NU NIET MEER VERSLAPPEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal-Everton was een adembenemend Premier League duel, een wedstrijd tussen twee teams die met een nieuwe manager uit een diep dal geklauterd zijn, die de blikken terug naar boven gericht hebben en die zich met een dergelijke wedstrijdmentaliteit gewoon moeten mengen in de debatten om de Europese plaatsen.
Het begon nochtans slecht voor Arsenal want de Gunners waren na nog geen minuut spelen op achtervolgen aangewezen. De acrobatische poging van Calvert-Lewin kwam verdacht dichtbij het hoofd van David Luiz, maar de Braziliaan was zelf met ware doodsverachting naar de bal gegaan. Een doelpunt dat in sommige competities afgekeurd zou worden, maar scheidsrechter Atwell onmiddellijk naar de hel verwensen is ons toch een stap te ver.
De thuisploeg was even van slag, maar slaagde er toch in de wedstrijd in handen te nemen. Rond het halfuur leverde dat twee treffers op. Eerst stuurde Granit Xhaka op links de ingevallen Bukayo Saka weg. Het jonge talent verstuurde een heerlijke bal voor doel waar Eddie Nketiah pijlsnel opdook en afwerkte. Dan was het David Luiz (in erg goede doen de laatste weken) die met een haarfijne dieptepass Aubameyang wegstuurde. De Gabonese topschutter ging alleen op Pickford af en miste niet.
Everton maakte via Richarlison dan nog gelijk vlak voor affluiten van de eerste helft en het moet lang geleden zijn dat de toeschouwers in het Emirates nog zo’n 45 minuten te zien hadden gekregen.
Game on, en hoe! Wat Everton kon, kunnen wij beter dacht men bij Arsenal en na amper 20 seconden stuurde Mesut Özil op rechts Nicolas Pepe weg. De voorzet van de Ivoriaan vond het hoofd van Aubameyang en het stond 3-2.
Arsenal wilde best nog meer, en nu was het de beurt van Everton om van slag te zijn. Maar ook de Toffees herstelden zich en gingen verbeten op zoek naar de gelijkmaker en mogelijk zelfs meer. Dan was het de beurt aan Bernd Leno om zich in de kijker te spelen met enkele knappe reddingen. Arsenal zelf wist nog een keer het doelhout te raken, maar moest toch het grootste gedeelte van de tweede helft aan de bezoekers laten. Uiteindelijk werd de overwinning over de streep getrokken, en er zal geen eerlijke Gooner ter wereld zijn die Everton een puntje zou misgund hebben.
Mikel Arteta heeft op korte tijd een ploeg op het veld gezet, de neuzen in dezelfde richting geduwd en er voor gezorgd dat de zon steeds meer door de donkere wolken begint te breken. De volgende opdrachten in andere competities moeten de positieve trend nu zonder meer bevestigen.
Arsenal-Everton was een adembenemend Premier League duel, een wedstrijd tussen twee teams die met een nieuwe manager uit een diep dal geklauterd zijn, die de blikken terug naar boven gericht hebben en die zich met een dergelijke wedstrijdmentaliteit gewoon moeten mengen in de debatten om de Europese plaatsen.
Het begon nochtans slecht voor Arsenal want de Gunners waren na nog geen minuut spelen op achtervolgen aangewezen. De acrobatische poging van Calvert-Lewin kwam verdacht dichtbij het hoofd van David Luiz, maar de Braziliaan was zelf met ware doodsverachting naar de bal gegaan. Een doelpunt dat in sommige competities afgekeurd zou worden, maar scheidsrechter Atwell onmiddellijk naar de hel verwensen is ons toch een stap te ver.
De thuisploeg was even van slag, maar slaagde er toch in de wedstrijd in handen te nemen. Rond het halfuur leverde dat twee treffers op. Eerst stuurde Granit Xhaka op links de ingevallen Bukayo Saka weg. Het jonge talent verstuurde een heerlijke bal voor doel waar Eddie Nketiah pijlsnel opdook en afwerkte. Dan was het David Luiz (in erg goede doen de laatste weken) die met een haarfijne dieptepass Aubameyang wegstuurde. De Gabonese topschutter ging alleen op Pickford af en miste niet.
Everton maakte via Richarlison dan nog gelijk vlak voor affluiten van de eerste helft en het moet lang geleden zijn dat de toeschouwers in het Emirates nog zo’n 45 minuten te zien hadden gekregen.
Game on, en hoe! Wat Everton kon, kunnen wij beter dacht men bij Arsenal en na amper 20 seconden stuurde Mesut Özil op rechts Nicolas Pepe weg. De voorzet van de Ivoriaan vond het hoofd van Aubameyang en het stond 3-2.
Arsenal wilde best nog meer, en nu was het de beurt van Everton om van slag te zijn. Maar ook de Toffees herstelden zich en gingen verbeten op zoek naar de gelijkmaker en mogelijk zelfs meer. Dan was het de beurt aan Bernd Leno om zich in de kijker te spelen met enkele knappe reddingen. Arsenal zelf wist nog een keer het doelhout te raken, maar moest toch het grootste gedeelte van de tweede helft aan de bezoekers laten. Uiteindelijk werd de overwinning over de streep getrokken, en er zal geen eerlijke Gooner ter wereld zijn die Everton een puntje zou misgund hebben.
Mikel Arteta heeft op korte tijd een ploeg op het veld gezet, de neuzen in dezelfde richting geduwd en er voor gezorgd dat de zon steeds meer door de donkere wolken begint te breken. De volgende opdrachten in andere competities moeten de positieve trend nu zonder meer bevestigen.
Donderdag 27/02/2020, 20u00 Emirates, Europa League: Arsenal - Olympiacos
Met de 0-1 zege in Piraeus heeft Arsenal een prima uitgangspositie verworven, maar het zou een grandioze misvatting zijn de kwalificatie al voor zekerheid te nemen. We verwachten evenwel een geconcentreerd Arsenal, met de nodige aandacht voor de Franse veteraan Valbuena, in de heenwedstrijd een generaal op het veld, en we zien de Gunners deze horde dan ook zonder veel problemen nemen. De overblijvende clubs in het Europa League tornooi staan bijna allemaal garant voor een interessante loting overigens.
Met de 0-1 zege in Piraeus heeft Arsenal een prima uitgangspositie verworven, maar het zou een grandioze misvatting zijn de kwalificatie al voor zekerheid te nemen. We verwachten evenwel een geconcentreerd Arsenal, met de nodige aandacht voor de Franse veteraan Valbuena, in de heenwedstrijd een generaal op het veld, en we zien de Gunners deze horde dan ook zonder veel problemen nemen. De overblijvende clubs in het Europa League tornooi staan bijna allemaal garant voor een interessante loting overigens.
Maandag 02/03/2020, 19u45 Fratton Park, FA Cup: Portsmouth – Arsenal
Na de kwalificatie in Bournemouth is het opnieuw aan de kust dat de Gunners het FA Cup tornooi verder zullen zetten.
Het in 1898 gestichte Portsmouth FC heeft turbulente jaren achter de rug. Na twee landstitels (1949 en 1950) en een FA cup (1939) in een grijs verleden werd in 2008 nog eens de FA Cup behaald. Portsmouth versloeg in de finale Cardiff City met 1-0 en mocht voor de enige keer in zijn bestaan Europa in. Vitoria Guimaraes, ons welbekend, was een haalbare klip in de voorronde, maar in de groepsfase met Braga, Milan, Wolfsburg en Heerenveen liep het Europese avontuur ten einde voor Pompey.
De eigenaars hadden hun financiële hand echter overspeeld, en in 2010 degradeerde de club. Na twee seizoenen in de Championship volgde een nieuwe, dubbele degradatie. In 2017 werd de titel veroverd in League Two.
Pompey staat dit seizoen in die League One momenteel op de 7e plaats en heeft met nog 15 wedstrijden te spelen alle kans om mee te doen voor promotie naar de Championship.
Er wacht Arsenal beslist een warm onthaal in Fratton Park. De laatste duels in de Premier League, in het seizoen 2009/2010 werden overtuigend gewonnen door de Londenaars. Zowel in Londen als in Portsmouth boekte Arsenal een 4-1 zege. De thuiswedstrijd op 22 augustus 2009 was één van de helaas veel te zeldzame gloriedagen van Abou Diaby. De Franse Ivoriaan scoorde in minuut 18 en minuut 22.
Het laatste duel in de FA cup was een kwartfinale op 6 maart 2004. Thierry Henry en Freddie Ljungberg scoorden elk twee keer en de forfaitscore (want ook Kolo Touré had nog gescoord) werd in de slotminuut nog afgewend door Teddy Sheringham. Manager van dienst bij Pompey was Harry Redknapp.
Nu mag de FA Cup elk seizoen wel zijn eigen verhaal schrijven, maar een overwinning van Portsmouth lijkt ons niet onmiddellijk een voor de hand liggend resultaat. Uitgeschakeld worden door een League One club is hoe dan ook een blamage.
Na de kwalificatie in Bournemouth is het opnieuw aan de kust dat de Gunners het FA Cup tornooi verder zullen zetten.
Het in 1898 gestichte Portsmouth FC heeft turbulente jaren achter de rug. Na twee landstitels (1949 en 1950) en een FA cup (1939) in een grijs verleden werd in 2008 nog eens de FA Cup behaald. Portsmouth versloeg in de finale Cardiff City met 1-0 en mocht voor de enige keer in zijn bestaan Europa in. Vitoria Guimaraes, ons welbekend, was een haalbare klip in de voorronde, maar in de groepsfase met Braga, Milan, Wolfsburg en Heerenveen liep het Europese avontuur ten einde voor Pompey.
De eigenaars hadden hun financiële hand echter overspeeld, en in 2010 degradeerde de club. Na twee seizoenen in de Championship volgde een nieuwe, dubbele degradatie. In 2017 werd de titel veroverd in League Two.
Pompey staat dit seizoen in die League One momenteel op de 7e plaats en heeft met nog 15 wedstrijden te spelen alle kans om mee te doen voor promotie naar de Championship.
Er wacht Arsenal beslist een warm onthaal in Fratton Park. De laatste duels in de Premier League, in het seizoen 2009/2010 werden overtuigend gewonnen door de Londenaars. Zowel in Londen als in Portsmouth boekte Arsenal een 4-1 zege. De thuiswedstrijd op 22 augustus 2009 was één van de helaas veel te zeldzame gloriedagen van Abou Diaby. De Franse Ivoriaan scoorde in minuut 18 en minuut 22.
Het laatste duel in de FA cup was een kwartfinale op 6 maart 2004. Thierry Henry en Freddie Ljungberg scoorden elk twee keer en de forfaitscore (want ook Kolo Touré had nog gescoord) werd in de slotminuut nog afgewend door Teddy Sheringham. Manager van dienst bij Pompey was Harry Redknapp.
Nu mag de FA Cup elk seizoen wel zijn eigen verhaal schrijven, maar een overwinning van Portsmouth lijkt ons niet onmiddellijk een voor de hand liggend resultaat. Uitgeschakeld worden door een League One club is hoe dan ook een blamage.
ARSENAL OOGT BETROUWBAARDER
Door Marcel Bogaerts
De Gunners hebben in Piraeus met een gedisciplineerde en volwassen wedstrijd een mooie uitgangspositie voor verdere kwalificatie verworven. Deze opener van de knock-out fase in de Europa League was beslist geen wedstrijd waar de neutrale voetballiefhebber blij van wordt, maar dat Arsenal er in een vijandige atmosfeer (elk balbezit van de bezoekers werd onthaald op oorverdovend boegeroep en gefluit) zonder veel problemen in slaagde rust in het elftal te bewaren, kalm uit te verdedigen en permanent de goede momenten kon kiezen om zelf ten aanval te trekken is hoopgevend en geruststellend. Opnieuw werd de 0 gehouden, Leno was een uiterst betrouwbaar sluitstuk, en ook Shkodran Mustafi lijkt rustiger en veel minder in staat tot onbegrijpelijke blunders.
Met Bukayo Saka heeft Arsenal een echt goudhaantje in huis, en gehoopt moet worden dat diens contract zo snel mogelijk opengebroken wordt. Naar verluidt zijn er al heel wat kapers op de kust. Ook nu weer was de gelegenheids-linksachter bepalend voor het eindresultaat. Na een zoveelste infiltratie, en met nog een tiental minuten op de klok, kreeg hij de bal van Aubameyang en hij verstuurde op het perfecte ogenblik een heerlijk onbetaalbare voorzet die net voor de voet van de aanstormende Alexandre Lacazette belandde. 0-1 en meteen een heel belangrijk uitdoelpunt en dito zege voor de Gunners.
De terugwedstrijd komt er al aan over een week, maar eerst is er natuurlijk nog de Premier League, met een nieuwe must-win.
De Gunners hebben in Piraeus met een gedisciplineerde en volwassen wedstrijd een mooie uitgangspositie voor verdere kwalificatie verworven. Deze opener van de knock-out fase in de Europa League was beslist geen wedstrijd waar de neutrale voetballiefhebber blij van wordt, maar dat Arsenal er in een vijandige atmosfeer (elk balbezit van de bezoekers werd onthaald op oorverdovend boegeroep en gefluit) zonder veel problemen in slaagde rust in het elftal te bewaren, kalm uit te verdedigen en permanent de goede momenten kon kiezen om zelf ten aanval te trekken is hoopgevend en geruststellend. Opnieuw werd de 0 gehouden, Leno was een uiterst betrouwbaar sluitstuk, en ook Shkodran Mustafi lijkt rustiger en veel minder in staat tot onbegrijpelijke blunders.
Met Bukayo Saka heeft Arsenal een echt goudhaantje in huis, en gehoopt moet worden dat diens contract zo snel mogelijk opengebroken wordt. Naar verluidt zijn er al heel wat kapers op de kust. Ook nu weer was de gelegenheids-linksachter bepalend voor het eindresultaat. Na een zoveelste infiltratie, en met nog een tiental minuten op de klok, kreeg hij de bal van Aubameyang en hij verstuurde op het perfecte ogenblik een heerlijk onbetaalbare voorzet die net voor de voet van de aanstormende Alexandre Lacazette belandde. 0-1 en meteen een heel belangrijk uitdoelpunt en dito zege voor de Gunners.
De terugwedstrijd komt er al aan over een week, maar eerst is er natuurlijk nog de Premier League, met een nieuwe must-win.
Zondag 23/02/2020, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 27: Arsenal – Everton
Het duel tussen deze twee traditieclubs is, het is voorlopig niet anders, een duel tussen middenmoters. Arsenal staat nog steeds op die 10e plaats, maar is er dankzij de zege tegen Newcastle in geslaagd de kloof met de degradatieplaatsen uit te diepen tot 10 punten. Everton telt 2 punten meer en staat op plaats 9.
Indien de straf tegen Manchester City wegens nieuwe overtredingen van de Financial Fair Play Rules, bekrachtigd wordt, en de Citizens volgend seizoen dus geen Champions League mogen spelen, zal het volgens het huidige klassement (en indien City geen aftrek van punten in de Premier League over zich heen krijgt) mogelijk de ploeg die vijfde eindigt zijn die nog een ticket voor de voorronde van het kampioenenbal op zak steekt. Momenteel is dat Tottenham, en de Spurs hebben 6 punten meer dan hun Noord-Londense rivalen.
Heeft Arsenal derhalve nog kans op kwalificatie? Zover gaan we nu niet denken. De Gunners zullen alleszins een ijzersterke eindsprint nodig hebben en dus moet de wedstrijd tegen The Toffees drie punten opleveren.
Ook Everton wisselde onlangs van coach. De door de wol geverfde Italiaanse topcoach Carlo Ancelotti (ook nog genoemd bij Arsenal) tekende een contract aan de blauwe kant van de Mersey. De in Reggiolo geboren, 60-jarige Ancelotti is al bijna 20 jaar coach. Everton is zijn 10e club, en na zijn debuut bij Reggiana en het vervolg bij Parma zat hij op de trainersbank bij absolute topclubs. Hij werkte bij Juventus, AC Milan, Chelsea, PSG, Real Madrid, Bayern München en Napoli.
Ancelotti heeft natuurlijk zijn huiswerk gemaakt en zal Arsenal door en door kennen. Met Alex Iwobi en Theo Walcott in zijn kern heeft hij nog twee jongens in huis die het Emirates kennen. Of het allemaal voldoende zal zijn om Arsenal punten af te pakken valt nog te betwijfelen.
In de meest recente geschiedenis wist Everton op het Emirates wel af en toe een puntje mee te graaien, maar winnen konden ze er nog nooit. Hun laatste competitie-overwinning op bezoek bij Arsenal dateert immers reeds van 20 januari 1996. Het door Bruce Rioch geleide Arsenal verloor toen met 1-2 van Everton, bij wie de in België welbekende Daniël Amokachi mee op het veld stond.
De progressie die de Gunners de laatste weken maken is overduidelijk. Bevestiging tegen Everton zou alles nog veel mooier maken, om dan enkele dagen later Olympiacos geen illusies te laten over het bereiken van de volgende Europese ronde.
Het duel tussen deze twee traditieclubs is, het is voorlopig niet anders, een duel tussen middenmoters. Arsenal staat nog steeds op die 10e plaats, maar is er dankzij de zege tegen Newcastle in geslaagd de kloof met de degradatieplaatsen uit te diepen tot 10 punten. Everton telt 2 punten meer en staat op plaats 9.
Indien de straf tegen Manchester City wegens nieuwe overtredingen van de Financial Fair Play Rules, bekrachtigd wordt, en de Citizens volgend seizoen dus geen Champions League mogen spelen, zal het volgens het huidige klassement (en indien City geen aftrek van punten in de Premier League over zich heen krijgt) mogelijk de ploeg die vijfde eindigt zijn die nog een ticket voor de voorronde van het kampioenenbal op zak steekt. Momenteel is dat Tottenham, en de Spurs hebben 6 punten meer dan hun Noord-Londense rivalen.
Heeft Arsenal derhalve nog kans op kwalificatie? Zover gaan we nu niet denken. De Gunners zullen alleszins een ijzersterke eindsprint nodig hebben en dus moet de wedstrijd tegen The Toffees drie punten opleveren.
Ook Everton wisselde onlangs van coach. De door de wol geverfde Italiaanse topcoach Carlo Ancelotti (ook nog genoemd bij Arsenal) tekende een contract aan de blauwe kant van de Mersey. De in Reggiolo geboren, 60-jarige Ancelotti is al bijna 20 jaar coach. Everton is zijn 10e club, en na zijn debuut bij Reggiana en het vervolg bij Parma zat hij op de trainersbank bij absolute topclubs. Hij werkte bij Juventus, AC Milan, Chelsea, PSG, Real Madrid, Bayern München en Napoli.
Ancelotti heeft natuurlijk zijn huiswerk gemaakt en zal Arsenal door en door kennen. Met Alex Iwobi en Theo Walcott in zijn kern heeft hij nog twee jongens in huis die het Emirates kennen. Of het allemaal voldoende zal zijn om Arsenal punten af te pakken valt nog te betwijfelen.
In de meest recente geschiedenis wist Everton op het Emirates wel af en toe een puntje mee te graaien, maar winnen konden ze er nog nooit. Hun laatste competitie-overwinning op bezoek bij Arsenal dateert immers reeds van 20 januari 1996. Het door Bruce Rioch geleide Arsenal verloor toen met 1-2 van Everton, bij wie de in België welbekende Daniël Amokachi mee op het veld stond.
De progressie die de Gunners de laatste weken maken is overduidelijk. Bevestiging tegen Everton zou alles nog veel mooier maken, om dan enkele dagen later Olympiacos geen illusies te laten over het bereiken van de volgende Europese ronde.
EEN STEVIGE PORTIE ZON
Door Marcel Bogaerts
Er was na het laatste fluitsignaal van Lee Mason in Arsenal-Newcastle geen enkele sterveling met een hart voor Arsenal te vinden die geen kamerbrede lach op het gelaat had. En of dat terecht was.
Het eerste halfuur tegen de Magpies was moeilijk. De bezoekers trokken, niet onverwacht, een dubbele afweergordel op en Arsenal wist er niet dadelijk raad mee. Na een half uur spelen begon de machine warm te draaien, en werd de bezoekende defensie meermaals op de proef gesteld, maar Newcastle haalde zonder averij de rust. De stevige Arsenal defensie (ook met Shkodran Mustafi), de infiltraties van Bukayo Saka en de steeds beter lopende samenwerking Ceballos-Özil-Pepe beloofde echter veel goeds voor de tweede periode.
Die tweede helft loste de verwachtingen in, en hoe. Pepe schilderde bal op het hoofd van Aubameyang voor de 1-0 en amper een paar minuten later was het opnieuw bingo toen Saka een paar verdedigers voor joker zette en Nicolas Pepe bereikte. Arsenal speelde een oogstrelende tweede helft. Newcastle ging wel meedoen en was enkele keren dicht bij de aansluitingstreffer, maar in de laatste tien minuten zorgden de Gunners voor een dessert met Özil (wat een wedstrijd heeft die gespeeld) en de pousse-café was voor Lacazette.
4-0, een stevig karton, een clean sheet. Er is een berg vertrouwen getankt voor de volgende opdrachten. En we beginnen eraan met een pittige in Griekenland.
Er was na het laatste fluitsignaal van Lee Mason in Arsenal-Newcastle geen enkele sterveling met een hart voor Arsenal te vinden die geen kamerbrede lach op het gelaat had. En of dat terecht was.
Het eerste halfuur tegen de Magpies was moeilijk. De bezoekers trokken, niet onverwacht, een dubbele afweergordel op en Arsenal wist er niet dadelijk raad mee. Na een half uur spelen begon de machine warm te draaien, en werd de bezoekende defensie meermaals op de proef gesteld, maar Newcastle haalde zonder averij de rust. De stevige Arsenal defensie (ook met Shkodran Mustafi), de infiltraties van Bukayo Saka en de steeds beter lopende samenwerking Ceballos-Özil-Pepe beloofde echter veel goeds voor de tweede periode.
Die tweede helft loste de verwachtingen in, en hoe. Pepe schilderde bal op het hoofd van Aubameyang voor de 1-0 en amper een paar minuten later was het opnieuw bingo toen Saka een paar verdedigers voor joker zette en Nicolas Pepe bereikte. Arsenal speelde een oogstrelende tweede helft. Newcastle ging wel meedoen en was enkele keren dicht bij de aansluitingstreffer, maar in de laatste tien minuten zorgden de Gunners voor een dessert met Özil (wat een wedstrijd heeft die gespeeld) en de pousse-café was voor Lacazette.
4-0, een stevig karton, een clean sheet. Er is een berg vertrouwen getankt voor de volgende opdrachten. En we beginnen eraan met een pittige in Griekenland.
Donderdag 20/02/2020, 21u00, Georgios Karaiskakis stadion, Europa League: Olympiacos-Arsenal
Deze Griekse gigant heet eigenlijk voluit Olympiakos Syndesmos Filathlon Peiraios, wat eigenlijk voluit “Olympische vereniging van de sportvrienden van Piraeus” betekent. De club is actief in 17 sporten en is de grootste multi-sport organisatie van Griekenland en één van de grootste in de hele wereld.
Olympiacos werd gesticht in 1925 na een fusie van Piraeus Voetbal Club en Piraeus Fan Club en speelde in het voetbal een ronduit indrukwekkende erelijst bij elkaar. Ze werden 44 keer landskampioen en de Griekse nationale beker verhuisde 27 keer naar de havenstad vlakbij Athene.
In de Griekse Super League staat Olympiacos ook nu weer aan de leiding. Na 24 wedstrijden tellen ze twee punten voorsprong op PAOK Saloniki. Het nummer 3, AEK Athene, volgt al op 13 punten en die andere gigant, Panathinaikos, moet al een kloof van 20 punten overbruggen.
Olympiacos komt in het vangnet van de Europa League terecht na een 3e plaats in groep B van de groepsfase van de Champions League. Ze bevonden zich in het gezelschap van Tottenham, Bayern München en Rode Ster Belgrado, en wisten in die groep slechts vier punten te veroveren.
De huidige coach van de Grieken is de Portugees Pedro Martins, die eerder in zijn vaderland Maritimo, Rio Ave en Vitoria Guimaraes onder zijn hoede had.
De 35-jarige Fransman Mathieu Valbuena moet zowat de meest bekende speler van Olympiacos zijn.
De club uit Piraeus is overigens een tegenstrever die Arsenal al meerdere malen ontmoette, en steeds in de groepsfase van de Champions League. De thuismatchen werden gewonnen en de uitmatchen werden verloren, maar de waarschuwende vinger moet gaan naar de campagne 2015/2016. Op 29 september 2015 kwam Olympiacos zowaar winnen in het Emirates. De Gunners liepen constant achter de feiten aan, wisten twee keer gelijk te maken, maar hadden geen antwoord meer op de laatste goal van Finnbogason. Enkele maanden later, op 9 december, zorgde Arsenal voor een klinkend antwoord. Het was één van die superdagen van Olivier Giroud die met een kopbal, een schot met links en een strafschop zowat op zijn eentje voor 0-3 zorgde.
Indien het Arsenal ernst is met de Europa League, en wie twijfelt daaraan, moet gezorgd worden voor een stevige uitgangspositie in Piraeus.
Deze Griekse gigant heet eigenlijk voluit Olympiakos Syndesmos Filathlon Peiraios, wat eigenlijk voluit “Olympische vereniging van de sportvrienden van Piraeus” betekent. De club is actief in 17 sporten en is de grootste multi-sport organisatie van Griekenland en één van de grootste in de hele wereld.
Olympiacos werd gesticht in 1925 na een fusie van Piraeus Voetbal Club en Piraeus Fan Club en speelde in het voetbal een ronduit indrukwekkende erelijst bij elkaar. Ze werden 44 keer landskampioen en de Griekse nationale beker verhuisde 27 keer naar de havenstad vlakbij Athene.
In de Griekse Super League staat Olympiacos ook nu weer aan de leiding. Na 24 wedstrijden tellen ze twee punten voorsprong op PAOK Saloniki. Het nummer 3, AEK Athene, volgt al op 13 punten en die andere gigant, Panathinaikos, moet al een kloof van 20 punten overbruggen.
Olympiacos komt in het vangnet van de Europa League terecht na een 3e plaats in groep B van de groepsfase van de Champions League. Ze bevonden zich in het gezelschap van Tottenham, Bayern München en Rode Ster Belgrado, en wisten in die groep slechts vier punten te veroveren.
De huidige coach van de Grieken is de Portugees Pedro Martins, die eerder in zijn vaderland Maritimo, Rio Ave en Vitoria Guimaraes onder zijn hoede had.
De 35-jarige Fransman Mathieu Valbuena moet zowat de meest bekende speler van Olympiacos zijn.
De club uit Piraeus is overigens een tegenstrever die Arsenal al meerdere malen ontmoette, en steeds in de groepsfase van de Champions League. De thuismatchen werden gewonnen en de uitmatchen werden verloren, maar de waarschuwende vinger moet gaan naar de campagne 2015/2016. Op 29 september 2015 kwam Olympiacos zowaar winnen in het Emirates. De Gunners liepen constant achter de feiten aan, wisten twee keer gelijk te maken, maar hadden geen antwoord meer op de laatste goal van Finnbogason. Enkele maanden later, op 9 december, zorgde Arsenal voor een klinkend antwoord. Het was één van die superdagen van Olivier Giroud die met een kopbal, een schot met links en een strafschop zowat op zijn eentje voor 0-3 zorgde.
Indien het Arsenal ernst is met de Europa League, en wie twijfelt daaraan, moet gezorgd worden voor een stevige uitgangspositie in Piraeus.
DONKERE DAGEN
Door Marcel Bogaerts
Ook op Turf Moor is Arsenal er niet in geslaagd de drie punten mee naar het Emirates te nemen. Het bleef bij een bloedeloos 0-0 gelijkspel en de Gunners verdienden ook niets meer. Het was het 13e gelijkspel in deze competitie en dat betekent dat de Londenaars nu reeds meer dan de helft van hun wedstrijden in een puntendeling zagen eindigen. Dat is zonder meer zwak.
Erger is nog dat er slechts 6 overwinningen genoteerd werden. Daarmee behoort Arsenal bij de zwakst presterende clubs uit de Premier League, want alleen de voorlaatste Watford met 5 en hekkensluiter Norwich met 4 doen het nog slechter.
Gelijke spelen in plaats van nederlagen zorgen er wel voor dat de afstand tot de degradatieplaatsen 7 punten blijft, maar het behalen van een Europese plaats lijkt nu eerder science fiction en het afwenden van degradatie is harde realiteit. Het zijn intrieste vaststellingen die we moeten maken.
De heren op het veld laten het lelijk afweten. Een snoepreisje naar Dubai is dan de rekening die ze daarvoor gepresenteerd krijgen. Wie het begrijpt mag het eens uitleggen. We hopen alleen maar dat er in de komende dagen duidelijke woorden zullen vallen, dat alle neuzen in dezelfde richting geduwd worden en dat we een stevige slotperiode van het seizoen zullen mogen beleven. Arsenal is nog op drie vlakken actief. De competitie zonder verdere ongerustheid afwerken lijkt in de Premier League nog het enige mogelijke, maar de bekertornooien bieden meer perspectief met Portsmouth en Olympiacos als volgende opdrachten.
Ook op Turf Moor is Arsenal er niet in geslaagd de drie punten mee naar het Emirates te nemen. Het bleef bij een bloedeloos 0-0 gelijkspel en de Gunners verdienden ook niets meer. Het was het 13e gelijkspel in deze competitie en dat betekent dat de Londenaars nu reeds meer dan de helft van hun wedstrijden in een puntendeling zagen eindigen. Dat is zonder meer zwak.
Erger is nog dat er slechts 6 overwinningen genoteerd werden. Daarmee behoort Arsenal bij de zwakst presterende clubs uit de Premier League, want alleen de voorlaatste Watford met 5 en hekkensluiter Norwich met 4 doen het nog slechter.
Gelijke spelen in plaats van nederlagen zorgen er wel voor dat de afstand tot de degradatieplaatsen 7 punten blijft, maar het behalen van een Europese plaats lijkt nu eerder science fiction en het afwenden van degradatie is harde realiteit. Het zijn intrieste vaststellingen die we moeten maken.
De heren op het veld laten het lelijk afweten. Een snoepreisje naar Dubai is dan de rekening die ze daarvoor gepresenteerd krijgen. Wie het begrijpt mag het eens uitleggen. We hopen alleen maar dat er in de komende dagen duidelijke woorden zullen vallen, dat alle neuzen in dezelfde richting geduwd worden en dat we een stevige slotperiode van het seizoen zullen mogen beleven. Arsenal is nog op drie vlakken actief. De competitie zonder verdere ongerustheid afwerken lijkt in de Premier League nog het enige mogelijke, maar de bekertornooien bieden meer perspectief met Portsmouth en Olympiacos als volgende opdrachten.
Zondag 16/02/2020 16u30 Emirates, Premier League matchweek 26, Arsenal – Newcastle
Een nieuw duel tussen middenmoters kondigt zich aan, en de druk op de Gunners om eindelijk eens wedstrijden te gaan winnen is er niet minder om. The Magpies hebben evenveel punten als Arsenal maar hebben wel een negatief doelsaldo van 12. Arsenal staat 2 goals in het rood.
Komt die broodnodige competitie-overwinning er aan tegen de ploeg van Steve Bruce? Er waren tijden dat de mens die iets anders dan een zege durfde voorspellen meteen stapelgek verklaard werd. We beleven andere tijden nu, zoveel is duidelijk.
Newcastle won tot hiertoe 8 wedstrijden, Arsenal 6. Ze moesten 10 keer in de nederlaag berusten, op dat punt doet Arsenal het dan weer (veel) beter. De Gunners verloren 6 keer, en dat is evenveel als Manchester City, Leicester City en Wolverhampton. Enkel Liverpool, de ongenaakbare leider, doet beter, de Reds verloren nog niet.
Het is dan ook duidelijk dat de onmacht van Arsenal om een wedstrijd winnend af te sluiten aan de basis ligt van de huidige precaire situatie in de rangschikking. Kan een overwinning tegen de Noord-Engelsen de ommekeer inluiden? We durven het alleen maar hopen.
Een van de 6 overwinningen van Arsenal kwam overigens tot stand op het veld van Newcastle. De Gunners wonnen op 11 augustus 2019 de openingswedstrijd van de huidige competitie met 0-1 dankzij een doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang. Een herhaling van dit scenario, uiteraard zonder tegendoelpunten, zou al mooi zijn.
Een nieuw duel tussen middenmoters kondigt zich aan, en de druk op de Gunners om eindelijk eens wedstrijden te gaan winnen is er niet minder om. The Magpies hebben evenveel punten als Arsenal maar hebben wel een negatief doelsaldo van 12. Arsenal staat 2 goals in het rood.
Komt die broodnodige competitie-overwinning er aan tegen de ploeg van Steve Bruce? Er waren tijden dat de mens die iets anders dan een zege durfde voorspellen meteen stapelgek verklaard werd. We beleven andere tijden nu, zoveel is duidelijk.
Newcastle won tot hiertoe 8 wedstrijden, Arsenal 6. Ze moesten 10 keer in de nederlaag berusten, op dat punt doet Arsenal het dan weer (veel) beter. De Gunners verloren 6 keer, en dat is evenveel als Manchester City, Leicester City en Wolverhampton. Enkel Liverpool, de ongenaakbare leider, doet beter, de Reds verloren nog niet.
Het is dan ook duidelijk dat de onmacht van Arsenal om een wedstrijd winnend af te sluiten aan de basis ligt van de huidige precaire situatie in de rangschikking. Kan een overwinning tegen de Noord-Engelsen de ommekeer inluiden? We durven het alleen maar hopen.
Een van de 6 overwinningen van Arsenal kwam overigens tot stand op het veld van Newcastle. De Gunners wonnen op 11 augustus 2019 de openingswedstrijd van de huidige competitie met 0-1 dankzij een doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang. Een herhaling van dit scenario, uiteraard zonder tegendoelpunten, zou al mooi zijn.
NOG EENTJE VOOR DE WINTERSTOP
Door Marcel Bogaerts
Ze mogen dan wel aan de Brexit begonnen zijn, daar over het kanaal, de voetbalbonzen aldaar hebben toch minstens één goede gewoonte overgenomen van het vasteland en dat is een winterstop. Natuurlijk moeten ze daar weer iets aparts doen, en die winterstop komt er dan ook aan als de meeste landen in Europa al terug aan voetballen toe zijn. Vreemde jongens die Britten. Hoe dan ook, voor Arsenal is die korte rust welgekomen, al is het maar om de geblesseerde en herstellende spelers nog wat extra tijd te gunnen.
Er was overigens veel reden tot tevredenheid na de bekerkwalificatie in het kleine stadion op Dean Court. Bukayo Saka had met een harde knal vanop links voor 0-1 gezorgd, en de van Leeds United teruggekeerde Eddie Nketiah rondde een bijzonder fraaie teamactie af. Slechts in een lange blessuretijd (Shkodran Mustafi was met een draagberrie afgevoerd) kon de thuisploeg nog tegenscoren.
Voor de volgende ronde wordt Arsenal opnieuw aan de kust verwacht om er in Fratton Park het opnemen tegen Pompey, zoals de lokale club Portsmouth genoemd wordt. Dat is voor begin maart.
Nu volgt er eerst nog, voor de winter break, een laatste Premier League opdracht.
Ze mogen dan wel aan de Brexit begonnen zijn, daar over het kanaal, de voetbalbonzen aldaar hebben toch minstens één goede gewoonte overgenomen van het vasteland en dat is een winterstop. Natuurlijk moeten ze daar weer iets aparts doen, en die winterstop komt er dan ook aan als de meeste landen in Europa al terug aan voetballen toe zijn. Vreemde jongens die Britten. Hoe dan ook, voor Arsenal is die korte rust welgekomen, al is het maar om de geblesseerde en herstellende spelers nog wat extra tijd te gunnen.
Er was overigens veel reden tot tevredenheid na de bekerkwalificatie in het kleine stadion op Dean Court. Bukayo Saka had met een harde knal vanop links voor 0-1 gezorgd, en de van Leeds United teruggekeerde Eddie Nketiah rondde een bijzonder fraaie teamactie af. Slechts in een lange blessuretijd (Shkodran Mustafi was met een draagberrie afgevoerd) kon de thuisploeg nog tegenscoren.
Voor de volgende ronde wordt Arsenal opnieuw aan de kust verwacht om er in Fratton Park het opnemen tegen Pompey, zoals de lokale club Portsmouth genoemd wordt. Dat is voor begin maart.
Nu volgt er eerst nog, voor de winter break, een laatste Premier League opdracht.
Zondag 02/02/2020, 14u00 Turf Moor, Premier League matchweek 25: Burnley – Arsenal
Een duel tussen middenmoters, meer is de wedstrijd tussen The Clarets van Sean Dyche en de Gunners van Mikel Arteta helaas niet. Burnley telt net als Arsenal 30 punten, maar wist wel drie wedstrijden meer te winnen. Bij die negen overwinningen van Burnley zit niet de heenwedstrijd op het Emirates. Die werd gewonnen door Arsenal met 2-1 door doelpunten van Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang. Beide goals vielen overigens op aangeven van Dani Ceballos. De man van Real Madrid is na zijn blessure wat op een zijspoor geraakt en lijkt er niet in te lukken over het hoofd van Mesut Özil te springen.
Om de laatste competitie nederlaag van Arsenal op Turf Moor terug te vinden moesten we overigens teruggaan tot 15 december 1973, 46 jaar geleden dus. Het door Bertie Mee geleide Arsenal verloor toen met 2-1.
Natuurlijk geldt voor deze volgende competitie-opdracht, niet voor de eerste keer, maar 1 ordewoord en dat is: winnen. Mikel Arteta is nog steeds maar aan 1 competitiezege toe. Arsenal trappelt ter plaatse. De degradatieplaatsen zijn nog steeds maar 7 punten verwijderd, een gelijkspel leidt tot niets terwijl een nederlaag de nervositeit alleen maar opnieuw zal doen toenemen.
Een duel tussen middenmoters, meer is de wedstrijd tussen The Clarets van Sean Dyche en de Gunners van Mikel Arteta helaas niet. Burnley telt net als Arsenal 30 punten, maar wist wel drie wedstrijden meer te winnen. Bij die negen overwinningen van Burnley zit niet de heenwedstrijd op het Emirates. Die werd gewonnen door Arsenal met 2-1 door doelpunten van Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang. Beide goals vielen overigens op aangeven van Dani Ceballos. De man van Real Madrid is na zijn blessure wat op een zijspoor geraakt en lijkt er niet in te lukken over het hoofd van Mesut Özil te springen.
Om de laatste competitie nederlaag van Arsenal op Turf Moor terug te vinden moesten we overigens teruggaan tot 15 december 1973, 46 jaar geleden dus. Het door Bertie Mee geleide Arsenal verloor toen met 2-1.
Natuurlijk geldt voor deze volgende competitie-opdracht, niet voor de eerste keer, maar 1 ordewoord en dat is: winnen. Mikel Arteta is nog steeds maar aan 1 competitiezege toe. Arsenal trappelt ter plaatse. De degradatieplaatsen zijn nog steeds maar 7 punten verwijderd, een gelijkspel leidt tot niets terwijl een nederlaag de nervositeit alleen maar opnieuw zal doen toenemen.
GRINTA
Door Marcel Bogaerts
Het was me het avondje wel op Stamford Bridge. Arsenal probeerde wel even de neus aan het venster te steken in de aanvang van het Londense derby, maar de thuisploeg nam vrijwel onmiddellijk het commando over en zo kregen we het omgekeerd beeld van de wedstrijd op het Emirates een drietal weken geleden. De Gunners waren nergens en het was wachten op het openingsdoelpunt van The Blues.
Shkodran Mustafi stak de thuisploeg een handje toe met een zeer slordige terugspeelbal. We zijn de tel kwijt, zoveel hopeloze tussenkomsten heeft de Duitse verdediger al op zijn geweten. Tammy Abraham zag zijn kans schoon. David Luiz probeerde de meubelen nog te redden, maar hij had totaal geen oog voor de bal en trok de jonge thuisspeler heel erg cynisch neer. Duidelijke strafschop, en, veel erger, een rode kaart voor de Braziliaan, bevestigd door de VAR. Jorginho zette om. Arsenal was totaal aangeslagen, probeerde zich te reorganiseren, maar kon in aanvallend opzicht helemaal niets aan de wedstrijd bijdragen. Met de 1-0 achterstand aan de rust mochten de Gunners heel blij zijn.
De rust deed de Noord-Londenaren goed. Arsenal begon een woordje mee te spreken en het mocht daarvoor rekenen op een verdediging die pal stond, het naar achter trekken van Granit Xhaka was een uitstekende ingreep van coach Arteta. Voorbij het uur was het zondaar Mustafi die een bal strak vooruit stuurde naar Gabriël Martinelli. De Braziliaanse tiener ging op avontuur, zag N’golo Kante nogal onhandig uitglijden en zette de turbo aan. Nicolas Pepe was mee maar de Ivoriaan zag hoe zijn jonge ploegmaat met een laag schot doelman Kepa te grazen nam, de bordjes hingen gelijk. Het was de allereerste doelpoging van Arsenal….
Chelsea leek het laken alsnog naar zich toe te trekken toen Azpilicueta scoorde met minder dan tien minuten te gaan. Het was een hard verdict voor een met hart en ziel strijdende rood-witte ploeg, al moest zelfs de meest verstokte Arsenalfan toegeven dat op basis van de wedstrijdstatistieken zijn ploeg niet anders verdiende dan puntenloos terug naar Islington te keren.
Maar Arsenal, spelend naar de eigen fans toe, haalde nog een punt. De terug optredende Hector Bellerin kwam van op links, haakte zich voorbij twee niet echt scherp verdedigende thuisspelers en schoot met zijn linker diagonaal laag over de grond in het hoekje.
Met dit gelijkspel schiet Arsenal niets op in het klassement, maar een nederlaag had wel een verdere tuimeling ingeluid. Grinta was, for the umpteenth time, het synoniem van resultaat. Hopelijk hebben ze het nu door.
Het was me het avondje wel op Stamford Bridge. Arsenal probeerde wel even de neus aan het venster te steken in de aanvang van het Londense derby, maar de thuisploeg nam vrijwel onmiddellijk het commando over en zo kregen we het omgekeerd beeld van de wedstrijd op het Emirates een drietal weken geleden. De Gunners waren nergens en het was wachten op het openingsdoelpunt van The Blues.
Shkodran Mustafi stak de thuisploeg een handje toe met een zeer slordige terugspeelbal. We zijn de tel kwijt, zoveel hopeloze tussenkomsten heeft de Duitse verdediger al op zijn geweten. Tammy Abraham zag zijn kans schoon. David Luiz probeerde de meubelen nog te redden, maar hij had totaal geen oog voor de bal en trok de jonge thuisspeler heel erg cynisch neer. Duidelijke strafschop, en, veel erger, een rode kaart voor de Braziliaan, bevestigd door de VAR. Jorginho zette om. Arsenal was totaal aangeslagen, probeerde zich te reorganiseren, maar kon in aanvallend opzicht helemaal niets aan de wedstrijd bijdragen. Met de 1-0 achterstand aan de rust mochten de Gunners heel blij zijn.
De rust deed de Noord-Londenaren goed. Arsenal begon een woordje mee te spreken en het mocht daarvoor rekenen op een verdediging die pal stond, het naar achter trekken van Granit Xhaka was een uitstekende ingreep van coach Arteta. Voorbij het uur was het zondaar Mustafi die een bal strak vooruit stuurde naar Gabriël Martinelli. De Braziliaanse tiener ging op avontuur, zag N’golo Kante nogal onhandig uitglijden en zette de turbo aan. Nicolas Pepe was mee maar de Ivoriaan zag hoe zijn jonge ploegmaat met een laag schot doelman Kepa te grazen nam, de bordjes hingen gelijk. Het was de allereerste doelpoging van Arsenal….
Chelsea leek het laken alsnog naar zich toe te trekken toen Azpilicueta scoorde met minder dan tien minuten te gaan. Het was een hard verdict voor een met hart en ziel strijdende rood-witte ploeg, al moest zelfs de meest verstokte Arsenalfan toegeven dat op basis van de wedstrijdstatistieken zijn ploeg niet anders verdiende dan puntenloos terug naar Islington te keren.
Maar Arsenal, spelend naar de eigen fans toe, haalde nog een punt. De terug optredende Hector Bellerin kwam van op links, haakte zich voorbij twee niet echt scherp verdedigende thuisspelers en schoot met zijn linker diagonaal laag over de grond in het hoekje.
Met dit gelijkspel schiet Arsenal niets op in het klassement, maar een nederlaag had wel een verdere tuimeling ingeluid. Grinta was, for the umpteenth time, het synoniem van resultaat. Hopelijk hebben ze het nu door.
Maandag 27/01/2020, 20u00 Vitality Stadium, FA Cup, Bournemouth – Arsenal
De competitie voor Arsenal mag nu even bezinken, de volgende opdracht is er één in het kader van het FA Cup tornooi. Na de niet overtuigende overwinning tegen Leeds United volgt nu een verplaatsing naar het Bournemouth van Eddy Howe.
The Cherries staan met 23 punten 18e in de rangschikking, op een degradatieplaats, en hebben dus andere katten te geselen dan kwalificatie voor de FA Cup. Maar de FA Cup in Engeland is meer dan een prestige tornooi, en dus wacht Arsenal aan de kust een zware avond en dito opdracht.
Bournemouth heeft trouwens in competitie net evenveel overwinningen als Arsenal, namelijk zes, en met dat cijfer behoren ook de Gunners tot de slechtsten van de Premier League.
Het wordt het allereerste FA Cup duel in de geschiedenis tussen beide clubs. Kan Arsenal met een kwalificatie vertrouwen tanken voor het verdere verloop van het seizoen? Met nog 14 wedstrijden in competitie te gaan, en een mogelijkheden biedende Europees duel met Olympiacos voor de boeg zou dat erg welkom zijn.
De competitie voor Arsenal mag nu even bezinken, de volgende opdracht is er één in het kader van het FA Cup tornooi. Na de niet overtuigende overwinning tegen Leeds United volgt nu een verplaatsing naar het Bournemouth van Eddy Howe.
The Cherries staan met 23 punten 18e in de rangschikking, op een degradatieplaats, en hebben dus andere katten te geselen dan kwalificatie voor de FA Cup. Maar de FA Cup in Engeland is meer dan een prestige tornooi, en dus wacht Arsenal aan de kust een zware avond en dito opdracht.
Bournemouth heeft trouwens in competitie net evenveel overwinningen als Arsenal, namelijk zes, en met dat cijfer behoren ook de Gunners tot de slechtsten van de Premier League.
Het wordt het allereerste FA Cup duel in de geschiedenis tussen beide clubs. Kan Arsenal met een kwalificatie vertrouwen tanken voor het verdere verloop van het seizoen? Met nog 14 wedstrijden in competitie te gaan, en een mogelijkheden biedende Europees duel met Olympiacos voor de boeg zou dat erg welkom zijn.
NOG STEEDS NAAR ONDER KIJKEN
Door Marcel Bogaerts
Het wil nog steeds niet lukken voor Arsenal. Het spelpeil is dan wel drastisch verbeterd, maar een voorsprong overtuigend vasthouden blijft een onmogelijke opdracht, en die voorsprong uitbreiden is niet meer dan een vrome wens. Natuurlijk kan de blessurelast tellen als serieuze verontschuldiging, en uiteraard is ook de schorsing van topschutter Aubameyang een meer dan ernstige handicap. Maar toch.
Tegen Sheffield kwam Arsenal op het einde van de eerste helft verdiend op voorsprong via Gabriël Martinelli. De jonge Braziliaan had al eerder in de wedstrijd kunnen scoren en met 2-0 aan de rust had het pleit misschien beslecht kunnen zijn. In de tweede helft eiste gans Arsenal een strafschop toen Nicolas Pepe over het been van een verdediger tegen de grasmat ging. Mike Dean en de VAR wuifden het protest weg. Het bleef dus bij 1-0 en The Blades wisten ruim over minuut 80 nog gelijk te maken.
En zo blijft Arsenal, niet geruststellend, slechts zeven punten voor op de degradatieplaats van Aston Villa. Bournemouth volgt op 9 punten en Norwich City op 12 punten. De Champions League plek van Chelsea is 10 punten verwijderd. De Gunners zijn een middenmoter in Engeland geworden, en dat is zonder meer onvoldoende voor een club die zulke hoge toegangsprijzen hanteert.
Aan de kop van het klassement verloor Liverpool nog altijd geen enkele wedstrijd. De ploeg van Jürgen Klopp staat nu al 16 punten voor op de tweede, Manchester City. De vraag is allang niet meer of Liverpool kampioen kan worden, maar of ze dat ongeslagen kunnen doen.
Beterschap voor Arsenal, we kunnen het met zijn allen blijven wensen, en de vraag is of het er eindelijk eens van gaat komen. Misschien in de volgende wedstrijd?
Het wil nog steeds niet lukken voor Arsenal. Het spelpeil is dan wel drastisch verbeterd, maar een voorsprong overtuigend vasthouden blijft een onmogelijke opdracht, en die voorsprong uitbreiden is niet meer dan een vrome wens. Natuurlijk kan de blessurelast tellen als serieuze verontschuldiging, en uiteraard is ook de schorsing van topschutter Aubameyang een meer dan ernstige handicap. Maar toch.
Tegen Sheffield kwam Arsenal op het einde van de eerste helft verdiend op voorsprong via Gabriël Martinelli. De jonge Braziliaan had al eerder in de wedstrijd kunnen scoren en met 2-0 aan de rust had het pleit misschien beslecht kunnen zijn. In de tweede helft eiste gans Arsenal een strafschop toen Nicolas Pepe over het been van een verdediger tegen de grasmat ging. Mike Dean en de VAR wuifden het protest weg. Het bleef dus bij 1-0 en The Blades wisten ruim over minuut 80 nog gelijk te maken.
En zo blijft Arsenal, niet geruststellend, slechts zeven punten voor op de degradatieplaats van Aston Villa. Bournemouth volgt op 9 punten en Norwich City op 12 punten. De Champions League plek van Chelsea is 10 punten verwijderd. De Gunners zijn een middenmoter in Engeland geworden, en dat is zonder meer onvoldoende voor een club die zulke hoge toegangsprijzen hanteert.
Aan de kop van het klassement verloor Liverpool nog altijd geen enkele wedstrijd. De ploeg van Jürgen Klopp staat nu al 16 punten voor op de tweede, Manchester City. De vraag is allang niet meer of Liverpool kampioen kan worden, maar of ze dat ongeslagen kunnen doen.
Beterschap voor Arsenal, we kunnen het met zijn allen blijven wensen, en de vraag is of het er eindelijk eens van gaat komen. Misschien in de volgende wedstrijd?
Dinsdag 21/01/2020, 21u15, Stamford Bridge, Premier League Matchweek 24: Chelsea – Arsenal
Nog niet eens 3 weken geleden was het reverse fixture de allereerste opdracht aan huis voor de nieuwe coach Mikel Arteta. Een sfeervol Emirates maakte mee hoe het team van Frank Lampard in de eerste helft tureluurs gespeeld werd, en 1-0 aan de rust was een veel te karige beloning voor een enthousiaste, wilskrachtige en aan hoog tempo acterende thuisploeg. Arsenal kreeg in de slotfase het deksel op de neus omdat het hoge tempo veel te snel terugviel en dat was doodjammer.
Kunnen de Gunners hun gram halen op Stamford Bridge? Chelsea staat dan wel op een Champions League plek, maar is zeker op eigen veld beslist niet onaantastbaar.
De laatste competitie overwinning van Arsenal op het veld van Chelsea dateert ondertussen al van 29 oktober 2011. Een 2-1 achterstand aan de rust werd omgebogen in een voorsprong na doelpunten van Santos en Walcott. 10 minuten voor affluiten maakte Juan Mata terug gelijk voor de ploeg van coach André Villas-Boas, maar Robin Van Persie scoorde nog een keer met rechts en een keer met links, en het doelpunt in de slotminuut werd hem aangereikt door onze huidige coach.
Mogen we, nog maar eens, aan een vertrouwen gevende overwinning denken? Geen overbodige luxe met het oog op de bekeropdracht bij Bournemouth en de Europa League duels tegen Olympiacos.
Nog niet eens 3 weken geleden was het reverse fixture de allereerste opdracht aan huis voor de nieuwe coach Mikel Arteta. Een sfeervol Emirates maakte mee hoe het team van Frank Lampard in de eerste helft tureluurs gespeeld werd, en 1-0 aan de rust was een veel te karige beloning voor een enthousiaste, wilskrachtige en aan hoog tempo acterende thuisploeg. Arsenal kreeg in de slotfase het deksel op de neus omdat het hoge tempo veel te snel terugviel en dat was doodjammer.
Kunnen de Gunners hun gram halen op Stamford Bridge? Chelsea staat dan wel op een Champions League plek, maar is zeker op eigen veld beslist niet onaantastbaar.
De laatste competitie overwinning van Arsenal op het veld van Chelsea dateert ondertussen al van 29 oktober 2011. Een 2-1 achterstand aan de rust werd omgebogen in een voorsprong na doelpunten van Santos en Walcott. 10 minuten voor affluiten maakte Juan Mata terug gelijk voor de ploeg van coach André Villas-Boas, maar Robin Van Persie scoorde nog een keer met rechts en een keer met links, en het doelpunt in de slotminuut werd hem aangereikt door onze huidige coach.
Mogen we, nog maar eens, aan een vertrouwen gevende overwinning denken? Geen overbodige luxe met het oog op de bekeropdracht bij Bournemouth en de Europa League duels tegen Olympiacos.
SPELERS NEMEN HET TE LICHT OP
Door Marcel Bogaerts
De wedstrijd in Selhurst Park leverde –alweer- een onvoldoende resultaat op na een –alweer- teleurstellende prestatie.
Arsenal begon nochtans uitstekend aan de confrontatie met Crystal Palace. De Gunners eisten maar liefst 80% van het balbezit op en kwamen na 12 minuten meer dan terecht op voorsprong via Aubameyang die door Lacazette prachtig door de thuisverdediging geloodst werd. De bijdrage van de Eagles aan de wedstrijd was tot dan 0,0 geweest.
Een mens zou dan denken dat de beste ploeg op het elan doorgaat, maar dat was blijkbaar beneden de waardigheid van de heren in het geel, want arrogantie en een laat maar waaien mentaliteit namen opnieuw de bovenhand. De thuisploeg mocht beginnen meespelen, maar had daarvoor wel een aantal opvallende overtredingen nodig. Vooral de heer Ayew mocht ongestraft een aantal tikken uitdelen. En wij maar denken dat een herhaling van overtredingen ook met geel bestraft kan worden. Dat uiteindelijk de 0-1 aan de rust een te magere weergave van het overwicht van Arsenal was hadden de Noord-Londenaren uiteindelijk alleen aan zichzelf te danken.
Het kon natuurlijk niet blijven duren. Na nog geen tien minuten spelen in de tweede helft hingen de bordjes in evenwicht. Het was de man die het met de reglementen niet te nauw nam, Ayew, die uiteindelijk gelijk maakte. Hij had daarvoor een enorme portie geluk nodig want zijn eerder flauwe bal richting doel week af op de voet van David Luiz waardoor Leno totaal kansloos was.
Het werd nog erger voor Arsenal, want Pierre-Emerick Aubameyang ging, waarschijnlijk erg ongelukkig getimed, met gestrekt been door op de enkel van Max Meyer. Dat VAR Craig Pawson dit opnieuw zou bekijken was niet meer dan logisch. Referee Paul Tierney veranderde prompt zijn aanvankelijke gele kaart in een rode, en daar kan niemand iets op aan te merken hebben.
Arsenal werd wel wakker, ging terug voetballen, en Nicolas Pepe had geen meeval toen keeper Guaita zijn mooie plaatsbal nog tegen het doelhout kon deviëren en de rebound van Lacazette ook nog kon tegenhouden.
Het bleef uiteindelijk 1-1, Arsenal schiet met dit gelijkspel niets op en moet zelfs, de aankomende schorsing van Aubameyang indachtig, opnieuw naar onderen kijken. Jammer, deze gemiste kans. Coach Mikel Arteta mag nog eens een hartig woordje spreken met de heren vedetten.
De wedstrijd in Selhurst Park leverde –alweer- een onvoldoende resultaat op na een –alweer- teleurstellende prestatie.
Arsenal begon nochtans uitstekend aan de confrontatie met Crystal Palace. De Gunners eisten maar liefst 80% van het balbezit op en kwamen na 12 minuten meer dan terecht op voorsprong via Aubameyang die door Lacazette prachtig door de thuisverdediging geloodst werd. De bijdrage van de Eagles aan de wedstrijd was tot dan 0,0 geweest.
Een mens zou dan denken dat de beste ploeg op het elan doorgaat, maar dat was blijkbaar beneden de waardigheid van de heren in het geel, want arrogantie en een laat maar waaien mentaliteit namen opnieuw de bovenhand. De thuisploeg mocht beginnen meespelen, maar had daarvoor wel een aantal opvallende overtredingen nodig. Vooral de heer Ayew mocht ongestraft een aantal tikken uitdelen. En wij maar denken dat een herhaling van overtredingen ook met geel bestraft kan worden. Dat uiteindelijk de 0-1 aan de rust een te magere weergave van het overwicht van Arsenal was hadden de Noord-Londenaren uiteindelijk alleen aan zichzelf te danken.
Het kon natuurlijk niet blijven duren. Na nog geen tien minuten spelen in de tweede helft hingen de bordjes in evenwicht. Het was de man die het met de reglementen niet te nauw nam, Ayew, die uiteindelijk gelijk maakte. Hij had daarvoor een enorme portie geluk nodig want zijn eerder flauwe bal richting doel week af op de voet van David Luiz waardoor Leno totaal kansloos was.
Het werd nog erger voor Arsenal, want Pierre-Emerick Aubameyang ging, waarschijnlijk erg ongelukkig getimed, met gestrekt been door op de enkel van Max Meyer. Dat VAR Craig Pawson dit opnieuw zou bekijken was niet meer dan logisch. Referee Paul Tierney veranderde prompt zijn aanvankelijke gele kaart in een rode, en daar kan niemand iets op aan te merken hebben.
Arsenal werd wel wakker, ging terug voetballen, en Nicolas Pepe had geen meeval toen keeper Guaita zijn mooie plaatsbal nog tegen het doelhout kon deviëren en de rebound van Lacazette ook nog kon tegenhouden.
Het bleef uiteindelijk 1-1, Arsenal schiet met dit gelijkspel niets op en moet zelfs, de aankomende schorsing van Aubameyang indachtig, opnieuw naar onderen kijken. Jammer, deze gemiste kans. Coach Mikel Arteta mag nog eens een hartig woordje spreken met de heren vedetten.
Zaterdag 18/01/2020, 15u00, Emirates, Premier League matchweek 23: Arsenal – Sheffield United
De thuiswedstrijd tegen The Blades is natuurlijk een must win. Het nieuw gepromoveerde Sheffield United doet het echter uitstekend in de Premier League. Ze staan op een prima 6e plaats geparkeerd en tellen vier punten meer dan Arsenal. Uit spelen of thuis spelen, het lijkt niet veel verschil te maken voor de ploeg van Chris Wilder.
Sheffield United won de thuiswedstrijd tegen de Gunners met 1-0. Op 21 oktober 2019 scoorde Lys Mousset het enige doelpunt na een half uur. Het was een wedstrijd op het scherp van de snee, die met maar liefst acht gele kaarten gekruid werd.
Natuurlijk is alleen een overwinning een aanvaardbaar resultaat. Maar dat hebben we dit seizoen al dikwijls gezegd. Hopelijk beseffen de spelers dat een mooie overwinning tegen Manchester United en een gelukkige bekerkwalificatie tegen Leeds United onvoldoende reden tot blijheid vormen. Optimistische tweets van spelers richting fans zijn dat evenmin. Geen woorden maar daden.
De thuiswedstrijd tegen The Blades is natuurlijk een must win. Het nieuw gepromoveerde Sheffield United doet het echter uitstekend in de Premier League. Ze staan op een prima 6e plaats geparkeerd en tellen vier punten meer dan Arsenal. Uit spelen of thuis spelen, het lijkt niet veel verschil te maken voor de ploeg van Chris Wilder.
Sheffield United won de thuiswedstrijd tegen de Gunners met 1-0. Op 21 oktober 2019 scoorde Lys Mousset het enige doelpunt na een half uur. Het was een wedstrijd op het scherp van de snee, die met maar liefst acht gele kaarten gekruid werd.
Natuurlijk is alleen een overwinning een aanvaardbaar resultaat. Maar dat hebben we dit seizoen al dikwijls gezegd. Hopelijk beseffen de spelers dat een mooie overwinning tegen Manchester United en een gelukkige bekerkwalificatie tegen Leeds United onvoldoende reden tot blijheid vormen. Optimistische tweets van spelers richting fans zijn dat evenmin. Geen woorden maar daden.
OP DE VINGERS GETIKT
Door Marcel Bogaerts
Mikel Arteta moet een hartig woordje met zijn spelers gepraat hebben tijdens de rust van het bekerduel met Leeds United. De heren hadden er immers weer een ferm potje van gemaakt. De leider uit de Championship overblufte de thuisploeg op alle gebieden. Arsenal kreeg geen tijd om te ademen, werd constant onder druk gezet, verloor een aantal keer op hopeloze wijze de bal en liet toe dat de ploeg uit Yorkshire zowat 70 procent van de tijd het ronde speelgoed monopoliseerde. De 0-0 stand aan de rust was zonder meer enorm gevleid voor de thuisploeg en de bezoekende coach Bielsa moet zowat alle haren uit zijn hoofd getrokken hebben toen zijn manschappen keer op keer dotten van kansen wisten te verprutsen.
Het was een ander Arsenal dat uit de kleedkamer kwam. De onderschatting van de tegenstrever en het laat maar waaien voetbal uit de eerste helft was verdwenen. De Gunners staken terug bezieling, overtuiging en werklust in hun optreden en namen het duel in handen. De snelle Reiss Nelson bracht, weliswaar met een frommeldoelpunt, zijn ploeg op voorsprong en deze “one nil to the Arsenal” bleef tot het einde op het scorebord. Voor de volgende ronde wordt Arsenal aan de kust verwacht, in het kleine Vitality Stadium van Bournemouth. Maar eerst moet de remonte in het klassement van de Premier League nu een overtuigend vervolg krijgen.
Mikel Arteta moet een hartig woordje met zijn spelers gepraat hebben tijdens de rust van het bekerduel met Leeds United. De heren hadden er immers weer een ferm potje van gemaakt. De leider uit de Championship overblufte de thuisploeg op alle gebieden. Arsenal kreeg geen tijd om te ademen, werd constant onder druk gezet, verloor een aantal keer op hopeloze wijze de bal en liet toe dat de ploeg uit Yorkshire zowat 70 procent van de tijd het ronde speelgoed monopoliseerde. De 0-0 stand aan de rust was zonder meer enorm gevleid voor de thuisploeg en de bezoekende coach Bielsa moet zowat alle haren uit zijn hoofd getrokken hebben toen zijn manschappen keer op keer dotten van kansen wisten te verprutsen.
Het was een ander Arsenal dat uit de kleedkamer kwam. De onderschatting van de tegenstrever en het laat maar waaien voetbal uit de eerste helft was verdwenen. De Gunners staken terug bezieling, overtuiging en werklust in hun optreden en namen het duel in handen. De snelle Reiss Nelson bracht, weliswaar met een frommeldoelpunt, zijn ploeg op voorsprong en deze “one nil to the Arsenal” bleef tot het einde op het scorebord. Voor de volgende ronde wordt Arsenal aan de kust verwacht, in het kleine Vitality Stadium van Bournemouth. Maar eerst moet de remonte in het klassement van de Premier League nu een overtuigend vervolg krijgen.
Zaterdag 11/01/2020, 12u30 Selhurst Park, Premier League matchweek 22: Crystal Palace – Arsenal
The Eagles van manager Roy Hodgson hebben in het algemeen klassement een punt meer dan Arsenal. Met hun 28 punten staan ze net één plaats hoger. Ze wonnen ook een wedstrijd meer dan de Gunners (7 tegenover 6). Hun doelsaldo is -4 tegenover de -2 van Arsenal. Je zou dus kunnen zeggen dat er een typisch duel tussen middenmoters op het programma staat ten zuiden van de City.
Maar de Gooners verwachten uiteraard veel meer van hun ploeg. Bij winst in Selhurst Park kan, afhangend van de andere resultaten, Arsenal weer een sprong naar boven maken in de rangschikking en wil men op het Emirates nog kans maken op Europees voetbal volgend seizoen (en dan spreken we nog niet eens over de Champions League) is puntenverlies eigenlijk geen optie.
In de statistieken vinden we terug dat Arsenal en Crystal Palace 45 onderlinge duels afwerkten. 39 in de competitie, 4 in de League Cup en 2 in de FA Cup. De Eagles wonnen in totaal slechts 5 keer, waarvan 4 in competitie. Twee van die overwinningen liggen nog vers in het geheugen. Op 10 april 2017 wonnen de Eagles, onder leiding van “Big Sam” Allardyce thuis met 3-0. En vorig seizoen, op 21 april 2019, gingen de Gunners op eigen veld met 2-3 voor de bijl. De thuiswedstrijd in het huidige seizoen eindigde op 2-2. En zo moeten we vaststellen dat de laatste overwinning van Arsenal tegen Crystal Palace reeds twee jaar geleden is. Op 20 januari 2018 werd het 4-1 na een verschroeiende start van Arsenal. Het stond immers reeds 4-0 op minuut 22.
Arsenal Belgium heeft een feestweekend voor de boeg. Het gezamenlijk bekijken van de wedstrijd Crystal Palace – Arsenal wordt immers voorafgegaan door onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in ons lokaal Café Paradox te Kessel-Lo. De reeds toegezegde belangstelling en dito aanwezigheid oogt uitstekend, sfeervol en met de nodige natjes en droogjes, gekoppeld aan een aanwezigheidstombola met prachtige prijzen zou een overwinning van onze ploeg er een echt onvergetelijk feest van maken. We hebben er alle vertrouwen in! COYG!
The Eagles van manager Roy Hodgson hebben in het algemeen klassement een punt meer dan Arsenal. Met hun 28 punten staan ze net één plaats hoger. Ze wonnen ook een wedstrijd meer dan de Gunners (7 tegenover 6). Hun doelsaldo is -4 tegenover de -2 van Arsenal. Je zou dus kunnen zeggen dat er een typisch duel tussen middenmoters op het programma staat ten zuiden van de City.
Maar de Gooners verwachten uiteraard veel meer van hun ploeg. Bij winst in Selhurst Park kan, afhangend van de andere resultaten, Arsenal weer een sprong naar boven maken in de rangschikking en wil men op het Emirates nog kans maken op Europees voetbal volgend seizoen (en dan spreken we nog niet eens over de Champions League) is puntenverlies eigenlijk geen optie.
In de statistieken vinden we terug dat Arsenal en Crystal Palace 45 onderlinge duels afwerkten. 39 in de competitie, 4 in de League Cup en 2 in de FA Cup. De Eagles wonnen in totaal slechts 5 keer, waarvan 4 in competitie. Twee van die overwinningen liggen nog vers in het geheugen. Op 10 april 2017 wonnen de Eagles, onder leiding van “Big Sam” Allardyce thuis met 3-0. En vorig seizoen, op 21 april 2019, gingen de Gunners op eigen veld met 2-3 voor de bijl. De thuiswedstrijd in het huidige seizoen eindigde op 2-2. En zo moeten we vaststellen dat de laatste overwinning van Arsenal tegen Crystal Palace reeds twee jaar geleden is. Op 20 januari 2018 werd het 4-1 na een verschroeiende start van Arsenal. Het stond immers reeds 4-0 op minuut 22.
Arsenal Belgium heeft een feestweekend voor de boeg. Het gezamenlijk bekijken van de wedstrijd Crystal Palace – Arsenal wordt immers voorafgegaan door onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in ons lokaal Café Paradox te Kessel-Lo. De reeds toegezegde belangstelling en dito aanwezigheid oogt uitstekend, sfeervol en met de nodige natjes en droogjes, gekoppeld aan een aanwezigheidstombola met prachtige prijzen zou een overwinning van onze ploeg er een echt onvergetelijk feest van maken. We hebben er alle vertrouwen in! COYG!
DE STEMPEL VAN MIKEL ARTETA
Door Marcel Bogaerts
Arsenal had hoopgevende tekenen van leven getoond aan de kust op bezoek bij Bournemouth, en in de thuiswedstrijd tegen Chelsea trokken de Gunners die lijn door. The Blues van Frank Lampard wisten niet wat hen overkwam in de eerste helft. Ze werden langs alle kanten afgebluft door een bijzonder sterk acterende thuisploeg. Arsenal liet Chelsea, met vroeg en agressief stoorwerk door twee of drie mensen tegelijk amper aan de bal, en voor de eigen man in balbezit waren er steeds voldoende aanspeelmogelijkheden. De Noord-Londenaars speelden met grinta en overtuiging en de fans wisten het te waarderen. Het Emirates was een sfeervolle kuip en de 1-0 aan de rust was oververdiend.
Het voetbal dat de nieuwe coach wil spelen vraagt enorm veel van de fysische mogelijkheden van de spelers. De Gunners moesten gas terugnemen en Chelsea bracht evenwicht in de partij. En met nog amper zeven minuten officiële speeltijd te gaan veranderde alles. Leno bokste als een miniemenkeeper naast de bal en het ronde ding belandde bij Jorginho die maar in het lege doel te leggen had. Diezelfde Jorginho, die eigenlijk al onder de douches had moeten staan want scheidsrechter Pawson had onbegrijpelijk verzuimd hem een tweede geel karton onder de neus te duwen. Het werd zelfs 1-2 enkele minuten later en dat was voor iedere Arsenalspeler en –supporter een keiharde uppercut om te verwerken.
Enkele dagen later sloot de tweede klassieker in het Emirates stadion het eindejaarsprogramma van de Premier League af, en door de andere uitslagen zag Arsenal de eerste degradatieplaats amper vier punten lager liggen. Maar de lijn van tegen Chelsea werd gewoon doorgetrokken. De thuisploeg ging er opnieuw fel tegenaan, ook The Red Devils wisten, net als Chelsea, van geen hout pijlen te maken en deze keer was het Nicholas Pepe die de stand opende. De Gunners speelden een dijk van een eerste helft. Aubameyang vlamde over, Pepe trof de paal en een hoekschop van de Ivoriaan werd door Lacazette met een achterwaartse kopbal voor doel gebracht. Doelman de Gea probeerde weg te werken maar de bal belandde via de rug van een medemaat bij Sokratis. De Griek schoot bijna een gat in het net.
Ook nu weer moest Arsenal na de rust gas terugnemen, en United kon wat gaan meevoetballen. De verdediging van Arsenal hield echter goed stand, geen enkele thuisspeler voelde zich te goed om defensief bij te springen, en zowat elke Gunner liep zich de longen uit het lijf om de 2-0 voorsprong vast te houden. Het bleef ook 2-0, een dik verdiende overwinning en in het klassement staat Arsenal nu op de 10e plaats. De degradatiezone is zeven punten weg en iedere Gooner kan wat geruster ademen en met vertrouwen naar de volgende opdrachten toeleven.
De eerste van die opdrachten is het eerste duel in het FA Cup tornooi.
Arsenal had hoopgevende tekenen van leven getoond aan de kust op bezoek bij Bournemouth, en in de thuiswedstrijd tegen Chelsea trokken de Gunners die lijn door. The Blues van Frank Lampard wisten niet wat hen overkwam in de eerste helft. Ze werden langs alle kanten afgebluft door een bijzonder sterk acterende thuisploeg. Arsenal liet Chelsea, met vroeg en agressief stoorwerk door twee of drie mensen tegelijk amper aan de bal, en voor de eigen man in balbezit waren er steeds voldoende aanspeelmogelijkheden. De Noord-Londenaars speelden met grinta en overtuiging en de fans wisten het te waarderen. Het Emirates was een sfeervolle kuip en de 1-0 aan de rust was oververdiend.
Het voetbal dat de nieuwe coach wil spelen vraagt enorm veel van de fysische mogelijkheden van de spelers. De Gunners moesten gas terugnemen en Chelsea bracht evenwicht in de partij. En met nog amper zeven minuten officiële speeltijd te gaan veranderde alles. Leno bokste als een miniemenkeeper naast de bal en het ronde ding belandde bij Jorginho die maar in het lege doel te leggen had. Diezelfde Jorginho, die eigenlijk al onder de douches had moeten staan want scheidsrechter Pawson had onbegrijpelijk verzuimd hem een tweede geel karton onder de neus te duwen. Het werd zelfs 1-2 enkele minuten later en dat was voor iedere Arsenalspeler en –supporter een keiharde uppercut om te verwerken.
Enkele dagen later sloot de tweede klassieker in het Emirates stadion het eindejaarsprogramma van de Premier League af, en door de andere uitslagen zag Arsenal de eerste degradatieplaats amper vier punten lager liggen. Maar de lijn van tegen Chelsea werd gewoon doorgetrokken. De thuisploeg ging er opnieuw fel tegenaan, ook The Red Devils wisten, net als Chelsea, van geen hout pijlen te maken en deze keer was het Nicholas Pepe die de stand opende. De Gunners speelden een dijk van een eerste helft. Aubameyang vlamde over, Pepe trof de paal en een hoekschop van de Ivoriaan werd door Lacazette met een achterwaartse kopbal voor doel gebracht. Doelman de Gea probeerde weg te werken maar de bal belandde via de rug van een medemaat bij Sokratis. De Griek schoot bijna een gat in het net.
Ook nu weer moest Arsenal na de rust gas terugnemen, en United kon wat gaan meevoetballen. De verdediging van Arsenal hield echter goed stand, geen enkele thuisspeler voelde zich te goed om defensief bij te springen, en zowat elke Gunner liep zich de longen uit het lijf om de 2-0 voorsprong vast te houden. Het bleef ook 2-0, een dik verdiende overwinning en in het klassement staat Arsenal nu op de 10e plaats. De degradatiezone is zeven punten weg en iedere Gooner kan wat geruster ademen en met vertrouwen naar de volgende opdrachten toeleven.
De eerste van die opdrachten is het eerste duel in het FA Cup tornooi.
Maandag 6 januari 2020, 19u56, Emirates, FA Cup: Arsenal – Leeds United
Leeds United mag als een oude glorie uit het Engelse voetbal gezien worden. Voor de oprichting van deze club moeten we teruggaan naar 1904, toen Leeds City FC gesticht werd. Deze club hield het maar vijftien jaar vol en werd opgedoekt wegens financiële problemen. Een nieuwe club werd opgericht onder de huidige naam, ging spelen in het stadion op Elland Road en speelt daar nu nog steeds.
Leeds United was vooral succesvol in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De Europabeker voor Jaarbeurssteden werd twee keer veroverd, in 1968 werd het Hongaarse Ferencvaros in de finale geklopt en drie jaar later, in de allerlaatste editie van dit tornooi, ging het Italiaanse Juventus voor de bijl.
Ook de finale van Europabeker I werd bereikt, in 1975, maar daarin werd verloren van Bayern München. In die jaren veroverde Leeds ook de FA Cup in 1972 en de landstitel in 1969 en 1971. Het waren de gloriejaren van de legendarische coach Don Revie en de roodharige Schotse kapitein Billy Bremner.
Oudere supporters van Lierse zullen echter met plezier terugdenken aan het UEFA Cup tornooi van 1971/1972. Leeds had op het Lisp gewonnen met 0-2 en stelde voor de terugmatch op Elland Road zowat een volledig reservenelftal op. Dat was arrogant en ook heel erg dom want de Lierenaars speelden de match van hun leven en vernederden de thuisploeg met 0-4.
Leeds United degradeerde naar tweede klasse in 1982 en keerde terug naar het hoogste niveau in 1990. Twee jaar later werd de kampioenstitel veroverd en zag het er goed uit voor Leeds United, maar de club kon de hoogconjunctuur niet handhaven en zag zich door financiële problemen genoodzaakt steeds weer opnieuw de beste spelers te laten vertrekken. Uiteindelijk degradeerde Leeds opnieuw, zelfs twee keer, in 2004 en 2007. Drie jaar later werd de terugkeer naar The Championship bewerkstelligd en daar speelt Leeds nog steeds.
In het FA Cup tornooi speelden Arsenal en Leeds reeds verscheidene malen tegen elkaar. We volstaan met terug te keren naar 9 januari 2012. Een stug Leeds hield het vol op het Emirates tot minuut 78. Arsène Wenger had Thierry Henry voor een uitleenbeurt teruggeroepen naar Londen, en de Franse legende pikte een splijtende pass van Alex Song op om op zijn eigen onnavolgbare wijze de wedstrijd te beslissen. Het Emirates ontplofte.
De FA Cup heeft zijn eigen sfeer en eigenaardigheden, en meer dan eens gebeurt het dat eersteklassers verrast worden door lager spelende ploegen. Maar we zien niet goed in hoe Arsenal, duidelijk herboren onder Mikel Arteta, zich zal laten ringeloren door Leeds United.
Leeds United mag als een oude glorie uit het Engelse voetbal gezien worden. Voor de oprichting van deze club moeten we teruggaan naar 1904, toen Leeds City FC gesticht werd. Deze club hield het maar vijftien jaar vol en werd opgedoekt wegens financiële problemen. Een nieuwe club werd opgericht onder de huidige naam, ging spelen in het stadion op Elland Road en speelt daar nu nog steeds.
Leeds United was vooral succesvol in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De Europabeker voor Jaarbeurssteden werd twee keer veroverd, in 1968 werd het Hongaarse Ferencvaros in de finale geklopt en drie jaar later, in de allerlaatste editie van dit tornooi, ging het Italiaanse Juventus voor de bijl.
Ook de finale van Europabeker I werd bereikt, in 1975, maar daarin werd verloren van Bayern München. In die jaren veroverde Leeds ook de FA Cup in 1972 en de landstitel in 1969 en 1971. Het waren de gloriejaren van de legendarische coach Don Revie en de roodharige Schotse kapitein Billy Bremner.
Oudere supporters van Lierse zullen echter met plezier terugdenken aan het UEFA Cup tornooi van 1971/1972. Leeds had op het Lisp gewonnen met 0-2 en stelde voor de terugmatch op Elland Road zowat een volledig reservenelftal op. Dat was arrogant en ook heel erg dom want de Lierenaars speelden de match van hun leven en vernederden de thuisploeg met 0-4.
Leeds United degradeerde naar tweede klasse in 1982 en keerde terug naar het hoogste niveau in 1990. Twee jaar later werd de kampioenstitel veroverd en zag het er goed uit voor Leeds United, maar de club kon de hoogconjunctuur niet handhaven en zag zich door financiële problemen genoodzaakt steeds weer opnieuw de beste spelers te laten vertrekken. Uiteindelijk degradeerde Leeds opnieuw, zelfs twee keer, in 2004 en 2007. Drie jaar later werd de terugkeer naar The Championship bewerkstelligd en daar speelt Leeds nog steeds.
In het FA Cup tornooi speelden Arsenal en Leeds reeds verscheidene malen tegen elkaar. We volstaan met terug te keren naar 9 januari 2012. Een stug Leeds hield het vol op het Emirates tot minuut 78. Arsène Wenger had Thierry Henry voor een uitleenbeurt teruggeroepen naar Londen, en de Franse legende pikte een splijtende pass van Alex Song op om op zijn eigen onnavolgbare wijze de wedstrijd te beslissen. Het Emirates ontplofte.
De FA Cup heeft zijn eigen sfeer en eigenaardigheden, en meer dan eens gebeurt het dat eersteklassers verrast worden door lager spelende ploegen. Maar we zien niet goed in hoe Arsenal, duidelijk herboren onder Mikel Arteta, zich zal laten ringeloren door Leeds United.
BETERSCHAP MERKBAAR OP HET VELD
De allereerste opdracht van Mikel Arteta als hoofdcoach heeft niet de nodige overwinning opgeleverd en dat is doodjammer, want de Gunners maakten er voor het eerst sinds heel lang nog eens een fatsoenlijke wedstrijd van. De mentaliteit op het terrein zat goed, Arsenal wilde voetballen en deed dat ook. Het middenveld blonk uit in de opdracht. Zowel Granit Xhaka als Lucas Torreira werden in diverse kranten als man van de match genomineerd, en Mesut Özil speelde eveneens een heel sterke en gedreven partij.
Toch kwam Bournemouth op voorsprong, de defensie van de bezoekers was voor de zoveelste keer niet vrij te pleiten van slordigheid bij dat doelpunt. Arsenal was op achtervolgen aangewezen en in de tweede helft maakte Pierre-Emerick Aubameyang nog gelijk. Geen zege dus maar al bij al ook geen onrechtvaardige uitslag.
Dit gelijkspel zorgt er echter voor dat de degradatiezone weer dichterbij komt. Aston Villa won immers van Norwich en heeft nu zes punten minder dan Arsenal. Ook Southampton (verrassende winst bij Chelsea) en Everton (eerste zege onder Ancelotti, tegen Burnley) schuiven twee punten dichter. Er is uiteraard nog altijd geen reden tot paniek, maar die zou wel eens kunnen toeslaan als de twee volgende opdrachten, twee thuiswedstrijden, een 0 op 6 opleveren. En de tegenstand is niet van de poes.
Toch kwam Bournemouth op voorsprong, de defensie van de bezoekers was voor de zoveelste keer niet vrij te pleiten van slordigheid bij dat doelpunt. Arsenal was op achtervolgen aangewezen en in de tweede helft maakte Pierre-Emerick Aubameyang nog gelijk. Geen zege dus maar al bij al ook geen onrechtvaardige uitslag.
Dit gelijkspel zorgt er echter voor dat de degradatiezone weer dichterbij komt. Aston Villa won immers van Norwich en heeft nu zes punten minder dan Arsenal. Ook Southampton (verrassende winst bij Chelsea) en Everton (eerste zege onder Ancelotti, tegen Burnley) schuiven twee punten dichter. Er is uiteraard nog altijd geen reden tot paniek, maar die zou wel eens kunnen toeslaan als de twee volgende opdrachten, twee thuiswedstrijden, een 0 op 6 opleveren. En de tegenstand is niet van de poes.
Zondag 29/12/2019, 14.00 u, Emirates: Premier League matchweek 20: Arsenal –Chelsea
De ploeg van Frank Lampard staat momenteel nog steeds op een Champions League plaats. Met 32 punten hebben ze drie punten voorsprong op Tottenham, maar ze tellen wel een nederlaag meer dan de Spurs en lijken vooral thuis kwetsbaar. Ze verloren op eigen veld van Liverpool, West Ham, Bournemouth en Southampton. Buitenshuis verloren ze van Manchester United, Manchester City en Everton.
The Blues van Stamford Bridge mochten geen transfers doen in de zomermercato en Frank Lampard bracht enkele jongeren in het elftal. Mason Mount en Tammy Abraham werden het meeste genoemd als uitblinkers. “Onze” Olivier Giroud is wat op een zijspoor geraakt.
Maakt Arsenal een kans tegen de buren uit West-Londen? Kan de betere trend, ingezet op Dean Court, doorgetrokken worden en drie punten opleveren? Het kan een boeiende wedstrijd worden. We wachten af. Arsenal Belgium zal vertegenwoordigd zijn voor deze topper. Stel ons niet teleur jongens!
De ploeg van Frank Lampard staat momenteel nog steeds op een Champions League plaats. Met 32 punten hebben ze drie punten voorsprong op Tottenham, maar ze tellen wel een nederlaag meer dan de Spurs en lijken vooral thuis kwetsbaar. Ze verloren op eigen veld van Liverpool, West Ham, Bournemouth en Southampton. Buitenshuis verloren ze van Manchester United, Manchester City en Everton.
The Blues van Stamford Bridge mochten geen transfers doen in de zomermercato en Frank Lampard bracht enkele jongeren in het elftal. Mason Mount en Tammy Abraham werden het meeste genoemd als uitblinkers. “Onze” Olivier Giroud is wat op een zijspoor geraakt.
Maakt Arsenal een kans tegen de buren uit West-Londen? Kan de betere trend, ingezet op Dean Court, doorgetrokken worden en drie punten opleveren? Het kan een boeiende wedstrijd worden. We wachten af. Arsenal Belgium zal vertegenwoordigd zijn voor deze topper. Stel ons niet teleur jongens!
Woensdag 01/01/2020, 20.00 u, Emirates: Premier League matchweek 21: Arsenal – Manchester United
Met The Red Devils krijgen we opnieuw een topclub op bezoek die dit seizoen warm en koud blaast, al zijn de warme dagen eerder zeldzaam. Het team van Solksjaer staat momenteel op de 7e plaats met 28 punten. Ze tellen 7 overwinningen en 5 nederlagen. De bewoners van Old Trafford krijgen, net als Arsenal trouwens, heel wat kritiek om hun povere spel.
Gaan beide “vergane” gloriën nog eens een duel uit de goede oude doos serveren? We mogen het hopen, en als Arsenal dan nog aan de winnende hand blijft is 2020 in elk geval goed ingezet.
We zeggen zelfs meer. Als zowel Chelsea als Manchester United puntenloos naar huis gestuurd worden mag Arsenal eindelijk weer eens wat naar boven kijken. En dat is het mooiste nieuwjaarsgeschenk dat onze ploeg ons kan geven.
Met The Red Devils krijgen we opnieuw een topclub op bezoek die dit seizoen warm en koud blaast, al zijn de warme dagen eerder zeldzaam. Het team van Solksjaer staat momenteel op de 7e plaats met 28 punten. Ze tellen 7 overwinningen en 5 nederlagen. De bewoners van Old Trafford krijgen, net als Arsenal trouwens, heel wat kritiek om hun povere spel.
Gaan beide “vergane” gloriën nog eens een duel uit de goede oude doos serveren? We mogen het hopen, en als Arsenal dan nog aan de winnende hand blijft is 2020 in elk geval goed ingezet.
We zeggen zelfs meer. Als zowel Chelsea als Manchester United puntenloos naar huis gestuurd worden mag Arsenal eindelijk weer eens wat naar boven kijken. En dat is het mooiste nieuwjaarsgeschenk dat onze ploeg ons kan geven.
VREDE OP AARDE?
Door Marcel Bogaerts
Of de in deze tijd van het jaar onverslijtbare, maar helaas veel te ambitieuze en niet echt realistische wens misschien toch eens een illusie van werkelijkheid zou kunnen brengen voor alle Gooners wereldwijd valt nog af te wachten.
De beleidsmensen bij Arsenal hebben er in elk geval voor gezorgd dat er geen onzekerheid meer is over wie er de sportieve staf zal leiden. Oud-aanvoerder Mikel Arteta ziet zichzelf voor een zware taak geplaatst, en weet dat er heel wat werk op hem wacht.
Over het laatste duel van Freddie Ljungberg als coach kunnen we kort zijn. Everton en Arsenal, beide clubs met hun nieuwe sportieve baas in de tribunes, toonden vooral aan dat hun huidige niet benijdenswaardige plaats in de rangschikking misschien toch geen toeval is. Een saaie en ondermaatse ontmoeting, arm aan doelkansen en goed spel eindigde zoals ze begonnen was.
Een jong en onervaren Arsenal hield de nul en kreeg zowaar twee ballen tussen de palen. We moeten met weinig tevreden zijn in deze dagen.
De berichten in de media over mogelijk vertrekkende en ontevreden spelers (Granit Xhaka, Pierre-Emerick Aubameyang) en disciplinaire maatregelen richting Mesut Özil (niet in de wedstrijdkern) heeft iedereen wel gelezen en we gaan dus maar over tot de volgende wedstrijd in deze razend drukke eindejaarsperiode.
Of de in deze tijd van het jaar onverslijtbare, maar helaas veel te ambitieuze en niet echt realistische wens misschien toch eens een illusie van werkelijkheid zou kunnen brengen voor alle Gooners wereldwijd valt nog af te wachten.
De beleidsmensen bij Arsenal hebben er in elk geval voor gezorgd dat er geen onzekerheid meer is over wie er de sportieve staf zal leiden. Oud-aanvoerder Mikel Arteta ziet zichzelf voor een zware taak geplaatst, en weet dat er heel wat werk op hem wacht.
Over het laatste duel van Freddie Ljungberg als coach kunnen we kort zijn. Everton en Arsenal, beide clubs met hun nieuwe sportieve baas in de tribunes, toonden vooral aan dat hun huidige niet benijdenswaardige plaats in de rangschikking misschien toch geen toeval is. Een saaie en ondermaatse ontmoeting, arm aan doelkansen en goed spel eindigde zoals ze begonnen was.
Een jong en onervaren Arsenal hield de nul en kreeg zowaar twee ballen tussen de palen. We moeten met weinig tevreden zijn in deze dagen.
De berichten in de media over mogelijk vertrekkende en ontevreden spelers (Granit Xhaka, Pierre-Emerick Aubameyang) en disciplinaire maatregelen richting Mesut Özil (niet in de wedstrijdkern) heeft iedereen wel gelezen en we gaan dus maar over tot de volgende wedstrijd in deze razend drukke eindejaarsperiode.
Donderdag 26 december 2019, Vitality Stadium Dean Court, Premier League matchweek 19: Bournemouth-Arsenal
De Gunners mogen dan wel de nul gehouden hebben, het puntje in Goodison Park was niet voldoende om een verdere val in het klassement te vermijden. Het trotse Arsenal staat op plaats 11, 6 punten verwijderd van een Champions League plek. De 23 punten van Arsenal scheiden de Noord-Londenaren 8 punten van Aston Villa, op de 18e plaats.
De eerstvolgende tegenstrever, Bournemouth, staat op plaats 14 en heeft 19 punten. Dean Court is, in de weinige keren dat Arsenal bij hen op bezoek was, nooit een gemakkelijke opponent gebleken. We overlopen even de uitslagen die zowat allemaal nog vers in het geheugen liggen.
De eerste confrontatie op 7 februari 2016 eindigde op 0-2 voor Arsenal, met doelpunten van Mesut Özil en Alex Oxlade-Chamberlain. Een klein jaar later, op 3 januari 2017, was er een spectaculaire ontmoeting. Een ziel- en futloos Arsenal zag de thuisploeg tot 3-0 uitlopen, begon pas na de 3-1 van Alexis Sanchez te voetballen, lukte via Lucas Perez de aansluitingstreffer en sleepte in de slotminuut via Olivier Giroud nog een puntje uit de brand. Op 14 januari 2018 was er een 2-1 nederlaag, het eerste verlies op Dean Court, en vorig seizoen wonnen de Gunners eindelijk nog eens, met dank aan thuisspeler Jefferson Lerma voor een fabelachtige own-goal. Arsenal won met 1-2.
Manager Eddie Howe, reeds 8 jaar aan het roer bij The Cherries, lukt er voorlopig in zijn team, zonder veel potten te breken, op een comfortabele manier in de Premier League te houden. Van Arsenal verwachten we, ondanks alles, nog altijd meer. Kan Mikel Arteta reeds bij zijn allereerste opdracht de punten mee naar Islington nemen? Met de volgende zware thuiswedstrijden voor de boeg is dat alleszins geen overdreven luxe, het lijkt zelfs een noodzaak, want stel je maar eens een 0 op 9 voor….
De Gunners mogen dan wel de nul gehouden hebben, het puntje in Goodison Park was niet voldoende om een verdere val in het klassement te vermijden. Het trotse Arsenal staat op plaats 11, 6 punten verwijderd van een Champions League plek. De 23 punten van Arsenal scheiden de Noord-Londenaren 8 punten van Aston Villa, op de 18e plaats.
De eerstvolgende tegenstrever, Bournemouth, staat op plaats 14 en heeft 19 punten. Dean Court is, in de weinige keren dat Arsenal bij hen op bezoek was, nooit een gemakkelijke opponent gebleken. We overlopen even de uitslagen die zowat allemaal nog vers in het geheugen liggen.
De eerste confrontatie op 7 februari 2016 eindigde op 0-2 voor Arsenal, met doelpunten van Mesut Özil en Alex Oxlade-Chamberlain. Een klein jaar later, op 3 januari 2017, was er een spectaculaire ontmoeting. Een ziel- en futloos Arsenal zag de thuisploeg tot 3-0 uitlopen, begon pas na de 3-1 van Alexis Sanchez te voetballen, lukte via Lucas Perez de aansluitingstreffer en sleepte in de slotminuut via Olivier Giroud nog een puntje uit de brand. Op 14 januari 2018 was er een 2-1 nederlaag, het eerste verlies op Dean Court, en vorig seizoen wonnen de Gunners eindelijk nog eens, met dank aan thuisspeler Jefferson Lerma voor een fabelachtige own-goal. Arsenal won met 1-2.
Manager Eddie Howe, reeds 8 jaar aan het roer bij The Cherries, lukt er voorlopig in zijn team, zonder veel potten te breken, op een comfortabele manier in de Premier League te houden. Van Arsenal verwachten we, ondanks alles, nog altijd meer. Kan Mikel Arteta reeds bij zijn allereerste opdracht de punten mee naar Islington nemen? Met de volgende zware thuiswedstrijden voor de boeg is dat alleszins geen overdreven luxe, het lijkt zelfs een noodzaak, want stel je maar eens een 0 op 9 voor….
WIE BRENGT ARSENAL WEER OP DE JUISTE WEG?
Door Marcel Bogaerts
Eerder schreven we dat de fatsoenlijke manier waarop Arsenal het derby met West-Ham uiteindelijk naar zich toe trok geen reden mocht zijn om het schandalige eerste uur van die wedstrijd maar meteen met de mantel der liefde te bedekken.
Ons toetsenbord was nog niet afgekoeld of het was al weer van dat. Tegen de landskampioen was de eerste actie wel voor Arsenal na een goed doorzetten van Gabriël Martinelli, maar het antwoord van Manchester City was verpletterend. Kevin De Bruyne mocht vrij komen aanwandelen en verschroeiend uithalen, er waren 90 seconden gespeeld. De Belg bediende op het kwartier zijn maatje Raheem Sterling, die ook al weer zo vrij als een vogel stond, en de wedstrijd was afgelopen. Twee spelers van City die vijf spelers van Arsenal te vlug af zijn, veel beschamender kan het niet worden.
En het werd nog erger want De Bruyne mocht zijn demonstratie afronden met een tweede doelpunt, waarna Bernd Leno met een mooie save verhinderde dat de Rode Duivel er nog eentje bijdeed.
De tweede helft was uiteraard totaal overbodig, laat het volstaan te zeggen dat Arsenal aan een vernederende forfaitscore op eigen veld ontsnapte.
De vervanging van Mesut Özil zorgde nog voor een wansmakelijk intermezzo, door hemzelf in gang gezet, langs de zijlijn. Unai Emery werd door het overgrote deel van de aanhang verketterd omdat hij Özil niet in zijn basiselftal zette; laat ons even toe fijntjes op te merken dat de Duitser druk bezig is met te bewijzen dat de Spaanse coach het met die beslissing volkomen bij het rechte eind had.
Het wordt hoe dan ook alweer een hete week in Islington. Wat gaat er in de kantoren van de leiding van de club beslist worden? The Championship, met onvergetelijke derbies tegen pakweg Brentford en Milwall is nog steeds veel dichterbij dan Europees voetbal. Het prutswerk dat Arsenal momenteel op de mat legt laat geen ruimte over voor andere conclusies.
