een wedstrijd met drie tegendoelpunten, een 0 op 9 (die als we eerlijk zijn ook een 0 op 15 had kunnen zijn) lijkt Arsenal, ondanks een haalbaar slotprogramma, de kwalificatie voor de Champions League via de competitie op wel een haast trieste, laat ons maar zeggen lachwekkende en zelfs laakbare manier te hebben weggeworpen. De 3-0 nederlaag bij Leicester wakkert de overvloed aan negativisme rond de club alleen maar aan, jammer genoeg ook bij onze eigen supportersclub. We gaan hier niet verder op ingaan en kijken meteen richting de volgende opdracht. Als er ook maar een schijntje van waarheid zit in de af en toe geponeerde stelling dat men absolute voorrang geeft aan het bereiken en ook winnen van de finale van de Europa League verwachten we in de volgende opdracht een Arsenal dat boven zichzelf uitgroeit en de puntjes op de i zet.
Donderdag 02/05/2019, 20u00 Emirates, 1/2e finale Europa League: Arsenal – Valencia
Valencia CF werd opgericht in 1919 in een bar in de stad. De eerste grote prijs die de vereniging wist te behalen was de Copa del Rey en die werd veroverd in 1941, dankzij winst in de finale tegen Espanyol Barcelona. In de competitie eindigde Valencia 3e en werd het jaar daarna zelfs kampioen. In het verdere verloop van de jaren 40 volgden nog twee titels en een Spaanse beker.
Het eerste Europese succes voor Valencia kwam er in de jaren 60, met twee overwinningen in de Europabeker voor Jaarbeurssteden, vooral dankzij de Braziliaan Waldo.
Met een sprong naar 1976 vermelden we uiteraard de legendarische Argentijn Mario Kempes. El Matador zorgde voor bekerwinst in 1979 en stond een jaar later mee op de Heizelgrasmat in de finale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen, jawel, Arsenal. In een uitermate vervelende partij die op niets anders dan 0-0 kon eindigen brachten strafschoppen de beslissing en ook daarin werd vooral gemist. Uiteindelijk trok Valencia aan het langste eind. Het jaar daarop won de club ook de Europese Supercup.
In 1986, met een enorme schuldenberg, volgde degradatie, maar Valencia wist na een jaar al terug te keren en Los Ches deden van dan af constant mee in de hogere regionen van de Primera Division. Toptrainers als Guus Hiddink, Luis Aragones en ook Claudio Ranieri hadden topspelers als Claudio Lopez, Romario, Ariel Ortega, Santiago Canizares, Jocelyn Angloma en de fijnbesnaarde Gaizka Mendieta onder hun hoede.
Het was echter de Argentijnse coach Hector Cuper die Valencia naar de finale van de Champions League loodste, tot twee keer toe zelfs. In 2000 was Real Madrid veel te sterk (3-0) maar een jaar later ging Valencia, tegen Bayern München, slechts na strafschoppen ten onder.
Valencia bleef zich echter roeren en na een geweldig seizoen pakten de Catalanen in 2004 drie prijzen: de landstitel, de Europese UEFA Cup en de Europese Supercup.
Wisselvalligheid was troef in de tien jaren die volgde, en we onthouden hieruit vooral dat trainer Ronald Koeman in 2008 wel nog eens de Spaanse beker wist te winnen, maar enkele dagen later ontslagen werd en plaats moest maken voor…. Unai Emery. Onze huidige coach bleef vier seizoenen op Mestalla en bracht zijn ploeg drie maal naar de Champions League, na telkens een derde plaats in de competitie.
Sinds 2014 is de Singaporese schatrijke zakenman Peter Lim eigenaar van de club.
In het huidige seizoen staat Valencia momenteel op de 6e plaats, en moet Barcelona, Atletico, Real, maar ook Getafe en Sevilla, die andere ex-club van Unai Emery, laten voorgaan in de stand.
Ze bereikten de halve finale van de Europa League via de kwalificaties van de Champions League. In groep H van dat tornooi eindigden ze derde na Juventus en Manchester United, en schakelden vervolgens in de Europa League uit: Celtic Glasgow, FK Krasnodar en Villarreal.
De huidige coach is de bijna 54-jarige Spanjaard Marcelino Garcia Toral en als Arsenal supporters zal onze aandacht wellicht vooral uitgaan naar onze ex-spelers Francis Coquelin en Gabriël Paulista. Andere namen die een belletje doen rinkelen zijn wellicht Parejo, Gaya, Kevin Gameiro, Ezequiel Garay, om als laatste de Russische international Denis Cheryshev te vermelden.
Het wordt een heel moeilijke, maar niet onmogelijke opdracht voor de Gunners. Ook Valencia leek met de recente 0-1 nederlaag tegen Eibar een snipperdag genomen te hebben, en een Europese halve finale mag wel eens een zinderende partij opleveren. Het kan ook een oervervelend tactisch steekspel worden, maar Arsenal moet er zorg voor dragen dat het niet nog meer krediet verliest bij de fans, die, zoals we weten, tot de meest ongeduldige en veeleisende ter wereld behoren.
HORRORSHOW OP MOLINEUX
Door Marcel Bogaerts
Wat er gisteren in 75 minuten door de Gunners vertoond werd was niet zomaar afschuwelijk slecht. De onverteerbare cocktail van gebrek aan tempo, begeestering, alertheid en overduidelijke apathie is absoluut ontoelaatbaar en bewijst een totale desinteresse in de supporters die in hun ploeg wedstrijd na wedstrijd geld en tijd steken. Bovendien was men op het Emirates gewaarschuwd voor Wolverhampton. De Wolves hadden immers reeds in november getoond dat ze een prima ploeg vormen, uitstekend georganiseerd en met een absolute bereidheid de tegenstrever in balbezit onmiddellijk met enkele mensen hoog onder druk te zetten. Bij Arsenal bleek men dat vergeten of, veel erger nog, vond men dat totaal onbelangrijk. Het gevolg liet, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niets heel van Arsenal. De Gunners mochten in het aanvangskwartier meer dan 80% van de tijd de bal hebben maar de Wolves, die wel “werewolves” leken, sloegen toe zodra het kon. Op een goede twintig minuten tijd werden de Londenaars totaal overspeeld, versmacht en doodgeknepen door een enthousiaste thuisploeg. Voor men goed besefte wat er gebeurde keek Arsenal tegen een 2-0 achterstand aan en de derde treffer, in blessuretijd van de eerste helft, maakte de rest van de wedstrijd volkomen overbodig. De eerredder (en dat is wat deze wedstrijd betreft een volkomen misplaatste omschrijving) kwam een kwartier voor tijd op naam van Sokratis, die een hoekschop van Xhaka kon binnenkoppen.
Geeft Unai Emery, zoals hij bij Sevilla enkele keren deed, de Europa League absolute voorrang en krijgen zijn spelers de opdracht het in competitie “rustig” aan te doen? Dat zulks, indien correct, een foutieve en zeer gevaarlijke redenering is, willen blijkbaar alleen supporters geweten hebben. Aan voetbaltrainers, die op dat vlak wel een zeer vreemde kronkel in hun brein hebben, kan je die theorie niet kwijt. Doet Maurizio Sarri bij Chelsea net hetzelfde? Want het is zo te zien met Chelsea dat de Gunners de CL kwalificatie moeten uitvechten. Een gevecht dat Arsenal met de recente 0 op 6 niet meer in eigen handen heeft.
Dat wordt lastig tot zeer lastig nu bij de volgende speeldag een nieuwe verplaatsing naar een goede en stevige tegenstander op het programma staat.
Zondag 28/04/2019 12u00 King Power Stadium, Premier League matchweek 36: Leicester City – Arsenal
Na de Wolves wachten nu de Foxes, en met de instelling waarmee de Gunners tegenwoordig in competitie op het veld stappen moet deze verplaatsing met niet te veel vertrouwen tegemoet worden gezien.
Leicester City mag dan sinds de onverhoopte titel in 2016 wat aan kwaliteit ingeboet hebben met onder meer het vertrek van N’golo Kante en Riyad Mahrez, maar het is absoluut een stevig elftal dat samen met Watford, Wolverhampton en Everton de 7e plaats nog steeds in het vizier heeft. Niet toevallig tegenstrevers bij wie Arsenal zich keer op keer op verkijkt, de 0-1 overwinning op Vicarage Road was een uitzondering, waarschijnlijk vooral door de rode kaart voor Troy Deeney.
Iedere ploeg heeft nu 35 wedstrijden gespeeld en Leicester staat 10e met 48 punten en nog net een positief doelsaldo.
Afgelopen december wonnen The Foxes twee keer in vier dagen van Chelsea (0-1 aan The Bridge) en Manchester City (2-1 in eigen King Power Stadium).
De Franse coach Claude Puel werd in februari echter ontslagen en opgevolgd door niemand minder dan Brendan Rodgers, die de Schotse kampioen Celtic verliet voor het heropstarten van zijn carrière in de Premier League. De 46-jarige Noord-Ier tekende een contract tot juni 2022.
Onze landgenoot Youri Tielemans, sinds januari 2019 aan de slag in de East Midlands, doet het prima bij Leicester City. Wordt hij, die al enkele keren bij Arsenal genoemd werd, de kwelgeest van dienst? Of zal het Jaimie Vardy zijn, die ons al meer stokken in de wielen heeft gestoken?
Vorig seizoen won Leicester voor het eerst sedert lang nog eens op eigen veld van Arsenal. Aubameyang kon de openingstreffer van Iheanacho nog uitwissen, maar met een strafschop van Vardy en een goal in de slotfase van Riyad Mahrez hielden The Foxes de punten nog thuis.
Ook dit seizoen, in de confrontatie op het Emirates, maakte Leicester het de Gunners aanvankelijk nog lastig. Hector Bellerin maakte een own-goal en vlak voor rusten hing Mesut Özil, op aangeven van dezelfde Bellerin, de bordjes weer gelijk. Özil maakte er trouwens een masterclass van, één van zijn (te) weinige knappe prestaties dit seizoen. Even na het uur benutte Pierre-Emerick Aubameyang tot twee keer toe assists van opnieuw Bellerin en uitblinker Özil. Dat was voldoende voor de 3-1 zege.
