BLIJVEN DE DONKERE WOLKEN EVEN WEG?
Door Marcel Bogaerts
De Gunners hebben een kamerbrede lach op de gezichten van hun hondstrouwe supporters getoverd, zo veel is zeker. Ze smeerden Leicester, nadat The Foxes uit de Europa League gewipt werden, een tweede opeenvolgende thuisnederlaag aan, en dat was gewoon verdiend voor Mikel Arteta en zijn team.
Het begon nochtans niet goed. Youri Tielemans mocht in de openingsfase zomaar oprukken en blijven lopen tot hij in schietpositie kwam en het stond 1-0. Veel en veel te gemakkelijk. Maar Arsenal liet zich verder niet meer betrappen op prutswerk. De rotatie van de coach werkte. Bellerin, Aubameyang en Saka mochten rusten, Pepe kreeg opnieuw zijn kans, Lacazette stond nog eens aan de aftrap, maar het was vooral de basisplaats van Willian die de wenkbrauwen deed fronsen. Maar de Braziliaan toonde zich, en bedankte zijn coach met knap en gedreven werk. Zo zien we het graag.
De gelijkmaker kon niet uitblijven. Een door Paul Tierney toegekende strafschop werd door de VAR nog tegengehouden, maar het werd toch 1-1 toen Willian een vrije trap in de 16 dropte en David Luiz laag binnenkopte.
Er viel toch een strafschop wegens duidelijk handspel, Lacazette knalde droog binnen en zo ging Arsenal erop en erover, bij een overigens erg matig voetballend Leicester City. Een aantal pundits oreerden afgelopen week nog dat Brendan Rodgers de ideale coach zou zijn voor Arsenal, eerder dan Arteta. Wij vinden van niet. Laat de Spanjaard maar rustig verder werken.
Na rust werd het nog een duidelijke overwinning met een nieuwe assist van Willian en een intikker van Nicolas Pepe.
De Gunners hebben nu geen midweekopdracht, en dat is welgekomen. Want na de volgende competitie-opdracht wacht alweer Europa, tegen Olympiacos. Daarover later meer.
De Gunners hebben een kamerbrede lach op de gezichten van hun hondstrouwe supporters getoverd, zo veel is zeker. Ze smeerden Leicester, nadat The Foxes uit de Europa League gewipt werden, een tweede opeenvolgende thuisnederlaag aan, en dat was gewoon verdiend voor Mikel Arteta en zijn team.
Het begon nochtans niet goed. Youri Tielemans mocht in de openingsfase zomaar oprukken en blijven lopen tot hij in schietpositie kwam en het stond 1-0. Veel en veel te gemakkelijk. Maar Arsenal liet zich verder niet meer betrappen op prutswerk. De rotatie van de coach werkte. Bellerin, Aubameyang en Saka mochten rusten, Pepe kreeg opnieuw zijn kans, Lacazette stond nog eens aan de aftrap, maar het was vooral de basisplaats van Willian die de wenkbrauwen deed fronsen. Maar de Braziliaan toonde zich, en bedankte zijn coach met knap en gedreven werk. Zo zien we het graag.
De gelijkmaker kon niet uitblijven. Een door Paul Tierney toegekende strafschop werd door de VAR nog tegengehouden, maar het werd toch 1-1 toen Willian een vrije trap in de 16 dropte en David Luiz laag binnenkopte.
Er viel toch een strafschop wegens duidelijk handspel, Lacazette knalde droog binnen en zo ging Arsenal erop en erover, bij een overigens erg matig voetballend Leicester City. Een aantal pundits oreerden afgelopen week nog dat Brendan Rodgers de ideale coach zou zijn voor Arsenal, eerder dan Arteta. Wij vinden van niet. Laat de Spanjaard maar rustig verder werken.
Na rust werd het nog een duidelijke overwinning met een nieuwe assist van Willian en een intikker van Nicolas Pepe.
De Gunners hebben nu geen midweekopdracht, en dat is welgekomen. Want na de volgende competitie-opdracht wacht alweer Europa, tegen Olympiacos. Daarover later meer.
Zaterdag 06/03/2021, 12u30, Turf Moor, Premier League matchweek 27: Burnley – Arsenal
The Clarets van manager Sean Dyche zijn één van die clubs die verrassend kwamen winnen op het Emirates. Dat was een erg pijnlijke nederlaag, de enige competitiewedstrijd op het Emirates die bijgewoond mocht worden door een handvol fans, waarvan sommigen het verplichte mondmasker voor hun ogen trokken. En dat was volkomen terecht.
Ondertussen is er wel één en ander veranderd. Burnley staat op een 15e plaats en heeft negen punten minder dan Arsenal. Ze staan vijf punten boven een degradatieplaats, en moeten dus terdege opletten om niet verder weg te zinken.
Arsenal heeft het overigens nooit zomaar voor het zeggen op Turf Moor, maar mogen we er misschien van uitgaan dat de Gunners stilaan de sleutel naar wat meer continuïteit, goed voetbal en punten gevonden hebben? Nu die sleutel nog stevig omdraaien, en we kunnen weer heel blije Gooners worden.
The Clarets van manager Sean Dyche zijn één van die clubs die verrassend kwamen winnen op het Emirates. Dat was een erg pijnlijke nederlaag, de enige competitiewedstrijd op het Emirates die bijgewoond mocht worden door een handvol fans, waarvan sommigen het verplichte mondmasker voor hun ogen trokken. En dat was volkomen terecht.
Ondertussen is er wel één en ander veranderd. Burnley staat op een 15e plaats en heeft negen punten minder dan Arsenal. Ze staan vijf punten boven een degradatieplaats, en moeten dus terdege opletten om niet verder weg te zinken.
Arsenal heeft het overigens nooit zomaar voor het zeggen op Turf Moor, maar mogen we er misschien van uitgaan dat de Gunners stilaan de sleutel naar wat meer continuïteit, goed voetbal en punten gevonden hebben? Nu die sleutel nog stevig omdraaien, en we kunnen weer heel blije Gooners worden.
BRENGT EUROPESE KWALIFICATIE ER TERUG VUUR IN?
Door Marcel Bogaerts
Arsenal heeft zijn supporters alweer bijna een hartverzakking bezorgd. Aubameyang had in Athene na 20 minuten wel de openingsgoal gescoord na een ideaal aangeven van Bukayo Saka, maar nog voor de rust was alles te herdoen. Dani Ceballos beging een overtreding en de vrije trap werd door Gonçalves heerlijk in de kruising geborsteld.
Het kon moeiteloos erger, want Dani Ceballos, die een absolute pechavond kende, lag ook aan de basis van een tweede Portugees doelpunt. Bij een snelle tegenstoot misrekende hij zich en kopte achterwaarts de bal tot bij Rafa Silva die Leno omspeelde en afrondde.
Een Olympiacos scenario, maar met dit verschil dat er nog tijd was om de situatie recht te zetten. En dat gebeurde ook. Kieran Tierney haalde zes minuten later de voorhamer boven om in de verste hoek de stand op 2-2 te brengen. Voor Benfica geen erg, want de Portugezen waren met deze stand nog altijd gekwalificeerd, maar in minuut 87 gebeurde het dan toch voor de Gunners. Opnieuw Bukayo Saka met de perfecte assist en aan de tweede paal dook Pierre-Emerick Aubameyang op.
3-2 en Arsenal bij de laatste 16 van het tornooi, na een kwalificatie tegen een moeilijke tegenstrever. We zijn benieuwd wie er op 11 maart de degens zal kruisen met Mikel Arteta en de zijnen, voor een plaats in de kwartfinale.
Arsenal heeft zijn supporters alweer bijna een hartverzakking bezorgd. Aubameyang had in Athene na 20 minuten wel de openingsgoal gescoord na een ideaal aangeven van Bukayo Saka, maar nog voor de rust was alles te herdoen. Dani Ceballos beging een overtreding en de vrije trap werd door Gonçalves heerlijk in de kruising geborsteld.
Het kon moeiteloos erger, want Dani Ceballos, die een absolute pechavond kende, lag ook aan de basis van een tweede Portugees doelpunt. Bij een snelle tegenstoot misrekende hij zich en kopte achterwaarts de bal tot bij Rafa Silva die Leno omspeelde en afrondde.
Een Olympiacos scenario, maar met dit verschil dat er nog tijd was om de situatie recht te zetten. En dat gebeurde ook. Kieran Tierney haalde zes minuten later de voorhamer boven om in de verste hoek de stand op 2-2 te brengen. Voor Benfica geen erg, want de Portugezen waren met deze stand nog altijd gekwalificeerd, maar in minuut 87 gebeurde het dan toch voor de Gunners. Opnieuw Bukayo Saka met de perfecte assist en aan de tweede paal dook Pierre-Emerick Aubameyang op.
3-2 en Arsenal bij de laatste 16 van het tornooi, na een kwalificatie tegen een moeilijke tegenstrever. We zijn benieuwd wie er op 11 maart de degens zal kruisen met Mikel Arteta en de zijnen, voor een plaats in de kwartfinale.
Zondag 28/02/2021, 12u00 King Power Stadium, Premier League matchweek 26: Leicester City – Arsenal
De volgende tegenstrever in competitie was ook actief in de Europa League, en de verleden tijd is correct want The Foxes gingen er verrassend en eerder roemloos uit tegen Slavia Praag. Na een 0-0 in Praag verloor Leicester op eigen terrein met 0-2.
Europees voetbal en de Premier League, het zijn echter twee verschillende competities en het lijdt geen twijfel dat Brendan Rodgers en de zijnen een en ander willen rechtzetten.
In competitie floreert Leicester City. Ze staan op de derde plaats te pronken, tien punten achter leider Manchester City en moeten de volgende in de stand, Manchester United, enkel op basis van doelsaldo laten voorgaan.
In de huidige competitie wonnen The Foxes met 0-1 in het Emirates. Het was een wedstrijd die gekenmerkt werd door een bijzonder geslepen coaching van Brendan Rodgers. Hij liet zijn ploeg heel afwachtend spelen en veel verschil met de “park the bus” tactieken van Mourinho in zijn grote dagen was er niet. Tot Jaimie Vardy inviel en het moegestreden Arsenal nog maar eens koud gepakt werd door de sluipschutter.
In het King Power Stadium gingen de laatste drie competitieduels verloren voor de Gunners, zonder discussie. Je zou kunnen zeggen dat het nog eens tijd wordt voor een positief resultaat. Hopelijk gaan Mikel Arteta en de zijnen er nog eens vol voor; als je als team een heel scheve situatie zoals in Europa met overtuiging en panache kan rechtzetten, dan moet een gunstig resultaat in Leicester ook mogelijk zijn. De huidige plek in de middenmoot (11 punten van Champions League voetbal, 12 punten van een degradatieplaats) is absoluut pover.
Paul Tierney zal de wedstrijd leiden en deze man brengt Arsenal tot hiertoe niet veel geluk. Ook dat mag wel eens veranderen.
De volgende tegenstrever in competitie was ook actief in de Europa League, en de verleden tijd is correct want The Foxes gingen er verrassend en eerder roemloos uit tegen Slavia Praag. Na een 0-0 in Praag verloor Leicester op eigen terrein met 0-2.
Europees voetbal en de Premier League, het zijn echter twee verschillende competities en het lijdt geen twijfel dat Brendan Rodgers en de zijnen een en ander willen rechtzetten.
In competitie floreert Leicester City. Ze staan op de derde plaats te pronken, tien punten achter leider Manchester City en moeten de volgende in de stand, Manchester United, enkel op basis van doelsaldo laten voorgaan.
In de huidige competitie wonnen The Foxes met 0-1 in het Emirates. Het was een wedstrijd die gekenmerkt werd door een bijzonder geslepen coaching van Brendan Rodgers. Hij liet zijn ploeg heel afwachtend spelen en veel verschil met de “park the bus” tactieken van Mourinho in zijn grote dagen was er niet. Tot Jaimie Vardy inviel en het moegestreden Arsenal nog maar eens koud gepakt werd door de sluipschutter.
In het King Power Stadium gingen de laatste drie competitieduels verloren voor de Gunners, zonder discussie. Je zou kunnen zeggen dat het nog eens tijd wordt voor een positief resultaat. Hopelijk gaan Mikel Arteta en de zijnen er nog eens vol voor; als je als team een heel scheve situatie zoals in Europa met overtuiging en panache kan rechtzetten, dan moet een gunstig resultaat in Leicester ook mogelijk zijn. De huidige plek in de middenmoot (11 punten van Champions League voetbal, 12 punten van een degradatieplaats) is absoluut pover.
Paul Tierney zal de wedstrijd leiden en deze man brengt Arsenal tot hiertoe niet veel geluk. Ook dat mag wel eens veranderen.
PIJNLIJK NIVEAUVERSCHIL
Door Marcel Bogaerts
Voor zover we het nog niet wisten heeft Arsenal nog eens heel erg duidelijk gemaakt dat er een steeds grotere kloof gaapt tussen tot wat de Gunners in staat zijn en tot wat de Engelse top in staat is. Het eerste half uur van de wedstrijd tegen City mag gerust “hopeloos” genoemd worden.
De secondewijzer had net een volledig rondje gedraaid toen Riyad Mahrez vanop rechts de bal voor doel bracht. De toch niet overdreven grote Raheem Sterling was de enige die een sprongetje deed en de Arsenal defensie stond er bij, keek er zelfs niet naar en constateerde met een onthutsende berusting dat het 0-1 was geworden.
De Gunners gingen dan maar volgens hun gekende smakeloze en tergend langzame recept aan de slag. Eindeloos balletjes terugleggen, progressie maken met het tempo van een overjaarse slak en afwerken met een onvoorstelbaar slordige pass. Nil nove sub sole.
De bezoekers hadden het begrepen en lieten zich zowaar in slaap wiegen, met als gevolg een betere periode van Arsenal tussen minuut 35 en minuut 45, zonder dat een gapende Pep Guardiola van zijn bank moest recht springen overigens.
De tweede helft was volkomen overbodig. Arsenal kon het niet en City wilde het niet echt meer. Zelfs zo was de 0-2 veel dichterbij dan de 1-1.
We speelden natuurlijk tegen een team dat door alle competities dendert zonder ooit maar een keer verontrust te worden, maar dat kan de intrieste prestatie van Arsenal niet goedpraten. Een Arsenal dat alweer naar onder mag beginnen kijken in plaats van naar boven. Want hoe ga je ooit een wedstrijd winnen als de tegenstrever gerust zonder doelman kan spelen?
Voor zover we het nog niet wisten heeft Arsenal nog eens heel erg duidelijk gemaakt dat er een steeds grotere kloof gaapt tussen tot wat de Gunners in staat zijn en tot wat de Engelse top in staat is. Het eerste half uur van de wedstrijd tegen City mag gerust “hopeloos” genoemd worden.
De secondewijzer had net een volledig rondje gedraaid toen Riyad Mahrez vanop rechts de bal voor doel bracht. De toch niet overdreven grote Raheem Sterling was de enige die een sprongetje deed en de Arsenal defensie stond er bij, keek er zelfs niet naar en constateerde met een onthutsende berusting dat het 0-1 was geworden.
De Gunners gingen dan maar volgens hun gekende smakeloze en tergend langzame recept aan de slag. Eindeloos balletjes terugleggen, progressie maken met het tempo van een overjaarse slak en afwerken met een onvoorstelbaar slordige pass. Nil nove sub sole.
De bezoekers hadden het begrepen en lieten zich zowaar in slaap wiegen, met als gevolg een betere periode van Arsenal tussen minuut 35 en minuut 45, zonder dat een gapende Pep Guardiola van zijn bank moest recht springen overigens.
De tweede helft was volkomen overbodig. Arsenal kon het niet en City wilde het niet echt meer. Zelfs zo was de 0-2 veel dichterbij dan de 1-1.
We speelden natuurlijk tegen een team dat door alle competities dendert zonder ooit maar een keer verontrust te worden, maar dat kan de intrieste prestatie van Arsenal niet goedpraten. Een Arsenal dat alweer naar onder mag beginnen kijken in plaats van naar boven. Want hoe ga je ooit een wedstrijd winnen als de tegenstrever gerust zonder doelman kan spelen?
Donderdag 25/02/2021, 18u55, Georgios Karaiskakis Stadium, Europa League: Arsenal – Benfica
Een thuiswedstrijd die in Athene gespeeld wordt, het is weer eens wat anders. We kunnen er kort over zijn. Er is, net als in de heenwedstrijd in Rome, totaal geen thuisvoordeel, maar het doelpunt dat Bukayo Saka maakte zou wel eens doorslaggevend kunnen zijn. We zien immers niet goed in hoe één van deze elftallen erin zou kunnen slagen een treffer aan te tekenen.
Een 0-0 en een al bij al eenvoudige kwalificatie voor de Gunners ligt dan ook voor de hand.
Het kan natuurlijk ook anders uitdraaien als de Benfica coach het achterste van zijn tong laat zien, zijn elftal vrank en vrij laat aanvallen om de achterstand op te halen, en Arsenal op die manier, met wat meer ruimte, toch eens enkele echt gevaarlijke situaties zou kunnen creëren.
Maar we vrezen dat dit wishful thinking is. Het seizoen kan wat ons betreft niet snel genoeg gedaan zijn.
Een thuiswedstrijd die in Athene gespeeld wordt, het is weer eens wat anders. We kunnen er kort over zijn. Er is, net als in de heenwedstrijd in Rome, totaal geen thuisvoordeel, maar het doelpunt dat Bukayo Saka maakte zou wel eens doorslaggevend kunnen zijn. We zien immers niet goed in hoe één van deze elftallen erin zou kunnen slagen een treffer aan te tekenen.
Een 0-0 en een al bij al eenvoudige kwalificatie voor de Gunners ligt dan ook voor de hand.
Het kan natuurlijk ook anders uitdraaien als de Benfica coach het achterste van zijn tong laat zien, zijn elftal vrank en vrij laat aanvallen om de achterstand op te halen, en Arsenal op die manier, met wat meer ruimte, toch eens enkele echt gevaarlijke situaties zou kunnen creëren.
Maar we vrezen dat dit wishful thinking is. Het seizoen kan wat ons betreft niet snel genoeg gedaan zijn.
BELANGRIJK UITDOELPUNT, MAAR MEER OOK NIET
Door Marcel Bogaerts
Het was een saaie avond in Rome. Arsenal probeerde wel verzorgd te voetballen en met veel geduld kansen op te bouwen, zoals we dat gewend zijn van de elf die Mikel Arteta op de grasmat zendt. Maar evenzeer zijn we het ook al gewend dat die verzorgde en geduldige opbouw dikwijls tergend lang duurt. We zijn het ook al gewend dat potentieel kansrijke spelfases de nek omgewrongen worden door één of andere slordigheid.
Het toppunt van slordigheid was wel de stunt van aanvoerder Aubameyang. De Gabonees moest altijd gescoord hebben, en zulke dot van een kans verprutsen in Europa, dat was beschamend slecht.
Overigens was Arsenal ruim de betere ploeg in het Stadio Olimpico, en dat het nog 0-0 stond aan de rust hadden de Gunners alleen aan zichzelf te danken.
Als je veldoverwicht niet verzilvert krijg je het deksel op de neus. Zo gebeurde het ook in de tweede helft toen Emile Smith-Rowe, met heel veel pech, de bal tegen de arm kreeg. De Turkse topscheidsrechter Cakir kon niet anders dan naar de stip wijzen en Pizzi liet de kans niet liggen.
Gelukkig kon Arsenal de scheve situatie snel rechtzetten, vrijwel onmiddellijk zelfs. Cedric Soares bediende vanop links Bukayo Saka en die trapte simpel binnen. Het leek er even op dat het doelpunt wegens buitenspel zou afgekeurd worden (de Gunners hadden overigens heel de avond veel moeite met buitenspel), maar de VAR corrigeerde de ijverige assistent die gevlagd had.
Het bleef bij 1-1 ook omdat Aubameyang nog maar eens niet kon scoren. Dat heet dan een gunstige uitgangspositie, maar of Arsenal de “thuiswedstrijd” in Athene in kwalificatie kan ombuigen is verre van vanzelfsprekend.
Het was een saaie avond in Rome. Arsenal probeerde wel verzorgd te voetballen en met veel geduld kansen op te bouwen, zoals we dat gewend zijn van de elf die Mikel Arteta op de grasmat zendt. Maar evenzeer zijn we het ook al gewend dat die verzorgde en geduldige opbouw dikwijls tergend lang duurt. We zijn het ook al gewend dat potentieel kansrijke spelfases de nek omgewrongen worden door één of andere slordigheid.
Het toppunt van slordigheid was wel de stunt van aanvoerder Aubameyang. De Gabonees moest altijd gescoord hebben, en zulke dot van een kans verprutsen in Europa, dat was beschamend slecht.
Overigens was Arsenal ruim de betere ploeg in het Stadio Olimpico, en dat het nog 0-0 stond aan de rust hadden de Gunners alleen aan zichzelf te danken.
Als je veldoverwicht niet verzilvert krijg je het deksel op de neus. Zo gebeurde het ook in de tweede helft toen Emile Smith-Rowe, met heel veel pech, de bal tegen de arm kreeg. De Turkse topscheidsrechter Cakir kon niet anders dan naar de stip wijzen en Pizzi liet de kans niet liggen.
Gelukkig kon Arsenal de scheve situatie snel rechtzetten, vrijwel onmiddellijk zelfs. Cedric Soares bediende vanop links Bukayo Saka en die trapte simpel binnen. Het leek er even op dat het doelpunt wegens buitenspel zou afgekeurd worden (de Gunners hadden overigens heel de avond veel moeite met buitenspel), maar de VAR corrigeerde de ijverige assistent die gevlagd had.
Het bleef bij 1-1 ook omdat Aubameyang nog maar eens niet kon scoren. Dat heet dan een gunstige uitgangspositie, maar of Arsenal de “thuiswedstrijd” in Athene in kwalificatie kan ombuigen is verre van vanzelfsprekend.
Zondag 21/02/2021, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 25: Arsenal – Manchester City
Met het team van Pep Guardiola komt de autoritaire leider van de Premier League op bezoek. De Citizens begonnen het seizoen niet echt overtuigend, maar ondertussen hebben ze de tegenstand zowat op een hoopje gespeeld en bedraagt hun voorsprong op het nummer twee in de stand, stadsgenoot Manchester United, tien punten.
Kampioen Liverpool doet ondertussen eigenlijk niet meer mee voor de titel. De Reds hebben op plaats zes reeds zestien punten achterstand en vallen dus voorlopig uit de Champions League boot.
Onze tegenstrever voor zondag verloor tot hiertoe twee keer. Er was een zware 5-2 pandoering in eigen stadion tegen Leicester City, en ook Tottenham Hotspur vlagde in hun thuiswedstrijd tegen Guardiola en zijn mannen. Het werd 2-0.
Die laatste nederlaag dateert al van november overigens, en als we de resultaten van City nog eens bevestigd zien door het doelsaldo van zo maar eventjes +34 begrijpen we goed genoeg dat Arsenal mogelijk wel voor een onmogelijke opdracht staat.
In Manchester verloren de Gunners slechts met 1-0 na een doelpunt van Raheem Sterling, maar de kleine nederlaag mag niet verbloemen dat de Londenaars eigenlijk kansloos waren.
Kunnen we het beter doen in de thuiswedstrijd? Ook dat lijkt een vrome wens. De laatste drie thuiswedstrijden in competitie gingen allemaal verloren en er werd geen enkele keer gescoord door de Gunners, die met 0-3, 0-2 en 0-3 de boot ingingen.
Jonathan Moss (ja, die is nog steeds actief!) zal de wedstrijd leiden.
Wij kunnen alleen maar hopen dat Arsenal boven zichzelf zal uitgroeien en de wedstrijd niet zonder slag of stoot uit handen zal geven. Er is sowieso weinig vreugde te rapen in lege stadions, en eigenlijk kan dit trieste seizoen niet snel genoeg gedaan zijn.
Met het team van Pep Guardiola komt de autoritaire leider van de Premier League op bezoek. De Citizens begonnen het seizoen niet echt overtuigend, maar ondertussen hebben ze de tegenstand zowat op een hoopje gespeeld en bedraagt hun voorsprong op het nummer twee in de stand, stadsgenoot Manchester United, tien punten.
Kampioen Liverpool doet ondertussen eigenlijk niet meer mee voor de titel. De Reds hebben op plaats zes reeds zestien punten achterstand en vallen dus voorlopig uit de Champions League boot.
Onze tegenstrever voor zondag verloor tot hiertoe twee keer. Er was een zware 5-2 pandoering in eigen stadion tegen Leicester City, en ook Tottenham Hotspur vlagde in hun thuiswedstrijd tegen Guardiola en zijn mannen. Het werd 2-0.
Die laatste nederlaag dateert al van november overigens, en als we de resultaten van City nog eens bevestigd zien door het doelsaldo van zo maar eventjes +34 begrijpen we goed genoeg dat Arsenal mogelijk wel voor een onmogelijke opdracht staat.
In Manchester verloren de Gunners slechts met 1-0 na een doelpunt van Raheem Sterling, maar de kleine nederlaag mag niet verbloemen dat de Londenaars eigenlijk kansloos waren.
Kunnen we het beter doen in de thuiswedstrijd? Ook dat lijkt een vrome wens. De laatste drie thuiswedstrijden in competitie gingen allemaal verloren en er werd geen enkele keer gescoord door de Gunners, die met 0-3, 0-2 en 0-3 de boot ingingen.
Jonathan Moss (ja, die is nog steeds actief!) zal de wedstrijd leiden.
Wij kunnen alleen maar hopen dat Arsenal boven zichzelf zal uitgroeien en de wedstrijd niet zonder slag of stoot uit handen zal geven. Er is sowieso weinig vreugde te rapen in lege stadions, en eigenlijk kan dit trieste seizoen niet snel genoeg gedaan zijn.
GOEDE GENERALE REPETITIE VOOR TERUGKEER NAAR EUROPA
Door Marcel Bogaerts
Na een uitstekende eerste helft tegen het stugge Leeds van coach Bielsa stond een 3-0 karton op het scorebord te blinken, en dat was volkomen terecht. De bezoekers waren zo goed als nergens tegen een enthousiast Arsenal dat, zoals het ook hoort, on the front foot gestart was.
Het was kapitein Pierre-Emerick Aubameyang die de Gunners op voorsprong bracht. Hij pikte op links een aangeven van Granit Xhaka mee, draaide met enkele overstapjes zijn belager tureluurs en mikte dan precies in de korte hoek voorbij de 20 jarige doelman Meslier.
Een mogelijk iets te voorzichtig opbouwend Arsenal, met heel veel teruggelegde balletjes, leek dan even (te snel) tevreden met de voorsprong, maar dat was maar schijn want Bukayo Saka ontbond dan nog eens zijn duivels. Scheidsrechter Atwell wees een eerste keer naar de stip maar de youngster van Arsenal was mogelijk iets te gretig naar de grond gegaan en de VAR stuurde de referee naar het televisiescherm. De beslissing werd teruggedraaid.
Even later was er echter geen discussie meer mogelijk toen doelman Meslier niet onmiddellijk zijn juiste voet vond om de bal te ontzetten. Saka zat er alweer aan, werd aangetrapt door de doelman en Aubameyang maakte er 2-0 van.
Nog voor de rust wist de Leeds defensie opnieuw van geen hout pijlen meer maken. Een aantal Gunners mochten lustig combineren in de zestien en het was uiteindelijk Hector Bellerin die de opening vond en keihard binnentrapte, opnieuw in de korte hoek.
Kort na de rust tapten de bezoekers uit een ander vaatje. Maar voor ze aan een remonte konden beginnen lag de bal al opnieuw in het netje. Emile Smith-Rowe infiltreerde op links en legde de bal netjes op het hoofd van zijn aanvoerder. Eerste hattrick in de PL van Pierre-Emerick Aubameyang.
Met vier doelpunten achterstand gingen de bezoekers er toch nog vol voor, en de tweede helft was duidelijk voor hun. Het werd nog 4-2 en die ongerustheid had Arsenal zelf kunnen en misschien wel moeten wegnemen met een vijfde treffer, maar Aubameyang mikte tegen het doelkader en doelman Meslier pareerde een kogel van Cedric Soares.
Uiteindelijk een goede en deugddoende zege voor Mikel Arteta en de zijnen, en met Manchester City en Leicester als volgende opdrachten is dat geen overbodige luxe.
Maar eerst gaan de Gunners terug Europa in.
Na een uitstekende eerste helft tegen het stugge Leeds van coach Bielsa stond een 3-0 karton op het scorebord te blinken, en dat was volkomen terecht. De bezoekers waren zo goed als nergens tegen een enthousiast Arsenal dat, zoals het ook hoort, on the front foot gestart was.
Het was kapitein Pierre-Emerick Aubameyang die de Gunners op voorsprong bracht. Hij pikte op links een aangeven van Granit Xhaka mee, draaide met enkele overstapjes zijn belager tureluurs en mikte dan precies in de korte hoek voorbij de 20 jarige doelman Meslier.
Een mogelijk iets te voorzichtig opbouwend Arsenal, met heel veel teruggelegde balletjes, leek dan even (te snel) tevreden met de voorsprong, maar dat was maar schijn want Bukayo Saka ontbond dan nog eens zijn duivels. Scheidsrechter Atwell wees een eerste keer naar de stip maar de youngster van Arsenal was mogelijk iets te gretig naar de grond gegaan en de VAR stuurde de referee naar het televisiescherm. De beslissing werd teruggedraaid.
Even later was er echter geen discussie meer mogelijk toen doelman Meslier niet onmiddellijk zijn juiste voet vond om de bal te ontzetten. Saka zat er alweer aan, werd aangetrapt door de doelman en Aubameyang maakte er 2-0 van.
Nog voor de rust wist de Leeds defensie opnieuw van geen hout pijlen meer maken. Een aantal Gunners mochten lustig combineren in de zestien en het was uiteindelijk Hector Bellerin die de opening vond en keihard binnentrapte, opnieuw in de korte hoek.
Kort na de rust tapten de bezoekers uit een ander vaatje. Maar voor ze aan een remonte konden beginnen lag de bal al opnieuw in het netje. Emile Smith-Rowe infiltreerde op links en legde de bal netjes op het hoofd van zijn aanvoerder. Eerste hattrick in de PL van Pierre-Emerick Aubameyang.
Met vier doelpunten achterstand gingen de bezoekers er toch nog vol voor, en de tweede helft was duidelijk voor hun. Het werd nog 4-2 en die ongerustheid had Arsenal zelf kunnen en misschien wel moeten wegnemen met een vijfde treffer, maar Aubameyang mikte tegen het doelkader en doelman Meslier pareerde een kogel van Cedric Soares.
Uiteindelijk een goede en deugddoende zege voor Mikel Arteta en de zijnen, en met Manchester City en Leicester als volgende opdrachten is dat geen overbodige luxe.
Maar eerst gaan de Gunners terug Europa in.
Donderdag 18/02/2021, Stadio Olimpico Rome, 20u00, Europa League: Benfica – Arsenal
In de groepsfase van deze Europa League waren Molde, Dundalk en Rapid Wien niet meer dan voorgerechtjes voor de Gunners, die alle zes wedstrijden uiteindelijk gemakkelijk met een overwinning afsloten.
Het ernstige werk begint nu, tegen Benfica Lissabon maar niet in Portugal. Veel gekker moet de Covid-19 epidemie niet meer toeslaan. Omwille van reisbeperkingen allerhande zal deze heenwedstrijd in Rome gespeeld worden, en de terugwedstrijd volgende week gaat door in Athene. Dat is eigenlijk allemaal te gek om los te lopen, één enkele wedstrijd op neutraal terrein had dan wel volstaan. Maar de wegen van de UEFA zijn ondoorgrondelijk.
In de Portugese Primeira Liga staat SL Benfica momenteel op een vierde plaats, met 10 punten achterstand op leider Sporting, en nog voorafgegaan door FC Porto en Braga.
De huidige coach, sinds 2020 is de Braziliaan Jorge Fernando Pinheiro de Jesus, die voorheen aan de slag was bij Flamengo. De bekendste spelers voor ons zijn uiteraard onze landgenoot Jan Vertonghen en de Argentijn Nicolas Otamendi.
Benfica moest in Europa eerst een kwalificatiewedstrijd voor de Champions League afwerken, maar ging onderuit tegen het Griekse PAOK Saloniki. In de Europa League overleefden ze wel de groepsfase met Standard, Glasgow Rangers en het Poolse Lech Poznan.
Het laatste duel tegen Arsenal was een vriendschappelijke wedstrijd voor de Emirates Cup in 2017 dat door Arsenal gewonnen werd met 5-2.
Europees moeten we al bijna 30 jaar terug in de tijd. In het seizoen 1991/1992 speelden de Gunners 1-1 gelijk in Lissabon. De terugwedstrijd op Highbury eindigde eveneens op 1-1 en in de verlengingen trokken de bezoekers aan het langste eind en wonnen uiteindelijk met 1-3.
Het is een erg moeilijke loting voor Arsenal en we kunnen alleen maar hopen dat de Gunners deze opdracht met de nodige ernst nemen en er voor gaan. Want de Europa League lijkt momenteel nog de enige weg om ook volgend jaar aanwezig te zijn op het Europese toneel.
In de groepsfase van deze Europa League waren Molde, Dundalk en Rapid Wien niet meer dan voorgerechtjes voor de Gunners, die alle zes wedstrijden uiteindelijk gemakkelijk met een overwinning afsloten.
Het ernstige werk begint nu, tegen Benfica Lissabon maar niet in Portugal. Veel gekker moet de Covid-19 epidemie niet meer toeslaan. Omwille van reisbeperkingen allerhande zal deze heenwedstrijd in Rome gespeeld worden, en de terugwedstrijd volgende week gaat door in Athene. Dat is eigenlijk allemaal te gek om los te lopen, één enkele wedstrijd op neutraal terrein had dan wel volstaan. Maar de wegen van de UEFA zijn ondoorgrondelijk.
In de Portugese Primeira Liga staat SL Benfica momenteel op een vierde plaats, met 10 punten achterstand op leider Sporting, en nog voorafgegaan door FC Porto en Braga.
De huidige coach, sinds 2020 is de Braziliaan Jorge Fernando Pinheiro de Jesus, die voorheen aan de slag was bij Flamengo. De bekendste spelers voor ons zijn uiteraard onze landgenoot Jan Vertonghen en de Argentijn Nicolas Otamendi.
Benfica moest in Europa eerst een kwalificatiewedstrijd voor de Champions League afwerken, maar ging onderuit tegen het Griekse PAOK Saloniki. In de Europa League overleefden ze wel de groepsfase met Standard, Glasgow Rangers en het Poolse Lech Poznan.
Het laatste duel tegen Arsenal was een vriendschappelijke wedstrijd voor de Emirates Cup in 2017 dat door Arsenal gewonnen werd met 5-2.
Europees moeten we al bijna 30 jaar terug in de tijd. In het seizoen 1991/1992 speelden de Gunners 1-1 gelijk in Lissabon. De terugwedstrijd op Highbury eindigde eveneens op 1-1 en in de verlengingen trokken de bezoekers aan het langste eind en wonnen uiteindelijk met 1-3.
Het is een erg moeilijke loting voor Arsenal en we kunnen alleen maar hopen dat de Gunners deze opdracht met de nodige ernst nemen en er voor gaan. Want de Europa League lijkt momenteel nog de enige weg om ook volgend jaar aanwezig te zijn op het Europese toneel.
MOMENTUM LIJKT VOORBIJ
Door Marcel Bogaerts
De Arsenal spelers lijken snel tevreden. Na een prima reeks neergezet te hebben werd vorige week verloren bij Wolverhampton (weliswaar nadat een discutabele rode kaart en strafschop een goede eerste helft teniet deden) en nu ging ook nog eens het duel in Villa Park de mist in.
Waar de nederlaag bij de Wolves nog enigszins uitgelegd en verklaard kon worden was dat absoluut niet het geval voor het 1-0 verlies bij de Villans. De secondewijzer had amper een volledig rondje gedraaid toen Cedric Soares als een debutant bij de U-7 de bal zodanig zwak speelde dat het wel opzettelijk gedaan leek. Traore ging er mee vandoor en bereikte Ollie Watkins die, ook omdat de debuterende Mat Ryan in doel iets te traag reageerde, simpel kon afwerken. Dat was een mokerslag die kon tellen.
De thuisploeg liet dan Arsenal verder rustig voetballen. De bezoekers deden dat ook, en bouwden verzorgd en geduldig aan pogingen tot het creëren van gevaarlijke situaties, maar het was precies daar dat het schoentje wrong. Er zat totaal geen venijn, gevaar en verrassing in het spel van de Gunners, en op die manier kon een ploeg als Aston Villa natuurlijk niet in verlegenheid gebracht worden.
Slechts één keer kon Bukayo Saka op de rechterflank ontsnappen, maar hij werd heel cynisch door Konsa aan de arm getrokken. De youngster was op weg naar doel, en een tweede verdediger van Villa was op dat moment niet in het spel betrokken. Waarom daarvoor geen rode kaart getoond werd is ons niet echt duidelijk en na de vulgaire overtreding van Fernandes van United en het controversiële rode karton voor David Luiz mag Arsenal zich nu voor de derde keer op rij niet echt gelukkig voelen met beslissingen van de wedstrijdleiding.
Maar voor je daarover gaat klagen moet je zelf natuurlijk eerst zien dat je foutloos blijft. Voor eigen deur keren heet dat. Want Arsenal speelde een slechte wedstrijd in Villa Park. Een Weense wals is dan misschien wel mooi om te zien, maar hoort niet thuis op een grasmat. Tempo, verschroeiend ritme, passie en vuur in onweerstaanbare variaties zoals een tango. Dat willen we zien. Als er ook maar een beetje aanzet daar toe zou geweest zijn was er nooit verloren bij Villa. Maar het was zonder meer pover.
Er moet nu heel hard opgelet worden om niet terug af te glijden naar de echt precaire plaatsen in de rangschikking. Punten pakken dus, en dan met hersteld vertrouwen afreizen naar Lissabon. Want de Europa League gaat ook nog verder.
De Arsenal spelers lijken snel tevreden. Na een prima reeks neergezet te hebben werd vorige week verloren bij Wolverhampton (weliswaar nadat een discutabele rode kaart en strafschop een goede eerste helft teniet deden) en nu ging ook nog eens het duel in Villa Park de mist in.
Waar de nederlaag bij de Wolves nog enigszins uitgelegd en verklaard kon worden was dat absoluut niet het geval voor het 1-0 verlies bij de Villans. De secondewijzer had amper een volledig rondje gedraaid toen Cedric Soares als een debutant bij de U-7 de bal zodanig zwak speelde dat het wel opzettelijk gedaan leek. Traore ging er mee vandoor en bereikte Ollie Watkins die, ook omdat de debuterende Mat Ryan in doel iets te traag reageerde, simpel kon afwerken. Dat was een mokerslag die kon tellen.
De thuisploeg liet dan Arsenal verder rustig voetballen. De bezoekers deden dat ook, en bouwden verzorgd en geduldig aan pogingen tot het creëren van gevaarlijke situaties, maar het was precies daar dat het schoentje wrong. Er zat totaal geen venijn, gevaar en verrassing in het spel van de Gunners, en op die manier kon een ploeg als Aston Villa natuurlijk niet in verlegenheid gebracht worden.
Slechts één keer kon Bukayo Saka op de rechterflank ontsnappen, maar hij werd heel cynisch door Konsa aan de arm getrokken. De youngster was op weg naar doel, en een tweede verdediger van Villa was op dat moment niet in het spel betrokken. Waarom daarvoor geen rode kaart getoond werd is ons niet echt duidelijk en na de vulgaire overtreding van Fernandes van United en het controversiële rode karton voor David Luiz mag Arsenal zich nu voor de derde keer op rij niet echt gelukkig voelen met beslissingen van de wedstrijdleiding.
Maar voor je daarover gaat klagen moet je zelf natuurlijk eerst zien dat je foutloos blijft. Voor eigen deur keren heet dat. Want Arsenal speelde een slechte wedstrijd in Villa Park. Een Weense wals is dan misschien wel mooi om te zien, maar hoort niet thuis op een grasmat. Tempo, verschroeiend ritme, passie en vuur in onweerstaanbare variaties zoals een tango. Dat willen we zien. Als er ook maar een beetje aanzet daar toe zou geweest zijn was er nooit verloren bij Villa. Maar het was zonder meer pover.
Er moet nu heel hard opgelet worden om niet terug af te glijden naar de echt precaire plaatsen in de rangschikking. Punten pakken dus, en dan met hersteld vertrouwen afreizen naar Lissabon. Want de Europa League gaat ook nog verder.
Zondag 14/02/2021, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 24: Arsenal – Leeds United
Bij een grondig bekijken van de rangschikking, net voor het afwerken van de zondagse wedstrijden, valt vooral heel erg op dat de vier ploegen voor Arsenal één of meerdere wedstrijden tegoed hebben, en dat geldt ook voor de vier ploegen achter Arsenal. Everton op plaats zes bijvoorbeeld heeft 6 punten meer dan de Gunners en heeft twee wedstrijden minder gespeeld. De top zes is dus behoorlijk ver weg voor Mikel Arteta en zijn team. En ook die middenmoot is nog lang geen certitude. Want stel je maar eens voor dat Leeds, Southampton, Crystal Palace en Wolverhampton hun achterstallige duels winnend afsluiten (toegegeven, een 100 procent doemscenario is natuurlijk niet mogelijk), dan belandt Arsenal op plaats 13, wat heel beschamend is voor een club met deze uitstraling.
Een eerste gelegenheid om aan die precaire stand wat te doen is het bezoek van het Leeds United van Marcelo Bielsa. De Argentijn heeft van Leeds een heel degelijke ploeg gemaakt, zonder discussie een aanwinst voor de Premier League, maar de resultaten van de club zijn nu ook niet van die aard dat een bezoek aan het Emirates door Arsenal met bibberen en beven tegemoet moet worden gezien.
The Whites of The Peacocks hebben naast mooie resultaten ook een aantal pittige nederlagen laten inschrijven, en het is nu aan Arsenal om terug orde op zaken te stellen, terug peper in het spel te steken en te winnen.
Dat mag dan niet met spel zijn zoals in de heenwedstrijd, toen het zonder meer een mirakel was dat het 0-0 bleef op Elland Road. Het was de wedstrijd waarin Nicolas Pepe tegen een domme rode kaart aanliep, en die kleur hebben we al veel te veel gezien.
De laatste thuiswedstrijd tegen Leeds United in competitie werd gespeeld op 16 april 2004, met Thierry Henry “en vedette”. Na het openingsdoelpunt van Robert Pires scoorde Henry nog vier keer. Op de invallersbank bij Arsenal zat toen onder meer onze huidige directeur voetbal Edu.
Een seizoen eerder werd met 2-3 verloren van Leeds, na een winnend doelpunt van Mark Viduka in minuut 88.
Bij een grondig bekijken van de rangschikking, net voor het afwerken van de zondagse wedstrijden, valt vooral heel erg op dat de vier ploegen voor Arsenal één of meerdere wedstrijden tegoed hebben, en dat geldt ook voor de vier ploegen achter Arsenal. Everton op plaats zes bijvoorbeeld heeft 6 punten meer dan de Gunners en heeft twee wedstrijden minder gespeeld. De top zes is dus behoorlijk ver weg voor Mikel Arteta en zijn team. En ook die middenmoot is nog lang geen certitude. Want stel je maar eens voor dat Leeds, Southampton, Crystal Palace en Wolverhampton hun achterstallige duels winnend afsluiten (toegegeven, een 100 procent doemscenario is natuurlijk niet mogelijk), dan belandt Arsenal op plaats 13, wat heel beschamend is voor een club met deze uitstraling.
Een eerste gelegenheid om aan die precaire stand wat te doen is het bezoek van het Leeds United van Marcelo Bielsa. De Argentijn heeft van Leeds een heel degelijke ploeg gemaakt, zonder discussie een aanwinst voor de Premier League, maar de resultaten van de club zijn nu ook niet van die aard dat een bezoek aan het Emirates door Arsenal met bibberen en beven tegemoet moet worden gezien.
The Whites of The Peacocks hebben naast mooie resultaten ook een aantal pittige nederlagen laten inschrijven, en het is nu aan Arsenal om terug orde op zaken te stellen, terug peper in het spel te steken en te winnen.
Dat mag dan niet met spel zijn zoals in de heenwedstrijd, toen het zonder meer een mirakel was dat het 0-0 bleef op Elland Road. Het was de wedstrijd waarin Nicolas Pepe tegen een domme rode kaart aanliep, en die kleur hebben we al veel te veel gezien.
De laatste thuiswedstrijd tegen Leeds United in competitie werd gespeeld op 16 april 2004, met Thierry Henry “en vedette”. Na het openingsdoelpunt van Robert Pires scoorde Henry nog vier keer. Op de invallersbank bij Arsenal zat toen onder meer onze huidige directeur voetbal Edu.
Een seizoen eerder werd met 2-3 verloren van Leeds, na een winnend doelpunt van Mark Viduka in minuut 88.
ONVOORSTELBAAR
Door Marcel Bogaerts
De toegevoegde tijd van de eerste helft op Molineux tikte weg, maar die ultieme seconden zorgden wel voor een horrorscenario voor de Gunners. Willian José geraakte er door voor de thuisploeg en wat toen in het strafschopgebied gebeurde was een perfecte illustratie van de soms erg zielige mentaliteit van topvoetballers. David Luiz, hij weer, tikte de aanvaller van de Wolves zo geniepig mogelijk aan (het maskeren van een moedwillige overtreding), maar hij werd in het maten naaien genadeloos overtroffen door zijn opponent die wel wist dat de bal al iets te ver van de voet was. Willian José plofte dramatisch tegen de mat, er wel voor zorgend dat hij niet van schwalbe verdacht kon worden. Scheidsrechter Pawson, niet te benijden in dit slechte toneelspel opgevoerd door twee komedianten, had de overtreding door, wees naar de stip en trok een rode kaart omdat Luiz duidelijk niet de intentie had om nog voor de bal te gaan.
Ruben Neves trapte de penalty binnen en daarmee werd het 1-1. Arsenal had immers een prima eerste helft gespeeld waarin Bukayo Saka bij momenten weer alle registers opentrok. De jonge aanvaller trof de dwarsligger. Even later scoorde hij ook, maar het doelpunt werd door de VAR afgekeurd omdat Alexandre Lacazette, die de assist gaf, met een teen buitenspel stond.
Een solo inspanning van Nicolas Pepe, die niet zo oogstrelend maar sterk en efficiënt in balbezit bleef zorgde wel voor voorsprong want de Ivoriaan krulde binnen.
Maar zoals gezegd, de tweede en laatste extra minuut van de extra tijd verprutste alles. Alexandre Lacazette werd bij het begin van de tweede helft opgeofferd en Gabriel kwam het gat in de defensie opvullen. Zo bleven de Gunners natuurlijk onmondig, en het vasthouden van het gelijkspel lukte ook niet, want kort na de start van de tweede periode bleek men bij Arsenal vergeten dat Moutinho een goede traptechniek heeft en de Portugees knalde van ver heerlijk raak.
Bernd Leno kwam met nog een kleine twintig minuten spelen zijn strafschopgebied uit en zijn reflex met de arm naar de bal was onbegrijpelijk en deed pijn aan de ogen. Een tweede rode kaart was het gevolg.
Het bleef bij 2-1 en zoals Hector Bellerin het na de match zei: dit Arsenal schiet zichzelf in de voet en moet dringend voor de spiegel gaan staan. Wat uiteraard niet betekent dat al de vooruitgang van de laatste weken nu waardeloos is. Want zonder de opzichtige dommigheden in die fatale 47e minuut wint Arsenal dit duel op Molineux probleemloos.
De toegevoegde tijd van de eerste helft op Molineux tikte weg, maar die ultieme seconden zorgden wel voor een horrorscenario voor de Gunners. Willian José geraakte er door voor de thuisploeg en wat toen in het strafschopgebied gebeurde was een perfecte illustratie van de soms erg zielige mentaliteit van topvoetballers. David Luiz, hij weer, tikte de aanvaller van de Wolves zo geniepig mogelijk aan (het maskeren van een moedwillige overtreding), maar hij werd in het maten naaien genadeloos overtroffen door zijn opponent die wel wist dat de bal al iets te ver van de voet was. Willian José plofte dramatisch tegen de mat, er wel voor zorgend dat hij niet van schwalbe verdacht kon worden. Scheidsrechter Pawson, niet te benijden in dit slechte toneelspel opgevoerd door twee komedianten, had de overtreding door, wees naar de stip en trok een rode kaart omdat Luiz duidelijk niet de intentie had om nog voor de bal te gaan.
Ruben Neves trapte de penalty binnen en daarmee werd het 1-1. Arsenal had immers een prima eerste helft gespeeld waarin Bukayo Saka bij momenten weer alle registers opentrok. De jonge aanvaller trof de dwarsligger. Even later scoorde hij ook, maar het doelpunt werd door de VAR afgekeurd omdat Alexandre Lacazette, die de assist gaf, met een teen buitenspel stond.
Een solo inspanning van Nicolas Pepe, die niet zo oogstrelend maar sterk en efficiënt in balbezit bleef zorgde wel voor voorsprong want de Ivoriaan krulde binnen.
Maar zoals gezegd, de tweede en laatste extra minuut van de extra tijd verprutste alles. Alexandre Lacazette werd bij het begin van de tweede helft opgeofferd en Gabriel kwam het gat in de defensie opvullen. Zo bleven de Gunners natuurlijk onmondig, en het vasthouden van het gelijkspel lukte ook niet, want kort na de start van de tweede periode bleek men bij Arsenal vergeten dat Moutinho een goede traptechniek heeft en de Portugees knalde van ver heerlijk raak.
Bernd Leno kwam met nog een kleine twintig minuten spelen zijn strafschopgebied uit en zijn reflex met de arm naar de bal was onbegrijpelijk en deed pijn aan de ogen. Een tweede rode kaart was het gevolg.
Het bleef bij 2-1 en zoals Hector Bellerin het na de match zei: dit Arsenal schiet zichzelf in de voet en moet dringend voor de spiegel gaan staan. Wat uiteraard niet betekent dat al de vooruitgang van de laatste weken nu waardeloos is. Want zonder de opzichtige dommigheden in die fatale 47e minuut wint Arsenal dit duel op Molineux probleemloos.
aterdag 06/02/2021, 12u30 Villa Park, Premier League matchweek 23: Aston Villa – Arsenal
Manager Dean Smith is na Walsall en Brentford aan zijn derde club toe als manager en hij heeft van The Villans een erg degelijke middenmoter gemaakt, met voorlopig goede papieren in de strijd om een Europees ticket. De ploeg uit Birmingham heeft immers nog enkele wedstrijden tegoed.
Smith kwam trouwens winnen op het Emirates met zijn elftal. Op 8 november 2020 werd het voor alle Arsenal getrouwen een pijnlijke en vernederende vertoning want het werd 0-3 na een own-goal van Bukayo Saka en na de rust een brace van Ollie Watkins.
Arsenal heeft heel wat wonden te likken na het treurspel in Wolverhampton en of de therapie afdoende zal zijn om een zekere Jack Grealish te beletten dominant te zijn en zijn ploeg op sleeptouw te nemen is onzeker.
Maar nogmaals, Arsenal is op de goede weg en dat die weg naar boven niet rimpelloos is, af en toe een neerwaartse knik zal vertonen en met vallen en opstaan gaat is maar normaal. COYG!
Manager Dean Smith is na Walsall en Brentford aan zijn derde club toe als manager en hij heeft van The Villans een erg degelijke middenmoter gemaakt, met voorlopig goede papieren in de strijd om een Europees ticket. De ploeg uit Birmingham heeft immers nog enkele wedstrijden tegoed.
Smith kwam trouwens winnen op het Emirates met zijn elftal. Op 8 november 2020 werd het voor alle Arsenal getrouwen een pijnlijke en vernederende vertoning want het werd 0-3 na een own-goal van Bukayo Saka en na de rust een brace van Ollie Watkins.
Arsenal heeft heel wat wonden te likken na het treurspel in Wolverhampton en of de therapie afdoende zal zijn om een zekere Jack Grealish te beletten dominant te zijn en zijn ploeg op sleeptouw te nemen is onzeker.
Maar nogmaals, Arsenal is op de goede weg en dat die weg naar boven niet rimpelloos is, af en toe een neerwaartse knik zal vertonen en met vallen en opstaan gaat is maar normaal. COYG!
BOEIEND VOORJAAR
Door Marcel Bogaerts
Wedstrijden waarin niet gescoord wordt worden –meestal terecht- aanzien als oeverloos vervelend en (in niet-corona tijden uiteraard) de hoge toegangsprijs niet waard. Arsenal-Manchester United was een uitzondering. Er viel genoeg te beleven tussen de lijnen, beide ploegen speelden voor wat ze waard waren en veel billijker kan een gelijkspel niet zijn.
Bij de Gunners ontbraken aanvoerder Aubameyang (familiaal), Tierney en Saka (beiden uit voorzorg). Emile Smith-Rowe en Thomas Partey stonden wel tussen de lijnen, Cedric Soares mocht zijn goede vorm verder bevestigen en ook Martinelli begon aan de wedstrijd. Nieuwe aanwinst Martin Odegaard begon op de bank.
Manchester United begon het best aan de partij, maar de Arsenal verdediging, die duidelijk mee is in het verhaal van Mikel Arteta deed het alweer prima. En eigenlijk had United reeds vroeg met 10 man moeten vallen. Voor het gestrekte been van Bruno Fernandes vol net boven de achillespees van Granit Xhaka had een rode kaart moeten volgen. Een onbegrijpelijke beslissing van VAR Paul Tierney, en de zwaarte van de ingreep had eigenlijk ook niet aan de aandacht van Michael Oliver mogen ontsnappen, die voor het overige wel een prima wedstrijd floot.
Na de rust begon Arsenal erg fel en had in de eerste tien minuten meer dan 80% balbezit. Willian verzuimde af te maken en een vrije trap van Lacazette belandde op de deklat. Maar ook Leno, die in de eerste helft al enkele keren had moeten redden, moest attent blijven.
Een onbeslist duel dus, en we hadden dat liever met enkele doelpunten gezien, maar er zal wel geen enkele Gooner ontevreden geweest zijn over wat zijn ploeg voor het voetlicht had gebracht. Bijzonder verheugend was ook de prestatie van de al vaak verguisden David Luiz (man van de match) en Willian.
De Arsenal familie kijkt de toekomst weer met vertrouwen tegemoet, dat kan niet anders.
Wedstrijden waarin niet gescoord wordt worden –meestal terecht- aanzien als oeverloos vervelend en (in niet-corona tijden uiteraard) de hoge toegangsprijs niet waard. Arsenal-Manchester United was een uitzondering. Er viel genoeg te beleven tussen de lijnen, beide ploegen speelden voor wat ze waard waren en veel billijker kan een gelijkspel niet zijn.
Bij de Gunners ontbraken aanvoerder Aubameyang (familiaal), Tierney en Saka (beiden uit voorzorg). Emile Smith-Rowe en Thomas Partey stonden wel tussen de lijnen, Cedric Soares mocht zijn goede vorm verder bevestigen en ook Martinelli begon aan de wedstrijd. Nieuwe aanwinst Martin Odegaard begon op de bank.
Manchester United begon het best aan de partij, maar de Arsenal verdediging, die duidelijk mee is in het verhaal van Mikel Arteta deed het alweer prima. En eigenlijk had United reeds vroeg met 10 man moeten vallen. Voor het gestrekte been van Bruno Fernandes vol net boven de achillespees van Granit Xhaka had een rode kaart moeten volgen. Een onbegrijpelijke beslissing van VAR Paul Tierney, en de zwaarte van de ingreep had eigenlijk ook niet aan de aandacht van Michael Oliver mogen ontsnappen, die voor het overige wel een prima wedstrijd floot.
Na de rust begon Arsenal erg fel en had in de eerste tien minuten meer dan 80% balbezit. Willian verzuimde af te maken en een vrije trap van Lacazette belandde op de deklat. Maar ook Leno, die in de eerste helft al enkele keren had moeten redden, moest attent blijven.
Een onbeslist duel dus, en we hadden dat liever met enkele doelpunten gezien, maar er zal wel geen enkele Gooner ontevreden geweest zijn over wat zijn ploeg voor het voetlicht had gebracht. Bijzonder verheugend was ook de prestatie van de al vaak verguisden David Luiz (man van de match) en Willian.
De Arsenal familie kijkt de toekomst weer met vertrouwen tegemoet, dat kan niet anders.
Dinsdag 02/02/2021, 18u00 Molineux, Premier League matchweek 22: Wolverhampton – Arsenal
De Portugese kolonie in de West Midlands onder leiding van de flamboyante coach Nuno trappelt een beetje ter plaatse. Ze staan op de 14e plaats met 23 punten, dat is 8 punten minder dan Arsenal en dat moet ongelooflijk klinken in de oren van hen die de heenwedstrijd gezien hebben en de Premier League niet zo aandachtig volgen. In het Emirates gingen de Wolves met 1-2 winnen en dat resultaat was allerminst voor discussie vatbaar.
Gelukkig voor Arsenal is er sindsdien wel wat veranderd. En dus durven we ook op herhaling hopen van het resultaat van het vorige duel op Molineux. Op 4 juli 2020 wonnen de Gunners in een corona-leeg stadion met 0-2 dankzij goals van Bukayo Saka en Alexandre Lacazette.
Een seizoen eerder werd het 3-1 voor de thuisploeg, na een absoluut hopeloze eerste periode van het team van Unai Emery.
Mits een zege kruipen de Gunners dichter naar de top zes, maar zoals reeds eerder gezegd hebben de meeste andere ploegen in die buurt nog wel één of twee wedstrijden tegoed. Het kan in de lente een adembenemende run-in worden.
De Portugese kolonie in de West Midlands onder leiding van de flamboyante coach Nuno trappelt een beetje ter plaatse. Ze staan op de 14e plaats met 23 punten, dat is 8 punten minder dan Arsenal en dat moet ongelooflijk klinken in de oren van hen die de heenwedstrijd gezien hebben en de Premier League niet zo aandachtig volgen. In het Emirates gingen de Wolves met 1-2 winnen en dat resultaat was allerminst voor discussie vatbaar.
Gelukkig voor Arsenal is er sindsdien wel wat veranderd. En dus durven we ook op herhaling hopen van het resultaat van het vorige duel op Molineux. Op 4 juli 2020 wonnen de Gunners in een corona-leeg stadion met 0-2 dankzij goals van Bukayo Saka en Alexandre Lacazette.
Een seizoen eerder werd het 3-1 voor de thuisploeg, na een absoluut hopeloze eerste periode van het team van Unai Emery.
Mits een zege kruipen de Gunners dichter naar de top zes, maar zoals reeds eerder gezegd hebben de meeste andere ploegen in die buurt nog wel één of twee wedstrijden tegoed. Het kan in de lente een adembenemende run-in worden.
RESERVE OPGEBOUWD
Door Marcel Bogaerts
De dubbele confrontatie met Southampton begon met een serieuze ontgoocheling. Bekerhouder Arsenal speelde slecht op St. Mary’s en werd uitgeschakeld. De beslissing viel na een own-goal van Gabriel en de tandeloze en ongeïnspireerde Gunners konden het tij niet keren. Pierre-Emerick Aubameyang was afwezig wegens familiale problemen en Mikel Arteta had voor rotatie gekozen. Het is uiteraard logisch en normaal dat jongeren als Bukayo Saka en Emile Smith-Rowe niet alles kunnen spelen, maar dat hun vervangers er alweer erg weinig van terecht brachten doet toch een aantal wenkbrauwen fronsen.
Het competitieduel was dan heel wat leuker. Nog steeds geen Aubameyang tussen de lijnen en Nicholas Pepe mocht het opnieuw proberen. De aftrap was nog maar net gegeven of Granit Xhaka, ook in erg goede doen tegenwoordig, loodste Alexandre Lacazette door de thuisdefensie. De Fransman miste de dot van een kans, en dat was jammer want in plaats van 0-1 werd het 1-0. Thuisspeler Armstrong mocht op hoekschop vrij inlopen en snoeihard uithalen.
Maar Arsenal was niet onder de indruk. De Gunners speelden een goede eerste helft, al was het dan ook niet allemaal even zuiver en overtuigend, maar de gelijkmaker was knap. Weer zo een pareltje van een pass van Xhaka, deze keer op Pepe en de Ivoriaan was het snelst en het sterkst en schoot in de verste hoek raak.
Het hart van de verdediging van The Saints bleek kwetsbaar, want nog voor de rust kon Alexandre Lacazette verticaal Bukayo Saka bereiken en de youngster bracht zijn ploeg op voorsprong.
De thuisploeg nam na de pauze het heft in handen. Arsenal moest terug en het was een beetje zorgwekkend dat de Londenaars vrij snel dieper en dieper moesten terugzakken. Het team van Arteta bleef wel aandachtig en gedisciplineerd verdedigen en kon zo grote kansen voor de tegenstrever vermijden.
De beslissing viel toen Cedric Soares (weer een prima wedstrijd van de Portugees) een geweldige lange bal diagonaal op een vrijstaande Saka speelde. Die ging er vandoor, zette de bal voor doel waar Lacazette opdook om de eindstand vast te leggen. Southampton ging er nog voor, maar het kalf was verdronken en de Gunners namen de drie punten mee naar Londen.
In het klassement schuift Arsenal mooi op, maar het beeld is te vertekend om daar nu conclusies aan vast te knopen. Er zijn nog te veel clubs met meerdere wedstrijden minder gespeeld.
Hoe dan ook, met 16 op 18 is Arsenal goed weggeraakt van de staart van de rangschikking, en dat is maar goed ook want er staan de komende weken loodzware opdrachten te wachten.
De dubbele confrontatie met Southampton begon met een serieuze ontgoocheling. Bekerhouder Arsenal speelde slecht op St. Mary’s en werd uitgeschakeld. De beslissing viel na een own-goal van Gabriel en de tandeloze en ongeïnspireerde Gunners konden het tij niet keren. Pierre-Emerick Aubameyang was afwezig wegens familiale problemen en Mikel Arteta had voor rotatie gekozen. Het is uiteraard logisch en normaal dat jongeren als Bukayo Saka en Emile Smith-Rowe niet alles kunnen spelen, maar dat hun vervangers er alweer erg weinig van terecht brachten doet toch een aantal wenkbrauwen fronsen.
Het competitieduel was dan heel wat leuker. Nog steeds geen Aubameyang tussen de lijnen en Nicholas Pepe mocht het opnieuw proberen. De aftrap was nog maar net gegeven of Granit Xhaka, ook in erg goede doen tegenwoordig, loodste Alexandre Lacazette door de thuisdefensie. De Fransman miste de dot van een kans, en dat was jammer want in plaats van 0-1 werd het 1-0. Thuisspeler Armstrong mocht op hoekschop vrij inlopen en snoeihard uithalen.
Maar Arsenal was niet onder de indruk. De Gunners speelden een goede eerste helft, al was het dan ook niet allemaal even zuiver en overtuigend, maar de gelijkmaker was knap. Weer zo een pareltje van een pass van Xhaka, deze keer op Pepe en de Ivoriaan was het snelst en het sterkst en schoot in de verste hoek raak.
Het hart van de verdediging van The Saints bleek kwetsbaar, want nog voor de rust kon Alexandre Lacazette verticaal Bukayo Saka bereiken en de youngster bracht zijn ploeg op voorsprong.
De thuisploeg nam na de pauze het heft in handen. Arsenal moest terug en het was een beetje zorgwekkend dat de Londenaars vrij snel dieper en dieper moesten terugzakken. Het team van Arteta bleef wel aandachtig en gedisciplineerd verdedigen en kon zo grote kansen voor de tegenstrever vermijden.
De beslissing viel toen Cedric Soares (weer een prima wedstrijd van de Portugees) een geweldige lange bal diagonaal op een vrijstaande Saka speelde. Die ging er vandoor, zette de bal voor doel waar Lacazette opdook om de eindstand vast te leggen. Southampton ging er nog voor, maar het kalf was verdronken en de Gunners namen de drie punten mee naar Londen.
In het klassement schuift Arsenal mooi op, maar het beeld is te vertekend om daar nu conclusies aan vast te knopen. Er zijn nog te veel clubs met meerdere wedstrijden minder gespeeld.
Hoe dan ook, met 16 op 18 is Arsenal goed weggeraakt van de staart van de rangschikking, en dat is maar goed ook want er staan de komende weken loodzware opdrachten te wachten.
Zaterdag 30/01/2021, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 21: Arsenal –Manchester United
Het is voorlopig Manchester boven in de Premier League. City en United bezetten plaatsen 1 en 2 van het klassement, voor Leicester en het verrassende West Ham. Kampioen Liverpool volgt op zeven punten van leider City.
Vooral Manchester United verrast daarmee in positieve zin. Manager Solskjaer heeft zijn ploeg op de rails gekregen. De laatste nederlaag van The Red Devils was de 0-1 thuisnederlaag tegen Arsenal en dat is al geleden van 1 november.
Maar ook Arsenal is in goede doen. Natuurlijk spreekt een affiche als Arsenal – Manchester United niet meer zo tot de verbeelding als een aantal jaren geleden, maar dat een echte topper met knap voetbal aan beide zijden nog steeds tot de mogelijkheden behoort staat buiten kijf.
De twee laatste confrontaties op het Emirates werden beide gewonnen door Arsenal, met 2-0. Voor een dergelijk resultaat tekenen we natuurlijk meteen.
Een topwedstrijd verdient een topreferee, en Michael Oliver is dan ook een terechte keuze voor dit duel. Het is al de vierde keer dat de 35-jarige uit Northumberland een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt. Ook de vorige drie wedstrijden werden op het Emirates afgewerkt (West Ham, Wolverhampton en Chelsea).
Het is voorlopig Manchester boven in de Premier League. City en United bezetten plaatsen 1 en 2 van het klassement, voor Leicester en het verrassende West Ham. Kampioen Liverpool volgt op zeven punten van leider City.
Vooral Manchester United verrast daarmee in positieve zin. Manager Solskjaer heeft zijn ploeg op de rails gekregen. De laatste nederlaag van The Red Devils was de 0-1 thuisnederlaag tegen Arsenal en dat is al geleden van 1 november.
Maar ook Arsenal is in goede doen. Natuurlijk spreekt een affiche als Arsenal – Manchester United niet meer zo tot de verbeelding als een aantal jaren geleden, maar dat een echte topper met knap voetbal aan beide zijden nog steeds tot de mogelijkheden behoort staat buiten kijf.
De twee laatste confrontaties op het Emirates werden beide gewonnen door Arsenal, met 2-0. Voor een dergelijk resultaat tekenen we natuurlijk meteen.
Een topwedstrijd verdient een topreferee, en Michael Oliver is dan ook een terechte keuze voor dit duel. Het is al de vierde keer dat de 35-jarige uit Northumberland een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt. Ook de vorige drie wedstrijden werden op het Emirates afgewerkt (West Ham, Wolverhampton en Chelsea).
GUNNERS ZETTEN MOOIE REEKS NEER
Door Marcel Bogaerts
De eerste helft van de wedstrijd tegen Newcastle United liet zeker geen onvergetelijke indruk na, want doelman Darlow werd zo goed als niet op de proef gesteld. The Magpies deden niets anders dan verdedigen en leken ook niet bekwaam om echt mee te voetballen. Arsenal speelde met inzet en overtuiging, maar vond in de eerste periode geen oplossing. Pierre-Emerick Aubameyang trof wel nog de kruising, de prijsschutter leek opnieuw op een blanco wedstrijd af te stevenen.
Na de rust zetten de Gunners orde op zaken, en hoe. Tomas Partey (wat een aanwinst) had het overzicht, bereikte de Gabonees met een heerlijke verre pass en deze keer was het wel prijs. De aanvoerder van Arsenal liep met de vingers in de neus zijn man voorbij en schoot hoog binnen.
De thuisploeg maakte het karwei helemaal af. Uitblinker Emile Smith-Rowe (wie denkt er nog aan Mesut Özil?) vond zijn maatje Bukayo Saka en het stond 2-0.
Cedric Soares, die de voorkeur had gekregen op Hector Bellerin, zorgde ervoor dat Aubameyang zijn tweede van de avond kon maken. De flankverdediger, prima wedstrijd overigens, hield de bal op de doellijn nog net binnen en legde het ronde speelgoed in de voet van zijn aanvoerder die de eindstand vastlegde.
De VAR controleerde nog even een “possible out of play” maar de goal was geldig.
Arsenal, eindelijk wat op dreef, haalt sinds de overwinning tegen Chelsea op tweede kerstdag nu een 13 op 15. De Blues waren overigens de laatste tegenstrever die kon scoren tegen Arsenal, want er volgden vier competitiewedstrijden en een bekerduel met een clean sheet. Dat is mooi allemaal en geeft terug reden tot enig optimisme.
Mikel Arteta en Arsenal, is er een vroege lente te bespeuren? Iedere Gooner zal zich alvast veel beter voelen dan een maand geleden. We kunnen er alleen maar blij om zijn.
Er volgt nu, op iets meer dan 72 uur, een dubbele confrontatie met The Saints, en beide wedstrijden worden afgewerkt in St. Mary’s.
De eerste helft van de wedstrijd tegen Newcastle United liet zeker geen onvergetelijke indruk na, want doelman Darlow werd zo goed als niet op de proef gesteld. The Magpies deden niets anders dan verdedigen en leken ook niet bekwaam om echt mee te voetballen. Arsenal speelde met inzet en overtuiging, maar vond in de eerste periode geen oplossing. Pierre-Emerick Aubameyang trof wel nog de kruising, de prijsschutter leek opnieuw op een blanco wedstrijd af te stevenen.
Na de rust zetten de Gunners orde op zaken, en hoe. Tomas Partey (wat een aanwinst) had het overzicht, bereikte de Gabonees met een heerlijke verre pass en deze keer was het wel prijs. De aanvoerder van Arsenal liep met de vingers in de neus zijn man voorbij en schoot hoog binnen.
De thuisploeg maakte het karwei helemaal af. Uitblinker Emile Smith-Rowe (wie denkt er nog aan Mesut Özil?) vond zijn maatje Bukayo Saka en het stond 2-0.
Cedric Soares, die de voorkeur had gekregen op Hector Bellerin, zorgde ervoor dat Aubameyang zijn tweede van de avond kon maken. De flankverdediger, prima wedstrijd overigens, hield de bal op de doellijn nog net binnen en legde het ronde speelgoed in de voet van zijn aanvoerder die de eindstand vastlegde.
De VAR controleerde nog even een “possible out of play” maar de goal was geldig.
Arsenal, eindelijk wat op dreef, haalt sinds de overwinning tegen Chelsea op tweede kerstdag nu een 13 op 15. De Blues waren overigens de laatste tegenstrever die kon scoren tegen Arsenal, want er volgden vier competitiewedstrijden en een bekerduel met een clean sheet. Dat is mooi allemaal en geeft terug reden tot enig optimisme.
Mikel Arteta en Arsenal, is er een vroege lente te bespeuren? Iedere Gooner zal zich alvast veel beter voelen dan een maand geleden. We kunnen er alleen maar blij om zijn.
Er volgt nu, op iets meer dan 72 uur, een dubbele confrontatie met The Saints, en beide wedstrijden worden afgewerkt in St. Mary’s.
Zaterdag 23/01/2021 12u15 FA Cup
De laatste keer dat Arsenal een bekerduel bij Southampton speelde was op 28 januari 2017. De thuisploeg, toen onder leiding van Claude Puel, kwam niet met het best mogelijke elftal op de grasmat, en ook Arsenal liet enkele vaste waarden rusten. De Gunners speelden een prima partij en lieten geen spaander heel van The Saints. Het werd 0-5. Danny Welbeck scoorde twee keer en Theo Walcott, ondertussen aan de slag bij Southampton, vond drie keer het doel.
Er is ondertussen veel veranderd. Na korte passages van coaches als Mauricio Pellegrino en Mark Hughes heeft nu Ralph Hasenhüttl een stevige basis neergezet aan de kust. Het wordt een moeilijke klus voor Arsenal, zoveel is zeker.
Southampton moest in zijn eerste opdracht de wei in tegen Shrewsbury Town en won met 2-0. Arsenal had extra times nodig tegen Newcastle om dezelfde eindscore te bereiken.
De winnaar van dit interessante duel mag zich opmaken om in de volgende ronde een bezoek te brengen aan Molineux, om er Wolverhampton Wanderers partij te geven. Tenzij zesdeklassers Chorley FC voor een stunt zouden zorgen, want zij ontvangen de Wolves eerst nog in hun eigen Victoria Park.
Dinsdag 26/01/2021, 20u15, Premier League matchweek 20
Het is al meer dan vijf jaar geleden maar we herinneren ons nog als de dag van gisteren de loodzware 4-0 nederlaag die Arsenal op St. Mary’s moest slikken. De Gunners en Arsène Wenger waren toen meer bezig met het vitten op de leiding om allerlei kleinigheden dan met voetballen. Cuco Martina zorgde voor een 1-0 ruststand met een lucky shot, maar Shane Long (twee keer) en José Fonte straften onoplettendheid en slordigheid bij Arsenal genadeloos af.
Op 16 december 2018, toen al onder leiding van coaches Hasenhüttl en Emery verloor Arsenal ondanks twee treffers van Henrikh Mkhytarian met 3-2, een late winning-goal van Charlie Austin.
Vorig seizoen, in een corona-leeg St. Mary’s zorgden youngsters Eddie Nketiah voor de rust en Joe Willock enkele minuten voor tijd voor een mooie 0-2 zege.
Daar tekenen we natuurlijk voor. Dat Arsenal niet zo amechtig voor de dag zal komen als in de thuiswedstrijd (1-1), daar zijn we gerust in, maar of dat voldoende zal zijn om The Saints een hak te zetten dient afgewacht.
Mits een overwinning kan Arsenal over Southampton springen in de rangschikking, maar wel met één wedstrijd meer gespeeld.
Scheidsrechter voor dit duel is de 49-jarige Kevin Friend, reeds sinds 2009 actief in de Premier League. Dit seizoen kwam hij voor Arsenal nog niet in actie.
De laatste keer dat Arsenal een bekerduel bij Southampton speelde was op 28 januari 2017. De thuisploeg, toen onder leiding van Claude Puel, kwam niet met het best mogelijke elftal op de grasmat, en ook Arsenal liet enkele vaste waarden rusten. De Gunners speelden een prima partij en lieten geen spaander heel van The Saints. Het werd 0-5. Danny Welbeck scoorde twee keer en Theo Walcott, ondertussen aan de slag bij Southampton, vond drie keer het doel.
Er is ondertussen veel veranderd. Na korte passages van coaches als Mauricio Pellegrino en Mark Hughes heeft nu Ralph Hasenhüttl een stevige basis neergezet aan de kust. Het wordt een moeilijke klus voor Arsenal, zoveel is zeker.