Eerder schreven we dat de fatsoenlijke manier waarop Arsenal het derby met West-Ham uiteindelijk naar zich toe trok geen reden mocht zijn om het schandalige eerste uur van die wedstrijd maar meteen met de mantel der liefde te bedekken.
Ons toetsenbord was nog niet afgekoeld of het was al weer van dat. Tegen de landskampioen was de eerste actie wel voor Arsenal na een goed doorzetten van Gabriël Martinelli, maar het antwoord van Manchester City was verpletterend. Kevin De Bruyne mocht vrij komen aanwandelen en verschroeiend uithalen, er waren 90 seconden gespeeld. De Belg bediende op het kwartier zijn maatje Raheem Sterling, die ook al weer zo vrij als een vogel stond, en de wedstrijd was afgelopen. Twee spelers van City die vijf spelers van Arsenal te vlug af zijn, veel beschamender kan het niet worden.
En het werd nog erger want De Bruyne mocht zijn demonstratie afronden met een tweede doelpunt, waarna Bernd Leno met een mooie save verhinderde dat de Rode Duivel er nog eentje bijdeed.
De tweede helft was uiteraard totaal overbodig, laat het volstaan te zeggen dat Arsenal aan een vernederende forfaitscore op eigen veld ontsnapte.
De vervanging van Mesut Özil zorgde nog voor een wansmakelijk intermezzo, door hemzelf in gang gezet, langs de zijlijn. Unai Emery werd door het overgrote deel van de aanhang verketterd omdat hij Özil niet in zijn basiselftal zette; laat ons even toe fijntjes op te merken dat de Duitser druk bezig is met te bewijzen dat de Spaanse coach het met die beslissing volkomen bij het rechte eind had.
Het wordt hoe dan ook alweer een hete week in Islington. Wat gaat er in de kantoren van de leiding van de club beslist worden? The Championship, met onvergetelijke derbies tegen pakweg Brentford en Milwall is nog steeds veel dichterbij dan Europees voetbal. Het prutswerk dat Arsenal momenteel op de mat legt laat geen ruimte over voor andere conclusies.
Zaterdag 21/12/2019, 12u30 Goodison Park, Premier League matchweek 18: Everton – Arsenal
Aan de blauwe kant van Liverpool is het momenteel ook kommer en kwel. The Toffees bevinden zich op plaats 16 met vier punten minder dan Arsenal, en dat is heel erg ontgoochelend voor een club die gehoopt had permanent aansluiting te vinden met minstens de Engelse subtop.
Manager Marco Silva mocht begin december zijn kastje leegmaken en hij werd vervangen door zijn assistent, de 48-jarige Schot David Ferguson, die hiermee aan zijn allereerste opdracht als hoofdcoach begint. Zijn spelerscarrière speelde zich af bij Dundee United, Glasgow Rangers, Newcastle en Everton.
Bij Everton vinden we natuurlijk Theo Walcott terug, die tot hiertoe in 11 wedstrijden, waarvan 7 als basisspeler, mocht opdraven. Hij werd ook 7 keer vervangen, wat toch veelzeggend is. Een tweede ex-Gunner is uiteraard Alex Iwobi. De Nigeriaan stond 15 wedstrijden op het scheidsrechtersblad en werd daarvan 5 keer vervangen.
Toch lijkt Everton terug de goede weg ingeslagen. Een zware 5-2 nederlaag in het derby tegen Liverpool (op Anfield) werd gevolgd door een thuiszege tegen Chelsea en een puntje op Old Trafford.
The Toffees lukken er in eigen Goodison wel eens in Arsenal puntenloos huiswaarts te sturen. Vorig seizoen, op 7 april 2019, was de 1-0 nederlaag van Arsenal een zoveelste ontnuchtering in de zoektocht naar Champions League voetbal. Phil Jagielka scoorde reeds na 10 minuten het enige doelpunt van de partij en veel verder dan een aantal gele kaarten kwam Arsenal niet.
Ook nu dreigt een nieuwe nederlaag voor een Londense ploeg die volkomen de pedalen lijkt kwijt te zijn. Of brengt een korte periode zonder midweekvoetbal enig soelaas? Hebben de Gunners een mooi kerstgeschenk klaar voor de Gooners? Heeft er iemand een ingeving om licht te brengen in de duisternis? Hoop doet leven, we zegden het reeds, en misschien wordt die hoop nu eens niet onmiddellijk de bodem ingeslagen?
Aan de blauwe kant van Liverpool is het momenteel ook kommer en kwel. The Toffees bevinden zich op plaats 16 met vier punten minder dan Arsenal, en dat is heel erg ontgoochelend voor een club die gehoopt had permanent aansluiting te vinden met minstens de Engelse subtop.
Manager Marco Silva mocht begin december zijn kastje leegmaken en hij werd vervangen door zijn assistent, de 48-jarige Schot David Ferguson, die hiermee aan zijn allereerste opdracht als hoofdcoach begint. Zijn spelerscarrière speelde zich af bij Dundee United, Glasgow Rangers, Newcastle en Everton.
Bij Everton vinden we natuurlijk Theo Walcott terug, die tot hiertoe in 11 wedstrijden, waarvan 7 als basisspeler, mocht opdraven. Hij werd ook 7 keer vervangen, wat toch veelzeggend is. Een tweede ex-Gunner is uiteraard Alex Iwobi. De Nigeriaan stond 15 wedstrijden op het scheidsrechtersblad en werd daarvan 5 keer vervangen.
Toch lijkt Everton terug de goede weg ingeslagen. Een zware 5-2 nederlaag in het derby tegen Liverpool (op Anfield) werd gevolgd door een thuiszege tegen Chelsea en een puntje op Old Trafford.
The Toffees lukken er in eigen Goodison wel eens in Arsenal puntenloos huiswaarts te sturen. Vorig seizoen, op 7 april 2019, was de 1-0 nederlaag van Arsenal een zoveelste ontnuchtering in de zoektocht naar Champions League voetbal. Phil Jagielka scoorde reeds na 10 minuten het enige doelpunt van de partij en veel verder dan een aantal gele kaarten kwam Arsenal niet.
Ook nu dreigt een nieuwe nederlaag voor een Londense ploeg die volkomen de pedalen lijkt kwijt te zijn. Of brengt een korte periode zonder midweekvoetbal enig soelaas? Hebben de Gunners een mooi kerstgeschenk klaar voor de Gooners? Heeft er iemand een ingeving om licht te brengen in de duisternis? Hoop doet leven, we zegden het reeds, en misschien wordt die hoop nu eens niet onmiddellijk de bodem ingeslagen?
CRUCIALE WEKEN OP KOMST
Door Marcel Bogaerts
De toeschouwers in het London Stadium waren er, samen met de mensen die voor de buis het Londens derby West Ham - Arsenal volgden, een uur van overtuigd dat ze naar een historische wedstrijd aan het kijken waren. De wedstrijd die de verscheurende ondergang van Arsenal als topclub pijnlijk duidelijk in de verf zette. De Gunners hadden tot dan toe afschuwelijk degradatievoetbal getoond. Opnieuw etaleerden de Noord-Londenaars een onvergeeflijk gebrek aan grinta en stootkracht, een onbegrijpelijke faalangst en een festival aan balverlies en in het ijle getrapte ballen.
Er was totaal niets ter verdediging aan te voeren, of het zou de aanslag moeten zijn van Creswell op Nicolas Pepe die onbestraft bleef. De FA en bij uitbreiding de hele voetbalwereld moet toch eens wat grondiger gaan nadenken over het begrip “de bal spelen”.
Aan de rust was het 1-0, en West Ham mocht van geluk spreken dat Granit Xhaka veel te laat reageerde op een instormende Ogbonna. Die buffelde met het hoofd/de schouder de bal richting doel en het ronde ding week af op Ainsley Maitland-Niles waardoor Leno kansloos was.
Elke supporter van welke ploeg dan ook kent dat wurgende gevoel dat de ondergang erg nabij is. Zo bleef het voor de Gooners ook nog aanhouden na de rust, tot er ongeveer een kwartier gespeeld was. Lucas Torreira speelde op de linkerflank Sead Kolasinac aan en die bediende Gabriël Martinelli, die wel erg vrank en vrij het strafschopgebied mocht inwandelen. De jonge Braziliaan trof raak.
Arsenal kwam ineens tot leven, en hoe. Mesut Özil vond vanop links Aubameyang, die Nicolas Pepe op rechts had opgemerkt. Pepe haalde heerlijk uit en plaatste de bal prachtig binnen, zijn eerste fieldgoal en of het de Ivoriaan deugd deed….
En nog was het niet gedaan want Aubameyang en Pepe knutselden een brede één-twee in elkaar en de Gabonees stond vrij. 1-3 en niet Ljungberg maar wel Pellegrini in grote problemen. Arsenal speelde de wedstrijd dan autoritair uit en belandt nu op de 9e plaats, met een 7 punten kloof met de degradatieplaatsen maar ook een 7 punten kloof met de Champions League plaatsen.
De ziekenboeg geraakt ondertussen erg vol en coach Ljungberg puzzelde een piepjonge delegatie bij mekaar om de laatste opdracht in de groepsfase van de Europa League af te werken. Arsenal Belgium, met een kleine 30 mensen ter plaatse, zag deze jongeren een degelijke tot goede eerste helft afwerken. Standard kon nooit de indruk wekken dat het speelde voor de laatste kans en Arsenal speelde een handjevol scoringsmogelijkheden bij elkaar, maar de thuisdoelman speelde een alerte wedstrijd en kende ook het nodige geluk bij minder oordeelkundig uit zijn doel komen.
Na de rust leek de thuisploeg besloten te hebben dat ze de wedstrijd eigenlijk wel wilde winnen, maar had gênant veel geluk nodig om een 2-0 voorsprong bij elkaar te spelen. Emi Martinez stond tweemaal voor joker bij ongelukkig afgeweken ballen. Zo kan het dus ook.
Gerechtigheid zou echter geschieden en het was Bukayo Saka die met een scherpe voorzet het hoofd van Alexandre Lacazette vond. De Fransman laat zoiets niet liggen. Saka zelf ging een paar minuten later op wandel en vond met een knappe plaatsbal de lokale keeper opnieuw in gebreke.
Eintracht Frankfurt verloor thuis van Guimaraes en Arsenal is uiteindelijk groepswinnaar. We zijn benieuwd wie de volgende tegenstrever wordt.
Maar nu moet alle aandacht naar de competitie gaan, want de maand december wordt niet alleen loodzwaar door het aantal wedstrijden dat moet afgewerkt worden. Zowel Manchester City, Chelsea en Manchester United zullen zich de komende weken op het Emirates stadion aanbieden.
De toeschouwers in het London Stadium waren er, samen met de mensen die voor de buis het Londens derby West Ham - Arsenal volgden, een uur van overtuigd dat ze naar een historische wedstrijd aan het kijken waren. De wedstrijd die de verscheurende ondergang van Arsenal als topclub pijnlijk duidelijk in de verf zette. De Gunners hadden tot dan toe afschuwelijk degradatievoetbal getoond. Opnieuw etaleerden de Noord-Londenaars een onvergeeflijk gebrek aan grinta en stootkracht, een onbegrijpelijke faalangst en een festival aan balverlies en in het ijle getrapte ballen.
Er was totaal niets ter verdediging aan te voeren, of het zou de aanslag moeten zijn van Creswell op Nicolas Pepe die onbestraft bleef. De FA en bij uitbreiding de hele voetbalwereld moet toch eens wat grondiger gaan nadenken over het begrip “de bal spelen”.
Aan de rust was het 1-0, en West Ham mocht van geluk spreken dat Granit Xhaka veel te laat reageerde op een instormende Ogbonna. Die buffelde met het hoofd/de schouder de bal richting doel en het ronde ding week af op Ainsley Maitland-Niles waardoor Leno kansloos was.
Elke supporter van welke ploeg dan ook kent dat wurgende gevoel dat de ondergang erg nabij is. Zo bleef het voor de Gooners ook nog aanhouden na de rust, tot er ongeveer een kwartier gespeeld was. Lucas Torreira speelde op de linkerflank Sead Kolasinac aan en die bediende Gabriël Martinelli, die wel erg vrank en vrij het strafschopgebied mocht inwandelen. De jonge Braziliaan trof raak.
Arsenal kwam ineens tot leven, en hoe. Mesut Özil vond vanop links Aubameyang, die Nicolas Pepe op rechts had opgemerkt. Pepe haalde heerlijk uit en plaatste de bal prachtig binnen, zijn eerste fieldgoal en of het de Ivoriaan deugd deed….
En nog was het niet gedaan want Aubameyang en Pepe knutselden een brede één-twee in elkaar en de Gabonees stond vrij. 1-3 en niet Ljungberg maar wel Pellegrini in grote problemen. Arsenal speelde de wedstrijd dan autoritair uit en belandt nu op de 9e plaats, met een 7 punten kloof met de degradatieplaatsen maar ook een 7 punten kloof met de Champions League plaatsen.
De ziekenboeg geraakt ondertussen erg vol en coach Ljungberg puzzelde een piepjonge delegatie bij mekaar om de laatste opdracht in de groepsfase van de Europa League af te werken. Arsenal Belgium, met een kleine 30 mensen ter plaatse, zag deze jongeren een degelijke tot goede eerste helft afwerken. Standard kon nooit de indruk wekken dat het speelde voor de laatste kans en Arsenal speelde een handjevol scoringsmogelijkheden bij elkaar, maar de thuisdoelman speelde een alerte wedstrijd en kende ook het nodige geluk bij minder oordeelkundig uit zijn doel komen.
Na de rust leek de thuisploeg besloten te hebben dat ze de wedstrijd eigenlijk wel wilde winnen, maar had gênant veel geluk nodig om een 2-0 voorsprong bij elkaar te spelen. Emi Martinez stond tweemaal voor joker bij ongelukkig afgeweken ballen. Zo kan het dus ook.
Gerechtigheid zou echter geschieden en het was Bukayo Saka die met een scherpe voorzet het hoofd van Alexandre Lacazette vond. De Fransman laat zoiets niet liggen. Saka zelf ging een paar minuten later op wandel en vond met een knappe plaatsbal de lokale keeper opnieuw in gebreke.
Eintracht Frankfurt verloor thuis van Guimaraes en Arsenal is uiteindelijk groepswinnaar. We zijn benieuwd wie de volgende tegenstrever wordt.
Maar nu moet alle aandacht naar de competitie gaan, want de maand december wordt niet alleen loodzwaar door het aantal wedstrijden dat moet afgewerkt worden. Zowel Manchester City, Chelsea en Manchester United zullen zich de komende weken op het Emirates stadion aanbieden.
Zondag 15/12/2019 17u30, Emirates: Premier League matchweek 17: Arsenal – Manchester City
Pep Guardiola beleeft niet echt leuke tijden bij zijn kampioenen. De Citizens verloren zopas het derby van Manchester United, waardoor ze nu reeds 14 punten achterstand tellen op het nog steeds ongeslagen Liverpool, en ook het ijzersterke Leicester City verder zien weglopen. De achterstand op de Foxes bedraagt ook reeds 6 punten.
Man City verloor tot hiertoe 2 keer, de andere nederlaag kwam er ook op eigen veld, tegen Wolverhampton Wanderers. Er waren ook forse overwinningen, zoals 0-5 bij West Ham, 4-0 tegen Brighton en zelfs 8-0 tegen Watford.
Kevin De Bruyne en zijn team lijken echter moeilijk om te kunnen gaan met het niet beschikbaar zijn van Kun Agüero, en City lijkt wat onder de indruk van de demonstratie van Liverpool.
Er is echter geen reden tot ongebreideld optimisme voor zondag. De onderste regionen van de rangschikking mogen dan wel weer wat verder weg zijn, het eerste uur van het afgelopen derby tegen West Ham is door de uiteindelijke 1-3 overwinning niet naar de vergeethoek gespeeld. De ziekenboeg zit overvol, er is nog onzekerheid over wie voor de rest van het seizoen de sportieve verantwoordelijkheid krijgt, en het valt nog af te wachten of er in januari geen sterkhouder(s) gaan vertrekken, nu Europees voetbal volgend seizoen heel ver weg lijkt.
Een overwinning tegen City zou heel zoet smaken. Hoop doet leven.
Pep Guardiola beleeft niet echt leuke tijden bij zijn kampioenen. De Citizens verloren zopas het derby van Manchester United, waardoor ze nu reeds 14 punten achterstand tellen op het nog steeds ongeslagen Liverpool, en ook het ijzersterke Leicester City verder zien weglopen. De achterstand op de Foxes bedraagt ook reeds 6 punten.
Man City verloor tot hiertoe 2 keer, de andere nederlaag kwam er ook op eigen veld, tegen Wolverhampton Wanderers. Er waren ook forse overwinningen, zoals 0-5 bij West Ham, 4-0 tegen Brighton en zelfs 8-0 tegen Watford.
Kevin De Bruyne en zijn team lijken echter moeilijk om te kunnen gaan met het niet beschikbaar zijn van Kun Agüero, en City lijkt wat onder de indruk van de demonstratie van Liverpool.
Er is echter geen reden tot ongebreideld optimisme voor zondag. De onderste regionen van de rangschikking mogen dan wel weer wat verder weg zijn, het eerste uur van het afgelopen derby tegen West Ham is door de uiteindelijke 1-3 overwinning niet naar de vergeethoek gespeeld. De ziekenboeg zit overvol, er is nog onzekerheid over wie voor de rest van het seizoen de sportieve verantwoordelijkheid krijgt, en het valt nog af te wachten of er in januari geen sterkhouder(s) gaan vertrekken, nu Europees voetbal volgend seizoen heel ver weg lijkt.
Een overwinning tegen City zou heel zoet smaken. Hoop doet leven.
IN VRIJE VAL
Door Marcel Bogaerts
De Gunners begonnen hun eerste thuiswedstrijd onder Freddie Ljungberg met goede intenties. De aanvallende acties in de openingsfase leidden echter niet tot doelpogingen. De bezoekers beletten dat met irritante duw- en trekfouten, zo verloor Alexandre Lacazette bijna zijn ganse garderobe. Scheidsrechter Scott zag het niet en de VAR, Jon Moss, wilde het niet zien. Tja. De eerste hand van Hector Bellerin op de schouders van een opponent werd wel gezien en met geel bestraft.
Maar het zou van een verregaand gebrek aan objectiviteit getuigen om deze in het oog springende scheidsrechterlijke dwalingen aan te duiden als oorzaak van een alweer bijzonder povere prestatie van Arsenal.
De Seagulls konden immers veel te gemakkelijk hun wil opleggen, dwongen de thuisploeg keer op keer tot balverlies, hielden het ronde ding simpel in eigen rangen en waren daarenboven nog eens brandgevaarlijk in hun acties. Enthousiasme en spelvreugde bij de bezoekers, loomheid, faalangst en slordigheid bij de thuisspelers. We zeggen niet bij de thuisploeg want er stond geen team op het veld. De onderlinge irritaties vonkten er zo af.
De 0-1 aan de rust was gevleid voor Arsenal, zoveel is zeker.
De Gunners kwamen als herboren aan de aftrap van de tweede periode. Had de interim coach met enige stemverheffing gesproken? Het leek er wel op, want Brighton moest zowaar alle zeilen bijzetten en Lacazette maakte gelijk. Het momentum leek in het voordeel van Arsenal gekeerd, en dat was mede dankzij de inbreng van Nicolas Pepe, die met zijn acties op de flank toch steeds een paar bezoekende verdedigers aan de praat kon houden.
Een op vrije trap inlopende David Luiz poeierde een tweede doelpunt voor zijn ploeg tegen de netten, maar hier was de grensrechter zwaar in de fout gegaan want Luiz en enkele van zijn ploeggenoten waren zeer opvallend in buitenspelpositie gelopen. De VAR kwam er aan te pas en het feest ging, volkomen terecht, niet door.
Dat was het einde voor Arsenal want Brighton kwam terug in de wedstrijd en trok nog verdiend het laken volledig naar zich toe.
Het is nu meer dan 40 jaar geleden dat Arsenal nog zo slecht aan het seizoen begon. Het trotse Emirates stadion ziet zijn bewoners afglijden naar de 10e plaats in de rangschikking. Over Europees voetbal volgend jaar dient nu netjes gezwegen te worden. Nog 5 punten scheiden Arsenal van de degradatieplaatsen en wie nu nog lachwekkend doet over spelen voor het behoud en terecht komen in de nerveuze wereld van degradatievoetbal heeft echt niet goed en allesbehalve objectief naar de wedstrijden gekeken.
Arsenal is in vrije val en de vraag is niet wanneer de parachutes nu eindelijk opengaan, de vraag is of de parachutes wel zullen opengaan. Want om in een dergelijke beeldspraak te blijven, het lijkt wel of men in Islington zonder valscherm uit het vliegtuig gesprongen is. Quo vadis, Arsenal?
De Gunners begonnen hun eerste thuiswedstrijd onder Freddie Ljungberg met goede intenties. De aanvallende acties in de openingsfase leidden echter niet tot doelpogingen. De bezoekers beletten dat met irritante duw- en trekfouten, zo verloor Alexandre Lacazette bijna zijn ganse garderobe. Scheidsrechter Scott zag het niet en de VAR, Jon Moss, wilde het niet zien. Tja. De eerste hand van Hector Bellerin op de schouders van een opponent werd wel gezien en met geel bestraft.
Maar het zou van een verregaand gebrek aan objectiviteit getuigen om deze in het oog springende scheidsrechterlijke dwalingen aan te duiden als oorzaak van een alweer bijzonder povere prestatie van Arsenal.
De Seagulls konden immers veel te gemakkelijk hun wil opleggen, dwongen de thuisploeg keer op keer tot balverlies, hielden het ronde ding simpel in eigen rangen en waren daarenboven nog eens brandgevaarlijk in hun acties. Enthousiasme en spelvreugde bij de bezoekers, loomheid, faalangst en slordigheid bij de thuisspelers. We zeggen niet bij de thuisploeg want er stond geen team op het veld. De onderlinge irritaties vonkten er zo af.
De 0-1 aan de rust was gevleid voor Arsenal, zoveel is zeker.
De Gunners kwamen als herboren aan de aftrap van de tweede periode. Had de interim coach met enige stemverheffing gesproken? Het leek er wel op, want Brighton moest zowaar alle zeilen bijzetten en Lacazette maakte gelijk. Het momentum leek in het voordeel van Arsenal gekeerd, en dat was mede dankzij de inbreng van Nicolas Pepe, die met zijn acties op de flank toch steeds een paar bezoekende verdedigers aan de praat kon houden.
Een op vrije trap inlopende David Luiz poeierde een tweede doelpunt voor zijn ploeg tegen de netten, maar hier was de grensrechter zwaar in de fout gegaan want Luiz en enkele van zijn ploeggenoten waren zeer opvallend in buitenspelpositie gelopen. De VAR kwam er aan te pas en het feest ging, volkomen terecht, niet door.
Dat was het einde voor Arsenal want Brighton kwam terug in de wedstrijd en trok nog verdiend het laken volledig naar zich toe.
Het is nu meer dan 40 jaar geleden dat Arsenal nog zo slecht aan het seizoen begon. Het trotse Emirates stadion ziet zijn bewoners afglijden naar de 10e plaats in de rangschikking. Over Europees voetbal volgend jaar dient nu netjes gezwegen te worden. Nog 5 punten scheiden Arsenal van de degradatieplaatsen en wie nu nog lachwekkend doet over spelen voor het behoud en terecht komen in de nerveuze wereld van degradatievoetbal heeft echt niet goed en allesbehalve objectief naar de wedstrijden gekeken.
Arsenal is in vrije val en de vraag is niet wanneer de parachutes nu eindelijk opengaan, de vraag is of de parachutes wel zullen opengaan. Want om in een dergelijke beeldspraak te blijven, het lijkt wel of men in Islington zonder valscherm uit het vliegtuig gesprongen is. Quo vadis, Arsenal?
Maandag 09/12/2019, 20u00, London Stadium, Premier League matchweek 16: West Ham – Arsenal
The Irons van Manuel Pellegrini doen het ook allesbehalve goed dit seizoen. Ze tellen 16 punten en wonnen, net als Arsenal, slechts vier keer. Bij degradatiekandidaat Watford (1-3), thuis tegen Norwich (2-0), maar ook thuis tegen Manchester United (2-0) en zelfs uit bij Chelsea (0-1). Het zijn vooral die twee laatste resultaten die Arsenal zorgen moeten baren. West Ham kan een resultaat neerzetten en dat is nu net waar Arsenal niet meer in slaagt.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 in het London Stadium. Op 12 januari van dit jaar maakte de jonge Declan Rice, een grote belofte, ook voor de nationale ploeg, op de 48e minuut de winnende treffer.
Aan de laatste zege van Arsenal op het veld van West Ham denken we met plezier terug. Op 3 december 2016 wonnen de Gunners, vooral dankzij een ontketende Alexis Sanchez (drie doelpunten en een assist) met 1-5.
We gaan ons niet wagen aan een voorspelling voor maandagavond. Arsenal haalde in laatste drie wedstrijden 2 op 9, waar het maximum van 9 verwacht en geëist werd om dit seizoen nog wat interessant te houden. De maand december wordt zoals steeds loodzwaar en ofschoon de wedstrijd in het London Stadium om 20 uur lokale tijd afgetrapt wordt is het in werkelijkheid vijf voor twaalf.
The Irons van Manuel Pellegrini doen het ook allesbehalve goed dit seizoen. Ze tellen 16 punten en wonnen, net als Arsenal, slechts vier keer. Bij degradatiekandidaat Watford (1-3), thuis tegen Norwich (2-0), maar ook thuis tegen Manchester United (2-0) en zelfs uit bij Chelsea (0-1). Het zijn vooral die twee laatste resultaten die Arsenal zorgen moeten baren. West Ham kan een resultaat neerzetten en dat is nu net waar Arsenal niet meer in slaagt.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 in het London Stadium. Op 12 januari van dit jaar maakte de jonge Declan Rice, een grote belofte, ook voor de nationale ploeg, op de 48e minuut de winnende treffer.
Aan de laatste zege van Arsenal op het veld van West Ham denken we met plezier terug. Op 3 december 2016 wonnen de Gunners, vooral dankzij een ontketende Alexis Sanchez (drie doelpunten en een assist) met 1-5.
We gaan ons niet wagen aan een voorspelling voor maandagavond. Arsenal haalde in laatste drie wedstrijden 2 op 9, waar het maximum van 9 verwacht en geëist werd om dit seizoen nog wat interessant te houden. De maand december wordt zoals steeds loodzwaar en ofschoon de wedstrijd in het London Stadium om 20 uur lokale tijd afgetrapt wordt is het in werkelijkheid vijf voor twaalf.
Donderdag 12/12/2019, 18u55, Maurice Dufrasne, Europa League groepsfase: Standard Luik – Arsenal
Ook in de Europa League is Arsenal aan het knoeien geslagen. De 0-3 bij Frankfurt en de 4-0 tegen Standard lijken wel sprookjesverhalen vergeleken bij de zwakke prestaties tegen Guimaraes (zowel thuis als uit) en de nachtmerrie thuis tegen de Duitse tegenstrever.
Toch zou de kwalificatie voor de knock-out fase geen probleem mogen zijn. In principe kan Arsenal nog uitgeschakeld worden, indien Frankfurt wint van Guimaraes en Standard Arsenal naar huis stuurt met zeg maar een forfaitscore. De Noord-Londenaars mogen dan wel veel weg hebben van een kaartenhuisje dat bij het minste zuchtje wind in elkaar stort, we zijn geen science fiction liefhebbers en zien de Rouches dan ook niet zover geraken.
Arsenal Belgium gaat eindelijk nog eens met een behoorlijke groep ter plaatse zijn. Hopelijk zijn deze gelukkigen getuige van een hoopgevend vertoon van onze ploeg.
Ook in de Europa League is Arsenal aan het knoeien geslagen. De 0-3 bij Frankfurt en de 4-0 tegen Standard lijken wel sprookjesverhalen vergeleken bij de zwakke prestaties tegen Guimaraes (zowel thuis als uit) en de nachtmerrie thuis tegen de Duitse tegenstrever.
Toch zou de kwalificatie voor de knock-out fase geen probleem mogen zijn. In principe kan Arsenal nog uitgeschakeld worden, indien Frankfurt wint van Guimaraes en Standard Arsenal naar huis stuurt met zeg maar een forfaitscore. De Noord-Londenaars mogen dan wel veel weg hebben van een kaartenhuisje dat bij het minste zuchtje wind in elkaar stort, we zijn geen science fiction liefhebbers en zien de Rouches dan ook niet zover geraken.
Arsenal Belgium gaat eindelijk nog eens met een behoorlijke groep ter plaatse zijn. Hopelijk zijn deze gelukkigen getuige van een hoopgevend vertoon van onze ploeg.
EEN INTRIESTE WEEK
Door Marcel Bogaerts
Alsof de nachtmerrie op eigen terrein tegen Southampton nog niet voldoende was deden de Gunners er nog een schepje bovenop tegen Eintracht Frankfurt. De laatste wedstrijd van Unai Emery was niet meer dan een beschamende farce. Zelfs het ene puntje dat voldoende was voor kwalificatie werd niet gehaald.
In de eerste helft kon Arsenal de schijn nog een beetje hooghouden, maar een schrijnend gebrek aan stootkracht en doeltreffendheid was dan al zichtbaar, alle positieve geluiden uit de hoek van de technische staf ten spijt.
De bezoekende coach greep onmiddellijk in, bracht twee verse krachten in bij het begin van de tweede speelhelft en dat bleek een toverformule, want de thuisploeg werd onmiddellijk bij de keel gegrepen en vastgezet en kwam, misschien wel onverwacht maar zeker niet onterecht, op een 1-2 achterstand.
Arsenal ging er nog eens voor en probeerde de scheve situatie nog recht te zetten, maar slaagde er niet meer in het middenveld, waar het zo grondig fout was gelopen, te heroveren –Mesut Özil was eens te meer onzichtbaar- en zo werd het voor de schaarse toeschouwers die op hun zitje waren gebleven een heel pijnlijke thuisnederlaag.
De Gunners wacht nu nog een hete avond in Luik, maar wie een overwinning van de thuisploeg met meer dan vier doelpunten verschil voorspelt schrijft wel een heel slecht science-fiction verhaal.
Unai Emery meldde zich de ochtend na de wedstrijd zoals gewoonlijk voor de training, maar hij werd per direct bedankt voor bewezen diensten. Assistent Freddy Ljungberg neemt –voorlopig, zo wordt gezegd- zijn taak over. Zijn positie was onhoudbaar geworden.
De onheuse scheldwoorden en de berg bagger die Unai Emery over zich heen gestort kreeg waren totaal ongepast. De onmiddellijke euforie die her en der de kop opstak na zijn ontslag is dat ook. Dat bleek al bij de eerstvolgende opdracht op Carrow Road. Interim coach Ljungberg liet Arsenal dan wel offensiever beginnen en de thuisploeg moest alle zeilen bijzetten, maar bij de eerste de beste serieuze aanval kwamen ze wel meteen op voorsprong. Met wat geluk, want het schot van Temo Puukki week af op Shkodran Mustafi en het stond 1-0.
Het vet was al dadelijk van de soep bij Arsenal en de Gunners mochten van geluk spreken dat bij thuisverdediger Zimmermann het licht uitging en hij naar de bal sloeg. Sensatie vervolgens want Aubameyang trapte een belabberde strafschop, doelman Tim Krul redde, maar de VAR had correct gezien dat ze bij Norwich veel te snel in het strafschopgebied waren gelopen. Aubameyang mocht opnieuw trappen en deze keer faalde de Gabonees niet.
Arsenal bleef echter bijzonder zwak en totaal niet secuur in defensie en zo kon het gebeuren dat vlak voor affluiten Cantwell simpel mocht inlopen en zijn ploeg terug op voorsprong brengen.
De tweede periode bracht niet meer dan bloed, zweet en tranen voor Arsenal. Norwich speelde voor wat het waard was en het was een geluk dat Bernd Leno betrouwbaar bleef keepen. Aubameyang stond echter op de goede plaats om de bordjes opnieuw gelijk te hangen. De thuisploeg leek aanvankelijk nog tevreden met het gelijke spel, maar kwam in het laatste kwartier toch opnieuw bijzonder gevaarlijk opzetten. Arsenal wist van geen hout pijlen te maken en haalde moeizaam het einde.
En zo is het ontslag van Unai Emery, maar je hoefde geen waarzegger te zijn om dat te weten, niet de toverformule om de problemen van de Noord-Londenaars op te lossen. Het Arsenal van vandaag is zonder meer de Premier League niet waard. Het verzamelde talent in Noord-Londen loopt over het veld als een stelletje rekruten dat op de eerste dag onder de wapens een mars met een rugzak van twintig kilo moet afhaspelen. Loom, niet alert, onzeker en zonder een greintje zelfvertrouwen. Arsenal is ziek en het staat voor een zwaar genezingsproces.
De rangschikking liegt niet. Er is een afstand van 7 punten met de Champions League plaatsen, net zoveel als de afstand met de degradatieplaatsen bedraagt. De toestand is tragisch.
Alsof de nachtmerrie op eigen terrein tegen Southampton nog niet voldoende was deden de Gunners er nog een schepje bovenop tegen Eintracht Frankfurt. De laatste wedstrijd van Unai Emery was niet meer dan een beschamende farce. Zelfs het ene puntje dat voldoende was voor kwalificatie werd niet gehaald.
In de eerste helft kon Arsenal de schijn nog een beetje hooghouden, maar een schrijnend gebrek aan stootkracht en doeltreffendheid was dan al zichtbaar, alle positieve geluiden uit de hoek van de technische staf ten spijt.
De bezoekende coach greep onmiddellijk in, bracht twee verse krachten in bij het begin van de tweede speelhelft en dat bleek een toverformule, want de thuisploeg werd onmiddellijk bij de keel gegrepen en vastgezet en kwam, misschien wel onverwacht maar zeker niet onterecht, op een 1-2 achterstand.
Arsenal ging er nog eens voor en probeerde de scheve situatie nog recht te zetten, maar slaagde er niet meer in het middenveld, waar het zo grondig fout was gelopen, te heroveren –Mesut Özil was eens te meer onzichtbaar- en zo werd het voor de schaarse toeschouwers die op hun zitje waren gebleven een heel pijnlijke thuisnederlaag.
De Gunners wacht nu nog een hete avond in Luik, maar wie een overwinning van de thuisploeg met meer dan vier doelpunten verschil voorspelt schrijft wel een heel slecht science-fiction verhaal.
Unai Emery meldde zich de ochtend na de wedstrijd zoals gewoonlijk voor de training, maar hij werd per direct bedankt voor bewezen diensten. Assistent Freddy Ljungberg neemt –voorlopig, zo wordt gezegd- zijn taak over. Zijn positie was onhoudbaar geworden.
De onheuse scheldwoorden en de berg bagger die Unai Emery over zich heen gestort kreeg waren totaal ongepast. De onmiddellijke euforie die her en der de kop opstak na zijn ontslag is dat ook. Dat bleek al bij de eerstvolgende opdracht op Carrow Road. Interim coach Ljungberg liet Arsenal dan wel offensiever beginnen en de thuisploeg moest alle zeilen bijzetten, maar bij de eerste de beste serieuze aanval kwamen ze wel meteen op voorsprong. Met wat geluk, want het schot van Temo Puukki week af op Shkodran Mustafi en het stond 1-0.
Het vet was al dadelijk van de soep bij Arsenal en de Gunners mochten van geluk spreken dat bij thuisverdediger Zimmermann het licht uitging en hij naar de bal sloeg. Sensatie vervolgens want Aubameyang trapte een belabberde strafschop, doelman Tim Krul redde, maar de VAR had correct gezien dat ze bij Norwich veel te snel in het strafschopgebied waren gelopen. Aubameyang mocht opnieuw trappen en deze keer faalde de Gabonees niet.
Arsenal bleef echter bijzonder zwak en totaal niet secuur in defensie en zo kon het gebeuren dat vlak voor affluiten Cantwell simpel mocht inlopen en zijn ploeg terug op voorsprong brengen.
De tweede periode bracht niet meer dan bloed, zweet en tranen voor Arsenal. Norwich speelde voor wat het waard was en het was een geluk dat Bernd Leno betrouwbaar bleef keepen. Aubameyang stond echter op de goede plaats om de bordjes opnieuw gelijk te hangen. De thuisploeg leek aanvankelijk nog tevreden met het gelijke spel, maar kwam in het laatste kwartier toch opnieuw bijzonder gevaarlijk opzetten. Arsenal wist van geen hout pijlen te maken en haalde moeizaam het einde.
En zo is het ontslag van Unai Emery, maar je hoefde geen waarzegger te zijn om dat te weten, niet de toverformule om de problemen van de Noord-Londenaars op te lossen. Het Arsenal van vandaag is zonder meer de Premier League niet waard. Het verzamelde talent in Noord-Londen loopt over het veld als een stelletje rekruten dat op de eerste dag onder de wapens een mars met een rugzak van twintig kilo moet afhaspelen. Loom, niet alert, onzeker en zonder een greintje zelfvertrouwen. Arsenal is ziek en het staat voor een zwaar genezingsproces.
De rangschikking liegt niet. Er is een afstand van 7 punten met de Champions League plaatsen, net zoveel als de afstand met de degradatieplaatsen bedraagt. De toestand is tragisch.
Donderdag 05/12/2019, 20u15 Emirates, Premier League matchweek 15: Arsenal – Brighton
Brighton and Hove Albion is voor Arsenal de derde tegenstrever op rij die in moeilijkheden verkeert. Er waren tijden dat Arsenal de vloer aanveegde met dit soort oppositie. Dat is nu niet meer aan de orde.
The Seagulls hebben 15 punten. Ze haalden die uit vier overwinningen en drie gelijke spelen. Arsenal heeft ook slechts vier overwinningen, dankzij zeven gelijke spelen hebben de Gunners vier punten meer.
Brighton won uit bij Watford en thuis van Tottenham, Everton en Norwich. Arsenal won uit bij Newcastle en thuis van Burnley, Aston Villa en Bournemouth. Dat is alvast niet beter dan wat Brighton voor elkaar bracht en het is alleszins niet op die basis dat we met een gerust gemoed naar de volgende confrontatie kunnen toeleven. Op geen enkele basis eigenlijk.
Manager Graham Potter, die in juli overnam van Chris Hughton, heeft goede herinneringen aan zijn laatste bezoek aan het Emirates. Met het Zweedse Östersunds won hij er in het kader van de Europa League, in februari 2018, met 1-2. De 0-3 thuisnederlaag werd daarmee niet uitgewist, maar toch was dit resultaat een regelrechte blamage voor de Gunners.
Arsenal staat voor een nieuwe veldslag om de punten, zoveel is duidelijk. Gaan we eindelijk een vijfde overwinning kunnen bijschrijven? Het is bang afwachten, maar met Manchester City, Chelsea en Manchester United worden de drie volgende thuismatchen regelrechte toppers. Er moeten punten gehaald worden en dat moet onmiddellijk gebeuren. Met goed voetbal als het enigszins kan, maar zeker met liters bloed, zweet en tranen. Er is geen alternatief.
Brighton and Hove Albion is voor Arsenal de derde tegenstrever op rij die in moeilijkheden verkeert. Er waren tijden dat Arsenal de vloer aanveegde met dit soort oppositie. Dat is nu niet meer aan de orde.
The Seagulls hebben 15 punten. Ze haalden die uit vier overwinningen en drie gelijke spelen. Arsenal heeft ook slechts vier overwinningen, dankzij zeven gelijke spelen hebben de Gunners vier punten meer.
Brighton won uit bij Watford en thuis van Tottenham, Everton en Norwich. Arsenal won uit bij Newcastle en thuis van Burnley, Aston Villa en Bournemouth. Dat is alvast niet beter dan wat Brighton voor elkaar bracht en het is alleszins niet op die basis dat we met een gerust gemoed naar de volgende confrontatie kunnen toeleven. Op geen enkele basis eigenlijk.
Manager Graham Potter, die in juli overnam van Chris Hughton, heeft goede herinneringen aan zijn laatste bezoek aan het Emirates. Met het Zweedse Östersunds won hij er in het kader van de Europa League, in februari 2018, met 1-2. De 0-3 thuisnederlaag werd daarmee niet uitgewist, maar toch was dit resultaat een regelrechte blamage voor de Gunners.
Arsenal staat voor een nieuwe veldslag om de punten, zoveel is duidelijk. Gaan we eindelijk een vijfde overwinning kunnen bijschrijven? Het is bang afwachten, maar met Manchester City, Chelsea en Manchester United worden de drie volgende thuismatchen regelrechte toppers. Er moeten punten gehaald worden en dat moet onmiddellijk gebeuren. Met goed voetbal als het enigszins kan, maar zeker met liters bloed, zweet en tranen. Er is geen alternatief.
BESTE ARSENAL
Door Marcel Bogaerts
Geachte eigenaars en beleidsmakers van The Arsenal, beste technische staf en spelers
Uw supportersclub in het kleine België was afgelopen zaterdag opnieuw met enkele leden vertegenwoordigd in het Emirates. Het optreden van onze favoriete club deed ons pijn aan het hart.
Wij moesten tot ons groot verdriet live aanwezig in het stadion vaststellen dat datgene waar we reeds weken via TV reportages en geschreven nieuwsberichten mee geconfronteerd werden niet overdreven is. Kort en alles behalve volledig sommen we op:
We willen echter niet meehuilen met de wolven in het bos. We willen achter onze club blijven staan. We beseffen dat we als supporter in alle vrijheid mogen en moeten signaleren wat we zien en daarover, zelfs in boosheid indien nodig, onze gevoelens daarover mogen ventileren. We weten ook dat wijzigingen in het personeelsbestand en het algemeen beleid van onze club niet tot het takenpakket van de supporter behoren. We zijn er tevens van overtuigd dat iedereen die binnen de muren van het Emirates stadion zijn dagtaak heeft het beste voor zijn werkgever wil en we laten ons dan ook niet verleiden tot acties die eerder bij een muiter dan bij een supporter passen.
Wij vragen echter wel dat jullie onze bezorgdheid delen en deze ernstig nemen. Maar dat is een overbodige vraag. We weten dat jullie dat doen en met deze bezorgdheid gaan slapen en weer opstaan.
“Victoria Concordia Crescit” is ook de lijfspreuk van onze supportersclub. Voor de “Concordia” kan Arsenal Belgium mee op de bres staan. Voor de “Victoria” helaas niet. Dat is de kern van uw takenpakket, geachte eigenaars en beleidsmakers, beste technische staf en spelers.
Arsenal Belgium rekent op u. COYG!
Geachte eigenaars en beleidsmakers van The Arsenal, beste technische staf en spelers
Uw supportersclub in het kleine België was afgelopen zaterdag opnieuw met enkele leden vertegenwoordigd in het Emirates. Het optreden van onze favoriete club deed ons pijn aan het hart.
Wij moesten tot ons groot verdriet live aanwezig in het stadion vaststellen dat datgene waar we reeds weken via TV reportages en geschreven nieuwsberichten mee geconfronteerd werden niet overdreven is. Kort en alles behalve volledig sommen we op:
- Een kwalitatief duidelijk mindere tegenstrever die ons elftal reeds van bij de aftrap bij de keel mag grijpen.
- Diezelfde tegenstrever die er steeds weer in slaagt over de ganse wedstrijd veel meer doelpogingen te laten noteren.
- Onze eigen spelers die de indruk geven de bal liever niet dan wel te hebben en het ronde ding dan ook zo snel mogelijk inspiratieloos terugleggen.
- Aarzelende spelers die ofwel onzeker en slordig zijn in de passing ofwel zich veel te gemakkelijk de bal laten ontfutselen.
- In het algemeen een groot gebrek aan kordaatheid om de wedstrijd in handen te willen nemen.
We willen echter niet meehuilen met de wolven in het bos. We willen achter onze club blijven staan. We beseffen dat we als supporter in alle vrijheid mogen en moeten signaleren wat we zien en daarover, zelfs in boosheid indien nodig, onze gevoelens daarover mogen ventileren. We weten ook dat wijzigingen in het personeelsbestand en het algemeen beleid van onze club niet tot het takenpakket van de supporter behoren. We zijn er tevens van overtuigd dat iedereen die binnen de muren van het Emirates stadion zijn dagtaak heeft het beste voor zijn werkgever wil en we laten ons dan ook niet verleiden tot acties die eerder bij een muiter dan bij een supporter passen.
Wij vragen echter wel dat jullie onze bezorgdheid delen en deze ernstig nemen. Maar dat is een overbodige vraag. We weten dat jullie dat doen en met deze bezorgdheid gaan slapen en weer opstaan.
“Victoria Concordia Crescit” is ook de lijfspreuk van onze supportersclub. Voor de “Concordia” kan Arsenal Belgium mee op de bres staan. Voor de “Victoria” helaas niet. Dat is de kern van uw takenpakket, geachte eigenaars en beleidsmakers, beste technische staf en spelers.
Arsenal Belgium rekent op u. COYG!
Donderdag 28/11/2019, 20.00 uur Emirates, Europa League groepsfase: Arsenal – Eintracht Frankfurt
Na de horrorshow tegen Southampton richten we onze blik weer op de Europa League. In groep F staat Arsenal uiteraard aan de leiding met vier punten voorsprong op Frankfurt en Standard, het Portugese Vitoria Guimaraes bengelt onderaan. In principe is dit een geruststellende stand, maar met de huidige prestatiecurve van Arsenal in het achterhoofd wijzen we toch even fijntjes op de kalender. Zowel Frankfurt als Standard moeten nog partij geven aan de Portugezen, en indien de Duitsers en de Belgen deze wedstrijd winnen, en ook Arsenal kunnen verrassen, is het Europese avontuur van de Gunners voorbij.
Zover is het natuurlijk nog niet. We rekenen er op dat de wedstrijd tegen Eintracht ernstig genomen wordt, dat de Duitsers bij de keel gegrepen worden (zou dat een realistische vraag zijn voor het Arsenal van vandaag?) en dat de kwalificatie voor de knock-out fase nu al een feit is.
Na de horrorshow tegen Southampton richten we onze blik weer op de Europa League. In groep F staat Arsenal uiteraard aan de leiding met vier punten voorsprong op Frankfurt en Standard, het Portugese Vitoria Guimaraes bengelt onderaan. In principe is dit een geruststellende stand, maar met de huidige prestatiecurve van Arsenal in het achterhoofd wijzen we toch even fijntjes op de kalender. Zowel Frankfurt als Standard moeten nog partij geven aan de Portugezen, en indien de Duitsers en de Belgen deze wedstrijd winnen, en ook Arsenal kunnen verrassen, is het Europese avontuur van de Gunners voorbij.
Zover is het natuurlijk nog niet. We rekenen er op dat de wedstrijd tegen Eintracht ernstig genomen wordt, dat de Duitsers bij de keel gegrepen worden (zou dat een realistische vraag zijn voor het Arsenal van vandaag?) en dat de kwalificatie voor de knock-out fase nu al een feit is.
Zondag 01/12/2019, Carrow Road, 14 uur, Premier League matchweek 14: Norwich City – Arsenal
Het hoeft natuurlijk niet gezegd te worden, maar in de rangschikking is het doffe ellende voor Arsenal. De Gunners, bij de eerste interlandbreak van het seizoen nog op de derde plaats, zijn afgezakt tot de 8e plek, staan 8 punten verwijderd van een Champions League plaats en moeten na het uitstekend spelende Leicester City nu ook Wolverhampton, Sheffield en Burnley voor zich dulden in de tabel.
Er werd aangehaald dat met Southampton een drieluik van wedstrijden waarin Arsenal de zaken zou rechtzetten zou aanvangen, maar dat plan is dus al deerlijk mislukt. Kan op Carrow Road worden teruggekeerd naar “winning ways”?
De kanaries, in de kleuren van FC De Kampioenen, staan momenteel op degradatieplek 18, met slechts 10 punten. Southampton, dat nog lager staat, was al te zwaar voor Arsenal….
Maar we blijven hoopvol. Na regen komt zonneschijn, en zelfs de meest amateuristische chef-kok slaagt er na vele mislukte pogingen toch eens in de mayonaise te laten pakken. Het moet dan wel nu gebeuren. December wordt immers alweer loodzwaar met duels tegen Manchester City en Chelsea, terwijl de thuismatch tegen Manchester United de inzet zal zijn van 2020. Nogmaals COYG!
Het hoeft natuurlijk niet gezegd te worden, maar in de rangschikking is het doffe ellende voor Arsenal. De Gunners, bij de eerste interlandbreak van het seizoen nog op de derde plaats, zijn afgezakt tot de 8e plek, staan 8 punten verwijderd van een Champions League plaats en moeten na het uitstekend spelende Leicester City nu ook Wolverhampton, Sheffield en Burnley voor zich dulden in de tabel.
Er werd aangehaald dat met Southampton een drieluik van wedstrijden waarin Arsenal de zaken zou rechtzetten zou aanvangen, maar dat plan is dus al deerlijk mislukt. Kan op Carrow Road worden teruggekeerd naar “winning ways”?
De kanaries, in de kleuren van FC De Kampioenen, staan momenteel op degradatieplek 18, met slechts 10 punten. Southampton, dat nog lager staat, was al te zwaar voor Arsenal….
Maar we blijven hoopvol. Na regen komt zonneschijn, en zelfs de meest amateuristische chef-kok slaagt er na vele mislukte pogingen toch eens in de mayonaise te laten pakken. Het moet dan wel nu gebeuren. December wordt immers alweer loodzwaar met duels tegen Manchester City en Chelsea, terwijl de thuismatch tegen Manchester United de inzet zal zijn van 2020. Nogmaals COYG!
VAN KWAAD NAAR ERGER
Door Marcel Bogaerts
Arsenal blijft op de sukkel. In het noorden van Portugal werden de Gunners zowat weggeblazen door thuisploeg Vitoria Guimaraes, en het mag wel een wonder heten dat Emi Martinez met ongeschonden netten, ook dankzij medewerking van het doelkader, het eerste half uur doorkwam. De bezoekers gingen dan wel wat meer meedoen, maar dat de eerste ernstige doelpoging pas na TACHTIG minuten genoteerd werd is veel, zo niet alles zeggend. Het was wel meteen raak, de altijd gecontesteerde Shkodran Mustafi kopte een vrije trap van Pepe binnen.
Maar ook nu weer, voor de vierde keer op rij, kon Arsenal de voorsprong niet vasthouden. Twee minuten in blessuretijd rondde Bruno Duarte een aanval acrobatisch af en vlak daarna rolde een nieuwe poging van de thuisploeg via de paal buiten.
Na deze erg povere prestatie van Arsenal is het klassement alles behalve geruststellend. Doemdenkend zouden we kunnen stellen dat nederlagen tegen Frankfurt en Standard geen science fiction verhaal zijn. Als de Belgen en de Duitsers dan ook nog winnen van hekkensluiter Guimaraes wordt het ondenkbare werkelijkheid en eindigt het Europese avontuur van Arsenal.
In de Premier League was de opdracht in het King Power stadium, bij het Leicester City van Brendan Rodgers, reeds gecatalogeerd als “must-win”. Een nederlaag zou de Gunners immers nog verder weg katapulteren van de Champions League plaatsen, en dat tegen een rechtstreekse concurrent. Want zo mogen we de Foxes, in grote doen, toch wel gaan betitelen.
Arsenal startte deze opdracht met een instelling die aan het “catenaccio” Inter van Helenio Herrera deed denken, een speelwijze die ophef maakte en efficiënt bleek, maar dat was dan wel een slordige 50 jaar terug in de tijd…. De Gunners posteerden een laag blok en probeerden de thuisploeg van het doel weg te houden. Leicester nam het geboden initiatief gretig aan, maar vond niet direct een opening in de solide Londense muur. Noch referee Kavanagh noch de VAR vonden de manier waarop Matteo Guendouzi aan de schouder van Söyüncü ging hangen een probleem, en Arsenal kon af en toe de neus aan het venster steken, versierde zelfs de beste kansen, maar het bleef tot aan de rust 0-0.
Nadien bleef Leicester fel zoeken naar openingen, maar een hardwerkend Arsenal werd wel iets avontuurlijker en gedurende een kleine twintig minuten was het duel zowaar in evenwicht. Tot Jamie Vardy zijn duivels ontbond. De spits rondde een bliksemsnelle aanval van zijn ploeg fraai af en gaf acht minuten later zelf de assist voor de 2-0 van Maddison.
Van dan af acteerde Arsenal als een geslagen ploeg. Het was deerniswekkend om te zien. Zowat elke keer dat de bezoekers aan de bal kwamen werden de euvels duidelijk. Geen eentijdsvoetbal, controles die veel te veel tijd in beslag namen, altijd opnieuw openingen zoekend door balletjes, dikwijls heel ver achteruit, terug te leggen, geen creativiteit, geen aanjager in het spel.
Ondertussen circuleren opnieuw heel wat namen om de taak van hoofdcoach van Unai Emery over te nemen. We wachten af, met de enige pertinente vraag in het achterhoofd. Quo vadis Arsenal?
De interlandbreak is deze keer broodnodig, voor wat bezinning, van bestuurs- tot kleedkamer. Om dan misschien, opnieuw onder het oog van een delegatie van Arsenal Belgium, terug aan te knopen met de overwinning? Back to winning ways? Hoop doet leven.
Arsenal blijft op de sukkel. In het noorden van Portugal werden de Gunners zowat weggeblazen door thuisploeg Vitoria Guimaraes, en het mag wel een wonder heten dat Emi Martinez met ongeschonden netten, ook dankzij medewerking van het doelkader, het eerste half uur doorkwam. De bezoekers gingen dan wel wat meer meedoen, maar dat de eerste ernstige doelpoging pas na TACHTIG minuten genoteerd werd is veel, zo niet alles zeggend. Het was wel meteen raak, de altijd gecontesteerde Shkodran Mustafi kopte een vrije trap van Pepe binnen.
Maar ook nu weer, voor de vierde keer op rij, kon Arsenal de voorsprong niet vasthouden. Twee minuten in blessuretijd rondde Bruno Duarte een aanval acrobatisch af en vlak daarna rolde een nieuwe poging van de thuisploeg via de paal buiten.
Na deze erg povere prestatie van Arsenal is het klassement alles behalve geruststellend. Doemdenkend zouden we kunnen stellen dat nederlagen tegen Frankfurt en Standard geen science fiction verhaal zijn. Als de Belgen en de Duitsers dan ook nog winnen van hekkensluiter Guimaraes wordt het ondenkbare werkelijkheid en eindigt het Europese avontuur van Arsenal.
In de Premier League was de opdracht in het King Power stadium, bij het Leicester City van Brendan Rodgers, reeds gecatalogeerd als “must-win”. Een nederlaag zou de Gunners immers nog verder weg katapulteren van de Champions League plaatsen, en dat tegen een rechtstreekse concurrent. Want zo mogen we de Foxes, in grote doen, toch wel gaan betitelen.
Arsenal startte deze opdracht met een instelling die aan het “catenaccio” Inter van Helenio Herrera deed denken, een speelwijze die ophef maakte en efficiënt bleek, maar dat was dan wel een slordige 50 jaar terug in de tijd…. De Gunners posteerden een laag blok en probeerden de thuisploeg van het doel weg te houden. Leicester nam het geboden initiatief gretig aan, maar vond niet direct een opening in de solide Londense muur. Noch referee Kavanagh noch de VAR vonden de manier waarop Matteo Guendouzi aan de schouder van Söyüncü ging hangen een probleem, en Arsenal kon af en toe de neus aan het venster steken, versierde zelfs de beste kansen, maar het bleef tot aan de rust 0-0.
Nadien bleef Leicester fel zoeken naar openingen, maar een hardwerkend Arsenal werd wel iets avontuurlijker en gedurende een kleine twintig minuten was het duel zowaar in evenwicht. Tot Jamie Vardy zijn duivels ontbond. De spits rondde een bliksemsnelle aanval van zijn ploeg fraai af en gaf acht minuten later zelf de assist voor de 2-0 van Maddison.
Van dan af acteerde Arsenal als een geslagen ploeg. Het was deerniswekkend om te zien. Zowat elke keer dat de bezoekers aan de bal kwamen werden de euvels duidelijk. Geen eentijdsvoetbal, controles die veel te veel tijd in beslag namen, altijd opnieuw openingen zoekend door balletjes, dikwijls heel ver achteruit, terug te leggen, geen creativiteit, geen aanjager in het spel.
Ondertussen circuleren opnieuw heel wat namen om de taak van hoofdcoach van Unai Emery over te nemen. We wachten af, met de enige pertinente vraag in het achterhoofd. Quo vadis Arsenal?
De interlandbreak is deze keer broodnodig, voor wat bezinning, van bestuurs- tot kleedkamer. Om dan misschien, opnieuw onder het oog van een delegatie van Arsenal Belgium, terug aan te knopen met de overwinning? Back to winning ways? Hoop doet leven.
Zaterdag 23/11/2019, 15.00 uur Emirates, Premier League matchweek 13, Arsenal – Southampton
De Saints, onder leiding van de 52 jarige Oostenrijkse coach Ralph Hasenhüttl, in een grijs verleden ooit nog spelend bij KV Mechelen en Lierse, maken een beroerd seizoen door. Ze staan op de voorlaatste plaats met 8 punten, hebben een negatief doelsaldo van -18 en wonnen slechts twee wedstrijden, uit bij Brighton en uit bij Sheffield United.
Voor hun laatste competitie overwinning op het veld van Arsenal moeten we teruggaan tot het seizoen 1987-1988. Op Highbury trokken de bezoekers toen het laken naar zich toe met een doelpunt in de slotminuut. Arsenal verloor met 0-1.
De manier waarop Arsenal echter tegenwoordig aan wedstrijden begint is alles behalve geruststellend. Als er één adjectief moet gevonden worden dat niet bij het huidige spel van de Gunners past dan is het wel “dominant”. En dat is heel erg pijnlijk.
De Saints, onder leiding van de 52 jarige Oostenrijkse coach Ralph Hasenhüttl, in een grijs verleden ooit nog spelend bij KV Mechelen en Lierse, maken een beroerd seizoen door. Ze staan op de voorlaatste plaats met 8 punten, hebben een negatief doelsaldo van -18 en wonnen slechts twee wedstrijden, uit bij Brighton en uit bij Sheffield United.
Voor hun laatste competitie overwinning op het veld van Arsenal moeten we teruggaan tot het seizoen 1987-1988. Op Highbury trokken de bezoekers toen het laken naar zich toe met een doelpunt in de slotminuut. Arsenal verloor met 0-1.
De manier waarop Arsenal echter tegenwoordig aan wedstrijden begint is alles behalve geruststellend. Als er één adjectief moet gevonden worden dat niet bij het huidige spel van de Gunners past dan is het wel “dominant”. En dat is heel erg pijnlijk.
DRINGT EEN INGRIJPENDE BESLISSING ZICH OP?
Door Marcel Bogaerts
Het was opnieuw een heel trieste week voor de Arsenal supporter. Op Anfield Road kraaide de neutrale kijker meermaals van de pret, want de wedstrijd tussen de Reds en de Gunners was een echt spektakelstuk. De 5-5 eindstand had voor Gooners echter een bittere nasmaak want een piepjonge en onervaren Liverpool elf kwam twee keer op een dubbele achterstand, maar dwong in de slotfase van een beklijvende wedstrijd toch nog strafschoppen af. Dani Ceballos was de enige speler die zijn elfmeter miste en dus gaat Liverpool door.
De komst van Wolverhampton zorgde voor nog meer frustratie. Mesut Özil maakte dan wel zijn wederoptreden, maar Arsenal werd zowat onmiddellijk zoek gespeeld door de bezoekers die over het geheel van de wedstrijd genomen veel meer doelpogingen ondernamen dan de thuisploeg en dat is pijnlijk en veelzeggend. De thuisploeg kwamen zowaar op voorsprong toen David Luiz de bal lateraal naar Lacazette speelde die zijn maatje Aubameyang vond. Zoiets is de Gabonese prijsschutter wel toevertrouwd en het stond 1-0. En voor de derde keer in drie wedstrijden kon Arsenal zijn voorsprong niet vasthouden, laat staan uitbreiden en de bezoekers uit het noorden kwamen verdiend op gelijke hoogte.
Arsenal kan een wedstrijd niet afmaken, Arsenal kan een voorsprong niet vasthouden, Arsenal speelt een voetbal dat lijkt op een nest waarin een kat haar jongen niet terugvindt, de verdediging panikeert zodra de tegenstrever in aantocht is, er is geen aanvoerder die naam waardig en de aanvallers worden amper gevonden.
En de geruchtenmolen draait op volle toeren. Dat zelfs The Special One, ene José Mourinho, na alle ruzies met Arsène Wenger en de aanvallen op Arsenal die hij met de regelmaat van een klok lanceerde, nu genoemd wordt als de man die de puinhoop gaat opruimen is bij de beesten af. De Portugees zou zelfs gespot zijn bij een diner met Arsenal hooggeplaatsten. En we weten wat een “ja” en “nee” waard is in voetbalmiddens. Ook namen als Mikel Arteta, Patrick Vieira en Max Allegri passeren de laatste dagen met de regelmaat van een klok. Veel van die berichten zijn uiteraard pure clickbait en sensatie, maar er is nooit rook zonder vuur. Geruchten over ontevredenheid binnen de spelersgroep over de coach nemen ook alsmaar toe. Ons besluit is: Unai Emery en zijn staf weten wat hen te doen staat. Bij de vorige interlandbreak stond Arsenal op de 3e plaats in de rangschikking. Nu lijkt Champions League voetbal volgend seizoen via de rangschikking al hopeloos buiten bereik. Er rest nog één competitieduel voor de nieuwe break. Indien de twijfel nog versterkt wordt, erger nog, ontaardt in pijnlijke zekerheid, is een zware beslissing zowat onvermijdelijk geworden. Met dergelijke spelerskern slechts de middenmoot aanvoeren is immers niet acceptabel.
In de overige wedstrijden hadden Liverpool en Manchester City het niet gemakkelijk, maar zij kunnen wel winnen en trokken toch nog de lakens naar zich toe. Aston Villa en Southampton zagen hun voorsprong in de eindfase van hun wedstrijden omgedraaid worden in een 2-1 nederlaag.
Frank Lampard doet goed werk bij het door een transferverbod gehinderde Chelsea. De Blues wonnen bij Watford. Leicester City, dat na 11 wedstrijden er beter voorstaat dan in hun fabelachtige kampioensjaar, won ook, bij Crystal Palace. De Foxes zijn door Brendan Rodgers tot een uitstekend elftal gekneed en staan samen met Chelsea nu reeds zes punten voor op Arsenal. De Gunners moeten met lede ogen aanzien dat hekkensluiter Watford nu dichter bij hen staat dan leider Liverpool. Veel heeft uiteraard te maken met de kracht van de Reds, die tien van de elf wedstrijden wonnen, maar dat maakt de zaak van Arsenal niet.
Het was opnieuw een heel trieste week voor de Arsenal supporter. Op Anfield Road kraaide de neutrale kijker meermaals van de pret, want de wedstrijd tussen de Reds en de Gunners was een echt spektakelstuk. De 5-5 eindstand had voor Gooners echter een bittere nasmaak want een piepjonge en onervaren Liverpool elf kwam twee keer op een dubbele achterstand, maar dwong in de slotfase van een beklijvende wedstrijd toch nog strafschoppen af. Dani Ceballos was de enige speler die zijn elfmeter miste en dus gaat Liverpool door.
De komst van Wolverhampton zorgde voor nog meer frustratie. Mesut Özil maakte dan wel zijn wederoptreden, maar Arsenal werd zowat onmiddellijk zoek gespeeld door de bezoekers die over het geheel van de wedstrijd genomen veel meer doelpogingen ondernamen dan de thuisploeg en dat is pijnlijk en veelzeggend. De thuisploeg kwamen zowaar op voorsprong toen David Luiz de bal lateraal naar Lacazette speelde die zijn maatje Aubameyang vond. Zoiets is de Gabonese prijsschutter wel toevertrouwd en het stond 1-0. En voor de derde keer in drie wedstrijden kon Arsenal zijn voorsprong niet vasthouden, laat staan uitbreiden en de bezoekers uit het noorden kwamen verdiend op gelijke hoogte.
Arsenal kan een wedstrijd niet afmaken, Arsenal kan een voorsprong niet vasthouden, Arsenal speelt een voetbal dat lijkt op een nest waarin een kat haar jongen niet terugvindt, de verdediging panikeert zodra de tegenstrever in aantocht is, er is geen aanvoerder die naam waardig en de aanvallers worden amper gevonden.
En de geruchtenmolen draait op volle toeren. Dat zelfs The Special One, ene José Mourinho, na alle ruzies met Arsène Wenger en de aanvallen op Arsenal die hij met de regelmaat van een klok lanceerde, nu genoemd wordt als de man die de puinhoop gaat opruimen is bij de beesten af. De Portugees zou zelfs gespot zijn bij een diner met Arsenal hooggeplaatsten. En we weten wat een “ja” en “nee” waard is in voetbalmiddens. Ook namen als Mikel Arteta, Patrick Vieira en Max Allegri passeren de laatste dagen met de regelmaat van een klok. Veel van die berichten zijn uiteraard pure clickbait en sensatie, maar er is nooit rook zonder vuur. Geruchten over ontevredenheid binnen de spelersgroep over de coach nemen ook alsmaar toe. Ons besluit is: Unai Emery en zijn staf weten wat hen te doen staat. Bij de vorige interlandbreak stond Arsenal op de 3e plaats in de rangschikking. Nu lijkt Champions League voetbal volgend seizoen via de rangschikking al hopeloos buiten bereik. Er rest nog één competitieduel voor de nieuwe break. Indien de twijfel nog versterkt wordt, erger nog, ontaardt in pijnlijke zekerheid, is een zware beslissing zowat onvermijdelijk geworden. Met dergelijke spelerskern slechts de middenmoot aanvoeren is immers niet acceptabel.
In de overige wedstrijden hadden Liverpool en Manchester City het niet gemakkelijk, maar zij kunnen wel winnen en trokken toch nog de lakens naar zich toe. Aston Villa en Southampton zagen hun voorsprong in de eindfase van hun wedstrijden omgedraaid worden in een 2-1 nederlaag.
Frank Lampard doet goed werk bij het door een transferverbod gehinderde Chelsea. De Blues wonnen bij Watford. Leicester City, dat na 11 wedstrijden er beter voorstaat dan in hun fabelachtige kampioensjaar, won ook, bij Crystal Palace. De Foxes zijn door Brendan Rodgers tot een uitstekend elftal gekneed en staan samen met Chelsea nu reeds zes punten voor op Arsenal. De Gunners moeten met lede ogen aanzien dat hekkensluiter Watford nu dichter bij hen staat dan leider Liverpool. Veel heeft uiteraard te maken met de kracht van de Reds, die tien van de elf wedstrijden wonnen, maar dat maakt de zaak van Arsenal niet.
Woensdag 6/11/2019, 15u50, Groepsfase Europa League: Vitoria Guimaraes – Arsenal
Het is de vierde speeldag in de groepsfase van deze Europa League en deze wordt zeer uitzonderlijk op woensdagnamiddag gespeeld, dit omwille van concurrentie in de Europa League zelf op donderdag, en uiteraard mag de Europa League niet in het vaarwater van de Champions League komen op woensdagavond.
Vitoria werd in de Portugese competitie voorbij gestoken door onze vorige Portugese tegenstrever, Sporting, en staat nu op de vijfde plaats. In de EL groep hebben ze 0 punten en zullen dus tegen Arsenal hun allerlaatste kans op een verder Europees avontuur willen verdedigen. De Gunners hadden het lastig tegen deze ploeg, maar bij een overwinning in het noorden van Portugal is de plaatsing voor de volgende ronde geen vraagteken meer. Dat zou toch ook wat waard moeten zijn en we rekenen dus op een Arsenal dat er voor gaat en ook na speeldag vier het maximum van de punten behoudt.
Het is de vierde speeldag in de groepsfase van deze Europa League en deze wordt zeer uitzonderlijk op woensdagnamiddag gespeeld, dit omwille van concurrentie in de Europa League zelf op donderdag, en uiteraard mag de Europa League niet in het vaarwater van de Champions League komen op woensdagavond.
Vitoria werd in de Portugese competitie voorbij gestoken door onze vorige Portugese tegenstrever, Sporting, en staat nu op de vijfde plaats. In de EL groep hebben ze 0 punten en zullen dus tegen Arsenal hun allerlaatste kans op een verder Europees avontuur willen verdedigen. De Gunners hadden het lastig tegen deze ploeg, maar bij een overwinning in het noorden van Portugal is de plaatsing voor de volgende ronde geen vraagteken meer. Dat zou toch ook wat waard moeten zijn en we rekenen dus op een Arsenal dat er voor gaat en ook na speeldag vier het maximum van de punten behoudt.
Zaterdag 09/11/2019, 17u30 King Power Stadium, Premier League matchweek 12: Leicester City – Arsenal
Het is hierboven al gezegd, de Foxes hebben wind in de zeilen. De mayonaise pakt onder Brendan Rodgers. Onze landgenoten Youri Tielemans en Dennis Praet spelen hun rol en vooral eerstgenoemde wordt geprezen voor zijn inbreng. Of het allemaal zal blijven duren voor een club die ook nog Ayoze Perez van Newcastle binnenhaalde, maar Harry Maguire en Shinji Okazaki zag vertrekken blijft nog af te wachten, maar het is een waarheid als een koe dat de supporter van Leicester momenteel een tevreden mens is.
De supporter van Arsenal is niet tevreden te stellen. De ontevredenheid ontaardt zelfs en onze supportersclub nam over het op de korrel nemen, vijandig uitschelden en bedreigen van eigen bloed, een niet mis te verstaan officieel standpunt in.
Ook wij verwachten echter een klinkend antwoord en serieuze verbetering van de prestaties. Daar moet onmiddellijk mee begonnen worden. Een nederlaag bij Leicester betekent mogelijk een kloof van negen punten met de CL plaatsen. Na amper 12 speeldagen. Het wordt een interessante wedstrijd in het King Power.
Het is hierboven al gezegd, de Foxes hebben wind in de zeilen. De mayonaise pakt onder Brendan Rodgers. Onze landgenoten Youri Tielemans en Dennis Praet spelen hun rol en vooral eerstgenoemde wordt geprezen voor zijn inbreng. Of het allemaal zal blijven duren voor een club die ook nog Ayoze Perez van Newcastle binnenhaalde, maar Harry Maguire en Shinji Okazaki zag vertrekken blijft nog af te wachten, maar het is een waarheid als een koe dat de supporter van Leicester momenteel een tevreden mens is.
De supporter van Arsenal is niet tevreden te stellen. De ontevredenheid ontaardt zelfs en onze supportersclub nam over het op de korrel nemen, vijandig uitschelden en bedreigen van eigen bloed, een niet mis te verstaan officieel standpunt in.
Ook wij verwachten echter een klinkend antwoord en serieuze verbetering van de prestaties. Daar moet onmiddellijk mee begonnen worden. Een nederlaag bij Leicester betekent mogelijk een kloof van negen punten met de CL plaatsen. Na amper 12 speeldagen. Het wordt een interessante wedstrijd in het King Power.
HET SPOOR BIJSTER
Door Marcel Bogaerts
Er hangen steeds donkerdere wolken boven het trotse Emirates stadium.
In de Europa League lukte Arsenal er niet in te overtuigen tegen Vitoria Guimaraes. De Portugezen kwamen naar het veld van de leider in de groep (met 6 op 6 en een doelsaldo van 7-0) als hekkensluiter met 0 punten en 0 doelpunten gescoord. Toch kreeg Arsenal reeds bij de eerste Portugese poging bijna een doelpunt om de oren. Het was slechts uitgesteld want even later stond het toch 0-1, een goal van een gebuisde ex-Tottenham speler dan nog. Na de gelijkmaker van Martinelli werd het nog 1-2 voor de rust. Deze stand bleef op het bord tot een tiental minuten voor tijd. De bezoekers hadden toen al lang meer en meer irritante overtredingen nodig en de ingevallen Nicholas Pepe stond toen eindelijk op, toonde wat hij waard was en met twee heerlijk binnen geborstelde vrije trappen bezorgde hij zijn ploeg uiteindelijk nog een late overwinning.
In de Premier League, tegen Crystal Palace, zaaide de Ivoriaan onmiddellijk verwarring met enkele giftige hoekschoppen. Nog voor er tien minuten gespeeld waren leverde dat 2 goals op, van Sokratis en David Luiz. Maar Crystal Palace is een taaie ploeg. De aansluitingstreffer van de Eagles kwam er met medewerking van de VAR. Wilfried Zaha ging over het been van Chambers, referee Atkinson beoordeelde dat als een schwalbe en gaf geel aan Zaha, maar de VAR kwam tussenbeide en legde de bal op de stip.
Na de rust gaf Arsenal het helaas weer eens weg. Palace maakte gelijk. Naar het einde van de wedstrijd toe leek Sokratis zijn tweede treffer gescoord te hebben maar ook nu kwam de VAR tussenbeide en het feest ging niet door. Het bleef 2-2 en dat is –alweer- erg ontgoochelend.
Tussendoor was er nog een wansmakelijk intermezzo met Granit Xhaka. Een groot gedeelte van het publiek keerde zich tegen de Zwitser bij diens vervanging en Xhaka reageerde ostentatief en onvolwassen. Unai Emery, in een interview na de wedstrijd, verdedigde zijn aanvoerder niet.
Het resultaat van matchweek 10 was ongetwijfeld de 0-9 overwinning van Leicester City bij Southampton, dat onthoofd leek na een vroege rode kaart. Liverpool won de topper tegen Tottenham met 2-1 en ook Manchester City, Manchester United en Chelsea bleven aan de winnende hand.
Anfield leeft nog steeds op een wolk. De Reds tellen zes punten voorsprong op Manchester City en Leicester en Chelsea volgen op acht eenheden. Arsenal ziet, op plaats 5, het verschil met de CL plaatsen reeds opgelopen tot vier punten en wie heel streng oordeelt zou kunnen zeggen dat de Gunners hiermede een heel brede middenmoot aanvoeren.
Er hangen steeds donkerdere wolken boven het trotse Emirates stadium.
In de Europa League lukte Arsenal er niet in te overtuigen tegen Vitoria Guimaraes. De Portugezen kwamen naar het veld van de leider in de groep (met 6 op 6 en een doelsaldo van 7-0) als hekkensluiter met 0 punten en 0 doelpunten gescoord. Toch kreeg Arsenal reeds bij de eerste Portugese poging bijna een doelpunt om de oren. Het was slechts uitgesteld want even later stond het toch 0-1, een goal van een gebuisde ex-Tottenham speler dan nog. Na de gelijkmaker van Martinelli werd het nog 1-2 voor de rust. Deze stand bleef op het bord tot een tiental minuten voor tijd. De bezoekers hadden toen al lang meer en meer irritante overtredingen nodig en de ingevallen Nicholas Pepe stond toen eindelijk op, toonde wat hij waard was en met twee heerlijk binnen geborstelde vrije trappen bezorgde hij zijn ploeg uiteindelijk nog een late overwinning.
In de Premier League, tegen Crystal Palace, zaaide de Ivoriaan onmiddellijk verwarring met enkele giftige hoekschoppen. Nog voor er tien minuten gespeeld waren leverde dat 2 goals op, van Sokratis en David Luiz. Maar Crystal Palace is een taaie ploeg. De aansluitingstreffer van de Eagles kwam er met medewerking van de VAR. Wilfried Zaha ging over het been van Chambers, referee Atkinson beoordeelde dat als een schwalbe en gaf geel aan Zaha, maar de VAR kwam tussenbeide en legde de bal op de stip.
Na de rust gaf Arsenal het helaas weer eens weg. Palace maakte gelijk. Naar het einde van de wedstrijd toe leek Sokratis zijn tweede treffer gescoord te hebben maar ook nu kwam de VAR tussenbeide en het feest ging niet door. Het bleef 2-2 en dat is –alweer- erg ontgoochelend.
Tussendoor was er nog een wansmakelijk intermezzo met Granit Xhaka. Een groot gedeelte van het publiek keerde zich tegen de Zwitser bij diens vervanging en Xhaka reageerde ostentatief en onvolwassen. Unai Emery, in een interview na de wedstrijd, verdedigde zijn aanvoerder niet.
Het resultaat van matchweek 10 was ongetwijfeld de 0-9 overwinning van Leicester City bij Southampton, dat onthoofd leek na een vroege rode kaart. Liverpool won de topper tegen Tottenham met 2-1 en ook Manchester City, Manchester United en Chelsea bleven aan de winnende hand.
Anfield leeft nog steeds op een wolk. De Reds tellen zes punten voorsprong op Manchester City en Leicester en Chelsea volgen op acht eenheden. Arsenal ziet, op plaats 5, het verschil met de CL plaatsen reeds opgelopen tot vier punten en wie heel streng oordeelt zou kunnen zeggen dat de Gunners hiermede een heel brede middenmoot aanvoeren.
Woensdag 30/10/2019 19u30 Anfield: Carabao Cup: Liverpool – Arsenal
Zonder twijfel zal er ook nu weer geroteerd worden door Jürgen Klopp en Unai Emery, en waar we in een competitiewedstrijd zonder veel geld te riskeren op een zege van de thuisploeg moeten wedden, ligt het in de tweede bekercompetitie van Engeland misschien iets anders.
Of het allemaal zo anders zal zijn en Liverpool een thuisnederlaag aangesmeerd krijgt is hoogst twijfelachtig. Voetbal en science fiction zijn geen synoniemen, maar laat ons hopen dat de Gunners genoeg fierheid zullen tonen om er een degelijke wedstrijd van te maken.
De laatste confrontatie op Anfield tussen beide clubs in dit tornooi dateert van 9 januari 2007. Het was een bijzonder doelpuntenrijk duel. Na een uur stond het 1-5 voor de Gunners met onder meer drie treffers van Baptista. Steven Gerrard en Sami Hyppia milderden, maar opnieuw Baptista legde een onwaarschijnlijke 3-6 eindstand vast.
Hoe dan ook, de competitie is veel belangrijker en de volgende uitwedstrijd kondigt zich, maar dat is een open deur intrappen, alweer als erg moeilijk aan.
Zonder twijfel zal er ook nu weer geroteerd worden door Jürgen Klopp en Unai Emery, en waar we in een competitiewedstrijd zonder veel geld te riskeren op een zege van de thuisploeg moeten wedden, ligt het in de tweede bekercompetitie van Engeland misschien iets anders.
Of het allemaal zo anders zal zijn en Liverpool een thuisnederlaag aangesmeerd krijgt is hoogst twijfelachtig. Voetbal en science fiction zijn geen synoniemen, maar laat ons hopen dat de Gunners genoeg fierheid zullen tonen om er een degelijke wedstrijd van te maken.
De laatste confrontatie op Anfield tussen beide clubs in dit tornooi dateert van 9 januari 2007. Het was een bijzonder doelpuntenrijk duel. Na een uur stond het 1-5 voor de Gunners met onder meer drie treffers van Baptista. Steven Gerrard en Sami Hyppia milderden, maar opnieuw Baptista legde een onwaarschijnlijke 3-6 eindstand vast.
Hoe dan ook, de competitie is veel belangrijker en de volgende uitwedstrijd kondigt zich, maar dat is een open deur intrappen, alweer als erg moeilijk aan.
Zaterdag 02/11/2019 15u00 Molineux: Premier League matchweek 11: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers zijn, net als Arsenal, één van de ploegen die naar onze bescheiden mening dit seizoen onder de verwachtingen blijven. De oranje mannen van coach Nuno staan op de 12e plaats en hebben tot hiertoe twee overwinningen geboekt. Watford mocht op Molineux inrukken met een 2-0 nederlaag, maar de Wolves boekten wel een bijzonder knappe 0-2 overwinning op het veld van kampioen Manchester City. Ze verloren tot hiertoe één thuiswedstrijd en dat was een 2-5 bolwassing van Chelsea.
De transferperiode in Wolverhampton zag de aankomst van de Portugezen Bruno Jordao en Pedro Neto, beiden van Lazio Rome, en uit Italië (AC Milan) kwam Patrick Cutrone overgewaaid. Er staan nu, naast coach Nuno en keeperstrainer Rui Barbosa, ook zes Portugezen in de spelerskern van de Wolves.
De Wolves werden voor het mooie afgelopen seizoen beloond met een kwalificatie voor de Europa League. Daarin zitten ze in een groep met Braga, Besiktas en Slovan Bratislava. De thuiswedstrijd tegen de Portugezen werd verloren, maar de uitwedstrijden bij de andere twee tegenstrevers werden gewonnen.
Vorig seizoen waren de Gunners kansloos op Molineux. Pas 10 minuten voor tijd kon Sokratis de 3-0 blamage met een tegentreffer wat verzachten. Een dergelijk resultaat lijkt nu ook tot de mogelijkheden te behoren, en dat zou betekenen dat Arsenal, weliswaar voorlopig, in de rangschikking tot een meeloper wordt gedegradeerd. We hopen dat een dergelijk horrorscenario geen werkelijkheid wordt. Daarvoor zal eerst iedereen bij Arsenal moeten inzien en toegeven dat het momenteel niet draait. De kop in het zand steken helpt niemand vooruit.
De Wanderers zijn, net als Arsenal, één van de ploegen die naar onze bescheiden mening dit seizoen onder de verwachtingen blijven. De oranje mannen van coach Nuno staan op de 12e plaats en hebben tot hiertoe twee overwinningen geboekt. Watford mocht op Molineux inrukken met een 2-0 nederlaag, maar de Wolves boekten wel een bijzonder knappe 0-2 overwinning op het veld van kampioen Manchester City. Ze verloren tot hiertoe één thuiswedstrijd en dat was een 2-5 bolwassing van Chelsea.
De transferperiode in Wolverhampton zag de aankomst van de Portugezen Bruno Jordao en Pedro Neto, beiden van Lazio Rome, en uit Italië (AC Milan) kwam Patrick Cutrone overgewaaid. Er staan nu, naast coach Nuno en keeperstrainer Rui Barbosa, ook zes Portugezen in de spelerskern van de Wolves.
De Wolves werden voor het mooie afgelopen seizoen beloond met een kwalificatie voor de Europa League. Daarin zitten ze in een groep met Braga, Besiktas en Slovan Bratislava. De thuiswedstrijd tegen de Portugezen werd verloren, maar de uitwedstrijden bij de andere twee tegenstrevers werden gewonnen.
Vorig seizoen waren de Gunners kansloos op Molineux. Pas 10 minuten voor tijd kon Sokratis de 3-0 blamage met een tegentreffer wat verzachten. Een dergelijk resultaat lijkt nu ook tot de mogelijkheden te behoren, en dat zou betekenen dat Arsenal, weliswaar voorlopig, in de rangschikking tot een meeloper wordt gedegradeerd. We hopen dat een dergelijk horrorscenario geen werkelijkheid wordt. Daarvoor zal eerst iedereen bij Arsenal moeten inzien en toegeven dat het momenteel niet draait. De kop in het zand steken helpt niemand vooruit.
POVER IN HET KWADRAAT
Door Marcel Bogaerts
Enkele weken geleden, na de wedstrijd op Old Trafford, schreven we dat het huidige Arsenal niet meer waard is dan om het even welke middenmoter in de Premier League. De hoopgevende prestaties tegen veel mindere tegenstrevers in de Carabao Cup en de Europa League mogen dat niet verbloemen. Het werd nog maar eens pijnlijk duidelijk op het veld van nieuwkomer Sheffield United. Wat de Gunners in de eerste helft op de mat brachten was zonder meer schandalig slecht. Een enthousiaste thuisploeg drukte de Londenaars meteen weg en versierde hoekschop na hoekschop; de verdediging van Arsenal oogde eens te meer onzeker, wankel en niet bij de zaak. Toch was het de ploeg van Unai Emery die een open kans afdwong. Een inzenden van Sead Kolasinac zette Pepe alleen voor doel, maar de dure Ivoriaan (wanneer gaat die eens tonen waarom zo veel geld voor hem betaald wordt?) miste stuntelig. De thuisploeg ging beter met een doelkans om want de Fransman Lys Mousset strafte de hulpeloos toekijkende gele verdedigers af met de 1-0. Arsenal kreeg de ganse eerste helft geen enkele lijn in het spel, Aubameyang werd nooit bereikt en het gebrek aan inspiratie droop er van af. Mike Dean en de VAR gingen ook de mist in, want Sokratis werd aan het shirt naar beneden getrokken toen hij bij een Londense hoekschop de bal richting doel wilde deviëren. Hier had de bal op de stip gemoeten. Niet dat een eventueel doelpunt verdiend zou geweest zijn, verre van. De zielige schwalbe van Bukayo Saka (deze jongeman bewijst zichzelf geen dienst met dit soort acties) werd dan weer terecht met geel bestraft.
Dani Ceballos verving de onzichtbare Willock na de rust, en Arsenal nam het commando van de wedstrijd over. Maar Sheffield streed met een groot hart (en ook met enkele cynische fouten) en hield de netten schoon. De heel erg late inbreng van Alexandre Lacazette, terug uit blessure, zette de thuisploeg nog meer onder druk, maar echte grote kansen konden niet afgedwongen worden. Ook Gabriel Martinelli werd in een alles of niets poging nog in de strijd geworpen, maar het bleef, lichtjes gevleid misschien, 1-0.
Waarom Arsenal er maar niet in slaagt, ondanks de dure aankopen van de laatste jaren, zich terug als topclub en titelkandidaat te profileren, maar steeds opnieuw weer achteruitkrabbelt en teleurstelt, is een vraag die aan de technische staf gesteld moet worden. Hopelijk gebeurt dat.
Enkele weken geleden, na de wedstrijd op Old Trafford, schreven we dat het huidige Arsenal niet meer waard is dan om het even welke middenmoter in de Premier League. De hoopgevende prestaties tegen veel mindere tegenstrevers in de Carabao Cup en de Europa League mogen dat niet verbloemen. Het werd nog maar eens pijnlijk duidelijk op het veld van nieuwkomer Sheffield United. Wat de Gunners in de eerste helft op de mat brachten was zonder meer schandalig slecht. Een enthousiaste thuisploeg drukte de Londenaars meteen weg en versierde hoekschop na hoekschop; de verdediging van Arsenal oogde eens te meer onzeker, wankel en niet bij de zaak. Toch was het de ploeg van Unai Emery die een open kans afdwong. Een inzenden van Sead Kolasinac zette Pepe alleen voor doel, maar de dure Ivoriaan (wanneer gaat die eens tonen waarom zo veel geld voor hem betaald wordt?) miste stuntelig. De thuisploeg ging beter met een doelkans om want de Fransman Lys Mousset strafte de hulpeloos toekijkende gele verdedigers af met de 1-0. Arsenal kreeg de ganse eerste helft geen enkele lijn in het spel, Aubameyang werd nooit bereikt en het gebrek aan inspiratie droop er van af. Mike Dean en de VAR gingen ook de mist in, want Sokratis werd aan het shirt naar beneden getrokken toen hij bij een Londense hoekschop de bal richting doel wilde deviëren. Hier had de bal op de stip gemoeten. Niet dat een eventueel doelpunt verdiend zou geweest zijn, verre van. De zielige schwalbe van Bukayo Saka (deze jongeman bewijst zichzelf geen dienst met dit soort acties) werd dan weer terecht met geel bestraft.
Dani Ceballos verving de onzichtbare Willock na de rust, en Arsenal nam het commando van de wedstrijd over. Maar Sheffield streed met een groot hart (en ook met enkele cynische fouten) en hield de netten schoon. De heel erg late inbreng van Alexandre Lacazette, terug uit blessure, zette de thuisploeg nog meer onder druk, maar echte grote kansen konden niet afgedwongen worden. Ook Gabriel Martinelli werd in een alles of niets poging nog in de strijd geworpen, maar het bleef, lichtjes gevleid misschien, 1-0.
Waarom Arsenal er maar niet in slaagt, ondanks de dure aankopen van de laatste jaren, zich terug als topclub en titelkandidaat te profileren, maar steeds opnieuw weer achteruitkrabbelt en teleurstelt, is een vraag die aan de technische staf gesteld moet worden. Hopelijk gebeurt dat.
Donderdag 24/10/2019, 20u00, Emirates: Europa League: Arsenal – Vitoria Guimaraes
Het parcours in de Europa League is tot hiertoe vlekkeloos. Twee wedstrijden gespeeld, twee wedstrijden gewonnen en een doelsaldo van 7-0. Niets op aan te merken. De thuiswedstrijd tegen de Portugese vertegenwoordiger uit de groep zou die trend moeten bevestigen, zonder meer. Vitoria staat momenteel op de vierde plaats in de Primeira Liga, met 12 punten uit 7 wedstrijden. 3 wedstrijden werden winnend afgesloten.
In de Europa League verloren ze met 2-0 bij Standard en met 0-1 tegen Frankfurt.
Het maximum overtuigend behouden en zo spoedig mogelijk de groepswinst veilig stellen moet de doelstelling zijn, want in de competitie vallen andere katten te geselen.
Het parcours in de Europa League is tot hiertoe vlekkeloos. Twee wedstrijden gespeeld, twee wedstrijden gewonnen en een doelsaldo van 7-0. Niets op aan te merken. De thuiswedstrijd tegen de Portugese vertegenwoordiger uit de groep zou die trend moeten bevestigen, zonder meer. Vitoria staat momenteel op de vierde plaats in de Primeira Liga, met 12 punten uit 7 wedstrijden. 3 wedstrijden werden winnend afgesloten.
In de Europa League verloren ze met 2-0 bij Standard en met 0-1 tegen Frankfurt.
Het maximum overtuigend behouden en zo spoedig mogelijk de groepswinst veilig stellen moet de doelstelling zijn, want in de competitie vallen andere katten te geselen.
Zondag 27/10/2019, 16u30, Emirates, Premier League matchweek 10, Arsenal – Crystal Palace
Het zal een derby op het scherp van de snee worden, dit duel tegen Crystal Palace, want de rood-blauwen van Roy Hodgson staan op de 6e plaats, met slechts 1 punt achterstand op Arsenal, dat zopas uit de Champions League plaatsen tuimelde. En Palace doet het behoorlijk in de competitie. Ze wonnen met 1-2 op Old Trafford, en met dezelfde score bij West Ham United. Ze verloren echter ook, net als Arsenal, met 1-0 bij Sheffield en gingen bij Tottenham, dat dit seizoen ook behoorlijk aan het zwalpen is, met 4-0 onderuit.
Met Aron Wan-Bissaka (verkast naar Manchester United) verloren ze een belangrijke pion, maar men slaagde er wel in Wilfried Zaha, die bleef flirten met Arsenal, in Selhurst Park te houden.
Crystal Palace is een stevig blok, en het huidige Arsenal zal in de loopgraven moeten om de punten thuis te houden. Vorig seizoen gingen de Gunners onderuit tegen Palace. Op de 35e speeldag scoorde Christian Benteke het openingsdoelpunt. Kort na het begin van de tweede helft maakte Mesut Özil gelijk, maar Wilfried Zaha en James McArthur zorgden ervoor dat de bezoekers buiten bereik waren. Daar kon een laatste tegengoal van Aubameyang niets meer aan veranderen.
Een kleine delegatie van Arsenal Belgium zal deze wedstrijd bijwonen. Hopelijk krijgen ze waar voor hun geld met een aangename derby en een overtuigende thuiszege. We blijven hopen op beterschap.
TOP 3 VOOR DE INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
Het was een mooie week voor Gooners.
In de Europa League leverde een jonge Arsenal elf een gave prestatie af tegen Standard. De Rouches (onkennelijk zwak, toegegeven) werden op alle vlakken afgetroefd door de thuisploeg. Gabriël Martinelli scoorde twee keer, Willock maakte er 3-0 van nog voor de rust. In de tweede helft zette Martinelli de kers op de taart met een assist voor het eerste Arsenal doelpunt van Dani Ceballos en het is de waarheid beslist geen geweld aandoen als we zeggen dat Standard uiteindelijk aan een veel zwaardere vernedering is ontsnapt. Ook in defensie toonden Rob Holding, Kieran Tierney en Hector Bellerin dat ze stilaan klaar zijn voor het grote werk in de competitie. Er waren dan ook heel veel blije gezichten na afloop van dit duel. Arsenal heeft nu 6 punten, Standard en Frankfurt volgen met 3 en de Portugese vertegenwoordig, Vitoria Guimaraes, is nog puntenloos.
De uitslagen in de Premier League waren gunstig voor Arsenal, in zoverre dat de 3e plaats gepakt kon worden mits winst tegen The Cherries. David Luiz maakte zijn eerste treffer voor Arsenal door een hoekschop in doel te definiëren en die treffer was voldoende voor de volle winst. Bournemouth kwam in de tweede helft nog wel gevaarlijk opzetten, maar er werd eindelijk nog eens een clean sheet gehouden en de derde plaats in de rangschikking was een feit.
In die rangschikking is Liverpool voorlopig heer en meester. De Reds hebben alle acht wedstrijden gewonnen en tellen al een voorsprong van liefst 8 punten op Manchester City, dat een verrassende thuisnederlaag leed tegen Wolverhampton. Zelf won Liverpool met 2-1 tegen het sterke Leicester City, dat daardoor Arsenal haasje over ziet doen. Kampioen City staat nu tweede met 16 punten, Arsenal heeft er 15 en Leicester 14, evenals Chelsea (winst bij Southampton) en Crystal Palace (derbywinst bij West Ham United).
Onderaan bengelt Watford met een troosteloze 3 punten, nieuwkomer Norwich (1-5 nederlaag tegen Aston Villa) heeft er 6. Southampton en het voorlopig erg ontgoochelende Everton hebben een puntje meer.
Na de interlandbreak volgt dan voor Arsenal de verplaatsing naar het veld van een nieuwkomer, een club die nog niet voorgesteld is in deze kolommen, en dat wordt hierbij dan meteen rechtgezet.
Het was een mooie week voor Gooners.
In de Europa League leverde een jonge Arsenal elf een gave prestatie af tegen Standard. De Rouches (onkennelijk zwak, toegegeven) werden op alle vlakken afgetroefd door de thuisploeg. Gabriël Martinelli scoorde twee keer, Willock maakte er 3-0 van nog voor de rust. In de tweede helft zette Martinelli de kers op de taart met een assist voor het eerste Arsenal doelpunt van Dani Ceballos en het is de waarheid beslist geen geweld aandoen als we zeggen dat Standard uiteindelijk aan een veel zwaardere vernedering is ontsnapt. Ook in defensie toonden Rob Holding, Kieran Tierney en Hector Bellerin dat ze stilaan klaar zijn voor het grote werk in de competitie. Er waren dan ook heel veel blije gezichten na afloop van dit duel. Arsenal heeft nu 6 punten, Standard en Frankfurt volgen met 3 en de Portugese vertegenwoordig, Vitoria Guimaraes, is nog puntenloos.
De uitslagen in de Premier League waren gunstig voor Arsenal, in zoverre dat de 3e plaats gepakt kon worden mits winst tegen The Cherries. David Luiz maakte zijn eerste treffer voor Arsenal door een hoekschop in doel te definiëren en die treffer was voldoende voor de volle winst. Bournemouth kwam in de tweede helft nog wel gevaarlijk opzetten, maar er werd eindelijk nog eens een clean sheet gehouden en de derde plaats in de rangschikking was een feit.