Scheidsrechter Michael Oliver is aangeduid voor deze wedstrijd. Het is zijn derde opdracht voor de Gunners, na de 0-2 nederlaag tegen Manchester City op de openingsspeeldag en de 5-1 bolwassing op Anfield vlak voor de jaarwisseling.
Een goede generale repetitie voor de cruciale Europese thuiswedstrijd tegen Valencia zou alle Gooners een iets of wat geruster gemoed kunnen geven.
Wat er gisteren in 75 minuten door de Gunners vertoond werd was niet zomaar afschuwelijk slecht. De onverteerbare cocktail van gebrek aan tempo, begeestering, alertheid en overduidelijke apathie is absoluut ontoelaatbaar en bewijst een totale desinteresse in de supporters die in hun ploeg wedstrijd na wedstrijd geld en tijd steken. Bovendien was men op het Emirates gewaarschuwd voor Wolverhampton. De Wolves hadden immers reeds in november getoond dat ze een prima ploeg vormen, uitstekend georganiseerd en met een absolute bereidheid de tegenstrever in balbezit onmiddellijk met enkele mensen hoog onder druk te zetten. Bij Arsenal bleek men dat vergeten of, veel erger nog, vond men dat totaal onbelangrijk. Het gevolg liet, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niets heel van Arsenal. De Gunners mochten in het aanvangskwartier meer dan 80% van de tijd de bal hebben maar de Wolves, die wel “werewolves” leken, sloegen toe zodra het kon. Op een goede twintig minuten tijd werden de Londenaars totaal overspeeld, versmacht en doodgeknepen door een enthousiaste thuisploeg. Voor men goed besefte wat er gebeurde keek Arsenal tegen een 2-0 achterstand aan en de derde treffer, in blessuretijd van de eerste helft, maakte de rest van de wedstrijd volkomen overbodig. De eerredder (en dat is wat deze wedstrijd betreft een volkomen misplaatste omschrijving) kwam een kwartier voor tijd op naam van Sokratis, die een hoekschop van Xhaka kon binnenkoppen.
Geeft Unai Emery, zoals hij bij Sevilla enkele keren deed, de Europa League absolute voorrang en krijgen zijn spelers de opdracht het in competitie “rustig” aan te doen? Dat zulks, indien correct, een foutieve en zeer gevaarlijke redenering is, willen blijkbaar alleen supporters geweten hebben. Aan voetbaltrainers, die op dat vlak wel een zeer vreemde kronkel in hun brein hebben, kan je die theorie niet kwijt. Doet Maurizio Sarri bij Chelsea net hetzelfde? Want het is zo te zien met Chelsea dat de Gunners de CL kwalificatie moeten uitvechten. Een gevecht dat Arsenal met de recente 0 op 6 niet meer in eigen handen heeft.
Dat wordt lastig tot zeer lastig nu bij de volgende speeldag een nieuwe verplaatsing naar een goede en stevige tegenstander op het programma staat.
Zondag 28/04/2019 12u00 King Power Stadium, Premier League matchweek 36: Leicester City – Arsenal
Na de Wolves wachten nu de Foxes, en met de instelling waarmee de Gunners tegenwoordig in competitie op het veld stappen moet deze verplaatsing met niet te veel vertrouwen tegemoet worden gezien.
Leicester City mag dan sinds de onverhoopte titel in 2016 wat aan kwaliteit ingeboet hebben met onder meer het vertrek van N’golo Kante en Riyad Mahrez, maar het is absoluut een stevig elftal dat samen met Watford, Wolverhampton en Everton de 7e plaats nog steeds in het vizier heeft. Niet toevallig tegenstrevers bij wie Arsenal zich keer op keer op verkijkt, de 0-1 overwinning op Vicarage Road was een uitzondering, waarschijnlijk vooral door de rode kaart voor Troy Deeney.
Iedere ploeg heeft nu 35 wedstrijden gespeeld en Leicester staat 10e met 48 punten en nog net een positief doelsaldo.
Afgelopen december wonnen The Foxes twee keer in vier dagen van Chelsea (0-1 aan The Bridge) en Manchester City (2-1 in eigen King Power Stadium).
De Franse coach Claude Puel werd in februari echter ontslagen en opgevolgd door niemand minder dan Brendan Rodgers, die de Schotse kampioen Celtic verliet voor het heropstarten van zijn carrière in de Premier League. De 46-jarige Noord-Ier tekende een contract tot juni 2022.
Onze landgenoot Youri Tielemans, sinds januari 2019 aan de slag in de East Midlands, doet het prima bij Leicester City. Wordt hij, die al enkele keren bij Arsenal genoemd werd, de kwelgeest van dienst? Of zal het Jaimie Vardy zijn, die ons al meer stokken in de wielen heeft gestoken?
Vorig seizoen won Leicester voor het eerst sedert lang nog eens op eigen veld van Arsenal. Aubameyang kon de openingstreffer van Iheanacho nog uitwissen, maar met een strafschop van Vardy en een goal in de slotfase van Riyad Mahrez hielden The Foxes de punten nog thuis.
Ook dit seizoen, in de confrontatie op het Emirates, maakte Leicester het de Gunners aanvankelijk nog lastig. Hector Bellerin maakte een own-goal en vlak voor rusten hing Mesut Özil, op aangeven van dezelfde Bellerin, de bordjes weer gelijk. Özil maakte er trouwens een masterclass van, één van zijn (te) weinige knappe prestaties dit seizoen. Even na het uur benutte Pierre-Emerick Aubameyang tot twee keer toe assists van opnieuw Bellerin en uitblinker Özil. Dat was voldoende voor de 3-1 zege.
Scheidsrechter Michael Oliver is aangeduid voor deze wedstrijd. Het is zijn derde opdracht voor de Gunners, na de 0-2 nederlaag tegen Manchester City op de openingsspeeldag en de 5-1 bolwassing op Anfield vlak voor de jaarwisseling.
Een goede generale repetitie voor de cruciale Europese thuiswedstrijd tegen Valencia zou alle Gooners een iets of wat geruster gemoed kunnen geven.
ROTATIE VALT ZWAAR TEGEN
Aan de voet van de Vesuvius had Arsenal het al bij al niet te moeilijk om zich van een plaats in de halve finales van de Europa League -en een dubbel duel tegen Valencia, de ploeg van ex-Gunners Gabriël Paulista en Francis Coquelin- te verzekeren. De thuisploeg, bij wie het niet aan enthousiasme ontbrak, geraakte wel aan enkele kansen, maar toen Lacazette na een onnodige fout een vrije trap mooi in doel plaatste (met de medewerking van doelman Meret met een dom stapje opzij in de verkeerde richting) moest Napoli al vier keer scoren en dat was er te veel aan. Met de 0-1 nederlaag werd de thuisploeg iets te zwaar gestraft, maar Arsenal uit het tornooi wippen, nee, daarop hebben ze nooit aanspraak gemaakt.
De tevredenheid bij de Arsenalfamilie maakte echter snel plaats voor grote ontgoocheling en boosheid. Voor het competitieduel tegen Crystal Palace verkoos Unai Emery zwaar te roteren en dat is een te groot risico gebleken. Het door rotatie, blessures en schorsing fel gewijzigde Arsenal werd kansloos in het verlies gespeeld door Palace, dat zich enthousiaster en alerter toonde en de kans om zich wiskundig van het behoud te verzekeren met beide handen aangreep. Arsenal holde voortdurend achter de feiten aan en een aantal spelers die nu de kans kregen konden zich niet profileren als waardige vervangers, en dat is nog zacht uitgedrukt. Nog steeds hebben de Gunners de kwalificatie voor de Champions League in eigen handen, maar of dat na de volgende twee opdrachten, zware uitwedstrijden, nog steeds het geval zal zijn is twijfelachtig. Wat minder twijfelachtig is: Unai Emery zal het wedstrijd per wedstrijd bekijken en nu volledig focussen op de eerstkomende taak, een inhaalwedstrijd bij de nieuwkomer.
Woensdag 24/04/2019, 19u45 Molineux, Premier League inhaalwedstrijd matchweek 31: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers hebben zich zonder problemen genesteld in de Premier League en staan op een mooie 10e plaats te pronken met 48 punten, een doelsaldo van -1, behaald door 13 overwinningen en 12 nederlagen. De Portugese coach Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo, met ervaringen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en Porto heeft van de Wolves een stevig geheel gemaakt, moeilijk uit verband te spelen en steeds op de loer liggend om fouten bij de tegenstrever genadeloos af te straffen. Arsenal mocht het nog ondervinden tijdens de thuiswedstrijd op Wapenstilstand toen zelfs de poppies verbleekten bij de efficiëntie van de in spuuglelijk oranje uitgedoste bezoekers. Het openingsdoelpunt nog voor het kwartier van Ivan Cavaleiro werd slechts op enkele minuten voor affluiten teniet gedaan door Henrikh Mkhitaryan op aangeven van Aaron Ramsey. En de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de Wolves daar minder kregen dan ze verdienden.
Wolverhampton schopte het tot de halve finales van de FA Cup. Daar werden ze een halte toegeroepen door Watford, na een zinderende wedstrijd op Wembley. Ongetwijfeld zou een overwinning tegen Arsenal de pijn bij de Wolves fans serieus verzachten. Op eigen veld hielden ze dit seizoen Manchester City in bedwang, wonnen van Chelsea en Manchester United, maar verloren ook van Watford, Crystal Palace en het degraderende Huddersfield. Ze blazen dus wel een beetje warm en koud, maar Arsenal zou er best aan doen zich te wapenen en de heenwedstrijd indachtig de opdracht niet licht aan te vatten. De laatste uitwedstrijd op Molineux in competitie dateert reeds van 11 april 2012 en Van Persie, Walcott en Yossi Benayoun zorgden voor een 0-3 zege. Het zal nu ongetwijfeld een heel stuk moeilijker worden en we kunnen alleen maar duimen dat het niet onmogelijk wordt.
Referee Stuart Atwell is voor deze wedstrijd aangeduid. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, na de thuiswedstrijd tegen ditzelfde Wolverhampton.