Southampton moest in zijn eerste opdracht de wei in tegen Shrewsbury Town en won met 2-0. Arsenal had extra times nodig tegen Newcastle om dezelfde eindscore te bereiken.
De winnaar van dit interessante duel mag zich opmaken om in de volgende ronde een bezoek te brengen aan Molineux, om er Wolverhampton Wanderers partij te geven. Tenzij zesdeklassers Chorley FC voor een stunt zouden zorgen, want zij ontvangen de Wolves eerst nog in hun eigen Victoria Park.
Dinsdag 26/01/2021, 20u15, Premier League matchweek 20
Het is al meer dan vijf jaar geleden maar we herinneren ons nog als de dag van gisteren de loodzware 4-0 nederlaag die Arsenal op St. Mary’s moest slikken. De Gunners en Arsène Wenger waren toen meer bezig met het vitten op de leiding om allerlei kleinigheden dan met voetballen. Cuco Martina zorgde voor een 1-0 ruststand met een lucky shot, maar Shane Long (twee keer) en José Fonte straften onoplettendheid en slordigheid bij Arsenal genadeloos af.
Op 16 december 2018, toen al onder leiding van coaches Hasenhüttl en Emery verloor Arsenal ondanks twee treffers van Henrikh Mkhytarian met 3-2, een late winning-goal van Charlie Austin.
Vorig seizoen, in een corona-leeg St. Mary’s zorgden youngsters Eddie Nketiah voor de rust en Joe Willock enkele minuten voor tijd voor een mooie 0-2 zege.
Daar tekenen we natuurlijk voor. Dat Arsenal niet zo amechtig voor de dag zal komen als in de thuiswedstrijd (1-1), daar zijn we gerust in, maar of dat voldoende zal zijn om The Saints een hak te zetten dient afgewacht.
Mits een overwinning kan Arsenal over Southampton springen in de rangschikking, maar wel met één wedstrijd meer gespeeld.
Scheidsrechter voor dit duel is de 49-jarige Kevin Friend, reeds sinds 2009 actief in de Premier League. Dit seizoen kwam hij voor Arsenal nog niet in actie.
HET SCHIET NIET OP
Door Marcel Bogaerts
Enkele weken geleden zag het er nog inktzwart uit voor Arsenal, want clean sheets, laat staan puntenwinst, leken wel plotwendingen uit een barslechte, want heel voorspelbare thriller. Het spookbeeld van een mogelijke degradatie mag dan wel enigszins afgewend zijn, het huidige seizoen boven het eentonige loodgrijs tillen lijkt met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een te moeilijk vraagstuk voor Mikel Arteta en zijn team.
Pablo Mari en Kieran Tierney, toch twee van de beteren in de recente heropleving werden niet gebezigd in de competitiewedstrijd tegen The Eagles. Beiden uit voorzorg, naar verluidt, maar ondertussen is bekend dat vooral het probleem van Tierney reden is tot ongerustheid. Een nieuwe blessure van de linksback zou een serieuze streep door de berekening van Arteta zetten, want de Schot was herhaaldelijk bepalend voor succesvol aanvalsspel, ook als aangever en afwerker.
De bloedeloze 0-0 tegen het team van Roy Hodgson was zonder meer pover. Leno en het doelkader hielden de bezoekers van de winst, zoveel is duidelijk, en de Gunners mogen dan wel barstensvol goede wil gezeten hebben, er werd geen gaatje gevonden in de bezoekende afweer, een sterke periode bij aanvang van de tweede helft ten spijt. Voor het overige verviel Arsenal alweer in een tergend traag opbouwen, breed spelen, balletjes alweer achteruit leggen, twijfelende inworpen. We hebben het allemaal al tot vervelens toe gezien en deze processie van Echternach is saai en oeverloos irritant.
Noch Crystal Palace, noch Arsenal schieten iets op met deze draw, en bij de fans zal het knagende gevoel van ongerustheid nog steeds niet helemaal verdwenen zijn. Jammer voor een club als Arsenal.
Enkele weken geleden zag het er nog inktzwart uit voor Arsenal, want clean sheets, laat staan puntenwinst, leken wel plotwendingen uit een barslechte, want heel voorspelbare thriller. Het spookbeeld van een mogelijke degradatie mag dan wel enigszins afgewend zijn, het huidige seizoen boven het eentonige loodgrijs tillen lijkt met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een te moeilijk vraagstuk voor Mikel Arteta en zijn team.
Pablo Mari en Kieran Tierney, toch twee van de beteren in de recente heropleving werden niet gebezigd in de competitiewedstrijd tegen The Eagles. Beiden uit voorzorg, naar verluidt, maar ondertussen is bekend dat vooral het probleem van Tierney reden is tot ongerustheid. Een nieuwe blessure van de linksback zou een serieuze streep door de berekening van Arteta zetten, want de Schot was herhaaldelijk bepalend voor succesvol aanvalsspel, ook als aangever en afwerker.
De bloedeloze 0-0 tegen het team van Roy Hodgson was zonder meer pover. Leno en het doelkader hielden de bezoekers van de winst, zoveel is duidelijk, en de Gunners mogen dan wel barstensvol goede wil gezeten hebben, er werd geen gaatje gevonden in de bezoekende afweer, een sterke periode bij aanvang van de tweede helft ten spijt. Voor het overige verviel Arsenal alweer in een tergend traag opbouwen, breed spelen, balletjes alweer achteruit leggen, twijfelende inworpen. We hebben het allemaal al tot vervelens toe gezien en deze processie van Echternach is saai en oeverloos irritant.
Noch Crystal Palace, noch Arsenal schieten iets op met deze draw, en bij de fans zal het knagende gevoel van ongerustheid nog steeds niet helemaal verdwenen zijn. Jammer voor een club als Arsenal.
Maandag 18/01/2021, 20u00, Emirates: Premier League matchweek 19: Arsenal – Newcastle
De Gunners ontmoeten de Magpies dus voor de tweede keer in een periode van iets meer dan een week. In tijden waarin competitievoetbal en bekerduels elkaar afwisselen is dat geen zeldzaamheid, en dat scenario zou zich kunnen herhalen indien Southampton zich ten nadele van Shrewsbury kan plaatsen voor de volgende ronde van de FA Cup. Dan moet Arsenal zich zelfs op drie dagen tijd twee keer aanbieden in St. Mary’s.
Maar eerst volgt speeldag 19, waarmee Arsenal de helft van de competitie zal afgewerkt hebben. En het wordt alweer bang afwachten. De FA Cup confrontatie tussen beide clubs eindigde na reguliere speeltijd ook op 0-0. Arsenal trok dan na verlengingen wel het laken naar zich toe, maar die extra kans krijgen de Noord-Londenaars in competitie niet. Mikel Arteta moet blijven zoeken naar oplossingen om die stugge verdedigingen te ontwrichten. Wie houdt de talisman daarvoor angstvallig verborgen?
Vorig seizoen won Arsenal deze confrontatie met 4-0. Na rust braken Aubameyang en Pepe de wedstrijd open, en in de absolute slotfase gaven Mesut Özil en Alexandre Lacazette de zege nog een mooie glans mee.
Thuiswedstrijden tegen Newcastle waren wel meer garantie op doelpunten. In 2014 werd het 4-1 met onder meer een fraaie panenka strafschop van Santi Cazorla en twee jaar eerder werden de Gooners echt wel verwend met 7-3, een waar spektakel.
De laatste thuisnederlaag van Arsenal tegen The Magpies dateert van 7 november 2010. Andy Carroll, toen al, kopte op slag van rust een voorzet van Joey Barton binnen en bij die 0-1 bleef het.
Referee van dienst is David Coote, en voor zover we konden terugvinden zal dat de eerste keer zijn dat hij een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt.
De Gunners ontmoeten de Magpies dus voor de tweede keer in een periode van iets meer dan een week. In tijden waarin competitievoetbal en bekerduels elkaar afwisselen is dat geen zeldzaamheid, en dat scenario zou zich kunnen herhalen indien Southampton zich ten nadele van Shrewsbury kan plaatsen voor de volgende ronde van de FA Cup. Dan moet Arsenal zich zelfs op drie dagen tijd twee keer aanbieden in St. Mary’s.
Maar eerst volgt speeldag 19, waarmee Arsenal de helft van de competitie zal afgewerkt hebben. En het wordt alweer bang afwachten. De FA Cup confrontatie tussen beide clubs eindigde na reguliere speeltijd ook op 0-0. Arsenal trok dan na verlengingen wel het laken naar zich toe, maar die extra kans krijgen de Noord-Londenaars in competitie niet. Mikel Arteta moet blijven zoeken naar oplossingen om die stugge verdedigingen te ontwrichten. Wie houdt de talisman daarvoor angstvallig verborgen?
Vorig seizoen won Arsenal deze confrontatie met 4-0. Na rust braken Aubameyang en Pepe de wedstrijd open, en in de absolute slotfase gaven Mesut Özil en Alexandre Lacazette de zege nog een mooie glans mee.
Thuiswedstrijden tegen Newcastle waren wel meer garantie op doelpunten. In 2014 werd het 4-1 met onder meer een fraaie panenka strafschop van Santi Cazorla en twee jaar eerder werden de Gooners echt wel verwend met 7-3, een waar spektakel.
De laatste thuisnederlaag van Arsenal tegen The Magpies dateert van 7 november 2010. Andy Carroll, toen al, kopte op slag van rust een voorzet van Joey Barton binnen en bij die 0-1 bleef het.
Referee van dienst is David Coote, en voor zover we konden terugvinden zal dat de eerste keer zijn dat hij een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt.
VERDER TIMMEREN AAN DE WEG TERUG NAAR BOVEN
Door Marcel Bogaerts
Het moet voor vedetten als Pepe en Willian een pijnlijke vaststelling zijn. Mikel Arteta gaf de beide heren terug een startkans in de bekerconfrontatie tegen Newcastle en die hebben ze –alweer- niet gegrepen. Arsenal had het moeilijk tegen The Magpies. Het team van Steve Bruce verdedigde stug en kon de thuisploeg, weliswaar met redelijk wat overtredingen, beletten van echt brandgevaarlijk te worden. De Gunners namen de bezoekende doelman wel wat onder vuur vanop afstand, maar erg gevaarlijk oogde het uiteindelijk niet.
Arsenal was trouwens met averij aan de partij begonnen want Gabi Martinelli sloeg de enkel om bij de opwarming, opnieuw een tegenslag voor de jonge Braziliaan want naar verluidt zag het er allemaal niet goed uit.
De youngsters Bukayo Saka en Emile Smith-Rowe kwamen dan toch op het veld, het waren onvermijdelijke wissels om deze eerste bekeropdracht tot een goed einde te brengen. Smith-Rowe zag na een flinke overtreding een rood karton gegeven door een strenge referee Chris Kavanagh. Te streng, want de VAR corrigeerde en het bleef bij geel.
Gelukkig maar, want ESR deed uiteindelijk de partij in het voordeel van Arsenal kantelen. In minuut 109 om precies te zijn, dus in de tweede helft van de verlengingen, scoorde hij. Kapitein Pierre-Emerick Aubameyang was dan in de slotfase op de goede plaats om een inzenden van Kieran Tierney in doel te verwerken.
2-0 dus en met goede moed terug naar de competitie voor twee opeenvolgende thuiswedstrijden.
Het moet voor vedetten als Pepe en Willian een pijnlijke vaststelling zijn. Mikel Arteta gaf de beide heren terug een startkans in de bekerconfrontatie tegen Newcastle en die hebben ze –alweer- niet gegrepen. Arsenal had het moeilijk tegen The Magpies. Het team van Steve Bruce verdedigde stug en kon de thuisploeg, weliswaar met redelijk wat overtredingen, beletten van echt brandgevaarlijk te worden. De Gunners namen de bezoekende doelman wel wat onder vuur vanop afstand, maar erg gevaarlijk oogde het uiteindelijk niet.
Arsenal was trouwens met averij aan de partij begonnen want Gabi Martinelli sloeg de enkel om bij de opwarming, opnieuw een tegenslag voor de jonge Braziliaan want naar verluidt zag het er allemaal niet goed uit.
De youngsters Bukayo Saka en Emile Smith-Rowe kwamen dan toch op het veld, het waren onvermijdelijke wissels om deze eerste bekeropdracht tot een goed einde te brengen. Smith-Rowe zag na een flinke overtreding een rood karton gegeven door een strenge referee Chris Kavanagh. Te streng, want de VAR corrigeerde en het bleef bij geel.
Gelukkig maar, want ESR deed uiteindelijk de partij in het voordeel van Arsenal kantelen. In minuut 109 om precies te zijn, dus in de tweede helft van de verlengingen, scoorde hij. Kapitein Pierre-Emerick Aubameyang was dan in de slotfase op de goede plaats om een inzenden van Kieran Tierney in doel te verwerken.
2-0 dus en met goede moed terug naar de competitie voor twee opeenvolgende thuiswedstrijden.
Donderdag 14/01/2021, 20u00 Emirates, Premier League matchweek 18: Arsenal – Crystal Palace
The Eagles van manager Roy Hodgson, ondertussen toch al bijna 4 jaar aan de slag in Selhurst Park, draaien rustig mee in de middenmoot. Ze staan met 22 punten net onder Arsenal gerangschikt, met een negatief doelsaldo van -7. Hun beste resultaat van dit seizoen was een 1-3 winst bij Manchester United op de tweede speeldag, maar nog geen maand geleden werden ze op eigen terrein onwaarschijnlijk zwaar vernederd door kampioen Liverpool: 0-7.
Onze landgenoot Michy Batshuayi kwam tijdens de zomermercato een andere landgenoot, Christian Benteke, vervoegen in het aanvallende compartiment van The Eagles. Benteke scoorde tot hiertoe drie keer op 12 wedstrijden, Batshuayi deed 10 keer mee en vond geen enkele keer het net. Weinig indrukwekkend allemaal.
Maar the Eagles presenteren zich in het recente verleden als een moeilijke tegenstrever voor Arsenal, ook in het Emirates. Vorig seizoen liepen de Gunners dan wel uit tot 2-0 met goals van Sokratis en David Luiz, dat gebeurde in minuut 7 en minuut 9, maar het werd nog 2-2 met een strafschop van Milivojevic en een kopbal van Jordan Ayew.
Een seizoen eerder werd het zelfs een thuisnederlaag. Christian Benteke zorgde voor een 0-1 ruststand, Mesut Özil maakte nog wel gelijk, maar 20 minuten later stond het wel 1-3 via Zaha en Mc Arthur. De aansluitingstreffer van Aubameyang kwam te laat.
Om het goede werk van de laatste weken niet teniet te doen, moet er uiteraard terug aangeknoopt worden met de zege in deze derby. Dat moet kunnen.
Referee André Marriner zal de wedstrijd leiden. Na de nederlaag bij Everton is het de tweede keer dit seizoen dat de 49-jarige Marriner Arsenal onder zijn hoede krijgt.
The Eagles van manager Roy Hodgson, ondertussen toch al bijna 4 jaar aan de slag in Selhurst Park, draaien rustig mee in de middenmoot. Ze staan met 22 punten net onder Arsenal gerangschikt, met een negatief doelsaldo van -7. Hun beste resultaat van dit seizoen was een 1-3 winst bij Manchester United op de tweede speeldag, maar nog geen maand geleden werden ze op eigen terrein onwaarschijnlijk zwaar vernederd door kampioen Liverpool: 0-7.
Onze landgenoot Michy Batshuayi kwam tijdens de zomermercato een andere landgenoot, Christian Benteke, vervoegen in het aanvallende compartiment van The Eagles. Benteke scoorde tot hiertoe drie keer op 12 wedstrijden, Batshuayi deed 10 keer mee en vond geen enkele keer het net. Weinig indrukwekkend allemaal.
Maar the Eagles presenteren zich in het recente verleden als een moeilijke tegenstrever voor Arsenal, ook in het Emirates. Vorig seizoen liepen de Gunners dan wel uit tot 2-0 met goals van Sokratis en David Luiz, dat gebeurde in minuut 7 en minuut 9, maar het werd nog 2-2 met een strafschop van Milivojevic en een kopbal van Jordan Ayew.
Een seizoen eerder werd het zelfs een thuisnederlaag. Christian Benteke zorgde voor een 0-1 ruststand, Mesut Özil maakte nog wel gelijk, maar 20 minuten later stond het wel 1-3 via Zaha en Mc Arthur. De aansluitingstreffer van Aubameyang kwam te laat.
Om het goede werk van de laatste weken niet teniet te doen, moet er uiteraard terug aangeknoopt worden met de zege in deze derby. Dat moet kunnen.
Referee André Marriner zal de wedstrijd leiden. Na de nederlaag bij Everton is het de tweede keer dit seizoen dat de 49-jarige Marriner Arsenal onder zijn hoede krijgt.
ZONNESCHIJN IN DE SNEEUW
Door Marcel Bogaerts
Arsenal heeft ons laten genieten in The Hawthorns. Met opnieuw de jongeren Emile Smith-Rowe en Bukayo Saka in een hoofdrol kreeg het armlastige Albion in eigen burcht geen voet aan de grond. De wedstrijd werd gespeeld in bij momenten flinke sneeuwbuien, maar het belette de Gunners niet een hartverwarmend spektakel te serveren.
De Noord-Londenaren startten zoals het moest, aandachtig, snel en naar voor gericht. Er was al bij al weinig studieronde aan. Arsenal wist wat het wilde en ging er ook voor. Het gevaar voor de thuisploeg kwam van alle kanten en het was Kieran Tierney die de feestelijkheden opende. De Schot wandelde het strafschopgebied in, de verdedigers van Albion keken beduusd toe hoe hij met zijn mindere rechtervoet de bal heerlijk in de verste hoek plaatste.
Het duurde niet lang voor de wedstrijd in een definitieve plooi viel. Een heerlijke aanval opgezet door Smith-Rowe en Bukayo Saka, met Alexandre Lacazette als aflossingspunt eindigde in een assist van ESR en een intikker van Saka. Vintage Arsenal, wat hebben we dat gemist en wat was het mooi.
Na de rust moesten de herboren Gunners even terug wat attenter zijn toen de besneeuwde grasmat hun oogstrelend eentijdsvoetbal wat deed stremmen en The Baggies schoorvoetend wat probeerden terug te doen, maar de aansluitingstreffer werd terecht afgekeurd wegens voorafgaand buitenspel. De sneeuw hield op, de veldverwarming maakte het veld terug wat bespeelbaarder en Arsenal ging er opnieuw voor, met twee doelpunten van Alexandre Lacazette tot gevolg. Mooi, mooier, mooist.
De jaarovergang is dus, met 9 op 9 en met vlagen heerlijk voetbal van onze ploeg (tegen erg matige tegenstand, vooral van West Brom, laat ons dat ook niet vergeten) wel degelijk geslaagd. De Gunners zijn in het klassement naar plaats 11 geklommen en kunnen terug naar boven kijken. De afstand met Europees voetbal bedraagt zes punten, en de volgende competitie opdrachten bieden perspectief.
Maar eerst, na een weekje zonder wedstrijd, start de verdediging van de FA Cup.
Arsenal heeft ons laten genieten in The Hawthorns. Met opnieuw de jongeren Emile Smith-Rowe en Bukayo Saka in een hoofdrol kreeg het armlastige Albion in eigen burcht geen voet aan de grond. De wedstrijd werd gespeeld in bij momenten flinke sneeuwbuien, maar het belette de Gunners niet een hartverwarmend spektakel te serveren.
De Noord-Londenaren startten zoals het moest, aandachtig, snel en naar voor gericht. Er was al bij al weinig studieronde aan. Arsenal wist wat het wilde en ging er ook voor. Het gevaar voor de thuisploeg kwam van alle kanten en het was Kieran Tierney die de feestelijkheden opende. De Schot wandelde het strafschopgebied in, de verdedigers van Albion keken beduusd toe hoe hij met zijn mindere rechtervoet de bal heerlijk in de verste hoek plaatste.
Het duurde niet lang voor de wedstrijd in een definitieve plooi viel. Een heerlijke aanval opgezet door Smith-Rowe en Bukayo Saka, met Alexandre Lacazette als aflossingspunt eindigde in een assist van ESR en een intikker van Saka. Vintage Arsenal, wat hebben we dat gemist en wat was het mooi.
Na de rust moesten de herboren Gunners even terug wat attenter zijn toen de besneeuwde grasmat hun oogstrelend eentijdsvoetbal wat deed stremmen en The Baggies schoorvoetend wat probeerden terug te doen, maar de aansluitingstreffer werd terecht afgekeurd wegens voorafgaand buitenspel. De sneeuw hield op, de veldverwarming maakte het veld terug wat bespeelbaarder en Arsenal ging er opnieuw voor, met twee doelpunten van Alexandre Lacazette tot gevolg. Mooi, mooier, mooist.
De jaarovergang is dus, met 9 op 9 en met vlagen heerlijk voetbal van onze ploeg (tegen erg matige tegenstand, vooral van West Brom, laat ons dat ook niet vergeten) wel degelijk geslaagd. De Gunners zijn in het klassement naar plaats 11 geklommen en kunnen terug naar boven kijken. De afstand met Europees voetbal bedraagt zes punten, en de volgende competitie opdrachten bieden perspectief.
Maar eerst, na een weekje zonder wedstrijd, start de verdediging van de FA Cup.
Zaterdag 09/02/2021, 17u30 Emirates: FA Cup: Arsenal –Newcastle
De recordwinnaars starten dus het nieuwe tornooi met een thuiswedstrijd tegen reeksgenoot Newcastle. Dat is beslist niet de eenvoudigste opdracht in deze ronde, waarin ook clubs als Boreham Wood en Chorley FC (National League) nog meedoen. Ook Marine FC, spelend in de Northern Premier League, heeft het tot deze derde ronde kunnen schoppen en worden daarvoor beloond met een thuiswedstrijd tegen Tottenham Hotspur.
Maar uiteraard verwacht je van een bekerhouder niet meteen de uitschakeling in een thuiswedstrijd. De FA Cup blijft echter een apart tornooi. Het volstaat om terug te denken aan 7 januari 2018 toen bekerhouder Arsenal roemloos uitgeschakeld werd op City Ground door Nottingham Forest. Het werd 4-2.
De laatste FA Cup confrontatie met The Magpies, Newcastle United, dateert van 26 januari 2008. Emmanuel Adebayor scoorde twee keer in de tweede helft en vlak voor tijd maakte Nicky Butt nog een own-goal waardoor het 3-0 werd.
Een uitschakeling in dit stadium op eigen veld zou een serieuze domper zetten op de tevredenheid van de laatste weken na de nieuwe start en het (veel) betere voetbal dat we gezien hebben van onze ploeg, maar we zien Newcastle niet meteen de boeman van dienst zijn.
De recordwinnaars starten dus het nieuwe tornooi met een thuiswedstrijd tegen reeksgenoot Newcastle. Dat is beslist niet de eenvoudigste opdracht in deze ronde, waarin ook clubs als Boreham Wood en Chorley FC (National League) nog meedoen. Ook Marine FC, spelend in de Northern Premier League, heeft het tot deze derde ronde kunnen schoppen en worden daarvoor beloond met een thuiswedstrijd tegen Tottenham Hotspur.
Maar uiteraard verwacht je van een bekerhouder niet meteen de uitschakeling in een thuiswedstrijd. De FA Cup blijft echter een apart tornooi. Het volstaat om terug te denken aan 7 januari 2018 toen bekerhouder Arsenal roemloos uitgeschakeld werd op City Ground door Nottingham Forest. Het werd 4-2.
De laatste FA Cup confrontatie met The Magpies, Newcastle United, dateert van 26 januari 2008. Emmanuel Adebayor scoorde twee keer in de tweede helft en vlak voor tijd maakte Nicky Butt nog een own-goal waardoor het 3-0 werd.
Een uitschakeling in dit stadium op eigen veld zou een serieuze domper zetten op de tevredenheid van de laatste weken na de nieuwe start en het (veel) betere voetbal dat we gezien hebben van onze ploeg, maar we zien Newcastle niet meteen de boeman van dienst zijn.
DONKERE WOLKEN BREKEN OPEN
Door Marcel Bogaerts
Eén zwaluw maakt de lente nog niet, werd ons in het eerste leerjaar bijna zes decennia geleden gezegd. Zo zou de zege tegen Chelsea veel van zijn impact verloren hebben bij een nieuwe reeks van negatieve resultaten. Mikel Arteta en zijn team weten dat, en gingen in het Amex alvast op de ingeslagen weg, die van de zege, voort.
De eerste helft was nochtans alweer niet om over naar huis te schrijven. Een saaie, slaapverwekkende bedoening was het, onwaardig voor de Premier League. Een zwakke thuisploeg tegen een Arsenal dat niets anders deed dan tergend traag de bal rondspelen, meer terugdraaien dan diepgang zoeken, wachtend op Godot. Dat Brighton dan uiteindelijk toch iets deed en een paar kansjes op de openingstreffer verprutste was wakker schrikken voor de Gooners voor televisie, die nog maar eens onbegrijpend hoofdschuddend de rust ingingen.
De tweede helft werd heel wat leuker. Arsenal nam de wedstrijd resoluut in handen. Bukayo Saka ging er op links vandoor en vond een gepast opduikende Aubameyang. Doelman Sanchez redde met de knie. Gabriël Martinelli schoot een kans ietwat onbeheerst over, en Aubameyang ging later nog eens voor eigen eer toen hij een bal probeerde binnen te krullen waar Emile Smith-Rowe eigenlijk vrij als een vogel stond. De Gabonees mikte zijn volgende mogelijkheid dan nog eens keihard in het zijnet.
De vervanging van Martinelli door Alexandre Lacazette was het toverstokje. Saka ging er deze keer op rechts nog eens van door en bediende de Fransman, die controleerde en raak trof. Het waren zijn eerste twee baltoetsen en hij stond geen 30 seconden tussen de lijnen. Arsenal speelde dan rustig uit, al was het jammer dat de Gunners wel erg vroeg begonnen met uitsluitend aan het vasthouden van de 0-1 te denken. Jammer, maar in het licht van de laatste weken wel begrijpelijk.
Arsenal sluit dus het jaar af met een clean sheet en een zes op zes. In de rangschikking staan de Noord-Londenaren nu op de 13e plaats, negen punten boven de degradatiezone. Burnley, Newcastle en Fulham hebben nog wel één of twee wedstrijden tegoed. De volgende weken bieden nog perspectieven voor Arsenal om eindelijk eens wat te klimmen in het klassement.
Eén zwaluw maakt de lente nog niet, werd ons in het eerste leerjaar bijna zes decennia geleden gezegd. Zo zou de zege tegen Chelsea veel van zijn impact verloren hebben bij een nieuwe reeks van negatieve resultaten. Mikel Arteta en zijn team weten dat, en gingen in het Amex alvast op de ingeslagen weg, die van de zege, voort.
De eerste helft was nochtans alweer niet om over naar huis te schrijven. Een saaie, slaapverwekkende bedoening was het, onwaardig voor de Premier League. Een zwakke thuisploeg tegen een Arsenal dat niets anders deed dan tergend traag de bal rondspelen, meer terugdraaien dan diepgang zoeken, wachtend op Godot. Dat Brighton dan uiteindelijk toch iets deed en een paar kansjes op de openingstreffer verprutste was wakker schrikken voor de Gooners voor televisie, die nog maar eens onbegrijpend hoofdschuddend de rust ingingen.
De tweede helft werd heel wat leuker. Arsenal nam de wedstrijd resoluut in handen. Bukayo Saka ging er op links vandoor en vond een gepast opduikende Aubameyang. Doelman Sanchez redde met de knie. Gabriël Martinelli schoot een kans ietwat onbeheerst over, en Aubameyang ging later nog eens voor eigen eer toen hij een bal probeerde binnen te krullen waar Emile Smith-Rowe eigenlijk vrij als een vogel stond. De Gabonees mikte zijn volgende mogelijkheid dan nog eens keihard in het zijnet.
De vervanging van Martinelli door Alexandre Lacazette was het toverstokje. Saka ging er deze keer op rechts nog eens van door en bediende de Fransman, die controleerde en raak trof. Het waren zijn eerste twee baltoetsen en hij stond geen 30 seconden tussen de lijnen. Arsenal speelde dan rustig uit, al was het jammer dat de Gunners wel erg vroeg begonnen met uitsluitend aan het vasthouden van de 0-1 te denken. Jammer, maar in het licht van de laatste weken wel begrijpelijk.
Arsenal sluit dus het jaar af met een clean sheet en een zes op zes. In de rangschikking staan de Noord-Londenaren nu op de 13e plaats, negen punten boven de degradatiezone. Burnley, Newcastle en Fulham hebben nog wel één of twee wedstrijden tegoed. De volgende weken bieden nog perspectieven voor Arsenal om eindelijk eens wat te klimmen in het klassement.
Zaterdag 02/01/2021, 20u00, The Hawthorns: Premier League matchweek 17: West Bromwich Albion – Arsenal
The Baggies degradeerden in 2018 uit de Premier League en wisten eind vorig seizoen terug te keren. Die terugkeer is voorlopig geen succes, en dat is zowat het understatement van het jaar. Ze staan op de voorlaatste plaats, hebben slechts 8 punten verzameld en het doelsaldo van -24 is zonder meer pijnlijk te noemen. Dat doelsaldo werd natuurlijk heel erg negatief beïnvloed door de laatste thuiswedstrijd. West Brom kreeg een 0-5 pandoering van mede-promovendus Leeds United.
Manager Slaven Bilic, iets meer dan een jaar aan de slag bij West Brom, mocht zopas opkrassen en vervangen door Big Sam Allardyce, die al meer dan twee jaar niet meer op de bank zat. Bij West Bromwich Albion is hij aan zijn elfde club toe als trainer. Na zijn debuut bij Limerick City in de vroege jaren negentig, coachte hij nog Blackpool, Notts County, Bolton Wanderers, Newcastle, Blackburn Rovers, West Ham, Sunderland, Crystal Palace en Everton. Of hij de man is die de zwalpende Baggies een reddingsboei kan aanreiken lijkt zeer twijfelachtig, maar een kat in nood maakt rare sprongen en Arsenal moet beslist vermijden in een open val te trappen. Het volstaat terug te denken aan enkele vorige opdrachten in The Hawthorns om alert te zijn.
In de laatste drie competitiewedstrijden op bezoek bij Albion haalden de Gunners slechts één schamel puntje, dankzij een own-goal dan nog.
Het nieuwe jaar goed inzetten en met vertrouwen vooruitkijken, dat moet de dwingende opdracht zijn. En of er iets gaat veranderen in het personeelsbestand in januari, dat zien we dan nog wel. Een aantal namen, zowel mogelijke vertrekkers als nieuwe aanwinsten, worden genoemd, maar voorlopig lijkt alles ordinaire clickbait.
Arsenal Belgium wenst alvast iedereen een gelukkig, gezond en veilig 2021 toe, en hopelijk mogen we elkaar binnen afzienbare tijd eens terugzien. COYG!
The Baggies degradeerden in 2018 uit de Premier League en wisten eind vorig seizoen terug te keren. Die terugkeer is voorlopig geen succes, en dat is zowat het understatement van het jaar. Ze staan op de voorlaatste plaats, hebben slechts 8 punten verzameld en het doelsaldo van -24 is zonder meer pijnlijk te noemen. Dat doelsaldo werd natuurlijk heel erg negatief beïnvloed door de laatste thuiswedstrijd. West Brom kreeg een 0-5 pandoering van mede-promovendus Leeds United.
Manager Slaven Bilic, iets meer dan een jaar aan de slag bij West Brom, mocht zopas opkrassen en vervangen door Big Sam Allardyce, die al meer dan twee jaar niet meer op de bank zat. Bij West Bromwich Albion is hij aan zijn elfde club toe als trainer. Na zijn debuut bij Limerick City in de vroege jaren negentig, coachte hij nog Blackpool, Notts County, Bolton Wanderers, Newcastle, Blackburn Rovers, West Ham, Sunderland, Crystal Palace en Everton. Of hij de man is die de zwalpende Baggies een reddingsboei kan aanreiken lijkt zeer twijfelachtig, maar een kat in nood maakt rare sprongen en Arsenal moet beslist vermijden in een open val te trappen. Het volstaat terug te denken aan enkele vorige opdrachten in The Hawthorns om alert te zijn.
In de laatste drie competitiewedstrijden op bezoek bij Albion haalden de Gunners slechts één schamel puntje, dankzij een own-goal dan nog.
Het nieuwe jaar goed inzetten en met vertrouwen vooruitkijken, dat moet de dwingende opdracht zijn. En of er iets gaat veranderen in het personeelsbestand in januari, dat zien we dan nog wel. Een aantal namen, zowel mogelijke vertrekkers als nieuwe aanwinsten, worden genoemd, maar voorlopig lijkt alles ordinaire clickbait.
Arsenal Belgium wenst alvast iedereen een gelukkig, gezond en veilig 2021 toe, en hopelijk mogen we elkaar binnen afzienbare tijd eens terugzien. COYG!
HOOPGEVEND TEKEN VAN LEVEN
Door Marcel Bogaerts
En of het deugd deed, de overwinning tegen Chelsea op Boxing Day. Mikel Arteta bracht naast Bukayo Saka ook nog twee andere youngsters in het veld, Emile Smith-Rowe en Gabriël Martinelli. Dat bleek een schot in de roos. Arsenal begon eindelijk, zoals het hoort, eens scherp aan de wedstrijd, het team voetbalde dynamisch, met panache en met drang naar voren.
De beloning bleef niet uit. Referee Michael Oliver zag een overtreding in een tussenkomst op Kieran Tierney en de bal ging op de stip. Alexandre Lacazette trapte koelbloedig binnen. Het werd nog mooier toen Granit Xhaka een vrije trap mocht nemen. De al te vaak controverse uitlokkende, dikwijls genadeloos verguisde Zwitser raakte de bal perfect. Een heerlijke kick, en het stond 2-0.
Toen in de tweede helft Bukayo Saka een passje van Smith-Rowe in een boog over de Chelsea doelman in doel deed belanden leek Chelsea dood en begraven, en Mohamed Elneny maakte het voor de Blues ei zo na nog erger, maar de Egyptenaar trof met zijn knal de kruising.
In minuut 85 kwam Chelsea terug. Tammy Abraham werkte met zijn borst de bal binnen. De assistant referee had buitenspel gesignaleerd, maar de VAR valideerde de goal. Het was millimeterwerk, maar Abraham stond on side.
Ook Chelsea kreeg, een minuut in blessuretijd, nog een strafschop toegekend. Maar het werd geen 3-2 met een nerveus einde voor Arsenal tot gevolg. Jorginho trapte niet overtuigend genoeg en Bernd Leno redde mooi.
Met deze overwinning maakt Arsenal een duidelijk begin met stappen naar voren te zetten. Het is nog veel te vroeg om dit operatie redding te noemen, maar de Gunners moeten hiermee toch terug peper in het bloed voelen, vertrouwen opgedaan hebben en terug als team met zegedrang op het veld komen. De volgende twee uitwedstrijden, hoe moeilijk ook, zijn daartoe een uitgelezen gelegenheid.
En of het deugd deed, de overwinning tegen Chelsea op Boxing Day. Mikel Arteta bracht naast Bukayo Saka ook nog twee andere youngsters in het veld, Emile Smith-Rowe en Gabriël Martinelli. Dat bleek een schot in de roos. Arsenal begon eindelijk, zoals het hoort, eens scherp aan de wedstrijd, het team voetbalde dynamisch, met panache en met drang naar voren.
De beloning bleef niet uit. Referee Michael Oliver zag een overtreding in een tussenkomst op Kieran Tierney en de bal ging op de stip. Alexandre Lacazette trapte koelbloedig binnen. Het werd nog mooier toen Granit Xhaka een vrije trap mocht nemen. De al te vaak controverse uitlokkende, dikwijls genadeloos verguisde Zwitser raakte de bal perfect. Een heerlijke kick, en het stond 2-0.
Toen in de tweede helft Bukayo Saka een passje van Smith-Rowe in een boog over de Chelsea doelman in doel deed belanden leek Chelsea dood en begraven, en Mohamed Elneny maakte het voor de Blues ei zo na nog erger, maar de Egyptenaar trof met zijn knal de kruising.
In minuut 85 kwam Chelsea terug. Tammy Abraham werkte met zijn borst de bal binnen. De assistant referee had buitenspel gesignaleerd, maar de VAR valideerde de goal. Het was millimeterwerk, maar Abraham stond on side.
Ook Chelsea kreeg, een minuut in blessuretijd, nog een strafschop toegekend. Maar het werd geen 3-2 met een nerveus einde voor Arsenal tot gevolg. Jorginho trapte niet overtuigend genoeg en Bernd Leno redde mooi.
Met deze overwinning maakt Arsenal een duidelijk begin met stappen naar voren te zetten. Het is nog veel te vroeg om dit operatie redding te noemen, maar de Gunners moeten hiermee toch terug peper in het bloed voelen, vertrouwen opgedaan hebben en terug als team met zegedrang op het veld komen. De volgende twee uitwedstrijden, hoe moeilijk ook, zijn daartoe een uitgelezen gelegenheid.
Dinsdag 29/12/2020, 18u00 Amex Stadium, Premier League matchweek 16: Brighton – Arsenal
De Gunners hebben de laatste weken verscheidene statistieken van decennia zonder thuisnederlaag tegen een aantal clubs tot een einde zien komen. Misschien kan nu een einde gesteld worden aan jaren zonder competitie-overwinning op het veld van Brighton. Natuurlijk weten we ook dat The Seagulls lange tijd in lagere regionen hebben gespeeld. Ze degradeerden in 1983 en kwamen pas in 2017 terug. Maar ook in die jaren 80 had Arsenal het lastig bij Brighton. De laatste overwinning dateert van 4 april 1981. Het Arsenal van manager Terry Neill won toen met 0-1 op het toenmalige Goldstone Ground met een doelpunt van John Hollins.
Na de terugkeer van Brighton op het hoogste niveau was het voor de Gunners kommer en kwel aan de kust. Van de drie wedstrijden in het Amex stadion werden er twee verloren. De editie van vorig seizoen, in corona tijd, begon goed met een goal van Nicolas Pepe, maar in het slotkwartier boog Brighton de achterstand nog om in een 2-1 zege. Het was de wedstrijd waarin Bernd Leno een ernstige blessure opliep en Emi Martinez aan zijn opgemerkte reeks knappe prestaties in het doel kon beginnen.
Een overtuigend verlengstuk aan de overwinning tegen Chelsea breien is uiteraard meer dan gewenst. Craig Pawson is de referee van dienst.
De Gunners hebben de laatste weken verscheidene statistieken van decennia zonder thuisnederlaag tegen een aantal clubs tot een einde zien komen. Misschien kan nu een einde gesteld worden aan jaren zonder competitie-overwinning op het veld van Brighton. Natuurlijk weten we ook dat The Seagulls lange tijd in lagere regionen hebben gespeeld. Ze degradeerden in 1983 en kwamen pas in 2017 terug. Maar ook in die jaren 80 had Arsenal het lastig bij Brighton. De laatste overwinning dateert van 4 april 1981. Het Arsenal van manager Terry Neill won toen met 0-1 op het toenmalige Goldstone Ground met een doelpunt van John Hollins.
Na de terugkeer van Brighton op het hoogste niveau was het voor de Gunners kommer en kwel aan de kust. Van de drie wedstrijden in het Amex stadion werden er twee verloren. De editie van vorig seizoen, in corona tijd, begon goed met een goal van Nicolas Pepe, maar in het slotkwartier boog Brighton de achterstand nog om in een 2-1 zege. Het was de wedstrijd waarin Bernd Leno een ernstige blessure opliep en Emi Martinez aan zijn opgemerkte reeks knappe prestaties in het doel kon beginnen.
Een overtuigend verlengstuk aan de overwinning tegen Chelsea breien is uiteraard meer dan gewenst. Craig Pawson is de referee van dienst.
IN ERNSTIGE ADEMNOOD
Door Marcel Bogaerts
Het gaat met onze club van kwaad naar erger en nog erger. Ook in het tweederangs bekertornooi dat de Carabao Cup tenslotte toch is slaagde Arsenal er niet in te vermijden dat de strakke gezichten van Gooners wereldwijd nog strakker werden. Arsenalsupporters verwarren tegenwoordig het mondmasker met een blinddoek.
Ook een vertimmerd Arsenal kon tegen een al even vertimmerd Manchester City niet verbergen hoe groot het kwaliteitsverschil met de sterke top van de Premier League al is. Al na drie minuten was het prijs, 0-1, en de Gunners werden een half uur zowat tureluurs gespeeld. Dankzij Gabriël Martinelli, na zijn maandenlange blessure terug in de basis, konden de Londenaars toch een beetje weerwerk bieden. Zijn eerste voorzet kwam niet terecht maar de herkansing werd door Alexandre Lacazette binnengekopt. Bij zijn volgende loopactie werd Martinelli echter onbesuisd getackeld (te onbesuisd naar onze smaak) en we hopen alleen maar dat de blessure die hij daarbij opliep (waarom werd hij niet meteen vervangen?) geen nieuwe langere periode langs de zijlijn inluidt.
Manchester City ging er na de rust op en over. De 1-2 kwam er na een vrije trap. Het schot kwam recht op Runarsson af, maar de IJslander liet de bal schlemielig door zijn handen glippen. Het werd 1-3 via Foden, maar dat doelpunt zou de VAR (die in de Carabao Cup niet van dienst is) zeker herbekeken hebben wegens buitenspel. City won uiteindelijk met 1-4, en Arsenal deed zo goed als niets meer in die tweede helft. Alweer een erg pijnlijke vertoning van onze club.
Het gaat met onze club van kwaad naar erger en nog erger. Ook in het tweederangs bekertornooi dat de Carabao Cup tenslotte toch is slaagde Arsenal er niet in te vermijden dat de strakke gezichten van Gooners wereldwijd nog strakker werden. Arsenalsupporters verwarren tegenwoordig het mondmasker met een blinddoek.
Ook een vertimmerd Arsenal kon tegen een al even vertimmerd Manchester City niet verbergen hoe groot het kwaliteitsverschil met de sterke top van de Premier League al is. Al na drie minuten was het prijs, 0-1, en de Gunners werden een half uur zowat tureluurs gespeeld. Dankzij Gabriël Martinelli, na zijn maandenlange blessure terug in de basis, konden de Londenaars toch een beetje weerwerk bieden. Zijn eerste voorzet kwam niet terecht maar de herkansing werd door Alexandre Lacazette binnengekopt. Bij zijn volgende loopactie werd Martinelli echter onbesuisd getackeld (te onbesuisd naar onze smaak) en we hopen alleen maar dat de blessure die hij daarbij opliep (waarom werd hij niet meteen vervangen?) geen nieuwe langere periode langs de zijlijn inluidt.
Manchester City ging er na de rust op en over. De 1-2 kwam er na een vrije trap. Het schot kwam recht op Runarsson af, maar de IJslander liet de bal schlemielig door zijn handen glippen. Het werd 1-3 via Foden, maar dat doelpunt zou de VAR (die in de Carabao Cup niet van dienst is) zeker herbekeken hebben wegens buitenspel. City won uiteindelijk met 1-4, en Arsenal deed zo goed als niets meer in die tweede helft. Alweer een erg pijnlijke vertoning van onze club.
Zaterdag 26/12/2020, 17u30 Emirates, Premier League matchweek 15: Arsenal – Chelsea
The Blues van Frank Lampard staan op de vijfde plaats gerangschikt en hebben 6 punten achterstand op leider Liverpool. Leicester City heeft op de tweede plaats echter slechts 2 punten meer, en Manchester United en Everton hebben één puntje meer dan Chelsea. United heeft echter nog een wedstrijd tegoed.
Chelsea doet dus opnieuw mee voor de prijzen. Ze tellen op dit ogenblik drie nederlagen: thuis tegen Liverpool (0-2) en uit bij Everton (1-0) en Wolverhampton (2-1).
Het is natuurlijk overduidelijk dat Arsenal opnieuw tegen een berg aankijkt, maar tegelijk moet iedereen die met de Gunners begaan is duidelijk beseffen dat nieuw puntenverlies de zaken erger en erger zou maken, tot er geen weg meer terug is. Burnley, met 1 punt minder dan Arsenal en een wedstrijd minder gespeeld, moet naar Leeds, en Brighton, met 2 punten minder, moet naar West Ham United. Fulham, met 10 punten, West Bromwich Albion met 7 punten, en Sheffield United met slechts 2 punten staan op de degradatieplaatsen.
Vorig seizoen kwam Chelsea op bezoek toen Mikel Arteta net aangesteld was. De Gunners speelden toen een prima partij. Alexandre Lacazette scoorde na 13 minuten, en Arsenal was voor een groot gedeelte van de wedstrijd de beste ploeg. De bezoekers namen echter in het laatste gedeelte over, vooral toen Antonio Rüdiger onbegrijpelijk aan een tweede gele kaart ontsnapte. Jorginho in minuut 83 en Tammy Abraham (op assist van Willian) in minuut 87 zorgden voor een pijnlijke thuisnederlaag.
Deze wedstrijd, waarin het voor Arsenal echt wel opnieuw van moeten is, zal geleid worden door Michael Oliver.
The Blues van Frank Lampard staan op de vijfde plaats gerangschikt en hebben 6 punten achterstand op leider Liverpool. Leicester City heeft op de tweede plaats echter slechts 2 punten meer, en Manchester United en Everton hebben één puntje meer dan Chelsea. United heeft echter nog een wedstrijd tegoed.
Chelsea doet dus opnieuw mee voor de prijzen. Ze tellen op dit ogenblik drie nederlagen: thuis tegen Liverpool (0-2) en uit bij Everton (1-0) en Wolverhampton (2-1).
Het is natuurlijk overduidelijk dat Arsenal opnieuw tegen een berg aankijkt, maar tegelijk moet iedereen die met de Gunners begaan is duidelijk beseffen dat nieuw puntenverlies de zaken erger en erger zou maken, tot er geen weg meer terug is. Burnley, met 1 punt minder dan Arsenal en een wedstrijd minder gespeeld, moet naar Leeds, en Brighton, met 2 punten minder, moet naar West Ham United. Fulham, met 10 punten, West Bromwich Albion met 7 punten, en Sheffield United met slechts 2 punten staan op de degradatieplaatsen.
Vorig seizoen kwam Chelsea op bezoek toen Mikel Arteta net aangesteld was. De Gunners speelden toen een prima partij. Alexandre Lacazette scoorde na 13 minuten, en Arsenal was voor een groot gedeelte van de wedstrijd de beste ploeg. De bezoekers namen echter in het laatste gedeelte over, vooral toen Antonio Rüdiger onbegrijpelijk aan een tweede gele kaart ontsnapte. Jorginho in minuut 83 en Tammy Abraham (op assist van Willian) in minuut 87 zorgden voor een pijnlijke thuisnederlaag.
Deze wedstrijd, waarin het voor Arsenal echt wel opnieuw van moeten is, zal geleid worden door Michael Oliver.
NOG GEEN LICHTJE AAN HET EINDE VAN DE TUNNEL
Door Marcel Bogaerts
Edward A. Murphy (1918-1990) zei letterlijk: “If there’s any way they can do it wrong, they will.” Het is een uitspraak die een eigen leven is gaan leiden, die zowat overal ter wereld in alle talen vertaald en geïnterpreteerd is. Het is echter de letterlijke uitspraak van Murphy die het meest van toepassing lijkt te zijn op het Arsenal van vandaag.
Van in de huiskamer bekeken leken de Gunners best wel van goede wil om er iets van te maken in Goodison Park, maar als dan bij de eerste de beste gelegenheid twee tegenstrevers mekaar vrij mogen vinden tussen een hoop verdedigers grijp je je als Gooner toch alweer vertwijfeld in de haren. Calvert-Lewin kon met hoofd een doelpoging ondernemen, de bal ging niet in doel, ware het niet dat Rob Holding ongelukkig het ronde speelgoed deed afwijken. Na een reeks rode kaarten kan dit er nog wel bij, zeker? Leno stond nog maar eens voor joker.
De Londense bezoekers probeerden op zoek te gaan naar de gelijkmaker op de manier die we al veel te lang gewend zijn: traag, ongeïnspireerd, slordig. Als elke pass die richting doel gaat te hard, te zacht, te ver of te kort is bereik je niets. Toch werd het 1-1. Thuisspeler Davies trapte in eigen zestien ongewild maar foutief Maitland-Niles aan en scheidsrechter Marriner legde de bal op de stip. Nicholas Pepe schoot netjes binnen en dat was zowat het enige efficiënte dat we van de Ivoriaan in gans de wedstrijd gezien hebben.
Dan dacht je dat Arsenal voor een keertje de rust zou halen zonder op achterstand te staan, maar dat was zonder Yerry Mina gerekend die op het ogenblik dat Marriner al het fluitje in de mond had voor het rustsignaal nog raak kopte.
Nadien probeerde Arsenal nog wel tempo in het spel te krijgen, dat lukte voor een deel, en Everton kreeg het wat lastiger. Een poging van David Luiz belandde tegen het doelkader. Maar de Gunners presteerden te ondermaats om de thuisploeg voor onoverkomelijke problemen te stellen en zo kwamen er opnieuw geen punten bij.
Arsenal haalde in de laatste 10 wedstrijden een 5 op 30, heeft nog twee punten voorsprong op het nummer 16, Brighton, en vier op de nummers 17 en 18, Fulham en Burnley. Trieste realiteit, en niemand lijkt een oplossing te hebben.
Edward A. Murphy (1918-1990) zei letterlijk: “If there’s any way they can do it wrong, they will.” Het is een uitspraak die een eigen leven is gaan leiden, die zowat overal ter wereld in alle talen vertaald en geïnterpreteerd is. Het is echter de letterlijke uitspraak van Murphy die het meest van toepassing lijkt te zijn op het Arsenal van vandaag.
Van in de huiskamer bekeken leken de Gunners best wel van goede wil om er iets van te maken in Goodison Park, maar als dan bij de eerste de beste gelegenheid twee tegenstrevers mekaar vrij mogen vinden tussen een hoop verdedigers grijp je je als Gooner toch alweer vertwijfeld in de haren. Calvert-Lewin kon met hoofd een doelpoging ondernemen, de bal ging niet in doel, ware het niet dat Rob Holding ongelukkig het ronde speelgoed deed afwijken. Na een reeks rode kaarten kan dit er nog wel bij, zeker? Leno stond nog maar eens voor joker.
De Londense bezoekers probeerden op zoek te gaan naar de gelijkmaker op de manier die we al veel te lang gewend zijn: traag, ongeïnspireerd, slordig. Als elke pass die richting doel gaat te hard, te zacht, te ver of te kort is bereik je niets. Toch werd het 1-1. Thuisspeler Davies trapte in eigen zestien ongewild maar foutief Maitland-Niles aan en scheidsrechter Marriner legde de bal op de stip. Nicholas Pepe schoot netjes binnen en dat was zowat het enige efficiënte dat we van de Ivoriaan in gans de wedstrijd gezien hebben.
Dan dacht je dat Arsenal voor een keertje de rust zou halen zonder op achterstand te staan, maar dat was zonder Yerry Mina gerekend die op het ogenblik dat Marriner al het fluitje in de mond had voor het rustsignaal nog raak kopte.
Nadien probeerde Arsenal nog wel tempo in het spel te krijgen, dat lukte voor een deel, en Everton kreeg het wat lastiger. Een poging van David Luiz belandde tegen het doelkader. Maar de Gunners presteerden te ondermaats om de thuisploeg voor onoverkomelijke problemen te stellen en zo kwamen er opnieuw geen punten bij.
Arsenal haalde in de laatste 10 wedstrijden een 5 op 30, heeft nog twee punten voorsprong op het nummer 16, Brighton, en vier op de nummers 17 en 18, Fulham en Burnley. Trieste realiteit, en niemand lijkt een oplossing te hebben.
Dinsdag 22/12/2020, 20u00 Emirates, kwartfinale Carabao Cup: Arsenal – Manchester City
Net voor de volgende loodzware competitie opdracht eraan komt, een thuiswedstrijd tegen Chelsea, moet Arsenal nog eens aan de bak in dit volkomen overbodige bekertornooi. We gaan er dan ook niet al te veel woorden aan verspillen.
Beide clubs hebben mekaar best wel een aantal keren getroffen in dit tornooi. 30 jaar geleden, in de derde ronde, won Arsenal voor het laatst, met 1-2 op Maine Road. Sindsdien werd altijd verloren van City. In 2018 was Manchester City-Arsenal de affiche voor de finale op Wembley. Het bleef 0-0 tot aan het rustsignaal, maar in de tweede helft zetten Fernandinho, Leroy Sané en Kun Aguero orde op zaken. 3-0 en geen prijs voor Arsenal.
Beide coaches zullen zonder twijfel speelkans geven aan een heel aantal jongens die weinig aan de bak komen in de Premier League. Dat is dan meteen ook het enige interessante aan heel die Carabao Cup.
Net voor de volgende loodzware competitie opdracht eraan komt, een thuiswedstrijd tegen Chelsea, moet Arsenal nog eens aan de bak in dit volkomen overbodige bekertornooi. We gaan er dan ook niet al te veel woorden aan verspillen.
Beide clubs hebben mekaar best wel een aantal keren getroffen in dit tornooi. 30 jaar geleden, in de derde ronde, won Arsenal voor het laatst, met 1-2 op Maine Road. Sindsdien werd altijd verloren van City. In 2018 was Manchester City-Arsenal de affiche voor de finale op Wembley. Het bleef 0-0 tot aan het rustsignaal, maar in de tweede helft zetten Fernandinho, Leroy Sané en Kun Aguero orde op zaken. 3-0 en geen prijs voor Arsenal.
Beide coaches zullen zonder twijfel speelkans geven aan een heel aantal jongens die weinig aan de bak komen in de Premier League. Dat is dan meteen ook het enige interessante aan heel die Carabao Cup.
VERBIJSTEREND
Door Marcel Bogaerts
Bibberend en bevend begon Arsenal aan de opdracht tegen Southampton. De stress was als het ware voelbaar tot in de huiskamers. The Saints konden, ogenschijnlijk zonder de minste moeite, de wedstrijd in handen nemen en dartelden freewheelend over de grasmat van het Emirates.
Er waren amper 18 minuten gespeeld toen het alweer 0-1 stond. En het stond vooraf als het ware in steen gebeiteld dat het Theo Walcott moest zijn die vrij als een vogel voor Leno mocht opduiken en afwerken.
Eerlijkheidshalve moeten we aangeven dat Arsenal daarna wel probeerde de bakens te verzetten. Het leidde zowaar tot enkele kansjes en de bal belandde zelfs in de buurt van de bezoekende doelman, maar meer dan opraapwerk was het eigenlijk niet, en zo werd de rust bereikt met opnieuw niets dan wanhoop in de harten van de Gooners. Arsenal vertoont in deze tijden veel gelijkenis met de covid-pandemie en de daaraan gekoppelde maatregelen: geen enkel perspectief op betere tijden. Schrijnend.
De bezoekers begingen na de rust wel de fout van Arsenal iets te gemakkelijk aan de bal te laten, en die vergissing kostte de gelijkmaker. De Gunners vertoonden zowaar tekenen van leven. Saka infiltreerde knap vanop links, Aubameyang liet de pass van de youngster voor Eddie Nketiah en zocht zelf de vrije ruimte. Eddie tikte slim en snel door en Auba mikte raak. Fraai en snel gespeeld en afgewerkt.
Arsenal probeerde door te gaan, maar kreeg opnieuw het deksel op de neus. Gabriël Magalhaes kreeg een gele kaart wegens het wegtikken van de bal na een fluitsignaal, en liet zich een aantal minuten later verleiden tot het vastgrijpen van een tegenstrever. Scheidsrechter Tierney, al heel de wedstrijd erg streng, was consequent en stuurde de Braziliaan met een tweede geel karton weg. En zo is dit kalenderjaar nog eens extra triest voor Arsenal, want het aantal uitsluitingen is ook al niet eenvoudig meer te tellen.
Het werd verdedigen en verdedigen, nagelbijtend en hopend op het eindsignaal. De Gunners haalden de 1-1 over de streep en blijven op plaats 15 steken. Het is bijzonder triest allemaal en zowat iedereen in de grote Gooner familie kijkt nu naar onder.
Bibberend en bevend begon Arsenal aan de opdracht tegen Southampton. De stress was als het ware voelbaar tot in de huiskamers. The Saints konden, ogenschijnlijk zonder de minste moeite, de wedstrijd in handen nemen en dartelden freewheelend over de grasmat van het Emirates.
Er waren amper 18 minuten gespeeld toen het alweer 0-1 stond. En het stond vooraf als het ware in steen gebeiteld dat het Theo Walcott moest zijn die vrij als een vogel voor Leno mocht opduiken en afwerken.
Eerlijkheidshalve moeten we aangeven dat Arsenal daarna wel probeerde de bakens te verzetten. Het leidde zowaar tot enkele kansjes en de bal belandde zelfs in de buurt van de bezoekende doelman, maar meer dan opraapwerk was het eigenlijk niet, en zo werd de rust bereikt met opnieuw niets dan wanhoop in de harten van de Gooners. Arsenal vertoont in deze tijden veel gelijkenis met de covid-pandemie en de daaraan gekoppelde maatregelen: geen enkel perspectief op betere tijden. Schrijnend.
De bezoekers begingen na de rust wel de fout van Arsenal iets te gemakkelijk aan de bal te laten, en die vergissing kostte de gelijkmaker. De Gunners vertoonden zowaar tekenen van leven. Saka infiltreerde knap vanop links, Aubameyang liet de pass van de youngster voor Eddie Nketiah en zocht zelf de vrije ruimte. Eddie tikte slim en snel door en Auba mikte raak. Fraai en snel gespeeld en afgewerkt.
Arsenal probeerde door te gaan, maar kreeg opnieuw het deksel op de neus. Gabriël Magalhaes kreeg een gele kaart wegens het wegtikken van de bal na een fluitsignaal, en liet zich een aantal minuten later verleiden tot het vastgrijpen van een tegenstrever. Scheidsrechter Tierney, al heel de wedstrijd erg streng, was consequent en stuurde de Braziliaan met een tweede geel karton weg. En zo is dit kalenderjaar nog eens extra triest voor Arsenal, want het aantal uitsluitingen is ook al niet eenvoudig meer te tellen.
Het werd verdedigen en verdedigen, nagelbijtend en hopend op het eindsignaal. De Gunners haalden de 1-1 over de streep en blijven op plaats 15 steken. Het is bijzonder triest allemaal en zowat iedereen in de grote Gooner familie kijkt nu naar onder.
Zaterdag 19/12/2020, 17u30 Goodison Park: Premier League, matchweek 14: Everton – Arsenal
Carlo Ancelotti is nu zowat een jaar aan de slag in Goodison Park en onder zijn leiding doen The Toffees het prima. Er was recentelijk wel een dipje met een thuisnederlaag tegen Leeds United en een pover gelijkspelletje bij Burnley, maar Everton antwoordde met toeters en bellen. Chelsea ging met 1-0 ten onder aan de Mersey en Leicester City kreeg een 0-2 thuisnederlaag aangesmeerd. Everton staat daarmee op de vijfde plek, heeft vijf punten achterstand op leider Liverpool (dat de topper tegen Tottenham met 2-1 won), en heeft dus nog alle zicht op Champions League voetbal.
Van Europees voetbal volgend seizoen kan Arsenal alleen maar dromen. En een veel langer verblijf in de Europa League dit seizoen zit er mogelijk ook niet meer in, nu het Benfica van Jan Vertonghen de volgende tegenstrever wordt. Maar dat zijn zorgen voor later.
De laatste overwinning in Goodison Park dateert van 27 oktober 2017. Manager Ronald Koeman van The Toffees kreeg een 2-5 om de oren. Wayne Rooney had zijn team wel op voorsprong gebracht, maar Monreal, Özil en Lacazette maakten er 1-3 van. In een zinderende slotfase en blessuretijd werd het 1-4 via Aaron Ramsey, Niasse voor de thuisploeg en Alexis Sanchez sloten de feestelijkheden af. Van dergelijke gastronomische menu’s kunnen we nu alleen maar dromen. Dromen van betere tijden. Toch moet er gewonnen worden. Een nederlaag zou kunnen betekenen dat de degradatiestrijd een 100 procent realiteit wordt.
Oudgediende André Marriner werd aangeduid om de wedstrijd te leiden.
Carlo Ancelotti is nu zowat een jaar aan de slag in Goodison Park en onder zijn leiding doen The Toffees het prima. Er was recentelijk wel een dipje met een thuisnederlaag tegen Leeds United en een pover gelijkspelletje bij Burnley, maar Everton antwoordde met toeters en bellen. Chelsea ging met 1-0 ten onder aan de Mersey en Leicester City kreeg een 0-2 thuisnederlaag aangesmeerd. Everton staat daarmee op de vijfde plek, heeft vijf punten achterstand op leider Liverpool (dat de topper tegen Tottenham met 2-1 won), en heeft dus nog alle zicht op Champions League voetbal.
Van Europees voetbal volgend seizoen kan Arsenal alleen maar dromen. En een veel langer verblijf in de Europa League dit seizoen zit er mogelijk ook niet meer in, nu het Benfica van Jan Vertonghen de volgende tegenstrever wordt. Maar dat zijn zorgen voor later.
De laatste overwinning in Goodison Park dateert van 27 oktober 2017. Manager Ronald Koeman van The Toffees kreeg een 2-5 om de oren. Wayne Rooney had zijn team wel op voorsprong gebracht, maar Monreal, Özil en Lacazette maakten er 1-3 van. In een zinderende slotfase en blessuretijd werd het 1-4 via Aaron Ramsey, Niasse voor de thuisploeg en Alexis Sanchez sloten de feestelijkheden af. Van dergelijke gastronomische menu’s kunnen we nu alleen maar dromen. Dromen van betere tijden. Toch moet er gewonnen worden. Een nederlaag zou kunnen betekenen dat de degradatiestrijd een 100 procent realiteit wordt.
Oudgediende André Marriner werd aangeduid om de wedstrijd te leiden.
CRISIS
Door Marcel Bogaerts
Ook tegen Burnley, dat nota bene tot voor de wedstrijd in het Emirates slechts één keer wist te winnen, slaagde Arsenal er niet in de negatieve spiraal om te keren. Erger nog, de Gunners hebben hun eigen problemen alleen maar vergroot, tot in het absurde toe eigenlijk.
Het wedstrijdbegin was desastreus. Het had niet veel gescheeld of het stond al na een paar minuten 0-1, gelukkig waren ze bij Burnley te verbaasd over die snelle enorme kans om ze ook koelbloedig af te werken. Arsenal nam de wedstrijd dan wel over, maar het ging opnieuw allemaal veel te langzaam en te aarzelend en te slordig. Er werden wel enkele kansen versierd, maar de afwerking was ondermaats en doelman Nick Pope was een betrouwbaar sluitstuk. Niet dat hij echt in verlegenheid gebracht werd. Opnieuw een zeer matige eerste 45 minuten dus.
Na de pauze schakelde Arsenal een versnelling hoger. Burnley kreeg het lastig, doelman Pope moest heel wat alerter zijn en even hing er zowaar een verdiend doelpunt in de lucht. Maar dan ging bij Granit Xhaka het licht uit. Een tegenstander bij de keel grijpen, het was onbegrijpelijk dat de VAR scheidsrechter Graham Scott erop moest wijzen dat dit violent conduct is. De Zwitser mocht, volkomen terecht, de douches opzoeken.
Einde van het verhaal meteen want de organisatie leek ineens totaal weg. Alexandre Lacazette moest plaats ruimen voor Dani Ceballos en met tien man werd de “prestatie” van de Gunners met de minuut pijnlijker en pijnlijker voor de 2000 gelukkigen die het duel mochten bijwonen.
Pierre-Emerick Aubameyang scoorde dan wel, maar deed dat tegen zijn eigen ploeg. 0-1, wedstrijd gespeeld want Arsenal bakte er totaal niets meer van. De Gunners hadden zelfs tot 9 man herleid kunnen worden toen Mohamed Elneny twee handen in het gelaat van zijn tegenstrever plofte. De Egyptenaar ging dan zelf in een wansmakelijk stukje theater ook tegen de grond. Ook die fase werd door de VAR herbekeken en gelukkig voor Elneny kreeg hij het voordeel van de twijfel en werd het slechts geel. Wat ons betreft was dit een duidelijk geschenk voor de getormenteerde thuisploeg.
De Gunners werden bij affluiten door de thuisfans ongenadig uitgejouwd en dat was, zoals Kieran Tierney achteraf aangaf, volkomen terecht.
Belangrijker is echter de vraag hoe dit Arsenal de volgende weken en maanden gaat doorkomen EN overleven. Want enkele weken geleden werd de vraag of het Emirates volgend jaar Championship voetbal gaat zien nog honend weggelachen, maar het lijkt er wel op dat de Gunners er alles aan doen om volgend seizoen derbies tegen Brentford, QPR e.a. Millwalls te mogen spelen. Zelf niet scoren, idiote tegendoelpunten slikken en nu ook nog drieste acties en terechte rode kaarten (want met Pepe op Elland Road was het al net hetzelfde). We zien het even niet meer zitten.
In de rangschikking staat Arsenal op plaats 15, en heeft nog vijf punten voorsprong op de degradatiezone, waar nu Fulham, West Bromwich Albion en Sheffield staan.
Ook tegen Burnley, dat nota bene tot voor de wedstrijd in het Emirates slechts één keer wist te winnen, slaagde Arsenal er niet in de negatieve spiraal om te keren. Erger nog, de Gunners hebben hun eigen problemen alleen maar vergroot, tot in het absurde toe eigenlijk.
Het wedstrijdbegin was desastreus. Het had niet veel gescheeld of het stond al na een paar minuten 0-1, gelukkig waren ze bij Burnley te verbaasd over die snelle enorme kans om ze ook koelbloedig af te werken. Arsenal nam de wedstrijd dan wel over, maar het ging opnieuw allemaal veel te langzaam en te aarzelend en te slordig. Er werden wel enkele kansen versierd, maar de afwerking was ondermaats en doelman Nick Pope was een betrouwbaar sluitstuk. Niet dat hij echt in verlegenheid gebracht werd. Opnieuw een zeer matige eerste 45 minuten dus.
Na de pauze schakelde Arsenal een versnelling hoger. Burnley kreeg het lastig, doelman Pope moest heel wat alerter zijn en even hing er zowaar een verdiend doelpunt in de lucht. Maar dan ging bij Granit Xhaka het licht uit. Een tegenstander bij de keel grijpen, het was onbegrijpelijk dat de VAR scheidsrechter Graham Scott erop moest wijzen dat dit violent conduct is. De Zwitser mocht, volkomen terecht, de douches opzoeken.
Einde van het verhaal meteen want de organisatie leek ineens totaal weg. Alexandre Lacazette moest plaats ruimen voor Dani Ceballos en met tien man werd de “prestatie” van de Gunners met de minuut pijnlijker en pijnlijker voor de 2000 gelukkigen die het duel mochten bijwonen.
Pierre-Emerick Aubameyang scoorde dan wel, maar deed dat tegen zijn eigen ploeg. 0-1, wedstrijd gespeeld want Arsenal bakte er totaal niets meer van. De Gunners hadden zelfs tot 9 man herleid kunnen worden toen Mohamed Elneny twee handen in het gelaat van zijn tegenstrever plofte. De Egyptenaar ging dan zelf in een wansmakelijk stukje theater ook tegen de grond. Ook die fase werd door de VAR herbekeken en gelukkig voor Elneny kreeg hij het voordeel van de twijfel en werd het slechts geel. Wat ons betreft was dit een duidelijk geschenk voor de getormenteerde thuisploeg.
De Gunners werden bij affluiten door de thuisfans ongenadig uitgejouwd en dat was, zoals Kieran Tierney achteraf aangaf, volkomen terecht.
Belangrijker is echter de vraag hoe dit Arsenal de volgende weken en maanden gaat doorkomen EN overleven. Want enkele weken geleden werd de vraag of het Emirates volgend jaar Championship voetbal gaat zien nog honend weggelachen, maar het lijkt er wel op dat de Gunners er alles aan doen om volgend seizoen derbies tegen Brentford, QPR e.a. Millwalls te mogen spelen. Zelf niet scoren, idiote tegendoelpunten slikken en nu ook nog drieste acties en terechte rode kaarten (want met Pepe op Elland Road was het al net hetzelfde). We zien het even niet meer zitten.
In de rangschikking staat Arsenal op plaats 15, en heeft nog vijf punten voorsprong op de degradatiezone, waar nu Fulham, West Bromwich Albion en Sheffield staan.
Woensdag 16/12/2020, 18u Emirates, Premier League matchweek 13: Arsenal – Southampton
The Saints van Ralph Hasenhüttl (ex speler van onder meer Lierse en KV Mechelen) gaan hard door dit seizoen. Aan de kust weten ze niet wat hen overkomt, met een vierde plaats en 23 punten. Echt grote namen heeft Southampton niet aan zijn spelerslijst toegevoegd in de transferperiode, maar voor Arsenal fans is natuurlijk de leenovereenkomst met Everton voor Theo Walcott interessant. Walcott keert hiermee terug naar de club waar Arsenal hem wegplukte, en het zou ons niet verwonderen indien Theo op een plannetje broedt om de Gunners een nieuwe loer te draaien.
De Noord-Londenaars weten in de meeste seizoenen hun thuiswedstrijd tegen The Saints wel te winnen. Met bloed, zweet en tranen weliswaar, en vorig seizoen, onder Unai Emery, lukte winnen zelfs totaal niet. Danny Ings had al na 8 minuten gescoord, 10 minuten later maakte Lacazette wel gelijk. Twintig minuten voor tijd viel er een strafschop voor de bezoekers. Die werd gemist maar James Ward-Prowse was het snelst bij de afgeweerde bal. In absolute dying seconds kon een hardwerkende Alexandre Lacazette nog een puntje thuishouden na een abominabele thuisprestatie.
Scheidsrechter Stuart Atwell trok 8 gele kaarten in die wedstrijd, waarvan zo maar eventjes 6 voor Arsenal. Voor deze jaargang is het Paul Tierney die is aangeduid.
Wordt het een vijfde achtereenvolgende thuisnederlaag? Of kan dat vermeden worden? Wie heeft daarvoor het juiste recept?
The Saints van Ralph Hasenhüttl (ex speler van onder meer Lierse en KV Mechelen) gaan hard door dit seizoen. Aan de kust weten ze niet wat hen overkomt, met een vierde plaats en 23 punten. Echt grote namen heeft Southampton niet aan zijn spelerslijst toegevoegd in de transferperiode, maar voor Arsenal fans is natuurlijk de leenovereenkomst met Everton voor Theo Walcott interessant. Walcott keert hiermee terug naar de club waar Arsenal hem wegplukte, en het zou ons niet verwonderen indien Theo op een plannetje broedt om de Gunners een nieuwe loer te draaien.
De Noord-Londenaars weten in de meeste seizoenen hun thuiswedstrijd tegen The Saints wel te winnen. Met bloed, zweet en tranen weliswaar, en vorig seizoen, onder Unai Emery, lukte winnen zelfs totaal niet. Danny Ings had al na 8 minuten gescoord, 10 minuten later maakte Lacazette wel gelijk. Twintig minuten voor tijd viel er een strafschop voor de bezoekers. Die werd gemist maar James Ward-Prowse was het snelst bij de afgeweerde bal. In absolute dying seconds kon een hardwerkende Alexandre Lacazette nog een puntje thuishouden na een abominabele thuisprestatie.
Scheidsrechter Stuart Atwell trok 8 gele kaarten in die wedstrijd, waarvan zo maar eventjes 6 voor Arsenal. Voor deze jaargang is het Paul Tierney die is aangeduid.
Wordt het een vijfde achtereenvolgende thuisnederlaag? Of kan dat vermeden worden? Wie heeft daarvoor het juiste recept?
ONDERMAATS ANTWOORD OP MOURINHO
Door Marcel Bogaerts
Arsenal blijft voorlopig knoeien, en het is huilen met de pet op om wat de Gunners tonen in de Premier League. Dat is de harde conclusie na alweer een teleurstellende vertoning in de North London Derby.
The Special One had zijn zaakjes weer eens goed voor elkaar. Zijn ploeg liet Arsenal even rustig aftasten, en proberen wat aan te vallen, om dan bij de eerste de beste gelegenheid, na een kwartiertje afwachten, keihard toe te slaan met een bliksemsnelle onmiddellijk diep gestoken counter. Son Heung-Min ging er als een speer vandoor, zag wat verdedigers besluiteloos trappelen, zwenkte even en plaatste dan vanop afstand een formidabele krul voorbij een vruchteloos graaiende Leno. Die wereldgoal was natuurlijk net wat José Mourinho nodig had. Arsenal kreeg de bal cadeau, en deed er vervolgens niets mee. Niet dat de jongens van Arteta niet wilden, maar zowat elke bal die mogelijk gevaar had kunnen opleveren werd net iets te kort of te lang gespeeld en de thuisspelers konden als het ware vanuit hun luie stoel alles neutraliseren. Pijnlijk om zien. De ploeg van Mourinho deed verder ook niets meer om wat mee te werken aan een goede wedstrijd, en de 2-0 van Harry Kane, net voor het rustsignaal na opnieuw zo een bliksemsnelle counter, leek dan ook verdacht veel op een echte hold-up. Maar de Portugees op de bank had er wel mee wat hij wilde.
Spurs ging nog wat meer achterover leunen na de pauze en liet Arsenal rustig de bal. De Gunners probeerden wel. Met hart en ziel, maar opnieuw totaal zonder stootkracht en creativiteit. Het was telkens opnieuw de bal rondspelen tot er iemand op het idee van een dribbel, een voorzet of een loopactie kwam om dan vervolgens meerdere witte shirts tegen te komen. Naarmate de tijd verliep drong Arsenal wel meer en meer aan, en Mourinho beantwoordde dat met zijn dubbele muur nog meer te versterken. Driekwart van de tweede helft was de bal in bezit van Arsenal, maar slechts enkele kansjes werden versierd en doelman Lloris moest slechts één keer plat. Te weinig allemaal en niet goed genoeg, zodat ook deze wedstrijd eindigde op een grote teleurstelling en de Gunners wegzakken naar plaats 15 in de rangschikking. De lichaamstaal van Mikel Arteta en Albert Stuivenberg, duidelijk in close-up genomen, sprak boekdelen. De beide heren weten het blijkbaar ook niet meer. Wij ook niet.
De volgende wedstrijd, op donderdag 10 december in Oriel Park bij Dundalk is totaal overbodig. Jammer dat er een spelerslijst voor de Europa League is ingediend, want dit zou een ideaal duel zijn om de volledige U23 te laten spelen. 18 op 18 halen in deze groepsfase, het is totaal onbelangrijk en het is een schrale troost in deze trieste periode.
We springen meteen naar de volgende competitie-opdracht.