In die rangschikking is Liverpool voorlopig heer en meester. De Reds hebben alle acht wedstrijden gewonnen en tellen al een voorsprong van liefst 8 punten op Manchester City, dat een verrassende thuisnederlaag leed tegen Wolverhampton. Zelf won Liverpool met 2-1 tegen het sterke Leicester City, dat daardoor Arsenal haasje over ziet doen. Kampioen City staat nu tweede met 16 punten, Arsenal heeft er 15 en Leicester 14, evenals Chelsea (winst bij Southampton) en Crystal Palace (derbywinst bij West Ham United).
Onderaan bengelt Watford met een troosteloze 3 punten, nieuwkomer Norwich (1-5 nederlaag tegen Aston Villa) heeft er 6. Southampton en het voorlopig erg ontgoochelende Everton hebben een puntje meer.
Na de interlandbreak volgt dan voor Arsenal de verplaatsing naar het veld van een nieuwkomer, een club die nog niet voorgesteld is in deze kolommen, en dat wordt hierbij dan meteen rechtgezet.
Maandag 21/10/2019, 20.00 u Bramall Lane, Premier League Matchweek 9: Sheffield United – Arsenal
De grote stad Sheffield is, naar inwonersaantal gemeten, de vierde stad in Engeland en ligt in South Yorkshire. De agglomeratie telt bijna 1.4 miljoen inwoners.
De naam Sheffield is afgeleid van de rivier Sheaf, die door de stad loopt.
Sheffield telt meer dan 250 parken, bossen en tuinen en moet daarmee één van de groenste steden van Europa zijn. Ze hebben immers meer bomen per inwoner dan welke andere Europese stad ook.
Een dergelijke grote stad heeft ook meer dan één stevige voetbalvereniging. Er is Sheffield Wednesday, een vroegere club van Mark Degryse, maar momenteel is het Sheffield United dat in de hoogste afdeling van het Engelse voetbal zijn kansen verdedigt.
Bramall Lane, de thuishaven van de in 1889 opgerichte vereniging, ligt dichter bij Manchester en Liverpool dan bij Londen, en Arsenal fans moeten rekenen op een rit van ruim 270 kilometer.
Beide clubs uit Sheffield zetten hun eerste stappen in de sport als cricketteams en dat gebeurde reeds halfweg de 19e eeuw. United werd als voetbalclub tot de Football League toegelaten in 1892. Ze promoveerden onmiddellijk van Division Two naar Division One en bleven daar tot 1934. Dat gebeurde met redelijk wat succes, want de titel werd veroverd in 1898 en de FA Cup werd gepakt in 1899, 1902, 1915 en 1925.
Vanaf dan volgde een periode van vallen en opstaan en zo is het eigenlijk altijd gebleven.
Het heeft deze keer twaalf jaar geduurd voor The Blades zich nog eens konden meten op het hoogste niveau.
Sinds mei 2016 is de 52-jarige Engelsman Chris Wilder coach van Sheffield United, na passages bij Northampton, Oxford en Halifax, en een spelerscarrière bij een zevental Engelse clubs waaronder ook Sheffield United.
Bij de inkomende transfers van The Blades vinden we onder meer Phil Jagielka van Everton, en de naam van de Nederlandse doelman Michael Verrips zal bij fans van KV Mechelen een belletje doen rinkelen.
Sheffield United staat momenteel op de 13e plaats met negen punten en won tot hiertoe 2 wedstrijden, thuis tegen Crystal Palace en uit bij Everton.
De laatste thuiswedstrijd tegen Arsenal in competitie werd gespeeld op 30 december 2006. Het team van Arsène Wenger verloor met 1-0.
Deze keer rekenen we echter op nog eens een “away” zege. Zou dat te veel gevraagd zijn?
De grote stad Sheffield is, naar inwonersaantal gemeten, de vierde stad in Engeland en ligt in South Yorkshire. De agglomeratie telt bijna 1.4 miljoen inwoners.
De naam Sheffield is afgeleid van de rivier Sheaf, die door de stad loopt.
Sheffield telt meer dan 250 parken, bossen en tuinen en moet daarmee één van de groenste steden van Europa zijn. Ze hebben immers meer bomen per inwoner dan welke andere Europese stad ook.
Een dergelijke grote stad heeft ook meer dan één stevige voetbalvereniging. Er is Sheffield Wednesday, een vroegere club van Mark Degryse, maar momenteel is het Sheffield United dat in de hoogste afdeling van het Engelse voetbal zijn kansen verdedigt.
Bramall Lane, de thuishaven van de in 1889 opgerichte vereniging, ligt dichter bij Manchester en Liverpool dan bij Londen, en Arsenal fans moeten rekenen op een rit van ruim 270 kilometer.
Beide clubs uit Sheffield zetten hun eerste stappen in de sport als cricketteams en dat gebeurde reeds halfweg de 19e eeuw. United werd als voetbalclub tot de Football League toegelaten in 1892. Ze promoveerden onmiddellijk van Division Two naar Division One en bleven daar tot 1934. Dat gebeurde met redelijk wat succes, want de titel werd veroverd in 1898 en de FA Cup werd gepakt in 1899, 1902, 1915 en 1925.
Vanaf dan volgde een periode van vallen en opstaan en zo is het eigenlijk altijd gebleven.
Het heeft deze keer twaalf jaar geduurd voor The Blades zich nog eens konden meten op het hoogste niveau.
Sinds mei 2016 is de 52-jarige Engelsman Chris Wilder coach van Sheffield United, na passages bij Northampton, Oxford en Halifax, en een spelerscarrière bij een zevental Engelse clubs waaronder ook Sheffield United.
Bij de inkomende transfers van The Blades vinden we onder meer Phil Jagielka van Everton, en de naam van de Nederlandse doelman Michael Verrips zal bij fans van KV Mechelen een belletje doen rinkelen.
Sheffield United staat momenteel op de 13e plaats met negen punten en won tot hiertoe 2 wedstrijden, thuis tegen Crystal Palace en uit bij Everton.
De laatste thuiswedstrijd tegen Arsenal in competitie werd gespeeld op 30 december 2006. Het team van Arsène Wenger verloor met 1-0.
Deze keer rekenen we echter op nog eens een “away” zege. Zou dat te veel gevraagd zijn?
GEEN REDEN TOT TEVREDENHEID
Door Marcel Bogaerts
Manchester United en Arsenal hebben in hun onderlinge duel op Old Trafford duidelijk gemaakt dat ze niet meer tot de Engelse top behoren. De eerste helft van de wedstrijd was zelfs zo abominabel slecht dat het lachwekkend werd. Pas na een halfuur was de eerste doelpoging een feit, Leno liet zich niet verrassen. De manier waarop de Duitse ballenpakker bij het doelpunt van McTominay vlak voor rusten als aan de grond genageld zonder enige reactie bleef geeft stof tot nadenken.
Na de bezinningspauze maakte Arsenal gelijk. De kwikzilveren Bukayo Saka zette Aubameyang prima op weg. De linesman was op het niveau van beide ploegen want hij vlagde het doelpunt af voor buitenspel. De VAR corrigeerde gepast en zo werd het 1-1.
In zijn geheel genomen laat deze vroeger zo tot de verbeelding sprekende topwedstrijd een triest gevoel na. Indien dat het niveau is waarop beide ploegen hun competitie gaan afwerken lijkt Europees voetbal volgend seizoen ver weg. Dit was middenmoot Engelse competitie. Beschamend, en bezinning is dringend nodig.
De Carabao Cup wedstrijd tegen Nottingham Forest was een avondje plezierige ontspanning. Het was mooi Rob Holding te zien wederoptreden na zijn maandenlang blessureleed en dat de verdediger ook nog scoorde was extra fijn. Ook Hector Bellerin werd ingebracht en de Spanjaard begon er al meteen aan met een assist.
Toch was de euforie die na de match her en der de kop opstak totaal ongepast. Nottingham Forest kon nooit de indruk maken een Championship ploeg met ambitie te zijn, en gaf duidelijk voorkeur aan de competitie. Meer dan een hapklare brok voor de Gunners waren ze niet, en de 5-0 eindstand was volkomen logisch.
Voor een nieuwe break staan er nu twee thuiswedstrijden op het programma, en we beginnen eraan met de tweede speeldag in de groepsfase van de Europa League.
Manchester United en Arsenal hebben in hun onderlinge duel op Old Trafford duidelijk gemaakt dat ze niet meer tot de Engelse top behoren. De eerste helft van de wedstrijd was zelfs zo abominabel slecht dat het lachwekkend werd. Pas na een halfuur was de eerste doelpoging een feit, Leno liet zich niet verrassen. De manier waarop de Duitse ballenpakker bij het doelpunt van McTominay vlak voor rusten als aan de grond genageld zonder enige reactie bleef geeft stof tot nadenken.
Na de bezinningspauze maakte Arsenal gelijk. De kwikzilveren Bukayo Saka zette Aubameyang prima op weg. De linesman was op het niveau van beide ploegen want hij vlagde het doelpunt af voor buitenspel. De VAR corrigeerde gepast en zo werd het 1-1.
In zijn geheel genomen laat deze vroeger zo tot de verbeelding sprekende topwedstrijd een triest gevoel na. Indien dat het niveau is waarop beide ploegen hun competitie gaan afwerken lijkt Europees voetbal volgend seizoen ver weg. Dit was middenmoot Engelse competitie. Beschamend, en bezinning is dringend nodig.
De Carabao Cup wedstrijd tegen Nottingham Forest was een avondje plezierige ontspanning. Het was mooi Rob Holding te zien wederoptreden na zijn maandenlang blessureleed en dat de verdediger ook nog scoorde was extra fijn. Ook Hector Bellerin werd ingebracht en de Spanjaard begon er al meteen aan met een assist.
Toch was de euforie die na de match her en der de kop opstak totaal ongepast. Nottingham Forest kon nooit de indruk maken een Championship ploeg met ambitie te zijn, en gaf duidelijk voorkeur aan de competitie. Meer dan een hapklare brok voor de Gunners waren ze niet, en de 5-0 eindstand was volkomen logisch.
Voor een nieuwe break staan er nu twee thuiswedstrijden op het programma, en we beginnen eraan met de tweede speeldag in de groepsfase van de Europa League.
Donderdag 03/10/2019, 20.00 u Emirates, Europa League: Arsenal – Standard Luik
Ondanks het zwakke vertoon op verplaatsing staan de Gunners nog steeds op een Champions League plaats, twee punten achter het verrassende Leicester City en vier punten achter Manchester City. De tegenstrevers voor volgende donderdag uit onze eigen Jupiler Pro League staan daarin op de tweede plaats op één punt achter leider Club Brugge, maar met één wedstrijd meer gespeeld.
Trainer Michel Preud’homme en zijn manschappen hebben niets te verliezen op het Emirates, en Arsenal doet er maar beter aan de Luikenaars niet te onderschatten. De 0-3 zege bij Eintracht Frankfurt was een bemoedigende opsteker, en aangezien ook Standard zijn eerste wedstrijd won zal de winnaar van dit duel meteen met drie punten voorsprong aan de leiding gaan. Aan de Gunners om de fans terug wat blij te maken en de volgende thuiswedstrijd in competitie met vertrouwen aan te pakken.
Ondanks het zwakke vertoon op verplaatsing staan de Gunners nog steeds op een Champions League plaats, twee punten achter het verrassende Leicester City en vier punten achter Manchester City. De tegenstrevers voor volgende donderdag uit onze eigen Jupiler Pro League staan daarin op de tweede plaats op één punt achter leider Club Brugge, maar met één wedstrijd meer gespeeld.
Trainer Michel Preud’homme en zijn manschappen hebben niets te verliezen op het Emirates, en Arsenal doet er maar beter aan de Luikenaars niet te onderschatten. De 0-3 zege bij Eintracht Frankfurt was een bemoedigende opsteker, en aangezien ook Standard zijn eerste wedstrijd won zal de winnaar van dit duel meteen met drie punten voorsprong aan de leiding gaan. Aan de Gunners om de fans terug wat blij te maken en de volgende thuiswedstrijd in competitie met vertrouwen aan te pakken.
Zondag 06/10/2019, 14.00 u Emirates, Premier League, matchweek 8: Arsenal – Bournemouth
The Cherries bij wie coach Eddie Howe nu reeds bijna 8 jaar aan de slag is volgen in het klassement op amper 1 punt van Arsenal. Er zijn trouwens vier ploegen die op 1 punt van Arsenal volgen en bij een thuisnederlaag zou het dus zo maar kunnen dat de Gunners ineens een spectaculaire val maken in het klassement. Zover zijn we natuurlijk nog niet.
In het piepkleine stadionnetje op Dean Court gebeurde niets wereldschokkends qua transfers, en voorlopig schijnen de resultaten en de rangschikking de sportieve staf van Bournemouth daarin gelijk te geven.
De roodzwarten verloren tot hiertoe twee keer. Thuis tegen kampioen Manchester City werd het 1-3 en een gelijkaardige score in hun nadeel viel op het veld van Leicester City. Het wordt geen hapklare brok voor Arsenal, maar de Gunners zullen ervoor gaan en hopelijk de wedstrijd winnend en overtuigend afsluiten.
Stevig de leiding in handen nemen in hun groep van de Europa League, en op Champions League koers blijven in competitie, er zijn slechtere manieren om een weekje afstand te nemen van de hectische Premier League.
The Cherries bij wie coach Eddie Howe nu reeds bijna 8 jaar aan de slag is volgen in het klassement op amper 1 punt van Arsenal. Er zijn trouwens vier ploegen die op 1 punt van Arsenal volgen en bij een thuisnederlaag zou het dus zo maar kunnen dat de Gunners ineens een spectaculaire val maken in het klassement. Zover zijn we natuurlijk nog niet.
In het piepkleine stadionnetje op Dean Court gebeurde niets wereldschokkends qua transfers, en voorlopig schijnen de resultaten en de rangschikking de sportieve staf van Bournemouth daarin gelijk te geven.
De roodzwarten verloren tot hiertoe twee keer. Thuis tegen kampioen Manchester City werd het 1-3 en een gelijkaardige score in hun nadeel viel op het veld van Leicester City. Het wordt geen hapklare brok voor Arsenal, maar de Gunners zullen ervoor gaan en hopelijk de wedstrijd winnend en overtuigend afsluiten.
Stevig de leiding in handen nemen in hun groep van de Europa League, en op Champions League koers blijven in competitie, er zijn slechtere manieren om een weekje afstand te nemen van de hectische Premier League.
EEN WEEK ALS EEN RIT OP EEN ACHTBAAN
Door Marcel Bogaerts
Het was me het weekje wel voor Arsenal en zijn getrouwen.
De openingswedstrijd van de Europa League was bijzonder aangenaam om volgen. Er waren kansen bij de vleet voor beide elftallen en de toeschouwers hebben zeker waar voor hun geld gekregen. Kritiek en verzuurde reacties waren er zoals steeds in overvloed, en het kan natuurlijk niet ontkend worden dat de thuisploeg misschien te gemakkelijk doelpogingen kon ondernemen, maar zelden waren ze echt gevaarlijk en Emi Martinez deed zijn job.
De jongeren die in de basiself gedropt waren ontgoochelden niet, integendeel. De 17-jarige Bukayo Saka maakte een fantastisch doelpunt en legde ook de bal netjes klaar voor de 0-3 van Aubameyang.
Tenslotte mag ook opgemerkt worden dat Eintracht Frankfurt wel degelijk een geweldige thuisreputatie heeft. Een verplaatsing naar het veld van de halve finalist van de vorige Europa League was geen geschenk voor Arsenal, maar de Gunners stelden niet teleur en wat de moeilijkste opdracht van de hele groep leek te worden werd uiteindelijk een droge 0-3 zege.
Het resultaat liet goede hoop voor de thuiswedstrijd tegen nieuwkomer Aston Villa, maar de ploeg uit Birmingham was allerminst gekomen om cadeautjes uit te delen. De verdediging van Arsenal stelde bij hun eerste doelpunt alweer weinig voor. De man die afwerkte, McGinn, mocht immers veel te gemakkelijk tussen twee verdedigers richting doel wandelen, de voorzet oppikken en scoren. Het werd helemaal een nerveuze namiddag toen Ainsley Maitland-Niles vlak voor rusten op een onbesuisde manier tegen zijn tweede gele kaart opliep en mocht inrukken.
De Gunners rechtten de rug. Onder impuls van een in grote doen verkerende Matteo Guendouzi sloegen de tien Londenaars terug. Het was Guendouzi zelf die door Björn Engels van de sokken werd gelopen. Nicholas Pepe mocht van Aubameyang de penalty omzetten.
Bij de volgende aanval van Villa was het echter alweer prijs. Grealish ondernam een geweldige ren op links, liet alles en iedereen ter plaatse en zijn voorzet werd door die andere ex-Bruggeling, Wesley, bij de eerste paal binnengetikt.
Een mokerslag voor Arsenal, maar de thuisploeg ging er voor en met nog amper tien minuten te spelen lukte Calum Chambers de gelijkmaker. Björn Engels kroonde zich dan helemaal tot zondebok van de wedstrijd want het was opnieuw na een overtreding van hem dat Aubameyang zich achter de bal zette voor een vrije trap. De Gabonees trof doel en het Emirates ontplofte.
Tenslotte mag nog opgemerkt worden dat de fanbase van Arsenal alweer heel sterk zijn reputatie van niet de meest geduldige van de Premier League te zijn grote eer aandoet. Uiteraard mag en moet er kritisch gereageerd worden op een aantal zaken, maar binnen een club heeft iedereen zijn eigen taak, ook de supporter. Dat die supporter zich meer en meer, en op een niet doordachte wijze, geleid door de emoties van het moment en verscholen achter de anonimiteit van het toetsenbord afreageert op sommige spelers en de coach is echter heel spijtig en onverantwoord. Kritiek ontaardt dan in het schieten met scherp en het spuiten van gif.
Tot de krachtlijnen van het beleid van deze supportersclub behoort nog steeds de onvoorwaardelijke steun aan club, bestuur, manager en spelers. Dat dit credo momenteel door heel wat mensen aan de kant geschoven wordt is triest.
Dit gezegd zijnde gaan we over tot de orde van de dag. De allereerste opdracht die er aankomt is in het kader van dat onding dat Carabao Cup heet.
Het was me het weekje wel voor Arsenal en zijn getrouwen.
De openingswedstrijd van de Europa League was bijzonder aangenaam om volgen. Er waren kansen bij de vleet voor beide elftallen en de toeschouwers hebben zeker waar voor hun geld gekregen. Kritiek en verzuurde reacties waren er zoals steeds in overvloed, en het kan natuurlijk niet ontkend worden dat de thuisploeg misschien te gemakkelijk doelpogingen kon ondernemen, maar zelden waren ze echt gevaarlijk en Emi Martinez deed zijn job.
De jongeren die in de basiself gedropt waren ontgoochelden niet, integendeel. De 17-jarige Bukayo Saka maakte een fantastisch doelpunt en legde ook de bal netjes klaar voor de 0-3 van Aubameyang.
Tenslotte mag ook opgemerkt worden dat Eintracht Frankfurt wel degelijk een geweldige thuisreputatie heeft. Een verplaatsing naar het veld van de halve finalist van de vorige Europa League was geen geschenk voor Arsenal, maar de Gunners stelden niet teleur en wat de moeilijkste opdracht van de hele groep leek te worden werd uiteindelijk een droge 0-3 zege.
Het resultaat liet goede hoop voor de thuiswedstrijd tegen nieuwkomer Aston Villa, maar de ploeg uit Birmingham was allerminst gekomen om cadeautjes uit te delen. De verdediging van Arsenal stelde bij hun eerste doelpunt alweer weinig voor. De man die afwerkte, McGinn, mocht immers veel te gemakkelijk tussen twee verdedigers richting doel wandelen, de voorzet oppikken en scoren. Het werd helemaal een nerveuze namiddag toen Ainsley Maitland-Niles vlak voor rusten op een onbesuisde manier tegen zijn tweede gele kaart opliep en mocht inrukken.
De Gunners rechtten de rug. Onder impuls van een in grote doen verkerende Matteo Guendouzi sloegen de tien Londenaars terug. Het was Guendouzi zelf die door Björn Engels van de sokken werd gelopen. Nicholas Pepe mocht van Aubameyang de penalty omzetten.
Bij de volgende aanval van Villa was het echter alweer prijs. Grealish ondernam een geweldige ren op links, liet alles en iedereen ter plaatse en zijn voorzet werd door die andere ex-Bruggeling, Wesley, bij de eerste paal binnengetikt.
Een mokerslag voor Arsenal, maar de thuisploeg ging er voor en met nog amper tien minuten te spelen lukte Calum Chambers de gelijkmaker. Björn Engels kroonde zich dan helemaal tot zondebok van de wedstrijd want het was opnieuw na een overtreding van hem dat Aubameyang zich achter de bal zette voor een vrije trap. De Gabonees trof doel en het Emirates ontplofte.
Tenslotte mag nog opgemerkt worden dat de fanbase van Arsenal alweer heel sterk zijn reputatie van niet de meest geduldige van de Premier League te zijn grote eer aandoet. Uiteraard mag en moet er kritisch gereageerd worden op een aantal zaken, maar binnen een club heeft iedereen zijn eigen taak, ook de supporter. Dat die supporter zich meer en meer, en op een niet doordachte wijze, geleid door de emoties van het moment en verscholen achter de anonimiteit van het toetsenbord afreageert op sommige spelers en de coach is echter heel spijtig en onverantwoord. Kritiek ontaardt dan in het schieten met scherp en het spuiten van gif.
Tot de krachtlijnen van het beleid van deze supportersclub behoort nog steeds de onvoorwaardelijke steun aan club, bestuur, manager en spelers. Dat dit credo momenteel door heel wat mensen aan de kant geschoven wordt is triest.
Dit gezegd zijnde gaan we over tot de orde van de dag. De allereerste opdracht die er aankomt is in het kader van dat onding dat Carabao Cup heet.
Dinsdag 24/09/2019, 19u45, Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Nottingham Forest
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery, amper 48 uur na de thriller tegen Aston Villa, opnieuw een flinke rotatie zal doorvoeren. De Carabao Cup is immers al van oudsher een kans voor de betere clubs om een doorgedreven troepenschouw te houden. De eerste opdracht gaat dan dikwijls tegen een League 1 of League 2 club, maar Nottingham Forest vormt dan een uitzondering op de regel. De bezoekers staan momenteel op de 6e plaats in de Championship.
Een uitschakeling in de eerste ronde van de Carabao Cup zou zeer slecht aankomen bij de ongeduldige Gooners en moet dus vermeden worden. Het volstaat echter te herinneren aan het FA Cup duel op City Ground tussen beiden clubs op 7 januari 2018. Het was één van de dieptepunten uit de Arsène Wenger jaren. Arsenal liep constant achter de feiten aan en verloor kansloos met 4-2. De in een ander tijdperk dubbele winnaar van de Europabeker voor Landskampioenen zal beslist stilletjes dromen van een mogelijke herhaling van die stunt. Aan Arsenal om die ambitie een halt toe te roepen.
In de competitie staat er een echte topwedstrijd op het programma.
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery, amper 48 uur na de thriller tegen Aston Villa, opnieuw een flinke rotatie zal doorvoeren. De Carabao Cup is immers al van oudsher een kans voor de betere clubs om een doorgedreven troepenschouw te houden. De eerste opdracht gaat dan dikwijls tegen een League 1 of League 2 club, maar Nottingham Forest vormt dan een uitzondering op de regel. De bezoekers staan momenteel op de 6e plaats in de Championship.
Een uitschakeling in de eerste ronde van de Carabao Cup zou zeer slecht aankomen bij de ongeduldige Gooners en moet dus vermeden worden. Het volstaat echter te herinneren aan het FA Cup duel op City Ground tussen beiden clubs op 7 januari 2018. Het was één van de dieptepunten uit de Arsène Wenger jaren. Arsenal liep constant achter de feiten aan en verloor kansloos met 4-2. De in een ander tijdperk dubbele winnaar van de Europabeker voor Landskampioenen zal beslist stilletjes dromen van een mogelijke herhaling van die stunt. Aan Arsenal om die ambitie een halt toe te roepen.
In de competitie staat er een echte topwedstrijd op het programma.
Maandag 30/09/2019, 20u, Old Trafford, Premier League matchweek 7: Manchester United – Arsenal
Als de Gooners zich al slecht voelen (en we herhalen nogmaals dat we dat niet terecht vinden), hoe moet het dan gesteld zijn met de Mancunians? Het team van Solskjaer staat pas op een achtste plaats, met 8 punten, drie minder dan Arsenal, en verloor twee wedstrijden tegen Londense clubs. Crystal Palace ging in Manchester met de zege aan de haal, en afgelopen weekend zette het West Ham United van Manuel Pellegrini de Red Devils op hun plaats met 2-0.
De rode ploeg van Manchester liet de met veel bombarie binnengehaalde maar totaal mislukte Alexis Sanchez vertrekken naar Inter. Romelu Lukaku mocht ook vertrekken, eveneens naar Inter, en Chris Smalling trok naar AS Roma.
Harry Maguire (Leicester City) en Aaron Wan-Bissaka (Crystal Palace) werden ingelijfd als versterkingen.
Manchester United zoekt echter naar zichzelf, en in veel grotere mate dan Arsenal dat doet. Het wordt dan ook beslist een interessant duel op Old Trafford. De Gunners doen het de laatste jaren niet geweldig bij United. De zware 8-2 nederlaag van 28 augustus 2011 werd uiteraard en gelukkig maar niet meer herhaald, maar meer dan af en toe een (soms fortuinlijk) gelijkspelletje zat er in competitie ook niet in.
Het is reeds 13 jaar geleden dat Arsenal nog eens een competitiewedstrijd kon winnen op bezoek bij United. Op 17 september 2006 scoorde Emmanuel Adebayor op vier minuten voor affluiten het enige doelpunt van de wedstrijd. Bij United stond naast Gary Neville, Rio Ferdinand, Paul Scholes en Wayne Rooney ook ene Cristiano Ronaldo op het veld. De Gunners stelden daar ondermeer Cesc Fabregas, Kolo Touré, Emmanuel Eboué en Freddy Ljungberg tegenover.
Kan Arsenal dit jaar misschien nog eens winnen? Een uitoverwinning bij een topclub, al is United dat dan misschien niet echt meer, het zou weer eens iets anders zijn.
Als de Gooners zich al slecht voelen (en we herhalen nogmaals dat we dat niet terecht vinden), hoe moet het dan gesteld zijn met de Mancunians? Het team van Solskjaer staat pas op een achtste plaats, met 8 punten, drie minder dan Arsenal, en verloor twee wedstrijden tegen Londense clubs. Crystal Palace ging in Manchester met de zege aan de haal, en afgelopen weekend zette het West Ham United van Manuel Pellegrini de Red Devils op hun plaats met 2-0.
De rode ploeg van Manchester liet de met veel bombarie binnengehaalde maar totaal mislukte Alexis Sanchez vertrekken naar Inter. Romelu Lukaku mocht ook vertrekken, eveneens naar Inter, en Chris Smalling trok naar AS Roma.
Harry Maguire (Leicester City) en Aaron Wan-Bissaka (Crystal Palace) werden ingelijfd als versterkingen.
Manchester United zoekt echter naar zichzelf, en in veel grotere mate dan Arsenal dat doet. Het wordt dan ook beslist een interessant duel op Old Trafford. De Gunners doen het de laatste jaren niet geweldig bij United. De zware 8-2 nederlaag van 28 augustus 2011 werd uiteraard en gelukkig maar niet meer herhaald, maar meer dan af en toe een (soms fortuinlijk) gelijkspelletje zat er in competitie ook niet in.
Het is reeds 13 jaar geleden dat Arsenal nog eens een competitiewedstrijd kon winnen op bezoek bij United. Op 17 september 2006 scoorde Emmanuel Adebayor op vier minuten voor affluiten het enige doelpunt van de wedstrijd. Bij United stond naast Gary Neville, Rio Ferdinand, Paul Scholes en Wayne Rooney ook ene Cristiano Ronaldo op het veld. De Gunners stelden daar ondermeer Cesc Fabregas, Kolo Touré, Emmanuel Eboué en Freddy Ljungberg tegenover.
Kan Arsenal dit jaar misschien nog eens winnen? Een uitoverwinning bij een topclub, al is United dat dan misschien niet echt meer, het zou weer eens iets anders zijn.
ACHTERUIT IN PLAATS VAN VOORUIT
Door Marcel Bogaerts
De Gunners hebben op Vicarage Road een schokkend slechte prestatie geleverd. In de eerste periode kon de schijn nog hoog gehouden worden, met dank aan Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonese prijsschutter stond twee keer op de goede plaats en hekkensluiter Watford keek halverwege tegen een 0-2 achterstand aan.
Maar de tweede periode was niet minder dan een abominabele horrorshow van de bezoekers uit Noord-Londen. Al hetgeen waar trainers van de -15 slapeloze nachten van krijgen passeerde de revue. Dekkingsfouten, slordige passes, ongeconcentreerd de wedstrijd ondergaan, veelvuldig balverlies, slechte invalbeurten, noem maar op. De aansluitingstreffer van Watford was symptomatisch en de oerdomme strafschopfout van David Luiz (de Braziliaan valt op een ergerlijke manier in herhaling) was dat zo mogelijk nog meer. Bernd Leno behoedde zijn ploeg voor een nederlaag, maar het was niet meer dan een nutteloos doekje voor het bloeden want de hoon van gans de voetbalwereld was niet meer te vermijden en we kunnen niet anders dan toegeven dat dit meer dan terecht is.
De woede van de overgrote meerderheid van de Gooners richtte zich reeds tijdens de wedstrijd op Unai Emery die bij de fanbase meer en meer krediet verliest. Toch is dat te kort door de bocht. Het is immers niet voor de eerste keer dat de spelers van Arsenal blijk geven van een schrijnend gebrek aan beroepsernst. Het is niet Unai Emery die bij het eerste doelpunt van Watford de bal rechtstreeks aan de tegenstrever gaf. Het is niet Unai Emery die als een miniem de strafschop cadeau deed. Het is niet Unai Emery die als een natte krant inviel. Bij dat laatste merken we dan nog terzijde op dat het de veelgeprezen en door een groot gedeelte van de supporters in het elftal geëiste jongeren waren die toonden dat ze nog niet klaar waren voor het grote werk…. Dramatisch zonder meer. En uiteraard moet ook coach Emery voor de spiegel gaan staan. Berichten die doorsijpelen tonen aan dat zeker niet alles koek en ei is op Colney. Veel is natuurlijk roddel en clickbait, maar er is nooit rook zonder vuur. En de kritiek van de fans op een onduidelijk wedstrijdplan en mordicus vasthouden aan het voetballend ontzetten van de bal neemt overhand toe. In de Daily Mirror was vandaag te lezen dat José Mourinho of all coaches de geknipte man is om Unai Emery met onmiddellijke ingang op te volgen. Er is heel veel werk aan de winkel op het Emirates en dat de problemen alleen maar lijken toe te nemen is heel verontrustend.
In de andere wedstrijden van matchweek 5 was er de verrassende nederlaag van de kampioen bij de nieuwkomer. Norwich-Manchester City 3-2. De andere “grote” kanonnen stelden niet teleur. Liverpool, Tottenham en Chelsea wonnen met duidelijke cijfers en Manchester United had minder overschot tegen Leicester maar bleef aan winnende hand.
Liverpool heeft nog steeds het maximum van de punten en daarmee al een bonus van vijf punten op de tweede, kampioen City. De Citizens staan twee punten voor op vijf ploegen waaronder Arsenal.
Op welke manier Arsenal gaat reageren op bezoek bij Eintracht Frankfurt is alleen in het koffiedik te lezen. Een nieuwe ontluisterende nederlaag, ook al is het dan “maar” in de Europa League zou in onze ogen dramatisch zijn.
In de Premier League komt de eerste nieuwkomer op bezoek, al is het dan een oude bekende.
Zondag 22/09/2019, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Aston Villa
De traditieclub uit Birmingham keert terug in de Premier League na drie seizoenen in de Championship. Vorig seizoen eindigden ze daarin op de 5e plaats, maar wisten ze zich in play-offs met Derby County, West Bromwich Albion en Leeds United toch te verzekeren van het derde promotieticket en Norwich en Sheffield United te vervoegen op het hoogste niveau.
De Villans hebben na vijf speeldagen slechts vier punten gesprokkeld door een eerder verrassende zege tegen het ambitieuze Everton en een gelijkspel tegen West Ham United.
Manager van Aston Villa is de minder bekende Engelsman Dean Smith die na passages bij Walsall en Brentford aan zijn eerste Premier League avontuur toe is.
In de kern van de ploeg uit Birmingham zit een kleine Brugse injectie. Björn Engels kwam over van Stade Reims en blauwzwart liet ook de Braziliaanse spits Wesley naar Villa Park vertrekken.
De laatste confrontatie tussen Arsenal en Aston Villa was op de laatste speeldag van het seizoen 2015/2016. De supporters van de reeds veroordeelde bezoekers maakten er toen een carnavalsfeestje van, maar Arsenal won uiteindelijk met 4-0 dankzij drie goals van Oliver Giroud en een own-goal van keeper Mark Bunn die een keihard afstandsschot van de afscheidnemende Mikel Arteta via de deklat en zijn rug ongelukkig in doel zag vliegen.
Helaas herinneren we ons ook de openingsspeeldag van het seizoen 2013/2014 dat in absolute mineur begon voor Arsenal door te verliezen van Aston Villa. Het werd 1-3 met ook twee doelpunten van onze landgenoot Christian Benteke.
Arsenal zorgt er maar beter voor dat er terug wat vertrouwen komt op de zitjes van het Emirates. Dat kunnen de Gunners doen door eerst en vooral de Europa League campagne overtuigend op gang te trappen en daarna, even overtuigend of nog meer, drie punten te pakken tegen de traditieclub uit Birmingham.
De Gunners hebben op Vicarage Road een schokkend slechte prestatie geleverd. In de eerste periode kon de schijn nog hoog gehouden worden, met dank aan Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonese prijsschutter stond twee keer op de goede plaats en hekkensluiter Watford keek halverwege tegen een 0-2 achterstand aan.
Maar de tweede periode was niet minder dan een abominabele horrorshow van de bezoekers uit Noord-Londen. Al hetgeen waar trainers van de -15 slapeloze nachten van krijgen passeerde de revue. Dekkingsfouten, slordige passes, ongeconcentreerd de wedstrijd ondergaan, veelvuldig balverlies, slechte invalbeurten, noem maar op. De aansluitingstreffer van Watford was symptomatisch en de oerdomme strafschopfout van David Luiz (de Braziliaan valt op een ergerlijke manier in herhaling) was dat zo mogelijk nog meer. Bernd Leno behoedde zijn ploeg voor een nederlaag, maar het was niet meer dan een nutteloos doekje voor het bloeden want de hoon van gans de voetbalwereld was niet meer te vermijden en we kunnen niet anders dan toegeven dat dit meer dan terecht is.
De woede van de overgrote meerderheid van de Gooners richtte zich reeds tijdens de wedstrijd op Unai Emery die bij de fanbase meer en meer krediet verliest. Toch is dat te kort door de bocht. Het is immers niet voor de eerste keer dat de spelers van Arsenal blijk geven van een schrijnend gebrek aan beroepsernst. Het is niet Unai Emery die bij het eerste doelpunt van Watford de bal rechtstreeks aan de tegenstrever gaf. Het is niet Unai Emery die als een miniem de strafschop cadeau deed. Het is niet Unai Emery die als een natte krant inviel. Bij dat laatste merken we dan nog terzijde op dat het de veelgeprezen en door een groot gedeelte van de supporters in het elftal geëiste jongeren waren die toonden dat ze nog niet klaar waren voor het grote werk…. Dramatisch zonder meer. En uiteraard moet ook coach Emery voor de spiegel gaan staan. Berichten die doorsijpelen tonen aan dat zeker niet alles koek en ei is op Colney. Veel is natuurlijk roddel en clickbait, maar er is nooit rook zonder vuur. En de kritiek van de fans op een onduidelijk wedstrijdplan en mordicus vasthouden aan het voetballend ontzetten van de bal neemt overhand toe. In de Daily Mirror was vandaag te lezen dat José Mourinho of all coaches de geknipte man is om Unai Emery met onmiddellijke ingang op te volgen. Er is heel veel werk aan de winkel op het Emirates en dat de problemen alleen maar lijken toe te nemen is heel verontrustend.
In de andere wedstrijden van matchweek 5 was er de verrassende nederlaag van de kampioen bij de nieuwkomer. Norwich-Manchester City 3-2. De andere “grote” kanonnen stelden niet teleur. Liverpool, Tottenham en Chelsea wonnen met duidelijke cijfers en Manchester United had minder overschot tegen Leicester maar bleef aan winnende hand.
Liverpool heeft nog steeds het maximum van de punten en daarmee al een bonus van vijf punten op de tweede, kampioen City. De Citizens staan twee punten voor op vijf ploegen waaronder Arsenal.
Op welke manier Arsenal gaat reageren op bezoek bij Eintracht Frankfurt is alleen in het koffiedik te lezen. Een nieuwe ontluisterende nederlaag, ook al is het dan “maar” in de Europa League zou in onze ogen dramatisch zijn.
In de Premier League komt de eerste nieuwkomer op bezoek, al is het dan een oude bekende.
Zondag 22/09/2019, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Aston Villa
De traditieclub uit Birmingham keert terug in de Premier League na drie seizoenen in de Championship. Vorig seizoen eindigden ze daarin op de 5e plaats, maar wisten ze zich in play-offs met Derby County, West Bromwich Albion en Leeds United toch te verzekeren van het derde promotieticket en Norwich en Sheffield United te vervoegen op het hoogste niveau.
De Villans hebben na vijf speeldagen slechts vier punten gesprokkeld door een eerder verrassende zege tegen het ambitieuze Everton en een gelijkspel tegen West Ham United.
Manager van Aston Villa is de minder bekende Engelsman Dean Smith die na passages bij Walsall en Brentford aan zijn eerste Premier League avontuur toe is.
In de kern van de ploeg uit Birmingham zit een kleine Brugse injectie. Björn Engels kwam over van Stade Reims en blauwzwart liet ook de Braziliaanse spits Wesley naar Villa Park vertrekken.
De laatste confrontatie tussen Arsenal en Aston Villa was op de laatste speeldag van het seizoen 2015/2016. De supporters van de reeds veroordeelde bezoekers maakten er toen een carnavalsfeestje van, maar Arsenal won uiteindelijk met 4-0 dankzij drie goals van Oliver Giroud en een own-goal van keeper Mark Bunn die een keihard afstandsschot van de afscheidnemende Mikel Arteta via de deklat en zijn rug ongelukkig in doel zag vliegen.
Helaas herinneren we ons ook de openingsspeeldag van het seizoen 2013/2014 dat in absolute mineur begon voor Arsenal door te verliezen van Aston Villa. Het werd 1-3 met ook twee doelpunten van onze landgenoot Christian Benteke.
Arsenal zorgt er maar beter voor dat er terug wat vertrouwen komt op de zitjes van het Emirates. Dat kunnen de Gunners doen door eerst en vooral de Europa League campagne overtuigend op gang te trappen en daarna, even overtuigend of nog meer, drie punten te pakken tegen de traditieclub uit Birmingham.
PRIMA DERBY GEVOLGD DOOR EERSTE INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
De Gunners namen een prima start in de Noord-Londense derby, maar kregen bij de eerste de beste tegenstoot van de tegenstrever het deksel op de neus. Een snel ontzetten belandde in de buurt van de middencirkel op het hoofd van Harry Kane. Twee kopbalsterke Arsenal spelers, Xhaka en Sokratis, slaagden er niet in te verhinderen dat het nummer tien van de Spurs Son bereikte. De Koreaan ging aan de haal, nam Leno op de korrel, de Duitser kon enkel maar wegslaan en de goed gevolgde Eriksen duwde binnen. Het werd nog erger want Granit Xhaka ging, net als zoveel keer al gebeurd is, veel te dwaas in op opnieuw Son en scheidsrechter Atkinson kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Kane miste uiteraard niet en Arsenal stond 0-2 achter. De thuisploeg rechtte de rug, trok terug naar voor en net voor rust kon Alexandre Lacazette vrij simpel Jan Vertonghen uitspelen en de Fransman poeierde keihard de aansluitingstreffer voorbij Lloris.
De tweede helft was volledig voor Arsenal. Tottenham probeerde nog wel af en toe in de buurt van Leno te geraken en één keer kwam de Duitse keeper goed weg toen Harry Kane de paal trof. Maar al bij al kon de gelijkmaker echt niet uitblijven en Matteo Guendouzi (wat een dijk van een wedstrijd speelde de jonge Fransman) vond Aubameyang met een dodelijke assist door het hart van de verdediging. Zo iets is Aubameyang wel toevertrouwd en de 2-2 was een feit. Oververdiend en Arsenal wilde meer en had daar misschien, ook gezien de vele overtredingen die Tottenham nodig had, ook wel recht op. Maar in zijn geheel genomen was het een zinderende derby en er was voor niemand een reden om een lang gezicht te trekken bij het laatste fluitsignaal.
Deze speeldag zag in de Premier League ook Liverpool dat met 0-3 baas bleef bij Burnley. Manchester City overrompelde Brighton (4-0), maar United (1-1 bij Southampton) en Chelsea (2-2 thuis tegen nieuwkomer Sheffield United) konden opnieuw niet winnen.
Liverpool heeft met 12 punten nog steeds het maximum, Manchester City volgt met 10, Leicester City haalt goede resultaten en heeft 8 punten. Crystal Palace, Arsenal, Everton en West Ham volgen met 7. Onderaan stelt Wolverhampton, met slechts 3 punten net als nieuwkomers Aston Villa en Norwich voorlopig teleur. Watford sluit de rij met één troosteloos puntje.
Na de interlandbreak is Watford overigens de volgende tegenstrever van Arsenal.
Zondag 15/09/2019, 16u30, Vicarage Road, Premier League matchweek 5: Watford – Arsenal
Bij The Hornets viel in het tussenseizoen heel wat transfernieuws te rapen, maar echt wereldschokkende dingen gebeurden er niet aan Vicarage Road. Uit Rennes kwam de Senegalees Ismaïla Sarr, nog bekend bij supporters van de Gunners van vorige Europa League, maar de grootste transfer was wel die van “onze” Danny Welbeck, na zijn zware blessure op een zijspoor geraakt bij Arsenal. Hopelijk voor Danny kan hij nog een mooi vervolg breien aan zijn carrière.
Voorlopig lukt het nog niet echt voor de ploeg van coach Javi Gracia. Watford staat zoals gezegd allerlaatste en kon enkel bij nieuwkomer Newcastle een puntje meegraaien. The Hornets slikten reeds zes doelpunten thuis (0-3 tegen Brighton en 1-3 tegen West Ham).
Dit is echter de Premier League, en Arsenal moet er uiteraard alles aan doen om bij een thuisploeg die beslist de puntjes op de i zal willen zetten niet tegen een opstopper van formaat te lopen. Enkel met een mooie overwinning kan met vertrouwen gereisd worden naar de Commerzbank Arena, want op donderdag 19 september staat reeds de eerste speeldag van Europa League op het programma. Om 17u55 wordt afgetrapt voor Eintracht Frankfurt – Arsenal.
De Gunners namen een prima start in de Noord-Londense derby, maar kregen bij de eerste de beste tegenstoot van de tegenstrever het deksel op de neus. Een snel ontzetten belandde in de buurt van de middencirkel op het hoofd van Harry Kane. Twee kopbalsterke Arsenal spelers, Xhaka en Sokratis, slaagden er niet in te verhinderen dat het nummer tien van de Spurs Son bereikte. De Koreaan ging aan de haal, nam Leno op de korrel, de Duitser kon enkel maar wegslaan en de goed gevolgde Eriksen duwde binnen. Het werd nog erger want Granit Xhaka ging, net als zoveel keer al gebeurd is, veel te dwaas in op opnieuw Son en scheidsrechter Atkinson kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Kane miste uiteraard niet en Arsenal stond 0-2 achter. De thuisploeg rechtte de rug, trok terug naar voor en net voor rust kon Alexandre Lacazette vrij simpel Jan Vertonghen uitspelen en de Fransman poeierde keihard de aansluitingstreffer voorbij Lloris.
De tweede helft was volledig voor Arsenal. Tottenham probeerde nog wel af en toe in de buurt van Leno te geraken en één keer kwam de Duitse keeper goed weg toen Harry Kane de paal trof. Maar al bij al kon de gelijkmaker echt niet uitblijven en Matteo Guendouzi (wat een dijk van een wedstrijd speelde de jonge Fransman) vond Aubameyang met een dodelijke assist door het hart van de verdediging. Zo iets is Aubameyang wel toevertrouwd en de 2-2 was een feit. Oververdiend en Arsenal wilde meer en had daar misschien, ook gezien de vele overtredingen die Tottenham nodig had, ook wel recht op. Maar in zijn geheel genomen was het een zinderende derby en er was voor niemand een reden om een lang gezicht te trekken bij het laatste fluitsignaal.
Deze speeldag zag in de Premier League ook Liverpool dat met 0-3 baas bleef bij Burnley. Manchester City overrompelde Brighton (4-0), maar United (1-1 bij Southampton) en Chelsea (2-2 thuis tegen nieuwkomer Sheffield United) konden opnieuw niet winnen.
Liverpool heeft met 12 punten nog steeds het maximum, Manchester City volgt met 10, Leicester City haalt goede resultaten en heeft 8 punten. Crystal Palace, Arsenal, Everton en West Ham volgen met 7. Onderaan stelt Wolverhampton, met slechts 3 punten net als nieuwkomers Aston Villa en Norwich voorlopig teleur. Watford sluit de rij met één troosteloos puntje.
Na de interlandbreak is Watford overigens de volgende tegenstrever van Arsenal.
Zondag 15/09/2019, 16u30, Vicarage Road, Premier League matchweek 5: Watford – Arsenal
Bij The Hornets viel in het tussenseizoen heel wat transfernieuws te rapen, maar echt wereldschokkende dingen gebeurden er niet aan Vicarage Road. Uit Rennes kwam de Senegalees Ismaïla Sarr, nog bekend bij supporters van de Gunners van vorige Europa League, maar de grootste transfer was wel die van “onze” Danny Welbeck, na zijn zware blessure op een zijspoor geraakt bij Arsenal. Hopelijk voor Danny kan hij nog een mooi vervolg breien aan zijn carrière.
Voorlopig lukt het nog niet echt voor de ploeg van coach Javi Gracia. Watford staat zoals gezegd allerlaatste en kon enkel bij nieuwkomer Newcastle een puntje meegraaien. The Hornets slikten reeds zes doelpunten thuis (0-3 tegen Brighton en 1-3 tegen West Ham).
Dit is echter de Premier League, en Arsenal moet er uiteraard alles aan doen om bij een thuisploeg die beslist de puntjes op de i zal willen zetten niet tegen een opstopper van formaat te lopen. Enkel met een mooie overwinning kan met vertrouwen gereisd worden naar de Commerzbank Arena, want op donderdag 19 september staat reeds de eerste speeldag van Europa League op het programma. Om 17u55 wordt afgetrapt voor Eintracht Frankfurt – Arsenal.
DE LOTING VOOR DE GROEPSFASE VAN DE EUROPA LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Naar welke uithoeken van het continent Arsenal ook naartoe gestuurd is in de twee voorgaande jaren (we denken aan Borisov, Qarabag en Poltava), met dure, verre en vermoeiende tot zelfs zo goed als onmogelijke reizen voor Gooners tot gevolg, deze jaargang mogen we niet klagen. Met Standard Luik, Eintracht Frankfurt en Vitoria SC uit Portugal krijgen we heel wat aantrekkelijkere affiches. De keerzijde van de medaille is dat deze tegenstrevers minder hapklare brokken zullen zijn dan de Witrussen, de Azeri of de Oekraïners. We stellen deze tegenstrevers in het kort hieronder voor.
Standard Luik
Royal Standard de Liège zoals de club officieel heet speelt haar thuiswedstrijden in het Stade Maurice Dufrasne, aan de boorden van de Maas, en die tempel is meer bekend onder de naam Sclessin.
Standard is momenteel de eersteklasser die het langst onafgebroken in de hoogste Belgische afdeling speelt. De club promoveerde in 1921 en is sindsdien nooit gedegradeerd.
In 1898 richtten studenten van het Saint-Servaiscollege Standard Football Club op en met het stamnummer 16 is de vereniging één van de oudste clubs actief in België.
De club werd 10 maal landskampioen en de laatste keer gebeurde dat in 2009. De nationale beker werd 8 keer veroverd.
Europees speelde Standard zowaar de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars op 12 mei 1982. In Camp Nou, tegen thuisclub Barcelona, bracht Guy Vandersmissen zijn ploeg al na 7 minuten op voorsprong, maar Barça sloeg terug en won met 2-1.
In 1984 bleek echter dat Standard in dat jaar tegenstrever Waterschei had omgekocht om niet voluit te gaan in de wedstrijd op Sclessin, zodat de Luikenaars vlot de landstitel konden pakken. Tal van spelers van beide ploegen werden langdurig geschorst en Standard zakte zowel sportief als financieel weg. Pas in 1993 kwam er terug een succes met bekerwinst.
De Rouches zoals de bijnaam van de club luidt worden momenteel getraind door oudgediende Michel Preud’homme.
Er wacht Arsenal een warm onthaal in de “vurige stede” maar naar onze verwachting zal het zeker niet Standard Luik zijn dat de Gunners de doorgang naar de knock-out fase zal verhinderen.
Toch moeten we terugdenken aan de Champions League wedstrijd van 16 September 2009. Na 5 minuten stond het immers al 2-0 voor Standard na een doelpunt van Eliaquim Mangala en een strafschop van Milan Jovanovic. Op slag van rust maakte Bendtner er 2-1 van en Thomas Vermaelen en Eduardo zorgden voor een 2-3 overwinning. In het Emirates stadion won Arsenal met 2-0 na goals van Nasri en Denilson.
In de Europabeker voor Bekerwinnaars, heel wat vroeger, wonnen de Gunners op 3 november 1993 met liefst 0-7 op Sclessin. De heenwedstrijd op Highbury was op 3-0 geëindigd zodat de Rouches verdediging liefst 10 keer gepasseerd werd in deze duels.
Eintracht Frankfurt
Frankfurter Fussball Club Victoria von 1899 werd opgericht op 8 maart 1899 door leden van Frankfurter FC Germania 1984, de oudste club van Frankfurt. Er werd ook nog een Frankfurter Fussball Club 1899 opgericht die een jaar later, na een fusie, de naam aannam van Frankfurter FC Kickers – 1899.
Na tal van fusies over en weer ging de club onder de huidige naam vanaf 1920 door het Duitse voetballeven.
Eintracht Frankfurt heeft een geschiedenis die gekenmerkt wordt door vallen en weer opstaan en op de erelijst van “Die Adlerträger” vinden we dan ook slechts 1 landstitel (1959) en 5 nationale bekers.
Voor het grootste Europese succes van Eintracht Frankfurt moeten we teruggaan naar het grijze verleden. Op 18 mei 1960 speelde de toenmalige Duitse landskampioen de finale van de Europabeker voor Landskampioenen tegen het grote Real Madrid. In Hampden Park in Glasgow verloren de Duitsers met 7-3 van sterren als José Santamaria, Francisco Gento, Ferenc Puskas en Alfredo Di Stefano.
Vorig seizoen speelde Frankfurt de halve finale van deze Europa League. Chelsea geraakte slechts met de strafschoppen voorbij de Duitsers en we mogen verwachten dat Eintracht de lastigste tegenstrever voor Arsenal wordt.
We vonden geen eerdere duels tussen Arsenal en Eintracht Frankfurt terug.
Vitoria Sport Clube
De club is gevestigd in de stad Guimaraes, in het noorden van Portugal, en staat derhalve ook bekend onder de naam Vitoria Guimaraes. Vitoria is een gevestigde naam in het Portugese voetbal. Er zijn slechts vier clubs die vaker in de hoogste Portugese afdeling speelden dan Vitoria.
Toch werden sinds de oprichting in 1922 zo goed als geen prijzen gepakt. Slechts in 2013 werd de nationale beker veroverd.
Trainer van de club is de vooral bij de fans van onze Belgische tegenstrever bekende Sergio Conceicao.
Onderschatting is nooit goed uiteraard, maar deze tegenstrever uit pot 4 mag in principe geen probleem vormen voor de Gunners.
Ook tegen deze Portugezen speelde Arsenal nog nooit.
Later komen we terug op de kalender voor deze groepsfase.
Door Marcel Bogaerts
Naar welke uithoeken van het continent Arsenal ook naartoe gestuurd is in de twee voorgaande jaren (we denken aan Borisov, Qarabag en Poltava), met dure, verre en vermoeiende tot zelfs zo goed als onmogelijke reizen voor Gooners tot gevolg, deze jaargang mogen we niet klagen. Met Standard Luik, Eintracht Frankfurt en Vitoria SC uit Portugal krijgen we heel wat aantrekkelijkere affiches. De keerzijde van de medaille is dat deze tegenstrevers minder hapklare brokken zullen zijn dan de Witrussen, de Azeri of de Oekraïners. We stellen deze tegenstrevers in het kort hieronder voor.
Standard Luik
Royal Standard de Liège zoals de club officieel heet speelt haar thuiswedstrijden in het Stade Maurice Dufrasne, aan de boorden van de Maas, en die tempel is meer bekend onder de naam Sclessin.
Standard is momenteel de eersteklasser die het langst onafgebroken in de hoogste Belgische afdeling speelt. De club promoveerde in 1921 en is sindsdien nooit gedegradeerd.
In 1898 richtten studenten van het Saint-Servaiscollege Standard Football Club op en met het stamnummer 16 is de vereniging één van de oudste clubs actief in België.
De club werd 10 maal landskampioen en de laatste keer gebeurde dat in 2009. De nationale beker werd 8 keer veroverd.
Europees speelde Standard zowaar de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars op 12 mei 1982. In Camp Nou, tegen thuisclub Barcelona, bracht Guy Vandersmissen zijn ploeg al na 7 minuten op voorsprong, maar Barça sloeg terug en won met 2-1.
In 1984 bleek echter dat Standard in dat jaar tegenstrever Waterschei had omgekocht om niet voluit te gaan in de wedstrijd op Sclessin, zodat de Luikenaars vlot de landstitel konden pakken. Tal van spelers van beide ploegen werden langdurig geschorst en Standard zakte zowel sportief als financieel weg. Pas in 1993 kwam er terug een succes met bekerwinst.
De Rouches zoals de bijnaam van de club luidt worden momenteel getraind door oudgediende Michel Preud’homme.
Er wacht Arsenal een warm onthaal in de “vurige stede” maar naar onze verwachting zal het zeker niet Standard Luik zijn dat de Gunners de doorgang naar de knock-out fase zal verhinderen.
Toch moeten we terugdenken aan de Champions League wedstrijd van 16 September 2009. Na 5 minuten stond het immers al 2-0 voor Standard na een doelpunt van Eliaquim Mangala en een strafschop van Milan Jovanovic. Op slag van rust maakte Bendtner er 2-1 van en Thomas Vermaelen en Eduardo zorgden voor een 2-3 overwinning. In het Emirates stadion won Arsenal met 2-0 na goals van Nasri en Denilson.
In de Europabeker voor Bekerwinnaars, heel wat vroeger, wonnen de Gunners op 3 november 1993 met liefst 0-7 op Sclessin. De heenwedstrijd op Highbury was op 3-0 geëindigd zodat de Rouches verdediging liefst 10 keer gepasseerd werd in deze duels.
Eintracht Frankfurt
Frankfurter Fussball Club Victoria von 1899 werd opgericht op 8 maart 1899 door leden van Frankfurter FC Germania 1984, de oudste club van Frankfurt. Er werd ook nog een Frankfurter Fussball Club 1899 opgericht die een jaar later, na een fusie, de naam aannam van Frankfurter FC Kickers – 1899.
Na tal van fusies over en weer ging de club onder de huidige naam vanaf 1920 door het Duitse voetballeven.
Eintracht Frankfurt heeft een geschiedenis die gekenmerkt wordt door vallen en weer opstaan en op de erelijst van “Die Adlerträger” vinden we dan ook slechts 1 landstitel (1959) en 5 nationale bekers.
Voor het grootste Europese succes van Eintracht Frankfurt moeten we teruggaan naar het grijze verleden. Op 18 mei 1960 speelde de toenmalige Duitse landskampioen de finale van de Europabeker voor Landskampioenen tegen het grote Real Madrid. In Hampden Park in Glasgow verloren de Duitsers met 7-3 van sterren als José Santamaria, Francisco Gento, Ferenc Puskas en Alfredo Di Stefano.
Vorig seizoen speelde Frankfurt de halve finale van deze Europa League. Chelsea geraakte slechts met de strafschoppen voorbij de Duitsers en we mogen verwachten dat Eintracht de lastigste tegenstrever voor Arsenal wordt.
We vonden geen eerdere duels tussen Arsenal en Eintracht Frankfurt terug.
Vitoria Sport Clube
De club is gevestigd in de stad Guimaraes, in het noorden van Portugal, en staat derhalve ook bekend onder de naam Vitoria Guimaraes. Vitoria is een gevestigde naam in het Portugese voetbal. Er zijn slechts vier clubs die vaker in de hoogste Portugese afdeling speelden dan Vitoria.
Toch werden sinds de oprichting in 1922 zo goed als geen prijzen gepakt. Slechts in 2013 werd de nationale beker veroverd.
Trainer van de club is de vooral bij de fans van onze Belgische tegenstrever bekende Sergio Conceicao.
Onderschatting is nooit goed uiteraard, maar deze tegenstrever uit pot 4 mag in principe geen probleem vormen voor de Gunners.
Ook tegen deze Portugezen speelde Arsenal nog nooit.
Later komen we terug op de kalender voor deze groepsfase.
BEKLIJVENDE DERBY GEVRAAGD
Door Marcel Bogaerts
De vice-kampioen in Engeland en tevens de winnaar van de meest recente Champions League laat zich in eigen huis door niemand van de wijs brengen. Welke aanpak een bezoekende coach ook kiest, zijn elftal zal altijd versmacht worden door een aan een verschroeiend tempo hoog druk zettend Liverpool. De power play van het team van Jurgen Klopp is genadeloos. Ook Arsenal moest het ondervinden. De Gunners kregen geen voet aan de grond. Naar gewoonte probeerden de Londenaars ook nu vanaf de doelman verzorgd uit te voetballen, maar de Reds zetten hen reeds muurvast in de eigen zestien, en dus was en bleef het overleven.
Het lukte voorlopig nog aardig, want Arsenal kwam heel af en toe onder de druk uit en versierde met Aubameyang en Pepe enkele leuke kansen. Met iets meer beheersing had het 0-1 aan de rust kunnen en misschien wel moeten staan. Toch was het de thuisploeg die met een, laat ons eerlijk zijn, meer dan terechte voorsprong ging rusten. Het was de Franse verdediger Matip die met het hoofd de opening vond, en dat op enkele minuutjes voor de rust. Tussendoor was er nog een VAR intermezzo voor een mogelijke rode kaart voor David Luiz, maar die tussenkomst bleef zonder gevolg voor de Braziliaanse verdediger.
Toch zou het Luiz zijn die de rol van antiheld op zich nam. Er was amper afgetrapt voor de tweede helft toen hij opzichtig aan het truitje van Firmino ging hangen. Dat was een zeer domme reflex met grote gevolgen want scheidsrechter Anthony Taylor (uitstekende leiding, dat mag ook wel eens benadrukt worden) kon niet anders dan een geel karton bovenhalen en naar de stip wijzen. Mo Salah trapte de elfmeter keihard binnen. De Egyptenaar maakte er korte tijd later ook nog 3-0 van en met nog een half uur te spelen mocht gevreesd worden voor een afstraffing die de geschiedenisboeken zou halen.
Zo ver kwam het gelukkig niet. Beetje bij beetje herstelde Arsenal zich van de dreun, maar voor een klinkende antwoord en een ultieme redding van het verdrinkende kalf was het veel te laat. De ingekomen Lukas Torreira maakte nog een tegendoelpunt, maar meer dan een doekje voor het bloeden was het niet. En zo werd de stelling van Unai Emery dat er een heel grote afstand gaapt tussen de teams van Jurgen Klopp en Pep Guardiola en de achtervolgers pijnlijk duidelijk.
Bij de andere resultaten van matchweek 3 noteren we een 2-3 overwinning van Chelsea op Carrow Road, bij nieuwkomer Norwich. Manchester City bleef probleemloos overeind bij Bournemouth (1-3), maar de andere “groten” kregen een tik. Manchester United verloor thuis met 1-2 van Crystal Palace en Tottenham moest eveneens in een thuisnederlaag berusten: 0-1 tegen het Newcastle van Steve Bruce.
Zondag 01/09/2019, Emirates, 16u30, Premier League matchweek 4: Arsenal – Tottenham Hotspur
Hier hoeft verder geen tekening bij gemaakt worden. Supporters van beide ploegen verwachten van hun team een klinkend antwoord op de teleurstellende prestaties van het weekend.
Unai Emery klonk na de bolwassing op Anfield teleurgesteld, maar vastberaden, terwijl Spurs coach Pochettino vooral op het einde van de transferperiode hoopte, om eindelijk zekerheid te hebben over de samenstelling van zijn kern. De transferperiode (enkel voor uitgaande spelers naar clubs buiten Engeland) eindigt één dag na de Noord-Londense derby. Hiermee doelt de Argentijn dan waarschijnlijk op een mogelijk vertrek van Christian Eriksen en Victor Wanyama; deze laatste wordt in verband gebracht met Club Brugge.
In het lijstje van reeds vertrokken spelers bij Tottenham vinden we Vincent Janssen (naar de Mexicaanse club Monterrey) en Kieran Trippier (Atletico Madrid) terug.
Versterkingen vonden de Lillywhites in de persoon van Giovani Lo Celso (Real Betis), Ryan Sessegnon (Fulham) en Tanguy NDombèlé (Lyon).
Vorig seizoen haalde Arsenal 4 op 6 tegen Tottenham. De wedstrijd in het Emirates was spectaculair. Aubameyang maakte er 1-0 van op strafschop, maar aan de rust was het 1-2 via een kopbal van Eric Dier en een goedkope strafschop omgezet door Harry Kane. Arsenal stelde echter onweerstaanbaar orde op zaken na de rust met goals van Aubameyang, Lacazette en Torreira.
De laatste thuisnederlaag tegen Spurs dateert van 20 november 2010. Het was nochtans 2-0 aan de rust via Samir Nasri en Marouane Chamakh, maar Gareth Bale, Rafaël Van der Vaart en Younes Kaboul zorgden er voor dat Tottenham uiteindelijk verdiend de wedstrijd won.
Een ware propagandawedstrijd is iets waar we uiteindelijk op hopen. Om de zomervakantie dan heel erg mooi af te sluiten wordt dat spektakelstuk dan uiteraard gewonnen door Arsenal.
De vice-kampioen in Engeland en tevens de winnaar van de meest recente Champions League laat zich in eigen huis door niemand van de wijs brengen. Welke aanpak een bezoekende coach ook kiest, zijn elftal zal altijd versmacht worden door een aan een verschroeiend tempo hoog druk zettend Liverpool. De power play van het team van Jurgen Klopp is genadeloos. Ook Arsenal moest het ondervinden. De Gunners kregen geen voet aan de grond. Naar gewoonte probeerden de Londenaars ook nu vanaf de doelman verzorgd uit te voetballen, maar de Reds zetten hen reeds muurvast in de eigen zestien, en dus was en bleef het overleven.
Het lukte voorlopig nog aardig, want Arsenal kwam heel af en toe onder de druk uit en versierde met Aubameyang en Pepe enkele leuke kansen. Met iets meer beheersing had het 0-1 aan de rust kunnen en misschien wel moeten staan. Toch was het de thuisploeg die met een, laat ons eerlijk zijn, meer dan terechte voorsprong ging rusten. Het was de Franse verdediger Matip die met het hoofd de opening vond, en dat op enkele minuutjes voor de rust. Tussendoor was er nog een VAR intermezzo voor een mogelijke rode kaart voor David Luiz, maar die tussenkomst bleef zonder gevolg voor de Braziliaanse verdediger.
Toch zou het Luiz zijn die de rol van antiheld op zich nam. Er was amper afgetrapt voor de tweede helft toen hij opzichtig aan het truitje van Firmino ging hangen. Dat was een zeer domme reflex met grote gevolgen want scheidsrechter Anthony Taylor (uitstekende leiding, dat mag ook wel eens benadrukt worden) kon niet anders dan een geel karton bovenhalen en naar de stip wijzen. Mo Salah trapte de elfmeter keihard binnen. De Egyptenaar maakte er korte tijd later ook nog 3-0 van en met nog een half uur te spelen mocht gevreesd worden voor een afstraffing die de geschiedenisboeken zou halen.
Zo ver kwam het gelukkig niet. Beetje bij beetje herstelde Arsenal zich van de dreun, maar voor een klinkende antwoord en een ultieme redding van het verdrinkende kalf was het veel te laat. De ingekomen Lukas Torreira maakte nog een tegendoelpunt, maar meer dan een doekje voor het bloeden was het niet. En zo werd de stelling van Unai Emery dat er een heel grote afstand gaapt tussen de teams van Jurgen Klopp en Pep Guardiola en de achtervolgers pijnlijk duidelijk.
Bij de andere resultaten van matchweek 3 noteren we een 2-3 overwinning van Chelsea op Carrow Road, bij nieuwkomer Norwich. Manchester City bleef probleemloos overeind bij Bournemouth (1-3), maar de andere “groten” kregen een tik. Manchester United verloor thuis met 1-2 van Crystal Palace en Tottenham moest eveneens in een thuisnederlaag berusten: 0-1 tegen het Newcastle van Steve Bruce.
Zondag 01/09/2019, Emirates, 16u30, Premier League matchweek 4: Arsenal – Tottenham Hotspur
Hier hoeft verder geen tekening bij gemaakt worden. Supporters van beide ploegen verwachten van hun team een klinkend antwoord op de teleurstellende prestaties van het weekend.
Unai Emery klonk na de bolwassing op Anfield teleurgesteld, maar vastberaden, terwijl Spurs coach Pochettino vooral op het einde van de transferperiode hoopte, om eindelijk zekerheid te hebben over de samenstelling van zijn kern. De transferperiode (enkel voor uitgaande spelers naar clubs buiten Engeland) eindigt één dag na de Noord-Londense derby. Hiermee doelt de Argentijn dan waarschijnlijk op een mogelijk vertrek van Christian Eriksen en Victor Wanyama; deze laatste wordt in verband gebracht met Club Brugge.
In het lijstje van reeds vertrokken spelers bij Tottenham vinden we Vincent Janssen (naar de Mexicaanse club Monterrey) en Kieran Trippier (Atletico Madrid) terug.
Versterkingen vonden de Lillywhites in de persoon van Giovani Lo Celso (Real Betis), Ryan Sessegnon (Fulham) en Tanguy NDombèlé (Lyon).
Vorig seizoen haalde Arsenal 4 op 6 tegen Tottenham. De wedstrijd in het Emirates was spectaculair. Aubameyang maakte er 1-0 van op strafschop, maar aan de rust was het 1-2 via een kopbal van Eric Dier en een goedkope strafschop omgezet door Harry Kane. Arsenal stelde echter onweerstaanbaar orde op zaken na de rust met goals van Aubameyang, Lacazette en Torreira.
De laatste thuisnederlaag tegen Spurs dateert van 20 november 2010. Het was nochtans 2-0 aan de rust via Samir Nasri en Marouane Chamakh, maar Gareth Bale, Rafaël Van der Vaart en Younes Kaboul zorgden er voor dat Tottenham uiteindelijk verdiend de wedstrijd won.
Een ware propagandawedstrijd is iets waar we uiteindelijk op hopen. Om de zomervakantie dan heel erg mooi af te sluiten wordt dat spektakelstuk dan uiteraard gewonnen door Arsenal.
EERSTE TOPWEDSTRIJD
Door Marcel Bogaerts
Arsenal won ook zijn tweede wedstrijd van het seizoen na een goede tot zeer goede prestatie tegen een Burnley dat zich als een stugge en moeilijk maneuvreerbare tegenstrever presenteerde. We hadden ook niet anders verwacht. Alexandre Lacazette scoorde zijn eerste, een doelpunt van Nelson werd wegens voorafgaand buitenspel afgekeurd en Burnley maakte gelijk nog voor de pauze, maar de Gunners trokken verdiend het laken naar zich toe met een prachtige treffer van Aubameyang, op aangeven van Dani Ceballos, die net als David Luiz aan de aftrap stond. Nicolas Pepe kwam op het veld voor de tweede helft.
Naast Arsenal won alleen Liverpool voor de tweede keer, met 1-2 bij Southampton. Nieuwkomer Sheffield United won met 1-0 van Crystal Palace, Norwich City stuurde Newcastle met 3-1 naar huis en Chelsea kwam op eigen Stamford Bridge niet verder dan 1-1 tegen Leicester. De topper Manchester City – Tottenham eindigde op 2-2. Manchester United kan, mits winst bij Wolverhampton, net als Liverpool en Arsenal met 6 op 6 richting derde speeldag.
Minstens één van die ploegen gaat echter het maximum van de punten moeten prijsgeven, want twee daarvan kijken elkaar in de ogen.
Zaterdag 24/08/2019 17u30, Anfield, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Tegen de vice kampioen van vorige jaargang, de winnaar van de Champions League en van de Europese Supercup wacht Arsenal een loodzware opdracht. Spraakmakende inkomende transfers vielen er op Anfield niet echt te noteren, maar de van West Ham overgekomen Spaanse doelman Adrian werd wel onmiddellijk in het eerste elftal gedropt, dit als gevolg van een zware blessure voor eerste keeper Allison en de overgang van tweede keeper Simon Mignolet naar Club Brugge.
Het is al geleden van 13 januari 2016 dat Arsenal er nog eens in slaagde iets te oogsten aan de Mersey. Toen werd het 3-3 met een goal van Aaron Ramsey en twee van Olivier Giroud. Het was pas in de slotminuten dat Liverpool kon gelijk maken. In de jaren nadien was het bittere armoe voor de Gunners. Een 3-1 verlies werd gevolgd door 4-0 en 5-1 vernederingen.
Heel wat doelpunten en spektakel in deze affiche dus wat voor de neutrale voetballiefhebber alleen maar toe te juichen is. Als supporter van de Gunners echter kunnen we alleen maar hopen dat, indien er weer zo een karrevracht treffers valt, ze wat beter verdeeld richting Noord-Londen zullen zijn. Een nieuwe zware vernedering zou, ook met het oog op de hierna volgende opdracht, de derby tegen Tottenham, wel erg bitter om slikken zijn. COYG!
Arsenal won ook zijn tweede wedstrijd van het seizoen na een goede tot zeer goede prestatie tegen een Burnley dat zich als een stugge en moeilijk maneuvreerbare tegenstrever presenteerde. We hadden ook niet anders verwacht. Alexandre Lacazette scoorde zijn eerste, een doelpunt van Nelson werd wegens voorafgaand buitenspel afgekeurd en Burnley maakte gelijk nog voor de pauze, maar de Gunners trokken verdiend het laken naar zich toe met een prachtige treffer van Aubameyang, op aangeven van Dani Ceballos, die net als David Luiz aan de aftrap stond. Nicolas Pepe kwam op het veld voor de tweede helft.
Naast Arsenal won alleen Liverpool voor de tweede keer, met 1-2 bij Southampton. Nieuwkomer Sheffield United won met 1-0 van Crystal Palace, Norwich City stuurde Newcastle met 3-1 naar huis en Chelsea kwam op eigen Stamford Bridge niet verder dan 1-1 tegen Leicester. De topper Manchester City – Tottenham eindigde op 2-2. Manchester United kan, mits winst bij Wolverhampton, net als Liverpool en Arsenal met 6 op 6 richting derde speeldag.
Minstens één van die ploegen gaat echter het maximum van de punten moeten prijsgeven, want twee daarvan kijken elkaar in de ogen.
Zaterdag 24/08/2019 17u30, Anfield, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Tegen de vice kampioen van vorige jaargang, de winnaar van de Champions League en van de Europese Supercup wacht Arsenal een loodzware opdracht. Spraakmakende inkomende transfers vielen er op Anfield niet echt te noteren, maar de van West Ham overgekomen Spaanse doelman Adrian werd wel onmiddellijk in het eerste elftal gedropt, dit als gevolg van een zware blessure voor eerste keeper Allison en de overgang van tweede keeper Simon Mignolet naar Club Brugge.
Het is al geleden van 13 januari 2016 dat Arsenal er nog eens in slaagde iets te oogsten aan de Mersey. Toen werd het 3-3 met een goal van Aaron Ramsey en twee van Olivier Giroud. Het was pas in de slotminuten dat Liverpool kon gelijk maken. In de jaren nadien was het bittere armoe voor de Gunners. Een 3-1 verlies werd gevolgd door 4-0 en 5-1 vernederingen.
Heel wat doelpunten en spektakel in deze affiche dus wat voor de neutrale voetballiefhebber alleen maar toe te juichen is. Als supporter van de Gunners echter kunnen we alleen maar hopen dat, indien er weer zo een karrevracht treffers valt, ze wat beter verdeeld richting Noord-Londen zullen zijn. Een nieuwe zware vernedering zou, ook met het oog op de hierna volgende opdracht, de derby tegen Tottenham, wel erg bitter om slikken zijn. COYG!
BEGONNEN MET DRIE PUNTEN EN CLEAN SHEET
Door Marcel Bogaerts
Na de kleine 0-1 overwinning in St. James’ Park op de openingsspeeldag viel er hier en daar alweer kritiek te horen, ook en misschien wel vooral van eigen supporters. Wat ons betreft is die kritiek volkomen onterecht. Unai Emery oordeelde dat de nieuw aangeworven topspelers nog niet volledig klaar waren voor het grote werk en plaatste zowel Ceballos, Luiz als Pepe op de invallersbank, naast de Braziliaanse belofte Gabriel Martinelli. Alexandre Lacazette, ook nog maar net hersteld van een enkelblessure stond ook als invaller op het wedstrijdblad en de Schot Kieran Tierney is nog niet speelklaar. Sead Kolasinac en Mesut Özil hebben ernstige extra-sportieve problemen en worden nog niet meteen terug verwacht. En tenslotte is ook Lucas Torreira na de Copa America nog niet speelklaar.
De jongeren Maitland-Niles, Willock en Nelson werden in de basis gedropt voor een openingswedstrijd bij een club die dan voor velen wel de gedoodverfde degradatiekandidaat nummer één is, maar Magpies die het seizoen mogen openen op eigen veld voor een vol stadion met enthousiaste fans mogen nooit onderschat worden. In verdediging maakte Calum Chambers zijn opwachting.
Ze waren ook bij momenten bijzonder gevaarlijk. Shelvey trof met een zwaar schot de paal en nieuwe aanwinst Joelinton kon zijn solo niet met een goed schot afronden. In de tweede helft pikte een lopende Aubameyang op een heerlijke manier een inzenden van de klaarkijkende Maitland-Niles op. De Gabonees werkte prachtig af. 0-1 en daar bleef het bij, een Arsenalscore zeg maar. Drie punten, een clean sheet, goed spelende jongeren en een half elftal vedetten op de bank, klaar voor volgende opdrachten. Waarom ontevreden zijn?
In de overige wedstrijden van de openingsspeeldag waren het vooral de top twee van vorig seizoen die flitsend van start gingen. Liverpool won met 4-1 van promovendus Norwich en Manchester City geselde West Ham op eigen veld genadeloos: 0-5. Tottenham kwam met de schrik vrij en draaide in de eindfase van de wedstrijd een 0-1 achterstand tegen nieuwkomer Aston Villa nog om in een 3-1 overwinning. De laatste nieuwkomer, Sheffield United, oogstte wel. The Blades haalden een punt bij Bournemouth. De topper op zondagavond, Manchester United-Chelsea, eindigde op 4-0 en dat was een te zwaar verdict voor de Londenaars.
Zaterdag 17/08/2019, 12u30, Premier League matchweek 2, Emirates: Arsenal – Burnley
The Clarets uit Lancashire zonden op de eerste speeldag Southampton met een droge 3-0 terug naar het eigen St. Mary’s en dat is een prima resultaat, ongeacht de verwachting dat ook Southampton niet veel meer is dan een degradatiekandidaat.
De voornaamste inkomende transfer van de ploeg van Sean Dyche is die van Danny Drinkwater, overgekomen van Chelsea. Continuïteit lijkt het ordewoord van het Burnley bestuur, want manager Sean Dyche begint weldra aan zijn achtste jaar als manager.
Burnley eindigde vorig seizoen op de 15e plaats en kon daarmee net uit de bedreigde zone blijven. Dit seizoen mag misschien iets meer verwacht worden van The Clarets, maar wat ons betreft mogen ze daarmee wachten tot op de derde speeldag.
Het is geleden van 7 september 1974 dat Burnley nog eens kon winnen bij Arsenal. Het werd op Highbury 0-1, een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd. We zien de bezoekers ook nu puntenloos naar Lancashire terugkeren maar we hoeven geen open deur in te trappen en nog maar eens aanhalen dat elke wedstrijd moet gespeeld worden. COYG!
Na de kleine 0-1 overwinning in St. James’ Park op de openingsspeeldag viel er hier en daar alweer kritiek te horen, ook en misschien wel vooral van eigen supporters. Wat ons betreft is die kritiek volkomen onterecht. Unai Emery oordeelde dat de nieuw aangeworven topspelers nog niet volledig klaar waren voor het grote werk en plaatste zowel Ceballos, Luiz als Pepe op de invallersbank, naast de Braziliaanse belofte Gabriel Martinelli. Alexandre Lacazette, ook nog maar net hersteld van een enkelblessure stond ook als invaller op het wedstrijdblad en de Schot Kieran Tierney is nog niet speelklaar. Sead Kolasinac en Mesut Özil hebben ernstige extra-sportieve problemen en worden nog niet meteen terug verwacht. En tenslotte is ook Lucas Torreira na de Copa America nog niet speelklaar.
De jongeren Maitland-Niles, Willock en Nelson werden in de basis gedropt voor een openingswedstrijd bij een club die dan voor velen wel de gedoodverfde degradatiekandidaat nummer één is, maar Magpies die het seizoen mogen openen op eigen veld voor een vol stadion met enthousiaste fans mogen nooit onderschat worden. In verdediging maakte Calum Chambers zijn opwachting.
Ze waren ook bij momenten bijzonder gevaarlijk. Shelvey trof met een zwaar schot de paal en nieuwe aanwinst Joelinton kon zijn solo niet met een goed schot afronden. In de tweede helft pikte een lopende Aubameyang op een heerlijke manier een inzenden van de klaarkijkende Maitland-Niles op. De Gabonees werkte prachtig af. 0-1 en daar bleef het bij, een Arsenalscore zeg maar. Drie punten, een clean sheet, goed spelende jongeren en een half elftal vedetten op de bank, klaar voor volgende opdrachten. Waarom ontevreden zijn?
In de overige wedstrijden van de openingsspeeldag waren het vooral de top twee van vorig seizoen die flitsend van start gingen. Liverpool won met 4-1 van promovendus Norwich en Manchester City geselde West Ham op eigen veld genadeloos: 0-5. Tottenham kwam met de schrik vrij en draaide in de eindfase van de wedstrijd een 0-1 achterstand tegen nieuwkomer Aston Villa nog om in een 3-1 overwinning. De laatste nieuwkomer, Sheffield United, oogstte wel. The Blades haalden een punt bij Bournemouth. De topper op zondagavond, Manchester United-Chelsea, eindigde op 4-0 en dat was een te zwaar verdict voor de Londenaars.
Zaterdag 17/08/2019, 12u30, Premier League matchweek 2, Emirates: Arsenal – Burnley
The Clarets uit Lancashire zonden op de eerste speeldag Southampton met een droge 3-0 terug naar het eigen St. Mary’s en dat is een prima resultaat, ongeacht de verwachting dat ook Southampton niet veel meer is dan een degradatiekandidaat.
De voornaamste inkomende transfer van de ploeg van Sean Dyche is die van Danny Drinkwater, overgekomen van Chelsea. Continuïteit lijkt het ordewoord van het Burnley bestuur, want manager Sean Dyche begint weldra aan zijn achtste jaar als manager.
Burnley eindigde vorig seizoen op de 15e plaats en kon daarmee net uit de bedreigde zone blijven. Dit seizoen mag misschien iets meer verwacht worden van The Clarets, maar wat ons betreft mogen ze daarmee wachten tot op de derde speeldag.
Het is geleden van 7 september 1974 dat Burnley nog eens kon winnen bij Arsenal. Het werd op Highbury 0-1, een doelpunt in de slotminuut van de wedstrijd. We zien de bezoekers ook nu puntenloos naar Lancashire terugkeren maar we hoeven geen open deur in te trappen en nog maar eens aanhalen dat elke wedstrijd moet gespeeld worden. COYG!
WE BEGINNEN ERAAN
Afgelopen weekend werd de wedstrijd om het Community Shield, de Engelse Supercup afgewerkt, en dat betekent dat dit weekend de poorten van de Premier League opengaan. Wat heeft het tussenseizoen gebracht voor Arsenal?
Er was om te beginnen de door meer dan 100.000 mensen onderschreven petitie “We care, do you?”, een initiatief van een niet onbelangrijk aantal supportersgroepen waarbij middels een scherpe nota aan het bestuur een aantal vragen werden gesteld.
Toch heeft dat bestuur niet stilgezeten. Uit Brazilië kwam het jonge talent Gabriël Martinelli, de Spanjaard Dani Ceballos werd geleend van Real Madrid, en de transfer van de Ivoriaan Nicolas Pepe, overgekomen van OSC Lille, was echt wel spraakmakend. Voorts werd ook de jonge verdediger William Saliba aangetrokken, maar dit talent mag nog een jaartje verder rijpen, op leenbasis, bij zijn club Saint Etienne. Ook de afgelopen seizoen uitgeleende spelers Matt Macey, Emi Martinez, Calum Chambers, Reiss Nelson en Emile Smith-Rowe keerden terug naar het Emirates.
Kapitein Laurent Koscielny keerde zich tegen zijn club en weigerde mee te gaan op de zomertoer, om daarmee een vervroegd vertrek uit Londen te forceren. Contract is contract, het geldt blijkbaar niet voor mensen in de voetbalwereld.
En uiteraard vertrok Aaron Ramsey, zoals reeds langer geweten, naar Juventus, maar over deze spijtige zaak is al genoeg gezegd en geschreven.
De Japanner Takuma Asano keerde ook terug, maar deze werd vrijwel onmiddellijk definitief overgenomen door Partizan Belgrado, zonder ook maar 1 minuut in de hoofdmacht van de Gunners gespeeld te hebben.
Het is nog maar de vraag of de transferactiviteit van Arsenal, slechts enkele dagen voor het sluiten van de transfermarkt, hiermee ten einde is. De Schotse international Kieran Tierney van Celtic wordt nog steeds vernoemd, naast de Italiaanse verdediger Daniele Rugani.
De oefencampagne van Arsenal mag positief genoemd worden. De Gunners wonnen tegen Colorado Rapids, Bayern München en Fiorentina en liepen 2-0 uit tegen Real Madrid. De thuisnederlaag tegen Lyon voor de Emirates Cup was een spijtige voetnoot. Voorts werd er nog gelijk gespeeld bij het Franse Angers en in de laatste voorbereidingsmatch zagen tienduizenden Catalaanse supporters hoe Aubameyang zijn club op voorsprong schoot in Camp Nou. Een spijtige own-goal van Maitland-Niles bracht de thuisploeg langszij en de eeuwige Luis Suarez zorgde er met een doelpunt in de slotminuut voor dat de trofee Gamper thuis kon blijven.
De Championship, League One en League Two zijn er ondertussen al aan begonnen, en volgend weekend is het zover. De Premier League gaat van start, de weekends krijgen voor voetballiefhebbers weer wat meer kleur.
Zondag 11/08/2019, 14.00, St. James’ Park. Premier League matchweek 1: Newcastle – Arsenal
Bij de start van een nieuwe competitie is het natuurlijk altijd koffiedik kijken. Oefenwedstrijden zijn niet meer dan oefenwedstrijden, en wanneer het echt om de knikkers gaat presenteren teams zich dikwijls totaal verschillend, zijn coaches hun goede voornemens in het tussenseizoen soms totaal vergeten, verliezen veel supporters hun zomerse humeur en zullen de scheidsrechters alweer de allereerste kop van Jut zijn. Of de intrede van de VAR hierin verandering zal brengen lijkt ons zeer twijfelachtig.
Bij de eerste tegenstrever heerst er alvast niet te veel optimisme. The Magpies zagen manager Rafa Benitez vertrekken. Hij werd vervangen door Steve Bruce, een manager die reeds heel wat clubs leidde, helaas zonder veel succes. Het is maar de vraag of hij de geknipte persoon is om Newcastle buiten de gevarenzone te houden. Heel veel transferactiviteit kon in St. James’ Park niet geregistreerd worden. De Spanjaard Ayoze Perez vertrok naar Leicester en dat is een serieuze aderlating. Uit Nice kwam de Fransman Allan Saint-Maximin naar Newcastle.
Hoe Unai Emery zijn ploeg zal presenteren is een interessante vraag. Voor toptransfer Nicolas Pepe komt deze wedstrijd misschien iets te vroeg, en de teruggekeerde langdurig geblesseerden Rob Holding en Hector Bellerin zijn nog niet klaar voor het grote werk. Dat geldt mogelijk ook voor Alexandre Lacazette die in de voorbereiding een enkelblessure opliep. Mesut Özil daarentegen oogt frisser en gedrevener dan zowat het hele voorbije seizoen. De defensie lijkt nog maar eens het grote pijnpunt.
Met minder dan een overwinning mag echter niemand in de grote Gunners familie genoegen nemen. Newcastle eindigde vorig seizoen op de 13e plaats. Hun thuiswedstrijd tegen Arsenal werd in september 2018 met 1-2 verloren. Granit Xhaka en Mesut Özil scoorden voor Arsenal en pas in de slotminuut kon de thuisploeg tegenscoren.
Als scheidsrechter werd Martin Atkinson aangeduid.
Er was om te beginnen de door meer dan 100.000 mensen onderschreven petitie “We care, do you?”, een initiatief van een niet onbelangrijk aantal supportersgroepen waarbij middels een scherpe nota aan het bestuur een aantal vragen werden gesteld.
Toch heeft dat bestuur niet stilgezeten. Uit Brazilië kwam het jonge talent Gabriël Martinelli, de Spanjaard Dani Ceballos werd geleend van Real Madrid, en de transfer van de Ivoriaan Nicolas Pepe, overgekomen van OSC Lille, was echt wel spraakmakend. Voorts werd ook de jonge verdediger William Saliba aangetrokken, maar dit talent mag nog een jaartje verder rijpen, op leenbasis, bij zijn club Saint Etienne. Ook de afgelopen seizoen uitgeleende spelers Matt Macey, Emi Martinez, Calum Chambers, Reiss Nelson en Emile Smith-Rowe keerden terug naar het Emirates.
Kapitein Laurent Koscielny keerde zich tegen zijn club en weigerde mee te gaan op de zomertoer, om daarmee een vervroegd vertrek uit Londen te forceren. Contract is contract, het geldt blijkbaar niet voor mensen in de voetbalwereld.
En uiteraard vertrok Aaron Ramsey, zoals reeds langer geweten, naar Juventus, maar over deze spijtige zaak is al genoeg gezegd en geschreven.
De Japanner Takuma Asano keerde ook terug, maar deze werd vrijwel onmiddellijk definitief overgenomen door Partizan Belgrado, zonder ook maar 1 minuut in de hoofdmacht van de Gunners gespeeld te hebben.
Het is nog maar de vraag of de transferactiviteit van Arsenal, slechts enkele dagen voor het sluiten van de transfermarkt, hiermee ten einde is. De Schotse international Kieran Tierney van Celtic wordt nog steeds vernoemd, naast de Italiaanse verdediger Daniele Rugani.
De oefencampagne van Arsenal mag positief genoemd worden. De Gunners wonnen tegen Colorado Rapids, Bayern München en Fiorentina en liepen 2-0 uit tegen Real Madrid. De thuisnederlaag tegen Lyon voor de Emirates Cup was een spijtige voetnoot. Voorts werd er nog gelijk gespeeld bij het Franse Angers en in de laatste voorbereidingsmatch zagen tienduizenden Catalaanse supporters hoe Aubameyang zijn club op voorsprong schoot in Camp Nou. Een spijtige own-goal van Maitland-Niles bracht de thuisploeg langszij en de eeuwige Luis Suarez zorgde er met een doelpunt in de slotminuut voor dat de trofee Gamper thuis kon blijven.
De Championship, League One en League Two zijn er ondertussen al aan begonnen, en volgend weekend is het zover. De Premier League gaat van start, de weekends krijgen voor voetballiefhebbers weer wat meer kleur.
Zondag 11/08/2019, 14.00, St. James’ Park. Premier League matchweek 1: Newcastle – Arsenal
Bij de start van een nieuwe competitie is het natuurlijk altijd koffiedik kijken. Oefenwedstrijden zijn niet meer dan oefenwedstrijden, en wanneer het echt om de knikkers gaat presenteren teams zich dikwijls totaal verschillend, zijn coaches hun goede voornemens in het tussenseizoen soms totaal vergeten, verliezen veel supporters hun zomerse humeur en zullen de scheidsrechters alweer de allereerste kop van Jut zijn. Of de intrede van de VAR hierin verandering zal brengen lijkt ons zeer twijfelachtig.
Bij de eerste tegenstrever heerst er alvast niet te veel optimisme. The Magpies zagen manager Rafa Benitez vertrekken. Hij werd vervangen door Steve Bruce, een manager die reeds heel wat clubs leidde, helaas zonder veel succes. Het is maar de vraag of hij de geknipte persoon is om Newcastle buiten de gevarenzone te houden. Heel veel transferactiviteit kon in St. James’ Park niet geregistreerd worden. De Spanjaard Ayoze Perez vertrok naar Leicester en dat is een serieuze aderlating. Uit Nice kwam de Fransman Allan Saint-Maximin naar Newcastle.
Hoe Unai Emery zijn ploeg zal presenteren is een interessante vraag. Voor toptransfer Nicolas Pepe komt deze wedstrijd misschien iets te vroeg, en de teruggekeerde langdurig geblesseerden Rob Holding en Hector Bellerin zijn nog niet klaar voor het grote werk. Dat geldt mogelijk ook voor Alexandre Lacazette die in de voorbereiding een enkelblessure opliep. Mesut Özil daarentegen oogt frisser en gedrevener dan zowat het hele voorbije seizoen. De defensie lijkt nog maar eens het grote pijnpunt.
Met minder dan een overwinning mag echter niemand in de grote Gunners familie genoegen nemen. Newcastle eindigde vorig seizoen op de 13e plaats. Hun thuiswedstrijd tegen Arsenal werd in september 2018 met 1-2 verloren. Granit Xhaka en Mesut Özil scoorden voor Arsenal en pas in de slotminuut kon de thuisploeg tegenscoren.
Als scheidsrechter werd Martin Atkinson aangeduid.
MET LEGE HANDEN
Door Marcel Bogaerts
De manier waarop Arsenal, na de 1-0 van Olivier Giroud, als een reeds verslagen elftal stond te voetballen was onaanvaardbaar. De lusteloze indruk die bij Arsenal vooral de duurst betaalde speler maakte werd schrijnender en beschamender naarmate de minuten verstreken. De onverschilligheid van de spelers voor de meegereisde supporters die duizenden euro’s, visa-formaliteiten en een erg lange reis over hadden voor de Europese finale was onvergeeflijk. Dit mag de enige, misschien bijzonder scherpe, maar wel correcte analyse zijn van de eindstrijd om de Europa League die een apotheose moest worden maar uitgroeide tot een humorloos en dus erg slecht komediestuk.
Het is niet de eerste keer dat we op het einde van een voetbalseizoen moeten vaststellen dat iedereen bij Arsenal voor de spiegel moet gaan staan en het is erg pijnlijk dat we op dezelfde nagel moeten blijven kloppen. Weliswaar werd de achteruitgang in resultaten een halt toegeroepen en puur cijfermatig bekeken is er tegenover vorig seizoen een grote vooruitgang te bespeuren. Helaas is het uiteindelijke resultaat opnieuw dat de Gunners het niet konden waarmaken. Een zeer fraaie uitgangspositie om reeds via de gewone competitie Champions League voetbal terug naar het Emirates te brengen werd in een onwaarschijnlijk barslechte “run-in” zielloos weggeven. Op het Europese toneel werden stevige tegenstrevers als Napoli en Valencia dan wel fraai weggezet, maar hoe onthutsend was het vast te stellen dat nederlagen bij meelopers als Borisov en Rennes uiteindelijk maar een voorsmaakje bleken te zijn van de totale afgang in de finale.
Unai Emery mag dan wel in heel wat wedstrijden getoond hebben dat “Kampfgeist” en “grinta” in een elftal slijpen doenbaar is en resultaat afwerpt, maar is er niet in geslaagd zijn spelers daarvan te blijven doordringen. Dat dit pijnlijk duidelijk werd in de meest belangrijke periodes van het seizoen geeft blijk van een onvoorstelbaar gebrek aan beroepsernst. Geduld is een schone zaak maar herhaaldelijk verkwanselen van opportuniteiten is bespottelijk.
Er is in elke linie werk aan de winkel.
Petr Cech, die zich in de finale niets moet verwijten, is einde loopbaan en of David Ospina, die mogelijk terugkeert, opnieuw de tweede viool zal willen spelen lijkt twijfelachtig.
Een aantal verdedigers bereikt stilaan de houdbaarheidsdatum.
De man die de lijnen zou moeten uitzetten geeft in 95% van de wedstrijden niet thuis en zijn astronomisch loon is alleen nog een verliespost.
Enkel onze beide spitsen valt niets te verwijten, maar het is nog maar de vraag of één van hen of beide niet zal toegeven aan de lokroep van het grotere geld. Er is nooit rook zonder vuur en niet alles is zomaar clickbait of op zijn Vlaams gezegd gazettenpraat.
We zouden het graag anders willen, maar de eindconclusie van de voetbaljaargang 2018-2019 kan voor Arsenal niets anders dan pessimistisch zijn.
Ook als supportersclub hadden we het moeilijk. Gebrek aan belangstelling vanuit het ledenbestand en naar fans toe respectloos gegoochel met de kalender leidde er toe dat we dit seizoen geen enkele groepsverplaatsing georganiseerd kregen. Gelukkig volgden Arsenal Belgium en zijn leden en sympathisanten het voorbeeld van de moederclub niet. Als het er echt op aan kwam, stond men er wel. De oproep tot samenkomen voor de uitzending van de Europa League finale kreeg een onverhoopte respons. Een zeventigtal mensen kwam samen in ons clublokaal Paradox en werden door het bestuur bedankt met gratis drank en hotdogs. Enkel wat we zelf niet in de hand hadden, het resultaat van de wedstrijd, zorgde voor lange gezichten. De talrijke opkomst is echter verheugend en geeft hoop voor de komende jaren.
We maken nu reeds wat reclame voor ons slot-evenement, de barbecue op 22 juni, ook weer in café Paradox. Op die datum zal de nieuwe kalender bekend zijn, heeft nieuwe shirtsponsor Adidas de uitrustingen mogelijk reeds voorgesteld, en kijken we uit naar de eerste vriendschappelijke schermutselingen tegen Boreham Wood en Colorado Rapids.