De tevredenheid bij de Arsenalfamilie maakte echter snel plaats voor grote ontgoocheling en boosheid. Voor het competitieduel tegen Crystal Palace verkoos Unai Emery zwaar te roteren en dat is een te groot risico gebleken. Het door rotatie, blessures en schorsing fel gewijzigde Arsenal werd kansloos in het verlies gespeeld door Palace, dat zich enthousiaster en alerter toonde en de kans om zich wiskundig van het behoud te verzekeren met beide handen aangreep. Arsenal holde voortdurend achter de feiten aan en een aantal spelers die nu de kans kregen konden zich niet profileren als waardige vervangers, en dat is nog zacht uitgedrukt. Nog steeds hebben de Gunners de kwalificatie voor de Champions League in eigen handen, maar of dat na de volgende twee opdrachten, zware uitwedstrijden, nog steeds het geval zal zijn is twijfelachtig. Wat minder twijfelachtig is: Unai Emery zal het wedstrijd per wedstrijd bekijken en nu volledig focussen op de eerstkomende taak, een inhaalwedstrijd bij de nieuwkomer.
Woensdag 24/04/2019, 19u45 Molineux, Premier League inhaalwedstrijd matchweek 31: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers hebben zich zonder problemen genesteld in de Premier League en staan op een mooie 10e plaats te pronken met 48 punten, een doelsaldo van -1, behaald door 13 overwinningen en 12 nederlagen. De Portugese coach Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo, met ervaringen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en Porto heeft van de Wolves een stevig geheel gemaakt, moeilijk uit verband te spelen en steeds op de loer liggend om fouten bij de tegenstrever genadeloos af te straffen. Arsenal mocht het nog ondervinden tijdens de thuiswedstrijd op Wapenstilstand toen zelfs de poppies verbleekten bij de efficiëntie van de in spuuglelijk oranje uitgedoste bezoekers. Het openingsdoelpunt nog voor het kwartier van Ivan Cavaleiro werd slechts op enkele minuten voor affluiten teniet gedaan door Henrikh Mkhitaryan op aangeven van Aaron Ramsey. En de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de Wolves daar minder kregen dan ze verdienden.
Wolverhampton schopte het tot de halve finales van de FA Cup. Daar werden ze een halte toegeroepen door Watford, na een zinderende wedstrijd op Wembley. Ongetwijfeld zou een overwinning tegen Arsenal de pijn bij de Wolves fans serieus verzachten. Op eigen veld hielden ze dit seizoen Manchester City in bedwang, wonnen van Chelsea en Manchester United, maar verloren ook van Watford, Crystal Palace en het degraderende Huddersfield. Ze blazen dus wel een beetje warm en koud, maar Arsenal zou er best aan doen zich te wapenen en de heenwedstrijd indachtig de opdracht niet licht aan te vatten. De laatste uitwedstrijd op Molineux in competitie dateert reeds van 11 april 2012 en Van Persie, Walcott en Yossi Benayoun zorgden voor een 0-3 zege. Het zal nu ongetwijfeld een heel stuk moeilijker worden en we kunnen alleen maar duimen dat het niet onmogelijk wordt.
Referee Stuart Atwell is voor deze wedstrijd aangeduid. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, na de thuiswedstrijd tegen ditzelfde Wolverhampton.
TWEE HAALBARE DOELEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal kwam in Watford vlug op voorsprong toen doelman Foster talmde met het uittrappen en de snelheid van de doorlopende Aubameyang onderschatte. De bal kaatste terug op het been van de Gabonees en het stond 0-1. Enkele minuten later zwaaide Troy Deeney zijn arm te opvallend in het gezicht van een opzittende Torreira en scheidsrechter Pawson trok rood.
The Hornets bleven er in geloven en Arsenal moest alle zeilen bijzetten. Met kansen over en weer in een boeiende, maar geen grootse partij bleef de 0-1 score staan tot aan het eindsignaal en zo staat Arsenal op de vierde plaats, gescheiden van Chelsea door het doelsaldo. De Gunners hebben ook nog een wedstrijd minder gespeeld dan de buren van Stamford Bridge.
De eerste opdracht luidt nu: de kwalificatie voor de halve finale van de Europa League, zeer waarschijnlijk tegen Valencia, veilig stellen.
Donderdag 18/04/2019 21.00 San Paolo, Europa League return kwartfinale: SSC Napoli – Arsenal
De overtuigende overwinning in de thuiswedstrijd kreeg hier en daar toch nog wat twijfels mee wegens het ontbreken van een derde doelpunt. Het in de eerste helft erg povere Napoli werd aldus niet uitgeteld en wetende dat het in San Paolo erg kan spoken, en er doorgaans een erg vijandige sfeer hangt tegenover de bezoekende fans, zal Arsenal zich in deze terugwedstrijd wellicht dubbel moeten zetten, vooral om een vroeg tegendoelpunt te vermijden en zo Gli Azzurri vleugels te geven. Een vroege 0-1 voorsprong afdwingen zou de basis van een ideaal scenario vormen, want de thuisploeg moet dan vier keer scoren om zich te plaatsen. Afwachten wat het wordt, de scheidsrechter is de zeer ervaren Roemeen Ovidiu Hategan.
Aangezien Arsenal ook de kwalificatie voor de volgende Champions League ook via de competitie in eigen handen heeft en er van de nog vijf te spelen duels drie buitenshuis afgewerkt worden is een zege tegen Crystal Palace, in het op één na laatste duel in het Emirates dit seizoen, een absolute must.
Arsenal kwam in Watford vlug op voorsprong toen doelman Foster talmde met het uittrappen en de snelheid van de doorlopende Aubameyang onderschatte. De bal kaatste terug op het been van de Gabonees en het stond 0-1. Enkele minuten later zwaaide Troy Deeney zijn arm te opvallend in het gezicht van een opzittende Torreira en scheidsrechter Pawson trok rood.
The Hornets bleven er in geloven en Arsenal moest alle zeilen bijzetten. Met kansen over en weer in een boeiende, maar geen grootse partij bleef de 0-1 score staan tot aan het eindsignaal en zo staat Arsenal op de vierde plaats, gescheiden van Chelsea door het doelsaldo. De Gunners hebben ook nog een wedstrijd minder gespeeld dan de buren van Stamford Bridge.
De eerste opdracht luidt nu: de kwalificatie voor de halve finale van de Europa League, zeer waarschijnlijk tegen Valencia, veilig stellen.
Donderdag 18/04/2019 21.00 San Paolo, Europa League return kwartfinale: SSC Napoli – Arsenal
De overtuigende overwinning in de thuiswedstrijd kreeg hier en daar toch nog wat twijfels mee wegens het ontbreken van een derde doelpunt. Het in de eerste helft erg povere Napoli werd aldus niet uitgeteld en wetende dat het in San Paolo erg kan spoken, en er doorgaans een erg vijandige sfeer hangt tegenover de bezoekende fans, zal Arsenal zich in deze terugwedstrijd wellicht dubbel moeten zetten, vooral om een vroeg tegendoelpunt te vermijden en zo Gli Azzurri vleugels te geven. Een vroege 0-1 voorsprong afdwingen zou de basis van een ideaal scenario vormen, want de thuisploeg moet dan vier keer scoren om zich te plaatsen. Afwachten wat het wordt, de scheidsrechter is de zeer ervaren Roemeen Ovidiu Hategan.
Aangezien Arsenal ook de kwalificatie voor de volgende Champions League ook via de competitie in eigen handen heeft en er van de nog vijf te spelen duels drie buitenshuis afgewerkt worden is een zege tegen Crystal Palace, in het op één na laatste duel in het Emirates dit seizoen, een absolute must.
Zondag 21/04/2019, 16.00 Emirates, Premier League matchweek 35: Arsenal – Crystal Palace
The Eagles staan momenteel op de 13e plaats in de Premier League, met 39 punten (8 punten meer dan het als 18e geplaatste Cardiff City) en nog vier wedstrijden te spelen lijkt het heel onwaarschijnlijk dat ze dit seizoen nog in degradatieproblemen zouden komen. De 72-jarige veteraan manager Roy Hodgson, die in september 2017 overnam van de ontslagen Frank De Boer, dwong op 28 oktober een 2-2 gelijkspel af thuis tegen Arsenal. Milivojevic, ooit bij Anderlecht, bracht zijn ploeg op voorsprong met een strafschop op het einde van de eerste helft. Kort na de rust scoorden Xhaka en Aubameyang kort na mekaar, maar op zeven minuten voor het einde legde scheidsrechter Martin Atkinson de bal opnieuw op de stip en het was opnieuw Milivojevic die mocht trappen en de gelijkmaker scoren.
Die Milivojevic is, naast spelers als Wilfried Zaha en de ons allen welbekende Cheikhou Kouyaté een van de sterkhouders van zijn ploeg.
Er staat Arsenal beslist een pittige strijd te wachten en alleen met een zege kunnen de volgende twee uitopdrachten met het nodige vertrouwen tegemoet gezien worden. Scheidsrechter voor dit duel is Jonathan Moss, de 49-jarige uit Sunderland, die dit seizoen al aan zijn vijfde wedstrijd van de Gunners toe is.
Zouden we, naast de kwalificatie voor de halve finale van de Champions League, ook durven dromen van een negen op negen uit de volgende drie competitie opdrachten?
The Eagles staan momenteel op de 13e plaats in de Premier League, met 39 punten (8 punten meer dan het als 18e geplaatste Cardiff City) en nog vier wedstrijden te spelen lijkt het heel onwaarschijnlijk dat ze dit seizoen nog in degradatieproblemen zouden komen. De 72-jarige veteraan manager Roy Hodgson, die in september 2017 overnam van de ontslagen Frank De Boer, dwong op 28 oktober een 2-2 gelijkspel af thuis tegen Arsenal. Milivojevic, ooit bij Anderlecht, bracht zijn ploeg op voorsprong met een strafschop op het einde van de eerste helft. Kort na de rust scoorden Xhaka en Aubameyang kort na mekaar, maar op zeven minuten voor het einde legde scheidsrechter Martin Atkinson de bal opnieuw op de stip en het was opnieuw Milivojevic die mocht trappen en de gelijkmaker scoren.
Die Milivojevic is, naast spelers als Wilfried Zaha en de ons allen welbekende Cheikhou Kouyaté een van de sterkhouders van zijn ploeg.