Arsenal blijft voorlopig knoeien, en het is huilen met de pet op om wat de Gunners tonen in de Premier League. Dat is de harde conclusie na alweer een teleurstellende vertoning in de North London Derby.
The Special One had zijn zaakjes weer eens goed voor elkaar. Zijn ploeg liet Arsenal even rustig aftasten, en proberen wat aan te vallen, om dan bij de eerste de beste gelegenheid, na een kwartiertje afwachten, keihard toe te slaan met een bliksemsnelle onmiddellijk diep gestoken counter. Son Heung-Min ging er als een speer vandoor, zag wat verdedigers besluiteloos trappelen, zwenkte even en plaatste dan vanop afstand een formidabele krul voorbij een vruchteloos graaiende Leno. Die wereldgoal was natuurlijk net wat José Mourinho nodig had. Arsenal kreeg de bal cadeau, en deed er vervolgens niets mee. Niet dat de jongens van Arteta niet wilden, maar zowat elke bal die mogelijk gevaar had kunnen opleveren werd net iets te kort of te lang gespeeld en de thuisspelers konden als het ware vanuit hun luie stoel alles neutraliseren. Pijnlijk om zien. De ploeg van Mourinho deed verder ook niets meer om wat mee te werken aan een goede wedstrijd, en de 2-0 van Harry Kane, net voor het rustsignaal na opnieuw zo een bliksemsnelle counter, leek dan ook verdacht veel op een echte hold-up. Maar de Portugees op de bank had er wel mee wat hij wilde.
Spurs ging nog wat meer achterover leunen na de pauze en liet Arsenal rustig de bal. De Gunners probeerden wel. Met hart en ziel, maar opnieuw totaal zonder stootkracht en creativiteit. Het was telkens opnieuw de bal rondspelen tot er iemand op het idee van een dribbel, een voorzet of een loopactie kwam om dan vervolgens meerdere witte shirts tegen te komen. Naarmate de tijd verliep drong Arsenal wel meer en meer aan, en Mourinho beantwoordde dat met zijn dubbele muur nog meer te versterken. Driekwart van de tweede helft was de bal in bezit van Arsenal, maar slechts enkele kansjes werden versierd en doelman Lloris moest slechts één keer plat. Te weinig allemaal en niet goed genoeg, zodat ook deze wedstrijd eindigde op een grote teleurstelling en de Gunners wegzakken naar plaats 15 in de rangschikking. De lichaamstaal van Mikel Arteta en Albert Stuivenberg, duidelijk in close-up genomen, sprak boekdelen. De beide heren weten het blijkbaar ook niet meer. Wij ook niet.
De volgende wedstrijd, op donderdag 10 december in Oriel Park bij Dundalk is totaal overbodig. Jammer dat er een spelerslijst voor de Europa League is ingediend, want dit zou een ideaal duel zijn om de volledige U23 te laten spelen. 18 op 18 halen in deze groepsfase, het is totaal onbelangrijk en het is een schrale troost in deze trieste periode.
We springen meteen naar de volgende competitie-opdracht.
Zondag 13/12/2020 19u15 Emirates, Premier League matchweek 12: Arsenal – Burnley
Manager Sean Dyche, nog steeds aan het roer bij The Clarets, heeft ook al prettigere tijden gekend in de Premier League. Zijn ploeg staat op degradatieplek 18, met slechts 6 punten, evenveel als West Bromwich Albion en 5 meer dan het dit seizoen echt teleurstellende Sheffield, dat slechts 1 puntje heeft.
Burnley won zijn enige wedstrijd op eigen Turf Moor tegen Crystal Palace.
Toch vrezen we dat de flamboyante manager van Burnley voor het bezoek aan Arsenal bloed ruikt. Het is inderdaad zover gekomen dat we zowat van elke tegenstrever angst beginnen te krijgen, wat geen abnormale reactie is als je weet dat de Gunners geen kansen bij elkaar spelen en dus ook geen doelpunten kunnen maken.
We kunnen alleen maar terug voor ons televisiescherm gaan zitten en hopen dat het trotse Arsenal eindelijk eens zal opstaan en tonen wat het nog wil en kan doen. Het heeft nu lang genoeg geduurd.
Manager Sean Dyche, nog steeds aan het roer bij The Clarets, heeft ook al prettigere tijden gekend in de Premier League. Zijn ploeg staat op degradatieplek 18, met slechts 6 punten, evenveel als West Bromwich Albion en 5 meer dan het dit seizoen echt teleurstellende Sheffield, dat slechts 1 puntje heeft.
Burnley won zijn enige wedstrijd op eigen Turf Moor tegen Crystal Palace.
Toch vrezen we dat de flamboyante manager van Burnley voor het bezoek aan Arsenal bloed ruikt. Het is inderdaad zover gekomen dat we zowat van elke tegenstrever angst beginnen te krijgen, wat geen abnormale reactie is als je weet dat de Gunners geen kansen bij elkaar spelen en dus ook geen doelpunten kunnen maken.
We kunnen alleen maar terug voor ons televisiescherm gaan zitten en hopen dat het trotse Arsenal eindelijk eens zal opstaan en tonen wat het nog wil en kan doen. Het heeft nu lang genoeg geduurd.
NU OOK EENS EEN KEERTJE IN COMPETITIE?
Door Marcel Bogaerts
Waarom lukt datgene wat in de Premier League zo onvoorstelbaar moeilijk lijkt, scoren en winnen, in Europa schijnbaar moeiteloos? De meest voor de hand liggende verklaring is uiteraard de duidelijk mindere kwaliteit aan tegenstand. Ook een traditieclub als Rapid Wien had duidelijk niet het nodige in huis om een vertimmerd Arsenal te verontrusten, ook al omdat ze zelf een aantal titularissen lieten rusten.
Bij de Gunners kregen we de terugkeer van Pablo Mari, en later in de wedstrijd kwam ook die andere lang geblesseerde, Calum Chambers, nog op het veld. Dat was op zichzelf al prettig voor de 2000 thuisfans, en Arsenal bouwde op het veld een feestje, met de nodige drang naar voren, soms heerlijke combinaties en doelpunten. Lacazette scoorde snel met een afstandsschot, Pablo Mari werkte af met het hoofd en Eddie Nketiah zorgde vlak voor rusten voor de 3-0.
Na rusten kon Rapid dan eens tegenscoren, maar Emile Smith-Rowe, ingevallen, legde de eindstand vast op 4-1.
In de andere wedstrijd won Molde van Dundalk en zo is Arsenal groepswinnaar en is de wedstrijd in Dundalk, de laatste wedstrijd in deze fase van de competitie, van geen enkel belang meer. Molde heeft zes, en Rapid Wien negen punten minder en zo lijken ook de Noren te gaan overwinteren in Europa.
Waarom lukt datgene wat in de Premier League zo onvoorstelbaar moeilijk lijkt, scoren en winnen, in Europa schijnbaar moeiteloos? De meest voor de hand liggende verklaring is uiteraard de duidelijk mindere kwaliteit aan tegenstand. Ook een traditieclub als Rapid Wien had duidelijk niet het nodige in huis om een vertimmerd Arsenal te verontrusten, ook al omdat ze zelf een aantal titularissen lieten rusten.
Bij de Gunners kregen we de terugkeer van Pablo Mari, en later in de wedstrijd kwam ook die andere lang geblesseerde, Calum Chambers, nog op het veld. Dat was op zichzelf al prettig voor de 2000 thuisfans, en Arsenal bouwde op het veld een feestje, met de nodige drang naar voren, soms heerlijke combinaties en doelpunten. Lacazette scoorde snel met een afstandsschot, Pablo Mari werkte af met het hoofd en Eddie Nketiah zorgde vlak voor rusten voor de 3-0.
Na rusten kon Rapid dan eens tegenscoren, maar Emile Smith-Rowe, ingevallen, legde de eindstand vast op 4-1.
In de andere wedstrijd won Molde van Dundalk en zo is Arsenal groepswinnaar en is de wedstrijd in Dundalk, de laatste wedstrijd in deze fase van de competitie, van geen enkel belang meer. Molde heeft zes, en Rapid Wien negen punten minder en zo lijken ook de Noren te gaan overwinteren in Europa.
Zondag 06/12/2020 16u30, Tottenham Hotspur stadium, Premier League matchweek 11: Tottenham – Arsenal
José Mourinho doet het momenteel weer. De Spurs gaan hard in de Premier League, en prijken fier op kop, net voor Liverpool dat even veel punten heeft, maar het doelsaldo is met 7 eenheden in het voordeel van het team van The Special One.
Het laatste puntenverlies voor Tottenham dateert reeds van speeldag 5, toen 3-3 gelijk gespeeld werd tegen West Ham United. De enige nederlaag werd geleden op de eerste speeldag toen Everton met 0-1 kwam winnen in Londen.
Spectaculaire overwinningen waren er bij Southampton (2-5) en Manchester United (1-6).
2000 fans van de Spurs zullen de wedstrijd kunnen bijwonen, dat is uiteraard een nadeel voor Arsenal, maar om dat nu als een excuus te gaan gebruiken voor een nieuwe nederlaag annex belabberde prestatie, zoals we her en der al lazen, dat vinden wij eerlijk gezegd spijkers op laag water zoeken, en dan drukken we ons nog beschaafd uit.
We verwachten strijd, inzet en eindelijk nog eens doelgericht en efficiënt voetbal van de Gunners. Belachelijk gemaakt worden in het North London derby zou nog maar eens een dolksteek in ons hart betekenen. COYG!
De leiding van dit duel is toevertrouwd aan Martin Atkinson.
José Mourinho doet het momenteel weer. De Spurs gaan hard in de Premier League, en prijken fier op kop, net voor Liverpool dat even veel punten heeft, maar het doelsaldo is met 7 eenheden in het voordeel van het team van The Special One.
Het laatste puntenverlies voor Tottenham dateert reeds van speeldag 5, toen 3-3 gelijk gespeeld werd tegen West Ham United. De enige nederlaag werd geleden op de eerste speeldag toen Everton met 0-1 kwam winnen in Londen.
Spectaculaire overwinningen waren er bij Southampton (2-5) en Manchester United (1-6).
2000 fans van de Spurs zullen de wedstrijd kunnen bijwonen, dat is uiteraard een nadeel voor Arsenal, maar om dat nu als een excuus te gaan gebruiken voor een nieuwe nederlaag annex belabberde prestatie, zoals we her en der al lazen, dat vinden wij eerlijk gezegd spijkers op laag water zoeken, en dan drukken we ons nog beschaafd uit.
We verwachten strijd, inzet en eindelijk nog eens doelgericht en efficiënt voetbal van de Gunners. Belachelijk gemaakt worden in het North London derby zou nog maar eens een dolksteek in ons hart betekenen. COYG!
De leiding van dit duel is toevertrouwd aan Martin Atkinson.
HOPELIJK NIET TOT OP DE BODEM
Door Marcel Bogaerts
Het duel tegen Wolverhampton Wanderers begon bijzonder triest, onthutsend, onrustwekkend en waarschuwend. David Luiz en Raul Jimenez gingen vol met het hoofd voor de bal maar knalden keihard tegen elkaar op. De impact van de slag was gruwelijk hoorbaar in het lege Emirates en beide spelers ploften als een zoutzak tegen de grasmat. De Braziliaanse verdediger ging even later met bebloed hoofd verdwaasd rechtop zitten en mocht –met tulband- zowaar verder spelen. Wie dat uitgelegd krijgt mag het zeggen, het bloed sijpelde meer en meer door het verband. De waanzin ten top, een regelrechte blaam voor de medische staf die dat toeliet. De Mexicaanse aanvaller van de Wolves werd naar het ziekenhuis afgevoerd en we hopen voor Jimenez dat het hierbij blijft.
O ja, er werd ook nog gevoetbald, althans door de bezoekers. Pedro Neto bracht zijn team op voorsprong. Na meer dan 8 uur zonder veldgoal was het Gabriël die zijn club dan toch over de streep trok. Hij buffelde staalhard een voorzet van Willian binnen.
Geen erg, dachten ze bij de Wolves, dan scoren we toch gewoon opnieuw. Het was Daniël Podence die een mooie aanval mocht afronden. Arsenal stond er bij en keek er naar. De Gunners toonden opnieuw niet het nodige om in de Premier League ook maar een beetje mee te doen en er zijn uiteraard massa’s mensen te vinden die van het analyseren van dergelijke problemen hun beroep hebben gemaakt. Het wordt tijd dat er wat actie komt. Van oeverloos leuteren komt totaal niets.
Een en ander leidt tot een povere 14e plaats in de stand. Burnley op de eerste degradatieplaats heeft acht punten minder. Naar Europese plaatsen kijken heeft totaal geen zin meer voor dit Arsenal. Geduld betonen is en blijft nodig, maar steeds maar weer verder achteruit boeren is niet aanvaardbaar.
Het duel tegen Wolverhampton Wanderers begon bijzonder triest, onthutsend, onrustwekkend en waarschuwend. David Luiz en Raul Jimenez gingen vol met het hoofd voor de bal maar knalden keihard tegen elkaar op. De impact van de slag was gruwelijk hoorbaar in het lege Emirates en beide spelers ploften als een zoutzak tegen de grasmat. De Braziliaanse verdediger ging even later met bebloed hoofd verdwaasd rechtop zitten en mocht –met tulband- zowaar verder spelen. Wie dat uitgelegd krijgt mag het zeggen, het bloed sijpelde meer en meer door het verband. De waanzin ten top, een regelrechte blaam voor de medische staf die dat toeliet. De Mexicaanse aanvaller van de Wolves werd naar het ziekenhuis afgevoerd en we hopen voor Jimenez dat het hierbij blijft.
O ja, er werd ook nog gevoetbald, althans door de bezoekers. Pedro Neto bracht zijn team op voorsprong. Na meer dan 8 uur zonder veldgoal was het Gabriël die zijn club dan toch over de streep trok. Hij buffelde staalhard een voorzet van Willian binnen.
Geen erg, dachten ze bij de Wolves, dan scoren we toch gewoon opnieuw. Het was Daniël Podence die een mooie aanval mocht afronden. Arsenal stond er bij en keek er naar. De Gunners toonden opnieuw niet het nodige om in de Premier League ook maar een beetje mee te doen en er zijn uiteraard massa’s mensen te vinden die van het analyseren van dergelijke problemen hun beroep hebben gemaakt. Het wordt tijd dat er wat actie komt. Van oeverloos leuteren komt totaal niets.
Een en ander leidt tot een povere 14e plaats in de stand. Burnley op de eerste degradatieplaats heeft acht punten minder. Naar Europese plaatsen kijken heeft totaal geen zin meer voor dit Arsenal. Geduld betonen is en blijft nodig, maar steeds maar weer verder achteruit boeren is niet aanvaardbaar.
Donderdag 03/12/2020 20.00 u, Emirates: Groepsfase Europa League: Arsenal – Rapid Wien
Met 12 op 12 en een voorsprong van 6 punten is deze wedstrijd voor Arsenal een verplicht nummer geworden, zonder meer. De Gunners kunnen nog wel, door deze en volgende wedstrijd te verliezen, de groepswinst verspelen, maar het kwaliteitsverschil, zelfs van het huidige Arsenal, met de tegenstrevers in deze groep is zo groot dat zelfs de meest fantasierijke auteur van science fiction verhalen dit scenario niet zou durven verzinnen.
Interessanter om weten is dat er terug toeschouwers zullen toegelaten worden in de tribunes. Londen zit in Tier 2 van het telraam van Boris Johnson en de zijnen, en dus zullen er geen 4000 maar wel 2000 tickets verkocht kunnen worden. Kunnen. We hopen dat die er ook zullen zijn.
De bezoekers werkten afgelopen weekend de stadsderby af tegen Austria. De punten werden gedeeld (1-1). Rapid staat na negen speeldagen op de derde plaats met vier punten achterstand op RB Salzburg en twee punten achterstand op LASK Linz.
De voor Arsenal fans allerbelangrijkste derby is de volgende competitie-opdracht voor Arsenal. Maar dat is iets voor de volgende bijdrage.
Met 12 op 12 en een voorsprong van 6 punten is deze wedstrijd voor Arsenal een verplicht nummer geworden, zonder meer. De Gunners kunnen nog wel, door deze en volgende wedstrijd te verliezen, de groepswinst verspelen, maar het kwaliteitsverschil, zelfs van het huidige Arsenal, met de tegenstrevers in deze groep is zo groot dat zelfs de meest fantasierijke auteur van science fiction verhalen dit scenario niet zou durven verzinnen.
Interessanter om weten is dat er terug toeschouwers zullen toegelaten worden in de tribunes. Londen zit in Tier 2 van het telraam van Boris Johnson en de zijnen, en dus zullen er geen 4000 maar wel 2000 tickets verkocht kunnen worden. Kunnen. We hopen dat die er ook zullen zijn.
De bezoekers werkten afgelopen weekend de stadsderby af tegen Austria. De punten werden gedeeld (1-1). Rapid staat na negen speeldagen op de derde plaats met vier punten achterstand op RB Salzburg en twee punten achterstand op LASK Linz.
De voor Arsenal fans allerbelangrijkste derby is de volgende competitie-opdracht voor Arsenal. Maar dat is iets voor de volgende bijdrage.
EUROPESE KWALIFICATIE MOET PREMIER LEAGUE OPTREDEN AANVUREN
Door Marcel Bogaerts
De Noren uit Molde hebben uiteindelijk niet kunnen verhinderen dat Arsenal met een al bij al simpele overwinning terug naar Londen mocht. De eerste periode was nochtans niet te best met de beste kans voor de thuisploeg, en de manier waarop die nog gemist werd zou zelfs een doorsnee speler bij de U9 doen blozen.
Maar de Gunners stelden na de rust snel orde op zaken. Een bedrijvige Pepe, die de boodschap lijkt begrepen te hebben, zorgde voor de 0-1 na vijf minuten in de tweede periode, en nog eens vijf minuten later stond het 0-2 via Nelson. Smith-Rowe en Balogun kregen dan nog hun kans en het was deze laatste die de eindstand vastlegde.
Met nog twee matchen te gaan is Arsenal met 12 op 12 zeker van de knock-out fase. Molde en Rapid Wien volgen op 6 punten. De groepswinst is voor de Gunners nog niet helemaal zeker, maar geen mens die gelooft dat de Londenaars 0 op 6 gaan halen met een thuiswedstrijd tegen Rapid Wien en een verplaatsing bij Dundalk in het vooruitzicht.
In de Premier League is het een ander paar mouwen. Wat in de Europa League vlot lukt, scoren (toegegeven tegen een ander kaliber opponenten) is in de competitie een levensgroot probleem. Het moet lukken in de komende thuiswedstrijd, met uiteraard een overwinning eraan vastgeknoopt.
De Noren uit Molde hebben uiteindelijk niet kunnen verhinderen dat Arsenal met een al bij al simpele overwinning terug naar Londen mocht. De eerste periode was nochtans niet te best met de beste kans voor de thuisploeg, en de manier waarop die nog gemist werd zou zelfs een doorsnee speler bij de U9 doen blozen.
Maar de Gunners stelden na de rust snel orde op zaken. Een bedrijvige Pepe, die de boodschap lijkt begrepen te hebben, zorgde voor de 0-1 na vijf minuten in de tweede periode, en nog eens vijf minuten later stond het 0-2 via Nelson. Smith-Rowe en Balogun kregen dan nog hun kans en het was deze laatste die de eindstand vastlegde.
Met nog twee matchen te gaan is Arsenal met 12 op 12 zeker van de knock-out fase. Molde en Rapid Wien volgen op 6 punten. De groepswinst is voor de Gunners nog niet helemaal zeker, maar geen mens die gelooft dat de Londenaars 0 op 6 gaan halen met een thuiswedstrijd tegen Rapid Wien en een verplaatsing bij Dundalk in het vooruitzicht.
In de Premier League is het een ander paar mouwen. Wat in de Europa League vlot lukt, scoren (toegegeven tegen een ander kaliber opponenten) is in de competitie een levensgroot probleem. Het moet lukken in de komende thuiswedstrijd, met uiteraard een overwinning eraan vastgeknoopt.
Zondag 29/11/2020, 19u15, Emirates, Premier League matchweek 10: Arsenal – Wolverhampton Wanderers
De Portugees Nuno (voluit Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo) is ondertussen al drie jaar aan de slag op Molineux en met zijn Portugese brigade (maar liefst acht landgenoten van hem maken deel uit van de spelerskern) heeft hij van de oranje-zwarten een stevig en moeilijk uit verband te halen geheel gemaakt. In de Premier League tellen ze momenteel een punt meer dan Arsenal en staan ze gerangschikt op de negende plaats. Een zware 4-0 nederlaag bij West Ham United was voorlopig het dieptepunt van hun seizoen.
Arsenal heeft het in de twee jaar dat de Wolves terug op het hoogste niveau spelen erg moeilijk met deze tegenstrever. Thuis werd er twee keer 1-1 gelijk gespeeld en op Molineux ging het twee seizoenen terug mis met een 3-1 verlies. Vorig seizoen, in een leeg stadion, won Arsenal wel. Saka en Lacazette maakten de doelpunten in een 0-2 overwinning.
Het lijdt geen twijfel dat de ploeg van onze landgenoot Leander Dendoncker opnieuw stug verweer zal bieden, maar uiteindelijk zien we toch een zege van de thuisploeg in de maak, en liefst nog met eindelijk nog eens één of twee fieldgoals.
De wedstrijd wordt geleid door Michael Oliver die ook de thuiswedstrijd tegen West Ham in goede banen leidde.
De Portugees Nuno (voluit Nuno Herlander Simoes do Espirito Santo) is ondertussen al drie jaar aan de slag op Molineux en met zijn Portugese brigade (maar liefst acht landgenoten van hem maken deel uit van de spelerskern) heeft hij van de oranje-zwarten een stevig en moeilijk uit verband te halen geheel gemaakt. In de Premier League tellen ze momenteel een punt meer dan Arsenal en staan ze gerangschikt op de negende plaats. Een zware 4-0 nederlaag bij West Ham United was voorlopig het dieptepunt van hun seizoen.
Arsenal heeft het in de twee jaar dat de Wolves terug op het hoogste niveau spelen erg moeilijk met deze tegenstrever. Thuis werd er twee keer 1-1 gelijk gespeeld en op Molineux ging het twee seizoenen terug mis met een 3-1 verlies. Vorig seizoen, in een leeg stadion, won Arsenal wel. Saka en Lacazette maakten de doelpunten in een 0-2 overwinning.
Het lijdt geen twijfel dat de ploeg van onze landgenoot Leander Dendoncker opnieuw stug verweer zal bieden, maar uiteindelijk zien we toch een zege van de thuisploeg in de maak, en liefst nog met eindelijk nog eens één of twee fieldgoals.
De wedstrijd wordt geleid door Michael Oliver die ook de thuiswedstrijd tegen West Ham in goede banen leidde.
GEDULD WORDT OP DE PROEF GESTELD
Door Marcel Bogaerts
Ook op het veld van Leeds United is Arsenal er niet in geslaagd een degelijke prestatie neer te zetten. In de uren na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Anthony Taylor waren er op sociale media zowaar nog een aantal te vinden die het team loofden voor het behaalde punt met 10 man, maar dat was, vinden wij, de waarheid wel erg veel geweld aandoen.
De Gunners hebben immers nooit de indruk gegeven voor een positief resultaat te kunnen gaan, en eens te meer kon de doelman van de tegenstrevers zo goed als werkloos toekijken. Leeds daarentegen, dat de laatste twee wedstrijden met 4-1 had verloren, ging er, ondanks heel wat slordigheden in de opbouw met veel foutieve passes, met hart en ziel voor en het was enkel Bernd Leno, het doelkader en nog een resem slecht gerichte pogingen die er voor zorgden dat de brilstand tot het einde op het scorebord bleef.
En Arsenal? Na een goed uur spelen werd ineens Nicolas Pepe de schlemiel van dienst. De Ivoriaan, moe getergd door Ezgjan Aleoski, ging de Noord Macedoniër eens goed de waarheid zeggen. Hij duwde zijn hoofd vooruit en Aleoski ging als een blok tegen de grond, kermend, en met beide handen aan het voorhoofd. Een geweldig stuk theater, maar met dergelijke dingen wordt niet gelachen en Pepe kreeg rood. En daar kan niemand iets tegen inbrengen, Mikel Arteta was dan ook furieus op Pepe naar verluidt.
Toen Leeds moegestreden was, met nog ongeveer een kwartier op de klok, kwamen de Gunners nog even de neus aan het venster steken. Bukayo Saka had misschien wel moeten afwerken, maar de Londenaars ontberen voor dergelijk killer instinct nu eenmaal het nodige zelfvertrouwen. Er was ook nog een penaltyclaim voor handspel, en in blessuretijd verdiende naar onze bescheiden mening ook Philips een rode kaart wegens inkomen met gestrekt been, maar dat werd dan weer coulant geïnterpreteerd. Het zij zo.
Een bloedeloze 0-0 dus, waarmee Arsenal totaal niets opschiet en op de 11e plaats blijft hangen met 13 punten. Nog maar eens zeggen dat onze ploeg een middenmoter is en niets meer, dat is een open deur instampen. Optimisten zullen zeggen dat de Champions League plaatsen slechts vijf punten ver zijn. Wij kijken naar de staart van het klassement. West Bromwich Albion, op de 18e plaats, heeft 3 punten, Burnley heeft 2 punten en Sheffield sluit de rij met 1 punt.
Het ergste is echter dat Arsenal nu meer dan zeven uur competitievoetbal gespeeld heeft zonder één enkele field goal. De strafschop van Aubameyang op Old Trafford is dus de enige keer in die tijd dat de bal in doel verdween. Pover, en heel erg pijnlijk.
Geduld blijft een schone zaak.
Ook op het veld van Leeds United is Arsenal er niet in geslaagd een degelijke prestatie neer te zetten. In de uren na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Anthony Taylor waren er op sociale media zowaar nog een aantal te vinden die het team loofden voor het behaalde punt met 10 man, maar dat was, vinden wij, de waarheid wel erg veel geweld aandoen.
De Gunners hebben immers nooit de indruk gegeven voor een positief resultaat te kunnen gaan, en eens te meer kon de doelman van de tegenstrevers zo goed als werkloos toekijken. Leeds daarentegen, dat de laatste twee wedstrijden met 4-1 had verloren, ging er, ondanks heel wat slordigheden in de opbouw met veel foutieve passes, met hart en ziel voor en het was enkel Bernd Leno, het doelkader en nog een resem slecht gerichte pogingen die er voor zorgden dat de brilstand tot het einde op het scorebord bleef.
En Arsenal? Na een goed uur spelen werd ineens Nicolas Pepe de schlemiel van dienst. De Ivoriaan, moe getergd door Ezgjan Aleoski, ging de Noord Macedoniër eens goed de waarheid zeggen. Hij duwde zijn hoofd vooruit en Aleoski ging als een blok tegen de grond, kermend, en met beide handen aan het voorhoofd. Een geweldig stuk theater, maar met dergelijke dingen wordt niet gelachen en Pepe kreeg rood. En daar kan niemand iets tegen inbrengen, Mikel Arteta was dan ook furieus op Pepe naar verluidt.
Toen Leeds moegestreden was, met nog ongeveer een kwartier op de klok, kwamen de Gunners nog even de neus aan het venster steken. Bukayo Saka had misschien wel moeten afwerken, maar de Londenaars ontberen voor dergelijk killer instinct nu eenmaal het nodige zelfvertrouwen. Er was ook nog een penaltyclaim voor handspel, en in blessuretijd verdiende naar onze bescheiden mening ook Philips een rode kaart wegens inkomen met gestrekt been, maar dat werd dan weer coulant geïnterpreteerd. Het zij zo.
Een bloedeloze 0-0 dus, waarmee Arsenal totaal niets opschiet en op de 11e plaats blijft hangen met 13 punten. Nog maar eens zeggen dat onze ploeg een middenmoter is en niets meer, dat is een open deur instampen. Optimisten zullen zeggen dat de Champions League plaatsen slechts vijf punten ver zijn. Wij kijken naar de staart van het klassement. West Bromwich Albion, op de 18e plaats, heeft 3 punten, Burnley heeft 2 punten en Sheffield sluit de rij met 1 punt.
Het ergste is echter dat Arsenal nu meer dan zeven uur competitievoetbal gespeeld heeft zonder één enkele field goal. De strafschop van Aubameyang op Old Trafford is dus de enige keer in die tijd dat de bal in doel verdween. Pover, en heel erg pijnlijk.
Geduld blijft een schone zaak.
Donderdag 26/11/2020, 18u55 Aker stadium, Europa League groepsfase: Molde FK – Arsenal
De niet ophoudende, knotsgekke kalender met een overtal aan af te werken opdrachten gaat door, en Arsenal verdedigt zijn eerste plaats bij Molde FK, de Noren die enkele weken geleden verrassend op voorsprong kwamen maar uiteindelijk nog vrij eenvoudig door de Gunners verslagen werden.
In de Noorse competitie zijn momenteel 25 wedstrijden gespeeld en Molde staat op de tweede plaats met nog steeds een grote achterstand (18 punten) op leider Bodo Glimt. Aangezien er nog vijf matchen te gaan zijn is Bodo Glimt daar al zeker van de kampioenstitel. Molde en Valerenga mogen de Europa League in, maar hebben nog concurrentie te vrezen van enkele clubs, zeker van Rosenborg Trondheim dat nog een wedstrijd tegoed heeft.
Of Arsenal freewheelend drie punten uit Noorwegen zal meebrengen is nog maar de vraag. Tegenwoordig lijkt elke opdracht voor Arteta en zijn mannen op de berg die Sysifus moest beklimmen. We hopen er maar het beste van en noteren dat bij winst de kwalificatie binnen is. De voorsprong op Molde en Rapid Wien (als die kunnen winnen van Dundalk) zal dan 6 punten bedragen met nog twee wedstrijden te gaan.
We hebben nood aan wat blije berichten.
De niet ophoudende, knotsgekke kalender met een overtal aan af te werken opdrachten gaat door, en Arsenal verdedigt zijn eerste plaats bij Molde FK, de Noren die enkele weken geleden verrassend op voorsprong kwamen maar uiteindelijk nog vrij eenvoudig door de Gunners verslagen werden.
In de Noorse competitie zijn momenteel 25 wedstrijden gespeeld en Molde staat op de tweede plaats met nog steeds een grote achterstand (18 punten) op leider Bodo Glimt. Aangezien er nog vijf matchen te gaan zijn is Bodo Glimt daar al zeker van de kampioenstitel. Molde en Valerenga mogen de Europa League in, maar hebben nog concurrentie te vrezen van enkele clubs, zeker van Rosenborg Trondheim dat nog een wedstrijd tegoed heeft.
Of Arsenal freewheelend drie punten uit Noorwegen zal meebrengen is nog maar de vraag. Tegenwoordig lijkt elke opdracht voor Arteta en zijn mannen op de berg die Sysifus moest beklimmen. We hopen er maar het beste van en noteren dat bij winst de kwalificatie binnen is. De voorsprong op Molde en Rapid Wien (als die kunnen winnen van Dundalk) zal dan 6 punten bedragen met nog twee wedstrijden te gaan.
We hebben nood aan wat blije berichten.
QUO VADIS?
Door Marcel Bogaerts
Op een zeldzame uitzondering (Craven Cottage misschien, Old Trafford zeker) na heeft Arsenal dit seizoen een resem zwakke prestaties neergezet in de Premier League. Een flink aantal supporters, neutrale voetballiefhebbers en scribenten om den brode hebben de laatste week, ter goed bedoelde verontschuldiging misschien, gewezen op het lage aantal tegendoelpunten (de beste van de klas in de competitie) dat de Gunners incasseerden. Die vergoelijking kan nu ook in de prullenmand.
Het begon al ontstellend zwak toen na amper 45 seconden spelen Jack Grealish reeds vrank en vrij in de 16 mocht opduiken en zijn maatje McGinn aanspelen. De bal plofte onhoudbaar in het dak van het doel, maar gelukkig stonden twee Villans in positie-buitenspel en oordeelden de VAR en referee Atkinson dat Ross Barkley hierdoor het zicht van Bernd Leno belemmerde en bijgevolg deelnam aan het spel.
Het “spektakel” dat zich hierna voor de ogen van de ontstelde Gooners ontrolde was beschamend. De thuisploeg was nergens en werd door Aston Villa in alle spelonderdelen overtroefd, en, we durven het haast niet te schrijven, op een kinderlijk eenvoudige manier belachelijk gemaakt. Het was wachten op de 0-1 en die viel na nog geen half uur, een ongelukkige own-goal van Bukayo Saka na een eenvoudige aanval van de bezoekers die begon op links en waarbij de bal vrij mocht voorgezet worden.
Thomas Partey viel aan de rust uit met een blessure maar het maakte allemaal geen verschil. Arsenal speelde tergend traag, voorspelbaar, zonder een greintje enthousiasme, spelvreugde en inspiratie. De Gunners leken wel met een zak lood op de schouders rond te lopen. Gevaar voor Emi Martinez was er totaal niet, de ex-doelman van Arsenal hoefde amper tussen te komen. Watkins bij de bezoekers voltrok het vonnis voor de thuisploeg met nog twee treffers. 0-3 en de donkere wolken boven het lege Emirates stadion pakken zich opnieuw samen.
De club investeerde zwaar in spelers, stelde een jonge, gemotiveerde coach aan die zowaar de FA Cup wist te winnen, maar in competitie blijft de teloorgang voortduren. Dit is absoluut onaanvaardbaar, en Mikel Arteta beseft dat ook.
De interlandbreak zou in principe goed zijn om te bezinnen en opnieuw te beginnen, maar met een heel aantal spelers die voor interland dienst zijn opgeroepen is ook dat niet eenvoudig. Wonden likken, bezinnen, de rug rechten en er opnieuw voor gaan. Er zijn gemakkelijkere dingen.
Op een zeldzame uitzondering (Craven Cottage misschien, Old Trafford zeker) na heeft Arsenal dit seizoen een resem zwakke prestaties neergezet in de Premier League. Een flink aantal supporters, neutrale voetballiefhebbers en scribenten om den brode hebben de laatste week, ter goed bedoelde verontschuldiging misschien, gewezen op het lage aantal tegendoelpunten (de beste van de klas in de competitie) dat de Gunners incasseerden. Die vergoelijking kan nu ook in de prullenmand.
Het begon al ontstellend zwak toen na amper 45 seconden spelen Jack Grealish reeds vrank en vrij in de 16 mocht opduiken en zijn maatje McGinn aanspelen. De bal plofte onhoudbaar in het dak van het doel, maar gelukkig stonden twee Villans in positie-buitenspel en oordeelden de VAR en referee Atkinson dat Ross Barkley hierdoor het zicht van Bernd Leno belemmerde en bijgevolg deelnam aan het spel.
Het “spektakel” dat zich hierna voor de ogen van de ontstelde Gooners ontrolde was beschamend. De thuisploeg was nergens en werd door Aston Villa in alle spelonderdelen overtroefd, en, we durven het haast niet te schrijven, op een kinderlijk eenvoudige manier belachelijk gemaakt. Het was wachten op de 0-1 en die viel na nog geen half uur, een ongelukkige own-goal van Bukayo Saka na een eenvoudige aanval van de bezoekers die begon op links en waarbij de bal vrij mocht voorgezet worden.
Thomas Partey viel aan de rust uit met een blessure maar het maakte allemaal geen verschil. Arsenal speelde tergend traag, voorspelbaar, zonder een greintje enthousiasme, spelvreugde en inspiratie. De Gunners leken wel met een zak lood op de schouders rond te lopen. Gevaar voor Emi Martinez was er totaal niet, de ex-doelman van Arsenal hoefde amper tussen te komen. Watkins bij de bezoekers voltrok het vonnis voor de thuisploeg met nog twee treffers. 0-3 en de donkere wolken boven het lege Emirates stadion pakken zich opnieuw samen.
De club investeerde zwaar in spelers, stelde een jonge, gemotiveerde coach aan die zowaar de FA Cup wist te winnen, maar in competitie blijft de teloorgang voortduren. Dit is absoluut onaanvaardbaar, en Mikel Arteta beseft dat ook.
De interlandbreak zou in principe goed zijn om te bezinnen en opnieuw te beginnen, maar met een heel aantal spelers die voor interland dienst zijn opgeroepen is ook dat niet eenvoudig. Wonden likken, bezinnen, de rug rechten en er opnieuw voor gaan. Er zijn gemakkelijkere dingen.
Zondag 22/11/20 16u30, Elland Road, Premier League matchweek 9: Leeds United – Arsenal
Hunslet FC was een in 1889 opgerichte voetbalclub die een goed decennium (tot 1902) door het voetbal ging met als bijnaam The Twinklers. De club verdween echter spoedig, naar verluidt door een gebrek aan een speelveld. Supporters en spelers richtten enkele jaren later Leeds City FC op, een club die in 1919 opnieuw verdween wegens financiële problemen. Dat leidde tot de geboorte van Leeds United FC. De laatste zeven jaar van haar bestaan werd Leeds City overigens geleid door Herbert Chapman, en dat is een naam die we als Arsenal fan allemaal wel kennen.
Leeds United kende veertig jaar van promoveren en degraderen, maar de aanstelling van manager Don Revie in 1961 luidde een periode van groot succes in. In het ruime decennium dat hierna volgde werd Leeds twee keer kampioen en veroverde één keer de FA Cup. Iedere iets oudere voetballiefhebber kent nog de roodharige Schotse aanvoerder, de onverzettelijke Billy Bremner.
In 1975 speelde Leeds zelfs de finale van de Europabeker der Landskampioenen. De Engelsen verloren met 0-2 van Bayern München.
Er volgde opnieuw een periode van wisselvallige prestaties, het zou ons te ver leiden om alles te gaan opsommen en opnieuw op te rakelen, maar dit seizoen staat Leeds United weer in de Premier League, sinds meer dan twee jaar onder leiding van de Argentijn Marcelo Bielsa, eerder reeds aan de slag bij Espanyol, Athletic Bilbao, Marseille en Lille. Bielsa heeft van Leeds een onverzettelijk, enthousiast en gedreven team gemaakt, en Elland Road kan de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.
De laatste competitieduels tegen Arsenal dateren van het seizoen 2003/2004. Op Elland Road won Arsenal met 1-4 met twee doelpunten van Thierry Henry, aangevuld door treffers van Pirès en Gilberto Silva. Op Highbury werd het 5-0, de openingsgoal van Pirès werd gevolgd door vier rozen van Thierry Henry.
De Fransman moet zich dat herinnerd hebben op 9 januari 2012 toen hij opnieuw enkele maanden bij Arsenal kwam voetballen. In de bekerwedstrijd viel hij in en verzilverde zowaar een assist van Alex Song. Een geweldig moment voor Arsenal fans over heel de wereld.
Ook vorig seizoen kwam Leeds naar het Emirates in bekerverband. Reiss Nelson zorgde voor de 1-0 zege van de Gunners.
Een Arsenal dat voor de dag komt zoals het zichzelf presenteert in het merendeel van de competitiewedstrijden van de lopende jaargang zal kansloos zijn in West Yorkshire. Aan Mikel Arteta en de zijnen om deze harde vaststelling naar het rijk der fabelen te verwijzen. Het wordt bang afwachten.
Hunslet FC was een in 1889 opgerichte voetbalclub die een goed decennium (tot 1902) door het voetbal ging met als bijnaam The Twinklers. De club verdween echter spoedig, naar verluidt door een gebrek aan een speelveld. Supporters en spelers richtten enkele jaren later Leeds City FC op, een club die in 1919 opnieuw verdween wegens financiële problemen. Dat leidde tot de geboorte van Leeds United FC. De laatste zeven jaar van haar bestaan werd Leeds City overigens geleid door Herbert Chapman, en dat is een naam die we als Arsenal fan allemaal wel kennen.
Leeds United kende veertig jaar van promoveren en degraderen, maar de aanstelling van manager Don Revie in 1961 luidde een periode van groot succes in. In het ruime decennium dat hierna volgde werd Leeds twee keer kampioen en veroverde één keer de FA Cup. Iedere iets oudere voetballiefhebber kent nog de roodharige Schotse aanvoerder, de onverzettelijke Billy Bremner.
In 1975 speelde Leeds zelfs de finale van de Europabeker der Landskampioenen. De Engelsen verloren met 0-2 van Bayern München.
Er volgde opnieuw een periode van wisselvallige prestaties, het zou ons te ver leiden om alles te gaan opsommen en opnieuw op te rakelen, maar dit seizoen staat Leeds United weer in de Premier League, sinds meer dan twee jaar onder leiding van de Argentijn Marcelo Bielsa, eerder reeds aan de slag bij Espanyol, Athletic Bilbao, Marseille en Lille. Bielsa heeft van Leeds een onverzettelijk, enthousiast en gedreven team gemaakt, en Elland Road kan de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.
De laatste competitieduels tegen Arsenal dateren van het seizoen 2003/2004. Op Elland Road won Arsenal met 1-4 met twee doelpunten van Thierry Henry, aangevuld door treffers van Pirès en Gilberto Silva. Op Highbury werd het 5-0, de openingsgoal van Pirès werd gevolgd door vier rozen van Thierry Henry.
De Fransman moet zich dat herinnerd hebben op 9 januari 2012 toen hij opnieuw enkele maanden bij Arsenal kwam voetballen. In de bekerwedstrijd viel hij in en verzilverde zowaar een assist van Alex Song. Een geweldig moment voor Arsenal fans over heel de wereld.
Ook vorig seizoen kwam Leeds naar het Emirates in bekerverband. Reiss Nelson zorgde voor de 1-0 zege van de Gunners.
Een Arsenal dat voor de dag komt zoals het zichzelf presenteert in het merendeel van de competitiewedstrijden van de lopende jaargang zal kansloos zijn in West Yorkshire. Aan Mikel Arteta en de zijnen om deze harde vaststelling naar het rijk der fabelen te verwijzen. Het wordt bang afwachten.
TERUG MEEDOEN WORDT GEVRAAGD
Door Marcel Bogaerts
Een zoals verwacht geroteerde Arsenal elf begon de Europa League opdracht tegen het Noorse Molde niet te best. De bezoekers uit het hoge Noorden lieten de TV kijkende Gooners zelfs lelijk schrikken want na goed twintig minuten stond het 0-1 na een verre poging.
Iemand moet in Noorwegen toch eens gaan vertellen dat Sinterklaas pas in de nacht van 5 op 6 december zijn rondgang maakt, niet een maand eerder. In blessuretijd van de eerste helft viel de 1-1 via een eigen doelpunt en na de rust werd een gelijkaardig geschenk uitgedeeld voor de 2-1.
De Gunners zetten dan, in een betere tweede helft, orde op zaken en wonnen uiteindelijk met 4-1 na doelpunten van Nicolas Pepe en Joe Willock.
In de andere wedstrijd won Rapid Wien met 4-3 van Dundalk en zo staat, na drie van de zes wedstrijden, Arsenal op 9, Molde op 6, Rapid Wien op 3 en Dundalk op 0. Na de interlandbreak gaat de Europese competitie verder.
Een zoals verwacht geroteerde Arsenal elf begon de Europa League opdracht tegen het Noorse Molde niet te best. De bezoekers uit het hoge Noorden lieten de TV kijkende Gooners zelfs lelijk schrikken want na goed twintig minuten stond het 0-1 na een verre poging.
Iemand moet in Noorwegen toch eens gaan vertellen dat Sinterklaas pas in de nacht van 5 op 6 december zijn rondgang maakt, niet een maand eerder. In blessuretijd van de eerste helft viel de 1-1 via een eigen doelpunt en na de rust werd een gelijkaardig geschenk uitgedeeld voor de 2-1.
De Gunners zetten dan, in een betere tweede helft, orde op zaken en wonnen uiteindelijk met 4-1 na doelpunten van Nicolas Pepe en Joe Willock.
In de andere wedstrijd won Rapid Wien met 4-3 van Dundalk en zo staat, na drie van de zes wedstrijden, Arsenal op 9, Molde op 6, Rapid Wien op 3 en Dundalk op 0. Na de interlandbreak gaat de Europese competitie verder.
Zondag 08/11/2020, 19u15 Emirates, Premier League Matchweek 8: Arsenal – Aston Villa
Er zal wel geen Arsenal supporter zijn die Emi Martinez zijn transfer naar Aston Villa niet gunde. De Argentijn heeft immers jarenlang tweede en zelfs derde viool gespeeld bij Arsenal, en zijn prestaties in competitie en beker na de zware blessure van Bernd Leno afgelopen seizoen bewezen dat die status mogelijk heel erg onterecht was.
Zijn nieuwe club begon uitstekend aan de nieuwe competitie. Nadat het eerste duel bij Manchester City niet doorging en verplaatst werd, wonnen de Villans vier keer op rij. Een 1-0 thuiszege tegen Sheffield en een 0-3 overwinning bij Fulham vielen nog niet zo op, maar dan kwam kampioen Liverpool naar Villa Park en de Reds mochten met het schaamrood op de wangen terug naar Anfield want ze werden met 7-2 op een zeldzaam vernederende wijze in het verlies gespeeld. Ook de volgende zege, 0-1 op bezoek bij Leicester City was spraakmakend.
Maar sinds dan gaat het wat minder met twee opeenvolgende thuisnederlagen: 0-3 tegen nieuwkomer Leeds United en 3-4 tegen Southampton.
Een en ander maakt dat Villa net als Arsenal momenteel 12 punten telt, met weliswaar 1 wedstrijd minder gespeeld.
Naast Emi Martinez vallen nog twee andere nieuwkomers op. Ross Barkley kwam over van Chelsea en bij Lyon werd Bertrand Traoré weggehaald. Als meest opvallende vertrekker kunnen we de Tanzaniaan Samatta vermelden. De spits, die voordien bij RC Genk het mooie weer maakte, kon het in Birmingham niet waarmaken en verhuisde naar Fenerbahce.
De drie punten thuishouden wordt beslist niet eenvoudig voor Arsenal, maar puntenverlies zou betekenen dat Arsenal verder verzandt in het moeras van de middenmoot. Winst betekent terug een beter zicht op de belangrijke plaatsen in de rangschikking. De opdracht is duidelijk en dwingend, voor de interlandbreak moet Arsenal op 15 punten staan.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is Martin Atkinson, en het is de eerste keer dit seizoen dat hij een competitiewedstrijd van de Gunners te leiden krijgt.
Er zal wel geen Arsenal supporter zijn die Emi Martinez zijn transfer naar Aston Villa niet gunde. De Argentijn heeft immers jarenlang tweede en zelfs derde viool gespeeld bij Arsenal, en zijn prestaties in competitie en beker na de zware blessure van Bernd Leno afgelopen seizoen bewezen dat die status mogelijk heel erg onterecht was.
Zijn nieuwe club begon uitstekend aan de nieuwe competitie. Nadat het eerste duel bij Manchester City niet doorging en verplaatst werd, wonnen de Villans vier keer op rij. Een 1-0 thuiszege tegen Sheffield en een 0-3 overwinning bij Fulham vielen nog niet zo op, maar dan kwam kampioen Liverpool naar Villa Park en de Reds mochten met het schaamrood op de wangen terug naar Anfield want ze werden met 7-2 op een zeldzaam vernederende wijze in het verlies gespeeld. Ook de volgende zege, 0-1 op bezoek bij Leicester City was spraakmakend.
Maar sinds dan gaat het wat minder met twee opeenvolgende thuisnederlagen: 0-3 tegen nieuwkomer Leeds United en 3-4 tegen Southampton.
Een en ander maakt dat Villa net als Arsenal momenteel 12 punten telt, met weliswaar 1 wedstrijd minder gespeeld.
Naast Emi Martinez vallen nog twee andere nieuwkomers op. Ross Barkley kwam over van Chelsea en bij Lyon werd Bertrand Traoré weggehaald. Als meest opvallende vertrekker kunnen we de Tanzaniaan Samatta vermelden. De spits, die voordien bij RC Genk het mooie weer maakte, kon het in Birmingham niet waarmaken en verhuisde naar Fenerbahce.
De drie punten thuishouden wordt beslist niet eenvoudig voor Arsenal, maar puntenverlies zou betekenen dat Arsenal verder verzandt in het moeras van de middenmoot. Winst betekent terug een beter zicht op de belangrijke plaatsen in de rangschikking. De opdracht is duidelijk en dwingend, voor de interlandbreak moet Arsenal op 15 punten staan.
Scheidsrechter voor deze wedstrijd is Martin Atkinson, en het is de eerste keer dit seizoen dat hij een competitiewedstrijd van de Gunners te leiden krijgt.
EEN OPSTEKER VAN FORMAAT
Door Marcel Bogaerts
Arsenal won op Old Trafford en dat was zonder meer een bijzonder deugddoende vaststelling voor de wereldwijde Gooner familie. De Londenaars hebben er een gedisciplineerd, goed georganiseerd en met een onberispelijke inzet gekruid duel van gemaakt, en wonnen verdiend. Dat de wedstrijd niet onder de noemer van “Premier League topwedstrijd” kon geplaatst worden heeft iedereen wel kunnen vaststellen, maar dat maakt de zaak van het Arsenal van Mikel Arteta niet. Een duidelijker bewijs dat de Gunners op de goede weg zijn kon niet gegeven worden.
Manchester United moest vanaf het eerste fluitsignaal van Mike Dean (die overigens van ons ook een welgemeende proficiat voor zijn wedstrijdleiding krijgt) de wet van Arsenal ondergaan, en dat de bezoekers aanvankelijk nogal lastig aan kansen geraakten nemen we er dan bij, er staat immers ook nog een tegenstrever op het veld. Toch kwamen die kansen er wel, en als de coach na zijn verdediging en zijn middenveld (wat een formidabele combinatie, Mo Elneny en Thomas Partey) ook zijn aanval nog op punt krijgt staan er ons nog mooie dingen te wachten.
Het bleef 0-0 aan de rust en Paul Pogba besloot de Gunners een handje te helpen. Hij tikte erg onbeholpen en totaal onnodig Hector Bellerin aan, Mike Dean wees naar de stip en Aubameyang aarzelde niet om na vijf doelpuntloze competitiewedstrijden nog eens binnen te schieten.
Arsenal kwam niet echt meer in de problemen, bleef geconcentreerd en met volle inzet voetballen en bracht de 0-1 mee naar Londen.
Voor de rangschikking van Arsenal is dat uiteraard een prima zaak. Met 12 punten staan de Gunners nu op een 9e plaats, net als Chelsea, Aston Villa en Leicester City die op plaatsen 6, 7, 8 en 9 staan. Kampioen Liverpool heeft vier punten meer, het Tottenham van José Mourinho volgt daar twee eenheden achter, en voor de CL plaatsen hebben Everton, Southampton en Wolverhampton nog één puntje meer dan Arsenal.
Het volgende competitieduel brengt Emi Martinez terug naar het Emirates, maar eerst volgt de derde groepswedstrijd van de Europa League.
Arsenal won op Old Trafford en dat was zonder meer een bijzonder deugddoende vaststelling voor de wereldwijde Gooner familie. De Londenaars hebben er een gedisciplineerd, goed georganiseerd en met een onberispelijke inzet gekruid duel van gemaakt, en wonnen verdiend. Dat de wedstrijd niet onder de noemer van “Premier League topwedstrijd” kon geplaatst worden heeft iedereen wel kunnen vaststellen, maar dat maakt de zaak van het Arsenal van Mikel Arteta niet. Een duidelijker bewijs dat de Gunners op de goede weg zijn kon niet gegeven worden.
Manchester United moest vanaf het eerste fluitsignaal van Mike Dean (die overigens van ons ook een welgemeende proficiat voor zijn wedstrijdleiding krijgt) de wet van Arsenal ondergaan, en dat de bezoekers aanvankelijk nogal lastig aan kansen geraakten nemen we er dan bij, er staat immers ook nog een tegenstrever op het veld. Toch kwamen die kansen er wel, en als de coach na zijn verdediging en zijn middenveld (wat een formidabele combinatie, Mo Elneny en Thomas Partey) ook zijn aanval nog op punt krijgt staan er ons nog mooie dingen te wachten.
Het bleef 0-0 aan de rust en Paul Pogba besloot de Gunners een handje te helpen. Hij tikte erg onbeholpen en totaal onnodig Hector Bellerin aan, Mike Dean wees naar de stip en Aubameyang aarzelde niet om na vijf doelpuntloze competitiewedstrijden nog eens binnen te schieten.
Arsenal kwam niet echt meer in de problemen, bleef geconcentreerd en met volle inzet voetballen en bracht de 0-1 mee naar Londen.
Voor de rangschikking van Arsenal is dat uiteraard een prima zaak. Met 12 punten staan de Gunners nu op een 9e plaats, net als Chelsea, Aston Villa en Leicester City die op plaatsen 6, 7, 8 en 9 staan. Kampioen Liverpool heeft vier punten meer, het Tottenham van José Mourinho volgt daar twee eenheden achter, en voor de CL plaatsen hebben Everton, Southampton en Wolverhampton nog één puntje meer dan Arsenal.
Het volgende competitieduel brengt Emi Martinez terug naar het Emirates, maar eerst volgt de derde groepswedstrijd van de Europa League.
Donderdag 05/11/20, 20u00 Emirates, Europa League: Arsenal – Molde FK
Molde is een kleine gemeente (geen 30.000 inwoners). Het is de hoofdstad van de Noorse provincie More Og Romsdal en is gelegen op een kleine 500 kilometer ten noorden van de hoofdstad Oslo. Bekendere naburige steden zijn Kristiansund en Alesund. In deze laatste plaats meren overigens nogal wat cruiseschepen aan op hun tocht naar het hoge Noorden.
De lokale voetbalclub, Molde FK, veroverde in 1974 een redelijk vaste plaats in de Noorse hoogste klasse en werkte zich stelselmatig op tot de top van het Noorse voetbal.
De titel in de Eliteserien werd gepakt in 2011, 2012, 2014 en 2019. Molde won ook vier keer de nationale beker, en ze waren (uiteraard) ook actief in de diverse Europese competities. Daarin bereikten ze wel een keer de groepsfase in de Champions League (1999) en ze eindigden laatste in een groep met Real Madrid, Porto en Olympiacos. In de Europa League eindigden ze nogmaals vierde in 2012 in een groep met Steaua Boekarest, Stuttgart en Kopenhagen, maar in 2015 wisten ze hun groep te winnen. Ze toonden zich sterker dan Fenerbahce, Ajax en Celtic en werden daarna in de knock-outfase gewipt door Sevilla.
In dit Europese seizoen begonnen ze opnieuw in de Champions League. Het Finse Kuopio, het Sloveense NK Celje en Qarabag uit Azerbaijan gingen eraan, maar in de play-offs geraakte men niet voorbij Ferencvaros, en dat brengt de Noren in groep B van de Europa League.
In de huidige competitie van de Eliteserien staat Molde na 23 wedstrijden op de 2e plaats. Ze hebben een achterstand van 16 punten op leider FK Bodo Glimt en een punt meer dan de derde, Rosenborg.
In de spelerskern van Molde vinden ze zowaar een landgenoot. De in Malaga geboren Alex Craninx heeft de dubbele Spaans-Belgische nationaliteit en is een doelman.
Molde en Arsenal hebben beide 6 punten in de groep. De Noren wonnen bij Dundalk met 1-2 en wezen dan Rapid Wien terug (1-0). Mogelijk gaat Arsenal tegen een stugge verdediging opnieuw een moeilijke wedstrijd tegemoet, maar het is, denken we, niet te optimistisch te voorspellen dat de Gunners met negen op negen aan de leiding zullen gaan na de helft van de groepswedstrijden.
Molde is een kleine gemeente (geen 30.000 inwoners). Het is de hoofdstad van de Noorse provincie More Og Romsdal en is gelegen op een kleine 500 kilometer ten noorden van de hoofdstad Oslo. Bekendere naburige steden zijn Kristiansund en Alesund. In deze laatste plaats meren overigens nogal wat cruiseschepen aan op hun tocht naar het hoge Noorden.
De lokale voetbalclub, Molde FK, veroverde in 1974 een redelijk vaste plaats in de Noorse hoogste klasse en werkte zich stelselmatig op tot de top van het Noorse voetbal.
De titel in de Eliteserien werd gepakt in 2011, 2012, 2014 en 2019. Molde won ook vier keer de nationale beker, en ze waren (uiteraard) ook actief in de diverse Europese competities. Daarin bereikten ze wel een keer de groepsfase in de Champions League (1999) en ze eindigden laatste in een groep met Real Madrid, Porto en Olympiacos. In de Europa League eindigden ze nogmaals vierde in 2012 in een groep met Steaua Boekarest, Stuttgart en Kopenhagen, maar in 2015 wisten ze hun groep te winnen. Ze toonden zich sterker dan Fenerbahce, Ajax en Celtic en werden daarna in de knock-outfase gewipt door Sevilla.
In dit Europese seizoen begonnen ze opnieuw in de Champions League. Het Finse Kuopio, het Sloveense NK Celje en Qarabag uit Azerbaijan gingen eraan, maar in de play-offs geraakte men niet voorbij Ferencvaros, en dat brengt de Noren in groep B van de Europa League.
In de huidige competitie van de Eliteserien staat Molde na 23 wedstrijden op de 2e plaats. Ze hebben een achterstand van 16 punten op leider FK Bodo Glimt en een punt meer dan de derde, Rosenborg.
In de spelerskern van Molde vinden ze zowaar een landgenoot. De in Malaga geboren Alex Craninx heeft de dubbele Spaans-Belgische nationaliteit en is een doelman.
Molde en Arsenal hebben beide 6 punten in de groep. De Noren wonnen bij Dundalk met 1-2 en wezen dan Rapid Wien terug (1-0). Mogelijk gaat Arsenal tegen een stugge verdediging opnieuw een moeilijke wedstrijd tegemoet, maar het is, denken we, niet te optimistisch te voorspellen dat de Gunners met negen op negen aan de leiding zullen gaan na de helft van de groepswedstrijden.
PROBLEEMLOZE ZEGE ALS VOORBEREIDING OP OLD TRAFFORD
Door Marcel Bogaerts
Bij Dundalk FC wisten ze goed hoe lastig Arsenal het heeft om een goed georganiseerde verdedigingsgordel te doorbreken. Ze probeerden de tactiek van Leicester City te imiteren, en het leek een halfuur lang nog goed te gaan ook. De Gunners konden geen kansen afdwingen wegens het ondertussen tot op de draad versleten euvel van te traag, inspiratieloos spel.
Na een half uur was de thuisploeg het beu. De bezoekende doelman werd eindelijk aan het werk gezet, en eindelijk mocht elk moment een doelpunt verwacht worden. Het werd tijd, want tot dan toe had zowaar enkel de debuterende Runar Runarsson aan de overzijde zich 1 keer mogen tonen.
Met de rust in zicht scoorden de youngsters Eddie Nketiah en Joe Willock, en de boeken konden meteen dicht.
Bij het begin van de tweede helft kregen we dan nog een smakelijk toetje opgedist door Nicolas Pepe. De Ivoriaan legde de bal heerlijk goed en trapte dan bijzonder fraai binnen. De rest van de wedstrijd was puur training. We hadden dan nog graag enkele doelpunten extra gezien, maar met het oog op de nog zwaar genoeg zijnde kalender kunnen we met deze 3-0 leven.
In de andere wedstrijd in de groep won het Noorse Molde met 1-0 van Rapid Wien, waardoor Rapid en Dundalk op 0 punten staan, en Arsenal en Molde in de volgende wedstrijd om de eerste plaats spelen.
Maar eerst mogen de Gunners naar Manchester afreizen.
Bij Dundalk FC wisten ze goed hoe lastig Arsenal het heeft om een goed georganiseerde verdedigingsgordel te doorbreken. Ze probeerden de tactiek van Leicester City te imiteren, en het leek een halfuur lang nog goed te gaan ook. De Gunners konden geen kansen afdwingen wegens het ondertussen tot op de draad versleten euvel van te traag, inspiratieloos spel.
Na een half uur was de thuisploeg het beu. De bezoekende doelman werd eindelijk aan het werk gezet, en eindelijk mocht elk moment een doelpunt verwacht worden. Het werd tijd, want tot dan toe had zowaar enkel de debuterende Runar Runarsson aan de overzijde zich 1 keer mogen tonen.
Met de rust in zicht scoorden de youngsters Eddie Nketiah en Joe Willock, en de boeken konden meteen dicht.
Bij het begin van de tweede helft kregen we dan nog een smakelijk toetje opgedist door Nicolas Pepe. De Ivoriaan legde de bal heerlijk goed en trapte dan bijzonder fraai binnen. De rest van de wedstrijd was puur training. We hadden dan nog graag enkele doelpunten extra gezien, maar met het oog op de nog zwaar genoeg zijnde kalender kunnen we met deze 3-0 leven.
In de andere wedstrijd in de groep won het Noorse Molde met 1-0 van Rapid Wien, waardoor Rapid en Dundalk op 0 punten staan, en Arsenal en Molde in de volgende wedstrijd om de eerste plaats spelen.
Maar eerst mogen de Gunners naar Manchester afreizen.
Zondag 01/11/2020 16u30, Old Trafford, Premier League matchweek 7: Manchester United – Arsenal
De nederlaag thuis tegen Leicester, en de drie punten die daarmee verloren gingen, maken in de rangschikking een heel verschil uit, want in plaats van de vierde plaats staan de Gunners nu nogal troosteloos elfde, net na Chelsea met 9 punten. De kandidaten voor Europees voetbal staan nog steeds allemaal dicht bij elkaar, en de bodem van het klassement is heel veraf. Burnley, Sheffield en Fulham hebben nog steeds maar 1 puntje. Opvallend is trouwens dat beide clubs uit Manchester het nog minder goed doen dan Arsenal. De Citizens hebben 8 punten en de Red Devils hebben er zelfs maar 7. Voor alle duidelijkheid, zowel City als United hebben tot hiertoe een match minder gespeeld.
United won in deze competitie enkel op verplaatsing. Bij Brighton werd het 2-3 en bij Newcastle 1-4. Thuis liepen ze op een 1-3 nederlaag tegen Crystal Palace, en José Mourinho kwam met zijn Spurs zelfs doodleuk een half dozijntje ballen in het netje leggen. (1-6).
United was actief op de transfermarkt. Van FC Porto kwam de Braziliaan Alex Telles over, Edinson Cavani tekende als vrije speler bij de Red Devils, en het Ajax talent Donny Van de Beek verkaste ook naar het rode deel van Manchester.
Het gaat dus momenteel, net als bij Arsenal, nog niet op wieltjes bij Manchester United, en de hoop op eindelijk nog eens een overwinning op Old Trafford is misschien wel gerechtvaardigd.
De wedstrijdleiding is in handen van Mike Dean. Anthony Taylor is vierde official.
De nederlaag thuis tegen Leicester, en de drie punten die daarmee verloren gingen, maken in de rangschikking een heel verschil uit, want in plaats van de vierde plaats staan de Gunners nu nogal troosteloos elfde, net na Chelsea met 9 punten. De kandidaten voor Europees voetbal staan nog steeds allemaal dicht bij elkaar, en de bodem van het klassement is heel veraf. Burnley, Sheffield en Fulham hebben nog steeds maar 1 puntje. Opvallend is trouwens dat beide clubs uit Manchester het nog minder goed doen dan Arsenal. De Citizens hebben 8 punten en de Red Devils hebben er zelfs maar 7. Voor alle duidelijkheid, zowel City als United hebben tot hiertoe een match minder gespeeld.
United won in deze competitie enkel op verplaatsing. Bij Brighton werd het 2-3 en bij Newcastle 1-4. Thuis liepen ze op een 1-3 nederlaag tegen Crystal Palace, en José Mourinho kwam met zijn Spurs zelfs doodleuk een half dozijntje ballen in het netje leggen. (1-6).
United was actief op de transfermarkt. Van FC Porto kwam de Braziliaan Alex Telles over, Edinson Cavani tekende als vrije speler bij de Red Devils, en het Ajax talent Donny Van de Beek verkaste ook naar het rode deel van Manchester.
Het gaat dus momenteel, net als bij Arsenal, nog niet op wieltjes bij Manchester United, en de hoop op eindelijk nog eens een overwinning op Old Trafford is misschien wel gerechtvaardigd.
De wedstrijdleiding is in handen van Mike Dean. Anthony Taylor is vierde official.
MET VALLEN EN OPSTAAN, NOG MAAR EENS
Door Marcel Bogaerts
Brendan Rodgers had zijn wedstrijdplan goed overdacht. De net herstelde topschutter Jamie Vardy bleef een uur lang op de bank en de Schotse coach hield tot aan diens invalbeurt zijn mannen constant achter de bal, met een driedubbele verdedigingsgordel om zowat alle mogelijke wolfijzers en schietgeweren uit het spel van de thuisploeg te halen.
Arsenal bleef er geduldig onder. De Gunners zochten naar openingen, speelden de bal daarbij tot in de perfectie rond, maar zoals reeds meerdere malen aangekaart gebeurde dat zonder veel snelheid en verrassingen. Leicester had aan concentratie en oplettendheid voldoende om doelman Schmeichel een rustige avond te bezorgen.
Een keer was de doelman van The Foxes toch verslagen op een kopbal van Lacazette, maar de wedstrijdleiding oordeelde dat de bezoekende doelman net iets te veel gehinderd werd door de vlakbij staande Granit Xhaka. Naar ons oordeel deed de Zwitser helemaal niets verkeerd. Het had hier zonder meer 1-0 moeten staan, waardoor de bezoekers wel uit hun comfortzone hadden moeten kruipen.
Na een al bij al degelijke eerste helft verwacht je dan dat de thuisploeg een versnelling hoger zou schakelen, maar helaas gebeurde dat niet. Moedeloosheid sloop meer en meer in de hoofden van de thuisspelers, er werd geen antwoord gevonden op de snode plannen van Rodgers en zijn team. De tweede helft was zonder meer ontoelaatbaar slap, saai en het aankijken niet meer waard.
Jamie Vardy kwam na een uur op het veld en de topschutter sloeg tien minuten voor tijd bij een vlijmscherpe counter van zijn team ook toe. Volledig vrij kon hij met het hoofd afwerken. Het stond haast in de sterren geschreven. 0-1, niet to The Arsenal, een bittere en pijnlijke thuisnederlaag, en de Gunners terug naar af.
Brendan Rodgers had zijn wedstrijdplan goed overdacht. De net herstelde topschutter Jamie Vardy bleef een uur lang op de bank en de Schotse coach hield tot aan diens invalbeurt zijn mannen constant achter de bal, met een driedubbele verdedigingsgordel om zowat alle mogelijke wolfijzers en schietgeweren uit het spel van de thuisploeg te halen.
Arsenal bleef er geduldig onder. De Gunners zochten naar openingen, speelden de bal daarbij tot in de perfectie rond, maar zoals reeds meerdere malen aangekaart gebeurde dat zonder veel snelheid en verrassingen. Leicester had aan concentratie en oplettendheid voldoende om doelman Schmeichel een rustige avond te bezorgen.
Een keer was de doelman van The Foxes toch verslagen op een kopbal van Lacazette, maar de wedstrijdleiding oordeelde dat de bezoekende doelman net iets te veel gehinderd werd door de vlakbij staande Granit Xhaka. Naar ons oordeel deed de Zwitser helemaal niets verkeerd. Het had hier zonder meer 1-0 moeten staan, waardoor de bezoekers wel uit hun comfortzone hadden moeten kruipen.
Na een al bij al degelijke eerste helft verwacht je dan dat de thuisploeg een versnelling hoger zou schakelen, maar helaas gebeurde dat niet. Moedeloosheid sloop meer en meer in de hoofden van de thuisspelers, er werd geen antwoord gevonden op de snode plannen van Rodgers en zijn team. De tweede helft was zonder meer ontoelaatbaar slap, saai en het aankijken niet meer waard.
Jamie Vardy kwam na een uur op het veld en de topschutter sloeg tien minuten voor tijd bij een vlijmscherpe counter van zijn team ook toe. Volledig vrij kon hij met het hoofd afwerken. Het stond haast in de sterren geschreven. 0-1, niet to The Arsenal, een bittere en pijnlijke thuisnederlaag, en de Gunners terug naar af.
Donderdag 29/10/2020, 20u00 Emirates, Europa League matchday 2: Arsenal – Dundalk
Dundalk is een kleine stad in het noordoosten van Ierland, gelegen aan de spoorlijn die de hoofdstad Dublin met Belfast verbindt.
Muziekliefhebbers zullen weten dat Dundalk de thuishaven is van de bekende band The Corrs.
De lokale voetbalclub Dundalk FC werd opgericht in 1903. Nadat ze in 1926 werden toegelaten tot de hoogste klasse van Ierland mochten ze in 1933 de eerste landstitel vieren. Het was meteen de eerste niet uit de hoofdstad Dublin afkomstige club die dit presteerde.
Ondertussen hebben ze 14 landstitels en 11 nationale bekers op hun palmares staan.
De club is uiteraard een zeer regelmatige gast in diverse Europese tornooien, maar het spreekt vanzelf dat die deelnames beperkt bleven tot eerste rondes en kwalificatierondes, met enkele uitzonderingen.
In 2016 werden ze slechts in de play offs door Legia Warschau van een plaats in de groepsfase van de Champions League gehouden, nadat ze BATE Borisov, ons welbekend, een hak hadden gezet. Ze mochten toen wel naar de groepsfase van de Europa League en eindigden daarin 4e na wedstrijden tegen AZ Alkmaar, Maccabi Tel Aviv en Zenith St. Petersburg.
In de Champions League van dit jaar bleek het Sloveense NK Celje te sterk, maar de Ieren drongen wel opnieuw door tot de groepsfase van de Europa League, na de maat genomen te hebben van Inter Club d’Escaldes uit Andorra, Sheriff Tiraspol uit Moldavië en KI Klaksvik uit de Far Oer.
Zoals eerder gezegd ging de eerste wedstrijd in de groep van Arsenal verloren tegen het Noorse Molde met 1-2.
De Ierse competitie, de Premier Division, bestaat uit 10 clubs en is momenteel zowat halfweg. Dundalk staat daarin op de derde plaats met 25 punten uit 16 wedstrijden en dat is reeds met een redelijke achterstand op het nummer 1, Shamrock Rovers (38 uit 14) en Bohemian FC (34 uit 17). Dundalk verloor afgelopen weekend trouwens met 1-0 bij het vierde gerangschikte Waterford.
Het kan natuurlijk niet dat de Gunners, met een budget dat zowat 300 keer hoger ligt dan dat van de Ierse semi-profs zich zouden laten verrassen. Natuurlijk moet elke wedstrijd gespeeld worden, de beginstand is 0-0 en zolang er leven is zal er hoop zijn, maar in alle objectiviteit moet een korf doelpunten toch in de lijn der verwachting liggen. Een korf doelpunten aan de kant van de thuisploeg wel te verstaan.
Donderdag 29/10/2020, 20u00 Emirates, Europa League matchday 2: Arsenal – Dundalk
Dundalk is een kleine stad in het noordoosten van Ierland, gelegen aan de spoorlijn die de hoofdstad Dublin met Belfast verbindt.
Muziekliefhebbers zullen weten dat Dundalk de thuishaven is van de bekende band The Corrs.
De lokale voetbalclub Dundalk FC werd opgericht in 1903. Nadat ze in 1926 werden toegelaten tot de hoogste klasse van Ierland mochten ze in 1933 de eerste landstitel vieren. Het was meteen de eerste niet uit de hoofdstad Dublin afkomstige club die dit presteerde.
Ondertussen hebben ze 14 landstitels en 11 nationale bekers op hun palmares staan.
De club is uiteraard een zeer regelmatige gast in diverse Europese tornooien, maar het spreekt vanzelf dat die deelnames beperkt bleven tot eerste rondes en kwalificatierondes, met enkele uitzonderingen.
In 2016 werden ze slechts in de play offs door Legia Warschau van een plaats in de groepsfase van de Champions League gehouden, nadat ze BATE Borisov, ons welbekend, een hak hadden gezet. Ze mochten toen wel naar de groepsfase van de Europa League en eindigden daarin 4e na wedstrijden tegen AZ Alkmaar, Maccabi Tel Aviv en Zenith St. Petersburg.
In de Champions League van dit jaar bleek het Sloveense NK Celje te sterk, maar de Ieren drongen wel opnieuw door tot de groepsfase van de Europa League, na de maat genomen te hebben van Inter Club d’Escaldes uit Andorra, Sheriff Tiraspol uit Moldavië en KI Klaksvik uit de Far Oer.
Zoals eerder gezegd ging de eerste wedstrijd in de groep van Arsenal verloren tegen het Noorse Molde met 1-2.
De Ierse competitie, de Premier Division, bestaat uit 10 clubs en is momenteel zowat halfweg. Dundalk staat daarin op de derde plaats met 25 punten uit 16 wedstrijden en dat is reeds met een redelijke achterstand op het nummer 1, Shamrock Rovers (38 uit 14) en Bohemian FC (34 uit 17). Dundalk verloor afgelopen weekend trouwens met 1-0 bij het vierde gerangschikte Waterford.
Het kan natuurlijk niet dat de Gunners, met een budget dat zowat 300 keer hoger ligt dan dat van de Ierse semi-profs zich zouden laten verrassen. Natuurlijk moet elke wedstrijd gespeeld worden, de beginstand is 0-0 en zolang er leven is zal er hoop zijn, maar in alle objectiviteit moet een korf doelpunten toch in de lijn der verwachting liggen. Een korf doelpunten aan de kant van de thuisploeg wel te verstaan.
EUROPESE START NIET GEMIST
Door Marcel Bogaerts
Thuisploeg Rapid Wien werd gesteund door zowat 3000 thuisfans en de tweede ploeg van Oostenrijk heeft er werkelijk alles aan gedaan om deze mensen niet te ontgoochelen. Rapid vormde een stevig georganiseerd blok, speelde met hart en ziel voor wat het waard was en probeerde gevaarlijk te zijn wanneer het kon. Ze deden dat prima. En Arsenal stelde een uur lang zonder meer –alweer durven we zeggen- erg teleur. Zonder inspiratie en tempoversnellingen kon Rapid onmogelijk pijn gedaan worden. Lichtpunten bij de Gunners waren er overigens wel. Gabriël was eens te meer een betrouwbare rots, Thomas Partey was alom tegenwoordig en ook verloren zoon Mo Elneny speelde een puike partij.
Bernd Leno dreigde echter de schlemiel van dienst te worden toen hij in de tweede helft de bal zomaar weggaf en thuisspeler Fountas vanop een meter of zes simpel kon binnen prikken. De flater bleef de Duitse ballenpakker voor de rest van de wedstrijd overigens achtervolgen. Er waren een goede vijf minuten gespeeld na de pauze.
Coach Arteta greep in en bracht Aubameyang en Bellerin op het veld. De Gunners stroopten de mouwen op en een vrije trap van Pepe werd door David Luiz keihard binnengekopt. De pijp van Rapid was zowat uit en amper enkele minuten later was het weer prijs toen een klaar kijkende Mo Elneny diep gaf op Hector Bellerin. De Spanjaard vond Aubameyang met een perfect pasje en onze topschutter tikte simpel in het lege doel. En zo konden de drie punten toch mee naar Londen en lijkt de moeilijkste klus in deze groepsfase geklaard.