Ondertussen wensen we de studenten een vruchtbare blokperiode en voor iedereen een deugddoende vakantie. Geniet ervan!
De manier waarop Arsenal, na de 1-0 van Olivier Giroud, als een reeds verslagen elftal stond te voetballen was onaanvaardbaar. De lusteloze indruk die bij Arsenal vooral de duurst betaalde speler maakte werd schrijnender en beschamender naarmate de minuten verstreken. De onverschilligheid van de spelers voor de meegereisde supporters die duizenden euro’s, visa-formaliteiten en een erg lange reis over hadden voor de Europese finale was onvergeeflijk. Dit mag de enige, misschien bijzonder scherpe, maar wel correcte analyse zijn van de eindstrijd om de Europa League die een apotheose moest worden maar uitgroeide tot een humorloos en dus erg slecht komediestuk.
Het is niet de eerste keer dat we op het einde van een voetbalseizoen moeten vaststellen dat iedereen bij Arsenal voor de spiegel moet gaan staan en het is erg pijnlijk dat we op dezelfde nagel moeten blijven kloppen. Weliswaar werd de achteruitgang in resultaten een halt toegeroepen en puur cijfermatig bekeken is er tegenover vorig seizoen een grote vooruitgang te bespeuren. Helaas is het uiteindelijke resultaat opnieuw dat de Gunners het niet konden waarmaken. Een zeer fraaie uitgangspositie om reeds via de gewone competitie Champions League voetbal terug naar het Emirates te brengen werd in een onwaarschijnlijk barslechte “run-in” zielloos weggeven. Op het Europese toneel werden stevige tegenstrevers als Napoli en Valencia dan wel fraai weggezet, maar hoe onthutsend was het vast te stellen dat nederlagen bij meelopers als Borisov en Rennes uiteindelijk maar een voorsmaakje bleken te zijn van de totale afgang in de finale.
Unai Emery mag dan wel in heel wat wedstrijden getoond hebben dat “Kampfgeist” en “grinta” in een elftal slijpen doenbaar is en resultaat afwerpt, maar is er niet in geslaagd zijn spelers daarvan te blijven doordringen. Dat dit pijnlijk duidelijk werd in de meest belangrijke periodes van het seizoen geeft blijk van een onvoorstelbaar gebrek aan beroepsernst. Geduld is een schone zaak maar herhaaldelijk verkwanselen van opportuniteiten is bespottelijk.
Er is in elke linie werk aan de winkel.
Petr Cech, die zich in de finale niets moet verwijten, is einde loopbaan en of David Ospina, die mogelijk terugkeert, opnieuw de tweede viool zal willen spelen lijkt twijfelachtig.
Een aantal verdedigers bereikt stilaan de houdbaarheidsdatum.
De man die de lijnen zou moeten uitzetten geeft in 95% van de wedstrijden niet thuis en zijn astronomisch loon is alleen nog een verliespost.
Enkel onze beide spitsen valt niets te verwijten, maar het is nog maar de vraag of één van hen of beide niet zal toegeven aan de lokroep van het grotere geld. Er is nooit rook zonder vuur en niet alles is zomaar clickbait of op zijn Vlaams gezegd gazettenpraat.
We zouden het graag anders willen, maar de eindconclusie van de voetbaljaargang 2018-2019 kan voor Arsenal niets anders dan pessimistisch zijn.
Ook als supportersclub hadden we het moeilijk. Gebrek aan belangstelling vanuit het ledenbestand en naar fans toe respectloos gegoochel met de kalender leidde er toe dat we dit seizoen geen enkele groepsverplaatsing georganiseerd kregen. Gelukkig volgden Arsenal Belgium en zijn leden en sympathisanten het voorbeeld van de moederclub niet. Als het er echt op aan kwam, stond men er wel. De oproep tot samenkomen voor de uitzending van de Europa League finale kreeg een onverhoopte respons. Een zeventigtal mensen kwam samen in ons clublokaal Paradox en werden door het bestuur bedankt met gratis drank en hotdogs. Enkel wat we zelf niet in de hand hadden, het resultaat van de wedstrijd, zorgde voor lange gezichten. De talrijke opkomst is echter verheugend en geeft hoop voor de komende jaren.
We maken nu reeds wat reclame voor ons slot-evenement, de barbecue op 22 juni, ook weer in café Paradox. Op die datum zal de nieuwe kalender bekend zijn, heeft nieuwe shirtsponsor Adidas de uitrustingen mogelijk reeds voorgesteld, en kijken we uit naar de eerste vriendschappelijke schermutselingen tegen Boreham Wood en Colorado Rapids.
Ondertussen wensen we de studenten een vruchtbare blokperiode en voor iedereen een deugddoende vakantie. Geniet ervan!
ODYSSEE NAAR BAKU
Door Marcel Bogaerts
Woensdag 29/05/2019 23.00 u Olympisch Stadion Baku: Finale Europa League: Arsenal –Chelsea
Het Baki Olimpiya Stadionu werd door de UEFA reeds in september 2017 aangeduid als locatie voor de finale van de Europa League. Eén jaar en acht maanden geleden dus en die aanduiding ging toen redelijk geruisloos voorbij, enkele opmerkingen hier en daar misschien niet te na gesproken.
Dat men nu, enkele weken voor de finale, zowat in paniek slaat wegens deze locatie, de capaciteit van Heydar Aliyev International Airport, de hotelcapaciteit van de hoofdstad van Azerbaijan, het uur waarop de finale gespeeld wordt en de dure, omslachtige en lange vliegreis vinden wij nog steeds vergelijkbaar met de spreekwoordelijke vijgen na Pasen. De UEFA bestaat uit nationale bonden en clubs en dit soort opmerkingen hadden veel vroeger kunnen en moeten geformuleerd worden.
Natuurlijk komt de Europese voetbalfederatie dan met het voor de hand liggende antwoord dat men toch niet op voorhand kon weten dat twee Londense clubs de eindstrijd zouden betwisten. Dat Baku wel een interessantere locatie is voor teams uit het voormalige Oostblok vinden we dan weer een vals argument. Niet alleen speelden er in de laatste 20 jaar slechts enkele Oost-Europese teams de finale, ook de afstand naar de hoofdstad van Azerbaijan zou voor die teams aanzienlijk geweest zijn.
Zo hadden we in 2008 Zenit St. Petersburg in de finale, de Russen zouden tegen een afstand van bijna 3000 kilometer aangekeken hebben. Voor de Oekraïners van Dnipropetrovsk (2015) en Shaktar Donetsk (2009) was betekende het een verplaatsing tussen de 1800 en 2000 kilometer.
Arsenal en Chelsea, en de supporters, hebben een afstand van zo maar eventjes 4500 kilometer af te leggen. Azerbaijan is nog altijd een Aziatisch land en de afstand van Baku tot bijvoorbeeld Teheran bedraagt net geen 800 kilometer.
De beide Londense clubs kregen, en dat is wel bijzonder weinig, elk slechts 6000 tickets toegewezen. Dat betekent dat het stadion slechts voor 20 procent met supporters gevuld zou zijn. In realiteit echter zouden volgens de laatste berichten zowel Arsenal als Chelsea slechts ongeveer 3000 tickets verkocht krijgen. We verwachten bijgevolg een voetbaltempel met heel veel lege plekken, en dat is uiteraard bijzonder jammer. Hopelijk krijgen we in ruil toch een zinderende finale met een verdiende winnaar.
Arsenal rekent daarvoor op de speciale band die Unai Emery met de Europa League heeft. Met FC Sevilla won onze coach de Europa League drie keer op een rij.
Op 14 mei 2014 was, in het Juventus stadion in Turijn, Benfica de tegenstrever. Het duel, geleid door scheidsrechter Felix Brych, eindigde op 0-0 en doelman Beto van Sevilla werd de grote held door in de strafschoppenreeks twee penalty’s tegen te houden.
Op 27 mei 2015 werd gespeeld in Warschau. Scheidsrechter Martin Atkinson floot er de wedstrijd tussen Sevilla en Dnipro Dnipropetrovsk. In een bijzonder boeiende finale kwamen de Oekraïners vroeg op voorsprong, werden op het halfuur met twee doelpunten in enkele minuten op achterstand gezet, maar maakten nog voor de rust alweer gelijk. Carlos Bacca scoorde de winning goal voor Sevilla in minuut 72.
Sevilla mocht als winnaar het seizoen daarna in de Champions League aantreden maar moest dat tornooi na de groepsfase verlaten om opgevist te worden in de knock-out fase van de Europa League. En opnieuw bereikte Unai Emery met zijn team de finale. Er werd gespeeld in het Sankt Jakobspark in Basel, de tegenstander was het Liverpool van Jürgen Klopp en de scheidsrechter was de Zweed Jonas Eriksson. Daniël Sturridge zorgde voor voorsprong voor de Reds aan de rust (1-0) maar Emery en Sevilla trokken het laken helemaal naar zich toe in de tweede speelhelft. Het werd 1-3.
Natuurlijk hoopt gans de rood-witte familie op een nieuwe Europese trofee, 25 jaar na de eindzege in Europabeker II tegen Parma. De Gooners die Leuven weten liggen kunnen de wedstrijd en de viering daarna meemaken met Arsenal Belgium. Afspraak daarvoor vanaf halfacht in Café Paradox! De supportersclub zorgt voor versterking van de inwendige mens, de rood en witte kleuren moeten jullie zelf meebrengen. Good Old Arsenal, by far the greatest team the world has ever seen, COYG!
Woensdag 29/05/2019 23.00 u Olympisch Stadion Baku: Finale Europa League: Arsenal –Chelsea
Het Baki Olimpiya Stadionu werd door de UEFA reeds in september 2017 aangeduid als locatie voor de finale van de Europa League. Eén jaar en acht maanden geleden dus en die aanduiding ging toen redelijk geruisloos voorbij, enkele opmerkingen hier en daar misschien niet te na gesproken.
Dat men nu, enkele weken voor de finale, zowat in paniek slaat wegens deze locatie, de capaciteit van Heydar Aliyev International Airport, de hotelcapaciteit van de hoofdstad van Azerbaijan, het uur waarop de finale gespeeld wordt en de dure, omslachtige en lange vliegreis vinden wij nog steeds vergelijkbaar met de spreekwoordelijke vijgen na Pasen. De UEFA bestaat uit nationale bonden en clubs en dit soort opmerkingen hadden veel vroeger kunnen en moeten geformuleerd worden.
Natuurlijk komt de Europese voetbalfederatie dan met het voor de hand liggende antwoord dat men toch niet op voorhand kon weten dat twee Londense clubs de eindstrijd zouden betwisten. Dat Baku wel een interessantere locatie is voor teams uit het voormalige Oostblok vinden we dan weer een vals argument. Niet alleen speelden er in de laatste 20 jaar slechts enkele Oost-Europese teams de finale, ook de afstand naar de hoofdstad van Azerbaijan zou voor die teams aanzienlijk geweest zijn.
Zo hadden we in 2008 Zenit St. Petersburg in de finale, de Russen zouden tegen een afstand van bijna 3000 kilometer aangekeken hebben. Voor de Oekraïners van Dnipropetrovsk (2015) en Shaktar Donetsk (2009) was betekende het een verplaatsing tussen de 1800 en 2000 kilometer.
Arsenal en Chelsea, en de supporters, hebben een afstand van zo maar eventjes 4500 kilometer af te leggen. Azerbaijan is nog altijd een Aziatisch land en de afstand van Baku tot bijvoorbeeld Teheran bedraagt net geen 800 kilometer.
De beide Londense clubs kregen, en dat is wel bijzonder weinig, elk slechts 6000 tickets toegewezen. Dat betekent dat het stadion slechts voor 20 procent met supporters gevuld zou zijn. In realiteit echter zouden volgens de laatste berichten zowel Arsenal als Chelsea slechts ongeveer 3000 tickets verkocht krijgen. We verwachten bijgevolg een voetbaltempel met heel veel lege plekken, en dat is uiteraard bijzonder jammer. Hopelijk krijgen we in ruil toch een zinderende finale met een verdiende winnaar.
Arsenal rekent daarvoor op de speciale band die Unai Emery met de Europa League heeft. Met FC Sevilla won onze coach de Europa League drie keer op een rij.
Op 14 mei 2014 was, in het Juventus stadion in Turijn, Benfica de tegenstrever. Het duel, geleid door scheidsrechter Felix Brych, eindigde op 0-0 en doelman Beto van Sevilla werd de grote held door in de strafschoppenreeks twee penalty’s tegen te houden.
Op 27 mei 2015 werd gespeeld in Warschau. Scheidsrechter Martin Atkinson floot er de wedstrijd tussen Sevilla en Dnipro Dnipropetrovsk. In een bijzonder boeiende finale kwamen de Oekraïners vroeg op voorsprong, werden op het halfuur met twee doelpunten in enkele minuten op achterstand gezet, maar maakten nog voor de rust alweer gelijk. Carlos Bacca scoorde de winning goal voor Sevilla in minuut 72.
Sevilla mocht als winnaar het seizoen daarna in de Champions League aantreden maar moest dat tornooi na de groepsfase verlaten om opgevist te worden in de knock-out fase van de Europa League. En opnieuw bereikte Unai Emery met zijn team de finale. Er werd gespeeld in het Sankt Jakobspark in Basel, de tegenstander was het Liverpool van Jürgen Klopp en de scheidsrechter was de Zweed Jonas Eriksson. Daniël Sturridge zorgde voor voorsprong voor de Reds aan de rust (1-0) maar Emery en Sevilla trokken het laken helemaal naar zich toe in de tweede speelhelft. Het werd 1-3.
Natuurlijk hoopt gans de rood-witte familie op een nieuwe Europese trofee, 25 jaar na de eindzege in Europabeker II tegen Parma. De Gooners die Leuven weten liggen kunnen de wedstrijd en de viering daarna meemaken met Arsenal Belgium. Afspraak daarvoor vanaf halfacht in Café Paradox! De supportersclub zorgt voor versterking van de inwendige mens, de rood en witte kleuren moeten jullie zelf meebrengen. Good Old Arsenal, by far the greatest team the world has ever seen, COYG!
RUNNERS-UP
Door Marcel Bogaerts
We vervolgen onze wandeling langs “memory lane” met een terugkeer naar de Europese finales waarin Arsenal het niet haalde.
14/05/1980: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Heizelstadion Brussel: Valencia - Arsenal
De Gunners hadden de finale bereikt door volgende teams uit te schakelen: Fenerbahçe, FC Magdeburg, IFK Göteborg en tenslotte Juventus. De tegenstander in de finale was Valencia, dat zich de betere had getoond van achtereenvolgens Boldklubben 1903, Glasgow Rangers, Barcelona en Nantes.
In een zonnig en met 40.000 toeschouwers gevuld Heizelstadion was het de Tsjechische scheidsrechter Vojtech Christov die de wedstrijd op gang floot. Manager Terry Neil had volgende spelers op het scheidsrechtersblad ingevuld: Pat Jennings, Pat Rice, Sammy Nelson, David O’Leary, Willie Young, Graham Rix, Brian Talbot, David Price, Liam Brady, Alan Sunderland en Frank Stapleton.
Bij Valencia vermelden we uiteraard de Argentijnse wereldster Mario Kempes en de Duitser Rainer Bonhof, naast coach Alfredo Di Stefano.
De toeschouwers bleven de hele avond op hun honger zitten. Het was een oervervelend gedoe op het veld en geen van beide ploegen leek bereid onbevangen ten aanval te trekken. Na 120 minuten geeuwen bleef het 0-0 en ook in de strafschoppenserie beterde het er niet op. Topvedetten Kempes voor Valencia en Brady voor Arsenal misten hun elfmeter. De eerste reeks bleef gelijk op 4-4 en toen miste Graham Rix voor Arsenal en pakten de Spanjaarden de beker.
10/05/1995: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Parc des Princes Parijs: Arsenal – Real Zaragoza
De weg naar de finale liep voor titelhouder Arsenal via Omonia Nicosia, Brondby, Auxerre en Sampdoria Genua. Tegenstander Real Zaragoza rekende af met het Roemeense Gloria Bistrita, het Slovaakse Tratan Presov, Feyenoord en Chelsea.
43.000 toeschouwers in Parijs zagen volgend elftal voor Arsenal, onder leiding van de Schot Stewart Houston, aan de wedstrijd beginnen: David Seaman, Lee Dixon, Tony Adams, Andy Linighan, Nigel Winterburn, Ray Parlour, Martin Keown, Paul Merson, Stefan Schwarz, Ian Wright en John Hartson. De scheidsrechter was de Italiaan Piero Ceccarini.
Real Zaragoza, nog steeds eerder verrassend in finale na een knap parcours, kwam op voorsprong in minuut 67. John Hartson maakte gelijk en we kregen verlengingen. De harten van al wat Arsenal gezind was werden gebroken 1 minuut voor een nieuwe strafschoppenserie toen ene Nayim het laken naar Spaanse kant trok. En zo kon ook Arsenal, na Parma een jaar eerder, de titel in deze Europacup niet verlengen.
17/05/2006: finale Champions League, Stade de France Parijs: Barcelona – Arsenal
Vijf Engelse teams namen deel aan deze editie van de Champions League, de veertiende in de reeks, maar deze editie betekende ook meteen 50 jaar Europees voetbal. Naast Arsenal deden ook Chelsea, Manchester United, Liverpool en Everton mee.
Arsenal won zijn groepsfase met overwicht. De Gunners wonnen 5 van de 6 wedstrijden tegen FC Thun uit Zwitserland, Sparta Praag en Ajax. FC Barcelona deed het even goed in een groep met Werder Bremen, Panathinaikos en Udinese.
In de 1/8e finales versloeg Barcelona Chelsea en Arsenal kreeg Real Madrid voor de voeten. Thierry Henry scoorde in Bernabeu en dat was meteen het enige doelpunt uit de dubbele confrontatie.
Opnieuw interessante duels in de kwartfinale waarin Arsenal Juventus uitschakelde en Barcelona sterker was dan Benfica.
Beide latere finalisten scoorden in de halve finale slechts 1 keer en en hielden de eigen netten schoon. Voor tegenstrevers Villarreal (Arsenal) en AC Milan (Barcelona) was het tornooi ten einde.
De Noorse scheidsrechter Terje Hauge had voor Arsenal volgende namen op zijn formulier staan: Jens Lehmann, Emmanuel Eboue, Kolo Touré, Sol Campbell, Ashley Cole, Robert Pires, Gilberto Silva, Cesc Fabregas, Alexander Hleb, Freddy Ljungberg en Thierry Henry. Op de bank zaten onder meer reserve doelman Manuel Almunia, Robin Van Persie en Dennis Bergkamp.
Barcelona begon eraan met Victor Valdes, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Edmilson, Deco, Van Bommel, Giuly, Eto’o en Ronaldinho.
Arsène Wenger stond als manager tegenover Frank Rijkaard.
De Gunners begonnen uitstekend aan de wedstrijd met enkele kansen maar na een goed kwartier werd het al wat Arsenal was zwart voor de ogen. Een doorgebroken Eto’o werd bij de voet gegrepen door Jens Lehmann, de gevolgde Giuly scoorde nog wel, maar referee Hauge had al gefloten. Lehmann kreeg een rode kaart en de vrije trap voor Barcelona leverde niets op. Robert Pires werd opgeofferd voor reservedoelman Manuel Almunia.
Met 10 man kwam Arsenal toch op voorsprong toen Eboue een vrije trap rechts voor doel afdwong en het inzenden van Thierry Henry door Sol Campbell binnengekopt werd. Het was een verdiende voorsprong voor de Londenaars en zo bleef het ook tot minder dan een kwartier voor tijd toen Eto’o gelijk maakte en de ingevallen Juliano Belletti vijf minuten later een tweede doelpunt voor de blaugrana kon maken. Al bij al een pijnlijke nederlaag voor Arsenal in deze jubileumeditie van de Europacup I.
Het was ook de laatste Europese finale voor de Gunners.
We vervolgen onze wandeling langs “memory lane” met een terugkeer naar de Europese finales waarin Arsenal het niet haalde.
14/05/1980: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Heizelstadion Brussel: Valencia - Arsenal
De Gunners hadden de finale bereikt door volgende teams uit te schakelen: Fenerbahçe, FC Magdeburg, IFK Göteborg en tenslotte Juventus. De tegenstander in de finale was Valencia, dat zich de betere had getoond van achtereenvolgens Boldklubben 1903, Glasgow Rangers, Barcelona en Nantes.
In een zonnig en met 40.000 toeschouwers gevuld Heizelstadion was het de Tsjechische scheidsrechter Vojtech Christov die de wedstrijd op gang floot. Manager Terry Neil had volgende spelers op het scheidsrechtersblad ingevuld: Pat Jennings, Pat Rice, Sammy Nelson, David O’Leary, Willie Young, Graham Rix, Brian Talbot, David Price, Liam Brady, Alan Sunderland en Frank Stapleton.
Bij Valencia vermelden we uiteraard de Argentijnse wereldster Mario Kempes en de Duitser Rainer Bonhof, naast coach Alfredo Di Stefano.
De toeschouwers bleven de hele avond op hun honger zitten. Het was een oervervelend gedoe op het veld en geen van beide ploegen leek bereid onbevangen ten aanval te trekken. Na 120 minuten geeuwen bleef het 0-0 en ook in de strafschoppenserie beterde het er niet op. Topvedetten Kempes voor Valencia en Brady voor Arsenal misten hun elfmeter. De eerste reeks bleef gelijk op 4-4 en toen miste Graham Rix voor Arsenal en pakten de Spanjaarden de beker.
10/05/1995: finale Europabeker voor Bekerwinnaars, Parc des Princes Parijs: Arsenal – Real Zaragoza
De weg naar de finale liep voor titelhouder Arsenal via Omonia Nicosia, Brondby, Auxerre en Sampdoria Genua. Tegenstander Real Zaragoza rekende af met het Roemeense Gloria Bistrita, het Slovaakse Tratan Presov, Feyenoord en Chelsea.
43.000 toeschouwers in Parijs zagen volgend elftal voor Arsenal, onder leiding van de Schot Stewart Houston, aan de wedstrijd beginnen: David Seaman, Lee Dixon, Tony Adams, Andy Linighan, Nigel Winterburn, Ray Parlour, Martin Keown, Paul Merson, Stefan Schwarz, Ian Wright en John Hartson. De scheidsrechter was de Italiaan Piero Ceccarini.
Real Zaragoza, nog steeds eerder verrassend in finale na een knap parcours, kwam op voorsprong in minuut 67. John Hartson maakte gelijk en we kregen verlengingen. De harten van al wat Arsenal gezind was werden gebroken 1 minuut voor een nieuwe strafschoppenserie toen ene Nayim het laken naar Spaanse kant trok. En zo kon ook Arsenal, na Parma een jaar eerder, de titel in deze Europacup niet verlengen.
17/05/2006: finale Champions League, Stade de France Parijs: Barcelona – Arsenal
Vijf Engelse teams namen deel aan deze editie van de Champions League, de veertiende in de reeks, maar deze editie betekende ook meteen 50 jaar Europees voetbal. Naast Arsenal deden ook Chelsea, Manchester United, Liverpool en Everton mee.
Arsenal won zijn groepsfase met overwicht. De Gunners wonnen 5 van de 6 wedstrijden tegen FC Thun uit Zwitserland, Sparta Praag en Ajax. FC Barcelona deed het even goed in een groep met Werder Bremen, Panathinaikos en Udinese.
In de 1/8e finales versloeg Barcelona Chelsea en Arsenal kreeg Real Madrid voor de voeten. Thierry Henry scoorde in Bernabeu en dat was meteen het enige doelpunt uit de dubbele confrontatie.
Opnieuw interessante duels in de kwartfinale waarin Arsenal Juventus uitschakelde en Barcelona sterker was dan Benfica.
Beide latere finalisten scoorden in de halve finale slechts 1 keer en en hielden de eigen netten schoon. Voor tegenstrevers Villarreal (Arsenal) en AC Milan (Barcelona) was het tornooi ten einde.
De Noorse scheidsrechter Terje Hauge had voor Arsenal volgende namen op zijn formulier staan: Jens Lehmann, Emmanuel Eboue, Kolo Touré, Sol Campbell, Ashley Cole, Robert Pires, Gilberto Silva, Cesc Fabregas, Alexander Hleb, Freddy Ljungberg en Thierry Henry. Op de bank zaten onder meer reserve doelman Manuel Almunia, Robin Van Persie en Dennis Bergkamp.
Barcelona begon eraan met Victor Valdes, Marquez, Puyol, Van Bronckhorst, Edmilson, Deco, Van Bommel, Giuly, Eto’o en Ronaldinho.
Arsène Wenger stond als manager tegenover Frank Rijkaard.
De Gunners begonnen uitstekend aan de wedstrijd met enkele kansen maar na een goed kwartier werd het al wat Arsenal was zwart voor de ogen. Een doorgebroken Eto’o werd bij de voet gegrepen door Jens Lehmann, de gevolgde Giuly scoorde nog wel, maar referee Hauge had al gefloten. Lehmann kreeg een rode kaart en de vrije trap voor Barcelona leverde niets op. Robert Pires werd opgeofferd voor reservedoelman Manuel Almunia.
Met 10 man kwam Arsenal toch op voorsprong toen Eboue een vrije trap rechts voor doel afdwong en het inzenden van Thierry Henry door Sol Campbell binnengekopt werd. Het was een verdiende voorsprong voor de Londenaars en zo bleef het ook tot minder dan een kwartier voor tijd toen Eto’o gelijk maakte en de ingevallen Juliano Belletti vijf minuten later een tweede doelpunt voor de blaugrana kon maken. Al bij al een pijnlijke nederlaag voor Arsenal in deze jubileumeditie van de Europacup I.
Het was ook de laatste Europese finale voor de Gunners.
EUROPESE FINALE 13 JAAR NA PARIJS
Door Marcel Bogaerts
De interessante perspectieven, geboden na de 3-1 overwinning uit de heenwedstrijd tegen Valencia, werden in de return in Mestalla niet alleen omgezet in de kwalificatie voor de finale. De Gunners trokken ook in Spanje het laken naar zich toe met een klinkende overwinning.
Valencia startte alweer als een wervelwind, net als in Londen. En ook nu weer scoorden ze snel, via Kevin Gameiro. Arsenal had het, evenals in Londen, ook nu weer knap lastig in het openingskwartier. Maar vanaf dan kregen de Londenaars vat op de wedstrijd en wonnen uiteindelijk, met dank aan ons spitsenduo, met een duidelijke 2-4.
Je zou dan minstens iets meer nuance verwachten in de, het is al meerdere malen hier gezegd, onredelijke en onrealistische kritiek op Unai Emery, maar niets was minder waar. De Spanjaard roteerde voor de slotwedstrijd van de competitie en kreeg meteen weer de wind van voren. Het is ook nooit goed. Niet roteren deugt niet, wel roteren is onbegrijpelijk. De spelers zitten echter op dezelfde lijn van hun sportieve baas, en wonnen op Turf Moor, in de slotwedstrijd van de competitie, met 1-3.
En zo eindigt Arsenal op de vijfde plaats in deze voetbaljaargang. Zeker kon het in heel wat wedstrijden beter, veel beter zelfs, maar wie dat zegt beseft zelf wel dat er op dat vlak geen nieuws onder de zon is. En we gaan niet opnieuw op dezelfde spijker kloppen en de cijfers erbij halen. Iedereen kan lezen. Arsenal heeft betere resultaten dan het vorige seizoen, op alle vlakken. Het is niet iedere club die afscheid neemt van een lang in dienst zijnde manager gegeven.
Uiteraard kan Unai Emery op 29 mei in Baku nog meer doen om mensen voor zich te winnen. We krijgen een Londens derby in Azerbaijan en logistiek is dat natuurlijk waanzinnig. Ook waanzinnig is de povere allocatie van 6000 tickets aan elke finalist. Maar het is niet anders.
In de aanloop naar de finale keren we even terug naar de Europese finales die de Gunners reeds speelden. De dubbele eindstrijd om de Europabeker voor Jaarbeurssteden, gewonnen door Arsenal in 1970 tegen Anderlecht, is in deze rubriek reeds uitgebreid belicht. Vandaag is Kopenhagen onze bestemming.
Op 4 mei 1994, in het Parken Stadion, keek Arsenal het Italiaanse Parma in de ogen, in de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars. Parma was titelverdediger, want ze hadden de trofee een jaar eerder in Wembley veroverd na een eerder eenvoudige overwinning op het toen erg verrassende Antwerp, dat onder trainer Walter Meeuws er een onvergetelijk seizoen had opzitten.
Parma bezat een erg sterk elftal, met verscheidene internationals in hun rangen. We noemen slechts de Zweed Thomas Brolin, de Colombiaan Faustino Asprilla en de ook in Engeland zeer gewaardeerde Gianfranco Zola.
Arsenal, onder leiding van George Graham, moest aan de finale beginnen zonder de geschorste topschutter Ian Wright en de geblesseerde Martin Keown. De samenstelling van de Gunners voor de finale luidde: in doel David Seaman en de achterste lijn werd gevormd door Nigel Winterburn, Lee Dixon, Tony Adams en Steve Bould. Paul Davis, Steve Morrow en Ian Selley liepen centraal, Paul Merson en Kevin Campbell fungeerden op de vleugels en Alan Smith was de diepe spits. In theorie een 4-3-3, zo werd het toch aangegeven, maar Arsenal zag het grootste gedeelte van de wedstrijd sterren want de drie eerder genoemde vedetten bij Parma geselden voortdurend de defensie van de Gunners. Het was dan ook zeer verrassend dat Arsenal op voorsprong kwam. Een slecht ontzetten van Parma kwam bij Alan Smith, die niet aarzelde en uithaalde. Via de paal werd het one-nil tot he Arsenal en dat bleven de Londense fans maar zingen tot het eindsignaal van de Tsjechische scheidsrechter Vaclav Krondl. Arsenal had zijn tweede en voorlopig laatste Europese trofee vast.
In een volgende bijdrage komen we terug op de verloren Europese finales.
In afwachting verwijzen we opnieuw, en niet voor de laatste keer, naar onze samenkomst in ons clublokaal Café Paradox, Dieststesteenweg 109, Leuven (Kessel-Lo) op een zeer korte wandelafstand van de achteruitgang van het treinstation. Op de dag van de finale van de Europa League is elke Gooner welkom om samen met Arsenal Belgium de finale te beleven en voorzien van spijs en drank de overwinning van Arsenal (hopelijk toch) te vieren. Het zal de moeite zijn!
De interessante perspectieven, geboden na de 3-1 overwinning uit de heenwedstrijd tegen Valencia, werden in de return in Mestalla niet alleen omgezet in de kwalificatie voor de finale. De Gunners trokken ook in Spanje het laken naar zich toe met een klinkende overwinning.
Valencia startte alweer als een wervelwind, net als in Londen. En ook nu weer scoorden ze snel, via Kevin Gameiro. Arsenal had het, evenals in Londen, ook nu weer knap lastig in het openingskwartier. Maar vanaf dan kregen de Londenaars vat op de wedstrijd en wonnen uiteindelijk, met dank aan ons spitsenduo, met een duidelijke 2-4.
Je zou dan minstens iets meer nuance verwachten in de, het is al meerdere malen hier gezegd, onredelijke en onrealistische kritiek op Unai Emery, maar niets was minder waar. De Spanjaard roteerde voor de slotwedstrijd van de competitie en kreeg meteen weer de wind van voren. Het is ook nooit goed. Niet roteren deugt niet, wel roteren is onbegrijpelijk. De spelers zitten echter op dezelfde lijn van hun sportieve baas, en wonnen op Turf Moor, in de slotwedstrijd van de competitie, met 1-3.
En zo eindigt Arsenal op de vijfde plaats in deze voetbaljaargang. Zeker kon het in heel wat wedstrijden beter, veel beter zelfs, maar wie dat zegt beseft zelf wel dat er op dat vlak geen nieuws onder de zon is. En we gaan niet opnieuw op dezelfde spijker kloppen en de cijfers erbij halen. Iedereen kan lezen. Arsenal heeft betere resultaten dan het vorige seizoen, op alle vlakken. Het is niet iedere club die afscheid neemt van een lang in dienst zijnde manager gegeven.
Uiteraard kan Unai Emery op 29 mei in Baku nog meer doen om mensen voor zich te winnen. We krijgen een Londens derby in Azerbaijan en logistiek is dat natuurlijk waanzinnig. Ook waanzinnig is de povere allocatie van 6000 tickets aan elke finalist. Maar het is niet anders.
In de aanloop naar de finale keren we even terug naar de Europese finales die de Gunners reeds speelden. De dubbele eindstrijd om de Europabeker voor Jaarbeurssteden, gewonnen door Arsenal in 1970 tegen Anderlecht, is in deze rubriek reeds uitgebreid belicht. Vandaag is Kopenhagen onze bestemming.
Op 4 mei 1994, in het Parken Stadion, keek Arsenal het Italiaanse Parma in de ogen, in de finale om de Europabeker voor Bekerwinnaars. Parma was titelverdediger, want ze hadden de trofee een jaar eerder in Wembley veroverd na een eerder eenvoudige overwinning op het toen erg verrassende Antwerp, dat onder trainer Walter Meeuws er een onvergetelijk seizoen had opzitten.
Parma bezat een erg sterk elftal, met verscheidene internationals in hun rangen. We noemen slechts de Zweed Thomas Brolin, de Colombiaan Faustino Asprilla en de ook in Engeland zeer gewaardeerde Gianfranco Zola.
Arsenal, onder leiding van George Graham, moest aan de finale beginnen zonder de geschorste topschutter Ian Wright en de geblesseerde Martin Keown. De samenstelling van de Gunners voor de finale luidde: in doel David Seaman en de achterste lijn werd gevormd door Nigel Winterburn, Lee Dixon, Tony Adams en Steve Bould. Paul Davis, Steve Morrow en Ian Selley liepen centraal, Paul Merson en Kevin Campbell fungeerden op de vleugels en Alan Smith was de diepe spits. In theorie een 4-3-3, zo werd het toch aangegeven, maar Arsenal zag het grootste gedeelte van de wedstrijd sterren want de drie eerder genoemde vedetten bij Parma geselden voortdurend de defensie van de Gunners. Het was dan ook zeer verrassend dat Arsenal op voorsprong kwam. Een slecht ontzetten van Parma kwam bij Alan Smith, die niet aarzelde en uithaalde. Via de paal werd het one-nil tot he Arsenal en dat bleven de Londense fans maar zingen tot het eindsignaal van de Tsjechische scheidsrechter Vaclav Krondl. Arsenal had zijn tweede en voorlopig laatste Europese trofee vast.
In een volgende bijdrage komen we terug op de verloren Europese finales.
In afwachting verwijzen we opnieuw, en niet voor de laatste keer, naar onze samenkomst in ons clublokaal Café Paradox, Dieststesteenweg 109, Leuven (Kessel-Lo) op een zeer korte wandelafstand van de achteruitgang van het treinstation. Op de dag van de finale van de Europa League is elke Gooner welkom om samen met Arsenal Belgium de finale te beleven en voorzien van spijs en drank de overwinning van Arsenal (hopelijk toch) te vieren. Het zal de moeite zijn!
GEDEUKT PREMIER LEAGUE BLAZOEN NIET OPGEPOETST
Door Marcel Bogaerts
Zelfs de meest optimistische en geduldige Gooner (en die laatste variëteit wordt helaas steeds zeldzamer) heeft nu grote moeite om de desillusie door te slikken. Maar laat ons eerlijk zijn. Ontgoocheling overheerst nu net niet omdat het niet gelukt is een Champions League plaats in competitie bij elkaar te spelen.
Voor aanvang van deze voetbaljaargang leek iedereen het erover eens dat een verdere achteruitgang moest worden vermeden en dat Unai Emery minstens twee seizoenen tijd moest worden gegund om een nieuw Arsenal op de voetbalwereld los te laten. Dat het merendeel van de fans deze van geduld en begrip getuigende instelling heel snel vergeten zijn toont misschien aan dat na bestuur, trainer en spelers ook de fanbase wel eens voor de spiegel mag gaan staan.
De ontgoocheling komt er vooral omdat de gelegenheid op een via de competitie nieuwe intrede in het kampioenenbal, ondanks een haalbare run-in, zo onthutsend pijnlijk verprutst werd. De ene na de andere middenmoter toonde ongenadig aan dat de Gunners eigenlijk eerder in die regionen van het klassement thuishoren dan in het allerhoogste segment van de rangschikking, waar de prijzen uitgedeeld worden.
Het is een vaststelling en absoluut geen verwijt. De leiding van de club heeft hierin het laatste woord en zal zich ongetwijfeld tijdens meerdere vergaderingen hierover bezinnen. Indien echter, en we herhalen het voor de zoveelste keer, de balans en de operationele winsten een prominenter plaats op de agenda innemen dan de sportieve verwezenlijkingen, zal er op dat laatste vlak weinig tot niets veranderen.
Zelfs de meest optimistische en geduldige Gooner (en die laatste variëteit wordt helaas steeds zeldzamer) heeft nu grote moeite om de desillusie door te slikken. Maar laat ons eerlijk zijn. Ontgoocheling overheerst nu net niet omdat het niet gelukt is een Champions League plaats in competitie bij elkaar te spelen.
Voor aanvang van deze voetbaljaargang leek iedereen het erover eens dat een verdere achteruitgang moest worden vermeden en dat Unai Emery minstens twee seizoenen tijd moest worden gegund om een nieuw Arsenal op de voetbalwereld los te laten. Dat het merendeel van de fans deze van geduld en begrip getuigende instelling heel snel vergeten zijn toont misschien aan dat na bestuur, trainer en spelers ook de fanbase wel eens voor de spiegel mag gaan staan.
De ontgoocheling komt er vooral omdat de gelegenheid op een via de competitie nieuwe intrede in het kampioenenbal, ondanks een haalbare run-in, zo onthutsend pijnlijk verprutst werd. De ene na de andere middenmoter toonde ongenadig aan dat de Gunners eigenlijk eerder in die regionen van het klassement thuishoren dan in het allerhoogste segment van de rangschikking, waar de prijzen uitgedeeld worden.
Het is een vaststelling en absoluut geen verwijt. De leiding van de club heeft hierin het laatste woord en zal zich ongetwijfeld tijdens meerdere vergaderingen hierover bezinnen. Indien echter, en we herhalen het voor de zoveelste keer, de balans en de operationele winsten een prominenter plaats op de agenda innemen dan de sportieve verwezenlijkingen, zal er op dat laatste vlak weinig tot niets veranderen.
Donderdag 09/05/2019, 21u00, Mestalla: Europa League terugwedstrijd 1/2e finale: Valencia - Arsenal
Om het seizoen in schoonheid te eindigen is er gelukkig nog een kans. De 3-1 zege in de heenwedstrijd van de halve finale om de Europa League biedt perspectieven. Kunnen de Gunners, in de heksenketel die Mestalla ongetwijfeld wordt, het hoofd koel houden? De defensie, al enkele seizoenen het grote probleem van de Gunners (wat wordt die ook al fel verguisde Per Mertesacker toch gemist) zal onder grote druk komen en alle zeilen moeten bijzetten. Want dat we her en der lezen dat dit Valencia toch niet overschat moet worden is een stelling die van weinig realiteitszin getuigt. Wat wel geëist wordt is dat alle neuzen in dezelfde richting wijzen, die van de kwalificatie voor de Europese finale.
Om het seizoen in schoonheid te eindigen is er gelukkig nog een kans. De 3-1 zege in de heenwedstrijd van de halve finale om de Europa League biedt perspectieven. Kunnen de Gunners, in de heksenketel die Mestalla ongetwijfeld wordt, het hoofd koel houden? De defensie, al enkele seizoenen het grote probleem van de Gunners (wat wordt die ook al fel verguisde Per Mertesacker toch gemist) zal onder grote druk komen en alle zeilen moeten bijzetten. Want dat we her en der lezen dat dit Valencia toch niet overschat moet worden is een stelling die van weinig realiteitszin getuigt. Wat wel geëist wordt is dat alle neuzen in dezelfde richting wijzen, die van de kwalificatie voor de Europese finale.
Zondag 12/05/2019, 15u00, Turf Moor, Premier League matchweek 38: Burnley – Arsenal
Het is enkel omwille van volledigheid dat we dit afsluitende duel van de competitie nog even vermelden. Voor alle supporters (ook die van Burnley) die afzakken naar Turf Moor is het absoluut te hopen dat beide ploegen er nog een aangename wedstrijd van willen maken, een zondag namiddagje uit in het stadion in een ontspannen sfeer. Het zou voor veel goodwill bij de fans zorgen indien zowel Sean Dyche als Unai Emery de gelegenheid zouden gebruiken om wat jongeren ervaring te laten opdoen op het hoogste vlak. Of ze dat gaan doen is nog maar zeer de vraag, want wedstrijdpunten betekenen geld en voor geld danst de beer. Op dat vlak, uit financieel oogpunt dus, hebben de bazen op het Emirates het alvast goed voor elkaar.
Het is enkel omwille van volledigheid dat we dit afsluitende duel van de competitie nog even vermelden. Voor alle supporters (ook die van Burnley) die afzakken naar Turf Moor is het absoluut te hopen dat beide ploegen er nog een aangename wedstrijd van willen maken, een zondag namiddagje uit in het stadion in een ontspannen sfeer. Het zou voor veel goodwill bij de fans zorgen indien zowel Sean Dyche als Unai Emery de gelegenheid zouden gebruiken om wat jongeren ervaring te laten opdoen op het hoogste vlak. Of ze dat gaan doen is nog maar zeer de vraag, want wedstrijdpunten betekenen geld en voor geld danst de beer. Op dat vlak, uit financieel oogpunt dus, hebben de bazen op het Emirates het alvast goed voor elkaar.
LIVE IN LONDEN, EUROPESE FINALE IN ZICHT EN LAATSTE LOODJES IN DE LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Als niet Britse supporter een midweek wedstrijd in het Emirates bijwonen is geen evidentie, al gaat het dan om een halve finale tegen een aantrekkelijke tegenstrever als Valencia. Toch kregen we acht aanvragen voor een ticket binnen, en met in het achterhoofd de onbegrijpelijk lage belangstelling voor competitiewedstrijden in het weekend mag dit aantal een succes genoemd worden. Enkele leden, met rijke ervaring ter zake, kozen voor de wagen richting Londen, enkele mensen met beroepsverplichtingen zowel donderdag- als vrijdagochtend (chapeau daarvoor!) kozen het vliegtuig en ondergetekende en kompaan hadden, wegens hun statuut van gepensioneerde supporter, de tijd aan hun zijde en konden het zich veroorloven het goedkopere alternatief van de Flixbus te kiezen.
Daarvoor moesten we op woensdag 1 mei present zijn aan het station van Brussel-Zuid. De bus vertrok stipt op het aangegeven uur 13u55 en ondanks de controles aan de shuttle te Calais, die steeds meer en meer tijd vragen, arriveerde de groene mastodont om goed 20 uur Engelse tijd aan Victoria Station en dat was ruim een kwartier eerder dan voorzien. Prima werk dus van deze maatschappij en in minder dan geen tijd hadden we de rugzakken in ons budget hotelletje in de buurt en konden we aan tafel in de St. George’s Tavern.
Op wedstrijddag waren we om zeven uur uit de veren en na een eenvoudig ontbijt bezochten we eerst het Science Museum aan Exhibition Road, één van die interessante musea in Londen die gratis toegang aanbieden (al werd er wel nogal nadrukkelijk gesuggereerd dat een “donation” welkom was).
Onze Oyster Card (in Londen toch wel onmisbaar) werd opnieuw gebruikt om naar Chinatown te gaan en de lunch te gebruiken in één van die Chinese restaurants die voor een democratisch bedrag een “all you can eat” buffet aanbieden. Na nog wat rondstruinen in het West End wezen de neuzen –het bloed kruipt waar het niet gaan kan- algauw richting Noord-Londen, ook al omdat de tickets voor de wedstrijd nog afgehaald moesten worden.
Ondertussen was het vervelend beginnen regenen, maar een Arsenal supporter met kleinkinderen kan zich altijd wel onledig houden met enkele cadeautjes uit te zoeken in The Armoury. Na dat shoppen, met een iets legere portemonnee, werden door de overige leden de afspraken ter plaatse om de tickets te verdelen vlot gerespecteerd, waarvoor beste dank uiteraard.
Een half uur voor de wedstrijd zaten we op onze plaats en na een lichtshow met de schijnwerpers konden beide elftallen, onder leiding van de Franse referee Clement Turpin, de mat betreden. De tribunes waren ondertussen mooi rood en wit gekleurd met tienduizenden plastic zakjes die op de stoeltjes klaar lagen. Een nachtmerrie voor het milieu, al vroeg de bedrukking op de zakjes om ze steeds weer opnieuw te gebruiken.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien. Vanuit de tribunes (we hadden trouwens mooie plaatsen gekregen in de laterale East Stand) hebben we natuurlijk ook gezien hoe na een desastreus openingskwartier een nieuwe horrorshow dreigde, maar nadien hebben we toch net een andere wedstrijd gezien dan sommige commentaren op onze sociale media het doen uitschijnen. Maar dat dergelijke, laat ons het maar uitlatingen van ontgoocheling in het moment zelf noemen, met een grote schep zout moeten worden genomen is net één van die eigenschappen van wedstrijdbeleving via het toetsenbord.
Als waarnemers ter plaatse zagen we een team dat er de schouders onderzette, dat, alle onvolkomenheden en beperkingen ten spijt, de handen in elkaar sloeg en met man en macht de scheve situatie wilde keren. Zonder één enkele speler die er de kantjes afliep, dit terzijde. De 2-1 voorsprong aan de rust mocht dan ook terecht genoemd worden. Toen dan in de tweede helft kansen gemist werden en het leek alsof Arsenal met slechts één doelpunt voorsprong en een goal tegen naar Spanje zou moeten was er die dekselse Pierre-Emerick Aubameyang die iedereen op de banken kreeg met de 3-1. De finale in het verre Baku is in zicht, maar de spelers weten ook dat de terugwedstrijd in Mestalla nog een hachelijke onderneming wordt. Want Valencia is echt wel een goede ploeg.
Net op het middaguur de volgende dag vertrok de bus van Victoria Station richting Brussel, en we waren op een behoorlijk uur thuis. Zo is naar het voetbal gaan gewoon heel erg leuk.
Voor de terugwedstrijd in Valencia wacht Arsenal eerst nog de volgende opdracht in competitie.
Zondag 05/05/2019 16u30 Emirates, Premier League matchweek 37: Arsenal – Brighton
Het wordt opnieuw een opdracht vol wolfijzers en schietgeweren om het met een afgezaagd cliché te zeggen. Brighton and Hove Albion heeft op plaats 17 in de rangschikking een bonus van vier punten op de eerste degradatieplaats die ingenomen wordt door Cardiff City. Met een beter doelsaldo van 14 eenheden lijken The Seagulls relatief veilig, maar wiskundig zeker is een verlengd verblijf in de Premier League niet en die zekerheid kan wel verworven worden mits puntenoogst bij Arsenal. Dat was ook het geval met Crystal Palace en we weten allemaal nog welke lelijke pad The Eagles ons in de korf zetten.
Nochtans is er voor Arsenal, ondanks de recente 3 op 15, nog hoop voor Champions League voetbal via de competitie. The Gunners hebben het wel niet meer in eigen hand en moeten rekenen op puntenverlies van Chelsea (dat thuis speelt tegen Watford) en eventueel ook Tottenham (bij Bournemouth). Uiteraard is dan de eerste voorwaarde dat men zich niet laat verrassen door Brighton. Vorig seizoen werd het 2-0. In een erg saaie wedstrijd scoorden Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust. Krijgt Unai Emery het via de competitie toch nog voor elkaar? De eerste helft van hopelijk een positief antwoord op die vraag hebben we zondagavond.
Referee van dienst is Anthony Taylor, die, ongelooflijk maar waar, reeds aan zijn zevende opdracht voor Arsenal zit in deze jaargang, na Cardiff uit, Watford thuis, Brighton uit, Chelsea thuis, Tottenham uit en Newcastle thuis. Taylor trok dit seizoen 1 rode kaart en dat was die (terechte) voor Lucas Torreira op Wembley tegen Tottenham.
De terugwedstrijd voor de Europa League in Spanje volgt op donderdagavond 9 mei. Come on you Gunners!
Als niet Britse supporter een midweek wedstrijd in het Emirates bijwonen is geen evidentie, al gaat het dan om een halve finale tegen een aantrekkelijke tegenstrever als Valencia. Toch kregen we acht aanvragen voor een ticket binnen, en met in het achterhoofd de onbegrijpelijk lage belangstelling voor competitiewedstrijden in het weekend mag dit aantal een succes genoemd worden. Enkele leden, met rijke ervaring ter zake, kozen voor de wagen richting Londen, enkele mensen met beroepsverplichtingen zowel donderdag- als vrijdagochtend (chapeau daarvoor!) kozen het vliegtuig en ondergetekende en kompaan hadden, wegens hun statuut van gepensioneerde supporter, de tijd aan hun zijde en konden het zich veroorloven het goedkopere alternatief van de Flixbus te kiezen.
Daarvoor moesten we op woensdag 1 mei present zijn aan het station van Brussel-Zuid. De bus vertrok stipt op het aangegeven uur 13u55 en ondanks de controles aan de shuttle te Calais, die steeds meer en meer tijd vragen, arriveerde de groene mastodont om goed 20 uur Engelse tijd aan Victoria Station en dat was ruim een kwartier eerder dan voorzien. Prima werk dus van deze maatschappij en in minder dan geen tijd hadden we de rugzakken in ons budget hotelletje in de buurt en konden we aan tafel in de St. George’s Tavern.
Op wedstrijddag waren we om zeven uur uit de veren en na een eenvoudig ontbijt bezochten we eerst het Science Museum aan Exhibition Road, één van die interessante musea in Londen die gratis toegang aanbieden (al werd er wel nogal nadrukkelijk gesuggereerd dat een “donation” welkom was).
Onze Oyster Card (in Londen toch wel onmisbaar) werd opnieuw gebruikt om naar Chinatown te gaan en de lunch te gebruiken in één van die Chinese restaurants die voor een democratisch bedrag een “all you can eat” buffet aanbieden. Na nog wat rondstruinen in het West End wezen de neuzen –het bloed kruipt waar het niet gaan kan- algauw richting Noord-Londen, ook al omdat de tickets voor de wedstrijd nog afgehaald moesten worden.
Ondertussen was het vervelend beginnen regenen, maar een Arsenal supporter met kleinkinderen kan zich altijd wel onledig houden met enkele cadeautjes uit te zoeken in The Armoury. Na dat shoppen, met een iets legere portemonnee, werden door de overige leden de afspraken ter plaatse om de tickets te verdelen vlot gerespecteerd, waarvoor beste dank uiteraard.
Een half uur voor de wedstrijd zaten we op onze plaats en na een lichtshow met de schijnwerpers konden beide elftallen, onder leiding van de Franse referee Clement Turpin, de mat betreden. De tribunes waren ondertussen mooi rood en wit gekleurd met tienduizenden plastic zakjes die op de stoeltjes klaar lagen. Een nachtmerrie voor het milieu, al vroeg de bedrukking op de zakjes om ze steeds weer opnieuw te gebruiken.
De wedstrijd zelf heeft iedereen wel gezien. Vanuit de tribunes (we hadden trouwens mooie plaatsen gekregen in de laterale East Stand) hebben we natuurlijk ook gezien hoe na een desastreus openingskwartier een nieuwe horrorshow dreigde, maar nadien hebben we toch net een andere wedstrijd gezien dan sommige commentaren op onze sociale media het doen uitschijnen. Maar dat dergelijke, laat ons het maar uitlatingen van ontgoocheling in het moment zelf noemen, met een grote schep zout moeten worden genomen is net één van die eigenschappen van wedstrijdbeleving via het toetsenbord.
Als waarnemers ter plaatse zagen we een team dat er de schouders onderzette, dat, alle onvolkomenheden en beperkingen ten spijt, de handen in elkaar sloeg en met man en macht de scheve situatie wilde keren. Zonder één enkele speler die er de kantjes afliep, dit terzijde. De 2-1 voorsprong aan de rust mocht dan ook terecht genoemd worden. Toen dan in de tweede helft kansen gemist werden en het leek alsof Arsenal met slechts één doelpunt voorsprong en een goal tegen naar Spanje zou moeten was er die dekselse Pierre-Emerick Aubameyang die iedereen op de banken kreeg met de 3-1. De finale in het verre Baku is in zicht, maar de spelers weten ook dat de terugwedstrijd in Mestalla nog een hachelijke onderneming wordt. Want Valencia is echt wel een goede ploeg.
Net op het middaguur de volgende dag vertrok de bus van Victoria Station richting Brussel, en we waren op een behoorlijk uur thuis. Zo is naar het voetbal gaan gewoon heel erg leuk.
Voor de terugwedstrijd in Valencia wacht Arsenal eerst nog de volgende opdracht in competitie.
Zondag 05/05/2019 16u30 Emirates, Premier League matchweek 37: Arsenal – Brighton
Het wordt opnieuw een opdracht vol wolfijzers en schietgeweren om het met een afgezaagd cliché te zeggen. Brighton and Hove Albion heeft op plaats 17 in de rangschikking een bonus van vier punten op de eerste degradatieplaats die ingenomen wordt door Cardiff City. Met een beter doelsaldo van 14 eenheden lijken The Seagulls relatief veilig, maar wiskundig zeker is een verlengd verblijf in de Premier League niet en die zekerheid kan wel verworven worden mits puntenoogst bij Arsenal. Dat was ook het geval met Crystal Palace en we weten allemaal nog welke lelijke pad The Eagles ons in de korf zetten.
Nochtans is er voor Arsenal, ondanks de recente 3 op 15, nog hoop voor Champions League voetbal via de competitie. The Gunners hebben het wel niet meer in eigen hand en moeten rekenen op puntenverlies van Chelsea (dat thuis speelt tegen Watford) en eventueel ook Tottenham (bij Bournemouth). Uiteraard is dan de eerste voorwaarde dat men zich niet laat verrassen door Brighton. Vorig seizoen werd het 2-0. In een erg saaie wedstrijd scoorden Nacho Monreal voor, en Alex Iwobi na de rust. Krijgt Unai Emery het via de competitie toch nog voor elkaar? De eerste helft van hopelijk een positief antwoord op die vraag hebben we zondagavond.
Referee van dienst is Anthony Taylor, die, ongelooflijk maar waar, reeds aan zijn zevende opdracht voor Arsenal zit in deze jaargang, na Cardiff uit, Watford thuis, Brighton uit, Chelsea thuis, Tottenham uit en Newcastle thuis. Taylor trok dit seizoen 1 rode kaart en dat was die (terechte) voor Lucas Torreira op Wembley tegen Tottenham.
De terugwedstrijd voor de Europa League in Spanje volgt op donderdagavond 9 mei. Come on you Gunners!
GEEN CHAMPIONS LEAGUE VIA COMPETITIE?
Door Marcel Bogaerts
Na opnieuw een wedstrijd met drie tegendoelpunten, een 0 op 9 (die als we eerlijk zijn ook een 0 op 15 had kunnen zijn) lijkt Arsenal, ondanks een haalbaar slotprogramma, de kwalificatie voor de Champions League via de competitie op wel een haast trieste, laat ons maar zeggen lachwekkende en zelfs laakbare manier te hebben weggeworpen. De 3-0 nederlaag bij Leicester wakkert de overvloed aan negativisme rond de club alleen maar aan, jammer genoeg ook bij onze eigen supportersclub. We gaan hier niet verder op ingaan en kijken meteen richting de volgende opdracht. Als er ook maar een schijntje van waarheid zit in de af en toe geponeerde stelling dat men absolute voorrang geeft aan het bereiken en ook winnen van de finale van de Europa League verwachten we in de volgende opdracht een Arsenal dat boven zichzelf uitgroeit en de puntjes op de i zet.
Donderdag 02/05/2019, 20u00 Emirates, 1/2e finale Europa League: Arsenal – Valencia
Valencia CF werd opgericht in 1919 in een bar in de stad. De eerste grote prijs die de vereniging wist te behalen was de Copa del Rey en die werd veroverd in 1941, dankzij winst in de finale tegen Espanyol Barcelona. In de competitie eindigde Valencia 3e en werd het jaar daarna zelfs kampioen. In het verdere verloop van de jaren 40 volgden nog twee titels en een Spaanse beker.
Het eerste Europese succes voor Valencia kwam er in de jaren 60, met twee overwinningen in de Europabeker voor Jaarbeurssteden, vooral dankzij de Braziliaan Waldo.
Met een sprong naar 1976 vermelden we uiteraard de legendarische Argentijn Mario Kempes. El Matador zorgde voor bekerwinst in 1979 en stond een jaar later mee op de Heizelgrasmat in de finale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen, jawel, Arsenal. In een uitermate vervelende partij die op niets anders dan 0-0 kon eindigen brachten strafschoppen de beslissing en ook daarin werd vooral gemist. Uiteindelijk trok Valencia aan het langste eind. Het jaar daarop won de club ook de Europese Supercup.
In 1986, met een enorme schuldenberg, volgde degradatie, maar Valencia wist na een jaar al terug te keren en Los Ches deden van dan af constant mee in de hogere regionen van de Primera Division. Toptrainers als Guus Hiddink, Luis Aragones en ook Claudio Ranieri hadden topspelers als Claudio Lopez, Romario, Ariel Ortega, Santiago Canizares, Jocelyn Angloma en de fijnbesnaarde Gaizka Mendieta onder hun hoede.
Het was echter de Argentijnse coach Hector Cuper die Valencia naar de finale van de Champions League loodste, tot twee keer toe zelfs. In 2000 was Real Madrid veel te sterk (3-0) maar een jaar later ging Valencia, tegen Bayern München, slechts na strafschoppen ten onder.
Valencia bleef zich echter roeren en na een geweldig seizoen pakten de Catalanen in 2004 drie prijzen: de landstitel, de Europese UEFA Cup en de Europese Supercup.
Wisselvalligheid was troef in de tien jaren die volgde, en we onthouden hieruit vooral dat trainer Ronald Koeman in 2008 wel nog eens de Spaanse beker wist te winnen, maar enkele dagen later ontslagen werd en plaats moest maken voor…. Unai Emery. Onze huidige coach bleef vier seizoenen op Mestalla en bracht zijn ploeg drie maal naar de Champions League, na telkens een derde plaats in de competitie.
Sinds 2014 is de Singaporese schatrijke zakenman Peter Lim eigenaar van de club.
In het huidige seizoen staat Valencia momenteel op de 6e plaats, en moet Barcelona, Atletico, Real, maar ook Getafe en Sevilla, die andere ex-club van Unai Emery, laten voorgaan in de stand.
Ze bereikten de halve finale van de Europa League via de kwalificaties van de Champions League. In groep H van dat tornooi eindigden ze derde na Juventus en Manchester United, en schakelden vervolgens in de Europa League uit: Celtic Glasgow, FK Krasnodar en Villarreal.
De huidige coach is de bijna 54-jarige Spanjaard Marcelino Garcia Toral en als Arsenal supporters zal onze aandacht wellicht vooral uitgaan naar onze ex-spelers Francis Coquelin en Gabriël Paulista. Andere namen die een belletje doen rinkelen zijn wellicht Parejo, Gaya, Kevin Gameiro, Ezequiel Garay, om als laatste de Russische international Denis Cheryshev te vermelden.
Het wordt een heel moeilijke, maar niet onmogelijke opdracht voor de Gunners. Ook Valencia leek met de recente 0-1 nederlaag tegen Eibar een snipperdag genomen te hebben, en een Europese halve finale mag wel eens een zinderende partij opleveren. Het kan ook een oervervelend tactisch steekspel worden, maar Arsenal moet er zorg voor dragen dat het niet nog meer krediet verliest bij de fans, die, zoals we weten, tot de meest ongeduldige en veeleisende ter wereld behoren.
Na opnieuw een wedstrijd met drie tegendoelpunten, een 0 op 9 (die als we eerlijk zijn ook een 0 op 15 had kunnen zijn) lijkt Arsenal, ondanks een haalbaar slotprogramma, de kwalificatie voor de Champions League via de competitie op wel een haast trieste, laat ons maar zeggen lachwekkende en zelfs laakbare manier te hebben weggeworpen. De 3-0 nederlaag bij Leicester wakkert de overvloed aan negativisme rond de club alleen maar aan, jammer genoeg ook bij onze eigen supportersclub. We gaan hier niet verder op ingaan en kijken meteen richting de volgende opdracht. Als er ook maar een schijntje van waarheid zit in de af en toe geponeerde stelling dat men absolute voorrang geeft aan het bereiken en ook winnen van de finale van de Europa League verwachten we in de volgende opdracht een Arsenal dat boven zichzelf uitgroeit en de puntjes op de i zet.
Donderdag 02/05/2019, 20u00 Emirates, 1/2e finale Europa League: Arsenal – Valencia
Valencia CF werd opgericht in 1919 in een bar in de stad. De eerste grote prijs die de vereniging wist te behalen was de Copa del Rey en die werd veroverd in 1941, dankzij winst in de finale tegen Espanyol Barcelona. In de competitie eindigde Valencia 3e en werd het jaar daarna zelfs kampioen. In het verdere verloop van de jaren 40 volgden nog twee titels en een Spaanse beker.
Het eerste Europese succes voor Valencia kwam er in de jaren 60, met twee overwinningen in de Europabeker voor Jaarbeurssteden, vooral dankzij de Braziliaan Waldo.
Met een sprong naar 1976 vermelden we uiteraard de legendarische Argentijn Mario Kempes. El Matador zorgde voor bekerwinst in 1979 en stond een jaar later mee op de Heizelgrasmat in de finale van de Europabeker voor Bekerwinnaars tegen, jawel, Arsenal. In een uitermate vervelende partij die op niets anders dan 0-0 kon eindigen brachten strafschoppen de beslissing en ook daarin werd vooral gemist. Uiteindelijk trok Valencia aan het langste eind. Het jaar daarop won de club ook de Europese Supercup.
In 1986, met een enorme schuldenberg, volgde degradatie, maar Valencia wist na een jaar al terug te keren en Los Ches deden van dan af constant mee in de hogere regionen van de Primera Division. Toptrainers als Guus Hiddink, Luis Aragones en ook Claudio Ranieri hadden topspelers als Claudio Lopez, Romario, Ariel Ortega, Santiago Canizares, Jocelyn Angloma en de fijnbesnaarde Gaizka Mendieta onder hun hoede.
Het was echter de Argentijnse coach Hector Cuper die Valencia naar de finale van de Champions League loodste, tot twee keer toe zelfs. In 2000 was Real Madrid veel te sterk (3-0) maar een jaar later ging Valencia, tegen Bayern München, slechts na strafschoppen ten onder.
Valencia bleef zich echter roeren en na een geweldig seizoen pakten de Catalanen in 2004 drie prijzen: de landstitel, de Europese UEFA Cup en de Europese Supercup.
Wisselvalligheid was troef in de tien jaren die volgde, en we onthouden hieruit vooral dat trainer Ronald Koeman in 2008 wel nog eens de Spaanse beker wist te winnen, maar enkele dagen later ontslagen werd en plaats moest maken voor…. Unai Emery. Onze huidige coach bleef vier seizoenen op Mestalla en bracht zijn ploeg drie maal naar de Champions League, na telkens een derde plaats in de competitie.
Sinds 2014 is de Singaporese schatrijke zakenman Peter Lim eigenaar van de club.
In het huidige seizoen staat Valencia momenteel op de 6e plaats, en moet Barcelona, Atletico, Real, maar ook Getafe en Sevilla, die andere ex-club van Unai Emery, laten voorgaan in de stand.
Ze bereikten de halve finale van de Europa League via de kwalificaties van de Champions League. In groep H van dat tornooi eindigden ze derde na Juventus en Manchester United, en schakelden vervolgens in de Europa League uit: Celtic Glasgow, FK Krasnodar en Villarreal.
De huidige coach is de bijna 54-jarige Spanjaard Marcelino Garcia Toral en als Arsenal supporters zal onze aandacht wellicht vooral uitgaan naar onze ex-spelers Francis Coquelin en Gabriël Paulista. Andere namen die een belletje doen rinkelen zijn wellicht Parejo, Gaya, Kevin Gameiro, Ezequiel Garay, om als laatste de Russische international Denis Cheryshev te vermelden.
Het wordt een heel moeilijke, maar niet onmogelijke opdracht voor de Gunners. Ook Valencia leek met de recente 0-1 nederlaag tegen Eibar een snipperdag genomen te hebben, en een Europese halve finale mag wel eens een zinderende partij opleveren. Het kan ook een oervervelend tactisch steekspel worden, maar Arsenal moet er zorg voor dragen dat het niet nog meer krediet verliest bij de fans, die, zoals we weten, tot de meest ongeduldige en veeleisende ter wereld behoren.
HORRORSHOW OP MOLINEUX
Door Marcel Bogaerts
Wat er gisteren in 75 minuten door de Gunners vertoond werd was niet zomaar afschuwelijk slecht. De onverteerbare cocktail van gebrek aan tempo, begeestering, alertheid en overduidelijke apathie is absoluut ontoelaatbaar en bewijst een totale desinteresse in de supporters die in hun ploeg wedstrijd na wedstrijd geld en tijd steken. Bovendien was men op het Emirates gewaarschuwd voor Wolverhampton. De Wolves hadden immers reeds in november getoond dat ze een prima ploeg vormen, uitstekend georganiseerd en met een absolute bereidheid de tegenstrever in balbezit onmiddellijk met enkele mensen hoog onder druk te zetten. Bij Arsenal bleek men dat vergeten of, veel erger nog, vond men dat totaal onbelangrijk. Het gevolg liet, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niets heel van Arsenal. De Gunners mochten in het aanvangskwartier meer dan 80% van de tijd de bal hebben maar de Wolves, die wel “werewolves” leken, sloegen toe zodra het kon. Op een goede twintig minuten tijd werden de Londenaars totaal overspeeld, versmacht en doodgeknepen door een enthousiaste thuisploeg. Voor men goed besefte wat er gebeurde keek Arsenal tegen een 2-0 achterstand aan en de derde treffer, in blessuretijd van de eerste helft, maakte de rest van de wedstrijd volkomen overbodig. De eerredder (en dat is wat deze wedstrijd betreft een volkomen misplaatste omschrijving) kwam een kwartier voor tijd op naam van Sokratis, die een hoekschop van Xhaka kon binnenkoppen.
Geeft Unai Emery, zoals hij bij Sevilla enkele keren deed, de Europa League absolute voorrang en krijgen zijn spelers de opdracht het in competitie “rustig” aan te doen? Dat zulks, indien correct, een foutieve en zeer gevaarlijke redenering is, willen blijkbaar alleen supporters geweten hebben. Aan voetbaltrainers, die op dat vlak wel een zeer vreemde kronkel in hun brein hebben, kan je die theorie niet kwijt. Doet Maurizio Sarri bij Chelsea net hetzelfde? Want het is zo te zien met Chelsea dat de Gunners de CL kwalificatie moeten uitvechten. Een gevecht dat Arsenal met de recente 0 op 6 niet meer in eigen handen heeft.
Dat wordt lastig tot zeer lastig nu bij de volgende speeldag een nieuwe verplaatsing naar een goede en stevige tegenstander op het programma staat.
Zondag 28/04/2019 12u00 King Power Stadium, Premier League matchweek 36: Leicester City – Arsenal
Na de Wolves wachten nu de Foxes, en met de instelling waarmee de Gunners tegenwoordig in competitie op het veld stappen moet deze verplaatsing met niet te veel vertrouwen tegemoet worden gezien.
Leicester City mag dan sinds de onverhoopte titel in 2016 wat aan kwaliteit ingeboet hebben met onder meer het vertrek van N’golo Kante en Riyad Mahrez, maar het is absoluut een stevig elftal dat samen met Watford, Wolverhampton en Everton de 7e plaats nog steeds in het vizier heeft. Niet toevallig tegenstrevers bij wie Arsenal zich keer op keer op verkijkt, de 0-1 overwinning op Vicarage Road was een uitzondering, waarschijnlijk vooral door de rode kaart voor Troy Deeney.
Iedere ploeg heeft nu 35 wedstrijden gespeeld en Leicester staat 10e met 48 punten en nog net een positief doelsaldo.
Afgelopen december wonnen The Foxes twee keer in vier dagen van Chelsea (0-1 aan The Bridge) en Manchester City (2-1 in eigen King Power Stadium).
De Franse coach Claude Puel werd in februari echter ontslagen en opgevolgd door niemand minder dan Brendan Rodgers, die de Schotse kampioen Celtic verliet voor het heropstarten van zijn carrière in de Premier League. De 46-jarige Noord-Ier tekende een contract tot juni 2022.
Onze landgenoot Youri Tielemans, sinds januari 2019 aan de slag in de East Midlands, doet het prima bij Leicester City. Wordt hij, die al enkele keren bij Arsenal genoemd werd, de kwelgeest van dienst? Of zal het Jaimie Vardy zijn, die ons al meer stokken in de wielen heeft gestoken?
Vorig seizoen won Leicester voor het eerst sedert lang nog eens op eigen veld van Arsenal. Aubameyang kon de openingstreffer van Iheanacho nog uitwissen, maar met een strafschop van Vardy en een goal in de slotfase van Riyad Mahrez hielden The Foxes de punten nog thuis.
Ook dit seizoen, in de confrontatie op het Emirates, maakte Leicester het de Gunners aanvankelijk nog lastig. Hector Bellerin maakte een own-goal en vlak voor rusten hing Mesut Özil, op aangeven van dezelfde Bellerin, de bordjes weer gelijk. Özil maakte er trouwens een masterclass van, één van zijn (te) weinige knappe prestaties dit seizoen. Even na het uur benutte Pierre-Emerick Aubameyang tot twee keer toe assists van opnieuw Bellerin en uitblinker Özil. Dat was voldoende voor de 3-1 zege.
Scheidsrechter Michael Oliver is aangeduid voor deze wedstrijd. Het is zijn derde opdracht voor de Gunners, na de 0-2 nederlaag tegen Manchester City op de openingsspeeldag en de 5-1 bolwassing op Anfield vlak voor de jaarwisseling.
Een goede generale repetitie voor de cruciale Europese thuiswedstrijd tegen Valencia zou alle Gooners een iets of wat geruster gemoed kunnen geven.
Wat er gisteren in 75 minuten door de Gunners vertoond werd was niet zomaar afschuwelijk slecht. De onverteerbare cocktail van gebrek aan tempo, begeestering, alertheid en overduidelijke apathie is absoluut ontoelaatbaar en bewijst een totale desinteresse in de supporters die in hun ploeg wedstrijd na wedstrijd geld en tijd steken. Bovendien was men op het Emirates gewaarschuwd voor Wolverhampton. De Wolves hadden immers reeds in november getoond dat ze een prima ploeg vormen, uitstekend georganiseerd en met een absolute bereidheid de tegenstrever in balbezit onmiddellijk met enkele mensen hoog onder druk te zetten. Bij Arsenal bleek men dat vergeten of, veel erger nog, vond men dat totaal onbelangrijk. Het gevolg liet, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, niets heel van Arsenal. De Gunners mochten in het aanvangskwartier meer dan 80% van de tijd de bal hebben maar de Wolves, die wel “werewolves” leken, sloegen toe zodra het kon. Op een goede twintig minuten tijd werden de Londenaars totaal overspeeld, versmacht en doodgeknepen door een enthousiaste thuisploeg. Voor men goed besefte wat er gebeurde keek Arsenal tegen een 2-0 achterstand aan en de derde treffer, in blessuretijd van de eerste helft, maakte de rest van de wedstrijd volkomen overbodig. De eerredder (en dat is wat deze wedstrijd betreft een volkomen misplaatste omschrijving) kwam een kwartier voor tijd op naam van Sokratis, die een hoekschop van Xhaka kon binnenkoppen.
Geeft Unai Emery, zoals hij bij Sevilla enkele keren deed, de Europa League absolute voorrang en krijgen zijn spelers de opdracht het in competitie “rustig” aan te doen? Dat zulks, indien correct, een foutieve en zeer gevaarlijke redenering is, willen blijkbaar alleen supporters geweten hebben. Aan voetbaltrainers, die op dat vlak wel een zeer vreemde kronkel in hun brein hebben, kan je die theorie niet kwijt. Doet Maurizio Sarri bij Chelsea net hetzelfde? Want het is zo te zien met Chelsea dat de Gunners de CL kwalificatie moeten uitvechten. Een gevecht dat Arsenal met de recente 0 op 6 niet meer in eigen handen heeft.
Dat wordt lastig tot zeer lastig nu bij de volgende speeldag een nieuwe verplaatsing naar een goede en stevige tegenstander op het programma staat.
Zondag 28/04/2019 12u00 King Power Stadium, Premier League matchweek 36: Leicester City – Arsenal
Na de Wolves wachten nu de Foxes, en met de instelling waarmee de Gunners tegenwoordig in competitie op het veld stappen moet deze verplaatsing met niet te veel vertrouwen tegemoet worden gezien.
Leicester City mag dan sinds de onverhoopte titel in 2016 wat aan kwaliteit ingeboet hebben met onder meer het vertrek van N’golo Kante en Riyad Mahrez, maar het is absoluut een stevig elftal dat samen met Watford, Wolverhampton en Everton de 7e plaats nog steeds in het vizier heeft. Niet toevallig tegenstrevers bij wie Arsenal zich keer op keer op verkijkt, de 0-1 overwinning op Vicarage Road was een uitzondering, waarschijnlijk vooral door de rode kaart voor Troy Deeney.
Iedere ploeg heeft nu 35 wedstrijden gespeeld en Leicester staat 10e met 48 punten en nog net een positief doelsaldo.
Afgelopen december wonnen The Foxes twee keer in vier dagen van Chelsea (0-1 aan The Bridge) en Manchester City (2-1 in eigen King Power Stadium).
De Franse coach Claude Puel werd in februari echter ontslagen en opgevolgd door niemand minder dan Brendan Rodgers, die de Schotse kampioen Celtic verliet voor het heropstarten van zijn carrière in de Premier League. De 46-jarige Noord-Ier tekende een contract tot juni 2022.
Onze landgenoot Youri Tielemans, sinds januari 2019 aan de slag in de East Midlands, doet het prima bij Leicester City. Wordt hij, die al enkele keren bij Arsenal genoemd werd, de kwelgeest van dienst? Of zal het Jaimie Vardy zijn, die ons al meer stokken in de wielen heeft gestoken?
Vorig seizoen won Leicester voor het eerst sedert lang nog eens op eigen veld van Arsenal. Aubameyang kon de openingstreffer van Iheanacho nog uitwissen, maar met een strafschop van Vardy en een goal in de slotfase van Riyad Mahrez hielden The Foxes de punten nog thuis.
Ook dit seizoen, in de confrontatie op het Emirates, maakte Leicester het de Gunners aanvankelijk nog lastig. Hector Bellerin maakte een own-goal en vlak voor rusten hing Mesut Özil, op aangeven van dezelfde Bellerin, de bordjes weer gelijk. Özil maakte er trouwens een masterclass van, één van zijn (te) weinige knappe prestaties dit seizoen. Even na het uur benutte Pierre-Emerick Aubameyang tot twee keer toe assists van opnieuw Bellerin en uitblinker Özil. Dat was voldoende voor de 3-1 zege.
Scheidsrechter Michael Oliver is aangeduid voor deze wedstrijd. Het is zijn derde opdracht voor de Gunners, na de 0-2 nederlaag tegen Manchester City op de openingsspeeldag en de 5-1 bolwassing op Anfield vlak voor de jaarwisseling.
Een goede generale repetitie voor de cruciale Europese thuiswedstrijd tegen Valencia zou alle Gooners een iets of wat geruster gemoed kunnen geven.
ROTATIE VALT ZWAAR TEGEN
Aan de voet van de Vesuvius had Arsenal het al bij al niet te moeilijk om zich van een plaats in de halve finales van de Europa League -en een dubbel duel tegen Valencia, de ploeg van ex-Gunners Gabriël Paulista en Francis Coquelin- te verzekeren. De thuisploeg, bij wie het niet aan enthousiasme ontbrak, geraakte wel aan enkele kansen, maar toen Lacazette na een onnodige fout een vrije trap mooi in doel plaatste (met de medewerking van doelman Meret met een dom stapje opzij in de verkeerde richting) moest Napoli al vier keer scoren en dat was er te veel aan. Met de 0-1 nederlaag werd de thuisploeg iets te zwaar gestraft, maar Arsenal uit het tornooi wippen, nee, daarop hebben ze nooit aanspraak gemaakt.
De tevredenheid bij de Arsenalfamilie maakte echter snel plaats voor grote ontgoocheling en boosheid. Voor het competitieduel tegen Crystal Palace verkoos Unai Emery zwaar te roteren en dat is een te groot risico gebleken. Het door rotatie, blessures en schorsing fel gewijzigde Arsenal werd kansloos in het verlies gespeeld door Palace, dat zich enthousiaster en alerter toonde en de kans om zich wiskundig van het behoud te verzekeren met beide handen aangreep. Arsenal holde voortdurend achter de feiten aan en een aantal spelers die nu de kans kregen konden zich niet profileren als waardige vervangers, en dat is nog zacht uitgedrukt. Nog steeds hebben de Gunners de kwalificatie voor de Champions League in eigen handen, maar of dat na de volgende twee opdrachten, zware uitwedstrijden, nog steeds het geval zal zijn is twijfelachtig. Wat minder twijfelachtig is: Unai Emery zal het wedstrijd per wedstrijd bekijken en nu volledig focussen op de eerstkomende taak, een inhaalwedstrijd bij de nieuwkomer.
Woensdag 24/04/2019, 19u45 Molineux, Premier League inhaalwedstrijd matchweek 31: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers hebben zich zonder problemen genesteld in de Premier League en staan op een mooie 10e plaats te pronken met 48 punten, een doelsaldo van -1, behaald door 13 overwinningen en 12 nederlagen. De Portugese coach Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo, met ervaringen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en Porto heeft van de Wolves een stevig geheel gemaakt, moeilijk uit verband te spelen en steeds op de loer liggend om fouten bij de tegenstrever genadeloos af te straffen. Arsenal mocht het nog ondervinden tijdens de thuiswedstrijd op Wapenstilstand toen zelfs de poppies verbleekten bij de efficiëntie van de in spuuglelijk oranje uitgedoste bezoekers. Het openingsdoelpunt nog voor het kwartier van Ivan Cavaleiro werd slechts op enkele minuten voor affluiten teniet gedaan door Henrikh Mkhitaryan op aangeven van Aaron Ramsey. En de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de Wolves daar minder kregen dan ze verdienden.
Wolverhampton schopte het tot de halve finales van de FA Cup. Daar werden ze een halte toegeroepen door Watford, na een zinderende wedstrijd op Wembley. Ongetwijfeld zou een overwinning tegen Arsenal de pijn bij de Wolves fans serieus verzachten. Op eigen veld hielden ze dit seizoen Manchester City in bedwang, wonnen van Chelsea en Manchester United, maar verloren ook van Watford, Crystal Palace en het degraderende Huddersfield. Ze blazen dus wel een beetje warm en koud, maar Arsenal zou er best aan doen zich te wapenen en de heenwedstrijd indachtig de opdracht niet licht aan te vatten. De laatste uitwedstrijd op Molineux in competitie dateert reeds van 11 april 2012 en Van Persie, Walcott en Yossi Benayoun zorgden voor een 0-3 zege. Het zal nu ongetwijfeld een heel stuk moeilijker worden en we kunnen alleen maar duimen dat het niet onmogelijk wordt.
Referee Stuart Atwell is voor deze wedstrijd aangeduid. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, na de thuiswedstrijd tegen ditzelfde Wolverhampton.
De tevredenheid bij de Arsenalfamilie maakte echter snel plaats voor grote ontgoocheling en boosheid. Voor het competitieduel tegen Crystal Palace verkoos Unai Emery zwaar te roteren en dat is een te groot risico gebleken. Het door rotatie, blessures en schorsing fel gewijzigde Arsenal werd kansloos in het verlies gespeeld door Palace, dat zich enthousiaster en alerter toonde en de kans om zich wiskundig van het behoud te verzekeren met beide handen aangreep. Arsenal holde voortdurend achter de feiten aan en een aantal spelers die nu de kans kregen konden zich niet profileren als waardige vervangers, en dat is nog zacht uitgedrukt. Nog steeds hebben de Gunners de kwalificatie voor de Champions League in eigen handen, maar of dat na de volgende twee opdrachten, zware uitwedstrijden, nog steeds het geval zal zijn is twijfelachtig. Wat minder twijfelachtig is: Unai Emery zal het wedstrijd per wedstrijd bekijken en nu volledig focussen op de eerstkomende taak, een inhaalwedstrijd bij de nieuwkomer.
Woensdag 24/04/2019, 19u45 Molineux, Premier League inhaalwedstrijd matchweek 31: Wolverhampton – Arsenal
De Wanderers hebben zich zonder problemen genesteld in de Premier League en staan op een mooie 10e plaats te pronken met 48 punten, een doelsaldo van -1, behaald door 13 overwinningen en 12 nederlagen. De Portugese coach Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo, met ervaringen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en Porto heeft van de Wolves een stevig geheel gemaakt, moeilijk uit verband te spelen en steeds op de loer liggend om fouten bij de tegenstrever genadeloos af te straffen. Arsenal mocht het nog ondervinden tijdens de thuiswedstrijd op Wapenstilstand toen zelfs de poppies verbleekten bij de efficiëntie van de in spuuglelijk oranje uitgedoste bezoekers. Het openingsdoelpunt nog voor het kwartier van Ivan Cavaleiro werd slechts op enkele minuten voor affluiten teniet gedaan door Henrikh Mkhitaryan op aangeven van Aaron Ramsey. En de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de Wolves daar minder kregen dan ze verdienden.
Wolverhampton schopte het tot de halve finales van de FA Cup. Daar werden ze een halte toegeroepen door Watford, na een zinderende wedstrijd op Wembley. Ongetwijfeld zou een overwinning tegen Arsenal de pijn bij de Wolves fans serieus verzachten. Op eigen veld hielden ze dit seizoen Manchester City in bedwang, wonnen van Chelsea en Manchester United, maar verloren ook van Watford, Crystal Palace en het degraderende Huddersfield. Ze blazen dus wel een beetje warm en koud, maar Arsenal zou er best aan doen zich te wapenen en de heenwedstrijd indachtig de opdracht niet licht aan te vatten. De laatste uitwedstrijd op Molineux in competitie dateert reeds van 11 april 2012 en Van Persie, Walcott en Yossi Benayoun zorgden voor een 0-3 zege. Het zal nu ongetwijfeld een heel stuk moeilijker worden en we kunnen alleen maar duimen dat het niet onmogelijk wordt.
Referee Stuart Atwell is voor deze wedstrijd aangeduid. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, na de thuiswedstrijd tegen ditzelfde Wolverhampton.
TWEE HAALBARE DOELEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal kwam in Watford vlug op voorsprong toen doelman Foster talmde met het uittrappen en de snelheid van de doorlopende Aubameyang onderschatte. De bal kaatste terug op het been van de Gabonees en het stond 0-1. Enkele minuten later zwaaide Troy Deeney zijn arm te opvallend in het gezicht van een opzittende Torreira en scheidsrechter Pawson trok rood.
The Hornets bleven er in geloven en Arsenal moest alle zeilen bijzetten. Met kansen over en weer in een boeiende, maar geen grootse partij bleef de 0-1 score staan tot aan het eindsignaal en zo staat Arsenal op de vierde plaats, gescheiden van Chelsea door het doelsaldo. De Gunners hebben ook nog een wedstrijd minder gespeeld dan de buren van Stamford Bridge.
De eerste opdracht luidt nu: de kwalificatie voor de halve finale van de Europa League, zeer waarschijnlijk tegen Valencia, veilig stellen.
Donderdag 18/04/2019 21.00 San Paolo, Europa League return kwartfinale: SSC Napoli – Arsenal
De overtuigende overwinning in de thuiswedstrijd kreeg hier en daar toch nog wat twijfels mee wegens het ontbreken van een derde doelpunt. Het in de eerste helft erg povere Napoli werd aldus niet uitgeteld en wetende dat het in San Paolo erg kan spoken, en er doorgaans een erg vijandige sfeer hangt tegenover de bezoekende fans, zal Arsenal zich in deze terugwedstrijd wellicht dubbel moeten zetten, vooral om een vroeg tegendoelpunt te vermijden en zo Gli Azzurri vleugels te geven. Een vroege 0-1 voorsprong afdwingen zou de basis van een ideaal scenario vormen, want de thuisploeg moet dan vier keer scoren om zich te plaatsen. Afwachten wat het wordt, de scheidsrechter is de zeer ervaren Roemeen Ovidiu Hategan.
Aangezien Arsenal ook de kwalificatie voor de volgende Champions League ook via de competitie in eigen handen heeft en er van de nog vijf te spelen duels drie buitenshuis afgewerkt worden is een zege tegen Crystal Palace, in het op één na laatste duel in het Emirates dit seizoen, een absolute must.
Arsenal kwam in Watford vlug op voorsprong toen doelman Foster talmde met het uittrappen en de snelheid van de doorlopende Aubameyang onderschatte. De bal kaatste terug op het been van de Gabonees en het stond 0-1. Enkele minuten later zwaaide Troy Deeney zijn arm te opvallend in het gezicht van een opzittende Torreira en scheidsrechter Pawson trok rood.
The Hornets bleven er in geloven en Arsenal moest alle zeilen bijzetten. Met kansen over en weer in een boeiende, maar geen grootse partij bleef de 0-1 score staan tot aan het eindsignaal en zo staat Arsenal op de vierde plaats, gescheiden van Chelsea door het doelsaldo. De Gunners hebben ook nog een wedstrijd minder gespeeld dan de buren van Stamford Bridge.
De eerste opdracht luidt nu: de kwalificatie voor de halve finale van de Europa League, zeer waarschijnlijk tegen Valencia, veilig stellen.
Donderdag 18/04/2019 21.00 San Paolo, Europa League return kwartfinale: SSC Napoli – Arsenal
De overtuigende overwinning in de thuiswedstrijd kreeg hier en daar toch nog wat twijfels mee wegens het ontbreken van een derde doelpunt. Het in de eerste helft erg povere Napoli werd aldus niet uitgeteld en wetende dat het in San Paolo erg kan spoken, en er doorgaans een erg vijandige sfeer hangt tegenover de bezoekende fans, zal Arsenal zich in deze terugwedstrijd wellicht dubbel moeten zetten, vooral om een vroeg tegendoelpunt te vermijden en zo Gli Azzurri vleugels te geven. Een vroege 0-1 voorsprong afdwingen zou de basis van een ideaal scenario vormen, want de thuisploeg moet dan vier keer scoren om zich te plaatsen. Afwachten wat het wordt, de scheidsrechter is de zeer ervaren Roemeen Ovidiu Hategan.
Aangezien Arsenal ook de kwalificatie voor de volgende Champions League ook via de competitie in eigen handen heeft en er van de nog vijf te spelen duels drie buitenshuis afgewerkt worden is een zege tegen Crystal Palace, in het op één na laatste duel in het Emirates dit seizoen, een absolute must.
Zondag 21/04/2019, 16.00 Emirates, Premier League matchweek 35: Arsenal – Crystal Palace
The Eagles staan momenteel op de 13e plaats in de Premier League, met 39 punten (8 punten meer dan het als 18e geplaatste Cardiff City) en nog vier wedstrijden te spelen lijkt het heel onwaarschijnlijk dat ze dit seizoen nog in degradatieproblemen zouden komen. De 72-jarige veteraan manager Roy Hodgson, die in september 2017 overnam van de ontslagen Frank De Boer, dwong op 28 oktober een 2-2 gelijkspel af thuis tegen Arsenal. Milivojevic, ooit bij Anderlecht, bracht zijn ploeg op voorsprong met een strafschop op het einde van de eerste helft. Kort na de rust scoorden Xhaka en Aubameyang kort na mekaar, maar op zeven minuten voor het einde legde scheidsrechter Martin Atkinson de bal opnieuw op de stip en het was opnieuw Milivojevic die mocht trappen en de gelijkmaker scoren.
Die Milivojevic is, naast spelers als Wilfried Zaha en de ons allen welbekende Cheikhou Kouyaté een van de sterkhouders van zijn ploeg.
Er staat Arsenal beslist een pittige strijd te wachten en alleen met een zege kunnen de volgende twee uitopdrachten met het nodige vertrouwen tegemoet gezien worden. Scheidsrechter voor dit duel is Jonathan Moss, de 49-jarige uit Sunderland, die dit seizoen al aan zijn vijfde wedstrijd van de Gunners toe is.
Zouden we, naast de kwalificatie voor de halve finale van de Champions League, ook durven dromen van een negen op negen uit de volgende drie competitie opdrachten?
The Eagles staan momenteel op de 13e plaats in de Premier League, met 39 punten (8 punten meer dan het als 18e geplaatste Cardiff City) en nog vier wedstrijden te spelen lijkt het heel onwaarschijnlijk dat ze dit seizoen nog in degradatieproblemen zouden komen. De 72-jarige veteraan manager Roy Hodgson, die in september 2017 overnam van de ontslagen Frank De Boer, dwong op 28 oktober een 2-2 gelijkspel af thuis tegen Arsenal. Milivojevic, ooit bij Anderlecht, bracht zijn ploeg op voorsprong met een strafschop op het einde van de eerste helft. Kort na de rust scoorden Xhaka en Aubameyang kort na mekaar, maar op zeven minuten voor het einde legde scheidsrechter Martin Atkinson de bal opnieuw op de stip en het was opnieuw Milivojevic die mocht trappen en de gelijkmaker scoren.
Die Milivojevic is, naast spelers als Wilfried Zaha en de ons allen welbekende Cheikhou Kouyaté een van de sterkhouders van zijn ploeg.
Er staat Arsenal beslist een pittige strijd te wachten en alleen met een zege kunnen de volgende twee uitopdrachten met het nodige vertrouwen tegemoet gezien worden. Scheidsrechter voor dit duel is Jonathan Moss, de 49-jarige uit Sunderland, die dit seizoen al aan zijn vijfde wedstrijd van de Gunners toe is.
Zouden we, naast de kwalificatie voor de halve finale van de Champions League, ook durven dromen van een negen op negen uit de volgende drie competitie opdrachten?
MOOI WERK IN DE EUROPA LEAGUE BEVESTIGEN IN DE COMPETITIE
Door Marcel Bogaerts
In een onweerstaanbare eerste helft die terug deed denken aan vroegere grote Europese avonden liet Arsenal geen spaander heel van SSC Napoli. De Gunners waren overal op het veld en leken soms met twee mensen meer op de grasmat te staan. Aaron Ramsey rondde een bliksemsnel uitgevoerde combinatie over enkele stationnetjes en opgezet door Mesut Özil onhoudbaar af. Lucas Torreira veroverde de bal op het middenveld, ging zijn kans en zag zijn schot afwijken waardoor doelman Meret geen schijn van kans had. Met 2-0 kreeg Arsenal niets teveel, en als er één puntje van kritiek geuit kan worden dan kan je zeggen dat het jammer is dat er voor de rust geen derde treffer gescoord werd.
Na de pauze konden de bezoekers zich herpakken en werd het een evenwichtige Europese wedstrijd. Er vielen aan beide zijden nog enkele kansen, maar het bleef bij 2-0 en Arsenal kan dus met de gevraagde voorsprong volgende week afreizen naar Napels, waar hun zeker een warm onthaal wacht.
De Gunners moeten echter in staat zijn deze klip te ronden en dan de Spaanse tegenstrever in de ogen te kijken. Dat wordt dan waarschijnlijk Valencia, dat in blessuretijd met twee doelpunten het laken naar zich toe trok bij gebuur Villarreal. Eindstand 1-3 (penaltydoelpunt van Santi Cazorla voor de thuisploeg). In de andere kwartfinales won Benfica met 4-2 van Frankfurt en haalde Chelsea het met 0-1 bij Slavia Praag. Zit er, in Baku of all places, een Londense finale aan te komen?
We zijn echter geen waarzeggers en richten de blik nu eerst weer op de Premier League, want Arsenal kan zich ook nog via de competitie voor de CL plaatsen en heeft daarvoor zijn lot in eigen handen. De tegenstand voor de volgende wedstrijd is echter opnieuw niet te onderschatten, al is het maar omdat er weer op verplaatsing gespeeld wordt.
Maandag 15/04/2019, Premier League matchweek 34, 20.00 Vicarage Road: Watford – Arsenal
In de rangschikking vinden we The Hornets terug op de 10e plaats met 46 punten, met 13 overwinningen, 7 draws en 12 nederlagen. Het doelsaldo is precies in evenwicht. Aan het einde van deze jaargang wacht Watford nog een formidabel dessert, want de club bereikte de finale van de FA Cup en zal het daarin opnemen tegen Manchester City.
De Spaanse coach Javi Gracia, in dienst sedert januari 2018 en met een langlopende contract tot juni 2023 aan Watford verbonden doet het prima in Engeland. Watford is reeds de tiende club als coach voor de Spanjaard, die zijn trainersloopbaan bijna 12 jaar geleden begon. Hij coachte zes Spaanse clubs, twee Griekse en zijn laatste opdracht voor Watford was Rubin Kazan uit Rusland, waar hij in juni 2017 vertrok.
The Hornets beschikken over een stevig team, dat echter tegen de top zes meestal net iets te kort komt, op een 2-1 thuisoverwinning tegen Tottenham in september na. Een Arsenal dat de “prestatie” in Goodison Park als voorbeeld neemt zal echter, zoals Watford spits Troy Deeney het zo kleurrijk verwoordt, de nodige cojones missen om op Vicarage Road de punten mee te graaien. Dan krijg je een ontgoocheling zoals in 2017 toen Per Mertesacker de Gunners wel op voorsprong kopte, maar Watford toch nog won met een penalty van Troy Deeney en de winning goal van Tom Cleverley in blessuretijd. Het was overigens de enige competitie zege van Watford tegen Arsenal sinds 15 april 1988 toen Arsenal aan huis met 0-1 verloor.
Als scheidsrechter is Craig Pawson aangeduid. Het is de tweede keer dat Pawson dit seizoen een wedstrijd van Arsenal leidt. Een herhaling van het wedstrijdresultaat toen (1-2 zege bij Bournemouth) is het minste wat we mogen vragen.
In een onweerstaanbare eerste helft die terug deed denken aan vroegere grote Europese avonden liet Arsenal geen spaander heel van SSC Napoli. De Gunners waren overal op het veld en leken soms met twee mensen meer op de grasmat te staan. Aaron Ramsey rondde een bliksemsnel uitgevoerde combinatie over enkele stationnetjes en opgezet door Mesut Özil onhoudbaar af. Lucas Torreira veroverde de bal op het middenveld, ging zijn kans en zag zijn schot afwijken waardoor doelman Meret geen schijn van kans had. Met 2-0 kreeg Arsenal niets teveel, en als er één puntje van kritiek geuit kan worden dan kan je zeggen dat het jammer is dat er voor de rust geen derde treffer gescoord werd.
Na de pauze konden de bezoekers zich herpakken en werd het een evenwichtige Europese wedstrijd. Er vielen aan beide zijden nog enkele kansen, maar het bleef bij 2-0 en Arsenal kan dus met de gevraagde voorsprong volgende week afreizen naar Napels, waar hun zeker een warm onthaal wacht.