Er staat Arsenal beslist een pittige strijd te wachten en alleen met een zege kunnen de volgende twee uitopdrachten met het nodige vertrouwen tegemoet gezien worden. Scheidsrechter voor dit duel is Jonathan Moss, de 49-jarige uit Sunderland, die dit seizoen al aan zijn vijfde wedstrijd van de Gunners toe is.
Zouden we, naast de kwalificatie voor de halve finale van de Champions League, ook durven dromen van een negen op negen uit de volgende drie competitie opdrachten?
MOOI WERK IN DE EUROPA LEAGUE BEVESTIGEN IN DE COMPETITIE
Door Marcel Bogaerts
In een onweerstaanbare eerste helft die terug deed denken aan vroegere grote Europese avonden liet Arsenal geen spaander heel van SSC Napoli. De Gunners waren overal op het veld en leken soms met twee mensen meer op de grasmat te staan. Aaron Ramsey rondde een bliksemsnel uitgevoerde combinatie over enkele stationnetjes en opgezet door Mesut Özil onhoudbaar af. Lucas Torreira veroverde de bal op het middenveld, ging zijn kans en zag zijn schot afwijken waardoor doelman Meret geen schijn van kans had. Met 2-0 kreeg Arsenal niets teveel, en als er één puntje van kritiek geuit kan worden dan kan je zeggen dat het jammer is dat er voor de rust geen derde treffer gescoord werd.
Na de pauze konden de bezoekers zich herpakken en werd het een evenwichtige Europese wedstrijd. Er vielen aan beide zijden nog enkele kansen, maar het bleef bij 2-0 en Arsenal kan dus met de gevraagde voorsprong volgende week afreizen naar Napels, waar hun zeker een warm onthaal wacht.
De Gunners moeten echter in staat zijn deze klip te ronden en dan de Spaanse tegenstrever in de ogen te kijken. Dat wordt dan waarschijnlijk Valencia, dat in blessuretijd met twee doelpunten het laken naar zich toe trok bij gebuur Villarreal. Eindstand 1-3 (penaltydoelpunt van Santi Cazorla voor de thuisploeg). In de andere kwartfinales won Benfica met 4-2 van Frankfurt en haalde Chelsea het met 0-1 bij Slavia Praag. Zit er, in Baku of all places, een Londense finale aan te komen?
We zijn echter geen waarzeggers en richten de blik nu eerst weer op de Premier League, want Arsenal kan zich ook nog via de competitie voor de CL plaatsen en heeft daarvoor zijn lot in eigen handen. De tegenstand voor de volgende wedstrijd is echter opnieuw niet te onderschatten, al is het maar omdat er weer op verplaatsing gespeeld wordt.
Maandag 15/04/2019, Premier League matchweek 34, 20.00 Vicarage Road: Watford – Arsenal
In de rangschikking vinden we The Hornets terug op de 10e plaats met 46 punten, met 13 overwinningen, 7 draws en 12 nederlagen. Het doelsaldo is precies in evenwicht. Aan het einde van deze jaargang wacht Watford nog een formidabel dessert, want de club bereikte de finale van de FA Cup en zal het daarin opnemen tegen Manchester City.
De Spaanse coach Javi Gracia, in dienst sedert januari 2018 en met een langlopende contract tot juni 2023 aan Watford verbonden doet het prima in Engeland. Watford is reeds de tiende club als coach voor de Spanjaard, die zijn trainersloopbaan bijna 12 jaar geleden begon. Hij coachte zes Spaanse clubs, twee Griekse en zijn laatste opdracht voor Watford was Rubin Kazan uit Rusland, waar hij in juni 2017 vertrok.
The Hornets beschikken over een stevig team, dat echter tegen de top zes meestal net iets te kort komt, op een 2-1 thuisoverwinning tegen Tottenham in september na. Een Arsenal dat de “prestatie” in Goodison Park als voorbeeld neemt zal echter, zoals Watford spits Troy Deeney het zo kleurrijk verwoordt, de nodige cojones missen om op Vicarage Road de punten mee te graaien. Dan krijg je een ontgoocheling zoals in 2017 toen Per Mertesacker de Gunners wel op voorsprong kopte, maar Watford toch nog won met een penalty van Troy Deeney en de winning goal van Tom Cleverley in blessuretijd. Het was overigens de enige competitie zege van Watford tegen Arsenal sinds 15 april 1988 toen Arsenal aan huis met 0-1 verloor.
Als scheidsrechter is Craig Pawson aangeduid. Het is de tweede keer dat Pawson dit seizoen een wedstrijd van Arsenal leidt. Een herhaling van het wedstrijdresultaat toen (1-2 zege bij Bournemouth) is het minste wat we mogen vragen.
In een onweerstaanbare eerste helft die terug deed denken aan vroegere grote Europese avonden liet Arsenal geen spaander heel van SSC Napoli. De Gunners waren overal op het veld en leken soms met twee mensen meer op de grasmat te staan. Aaron Ramsey rondde een bliksemsnel uitgevoerde combinatie over enkele stationnetjes en opgezet door Mesut Özil onhoudbaar af. Lucas Torreira veroverde de bal op het middenveld, ging zijn kans en zag zijn schot afwijken waardoor doelman Meret geen schijn van kans had. Met 2-0 kreeg Arsenal niets teveel, en als er één puntje van kritiek geuit kan worden dan kan je zeggen dat het jammer is dat er voor de rust geen derde treffer gescoord werd.
Na de pauze konden de bezoekers zich herpakken en werd het een evenwichtige Europese wedstrijd. Er vielen aan beide zijden nog enkele kansen, maar het bleef bij 2-0 en Arsenal kan dus met de gevraagde voorsprong volgende week afreizen naar Napels, waar hun zeker een warm onthaal wacht.
De Gunners moeten echter in staat zijn deze klip te ronden en dan de Spaanse tegenstrever in de ogen te kijken. Dat wordt dan waarschijnlijk Valencia, dat in blessuretijd met twee doelpunten het laken naar zich toe trok bij gebuur Villarreal. Eindstand 1-3 (penaltydoelpunt van Santi Cazorla voor de thuisploeg). In de andere kwartfinales won Benfica met 4-2 van Frankfurt en haalde Chelsea het met 0-1 bij Slavia Praag. Zit er, in Baku of all places, een Londense finale aan te komen?
We zijn echter geen waarzeggers en richten de blik nu eerst weer op de Premier League, want Arsenal kan zich ook nog via de competitie voor de CL plaatsen en heeft daarvoor zijn lot in eigen handen. De tegenstand voor de volgende wedstrijd is echter opnieuw niet te onderschatten, al is het maar omdat er weer op verplaatsing gespeeld wordt.
Maandag 15/04/2019, Premier League matchweek 34, 20.00 Vicarage Road: Watford – Arsenal
In de rangschikking vinden we The Hornets terug op de 10e plaats met 46 punten, met 13 overwinningen, 7 draws en 12 nederlagen. Het doelsaldo is precies in evenwicht. Aan het einde van deze jaargang wacht Watford nog een formidabel dessert, want de club bereikte de finale van de FA Cup en zal het daarin opnemen tegen Manchester City.
De Spaanse coach Javi Gracia, in dienst sedert januari 2018 en met een langlopende contract tot juni 2023 aan Watford verbonden doet het prima in Engeland. Watford is reeds de tiende club als coach voor de Spanjaard, die zijn trainersloopbaan bijna 12 jaar geleden begon. Hij coachte zes Spaanse clubs, twee Griekse en zijn laatste opdracht voor Watford was Rubin Kazan uit Rusland, waar hij in juni 2017 vertrok.
The Hornets beschikken over een stevig team, dat echter tegen de top zes meestal net iets te kort komt, op een 2-1 thuisoverwinning tegen Tottenham in september na. Een Arsenal dat de “prestatie” in Goodison Park als voorbeeld neemt zal echter, zoals Watford spits Troy Deeney het zo kleurrijk verwoordt, de nodige cojones missen om op Vicarage Road de punten mee te graaien. Dan krijg je een ontgoocheling zoals in 2017 toen Per Mertesacker de Gunners wel op voorsprong kopte, maar Watford toch nog won met een penalty van Troy Deeney en de winning goal van Tom Cleverley in blessuretijd. Het was overigens de enige competitie zege van Watford tegen Arsenal sinds 15 april 1988 toen Arsenal aan huis met 0-1 verloor.
Als scheidsrechter is Craig Pawson aangeduid. Het is de tweede keer dat Pawson dit seizoen een wedstrijd van Arsenal leidt. Een herhaling van het wedstrijdresultaat toen (1-2 zege bij Bournemouth) is het minste wat we mogen vragen.
REALITY CHECK
Door Marcel Bogaerts
Arsenal is de laatste rechte lijn naar Champions League voetbal pover begonnen. Wat de Gunners in Goodison Park op de mat brachten was zonder meer ontluisterend. Er werd in gans de eerste helft geen enkele fatsoenlijke doelkans versierd en de thuisploeg, die eerder fortuinlijk aan een doelpunt geraakt was, had genoeg aan haar enthousiasme en samenhorigheid om de bezoekers uit Londen op afstand te houden. Met uitwedstrijden naar andere zeer degelijke middenmoters als Wolverhampton, Leicester, Watford en Burnley lijkt via de rangschikking de weg naar Champions League voetbal nog vol wolfijzers en schietgeweren te liggen. Maar toch blijft de schade beperkt. Arsenal ziet Tottenham opnieuw haasje over doen, en Chelsea komt met een gelijk aantal punten naast Arsenal op plaats vier maar heeft een minder gunstig doelsaldo. Alles in eigen hand dus met voor de boeg een verplaatsing naar Watford, dat zopas de FA Cup finale bereikte.
Een andere kans op Champions League voetbal ligt in het winnen van de Europa League. De loting voor de kwartfinale brengt mogelijk echter zowat de lastigst mogelijke tegenstrever naar het Emirates.
Donderdag 11/04/2019, 20u Emirates: Europa League heenwedstrijd kwartfinale: Arsenal – SSC Napoli
De officiële oprichting van Società Sportiva Calcio Napoli, nog maar eens een Italiaanse club met een turbulente geschiedenis, was in 1926.