In de andere wedstrijd won het Noorse Molde met 1-2 bij het Ierse Dundalk. De Ieren komen in de volgende wedstrijd naar het Emirates, maar eerst gaat de competitie verder in deze razende carrousel van opdrachten.
Thuisploeg Rapid Wien werd gesteund door zowat 3000 thuisfans en de tweede ploeg van Oostenrijk heeft er werkelijk alles aan gedaan om deze mensen niet te ontgoochelen. Rapid vormde een stevig georganiseerd blok, speelde met hart en ziel voor wat het waard was en probeerde gevaarlijk te zijn wanneer het kon. Ze deden dat prima. En Arsenal stelde een uur lang zonder meer –alweer durven we zeggen- erg teleur. Zonder inspiratie en tempoversnellingen kon Rapid onmogelijk pijn gedaan worden. Lichtpunten bij de Gunners waren er overigens wel. Gabriël was eens te meer een betrouwbare rots, Thomas Partey was alom tegenwoordig en ook verloren zoon Mo Elneny speelde een puike partij.
Bernd Leno dreigde echter de schlemiel van dienst te worden toen hij in de tweede helft de bal zomaar weggaf en thuisspeler Fountas vanop een meter of zes simpel kon binnen prikken. De flater bleef de Duitse ballenpakker voor de rest van de wedstrijd overigens achtervolgen. Er waren een goede vijf minuten gespeeld na de pauze.
Coach Arteta greep in en bracht Aubameyang en Bellerin op het veld. De Gunners stroopten de mouwen op en een vrije trap van Pepe werd door David Luiz keihard binnengekopt. De pijp van Rapid was zowat uit en amper enkele minuten later was het weer prijs toen een klaar kijkende Mo Elneny diep gaf op Hector Bellerin. De Spanjaard vond Aubameyang met een perfect pasje en onze topschutter tikte simpel in het lege doel. En zo konden de drie punten toch mee naar Londen en lijkt de moeilijkste klus in deze groepsfase geklaard.
In de andere wedstrijd won het Noorse Molde met 1-2 bij het Ierse Dundalk. De Ieren komen in de volgende wedstrijd naar het Emirates, maar eerst gaat de competitie verder in deze razende carrousel van opdrachten.
Zondag 25/10/2020, 19u15 Emirates, Premier League matchweek 6: Arsenal – Leicester City
Brendan Rodgers staat met zijn club op gelijke hoogte van Arsenal in de rangschikking, maar het doelsaldo van The Foxes is met twee eenheden net iets positiever. Leicester begon het seizoen met simpele 0-3 winst bij nieuwkomer West Bromwich Albion, een 4-2 thuiszege tegen Burnley en een indrukwekkende 2-5 winst bij Manchester City. Dan volgden twee ontgoochelende thuiswedstrijden met 0-3 verlies tegen West Ham en een 0-1 nederlaag tegen het Aston Villa van Emi Martinez.
Hun eerste Europese opdracht leverde een 3-0 zege op tegen het bescheiden Zorya Lugansk uit Oekraïne.
De meest in het oog springende inkomende transfer is die van onze landgenoot Timothy Castagne die een prima driejarig verblijf bij Atalanta Bergamo beloond ziet met een overgang naar de Premier League en dus ploegmaat wordt van Tielemans en Praet.
Vleugelback Ben Chilwell verliet het King Power Stadium en ondertekende een overeenkomst bij Chelsea.
Sinds de terugkeer van Leicester in de Premier League was nog geen enkele thuiswedstrijd tegen The Foxes een sinecure. De corona-editie vorig seizoen eindigde op 1-1. Jaimie Vardy, wie anders, kon zes minuten voor tijd de bordjes gelijk hangen na een vroeg doelpunt van Aubameyang. De andere duels in het Emirates sinds het seizoen 2014/2015 werden wel gewonnen, met hard labeur en weinig overschot.
Net als vorige week krijgen we een scheidsrechter die al aan zijn tweede wedstrijd voor Arsenal dit seizoen toe is. Craig Pawson, die de wedstrijd op Anfield ook al leidde, krijgt de eer.
Brendan Rodgers staat met zijn club op gelijke hoogte van Arsenal in de rangschikking, maar het doelsaldo van The Foxes is met twee eenheden net iets positiever. Leicester begon het seizoen met simpele 0-3 winst bij nieuwkomer West Bromwich Albion, een 4-2 thuiszege tegen Burnley en een indrukwekkende 2-5 winst bij Manchester City. Dan volgden twee ontgoochelende thuiswedstrijden met 0-3 verlies tegen West Ham en een 0-1 nederlaag tegen het Aston Villa van Emi Martinez.
Hun eerste Europese opdracht leverde een 3-0 zege op tegen het bescheiden Zorya Lugansk uit Oekraïne.
De meest in het oog springende inkomende transfer is die van onze landgenoot Timothy Castagne die een prima driejarig verblijf bij Atalanta Bergamo beloond ziet met een overgang naar de Premier League en dus ploegmaat wordt van Tielemans en Praet.
Vleugelback Ben Chilwell verliet het King Power Stadium en ondertekende een overeenkomst bij Chelsea.
Sinds de terugkeer van Leicester in de Premier League was nog geen enkele thuiswedstrijd tegen The Foxes een sinecure. De corona-editie vorig seizoen eindigde op 1-1. Jaimie Vardy, wie anders, kon zes minuten voor tijd de bordjes gelijk hangen na een vroeg doelpunt van Aubameyang. De andere duels in het Emirates sinds het seizoen 2014/2015 werden wel gewonnen, met hard labeur en weinig overschot.
Net als vorige week krijgen we een scheidsrechter die al aan zijn tweede wedstrijd voor Arsenal dit seizoen toe is. Craig Pawson, die de wedstrijd op Anfield ook al leidde, krijgt de eer.
WEG TERUG NAAR BOVEN LANG EN MOEIZAAM
Door Marcel Bogaerts
Hier en daar stak de hoop op een prettige verrassing in het Etihad stadium wel de kop op, maar dat voorbarig optimisme werd snel achterhaald door de werkelijkheid. Arsenal is nog steeds niet meer dan een middenmoter in de Premier League. Maar er priemt wel degelijk een straaltje zon tussen de wolken. De Londenaars spelen niet meer zonder ziel, worden niet weggeblazen en tonen de nodige inzet om zich in een wedstrijd te handhaven en indien mogelijk het duel in handen te nemen. Dat laatste was bij Manchester City nog te veel gevraagd. Er werden wel een paar kansjes versierd, maar er werd geen antwoord gevonden op de goal van Raheem Sterling.
Geduld is en blijft het sleutelwoord want op de openingsmatch na (al was ook die niet altijd overtuigend) hebben we nog niet veel moois gezien van de Gunners. Uitwedstrijden bij de groten werden verloren (merkwaardig is dat deze nederlagen reeds enkele jaren als “normaal” aanzien worden) en de twee thuiswedstrijden werden dan wel gewonnen, maar ze waren het aankijken amper waard.
Een andere, toch wel belangrijke competitie neemt deze week een aanvang voor Arsenal, en de allereerste opdracht in de groepsfase van de Europa League lijkt meteen de lastigste.
Hier en daar stak de hoop op een prettige verrassing in het Etihad stadium wel de kop op, maar dat voorbarig optimisme werd snel achterhaald door de werkelijkheid. Arsenal is nog steeds niet meer dan een middenmoter in de Premier League. Maar er priemt wel degelijk een straaltje zon tussen de wolken. De Londenaars spelen niet meer zonder ziel, worden niet weggeblazen en tonen de nodige inzet om zich in een wedstrijd te handhaven en indien mogelijk het duel in handen te nemen. Dat laatste was bij Manchester City nog te veel gevraagd. Er werden wel een paar kansjes versierd, maar er werd geen antwoord gevonden op de goal van Raheem Sterling.
Geduld is en blijft het sleutelwoord want op de openingsmatch na (al was ook die niet altijd overtuigend) hebben we nog niet veel moois gezien van de Gunners. Uitwedstrijden bij de groten werden verloren (merkwaardig is dat deze nederlagen reeds enkele jaren als “normaal” aanzien worden) en de twee thuiswedstrijden werden dan wel gewonnen, maar ze waren het aankijken amper waard.
Een andere, toch wel belangrijke competitie neemt deze week een aanvang voor Arsenal, en de allereerste opdracht in de groepsfase van de Europa League lijkt meteen de lastigste.
Donderdag 22/10/2020, 17u55 Allianz Stadion, Europa League matchday 1: Rapid Wien – Arsenal
Rapid Wien is de meest succesvolle club uit de Oostenrijkse voetbalgeschiedenis. Deze in 1898 als Erster Wiener Arbeiter-Fussball Club opgerichte vereniging werd zowaar ooit Duits landskampioen, in het seizoen 1940/1941, onder de Duitse bezetting van Oostenrijk. Ook de Duitse beker werd in die tijd gepakt, in 1938.
Rapid Wien werd verder 32 keer Oostenrijks kampioen, en won 14 keer de Oostenrijkse beker.
Natuurlijk speelde deze club een massa wedstrijden in Europees verband, in zowat alle Europese competities. Twee keer speelden de Weners de finale van Europa Cup II, de Europabeker voor bekerwinnaars. In 1985 werd in Rotterdam met 1-3 verloren van Everton, en in 1996 won tegenstrever PSG met 1-0, in het Heizelstadion in Brussel.
In het lijstje oud-spelers van Rapid vinden we onder meer terug: Ernst Happel, Hans Krankl en Antonin Panenka, de man van de legendarische penalty.
De huidige coach van Rapid Wien is de 49-jarige Oostenrijker Dietmar Kühbauer, een man met enkele jaren spelerservaring bij Real Sociedad en Wolfsburg. Als trainer was hij tot hiertoe enkel in Oostenrijk actief.
Arsenal speelde Europees nog niet tegen Rapid Wien; de Oostenrijkers hebben al wel tegen Belgische clubs gespeeld. Zo verloren ze dit seizoen nog een Champions League kwalificatie van AA Gent. Ook Club Brugge, RC Genk, Anderlecht en zowaar ook nog Club Luik kruisten Europees ooit de degens met Rapid.
Het is aan Mikel Arteta en de zijnen om onmiddellijk een statement te maken en deze wedstrijd overtuigend winnend af te sluiten.
Rapid Wien is de meest succesvolle club uit de Oostenrijkse voetbalgeschiedenis. Deze in 1898 als Erster Wiener Arbeiter-Fussball Club opgerichte vereniging werd zowaar ooit Duits landskampioen, in het seizoen 1940/1941, onder de Duitse bezetting van Oostenrijk. Ook de Duitse beker werd in die tijd gepakt, in 1938.
Rapid Wien werd verder 32 keer Oostenrijks kampioen, en won 14 keer de Oostenrijkse beker.
Natuurlijk speelde deze club een massa wedstrijden in Europees verband, in zowat alle Europese competities. Twee keer speelden de Weners de finale van Europa Cup II, de Europabeker voor bekerwinnaars. In 1985 werd in Rotterdam met 1-3 verloren van Everton, en in 1996 won tegenstrever PSG met 1-0, in het Heizelstadion in Brussel.
In het lijstje oud-spelers van Rapid vinden we onder meer terug: Ernst Happel, Hans Krankl en Antonin Panenka, de man van de legendarische penalty.
De huidige coach van Rapid Wien is de 49-jarige Oostenrijker Dietmar Kühbauer, een man met enkele jaren spelerservaring bij Real Sociedad en Wolfsburg. Als trainer was hij tot hiertoe enkel in Oostenrijk actief.
Arsenal speelde Europees nog niet tegen Rapid Wien; de Oostenrijkers hebben al wel tegen Belgische clubs gespeeld. Zo verloren ze dit seizoen nog een Champions League kwalificatie van AA Gent. Ook Club Brugge, RC Genk, Anderlecht en zowaar ook nog Club Luik kruisten Europees ooit de degens met Rapid.
Het is aan Mikel Arteta en de zijnen om onmiddellijk een statement te maken en deze wedstrijd overtuigend winnend af te sluiten.
WAANZINNIGE KALENDER
Door Marcel Bogaerts
Zelfs de meest onverantwoord riant betaalde voetballer moet zo ongeveer wel de wanhoop nabij zijn als hij de wedstrijdkalender voor de komende weken onder ogen krijgt. De opdrachten voor Premier League en Europa League volgen mekaar in een razend tempo op, en tot aan de volgende break, na de eerste week van november, moet Arsenal liefst zeven wedstrijden afwerken, aan een hels ritme van twee opdrachten per week. En dan mogen de Gunners nog blij zijn met een Europa League loting die hen voor de afwisseling eens niet naar oostelijke uithoeken van Europa brengt.
De eerste opdracht is mogelijk meteen de lastigste.
Zelfs de meest onverantwoord riant betaalde voetballer moet zo ongeveer wel de wanhoop nabij zijn als hij de wedstrijdkalender voor de komende weken onder ogen krijgt. De opdrachten voor Premier League en Europa League volgen mekaar in een razend tempo op, en tot aan de volgende break, na de eerste week van november, moet Arsenal liefst zeven wedstrijden afwerken, aan een hels ritme van twee opdrachten per week. En dan mogen de Gunners nog blij zijn met een Europa League loting die hen voor de afwisseling eens niet naar oostelijke uithoeken van Europa brengt.
De eerste opdracht is mogelijk meteen de lastigste.
Zaterdag 17/10/2020, 17u30 Etihad Stadium, Premier League matchweek 5: Manchester City – Arsenal
De ploeg van Pep Guardiola is niet sterk aan het seizoen begonnen. Ze wonnen wel hun eerste opdracht, uit bij Wolverhampton (1-3), maar gingen dan thuis met de billen bloot tegen Leicester City (2-5) en werden dan op Elland Road in bedwang gehouden door Leeds (1-1). Weliswaar met een wedstrijd minder staan de Citizens met vier punten op plaats 14.
Ruben Dias van Benfica en Nathan Aké van Bournemouth kwamen de kern versterken, naast nog een resem minder bekende namen. Bij de vertrekkers noteren we Nicolas Otamendi (Benfica), Claudio Bravo (Real Betis), David Silva (Real Sociedad) en natuurlijk ook Leroy Sané (Bayern München). Toch wel een zeker kwaliteitsverlies, en Pep Guardiola zal het ons wel niet kwalijk nemen dat we als volgende kampioen niet meteen aan Manchester City denken, alle andere vedetten ten spijt. Want er loopt natuurlijk nog heel wat schoon volk rond in het Etihad.
Onze landgenoot Kevin De Bruyne is en blijft de sterkhouder van Manchester City. En het is De Bruyne die afhaakt voor de volgende opdracht van de Rode Duivels in Reykjavik. Een blessure of een door Pep Guardiola ingefluisterde beslissing? Of een combinatie van beide?
Aan Londense kant zijn we benieuwd of de net voor het sluiten van de transferperiode ingehaalde Thomas Partey zijn eerste stappen in de Premier League zal zetten. Arsenal heeft een goede mercato achter de rug en lijkt, de pijnlijke Mesut Özil saga ten spijt, behoorlijk op de door Mikel Arteta aangegeven koers te zitten.
Ondanks dat Manchester City er maar niet in slaagt voorbij Arsenal te geraken in enkele recente bekertornooien is een competitie succes voor de Gunners in het Etihad alweer een tijd geleden. Op 18 januari 2015 won Arsène Wenger met 0-2 van Manuel Pellegrini. Santi Cazorla zette in de eerste helft een strafschop om en leverde halfweg de tweede periode ook de assist voor een rake kopbal van Olivier Giroud. In de volgende jaren kwam men nog wel een keertje weg met een gelijkspel, maar andere keren werd het een kansloze nederlaag. Vorig seizoen werd het 3-0 in een leeg stadion. Het was één van die wedstrijden waarin David Luiz een negatieve hoofdrol opeiste met een domme rode kaart en het veroorzaken van een strafschop.
Scheidsrechter is Chris Kavanagh en dat is meteen al zijn tweede opdracht voor Arsenal, na de openingswedstrijd op Fulham.
De ploeg van Pep Guardiola is niet sterk aan het seizoen begonnen. Ze wonnen wel hun eerste opdracht, uit bij Wolverhampton (1-3), maar gingen dan thuis met de billen bloot tegen Leicester City (2-5) en werden dan op Elland Road in bedwang gehouden door Leeds (1-1). Weliswaar met een wedstrijd minder staan de Citizens met vier punten op plaats 14.
Ruben Dias van Benfica en Nathan Aké van Bournemouth kwamen de kern versterken, naast nog een resem minder bekende namen. Bij de vertrekkers noteren we Nicolas Otamendi (Benfica), Claudio Bravo (Real Betis), David Silva (Real Sociedad) en natuurlijk ook Leroy Sané (Bayern München). Toch wel een zeker kwaliteitsverlies, en Pep Guardiola zal het ons wel niet kwalijk nemen dat we als volgende kampioen niet meteen aan Manchester City denken, alle andere vedetten ten spijt. Want er loopt natuurlijk nog heel wat schoon volk rond in het Etihad.
Onze landgenoot Kevin De Bruyne is en blijft de sterkhouder van Manchester City. En het is De Bruyne die afhaakt voor de volgende opdracht van de Rode Duivels in Reykjavik. Een blessure of een door Pep Guardiola ingefluisterde beslissing? Of een combinatie van beide?
Aan Londense kant zijn we benieuwd of de net voor het sluiten van de transferperiode ingehaalde Thomas Partey zijn eerste stappen in de Premier League zal zetten. Arsenal heeft een goede mercato achter de rug en lijkt, de pijnlijke Mesut Özil saga ten spijt, behoorlijk op de door Mikel Arteta aangegeven koers te zitten.
Ondanks dat Manchester City er maar niet in slaagt voorbij Arsenal te geraken in enkele recente bekertornooien is een competitie succes voor de Gunners in het Etihad alweer een tijd geleden. Op 18 januari 2015 won Arsène Wenger met 0-2 van Manuel Pellegrini. Santi Cazorla zette in de eerste helft een strafschop om en leverde halfweg de tweede periode ook de assist voor een rake kopbal van Olivier Giroud. In de volgende jaren kwam men nog wel een keertje weg met een gelijkspel, maar andere keren werd het een kansloze nederlaag. Vorig seizoen werd het 3-0 in een leeg stadion. Het was één van die wedstrijden waarin David Luiz een negatieve hoofdrol opeiste met een domme rode kaart en het veroorzaken van een strafschop.
Scheidsrechter is Chris Kavanagh en dat is meteen al zijn tweede opdracht voor Arsenal, na de openingswedstrijd op Fulham.
HOOFDEN LEEG MAKEN VOOR DE VOLGENDE OPDRACHTEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal speelde geen goede wedstrijd tegen Sheffield United, zoveel is zeker. The Blades, 0 punten en 0 gescoorde doelpunten, trokken een muur op en probeerden Arsenal het voetballen te beletten, maar de thuisploeg vond daar maar geen antwoord op. Het ging te traag en te ongeïnspireerd, en de Gunners mochten zelfs van geluk spreken toen zowel de scheidsrechter als de VAR de ogen sloten toen David Luiz aan het shirt van Oliver Burke ging hangen. De Braziliaan ontsnapte daar aan de uitsluiting.
Later in de wedstrijd mocht ook bezoeker Sander Berge van geluk spreken toen hij met een vliegende tackle de enkels van Aubameyang teisterde en met slechts geel bijzonder goed wegkwam.
Naarmate de eerste helft vorderde drong Arsenal wel meer en meer aan, maar de opening werd niet gevonden en met een bloedeloze en niet hoopgevende 0-0 werd er gerust.
In de tweede periode trokken de Gunners het laken toch naar zich toe. Sheffield werd met twee erg fraaie goals op afstand geplaatst. Bukayo Saka kopte knap een assist van Bellerin binnen na een heel mooie collectieve combinatie, en amper drie minuten later pikte de ingevallen Nicolas Pepe een aangeven van opnieuw Hector Bellerin op, sneed naar binnen, zag een gaatje en plaatste de bal mooi in de verste hoek.
Een mens zou dan denken dat een elftal op dat elan doorgaat, maar niets was minder waar. Arsenal beperkte zich tot een ergerlijk rondspelen van de bal, op het arrogante af en leek er plezier in te hebben een machteloze tegenstrever achter het leer te laten lopen. Een heel gevaarlijk spelletje met slechts 2-0, en met het eindsignaal stilaan in zicht kregen de Gunners de rekening gepresenteerd. Bezoeker McGoldrick kon toch eens uithalen en het stond 2-1, met als gevolg een totaal onnodig nerveus einde waarbij zelfs de bezoekende doelman zich nog in het strafschopgebied kwam aanmelden. Gelukkig is het Sheffield United van deze weken een te beperkte ploeg om dergelijke situaties ook totaal om te buigen.
Bezinning is nodig, na een tweede zwakke thuiswedstrijd.
Met de volgende opdracht nog even wat verder af kijken we ook eens naar de stand van zaken in de Premier League. Er zijn zelfs al pundits die van een mogelijke totaal verrassende kampioen, genre Leicester City 2016 spreken. Daarvoor is het vanzelfsprekend nog veel te vroeg.
De verrassende leider is Everton. The Toffees zijn prima van start gegaan en tellen na vier wedstrijden nog steeds het maximum van de punten. Het orkest aan de blauwe kant van de Mersey wordt nog steeds gedirigeerd door Carlo Ancelotti, en onder zijn leiding lijkt aanwinst James Rodriguez aan een nieuwe carrière begonnen.
Nieuwkomer Aston Villa doet het ook prima. Zij zagen hun allereerste duel tegen Manchester City verplaatst, maar wonnen daarna drie keer op rij. De laatste overwinning is ronduit sensationeel, want kampioen Liverpool ging met 7-2 voor de bijl in Villa Park.
Op plaats 3 vinden we Leicester City dat ook drie keer won maar dan op eigen veld door West Ham met 0-3 in het verlies gespeeld werd.
Arsenal staat op de vierde plaats met 9 op 12, kampioen Liverpool heeft even veel punten.
Teleurstellend presteren voorlopig Manchester United (1-6 verlies thuis tegen Spurs) en stadsgenoot City. The Citizens tellen slechts vier punten.
De tabel wordt gesloten door drie clubs die nog geen enkel punt hebben: Burnley, Sheffield United en Fulham.
Arsenal speelde geen goede wedstrijd tegen Sheffield United, zoveel is zeker. The Blades, 0 punten en 0 gescoorde doelpunten, trokken een muur op en probeerden Arsenal het voetballen te beletten, maar de thuisploeg vond daar maar geen antwoord op. Het ging te traag en te ongeïnspireerd, en de Gunners mochten zelfs van geluk spreken toen zowel de scheidsrechter als de VAR de ogen sloten toen David Luiz aan het shirt van Oliver Burke ging hangen. De Braziliaan ontsnapte daar aan de uitsluiting.
Later in de wedstrijd mocht ook bezoeker Sander Berge van geluk spreken toen hij met een vliegende tackle de enkels van Aubameyang teisterde en met slechts geel bijzonder goed wegkwam.
Naarmate de eerste helft vorderde drong Arsenal wel meer en meer aan, maar de opening werd niet gevonden en met een bloedeloze en niet hoopgevende 0-0 werd er gerust.
In de tweede periode trokken de Gunners het laken toch naar zich toe. Sheffield werd met twee erg fraaie goals op afstand geplaatst. Bukayo Saka kopte knap een assist van Bellerin binnen na een heel mooie collectieve combinatie, en amper drie minuten later pikte de ingevallen Nicolas Pepe een aangeven van opnieuw Hector Bellerin op, sneed naar binnen, zag een gaatje en plaatste de bal mooi in de verste hoek.
Een mens zou dan denken dat een elftal op dat elan doorgaat, maar niets was minder waar. Arsenal beperkte zich tot een ergerlijk rondspelen van de bal, op het arrogante af en leek er plezier in te hebben een machteloze tegenstrever achter het leer te laten lopen. Een heel gevaarlijk spelletje met slechts 2-0, en met het eindsignaal stilaan in zicht kregen de Gunners de rekening gepresenteerd. Bezoeker McGoldrick kon toch eens uithalen en het stond 2-1, met als gevolg een totaal onnodig nerveus einde waarbij zelfs de bezoekende doelman zich nog in het strafschopgebied kwam aanmelden. Gelukkig is het Sheffield United van deze weken een te beperkte ploeg om dergelijke situaties ook totaal om te buigen.
Bezinning is nodig, na een tweede zwakke thuiswedstrijd.
Met de volgende opdracht nog even wat verder af kijken we ook eens naar de stand van zaken in de Premier League. Er zijn zelfs al pundits die van een mogelijke totaal verrassende kampioen, genre Leicester City 2016 spreken. Daarvoor is het vanzelfsprekend nog veel te vroeg.
De verrassende leider is Everton. The Toffees zijn prima van start gegaan en tellen na vier wedstrijden nog steeds het maximum van de punten. Het orkest aan de blauwe kant van de Mersey wordt nog steeds gedirigeerd door Carlo Ancelotti, en onder zijn leiding lijkt aanwinst James Rodriguez aan een nieuwe carrière begonnen.
Nieuwkomer Aston Villa doet het ook prima. Zij zagen hun allereerste duel tegen Manchester City verplaatst, maar wonnen daarna drie keer op rij. De laatste overwinning is ronduit sensationeel, want kampioen Liverpool ging met 7-2 voor de bijl in Villa Park.
Op plaats 3 vinden we Leicester City dat ook drie keer won maar dan op eigen veld door West Ham met 0-3 in het verlies gespeeld werd.
Arsenal staat op de vierde plaats met 9 op 12, kampioen Liverpool heeft even veel punten.
Teleurstellend presteren voorlopig Manchester United (1-6 verlies thuis tegen Spurs) en stadsgenoot City. The Citizens tellen slechts vier punten.
De tabel wordt gesloten door drie clubs die nog geen enkel punt hebben: Burnley, Sheffield United en Fulham.
ZWARE OKTOBERMAAND NA INTERLANDBREAK
Door Marcel Bogaerts
Hier en daar was er misschien een voetballiefhebber die zich te buiten had gegaan aan het gebruik van geestverruimende middelen en in zijn gelukzalige roes voorspelde dat het Carabao Cup duel op Anfield opnieuw zou eindigen op 5-5, zoals dezelfde affiche vorig seizoen.
Het werd helemaal wat anders want de brilstand bleef de volledige wedstrijd op het scorebord, en Arsenal had dat zowat helemaal aan Bernd Leno te danken. De Duitse ballenpakker leek wel onklopbaar en verhinderde bij een vijftal gelegenheden een voorsprong voor de thuisploeg. De bijdrage van de Gunners tot deze wedstrijd bleef, net als in de competitie te bescheiden om aanspraak te maken op een overwinning en dus moesten strafschoppen het duel beslissen.
Bij de derde elfmeter leek het mis te lopen want Mohamed Elneny zag zijn weinig overtuigende trap gestuit door doelman Adrian. Maar deze avond was van Leno en de Arsenal doelman pakte op zijn beurt de penalty van Divock Origi. Geen verschil dus na vijf penalties (4-4) en de schijnwerpers gingen opnieuw naar Bernd Leno want hij ging naar de goede hoek en pakte de volgende van Liverpool. Joe Willock kreeg de eer om zijn ploeg naar de volgende ronde te trappen. Adrian had hem, zo leek het, maar de bal glipte onder zijn lichaam door toch over de doellijn.
De volgende ronde tegen Manchester City komt er nog niet direct aan. Na de Europa League loting, waarover later meer, volgt speeldag 4, een interlandbreak, om daarna de maand oktober te besluiten met uitwedstrijden naar het Etihad en Old Trafford, tussendoor komt het Leicester van Brendan Rodgers nog op bezoek.
Hier en daar was er misschien een voetballiefhebber die zich te buiten had gegaan aan het gebruik van geestverruimende middelen en in zijn gelukzalige roes voorspelde dat het Carabao Cup duel op Anfield opnieuw zou eindigen op 5-5, zoals dezelfde affiche vorig seizoen.
Het werd helemaal wat anders want de brilstand bleef de volledige wedstrijd op het scorebord, en Arsenal had dat zowat helemaal aan Bernd Leno te danken. De Duitse ballenpakker leek wel onklopbaar en verhinderde bij een vijftal gelegenheden een voorsprong voor de thuisploeg. De bijdrage van de Gunners tot deze wedstrijd bleef, net als in de competitie te bescheiden om aanspraak te maken op een overwinning en dus moesten strafschoppen het duel beslissen.
Bij de derde elfmeter leek het mis te lopen want Mohamed Elneny zag zijn weinig overtuigende trap gestuit door doelman Adrian. Maar deze avond was van Leno en de Arsenal doelman pakte op zijn beurt de penalty van Divock Origi. Geen verschil dus na vijf penalties (4-4) en de schijnwerpers gingen opnieuw naar Bernd Leno want hij ging naar de goede hoek en pakte de volgende van Liverpool. Joe Willock kreeg de eer om zijn ploeg naar de volgende ronde te trappen. Adrian had hem, zo leek het, maar de bal glipte onder zijn lichaam door toch over de doellijn.
De volgende ronde tegen Manchester City komt er nog niet direct aan. Na de Europa League loting, waarover later meer, volgt speeldag 4, een interlandbreak, om daarna de maand oktober te besluiten met uitwedstrijden naar het Etihad en Old Trafford, tussendoor komt het Leicester van Brendan Rodgers nog op bezoek.
Zondag 04/10/2020, 14u Emirates, Premier League matchweek 4: Arsenal – Sheffield United
The Blades hebben er een succesvolle rentrée in de Premier League opzitten, zoveel is zeker. Uiteindelijk sloten ze vorig seizoen af op plaats 9, twee punten achter Arsenal. Net als de Gunners wisten ze 14 wedstrijden te winnen, scoorden 39 maal en kregen ook 39 treffers tegen.
De Londenaars konden in competitie overigens niet winnen van de nieuwkomers. Op Bramall Road werd verloren en op het Emirates, op 18 januari van dit jaar, bracht Martinelli Arsenal op voorsprong maar zo goed als in money time werd het toch nog 1-1.
In de kwartfinale van de FA Cup, in juni, zette Nicholas Pepe een penalty om, leek de thuisploeg drie minuten voor affluiten toch nog verlengingen uit de brand te slepen, maar dat was buiten Dani Ceballos gerekend die in blessuretijd nog voor 1-2 zorgde.
Aan de kern van Sheffield werden voorlopig geen echt grote namen toegevoegd. De naar verluidt bijzonder veelbelovende, want door veel clubs in Europa gevolgde Malinees Ismaila Coulibaly werd gehaald, maar deze jongeman verkaste meteen naar Beerschot als een volgende stap in zijn carrière.
De nieuwe competitie echter is niet goed begonnen voor Sheffield. Ze haalden nog geen enkel punt uit de eerste drie wedstrijden na thuisnederlagen tegen Wolverhampton en Leeds en uit bij Aston Villa. Zwak dus en aan Arsenal om ervoor te zorgen dat die nul nog even blijft staan.
The Blades hebben er een succesvolle rentrée in de Premier League opzitten, zoveel is zeker. Uiteindelijk sloten ze vorig seizoen af op plaats 9, twee punten achter Arsenal. Net als de Gunners wisten ze 14 wedstrijden te winnen, scoorden 39 maal en kregen ook 39 treffers tegen.
De Londenaars konden in competitie overigens niet winnen van de nieuwkomers. Op Bramall Road werd verloren en op het Emirates, op 18 januari van dit jaar, bracht Martinelli Arsenal op voorsprong maar zo goed als in money time werd het toch nog 1-1.
In de kwartfinale van de FA Cup, in juni, zette Nicholas Pepe een penalty om, leek de thuisploeg drie minuten voor affluiten toch nog verlengingen uit de brand te slepen, maar dat was buiten Dani Ceballos gerekend die in blessuretijd nog voor 1-2 zorgde.
Aan de kern van Sheffield werden voorlopig geen echt grote namen toegevoegd. De naar verluidt bijzonder veelbelovende, want door veel clubs in Europa gevolgde Malinees Ismaila Coulibaly werd gehaald, maar deze jongeman verkaste meteen naar Beerschot als een volgende stap in zijn carrière.
De nieuwe competitie echter is niet goed begonnen voor Sheffield. Ze haalden nog geen enkel punt uit de eerste drie wedstrijden na thuisnederlagen tegen Wolverhampton en Leeds en uit bij Aston Villa. Zwak dus en aan Arsenal om ervoor te zorgen dat die nul nog even blijft staan.
EEN MAATJE TE GROOT
Door Marcel Bogaerts
Liverpool had niet veel tijd nodig om Arsenal naar de keel te grijpen en de wedstrijd overtuigend in handen te nemen. De Gunners werden zowat in elk spelonderdeel overtroffen en het was wachten op het eerste foutje van een al bij al gedisciplineerde en werkkrachtig voetballende Londense ploeg om het team van Jürgen Klopp verdiend de leiding te zien nemen.
Het draaide echter enigszins anders uit, want het was rechtsachter Robertson die bij Liverpool in de fout ging bij de allereerste behoorlijke aanval van de bezoekers. Hij bracht de bal erg onhandig bij de op vinkenslag staande Lacazette en hoewel de Fransman het ronde ding ook nogal onbeholpen raakte stond de doelman toch voor joker.
Liverpool had overigens niet veel tijd nodig om deze heel onlogische tussenstand om te keren. Slechts een drietal minuten later stond het gelijk, maar eigenlijk had de maker van het doelpunt, Sadio Mané, niet meer op het veld mogen staan. In de aanvangsminuten van de wedstrijd had hij Hector Bellerin reeds een volkomen onnodige beuk gegeven, wat hem geel had moeten kosten, en even later sloeg hij met de elleboog Kieran Tierney vol in het gelaat. Rood was in principe zijn deel, maar referee Pawson vond geel voldoende en werd niet gecorrigeerd door VAR André Marriner. Onbegrijpelijk.
Robertson scoorde dan nog de 2-1 en zette daarmee zijn onhandigheid recht van bij het tegendoelpunt recht. Volkomen verdiend aan de rust, want Arsenal had amper meegedaan.
We zagen een beter Arsenal in de tweede helft. Lacazette werd eerst nog afgevlagd, gelukkig maar, want de Fransman miste de open kans. Dat kunstje deed hij even later nog eens over, dat had de gelijkmaker moeten zijn.
Er volgde dan nog een smerige overtreding van Alexander-Arnold, die zijn voet plantte op het been van zijn belager. Gelukkig voor hem was het zijwaarts, maar evengoed had dit een rode kaart moeten zijn.
Tenslotte rondde de ingevallen Diogo Jota, enkele minuten voor tijd, nog een Liverpool aanval af en 3-1 was de eindstand, een verdiende overwinning voor de landskampioen. Mikel Arteta heeft nog veel werk voor de boeg om Arsenal terug wat van de vroegere glans terug te geven, maar dat wist de Spanjaard al, dat geeft hij ook toe, en wij wisten het ook. Dus met het instampen van deze open deur gaan we naar de volgende opdracht en dat is opnieuw naar Anfield.
Liverpool had niet veel tijd nodig om Arsenal naar de keel te grijpen en de wedstrijd overtuigend in handen te nemen. De Gunners werden zowat in elk spelonderdeel overtroffen en het was wachten op het eerste foutje van een al bij al gedisciplineerde en werkkrachtig voetballende Londense ploeg om het team van Jürgen Klopp verdiend de leiding te zien nemen.
Het draaide echter enigszins anders uit, want het was rechtsachter Robertson die bij Liverpool in de fout ging bij de allereerste behoorlijke aanval van de bezoekers. Hij bracht de bal erg onhandig bij de op vinkenslag staande Lacazette en hoewel de Fransman het ronde ding ook nogal onbeholpen raakte stond de doelman toch voor joker.
Liverpool had overigens niet veel tijd nodig om deze heel onlogische tussenstand om te keren. Slechts een drietal minuten later stond het gelijk, maar eigenlijk had de maker van het doelpunt, Sadio Mané, niet meer op het veld mogen staan. In de aanvangsminuten van de wedstrijd had hij Hector Bellerin reeds een volkomen onnodige beuk gegeven, wat hem geel had moeten kosten, en even later sloeg hij met de elleboog Kieran Tierney vol in het gelaat. Rood was in principe zijn deel, maar referee Pawson vond geel voldoende en werd niet gecorrigeerd door VAR André Marriner. Onbegrijpelijk.
Robertson scoorde dan nog de 2-1 en zette daarmee zijn onhandigheid recht van bij het tegendoelpunt recht. Volkomen verdiend aan de rust, want Arsenal had amper meegedaan.
We zagen een beter Arsenal in de tweede helft. Lacazette werd eerst nog afgevlagd, gelukkig maar, want de Fransman miste de open kans. Dat kunstje deed hij even later nog eens over, dat had de gelijkmaker moeten zijn.
Er volgde dan nog een smerige overtreding van Alexander-Arnold, die zijn voet plantte op het been van zijn belager. Gelukkig voor hem was het zijwaarts, maar evengoed had dit een rode kaart moeten zijn.
Tenslotte rondde de ingevallen Diogo Jota, enkele minuten voor tijd, nog een Liverpool aanval af en 3-1 was de eindstand, een verdiende overwinning voor de landskampioen. Mikel Arteta heeft nog veel werk voor de boeg om Arsenal terug wat van de vroegere glans terug te geven, maar dat wist de Spanjaard al, dat geeft hij ook toe, en wij wisten het ook. Dus met het instampen van deze open deur gaan we naar de volgende opdracht en dat is opnieuw naar Anfield.
Donderdag 01/10/2020, 19u45, Anfield, Carabao Cup: Liverpool – Arsenal
Aan dit tussendoortje hoeven we niet al te veel woorden vuil te maken. Hier gaan twee totaal verschillende elftallen op het veld staan, en we zien dan wel wat er uit de bus komt.
We keren wel nog even terug naar dit Carabao Cup duel van vorig seizoen. Op 30 oktober 2019 regende het goals op Anfield. Mustafi maakte een own-goal, maar met doelpunten van Torreira en twee keer Gabriël Martinelli, gevolgd door een strafschopgoal van James Milner stond het 2-3 aan de rust.
Nadien ging het spektakel verder met treffers van Maitland-Niles, Oxlade-Chamberlain en Divock Origi waardoor het 4-4 stond.
Een heerlijke, verre knal van Joe Willock voor de 4-5 werd in de slotminuut nog ongedaan gemaakt door Divock Origi.
Dani Ceballos miste in de strafschoppenreeks waardoor Liverpool mocht verder bekeren. Een heerlijk, ouderwets spektakel in deze competitie, we zouden het graag nog eens zien.
Misschien mag de Franse verdediger Saliba eens meedoen? Of springt een transfer van Lucas Torreira toch nog af en kan de Uruguayaan nog eens opdraven. Blijven Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de vergeetput? En wat met de reeds lang genoemde middenvelders Aouar en Partey? De enige zekerheid momenteel is dat de internationale transferperiode volgende week sluit.
Aan dit tussendoortje hoeven we niet al te veel woorden vuil te maken. Hier gaan twee totaal verschillende elftallen op het veld staan, en we zien dan wel wat er uit de bus komt.
We keren wel nog even terug naar dit Carabao Cup duel van vorig seizoen. Op 30 oktober 2019 regende het goals op Anfield. Mustafi maakte een own-goal, maar met doelpunten van Torreira en twee keer Gabriël Martinelli, gevolgd door een strafschopgoal van James Milner stond het 2-3 aan de rust.
Nadien ging het spektakel verder met treffers van Maitland-Niles, Oxlade-Chamberlain en Divock Origi waardoor het 4-4 stond.
Een heerlijke, verre knal van Joe Willock voor de 4-5 werd in de slotminuut nog ongedaan gemaakt door Divock Origi.
Dani Ceballos miste in de strafschoppenreeks waardoor Liverpool mocht verder bekeren. Een heerlijk, ouderwets spektakel in deze competitie, we zouden het graag nog eens zien.
Misschien mag de Franse verdediger Saliba eens meedoen? Of springt een transfer van Lucas Torreira toch nog af en kan de Uruguayaan nog eens opdraven. Blijven Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de vergeetput? En wat met de reeds lang genoemde middenvelders Aouar en Partey? De enige zekerheid momenteel is dat de internationale transferperiode volgende week sluit.
EERSTE TOPPER OP HET PROGRAMMA
Door Marcel Bogaerts
Met zoals verwacht een behoorlijk gewijzigd elftal kwam Arsenal op de grasmat van het King Power Stadium om er de eerste wedstrijd in het Carabao Cup tornooi af te werken. Brendan Rodgers stuurde zelfs elf andere namen de wei in.
Al bij al werd het een vrij saai duel dat na de rust volkomen terecht in het voordeel van de Gunners beslecht werd. De 0-1 kwam op het bord na capriolen van de bal die je normaal eerder van het zilveren kogeltje van de flipperkast zou verwachten, en thuisspeler Fuchs was de man die het ronde speelgoed in eigen doel deed belanden.
In de slotminuut gaf Eddie Nketiah de overwinning wat meer glans.
Nog altijd geen spoor overigens van Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de wedstrijdkern, en Mikel Arteta wist na de wedstrijd alle vragen, vooral over de Duitser, vakkundig te ontwijken.
De volgende wedstrijd zou naar verluidt Arsenal opnieuw naar Anfield brengen, maar eerst volgt uiteraard de competitiewedstrijd.
Met zoals verwacht een behoorlijk gewijzigd elftal kwam Arsenal op de grasmat van het King Power Stadium om er de eerste wedstrijd in het Carabao Cup tornooi af te werken. Brendan Rodgers stuurde zelfs elf andere namen de wei in.
Al bij al werd het een vrij saai duel dat na de rust volkomen terecht in het voordeel van de Gunners beslecht werd. De 0-1 kwam op het bord na capriolen van de bal die je normaal eerder van het zilveren kogeltje van de flipperkast zou verwachten, en thuisspeler Fuchs was de man die het ronde speelgoed in eigen doel deed belanden.
In de slotminuut gaf Eddie Nketiah de overwinning wat meer glans.
Nog altijd geen spoor overigens van Mesut Özil en Matteo Guendouzi in de wedstrijdkern, en Mikel Arteta wist na de wedstrijd alle vragen, vooral over de Duitser, vakkundig te ontwijken.
De volgende wedstrijd zou naar verluidt Arsenal opnieuw naar Anfield brengen, maar eerst volgt uiteraard de competitiewedstrijd.
Maandag 28/09/2020, 20u, Anfield Road, Premier League matchweek 3: Liverpool – Arsenal
Voor de derde keer in enkele maanden kruisen de Reds en de Gunners de degens, en we hoeven geen open deur in te trappen met te stellen dat het deze keer menens is. De vorige competitiewedstrijd werd gewonnen door Arsenal dat een blijkbaar nog feestende nieuwe kampioen tegenover zich kreeg. Het Charity Shield verhuisde ook opnieuw naar Islington na een wedstrijd waarin kampioen Liverpool het openingsdoelpunt van Aubameyang nog wist weg te vlakken maar in de strafschoppenreeks één keer miste.
In de huidige competitie hebben beide teams elk 6 punten. Liverpool won op eigen veld een spectaculaire openingswedstrijd van het stugge Leeds United van coach Bielsa met 4-3 en beslechtte daarna de topwedstrijd op Stamford Bridge in hun voordeel met 0-2.
De Reds hebben tot hiertoe twee toptransfers gerealiseerd. Van Bayern München kwam de in Italië geboren maar de dubbele Spaans/Braziliaanse nationaliteit dragende middenvelder Thiago Alcantara over, een regelrechte aanwinst, na 4 jaar Barcelona en 7 jaar Bayern is deze 29-jarige nu aan zijn derde Europese grootmacht toe.
Bij Wolverhampton Wanderers werd de Portugees Diogo Jota weggeplukt.
Arsenal krijgt een loodzware opdracht te verwerken, zoveel is zeker. De laatste zege van de Gunners op Anfield dateert reeds van 2 september 2012 na een prima wedstrijd van Lukas Podolski en Santi Cazorla. De Duitser maakte op assist van de Spanjaard zijn allereerste goal voor Arsenal en in de tweede helft keerden de twee de rollen om. 0-2 was de eindstand.
Daarna wist Arsenal nog wel twee keer een puntje weg te kapen, maar we onthouden toch vooral enkele zware nederlagen aan de Mersey. Twee keer 5-1 en één keer 4-0, het is niets om trots op te zijn. Vorig seizoen won Liverpool, overigens ook op speeldag 3, met 3-1, na een kopbalgoal van Matip, een strafschop omgezet door Salah, en nog een tweede doelpunt van de Egyptenaar. Een kansloos Arsenal kon enkel via Lucas Torreira nog een eerredder aantekenen, maar meer dan een pover doekje voor het bloeden was dat niet.
Gaan we opnieuw zien dat Mikel Arteta zijn club terug op de weg naar boven aan het zetten is? Of worden de Noord-Londenaars opnieuw vernederd? We verwachten alleszins stevig en door alle benodigde grinta ondersteund weerwerk van Arsenal, en wie weet valt er dan nog een mooie appel uit de kast.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Craig Pawson, Anthony Taylor is vierde man, en als VAR fungeert André Marriner. Een mooi trio dat hopelijk een mooie wedstrijd zonder herrie in goede banen zal leiden.
Voor de derde keer in enkele maanden kruisen de Reds en de Gunners de degens, en we hoeven geen open deur in te trappen met te stellen dat het deze keer menens is. De vorige competitiewedstrijd werd gewonnen door Arsenal dat een blijkbaar nog feestende nieuwe kampioen tegenover zich kreeg. Het Charity Shield verhuisde ook opnieuw naar Islington na een wedstrijd waarin kampioen Liverpool het openingsdoelpunt van Aubameyang nog wist weg te vlakken maar in de strafschoppenreeks één keer miste.
In de huidige competitie hebben beide teams elk 6 punten. Liverpool won op eigen veld een spectaculaire openingswedstrijd van het stugge Leeds United van coach Bielsa met 4-3 en beslechtte daarna de topwedstrijd op Stamford Bridge in hun voordeel met 0-2.
De Reds hebben tot hiertoe twee toptransfers gerealiseerd. Van Bayern München kwam de in Italië geboren maar de dubbele Spaans/Braziliaanse nationaliteit dragende middenvelder Thiago Alcantara over, een regelrechte aanwinst, na 4 jaar Barcelona en 7 jaar Bayern is deze 29-jarige nu aan zijn derde Europese grootmacht toe.
Bij Wolverhampton Wanderers werd de Portugees Diogo Jota weggeplukt.
Arsenal krijgt een loodzware opdracht te verwerken, zoveel is zeker. De laatste zege van de Gunners op Anfield dateert reeds van 2 september 2012 na een prima wedstrijd van Lukas Podolski en Santi Cazorla. De Duitser maakte op assist van de Spanjaard zijn allereerste goal voor Arsenal en in de tweede helft keerden de twee de rollen om. 0-2 was de eindstand.
Daarna wist Arsenal nog wel twee keer een puntje weg te kapen, maar we onthouden toch vooral enkele zware nederlagen aan de Mersey. Twee keer 5-1 en één keer 4-0, het is niets om trots op te zijn. Vorig seizoen won Liverpool, overigens ook op speeldag 3, met 3-1, na een kopbalgoal van Matip, een strafschop omgezet door Salah, en nog een tweede doelpunt van de Egyptenaar. Een kansloos Arsenal kon enkel via Lucas Torreira nog een eerredder aantekenen, maar meer dan een pover doekje voor het bloeden was dat niet.
Gaan we opnieuw zien dat Mikel Arteta zijn club terug op de weg naar boven aan het zetten is? Of worden de Noord-Londenaars opnieuw vernederd? We verwachten alleszins stevig en door alle benodigde grinta ondersteund weerwerk van Arsenal, en wie weet valt er dan nog een mooie appel uit de kast.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Craig Pawson, Anthony Taylor is vierde man, en als VAR fungeert André Marriner. Een mooi trio dat hopelijk een mooie wedstrijd zonder herrie in goede banen zal leiden.
NIET HOOPGEVEND
Door Marcel Bogaerts
Het mag wel een wonder heten dat Arsenal er nog in geslaagd is de drie punten thuis te houden tegen West Ham, na een wedstrijd die even ergerlijk was als de meest grinta-loze vertoningen in de laatste jaren onder Arsène Wenger en die zo mogelijk nog slechter was dan wat Unai Emery in het tweede jaar zijn spelers liet brengen.
Met dank aan de bezoekers overigens, die uit een korf vol kansen en doelpogingen slechts één voltreffer konden aantekenen. Dat was dan kort voor het einde van de eerste helft, en de goal van Antonio belette dat de Gunners met een (onverdiende) 1-0 voorsprong konden gaan rusten, na een snoeiharde kopbal van Alexandre Lacazette die daarmee een assist van Pierre-Emerick Aubameyang benutte. De Gabonees was net niet uit buitenspel vertrokken oordeelde VAR Chris Kavanagh.
De thuisploeg nam de wedstrijd helemaal niet in handen, ook na de rust niet. The Irons legden het betere voetbal op de grasmat, maar ze verkwanselden de kansen op een terechte voorsprong, en het is een wet in het voetbal dat je dan uiteindelijk het deksel op de neus krijgt. Eén moment van onoplettendheid in de voor het overige prima georganiseerde Moyes-troepen gaf Bukayo Saka de kans Dani Ceballos weg te sturen en de Spanjaard legde prima panklaar voor de ingevallen Eddie Nketiah. 2-1 en in het handjevol nog resterende minuten wist West Ham niets meer klaar te spelen.
Slecht spelen en toch winnen, het wordt wel eens een recept voor succes genoemd, maar de volgende tegenstrever gaat niet zo gul zijn met de punten. Kampioen Liverpool zal dan gastheer zijn.
Maar eerst het eerste duel in die volkomen overbodige League Cup.
Het mag wel een wonder heten dat Arsenal er nog in geslaagd is de drie punten thuis te houden tegen West Ham, na een wedstrijd die even ergerlijk was als de meest grinta-loze vertoningen in de laatste jaren onder Arsène Wenger en die zo mogelijk nog slechter was dan wat Unai Emery in het tweede jaar zijn spelers liet brengen.
Met dank aan de bezoekers overigens, die uit een korf vol kansen en doelpogingen slechts één voltreffer konden aantekenen. Dat was dan kort voor het einde van de eerste helft, en de goal van Antonio belette dat de Gunners met een (onverdiende) 1-0 voorsprong konden gaan rusten, na een snoeiharde kopbal van Alexandre Lacazette die daarmee een assist van Pierre-Emerick Aubameyang benutte. De Gabonees was net niet uit buitenspel vertrokken oordeelde VAR Chris Kavanagh.
De thuisploeg nam de wedstrijd helemaal niet in handen, ook na de rust niet. The Irons legden het betere voetbal op de grasmat, maar ze verkwanselden de kansen op een terechte voorsprong, en het is een wet in het voetbal dat je dan uiteindelijk het deksel op de neus krijgt. Eén moment van onoplettendheid in de voor het overige prima georganiseerde Moyes-troepen gaf Bukayo Saka de kans Dani Ceballos weg te sturen en de Spanjaard legde prima panklaar voor de ingevallen Eddie Nketiah. 2-1 en in het handjevol nog resterende minuten wist West Ham niets meer klaar te spelen.
Slecht spelen en toch winnen, het wordt wel eens een recept voor succes genoemd, maar de volgende tegenstrever gaat niet zo gul zijn met de punten. Kampioen Liverpool zal dan gastheer zijn.
Maar eerst het eerste duel in die volkomen overbodige League Cup.
Woensdag 23/09/2020, 19u45, King Power Stadium, Carabao Cup: Leicester City – Arsenal
De Carabao Cup heeft, vooral in de aanvangsfase, nog het nut dat spelers die in competitie minder aan de bak komen voluit hun kansen krijgen. Ook jongeren die de neus aan het venster komen steken mogen regelmatig opdraven.
Het is dan ook het enige interessante aan deze duels, en we kunnen alleen maar hopen en bidden dat er geen ernstige blessures van komen.
In een grijs verleden speelden Arsenal en Leicester reeds twee keer tegen mekaar in deze competitie. De eerste keer gebeurde dat in 1974/1975, in de 2e ronde, toen nog met heen en terugwedstrijden. Arsenal speelde gelijk op Highbury maar verloor met 2-1 in Leicester.
In 1991/1992, ook in de 2e ronde, werd het in Leicester een gelijkspel en Arsenal won thuis met 2-0.
De Carabao Cup heeft, vooral in de aanvangsfase, nog het nut dat spelers die in competitie minder aan de bak komen voluit hun kansen krijgen. Ook jongeren die de neus aan het venster komen steken mogen regelmatig opdraven.
Het is dan ook het enige interessante aan deze duels, en we kunnen alleen maar hopen en bidden dat er geen ernstige blessures van komen.
In een grijs verleden speelden Arsenal en Leicester reeds twee keer tegen mekaar in deze competitie. De eerste keer gebeurde dat in 1974/1975, in de 2e ronde, toen nog met heen en terugwedstrijden. Arsenal speelde gelijk op Highbury maar verloor met 2-1 in Leicester.
In 1991/1992, ook in de 2e ronde, werd het in Leicester een gelijkspel en Arsenal won thuis met 2-0.
GOED BEGONNEN
Door Marcel Bogaerts
Nieuwkomer Fulham begon wel enthousiast aan de wedstrijd maar kreeg nogal ongelukkig een tegenslag te verwerken nog voor er tien minuten gespeeld waren. Een flipperkastbal werd door Alexandre Lacazette in doel gewerkt. De Cottagers waren dan nog enkele keren gevaarlijk maar in een prima tweede helft zette Arsenal de puntjes op de i. De debuterende Gabriël Magalhaes kopte een hoekschop van Willian binnen en nog voor het uur was het over en out toen Pierre-Emerick Aubameyang op de voor hem zo typische manier een assist van opnieuw Willian oppikte, even naar binnen kwam en uithaalde. Die kansen moet je de Gabonees niet geven. Een kurkdroge 0-3 en daar bleef het bij.
Mikel Arteta werkt naar verluidt nog steeds aan zijn kern. Partey en Aouar worden steeds opnieuw vermeld, en Emi Martinez en Lucas Torreira zouden zo goed als zeker de club verlaten. Bevestiging van één of meerdere van deze wijzigingen is er door Arsenal nog steeds niet.
Wat wel bevestigd werd is het nieuwe contract van Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonees blijft de komende jaren bij Arsenal, wordt er de best betaalde speler en zal dus als Gunner verder de verdediging en de doelman van de tegenpartij nachtmerries blijven bezorgen. We kunnen er alleen maar superblij om zijn.
Aandacht voor de volgende competitie-opdracht dan maar.
Nieuwkomer Fulham begon wel enthousiast aan de wedstrijd maar kreeg nogal ongelukkig een tegenslag te verwerken nog voor er tien minuten gespeeld waren. Een flipperkastbal werd door Alexandre Lacazette in doel gewerkt. De Cottagers waren dan nog enkele keren gevaarlijk maar in een prima tweede helft zette Arsenal de puntjes op de i. De debuterende Gabriël Magalhaes kopte een hoekschop van Willian binnen en nog voor het uur was het over en out toen Pierre-Emerick Aubameyang op de voor hem zo typische manier een assist van opnieuw Willian oppikte, even naar binnen kwam en uithaalde. Die kansen moet je de Gabonees niet geven. Een kurkdroge 0-3 en daar bleef het bij.
Mikel Arteta werkt naar verluidt nog steeds aan zijn kern. Partey en Aouar worden steeds opnieuw vermeld, en Emi Martinez en Lucas Torreira zouden zo goed als zeker de club verlaten. Bevestiging van één of meerdere van deze wijzigingen is er door Arsenal nog steeds niet.
Wat wel bevestigd werd is het nieuwe contract van Pierre-Emerick Aubameyang. De Gabonees blijft de komende jaren bij Arsenal, wordt er de best betaalde speler en zal dus als Gunner verder de verdediging en de doelman van de tegenpartij nachtmerries blijven bezorgen. We kunnen er alleen maar superblij om zijn.
Aandacht voor de volgende competitie-opdracht dan maar.
Zaterdag 19/09/2020, 20 uur, Emirates, Premier League matchweek 2: Arsenal – West Ham United
De Hammers verloren hun openingsduel in eigen stadion met 0-2 van Newcastle United en dat is een tegenvaller van formaat voor David Moyes en zijn team, na een erg pover afgelopen seizoen. West Ham eindigde op de 16e plaats en je zou dan verwachten dat er naar versterking gezocht wordt. Het bleef echter windstil in het London Stadium.
Vorig seizoen, net voor de corona-crisis, won Arsenal in eigen stadion met 1-0 na een goal van Lacazette op minder dan een kwartier voor het einde, zowaar op een assist van Mesut Özil. De Duitser werd hier en daar in de kern verwacht voor de openingswedstrijd, maar dat gebeurde niet.
Er wordt nog steeds zonder publiek gespeeld in Engeland, maar ondanks de afwezigheid van thuisfans in een uiteraard doods aandoend Emirates wordt uiteraard een nieuwe overwinning verwacht.
De Hammers verloren hun openingsduel in eigen stadion met 0-2 van Newcastle United en dat is een tegenvaller van formaat voor David Moyes en zijn team, na een erg pover afgelopen seizoen. West Ham eindigde op de 16e plaats en je zou dan verwachten dat er naar versterking gezocht wordt. Het bleef echter windstil in het London Stadium.
Vorig seizoen, net voor de corona-crisis, won Arsenal in eigen stadion met 1-0 na een goal van Lacazette op minder dan een kwartier voor het einde, zowaar op een assist van Mesut Özil. De Duitser werd hier en daar in de kern verwacht voor de openingswedstrijd, maar dat gebeurde niet.
Er wordt nog steeds zonder publiek gespeeld in Engeland, maar ondanks de afwezigheid van thuisfans in een uiteraard doods aandoend Emirates wordt uiteraard een nieuwe overwinning verwacht.
VOORZICHTIG OPTIMISME VOOR NIEUW SEIZOEN
Door Marcel Bogaerts
Het was alleszins een maand augustus om in te lijsten voor Mikel Arteta. Hij rondde zijn eerste seizoen af met een onverhoopt succes in de FA Cup finale, en wist als kers op de taart ook de eerste, weliswaar meer symbolische prijs van het nieuwe seizoen te veroveren. De wedstrijd om het Community Shield is uiteraard meer als voorbereiding bedoeld, en haalt nooit de intensiteit van een echt duel om de knikkers, maar deze trofee binnenhalen is leuk voor de fans en staat mooi op een erelijst. Dat Liverpool voor de tweede keer op korte tijd niet kon winnen tegen de Gunners merken we er dan, met een groot knipoog, nog terzijde bij op.
Arteta gaat ondertussen naarstig verder met zijn huiswerk en er is heel wat (financiële) creativiteit nodig om de kern naar zijn wensen en toekomstvisie samen te stellen. De Braziliaan Gabriel Magalhaes werd uiteindelijk voorgesteld, Soares en Mari zagen hun leenovereenkomsten omgezet in een permanent contract, en er wordt blijkbaar nog verder gewerkt aan verdere transfers. Thomas Partey van Atletico Madrid blijft in beeld, en recentelijk dook de naam van Felipe Anderson op, de Braziliaanse rijzende ster die echter bij West Ham nooit de verwachtingen kon inlossen.
Dat Dani Ceballos uiteindelijk nog een jaar van Real Madrid gehuurd kan worden is een prima zaak voor Arsenal, maar het is nog steeds wachten op de verlossende contractverlenging van Pierre-Emerick Aubameyang. Een zaak van punten en komma’s in de overeenkomst, wordt her en der gesuggereerd, maar we vinden het wel erg lang duren.
Dat er spelers gaan vertrekken lijkt een onafwendbaar gegeven. Met PSG zou gepraat worden over Hector Bellerin, en Alexandre Lacazette gaat mogelijk richting Atletico Madrid, en dat zulks dan als pasmunt is voor Thomas Partey gaat niet met onze goedkeuring, maar wie zijn wij? Mesut Özil, in het afgelopen seizoen helaas niets meer dan een grote verliespost, blijft een mysterie.
Er is wel één zekerheid. Het nieuwe seizoen gaat van start, en helaas voorlopig nog steeds zonder toeschouwers. Die zouden mogelijk, heel beperkt, terug toegelaten worden vanaf oktober, maar een terugkeer van Arsenal Belgium naar het Emirates zit er voorlopig niet in. Vanzelfsprekend krijgen de langlopende memberships bij Arsenal voorrang, en een veertiendaagse quarantaine bij aankomst in het Verenigd Koninkrijk moeten doormaken sluit natuurlijk volledig de poort voor voetballiefhebbers.
Hoe lang we nog uitsluitend op televisie uitzendingen zullen moeten rekenen is onbekend. Maar laat ons vooral de blik naar voren richten en opnieuw, met volle overtuiging, achter onze club gaan staan.
Het was alleszins een maand augustus om in te lijsten voor Mikel Arteta. Hij rondde zijn eerste seizoen af met een onverhoopt succes in de FA Cup finale, en wist als kers op de taart ook de eerste, weliswaar meer symbolische prijs van het nieuwe seizoen te veroveren. De wedstrijd om het Community Shield is uiteraard meer als voorbereiding bedoeld, en haalt nooit de intensiteit van een echt duel om de knikkers, maar deze trofee binnenhalen is leuk voor de fans en staat mooi op een erelijst. Dat Liverpool voor de tweede keer op korte tijd niet kon winnen tegen de Gunners merken we er dan, met een groot knipoog, nog terzijde bij op.
Arteta gaat ondertussen naarstig verder met zijn huiswerk en er is heel wat (financiële) creativiteit nodig om de kern naar zijn wensen en toekomstvisie samen te stellen. De Braziliaan Gabriel Magalhaes werd uiteindelijk voorgesteld, Soares en Mari zagen hun leenovereenkomsten omgezet in een permanent contract, en er wordt blijkbaar nog verder gewerkt aan verdere transfers. Thomas Partey van Atletico Madrid blijft in beeld, en recentelijk dook de naam van Felipe Anderson op, de Braziliaanse rijzende ster die echter bij West Ham nooit de verwachtingen kon inlossen.
Dat Dani Ceballos uiteindelijk nog een jaar van Real Madrid gehuurd kan worden is een prima zaak voor Arsenal, maar het is nog steeds wachten op de verlossende contractverlenging van Pierre-Emerick Aubameyang. Een zaak van punten en komma’s in de overeenkomst, wordt her en der gesuggereerd, maar we vinden het wel erg lang duren.
Dat er spelers gaan vertrekken lijkt een onafwendbaar gegeven. Met PSG zou gepraat worden over Hector Bellerin, en Alexandre Lacazette gaat mogelijk richting Atletico Madrid, en dat zulks dan als pasmunt is voor Thomas Partey gaat niet met onze goedkeuring, maar wie zijn wij? Mesut Özil, in het afgelopen seizoen helaas niets meer dan een grote verliespost, blijft een mysterie.
Er is wel één zekerheid. Het nieuwe seizoen gaat van start, en helaas voorlopig nog steeds zonder toeschouwers. Die zouden mogelijk, heel beperkt, terug toegelaten worden vanaf oktober, maar een terugkeer van Arsenal Belgium naar het Emirates zit er voorlopig niet in. Vanzelfsprekend krijgen de langlopende memberships bij Arsenal voorrang, en een veertiendaagse quarantaine bij aankomst in het Verenigd Koninkrijk moeten doormaken sluit natuurlijk volledig de poort voor voetballiefhebbers.
Hoe lang we nog uitsluitend op televisie uitzendingen zullen moeten rekenen is onbekend. Maar laat ons vooral de blik naar voren richten en opnieuw, met volle overtuiging, achter onze club gaan staan.
Zaterdag 12/09/20, 12u30 Craven Cottage, Premier League Matchweek 1: Fulham – Arsenal
Fulham degradeerde uit de Premier League in 2014, na een turbulent seizoen. In juli 2013 was de club overgenomen door de steenrijke, in Pakistan geboren Amerikaan Shahid Khan, ook eigenaar van de Jacksonville Jaguars uit de NFL, en als dusdanig zijn er wel enkele gelijkenissen met een zekere Stan Kroenke. Zijn eerste jaar bij Fulham werd echter een sportieve ramp. Coach Martin Jol mocht in december al inrukken, zijn opvolger René Meulensteen deed het niet beter en de bekende Duitser Felix Magath moest tenslotte de gebroken potten lijmen, wat hopeloos mislukte, met degradatie als gevolg.
Felix Magath werd in de Championship het volgende seizoen al snel ontslagen, in september 2014 reeds, en ene Kit Symons mocht het dan een tijd proberen, maar Fulham bleef gevaarlijk dicht bij een nieuwe degradatie, en ook de nieuwe coach Slavisa Jokanovic kon niet verhinderen dat de club in 2016 op de 20e plaats eindigde, net buiten de degradatieplaatsen.
De situatie verbeterde nadien, na een zoveelste ingrijpende wijziging in de spelerskern, maar Jokanovic slaagde er niet in de club terug te brengen naar de Premier League. Claudio Ranieri probeerde het dan, maar die bleef slechts vier maanden in dienst.
Uiteindelijk lukte manager Scott Parker wel in het opzet. Fulham eindigde vierde in de afgelopen competitie en won uiteindelijk de play-off finale van rivaal Brentford met 2-1.
De 40-jarige Scott Parker tekende inmiddels een nieuwe overeenkomst tot juni 2023. Hij is een oud-speler van Charlton, Norwich, Chelsea, Newcastle, West Ham en Tottenham, maar hij eindigde zijn loopbaan in 2017 bij Fulham.
Bij de inkomende transfers op Craven Cottage noteren we twee opvallende namen. Mario Lemina kwam voor een jaartje over van Southampton en Jean Michael Seri keerde terug bij Fulham na een verblijf in Istanbul, bij Galatasaray.
Dank zij deze promotie lijkt Fulham, na het ongenaakbare Chelsea, de tweede ploeg in West Londen. Queens Park Rangers en Brentford blijven hangen in The Championship.
Van de tot hiertoe 57 gespeelde competitiewedstrijden tegen Arsenal verloren The Cottagers er 39. Slechts 8 maal boekten ze een overwinning. De laatste keer dat dat gebeurde was op 2 januari 2012. Laurent Koscielny had na 20 minuten gescoord, maar in de laatste vijf minuten veranderde alles, mede na een rode kaart voor Johan Djourou. Steven Sidwell en Bobby Zamora maakten er 2-1 van en referee Lee Probert had bij vele Arsenal fans de boter gegeten.
De laatste competitiewedstrijd op Craven Cottage, op 7 october 2018, werd met 1-5 gewonnen. Coach Unai Emery zag Lacazette scoren, André Schurrle maakte nog gelijk, maar in de tweede helft scoorde Lacazette opnieuw. Aaron Ramsey zorgde voor afstand met een geniaal hieltje en Pierre-Emerick Aubameyang legde er nog twee bij.
Zover zien we het nu niet komen, maar de hoop op een eerste overwinning is, terecht denken we, groot.
Fulham degradeerde uit de Premier League in 2014, na een turbulent seizoen. In juli 2013 was de club overgenomen door de steenrijke, in Pakistan geboren Amerikaan Shahid Khan, ook eigenaar van de Jacksonville Jaguars uit de NFL, en als dusdanig zijn er wel enkele gelijkenissen met een zekere Stan Kroenke. Zijn eerste jaar bij Fulham werd echter een sportieve ramp. Coach Martin Jol mocht in december al inrukken, zijn opvolger René Meulensteen deed het niet beter en de bekende Duitser Felix Magath moest tenslotte de gebroken potten lijmen, wat hopeloos mislukte, met degradatie als gevolg.
Felix Magath werd in de Championship het volgende seizoen al snel ontslagen, in september 2014 reeds, en ene Kit Symons mocht het dan een tijd proberen, maar Fulham bleef gevaarlijk dicht bij een nieuwe degradatie, en ook de nieuwe coach Slavisa Jokanovic kon niet verhinderen dat de club in 2016 op de 20e plaats eindigde, net buiten de degradatieplaatsen.
De situatie verbeterde nadien, na een zoveelste ingrijpende wijziging in de spelerskern, maar Jokanovic slaagde er niet in de club terug te brengen naar de Premier League. Claudio Ranieri probeerde het dan, maar die bleef slechts vier maanden in dienst.
Uiteindelijk lukte manager Scott Parker wel in het opzet. Fulham eindigde vierde in de afgelopen competitie en won uiteindelijk de play-off finale van rivaal Brentford met 2-1.
De 40-jarige Scott Parker tekende inmiddels een nieuwe overeenkomst tot juni 2023. Hij is een oud-speler van Charlton, Norwich, Chelsea, Newcastle, West Ham en Tottenham, maar hij eindigde zijn loopbaan in 2017 bij Fulham.
Bij de inkomende transfers op Craven Cottage noteren we twee opvallende namen. Mario Lemina kwam voor een jaartje over van Southampton en Jean Michael Seri keerde terug bij Fulham na een verblijf in Istanbul, bij Galatasaray.
Dank zij deze promotie lijkt Fulham, na het ongenaakbare Chelsea, de tweede ploeg in West Londen. Queens Park Rangers en Brentford blijven hangen in The Championship.
Van de tot hiertoe 57 gespeelde competitiewedstrijden tegen Arsenal verloren The Cottagers er 39. Slechts 8 maal boekten ze een overwinning. De laatste keer dat dat gebeurde was op 2 januari 2012. Laurent Koscielny had na 20 minuten gescoord, maar in de laatste vijf minuten veranderde alles, mede na een rode kaart voor Johan Djourou. Steven Sidwell en Bobby Zamora maakten er 2-1 van en referee Lee Probert had bij vele Arsenal fans de boter gegeten.
De laatste competitiewedstrijd op Craven Cottage, op 7 october 2018, werd met 1-5 gewonnen. Coach Unai Emery zag Lacazette scoren, André Schurrle maakte nog gelijk, maar in de tweede helft scoorde Lacazette opnieuw. Aaron Ramsey zorgde voor afstand met een geniaal hieltje en Pierre-Emerick Aubameyang legde er nog twee bij.
Zover zien we het nu niet komen, maar de hoop op een eerste overwinning is, terecht denken we, groot.
TERUG VAN (NIET) WEGGEWEEST
Door Marcel Bogaerts
Na de terechte euforie ontstaan na de overwinning in de FA Cup finale bleef er in dit door Covid-19 gedomineerde jaar amper tijd over voor de spelers om de batterijen terug een beetje op te laden. Clubs die Europees nog actief waren sluiten hun voorbereiding voor het nieuwe seizoen zelfs naadloos aan op het einde van het vorige seizoen. De eindoverwinnaar in de Europa League (finale Inter-Sevilla) en de Champions League (finale Bayern-PSG) is nog niet eens bekend en een aantal landelijke competities zijn her en der al terug begonnen of zullen zeer snel van start gaan.
De spelers in de Premier League hebben nog wat respijt. De eerste speeldag is gepland op 12 september en we komen uiteraard hierop later terug, maar Arsenal begint met een derby op Craven Cottage tegen het nieuw gepromoveerde Fulham. Daarna volgt een nieuwe derby tegen West Ham United, op het Emirates, waarna naar Anfield getrokken wordt om er kampioen Liverpool in de ogen te kijken.
Kampioen Liverpool en bekerwinnaar Arsenal kruisen echter al eerder de degens.
Na de terechte euforie ontstaan na de overwinning in de FA Cup finale bleef er in dit door Covid-19 gedomineerde jaar amper tijd over voor de spelers om de batterijen terug een beetje op te laden. Clubs die Europees nog actief waren sluiten hun voorbereiding voor het nieuwe seizoen zelfs naadloos aan op het einde van het vorige seizoen. De eindoverwinnaar in de Europa League (finale Inter-Sevilla) en de Champions League (finale Bayern-PSG) is nog niet eens bekend en een aantal landelijke competities zijn her en der al terug begonnen of zullen zeer snel van start gaan.
De spelers in de Premier League hebben nog wat respijt. De eerste speeldag is gepland op 12 september en we komen uiteraard hierop later terug, maar Arsenal begint met een derby op Craven Cottage tegen het nieuw gepromoveerde Fulham. Daarna volgt een nieuwe derby tegen West Ham United, op het Emirates, waarna naar Anfield getrokken wordt om er kampioen Liverpool in de ogen te kijken.
Kampioen Liverpool en bekerwinnaar Arsenal kruisen echter al eerder de degens.
Zaterdag 29/08/2020, 16u30, Wembley: Community Shield: Arsenal – Liverpool
De vraag of Arsenal erin zal slagen ook deze trofee naar het Emirates te brengen is ondergeschikt aan de vraag in hoeverre de Gunners een op een aantal plaatsen vernieuwd elftal op de been zullen brengen.
Tot hiertoe werd één in het oog springende transfer gerealiseerd. De Braziliaanse international Willian Borges da Silva kwam transfervrij over van Chelsea en dat is een speler die niet moet voorgesteld worden.
Ook de vorig jaar aangeworven en tot hiertoe aan Saint-Etienne uitgeleende William Saliba maakt zijn opwachting, en het is nog af te wachten of Gabriël dos Santos Magalhaes van Lille zijn maatje in de verdediging wordt.
Een naam die nog wel eens durft vallen is die van Philippe Coutinho, maar zijn invalbeurten in de nog lopende Champions League waren uitstekend en het is nog maar de vraag of Barcelona, dat hem aan Bayern uitleent, zijn werknemer zomaar opnieuw zal laten gaan.
Als vertrekkers uit het Emirates zien we weinig concreets voorlopig, al weten we dat een aantal spelers mogen beschikken. We zien wel, al zouden we het persoonlijk erg jammer vinden dat Alexandre Lacazette Arsenal mogelijk verlaat.
In elk geval loopt de transferperiode nog tot begin oktober. Een hoopvolle prestatie tegen de landskampioen is echter wel wat we verwachten.
Arsenal Belgium kan, zoals iedereen weet, voorlopig geen tickets verstrekken voor wedstrijden van onze club. Ook samenkomsten zijn voorlopig niet aan de orde. Laat ons echter, iedereen in zijn bubbel, zoveel mogelijk via de televisie genieten van de in een leeg stadion gespeelde wedstrijden.
De vraag of Arsenal erin zal slagen ook deze trofee naar het Emirates te brengen is ondergeschikt aan de vraag in hoeverre de Gunners een op een aantal plaatsen vernieuwd elftal op de been zullen brengen.
Tot hiertoe werd één in het oog springende transfer gerealiseerd. De Braziliaanse international Willian Borges da Silva kwam transfervrij over van Chelsea en dat is een speler die niet moet voorgesteld worden.