De Gunners moeten echter in staat zijn deze klip te ronden en dan de Spaanse tegenstrever in de ogen te kijken. Dat wordt dan waarschijnlijk Valencia, dat in blessuretijd met twee doelpunten het laken naar zich toe trok bij gebuur Villarreal. Eindstand 1-3 (penaltydoelpunt van Santi Cazorla voor de thuisploeg). In de andere kwartfinales won Benfica met 4-2 van Frankfurt en haalde Chelsea het met 0-1 bij Slavia Praag. Zit er, in Baku of all places, een Londense finale aan te komen?
We zijn echter geen waarzeggers en richten de blik nu eerst weer op de Premier League, want Arsenal kan zich ook nog via de competitie voor de CL plaatsen en heeft daarvoor zijn lot in eigen handen. De tegenstand voor de volgende wedstrijd is echter opnieuw niet te onderschatten, al is het maar omdat er weer op verplaatsing gespeeld wordt.
Maandag 15/04/2019, Premier League matchweek 34, 20.00 Vicarage Road: Watford – Arsenal
In de rangschikking vinden we The Hornets terug op de 10e plaats met 46 punten, met 13 overwinningen, 7 draws en 12 nederlagen. Het doelsaldo is precies in evenwicht. Aan het einde van deze jaargang wacht Watford nog een formidabel dessert, want de club bereikte de finale van de FA Cup en zal het daarin opnemen tegen Manchester City.
De Spaanse coach Javi Gracia, in dienst sedert januari 2018 en met een langlopende contract tot juni 2023 aan Watford verbonden doet het prima in Engeland. Watford is reeds de tiende club als coach voor de Spanjaard, die zijn trainersloopbaan bijna 12 jaar geleden begon. Hij coachte zes Spaanse clubs, twee Griekse en zijn laatste opdracht voor Watford was Rubin Kazan uit Rusland, waar hij in juni 2017 vertrok.
The Hornets beschikken over een stevig team, dat echter tegen de top zes meestal net iets te kort komt, op een 2-1 thuisoverwinning tegen Tottenham in september na. Een Arsenal dat de “prestatie” in Goodison Park als voorbeeld neemt zal echter, zoals Watford spits Troy Deeney het zo kleurrijk verwoordt, de nodige cojones missen om op Vicarage Road de punten mee te graaien. Dan krijg je een ontgoocheling zoals in 2017 toen Per Mertesacker de Gunners wel op voorsprong kopte, maar Watford toch nog won met een penalty van Troy Deeney en de winning goal van Tom Cleverley in blessuretijd. Het was overigens de enige competitie zege van Watford tegen Arsenal sinds 15 april 1988 toen Arsenal aan huis met 0-1 verloor.
Als scheidsrechter is Craig Pawson aangeduid. Het is de tweede keer dat Pawson dit seizoen een wedstrijd van Arsenal leidt. Een herhaling van het wedstrijdresultaat toen (1-2 zege bij Bournemouth) is het minste wat we mogen vragen.
REALITY CHECK
Door Marcel Bogaerts
Arsenal is de laatste rechte lijn naar Champions League voetbal pover begonnen. Wat de Gunners in Goodison Park op de mat brachten was zonder meer ontluisterend. Er werd in gans de eerste helft geen enkele fatsoenlijke doelkans versierd en de thuisploeg, die eerder fortuinlijk aan een doelpunt geraakt was, had genoeg aan haar enthousiasme en samenhorigheid om de bezoekers uit Londen op afstand te houden. Met uitwedstrijden naar andere zeer degelijke middenmoters als Wolverhampton, Leicester, Watford en Burnley lijkt via de rangschikking de weg naar Champions League voetbal nog vol wolfijzers en schietgeweren te liggen. Maar toch blijft de schade beperkt. Arsenal ziet Tottenham opnieuw haasje over doen, en Chelsea komt met een gelijk aantal punten naast Arsenal op plaats vier maar heeft een minder gunstig doelsaldo. Alles in eigen hand dus met voor de boeg een verplaatsing naar Watford, dat zopas de FA Cup finale bereikte.
Een andere kans op Champions League voetbal ligt in het winnen van de Europa League. De loting voor de kwartfinale brengt mogelijk echter zowat de lastigst mogelijke tegenstrever naar het Emirates.
Donderdag 11/04/2019, 20u Emirates: Europa League heenwedstrijd kwartfinale: Arsenal – SSC Napoli
De officiële oprichting van Società Sportiva Calcio Napoli, nog maar eens een Italiaanse club met een turbulente geschiedenis, was in 1926.
Reeds in 1904 echter werd een Naples Foot-Ball & Cricket Club opgericht, die in 1922 fusioneerde met het 10 jaar oude Internazionale Napoli. Vier jaar later veranderde de naam in AC Napoli.
Voor een overzicht van de verdere geschiedenis van Napoli maken we een sprong naar de jaren 70, toen de club mooie ereplaatsen behaalde met spelers als de legendarische doelman Dino Zoff en de genaturaliseerde Braziliaanse aanvaller José Altafini. Beide spelers verhuisden overigens naar Juventus. Europees was er een halve finale in de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Het volgende decennium was er een glorieperiode voor Napoli, die in 1984 begon met de komst van Diego Maradona. De Argentijnse wereldster kon niet onmiddellijk voor een titel zorgen, maar in 1987 lukte het wel en dankzij een 4-0 zege tegen Atalanta Bergamo wonnen Gli Azzurri ook de Italiaanse Cup.
In Europa werd de UEFA Cup veroverd. In een finale in twee wedstrijden (in 1989) won Napoli thuis van Stuttgart met 2-1 en werd in Duitsland 3-3 gelijk gespeeld.
Budgettaire problemen en het vertrek van Maradona in 1991 luidden een dramatische teloorgang in. Ook spelers als Gianfranco Zola, Daniël Fonseca en Careca verlieten de club en uiteindelijk volgde degradatie naar de serie B in 1998. Promotie naar serie A in 2000 werd echter opnieuw gevolgd door degradatie en in 2004 werd de club failliet verklaard.
Filmproducer Aurelio De Laurentiis (neef van de bekendere Dino) richtte een nieuwe club op, Napoli Soccer. Deze startte in de serie C1, promoveerde in 2006 naar de serie B en heette van dan af SSC Napoli. In die serie B was het wegens omkoping gestrafte Juventus te sterk, maar Napoli werd tweede en promoveerde daardoor ook terug naar de serie A.
Vorig seizoen eindigde SSC Napoli op de tweede plaats. Trainer Maurizio Sarri vertrok zoals we weten naar Chelsea en oude bekende Carlo Ancelotti nam zijn plaats over.
Dankzij die tweede plaats vorig seizoen speelde Napoli aanvankelijk in de groepsfase van de Champions League. Ze waren ingedeeld in een zware groep met Liverpool, PSG en Rode Ster Belgrado. Er werd slechts 1 nederlaag geleden (uit op Anfield) maar dat parcours was niet voldoende en Napoli ging verder in de knock-out fase van de Europa League. Daarin won Napoli twee keer van Zürich en in de volgende ronde was een 3-0 thuisoverwinning tegen Salzburg voldoende. De 3-1 nederlaag bij het sterke Red Bull Salzburg deed niets meer ter zake.
Het wordt voor Arsenal een aartsmoeilijke opdracht, en dat er eerst thuis gespeeld wordt is uiteraard geen geschenk. Of we onze uitgeleende doelman David Ospina aan het werk zullen zien is onzeker, de Columbiaan zat de laatste competitiewedstrijd wel op de bank. Onze landgenoot Dries Mertens doet het uitstekend bij Napoli. Tegen Arsenal mag hij wat ons betreft een snipperdag nemen.
Het zal een uitstekend, hardwerkend en geconcentreerd Arsenal moeten zijn om de Italianen een hak te zetten. De vorige (en enige) confrontaties met Napoli dateren van de Champions League 2013/2014. In Napels verloor Arsenal met 2-0, in Londen, op 1 oktober 2013 wonnen de Gunners thuis met 2-0 na vroege doelpunten van Mesut Özil en Olivier Giroud. Eenzelfde resultaat nu lijkt het minimum dat Arsenal nodig zal hebben.
Arsenal is de laatste rechte lijn naar Champions League voetbal pover begonnen. Wat de Gunners in Goodison Park op de mat brachten was zonder meer ontluisterend. Er werd in gans de eerste helft geen enkele fatsoenlijke doelkans versierd en de thuisploeg, die eerder fortuinlijk aan een doelpunt geraakt was, had genoeg aan haar enthousiasme en samenhorigheid om de bezoekers uit Londen op afstand te houden. Met uitwedstrijden naar andere zeer degelijke middenmoters als Wolverhampton, Leicester, Watford en Burnley lijkt via de rangschikking de weg naar Champions League voetbal nog vol wolfijzers en schietgeweren te liggen. Maar toch blijft de schade beperkt. Arsenal ziet Tottenham opnieuw haasje over doen, en Chelsea komt met een gelijk aantal punten naast Arsenal op plaats vier maar heeft een minder gunstig doelsaldo. Alles in eigen hand dus met voor de boeg een verplaatsing naar Watford, dat zopas de FA Cup finale bereikte.
Een andere kans op Champions League voetbal ligt in het winnen van de Europa League. De loting voor de kwartfinale brengt mogelijk echter zowat de lastigst mogelijke tegenstrever naar het Emirates.
Donderdag 11/04/2019, 20u Emirates: Europa League heenwedstrijd kwartfinale: Arsenal – SSC Napoli
De officiële oprichting van Società Sportiva Calcio Napoli, nog maar eens een Italiaanse club met een turbulente geschiedenis, was in 1926.
Reeds in 1904 echter werd een Naples Foot-Ball & Cricket Club opgericht, die in 1922 fusioneerde met het 10 jaar oude Internazionale Napoli. Vier jaar later veranderde de naam in AC Napoli.
Voor een overzicht van de verdere geschiedenis van Napoli maken we een sprong naar de jaren 70, toen de club mooie ereplaatsen behaalde met spelers als de legendarische doelman Dino Zoff en de genaturaliseerde Braziliaanse aanvaller José Altafini. Beide spelers verhuisden overigens naar Juventus. Europees was er een halve finale in de Europabeker voor Bekerwinnaars.
Het volgende decennium was er een glorieperiode voor Napoli, die in 1984 begon met de komst van Diego Maradona. De Argentijnse wereldster kon niet onmiddellijk voor een titel zorgen, maar in 1987 lukte het wel en dankzij een 4-0 zege tegen Atalanta Bergamo wonnen Gli Azzurri ook de Italiaanse Cup.
In Europa werd de UEFA Cup veroverd. In een finale in twee wedstrijden (in 1989) won Napoli thuis van Stuttgart met 2-1 en werd in Duitsland 3-3 gelijk gespeeld.
Budgettaire problemen en het vertrek van Maradona in 1991 luidden een dramatische teloorgang in. Ook spelers als Gianfranco Zola, Daniël Fonseca en Careca verlieten de club en uiteindelijk volgde degradatie naar de serie B in 1998. Promotie naar serie A in 2000 werd echter opnieuw gevolgd door degradatie en in 2004 werd de club failliet verklaard.
Filmproducer Aurelio De Laurentiis (neef van de bekendere Dino) richtte een nieuwe club op, Napoli Soccer. Deze startte in de serie C1, promoveerde in 2006 naar de serie B en heette van dan af SSC Napoli. In die serie B was het wegens omkoping gestrafte Juventus te sterk, maar Napoli werd tweede en promoveerde daardoor ook terug naar de serie A.
Vorig seizoen eindigde SSC Napoli op de tweede plaats. Trainer Maurizio Sarri vertrok zoals we weten naar Chelsea en oude bekende Carlo Ancelotti nam zijn plaats over.
Dankzij die tweede plaats vorig seizoen speelde Napoli aanvankelijk in de groepsfase van de Champions League. Ze waren ingedeeld in een zware groep met Liverpool, PSG en Rode Ster Belgrado. Er werd slechts 1 nederlaag geleden (uit op Anfield) maar dat parcours was niet voldoende en Napoli ging verder in de knock-out fase van de Europa League. Daarin won Napoli twee keer van Zürich en in de volgende ronde was een 3-0 thuisoverwinning tegen Salzburg voldoende. De 3-1 nederlaag bij het sterke Red Bull Salzburg deed niets meer ter zake.
Het wordt voor Arsenal een aartsmoeilijke opdracht, en dat er eerst thuis gespeeld wordt is uiteraard geen geschenk. Of we onze uitgeleende doelman David Ospina aan het werk zullen zien is onzeker, de Columbiaan zat de laatste competitiewedstrijd wel op de bank. Onze landgenoot Dries Mertens doet het uitstekend bij Napoli. Tegen Arsenal mag hij wat ons betreft een snipperdag nemen.
Het zal een uitstekend, hardwerkend en geconcentreerd Arsenal moeten zijn om de Italianen een hak te zetten. De vorige (en enige) confrontaties met Napoli dateren van de Champions League 2013/2014. In Napels verloor Arsenal met 2-0, in Londen, op 1 oktober 2013 wonnen de Gunners thuis met 2-0 na vroege doelpunten van Mesut Özil en Olivier Giroud. Eenzelfde resultaat nu lijkt het minimum dat Arsenal nodig zal hebben.
NOG ZEVEN TE GAAN, WAARVAN VIJF MAAL BUITENSHUIS
Newcastle toonde helemaal niets op het Emirates. The Magpies kwamen niet aan voetballen toe en werden eerder simpel in het verlies gespeeld door een Arsenal dat uitpakte met bij momenten oogstrelend en vloeiend spel, gekoppeld aan de nodige onverzettelijkheid. Zo zien we het graag. Aaron Ramsey zag zijn eerste treffer nog afgekeurd door Anthony Taylor, maar de Welshman scoorde nadien toch en de rust kwam met 1-0. Met minder dan 10 minuten te gaan bracht Alexandre Lacazette zekerheid toen hij een assist van het hoofd van Aubameyang heerlijk over de te ver uit zijn doel staande doelman van Newcastle wipte.
Met nog zeven wedstrijden te gaan hebben de Gunners nu de derde plaats bemachtigd. Tottenham verloor immers de topper op Anfield, en volgt daardoor op twee eenheden van de Londense rivaal. Van die zeven wedstrijden speelt Arsenal enkel nog tegen Crystal Palace en Brighton aan huis. Er zijn nog uitwedstrijden bij Watford, Wolverhampton, Leicester City en Burnley, maar de eerste opdracht brengt de Gunners naar de blauwe kant van de Mersey.
Zondag 07/04/19, 14u05 Goodison Park: Premier League matchweek 33: Everton – Arsenal
The Toffees van de Portugese coach Marco Silva vinden we terug op plaats 9 in het klassement, met 43 punten en een doelsaldo dat nagenoeg in evenwicht is.
Marco Silva is sinds het begin van dit seizoen in dienst bij Everton. Hij heeft een beperkte ervaring in Engeland na (korte) passages bij Hull City en Watford. Voorheen coachte hij Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos. Bij Everton nam hij over van de altijd opnieuw weer ergens opduikende Sam Allardyce, en na een periode van vijf coaches in drie jaar (Roberto Martinez, Joe Royle, Ronald Koeman, David Unsworth en Sam Allardyce) is het op dat vlak nu wat rustiger geworden in Goodison Park.
Voor Arsenal wordt het uiteraard een weerzien met Theo Walcott. Theo scoorde tot hiertoe drie keer in competitie voor Everton, maar scoren moet hij tegen Arsenal uiteraard niet doen.
De heenwedstrijd op 23 september 2018 werd met 2-0 gewonnen door Arsenal na doelpunten van Lacazette en Aubameyang. Vorig seizoen wonnen de Gunners met 2-5 aan de Mersey. Everton kon een vroege voorsprong via de ondertussen vertrokken Wayne Rooney niet vasthouden en de Gunners liepen tot 1-3 uit. In een sensationele blessuretijd scoorden nog Ramsey, Omar Niasse voor Everton en het slotakkoord was voor Alexis Sanchez.
Een jaargang eerder echter was de uitwedstrijd bij Everton één van die dramatische prestaties van de Gunners. De voorsprong via Alexis Sanchez kon door een slap en lusteloos Arsenal niet vastgehouden worden en Everton won, met goals van Seamus Coleman vlak voor rust en Ashley Williams op enkele minuten voor affluiten.
De nummers 3, 4, 5 en 6 van de rangschikking staan heel erg kort bij elkaar. Elk puntenverlies kan een achteruitgang van drie plaatsen betekenen. Unai Emery heeft dat natuurlijk ook gezien en we verwachten een Arsenal dat er opnieuw zal staan en er alles aan zal doen om die derde plaats te consolideren. Om dan, met een moreel hoog in het zenit, Napoli warm te ontvangen.
Met nog zeven wedstrijden te gaan hebben de Gunners nu de derde plaats bemachtigd. Tottenham verloor immers de topper op Anfield, en volgt daardoor op twee eenheden van de Londense rivaal. Van die zeven wedstrijden speelt Arsenal enkel nog tegen Crystal Palace en Brighton aan huis. Er zijn nog uitwedstrijden bij Watford, Wolverhampton, Leicester City en Burnley, maar de eerste opdracht brengt de Gunners naar de blauwe kant van de Mersey.
Zondag 07/04/19, 14u05 Goodison Park: Premier League matchweek 33: Everton – Arsenal
The Toffees van de Portugese coach Marco Silva vinden we terug op plaats 9 in het klassement, met 43 punten en een doelsaldo dat nagenoeg in evenwicht is.
Marco Silva is sinds het begin van dit seizoen in dienst bij Everton. Hij heeft een beperkte ervaring in Engeland na (korte) passages bij Hull City en Watford. Voorheen coachte hij Estoril, Sporting Lissabon en Olympiakos. Bij Everton nam hij over van de altijd opnieuw weer ergens opduikende Sam Allardyce, en na een periode van vijf coaches in drie jaar (Roberto Martinez, Joe Royle, Ronald Koeman, David Unsworth en Sam Allardyce) is het op dat vlak nu wat rustiger geworden in Goodison Park.
Voor Arsenal wordt het uiteraard een weerzien met Theo Walcott. Theo scoorde tot hiertoe drie keer in competitie voor Everton, maar scoren moet hij tegen Arsenal uiteraard niet doen.
De heenwedstrijd op 23 september 2018 werd met 2-0 gewonnen door Arsenal na doelpunten van Lacazette en Aubameyang. Vorig seizoen wonnen de Gunners met 2-5 aan de Mersey. Everton kon een vroege voorsprong via de ondertussen vertrokken Wayne Rooney niet vasthouden en de Gunners liepen tot 1-3 uit. In een sensationele blessuretijd scoorden nog Ramsey, Omar Niasse voor Everton en het slotakkoord was voor Alexis Sanchez.
Een jaargang eerder echter was de uitwedstrijd bij Everton één van die dramatische prestaties van de Gunners. De voorsprong via Alexis Sanchez kon door een slap en lusteloos Arsenal niet vastgehouden worden en Everton won, met goals van Seamus Coleman vlak voor rust en Ashley Williams op enkele minuten voor affluiten.
De nummers 3, 4, 5 en 6 van de rangschikking staan heel erg kort bij elkaar. Elk puntenverlies kan een achteruitgang van drie plaatsen betekenen. Unai Emery heeft dat natuurlijk ook gezien en we verwachten een Arsenal dat er opnieuw zal staan en er alles aan zal doen om die derde plaats te consolideren. Om dan, met een moreel hoog in het zenit, Napoli warm te ontvangen.
RUN-IN VOOR DE CHAMPIONS LEAGUE KWALIFICATIE
Het goodwill-reisje van Arsenal naar de Verenigde Arabische Emiraten werd afgesloten met een 2-3 overwinning tegen Al-Nasr. Veel spelers hadden interlandverplichtingen en het was dus een verjongd elftal dat de thuisploeg partij gaf. Jenkinson, Lacazette en de jonge John-Jules maakten de Londense treffers.
Maandag 01/04/2019, 20u Emirates, Premier League, Matchweek 32: Arsenal – Newcastle
Doordat Wolverhampton Wanderers nog actief was in de FA Cup werd het competitieduel van de Gunners op Molineux uitgesteld naar een latere datum en kon Chelsea, mits overwinning bij Everton, de vierde plaats overnemen van Arsenal. De Blues verloren echter met 2-0 en zo zien we Arsenal met nog acht wedstrijden te spelen netjes alleen op die Champions League plaats, met slechts 1 punt achterstand op Tottenham. Op plaats vijf volgt Manchester United met twee punten minder, Chelsea heeft drie punten minder op plaats zes. Ook het doelsaldo is netjes in het voordeel van Arsenal. En zo hebben de Gunners alles in eigen handen. Bovendien hoeft er niet meer gespeeld te worden tegen de rechtstreekse concurrenten, het programma tegen de andere clubs uit de top zes van het klassement is immers afgewerkt. Dat biedt uiteraard geen enkele garantie op die felbegeerde Champions League plek, maar we kunnen het niet genoeg herhalen dat Unai Emery, ondanks alle kritiek, zijn ploeg mooi op koers heeft.
In het verdere programma van de top zes zien we overigens nog topwedstrijden aankomen als het stadsderby in Manchester, Liverpool-Tottenham, Liverpool-Chelsea, Manchester City-Tottenham en Manchester United-Chelsea.
Zich kwalificeren voor de halve finale van de Europa League lijkt met de loting tegen SSC Napoli (zowat de lastigste tegenstrever uit de pot) geen sinecure te worden. Indien deze horde genomen wordt, wacht een halve finale in het zuiden van Spanje, tegen ofwel Villarreal (met mogelijk weerzien met Santi Cazorla) ofwel Valencia (mogelijk weerzien met Gabriël Paulista en Francis Coquelin). Dat is voorlopig nog toekomstmuziek, eerst moet gewonnen worden van Newcastle United.
Manager Rafa Benitez heeft zijn ploeg voorlopig op een veilige plaats, zij het in de rechterhelft van de rangschikking gepiloteerd. De Magpies draaien dan ook een vrij grijs seizoen, met tot hiertoe slechts één uitschieter, namelijk de 2-1 overwinning tegen Manchester City in januari. Op verplaatsing wonnen ze slechts 2 maal, even veel als Cardiff City. Alleen Huddersfield (1 zege) en Fulham (geen enkele overwinning) doen het op dat punt slechter. Een overwinning op het veld van Arsenal zou een verrassing van formaat zijn. De laatste keer dat het Newcastle lukte was op 7 november 2010 met een kopbaldoelpunt van Andy Carroll op assist van Joey Barton. Er volgden daarna nog overwinningen van Arsenal met 7-3 en 4-1 maar de laatste jaren bleef het bij een magere 1-0.
Ook merkwaardig is de aanduiding van Anthony Taylor voor deze wedstrijd, het is namelijk reeds de zesde maal dat de 40-jarige referee uit het zuiden van Greater Manchester de Gunners onder zijn hoede krijgt.
Wat er ook van zij, Arsenal moet de kans grijpen om maandagavond de derde plaats te pakken. Puntenverlies van de Spurs (die een uitwedstrijd op Anfield moeten afwerken) lijkt immers niet denkbeeldig.
Maandag 01/04/2019, 20u Emirates, Premier League, Matchweek 32: Arsenal – Newcastle
Doordat Wolverhampton Wanderers nog actief was in de FA Cup werd het competitieduel van de Gunners op Molineux uitgesteld naar een latere datum en kon Chelsea, mits overwinning bij Everton, de vierde plaats overnemen van Arsenal. De Blues verloren echter met 2-0 en zo zien we Arsenal met nog acht wedstrijden te spelen netjes alleen op die Champions League plaats, met slechts 1 punt achterstand op Tottenham. Op plaats vijf volgt Manchester United met twee punten minder, Chelsea heeft drie punten minder op plaats zes. Ook het doelsaldo is netjes in het voordeel van Arsenal. En zo hebben de Gunners alles in eigen handen. Bovendien hoeft er niet meer gespeeld te worden tegen de rechtstreekse concurrenten, het programma tegen de andere clubs uit de top zes van het klassement is immers afgewerkt. Dat biedt uiteraard geen enkele garantie op die felbegeerde Champions League plek, maar we kunnen het niet genoeg herhalen dat Unai Emery, ondanks alle kritiek, zijn ploeg mooi op koers heeft.
In het verdere programma van de top zes zien we overigens nog topwedstrijden aankomen als het stadsderby in Manchester, Liverpool-Tottenham, Liverpool-Chelsea, Manchester City-Tottenham en Manchester United-Chelsea.
Zich kwalificeren voor de halve finale van de Europa League lijkt met de loting tegen SSC Napoli (zowat de lastigste tegenstrever uit de pot) geen sinecure te worden. Indien deze horde genomen wordt, wacht een halve finale in het zuiden van Spanje, tegen ofwel Villarreal (met mogelijk weerzien met Santi Cazorla) ofwel Valencia (mogelijk weerzien met Gabriël Paulista en Francis Coquelin). Dat is voorlopig nog toekomstmuziek, eerst moet gewonnen worden van Newcastle United.
Manager Rafa Benitez heeft zijn ploeg voorlopig op een veilige plaats, zij het in de rechterhelft van de rangschikking gepiloteerd. De Magpies draaien dan ook een vrij grijs seizoen, met tot hiertoe slechts één uitschieter, namelijk de 2-1 overwinning tegen Manchester City in januari. Op verplaatsing wonnen ze slechts 2 maal, even veel als Cardiff City. Alleen Huddersfield (1 zege) en Fulham (geen enkele overwinning) doen het op dat punt slechter. Een overwinning op het veld van Arsenal zou een verrassing van formaat zijn. De laatste keer dat het Newcastle lukte was op 7 november 2010 met een kopbaldoelpunt van Andy Carroll op assist van Joey Barton. Er volgden daarna nog overwinningen van Arsenal met 7-3 en 4-1 maar de laatste jaren bleef het bij een magere 1-0.
Ook merkwaardig is de aanduiding van Anthony Taylor voor deze wedstrijd, het is namelijk reeds de zesde maal dat de 40-jarige referee uit het zuiden van Greater Manchester de Gunners onder zijn hoede krijgt.
Wat er ook van zij, Arsenal moet de kans grijpen om maandagavond de derde plaats te pakken. Puntenverlies van de Spurs (die een uitwedstrijd op Anfield moeten afwerken) lijkt immers niet denkbeeldig.
17 JAAR WACHTEN OP EEN TROFEE
Door Marcel Bogaerts
We beleven twee minder boeiende weekends nu Arsenal niet in actie komt, en we zullen niet de eerste of de laatste zijn die dan in een verloren moment terugkeert naar het verleden, naar de dagen waarin we Arsenal leerden kennen en de club in ons hart sloten. We schrijven 1969-1970 en in tegenstelling tot wat velen misschien zullen denken was dat niet de tijd toen de dieren nog spraken.
In eigen land werden in 1969 onder meer de postcode en het rijbewijs ingevoerd, won Eddy Merckx zijn eerste Ronde Van Vlaanderen en zijn eerste Tour de France en opende Koning Boudewijn de Kennedy-tunnel.
Internationaal stak de Tsjechische student Jan Palach zichzelf in brand in Praag, werden de Boeing 747 en de Concorde getest en de QE2 te water gelaten. Sharon Tate werd vermoord door de Manson familie en een duizelingwekkende 400.000 toeschouwers wonen het Woodstock festival bij. Maar de “gigantische sprong voor de mensheid” van eerste mens op de maan Neil Armstrong was zonder twijfel de gebeurtenis die de ganse wereldbevolking in de ban hield.
In 1970 werd in België een aanvang genomen met de staatshervorming en won Eddy Merckx opnieuw de Ronde Van Frankrijk voor de Nederlander Joop Zoetemelk.
Feyenoord won de Europabeker voor Landskampioenen na een 2-1 overwinning op Celtic in San Siro. De Rotterdammers wonnen later ook de wereldbeker voor clubs door zich de betere te tonen van het Argentijnse Estudiantes de la Plata. En Brazilië, met “en vedette” Péle, Jairzinho, Rivelino, Tostao e.a. Gerson zegevierde met 4-1 tegen Italië en werd wereldkampioen voetbal in Mexico. De toen Witte Duivels onder leiding van Raymond Goethals waren er ook bij maar moesten na de groepsfase naar huis (3-0 winst tegen El Salvador, maar nederlagen tegen Sovjet-Unie 4-1 en Mexico 1-0).
Apollo 13 bereikte de maan niet na explosie in een zuurstoftank en de wereld keek ademloos toe hoe de astronauten desondanks veilig op aarde terugkeerden. Popster Jimi Hendrix overleed na een overdosis en de Verenigde Staten proberen via een inval in Cambodja de Vietcong te verdrijven.
En na deze geschiedenisles kijken we in 1969 naar de eindstand van de Engelse eerste afdeling. Leeds United veroverde de titel, voor Liverpool, Everton, Arsenal, Chelsea en Tottenham. Voor de Europabeker voor Jaarbeurssteden van de jaargang 1969-1970 waren aangeduid: Liverpool, Newcastle, Arsenal en Southampton.
Op Highbury wachtte men toen reeds sinds de zomer van 1953 op een trofee. Zolang was het geleden dat Arsenal nog een trofee had mogen vieren. Preston North End eindigde met evenveel punten maar de Gunners hadden een veel beter doelpuntensaldo.
Het zou in eigen land ook in 1970 niet gebeuren, want de ploeg van manager Bertie Mee (foto) eindigde slechts 12e in de competitie. De Gunners maakten echter naam in Europa.
We beleven twee minder boeiende weekends nu Arsenal niet in actie komt, en we zullen niet de eerste of de laatste zijn die dan in een verloren moment terugkeert naar het verleden, naar de dagen waarin we Arsenal leerden kennen en de club in ons hart sloten. We schrijven 1969-1970 en in tegenstelling tot wat velen misschien zullen denken was dat niet de tijd toen de dieren nog spraken.
In eigen land werden in 1969 onder meer de postcode en het rijbewijs ingevoerd, won Eddy Merckx zijn eerste Ronde Van Vlaanderen en zijn eerste Tour de France en opende Koning Boudewijn de Kennedy-tunnel.
Internationaal stak de Tsjechische student Jan Palach zichzelf in brand in Praag, werden de Boeing 747 en de Concorde getest en de QE2 te water gelaten. Sharon Tate werd vermoord door de Manson familie en een duizelingwekkende 400.000 toeschouwers wonen het Woodstock festival bij. Maar de “gigantische sprong voor de mensheid” van eerste mens op de maan Neil Armstrong was zonder twijfel de gebeurtenis die de ganse wereldbevolking in de ban hield.
In 1970 werd in België een aanvang genomen met de staatshervorming en won Eddy Merckx opnieuw de Ronde Van Frankrijk voor de Nederlander Joop Zoetemelk.
Feyenoord won de Europabeker voor Landskampioenen na een 2-1 overwinning op Celtic in San Siro. De Rotterdammers wonnen later ook de wereldbeker voor clubs door zich de betere te tonen van het Argentijnse Estudiantes de la Plata. En Brazilië, met “en vedette” Péle, Jairzinho, Rivelino, Tostao e.a. Gerson zegevierde met 4-1 tegen Italië en werd wereldkampioen voetbal in Mexico. De toen Witte Duivels onder leiding van Raymond Goethals waren er ook bij maar moesten na de groepsfase naar huis (3-0 winst tegen El Salvador, maar nederlagen tegen Sovjet-Unie 4-1 en Mexico 1-0).
Apollo 13 bereikte de maan niet na explosie in een zuurstoftank en de wereld keek ademloos toe hoe de astronauten desondanks veilig op aarde terugkeerden. Popster Jimi Hendrix overleed na een overdosis en de Verenigde Staten proberen via een inval in Cambodja de Vietcong te verdrijven.
En na deze geschiedenisles kijken we in 1969 naar de eindstand van de Engelse eerste afdeling. Leeds United veroverde de titel, voor Liverpool, Everton, Arsenal, Chelsea en Tottenham. Voor de Europabeker voor Jaarbeurssteden van de jaargang 1969-1970 waren aangeduid: Liverpool, Newcastle, Arsenal en Southampton.
Op Highbury wachtte men toen reeds sinds de zomer van 1953 op een trofee. Zolang was het geleden dat Arsenal nog een trofee had mogen vieren. Preston North End eindigde met evenveel punten maar de Gunners hadden een veel beter doelpuntensaldo.
Het zou in eigen land ook in 1970 niet gebeuren, want de ploeg van manager Bertie Mee (foto) eindigde slechts 12e in de competitie. De Gunners maakten echter naam in Europa.
Arsenal begon met een 3-0 zege tegen Glentoran Belfast. De 1-0 nederlaag in de terugwedstrijd deed niets meer ter zake. Vervolgens werd 0-0 gelijk gespeeld bij Sporting Lissabon en wonnen de Gunners de terugwedstrijd, opnieuw met 3-0. Belgische aanwezigheid bij de uitwedstrijd van de derde ronde bij het Franse Rouen, in de persoon van scheidsrechter Franz Geluck. Na een 0-0 uit werd het “one-nil to the Arsenal” op 13 januari 1970.
In maart, in de kwartfinale, rekende Arsenal genadeloos af met het Roemeense Dinamo Bacau. Met 0-2 in Roemenië en maar liefst 7-1 op Highbury, met goals van John Radford (2), Charlie George (2), Jon Sammels (2) en de latere coach George Graham.
Ajax Amsterdam was de tegenstrever in de halve finale. De 3-0 overwinning op Highbury was ruim genoeg en Ajax bleef nadien op eigen veld op 1-0 steken. Arsenal was klaar voor zijn eerste Europese finale.
Op 22 april 1970 keken 37.000 toeschouwers in het toenmalige Emile Verséstadion ademloos toe hoe Sporting Anderlecht brandhout maakte van Arsenal. Met doelpunten van Johan Devrindt en Jan Mulder stond het aan de rust 2-0 en toen een kwartier voor tijd opnieuw Jan Mulder er 3-0 van maakte leek het lot van Arsenal bezegeld. De thuisploeg had echter op zijn adem getrapt en 8 minuten voor tijd maakte Ray Kennedy het doelpunt van de hoop.
De return, zes dagen later, werd voor meer dan 51.000 toeschouwers gespeeld in een slijkerig Highbury. De Schot Eddy Kelly bracht Arsenal voor na 25 minuten, maar het duurde tot een kwartier voor tijd voor John Radford (foto, met 111 doelpunten in 379 wedstrijden nummer vier op de topscorers lijst aller tijden van de Gunners) er eentje kon bijdoen en zo de cup virtueel op Highbury kon houden.
In maart, in de kwartfinale, rekende Arsenal genadeloos af met het Roemeense Dinamo Bacau. Met 0-2 in Roemenië en maar liefst 7-1 op Highbury, met goals van John Radford (2), Charlie George (2), Jon Sammels (2) en de latere coach George Graham.
Ajax Amsterdam was de tegenstrever in de halve finale. De 3-0 overwinning op Highbury was ruim genoeg en Ajax bleef nadien op eigen veld op 1-0 steken. Arsenal was klaar voor zijn eerste Europese finale.
Op 22 april 1970 keken 37.000 toeschouwers in het toenmalige Emile Verséstadion ademloos toe hoe Sporting Anderlecht brandhout maakte van Arsenal. Met doelpunten van Johan Devrindt en Jan Mulder stond het aan de rust 2-0 en toen een kwartier voor tijd opnieuw Jan Mulder er 3-0 van maakte leek het lot van Arsenal bezegeld. De thuisploeg had echter op zijn adem getrapt en 8 minuten voor tijd maakte Ray Kennedy het doelpunt van de hoop.
De return, zes dagen later, werd voor meer dan 51.000 toeschouwers gespeeld in een slijkerig Highbury. De Schot Eddy Kelly bracht Arsenal voor na 25 minuten, maar het duurde tot een kwartier voor tijd voor John Radford (foto, met 111 doelpunten in 379 wedstrijden nummer vier op de topscorers lijst aller tijden van de Gunners) er eentje kon bijdoen en zo de cup virtueel op Highbury kon houden.
Amper één minuutje later was er definitieve zekerheid toen Jon Sammels er 3-0 van maakte. In een helse atmosfeer, met voortdurend als serpentines gebruikte rollen toiletpapier (een rare Engelse gewoonte in die tijd) speelde Arsenal de wedstrijd uit en veroverde zo de Europabeker voor Jaarbeurssteden.
ARABISCH INTERMEZZO
Door Marcel Bogaerts
In de terugwedstrijd tegen Stade Rennes zette Arsenal binnen het kwartier de puntjes op de i. Nog voor het kwartier stond het 2-0 met goals van Pierre-Emerick Aubameyang en Ainsley Maitland-Niles, op aangeven van de Gabonese spits, die de bal mogelijk in buitenspelpositie had aangenomen.
Het vervolg was minder positief. Weer gingen de Gunners wat achterover leunen en zo kreeg Rennes de kans om in de wedstrijd te komen. Zonder echt brandgevaarlijk te zijn en open doelkansen te forceren konden de roodzwarte aanvallers toch een aantal keer op doel geven. Twee keer werd het doelkader getroffen, maar ook werden ze minstens tien keer op duidelijk buitenspel betrapt. Voor het overige was het eigenlijk een Europa onwaardige vertoning. Langs beide zijden kregen we slordige passes, onnodig balverlies en drieste overtredingen. Bij al dat gehakketak past alleen de conclusie dat de afwezigen dit keer gelijk hadden.
Met nog twintig minuten op de klok greep Unai Emery in. Alex Iwobi en Henrikh Mkhitaryan verschenen op het veld voor Mesut Özil en Alexandre Lacazette. Als bij toverslag maakte Arsenal het speelveld breder en werd er opeens weer vlot gecombineerd. De tegenstrever uit Bretagne kreeg het erg lastig en Aubameyang maakte 3-0, waarna de Gabonees nog twee open doelkansen de nek wist om te wringen. Het zij hem vergeven maar de manier waarop hij bij de 3-0 het nodig vond de clown uit te hangen met een masker, zo op een domme gele kaart liep en misschien wel door schorsing een latere Europese wedstrijd misloopt kan niet door de beugel vinden wij. Het zal wel aan ons liggen.
De competitie-pauze voor de slotfase van deze jaargang wordt door Arsenal gebruikt om de sponsor te plezieren. De Gunners vertrekken naar Dubai voor een vijfdaags trainingskamp, ontspanning en een oefenwedstrijd.
Dinsdag 26/03/2019 18u, Al Maktoum stadion, vriendschappelijk: Al-Nasr Dubai SC – Arsenal
Sponsorverplichtingen leiden Arsenal naar de thuisbasis van Emirates. De Gunners zijn er te gast om de officiële openingsceremonie van het vernieuwde Al Maktoum Stadium af te sluiten met een wedstrijd tegen het lokale Al-Nasr Dubai SC.
Het stadion werd gebouwd in 1981 en werd vorig jaar gerenoveerd met het oog op de wedstrijden voor de Asian Cup eerder dit jaar. Er werden uiteindelijk zes wedstrijden voor dit tornooi in het stadion afgewerkt waarbij vooral de groepswedstrijd tussen Iran en Irak de aandacht trok toen alle 15.000 tickets de deur uit waren. Het duel tussen de vroegere aartsvijanden eindigde overigens op 0-0.
De tegenstrever van Arsenal, thuisclub Al-Nasr Dubai SC, bestaat sinds 1945. In de lokale UAE Arabian Gulf League wordt de club momenteel door degradatie bedreigd. Hun coach is de Spanjaard Benat San José Gil, die zijn trainersloopbaan begon bij Al Ittihad en Al Ettifaq in buurland Saudi-Arabië en het daarna probeerde in Zuid-Amerika bij de Chileense clubs Antofagasta en Universidad Catholica, met tussendoor een Boliviaans intermezzo bij Bolivar.
De bekendste speler bij Al-Nasr is Alvaro Negredo, in Engeland bekend van een passage bij Manchester City en Middlesbrough, maar ook actief in Spanje bij Real Madrid, Almeria, Sevilla en Valencia die nu, na nog een contract bij het Turkse Besiktas, als 34-jarige in Dubai aan de kost komt.
De lijst van ex-spelers van Al-Nasr bevat enkele bekende namen, zoals Yohann Cabaye, Luca Toni en niet in het minst Nenad Jestrovic. Gecoacht werd de club onder meer door Don Revie, Foeke Booy, Walter Zenga en Cesare Prandelli.
Een leuk tussendoortje, een luxe-reisje naar Dubai en trainen bij een temperatuur van ongeveer 25 graden in deze tijd van het jaar. Het leven van een topvoetballer is toch niet slecht.
In de terugwedstrijd tegen Stade Rennes zette Arsenal binnen het kwartier de puntjes op de i. Nog voor het kwartier stond het 2-0 met goals van Pierre-Emerick Aubameyang en Ainsley Maitland-Niles, op aangeven van de Gabonese spits, die de bal mogelijk in buitenspelpositie had aangenomen.
Het vervolg was minder positief. Weer gingen de Gunners wat achterover leunen en zo kreeg Rennes de kans om in de wedstrijd te komen. Zonder echt brandgevaarlijk te zijn en open doelkansen te forceren konden de roodzwarte aanvallers toch een aantal keer op doel geven. Twee keer werd het doelkader getroffen, maar ook werden ze minstens tien keer op duidelijk buitenspel betrapt. Voor het overige was het eigenlijk een Europa onwaardige vertoning. Langs beide zijden kregen we slordige passes, onnodig balverlies en drieste overtredingen. Bij al dat gehakketak past alleen de conclusie dat de afwezigen dit keer gelijk hadden.
Met nog twintig minuten op de klok greep Unai Emery in. Alex Iwobi en Henrikh Mkhitaryan verschenen op het veld voor Mesut Özil en Alexandre Lacazette. Als bij toverslag maakte Arsenal het speelveld breder en werd er opeens weer vlot gecombineerd. De tegenstrever uit Bretagne kreeg het erg lastig en Aubameyang maakte 3-0, waarna de Gabonees nog twee open doelkansen de nek wist om te wringen. Het zij hem vergeven maar de manier waarop hij bij de 3-0 het nodig vond de clown uit te hangen met een masker, zo op een domme gele kaart liep en misschien wel door schorsing een latere Europese wedstrijd misloopt kan niet door de beugel vinden wij. Het zal wel aan ons liggen.
De competitie-pauze voor de slotfase van deze jaargang wordt door Arsenal gebruikt om de sponsor te plezieren. De Gunners vertrekken naar Dubai voor een vijfdaags trainingskamp, ontspanning en een oefenwedstrijd.
Dinsdag 26/03/2019 18u, Al Maktoum stadion, vriendschappelijk: Al-Nasr Dubai SC – Arsenal
Sponsorverplichtingen leiden Arsenal naar de thuisbasis van Emirates. De Gunners zijn er te gast om de officiële openingsceremonie van het vernieuwde Al Maktoum Stadium af te sluiten met een wedstrijd tegen het lokale Al-Nasr Dubai SC.
Het stadion werd gebouwd in 1981 en werd vorig jaar gerenoveerd met het oog op de wedstrijden voor de Asian Cup eerder dit jaar. Er werden uiteindelijk zes wedstrijden voor dit tornooi in het stadion afgewerkt waarbij vooral de groepswedstrijd tussen Iran en Irak de aandacht trok toen alle 15.000 tickets de deur uit waren. Het duel tussen de vroegere aartsvijanden eindigde overigens op 0-0.
De tegenstrever van Arsenal, thuisclub Al-Nasr Dubai SC, bestaat sinds 1945. In de lokale UAE Arabian Gulf League wordt de club momenteel door degradatie bedreigd. Hun coach is de Spanjaard Benat San José Gil, die zijn trainersloopbaan begon bij Al Ittihad en Al Ettifaq in buurland Saudi-Arabië en het daarna probeerde in Zuid-Amerika bij de Chileense clubs Antofagasta en Universidad Catholica, met tussendoor een Boliviaans intermezzo bij Bolivar.
De bekendste speler bij Al-Nasr is Alvaro Negredo, in Engeland bekend van een passage bij Manchester City en Middlesbrough, maar ook actief in Spanje bij Real Madrid, Almeria, Sevilla en Valencia die nu, na nog een contract bij het Turkse Besiktas, als 34-jarige in Dubai aan de kost komt.
De lijst van ex-spelers van Al-Nasr bevat enkele bekende namen, zoals Yohann Cabaye, Luca Toni en niet in het minst Nenad Jestrovic. Gecoacht werd de club onder meer door Don Revie, Foeke Booy, Walter Zenga en Cesare Prandelli.
Een leuk tussendoortje, een luxe-reisje naar Dubai en trainen bij een temperatuur van ongeveer 25 graden in deze tijd van het jaar. Het leven van een topvoetballer is toch niet slecht.
30 SPEELDAGEN VOORBIJ
Door Marcel Bogaerts
We hadden na de Bretoense klucht (of horrorshow, het hangt er maar van af hoe je het wil bekijken) om een klinkend antwoord gevraagd van de Gunners. Dat hebben we gekregen. Arsenal speelde tegen United opnieuw een wedstrijd vol overtuiging en wil om te winnen. In het Engels spreken we dan met omschrijvingen als “on the front foot”, “resilience” en “intensity”. Wij vinden “grinta” nog altijd het meest passende.
Met wat meeval (Lukaku van dichtbij en Fred vanop afstand troffen elk het doelkader) maar ook met een uitstekende Bernd Leno en messcherpe tackles van Koscielny, Xhaka en Sokratis kon United van een goal gehouden worden. Arsenal zelf speelde doelgericht, zonder eindeloos gepingel en met het nodige lef om De Gea ook van ver onder vuur te nemen. Een kolfje naar de hand van Granit Xhaka die van heel ver zijn staalharde trap een curve zag nemen waardoor de bezoekende doelman zich totaal verkeek.
Een hard werkende maar niet altijd even gelukkig in de afwerking zijnde Alexandre Lacazette dwong een strafschop af. Scheidsrechter Jon Moss vond vanuit zijn kijkhoek de por in de rug duidelijk genoeg en wees zonder aarzelen naar de stip. Aubameyang trapte de elfmeter door het midden van het doel, en het stond 2-0. United was verslagen, eerste nederlaag van Solskjaer in de competitie. Knap werk van Arsenal en het werd geapprecieerd door een enthousiast Emirates. De nederlaag van Tottenham brengt Arsenal nu op 1 punt van de derde plaats.
Voor Arsenal liggen er drie weken tussen speeldag 30 en speeldag 31 (een thuiswedstrijd tegen Newcastle). Tussendoor ligt nog die enorm belangrijke Europese wedstrijd tegen Rennes uiteraard, maar de adempauze zal zeker welkom zijn. In deze nieuwsrubriek maken we er gebruik van om met wat cijfermateriaal de resultaten die die nieuwe technische staf neerzet wat nader te bekijken.
Met 60 punten na 30 wedstrijden doen de Gunners het beter dan de laatste drie seizoenen. Vorig seizoen had Arsenal slechts 48 punten, en het is geleden van het seizoen 2014-2015 dat hetzelfde aantal van 60 punten werd behaald. In de laatste 10 seizoenen werd twee keer een beter resultaat bereikt na 30 speeldagen, 63 punten in 2013-2014 en 64 punten in 2009-2010.
Arsenal staat momenteel op de 4e plaats, vorig seizoen was dat plaats 6 en het seizoen daarvoor plaats 5. De 55 punten in 2015-2016 waren op dat moment goed voor plaats 3 maar dat was het seizoen dat geen enkel van de “grote” teams op kon tegen het enthousiaste Leicester City.
Het verschil met de leider in de rangschikking, Manchester City, bedraagt nu 14 punten. Vorig seizoen was dat zo maar eventjes 33 punten, en het seizoen daarvoor (op Chelsea) 15 punten.
Waar Arsenal vrijwel ter plaatse blijft trappelen is het doelsaldo. Op dit ogenblik is dat plus 24 en halverwege de twintig is in de laatste tien jaar een terugkerend gegeven gebleken. Negatieve uitzondering zijn vorig seizoen met slechts plus 14, 2015-2016 met plus 18. Voor positieve uitzonderingen moeten we teruggaan tot 2010-2011 met plus 30 en nog een seizoen eerder met plus 38.
Het aantal gemaakte doelpunten daarentegen is met 63 het hoogste van de laatste tien jaar, met uitzondering van 2009-2010 toen er reeds 71 doelpunten gescoord waren. Dat leidt vanzelfsprekend tot de vaststelling dat de Gunners te veel goals tegen krijgen. Het beperkte aantal “clean sheets” is nog steeds een probleem waar Unai Emery, en dat weet hij ook, aan moet werken.
De blessures die vooral onze verdedigers troffen zijn daar uiteraard mede een oorzaak van.
Nu is het met cijfers een beetje als met bijbelcitaten. Je kan er alle richtingen mee uit, en je kan er iedereen mee om de oren slaan. Alleen is 2 plus 2 nog altijd 4, en dat zal nooit veranderen. Met als basis cijferen en tellen in de simpelst mogelijke vorm, moeten we vaststellen dat Unai Emery, tenzij zich een spectaculaire ommezwaai/inzinking in de laatste 8 wedstrijden zou voordoen, Arsenal op het spoor vooruit heeft geplaatst.
Hij doet dat met vallen en opstaan. Hij probeert opstellingen uit en test veldbezettingen. Zijn beslissingen zijn niet altijd even begrijpelijk en pakken ook niet altijd even goed uit. Maar dat Emery maniakaal met zijn vak bezig is, dat staat buiten kijf.
Het resultaat van driekwart seizoen Emery is dan ook merkwaardig, en dat bedoelen we positief. Minder positief, en we herhalen het, is de manier waarop de Spanjaard reeds gekastijd werd door de eigen supporters, die blijkbaar de cultuurschok van de trainerswissel niet baas kunnen. Zij zullen geduld moeten hebben. En meteen zijn we terug bij het begin van het seizoen, wanneer iedereen het er over eens was dat dat geduld nodig was. Velen zijn dat blijkbaar al vergeten.
Er is uiteindelijk niets nieuws onder de zon. Ook Arsène Wenger werd door velen onterecht zwaar aangepakt. Dat de opmerkingen op de aanpak van deze grote Franse mijnheer in de laatste twee jaar meer en meer hout begonnen te snijden (de opmerkingen, niet de kwetsende frontale aanvallen en de vuilbekkerij) bewijst het cijfermateriaal. En hiermee zijn we weer aan het begin van dit verhaal.
We hadden na de Bretoense klucht (of horrorshow, het hangt er maar van af hoe je het wil bekijken) om een klinkend antwoord gevraagd van de Gunners. Dat hebben we gekregen. Arsenal speelde tegen United opnieuw een wedstrijd vol overtuiging en wil om te winnen. In het Engels spreken we dan met omschrijvingen als “on the front foot”, “resilience” en “intensity”. Wij vinden “grinta” nog altijd het meest passende.
Met wat meeval (Lukaku van dichtbij en Fred vanop afstand troffen elk het doelkader) maar ook met een uitstekende Bernd Leno en messcherpe tackles van Koscielny, Xhaka en Sokratis kon United van een goal gehouden worden. Arsenal zelf speelde doelgericht, zonder eindeloos gepingel en met het nodige lef om De Gea ook van ver onder vuur te nemen. Een kolfje naar de hand van Granit Xhaka die van heel ver zijn staalharde trap een curve zag nemen waardoor de bezoekende doelman zich totaal verkeek.
Een hard werkende maar niet altijd even gelukkig in de afwerking zijnde Alexandre Lacazette dwong een strafschop af. Scheidsrechter Jon Moss vond vanuit zijn kijkhoek de por in de rug duidelijk genoeg en wees zonder aarzelen naar de stip. Aubameyang trapte de elfmeter door het midden van het doel, en het stond 2-0. United was verslagen, eerste nederlaag van Solskjaer in de competitie. Knap werk van Arsenal en het werd geapprecieerd door een enthousiast Emirates. De nederlaag van Tottenham brengt Arsenal nu op 1 punt van de derde plaats.
Voor Arsenal liggen er drie weken tussen speeldag 30 en speeldag 31 (een thuiswedstrijd tegen Newcastle). Tussendoor ligt nog die enorm belangrijke Europese wedstrijd tegen Rennes uiteraard, maar de adempauze zal zeker welkom zijn. In deze nieuwsrubriek maken we er gebruik van om met wat cijfermateriaal de resultaten die die nieuwe technische staf neerzet wat nader te bekijken.
Met 60 punten na 30 wedstrijden doen de Gunners het beter dan de laatste drie seizoenen. Vorig seizoen had Arsenal slechts 48 punten, en het is geleden van het seizoen 2014-2015 dat hetzelfde aantal van 60 punten werd behaald. In de laatste 10 seizoenen werd twee keer een beter resultaat bereikt na 30 speeldagen, 63 punten in 2013-2014 en 64 punten in 2009-2010.
Arsenal staat momenteel op de 4e plaats, vorig seizoen was dat plaats 6 en het seizoen daarvoor plaats 5. De 55 punten in 2015-2016 waren op dat moment goed voor plaats 3 maar dat was het seizoen dat geen enkel van de “grote” teams op kon tegen het enthousiaste Leicester City.
Het verschil met de leider in de rangschikking, Manchester City, bedraagt nu 14 punten. Vorig seizoen was dat zo maar eventjes 33 punten, en het seizoen daarvoor (op Chelsea) 15 punten.
Waar Arsenal vrijwel ter plaatse blijft trappelen is het doelsaldo. Op dit ogenblik is dat plus 24 en halverwege de twintig is in de laatste tien jaar een terugkerend gegeven gebleken. Negatieve uitzondering zijn vorig seizoen met slechts plus 14, 2015-2016 met plus 18. Voor positieve uitzonderingen moeten we teruggaan tot 2010-2011 met plus 30 en nog een seizoen eerder met plus 38.
Het aantal gemaakte doelpunten daarentegen is met 63 het hoogste van de laatste tien jaar, met uitzondering van 2009-2010 toen er reeds 71 doelpunten gescoord waren. Dat leidt vanzelfsprekend tot de vaststelling dat de Gunners te veel goals tegen krijgen. Het beperkte aantal “clean sheets” is nog steeds een probleem waar Unai Emery, en dat weet hij ook, aan moet werken.
De blessures die vooral onze verdedigers troffen zijn daar uiteraard mede een oorzaak van.
Nu is het met cijfers een beetje als met bijbelcitaten. Je kan er alle richtingen mee uit, en je kan er iedereen mee om de oren slaan. Alleen is 2 plus 2 nog altijd 4, en dat zal nooit veranderen. Met als basis cijferen en tellen in de simpelst mogelijke vorm, moeten we vaststellen dat Unai Emery, tenzij zich een spectaculaire ommezwaai/inzinking in de laatste 8 wedstrijden zou voordoen, Arsenal op het spoor vooruit heeft geplaatst.
Hij doet dat met vallen en opstaan. Hij probeert opstellingen uit en test veldbezettingen. Zijn beslissingen zijn niet altijd even begrijpelijk en pakken ook niet altijd even goed uit. Maar dat Emery maniakaal met zijn vak bezig is, dat staat buiten kijf.
Het resultaat van driekwart seizoen Emery is dan ook merkwaardig, en dat bedoelen we positief. Minder positief, en we herhalen het, is de manier waarop de Spanjaard reeds gekastijd werd door de eigen supporters, die blijkbaar de cultuurschok van de trainerswissel niet baas kunnen. Zij zullen geduld moeten hebben. En meteen zijn we terug bij het begin van het seizoen, wanneer iedereen het er over eens was dat dat geduld nodig was. Velen zijn dat blijkbaar al vergeten.
Er is uiteindelijk niets nieuws onder de zon. Ook Arsène Wenger werd door velen onterecht zwaar aangepakt. Dat de opmerkingen op de aanpak van deze grote Franse mijnheer in de laatste twee jaar meer en meer hout begonnen te snijden (de opmerkingen, niet de kwetsende frontale aanvallen en de vuilbekkerij) bewijst het cijfermateriaal. En hiermee zijn we weer aan het begin van dit verhaal.
EEN DWAAS FIGUUR
Door Marcel Bogaerts
Unai Emery en zijn team spelen met vuur in Europa. Na de beschamende nederlagen bij meeloper uit Ligue 1 Stade Rennes en in Borisov enkele weken geleden is dat zowat de meest vergoelijkende uitspraak die je omtrent Arsenal en zijn optreden in de knock-out fase van deze Europa League kan doen. De titel van dit stukje ligt heel wat dichter bij de waarheid.
Niet minder dan vier keer was er algemene hilariteit in het feestende Roazhon Park. De eerste protagonist van dienst was Alex Iwobi die na amper vier minuten een voorzet compleet verprutste. Gelukkig voor de Nigeriaan was de thuisdoelman op zoveel slordigheid niet voorbereid en zag hij de bal naast zich in doel belanden.
Nul-één en Arsenal op rozen denk je dan, maar de Gunners verzuimden totaal een aangeslagen Rennes uit te tellen en lieten de thuisploeg zowaar terug in de match komen. Het werd nog erger want de scheidsrechter achtte de tijd gekomen om de lachers op zijn hand te krijgen. Een eerste geel karton voor Sokratis was zeker te verdedigen, maar kort daarna beoordeelde de spelleider een actie van dezelfde speler totaal verkeerd en dat de Griek dan nog met een tweede geel en dus rood mocht inrukken zorgde voor lachsalvo nummer twee. Tot overmaat van ramp leidde de vrije trap na een rebound uit de muur tot de gelijkmaker.
De thuisploeg ging gewoon door op enthousiasme en Arsenal lukte er niet in de numerieke minderheid behoorlijk op te vangen. Een derde schaterlach rolde over de tribunes toen Nacho Monreal een niet eens zo gevaarlijke voorzet met een vreemde heupbeweging in eigen doel deed belanden.
En nog was het niet gedaan met de pret. De enige spits Aubameyang werd gewisseld, waardoor Rennes nog meer werd uitgenodigd richting het Arsenal doel. Als “diepste man” merkten we zowaar geregeld Matteo Guendouzi op. Arsenal als Wile E. Coyote uit Roadrunner, de wolf die slim denkt te zijn maar het deksel altijd weer op de neus krijgt. Een ruim verdiend derde doelpunt van Rennes was het resultaat en een in de tweede helft hopeloos krasselend Arsenal (een groter festival van misverstanden, slechte passes en hopeloze balcontroles hebben we zelden gezien) zou in deze 1/8e finale weleens op een vernederende uitschakeling kunnen lopen. Gebaseerd op wat onze ploeg in dit tornooi toont na nieuwjaar zou dat volkomen terecht zijn.
Een klinkend antwoord van de Gunners mag nu geëist worden. Excuses zijn er niet. Een overtuigende prestatie in de volgende wedstrijd is echter niet het meest evidente.
Zondag 10/03/2019 16u30, Emirates: Premier League matchweek 30: Arsenal – Manchester United
Ole Gunnar Solskjaer heeft de Red Devils niet alleen uit het Mourinho-dal getrokken, hij heeft ze ook een nieuw elan bezorgd. Ze verloren enkel het Champions League duel thuis tegen PSG met 0-2, maar die nederlaag werd na een VAR beslissing in de slotminuut van de terugwedstrijd zowaar nog omgezet in een kwalificatie voor de kwartfinale.
Het moreel in het rode deel van Manchester staat dus in het zenit en dat Arsenal het aartsmoeilijk zal krijgen om een tweede competitie-nederlaag in het eigen Emirates te vermijden staat buiten kijf. Of Arsenal sterk genoeg zal zijn om de sombere voorspellingen weg te zetten als zwartkijken en doemdenken is een manier van denken waarbij het Engelse adjectief “wishful” niet ver uit de buurt is, zeker met de afschuwelijke generale in Rennes in het achterhoofd.
De 1-3 bekernederlaag van 25 januari 2019 is evenmin een voorbeeld van hoe het moet.
Of de laatste thuiszege, 2-0 op speeldag 36 op zondag 7 mei dan wel als referentie mag dienen is evenzeer twijfelachtig want José Mourinho zat toen beslist meer met de Europa League (die later gewonnen werd tegen Ajax) in het achterhoofd. Een herhaling van de 3-0 van 4 oktober 2015 met Sanchez (twee doelpunten), Özil (doelpunt en assist) en Walcott (twee assists) “en vedette” zien we dan liever. Een thuisnederlaag zou United echter vier punten doen uitlopen, en mogelijk ook Chelsea, één punt achter Arsenal en nog een wedstrijd te goed, de vijfde plaats zien overnemen. Er is werk aan de winkel!
Scheidsrechter Jon Moss werd aangeduid voor dit duel. Het is de vierde keer dat hij een wedstrijd van Arsenal leidt, na de thuiswedstrijd tegen Everton (2-0) en de uitwedstrijd bij West Ham (1-0 verlies) en bij Huddersfield (1-2 winst).
Op donderdag 14 maart moet Arsenal dan weer vol aan de bak om met minstens 2-0 te winnen van Rennes. Verder commentaar is hierbij wel overbodig. De interlandbreak die daarna volgt zou weleens heel goed van pas kunnen komen.
Unai Emery en zijn team spelen met vuur in Europa. Na de beschamende nederlagen bij meeloper uit Ligue 1 Stade Rennes en in Borisov enkele weken geleden is dat zowat de meest vergoelijkende uitspraak die je omtrent Arsenal en zijn optreden in de knock-out fase van deze Europa League kan doen. De titel van dit stukje ligt heel wat dichter bij de waarheid.
Niet minder dan vier keer was er algemene hilariteit in het feestende Roazhon Park. De eerste protagonist van dienst was Alex Iwobi die na amper vier minuten een voorzet compleet verprutste. Gelukkig voor de Nigeriaan was de thuisdoelman op zoveel slordigheid niet voorbereid en zag hij de bal naast zich in doel belanden.
Nul-één en Arsenal op rozen denk je dan, maar de Gunners verzuimden totaal een aangeslagen Rennes uit te tellen en lieten de thuisploeg zowaar terug in de match komen. Het werd nog erger want de scheidsrechter achtte de tijd gekomen om de lachers op zijn hand te krijgen. Een eerste geel karton voor Sokratis was zeker te verdedigen, maar kort daarna beoordeelde de spelleider een actie van dezelfde speler totaal verkeerd en dat de Griek dan nog met een tweede geel en dus rood mocht inrukken zorgde voor lachsalvo nummer twee. Tot overmaat van ramp leidde de vrije trap na een rebound uit de muur tot de gelijkmaker.
De thuisploeg ging gewoon door op enthousiasme en Arsenal lukte er niet in de numerieke minderheid behoorlijk op te vangen. Een derde schaterlach rolde over de tribunes toen Nacho Monreal een niet eens zo gevaarlijke voorzet met een vreemde heupbeweging in eigen doel deed belanden.
En nog was het niet gedaan met de pret. De enige spits Aubameyang werd gewisseld, waardoor Rennes nog meer werd uitgenodigd richting het Arsenal doel. Als “diepste man” merkten we zowaar geregeld Matteo Guendouzi op. Arsenal als Wile E. Coyote uit Roadrunner, de wolf die slim denkt te zijn maar het deksel altijd weer op de neus krijgt. Een ruim verdiend derde doelpunt van Rennes was het resultaat en een in de tweede helft hopeloos krasselend Arsenal (een groter festival van misverstanden, slechte passes en hopeloze balcontroles hebben we zelden gezien) zou in deze 1/8e finale weleens op een vernederende uitschakeling kunnen lopen. Gebaseerd op wat onze ploeg in dit tornooi toont na nieuwjaar zou dat volkomen terecht zijn.
Een klinkend antwoord van de Gunners mag nu geëist worden. Excuses zijn er niet. Een overtuigende prestatie in de volgende wedstrijd is echter niet het meest evidente.
Zondag 10/03/2019 16u30, Emirates: Premier League matchweek 30: Arsenal – Manchester United
Ole Gunnar Solskjaer heeft de Red Devils niet alleen uit het Mourinho-dal getrokken, hij heeft ze ook een nieuw elan bezorgd. Ze verloren enkel het Champions League duel thuis tegen PSG met 0-2, maar die nederlaag werd na een VAR beslissing in de slotminuut van de terugwedstrijd zowaar nog omgezet in een kwalificatie voor de kwartfinale.
Het moreel in het rode deel van Manchester staat dus in het zenit en dat Arsenal het aartsmoeilijk zal krijgen om een tweede competitie-nederlaag in het eigen Emirates te vermijden staat buiten kijf. Of Arsenal sterk genoeg zal zijn om de sombere voorspellingen weg te zetten als zwartkijken en doemdenken is een manier van denken waarbij het Engelse adjectief “wishful” niet ver uit de buurt is, zeker met de afschuwelijke generale in Rennes in het achterhoofd.
De 1-3 bekernederlaag van 25 januari 2019 is evenmin een voorbeeld van hoe het moet.
Of de laatste thuiszege, 2-0 op speeldag 36 op zondag 7 mei dan wel als referentie mag dienen is evenzeer twijfelachtig want José Mourinho zat toen beslist meer met de Europa League (die later gewonnen werd tegen Ajax) in het achterhoofd. Een herhaling van de 3-0 van 4 oktober 2015 met Sanchez (twee doelpunten), Özil (doelpunt en assist) en Walcott (twee assists) “en vedette” zien we dan liever. Een thuisnederlaag zou United echter vier punten doen uitlopen, en mogelijk ook Chelsea, één punt achter Arsenal en nog een wedstrijd te goed, de vijfde plaats zien overnemen. Er is werk aan de winkel!
Scheidsrechter Jon Moss werd aangeduid voor dit duel. Het is de vierde keer dat hij een wedstrijd van Arsenal leidt, na de thuiswedstrijd tegen Everton (2-0) en de uitwedstrijd bij West Ham (1-0 verlies) en bij Huddersfield (1-2 winst).
Op donderdag 14 maart moet Arsenal dan weer vol aan de bak om met minstens 2-0 te winnen van Rennes. Verder commentaar is hierbij wel overbodig. De interlandbreak die daarna volgt zou weleens heel goed van pas kunnen komen.
FRANSE HORDE OP HET EUROPESE PARCOURS
Door Marcel Bogaerts
In een zoals altijd intense en felbevochten maar jammer genoeg door de vele slordigheden al bij al teleurstellende North London Derby deelden beide rivalen de punten. En daar mocht uiteindelijk vooral Tottenham tevreden mee zijn. Na 90 minuten plus blessuretijd moeten vooral Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang voor de spiegel gaan staan. Zij misten de levensgrote kansen om hun club na vijf jaar nog eens een competitie-overwinning bij de aartsrivaal te schenken. Doordat Manchester United wel won, thuis tegen Southampton, doen de Red Devils haasje over naar de 4e plaats. Volgende speeldag kijken beide rivalen elkaar in de ogen, maar eerst is er Europa. Arsenal staat voor een moeilijke, maar zeker haalbare opdracht.
Donderdag 7/3/2019 18u55 Roazhon Park: Europa League 1/8e finale: Stade Rennais – Arsenal
De stad Rennes, die als metropoolgebied meer dan 700.000 inwoners telt, ligt op 340 kilometer ten westen van de Parijs en is de hoofdstad van Bretagne. De Bretoense naam van de stad is overigens Roazhon waarmee de naam van het stadion verklaard is.
De eerste meldingen van stedelijke activiteit zijn reeds meer dan 2000 jaar oud toen er in het gebied een kleine Gallische nederzetting stond die Condate Redunum (van een volksstam die bekend stond als de Redonen) heette. Een poging tot samenvatting van de boeiende geschiedenis van de stad zou ons in deze rubriek te ver leiden.
Momenteel is Rennes een bloeiende studentenstad, met meer dan 60.000 universiteitsstudenten is het de achtste campus in Frankrijk.
De lokale voetbalclub, Stade Rennais FC, bestaat sinds 1901 en werd opgericht door een groep afgestudeerden die allemaal in Bretagne waren blijven wonen. Hun eerste match werd reeds twee weken later gespeeld, tegen het reeds bestaande FC Rennais en de nieuwe club verloor met 6-0. 3 jaar later sloegen beide clubs de handen in elkaar en fusioneerden als Stade Rennais Université Club.
In juli 1930 sloeg het Franse voetbal de weg van het professionalisme in en Stade Rennes was, onder voorzitter Isidore Odorico, één van de pioniers van deze nieuwe aanpak.
De echt grote successen hebben de Bretoenen echter nog niet behaald. De Coupe de France werd twee maal gewonnen, de laatste keer gebeurde dat in 1971.
In het huidige klassement van de Ligue 1 vinden we Rennes op de 9e plaats met een duizelingwekkende 34 punten minder dan leider PSG. Om binnen de Europese plaatsen te eindigen moet Rennes 6 punten overbruggen op het 4e gerangschikte Saint-Etienne.
Rennes bekwam van de Franse bond dat hun wedstrijd op 2 maart bij Nîmes Olympique, met het oog op de wedstrijd tegen Arsenal, verschoven werd.
Het elftal wordt momenteel gecoacht, en dat sinds december 2018, door Julien Stéphane die opschoof uit de jeugdreeksen en overnam van de Tunesiër Sabri Lamouchi.
De meest bekende speler uit de kern van de rouges et noirs is zonder twijfel Hatem Ben Arfa, die reeds speelde bij Lyon, Marseille, Newcastle, Hull en Nice voor hij twee jaar bij PSG volmaakte. Sinds september 2018 verscheen hij bij Rennes 18 keer op het wedstrijdblad en wist 5 keer te scoren. In de Europa League werd hij 7 keer opgeroepen en vond daarin twee keer de netten.
Ook de Senegalees M’baye Niang is bekend bij degenen die het internationale voetbal volgen. Hij heeft een verleden bij AC Milan, Genoa, Watford en Torino.
De Bretoenen plaatsten zich voor de knock-out fase van het Europa League tornooi in een groep met FK Jablonec (Tsjechië), FK Astana (Kazakstan) en Dinamo Kiev. Tegen de Oekraïners werd twee keer verloren overigens. In de eerste knock-out ronde werd het thuis tegen Real Betis 3-3, maar in Sevilla won Rennes met 1-3. De eerder genoemden Niang en Ben Arfa zorgden voor het laatste doelpunt in de slotfase, Niang voor de goal en Ben Arfa voor de assist.
Het zal de eerste keer zijn dat Arsenal en Rennes tegen mekaar spelen. Er wacht de Gunners ongetwijfeld een warm onthaal in het Roazhon park dat 30.000 plaatsen heeft. Er zal geen Gooner ter wereld zijn die rekening houdt met een uitschakeling, maar de nederlaag bij BATE Borisov indachtig verwachten we deze keer uiteraard een geconcentreerd en strijdbaar Arsenal om hopelijk meteen al de puntjes op de i te zetten.
In een zoals altijd intense en felbevochten maar jammer genoeg door de vele slordigheden al bij al teleurstellende North London Derby deelden beide rivalen de punten. En daar mocht uiteindelijk vooral Tottenham tevreden mee zijn. Na 90 minuten plus blessuretijd moeten vooral Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang voor de spiegel gaan staan. Zij misten de levensgrote kansen om hun club na vijf jaar nog eens een competitie-overwinning bij de aartsrivaal te schenken. Doordat Manchester United wel won, thuis tegen Southampton, doen de Red Devils haasje over naar de 4e plaats. Volgende speeldag kijken beide rivalen elkaar in de ogen, maar eerst is er Europa. Arsenal staat voor een moeilijke, maar zeker haalbare opdracht.
Donderdag 7/3/2019 18u55 Roazhon Park: Europa League 1/8e finale: Stade Rennais – Arsenal
De stad Rennes, die als metropoolgebied meer dan 700.000 inwoners telt, ligt op 340 kilometer ten westen van de Parijs en is de hoofdstad van Bretagne. De Bretoense naam van de stad is overigens Roazhon waarmee de naam van het stadion verklaard is.
De eerste meldingen van stedelijke activiteit zijn reeds meer dan 2000 jaar oud toen er in het gebied een kleine Gallische nederzetting stond die Condate Redunum (van een volksstam die bekend stond als de Redonen) heette. Een poging tot samenvatting van de boeiende geschiedenis van de stad zou ons in deze rubriek te ver leiden.
Momenteel is Rennes een bloeiende studentenstad, met meer dan 60.000 universiteitsstudenten is het de achtste campus in Frankrijk.
De lokale voetbalclub, Stade Rennais FC, bestaat sinds 1901 en werd opgericht door een groep afgestudeerden die allemaal in Bretagne waren blijven wonen. Hun eerste match werd reeds twee weken later gespeeld, tegen het reeds bestaande FC Rennais en de nieuwe club verloor met 6-0. 3 jaar later sloegen beide clubs de handen in elkaar en fusioneerden als Stade Rennais Université Club.
In juli 1930 sloeg het Franse voetbal de weg van het professionalisme in en Stade Rennes was, onder voorzitter Isidore Odorico, één van de pioniers van deze nieuwe aanpak.
De echt grote successen hebben de Bretoenen echter nog niet behaald. De Coupe de France werd twee maal gewonnen, de laatste keer gebeurde dat in 1971.
In het huidige klassement van de Ligue 1 vinden we Rennes op de 9e plaats met een duizelingwekkende 34 punten minder dan leider PSG. Om binnen de Europese plaatsen te eindigen moet Rennes 6 punten overbruggen op het 4e gerangschikte Saint-Etienne.
Rennes bekwam van de Franse bond dat hun wedstrijd op 2 maart bij Nîmes Olympique, met het oog op de wedstrijd tegen Arsenal, verschoven werd.
Het elftal wordt momenteel gecoacht, en dat sinds december 2018, door Julien Stéphane die opschoof uit de jeugdreeksen en overnam van de Tunesiër Sabri Lamouchi.
De meest bekende speler uit de kern van de rouges et noirs is zonder twijfel Hatem Ben Arfa, die reeds speelde bij Lyon, Marseille, Newcastle, Hull en Nice voor hij twee jaar bij PSG volmaakte. Sinds september 2018 verscheen hij bij Rennes 18 keer op het wedstrijdblad en wist 5 keer te scoren. In de Europa League werd hij 7 keer opgeroepen en vond daarin twee keer de netten.
Ook de Senegalees M’baye Niang is bekend bij degenen die het internationale voetbal volgen. Hij heeft een verleden bij AC Milan, Genoa, Watford en Torino.
De Bretoenen plaatsten zich voor de knock-out fase van het Europa League tornooi in een groep met FK Jablonec (Tsjechië), FK Astana (Kazakstan) en Dinamo Kiev. Tegen de Oekraïners werd twee keer verloren overigens. In de eerste knock-out ronde werd het thuis tegen Real Betis 3-3, maar in Sevilla won Rennes met 1-3. De eerder genoemden Niang en Ben Arfa zorgden voor het laatste doelpunt in de slotfase, Niang voor de goal en Ben Arfa voor de assist.
Het zal de eerste keer zijn dat Arsenal en Rennes tegen mekaar spelen. Er wacht de Gunners ongetwijfeld een warm onthaal in het Roazhon park dat 30.000 plaatsen heeft. Er zal geen Gooner ter wereld zijn die rekening houdt met een uitschakeling, maar de nederlaag bij BATE Borisov indachtig verwachten we deze keer uiteraard een geconcentreerd en strijdbaar Arsenal om hopelijk meteen al de puntjes op de i te zetten.
LENTEGEVOEL
Door Marcel Bogaerts
Het zijn niet alleen de weergoden die, alle klimaatspijbelaars ten spijt, ons verwenden met deugddoende zonnestralen en daardoor onze optimistische gevoelens een duw in de goede richting gaven. Ook Unai Emery en zijn mannen maakten ons blij in de twee afgelopen thuiswedstrijden. Eerst werd er met 2-0 gewonnen van Southampton en dat was, zoals een beetje verwacht, voldoende om de vierde plaats terug over te nemen van Manchester United. In het midweek duel tegen Bournemouth lieten de Gunners ook het doelsaldo in hun voordeel kantelen door de Cherries met 5-1 terug naar de kust te sturen. En dat gebeurde niet in het minst omdat Mesut Özil weer eens één van zijn (te zeldzame) superdagen had.
Natuurlijk moesten we hier en daar weer lezen dat het allemaal anders had kunnen aflopen. Als Southampton die eerste levensgrote kans benut; als Bournemouth het spel niet zo meespeelt; als dit en als dat. En natuurlijk werd er ook niet nagelaten kleine maar duidelijke gifpijltjes af te schieten richting coach. Arsenal supporters moeten zowat de moeilijkste fans ter wereld zijn.
Hoe dan ook, tot spijt van wie het benijdt, Arsenal draagt nu het keurmerk Emery. De stempel van het vorige beleid is vervaagd en we kunnen er maar beter allemaal aan wennen.
De zes op zes is, zoals eerder aangehaald, natuurlijk de beste manier om een zeer lastig en intensief kwartet van wedstrijden aan te vatten. Twee regelrechte toppers worden elk gevolgd door de wedstrijden tegen Rennes in de Europa League. Maar we beginnen op Wembley.
Zaterdag 02/03/2019, 12u30 Wembley: Premier League matchweek 29 Tottenham Hotspur – Arsenal
Arsenal speelde twee keer thuis en won beide wedstrijden, Tottenham speelde twee keer uit en verloor beide wedstrijden (2-1 op Burnley en 2-0 op Chelsea). Daarvoor boekten de Spurs echter 4 competitiezeges op rij (waarvan 3 keer op Wembley) en in de Champions League werd Borussia Dortmund met 3-0 terug naar huis gestuurd.
In de Premier League verloor Tottenham op eigen (nu ja) veld van Liverpool (1-2), Manchester City (0-1), Wolverhampton (1-3) en Manchester United (0-1). In totaal verloren ze acht keer, maar de overige 20 wedstrijden wisten ze allemaal te winnen. Arsenal verloor zes keer, maar speelde ook 5 keer gelijk en dat verklaart de vier punten verschil tussen beide teams.
Tottenham werd tussendoor ook nog uitgeschakeld in het FA Cup tornooi na een 2-0 nederlaag bij Crystal Palace.
We hoeven uiteraard niet meer te herinneren aan de heenwedstrijd van 2 december 2018. De 1-2 ruststand werd door Arsenal, dat zijn beste prestatie van de competitie neerzette, omgebogen in een 4-2 zege, één van de vier uitnederlagen van de Spurs, die aan de leiding staan in het algemeen “away” klassement.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 na een kopbaldoelpunt van Harry Kane kort na de rust. De laatste competitie-overwinning van de Gunners bij de aartsrivaal dateert van 16 maart 2014. Een vroeg doelpunt van Tomasz Rosicky was voldoende voor de winst.
Mauricio Pochettino vroeg om (heel veel) geduld om zijn Spurs, die onzichtbaar bleven op de transfermarkt (de perikelen omtrent het nieuwe stadion?) nog eens aan de titel te helpen. Het zijn overigens enkel krasse grijsaards die zich herinneren wanneer Tottenham de laatste keer kampioen werd.
Maar eerlijk is eerlijk, de rivalen beschikken over een stevig elftal en het zal een uitstekend Arsenal moeten zijn om op Wembley enige kans op puntenoogst te hebben. Als het na vijf jaar toch nog eens zou lukken bedraagt de afstand tussen nummers drie en vier in het klassement slechts 1 punt.
Scheidsrechter Anthony Taylor is aangeduid om de wedstrijd in goede banen te leiden. Het is reeds de vijfde keer dat hij dit seizoen de Gunners onder zijn hoede neemt. Onder hem won Arsenal op Cardiff, thuis tegen Watford en Chelsea, en werd gelijk gespeeld bij Brighton.
Het zijn niet alleen de weergoden die, alle klimaatspijbelaars ten spijt, ons verwenden met deugddoende zonnestralen en daardoor onze optimistische gevoelens een duw in de goede richting gaven. Ook Unai Emery en zijn mannen maakten ons blij in de twee afgelopen thuiswedstrijden. Eerst werd er met 2-0 gewonnen van Southampton en dat was, zoals een beetje verwacht, voldoende om de vierde plaats terug over te nemen van Manchester United. In het midweek duel tegen Bournemouth lieten de Gunners ook het doelsaldo in hun voordeel kantelen door de Cherries met 5-1 terug naar de kust te sturen. En dat gebeurde niet in het minst omdat Mesut Özil weer eens één van zijn (te zeldzame) superdagen had.
Natuurlijk moesten we hier en daar weer lezen dat het allemaal anders had kunnen aflopen. Als Southampton die eerste levensgrote kans benut; als Bournemouth het spel niet zo meespeelt; als dit en als dat. En natuurlijk werd er ook niet nagelaten kleine maar duidelijke gifpijltjes af te schieten richting coach. Arsenal supporters moeten zowat de moeilijkste fans ter wereld zijn.
Hoe dan ook, tot spijt van wie het benijdt, Arsenal draagt nu het keurmerk Emery. De stempel van het vorige beleid is vervaagd en we kunnen er maar beter allemaal aan wennen.
De zes op zes is, zoals eerder aangehaald, natuurlijk de beste manier om een zeer lastig en intensief kwartet van wedstrijden aan te vatten. Twee regelrechte toppers worden elk gevolgd door de wedstrijden tegen Rennes in de Europa League. Maar we beginnen op Wembley.
Zaterdag 02/03/2019, 12u30 Wembley: Premier League matchweek 29 Tottenham Hotspur – Arsenal
Arsenal speelde twee keer thuis en won beide wedstrijden, Tottenham speelde twee keer uit en verloor beide wedstrijden (2-1 op Burnley en 2-0 op Chelsea). Daarvoor boekten de Spurs echter 4 competitiezeges op rij (waarvan 3 keer op Wembley) en in de Champions League werd Borussia Dortmund met 3-0 terug naar huis gestuurd.
In de Premier League verloor Tottenham op eigen (nu ja) veld van Liverpool (1-2), Manchester City (0-1), Wolverhampton (1-3) en Manchester United (0-1). In totaal verloren ze acht keer, maar de overige 20 wedstrijden wisten ze allemaal te winnen. Arsenal verloor zes keer, maar speelde ook 5 keer gelijk en dat verklaart de vier punten verschil tussen beide teams.
Tottenham werd tussendoor ook nog uitgeschakeld in het FA Cup tornooi na een 2-0 nederlaag bij Crystal Palace.
We hoeven uiteraard niet meer te herinneren aan de heenwedstrijd van 2 december 2018. De 1-2 ruststand werd door Arsenal, dat zijn beste prestatie van de competitie neerzette, omgebogen in een 4-2 zege, één van de vier uitnederlagen van de Spurs, die aan de leiding staan in het algemeen “away” klassement.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 na een kopbaldoelpunt van Harry Kane kort na de rust. De laatste competitie-overwinning van de Gunners bij de aartsrivaal dateert van 16 maart 2014. Een vroeg doelpunt van Tomasz Rosicky was voldoende voor de winst.
Mauricio Pochettino vroeg om (heel veel) geduld om zijn Spurs, die onzichtbaar bleven op de transfermarkt (de perikelen omtrent het nieuwe stadion?) nog eens aan de titel te helpen. Het zijn overigens enkel krasse grijsaards die zich herinneren wanneer Tottenham de laatste keer kampioen werd.
Maar eerlijk is eerlijk, de rivalen beschikken over een stevig elftal en het zal een uitstekend Arsenal moeten zijn om op Wembley enige kans op puntenoogst te hebben. Als het na vijf jaar toch nog eens zou lukken bedraagt de afstand tussen nummers drie en vier in het klassement slechts 1 punt.
Scheidsrechter Anthony Taylor is aangeduid om de wedstrijd in goede banen te leiden. Het is reeds de vijfde keer dat hij dit seizoen de Gunners onder zijn hoede neemt. Onder hem won Arsenal op Cardiff, thuis tegen Watford en Chelsea, en werd gelijk gespeeld bij Brighton.
OPDRACHT VOLBRACHT
Door Marcel Bogaerts
Arsenal heeft al zijn supporters lelijk laten schrikken door in Wit-Rusland een erg teleurstellende prestatie af te leveren. De Gunners konden nooit echt dreigen en het doelpunt dat de thuisploeg net voor het einde van de eerste helft lukte was voldoende voor een voor Arsenal erg beschamende 1-0 einduitslag.
In de terugwedstrijd maakte Mesut Özil terug zijn opwachting, naar verluidt na een ernstig gesprek met zijn coach. De wedstrijd begon prima voor een stevig gestarte thuisploeg want al na een viertal minuten werkte een paniekerige Volkov een center van Aubameyang nogal stuntelig in eigen doel. De bezoekers probeerden terug te vechten en waren twee keer erg gevaarlijk. Maar toch nam Arsenal nog voor de rust voorsprong in de totaalstand. Een corner van Granit Xhaka werd door Shkodran Mustafi staalhard in doel gekopt. BATE Borisov leek verslagen en was dat ook want ze konden in de ganse tweede helft nog amper een aanval opzetten en Sokratis maakte er nog 3-0 van na een nieuwe corner van Xhaka. Een redelijke, maar geen grootse prestatie van Arsenal en datzelfde mag ook gezegd worden van een vlijtige Özil.
Er volgen nu twee thuiswedstrijden in de Premier League, om nadien, indien alles naar wens verloopt, met een zes op zes naar twee regelrechte toppers toe te leven, uit naar Tottenham en thuis tegen Manchester United. Dat is dan een latere zorg.
Zondag 24/02/2019, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 27: Arsenal – Southampton
In het klassement vinden we op de 5e en 6e plaats Arsenal en Chelsea met elk 50 punten, en beide Londense clubs hijgen het Manchester United van Solskjaer in de nek. De Red Devils tellen een puntje meer en spelen op hetzelfde ogenblik de “hate game” tegen Liverpool. Gooners kunnen dus hopen op een vierde plaats na de volgende speeldag. Daarvoor moet allereerst gewonnen worden van Southampton.
De Saints beleven een moeilijk seizoen. In de rangschikking staan ze op een 18e (degradatie) plaats. Ze tellen slechts vijf overwinningen, maar één daarvan kwam tot stand tegen Arsenal. Op 16 december 2018 was het de dag van Danny Ings die zijn ploeg twee keer op voorsprong bracht. Even veel keer antwoordde Henrikh Mkhitaryan met de gelijkmaker, maar een derde goal van de thuisploeg, gescoord door de eeuwige kwelgeest Charlie Austin was er teveel aan. De nieuwe coach Ralph Hasenhüttl, die de ontslagen Mark Hughes had vervangen ging dus mooi van start.
De Oostenrijker zorgt alvast dat zijn ploeg moeilijk te overwinnen is op verplaatsing. Sinds zijn aantreden verloren ze nog wel bij Cardiff met 1-0 (een week voor de zege tegen Arsenal) maar daarna namen ze een punt mee bij Chelsea en Burnley en wonnen ze bij Huddersfield en Leicester.
Arsenal is dus gewaarschuwd. Nu zijn tradities er alleen maar om gebroken te worden, maar het zou ons toch sterk ontgoochelen indien Southampton na meer dan 30 jaar nog eens de volle pot zou pakken in het stadion van Arsenal. Onder George Graham verloren de Gunners op 21 december 1987 met 0-1, een doelpunt vlak voor affluiten.
Woensdag 27/02/2019, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 28: Arsenal-Bournemouth
De ploeg van manager Eddy Howe vinden we op een erg verdienstelijke 11e plaats in het klassement. Ze tellen na 26 wedstrijden 10 overwinningen en daarvan werden er 3 buitenshuis behaald, bij West Ham (1-2) bij Watford met een sprekende 0-4 en bij Fulham met 0-3. Duidelijke cijfers dus maar de laatste zege op verplaatsing dateert al wel van 27 oktober 2018.
De heenwedstrijd in het piepkleine Vitality Stadium werd gewonnen door Arsenal. Jefferson Lerma schoot staalhard en enig mooi in eigen doel, vlak voor de rust maakte Joshua King gelijk, maar Aubameyang zorgde voor de zege na een assist van Sead Kolasinac.
De beide clubs hebben mekaar nog maar erg weinig ontmoet en The Cherries haalden nog nooit iets in het Emirates. Aan Arsenal om dat ook nu niet te laten gebeuren. Zoals eerder gezegd, zes op zes is een must en kunnen de Gunners begin maart als nummer vier naar het nummer drie in de rangschikking.
De wedstrijd tegen Southampton zal geleid worden door Graham Scott die voor de derde keer dit seizoen zijn opwachting in het Emirates maakt. Eerder leidde hij de derbies tegen West Ham en Fulham.
Tegen Bournemouth krijgen we Chris Kavanagh als referee. Ook Kavanagh floot al twee eerdere wedstrijden van Arsenal dit seizoen, nl. de thuiswedstrijd tegen Leicester en de uitwedstrijd bij Southampton.
Arsenal heeft al zijn supporters lelijk laten schrikken door in Wit-Rusland een erg teleurstellende prestatie af te leveren. De Gunners konden nooit echt dreigen en het doelpunt dat de thuisploeg net voor het einde van de eerste helft lukte was voldoende voor een voor Arsenal erg beschamende 1-0 einduitslag.
In de terugwedstrijd maakte Mesut Özil terug zijn opwachting, naar verluidt na een ernstig gesprek met zijn coach. De wedstrijd begon prima voor een stevig gestarte thuisploeg want al na een viertal minuten werkte een paniekerige Volkov een center van Aubameyang nogal stuntelig in eigen doel. De bezoekers probeerden terug te vechten en waren twee keer erg gevaarlijk. Maar toch nam Arsenal nog voor de rust voorsprong in de totaalstand. Een corner van Granit Xhaka werd door Shkodran Mustafi staalhard in doel gekopt. BATE Borisov leek verslagen en was dat ook want ze konden in de ganse tweede helft nog amper een aanval opzetten en Sokratis maakte er nog 3-0 van na een nieuwe corner van Xhaka. Een redelijke, maar geen grootse prestatie van Arsenal en datzelfde mag ook gezegd worden van een vlijtige Özil.
Er volgen nu twee thuiswedstrijden in de Premier League, om nadien, indien alles naar wens verloopt, met een zes op zes naar twee regelrechte toppers toe te leven, uit naar Tottenham en thuis tegen Manchester United. Dat is dan een latere zorg.
Zondag 24/02/2019, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 27: Arsenal – Southampton
In het klassement vinden we op de 5e en 6e plaats Arsenal en Chelsea met elk 50 punten, en beide Londense clubs hijgen het Manchester United van Solskjaer in de nek. De Red Devils tellen een puntje meer en spelen op hetzelfde ogenblik de “hate game” tegen Liverpool. Gooners kunnen dus hopen op een vierde plaats na de volgende speeldag. Daarvoor moet allereerst gewonnen worden van Southampton.
De Saints beleven een moeilijk seizoen. In de rangschikking staan ze op een 18e (degradatie) plaats. Ze tellen slechts vijf overwinningen, maar één daarvan kwam tot stand tegen Arsenal. Op 16 december 2018 was het de dag van Danny Ings die zijn ploeg twee keer op voorsprong bracht. Even veel keer antwoordde Henrikh Mkhitaryan met de gelijkmaker, maar een derde goal van de thuisploeg, gescoord door de eeuwige kwelgeest Charlie Austin was er teveel aan. De nieuwe coach Ralph Hasenhüttl, die de ontslagen Mark Hughes had vervangen ging dus mooi van start.
De Oostenrijker zorgt alvast dat zijn ploeg moeilijk te overwinnen is op verplaatsing. Sinds zijn aantreden verloren ze nog wel bij Cardiff met 1-0 (een week voor de zege tegen Arsenal) maar daarna namen ze een punt mee bij Chelsea en Burnley en wonnen ze bij Huddersfield en Leicester.
Arsenal is dus gewaarschuwd. Nu zijn tradities er alleen maar om gebroken te worden, maar het zou ons toch sterk ontgoochelen indien Southampton na meer dan 30 jaar nog eens de volle pot zou pakken in het stadion van Arsenal. Onder George Graham verloren de Gunners op 21 december 1987 met 0-1, een doelpunt vlak voor affluiten.
Woensdag 27/02/2019, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 28: Arsenal-Bournemouth
De ploeg van manager Eddy Howe vinden we op een erg verdienstelijke 11e plaats in het klassement. Ze tellen na 26 wedstrijden 10 overwinningen en daarvan werden er 3 buitenshuis behaald, bij West Ham (1-2) bij Watford met een sprekende 0-4 en bij Fulham met 0-3. Duidelijke cijfers dus maar de laatste zege op verplaatsing dateert al wel van 27 oktober 2018.
De heenwedstrijd in het piepkleine Vitality Stadium werd gewonnen door Arsenal. Jefferson Lerma schoot staalhard en enig mooi in eigen doel, vlak voor de rust maakte Joshua King gelijk, maar Aubameyang zorgde voor de zege na een assist van Sead Kolasinac.
De beide clubs hebben mekaar nog maar erg weinig ontmoet en The Cherries haalden nog nooit iets in het Emirates. Aan Arsenal om dat ook nu niet te laten gebeuren. Zoals eerder gezegd, zes op zes is een must en kunnen de Gunners begin maart als nummer vier naar het nummer drie in de rangschikking.
De wedstrijd tegen Southampton zal geleid worden door Graham Scott die voor de derde keer dit seizoen zijn opwachting in het Emirates maakt. Eerder leidde hij de derbies tegen West Ham en Fulham.
Tegen Bournemouth krijgen we Chris Kavanagh als referee. Ook Kavanagh floot al twee eerdere wedstrijden van Arsenal dit seizoen, nl. de thuiswedstrijd tegen Leicester en de uitwedstrijd bij Southampton.
AANDACHT VOOR EUROPA NU
Door Marcel Bogaerts
Zonder een goede wedstrijd te spelen won Arsenal drie punten bij de hekkensluiter en blijft aldus meedoen voor de strijd om Champions League voetbal. En dat is dan meteen de enige vaststelling die tot tevredenheid kan leiden, want goed werd er alweer niet gepresteerd. Mesut Özil en Pierre-Emerick Aubameyang bleven ziek aan de kant, Aaron Ramsey en Granit Xhaka sukkelden met lichte blessures. Henrikh Mkhitaryan maakte zijn wederoptreden.
Doelpunten waren er in de eerste helft van Iwobi en Lacazette. Het werd geen clean sheet omdat Kolasinac net voor affluiten de bal nog ongelukkig in eigen doel verwerkte. Het werd dus een magere overwinning en dat was alweer voldoende reden om nog maar eens gifpijlen richting Unai Emery te laten vertrekken. Jammer en volstrekt onnodig en daar houden we het bij.
De Premier League hervat voor Arsenal nu pas op 24 februari wanneer de Gunners op drie dagen tijd twee thuismatchen zullen afwerken. Maar eerst moet de volgende horde in de Europa League worden genomen.
Donderdag 14/02/2019, 20u55 Borisov Arena, Europa League: BATE Borisov – Arsenal
In het Wit-Russische Borisov, gelegen op bijna 2300 kilometer ten oosten van Londen is het drie uur later dan in Londen en twee uur later dan bij ons, zodat deze eerste knock-outwedstrijd in de Europa League reeds om 18u55 Belgische tijd afgetrapt wordt.
Wie ook vorig jaar onze bijdragen las zal zich herinneren dat Borisov gelegen is aan de rivier de Berezina, geschiedkundig bekend omdat keizer Napoleon Bonaparte deze overstak in het jaar 1812.
Borisov Automobile and Tractor Electronics zoals de club voluit heet, is de trots van Wit-Rusland. Sinds 1996 verzamelde de club liefst 15 Wit-Russische kampioenstitels en in ’s lands hoogste divisie, de Vysheyshaya Liga zijn ze dan ook met grote voorsprong de meest vooraanstaande vereniging. De club van de hoofdstad Dinamo Minsk telt zeven titels sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
De meest bekende speler bij BATE is natuurlijk Alexander Hleb, de 37 jarige veteraan die tussen 2005 en 2008 voor Arsenal 89 wedstrijden speelde en 7 keer wist te scoren. Hij vertrok daarna naar Barcelona maar de passage bij de Catalaanse trots werd geen succes. Op vier jaar tijd verscheen hij slechts 19 jaar op het wedstrijdblad en kwam niet tot scoren. Hij werd uitgeleend aan Stuttgart, Wolfsburg en Birmingham en vertrok dan. Vanaf 2012 was hij, met tussendoor nog enkele passages in Borisov, te zien bij Krylia Sovietov Samara, en de Turkse clubs Konyaspor en Gençlerbirligi.