Reeds in 1904 echter werd een Naples Foot-Ball & Cricket Club opgericht, die in 1922 fusioneerde met het 10 jaar oude Internazionale Napoli. Vier jaar later veranderde de naam in AC Napoli.
Voor een overzicht van de verdere geschiedenis van Napoli maken we een sprong naar de jaren 70, toen de club mooie ereplaatsen behaalde met spelers als de legendarische doelman Dino Zoff en de genaturaliseerde Braziliaanse aanvaller José Altafini. Beide spelers verhuisden overigens naar Juventus. Europees was er een halve finale in de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Het volgende decennium was er een glorieperiode voor Napoli, die in 1984 begon met de komst van Diego Maradona. De Argentijnse wereldster kon niet onmiddellijk voor een titel zorgen, maar in 1987 lukte het wel en dankzij een 4-0 zege tegen Atalanta Bergamo wonnen Gli Azzurri ook de Italiaanse Cup.
In Europa werd de UEFA Cup veroverd. In een finale in twee wedstrijden (in 1989) won Napoli thuis van Stuttgart met 2-1 en werd in Duitsland 3-3 gelijk gespeeld.
Budgettaire problemen en het vertrek van Maradona in 1991 luidden een dramatische teloorgang in. Ook spelers als Gianfranco Zola, Daniël Fonseca en Careca verlieten de club en uiteindelijk volgde degradatie naar de serie B in 1998. Promotie naar serie A in 2000 werd echter opnieuw gevolgd door degradatie en in 2004 werd de club failliet verklaard.
Filmproducer Aurelio De Laurentiis (neef van de bekendere Dino) richtte een nieuwe club op, Napoli Soccer. Deze startte in de serie C1, promoveerde in 2006 naar de serie B en heette van dan af SSC Napoli. In die serie B was het wegens omkoping gestrafte Juventus te sterk, maar Napoli werd tweede en promoveerde daardoor ook terug naar de serie A.
Vorig seizoen eindigde SSC Napoli op de tweede plaats. Trainer Maurizio Sarri vertrok zoals we weten naar Chelsea en oude bekende Carlo Ancelotti nam zijn plaats over.
Dankzij die tweede plaats vorig seizoen speelde Napoli aanvankelijk in de groepsfase van de Champions League. Ze waren ingedeeld in een zware groep met Liverpool, PSG en Rode Ster Belgrado. Er werd slechts 1 nederlaag geleden (uit op Anfield) maar dat parcours was niet voldoende en Napoli ging verder in de knock-out fase van de Europa League. Daarin won Napoli twee keer van Zürich en in de volgende ronde was een 3-0 thuisoverwinning tegen Salzburg voldoende. De 3-1 nederlaag bij het sterke Red Bull Salzburg deed niets meer ter zake.
Het wordt voor Arsenal een aartsmoeilijke opdracht, en dat er eerst thuis gespeeld wordt is uiteraard geen geschenk. Of we onze uitgeleende doelman David Ospina aan het werk zullen zien is onzeker, de Columbiaan zat de laatste competitiewedstrijd wel op de bank. Onze landgenoot Dries Mertens doet het uitstekend bij Napoli. Tegen Arsenal mag hij wat ons betreft een snipperdag nemen.
Het zal een uitstekend, hardwerkend en geconcentreerd Arsenal moeten zijn om de Italianen een hak te zetten. De vorige (en enige) confrontaties met Napoli dateren van de Champions League 2013/2014. In Napels verloor Arsenal met 2-0, in Londen, op 1 oktober 2013 wonnen de Gunners thuis met 2-0 na vroege doelpunten van Mesut Özil en Olivier Giroud. Eenzelfde resultaat nu lijkt het minimum dat Arsenal nodig zal hebben.
Arsenal is de laatste rechte lijn naar Champions League voetbal pover begonnen. Wat de Gunners in Goodison Park op de mat brachten was zonder meer ontluisterend. Er werd in gans de eerste helft geen enkele fatsoenlijke doelkans versierd en de thuisploeg, die eerder fortuinlijk aan een doelpunt geraakt was, had genoeg aan haar enthousiasme en samenhorigheid om de bezoekers uit Londen op afstand te houden. Met uitwedstrijden naar andere zeer degelijke middenmoters als Wolverhampton, Leicester, Watford en Burnley lijkt via de rangschikking de weg naar Champions League voetbal nog vol wolfijzers en schietgeweren te liggen. Maar toch blijft de schade beperkt. Arsenal ziet Tottenham opnieuw haasje over doen, en Chelsea komt met een gelijk aantal punten naast Arsenal op plaats vier maar heeft een minder gunstig doelsaldo. Alles in eigen hand dus met voor de boeg een verplaatsing naar Watford, dat zopas de FA Cup finale bereikte.
Een andere kans op Champions League voetbal ligt in het winnen van de Europa League. De loting voor de kwartfinale brengt mogelijk echter zowat de lastigst mogelijke tegenstrever naar het Emirates.
Donderdag 11/04/2019, 20u Emirates: Europa League heenwedstrijd kwartfinale: Arsenal – SSC Napoli
De officiële oprichting van Società Sportiva Calcio Napoli, nog maar eens een Italiaanse club met een turbulente geschiedenis, was in 1926.
Reeds in 1904 echter werd een Naples Foot-Ball & Cricket Club opgericht, die in 1922 fusioneerde met het 10 jaar oude Internazionale Napoli. Vier jaar later veranderde de naam in AC Napoli.
Voor een overzicht van de verdere geschiedenis van Napoli maken we een sprong naar de jaren 70, toen de club mooie ereplaatsen behaalde met spelers als de legendarische doelman Dino Zoff en de genaturaliseerde Braziliaanse aanvaller José Altafini. Beide spelers verhuisden overigens naar Juventus. Europees was er een halve finale in de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Het volgende decennium was er een glorieperiode voor Napoli, die in 1984 begon met de komst van Diego Maradona. De Argentijnse wereldster kon niet onmiddellijk voor een titel zorgen, maar in 1987 lukte het wel en dankzij een 4-0 zege tegen Atalanta Bergamo wonnen Gli Azzurri ook de Italiaanse Cup.
In Europa werd de UEFA Cup veroverd. In een finale in twee wedstrijden (in 1989) won Napoli thuis van Stuttgart met 2-1 en werd in Duitsland 3-3 gelijk gespeeld.
Budgettaire problemen en het vertrek van Maradona in 1991 luidden een dramatische teloorgang in. Ook spelers als Gianfranco Zola, Daniël Fonseca en Careca verlieten de club en uiteindelijk volgde degradatie naar de serie B in 1998. Promotie naar serie A in 2000 werd echter opnieuw gevolgd door degradatie en in 2004 werd de club failliet verklaard.
Filmproducer Aurelio De Laurentiis (neef van de bekendere Dino) richtte een nieuwe club op, Napoli Soccer. Deze startte in de serie C1, promoveerde in 2006 naar de serie B en heette van dan af SSC Napoli. In die serie B was het wegens omkoping gestrafte Juventus te sterk, maar Napoli werd tweede en promoveerde daardoor ook terug naar de serie A.
Vorig seizoen eindigde SSC Napoli op de tweede plaats. Trainer Maurizio Sarri vertrok zoals we weten naar Chelsea en oude bekende Carlo Ancelotti nam zijn plaats over.
Dankzij die tweede plaats vorig seizoen speelde Napoli aanvankelijk in de groepsfase van de Champions League. Ze waren ingedeeld in een zware groep met Liverpool, PSG en Rode Ster Belgrado. Er werd slechts 1 nederlaag geleden (uit op Anfield) maar dat parcours was niet voldoende en Napoli ging verder in de knock-out fase van de Europa League. Daarin won Napoli twee keer van Zürich en in de volgende ronde was een 3-0 thuisoverwinning tegen Salzburg voldoende. De 3-1 nederlaag bij het sterke Red Bull Salzburg deed niets meer ter zake.
Het wordt voor Arsenal een aartsmoeilijke opdracht, en dat er eerst thuis gespeeld wordt is uiteraard geen geschenk. Of we onze uitgeleende doelman David Ospina aan het werk zullen zien is onzeker, de Columbiaan zat de laatste competitiewedstrijd wel op de bank. Onze landgenoot Dries Mertens doet het uitstekend bij Napoli. Tegen Arsenal mag hij wat ons betreft een snipperdag nemen.
Het zal een uitstekend, hardwerkend en geconcentreerd Arsenal moeten zijn om de Italianen een hak te zetten. De vorige (en enige) confrontaties met Napoli dateren van de Champions League 2013/2014. In Napels verloor Arsenal met 2-0, in Londen, op 1 oktober 2013 wonnen de Gunners thuis met 2-0 na vroege doelpunten van Mesut Özil en Olivier Giroud. Eenzelfde resultaat nu lijkt het minimum dat Arsenal nodig zal hebben.
NOG ZEVEN TE GAAN, WAARVAN VIJF MAAL BUITENSHUIS
Newcastle toonde helemaal niets op het Emirates. The Magpies kwamen niet aan voetballen toe en werden eerder simpel in het verlies gespeeld door een Arsenal dat uitpakte met bij momenten oogstrelend en vloeiend spel, gekoppeld aan de nodige onverzettelijkheid. Zo zien we het graag. Aaron Ramsey zag zijn eerste treffer nog afgekeurd door Anthony Taylor, maar de Welshman scoorde nadien toch en de rust kwam met 1-0. Met minder dan 10 minuten te gaan bracht Alexandre Lacazette zekerheid toen hij een assist van het hoofd van Aubameyang heerlijk over de te ver uit zijn doel staande doelman van Newcastle wipte.
Met nog zeven wedstrijden te gaan hebben de Gunners nu de derde plaats bemachtigd. Tottenham verloor immers de topper op Anfield, en volgt daardoor op twee eenheden van de Londense rivaal. Van die zeven wedstrijden speelt Arsenal enkel nog tegen Crystal Palace en Brighton aan huis. Er zijn nog uitwedstrijden bij Watford, Wolverhampton, Leicester City en Burnley, maar de eerste opdracht brengt de Gunners naar de blauwe kant van de Mersey.
Zondag 07/04/19, 14u05 Goodison Park: Premier League matchweek 33: Everton – Arsenal
The Toffees van de Portugese coach Marco Silva vinden we terug op plaats 9 in het klassement, met 43 punten en een doelsaldo dat nagenoeg in evenwicht is.