Ook de vorig jaar aangeworven en tot hiertoe aan Saint-Etienne uitgeleende William Saliba maakt zijn opwachting, en het is nog af te wachten of Gabriël dos Santos Magalhaes van Lille zijn maatje in de verdediging wordt.
Een naam die nog wel eens durft vallen is die van Philippe Coutinho, maar zijn invalbeurten in de nog lopende Champions League waren uitstekend en het is nog maar de vraag of Barcelona, dat hem aan Bayern uitleent, zijn werknemer zomaar opnieuw zal laten gaan.
Als vertrekkers uit het Emirates zien we weinig concreets voorlopig, al weten we dat een aantal spelers mogen beschikken. We zien wel, al zouden we het persoonlijk erg jammer vinden dat Alexandre Lacazette Arsenal mogelijk verlaat.
In elk geval loopt de transferperiode nog tot begin oktober. Een hoopvolle prestatie tegen de landskampioen is echter wel wat we verwachten.
Arsenal Belgium kan, zoals iedereen weet, voorlopig geen tickets verstrekken voor wedstrijden van onze club. Ook samenkomsten zijn voorlopig niet aan de orde. Laat ons echter, iedereen in zijn bubbel, zoveel mogelijk via de televisie genieten van de in een leeg stadion gespeelde wedstrijden.
ZELDEN WAS EEN CUPFINAL BELANGRIJKER
Door Marcel Bogaerts
Zaterdag 01/08/2020, 17u30, Wembley, Finale FA Cup: Arsenal – Chelsea
We hoeven voor deze finale niet terug te keren naar de nochtans rijk gestoffeerde FA Cup geschiedenis tussen het rood van Noord-Londen en het blauw van West-Londen. De onderlinge confrontaties tussen de twee in het oudste bekertornooi ter wereld zijn genoegzaam bekend.
The Blues van Frank Lampard dwongen Champions League voetbal af met een mooie vierde plaats in de competitie. Ze behaalden 66 punten en dat zijn er 10 meer dan Arsenal, dat er zoals bekend niet in slaagde een plaatsje in Europa te veroveren. Het vreemde in die resultaten van de Gunners zit hem vooral in het aantal verlieswedstrijden. Onze ploeg verloor 10 keer en enkel kampioen Liverpool, Manchester City, Leicester City en Wolverhampton Wanderers doen beter.
De Gunners hebben een Europese plaats dus verspeeld door het aantal keer dat een wedstrijd niet gewonnen kon worden; het is hier trouwens al ettelijke malen aangehaald hoe moeilijk Arsenal het heeft om een duel naar zich toe te trekken.
Dat lukte wel in de prima halve finale tegen Manchester City, en men hoeft geen waarzegger te zijn om te voorspellen dat Arsenal een even gedisciplineerde, hard werkende en efficiënte vertoning op de mat zal moeten leggen om ook maar een schijntje van een kans te maken tegen de mannen van Stamford Bridge.
Een overwinning betekent dat er toch Europees gespeeld zal worden volgend seizoen. Met het oog op aflopende of dringend te verlengen contracten en het wekken van de interesse van eventuele nieuwe spelers op de radar (voor zover dat de door Covid-19 aangewakkerde budgettaire problemen, al dan niet opgeblazen in de media geen roet in het eten gooien).
Er worden heel wat namen genoemd, maar de verlenging van het contract van Pierre-Emerick Aubameyang lijkt, en dat is nogal wiedes, het belangrijkste thema te zijn. Thomas Partey van Atletico Madrid wordt heel dikwijls als nieuwe aanwinst genoemd, al lijkt dat afgaande op de berichten van de laatste dagen op een ontgoocheling uit te draaien. De bij Barcelona mislukte Coutinho zou, via Arsenal, een terugkeer naar de Premier League niet ongenegen zijn. De meest pikante inkomende transfer zou die van Willan kunnen zijn. Indien de Braziliaan niet speelt in de bekerfinale is dat mogelijk een aanwijzing.
Sokratis en Matteo Guendouzi zouden mogen vertrekken en het verhaal van Mesut Özil lijkt ook uitgeschreven. Maar of de Duitser effectief van de loonlijst van Arsenal zou verdwijnen is nog maar de vraag.
Winst in de bekerfinale zou heel het transferverhaal van Arsenal duidelijker en eenvoudiger kunnen maken. Mikel Arteta en zijn jongens weten wat ze moeten doen, en de leiding van deze finale ligt opnieuw in de handen van Anthony Taylor.
Zaterdag 01/08/2020, 17u30, Wembley, Finale FA Cup: Arsenal – Chelsea
We hoeven voor deze finale niet terug te keren naar de nochtans rijk gestoffeerde FA Cup geschiedenis tussen het rood van Noord-Londen en het blauw van West-Londen. De onderlinge confrontaties tussen de twee in het oudste bekertornooi ter wereld zijn genoegzaam bekend.
The Blues van Frank Lampard dwongen Champions League voetbal af met een mooie vierde plaats in de competitie. Ze behaalden 66 punten en dat zijn er 10 meer dan Arsenal, dat er zoals bekend niet in slaagde een plaatsje in Europa te veroveren. Het vreemde in die resultaten van de Gunners zit hem vooral in het aantal verlieswedstrijden. Onze ploeg verloor 10 keer en enkel kampioen Liverpool, Manchester City, Leicester City en Wolverhampton Wanderers doen beter.
De Gunners hebben een Europese plaats dus verspeeld door het aantal keer dat een wedstrijd niet gewonnen kon worden; het is hier trouwens al ettelijke malen aangehaald hoe moeilijk Arsenal het heeft om een duel naar zich toe te trekken.
Dat lukte wel in de prima halve finale tegen Manchester City, en men hoeft geen waarzegger te zijn om te voorspellen dat Arsenal een even gedisciplineerde, hard werkende en efficiënte vertoning op de mat zal moeten leggen om ook maar een schijntje van een kans te maken tegen de mannen van Stamford Bridge.
Een overwinning betekent dat er toch Europees gespeeld zal worden volgend seizoen. Met het oog op aflopende of dringend te verlengen contracten en het wekken van de interesse van eventuele nieuwe spelers op de radar (voor zover dat de door Covid-19 aangewakkerde budgettaire problemen, al dan niet opgeblazen in de media geen roet in het eten gooien).
Er worden heel wat namen genoemd, maar de verlenging van het contract van Pierre-Emerick Aubameyang lijkt, en dat is nogal wiedes, het belangrijkste thema te zijn. Thomas Partey van Atletico Madrid wordt heel dikwijls als nieuwe aanwinst genoemd, al lijkt dat afgaande op de berichten van de laatste dagen op een ontgoocheling uit te draaien. De bij Barcelona mislukte Coutinho zou, via Arsenal, een terugkeer naar de Premier League niet ongenegen zijn. De meest pikante inkomende transfer zou die van Willan kunnen zijn. Indien de Braziliaan niet speelt in de bekerfinale is dat mogelijk een aanwijzing.
Sokratis en Matteo Guendouzi zouden mogen vertrekken en het verhaal van Mesut Özil lijkt ook uitgeschreven. Maar of de Duitser effectief van de loonlijst van Arsenal zou verdwijnen is nog maar de vraag.
Winst in de bekerfinale zou heel het transferverhaal van Arsenal duidelijker en eenvoudiger kunnen maken. Mikel Arteta en zijn jongens weten wat ze moeten doen, en de leiding van deze finale ligt opnieuw in de handen van Anthony Taylor.
EINDE VAN EEN TRIESTE COMPETITIE
Door Marcel Bogaerts
Met een 3-2 overwinning tegen Watford valt het doek over de Premier League 2019/2020, een competitie die voor Arsenal eigenlijk alleen een aaneenschakeling van dieptepunten was. Ook tegen The Hornets was het weer van dat. Arsenal kreeg nochtans reeds na vijf minuten de sleutels in handen om er eindelijk nog eens een zorgeloze overwinning van te maken toen de VAR tussenbeide kwam voor een fout op Alexandre Lacazette en de bal op de stip ging. Aubameyang faalde niet.
Onze prijsschutter gaf ook nog eens de assist voor de 2-0, een mooie plaatsbal van Kieran Tierney, en zorgde zelf met een omhaal voor 3-0, waarmee Arsenal wel heel goed beloond werd voor een al bij al heel matig vertoon, want Watford had zich niet onbetuigd gelaten maar de ploeg van Troy Deeney had nu zelf niet de cojones om de kansen af te werken. Deeney zelf zette voor rust nog een strafschop om.
Watford bleef er voor gaan, versierde ook in de tweede periode de beste kansen, waarvan Danny Welbeck er een wist om te zetten. Verder ging het niet, want Emi Martinez stond pal en de berichten over de wedstrijden van de andere degradatiekandidaten waren ook al niet van die aard om het vuur bij de bezoekers brandend te houden.
Het bleef bij 3-2 en Arsenal eindigt de competitie op de achtste plaats, waarmee de Gunners drie punten te kort komen voor een voorronde van de Europa League. Van een trieste competitie gesproken.
Watford, Bournemouth en Norwich degraderen uit de Premier League. Traditieclubs Leeds United en West Bromwich Albion keren terug, en de derde promovendus komt uit Londen (Fulham of Brentford) of Wales (Cardiff of Swansea).
Kampioen Liverpool wordt in de Champions League vervoegd door Manchester City, Manchester United en Chelsea, en de Europa League plaatsen gaan naar Leicester City en Tottenham. Arsenal moet rekenen op bekerwinst, want bij verlies is de extra Europa League plaats voor Wolverhampton.
We zijn door onze ploeg bitter weinig getrakteerd dit seizoen. De 6 op 6 van de competitiestart (zege bij Newcastle en in het Emirates tegen Burnley) was al niet overtuigend. De nederlaag bij Liverpool en het gelijkspel tegen Tottenham konden dan nog wel door de beugel, maar dan werd het steeds erger en erger.
De toppers rond de jaarwisseling, thuis tegen Chelsea en Manchester United zorgden voor hoop. De nederlaag tegen de Blues was ongelukkig en United werd knap met 2-0 terug naar Old Trafford gestuurd. Er volgde dan een 9 op 9 tegen Newcastle, Everton en West Ham, en dan gooide corona roet in het eten.
Bij de herneming, na drie maanden onderbreking, verloren de Gunners van Manchester City en Brighton, maar een nieuwe 9 op 9, bij Southampton, thuis tegen Norwich en bij Wolverhampton zorgde voor hoop. Het liep echter mis tegen Leicester City en bij Spurs, en door de nederlaag bij Aston Villa waren de zeges tegen kampioen Liverpool en degradant Watford van geen belang.
De Europa League, waarin Arsenal vorig seizoen nog de finale bereikte, was een nieuwe mokerslag. Het was al niet overtuigend in de groepsfase. De Gunners openden sterk in Frankfurt met een 0-3 winst, en ook een erg flauw Standard werd met 4-0 terug naar Luik gezonden. De Portugezen van Vitoria Guimaraes werden echter slechts verslagen door twee sublieme vrije trappen van Nicolas Pepe, en ook in Portugal kwamen de Gunners niet verder dan een gelijkspel. De 1-2 thuisnederlaag tegen Frankfurt was de druppel te veel voor het clubbestuur, en Unai Emery mocht inrukken. In Luik werd het nog lastig want de Rouches van Standard liepen 2-0 uit. Daarna was de Luikse pijp echter uit en Arsenal sleepte nog een gelijkspel uit de brand.
De eerste knock-out tegenstrever was er te veel aan. In Piraeus werd gewonnen met 0-1, maar in Londen liepen de Grieken ook 0-1 uit. Aubameyang maakte gelijk in de slotfase, maar slordig verdedigen zorgde voor het onvoorstelbare. 1-2 en Aubameyang miste op een onwaarschijnlijke manier nog een gelijkmaker. En zo was nu ook de groepsfase van de Europa League te moeilijk.
Enkel de FA Cup kan nog voor een serieus lichtpunt zorgen. De Gunners hebben er geen slecht parcours opzitten in de huidige jaargang. Het was lastig om Leeds United uit te schakelen, maar de volgende rondes uit bij Bournemouth en Portsmouth waren niet echt problematisch. Na de corona break won Arsenal dan met 1-2 bij Sheffield United en bereikten ze de finale na een gedisciplineerd, geconcentreerd en hard werkend vertoon tegen Manchester City.
Alle Arsenal supporters over de ganse wereld zullen nagelbijtend deze finale volgen en in een volgend stukje komen we hierop terug.
Met een 3-2 overwinning tegen Watford valt het doek over de Premier League 2019/2020, een competitie die voor Arsenal eigenlijk alleen een aaneenschakeling van dieptepunten was. Ook tegen The Hornets was het weer van dat. Arsenal kreeg nochtans reeds na vijf minuten de sleutels in handen om er eindelijk nog eens een zorgeloze overwinning van te maken toen de VAR tussenbeide kwam voor een fout op Alexandre Lacazette en de bal op de stip ging. Aubameyang faalde niet.
Onze prijsschutter gaf ook nog eens de assist voor de 2-0, een mooie plaatsbal van Kieran Tierney, en zorgde zelf met een omhaal voor 3-0, waarmee Arsenal wel heel goed beloond werd voor een al bij al heel matig vertoon, want Watford had zich niet onbetuigd gelaten maar de ploeg van Troy Deeney had nu zelf niet de cojones om de kansen af te werken. Deeney zelf zette voor rust nog een strafschop om.
Watford bleef er voor gaan, versierde ook in de tweede periode de beste kansen, waarvan Danny Welbeck er een wist om te zetten. Verder ging het niet, want Emi Martinez stond pal en de berichten over de wedstrijden van de andere degradatiekandidaten waren ook al niet van die aard om het vuur bij de bezoekers brandend te houden.
Het bleef bij 3-2 en Arsenal eindigt de competitie op de achtste plaats, waarmee de Gunners drie punten te kort komen voor een voorronde van de Europa League. Van een trieste competitie gesproken.
Watford, Bournemouth en Norwich degraderen uit de Premier League. Traditieclubs Leeds United en West Bromwich Albion keren terug, en de derde promovendus komt uit Londen (Fulham of Brentford) of Wales (Cardiff of Swansea).
Kampioen Liverpool wordt in de Champions League vervoegd door Manchester City, Manchester United en Chelsea, en de Europa League plaatsen gaan naar Leicester City en Tottenham. Arsenal moet rekenen op bekerwinst, want bij verlies is de extra Europa League plaats voor Wolverhampton.
We zijn door onze ploeg bitter weinig getrakteerd dit seizoen. De 6 op 6 van de competitiestart (zege bij Newcastle en in het Emirates tegen Burnley) was al niet overtuigend. De nederlaag bij Liverpool en het gelijkspel tegen Tottenham konden dan nog wel door de beugel, maar dan werd het steeds erger en erger.
De toppers rond de jaarwisseling, thuis tegen Chelsea en Manchester United zorgden voor hoop. De nederlaag tegen de Blues was ongelukkig en United werd knap met 2-0 terug naar Old Trafford gestuurd. Er volgde dan een 9 op 9 tegen Newcastle, Everton en West Ham, en dan gooide corona roet in het eten.
Bij de herneming, na drie maanden onderbreking, verloren de Gunners van Manchester City en Brighton, maar een nieuwe 9 op 9, bij Southampton, thuis tegen Norwich en bij Wolverhampton zorgde voor hoop. Het liep echter mis tegen Leicester City en bij Spurs, en door de nederlaag bij Aston Villa waren de zeges tegen kampioen Liverpool en degradant Watford van geen belang.
De Europa League, waarin Arsenal vorig seizoen nog de finale bereikte, was een nieuwe mokerslag. Het was al niet overtuigend in de groepsfase. De Gunners openden sterk in Frankfurt met een 0-3 winst, en ook een erg flauw Standard werd met 4-0 terug naar Luik gezonden. De Portugezen van Vitoria Guimaraes werden echter slechts verslagen door twee sublieme vrije trappen van Nicolas Pepe, en ook in Portugal kwamen de Gunners niet verder dan een gelijkspel. De 1-2 thuisnederlaag tegen Frankfurt was de druppel te veel voor het clubbestuur, en Unai Emery mocht inrukken. In Luik werd het nog lastig want de Rouches van Standard liepen 2-0 uit. Daarna was de Luikse pijp echter uit en Arsenal sleepte nog een gelijkspel uit de brand.
De eerste knock-out tegenstrever was er te veel aan. In Piraeus werd gewonnen met 0-1, maar in Londen liepen de Grieken ook 0-1 uit. Aubameyang maakte gelijk in de slotfase, maar slordig verdedigen zorgde voor het onvoorstelbare. 1-2 en Aubameyang miste op een onwaarschijnlijke manier nog een gelijkmaker. En zo was nu ook de groepsfase van de Europa League te moeilijk.
Enkel de FA Cup kan nog voor een serieus lichtpunt zorgen. De Gunners hebben er geen slecht parcours opzitten in de huidige jaargang. Het was lastig om Leeds United uit te schakelen, maar de volgende rondes uit bij Bournemouth en Portsmouth waren niet echt problematisch. Na de corona break won Arsenal dan met 1-2 bij Sheffield United en bereikten ze de finale na een gedisciplineerd, geconcentreerd en hard werkend vertoon tegen Manchester City.
Alle Arsenal supporters over de ganse wereld zullen nagelbijtend deze finale volgen en in een volgend stukje komen we hierop terug.
VOOR DE ZOVEELSTE KEER NIET OP DE AFSPRAAK
Door Marcel Bogaerts
Aan de ontluisterende nederlaag bij degradatiekandidaat Aston Villa hoeven we niet veel woorden vuil te maken. De vele tekortkomingen van de Gunners werden nog maar eens blootgelegd en als deze spelers er niet van bij het eerste fluitsignaal en negentig minuten lang de kop voor leggen gaan ze met de billen bloot in de Premier League.
Waarom dat altijd opnieuw duidelijk wordt, en iedereen dat ziet behalve degenen die het werk uiteindelijk moeten doen, de duivel mag het weten. Decompressie na de kwalificatie voor de FA Cup finale, flinke rotatie door de coach, wedstrijd zonder veel belang, het zijn allemaal laagjes vernis om dit prutswerk te camoufleren.
Het maakte de zaak niet van Aston Villa dat via een snoeihard schot van Trezeguet op voorsprong kwam en meer dan voldoende deed om de overwinning te wettigen om zo met 1 doelpunt verschil Watford voorlopig naar the Championship verwijzen. Alles wordt beslist in de laatste wedstrijd.
Aan de ontluisterende nederlaag bij degradatiekandidaat Aston Villa hoeven we niet veel woorden vuil te maken. De vele tekortkomingen van de Gunners werden nog maar eens blootgelegd en als deze spelers er niet van bij het eerste fluitsignaal en negentig minuten lang de kop voor leggen gaan ze met de billen bloot in de Premier League.
Waarom dat altijd opnieuw duidelijk wordt, en iedereen dat ziet behalve degenen die het werk uiteindelijk moeten doen, de duivel mag het weten. Decompressie na de kwalificatie voor de FA Cup finale, flinke rotatie door de coach, wedstrijd zonder veel belang, het zijn allemaal laagjes vernis om dit prutswerk te camoufleren.
Het maakte de zaak niet van Aston Villa dat via een snoeihard schot van Trezeguet op voorsprong kwam en meer dan voldoende deed om de overwinning te wettigen om zo met 1 doelpunt verschil Watford voorlopig naar the Championship verwijzen. Alles wordt beslist in de laatste wedstrijd.
Zondag 26/07/2020, 16u Emirates, Premier League matchweek 38: Arsenal – Watford
Er is alvast één schrale troost en dat is dat Arsenal zeker in de linkerkolom eindigt, weliswaar helemaal onderaan als er weer verloren wordt. En dat is helemaal geen science fiction scenario als de Gunners weer met een “laat maar waaien” ingesteldheid op het veld komen tegen de stadsgenoot. We zien het zo voor onze ogen gebeuren, 0-1 via Danny Welbeck en een thuisploeg die geen zin heeft om er aan te beginnen.
Uiteraard is die FA Cup finale nu veel belangrijker dan een competitiewedstrijd die er niet meer toe doet, maar als de winstpremie niet interessant genoeg meer is om aan het werk te gaan rijst nog maar eens de vraag hoe overbetaald de voetballers van vandaag wel mogen zijn. En dat is niet alleen op het Emirates zo.
We kunnen alleen maar hopen dat de Londenaars hun fans, ook al zijn ze dan niet aanwezig in het stadion, weer niet voor joker zetten. Het is al erg genoeg dit seizoen, nu Arsenal, voor het eerst in een kwart eeuw, Europa dreigt te missen.
Er is alvast één schrale troost en dat is dat Arsenal zeker in de linkerkolom eindigt, weliswaar helemaal onderaan als er weer verloren wordt. En dat is helemaal geen science fiction scenario als de Gunners weer met een “laat maar waaien” ingesteldheid op het veld komen tegen de stadsgenoot. We zien het zo voor onze ogen gebeuren, 0-1 via Danny Welbeck en een thuisploeg die geen zin heeft om er aan te beginnen.
Uiteraard is die FA Cup finale nu veel belangrijker dan een competitiewedstrijd die er niet meer toe doet, maar als de winstpremie niet interessant genoeg meer is om aan het werk te gaan rijst nog maar eens de vraag hoe overbetaald de voetballers van vandaag wel mogen zijn. En dat is niet alleen op het Emirates zo.
We kunnen alleen maar hopen dat de Londenaars hun fans, ook al zijn ze dan niet aanwezig in het stadion, weer niet voor joker zetten. Het is al erg genoeg dit seizoen, nu Arsenal, voor het eerst in een kwart eeuw, Europa dreigt te missen.
TEAMWORK
Door Marcel Bogaerts
Wat kan voetbal –ook zonder toeschouwers in het stadion- toch mooi zijn. De aanvangsminuten van de halve finale tegen Manchester City leken zeer sterk op die van het competitieduel tegen Liverpool met een tegenstrever die de wedstrijd in handen nam, die naar voor trok en die wist dat de defensie van Arsenal nogal wat steken laat vallen.
Maar er was ook Arsenal zelf, dat gedisciplineerd en aandachtig, zonder wild weg te trappen, het spel probeerde te verleggen en dat daar, ook nu weer na ongeveer een kwartier, ook in begon te lukken. Eerst was er Alexandre Lacazette die alleen voor doel verscheen. De City doelman was nogal gerust in buitenspel en dat was het ook, maar veel scheelde het niet.
Dan was er David Luiz die strak rechtdoor Aubameyang voor doel zette, de Gabonees richtte zijn bal, vreemd voor een afwerker van zijn kaliber, recht op doelman Ederson.
Het was maar uitgesteld want Nicolas Pepe vanop rechts zag Aubameyang aan de overkant aankomen en krulde de bal perfect voor zijn medemaat. Het stond, zeer verrassend, 1-0. De leerling Arteta had zijn leraar Guardiola even voor schut gezet.
Ook de tweede helft leek veel op die van het duel tegen Liverpool. City probeerde aanval na aanval op te zetten, maar stuitte telkens weer op de aandachtig, volwassen en gedisciplineerd voetballende dubbele gordel van de Gunners. Kevin De Bruyne wist zich geen raad meer en Arsenal bleef overeind, zonder ooit in paniek te raken. Knap werk van onze ploeg.
Bovendien moest Manchester City ook alert blijven want waar en wanneer het kon probeerde Arsenal te dreigen. Nicolas Pepe op links bleef behendig in balbezit, legde terug op Kieran Tierney en de Schot stuurde prompt Aubameyang weg. De Gabonees werkte koelbloedig af door de benen van een voor joker staande Ederson.
De Londenaars speelden de wedstrijd uit en mogen voor de vierde keer in zeven jaar naar Wembley voor de FA Cup finale, om er mogelijk een prachtig einde te maken aan een triest seizoen. Maar nu eerst de competitie afwerken.
Wat kan voetbal –ook zonder toeschouwers in het stadion- toch mooi zijn. De aanvangsminuten van de halve finale tegen Manchester City leken zeer sterk op die van het competitieduel tegen Liverpool met een tegenstrever die de wedstrijd in handen nam, die naar voor trok en die wist dat de defensie van Arsenal nogal wat steken laat vallen.
Maar er was ook Arsenal zelf, dat gedisciplineerd en aandachtig, zonder wild weg te trappen, het spel probeerde te verleggen en dat daar, ook nu weer na ongeveer een kwartier, ook in begon te lukken. Eerst was er Alexandre Lacazette die alleen voor doel verscheen. De City doelman was nogal gerust in buitenspel en dat was het ook, maar veel scheelde het niet.
Dan was er David Luiz die strak rechtdoor Aubameyang voor doel zette, de Gabonees richtte zijn bal, vreemd voor een afwerker van zijn kaliber, recht op doelman Ederson.
Het was maar uitgesteld want Nicolas Pepe vanop rechts zag Aubameyang aan de overkant aankomen en krulde de bal perfect voor zijn medemaat. Het stond, zeer verrassend, 1-0. De leerling Arteta had zijn leraar Guardiola even voor schut gezet.
Ook de tweede helft leek veel op die van het duel tegen Liverpool. City probeerde aanval na aanval op te zetten, maar stuitte telkens weer op de aandachtig, volwassen en gedisciplineerd voetballende dubbele gordel van de Gunners. Kevin De Bruyne wist zich geen raad meer en Arsenal bleef overeind, zonder ooit in paniek te raken. Knap werk van onze ploeg.
Bovendien moest Manchester City ook alert blijven want waar en wanneer het kon probeerde Arsenal te dreigen. Nicolas Pepe op links bleef behendig in balbezit, legde terug op Kieran Tierney en de Schot stuurde prompt Aubameyang weg. De Gabonees werkte koelbloedig af door de benen van een voor joker staande Ederson.
De Londenaars speelden de wedstrijd uit en mogen voor de vierde keer in zeven jaar naar Wembley voor de FA Cup finale, om er mogelijk een prachtig einde te maken aan een triest seizoen. Maar nu eerst de competitie afwerken.
Dinsdag 21/07/2020, 20u15, Villa Park, Premier League matchweek 37: Aston Villa – Arsenal
Aston Villa staat op de voorlaatste plaats in de rangschikking, en is daarmee, samen met Bournemouth dat evenveel punten heeft, de grootste kandidaat om Norwich City naar The Championship te vergezellen.
Degradatie zou wel erg zuur zijn voor de ploeg uit Birmingham, want dat betekent een retourticket na slechts één jaar terug op het hoogste niveau gevoetbald te hebben. Maar de rangschikking liegt niet.
Drie punten staat Villa achter op de eerste veilige plaats, die ingenomen wordt door Watford. Brighton en West Ham hebben zes punten meer en kunnen met nog twee speeldagen te gaan redelijk vrijuit ademen.
De wedstrijd tegen Arsenal wordt dus de laatste kans voor Villa, en de Gunners mogen zich aan een warm onthaal verwachten. Na de euforie van de kwalificatie kan nu de ontnuchtering eraan komen. Helemaal onderaan de linkerkolom eindigen zou, zelfs met bekerwinst, erg pijnlijk zijn. Nochtans is het dat wat dreigt als er verloren wordt.
Mikel Arteta zal zijn jongens wel bij de les houden. Dat is wat we van de Spanjaard al gezien hebben. De spelers van Arsenal zijn niet te beroerd om hun werkkleding aan te trekken en er de kop voor te leggen. Dat was, niet eens lang geleden, totaal anders.
Chris Kavanagh, de man die Eddie Nketiah tegen Leicester wandelen stuurde, heeft de leiding over dit duel.
Aston Villa staat op de voorlaatste plaats in de rangschikking, en is daarmee, samen met Bournemouth dat evenveel punten heeft, de grootste kandidaat om Norwich City naar The Championship te vergezellen.
Degradatie zou wel erg zuur zijn voor de ploeg uit Birmingham, want dat betekent een retourticket na slechts één jaar terug op het hoogste niveau gevoetbald te hebben. Maar de rangschikking liegt niet.
Drie punten staat Villa achter op de eerste veilige plaats, die ingenomen wordt door Watford. Brighton en West Ham hebben zes punten meer en kunnen met nog twee speeldagen te gaan redelijk vrijuit ademen.
De wedstrijd tegen Arsenal wordt dus de laatste kans voor Villa, en de Gunners mogen zich aan een warm onthaal verwachten. Na de euforie van de kwalificatie kan nu de ontnuchtering eraan komen. Helemaal onderaan de linkerkolom eindigen zou, zelfs met bekerwinst, erg pijnlijk zijn. Nochtans is het dat wat dreigt als er verloren wordt.
Mikel Arteta zal zijn jongens wel bij de les houden. Dat is wat we van de Spanjaard al gezien hebben. De spelers van Arsenal zijn niet te beroerd om hun werkkleding aan te trekken en er de kop voor te leggen. Dat was, niet eens lang geleden, totaal anders.
Chris Kavanagh, de man die Eddie Nketiah tegen Leicester wandelen stuurde, heeft de leiding over dit duel.
HET TRUITJE NAT MAKEN
Door Marcel Bogaerts
Zelden zal een voetballiefhebber een meer bizarre wedstrijd zien dan Arsenal-Liverpool, en zelden zal een resultaat meer gevleid genoemd worden.
De kersverse landskampioen leek aanvankelijk gehakt te zullen maken van de Londenaars en Martinez mocht van geluk spreken toen hij veel te veel tijd nodig had om te ontzetten en Firmino er tussen zat. De terugkaatsende bal verdween via de voor Arsenal goede kant van de paal buiten.
Het was maar uitgesteld want Sadio Mané, vrij opduikend voor doel, maakte er dan toch 0-1 van op inzenden van diezelfde Firmino.
De Reds konden zonder al te veel moeite hun wil opleggen, en Arsenal leek af te stevenen op een nieuwe ontluisterende nederlaag met een korf doelpunten verschil. Maar de Gunners rechtten de rug en stroopten de mouwen op, en nu was het de thuisploeg die gretig profiteerde van de slordigheid van een niet voldoende alerte bezoekende ploeg.
Van Dijck liet zich, al dan niet foutief, de bal ontfutselen door Nelson, een hard werkende aanvoerder Lacazette zat onmiddellijk op het leer en het was 1-1.
Het werd nog leuker voor de thuis zittende Gooners, want opnieuw Lacazette had een hopeloos slecht ontzetten van de bezoekende doelman doorzien, hij bediende Nelson en de youngster trapte netjes de voorsprong op het bord.
Over de tweede speelhelft kunnen we kort zijn. Het werd duidelijker en duidelijker dat er een enorm verschil bestaat tussen de Engelse top en de Engelse middenmoot, geen nieuw gegeven, maar het is en blijft ontnuchterend en pijnlijk dat Arsenal naar die middenmoot is afgegleden. Of er met Arteta een lichtje schijnt aan het einde van de tunnel is niet de enige vraag die beantwoord moet worden. Krijgt de Spanjaard de mogelijkheden om verder in de richting van dat lichtje door te dringen? Het zal de komende weken wel duidelijker worden.
Liverpool had in die tweede periode bij periodes meer dan 90 procent balbezit, en dat is een trieste vaststelling. De Reds deden er verder niets mee. De meer dan twintig doelpogingen blonken vooral uit in het niet doeltreffend zijn, want Emi Martinez en een hard werkend Arsenal, dat er als één blok de kop voor legde, konden uiteindelijk alles vrij comfortabel onder controle houden.
De zes punten afstand tot de CL plaatsen kunnen niet meer overbrugd worden, voor Europa League voetbal via de competitie blijft er nog een miniem waterkansje, maar we zeggen dat tegen beter weten in.
Europees voetbal zal afgedwongen moeten worden via de FA Cup, en ook dat lijkt quasi onmogelijk, maar wie weet.
Zelden zal een voetballiefhebber een meer bizarre wedstrijd zien dan Arsenal-Liverpool, en zelden zal een resultaat meer gevleid genoemd worden.
De kersverse landskampioen leek aanvankelijk gehakt te zullen maken van de Londenaars en Martinez mocht van geluk spreken toen hij veel te veel tijd nodig had om te ontzetten en Firmino er tussen zat. De terugkaatsende bal verdween via de voor Arsenal goede kant van de paal buiten.
Het was maar uitgesteld want Sadio Mané, vrij opduikend voor doel, maakte er dan toch 0-1 van op inzenden van diezelfde Firmino.
De Reds konden zonder al te veel moeite hun wil opleggen, en Arsenal leek af te stevenen op een nieuwe ontluisterende nederlaag met een korf doelpunten verschil. Maar de Gunners rechtten de rug en stroopten de mouwen op, en nu was het de thuisploeg die gretig profiteerde van de slordigheid van een niet voldoende alerte bezoekende ploeg.
Van Dijck liet zich, al dan niet foutief, de bal ontfutselen door Nelson, een hard werkende aanvoerder Lacazette zat onmiddellijk op het leer en het was 1-1.
Het werd nog leuker voor de thuis zittende Gooners, want opnieuw Lacazette had een hopeloos slecht ontzetten van de bezoekende doelman doorzien, hij bediende Nelson en de youngster trapte netjes de voorsprong op het bord.
Over de tweede speelhelft kunnen we kort zijn. Het werd duidelijker en duidelijker dat er een enorm verschil bestaat tussen de Engelse top en de Engelse middenmoot, geen nieuw gegeven, maar het is en blijft ontnuchterend en pijnlijk dat Arsenal naar die middenmoot is afgegleden. Of er met Arteta een lichtje schijnt aan het einde van de tunnel is niet de enige vraag die beantwoord moet worden. Krijgt de Spanjaard de mogelijkheden om verder in de richting van dat lichtje door te dringen? Het zal de komende weken wel duidelijker worden.
Liverpool had in die tweede periode bij periodes meer dan 90 procent balbezit, en dat is een trieste vaststelling. De Reds deden er verder niets mee. De meer dan twintig doelpogingen blonken vooral uit in het niet doeltreffend zijn, want Emi Martinez en een hard werkend Arsenal, dat er als één blok de kop voor legde, konden uiteindelijk alles vrij comfortabel onder controle houden.
De zes punten afstand tot de CL plaatsen kunnen niet meer overbrugd worden, voor Europa League voetbal via de competitie blijft er nog een miniem waterkansje, maar we zeggen dat tegen beter weten in.
Europees voetbal zal afgedwongen moeten worden via de FA Cup, en ook dat lijkt quasi onmogelijk, maar wie weet.
Zaterdag 18/07/2020, 19u45 Wembley, halve finale FA Cup, Arsenal-Manchester City
We leven naar deze wedstrijd toe onder het motto dat elke wedstrijd moet worden gespeeld. Meer argumenten om een gunstig resultaat voorop te stellen zijn er niet als we afgaan op de resultaten in de competitie. De ploeg van Kevin De Bruyne won dit seizoen twee keer met een kurkdroge 3-0 en de laatste competitiezege van Arsenal tegen City dateert van 21 december 2015. Theo Walcott en Oliver Giroud hadden elk een assist van Mesut Özil benut en de tegentreffer van Yaya Touré kwam te laat voor de ploeg van toenmalig manager Pellegrini.
Maar dit is de FA Cup. Er zijn erg weinig FA Cup confrontaties geweest tussen de beide ploegen, en tot hiertoe won City er slechts één van, bij Woolwich Arsenal, in het seizoen 1903/1904.
Er waren overwinningen van de Gunners in de halve finale 1931/1932 en ook nog één in de “round of 16” van 1970/1971, maar als we zeggen dat hoop leven doet dan keren we terug naar de halve finale van 23 april 2017.
Kun Aguero maakte er na een uur 0-1 van, maar Nacho Monreal benutte een assist van Oxlade Chamberlain en we kregen verlengingen. Daarin trok Arsenal het laken naar zich toe met een goal van Alexis Sanchez op aangeven van Danny Welbeck. De Gunners gingen dan door en versloegen Chelsea in de finale, het is voorlopig het laatste hoogtepunt in de rijke geschiedenis van onze club.
We kunnen vandaag alleen maar dromen van kwalificatie voor een nieuwe finale. Maar dit is de FA Cup. De competitie waarin zeker niet altijd het topteam het haalt. Er is als enige hoop de wetenschap dat dit Arsenal een team is dat er voor gaat. Hard werk is de enige kans.
De wedstrijd zal geleid worden door Jon Moss, en dat is toch wel een verrassende aanduiding in onze ogen.
We leven naar deze wedstrijd toe onder het motto dat elke wedstrijd moet worden gespeeld. Meer argumenten om een gunstig resultaat voorop te stellen zijn er niet als we afgaan op de resultaten in de competitie. De ploeg van Kevin De Bruyne won dit seizoen twee keer met een kurkdroge 3-0 en de laatste competitiezege van Arsenal tegen City dateert van 21 december 2015. Theo Walcott en Oliver Giroud hadden elk een assist van Mesut Özil benut en de tegentreffer van Yaya Touré kwam te laat voor de ploeg van toenmalig manager Pellegrini.
Maar dit is de FA Cup. Er zijn erg weinig FA Cup confrontaties geweest tussen de beide ploegen, en tot hiertoe won City er slechts één van, bij Woolwich Arsenal, in het seizoen 1903/1904.
Er waren overwinningen van de Gunners in de halve finale 1931/1932 en ook nog één in de “round of 16” van 1970/1971, maar als we zeggen dat hoop leven doet dan keren we terug naar de halve finale van 23 april 2017.
Kun Aguero maakte er na een uur 0-1 van, maar Nacho Monreal benutte een assist van Oxlade Chamberlain en we kregen verlengingen. Daarin trok Arsenal het laken naar zich toe met een goal van Alexis Sanchez op aangeven van Danny Welbeck. De Gunners gingen dan door en versloegen Chelsea in de finale, het is voorlopig het laatste hoogtepunt in de rijke geschiedenis van onze club.
We kunnen vandaag alleen maar dromen van kwalificatie voor een nieuwe finale. Maar dit is de FA Cup. De competitie waarin zeker niet altijd het topteam het haalt. Er is als enige hoop de wetenschap dat dit Arsenal een team is dat er voor gaat. Hard werk is de enige kans.
De wedstrijd zal geleid worden door Jon Moss, en dat is toch wel een verrassende aanduiding in onze ogen.
COMPETITIE IS VOORBIJ
Door Marcel Bogaerts
Wanneer Arsenal na 16 minuten voor het eerst de neus aan het venster stak in de North London Derby en Alexandre Lacazette met een verwoestende uithaal de 0-1 op het bord zette kwam dat heel onverwacht, want de Gunners hadden er een aarzelende start opzitten. Na amper 40 seconden spelen had Tottenham al kunnen voorstaan, maar mogelijk was de thuisploeg te verrast door het defensieve stuntelwerk dat Arsenal al onmiddellijk liet zien.
Helaas was de voorsprong geen sein om met wat meer overleg te gaan verdedigen, want nog geen drie minuten later speelde Kolasinac een bal terug op David Luiz, en dat op een manier die zelfs een gewestelijke -15 op een strafrede van zijn coach zou komen te staan. Luiz reageerde dan nog eens veel te sloom, de Koreaan Son zat er tussen en Martinez stond voor joker.
Met de gelijke stand aan de rust mocht vooral Arsenal tevreden zijn, maar na de pauze kregen we een heel ander spelbeeld. Ineens was het duidelijk dat de rivalen getraind worden door José Mourinho, want ze trokken zich als angsthazen met zijn allen terug, ijskoud verdedigend en wachtend op een Arsenal blunder. De Gunners kregen de bal (meer dan 80 procent balbezit), deden daar weinig of niets mee (al trof Aubameyang wel de kruising), en het stond in de sterren geschreven dat het op die manier slecht zou aflopen.
Kieran Tierney had op tien minuten voor affluiten geen enkele kans tegen de grotere Toby Alderweireld en de Belg hielp zijn ploeg aan de zege.
Met deze nederlaag valt Arsenal terug naar de negende plaats in de Premier League, bevestigen de Gunners dat ze meer dan ooit bij het groepje middenmoters behoren en is de kans op Europees voetbal via de competitie nu wel helemaal verzwonden. Al blijft er mogelijk nog een waterkansje indien Manchester City wegens schending van de financiële regels uit Europees voetbal verbannen zou worden. Daarop rekenen, het zet alleen nog eens extra in de verf hoe erg het fiere Arsenal is achteruit gegaan.
De halve finale van de FA Cup overleven tegen dit City, met de huidige labiele defensie, mag ook al tot de categorie van de koortsdromen gerekend worden, maar wie weet.
Eerst komt de nieuwe landskampioen nog op bezoek in het Emirates, wat ons betreft een overbodige oefenwedstrijd die misschien nog wat leuk spektakel kan opleveren.
Wanneer Arsenal na 16 minuten voor het eerst de neus aan het venster stak in de North London Derby en Alexandre Lacazette met een verwoestende uithaal de 0-1 op het bord zette kwam dat heel onverwacht, want de Gunners hadden er een aarzelende start opzitten. Na amper 40 seconden spelen had Tottenham al kunnen voorstaan, maar mogelijk was de thuisploeg te verrast door het defensieve stuntelwerk dat Arsenal al onmiddellijk liet zien.
Helaas was de voorsprong geen sein om met wat meer overleg te gaan verdedigen, want nog geen drie minuten later speelde Kolasinac een bal terug op David Luiz, en dat op een manier die zelfs een gewestelijke -15 op een strafrede van zijn coach zou komen te staan. Luiz reageerde dan nog eens veel te sloom, de Koreaan Son zat er tussen en Martinez stond voor joker.
Met de gelijke stand aan de rust mocht vooral Arsenal tevreden zijn, maar na de pauze kregen we een heel ander spelbeeld. Ineens was het duidelijk dat de rivalen getraind worden door José Mourinho, want ze trokken zich als angsthazen met zijn allen terug, ijskoud verdedigend en wachtend op een Arsenal blunder. De Gunners kregen de bal (meer dan 80 procent balbezit), deden daar weinig of niets mee (al trof Aubameyang wel de kruising), en het stond in de sterren geschreven dat het op die manier slecht zou aflopen.
Kieran Tierney had op tien minuten voor affluiten geen enkele kans tegen de grotere Toby Alderweireld en de Belg hielp zijn ploeg aan de zege.
Met deze nederlaag valt Arsenal terug naar de negende plaats in de Premier League, bevestigen de Gunners dat ze meer dan ooit bij het groepje middenmoters behoren en is de kans op Europees voetbal via de competitie nu wel helemaal verzwonden. Al blijft er mogelijk nog een waterkansje indien Manchester City wegens schending van de financiële regels uit Europees voetbal verbannen zou worden. Daarop rekenen, het zet alleen nog eens extra in de verf hoe erg het fiere Arsenal is achteruit gegaan.
De halve finale van de FA Cup overleven tegen dit City, met de huidige labiele defensie, mag ook al tot de categorie van de koortsdromen gerekend worden, maar wie weet.
Eerst komt de nieuwe landskampioen nog op bezoek in het Emirates, wat ons betreft een overbodige oefenwedstrijd die misschien nog wat leuk spektakel kan opleveren.
Woensdag 15/07/2020, 20u15 Emirates, Premier League matchweek 36: Arsenal – Liverpool
Het seizoen van het team van Jürgen Klopp samenvatten is heel eenvoudig: de Reds waren van begin tot het einde dominant, en leken heel lang onklopbaar. Tot in speelronde 28 om precies te zijn, toen notabene Watford een 3-0 tik uitdeelde. De Invincibles droom van heel het rode deel van Liverpool en fans wereldwijd lag daarmee aan scherven, al was de euforie van Gooners, gezien het maandenlange gekrassel van hun eigen ploeg, wel heel ongepast.
Er volgde nog een nederlaag voor Klopp en de zijnen, een 4-0 schrobbering bij Manchester City, maar die viel vlak na het vieren van de kampioenstitel en is dus enigszins voor uitleg vatbaar.
De meest recente thuismatch van de Reds, die wel heel duidelijk de teugels laten vieren, was ook teleurstellend. Burnley pakte een punt.
De thuiswedstrijden van Arsenal tegen Liverpool stellen zelden teleur. Vorig seizoen scoorde James Milner de 0-1, maar op aangeven van Alex Iwobi wist Lacazette gelijk te maken.
De editie van 22 december 2017 was een thriller van formaat. Liverpool liep 0-2 uit met een goal van Coutinho voor de rust en Mo Salah na de rust, maar Arsenal vond na de treffer van de Egyptenaar ineens wat van de oude magie terug en op zes minuten tijd stond het 3-2, na goals van Sanchez, Xhaka en Mesut Özil. Firmino maakte er dan nog 3-3 van.
Nog een seizoen eerder werd het 3-4. Theo Walcott had Arsenal wel op voorsprong gebracht, maar met twee treffers van Coutinho, aangevuld met een goal van Lallana en één van Sadio Mané stond het na iets meer dan een uur 1-4. Arsenal leek verslagen en was het ook, al kwamen de Gunners nog terug met treffers van Oxlade Chamberlain en Calum Chambers.
Een goede wedstrijd van de Gunners, die als ernstige voorbereiding op de halve finale van de FA Cup kan tellen, meer vragen we niet van ons team.
De wedstrijd zal geleid worden door Paul Tierney.
Het seizoen van het team van Jürgen Klopp samenvatten is heel eenvoudig: de Reds waren van begin tot het einde dominant, en leken heel lang onklopbaar. Tot in speelronde 28 om precies te zijn, toen notabene Watford een 3-0 tik uitdeelde. De Invincibles droom van heel het rode deel van Liverpool en fans wereldwijd lag daarmee aan scherven, al was de euforie van Gooners, gezien het maandenlange gekrassel van hun eigen ploeg, wel heel ongepast.
Er volgde nog een nederlaag voor Klopp en de zijnen, een 4-0 schrobbering bij Manchester City, maar die viel vlak na het vieren van de kampioenstitel en is dus enigszins voor uitleg vatbaar.
De meest recente thuismatch van de Reds, die wel heel duidelijk de teugels laten vieren, was ook teleurstellend. Burnley pakte een punt.
De thuiswedstrijden van Arsenal tegen Liverpool stellen zelden teleur. Vorig seizoen scoorde James Milner de 0-1, maar op aangeven van Alex Iwobi wist Lacazette gelijk te maken.
De editie van 22 december 2017 was een thriller van formaat. Liverpool liep 0-2 uit met een goal van Coutinho voor de rust en Mo Salah na de rust, maar Arsenal vond na de treffer van de Egyptenaar ineens wat van de oude magie terug en op zes minuten tijd stond het 3-2, na goals van Sanchez, Xhaka en Mesut Özil. Firmino maakte er dan nog 3-3 van.
Nog een seizoen eerder werd het 3-4. Theo Walcott had Arsenal wel op voorsprong gebracht, maar met twee treffers van Coutinho, aangevuld met een goal van Lallana en één van Sadio Mané stond het na iets meer dan een uur 1-4. Arsenal leek verslagen en was het ook, al kwamen de Gunners nog terug met treffers van Oxlade Chamberlain en Calum Chambers.
Een goede wedstrijd van de Gunners, die als ernstige voorbereiding op de halve finale van de FA Cup kan tellen, meer vragen we niet van ons team.
De wedstrijd zal geleid worden door Paul Tierney.
MET VALLEN EN OPSTAAN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal ging op de erg hoopgevende ingeslagen weg verder tegen Leicester City, althans in de eerste helft. De bezoekers hadden in de aanvangsminuten wel een schuchtere poging ondernomen om de wedstrijd in handen te nemen, maar het Arsenal van Mikel Arteta weet wat het moet doen en greep het initiatief, autoritair, zelfzeker en met knap voetbal.
Het doelpunt van Aubameyang was oogstrelend. Dani Ceballos (wat een wedstrijd speelde die man weer) vond Bukayo Saka en het goudhaantje bereikte de vrij als een vogel inlopende Gabonees.
Er kwamen in die eerste periode nog kansen en Schmeichel moest al zijn kunnen bovenhalen om pogingen van Lacazette en Bellerin te keren, maar het bleef bij de 1-0 en het zou de Gunners zuur opbreken.
De thuisploeg bracht er in de tweede helft niets meer van terecht. Leicester werd meer en meer dominant, maar de bezoekende ploeg mocht van geluk spreken dat een zwaaiend been van Jamie Vardy, toen hij samen met Mustafi naar de grond ging, en hij daarbij de Duitse verdediger in het gelaat raakte, niet bestraft werd door referee Kavanagh, en ook de VAR had er geen erg in.
Eddie Nketiah, pas ingevallen voor Lacazette, ging zeker niet moedwillig maar wel zeer opvallend in de fout toen hij met gestrekt been, studs vooruit, zijn tegenspeler vol raakte. Dat werd, overigens volkomen terecht, geïnterpreteerd als het in gevaar brengen van de fysieke integriteit en na een lange tussenkomst van de VAR, waarbij scheidsrechter Kavanagh zelfs naar het scherm geroepen werd, was de rode kaart zijn deel. De jonge aanvaller betaalt hiermee een duur leergeld.
De gelijkmaker van Vardy gaf Leicester dan wel waar het recht op had, maar er was opnieuw een langdradig VAR-moment nodig om te beslissen dat de topschutter niet op buitenspel betrapt kon worden. Uiteindelijk bleef het doelpunt geldig en ook deze beslissing hoeft niet aangevochten te worden.
Uit deze wedstrijd moeten Gooners overal ter wereld vooral de goede dingen onthouden. Arsenal is terug op de weg vooruit, dat is wat belangrijk is.
Arsenal ging op de erg hoopgevende ingeslagen weg verder tegen Leicester City, althans in de eerste helft. De bezoekers hadden in de aanvangsminuten wel een schuchtere poging ondernomen om de wedstrijd in handen te nemen, maar het Arsenal van Mikel Arteta weet wat het moet doen en greep het initiatief, autoritair, zelfzeker en met knap voetbal.
Het doelpunt van Aubameyang was oogstrelend. Dani Ceballos (wat een wedstrijd speelde die man weer) vond Bukayo Saka en het goudhaantje bereikte de vrij als een vogel inlopende Gabonees.
Er kwamen in die eerste periode nog kansen en Schmeichel moest al zijn kunnen bovenhalen om pogingen van Lacazette en Bellerin te keren, maar het bleef bij de 1-0 en het zou de Gunners zuur opbreken.
De thuisploeg bracht er in de tweede helft niets meer van terecht. Leicester werd meer en meer dominant, maar de bezoekende ploeg mocht van geluk spreken dat een zwaaiend been van Jamie Vardy, toen hij samen met Mustafi naar de grond ging, en hij daarbij de Duitse verdediger in het gelaat raakte, niet bestraft werd door referee Kavanagh, en ook de VAR had er geen erg in.
Eddie Nketiah, pas ingevallen voor Lacazette, ging zeker niet moedwillig maar wel zeer opvallend in de fout toen hij met gestrekt been, studs vooruit, zijn tegenspeler vol raakte. Dat werd, overigens volkomen terecht, geïnterpreteerd als het in gevaar brengen van de fysieke integriteit en na een lange tussenkomst van de VAR, waarbij scheidsrechter Kavanagh zelfs naar het scherm geroepen werd, was de rode kaart zijn deel. De jonge aanvaller betaalt hiermee een duur leergeld.
De gelijkmaker van Vardy gaf Leicester dan wel waar het recht op had, maar er was opnieuw een langdradig VAR-moment nodig om te beslissen dat de topschutter niet op buitenspel betrapt kon worden. Uiteindelijk bleef het doelpunt geldig en ook deze beslissing hoeft niet aangevochten te worden.
Uit deze wedstrijd moeten Gooners overal ter wereld vooral de goede dingen onthouden. Arsenal is terug op de weg vooruit, dat is wat belangrijk is.
Zondag 12/07/2020 16u30 Tottenham Hotspur stadium: Premier League matchweek 35: Tottenham – Arsenal
Arsenal en Tottenham laten elkaar in de rangschikking niet los. Helaas gaat dat om niets meer dan om het veroveren van een ticket voor de Europa League, en dat is teleurstellend. Voor Tottenham misschien nog iets meer dan voor Arsenal, want van een finaleplaats in de Champions League (1 juni 2019, 0-2 nederlaag tegen Liverpool) naar het, hangende tussen hoop en vrees, najagen van een ticket voor de tweede Europese competitie gaapt een hele kloof.
Succesmanager Mauricio Pochettino mocht toen het lopende seizoen amper enkele maanden ver was reeds opkrassen bij de Spurs en in zijn plaats werd zowaar José Mourinho aangesteld, die hiermee aan zijn derde Premier League club toe is.
The Special One heeft het echter evengoed moeilijk om Tottenham terug in de goede richting te krijgen.
We kijken echter vooral naar onze eigen ploeg en moeten vaststellen dat de laatste overwinning in competitie bij de rivaal reeds dateert van 16 maart 2014 toen Tomasz Rosicky zijn club reeds in de 2e minuut op voorsprong schoot, en bij die 0-1 bleef het ook.
Een eerdere overwinning op White Hart Lane dateert reeds van 15 september 2007 toen een jonge Gareth Bale de Spurs met een vrije trap op voorsprong schoot. Cesc Fabregas zorgde er zowat in zijn eentje voor dat de Gunners het tenslotte met 1-3 haalden. Twee keer gaf hij de beslissende pass aan Adebayor en tussendoor scoorde hij zelf.
Een Noord-Londense derby kan alle kanten uit. Laat ons vooral hopen op een prima wedstrijd, en als die dan nog gewonnen zou worden door Arsenal zijn we helemaal tevreden.
De wedstrijdleiding is in handen van topreferee Michael Oliver. Het zal dit seizoen de derde maal zijn dat hij Arsenal onder zijn hoede krijgt, na zowel op het Emirates als op Molineux de wedstrijden tegen Wolverhampton geleid te hebben. Hij sloot dit seizoen nog geen enkele speler uit, ook niet na een tweede gele kaart.
Arsenal en Tottenham laten elkaar in de rangschikking niet los. Helaas gaat dat om niets meer dan om het veroveren van een ticket voor de Europa League, en dat is teleurstellend. Voor Tottenham misschien nog iets meer dan voor Arsenal, want van een finaleplaats in de Champions League (1 juni 2019, 0-2 nederlaag tegen Liverpool) naar het, hangende tussen hoop en vrees, najagen van een ticket voor de tweede Europese competitie gaapt een hele kloof.
Succesmanager Mauricio Pochettino mocht toen het lopende seizoen amper enkele maanden ver was reeds opkrassen bij de Spurs en in zijn plaats werd zowaar José Mourinho aangesteld, die hiermee aan zijn derde Premier League club toe is.
The Special One heeft het echter evengoed moeilijk om Tottenham terug in de goede richting te krijgen.
We kijken echter vooral naar onze eigen ploeg en moeten vaststellen dat de laatste overwinning in competitie bij de rivaal reeds dateert van 16 maart 2014 toen Tomasz Rosicky zijn club reeds in de 2e minuut op voorsprong schoot, en bij die 0-1 bleef het ook.
Een eerdere overwinning op White Hart Lane dateert reeds van 15 september 2007 toen een jonge Gareth Bale de Spurs met een vrije trap op voorsprong schoot. Cesc Fabregas zorgde er zowat in zijn eentje voor dat de Gunners het tenslotte met 1-3 haalden. Twee keer gaf hij de beslissende pass aan Adebayor en tussendoor scoorde hij zelf.
Een Noord-Londense derby kan alle kanten uit. Laat ons vooral hopen op een prima wedstrijd, en als die dan nog gewonnen zou worden door Arsenal zijn we helemaal tevreden.
De wedstrijdleiding is in handen van topreferee Michael Oliver. Het zal dit seizoen de derde maal zijn dat hij Arsenal onder zijn hoede krijgt, na zowel op het Emirates als op Molineux de wedstrijden tegen Wolverhampton geleid te hebben. Hij sloot dit seizoen nog geen enkele speler uit, ook niet na een tweede gele kaart.
PRIMA WEEK SMAAKT NAAR MEER
Door Marcel Bogaerts
Na de kommer en kwel die overheerste bij de onbegrijpelijke en onvergeeflijke nederlaag tegen Brighton ziet het er aan het Emirates heel wat beter uit.
Er was de kwalificatie voor de halve finales van de FA Cup, en in competitie werd nu een derde achtereenvolgende overwinning geboekt met een derde clean sheet er bovenop. Bovendien maakten de Gunners komaf met een droeve reeks waarbij in bijna 5 jaar geen enkele uitzege genoteerd werd bij een hoger geklasseerd elftal.
Kers op de taart waren toch wel de contractverlengingen van de jongeren Gabriël Martinelli en Bukayo Saka, en naar verluidt wordt er werk gemaakt van een verlengd verblijf van topschutter Aubameyang.
Op Molineux zette Arsenal een gedisciplineerde prestatie neer. De organisatie klopte als een bus, en dat de Gunners pas na een half uur in een voor de neutrale toeschouwer saaie wedstrijd de neus aan het venster kwamen steken nemen we er graag bij. Wie David Luiz en Shkodran Mustafi dit seizoen voor de eerste keer bezig zag, zal de onophoudelijke striemende kritiek die hen te beurt valt moeilijk kunnen vatten, want ze lieten zich op geen fout betrappen.
Aubameyang was de eerste die de thuisdoelman bedreigde, en Eddie Nketiah zag zijn schot via doelman en paal geweerd, maar enkele minuten voor het rustsignaal stuurde Kieran Tierney vanop links de bal centraal. De voorzet week nog af, maar Bukayo Saka kon er bij en het jonge talent trapte zijn allereerste Premier League doelpunt tegen de touwen.
Coach Nuno stuurde zijn Wolves na de rust wat bij, en Arsenal kreeg het moeilijk. De beste kans was voor Traore die, op de rand van de 16, alleen opdook voor Martinez, maar het te mooi wilde doen. Hij chipte de bal over de bezoekende keeper, maar ook hoog over de kooi. Nadien was het de ingevallen Jota die te zelfzuchtig was en zijn team van een zeker doelpunt afhield.
De thuisploeg verdiende de gelijkmaker, maar Arsenal herstelde zich, ging terug meevoetballen en invallers Willock en Lacazette brachten rust in de tent op een tiental minuten voor tijd. Willock maakte de actie op rechts, Lacazette bood zich aan en de Fransman schoot kruiselings de 0-2 binnen.
Joe Willock had nog de 0-3 aan de voet maar hij schoot te zwak in en zijn trap werd voor de lijn nog gekeerd.
Het maakte de rekening niet van een tevreden coach Arteta, die, en daar zijn we allemaal erg blij om, goed op weg is om dit team terug een eigen gelaat te geven.
Na de kommer en kwel die overheerste bij de onbegrijpelijke en onvergeeflijke nederlaag tegen Brighton ziet het er aan het Emirates heel wat beter uit.
Er was de kwalificatie voor de halve finales van de FA Cup, en in competitie werd nu een derde achtereenvolgende overwinning geboekt met een derde clean sheet er bovenop. Bovendien maakten de Gunners komaf met een droeve reeks waarbij in bijna 5 jaar geen enkele uitzege genoteerd werd bij een hoger geklasseerd elftal.
Kers op de taart waren toch wel de contractverlengingen van de jongeren Gabriël Martinelli en Bukayo Saka, en naar verluidt wordt er werk gemaakt van een verlengd verblijf van topschutter Aubameyang.
Op Molineux zette Arsenal een gedisciplineerde prestatie neer. De organisatie klopte als een bus, en dat de Gunners pas na een half uur in een voor de neutrale toeschouwer saaie wedstrijd de neus aan het venster kwamen steken nemen we er graag bij. Wie David Luiz en Shkodran Mustafi dit seizoen voor de eerste keer bezig zag, zal de onophoudelijke striemende kritiek die hen te beurt valt moeilijk kunnen vatten, want ze lieten zich op geen fout betrappen.
Aubameyang was de eerste die de thuisdoelman bedreigde, en Eddie Nketiah zag zijn schot via doelman en paal geweerd, maar enkele minuten voor het rustsignaal stuurde Kieran Tierney vanop links de bal centraal. De voorzet week nog af, maar Bukayo Saka kon er bij en het jonge talent trapte zijn allereerste Premier League doelpunt tegen de touwen.
Coach Nuno stuurde zijn Wolves na de rust wat bij, en Arsenal kreeg het moeilijk. De beste kans was voor Traore die, op de rand van de 16, alleen opdook voor Martinez, maar het te mooi wilde doen. Hij chipte de bal over de bezoekende keeper, maar ook hoog over de kooi. Nadien was het de ingevallen Jota die te zelfzuchtig was en zijn team van een zeker doelpunt afhield.
De thuisploeg verdiende de gelijkmaker, maar Arsenal herstelde zich, ging terug meevoetballen en invallers Willock en Lacazette brachten rust in de tent op een tiental minuten voor tijd. Willock maakte de actie op rechts, Lacazette bood zich aan en de Fransman schoot kruiselings de 0-2 binnen.
Joe Willock had nog de 0-3 aan de voet maar hij schoot te zwak in en zijn trap werd voor de lijn nog gekeerd.
Het maakte de rekening niet van een tevreden coach Arteta, die, en daar zijn we allemaal erg blij om, goed op weg is om dit team terug een eigen gelaat te geven.
Dinsdag 07/07/2020, 20u15 Emirates, Premier League matchweek 34: Arsenal – Leicester City
Na The Wolves speelt Arsenal tegen The Foxes. Het ene roofdier is het andere niet, maar de opdracht is al even lastig. Leicester City maakt een prima seizoen door. Coach Brendan Rodgers heeft van Leicester een stevige en zeer moeilijk te maneuvreren ploeg gemaakt en wordt daarvoor beloond met een fraaie derde plaats in de rangschikking. Bovendien hebben ze met Jamie Vardy momenteel nog steeds de topschutter van de Premier League in hun rangen.
In de huidige jaargang was Arsenal kansloos bij Leicester. De Londenaars hielden stand tot een goede twintig minuten voor tijd, maar dan maakte Vardy (doelpunt op aangeven van Tielemans en assist voor Maddison) korte metten met de bezoekende hoop.
Een seizoen eerder werd het zelfs 3-0 en eigenlijk is de laatste goede prestatie van Arsenal in het King Power stadion de 2-5 overwinning in het seizoen dat Leicester de titel pakte.
Uit dat seizoen herinneren we ons ook nog graag de thuiswedstrijd. Leider Leicester kwam, verdiend, op voorsprong vlak voor de rust met een penalty van Vardy, maar Arsenal krabbelde recht. Theo Walcott hing op aangeven van Olivier Giroud de bordjes gelijk en iedereen die op die namiddag in een kolkend Emirates stadion aanwezig was geraakt nog steeds niet uitgepraat over die “dying seconds” toen Mesut Özil een vrije trap briljant in het strafschopgebied borstelde en Danny Welbeck er zijn hoofd kon tegen zetten.
Leicester City haalde sinds dan ook geen enkel punt op bezoek bij Arsenal. De laatste zege van Leicester op bezoek bij de Gunners dateert reeds van 8 september 1973, toen het door Bertie Mee gecoachte Arsenal met 0-2 verloor.
Maar het is natuurlijk altijd gevaarlijk om met dergelijke tradities te komen aanzetten. Ooit worden die immers gebroken en in deze competitie zou een bezoekende zege niet onlogisch zijn. Maar de vibes bij Arsenal zijn terug de goede kant opgegaan. Een nieuwe overwinning houdt de hoop op Europees voetbal levendig. Mikel Arteta en zijn mannen weten het allemaal.
Coming man Chris Kavanagh is aangeduid om deze wedstrijd te leiden.
Na The Wolves speelt Arsenal tegen The Foxes. Het ene roofdier is het andere niet, maar de opdracht is al even lastig. Leicester City maakt een prima seizoen door. Coach Brendan Rodgers heeft van Leicester een stevige en zeer moeilijk te maneuvreren ploeg gemaakt en wordt daarvoor beloond met een fraaie derde plaats in de rangschikking. Bovendien hebben ze met Jamie Vardy momenteel nog steeds de topschutter van de Premier League in hun rangen.
In de huidige jaargang was Arsenal kansloos bij Leicester. De Londenaars hielden stand tot een goede twintig minuten voor tijd, maar dan maakte Vardy (doelpunt op aangeven van Tielemans en assist voor Maddison) korte metten met de bezoekende hoop.
Een seizoen eerder werd het zelfs 3-0 en eigenlijk is de laatste goede prestatie van Arsenal in het King Power stadion de 2-5 overwinning in het seizoen dat Leicester de titel pakte.
Uit dat seizoen herinneren we ons ook nog graag de thuiswedstrijd. Leider Leicester kwam, verdiend, op voorsprong vlak voor de rust met een penalty van Vardy, maar Arsenal krabbelde recht. Theo Walcott hing op aangeven van Olivier Giroud de bordjes gelijk en iedereen die op die namiddag in een kolkend Emirates stadion aanwezig was geraakt nog steeds niet uitgepraat over die “dying seconds” toen Mesut Özil een vrije trap briljant in het strafschopgebied borstelde en Danny Welbeck er zijn hoofd kon tegen zetten.
Leicester City haalde sinds dan ook geen enkel punt op bezoek bij Arsenal. De laatste zege van Leicester op bezoek bij de Gunners dateert reeds van 8 september 1973, toen het door Bertie Mee gecoachte Arsenal met 0-2 verloor.
Maar het is natuurlijk altijd gevaarlijk om met dergelijke tradities te komen aanzetten. Ooit worden die immers gebroken en in deze competitie zou een bezoekende zege niet onlogisch zijn. Maar de vibes bij Arsenal zijn terug de goede kant opgegaan. Een nieuwe overwinning houdt de hoop op Europees voetbal levendig. Mikel Arteta en zijn mannen weten het allemaal.
Coming man Chris Kavanagh is aangeduid om deze wedstrijd te leiden.
WAT IS ER NOG MOGELIJK?
Door Marcel Bogaerts
Arsenal vermeed al bij al nog heel gemakkelijk een misstap tegen hekkensluiter Norwich City, maar de Gunners hadden een veel te lange studieronde nodig om hun tegenstrever uit Norfolk een eerste keer in gebreke te vinden. Er werd tergend traag geopend, het spel ging soms meer achteruit dan vooruit, en de inventiviteit om de georganiseerd afwachtende en op een uitbraakkans loerende bezoekers stevig onder druk te zetten ontbrak volledig. Het was pas toen de bezoekende verdediger Godfrey een ver schot waagde dat op de staak uiteen spatte dat de thuisploeg leek wakker te worden.
Net als bij Southampton kreeg Arsenal de medewerking van de bezoekende doelman. De nochtans ervaren Tim Krul had veel te veel tijd nodig om, moederziel alleen, een bal te controleren en in te spelen en een topspits als Aubameyang ruikt dan zijn kans. De spurtende Gabonees ontfutselde de bezoekende doelman de bal en het stond 1-0. De thuisploeg ging op dat elan door en de bezoekers wisten het even niet meer. Kieran Tierney vond vanop zijn flank Aubameyang die listig doorspeelde naar Xhaka en de Zwitser trof raak.
Bij het begin van de tweede helft herviel Arsenal weer in dat trage en afwachtende. Het werd zelfs ergerlijk om zien hoe de thuisspelers telkens opnieuw treuzelden om de bal in te werpen of uit te trappen. Het leverde Emi Martinez uiteindelijk later in de match een gele kaart op. Er werd niet meer gevoetbald, maar de altijd op de loer liggende Gabonese prijsschutter profiteerde opnieuw van hopeloos slordig uitverdedigen van Norwich. Met 3-0 was de partij gespeeld en het was Cedric Soares, eindelijk aan zijn eerste optreden in Arsenal shirt toe, die, amper drie minuten op het veld met een verre knal de eindscore vastlegde.
Omdat er nog Sheffield-Tottenham op het programma staat zal Arsenal uiteindelijk deze speeldag afsluiten op plaats 8. Er volgt nu een zwaar vierluik tegen clubs die hoger gerangschikt staan, maar Everton-Leicester en West Ham-Chelsea toonden aan dat zowat elke club in dit rare seizoen soms verrassend kwetsbaar is.
Arsenal vermeed al bij al nog heel gemakkelijk een misstap tegen hekkensluiter Norwich City, maar de Gunners hadden een veel te lange studieronde nodig om hun tegenstrever uit Norfolk een eerste keer in gebreke te vinden. Er werd tergend traag geopend, het spel ging soms meer achteruit dan vooruit, en de inventiviteit om de georganiseerd afwachtende en op een uitbraakkans loerende bezoekers stevig onder druk te zetten ontbrak volledig. Het was pas toen de bezoekende verdediger Godfrey een ver schot waagde dat op de staak uiteen spatte dat de thuisploeg leek wakker te worden.
Net als bij Southampton kreeg Arsenal de medewerking van de bezoekende doelman. De nochtans ervaren Tim Krul had veel te veel tijd nodig om, moederziel alleen, een bal te controleren en in te spelen en een topspits als Aubameyang ruikt dan zijn kans. De spurtende Gabonees ontfutselde de bezoekende doelman de bal en het stond 1-0. De thuisploeg ging op dat elan door en de bezoekers wisten het even niet meer. Kieran Tierney vond vanop zijn flank Aubameyang die listig doorspeelde naar Xhaka en de Zwitser trof raak.
Bij het begin van de tweede helft herviel Arsenal weer in dat trage en afwachtende. Het werd zelfs ergerlijk om zien hoe de thuisspelers telkens opnieuw treuzelden om de bal in te werpen of uit te trappen. Het leverde Emi Martinez uiteindelijk later in de match een gele kaart op. Er werd niet meer gevoetbald, maar de altijd op de loer liggende Gabonese prijsschutter profiteerde opnieuw van hopeloos slordig uitverdedigen van Norwich. Met 3-0 was de partij gespeeld en het was Cedric Soares, eindelijk aan zijn eerste optreden in Arsenal shirt toe, die, amper drie minuten op het veld met een verre knal de eindscore vastlegde.
Omdat er nog Sheffield-Tottenham op het programma staat zal Arsenal uiteindelijk deze speeldag afsluiten op plaats 8. Er volgt nu een zwaar vierluik tegen clubs die hoger gerangschikt staan, maar Everton-Leicester en West Ham-Chelsea toonden aan dat zowat elke club in dit rare seizoen soms verrassend kwetsbaar is.
Zaterdag 04/07/2020, 17u30 Molineux, Premier League matchweek 33: Wolverhampton – Arsenal
Sinds de terugkeer van de Wolves naar het hoogste niveau is de ploeg van coach Nuno Espirito Santo een tot hiertoe te taaie brok gebleken voor Arsenal. In de drie voorbije confrontaties konden de Gunners nog niet winnen. In eigen stadion werd twee keer 1-1 gespeeld, en dat met meer geluk dan wijsheid.
Vorig seizoen op Molineux stond het aan de rust zelfs 3-0 voor de thuisploeg en het was pas tien minuten voor tijd dat Sokratis een eerredder kon netten.
Wolverhampton doet het dit seizoen overigens uitstekend. Op de 6e plaats zijn ze nog volop in de running voor Champions League voetbal en ook in de Europa League doen ze nog mee. Pikant detail is overigens dat ze daarin spelen tegen Olympiakos, dat Arsenal zo ontnuchterend uit het tornooi kegelde.
Het zou dus best kunnen dat de Gunners sterretjes gaan zien op bezoek bij de oranje-zwarten. Anderzijds mogen we toch verwachten en hopen dat de Londenaars tot de laatste snik hun kansen op een zo hoog mogelijk eindklassement gaan verdedigen.
Topscheidsrechter Michael Oliver heeft de leiding over dit duel.
Sinds de terugkeer van de Wolves naar het hoogste niveau is de ploeg van coach Nuno Espirito Santo een tot hiertoe te taaie brok gebleken voor Arsenal. In de drie voorbije confrontaties konden de Gunners nog niet winnen. In eigen stadion werd twee keer 1-1 gespeeld, en dat met meer geluk dan wijsheid.
Vorig seizoen op Molineux stond het aan de rust zelfs 3-0 voor de thuisploeg en het was pas tien minuten voor tijd dat Sokratis een eerredder kon netten.
Wolverhampton doet het dit seizoen overigens uitstekend. Op de 6e plaats zijn ze nog volop in de running voor Champions League voetbal en ook in de Europa League doen ze nog mee. Pikant detail is overigens dat ze daarin spelen tegen Olympiakos, dat Arsenal zo ontnuchterend uit het tornooi kegelde.
Het zou dus best kunnen dat de Gunners sterretjes gaan zien op bezoek bij de oranje-zwarten. Anderzijds mogen we toch verwachten en hopen dat de Londenaars tot de laatste snik hun kansen op een zo hoog mogelijk eindklassement gaan verdedigen.
Topscheidsrechter Michael Oliver heeft de leiding over dit duel.
COMPETITIE NIET UIT HET OOG VERLIEZEN
Door Marcel Bogaerts
Ook voor het bekerduel bij Sheffield had Mikel Arteta geen plaats in de wedstrijdkern voor Matteo Guendouzi. De jonge Fransman lijkt het behoorlijk verkorven te hebben. Mesut Özil was er evenmin bij. De Duitser miste de laatste training met lichte ongemakken, naar verluidt.
Op Bramall Lane was het eigenlijk heel de wedstrijd duidelijk dat de betere voetballers op de grasmat bij Arsenal stonden. The Blades stelden daar stugheid en onverzettelijkheid tegenover, net die eigenschappen die we bij Arsenal soms zo moeilijk terugvinden. Na een wegens duidelijk buitenspel terecht afgekeurd doelpunt van de thuisploeg kreeg Alexandre Lacazette een tik tegen de enkel, net binnen de 16, en de bal ging op de stip. Nicolas Pepe faalde niet.
De tweede helft beperkte Arsenal zich weer veel te veel tot afwachten. Waarom is het toch zo moeilijk een wedstrijd definitief te beslechten? Het leek uiteindelijk bij 0-1 te blijven maar stuntelig verdedigingswerk (ook dat kennen we helaas maar al te goed) leidde tot een late gelijkmaker van McGoldrick.
De opdoffer van een absoluut vermijdbare bekeruitschakeling werd de Gunners bespaard want ook de thuisdefensie zag er in blessuretijd niet te solide uit. Dani Ceballos mocht vrij als een vogel het doelgebied inwandelen, het ronde speelgoed ophalen, enkele stappen zetten en vrijuit kruiselings binnenschieten. 1-2, Arsenal mag nog eens naar Wembley en in de halve finale daar wacht Manchester City. De andere halve finale gaat tussen Manchester United en Chelsea.
In afwachting gaat de competitie verder, en daarin wachten nog enkele zware opdrachten met Leicester City, Liverpool en Tottenham. Maar eerst komt de meest in het oog springende kandidaat voor degradatie op bezoek.
Ook voor het bekerduel bij Sheffield had Mikel Arteta geen plaats in de wedstrijdkern voor Matteo Guendouzi. De jonge Fransman lijkt het behoorlijk verkorven te hebben. Mesut Özil was er evenmin bij. De Duitser miste de laatste training met lichte ongemakken, naar verluidt.
Op Bramall Lane was het eigenlijk heel de wedstrijd duidelijk dat de betere voetballers op de grasmat bij Arsenal stonden. The Blades stelden daar stugheid en onverzettelijkheid tegenover, net die eigenschappen die we bij Arsenal soms zo moeilijk terugvinden. Na een wegens duidelijk buitenspel terecht afgekeurd doelpunt van de thuisploeg kreeg Alexandre Lacazette een tik tegen de enkel, net binnen de 16, en de bal ging op de stip. Nicolas Pepe faalde niet.