Ook vorig seizoen kruisten de Wit-Russen het pad van Arsenal. Dat gebeurde in de groepsfase. Op het Emirates wonnen de Gunners met 6-0. De wederoptredende Mathieu Debuchy wist de score te openen, Walcott, Wilshere, Polyakov in eigen doel, Giroud en Elneny maakten het half dozijn vol. In de Borisov Arena was het Walcott die twee keer scoorde en Holding zorgde voor 0-3, reeds na 25 minuten spelen. Een daarna te rustig en slordig Arsenal won uiteindelijk met 2-4.
Het Europese parcours van Borisov in dit seizoen is uiteraard uitgebreid. Reeds einde juli 2018 moesten ze in de Champions League kwalificatie aan de slag tegen de Finnen van HJK Helsinki, en het ons welbekende Qarabag FK. In de play-offs was PSV Eindhoven uiteindelijk te sterk, zodat BATE in de groepsfase van de Europa League terecht kwam. Met als tegenstrevers Chelsea 3-1 en 0-1 verlies), PAOK Saloniki en Mol Vidi FC uit Hongarije wisten ze zich te plaatsen voor deze knock-outfase.
Er is uiteraard geen mens die een cent om de kansen van Borisov zal durven verwedden. Met de dooddoener dat elke wedstrijd natuurlijk gespeeld moet worden leggen we dan ook voldoende voorzichtigheid aan de dag. We hopen uiteraard op een probleemloze kwalificatie.
De terugwedstrijd in het Emirates wordt een week later gespeeld, maar we hopen natuurlijk dat dat duel tegen dan eigenlijk overbodig zal zijn.
Zonder een goede wedstrijd te spelen won Arsenal drie punten bij de hekkensluiter en blijft aldus meedoen voor de strijd om Champions League voetbal. En dat is dan meteen de enige vaststelling die tot tevredenheid kan leiden, want goed werd er alweer niet gepresteerd. Mesut Özil en Pierre-Emerick Aubameyang bleven ziek aan de kant, Aaron Ramsey en Granit Xhaka sukkelden met lichte blessures. Henrikh Mkhitaryan maakte zijn wederoptreden.
Doelpunten waren er in de eerste helft van Iwobi en Lacazette. Het werd geen clean sheet omdat Kolasinac net voor affluiten de bal nog ongelukkig in eigen doel verwerkte. Het werd dus een magere overwinning en dat was alweer voldoende reden om nog maar eens gifpijlen richting Unai Emery te laten vertrekken. Jammer en volstrekt onnodig en daar houden we het bij.
De Premier League hervat voor Arsenal nu pas op 24 februari wanneer de Gunners op drie dagen tijd twee thuismatchen zullen afwerken. Maar eerst moet de volgende horde in de Europa League worden genomen.
Donderdag 14/02/2019, 20u55 Borisov Arena, Europa League: BATE Borisov – Arsenal
In het Wit-Russische Borisov, gelegen op bijna 2300 kilometer ten oosten van Londen is het drie uur later dan in Londen en twee uur later dan bij ons, zodat deze eerste knock-outwedstrijd in de Europa League reeds om 18u55 Belgische tijd afgetrapt wordt.
Wie ook vorig jaar onze bijdragen las zal zich herinneren dat Borisov gelegen is aan de rivier de Berezina, geschiedkundig bekend omdat keizer Napoleon Bonaparte deze overstak in het jaar 1812.
Borisov Automobile and Tractor Electronics zoals de club voluit heet, is de trots van Wit-Rusland. Sinds 1996 verzamelde de club liefst 15 Wit-Russische kampioenstitels en in ’s lands hoogste divisie, de Vysheyshaya Liga zijn ze dan ook met grote voorsprong de meest vooraanstaande vereniging. De club van de hoofdstad Dinamo Minsk telt zeven titels sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
De meest bekende speler bij BATE is natuurlijk Alexander Hleb, de 37 jarige veteraan die tussen 2005 en 2008 voor Arsenal 89 wedstrijden speelde en 7 keer wist te scoren. Hij vertrok daarna naar Barcelona maar de passage bij de Catalaanse trots werd geen succes. Op vier jaar tijd verscheen hij slechts 19 jaar op het wedstrijdblad en kwam niet tot scoren. Hij werd uitgeleend aan Stuttgart, Wolfsburg en Birmingham en vertrok dan. Vanaf 2012 was hij, met tussendoor nog enkele passages in Borisov, te zien bij Krylia Sovietov Samara, en de Turkse clubs Konyaspor en Gençlerbirligi.
Ook vorig seizoen kruisten de Wit-Russen het pad van Arsenal. Dat gebeurde in de groepsfase. Op het Emirates wonnen de Gunners met 6-0. De wederoptredende Mathieu Debuchy wist de score te openen, Walcott, Wilshere, Polyakov in eigen doel, Giroud en Elneny maakten het half dozijn vol. In de Borisov Arena was het Walcott die twee keer scoorde en Holding zorgde voor 0-3, reeds na 25 minuten spelen. Een daarna te rustig en slordig Arsenal won uiteindelijk met 2-4.
Het Europese parcours van Borisov in dit seizoen is uiteraard uitgebreid. Reeds einde juli 2018 moesten ze in de Champions League kwalificatie aan de slag tegen de Finnen van HJK Helsinki, en het ons welbekende Qarabag FK. In de play-offs was PSV Eindhoven uiteindelijk te sterk, zodat BATE in de groepsfase van de Europa League terecht kwam. Met als tegenstrevers Chelsea 3-1 en 0-1 verlies), PAOK Saloniki en Mol Vidi FC uit Hongarije wisten ze zich te plaatsen voor deze knock-outfase.
Er is uiteraard geen mens die een cent om de kansen van Borisov zal durven verwedden. Met de dooddoener dat elke wedstrijd natuurlijk gespeeld moet worden leggen we dan ook voldoende voorzichtigheid aan de dag. We hopen uiteraard op een probleemloze kwalificatie.
De terugwedstrijd in het Emirates wordt een week later gespeeld, maar we hopen natuurlijk dat dat duel tegen dan eigenlijk overbodig zal zijn.
WEER EENS ALLEEN MAAR KOMMER EN KWEL
Door Marcel Bogaerts
Vergeten zijn de goede voornemens van de zomermaanden, toen iedereen het erover eens was dat de nieuwe trainer vooral tijd moest worden gegund. Het aanbreken van de nieuwe tijd zou niet onmiddellijk resultaten genereren. Het bouwen van een nieuw, succesvol team zou enkele jaren en een viertal transferperiodes vragen. Zelfs reporter John Cross benadrukte die ogenschijnlijke eerdere eensgezindheid nog eens in één van zijn tweets na de roemloze aftocht uit het Etihad Stadium. Hij deed dat omdat Twitter zowat ontplofte in het uitkafferen van de nog maar pas enkele weken geleden (na de 20+ wedstrijden zonder nederlaag op een rij) zo fel bewierookte Spaanse coach.
Nochtans leert een eenvoudige blik op de rangschikking ons (met dank aan een bijdrage van Untold Arsenal) dat de Gunners het op dit moment cijfermatig beter doen dan een jaar geleden. Na 25 wedstrijden telt Arsenal nu 47 punten, dat is 5 meer dan vorig jaar op hetzelfde moment. Er werd 14 keer gewonnen en 6 keer verloren, vorig jaar was dat respectievelijk 12 en 7 keer. Het doelsaldo is eveneens beter dit jaar, +15 tegenover +12. Het verschil met de leider in het klassement bedroeg vorig jaar een duizelingwekkende 26 punten, nu is dat 14 punten. De Champions League plaatsen liggen 3 punten voor Arsenal, vorig jaar waren dat reeds 8 punten.
Nu kan je met cijfers, afhangende van hoe je ermee omgaat, zowat alles bewijzen of weerleggen, maar de onthutsende eenvoud van het zopas getoonde materiaal is duidelijk. Arsenal staat bij de grote zes nog steeds onderaan, maar heeft het kloofje kleiner gemaakt. En is dat dan niet precies wat gehoopt en verwacht mocht worden van een nieuw sportief beleid na een halve competitie herstellen en opbouwen van een constructie die na 22 jaar ernstige tekenen van slijtage, betonrot en metaalmoeheid vertoonde?
De naakte cijfers mogen uiteraard niet verbloemen dat waarnemers en supporters met enkele, met elkaar verwante, levensgrote twijfels zitten. Dat frivoliteit en technisch meesterschap steeds meer ondergeschikt lijken te worden aan organisatie en cynisme is een erg grote cultuurschok, maar je kan van dat nieuwe sportieve beleid natuurlijk niet verwachten dat het een doorslagje wordt van het reeds enkele malen te pas en te onpas vermelde “Wengerball”. Dat was trouwens al voor er nog maar sprake was van een nieuwe coach een belegen verschijnsel dat nog maar heel sporadisch te bewonderen viel. De vraag die echter wel steeds luider en meer terecht doorklinkt is waarom het steevast de creativiteit is die uit de basisopstelling geweerd wordt. Bovendien lijkt de spelersgroep het moeilijk te hebben om de op fysisch vlak erg veeleisend lijkende idealen van Unai Emery elke wedstrijd opnieuw in praktijk om te zetten. Slechts in enkele thuiswedstrijden tegen concurrenten voor CL voetbal zagen we een Arsenal dat hoog en snel aanhoudende pressie kon blijven zetten waarmee het de tegenstrever vastreed en wegdrukte.
Het zijn mogelijk allemaal kinderziektes en aanpassingsproblemen en dergelijke zaken vragen tijd en geduld. Dat is allemaal met wat goede wil vlot haalbaar. Het lijkt er echter op dat een aanpassing aan het personeelsbestand een zwaardere bevalling gaat worden. De jaarcijfers toonden aan dat de loonkost een ontstellende 60 procent van de omzet bedraagt. De contractverlenging van de grootste vedette, die zowat het dubbele verdient van de man die hem volgt in het klassement van de grootverdieners bij Arsenal, lijkt als een vernietigend terug tollende boemerang in het kruis van het bestuur terug te komen. Eerder leek het erop dat nieuwe sponsorcontracten het leed wat zouden verzachten, maar ook dat lijkt al gelogenstraft door nieuwe geruchten over een absoluut niet concurrentieel transferbudget voor volgende zomer. Het einde van de minder vette jaren is nog niet in zicht.
Zaterdag 09/02/2019 15.00 John Smith Stadium, Premier League matchweek 26: Huddersfield – Arsenal
Voor we de Premier League even kunnen vergeten en ons concentreren op de volgende opdrachten in Europa wacht nog een uitwedstrijd bij rode lantaarn Huddersfield Town. The Terriers staan in hun tweede jaar Premier League roemloos onderaan met 11 punten, 6 minder dan Fulham en 11 minder dan Cardiff. Slechts 2 wedstrijden konden winnend worden afgesloten, en dat was op 5 november op eigen veld tegen Fulham en op 25 november, eerder verrassend, uit bij Wolverhampton. Vorig weekend werden ze met 5-0 in de pan gehakt bij Chelsea.
De Amerikaanse coach David Wagner verloor onder dergelijke omstandigheden in ijltempo zijn aureool van succescoach en hij werd na iets meer dan 3 jaar aan de kant geschoven. De huidige coach is de onbekende jonge (37 jaar) Duitser Jan Siewert die een zeer beperkte ervaring kan voorleggen bij Rot-Weiss Essen, Bochum en het tweede elftal van Borussia Dortmund.
In de wintermercato haalde Huddersfield twee spelers uit lagere afdelingen (bij Charlton en Shrewsbury) en vanuit Londen (Crystal Palace) kwam de bekendere Jason Puncheon naar de rode lantaarn. Onze landgenoot Laurent Depoitre vertoeft eveneens nog bij The Terriers waar hij zeer regelmatig meedeed maar nog niet wist te scoren in de huidige jaargang.
De thuiswedstrijd tegen Huddersfield werd in december, na een heel matige vertoning, slechts met 1-0 en op de valreep gewonnen, na wel een hele mooie treffer van Lucas Torreira.
Vele commentaren noemen een duidelijke, overtuigende overwinning van Arsenal bij de hekkensluiter nu al “wishful thinking”. Aan Emery en zijn mannen om het tegendeel te bewijzen.
Vergeten zijn de goede voornemens van de zomermaanden, toen iedereen het erover eens was dat de nieuwe trainer vooral tijd moest worden gegund. Het aanbreken van de nieuwe tijd zou niet onmiddellijk resultaten genereren. Het bouwen van een nieuw, succesvol team zou enkele jaren en een viertal transferperiodes vragen. Zelfs reporter John Cross benadrukte die ogenschijnlijke eerdere eensgezindheid nog eens in één van zijn tweets na de roemloze aftocht uit het Etihad Stadium. Hij deed dat omdat Twitter zowat ontplofte in het uitkafferen van de nog maar pas enkele weken geleden (na de 20+ wedstrijden zonder nederlaag op een rij) zo fel bewierookte Spaanse coach.
Nochtans leert een eenvoudige blik op de rangschikking ons (met dank aan een bijdrage van Untold Arsenal) dat de Gunners het op dit moment cijfermatig beter doen dan een jaar geleden. Na 25 wedstrijden telt Arsenal nu 47 punten, dat is 5 meer dan vorig jaar op hetzelfde moment. Er werd 14 keer gewonnen en 6 keer verloren, vorig jaar was dat respectievelijk 12 en 7 keer. Het doelsaldo is eveneens beter dit jaar, +15 tegenover +12. Het verschil met de leider in het klassement bedroeg vorig jaar een duizelingwekkende 26 punten, nu is dat 14 punten. De Champions League plaatsen liggen 3 punten voor Arsenal, vorig jaar waren dat reeds 8 punten.
Nu kan je met cijfers, afhangende van hoe je ermee omgaat, zowat alles bewijzen of weerleggen, maar de onthutsende eenvoud van het zopas getoonde materiaal is duidelijk. Arsenal staat bij de grote zes nog steeds onderaan, maar heeft het kloofje kleiner gemaakt. En is dat dan niet precies wat gehoopt en verwacht mocht worden van een nieuw sportief beleid na een halve competitie herstellen en opbouwen van een constructie die na 22 jaar ernstige tekenen van slijtage, betonrot en metaalmoeheid vertoonde?
De naakte cijfers mogen uiteraard niet verbloemen dat waarnemers en supporters met enkele, met elkaar verwante, levensgrote twijfels zitten. Dat frivoliteit en technisch meesterschap steeds meer ondergeschikt lijken te worden aan organisatie en cynisme is een erg grote cultuurschok, maar je kan van dat nieuwe sportieve beleid natuurlijk niet verwachten dat het een doorslagje wordt van het reeds enkele malen te pas en te onpas vermelde “Wengerball”. Dat was trouwens al voor er nog maar sprake was van een nieuwe coach een belegen verschijnsel dat nog maar heel sporadisch te bewonderen viel. De vraag die echter wel steeds luider en meer terecht doorklinkt is waarom het steevast de creativiteit is die uit de basisopstelling geweerd wordt. Bovendien lijkt de spelersgroep het moeilijk te hebben om de op fysisch vlak erg veeleisend lijkende idealen van Unai Emery elke wedstrijd opnieuw in praktijk om te zetten. Slechts in enkele thuiswedstrijden tegen concurrenten voor CL voetbal zagen we een Arsenal dat hoog en snel aanhoudende pressie kon blijven zetten waarmee het de tegenstrever vastreed en wegdrukte.
Het zijn mogelijk allemaal kinderziektes en aanpassingsproblemen en dergelijke zaken vragen tijd en geduld. Dat is allemaal met wat goede wil vlot haalbaar. Het lijkt er echter op dat een aanpassing aan het personeelsbestand een zwaardere bevalling gaat worden. De jaarcijfers toonden aan dat de loonkost een ontstellende 60 procent van de omzet bedraagt. De contractverlenging van de grootste vedette, die zowat het dubbele verdient van de man die hem volgt in het klassement van de grootverdieners bij Arsenal, lijkt als een vernietigend terug tollende boemerang in het kruis van het bestuur terug te komen. Eerder leek het erop dat nieuwe sponsorcontracten het leed wat zouden verzachten, maar ook dat lijkt al gelogenstraft door nieuwe geruchten over een absoluut niet concurrentieel transferbudget voor volgende zomer. Het einde van de minder vette jaren is nog niet in zicht.
Zaterdag 09/02/2019 15.00 John Smith Stadium, Premier League matchweek 26: Huddersfield – Arsenal
Voor we de Premier League even kunnen vergeten en ons concentreren op de volgende opdrachten in Europa wacht nog een uitwedstrijd bij rode lantaarn Huddersfield Town. The Terriers staan in hun tweede jaar Premier League roemloos onderaan met 11 punten, 6 minder dan Fulham en 11 minder dan Cardiff. Slechts 2 wedstrijden konden winnend worden afgesloten, en dat was op 5 november op eigen veld tegen Fulham en op 25 november, eerder verrassend, uit bij Wolverhampton. Vorig weekend werden ze met 5-0 in de pan gehakt bij Chelsea.
De Amerikaanse coach David Wagner verloor onder dergelijke omstandigheden in ijltempo zijn aureool van succescoach en hij werd na iets meer dan 3 jaar aan de kant geschoven. De huidige coach is de onbekende jonge (37 jaar) Duitser Jan Siewert die een zeer beperkte ervaring kan voorleggen bij Rot-Weiss Essen, Bochum en het tweede elftal van Borussia Dortmund.
In de wintermercato haalde Huddersfield twee spelers uit lagere afdelingen (bij Charlton en Shrewsbury) en vanuit Londen (Crystal Palace) kwam de bekendere Jason Puncheon naar de rode lantaarn. Onze landgenoot Laurent Depoitre vertoeft eveneens nog bij The Terriers waar hij zeer regelmatig meedeed maar nog niet wist te scoren in de huidige jaargang.
De thuiswedstrijd tegen Huddersfield werd in december, na een heel matige vertoning, slechts met 1-0 en op de valreep gewonnen, na wel een hele mooie treffer van Lucas Torreira.
Vele commentaren noemen een duidelijke, overtuigende overwinning van Arsenal bij de hekkensluiter nu al “wishful thinking”. Aan Emery en zijn mannen om het tegendeel te bewijzen.
WELKOM DENIS SUAREZ
Door Marcel Bogaerts
Er is een aantal weken over gepalaverd, en naar goede oude gewoonte volgden de welles/nietes berichten in de media elkaar op, maar even gewoontegetrouw wacht Arsenal Belgium op de bevestiging van Arsenal zelf om een nieuwe aanwinst in de spelerskern aan te kondigen. Denis Suarez wordt door Barcelona tot het einde van dit seizoen uitgeleend aan Arsenal.
Denis Suarez Fernandez is afkomstig uit Galicië, in het westen van Spanje. Hij werd er geboren op 6 januari 1994 in het kleine dorp Salceda de Caselas, Pontevedra op een boogscheut van de Portugese grens en ruim 100 kilometer ten zuiden van het bekende bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Jeugdvoetbal speelde hij bij het lokale Porrino Industrial en het meer gerenommeerde Celta de Vigo. In 2011 verkaste hij naar Manchester City, waar hij vriendschappelijk en in de League Cup enkele invalbeurten in de hoofdmacht kon versieren. Hij werd wel door de fans tot beste jeugdspeler van het jaar benoemd in 2012.
Een jaar later verhuisde hij naar Barcelona en speelde er tot 2015 in het B-elftal, waar hij 36 keer op het wedstrijdblad verscheen.
Vervolgens, in 2014, werd hij uitgeleend aan Sevilla als pasmunt in een deal met Ivan Rakitic, die de omgekeerde beweging maakte. Zijn debuut voor de club van Unai Emery maakte hij in de wedstrijd om de UEFA Super Cup; in totaal speelde hij 31 wedstrijden voor Sevilla.
In de zomer van 2015 verkreeg Denis Suarez van Barcelona een transfer naar Villarreal. Daar speelde hij 33 wedstrijden, maar op het einde van dat seizoen maakte Barcelona gebruik van de bedongen “buy back clause”. In de moordende concurrentie van de hoofdmacht van de blaugrana kwam hij tot deze winter in het totaal 46 keer op het veld.
In de Spaanse nationale ploegen maakte hij vanaf de U17 voor elke jeugdcategorie zijn opwachting. Voor de U21 speelde hij in totaal 21 wedstrijden en hij telt ook 1 cap voor het A-elftal.
Ondertussen staat hij nog tot 2021 onder contract bij Barcelona, maar Arsenal kan hem nu dus lenen voor de rest van dit seizoen, met een (niet verplichte) optie tot definitieve overname.
We wachten af of en hoeveel voetbalvreugde voor club en supporters de hereniging met Unai Emery zal opleveren maar Arsenal Belgium wenst uiteraard Denis Suarez zeer veel succes bij zijn nieuwe club. Welcome Denis Suarez!
Er is een aantal weken over gepalaverd, en naar goede oude gewoonte volgden de welles/nietes berichten in de media elkaar op, maar even gewoontegetrouw wacht Arsenal Belgium op de bevestiging van Arsenal zelf om een nieuwe aanwinst in de spelerskern aan te kondigen. Denis Suarez wordt door Barcelona tot het einde van dit seizoen uitgeleend aan Arsenal.
Denis Suarez Fernandez is afkomstig uit Galicië, in het westen van Spanje. Hij werd er geboren op 6 januari 1994 in het kleine dorp Salceda de Caselas, Pontevedra op een boogscheut van de Portugese grens en ruim 100 kilometer ten zuiden van het bekende bedevaartsoord Santiago de Compostela.
Jeugdvoetbal speelde hij bij het lokale Porrino Industrial en het meer gerenommeerde Celta de Vigo. In 2011 verkaste hij naar Manchester City, waar hij vriendschappelijk en in de League Cup enkele invalbeurten in de hoofdmacht kon versieren. Hij werd wel door de fans tot beste jeugdspeler van het jaar benoemd in 2012.
Een jaar later verhuisde hij naar Barcelona en speelde er tot 2015 in het B-elftal, waar hij 36 keer op het wedstrijdblad verscheen.
Vervolgens, in 2014, werd hij uitgeleend aan Sevilla als pasmunt in een deal met Ivan Rakitic, die de omgekeerde beweging maakte. Zijn debuut voor de club van Unai Emery maakte hij in de wedstrijd om de UEFA Super Cup; in totaal speelde hij 31 wedstrijden voor Sevilla.
In de zomer van 2015 verkreeg Denis Suarez van Barcelona een transfer naar Villarreal. Daar speelde hij 33 wedstrijden, maar op het einde van dat seizoen maakte Barcelona gebruik van de bedongen “buy back clause”. In de moordende concurrentie van de hoofdmacht van de blaugrana kwam hij tot deze winter in het totaal 46 keer op het veld.
In de Spaanse nationale ploegen maakte hij vanaf de U17 voor elke jeugdcategorie zijn opwachting. Voor de U21 speelde hij in totaal 21 wedstrijden en hij telt ook 1 cap voor het A-elftal.
Ondertussen staat hij nog tot 2021 onder contract bij Barcelona, maar Arsenal kan hem nu dus lenen voor de rest van dit seizoen, met een (niet verplichte) optie tot definitieve overname.
We wachten af of en hoeveel voetbalvreugde voor club en supporters de hereniging met Unai Emery zal opleveren maar Arsenal Belgium wenst uiteraard Denis Suarez zeer veel succes bij zijn nieuwe club. Welcome Denis Suarez!
POSITIEF GEVOEL OVERHOUDEN
Door Marcel Bogaerts
Met Mesut Özil eindelijk nog eens in de basis begonnen de Gunners aan het midweek karwei tegen Cardiff City. De eerste helft was niet bijzonder, om het met gematigde bewoordingen uit te drukken. Het leek Arsenal te zijn dat het meest tevreden mocht zijn met de brilscore aan de rust, en referee Mike Dean kreeg alweer de banbliksems over zich heen bij enkele duelletjes in de zestien, maar al bij al was het allemaal nogal voor discussie vatbaar.
De tweede helft was veel beter vanwege de thuisploeg. De scheidsrechter wees wel naar de stip in minuut 70 toen Sead Kolasinac duidelijk werd aangetrapt. Aubameyang zette de strafschop om. Zijn maatje in de spits, Alexandre Lacazette, vond ook een moment van inspiratie op een tiental minuten voor tijd. Hij recupereerde de bal, ging er als een sneltrein vandoor richting doel en schoot dan ook nog eens keihard overhoeks binnen. 2-0 en de wedstrijd was dan wel gespeeld. In blessuretijd scoorde de bonkige Mendez-Laing nog de aansluitingstreffer.
Er werd puntenverlies genoteerd van de beide clubs uit Manchester en Arsenal houdt als vijfde de druk op Chelsea aan. Of er voor het einde van de wintermercato nog iemand bijkomt (Denis Suarez van Barcelona zou zo goed als voor de poort van het Emirates staan) dient afgewacht, maar het positieve gevoel van de overwinning kan alvast meegenomen worden naar Manchester voor de volgende opdracht.
Zondag 03/02/2019, Etihad Stadium, Premier League matchweek 25: Manchester City – Arsenal
De regerende landskampioen van coach Pep Guardiola liep zopas tegen zijn vierde nederlaag van het seizoen aan (2-1 bij Newcastle) en ziet mogelijk zijn achterstand op leider Liverpool nog groeien. Merkwaardig is dat de eerste nederlaag van de kampioen (2-0 op Chelsea) er pas kwam in december. Nadien werd er nog verloren thuis tegen Crystal Palace (2-3) en uit bij Leicester. Met de nieuwste nederlaag in St. James’ Park is het dus niet overdreven te zeggen dat het niet te best gaat met de kampioen.
Wat kan Arsenal betekenen in het Etihad? De Gunners verloren kansloos de openingswedstrijd van de competitie tegen Guardiola en zijn team. Ook de wedstrijden op de velden van de andere toppers, Liverpool en Chelsea werden verloren, en bij Manchester United werd 2-2 gespeeld. Veel zal afhangen van zaken als mentale ingesteldheid, focus en concentratie, grinta en overtuiging. City van zijn kant zal er immers evenzeer vol tegenaan gaan om niet verder terrein te verliezen op leider Liverpool. Zit er nog eens een echte topwedstrijd aan te komen?
De laatste zege van Arsenal in het Etihad dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla zette voor de rust een penalty om en Olivier Giroud verzilverde in de tweede helft met het hoofd een voorzet van diezelfde Cazorla. Een gelijkaardig 0-2 resultaat zou elke Gooner ongelooflijk veel plezier doen, maar het zou ook één van de grote verrassingen van de lopende voetbaljaargang zijn. Je weet maar nooit.
Met Mesut Özil eindelijk nog eens in de basis begonnen de Gunners aan het midweek karwei tegen Cardiff City. De eerste helft was niet bijzonder, om het met gematigde bewoordingen uit te drukken. Het leek Arsenal te zijn dat het meest tevreden mocht zijn met de brilscore aan de rust, en referee Mike Dean kreeg alweer de banbliksems over zich heen bij enkele duelletjes in de zestien, maar al bij al was het allemaal nogal voor discussie vatbaar.
De tweede helft was veel beter vanwege de thuisploeg. De scheidsrechter wees wel naar de stip in minuut 70 toen Sead Kolasinac duidelijk werd aangetrapt. Aubameyang zette de strafschop om. Zijn maatje in de spits, Alexandre Lacazette, vond ook een moment van inspiratie op een tiental minuten voor tijd. Hij recupereerde de bal, ging er als een sneltrein vandoor richting doel en schoot dan ook nog eens keihard overhoeks binnen. 2-0 en de wedstrijd was dan wel gespeeld. In blessuretijd scoorde de bonkige Mendez-Laing nog de aansluitingstreffer.
Er werd puntenverlies genoteerd van de beide clubs uit Manchester en Arsenal houdt als vijfde de druk op Chelsea aan. Of er voor het einde van de wintermercato nog iemand bijkomt (Denis Suarez van Barcelona zou zo goed als voor de poort van het Emirates staan) dient afgewacht, maar het positieve gevoel van de overwinning kan alvast meegenomen worden naar Manchester voor de volgende opdracht.
Zondag 03/02/2019, Etihad Stadium, Premier League matchweek 25: Manchester City – Arsenal
De regerende landskampioen van coach Pep Guardiola liep zopas tegen zijn vierde nederlaag van het seizoen aan (2-1 bij Newcastle) en ziet mogelijk zijn achterstand op leider Liverpool nog groeien. Merkwaardig is dat de eerste nederlaag van de kampioen (2-0 op Chelsea) er pas kwam in december. Nadien werd er nog verloren thuis tegen Crystal Palace (2-3) en uit bij Leicester. Met de nieuwste nederlaag in St. James’ Park is het dus niet overdreven te zeggen dat het niet te best gaat met de kampioen.
Wat kan Arsenal betekenen in het Etihad? De Gunners verloren kansloos de openingswedstrijd van de competitie tegen Guardiola en zijn team. Ook de wedstrijden op de velden van de andere toppers, Liverpool en Chelsea werden verloren, en bij Manchester United werd 2-2 gespeeld. Veel zal afhangen van zaken als mentale ingesteldheid, focus en concentratie, grinta en overtuiging. City van zijn kant zal er immers evenzeer vol tegenaan gaan om niet verder terrein te verliezen op leider Liverpool. Zit er nog eens een echte topwedstrijd aan te komen?
De laatste zege van Arsenal in het Etihad dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla zette voor de rust een penalty om en Olivier Giroud verzilverde in de tweede helft met het hoofd een voorzet van diezelfde Cazorla. Een gelijkaardig 0-2 resultaat zou elke Gooner ongelooflijk veel plezier doen, maar het zou ook één van de grote verrassingen van de lopende voetbaljaargang zijn. Je weet maar nooit.
KANSEN OP PRIJZEN SLINKEN
Door Marcel Bogaerts
Een verdienstelijk en hardwerkend Arsenal werd door een dodelijk efficiënt Manchester United uit het FA Cup tornooi gekegeld. Interim(?)coach Solskjaer had zijn huiswerk goed gemaakt en zijn spelers wisten met welhaast cynische zekerheid de onvolkomenheden van de thuisploeg bloot te leggen. Halverwege de eerste helft was het uitgerekend Alexis Sanchez die, op onverbeterlijke wijze door het hart van de thuisdefensie geloodst door Romelu Lukaku, vanuit een scherpe hoek mooi raak trof. Vlak daarna pikte dezelfde Lukaku randje buitenspel de bal op, ging er op rechts vandoor en vond de ingelopen Lingard die er 0-2 van maakte. De thuisploeg bleef echter hard werken en werd daarvoor nog voor de rust beloond. Iwobi stuurde Ramsey weg op links en diens lage voorzet werd zowat door iedereen gemist, behalve door Aubameyang.
Game on en de Gunners gingen prima van start na de rust. United hield echter zonder veel moeite stand en Arsenal, dat tijdens de wedstrijd zowel Sokratis als Koscielny had verloren kreeg tien minuten voor tijd de rekening gepresenteerd. Pogba profiteerde van uitermate slordig uitverdedigen en kon alleen op Cech af. De veteraan doelman weerde het schot van de Franse vedette prima af, maar de ingevallen Anthony Martial was ter plekke om de eindstand vast te leggen.
Arsenal moet nu, om het seizoen nog glans te geven, op zoek naar kwalificatie voor de Champions League. De achterstand op het nummer 4 Chelsea bedraagt 3 punten en een zwakker doelsaldo van vijf. De kans op zilverwerk ligt nog steeds in de Europa League. Unai Emery weet wat winnen in deze competitie is en de eerste horde te nemen is het Wit-Russische Bate Borisov. Daarover later meer, nu richten we onze aandacht naar de eerstvolgende competitie-opdracht, een midweekwedstrijd opnieuw in het Emirates.
Dinsdag 29/01/19, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 24: Arsenal – Cardiff City
The Bluebirds van de 70-jarige coach Neil Warnock verloren op 2 september 2018 hun thuismatch van Arsenal met 2-3 na stevig verweer. 2 keer kwamen de Gunners op voorsprong en even veel keer sloeg de thuisploeg terug. Mustafi en Aubameyang hadden gescoord voor de Gunners, Camarasa en Danny Ward voor de thuisploeg. Een nieuwe voorsprong voor Arsenal via Lacazette was er tenslotte te veel aan.
Cardiff City zal het ook dit seizoen moeilijk hebben om het verblijf in de Premier League langer dan één seizoen te laten duren. Ze staan op plaats 18 met slechts 5 overwinningen en verloren zopas met een droge 3-0 van die andere degradatiekandidaat Newcastle. 4 van die 5 overwinningen werden thuis behaald, namelijk tegen Fulham, Brighton, Wolverhampton en Southampton. De enige uitzege werd behaald op het veld van Leicester City, de al eerder genoemde Camarasa scoorde in de slotminuut.
Arsenal is op dit ogenblik zwaar gehandicapt in de verdediging. Bellerin en Holding liggen er voor langere tijd uit, en ook Sokratis zien we niet meer terug voor eind februari. Over Laurent Koscielny was er beter nieuws, maar of hij al speelklaar is voor de volgende opdracht is allesbehalve een feit. Aan Unai Emery om zijn centrale verdedigers te kiezen uit het trio Mustafi, Monreal en Mavropanos, of wordt Granit Xhaka weer naar achter getrokken? Hoe dan ook, met minder dan een duidelijke zege mag men op het Emirates niet tevreden zijn.
Een verdienstelijk en hardwerkend Arsenal werd door een dodelijk efficiënt Manchester United uit het FA Cup tornooi gekegeld. Interim(?)coach Solskjaer had zijn huiswerk goed gemaakt en zijn spelers wisten met welhaast cynische zekerheid de onvolkomenheden van de thuisploeg bloot te leggen. Halverwege de eerste helft was het uitgerekend Alexis Sanchez die, op onverbeterlijke wijze door het hart van de thuisdefensie geloodst door Romelu Lukaku, vanuit een scherpe hoek mooi raak trof. Vlak daarna pikte dezelfde Lukaku randje buitenspel de bal op, ging er op rechts vandoor en vond de ingelopen Lingard die er 0-2 van maakte. De thuisploeg bleef echter hard werken en werd daarvoor nog voor de rust beloond. Iwobi stuurde Ramsey weg op links en diens lage voorzet werd zowat door iedereen gemist, behalve door Aubameyang.
Game on en de Gunners gingen prima van start na de rust. United hield echter zonder veel moeite stand en Arsenal, dat tijdens de wedstrijd zowel Sokratis als Koscielny had verloren kreeg tien minuten voor tijd de rekening gepresenteerd. Pogba profiteerde van uitermate slordig uitverdedigen en kon alleen op Cech af. De veteraan doelman weerde het schot van de Franse vedette prima af, maar de ingevallen Anthony Martial was ter plekke om de eindstand vast te leggen.
Arsenal moet nu, om het seizoen nog glans te geven, op zoek naar kwalificatie voor de Champions League. De achterstand op het nummer 4 Chelsea bedraagt 3 punten en een zwakker doelsaldo van vijf. De kans op zilverwerk ligt nog steeds in de Europa League. Unai Emery weet wat winnen in deze competitie is en de eerste horde te nemen is het Wit-Russische Bate Borisov. Daarover later meer, nu richten we onze aandacht naar de eerstvolgende competitie-opdracht, een midweekwedstrijd opnieuw in het Emirates.
Dinsdag 29/01/19, 19u45 Emirates, Premier League matchweek 24: Arsenal – Cardiff City
The Bluebirds van de 70-jarige coach Neil Warnock verloren op 2 september 2018 hun thuismatch van Arsenal met 2-3 na stevig verweer. 2 keer kwamen de Gunners op voorsprong en even veel keer sloeg de thuisploeg terug. Mustafi en Aubameyang hadden gescoord voor de Gunners, Camarasa en Danny Ward voor de thuisploeg. Een nieuwe voorsprong voor Arsenal via Lacazette was er tenslotte te veel aan.
Cardiff City zal het ook dit seizoen moeilijk hebben om het verblijf in de Premier League langer dan één seizoen te laten duren. Ze staan op plaats 18 met slechts 5 overwinningen en verloren zopas met een droge 3-0 van die andere degradatiekandidaat Newcastle. 4 van die 5 overwinningen werden thuis behaald, namelijk tegen Fulham, Brighton, Wolverhampton en Southampton. De enige uitzege werd behaald op het veld van Leicester City, de al eerder genoemde Camarasa scoorde in de slotminuut.
Arsenal is op dit ogenblik zwaar gehandicapt in de verdediging. Bellerin en Holding liggen er voor langere tijd uit, en ook Sokratis zien we niet meer terug voor eind februari. Over Laurent Koscielny was er beter nieuws, maar of hij al speelklaar is voor de volgende opdracht is allesbehalve een feit. Aan Unai Emery om zijn centrale verdedigers te kiezen uit het trio Mustafi, Monreal en Mavropanos, of wordt Granit Xhaka weer naar achter getrokken? Hoe dan ook, met minder dan een duidelijke zege mag men op het Emirates niet tevreden zijn.
VERTROUWEN GETANKT
Door Marcel Bogaerts
Arsenal ging in overdrive van start tegen de buren uit West-Londen. De blauwhemden wisten niet wat hun overkwam toen ze in een supersonisch eerste kwartier geen kans kregen adem te halen. Aubameyang geraakte net niet goed bij een inzenden van Lacazette, Sokratis kopte naast en doelman Kepa mocht van geluk spreken dat een loeiharde kopbal van Koscielny recht op hem af kwam. Het kon niet blijven duren. Hector Bellerin zwiepte een voorzet in het hart van de bezoekende verdediging, Lacazette pikte op, kronkelde zich vrij en kogelde binnen.
Chelsea probeerde te antwoorden en een vrijstaande Pedro plaatste maar nipt naast de kooi. Arsenal reageerde prompt en deze keer was het Kolasinac die met een gelijkaardige zwiepbal (is daar op getraind?), nu vanop links, Laurent Koscielny vond. De Fransman, later terecht tot man van de match gekroond, werkte de bal in doel met schouder en hals. Voor Chelsea trof Alonso, met een kopbal, ook nog eens de paal.
Dat een dergelijk verschroeiend tempo niet aangehouden kon worden is maar normaal. Chelsea eiste vooral na de rust heel nadrukkelijk de bal op, maar de dit seizoen zo vaak uitgekafferde Arsenaldefensie, met naast Koscielny ook Sokratis in een glansrol bleef paraat staan. Arsenal verloor ook nog Bellerin, die, nog maar net teruggekeerd uit blessure, nu zware averij aan de knie opliep. Het seizoen lijkt gedaan voor de jonge Spanjaard. Uiteindelijk kregen de Blues pas op minder dan tien minuten voor het einde van de wedstrijd hun eerste bal tussen de palen, en dat was uiteraard niet voldoende om de overwinning van Arsenal in vraag te stellen. Ruim verdiend heet zo iets, en ook dat is eigenlijk nog een understatement.
Aandacht nu voor de FA Cup en een nieuwe topwedstrijd in het Emirates.
Vrijdag 25/01/2019, 19u55 Emirates: FA Cup: Arsenal – Manchester United
Als er al ooit een klik was tussen José Mourinho en Manchester United (de nukkige Portugees was in dienst op Old Trafford sinds juli 2016), dan was die een week voor Kerstmis 2018 alleszins totaal verdwenen. The Special One mocht opkrassen. Officieel zouden The Red Devils nog altijd op zoek zijn naar een vervanger, maar de als interim aangestelde ex-speler Ole Gunnar Solskjaer, weggeplukt bij zijn Noorse club Molde FK doet het ondertussen zo goed dat we van een herboren Man United mogen spreken. Mogelijk ligt de vaste overeenkomst van Solskjaer al klaar.
Na een 3-1 nederlaag bij Liverpool, het laatste “wapenfeit” van Mourinho, begon de Noorse ex-speler met een 1-5 zege bij Cardiff en volgden verdere overwinningen thuis tegen Huddersfield, Bournemouth en Brighton, en uit bij Tottenham en Newcastle. Een perfect rapport dus voor Solskjaer, die nu met het bekerduel in Londen een nieuwe grote test voorgeschoteld krijgt.
Het spreekt vanzelf dat beide topclubs elkaar ook in bekerverband reeds meerdere malen hebben ontmoet. 14 keer, om juist te zijn. United won 7 keer en Arsenal 5 keer. Twee van die overwinningen brengen we in herinnering.
Op 9 maart 2015 won Arsenal in de kwartfinale met 1-2 op Old Trafford. Een doelpunt van Nacho Monreal werd uitgevlakt door de gelijkmaker van Wayne Rooney maar het was de enkele maanden eerder van Manchester naar Londen verkaste Danny Welbeck die een afschuwelijke blunder in de United defensie benutte om Arsenal naar de halve finale te trappen.
Een absoluut onvergetelijke finale was die van 12 mei 1979. De Gunners leken na doelpunten in de eerste periode van Brian Talbot en Frank Stapleton gewonnen spel te hebben, maar het venijn zat helemaal in de staart van de wedstrijd. Gordon McQueen in minuut 86 en Sammy McIlroy in minuut 88 hingen de bordjes gelijk. Arsenal leek in de touwen te hangen maar kwam een minuut later alweer opzetten en Alan Sunderland kon er zowaar 3-2 van maken.
Kan Unai Emery de zegereeks van zijn Noorse collega stuiten? Het zijn de twee meest succesvolle bekerclubs uit de Engelse voetbalgeschiedenis die mekaar ontmoeten. Een heerlijke wedstrijd, en, als Arsenalsupporters uiteraard een thuisoverwinning is waar we allemaal op rekenen.
Arsenal ging in overdrive van start tegen de buren uit West-Londen. De blauwhemden wisten niet wat hun overkwam toen ze in een supersonisch eerste kwartier geen kans kregen adem te halen. Aubameyang geraakte net niet goed bij een inzenden van Lacazette, Sokratis kopte naast en doelman Kepa mocht van geluk spreken dat een loeiharde kopbal van Koscielny recht op hem af kwam. Het kon niet blijven duren. Hector Bellerin zwiepte een voorzet in het hart van de bezoekende verdediging, Lacazette pikte op, kronkelde zich vrij en kogelde binnen.
Chelsea probeerde te antwoorden en een vrijstaande Pedro plaatste maar nipt naast de kooi. Arsenal reageerde prompt en deze keer was het Kolasinac die met een gelijkaardige zwiepbal (is daar op getraind?), nu vanop links, Laurent Koscielny vond. De Fransman, later terecht tot man van de match gekroond, werkte de bal in doel met schouder en hals. Voor Chelsea trof Alonso, met een kopbal, ook nog eens de paal.
Dat een dergelijk verschroeiend tempo niet aangehouden kon worden is maar normaal. Chelsea eiste vooral na de rust heel nadrukkelijk de bal op, maar de dit seizoen zo vaak uitgekafferde Arsenaldefensie, met naast Koscielny ook Sokratis in een glansrol bleef paraat staan. Arsenal verloor ook nog Bellerin, die, nog maar net teruggekeerd uit blessure, nu zware averij aan de knie opliep. Het seizoen lijkt gedaan voor de jonge Spanjaard. Uiteindelijk kregen de Blues pas op minder dan tien minuten voor het einde van de wedstrijd hun eerste bal tussen de palen, en dat was uiteraard niet voldoende om de overwinning van Arsenal in vraag te stellen. Ruim verdiend heet zo iets, en ook dat is eigenlijk nog een understatement.
Aandacht nu voor de FA Cup en een nieuwe topwedstrijd in het Emirates.
Vrijdag 25/01/2019, 19u55 Emirates: FA Cup: Arsenal – Manchester United
Als er al ooit een klik was tussen José Mourinho en Manchester United (de nukkige Portugees was in dienst op Old Trafford sinds juli 2016), dan was die een week voor Kerstmis 2018 alleszins totaal verdwenen. The Special One mocht opkrassen. Officieel zouden The Red Devils nog altijd op zoek zijn naar een vervanger, maar de als interim aangestelde ex-speler Ole Gunnar Solskjaer, weggeplukt bij zijn Noorse club Molde FK doet het ondertussen zo goed dat we van een herboren Man United mogen spreken. Mogelijk ligt de vaste overeenkomst van Solskjaer al klaar.
Na een 3-1 nederlaag bij Liverpool, het laatste “wapenfeit” van Mourinho, begon de Noorse ex-speler met een 1-5 zege bij Cardiff en volgden verdere overwinningen thuis tegen Huddersfield, Bournemouth en Brighton, en uit bij Tottenham en Newcastle. Een perfect rapport dus voor Solskjaer, die nu met het bekerduel in Londen een nieuwe grote test voorgeschoteld krijgt.
Het spreekt vanzelf dat beide topclubs elkaar ook in bekerverband reeds meerdere malen hebben ontmoet. 14 keer, om juist te zijn. United won 7 keer en Arsenal 5 keer. Twee van die overwinningen brengen we in herinnering.
Op 9 maart 2015 won Arsenal in de kwartfinale met 1-2 op Old Trafford. Een doelpunt van Nacho Monreal werd uitgevlakt door de gelijkmaker van Wayne Rooney maar het was de enkele maanden eerder van Manchester naar Londen verkaste Danny Welbeck die een afschuwelijke blunder in de United defensie benutte om Arsenal naar de halve finale te trappen.
Een absoluut onvergetelijke finale was die van 12 mei 1979. De Gunners leken na doelpunten in de eerste periode van Brian Talbot en Frank Stapleton gewonnen spel te hebben, maar het venijn zat helemaal in de staart van de wedstrijd. Gordon McQueen in minuut 86 en Sammy McIlroy in minuut 88 hingen de bordjes gelijk. Arsenal leek in de touwen te hangen maar kwam een minuut later alweer opzetten en Alan Sunderland kon er zowaar 3-2 van maken.
Kan Unai Emery de zegereeks van zijn Noorse collega stuiten? Het zijn de twee meest succesvolle bekerclubs uit de Engelse voetbalgeschiedenis die mekaar ontmoeten. Een heerlijke wedstrijd, en, als Arsenalsupporters uiteraard een thuisoverwinning is waar we allemaal op rekenen.
DONKERE WOLKEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal leverde een belabberde prestatie af in het vroegere Olympisch stadion, zoveel is duidelijk. De Gunners lieten nooit de indruk ook maar een greintje kans te maken op een degelijk resultaat en zo kon , een voor alle duidelijkheid zeer degelijk en goed georganiseerd, West Ham voor het eerst in bijna 13 jaar nog eens een thuiswedstrijd winnen tegen de stadsgenoot. Het was de jongere Declan Rice die vroeg in de tweede helft een voor de zoveelste keer aarzelende rood-witte defensie afstrafte. Hij pikte een kort pasje van een goed spelende Samir Nasri op en knalde de bal hoog in doel. The Irons kropen dan helemaal terug in een egelstelling en Arsenal kon er helemaal niets tegenover plaatsen. Het 1-0 eindresultaat was dan ook volkomen terecht.
De vraag die zowat iedereen zich stelde was “waar zit Mesut Özil?” De Duitse ster was hersteld van kniepijn, was terug in training, maar was in geen velden of wegen te bekennen. Ook op de bank was er geen plaatsje voor hem. Unai Emery meldde na de wedstrijd droog dat hij de beste spelers had gekozen voor de opdracht. Je moet geen waarzegger zijn om hieruit te begrijpen dat er tussen coach en sterspeler een probleem sluimert. Dat is dan ook het meest onrustwekkende gegeven uit een halve competitie nieuwe sportieve leiding.
Of het probleem creativiteit geremedieerd zal worden door een wijziging in het sportieve personeel (lees transfer) lijkt hoogst twijfelachtig nu budgettaire beperkingen in januari enkel huur van spelers toelaten. Hierbij wordt de top van Arsenal nogal eens onheus behandeld, want de grote investeringen van vorige transferperiodes worden teveel weggelachen en vergeten. Geduld blijft het ordewoord, maar dat de best betaalde speler en de nieuwe trainer mekaar niet vinden in het nieuwe verhaal dat moet worden geschreven is pijnlijk en zorgelijk. Daarover is iedereen het wel eens.
De volgende opdracht wordt dan ook met terechte ongerustheid en een beschadigd vertrouwen tegemoet gezien.
Zaterdag 19/01/2019, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 23: Arsenal – Chelsea
The Blues van Stamford Bridge staan op de vierde en laatste CL plaats en Arsenal kijkt als vijfde tegen een kloof van zes punten aan. Bovendien moeten de Gunners nu ook Manchester United, bij wie interim (?) trainer Solskjaer zijn zes eerste wedstrijden wist te winnen, naast zich dulden. Het kan snel gaan in het voetbal, maar een nieuwe nederlaag zou wel degelijk een zeer zware hypotheek leggen op de kansen om volgend seizoen opnieuw deel uit te maken van het kampioenenbal. Het is uiteraard begrijpelijk dat heel wat mensen nu reeds tot de vaststelling komen dat Arsenal daar sowieso toch niet in staat toe is, maar reeds in januari de handdoek gooien is onvergeeflijk.
Alle Gooners, en niet in het minst de leden van Arsenal Belgium die na hun jaarlijkse nieuwjaarsreceptie de wedstrijd gezamenlijk kunnen volgen, verwachten van hun ploeg tenminste een prestatie die aan de ribben zal blijven plakken.
De laatste thuiszege in competitie tegen Chelsea dateert van 24 september 2016. Nog in het eerste kwartier scoorden Alexis Sanchez en Theo Walcott, en tegen het einde van de eerste helft zette Mesut Özil het team van toenmalig manager Antonio Conte op een droge 3-0 achter- en eindstand.
In de huidige competitie won Chelsea op de tweede speeldag met 3-2 van de Gunners. Na een nederlaag tegen kampioen Manchester City op speeldag 1 keek Arsenal op Stamford Bridge reeds na 20 minuten tegen een 2-0 achterstand aan na goals van Pedro en Morata. Mkhitaryan en Iwobi scoorden echter nog voor de rust tegen. De thuisploeg trok echter een tiental minuten voor tijd toch nog het laken naar zich toe met een goal van Marcos Alonso op aangeven van Eden Hazard.
Het geduld van Arsenal supporters is heel snel opgebruikt en dat is jammer. Maar anderzijds moet verwacht worden dat de nieuwe weg die ingeslagen werd ook leidt naar vooruitgang en beter spel. Dat is sinds begin december helaas niet meer het geval. Kunnen Emery en zijn mannen die perceptie snel wegspelen, uiteraard te beginnen tegen Chelsea?
Arsenal leverde een belabberde prestatie af in het vroegere Olympisch stadion, zoveel is duidelijk. De Gunners lieten nooit de indruk ook maar een greintje kans te maken op een degelijk resultaat en zo kon , een voor alle duidelijkheid zeer degelijk en goed georganiseerd, West Ham voor het eerst in bijna 13 jaar nog eens een thuiswedstrijd winnen tegen de stadsgenoot. Het was de jongere Declan Rice die vroeg in de tweede helft een voor de zoveelste keer aarzelende rood-witte defensie afstrafte. Hij pikte een kort pasje van een goed spelende Samir Nasri op en knalde de bal hoog in doel. The Irons kropen dan helemaal terug in een egelstelling en Arsenal kon er helemaal niets tegenover plaatsen. Het 1-0 eindresultaat was dan ook volkomen terecht.
De vraag die zowat iedereen zich stelde was “waar zit Mesut Özil?” De Duitse ster was hersteld van kniepijn, was terug in training, maar was in geen velden of wegen te bekennen. Ook op de bank was er geen plaatsje voor hem. Unai Emery meldde na de wedstrijd droog dat hij de beste spelers had gekozen voor de opdracht. Je moet geen waarzegger zijn om hieruit te begrijpen dat er tussen coach en sterspeler een probleem sluimert. Dat is dan ook het meest onrustwekkende gegeven uit een halve competitie nieuwe sportieve leiding.
Of het probleem creativiteit geremedieerd zal worden door een wijziging in het sportieve personeel (lees transfer) lijkt hoogst twijfelachtig nu budgettaire beperkingen in januari enkel huur van spelers toelaten. Hierbij wordt de top van Arsenal nogal eens onheus behandeld, want de grote investeringen van vorige transferperiodes worden teveel weggelachen en vergeten. Geduld blijft het ordewoord, maar dat de best betaalde speler en de nieuwe trainer mekaar niet vinden in het nieuwe verhaal dat moet worden geschreven is pijnlijk en zorgelijk. Daarover is iedereen het wel eens.
De volgende opdracht wordt dan ook met terechte ongerustheid en een beschadigd vertrouwen tegemoet gezien.
Zaterdag 19/01/2019, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 23: Arsenal – Chelsea
The Blues van Stamford Bridge staan op de vierde en laatste CL plaats en Arsenal kijkt als vijfde tegen een kloof van zes punten aan. Bovendien moeten de Gunners nu ook Manchester United, bij wie interim (?) trainer Solskjaer zijn zes eerste wedstrijden wist te winnen, naast zich dulden. Het kan snel gaan in het voetbal, maar een nieuwe nederlaag zou wel degelijk een zeer zware hypotheek leggen op de kansen om volgend seizoen opnieuw deel uit te maken van het kampioenenbal. Het is uiteraard begrijpelijk dat heel wat mensen nu reeds tot de vaststelling komen dat Arsenal daar sowieso toch niet in staat toe is, maar reeds in januari de handdoek gooien is onvergeeflijk.
Alle Gooners, en niet in het minst de leden van Arsenal Belgium die na hun jaarlijkse nieuwjaarsreceptie de wedstrijd gezamenlijk kunnen volgen, verwachten van hun ploeg tenminste een prestatie die aan de ribben zal blijven plakken.
De laatste thuiszege in competitie tegen Chelsea dateert van 24 september 2016. Nog in het eerste kwartier scoorden Alexis Sanchez en Theo Walcott, en tegen het einde van de eerste helft zette Mesut Özil het team van toenmalig manager Antonio Conte op een droge 3-0 achter- en eindstand.
In de huidige competitie won Chelsea op de tweede speeldag met 3-2 van de Gunners. Na een nederlaag tegen kampioen Manchester City op speeldag 1 keek Arsenal op Stamford Bridge reeds na 20 minuten tegen een 2-0 achterstand aan na goals van Pedro en Morata. Mkhitaryan en Iwobi scoorden echter nog voor de rust tegen. De thuisploeg trok echter een tiental minuten voor tijd toch nog het laken naar zich toe met een goal van Marcos Alonso op aangeven van Eden Hazard.
Het geduld van Arsenal supporters is heel snel opgebruikt en dat is jammer. Maar anderzijds moet verwacht worden dat de nieuwe weg die ingeslagen werd ook leidt naar vooruitgang en beter spel. Dat is sinds begin december helaas niet meer het geval. Kunnen Emery en zijn mannen die perceptie snel wegspelen, uiteraard te beginnen tegen Chelsea?
TRANSFERS (?), DERBIES EN DE CUP
door Marcel Bogaerts
Sinds mensenheugenis zijn er bij de intrede van de eersteklassers in de FA Cup verrassingen te noteren. Ook dit seizoen was geen uitzondering op die algemene regel. League 2 teams Oldham en Newport plaatsten zich ten nadele van Fulham en Leicester City; League 1 club Gillingham knikkerde Cardiff eruit; Sheffield United uit de Championship slikte een vernederende 0-1 tegen Conference Premier club Barnet en ook de uitschakeling van Liverpool bij de moeilijk maneuvreerbare Wolves mag verrassend genoemd worden.
Tottenham en Manchester City scoorden elk 7 keer, respectievelijk bij League 2 club Tranmere Rovers en thuis tegen Championship team Rotherham. Ook Arsenal liet zich niet verrassen. Trainer Unai Emery gaf ook nu weer volop kans aan jongeren om zich te bewijzen. Joe Willock greep die kans en scoorde op bezoek bij Blackpool twee keer voor de rust. Het optreden van Eddie Nketiah was deze keer minder geslaagd door het missen van enkele open kansen. Blackpool bleef erin geloven en het duurde tot minuut 82 voor Alex Iwobi (weliswaar uit voorafgaand buitenspel) een derde doelpunt voor de Gunners op het scorebord kreeg.
In de volgende ronde, nog deze maand, krijgen we een onvervalste bekertopper, want Manchester United komt op bezoek.
Terwijl de transfergeruchten zoals gewoonlijk weer volop als lastige insecten rond onze hoofden zoemen is er bij Arsenal nog niets concreets te melden in deze wintermercato. Een centrale verdediger en een vleugelspeler worden gevraagd door de fans, en de gebruikte adjectieven variëren van “nuttig” tot “absoluut noodzakelijk”.
Het ziet er in elk geval niet naar uit dat een eventuele aanwerving reeds beschik- of bruikbaar zal zijn voor de volgende competitieopdrachten, en dat zijn twee Londense derbies.
Zaterdag 12/01/19 12u30 London Stadium, Premier League matchweek 22, West Ham – Arsenal
West Ham United doet het behoorlijk onder Manuel Pellegrini. Omschrijvingen die bij de Chileense coach passen zijn degelijkheid en waardige rust en dat bewijst hij ook nu weer volop. Op zijn CV prijken clubs als River Plate, Real Madrid, Villarreal en Manchester City en na een Chinees avontuur streek hij dus sinds 1 juli van vorig jaar opnieuw neer in de Premier League. Voorlopig parkeert hij de Hammers op een 10e plaats.
Met Lucas Perez, Lukasz Fabianski en Jack Wilshere kreeg West Ham United afgelopen zomer een behoorlijke Arsenal injectie. Enkel de Poolse doelman mag echter als certitude aanzien worden, hij speelde alle competitiewedstrijden.
Nog een man met een belangrijk Arsenal verleden is Samir Nasri. De Algerijnse Fransman is na een lange dopingschorsing een verrassende winteraanwinst bij West Ham en in zijn eerste wedstrijd in 13 maanden (het FA Cup duel tegen Birmingham) maakte hij een heel degelijke indruk.
Meer dan enkele gelijke spelen zaten er de laatste tien jaar op eigen veld tegen Arsenal niet in voor de Hammers. De laatste thuiszege tegen de stadsgenoot dateert van 5 november 2006 toen invaller Marlon Harewood op 1 minuut voor het einde het enige doelpunt van de partij maakte. Een walkover voor Arsenal werd het echter nooit, met uitzondering van de wedstrijd van 3 december 2016 toen een ontketende Alexis Sanchez in het laatste kwart van de wedstrijd de thuisploeg met drie treffers in de vernieling speelde. Van 0-1 aan de rust (goal van Mesut Özil) werd het uiteindelijk 1-5.
Kan Arsenal deze derby winnen (met goed voetbal liefst) en zo de topper tegen Chelsea (en de nieuwjaarsreceptie van Arsenal Belgium!) wat extra publiciteit meegeven?
Sinds mensenheugenis zijn er bij de intrede van de eersteklassers in de FA Cup verrassingen te noteren. Ook dit seizoen was geen uitzondering op die algemene regel. League 2 teams Oldham en Newport plaatsten zich ten nadele van Fulham en Leicester City; League 1 club Gillingham knikkerde Cardiff eruit; Sheffield United uit de Championship slikte een vernederende 0-1 tegen Conference Premier club Barnet en ook de uitschakeling van Liverpool bij de moeilijk maneuvreerbare Wolves mag verrassend genoemd worden.
Tottenham en Manchester City scoorden elk 7 keer, respectievelijk bij League 2 club Tranmere Rovers en thuis tegen Championship team Rotherham. Ook Arsenal liet zich niet verrassen. Trainer Unai Emery gaf ook nu weer volop kans aan jongeren om zich te bewijzen. Joe Willock greep die kans en scoorde op bezoek bij Blackpool twee keer voor de rust. Het optreden van Eddie Nketiah was deze keer minder geslaagd door het missen van enkele open kansen. Blackpool bleef erin geloven en het duurde tot minuut 82 voor Alex Iwobi (weliswaar uit voorafgaand buitenspel) een derde doelpunt voor de Gunners op het scorebord kreeg.
In de volgende ronde, nog deze maand, krijgen we een onvervalste bekertopper, want Manchester United komt op bezoek.
Terwijl de transfergeruchten zoals gewoonlijk weer volop als lastige insecten rond onze hoofden zoemen is er bij Arsenal nog niets concreets te melden in deze wintermercato. Een centrale verdediger en een vleugelspeler worden gevraagd door de fans, en de gebruikte adjectieven variëren van “nuttig” tot “absoluut noodzakelijk”.
Het ziet er in elk geval niet naar uit dat een eventuele aanwerving reeds beschik- of bruikbaar zal zijn voor de volgende competitieopdrachten, en dat zijn twee Londense derbies.
Zaterdag 12/01/19 12u30 London Stadium, Premier League matchweek 22, West Ham – Arsenal
West Ham United doet het behoorlijk onder Manuel Pellegrini. Omschrijvingen die bij de Chileense coach passen zijn degelijkheid en waardige rust en dat bewijst hij ook nu weer volop. Op zijn CV prijken clubs als River Plate, Real Madrid, Villarreal en Manchester City en na een Chinees avontuur streek hij dus sinds 1 juli van vorig jaar opnieuw neer in de Premier League. Voorlopig parkeert hij de Hammers op een 10e plaats.
Met Lucas Perez, Lukasz Fabianski en Jack Wilshere kreeg West Ham United afgelopen zomer een behoorlijke Arsenal injectie. Enkel de Poolse doelman mag echter als certitude aanzien worden, hij speelde alle competitiewedstrijden.
Nog een man met een belangrijk Arsenal verleden is Samir Nasri. De Algerijnse Fransman is na een lange dopingschorsing een verrassende winteraanwinst bij West Ham en in zijn eerste wedstrijd in 13 maanden (het FA Cup duel tegen Birmingham) maakte hij een heel degelijke indruk.
Meer dan enkele gelijke spelen zaten er de laatste tien jaar op eigen veld tegen Arsenal niet in voor de Hammers. De laatste thuiszege tegen de stadsgenoot dateert van 5 november 2006 toen invaller Marlon Harewood op 1 minuut voor het einde het enige doelpunt van de partij maakte. Een walkover voor Arsenal werd het echter nooit, met uitzondering van de wedstrijd van 3 december 2016 toen een ontketende Alexis Sanchez in het laatste kwart van de wedstrijd de thuisploeg met drie treffers in de vernieling speelde. Van 0-1 aan de rust (goal van Mesut Özil) werd het uiteindelijk 1-5.
Kan Arsenal deze derby winnen (met goed voetbal liefst) en zo de topper tegen Chelsea (en de nieuwjaarsreceptie van Arsenal Belgium!) wat extra publiciteit meegeven?
ADEMPAUZE?
Door Marcel Bogaerts
De ruime 4-1 overwinning tegen Fulham heeft beslist deugd gedaan, maar het is natuurlijk onzin te beweren dat de muizenissen die zich de laatste weken in de hoofden van de ongeduldige fans genesteld hadden nu meteen verjaagd zijn.
Tegen The Cottagers speelden de Gunners bij momenten aardig, maar er waren ook nog te veel (vooral defensieve) aarzelingen en slordigheden. Een topploeg zoals Liverpool straft dat genadeloos af, Fulham liet na dat te doen en zo konden de Gunners dan toch een mooie overwinning bij elkaar spelen. Xhaka voor de rust en Lacazette erna zorgden voor 2-0, Kamara scoorde tegen en liet heel wat Gooners met toegeknepen billen de rest van de wedstrijd volgen. De ingevallen Aaron Ramsey en Aubameyang met zijn 14e treffer beslisten de wedstrijd.
Of de kritiek op en het onbegrip voor sommige beslissingen van coach Emery hiermee zal afnemen is nog maar de vraag. Onbegrijpelijk genoeg leken heel wat Arsène Wenger criticasters van de laatste jaren te verwachten dat met de wisseling van de wacht ook de combinatie van technische superioriteit, tactisch vernuft, defensieve onverzettelijkheid, dodelijke efficiëntie en offensieve lichtvoetigheid van The Invincibles terug zijn intrede zou doen in het Emirates. Dat waren echter geen beloften bij de aanstelling van Unai Emery.
Gelukkig stopt de razende opeenvolging van competitie-opdrachten nu even en komt de eerste opdracht van de FA Cup er aan.
Zaterdag 05/01/19, 17u30 Bloomfield Road, FA Cup: Blackpool – Arsenal
Op 31 oktober van nu al vorig jaar wonnen de Gunners in het kader van de Carabao Cup met 2-1 van The Tangerines. De combinatie van deze magere overwinning en de FA Cup opdracht op verplaatsing roepen herinneringen op aan de onwaarschijnlijke 4-2 nederlaag bij Nottingham Forest in de vorige editie van het bekertornooi. De trotse recordhouder van het aantal eindzeges mocht met het schaamrood op de wangen opkrassen na een schabouwelijke prestatie op City Ground.
Het zou uiteraard nonsens zijn uit het voorgaande af te leiden dat Arsenal voor een nieuwe beschamende uitschakeling staat. FC Blackpool vinden we terug op de 10e plaats in de League One, en van hun tot hiertoe 9 overwinningen hebben ze er 6 op eigen veld behaald.
Arsenal speelde in de FA Cup voor het laatst tegen Blackpool op 13 december 1999, en dat gebeurde op Highbury. Aan de rust stond het 1-1 maar het team van Arsène Wenger trok met goals van Tony Adams en Marc Overmars het laken naar zich toe.
In eerdere bekeropdrachten, in de grijze nevelen van de geschiedenis, werden de Gunners door Blackpool uitgeschakeld, in 1969 en in 1953.
Een nieuwe uitschakeling in de eerste ronde door een ploeg uit de lagere reeksen zou heel wat kwalijke ophef veroorzaken, maar we zien dat nu echt niet gebeuren. COYG!
De ruime 4-1 overwinning tegen Fulham heeft beslist deugd gedaan, maar het is natuurlijk onzin te beweren dat de muizenissen die zich de laatste weken in de hoofden van de ongeduldige fans genesteld hadden nu meteen verjaagd zijn.
Tegen The Cottagers speelden de Gunners bij momenten aardig, maar er waren ook nog te veel (vooral defensieve) aarzelingen en slordigheden. Een topploeg zoals Liverpool straft dat genadeloos af, Fulham liet na dat te doen en zo konden de Gunners dan toch een mooie overwinning bij elkaar spelen. Xhaka voor de rust en Lacazette erna zorgden voor 2-0, Kamara scoorde tegen en liet heel wat Gooners met toegeknepen billen de rest van de wedstrijd volgen. De ingevallen Aaron Ramsey en Aubameyang met zijn 14e treffer beslisten de wedstrijd.
Of de kritiek op en het onbegrip voor sommige beslissingen van coach Emery hiermee zal afnemen is nog maar de vraag. Onbegrijpelijk genoeg leken heel wat Arsène Wenger criticasters van de laatste jaren te verwachten dat met de wisseling van de wacht ook de combinatie van technische superioriteit, tactisch vernuft, defensieve onverzettelijkheid, dodelijke efficiëntie en offensieve lichtvoetigheid van The Invincibles terug zijn intrede zou doen in het Emirates. Dat waren echter geen beloften bij de aanstelling van Unai Emery.
Gelukkig stopt de razende opeenvolging van competitie-opdrachten nu even en komt de eerste opdracht van de FA Cup er aan.
Zaterdag 05/01/19, 17u30 Bloomfield Road, FA Cup: Blackpool – Arsenal
Op 31 oktober van nu al vorig jaar wonnen de Gunners in het kader van de Carabao Cup met 2-1 van The Tangerines. De combinatie van deze magere overwinning en de FA Cup opdracht op verplaatsing roepen herinneringen op aan de onwaarschijnlijke 4-2 nederlaag bij Nottingham Forest in de vorige editie van het bekertornooi. De trotse recordhouder van het aantal eindzeges mocht met het schaamrood op de wangen opkrassen na een schabouwelijke prestatie op City Ground.
Het zou uiteraard nonsens zijn uit het voorgaande af te leiden dat Arsenal voor een nieuwe beschamende uitschakeling staat. FC Blackpool vinden we terug op de 10e plaats in de League One, en van hun tot hiertoe 9 overwinningen hebben ze er 6 op eigen veld behaald.
Arsenal speelde in de FA Cup voor het laatst tegen Blackpool op 13 december 1999, en dat gebeurde op Highbury. Aan de rust stond het 1-1 maar het team van Arsène Wenger trok met goals van Tony Adams en Marc Overmars het laken naar zich toe.
In eerdere bekeropdrachten, in de grijze nevelen van de geschiedenis, werden de Gunners door Blackpool uitgeschakeld, in 1969 en in 1953.
Een nieuwe uitschakeling in de eerste ronde door een ploeg uit de lagere reeksen zou heel wat kwalijke ophef veroorzaken, maar we zien dat nu echt niet gebeuren. COYG!
DECEMBERMAAND OM SNEL TE VERGETEN
door Marcel Bogaerts
Met een 5-1 pandoering van Liverpool sluit Arsenal 2018 af. Mesut Özil speelde alweer niet, hij zou met kniepijn te kampen hebben. De Gunners kwamen heel verrassend snel op voorsprong via Ainsley Maitland-Niles, maar de secondewijzer hoefde niet eens 5 extra rondjes te draaien of Liverpool had de scheve situatie al omgedraaid met twee treffers van Roberto Firmino. Iets na het halfuur deed Sadio Mané er nog eentje bij en in de blessuretijd van de eerste helft verzilverde Mo Salah een strafschop. Wat Arsenal daar op Anfield toonde werd door de Engelse media als shambolic omschreven en dat was de waarheid geen geweld aandoen. In de tweede helft mocht Firmino van zijn maatje Salah een nieuwe strafschop omzetten en zo zet Arsenal 2019 in met bergen twijfels en heeft vooral coach Emery opnieuw de boter gegeten. De Arsenal supporters behoren beslist tot de meest ongeduldige ter wereld, al kunnen we natuurlijk niet omheen de vaststelling dat er vooral achteraan in het elftal grote paniek en onzekerheid heerst. De blessuregolf is daarvan de eerste en belangrijkste verklaring (Shkodran Mustafi werd na amper één training reeds terug in het elftal gedropt) maar het defensieve gestuntel kan niet alleen daardoor uitgelegd worden. We zijn benieuwd naar de wintermercato. Gaat Arsenal zich versterken? Namen worden genoemd in de media, maar we verkiezen de kat uit de boom te kijken, het débacle op Liverpool te vergeten en vooruit te kijken naar de volgende opdracht.
Dinsdag 01/01/19, 15u00 Emirates, Premier League Matchweek 21, Arsenal-Fulham
The Cottagers uit West-Londen hebben het niet onder de markt in de Premier League waarin ze dit seizoen terugkeerden. Ze staan op de 19e en voorlaatste plaats en wonnen tot hiertoe slechts 3 duels, thuiswedstrijden tegen Burnley (4-2), Southampton (3-2) en Huddersfield (1-0). Op verplaatsing haalden ze tot hiertoe slechts 2 punten na gelijke spelen bij Brighton en Newcastle. Manager Slavisa Jokanovic werd in november de deur gewezen en vervangen door oude bekende Claudio Ranieri die een contract tekende tot medio 2020.
We horen uiteraard niet graag stellingen als “een makkie” en “Janneke en Mieke”. In de Premier League is het elke wedstrijd opnieuw knokken; we hoeven maar te verwijzen naar onze thuiswedstrijden tegen Huddersfield en Burnley en onze uitnederlaag bij Southampton. Zo goed (of zo slecht) doet Arsenal het tegen ploegen uit de onderste regionen van de rangschikking. Maar de thuiswedstrijden werden wel gewonnen. Dat zien we ook nu wel gebeuren. Hopelijk gebeurt dat dan met ook wat goed voetbal en wordt Claudio Ranieri niet onderschat.
De heenwedstrijd werd met 1-5 gewonnen door Arsenal. Een thuisnederlaag in competitie tegen The Cottagers vonden we niet terug, maar we herinneren graag aan 10 november 2012 toen Olivier Giroud en Lukas Podolski er snel 2-0 van maakten, maar Dimitri Berbatov nog voor de rust zijn duivels ontbond. Eerst scoorde hij zelf en daarna bediende hij een zekere Kacaniklic voor de gelijkmaker. De Bulgaarse woelwater zette in de tweede helft nog een strafschop om en Arsenal mocht achtervolgen. Olivier Giroud maakte er wel onmiddellijk 3-3 van, op aangeven van Theo Walcott, maar daar bleef het bij, ook al floot referee Phil Dowd nog een strafschop voor handspel tegen Fulham, in de blessuretijd. Mikel Arteta kon zijn zenuwen niet de baas en miste.
Arsenal is het aan zichzelf en zijn supporters eigenlijk verplicht om nog eens uit te halen. Het zou de kritiek op coach Emery (hopelijk) wat doen verstommen, en met daarna indien alles naar wens verloopt een kwalificatie voor de volgende ronde van de FA Cup kan het vervolg van de competitie alleen maar terug beter gaan.
Met een 5-1 pandoering van Liverpool sluit Arsenal 2018 af. Mesut Özil speelde alweer niet, hij zou met kniepijn te kampen hebben. De Gunners kwamen heel verrassend snel op voorsprong via Ainsley Maitland-Niles, maar de secondewijzer hoefde niet eens 5 extra rondjes te draaien of Liverpool had de scheve situatie al omgedraaid met twee treffers van Roberto Firmino. Iets na het halfuur deed Sadio Mané er nog eentje bij en in de blessuretijd van de eerste helft verzilverde Mo Salah een strafschop. Wat Arsenal daar op Anfield toonde werd door de Engelse media als shambolic omschreven en dat was de waarheid geen geweld aandoen. In de tweede helft mocht Firmino van zijn maatje Salah een nieuwe strafschop omzetten en zo zet Arsenal 2019 in met bergen twijfels en heeft vooral coach Emery opnieuw de boter gegeten. De Arsenal supporters behoren beslist tot de meest ongeduldige ter wereld, al kunnen we natuurlijk niet omheen de vaststelling dat er vooral achteraan in het elftal grote paniek en onzekerheid heerst. De blessuregolf is daarvan de eerste en belangrijkste verklaring (Shkodran Mustafi werd na amper één training reeds terug in het elftal gedropt) maar het defensieve gestuntel kan niet alleen daardoor uitgelegd worden. We zijn benieuwd naar de wintermercato. Gaat Arsenal zich versterken? Namen worden genoemd in de media, maar we verkiezen de kat uit de boom te kijken, het débacle op Liverpool te vergeten en vooruit te kijken naar de volgende opdracht.
Dinsdag 01/01/19, 15u00 Emirates, Premier League Matchweek 21, Arsenal-Fulham
The Cottagers uit West-Londen hebben het niet onder de markt in de Premier League waarin ze dit seizoen terugkeerden. Ze staan op de 19e en voorlaatste plaats en wonnen tot hiertoe slechts 3 duels, thuiswedstrijden tegen Burnley (4-2), Southampton (3-2) en Huddersfield (1-0). Op verplaatsing haalden ze tot hiertoe slechts 2 punten na gelijke spelen bij Brighton en Newcastle. Manager Slavisa Jokanovic werd in november de deur gewezen en vervangen door oude bekende Claudio Ranieri die een contract tekende tot medio 2020.
We horen uiteraard niet graag stellingen als “een makkie” en “Janneke en Mieke”. In de Premier League is het elke wedstrijd opnieuw knokken; we hoeven maar te verwijzen naar onze thuiswedstrijden tegen Huddersfield en Burnley en onze uitnederlaag bij Southampton. Zo goed (of zo slecht) doet Arsenal het tegen ploegen uit de onderste regionen van de rangschikking. Maar de thuiswedstrijden werden wel gewonnen. Dat zien we ook nu wel gebeuren. Hopelijk gebeurt dat dan met ook wat goed voetbal en wordt Claudio Ranieri niet onderschat.
De heenwedstrijd werd met 1-5 gewonnen door Arsenal. Een thuisnederlaag in competitie tegen The Cottagers vonden we niet terug, maar we herinneren graag aan 10 november 2012 toen Olivier Giroud en Lukas Podolski er snel 2-0 van maakten, maar Dimitri Berbatov nog voor de rust zijn duivels ontbond. Eerst scoorde hij zelf en daarna bediende hij een zekere Kacaniklic voor de gelijkmaker. De Bulgaarse woelwater zette in de tweede helft nog een strafschop om en Arsenal mocht achtervolgen. Olivier Giroud maakte er wel onmiddellijk 3-3 van, op aangeven van Theo Walcott, maar daar bleef het bij, ook al floot referee Phil Dowd nog een strafschop voor handspel tegen Fulham, in de blessuretijd. Mikel Arteta kon zijn zenuwen niet de baas en miste.
Arsenal is het aan zichzelf en zijn supporters eigenlijk verplicht om nog eens uit te halen. Het zou de kritiek op coach Emery (hopelijk) wat doen verstommen, en met daarna indien alles naar wens verloopt een kwalificatie voor de volgende ronde van de FA Cup kan het vervolg van de competitie alleen maar terug beter gaan.
ONGENADIGE EN ONGEDULDIGE SOCIALE MEDIA
Door Marcel Bogaerts
Unai Emery stond na afloop van de wedstrijd in Brighton in het oog van de storm. Wat de Spaanse coach te verduren kreeg kon slechts heel af en toe omschreven worden als terecht, maar voor het overgrote deel van de commentaren zijn termen als “ongenadig en ongeduldig” tot “onbeschoft en schandalig” betere en correctere keuzes.
Bij de beleefdere commentaren noteerden we een aantal keren een verwijt van een te behoudend spelconcept en dito ploegopstelling, en dit reeds gedurende een aantal weken. Voor een ploeg die gisteren slechts voor de eerste keer geen twee of meer doelpunten buitenshuis maakte is dat wel een erg vreemde vaststelling. Te behoudend is geen synoniem van iets voorzichtiger.
Een tweede vaststelling die velen maakten is het gebrek aan creativiteit. Dat is een waarheid als een koe, maar of de coach daarvoor zo genadeloos met de vinger gewezen moet worden lijkt toch te kort door de bocht. De speler die voor de creatieve impulsen moet zorgen, en daarvoor wekelijks een bedrag op zijn bankrekening krijgt waarvoor een normale sterveling jaren moet werken, nam gisteren voor de zoveelste keer een snipperdag. Dat het geduld van de coach niet verder reikte dan tot minuut 46 mag spijtig, maar niet onbegrijpelijk genoemd worden.
We lazen ook een aantal weemoedig klinkende verwijzingen naar de vorige sportieve roerganger. In het licht van de schandalige verwijten en beledigingen die Arsène Wenger de laatste jaren moest slikken komt dat toch lichtjes onecht over. Het is zinloos belegen omschrijvingen als “Wengerball” boven te halen, temeer omdat het spelbeeld dat die omschrijving echt verdiende de laatste jaren nog zeldzamer was geworden dan een schitterende parel in een Zeeuwse oester. Verder natrappen en nog maar eens verwijzen naar de realiteit van de laatste jaren onder de Franse manager is even zinloos.
Zonder supportersemotie bekeken begon Arsenal trouwens uitstekend aan de match op Brighton. De wedstrijd had na twintig minuten beslist kunnen zijn. Doelman Ryan stak daar een stokje voor en kocht zijn coach Chris Hughton de nodige tijd om bij te sturen en zijn elftal te heroriënteren. Brighton ging hoger storen en ontregelde zo het spel van Arsenal. De terechte opmerking die je dan kan en moet maken is dat Arsenal geen antwoord meer had. Misschien is het wel eerder onheil dan zegen dat jongeling Matteo Guendouzi zich zo gemakkelijk in het spel laat betrekken en meer en meer de spelbepaler wordt die Mesut Özil zou moeten zijn. De werkkracht van Guendouzi lijkt de Duitser prima uit te komen, met een nieuwe anonieme eerste helft van hem tot gevolg.
De tweede helft van de Gunners was onbegrijpelijk zwak. Naarmate de tijd vorderde kroop de thuisploeg meer en meer achteruit en beperkte zich tot het af en toe opschuiven vanuit een driedubbele verdedigingsgordel. In eigen stadion. Je zal maar supporter zijn van zo een club. Je zal maar te maken krijgen met zo een tegenstrever. Het is geen verontschuldiging voor de lamentabele tweede helft van Arsenal. Het is wel een excuus dat in de Wengerjaren zeer dikwijls gebruikt werd om een en ander goed te praten. Nu kan dat ineens niet meer, en het geduld en het begrip dat gepreekt werd bij de aanstelling van Unai Emery lijkt gesmolten als sneeuw voor de zon. En dat kan niet goedgepraat worden.
Zaterdag 29/12/2018, 17u30 Anfield: Premier League matchweek 20 Liverpool – Arsenal
Als slotmatch van 2018 krijgen de Gunners een verplaatsing naar de leider in de Premier League op hun boterham. De Reds van Jürgen Klopp razen als een bolide door de competitie. Ze verloren nog geen enkele wedstrijd. Tottenham, dat sinds de nederlaag bij Arsenal uitstekend op dreef is, staat op de tweede plaats met 6 punten minder. Kampioen Manchester City is wat aan het zwalpen en volgt op 7 punten. Chelsea heeft reeds 11 punten achterstand en op de vijfde plaats vinden we Arsenal met 13 punten minder.
De heenwedstrijd op 3 november eindigde op 1-1. Het was een wedstrijd die door velen aangegeven was als hopeloos, en een goed resultaat in de voorspellingen vinden was geen sinecure. Toch werd het een verdiend gelijkspel. Alexandre Lacazette maakte op acht minuten voor tijd de 0-1 stand door een doelpunt van Milner ongedaan.
Een thuiswedstrijd tegen Liverpool is natuurlijk niet hetzelfde als een opdracht in de thuishaven van de Reds, het altijd kolkende Anfield. Vorig jaar werd het een beschamende 4-0 en we herinneren ons ook nog een 5-1, wedstrijden waarin Arsenal totaal onder de voet gelopen werd.
De laatste overwinning op Anfield dateert van 2 september 2012 op de 3e speeldag. Voor de rust had Santi Cazorla een assist in huis voor Lukas Podolski, en in de tweede helft draaiden die twee de rollen om. Arsenal won met 0-2.
We durven niet hopen op een schitterend jaarafscheid van Arsenal waarbij de Gunners Liverpool de eerste nederlaag van het seizoen toedienen. Maar elke wedstrijd moet gespeeld worden. Come on Arsenal!
Unai Emery stond na afloop van de wedstrijd in Brighton in het oog van de storm. Wat de Spaanse coach te verduren kreeg kon slechts heel af en toe omschreven worden als terecht, maar voor het overgrote deel van de commentaren zijn termen als “ongenadig en ongeduldig” tot “onbeschoft en schandalig” betere en correctere keuzes.
Bij de beleefdere commentaren noteerden we een aantal keren een verwijt van een te behoudend spelconcept en dito ploegopstelling, en dit reeds gedurende een aantal weken. Voor een ploeg die gisteren slechts voor de eerste keer geen twee of meer doelpunten buitenshuis maakte is dat wel een erg vreemde vaststelling. Te behoudend is geen synoniem van iets voorzichtiger.
Een tweede vaststelling die velen maakten is het gebrek aan creativiteit. Dat is een waarheid als een koe, maar of de coach daarvoor zo genadeloos met de vinger gewezen moet worden lijkt toch te kort door de bocht. De speler die voor de creatieve impulsen moet zorgen, en daarvoor wekelijks een bedrag op zijn bankrekening krijgt waarvoor een normale sterveling jaren moet werken, nam gisteren voor de zoveelste keer een snipperdag. Dat het geduld van de coach niet verder reikte dan tot minuut 46 mag spijtig, maar niet onbegrijpelijk genoemd worden.
We lazen ook een aantal weemoedig klinkende verwijzingen naar de vorige sportieve roerganger. In het licht van de schandalige verwijten en beledigingen die Arsène Wenger de laatste jaren moest slikken komt dat toch lichtjes onecht over. Het is zinloos belegen omschrijvingen als “Wengerball” boven te halen, temeer omdat het spelbeeld dat die omschrijving echt verdiende de laatste jaren nog zeldzamer was geworden dan een schitterende parel in een Zeeuwse oester. Verder natrappen en nog maar eens verwijzen naar de realiteit van de laatste jaren onder de Franse manager is even zinloos.
Zonder supportersemotie bekeken begon Arsenal trouwens uitstekend aan de match op Brighton. De wedstrijd had na twintig minuten beslist kunnen zijn. Doelman Ryan stak daar een stokje voor en kocht zijn coach Chris Hughton de nodige tijd om bij te sturen en zijn elftal te heroriënteren. Brighton ging hoger storen en ontregelde zo het spel van Arsenal. De terechte opmerking die je dan kan en moet maken is dat Arsenal geen antwoord meer had. Misschien is het wel eerder onheil dan zegen dat jongeling Matteo Guendouzi zich zo gemakkelijk in het spel laat betrekken en meer en meer de spelbepaler wordt die Mesut Özil zou moeten zijn. De werkkracht van Guendouzi lijkt de Duitser prima uit te komen, met een nieuwe anonieme eerste helft van hem tot gevolg.
De tweede helft van de Gunners was onbegrijpelijk zwak. Naarmate de tijd vorderde kroop de thuisploeg meer en meer achteruit en beperkte zich tot het af en toe opschuiven vanuit een driedubbele verdedigingsgordel. In eigen stadion. Je zal maar supporter zijn van zo een club. Je zal maar te maken krijgen met zo een tegenstrever. Het is geen verontschuldiging voor de lamentabele tweede helft van Arsenal. Het is wel een excuus dat in de Wengerjaren zeer dikwijls gebruikt werd om een en ander goed te praten. Nu kan dat ineens niet meer, en het geduld en het begrip dat gepreekt werd bij de aanstelling van Unai Emery lijkt gesmolten als sneeuw voor de zon. En dat kan niet goedgepraat worden.
Zaterdag 29/12/2018, 17u30 Anfield: Premier League matchweek 20 Liverpool – Arsenal
Als slotmatch van 2018 krijgen de Gunners een verplaatsing naar de leider in de Premier League op hun boterham. De Reds van Jürgen Klopp razen als een bolide door de competitie. Ze verloren nog geen enkele wedstrijd. Tottenham, dat sinds de nederlaag bij Arsenal uitstekend op dreef is, staat op de tweede plaats met 6 punten minder. Kampioen Manchester City is wat aan het zwalpen en volgt op 7 punten. Chelsea heeft reeds 11 punten achterstand en op de vijfde plaats vinden we Arsenal met 13 punten minder.
De heenwedstrijd op 3 november eindigde op 1-1. Het was een wedstrijd die door velen aangegeven was als hopeloos, en een goed resultaat in de voorspellingen vinden was geen sinecure. Toch werd het een verdiend gelijkspel. Alexandre Lacazette maakte op acht minuten voor tijd de 0-1 stand door een doelpunt van Milner ongedaan.
Een thuiswedstrijd tegen Liverpool is natuurlijk niet hetzelfde als een opdracht in de thuishaven van de Reds, het altijd kolkende Anfield. Vorig jaar werd het een beschamende 4-0 en we herinneren ons ook nog een 5-1, wedstrijden waarin Arsenal totaal onder de voet gelopen werd.
De laatste overwinning op Anfield dateert van 2 september 2012 op de 3e speeldag. Voor de rust had Santi Cazorla een assist in huis voor Lukas Podolski, en in de tweede helft draaiden die twee de rollen om. Arsenal won met 0-2.
We durven niet hopen op een schitterend jaarafscheid van Arsenal waarbij de Gunners Liverpool de eerste nederlaag van het seizoen toedienen. Maar elke wedstrijd moet gespeeld worden. Come on Arsenal!
EINDEJAARSDRUKTE GOED BEGONNEN
Zoals verwacht was het tegen Burnley, dat met kick and rush probeert te overleven, allesbehalve gemakkelijk, maar uiteindelijk haalde Arsenal het verdiend. We kregen een levendige start van de wedstrijd met een prima save van Joe Hart op een poging van Maitland-Niles gevolgd door een vlijmscherpe aanval van de bezoekers waarbij het eindschot voorlangs geschoven werd. Na een kwartier stond de 1-0 op het bord met een geniale bal van aanvoerder Mesut Özil op de inlopende Sead Kolasinac. De Bosniër legde voor doel en Aubameyang tikte binnen.
Kort na de rust werd het 2-0 toen Kolasinac, man van de wedstrijd, Lacazette vond. De Fransman bediende Aubameyang en de Gabonees poeierde zijn tweede van de middag binnen.
De Gunners maakten het zichzelf echter, niet voor de eerste keer dit seizoen, moeilijk met ondoordacht verdedigen en The Clarets lukten erin tegen te scoren.
Uiteindelijk , in de eerste van de vijf extra minuten zette Alex Iwobi een tegenaanval op en hij stond ook aan de andere kant op de goede plaats om de wedstrijd definitief te beslissen. Naast in de man van de match Sead Kolasinac mogen Gooners zich ook verheugen in de wedstrijdbeslissende acties van aanvoerder Mesut Özil. De Duitser was niet altijd aanwezig in de wedstrijd, maar hij was wel betrokken bij twee van de drie treffers en vooral de manier waarop hij bij de 1-0 Sead Kolasinac vond was weergaloos.
De competitie is bijna half nu. Er rest Arsenal nog één wedstrijd in de heenronde.
Woensdag 26/12/2018, 17u15 Amex Stadium, Premier League matchweek 19: Brighton and Hove Albion – Arsenal
We vinden The Seagulls terug op een 13e plaats in de algemene rangschikking met 21 punten. Het doelsaldo is -6 en ze tellen tot hiertoe 6 overwinningen. Op eigen veld wonnen ze van Manchester United (3-2), West Ham en Wolverhampton (beide 1-0), en Crystal Palace (3-1). Uit vlagden ze op het veld van Newcastle (0-1) en Huddersfield (1-2). Chris Hughton, een Ierse manager van 60 jaar en in dienst sedert 31 december 2014 is erin geslaagd zijn Seagulls zonder al te veel problemen in de Premier League te handhaven.
Vorig seizoen, het eerste van Brighton in de Premier League na meer dan 30 jaar in lagere afdelingen, verloren ze na een saaie wedstrijd met 2-0 in het Emirates, maar in eigen Amex stadium was het op 4 maart 2018 één van de vele ontgoochelende uitwedstrijden van de Gunners. De thuisploeg liep 2-0 uit, Aubameyang pruttelde nog voor de rust tegen maar verder geraakte Arsenal niet.
In de kern van Brighton vinden we bekende namen terug. Club Brugge supporters kijken vooral naar doelman Matthew Ryan en spits José Izquierdo. Een landgenoot bij Brighton is de Franse Belg Anthony Knockaert en Nederlandse voetbalfans herinneren zich nog Davy Pröpper en Jürgen Locadia.
Arsenal telt ondertussen 4 uitoverwinningen, dat is net zoveel als heel het vorige seizoen. Een vijfde uitzege zou het vertrouwen goed doen, met deze boutade trappen we beslist een open deur in. De terugronde begint enkele dagen later met opnieuw een uitwedstrijd, naar Anfield. Daarover later meer. Eerst kijken hoe we het er aan de kust vanaf brengen. Voor de 3e keer dit seizoen krijgen we Anthony Taylor als referee. Onder hem wonnen we op Cardiff met 2-3 en thuis tegen Watford met 2-0. Brengt hij ons ook deze keer geluk?
Kort na de rust werd het 2-0 toen Kolasinac, man van de wedstrijd, Lacazette vond. De Fransman bediende Aubameyang en de Gabonees poeierde zijn tweede van de middag binnen.
De Gunners maakten het zichzelf echter, niet voor de eerste keer dit seizoen, moeilijk met ondoordacht verdedigen en The Clarets lukten erin tegen te scoren.
Uiteindelijk , in de eerste van de vijf extra minuten zette Alex Iwobi een tegenaanval op en hij stond ook aan de andere kant op de goede plaats om de wedstrijd definitief te beslissen. Naast in de man van de match Sead Kolasinac mogen Gooners zich ook verheugen in de wedstrijdbeslissende acties van aanvoerder Mesut Özil. De Duitser was niet altijd aanwezig in de wedstrijd, maar hij was wel betrokken bij twee van de drie treffers en vooral de manier waarop hij bij de 1-0 Sead Kolasinac vond was weergaloos.
De competitie is bijna half nu. Er rest Arsenal nog één wedstrijd in de heenronde.
Woensdag 26/12/2018, 17u15 Amex Stadium, Premier League matchweek 19: Brighton and Hove Albion – Arsenal
We vinden The Seagulls terug op een 13e plaats in de algemene rangschikking met 21 punten. Het doelsaldo is -6 en ze tellen tot hiertoe 6 overwinningen. Op eigen veld wonnen ze van Manchester United (3-2), West Ham en Wolverhampton (beide 1-0), en Crystal Palace (3-1). Uit vlagden ze op het veld van Newcastle (0-1) en Huddersfield (1-2). Chris Hughton, een Ierse manager van 60 jaar en in dienst sedert 31 december 2014 is erin geslaagd zijn Seagulls zonder al te veel problemen in de Premier League te handhaven.
Vorig seizoen, het eerste van Brighton in de Premier League na meer dan 30 jaar in lagere afdelingen, verloren ze na een saaie wedstrijd met 2-0 in het Emirates, maar in eigen Amex stadium was het op 4 maart 2018 één van de vele ontgoochelende uitwedstrijden van de Gunners. De thuisploeg liep 2-0 uit, Aubameyang pruttelde nog voor de rust tegen maar verder geraakte Arsenal niet.
In de kern van Brighton vinden we bekende namen terug. Club Brugge supporters kijken vooral naar doelman Matthew Ryan en spits José Izquierdo. Een landgenoot bij Brighton is de Franse Belg Anthony Knockaert en Nederlandse voetbalfans herinneren zich nog Davy Pröpper en Jürgen Locadia.
Arsenal telt ondertussen 4 uitoverwinningen, dat is net zoveel als heel het vorige seizoen. Een vijfde uitzege zou het vertrouwen goed doen, met deze boutade trappen we beslist een open deur in. De terugronde begint enkele dagen later met opnieuw een uitwedstrijd, naar Anfield. Daarover later meer. Eerst kijken hoe we het er aan de kust vanaf brengen. Voor de 3e keer dit seizoen krijgen we Anthony Taylor als referee. Onder hem wonnen we op Cardiff met 2-3 en thuis tegen Watford met 2-0. Brengt hij ons ook deze keer geluk?
VERDER BOUWEN
Door Marcel Bogaerts
Hoe langer een reeks van ongeslagen wedstrijden duurt, hoe dichter de nederlaag komt. Het is geen stelling van Wittgenstein zoals Basil Fawlty het zou uitdrukken, maar afgaande op een aantal commentaren na de wedstrijd op St. Mary’s zou je er van overtuigd geraken dat de vaststelling “Arsenal lijdt een nederlaag” voor een aantal mensen indien niet tot het rijk der fabelen dan toch tot de fantasierijke wereld van de science fiction behoort.
De Gunners hebben een reeks van 22 ongeslagen wedstrijden tot een einde zien komen middels een matige tot zwakke prestatie tegen een team dat voor het eerst aantrad onder een nieuwe trainer, en dat gebeurde niet in het minst omdat de personeelsproblemen in de defensie zich net iets te veel hadden opgestapeld. Drie doelpunten tegen, alle drie gescoord met het hoofd, tegen de voorlaatste uit de rangschikking, het is niet goed en Unai Emery weet dat ook.