Marco Silva is sinds het begin van dit seizoen in dienst bij Everton. Hij heeft een beperkte ervaring in Engeland na (korte) passages bij Hull City en Watford. Voorheen coachte hij Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos. Bij Everton nam hij over van de altijd opnieuw weer ergens opduikende Sam Allardyce, en na een periode van vijf coaches in drie jaar (Roberto Martinez, Joe Royle, Ronald Koeman, David Unsworth en Sam Allardyce) is het op dat vlak nu wat rustiger geworden in Goodison Park.
Voor Arsenal wordt het uiteraard een weerzien met Theo Walcott. Theo scoorde tot hiertoe drie keer in competitie voor Everton, maar scoren moet hij tegen Arsenal uiteraard niet doen.
De heenwedstrijd op 23 september 2018 werd met 2-0 gewonnen door Arsenal na doelpunten van Lacazette en Aubameyang. Vorig seizoen wonnen de Gunners met 2-5 aan de Mersey. Everton kon een vroege voorsprong via de ondertussen vertrokken Wayne Rooney niet vasthouden en de Gunners liepen tot 1-3 uit. In een sensationele blessuretijd scoorden nog Ramsey, Omar Niasse voor Everton en het slotakkoord was voor Alexis Sanchez.
Een jaargang eerder echter was de uitwedstrijd bij Everton één van die dramatische prestaties van de Gunners. De voorsprong via Alexis Sanchez kon door een slap en lusteloos Arsenal niet vastgehouden worden en Everton won, met goals van Seamus Coleman vlak voor rust en Ashley Williams op enkele minuten voor affluiten.
De nummers 3, 4, 5 en 6 van de rangschikking staan heel erg kort bij elkaar. Elk puntenverlies kan een achteruitgang van drie plaatsen betekenen. Unai Emery heeft dat natuurlijk ook gezien en we verwachten een Arsenal dat er opnieuw zal staan en er alles aan zal doen om die derde plaats te consolideren. Om dan, met een moreel hoog in het zenit, Napoli warm te ontvangen.
Met nog zeven wedstrijden te gaan hebben de Gunners nu de derde plaats bemachtigd. Tottenham verloor immers de topper op Anfield, en volgt daardoor op twee eenheden van de Londense rivaal. Van die zeven wedstrijden speelt Arsenal enkel nog tegen Crystal Palace en Brighton aan huis. Er zijn nog uitwedstrijden bij Watford, Wolverhampton, Leicester City en Burnley, maar de eerste opdracht brengt de Gunners naar de blauwe kant van de Mersey.
Zondag 07/04/19, 14u05 Goodison Park: Premier League matchweek 33: Everton – Arsenal
The Toffees van de Portugese coach Marco Silva vinden we terug op plaats 9 in het klassement, met 43 punten en een doelsaldo dat nagenoeg in evenwicht is.
Marco Silva is sinds het begin van dit seizoen in dienst bij Everton. Hij heeft een beperkte ervaring in Engeland na (korte) passages bij Hull City en Watford. Voorheen coachte hij Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos. Bij Everton nam hij over van de altijd opnieuw weer ergens opduikende Sam Allardyce, en na een periode van vijf coaches in drie jaar (Roberto Martinez, Joe Royle, Ronald Koeman, David Unsworth en Sam Allardyce) is het op dat vlak nu wat rustiger geworden in Goodison Park.
Voor Arsenal wordt het uiteraard een weerzien met Theo Walcott. Theo scoorde tot hiertoe drie keer in competitie voor Everton, maar scoren moet hij tegen Arsenal uiteraard niet doen.
De heenwedstrijd op 23 september 2018 werd met 2-0 gewonnen door Arsenal na doelpunten van Lacazette en Aubameyang. Vorig seizoen wonnen de Gunners met 2-5 aan de Mersey. Everton kon een vroege voorsprong via de ondertussen vertrokken Wayne Rooney niet vasthouden en de Gunners liepen tot 1-3 uit. In een sensationele blessuretijd scoorden nog Ramsey, Omar Niasse voor Everton en het slotakkoord was voor Alexis Sanchez.
Een jaargang eerder echter was de uitwedstrijd bij Everton één van die dramatische prestaties van de Gunners. De voorsprong via Alexis Sanchez kon door een slap en lusteloos Arsenal niet vastgehouden worden en Everton won, met goals van Seamus Coleman vlak voor rust en Ashley Williams op enkele minuten voor affluiten.
De nummers 3, 4, 5 en 6 van de rangschikking staan heel erg kort bij elkaar. Elk puntenverlies kan een achteruitgang van drie plaatsen betekenen. Unai Emery heeft dat natuurlijk ook gezien en we verwachten een Arsenal dat er opnieuw zal staan en er alles aan zal doen om die derde plaats te consolideren. Om dan, met een moreel hoog in het zenit, Napoli warm te ontvangen.
RUN-IN VOOR DE CHAMPIONS LEAGUE KWALIFICATIE
Het goodwill-reisje van Arsenal naar de Verenigde Arabische Emiraten werd afgesloten met een 2-3 overwinning tegen Al-Nasr. Veel spelers hadden interlandverplichtingen en het was dus een verjongd elftal dat de thuisploeg partij gaf. Jenkinson, Lacazette en de jonge John-Jules maakten de Londense treffers.
Maandag 01/04/2019, 20u Emirates, Premier League, Matchweek 32: Arsenal – Newcastle
Doordat Wolverhampton Wanderers nog actief was in de FA Cup werd het competitieduel van de Gunners op Molineux uitgesteld naar een latere datum en kon Chelsea, mits overwinning bij Everton, de vierde plaats overnemen van Arsenal. De Blues verloren echter met 2-0 en zo zien we Arsenal met nog acht wedstrijden te spelen netjes alleen op die Champions League plaats, met slechts 1 punt achterstand op Tottenham. Op plaats vijf volgt Manchester United met twee punten minder, Chelsea heeft drie punten minder op plaats zes. Ook het doelsaldo is netjes in het voordeel van Arsenal. En zo hebben de Gunners alles in eigen handen. Bovendien hoeft er niet meer gespeeld te worden tegen de rechtstreekse concurrenten, het programma tegen de andere clubs uit de top zes van het klassement is immers afgewerkt. Dat biedt uiteraard geen enkele garantie op die felbegeerde Champions League plek, maar we kunnen het niet genoeg herhalen dat Unai Emery, ondanks alle kritiek, zijn ploeg mooi op koers heeft.
In het verdere programma van de top zes zien we overigens nog topwedstrijden aankomen als het stadsderby in Manchester, Liverpool-Tottenham, Liverpool-Chelsea, Manchester City-Tottenham en Manchester United-Chelsea.
Zich kwalificeren voor de halve finale van de Europa League lijkt met de loting tegen SSC Napoli (zowat de lastigste tegenstrever uit de pot) geen sinecure te worden. Indien deze horde genomen wordt, wacht een halve finale in het zuiden van Spanje, tegen ofwel Villarreal (met mogelijk weerzien met Santi Cazorla) ofwel Valencia (mogelijk weerzien met Gabriël Paulista en Francis Coquelin). Dat is voorlopig nog toekomstmuziek, eerst moet gewonnen worden van Newcastle United.
Manager Rafa Benitez heeft zijn ploeg voorlopig op een veilige plaats, zij het in de rechterhelft van de rangschikking gepiloteerd. De Magpies draaien dan ook een vrij grijs seizoen, met tot hiertoe slechts één uitschieter, namelijk de 2-1 overwinning tegen Manchester City in januari. Op verplaatsing wonnen ze slechts 2 maal, even veel als Cardiff City. Alleen Huddersfield (1 zege) en Fulham (geen enkele overwinning) doen het op dat punt slechter. Een overwinning op het veld van Arsenal zou een verrassing van formaat zijn. De laatste keer dat het Newcastle lukte was op 7 november 2010 met een kopbaldoelpunt van Andy Carroll op assist van Joey Barton. Er volgden daarna nog overwinningen van Arsenal met 7-3 en 4-1 maar de laatste jaren bleef het bij een magere 1-0.
Ook merkwaardig is de aanduiding van Anthony Taylor voor deze wedstrijd, het is namelijk reeds de zesde maal dat de 40-jarige referee uit het zuiden van Greater Manchester de Gunners onder zijn hoede krijgt.
Wat er ook van zij, Arsenal moet de kans grijpen om maandagavond de derde plaats te pakken. Puntenverlies van de Spurs (die een uitwedstrijd op Anfield moeten afwerken) lijkt immers niet denkbeeldig.
Maandag 01/04/2019, 20u Emirates, Premier League, Matchweek 32: Arsenal – Newcastle
Doordat Wolverhampton Wanderers nog actief was in de FA Cup werd het competitieduel van de Gunners op Molineux uitgesteld naar een latere datum en kon Chelsea, mits overwinning bij Everton, de vierde plaats overnemen van Arsenal. De Blues verloren echter met 2-0 en zo zien we Arsenal met nog acht wedstrijden te spelen netjes alleen op die Champions League plaats, met slechts 1 punt achterstand op Tottenham. Op plaats vijf volgt Manchester United met twee punten minder, Chelsea heeft drie punten minder op plaats zes. Ook het doelsaldo is netjes in het voordeel van Arsenal. En zo hebben de Gunners alles in eigen handen. Bovendien hoeft er niet meer gespeeld te worden tegen de rechtstreekse concurrenten, het programma tegen de andere clubs uit de top zes van het klassement is immers afgewerkt. Dat biedt uiteraard geen enkele garantie op die felbegeerde Champions League plek, maar we kunnen het niet genoeg herhalen dat Unai Emery, ondanks alle kritiek, zijn ploeg mooi op koers heeft.
In het verdere programma van de top zes zien we overigens nog topwedstrijden aankomen als het stadsderby in Manchester, Liverpool-Tottenham, Liverpool-Chelsea, Manchester City-Tottenham en Manchester United-Chelsea.