De tweede helft beperkte Arsenal zich weer veel te veel tot afwachten. Waarom is het toch zo moeilijk een wedstrijd definitief te beslechten? Het leek uiteindelijk bij 0-1 te blijven maar stuntelig verdedigingswerk (ook dat kennen we helaas maar al te goed) leidde tot een late gelijkmaker van McGoldrick.
De opdoffer van een absoluut vermijdbare bekeruitschakeling werd de Gunners bespaard want ook de thuisdefensie zag er in blessuretijd niet te solide uit. Dani Ceballos mocht vrij als een vogel het doelgebied inwandelen, het ronde speelgoed ophalen, enkele stappen zetten en vrijuit kruiselings binnenschieten. 1-2, Arsenal mag nog eens naar Wembley en in de halve finale daar wacht Manchester City. De andere halve finale gaat tussen Manchester United en Chelsea.
In afwachting gaat de competitie verder, en daarin wachten nog enkele zware opdrachten met Leicester City, Liverpool en Tottenham. Maar eerst komt de meest in het oog springende kandidaat voor degradatie op bezoek.
Woensdag 01/07/2020, 18.00 u Emirates, Premier League matchweek 32: Arsenal – Norwich City
De club uit Norfolk lukt er maar niet in vaste grond te vinden in de Premier League. Het in FC De Kampioenen uitrusting spelende Norwich City staat opnieuw laatste in het klassement en telt 6 punten achterstand op Bournemouth, Aston Villa en West Ham United, Watford heeft een puntje meer.
Norwich boekte tot hiertoe 5 overwinningen telt een negatief doelsaldo van 31. In eigen Carrow Road wonnen ze van Newcastle, Manchester City (!), Bournemouth en Leicester City, terwijl de enige uitzege geboekt werd bij Everton.
De thuiswedstrijd tegen Arsenal, één van de vele zwakke prestaties van de Gunners, eindigde op 2-2. Twee keer kwam de thuisploeg op voorsprong, Aubameyang maakte twee keer gelijk, de eerste keer na een penalty die hij mocht hernemen.
De laatste thuiswedstrijd tegen Norwich was op 30 april 2016. Danny Welbeck zorgde voor het enige doelpunt van de partij en bij Norwich kwam Dieumerci Mbokani nog invallen.
Alle Gooners zullen echter met plezier terugdenken aan de editie van 19 oktober 2013, aan het fabelachtige openingsdoelpunt van Jack Wilshere die een oogstrelende en bliksemsnel uitgevoerde team-actie wist af te ronden. Dat is nog altijd beslist één van de allermooiste doelpunten ooit op een voetbalveld gemaakt. Arsenal won die wedstrijd met 4-1, met Aaron Ramsey en Mesut Özil in grote doen. Wat missen we deze prachtige acties.
Een mooie thuisoverwinning tegen Norwich zou ook nu in de maak moeten zijn, maar met degradatievoetbal weet je nooit.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Peter Bankes, een nieuwkomer in de Premier League want Arsenal-Norwich wordt nog maar zijn achtste wedstrijd. Het zal dan ook de eerste keer zijn dat hij een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt.
De club uit Norfolk lukt er maar niet in vaste grond te vinden in de Premier League. Het in FC De Kampioenen uitrusting spelende Norwich City staat opnieuw laatste in het klassement en telt 6 punten achterstand op Bournemouth, Aston Villa en West Ham United, Watford heeft een puntje meer.
Norwich boekte tot hiertoe 5 overwinningen telt een negatief doelsaldo van 31. In eigen Carrow Road wonnen ze van Newcastle, Manchester City (!), Bournemouth en Leicester City, terwijl de enige uitzege geboekt werd bij Everton.
De thuiswedstrijd tegen Arsenal, één van de vele zwakke prestaties van de Gunners, eindigde op 2-2. Twee keer kwam de thuisploeg op voorsprong, Aubameyang maakte twee keer gelijk, de eerste keer na een penalty die hij mocht hernemen.
De laatste thuiswedstrijd tegen Norwich was op 30 april 2016. Danny Welbeck zorgde voor het enige doelpunt van de partij en bij Norwich kwam Dieumerci Mbokani nog invallen.
Alle Gooners zullen echter met plezier terugdenken aan de editie van 19 oktober 2013, aan het fabelachtige openingsdoelpunt van Jack Wilshere die een oogstrelende en bliksemsnel uitgevoerde team-actie wist af te ronden. Dat is nog altijd beslist één van de allermooiste doelpunten ooit op een voetbalveld gemaakt. Arsenal won die wedstrijd met 4-1, met Aaron Ramsey en Mesut Özil in grote doen. Wat missen we deze prachtige acties.
Een mooie thuisoverwinning tegen Norwich zou ook nu in de maak moeten zijn, maar met degradatievoetbal weet je nooit.
De scheidsrechter voor deze wedstrijd is Peter Bankes, een nieuwkomer in de Premier League want Arsenal-Norwich wordt nog maar zijn achtste wedstrijd. Het zal dan ook de eerste keer zijn dat hij een wedstrijd van Arsenal te leiden krijgt.
VERTROUWEN GETANKT?
Door Marcel Bogaerts
Thuisploeg Southampton probeerde in eigen St. Mary’s de wedstrijd in handen te nemen en eiste nogal nadrukkelijk de bal op in de aanvangsfase. Gaandeweg namen de Gunners over en de in volledig gele uitrusting gestoken bezoekers wisten vrij snel paniek te zaaien in de thuisdefensie. Een ontsnapte Aubameyang trof de lat, maar het was uiteindelijk doelman McCarthy die onbeholpen en onhandig de bal probeerde te onzetten. Eddie Nketiah, aalvlug, onderschepte zijn flauw ingespeeld balletje en de weg naar doel lag open. 0-1 en dat was uiteindelijk een terechte ruststand.
Arsenal heeft het echter moeilijk een wedstrijd naar zijn hand te zetten en ook nu weer was het de thuisploeg die het gebeuren in de tweede helft voor het grootste gedeelte domineerde. De dit seizoen al heel vaak terecht bekritiseerde Arsenal defensie hield de Saints echter van uitgesproken kansen. De defensie met drie, Holding, Tierney en Mustafi slaagde in dit examen en dat was positief.
Aubameyang ontsnapte nog maar eens en werd op weg naar doel foutief gestuit door thuisverdediger Stephens. Referee Scott trok rood en de vrije trap van Lacazette kon niet voldoende gestuit worden door de doelman. De ingevallen Joe Willock, die voorafgaandelijk net niet buitenspel stond, reageerde het snelst en het was 0-2. Wedstrijd gespeeld en eindelijk nog eens een uitzege voor de Gunners, waardoor ze op de negende plaats blijven en er nog enig perspectief overblijft.
Zoals eerder gezegd kan een Europese plaats ook afgedwongen worden via een FA Cup overwinning, maar daarvoor wacht nu een eerste zware hindernis.
Thuisploeg Southampton probeerde in eigen St. Mary’s de wedstrijd in handen te nemen en eiste nogal nadrukkelijk de bal op in de aanvangsfase. Gaandeweg namen de Gunners over en de in volledig gele uitrusting gestoken bezoekers wisten vrij snel paniek te zaaien in de thuisdefensie. Een ontsnapte Aubameyang trof de lat, maar het was uiteindelijk doelman McCarthy die onbeholpen en onhandig de bal probeerde te onzetten. Eddie Nketiah, aalvlug, onderschepte zijn flauw ingespeeld balletje en de weg naar doel lag open. 0-1 en dat was uiteindelijk een terechte ruststand.
Arsenal heeft het echter moeilijk een wedstrijd naar zijn hand te zetten en ook nu weer was het de thuisploeg die het gebeuren in de tweede helft voor het grootste gedeelte domineerde. De dit seizoen al heel vaak terecht bekritiseerde Arsenal defensie hield de Saints echter van uitgesproken kansen. De defensie met drie, Holding, Tierney en Mustafi slaagde in dit examen en dat was positief.
Aubameyang ontsnapte nog maar eens en werd op weg naar doel foutief gestuit door thuisverdediger Stephens. Referee Scott trok rood en de vrije trap van Lacazette kon niet voldoende gestuit worden door de doelman. De ingevallen Joe Willock, die voorafgaandelijk net niet buitenspel stond, reageerde het snelst en het was 0-2. Wedstrijd gespeeld en eindelijk nog eens een uitzege voor de Gunners, waardoor ze op de negende plaats blijven en er nog enig perspectief overblijft.
Zoals eerder gezegd kan een Europese plaats ook afgedwongen worden via een FA Cup overwinning, maar daarvoor wacht nu een eerste zware hindernis.
Zondag 28/06/2020, 13.00 u, Bramall Lane, kwartfinale FA Cup: Sheffield United-Arsenal
Arsenal en Sheffield United hebben al verscheidene malen tegenover elkaar gestaan in het tornooi om de FA Cup. De eerste keer gebeurde dat zelfs in het seizoen 1902/1903 toen Woolwich Arsenal op eigen terrein door Sheffield met 1-3 uit het tornooi gekegeld werd.
Tussen de twee ploegen waren bekerconfrontaties over het algemeen nipte en zenuwslopende bedoeningen. Er waren replays nodig in de 1/8e finale in 1958/1959, in de derde ronde 1995/1996 en in de 1/8e finale 2004/2005.
Het bizarste verhaal gaat echter over de 1/8e finale 1998/1999. Bij een 1-1 stand op Highbury trapte de Sheffield doelman de bal buiten om zijn ploegmaat te laten verzorgen. De inworp voor Arsenal werd genomen door Ray Parlour, die de bal richting Sheffield defensie gooide, maar Nwankwo Kanu pikte het leder mee, bediende voor de neus van de verbouwereerde bezoekende defensie zijn ploegmaat Marc Overmars, die de winnende treffer scoorde. Allesbehalve sportief en de woede van de bezoekende spelers en hun coach Steve Bruce was volkomen begrijpelijk. Dat vond ook Arsène Wenger, die aanbood de wedstrijd te laten overspelen. Dat sportief gebaar werd naar waarde geschat en Arsenal won die replay tenslotte met 2-1 na doelpunten in de eerste helft van Overmars en Bergkamp. De tegentreffer kwam te laat.
Wat we nu mogen verwachten van deze wedstrijd is koffiedik kijken. In competitie dit seizoen deed Arsenal het niet goed tegen Sheffield. Op Bramall Lane werd verloren met 1-0, en op het Emirates werd de openingstreffer van Gabriël Martinelli uitgewist door een late gelijkmaker van John Fleck.
Scheidsrechter Paul Tierney zal de wedstrijd leiden.
Arsenal en Sheffield United hebben al verscheidene malen tegenover elkaar gestaan in het tornooi om de FA Cup. De eerste keer gebeurde dat zelfs in het seizoen 1902/1903 toen Woolwich Arsenal op eigen terrein door Sheffield met 1-3 uit het tornooi gekegeld werd.
Tussen de twee ploegen waren bekerconfrontaties over het algemeen nipte en zenuwslopende bedoeningen. Er waren replays nodig in de 1/8e finale in 1958/1959, in de derde ronde 1995/1996 en in de 1/8e finale 2004/2005.
Het bizarste verhaal gaat echter over de 1/8e finale 1998/1999. Bij een 1-1 stand op Highbury trapte de Sheffield doelman de bal buiten om zijn ploegmaat te laten verzorgen. De inworp voor Arsenal werd genomen door Ray Parlour, die de bal richting Sheffield defensie gooide, maar Nwankwo Kanu pikte het leder mee, bediende voor de neus van de verbouwereerde bezoekende defensie zijn ploegmaat Marc Overmars, die de winnende treffer scoorde. Allesbehalve sportief en de woede van de bezoekende spelers en hun coach Steve Bruce was volkomen begrijpelijk. Dat vond ook Arsène Wenger, die aanbood de wedstrijd te laten overspelen. Dat sportief gebaar werd naar waarde geschat en Arsenal won die replay tenslotte met 2-1 na doelpunten in de eerste helft van Overmars en Bergkamp. De tegentreffer kwam te laat.
Wat we nu mogen verwachten van deze wedstrijd is koffiedik kijken. In competitie dit seizoen deed Arsenal het niet goed tegen Sheffield. Op Bramall Lane werd verloren met 1-0, en op het Emirates werd de openingstreffer van Gabriël Martinelli uitgewist door een late gelijkmaker van John Fleck.
Scheidsrechter Paul Tierney zal de wedstrijd leiden.
HOE LANG NOG?
Door Marcel Bogaerts
We weten allemaal dat de Arsenal spelers tot veel beter in staat zijn dan wat ze keer op keer tonen. Nu was het weer te veel gevraagd om punten mee te nemen uit Brighton, en dat is zonder meer intriest. De Gunners konden wel kansen afdwingen, maar die werden verkwanseld en de voorsprong, die Nicolas Pepe uiteindelijk met een heerlijke plaatsbal kon afdwingen, bleef amper zeven minuten op het scorebord staan. In blessuretijd graaide de thuisploeg dan nog de volle pot mee maar wie de wedstrijd goed bekeken en overwogen had kreeg nog een ergere mokerslag te verwerken: de enige grinta die de Noord-Londenaren in huis hadden was om matchwinnaar Maupay naar de keel te vliegen. Als nog maar de helft van die agressie in de voorgaande 95 minuten had gezeten waren de drie punten mee naar Islington gegaan, zonder enige discussie.
We kunnen deze keer niet anders dan reporter Ian Ladyman van The Daily Mail bijtreden, die ondermeer schrijft:
The club’s culture hasn’t changed and players have been indulged far too long.
Ladyman slaat nagels met koppen, ook in deze rubriek werd het gebrek aan wedstrijdmentaliteit van de Gunners keer op keer betreurd.
De volgende wedstrijd is opnieuw een uitwedstrijd.
We weten allemaal dat de Arsenal spelers tot veel beter in staat zijn dan wat ze keer op keer tonen. Nu was het weer te veel gevraagd om punten mee te nemen uit Brighton, en dat is zonder meer intriest. De Gunners konden wel kansen afdwingen, maar die werden verkwanseld en de voorsprong, die Nicolas Pepe uiteindelijk met een heerlijke plaatsbal kon afdwingen, bleef amper zeven minuten op het scorebord staan. In blessuretijd graaide de thuisploeg dan nog de volle pot mee maar wie de wedstrijd goed bekeken en overwogen had kreeg nog een ergere mokerslag te verwerken: de enige grinta die de Noord-Londenaren in huis hadden was om matchwinnaar Maupay naar de keel te vliegen. Als nog maar de helft van die agressie in de voorgaande 95 minuten had gezeten waren de drie punten mee naar Islington gegaan, zonder enige discussie.
We kunnen deze keer niet anders dan reporter Ian Ladyman van The Daily Mail bijtreden, die ondermeer schrijft:
The club’s culture hasn’t changed and players have been indulged far too long.
Ladyman slaat nagels met koppen, ook in deze rubriek werd het gebrek aan wedstrijdmentaliteit van de Gunners keer op keer betreurd.
De volgende wedstrijd is opnieuw een uitwedstrijd.
Donderdag 25/06/2020, 18.00 u St. Mary’s: Premier League matchweek 31: Southampton-Arsenal
Arsenal is met die 0 op 6 ondertussen alweer afgegleden naar de tiende plaats in de rangschikking en daarmee lijkt de Premier League editie 2019/2020 afgelopen voor de Gunners. Amen en uit, want wie zelfs nog maar op Europa League voetbal durft te hopen is een dromer. Tenzij dat zou lukken via de FA Cup, maar dat zien we einde van de week dan wel weer.
De Saints wonnen hun eerste wedstrijd na de lockdown met 0-3 bij het reeds veroordeeld lijkende Norwich City en staan nu op plaats 14 met 3 punten minder dan Arsenal. Als we dan zien dat Newcastle en Everton met 2 punten minder dan Arsenal in de wei moeten tegen respectievelijk Aston Villa en in Norwich is het niet eens onmogelijk dat het eens zo trotse Arsenal in de onderste regionen van het klassement verzeilt. Nog maar eens.
De thuiswedstrijd tegen Southampton was op dat punt zeker niet hoopgevend. Na amper 8 minuten was het al 0-1, Alexandre Lacazette maakte vrij snel gelijk, maar toen de Saints op twintig minuten voor tijd opnieuw scoorden gaf niemand nog een cent voor de kansen van een krasselend Arsenal. Opnieuw Lacazette maakte terug gelijk in “money time” maar er was niet echt enthousiasme op de tribunes.
Een Arsenal dat er met volle zin en inzet tegenaan gaat wint in Southampton. Een Arsenal dat er opnieuw met de pet naar gooit, gaat eraan.
Arsenal is met die 0 op 6 ondertussen alweer afgegleden naar de tiende plaats in de rangschikking en daarmee lijkt de Premier League editie 2019/2020 afgelopen voor de Gunners. Amen en uit, want wie zelfs nog maar op Europa League voetbal durft te hopen is een dromer. Tenzij dat zou lukken via de FA Cup, maar dat zien we einde van de week dan wel weer.
De Saints wonnen hun eerste wedstrijd na de lockdown met 0-3 bij het reeds veroordeeld lijkende Norwich City en staan nu op plaats 14 met 3 punten minder dan Arsenal. Als we dan zien dat Newcastle en Everton met 2 punten minder dan Arsenal in de wei moeten tegen respectievelijk Aston Villa en in Norwich is het niet eens onmogelijk dat het eens zo trotse Arsenal in de onderste regionen van het klassement verzeilt. Nog maar eens.
De thuiswedstrijd tegen Southampton was op dat punt zeker niet hoopgevend. Na amper 8 minuten was het al 0-1, Alexandre Lacazette maakte vrij snel gelijk, maar toen de Saints op twintig minuten voor tijd opnieuw scoorden gaf niemand nog een cent voor de kansen van een krasselend Arsenal. Opnieuw Lacazette maakte terug gelijk in “money time” maar er was niet echt enthousiasme op de tribunes.
Een Arsenal dat er met volle zin en inzet tegenaan gaat wint in Southampton. Een Arsenal dat er opnieuw met de pet naar gooit, gaat eraan.
NOG SLECHTER HERVATTEN KAN HAAST NIET
Door Marcel Bogaerts
Coach Mikel Arteta liet met Özil, Pepe en Lacazette vele miljoenen uit het startelftal voor de eerste post-corona wedstrijd, en gaf voluit kansen aan jongere spelers. Dit onuitgegeven (?) elftal startte behoorlijk en hield de thuisploeg aanvankelijk van kansen, zonder evenwel zelf echt gevaarlijk te kunnen worden.
Voor deze jonge Gunners was het pech dat Granit Xhaka zich blesseerde en het veld moest verlaten, en dat was het startsein voor de Citizens om de wedstrijd nadrukkelijk naar zich toe te trekken. Bernd Leno schudde wel een viertal uitstekende reddingen uit zijn mouw, maar toen ook Pablo Mari wegens blessure het veld moest verlaten en David Luiz zijn opwachting maakte werd het na een hopeloze tussenkomst van de Braziliaan (de zoveelste dit seizoen) alsnog 1-0, niet lang voor de rust.
Het ging van kwaad naar erger. Luiz miskeek zich nog maar eens en ging opnieuw op een oerdomme wijze in de fout toen hij opzichtig, totaal zonder een poging de bal te spelen, aan zijn tegenstrever ging hangen. Scheidsrechter Taylor, streng maar correct, trok rood en Kevin De Bruyne zette de penalty om.
De rest was geeuwen en huilen met de pet op. Arsenal herstelde zich niet en werd door City, gelukkig in een heel genadige bui, op een vernederende manier van de mat gespeeld. Met 3-0, een late treffer in een lange blessuretijd kwamen de Gunners nog heel goed weg.
Dit was het Arsenal dat we hoopten nooit meer te zien, maar deze “prestatie” slaat die hoop wel erg hard de bodem in. De weg naar onder lijkt nog niet voltooid en nu nog over Champions League of zelfs maar Europa League spreken is totaal misplaatst. Arsenal is gewoon een middenmoter, niet meer en hopelijk ook niet minder. Maar na deze mislukte avond in Manchester ziet het er niet goed uit.
Coach Mikel Arteta liet met Özil, Pepe en Lacazette vele miljoenen uit het startelftal voor de eerste post-corona wedstrijd, en gaf voluit kansen aan jongere spelers. Dit onuitgegeven (?) elftal startte behoorlijk en hield de thuisploeg aanvankelijk van kansen, zonder evenwel zelf echt gevaarlijk te kunnen worden.
Voor deze jonge Gunners was het pech dat Granit Xhaka zich blesseerde en het veld moest verlaten, en dat was het startsein voor de Citizens om de wedstrijd nadrukkelijk naar zich toe te trekken. Bernd Leno schudde wel een viertal uitstekende reddingen uit zijn mouw, maar toen ook Pablo Mari wegens blessure het veld moest verlaten en David Luiz zijn opwachting maakte werd het na een hopeloze tussenkomst van de Braziliaan (de zoveelste dit seizoen) alsnog 1-0, niet lang voor de rust.
Het ging van kwaad naar erger. Luiz miskeek zich nog maar eens en ging opnieuw op een oerdomme wijze in de fout toen hij opzichtig, totaal zonder een poging de bal te spelen, aan zijn tegenstrever ging hangen. Scheidsrechter Taylor, streng maar correct, trok rood en Kevin De Bruyne zette de penalty om.
De rest was geeuwen en huilen met de pet op. Arsenal herstelde zich niet en werd door City, gelukkig in een heel genadige bui, op een vernederende manier van de mat gespeeld. Met 3-0, een late treffer in een lange blessuretijd kwamen de Gunners nog heel goed weg.
Dit was het Arsenal dat we hoopten nooit meer te zien, maar deze “prestatie” slaat die hoop wel erg hard de bodem in. De weg naar onder lijkt nog niet voltooid en nu nog over Champions League of zelfs maar Europa League spreken is totaal misplaatst. Arsenal is gewoon een middenmoter, niet meer en hopelijk ook niet minder. Maar na deze mislukte avond in Manchester ziet het er niet goed uit.
Zaterdag 20/06/2020, 15.00 uur, Amex Stadium, Premier League matchweek 30, Brighton – Arsenal
Over de volgende opdracht kunnen we kort zijn. De Seagulls uit Brighton staan op de 15e plaats met 29 punten. Ze laten daarmee Watford, Bournemouth en West Ham met 27 punten, Aston Villa met 26 en hekkensluiter Norwich met 21 punten achter zich.
Manager Potter, die met zijn vroegere Zweedse club Östersunds de Arsenalsupporters bijna een hartaderbreuk bezorgde door in het Emirates te komen winnen en op 1 doelpunt van verlengingen kwam, herhaalde die stunt dit seizoen met Brighton. De kustploeg won zonder meer verdiend in Noord-Londen.
Arsenal heeft donderdag en vrijdag de kans om wonden te likken na de vernederende vertoning in Manchester, maar moet zich ook terdege voorbereiden op een moeilijke namiddag, al is Brighton natuurlijk dan niet van hetzelfde kaliber als de ploeg van Kevin De Bruyne.
Zou het afdwingen van een korf kansen en er daarvan een paar benutten teveel gevraagd zijn?
Over de volgende opdracht kunnen we kort zijn. De Seagulls uit Brighton staan op de 15e plaats met 29 punten. Ze laten daarmee Watford, Bournemouth en West Ham met 27 punten, Aston Villa met 26 en hekkensluiter Norwich met 21 punten achter zich.
Manager Potter, die met zijn vroegere Zweedse club Östersunds de Arsenalsupporters bijna een hartaderbreuk bezorgde door in het Emirates te komen winnen en op 1 doelpunt van verlengingen kwam, herhaalde die stunt dit seizoen met Brighton. De kustploeg won zonder meer verdiend in Noord-Londen.
Arsenal heeft donderdag en vrijdag de kans om wonden te likken na de vernederende vertoning in Manchester, maar moet zich ook terdege voorbereiden op een moeilijke namiddag, al is Brighton natuurlijk dan niet van hetzelfde kaliber als de ploeg van Kevin De Bruyne.
Zou het afdwingen van een korf kansen en er daarvan een paar benutten teveel gevraagd zijn?
WE GAAN ER AAN BEGINNEN
Door Marcel Bogaerts
De speeldatums voor de eerste vier competitiewedstrijden van het, en we durven het –toegegeven, nogal voorbarig en optimistisch- post-corona tijdperk noemen zijn vastgelegd.
De Arsenalspelers zijn zich dan ook volop aan het voorbereiden, en in het Emirates stadion werd reeds een eerste niet-officiële vriendenwedstrijd afgewerkt. Het was stadsgenoot Charlton Athletic, op een weinig benijdenswaardige 22e plaats in de Championship, dat als sparringpartner van dienst fungeerde. Arsenal won met 6-0 en Eddie Nketiah scoorde drie keer, dat is natuurlijk niet meer dan een leuk weetje.
Woensdag over een week begint het echte werk met twee inhaalwedstrijden. Aston Villa – Sheffield United zal de spits afbijten, maar wij kijken natuurlijk vooral naar Arsenal.
De speeldatums voor de eerste vier competitiewedstrijden van het, en we durven het –toegegeven, nogal voorbarig en optimistisch- post-corona tijdperk noemen zijn vastgelegd.
De Arsenalspelers zijn zich dan ook volop aan het voorbereiden, en in het Emirates stadion werd reeds een eerste niet-officiële vriendenwedstrijd afgewerkt. Het was stadsgenoot Charlton Athletic, op een weinig benijdenswaardige 22e plaats in de Championship, dat als sparringpartner van dienst fungeerde. Arsenal won met 6-0 en Eddie Nketiah scoorde drie keer, dat is natuurlijk niet meer dan een leuk weetje.
Woensdag over een week begint het echte werk met twee inhaalwedstrijden. Aston Villa – Sheffield United zal de spits afbijten, maar wij kijken natuurlijk vooral naar Arsenal.
Woensdag 17/06/2020 om 20u15, Etihad Stadium, Premier League, matchweek 28 (inhaalwedstrijd): Manchester City – Arsenal
In de Bundesliga is het ondertussen duidelijk geworden dat noch de zich in Europa stilaan terugtrekkende pandemie noch de lege stadions een grote invloed hebben op de krachtsverhoudingen tussen de topteams. Bayern München stoomt ongenaakbaar op naar de landstitel, Borussia Dortmund is een zeer verdienstelijke runner-up en teams als Leipzig, Mönchengladbach en Leverkusen dingen mee naar Champions League voetbal.
Als we dan naar de rangschikking van de Premier League kijken lijkt een overwinning van Manchester City tegen Arsenal in de lijn der verwachtingen te liggen. De Citizens van Kevin De Bruyne staan op de tweede plaats met een gigantische achterstand van 25 punten op Liverpool. Mits deze inhaalmatch te winnen worden dat er 3 minder en het lijkt dus nog altijd maar een kwestie van slechts enkele weken vooraleer Jürgen Klopp en de zijnen de kampioensbeker in de hoogte kunnen steken.
Arsenal staat op plaats 9 in dit teleurstellend seizoen met 1 punt achterstand op de grote stadsrivaal en kan dus, mits winst in Manchester, een miniatuur St. Totteringham’s day vieren. Blij zijn met dat neveneffect van een zege is vanzelfsprekend niet meer dan blij zijn met een dode mus. De overwinning op zich zou samen met overtuigend en goed voetbal een veel grotere opsteker zijn.
De blessurelast van enkele maanden geleden behoort zo goed als tot het verleden en coach Mikel Arteta wordt het een grote dag, want hij brengt een bezoek aan de manager die hem onder zijn hoede nam, Pep Guardiola.
Ook in een leeg Etihad zal het beslist een boeiend en hopelijk spectaculair duel worden. De keuze van televisieprogramma op die avond is eenvoudig.
In de Bundesliga is het ondertussen duidelijk geworden dat noch de zich in Europa stilaan terugtrekkende pandemie noch de lege stadions een grote invloed hebben op de krachtsverhoudingen tussen de topteams. Bayern München stoomt ongenaakbaar op naar de landstitel, Borussia Dortmund is een zeer verdienstelijke runner-up en teams als Leipzig, Mönchengladbach en Leverkusen dingen mee naar Champions League voetbal.
Als we dan naar de rangschikking van de Premier League kijken lijkt een overwinning van Manchester City tegen Arsenal in de lijn der verwachtingen te liggen. De Citizens van Kevin De Bruyne staan op de tweede plaats met een gigantische achterstand van 25 punten op Liverpool. Mits deze inhaalmatch te winnen worden dat er 3 minder en het lijkt dus nog altijd maar een kwestie van slechts enkele weken vooraleer Jürgen Klopp en de zijnen de kampioensbeker in de hoogte kunnen steken.
Arsenal staat op plaats 9 in dit teleurstellend seizoen met 1 punt achterstand op de grote stadsrivaal en kan dus, mits winst in Manchester, een miniatuur St. Totteringham’s day vieren. Blij zijn met dat neveneffect van een zege is vanzelfsprekend niet meer dan blij zijn met een dode mus. De overwinning op zich zou samen met overtuigend en goed voetbal een veel grotere opsteker zijn.
De blessurelast van enkele maanden geleden behoort zo goed als tot het verleden en coach Mikel Arteta wordt het een grote dag, want hij brengt een bezoek aan de manager die hem onder zijn hoede nam, Pep Guardiola.
Ook in een leeg Etihad zal het beslist een boeiend en hopelijk spectaculair duel worden. De keuze van televisieprogramma op die avond is eenvoudig.
HET VOETBAL KEERT TERUG
Door Marcel Bogaerts
Iedereen heeft voor zichzelf, in meer of mindere mate, afhangend van eigen interesses en belangen, de debatten rond het terug opstarten van de Premier League kunnen volgen. Het spreekt vanzelf dat de laatste maanden het voetbal bij het overgrote deel, indien niet bij de volledige massa van de liefhebbers, volledig naar het achterplan was verdwenen. En volkomen terecht.
Maar natuurlijk gaat het in voetbal om geld, massa’s geld, de belangen zijn gigantisch en een kind kon voorspellen dat belanghebbende partijen zich allemaal in meer of mindere mate, zelfs tot in het belachelijke toe, benadeeld zouden voelen door welke voorgestelde regeling dan ook.
Gehakketak om het hernemen of beëindigen van competities, promotie of degradatie, compensatie voor TV rechten, vergoeding van supporters in het bezit van een seizoenkaart, het werd, naar we mogen hopen, allemaal zo goed als mogelijk afgerond, want wat de Premier League betreft is er nu ook witte rook door de schoorsteen gekomen.
De competitie herneemt op 17 juni met twee inhaalwedstrijden. Eén daarvan is Manchester City – Arsenal en de Gunners krijgen dus onmiddellijk een topwedstrijd te verwerken. Op deze wedstrijd komen we later terug.
De competitie 2019/2020 zou volledig afgewerkt moeten zijn op 26 juli 2020, en op 1 augustus zou de bekerfinale te Wembley volgen. Voor diegenen die het vergeten zijn, ook in dat tornooi is Arsenal nog aanwezig.
Alle wedstrijden zullen achter gesloten deuren afgewerkt worden. Dat is uiteraard bijzonder jammer want het volksfeest dat voetbal is verliest op die manier toch bijzonder veel van zijn charmes. Maar terzelfdertijd hoeft dat geen beletsel te zijn om mooie, spannende en kwaliteitsvolle wedstrijden te beleven, zij het dan via het TV scherm. In Duitsland is de Bundesliga reeds opgestart en het topduel tussen Borussia Dortmund en Bayern München loste alle verwachtingen in.
Er zullen bovendien (veel) meer supporters dan gewoonlijk hun ploeg op TV kunnen volgen, want een groot aantal wedstrijden komen gratis op het scherm en niet alleen op betaalzender Sky. Ook de BBC zal enkele duels rechtstreeks brengen en een competitiewedstrijd uit de hoogste klasse rechtstreeks op televisie in Engeland, dat is een gebeurtenis die meer dan dertig jaar geleden voor het laatst plaatsvond.
We willen niet afronden zonder de beslissingen van het bestuur van onze supportersclub nog even op een rijtje te zetten. Deze werden in enkele mails reeds medegedeeld aan de leden.
De jaarlijkse ledenvergadering gevolgd door een barbecue, die dit seizoen zou plaatsvinden op 27 juni werd met spijt in het hart afgelast om overduidelijke redenen.
De aanvragen voor tickets voor resterende thuiswedstrijden zijn niet meer geldig. Arsenal aanvaardde onze opzeggingen en alle voorschotten werden aan de leden terugbetaald.
Arsenal Belgium had ook reeds negen tickets (voor de thuiswedstrijd tegen Norwich) volledig betaald aan Arsenal. De box office heeft dat geld terug overgemaakt op onze rekening.
Aangezien er voor het nieuwe seizoen nog onduidelijkheid heerst over het al dan niet toelaten van supporters in de stadions heeft Arsenal Belgium besloten voorlopig geen lidgeld te vragen aan haar leden. Hernieuwing kan nog steeds met een eenvoudige mail. In dat geval blijven de bestaande creditpunten behouden. Indien toeschouwers in de stadions terug welkom zijn, en we dus ook onze tussenkomst voor wedstrijdtickets opnieuw kunnen opstarten, zullen we de beslissing over lidgelden terug bekijken, maar alleen als we als bestuur, aan de hand van de financiële situatie (die er zeer goed uitziet en die ieder lid vanaf einde juni, als we ons financieel jaar afsluiten kan opvragen) dat nodig achten.
Tot slot wensen we ieder lid een hele leuke terugkeer van de Premier League en we hopen dat Arsenal, met een volledig fitte kern, onder leiding van Mikel Arteta, ons nog enkele aan de ribben klevende wedstrijden kan voorschotelen.
Come on you Gunners!
Op 12 maart werd vernomen dat onze hoofdcoach Mikel Arteta besmet werd door het COVID-19 coronavirus. De competitiewedstrijd bij Brighton werd uitgesteld.
Voor verdere berichtgeving omtrent de komende wedstrijden van Arsenal en bij uitbreiding de gehele Premier League verwijzen we naar de media en de website van onze club en de Premier League.
In de huidige omstandigheden en de heersende onzekerheid zetten we de voor- en nabeschouwingen in deze rubriek voorlopig "on hold".
Voor verdere berichtgeving omtrent de komende wedstrijden van Arsenal en bij uitbreiding de gehele Premier League verwijzen we naar de media en de website van onze club en de Premier League.
In de huidige omstandigheden en de heersende onzekerheid zetten we de voor- en nabeschouwingen in deze rubriek voorlopig "on hold".
ONZEKERHEID TROEF
Door Marcel Bogaerts
Zowat iedereen wordt deze dagen murw gebeukt met nieuws over het om zich heen grijpende virus, en we hoeven daar niet in mee te gaan. Iedereen kan de berichtgeving voor zich volgen. Aangezien Arsenal niet speelde bij Manchester City gaan we meteen over tot de volgende wedstrijd, met de hoop dat deze doorgaat en met publiek gespeeld zal worden, al is dat laatste misschien reeds te optimistisch geredeneerd.
Zowat iedereen wordt deze dagen murw gebeukt met nieuws over het om zich heen grijpende virus, en we hoeven daar niet in mee te gaan. Iedereen kan de berichtgeving voor zich volgen. Aangezien Arsenal niet speelde bij Manchester City gaan we meteen over tot de volgende wedstrijd, met de hoop dat deze doorgaat en met publiek gespeeld zal worden, al is dat laatste misschien reeds te optimistisch geredeneerd.
Zaterdag 14/03/2020, 15u00 Amex stadium, Premier League matchweek 30: Brighton – Arsenal
De Seagulls staan na 29 wedstrijden op de 15e plaats in de Premier League en met 29 punten voeren ze daarmee een duidelijker wordend rijtje degradatiekandidaten aan. Ze wonnen 6 wedstrijden en speelden 11 keer gelijk, met een negatief doelsaldo van -8.
Eén van die zes overwinningen werd in de wacht gesleept in het Emirates. Op 5 december 2019 won de ploeg van trainer Graham Potter met 1-2, waardoor Potter zijn stunt met zijn Zweedse club Östersunds in de UEFA Cup gewoon herhaalde. Het was de allereerste zege van Brighton op bezoek bij Arsenal.
De laatste confrontatie in het Amex stadion eindigde op een 1-1 gelijkspel, en een seizoen eerder wonnen de Seagulls met 2-1, een stand die aan de rust reeds bereikt was.
De Gunners verloren in 2020 nog geen competitiewedstrijd want de laatste nederlaag dateert van 29/12/2019 toen Chelsea met 1-2 onverdiend de punten kwam weghalen. Een overwinning kan de hoop op een nieuwe Europese kans volgend seizoen wat doen toenemen.
De Seagulls staan na 29 wedstrijden op de 15e plaats in de Premier League en met 29 punten voeren ze daarmee een duidelijker wordend rijtje degradatiekandidaten aan. Ze wonnen 6 wedstrijden en speelden 11 keer gelijk, met een negatief doelsaldo van -8.
Eén van die zes overwinningen werd in de wacht gesleept in het Emirates. Op 5 december 2019 won de ploeg van trainer Graham Potter met 1-2, waardoor Potter zijn stunt met zijn Zweedse club Östersunds in de UEFA Cup gewoon herhaalde. Het was de allereerste zege van Brighton op bezoek bij Arsenal.
De laatste confrontatie in het Amex stadion eindigde op een 1-1 gelijkspel, en een seizoen eerder wonnen de Seagulls met 2-1, een stand die aan de rust reeds bereikt was.
De Gunners verloren in 2020 nog geen competitiewedstrijd want de laatste nederlaag dateert van 29/12/2019 toen Chelsea met 1-2 onverdiend de punten kwam weghalen. Een overwinning kan de hoop op een nieuwe Europese kans volgend seizoen wat doen toenemen.
NAARSTIG VERDER WERKEN
Door Marcel Bogaerts
Net als de vorige bezoekende ploeg, Everton, kon ook West Ham United aanspraak maken op puntenwinst in het Emirates. Maar slordige afwerking bij de bezoekers en opnieuw ijzersterk keeperswerk van Bernd Leno verhinderden dat. Bovendien eiste Arsenal het grootste gedeelte van de wedstrijd de bal op en trof ook Sokratis nog een keer de deklat.
Uiteindelijk gebruikten de Hammers dus hun mogelijkheden niet en bleef het 1-0 to the Arsenal.
In het klassement zien we Arsenal nu op de 9e plaats met 40 punten. Plaats 18, de eerste degradatieplaats, is 13 punten verwijderd en het lijken Brighton, Watford, West Ham, Bournemouth, Aston Villa en Norwich te zijn die onder mekaar zullen uitmaken wie naar de Championship verwezen wordt.
Ook voor de plaatsen om Europees voetbal is het spannend. Als we er van uitgaan dat de straf voor Manchester City behouden blijft, en de Citizens in de Premier League geen puntenaftrek moeten vrezen, gaat de 5e in het eindklassement ook nog naar het kampioenenbal. Momenteel is dat Manchester United, dat met 2-0 zegevierde in het stadsderby. Wolverhampton en Sheffield volgen op twee punten, Tottenham op vier punten en Arsenal op vijf punten. Arsenal en Sheffield hebben een wedstrijd minder gespeeld en kunnen dus dichterbij schuiven.
Die inhaalwedstrijd is de eerstvolgende opdracht voor Arsenal, en die is tegen de uittredende kampioen.
Net als de vorige bezoekende ploeg, Everton, kon ook West Ham United aanspraak maken op puntenwinst in het Emirates. Maar slordige afwerking bij de bezoekers en opnieuw ijzersterk keeperswerk van Bernd Leno verhinderden dat. Bovendien eiste Arsenal het grootste gedeelte van de wedstrijd de bal op en trof ook Sokratis nog een keer de deklat.
Uiteindelijk gebruikten de Hammers dus hun mogelijkheden niet en bleef het 1-0 to the Arsenal.
In het klassement zien we Arsenal nu op de 9e plaats met 40 punten. Plaats 18, de eerste degradatieplaats, is 13 punten verwijderd en het lijken Brighton, Watford, West Ham, Bournemouth, Aston Villa en Norwich te zijn die onder mekaar zullen uitmaken wie naar de Championship verwezen wordt.
Ook voor de plaatsen om Europees voetbal is het spannend. Als we er van uitgaan dat de straf voor Manchester City behouden blijft, en de Citizens in de Premier League geen puntenaftrek moeten vrezen, gaat de 5e in het eindklassement ook nog naar het kampioenenbal. Momenteel is dat Manchester United, dat met 2-0 zegevierde in het stadsderby. Wolverhampton en Sheffield volgen op twee punten, Tottenham op vier punten en Arsenal op vijf punten. Arsenal en Sheffield hebben een wedstrijd minder gespeeld en kunnen dus dichterbij schuiven.
Die inhaalwedstrijd is de eerstvolgende opdracht voor Arsenal, en die is tegen de uittredende kampioen.
Woensdag 11/03/2020, 19u30 Etihad Stadium, Premier League: Manchester City – Arsenal
De vorig seizoen ongenaakbare kampioenen van Pep Guardiola maken in de Premier League een moeilijke jaargang door. Weliswaar werd met de League Cup een eerste prijs veroverd, maar in het algemeen klassement gaapt een kloof van zo maar eventjes 25 punten met de volgende kampioen, de Reds van Jürgen Klopp, dat naast de extra-sportieve gevolgen die het steeds weer opnieuw creatief omspringen met Financial Fair Play Rules met zich zal meebrengen.
Zorgen dus voor Pep Guardiola, maar of dat allemaal zal leiden tot puntenwinst voor Arsenal in het Etihad is mogelijk een te optimistische veronderstelling. De nederlaag van City in het derby op Old Trafford, en de terugkeer van Mikel Arteta naar zijn vorige werkkring en zijn vroegere mentor zijn extra pigmenten die dit duel de nodige kleur en spankracht kunnen geven.
De laatste drie seizoenen moest Arsenal puntenloos naar huis keren. Op 8 mei 2016 echter werd het 2-2. Arsenal wiste twee keer een achterstand uit, voornamelijk dankzij Olivier Giroud. De Fransman kopte eerste een aangeven van Mohamed Elneny tegen de touwen en bediende, bij een 2-1 achterstand, ook nog eens Alexis Sanchez.
De laatste overwinning bij City dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla was de vedette van dienst. De kleine Spanjaard zette eerst een strafschop om en stelde met een assist Olivier Giroud in staat de 0-2 binnen te koppen.
Alle voornoemde spelers staan niet meer op de loonlijst bij Arsenal. Staan dit keer anderen op om een ongetwijfeld geprikkeld City het vuur aan de schenen te leggen? We kunnen het maar hopen.
De vorig seizoen ongenaakbare kampioenen van Pep Guardiola maken in de Premier League een moeilijke jaargang door. Weliswaar werd met de League Cup een eerste prijs veroverd, maar in het algemeen klassement gaapt een kloof van zo maar eventjes 25 punten met de volgende kampioen, de Reds van Jürgen Klopp, dat naast de extra-sportieve gevolgen die het steeds weer opnieuw creatief omspringen met Financial Fair Play Rules met zich zal meebrengen.
Zorgen dus voor Pep Guardiola, maar of dat allemaal zal leiden tot puntenwinst voor Arsenal in het Etihad is mogelijk een te optimistische veronderstelling. De nederlaag van City in het derby op Old Trafford, en de terugkeer van Mikel Arteta naar zijn vorige werkkring en zijn vroegere mentor zijn extra pigmenten die dit duel de nodige kleur en spankracht kunnen geven.
De laatste drie seizoenen moest Arsenal puntenloos naar huis keren. Op 8 mei 2016 echter werd het 2-2. Arsenal wiste twee keer een achterstand uit, voornamelijk dankzij Olivier Giroud. De Fransman kopte eerste een aangeven van Mohamed Elneny tegen de touwen en bediende, bij een 2-1 achterstand, ook nog eens Alexis Sanchez.
De laatste overwinning bij City dateert van 18 januari 2015. Santi Cazorla was de vedette van dienst. De kleine Spanjaard zette eerst een strafschop om en stelde met een assist Olivier Giroud in staat de 0-2 binnen te koppen.
Alle voornoemde spelers staan niet meer op de loonlijst bij Arsenal. Staan dit keer anderen op om een ongetwijfeld geprikkeld City het vuur aan de schenen te leggen? We kunnen het maar hopen.
REALITY CHECK DRINGEND VEREIST
Door Marcel Bogaerts
De onthutsende uitschakeling uit de Europa League had voor de ganse Arsenal familie het effect van een vernietigende uppercut in de boksring. Een fatale slag die de adem wegneemt, alles voor de ogen zwart maakt en het slachtoffer voor de volle tien tellen naar het canvas zendt om dan met vereende krachten recht geholpen te worden en onder verzorgende begeleiding naar de kleedkamers gebracht te worden.
Arsenal was niet goed genoeg tegen de leider uit de Griekse competitie. Wie het anders beweert heeft niet goed naar de wedstrijd gekeken en daar houden we het bij.
Na het achteruit boeren aan de Europese top en het verlies van de Champions League plaats is nu ook de knock-out fase van de Europa League een te zware opdracht voor de Gunners.
Men zou dan denken dat de rood-witte familie van het Emirates de concentratie zou richten op de bekeropdracht en de volgende competitiewedstrijden, maar dat is dan blijkbaar beneden de waardigheid. Want wat steekt een vals gevoel van euforie weer eens de kop op bij de eerste nederlaag van Liverpool in de Premier League. De Reds blijven steken op 44 competitiewedstrijden zonder te verliezen en “49 undefeated” uit de beste Wenger-jaren blijft overeind. Dat is leuk, dat is plezierig, maar meer ook niet.
De werkelijkheid van 2020 is veel minder rooskleurig. Het afwezig zijn op het kampioenenbal laat zich voelen. 2019 werd afgesloten met een ernstig financieel verlies, de vroege uitschakeling in de Europa League zal nog meer verlies genereren, in de rangschikking is Arsenal nog steeds niet meer dan een middenmoter die stilaan degradatiezorgen van zich heeft afgeschud en derhalve moet men steeds meer rekening gaan houden met een jaar (als het daar bij blijft) afwezigheid op het Europees toneel. Het is een valse illusie te denken dat topschutter Aubameyang volgend seizoen nog in Noord-Londen zal rondlopen. De Gabonees wil glorie, en dan mag dat vanzelfsprekend vertaald worden door het verlangen naar een nog hoger loon, maar Arsenal is onder de huidige omstandigheden al bij voorbaat kansloos met een eventueel nieuw contractvoorstel. De huidige financiële situatie zal de beheerders er ongetwijfeld toe aanzetten de afkoopvoorstellen (Aubameyang heeft nog een jaar te gaan onder zijn huidig contract) van de Europese top grondig te overwegen.
Na regen komt gelukkig altijd zonneschijn, en de opdracht in de FA Cup bij League One club Portsmouth was zelfs voor een Arsenal team waarin fel geroteerd was niet meer dan een formaliteit. Pompey zat wel boordevol goede wil, maar moest defensief te veel zeilen bijzetten om Arsenal af te houden. Zelden kwamen ze in de buurt van het strafschopgebied van Emi Martinez. Arsenal zelf spendeerde het grootste gedeelte van de eerste helft aan het zoeken naar openingen en het vinden van mekaar en zo leek de rust er aan te komen met een brilscore. Maar Dani Ceballos vond Reiss Nelson en diens voorzet werd op fraaie manier aangenomen door Sokratis. De Griek trof raak met zijn perfecte volley.
Na de rust zorgde Eddie Nketiah, op een nieuwe assist van Nelson, voor de geruststellende 0-2 en de rest van de wedstrijd was uitspelen voor Arsenal, dat steeds opnieuw de bal snel veroverde en dan rustig rond tikkend de thuisploeg bij momenten helemaal tureluurs speelde, zonder dat daar veel gevaar uit kwam. Minutenlang schommelde het balbezit van de Gunners rond de 80%. Jammer dat de meegereisde fans niet op meer doelpunten getrakteerd werden maar dat was dan ook de enige smet op deze probleemloze kwalificatie.
De onthutsende uitschakeling uit de Europa League had voor de ganse Arsenal familie het effect van een vernietigende uppercut in de boksring. Een fatale slag die de adem wegneemt, alles voor de ogen zwart maakt en het slachtoffer voor de volle tien tellen naar het canvas zendt om dan met vereende krachten recht geholpen te worden en onder verzorgende begeleiding naar de kleedkamers gebracht te worden.
Arsenal was niet goed genoeg tegen de leider uit de Griekse competitie. Wie het anders beweert heeft niet goed naar de wedstrijd gekeken en daar houden we het bij.
Na het achteruit boeren aan de Europese top en het verlies van de Champions League plaats is nu ook de knock-out fase van de Europa League een te zware opdracht voor de Gunners.
Men zou dan denken dat de rood-witte familie van het Emirates de concentratie zou richten op de bekeropdracht en de volgende competitiewedstrijden, maar dat is dan blijkbaar beneden de waardigheid. Want wat steekt een vals gevoel van euforie weer eens de kop op bij de eerste nederlaag van Liverpool in de Premier League. De Reds blijven steken op 44 competitiewedstrijden zonder te verliezen en “49 undefeated” uit de beste Wenger-jaren blijft overeind. Dat is leuk, dat is plezierig, maar meer ook niet.
De werkelijkheid van 2020 is veel minder rooskleurig. Het afwezig zijn op het kampioenenbal laat zich voelen. 2019 werd afgesloten met een ernstig financieel verlies, de vroege uitschakeling in de Europa League zal nog meer verlies genereren, in de rangschikking is Arsenal nog steeds niet meer dan een middenmoter die stilaan degradatiezorgen van zich heeft afgeschud en derhalve moet men steeds meer rekening gaan houden met een jaar (als het daar bij blijft) afwezigheid op het Europees toneel. Het is een valse illusie te denken dat topschutter Aubameyang volgend seizoen nog in Noord-Londen zal rondlopen. De Gabonees wil glorie, en dan mag dat vanzelfsprekend vertaald worden door het verlangen naar een nog hoger loon, maar Arsenal is onder de huidige omstandigheden al bij voorbaat kansloos met een eventueel nieuw contractvoorstel. De huidige financiële situatie zal de beheerders er ongetwijfeld toe aanzetten de afkoopvoorstellen (Aubameyang heeft nog een jaar te gaan onder zijn huidig contract) van de Europese top grondig te overwegen.
Na regen komt gelukkig altijd zonneschijn, en de opdracht in de FA Cup bij League One club Portsmouth was zelfs voor een Arsenal team waarin fel geroteerd was niet meer dan een formaliteit. Pompey zat wel boordevol goede wil, maar moest defensief te veel zeilen bijzetten om Arsenal af te houden. Zelden kwamen ze in de buurt van het strafschopgebied van Emi Martinez. Arsenal zelf spendeerde het grootste gedeelte van de eerste helft aan het zoeken naar openingen en het vinden van mekaar en zo leek de rust er aan te komen met een brilscore. Maar Dani Ceballos vond Reiss Nelson en diens voorzet werd op fraaie manier aangenomen door Sokratis. De Griek trof raak met zijn perfecte volley.
Na de rust zorgde Eddie Nketiah, op een nieuwe assist van Nelson, voor de geruststellende 0-2 en de rest van de wedstrijd was uitspelen voor Arsenal, dat steeds opnieuw de bal snel veroverde en dan rustig rond tikkend de thuisploeg bij momenten helemaal tureluurs speelde, zonder dat daar veel gevaar uit kwam. Minutenlang schommelde het balbezit van de Gunners rond de 80%. Jammer dat de meegereisde fans niet op meer doelpunten getrakteerd werden maar dat was dan ook de enige smet op deze probleemloze kwalificatie.
Zaterdag 07/03/2020, 15u00, Emirates, Premier League matchweek 29: Arsenal – West Ham
Het wordt inderdaad matchweek 29, dit Londens derby. De wedstrijd die Arsenal moest spelen in matchweek 28, de aartsmoeilijke opdracht bij Manchester City, werd inderdaad uitgesteld wegens het optreden van de Citizens in de finale van de League Cup, die overigens gewonnen werd door De Bruyne en Co.
Dus kijkt Arsenal nu eerst West Ham United in de ogen. De Irons (of Hammers, als je wil) speelden wel hun 28e competitiewedstrijd en versloegen daarin Southampton. De situatie helemaal onderaan de Premier League blijft bijzonder spannend. Op de degradatieplaatsen vinden we Norwich met 21 punten en Aston Villa met 25 punten. West Ham heeft met 27 evenveel als Watford en Bournemouth, maar het zijn de Cherries die op basis van het doelsaldo als derde laatste gerangschikt staan.
Het is hoe dan ook een triest seizoen voor de Oost-Londenaren. Manager David Moyes, die afscheid had genomen in juni 2018, staat er terug aan het roer. Hij nam in december 2019 terug over van de ontslagen Manuel Pellegrini.
Ex-Gunners Lukasz Fabianski en Jack Wilshere beleven ook voor hun eigen carrière trieste dagen. Beiden hebben te kampen met blessures, al is dat dan in het geval van Jack Wilshere geen echte verrassing. Wilshere speelde tot hiertoe slechts 6 competitiewedstrijden voor zijn team.
De heenwedstrijd in de huidige competitie, op 9 december 2019, leek uit te draaien op een nachtmerrie, een ware horrorfilm voor Arsenal. De Gunners, onder leiding van Freddie Ljungberg, speelden een afschuwelijk uur en werden op achterstand geplaatst. Er lukte totaal niets. Tot Gabriël Martinelli gelijk maakte. Ineens pakte de mayonaise, Nicolas Pepe maakte een heerlijke goal, en Aubameyang zette de kers op de taart.
Een eerder duel, in januari ging verloren met 1-0 door een goal van Declan Rice.
De laatste drie thuiswedstrijden van Arsenal in competitie eindigden op duidelijke cijfers. De Gunners wonnen met 3-1, 4-1 en 3-0, maar als echte waarschuwing kan de openingswedstrijd van het seizoen 2015-2016 tellen. Op 9 augustus 2015 won het West Ham van Slaven Bilic met 0-2, na doelpunten van Kouyaté en Zarate, van het Arsenal van Arsène Wenger. Scheidsrechter van dienst was Martin Atkinson, die ook nu weer het fluitje zal hanteren.
De huidige rangschikking leert ons dat Arsenal, indien het zijn achterstallige wedstrijd zou gespeeld en gewonnen hebben (geen evidentie bij Manchester City natuurlijk) op 2 punten van de vijfde plaats zou gestaan hebben. Een vijfde plaats, die, met de huidige straf voor de Citizens, recht zou geven op Champions League voetbal. Dromen mag, maar laat ons eerst en vooral een nieuwe driepunter inschrijven. Dat is het wat nu telt.
Het wordt inderdaad matchweek 29, dit Londens derby. De wedstrijd die Arsenal moest spelen in matchweek 28, de aartsmoeilijke opdracht bij Manchester City, werd inderdaad uitgesteld wegens het optreden van de Citizens in de finale van de League Cup, die overigens gewonnen werd door De Bruyne en Co.
Dus kijkt Arsenal nu eerst West Ham United in de ogen. De Irons (of Hammers, als je wil) speelden wel hun 28e competitiewedstrijd en versloegen daarin Southampton. De situatie helemaal onderaan de Premier League blijft bijzonder spannend. Op de degradatieplaatsen vinden we Norwich met 21 punten en Aston Villa met 25 punten. West Ham heeft met 27 evenveel als Watford en Bournemouth, maar het zijn de Cherries die op basis van het doelsaldo als derde laatste gerangschikt staan.
Het is hoe dan ook een triest seizoen voor de Oost-Londenaren. Manager David Moyes, die afscheid had genomen in juni 2018, staat er terug aan het roer. Hij nam in december 2019 terug over van de ontslagen Manuel Pellegrini.
Ex-Gunners Lukasz Fabianski en Jack Wilshere beleven ook voor hun eigen carrière trieste dagen. Beiden hebben te kampen met blessures, al is dat dan in het geval van Jack Wilshere geen echte verrassing. Wilshere speelde tot hiertoe slechts 6 competitiewedstrijden voor zijn team.
De heenwedstrijd in de huidige competitie, op 9 december 2019, leek uit te draaien op een nachtmerrie, een ware horrorfilm voor Arsenal. De Gunners, onder leiding van Freddie Ljungberg, speelden een afschuwelijk uur en werden op achterstand geplaatst. Er lukte totaal niets. Tot Gabriël Martinelli gelijk maakte. Ineens pakte de mayonaise, Nicolas Pepe maakte een heerlijke goal, en Aubameyang zette de kers op de taart.
Een eerder duel, in januari ging verloren met 1-0 door een goal van Declan Rice.
De laatste drie thuiswedstrijden van Arsenal in competitie eindigden op duidelijke cijfers. De Gunners wonnen met 3-1, 4-1 en 3-0, maar als echte waarschuwing kan de openingswedstrijd van het seizoen 2015-2016 tellen. Op 9 augustus 2015 won het West Ham van Slaven Bilic met 0-2, na doelpunten van Kouyaté en Zarate, van het Arsenal van Arsène Wenger. Scheidsrechter van dienst was Martin Atkinson, die ook nu weer het fluitje zal hanteren.
De huidige rangschikking leert ons dat Arsenal, indien het zijn achterstallige wedstrijd zou gespeeld en gewonnen hebben (geen evidentie bij Manchester City natuurlijk) op 2 punten van de vijfde plaats zou gestaan hebben. Een vijfde plaats, die, met de huidige straf voor de Citizens, recht zou geven op Champions League voetbal. Dromen mag, maar laat ons eerst en vooral een nieuwe driepunter inschrijven. Dat is het wat nu telt.
NU NIET MEER VERSLAPPEN
Door Marcel Bogaerts
Arsenal-Everton was een adembenemend Premier League duel, een wedstrijd tussen twee teams die met een nieuwe manager uit een diep dal geklauterd zijn, die de blikken terug naar boven gericht hebben en die zich met een dergelijke wedstrijdmentaliteit gewoon moeten mengen in de debatten om de Europese plaatsen.
Het begon nochtans slecht voor Arsenal want de Gunners waren na nog geen minuut spelen op achtervolgen aangewezen. De acrobatische poging van Calvert-Lewin kwam verdacht dichtbij het hoofd van David Luiz, maar de Braziliaan was zelf met ware doodsverachting naar de bal gegaan. Een doelpunt dat in sommige competities afgekeurd zou worden, maar scheidsrechter Atwell onmiddellijk naar de hel verwensen is ons toch een stap te ver.
De thuisploeg was even van slag, maar slaagde er toch in de wedstrijd in handen te nemen. Rond het halfuur leverde dat twee treffers op. Eerst stuurde Granit Xhaka op links de ingevallen Bukayo Saka weg. Het jonge talent verstuurde een heerlijke bal voor doel waar Eddie Nketiah pijlsnel opdook en afwerkte. Dan was het David Luiz (in erg goede doen de laatste weken) die met een haarfijne dieptepass Aubameyang wegstuurde. De Gabonese topschutter ging alleen op Pickford af en miste niet.
Everton maakte via Richarlison dan nog gelijk vlak voor affluiten van de eerste helft en het moet lang geleden zijn dat de toeschouwers in het Emirates nog zo’n 45 minuten te zien hadden gekregen.
Game on, en hoe! Wat Everton kon, kunnen wij beter dacht men bij Arsenal en na amper 20 seconden stuurde Mesut Özil op rechts Nicolas Pepe weg. De voorzet van de Ivoriaan vond het hoofd van Aubameyang en het stond 3-2.
Arsenal wilde best nog meer, en nu was het de beurt van Everton om van slag te zijn. Maar ook de Toffees herstelden zich en gingen verbeten op zoek naar de gelijkmaker en mogelijk zelfs meer. Dan was het de beurt aan Bernd Leno om zich in de kijker te spelen met enkele knappe reddingen. Arsenal zelf wist nog een keer het doelhout te raken, maar moest toch het grootste gedeelte van de tweede helft aan de bezoekers laten. Uiteindelijk werd de overwinning over de streep getrokken, en er zal geen eerlijke Gooner ter wereld zijn die Everton een puntje zou misgund hebben.
Mikel Arteta heeft op korte tijd een ploeg op het veld gezet, de neuzen in dezelfde richting geduwd en er voor gezorgd dat de zon steeds meer door de donkere wolken begint te breken. De volgende opdrachten in andere competities moeten de positieve trend nu zonder meer bevestigen.
Arsenal-Everton was een adembenemend Premier League duel, een wedstrijd tussen twee teams die met een nieuwe manager uit een diep dal geklauterd zijn, die de blikken terug naar boven gericht hebben en die zich met een dergelijke wedstrijdmentaliteit gewoon moeten mengen in de debatten om de Europese plaatsen.
Het begon nochtans slecht voor Arsenal want de Gunners waren na nog geen minuut spelen op achtervolgen aangewezen. De acrobatische poging van Calvert-Lewin kwam verdacht dichtbij het hoofd van David Luiz, maar de Braziliaan was zelf met ware doodsverachting naar de bal gegaan. Een doelpunt dat in sommige competities afgekeurd zou worden, maar scheidsrechter Atwell onmiddellijk naar de hel verwensen is ons toch een stap te ver.
De thuisploeg was even van slag, maar slaagde er toch in de wedstrijd in handen te nemen. Rond het halfuur leverde dat twee treffers op. Eerst stuurde Granit Xhaka op links de ingevallen Bukayo Saka weg. Het jonge talent verstuurde een heerlijke bal voor doel waar Eddie Nketiah pijlsnel opdook en afwerkte. Dan was het David Luiz (in erg goede doen de laatste weken) die met een haarfijne dieptepass Aubameyang wegstuurde. De Gabonese topschutter ging alleen op Pickford af en miste niet.
Everton maakte via Richarlison dan nog gelijk vlak voor affluiten van de eerste helft en het moet lang geleden zijn dat de toeschouwers in het Emirates nog zo’n 45 minuten te zien hadden gekregen.
Game on, en hoe! Wat Everton kon, kunnen wij beter dacht men bij Arsenal en na amper 20 seconden stuurde Mesut Özil op rechts Nicolas Pepe weg. De voorzet van de Ivoriaan vond het hoofd van Aubameyang en het stond 3-2.
Arsenal wilde best nog meer, en nu was het de beurt van Everton om van slag te zijn. Maar ook de Toffees herstelden zich en gingen verbeten op zoek naar de gelijkmaker en mogelijk zelfs meer. Dan was het de beurt aan Bernd Leno om zich in de kijker te spelen met enkele knappe reddingen. Arsenal zelf wist nog een keer het doelhout te raken, maar moest toch het grootste gedeelte van de tweede helft aan de bezoekers laten. Uiteindelijk werd de overwinning over de streep getrokken, en er zal geen eerlijke Gooner ter wereld zijn die Everton een puntje zou misgund hebben.
Mikel Arteta heeft op korte tijd een ploeg op het veld gezet, de neuzen in dezelfde richting geduwd en er voor gezorgd dat de zon steeds meer door de donkere wolken begint te breken. De volgende opdrachten in andere competities moeten de positieve trend nu zonder meer bevestigen.
Donderdag 27/02/2020, 20u00 Emirates, Europa League: Arsenal - Olympiacos
Met de 0-1 zege in Piraeus heeft Arsenal een prima uitgangspositie verworven, maar het zou een grandioze misvatting zijn de kwalificatie al voor zekerheid te nemen. We verwachten evenwel een geconcentreerd Arsenal, met de nodige aandacht voor de Franse veteraan Valbuena, in de heenwedstrijd een generaal op het veld, en we zien de Gunners deze horde dan ook zonder veel problemen nemen. De overblijvende clubs in het Europa League tornooi staan bijna allemaal garant voor een interessante loting overigens.
Met de 0-1 zege in Piraeus heeft Arsenal een prima uitgangspositie verworven, maar het zou een grandioze misvatting zijn de kwalificatie al voor zekerheid te nemen. We verwachten evenwel een geconcentreerd Arsenal, met de nodige aandacht voor de Franse veteraan Valbuena, in de heenwedstrijd een generaal op het veld, en we zien de Gunners deze horde dan ook zonder veel problemen nemen. De overblijvende clubs in het Europa League tornooi staan bijna allemaal garant voor een interessante loting overigens.
Maandag 02/03/2020, 19u45 Fratton Park, FA Cup: Portsmouth – Arsenal
Na de kwalificatie in Bournemouth is het opnieuw aan de kust dat de Gunners het FA Cup tornooi verder zullen zetten.
Het in 1898 gestichte Portsmouth FC heeft turbulente jaren achter de rug. Na twee landstitels (1949 en 1950) en een FA cup (1939) in een grijs verleden werd in 2008 nog eens de FA Cup behaald. Portsmouth versloeg in de finale Cardiff City met 1-0 en mocht voor de enige keer in zijn bestaan Europa in. Vitoria Guimaraes, ons welbekend, was een haalbare klip in de voorronde, maar in de groepsfase met Braga, Milan, Wolfsburg en Heerenveen liep het Europese avontuur ten einde voor Pompey.
De eigenaars hadden hun financiële hand echter overspeeld, en in 2010 degradeerde de club. Na twee seizoenen in de Championship volgde een nieuwe, dubbele degradatie. In 2017 werd de titel veroverd in League Two.
Pompey staat dit seizoen in die League One momenteel op de 7e plaats en heeft met nog 15 wedstrijden te spelen alle kans om mee te doen voor promotie naar de Championship.
Er wacht Arsenal beslist een warm onthaal in Fratton Park. De laatste duels in de Premier League, in het seizoen 2009/2010 werden overtuigend gewonnen door de Londenaars. Zowel in Londen als in Portsmouth boekte Arsenal een 4-1 zege. De thuiswedstrijd op 22 augustus 2009 was één van de helaas veel te zeldzame gloriedagen van Abou Diaby. De Franse Ivoriaan scoorde in minuut 18 en minuut 22.
Het laatste duel in de FA cup was een kwartfinale op 6 maart 2004. Thierry Henry en Freddie Ljungberg scoorden elk twee keer en de forfaitscore (want ook Kolo Touré had nog gescoord) werd in de slotminuut nog afgewend door Teddy Sheringham. Manager van dienst bij Pompey was Harry Redknapp.
Nu mag de FA Cup elk seizoen wel zijn eigen verhaal schrijven, maar een overwinning van Portsmouth lijkt ons niet onmiddellijk een voor de hand liggend resultaat. Uitgeschakeld worden door een League One club is hoe dan ook een blamage.
Na de kwalificatie in Bournemouth is het opnieuw aan de kust dat de Gunners het FA Cup tornooi verder zullen zetten.
Het in 1898 gestichte Portsmouth FC heeft turbulente jaren achter de rug. Na twee landstitels (1949 en 1950) en een FA cup (1939) in een grijs verleden werd in 2008 nog eens de FA Cup behaald. Portsmouth versloeg in de finale Cardiff City met 1-0 en mocht voor de enige keer in zijn bestaan Europa in. Vitoria Guimaraes, ons welbekend, was een haalbare klip in de voorronde, maar in de groepsfase met Braga, Milan, Wolfsburg en Heerenveen liep het Europese avontuur ten einde voor Pompey.
De eigenaars hadden hun financiële hand echter overspeeld, en in 2010 degradeerde de club. Na twee seizoenen in de Championship volgde een nieuwe, dubbele degradatie. In 2017 werd de titel veroverd in League Two.
Pompey staat dit seizoen in die League One momenteel op de 7e plaats en heeft met nog 15 wedstrijden te spelen alle kans om mee te doen voor promotie naar de Championship.
Er wacht Arsenal beslist een warm onthaal in Fratton Park. De laatste duels in de Premier League, in het seizoen 2009/2010 werden overtuigend gewonnen door de Londenaars. Zowel in Londen als in Portsmouth boekte Arsenal een 4-1 zege. De thuiswedstrijd op 22 augustus 2009 was één van de helaas veel te zeldzame gloriedagen van Abou Diaby. De Franse Ivoriaan scoorde in minuut 18 en minuut 22.
Het laatste duel in de FA cup was een kwartfinale op 6 maart 2004. Thierry Henry en Freddie Ljungberg scoorden elk twee keer en de forfaitscore (want ook Kolo Touré had nog gescoord) werd in de slotminuut nog afgewend door Teddy Sheringham. Manager van dienst bij Pompey was Harry Redknapp.
Nu mag de FA Cup elk seizoen wel zijn eigen verhaal schrijven, maar een overwinning van Portsmouth lijkt ons niet onmiddellijk een voor de hand liggend resultaat. Uitgeschakeld worden door een League One club is hoe dan ook een blamage.
ARSENAL OOGT BETROUWBAARDER
Door Marcel Bogaerts
De Gunners hebben in Piraeus met een gedisciplineerde en volwassen wedstrijd een mooie uitgangspositie voor verdere kwalificatie verworven. Deze opener van de knock-out fase in de Europa League was beslist geen wedstrijd waar de neutrale voetballiefhebber blij van wordt, maar dat Arsenal er in een vijandige atmosfeer (elk balbezit van de bezoekers werd onthaald op oorverdovend boegeroep en gefluit) zonder veel problemen in slaagde rust in het elftal te bewaren, kalm uit te verdedigen en permanent de goede momenten kon kiezen om zelf ten aanval te trekken is hoopgevend en geruststellend. Opnieuw werd de 0 gehouden, Leno was een uiterst betrouwbaar sluitstuk, en ook Shkodran Mustafi lijkt rustiger en veel minder in staat tot onbegrijpelijke blunders.
Met Bukayo Saka heeft Arsenal een echt goudhaantje in huis, en gehoopt moet worden dat diens contract zo snel mogelijk opengebroken wordt. Naar verluidt zijn er al heel wat kapers op de kust. Ook nu weer was de gelegenheids-linksachter bepalend voor het eindresultaat. Na een zoveelste infiltratie, en met nog een tiental minuten op de klok, kreeg hij de bal van Aubameyang en hij verstuurde op het perfecte ogenblik een heerlijk onbetaalbare voorzet die net voor de voet van de aanstormende Alexandre Lacazette belandde. 0-1 en meteen een heel belangrijk uitdoelpunt en dito zege voor de Gunners.
De terugwedstrijd komt er al aan over een week, maar eerst is er natuurlijk nog de Premier League, met een nieuwe must-win.
De Gunners hebben in Piraeus met een gedisciplineerde en volwassen wedstrijd een mooie uitgangspositie voor verdere kwalificatie verworven. Deze opener van de knock-out fase in de Europa League was beslist geen wedstrijd waar de neutrale voetballiefhebber blij van wordt, maar dat Arsenal er in een vijandige atmosfeer (elk balbezit van de bezoekers werd onthaald op oorverdovend boegeroep en gefluit) zonder veel problemen in slaagde rust in het elftal te bewaren, kalm uit te verdedigen en permanent de goede momenten kon kiezen om zelf ten aanval te trekken is hoopgevend en geruststellend. Opnieuw werd de 0 gehouden, Leno was een uiterst betrouwbaar sluitstuk, en ook Shkodran Mustafi lijkt rustiger en veel minder in staat tot onbegrijpelijke blunders.
Met Bukayo Saka heeft Arsenal een echt goudhaantje in huis, en gehoopt moet worden dat diens contract zo snel mogelijk opengebroken wordt. Naar verluidt zijn er al heel wat kapers op de kust. Ook nu weer was de gelegenheids-linksachter bepalend voor het eindresultaat. Na een zoveelste infiltratie, en met nog een tiental minuten op de klok, kreeg hij de bal van Aubameyang en hij verstuurde op het perfecte ogenblik een heerlijk onbetaalbare voorzet die net voor de voet van de aanstormende Alexandre Lacazette belandde. 0-1 en meteen een heel belangrijk uitdoelpunt en dito zege voor de Gunners.
De terugwedstrijd komt er al aan over een week, maar eerst is er natuurlijk nog de Premier League, met een nieuwe must-win.
Zondag 23/02/2020, 16u30 Emirates, Premier League matchweek 27: Arsenal – Everton
Het duel tussen deze twee traditieclubs is, het is voorlopig niet anders, een duel tussen middenmoters. Arsenal staat nog steeds op die 10e plaats, maar is er dankzij de zege tegen Newcastle in geslaagd de kloof met de degradatieplaatsen uit te diepen tot 10 punten. Everton telt 2 punten meer en staat op plaats 9.
Indien de straf tegen Manchester City wegens nieuwe overtredingen van de Financial Fair Play Rules, bekrachtigd wordt, en de Citizens volgend seizoen dus geen Champions League mogen spelen, zal het volgens het huidige klassement (en indien City geen aftrek van punten in de Premier League over zich heen krijgt) mogelijk de ploeg die vijfde eindigt zijn die nog een ticket voor de voorronde van het kampioenenbal op zak steekt. Momenteel is dat Tottenham, en de Spurs hebben 6 punten meer dan hun Noord-Londense rivalen.
Heeft Arsenal derhalve nog kans op kwalificatie? Zover gaan we nu niet denken. De Gunners zullen alleszins een ijzersterke eindsprint nodig hebben en dus moet de wedstrijd tegen The Toffees drie punten opleveren.
Ook Everton wisselde onlangs van coach. De door de wol geverfde Italiaanse topcoach Carlo Ancelotti (ook nog genoemd bij Arsenal) tekende een contract aan de blauwe kant van de Mersey. De in Reggiolo geboren, 60-jarige Ancelotti is al bijna 20 jaar coach. Everton is zijn 10e club, en na zijn debuut bij Reggiana en het vervolg bij Parma zat hij op de trainersbank bij absolute topclubs. Hij werkte bij Juventus, AC Milan, Chelsea, PSG, Real Madrid, Bayern München en Napoli.
Ancelotti heeft natuurlijk zijn huiswerk gemaakt en zal Arsenal door en door kennen. Met Alex Iwobi en Theo Walcott in zijn kern heeft hij nog twee jongens in huis die het Emirates kennen. Of het allemaal voldoende zal zijn om Arsenal punten af te pakken valt nog te betwijfelen.
In de meest recente geschiedenis wist Everton op het Emirates wel af en toe een puntje mee te graaien, maar winnen konden ze er nog nooit. Hun laatste competitie-overwinning op bezoek bij Arsenal dateert immers reeds van 20 januari 1996. Het door Bruce Rioch geleide Arsenal verloor toen met 1-2 van Everton, bij wie de in België welbekende Daniël Amokachi mee op het veld stond.
De progressie die de Gunners de laatste weken maken is overduidelijk. Bevestiging tegen Everton zou alles nog veel mooier maken, om dan enkele dagen later Olympiacos geen illusies te laten over het bereiken van de volgende Europese ronde.
Het duel tussen deze twee traditieclubs is, het is voorlopig niet anders, een duel tussen middenmoters. Arsenal staat nog steeds op die 10e plaats, maar is er dankzij de zege tegen Newcastle in geslaagd de kloof met de degradatieplaatsen uit te diepen tot 10 punten. Everton telt 2 punten meer en staat op plaats 9.