Het zou echter belachelijk zijn al het goede dat de Spanjaard de laatste maanden heeft verwezenlijkt nu ineens tot de grond toe af te branden en doen alsof er niets goeds gebeurd is. Uit het puin een nieuw Arsenal opbouwen was zijn opdracht en daarin lukt hij aardig. We herhalen voor de zoveelste keer dat een nieuw, solide en tegen stormen en rampen bestand bouwwerk opbouwen de nodige tijd vraagt. In die tijd zitten onvermijdelijk nog enkele transferperiodes.
Ondertussen gaan de eindejaarsopdrachten als vanouds in razend tempo verder.
Woensdag 19/12/2018, 19u45 Emirates: Carabao Cup kwartfinale: Arsenal - Tottenham
We vinden die Carabao Cup nog steeds een overbodige en zwaar belastende opdracht. In de aanvangsfase worden deze wedstrijden nog weleens gebruikt om spelers die minder aan bod komen in competitie de wei in te sturen, en we kunnen alleen maar hopen dat de technische staf van beide Londense rivalen ook deze kwartfinale daarvoor als een goede gelegenheid ziet. De winnaar van de Carabao Cup is hoe dan ook verzekerd van Europees voetbal volgend jaar.
In de halve finale van deze bekercompetitie zal alvast één team uit een lagere afdeling zitten. Middlesbrough uit de Championship ontvangt thuis Burton Albion uit de League One. Chelsea speelt tegen Bournemouth en Leicester City ontvangt kampioen en bekerhouder Manchester City, dat vorig jaar op Wembley Arsenal kansloos met 3-0 naar huis voetbalde.
De laatste keer dat Arsenal en Tottenham tegen elkaar speelden voor deze competitie was op 23 september 2015. Het was zowat de laatste gloriedag van Mathieu Flamini in een Arsenal shirt. De Fransman scoorde voor de rust met zijn linker, na de rust maakte Calum Chambers met een ongelukkige own-goal gelijk maar opnieuw Flamini had het laatste woord, deze keer met de rechter. Dat duel werd gespeeld op White Hart Lane. Kan Arsenal in eigen stadion de prestatie van enkele weken geleden herdoen? Afwachten, maar de competitie is hoe dan ook belangrijker.
Hoe langer een reeks van ongeslagen wedstrijden duurt, hoe dichter de nederlaag komt. Het is geen stelling van Wittgenstein zoals Basil Fawlty het zou uitdrukken, maar afgaande op een aantal commentaren na de wedstrijd op St. Mary’s zou je er van overtuigd geraken dat de vaststelling “Arsenal lijdt een nederlaag” voor een aantal mensen indien niet tot het rijk der fabelen dan toch tot de fantasierijke wereld van de science fiction behoort.
De Gunners hebben een reeks van 22 ongeslagen wedstrijden tot een einde zien komen middels een matige tot zwakke prestatie tegen een team dat voor het eerst aantrad onder een nieuwe trainer, en dat gebeurde niet in het minst omdat de personeelsproblemen in de defensie zich net iets te veel hadden opgestapeld. Drie doelpunten tegen, alle drie gescoord met het hoofd, tegen de voorlaatste uit de rangschikking, het is niet goed en Unai Emery weet dat ook.
Het zou echter belachelijk zijn al het goede dat de Spanjaard de laatste maanden heeft verwezenlijkt nu ineens tot de grond toe af te branden en doen alsof er niets goeds gebeurd is. Uit het puin een nieuw Arsenal opbouwen was zijn opdracht en daarin lukt hij aardig. We herhalen voor de zoveelste keer dat een nieuw, solide en tegen stormen en rampen bestand bouwwerk opbouwen de nodige tijd vraagt. In die tijd zitten onvermijdelijk nog enkele transferperiodes.
Ondertussen gaan de eindejaarsopdrachten als vanouds in razend tempo verder.
Woensdag 19/12/2018, 19u45 Emirates: Carabao Cup kwartfinale: Arsenal - Tottenham
We vinden die Carabao Cup nog steeds een overbodige en zwaar belastende opdracht. In de aanvangsfase worden deze wedstrijden nog weleens gebruikt om spelers die minder aan bod komen in competitie de wei in te sturen, en we kunnen alleen maar hopen dat de technische staf van beide Londense rivalen ook deze kwartfinale daarvoor als een goede gelegenheid ziet. De winnaar van de Carabao Cup is hoe dan ook verzekerd van Europees voetbal volgend jaar.
In de halve finale van deze bekercompetitie zal alvast één team uit een lagere afdeling zitten. Middlesbrough uit de Championship ontvangt thuis Burton Albion uit de League One. Chelsea speelt tegen Bournemouth en Leicester City ontvangt kampioen en bekerhouder Manchester City, dat vorig jaar op Wembley Arsenal kansloos met 3-0 naar huis voetbalde.
De laatste keer dat Arsenal en Tottenham tegen elkaar speelden voor deze competitie was op 23 september 2015. Het was zowat de laatste gloriedag van Mathieu Flamini in een Arsenal shirt. De Fransman scoorde voor de rust met zijn linker, na de rust maakte Calum Chambers met een ongelukkige own-goal gelijk maar opnieuw Flamini had het laatste woord, deze keer met de rechter. Dat duel werd gespeeld op White Hart Lane. Kan Arsenal in eigen stadion de prestatie van enkele weken geleden herdoen? Afwachten, maar de competitie is hoe dan ook belangrijker.
Zaterdag 22/12/2018, 12u30 Emirates: Premier League matchweek 18: Arsenal – Burnley
De ploeg van manager Sean Dyche en onze landgenoot Steven Defour beleeft, net als onze vorige tegenstrever, een moeilijk seizoen. Door hun, tegen Arsenal behaalde, tweede zege van het seizoen wippen the Saints over Burnley, waardoor The Clarets nu op een degradatieplaats terecht komen.
Ze hebben een doelsaldo van -18 en wonnen drie keer, thuis tegen Bournemouth (4-0) en Brighton (1-0) en uit bij Cardiff (1-2).
De matige resultaten van Burnley tot hiertoe moeten echter een waarschuwing inhouden. The Clarets hebben zich de laatste jaren tegen Arsenal als een stugge en moeilijk te ontwrichten tegenstander getoond, en ook deze keer zal het niet anders zijn. De uitzondering op die regel, de 5-0 van vorig seizoen is geen waardemeter. De afscheidsmatch van Arsène Wenger voor eigen publiek werd door een sportief Burnley niet al te moeilijk gemaakt. Deze keer wordt het anders.
De laatste thuisnederlaag tegen The Clarets was in een vorig tijdperk. Op 7 september 1974 (!) verloor het door Bertie Mee geleide Arsenal, met op het scheidsrechtersblad onder meer Liam Brady, Pat Rice, John Radford en Charlie George met 0-1, een doelpunt gemaakt in de slotminuut.
De competitie terug in handen nemen met een thuiszege is alleszins de opdracht.
De ploeg van manager Sean Dyche en onze landgenoot Steven Defour beleeft, net als onze vorige tegenstrever, een moeilijk seizoen. Door hun, tegen Arsenal behaalde, tweede zege van het seizoen wippen the Saints over Burnley, waardoor The Clarets nu op een degradatieplaats terecht komen.
Ze hebben een doelsaldo van -18 en wonnen drie keer, thuis tegen Bournemouth (4-0) en Brighton (1-0) en uit bij Cardiff (1-2).
De matige resultaten van Burnley tot hiertoe moeten echter een waarschuwing inhouden. The Clarets hebben zich de laatste jaren tegen Arsenal als een stugge en moeilijk te ontwrichten tegenstander getoond, en ook deze keer zal het niet anders zijn. De uitzondering op die regel, de 5-0 van vorig seizoen is geen waardemeter. De afscheidsmatch van Arsène Wenger voor eigen publiek werd door een sportief Burnley niet al te moeilijk gemaakt. Deze keer wordt het anders.
De laatste thuisnederlaag tegen The Clarets was in een vorig tijdperk. Op 7 september 1974 (!) verloor het door Bertie Mee geleide Arsenal, met op het scheidsrechtersblad onder meer Liam Brady, Pat Rice, John Radford en Charlie George met 0-1, een doelpunt gemaakt in de slotminuut.
De competitie terug in handen nemen met een thuiszege is alleszins de opdracht.
BLESSURES EN KAARTENLAST
Net als de thuiswedstrijd tegen promovendus Wolverhampton werd ook de confrontatie met Huddersfield een match om snel te vergeten. De ploeg van David Wagner kwam vooral om een puntje te pakken, bleef zowat constant met allemaal achter de bal en schuwde vanaf het eerste fluitsignaal het irritante tijdrekken niet. Arsenal vond nooit het juiste ritme, acteerde te traag en te ongeïnspireerd om kansen af te dwingen en zo werd het een heel erg vervelend schouwspel.
Het was uiteindelijk Lucas Torreira die in de slotfase op de goede plaats stond om een slimme actie en dito aangeven van Aubameyang van dichtbij met een acrobatische omhaal in doel te werken waardoor het oververdiend 1-0 werd en bleef.
Enkele nutteloze en domme schwalbes (al vinden sommigen van niet) zorgden voor een verhoging van het aantal gele kaarten en Unai Emery ziet zich vooral in defensie daarnaast ook nog geconfronteerd met nogal wat blessures. Gelukkig zijn Laurent Koscielny en Nacho Monreal ondertussen stilaan weer paraat. Ze kunnen voort wedstrijdritme opdoen in het laatste belangeloze Europa League duel thuis tegen Qarabag (Arsenal is immers al zeker van groepswinst). Daarna wacht een nieuwe verplaatsing naar de kust.
Zondag 16/12/2018 14u30 St. Mary’s Stadium, Premier League matchweek 17 Southampton – Arsenal
The Saints moeten zich ernstig zorgen maken. Ze staan op een voorlaatste plaats in het klassement met slechts 9 punten en 1 overwinning, namelijk op 1 september thuis tegen Crystal Palace (2-0). Daarnaast speelden ze zes keer gelijk, waarvan vijf keer in eigen arena.
Het was allemaal wat te gortig geworden voor het bestuur en manager Mark Hughes werd begin deze maand op de keien gezet en vervangen door de 41 jarige Oostenrijker Ralph Hasenhüttl. Hij werd weggeplukt bij RB Leipzig en was in een ver verleden (20 en meer jaren geleden) nog actief als speler in de Belgische competitie, bij KV Mechelen en Lierse.
Op de transfermarkt haalden de Saints bij Liverpool Danny Ings en vanuit Schotland (Celtic) kwam Stuart Armstrong de rangen versterken. We vermelden natuurlijk nog Charlie Austin, die al enkele keren als de kwelgeest van dienst functioneerde tegen Arsenal.
Vorig seizoen eindigde deze wedstrijd trouwens op 1-1 na een vroeg doelpunt van Austin (minuut 3) en het was wachten tot twee minuten voor tijd om Olivier Giroud de gelijkmaker te zien binnenkoppen. Een seizoen eerder was het wachten tot minuut 60 om Alexis Sanchez te zien scoren en Olivier Giroud, weer hij, maakte er dan 0-2 van op zeven minuten voor tijd.
Wat we zeker niet willen zien is een herhaling van de beschamende 4-0 van tweede kerstdag 2015.
De wedstrijd zal geleid worden door Chris Kavanagh, een coming man uit Lancashire. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, hij leidde ook Arsenal – Leicester City. Vorig seizoen floot hij de thuiswedstrijd tegen Crystal Palace.
Slotvraag dient misschien wel te zijn: wat is er met Mesut Özil? Zal hij terug aan de aftrap staan? Diverse meldingen in de media maakten gewag van ontevredenheid van Unai Emery, eerder dan van een rugblessure, en de vraag wordt gesteld of de Duitse ster in januari misschien wel de deur van het Emirates achter zich zal dicht trekken. We wachten liever af en hopen Mesut snel te zien schitteren zoals hij alleen dat kan.
Het was uiteindelijk Lucas Torreira die in de slotfase op de goede plaats stond om een slimme actie en dito aangeven van Aubameyang van dichtbij met een acrobatische omhaal in doel te werken waardoor het oververdiend 1-0 werd en bleef.
Enkele nutteloze en domme schwalbes (al vinden sommigen van niet) zorgden voor een verhoging van het aantal gele kaarten en Unai Emery ziet zich vooral in defensie daarnaast ook nog geconfronteerd met nogal wat blessures. Gelukkig zijn Laurent Koscielny en Nacho Monreal ondertussen stilaan weer paraat. Ze kunnen voort wedstrijdritme opdoen in het laatste belangeloze Europa League duel thuis tegen Qarabag (Arsenal is immers al zeker van groepswinst). Daarna wacht een nieuwe verplaatsing naar de kust.
Zondag 16/12/2018 14u30 St. Mary’s Stadium, Premier League matchweek 17 Southampton – Arsenal
The Saints moeten zich ernstig zorgen maken. Ze staan op een voorlaatste plaats in het klassement met slechts 9 punten en 1 overwinning, namelijk op 1 september thuis tegen Crystal Palace (2-0). Daarnaast speelden ze zes keer gelijk, waarvan vijf keer in eigen arena.
Het was allemaal wat te gortig geworden voor het bestuur en manager Mark Hughes werd begin deze maand op de keien gezet en vervangen door de 41 jarige Oostenrijker Ralph Hasenhüttl. Hij werd weggeplukt bij RB Leipzig en was in een ver verleden (20 en meer jaren geleden) nog actief als speler in de Belgische competitie, bij KV Mechelen en Lierse.
Op de transfermarkt haalden de Saints bij Liverpool Danny Ings en vanuit Schotland (Celtic) kwam Stuart Armstrong de rangen versterken. We vermelden natuurlijk nog Charlie Austin, die al enkele keren als de kwelgeest van dienst functioneerde tegen Arsenal.
Vorig seizoen eindigde deze wedstrijd trouwens op 1-1 na een vroeg doelpunt van Austin (minuut 3) en het was wachten tot twee minuten voor tijd om Olivier Giroud de gelijkmaker te zien binnenkoppen. Een seizoen eerder was het wachten tot minuut 60 om Alexis Sanchez te zien scoren en Olivier Giroud, weer hij, maakte er dan 0-2 van op zeven minuten voor tijd.
Wat we zeker niet willen zien is een herhaling van de beschamende 4-0 van tweede kerstdag 2015.
De wedstrijd zal geleid worden door Chris Kavanagh, een coming man uit Lancashire. Het is zijn tweede opdracht voor Arsenal dit seizoen, hij leidde ook Arsenal – Leicester City. Vorig seizoen floot hij de thuiswedstrijd tegen Crystal Palace.
Slotvraag dient misschien wel te zijn: wat is er met Mesut Özil? Zal hij terug aan de aftrap staan? Diverse meldingen in de media maakten gewag van ontevredenheid van Unai Emery, eerder dan van een rugblessure, en de vraag wordt gesteld of de Duitse ster in januari misschien wel de deur van het Emirates achter zich zal dicht trekken. We wachten liever af en hopen Mesut snel te zien schitteren zoals hij alleen dat kan.
NAARSTIG VERDER DOEN
Door Marcel Bogaerts
Ook het Manchester United van José Mourinho is er niet in geslaagd de Gunners in het verlies te spelen, waardoor het aantal wedstrijden zonder nederlaag (in alle competities samen) nu al op 20 staat.
Op Old Trafford kenden de Gunners een moeilijke start. De thuisploeg ging furieus van start, hield met snel en agressief spel een hoge druk op de ketel en Arsenal moest naar adem happen. Het aanvangskwartier verliep echter zonder dat Leno zwaar op de proef gesteld was en de Londenaars begonnen zich te mengen in de debatten. Het werd zelfs 0-1 bij een hoekschop van Torreira. Mustafi forceerde zich voorbij zijn verdediger, kopte hard via de grond en De Gea verkeek zich totaal op de poging van de Duitser. Hij smeet de bal zowat achter zijn hoofd en de doellijntechnologie gaf een signaal aan het horloge van scheidsrechter Marriner.
De voorsprong stond slechts enkele minuten op het scorebord. Matteo Guendouzi ging te onstuimig in op Martial. Hij raakte de voet van Fransman heel lichtjes maar de overtreding was duidelijk. De vrije trap werd onvoldoende weggewerkt, de bal kwam via Herrera (mogelijk in voorafgaande buitenspelpositie) terug voor doel waar Martial hem zomaar mocht binnentrappen.
De wedstrijd dreigde dan te ontaarden. Het begon met Marcus Rashford die aan de zijlijn zonder sanctie Rob Holding uit de wedstrijd mocht trappen. Mustafi flirtte met rood, Rojo had vervroegd de douches moeten opzoeken toen hij met twee voeten vooruit “verdedigde” en ook Torreira zette nog eens onnodig zijn studs op de enkels van een tegenstrever. De gele kaart flitste voortdurend uit de zak van een te flegmatieke scheidsrechter Marriner.
De rust bracht de heren gelukkig wat tot bedaren. De thuisploeg probeerde opnieuw snel en dominant uit de startblokken te schieten, maar Arsenal had het nu beter onder controle en werd na zowat een uur spel overduidelijk de betere ploeg. Opnieuw was het een afschuwelijke blunder van de thuisploeg die een doelpunt opleverde. Lacazette mocht alleen op doel afgaan en ondanks een nieuwe schandalige tackle van Rojo kreeg de Fransman de bal toch over de lijn. De voorsprong stond nog geen halve minuut. Een dwaas misverstand tussen Leno en Kolasinac bood de vinnige Lingard de gelegenheid om de bordjes terug in evenwicht te brengen.
We vervangen de ene belhamel door de andere, dacht José Mourinho, en Rojo ruimde plaats voor Fellaini. De Belg toonde zich twee keer van zijn smalste kant toen hij eerst Guendouzi van de bal hield door hem bij de haren te trekken en daarna plantte hij zijn elleboog tegen het hoofd van Lichtsteiner.
Arsenal probeerde nog het laken naar zich toe te trekken, maar kon niet meer scoren en zo eindigde deze topper op een gelijkspel.
Zaterdag 08/12/2018 15.00 uur Emirates, Premier League matchweek 16: Arsenal – Huddersfield
Tottenham won zijn wedstrijd en Chelsea verloor bij Wolves waardoor de Spurs nu derde staan, met twee punten voorsprong op Chelsea en Arsenal. De volgende tegenstrever staat op de 17e plaats net buiten de degradatiezone.
The Terriers, die zich vorig seizoen verrassend maar verdiend wisten te handhaven in de Premier League hebben tot hiertoe slechts twee wedstrijden gewonnen, op eigen veld tegen nieuwkomer Fulham (1-0) en uit bij een andere nieuwkomer, Wolverhampton Wanderers (0-2).
De club van de Amerikaanse coach David Wagner deed niets spectaculairs op de transfermarkt. Onze landgenoot Laurent Depoitre staat zeer regelmatig op het wedstrijdblad, maar de bonkige spits wist tot hiertoe de weg der netten niet te vinden.
In de Premier League is natuurlijk geen enkele wedstrijd gemakkelijk, en degenen die verkondigen dat Arsenal dit varkentje gemakkelijk zal wassen praten voor hun beurt. Uiteraard zou puntenverlies in deze wedstrijd een enorme afknapper zijn, en Unai Emery zal zijn spelers de zeer matige tot zwakke prestatie tegen Wolverhampton van enkele weken geleden nog wel eens voor de voeten werpen.
Iets meer dan een jaar geleden maakte Alexandre Lacazette reeds na drie minuten het openingsdoelpunt maar dan moesten de supporters wachten tot minuut 68. Op 60 seconden tijd bediende Mesut Özil eerst Olivier Giroud en daarna Alexis Sanchez, waarna hij drie minuten later zelf scoorde. Giroud zorgde drie minuten voor tijd voor de 5-0.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is de 37-jarige Paul Tierney uit Wigan.
Ook het Manchester United van José Mourinho is er niet in geslaagd de Gunners in het verlies te spelen, waardoor het aantal wedstrijden zonder nederlaag (in alle competities samen) nu al op 20 staat.
Op Old Trafford kenden de Gunners een moeilijke start. De thuisploeg ging furieus van start, hield met snel en agressief spel een hoge druk op de ketel en Arsenal moest naar adem happen. Het aanvangskwartier verliep echter zonder dat Leno zwaar op de proef gesteld was en de Londenaars begonnen zich te mengen in de debatten. Het werd zelfs 0-1 bij een hoekschop van Torreira. Mustafi forceerde zich voorbij zijn verdediger, kopte hard via de grond en De Gea verkeek zich totaal op de poging van de Duitser. Hij smeet de bal zowat achter zijn hoofd en de doellijntechnologie gaf een signaal aan het horloge van scheidsrechter Marriner.
De voorsprong stond slechts enkele minuten op het scorebord. Matteo Guendouzi ging te onstuimig in op Martial. Hij raakte de voet van Fransman heel lichtjes maar de overtreding was duidelijk. De vrije trap werd onvoldoende weggewerkt, de bal kwam via Herrera (mogelijk in voorafgaande buitenspelpositie) terug voor doel waar Martial hem zomaar mocht binnentrappen.
De wedstrijd dreigde dan te ontaarden. Het begon met Marcus Rashford die aan de zijlijn zonder sanctie Rob Holding uit de wedstrijd mocht trappen. Mustafi flirtte met rood, Rojo had vervroegd de douches moeten opzoeken toen hij met twee voeten vooruit “verdedigde” en ook Torreira zette nog eens onnodig zijn studs op de enkels van een tegenstrever. De gele kaart flitste voortdurend uit de zak van een te flegmatieke scheidsrechter Marriner.
De rust bracht de heren gelukkig wat tot bedaren. De thuisploeg probeerde opnieuw snel en dominant uit de startblokken te schieten, maar Arsenal had het nu beter onder controle en werd na zowat een uur spel overduidelijk de betere ploeg. Opnieuw was het een afschuwelijke blunder van de thuisploeg die een doelpunt opleverde. Lacazette mocht alleen op doel afgaan en ondanks een nieuwe schandalige tackle van Rojo kreeg de Fransman de bal toch over de lijn. De voorsprong stond nog geen halve minuut. Een dwaas misverstand tussen Leno en Kolasinac bood de vinnige Lingard de gelegenheid om de bordjes terug in evenwicht te brengen.
We vervangen de ene belhamel door de andere, dacht José Mourinho, en Rojo ruimde plaats voor Fellaini. De Belg toonde zich twee keer van zijn smalste kant toen hij eerst Guendouzi van de bal hield door hem bij de haren te trekken en daarna plantte hij zijn elleboog tegen het hoofd van Lichtsteiner.
Arsenal probeerde nog het laken naar zich toe te trekken, maar kon niet meer scoren en zo eindigde deze topper op een gelijkspel.
Zaterdag 08/12/2018 15.00 uur Emirates, Premier League matchweek 16: Arsenal – Huddersfield
Tottenham won zijn wedstrijd en Chelsea verloor bij Wolves waardoor de Spurs nu derde staan, met twee punten voorsprong op Chelsea en Arsenal. De volgende tegenstrever staat op de 17e plaats net buiten de degradatiezone.
The Terriers, die zich vorig seizoen verrassend maar verdiend wisten te handhaven in de Premier League hebben tot hiertoe slechts twee wedstrijden gewonnen, op eigen veld tegen nieuwkomer Fulham (1-0) en uit bij een andere nieuwkomer, Wolverhampton Wanderers (0-2).
De club van de Amerikaanse coach David Wagner deed niets spectaculairs op de transfermarkt. Onze landgenoot Laurent Depoitre staat zeer regelmatig op het wedstrijdblad, maar de bonkige spits wist tot hiertoe de weg der netten niet te vinden.
In de Premier League is natuurlijk geen enkele wedstrijd gemakkelijk, en degenen die verkondigen dat Arsenal dit varkentje gemakkelijk zal wassen praten voor hun beurt. Uiteraard zou puntenverlies in deze wedstrijd een enorme afknapper zijn, en Unai Emery zal zijn spelers de zeer matige tot zwakke prestatie tegen Wolverhampton van enkele weken geleden nog wel eens voor de voeten werpen.
Iets meer dan een jaar geleden maakte Alexandre Lacazette reeds na drie minuten het openingsdoelpunt maar dan moesten de supporters wachten tot minuut 68. Op 60 seconden tijd bediende Mesut Özil eerst Olivier Giroud en daarna Alexis Sanchez, waarna hij drie minuten later zelf scoorde. Giroud zorgde drie minuten voor tijd voor de 5-0.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is de 37-jarige Paul Tierney uit Wigan.
NAAR OLD TRAFFORD, DE VOLGENDE TOPWEDSTRIJD
Door Marcel Bogaerts
De North London derby is uitgegroeid tot een, voor alle Gooners overal ter wereld, een zinderend spektakel met tal van emoties en een thuisploeg die uiteindelijk met overtuiging en grinta de wedstrijd naar haar hand zette.
Opnieuw geen Mesut Özil aan de aftrap. De Duitser zou, niet voor de eerste keer dit seizoen, met rugpijn zitten.
De Gunners begonnen sterk aan het duel en werden snel beloond toen het licht uitging bij Jan Vertonghen. De Rode Duivel sloeg een hoge voorzet met de hand weg, Mike Dean legde de bal op de stip en trok geel voor de Belg. Aubameyang trapte kalmpjes door het midden van het doel, 1-0.
Het kostte Tottenham de nodige minuten om zich te herstellen, maar de bezoekers lukten in hun opzet. Een vrije trap na een overtreding van Sokratis werd voor doel gezwiept en Eric Dier verschalkte Leno met een botsende kopbal. De Koreaan Son deed vervolgens een beroep op de welwillendheid van Mike Dean toen hij zich in een duel met een sierlijk sprongetje liet vallen. De toegekende strafschop was een schoolvoorbeeld van de onbegrijpelijke beslissingen waar de thans 50-jarige Dean reeds jaren een patent lijkt op te hebben. Het maakte de zaak niet van Harry Kane die met een staalharde knal zijn ploeg op voorsprong bracht.
Unai Emery greep meteen in en bracht voor de tweede periode Lacazette en Ramsey in voor Iwobi en Mkhitaryan. Vrij spoedig nam Arsenal de wedstrijd terug, en deze keer definitief, in handen. Bellerin speelde diep in op Ramsey, de Welshman legde opzij voor Aubameyang en de Gabonese prijsschutter, nog buiten de 16, krulde precies buiten bereik van Lloris de gelijkmaker in doel.
Alexandre Lacazette ging voor de 3-2, leek zich vast te lopen maar kon toch een schot wagen, eveneens van buiten de 16 en de bal, nog heel lichtjes beroerd door een verdediger, eindigde in de rechterbenedenhoek.
Het in een volledig delirium verkerende Emirates stadion had het mooiste nog tegoed. Aubameyang loodste Torreira voorbij de Spurs defensie en de kleine Uruguayaan, de absolute man van de wedstrijd, poeierde de bal in de verste hoek voorbij Lloris. 4-2 in een North London derby, er zijn weinig mooiere dagen in het leven van een Arsenal-supporter.
Unai Emery en de zijnen hebben weinig tijd om te vieren, want de volgende opdracht komt er al onmiddellijk aan en voor de tweede keer dit seizoen spelen de Gunners twee topwedstrijden na elkaar.
Woensdag 05/12/2018, 20u00 Old Trafford, Premier League matchweek 15: Manchester United – Arsenal
De overwinning tegen Tottenham brengt Arsenal op de 4e plaats in het klassement, op 7 punten van leider Manchester City, 5 van Liverpool en 1 van Chelsea. Tottenham moet de Gunners alleen in doelsaldo laten voorgaan. Op plaatsen 6 en 7 vinden we Everton en onze volgende tegenstander, Manchester United.
De al een tijd niet meer zo “special one” José Mourinho krijgt zijn ploeg maar niet op dreef. Er waren nederlagen bij Brighton, West Ham United en Manchester City, en de zware 0-3 thuisnederlaag tegen Tottenham op de 3e speeldag.
Net als de Spurs overigens bleef United heel kalm op de transfermarkt. Daley Blind vertrok terug naar Ajax en de enige inkomende transfer van belang, de Braziliaan Fred, overgenomen van Shakhtar Donetsk, speelde meer niet dan wel. Net als de ons welbekende Alexis Sanchez die bij United gewoon doorging op de wijze waarop hij bij Arsenal de deur achter zich dicht trok.
Of Mourinho de nukkige Chileen nog eens een kans zal geven tegen zijn ex-ploeg valt af te wachten. We weten echter allemaal wel dat een gewond dier bijzonder gevaarlijk kan zijn, en de verplaatsing naar Old Trafford zit beslist vol wolfijzers en schietgeweren.
De laatste overwinning van de Gunners bij United dateert van 17 september 2006. Het was Emmanuel Adebayor die vier minuten voor tijd het enige doelpunt van de wedstrijd maakte, nadat Gilberto Silva in het wedstrijdbegin een penalty had gemist voor Arsenal.
Nadien haalden de Gunners nog af en toe een punt op Old Trafford, en uiteraard was er ook nog 28 augustus 2011 toen een door onvoorstelbaar veel blessures geteisterd Arsenal met een onuitgegeven elftal onderuit ging met 8-2.
Indien deze verplaatsing tot een goed einde wordt gebracht, zal Arsenal 20 wedstrijden op rij, in alle competities, ongeslagen zijn. Afwachten of het zover komt, de derbyzege zal het moreel van de troepen van Emery naar het zenit gebracht hebben.
De North London derby is uitgegroeid tot een, voor alle Gooners overal ter wereld, een zinderend spektakel met tal van emoties en een thuisploeg die uiteindelijk met overtuiging en grinta de wedstrijd naar haar hand zette.
Opnieuw geen Mesut Özil aan de aftrap. De Duitser zou, niet voor de eerste keer dit seizoen, met rugpijn zitten.
De Gunners begonnen sterk aan het duel en werden snel beloond toen het licht uitging bij Jan Vertonghen. De Rode Duivel sloeg een hoge voorzet met de hand weg, Mike Dean legde de bal op de stip en trok geel voor de Belg. Aubameyang trapte kalmpjes door het midden van het doel, 1-0.
Het kostte Tottenham de nodige minuten om zich te herstellen, maar de bezoekers lukten in hun opzet. Een vrije trap na een overtreding van Sokratis werd voor doel gezwiept en Eric Dier verschalkte Leno met een botsende kopbal. De Koreaan Son deed vervolgens een beroep op de welwillendheid van Mike Dean toen hij zich in een duel met een sierlijk sprongetje liet vallen. De toegekende strafschop was een schoolvoorbeeld van de onbegrijpelijke beslissingen waar de thans 50-jarige Dean reeds jaren een patent lijkt op te hebben. Het maakte de zaak niet van Harry Kane die met een staalharde knal zijn ploeg op voorsprong bracht.
Unai Emery greep meteen in en bracht voor de tweede periode Lacazette en Ramsey in voor Iwobi en Mkhitaryan. Vrij spoedig nam Arsenal de wedstrijd terug, en deze keer definitief, in handen. Bellerin speelde diep in op Ramsey, de Welshman legde opzij voor Aubameyang en de Gabonese prijsschutter, nog buiten de 16, krulde precies buiten bereik van Lloris de gelijkmaker in doel.
Alexandre Lacazette ging voor de 3-2, leek zich vast te lopen maar kon toch een schot wagen, eveneens van buiten de 16 en de bal, nog heel lichtjes beroerd door een verdediger, eindigde in de rechterbenedenhoek.
Het in een volledig delirium verkerende Emirates stadion had het mooiste nog tegoed. Aubameyang loodste Torreira voorbij de Spurs defensie en de kleine Uruguayaan, de absolute man van de wedstrijd, poeierde de bal in de verste hoek voorbij Lloris. 4-2 in een North London derby, er zijn weinig mooiere dagen in het leven van een Arsenal-supporter.
Unai Emery en de zijnen hebben weinig tijd om te vieren, want de volgende opdracht komt er al onmiddellijk aan en voor de tweede keer dit seizoen spelen de Gunners twee topwedstrijden na elkaar.
Woensdag 05/12/2018, 20u00 Old Trafford, Premier League matchweek 15: Manchester United – Arsenal
De overwinning tegen Tottenham brengt Arsenal op de 4e plaats in het klassement, op 7 punten van leider Manchester City, 5 van Liverpool en 1 van Chelsea. Tottenham moet de Gunners alleen in doelsaldo laten voorgaan. Op plaatsen 6 en 7 vinden we Everton en onze volgende tegenstander, Manchester United.
De al een tijd niet meer zo “special one” José Mourinho krijgt zijn ploeg maar niet op dreef. Er waren nederlagen bij Brighton, West Ham United en Manchester City, en de zware 0-3 thuisnederlaag tegen Tottenham op de 3e speeldag.
Net als de Spurs overigens bleef United heel kalm op de transfermarkt. Daley Blind vertrok terug naar Ajax en de enige inkomende transfer van belang, de Braziliaan Fred, overgenomen van Shakhtar Donetsk, speelde meer niet dan wel. Net als de ons welbekende Alexis Sanchez die bij United gewoon doorging op de wijze waarop hij bij Arsenal de deur achter zich dicht trok.
Of Mourinho de nukkige Chileen nog eens een kans zal geven tegen zijn ex-ploeg valt af te wachten. We weten echter allemaal wel dat een gewond dier bijzonder gevaarlijk kan zijn, en de verplaatsing naar Old Trafford zit beslist vol wolfijzers en schietgeweren.
De laatste overwinning van de Gunners bij United dateert van 17 september 2006. Het was Emmanuel Adebayor die vier minuten voor tijd het enige doelpunt van de wedstrijd maakte, nadat Gilberto Silva in het wedstrijdbegin een penalty had gemist voor Arsenal.
Nadien haalden de Gunners nog af en toe een punt op Old Trafford, en uiteraard was er ook nog 28 augustus 2011 toen een door onvoorstelbaar veel blessures geteisterd Arsenal met een onuitgegeven elftal onderuit ging met 8-2.
Indien deze verplaatsing tot een goed einde wordt gebracht, zal Arsenal 20 wedstrijden op rij, in alle competities, ongeslagen zijn. Afwachten of het zover komt, de derbyzege zal het moreel van de troepen van Emery naar het zenit gebracht hebben.
NORTH LONDON DERBY
door Marcel Bogaerts
In alle competities is Arsenal nu 17 wedstrijden op rij ongeslagen. Aan de kust was er –niet voor de eerste keer- een flinke portie geluk nodig om die reeks verder te zetten. Dame Fortuna moet thuisspeler Jefferson Lerma wat in het oor gefluisterd hebben, want de schicht waarmee hij zijn eigen doelman versloeg mocht gezien worden. Ook nu slaagden de Gunners er niet in de eerste helft met voorsprong af te sluiten want in de toegevoegde tijd van de eerste periode maakte de thuisploeg alsnog gelijk. Het doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang in het vierde kwartier was uiteindelijk voldoende voor de volle buit.
Meer nog dan over de zege werd gesproken over het bankzittersstatuut van Mesut Özil. We gaan ons niet laten verleiden tot het meegaan in allerhande theorieën over het hoe en het waarom van die beslissing van de coach; mogelijk wilde hij hiermee de Duitser iets duidelijk maken, laat ons het daarop houden.
De Europese wedstrijd in Oekraïne zou (en we gebruiken wel degelijk de voorwaardelijke wijs) gespeeld worden in Kiev. Dat bespaart de Gunners en hun supporters een busreis van meer dan vier uur. Unai Emery heeft een heel jonge ploeg op het vliegtuig gezet en we kunnen hem geen ongelijk geven. Arsenal is immers reeds geplaatst voor de knock-out fase en hoewel de eerste plaats in de groep niet onbelangrijk zou kunnen zijn wordt duidelijk de voorrang gegeven aan de komende competitiewedstrijd. Er is natuurlijk geen mens die dat liever andersom zou willen.
Zondag 2/12/2018, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 14: Arsenal – Tottenham Hotspur
Arsenal staat na een lange reeks van wedstrijden tegen “haalbare” tegenstrevers (zo wordt in sommige kringen de mooie ongeslagen reeks van de Gunners toch geminimaliseerd) nu voor een loodzwaar tweeluik. De thuiswedstrijd tegen de erfvijand is daarvan het eerste duel.
Mauricio Pochettino en zijn Spurs hebben in de huidige competitie nog geen enkel gelijkspel behaald. 10 wedstrijden werden gewonnen en de 3 nederlagen kwamen er op Vicarage Road (2-1 verlies tegen Watford) en op Wembley (1-2 verlies tegen Liverpool en 0-1 verlies tegen Manchester City). Andere topwedstrijden bij Manchester United (0-3) en thuis tegen Chelsea (3-1) werden dan weer overtuigend gewonnen.
Ondanks de problemen bij de bouw van het nieuwe stadion (de opening van deze nieuwe voetbaltempel blijft maar uit) en de totale inactiviteit op de transfermarkt blijven de Spurs het dus goed doen in de competitie. Ze staan op een derde plaats met 30 punten op 5 punten van leider City en 3 punten van Liverpool. Chelsea volgt met 2 eenheden minder en Arsenal heeft er nog eentje minder.
Doordat de Gunners echter een zelfde doelsaldo hebben dan Tottenham (+12) zouden ze bij winst haasje over doen en terug de top vier binnensluipen. Het zal echter een bijzonder stevig Arsenal moeten zijn om het zover te laten komen. De Gunners in opbouw tegen een geroutineerd en uitgekookt elftal. Moeilijk gaat ook en laat ons vooral niet vergeten dat het reeds van 20 november 2010 geleden is dat de Spurs op het Emirates kwamen winnen. Het werd toen 2-3. Een 2-0 voorsprong aan de rust (goals van Nasri en Chamakh) was niet voldoende. Rafaël Van der Vaart ontbond zijn duivels. Hij had een assist in huis voor Gareth Bale, zette zelf een penalty om, en legde enkele minuten voor affluiten de bal nog eens op het hoofd van Younes Kaboul.
Veel liever herinneren we ons de twee volgende competities toen de rivaal telkens met 5-2 terug naar White Hart Lane gestuurd werd. De editie van 17 november 2012 zorgde Emmanuel Adebayor voor een vroege voorsprong van de Spurs maar hij luidde ook de ondergang van zijn ploeg in met een schandalige ingreep en een terechte rode kaart. Mertesacker, Podolski, Giroud en een formidabele Santi Cazorla tikten de bezoekers naar een 4-1 uppercut na een uur spelen. Gareth Bale pruttelde nog tegen, maar Theo Walcott zorgde voor het slotakkoord.
Volgende derbies op het Emirates waren minder spectaculair. Vorig seizoen won Arsenal met 2-0 na een kopbaldoelpunt van Shkodran Mustafi en een schot met rechts van Alexis Sanchez.
De scheidsrechter voor de wedstrijd van zondag is eens te meer Mike Dean. Een man verantwoordelijk voor grijze haren en hartinfarcten bij vele Gooners, maar vorig seizoen viel op zijn leiding van de derby heel weinig aan te merken (tenzij door Tottenham supporters) en we hopen dat dat nu ook het geval zal zijn.
In alle competities is Arsenal nu 17 wedstrijden op rij ongeslagen. Aan de kust was er –niet voor de eerste keer- een flinke portie geluk nodig om die reeks verder te zetten. Dame Fortuna moet thuisspeler Jefferson Lerma wat in het oor gefluisterd hebben, want de schicht waarmee hij zijn eigen doelman versloeg mocht gezien worden. Ook nu slaagden de Gunners er niet in de eerste helft met voorsprong af te sluiten want in de toegevoegde tijd van de eerste periode maakte de thuisploeg alsnog gelijk. Het doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang in het vierde kwartier was uiteindelijk voldoende voor de volle buit.
Meer nog dan over de zege werd gesproken over het bankzittersstatuut van Mesut Özil. We gaan ons niet laten verleiden tot het meegaan in allerhande theorieën over het hoe en het waarom van die beslissing van de coach; mogelijk wilde hij hiermee de Duitser iets duidelijk maken, laat ons het daarop houden.
De Europese wedstrijd in Oekraïne zou (en we gebruiken wel degelijk de voorwaardelijke wijs) gespeeld worden in Kiev. Dat bespaart de Gunners en hun supporters een busreis van meer dan vier uur. Unai Emery heeft een heel jonge ploeg op het vliegtuig gezet en we kunnen hem geen ongelijk geven. Arsenal is immers reeds geplaatst voor de knock-out fase en hoewel de eerste plaats in de groep niet onbelangrijk zou kunnen zijn wordt duidelijk de voorrang gegeven aan de komende competitiewedstrijd. Er is natuurlijk geen mens die dat liever andersom zou willen.
Zondag 2/12/2018, 14u05 Emirates, Premier League matchweek 14: Arsenal – Tottenham Hotspur
Arsenal staat na een lange reeks van wedstrijden tegen “haalbare” tegenstrevers (zo wordt in sommige kringen de mooie ongeslagen reeks van de Gunners toch geminimaliseerd) nu voor een loodzwaar tweeluik. De thuiswedstrijd tegen de erfvijand is daarvan het eerste duel.
Mauricio Pochettino en zijn Spurs hebben in de huidige competitie nog geen enkel gelijkspel behaald. 10 wedstrijden werden gewonnen en de 3 nederlagen kwamen er op Vicarage Road (2-1 verlies tegen Watford) en op Wembley (1-2 verlies tegen Liverpool en 0-1 verlies tegen Manchester City). Andere topwedstrijden bij Manchester United (0-3) en thuis tegen Chelsea (3-1) werden dan weer overtuigend gewonnen.
Ondanks de problemen bij de bouw van het nieuwe stadion (de opening van deze nieuwe voetbaltempel blijft maar uit) en de totale inactiviteit op de transfermarkt blijven de Spurs het dus goed doen in de competitie. Ze staan op een derde plaats met 30 punten op 5 punten van leider City en 3 punten van Liverpool. Chelsea volgt met 2 eenheden minder en Arsenal heeft er nog eentje minder.
Doordat de Gunners echter een zelfde doelsaldo hebben dan Tottenham (+12) zouden ze bij winst haasje over doen en terug de top vier binnensluipen. Het zal echter een bijzonder stevig Arsenal moeten zijn om het zover te laten komen. De Gunners in opbouw tegen een geroutineerd en uitgekookt elftal. Moeilijk gaat ook en laat ons vooral niet vergeten dat het reeds van 20 november 2010 geleden is dat de Spurs op het Emirates kwamen winnen. Het werd toen 2-3. Een 2-0 voorsprong aan de rust (goals van Nasri en Chamakh) was niet voldoende. Rafaël Van der Vaart ontbond zijn duivels. Hij had een assist in huis voor Gareth Bale, zette zelf een penalty om, en legde enkele minuten voor affluiten de bal nog eens op het hoofd van Younes Kaboul.
Veel liever herinneren we ons de twee volgende competities toen de rivaal telkens met 5-2 terug naar White Hart Lane gestuurd werd. De editie van 17 november 2012 zorgde Emmanuel Adebayor voor een vroege voorsprong van de Spurs maar hij luidde ook de ondergang van zijn ploeg in met een schandalige ingreep en een terechte rode kaart. Mertesacker, Podolski, Giroud en een formidabele Santi Cazorla tikten de bezoekers naar een 4-1 uppercut na een uur spelen. Gareth Bale pruttelde nog tegen, maar Theo Walcott zorgde voor het slotakkoord.
Volgende derbies op het Emirates waren minder spectaculair. Vorig seizoen won Arsenal met 2-0 na een kopbaldoelpunt van Shkodran Mustafi en een schot met rechts van Alexis Sanchez.
De scheidsrechter voor de wedstrijd van zondag is eens te meer Mike Dean. Een man verantwoordelijk voor grijze haren en hartinfarcten bij vele Gooners, maar vorig seizoen viel op zijn leiding van de derby heel weinig aan te merken (tenzij door Tottenham supporters) en we hopen dat dat nu ook het geval zal zijn.
BACK TO WINNING WAYS NU
Door Marcel Bogaerts
De laatste competitiewedstrijd tegen Wolverhampton Wanderers werd een tegenvaller. De bezoekers bleken, zoals verwacht in deze rubriek, een erg taaie tegenstrever en Arsenal vond nooit een antwoord op de aanpak van de uitstekend georganiseerde Wolves, die elke thuisspeler in balbezit vrijwel onmiddellijk onder druk zetten, de aanvoer naar voorspelers telkens weer deskundig afsneden en bij elke gelegenheid, van het minste foutje gebruik makend, de ruimte opzochten, vonden en de thuisverdediging meerdere malen tot paniekerig verdedigen dwongen. Arsenal kwam goed weg met het gelijkspel en Bernd Leno was de man van de match. Het herhaaldelijk tijdrekken van de bezoekers was jammer genoeg irritant, des te meer omdat ze de match dusdanig in handen hielden dat deze ergerlijke tactiek helemaal niet nodig leek.
Arsenal speelde nu drie keer op rij gelijk in competitie, met tussendoor nog een gelijkspel tegen Sporting Lissabon in de Europa League, en heeft het de laatste weken moeilijk om zijn wil op te leggen. Uiteraard mogen we geen van allen verwachten dat het team onder een nieuwe leiding zo maar onmiddellijk alle tegenstand op een hoopje gaat spelen. Sinds half augustus zijn de Gunners nog steeds ongeslagen en hoewel de kalendermaker (na de twee zware openingswedstrijden) en de Europese loting daar vriendelijk in meewerkten, blijft dit toch een prestatie.
De volgende thuiswedstrijd is alweer een regelrechte topper, maar eerst moet Arsenal nog een lastige verplaatsing afwerken.
Zondag 25/11/2018 13u30, Vitality Stadium, Premier League matchweek 13: Bournemouth – Arsenal
De ploeg van Eddie Howe telt momenteel reeds 20 punten, net even veel als Watford en Manchester United, maar ze prijken dankzij een beter doelsaldo toch op de zesde plaats van de rangschikking, met vier punten minder dan Arsenal op plaats 5. Ze wonnen zes keer en verloren vier keer en daar was een zware 4-0 nederlaag bij Burnley bij. Hun laatste twee wedstrijden, thuis tegen Manchester United en uit bij Newcastle gingen ook verloren, telkens met 2-1. Zij hebben het dus, net als Arsenal, de laatste weken iets moeilijker en de confrontatie in het Vitality Stadium wordt beslist interessant.
Het is voor het vierde seizoen op rij dat Bournemouth in de Premier League speelt en geen mens kan ontkennen dat de club in het erg kleine stadion op Dean Court (geen 12000 toeschouwers vinden er een plaatsje) het behoorlijk doet. Tegen Arsenal zorgen ze steeds voor stevig weerwerk. De allereerste thuiswedstrijd tegen de Gunners op 7 februari 2016 werd nog verloren met 0-2 toen Mesut Özil en Olivier Giroud in minuut 23 en 24 de thuisploeg voor een voldongen feit stelden.
Het seizoen nadien, op 3 januari 2017, leek Arsenal een erge nachtmerrie te gaan beleven, want Bournemouth stond na een uur spelen 3-0 voor. Alexis Sanchez en Lucas Perez milderden en tenslotte, in de slotminuut, en na een rode kaart voor thuisspeler Simon Francis, was Olivier Giroud degene die nog een punt uit de brand wist te slepen.
Vorig seizoen, op 14 januari 2018, ging de wedstrijd verloren hoewel Hector Bellerin voor 0-1 had gezorgd. Een zwak Arsenal verloor echter nog met 2-1.
Kan Arsenal nog eens winnen op Dean Court? Als aanloop naar de groepswinst in de Europa League enkele dagen later, in een uitwedstrijd bij Vorskla Poltava? Om dan ervoor te zorgen dat het niet uitgerekend Tottenham is dat Arsenal terug in het verlies speelt, na meer dan drie maanden zonder nederlaag?
De laatste competitiewedstrijd tegen Wolverhampton Wanderers werd een tegenvaller. De bezoekers bleken, zoals verwacht in deze rubriek, een erg taaie tegenstrever en Arsenal vond nooit een antwoord op de aanpak van de uitstekend georganiseerde Wolves, die elke thuisspeler in balbezit vrijwel onmiddellijk onder druk zetten, de aanvoer naar voorspelers telkens weer deskundig afsneden en bij elke gelegenheid, van het minste foutje gebruik makend, de ruimte opzochten, vonden en de thuisverdediging meerdere malen tot paniekerig verdedigen dwongen. Arsenal kwam goed weg met het gelijkspel en Bernd Leno was de man van de match. Het herhaaldelijk tijdrekken van de bezoekers was jammer genoeg irritant, des te meer omdat ze de match dusdanig in handen hielden dat deze ergerlijke tactiek helemaal niet nodig leek.
Arsenal speelde nu drie keer op rij gelijk in competitie, met tussendoor nog een gelijkspel tegen Sporting Lissabon in de Europa League, en heeft het de laatste weken moeilijk om zijn wil op te leggen. Uiteraard mogen we geen van allen verwachten dat het team onder een nieuwe leiding zo maar onmiddellijk alle tegenstand op een hoopje gaat spelen. Sinds half augustus zijn de Gunners nog steeds ongeslagen en hoewel de kalendermaker (na de twee zware openingswedstrijden) en de Europese loting daar vriendelijk in meewerkten, blijft dit toch een prestatie.
De volgende thuiswedstrijd is alweer een regelrechte topper, maar eerst moet Arsenal nog een lastige verplaatsing afwerken.
Zondag 25/11/2018 13u30, Vitality Stadium, Premier League matchweek 13: Bournemouth – Arsenal
De ploeg van Eddie Howe telt momenteel reeds 20 punten, net even veel als Watford en Manchester United, maar ze prijken dankzij een beter doelsaldo toch op de zesde plaats van de rangschikking, met vier punten minder dan Arsenal op plaats 5. Ze wonnen zes keer en verloren vier keer en daar was een zware 4-0 nederlaag bij Burnley bij. Hun laatste twee wedstrijden, thuis tegen Manchester United en uit bij Newcastle gingen ook verloren, telkens met 2-1. Zij hebben het dus, net als Arsenal, de laatste weken iets moeilijker en de confrontatie in het Vitality Stadium wordt beslist interessant.
Het is voor het vierde seizoen op rij dat Bournemouth in de Premier League speelt en geen mens kan ontkennen dat de club in het erg kleine stadion op Dean Court (geen 12000 toeschouwers vinden er een plaatsje) het behoorlijk doet. Tegen Arsenal zorgen ze steeds voor stevig weerwerk. De allereerste thuiswedstrijd tegen de Gunners op 7 februari 2016 werd nog verloren met 0-2 toen Mesut Özil en Olivier Giroud in minuut 23 en 24 de thuisploeg voor een voldongen feit stelden.
Het seizoen nadien, op 3 januari 2017, leek Arsenal een erge nachtmerrie te gaan beleven, want Bournemouth stond na een uur spelen 3-0 voor. Alexis Sanchez en Lucas Perez milderden en tenslotte, in de slotminuut, en na een rode kaart voor thuisspeler Simon Francis, was Olivier Giroud degene die nog een punt uit de brand wist te slepen.
Vorig seizoen, op 14 januari 2018, ging de wedstrijd verloren hoewel Hector Bellerin voor 0-1 had gezorgd. Een zwak Arsenal verloor echter nog met 2-1.
Kan Arsenal nog eens winnen op Dean Court? Als aanloop naar de groepswinst in de Europa League enkele dagen later, in een uitwedstrijd bij Vorskla Poltava? Om dan ervoor te zorgen dat het niet uitgerekend Tottenham is dat Arsenal terug in het verlies speelt, na meer dan drie maanden zonder nederlaag?
DE GUNNERS AU SERIEUX NEMEN
Door Marcel Bogaerts
We hadden om een zinderende topwedstrijd gevraagd en dat was precies wat we kregen. Het duel tegen het team van Jürgen Klopp was voor het grootste gedeelte van de speeltijd adembenemend. Beide teams namen om beurt het commando en zorgden voor kansen in een tegen een verschroeiend tempo gespeelde confrontatie. Na de wedstrijd regende het dan ook positieve commentaren, ook en vooral vanuit de media, die Arsenal, zo lijkt het toch, opnieuw met wat meer respect benaderen, enkele eeuwige afbrekers en zwartkijkers uitgezonderd. De meest sprekende commentaar kwam, en we herhalen het graag, van The Observer, waarin columnist Barney Ronay “vigour, energy, persistence, grit” zag en er ten overvloede bij stelde “what a change to see all these things.” We sluiten er ons graag bij aan en zien graag een verder en lang vervolg aan deze wedstrijdmentaliteit van onze ploeg.
Na de midweekwedstrijd in de Europa League tegen Sporting Lissabon, de vierde wedstrijd in de groepsfase (bij winst is Arsenal mogelijk reeds zeker van de eerste plaats in de groep) volgt een thuiswedstrijd in de competitie.
Zondag 11/11/18, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 12: Arsenal – Wolverhampton Wanderers
De stad Wolverhampton vinden we op een ruime 200 kilometer van Londen, ten noordwesten van Birmingham. De stad zou gesticht zijn in het jaar 985 door ene Lady Wulfruna en zou zeer welluidend aanvankelijk Wulfruna heaneton genoemd zijn en dat betekent “Stad van Wulfruna op de heuvel.”
Tegenwoordig telt de regio Wolverhampton een slordige 250.000 inwoners.
De lokale voetbalclub Wolverhampton Wanderers FC werd reeds opgericht in 1877 en speelt sinds dit seizoen terug in de Premier League, na een afwezigheid van zes jaar, want in 2012 degradeerde de club en een jaar later werden de Wolves zelfs bedacht met een ticket naar League One.
De gloriejaren van Wolverhampton Wanderers situeren zich in de vijftiger jaren want de club werd landskampioen in 1954, 1958 en 1959.
De FA Cup verhuisde naar Molineux, de thuisbasis van de Wolves in 1893, 1908, 1949 en 1960.
Merkwaardig is ook dat de Wolves in 1971/1972 een mooi Europees parcours afwerkten. Academica de Coimbra, ADO Den Haag, FC Carl Zeiss Jena, Juventus en het Hongaarse Ferencvaros gingen allemaal voor de bijl en zo bereikte Wolverhampton de allereerste UEFA Cup finale. Over twee wedstrijden in een volledig Engelse finale ging de trofee tenslotte naar Tottenham.
De club, momenteel in handen van de Chinese investeringsmaatschappij Fosun International, doet het momenteel heel wat beter dan de andere nieuwkomers Cardiff (16e) en Fulham (17e). De Wolves staan op een 11e plaats met 4 overwinningen, 3 draws en 4 nederlagen. Ze wonnen thuis tegen Burnley en Southampton en uit bij Crystal Palace en West Ham.
De Portugese manager Nuno werkte voorheen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en FC Porto. In zijn kern vinden we enkele bekende namen zoals doelmannen John Ruddy en Rui Patricio; voor het middenveld vinden we naast onze landgenoot Leander Dendoncker (die echter nog geen minuut speelde in competitie) ook de Portugezen Joao Moutinho en Ruben Neves.
Tegen deze ongetwijfeld moeilijk te maneuvreren Wolves de drie punten thuishouden is alweer gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar na twee gelijke spelen in competitie is dat toch de dwingende opdracht. Te meer omdat de Gunners na de interlandbreak naar Bournemouth en Vorskla Poltava moeten en daarna opnieuw twee toppers moeten bekampen, eerst een thuiswedstrijd tegen Tottenham en nadien een uitwedstrijd op Old Trafford. Boeiende weken.
We hadden om een zinderende topwedstrijd gevraagd en dat was precies wat we kregen. Het duel tegen het team van Jürgen Klopp was voor het grootste gedeelte van de speeltijd adembenemend. Beide teams namen om beurt het commando en zorgden voor kansen in een tegen een verschroeiend tempo gespeelde confrontatie. Na de wedstrijd regende het dan ook positieve commentaren, ook en vooral vanuit de media, die Arsenal, zo lijkt het toch, opnieuw met wat meer respect benaderen, enkele eeuwige afbrekers en zwartkijkers uitgezonderd. De meest sprekende commentaar kwam, en we herhalen het graag, van The Observer, waarin columnist Barney Ronay “vigour, energy, persistence, grit” zag en er ten overvloede bij stelde “what a change to see all these things.” We sluiten er ons graag bij aan en zien graag een verder en lang vervolg aan deze wedstrijdmentaliteit van onze ploeg.
Na de midweekwedstrijd in de Europa League tegen Sporting Lissabon, de vierde wedstrijd in de groepsfase (bij winst is Arsenal mogelijk reeds zeker van de eerste plaats in de groep) volgt een thuiswedstrijd in de competitie.
Zondag 11/11/18, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 12: Arsenal – Wolverhampton Wanderers
De stad Wolverhampton vinden we op een ruime 200 kilometer van Londen, ten noordwesten van Birmingham. De stad zou gesticht zijn in het jaar 985 door ene Lady Wulfruna en zou zeer welluidend aanvankelijk Wulfruna heaneton genoemd zijn en dat betekent “Stad van Wulfruna op de heuvel.”
Tegenwoordig telt de regio Wolverhampton een slordige 250.000 inwoners.
De lokale voetbalclub Wolverhampton Wanderers FC werd reeds opgericht in 1877 en speelt sinds dit seizoen terug in de Premier League, na een afwezigheid van zes jaar, want in 2012 degradeerde de club en een jaar later werden de Wolves zelfs bedacht met een ticket naar League One.
De gloriejaren van Wolverhampton Wanderers situeren zich in de vijftiger jaren want de club werd landskampioen in 1954, 1958 en 1959.
De FA Cup verhuisde naar Molineux, de thuisbasis van de Wolves in 1893, 1908, 1949 en 1960.
Merkwaardig is ook dat de Wolves in 1971/1972 een mooi Europees parcours afwerkten. Academica de Coimbra, ADO Den Haag, FC Carl Zeiss Jena, Juventus en het Hongaarse Ferencvaros gingen allemaal voor de bijl en zo bereikte Wolverhampton de allereerste UEFA Cup finale. Over twee wedstrijden in een volledig Engelse finale ging de trofee tenslotte naar Tottenham.
De club, momenteel in handen van de Chinese investeringsmaatschappij Fosun International, doet het momenteel heel wat beter dan de andere nieuwkomers Cardiff (16e) en Fulham (17e). De Wolves staan op een 11e plaats met 4 overwinningen, 3 draws en 4 nederlagen. Ze wonnen thuis tegen Burnley en Southampton en uit bij Crystal Palace en West Ham.
De Portugese manager Nuno werkte voorheen bij Panathinaikos, Rio Ave, Valencia en FC Porto. In zijn kern vinden we enkele bekende namen zoals doelmannen John Ruddy en Rui Patricio; voor het middenveld vinden we naast onze landgenoot Leander Dendoncker (die echter nog geen minuut speelde in competitie) ook de Portugezen Joao Moutinho en Ruben Neves.
Tegen deze ongetwijfeld moeilijk te maneuvreren Wolves de drie punten thuishouden is alweer gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar na twee gelijke spelen in competitie is dat toch de dwingende opdracht. Te meer omdat de Gunners na de interlandbreak naar Bournemouth en Vorskla Poltava moeten en daarna opnieuw twee toppers moeten bekampen, eerst een thuiswedstrijd tegen Tottenham en nadien een uitwedstrijd op Old Trafford. Boeiende weken.
EEN SERIEUZE WAARDEMETER
Door Marcel Bogaerts
Zoals voorzien kregen een aantal kernspelers een kans tegen League One club Blackpool, en we mogen wel zeggen dat Unai Emery voor een aantal verrassende namen had gekozen, vooral in defensief opzicht. Zo kwam Carl Jenkinson nog eens aan een basisplaats en nam de jonge Spanjaard Julio Pleguezuelo plaats naast Shkodran Mustafi. Ook Maitland-Niles kwam na zijn blessure terug toe aan voetballen. Dat het niet zo vlot liep mag derhalve geen verwondering wekken. Stephan Lichtsteiner opende de score na ruim een half uur en na de rust maakte Emile Smith-Rowe er 2-0 van. Wedstrijd gespeeld denk je dan, maar Matteo Guendouzi maakte zijn tweede gele overtreding en moest naar de kleedkamers. Blackpool milderde met een stevige kopstoot waarna ook de doelpuntenmaker met rechtstreeks rood (onbesuisde “schaar” op Aubameyang) kon inrukken. Het bleef bij 2-1. Dezelfde avond werd er geloot voor de kwartfinale van deze Carabao Cup en Arsenal krijgt een thuiswedstrijd tegen Tottenham te verwerken. Maar eerst volgt er een absolute topwedstrijd op het Emirates.
Zaterdag 03/11/2018, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 11: Arsenal – Liverpool
De Reds van Anfield Road staan na 10 wedstrijden op gelijke hoogte met kampioen Manchester City, maar het doelpuntensaldo is overtuigend in het voordeel van het team van Pep Guardiola. (+24 tegenover +16). Beide clubs tellen 8 overwinningen en geen enkele nederlaag; ook Chelsea, dat op 2 punten volgt, verloor nog niet. Liverpool liet punten liggen in de rechtstreekse confrontaties met Chelsea (1-1 op Stamford Bridge) en Manchester City (0-0 op Anfield).
Voor de Gunners wordt het, na de nederlagen in de topwedstrijden op speeldag 1 en 2, gevolgd door fraaie reeks van ongeslagen wedstrijden, een zware test. De vraag die velen zich stellen luidt: is het team van Unai Emery reeds in staat voor een verrassing te zorgen en Jürgen Klopp een eerste nederlaag aan te smeren? Er zijn, vooral in het defensieve compartiment, niet te onderschatten personeelsproblemen voor de Arsenal-coach. Nacho Monreal en Sead Kolasinac zijn mogelijk nog niet speelklaar en ook Hector Bellerin is hoogst twijfelachtig. Matteo Guendouzi moet zijn rode schorsing uitzitten.
Unai Emery en zijn spelers zullen evenwel terdege beseffen dat een nieuwe nederlaag in een topper bijzonder jammer is en in het klassement vervelende gevolgen zou kunnen hebben. Tottenham, op 1 punt, speelt bij nieuwkomer Wolverhampton, Bournemouth, op 2 punten, speelt thuis tegen het geplaagde Manchester United en Watford, op 3 punten, kijkt op St. James’ Park Newcastle in de ogen. In het slechtste geval wordt Arsenal twee plaatsen teruggeslagen, met enkel een voordeliger doelsaldo dan het nummer 7. Maar dat is een doemscenario en onder het welbekende credo dat elke match gespeeld moet worden hopen we op een zinderende topwedstrijd in het Emirates.
Zoals vorig seizoen bijvoorbeeld. Op speeldag 19, net voor Kerstmis 2017, liep Liverpool na 52 minuten 0-2 uit met doelpunten van Coutinho en Salah, maar in een onwaarschijnlijk gekke 6 minuten draaiden Alexis Sanchez, Granit Xhaka en Mesut Özil nog voor het uur de situatie op zijn kop. Firminho maakte uiteindelijk nog gelijk voor Liverpool.
De 1e speeldag van het seizoen daarvoor, op 14 augustus 2016, was er ook één met veel emoties. Theo Walcott had na een halfuur gescoord maar Coutinho maakte gelijk vlak voor de rust. De Gunners kwamen onvoldoende geconcentreerd uit de kleedkamer en Adam Lallana, opnieuw Coutinho en Sadio Mané speelden Arsenal in een 1-4 vernieling. Zo leek het tenminste. Santi Cazorla had echter nog assists in huis voor Alex Oxlade-Chamberlain en Calum Chambers maar bij 3-4 bleef het.
Spektakel genoeg dus in deze affiche, al zat er ook wel ergens een 0-0 tussen. De laatste thuiszege tegen Liverpool dateert van 4 april 2015 toen het een mooie 4-1 werd met goals van Hector Bellerin, Mesut Özil en Alexis Sanchez. Na een penaltygoal van Jordan Henderson maakte Olivier Giroud het af in de slotminuut.
Spektakel, emoties, doelpunten, gekoppeld aan een prima resultaat voor Arsenal, het zou formidabel zijn. De Gunners zouden meteen een ferme neus zetten naar enkele pundits (waaronder helaas ook enkele ex-spelers) die al weken na mekaar een fameuze afslachting van de Londenaars voorspellen. Hoe het ook afloopt, de trainer weet als geen ander dat het werk nog maar net begonnen is. In die optiek is de wedstrijd tegen de Reds een serieuze en bijzonder leerrijke waardemeter.
Zoals voorzien kregen een aantal kernspelers een kans tegen League One club Blackpool, en we mogen wel zeggen dat Unai Emery voor een aantal verrassende namen had gekozen, vooral in defensief opzicht. Zo kwam Carl Jenkinson nog eens aan een basisplaats en nam de jonge Spanjaard Julio Pleguezuelo plaats naast Shkodran Mustafi. Ook Maitland-Niles kwam na zijn blessure terug toe aan voetballen. Dat het niet zo vlot liep mag derhalve geen verwondering wekken. Stephan Lichtsteiner opende de score na ruim een half uur en na de rust maakte Emile Smith-Rowe er 2-0 van. Wedstrijd gespeeld denk je dan, maar Matteo Guendouzi maakte zijn tweede gele overtreding en moest naar de kleedkamers. Blackpool milderde met een stevige kopstoot waarna ook de doelpuntenmaker met rechtstreeks rood (onbesuisde “schaar” op Aubameyang) kon inrukken. Het bleef bij 2-1. Dezelfde avond werd er geloot voor de kwartfinale van deze Carabao Cup en Arsenal krijgt een thuiswedstrijd tegen Tottenham te verwerken. Maar eerst volgt er een absolute topwedstrijd op het Emirates.
Zaterdag 03/11/2018, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 11: Arsenal – Liverpool
De Reds van Anfield Road staan na 10 wedstrijden op gelijke hoogte met kampioen Manchester City, maar het doelpuntensaldo is overtuigend in het voordeel van het team van Pep Guardiola. (+24 tegenover +16). Beide clubs tellen 8 overwinningen en geen enkele nederlaag; ook Chelsea, dat op 2 punten volgt, verloor nog niet. Liverpool liet punten liggen in de rechtstreekse confrontaties met Chelsea (1-1 op Stamford Bridge) en Manchester City (0-0 op Anfield).
Voor de Gunners wordt het, na de nederlagen in de topwedstrijden op speeldag 1 en 2, gevolgd door fraaie reeks van ongeslagen wedstrijden, een zware test. De vraag die velen zich stellen luidt: is het team van Unai Emery reeds in staat voor een verrassing te zorgen en Jürgen Klopp een eerste nederlaag aan te smeren? Er zijn, vooral in het defensieve compartiment, niet te onderschatten personeelsproblemen voor de Arsenal-coach. Nacho Monreal en Sead Kolasinac zijn mogelijk nog niet speelklaar en ook Hector Bellerin is hoogst twijfelachtig. Matteo Guendouzi moet zijn rode schorsing uitzitten.
Unai Emery en zijn spelers zullen evenwel terdege beseffen dat een nieuwe nederlaag in een topper bijzonder jammer is en in het klassement vervelende gevolgen zou kunnen hebben. Tottenham, op 1 punt, speelt bij nieuwkomer Wolverhampton, Bournemouth, op 2 punten, speelt thuis tegen het geplaagde Manchester United en Watford, op 3 punten, kijkt op St. James’ Park Newcastle in de ogen. In het slechtste geval wordt Arsenal twee plaatsen teruggeslagen, met enkel een voordeliger doelsaldo dan het nummer 7. Maar dat is een doemscenario en onder het welbekende credo dat elke match gespeeld moet worden hopen we op een zinderende topwedstrijd in het Emirates.
Zoals vorig seizoen bijvoorbeeld. Op speeldag 19, net voor Kerstmis 2017, liep Liverpool na 52 minuten 0-2 uit met doelpunten van Coutinho en Salah, maar in een onwaarschijnlijk gekke 6 minuten draaiden Alexis Sanchez, Granit Xhaka en Mesut Özil nog voor het uur de situatie op zijn kop. Firminho maakte uiteindelijk nog gelijk voor Liverpool.
De 1e speeldag van het seizoen daarvoor, op 14 augustus 2016, was er ook één met veel emoties. Theo Walcott had na een halfuur gescoord maar Coutinho maakte gelijk vlak voor de rust. De Gunners kwamen onvoldoende geconcentreerd uit de kleedkamer en Adam Lallana, opnieuw Coutinho en Sadio Mané speelden Arsenal in een 1-4 vernieling. Zo leek het tenminste. Santi Cazorla had echter nog assists in huis voor Alex Oxlade-Chamberlain en Calum Chambers maar bij 3-4 bleef het.
Spektakel genoeg dus in deze affiche, al zat er ook wel ergens een 0-0 tussen. De laatste thuiszege tegen Liverpool dateert van 4 april 2015 toen het een mooie 4-1 werd met goals van Hector Bellerin, Mesut Özil en Alexis Sanchez. Na een penaltygoal van Jordan Henderson maakte Olivier Giroud het af in de slotminuut.
Spektakel, emoties, doelpunten, gekoppeld aan een prima resultaat voor Arsenal, het zou formidabel zijn. De Gunners zouden meteen een ferme neus zetten naar enkele pundits (waaronder helaas ook enkele ex-spelers) die al weken na mekaar een fameuze afslachting van de Londenaars voorspellen. Hoe het ook afloopt, de trainer weet als geen ander dat het werk nog maar net begonnen is. In die optiek is de wedstrijd tegen de Reds een serieuze en bijzonder leerrijke waardemeter.
OPWARMER VOOR DE TOPWEDSTRIJD
Een minder fris ogend Arsenal is er niet in geslaagd de reeks van overwinningen verder te zetten. De Gunners hadden het moeilijk in Selhurst Park tegen een enthousiast voetballend Crystal Palace dat duidelijk veel beter kan dan wat hun plaats in de rangschikking laat vermoeden. Dat ze twee strafschoppen nodig hadden om uiteindelijk nog een punt thuis te houden doet niets af aan hun verdienste, Arsenal kwam goed weg met het gelijkspel. De opbouw van het nieuwe Arsenal onder Unai Emery wordt echter door dit mindere resultaat allerminst tegengehouden, dat beseft iedereen wel.
De voorbereiding op de topper tegen Liverpool wordt gehinderd door het nog steeds volmaakt overbodige Carabao Cup tornooi en verwacht mag worden dat heel wat vaste waarden voor dit eerstkomende duel terecht rust zullen krijgen.
Woensdag 31/10/2018 19u45 Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Blackpool FC
De club van de noordwestelijke Engelse kust (Blackpool ligt op ruim 350 kilometer ten noorden van Londen) werd gesticht in 1887. Sinds hun definitieve toelating tot de Football League speelden ze daarin meer dan 100 opeenvolgende seizoenen.
De laatste keer dat ze hun opwachting maakten in de hoogste afdeling was in het seizoen 2010/2011. De omwille van hun opvallende oranje uitrusting als The Tangerines door het voetballeven gaande club hield het echter slechts één seizoen vol en kreeg, na onder meer een 6-0 nederlaag op het Emirates, een retourticketje onder de neus geduwd.
Het ging alleen maar verder achteruit, want enkele seizoenen later zat men op Bloomfield Road naar League Two voetbal te kijken. De finale van de play-offs werd in de lente van 2017 echter wel gewonnen van Exeter City en Blackpool speelt sinds vorig seizoen dus in League One. De club staat in de huidige competitie op de 12e plaats.
Het voorlopige hoogtepunt in de geschiedenis van The Tangerines is het winnen van de FA Cup in 1953. Bolton Wanderers liep 1-3 uit maar onder impuls van de legendarische Stanley Matthews haalde Blackpool het uiteindelijk nog met 4-3.
Zelfs een naar alle waarschijnlijkheid veredeld invallerselftal van Arsenal zal de volgende ronde van deze Carabao Cup zonder grote problemen bereiken.
De voorbereiding op de topper tegen Liverpool wordt gehinderd door het nog steeds volmaakt overbodige Carabao Cup tornooi en verwacht mag worden dat heel wat vaste waarden voor dit eerstkomende duel terecht rust zullen krijgen.
Woensdag 31/10/2018 19u45 Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Blackpool FC
De club van de noordwestelijke Engelse kust (Blackpool ligt op ruim 350 kilometer ten noorden van Londen) werd gesticht in 1887. Sinds hun definitieve toelating tot de Football League speelden ze daarin meer dan 100 opeenvolgende seizoenen.
De laatste keer dat ze hun opwachting maakten in de hoogste afdeling was in het seizoen 2010/2011. De omwille van hun opvallende oranje uitrusting als The Tangerines door het voetballeven gaande club hield het echter slechts één seizoen vol en kreeg, na onder meer een 6-0 nederlaag op het Emirates, een retourticketje onder de neus geduwd.
Het ging alleen maar verder achteruit, want enkele seizoenen later zat men op Bloomfield Road naar League Two voetbal te kijken. De finale van de play-offs werd in de lente van 2017 echter wel gewonnen van Exeter City en Blackpool speelt sinds vorig seizoen dus in League One. De club staat in de huidige competitie op de 12e plaats.
Het voorlopige hoogtepunt in de geschiedenis van The Tangerines is het winnen van de FA Cup in 1953. Bolton Wanderers liep 1-3 uit maar onder impuls van de legendarische Stanley Matthews haalde Blackpool het uiteindelijk nog met 4-3.
Zelfs een naar alle waarschijnlijkheid veredeld invallerselftal van Arsenal zal de volgende ronde van deze Carabao Cup zonder grote problemen bereiken.
WE BELEVEN MOOIE TIJDEN, MAAR VOETJES OP DE GROND
Door Marcel Bogaerts
Dat alle Gooners inderdaad best de voetjes op de grond houden werd in het eerste half uur van het duel tegen Leicester City overduidelijk (en soms pijnlijk) getoond. Arsenal was nergens en werd door The Foxes van Claude Puel zowat tureluurs gespeeld. Dat er geen vroege treffer viel mag wel een wonder heten, met eveneens dank aan Bernd Leno. Na een half uur werd het uiteindelijk toch 0-1 op een harde poging van Chilwell wiens schot nog afweek op de voet van Bellerin waardoor Leno kansloos was. Bellerin kreeg een owngoal achter zijn naam.
De achterstand was het sein voor Arsenal om zonder verwijl recht te krabbelen en vlak voor het rustsignaal was het aanvoerder Mesut Özil die een aangeven van de voordien zo pechvolle Spaanse rechtsachter op onnavolgbare wijze in doel devieerde.
De tweede speelhelft was voor Arsenal. Een ronduit briljante Özil dirigeerde zijn ploeg richting Schmeichel. Na een laatste keer bibberen toen Ndidi met een snoeiharde kopbal het doel van Leno bijna uit de grond deed daveren vond de ingekomen Aubameyang het welletjes en hij rondde op vijf minuten tijd twee keer een even briljant als effectief ploegspel af. Het was smullen in het Emirates.
De volgende opdracht is de Europa League wedstrijd in het Alvalade stadion te Lissabon tegen het plaatselijke Sporting Portugal, een wedstrijd met de leiding van de groep als inzet.
In competitie telt Arsenal nu 7 zeges op rij. Winnen op Selhurst Park en daarna de topper tegen Liverpool winnen en de reeks uit het "Invincibles" seizoen is geëvenaard. Maar nu niet gaan dromen, blijven werken en verbeteren.
Zondag 28/10/18 13u30 Selhurst Park, Premier League matchweek 10: Crystal Palace – Arsenal
The Eagles van manager Roy Hodgson –die vorig jaar in september overnam van de zeer snel ontslagen Frank De Boer- staan op een 15e plaats in het klassement en hebben dus, allerminst voor de eerste keer, een zorgwekkend seizoen. Ze wonnen tot hiertoe 2 keer (uit bij Fulham en uit bij Huddersfield) en in eigen huis werd alleen tegen Newcastle een puntje gepakt na een povere 0-0.
Op de transfermarkt vielen vooral het vertrek van Yohan Cabaye (naar Al Nasr FC) en de aanwerving van Cheikhou Kouyaté (West Ham) en Jordan Ayew (Swansea) op. Onze landgenoot Christian Benteke is nog zeker tot Nieuwjaar niet beschikbaar wegens een knieoperatie.
Vorig seizoen won Arsenal op Selhurst Park met 2-3 na treffers van Mustafi en Alexis Sanchez (2) maar de grote waarschuwing moet gezocht worden in het duel van 10 april 2017 toen een absoluut onkennelijk Arsenal met 3-0 kansloos de boot inging. Met een nieuwe zege blijft Arsenal op maximaal twee punten van Liverpool en Manchester City, wat betekent dat de eerstvolgende thuiswedstrijd tegen de Reds om de leiding van het klassement kan gaan.
Dat alle Gooners inderdaad best de voetjes op de grond houden werd in het eerste half uur van het duel tegen Leicester City overduidelijk (en soms pijnlijk) getoond. Arsenal was nergens en werd door The Foxes van Claude Puel zowat tureluurs gespeeld. Dat er geen vroege treffer viel mag wel een wonder heten, met eveneens dank aan Bernd Leno. Na een half uur werd het uiteindelijk toch 0-1 op een harde poging van Chilwell wiens schot nog afweek op de voet van Bellerin waardoor Leno kansloos was. Bellerin kreeg een owngoal achter zijn naam.
De achterstand was het sein voor Arsenal om zonder verwijl recht te krabbelen en vlak voor het rustsignaal was het aanvoerder Mesut Özil die een aangeven van de voordien zo pechvolle Spaanse rechtsachter op onnavolgbare wijze in doel devieerde.
De tweede speelhelft was voor Arsenal. Een ronduit briljante Özil dirigeerde zijn ploeg richting Schmeichel. Na een laatste keer bibberen toen Ndidi met een snoeiharde kopbal het doel van Leno bijna uit de grond deed daveren vond de ingekomen Aubameyang het welletjes en hij rondde op vijf minuten tijd twee keer een even briljant als effectief ploegspel af. Het was smullen in het Emirates.
De volgende opdracht is de Europa League wedstrijd in het Alvalade stadion te Lissabon tegen het plaatselijke Sporting Portugal, een wedstrijd met de leiding van de groep als inzet.
In competitie telt Arsenal nu 7 zeges op rij. Winnen op Selhurst Park en daarna de topper tegen Liverpool winnen en de reeks uit het "Invincibles" seizoen is geëvenaard. Maar nu niet gaan dromen, blijven werken en verbeteren.
Zondag 28/10/18 13u30 Selhurst Park, Premier League matchweek 10: Crystal Palace – Arsenal
The Eagles van manager Roy Hodgson –die vorig jaar in september overnam van de zeer snel ontslagen Frank De Boer- staan op een 15e plaats in het klassement en hebben dus, allerminst voor de eerste keer, een zorgwekkend seizoen. Ze wonnen tot hiertoe 2 keer (uit bij Fulham en uit bij Huddersfield) en in eigen huis werd alleen tegen Newcastle een puntje gepakt na een povere 0-0.
Op de transfermarkt vielen vooral het vertrek van Yohan Cabaye (naar Al Nasr FC) en de aanwerving van Cheikhou Kouyaté (West Ham) en Jordan Ayew (Swansea) op. Onze landgenoot Christian Benteke is nog zeker tot Nieuwjaar niet beschikbaar wegens een knieoperatie.
Vorig seizoen won Arsenal op Selhurst Park met 2-3 na treffers van Mustafi en Alexis Sanchez (2) maar de grote waarschuwing moet gezocht worden in het duel van 10 april 2017 toen een absoluut onkennelijk Arsenal met 3-0 kansloos de boot inging. Met een nieuwe zege blijft Arsenal op maximaal twee punten van Liverpool en Manchester City, wat betekent dat de eerstvolgende thuiswedstrijd tegen de Reds om de leiding van het klassement kan gaan.
BLIJE SUPPORTERS
Nadat de Gunners zowel thuis tegen Manchester City (volkomen kansloos) als bij Chelsea (nipt maar terecht) puntenloos bleven heeft het Arsenal van Unai Emery zich getoond. Het wat schampere gelach dat hier en daar al te horen viel is verstomd tot wat gegiechel en het huidige klassement na 8 speeldagen toont aan dat zelfs dat ongepast is. Manchester City, Chelsea en Liverpool hebben 20 punten en Arsenal en Tottenham volgen met twee eenheden minder. De 1-5 zege bij Fulham liet de Gunners qua doelpuntenverschil haasje over spelen met de Spurs en de top 4 was een feit.
Met het moreel hoog in het zenit kan Arsenal nu het volgende luik van de competitie aanpakken.
Maandag 22/10/2018, 20u00 Emirates, Premier League matchweek 9: Arsenal – Leicester City
De onverwachte maar daarom niet minder verdiende landskampioen van 2016 staat momenteel op de 10e plaats in de rangschikking met 12 punten. Merkwaardig is dat The Foxes, net als Tottenham, nog geen enkele keer gelijk speelden. Ze wonnen thuis van Wolverhampton en Huddersfield, en uit bij Southampton en Newcastle. Nederlagen waren er thuis tegen Liverpool en Everton en uit bij Manchester United en Bournemouth.
De oorspronkelijk als Leicester Fosse opgerichte vereniging heeft sinds oktober 2017 als manager de Fransman Claude Puel, die na de succesperiode van Claudio Ranieri voor wat continuïteit moet zorgen. Als aanwinsten voor zijn kern sprongen de Fransman Nampalys Mendy (Nice) en de ook bij Arsenal genoemde Turk Caglar Soyuncu (Freiburg) in het oog. Deze laatste heeft echter nog geen minuut gespeeld bij The Foxes.
Riyad Mahrez verliet de club voor Manchester City.
We moeten al teruggaan tot de periode van manager Bertie Mee om een thuisnederlaag van Arsenal tegen Leicester City te vinden. Op 8 september 1973 won Leicester op Highbury met 0-2. De laatste seizoenen echter had Arsenal heel weinig overschot. We brengen natuurlijk nog eens graag 14 februari 2016 in herinnering toen de latere kampioen op het Emirates verloor met 2-1. Danny Welbeck deed het Emirates ontploffen met in de slotminuut een vrije trap van Mesut Özil in doel te verlengen. Vorig seizoen was deze affiche de openingswedstrijd van het seizoen. Op vrijdag 11 augustus 2017 wonnen de Gunners moeizaam met 4-3. Na het vroege openingsdoelpunt van Alexandre Lacazette klommen de bezoekers tot tweemaal toe op voorsprong maar in de laatste tien minuten veranderde alles, met de gelijkmaker van Aaron Ramsey en de winnende kopbal van Olivier Giroud.
Kan Arsenal ook een zevende opeenvolgende competitie-overwinning binnenhalen? Wordt de thuiswedstrijd tegen Liverpool op 3 november een duel voor de eerste plaats? Of zijn we nu net iets te hoopvol?
Op donderdag 25 oktober kijkt Arsenal in Lissabon het plaatselijke Sporting in de ogen en dat wordt een duel voor de eerste plaats in de Europa League groep. Met een 21 op 21 in competitie op zak?
Met het moreel hoog in het zenit kan Arsenal nu het volgende luik van de competitie aanpakken.
Maandag 22/10/2018, 20u00 Emirates, Premier League matchweek 9: Arsenal – Leicester City
De onverwachte maar daarom niet minder verdiende landskampioen van 2016 staat momenteel op de 10e plaats in de rangschikking met 12 punten. Merkwaardig is dat The Foxes, net als Tottenham, nog geen enkele keer gelijk speelden. Ze wonnen thuis van Wolverhampton en Huddersfield, en uit bij Southampton en Newcastle. Nederlagen waren er thuis tegen Liverpool en Everton en uit bij Manchester United en Bournemouth.
De oorspronkelijk als Leicester Fosse opgerichte vereniging heeft sinds oktober 2017 als manager de Fransman Claude Puel, die na de succesperiode van Claudio Ranieri voor wat continuïteit moet zorgen. Als aanwinsten voor zijn kern sprongen de Fransman Nampalys Mendy (Nice) en de ook bij Arsenal genoemde Turk Caglar Soyuncu (Freiburg) in het oog. Deze laatste heeft echter nog geen minuut gespeeld bij The Foxes.
Riyad Mahrez verliet de club voor Manchester City.
We moeten al teruggaan tot de periode van manager Bertie Mee om een thuisnederlaag van Arsenal tegen Leicester City te vinden. Op 8 september 1973 won Leicester op Highbury met 0-2. De laatste seizoenen echter had Arsenal heel weinig overschot. We brengen natuurlijk nog eens graag 14 februari 2016 in herinnering toen de latere kampioen op het Emirates verloor met 2-1. Danny Welbeck deed het Emirates ontploffen met in de slotminuut een vrije trap van Mesut Özil in doel te verlengen. Vorig seizoen was deze affiche de openingswedstrijd van het seizoen. Op vrijdag 11 augustus 2017 wonnen de Gunners moeizaam met 4-3. Na het vroege openingsdoelpunt van Alexandre Lacazette klommen de bezoekers tot tweemaal toe op voorsprong maar in de laatste tien minuten veranderde alles, met de gelijkmaker van Aaron Ramsey en de winnende kopbal van Olivier Giroud.
Kan Arsenal ook een zevende opeenvolgende competitie-overwinning binnenhalen? Wordt de thuiswedstrijd tegen Liverpool op 3 november een duel voor de eerste plaats? Of zijn we nu net iets te hoopvol?
Op donderdag 25 oktober kijkt Arsenal in Lissabon het plaatselijke Sporting in de ogen en dat wordt een duel voor de eerste plaats in de Europa League groep. Met een 21 op 21 in competitie op zak?
DE GUNNERS KUNNEN EEN RESULTAAT NEERZETTEN
De overwinning tegen Watford kreeg pas gestalte in de laatste tien minuten. De club van Vicarage Road had overduidelijk getoond dat hun mooie rangschikking niet toevallig is, en de betere kansen waren tot dan voor hen geweest. Maar in minuut 81 werkte Craig Cathcart onder druk van Lacazette de bal over zijn eigen doellijn en een drietal minuten later was de wedstrijd beslist toen een prima gevolgde Mesut Özil een aangeven van dezelfde Lacazette knap en subtiel afrondde. 15 op 15 en enkel het doelsaldo (2 in het voordeel van Spurs) scheidt Arsenal van de vierde plaats. Tot hiertoe krijgen we dit seizoen een Arsenal te zien dat er voor gaat; een ploeg die een resultaat wil neerzetten ongeacht de tegenstrever en dat daar met de in een niet zo ver verleden zo dikwijls onzichtbare grinta ook in slaagt.
Er wacht nu een lastige Europese verplaatsing, al is dat dan niet zozeer om de kwaliteit van de tegenstrever dan wel om de lange vliegreis naar het Olympisch stadion van Baku.
Na de thuiskomst krijgen we voor de interlandbreak van half oktober dan nog een Londense derby.
Zondag 07/10/2018, 12.00 u, Craven Cottage, Premier League matchweek 8: Fulham – Arsenal
FC Fulham werd gesticht in 1879 onder de lange naam Fulham St. Andrew’s Church Sunday School FC. In deze kerk, gelegen in de wijk Hammersmith & Fulham, is nog steeds een gedenkplaat over de stichting van de voetbalclub te vinden. De naam werd vrij snel ingekort tot Fulham Excelsior maar in 1898 toen de club professioneel actief werd was de huidige naam ook al lang een feit.
Na een lange geschiedenis met wisselende resultaten in de hoogste drie divisies werd de club overgenomen door de rijke Egyptische zakenman Mohamed Al-Fayed (vader van Dodi, welbekend bij de royalty watchers). De club speelde toen op het derde niveau en de belofte van Al-Fayed, de club naar de Premier League te brengen binnen de vijf jaar werd gehouden. In 2001 beukten The Cottagers de poort naar de hoogste afdeling open. Ze zouden er blijven tot 2014. Het seizoen 2009-2010 was daarin ontegensprekelijk het meest succesvolle seizoen uit de geschiedenis van de club. Ze bereikten zelfs de finale van de Europa League. In de in Hamburg gespeelde wedstrijd hielden ze Atletico Madrid op 1-1 maar moesten in de verlengingen een tweede tegendoelpunt toestaan.
Het seizoen 2013-2014, het eerste onder de nieuwe eigenaar Shahid Khan, een Amerikaanse zakenman van Pakistaanse afkomst, verliep dramatisch. Na het ontslag van manager Martin Jol en zijn opvolger René Meulensteen kon ook Felix Magath het tij niet doen keren en de club degradeerde.
Vorig seizoen miste de club de rechtstreekse promotie naar de Premier League door een 3-1 nederlaag bij Birmingham op de slotspeeldag, maar de finale van de play-offs werd gewonnen tegen Aston Villa.
In die Premier League namen The Cottagers een allesbehalve geruststellende start. Ze staan zeventiende met vijf punten en wisten tot hiertoe slechts één wedstrijd te winnen. Op de 3e speeldag ging Burnley met 4-2 onderuit op Craven Cottage.
De huidige manager is de 50-jarige Serviër Slavisa Jokanovic, in dienst sedert december 2015. Hij beschikt over een kern met bekende namen zoals onze Calum Chambers, onze landgenoten Ibrahima Cissé en Dennis Odoi, de van Nice overgekomen Jean-Michel Seri en vooraan kan hij rekenen op Aleksandar Mitrovic en André Schürrle.
In de recente geschiedenis verloor Arsenal twee keer op Craven Cottage. Op 23 augustus 2008 werd het 1-0 met een doelpunt van Brede Hangeland. Op 2 januari 2012 bracht Laurent Koscielny de Gunners op voorsprong na 20 minuten spelen, maar het laatste kwartier veranderde alles. Scheidsrechter Lee Probert stuurde Johan Djourou met een tweede gele kaart van het veld; vijf minuten voor affluiten kopte Steve Sidwell de gelijkmaker binnen en in de slotminuut was het Bobby Zamora die er met de linker voor zorgde dat de drie punten in West Londen bleven.
Kan Arsenal er 18 op 18 van maken? Een wedstrijd op het middaguur is al meerdere keren verraderlijk gebleken voor Arsenal. Hopelijk wordt ook deze slechte gewoonte door de hand van Emery teniet gedaan.
Er wacht nu een lastige Europese verplaatsing, al is dat dan niet zozeer om de kwaliteit van de tegenstrever dan wel om de lange vliegreis naar het Olympisch stadion van Baku.
Na de thuiskomst krijgen we voor de interlandbreak van half oktober dan nog een Londense derby.
Zondag 07/10/2018, 12.00 u, Craven Cottage, Premier League matchweek 8: Fulham – Arsenal
FC Fulham werd gesticht in 1879 onder de lange naam Fulham St. Andrew’s Church Sunday School FC. In deze kerk, gelegen in de wijk Hammersmith & Fulham, is nog steeds een gedenkplaat over de stichting van de voetbalclub te vinden. De naam werd vrij snel ingekort tot Fulham Excelsior maar in 1898 toen de club professioneel actief werd was de huidige naam ook al lang een feit.
Na een lange geschiedenis met wisselende resultaten in de hoogste drie divisies werd de club overgenomen door de rijke Egyptische zakenman Mohamed Al-Fayed (vader van Dodi, welbekend bij de royalty watchers). De club speelde toen op het derde niveau en de belofte van Al-Fayed, de club naar de Premier League te brengen binnen de vijf jaar werd gehouden. In 2001 beukten The Cottagers de poort naar de hoogste afdeling open. Ze zouden er blijven tot 2014. Het seizoen 2009-2010 was daarin ontegensprekelijk het meest succesvolle seizoen uit de geschiedenis van de club. Ze bereikten zelfs de finale van de Europa League. In de in Hamburg gespeelde wedstrijd hielden ze Atletico Madrid op 1-1 maar moesten in de verlengingen een tweede tegendoelpunt toestaan.
Het seizoen 2013-2014, het eerste onder de nieuwe eigenaar Shahid Khan, een Amerikaanse zakenman van Pakistaanse afkomst, verliep dramatisch. Na het ontslag van manager Martin Jol en zijn opvolger René Meulensteen kon ook Felix Magath het tij niet doen keren en de club degradeerde.
Vorig seizoen miste de club de rechtstreekse promotie naar de Premier League door een 3-1 nederlaag bij Birmingham op de slotspeeldag, maar de finale van de play-offs werd gewonnen tegen Aston Villa.
In die Premier League namen The Cottagers een allesbehalve geruststellende start. Ze staan zeventiende met vijf punten en wisten tot hiertoe slechts één wedstrijd te winnen. Op de 3e speeldag ging Burnley met 4-2 onderuit op Craven Cottage.
De huidige manager is de 50-jarige Serviër Slavisa Jokanovic, in dienst sedert december 2015. Hij beschikt over een kern met bekende namen zoals onze Calum Chambers, onze landgenoten Ibrahima Cissé en Dennis Odoi, de van Nice overgekomen Jean-Michel Seri en vooraan kan hij rekenen op Aleksandar Mitrovic en André Schürrle.
In de recente geschiedenis verloor Arsenal twee keer op Craven Cottage. Op 23 augustus 2008 werd het 1-0 met een doelpunt van Brede Hangeland. Op 2 januari 2012 bracht Laurent Koscielny de Gunners op voorsprong na 20 minuten spelen, maar het laatste kwartier veranderde alles. Scheidsrechter Lee Probert stuurde Johan Djourou met een tweede gele kaart van het veld; vijf minuten voor affluiten kopte Steve Sidwell de gelijkmaker binnen en in de slotminuut was het Bobby Zamora die er met de linker voor zorgde dat de drie punten in West Londen bleven.
Kan Arsenal er 18 op 18 van maken? Een wedstrijd op het middaguur is al meerdere keren verraderlijk gebleken voor Arsenal. Hopelijk wordt ook deze slechte gewoonte door de hand van Emery teniet gedaan.
GROEIEND VERTROUWEN
Door Marcel Bogaerts
Voor het eerste duel om de Carabao Cup tegen Brentford FC uit de Championship koos Unai Emery ervoor om, net zoals tegen Vorskla Poltava, te roteren, maar niet in die mate dat minstens een halve ploeg beloften en jongeren de kwalificatie moest verwezenlijken. Een geroutineerd Arsenal elftal liep 2-0 uit met twee treffers van Danny Welbeck en zag dan de bezoekers terugkomen met een vrije trap na een fout uit onervarenheid van Matteo Guendouzi. In de dying seconds was het Alexandre Lacazette die de logische 3-1 op het bord zette.
Het zijn drukke tijden. Arsenal heeft nu in drie verschillende competities zes wedstrijden op een rij gewonnen en natuurlijk zien alle Gooners daar maar wat graag een vervolg aan gebreid met een vierde opeenvolgende thuiswedstrijd. Een gemakkelijke opdracht is het echter allerminst.
Zaterdag 29/09/18, 15.00 Emirates, Premier League matchweek 7: Arsenal – Watford
The Hornets uit Vicarage Road zijn bezig aan een fraaie start van het seizoen, waarin ze met vier overwinningen op een rij een vliegende start namen. De laatste overwinning was een thuiszege tegen Spurs, waarna een thuisnederlaag tegen Man United en een gelijkspel bij het pas gepromoveerde Fulham het enthousiasme wat temperden. Toch staat het team van de Spaanse manager Javi Gracia Carlos, die in januari overnam van Marco Silva mooi op een vierde plaats te pronken met één punt meer dan Arsenal en Tottenham.
De Spaanse manager uit Pamplona heeft de beschikking over een stevige kern en gebruikte tot hiertoe steeds dezelfde namen aan de aftrap met onder meer doelman Ben Foster, onze landgenoot Christian Kabasele, de Nederlander Daryl Janmaat en natuurlijk ook de bonkige spits Troy Deeney, de man die vorig seizoen de uitspraak deed over de cojones van Arsenal en die er mogelijk nu niet zal bijlopen wegens een voetblessure.