Zich kwalificeren voor de halve finale van de Europa League lijkt met de loting tegen SSC Napoli (zowat de lastigste tegenstrever uit de pot) geen sinecure te worden. Indien deze horde genomen wordt, wacht een halve finale in het zuiden van Spanje, tegen ofwel Villarreal (met mogelijk weerzien met Santi Cazorla) ofwel Valencia (mogelijk weerzien met Gabriël Paulista en Francis Coquelin). Dat is voorlopig nog toekomstmuziek, eerst moet gewonnen worden van Newcastle United.
Manager Rafa Benitez heeft zijn ploeg voorlopig op een veilige plaats, zij het in de rechterhelft van de rangschikking gepiloteerd. De Magpies draaien dan ook een vrij grijs seizoen, met tot hiertoe slechts één uitschieter, namelijk de 2-1 overwinning tegen Manchester City in januari. Op verplaatsing wonnen ze slechts 2 maal, even veel als Cardiff City. Alleen Huddersfield (1 zege) en Fulham (geen enkele overwinning) doen het op dat punt slechter. Een overwinning op het veld van Arsenal zou een verrassing van formaat zijn. De laatste keer dat het Newcastle lukte was op 7 november 2010 met een kopbaldoelpunt van Andy Carroll op assist van Joey Barton. Er volgden daarna nog overwinningen van Arsenal met 7-3 en 4-1 maar de laatste jaren bleef het bij een magere 1-0.
Ook merkwaardig is de aanduiding van Anthony Taylor voor deze wedstrijd, het is namelijk reeds de zesde maal dat de 40-jarige referee uit het zuiden van Greater Manchester de Gunners onder zijn hoede krijgt.
Wat er ook van zij, Arsenal moet de kans grijpen om maandagavond de derde plaats te pakken. Puntenverlies van de Spurs (die een uitwedstrijd op Anfield moeten afwerken) lijkt immers niet denkbeeldig.
17 JAAR WACHTEN OP EEN TROFEE
Door Marcel Bogaerts
We beleven twee minder boeiende weekends nu Arsenal niet in actie komt, en we zullen niet de eerste of de laatste zijn die dan in een verloren moment terugkeert naar het verleden, naar de dagen waarin we Arsenal leerden kennen en de club in ons hart sloten. We schrijven 1969-1970 en in tegenstelling tot wat velen misschien zullen denken was dat niet de tijd toen de dieren nog spraken.
In eigen land werden in 1969 onder meer de postcode en het rijbewijs ingevoerd, won Eddy Merckx zijn eerste Ronde Van Vlaanderen en zijn eerste Tour de France en opende Koning Boudewijn de Kennedy-tunnel.
Internationaal stak de Tsjechische student Jan Palach zichzelf in brand in Praag, werden de Boeing 747 en de Concorde getest en de QE2 te water gelaten. Sharon Tate werd vermoord door de Manson familie en een duizelingwekkende 400.000 toeschouwers wonen het Woodstock festival bij. Maar de “gigantische sprong voor de mensheid” van eerste mens op de maan Neil Armstrong was zonder twijfel de gebeurtenis die de ganse wereldbevolking in de ban hield.
In 1970 werd in België een aanvang genomen met de staatshervorming en won Eddy Merckx opnieuw de Ronde Van Frankrijk voor de Nederlander Joop Zoetemelk.
Feyenoord won de Europabeker voor Landskampioenen na een 2-1 overwinning op Celtic in San Siro. De Rotterdammers wonnen later ook de wereldbeker voor clubs door zich de betere te tonen van het Argentijnse Estudiantes de la Plata. En Brazilië, met “en vedette” Péle, Jairzinho, Rivelino, Tostao e.a. Gerson zegevierde met 4-1 tegen Italië en werd wereldkampioen voetbal in Mexico. De toen Witte Duivels onder leiding van Raymond Goethals waren er ook bij maar moesten na de groepsfase naar huis (3-0 winst tegen El Salvador, maar nederlagen tegen Sovjet-Unie 4-1 en Mexico 1-0).
Apollo 13 bereikte de maan niet na explosie in een zuurstoftank en de wereld keek ademloos toe hoe de astronauten desondanks veilig op aarde terugkeerden. Popster Jimi Hendrix overleed na een overdosis en de Verenigde Staten proberen via een inval in Cambodja de Vietcong te verdrijven.
En na deze geschiedenisles kijken we in 1969 naar de eindstand van de Engelse eerste afdeling. Leeds United veroverde de titel, voor Liverpool, Everton, Arsenal, Chelsea en Tottenham. Voor de Europabeker voor Jaarbeurssteden van de jaargang 1969-1970 waren aangeduid: Liverpool, Newcastle, Arsenal en Southampton.
Op Highbury wachtte men toen reeds sinds de zomer van 1953 op een trofee. Zolang was het geleden dat Arsenal nog een trofee had mogen vieren. Preston North End eindigde met evenveel punten maar de Gunners hadden een veel beter doelpuntensaldo.
Het zou in eigen land ook in 1970 niet gebeuren, want de ploeg van manager Bertie Mee (foto) eindigde slechts 12e in de competitie. De Gunners maakten echter naam in Europa.
We beleven twee minder boeiende weekends nu Arsenal niet in actie komt, en we zullen niet de eerste of de laatste zijn die dan in een verloren moment terugkeert naar het verleden, naar de dagen waarin we Arsenal leerden kennen en de club in ons hart sloten. We schrijven 1969-1970 en in tegenstelling tot wat velen misschien zullen denken was dat niet de tijd toen de dieren nog spraken.
In eigen land werden in 1969 onder meer de postcode en het rijbewijs ingevoerd, won Eddy Merckx zijn eerste Ronde Van Vlaanderen en zijn eerste Tour de France en opende Koning Boudewijn de Kennedy-tunnel.
Internationaal stak de Tsjechische student Jan Palach zichzelf in brand in Praag, werden de Boeing 747 en de Concorde getest en de QE2 te water gelaten. Sharon Tate werd vermoord door de Manson familie en een duizelingwekkende 400.000 toeschouwers wonen het Woodstock festival bij. Maar de “gigantische sprong voor de mensheid” van eerste mens op de maan Neil Armstrong was zonder twijfel de gebeurtenis die de ganse wereldbevolking in de ban hield.
In 1970 werd in België een aanvang genomen met de staatshervorming en won Eddy Merckx opnieuw de Ronde Van Frankrijk voor de Nederlander Joop Zoetemelk.
Feyenoord won de Europabeker voor Landskampioenen na een 2-1 overwinning op Celtic in San Siro. De Rotterdammers wonnen later ook de wereldbeker voor clubs door zich de betere te tonen van het Argentijnse Estudiantes de la Plata. En Brazilië, met “en vedette” Péle, Jairzinho, Rivelino, Tostao e.a. Gerson zegevierde met 4-1 tegen Italië en werd wereldkampioen voetbal in Mexico. De toen Witte Duivels onder leiding van Raymond Goethals waren er ook bij maar moesten na de groepsfase naar huis (3-0 winst tegen El Salvador, maar nederlagen tegen Sovjet-Unie 4-1 en Mexico 1-0).
Apollo 13 bereikte de maan niet na explosie in een zuurstoftank en de wereld keek ademloos toe hoe de astronauten desondanks veilig op aarde terugkeerden. Popster Jimi Hendrix overleed na een overdosis en de Verenigde Staten proberen via een inval in Cambodja de Vietcong te verdrijven.
En na deze geschiedenisles kijken we in 1969 naar de eindstand van de Engelse eerste afdeling. Leeds United veroverde de titel, voor Liverpool, Everton, Arsenal, Chelsea en Tottenham. Voor de Europabeker voor Jaarbeurssteden van de jaargang 1969-1970 waren aangeduid: Liverpool, Newcastle, Arsenal en Southampton.
Op Highbury wachtte men toen reeds sinds de zomer van 1953 op een trofee. Zolang was het geleden dat Arsenal nog een trofee had mogen vieren. Preston North End eindigde met evenveel punten maar de Gunners hadden een veel beter doelpuntensaldo.
Het zou in eigen land ook in 1970 niet gebeuren, want de ploeg van manager Bertie Mee (foto) eindigde slechts 12e in de competitie. De Gunners maakten echter naam in Europa.
Arsenal begon met een 3-0 zege tegen Glentoran Belfast. De 1-0 nederlaag in de terugwedstrijd deed niets meer ter zake. Vervolgens werd 0-0 gelijk gespeeld bij Sporting Lissabon en wonnen de Gunners de terugwedstrijd, opnieuw met 3-0. Belgische aanwezigheid bij de uitwedstrijd van de derde ronde bij het Franse Rouen, in de persoon van scheidsrechter Franz Geluck. Na een 0-0 uit werd het “one-nil to the Arsenal” op 13 januari 1970.
In maart, in de kwartfinale, rekende Arsenal genadeloos af met het Roemeense Dinamo Bacau. Met 0-2 in Roemenië en maar liefst 7-1 op Highbury, met goals van John Radford (2), Charlie George (2), Jon Sammels (2) en de latere coach George Graham.
Ajax Amsterdam was de tegenstrever in de halve finale. De 3-0 overwinning op Highbury was ruim genoeg en Ajax bleef nadien op eigen veld op 1-0 steken. Arsenal was klaar voor zijn eerste Europese finale.
Op 22 april 1970 keken 37.000 toeschouwers in het toenmalige Emile Verséstadion ademloos toe hoe Sporting Anderlecht brandhout maakte van Arsenal. Met doelpunten van Johan Devrindt en Jan Mulder stond het aan de rust 2-0 en toen een kwartier voor tijd opnieuw Jan Mulder er 3-0 van maakte leek het lot van Arsenal bezegeld. De thuisploeg had echter op zijn adem getrapt en 8 minuten voor tijd maakte Ray Kennedy het doelpunt van de hoop.
De return, zes dagen later, werd voor meer dan 51.000 toeschouwers gespeeld in een slijkerig Highbury. De Schot Eddy Kelly bracht Arsenal voor na 25 minuten, maar het duurde tot een kwartier voor tijd voor John Radford (foto, met 111 doelpunten in 379 wedstrijden nummer vier op de topscorers lijst aller tijden van de Gunners) er eentje kon bijdoen en zo de cup virtueel op Highbury kon houden.
In maart, in de kwartfinale, rekende Arsenal genadeloos af met het Roemeense Dinamo Bacau. Met 0-2 in Roemenië en maar liefst 7-1 op Highbury, met goals van John Radford (2), Charlie George (2), Jon Sammels (2) en de latere coach George Graham.