Indien de straf tegen Manchester City wegens nieuwe overtredingen van de Financial Fair Play Rules, bekrachtigd wordt, en de Citizens volgend seizoen dus geen Champions League mogen spelen, zal het volgens het huidige klassement (en indien City geen aftrek van punten in de Premier League over zich heen krijgt) mogelijk de ploeg die vijfde eindigt zijn die nog een ticket voor de voorronde van het kampioenenbal op zak steekt. Momenteel is dat Tottenham, en de Spurs hebben 6 punten meer dan hun Noord-Londense rivalen.
Heeft Arsenal derhalve nog kans op kwalificatie? Zover gaan we nu niet denken. De Gunners zullen alleszins een ijzersterke eindsprint nodig hebben en dus moet de wedstrijd tegen The Toffees drie punten opleveren.
Ook Everton wisselde onlangs van coach. De door de wol geverfde Italiaanse topcoach Carlo Ancelotti (ook nog genoemd bij Arsenal) tekende een contract aan de blauwe kant van de Mersey. De in Reggiolo geboren, 60-jarige Ancelotti is al bijna 20 jaar coach. Everton is zijn 10e club, en na zijn debuut bij Reggiana en het vervolg bij Parma zat hij op de trainersbank bij absolute topclubs. Hij werkte bij Juventus, AC Milan, Chelsea, PSG, Real Madrid, Bayern München en Napoli.
Ancelotti heeft natuurlijk zijn huiswerk gemaakt en zal Arsenal door en door kennen. Met Alex Iwobi en Theo Walcott in zijn kern heeft hij nog twee jongens in huis die het Emirates kennen. Of het allemaal voldoende zal zijn om Arsenal punten af te pakken valt nog te betwijfelen.
In de meest recente geschiedenis wist Everton op het Emirates wel af en toe een puntje mee te graaien, maar winnen konden ze er nog nooit. Hun laatste competitie-overwinning op bezoek bij Arsenal dateert immers reeds van 20 januari 1996. Het door Bruce Rioch geleide Arsenal verloor toen met 1-2 van Everton, bij wie de in België welbekende Daniël Amokachi mee op het veld stond.
De progressie die de Gunners de laatste weken maken is overduidelijk. Bevestiging tegen Everton zou alles nog veel mooier maken, om dan enkele dagen later Olympiacos geen illusies te laten over het bereiken van de volgende Europese ronde.
EEN STEVIGE PORTIE ZON
Door Marcel Bogaerts
Er was na het laatste fluitsignaal van Lee Mason in Arsenal-Newcastle geen enkele sterveling met een hart voor Arsenal te vinden die geen kamerbrede lach op het gelaat had. En of dat terecht was.
Het eerste halfuur tegen de Magpies was moeilijk. De bezoekers trokken, niet onverwacht, een dubbele afweergordel op en Arsenal wist er niet dadelijk raad mee. Na een half uur spelen begon de machine warm te draaien, en werd de bezoekende defensie meermaals op de proef gesteld, maar Newcastle haalde zonder averij de rust. De stevige Arsenal defensie (ook met Shkodran Mustafi), de infiltraties van Bukayo Saka en de steeds beter lopende samenwerking Ceballos-Özil-Pepe beloofde echter veel goeds voor de tweede periode.
Die tweede helft loste de verwachtingen in, en hoe. Pepe schilderde bal op het hoofd van Aubameyang voor de 1-0 en amper een paar minuten later was het opnieuw bingo toen Saka een paar verdedigers voor joker zette en Nicolas Pepe bereikte. Arsenal speelde een oogstrelende tweede helft. Newcastle ging wel meedoen en was enkele keren dicht bij de aansluitingstreffer, maar in de laatste tien minuten zorgden de Gunners voor een dessert met Özil (wat een wedstrijd heeft die gespeeld) en de pousse-café was voor Lacazette.
4-0, een stevig karton, een clean sheet. Er is een berg vertrouwen getankt voor de volgende opdrachten. En we beginnen eraan met een pittige in Griekenland.
Er was na het laatste fluitsignaal van Lee Mason in Arsenal-Newcastle geen enkele sterveling met een hart voor Arsenal te vinden die geen kamerbrede lach op het gelaat had. En of dat terecht was.
Het eerste halfuur tegen de Magpies was moeilijk. De bezoekers trokken, niet onverwacht, een dubbele afweergordel op en Arsenal wist er niet dadelijk raad mee. Na een half uur spelen begon de machine warm te draaien, en werd de bezoekende defensie meermaals op de proef gesteld, maar Newcastle haalde zonder averij de rust. De stevige Arsenal defensie (ook met Shkodran Mustafi), de infiltraties van Bukayo Saka en de steeds beter lopende samenwerking Ceballos-Özil-Pepe beloofde echter veel goeds voor de tweede periode.
Die tweede helft loste de verwachtingen in, en hoe. Pepe schilderde bal op het hoofd van Aubameyang voor de 1-0 en amper een paar minuten later was het opnieuw bingo toen Saka een paar verdedigers voor joker zette en Nicolas Pepe bereikte. Arsenal speelde een oogstrelende tweede helft. Newcastle ging wel meedoen en was enkele keren dicht bij de aansluitingstreffer, maar in de laatste tien minuten zorgden de Gunners voor een dessert met Özil (wat een wedstrijd heeft die gespeeld) en de pousse-café was voor Lacazette.
4-0, een stevig karton, een clean sheet. Er is een berg vertrouwen getankt voor de volgende opdrachten. En we beginnen eraan met een pittige in Griekenland.
Donderdag 20/02/2020, 21u00, Georgios Karaiskakis stadion, Europa League: Olympiacos-Arsenal
Deze Griekse gigant heet eigenlijk voluit Olympiakos Syndesmos Filathlon Peiraios, wat eigenlijk voluit “Olympische vereniging van de sportvrienden van Piraeus” betekent. De club is actief in 17 sporten en is de grootste multi-sport organisatie van Griekenland en één van de grootste in de hele wereld.
Olympiacos werd gesticht in 1925 na een fusie van Piraeus Voetbal Club en Piraeus Fan Club en speelde in het voetbal een ronduit indrukwekkende erelijst bij elkaar. Ze werden 44 keer landskampioen en de Griekse nationale beker verhuisde 27 keer naar de havenstad vlakbij Athene.
In de Griekse Super League staat Olympiacos ook nu weer aan de leiding. Na 24 wedstrijden tellen ze twee punten voorsprong op PAOK Saloniki. Het nummer 3, AEK Athene, volgt al op 13 punten en die andere gigant, Panathinaikos, moet al een kloof van 20 punten overbruggen.
Olympiacos komt in het vangnet van de Europa League terecht na een 3e plaats in groep B van de groepsfase van de Champions League. Ze bevonden zich in het gezelschap van Tottenham, Bayern München en Rode Ster Belgrado, en wisten in die groep slechts vier punten te veroveren.
De huidige coach van de Grieken is de Portugees Pedro Martins, die eerder in zijn vaderland Maritimo, Rio Ave en Vitoria Guimaraes onder zijn hoede had.
De 35-jarige Fransman Mathieu Valbuena moet zowat de meest bekende speler van Olympiacos zijn.
De club uit Piraeus is overigens een tegenstrever die Arsenal al meerdere malen ontmoette, en steeds in de groepsfase van de Champions League. De thuismatchen werden gewonnen en de uitmatchen werden verloren, maar de waarschuwende vinger moet gaan naar de campagne 2015/2016. Op 29 september 2015 kwam Olympiacos zowaar winnen in het Emirates. De Gunners liepen constant achter de feiten aan, wisten twee keer gelijk te maken, maar hadden geen antwoord meer op de laatste goal van Finnbogason. Enkele maanden later, op 9 december, zorgde Arsenal voor een klinkend antwoord. Het was één van die superdagen van Olivier Giroud die met een kopbal, een schot met links en een strafschop zowat op zijn eentje voor 0-3 zorgde.
Indien het Arsenal ernst is met de Europa League, en wie twijfelt daaraan, moet gezorgd worden voor een stevige uitgangspositie in Piraeus.
Deze Griekse gigant heet eigenlijk voluit Olympiakos Syndesmos Filathlon Peiraios, wat eigenlijk voluit “Olympische vereniging van de sportvrienden van Piraeus” betekent. De club is actief in 17 sporten en is de grootste multi-sport organisatie van Griekenland en één van de grootste in de hele wereld.
Olympiacos werd gesticht in 1925 na een fusie van Piraeus Voetbal Club en Piraeus Fan Club en speelde in het voetbal een ronduit indrukwekkende erelijst bij elkaar. Ze werden 44 keer landskampioen en de Griekse nationale beker verhuisde 27 keer naar de havenstad vlakbij Athene.
In de Griekse Super League staat Olympiacos ook nu weer aan de leiding. Na 24 wedstrijden tellen ze twee punten voorsprong op PAOK Saloniki. Het nummer 3, AEK Athene, volgt al op 13 punten en die andere gigant, Panathinaikos, moet al een kloof van 20 punten overbruggen.
Olympiacos komt in het vangnet van de Europa League terecht na een 3e plaats in groep B van de groepsfase van de Champions League. Ze bevonden zich in het gezelschap van Tottenham, Bayern München en Rode Ster Belgrado, en wisten in die groep slechts vier punten te veroveren.
De huidige coach van de Grieken is de Portugees Pedro Martins, die eerder in zijn vaderland Maritimo, Rio Ave en Vitoria Guimaraes onder zijn hoede had.
De 35-jarige Fransman Mathieu Valbuena moet zowat de meest bekende speler van Olympiacos zijn.
De club uit Piraeus is overigens een tegenstrever die Arsenal al meerdere malen ontmoette, en steeds in de groepsfase van de Champions League. De thuismatchen werden gewonnen en de uitmatchen werden verloren, maar de waarschuwende vinger moet gaan naar de campagne 2015/2016. Op 29 september 2015 kwam Olympiacos zowaar winnen in het Emirates. De Gunners liepen constant achter de feiten aan, wisten twee keer gelijk te maken, maar hadden geen antwoord meer op de laatste goal van Finnbogason. Enkele maanden later, op 9 december, zorgde Arsenal voor een klinkend antwoord. Het was één van die superdagen van Olivier Giroud die met een kopbal, een schot met links en een strafschop zowat op zijn eentje voor 0-3 zorgde.
Indien het Arsenal ernst is met de Europa League, en wie twijfelt daaraan, moet gezorgd worden voor een stevige uitgangspositie in Piraeus.
DONKERE DAGEN
Door Marcel Bogaerts
Ook op Turf Moor is Arsenal er niet in geslaagd de drie punten mee naar het Emirates te nemen. Het bleef bij een bloedeloos 0-0 gelijkspel en de Gunners verdienden ook niets meer. Het was het 13e gelijkspel in deze competitie en dat betekent dat de Londenaars nu reeds meer dan de helft van hun wedstrijden in een puntendeling zagen eindigen. Dat is zonder meer zwak.
Erger is nog dat er slechts 6 overwinningen genoteerd werden. Daarmee behoort Arsenal bij de zwakst presterende clubs uit de Premier League, want alleen de voorlaatste Watford met 5 en hekkensluiter Norwich met 4 doen het nog slechter.
Gelijke spelen in plaats van nederlagen zorgen er wel voor dat de afstand tot de degradatieplaatsen 7 punten blijft, maar het behalen van een Europese plaats lijkt nu eerder science fiction en het afwenden van degradatie is harde realiteit. Het zijn intrieste vaststellingen die we moeten maken.
De heren op het veld laten het lelijk afweten. Een snoepreisje naar Dubai is dan de rekening die ze daarvoor gepresenteerd krijgen. Wie het begrijpt mag het eens uitleggen. We hopen alleen maar dat er in de komende dagen duidelijke woorden zullen vallen, dat alle neuzen in dezelfde richting geduwd worden en dat we een stevige slotperiode van het seizoen zullen mogen beleven. Arsenal is nog op drie vlakken actief. De competitie zonder verdere ongerustheid afwerken lijkt in de Premier League nog het enige mogelijke, maar de bekertornooien bieden meer perspectief met Portsmouth en Olympiacos als volgende opdrachten.
Ook op Turf Moor is Arsenal er niet in geslaagd de drie punten mee naar het Emirates te nemen. Het bleef bij een bloedeloos 0-0 gelijkspel en de Gunners verdienden ook niets meer. Het was het 13e gelijkspel in deze competitie en dat betekent dat de Londenaars nu reeds meer dan de helft van hun wedstrijden in een puntendeling zagen eindigen. Dat is zonder meer zwak.
Erger is nog dat er slechts 6 overwinningen genoteerd werden. Daarmee behoort Arsenal bij de zwakst presterende clubs uit de Premier League, want alleen de voorlaatste Watford met 5 en hekkensluiter Norwich met 4 doen het nog slechter.
Gelijke spelen in plaats van nederlagen zorgen er wel voor dat de afstand tot de degradatieplaatsen 7 punten blijft, maar het behalen van een Europese plaats lijkt nu eerder science fiction en het afwenden van degradatie is harde realiteit. Het zijn intrieste vaststellingen die we moeten maken.
De heren op het veld laten het lelijk afweten. Een snoepreisje naar Dubai is dan de rekening die ze daarvoor gepresenteerd krijgen. Wie het begrijpt mag het eens uitleggen. We hopen alleen maar dat er in de komende dagen duidelijke woorden zullen vallen, dat alle neuzen in dezelfde richting geduwd worden en dat we een stevige slotperiode van het seizoen zullen mogen beleven. Arsenal is nog op drie vlakken actief. De competitie zonder verdere ongerustheid afwerken lijkt in de Premier League nog het enige mogelijke, maar de bekertornooien bieden meer perspectief met Portsmouth en Olympiacos als volgende opdrachten.
Zondag 16/02/2020 16u30 Emirates, Premier League matchweek 26, Arsenal – Newcastle
Een nieuw duel tussen middenmoters kondigt zich aan, en de druk op de Gunners om eindelijk eens wedstrijden te gaan winnen is er niet minder om. The Magpies hebben evenveel punten als Arsenal maar hebben wel een negatief doelsaldo van 12. Arsenal staat 2 goals in het rood.
Komt die broodnodige competitie-overwinning er aan tegen de ploeg van Steve Bruce? Er waren tijden dat de mens die iets anders dan een zege durfde voorspellen meteen stapelgek verklaard werd. We beleven andere tijden nu, zoveel is duidelijk.
Newcastle won tot hiertoe 8 wedstrijden, Arsenal 6. Ze moesten 10 keer in de nederlaag berusten, op dat punt doet Arsenal het dan weer (veel) beter. De Gunners verloren 6 keer, en dat is evenveel als Manchester City, Leicester City en Wolverhampton. Enkel Liverpool, de ongenaakbare leider, doet beter, de Reds verloren nog niet.
Het is dan ook duidelijk dat de onmacht van Arsenal om een wedstrijd winnend af te sluiten aan de basis ligt van de huidige precaire situatie in de rangschikking. Kan een overwinning tegen de Noord-Engelsen de ommekeer inluiden? We durven het alleen maar hopen.
Een van de 6 overwinningen van Arsenal kwam overigens tot stand op het veld van Newcastle. De Gunners wonnen op 11 augustus 2019 de openingswedstrijd van de huidige competitie met 0-1 dankzij een doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang. Een herhaling van dit scenario, uiteraard zonder tegendoelpunten, zou al mooi zijn.
Een nieuw duel tussen middenmoters kondigt zich aan, en de druk op de Gunners om eindelijk eens wedstrijden te gaan winnen is er niet minder om. The Magpies hebben evenveel punten als Arsenal maar hebben wel een negatief doelsaldo van 12. Arsenal staat 2 goals in het rood.
Komt die broodnodige competitie-overwinning er aan tegen de ploeg van Steve Bruce? Er waren tijden dat de mens die iets anders dan een zege durfde voorspellen meteen stapelgek verklaard werd. We beleven andere tijden nu, zoveel is duidelijk.
Newcastle won tot hiertoe 8 wedstrijden, Arsenal 6. Ze moesten 10 keer in de nederlaag berusten, op dat punt doet Arsenal het dan weer (veel) beter. De Gunners verloren 6 keer, en dat is evenveel als Manchester City, Leicester City en Wolverhampton. Enkel Liverpool, de ongenaakbare leider, doet beter, de Reds verloren nog niet.
Het is dan ook duidelijk dat de onmacht van Arsenal om een wedstrijd winnend af te sluiten aan de basis ligt van de huidige precaire situatie in de rangschikking. Kan een overwinning tegen de Noord-Engelsen de ommekeer inluiden? We durven het alleen maar hopen.
Een van de 6 overwinningen van Arsenal kwam overigens tot stand op het veld van Newcastle. De Gunners wonnen op 11 augustus 2019 de openingswedstrijd van de huidige competitie met 0-1 dankzij een doelpunt van Pierre-Emerick Aubameyang. Een herhaling van dit scenario, uiteraard zonder tegendoelpunten, zou al mooi zijn.
NOG EENTJE VOOR DE WINTERSTOP
Door Marcel Bogaerts
Ze mogen dan wel aan de Brexit begonnen zijn, daar over het kanaal, de voetbalbonzen aldaar hebben toch minstens één goede gewoonte overgenomen van het vasteland en dat is een winterstop. Natuurlijk moeten ze daar weer iets aparts doen, en die winterstop komt er dan ook aan als de meeste landen in Europa al terug aan voetballen toe zijn. Vreemde jongens die Britten. Hoe dan ook, voor Arsenal is die korte rust welgekomen, al is het maar om de geblesseerde en herstellende spelers nog wat extra tijd te gunnen.
Er was overigens veel reden tot tevredenheid na de bekerkwalificatie in het kleine stadion op Dean Court. Bukayo Saka had met een harde knal vanop links voor 0-1 gezorgd, en de van Leeds United teruggekeerde Eddie Nketiah rondde een bijzonder fraaie teamactie af. Slechts in een lange blessuretijd (Shkodran Mustafi was met een draagberrie afgevoerd) kon de thuisploeg nog tegenscoren.
Voor de volgende ronde wordt Arsenal opnieuw aan de kust verwacht om er in Fratton Park het opnemen tegen Pompey, zoals de lokale club Portsmouth genoemd wordt. Dat is voor begin maart.
Nu volgt er eerst nog, voor de winter break, een laatste Premier League opdracht.
Ze mogen dan wel aan de Brexit begonnen zijn, daar over het kanaal, de voetbalbonzen aldaar hebben toch minstens één goede gewoonte overgenomen van het vasteland en dat is een winterstop. Natuurlijk moeten ze daar weer iets aparts doen, en die winterstop komt er dan ook aan als de meeste landen in Europa al terug aan voetballen toe zijn. Vreemde jongens die Britten. Hoe dan ook, voor Arsenal is die korte rust welgekomen, al is het maar om de geblesseerde en herstellende spelers nog wat extra tijd te gunnen.
Er was overigens veel reden tot tevredenheid na de bekerkwalificatie in het kleine stadion op Dean Court. Bukayo Saka had met een harde knal vanop links voor 0-1 gezorgd, en de van Leeds United teruggekeerde Eddie Nketiah rondde een bijzonder fraaie teamactie af. Slechts in een lange blessuretijd (Shkodran Mustafi was met een draagberrie afgevoerd) kon de thuisploeg nog tegenscoren.
Voor de volgende ronde wordt Arsenal opnieuw aan de kust verwacht om er in Fratton Park het opnemen tegen Pompey, zoals de lokale club Portsmouth genoemd wordt. Dat is voor begin maart.
Nu volgt er eerst nog, voor de winter break, een laatste Premier League opdracht.
Zondag 02/02/2020, 14u00 Turf Moor, Premier League matchweek 25: Burnley – Arsenal
Een duel tussen middenmoters, meer is de wedstrijd tussen The Clarets van Sean Dyche en de Gunners van Mikel Arteta helaas niet. Burnley telt net als Arsenal 30 punten, maar wist wel drie wedstrijden meer te winnen. Bij die negen overwinningen van Burnley zit niet de heenwedstrijd op het Emirates. Die werd gewonnen door Arsenal met 2-1 door doelpunten van Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang. Beide goals vielen overigens op aangeven van Dani Ceballos. De man van Real Madrid is na zijn blessure wat op een zijspoor geraakt en lijkt er niet in te lukken over het hoofd van Mesut Özil te springen.
Om de laatste competitie nederlaag van Arsenal op Turf Moor terug te vinden moesten we overigens teruggaan tot 15 december 1973, 46 jaar geleden dus. Het door Bertie Mee geleide Arsenal verloor toen met 2-1.
Natuurlijk geldt voor deze volgende competitie-opdracht, niet voor de eerste keer, maar 1 ordewoord en dat is: winnen. Mikel Arteta is nog steeds maar aan 1 competitiezege toe. Arsenal trappelt ter plaatse. De degradatieplaatsen zijn nog steeds maar 7 punten verwijderd, een gelijkspel leidt tot niets terwijl een nederlaag de nervositeit alleen maar opnieuw zal doen toenemen.
Een duel tussen middenmoters, meer is de wedstrijd tussen The Clarets van Sean Dyche en de Gunners van Mikel Arteta helaas niet. Burnley telt net als Arsenal 30 punten, maar wist wel drie wedstrijden meer te winnen. Bij die negen overwinningen van Burnley zit niet de heenwedstrijd op het Emirates. Die werd gewonnen door Arsenal met 2-1 door doelpunten van Alexandre Lacazette en Pierre-Emerick Aubameyang. Beide goals vielen overigens op aangeven van Dani Ceballos. De man van Real Madrid is na zijn blessure wat op een zijspoor geraakt en lijkt er niet in te lukken over het hoofd van Mesut Özil te springen.
Om de laatste competitie nederlaag van Arsenal op Turf Moor terug te vinden moesten we overigens teruggaan tot 15 december 1973, 46 jaar geleden dus. Het door Bertie Mee geleide Arsenal verloor toen met 2-1.
Natuurlijk geldt voor deze volgende competitie-opdracht, niet voor de eerste keer, maar 1 ordewoord en dat is: winnen. Mikel Arteta is nog steeds maar aan 1 competitiezege toe. Arsenal trappelt ter plaatse. De degradatieplaatsen zijn nog steeds maar 7 punten verwijderd, een gelijkspel leidt tot niets terwijl een nederlaag de nervositeit alleen maar opnieuw zal doen toenemen.
GRINTA
Door Marcel Bogaerts
Het was me het avondje wel op Stamford Bridge. Arsenal probeerde wel even de neus aan het venster te steken in de aanvang van het Londense derby, maar de thuisploeg nam vrijwel onmiddellijk het commando over en zo kregen we het omgekeerd beeld van de wedstrijd op het Emirates een drietal weken geleden. De Gunners waren nergens en het was wachten op het openingsdoelpunt van The Blues.
Shkodran Mustafi stak de thuisploeg een handje toe met een zeer slordige terugspeelbal. We zijn de tel kwijt, zoveel hopeloze tussenkomsten heeft de Duitse verdediger al op zijn geweten. Tammy Abraham zag zijn kans schoon. David Luiz probeerde de meubelen nog te redden, maar hij had totaal geen oog voor de bal en trok de jonge thuisspeler heel erg cynisch neer. Duidelijke strafschop, en, veel erger, een rode kaart voor de Braziliaan, bevestigd door de VAR. Jorginho zette om. Arsenal was totaal aangeslagen, probeerde zich te reorganiseren, maar kon in aanvallend opzicht helemaal niets aan de wedstrijd bijdragen. Met de 1-0 achterstand aan de rust mochten de Gunners heel blij zijn.
De rust deed de Noord-Londenaren goed. Arsenal begon een woordje mee te spreken en het mocht daarvoor rekenen op een verdediging die pal stond, het naar achter trekken van Granit Xhaka was een uitstekende ingreep van coach Arteta. Voorbij het uur was het zondaar Mustafi die een bal strak vooruit stuurde naar Gabriël Martinelli. De Braziliaanse tiener ging op avontuur, zag N’golo Kante nogal onhandig uitglijden en zette de turbo aan. Nicolas Pepe was mee maar de Ivoriaan zag hoe zijn jonge ploegmaat met een laag schot doelman Kepa te grazen nam, de bordjes hingen gelijk. Het was de allereerste doelpoging van Arsenal….
Chelsea leek het laken alsnog naar zich toe te trekken toen Azpilicueta scoorde met minder dan tien minuten te gaan. Het was een hard verdict voor een met hart en ziel strijdende rood-witte ploeg, al moest zelfs de meest verstokte Arsenalfan toegeven dat op basis van de wedstrijdstatistieken zijn ploeg niet anders verdiende dan puntenloos terug naar Islington te keren.
Maar Arsenal, spelend naar de eigen fans toe, haalde nog een punt. De terug optredende Hector Bellerin kwam van op links, haakte zich voorbij twee niet echt scherp verdedigende thuisspelers en schoot met zijn linker diagonaal laag over de grond in het hoekje.
Met dit gelijkspel schiet Arsenal niets op in het klassement, maar een nederlaag had wel een verdere tuimeling ingeluid. Grinta was, for the umpteenth time, het synoniem van resultaat. Hopelijk hebben ze het nu door.
Het was me het avondje wel op Stamford Bridge. Arsenal probeerde wel even de neus aan het venster te steken in de aanvang van het Londense derby, maar de thuisploeg nam vrijwel onmiddellijk het commando over en zo kregen we het omgekeerd beeld van de wedstrijd op het Emirates een drietal weken geleden. De Gunners waren nergens en het was wachten op het openingsdoelpunt van The Blues.
Shkodran Mustafi stak de thuisploeg een handje toe met een zeer slordige terugspeelbal. We zijn de tel kwijt, zoveel hopeloze tussenkomsten heeft de Duitse verdediger al op zijn geweten. Tammy Abraham zag zijn kans schoon. David Luiz probeerde de meubelen nog te redden, maar hij had totaal geen oog voor de bal en trok de jonge thuisspeler heel erg cynisch neer. Duidelijke strafschop, en, veel erger, een rode kaart voor de Braziliaan, bevestigd door de VAR. Jorginho zette om. Arsenal was totaal aangeslagen, probeerde zich te reorganiseren, maar kon in aanvallend opzicht helemaal niets aan de wedstrijd bijdragen. Met de 1-0 achterstand aan de rust mochten de Gunners heel blij zijn.
De rust deed de Noord-Londenaren goed. Arsenal begon een woordje mee te spreken en het mocht daarvoor rekenen op een verdediging die pal stond, het naar achter trekken van Granit Xhaka was een uitstekende ingreep van coach Arteta. Voorbij het uur was het zondaar Mustafi die een bal strak vooruit stuurde naar Gabriël Martinelli. De Braziliaanse tiener ging op avontuur, zag N’golo Kante nogal onhandig uitglijden en zette de turbo aan. Nicolas Pepe was mee maar de Ivoriaan zag hoe zijn jonge ploegmaat met een laag schot doelman Kepa te grazen nam, de bordjes hingen gelijk. Het was de allereerste doelpoging van Arsenal….
Chelsea leek het laken alsnog naar zich toe te trekken toen Azpilicueta scoorde met minder dan tien minuten te gaan. Het was een hard verdict voor een met hart en ziel strijdende rood-witte ploeg, al moest zelfs de meest verstokte Arsenalfan toegeven dat op basis van de wedstrijdstatistieken zijn ploeg niet anders verdiende dan puntenloos terug naar Islington te keren.
Maar Arsenal, spelend naar de eigen fans toe, haalde nog een punt. De terug optredende Hector Bellerin kwam van op links, haakte zich voorbij twee niet echt scherp verdedigende thuisspelers en schoot met zijn linker diagonaal laag over de grond in het hoekje.
Met dit gelijkspel schiet Arsenal niets op in het klassement, maar een nederlaag had wel een verdere tuimeling ingeluid. Grinta was, for the umpteenth time, het synoniem van resultaat. Hopelijk hebben ze het nu door.
Maandag 27/01/2020, 20u00 Vitality Stadium, FA Cup, Bournemouth – Arsenal
De competitie voor Arsenal mag nu even bezinken, de volgende opdracht is er één in het kader van het FA Cup tornooi. Na de niet overtuigende overwinning tegen Leeds United volgt nu een verplaatsing naar het Bournemouth van Eddy Howe.
The Cherries staan met 23 punten 18e in de rangschikking, op een degradatieplaats, en hebben dus andere katten te geselen dan kwalificatie voor de FA Cup. Maar de FA Cup in Engeland is meer dan een prestige tornooi, en dus wacht Arsenal aan de kust een zware avond en dito opdracht.
Bournemouth heeft trouwens in competitie net evenveel overwinningen als Arsenal, namelijk zes, en met dat cijfer behoren ook de Gunners tot de slechtsten van de Premier League.
Het wordt het allereerste FA Cup duel in de geschiedenis tussen beide clubs. Kan Arsenal met een kwalificatie vertrouwen tanken voor het verdere verloop van het seizoen? Met nog 14 wedstrijden in competitie te gaan, en een mogelijkheden biedende Europees duel met Olympiacos voor de boeg zou dat erg welkom zijn.
De competitie voor Arsenal mag nu even bezinken, de volgende opdracht is er één in het kader van het FA Cup tornooi. Na de niet overtuigende overwinning tegen Leeds United volgt nu een verplaatsing naar het Bournemouth van Eddy Howe.
The Cherries staan met 23 punten 18e in de rangschikking, op een degradatieplaats, en hebben dus andere katten te geselen dan kwalificatie voor de FA Cup. Maar de FA Cup in Engeland is meer dan een prestige tornooi, en dus wacht Arsenal aan de kust een zware avond en dito opdracht.
Bournemouth heeft trouwens in competitie net evenveel overwinningen als Arsenal, namelijk zes, en met dat cijfer behoren ook de Gunners tot de slechtsten van de Premier League.
Het wordt het allereerste FA Cup duel in de geschiedenis tussen beide clubs. Kan Arsenal met een kwalificatie vertrouwen tanken voor het verdere verloop van het seizoen? Met nog 14 wedstrijden in competitie te gaan, en een mogelijkheden biedende Europees duel met Olympiacos voor de boeg zou dat erg welkom zijn.
NOG STEEDS NAAR ONDER KIJKEN
Door Marcel Bogaerts
Het wil nog steeds niet lukken voor Arsenal. Het spelpeil is dan wel drastisch verbeterd, maar een voorsprong overtuigend vasthouden blijft een onmogelijke opdracht, en die voorsprong uitbreiden is niet meer dan een vrome wens. Natuurlijk kan de blessurelast tellen als serieuze verontschuldiging, en uiteraard is ook de schorsing van topschutter Aubameyang een meer dan ernstige handicap. Maar toch.
Tegen Sheffield kwam Arsenal op het einde van de eerste helft verdiend op voorsprong via Gabriël Martinelli. De jonge Braziliaan had al eerder in de wedstrijd kunnen scoren en met 2-0 aan de rust had het pleit misschien beslecht kunnen zijn. In de tweede helft eiste gans Arsenal een strafschop toen Nicolas Pepe over het been van een verdediger tegen de grasmat ging. Mike Dean en de VAR wuifden het protest weg. Het bleef dus bij 1-0 en The Blades wisten ruim over minuut 80 nog gelijk te maken.
En zo blijft Arsenal, niet geruststellend, slechts zeven punten voor op de degradatieplaats van Aston Villa. Bournemouth volgt op 9 punten en Norwich City op 12 punten. De Champions League plek van Chelsea is 10 punten verwijderd. De Gunners zijn een middenmoter in Engeland geworden, en dat is zonder meer onvoldoende voor een club die zulke hoge toegangsprijzen hanteert.
Aan de kop van het klassement verloor Liverpool nog altijd geen enkele wedstrijd. De ploeg van Jürgen Klopp staat nu al 16 punten voor op de tweede, Manchester City. De vraag is allang niet meer of Liverpool kampioen kan worden, maar of ze dat ongeslagen kunnen doen.
Beterschap voor Arsenal, we kunnen het met zijn allen blijven wensen, en de vraag is of het er eindelijk eens van gaat komen. Misschien in de volgende wedstrijd?
Het wil nog steeds niet lukken voor Arsenal. Het spelpeil is dan wel drastisch verbeterd, maar een voorsprong overtuigend vasthouden blijft een onmogelijke opdracht, en die voorsprong uitbreiden is niet meer dan een vrome wens. Natuurlijk kan de blessurelast tellen als serieuze verontschuldiging, en uiteraard is ook de schorsing van topschutter Aubameyang een meer dan ernstige handicap. Maar toch.
Tegen Sheffield kwam Arsenal op het einde van de eerste helft verdiend op voorsprong via Gabriël Martinelli. De jonge Braziliaan had al eerder in de wedstrijd kunnen scoren en met 2-0 aan de rust had het pleit misschien beslecht kunnen zijn. In de tweede helft eiste gans Arsenal een strafschop toen Nicolas Pepe over het been van een verdediger tegen de grasmat ging. Mike Dean en de VAR wuifden het protest weg. Het bleef dus bij 1-0 en The Blades wisten ruim over minuut 80 nog gelijk te maken.
En zo blijft Arsenal, niet geruststellend, slechts zeven punten voor op de degradatieplaats van Aston Villa. Bournemouth volgt op 9 punten en Norwich City op 12 punten. De Champions League plek van Chelsea is 10 punten verwijderd. De Gunners zijn een middenmoter in Engeland geworden, en dat is zonder meer onvoldoende voor een club die zulke hoge toegangsprijzen hanteert.
Aan de kop van het klassement verloor Liverpool nog altijd geen enkele wedstrijd. De ploeg van Jürgen Klopp staat nu al 16 punten voor op de tweede, Manchester City. De vraag is allang niet meer of Liverpool kampioen kan worden, maar of ze dat ongeslagen kunnen doen.
Beterschap voor Arsenal, we kunnen het met zijn allen blijven wensen, en de vraag is of het er eindelijk eens van gaat komen. Misschien in de volgende wedstrijd?
Dinsdag 21/01/2020, 21u15, Stamford Bridge, Premier League Matchweek 24: Chelsea – Arsenal
Nog niet eens 3 weken geleden was het reverse fixture de allereerste opdracht aan huis voor de nieuwe coach Mikel Arteta. Een sfeervol Emirates maakte mee hoe het team van Frank Lampard in de eerste helft tureluurs gespeeld werd, en 1-0 aan de rust was een veel te karige beloning voor een enthousiaste, wilskrachtige en aan hoog tempo acterende thuisploeg. Arsenal kreeg in de slotfase het deksel op de neus omdat het hoge tempo veel te snel terugviel en dat was doodjammer.
Kunnen de Gunners hun gram halen op Stamford Bridge? Chelsea staat dan wel op een Champions League plek, maar is zeker op eigen veld beslist niet onaantastbaar.
De laatste competitie overwinning van Arsenal op het veld van Chelsea dateert ondertussen al van 29 oktober 2011. Een 2-1 achterstand aan de rust werd omgebogen in een voorsprong na doelpunten van Santos en Walcott. 10 minuten voor affluiten maakte Juan Mata terug gelijk voor de ploeg van coach André Villas-Boas, maar Robin Van Persie scoorde nog een keer met rechts en een keer met links, en het doelpunt in de slotminuut werd hem aangereikt door onze huidige coach.
Mogen we, nog maar eens, aan een vertrouwen gevende overwinning denken? Geen overbodige luxe met het oog op de bekeropdracht bij Bournemouth en de Europa League duels tegen Olympiacos.
Nog niet eens 3 weken geleden was het reverse fixture de allereerste opdracht aan huis voor de nieuwe coach Mikel Arteta. Een sfeervol Emirates maakte mee hoe het team van Frank Lampard in de eerste helft tureluurs gespeeld werd, en 1-0 aan de rust was een veel te karige beloning voor een enthousiaste, wilskrachtige en aan hoog tempo acterende thuisploeg. Arsenal kreeg in de slotfase het deksel op de neus omdat het hoge tempo veel te snel terugviel en dat was doodjammer.
Kunnen de Gunners hun gram halen op Stamford Bridge? Chelsea staat dan wel op een Champions League plek, maar is zeker op eigen veld beslist niet onaantastbaar.
De laatste competitie overwinning van Arsenal op het veld van Chelsea dateert ondertussen al van 29 oktober 2011. Een 2-1 achterstand aan de rust werd omgebogen in een voorsprong na doelpunten van Santos en Walcott. 10 minuten voor affluiten maakte Juan Mata terug gelijk voor de ploeg van coach André Villas-Boas, maar Robin Van Persie scoorde nog een keer met rechts en een keer met links, en het doelpunt in de slotminuut werd hem aangereikt door onze huidige coach.
Mogen we, nog maar eens, aan een vertrouwen gevende overwinning denken? Geen overbodige luxe met het oog op de bekeropdracht bij Bournemouth en de Europa League duels tegen Olympiacos.
SPELERS NEMEN HET TE LICHT OP
Door Marcel Bogaerts
De wedstrijd in Selhurst Park leverde –alweer- een onvoldoende resultaat op na een –alweer- teleurstellende prestatie.
Arsenal begon nochtans uitstekend aan de confrontatie met Crystal Palace. De Gunners eisten maar liefst 80% van het balbezit op en kwamen na 12 minuten meer dan terecht op voorsprong via Aubameyang die door Lacazette prachtig door de thuisverdediging geloodst werd. De bijdrage van de Eagles aan de wedstrijd was tot dan 0,0 geweest.
Een mens zou dan denken dat de beste ploeg op het elan doorgaat, maar dat was blijkbaar beneden de waardigheid van de heren in het geel, want arrogantie en een laat maar waaien mentaliteit namen opnieuw de bovenhand. De thuisploeg mocht beginnen meespelen, maar had daarvoor wel een aantal opvallende overtredingen nodig. Vooral de heer Ayew mocht ongestraft een aantal tikken uitdelen. En wij maar denken dat een herhaling van overtredingen ook met geel bestraft kan worden. Dat uiteindelijk de 0-1 aan de rust een te magere weergave van het overwicht van Arsenal was hadden de Noord-Londenaren uiteindelijk alleen aan zichzelf te danken.
Het kon natuurlijk niet blijven duren. Na nog geen tien minuten spelen in de tweede helft hingen de bordjes in evenwicht. Het was de man die het met de reglementen niet te nauw nam, Ayew, die uiteindelijk gelijk maakte. Hij had daarvoor een enorme portie geluk nodig want zijn eerder flauwe bal richting doel week af op de voet van David Luiz waardoor Leno totaal kansloos was.
Het werd nog erger voor Arsenal, want Pierre-Emerick Aubameyang ging, waarschijnlijk erg ongelukkig getimed, met gestrekt been door op de enkel van Max Meyer. Dat VAR Craig Pawson dit opnieuw zou bekijken was niet meer dan logisch. Referee Paul Tierney veranderde prompt zijn aanvankelijke gele kaart in een rode, en daar kan niemand iets op aan te merken hebben.
Arsenal werd wel wakker, ging terug voetballen, en Nicolas Pepe had geen meeval toen keeper Guaita zijn mooie plaatsbal nog tegen het doelhout kon deviëren en de rebound van Lacazette ook nog kon tegenhouden.
Het bleef uiteindelijk 1-1, Arsenal schiet met dit gelijkspel niets op en moet zelfs, de aankomende schorsing van Aubameyang indachtig, opnieuw naar onderen kijken. Jammer, deze gemiste kans. Coach Mikel Arteta mag nog eens een hartig woordje spreken met de heren vedetten.
De wedstrijd in Selhurst Park leverde –alweer- een onvoldoende resultaat op na een –alweer- teleurstellende prestatie.
Arsenal begon nochtans uitstekend aan de confrontatie met Crystal Palace. De Gunners eisten maar liefst 80% van het balbezit op en kwamen na 12 minuten meer dan terecht op voorsprong via Aubameyang die door Lacazette prachtig door de thuisverdediging geloodst werd. De bijdrage van de Eagles aan de wedstrijd was tot dan 0,0 geweest.
Een mens zou dan denken dat de beste ploeg op het elan doorgaat, maar dat was blijkbaar beneden de waardigheid van de heren in het geel, want arrogantie en een laat maar waaien mentaliteit namen opnieuw de bovenhand. De thuisploeg mocht beginnen meespelen, maar had daarvoor wel een aantal opvallende overtredingen nodig. Vooral de heer Ayew mocht ongestraft een aantal tikken uitdelen. En wij maar denken dat een herhaling van overtredingen ook met geel bestraft kan worden. Dat uiteindelijk de 0-1 aan de rust een te magere weergave van het overwicht van Arsenal was hadden de Noord-Londenaren uiteindelijk alleen aan zichzelf te danken.
Het kon natuurlijk niet blijven duren. Na nog geen tien minuten spelen in de tweede helft hingen de bordjes in evenwicht. Het was de man die het met de reglementen niet te nauw nam, Ayew, die uiteindelijk gelijk maakte. Hij had daarvoor een enorme portie geluk nodig want zijn eerder flauwe bal richting doel week af op de voet van David Luiz waardoor Leno totaal kansloos was.
Het werd nog erger voor Arsenal, want Pierre-Emerick Aubameyang ging, waarschijnlijk erg ongelukkig getimed, met gestrekt been door op de enkel van Max Meyer. Dat VAR Craig Pawson dit opnieuw zou bekijken was niet meer dan logisch. Referee Paul Tierney veranderde prompt zijn aanvankelijke gele kaart in een rode, en daar kan niemand iets op aan te merken hebben.
Arsenal werd wel wakker, ging terug voetballen, en Nicolas Pepe had geen meeval toen keeper Guaita zijn mooie plaatsbal nog tegen het doelhout kon deviëren en de rebound van Lacazette ook nog kon tegenhouden.
Het bleef uiteindelijk 1-1, Arsenal schiet met dit gelijkspel niets op en moet zelfs, de aankomende schorsing van Aubameyang indachtig, opnieuw naar onderen kijken. Jammer, deze gemiste kans. Coach Mikel Arteta mag nog eens een hartig woordje spreken met de heren vedetten.
Zaterdag 18/01/2020, 15u00, Emirates, Premier League matchweek 23: Arsenal – Sheffield United
De thuiswedstrijd tegen The Blades is natuurlijk een must win. Het nieuw gepromoveerde Sheffield United doet het echter uitstekend in de Premier League. Ze staan op een prima 6e plaats geparkeerd en tellen vier punten meer dan Arsenal. Uit spelen of thuis spelen, het lijkt niet veel verschil te maken voor de ploeg van Chris Wilder.
Sheffield United won de thuiswedstrijd tegen de Gunners met 1-0. Op 21 oktober 2019 scoorde Lys Mousset het enige doelpunt na een half uur. Het was een wedstrijd op het scherp van de snee, die met maar liefst acht gele kaarten gekruid werd.
Natuurlijk is alleen een overwinning een aanvaardbaar resultaat. Maar dat hebben we dit seizoen al dikwijls gezegd. Hopelijk beseffen de spelers dat een mooie overwinning tegen Manchester United en een gelukkige bekerkwalificatie tegen Leeds United onvoldoende reden tot blijheid vormen. Optimistische tweets van spelers richting fans zijn dat evenmin. Geen woorden maar daden.
De thuiswedstrijd tegen The Blades is natuurlijk een must win. Het nieuw gepromoveerde Sheffield United doet het echter uitstekend in de Premier League. Ze staan op een prima 6e plaats geparkeerd en tellen vier punten meer dan Arsenal. Uit spelen of thuis spelen, het lijkt niet veel verschil te maken voor de ploeg van Chris Wilder.
Sheffield United won de thuiswedstrijd tegen de Gunners met 1-0. Op 21 oktober 2019 scoorde Lys Mousset het enige doelpunt na een half uur. Het was een wedstrijd op het scherp van de snee, die met maar liefst acht gele kaarten gekruid werd.
Natuurlijk is alleen een overwinning een aanvaardbaar resultaat. Maar dat hebben we dit seizoen al dikwijls gezegd. Hopelijk beseffen de spelers dat een mooie overwinning tegen Manchester United en een gelukkige bekerkwalificatie tegen Leeds United onvoldoende reden tot blijheid vormen. Optimistische tweets van spelers richting fans zijn dat evenmin. Geen woorden maar daden.
OP DE VINGERS GETIKT
Door Marcel Bogaerts
Mikel Arteta moet een hartig woordje met zijn spelers gepraat hebben tijdens de rust van het bekerduel met Leeds United. De heren hadden er immers weer een ferm potje van gemaakt. De leider uit de Championship overblufte de thuisploeg op alle gebieden. Arsenal kreeg geen tijd om te ademen, werd constant onder druk gezet, verloor een aantal keer op hopeloze wijze de bal en liet toe dat de ploeg uit Yorkshire zowat 70 procent van de tijd het ronde speelgoed monopoliseerde. De 0-0 stand aan de rust was zonder meer enorm gevleid voor de thuisploeg en de bezoekende coach Bielsa moet zowat alle haren uit zijn hoofd getrokken hebben toen zijn manschappen keer op keer dotten van kansen wisten te verprutsen.
Het was een ander Arsenal dat uit de kleedkamer kwam. De onderschatting van de tegenstrever en het laat maar waaien voetbal uit de eerste helft was verdwenen. De Gunners staken terug bezieling, overtuiging en werklust in hun optreden en namen het duel in handen. De snelle Reiss Nelson bracht, weliswaar met een frommeldoelpunt, zijn ploeg op voorsprong en deze “one nil to the Arsenal” bleef tot het einde op het scorebord. Voor de volgende ronde wordt Arsenal aan de kust verwacht, in het kleine Vitality Stadium van Bournemouth. Maar eerst moet de remonte in het klassement van de Premier League nu een overtuigend vervolg krijgen.
Mikel Arteta moet een hartig woordje met zijn spelers gepraat hebben tijdens de rust van het bekerduel met Leeds United. De heren hadden er immers weer een ferm potje van gemaakt. De leider uit de Championship overblufte de thuisploeg op alle gebieden. Arsenal kreeg geen tijd om te ademen, werd constant onder druk gezet, verloor een aantal keer op hopeloze wijze de bal en liet toe dat de ploeg uit Yorkshire zowat 70 procent van de tijd het ronde speelgoed monopoliseerde. De 0-0 stand aan de rust was zonder meer enorm gevleid voor de thuisploeg en de bezoekende coach Bielsa moet zowat alle haren uit zijn hoofd getrokken hebben toen zijn manschappen keer op keer dotten van kansen wisten te verprutsen.
Het was een ander Arsenal dat uit de kleedkamer kwam. De onderschatting van de tegenstrever en het laat maar waaien voetbal uit de eerste helft was verdwenen. De Gunners staken terug bezieling, overtuiging en werklust in hun optreden en namen het duel in handen. De snelle Reiss Nelson bracht, weliswaar met een frommeldoelpunt, zijn ploeg op voorsprong en deze “one nil to the Arsenal” bleef tot het einde op het scorebord. Voor de volgende ronde wordt Arsenal aan de kust verwacht, in het kleine Vitality Stadium van Bournemouth. Maar eerst moet de remonte in het klassement van de Premier League nu een overtuigend vervolg krijgen.
Zaterdag 11/01/2020, 12u30 Selhurst Park, Premier League matchweek 22: Crystal Palace – Arsenal
The Eagles van manager Roy Hodgson hebben in het algemeen klassement een punt meer dan Arsenal. Met hun 28 punten staan ze net één plaats hoger. Ze wonnen ook een wedstrijd meer dan de Gunners (7 tegenover 6). Hun doelsaldo is -4 tegenover de -2 van Arsenal. Je zou dus kunnen zeggen dat er een typisch duel tussen middenmoters op het programma staat ten zuiden van de City.
Maar de Gooners verwachten uiteraard veel meer van hun ploeg. Bij winst in Selhurst Park kan, afhangend van de andere resultaten, Arsenal weer een sprong naar boven maken in de rangschikking en wil men op het Emirates nog kans maken op Europees voetbal volgend seizoen (en dan spreken we nog niet eens over de Champions League) is puntenverlies eigenlijk geen optie.
In de statistieken vinden we terug dat Arsenal en Crystal Palace 45 onderlinge duels afwerkten. 39 in de competitie, 4 in de League Cup en 2 in de FA Cup. De Eagles wonnen in totaal slechts 5 keer, waarvan 4 in competitie. Twee van die overwinningen liggen nog vers in het geheugen. Op 10 april 2017 wonnen de Eagles, onder leiding van “Big Sam” Allardyce thuis met 3-0. En vorig seizoen, op 21 april 2019, gingen de Gunners op eigen veld met 2-3 voor de bijl. De thuiswedstrijd in het huidige seizoen eindigde op 2-2. En zo moeten we vaststellen dat de laatste overwinning van Arsenal tegen Crystal Palace reeds twee jaar geleden is. Op 20 januari 2018 werd het 4-1 na een verschroeiende start van Arsenal. Het stond immers reeds 4-0 op minuut 22.
Arsenal Belgium heeft een feestweekend voor de boeg. Het gezamenlijk bekijken van de wedstrijd Crystal Palace – Arsenal wordt immers voorafgegaan door onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in ons lokaal Café Paradox te Kessel-Lo. De reeds toegezegde belangstelling en dito aanwezigheid oogt uitstekend, sfeervol en met de nodige natjes en droogjes, gekoppeld aan een aanwezigheidstombola met prachtige prijzen zou een overwinning van onze ploeg er een echt onvergetelijk feest van maken. We hebben er alle vertrouwen in! COYG!
The Eagles van manager Roy Hodgson hebben in het algemeen klassement een punt meer dan Arsenal. Met hun 28 punten staan ze net één plaats hoger. Ze wonnen ook een wedstrijd meer dan de Gunners (7 tegenover 6). Hun doelsaldo is -4 tegenover de -2 van Arsenal. Je zou dus kunnen zeggen dat er een typisch duel tussen middenmoters op het programma staat ten zuiden van de City.
Maar de Gooners verwachten uiteraard veel meer van hun ploeg. Bij winst in Selhurst Park kan, afhangend van de andere resultaten, Arsenal weer een sprong naar boven maken in de rangschikking en wil men op het Emirates nog kans maken op Europees voetbal volgend seizoen (en dan spreken we nog niet eens over de Champions League) is puntenverlies eigenlijk geen optie.
In de statistieken vinden we terug dat Arsenal en Crystal Palace 45 onderlinge duels afwerkten. 39 in de competitie, 4 in de League Cup en 2 in de FA Cup. De Eagles wonnen in totaal slechts 5 keer, waarvan 4 in competitie. Twee van die overwinningen liggen nog vers in het geheugen. Op 10 april 2017 wonnen de Eagles, onder leiding van “Big Sam” Allardyce thuis met 3-0. En vorig seizoen, op 21 april 2019, gingen de Gunners op eigen veld met 2-3 voor de bijl. De thuiswedstrijd in het huidige seizoen eindigde op 2-2. En zo moeten we vaststellen dat de laatste overwinning van Arsenal tegen Crystal Palace reeds twee jaar geleden is. Op 20 januari 2018 werd het 4-1 na een verschroeiende start van Arsenal. Het stond immers reeds 4-0 op minuut 22.
Arsenal Belgium heeft een feestweekend voor de boeg. Het gezamenlijk bekijken van de wedstrijd Crystal Palace – Arsenal wordt immers voorafgegaan door onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in ons lokaal Café Paradox te Kessel-Lo. De reeds toegezegde belangstelling en dito aanwezigheid oogt uitstekend, sfeervol en met de nodige natjes en droogjes, gekoppeld aan een aanwezigheidstombola met prachtige prijzen zou een overwinning van onze ploeg er een echt onvergetelijk feest van maken. We hebben er alle vertrouwen in! COYG!
DE STEMPEL VAN MIKEL ARTETA
Door Marcel Bogaerts
Arsenal had hoopgevende tekenen van leven getoond aan de kust op bezoek bij Bournemouth, en in de thuiswedstrijd tegen Chelsea trokken de Gunners die lijn door. The Blues van Frank Lampard wisten niet wat hen overkwam in de eerste helft. Ze werden langs alle kanten afgebluft door een bijzonder sterk acterende thuisploeg. Arsenal liet Chelsea, met vroeg en agressief stoorwerk door twee of drie mensen tegelijk amper aan de bal, en voor de eigen man in balbezit waren er steeds voldoende aanspeelmogelijkheden. De Noord-Londenaars speelden met grinta en overtuiging en de fans wisten het te waarderen. Het Emirates was een sfeervolle kuip en de 1-0 aan de rust was oververdiend.
Het voetbal dat de nieuwe coach wil spelen vraagt enorm veel van de fysische mogelijkheden van de spelers. De Gunners moesten gas terugnemen en Chelsea bracht evenwicht in de partij. En met nog amper zeven minuten officiële speeltijd te gaan veranderde alles. Leno bokste als een miniemenkeeper naast de bal en het ronde ding belandde bij Jorginho die maar in het lege doel te leggen had. Diezelfde Jorginho, die eigenlijk al onder de douches had moeten staan want scheidsrechter Pawson had onbegrijpelijk verzuimd hem een tweede geel karton onder de neus te duwen. Het werd zelfs 1-2 enkele minuten later en dat was voor iedere Arsenalspeler en –supporter een keiharde uppercut om te verwerken.
Enkele dagen later sloot de tweede klassieker in het Emirates stadion het eindejaarsprogramma van de Premier League af, en door de andere uitslagen zag Arsenal de eerste degradatieplaats amper vier punten lager liggen. Maar de lijn van tegen Chelsea werd gewoon doorgetrokken. De thuisploeg ging er opnieuw fel tegenaan, ook The Red Devils wisten, net als Chelsea, van geen hout pijlen te maken en deze keer was het Nicholas Pepe die de stand opende. De Gunners speelden een dijk van een eerste helft. Aubameyang vlamde over, Pepe trof de paal en een hoekschop van de Ivoriaan werd door Lacazette met een achterwaartse kopbal voor doel gebracht. Doelman de Gea probeerde weg te werken maar de bal belandde via de rug van een medemaat bij Sokratis. De Griek schoot bijna een gat in het net.
Ook nu weer moest Arsenal na de rust gas terugnemen, en United kon wat gaan meevoetballen. De verdediging van Arsenal hield echter goed stand, geen enkele thuisspeler voelde zich te goed om defensief bij te springen, en zowat elke Gunner liep zich de longen uit het lijf om de 2-0 voorsprong vast te houden. Het bleef ook 2-0, een dik verdiende overwinning en in het klassement staat Arsenal nu op de 10e plaats. De degradatiezone is zeven punten weg en iedere Gooner kan wat geruster ademen en met vertrouwen naar de volgende opdrachten toeleven.
De eerste van die opdrachten is het eerste duel in het FA Cup tornooi.
Arsenal had hoopgevende tekenen van leven getoond aan de kust op bezoek bij Bournemouth, en in de thuiswedstrijd tegen Chelsea trokken de Gunners die lijn door. The Blues van Frank Lampard wisten niet wat hen overkwam in de eerste helft. Ze werden langs alle kanten afgebluft door een bijzonder sterk acterende thuisploeg. Arsenal liet Chelsea, met vroeg en agressief stoorwerk door twee of drie mensen tegelijk amper aan de bal, en voor de eigen man in balbezit waren er steeds voldoende aanspeelmogelijkheden. De Noord-Londenaars speelden met grinta en overtuiging en de fans wisten het te waarderen. Het Emirates was een sfeervolle kuip en de 1-0 aan de rust was oververdiend.
Het voetbal dat de nieuwe coach wil spelen vraagt enorm veel van de fysische mogelijkheden van de spelers. De Gunners moesten gas terugnemen en Chelsea bracht evenwicht in de partij. En met nog amper zeven minuten officiële speeltijd te gaan veranderde alles. Leno bokste als een miniemenkeeper naast de bal en het ronde ding belandde bij Jorginho die maar in het lege doel te leggen had. Diezelfde Jorginho, die eigenlijk al onder de douches had moeten staan want scheidsrechter Pawson had onbegrijpelijk verzuimd hem een tweede geel karton onder de neus te duwen. Het werd zelfs 1-2 enkele minuten later en dat was voor iedere Arsenalspeler en –supporter een keiharde uppercut om te verwerken.
Enkele dagen later sloot de tweede klassieker in het Emirates stadion het eindejaarsprogramma van de Premier League af, en door de andere uitslagen zag Arsenal de eerste degradatieplaats amper vier punten lager liggen. Maar de lijn van tegen Chelsea werd gewoon doorgetrokken. De thuisploeg ging er opnieuw fel tegenaan, ook The Red Devils wisten, net als Chelsea, van geen hout pijlen te maken en deze keer was het Nicholas Pepe die de stand opende. De Gunners speelden een dijk van een eerste helft. Aubameyang vlamde over, Pepe trof de paal en een hoekschop van de Ivoriaan werd door Lacazette met een achterwaartse kopbal voor doel gebracht. Doelman de Gea probeerde weg te werken maar de bal belandde via de rug van een medemaat bij Sokratis. De Griek schoot bijna een gat in het net.
Ook nu weer moest Arsenal na de rust gas terugnemen, en United kon wat gaan meevoetballen. De verdediging van Arsenal hield echter goed stand, geen enkele thuisspeler voelde zich te goed om defensief bij te springen, en zowat elke Gunner liep zich de longen uit het lijf om de 2-0 voorsprong vast te houden. Het bleef ook 2-0, een dik verdiende overwinning en in het klassement staat Arsenal nu op de 10e plaats. De degradatiezone is zeven punten weg en iedere Gooner kan wat geruster ademen en met vertrouwen naar de volgende opdrachten toeleven.
De eerste van die opdrachten is het eerste duel in het FA Cup tornooi.
Maandag 6 januari 2020, 19u56, Emirates, FA Cup: Arsenal – Leeds United
Leeds United mag als een oude glorie uit het Engelse voetbal gezien worden. Voor de oprichting van deze club moeten we teruggaan naar 1904, toen Leeds City FC gesticht werd. Deze club hield het maar vijftien jaar vol en werd opgedoekt wegens financiële problemen. Een nieuwe club werd opgericht onder de huidige naam, ging spelen in het stadion op Elland Road en speelt daar nu nog steeds.
Leeds United was vooral succesvol in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De Europabeker voor Jaarbeurssteden werd twee keer veroverd, in 1968 werd het Hongaarse Ferencvaros in de finale geklopt en drie jaar later, in de allerlaatste editie van dit tornooi, ging het Italiaanse Juventus voor de bijl.
Ook de finale van Europabeker I werd bereikt, in 1975, maar daarin werd verloren van Bayern München. In die jaren veroverde Leeds ook de FA Cup in 1972 en de landstitel in 1969 en 1971. Het waren de gloriejaren van de legendarische coach Don Revie en de roodharige Schotse kapitein Billy Bremner.
Oudere supporters van Lierse zullen echter met plezier terugdenken aan het UEFA Cup tornooi van 1971/1972. Leeds had op het Lisp gewonnen met 0-2 en stelde voor de terugmatch op Elland Road zowat een volledig reservenelftal op. Dat was arrogant en ook heel erg dom want de Lierenaars speelden de match van hun leven en vernederden de thuisploeg met 0-4.
Leeds United degradeerde naar tweede klasse in 1982 en keerde terug naar het hoogste niveau in 1990. Twee jaar later werd de kampioenstitel veroverd en zag het er goed uit voor Leeds United, maar de club kon de hoogconjunctuur niet handhaven en zag zich door financiële problemen genoodzaakt steeds weer opnieuw de beste spelers te laten vertrekken. Uiteindelijk degradeerde Leeds opnieuw, zelfs twee keer, in 2004 en 2007. Drie jaar later werd de terugkeer naar The Championship bewerkstelligd en daar speelt Leeds nog steeds.
In het FA Cup tornooi speelden Arsenal en Leeds reeds verscheidene malen tegen elkaar. We volstaan met terug te keren naar 9 januari 2012. Een stug Leeds hield het vol op het Emirates tot minuut 78. Arsène Wenger had Thierry Henry voor een uitleenbeurt teruggeroepen naar Londen, en de Franse legende pikte een splijtende pass van Alex Song op om op zijn eigen onnavolgbare wijze de wedstrijd te beslissen. Het Emirates ontplofte.
De FA Cup heeft zijn eigen sfeer en eigenaardigheden, en meer dan eens gebeurt het dat eersteklassers verrast worden door lager spelende ploegen. Maar we zien niet goed in hoe Arsenal, duidelijk herboren onder Mikel Arteta, zich zal laten ringeloren door Leeds United.
Leeds United mag als een oude glorie uit het Engelse voetbal gezien worden. Voor de oprichting van deze club moeten we teruggaan naar 1904, toen Leeds City FC gesticht werd. Deze club hield het maar vijftien jaar vol en werd opgedoekt wegens financiële problemen. Een nieuwe club werd opgericht onder de huidige naam, ging spelen in het stadion op Elland Road en speelt daar nu nog steeds.
Leeds United was vooral succesvol in de zeventiger jaren van de vorige eeuw. De Europabeker voor Jaarbeurssteden werd twee keer veroverd, in 1968 werd het Hongaarse Ferencvaros in de finale geklopt en drie jaar later, in de allerlaatste editie van dit tornooi, ging het Italiaanse Juventus voor de bijl.
Ook de finale van Europabeker I werd bereikt, in 1975, maar daarin werd verloren van Bayern München. In die jaren veroverde Leeds ook de FA Cup in 1972 en de landstitel in 1969 en 1971. Het waren de gloriejaren van de legendarische coach Don Revie en de roodharige Schotse kapitein Billy Bremner.
Oudere supporters van Lierse zullen echter met plezier terugdenken aan het UEFA Cup tornooi van 1971/1972. Leeds had op het Lisp gewonnen met 0-2 en stelde voor de terugmatch op Elland Road zowat een volledig reservenelftal op. Dat was arrogant en ook heel erg dom want de Lierenaars speelden de match van hun leven en vernederden de thuisploeg met 0-4.
Leeds United degradeerde naar tweede klasse in 1982 en keerde terug naar het hoogste niveau in 1990. Twee jaar later werd de kampioenstitel veroverd en zag het er goed uit voor Leeds United, maar de club kon de hoogconjunctuur niet handhaven en zag zich door financiële problemen genoodzaakt steeds weer opnieuw de beste spelers te laten vertrekken. Uiteindelijk degradeerde Leeds opnieuw, zelfs twee keer, in 2004 en 2007. Drie jaar later werd de terugkeer naar The Championship bewerkstelligd en daar speelt Leeds nog steeds.
In het FA Cup tornooi speelden Arsenal en Leeds reeds verscheidene malen tegen elkaar. We volstaan met terug te keren naar 9 januari 2012. Een stug Leeds hield het vol op het Emirates tot minuut 78. Arsène Wenger had Thierry Henry voor een uitleenbeurt teruggeroepen naar Londen, en de Franse legende pikte een splijtende pass van Alex Song op om op zijn eigen onnavolgbare wijze de wedstrijd te beslissen. Het Emirates ontplofte.
De FA Cup heeft zijn eigen sfeer en eigenaardigheden, en meer dan eens gebeurt het dat eersteklassers verrast worden door lager spelende ploegen. Maar we zien niet goed in hoe Arsenal, duidelijk herboren onder Mikel Arteta, zich zal laten ringeloren door Leeds United.
BETERSCHAP MERKBAAR OP HET VELD
De allereerste opdracht van Mikel Arteta als hoofdcoach heeft niet de nodige overwinning opgeleverd en dat is doodjammer, want de Gunners maakten er voor het eerst sinds heel lang nog eens een fatsoenlijke wedstrijd van. De mentaliteit op het terrein zat goed, Arsenal wilde voetballen en deed dat ook. Het middenveld blonk uit in de opdracht. Zowel Granit Xhaka als Lucas Torreira werden in diverse kranten als man van de match genomineerd, en Mesut Özil speelde eveneens een heel sterke en gedreven partij.
Toch kwam Bournemouth op voorsprong, de defensie van de bezoekers was voor de zoveelste keer niet vrij te pleiten van slordigheid bij dat doelpunt. Arsenal was op achtervolgen aangewezen en in de tweede helft maakte Pierre-Emerick Aubameyang nog gelijk. Geen zege dus maar al bij al ook geen onrechtvaardige uitslag.
Dit gelijkspel zorgt er echter voor dat de degradatiezone weer dichterbij komt. Aston Villa won immers van Norwich en heeft nu zes punten minder dan Arsenal. Ook Southampton (verrassende winst bij Chelsea) en Everton (eerste zege onder Ancelotti, tegen Burnley) schuiven twee punten dichter. Er is uiteraard nog altijd geen reden tot paniek, maar die zou wel eens kunnen toeslaan als de twee volgende opdrachten, twee thuiswedstrijden, een 0 op 6 opleveren. En de tegenstand is niet van de poes.
Toch kwam Bournemouth op voorsprong, de defensie van de bezoekers was voor de zoveelste keer niet vrij te pleiten van slordigheid bij dat doelpunt. Arsenal was op achtervolgen aangewezen en in de tweede helft maakte Pierre-Emerick Aubameyang nog gelijk. Geen zege dus maar al bij al ook geen onrechtvaardige uitslag.
Dit gelijkspel zorgt er echter voor dat de degradatiezone weer dichterbij komt. Aston Villa won immers van Norwich en heeft nu zes punten minder dan Arsenal. Ook Southampton (verrassende winst bij Chelsea) en Everton (eerste zege onder Ancelotti, tegen Burnley) schuiven twee punten dichter. Er is uiteraard nog altijd geen reden tot paniek, maar die zou wel eens kunnen toeslaan als de twee volgende opdrachten, twee thuiswedstrijden, een 0 op 6 opleveren. En de tegenstand is niet van de poes.
Zondag 29/12/2019, 14.00 u, Emirates: Premier League matchweek 20: Arsenal –Chelsea
De ploeg van Frank Lampard staat momenteel nog steeds op een Champions League plaats. Met 32 punten hebben ze drie punten voorsprong op Tottenham, maar ze tellen wel een nederlaag meer dan de Spurs en lijken vooral thuis kwetsbaar. Ze verloren op eigen veld van Liverpool, West Ham, Bournemouth en Southampton. Buitenshuis verloren ze van Manchester United, Manchester City en Everton.
The Blues van Stamford Bridge mochten geen transfers doen in de zomermercato en Frank Lampard bracht enkele jongeren in het elftal. Mason Mount en Tammy Abraham werden het meeste genoemd als uitblinkers. “Onze” Olivier Giroud is wat op een zijspoor geraakt.
Maakt Arsenal een kans tegen de buren uit West-Londen? Kan de betere trend, ingezet op Dean Court, doorgetrokken worden en drie punten opleveren? Het kan een boeiende wedstrijd worden. We wachten af. Arsenal Belgium zal vertegenwoordigd zijn voor deze topper. Stel ons niet teleur jongens!
De ploeg van Frank Lampard staat momenteel nog steeds op een Champions League plaats. Met 32 punten hebben ze drie punten voorsprong op Tottenham, maar ze tellen wel een nederlaag meer dan de Spurs en lijken vooral thuis kwetsbaar. Ze verloren op eigen veld van Liverpool, West Ham, Bournemouth en Southampton. Buitenshuis verloren ze van Manchester United, Manchester City en Everton.
The Blues van Stamford Bridge mochten geen transfers doen in de zomermercato en Frank Lampard bracht enkele jongeren in het elftal. Mason Mount en Tammy Abraham werden het meeste genoemd als uitblinkers. “Onze” Olivier Giroud is wat op een zijspoor geraakt.
Maakt Arsenal een kans tegen de buren uit West-Londen? Kan de betere trend, ingezet op Dean Court, doorgetrokken worden en drie punten opleveren? Het kan een boeiende wedstrijd worden. We wachten af. Arsenal Belgium zal vertegenwoordigd zijn voor deze topper. Stel ons niet teleur jongens!
Woensdag 01/01/2020, 20.00 u, Emirates: Premier League matchweek 21: Arsenal – Manchester United
Met The Red Devils krijgen we opnieuw een topclub op bezoek die dit seizoen warm en koud blaast, al zijn de warme dagen eerder zeldzaam. Het team van Solksjaer staat momenteel op de 7e plaats met 28 punten. Ze tellen 7 overwinningen en 5 nederlagen. De bewoners van Old Trafford krijgen, net als Arsenal trouwens, heel wat kritiek om hun povere spel.
Gaan beide “vergane” gloriën nog eens een duel uit de goede oude doos serveren? We mogen het hopen, en als Arsenal dan nog aan de winnende hand blijft is 2020 in elk geval goed ingezet.
We zeggen zelfs meer. Als zowel Chelsea als Manchester United puntenloos naar huis gestuurd worden mag Arsenal eindelijk weer eens wat naar boven kijken. En dat is het mooiste nieuwjaarsgeschenk dat onze ploeg ons kan geven.
Met The Red Devils krijgen we opnieuw een topclub op bezoek die dit seizoen warm en koud blaast, al zijn de warme dagen eerder zeldzaam. Het team van Solksjaer staat momenteel op de 7e plaats met 28 punten. Ze tellen 7 overwinningen en 5 nederlagen. De bewoners van Old Trafford krijgen, net als Arsenal trouwens, heel wat kritiek om hun povere spel.
Gaan beide “vergane” gloriën nog eens een duel uit de goede oude doos serveren? We mogen het hopen, en als Arsenal dan nog aan de winnende hand blijft is 2020 in elk geval goed ingezet.
We zeggen zelfs meer. Als zowel Chelsea als Manchester United puntenloos naar huis gestuurd worden mag Arsenal eindelijk weer eens wat naar boven kijken. En dat is het mooiste nieuwjaarsgeschenk dat onze ploeg ons kan geven.
VREDE OP AARDE?
Door Marcel Bogaerts
Of de in deze tijd van het jaar onverslijtbare, maar helaas veel te ambitieuze en niet echt realistische wens misschien toch eens een illusie van werkelijkheid zou kunnen brengen voor alle Gooners wereldwijd valt nog af te wachten.
De beleidsmensen bij Arsenal hebben er in elk geval voor gezorgd dat er geen onzekerheid meer is over wie er de sportieve staf zal leiden. Oud-aanvoerder Mikel Arteta ziet zichzelf voor een zware taak geplaatst, en weet dat er heel wat werk op hem wacht.
Over het laatste duel van Freddie Ljungberg als coach kunnen we kort zijn. Everton en Arsenal, beide clubs met hun nieuwe sportieve baas in de tribunes, toonden vooral aan dat hun huidige niet benijdenswaardige plaats in de rangschikking misschien toch geen toeval is. Een saaie en ondermaatse ontmoeting, arm aan doelkansen en goed spel eindigde zoals ze begonnen was.
Een jong en onervaren Arsenal hield de nul en kreeg zowaar twee ballen tussen de palen. We moeten met weinig tevreden zijn in deze dagen.
De berichten in de media over mogelijk vertrekkende en ontevreden spelers (Granit Xhaka, Pierre-Emerick Aubameyang) en disciplinaire maatregelen richting Mesut Özil (niet in de wedstrijdkern) heeft iedereen wel gelezen en we gaan dus maar over tot de volgende wedstrijd in deze razend drukke eindejaarsperiode.
Of de in deze tijd van het jaar onverslijtbare, maar helaas veel te ambitieuze en niet echt realistische wens misschien toch eens een illusie van werkelijkheid zou kunnen brengen voor alle Gooners wereldwijd valt nog af te wachten.
De beleidsmensen bij Arsenal hebben er in elk geval voor gezorgd dat er geen onzekerheid meer is over wie er de sportieve staf zal leiden. Oud-aanvoerder Mikel Arteta ziet zichzelf voor een zware taak geplaatst, en weet dat er heel wat werk op hem wacht.
Over het laatste duel van Freddie Ljungberg als coach kunnen we kort zijn. Everton en Arsenal, beide clubs met hun nieuwe sportieve baas in de tribunes, toonden vooral aan dat hun huidige niet benijdenswaardige plaats in de rangschikking misschien toch geen toeval is. Een saaie en ondermaatse ontmoeting, arm aan doelkansen en goed spel eindigde zoals ze begonnen was.
Een jong en onervaren Arsenal hield de nul en kreeg zowaar twee ballen tussen de palen. We moeten met weinig tevreden zijn in deze dagen.
De berichten in de media over mogelijk vertrekkende en ontevreden spelers (Granit Xhaka, Pierre-Emerick Aubameyang) en disciplinaire maatregelen richting Mesut Özil (niet in de wedstrijdkern) heeft iedereen wel gelezen en we gaan dus maar over tot de volgende wedstrijd in deze razend drukke eindejaarsperiode.
Donderdag 26 december 2019, Vitality Stadium Dean Court, Premier League matchweek 19: Bournemouth-Arsenal
De Gunners mogen dan wel de nul gehouden hebben, het puntje in Goodison Park was niet voldoende om een verdere val in het klassement te vermijden. Het trotse Arsenal staat op plaats 11, 6 punten verwijderd van een Champions League plek. De 23 punten van Arsenal scheiden de Noord-Londenaren 8 punten van Aston Villa, op de 18e plaats.
De eerstvolgende tegenstrever, Bournemouth, staat op plaats 14 en heeft 19 punten. Dean Court is, in de weinige keren dat Arsenal bij hen op bezoek was, nooit een gemakkelijke opponent gebleken. We overlopen even de uitslagen die zowat allemaal nog vers in het geheugen liggen.
De eerste confrontatie op 7 februari 2016 eindigde op 0-2 voor Arsenal, met doelpunten van Mesut Özil en Alex Oxlade-Chamberlain. Een klein jaar later, op 3 januari 2017, was er een spectaculaire ontmoeting. Een ziel- en futloos Arsenal zag de thuisploeg tot 3-0 uitlopen, begon pas na de 3-1 van Alexis Sanchez te voetballen, lukte via Lucas Perez de aansluitingstreffer en sleepte in de slotminuut via Olivier Giroud nog een puntje uit de brand. Op 14 januari 2018 was er een 2-1 nederlaag, het eerste verlies op Dean Court, en vorig seizoen wonnen de Gunners eindelijk nog eens, met dank aan thuisspeler Jefferson Lerma voor een fabelachtige own-goal. Arsenal won met 1-2.
Manager Eddie Howe, reeds 8 jaar aan het roer bij The Cherries, lukt er voorlopig in zijn team, zonder veel potten te breken, op een comfortabele manier in de Premier League te houden. Van Arsenal verwachten we, ondanks alles, nog altijd meer. Kan Mikel Arteta reeds bij zijn allereerste opdracht de punten mee naar Islington nemen? Met de volgende zware thuiswedstrijden voor de boeg is dat alleszins geen overdreven luxe, het lijkt zelfs een noodzaak, want stel je maar eens een 0 op 9 voor….
De Gunners mogen dan wel de nul gehouden hebben, het puntje in Goodison Park was niet voldoende om een verdere val in het klassement te vermijden. Het trotse Arsenal staat op plaats 11, 6 punten verwijderd van een Champions League plek. De 23 punten van Arsenal scheiden de Noord-Londenaren 8 punten van Aston Villa, op de 18e plaats.