Scheidsrechter Anthony Taylor (die dit seizoen reeds Cardiff-Arsenal floot), zal de wedstrijd leiden en een nieuwe zege zorgt ervoor dat de Gunners over Watford springen naar minstens een gedeelde vierde plaats met Tottenham, indien die het laken naar zich toe kunnen trekken op bezoek bij Huddersfield.
De midweek opdracht nadien is de ruim 4000 kilometer (!) lange verplaatsing naar Azerbaijan, waar op donderdag de tweede wedstrijd van de Europa League op het programma staat. De wedstrijd tegen Qarabag zal gespeeld worden in het Olympisch stadion van Baku.
Het zijn drukke tijden. Arsenal heeft nu in drie verschillende competities zes wedstrijden op een rij gewonnen en natuurlijk zien alle Gooners daar maar wat graag een vervolg aan gebreid met een vierde opeenvolgende thuiswedstrijd. Een gemakkelijke opdracht is het echter allerminst.
Zaterdag 29/09/18, 15.00 Emirates, Premier League matchweek 7: Arsenal – Watford
The Hornets uit Vicarage Road zijn bezig aan een fraaie start van het seizoen, waarin ze met vier overwinningen op een rij een vliegende start namen. De laatste overwinning was een thuiszege tegen Spurs, waarna een thuisnederlaag tegen Man United en een gelijkspel bij het pas gepromoveerde Fulham het enthousiasme wat temperden. Toch staat het team van de Spaanse manager Javi Gracia Carlos, die in januari overnam van Marco Silva mooi op een vierde plaats te pronken met één punt meer dan Arsenal en Tottenham.
De Spaanse manager uit Pamplona heeft de beschikking over een stevige kern en gebruikte tot hiertoe steeds dezelfde namen aan de aftrap met onder meer doelman Ben Foster, onze landgenoot Christian Kabasele, de Nederlander Daryl Janmaat en natuurlijk ook de bonkige spits Troy Deeney, de man die vorig seizoen de uitspraak deed over de cojones van Arsenal en die er mogelijk nu niet zal bijlopen wegens een voetblessure.
Scheidsrechter Anthony Taylor (die dit seizoen reeds Cardiff-Arsenal floot), zal de wedstrijd leiden en een nieuwe zege zorgt ervoor dat de Gunners over Watford springen naar minstens een gedeelde vierde plaats met Tottenham, indien die het laken naar zich toe kunnen trekken op bezoek bij Huddersfield.
De midweek opdracht nadien is de ruim 4000 kilometer (!) lange verplaatsing naar Azerbaijan, waar op donderdag de tweede wedstrijd van de Europa League op het programma staat. De wedstrijd tegen Qarabag zal gespeeld worden in het Olympisch stadion van Baku.
CARABAO CUP ALS INTERMEZZO
De Gunners beleefden een moeilijke eerste helft tegen Everton. De bezoekers schoten snedig en sterk uit de startblokken en Petr Cech moest vrijwel onmiddellijk de handen uit de mouwen steken. Dat deed hij uitstekend op pogingen van Calvin-Lewin, Richarlison en uiteraard ook Theo Walcott die maar wat graag had gescoord tegen zijn oude club. Het duurde (te) lang voor Arsenal wat mee ging doen, maar uiteindelijk bleef het bij de rust 0-0 en daar mocht de thuisploeg heel erg blij mee zijn, met Petr Cech als beste thuisspeler.
De tweede helft was evenwel voor Arsenal. Nog voor het uur stond het 2-0. Eerst plaatste Alexandre Lacazette een aangeven van Ramsey heerlijk buiten bereik van Pickford in doel en daarna was het opnieuw Ramsey die eerst nogal schlemielig de bal leek te verspelen maar dan toch Aubameyang vond en de Gabonees, weliswaar overduidelijk in buitenspel, mocht afwerken. Daar bleef het bij, want Everton kon enkel in de slotfase nog ernstige druk uitoefenen, maar Cech hield zijn doel schoon, voor de eerste keer dit seizoen. En zo haalt Arsenal 12 op 12.
Nu gaat eerst de Carabao Cup van start.
Woensdag 26/09/2018, 19u45, Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Brentford FC
Brentford Football Club is een Londense club. Hun thuisbasis Griffin Park ligt een kleine 18 kilometer van het Emirates. De club werd in 1889 opgericht. Tussen 1935 en 1945, met ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog enkele jaren onderbreking, speelden ze in hoogste klasse van het Engelse voetbal. Vanaf 1954 kwam de club uit in de derde en de vierde klasse, even onderbroken in het seizoen 1992/1993 toen ze het terug een reeks hoger mochten proberen.
In 2013 stonden The Bees terug aan de rand van de tweede afdeling, ondertussen The Championship geheten. Een zege tegen concurrent Doncaster Rovers was voldoende om rechtstreekse promotie te mogen vieren, maar in de slotminuut miste Brentford een strafschop en in de tegenaanval scoorde Doncaster de winnende treffer. In de play-offs schakelde Brentford Swindon Town uit, maar in de finale op Wembley werd verloren van Yeovil Town.
Een jaar later ging het beter en was Brentford drie wedstrijden van het einde al zeker van promotie naar The Championship. Ze eindigden tweede na Wolverhampton Wanderers.
De club Brentford FC is volledig in handen van supporter Matthew Benham, die alle aandelen bezit. De supporters behouden stemrecht bij beslissingen over het huidig en toekomstig stadion. Dat nieuwe stadion zal gebouwd worden 500 meter verder naar het oosten op Lionel Road. Vanaf december 2019 zal de club haar thuisduels daar spelen en behoort Griffin Park (waar dan 115 jaar gespeeld zal zijn), stadion met op elke hoek een typisch Engelse pub, tot het verleden.
In de huidige competitie staat Brentford na 9 wedstrijden op plaats 7 met 4 overwinningen en 3 gelijke spelen.
Voor de resultaten van confrontaties tussen Arsenal en Brentford moeten we teruggaan tot de jaren dat The Bees in hoogste klasse speelden, tussen 1935 en 1945 dus. Van de 10 confrontaties tussen de twee ploegen won Brentford er vijf.
De huidige manager Dean Smith, in dienst sinds 2015 met een vijfjarig contract, beschikt over een kern met nogal wat Scandinavische spelers: 3 Denen, 2 Ijslanders en een Fin.
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery behoorlijk zal roteren voor dit eerste duel in de tweede lokale bekercompetitie. Of Arsenal even ver zal geraken als vorig seizoen, toen de finale met 3-0 van Man City verloren werd, is nog af te wachten.
De tweede helft was evenwel voor Arsenal. Nog voor het uur stond het 2-0. Eerst plaatste Alexandre Lacazette een aangeven van Ramsey heerlijk buiten bereik van Pickford in doel en daarna was het opnieuw Ramsey die eerst nogal schlemielig de bal leek te verspelen maar dan toch Aubameyang vond en de Gabonees, weliswaar overduidelijk in buitenspel, mocht afwerken. Daar bleef het bij, want Everton kon enkel in de slotfase nog ernstige druk uitoefenen, maar Cech hield zijn doel schoon, voor de eerste keer dit seizoen. En zo haalt Arsenal 12 op 12.
Nu gaat eerst de Carabao Cup van start.
Woensdag 26/09/2018, 19u45, Emirates, Carabao Cup: Arsenal – Brentford FC
Brentford Football Club is een Londense club. Hun thuisbasis Griffin Park ligt een kleine 18 kilometer van het Emirates. De club werd in 1889 opgericht. Tussen 1935 en 1945, met ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog enkele jaren onderbreking, speelden ze in hoogste klasse van het Engelse voetbal. Vanaf 1954 kwam de club uit in de derde en de vierde klasse, even onderbroken in het seizoen 1992/1993 toen ze het terug een reeks hoger mochten proberen.
In 2013 stonden The Bees terug aan de rand van de tweede afdeling, ondertussen The Championship geheten. Een zege tegen concurrent Doncaster Rovers was voldoende om rechtstreekse promotie te mogen vieren, maar in de slotminuut miste Brentford een strafschop en in de tegenaanval scoorde Doncaster de winnende treffer. In de play-offs schakelde Brentford Swindon Town uit, maar in de finale op Wembley werd verloren van Yeovil Town.
Een jaar later ging het beter en was Brentford drie wedstrijden van het einde al zeker van promotie naar The Championship. Ze eindigden tweede na Wolverhampton Wanderers.
De club Brentford FC is volledig in handen van supporter Matthew Benham, die alle aandelen bezit. De supporters behouden stemrecht bij beslissingen over het huidig en toekomstig stadion. Dat nieuwe stadion zal gebouwd worden 500 meter verder naar het oosten op Lionel Road. Vanaf december 2019 zal de club haar thuisduels daar spelen en behoort Griffin Park (waar dan 115 jaar gespeeld zal zijn), stadion met op elke hoek een typisch Engelse pub, tot het verleden.
In de huidige competitie staat Brentford na 9 wedstrijden op plaats 7 met 4 overwinningen en 3 gelijke spelen.
Voor de resultaten van confrontaties tussen Arsenal en Brentford moeten we teruggaan tot de jaren dat The Bees in hoogste klasse speelden, tussen 1935 en 1945 dus. Van de 10 confrontaties tussen de twee ploegen won Brentford er vijf.
De huidige manager Dean Smith, in dienst sinds 2015 met een vijfjarig contract, beschikt over een kern met nogal wat Scandinavische spelers: 3 Denen, 2 Ijslanders en een Fin.
Het lijdt geen twijfel dat Unai Emery behoorlijk zal roteren voor dit eerste duel in de tweede lokale bekercompetitie. Of Arsenal even ver zal geraken als vorig seizoen, toen de finale met 3-0 van Man City verloren werd, is nog af te wachten.
DE EERSTE EUROPESE WEEK STAAT VOOR DE DEUR
Door Marcel Bogaerts
Ook op Newcastle stelde Arsenal niet teleur. De snode plannen van Rafa Benitez om zijn ploeg eindelijk ook eens aan een overwinning te helpen gingen de mist in, en een aantal “alwetende” pundits die met veel bombarie een afgang in St. James’ Park hadden voorspeld zagen zich een ferme neus gezet door de Gunners die met doelpunten van Xhaka en Özil het laken naar zich toe trokken. Met deze 9 op 9 rukt Arsenal op naar de 7e plek in de rangschikking en de enige weg is de weg naar boven.
Voor de volgende competitiewedstrijd staat deze week de eerste Europa League wedstrijd geprogrammeerd. Er zijn helaas nog altijd veel te veel supporters die deze competitie vanuit de hoogte blijven bekijken. Eik, een match voor de Europa League, bah, vies. Gelukkig behoort Unai Emery niet tot dezen, die wel constant in het verleden lijken te leven. Emery is specialist in de Europa League en ofschoon hij zeker zal roteren lijkt het er niet op dat hij een ploeg zal samenstellen hoofdzakelijk bestaande uit de kern van de U-23. Het zou ook een onverantwoord risico zijn tegen het Oekraïense Vorskla Poltava, geen grote, maar wel een regelmatig terugkerende naam in de tweede Europese competitie. Het inschrijven van een eerste Europese driepunter zal zoals altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan worden –elke wedstrijd moet gespeeld worden, dat wisten ze reeds in de 19e eeuw- maar uiteindelijk zou puntenverlies in deze wedstrijd, die geleid wordt door de Belgische scheidsrechter Bart Vertenten niets minder dan een blamage zijn.
Met die Europese drie punten op zak volgt uiteraard een nieuwe competitie-opdracht.
Zondag 23/09/2018, 16.00 uur Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Everton
De traditieclub uit Goodison Park liep vorig weekend tegen zijn eerste nederlaag van het seizoen aan. West Ham United kwam winnen met 1-3. Met voorts een overwinning tegen Southampton en gelijke spelen tegen Wolverhampton, Huddersfield en Bournemouth staan The Toffees op de 10e plaats met 6 punten. Met het bezoek aan Arsenal spelen ze dus hun eerste echte topwedstrijd van het seizoen.
Aan de blauwe kant van de Mersey zal het ongetwijfeld de bedoeling zijn van minstens even goed te doen dan vorige jaargang, die werd afgesloten met een 8e plaats, net na het Europees gekwalificeerde (en ondertussen reeds uitgeschakelde) Burnley.
Sinds Roberto Martinez, die in 2016 een driejarige periode als manager bij Everton afsloot, is het voor de blauwwitten niet zo eenvoudig een coach te vinden. Na de interim van Joe Royle kreeg Ronald Koeman de ploeg onder zijn hoede. De Nederlander mocht opkrassen na 15 maanden dienst. Na een nieuwe interim, deze maal van David Unsworth, begon Sam Allardyce bij zijn zoveelste club in Engeland, een regeerperiode die zeven maanden duurde.
Nu probeert de 41 jarige Portugees Marco Silva het. Zijn vorige clubs in Engeland waren Watford en Hull; bij elke club bleef hij 5 maanden.
Voor de laatste thuisnederlaag tegen Everton moeten we teruggaan tot 1996 toen The Toffees met 1-2 kwamen winnen. Vorig seizoen won Arsenal met 5-1. Theo Walcott en nationaal doelman Pickford zullen er ongetwijfeld op uit zijn om hun ploeg na 22 jaar nog eens een zege te bezorgen bij Arsenal. Aan Unai Emery en zijn team om dat te verhinderen, verder te gaan op het pad van de overwinning en op te rukken in de rangschikking.
Ook op Newcastle stelde Arsenal niet teleur. De snode plannen van Rafa Benitez om zijn ploeg eindelijk ook eens aan een overwinning te helpen gingen de mist in, en een aantal “alwetende” pundits die met veel bombarie een afgang in St. James’ Park hadden voorspeld zagen zich een ferme neus gezet door de Gunners die met doelpunten van Xhaka en Özil het laken naar zich toe trokken. Met deze 9 op 9 rukt Arsenal op naar de 7e plek in de rangschikking en de enige weg is de weg naar boven.
Voor de volgende competitiewedstrijd staat deze week de eerste Europa League wedstrijd geprogrammeerd. Er zijn helaas nog altijd veel te veel supporters die deze competitie vanuit de hoogte blijven bekijken. Eik, een match voor de Europa League, bah, vies. Gelukkig behoort Unai Emery niet tot dezen, die wel constant in het verleden lijken te leven. Emery is specialist in de Europa League en ofschoon hij zeker zal roteren lijkt het er niet op dat hij een ploeg zal samenstellen hoofdzakelijk bestaande uit de kern van de U-23. Het zou ook een onverantwoord risico zijn tegen het Oekraïense Vorskla Poltava, geen grote, maar wel een regelmatig terugkerende naam in de tweede Europese competitie. Het inschrijven van een eerste Europese driepunter zal zoals altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan worden –elke wedstrijd moet gespeeld worden, dat wisten ze reeds in de 19e eeuw- maar uiteindelijk zou puntenverlies in deze wedstrijd, die geleid wordt door de Belgische scheidsrechter Bart Vertenten niets minder dan een blamage zijn.
Met die Europese drie punten op zak volgt uiteraard een nieuwe competitie-opdracht.
Zondag 23/09/2018, 16.00 uur Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Everton
De traditieclub uit Goodison Park liep vorig weekend tegen zijn eerste nederlaag van het seizoen aan. West Ham United kwam winnen met 1-3. Met voorts een overwinning tegen Southampton en gelijke spelen tegen Wolverhampton, Huddersfield en Bournemouth staan The Toffees op de 10e plaats met 6 punten. Met het bezoek aan Arsenal spelen ze dus hun eerste echte topwedstrijd van het seizoen.
Aan de blauwe kant van de Mersey zal het ongetwijfeld de bedoeling zijn van minstens even goed te doen dan vorige jaargang, die werd afgesloten met een 8e plaats, net na het Europees gekwalificeerde (en ondertussen reeds uitgeschakelde) Burnley.
Sinds Roberto Martinez, die in 2016 een driejarige periode als manager bij Everton afsloot, is het voor de blauwwitten niet zo eenvoudig een coach te vinden. Na de interim van Joe Royle kreeg Ronald Koeman de ploeg onder zijn hoede. De Nederlander mocht opkrassen na 15 maanden dienst. Na een nieuwe interim, deze maal van David Unsworth, begon Sam Allardyce bij zijn zoveelste club in Engeland, een regeerperiode die zeven maanden duurde.
Nu probeert de 41 jarige Portugees Marco Silva het. Zijn vorige clubs in Engeland waren Watford en Hull; bij elke club bleef hij 5 maanden.
Voor de laatste thuisnederlaag tegen Everton moeten we teruggaan tot 1996 toen The Toffees met 1-2 kwamen winnen. Vorig seizoen won Arsenal met 5-1. Theo Walcott en nationaal doelman Pickford zullen er ongetwijfeld op uit zijn om hun ploeg na 22 jaar nog eens een zege te bezorgen bij Arsenal. Aan Unai Emery en zijn team om dat te verhinderen, verder te gaan op het pad van de overwinning en op te rukken in de rangschikking.
HET REEKSJE VERDERZETTEN
Door Marcel Bogaerts
Na de twee nederlagen tegen titelkandidaten hebben de Gunners de rug gerecht. Er blijft, vooral defensief, nog heel veel ruimte om te verbeteren, maar de vooruitgang in de “restauratie” van het team dat op het veld staat kan niet ontkend worden. In Wales kwam Arsenal twee keer op voorsprong, kreeg twee keer een gelijkmaker te slikken, maar ging uiteindelijk toch ruim verdiend met de drie punten naar huis.
Na de interlandbreak volgt er opnieuw een uitwedstrijd.
Zaterdag 15/09/18 15.00 St. James’ Park, Premier League matchweek 5: Newcastle – Arsenal
De Magpies van Rafa Benitez wachten nog steeds op hun eerste overwinning. Ze staan momenteel vrij troosteloos in het gezelschap van Burnley op de 18e plaats, met 1 punt uit 4 wedstrijden. Ze scoorden 3 keer en kregen 6 treffers tegen, weliswaar in een erg lastig programma. Ze verloren thuis van Tottenham en Chelsea (telkens met 1-2), haalden een 0-0 bij Cardiff, en verloren bij kampioen Manchester City, eveneens met een nipte 2-1. Met Arsenal treffen ze dus de vierde top zes ploeg op vijf wedstrijden, er zijn relaxter manieren om een competitie mee aan te vangen.
Het afgelopen seizoen eindigden de Magpies als nieuwkomers op een zeer bevredigende 10e plaats, na 12 overwinningen en 8 gelijke spelen.
In de afgelopen transferperiode sprong vooral het vertrek van Chancel Mbemba (naar FC Porto) en Aleksandar Mitrovic (die na een leenperiode definitief aangeworven werd door Fulham) in het oog. Bij de nieuwkomers noteren we de Zwitser Fabian Schär (Deportivo La Coruna) en de Venezolaan Salomon Rondon (West Bromwich Albion).
Arsenal verloor in het recente verleden slechts één keer in St. James’ Park, en dat was vorig seizoen op speeldag 34 toen de Gunners er ook in het noorden niet in lukten eindelijk eens wat te oogsten op verplaatsing, iets dat er in heel 2018 in competitie nog niet van gekomen was. Alexandre Lacazette had wel voor 0-1 gezorgd, maar Ayoze Perez en Matt Richie hielden de punten thuis na vanwege de Gunners opnieuw een bijzonder flauwe wedstrijd. In de seizoenen daarvoor werd het drie keer 0-1 en één keer 1-2, en er was ook nog een 0-0.
Spectaculair was het vooral op 5 februari 2011 op speeldag 26 toen er na 26 minuten een onwaarschijnlijke 0-4 op het scorebord stond, na treffers van Theo Walcott, Johan Djourou en tweemaal Robin Van Persie. De tweede helft was echter volledig voor de thuisploeg. Arsenal liet zich vooral ringeloren door de streken van Joey Barton, die twee strafschoppen mocht omzetten en Abou Diaby een rode kaart aansmeerde. De tweede strafschop was een meesterlijk theaterstukje waar scheidsrechter Phil Dowd met open ogen intuinde. Eerlijkheidshalve moeten we er bij zeggen dat er ook een onterecht afgekeurd doelpunt van Newcastle te noteren viel. Het was tenslotte in minuut 88 dat Cheikh Tioté met een vluchtschot de puntendeling op het bord zette.
Rafa Benitez zal beslist de eerste driepunter van het seizoen willen inschrijven. Het “away Arsenal” van vorig seizoen zou daar geen enkel verweer tegen hebben. Nu verwachten we iets anders. Gaan de Gunners voor een 9 op 9 en zetten we, in afwachting van de komst van Liverpool begin november de toon voor een mooie reeks en dito puntenoogst?
Na de twee nederlagen tegen titelkandidaten hebben de Gunners de rug gerecht. Er blijft, vooral defensief, nog heel veel ruimte om te verbeteren, maar de vooruitgang in de “restauratie” van het team dat op het veld staat kan niet ontkend worden. In Wales kwam Arsenal twee keer op voorsprong, kreeg twee keer een gelijkmaker te slikken, maar ging uiteindelijk toch ruim verdiend met de drie punten naar huis.
Na de interlandbreak volgt er opnieuw een uitwedstrijd.
Zaterdag 15/09/18 15.00 St. James’ Park, Premier League matchweek 5: Newcastle – Arsenal
De Magpies van Rafa Benitez wachten nog steeds op hun eerste overwinning. Ze staan momenteel vrij troosteloos in het gezelschap van Burnley op de 18e plaats, met 1 punt uit 4 wedstrijden. Ze scoorden 3 keer en kregen 6 treffers tegen, weliswaar in een erg lastig programma. Ze verloren thuis van Tottenham en Chelsea (telkens met 1-2), haalden een 0-0 bij Cardiff, en verloren bij kampioen Manchester City, eveneens met een nipte 2-1. Met Arsenal treffen ze dus de vierde top zes ploeg op vijf wedstrijden, er zijn relaxter manieren om een competitie mee aan te vangen.
Het afgelopen seizoen eindigden de Magpies als nieuwkomers op een zeer bevredigende 10e plaats, na 12 overwinningen en 8 gelijke spelen.
In de afgelopen transferperiode sprong vooral het vertrek van Chancel Mbemba (naar FC Porto) en Aleksandar Mitrovic (die na een leenperiode definitief aangeworven werd door Fulham) in het oog. Bij de nieuwkomers noteren we de Zwitser Fabian Schär (Deportivo La Coruna) en de Venezolaan Salomon Rondon (West Bromwich Albion).
Arsenal verloor in het recente verleden slechts één keer in St. James’ Park, en dat was vorig seizoen op speeldag 34 toen de Gunners er ook in het noorden niet in lukten eindelijk eens wat te oogsten op verplaatsing, iets dat er in heel 2018 in competitie nog niet van gekomen was. Alexandre Lacazette had wel voor 0-1 gezorgd, maar Ayoze Perez en Matt Richie hielden de punten thuis na vanwege de Gunners opnieuw een bijzonder flauwe wedstrijd. In de seizoenen daarvoor werd het drie keer 0-1 en één keer 1-2, en er was ook nog een 0-0.
Spectaculair was het vooral op 5 februari 2011 op speeldag 26 toen er na 26 minuten een onwaarschijnlijke 0-4 op het scorebord stond, na treffers van Theo Walcott, Johan Djourou en tweemaal Robin Van Persie. De tweede helft was echter volledig voor de thuisploeg. Arsenal liet zich vooral ringeloren door de streken van Joey Barton, die twee strafschoppen mocht omzetten en Abou Diaby een rode kaart aansmeerde. De tweede strafschop was een meesterlijk theaterstukje waar scheidsrechter Phil Dowd met open ogen intuinde. Eerlijkheidshalve moeten we er bij zeggen dat er ook een onterecht afgekeurd doelpunt van Newcastle te noteren viel. Het was tenslotte in minuut 88 dat Cheikh Tioté met een vluchtschot de puntendeling op het bord zette.
Rafa Benitez zal beslist de eerste driepunter van het seizoen willen inschrijven. Het “away Arsenal” van vorig seizoen zou daar geen enkel verweer tegen hebben. Nu verwachten we iets anders. Gaan de Gunners voor een 9 op 9 en zetten we, in afwachting van de komst van Liverpool begin november de toon voor een mooie reeks en dito puntenoogst?
ONZE TEGENSTREVERS IN DE EUROPA LEAGUE
Door Marcel Bogaerts
Arsenal mag dan wel op sportief vlak niet de zwaarst mogelijk loting in de Europa League hebben, de Gunners zullen in de herfst ettelijke vlieguren maken om op hun bestemmingen te geraken. We stellen de tegenstrevers in het kort voor.
Arsenal mag dan wel op sportief vlak niet de zwaarst mogelijk loting in de Europa League hebben, de Gunners zullen in de herfst ettelijke vlieguren maken om op hun bestemmingen te geraken. We stellen de tegenstrevers in het kort voor.
De aftrap voor het Europa League seizoen zal voor Arsenal gegeven worden op 20 september met een thuiswedstrijd tegen het Oekraïense FC Vorskla (voluit Foetbolny Kloeb Vorskla Poltava). Poltava is een stad die 320.000 inwoners telt, gelegen aan de rivier Vorskla op een kleine 350 kilometer ten oosten van de hoofdstad Kiev. Geschiedkundig is de stad bekend vanwege een grote veldslag die er plaatsvond in 1709 in de Grote Noordse Oorlog. Tsaar Peter de Grote versloeg er de Zweedse koning Karel XII en deze overwinning betekende het begin van de Russische hegemonie in Oost-Europa.
De afstand tussen Poltava en Londen bedraagt een slordige 2700 kilometer.
De lokale voetbalclub werd opgericht in 1955 als Kolchoznyk en de huidige naam bestaat sinds 1984. Op hun erelijst staat slechts één prijs, namelijk de beker van Oekraïne, die in 2009 veroverd werd. Europees doen ze misschien een belletje rinkelen bij supporters van Anderlecht (tweede voorronde van de UEFA beker in 1997/1998, met een dubbele 0-2 nederlaag); ook de fans van Standard Luik herinneren zich wellicht nog de groepswedstrijden van de Europa League 2011/2012 met een 0-0 gelijkspel en een 3-1 nederlaag.
Het Vorskla stadion telt 25000 plaatsen en op 29 november zal Arsenal er op bezoek zijn.
De afstand tussen Poltava en Londen bedraagt een slordige 2700 kilometer.
De lokale voetbalclub werd opgericht in 1955 als Kolchoznyk en de huidige naam bestaat sinds 1984. Op hun erelijst staat slechts één prijs, namelijk de beker van Oekraïne, die in 2009 veroverd werd. Europees doen ze misschien een belletje rinkelen bij supporters van Anderlecht (tweede voorronde van de UEFA beker in 1997/1998, met een dubbele 0-2 nederlaag); ook de fans van Standard Luik herinneren zich wellicht nog de groepswedstrijden van de Europa League 2011/2012 met een 0-0 gelijkspel en een 3-1 nederlaag.
Het Vorskla stadion telt 25000 plaatsen en op 29 november zal Arsenal er op bezoek zijn.
De tweede groepswedstrijd wordt gespeeld in, of all places, Azerbaijan. Op 4 oktober zal Arsenal te gast zijn bij Qarabag FK. De thuisbasis van de club is een klein stadionnetje in Quzanli, in het district Agdam. De plaats ligt in de regio Nagorno-Karabach, behorend tot Azerbaijan maar volledig bezet door Armeense troepen. De plaats, gelegen op ongeveer 380 kilometer ten westen van de hoofdstad Baku, zou volledig verlaten en verwoest zijn en Qarabag Futbol Klubu wijkt voor zijn Europese wedstrijden (al is voor de wedstrijd tegen Arsenal nog geen plaats aangeduid) uit naar het Tofiq Bakhramov in Baku. De persoon naar wie dit stadion genoemd is was een scheidsrechter. Hij fungeerde als linesman in de WK finale van 1966 tussen Engeland en Duitsland op Wembley en het was op zijn aangeven dat scheidsrechter Dienst een derde doelpunt van Engeland in de verlengingen (een bal die van deklat naar beneden stuiterde) goedkeurde. Dit terzijde.
De afstand van Baku naar Londen bedraagt zo maar eventjes ruim 4600 kilometer.
De club bestaat sinds 1950 en is erg succesvol in Azerbaijan. Sinds de onafhankelijkheid werden er vijf titels en zes bekers veroverd. Europees mag Qarabag niet onderschat worden. Aanvankelijk lukte men er niet in de kwalificaties van de Champions League te overleven, maar ze werden wel telkens opgevist voor de groepsfase van de Europa League. Vorig seizoen echter wisten de Azeri zich wel te plaatsen voor de groepsfase van de Champions League, na het in de play offs uitschakelen van FC Kopenhagen. Ze kwamen uit in poule C met Chelsea, Atletico Madrid en AS Roma en behaalden 2 punten door twee draws tegen de Spanjaarden. Op Stamford Bridge kregen ze een 6-0 om de oren.
De Azeri komen naar het Emirates op 13 december.
De afstand van Baku naar Londen bedraagt zo maar eventjes ruim 4600 kilometer.
De club bestaat sinds 1950 en is erg succesvol in Azerbaijan. Sinds de onafhankelijkheid werden er vijf titels en zes bekers veroverd. Europees mag Qarabag niet onderschat worden. Aanvankelijk lukte men er niet in de kwalificaties van de Champions League te overleven, maar ze werden wel telkens opgevist voor de groepsfase van de Europa League. Vorig seizoen echter wisten de Azeri zich wel te plaatsen voor de groepsfase van de Champions League, na het in de play offs uitschakelen van FC Kopenhagen. Ze kwamen uit in poule C met Chelsea, Atletico Madrid en AS Roma en behaalden 2 punten door twee draws tegen de Spanjaarden. Op Stamford Bridge kregen ze een 6-0 om de oren.
De Azeri komen naar het Emirates op 13 december.
De derde en laatste tegenstrever is Sporting Lissabon. Hiermee treft Arsenal een opponent die net als de Gunners een heel ruime ervaring in Europa heeft. De groenwitten uit de Portugese hoofdstad ontvangen Arsenal op 25 oktober en komen naar Londen op 8 november.
Sporting Clube de Portugal werd opgericht in 1906 door José Alvalade, de man naar wie het stadion (met een capaciteit van ruim 50.000 toeschouwers) genoemd werd. Samen met FC Porto en Benfica vormt Sporting de grote drie van Portugal en volgens de UEFA is hun jeugdopleiding de op één na beste (na FC Barcelona) van Europa. Bij de groenwitten werden onder meer opgeleid: Cristiano Ronaldo, Luis Figo, Ricardo Quaresma, Simao, Joao Moutinho en Nani. Het is aldus de enige club ter wereld die twee latere winnaars van de Ballon d’Or (Figo en Ronaldo) in hun jeugdopleiding had.
Sporting Lissabon wist in 1964 de Europabeker voor Bekerwinnaars te veroveren. De finale tegen MTK Budapest eindigde op 3-3 (na verlengingen) en de Portugezen wonnen de replay met 1-0. Een (veel latere) finale mochten ze in 2005 in eigen huis spelen. Het werd een zware ontgoocheling want CSKA Moskou bleek te sterk en won de UEFA Cup met 1-3.
Voor het overige staan 18 landstitels en 16 Portugese bekers op hun palmares.
Op de loonlijst van Sporting vinden we, en we citeren slechts enkele namen: doelman Emiliano Viviano (die bij Arsenal enkele jaren geleden nooit een kans kreeg), de Uruguayaanse verdediger Sebastian Coates, en last but not least natuurlijk Nani.
Zoals gezegd zal het voor Arsenal vooral logistiek een erg zware groep worden, maar kwalificatie voor de knock-out fase zou geen enkel probleem mogen zijn. Aandacht voor de tegenstrever blijft geboden, en het spook van onderschatting loert altijd om de hoek.
Sporting Clube de Portugal werd opgericht in 1906 door José Alvalade, de man naar wie het stadion (met een capaciteit van ruim 50.000 toeschouwers) genoemd werd. Samen met FC Porto en Benfica vormt Sporting de grote drie van Portugal en volgens de UEFA is hun jeugdopleiding de op één na beste (na FC Barcelona) van Europa. Bij de groenwitten werden onder meer opgeleid: Cristiano Ronaldo, Luis Figo, Ricardo Quaresma, Simao, Joao Moutinho en Nani. Het is aldus de enige club ter wereld die twee latere winnaars van de Ballon d’Or (Figo en Ronaldo) in hun jeugdopleiding had.
Sporting Lissabon wist in 1964 de Europabeker voor Bekerwinnaars te veroveren. De finale tegen MTK Budapest eindigde op 3-3 (na verlengingen) en de Portugezen wonnen de replay met 1-0. Een (veel latere) finale mochten ze in 2005 in eigen huis spelen. Het werd een zware ontgoocheling want CSKA Moskou bleek te sterk en won de UEFA Cup met 1-3.
Voor het overige staan 18 landstitels en 16 Portugese bekers op hun palmares.
Op de loonlijst van Sporting vinden we, en we citeren slechts enkele namen: doelman Emiliano Viviano (die bij Arsenal enkele jaren geleden nooit een kans kreeg), de Uruguayaanse verdediger Sebastian Coates, en last but not least natuurlijk Nani.
Zoals gezegd zal het voor Arsenal vooral logistiek een erg zware groep worden, maar kwalificatie voor de knock-out fase zou geen enkel probleem mogen zijn. Aandacht voor de tegenstrever blijft geboden, en het spook van onderschatting loert altijd om de hoek.
EEN EINDE MAKEN AAN DE BEDENKELIJKE UITREPUTATIE
door Marcel Bogaerts
Voilà. De eerste competitie-overwinning van Unai Emery is binnen, en zoals we verwacht hadden ging het moeizaam en bleven de drie punten op het Emirates met bloed, zweet en tranen. Arsenal speelde tegen een degelijk West Ham, maar maakte het vooral in defensief opzicht zichzelf moeilijk. De bezoekers kwamen niet onlogisch op voorsprong en na een snelle gelijkmaker was het met een gelukje (own-goal van Diop) dat Arsenal de wedstrijd naar zich toe begon te trekken.
Er rest nog één opdracht voor de interlandbreak.
Zondag 02/09/2018 12u30 Cardiff City Stadium, Premier League matchweek 4: Cardiff City – Arsenal
Met Swansea City verdween een Welshe club uit de Premier League, met Cardiff City (Clwb Pêl-droed Dinas Caerdydd) blijft Wales vertegenwoordigd.
Cardiff City Football Club werd in 1899 opgericht als Riverside A.F.C. en na de naamwijziging in 1908 sloten ze zich twee jaar later aan bij de het Engelse Football League System. In 1920 volgde aansluiting bij de Football League. Merkwaardig in de geschiedenis van Cardiff is dat ze erin slaagden de FA Cup te winnen in 1927. Zij zijn namelijk nog steeds de enige club uit Wales die de FA Cup wist te veroveren.
Zij gaan door het voetballandschap onder de bijnaam The Bluebirds en die naam dreigde belachelijk te gaan klinken toen in 2012 de nieuwe eigenaar, de Maleisiër Vincent Tan (die ook eigenaar is van FK Sarajevo en KV Kortrijk en mede-eigenaar van Los Angeles FC), de clubkleuren veranderde in rood en wit. Deze beslissing werd drie jaar later echter ongedaan gemaakt.
De club speelde na meer dan 50 jaar weer op het hoogste vlak in het seizoen 2013/2014 . Ze eindigden laatste en na drie anonieme jaren werd vorig seizoen de tweede plaats behaald en konden The Bluebirds opnieuw promoveren.
Cardiff City speelt sinds 2009 in het Cardiff City Stadium, dat ruim 33.000 zitjes telt.
Manager Neil Warnock begon aan de competitie met een heel aantal nieuwe aanwervingen zonder één enkele ronkende naam. Zijn ploeg begon met een 2-0 nederlaag bij Bournemouth en speelde dan 0-0 gelijk thuis tegen Newcastle en uit bij Huddersfield.
In Cardiff vijf jaar geleden won Arsenal met 0-3. Aaron Ramsey maakte na 29 minuten tegen zijn oude club het eerste doelpunt. Mathieu Flamini stelde de zege veiling vier minuten voor tijd en opnieuw Aaron Ramsey legde vlak voor affluiten de eindstand vast.
We hoeven er niet aan te herinneren dat Arsenal in 2018 tot hiertoe slechts één competitie-overwinning op verplaatsing liet optekenen, op de laatste speeldag van vorige jaargang bij Huddersfield. Drie luttele puntjes uit (want er werd voor het overige altijd verloren) vormen een beschamende statistiek voor een club als Arsenal. Aan de Gunners om één en ander recht te zetten bij de nieuwelingen uit Wales.
Voilà. De eerste competitie-overwinning van Unai Emery is binnen, en zoals we verwacht hadden ging het moeizaam en bleven de drie punten op het Emirates met bloed, zweet en tranen. Arsenal speelde tegen een degelijk West Ham, maar maakte het vooral in defensief opzicht zichzelf moeilijk. De bezoekers kwamen niet onlogisch op voorsprong en na een snelle gelijkmaker was het met een gelukje (own-goal van Diop) dat Arsenal de wedstrijd naar zich toe begon te trekken.
Er rest nog één opdracht voor de interlandbreak.
Zondag 02/09/2018 12u30 Cardiff City Stadium, Premier League matchweek 4: Cardiff City – Arsenal
Met Swansea City verdween een Welshe club uit de Premier League, met Cardiff City (Clwb Pêl-droed Dinas Caerdydd) blijft Wales vertegenwoordigd.
Cardiff City Football Club werd in 1899 opgericht als Riverside A.F.C. en na de naamwijziging in 1908 sloten ze zich twee jaar later aan bij de het Engelse Football League System. In 1920 volgde aansluiting bij de Football League. Merkwaardig in de geschiedenis van Cardiff is dat ze erin slaagden de FA Cup te winnen in 1927. Zij zijn namelijk nog steeds de enige club uit Wales die de FA Cup wist te veroveren.
Zij gaan door het voetballandschap onder de bijnaam The Bluebirds en die naam dreigde belachelijk te gaan klinken toen in 2012 de nieuwe eigenaar, de Maleisiër Vincent Tan (die ook eigenaar is van FK Sarajevo en KV Kortrijk en mede-eigenaar van Los Angeles FC), de clubkleuren veranderde in rood en wit. Deze beslissing werd drie jaar later echter ongedaan gemaakt.
De club speelde na meer dan 50 jaar weer op het hoogste vlak in het seizoen 2013/2014 . Ze eindigden laatste en na drie anonieme jaren werd vorig seizoen de tweede plaats behaald en konden The Bluebirds opnieuw promoveren.
Cardiff City speelt sinds 2009 in het Cardiff City Stadium, dat ruim 33.000 zitjes telt.
Manager Neil Warnock begon aan de competitie met een heel aantal nieuwe aanwervingen zonder één enkele ronkende naam. Zijn ploeg begon met een 2-0 nederlaag bij Bournemouth en speelde dan 0-0 gelijk thuis tegen Newcastle en uit bij Huddersfield.
In Cardiff vijf jaar geleden won Arsenal met 0-3. Aaron Ramsey maakte na 29 minuten tegen zijn oude club het eerste doelpunt. Mathieu Flamini stelde de zege veiling vier minuten voor tijd en opnieuw Aaron Ramsey legde vlak voor affluiten de eindstand vast.
We hoeven er niet aan te herinneren dat Arsenal in 2018 tot hiertoe slechts één competitie-overwinning op verplaatsing liet optekenen, op de laatste speeldag van vorige jaargang bij Huddersfield. Drie luttele puntjes uit (want er werd voor het overige altijd verloren) vormen een beschamende statistiek voor een club als Arsenal. Aan de Gunners om één en ander recht te zetten bij de nieuwelingen uit Wales.
EERSTE PUNTEN IN DE VOLGENDE DERBY?
Door Marcel Bogaerts
Het zou de waarheid geweld aandoen zijn als we zouden beweren dat er geen ontgoocheling is na de 0 op 6 tegen twee titelkandidaten. Even goed moeten we kunnen toegeven dat dit resultaat niet geheel onverwacht komt. Er is al voldoende aangegeven dat Arsenal en Unai Emery nu vooral tijd nodig hebben en de manier waarop vanuit bepaalde hoeken (pundits, journalisten, eigen supporters) nu al gif gespoten wordt richting Emirates is meer dan een brug te ver.
Op Stamford Bridge leek Arsenal na twintig minuten al uitgeteld met een 2-0 achterstand, maar werkkracht en mentale weerbaarheid lijken de eerste hoopgevende signalen dat het harde werk van de Baskische coach begint te lonen. Het werd voor de rust nog 2-2. Uiteindelijk bleek de wedstrijd tien minuten te lang voor de Gunners en met een doelpunt van Marcos Alonso haalde Chelsea het laken, niet onverdiend, toch nog naar zich toe.
Arsenal blijft dus puntenloos en deelt die niet benijdenswaardige vaststelling met stadsgenoten Fulham en West Ham en ook nog Huddersfield. Minstens één van deze clubs gaat de 0 echter wegvegen op de derde speeldag want de Gunners krijgen het bezoek van de Hammers.
Zaterdag 25/08/2018 Emirates, Premier League Matchweek 3: Arsenal – West Ham United
West Ham United eindigde het vorige seizoen op de 13e plaats en dat was niet naar de zin van het clubbestuur. Manager David Moyes kreeg, niet voor de eerste maal in zijn carrière, te horen dat de club niet met hem verder ging, en in zijn plaats kwam de Chileen Manuel Pellegrini, die na een avontuur van twee jaar bij het Chinese Hebei China Fortune FC terug naar Europa kwam. Pellegrini was in zijn managerscarrière van een kwarteeuw naast China ook actief in Chili, Ecuador, Argentinië, Spanje, Engeland (kampioen met Manchester City in 2014).
West Ham nam in het tussenseizoen afscheid van Cheikhou Kouyaté. De Senegalees trok naar Crystal Palace. De club versterkte zich echter terdege. Met Jack Wilshere en Lucas Perez verhuisden twee Arsenal spelers naar het London Stadium. Ook onze oude bekende Lukasz Fabianski verliet het gedegradeerde Swansea en vond onderdak bij de Hammers. Naast nog andere nieuwelingen springt nog de aanwerving van de Oekraïner Andrey Yarmolenko (Borussia Dortmund) in het oog.
Het zet echter momenteel allemaal geen zoden aan de dijk, want West Ham werd op de openingsspeeldag met 4-0 weggeveegd bij Liverpool en in het voorbije weekend zetten de bezoekers uit Bournemouth een 1-0 achterstand bij de rust (strafschopdoelpunt van Marko Arnautovic) om in een 1-2 zege. Jack Wilshere stond in de basis en Lucas Perez kwam niet van de bank.
West Ham kon in de afgelopen tien jaar slechts één keer iets oogsten in het Emirates. Op de openingsspeeldag van het seizoen 2015/2016 scoorde de ondertussen vertrokken Kouyaté vlak voor de rust en Mauro Zarate zorgde in minuut 57 voor de doodsteek. Een erg pijnlijke thuisnederlaag voor Arsenal. Voor het overige werd er altijd gewonnen en meestal met erg duidelijke cijfers. Duidelijke cijfers zijn mogelijk iets te veel gevraagd voor het new-look Arsenal, te meer omdat ene Jack Wilshere maar al te graag het ongelijk van Emery zal willen bewijzen. Willen is uiteraard geen synoniem van kunnen en we rekenen met zijn allen op een mooie overwinning.
Het zou de waarheid geweld aandoen zijn als we zouden beweren dat er geen ontgoocheling is na de 0 op 6 tegen twee titelkandidaten. Even goed moeten we kunnen toegeven dat dit resultaat niet geheel onverwacht komt. Er is al voldoende aangegeven dat Arsenal en Unai Emery nu vooral tijd nodig hebben en de manier waarop vanuit bepaalde hoeken (pundits, journalisten, eigen supporters) nu al gif gespoten wordt richting Emirates is meer dan een brug te ver.
Op Stamford Bridge leek Arsenal na twintig minuten al uitgeteld met een 2-0 achterstand, maar werkkracht en mentale weerbaarheid lijken de eerste hoopgevende signalen dat het harde werk van de Baskische coach begint te lonen. Het werd voor de rust nog 2-2. Uiteindelijk bleek de wedstrijd tien minuten te lang voor de Gunners en met een doelpunt van Marcos Alonso haalde Chelsea het laken, niet onverdiend, toch nog naar zich toe.
Arsenal blijft dus puntenloos en deelt die niet benijdenswaardige vaststelling met stadsgenoten Fulham en West Ham en ook nog Huddersfield. Minstens één van deze clubs gaat de 0 echter wegvegen op de derde speeldag want de Gunners krijgen het bezoek van de Hammers.
Zaterdag 25/08/2018 Emirates, Premier League Matchweek 3: Arsenal – West Ham United
West Ham United eindigde het vorige seizoen op de 13e plaats en dat was niet naar de zin van het clubbestuur. Manager David Moyes kreeg, niet voor de eerste maal in zijn carrière, te horen dat de club niet met hem verder ging, en in zijn plaats kwam de Chileen Manuel Pellegrini, die na een avontuur van twee jaar bij het Chinese Hebei China Fortune FC terug naar Europa kwam. Pellegrini was in zijn managerscarrière van een kwarteeuw naast China ook actief in Chili, Ecuador, Argentinië, Spanje, Engeland (kampioen met Manchester City in 2014).
West Ham nam in het tussenseizoen afscheid van Cheikhou Kouyaté. De Senegalees trok naar Crystal Palace. De club versterkte zich echter terdege. Met Jack Wilshere en Lucas Perez verhuisden twee Arsenal spelers naar het London Stadium. Ook onze oude bekende Lukasz Fabianski verliet het gedegradeerde Swansea en vond onderdak bij de Hammers. Naast nog andere nieuwelingen springt nog de aanwerving van de Oekraïner Andrey Yarmolenko (Borussia Dortmund) in het oog.
Het zet echter momenteel allemaal geen zoden aan de dijk, want West Ham werd op de openingsspeeldag met 4-0 weggeveegd bij Liverpool en in het voorbije weekend zetten de bezoekers uit Bournemouth een 1-0 achterstand bij de rust (strafschopdoelpunt van Marko Arnautovic) om in een 1-2 zege. Jack Wilshere stond in de basis en Lucas Perez kwam niet van de bank.
West Ham kon in de afgelopen tien jaar slechts één keer iets oogsten in het Emirates. Op de openingsspeeldag van het seizoen 2015/2016 scoorde de ondertussen vertrokken Kouyaté vlak voor de rust en Mauro Zarate zorgde in minuut 57 voor de doodsteek. Een erg pijnlijke thuisnederlaag voor Arsenal. Voor het overige werd er altijd gewonnen en meestal met erg duidelijke cijfers. Duidelijke cijfers zijn mogelijk iets te veel gevraagd voor het new-look Arsenal, te meer omdat ene Jack Wilshere maar al te graag het ongelijk van Emery zal willen bewijzen. Willen is uiteraard geen synoniem van kunnen en we rekenen met zijn allen op een mooie overwinning.
TWEEDE COMPETITIE-OPDRACHT, TWEEDE TOPCLUB ALS TEGENSTREVER
Door Marcel Bogaerts
De afgelopen openingswedstrijd tegen Manchester City is tegengevallen, niet zozeer qua resultaat (want een nederlaag tegen de ongenaakbare kampioen is uiteindelijk niet onverwacht) maar wel qua klassenverschil tussen beide elftallen. De Citizens van Pep Guardiola deden zo ongeveer wat ze wilden en Arsenal had er te weinig verweer tegen. Er is daarover al voldoende gediscussieerd en als iedereen aanvaardt dat Arsenal onder Unai Emery een club in wederopbouw is en dat zulks tijd en geduld vraagt zit iedereen ook op dezelfde golflengte. Een krantentitel als “Come back Arsène” is misplaatst en tendentieus.
De kalendermaker maakt het Arsenal wel zeer moeilijk. De volgende opdracht is al even loodzwaar.
Zaterdag 18/08/2018, 17u30 Stamford Bridge, Premier League Matchday 2: Chelsea – Arsenal
Het bleef in het tussenseizoen uiteraard niet rustig aan de Bridge, en dat is geen nieuwigheid bij het speeltje van Roman Abramovic. Manager Antonio Conte mocht dan nog wel de trainingen van het nieuwe seizoen op gang brengen, maar een verder verblijf zat er voor de flamboyante Italiaan niet in. Hij mocht opkrassen en werd vervangen door zijn landgenoot Maurizo Sarri, de kettingrokende coach die de laatste drie jaar populair was geworden bij Napoli.
Onze landgenoot Thibaut Courtois dreef zijn zin door en nadat Chelsea doelman Kepa Arrizabalaga voor een recordbedrag bij Athletic Bilbao had weggeplukt mocht de nationale Belgische doelman beschikken en zich met de nodige bombarie laten verwelkomen bij Real Madrid. Er werd nog even aangegeven dat Petr Cech mogelijk terug zou keren naar Chelsea, maar uiteindelijk kozen de Blues voor de 38-jarige Robert Green als back-up.
Een andere landgenoot, Michy Batshuayi, keerde terug van Borussia Dortmund, maar mag het nu gaan proberen bij Valencia. Van PSV Eindhoven kwam Marco Van Ginkel zijn geluk proberen op Stamford Bridge.
Chelsea won de eerste wedstrijd van het seizoen met 0-3 bij Huddersfield. Olivier Giroud zat op de bank, evenals Eden Hazard. De Belg viel een kwartier voor tijd in en gaf de assist voor het laatste doelpunt.
De laatste tien competitieduels in West-Londen tussen de Blues en de Gunners ogen vrij triest, ondanks de spectaculaire 3-5 overwinning van oktober 2011. Zeven keer ging Arsenal onderuit, met als absoluut dieptepunt de vernederende 6-0 van 22 maart 2014. Vorig jaar bleef het weliswaar 0-0.
Chelsea-Arsenal is ook een wedstrijd waarin met de regelmaat van een klok gefoeterd wordt op de scheidsrechter. Scheidsrechter Marriner bleek op 22/03/2014 in de war door de gelijkenis tussen de kapsels van Kieran Gibbs en Alex Oxlade-Chamberlain; op 19/09/2015 trapte Mike Dean in het theaterstuk van Diego Costa en stuurde met Gabriel Paulista de verkeerde speler van het veld (deze beslissing werd later, tot grote woede van Jose Mourinho, herroepen door de FA); en last but not least mocht op 14/02/2017 Marcos Alonso Hector Bellerin een hersenschudding boksen om met het hoofd bij de bal te kunnen. De ref van dienst was Martin Atkinson.
Mike Dean was de meest aangeduide scheidsrechter voor deze wedstrijd, hij leidde 5 keer. Atkinson met drie aanduidingen en Marriner met twee waren de overige refs.
Het wordt hoe dan ook alweer een erg zware opdracht voor Arsenal om Chelsea, voor het eerst in eigen huis, iets te ontfutselen. Een 0 op 6 is mogelijk in de maak. Anderzijds weten we dat Unai Emery de eerste wedstrijd grondig zal analyseren met zijn spelers en uit de gemaakte fouten de nodige lessen zal willen trekken. Nogmaals, geduld is een schone zaak.
De afgelopen openingswedstrijd tegen Manchester City is tegengevallen, niet zozeer qua resultaat (want een nederlaag tegen de ongenaakbare kampioen is uiteindelijk niet onverwacht) maar wel qua klassenverschil tussen beide elftallen. De Citizens van Pep Guardiola deden zo ongeveer wat ze wilden en Arsenal had er te weinig verweer tegen. Er is daarover al voldoende gediscussieerd en als iedereen aanvaardt dat Arsenal onder Unai Emery een club in wederopbouw is en dat zulks tijd en geduld vraagt zit iedereen ook op dezelfde golflengte. Een krantentitel als “Come back Arsène” is misplaatst en tendentieus.
De kalendermaker maakt het Arsenal wel zeer moeilijk. De volgende opdracht is al even loodzwaar.
Zaterdag 18/08/2018, 17u30 Stamford Bridge, Premier League Matchday 2: Chelsea – Arsenal
Het bleef in het tussenseizoen uiteraard niet rustig aan de Bridge, en dat is geen nieuwigheid bij het speeltje van Roman Abramovic. Manager Antonio Conte mocht dan nog wel de trainingen van het nieuwe seizoen op gang brengen, maar een verder verblijf zat er voor de flamboyante Italiaan niet in. Hij mocht opkrassen en werd vervangen door zijn landgenoot Maurizo Sarri, de kettingrokende coach die de laatste drie jaar populair was geworden bij Napoli.
Onze landgenoot Thibaut Courtois dreef zijn zin door en nadat Chelsea doelman Kepa Arrizabalaga voor een recordbedrag bij Athletic Bilbao had weggeplukt mocht de nationale Belgische doelman beschikken en zich met de nodige bombarie laten verwelkomen bij Real Madrid. Er werd nog even aangegeven dat Petr Cech mogelijk terug zou keren naar Chelsea, maar uiteindelijk kozen de Blues voor de 38-jarige Robert Green als back-up.
Een andere landgenoot, Michy Batshuayi, keerde terug van Borussia Dortmund, maar mag het nu gaan proberen bij Valencia. Van PSV Eindhoven kwam Marco Van Ginkel zijn geluk proberen op Stamford Bridge.
Chelsea won de eerste wedstrijd van het seizoen met 0-3 bij Huddersfield. Olivier Giroud zat op de bank, evenals Eden Hazard. De Belg viel een kwartier voor tijd in en gaf de assist voor het laatste doelpunt.
De laatste tien competitieduels in West-Londen tussen de Blues en de Gunners ogen vrij triest, ondanks de spectaculaire 3-5 overwinning van oktober 2011. Zeven keer ging Arsenal onderuit, met als absoluut dieptepunt de vernederende 6-0 van 22 maart 2014. Vorig jaar bleef het weliswaar 0-0.
Chelsea-Arsenal is ook een wedstrijd waarin met de regelmaat van een klok gefoeterd wordt op de scheidsrechter. Scheidsrechter Marriner bleek op 22/03/2014 in de war door de gelijkenis tussen de kapsels van Kieran Gibbs en Alex Oxlade-Chamberlain; op 19/09/2015 trapte Mike Dean in het theaterstuk van Diego Costa en stuurde met Gabriel Paulista de verkeerde speler van het veld (deze beslissing werd later, tot grote woede van Jose Mourinho, herroepen door de FA); en last but not least mocht op 14/02/2017 Marcos Alonso Hector Bellerin een hersenschudding boksen om met het hoofd bij de bal te kunnen. De ref van dienst was Martin Atkinson.
Mike Dean was de meest aangeduide scheidsrechter voor deze wedstrijd, hij leidde 5 keer. Atkinson met drie aanduidingen en Marriner met twee waren de overige refs.
Het wordt hoe dan ook alweer een erg zware opdracht voor Arsenal om Chelsea, voor het eerst in eigen huis, iets te ontfutselen. Een 0 op 6 is mogelijk in de maak. Anderzijds weten we dat Unai Emery de eerste wedstrijd grondig zal analyseren met zijn spelers en uit de gemaakte fouten de nodige lessen zal willen trekken. Nogmaals, geduld is een schone zaak.
WE BEGINNEN ERAAN
Zondag 12/08/18 16.00 u Emirates: Premier League Matchday 1: Arsenal – Manchester City
Arsenal begint het nieuwe seizoen met misschien wel de grootste topaffiche van allemaal. Manchester City werd het afgelopen seizoen immers met overdonderend overwicht landskampioen. De cijfers spreken voor zichzelf: de Citizens behaalden 100 punten, wonnen 32 van de 38 wedstrijden en konden een overdonderend doelsaldo van +79 voorleggen (106-27). Ze eindigden met liefst 19 punten voorsprong op de vice-kampioen en grote stadsrivaal en slechts 2 wedstrijden gingen verloren, op speeldagen 23 (4-3 verlies op Anfield) en 33 (3-2 verlies op Old Trafford).
Aan dergelijke succeskern moest niet veel gesleuteld worden, maar Pep Guardiola haalde toch nog Riyad Mahrez van Leicester City binnen.
De eerste prijs van het nieuwe seizoen werd al behaald. Bekerwinnaar Chelsea werd zo pas met 2-0 verslagen en de landskampioen mocht dus pronken met het Community Shield.
Sinds een tiental jaar is de vereniging, die opgericht werd in 1880 als West Gorton Saint Marks, vanaf 1887 de nieuwe naam Ardwick FC droeg en in 1894 de huidige naam kreeg, de rijkste club ter wereld. De club werd in 2008 immers opgekocht door de Abu Dhabi United Group en de investerende familie Al Nahyan bezit een vermogen van maar liefst 32 miljard euro. Duizelingwekkend.
Sinds de overname werd City landskampioen in 2012, 2014 en 2018; bekerwinst was er in 2011. Als kleinere prijzen werd het Community Shield gewonnen in 2012 en 2018 en de League Cup verhuisde naar het Etihad in 2014, 2016 en 2018. Deze laatste, zoals we ons misschien niet zo graag herinneren, werd behaald met een overtuigende 3-0 zege tegen Arsenal, een resultaat dat de Citizens kort daarop nog eens overdeden op het Emirates.
Europees echter is het vooralsnog niet gelukt voor Man City, en dat is toch een smet op het blazoen van eigenaars die hiermede (hopelijk) leren dat in voetbal niet alles kan gekocht worden.
We kijken tot slot naar de resultaten van de laatste tien jaar van deze affiche. De 0-3 van vorig jaar was zonder discussie, maar enkel in januari 2013 was er nog een thuisnederlaag. Laurent Koscielny kreeg reeds na 9 minuten door scheidsrechter Mike Dean de rode kaart onder de neus geduwd en nog voor de rust hadden James Milner en Edin Dzeko dit uitgebuit. Ook Vincent Kompany mocht een kwartier voor tijd nog inrukken met rood, maar Arsenal kon de scheve situatie niet meer rechtzetten.
In mei 2009, op de 31e speeldag, won Arsenal van City met 2-0 dankzij twee treffers van Emmanuel Adebayor. Op speeldag 17 van het seizoen 2015/2016 won Arsenal met 2-1 (doelpunten voor de rust van Walcott en Giroud) maar we brengen het liefst de 1-0 zege van 2011/2012 (speeldag 32) in herinnering toen Mikel Arteta drie minuten voor tijd op avontuur trok en zijn actie afrondde met een verre, lage knal. Mario Balotelli, die al heel de match naar sancties had gesolliciteerd, kreeg dan in de slotminuut nog zijn zin van Martin Atkinson. Hij mocht gaan douchen.
Voor deze openingsspeeldag wachten we eveneens af wie het fluitje zal hanteren. Merkwaardig is dat de laatste drie edities van deze Arsenal-Man City geleid werden door André Marriner. In totaal vier keer werd Marriner aangeduid als referee voor deze wedstrijd. Mike Dean leidde drie keer, Martin Atkinson, Mike Jones en Mark Clattenburg elk één keer.
City zal, met alle laat van het WK terugkerende internationals, mogelijk iets minder klaar zijn dan Arsenal, maar in hoever zal de mayonaise Emery/Arsenal reeds pakken? Het is koffiedik kijken, maar een start met een thuiszege tegen de landskampioen zou prachtig zijn. Come on you Gunners!
Arsenal begint het nieuwe seizoen met misschien wel de grootste topaffiche van allemaal. Manchester City werd het afgelopen seizoen immers met overdonderend overwicht landskampioen. De cijfers spreken voor zichzelf: de Citizens behaalden 100 punten, wonnen 32 van de 38 wedstrijden en konden een overdonderend doelsaldo van +79 voorleggen (106-27). Ze eindigden met liefst 19 punten voorsprong op de vice-kampioen en grote stadsrivaal en slechts 2 wedstrijden gingen verloren, op speeldagen 23 (4-3 verlies op Anfield) en 33 (3-2 verlies op Old Trafford).
Aan dergelijke succeskern moest niet veel gesleuteld worden, maar Pep Guardiola haalde toch nog Riyad Mahrez van Leicester City binnen.
De eerste prijs van het nieuwe seizoen werd al behaald. Bekerwinnaar Chelsea werd zo pas met 2-0 verslagen en de landskampioen mocht dus pronken met het Community Shield.
Sinds een tiental jaar is de vereniging, die opgericht werd in 1880 als West Gorton Saint Marks, vanaf 1887 de nieuwe naam Ardwick FC droeg en in 1894 de huidige naam kreeg, de rijkste club ter wereld. De club werd in 2008 immers opgekocht door de Abu Dhabi United Group en de investerende familie Al Nahyan bezit een vermogen van maar liefst 32 miljard euro. Duizelingwekkend.
Sinds de overname werd City landskampioen in 2012, 2014 en 2018; bekerwinst was er in 2011. Als kleinere prijzen werd het Community Shield gewonnen in 2012 en 2018 en de League Cup verhuisde naar het Etihad in 2014, 2016 en 2018. Deze laatste, zoals we ons misschien niet zo graag herinneren, werd behaald met een overtuigende 3-0 zege tegen Arsenal, een resultaat dat de Citizens kort daarop nog eens overdeden op het Emirates.
Europees echter is het vooralsnog niet gelukt voor Man City, en dat is toch een smet op het blazoen van eigenaars die hiermede (hopelijk) leren dat in voetbal niet alles kan gekocht worden.
We kijken tot slot naar de resultaten van de laatste tien jaar van deze affiche. De 0-3 van vorig jaar was zonder discussie, maar enkel in januari 2013 was er nog een thuisnederlaag. Laurent Koscielny kreeg reeds na 9 minuten door scheidsrechter Mike Dean de rode kaart onder de neus geduwd en nog voor de rust hadden James Milner en Edin Dzeko dit uitgebuit. Ook Vincent Kompany mocht een kwartier voor tijd nog inrukken met rood, maar Arsenal kon de scheve situatie niet meer rechtzetten.
In mei 2009, op de 31e speeldag, won Arsenal van City met 2-0 dankzij twee treffers van Emmanuel Adebayor. Op speeldag 17 van het seizoen 2015/2016 won Arsenal met 2-1 (doelpunten voor de rust van Walcott en Giroud) maar we brengen het liefst de 1-0 zege van 2011/2012 (speeldag 32) in herinnering toen Mikel Arteta drie minuten voor tijd op avontuur trok en zijn actie afrondde met een verre, lage knal. Mario Balotelli, die al heel de match naar sancties had gesolliciteerd, kreeg dan in de slotminuut nog zijn zin van Martin Atkinson. Hij mocht gaan douchen.
Voor deze openingsspeeldag wachten we eveneens af wie het fluitje zal hanteren. Merkwaardig is dat de laatste drie edities van deze Arsenal-Man City geleid werden door André Marriner. In totaal vier keer werd Marriner aangeduid als referee voor deze wedstrijd. Mike Dean leidde drie keer, Martin Atkinson, Mike Jones en Mark Clattenburg elk één keer.
City zal, met alle laat van het WK terugkerende internationals, mogelijk iets minder klaar zijn dan Arsenal, maar in hoever zal de mayonaise Emery/Arsenal reeds pakken? Het is koffiedik kijken, maar een start met een thuiszege tegen de landskampioen zou prachtig zijn. Come on you Gunners!
NOG EEN LAATSTE KEER VRIENDSCHAPPELIJK
De wedstrijden voor de International Champions Cup, het grootste gedeelte van de voorbereiding van Arsenal op de nieuwe competitie zijn achter de rug. De spelerskern geraakte vrij vlot volledig, Mesut Özil kon uiteindelijk mee naar Singapore en onmiddellijk bij de terugkeer in Londen sloten ook Stephan Lichtsteiner en Lucas Torreira aan bij de groep. Een andere nieuwkomer, Matteo Guendouzi, toonde zich nadrukkelijk. Is de 19-jarige een goudhaantje? Het is nog veel te vroeg om daarover uitspraken te doen, maar de van Lorient afkomstige jongeman lijkt wel een aanwinst en dat is hoopgevend.
Aan de resultaten van de wedstrijden moet niet te veel aandacht geschonken worden. Tegen Atletico Madrid werd het 1-1 waarna de Spanjaarden zich de beteren toonden in de strafschoppenreeks; De 5-1 overwinning tegen PSG was die van een zo volledig mogelijk Arsenal tegen een Parijs B-elftal en zegt dus totaal niets; in Dublin was Chelsea gedurende lange tijd de beste ploeg maar de Blues lieten na de wedstrijd te beslissen. Met de allerlaatste trap van de wedstrijd maakte Lacazette gelijk en Arsenal won het pleit met de penalties.
Er volgt nu nog een laatste vriendschappelijk duel en dat zal gespeeld worden in de Friends Arena in Stockholm op zaterdag 4 augustus. De tegenstander zou aanvankelijk FC Sevilla zijn, maar de ex ploeg van Unai Emery is eigenaardig genoeg reeds kwalificatiewedstrijden voor de Europa League aan het afwerken en heeft dus andere katten te geselen. De tegenstander van Arsenal in Zweden is Lazio Rome.
Societa Sportiva Lazio bestaat sinds 1900. De naam Lazio is een regio in het midden van Italië, waarvan Rome de hoofdstad is. De oprichters van de club kozen die naam omdat er toen al een gymnastiekvereniging bestond die de naam van de stad droeg.
De biancocelesti werden voor het eerst kampioen in 1974 met in hun rangen onder meer spits Chinaglia. De meer recente geschiedenis van de club oogt, ondanks opvallende successen, eerder donker. We lezen over verplichte degradatie naar serie B wegens een omkoopschandaal, een terugkeer naar serie A gevolgd door een –ditmaal sportieve- degradatie en een nieuwe verplichte degradatie naar serie C (die later teruggedraaid werd en vervangen door negen strafpunten) na een nieuwe omkoopaffaire.
De 21e eeuw begon uitstekend voor Lazio met het aantrekken van grote namen als Juan Sebastian Veron, José Marcelo Salas, Sinisa Mihajlovic e.a. Pavel Nedved. Lazio won de Coppa Italia, de Europacup II, de Europese supercup en pakte als kers op de taart daarna ook nog eens de dubbel in eigen land.
In 2006 werd de club echter verdacht van een groot aandeel in de Calciopoli, maar opnieuw wisten ze in hoger beroep de aanvankelijk uitgesproken straf (degradatie en zeven strafpunten) te milderen. De degradatie werd geschrapt.
De problemen met extreem rechtse sympathieën binnen de fanatieke aanhang van Lazio, de Irrudicibile, maken ook deel uit van minder leuke imago van de Romeinse club.
Het blijft hoe dan ook een mooie laatste vriendschappelijke affiche voor Arsenal, tegen een club die in haar rangen spelers telt als Silvio Proto (mooie transfer voor de 35-jarige keeper), Martin Caceres, Jordan Lukaku, Ciro Immobile en Lucas Leiva.
Trainer Unai Emery kondigde al aan dat de pas aangekomen Stephan Lichtsteiner en Lucas Torreira hun eerste speelminuten zullen krijgen. Het new-look Arsenal lijkt dus stilaan volledig. Of komt er nog een oorverdovende klap op de vuurpijl met een ruil Ousmane Dembele/Aaron Ramsey?
Aan de resultaten van de wedstrijden moet niet te veel aandacht geschonken worden. Tegen Atletico Madrid werd het 1-1 waarna de Spanjaarden zich de beteren toonden in de strafschoppenreeks; De 5-1 overwinning tegen PSG was die van een zo volledig mogelijk Arsenal tegen een Parijs B-elftal en zegt dus totaal niets; in Dublin was Chelsea gedurende lange tijd de beste ploeg maar de Blues lieten na de wedstrijd te beslissen. Met de allerlaatste trap van de wedstrijd maakte Lacazette gelijk en Arsenal won het pleit met de penalties.
Er volgt nu nog een laatste vriendschappelijk duel en dat zal gespeeld worden in de Friends Arena in Stockholm op zaterdag 4 augustus. De tegenstander zou aanvankelijk FC Sevilla zijn, maar de ex ploeg van Unai Emery is eigenaardig genoeg reeds kwalificatiewedstrijden voor de Europa League aan het afwerken en heeft dus andere katten te geselen. De tegenstander van Arsenal in Zweden is Lazio Rome.
Societa Sportiva Lazio bestaat sinds 1900. De naam Lazio is een regio in het midden van Italië, waarvan Rome de hoofdstad is. De oprichters van de club kozen die naam omdat er toen al een gymnastiekvereniging bestond die de naam van de stad droeg.
De biancocelesti werden voor het eerst kampioen in 1974 met in hun rangen onder meer spits Chinaglia. De meer recente geschiedenis van de club oogt, ondanks opvallende successen, eerder donker. We lezen over verplichte degradatie naar serie B wegens een omkoopschandaal, een terugkeer naar serie A gevolgd door een –ditmaal sportieve- degradatie en een nieuwe verplichte degradatie naar serie C (die later teruggedraaid werd en vervangen door negen strafpunten) na een nieuwe omkoopaffaire.
De 21e eeuw begon uitstekend voor Lazio met het aantrekken van grote namen als Juan Sebastian Veron, José Marcelo Salas, Sinisa Mihajlovic e.a. Pavel Nedved. Lazio won de Coppa Italia, de Europacup II, de Europese supercup en pakte als kers op de taart daarna ook nog eens de dubbel in eigen land.
In 2006 werd de club echter verdacht van een groot aandeel in de Calciopoli, maar opnieuw wisten ze in hoger beroep de aanvankelijk uitgesproken straf (degradatie en zeven strafpunten) te milderen. De degradatie werd geschrapt.
De problemen met extreem rechtse sympathieën binnen de fanatieke aanhang van Lazio, de Irrudicibile, maken ook deel uit van minder leuke imago van de Romeinse club.
Het blijft hoe dan ook een mooie laatste vriendschappelijke affiche voor Arsenal, tegen een club die in haar rangen spelers telt als Silvio Proto (mooie transfer voor de 35-jarige keeper), Martin Caceres, Jordan Lukaku, Ciro Immobile en Lucas Leiva.
Trainer Unai Emery kondigde al aan dat de pas aangekomen Stephan Lichtsteiner en Lucas Torreira hun eerste speelminuten zullen krijgen. Het new-look Arsenal lijkt dus stilaan volledig. Of komt er nog een oorverdovende klap op de vuurpijl met een ruil Ousmane Dembele/Aaron Ramsey?
DE VOORBEREIDING GAAT VERDER: INTERNATIONAL CHAMPIONS CUP
Door Marcel Bogaerts
Unai Emery hield een zo volledig mogelijke troepenschouw in Hertfordshire, met voor en na de rust totaal verschillende elftallen. Boreham Wood FC keek na amper een kwartier spelen reeds tegen een 0-3 achterstand aan na een hattrick van Pierre-Emerick Aubameyang. De wedstrijd werd tenslotte afgefloten bij 0-8.
De volgende tegenstrevers zijn –uiteraard en gelukkig maar- van een ander kaliber. De Gunners zullen opnieuw aantreden in de International Champions Cup, een tornooi dat op een aantal continenten betwist wordt tussen ’s werelds meest gerenommeerde clubs. Er worden wedstrijden gespeeld in de Verenigde Staten (over het ganse land), Europa (in onder meer Madrid, Dublin en Londen) en ook in Singapore.
Unai Emery hield een zo volledig mogelijke troepenschouw in Hertfordshire, met voor en na de rust totaal verschillende elftallen. Boreham Wood FC keek na amper een kwartier spelen reeds tegen een 0-3 achterstand aan na een hattrick van Pierre-Emerick Aubameyang. De wedstrijd werd tenslotte afgefloten bij 0-8.
De volgende tegenstrevers zijn –uiteraard en gelukkig maar- van een ander kaliber. De Gunners zullen opnieuw aantreden in de International Champions Cup, een tornooi dat op een aantal continenten betwist wordt tussen ’s werelds meest gerenommeerde clubs. Er worden wedstrijden gespeeld in de Verenigde Staten (over het ganse land), Europa (in onder meer Madrid, Dublin en Londen) en ook in Singapore.
Het is in die stadsstaat, in het National Stadium (55.000 toeschouwers), dat Arsenal het op 26 juli zal opnemen tegen Atletico Madrid en 28 juli tegen PSG. De derde wedstrijd van de Gunners (iedere deelnemende club speelt 3 wedstrijden waarna uiteraard volkomen overbodige klassementen worden opgemaakt) gaat door op 1 augustus in het Aviva Stadium in Dublin, met Chelsea als tegenstrever.
Het wordt dus (alweer) een vermoeiende intercontinentale trip voor Arsenal. Er zijn idealere manieren om een nieuwe zware competitie voor te bereiden, maar dergelijke vaststellingen staan gelijk aan het intrappen van open deuren.
Er werd her en der geopperd dat Mesut Özil, na het totaal mislukken van het WK, reeds bij de groep zou kunnen aansluiten in Singapore, maar een dag later lazen we dan weer dat de Duitser een langere vakantie gegund zou worden. We zien wel wat er van komt.
Er werd her en der geopperd dat Mesut Özil, na het totaal mislukken van het WK, reeds bij de groep zou kunnen aansluiten in Singapore, maar een dag later lazen we dan weer dat de Duitser een langere vakantie gegund zou worden. We zien wel wat er van komt.
MATTEO GUENDOUZI EN BOREHAM WOOD
Door Marcel Bogaerts
Terwijl in Rusland de laatste ballen richting (en hopelijk in) doel getrapt worden, zitten de Premier League clubs, en dus ook Arsenal, in volle voorbereiding, want over een maand staat de eerste speeldag op het programma.
Ondertussen zijn ook de eerste kwalificatiewedstrijden voor de Europese bekers reeds achter de rug. Gelukkig hield Arsenal de zesde plaats nog vast, want het als zevende geëindigde Burnley moet Europees reeds over twee weken aan de bak.
Qua inkomende transfers hebben de Gunners een bijzonder actief tussenseizoen achter de rug. Met Matteo Guendouzi stelde Arsenal een vijfde zomeraanwinst voor.
Deze Matteo Guendouzi Olié is een 19-jarige (geboren op 14 april 1999) Franse belofte (hij speelde voor de nationale U18, U19 en U20) uit de jeugdacademie van Paris St. Germain. Op zijn 15e verhuisde hij naar Lorient (vorige club van Laurent Koscielny) waar hij twee jaar later zijn debuut in het eerste elftal van de tweedeklasser maakte. Hij speelde er 26 wedstrijden.
Bij Arsenal wordt hij als wissel op de toekomst onmiddellijk toegevoegd aan de A-kern. Veel succes, Matteo!
Terwijl in Rusland de laatste ballen richting (en hopelijk in) doel getrapt worden, zitten de Premier League clubs, en dus ook Arsenal, in volle voorbereiding, want over een maand staat de eerste speeldag op het programma.
Ondertussen zijn ook de eerste kwalificatiewedstrijden voor de Europese bekers reeds achter de rug. Gelukkig hield Arsenal de zesde plaats nog vast, want het als zevende geëindigde Burnley moet Europees reeds over twee weken aan de bak.
Qua inkomende transfers hebben de Gunners een bijzonder actief tussenseizoen achter de rug. Met Matteo Guendouzi stelde Arsenal een vijfde zomeraanwinst voor.
Deze Matteo Guendouzi Olié is een 19-jarige (geboren op 14 april 1999) Franse belofte (hij speelde voor de nationale U18, U19 en U20) uit de jeugdacademie van Paris St. Germain. Op zijn 15e verhuisde hij naar Lorient (vorige club van Laurent Koscielny) waar hij twee jaar later zijn debuut in het eerste elftal van de tweedeklasser maakte. Hij speelde er 26 wedstrijden.
Bij Arsenal wordt hij als wissel op de toekomst onmiddellijk toegevoegd aan de A-kern. Veel succes, Matteo!
Zaterdag 14/07/18 15.00 Meadow Park, voorbereiding seizoen: Boreham Wood – Arsenal
Het is niet voor de eerste keer dat Arsenal als troepenschouw een elftal afvaardigt naar Borehamwood, Hertfordshire, om er in een zomers duel de lokale club partij te geven. Boreham Wood FC is een club die uitkomt in de National League (vijfde niveau van het Engelse voetbal). Daar hebben ze een relatief succesvol seizoen achter de rug. Ze eindigden op de vierde plaats en mochten daardoor deelnemen aan de play-offs voor promotie. Na overwinningen tegen AFC Fylde en Sutton United (ons welbekend) werden ze in de finale op Wembley verslagen door Tranmere Rovers. In de FA Cup wisten ze in de eerste ronde Blackpool uit te schakelen en liepen vervolgens op een 3-0 nederlaag bij Coventry City.
Het stadionnetje Meadow Park biedt plaats aan 4500 toeschouwers. Het wordt beslist een gezellige namiddag daar en een eerste kennismaking met het new-look Arsenal onder Unai Emery.
Het is niet voor de eerste keer dat Arsenal als troepenschouw een elftal afvaardigt naar Borehamwood, Hertfordshire, om er in een zomers duel de lokale club partij te geven. Boreham Wood FC is een club die uitkomt in de National League (vijfde niveau van het Engelse voetbal). Daar hebben ze een relatief succesvol seizoen achter de rug. Ze eindigden op de vierde plaats en mochten daardoor deelnemen aan de play-offs voor promotie. Na overwinningen tegen AFC Fylde en Sutton United (ons welbekend) werden ze in de finale op Wembley verslagen door Tranmere Rovers. In de FA Cup wisten ze in de eerste ronde Blackpool uit te schakelen en liepen vervolgens op een 3-0 nederlaag bij Coventry City.
Het stadionnetje Meadow Park biedt plaats aan 4500 toeschouwers. Het wordt beslist een gezellige namiddag daar en een eerste kennismaking met het new-look Arsenal onder Unai Emery.
URUGUAYAANSE AANWINST: LUCAS TORREIRA
Door Marcel Bogaerts
Net als de aanwerving van Sokratis Papastathopoulos was ook de overeenkomst met deze Uruguayaanse middenvelder reeds langer bekend. Met het finaliseren en het bekendmaken van de deal werd gewacht tot het einde van het optreden van Uruguay op het WK in Rusland. Na de uitschakeling van het Zuid-Amerikaanse land ging het snel en werd Torreira op het Emirates voorgesteld.
Lucas Sebastian Torreira Di Pascua werd geboren op 11 februari 1996 in Fray Bentos, een kleine stad op een goede 300 kilometer noordwestelijk van de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo. Hij begon te voetballen bij de club 18 de Julio en verhuisde in 2013 naar Montevideo Wanderers. Nog bij de jeugdelftallen van die club werd hij ontdekt en weggeplukt door het Italiaanse Pescara. Amper een jaar later betaalde Sampdoria Genua twee miljoen euro voor de kleine (1m67) middenvelder, die op huurbasis nog een jaar verder speelde voor Pescara.
Bij het begin van het seizoen 2016/2017 debuteerde hij voor Sampdoria in de Serie A tegen Empoli.
Op 23 maart van dit jaar maakte Torreira zijn opwachting bij het nationale elftal van Uruguay tijdens een oefeninterland tegen Tsjechië; hij mocht mee naar Rusland en verscheen op het veld tijdens de vijf wedstrijden die Uruguay op het WK speelde.
Lucas Torreira is naar verluidt een erg veelzijdige speler, heel sterk in de balrecuperatie; hij beschikt over een prima afstandsschot, een messcherpe tackle en een zuivere pass. Door zijn lengte is het evident dat luchtduels zijn Achilleshiel zijn.
We wensen hem veel succes bij Arsenal!
Net als de aanwerving van Sokratis Papastathopoulos was ook de overeenkomst met deze Uruguayaanse middenvelder reeds langer bekend. Met het finaliseren en het bekendmaken van de deal werd gewacht tot het einde van het optreden van Uruguay op het WK in Rusland. Na de uitschakeling van het Zuid-Amerikaanse land ging het snel en werd Torreira op het Emirates voorgesteld.
Lucas Sebastian Torreira Di Pascua werd geboren op 11 februari 1996 in Fray Bentos, een kleine stad op een goede 300 kilometer noordwestelijk van de Uruguayaanse hoofdstad Montevideo. Hij begon te voetballen bij de club 18 de Julio en verhuisde in 2013 naar Montevideo Wanderers. Nog bij de jeugdelftallen van die club werd hij ontdekt en weggeplukt door het Italiaanse Pescara. Amper een jaar later betaalde Sampdoria Genua twee miljoen euro voor de kleine (1m67) middenvelder, die op huurbasis nog een jaar verder speelde voor Pescara.
Bij het begin van het seizoen 2016/2017 debuteerde hij voor Sampdoria in de Serie A tegen Empoli.
Op 23 maart van dit jaar maakte Torreira zijn opwachting bij het nationale elftal van Uruguay tijdens een oefeninterland tegen Tsjechië; hij mocht mee naar Rusland en verscheen op het veld tijdens de vijf wedstrijden die Uruguay op het WK speelde.
Lucas Torreira is naar verluidt een erg veelzijdige speler, heel sterk in de balrecuperatie; hij beschikt over een prima afstandsschot, een messcherpe tackle en een zuivere pass. Door zijn lengte is het evident dat luchtduels zijn Achilleshiel zijn.
We wensen hem veel succes bij Arsenal!
GRIEKSE ROTS IN DE BRANDING: SOKRATIS PAPASTATHOPOULOS
Door Marcel Bogaerts
Deze reeds weken van te voren aangekondigde transfer werd nu ook geofficialiseerd door Arsenal. De Griekse verdediger met de naam waarover reeds meerdere commentatoren struikelden komt onze defensie versterken.
Sokratis Papastathopoulos werd geboren op 9 juni 1988 in het op ruim 230 kilometer zuidwestelijk van Athene gelegen Kalamata.
Hij begon zijn professionele loopbaan bij AEK Athene in 2005, mocht in een uitleenbeurt bij tweedeklasser Niki Volos ervaring opdoen (11 wedstrijden) en verscheen daarna bij AEK 38 keer op het scheidsrechtersblad.
In 2008 verhuisde Sokratis naar het Italiaanse voetbal. Hij speelde twee seizoenen bij Genoa (51 wedstrijden) en verkreeg een transfer naar AC Milan, waar hij echter slechts 5 wedstrijden meedeed.
Na deze drie seizoenen maakte hij in 2011 de overstap naar de Bundesliga. In twee seizoenen bij Werder Bremen kwam hij 59 keer op het veld. Borussia Dortmund nam Sokratis dan over en in het Signal Iduna Park speelde hij tot op het einde van de afgelopen competitie (in totaal vijf seizoenen) een totaal van 130 wedstrijden.
Sokratis heeft ook al een ruime internationale carrière achter de rug. Na 38 wedstrijden in Griekse nationale jeugdelftallen debuteerde hij in de A-ploeg in 2008 tegen Finland. Hij nam deel aan de wereldkampioenschappen 2010 en 2014, en het Europees kampioenschap in 2012.
Bij Arsenal vindt hij met Aubameyang en Mkhitaryan twee vroegere Dortmund-ploegmaats terug.
Veel succes, Sokratis Papastathopoulos!
Sokratis Papastathopoulos werd geboren op 9 juni 1988 in het op ruim 230 kilometer zuidwestelijk van Athene gelegen Kalamata.
Hij begon zijn professionele loopbaan bij AEK Athene in 2005, mocht in een uitleenbeurt bij tweedeklasser Niki Volos ervaring opdoen (11 wedstrijden) en verscheen daarna bij AEK 38 keer op het scheidsrechtersblad.
In 2008 verhuisde Sokratis naar het Italiaanse voetbal. Hij speelde twee seizoenen bij Genoa (51 wedstrijden) en verkreeg een transfer naar AC Milan, waar hij echter slechts 5 wedstrijden meedeed.
Na deze drie seizoenen maakte hij in 2011 de overstap naar de Bundesliga. In twee seizoenen bij Werder Bremen kwam hij 59 keer op het veld. Borussia Dortmund nam Sokratis dan over en in het Signal Iduna Park speelde hij tot op het einde van de afgelopen competitie (in totaal vijf seizoenen) een totaal van 130 wedstrijden.
Sokratis heeft ook al een ruime internationale carrière achter de rug. Na 38 wedstrijden in Griekse nationale jeugdelftallen debuteerde hij in de A-ploeg in 2008 tegen Finland. Hij nam deel aan de wereldkampioenschappen 2010 en 2014, en het Europees kampioenschap in 2012.
Bij Arsenal vindt hij met Aubameyang en Mkhitaryan twee vroegere Dortmund-ploegmaats terug.
Veel succes, Sokratis Papastathopoulos!
ONZE NIEUWE DOELMAN: BERND LENO
door Marcel Bogaerts
Terwijl momenteel uiteraard alle aandacht naar het wereldkampioenschap in Rusland gaat zitten ze bij de clubs geenszins stil. Als tweede, officieel aangekondigde, transfer maakte Arsenal afgelopen week bekend dat bij het Duitse Bayer 04 Leverkusen keeper Bernd Leno werd weggeplukt. Deze transfer betekent zonder twijfel dat ofwel Petr Cech ofwel David Ospina Arsenal zal verlaten. Cech kreeg zopas het nummer 1 shirt toegekend en er zijn volgens steeds sterker wordende geruchten verregaande contacten tussen Arsenal en de Turkse topclub Fenerbahce over een akkoord omtrent Ospina. Het zou dus best weleens de Colombiaan, in actie met zijn land op het WK, kunnen zijn wiens tijd bij Arsenal erop zit. We wachten verdere berichten hieromtrent af en kijken eerst eens naar onze nieuwe aanwinst.
Bernd Leno werd geboren op 4 maart 1992 in Bietigheim-Bissingen in het zuidwesten van Duitsland. Zijn jeugdopleiding genoot hij van 2003 tot 2009 bij VfB Stuttgart, waar hij in 2011 ook een eerste profcontract ondertekende. Het lukte hem echter niet onmiddellijk door te dringen tot het eerste elftal en hij verhuisde nog in dat jaar op huurbasis naar Bayer Leverkusen. Na deze korte huurperiode vertrok hij definitief naar deze club. Hij zou er zeven seizoenen blijven en stond in meer dan 200 competitiewedstrijden onder de lat. Met Leverkusen speelde hij ook Champions League en Europa League.
Tussen 2012 en 2014 speelde Leno 14 interlandwedstrijden voor de Duitse U21. Vanaf 2015 werd hij ook 6 keer opgeroepen voor de Mannschaft, als derde doelman na Manuel Neuer en Ron-Robert Zieler.
We wensen Bernd Leno veel succes bij Arsenal. Als zijn Premier League debuut even succesrijk is als zijn Bundesliga debuut (clean sheets in de eerste drie wedstrijden) heeft het Emirates een nieuwe held tussen de palen.
Terwijl momenteel uiteraard alle aandacht naar het wereldkampioenschap in Rusland gaat zitten ze bij de clubs geenszins stil. Als tweede, officieel aangekondigde, transfer maakte Arsenal afgelopen week bekend dat bij het Duitse Bayer 04 Leverkusen keeper Bernd Leno werd weggeplukt. Deze transfer betekent zonder twijfel dat ofwel Petr Cech ofwel David Ospina Arsenal zal verlaten. Cech kreeg zopas het nummer 1 shirt toegekend en er zijn volgens steeds sterker wordende geruchten verregaande contacten tussen Arsenal en de Turkse topclub Fenerbahce over een akkoord omtrent Ospina. Het zou dus best weleens de Colombiaan, in actie met zijn land op het WK, kunnen zijn wiens tijd bij Arsenal erop zit. We wachten verdere berichten hieromtrent af en kijken eerst eens naar onze nieuwe aanwinst.
Bernd Leno werd geboren op 4 maart 1992 in Bietigheim-Bissingen in het zuidwesten van Duitsland. Zijn jeugdopleiding genoot hij van 2003 tot 2009 bij VfB Stuttgart, waar hij in 2011 ook een eerste profcontract ondertekende. Het lukte hem echter niet onmiddellijk door te dringen tot het eerste elftal en hij verhuisde nog in dat jaar op huurbasis naar Bayer Leverkusen. Na deze korte huurperiode vertrok hij definitief naar deze club. Hij zou er zeven seizoenen blijven en stond in meer dan 200 competitiewedstrijden onder de lat. Met Leverkusen speelde hij ook Champions League en Europa League.
Tussen 2012 en 2014 speelde Leno 14 interlandwedstrijden voor de Duitse U21. Vanaf 2015 werd hij ook 6 keer opgeroepen voor de Mannschaft, als derde doelman na Manuel Neuer en Ron-Robert Zieler.
We wensen Bernd Leno veel succes bij Arsenal. Als zijn Premier League debuut even succesrijk is als zijn Bundesliga debuut (clean sheets in de eerste drie wedstrijden) heeft het Emirates een nieuwe held tussen de palen.
Wij steunen het goede doel
Ook Arsenal Belgium steunt goede doelen
Arsenal is een club die veel belang hecht aan het steunen van goede doelen. Net als Arsenal willen ook wij een steentje bijdragen aan een betere wereld.
In plaats van een druppeltje toe te voegen aan de acties van de Arsenal Foundation vonden wij het gepaster om een doel dichter bij huis te steunen.
De VZW Purpose Dogs is een vereniging van enthousiaste vrijwilligers die zich tot doel hebben gesteld om betere geleidehonden voort te brengen.
Het komt jammer genoeg nog teveel voor dat mensen hun onmisbare begeleidingshond moeten laten gaan omdat de hond lichamelijke afwijkingen vertoont die het onmogelijk maken om die belangrijke taak te vervullen.
Deze VZW wil met haar kweekprogramma voorkomen dat dit nog zo veel voorkomt.
Wij vonden het dan ook een prima initiatief dat we ten volle willen ondersteunen vanuit onze vereniging. Vanaf heden zijn wij voor 1 jaar peter van de hond Muze.
Indien U zelf ook nog een persoonlijke bijdrage wil doen kunnen wij dit enkel aanbevelen.
U kan hen bereiken via de website https://www.purpose-dogs.be/
Wij houden U verder op de hoogte van alles wat "onze" hond Muze meemaakt het komende jaar.
Arsenal is een club die veel belang hecht aan het steunen van goede doelen. Net als Arsenal willen ook wij een steentje bijdragen aan een betere wereld.
In plaats van een druppeltje toe te voegen aan de acties van de Arsenal Foundation vonden wij het gepaster om een doel dichter bij huis te steunen.
De VZW Purpose Dogs is een vereniging van enthousiaste vrijwilligers die zich tot doel hebben gesteld om betere geleidehonden voort te brengen.
Het komt jammer genoeg nog teveel voor dat mensen hun onmisbare begeleidingshond moeten laten gaan omdat de hond lichamelijke afwijkingen vertoont die het onmogelijk maken om die belangrijke taak te vervullen.
Deze VZW wil met haar kweekprogramma voorkomen dat dit nog zo veel voorkomt.
Wij vonden het dan ook een prima initiatief dat we ten volle willen ondersteunen vanuit onze vereniging. Vanaf heden zijn wij voor 1 jaar peter van de hond Muze.
Indien U zelf ook nog een persoonlijke bijdrage wil doen kunnen wij dit enkel aanbevelen.
U kan hen bereiken via de website https://www.purpose-dogs.be/
Wij houden U verder op de hoogte van alles wat "onze" hond Muze meemaakt het komende jaar.
EERSTE AANWINST: STEPHAN LICHTSTEINER
door Marcel Bogaerts
Arsenal heeft zijn eerste aanwinst van het nieuwe seizoen bekend gemaakt. De 34-jarige Zwitserse internationaal Stephan Lichtsteiner komt onze club versterken.
Stephan werd geboren op 16 januari 1984 in Adligenswill in het kanton Luzern en hij zette zijn eerste voetbalstappen ook bij de lokale clubs FC Adligenswill en FC Luzern. Als 16-jarige maakte hij de overstap naar het grote Grasshoppers Zürich en bleef daar tot 2005. Hij speelde er in totaal 79 wedstrijden.
De volgende drie seizoenen voetbalde Lichtsteiner bij het Noord-Franse Lille OSC waar hij 89 keer op het scheidsrechtersblad verscheen.
In 2008 zette de ondertussen internationaal geworden Lichtsteiner zijn carrière verder in Italië. Tot 2011 speelde hij net 100 wedstrijden voor Lazio Rome om dan de overstap te maken naar Juventus Turijn. Tot en met de zopas afgelopen competitie speelde hij bij De Oude Dame 201 wedstrijden waarin hij ook 12 keer kon scoren.
Als internationaal speelde hij in 2008 drie wedstrijden voor Zwitserland in het Europees kampioenschap voor landenteams. Net voor het datzelfde tornooi in 2016 werd hij kapitein en geraakte met Zwitserland doorheen de groepsfase. De 1/8e finale tegen Polen werd na een 1-1 stand beslist met strafschoppen. Lichtsteiner scoorde de eerste penalty maar zijn toekomstige ploegmaat Granit Xhaka miste er één waardoor Zwitserland uitgeschakeld werd.
Stephan Lichtsteiner maakte naam als een hardwerkende en veelzijdige verdediger op rechts, die heel die rechterflank voor zijn rekening kan nemen. Zijn atletisch uithoudingsvermogen en zijn toewijding bezorgden hem de bijnaam “Forrest Gump”, en vanaf zijn tijd bij Juventus werd hij ook de “Swiss Express” genoemd. Luchtduels en soms te onbesuisde tackles zouden zijn minder sterke kanten zijn.
Arsenal Belgium wenst onze Zwitserse aanwinst alle succes toe!
Arsenal heeft zijn eerste aanwinst van het nieuwe seizoen bekend gemaakt. De 34-jarige Zwitserse internationaal Stephan Lichtsteiner komt onze club versterken.
Stephan werd geboren op 16 januari 1984 in Adligenswill in het kanton Luzern en hij zette zijn eerste voetbalstappen ook bij de lokale clubs FC Adligenswill en FC Luzern. Als 16-jarige maakte hij de overstap naar het grote Grasshoppers Zürich en bleef daar tot 2005. Hij speelde er in totaal 79 wedstrijden.
De volgende drie seizoenen voetbalde Lichtsteiner bij het Noord-Franse Lille OSC waar hij 89 keer op het scheidsrechtersblad verscheen.
In 2008 zette de ondertussen internationaal geworden Lichtsteiner zijn carrière verder in Italië. Tot 2011 speelde hij net 100 wedstrijden voor Lazio Rome om dan de overstap te maken naar Juventus Turijn. Tot en met de zopas afgelopen competitie speelde hij bij De Oude Dame 201 wedstrijden waarin hij ook 12 keer kon scoren.
Als internationaal speelde hij in 2008 drie wedstrijden voor Zwitserland in het Europees kampioenschap voor landenteams. Net voor het datzelfde tornooi in 2016 werd hij kapitein en geraakte met Zwitserland doorheen de groepsfase. De 1/8e finale tegen Polen werd na een 1-1 stand beslist met strafschoppen. Lichtsteiner scoorde de eerste penalty maar zijn toekomstige ploegmaat Granit Xhaka miste er één waardoor Zwitserland uitgeschakeld werd.
Stephan Lichtsteiner maakte naam als een hardwerkende en veelzijdige verdediger op rechts, die heel die rechterflank voor zijn rekening kan nemen. Zijn atletisch uithoudingsvermogen en zijn toewijding bezorgden hem de bijnaam “Forrest Gump”, en vanaf zijn tijd bij Juventus werd hij ook de “Swiss Express” genoemd. Luchtduels en soms te onbesuisde tackles zouden zijn minder sterke kanten zijn.
Arsenal Belgium wenst onze Zwitserse aanwinst alle succes toe!