Ajax Amsterdam was de tegenstrever in de halve finale. De 3-0 overwinning op Highbury was ruim genoeg en Ajax bleef nadien op eigen veld op 1-0 steken. Arsenal was klaar voor zijn eerste Europese finale.
Op 22 april 1970 keken 37.000 toeschouwers in het toenmalige Emile Verséstadion ademloos toe hoe Sporting Anderlecht brandhout maakte van Arsenal. Met doelpunten van Johan Devrindt en Jan Mulder stond het aan de rust 2-0 en toen een kwartier voor tijd opnieuw Jan Mulder er 3-0 van maakte leek het lot van Arsenal bezegeld. De thuisploeg had echter op zijn adem getrapt en 8 minuten voor tijd maakte Ray Kennedy het doelpunt van de hoop.
De return, zes dagen later, werd voor meer dan 51.000 toeschouwers gespeeld in een slijkerig Highbury. De Schot Eddy Kelly bracht Arsenal voor na 25 minuten, maar het duurde tot een kwartier voor tijd voor John Radford (foto, met 111 doelpunten in 379 wedstrijden nummer vier op de topscorers lijst aller tijden van de Gunners) er eentje kon bijdoen en zo de cup virtueel op Highbury kon houden.
Amper één minuutje later was er definitieve zekerheid toen Jon Sammels er 3-0 van maakte. In een helse atmosfeer, met voortdurend als serpentines gebruikte rollen toiletpapier (een rare Engelse gewoonte in die tijd) speelde Arsenal de wedstrijd uit en veroverde zo de Europabeker voor Jaarbeurssteden.
ARABISCH INTERMEZZO
Door Marcel Bogaerts
In de terugwedstrijd tegen Stade Rennes zette Arsenal binnen het kwartier de puntjes op de i. Nog voor het kwartier stond het 2-0 met goals van Pierre-Emerick Aubameyang en Ainsley Maitland-Niles, op aangeven van de Gabonese spits, die de bal mogelijk in buitenspelpositie had aangenomen.
Het vervolg was minder positief. Weer gingen de Gunners wat achterover leunen en zo kreeg Rennes de kans om in de wedstrijd te komen. Zonder echt brandgevaarlijk te zijn en open doelkansen te forceren konden de roodzwarte aanvallers toch een aantal keer op doel geven. Twee keer werd het doelkader getroffen, maar ook werden ze minstens tien keer op duidelijk buitenspel betrapt. Voor het overige was het eigenlijk een Europa onwaardige vertoning. Langs beide zijden kregen we slordige passes, onnodig balverlies en drieste overtredingen. Bij al dat gehakketak past alleen de conclusie dat de afwezigen dit keer gelijk hadden.
Met nog twintig minuten op de klok greep Unai Emery in. Alex Iwobi en Henrikh Mkhitaryan verschenen op het veld voor Mesut Özil en Alexandre Lacazette. Als bij toverslag maakte Arsenal het speelveld breder en werd er opeens weer vlot gecombineerd. De tegenstrever uit Bretagne kreeg het erg lastig en Aubameyang maakte 3-0, waarna de Gabonees nog twee open doelkansen de nek wist om te wringen. Het zij hem vergeven maar de manier waarop hij bij de 3-0 het nodig vond de clown uit te hangen met een masker, zo op een domme gele kaart liep en misschien wel door schorsing een latere Europese wedstrijd misloopt kan niet door de beugel vinden wij. Het zal wel aan ons liggen.
De competitie-pauze voor de slotfase van deze jaargang wordt door Arsenal gebruikt om de sponsor te plezieren. De Gunners vertrekken naar Dubai voor een vijfdaags trainingskamp, ontspanning en een oefenwedstrijd.
Dinsdag 26/03/2019 18u, Al Maktoum stadion, vriendschappelijk: Al-Nasr Dubai SC – Arsenal
Sponsorverplichtingen leiden Arsenal naar de thuisbasis van Emirates. De Gunners zijn er te gast om de officiële openingsceremonie van het vernieuwde Al Maktoum Stadium af te sluiten met een wedstrijd tegen het lokale Al-Nasr Dubai SC.
Het stadion werd gebouwd in 1981 en werd vorig jaar gerenoveerd met het oog op de wedstrijden voor de Asian Cup eerder dit jaar. Er werden uiteindelijk zes wedstrijden voor dit tornooi in het stadion afgewerkt waarbij vooral de groepswedstrijd tussen Iran en Irak de aandacht trok toen alle 15.000 tickets de deur uit waren. Het duel tussen de vroegere aartsvijanden eindigde overigens op 0-0.
De tegenstrever van Arsenal, thuisclub Al-Nasr Dubai SC, bestaat sinds 1945. In de lokale UAE Arabian Gulf League wordt de club momenteel door degradatie bedreigd. Hun coach is de Spanjaard Benat San José Gil, die zijn trainersloopbaan begon bij Al Ittihad en Al Ettifaq in buurland Saudi-Arabië en het daarna probeerde in Zuid-Amerika bij de Chileense clubs Antofagasta en Universidad Catholica, met tussendoor een Boliviaans intermezzo bij Bolivar.
De bekendste speler bij Al-Nasr is Alvaro Negredo, in Engeland bekend van een passage bij Manchester City en Middlesbrough, maar ook actief in Spanje bij Real Madrid, Almeria, Sevilla en Valencia die nu, na nog een contract bij het Turkse Besiktas, als 34-jarige in Dubai aan de kost komt.
De lijst van ex-spelers van Al-Nasr bevat enkele bekende namen, zoals Yohann Cabaye, Luca Toni en niet in het minst Nenad Jestrovic. Gecoacht werd de club onder meer door Don Revie, Foeke Booy, Walter Zenga en Cesare Prandelli.
Een leuk tussendoortje, een luxe-reisje naar Dubai en trainen bij een temperatuur van ongeveer 25 graden in deze tijd van het jaar. Het leven van een topvoetballer is toch niet slecht.
In de terugwedstrijd tegen Stade Rennes zette Arsenal binnen het kwartier de puntjes op de i. Nog voor het kwartier stond het 2-0 met goals van Pierre-Emerick Aubameyang en Ainsley Maitland-Niles, op aangeven van de Gabonese spits, die de bal mogelijk in buitenspelpositie had aangenomen.
Het vervolg was minder positief. Weer gingen de Gunners wat achterover leunen en zo kreeg Rennes de kans om in de wedstrijd te komen. Zonder echt brandgevaarlijk te zijn en open doelkansen te forceren konden de roodzwarte aanvallers toch een aantal keer op doel geven. Twee keer werd het doelkader getroffen, maar ook werden ze minstens tien keer op duidelijk buitenspel betrapt. Voor het overige was het eigenlijk een Europa onwaardige vertoning. Langs beide zijden kregen we slordige passes, onnodig balverlies en drieste overtredingen. Bij al dat gehakketak past alleen de conclusie dat de afwezigen dit keer gelijk hadden.
Met nog twintig minuten op de klok greep Unai Emery in. Alex Iwobi en Henrikh Mkhitaryan verschenen op het veld voor Mesut Özil en Alexandre Lacazette. Als bij toverslag maakte Arsenal het speelveld breder en werd er opeens weer vlot gecombineerd. De tegenstrever uit Bretagne kreeg het erg lastig en Aubameyang maakte 3-0, waarna de Gabonees nog twee open doelkansen de nek wist om te wringen. Het zij hem vergeven maar de manier waarop hij bij de 3-0 het nodig vond de clown uit te hangen met een masker, zo op een domme gele kaart liep en misschien wel door schorsing een latere Europese wedstrijd misloopt kan niet door de beugel vinden wij. Het zal wel aan ons liggen.
De competitie-pauze voor de slotfase van deze jaargang wordt door Arsenal gebruikt om de sponsor te plezieren. De Gunners vertrekken naar Dubai voor een vijfdaags trainingskamp, ontspanning en een oefenwedstrijd.
Dinsdag 26/03/2019 18u, Al Maktoum stadion, vriendschappelijk: Al-Nasr Dubai SC – Arsenal
Sponsorverplichtingen leiden Arsenal naar de thuisbasis van Emirates. De Gunners zijn er te gast om de officiële openingsceremonie van het vernieuwde Al Maktoum Stadium af te sluiten met een wedstrijd tegen het lokale Al-Nasr Dubai SC.
Het stadion werd gebouwd in 1981 en werd vorig jaar gerenoveerd met het oog op de wedstrijden voor de Asian Cup eerder dit jaar. Er werden uiteindelijk zes wedstrijden voor dit tornooi in het stadion afgewerkt waarbij vooral de groepswedstrijd tussen Iran en Irak de aandacht trok toen alle 15.000 tickets de deur uit waren. Het duel tussen de vroegere aartsvijanden eindigde overigens op 0-0.
De tegenstrever van Arsenal, thuisclub Al-Nasr Dubai SC, bestaat sinds 1945. In de lokale UAE Arabian Gulf League wordt de club momenteel door degradatie bedreigd. Hun coach is de Spanjaard Benat San José Gil, die zijn trainersloopbaan begon bij Al Ittihad en Al Ettifaq in buurland Saudi-Arabië en het daarna probeerde in Zuid-Amerika bij de Chileense clubs Antofagasta en Universidad Catholica, met tussendoor een Boliviaans intermezzo bij Bolivar.
De bekendste speler bij Al-Nasr is Alvaro Negredo, in Engeland bekend van een passage bij Manchester City en Middlesbrough, maar ook actief in Spanje bij Real Madrid, Almeria, Sevilla en Valencia die nu, na nog een contract bij het Turkse Besiktas, als 34-jarige in Dubai aan de kost komt.
De lijst van ex-spelers van Al-Nasr bevat enkele bekende namen, zoals Yohann Cabaye, Luca Toni en niet in het minst Nenad Jestrovic. Gecoacht werd de club onder meer door Don Revie, Foeke Booy, Walter Zenga en Cesare Prandelli.
Een leuk tussendoortje, een luxe-reisje naar Dubai en trainen bij een temperatuur van ongeveer 25 graden in deze tijd van het jaar. Het leven van een topvoetballer is toch niet slecht.