De eerstvolgende tegenstrever, Bournemouth, staat op plaats 14 en heeft 19 punten. Dean Court is, in de weinige keren dat Arsenal bij hen op bezoek was, nooit een gemakkelijke opponent gebleken. We overlopen even de uitslagen die zowat allemaal nog vers in het geheugen liggen.
De eerste confrontatie op 7 februari 2016 eindigde op 0-2 voor Arsenal, met doelpunten van Mesut Özil en Alex Oxlade-Chamberlain. Een klein jaar later, op 3 januari 2017, was er een spectaculaire ontmoeting. Een ziel- en futloos Arsenal zag de thuisploeg tot 3-0 uitlopen, begon pas na de 3-1 van Alexis Sanchez te voetballen, lukte via Lucas Perez de aansluitingstreffer en sleepte in de slotminuut via Olivier Giroud nog een puntje uit de brand. Op 14 januari 2018 was er een 2-1 nederlaag, het eerste verlies op Dean Court, en vorig seizoen wonnen de Gunners eindelijk nog eens, met dank aan thuisspeler Jefferson Lerma voor een fabelachtige own-goal. Arsenal won met 1-2.
Manager Eddie Howe, reeds 8 jaar aan het roer bij The Cherries, lukt er voorlopig in zijn team, zonder veel potten te breken, op een comfortabele manier in de Premier League te houden. Van Arsenal verwachten we, ondanks alles, nog altijd meer. Kan Mikel Arteta reeds bij zijn allereerste opdracht de punten mee naar Islington nemen? Met de volgende zware thuiswedstrijden voor de boeg is dat alleszins geen overdreven luxe, het lijkt zelfs een noodzaak, want stel je maar eens een 0 op 9 voor….
WIE BRENGT ARSENAL WEER OP DE JUISTE WEG?
Door Marcel Bogaerts
Eerder schreven we dat de fatsoenlijke manier waarop Arsenal het derby met West-Ham uiteindelijk naar zich toe trok geen reden mocht zijn om het schandalige eerste uur van die wedstrijd maar meteen met de mantel der liefde te bedekken.
Ons toetsenbord was nog niet afgekoeld of het was al weer van dat. Tegen de landskampioen was de eerste actie wel voor Arsenal na een goed doorzetten van Gabriël Martinelli, maar het antwoord van Manchester City was verpletterend. Kevin De Bruyne mocht vrij komen aanwandelen en verschroeiend uithalen, er waren 90 seconden gespeeld. De Belg bediende op het kwartier zijn maatje Raheem Sterling, die ook al weer zo vrij als een vogel stond, en de wedstrijd was afgelopen. Twee spelers van City die vijf spelers van Arsenal te vlug af zijn, veel beschamender kan het niet worden.
En het werd nog erger want De Bruyne mocht zijn demonstratie afronden met een tweede doelpunt, waarna Bernd Leno met een mooie save verhinderde dat de Rode Duivel er nog eentje bijdeed.
De tweede helft was uiteraard totaal overbodig, laat het volstaan te zeggen dat Arsenal aan een vernederende forfaitscore op eigen veld ontsnapte.
De vervanging van Mesut Özil zorgde nog voor een wansmakelijk intermezzo, door hemzelf in gang gezet, langs de zijlijn. Unai Emery werd door het overgrote deel van de aanhang verketterd omdat hij Özil niet in zijn basiselftal zette; laat ons even toe fijntjes op te merken dat de Duitser druk bezig is met te bewijzen dat de Spaanse coach het met die beslissing volkomen bij het rechte eind had.
Het wordt hoe dan ook alweer een hete week in Islington. Wat gaat er in de kantoren van de leiding van de club beslist worden? The Championship, met onvergetelijke derbies tegen pakweg Brentford en Milwall is nog steeds veel dichterbij dan Europees voetbal. Het prutswerk dat Arsenal momenteel op de mat legt laat geen ruimte over voor andere conclusies.
Eerder schreven we dat de fatsoenlijke manier waarop Arsenal het derby met West-Ham uiteindelijk naar zich toe trok geen reden mocht zijn om het schandalige eerste uur van die wedstrijd maar meteen met de mantel der liefde te bedekken.
Ons toetsenbord was nog niet afgekoeld of het was al weer van dat. Tegen de landskampioen was de eerste actie wel voor Arsenal na een goed doorzetten van Gabriël Martinelli, maar het antwoord van Manchester City was verpletterend. Kevin De Bruyne mocht vrij komen aanwandelen en verschroeiend uithalen, er waren 90 seconden gespeeld. De Belg bediende op het kwartier zijn maatje Raheem Sterling, die ook al weer zo vrij als een vogel stond, en de wedstrijd was afgelopen. Twee spelers van City die vijf spelers van Arsenal te vlug af zijn, veel beschamender kan het niet worden.
En het werd nog erger want De Bruyne mocht zijn demonstratie afronden met een tweede doelpunt, waarna Bernd Leno met een mooie save verhinderde dat de Rode Duivel er nog eentje bijdeed.
De tweede helft was uiteraard totaal overbodig, laat het volstaan te zeggen dat Arsenal aan een vernederende forfaitscore op eigen veld ontsnapte.
De vervanging van Mesut Özil zorgde nog voor een wansmakelijk intermezzo, door hemzelf in gang gezet, langs de zijlijn. Unai Emery werd door het overgrote deel van de aanhang verketterd omdat hij Özil niet in zijn basiselftal zette; laat ons even toe fijntjes op te merken dat de Duitser druk bezig is met te bewijzen dat de Spaanse coach het met die beslissing volkomen bij het rechte eind had.
Het wordt hoe dan ook alweer een hete week in Islington. Wat gaat er in de kantoren van de leiding van de club beslist worden? The Championship, met onvergetelijke derbies tegen pakweg Brentford en Milwall is nog steeds veel dichterbij dan Europees voetbal. Het prutswerk dat Arsenal momenteel op de mat legt laat geen ruimte over voor andere conclusies.
Zaterdag 21/12/2019, 12u30 Goodison Park, Premier League matchweek 18: Everton – Arsenal
Aan de blauwe kant van Liverpool is het momenteel ook kommer en kwel. The Toffees bevinden zich op plaats 16 met vier punten minder dan Arsenal, en dat is heel erg ontgoochelend voor een club die gehoopt had permanent aansluiting te vinden met minstens de Engelse subtop.
Manager Marco Silva mocht begin december zijn kastje leegmaken en hij werd vervangen door zijn assistent, de 48-jarige Schot David Ferguson, die hiermee aan zijn allereerste opdracht als hoofdcoach begint. Zijn spelerscarrière speelde zich af bij Dundee United, Glasgow Rangers, Newcastle en Everton.
Bij Everton vinden we natuurlijk Theo Walcott terug, die tot hiertoe in 11 wedstrijden, waarvan 7 als basisspeler, mocht opdraven. Hij werd ook 7 keer vervangen, wat toch veelzeggend is. Een tweede ex-Gunner is uiteraard Alex Iwobi. De Nigeriaan stond 15 wedstrijden op het scheidsrechtersblad en werd daarvan 5 keer vervangen.
Toch lijkt Everton terug de goede weg ingeslagen. Een zware 5-2 nederlaag in het derby tegen Liverpool (op Anfield) werd gevolgd door een thuiszege tegen Chelsea en een puntje op Old Trafford.
The Toffees lukken er in eigen Goodison wel eens in Arsenal puntenloos huiswaarts te sturen. Vorig seizoen, op 7 april 2019, was de 1-0 nederlaag van Arsenal een zoveelste ontnuchtering in de zoektocht naar Champions League voetbal. Phil Jagielka scoorde reeds na 10 minuten het enige doelpunt van de partij en veel verder dan een aantal gele kaarten kwam Arsenal niet.
Ook nu dreigt een nieuwe nederlaag voor een Londense ploeg die volkomen de pedalen lijkt kwijt te zijn. Of brengt een korte periode zonder midweekvoetbal enig soelaas? Hebben de Gunners een mooi kerstgeschenk klaar voor de Gooners? Heeft er iemand een ingeving om licht te brengen in de duisternis? Hoop doet leven, we zegden het reeds, en misschien wordt die hoop nu eens niet onmiddellijk de bodem ingeslagen?
Aan de blauwe kant van Liverpool is het momenteel ook kommer en kwel. The Toffees bevinden zich op plaats 16 met vier punten minder dan Arsenal, en dat is heel erg ontgoochelend voor een club die gehoopt had permanent aansluiting te vinden met minstens de Engelse subtop.
Manager Marco Silva mocht begin december zijn kastje leegmaken en hij werd vervangen door zijn assistent, de 48-jarige Schot David Ferguson, die hiermee aan zijn allereerste opdracht als hoofdcoach begint. Zijn spelerscarrière speelde zich af bij Dundee United, Glasgow Rangers, Newcastle en Everton.
Bij Everton vinden we natuurlijk Theo Walcott terug, die tot hiertoe in 11 wedstrijden, waarvan 7 als basisspeler, mocht opdraven. Hij werd ook 7 keer vervangen, wat toch veelzeggend is. Een tweede ex-Gunner is uiteraard Alex Iwobi. De Nigeriaan stond 15 wedstrijden op het scheidsrechtersblad en werd daarvan 5 keer vervangen.
Toch lijkt Everton terug de goede weg ingeslagen. Een zware 5-2 nederlaag in het derby tegen Liverpool (op Anfield) werd gevolgd door een thuiszege tegen Chelsea en een puntje op Old Trafford.
The Toffees lukken er in eigen Goodison wel eens in Arsenal puntenloos huiswaarts te sturen. Vorig seizoen, op 7 april 2019, was de 1-0 nederlaag van Arsenal een zoveelste ontnuchtering in de zoektocht naar Champions League voetbal. Phil Jagielka scoorde reeds na 10 minuten het enige doelpunt van de partij en veel verder dan een aantal gele kaarten kwam Arsenal niet.
Ook nu dreigt een nieuwe nederlaag voor een Londense ploeg die volkomen de pedalen lijkt kwijt te zijn. Of brengt een korte periode zonder midweekvoetbal enig soelaas? Hebben de Gunners een mooi kerstgeschenk klaar voor de Gooners? Heeft er iemand een ingeving om licht te brengen in de duisternis? Hoop doet leven, we zegden het reeds, en misschien wordt die hoop nu eens niet onmiddellijk de bodem ingeslagen?
CRUCIALE WEKEN OP KOMST
Door Marcel Bogaerts
De toeschouwers in het London Stadium waren er, samen met de mensen die voor de buis het Londens derby West Ham - Arsenal volgden, een uur van overtuigd dat ze naar een historische wedstrijd aan het kijken waren. De wedstrijd die de verscheurende ondergang van Arsenal als topclub pijnlijk duidelijk in de verf zette. De Gunners hadden tot dan toe afschuwelijk degradatievoetbal getoond. Opnieuw etaleerden de Noord-Londenaars een onvergeeflijk gebrek aan grinta en stootkracht, een onbegrijpelijke faalangst en een festival aan balverlies en in het ijle getrapte ballen.
Er was totaal niets ter verdediging aan te voeren, of het zou de aanslag moeten zijn van Creswell op Nicolas Pepe die onbestraft bleef. De FA en bij uitbreiding de hele voetbalwereld moet toch eens wat grondiger gaan nadenken over het begrip “de bal spelen”.
Aan de rust was het 1-0, en West Ham mocht van geluk spreken dat Granit Xhaka veel te laat reageerde op een instormende Ogbonna. Die buffelde met het hoofd/de schouder de bal richting doel en het ronde ding week af op Ainsley Maitland-Niles waardoor Leno kansloos was.
Elke supporter van welke ploeg dan ook kent dat wurgende gevoel dat de ondergang erg nabij is. Zo bleef het voor de Gooners ook nog aanhouden na de rust, tot er ongeveer een kwartier gespeeld was. Lucas Torreira speelde op de linkerflank Sead Kolasinac aan en die bediende Gabriël Martinelli, die wel erg vrank en vrij het strafschopgebied mocht inwandelen. De jonge Braziliaan trof raak.
Arsenal kwam ineens tot leven, en hoe. Mesut Özil vond vanop links Aubameyang, die Nicolas Pepe op rechts had opgemerkt. Pepe haalde heerlijk uit en plaatste de bal prachtig binnen, zijn eerste fieldgoal en of het de Ivoriaan deugd deed….
En nog was het niet gedaan want Aubameyang en Pepe knutselden een brede één-twee in elkaar en de Gabonees stond vrij. 1-3 en niet Ljungberg maar wel Pellegrini in grote problemen. Arsenal speelde de wedstrijd dan autoritair uit en belandt nu op de 9e plaats, met een 7 punten kloof met de degradatieplaatsen maar ook een 7 punten kloof met de Champions League plaatsen.
De ziekenboeg geraakt ondertussen erg vol en coach Ljungberg puzzelde een piepjonge delegatie bij mekaar om de laatste opdracht in de groepsfase van de Europa League af te werken. Arsenal Belgium, met een kleine 30 mensen ter plaatse, zag deze jongeren een degelijke tot goede eerste helft afwerken. Standard kon nooit de indruk wekken dat het speelde voor de laatste kans en Arsenal speelde een handjevol scoringsmogelijkheden bij elkaar, maar de thuisdoelman speelde een alerte wedstrijd en kende ook het nodige geluk bij minder oordeelkundig uit zijn doel komen.
Na de rust leek de thuisploeg besloten te hebben dat ze de wedstrijd eigenlijk wel wilde winnen, maar had gênant veel geluk nodig om een 2-0 voorsprong bij elkaar te spelen. Emi Martinez stond tweemaal voor joker bij ongelukkig afgeweken ballen. Zo kan het dus ook.
Gerechtigheid zou echter geschieden en het was Bukayo Saka die met een scherpe voorzet het hoofd van Alexandre Lacazette vond. De Fransman laat zoiets niet liggen. Saka zelf ging een paar minuten later op wandel en vond met een knappe plaatsbal de lokale keeper opnieuw in gebreke.
Eintracht Frankfurt verloor thuis van Guimaraes en Arsenal is uiteindelijk groepswinnaar. We zijn benieuwd wie de volgende tegenstrever wordt.
Maar nu moet alle aandacht naar de competitie gaan, want de maand december wordt niet alleen loodzwaar door het aantal wedstrijden dat moet afgewerkt worden. Zowel Manchester City, Chelsea en Manchester United zullen zich de komende weken op het Emirates stadion aanbieden.
De toeschouwers in het London Stadium waren er, samen met de mensen die voor de buis het Londens derby West Ham - Arsenal volgden, een uur van overtuigd dat ze naar een historische wedstrijd aan het kijken waren. De wedstrijd die de verscheurende ondergang van Arsenal als topclub pijnlijk duidelijk in de verf zette. De Gunners hadden tot dan toe afschuwelijk degradatievoetbal getoond. Opnieuw etaleerden de Noord-Londenaars een onvergeeflijk gebrek aan grinta en stootkracht, een onbegrijpelijke faalangst en een festival aan balverlies en in het ijle getrapte ballen.
Er was totaal niets ter verdediging aan te voeren, of het zou de aanslag moeten zijn van Creswell op Nicolas Pepe die onbestraft bleef. De FA en bij uitbreiding de hele voetbalwereld moet toch eens wat grondiger gaan nadenken over het begrip “de bal spelen”.
Aan de rust was het 1-0, en West Ham mocht van geluk spreken dat Granit Xhaka veel te laat reageerde op een instormende Ogbonna. Die buffelde met het hoofd/de schouder de bal richting doel en het ronde ding week af op Ainsley Maitland-Niles waardoor Leno kansloos was.
Elke supporter van welke ploeg dan ook kent dat wurgende gevoel dat de ondergang erg nabij is. Zo bleef het voor de Gooners ook nog aanhouden na de rust, tot er ongeveer een kwartier gespeeld was. Lucas Torreira speelde op de linkerflank Sead Kolasinac aan en die bediende Gabriël Martinelli, die wel erg vrank en vrij het strafschopgebied mocht inwandelen. De jonge Braziliaan trof raak.
Arsenal kwam ineens tot leven, en hoe. Mesut Özil vond vanop links Aubameyang, die Nicolas Pepe op rechts had opgemerkt. Pepe haalde heerlijk uit en plaatste de bal prachtig binnen, zijn eerste fieldgoal en of het de Ivoriaan deugd deed….
En nog was het niet gedaan want Aubameyang en Pepe knutselden een brede één-twee in elkaar en de Gabonees stond vrij. 1-3 en niet Ljungberg maar wel Pellegrini in grote problemen. Arsenal speelde de wedstrijd dan autoritair uit en belandt nu op de 9e plaats, met een 7 punten kloof met de degradatieplaatsen maar ook een 7 punten kloof met de Champions League plaatsen.
De ziekenboeg geraakt ondertussen erg vol en coach Ljungberg puzzelde een piepjonge delegatie bij mekaar om de laatste opdracht in de groepsfase van de Europa League af te werken. Arsenal Belgium, met een kleine 30 mensen ter plaatse, zag deze jongeren een degelijke tot goede eerste helft afwerken. Standard kon nooit de indruk wekken dat het speelde voor de laatste kans en Arsenal speelde een handjevol scoringsmogelijkheden bij elkaar, maar de thuisdoelman speelde een alerte wedstrijd en kende ook het nodige geluk bij minder oordeelkundig uit zijn doel komen.
Na de rust leek de thuisploeg besloten te hebben dat ze de wedstrijd eigenlijk wel wilde winnen, maar had gênant veel geluk nodig om een 2-0 voorsprong bij elkaar te spelen. Emi Martinez stond tweemaal voor joker bij ongelukkig afgeweken ballen. Zo kan het dus ook.
Gerechtigheid zou echter geschieden en het was Bukayo Saka die met een scherpe voorzet het hoofd van Alexandre Lacazette vond. De Fransman laat zoiets niet liggen. Saka zelf ging een paar minuten later op wandel en vond met een knappe plaatsbal de lokale keeper opnieuw in gebreke.
Eintracht Frankfurt verloor thuis van Guimaraes en Arsenal is uiteindelijk groepswinnaar. We zijn benieuwd wie de volgende tegenstrever wordt.
Maar nu moet alle aandacht naar de competitie gaan, want de maand december wordt niet alleen loodzwaar door het aantal wedstrijden dat moet afgewerkt worden. Zowel Manchester City, Chelsea en Manchester United zullen zich de komende weken op het Emirates stadion aanbieden.
Zondag 15/12/2019 17u30, Emirates: Premier League matchweek 17: Arsenal – Manchester City
Pep Guardiola beleeft niet echt leuke tijden bij zijn kampioenen. De Citizens verloren zopas het derby van Manchester United, waardoor ze nu reeds 14 punten achterstand tellen op het nog steeds ongeslagen Liverpool, en ook het ijzersterke Leicester City verder zien weglopen. De achterstand op de Foxes bedraagt ook reeds 6 punten.
Man City verloor tot hiertoe 2 keer, de andere nederlaag kwam er ook op eigen veld, tegen Wolverhampton Wanderers. Er waren ook forse overwinningen, zoals 0-5 bij West Ham, 4-0 tegen Brighton en zelfs 8-0 tegen Watford.
Kevin De Bruyne en zijn team lijken echter moeilijk om te kunnen gaan met het niet beschikbaar zijn van Kun Agüero, en City lijkt wat onder de indruk van de demonstratie van Liverpool.
Er is echter geen reden tot ongebreideld optimisme voor zondag. De onderste regionen van de rangschikking mogen dan wel weer wat verder weg zijn, het eerste uur van het afgelopen derby tegen West Ham is door de uiteindelijke 1-3 overwinning niet naar de vergeethoek gespeeld. De ziekenboeg zit overvol, er is nog onzekerheid over wie voor de rest van het seizoen de sportieve verantwoordelijkheid krijgt, en het valt nog af te wachten of er in januari geen sterkhouder(s) gaan vertrekken, nu Europees voetbal volgend seizoen heel ver weg lijkt.
Een overwinning tegen City zou heel zoet smaken. Hoop doet leven.
Pep Guardiola beleeft niet echt leuke tijden bij zijn kampioenen. De Citizens verloren zopas het derby van Manchester United, waardoor ze nu reeds 14 punten achterstand tellen op het nog steeds ongeslagen Liverpool, en ook het ijzersterke Leicester City verder zien weglopen. De achterstand op de Foxes bedraagt ook reeds 6 punten.
Man City verloor tot hiertoe 2 keer, de andere nederlaag kwam er ook op eigen veld, tegen Wolverhampton Wanderers. Er waren ook forse overwinningen, zoals 0-5 bij West Ham, 4-0 tegen Brighton en zelfs 8-0 tegen Watford.
Kevin De Bruyne en zijn team lijken echter moeilijk om te kunnen gaan met het niet beschikbaar zijn van Kun Agüero, en City lijkt wat onder de indruk van de demonstratie van Liverpool.
Er is echter geen reden tot ongebreideld optimisme voor zondag. De onderste regionen van de rangschikking mogen dan wel weer wat verder weg zijn, het eerste uur van het afgelopen derby tegen West Ham is door de uiteindelijke 1-3 overwinning niet naar de vergeethoek gespeeld. De ziekenboeg zit overvol, er is nog onzekerheid over wie voor de rest van het seizoen de sportieve verantwoordelijkheid krijgt, en het valt nog af te wachten of er in januari geen sterkhouder(s) gaan vertrekken, nu Europees voetbal volgend seizoen heel ver weg lijkt.
Een overwinning tegen City zou heel zoet smaken. Hoop doet leven.
IN VRIJE VAL
Door Marcel Bogaerts
De Gunners begonnen hun eerste thuiswedstrijd onder Freddie Ljungberg met goede intenties. De aanvallende acties in de openingsfase leidden echter niet tot doelpogingen. De bezoekers beletten dat met irritante duw- en trekfouten, zo verloor Alexandre Lacazette bijna zijn ganse garderobe. Scheidsrechter Scott zag het niet en de VAR, Jon Moss, wilde het niet zien. Tja. De eerste hand van Hector Bellerin op de schouders van een opponent werd wel gezien en met geel bestraft.
Maar het zou van een verregaand gebrek aan objectiviteit getuigen om deze in het oog springende scheidsrechterlijke dwalingen aan te duiden als oorzaak van een alweer bijzonder povere prestatie van Arsenal.
De Seagulls konden immers veel te gemakkelijk hun wil opleggen, dwongen de thuisploeg keer op keer tot balverlies, hielden het ronde ding simpel in eigen rangen en waren daarenboven nog eens brandgevaarlijk in hun acties. Enthousiasme en spelvreugde bij de bezoekers, loomheid, faalangst en slordigheid bij de thuisspelers. We zeggen niet bij de thuisploeg want er stond geen team op het veld. De onderlinge irritaties vonkten er zo af.
De 0-1 aan de rust was gevleid voor Arsenal, zoveel is zeker.
De Gunners kwamen als herboren aan de aftrap van de tweede periode. Had de interim coach met enige stemverheffing gesproken? Het leek er wel op, want Brighton moest zowaar alle zeilen bijzetten en Lacazette maakte gelijk. Het momentum leek in het voordeel van Arsenal gekeerd, en dat was mede dankzij de inbreng van Nicolas Pepe, die met zijn acties op de flank toch steeds een paar bezoekende verdedigers aan de praat kon houden.
Een op vrije trap inlopende David Luiz poeierde een tweede doelpunt voor zijn ploeg tegen de netten, maar hier was de grensrechter zwaar in de fout gegaan want Luiz en enkele van zijn ploeggenoten waren zeer opvallend in buitenspelpositie gelopen. De VAR kwam er aan te pas en het feest ging, volkomen terecht, niet door.
Dat was het einde voor Arsenal want Brighton kwam terug in de wedstrijd en trok nog verdiend het laken volledig naar zich toe.
Het is nu meer dan 40 jaar geleden dat Arsenal nog zo slecht aan het seizoen begon. Het trotse Emirates stadion ziet zijn bewoners afglijden naar de 10e plaats in de rangschikking. Over Europees voetbal volgend jaar dient nu netjes gezwegen te worden. Nog 5 punten scheiden Arsenal van de degradatieplaatsen en wie nu nog lachwekkend doet over spelen voor het behoud en terecht komen in de nerveuze wereld van degradatievoetbal heeft echt niet goed en allesbehalve objectief naar de wedstrijden gekeken.
Arsenal is in vrije val en de vraag is niet wanneer de parachutes nu eindelijk opengaan, de vraag is of de parachutes wel zullen opengaan. Want om in een dergelijke beeldspraak te blijven, het lijkt wel of men in Islington zonder valscherm uit het vliegtuig gesprongen is. Quo vadis, Arsenal?
De Gunners begonnen hun eerste thuiswedstrijd onder Freddie Ljungberg met goede intenties. De aanvallende acties in de openingsfase leidden echter niet tot doelpogingen. De bezoekers beletten dat met irritante duw- en trekfouten, zo verloor Alexandre Lacazette bijna zijn ganse garderobe. Scheidsrechter Scott zag het niet en de VAR, Jon Moss, wilde het niet zien. Tja. De eerste hand van Hector Bellerin op de schouders van een opponent werd wel gezien en met geel bestraft.
Maar het zou van een verregaand gebrek aan objectiviteit getuigen om deze in het oog springende scheidsrechterlijke dwalingen aan te duiden als oorzaak van een alweer bijzonder povere prestatie van Arsenal.
De Seagulls konden immers veel te gemakkelijk hun wil opleggen, dwongen de thuisploeg keer op keer tot balverlies, hielden het ronde ding simpel in eigen rangen en waren daarenboven nog eens brandgevaarlijk in hun acties. Enthousiasme en spelvreugde bij de bezoekers, loomheid, faalangst en slordigheid bij de thuisspelers. We zeggen niet bij de thuisploeg want er stond geen team op het veld. De onderlinge irritaties vonkten er zo af.
De 0-1 aan de rust was gevleid voor Arsenal, zoveel is zeker.
De Gunners kwamen als herboren aan de aftrap van de tweede periode. Had de interim coach met enige stemverheffing gesproken? Het leek er wel op, want Brighton moest zowaar alle zeilen bijzetten en Lacazette maakte gelijk. Het momentum leek in het voordeel van Arsenal gekeerd, en dat was mede dankzij de inbreng van Nicolas Pepe, die met zijn acties op de flank toch steeds een paar bezoekende verdedigers aan de praat kon houden.
Een op vrije trap inlopende David Luiz poeierde een tweede doelpunt voor zijn ploeg tegen de netten, maar hier was de grensrechter zwaar in de fout gegaan want Luiz en enkele van zijn ploeggenoten waren zeer opvallend in buitenspelpositie gelopen. De VAR kwam er aan te pas en het feest ging, volkomen terecht, niet door.
Dat was het einde voor Arsenal want Brighton kwam terug in de wedstrijd en trok nog verdiend het laken volledig naar zich toe.
Het is nu meer dan 40 jaar geleden dat Arsenal nog zo slecht aan het seizoen begon. Het trotse Emirates stadion ziet zijn bewoners afglijden naar de 10e plaats in de rangschikking. Over Europees voetbal volgend jaar dient nu netjes gezwegen te worden. Nog 5 punten scheiden Arsenal van de degradatieplaatsen en wie nu nog lachwekkend doet over spelen voor het behoud en terecht komen in de nerveuze wereld van degradatievoetbal heeft echt niet goed en allesbehalve objectief naar de wedstrijden gekeken.
Arsenal is in vrije val en de vraag is niet wanneer de parachutes nu eindelijk opengaan, de vraag is of de parachutes wel zullen opengaan. Want om in een dergelijke beeldspraak te blijven, het lijkt wel of men in Islington zonder valscherm uit het vliegtuig gesprongen is. Quo vadis, Arsenal?
Maandag 09/12/2019, 20u00, London Stadium, Premier League matchweek 16: West Ham – Arsenal
The Irons van Manuel Pellegrini doen het ook allesbehalve goed dit seizoen. Ze tellen 16 punten en wonnen, net als Arsenal, slechts vier keer. Bij degradatiekandidaat Watford (1-3), thuis tegen Norwich (2-0), maar ook thuis tegen Manchester United (2-0) en zelfs uit bij Chelsea (0-1). Het zijn vooral die twee laatste resultaten die Arsenal zorgen moeten baren. West Ham kan een resultaat neerzetten en dat is nu net waar Arsenal niet meer in slaagt.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 in het London Stadium. Op 12 januari van dit jaar maakte de jonge Declan Rice, een grote belofte, ook voor de nationale ploeg, op de 48e minuut de winnende treffer.
Aan de laatste zege van Arsenal op het veld van West Ham denken we met plezier terug. Op 3 december 2016 wonnen de Gunners, vooral dankzij een ontketende Alexis Sanchez (drie doelpunten en een assist) met 1-5.
We gaan ons niet wagen aan een voorspelling voor maandagavond. Arsenal haalde in laatste drie wedstrijden 2 op 9, waar het maximum van 9 verwacht en geëist werd om dit seizoen nog wat interessant te houden. De maand december wordt zoals steeds loodzwaar en ofschoon de wedstrijd in het London Stadium om 20 uur lokale tijd afgetrapt wordt is het in werkelijkheid vijf voor twaalf.
The Irons van Manuel Pellegrini doen het ook allesbehalve goed dit seizoen. Ze tellen 16 punten en wonnen, net als Arsenal, slechts vier keer. Bij degradatiekandidaat Watford (1-3), thuis tegen Norwich (2-0), maar ook thuis tegen Manchester United (2-0) en zelfs uit bij Chelsea (0-1). Het zijn vooral die twee laatste resultaten die Arsenal zorgen moeten baren. West Ham kan een resultaat neerzetten en dat is nu net waar Arsenal niet meer in slaagt.
Vorig seizoen verloor Arsenal met 1-0 in het London Stadium. Op 12 januari van dit jaar maakte de jonge Declan Rice, een grote belofte, ook voor de nationale ploeg, op de 48e minuut de winnende treffer.
Aan de laatste zege van Arsenal op het veld van West Ham denken we met plezier terug. Op 3 december 2016 wonnen de Gunners, vooral dankzij een ontketende Alexis Sanchez (drie doelpunten en een assist) met 1-5.
We gaan ons niet wagen aan een voorspelling voor maandagavond. Arsenal haalde in laatste drie wedstrijden 2 op 9, waar het maximum van 9 verwacht en geëist werd om dit seizoen nog wat interessant te houden. De maand december wordt zoals steeds loodzwaar en ofschoon de wedstrijd in het London Stadium om 20 uur lokale tijd afgetrapt wordt is het in werkelijkheid vijf voor twaalf.
Donderdag 12/12/2019, 18u55, Maurice Dufrasne, Europa League groepsfase: Standard Luik – Arsenal
Ook in de Europa League is Arsenal aan het knoeien geslagen. De 0-3 bij Frankfurt en de 4-0 tegen Standard lijken wel sprookjesverhalen vergeleken bij de zwakke prestaties tegen Guimaraes (zowel thuis als uit) en de nachtmerrie thuis tegen de Duitse tegenstrever.
Toch zou de kwalificatie voor de knock-out fase geen probleem mogen zijn. In principe kan Arsenal nog uitgeschakeld worden, indien Frankfurt wint van Guimaraes en Standard Arsenal naar huis stuurt met zeg maar een forfaitscore. De Noord-Londenaars mogen dan wel veel weg hebben van een kaartenhuisje dat bij het minste zuchtje wind in elkaar stort, we zijn geen science fiction liefhebbers en zien de Rouches dan ook niet zover geraken.
Arsenal Belgium gaat eindelijk nog eens met een behoorlijke groep ter plaatse zijn. Hopelijk zijn deze gelukkigen getuige van een hoopgevend vertoon van onze ploeg.
Ook in de Europa League is Arsenal aan het knoeien geslagen. De 0-3 bij Frankfurt en de 4-0 tegen Standard lijken wel sprookjesverhalen vergeleken bij de zwakke prestaties tegen Guimaraes (zowel thuis als uit) en de nachtmerrie thuis tegen de Duitse tegenstrever.
Toch zou de kwalificatie voor de knock-out fase geen probleem mogen zijn. In principe kan Arsenal nog uitgeschakeld worden, indien Frankfurt wint van Guimaraes en Standard Arsenal naar huis stuurt met zeg maar een forfaitscore. De Noord-Londenaars mogen dan wel veel weg hebben van een kaartenhuisje dat bij het minste zuchtje wind in elkaar stort, we zijn geen science fiction liefhebbers en zien de Rouches dan ook niet zover geraken.
Arsenal Belgium gaat eindelijk nog eens met een behoorlijke groep ter plaatse zijn. Hopelijk zijn deze gelukkigen getuige van een hoopgevend vertoon van onze ploeg.
EEN INTRIESTE WEEK
Door Marcel Bogaerts
Alsof de nachtmerrie op eigen terrein tegen Southampton nog niet voldoende was deden de Gunners er nog een schepje bovenop tegen Eintracht Frankfurt. De laatste wedstrijd van Unai Emery was niet meer dan een beschamende farce. Zelfs het ene puntje dat voldoende was voor kwalificatie werd niet gehaald.
In de eerste helft kon Arsenal de schijn nog een beetje hooghouden, maar een schrijnend gebrek aan stootkracht en doeltreffendheid was dan al zichtbaar, alle positieve geluiden uit de hoek van de technische staf ten spijt.
De bezoekende coach greep onmiddellijk in, bracht twee verse krachten in bij het begin van de tweede speelhelft en dat bleek een toverformule, want de thuisploeg werd onmiddellijk bij de keel gegrepen en vastgezet en kwam, misschien wel onverwacht maar zeker niet onterecht, op een 1-2 achterstand.
Arsenal ging er nog eens voor en probeerde de scheve situatie nog recht te zetten, maar slaagde er niet meer in het middenveld, waar het zo grondig fout was gelopen, te heroveren –Mesut Özil was eens te meer onzichtbaar- en zo werd het voor de schaarse toeschouwers die op hun zitje waren gebleven een heel pijnlijke thuisnederlaag.
De Gunners wacht nu nog een hete avond in Luik, maar wie een overwinning van de thuisploeg met meer dan vier doelpunten verschil voorspelt schrijft wel een heel slecht science-fiction verhaal.
Unai Emery meldde zich de ochtend na de wedstrijd zoals gewoonlijk voor de training, maar hij werd per direct bedankt voor bewezen diensten. Assistent Freddy Ljungberg neemt –voorlopig, zo wordt gezegd- zijn taak over. Zijn positie was onhoudbaar geworden.
De onheuse scheldwoorden en de berg bagger die Unai Emery over zich heen gestort kreeg waren totaal ongepast. De onmiddellijke euforie die her en der de kop opstak na zijn ontslag is dat ook. Dat bleek al bij de eerstvolgende opdracht op Carrow Road. Interim coach Ljungberg liet Arsenal dan wel offensiever beginnen en de thuisploeg moest alle zeilen bijzetten, maar bij de eerste de beste serieuze aanval kwamen ze wel meteen op voorsprong. Met wat geluk, want het schot van Temo Puukki week af op Shkodran Mustafi en het stond 1-0.
Het vet was al dadelijk van de soep bij Arsenal en de Gunners mochten van geluk spreken dat bij thuisverdediger Zimmermann het licht uitging en hij naar de bal sloeg. Sensatie vervolgens want Aubameyang trapte een belabberde strafschop, doelman Tim Krul redde, maar de VAR had correct gezien dat ze bij Norwich veel te snel in het strafschopgebied waren gelopen. Aubameyang mocht opnieuw trappen en deze keer faalde de Gabonees niet.
Arsenal bleef echter bijzonder zwak en totaal niet secuur in defensie en zo kon het gebeuren dat vlak voor affluiten Cantwell simpel mocht inlopen en zijn ploeg terug op voorsprong brengen.
De tweede periode bracht niet meer dan bloed, zweet en tranen voor Arsenal. Norwich speelde voor wat het waard was en het was een geluk dat Bernd Leno betrouwbaar bleef keepen. Aubameyang stond echter op de goede plaats om de bordjes opnieuw gelijk te hangen. De thuisploeg leek aanvankelijk nog tevreden met het gelijke spel, maar kwam in het laatste kwartier toch opnieuw bijzonder gevaarlijk opzetten. Arsenal wist van geen hout pijlen te maken en haalde moeizaam het einde.
En zo is het ontslag van Unai Emery, maar je hoefde geen waarzegger te zijn om dat te weten, niet de toverformule om de problemen van de Noord-Londenaars op te lossen. Het Arsenal van vandaag is zonder meer de Premier League niet waard. Het verzamelde talent in Noord-Londen loopt over het veld als een stelletje rekruten dat op de eerste dag onder de wapens een mars met een rugzak van twintig kilo moet afhaspelen. Loom, niet alert, onzeker en zonder een greintje zelfvertrouwen. Arsenal is ziek en het staat voor een zwaar genezingsproces.
De rangschikking liegt niet. Er is een afstand van 7 punten met de Champions League plaatsen, net zoveel als de afstand met de degradatieplaatsen bedraagt. De toestand is tragisch.
Alsof de nachtmerrie op eigen terrein tegen Southampton nog niet voldoende was deden de Gunners er nog een schepje bovenop tegen Eintracht Frankfurt. De laatste wedstrijd van Unai Emery was niet meer dan een beschamende farce. Zelfs het ene puntje dat voldoende was voor kwalificatie werd niet gehaald.
In de eerste helft kon Arsenal de schijn nog een beetje hooghouden, maar een schrijnend gebrek aan stootkracht en doeltreffendheid was dan al zichtbaar, alle positieve geluiden uit de hoek van de technische staf ten spijt.
De bezoekende coach greep onmiddellijk in, bracht twee verse krachten in bij het begin van de tweede speelhelft en dat bleek een toverformule, want de thuisploeg werd onmiddellijk bij de keel gegrepen en vastgezet en kwam, misschien wel onverwacht maar zeker niet onterecht, op een 1-2 achterstand.
Arsenal ging er nog eens voor en probeerde de scheve situatie nog recht te zetten, maar slaagde er niet meer in het middenveld, waar het zo grondig fout was gelopen, te heroveren –Mesut Özil was eens te meer onzichtbaar- en zo werd het voor de schaarse toeschouwers die op hun zitje waren gebleven een heel pijnlijke thuisnederlaag.
De Gunners wacht nu nog een hete avond in Luik, maar wie een overwinning van de thuisploeg met meer dan vier doelpunten verschil voorspelt schrijft wel een heel slecht science-fiction verhaal.
Unai Emery meldde zich de ochtend na de wedstrijd zoals gewoonlijk voor de training, maar hij werd per direct bedankt voor bewezen diensten. Assistent Freddy Ljungberg neemt –voorlopig, zo wordt gezegd- zijn taak over. Zijn positie was onhoudbaar geworden.
De onheuse scheldwoorden en de berg bagger die Unai Emery over zich heen gestort kreeg waren totaal ongepast. De onmiddellijke euforie die her en der de kop opstak na zijn ontslag is dat ook. Dat bleek al bij de eerstvolgende opdracht op Carrow Road. Interim coach Ljungberg liet Arsenal dan wel offensiever beginnen en de thuisploeg moest alle zeilen bijzetten, maar bij de eerste de beste serieuze aanval kwamen ze wel meteen op voorsprong. Met wat geluk, want het schot van Temo Puukki week af op Shkodran Mustafi en het stond 1-0.
Het vet was al dadelijk van de soep bij Arsenal en de Gunners mochten van geluk spreken dat bij thuisverdediger Zimmermann het licht uitging en hij naar de bal sloeg. Sensatie vervolgens want Aubameyang trapte een belabberde strafschop, doelman Tim Krul redde, maar de VAR had correct gezien dat ze bij Norwich veel te snel in het strafschopgebied waren gelopen. Aubameyang mocht opnieuw trappen en deze keer faalde de Gabonees niet.
Arsenal bleef echter bijzonder zwak en totaal niet secuur in defensie en zo kon het gebeuren dat vlak voor affluiten Cantwell simpel mocht inlopen en zijn ploeg terug op voorsprong brengen.
De tweede periode bracht niet meer dan bloed, zweet en tranen voor Arsenal. Norwich speelde voor wat het waard was en het was een geluk dat Bernd Leno betrouwbaar bleef keepen. Aubameyang stond echter op de goede plaats om de bordjes opnieuw gelijk te hangen. De thuisploeg leek aanvankelijk nog tevreden met het gelijke spel, maar kwam in het laatste kwartier toch opnieuw bijzonder gevaarlijk opzetten. Arsenal wist van geen hout pijlen te maken en haalde moeizaam het einde.
En zo is het ontslag van Unai Emery, maar je hoefde geen waarzegger te zijn om dat te weten, niet de toverformule om de problemen van de Noord-Londenaars op te lossen. Het Arsenal van vandaag is zonder meer de Premier League niet waard. Het verzamelde talent in Noord-Londen loopt over het veld als een stelletje rekruten dat op de eerste dag onder de wapens een mars met een rugzak van twintig kilo moet afhaspelen. Loom, niet alert, onzeker en zonder een greintje zelfvertrouwen. Arsenal is ziek en het staat voor een zwaar genezingsproces.
De rangschikking liegt niet. Er is een afstand van 7 punten met de Champions League plaatsen, net zoveel als de afstand met de degradatieplaatsen bedraagt. De toestand is tragisch.
Donderdag 05/12/2019, 20u15 Emirates, Premier League matchweek 15: Arsenal – Brighton
Brighton and Hove Albion is voor Arsenal de derde tegenstrever op rij die in moeilijkheden verkeert. Er waren tijden dat Arsenal de vloer aanveegde met dit soort oppositie. Dat is nu niet meer aan de orde.
The Seagulls hebben 15 punten. Ze haalden die uit vier overwinningen en drie gelijke spelen. Arsenal heeft ook slechts vier overwinningen, dankzij zeven gelijke spelen hebben de Gunners vier punten meer.
Brighton won uit bij Watford en thuis van Tottenham, Everton en Norwich. Arsenal won uit bij Newcastle en thuis van Burnley, Aston Villa en Bournemouth. Dat is alvast niet beter dan wat Brighton voor elkaar bracht en het is alleszins niet op die basis dat we met een gerust gemoed naar de volgende confrontatie kunnen toeleven. Op geen enkele basis eigenlijk.
Manager Graham Potter, die in juli overnam van Chris Hughton, heeft goede herinneringen aan zijn laatste bezoek aan het Emirates. Met het Zweedse Östersunds won hij er in het kader van de Europa League, in februari 2018, met 1-2. De 0-3 thuisnederlaag werd daarmee niet uitgewist, maar toch was dit resultaat een regelrechte blamage voor de Gunners.
Arsenal staat voor een nieuwe veldslag om de punten, zoveel is duidelijk. Gaan we eindelijk een vijfde overwinning kunnen bijschrijven? Het is bang afwachten, maar met Manchester City, Chelsea en Manchester United worden de drie volgende thuismatchen regelrechte toppers. Er moeten punten gehaald worden en dat moet onmiddellijk gebeuren. Met goed voetbal als het enigszins kan, maar zeker met liters bloed, zweet en tranen. Er is geen alternatief.
Brighton and Hove Albion is voor Arsenal de derde tegenstrever op rij die in moeilijkheden verkeert. Er waren tijden dat Arsenal de vloer aanveegde met dit soort oppositie. Dat is nu niet meer aan de orde.
The Seagulls hebben 15 punten. Ze haalden die uit vier overwinningen en drie gelijke spelen. Arsenal heeft ook slechts vier overwinningen, dankzij zeven gelijke spelen hebben de Gunners vier punten meer.
Brighton won uit bij Watford en thuis van Tottenham, Everton en Norwich. Arsenal won uit bij Newcastle en thuis van Burnley, Aston Villa en Bournemouth. Dat is alvast niet beter dan wat Brighton voor elkaar bracht en het is alleszins niet op die basis dat we met een gerust gemoed naar de volgende confrontatie kunnen toeleven. Op geen enkele basis eigenlijk.
Manager Graham Potter, die in juli overnam van Chris Hughton, heeft goede herinneringen aan zijn laatste bezoek aan het Emirates. Met het Zweedse Östersunds won hij er in het kader van de Europa League, in februari 2018, met 1-2. De 0-3 thuisnederlaag werd daarmee niet uitgewist, maar toch was dit resultaat een regelrechte blamage voor de Gunners.
Arsenal staat voor een nieuwe veldslag om de punten, zoveel is duidelijk. Gaan we eindelijk een vijfde overwinning kunnen bijschrijven? Het is bang afwachten, maar met Manchester City, Chelsea en Manchester United worden de drie volgende thuismatchen regelrechte toppers. Er moeten punten gehaald worden en dat moet onmiddellijk gebeuren. Met goed voetbal als het enigszins kan, maar zeker met liters bloed, zweet en tranen. Er is geen alternatief.
BESTE ARSENAL
Door Marcel Bogaerts
Geachte eigenaars en beleidsmakers van The Arsenal, beste technische staf en spelers
Uw supportersclub in het kleine België was afgelopen zaterdag opnieuw met enkele leden vertegenwoordigd in het Emirates. Het optreden van onze favoriete club deed ons pijn aan het hart.
Wij moesten tot ons groot verdriet live aanwezig in het stadion vaststellen dat datgene waar we reeds weken via TV reportages en geschreven nieuwsberichten mee geconfronteerd werden niet overdreven is. Kort en alles behalve volledig sommen we op:
We willen echter niet meehuilen met de wolven in het bos. We willen achter onze club blijven staan. We beseffen dat we als supporter in alle vrijheid mogen en moeten signaleren wat we zien en daarover, zelfs in boosheid indien nodig, onze gevoelens daarover mogen ventileren. We weten ook dat wijzigingen in het personeelsbestand en het algemeen beleid van onze club niet tot het takenpakket van de supporter behoren. We zijn er tevens van overtuigd dat iedereen die binnen de muren van het Emirates stadion zijn dagtaak heeft het beste voor zijn werkgever wil en we laten ons dan ook niet verleiden tot acties die eerder bij een muiter dan bij een supporter passen.
Wij vragen echter wel dat jullie onze bezorgdheid delen en deze ernstig nemen. Maar dat is een overbodige vraag. We weten dat jullie dat doen en met deze bezorgdheid gaan slapen en weer opstaan.
“Victoria Concordia Crescit” is ook de lijfspreuk van onze supportersclub. Voor de “Concordia” kan Arsenal Belgium mee op de bres staan. Voor de “Victoria” helaas niet. Dat is de kern van uw takenpakket, geachte eigenaars en beleidsmakers, beste technische staf en spelers.
Arsenal Belgium rekent op u. COYG!
Geachte eigenaars en beleidsmakers van The Arsenal, beste technische staf en spelers
Uw supportersclub in het kleine België was afgelopen zaterdag opnieuw met enkele leden vertegenwoordigd in het Emirates. Het optreden van onze favoriete club deed ons pijn aan het hart.
Wij moesten tot ons groot verdriet live aanwezig in het stadion vaststellen dat datgene waar we reeds weken via TV reportages en geschreven nieuwsberichten mee geconfronteerd werden niet overdreven is. Kort en alles behalve volledig sommen we op:
- Een kwalitatief duidelijk mindere tegenstrever die ons elftal reeds van bij de aftrap bij de keel mag grijpen.
- Diezelfde tegenstrever die er steeds weer in slaagt over de ganse wedstrijd veel meer doelpogingen te laten noteren.
- Onze eigen spelers die de indruk geven de bal liever niet dan wel te hebben en het ronde ding dan ook zo snel mogelijk inspiratieloos terugleggen.
- Aarzelende spelers die ofwel onzeker en slordig zijn in de passing ofwel zich veel te gemakkelijk de bal laten ontfutselen.
- In het algemeen een groot gebrek aan kordaatheid om de wedstrijd in handen te willen nemen.
We willen echter niet meehuilen met de wolven in het bos. We willen achter onze club blijven staan. We beseffen dat we als supporter in alle vrijheid mogen en moeten signaleren wat we zien en daarover, zelfs in boosheid indien nodig, onze gevoelens daarover mogen ventileren. We weten ook dat wijzigingen in het personeelsbestand en het algemeen beleid van onze club niet tot het takenpakket van de supporter behoren. We zijn er tevens van overtuigd dat iedereen die binnen de muren van het Emirates stadion zijn dagtaak heeft het beste voor zijn werkgever wil en we laten ons dan ook niet verleiden tot acties die eerder bij een muiter dan bij een supporter passen.
Wij vragen echter wel dat jullie onze bezorgdheid delen en deze ernstig nemen. Maar dat is een overbodige vraag. We weten dat jullie dat doen en met deze bezorgdheid gaan slapen en weer opstaan.
“Victoria Concordia Crescit” is ook de lijfspreuk van onze supportersclub. Voor de “Concordia” kan Arsenal Belgium mee op de bres staan. Voor de “Victoria” helaas niet. Dat is de kern van uw takenpakket, geachte eigenaars en beleidsmakers, beste technische staf en spelers.
Arsenal Belgium rekent op u. COYG!
Donderdag 28/11/2019, 20.00 uur Emirates, Europa League groepsfase: Arsenal – Eintracht Frankfurt
Na de horrorshow tegen Southampton richten we onze blik weer op de Europa League. In groep F staat Arsenal uiteraard aan de leiding met vier punten voorsprong op Frankfurt en Standard, het Portugese Vitoria Guimaraes bengelt onderaan. In principe is dit een geruststellende stand, maar met de huidige prestatiecurve van Arsenal in het achterhoofd wijzen we toch even fijntjes op de kalender. Zowel Frankfurt als Standard moeten nog partij geven aan de Portugezen, en indien de Duitsers en de Belgen deze wedstrijd winnen, en ook Arsenal kunnen verrassen, is het Europese avontuur van de Gunners voorbij.
Zover is het natuurlijk nog niet. We rekenen er op dat de wedstrijd tegen Eintracht ernstig genomen wordt, dat de Duitsers bij de keel gegrepen worden (zou dat een realistische vraag zijn voor het Arsenal van vandaag?) en dat de kwalificatie voor de knock-out fase nu al een feit is.
Na de horrorshow tegen Southampton richten we onze blik weer op de Europa League. In groep F staat Arsenal uiteraard aan de leiding met vier punten voorsprong op Frankfurt en Standard, het Portugese Vitoria Guimaraes bengelt onderaan. In principe is dit een geruststellende stand, maar met de huidige prestatiecurve van Arsenal in het achterhoofd wijzen we toch even fijntjes op de kalender. Zowel Frankfurt als Standard moeten nog partij geven aan de Portugezen, en indien de Duitsers en de Belgen deze wedstrijd winnen, en ook Arsenal kunnen verrassen, is het Europese avontuur van de Gunners voorbij.
Zover is het natuurlijk nog niet. We rekenen er op dat de wedstrijd tegen Eintracht ernstig genomen wordt, dat de Duitsers bij de keel gegrepen worden (zou dat een realistische vraag zijn voor het Arsenal van vandaag?) en dat de kwalificatie voor de knock-out fase nu al een feit is.
Zondag 01/12/2019, Carrow Road, 14 uur, Premier League matchweek 14: Norwich City – Arsenal
Het hoeft natuurlijk niet gezegd te worden, maar in de rangschikking is het doffe ellende voor Arsenal. De Gunners, bij de eerste interlandbreak van het seizoen nog op de derde plaats, zijn afgezakt tot de 8e plek, staan 8 punten verwijderd van een Champions League plaats en moeten na het uitstekend spelende Leicester City nu ook Wolverhampton, Sheffield en Burnley voor zich dulden in de tabel.
Er werd aangehaald dat met Southampton een drieluik van wedstrijden waarin Arsenal de zaken zou rechtzetten zou aanvangen, maar dat plan is dus al deerlijk mislukt. Kan op Carrow Road worden teruggekeerd naar “winning ways”?
De kanaries, in de kleuren van FC De Kampioenen, staan momenteel op degradatieplek 18, met slechts 10 punten. Southampton, dat nog lager staat, was al te zwaar voor Arsenal….
Maar we blijven hoopvol. Na regen komt zonneschijn, en zelfs de meest amateuristische chef-kok slaagt er na vele mislukte pogingen toch eens in de mayonaise te laten pakken. Het moet dan wel nu gebeuren. December wordt immers alweer loodzwaar met duels tegen Manchester City en Chelsea, terwijl de thuismatch tegen Manchester United de inzet zal zijn van 2020. Nogmaals COYG!
Het hoeft natuurlijk niet gezegd te worden, maar in de rangschikking is het doffe ellende voor Arsenal. De Gunners, bij de eerste interlandbreak van het seizoen nog op de derde plaats, zijn afgezakt tot de 8e plek, staan 8 punten verwijderd van een Champions League plaats en moeten na het uitstekend spelende Leicester City nu ook Wolverhampton, Sheffield en Burnley voor zich dulden in de tabel.
Er werd aangehaald dat met Southampton een drieluik van wedstrijden waarin Arsenal de zaken zou rechtzetten zou aanvangen, maar dat plan is dus al deerlijk mislukt. Kan op Carrow Road worden teruggekeerd naar “winning ways”?
De kanaries, in de kleuren van FC De Kampioenen, staan momenteel op degradatieplek 18, met slechts 10 punten. Southampton, dat nog lager staat, was al te zwaar voor Arsenal….
Maar we blijven hoopvol. Na regen komt zonneschijn, en zelfs de meest amateuristische chef-kok slaagt er na vele mislukte pogingen toch eens in de mayonaise te laten pakken. Het moet dan wel nu gebeuren. December wordt immers alweer loodzwaar met duels tegen Manchester City en Chelsea, terwijl de thuismatch tegen Manchester United de inzet zal zijn van 2020. Nogmaals COYG!
VAN KWAAD NAAR ERGER
Door Marcel Bogaerts
Arsenal blijft op de sukkel. In het noorden van Portugal werden de Gunners zowat weggeblazen door thuisploeg Vitoria Guimaraes, en het mag wel een wonder heten dat Emi Martinez met ongeschonden netten, ook dankzij medewerking van het doelkader, het eerste half uur doorkwam. De bezoekers gingen dan wel wat meer meedoen, maar dat de eerste ernstige doelpoging pas na TACHTIG minuten genoteerd werd is veel, zo niet alles zeggend. Het was wel meteen raak, de altijd gecontesteerde Shkodran Mustafi kopte een vrije trap van Pepe binnen.
Maar ook nu weer, voor de vierde keer op rij, kon Arsenal de voorsprong niet vasthouden. Twee minuten in blessuretijd rondde Bruno Duarte een aanval acrobatisch af en vlak daarna rolde een nieuwe poging van de thuisploeg via de paal buiten.
Na deze erg povere prestatie van Arsenal is het klassement alles behalve geruststellend. Doemdenkend zouden we kunnen stellen dat nederlagen tegen Frankfurt en Standard geen science fiction verhaal zijn. Als de Belgen en de Duitsers dan ook nog winnen van hekkensluiter Guimaraes wordt het ondenkbare werkelijkheid en eindigt het Europese avontuur van Arsenal.
In de Premier League was de opdracht in het King Power stadium, bij het Leicester City van Brendan Rodgers, reeds gecatalogeerd als “must-win”. Een nederlaag zou de Gunners immers nog verder weg katapulteren van de Champions League plaatsen, en dat tegen een rechtstreekse concurrent. Want zo mogen we de Foxes, in grote doen, toch wel gaan betitelen.
Arsenal startte deze opdracht met een instelling die aan het “catenaccio” Inter van Helenio Herrera deed denken, een speelwijze die ophef maakte en efficiënt bleek, maar dat was dan wel een slordige 50 jaar terug in de tijd…. De Gunners posteerden een laag blok en probeerden de thuisploeg van het doel weg te houden. Leicester nam het geboden initiatief gretig aan, maar vond niet direct een opening in de solide Londense muur. Noch referee Kavanagh noch de VAR vonden de manier waarop Matteo Guendouzi aan de schouder van Söyüncü ging hangen een probleem, en Arsenal kon af en toe de neus aan het venster steken, versierde zelfs de beste kansen, maar het bleef tot aan de rust 0-0.
Nadien bleef Leicester fel zoeken naar openingen, maar een hardwerkend Arsenal werd wel iets avontuurlijker en gedurende een kleine twintig minuten was het duel zowaar in evenwicht. Tot Jamie Vardy zijn duivels ontbond. De spits rondde een bliksemsnelle aanval van zijn ploeg fraai af en gaf acht minuten later zelf de assist voor de 2-0 van Maddison.
Van dan af acteerde Arsenal als een geslagen ploeg. Het was deerniswekkend om te zien. Zowat elke keer dat de bezoekers aan de bal kwamen werden de euvels duidelijk. Geen eentijdsvoetbal, controles die veel te veel tijd in beslag namen, altijd opnieuw openingen zoekend door balletjes, dikwijls heel ver achteruit, terug te leggen, geen creativiteit, geen aanjager in het spel.
Ondertussen circuleren opnieuw heel wat namen om de taak van hoofdcoach van Unai Emery over te nemen. We wachten af, met de enige pertinente vraag in het achterhoofd. Quo vadis Arsenal?
De interlandbreak is deze keer broodnodig, voor wat bezinning, van bestuurs- tot kleedkamer. Om dan misschien, opnieuw onder het oog van een delegatie van Arsenal Belgium, terug aan te knopen met de overwinning? Back to winning ways? Hoop doet leven.
Arsenal blijft op de sukkel. In het noorden van Portugal werden de Gunners zowat weggeblazen door thuisploeg Vitoria Guimaraes, en het mag wel een wonder heten dat Emi Martinez met ongeschonden netten, ook dankzij medewerking van het doelkader, het eerste half uur doorkwam. De bezoekers gingen dan wel wat meer meedoen, maar dat de eerste ernstige doelpoging pas na TACHTIG minuten genoteerd werd is veel, zo niet alles zeggend. Het was wel meteen raak, de altijd gecontesteerde Shkodran Mustafi kopte een vrije trap van Pepe binnen.
Maar ook nu weer, voor de vierde keer op rij, kon Arsenal de voorsprong niet vasthouden. Twee minuten in blessuretijd rondde Bruno Duarte een aanval acrobatisch af en vlak daarna rolde een nieuwe poging van de thuisploeg via de paal buiten.
Na deze erg povere prestatie van Arsenal is het klassement alles behalve geruststellend. Doemdenkend zouden we kunnen stellen dat nederlagen tegen Frankfurt en Standard geen science fiction verhaal zijn. Als de Belgen en de Duitsers dan ook nog winnen van hekkensluiter Guimaraes wordt het ondenkbare werkelijkheid en eindigt het Europese avontuur van Arsenal.
In de Premier League was de opdracht in het King Power stadium, bij het Leicester City van Brendan Rodgers, reeds gecatalogeerd als “must-win”. Een nederlaag zou de Gunners immers nog verder weg katapulteren van de Champions League plaatsen, en dat tegen een rechtstreekse concurrent. Want zo mogen we de Foxes, in grote doen, toch wel gaan betitelen.
Arsenal startte deze opdracht met een instelling die aan het “catenaccio” Inter van Helenio Herrera deed denken, een speelwijze die ophef maakte en efficiënt bleek, maar dat was dan wel een slordige 50 jaar terug in de tijd…. De Gunners posteerden een laag blok en probeerden de thuisploeg van het doel weg te houden. Leicester nam het geboden initiatief gretig aan, maar vond niet direct een opening in de solide Londense muur. Noch referee Kavanagh noch de VAR vonden de manier waarop Matteo Guendouzi aan de schouder van Söyüncü ging hangen een probleem, en Arsenal kon af en toe de neus aan het venster steken, versierde zelfs de beste kansen, maar het bleef tot aan de rust 0-0.
Nadien bleef Leicester fel zoeken naar openingen, maar een hardwerkend Arsenal werd wel iets avontuurlijker en gedurende een kleine twintig minuten was het duel zowaar in evenwicht. Tot Jamie Vardy zijn duivels ontbond. De spits rondde een bliksemsnelle aanval van zijn ploeg fraai af en gaf acht minuten later zelf de assist voor de 2-0 van Maddison.
Van dan af acteerde Arsenal als een geslagen ploeg. Het was deerniswekkend om te zien. Zowat elke keer dat de bezoekers aan de bal kwamen werden de euvels duidelijk. Geen eentijdsvoetbal, controles die veel te veel tijd in beslag namen, altijd opnieuw openingen zoekend door balletjes, dikwijls heel ver achteruit, terug te leggen, geen creativiteit, geen aanjager in het spel.
Ondertussen circuleren opnieuw heel wat namen om de taak van hoofdcoach van Unai Emery over te nemen. We wachten af, met de enige pertinente vraag in het achterhoofd. Quo vadis Arsenal?
De interlandbreak is deze keer broodnodig, voor wat bezinning, van bestuurs- tot kleedkamer. Om dan misschien, opnieuw onder het oog van een delegatie van Arsenal Belgium, terug aan te knopen met de overwinning? Back to winning ways? Hoop doet leven.
Zaterdag 23/11/2019, 15.00 uur Emirates, Premier League matchweek 13, Arsenal – Southampton
De Saints, onder leiding van de 52 jarige Oostenrijkse coach Ralph Hasenhüttl, in een grijs verleden ooit nog spelend bij KV Mechelen en Lierse, maken een beroerd seizoen door. Ze staan op de voorlaatste plaats met 8 punten, hebben een negatief doelsaldo van -18 en wonnen slechts twee wedstrijden, uit bij Brighton en uit bij Sheffield United.
Voor hun laatste competitie overwinning op het veld van Arsenal moeten we teruggaan tot het seizoen 1987-1988. Op Highbury trokken de bezoekers toen het laken naar zich toe met een doelpunt in de slotminuut. Arsenal verloor met 0-1.
De manier waarop Arsenal echter tegenwoordig aan wedstrijden begint is alles behalve geruststellend. Als er één adjectief moet gevonden worden dat niet bij het huidige spel van de Gunners past dan is het wel “dominant”. En dat is heel erg pijnlijk.
De Saints, onder leiding van de 52 jarige Oostenrijkse coach Ralph Hasenhüttl, in een grijs verleden ooit nog spelend bij KV Mechelen en Lierse, maken een beroerd seizoen door. Ze staan op de voorlaatste plaats met 8 punten, hebben een negatief doelsaldo van -18 en wonnen slechts twee wedstrijden, uit bij Brighton en uit bij Sheffield United.
Voor hun laatste competitie overwinning op het veld van Arsenal moeten we teruggaan tot het seizoen 1987-1988. Op Highbury trokken de bezoekers toen het laken naar zich toe met een doelpunt in de slotminuut. Arsenal verloor met 0-1.
De manier waarop Arsenal echter tegenwoordig aan wedstrijden begint is alles behalve geruststellend. Als er één adjectief moet gevonden worden dat niet bij het huidige spel van de Gunners past dan is het wel “dominant”. En dat is heel erg pijnlijk.
DRINGT EEN INGRIJPENDE BESLISSING ZICH OP?
Door Marcel Bogaerts
Het was opnieuw een heel trieste week voor de Arsenal supporter. Op Anfield Road kraaide de neutrale kijker meermaals van de pret, want de wedstrijd tussen de Reds en de Gunners was een echt spektakelstuk. De 5-5 eindstand had voor Gooners echter een bittere nasmaak want een piepjonge en onervaren Liverpool elf kwam twee keer op een dubbele achterstand, maar dwong in de slotfase van een beklijvende wedstrijd toch nog strafschoppen af. Dani Ceballos was de enige speler die zijn elfmeter miste en dus gaat Liverpool door.
De komst van Wolverhampton zorgde voor nog meer frustratie. Mesut Özil maakte dan wel zijn wederoptreden, maar Arsenal werd zowat onmiddellijk zoek gespeeld door de bezoekers die over het geheel van de wedstrijd genomen veel meer doelpogingen ondernamen dan de thuisploeg en dat is pijnlijk en veelzeggend. De thuisploeg kwamen zowaar op voorsprong toen David Luiz de bal lateraal naar Lacazette speelde die zijn maatje Aubameyang vond. Zoiets is de Gabonese prijsschutter wel toevertrouwd en het stond 1-0. En voor de derde keer in drie wedstrijden kon Arsenal zijn voorsprong niet vasthouden, laat staan uitbreiden en de bezoekers uit het noorden kwamen verdiend op gelijke hoogte.
Arsenal kan een wedstrijd niet afmaken, Arsenal kan een voorsprong niet vasthouden, Arsenal speelt een voetbal dat lijkt op een nest waarin een kat haar jongen niet terugvindt, de verdediging panikeert zodra de tegenstrever in aantocht is, er is geen aanvoerder die naam waardig en de aanvallers worden amper gevonden.
En de geruchtenmolen draait op volle toeren. Dat zelfs The Special One, ene José Mourinho, na alle ruzies met Arsène Wenger en de aanvallen op Arsenal die hij met de regelmaat van een klok lanceerde, nu genoemd wordt als de man die de puinhoop gaat opruimen is bij de beesten af. De Portugees zou zelfs gespot zijn bij een diner met Arsenal hooggeplaatsten. En we weten wat een “ja” en “nee” waard is in voetbalmiddens. Ook namen als Mikel Arteta, Patrick Vieira en Max Allegri passeren de laatste dagen met de regelmaat van een klok. Veel van die berichten zijn uiteraard pure clickbait en sensatie, maar er is nooit rook zonder vuur. Geruchten over ontevredenheid binnen de spelersgroep over de coach nemen ook alsmaar toe. Ons besluit is: Unai Emery en zijn staf weten wat hen te doen staat. Bij de vorige interlandbreak stond Arsenal op de 3e plaats in de rangschikking. Nu lijkt Champions League voetbal volgend seizoen via de rangschikking al hopeloos buiten bereik. Er rest nog één competitieduel voor de nieuwe break. Indien de twijfel nog versterkt wordt, erger nog, ontaardt in pijnlijke zekerheid, is een zware beslissing zowat onvermijdelijk geworden. Met dergelijke spelerskern slechts de middenmoot aanvoeren is immers niet acceptabel.
In de overige wedstrijden hadden Liverpool en Manchester City het niet gemakkelijk, maar zij kunnen wel winnen en trokken toch nog de lakens naar zich toe. Aston Villa en Southampton zagen hun voorsprong in de eindfase van hun wedstrijden omgedraaid worden in een 2-1 nederlaag.
Frank Lampard doet goed werk bij het door een transferverbod gehinderde Chelsea. De Blues wonnen bij Watford. Leicester City, dat na 11 wedstrijden er beter voorstaat dan in hun fabelachtige kampioensjaar, won ook, bij Crystal Palace. De Foxes zijn door Brendan Rodgers tot een uitstekend elftal gekneed en staan samen met Chelsea nu reeds zes punten voor op Arsenal. De Gunners moeten met lede ogen aanzien dat hekkensluiter Watford nu dichter bij hen staat dan leider Liverpool. Veel heeft uiteraard te maken met de kracht van de Reds, die tien van de elf wedstrijden wonnen, maar dat maakt de zaak van Arsenal niet.
Het was opnieuw een heel trieste week voor de Arsenal supporter. Op Anfield Road kraaide de neutrale kijker meermaals van de pret, want de wedstrijd tussen de Reds en de Gunners was een echt spektakelstuk. De 5-5 eindstand had voor Gooners echter een bittere nasmaak want een piepjonge en onervaren Liverpool elf kwam twee keer op een dubbele achterstand, maar dwong in de slotfase van een beklijvende wedstrijd toch nog strafschoppen af. Dani Ceballos was de enige speler die zijn elfmeter miste en dus gaat Liverpool door.
De komst van Wolverhampton zorgde voor nog meer frustratie. Mesut Özil maakte dan wel zijn wederoptreden, maar Arsenal werd zowat onmiddellijk zoek gespeeld door de bezoekers die over het geheel van de wedstrijd genomen veel meer doelpogingen ondernamen dan de thuisploeg en dat is pijnlijk en veelzeggend. De thuisploeg kwamen zowaar op voorsprong toen David Luiz de bal lateraal naar Lacazette speelde die zijn maatje Aubameyang vond. Zoiets is de Gabonese prijsschutter wel toevertrouwd en het stond 1-0. En voor de derde keer in drie wedstrijden kon Arsenal zijn voorsprong niet vasthouden, laat staan uitbreiden en de bezoekers uit het noorden kwamen verdiend op gelijke hoogte.
Arsenal kan een wedstrijd niet afmaken, Arsenal kan een voorsprong niet vasthouden, Arsenal speelt een voetbal dat lijkt op een nest waarin een kat haar jongen niet terugvindt, de verdediging panikeert zodra de tegenstrever in aantocht is, er is geen aanvoerder die naam waardig en de aanvallers worden amper gevonden.
En de geruchtenmolen draait op volle toeren. Dat zelfs The Special One, ene José Mourinho, na alle ruzies met Arsène Wenger en de aanvallen op Arsenal die hij met de regelmaat van een klok lanceerde, nu genoemd wordt als de man die de puinhoop gaat opruimen is bij de beesten af. De Portugees zou zelfs gespot zijn bij een diner met Arsenal hooggeplaatsten. En we weten wat een “ja” en “nee” waard is in voetbalmiddens. Ook namen als Mikel Arteta, Patrick Vieira en Max Allegri passeren de laatste dagen met de regelmaat van een klok. Veel van die berichten zijn uiteraard pure clickbait en sensatie, maar er is nooit rook zonder vuur. Geruchten over ontevredenheid binnen de spelersgroep over de coach nemen ook alsmaar toe. Ons besluit is: Unai Emery en zijn staf weten wat hen te doen staat. Bij de vorige interlandbreak stond Arsenal op de 3e plaats in de rangschikking. Nu lijkt Champions League voetbal volgend seizoen via de rangschikking al hopeloos buiten bereik. Er rest nog één competitieduel voor de nieuwe break. Indien de twijfel nog versterkt wordt, erger nog, ontaardt in pijnlijke zekerheid, is een zware beslissing zowat onvermijdelijk geworden. Met dergelijke spelerskern slechts de middenmoot aanvoeren is immers niet acceptabel.
In de overige wedstrijden hadden Liverpool en Manchester City het niet gemakkelijk, maar zij kunnen wel winnen en trokken toch nog de lakens naar zich toe. Aston Villa en Southampton zagen hun voorsprong in de eindfase van hun wedstrijden omgedraaid worden in een 2-1 nederlaag.
Frank Lampard doet goed werk bij het door een transferverbod gehinderde Chelsea. De Blues wonnen bij Watford. Leicester City, dat na 11 wedstrijden er beter voorstaat dan in hun fabelachtige kampioensjaar, won ook, bij Crystal Palace. De Foxes zijn door Brendan Rodgers tot een uitstekend elftal gekneed en staan samen met Chelsea nu reeds zes punten voor op Arsenal. De Gunners moeten met lede ogen aanzien dat hekkensluiter Watford nu dichter bij hen staat dan leider Liverpool. Veel heeft uiteraard te maken met de kracht van de Reds, die tien van de elf wedstrijden wonnen, maar dat maakt de zaak van Arsenal niet.
Woensdag 6/11/2019, 15u50, Groepsfase Europa League: Vitoria Guimaraes – Arsenal
Het is de vierde speeldag in de groepsfase van deze Europa League en deze wordt zeer uitzonderlijk op woensdagnamiddag gespeeld, dit omwille van concurrentie in de Europa League zelf op donderdag, en uiteraard mag de Europa League niet in het vaarwater van de Champions League komen op woensdagavond.
Vitoria werd in de Portugese competitie voorbij gestoken door onze vorige Portugese tegenstrever, Sporting, en staat nu op de vijfde plaats. In de EL groep hebben ze 0 punten en zullen dus tegen Arsenal hun allerlaatste kans op een verder Europees avontuur willen verdedigen. De Gunners hadden het lastig tegen deze ploeg, maar bij een overwinning in het noorden van Portugal is de plaatsing voor de volgende ronde geen vraagteken meer. Dat zou toch ook wat waard moeten zijn en we rekenen dus op een Arsenal dat er voor gaat en ook na speeldag vier het maximum van de punten behoudt.
Het is de vierde speeldag in de groepsfase van deze Europa League en deze wordt zeer uitzonderlijk op woensdagnamiddag gespeeld, dit omwille van concurrentie in de Europa League zelf op donderdag, en uiteraard mag de Europa League niet in het vaarwater van de Champions League komen op woensdagavond.
Vitoria werd in de Portugese competitie voorbij gestoken door onze vorige Portugese tegenstrever, Sporting, en staat nu op de vijfde plaats. In de EL groep hebben ze 0 punten en zullen dus tegen Arsenal hun allerlaatste kans op een verder Europees avontuur willen verdedigen. De Gunners hadden het lastig tegen deze ploeg, maar bij een overwinning in het noorden van Portugal is de plaatsing voor de volgende ronde geen vraagteken meer. Dat zou toch ook wat waard moeten zijn en we rekenen dus op een Arsenal dat er voor gaat en ook na speeldag vier het maximum van de punten behoudt.
Zaterdag 09/11/2019, 17u30 King Power Stadium, Premier League matchweek 12: Leicester City – Arsenal
Het is hierboven al gezegd, de Foxes hebben wind in de zeilen. De mayonaise pakt onder Brendan Rodgers. Onze landgenoten Youri Tielemans en Dennis Praet spelen hun rol en vooral eerstgenoemde wordt geprezen voor zijn inbreng. Of het allemaal zal blijven duren voor een club die ook nog Ayoze Perez van Newcastle binnenhaalde, maar Harry Maguire en Shinji Okazaki zag vertrekken blijft nog af te wachten, maar het is een waarheid als een koe dat de supporter van Leicester momenteel een tevreden mens is.
De supporter van Arsenal is niet tevreden te stellen. De ontevredenheid ontaardt zelfs en onze supportersclub nam over het op de korrel nemen, vijandig uitschelden en bedreigen van eigen bloed, een niet mis te verstaan officieel standpunt in.
Ook wij verwachten echter een klinkend antwoord en serieuze verbetering van de prestaties. Daar moet onmiddellijk mee begonnen worden. Een nederlaag bij Leicester betekent mogelijk een kloof van negen punten met de CL plaatsen. Na amper 12 speeldagen. Het wordt een interessante wedstrijd in het King Power.
Het is hierboven al gezegd, de Foxes hebben wind in de zeilen. De mayonaise pakt onder Brendan Rodgers. Onze landgenoten Youri Tielemans en Dennis Praet spelen hun rol en vooral eerstgenoemde wordt geprezen voor zijn inbreng. Of het allemaal zal blijven duren voor een club die ook nog Ayoze Perez van Newcastle binnenhaalde, maar Harry Maguire en Shinji Okazaki zag vertrekken blijft nog af te wachten, maar het is een waarheid als een koe dat de supporter van Leicester momenteel een tevreden mens is.
De supporter van Arsenal is niet tevreden te stellen. De ontevredenheid ontaardt zelfs en onze supportersclub nam over het op de korrel nemen, vijandig uitschelden en bedreigen van eigen bloed, een niet mis te verstaan officieel standpunt in.
Ook wij verwachten echter een klinkend antwoord en serieuze verbetering van de prestaties. Daar moet onmiddellijk mee begonnen worden. Een nederlaag bij Leicester betekent mogelijk een kloof van negen punten met de CL plaatsen. Na amper 12 speeldagen. Het wordt een interessante wedstrijd in het King Power.
